Δημήτρης Κιτσίκης Το Βυζαντινό Πρότυπο Διακυβερνήσεως Και Το Τέλος Του Κοινοβουλευτισμού PDF

ἴ

Μηη̨̃ηἴ

εεὥ

Ϊ ±

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΤΠΟ ΔΙΑΚΤΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΤ ΚΟΙΝΟΒΟΤΛΕΤΤΙΣΜΟΤ

Ύ

Ι Ν

[

. ι

Ἡ

Ι

ι

ι

ἴμ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ Καθηγητής ‹ Ιστορίας τῶν Διεΰνῶν Σχέσεων τοῦ Πανεπιστημίου της Ὁττὰὅας Μέλος της Καναδικῆς 5Ακαδημ.ίας

5Αῷίερώνεταί στους Ἱἰλληνες Ἱ εκδοτες οί οπο ­·ιοί, πλην του~ ι ί παροντος, ῷοὅίσμενοί με το περιεχόμενο του ὅίὅλίου, ἶηρνηΰησαν ί να αναλαὅουν την εκδοση του. Ε

#

6

ρ

κ

#

5

#

Έτὡ

1

οἶ=×

Ν

π

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΤΠΟ ΔΙΑΚΤΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ Το ΤεΛοΣ ΤΟΥ Κο1ΝοΒοτΛΕτΤ1ΣΜοτ

ᾶενἢενμαί σε,

Φίλη ΰορΰοδοξία

;„ἑ'ί

Δ

εσοπτρον ὶ

\

ί

Ἀὕηνα 2001

ί

Προλογιπο σᾶόλιο

Μεταλληνοῦ καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν π. Γεωργίου

ί

„

5

­εεε ειτε ­

Αλί

5

ι

4..

¬

οι

ι

ι

.ἔἔἔ

Ἄ

±;ἐ:ι.ἑἱ"ι̃”5ιἶε°§` νι”

γγ λ

×:.;..·.»±¬..

ι

ἙΘ

ι Σ ημειωμα του Β κ 86 τη

λΐἔἔιξλ \ί~ι;`

,

ψξζ, γἐῇα̃

ἐξ­ Απ/\ οτ/ τ

\`°τ;τ//

© για

ελληνική γλώσσα σε όλο Τον κόσμο Εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ Αρμοδίου 14, Αθήνα ΙΟ5 52 Τηλ.: 3236852 Ρεσι:

Έην

3210472

Ε­σιιιἰΙ:εεορττου@σιεὶΙ.ὶεερετείἔτ

Ν

ΙΒΒΝ: 960­7228­82­Ο

είε.

.... ..ἶίίὶἶἰ.θἰἔ.............. ..

Σ” εἔώφίό/1°·'Ἐα̃7° ”7€ ἔω7ΘέΨ°® Γΐωιάία̃ι ἰὐικπιίιιι κεϊἰτλη̨ «ΓΜΠΞ7 Τ” Ψωῖὐἔ» (ῖέίίπεμ σε Μό" Επιμέλεια κειμένου: Βάσω Ηλιοπούλου

Ατελιέ: ΑΛΦΑΒΗΤΟ Α.Ε.Β.Ε.

353645

εκ” 1982)

Πχουμε εισελθει ανεπιστρεπτι σε μια νέα φάση πλανητικης διαμόρ­ φωοης, καθώς ο οδοστρωτήρας της Νέας Παγκόσμιας Τάξης επι­ βόἰλλει ως μοναδικό κοινό παρονομαστή κάθε ανθρώπινης δρασ­Γη­ ριοτητας το οικονομικο κερδος. Αυτη η εκ των ανω ελαυνουσα ιδιο­ Ξχμεΐαλλευθης, Κανεί Έυπη ΐΓΟίΙὶθρηΟ”ΚΞ£α ΤΟΟ χρημαΐθς και ορατό το μονοδιάστατο και αντιδιαλεκτικό της πρόσωπο, δομώντας μια παγκόσμια ολιγαρχία που τυλίγει ασφυκτικά ολόκληρο το φάσμα των πλανητικών θεσμών. Σ' αυτά τα πλαίσια, είναι απόλυτα λογικό, να γεννιώνται ποικί­ λα και αξιοπρόσεκτα ρεύματα αμφισβήτησης της Νέας Τάξης, τα οποία μας καλούν να αναθεωρήσουμε τις όποιες κατεστημένες πεποιθήσεις μας, εξετάζοντας την Ιστορια, το παρελθόν και το μέλ­ λον από “μηδενική βόιση”. Μια τέτοια πρότυπη προσπάθεια αποτε­ λεί και η παρούσα εργασία τού διεθνώς καταξιωμένου καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη, η οποία αναδύοντας τα αδιέξοδα της σημερινής παγκόσμιας και εθνικής κονίστρας και συνεχίζοντας την παλαιά “ανατολική παράταξη", αντιτάσσει ως διέξοδο το “δοκιμασμένο επί μία χιλιετία Βυζαντινό Πρότυπο". Κύριος στόχος, ωστόσο, του βιβλί­ ου, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα, είναι «να ξανα­ δώσουμε εμπιστοσύνη στο Ρωμηό, να απαλλαγεί από το σύμπλεγ­ μα κατωτερότητας του γραικύλου». Πρόκειται για ένα έργο το οποίο με τον πλούτο των ιστορικών στοιχείων και των στοχαστικών δομών που προσφέρει στον ανα­ γνώστη, αμφισβητεί, καυτηριάζει και παράλληλα διευρύνει τα όρια της πολιτικοκοινωνικής μας αντίληψης, μας προκαλεί να δούμε τα ελληνικά πράγματα μέσα από ένα εντελώς νέο πρίσμα και προβλη­ ματίζει ακόμα και τον πιο φανατικό πολέμιο του “ορθόδοξου

φονταμενταλισμού”. .. Πραγματικά, έχει μικρή σημασία το αν κάποιος συμφωνεί ή δια­ φωνεί με τις συγκεκριμένες απόψεις του καθηγητή κ. Κιτσίκη. Κι αυτό, γιατί το μείζον ζήτημα στις μέρες μας είναι η καταπολέμηση κάθε είδους μονολιθικότητας ­ απ' όπου κι αν προωθείται ­ μέσω της συνειδητής ανοχής απέναντι στη διαφορετικότητα αλλά και της αβίασ­της ανταλλαγής των ιδεών. Αυτός είναι και ο λόγος που το ΠΣΟΠΤΡΟΝ φιλοξενεί μέσω των βιβλίων του ­ χωρίς διακρίσεις ­ όλων των ειδών τις απόψεις, πόσο μάλλον όταν αυτές προέρχονται από έναν ερευνητή του αναστήματος του Δ. Κιτσίκη. ΒΣΟΠΤΡΟΝ Αύγουστος εοο ι

Προλογικό Σχόλιο

Πίνακας Περιεχομένων ι

Προλογικο σχολιο ................................................................................................. .. 7 Πρόλογος ................................................................................................................. .. Η Ι ­ Ἡ Βασιλοκτονία ................ .............................................................. .. Ιἐι̃ Π ­ Ἡ Λαοκρατία ὥς αρνηση της Δημοκρατίας __18 γ

(_

_______________________________________

1

ΙΙΙ ­ Ἡ αριστοκρατία ὥς αρνηση τοῦ ολοκληρωτισμοῦ ......................... .. 38

Ιν ­

Ἡ Μοναρχία ελεῳ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ως αρνηση τῆι μοναρχιαε ελέῳ Θεοῦ .......... ................................................ .. ιιο ¬ ί ν ­ Τοί τελος του~ Κοινοὅουλευτισμου: Ἡ όποὅαδμιση

γ

ί

τοῦ θεσμοί) από τον Παν. Κανελλόπουλο .............................................. .. Θ? “ Ἡ οωσίλοι̃ααι ως Υνωρισμα της νεοελληνικης κοινωνίας ........... .. 84 νΠ ­ Κολωνακιώτικη παρακμιακη πινακοθηκη .................................... .. 97 νΙΠ ­ Ὁ Ὁρθοδοξισμός κατά της Ὁρδοδοξίας:

νΙ

Γραιανλισμός καί Ἱῳα Ἐξέταση ............................................................ ..1Ο1 ΙΧ ­ Ὁ Ἑλληνικός Παγκοσμισμός ὥς αρνηση τοῦ παγκοσμισμοῦ της αγορας ................................................................. .. 134

Χ Ἡ _

ρίαρδόρορη τῆς Ἑλληνικῆς Εὐρώπης ...................................... .. 147

ΧΙ ­ Τό εόρωῷιλελεύοερο σχέδιο ἐξαῷανίσεως

Τόν καοηγητη καί ακαδημαικό κ. Δημητριο Ν. Κιτσίκη γνὡρ ισα πρίν από χρόνια σέ μία συζητηση για ἱστορ ικα Θέματα καί από την πρώτη παιδεία στιγμή μέ ἐντνπωσίασε ὁ πλοντος των γνώσεὡν του, ἢ πολύπλευρη Ϊ _ ί Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ του, των δεσεων ῷορες του και, προ παντων, η προκλητικοτητα πολλες ανταποκρινόμενη στό συνεχῶς προὅαλλόμενο αίτημα να ξαναγραῷεἴη ίστορία τῶν τελευταίων αἶώνων. Μόνο πού οκ. Κιτσίκης, ανατοποθετὡντας δ ιαω̨̃ορα ἶστορικα προὅληματα, δέν ενεργεί πολιτικα δηλαδη αόδαίρετα, αλλα έπανερμηνεύει, παραπέμποντας παντα σέ πηγές καί γι7 αὐτό

τον εὕρερο πό· ἑρρονεία τῶν ὅρρτέσινων πρ για πρρααλρἴδοριρρρτιαα καί ι ι ι : ι ς ι ι και κατοχυρωση της ιστορικης αληθειας. Μεσα σ αυτο το πλαισιο όργανὡδηκε η συναδελῷικη σχέση μας, πού ολοκληρὡΰηκε σέ μια ·›

μ

π

είλικρινη καί ανιδιοτελη Φιλία. (Όσαν ομως μοο ἐζἠσησε να ποολονίσω Το νέο αίολίο σοο› οέν ἦταν ο νόμος της Φιλίας καί της αλληλοεκτιμησεως, ποό μέ ἔκαμε να αποδεχόλῶ

°

λ

Τόν πρόααρἠ αρα διότι πρό ὁρ­ρλρτῶπ στον αρχή ἑδίαααρα­ Τα παρόν ὅιὅλίο εἶναι ίσως τό τολμηρότερο απ, όλα τα αλλα ἔργα του καί πολλα

ποανμασα λένονσαί «ἔξω απο σα οὀν”νία»› στο κλίμα μίας αγωνίας ὅμωσ Υια Τήν πρρρία τῶν ἔλλνινραἶλν πραηαααων ααί Τό αδιέἔρδα ααα ὁπρἴρ ἔχει ηδη είσέλδει δ πολιτειακός μας ὅίος. Ἡ ιοεολογικη όμως ίδιότητα μου,

καθε οο­σΞοοοοο_λία> μέ ἔκαμε να σολμἠσω καί ἐνὡ> αποδεχόμενος να συνταξω αὔτό τό προλογ ικό σημείωμα καί να καταδέσω

τοῦ έλλαδικοῦ κρατους ................................................................................ .. ίδί 175 ΧΠ · Ἑλληνισμός καί μετανάστευση

πού αποσννοέεί απο

ΧΙΠ Ἑλληνίαόε

την σαπσίνη μοο αποψη νία αο οίαλίο· Δεν εχει σημασία ανι Την σσίναη αὕτη, σέ καποια σημεία διαιρωνῶ μέ τόν συγγραιρεα η καποια αλλα Τα απρρρίπαωι δ ιὀπι η δικη μου ἔρευνα στον ίδιο έπ ιστημον ικό ἀσνζητησί Ϊ Ή Ϊ | ἔ _ ~ Ϊ οτι στα περισσοτερα ο ε οδ ηγ ει σε αλλα συμπερασματα. Σημασια εχει, λ­ωρ μ

_

αὐτοκρατορικός χῶρος ............................................... ..

ΧΙν ­ Ἡ αναγκη για μια ρωμαίῖκη ἐπανασ­ραση .

καί

Χν

1θ'?

της Ὁρΰοδοξίας .................................................................... .. 222 “ Ἑπίλονρἐἰ Συμβουλές πρός έπιδόξους έπαναστατες ............... .. 24? ὁ ρόλρς

Συγγράμματα ...................................................................................................... .. οἔἰἶ

ἌΪ

ί

­γε

διότι αύτό ἐπιύαλλει η ἔρευνα, καί κυρίως με τό πολιτειακό μοντέλο, πού προτείνει ο συγγραῷἑας, ίστορικα δοκιμασμένο καί επιτυχημένο, μολονότι η αλλοτρίωση μας τό κανει να ῷαίνεται ούτοπ ικό καί απόμακρο. Σημαντικό προτέρημα τού συγγραῷεως είναι η γνώση, πού ἔχει στόν χῶρο της Ὁρθοδοξίας (τού «ρωμαίι­κου››), διότι εἶναιαδύνατο να ασχοληθεί κανείς μέ την «όυζαντινη» η «μεταὅυζαντινη» περίοδο, αγνοώντας την ορθοδοξοπατερικη θεολογία, πού διαμορψώνει σύνολη την κοινωνικοπολιτισμικη μας πραγματικότητα καί θεωρώντας την καθ, ημας ”Ανατολην μέσα από τό πρἶσμα ἑνός γενικευμένου ­δυτικίζοντος καλύτερα­ «χριστιανισμού», πού λειτουργεί στην ἔρευνα ως παραμορῷωτ ικό κατοπτρο καί όδηγεἶ σέ λανθασμένες ἔκτιμησεις. (Ο κ. Κιτσίκης δείχνει ἐδῶ τόν ύαρύ οπλισμό του, δεχόμενος την Ὁρθοδοξία ὥς ύπέρὅαση της θρησκείας καί θεραπευτικη της προσωπικότητος. Εἶναι, ὅέὅαια, είκονοκλαστης καί για αύτό προκλητικός. Ἐκεἴ όμως τόν οδηγούν ι οι ι ι τ Ι διεισδύει ι οιε διακριὅωσεις του, οταν ὅλεπει τοι δυτικοι καιι ξενο στοιχειογνα στην ανατολικη πραγματικοτητα και να υπερκαλυπτει την πατερικη ύποδομη της. Αύτό δείχνει καί η ορολογία του, όχι τόσο συμὅατη μέ την απαραίτητη νηω̨̃αλιότητα τού ίστορικού: γραικύλοι, δωσίλογοι, εύρωλιγούρηδες, πολιτικάντηδες, διανοούμενοι τού κατεστημένου κ.λπ. Οί χαρακτηρισμοί, μαλιστα, αύτοί, αποδιδόμενοι σέ πρόσωπα, πού διεδραματισαν καποιο ρόλο στόν πρόσῷατο πολιτειακό μας ἔίο ἴγ παρατείνουν την στρεὅλη μας πορεία, ξύνουν πληγές καί προκαλούν τίς συνειδησεις. (Ο συγγραῷέας όμως λειτουργεί όχι μόνον ἕρευνητικα καί δ ιαπιστωτικα, αλλα καί προῷητικα, ἐλέγχοντας τα ἔγκυστώματα τού κοινωνικού χώρου όχι μόνον ὥς ἶστορικός, αλλα καί ὥς θεολόγος. Μέσα από τό δικό του κριτηριο, πού τό συνθέτουν η ἔκπληκτικη, σέ ἶαθος καί εύρύτητα, γνώση _του, αλλα καί οί πλούσιες Ἰἔμπειρίες­του, αποκτημενες στο οχι τυχαιο γονικο του περιὅαλλον, επ ισκοπει και αποτιμα την ίστορικη μας πορεία μετα την ίδρυση τού ἔλληνικού κρατους καί κυρίως μετα τόν Β' παγκόσμιο πόλεμο. Τό κριτηριό του, όχι ὅέὅαια αλαθητο, αλλα οπωσδηποτε πολύ εύαίσθητο καί ἰσχυρό, τόν ὅοηθεῖ να συμῷωνῶ,

_8..

ανακαλοΤΤΤεΤ Τα οοαλεῃοοονίες καί πααοἴένοίεο Τοο οολἶνονίκοο ίααἦ ὅίου. Τό κύριο πρόὅλημα τοῦ σοννρααέωέ είναι οο ολο Τηο Το

Φασμα καί παοοοσία Της σΤνΙν καον αὶμας αναΤοα\Τ3 Τι̃|καλοΤεοα ῖνΤα να χρησιμοποιήσω τόν όρο πού ό καθηγητης Ιἦιτσίκης επεὅαλε στην ερευνα­ «ἐνοΤαμεο”ΤἹ

πεοίοχνα· (Ο οοος αοΤοο= ποο εκἶοοαζεξ μία οοἶκεκοίμενἶι̃ ΤΤΡανμ·αΤΤκοΤΤἸΤα› μαζί με Τον οΡο~«αναΤολΤκ~Τι̃

Τα Τ οΡ ΤκοΤΤολΤΤΤο μακό

παΡαΤαξγΙ»› ποο ΤΤΡοοΤΤοοέΤΤΤκαΤΤοΤα οοΤΤκΤΙαιοοΤίκίἔοοοα>ἶἴναίοπονοαία

κλείονα› πού είοἠνα­νο οΤἠν αῃοοίκη εοεονα

ἑΡμ·ΤΙνεοΤΤκα

ο κ· ΙἶΤΤσ'·κΤΙἔ·

ΒέοαΤα› ἐξηνοτ Τον ανΤΤοοΤΤκίοί^ο Τοο› ανΤΤΤαοοομ·ενο οΤο οξαοκἶο

ι

δυτικό «ψέμ~α»› ὅπωἐ ὲπίσηἔ ἐἔνι̃να̃ καί Τήν ΤΤολοΤονΤζοοενΤι̃ αΤΤο Τοοἔ αντιπαλους του «τουρκοῷιλία» του: «Είμαι καί θα είμαιπούρκοῷιλοἶ.. οπο Τήν ἔννοΤα πού αι̃ο αν ΤοοοκοοΤλοΤοΤοΤΤαοοίΤΤι̃ο αναΤολΤκΤι̃ς ανΤΤοοΤΤκἶἰο

ΤΤαοαΤαξεωο "Ιων

Δοανοομηἔ καί Ἱιοἱινοινάσιοἐ ΣΟυἶ\ΤωΤΤὶαἔ οί οποίοί

ῶνεΤοεοονΤο Τὴν Τοοοανι̃ ἑλληνοΤοοΡκΤκὉΩ σννομοσπονδιαῳ­ ΤΞΤναΤ Φοοίκο

αοΤα ολα να οπεοοαίνοον Την ποοοἶνκἰἶαἑίκη ΤκανοΤΤἸΤα καἐ οοναἶΤηΤα Τ δυτικιστων Τ ί τυπου› που αξ ετο Ο α«οινΤΙ ΧΟἸἔ· ενλοο Ξι Έἐνν Οσιν» των ποιντθς ανΞξαΡΤΤι̃Τως κομ·μ·αΤΤκΤΙς ΤΤαΡαΤα εως ( εν

ίδεολογίκκι

ονωα ἶο

Ύ

Τι̃α

Ι5ΚΕ οοζνίκἶἶς προελεοοεωο είναΤ)“” καί να αοΤο οέν πεοααένω απ) ολους αν/Τους παννΙ`ίοΡΤκκΙ αποοοχνι̃ Τοο οίολίοο Τοο κ· Κῃσίκνι̃· Τοοἐ παοακαλω ομωἴ οΤαἰί>οΡοΤΤοίΤὶοΤἸ

οέν οπαοχείί ακομη καΤ7Το

ας μὴ Το αΤΤοοοίψοον› οοΤΤκα›_οΡΙΤοα­ἐπαονι̃ δέν ἐξοΤΤηΡεΤεΤΤΤιν Τοεοαἑονία τους. =Ἀς προσπαθησουν, ανατολικα, ρωμαίιίκα, να διαλεχθουν μαςι του,

δοκιμαζοντας την ὰνΐοχκι Τῶν ἑΤΤΤλ.εΤοΤιμαΤων Τους οΤην κοίἶίκη Τοο "Οσο εὕκολα νίνεΤαΤ ΤΙ αΤΤοοΡΤψΤἸ› Τοσο Φανεοη νΤνεΤαΤ καί Τί αοοναί­αα δ ιαλό'Υοο› Τοο­κομοο σΤοΤ”Χ.είοο Τῆς ἑλληνίκνγἐ ἔΤαλεκΤΤκΤὶἔ› καΤα Τον συ'ΥΥΘαΦἑα­ Εἶναι ὅμως ύέὅαιον ὅτι Οί Ρωμ­ηθι ( Ελληνες Ορινθιἶἶιξω)

·

μποροῦν να καΤανονι̃σοον Τίς Τνἑοοκ Τοο σοννοαῷέοἑ· ΡωαηοσοννΙ|ομωῖ›

δἶιλαοἠ οοοοοοξη ΤἶλλΤΙνΤκοΤΤἹΤα:

οΤΤαΡ”Χ.εΤ

ἐκείἰ οποο αποοοίαἔγί

«οΡοοοοξΤομ·οἔ»› ποο καΤαοΤκαζεΤ αΤΤΞΡΤΦοαοΤα καΤ ο σοννοαοοαἔ·

εἶναί ΤολΤκα›

Το

οΤο

οημοἶο Τῆο αΤΤολοΤΤΙἔ ΤαοΤίο­οώἔ μας·

Μεταλληνός, καθηγητης Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

'ί' πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. ι

ο

­9­

Πρόλογος Πρώτη Νοεμὅρίου 4947: Στό αεροδρόμιο του (Ελληνικου, ένα τετρακινητηριο αεροσκάῷος της Αίρ Φρανς ἑτοιμάζεται νά απογειωθη γιά τό Παρίσι. Ὁ απολυμένος γιά τίς πολιτικές του πεποιΰησεις πρύτανις του Πολυτεχνείου, Νίκος Κιτσίκης, αποχαιρετᾶ τόν δωδεκάχρονο υίό του Δημητρη, τόν ὁποῖον υποχρεουται νά στείλη νά σπουδάση στό Παρίσι γιά νά τόν σώση από τόν έμῷυλιο, που μερικές έὅδομάδες αργότερα δα υπαρξη η αίτία νά Φυλακισθη η μάνα του Μπεάτα ·­η Μάνα­ καί νά καταδικασΰη είς θάνατον ὥς κομμουνίστρια. Ὁ ίδιος ό Νίκος εἶχε γίνει μέλος του ΚΚΕ τό 1944. )Ανοίγεται γιά έλεγχο η ὅαλίτσα του νεαρου Δημητρη καί ανάμεσα στά παιδικά του ρουχα, δίπλα σέ μία Φιάλη μπριγιαντίνης γιά νά αστράῷτουν τα μαλλιά του ὥς «Βαλεντἶνος», δ αστυνομικός ξεΰάὅει μία ῷωτογραῷία του γενικου γραμματέως του

ΚΚΕ,

Νίκου Ζαχαριάδη. Ὁ Ζαχαριάδης, στόν τελικό του λόγο στό Ζ' Συνέδριο του ΚΚΕ, στίς 4 αοκτωόρίου 1945, εἶχε δηλώσει για την Ἐκκλησία μας: «Τό κίνημα της έυνικης αντίστασης παρουσίασε καί κάτι ακόμα που δείχνει ότι πράγματι ηταν ἔνας κατευΰείαν συνεχιστης της έπανόιστασης του 321 καί τῶν έθνικῶν μας παραδόσεων, μέσα στίς σημερινές συνὅηκες.

Εἶναι η θέση

μεγάλου μέρους του κληρου στό κίνημα της αντίστασης. Πρέπει τό Συνέδριο νά πάρη μία θέση. Εἶναι κάτι που αῷορα τόν κληρο καί την εκκλησία γενικότερα. Αυτό μιλᾶ αμεσα στην ψυχη του λαου κἶ ἑμεἴς δέ μπορουμε νά τό αῷησουμε απαρατηρητο... Πρέπει νά πάρουμε Θέση, πολύ περισσότερο πού τό κίνημά μας ἔχει αξιώσεις καί δικαιώματα μιά καί μεγάλο μέρος του κληρου μέ έπικεῷαλης ίερόιρχες, πηραν μέρος, πρωτοστάτησαν, πάλαιψαν καί ΰυσιάστηκαν στόν αγώνα για την έὕνικη

­Π­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΤΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

αντίσταση. (Ο ἑλληνικός λαός θέλει την ἐκκλησία του ανταξ ια τῶν καλυτέρων παραδόσεων του 21 καί του έθνικου απελευθερωτικου αγώνα... Πρέπει έκκλησία μας, ξανασυνδέοντας τίς σχέσεις καί τούς δεσμούς της μέ τίς αλλες όρθοδόξες ἑκκλησίες τῶν Βαλκανίων καί της Ρωσίας να μπεί στην υπηρεσία του λαου. Εμείς σεόόμαστε την έλληνικη έκκλησία | ἸΪ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ­· Ϊ Ϊ και το πατριαρχειο και δε θα ὅρειτε στην ιστορια μας ουτε ενα παραδειγμα ­ ] ε να κουρέψουμε παπα [ὅπως ἐγένετο τότε κατα των παλαιοημερολογιτων τη στιγμη πού τέτοια αργια καί αίσχη τα κανουν οί δηθεν υπέρμαχοι της έκκλησίας κατα δεκαδ ες έναντ ια σέ πρωτοπόρους αγωνιστές του ἑλληνικου κληρου. Θέλουμε την έκκλησία μας όργανο έξυπηρέτησης τῶν λαίκῶν Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ συμῷεροντων και πρωτοπόρο για την συνδεση μέ όλες τίς αδελῷες ορθόδοξες έκκλ σίες. υοσο καί να αίνεται π ωτότυπο ἔ ου μ· ε δικαίω οι να του ε αυτό τό πραγμα αῷου έκπροσωπουμε μεγαλη μερίδα του λαου, πού μας ακολουθεζ πού παει στην έκκλησία καί θέλει να τη νιώθει κοντα του» (Νυιος Ζαχαριάδης: Συλλογή έργων, Ή Εκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, 2

_·

Κ'

>

10υ3, σ. 2ἐιυ

καί 24θ).

21 Τουνίου 2000:

Ἡ πρώην αγροτια πού έξεδιώχθη από την Ελλαδα

μετα τόν Εμῷύλιο για να δυνηθη τό Κολωνακι να αναπτυχθη εύρωπαίκα στόν υποπληθυσμό, παρακολουθείμέ αςρθαστη συγκίνηση μπροστα στίς δορυῷορικές τηλεορασεις της, από την αΑμερικη ἕως την Αυστραλία, την γιγαντιαία λαοσύναξη της Εκκλησίας στην πλατεία Συνταγματος, ἐνῶ παρεμυαλλονται χυδαία αντιχριστιανικα σχόλια πολιτικαντηδων καί διανοουμένων του κατεστημένου ­καί ίδίως τῶν συνασπιστηρίων της έλληνικης σοσιαλδημοκρατίας­ διότι ό λαοπρόυλητος αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έτόλμησε να σηκώση καί παλι τό λαυαρο του 21. Μεταξύ τῶν θεατῶν, καθισμένος μπροστα στην όθόνη της οἶκίας του, στην πρωτεύουσα του Καναδα, ό υυαχρονος πλέον Δημητρης Κιτσίκης, μέ δακρυα στα ματια. Σέ αντίθεση μέ τόν Σωκρατη Κόκκαλη ­γεννημένο τό 1030, πού καί αυτός για τούς λόγους του ἹΕμῷυλίου, είχε στην παιδικη του ηλικία καταῷύγει στην Ευρώπη, καί μαλιστα στίς ανατολικές χῶρες, αλλα ό όποίος στην έπιστροῷη του στην (Ελλαδα συνεταχθη μέ τό κατεστημένο του Κολωνακίου­ ό Δημητρης είχε κρατησει ὅαθεια μέσα

­Ω­

του την απέχθεια για την παρασιτ ικη παρέα πού συνέχιζε, πενηντα χρόνια αργότερα, να διο ικη στούς πρόποδες του Δυκαὅηττου. Ϊ λΪ Ϊ Ϊ Ἱ­Α' Ϊ Β Ϊ Ϊ 'θττ ΘΪλ γγ ιας, την πρωην ε οντας να μιμη η την σι ηρα κυρια της Ϊ Ϊ Ϊ ( Ϊ ξ Ϊ Ϊ Ϊ μεγαλοῷυη πρωθυπουργό Μαργαριτα Θατσερ, η οποια, μη υπολογιζοντας τό πολιτικό κόστος, είχε συντρίψει μέ τόν πλέον αντιλαίκό τρόπο, τό ­=

__

Ἱ

Ϊ

Ϊ εργατικο συνδικαλιστικό κινημα στην Αγγλια ο στενων αντιληψεων οίκονομιστης (Ελλην πρωθυπουργός της όδου 7Αναγνωστοπούλου 10, ~ ι ι “' εῷαντασθη οτι η κατοικια του ητο αντιστοιχη της 10 Νταουνινγκ Στρητ, καί μη ύπολογίζοντας τό πολιτικό κόστος απεῷασισε να συντρίψη τό ἐργατ ικό καί αγροτικό κίνημα στην Ἑλλαδα καί έξωμοίωσε την Ὁρθόδοξη Εκκλησία μέ συνδικατο. Ἀρνούμενος να συναντηθη μέ τόν πρόεδρο αυτου του συνδικατου, τόν Μακαριώτατο Χριστόδουλο, αῷησε τόν γελωτοποιό της αυλης του, τόν μεγαλο συγγραῷέα του ἔργου Μου εις την νι; να προτείνη μέ Φορτικότητα, ῶς ίσος πρός ίσον, συναντηση καί δ ιαλογο μέ τόν αρχηγό της έλληνικης ίορθοδοξίας. Μέ αῷορμη τό ασημαντο θέμα τῶν ταυτοτητων, ό Κώστας Σημίτης υπέπεσε είς τό μοιραίο λαθος καί ηνοιξε τούς ασκούς του Αίόλου. 1047­2000: ΒΒ χρόνια μετα είχε αρχίσει η

Ϊ

Ὁ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Τ

®°°

3

$

σ

­¬

αντίστροερη μέτρηση.

Μη σευόμενος τό έλληνικό Σύνταγμα του

10”7ὕ/80, υ υπουργός

Δικαιοσύνης του Σημίτη καί διανοούμενος του κατεστημένου Μιχαλης Σταθόπουλος, γερμανοτραῷης όπως ό Σημίτης, καθηγητης του Πανεπιστημίου αΑθηνῶν, σέ αρθρο του, στό τευχος Μαίου 2000, του περιοδικου Ποινική Δικαιοσυνη είχε προτείνει, μεταξύ αλλων, να καταργηθουν καί να δ ιαγραῷουν: α) Τό προοίμ ιο του Συνταγματος μέ την έπίκληση «είς τό όνομα της Ἀγίας καί ζομοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριαδος». ὅ) Τό αρθρο 3 του Συνταγματος πού λέει ότι «έπικρατουσα θρησκεία έν Ελλαδ ι είναι η της ἹΑνατολικης Ἱορθοδόξου του Χριστου Ἐκκλησίας». γ) Τό τελευταίο έδαῷιο της παραγραῷου 2 του αρθρου 13 πού λέει ότι «ό προσηλυτισμός απαγορεύεται». δ) Ἡ ῷραση του αρθρου

λέει: ‹‹ Ἡ παιδεία... ἔχει ως σκοπόν την... αναπτυξ ιν της έθνικης καί θρησκευτικης συνειδησεως». ε) Να τροποποιηθη το αρθρο 33, παραγραῷος 2, πού προὅλέπει θρησκευτικό όρκο, χριστιανικου τύπου, 1θ, παραγραῷος 2, πού

..Β­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΧΤΣΙΚΗΣ

γιά τόν Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρίν από την ανάληψη τῶν καθηκόντων του. Νά προστεδη ἑπίσης στό άρθρο ὕθ γιά τόν όρκο τῶν ὅουλευτῶν καί πολιτικός τόπος όρκου. Ἑπρότεινε επίσης μέ προσδηκη νέων νόμων, νά ~ | | προὅλεῷδη, όπως σέ όλα τά προηγμένα κράτη, κοσμικος τροπος άπο αι ετισ οῦτοῦνεκ ου έπολιτικί Νκοσ ικίκ δείακαίνά προωΰ δη ιμ” ρε ­ ι ι . το νομοσχεδιο, που ηδη ειχε κατατεὕη στην Βουλη, για την αποτεῷρωση ~ ι ­­ ι ­ Ι Η Ι

·

ιιι

,χρ

Ι­

ε

| ΗΒασιλοκτονια

5

νεκρων, μέ διεύρυνση ομως του πεδιου εῷαρμογης του σε ολους που ~

Ι

_

3

|

|

Ϊ

Ἰ

_

Ϊ

προτιμουν την καυση αντί της ταῷης, δηλαδη η δυνατοτητα αυτη να δοΰη ×····

Κ'

Ξ

καί στους Ἱορθοδόξους χριστιανούς. ι ι ι ~ ·­ ι Οιπολιτικοι που κατενοησαν την σημασια της στροῷης, πού έπετευχθη 6

Τὸ

ἔωἔ 2000 ι

"ήν 3

ἱσ”ῖοΡία του̃ 5

ι

η̨|Ε¬9\®0υ§ #

6

μας μέ ῖἠν παρουἶία |

··

ι

Ι

"σοῦ ~

ΰ

ΧΡ""οδ®®λ®®> επεχείρησαν αμεσως να ἶδηἴηἶ­ουν Το ἶδαιἶω οἶιπῖ ρευμα

στό αυλάκι του κοινοὅουλευτισμου, ακομη και με την ίδρυση | | , „, χριστιανοδημοκρατικου κόμματος. Μια τετοια προσπαῦεια ομως ηταν ι ι ε ε ι τελείως απαράδεκτη γιά την Ὁρδοδοξια και ὁ σκοπός αυτου του ὅιὅλιου πρέπει νά πορευθοῦμε πρός τό τέλος του εἶναι νά εξηγηση ότι | ) | κοινοὅουλευτισμου και την επ ιστροῷη ­με σύγχρονες προδιαγραῷές­ στό ὅυζαντινό πρότυπο δ ιακυὅερνησεως, που εἶναι τό μόνο συμὅατό μέ την Ά.

γ

3

Ἰ

7

|

Οώοδθεια·

:

ί

~

~ Ι τους απογόνους της ῷαραωνικης Αἶγυπτου, τους Κόπτες,

έπέξη ακόμη, πρό έκατό ἐτῶν, μία λαι­κη εορτη που εἶχε ὥς έξης: Στίς ΙΟ Σεπτεμὅρίου, κάὕε χρόνο, πρώτη ημέρα του κοπτικοῦ ηλ ια­ ε τι ο ι ι Η ιι ε κου ετους, οταν ο Νεἰλος εῷουσκωνε τα υδαται του στοι επακρον, η ὅ| | | | Ή γλ κυενσ τ ωα κατ ειτο ιατει εε καικα επο Ι ρ Ὁ η ἶίς χ; ρ ς„ ἶηργ ι ι Ρ Ω ημιἱς ι ε η επελεγε Τον ίδαο Τηἔ ηγεμ·Ονα·Τ0ν εκαλυπταν με εναν υψηλο σχουῷο ­ ι ι ι ι ι ι ιν ι καρναόαλιου, εῷορει μια μακρα ψευτικη γενειαδα και εναν περιεργο μανδύα. Μέ την ράὅδο της εξουσίας στό χέρι καί όοηΰούμενος άπό ν

ε

5

_

Ϊ

γ

ε

τι

συνανδρὡπους του, πού ἑπαρίσταναν τους ὅασιλικούς συμὅούλους, |

Ϊ

| Ἱ | κατηυθυνετο στο κυὅερνητικο μεγαρο. Ο κυὅερνητης απεδεχετο την καὕαίρεση του καί ό ψευδοὅασιλεός ἑκάὕητο έπί ὕρόνου, συνε­ κάλει δ ικαστηριο στό ὁποῖο έπρεπε νά ὑπακούσουν οἱ πάντες, συ­ Ϊ

Ϊ

(

ιλα ὅανο ένου του κυὅεΡ ν ηίτου καί τῶν όπαλλ ηόλων του. Μετά ὰπότ εἴς μ· έ ες ό ευδοὅασιλεύς ἔκατεδ ικά ετο σέ θάνατο. ”Εκαι­ Υ αν τό έ Ρ ετ ό του καί άπό τίς στά λ. τες άνεδύετο ό όι ότ η ς πού εἶχε παίξει τόν ὅασιλέα. Αυτη η τελετή ἑθύμιζε μιά αρχαία πρα­ κτικ ί όταν ἔκαι Υ αν στ ίν άλ ίόλεια ἔναν π Ρ οι ατικό όασιλέα. 5Ηδη κατά την χιλιετία 3600­ἔὅθθ π.Χ. οί ὅασιλεἶς, είτε στην : ι τι ι ι ι ι : Αῷρικη ειτε στην Ασια ειχαν εναν μυθικό ρολο και προσεῷεραν τα / ΐ | ἸΙ ί | σωματα τους προς σῷαγην η και εσῷαζαν οι ιδιοι τον εαυτο τους. μ· πε

ε

>

τν

5

?

..

14

..

κ

7

Γ

Έ'

Ὁ?

­

Ἡ

15

6

­

Γ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

γ

Πραγματι, ἐσῷαζοντο τελετουργικῶς ὅασιλεἴς στην Ἱνδία, μέχρι ­ ­ τόν ΙΣΤ' αίωνα μ.Χ. καί στην )Αῷρικη μέχρι πρό εκατό ετων. Στην εποχη τοῦ όρειχαλκου, στην κοιλάδα τοῦ Ϊνδοῦ ποταμού, ύπηρχεη τελετουργικη ὅασιλοκτονία, όπου ό ὅασιλεύς ἑταυτίζετο μέ την σε­ ληνη, πού απέδνησκε καί ανεσταίνετο. Στην αρχαία Κίνα, η ίδέα Τοῦ ὅασγχἑως πού ρυσγἀζεγ Τήν Βια Τήν ζωή Έου γιά Τόν λαό ἶῃαν

ἐν®μΦεύ'8*Ιν παΡέμ·Ξίνα μόνον Τέσσείῃἔ ῇμέρες μέ Τήν Ἱ'υναἴ“ Ϊ Ϊ Ϊ 7 Ϊ τι 3: τ ετ τ ενο δεν τον επ ο­ χα μοι* Και Μαν Ο υως μου εχλαιγε σπαρασσομ ς° Ρ σεχα ἀλλά ἐσυνέχιἴζα να εργάζομαι μέ όλην μου την δύναμη» (8Ι1ι1

παλαιοτατη. (Ο Γύ πού ίδρυσε την δυναστεία τῶν Χσία τό 2206 π.Χ. μετα τόν μεγαλο κινεζικό κατακλυσμό, πού παραλληλίζεται μέ τόν ἑλλην ικό κατακλυσμό του Δευκαλίωνος, τόν ἑὅρα­ικό τοῦ ~ ~ ~ Νωε καί τόν μεσοποταμιακό του Γκιλγκαμές, ηταν καί αὐτός κου­ τσός διότι όπως παρετηρησε ό Ροόέρτος Γκραίὅς (θτεινεε) στό δι­ ὅλίο του Ἡ λευκή Θεά \νΙ.Ιἰτθ ΘΟΩΚΙΘ88), σῖό ὁποῖο ὰΦιερώ_

ὅασίλεις Της γαλλίκης απολυωυΪ μοναρχιας' Ο Θεωρηῖίκος Της ' Ϊ ΦΙΪ 8 | ­ι

νει όλόκληρο κεῷαλα ιο στόν μῦδο τοῦ κουτσοῦ ὅασιλέως (στην Μέση εΑναΤ0χἠ) ,μὴν Ἱῖχχἀδαγ ,τούς κεχτγκούς καί ,Εώς γερμανγκούς

πα ως θνητη

λαούς), αύτη η αναπηρία συμόολίἔει τό γεγονός ὅτι ό ὅασιλεύς ἑσῷα­

σοφχος

«ΰοῖαν

ΟωῃἔἸ 2'Ϊ (_

πού

­ αργότερα απλως τόν ηύ­

νούχιζαν η τόν ἑχώλαιναν. Ὁ Ἱωσηῷ Καμπὅελ (ΟεωρΒεΙΙ) στην Τεῖραχογία Του Τά προσωπεω̃ε Τοῦ Θε0υ̃(ΤΙ1θ Μα̃εγΰ οί Οοὀ) ¶9εω_

ρεϊ Τόν ὰκρωτηργασμἑνο ὅασγχέα, μία εἰκόνα Τῆς ἀκρωῖηργασμένης σεληνης η δποία αλλωστε εἶναι τό αντίστοιχο στόν ούρανό τοῦ δυ­ σιαζομένόυ καί αναστημένου όασιλέως (μίνωος)­ταύρου μέ την ημ ι­ σἑληνο στήν χεῷαλἠ Ὁ εδρυῃσής Τῆς κινεζικἦς δυνασῖείας Τῶν

Σάνγκ τὸ 1766 χώρα

.σου

1528) π.Χ·,

ὁ

ὅασγλεύς Τἀνγκγ ὅταν ὑπέστη

μία Τρομακι̃γκἠ ξηραἀα, καῖηυθύνθη μόνος

σος τῶν ίερῶν μορἑων

καί ἐκεῖ ­όπως

δ

Έου (πό ἄχ_

Χριστός, ὅασιλεύς τοῦ Ἱσ­

Ϊ

'_

Η

Ϊ

=

Ϊ

ΰ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

(

ἕ

Ϊ

_

­,

~

~

ὅασιλέως, δούλου τοῦ λαου του, ἔτσι καί πρό αύτοῦ

0

χ

­ισ­

~

Ϊ

Φ

απολυτου μοναρλ­[ας του Λουδοὅίκου ΙΔ ° Ο επίσκοπος ακω ος Μποσσϋέ (Βωευθὕ 1Β27”1704)> ἔλεγε στό κἡρυγμὰ του Τό 1862: ι ι Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ι «Για να καὕιερωση αυτην την δυναμη που αντιπροσωπ ευει τη ν ιδι­ 5

ο

­·

ι

Ϊ

9

Ϊ

ν και επανω ει Του) Ο Θεος Τοποθετεί σι̃ο μεῃυ̃ωπο Έων ηγεμονω ς Ϊ ~ ἴ Ϊ ἸΪ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ ΤΟ πρθσωπθ "ι̃ῖθι̃ὲζ Ενα σημείο 'ι9ΞΟΤηΤΟς... Ο Θεθς Ξκαμε "ΰθν Πρίγχιτ σ

ρ

»

χη

Ϊ

ε

|

/

7

~

:

­¬

Ϊ

ν

ε

Ϊ

7

Ϊ

_·

Αλλα, Ϊ

Δαὅιδ­ και ολοι εισδε τεκνα του Ϊψιστου. χ

Ϊ

·›

Ϊ

Ψ

εῃωνἶ ,σης αθανατου εξουσίας Του' Ε ισθε θωἕ λεγα Ϊ Ἱ (| 7

/

ςη̨̃|

Ϊ

και αίμαἶοςο Χωματος καί Ϊ (Ϊ

7

Ϊ ἹΪ

Ϊ

Γ

Ϊ

Ϊ

σκΟνης= θα Ϊ

εσεις οι θεοι

αποὕανει̃ ε Ϊ

τ

Κ'

_)

Ϊ

Ἱ

Ο Ϊ

Ἱ

(_

ω |

­›Ϊ

ς αν

ε ουσια σα

Θ ω­ Ρ

Ϊ

δεν θεοϊαν και Θνησκοντες κα η ξ ς αποδνησκει. Τό πνευμα της ὅασιλείας μεταῷέρεται δλόκληρο στούς απογόνους σας... Ὁ ανδρωπος αποδνησκει ὅέόαια αλλα ό όασιλεύς, Ϊ ­ ~ Ϊ. τ Ϊ Ϊ ι ι ὅπως λεμε, δεν πεδαινει ποτε. η εικονα του Θεού ειναι αδανατη» (.Ϊ.

πω·

Και

Ομως Είσθε

5

ι

·›

7

Τωὼθτε ΡΟΠΠΨΜ (16 ΒΟΒΠΘΒ Παρίσι) Α' Ο0ΗΠ° 19θθ° σ' 82) Και ενας Γαλλος συἶΎΡαΦε®ἔ ”"”ΕλΟΦ®Ρεί Ή) δευῖἶρο λἶεζίϋαίἑαω ἶου ὅιὅλίου του: «Αύτό είναι το σωμα μου: η ο ὅασιλευς μεσῳ της ΰειας ευχαριστίας» και παρομοιαξει την εικονα του μεγτην οστια,Ι Ιποετιε τογεΙε. (Εοιιὶε Μειτἰιτ, [κε ροτττεἰτ ὀυ τοι, Παρισ ι, Ιεε Εἀιτιοηε σε Μ1Πι11τ= 1θ81>

σ·μΠ)·

Ϊ

ό

3

(

Ϊ

Ϊ

Ί

Τανγκ ηταν προτυπο ΰ

Ϊ

μυ

ραηλ, στόν κηπο (όρος) τῶν ἐλαιῶν­ προσευχόμενος στόν Θεό, προ­ σεω̨̃ερε εις ίἔυσιαν το ιδιο του το σωμα. Οπως ο

Ϊ

Ϊ

ιδεα της ὅασίλοκτονιας ως θυσίας στον ηγεμονα ° ητ Ϊ τόσο ούσιώδης ὥστε επέζησε ἐπί αίωνες ακόμη καί στην Δύση, στους

|

­ θυσία στόν λαό του, ζετο οίκειοδελως,

1)'

4°

Γύ ἔλεγε2

_17τ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

_

Ϊ

χρημα

ως

Ϊ

Ϊ

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Ἱ

Ϊ

την χειροτερη. Πορνεια_εστί

δ

Ϊ

2

Χ

Ϊ

ς¬

υποόιόασμος του σωματος

(όρατου καί αοράτου) σε κορμί. Τό χρημα απευθύνεται στό κορμί.

Οι Αμερικανοι, Ω

ΙΙ

Ε

Ϊ

Ϊ

(_

ως

Ϊ

Ἰ

Ϊ

^'

Ϊ

οι πλεον επ ιτυχημενοι εκπροσωποι του καπ ιτα­ Ὁ

_)

λισμου, ίσχυρίζονται πώς δεν υπάρχει ανθρωπος επί της γης πού νά

ἹΪ

Η ΑαΟκΡᔦΪα ωἔ αβνηση Ό

Ἱ

~

ι¬

_

Ἰ

Ϊ

μην ημπορουν νά εξαγοράσουν. Άπλως η τιμη της εξαγορας δ ιαῷε­

~ | της Δημη̨χραω̨ιας

ρει.

Γι

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

αυτο και κάΰε ῷορα που Ἄ

ε

ο

Ϊ

Ϊ

ς¬

Ϊ

ιδεολογος υποκύπτει στην «πραγ­ 9

(_

αλλά υπηκουαν στίς επ ιδυμίες του Λονδίνου νά επανέλΰη στην Ἑλλάδα τό πολίτευμα της συνταγματικης ὅασιλείας, δηλαδη τό ακριὅῶς αντίὕετο της μοναρχίας αλλά καί του ῷασισμου. Ἡ εξουσία εἶναι τιμωρία, εἶναι τό υπέρτατο κακό, τό δηλητηρ ια­

ματικότητα» καί προδίδει τά ίδανικά του, αντί να δρηνουν για την ηττα αυτη του ανΰρὡπου, χαίρονται επειδη δικαιὡνοντα ι. Συνεπως δ καπιταλισμός εκπορνεύει την οίκουμενη καί είναι τό κοινωνικό συστημα του Ἑωσῷόρου. (Ολες οί κοινωνίες, πρίν από την Ί Ϊ _ _ Ἱ Ϊ Ϊ ΰ/ Ϊ εμῷανιση του καπ ιταλ ισμου ετοποθετησαν τον εμπορο στο τελευ­ ταίο σκαλοπατι της κοινωνικης κλίμακος, αναγνωρίζοντας συνάμα πώς θα ητο λάιδος νά απαγορευδη εῷε όσον μεταπτωτικη κοινωνία δεν δύναται νά επ ιζηση χωρίς πορνεία, είτε αύτη δρα στό πεζοδρόμιο είτε σε οίασδηποτε αλλης μορῷης εμπορίου. Την πολιτικη ἔκῷραση του καπ ιταλ ισμου όνομάζουμε στην καΰη­ μερινη γλῶσσα απλως δημοκρατία, δηλαδη αστικη κοινοὅουλευτικη εμμεση δημοκρατία καί εῷη̨̃ όσον τό σύστημα αυτό υπάρχει γιά να εξυπηρετη τό χρημα, είτε αυτό κερδίζεται με σουλατσάρισμα στό πε­

σμένο μηλο, η αμαρτία πού ενεῷανίσδη στόν ανθρωπο συνεπεία της

ζοδρόμιο η στην δαλπωρη ενός υπερσύγχρονου γραῷείου πολυεδνικης

Ϊ

|

¬

κομμουνιστικό σύνδημα, τό 1944, ηταν λαοκρατία, εν αντι­

ό Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ἹΪ

|

Ϊ

δεσει προς την μοναρχια η (αστικη) δημοκρατια. χυση εννοιὥν.

3

Οί κομμουνιστές

ὥς

Ἡ το πληρης ηΪ συγ­ |

μαρξιστες, εἶχαν

Ϊ

ὥς

τελικό στόχο

την εξαῷάνιση του κράτους, οίουδηποτε κράτους, διά μεσου του υπερ­ κράτους της δικτατορίας του προλεταριάτου πού απεκάλουν λαοκρα­

τία,

ενῷ

οί λεγόμενοι μοναρχοῷασίστες δεν ησαν οὔτε μοναρχικοί οὔτε

Φασίστες,

Διά τουτο ό αναρχισμός

ό όποίος

στόν τελευταίο ὅροῷο νεουορκεζικου ουρανοξύστου, είμεθα υποχρεω­

απορρίπτει την αρχη ἔχει θεωρητικῶς δίκαιο. Ἐω̨̃εὅσον ὅμως όπλα­

μενοι νά υίοὕετησουμε τούς χαρακτηρισμούς του Σωκράτη ἕως καί

νητης ευρίσκεται είς την μεταπτωτικη του ῷάση, εξουσία είναι Ἰ Ϊ Ϊ Τ Ϊ ζ Ϊ λ Ϊ δ Ϊ Ξ' ε (Ϊ ξ ἹΪ Ϊ ~ αναποῷευκτο κακο. ο ητημα οιπον εν ειναι η υπαρ η η μη της

του Γεωργίου Παπανδρεου του «γερου της Δημοκρατίας» καί νά απο­

πτὡσεώς του από τόν παραδεισο.

εξουσίας αλλά η επιλογη μιας εξουσίας πού δα υπηρετη καλύτερα

τόν επιλεγμένο στόχο. Τρείς είναι οί πηγές εξουσίας: τό χρημα, τό απλο, τό πνευμα. (Η ανδρώπινη ίστορία μεχρι την εμῷάνιση του

καπ ιταλ ισμου στην Δύση, τόν

ΙΕ'

αίῶνα μ.Χ., πάντοτε εδεώρει τό

­Ι8­

λΪ

Ϊ

λ

Ϊ

_

Ϊ

ὅ

λ

Ϊ

Ϊ

κα εσουμε τους ειτουργους του συστηματος, ου ευτες και υπουρ­ γούς, πόρνους καί πόρνη την ίδια τούτη δημοκρατία. Σπεύδω ὅμως να διευκρινίσω ὅτι αυτός ὁ χαρακτηρισμός είναι εντελως ουδετερος καί Ρ

Πολλοί ετυχε νά γνωρίσουν ίερόδουλες με χρυση καρδιά καί στέρεη ηδικη καί γνωρίζουμε πώς η κατα εξοχην δεν υποκρύπτει καμμία υόρη.

­Ι9­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΧΤΣΙΚΗΣ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ι

θρησκεια του καπ ιταλ ισμου, ~

ι·

προτεσταντισμός,

ο

~

~

ένῳ

έξυμνει την προ­

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

­

..

α

σπαθεια του αστου να συσσωρεύση χρημα, του διδάσκει ευσεὅισμό και

κου θεσμού και την γελοιοποιηση του μέ την μετατροπη του σέ συ­

ηθικολογια. Προσθέτω

νταγματικη ὅασιλεια.

κ

ι

οιττο

τον ἄνθ ωτιο

τ 'ν

δουισ ός π οσα ρμ· ὅ ει

___

ασχολία μέ τό χρημα, δέν

δέ πώς η

τέκνο του Θεοο. Ειδικα

Εοιοτ τοι του ιἱ›

τ ιν

σκεια του σέ

θ

ὀιωοιιροζ

__

ορα

επιύπε α.

ο Εν­

τσιο”

γι ρη ­ποδι­ ι̃δν ισι να ι ον ι ος εμπορος ζη τον ιν ουισμο σε κατώτερο επιπεδο τρωγοντας κρεας

ια ύ

3

Ὁ

λ

Ἱ

_'

8

ξ

ενω ο

Ϊ

Ϊ

ζςτο

Ἱ

Ϊ

Ϊ

ι)

Ϊ

ραχμανος τον η σε ανωτερο επιπε

δ

ξ

ο ως

Ϊ

χορτοῷαγος.

Ἰνδια, η Ἐνδ ιάμεση Περιοχη και η Δοτικη Ειζρὼτ­τη ειχαν κοινές κοινωνικές αξιες μέχρι την έμῷάνιση του καπιταλι­

ΙΕ'

οιἰῶνοι κοιι

ολοι ὲτοποθὲτοον τους ὲμτιο­ | ι ι τι πισλη̃ἐο οιεασι οντο

ι ι λ ους στο τε ευταιο κοινωνικο σκαλοπατι. ι

·~

πολ ιτ ικό τους συστημα στην μοναρχια. ένε ανισθ Ϊ

νια, την

σταδιακά και

)Αγγλια,

π Θ ῶτα

·›

Ἡ συνταγματικη ὅασιλεια

οκπαιστ ικηκοινω­

στ ηιν πλέ ν α ιτ

ως παραῷθορά

ύ

του μοναρχικου θεσμου, μέ την ,___

,.„_.

προσαρμογη του στό καθεστώς της τάξεως του χρηματος τῶν αστῶν, σέ σημειο που οι δυο έννοιες της ὅασιλειας και του συντάγματος νά ι ειναιαντιῷατικέ €­ Ἐτσιστ Υ]ιν Γαλλια εμῷανι Ἱ ιζ εται, για πρωτη ῷορα, „ . ο Λουδοὅικος­Φιλιππος Αν (ιθδθ­ίιθέιδ), μέ τον αντ ιῷατ ικό τιτλο ύ

του ιἶασιλέως­αστοῦ, τοσο περιεργου που

ύ

ηχει ὥς αστειο, κάτι

σάν

ὅασιλιάς τῶν πειρατῶν. Τελικά, στις αρχές του ΚΑ' αιῶνος, έχουμε Ϊ μια ἔασιλισσα της αΑγγλιας δποιοι ποιρομοιοιζέτοιι μέ εὐγενές διακοσμητικό ὁμιλοιι̃ν ἔτι ιπλο, που δέν της έτι ιτρέτιετοιι οὔτε κἄν να διαἔαση ιδικύ της κειμενο, και που Φυσικα η χρηοιμότης της ὰμῷι­ ­ω

σὅνπειται από αυξανόμενο αρ ιθμὀ ανθρώπων. Ὁ τελευταιος ὅασιλευς της Αιγύπτου Φαρουκ (ίιθδι­ιθἔὅἔ), προέ­ ὅλεπε μετά την πτώση του, πως σέ λιγο θα παρέμεναν στόν κόσμο ι·

ως

Ά­

ι

..

με

μονοι ὅασιλεις, οι τέσσερις της τράπουλας και

γγ

7\Ϊ

ιας.

τη

ὅασιλισσα της

~ Ϊ Ϊ Ἐ τσι εξεῷραζε Ϊ Ϊ σωστα την πληρη ττοιροιχμη του μοναρχι­ Ϊ

_)

7

_

~

μρηρ δλδιτν μανοα̃ι α ιδιοἐ

ιῖ

ὅι

ύ

ς

­ ιοεΡιςρλ. Η­ανδαρινῦι

Ο κν εΘνηΤη€ να ειναι ΦΤΦΧΟΩ­ Ὁ Ο Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ἸΪ κανονικα να εχουν πο α χρηματα α α «τιμες», για να λειτουργουν ὥς τιμαρχιοι ὅπως αρχικά στην Σπαρτη, κατά την ἔκῷρα­ ν

Ὁ

8Ϊ

Τ

,ι

3

εν επρεπε

Ἡ Κίνα,

ομοϋ στην “Ιτοιλιοι τον

~

Στο κινεζικό π ότύπο π ιτ ε εἔούσιας ειναι το πνεύ α πού στ ιν σέπιθά ι ιο ὅ α ­ έν π έπεινά κυὅε Ρ να ῶ ς Διο γης ιδανικ γιι του ο

ση Τοῦ ΠλἀΤωνΘ€­

Σιγα σιγα

κατα τον Κονοούκιο ι ι

ι

δεν

ι

ι

ι

ὅμωἐ Οι ἄριοΤΟι

ΤΟΟ ΤΤνΘύμαΤΟΩ ·ΤΤ0ύ

χρειαζονται ανταιιοιὅη σαν τον σκύλο την ~ ι ι ι ι ι ι θεσ γι του και που Ύ ια τον Σωκ Ρ ατ γιγιμ· πο Ρ ει

α Χ αΡγιγ ια να πα Ρη τ γι ν νά ειναι έἔισου γυναικες­ Οι όποιοι ηδη ἔκαμαν μια πρώτη παραχώρη­ σ Ὁ ένδιδοντα Ω σέ

·›

έ τι ι­Τει

έ πο Ρ ουἐν από του Ω α Ύ ωθουν από του Ωμ­

θα

ανθρώπους του χρηματος, τους «πλουτοκράτες». ρω

Ὁ Σωκράτης έλεγε

χαρακτηριστικά πώς οι σιδερένιοι και ὀρειχάλκινοι ανθρωποι που έρ­ ΥύιζΟνΤαι Υια Τό χοἦμα (ειιι̃ι̃ἕιιιςἰιι̃ὲ ἔθοὸ ΤΠΟΠΘΥ» %αΤα Τήν χύδαιΟΤα· τ Ὁ ὅοΡ ειοα Ρ­ εΡ ικανικ/Π ἔκῷ Θ ασ Ὁ ) θά κατέπιναν του Ω ασ Ὁμ­ ένιο ύἐ και χρύσθύἐ ἀνθρώπύύἐ πού ἐνδιεΦέΩΟνΤΘ μόνον

ιι

για

Τήν Τ ιμή Τούἐ­ ΔιύΤι›

ειναι σαν δύο ΤΤλὰσΤιΥ'Υε€ μιᾶς ζυγαριας3 ὅταν η μια ανεὅαινει η αλλη κοιτεὅαινει». Και κατοπ ιν αυ­ _ _ του, έλεγε ὅ Σωκράτης, οι έμποροι ­οι πιτσαδόροι ὅλων των μεγεθων πΡΟΘ”έι9εΤε› «Τό

χβιιμ­α και

ἀρΘΤ`ἡ

ιω

θα τούς αποκαλούσαμε σημερα­ Φτειαχνούν τούς νοιιούε και οι­ κοδομουν μιαν κοινωνια ὅπου το κέρδος ειναι τό μοναδ ικό κινητρο διο­ τι, ὅπως δηλώνει, «η έπ ιθυμια για το κέρδος τον διέπει ῶσάν τόν Μέγα ὅπως

Βασιλέα μέσα του, λογικη

δέ

και πνευμα γινονται δουλοι του, η μια

σκεπτόμενη μόνον πῶἐ νά Ρ­εΤαΤΡέψ*ι Έἀ Χρἡμιαια σέ περισσὁιεθα Χρή­ ..ι ­ ματα, το αλλο τιμωντας μόνον την ιδιοκτησια και τους ιδιοκτητες». (_

Η

Ϊ

τ­

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

προσηλωση του εμπορου στο χρημα που τον κανει πρακτικο Ν'

ανθρωπο, μέ τα δυο πόδια στην γη, μη έχοντας καιρο να ασχοληθη

_ 20 .. _.

21

_

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

(/

(

|

|

Ϊ

Ϊ

|

/

Ἱ

/ Ἱ|

Ϊ

/

/

σο­

έκκλησια του, την οποία οἶκοδομεἴκαί υπηρετεἴμέ τα χρηματά του. Διά τουτο και οι Ϊνδουιστές δεωρουν την τάξη τῶν έπιχειρηματιῶν, δηλαδη έμπόρων, αγροτῶν, υιομηχάνων και τραπεζιτῶν (τῶν «ὅαιἔ συα››), απαραίτητη για την έπιὅιωση της κοινωνίας και την αποκα­ λουν τό στομάχι του κοινωνικου σώματος, ως τρίτη στην σειρά τῶν τεσσάρων κοινωνικῶν τάξεων.

Ἡ πρώτη είναι η τάξη της γνώσεως η

ι

ι

ι

|

ι

~

|

ι

(διοτι οι κουλτουριαρηδες ανηκουν στην ταξη των εμπόρων) και που αποκαλεἴται τό κεῷαλι του κοινωνικου σώματος και η δευτερη εἶ­ ναι η τάξη του ὅπλου και οι διαχειριστές, τα λεγόμενα χέρια του κοινωνικου σώματος (οἱ ‹‹κσατριγια››). Τέλος η τετάρτη και τελευ­ ι·

σ

ταία τάξη (τῶν ‹‹σουντρα››) ειναι οι έργατες

·›

Ὁ

ὁ

δ

ὁποῖος, στην περίοδο ανό­

δου του, εἶναι, ὅπως λέγει, «συνεσταλμένος και έργατικός και έπ ι­ τρέπει στόν ἑαυτό του μόνον τά απαραίτητα». Οι δέ Βέδες συμπλη­

ώνουν πώς ειναι

ένῷ ὅ ιδιος αυτός έμπορος

δα πληρώνη μισθό στόν έργάτη σουντρα.

σ

¬Ζ2­

|

._

στην Δυση μετά τόν ΙΕ” αἰῶνα,

ό

μονάρχης που ειναι

ὁ

κ

5

κ

Ἡ

>

ἩΕτσι εἶναι Φυσικό η έλληνικη έκκλησία μιας αμερικάνικης πό­

κ

Ϊ

ατι­ έ συντα (Η κοινοὅουλευτικ Υ]| δ οκ Ρ ατια αυασιλευτ κη υασιλειοι εἶναι τό χειρότερο καδεστώς που ένεςρανισδη ποτέ στην γη, έῷαὅσον έκῷραζει τόν οικονομικό ῷιλελευδερισμό του παγκο­ σμίου πολυεδνικου πιτσαδορισμου, που υπεχρέωσε τόν αρχηγό του πλέον έκτεταμένου κράτους της γης καί πρώην έχδρου του, τόν Μιχαηλ Γκορμπατσώςρ, πρῶτα νά καταστρέψη παντελῶς την Σο­ ὅιετικη (Ενωση καί να την παραδώση στην μαῷία που Φυσικα κό­

σ

λεως να οἶκοδομεἴται μέ τα χρηματα τῶν Ἑλληνων «πιτσαδόρων» της πόλεως, οι ὁποἴοι καί πληρώνουν τόν παπά καί τους δασκάλους του έλληνικου σχολείου και πρέπει νά ὅοηδουν και την ελληνικη τ : Ν ι πρεσὅεια και ο δισκος της εκκλησίας νά γεμίζη μέ τα χρηματα τους

ΰ

ντος κοινωνικου οικοδομηματος.

ηγ έτ ης της κοινωνίας, νά δέχεται χρηματικη υοηιἶλεια από τόν έμπορο υαι­ συα και ό διαχειριστης κσατρίγια να παίρνη ῷόρους από τόν ὅαισυα τω λ. ό ς υ Ρ α χμ· άνο ς> πνευ μ· ατ ικό ς

υσ ικό ὅ

/

τη οἶκονομικη απόδοση. Κι έτσι ῷδάνουμε στην γνωστη πλέον τρι­ σχιλιετία της ἹΑποκαλυψεως, έν όνόματι της ισότητος, της δημο­ κρατίας και της έλευδερίας απάντων τῶν τουὅλων του καταστραῷέ­

Κονῷουκιος στην Κίνα, ὅπως και οι Βέδες

στην Ἰνδια, δέν περιῷρονεἴ τόν έμπορο,

7

γιας η υποαπασχολησεως, νά δυσιαζη την έπιστημη πρός χάριν της αποδοτικης τεχνολογιας, νά ζητα από τόν παπά νά παψη τις πολλές δρησκοληψιες και από τόν καδηγητη τις κατα αυτόν αερο­ λογίες και ὅλοι μαζί νά κάτσουν στόν υπολογιστη για την υπερτα­

ι

Σωκράτης, ὅπως

(Ϊ

κεντρικός λιδος της αψιδος μετατρέπε­ ται σέ συνταγματικό ὅασιλέα, ὅ επιχειρηματίας που διοικεἴ πλέον τι ι ι ι ­¬ τι ι ι την κοινωνια απαιτει ολο και ολιγοτερο κρατθῶ να πλγιρωνγι Ολο και όλιγότερο ῷόρους, νά διατηρη έσκεμμένως κάποιο ποσοστό ανερ­

τότε

5

γ

τα πόδια του κοινωνι­

κου σώματος.

·§=

Φ/Οταν αυτό συμυη, ὅπως συνέόη

του πνευματος (τῶν όραχμάνων) που εἶναι οι γνησιοι διανοουμενοι ι

._

›­ν

του με προτεσταντικου τυπου ηδικολογία και προσηλωση στην

δ ου

(Ϊ

και οχι των καδηγητων. Οταν ομως το στομαχι αυτο της κοινωνιας απαιτη να γινη τό κεῷαλ ι, να έλέγχη τους ὅραχμάνους και να πλη­ ρώνη ὅλο και λιγότερο ῷόρους στους κσατριγ ια ένῶ αῷηνει ανέργους τους σουντρα, τότε εἶναι σαν τό τουόλο, τό ὁποἴον έκτίσδη στην όαση του κτιρίου για να τό υποόαστάξη, να δεληση να μετακινηδη στην στέγη, μέ αποτέλεσμα να κατάρρευση ὅλο τό οἶκοδόμημα.

­οπως οι ῷιλοσοῷοι­ με το «περιττό», συνδυαζεται στην περιοδο ανο­

πτεται για Κοινοὅουλιο, και μετά _

λίτηἐ

­­

·›

­

ι

να διαῷημιση, ως έλευδερος πο­

οι

Ύηἐ ασΉκὉ€ δημθκραηΐιαἐι ενα κΟι#·μἀΉ

­Ζ3­

|

πῃσα

­

ΤὉΩ

σ

ι

εταιρειας

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ρὶαεει

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

Ηιιτ! Ρἶγος συγκινησεως διεπέρασε τά σωδικά τοῦ πρωην

(Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ελληνος αγροτου της Λοικωνιας και νυν γραικυλου πιτσαδορου ἹΑμερικης στό όλεαμα του̃ τέως κραταιοῦ ηγετου νά δίδη ενωπιόν του τό δαύμασιο τουτο μάθημα δημοκρατικότητος και αμε­ Ἱ Ϊ (Ϊ Ϊ Ἱ ~ Ϊ Ϊ Ϊ τε Ϊ ἹΪ Ϊ σως εσκεψόλη οτι δα ημπορουσε να του προσψερη ισως και αυτος κατι Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ παραπανω για να διαψημιση και την ιδικη του πιτσα. Το 1985, στα Ϊ ε Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ιουλιανα, ο Γεωργιος Παπανδρεου εχαρακτηρισε την ελληνικη Ϊ Ϊ ἶ ἸΪ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ὅουλη οικο ανοχης, προσὅαλλοντας αδελα του, αυτος που τοσο ηγα­ πησε τις γυναικες, τό πλέον παραδοσιακό επάγγελμα τοῦ κόσμου Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ που απαρτιζεται κατα πλειοψηψια απο ιεροδουλες με χρυση καρ­ Ϊ ~ Ϊ ~ ἹΪ ~ Ϊ Ϊ δια, του τυπου του κινηματογραψικου εργου της Μελινας Μερκου­ Ϊ Ϊ Ϊ ( Ϊ Ϊ ρη «Ποτε την Κυριακη», οι οποιες λειτουργουνται τις Κυριακες 7\ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ ΰΰ Ϊ Ὁ Ϊ ἹΪ Σ Ϊ _!

°¬

°~

ὅορειου

Ϊ)

Ϊ

·›

ε

σ

ὕ

ττ·

Π

Γ

·~

Ϊ­·

Ώ

>¬·

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ὅούλιο ηδοποιῶν, αδλητων καί δημοσιογράψων τοῦ εμπορικού θεά­

ματος.

εἶχε σκοτωθη η πριγκίπισσα της Ούαλλίας Νταιάνα, τάξη τῶν κσατρίγ ια κατέπεσε στην τάξη τῶν ὅαι­σύα, ως Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ χολιγουντιανη ηδοποιος και που ο Τυπος ετολμησε να την συγκρινη Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ~ Ϊ ~ Ϊ Ἱ με την μητερα Τερεζα της ταξεως των ὅραχμανων, μαλλον το οικονο­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ­­ εΪ μικο κατεστημενο δα την ειχε στειλει στο κοινοὅουλιο, το οποιο οπως Ϊ Ϊ ΪΪ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ Ϊ Ϊ και η ὅασιλεια, εχει χασει καδε εξουσια, εκτος και εαν την επελεγαν, αΕάν δέν

πού από την

Γ

Ϊ­·

'Β'

ι·

ἔ

”)

Π

κοντά στόν Γκορμπατσώψ, νά δ ιαψημίση και αύτη πίτσα. Ϊ

Ϊ

Ϊ

~

­ι

Ϊ

ῖ

Το πλεον χαρακτηριστικο γνωρ ισμα του κοινοὅουλευτισμου ει­ Ἰ ~ (Ϊ ξ Ϊ Ἱ Ϊ ΪΪ μ Ϊ (Ϊ ­ι ναι οτι ενῳ οι παντες αναγνωριζουν οτι ο όουλευτης ειναι ερμαιο των β

Ϊ (Ϊ

Ϊ

_'

οικονομικων συμψεροντων και οτι ”)

Ϊ

λ

Ἱ

Ϊ

Ἰ

Ϊ

ξ

ο

Έ'

Ϊ

Ἱ

Ϊ

ἹΪ

εκλογευς δεν εχει την παραμι­ Ἱ

¬Ϊ

(Ϊλ

λ

(

εδνικη ηρωἶδα και τό πορτραἴτο της ἐκόσμησε γραμματόσημο Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ των ελληνικων ταχυδρομειων. Στις ελληνικες κοινοὅουλευτικες εκλο­ γές της θης αΑπριλίου 2000, ἐνετάὕη τό ρευμα εισόδου στό κοινο­

καμμια εξαιρεση, ο οι οι πο ιτικοι ὅταν αναλαμὅάνουν την δ ιακυὅέρνηση της χώρας, αθετουν τις όπο­ σχέσεις τους, σέ οιοδηποτε κράτος της γης, παρά ταῦτα ούδείς πο­ λίτης δέν δύναται νά μην ψηψίση τούς ψεύτες, εψα ὅσον τόν ύποὅάλ­ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ λουν στο διλημμα να «επιλεξη» τον ολιγωτερο ψεύτη, προκειμενου νά μην εκλεγη ό περισσότερο ψεύτης! Αύτη δε η απόλυτη αστικη Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ δ ικτατορια ονομαζεται δημοκρατια. Χωρις την παραμικρη υπερὅο­ λη, προσὕετουμε πώς ούτε ό δούλος της αι9ηναι_κης κοινωνίας της Ϊ δΪ Ϊ Ϊ 8 Θ Ϊ Ἰ λ ΪΙΘ ι̃η̃ ρχαιοτητος εν ητο σε τετοιο α μο ανε ευ ερος οπως ειναι ο σημερινός πολιτης τοῦ κρατιδίου τῶν ἹΑθηνῶν. (Η Δημοκρατία, κατά τόν Σωκράτη εἶναι μια ἐκ των τεσσάρων κακῶν μορψῶν πολιτεύματος. Κατ) αρχάς τό χρημα εκπορνεύει τόν ἹΪ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ξ ανθρωπο. Ο Σωκρατης παρατηρει πως «στα νειατα του ο ανθρωπος εἶναι πολέμιος τοῦ πλούτου αλλά όσο γερνα τόσο περισσότερο τόν ιν : Ϊ Ϊ ­­ Ϊ Ϊ Ϊ αγαπα, εψ οσον η αγαπη του χρηματος ειναι μεσα στην ψυση του». α) Διακρίνει πρῶτα την αστική δημοκρατια την όποια αποκαλεἴόλι­

­Ζ4­

­Ζ5­

πο υ πιο συχνα απο τους ε νοπατερες.

Κονψουκιος η

0

ωκρα­

ο

της εδέχοντο, ως μερος του κοινωνικοῦ τους συστηματος, τις ιερό­ δουλες, οι όποιες πάντοτε ησαν συνεσταλμενες και δεν ἐπεζητουν νά μεταψέρουν τό τοῦὅλο τους στην στέγη της οικοδομης. Κατόπιν (Ϊ

ομως

~

­Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ἹΪ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

της δηλωσεως του Γεωργιου Παπανδρεου, εὅγαλαν και αυτες

τό τοῦὅλο τους' Τσιτσιολινες εξελέγησαν στην Βουλη. αΗι9οποιοί Ἰ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ"

Ϊ

Ϊ

Ϊ

στην Ευρωπη και την Αμερικη, σαν τον Ρόναλντ Ρειγκαν, κατε­ _)

λαὅον τις ύψηλότερες Θέσεις. Στό κρατίδ ιο τῶν ἹΑδηνῶν, η Μελίνα

Μ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

7\Ϊ

ἹΪ

δ

Ήδ

Ἰ

Ϊ

Ϊ

τα εντο της ηρχισε να ανα υεται η η απο τα χρόνια της γερμανικης κατοχης και ἐγνωστοποιηδη αργότερα στά ερκουρη που το

Ἱ

Ϊ

Ϊ

γαλλικα ὅουλεὅάρτα τῶν επιιἕλεωρησεων τοῦ Μειτ‹:εΙ ΑοΙ1ετἀ(Ἄ8θθ­ 1974), αψου ἔπαιξε τόν γνωστό ρόλο στό «Ποτέ την Κυριακη», ἔγι­ (Ϊ

~

~

Ϊ

Ϊ

νε ιερεια του κοινοὅουλευτισμου και υπουργος

δη ­¬

Ό

_'

Πολ ιτισμου, εκηδευ­ Ϊ

_)

ως 6

­¬

‹·

·›

3

κρη επι ογη, εψ

Ά

Ϊ

Ϊ

ΓΪ

Έ'

­¬

σ

·›

ι·

Β”

Ϊ

Κ”

ΰΪ

τη̨̃

Ε

·›

ΓΪ

οσον, χωρις

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ 'ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

τσ

4

4

ει

·;

4

πης ξητιάνους σέ μιά κοινωνία ημπορεἶς νά είσαι υέδαιος πώς υά Ϊ

Ϊ

_.

εγκληματα όλων των είδων». ”Αλλά τον άστό που έπλουτισε «δ μέτριος άνδρωπος τόν υαυμάζει», λέγει ό Σωκράτης, σαν τον ἹΩ ναση, Θ4α λ4εγαμε σημερα. (Η καπιτα λ ισ τικίη κοινωνία η ημ ο­ ) ιακρινει μετα την λαικίδ ναση δ ες. όΔ εχει ηρωες της τους ἹΩ4 άνε­ Ὁ δυρωρός κρατια που ὅασίζεται στόν μυυο της έπαναστάσεως. Ϊ Θ Ϊ λ ἹΪ _ Ϊ ὅαινει στον τελευταιο οροῷο της πο υκατοικιας, παιρνει την εση .„ ­ ι του άω̨̃εντικου του καί τόν στέλνει κάτω στό δυρωρειο. Τα τουἔῖλα ~ ~ .. ι της οἶκοδομης μετακινουνται καί η οίκοδομη σωριαξεται. Ο Σω­ κράτης παρατηρείἶ «Ἱἰνας πατέρας συμπεριῷέρεται σάν παιδί καί λ Ϊ ( _' ῷοὅαται τους υιους του, ενῳ ενας υιος παιζει τον ρο ο του πατερα Ϊ καί δέν έχει πλέον σεὅασμό καί ιρόὅο του πατέρα του και της μητε­ ρας του, αυτά γιά νά άποδείξη ότι είναι ελευθερος». Ο Σωκρατης γελοιοποιεἴ τό ψέμα της ελευυερίας που σάν καραμέλα πιπιλίξου­ Ἰ Ϊ Ϊ με. Δηλώνει, πώς στην δημοκρατικη έλευδερη κοινωνία, ακομη και ι λι 7 ιδι Ν ιολ ι ιι τα ζωα «ξεχειλιξουν απο ε ευυερια» και ια τουτο κα ο ειναι στην μέση του δρόμου νά κάνης πέρα όταν δ γάιδαρος έῷορμα, διότι δέν ›¬.

υπάρξουν έπίσης

4

4

(4

44

4

4

4

4

4

4

4

_·

Ϊ

Ϊ

Ϊ

­¬

__

σ

Ϊ

Ϊ

·~

σΪ

_)

Ϊ

Ϊ:

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ε

4”`”

λο

Ϊ

.Ψ

Η·

ι­

Ϊ

'_'

·›

,

α ιαζει κανεναν και θα σε πατ σ γ

ι

γ

α

γ

ι

ι

.

ι

ι

ι

ς

Σε μια καδαυτο δημοκρατικη κοινωνια, λέγει ο Σωκρατης, υπαρ­ _ ι ­ι ~ χουν τρεις κατηγορίες πολιτων.Ἡ πρώτη κατηγορία είναι οι ξητια­ Ϊ

ι

ι·

‹·

_'

.¬

Ϊ

νοι που είχαν παραμερισδη στην πλουτοκρατία. Αυτοί οι ξητιανοι Ϊ καί άχρηστοι, στην δημοκρατία γίνονται πολιτικοί. Ἡ δευτερη κα­ '_ Ϊ Ε δ/ Ϊ Ϊ ἶΪ Ϊ τηγορια ειναι οι εμποροι (οι «πιτσα οροι››), που συντηρουν τους η­ τιάνους­πολιτικους, «διότι άπό αυτους που κάμνουν χρηματα, οί Έ'

Ε

Ρ

­26¬

(4

4

3

4

»­.

Ϊ

4

σ

4

4

4

4

4­Ϊ

‹·

·›

°°°

ΰ

(­

κω­

Ν·

κ

ο

γ

(4

Π4εῖ

4

υθ434

4

κ ηῷη νε ς παίνουν ρ το με4λ ι τ ο υς ››Κλ4Γ4 . α η ωρα ενας Σ ημιτης η540ενας Κααανλξ ρ μ ης όνε4 ωτερος. Τ οιος ιπε οτι ημπορουμε να4δ4ινωμε το Ϊ χέρι μας στους πολιτικους, χωρίς νά χάνουμε την αξιοπρέπειά μας; Καί πῶς έτόλμησε ὁ υίός του κατοχικου πρωυυπουργου του 4943­ 1944 Ἰωάννου Ράλλη, ό υπουργός Άισω̨̃αλείας Γεώργιος Ράλλης που τόν άνέτρεψε τό στρατιωτικό πραξικόπημα της ἔἰης 7Απριλίου ἰθθἶ, ­ αυτός δ νέος Μανιαδάκης που έῷυλακίσυη άπό τους στρα­ τ ι ωτ ικου ς μ έὅά ση τους νομους που ειχε Τ ο Ἱδ ι ιος συντα4ξ ει κατα των Η κ ο μμ ουνιστῶν­ , να4)ανα ὅ απτισ υυδ η ως προτυπο μετριοπα δξ ους δ ημο ­ κράτου καί τό 19474 νά δημοσιευση τό ὅιὅλίο του (Η άλήάεια για / Γ/ λ Ϊ Ἱ δ Ϊ Ϊ ἹΪ ΪΘ ηνες πο ιτικους, επει η, οπως γραῷει, «εγινε συνη εια τους ι ~ ι ι ~ ει ε τα τελευταια χρονια να κατηγορουνται ολοι οι Ελληνες πολιτικοί ς ­­ ι ι ι ι ως ω̨̃αυλοι και ανικανοι››; Την συνηὕεια νά λένε οί "Ελληνες τά συκα συκα καί τους πολιτικους παράσιτα, την κρατάνε από τόν με­ λΪ λΪ (Ϊλ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪΗ Ϊ γα υτερο ςρι οσοῷο ο ων των αιωνων και προγονο τους. μηπως ο '_ ­ Σωκράτης είχε άδικο καί ό Ράλλης «όμιλων έκ του τάῷου» (τίτλος ~ Ἰ Ϊ Ϊ της απολογιας του δωσιλόγου πατερα του) δίκαιο; (Η τρίτη κατηγορία, μετά τους κηῷηνες­πολιτικους καί τους έπι­ Ϊ ~ χειρηματιες που τους χρηματίζουν, μας λέγει ό Σωκράτης στην ~Πλιατωνος, ειναι ι ισ ι ι “·ῖ ι ι ο ιτεια του «αυτοι που εργάζονται με τα χερια τους, που δέν ἔχουν σχέση μέ την πολιτικη καί εἶναι κυρίως ῷτωχοί. Κ αιι αυτηι η ταξη ι ι ι δ Ϊ ι ε λ λ 'θι σε ια οκ ατια ειναι πο υπ εστε και ι τι ι ι '·ῖ ι ι ε σημαντικωτερη οταν ειναι ενωμένη». Γι αυτον τον λαο, η δημοκρα­ ~ ... τία είναι ξένο παιχνίδι που δέν τόν άῷορα διότι δέν άντιπροσωπευει Ϊ τά συμῷεροντά του. Τό συστημα που δ λαός υποστηρίζει, τό όνομά­ Σ

4”4 π λ ουτοκρατια και4λ4εγει πως «4 44 απ ολασ ενα το χειροτερο γαρχιαη Τ ” 4λ 4αάειδλα­ τετοιο κρατος ειναι ομεγα ος αρι μος ανεργων που π ρ γ , η _ Ϊ δη άνδρὼπους που ζουν μέσα στό κράτος χωρίς νά έχουν καμμια θέση», δηλαδη είναι αποκλεισμένοι. Καί προσθέτει: ‹‹”Οταν ὅλέ­

Φ

ι·

'Β'

‹·

ς

ζει

ό

μα».

σ

Ϊ

ο

~

Σωκρατης τυραννία καί τό αποκαλει «αυτό τό ευγενές πραγ­

Ὁ

Ϊ

׬»·

Ἰξ

τυραννος, ε

~

ηγει

4­

ο

Ϊ

Ϊ

_

ατων μεσῳ του

Σ

Ϊ

'Τ

ξ

ωκρατους, ειναι «ο

άντιπρόσωπος του λαου» καί προέρχεται άπό τόν λαό. Τόν αντιπρό­

­ατ­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κ(.)|Νί)Β()ΥΛΕΥ”ΓΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙ ΚΗΣ

σωπο αὐτόν πού ακυρώνει

­

/

τα δανεια καί δ ιανέμ­τι τήν Υή ο τον λαα |

Ἱ

ί

Ϊ

Ἑπειδή σήμερα, στό ξεκίνημα τής τρίτης χιλιετηρίδος, κοινό εἶναι τό αίσθημα ὅτι ὁ δυτικός καπιταλιστικός κόσμος μέ τήν έπιὅολή του

τ

ι

2

___

ο

/

Ἱ

λαοἐ τὸν μετατρέπει «σέ αεναλο ανδρα»­ Αλλα αοτοἐι εαιτοετιοται ι τι ι από τήν αποστολή του καί καταπιέξει τον λαο. Με το οπλο στο 7

κ

κ

χ

›¬

Ϊ

Του λεγομένου δημοκρατικου συστήματος

|

ί­

χέρι ἐπιδίδεται σέ σονῦχειο τιολέμ­οοα Γιΰ αοτο και ή τοοαννια ον­

καταλέ Θται απο τον Σοκ ατ ι

ι

­­

Θταξύ των τεοοαοων καααον μοοτ ι

ι

ι

λ

ι

/

?

­·

Ϊ

ί

κοατίοα τοιαἐ αοιατουε τοο πνεύματος, τούἐ Φιλοοοαοοἐ­ Παντως Ϊ

ΣΣ

αοτονι απο τίἐ τέσσερις αιακέἐ ιι­οοῷέἐι

νι

Σ

|

ὥς

λαος­ήντο­ών;

­

η̨

ι

λ

ι·

ι

_.

...

Ν

...

..

ι

κ

Αν

ι·

κ

Τὶποιυειε Οειτὶγὶο, έγραῷει̃ «ΒρήτΘ σέ οἶαδήποτε χωρα τον ιαιανωτετ ..

­¬

κ

ι

Ι

ε

υπαρχει έκει. 7Ανυψωστε τον στήν οιτεοτατή αεοή τον πιστα. Ἐ.τσι θα έχετε μια τέλεια κυὅέρνηση γιη̨ καί εὔλαὅεἶτε ρο ανθρωπο πού

αὐτήν τήν χώρα­ Καλτιεἐι ὅοολεοτική Θονλωττίαι ψήῷοῷοοίαι οικοτ σι

ι

·›|

ι

5»

7

δ

ι

7

δομή οοντανιι­ατοἐ ή αλλοι ιιιήΧανιομοι› οοτε κατα κεοαια εν ήαιτο ι | ι ροῦν να τήν ὅελτιὡσουν. Είναι το τελειο κρατος, μια ιδανικη χωρα». κ

κ

σ

»

Στήν Πολιτεια τοῦ Πλατωνο; τό καλύτερο συστημα διακυἕῖερνή­ ι ι τ ι ι ι ι | σεως που προτεινει ο Σωκρατης ειναι αυτο που οι σοῷοι του αρχαίου Φ

ι”

ο

α

(

Ϊ

αοοιαοα ο τήν (Ελλαδα, τήν Ἰνδία καί τήν Κίνα, ἐπαοονσιαζον ως τό ίδανικὡτερο, αὐτό του ὅασιλέως­ῷιλοσόῷου, δηλαδή τήν συνερ­ ,_

_

Α'

Ϊ

Ϊ

_

γασία των δυο πρώτων ταξεων της κοινωνίας, του ὅραχμανου και του κσατρίγ ια, του καλογήρου καί του στρατιωτικου.

_ 28 _

ι

5

:

ι

ι

:

κ

ι

·›

ι

κ

ιι

Ἱ

κ

ι

ι

ι

τι

οι

ι

ό ανθρωπος δέν πρό­

ι

Στόν ΙΗ' αἶωνα, ό.Ϊοειι1­.Ϊειοεμιοε Κοιιεεοειιι, θαυμαστής του Πλα­ ~ .­ τωνος καί του Κονιρουκίου, στό κεεραλαιο του Κοινωνικου Συμὅο­ __

/

σμό τής τιμής τῶν ὅπλων. Στό ὅιὅλίο του Περι/ (Ηρώων του̃ 1840, ο

ι

κει/Εαί να ησυχασθυν απθ Τα πρΟὅλημ.α'ῖα ΤΟυς»„

σι

δέν του δίδει τό πνευμα, τουλαχιστον τόν παρασύρει στον ρομαντι­

ι

~

αλλο, παραμερισθοῦν ὅιαίως, οὔτε τα κρατη οὔτε

ν

του. Τόν αναούροι απο τήν ιι­ιζἑρ ια των ἔιιιτορων τον Χοήματοἐ­

·­

κοινων ανθρωπων, που προς το παρον επ ιδ ιωκουν μοναχα το ενα η το

αιτὁλοτοο ήνέτήο ολοαιλήΡωΉχΟῦ συστήματοα Θ ι ­ λ ~ ι' ι λ ρῖπἴης ΤΟΚ) (ΖΟΟ ΤΟΟ, ως ανἶανακ ασηι

ῶἐ κ

~

Γ

αθ ως Χα

­­

_..

.

τίαι διότ ι ὅαο ιζεται στο τιαθοἐ Υια τό χρήματικό κεοδοἐ­ Π ι ι οι ι ~ τ ι Ν λί αρα τα εντονα αρνήτ ικα αήαεια τ οοι ο τοραννοἐι ωἐ απο Θων› ηρωξλπθιει Τον

|

:

παλι την ῷωνη των σοῷων του παρελθόντος. τΟ Σωκρατης λοιπόν έλεγε τα εξής: «”Ἑ.ως ὅτου οι ῷιλόσοεροι γίνουν ὅασιλεις, ή ~, αὐτοί πού σήμερα ονομαζονται ἕασιλεις καί ήγεμόνες έπιδοθουν στήν ῷιλοσοῷία πραγματικα καί σωστα, καί αὐτα τα δόο πραγματα ­ή πο­ _. λιτική ἶσχός καί ή ῷιλοσοῷική σκέψη­ σμίξουν καί τα μυαλα των σωμε και

χειροτοοή ειναι ή δήμοκοατ

ο

ι

ι

/

ττολιτεοιι­ατο€› κοντα ο τήν τιμαοχιαι τήν “ιτ οντοκοατια και τήν δήμοκοατίαι ἐασὅσον ή προτίμησή του στρέῷεται πρόἐ τήν αοιατοτ

Φων

(μέ ή χωρίς συνταγματικό

ὅασιλέα), ευθύνεται για τόν καταποντισμό καί ίσως τήν ολοκληρωτι­ ... Ν _. ­ κή έξα ανισ του πολιτισ ου του πλαν 'του ας καλό ειναι να ακου­

~

ι

...

_'

­¬

Δ..

χειροτέρου πολιτικου συστήματος πού ένεῷανίσθη ποτέ έπί της γης,

___

_..

ι

λαίου πού τιτλοῷορεἴ‹‹Περί νομοθέτου», ἔγραω̨̃ε: «Γ ια να ανακαλυ­ _

___

οί καλύτεροι κανόνες της κοινωνίας πού να αρμόζουν στα ἔθνη, θα έχρειαζετο ανώτερος νους... Θα έχρειαζοντο θεοί για να δώσουν νόμους α­ναός ανὁΙρώπΟυς___°Άν αληααη̨̃η πώς ἔνας μεγαλος ῇνεμὼν ερθουν

__

εἶναι σπανιο Φαινόμενο, πόσο μαλλον ἔνας μεγαλος νομοθέτης. Ὁ πρωτος δέν ἔχει παρα να ακολουθήση τό πρότυπο πού ὁ αλλος πρέ­ πει να προτεινη». Καί στήν μελετη του πού επονομαζει Πραγμα­ Σ.

γ

3

ν

ν

τεια περι/Πολιτικής Οὐεονομιας, προσθέτει: «Ψαχνω ι

ι

ι

|

δσο τό δυνα­

ι τον καλγπερα παραδειγματα να αχολωανγσω σ αυτην την πεαπτω­ κ

ση.

Στήν Κίνα

ο

ήγεμών ἔχει

ως

·›

κ

σ

τι

κ

παγεια αρχή να παίρνη θέση κατα τίς αντιδικίες τους μέ τόν

τῶν δημοσίων οπαλλήλων του σέ ὅλες

λαό.

Ὁ

τή

αρτος ειναι ακριὅός σέ καποια επαρχία;

_Ζ9_

Ὁ

ἔῷορος ςρυλακί­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ζεται. Γίνεται εξέγερση σε κάποια αλλη επαρχία; (Ο κυὅερνήτης καόαιρεἴται καί ό κάθε μανδαρἴνος παίζει τό κεςράλι του γιά οίοδή­ ποτε κακό συμὅή στόν τομεα του. Αυτό δεν σημαίνει πώς δέν εξετά­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἀλ)\Ϊα μια Ϊ / Ϊΰ μακρα ζεται κατοπινγη υπο εση σε μια τακτική δικη. πείρα του επιτρεπει νά προδικάζη τήν δικαστική απόῷαση. Σπάνια Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ τυγχανει να χρειασυη να επανορόωση καποια αδ ικια και ο αυτο­ κράτωρ, απολυτως πεπεισμένος πώς η λαι­κή κραυγή ποτε δεν ακου­ γεται χωρίς λόγο, αναγνωρίζει πάντα είς τό μεσον των ῷωνασκιῶν της ανταρσίας που τιμωρεἴ, δίκαια παράπονα που ίκανοποιεῖ». Διό­ (_

Ό

Γ

τ¬·

_)

τι ή γενική Θέληση εξασκεἶται σωστά μόνον από τόν πολιτικό ήρωα, χωρίς ἔλεγχο ἐνδιαμέσων σωμάτων.

ΙΘ

τόν

ἑλληνική αρχαιοελληνική Βενιζἑλοἐ ἔνινε Περικληἐ ἐνῶ ήταν

αἰῶνα καί ἐπαροοσιασαη ὥς

ίδέα Τηἐ δημ­Οκρατίασί

Έτσι

ό

Οθοἴἔθ­ (Ο ὲξανδραποδιαμ­όἐ τῶν (Ελλήνων μόσῳ δυτικο­ Ϊ Ι ( Θ 6 Ϊ Ϊ Ϊ | / ἹΪ ποιήσεως και ο υπο ι ασμος τους σε γραικυλους, δεν εγινε μονον με τήν επιὅολή του πολιτισμικου, οίκονομικου καί κοινωνικου μοντέ­ _ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ _ λ ΔΪ Ϊ Ϊ ου τηἐ ναεωα αλλα και με την αντιγραῷη του δυτικου πολιτικου ανστημααθἐ τηἐ ααα ικηἐ κοινοόθνλεντικηἐ δημ­οκρατίαἐι Τό κοινωνικό συμυόλαιο του σωκρατικου­ κονῷουκιανικου ­ ὅεδι­ Ι=ΙΟΥὀ |

Ό

'_'

αααυ̃

­_

Ό

Ϊ

ι

ι

3

πρααλπω όααιζεται σε πεντε αρχεἐ­ 1) α

κ

ι·

Ο

‹·

ι

ν

ην­τμ­ων πρεπει ν

ανααθαπη από Τόν λαό ἐαν πανί­ιη να εἶναι καλός­ 2) Ἡ λαι­κη εξέ­ γερση όταν επιὅάλλεται, εἶναι αναῷαίρετο δικαίωμα του λαου. 3)

Μόνη πηγή πολιτικής εξουσίας είναι

λαός. 4)

Ὁ όασιλευς­αυτα

(Η Ἰορόλοδοξία συνέχισε τόν αρχαίο κόσμο, όχι μόνον στήν ἐξά­ Ο­κνγση ­της διαλεκτικης σκέψεως) ἀλλὰ και στην ἐῷαρμογνγ ­[Οι]

κράτωρ υπάρχει μόνον πρός εξυπηρέτηση του λαου του. Δέν ἔχει

πλατωνικου­κονςρουκιανικου­ὅεδ ικου συστήματος δ ιακυόερνήσεως της δυάδος ςριλοσόῷου­όασιλέως. (Ο πατερικός χριστιανισμός δέν

κανένα δικαίωμα αλλα μόνον ὁποχρεώσειἐ­ Ώἐ ανώτερος όίνόρωπος, πνευματικά καί ηθικά, δέν χρειάζεται κανένα υλικό κίνητρο γιά να

απέρριψε τήν αρχαία σκέψη ή κοινωνία γεν ικά, παρά μόνον τήν όρη­

σκεία, «όσον είς δαίμονας ῷέρει» κατά τόν Γρηγόριο τόν Θεολόγο.

εἔασκήση τό λειτουργημά του, αντίόετα από τόν κόσμο που μοιάζει μέ σκόλο στό τσίρκο, νά περιμενη τήν ζάχαρη γιά νά κάμη τό νου­

Τόν ρόλο του ῷιλοσόῷου παίζει ή ΰορόλόδοξη Ἐκκλησία

μερό τουκὅ) σΌσο

πιό συ­

γκεκριμένα οισἄγιοι, καί τόν ρόλο του όασιλέως ό αυτοκράτωρ της Κωνσταντινουπόλεως. Τό Βυζάντιο αντιπροσωπευει τό ίδανικό πο­ λίτευμα της απόλυτου μοναρχίας που ἐγκαόιδρυόη, χάριν τής ἐλ­

ληνικής ίδιοῷυίας, οποία προσήρμοσε τό σωκρατικό πρότυπο στήν χριστιανική κοινωνία, ἐπί δεκα ἔξι αἰῶνες, στό Βυζάντιο καί τήν Ἰθόλωμανική Αυτοκρατορία, από τόν Δ' μέχρι καί τόν Κ' αἰῶνα. Ἡ είσαγωγή του κοινοὅουλευτικου συστήματος που εἶχε επινοηθή από τους ἩΑγγλους στόν ΙΡ αίῶνα με τήν Βουλή τῶν Λόρδων καί τήν Βουλή των Κοινοτήτων καί που ό Ρουσσὡ εἶχε απορρίψει ὥς ταξ ικό αντιλαικό συστημα, επεὅλήόη στό κρατίδ ιο των ἹΑόηνῶν

­30”

ό

ήγεμών είναι «σωστός», δηλαδη ἐνεργεἶ μέ τίς προδιανραῷέἐ ΤΟΟ Φιλοαόῷοα παραμένει αποδεκτός από τόν λαό καί ό

κνόερνα ῶἐ απόλντοἐ μοναρχης­ Αυτή αμεση μυστικιστική σχέση μεταξυ του σοῷου νομοόέτου

καί του λαου, χωρίς ἐνδιαμέσους αντι­ προσὡπονρι όνομαζεται αμεση δημοκρατία λαοκρατία, μόνη πραγματική καί τέλεια δημοκρατία, εῷα όσον ὁ λαός δ ιοικεἴ αμεσα που δρα μεσῳ του ήγεμόνος,

τόν ἑαυτό του δ ια του ἔαυτου του, δηλαδή με τήν αντανάκλασή του στόν καΰρἑπαη πού εἶναι ΕΟ

απόλυτος ηνεμών­ Βυζαντινός υασιλευς δεν υπήρξε ποτε κληρονομικός. Πηγή

της ἐἔονσίαἐ τον ητο

ό

ό

λαόἐ­

Ὁ όααιλεόἐ ἐἔελέγοτοι

­αι­

ἔστω καί τυπι­

­›

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙ­ΓΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

έπέὅαλε την αλλαγη δυναστείας από τούς Παλαιολόγους στούς

κα, από τούς τρείς λααιίκούς ιρορεἴς: τόν στρατό, την σύγκλητσ κσίί τούς δημους. =Ανηγορ€ύ€τ0 μέ σίσ ἑκείκίκη̃μίεἐ Τῶν αμαν αὐτῶν πα” ραγόντων­ Σσνσκῶἐ δέν ἦσσ ὅσίσίλεύἐ ἐλέῳ Θεοίλ

τού «λαού τού Θεού», Τσυ̃ πεσίσνσίσϋ λσίω̃ Τσῦ

Ὁσμανἴδες, έὅασίσαη στίς προαναω̨̃ερόίείσες πέντε αρχές τοῦ ὅυζα­ ντινού μοναρχικού καὕεστῶτος πού έπιὅαλλει την λαιίκη έξέγερση κατα τού ὅασιλέως ὅταν αύτός προδίδει την η̨ορθοδοξία. Στίς 12

αλλα ἐλέῳ λαοα νέον Ἰσθαήλ Τῶν

Ρωμηῶν, με την ἔννοία της ἀκσλύσι̃σσ ἑνστησσσ Τοῦ λαοῦ

"σοῦ

Δεκεμὅρίου τοῦ ΜΒ?

Θεοῦ

ό

Ϊσίδωρος, πού εἶχε ύπογραψει

ως

Ὁρδόδοξος

πού δέν δύναται να δ ιαίρεαη σέ ἄσχσνσεσ κσίί σίσχσμ­ένσσσ· (Ο ΜέΥαΞ

αρχιεπίσκοπος Κιέὅου την προσχώρηση στόν καθολικισμό, στην

Κωνοταντἶνσσ δέν Ξἶνσίί πλέον Ρωμσίίσσ σίύτσκρσίτωσ αλλά ἔνσίἐ κσί­ τηχούμενος πιστός, καδαρίζσμ­σνσσ κσνσά σ σόν Υέθοναα Τοα Υί) αα τό καί ῷέρει τόν τίτλο τού ίσαποστόλου, τού έστεμμένου ίεραποστό·

Σύνοδο της Φλωρεντίας τοῦ

χω Έα̨γς °ΟρΘ0δΟξίας, Αὐώ τό μοντέλο ἐκινδύνευσε

ίίὥθ, ως καρδιναλιος πλέον της Καθο­

λικης Εκκλησίας, ανέγνωσε στην πολιορκημένη Βασιλεύουσα, μέσα στην

(Αγια Σοῷια

τό κείμενο της έπισημου προσχωρησεως τῶν

Παλαιολόγων στόν καδολικισμό καί μνημονεύοντας τόν Παπα, ἕκα­ νε καόίολικη (ούνιτικη) λειτουργία, ἐνώπιον τού Κωνσταντίνου ΙΑΪ Ὁ ὀρθόδοξος λαός ῇρννγαη να προσὲλαη στην κααολίκη πλέον

να καταποντίσόίη πλησωἐ ὅααν

ὅασιλεῖε καί ἶεράρχες τοῦ Βυζαντίου ἔνέδωσαν στόν ἄδίσσσκσσ πα· ποκαισαρισμό των Λατίνων. Έἰπανειλημμένω; ὁ Ρωμαίίκος λαός

(Αγια Σοερ ια καί

ένῷ ὁ

Γεννάδιος κατηγορούσε τόν ασπασαέντα τόν

προσεπαόίησε να αποτρέψη τούς παρηκμασμένοσσ ὅνζσίνσ ίνούσ ααα νοντες να ένδὼσουν στην προδοσία. Κατα την δ ίαρκεια τού ΙΕ' αίῶ­

καδολικισμό αύτοκρατορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ότι εἶχε ανα­ Θέσει την αμυνα της Πόλης καί των τειχῶν της στούς ξένους Ένα­

πολλοί ὅυζαντινοί έπίσκοποι πού εἶχαν ένδὼσει στην ούνία, δη­ λαδη στόν καίλολίκίσμσί ὲξσὅίώΧ"αὉσαν από τόν λαό καί απεδίι̃μαἴ σαν στην Ϊταλία. Στην Σύνοδο της ΦΘρσσίσσίσ·Φλίνσσν”ίίσί€› "ίό 1438­ 1439, ό αγιος της ίοριαοδοξίας Μάρκος ό Εύγενικός, ἔπίσκσπσσ

λούς καγνολγκούςγ

νος

Ἰἶῷέσου, ἔχσντσίσ πίσω σου σύσσωμο Τόν Ρωμαίίκο λααἐπολέμησε μέχρι τέλους τόν παραπαίοντα ὅυζαντινό ὅασιλέα πού είχε παραδο­ όλη στούς Φράγκσνσ καί ἐπέτυχε να καααιρέση τσύσ δσχσμἑνσσἐ Τόν

καύίολικισμό Παλαίσλσνσσἐ κσίί νά ἀνεχαἦ Τὴν αλεὅηδίκή δ®να“ στεία των Ἰοσμανιδῶν τού κρυπτοχριστιανού Μωαμεδ τού Ποραη­ του πού ἔσωσε την Ὁρδοδοξία από την ερραγκικη αῷομοίωση (αλ. τό

"ές 28 Μαΐου Μη̨̃ῇ, στην Άνγά Σοῷγἀ ἐνελἑση̨η

η τελευταία λειτουργία ὥς καόίολικη λειτουργία! τ

Ἡ

ύπερτατη αύτη

προδοσία της Ρωμηοσύνης έκαλύερόίη μέ τόν ῷραγκοεμπνευσμένο μύαο

τού μαρμαρωμένου (καθολικού) ἔασιλια. σΌμως,

ό ηρωας

της ἹΟρ­

δοδοξίας Γεννάδιος, την Ιη Νοεμὅρίου ίἔὥἔ, αναρτούσε ἔξω από τό Του Τὰ ἑξῆς χόγγα: «τΩ πτωχώ ποχἶταγγ ὅχα ἐχάσωσεω κοκ

κεχχί

κην ἔνωσ ιν ποιεἴτε [παρα ταύτα ἐγὼ] ούκ αρνησομαί σε, Φίλη σορ­ αοδοξία».

Τελικα, η Ἱορύλοδοξία απεκατεστααη μέ τόν Γενναδ ιο

πανργάρ­Χ­ην μόνον χάργν

νης °Αλὡσεως_

Σημερα η ἔλληνοαλεὅηδικη συνομοσπονδία μέ την Τουρκία είναι

ὅιἔλίο μου, Ἱστορία τἦς ίθὑίωμσίνίκἦς Αύτοκρατοριας, Γ ί έκδοση έπηυξημένη, Βιὅλιοπωλείο της Ἑστίας, 1998). Ἡ λαικη έπανασταση της όποίας ηγηαη ὁ Μσίσκσσ καί αὶ ὁποία

αλλα μέ χαλαρωση τῶν δεσμῶν της μέ αύτην, εκτός έαν Εύρώπη γίνη ἑλληνικη.Ὁ ἑλληνοτουρκικός πόλεμος δέν είναι απαραίτητος

­32­

­33­

ἐερικτη, χωρίς μέν ἔξοδο της Ἑλλαδος από την Ἡνωμένη Εύρὡπη,

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΤΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

τυπο της έπερχομένης συνομοσπονδίας ἹΑδηνῶν ­ἹΑγκύρας στην

την περικύκλωση της Τουρκίας καί την οιύξανουσα πίεση γύρω από τα σύνορα της επιτευχδεἴὅ αύτοδ ιαμελισμός της, ό όποἴος είναι πρός τό ίδιο της τό συμῷέρον, διότι χανοντας τα ανατολ ικα ιρυλετικῶς, κοινωνικῶς καί οίκονομικῶς ανόμοια ἐδαῷη της, δα δυ­ νηδη να ἶσχυροποιηδη ῶς ασδενης πού του απεκόπη τό πληττώμε­ έῷαὅσον μέ

όποία αργότερα δα ένσωματωδη καί ἔτσι δα ἐπανέλδουμε στην δι­ πλη ἔνωση. γ) Ἱἔπέκταση τῶν χωρικῶν ύδατων της Ἑλλαδος στό Αίγαἴο στα δώδεκα μίλια. δ) Συνεκμεταλλευση ­καί όχι συγκυ­

ριαρχία­ τῶν οίκονομικῶν πόρων τοῦ Αίγαίου από Ἑλλαδα καί Τουρ­

γαγγραινα πόδι καί να αναγεννηδη μέσῳ της έλληνοτουρκ ι­ κης συνομοσπονδίας. )Αλλα προυπόδεση για μια τέτοια πολιτικη εἶναι η καδεστωτικη αλλαγη στην ἹΑδηνα πού δα δέση τέρμα στην πολιτικη παρακμη της χώρας. Τό Α καί τό Ω της ὅλης προσπα­ δείας είναι πώς τό Αίγαἴο πρέπεινα είναι ἑνωμένο καί όχι δ ιηρημέ­

κία. ε) ἹΑναδεώρηση της Συμὅασεως τοῦ Μοντρέ μέ την δημιουργία δ ιεδνοῦς δαλασσίας διόδου ύπό μορῷην στενού διαδρόμου από την

καί να έπιτευχδη μέ την σύμῷωνη γνώμη τῶν Η.Π.Α. ἸΑπό εμας εξαρταται να πείσωμε την ἸΑμερικη, ὅπως τό ἔκανε ό Βενιζέλος τό ἰθἰθ μέ την ίΑγγλία, πώς είμεδα σέ δέση να έπιἕαλωμε στίς δύο ὅχδες τοῦ Αίγαίου, μία Ροκ ΗεΠει1ἰοο. (Η ὁλικη συμῷωνία μέ την Τουρκία πρέπει να συμπεριλαὅη τα εξης στοιχεία, μέσα στό γενικό πλαίσιο μιας ἑλληνοτουρκικης (ἑλ­ ληνοαλεὅηδικης) συνομοσπονδίας: α) Ύποχρεωτικη ανταλλαγη ὅλων τῶν Τούρκων της Δυτικης Θρακης (χωρίς να γίνει δ ιαχωρι­

της Συνομοσπονδίας δα εἶναι η Κωνσταντινούπολη ὅπου δα εδρεύουν ὅλα τα συμὅουλευτικοί σώματα της Συνομοσπονδίας ­τό αντίστοιχο

νο από

Μαύρη Θαλασσα μέσῳ τῶν Στενῶν καί τῶν νησων τοῦ Αίγαίου ἕως την Κρητη. Ἡ δίοδος αύτη δα ευρίσκεται ὑπό την δικαιοδοσία ἑλ­ ληνοτουρκικης ἔπιτροπης πού δα ἑδρεύει στην Πόλη. στ) (Έδρα

νο

σμός μεταξύ Πομακων, αΑδιγγανων καί καδαυτό Τούρκων) μέ τούς ηδη ἐκδιωχδέντες (Ελληνες της Κωνσταντινουπόλεως καί τῶν νη­

Ἡ

για την Εύρωπα­ιίκη (Ενωση, στην πρώτη της συνο­ μοσπονδιακη καί ὅχι όμοσπονδιακη ῷαση­ ένῷ η αΑδηνα καί η τῶν Βρυἔελλῶν

¬Άγκυρα δα συνεχίσουν να εἶναι οί ἔδρες τῶν ἐδνικῶν κυὅερνησεων, εῷί δσον

ι

Ἑλλας καί Τουρκία

παραμείνουν ανεξαρτητα κρατη έντε­

ταγμένα σέ μία συνομοσπονδία ­καί ὅχι όμοσπονδία. Στην Πόλη δα παραμείνη τό Φαναρι­καί οί ίεραρχες του δα δύνανταινα εἶναιΤοῦρ­

κοι η =Ελληνες ύπηκοοι­ καί δα ἕδρεύη ό ανώτατος αρχων (μοναρ­ χης) της Συνομοσπονδίας. Αύτός ὁ ανώτατος αρχων ημπορεἴ να εἶ­ ναι ἐκ περιτροπης Έλλην η Τούρκος.

λύση τοῦ Κυπριακοῦ δέν δύναται να προκαδορισδη έῷα δσον δα έξαρτηδη από την ἔκταση τοῦ περιορι­ σμοῦ της Τουρκίας. Τρείς είναι οί δυνατότητες: Οί Τοῦρκοι έκδιώ­

τροπης, έῷί δσον δα συνεχίση να ύπαρχη στην ἹΑδηνα καί την

κονται τελείως από την Κύπρο για να ξεπλυδη η αμαρτία της εί­ σὅολης. ­Δ ιπλη ἔνωση: η Βόρειος Κύπρος ένσωματώνεται στην Τουρ­ κία, η Νότιος Κύπρος στην Ἑλλαδα καί τα δύο κρατη ξανασμίγουν στό γενικό πλαίσιο της ἑλληνοτουρκικης συνομοσπονδίας. ­Ἱδρύε­ ται ἔλληνοτουρκικη κυπριακη συνομοσπονδία, προαγγελος καί πρό­

ίἈγκυρα, όχι μόνον πρωδυπουργός αλλα καί πρόεδρος, δα ημποροῦ­ σε να αναδειχδη αύτοκρατωρ της Συνομοσπονδίας ό Βασιλεύς τῶν ¦Ελληνων Κωνσταντίνος Β' έῷα ὅρου ζωης. Τό νέο καδεστώς στην Ἱἔλλαδα δα ηδύνατο να προαναγγείλη την πρόδεση του να αναδεί­ ξη τόν Κωνσταντίνο Β' μοναρχη της μελλούσης Συνομοσπονδίας μέ

­34­

­35­

σων

Ἰμὅρου καί Τενέδου. ὅ)

Για

να αποῷευχδη τό σύστημα της έδνικης προεδρίας έκ περι­

7

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ἔδρα την Κωνσταντινούπολη. Ούτως η άλλως ό μονάρχηἐ αὐτόῶ σέ μία πρώτη Φάση) θά ἔχη συμὅολικη παρουσία. Βεὅαιως ο Κωνστα­ Ι

Ϊ

Ϊ

Ϊ

στείας τῶν άλλαξοπ ιστησάντων καδολ ικῶν Παλαιολόγων στην Κων­

σταντινούπολη εἶναι προιόν του δυτικού εδνικισμου (ἔστω καί μἑσῳ

ντινος δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στον ελληνικο λαο επειδη επολι τεύδη, καδΰ όλην την περίοδο της ὅασιλείας του ὥς εκπρόσωπος των ~ Ϊ Ϊ συμῷερόντων των Δυτικων Δυνάμεων καί δεν ἔχει ποτε δειξει σημεια Ε

|

σ

·›

­

Ἱ

ει

δη. Τό Φανάρι πάντα ύπεστηριξε τούς ίοδωμανούς ως την νόμιμη

'Ψ

δά ηδύνατο νά ὅασισδη στό ὅυζαντινό πρότυπο της όιναδείξεως του Βασιλέως από τόν λαό, μέσω δημοψηῷίσματθἐ­ Οί δύο επίσημες δρησκεἴες της Συνομοσπονδίας δά εἶναιη Ἰορδοδοξία

της

κατακτητι­ κῶν ὅλέψεων) μἑσῳ τοῦ μύδου αυτου, εἶναι προσπάθεια νά συνδεδη δυναστεία τῶν δανικης καταγωγης Γλύξμπουργκ με τούς Παλαιολό­ δυναστεία της Ρωμηοσύνης. ίΑπόδειξη δέ τῶν ιρραγκικῶν

συζύΥ0υ ΤΟΜ

θά γίνη πιό εύκολα αποδεκτός άπό τούς Τούρκους, η τουλαχιστον ι „ „ .. ι του υιου του), το συστημα ἔνας υίός του. Μετά τόν δάνατό του

'Χ αρακτηριστικο ειναι ενα αρ

δ ιαδοχης

ό

3

γία δύο μιλλετίων, όπως καί στην ίοδωμανικη Αύτοκρατορια. Η σταδιακη μεταμόρῷωση της Συνομοσπονδίας .σέ Αύτοκρατορια, θα Ϊ Ϊ ­ Ϊ προσδὡση στόν άνακτα τά χαρακτηριστικα του απόλυτου μοναρ­ Ϊ Ϊ ­ εγκαδιδρυσεως της Συ­ σ

·›

σ

°°

χου ὅυξαντινοδωμανικου τύπου. =ίΗδη απο Ϊ νομοσπονδίας δά συσταδη ἕνα συμὅουλευτικό συνομοσπονδιακο Ϊ ύπουργεἶο Τρόπου Ζωης πού θά ἑδρεύη στην Κωνσταντινούπολη 7

γιά την τηρηση των παραδόσεων καί την άποτροπη τηἐ ἑξαπλὡσεωἐ τῶν άρνητικῶν χαρακτηριστικῶν του δυτικού τρόπου ζωης. ”Ο μυθος του μαρμαρωμένου ὅασ ιλ ια καί της ἐπανόδου της δυνα­

_ 36

_.

Ϊ

γους. ε

ἸΑλεὅισμός καί οί δύο επίσημες γλωσσες τά ἑλλην ικα και τα τουρκικά. (Ο μονάρχης θά δύναται νά είναι όρδόδοξος η άλεὅηἐ­ Χωρίς νά ύποπέση κανείς στην αίρεση του συγκρητισμόυ̃ θα γίνη 7­ Ϊ ι ε ι ι ε προσπάδεια οί δύο αύτές δρησκειες να συμὅιωσουν εν αρμονια (εῷ όσον άλλωστε είναι πολύ κοντά η μία της άλλης), μέ την δημιουρ·

καί

~

μετά την (Άλωση καί πού δυμίζει όινάλογους δυτικούς δρύλους. Σα­ στόχο ἔχει την συνεχη ύποδούλωση της Ρωμανίας στά δυτικά ίδεὡ­

όινεξαρτητοποιησεως άπό τίς δυτικές πρωτεύουσες. Ακριὅως ομως Ϊ Ϊ Ϊ επειδη εντάσσεται από τούς Δυτικους στα πλαισια της συνταγμα­ Ϊ Ἱ Ϊ _. Ϊ τικης ὅασιλείας καί δεν θεωρειται από την κοινη γνωμη ακραιῷνγιἐ

Έλλην καί λόγῳ της ξενικης του καταγωγης καί της

~

Ϊ

...

της Ρωσιας του δ υτ ικ ιστου Μεγάλου Πέτρου) πού εδημιουργηδη πολύ

των Ἰωάννου

Ἱ

(Ϊ

ἹΪ

'Θ

ρο

Ζεγκίνη της 24­124989

Ϊ

7\Ϊ

Ἱ

Ἱ

του επ ιτιμου εισαγγε εως εῷε _)

πού

ελεγε: «Ὁ Κ. Παλαιολό­

γος ἐκ της νομίμου συζύγου του Σοῷίας, άπεκτησεν ἔναν καί μόνον υίόν, τόν Ἰωάννη, όστις ητο διάδοχος του ὅυξαντινού δρόνου. Ϊ

Ϊ

(Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

ΰ

Μετά

­ΪΪ

την αλωσ ιν η αυτοκράτειρα Σοερια παρεδωσεν αυτον εις την εμπιστον Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Τ

δαλαμηπολον Ειρηνην, διά νά τον μεταερερη με μικρον ιστιοῷόρον είς

την Ἱταλίαν. Είς τόν κόρῷον του κατά την άναχὼρησίν του ἔκρυψε Ι Ἱ Ϊ ΐ Ϊ Ϊ ἸΪ παπυρον, εις τον οποιον με τα ιδια της

Ϊ

Ϊ

';|

Ἱ

Ϊ

τα χερια εγραῷεν. Ιωαννης Χριστιανός, άντί Παλαιολόγος. (Ο ὅασιλεύς της Δανίας [Χριστια­ νός Α' , ΤΖΔ48­Μδἰ] ἔπεσκέῷδη τό Παρίσι καί είς μίαν δεξίωσ ιν εγνώ­ ρισεν τόν Ϊωάννην. Ὁ Ἰωάννης διηγείται πρός τόν ὅασιλέα την ζωην του. Μετί όλίγας ημέρας ό ὅασιλεύς άνηγγειλεν είς τόν λαόν τούς γάμους τοῦ Ἰωάννου Χριστιανοί) Παλαιολόγου μετά της κόρης του Ϊ Ϊ Ϊ ­ Ϊ Μαρίας και την αναρρησ ιν αυτου είς τόν Δανικόν δρόνον.3Απόγονος του Ἰωάννου Παλαιολόγου εἶναι ό ὅασιλεύς της Ἑλλάδος Γεώργιος ό Α', δευτερότοκος υίός τού ὅασιλέως της Δανίας Χριστιανου Θ' , Τδθδ­Τθ0θ››. Μόνον γραικύλος δύναται νά καταὅροχδίση τέτοια πα­ ραμύδια, επειδη νομίζει ὅτι τόν άνυψὡνουν κάνοντας τούς ὅασιλεἴς 9

·›

του γνησίους Εύρωπαίους.

_3”7..

ἹὉ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

μένη μέ την ίδέα της λαοκρατικης απολύτου μοναρχίας, ὲξειλίχὕη

πολλά κομμουνιστικά κράτη, όπως στην Ρουμανία καί την Βό­ ρειο Κορέα σε ανασύσταση μοναρχικου τύπου δυναστειων ἐνῳ οί αστι­ σέ Ϊ

ΙΙΙ ­ (Η αριστοκρατία ως αρνηση ­

Ϊ

Κ­Ϊ

Ϊ

Ϊ

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

μετριότητα τῶν πνευματικῶν ἐπιδιώξεων, στην μετριοκρα­ τία τοῦ ατο ικιστικοῦ ίσοτισ οὐ έ όν δια ο οποί σ τό να κρημ α­ μ 7μ τα μ” η ,Φ Ρ τικο κερδος. Ἡ εξελιξη της αστικης κοινωνιας προς τον μονοχνωτο ίσοτισμό, την παγκόσμια ίσοπεδωτικη κουλτούρα τοῦ τζην, της κο­ κακόλας καί του μακντόναλντ, με μόνη διαῷοροποίηση την ποσοτι­ κη συσσώρευση αγαΰῶν, την διάλυση όλων τῶν οίκογενειακῶν καί

­

κομμουνιστικό σύνὕημα τό ἰθἔιἀ ηταν ίσότης ) ἐν αντώὶέ­ σει πρός την αστικη ανισότητα. τΗτο πληρης η σύγχυση ἔννοιῶν. Οί κομμουνιστές ῶς μαρξιστἑς εἶχαν ὥς στόχο την ἑπιόολη στην κορυῷη της κοινωνίας μίας νεας αριστοκρατίας την αριστοκρατία τού προλεταριάτου μίας νέας τάξεως η ὁποία όπως η αριστοκρατία ό

Ἱ

πο, στην

του όλοκληρωτισμου

Ι

Ϊ

κες δημοκρατιες εὅασιξοντο ολο και περισσοτερο στον μεσο ανὕρω­

_

κότνωντκων όεόμων ἐττόόόόε τόν αέκαμόό της μόναότκτἰό όλόκλτι̃όω­

ττκτι̃ό τόεόλόνίαό πόό ἑξεόόαόατι̃ καί

9

όττκέό ατόόόότό τόό όλόκληόωττκόό κόατόόό μαότκόό τόπόό·

7

(Η κτνεζτκἠ τότόόία ἐπί όόόμαότι̃ λτλταόεό

7

τοῦ Πλάτωνος ) ἔόασίζετο στην ανωτερότητα τοῦ ηὕους καί τοῦ πνεύ­ ι ­ ι ι ι ί ε | ματος, στην δημιουργια ενος νεου ανωτερου ανθρωπου, του κο μμ ου ν ιστ ικοῦ ανΰρὼπου ) πού ἑπαρουσιάσθη μέσα από την σοό ιετικη γλυ­ πτικἠ καί ζωγραζῷαἠ Τοῦ μεσοπολἑμου ὑπὸ μορῷἠν ῇρωγ×ἠ7 σέ ὅχη

”Χ.όόντα›

από τόν Κόν­

όόόκτό ότόν Μαό› ότττι̃όξτ τό όόατόό όταμαχτι̃ό μόταξό αίκότόκόατ" Ϊ Ϊ (Ϊ ~ _' Ϊ Ϊ σμου και ολοκληρωτισμου δηλαδη σοῷιας και ρομαντισμού οπου ·­·

Ό

γ

ν

ότκ κόμμόόντότίκόό καί όαό"

>

>

ἔτ

ι

ι

Ϊ

3

τό ττεότόόότεόό Χόόντκό ό ταόττι̃μα όττόότόχόόό ό αότότόκόαττόίτόό κτ ἔτσι ἐπετράπη η ὕεμελίωση της καταπληκτικης ανωτερότητος καί |

_'

_­

Ϊ

Ϊ

Ν'

Ϊ

Ϊ

του την ανώτερη πνευματικη καί σωματικη διάπλαση. Τό πρότυπο ηταν δ όιομηχανικός ἐργάτης (ὁ «μεταλλό» στά γαλλικά) καί αγ

ότααεόόττι̃τόό τόό κτνεζτκόό πόλτττόμόό· Μόνόν με την καταόντι̃ότὶ της μοναρχίας πρό εκατό ἐτῶν, τό ΙΘΠ, η Κίνα είσηλθε πρός στιγ­

ταξικη νοοτροπία τοῦ κομμουνισμοῦ ἐπέὅαλε τίς απορρέουσες ταξ ι­ ί ι Ἱ χι ι ε ι κες διακρίσεις. Ετσι η εισοδος στο Πανεπιστημι ο η ταν πο υ πιο εὔκολη γιά παιδί ἐργάτου παρά γιὰ παιδί ὰσωῦ

μην ό τό Χετόότεόό όόόττι̃μα ττόό ἐόανταόότι̃ πότε ητοι την αστικη κοινοὅουλευτικη δημοκρατια.

ν

3

Ή

¬

αναόωπίνόό νόόα

Απο τους πρωτους Κινέζους δεωρητικους του ολοκληρωτισμου ἹΝ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ υπ ηόξ ε ο Μο­τι που συνε τό α τν ε το Μο­τ ζ ου στον Ε αιωνα π.Χ. Ἡ Ρ

ι ι ι τι Ἱ Στην λογοτεχνία, ό ανώτερος αυτος ανθρωπος εσκιαγραῷηὕη στο θεατρικό ἔργο Ὁ Κοριός (1928) τοῦ Ρώσου μπολσεόίκου Βλαδί­

ό

_»

'Ϊ

|

>

Κομμουνιστές τοῦ Γάλλου κομμουνιστοῦ συγγραῷέως Λουδοόίκου ἹΑραγκόν (ἰδἶἴἶ­ίἔλἕὅἔ) (Η αριστοκρατία τοῦ πνεύματος, συνδεδε­

καί αντττίόετατ στόν αίκότό_ κόαττκό κόνόόόκταντόμό τόν Κόόννκ Φόατζόό (Κόντόόκίόα 551” ότθ Ἡ μόττκἠ όχόλἠ τόν Δ' καί Γ αἰῶνα π·Χ· εἶχε μτναλα τεόη ἐτττόόότό από τήν κόνόόόκταντκἠ· ῃοττωό ό Κόνόόόκτόα ό Μό_τί

­38­

­αό­

3

μηρου Μαόιόακόόσκι 0893­1930) καί τό 1946 στό πολύτομο ἔργο Οι”

τίκλόόότίκα τόό όνόίταζότατ μόττόμόό ›_

ό

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ατο ἔνας α ιστοκ ατ ς ΐΪ

(

ίςιπε ιουσία. ”Η

ω

Ϊ

Ϊ

ατ ία των

Δ

|

Ϊ

Οί πα αδόσεις οί ιο ­ | Ϊ Ϊδ Ϊ Ϊ ἹΪ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ τες, τα πα ιχνι ια, τα θεαματα εχουν το αρνητικο αποτελεσμα να μειώνουν τό κοινό ταμείο πού εἶναι απαραίτητο για την κοινωνικη

οτιστων

7\Ϊ

πένδους. Δέν είναι καλό να διασκεδαζ ς.

ειχε ως αγιο προστατη τον Μεγα Γυ, τον Κινέζο ευκα ιωνα και ο δλοκληρωτικός μαοι­σμός, δυόμισυ χιλιαδες χρόνια αργότερα είναι απόρροια τοῦ μοτισμου. 3Ετσι εξηγείται η αντίὕεση τῶν μαοιστῶν Ϊ Ϊ Ϊ Ἰ "' στον κονω̨̃ουκιανισμο κατα την πολιτιστικη επανασταση του Πρός τό τέλος της κινέζικης μυδικης έποχης τῶν πέντε αύτο­ κρατόρων, την τρίτη χιλιετία π.Χ., κατα την διαρκεια της ὅασι­ Β­

Ϊ

Ϊ

^Ϊ'

Ϊ

Ϊ

<

Καδε ανθρωπος πρέπει να αεριερὡνεται στό κοινό συμῷέ­ Ϊ Ἱ Ϊ Ἱ Ϊ Ἱ ρον, αῷου προηγουμενως εξασῷαλιση το ελαχιστο για την επ ιὅιωση του. Δέν δύναται να διατηρηση για τόν ἑαυτό του τό περίσσευμα. Δηλαδη, ό ἔχων δύο χιτῶνες δίδει τόν ἕνα στόν αλλο. (Ο Μό­τί όμιλεἴ περί αγαπης τῶν συνανδρὡπων μας, αλλα καί περί παγκο­ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ σμιου αγαπης και παγκοσμιου ειρηνης. 7

.

λείας του τεταρτου μυδικοῦ αύτοκρατορος Γιαο, κεντρικη αρτηρία | ( Ϊ Ϊ ἹΪ Ϊλ Ϊ Ἱ Ϊ του ὅασιλειου, ο Κίτρινος Ποταμός εξεχειλισε και εγινε ο μεγα ος κατακλυσμός. Μετα από 13 χρόνια τιτανικῶν προσπαδειῶν, ό μη­ ¬

Ϊ

­Ϊ­

ε

Ϊ

Ϊ

Ϊ

αδ υ ατα

Ϊ

Ϊ

στην χανικος του ὅασιλεως, ο Γυ, επετυχε να επαναῷερη τα κοίτη του ποταμοῦ. )Αργότερα δ Γύ ἔγινε ό ίδιος αύτοκρατωρ (τι) καί ίδρυσε την δυναστεία τῶν Χσία ως Γύ­τί. (Ο αντιδιανοουμενι­ Ϊ ΐ Ϊ σμος και η

ο

Ϊ

Ἰ

Ϊ

τι

Ϊ

Ϊ

ἸΪ

Ϊ

ςΪ

~

Ϊ

τ

Ϊ

Ϊ

υ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ΰΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

°Ϊ'

Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

~

­Ϊ

_·

7

Ὁ μοτιστης

ποταμῶν της χώρας. Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

πρέπει να είναι έργατικός καί να Ϊ

Ϊ

·λ

Ϊ

..

ρουχο

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

για να καλυπτη το

­

“Β”

Ϊ

σωμα του ειναι αρκετο. 'Β'

σ

7

Ϊ8

ΦΪΕ

Ειναι ανη ικο Φ

να Ϊ

να

προσδέτης στολίδια. "Ολες οί εργασίες των ὅιοτεχνων πρέπει να

ελέγχονται από τό Κρατος, μέ στόχο να εἶναι χρησιμες καί να μην υπαρχη απώλεια χρόνου. Εἶναι ανηδικο να εἶσαι ανεργος. Τα πολ­ λα ἔξοδα για κηδεἶες απαγορεύονται ως καί τό μακρόχρονο πένδος πού δέν πρέπει να ξεπερνα τούς τρείς μηνες.

Εἶναι λαδος

να απαγο­

ρεύης στίς χηρες να ξαναπανδρεύονται πρίν περασουν τρία χρόνια

­ιιο­

Ϊ

7

Ἑπίσης, η ὅασικη υποχρέωση τῶν μοτιστῶν ηταν να επαναλαμ­ Ϊ Ϊ Ν Ϊ τΪ Ϊ Ϊ ανουν τις ρησεις του Δασκαλου οπως εκαμαν οι κοκκινοι ῷρουροι μέ τό μικρό κόκκινο ὅιὅλίο του προέδρου Μαο. Οί μοτιστές διέσχ ι­ ζαν την χώρα μέ ενδυμασία ζητιανου σαν Διογένηδες, όπως εἶχε 6

Ϊ

σΪ

_

Ϊ

Ϊ

|

ι·

ωμους του σακκους αμμου, σκαὅοντας ο ιδιος, υῷισταμενος

ΕΪ

υπακουη στον γενικο κανονα. Δεν πρεπει να ειναι σπατα ος. ς

Ϊ

Ϊ

την μυδικη ζωη του Γυ και τον τροπο ζωης των μοτιστων, οπως και η ἔμῷαση πούαἔδωσε ό Μαο στα μεγαλα ύδραυλ ικα ἔργα έπί τῶν επ

Ϊ

ἹΪ Ϊ ἹΪ Ϊ Ϊ Ϊ κανει και ο Μεγας Γυ που απο ακρη σε ακρη της Κινας περιοδευε με τα πόδια για να κλείση τίς ρωγμές τῶν ποταμῶν, κουὅαλὡντας στούς

ντας ολοι την απλη σκουρα ενδυμασία­ρασο, ηταν εμπνευσμένη απο 'Ξ'

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ασκητικη διδασκαλία του Μαο που εδιδε εμῷαση στην χειρονακτικη δουλεια για όλους, μέ την αποστολη τῶν δ ιανοουμέ­ ἹΪ Ϊ Ϊ Ϊ (Ϊ Ί νων στα χωραιρια, οπου εσκαὅαν μακρυα απο τα ὅιὅλια τους, ῷορω­ ~=

Ϊ

_­Ϊ

Ϊ

(_

Ϊ

_)

πρόνοια.

Ϊ

Ϊ¬·

7

Ϊ

·Ϊ·

Ϊ

Ο

Ϊ

')Ϊ

Ϊ

ΰ

Ϊ

απ

ἹΪ

Ϊ

Κ”

­

τ

Ϊ

ἸΪ

Ϊ

Ό

Ϊ

τετοια

~

Ϊ

ι·Ϊ Ϊ ταλαιπωρία ωστε ειχαν εξαῷανισδη απο τις κνημες του ολες οι τρι­ Ϊ ἹΪ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ χες. Τον επλενε ο ανεμος και τον εκτενιζε η ὅροχη.Ϊ ('ΪΟποιος δεν Ϊ

ΦΪ

”)Ϊ

'Ξ'

·›

Γ

‹·

Ό

ῶρκίζετο ότι δα ἔζη μέ τόν τρόπο (τό ταο) του Γύ δέν ητο δεκτός μέσα στην ῷρατρία τῶν μοτιστῶν. Ὁ Δασκαλος προωδουσε την με­

λΪετη

·›

α Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

α οχι τους δ ιανοουμενους μελετητες και ‹·Ϊ

ΦΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ειχε καλλιεργη­ 'Β'

Ϊ

σει στον υψιστο ὅαδμο τον προπαγανδιστικο λογο, ολοι δε οι μοτ ι­ στές ἐκπαιδεύοντο στό προπαγανδ ιστ ικό κηρυγμα. Ἡ ακραία Θέση του μοτικοῦ δλοκληρωτισμοῦ δέν του επέτρεψε να ἑπιζηση όσο ό κονῷουκιανισμός, αλλα έπανηλδε στόν

Κ'

αἰῶνα

ι·Ϊ

ῶς

ι·

προαγγελος

του σοσιαλισμού καί του ίσοτισμου.

Τό όλοκληρωτ ικό κρατος τοῦ Μό­τί εἶναι ίσοπεδωτ ικό ύπό την δ ιεύθυνση του απολύτου ηγέτου, ό όποἴος καταδικαζει την ἔννοια

­ιιι­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ν

τῶν αρίστων καί την ἶεραρχικη κοινωνία. Δέν θυμίζει δηλαδη όυζα­

ταἴα χρόνια μεταξύ αρ ιστοκρατισμου καί όλοκληρωτισμου

ντινη απόλυτη μοναρχία. Ἡ οἶκογενειακη όργανωση της κοινωνίας υποτασσεται στην μεγαλη οίκογένεια του κοινωνικου συνόλου. Καταδιχαζει την διατηρηση οἶασδηποτε κοινωνικης ταξεως η όμα­ δος. Χρησιμοποιεζ όπως όλοι οί Κινέζοι κατα την πολυχιλιετη

χνα συνηργασθησαν στην έπιὅολη της ἶδεολογίας του ῷασισμου ένω διαῷέρουν ουσιαστικα. Παντως αν καί τα δύο συστηματα πηγαζουν από την αγροτικη κοινωνία, την ὁποίαν καί υπερασπίζονται, ό κονςρουκ ιανισμός, σέ αντί­

ίστορία τους, τό έπίθετο «ουρανιο» για να χαρακτηρίση οίονδηποτε θεσμό Έη̨τσι ὁ απόλυτος ηγέτης όνομαζεται «υίός του ουρανου»,

θεση μέ τόν ναροντνικισμό του ταοισμου, εἶναι έλιτιστικός. Τό 1943, ένας Ἱαπων ῷιλόσοῷος, ό Γεώργιος Ἰοχσαουα ( Οοεειννει αλλως

καί ό ὅασιλεύς (ούανγκ) η αυτοκρατωρ (τι). "Οσο μεγαλη ηταν αντίθεση μοτισμου καί κονῷουκιανισμου, αλλο τόσο στενη ύπηρξε η σχέση μοτισμου καί ταοισμου. Ἡ όαση του ταοισμου εἴ­ ναι τό ἶερό ὅιὅλίο Γί Τσίνγκ, ό τίτλος του όποίου σημαίνει Τό Βι­ ὅλι/ο τῶν Μεταμορςὑώσεων τό όποἶο όμως εἶναι συναμα ­πολλαπλως έρμηνευόμενο από τόν Κονῷούκ ιο­ καί ἕνα από τα πέντε κλασ ικα

Νγοἰτἰ 8ειΙ‹ιιτειΖεννει) ἔγραψε ότι έπειδη τό θεώρημα γίν­γιανγκ εἶ­

όπως

όιὅλία του κονῷουκιανισμου. Περιλαμὅανει την ςριλοσοῷία του Φού Χσί, του πρώτου από τούς πέντε μυθικούς αυτοκρατορες της μυθι­ κης περιόδου της Κίνας, πρό πέντε χιλ ιαδων ἐτῶν καί περιλαμὅανει την κινεζικη διαλεκτικη τῶν αντιθέτων γίν καί γιανγκ. Τό δέ τάο

καί ποιοτικα διαῷορετικη τῶν μερών της. ἹΑπό την λέξη αύτη προέρχεται η λέξη ταοισμός. "Ενας Κινέζος εζδικὀς ἔγραψε ότι από τόν Ι ' αἰῶνα μ.Χ., «ό κονῷου­ εἶναι

ό

δρόμος, η σύνθεση, ως ανώτερη

ταοισμός καί δ ὅουδδισμός δέν υπηρξαν έννοιες μέ ξε­ καθαρο όρισμό. Οί μελετητές ηρμηνευσαν τόν ὅουδδισμό μέ ταοι­ στικές έννοιες καί ηρμηνευσαν τα κονῷουκιανα κείμενα όασιζόμενοι κιανισμός,

ό

πού συ­

ναι πολύ απλό, δύναται να γίνη κατανοητό από οίονδηποτε, ακόμη κι από τόν πλέον αμόρςρωτο. Άλλα τό θεώρημα αυτό αποκτα σημα­ σία από την στιγμη πού έῷαρμόζεται στην πραγματικη ζωη μέσῳ

πρακτικης. (Ο αντιδιανοουμενισμός καί τό ὅίωμα του εἶναι τα δύο κλειδια του ταοισμου. Τό 1974, ό μαο­ιυσμός έξαπέλυσε στην Κίνα σῷοδρη έπίθεση κατα του κονῷουκιανισμου καί του Κονῷουκίου, καταδικαζοντας την θεωρία του του μέσου όρου, δηλαδη του «πᾶν μέτρον αρ ιστον››.

Ἐαν έπί σμός έδωσε

χιλιαδες χρόνια ό κονῷουκιανισμός ως αριστοκρατι­ στην κινεζικη αυτοκρατορία την έντυπωσιακη της στα­

δύο

θερότητα,

δ μοτισμός, ὥς όλοκληρωτικη ίδεολογία δέν έπαψε να ξεσηκὡνη τίς αγροτικές μάζες υπό την όνομασία ταιυπιίνγκ. Ἡ λέξη αυτη, γνωστη για δύο χιλιαδες χρόνια στην κοινωνικη ίστορία της

Κίνας, σημαίνει «παγκόσμια είρηνη» καί συνεχίζει καί σημερα να εἶναι γνωστη στό λεξιλόγιο τῶν κινεζικῶν μυστικῶν έταιρειῶν, οί

Πολλοί ὅουδδιστές υπηρξαν πρωτίστως ταοι­

δποἴες έχουν έκτραπη σέ μαῷιόζικες όργανώσεις τύπου κοζανόστρας.

στές σοῷοί, ὅουδδισμός δέ καί ταοισμός ποτέ δέν δ ιεῷοροποιηθησαν καθαρα. Στό δέ κοινό η σύγχυση εἶναι ακόμη μεγαλύτερη» (νἰ11ο­

Χαρακτηριστικό του ὅασικου ρόλου των μυστικῶν έταιρειῶν στην

κινεζικη ίστορία του όλοκληρωτισμου ανα τούς αίῶνες,

επι $Ι1ἰΙ1, ΤΙΜ Τεὶρἰῃἔ Ιὀεοὼἔν, δεειττὶε, Ππἰνετεὶτγ οἱ ννοεϋἰμ­ ἐτοτι Ρτεεε, 1967, σ. 143­144). Τό ίδιο συνέὅη τα διακόσια τελευ­

μαω̨̃ιόζικη έκτροπη τους στόν Κ” αίῶνα, υπηρξε η δηλωση του υπουρ­ γου Δημοσίας Ταξεως του Πεκίνου, Ταο Σί­ζού (Τεο εἰ­μι), στίς 8

­ως

­ιι3­

σέ ταο­ι­στικές ίδέες.

παρα την

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΤΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤ ΣΙΚΗΣ Ϊ

ίΑπριλίου 1993, πού ἔλεγε οτι η κυὅέρνηση της Λαιίκηε Κίναἐ η̨̃δύ­ νατο να συνεργασθη με τις μυστικες εταιρειες υπο τον ορο να ειναι πατριωτικές. Το ίερο ἔιὅλίο των έξεγερδέντων αγροτῶν τού 181 μ.Χ., οί οποίοι ἔμειναν γνωστοί ως Χουανγκ­τζίν (δηλαδη «Κίτρινα Σα­ ρίκια» επειδη έῷορουν κίτρινο σαρίκι) καί πού έπέτυχαν να ανατρέ­ ψουν την δυναστεία τῶν Χαν της ¬Ανατολης (ἔὕ­220 μ.Χ.), ωνομα­

ξετο η Βίὅλος της Ταιπίνγκ (Ταιίπιίνγκ τξιίνγκ Στον ΤΘ' αίῶνα μ.Χ. ένεω̨̃ανίσδη στην νοτιο Κίνα, κατοπιν ἐξε­ γέρσεως, μία έῷημερη αύτοκρατορία, το κρατος Ται­πινγκ (18ἔ›Ο­ 18(}Ξ›), Ἡγέτης της έξεγέρσεως ύπηρξε ο Χονγκ Χσίου­τσουαν (Ηοιτἔ Χἰυ­εμιειιτ, 1814­1884) πού μέ την σειρα του ενέπνευσε τον μαοι­

Ὁ Χονγκ

προηρχετο απο ἔναν λαο της νοτίου Κίνας πού ονο­ μαζετο Χακκα. Τα χαρακτηριστικα τῶν Χακκα ησαν οτι ησδανο­ σμο.

ντο πιο Κινέζοι απο τούς ύπολοίπους Κινέζους περιορονούσαν τα ~ / ι ι ι ει ·· Ϊ ι υλικα αγαὕα καί ησαν πιο μοροωμενοι απο τον μεσο ορο των Κινε­ οἰκογένεια του ησαν ῷτω­ ζων. Ὁ Χονγκ ητο δημοδιδασκαλος 7

·›

καί

|

Ϊ

Ϊ

Ϊ

γίνη μανδαρίνθς καί σννεπως κονῷονχια­ '¬ Ἱ Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ἱ νος, δ *Ι λαδη αριστοκρατικος (το αντιστοιχο του πλατωνισμου|)° εῷ ΧΟ1

ὰΥΡὀΤε§· ἸΗ"9έλησε να

3

/

Ϊ

Ϊ

Ϊ

β

Ϊ

Ϊ

Μαν απο δυο χω̃διαδες χρονια επισημη | .. ι _ ι Ϊ ίδεολογια της κινεζικης αύτοκρατοριας αλλα απετυγχανε συνε χως στίς εξετασεις του καί τελικα έμίσησε τον Κονῷούκιο καί τον ὅσον ὁ ν­ΟνΦΟ®κ1αν1σμ~Ος

Υ1

υ

·›

9

­,

| ιν

ι

Ϊ

·›

Ϊ

3

Ϊ

Ή

1

και Τδρυσε ω̃νχη Τον ανΤΟκραΤΟρ1αι με ϋῃαση Την ­ ι Ϊ μιση Κίνα καί πρωτεύουσα το Νανκινο, ὅασισμενη στον ολοκληρω­ ΉΟ­μα ”Η ὅραχυὅιοτης τοῦ έγχειρηματος, μολις 1ἶ› ετων, Θυμίζει αΘ1σ”ϋΟκΡαΤ1σμ·Ο

»

Φ

Τὴν ὅΡαΧυ6ΪὁΤ”ηΤα 15 ἐΤων (221”20θ π·Χ·) της δνναστειας Τον ακραωυ ~

ΘώΤΟκΡάΤΟΡΟἔ Τηἔ

ι

ι

λ

Κ1νας› Των Σο ..

ι

Ϊ

Ϊ

Χονανη̃ιι ι·

τ

­¬

­

Ϊ

5

Τον αποκαλουμενω Ϊ

Ϊ

μετα μα­ «πρώτον Αὐτοκρὰωρος της Κίνας», Ο.. οποιος κατεῷερθη .. Ϊ ι Τσε­τουνγκ, Μαο ίδίου του του η καί κονερουκιανων των νίας κατα __

_¿ι4­

Ϊ

Ϊ

στην αντικονῷουκ ιανικη του περιοδο 10 ετων της πολιτιστικης έπα­ ναστασεως (1Θθὅ­1978). (Ομοίως η ολοκληρωτικη προσπαΰεια του Χίτλερ δγἡρκησε μόλις 12 χρόνια (1Θ33_1ΘΖὥ). σ

·›

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του~ Χίτλερ κατα τον δεύτερο παγκο­ σμιο πολεμο, ο στρατηγός ντέ Γκώλ ἔγραψε στα η̨̃Απομνημονεύμα­ τα του (ΟΙ1ειτΙεε ὀε (}οιιΙΙε, Μέιῃοἰτοε είε Οιιεττε, τομος Γ', σ. 173­175), τα εξης διδυραμὅ ικα για τον ηγέτη τοῦ Γ ' Ραιχ, το 1θ4ὀ, <

ύπογραμμίξοντας το ακραίο της προσπαδείας του: «ΤΙ­Ιταν η αύτο­ Ϊ

Ϊ

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

κτονια και οχι η προδοσια που εὅαζε τελος στην προσπαδεια του Χίτλερ. Ὁ ίδιος την εἶχε ἐμψυχώσει καί ο ίδιος την έπερατωνε. Για να μη τον αλυσοδέσουν ο Προμηδεύς ἔπεῷτε στο ὅαραὕρο... Ἡ Γερ­ μανία, γοητευμένη στα καταὅαὕα της ψυχης της ηκολούδησε τον Φύρερ της μέ μια πνοη. Μέχρι τέλους η Γερμανία ύπηκουσε καί τον 0

ύπηρέτησε μέ οσα κανείς αλλος λαος δέν εἶχε ποτέ προσῷέρει στον

ηγέτη του...(Η προσπαθεια τοῦ Χίτλερ ύπηρξε ύπερανδρωπη καί απανδρωπη... Για το σκοτεινο μεγαλείο τοῦ αγῶνος του καί της μνη­ μης Του, εἶχε διαλέξει ποῖέ νὰ μή δκῃάση, νά μή συμὅγεασὁγῆγ νά μη κανη οπίσω. Στον Τιτανα πού προσπαθεἶνα σηκώση τον κοσμο, δέν έπιτρέπεται να λυγίση, ούτε να μαλακώση. )Αλλα ηττημένος καί συντεδλιμμένος, ίσως καποια στιγμη γίνεται έκ νέου ανΰρωπος Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ΓΪ (Ϊ Ϊ για καποιο κρυῷο δακρυ, την στιγμη οπου ολα τελειωνουν».

Ἡ περιῷρονηση των ολοκληρωτικῶν για τούς διανοουμένους εἶχε οδηγησει τον Χίτλερ στην καύση ὅιὅλίωνςομοίως ο Μαο, έχρησ ι­ στίς 8 Μα.έ.0υΨ 1958) σέ μία

μοποέησε Τό σύνηὕες μαῦρο χωυ̃μορ

συζητηση πού εἶχε μέ τον στραταρχη Λίν Πιαο, πού τοῦ ηταν απο­ λύτως αεροσιωμένος, στην δεύτερη σύνοδο τού 8ου συνεδρίου τοῦ ΚΚΚ,

για να ύπογραμμίση την πραγματικη είκονα τοῦ καύεστῶτος του: «Λ/ν Πιοίο ­ Ὁ αποκαλούμενοἐ πρῶτος αύτοκρατωθ ΤΤΚ Κίνας ἔκα­

...¿ι5_

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Ϊ ψε Τά ὅὥχία καί ἔηηαψε ζωνιῦανοως Τους κονῷουκιαυοος σοῷους. |

/

Ϊ

{

.. ι ι Ϊ Μάθ:­.·<Ο πρῶτος αὐ,ΕΟ,ῳάΈωρ της Κίνας περιωρισὑιη να θαψη ζω­

ντανούς 480 κονῷουκιανούς σοῷούς.

'Θ

γη,

ἹΪ

τΪ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

οπως|ειδαμε απο τον Σωκρατη, τυρριννια που ναι μεν Ρ

Ϊ

διοτι

μπως δέν απεκεῷαλισαμε μερικούς αντεπαναστατες δ ιανοουμενους κατά Τὴν διάρκεια .σῆς χεγομἑνῃς «κοωασ­ιολἦγς της αντίδρασης», _

Ϊ

_)

γ την χαρακτηριζει ως ενα λαοπροὅλητο ευγενες πολιτευμα, ως προερ­ χαμενη απο τόν λαό ­και παντως πολύ ανώτερη από την δημοκρατία­

Ἱἔμεῖς ἐθαψαμε 48.000. Σα­

|

Ϊ

λααο ωνομασ

γινεται

Ϊ­

Ἱ

Ϊ

­×

Ϊ

εκλεκτος του λαου, δ ιανεμει την γη στον λααγακυρὡνει τα δανεια και ὁ λαός τόν μετατρέπει σέ μεγαλο ανδρα. Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Πλην ομως καταστρεψει την οικογενεια, την κοινωνικη ιεραρχια, την ο τύραννος

ο

ῇπ

Συνεζητησα το δέμα μέ δημοκρατικές προσωπικοτητες. Εαν μας κατηγορειτε εἶπα πως ειμεδα δ πρῶτος αύτοκρατωρ της Κίνας, κα­ νετε λαδος διοτι εμεις ξεπερασαμε κατα πολύ τον πρωτο αύτοκρα­ | Ήρα τῆς Κέναςι Ἐὰν ὅμως μας κατηγορειτε πως εἰμεδα ο πρωτος

αλλα διαλύει τελειως την οικογενειακη ζωη που παραμενει το γνωρι­

αύτοκρατωρ της Κίνας, μέ την ἔννοια πώς εἰμεδα ἔνας δ ικτατωρ, , „„ ι σας δινομε απολύτως δίκαιο, αλλα δυστυχως δέν ἔχετε ακομη ῷερει

σμα της αριστοκρατικης κοινωνίας. Τό/ κρατος ται­πινγκ ὅπως και το ·· ι ~ ι μαοικο, ωργανωσε την καθημερινη ζωη σε στρατωνες με κοινούς δα­

ἀρκεειἀ στο προσκηνιο αύτην την αληδεια. Πρέπει λοιπον να υπο­

λαμους για ύπνωτηρια και τραπεζαρίες ὅπου γυναικες και ανδρες ησαν χωρισμένοι. Δηλαδη, μέ αλλο τρόπο , δ δλοκληρωτισμός ῷύιανει στό

Ο

»­·

­_

Κ­

·›

(Μεο Τεε­τοιιιιἐ,

­γοαμμισωμε την αληδεια αύτη ακόμη πιό ἔντΟνα›› γ

[ιο Οτειιει Εἰντε Βουἔε. Εοτιτε, ὀιεοοιιτε ετ ειιττοτἰειιε, ιθἔιθ­ι97ι, Παρίσι, Ε`1ειιῃιῃειτἰοι1, ιἱιγιὕ,

σ.

δ0ὅ­307).

_

ς­

Ἐτσι αποδεικνύεται καδε ερορα δτι η ακρὀτητα του ολοκληρωτι­ |

· πουι σπαει Ϊ Ϊ ” ' αση τουγ γ ιν­ γ ιαν Υ κ του ταο διαλεκτικη' υπερ την σμου, (Ξ, δρόμος) γγ σύνδεση, η αρμονια, το «παν μέτρον αρ ιστον» του Κον­ »¬'

δύναται να παραλληλισδη μέ Φουκιουι ὥς πολιτικός ρυμαντισμος, .. ι Ϊ ~ ” της ” ρομαγτ ικ ΠΩ εποὕχγιἔ στ γι ν ΕυἩΡη̨ωπ γι καλλιτεχνων ζωηι των την ~ σκ. ε ι τι του ΙΘι αιωνος, οπου «ο καταλογος αυτων που ηυτοκτονησαν η απε 5

.,

___

.__

Κιτσικης, ‹‹γΟ Σατανισμος στην κοινωνια και την πολιτικη», Τρίτο Μάτι, ἸΑδηνα, τευχος 88, ι·­ 9000, σ. 20). Μαιος | ει ι ε .Η κοινωνία της αγποκρατοριας Ταιπινγκ του Χονγκ, οπως και η

ἔίωσαν νέοι εἶναι εντυπωσιακός» (Δ.

/

,__

ι ι κοινωνία Τοῦ «Μεγάλου εγχλμαῖος πρός τά Ἐμπρος» που εγκαδιδρυ­ ν

~

|

γ

·›

|

3

Ϊ

~

Μαο το Ιθὔἔἕ, ειναι αντιδετη με την αριστοκρατικη κοινωνια του ι ι ι ι Κονῷούκιου. (Ο δλοκληρωτισμος πού διακρινει τον Χονγκ και τον

σε ὁ

γ

_ 46 _

χ

3

αριστοκρατία του πνεύματος. Συγκεκριμένα, ὁ Χονγκ, ναι μέν ανα­ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ γνωριζει οπως ο Σωκρατης την ὅασικη/ισότητα ανδρός και γυναικος, ΰ

(_

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ιδιο αποτελεσμα μέ την προηγμένη ατομικιστικη καπιταλιστικη κοινωνια πληρους δ ιαλυσεως της οικογενειας, οπου ο χωρισμος ανδρων Ϊ ­ι Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ _ Ϊ και γυναικων επ ιτυγχανεται με την εξαπλωση της ομοῷυλοῷιλιας, Ο)

Ϊ

_

Ϊ

Κ”

_

Ϊ

τον πα Ρ ανοικο οὅο τ ς λε Ύ ο Ρ· εν γι ς σε ουαλικ γις παΡ ενο Χ λ γι σεως εοκ­ Ϊ

.Ψ

Ϊ

ιιειι Ιπετεεειπεπι), την αύξανομένη ψυχικη αποξένωση τῶν δύο ςρύλων μέσῳ έγκαδἑδρύοἶωςπαλης τῶν ῷύλων καΤ° ὰπομιμησιν της παλης ι

~

­

­­

των ταξεων7” ασι ομενη στο εκτΡ ωμα του Φ εμινισ Ρι ου. ον αιρ του/ , ο ιανγκ σιρυ_ τσινγκ ειπε ·›

ιιιγεμιαἔ) ...

πρωδυπουργος και στραταρχης των δυναμεων

ταιπινγκ, ὅασιζομενος στην εὅδομη εντολη του Χονγκ κατα της σεξουαλικης παρενοχλη­ σεως ανακοινώνει τα έξγς: « Τπακούοντας στ ην δελ σ του Ού ανοῦ γι γι γι γι 7

ι

ι

ι

ι

ι

ι

ι

­­

Ρ

ι

ι για τον οποιο τα παντα στην κρατιγ ι ι ·­ κη μηχανη ειναι ουρανια], χωρισαμε τους ανδρες απο τις γυναικες για Ἱ Ϊ Ἱ _ Ϊ Ϊ Ϊ να αποτρεψουμε την εξαπλωση της μοιχειας. αυτος ο διαχωρισμος ειναι προσωρινος. Εις το μελλον, οταν εξολοδιρευσωμε τους εγκλημα

[συμμορῷουμενος με τον μοτισμο, σ

Ϊ

σ

σι

·›

Ϊ

Ϊ

·›

Ϊ)

­

47

­

('

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

τίες δούλους

..

Ι

··­

ς

Ι

δυναστεία των Μαντσου στο Πεκίνο κατα της οποιας __

χ

χ

έμάχοντο οί Ταίπίνγκ] άνδρες καί γυναίκες θά· είναι καί πάλι μαζί» (ίοεη̨υοε Ἑἰεοὶυε, [κι τένοΙτε εἰεε Τειἰ­ρἰῃἔ, Παρίσι, σ. Θἔι). "Οπως

καί στην σημερινη αμερικανικη κοινωνία ὅπου ἔνας άνδρας θεωρείται ὅτι ἐὅίασε την σύζυγό του καί ῷυλακίξεται εάν η σύζυγος δηλώση ὅτι δέν συνεῷὡνησε στην σχέση τό ὅράδυ έκείνο, ἔτσι καί στην κοινωνία ταίπίνγκ σύζυγοι ­άνδρες γυναίκες­ έξετελέσθησαν με την κατηγο­ ρία σεξουαλικῶν σχέσεων μέ τόν νόμιμο σύντροῷό τους! (Όταν ό κό­ σμος έξηγέρθη κατά της ακραίας αυτης καταστάσεως, τόν Μάρτιο άνεστάλη άλλά μόνον γιά τά νόμιμοι ζευγάρια­ Κατόπιν αυτου τό κράτος ταίπίνγκ έδωσε εντολη όλος δ κόσμος νά συνάψη μονογαμ ικό γάμο (στην Κίνα ίσχυε παραδοσιακά η πολυγα­

Ιν ­

ἕνα αγόρι

Η ἐτῶν νά πάρη γυναίκα μία ἔιθχρονη. Τίποτα δέν ητο δυνα­

τόν νά άλλάξη τό αποτέλεσμα του κληρου. Επιπλέον τά νόμιμα ζευ­

(Η μονοιρχίοι ἐλέῳ λαου του θεου ὥς άρνηση Τῆς μθναρχέας ἐλέῳ Θεού

Ἀ

18ἔ›ὀ, η απαγόρευση

μία). Τό κράτος κατέγραψε ὅλουε Τούἐ ἐ©'ΥένὉδε€ 14 μέχω 49 ἐτῶν καί ῶργάνωσε ὁμαδικούς γάμους μέ κληρο. Έτσι η τύχη ηδύνατο νά υποχρεωση ἔναν άνδρα 49 έτῶν νά νυμῷευθη ἕνα κορίτσι Η ἐτῶν καί

ι

κ

πό την ανάλυση του

ἐξα­γεται ἔκ"

Γάλλου ίστορικου .Ϊεειῃ­Ϊ..υο Ροιιτϋἰετ

Τό πέρασμα από Τήν ὅυζανκανἠ ἔννοια Τῆς μοναρχέας Ο­Τήν

καρλομαγνικη, άπό τόν Δ' αίῶνα στόν Θ' αίῶνα, άπό τόν Μέγα Κων­ σταντίνο στόν Καρλομάγνο, άπό την ορθοδοξία στην αίρεση, ἔχει ἑξῆα

ὥς

"Η αίρεση παίρνει μορφη μέ τόν (Άγιο Αύγουστίνο ζὅὕἀ­430), μέ ἐασιχἠ αίτία την άγνοια της ελληνικης γλώσσας, δηλαδη της γλώσ­ σας της Καινης

Διαθηκης καί τῶν Πατέρων της Ἐκκλησίας,

πού

είχε

γάρια δέν είχαν τό δικαίωμα νά ἔχουν σεξουαλικές σχέσεις παοά μό° νον μία Φορά στο Τέλος Του κάθε μοἢνόἐ­ Οίαδηποτε παράθαση του νόμου αυτου έτιμωρείτο μέ την ποινη του θανάτου, διότι σεξουαλικη

κατωτερότητός του σέ αίσθημα άνωτερότητος μέ έξύψωση τῶν λατινι­

συνεύρεση εθεωρείτο τίς άλλες ημέρες μοιχεία.

κῶν

άποτέλεσμα την παρερμηνεία τῶν

ίερῶν κειμένων,

άγνοια πού έκαμε

τόν Αύγουστίνο κομπλεξικό καί ψυχολογικά μετέτρεψε τό αίσθημα

καί περιῷρόνηση γιά τά ελληνικά. (Ολόκληρηη Δύση μετεμορῷώ­ θη στην τροχιά του Αυγουστίνου σέ κομπλεξικη, κρύὅονταςμέχρι τόν

ΚΑ' αίῶνα τό μίσος της κατά τῶν ἑλληνικῶν υπό την θεωρία ὅτι ό έλλη­ νισμός είναι περισσότερο κτημα τῶν Δυτικῶν παρά τῶν Γραικύλων του

ελληνικου χώρου, συνεπικουρουμένη άπό τούς ῷραγκολεὅαντίνους, τούς σημερινούς ευρωλιγούρηδες. (Ο Αυγουστίνος δέν είναι μόνον ό πατέρας της Δυτικης Ρωμαιοκαθολικης ἹΕκκλησίας άλλά καί έμπνευστης, χί­

λια χρόνια αργότερα, του Προτεσταντισμου.

­Δε­

­49­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΙΕ' αίῶνα, αλλα ηδη ὁλόκληρη Δυση καί αργότερα η 3Αμερικη, εἶχε οίκοδομησει την ἶσχυ της στό ψέμα καί την πλα­ στογραῷία, ὅασ ικα χαρακτηριστικα του σημερινου αμερικανικου ψευ­

(Ο παπας της Ρώμης, ἕνας από τους πέντες πατριαρχες του υορόλοδόξου Ρωμαικου κόσμου του Βυζαντίου, πολυ ενωρίς, ηδη στόν ΣΤ' αἰῶνα αρχίζει να ἑρωτοτροπη μέ τίς νομαδικές γερμανοῷραγκ ι­

παπα, τόν

κές Φυλές που έγκατέστησαν όαρόαρικα ὅασίλεια στην δυτικη Ευ­ ρώπη καί μέ τίς όποιες ἐπικοινωνεἶ­ ενῶ είναι Ρωμηός­ στα λατ ιν ι­

δοπολιτισμου. Τό δέ πλαστό αυτό κείμενο εἶχε επιτρέψει στόν παπα

κα του (Αγίου Αυγουστίνου καί όχι στα ελληνικα, διότι ­ αντιθέ­ τως τῶν τεσσαρων αλλων πατριαρχείων που έρχονται σέ έπαῷη μέ τόν αραυικό πολιτισμό­ εἶναι απομονωμένος μέσα στην ἔαρυαρικη Θαλασσα. Σιγα σιγα γίνεται ὁ ανὕρωπος τῶν ὅαρὅαρων καί ῷιλοδο­ ξεἶ να ἐπιὅαλη την εξουσία του αποκτώντας ἐδαῷη ὥστε να γίνη καί Β' κΡἀΤΟυἔ· Σαα μέσα Τθῦ Η' αἶῶνος υ παπας Στέῷανος ἀρλγὶγὀἔ

(7ἔ›?­ΓΪΒ7) πηγαίνει στην αυλη του ὅασιλέως τῶν Φραγκων του Πεπί­

ανταλλαγμα της αναγνωρίσεως του Φρα­ γκου ῶς προνομιακου στηρίγματος της Ἑ.κκλησίας, είς ὅαρος τῶν αλλων ὅαρὅαρικῶν ὅασιλείων, λαμὅανει τό ἶὅίἰ σέ αμοιὅη, ίδ ικό του παπίκό κρατος, δηλαδη την ἐξαρχία της Ραὅέννας καί την Πεντα­ πολη (υΑγκώνα, υΑριμίνιο, Πίσαυρος, Φανός καί Σηνα) που οί ὅαρ­ ὅαροι Λογγοὅαρδοι τό ”7ἔ›? εἶχαν αποσπασει από τους Βυζαντινους. Αυτηη συναλλαγη μέ έναν ίἶασιλέα τῶν ἕαρὅαρων μέ σκοπό την

νου του Βραχέος

καί

ῶς

απόκτηση έκκλησιαστικου κρατους δέν συνιστουσε μόνον σοὅαρη αίρεση αλλα καί προδοσία της Ρωμανίας. Καί τότε κατασκευάζεται ἕνα πλαστό κείμενο, η λεγομένη Δωρεα του Μεγαλου Κωνσταντί­ νου που δηθεν έλεγε πώς προτου μετακομίση την πρωτευουσα του στην πόλη του Βυζαντίοαυαυτοκρατωρ Κωνσταντίνος, τό 330 μ.Χ., παρέδίδε την Ρώμη καί όλες τίς επαρχίες, τίς περιοχές, τίς πόλεις της Ἱταλίας καί ὁλόκληρη την δυτικη Ευρώπη στόν παπα, τόν όλα

Ἡ

πλαστότης αυτου του έγγραῷου αποδειχδη από τόν Εοτεηεο νοΙΙε, μέλος της κυὅερνησεως του

ἐπίσκοπο της παλαιας Ρώμης!

­ὅθ­

να δίκαιολανἢαη Τὴν Οἶκαδόμηαη ταυ̃ παπικαῦ κρατθμἐ πού ἐπέἶη· σε μέχρι τό ἰ870 καί που τό 1020 έπανηλαε υπό μορῷην του κρα­

τους του Βατικανου καί που έπέτυχε να ἑπιὅληΰη σέ όλον τόν πλα­

νἠτη, είς υαρος της υορυλοδοἔίας, σέ κραταιό ηγεμόνα της Χριστια­ νθσύνης­

τ

Τόν ΙΘ' αἶῶναω ὁ Γαλλαἐ κααολικόἐ ἶααεύἐ καί συγγραῷευς Λα­ μενναί (Ρθἰοὶτέ ὀε Ϊυειιττεῃῃειἰε, Ϊ782­ἰ8ἶ›ἔι), ἔξομολογητης του Βί­

εἶχε στό Παρίσι, υποστηρίξει την έπανασταση του ἶ830 καί αυτό εἶχε ανησυχησει τό Βατικανό. (Ο Λαμενναί τότε απεῷασισε να παη στην Ρώμη να συναντηση τόν παπα καί να του ἐἔηγηση την Θέση του. υΌχι μόνον δέν ἔπεισε τόν ποντίῷικα, αλλα καί κατεδικασδη απυ αυτόν τό 183? μέ την έγκυκλιο Μἰτειτἰ νοε. Ὁ Λαμενναί υπέκυψε καί υπηκουσε. (Ομως αυτός που στην πρώτη περίοδο της ζωης του καί μέχρι τό 1820, υπηρξε ῷανατικός παπικός, που έδικαιολόγει ακόμη καί την Ἱερα Έἶξέταση καί τό αδ ιαίρετο κααολικισμου καί μοναρχίας, έῷαασε στό σημείο, ακατανόητο για ἔναν μη δμτικθπθιημένο ἑλληνῦραόδθἔθ (Φυσικά δέν δμιλουμε για πρόσωπα αριστοῷανικου τυπου σαν τόν Μίμη υΑνδρουλακη στην "Ελλαδα του 2000, που αντιπροσωπευουν απαραίτητες Φαρσες για "νὴν ΤέΡψὉ Τῶν παλαϋῶν) ὅχί μόνον να χαααδϋὶααἢ Τὴν αήψγ) Τῆς Ἐκκλησίας (κατι γνωστό καί στην υοραοδοξία) καί την αποκλει­ ατικἢ συμμαχία Της μέ την αρχαμαα Ταξηι αλλά από τό 1835 να παψη να πιστευη στην θεότητα του Χριστου! Πρέπει δηλαδη τό κτωρος Ουγκώ,

μἑνεαθἐ Τἦἐ σηψεως της παπικης εκκλησίας έπί μακρους αίῶνες, να

­5Ι­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

.ε

|

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

σ

κ

­

κ

τι

λ

7

!

_'

|

/

|

|

|

“'

”`”

σαίίν Τἶἐ

ξεπερνα χαὕε ανθρωπωἕ παρἑλογύσμο Των αλλωνἦχἶί

α

Τ

Ὁ πλανητου) για να δυνη ηη̨ υση νοῖ ἶνωμση Ἐἶο ς ι ρχζ Ἀναγεννήσεως, τόση μεγα η στρατια αποσχισ εντων αγνων χρι­ Π

7

σὴανων'

,

,

,

Ο Λαμ·ῖ'ναί1ΞαΤε·ἔΡῖιψε1ίἐ·Ξἐα ἶξης Φοὅείἶα ζ\\Ο`ί!α° ἶε μΐαγἔῖἶγἶἐ ­ λη ­του της ης οεμ ριου , τον νευρικο κ ονισμο που ε κ „ „ , ι ι ι ου στο Βατικανό: ‹‹ Ο καδολικισ 0: "σαν *Ι ζωη δ σε στο Ταξιγ Έ 8, μ η ὅ,θ ι σ και ει α εκει τον π εον υσοσμ ο ο ρο που μου... Ἡ Ρώμη.­ επηγα „ έμόλυνε ποτέ τό ανθρώπινο ιὅλεμμα... Ἑκει δεν υπαρχει αλλθε 86306 ° Ϊ Ϊ ' ' ' ί ί λ αουἐ ναί πωλ Υ]' σουν τους ναί πωλ Ὁί­ απο ΈΟΙ συΕλῷ ε Ρ ον. Θα *Ἱ” δυναντο Ϊ

0

χ

3

Ω

,

,

σουν την ανδρωποτητα, να πωλησουν

τα τρια

°_

προσωπα

,

χιαε

της

Τριαδος» (οοοτεποὶτε εὶε Ιει Πτοττ ὀο Εεωεοοοἰε, Ειιτορθι Παθισ Η ἔτος 99, τευχος 98­99, Φεὅἰρ.­Μαρτιος 19§&,

σ.

90).

λίου Μπέα (Αιιἔυετἰιτο Βεει, ί88ί­ἰ908, ο ανθρωπος δ όποιος ῶρ­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ύῦινωσε την Β' Βατικανειο Συνοδο και επεὅαλε την ρωμαιοκαδολι­ , Η , κη αιρεση του οικουμενισμου), έδημοσίευε ἕνα ὅιὅλίο μέ τίτλο Ἡ Ανεμοδαρμένη Οικια (ννὶιτεὶεννερτ Ηοιιεο), στό ὁποῖο υπό μυδι­ στορηματ ικό καλυμμα περιέγραψε τα πραγματικα γεγονότα στα „

­

.

..

οποια υπήρξε αύτόπτης μαρτυς 7ίΕτσι δ ιαὅαζουμε πώς στίς 99 3 ­ ­ Ιουνίου ἰ903, στήν περίοδο της συνόδου του Βατικανου_ Β', στό πα­ _

ρεκκλήσι

του (Αγίου Παύλου, μέσα στό Βατικανό, έγινε σατανική λειτουργία. Δείχνει ύψηλα ἶσταμένους καδολικούς κληρικούς να δίδουν ὅρκους, ι ι ι ι ιι ι ~ Ϊ Ϊ Ϊ υπογραῷοντας με το ιδιο τους το αιμα, να καταστρέψουν την Εκ­ κλησία ἐκ τῶν ἔσω. ”)

Ε

Ἡ δασική θρησκεἔα ὅχι μώνἶν δέν ὰνένἶι̃ψε (ἶιπό ἶόν ἶυνεχἶη α̨ἶαῇϋηῖ

Κοντα στό χωριό όνόματι Φατιμα της Πορτογαλίας, μεταξύ Η Μαοί­ου καί 19 Ὁκτωὅρίου ί9Τἶ, Παναγία ένεω̨̃ανίσδη ἔξι Φορές σέ ι ε ι . ε δυο ὅοσκοπουλες, 7 και 10 ετων, καί σέ ἕνα ὅοσκόπουλο 9 ἐτῶν

δυτική κοινωνία­ ἔῷθασε μέ πολωάρω̃μες παραμορῷωτυἶεςιμυ̃

στούς οποίους παρέδωσε τρία μηνύματα πού ἔλεγαν πώς τό κλειδί

Ταρρυθμίσεις Τοῦ Τύπου του̃ Βαῖίκανοῦ Βγο(ρωμαωχαΊ90λιΜη συ\;Ο_ δος Τῆς Ρώμης, ἀπό 11 ΰοη̨κτωὅριουἔθἔὶη̨̃ εως 8,ΔεκΞμἶρωυι19θὸ)7

τής σωτηρίαε του κόσμου ήταν η έπανοδος της Ρωσίας στήν καδολι­ κή αποστολική εκκλησία, δηλαδή στήν Ἱορόλοδοξία καί όχι στόν

(πό ἔσμἑαβι̃ σημετο Τῆς ἔν|ευμ|αΉχ„ης, απἕσυδθεσείυξξεἔἔςοι̃ζῖἔῖι̃ι̃ πού έκ εια εται ως πρόο ο›ς, σημειο ανα ορας και ε

ρωμαιοκαδολικισμό πού ήταν ῷοὅερή αίρεση η οποία επρόκειτο να ­ εξαῷανισδη μαζί μέ τόν παπα καί τήν Ἱερα Σύνοδό του πού δα έδο­

Φορο πού

Έἠν

έγνώρισε τα τελευταια

ε

ι

ἰἶ›00 χρονια αλλα ­χερι με χερι με

(Ϊ

δυτικοπιοι ενου Ελλ νες διανθου Θνουἐ Του Μεσαιφνα α]­ΕΟ Ϊους μ; ημ Ε ἶι̃ , μ ς 1998 › κρατιδιου των Αθηνων τοω 9000. Ετσι, τον Νοεμὅριο του Μιλί­ στήν Ρώμη, ο ρωμαιοκαδολικός αρχιεπίσκοπος Εμμανουήλ Συμβουλίου Τοῦ Πάπα ι ιιτἐο , γκο ιτιιηειιτιιε Ϊ Ϊ Ϊ για τήν ὅοήδεια πρός τούς μεταναστευτικούς πληδυσμουε και Ο Ϊ

3

Ϊ

Ϊ

Ϊ

|

Ἱ

__

|

οι

πλέον ανεγνωρισμένος έξορσκιστής του Βατικανου, εδηλωσε Οτι ξ

σαωνισμὀς δρα μεσα στοι Βατικανο! ­Το [δω . :

Μαρτιν (ΜεΙοεΙτι Μετιιη,), που υπήρξε χ

×

Φ

­..5Ζ_

,

ετος Ο Δρ. Μαλαχιας δινα­ ~ γραμματευἐ Του καθ ×

7

5

­

­

ς

λοῷονουντο δμαδικως, καί δέν δα έτραυματίζετο απλως .

.

.ι

ι

ι

,

ι

,

ι

ό

παπας,

κατοπιν αποπειρας (οπως συνεὅη το ἰ981). Αυτα τα τρια μηνυματα , , , , ς εδοδησαν τον ἶουλιο 1917 και ειναι γνωστα ως τα τρία μυστικα της Ϊ Ἱ Ι ­ Ἱ Ἰ Ι Φατιμας, επ ισημως ανεγνωρισμενα ως αυδεντικαΪ και| θεοπνευστα γ

ν

Γ

5

ι

ι

ι

ι

ς

Βατικανό. Το πρωτο μήνυμα έπαρουσιαζε τήν ῷρικιαστική είκόνα τοῦ (Άδη στήν οποία πέῷτει ανδρωπότης λόγῳ των Φοὅερῶν πα Ρ ε Χ τ ρ οπῶν τ ης­ Τό δείΗΤ εΡΟ ίνυ μ α του ἰ9ἰ7 ι π ροείὅλεπε τόν δεί­ Η τερο παγκόσμιο πόλεμο καί περιελαμόανε τήν έπιδυμία της Πανα­ απο το

_ 53 _

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΊἩΛΟΣ ΤΟΥ Κ()|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ρωσία στην καθολικη ορθοδοξία

­μας νὰ ἐπανέλθη

ὥς

προυπόθε­

ση της παγκοσμίου είρηνης. Τό δευτερο αυτό μηνυμα ηρμηνευθη λανθασμένα από τόν πάπα ως ανάγκη προσχωρησεως της Ρωσίας στὴν αἱβεση Τοῦ ρωμαωκαθολωωσμου̃, ἐΦι ὅσον λέξη «κοώγοχγχἡ

λ σία» χρησιμοποιείται γιά νά αυτοχαρακτηρισθη καί η Ἰορ­ 1%δΟἐγκα¿ῆΡωμαγΟκα„9Ο)\ιΜγγ_ Γιά την πραγματοποίηση αυτης της ®

ὲπεστρατευθησαν ίὅλες οί προσπάθειες του Ϊωάννου­Παυ­ λου Β' από τό 1078 ­ μέ την ὅοηθεια τῶν ΗΠΑ­ ὅταν ανηγορεύθη , Οἱ ὁποϊες καῖἐχηξαν στην π­σὡση του κομμουνισμου στην παπα Ρωσία στην υποστηριξη της ρωσικης Ουνίας καί στην προσπάθειά να δέση την Ἀγία Μόσχα στην Ρώμη Τό τρίτο μηνυμα του Ε μηνείας ερ

7

7

ματοποίηση του τελευταίου μέρους αυτης της προῷητείας, ὅαδίξομε προς αυτην σταδιακά και ολοταχως εαν δεν απορριψομε τον δρομο Της αμ~αΡΤΤας»· ΠανΤως Ο σχοπίνος Ρολος Του Μηίαηλ Γκ®ΡίΜΤα_ τσωῷ αποδεικνυεται απο το γεγονος οτι ο παπας εκαλεσε επ ισημως

στό Βατικανό τόν προδότη αυτόν της χώρας του καί στίς 27 Ϊουνίου Ϊ

ι

ι

ι

ι

ι

7

ι

γραῷη το ίθἰιἔι, σε 26 γραμμες, απο το μονΟ εν ζωη απο Τα Τρία [διὰ ηλικίας 93 ἐπῶν τό ἔΖ()0() την μοναχη Λουκία ντός Σάντος πα (9 εννξι̃θη "ές 22 Μαρτίου 1907 καί Ξἰσῆχθε σέ πορτογαχγκὁ μΟ_ 7

ε

Υ

ναστ

ἠρι καθολικῶν Καρμελπῶν Τό 1946) Τό περιεχόμενό Του εἴ; ·

τόσο εχθρικό πρός τό

Βατικανό ὥστε ,

ι ι ­ ι ι δημοσιευθη το ΙΘΘ0, παρεμεινε απορρητο μεχρι την ἔίἰη Ιουνιου 2000 ὅταν υπό τίς αῷόρητες πιέσεις καθολικῶν κύκλων ) ἐδημοσιο­ ,έη ἀπό τὁν πὰπα ἀλλά μέ μία Φράση πού λείπει καί κα„σαχω_ ι

ι

=

Ἡασμἑνο μέσα σέ 40 σελίδες ὅαῃκανγκῆς ἑρμηνείας πού ἀχχΟγὼ_ 7

τ~

_·

παπίκό κΡαΤΟς σως” Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Το Ιδίωμα Γκ®ΡμπαΤσωΦ ®πεΡαΡ·υνςΤαΤ Της αμεα­ κανικης παγκοσμιοποιησεως καί της Νέας Τάξεως καί προωθεἴτόν Ϊ ~ ~ ¬ ­ Ϊ ­ Ϊ ­ Ϊ πςΡωΡΤσί^Ο Του πληαυσμου Της γης› μεσω Της μςαοδου Των εκΤΡω“ Ϊ ε ι ‹Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ σεων, που υποτιθεται οτι καταδικάζεται σῷοδρα απο την ρωμαιοκα­ Ϊ

Ρ

νΤε®ςη Τυπαα·

τπ·

ν

·›

Ϊ

Ϊ

3

­

π

Ϊ

ρ

Υ]

Ϊ

Ϊ

θολυςη εκκλησία· Ενῳ λωπον Το ὅλἐπει τό τέλος τυς αί ἑσεως του

Ϊ

­­

Ν

μηνυμα Της ΦαΤΤμ·ας πηα αιοκαθολικ ισ ου καί του Βα­

ΤΡΤΤΟ

Ρ

ω

μ

μ”

τικανου διότι υ καθολικισμός υπέπεσε στην αποστασία καί τόν σα­ Ϊ Ϊ _' Ϊ _ Ἱ Ϊ τανισμο, οι κυὅερνησεις του κρατιδιου των Αθηνων απεω̨̃ασισαν ναΪ Ϊ Ϊ Ί Ϊ Ϊ Ϊ _ παραδωσουν την Ορθοδοξια στην αγκαλια των καθολικοπροτεστα­ _·

(_

5

ὕ

3

._

|

σια τ η ς Ευ Ρ ωπαικ ης Βνωσεως. Ε

,

,

νΤΤκων "αΡηαχε®Τίκων μεΤαΡΡ®Τ9μ·Τσεων

εκαυγχηονίαμοα σΤα πλαί­

Ο ΙΘΗΠ Ι­ως ΡΟΠΤΙΠΘΤ ορίζω ως εξης Την θυςανηνη συναλληλία: Σέ τί συνίσταται ­δ ιερωταται­ η Ἐκκλησία του Μεγάλου Κωνστα­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ντινου, Σε μια Ἐκκλησια που επ ιὅαλλει στον πολιτικο ηγῳονα την (Τ

πρωτοκαθεδρία της πνευματικης ἔξουσίας καί που περιμένει απῦαυτόν

νουν τό νόημα .

(Η 6αΉκανΜἠ αὐτή ἑρμηνεία εἶναι πώς

προῷηπία Έοῦ ,Ερμου

μυστικου της Φατιμας περί δολοῷονίας του πάπα, ἐπραγματοποιη­ Θ ιι δη σῖίς 13 Μα.έ.ου 1981 μέ Τήν ὰπόπεῳα κατά Τῆς ζωῆς του ­η Τί

Ϊ

Ρ

,

ενωι αρχικώς ἐπρόκειτο νά

ι

Ϊ

ἹἈΎΥΩΤΟ ΣΟνΤανΟ> ὁΓκΟΡμ·ΤΤαΤαώΦ ἔδωσε σΤό

·

από τό 1057, κατε­ ίθίἶ που ευρίσκεται στά χἑρ ια του Βατικανου ι .. ι ι ι ι ι

Ϊ

Ϊ­ Ϊ 2000, μαζι με τον υπουργο Ἑξωτερικων του Βατικανου, καρδιναλιο

Ω

ί

7

Ϊ

ς

~

~

Ϊ

Ϊ

να ειναι ο εγγυητης μιας χριστιανικης κοινωνίας. ·›

Ϊ

Να προσθεσωμε οτι Ϊ

ι·Ϊ

αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στην λαοσυναςη της η̨Αθηνας της ἔίης Ἰουνίου 2000, απηντησε ακριὅῶς όπως όΧριστός σέ μία εξουσία ὁ

Ϊ

Ϊ

'Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

που δεν εσεὅετο την Ορθοδοξια

Ϊ

ΡΪ

Ϊ

|

ἹΪ

Ϊ

ίν απόπειρα μοναχη Λουκία ντός Σάντος σε επιστολη της πρός Ϊ] π ὰπα , γρἐῷεγ·ι «ηχο καί δέν ἔχουμε ακόμη ίδη την πληρη πραγ­ τον

και οπως ο Χριστος δεν επεσε στην παγίδα του καθεστώτος που ηθελε νά τόν παρουσιαση ως επαναστά­ '_ Ϊ Ϊ Ϊ τη. Ο Ματθαιος στο ΚΒ' κεῷαλαιο του Ευαγγελιου του, στιχοι ίδ­

­5Δ­

“55_

ὁποία ὅμως ἀπέωχεχ

°Αχλά

σ­Εἰς

Μα­ί­Ου 1982, ἕνα χρόνο

Τ

μετα

(Τ

Ρ

τ···

Τ!

Ϊ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ἹἙΞΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

_

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ 22, λεγει πως οι Φαρισαιοι ηὕελαν να τον καταγγειλουν στον Και­ ΐ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ σαρα ως επαναστατη, εαν απηγορευε την πληρωμη του ῷορου. Ο Χρι­ ι ι ~ σι ι ι ι οι ι ετος/Ομως ανεεληιίϋιδἢ ΤΥΡΖ πονηριαι επηοε ενα αυτοκρατορικο νομισμα Ϊ

Ε

.ο

τω Ονθματθε π

α

κοσμου Το απεδοκψ­ασε› Ο Χριτ ε Ν ι ι στόδουλος εῷώναξε: οχι, οχι, όκύριος Σημιτης είναι ο νόμιμος πρωδυ­ ~

Ϊ

_'

Ϊ

Ϊ

ἹΪ

Ἱ

Ἱ

Ϊ

<

Ϊ

7

σ

γι

ι

ι

:

ε

±

κ

ι

ι

ι

οι

οι

Ἐκκλησιαε­ Ο Χωεισμῦε Κραεθυἐ και Εκκλησιας, οπως στην αὕεη ­ ι ι Ρωσια η την μη χριστιανικη Γαλλικη Δημοκρατία, δικαιολογειται ­­ | ι ι ι ι ι : ι του απο μία καἶασῖσἶσγὶ που Οπηεχῇε στην Παλαιστινη την εποχη Ϊ °“ ~ Ϊ ~ Χριστου. Με το ιδιο σκεπτικο ειπε την ῷραση του Χριστου, τον Ϊου­ 5

ι·

·›

·›

­¬­

'#

νιο 2000, οι

ι·

οπου ο

ὁ

ι

ι

ι·

πολιτικος ηγεμων Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

“

Ϊ τον Ποντιο Πιλατο

ι

ι

ι

ι

ι

Β' ειναι χριστιανός ορδοδοξος, διοτι δεν

δεν

πρεπει/να παραὅλεπεται πιυε Ἱ

ι

ι

~

ι πατριαρχης Βαρδολομαιος σε μία χώρα, την Τουρκια

Κ”

Ο

Ϊ

Χεισῖοἐ

·›

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

παἐεδοτδη στον δοινατο απο

~ °° κατοπιν κατηγοριων οτι εξωθουσε τον λαο σε

,

__

3

γ

°··

3

7

7

׬«

χ

αυτοκρατορων που είχαν αγανακτησει για τόν ¬

και χαριν της μεγαλοψυχίας του πού χ

γ

___

Ἱ

,

3

ανωτερο απ

Ἰ

|

ι

ι

.

Ο Γαῃὶθἐ ισεεθρϋῖθε ΜΙεΪἶεΙ ΒΟΠε1Ἰε› χαι9ὉΥὉ”εὉ€ ἶεην Σθεἦθν ι ι _ ­

Φ

σ

5

ι·

3

εἔγῇιει

ωἐ

εξηε

"ΠΟ

π

πραξικθπιιμ­α που επραγματθπθιησ ε το ετος ι

ι

ι

οι

·­

Ί­Ον

τίτλο

που

ειχε παρει

χαιῶιστωσε Τόσο πολύν

ς

αυτους, επέτυχε, αποστέλλοντας τους πολλές πρε­

|

__

σὅειες και ὰποκαλώντας τους αδελῷους στις επ ιστολἑς του, να υπερ­

νικηση τελικως την αντίσταση τους». Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Καρλομα­ Ν Ο / Ἱ , γνος ειχε απολυτη συνειδηση οτι είχε προὅη στο μοιραιο πραξικο­ γ

___

­.Ϊ

ί

:

|

ι

ι,

πημα που θα γεννηση την Δόση, αλλα επέρριπτε την ευδύνη του ­)

_

|

εγχειρηματος στόν παπα που τόν είχε περιπαίξει. , , Κατα την ρωμαίικη εκδοχη ὁ Καρλομαγνος καί οχι ὁ πάπας Λέων Ι | | , Γ (70ἶ›­810) ευδυνεται για το πραξικόπημα, στό οποιο υπεχρεὡιἶλη __

_)

ι

Ι

,..

τιμαται και ως δίγιος στίς 1? Ϊουνίου, ι / Ϊ : ητο επ ιῷανης Ρωμηος και υπεστη δ ιωγμους. Παρομοιαξεταιδηλα­ | | ι : Ἱ ' Ι ι δη με τον Πιο Ζ που υπεχρεωδη χιλια χρόνια αργότερα, το Ἰ804, να συναινεση. Ο Λεων Γί, που ι·

α

»

ε

6

Ϊ

εἔεΥεΩσὉ­

\ι`ῆ›

αν η

Ξ­

γ

3

Ϊ

Ϊ

γ

Ϊ Ϊ την όιπόῷαση του παπα. Παρα ταυτα υπε­ ῷερε μέ πολλην υπομονη την ζηλοτυπία των Ρωμαίων Βυζαντινῶν

~

"εμ­Ὁμ­α 'που

οι

πθυργθε Τηε χωραει και ετσι εληξε Ὁ πεθἔθκατσιαι Αλλα στο Βυζα· ι ι ε : ε ι ει ι ι ι ς ντιοησυναλληλια εἕασιξετο στο γεγονος οτι ο πολιτικος ηγεμων δεν ­ ι ι· ι ι ι 'ϊ ι· ητο ο προχριστιανικος Καισαρ, αλλα πιστο και υπακουο μελος της

γ

γ

χ

ι του ­ ' δηλωση ι ­ κατα' την ' ωστε ” ί ” τετοια αποστροῷη | | δεν θα ειχε δεχθη να εισελθη στην εκκλησία εκεινη την ημερα εαν ­ ε ι Ϊ _' Ϊ εγνωριζε εκ των προτερων |

ποιλ εθεευεει ξενθ πεϋε Την Οριδιἶδοἔια, του πρωδυπουρ

τ Υου._ Κωσεα Σ`ἢμ­ι”εὉ› ενα

κ

Καί ηἹσ

στου.

·›

·›

__

·›

¦

_·

­_

κ

Β.

γ

του, Εειιὼειτὸ (770­840) γραῷει τό εξης περιεργο: (Ο Καρλομα­ .ε ι | γνος εδεχθη στην Ρωμη «τον τιτλο του αυτοκρατορος και αυγου­

_)

ΐ

ρ

γ

ΕΪ

Ϊ

Γ

Ο

ομως ο

ε

°“ Ϊ την εικονα του ειδω­ και τους εδειξε Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ λολατρη αυτοκρατορος. «Και λεγει αυτοις. Τίνος η εικων αυτη και η Ϊ _' Ί Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ Νε­ Ϊ Ϊ Ἱ επιγραῷη, Λεγουσιν αυτῳ. Καισαρος. Τοτε λεγει αυτοις. Αποδοτε ι ­ ­ ι ι ι ι ἱἶυν Τα Κἶωσοῳοἶ Καίσαρι καί Τα του ἶὑεω Ήιἱ Θεῳ» (σΤιη̨̃η0ι|90 ἔί). Οταν εσα στο πλ δος στ ν πλατεια Συντα ατος › στο ακουσ α ι ­ ι : ι ι : |

Ϊ

^­_

|

Καρλομαγνος ητο ετοιμος να ίκανοποιηση τίς ῷιλοδο­ ,_ .. : ­­ | ξιες του παπα; Ο αυτοπτης μαρτυς της ζωης του Καρλομάγνου ως | γραμματευς του, από το 70? μέχρι τον δανατό του και ὅιογραῷος σγον

ο ωορος

5

(

~

ἶκανοποιουσαν οι αυτοκρατορες της Κωνσταντινουπόλεως. Κατά πό­

·›

α

·›

~ με το οποιο πληρωνεται

εδέχετο να συγκατατεδη μέ τίς αρχηγικές ῷιλοδοξίες του που δεν

ετ·

0

”)

(_

Ϊ

Ϊ

ἹΪ

ε

­¬

|

γ

γ

χ

»

/

.,

να στεψη αυτοκρατορα τόν Ναπολέοντα και υπεστη καί αυτός διωγ­ χ

|

γ

Καρλομαγνοῶ Ρ­εεατθεπονεαἐ την εννθια Τηε ὅυζαντι· Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ ,_ Ϊ _ Ϊ Ϊ _ νης μΟναΡ'Χ_ια€ ελεῳ λαευ του ΘεΟυ› σε Φεαψειχη ιι­Θναρχια ελεῳ Θεοῦ: ἹΑρχικα ο πάπας ἔψαχνε ἔναν ηγεμόνα στην Δυση που δα

ειτε λόγῳ καισα­ ροπαπισμου των Καρλομαγνου και Ναπολέοντος, ειτε παποκαισα­ ρισμοῦ των Λέοντος Γ' καί Πίου Ζ'.

­56­

_57_

800 μ.Χ.

‹·

ο

_)

τα

μους. Παντως το πραξικόπημα επραγματοποιηδη _

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Γ ια τούς γραικύλους πολιτικούς πού δέχονται να ένταχδοῦν στην καρλομαγνικη Εύρὡπη του Δ' γερμανικού Ραιχ καί μαλιστα, όπως

παπα, μεσολαὅητη μεταξύ Θεοῦ καί ανΰρώπων,

Κωνσταντίνος Καραμανλης ό πρεσὅύτερος, να παρουν τό ὅραὅεἴο Καρλομαγνου, υπενδυμίζομε πώς ό Ἰρλανδός ποιητης ΟετΙ1ιιιιΙῖ, σύγχρονος του Καρλομαγνου, απεκαλεσε για πρώτη Φορα τόν Φρα­ γκο ἐασιλέα, «πατέρα της Ει]ρὼπης›› πού έχρησιμοποιεῖτο για την

έξαγει από την Θεωρία αύτη ὅτι ό ὅασιλεύς τῶν Φραγκων ευρίσκεται ύπό την εξαρτηση τού Θεοῦ, ό όποἴος του μεταὅιὅαξει την εξουσία δια μέσου τού παπα. Μέ αλλα λόγια, από τίς δύο αύτές απόλυτα διακριτές εξουσίες, πνευματικη ἐξουσία εἶναι ανώτερη της κοσμι­ κης (παποκαισαρισμός πού μέ τόν καισαροπαπισμό καί τόν χωρι­ σμό εκκλησίας­κρατους συνιστούν τίς τρεἴς αμαρτίες του δυτικού

ό

στέψη τῶν Βυζαντινῶν αύτοκρατόρων, ένῷ στό ανακτορο της πρω­ τευούσης του, στό αΑκυ'ίσγρανο (”Ααχεν η Αίξ­λα­Σαπέλ) εἶχε αναπαραστησει την αίύουσα τοῦ ὕρόνου στην Κωνσταντινούπολη. ζο Καρλομαγνος λοιπόν ηθελε να αντιγραψη τούς Βυξαντινόύς

σία προέρχεται από τόν Θεό.

Ὁ

συστηματος). αΉδη, από τό 77ὅ,

αΑδριανός

ό

Α'

έΦα όσον

καθε ἐξου­

(παπας τό Τἶἔ­ίἶθὅ)

παπας σπρώχνει τόν Καρλομα­

γνο πρός την αύτοκρατορία, προσπαΰώντας να τόν κολακεύση μέ

αύτοκρατορες πού ανεδεικνύοντο λαοκρατ ικα, μέ ὅοη λαου, τοῦ λαου του Θεοῦ. Ἑαν εἶχε κατευὕυνῦη πρός την Κωνσταντινούπολη καί

ύπερὅολικούς τίτλους, ακόμη καί αύτοῦ τοῦ «νέου Κωνσταντίνου»,

εἶχε αναλαὅει την αρχη στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου, όλα είχε απλως αλλαξει δυναστεία, όπως τόσες Φορές εἶχε γίνει στό παρελ­ Θόν καί όπως τόσες Φορές θα εγένετο στό μέλλον, μέχρι καί την

κεντρικη Ἰταλία. Διότι κατα τούς παποδούλους, δ Κωνσταντίνος εἶχε ούσιαστικα παραχωρησει όλες τίς έξουσίες του στόν Σύλἐἶεστρο

δυναστεία τῶν αοΰωμανῶν πού εἶχαν αναλαἐἶει την αρχη τό μὥἔἶ, ακολουδὡντας την ὅυζαντινη παραδοση. ἹΑλλα ό παπας πού ηὕε­

λε ίδικόν του αύτοκρατορα, τόν ἐπαγίδευσε, κατα τόν ὅιογραΦο του Καρλομαγνου, τόν έκρατησε στην Δύση, μακρια από την Κωνστα­ ντινούπολη καί αντί να γίνη αύτοκρατωρ έλέῳ λαου του Θεοῦ τόν

ύπό τόν δρο όμως να αύξηση την αύτόνομη παρουσία τοῦ παπα στην

Α'

(παπα τό 314­33ἴ›). Για τόν διαχωρισμό τῶν δύο ρομΦαίων ητο απαραίτητος ό σεὅασμός της εδαΦικης ανεξαρτησίας του παπα. (Ο Λέων

Γ ί (παπας, τό ίἶθὅ­ἔἔίίἰ), παρηγγειλε έναντι της ὅασιλικης

του (Αγίου Ἰωαννου τοῦ Λατερανού, στην Ρώμη, ἕνα μωσαικό τοί­ χου πού έδειχνε, από την μία πλευρα, τόν αγ ιο Πέτρο να παραδίδη

μετέτρεψε σέ αύτοκρατορα ἐλέῳ Θεοῦ. Ὁ ΜἰεΙ1εΙ Κοιιὼε ύποστη­ ρίξει πώς ό Καρλομαγνος εἶχε την ίδ ια αντίληψη της αύτοκρατορι­ κης εξουσίας μέ τούς Βυξαντινούς αλλα παρεσύρθη από τόν παπα

ένδεικτικό της διαδοχης του, καί από την αλλη να παραδίδη ό παπας εξουσία στόν Καρλομαγνο μέ ένα γαλαζιο λαὅαρο δ ιακοσμημένο μέ κόκκινα τριανταΦυλλα. Ἡ εξουσία προηρχετο από τόν αγιο Πέτρο καί μετεΦέρετο στόν Καρ­

στην μοιραία αύτη απόκλιση.

λομαγνο μέσῳ τού διαδόχου τοῦ αγίου Πέτρου.

εξουσία στόν παπα μέ ἕνα ωμοΦόριο

Αύτό

ως

δεωρία πού έπωνομαξετο των «δύο ρομΦαίων›› καί την έΦηρμοζαν στόν

εἶχε σΦόδρα δυσαρεστησει τόν Καρλομαγνο στην στέ­ 800, είναι ότι δέν εἶχε ακολουόληόλη τό ὅυζαντινό τυπικό. Στην Κωνσταντινούπολη η πηγη της εξουσίας ηταν ό λαός. (Ο έν­ ΰρονιξόμενος αύτοκρατωρ έξελέγετο ως αξιος στό ίπποδρόμιο από

­εε­

­59­

Πῶς καί γιατί;

Οί

παπες έὅασίζοντο στην θεωρία τοῦ Γελασίου

Α? (παπας τό 492­496) πού διεχώριζε δύο εξουσίες, «την αύτοκρα­ τορικη ἐξουσία (ροτεετειε) καί την αύδεντία των παπῶν (ειιετοτἰτειε.)››,

πού

ψη του τό

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤ ΣΙ ΚΗΣ

,

_

_

_

_

_

_

_

τις επευῷημιες του λαου, της Συγκλητου και του στρατου. Σε δευτε­ _ _ 8 ρη, επουσιω η ομως ερασ η, η στεψη απο τον πατριαρχη ηταν πιο _

__

_

_

_

_

για τον αυτοκρατορα Μαρκ ιανο

πρωτη ῷορα το ΪΙΒ0

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

Ειχε χρησιμοποιηθη για

προσῷατη συνηδεια. _

_

_

_.

_

_

_

_

_

_

_

_

που ενεῷορειτο απο ιδιαιτερο

_

χρι­

στιανικο ζηλο. Ἡ τριτη ῷαση ηταν η προσκυνηση του πατριαρχου _ στα ποδια του αυτοκρατορος. Αντ αυτου ο παπας ειχε παγιδευσει τον Καρλομαγνο στα πλαισ ια μιας εξουσια που προηρχετο, οχι απο τον λαο, αλλα απο τον Θεο μεσω του ποντιῷικος. Πραγματι ο πα­ πας Αεων Γ , τοποδετωντας το στεμμα επι της κεῷαλης του Καρ­ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ (Ϊ Ἱ Ϊ λο μ' α νου εδ λωσε οτι «εστε ετο απο τον Θεο» διοτι «καΰε εξου­ λ Θ _» Ἐ τσι εναντι της υ αντινης αοκρα σια προερχεται απο τον εο . _

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

9

7

_

_

_

_

_

_

__

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

Πλ

_

__

_

_

_

_

_

_

_

τιας, οπου ο η η εξουσια προηρχετο απο τον λαο του Θεου, οικοδο­ ηδ κε στην Δύση μια ταξικη ὀλι α χια υ ω απο τον Βασιλέα_ Ύ ε __ Υ Ρ μη_ῖΙ που εξεῷρασθη στην Αγγλια τον ΙΓ αιωνος με δυο ταξ ικα κοινο­ ὅουλια, την Βουλη τῶν Αὀρδων για την τάξη της αριστοκρατίας καί Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ­Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ την Βουλη των Κοινοτητων για την αστικη ταξη και εὅαπτισ Αη μέχρι των ημερῶν μας αυτη ταξικη εξουσία καταχρηστικῶς δημο­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ κρατια, αυτην που αντεπροσωπευαν στην Ελλαδα του~ 2000 τα δ υο μεγαλα αστικά κόμματα, τό ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη κα ._

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

Ϊ)

_

_

5

Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλη, τα ὁποῖα αντιμετώπι­ ζαν την λα­ιδκη ἐξουσία της Ἰορδοδοξου Ἐ:κκλησίαςΣ δημοκρατία κατά λαοκρατιας. ~ Ϊ ­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ο δυμος του Καρλομαγνου κατα του παπα που τον ειχε εμπ ΟΠ.­ Ϊ Ἱ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ': Ϊ ξει και τον ειχε εγκλωὅισει στην μοναρχια ελεῳ Θεου, αποκοπτο­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ ἹΪ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ ντας τον απο τον λαο, εῷερε εκτοτε στην δυτικη κοινωνια τα στ Οι­ χεἴα της ανισορροπιας που δα εξελιχθοῦν στο καισαροπαπ ικό Φαι­ νόμενο του αγγλικανισμου και του γαλλικανισμοῦ, στην απόλυτη μοναρχια ὅπου δ ὅασιλευς δα ὅασισθη στην αστικη τάξη, εις ὅαρος Γ

­_

_)

_)

_60_

3

_

των ευγενων προσκολλημένων στον παπα και των πνευματικων Φο­ 3

­

5

_

_

της εκκοσμικευσεως του κρατους, του συγκεντρωτι­ _ σμου, του ε νικισμου και του ολοκληρωτισμου, που ολα ειναι τυπι­ ρεων, απαρχη _

_

_

_ ___

_

_

_

­

κα δυτ ικα συμπτωματα, ενω η Ἐνδιαμεση Περιοχη παρεμενε, μεσω _· _ του Βυξαντιου, της Οδωμανικης Αυτοκρατοριας και της Ορδλοδο­ ξου Ιἶεκκλησιας στερεα προσκολλημενη στην αποκεντρωση, τον κοινοτισμο και στα συμῷεροντα του λαου. Και ετσι εῷθασαμε το 2000 μ. Χ. στην δ ικτατορια της κοινοὅουλευτικης Δημοκρατιας, „ ι με πληρη ελλειψη ανεκτικοτητος για οιοδηποτε αλλο πολιτικο συστημα, μέ τις ΗΠΑ να διοργανώνουν στην Πολωνία ἕνα παγκό­ 8 σι Ν: : Ϊ ε ι σμιο συνε ριο οπου η εα Ταξη οριζει την δημοκρατια ως το μονο Ξδα ν κο και επ ιτρεπτο συστημα ιακυ ερνησεως επι της γης, το οποιο πρεπει να εῷαρμοσδη σε ολες τις χωρες, ενδεχομένως και μέ την χρηση απηνων ὅομὅαρδισμων, οπως στο Ιρακ και την Γιουγκο­ σλα υια. _

_

3

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

5

Ε

_

_

_

_

_

_

_

_

_

_

__

_

_

_

_

_

_

._.

ι·

_

_

_

_

`

_

_

_

_

__

_

_

_

_

__

Ε

_

_

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

(Όταν η (Ελληνικη Ἐιπανάσταση τοῦ ἸΒΉ έπέρασε οριστικά στά χέρια της δυτικης παρατάξεως (αγγλικό κόμμα καί γαλλικό κόμμα στην έποχη τοῦ Ἱοδωνος), τό ρωσικό κόμμα της ανατολικης παρατάξεως

Ι

ν ­ Τό τέλος του Κοινοὅουλευτισμου: _

(Η δποὅάδμιση του δεσμού

5

από τόν

τηση

Γ

~

ί

Γ

7

ι

Τ

Ϊ

δεικνύει πλειστα. Την ἔννοια του Καναδά την εδημιουργησαν οι Γαλ σι ­­ λοι, γ ιΰαότό καί στόν ΤΖ” αίωνα Καναδός ηταν ό Γαλλος, ενῳ ο Αγγλθἐ _ ι πού κατέκτησε τόν Καναδά τό Πῦθ, έδεωρειτο παρείσακτος. Σημερα ·›

···

ο

τ

ι·

·›

­

Καναδός σημαίνει πρωτίστως η̨Άγγλος ένω ο Γάλλο; Θνομαζΰαι Κε­ ι ι ι ί ι ι ι ι / μπεκουά. (Ομοίως Ρωμαίος (Ρωμηος) μεχρι το ἰέὥἔ αλλα και μεχρι το ×

τέλος της Ὁδωμανικης Αότοκρατορίας ηταν πρωτίστως ό Ἑλλην (ωἐ Ροόμ) καί η έννο ια της Εόρώπης ητο ελληνικη. Σημερα; οί οοο ΤοοΤεο ἔννοιες σχετίζονται μέ τόν δυτικό πολιτισμό τῶν Φράγκων.

Οί ὅαρόαρι­

ι ι κοί λαοί του ρωμαικου Ιἰιτιεε, απο περιῷερεια εγιναν κεντρΟ› απο ­­

~

ι

τ

ι

=×

ι

χ

Θ οΤ

οο

_

­ ι ­ ­ ι ι ° τ ° μετανάστες ἔγιναν Ρωμαιοι και Ευρωπαιοι, ακομη και Ἐλληνες ενῳ/οι Ἑλληνες από κέντρο οπεὅιἔῖάσδησαν σέ τριτοκοσμικη περιῷέρεια, ἔγι­ ναν γιά τοός Φράγκους ἹΑνατολίτες, μη Εόρωπαἴοι, Βυζαντινοί, ασχο­ λοόμενοι μέ στείρους ὅυζαντινισμοός. ἹΑλλά τό χειρότερο απα όλα, οί Φραγκοι, μὲ την παρουσία τους, ἐδημιοόργησαν, στα τελευταια χίλια =

χρόνια) στην καρδια τοῦ έλληνισμοῦ, έναν ῷοὅερό καί ατελείωτο δ ιχα­ σμὀ) διαῳὡντας τούς

Ἑλληνες

σέ

δυτικη ­συνεργάτιδα τῶν Φράγκων­ |

καί ανατολ ικη ­αντιστασ ιακη­ παραταἔη.

_ 62 _

Ι

λ

ι

ει

ῶς μόνο ἐναπομένον

έπαναστάσεως τοῦ ΤΤΪΟ­ καί η

Φ αινόμενα πληρους ανατροπης εννοιων η παγκοσμια ιστορια ανα

­

τι·

στηριγμα τό ατίδασο πρωσικό πνεῦμα ποό στόν έμῷόλ ιο πολιτισμικό πόλεμο, μέσα στην Δυτικη Εόρὡπη, αμ­ ῷισὅητουσε την όπεροχη ποό Ἀγγλία ­μέσῳ της ὅιομηχανικης

5

,__

ι

Ορδοδοξου Ρωσιας ­η οποια, στο δευτερο ημισυ τοῦ ΤΘ” οιίῶνος, έστράῷη πρός τοός ομοεὕνεἴς της Σλαόους­ όπεχρεώδη νά αναζη­

Παναγιώτη Κανελλόπουλο

..

(οί Καποδιστριακοί) χάνοντας την δποστηριἔη της

|

Γαλλία

­μέσῳ της κοινωνικης έπα­

ναστάσεως τοῦ ίὶ78Θ­ ηθελαν νά έπιόάλουν στοός όπολοίπους κοευρωπαιους.

Δυτι­

αΕτσι η Γερμανία, στά τέλη τοῦ ΤΘ' αίῶνος, εἶπε όχι στην γαλ­ λοαγγλικη Δόση καί ημῷισὅητησε ότι ο γερμανικός πολιτισμός |

/

Ϊ

|

ί ανηκε στην Δυση, καδιστωντας το Βερολινο ῷυσικο προστατη της ἹΑνατολικης Παρατάξεως στην (Ελλάδα. Μέ τόν τρόπο αυτό ο χ ιλιόχρονος δ ιχασμός μεταξό λατινοῷίλων καί αντιστασιακων «τουρ­ '7

Τ

κοῷίλων» πού εἶχε γνωρίσει η Ρωμηοσόνη στά πρόδυρα της (Αλώ­ οεωἔ› μ~εΤεΤοοΤΤΤη› Το 1θ14“1θ18› οέ ο Τχαο­μο μ·εΤοΤξο Τῶν ἀγγλοῷίλων ὅενιζελικῶν ­συνεχιστῶν των λατινοιρίλων­ καί τῶν γερμανοῷίλων ~ ~ _ κωνσταντινικων ­συνε Χ ιστων των τουογκο Φ ιλων. Δ(Ὁ λαδ Το| τοί ΝΗ­ Γ

"Πέ Τι̃ Δοογι̃ εἶχε οΤΤΤΤύλ;ο^(ΤΤι̃ν ολολἶληοωοη Της αλοοοεωἔ Της Ρω“

μ·οο^ΤοΤο› |μοΤοΤΤοΞΤΤο:λΤοΤο

Τον ελ7ὶΤΙνοΤο οΤ”)ίοΤομ·ο μ·εΤοΤἔο «ΦοοΤΎΤῖοποο“

Κοοαῖι̃ χο" Τοο Μα” κρνγιαννηι σεενδοδντικο δ ιχασμο μεταἔν των αγγλογαλλο­ Φίλων δυτικιστων και των γερμαν/οῷιλων δυτικιστων. Με την ηττα δε της Γερμανιας, το ἰθἰδ, αλλα και το ἰἔλἀὔ, δεν απέμενε στην πρώην ελληνικη αΑνατολικη Παράταξη παρά νά ένσωματωδη πλη­ οχονηί­Τενων» λἶαέ

οΤνΤΤοΤοΤο|ΤοΤχων=

μ·οΤαξο Του/

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

οωε

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ Δ}ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ Κ()|ΝΟΒ()ΥΛΕΥΤ}ΣΜΟΥ

στην Δοσοοίι Παοαταξπ καί

Η­έσ α σ σον

ΕΡΕ

του̃ 1955­1θο7› ο

<<3Αγγλογαλλο€» οεντἔελοεοε Εοαννελοἐ μέ τόν πρώην «Γερμανό» κωνσταντινικό Παναγιώτη Κανελλόπου­

ίΑοεοωΦ να σονοονασολίὶ

λο.

Είχε αραγε

ο

ἐλληνοεοε πολττίσο­οε πλι̃ίγοωε παοαοοοίὶ

σ τον

Δύση;

Τό ελλην ικό ῷραγκοῷορεμένο κρατίδιο τού 1832 είχε ξεχασει την όργανικη σχέση πού συνέδεε τον ελληνισμό μὲ την Ρωμανία­ Το δραμα αοτο τἦε αλωο­ενηε ἑλληνοεἦε ψοχἦε εσονεχίσολη ­παοα "είε

κραογεε απελπνσίαε καί αντιστασεωε ποο είχαν ποοοαλεί ο Πεοί­ κλης Γιαννόπουλος, ό Ἰων Δραγούμης καί ό Άιδανασιος Σουλιώ­

τηε Ναολαίίίοίίσ σὲ ὅλον Ήίίν οίάοκεία σοῦ ΙΘί καί σοο Κ. αίῶνοο· (Ο Παν· Κανελλοποολοε παιδί, ολοματαί ῶε ποοσωποεἠ ἐμ~ποίοία› την αποξένωση σοο αοτἡ απο τίε οίἔεε τοο Γένοοε­ «Σοο σχολείο _ λέγει· δεν ύλομαο­αι να μασ μίλνισαν ποτε νία τοοε Ἑλλαινεἐ πονο­ τἑε τού [Θ αἰῶνα­­ι Γινόταν μια συστηματικη αποσιώπηση τού ἔρ­ γου καί τἦε ποοσοοοαε των λογοτεχνῶν μας».

§ΑντἹ αοτοο ἐποτίζετοι απο Τὴν σοοοεοἠ τον ίιοο ”ίΙλοοία›

της λεγομένης ζουαλ. Παραδειγμα,

νεοελληνιστης συναδελῷός μου Κεμπεκουα, .Ϊειοεγυοε Βοοοοοτὀ, τού Πανεπιστημίου της Μο­ ντρεάλης, γνωρίζων απταίστως την ελληνικη, ύποστηρικτης της ζουαλ, ανεστατώνετο οταν μέ ακουγε να χρησιμοποιω τόν σύνδεσμο «διότι» αντί τού «γιατί», επειδη είχε καταταἔει τόν σύνδεσμο αύτόν στην καδαρεύουσα. Μέ τό λαίκιστικό ἐπιχείρημα πώς πρέπει να «χρησῳ_ΟπΟγΟῦμ_ε Τήν

ό

γχῶσσα Τῆς (ὰμόρῷωτης) Υγαγγᾶφγ

Οί

Γερ­

μανοελὅετοί καί οί Γαλλοκαναδοί έκινδύνευσαν να απομονωδούν από τόν μεγαλο κορμό τού γερμανικού καί γαλλικού πολιτισμού

έκαταλαὅαν τό λαδος των. Ὁμοίως, τό δυτικοῷερμένο κίνη­ μα τού δημοτικ ισμού είχε ως αποτέλεσμα να αποξενώση τούς Ἑλ­ ἕως πού

ληνες τού σημερινού ελλαδικού κρατιδίου τῶν δέκα εκατομμυρίων, από την παγκοσμιότητα της ἑλληνικης γλώσσας καί επέτρεψε στούς

Ρ­έ Το

δυτικό πνεύμα. αίίοταν ημουνα 13 ἐτῶν εἶίχαμ­ε σχνγμ­ασίσοί σσἠν Πατρα μια ομαδα νέων μέ τα ίδ ια ένδιαω̨̃έροντα. Είχα διαοασει τότε

Νίοοε καί μεοίκἀ ἔργα Τοῦ Σοπενχἀοοεο πού ίγταν αλλωστε τίι̃ἐ μ­οοαε ἐπείνἢ τον ἐποχή­ Παοαλλολα είχα μα ταω̨̃ρασει ἔμμετρα ἔργα τού Γκαίτε, τού Σίλλερ καί τοο Βίπσωο Οο­ γκώ, γιατί είχα μαδει παιδί γαλλικα καί γερμανικα». Φυσικα, όπως όλοι οί δυτικοποιημένοι διανοούμενοι, ό Κανελλό­ Τον Ζαιοαίούοίιοα Τοῦ

ποολοε δέν αντιλαμ­οανεται ὅτι

την έπιὅολη, στην ελὅετικη λογοτεχνία, της ἑλίἱετικης γερμανικης διαλέκτου ­της λεγομένης σὅύτσερ ντύτς­ στόν Καναδα, για την ἐπιὅολἡ στά μυιοιστορηματοι, της γαλλικης διαλέκτου τού Κεμπέκ,

Ψοχαοοεη επιὅολἠ τίγε οομ­οσε

Δυτικούς να ίσχυρισθούν πώς τα αρχαία ελληνικα ησαν ­όπως τα λατινικα­ μία νεκρη γλῶσσα καί πώς τα νέα ελληνικα ησαν μια διάλεκτος ούδόλως πιό σημαντικη από τα δαν ικα η τα όλλανδικα. Ἐτσι καί ό Π. Κανελλόπουλος, επηρεασμένος από τόν δυτ ικό λαί­ κισμό, κατηγορεί τούς «ῷανατικούς καδαρευουσιανους καδηγητές μας» ὅτι τού απεσιώπουν τό ἔργο τῶν συγχρόνων Ἑλληνων λογοτε­ χνῶν_

Εἶναγ λωπόν Φυσικό,

ὁ

Π, Κανεχλὁπουλος νά συνέγραψε ὥς ἔργο

ζωης, όχι μίαν Ἱστορία τού ελληνικού

τού ρωμαίικου πνεύματος,

κίγε από τούε λογίους Έλληνες δημοτικιστέε, μὲ τό ἐποιείοποα οτ ι πρέπει να ακολουδούμε την «ζωντανη γλῶσσα τού λαού», είναι εί­

αλλά την ῖστορία του̃ Εὐρωπαικου̃ Πνεύματος, από την οποία απου­

σαγόμενο δυτικό επιχείρημα πού εχρησιμοποιηονι Φεοί εἰπεῖν Υία

γραῷέων πού

_6¿γ­

σγἀζεγ

γγ

ἐπογκοδομητγκἠ ὰξγολόγγγσγγ Τῶν κορυῷαέων Ρωμηῶν συγ­

είναι οί Πατέρες της Ὁρδοδόξου Ἐκκλησίας καί όπου

„„65..

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ἹἩΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ὰνΐμνέῖως σονωσΤίίςονΤαί› μέ Τήν ἔκαοαογι̃ Τομ ααμμαομοο Τον> Τα ονομαΤα Τῶν ίΙΤαλῶν› Γαλ)νων› Γοομανῶν καί ίίίνννλων οο”ΥνΡα“

νους καί Φράγκους,

οί οΤΤοΤοί ομως οπῆοςαν ακρως ΤίαοαμοοοωΤίκοί κα"νοέΤΤΤες Τον έλληνικοῦ πνεύματος. Κατόπιν δέ τούτου, είναι αξιον απορίας ότι στό τέλος τής δεκαετίας τοῦ 1980, σύσσωμος ό ελληνικός λογιωτα­

δο, τόν Βερνάρδο τού Κλαιρὅὡ, τό ΤΑσμα τῶν Νιμπελούνγκεν, τούς καθοχίκανς ανίονς ὅπως Τόν Φρανκίσκο Τῆς °Ασσίζηα Τόν ΔανΤηί Τούς Πεῳαακνί καί Βοκακία Τόν Μαί­σΤερ Ἐκκααα Τόν αννλίκό

γόρ ιο

ςίαέων›

καῖἀ

Τῆς Ἱστθρίαἐ Τἦἐ Εὐρώπνὶς

(Ε Ἑμἴοἰαοί

(Άγιο Αύγουστῖνο,Άγιο Ϊερὡνυμο, πάπα Γρη­ Αί, τόν Καρλομάγνο, τό ΤΑσμα τοῦ Ρολάνδου, τόν ίΑὅελάρ­

καί κααΤί`ἴΤίΤοῦ

προτεσταντισμό, τήν ίταλ ική ζωγραω̨̃ική καί γλυπτική, τούς Τζιότ­ το, Λεονάρντο ντά Βίντσι καί Μιχαήλ ίΆγγελο, τόν Σαὅοναρόλα, τούς Μεδίκους της Ἰταλικης ίΑναγεννήσεως, τόν Μακιαὅέλλι,

ο­Τκίν Σοοοοννκν

μακαοίΤοο ·ί°Β­ ΒυΤο8οίίο› ο οποίος απλώς ἐΤίανέ“ λαὅε τό έγχείρημα τού Π. Κανελλοπούλου καί τόσων αλλων Ἑλ­

τόν προτεσταντισμό τῶν Δουθήρου καί Καλἕίνου, τόν Ούμανισμό, Τόν Νὥρα, καί Τήν νεακανίκἠ Τέχνη, Τήν Πορωναλία καί Τήν Ϊαπα­

ίοίι̃νων λονίων να αννοκίοοον Τελείως Τήν Ρωμηοοονη καί να Τίίίν ἐίςα“

νία, τήν ῷλαμανδική καί όλλανδ ική τέχνη, τήν οΑγγλία τοῦ Σαίξ­ πηρ, τήν γαλλική λογοτεχνία καί ῷιλοσοῷία, τόν Πασκάλ, τούς

Τ ίσμ­ός ἐξὉΥέΡΤ9Ὁ

ΗΪ$ἴΟΪΓο αο ΤΤι̃ς

­Τοο

Ρομἰαίοο) Τοο οοναοίκςίαοίκ ο­Τςνοο μοο ςίαίλοίκ μέλους

Γαλλίκῆς ίΑκαοΤὶμίας›

λείψοον απο Τον πίνακα ο Τον ο

Νὼοοςίλ

Τι̃Ταν

κοονςίααίοο ίοΤοοίκοο

ΤΤΙς εοοωπαίίίκἦς

ίοΤοοίας·

ίΑλλα ΤοολαΧί“

Γαλλος καί οχί Έλλην α αν

Τον

Κανελλό”

Ἰησουί­τες καί τούς Γιανσενιστές, τήν αγγλική ῷιλοσοῷία, τήν ίτα­ λική λογοτεχνία, τό γερμανικό πνεῦμα, τήν δυτική μουσική, τήν αμερικανική λογοτεχνία, τήν δυτικοποιημένη Ρωσία τοῦ ΙΘί αίῶ­

πουλοί ἹΑΤΤο Τίίι̃ν ΤΤίκοΤΤι̃ Τι̃οίο σελίδα Τομ ἔονοο Τοίκ ο

Κανελλόπονλος

ΤαμΤίςςί Τήν Εοοώπη μέ Τίίὶν Δοοη καί οονεπῶς οέν Τίεοίλαμοανεί αί αύτήν, τήν Ρωμηοσύνη. (Απλῶς, κατά τήν συνήοεια τῶν Δυτικῶν,

νος, τούς Σουηδούς, τούς Δανούς, τούς Νορὅηγούς, τόν γερμανικό

αΦςΤοοίίςςΤαί ποος Χαοίν Τῆς Δύσεως Τίς Ρίζες Τοο αοχαίοο ἑλλίονί”

Δηλαδή, ένῶ δέν ξεχνα ούτε τούς Νορὅηγούς, ένῶ προσοέτει στήν Εύρὡπη ακόμη καί τούς ίΑμερ ικανούς, δέν λέει λέξη όχι μόνον γιά τούς (Έλληνες καί Βαλκανίους της ίοὕωμανικής Αύτοκρατορίας ανα Τακ αίῶνες _ἐνῷ ίί ΤεχευΤαία ανεννωρίσθη καί ἐπίσνίίμωα από

ἐθνίκοσοσίαχίσμό κλπ­

κοο πολίΤίομοο πού ςςκοοςί μέ Τον Τοοπο αοΤο απο Τήν Ρωμηοοννη Τον Τίοοο­αοΤα οΤΤίι̃ν Φοανκία· Γοαςίαείί «Μία οπανία Τύχη ἔοωοε στό νεώτερο δυτικό κόσμο, στόν εύρωπα­ικό πολιτισμό, τήν εύκαιρία

καί

να ὅοοίίοεί Τίς Ρίζες Τομ οΤα πίο πλοοο ία καί ΤΤολοΤίμα

ἐοαςίακἰ·

(Η

τίς Δυτικές Μεγάλες Δυνάμεις στό Συνέδριο τῶν Παρισίων τοῦ ίἔἔὅίὅ, ῶς μέλος της Εύρὡπης­ αλλά αύτός ὁ (Έλλην δέν αῷιερὡνει ούτε μία γραμμή στήν ελληνική σκέψη τοῦ κράτους τῶν )Αύίηνῶν στόν

νένςοη καίίι̃ οοοία Τοο ςοοωπαίίκοο κοομον δέ μποοςτνα Ύίνςί νοΤἹΤίίί>

ἑλληνίκο πνεομα› οΤνί οίομαίκἠ ΤΤολίΤςίακΤί παοαοοοη καί νομοαεοία› οΤο ΧοίοΤίανίομο καί οΤο ὅάρὅάρο καί άκμαἶῦ αἶμα Τῶν λαῶν Τοῦ ΒοΡΡα»­ ίΑπό έκεί καί πέρα, ακριὅῶς όπως όλοι οί Δυτικοί ίστορικοί πρίν απί αύτόν, όπως καί ο Ντυροζέλ, παρουσιάζει τούς Δυτικούς Δατί­

αν οἐν Τίίίν ανανανομμς αΤο αοχαίο

­66­

ΙΘ' καί στόν Κί αἶῶνα, σέ μιά σύνδεση πού όμως περιλαμὅάνει, γιά τόν Κ' αίῶνα, τόν ίΑραγκόν καί τούς «Ἀμερικανούς καί ίἈγγλους ,

ΤακΤίΤἑα σΤίς μέρες μας».

Ἡ

ἹΟ­Τορίὰ

Ί,­Οη̨̃

Εη̨̃ρωπαίκου̃ Πνεύματος πού έὕεωρήύίη τό ἔργο

_67_

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ἹἹΞΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

­

ΐ

ι

­

ι

­

ι

ι

­¬

ι

‹·

­­

α

ι

ι

νι

­¬­Υ

­¬

5

'·7

ανθρωπος...

Βερολίνο καί τό Λονδίνο πρίν από τόν Κανελλόπουλο καί οί όποίες παντελῶς ηγνόουν την Ἱστορία τῶν Ἑλληνων τῶν τελευταίων χι­ ~ _ ἹΪ Ϊ Ἱ Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ λιων πεντακοσιων ετων και που μεχρι την εμςρανιση του εργου του ιιδ ι ι Ν ­· ιίλ διεν ειχαν προκα λιεσει την παραμικρη αντι ραση των εν τυροζε ί ηῖσαν νά μη θ εωρ ούν οί Δυτικοί ί ως ίΕλλίδ οι ι λ ογιων, συνη θ ισμενων Ϊ

και

Ϊ

Ϊ

Ϊ

~

Ϊ

Ϊ

_

ως

ΰ

δοσ Υ1 τοῦ ἔ

τ ίν

ανοιξ

Ϊ

Ϊ

η̨̃οκτώὅριο του 1940, αῷιερώνει συνολικά δέκα σελίδες και, μαλι­ στα, συμπεριλαμὅανομένων καί τῶν προσθηκῶν πού έκανε τό 19Ζ1θ. «Στόν πρωτο τόμο πού όγαίνει σέ δεύτερη έκδοση ­γράῷει τόν Ὁκτώ­

1­

×`‹

3

­68­

~·

ι

·›

ι

Η

Ϊ

Ϊ

Ϊ

_)

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ρ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Κ·

Ϊ

Ϊ

_·

Ϊ

κατά την έπίσημη όρολογία τῶν δυτικων ίστορ ικῶν έγχειρ ιδίων­ από τόν Κλοὅίς μέχρι τόν Καρλομάγνο. Κατά την διάρκεια της όασιλείας του τελευταίου στόν Θ' αίῶνα, έκκινηθη ­λένε τα δυτικά εγχειρίδια­ η διαδικασία έξόδου από την ῷραγκικη ἔάρων ὅασιλέων ­ὅαρὅάρων,

Άλλα γιά την Ἑλ­

×_

ι

ο

παντελώς ἶδικῶν της πολιτισμένων προγόνων, στην ἐποχη τῶν ὅαρ­

όριο τοῦ 1947­ αναθεωρηθηκε τό κεῷάλαιο γιά τό Βυζάντιο».

καί αύτές οί έλάχιστες δέκα σελίδες είναι αρνητικές λάδα. Πρόκειται γιά τό Β” κεῷάλαιο πού αρχίζει μέ ἔπαινο γιά τόν δυτικό καί απορριπτέο γιά την Ὁρθοδοξία (Άγιο Αύγουστίνο: «Ὁ Αύγουστίνος ηταν ἔνας πρόδρομος. Ύστερα από τόν θάνατό του [τό 439 μ.Χ.] ηρθαν αίῶνες δύσκολοι σκοτεινοί, γεμάτοι από την όα­ Ἰ­ε ριάν ατμόσῷαιρα της προσδοκίας καί της προπαρασκευης... Αιωνες | δ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ολόκληρους δεν ξεχωριζει καμια ατομικη πνευματικη ημιουργια...

τι

9

του 1937 ἕως τόν

_

ι

'Ν

Ϊ

Ϊ

Ἑλλάδος στην Ευρώπη, τό 1981. Ποία όμως θέση δίδει ὁ Κανελλόπουλος, μέσα στό εύρωπαίι­κό ἔκ­ αότό πλαίσιο, στό Βυζάντιο καί στ ίν ίο θοδοξία; Στ ίν δίτο α ε από

·­

·›

Ο Κανελλόπουλος καταδικαζει την Ορθοδοξια στο προσωπο | ἹΙ _ Χ Ϊ ζ του ωαννου του ρυσοστομου και υποστηριζει πως οι νεωτεροι (Έλληνες δέν είναι οί συνεχιστές τῶν προγόνων τους. Συνεχιστές τῶν Αρχαίων Ἱἔλληνων είναι οί δυτικοευρωπαίοι καθολικοί καί _ Ἱ Ἐ τσι ὅγαινει αὅιαστα προτεσταντες. το συμπέρασμα της Δυτικης Παρατάξεως, από την εποχη ηδη τοῦ Κοραη, ότι γιά νά έπανεύρουν σημερα οί (Ελληνες την ελληνικότητα τους πρέπει προηγουμένως νά ετουσιωθοῦν σέ Γάλλους, Ἄι λους Ἡ Γε ανούς οί όποἶοι καί είναι οί έπί ονοιτῶν ἹΑ αίων Ελλ ίνων, αινό ενο πούέ λ. α ακτ 9ί­ Α' Ϊ ρισα στα ὅιὅλία μου ως προγονοκλοπη, από μία Δύση πού θστερουσε

_·

ου του πού έ

ι

νεωτερος ευρωπαικος

1

'_

(Ο Ντυροζέλ έπληρωσε την καθυστερημένη εύαισθησία τῶν Ἑελ­ ληνων λογίων ­ένω ό Κανελλόπουλος καί τόσοι αλλοι είχαν περα­ Ϊ ἹΪ | | ἔκ Ϊ ἹΪ Ϊ Ἱ σει απαρατηρητοι­ επειδη εγραψε το ὅι ιο του μετα την ενταξη της Δ

ι

οι

‹·

ο

πνεῦ μ α» .

σ

_)

5

­ν

Ἐ'

γ ικό

Ϊ

Ϊ

Ευρωπαιους μετα το τελος του Αρχαιου Κόσμου λ Ϊ ·­ι Κ Ϊ Ϊ ΕἹ Ϊ Ϊδ , στην υρωπη του αρ ομαγνου. προ της εισο ου των, το

τους Έλληνες

3

(_

ι

ι

σ

1

1

Ϊ

ο

'Η

5

­¬

·›

ι

5

Ὁ

*Γ

ι

ι

Το Βυζάντιο εμεινε ποιητικα αῷωνο... Εκτος απο το Ϊ Ϊ ῷιλόσοῷο Γεμιστο Πληθωνα [τόν δωδεκαθε­ιίστη] πού πέρασε μόνο γιά λίγο από τη Φλωρεντία καί πού αλλωστε δέν πρόῷτασε νί ανα­ ι τι γεννησει ούσιαστικά τό έλληνικό πνεῦμα... Κανενας αλλος, απ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ἱ (Ϊ Ϊ Ϊ οσους καταῷυγανε στη Δύση η απ οσους εδρασαν στο Βυζαντ ιο κι ι ι Δι ι δι ι ι δ ακουστηκαν στη υση, εν ηταν προικισμένος με ζωντανο ημιουρ­

μας καθιερωμενων Ιστοριων της Δυτικης Ευρωπης που ειχαν κυ­ κλοῷορησει κατά δεκάδες στην Ρώμη, τό Παρίσι, την Μαδρίτη, τό ς

ι

στο Βυζαντιο δε μπορεσε να αναπτυχθει

ζωης του Κανελλοπουλου,ειναιαπλως μια παρουσιαση στην γλωσσα

ὅαρόαρότητα.

Κανελλόπουλος: «Ύπέροχες ὅέὅαια σελίδες όπαρχουν στα ἔργα τοῦ Χρυσοστόμου του Μεγάλου Βασιλείου, οί Γράιρει λοιπόν

ι

ό

_.

σελίδες όμως αότές δέν ανοίγουν στό πνευμα ἕνα δρόμο καινούργιο, δΪ δ ε

Ϊ

ἹΪ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ί'

Ϊ

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

ιεπονται καν απο την προθεση ενος ποιητικα η θεωρητικα νεου

­εο­

Ϊ

5

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

τ

ι

Ὁ

ε

¬¬

τι

Ϊ

Ἰ

Ϊ

χωρισρ­ος εγινε Ξντονωτεροἐ Ϊ

νης <<οροοδοἔίας»­­­ Ο Ἱωαννης

(

Ϊ

τη

_'

Θέση πού του

__

Ϊ

Ϊ

·›

αξιζει στην ιστορία του ευρωπαικοῦ πνευματος. Πρό τριάντα και εικο­ _ ,_ _' σι ετων ­ὅταν ὅγηκε σέ δευτερη ἔκδοση ό πρωτος τόμος­ δέν είχα την κδ νθ Ϊ ισ ­¬ κδ Σ : ι πνευματικη ια εση να το καμω, ουτε τα οιναγκαια εςρο ια. την πρωτη ~ ι ι ι ι εκ δ οσ η ­ Ιθόιἰ ­ τουπ ρ ωτου τομ ου, δ εν ε ι χα π αροιχωρη σ ε ιστο Βυζάντιο κ

ρ­Θ

_

Ϊ

­

ι

­­

ῷέρεται στό Βυζάντιο. Τώρα ἔδωσα στό Βυζάντιο

Ϊ Θεοδόσιο Τόν τον Ϊ ι Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ν 'τ Μεγα που ὕεσπισε και κατοχυρωσε πολιτειακα την εννοια της στε ·

ι Θ

ι

τη συν τση­

ι

ι

“δ

δημιουργική ἔπαιρἠ την (Ελλαδα και το Χριστιανισμό­ Το Βοζοις Α' Ϊ ντιο› λοιπονι ἄρχιοε τή ζωή τον μέ το χωρισρ­ο των ορορ­ωνι πο οχι ι ρ­Ξ

­

ι ­­ ­ τι διαρορα μεταξυ της παλαιας και της νεας μορςρης του εργου μου ανα­

Ϊ τ Ν Ϊ δημιουργηματος... Ο [δυτικός] Αυγουστινος αντιθετα... προιγματο­ Ϊ ποι[ησε___ την πρώτη μεγάλη σύνθεση ποό ἔῷερε σε μιά πνευματικη

σι

Ϊ

Δαμασκηνός ηταν και ιιια οσιικη

υ

σκ

λ

Ξ'

κ

κ

Άλλα

Ετσι, υστερα απο τον θο αιωνα, το ελ­ _ ~ Ἰ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ λην ικό πνευμα μπορουσε ν ανθεξει ευκολωτερα κατω απο τους Σα­

και οτην δεύτερη ἔκδοοη ­1947­ αυξηὕηκαν οι σελιδες αότές μόλις σέ δέκα. Τώρα οι δέκα ἔγιναν περί­ _ που διακόσιες εξήντα... ἹΕτσι, η Φράση του παλαιου προλόγου μου ~ που ἔλεγε ὅτιαγράῷοντας την ιστορια του ευρωπαικου πνεύματος άςρη­ , σα ἔξω την Ἑλλάδα» γιατί «η Ελλάς ὅρισκεται πριν άπό την Ευρώ­ Ψ πη» [την ιδια ἀκριὅως θέση ποό ειχε αργότερα και ό Ντυροζέλ], δεν

ρακηνοὐς παρα ριέση̨̃ στό Βυζάντιο. Στα όρια τοῦ Βυζαντίου κι αὕτη ·~ ~ ι ὰχόμα Τ] Ἑχκλησόα... ἢρθἱ... σέ ἀπόλΠ'Ἱ?”η ὰντ” ιδ ικόα ΤΟ πνευμα, μοῦ)

μπορεῖ πια ναχει την ἔννοια πού εἶχε στις πρῶτες δύο εκδοσεις του̃ .. ἔργου' ὰρχαω πνευμα μένει χαέ τώρα ­ῶς σἦ πρου­

ο

Ζώντας

παρα μόνον επτα οελιδεε.

παοονσία μέσα στούς αἰῶνα πού ἀΡνήἸ9ηκαν τά ποτντοι­ Ϊ Ϊ ._ Ϊ 5 Ϊ Ϊ οιι̃ιο το Βνζάντιο› ο το προιτοἐ των Σοιροοιπνωλο εἶχε την ενποιιρια να Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ συνεχισει ­ἔστω και τοποιοιι Χωριο οὉμιονρΥιπὉ πνοτὶτ ττὶν παραδο­ ­α

.πα

~

­ι

ε

ση των μεγάλων ιεραρχων...

ἔξω

ει

οι

ι

σ

5­

ι

Ϊ

ων

σε

ε

')

κ

_

Ϊ

Ϊ

__

Ϊ

κάόλε πνευμα». 3Αντιλαμὅανόμεόλα πως ο Κανελλόπουλος συνηιἶλι· Ϊ

Ϊ

Ἰ

Ϊ

(_

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ΕΪ

Ϊ

('

Ϊ

Ϊ

γιατί

...

Ϊ

Ἱ

_

Ϊ

ψαν αὔτὲς τις σελιδες ὥς ὲστερηρ­ένους οἔασδηποτε πρωτοτνπιας και

·›

ν

ν

αιριερωσρι στο

Β

κ

|

ῶἐ προσ ι

(_

την όισημαντη θέση πού είχε δι :ν δ σλλ ι

οζοιντιο σ την ιτροτεροιιοι ιτοριλη̃ οκ οσηι Ϊ

ρω

κ

οι

οι

Ϊ

σκ

οτ) ολο­ Ϊ

τήν ποιροιρ­οιρἠ κριτική ῶἐ προἐ το περιεχομενο (τοοινη απόδειξη γραικυλισμου της μεταπολεμικης ἑλλαδικης κοινωνίας), ντοισ οποστρι

δέν

ηλλαξε την άρνητικη και άκρως δυτικόῷιλη στάση του ς.

ι

την ρ­εναλη οιοτοπροιτορίοι τησ Ρωριηοσονηἐ­

­το­

Γροιρρει­

ι

ὥς πρός ι

‹‹Μιοι ὅοισιπη

_

~

__

Ἰ

_.

ολοι οι δυτικοοιλοι, αοαιρει απο την Ελλάδα την κεντρικη της Θέση καί την εξαπολύει στην περιερερεια, ως μιαν άλλη Ἱσλανδία], άπό τίς άπόμερες άκρες και τά δραματικά σταυροδρόμ ια και τόν ενὡνω ὅπως

«σέ οιπολοτπ οιντιοοτξοι

τήν κριτική πού τον ειχε Υινει

~

__

ῦπέροχες αρσνι αμέσως μετα. κρινη τους Πατέρες που ενρα­

Β

την ἶστορικη μου άερηγη­

ἐπιοανεια της πνευματικης ζωης της Εὐρὼπης. Τον παιρνω απο τα ορια της Εορώπηε και της Άνατοληε [δηλαδη ο Κανελλόπουλος,

τι

Η­έ το πνοομοο μέ κάνε πνεῦρ­οο›ἑ _. Ϊ ἹΪ Στην δεκσιτομη ἐπηοἔῆρ­ὲνη ἔλιοοση τὉ€ Ἱστοριοιέ τ οοι Ὁ οποιοι Ὁρ­ χισε νά εκδίδεται τό Τθθθ, ό Κανελλόπουλος ελαὅε μέν υπΰ όψιν του

~

ση και ἔρευνα. Τόν (Ελληνα, ὅμως, του Βυζαντίου τόν Φέρνω στην

Ϊ

Ϊ

__

_

Αλλα

ι

._

___

Ϊ

ση μέ μερικές Φιλαρρονησεις οπως <<υπεροχες ὅεὅαια σελιδες»

ικό

πόόλεση του εόρωπαικου πνευματος­ ἔξω άπό

ζειι οταν ποιτοιρριπττὶ ο›τιοὉποτ€ ορολοοοξοι νοι οιρχιζλη̃ ττὶν πατεοοπριτ _)

εο

__'

·

με τη Δόση καί τό Βορρά [δηλαδη το «ανηκομεν στην Δόση» τοι] άνηψιου του, Κωνσταντίνου Καραμανλη του πρεσὅυτέρου]. Χαίρω ὅτι, |

,

|

,

ξ

,

Ἡ

8

,

.)

,

__

,

με την προοδο της ηλικιας, εςρΰασα στην ωριμότητα εκεινη του πνευ­ __

ματος που μἶ ἔκαμε νά μπορω

νό

άποδώσω δικαιοσυνη στόν τόσο οασα­

νισμενο ὅυζαντινό Ἑλληνισμό». °Ο συ γκατα 6 ατικος Ϊ ' ' ° ” τροπος με' τον οποιο

τόν περιῷρονουσε και

ό

ιοιος

”' ιο ρωπος ο” αν

ό

' αυτος, πουΪ 5

Καραμανλης, όμιλει γιά τό οὐράνιο ___

­71­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ Το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κ()|Ν()ΒΟΥΛΕΥΤἱΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ἔασίλειο επί τής γής, τό Βυζάντιο, εἶναι ἐξοργιστικός. Φυσικά δέν/ ὅ ι­Β Ϊ Ἱ7\›\Ϊ Ἱ Ϊ ΘΪἌ Ϊ (λλ υπήρξε ασανισμενος α α ακτινο ο ος ο ε ήνισμος του υζα­ ντίου καί δέν ἐχρειάσὕή ποτέ τήν συγγραψική αρωγή του σιόρ Διο­ νύσή τής ἑλλήνικής πολιτικής, γιά νά τόν μεταψέρή «άπό τά όρια '_ Ἱ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ τής Βυρωπής και τής Ανατολής» στήν ενωσή «με τήν Δυσή και ­_

(_

­_

_

Ϊ

|

~=

τον Βορρα». Καλωσυνή του. (Ο ίδιος ό Κανελλόπουλος, εξήγὼντας πῶς ἔγραψε τήν Ϊστορια

­

ι

ι

ι

ι

ι

ειναι π Ρ ωτοτυπο αλλα ιά πα ουσίασε στ ίν ἑλλ νικίη λῶσσα τής δυτικής ἔκδο ής τής Ϊ ἹΪ (Ϊ 'Ϊ _' ­ε Ϊ Ϊΐ ευρωπαικής ιστορίας, ετσι οπως οι Δυτικοευρωπαιοι τήν ειχαν επα­ Ϊ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ νειλήμμενως συγγραψει και, δευτερον. οτι ο συγγραψικος του χει­ α ος πού αντιπ οσωπεύουν οί άνω τῶν ἔξι ιλιάδων σελίδων τής Ἱστοριρις του, κατά τήν διάρκεια μιας ζωής όλοκλήρωτικά όιψιερω­ Ἱ ' Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ λ Ϊ Ϊ Ϊ (Ϊ μενής στήν πο ιτική δρασή στα υψιστα αξιωματα, προερχεται απο μιά ἔμιρυτή εύκολία πού εἶχε στό γράψιμο. ‹‹Μιά μερα ­όινοιπολεἶό Κανελλόπουλος εκεινα τά χρόνια­ πάνω πού κάναμε ἔναν περίπατο, ή γυναίκα μου μοῦ ζήτήσε νά τής κάνω μιά άνασκόπήσή προψορική τής πορείας τοῦ εύρωπαικοῦ πνεύματος πρίν από τόν 18ο αἰῶνα. ἹΒκείνή τήν εποχή δ ιάὔαζε πάρα πολλά ὅιἕλία, ἰδίως αγγλικά του 18ου καί του ἱθου αἰῶνα. ἹἈρχ ισα νά τής ει

οι

του αποκαλύπτει, π ωτον. οτι το ε

'Β'

ο δεν

>

σ

ι

Ϊ)

2

(”

(_

Ό

Κ

_)

Ϊ

μι

λ αω. Κ ι Ϊ

2

_'

ενω

μι λ ουσα για τις Ϊ

'_'

δ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

πε

Ϊ)

"

­Ϊ

ιαῷορες ψασεις του ευρωπαικου

πνεύματος, σκέψτήκα καί τής είπα ότι ὕά καθήσω νά τά γράψω.

Πίστευα ότι Θάιρταναν ὕθ, 80 ή 80 σελίδες γιά νά τήν ὅοήΰουσαν.

Μα

(Ϊ

Ϊ

δ

ἹΪ

_

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Παρά τό αύξήμένο ενδ ιαψἑρον του γιά τό Βυζάντιο κατά τήν δ ιάρ­ ~ ­­ ι ι ι Ξ' ι ι ι ι κεια τής ζωής του, σε σχεσή με τήν αδ ιαψορια που ειχε δειξει πα­ 7

Ϊ

ἹΪ

Ϊ

ντιο. Πέρασα στή ζωή μου μιά περίεργή σχέσή μέ τό Βυζάντιο. Στήν αρχή άρνήτική

ξ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

κι ἔπειτα

Ἱ

Ϊ

Ϊ

επειδή το εψαντασὕή πλεον Ϊ

Θετική

πάρα πολύ ὕετική».

Ϊ

Γ

ως

ὅμως μόνον

~

Ϊ

_

_.

παρακλαδ ι του δυτικοευρωπαισμου. Ϊ

Ϊ

Ο δε χαρακτήρισμος «περιεργή» για τήν σχεσή του με το Βυζαντιο ύποδήλὼνει τό ὅασικό ψυχολογικό πρόὅλήμα τοῦ κάὕε Ἑλλήνος ­ ι ι ι ι ι οι _' ι που ενδια ε Ρ ει π Ρ ωτιστως τον υ λ. αναλυτ Υἶ ­ εναντι τ ηἔ Ευ Ρ ωπ ης π ός Δυσ Ρ· ά Ρ καί τής Του Ρ κία ς π Ρ ό Ρ ΰΑνατολάς. Υ) Ϊ Ἱ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ ἔΪ Ϊ Ϊ Το ἰθὕἶ ήδελήσε να συγγραψή ενα ιστορικο μυθιστορήμα αυτο­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ _ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ γνωσιας για το τελος του Βυζαντιου που το ωνομασε Γεννήάήκα στο Χιλ ια ΤετΡακόσια Δύο› δΥ] λαδίὉ πεντακόσια λ.Ρ όνια π Ρ ό τήης γεννήσεως του στήν Πάτρα τό 1902. Τό μυὕιστόρήμα άρχίζει με '_ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ξ' (Ϊ τουτα τα λογια. «Γεννήόλήκα το 1402... Και μου ειπαν οτι γεννήΰή­ κα στήν Πάτρα». Κατά δέ τήν συνήόλειά του τό ἔγραψε τάχιστα καί μέ πλήιἕλὡρα σελίδων, δήλαδή συνέταξε τίς 724 πυκνες σελίδες του ἔργου σε δεκάμισυ μήνες. Ὁ ίδιος ἑπεξήγήσε τό ἔργο του στό τέλος του μυδιστορήματος, στίς σελίδες 72ἶ›­730. Φυσικά, στό ίστορικό του αυτό μυθιστόρημα ἐκὕειάζει τούς δυ­ τικοψίλους, είδ ικά δέ τόν Βήσσαρίωνα, άκόμή καί τόν Πλήΰωνα, Ϊ Ϊ ΰδ Ϊ _· λ Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ λΪ ,_ παρα τις ι ιαιτεροτήτες του τε ευταιου που τον εκαναν πο εμιο τής ενὡσεως τῶν Ἱορδοδόξων με τόν πάπα: ‹‹(Ο Βήσσαρίων Θαύμαζε Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ο

·›

Ρ

”)

°~

τόσο πολύ τόν Πλήΰωνα... [άν καί] τόν πείραζε κάπου­κάπου καί ἸΪ Ἱ Ϊ Ϊ “Ε Ϊ Ἰ λΪ Ϊ 'Θ εντονή αν ενωτική στασή του... κει στήν τα ια, συνεργασ ήκαν ς­·

οταν αρχισα εν μπορουσα να σταματήσω».

Ϊ

Π­

Ϊ

Ϊ

·›

τόν ἐνδιαψέρή μόνον σέ σχεσή με τήν Δυτική Βύρὼπή. Ὁμολογεἴ ΓΪ Ϊ ὕ›\Ϊ Ϊ .ΪΪ ( Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ οτι «ειχα υποτιμήσει και ειχα περιορισει στο ε αχιστο το Βυζα­

Ϊ

Ϊ

στενά οί δύο μελλοντικοί καρδ ινάλιοι τής Λατινικής Ἑκκλήσίας, ι·

ο

ι

ι

Βήσσαριων και Ϊ

‹·

ο Ϊ

σ

ι

ι

ι

ι

ι

Ισιδωρος, δ ιαψωνωντας με τον σεὅαστο Ϊ

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

ι

και λα­ Ϊ

δυτικοψιλος να παραὅλεπή τελειως

τρευτο τους Πλήΰωνα που εμεινε προσήλωμενος στήν ανΰενωτική

τό αυτοτελές μεγαλείο τής Ρωμήοσύνής. Τό Βυζάντιο ήρχισε νά

του ίδεολογία›/Ιδιαιτέρως ενοχλεί τόν καΰολικίζοντα Κανελλό­

­7Ζ­

­73­

λαιοτερα, δεν επαυσε ποτε

ως

Ϊ

Ϊ)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙ­ΓΣΙΚΗΣ

`

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΊἹἶΛ()Σ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

πουλο,

πισσόληματισμῶν πού Θα ημπορουσε κάλλιστα να τό εἶχε συγγρά­

μιά Τέόόια

ψεί ἕνας Γαλλσς Ψ) ἔνας Γεσμ­ανόςα καί δέν ἔχςί ΤίπσΤα Τό ἔλληνικό. Μιλάει δέ για «την Ἐκκλησία» στόν ΙΣΤ” αιωνα και υπονοεἴ την

συστηματικη προσπάόλεια του Πληόλωνος να αναγεννηση τόν πολυαείιίσμό, όχι λόγῳ χριστιανικης ευαισδησίας, αλλά διότι όιόση

όἀ ἀπόόόεπό

Έόός

Ἰ­Ξλληνες νὰ όπόταχόιόη̨̃ν στόν

καὕολικη: «Σημαινουν τάχα ὅτιη Ἐκκλησία, μπαίνοντας στη νεώ­ ΤΘΡὉ ἐπίσΤἠμηι ὅπως μπηκε καί στην κοινωνικη καί πολιτικη ζωα ἔκαμε Τήν ἐπίσΤἠμ­Ὁ καί 'Υενίκα Τἠ Υνὡση να Τλῖμελίώνεί σ έ νέες

παπα. Στό σημειο αυτό «ὁ Πληθων πλανηθηκε κα ἔὅλαψε, μέ την

πλάνη του, τη μεγαλη του αποστολη... [αν καί] δέ μας μίλησε ποτέ ρητά καί καδαρά για την αναὅίωση της πολυδείι­ας... μιλουσε όμως συχνά για τη δικη μας ἐκκλησιοι, χτυπώντας τούς ἕνωτικούς και

ὅάσεις την πίστη; Ἰσως η πρόόλεση πολλῶν, προπαντῶν Ἱησουιτῶν,

ἐπιμἑνοντας ῷανατικα στην αναγκη να μείνει η εκκλησία μας αὐτό­ ι ι ι Τόλης καιι μακριαι απόι τόν Παπα»_

ναΤαν αὀΤη». "Ολα τα παραδειγματα ί

Ἐόῶ όοοικα τιθεται πιό συγκεκριμένα τό ὲρὼτημα: κατόπιν τῶν πολλῶν ἑγκωμιαστικῶν παρατηρησεων του Κανελλόπουλου υπέρ

της Δντικης Εὐρώπης καί Ἱστορίας. Σννςχῶς

α

λ

Η­σίωπίζσί δ ίλημ­μ­αΤα ὥς Τό παΡακαΤωῖ

.

Μό τόν ἰόιο τρόπο ποό ό Κανελλόπουλος ἐτοποινότει την Ἑλλα­ δα πριν από την Ευρώπη ­δηλαδη εδώριζε την ἸΑρχαία Ἑλλάδα στούς Φράγκους και την αῷαιροῦσε από τόν κορμό του ὅυζαντινοῦ και νέου ἑλληνισμοῦ­ τοποδετειτην Ὁρόλοδοξία πρίν από τό σχισμα τοῦ 800­ἰθὅἰι ως παλαιοχριστιανισμό, προάγγελο του καδολικι­ ο­μοῦ και του̃ προτεοταντιο­μοῦ. Δηλαδη, αγνοεῖτελειως την Ὁρινο­ δοξἰα μετά τό σχἶσμα καί ερμηνεύει την πρώτη

ι

ι

αναγνώστης αντι­

«Ὁ κόμης Χέρμαν Φόν Καν·

στό Πανεπιστημιο της Ὁτταόας. δ Ροόέρτος Καϋἰερλινχκ, ανη­ ψιός του προαναςρερδέντος καδολικου από τίς Βαλτικές χωρες, Γ ερ­

(ί880­ίθ4θ)­ ΠανΤως ὅχί σΤἡν η̨ορίλσδσξία­ Καί ὅΤαν ὁμίλἦ Υία Τούς (Ελληνες, Τούς Τσπσι9ΘΤ€ἶ πρίν από Τόν χρι­ "ίανίσμ­α «Οί ίΕλλὉνΘς ἔκαμ­αν Τίς πίό μ¬εΥαλΘς ανακαλύψείς­" Ώστόσό κανένας τους δέν ὐποψιασαηκε τη συναντηση αγαπης, πό­ μανσυ̃ Φίλσσόίῖον

χιλιετία του κοινου

καί αίωνίας ζωῆς»­ ΕΟ Π­ Κανςλλόπσνλσς ὅχι μόνον περιῷρόνησε την Ἰορόλσδσξία αλλά οὐσιαστικά την κατεπολέμησε ως συμπααῶν ἔντονα τόν δυτι­ κό χριστιανισμό. Γράῷει για «την εἶκονολατρίαν της ῦορόλοδόξου νου; Τ9αναΤΟν

κορμου ὥς δάση του μόνου χριστιανισμου της ἔποχης μας, του κα­ δολικισμοῦ­προτεσταντισμου της Δυτικης Ευρώπης. Κοιξ τό ὅιἐλξο

αύτό πού ῷέρει στόν

ὁ

α

Φιλαληΰεια». Ἀλλά γιά ποιόν χριστιανισμό μιλάει ό Κα­ νελλόπουλος; Σίγουρα αναῷέρεται στίς μαζοχιστικές τάσεις του καδολικισμου, ὅπως μου τό ἑπιὅεόαίωσε αλλωστε ό συνάδελῷός μου

7

αόκσό·

ι

ι

νου από

τίτλο, Ὁ χριστιανισμός και/η ἐποχήμας μας δίδει την

ἀπάντηση στό ἐρὡτημα

ι

ζεΡλίνΥκ­­­ ἐξΘΤαζ0νΤας Τη σχέση Τοῦ ΧΡ ίσ Τ ίανίσμ­Ον μέ Τὁν πόνα λέει πολύ καλά ότι ὁ Χριστιανισμός απαιτεἴτην αποδοχη του πό­

του δυτικοῦ χριστιανισμού, πόσο μακρυά πρός την κατεύδυνση του πα­πικοῦ οἰκουμενισμου και της προτεο­τοιντικης ηΰικης πηγαίνει δ λόγός Τόό; Τό όιόλίό πόό ἔγόαψε Τό ιθη̨̃η̨̃ ­η̨̃3η̨̃ σελίδες σέ Ζιη̨̃ ῇμέ­ ρες­ μέ τόν

ι

που παρααετει, τα παιρνει απο προσωπα

τίτλο του την λέξη «χριστιανισμός», αντι της

πνεύματος­ μια παρουσίαση, στά ελληνικά, ῷραγκικῶν κλασσικῶν

Ἑλλαδίκἦς Ἐκκλησίας, ὥς ὲλαχίσΤα απσχσύσης από Την είδωλο· λαΤΡίαν­·­ (Η ἔμμ­σνσς καί ἐνσ Τ ίκΤὼδὉς πσσσκόλλλισίς Της είς ῶρί·

­πι­

­75­

λέξεως «ΰορδοδοξία», εἶναι ­όπως καί

(Ιστορια του̃ εὐρωπαικοὕ

ο

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ϊ ·­· Ϊ Ϊ Ϊ ί το Ϊ Ϊ Ϊ σμενας ομοιομορῷους τυπικας πραξεις με τας όποιας δι εμπορικής

~

­

ι

ι

ι

Ν

­­

οι

ς

σκ

οιονει συναλλαγης εἔαγοραζεται η ευνοια του Θεου, δεμελιωνει ου­ ι·

χι

ο

Ϊ

Ϊ

ἸΪ

Ϊ

σ

Ϊ

Ϊ

ουσ ιαστικην 5

5

Ό

Ϊ

Ϊ

6

Φ

5

'Ξ

κ

Ϊ

3

×·­

...

Ϊ

ι·

ι·

5

Θρησκευτικοτητα, ουτε ατομικην επ ικοινωνιαν με τόν Θεόν, αλλά έἔορκισμόν... Ἐκτός τοῦ περιὅόλου των εκκλησιών η κοινωνική ζωή τῶν (Ελλήνων ως Ϊθρδοδόξων Χριστιανων... δέν Ϊ ύπάρχει». (Παν. Κανελλόπουλος, ‹‹°Η όλρησκευτικιή νεοελληνική Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ | γικης αντιδ ικιας μεταξυ Βαρλααμ καιΪ Γρηγοριου Παλαμα στον ΙΔ 7­¬ ­­ ι ιν ­ _ ¬ αιωνα, οταν ο τελευταιος υπεστηριξε οτι «ενῳ η ουσια του Θεου ει­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ( Ϊ ἸΪ _ ( Ϊ ναι αόρατη, το ω̨̃ως που εκπεμπει ο Θεος ­οχι το ῷως του ηλιου αλλα τό άκτιστο­ τό ὅλέπουν οί άγιοι». Φαντασόλει­τε, ανακραζει ό Κα­

Ω

·¬

Ϊ

Ϊ)

νελλόπουλος, κατακρίνοντας συλλήὅδην τόν Βαρλαάμ, τόν Γρηγό­ τγ Ϊ ριο Παλαμά καί τους άλλους Βυξαντινούς σοῷούς πού ἔλαὅαν μέ­

κοινωνία», Έλληνική Φωνή, ΪΑ·δήνα, 23 Μαη̨ίδου 1936).

ρος

στήν διένεξη, «ύπάρχουν άνδρωποι πού απεριεργάζονται” τήν

(Όπως δλοι οί δυτικόῷιλοι πολιτικοί της ὅενιζελικης παρατά­

ούσία τοῦ Θεοῦ»ί 7Αλλά ςρὕάνει καί στό σημεἶο νά ύποστηρίζη δόγ­

ἹΑνδρέας Μιχαλακόπου­

ματα αίρετικά της Καδολικης Έικκλησίας, όπως τό ανύπαρκτο Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ για την Ορδοδοξια «Πουργατοριο» η Καύλαρτηριο Πυρ. Γραῷει. Ἱ ‹‹ Ἐὅρισκα ὅτι δέν ἔχουμε τό δικαίωμα, προπάντων ύστερΰ από τό ἔργο του Δάντη ­ό ποιητής περιγράῷει όσα ως αύτόπτης μάρτυς δ Ϊ (Ϊ _' Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ Ϊ Ϊ ιαπιστωσε οτι συντελουνται στο Καδαρτηριο­ που αρχισα να το ι Θ ~ 8 Ϊ Ϊ Αν #8 ­­ Β λλ οτε Ϊ εωρω σπου αιοτερο απο την ινεια α του ιργι ιου και οι ιο να συγκριιἶλει μοναχα μέ τά ἔπη του Ὁμήρου, νά επιμένουμε στήν κα­ _' Ϊ ταργηση του Καύλαρτηρίου».

ἔεως, όπως ό Ἄωλέξανδρος Διομήδης Ϊ

Ἰ

Ϊ

Ἰ

Ϊ

λος, επ ικρινει την Ορΰοδοξια α­

(_

ως

Ϊ

ό

Ϊ

ὕΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

μη εχουσα στην παραδοση της την

ἔννοια της κοινωνικης προνοίας. Γισαύτό, μέ τήν σειρά του, ἐπικρινει τούς όρὕοδόξους μοναχούς Ϊ

(Ϊ

ως Ϊ

αργοσχόλους καί παρασιτικούς γιά Ϊ

_

την κοινωνια. Αντι, οπως οι καδολικοι καλογηροι, να ενεργοποιούν σι Ϊ Ϊ σι ·λ Ϊ §ξ|_ ~ ςδ ι ευαγη ι ρυματαηνα συμμετεχουν ως ενοπ οι σταυροῷοροιστην ε α _ ­ι Ϊ πλωση των χριστιανικων κρατων, κλείνονται στά μοναστήρια και _ Ϊ Ϊ όιπλως προσεύχονται. Γράῷει γιά τούς μοναχούς: «Τό ἕπαγγελμα Ϊ | Ϊ ἶΪ Ϊ ρἴ Ϊ Ϊ Ϊ τους ειχε γινει τοσο προσοδοῷορο που ολο και μεγαλύτερος γινοταν Ϊ

Ϊ

Ί

Ϊ

Ϊ

_)

ι·

3

Ὁ

χωρίς διόλου νά μονάζουν... Τοῦ Θεόδωρου πού του χρωστουμε τήν ι

σκ

ι

ι

οι

ι

ι

τι

Β'

5

κ

σ

ι

δ

Ϊ

ιανοουμενος

Κ

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

ανελλοπουλος, αν και επιστευε στην αριστο­

­¬­

σ

_)

·›

·›

κ

~

7

ι

­­

­­

Ϊ

α

γ

κ

‹·

ι·

­¬

.ε

ι­

~

κομματισμου Κωνσταντινου Καραμανλή, ο οποιος ήρέσκετο νά περιὅάλλεται, μέ όπερετ ικό τρόπο, από εκλεκτούς δια­ ῷυους ανδρος του

·›

Κ­

νοούμενους πολιτικούς σάν τόν Κωνσταντίνο Τσάτσο, τόν Εύάγγε­

×

λο Άιὅέρωῷ ή τόν Γεώργιο Ράλλη.

τήν έξεστόμισε μέ τήν ανάλυση πού επεχείρησε νά κάμη της δεολο­

­76­

­_

κρατικότητα τοῦ πνεύματος καί στήν δημοκρατία των άρίστων, παρά ταῦτα έδέχθη, χάριν ὅιποτελεσματικότητος, μετά από τήν νεανική του ηλικία κατά τήν ὁποίαν ήτο έντεταγμένος στό ηττημένο στρα­ ι ι ­­ ι τοπεδο της κωνσταντινικης παραταξεως, απο γερμανοῷιλος να υπη­ ι ι ι ι ι ι ρετηση τον αγγλοσαξωνικο ῷιλελευδερισμο και να ενωθη με τον ὅε­ νιζελισμό. Νά καταλήξη δέ νά γίνη ύπασπιστής τοῦ Μολιερικοῦ άρχοντοχωριάτου της ελληνικης πολιτικής, τοῦ άμαύλους μεγαλο­

ζωή τους, γίνονταν μοναχοί

καλυτερη ισως «Χρονικην Συνοψιν»... αν και δεν ηταν ουτε αυτος ι ι 'ϊ ι ι αληδινος μοναχος, ηταν τουλαχιστον στρατο­καλογερος και ακο­ λουδοῦσε τόν Θεόδωρο Λάσκαρι, τόν νέον, στίς εκστρατείες του». Ἰἶιπίσης ό Κανελλόπουλος, έμμέσως, χρησιμοποιει μιάν άλλη ­ ι | ~ ι ι ­­ ­ι επιπληξη των δυτικοῷιλων κατα του ὅυξαντινου πολιτισμού, την κατηγορια τοῦ «ὅυζαντινισμου», πού σημαίνει ὅτι συζητεἴ κανείς ασκόπως γιά τό «γένος των αγγέλων». Τήν ἔμμεση αὐτή κατηγορία

α

υ­

ιδμός εκείνων πού, αντί νά παν νά πολεμήσουν τούς ὅαρἔάρους ἦ

κάτι χρήσιμο καί τιμιο στή

εν

.

9

Ϊ

­¬ι

νά κάνουν

7Ϊ

_)

Ϊ

σ­

α̃ἔ

­77­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κ(ΗΝΟΒΟΥΛΕΥ”ΓΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Αυτό το

τέλος των ευγενῶν προσδοκιῶν τοῦ Παν. Κανελ­ | Ϊ ­ λόπουλου, προηλΰε από τον έντονο εροὅο του μηπως και περιΰωρ ιο­ ε ι Ϊ ­ Ϊ Ϊ Ϊ ι πρεπει ποιηδει. Αντί να δεχὕη οτι ο­ μεγαλοῷυης πνευματικος ανηρ <Ϊ

να Ϊ

5

_ Ϊ Ϊ Ϊ κινειται υποχρεωτικα στο περιδὡριο, διοτι

Ϊ · μονον ως περιηωρ ια _ Ουχεία Τοῦ έ_

κος απε ευ ερωνεται απο την πνευματ ι κηΪ Ϊ

5

Ϊ

¬

Ϊ

καπ" ημ

Ϊ ι ­ ναΪ ριχὕη· ηλικια 24 ετων, ­ πουΪ ομως ·Ϊ ι ἸΪ ειρερε στο κεντρικο ποταμι της αστικης πολιτικης τον ~ ­ ·· στην αναπόῷευκτη παρακμη του μεταπολεμικου κομματισμου.

νου, αυτός απεῷασισε μετα το ἰθαὅ, σεΪ Ϊ

~

<

~

3

Ὁ ιδιος έξηγει την μοιραία του αυτη ῷοὅία αξιολογώντας προσω­ πα του παρελθόντος και ὅασιζόμενος στην θεωρία της νομοτέλειας: Ϊ

‹‹”Η καηε εποχη ἔχει τον νόμο της. (Όποιος τόν παρα 6 αινει ­κι ο° ­ Ϊ Ϊ Ϊ τουν αῷηι_ Ἱουλιανός ηταν μέγας Παραὅατης­ ῷευγει χωρις η δραση ~ ­ Ϊ νει ἔαὕεια ιχνη στη γη της ιστορίας. ΤοΪ ιστορικοΪ κενοΪ δεν μπορειτ ναι ( ) Ϊ Ϊ διατηρησει τα ίχνη. Στό κενό αγωνίσθηκε ο Ιουλιανος». Ε πισης, ­ πνευμα, ­ Ϊ ι «δ Πληὕων ζητησε νι αναστησει το αρχαιο καιΪ την ακομα ­ Ϊ Ϊ ι ειδωλολατρικη του ταση, αντί να ὅαλδει να το συνεχισει οργανικαΪ / Ϊ ~ ­ Ε Θ· ι μέσα στίς νέες ιστορικές ­ψυχικές και κοινωνικές­ συν τη ηκες της ρώπης . Μα ἄλλα λογ ια ; κιι ὁ Πληοιων έπεσε στό λαΰος › που χίλια Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ χρόνια πρίν από την γέννηση του, στοιχισε την πνευματικη ζωη του~ ­ 3

=

Ό

Ὁ

<

7

=

5

Καί

εδώ Τγλέγξ­1ὁΚανελλόπ0υλΟς

γιά Τήν ἀποῷασγσῖγκή στροῷἡ

Ϊ Ϊ τ ξεπερασει ι τομ Τό 1923 «ημουνα Ἡ ἔτους καί μέσα σεΪ δυο ειχα χρονια ­ Ϊ τ Ϊ Ϊ Ϊ ὅλα αυτα τα αισι9ηματα,τα δποια, έαν με ειχαν κυριευσει για παντα,

ι

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

¬

Ϊ

Ϊ

ο

Ϊ

ε

πο χ ιτικ ··

θα με ειχαν καθηλωσει / Ϊ Ἰ σε Ϊ απΟλιΠωςΪξε3ἙερασιΪενες Ϊ Ϊ ηἶ ”"' μι ρα) ς ίδεολογιας... Εκτος απο τις τραγικες εμπειριες της ῷυλακισεως του ­ ~ τ Ϊ Ϊ ~ της συμμε_ εμπειρια πατέρα μου καί της έκτελέσεως των Ἑξ, ειχα την υ

τοχης μου

ση

ἕνα

ὁποῖο ) ὅέὅαια,

­ χτυπηδηκε καιΪ τοι μεγαλο συλλαλητηριο, το οποιο

εἶχε

Ϊ

ὥς

=

Ϊ

αποτέλεσμα νεκρούς καί τραυματίες».

­τε­

Ϊ

Ϊ

ἸΪ

_

Ϊ

2

Ϊ

Ρ

­Ρ

Ρ·

αναπαυ η κε πνι ΥΡ: ενο στα υ ατα του οι Ρ ωνικου ο ι ο του ων |> Ρ εγ α ουΡιηε που το του Ρ εκισΡ ενο σω α του ε ει εται υπο ο Ρ Ύ Ρ Ύ |Ρ Ρ Ραην ῷτωχικης στηλης στην Αηηνα, η ο πρωην οπαδος τους ακαδημαι­ κο ιν του σε (λε ανα 84η ιωτ ηἶ\Ι ανε οπου ο εδπου απε ιωσε στ~η ν κ λη

ικια

πω δε η καγΡ ια τ ης ε η η απο (Ρ ασισει υπε Ρ των υο π Ρ ωτων. ηδ

ετων·

η νικ ηε νεο αιαΡ ε Χ ει

οΡ·ζ~ ι ω

>

"Ρ ααεα Ρανταἶιαν ΒησΡαΡιω” την ειχε παΡΡΡσιασει στο Ρώλιη ΤΡΡ›ΓενΪηΡιηχα ΡἹΡ ΜΟ2· Ἱ Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ‹‹ Ενιωσα αμεσως καποια συγγενεια με τον Βησσαριωνα... Ο πατε­ τσι α Ρχἴισε να συν εεται ο Ϊ3α ε του αταν σαν τον πατε α Ρ ου... σσα ιων και ιενικωτε α ετ ν τα ια η Ρ Ἱ Ρ Ρ η › οπου η ταν ΎΡ α Ρ το του να περασει τα τελευταια τριάντα χρόνια τ~ς Ϊ! ση ζωης του ως κα ΠΡ δινάλιος ΙΡΡΡ η εῖε Ρἶώιεων εξΡΡ·Ρἶ\ΡΥησιε ΌΪ

7

2

νΡε› Οπως

1'

Τῖ

επισκοπο Ρ τ ηε υτικ ηε εκκ η σιαε› ωε ε Ρ· πιστο των απων... ο Ρ καλοκαίρι τοῦ ΜἙ7 γυρισε δ Βησσαρίων στην Κωνσταντινούπολη ι ωΡ

καίδαυτοκ Ρ ατωΡ

υποδέ λ. ιη η κε τόν ἶε Ρ ο Ρ· όνα λ. ο που δέν |°

ειιχη̨εκλείσει ̃

ακομα Τα ειχΡΡ”ι”εεσσεΡα ”Χ.ΡΡνιΡι ”ΡΡΡ> με μεγαλες ”ειΡιεε··· Εῷθασε στον Μυστρα η ειδηση ὅτι ὁ Βησσαρίων ταξιδευει πρός τ ιν Ἰταλία Ε/Γ ια ε οντα τ ν ω ο ιστικο πια τοπο ια ον του... εσα ου Ϊ Υ ς ­Ϊῖ] Έ Ρ Ϊ Ἰ Ϊ Ϊ ὅεὅαια, προτιμω τους μαρτυρες απο κεινους μπουΪηἶεπ ιζουν γιαΪ ναΪ μσυ­ >

τ~

Ϊ

Ϊ

)

Ϊ

Ἱ

νε Ἱἶ. ισουνΞδγπε ΡΕΩαπο Υ ια

τη ν

ι εα.

τ ην Ϊ

Ϊ

Ὁ

τ

7

Ϊ

στοσο >~Ρι πο Ρ ει ναναι και

ε ηΡ· α

Ϊ

του

Ϊ

Ἰ

Ϊ

εου να υπα Ρ ­

σιό Ρ ΔιονύσιοςΖ στο ιδιο ὅιὅλίο ›δ|εἶΧ ε δνει Ρ ευη”ηἶ ὅτι ατο η

Ήιἰ

Ϊ

π Ρ α ἹΪΡ· ατικοτ ηγτα που Χ αδἶΙΘ› κε τον α ωνα

χουν και τουτοι κ εκεινοι».

')

=

(Ϊ

Ϊ

7

ΤΡ εΡωΡηΡ~α Ομως παΡαΡ~ενει· ποιοε αῷησε ΡαΡιΡ”ιεΡΡ σειἴμα "ην Ϊ _ Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ϊ ~ ΪστοΡγθ ια τ ης Ἑλλαδο Ρ : ο ΠεΗἔ ικλ ηε Γιαννοπουλο που το σω α του

δίδοιξο

Ρ·

έλος

τἹιἔ ενετια Ιῖ ι Ω/ των οΪη ων που ει ΧΡε κατα ΎΡ αῖῷη στο ἰοτοεἰ το σ αυτ η ντ η να ΡΧ ουσα τα η η οποια «ει Χ ε

α ιστοκ ατια ς

το

ο

Ϊ

Ϊ

=

Ϊ

Ϊ

Ἱ

.πε

Ϊ

Ρ

_79_

Ϊ

Ϊ

γινει τοσο πλατεια που ααιωααν πια οι αιαλποι

Έηε

Ϊ

για τη αηαα

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ 'Γ() ἹΉΛΌΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝ()Β()ΥΛΕΥ”ΓἰΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

τῶν μελῶν της συγκλη­

σε ό επίτιμος καθηγητης τού Παντείου καί ύπουργός της ἔἰης ίΑπρι­

του, τῶν μελων τῶν αλλων συμὅουλίων». Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ούδείς έκ τῶν Ἑλληνων συγγραψέων, οί όποἶοι ηξιολόγησαν τα ὅιὅλία τού Κανελλόπουλου, δέν ηνοχλη­

λίου, κ. Δημητριος Τσακωνας στην Ἰὶπιτροπη Φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου». Μηπως η ύποστηριξη αύτη προηρχετο από τό γε­

κρατική ανάδειξη τῶν αρίστων, τού δόγη,

δησαν ούτε καν επεσημαναν την περιψρονητικη σταση του ὥς πρόἐ την Ρωμηοσύνη καί την Ἰορθοδοξία. Τό Τθθθ, τό περιοδικό Νέα Ίἶστια εξέδωσε όγκὡδη τόμο, αψιέρωμα στόν Κανελλόπουλο, με συμμεντοχἠ 38 συγγραῷέων, ”ΟλΟι, πλην εμού, τόν κατευὡδωσαν μέ

γονός ὅτι

χαμαιλέων της ελληνικης πολιτικης Κανελλόπουλος, ἔνῷ εἶχε συναινέσει στό ὅραχυκυκλωμένο από τούς συνταγματαρχες δ

ὅασιλικό πραξικόπημα τού

ΤΘΘΤ, ἑνῷ

εἶχε κατέὅει στό Πολυτεχνείο

τόν Νοέμόριο τού ΤΘ73 για να ύποστηρίξη τούς έξεγερμένους ψοιτη­ τές, εἶχε, παρα ταύτα, ὅπως γραψει ὁ Τσακωνας προτείνει τελικῶς να

τα πλέον απίστευτα κομπλιμέντα.Ὁ μητροπολίτης Περγαμου,Ϊωαν­ νης Ζηζιούλας, ακαδημαϊκός, επίτιμος δ ιδακτωρ τῦῦ Καθολικού Ἱνστιτούτου Παρισίων καί μέλος της κεντρικης ἐπιτροπης τού Πα· γκοσμίου Συμὅουλίου Ἑκκλησιῶν, ἔλεγε τα εξης: «Ὁ Π. Κανελ­

κωλύεται να αποκαλύψει σημερα ότι ὁ Π. Κανελλόπουλος μέ πρόσω­ πο της απόλυτης εμπιστοσύνης του, δ ιεμηνυσε τόν Ἰούνιο 1974, ὅτι

λόπουλος δέν ηταν μόνον ἔνας μεγαλος πολιτικός. ῖΗταν ἔνας δεο­ λόγος μέ την πιό γνησια, την πιό πλατ ια ίὅσο καί ἐἶαδ ια ἔννοια τού

γίαν αν τού προσεψέρετο από τούς στρατιωτικούς» (Δ. Γρ.Τσακωνας, Ϊστορια της Νεοελληνικῆς Λογοτεχνιας, τ. ία, σ. ΖΔΤΤ). Ἀλλού εἶναιη

Ήταν ἔναε πιστός χριστιανός. Τό ανν­πέρασμα αὐτό ἕεπηδαει αύτόματα από τό ὅιὅλίο του Ὁ χριστιανισμός καιίη ἐποχή μας>›ί

ἐξηγηση τῶν εκλεκτών σχέσεων τοϋ Κανελλόπουλου μέ το σύνολο τού αόληναικού κατεστημένου, δεξιού ὅσο καί αριστερού: κοινη προ­

ὅρου.

Τό

ΤἙΪΪΘ, ὁ

Στέλιος ΰΑρτεμακης σέ ἕἶιὅλίο του για τόν Κανελλό­

πουλο, έξεδείαζε την Ϊστορια τού εύρωπαικού πνεύματος, ὥς αμνη­ μειῶδες σύγγραμμα [μέσα από τό ὁποῖο] κοινωνούμε ἕνα ύπέρτατο

αναγεννητικό ρίγος». Ἀκόμη καί ό καδηγητης Δημ. Γρ. Τσακωναε ἔγραψε στόν θο τόμο τού συγγραμματός του Ϊστορια της Νεοελλη· νικῆς Λογοτεχνιας, ότι «μέσα από τίς σελίδες της Ϊστοριαε του̃ Π· Κανελλόπουλου περνα ὁ νεότερος ανδρωπος σαν σκεπτόμενος καί σαν δημιουργός Τέχνης καί Πνευματικού ἕῖίου, μέ δικό του αύτόνο­

καί νεανικό ὅλέμμα». Τό καλοκαίρι τού ΤΘΘ9, εντύπωση είχε προκαλέσει η συνεχης ύπο­ στηριξη τού Τσακωνα στην μνημη τού σιόρ Διονύση.Ὁ Θ. Χατζηγῶ· γος στην ἑψημερίδα Ελεύαερηἶέἔρα έσημείωνε ότι «γην καί ύδωρ ἔδω­

μο, όλαρραλέο

­ιο­

συνεργασὕη μέ την χούντα; «σο γραῷων [δηλαδη ό Τσακωνας] δέν

«εν όνόματι τῶν κοινῶν αρχων αύτός δέν δα ηρνεἴτο την πρωδυπουρ­

σηλωση στην δυτικη μασονικη σκέψη.

Ἡ μασονία ως ψρατρία (ψατρία) καύιστα απλως τό επιψαινόμενο καί την ψολκλορικη πλευρα ενός ούσιαστικού ψαινομένου, πού είναι ότι η δυτικη αναγεννητικη σκέψη, ύπό όλες τίς μορψές καί παραλ­ λαγές της, έκψραζεται στόν πλατωνισμό καί στην λεγομένη ψιλε­ λεύδερη δυτικη θεωρία τού ανδρὡπου. Τό να είναι κανείς μέλος η όχι καποιας μασονικης στοας, η να ητο καποτε καί να μην εἶναι πλέον, εἶναι ἐπουσιῶδες.Ἡ μασονικη σκέψη είναι ποικίλη. Δύναται να ύποστηρίξη την ὅασιλευομένη

την αὅασίλευτη δημοκρατία, την την όλοκληρωτικη αμεση δημοκρατία, την Ἱορόλόδοξη η την Καδολ ικη η την ἹΑγγλικανικη Ἐκκλησία, καί τό ἶσλαμ η τόνἹΑλεὅισμό. Προέχει ὅμως παντα στην μασονικη σκέψη μια

δικτατορία

­ει­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

­α:

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κί)|Ν()Η()ΥΛΕΥΤἱΣΜΟΥ

ιι

ι'­3' κθ ι ι τι Ϊ Ταἔικη και ατθιλιστιἴ­Ὁ εννοια των! αριστων που ειναι|αντι| ετη με το ὅυζαντ ΝΟ μ­Θντελθ Τηἐ συναλληλιαῶ Έην μΟνα©'Χ_ι%η Οριλυ̃δθἔη λαο· κ Ρ ατία . «Λ α ό Ω ››ὀ Ρ δόδοξα δέν σημ α/ν ι ὅπω Ω στόν ι ει απλῶ Ω «οιλαι κ οό» Ϊ | Ἱ Ϊ ( Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ολοκληρο το αλλα ρωμαιοκαθολικισμο και τον προτεσταντισμο, κοινωνικό σῶμα, αρχοντες και αρχόμενοι, η εκκλησια ­ λαικοι, ἶε­ ·›

ι

:

ι..

­ι

σ

~

και μθναχα· Ο «λαῦἐ τω Θωυ». ι ­­ ε Ὁ Τσακωνας υπηρξε πνευματικό παιδιτουοἶκουμενικου Πατριαρ­ ι ι τι Ν : ι χου Αδηναγορα 0948­1972) του οποιου εγραψε την όιογραῷια. Οι σ

κ

ΩΘΦΩ

­

_­

Ρ­

·

ε

‹·

σ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

ῷραγκοεμπνευσμενοιμασονικοικυκλοιπου προητοιμασαν την εἔεγερση ι

­­

ι

/

5

τ~ηἐ ΪΟ Θ όλοδ ΟξιαΩ και τόν κλ~ὉΘΘ, ~·

από αντικληρικό πνευμα.

­

ι

3 Ν Ξνῳ

σχεδια διπικθπθιησεωε

οι ἶδιοιαυτοικόκλο ι ενεπνέοντο

Ὁ ελληνοτουρκισμός ~

Ή'

­

ς

ι

:

κ

Του 1821 πΘΘσΘπαι9Ὁσαν να εμπλεἔουν στα

_

Ϊ

Ϊ

του Ἄωδηναγορα και ~

κ

ι·

~

ι

·›

του Τσακωνα ειναι ιιασονικης υόηςι δηλαδη διαΦ0ρετικης υω̨̃ης απο ι

|

ι

·›­

Ι

0

ι

ι

ι

ΙΘ αιωνα Οι Ελληνεἐ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ Ϊ Ϊ Τουρκους οχι μονον στους μασονικους κυκλους αλλα και στους αλε­ 5

τον ιδικθ μου­ Σῖθν

‹·

σωνηργασΰηααν με

ΰ

5

Ϊ

Ϊ

Ϊ

_

ΤΟΘΩ

(

Ϊ

_·

ὅηδικους κύκλους. Πολλα Έλληνες και Τονρκοι υπηρἔαν ταυτοχρο­ ῖτανεκείνη _ ν ωἐ αη̨λ Θὅ”δ α ηαη̨λ εἔῖη δικ/η συν ιστωσαη Ὁ Θε και μ­ ασόνοι ­ Ἀλλ/ Ε

ποό τοός ενέπνευσε την ιδεα της ἑλληνοτουρκικης συνομοσπονδιας

πολλοί (Ελλ νε και ΤοῦΡκοι

ἶσαν αλεό~δες ανέπτυξαν ἔναν ελληνικό ἐδνικισμό του τόπου της Φιλ ικης Ἑται­ Ϊ Ϊ τ. Ϊ Ϊ ~ Ϊ Ϊ (Ϊ Ϊ ρειας και εναν τουρκικο εθνικισμό του τυπου των Νεοτουρκων. Οι δυο αὐτοί ἐδν ικ ισμοί ησαν αντ ιμαχόμενο ι. (Ο Βησσαρίων, ως καδολικός καρδιναλιος πλέον, ἔστειλε από ενωι

μ· ασόνοι

ποό δέν

Τὶ

|

|

|

|

Ἱ

μακαρια κατοικια για να ορχευση τόν μυστικό Ἰακχο [όνομα του _ _ Ϊ Διονυσου και του σχετικου ὕμνου των Ἱἰλευσινίων μυστηρίων] μέ τα

| Ϊ ' ®Ολ υμπιους τουἐ Θεους...

°

Η ψυχηι

__

χ

εσταλη ἐπί της γης για να παραλαόη μαζι της τό σωμα και την ζωη του Γεμιστου››. Λόγια περιεργα για ἔναν χριστιανό ἐπξσκοπο Ἡ εστω και καθολικό! Ὁ Βησσαρίων ὅμως ανηκε μυστικα στην δωδε­ ος καδειστικη πλατωνικη ῷρατρία του Πληὕωνος. (Ο Κανελλόπου­ λος εδεωρουσε τόν ἑαυτό του νέο Βησσαρίωνα καί ό Τσακωνας είναι ι ° ι ῖ γνωστηι η· προσηλω­ 8!ος τουα Πλατωνος. ' ” ' Ἱ και αυτος οπα Επισης ειναι ση στην μασονία πολλῶν παραγόντων της ἔἰης ἹΑπριλίω. Συνε­ | | ,_ πως, ενδεχόμενη συγκατοικηση στην ιδια πολιτικη παράταξη, σέ | / | μασονικη στοα, Κανελλοπουλου και Τσακωνα περιττεύει για να ) Ἱ εξηγηδη η αμοιόαία των εκτίμηση. Πραγματι, στις 17 Ἰανουαριου 1983, ὁ Κανελλόπουλος ἔγραοε πώς η Ἱστορια τη̃ς Νεοελληνικῆς Ϊ ' / ' ειχε λ Λ ογοτεχνιας του` Τ σακωνα τον όοηδησει για| την συγγραῷηΪ της ιδικης του Ϊστοριας του Εὐρωπαικοὕ Πνεύματος. γ

που

Ὁ

__

7

ό

ς

Ψγ

__

Γ

ό

Δ

την Ρώμη συλλυπητηρια επιστολη στούς υἶοός του πνευματικοῦ του πατέρα δωδεκαόλειστοῦ Πληδωνος, πού ἔλεγε: «Βησσαριων, καρ­

Δημητριον και ῦΑνδρόνικον, υἶοός τοῦ σοῷου Γεμι­ στου, χαίρετε. Ἑμαδα πώς ό κοινός μας πατηρ και δασκαλος παρέ­ δωσε καδε γηινο στοιχεῖο και ανεληῷδη εις τοός οὐρανοός, στην δ ιναλ ιός, πρός

­82­

<

χρεώδη να υπηρετηση, λόγῳ των αναντιρρητων όουλων της Εξμαρ­ μένης, καί να ἐξαργυρὡση την αναγκαία της ἔπιστροῷη­ εἶναι αὐτη

<

5

ι ε ι του~ Πλατωνος ­η· οποια υπε­

_83_

ιΑ

Σ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ 'ΓΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

κρατιδίου τῶν ΰΑθηνῶν: ποιός από τόν Κλίντον η τόν Πόλ Πότ δά έπρεπε πρῶτα νά συρόλη ἐνώπιον δ ιεδνοῦς δικαστηρίου _

γιά έγκληματα

Ϊ

δωσίλογία εἶναι τό μόνιμο χαρακβῃἑριστιχο Της ἄθχουσαἔ Τἀξεωἔ Τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας) καλό εἕναι νά διεψ κρινισὕη ότι κακῶς άναγράῷεται άπό τούς περισσοτέρους τόσο

κατα της άνδρωποτητος, ( / Ἱ | Ἰ Ϊ Ϊ Ο Γραικυλος το παιζει ακομη αρ ιστερος, αντιστασιακος, συνδι­ καλιστης. Στίς ῷιέστες του ακούει τό μεγάῷωνο νά τσιρίζη έξωπραγ­ ματικά: «Σέ τούτα δῶ τά μάρμαρα κακιά σκουριά δέν πιάνει», τά μάρμαρα τούτα πού έχει χιλ ιοκατουρησει, ακούει γιά κάτι προγό­ νους του, πώς «μέσα στί αλώνια ὅπου δειπνησαν μιά νυχτιά τά παλληκάρια, μένουνε τά λ ιοκούκουτσα», άλλά αύτός άπό καιρό έχει άποὅάλει την ρωμαίικη γενειάδα καί καλοξυρισμένος ονειρεύεται πώς εἶναι Εύρωπαἴος. Μέ «σοσιαλιστικη» κυὅέρνηση πού έκδειά­ ζει, Μήν θέση τοῦ παρωχημένου ΚρἀΈΟυς_¬×Εγ9νΟως7 Τό Κράῖοῷ

λέξη μέ ὅμικρον (δρσίλοχρρχ διὰ" σημαίνει αὐτόν πού Τῳἐπεί νά δὡση λόγο γιά Τίς πράξεις Ή” Τόν Πόλ Πότ, ηγέτη της καμποτζιανης έπαναστάσεως τῶν Ἐρυ­

Τράπεζα του παγκοσμισμού, ἔχει δεχδη τό εύρωπα­ικό σχέδ ιο δια­ μελισμοῦ της (Ελλάδος, μέσῳ της μεταρρυόλμίσεως του εκλογικού συστήματος Τῆς Εὀρωὅουλῆςγ πού Θἀ μῇατρέψη τήν χώρα ὅπως

ἹΑμερίκανΟί Έόν ἔψαχναν ἐπί χρόνια) μέχρι Τήν ὰχαχχῦ ιν σι ι Ι (οπως εκαναν και με τους

την Γερμανία, σέ Ἑλλάδα τῶν Εεεῃὀετ. Δηλαδη αντί οί ἔῦ "Ελ­ χηνες εὐρωὅουχευτές (ἐπί συνόλοι Βἔθ της Εύρωὅουλης) νά άντι­ προσωπεύουν όλην την Ἑλλάδα, θά εκλέγονται από ἔὕ περιω̨̃έρειες ( τεἔὶοιτε), ὅπως καί οί 87 Γάλλοι εύρωὅουλευτές από 87 γαλλικές ἴ Ἱ/ Ἱ ι ι ι ~ ~ περιςρερειες, σει μια Ευρωπη των Περιερερειων που δα εχει αντικατα­ ι ι ι ι · Ἑδνων.Ἐτσι ~ στησει την Ευρωπη των ἔνας εύρωὅουλευτης από την Μ ακεδ Ονί α ὑγά ἀψῦ γπροσωπεύη Μήν Βουλή τῆς Εὐρώπηςγ ὅχγ Τήν

χ

Γ

νΙ

ε

_

|

!

Η

Η δωσ ιλθχιαϋ ως γνωρω­μα Ϊ ~

._

"ΠΕ νεοελληνἔκ­ηἔ κωνωνιαἔ

9

Ε

ς

πείδχὶ

χι̃

δΥΙΡ·ΟΦίλχΙἔ αυ̃πχι̃

Θέϋῶν ΧΡ~έΡ› Οί __

λία του Θανάτου του, γιά νά τόν δικάσουν

ἴίἀ _

λ

ής ἀνθρωπόχητρρε ὑποσῖηρίζοντας | '_ πώς είχε δανατωσει συμπατριωτες του, ‹‹με­ ὅάσει άσαερων στοιχείων

Σέώουἐ)

ἐΎκλχἹμ·αΤα χαρά ι

ι

ς

ι

ι

ί

ί

ταξυ ενος και δυο εκατομμυριων ανθρωπων». Τα ελληνικα μεσα μαζι­ »

ς

κ

κ

σ

Φ

~

Ν

__

νίστας πρόεδρος τῶν Χείων Τῆἐ

ΗΠΑ, Μπίλ Κλίντον,

:

ι

Πθλ

ΠΟΤ, σαξθιίϋωτ

Ἑλλάδα, άλλά την Μακεδονία. ἸΆλλωστε, στίς δυτικές επίσημες ὁ πληχγωσμὀς Έῆς Ἑλλάδος συμπε­

ὅάσει έπισημων στοι­

σΤαΉσΉκές ὰναγρὰῷεταγ πώς

ΠΝΙΟΕΡ καί ὅχι ἀσαῷῶν στοιχείων ὅπως στήν περίπχωση

ριλαμὅάνει μεταξύ τῶν

Πόλ Πότ, εύδύνεται γιά τόν δάνατο ί.2Π.28ἶ› Ϊρακινῶν παιδιων, λό­ ..

...

σκ

οι

·›

7

ι

γῳ του αμερικανικού αποκλεισμού, δηλαδη ουτε καν ενηλικων, ουτε οι

ί

®

ί

ί

διαςρόρων «ἐδνοτητων››

της, ‹‹θἔ›.ἶ›%

Ἑλλη­

καί 1.ἶ›% Μακεδόνες» (ΑΙτηειΠε‹:Ι1 Ροριυεἰτε ΟετΙ1οΙἰςμιε·, ίδο

νες ­

καν συμπατριωτῶν του. Σας ερωτῶ λοιπον αγαπητοι Γραικυλοι του 7

Χ

3

κης ένημερώσεως ύπεστηριξαν την δυτικη αύτη κατηγορία, χωρίε νά | | ι ι ι κάνουν, χάριν άντικειμενικότητος, τον παραλληλισμο με τα παρακα­ τω στοιχεια: δ κατηγορος του «τρελλου τέρατοε»

ΰ

χ

ὀὥτἰοῃγ 19967 Οη̨ὀϋθο,

217).

ι ι ­ ι ­ Ο Γραικυλος, γιαι ναι μην ενοχλειται απο την ανατροῷηι παιδιων,

=

>

_84_

¬

ι

_ 85 _ ια

¬

×

¬

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΊἩΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ὁ οωοίλοΥο€ δέν εἶναι Θἶλικοινα Υεομανοῷιλοἐ αμερ ικα­ νόόιλοοι δεἔιός η αριστερός, ὲόη̨ όσον σωστός εἶναι αὐτός ιτοό σἶλι· κρινα πιστεύει καί δίδει την ζωη του γ ια αύτό, ασχέτως τί πιστεύει.

ἔχει ἑπιτύχει ό πληόλυσμός των Ἑλληνων τού κρατ ιδίου τῶν ἹΑδη­ νῶν, να οιὐξανετοιι κοιτα 0.8 τοῖς χιλέοις (ἢτοι μονον Β χιλιαδες Έλληνες τςατξἔτοςγ για δέκα ἐχατααμύρια), αλλα να εἶναι τελευ­

×οΤηΤα­

τοιι̃ος απο τίς χώρες της Εορωποιικης Ἑνὼοεως οτο κοιτά κεοοιλἠν

Ὁ

είσόδημα, (ΘΠΡ, 1997) 11.ίἰ4() Φορές παραπανω αύξηση

ἶίἔ

τόν χρόνο,

ένῷ

Ἰωάννης Μεταἔα: ητο εἴλικοινα γεριιανόοιλοο καί σονεπῶε δέν ηδύνατο να γίνη ποτέ δωσίλογος. Νομ ικα, δωσίλογος εἶναι ό διαχει­

η Γαλλία ἔχει πέντε

ριστης αλλοτρίων πού πληρώνεται για αύτό καί ψυχολογ ικα είναι

τού πληθυσμού της, μέ 3.1 τοἶς χιλίοις καί

πανω απο οοο οορές, κοιτα κεοοιλην εἰοοοημοι,

ητοι 28.300

$.

Κατα

τιοοληιιένοε πού πωλεἴ την όλο­ικη σπίόα της καρδια: τον για τό ἔολεμα­ ΣΤἡν ἹΑ°ι9ἠνα› ἰοωἐ Χοειαοιλἦ ×αποΤε› ποοἐ παραδειγματι­ ομ­οι να μ­ΞΤαΦ€οόλοον οἱ οοοοί Τῶν ἦ°νΘΤῶν Τοοἐ σέ ἔναν «λοῷο Τῶν

κανόνα ὅμως, όσο πιό χαμηλό εἶναι τό είσόδημα τόσο μεγαλύτερη η

γεννητικότητα, όπως η Τουρκία πού ναί μέν ἔχει τέσσερις ῷορές χα­ μηλότερο κατα κεῷαλην εισόδημα από την Ἑλλαδα, αλλα ό πλη­ ουομος της οιὐξοινεται 33 Φορές παραπανω απο τον έλληνικο τον χρόνο (20 τοις χιλίοις)! Μέ την σταση του αύτη καί την ἐπιχειρη­ ματολογία ότι «ῷυσ ικα καί οί Τούρκοι κανουν πολλα παιδια έῷη̨̃όσον εἶναι ὅαρὅαροι», όΓραικύλος διαπράττει προδοσία κατα του ἔόλνους του καί κατα της δρησκείας του, αντικαδιστα τίς έκτρὡσεις ἑλλη­ νοπαίδων μέ με­ςανασ­τες καί πρέπει γῇ αὐτό να λογοδοτχγσχγ Δωσίλογος σημαίνει γραιχολοα Στην ”()ι9ωμ_ανιχχγ Αὐτοαρατο­ ρία τόν ὥνόμαζαν ςρροιγκολεὅαντίνο,

κην συνείδησ ιν». Εἶναι

ο

ό

ο

διεοωαρμένων».

Χαρακτηριστικό γεγονός εἶναι ότι η λἑἔη ἕχοησιμοποιηολη για πρώτη ῷορα από τόν Βαυαρό προτεσταντη καί έκμαυλιστη Τἦἐ Ἰοοθοδοξοο Ἑκκληοίαο Τῶν ἸΑ·δηνῶν, Γκεώργκ ῷόν Μαουρερ, πού Την ύπεχρέωσε να ύπακούη στόν καδολ ικό ἔἱασιλέα Ἱίοδωνα, τον νομῷεομένο μέ την προτεσταντισσα πριγκίπισσα ΊΑμαλία, καί να αποκοπη από τό Οίκουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. ἸΑπόδειξη δέ ότι τό κρατος πού ίδρυσε η έλληνικη ‹‹παλιγγενε­ σίοι» τού 1821, μετα την δολοῷονίοι τοῦ Ρωμηού Καποδίστρια, ἦταν

«ἔχων λίαν ἐλαστικην ἐθνι­

ἐξ ἶσοο δωσιλογικό όσο ηταν τό κραΤο·2 Τοῦ οωο' ιλόΥοο Έ

μπασταρδεμένος Ἑελλην πού δέν ἔχει μπέ­

εἶναι όΤι

Ραλλη

Τό

Αύτός πού έω̨̃ορμα μέσα στό λεωῷορεἶο, αρπαζει μια όλέση κοντα στό παραθυρο καί αναῷωνεἴ: ὅολεύτηκα1 (Η καρδια του δέν μοσχο­ ὅολα από αῷέλεια καί θεωρεί οίαδηποτε όλυσία, δηλαδη οίαδηποτε σχέση μέ τον οεϊο λογο, απλώς ολοικειοι. Ὁ οωοίλογος Θέλει να μετατρέψη την Ρωμηοσύνη ααα­Ἱ εζαὀνα του, σὲ Ἑλλαδίτσα μέ όψη­

όοονἠοοωοι

λό έπίπεδο ζωης, μέ ωραιες τραπεζες καί ξενοδοχεια, καόλαρές πλα­

αριδμ.

τειοῦλες, σέ σκέτη Ἑλὅετία. Μια Ελλαδίτσα πού θα αποκοιμηόλη στην αγκαλια της Εύρὡπης. Ούτε αύτό όμως τό καταῷέρνει τελικα διοτι εἶναι ἐολςμένος μέν, αλλα πονηρός, αυνεπῶς χωρίς δημιουργι­

λεόἐ Τἦἐ Ἑλλαοοο­ Ποοἐ Τοόἐ Ἑλληναοι · ἙλλὉνε€1 Ποοοκεκλητ μένος από την έμπ ιστοσύνην τῶν ένδόξων καί μεγαλοψύχων μεσιτῶν

κείμενο Τἦἐ διακηοόἔοωἐ Τοῦ Ἱοθωνοἐ πού ἐοημοτ σιεύδη 110 χρόνια ένωρίτερα στην «ελληνικη» Ἐοβημεοίοα Τἦἐ Κν­ 19437

σα.

­εο­

Τό

οποία ἐξεοίδῇο οίγλωσση οΤα ἑλληνικα καί γερμα·

νικα, ἔλεγε τα ἕἔηει̃ «¬ΕΦΎΙιλεοίο της Κυὅερνησεωο τοϋ Βασιλείοο της Ελλαδος. Ιἶεἔὶετιιιτἔε­Βἰειττ άσε Κοοοἰετοἰοἰτε Οιτἰεοϋοηἰοπὀ,

ο

1,

Ναύπλιον,

1ο Φεὅρουαρίου 1833. ἹΌδων, έλέῳ

Θεοῦ ὅασι­

[τῶν ξένων Δυναμεων] δια της κραταιας ὅοηιδείας τῶν οποίων αποπε­ ο

Ἐ

.εε

­ετ­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ”Γ|ἰΛ()Σ ΤΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

_

Ε

Ϊ

Ϊ

ς

Ϊ

Ϊ

Ϊ

„„

=

Κ

ΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

_

ρατώσατε ἐνδόξως τόν της καιταστροῷης πόλεμον τόν υπερ το δεον

πιστη στην πρωτόγονη δυτικη σκέψη του 2·1­9

παρεχταχθέντοι».

ΈΟΤ5 °ι̃ρι0ιδιΜΟῦ Θεθυ̃, 1 = ­Ϊ Α. Τδεολογικός ἐχὕρός του κομμουνισμου ὐπηρξε ό κοινοτικός σοσια­ Ϊ Ϊ λισμος της Ορὕοδοξιας ό όποιος ἔτεινε να συμμαχηση μέ τόν σοσια­ λ ισμοΪ της ­ τριτης Ϊ νδ λ Ϊ Ϊ ... Ϊ ι εο ογιας μεταξυ ῷιλελευι9ερισμου και κομμουνι­ σμου. Φυσικα καί αὐτοί, όπως καί οί κομμουνιστές δεν ὐπηρξαν δωσί­

Με αλλα λόγια ανεγνώριζε στα γερμανικα, μέ ἑλληνικη μετα­ Ϊ Ϊ Ϊ ῷραση για τούς ίὕαγενεις, ότι ηρχετο στην Ελλαδα «μεσα στο Ϊ

Ϊ

._

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ Ϊ Ε Ϊ Ϊ Ϊδ ­ Ϊ αμαξι των ξενων», κατ απο οση της εκῷρασεως που εχρησιμοποιη _ Ϊ Ϊ σΪ σαν οί Γαλλοι για την επιστροῷη των Βουρὅονων το 1819, οπως 149 .. Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ χρόνια αργότερα επέστρεψε ό Καραμανλης απο το Παρισι μεσα στο _ .. Ϊ Ϊ προσωπικό αεροπλανο του προέδρου της Γαλλίας Ζισκαρ ντΕσταιν, Ἱ ' ' "” για να όαλη την Ελλαδα στην «χρυση» ῷυλακη της Ενρωπαϋωἐ '° Ϊ Ϊ (Ενώσεως. Γι” αὐτό καί ό ντΕσταίν ηθέλησε να είναι παρων, διπλα ­· Ϊ στό ῷέρετρο του ὐποτακτικου του, τόν 7Απρίλιο του 1998, στην Ϊ Ϊ Ἄεόληνα. ὐΕπίσης ό ὐίοόων εδηλωνε καΰαρα πώς οί Μεγαλες Δυνα­ Ϊ _ | Ϊ Ἱ μεις είχαν στόχο την δημιουργία όπερετικου κρατιδιου γι αυτο και Ἰ 'ὅ ησαν για να' σταματησουν ενα ” ‹‹ π όλε μ ον ὐπἑ ρ τό δέον πα ρ ε­ επενε ο

Κ­

σ

τι

·›

τα·

›¬_¬

γ

Ν'

ῇυ

1

1

>¬·

τα

Ε

Ϊ­¬

­Ψ

,__

­Ϊ

Ϊ

~

Ϊ

Τό κομμουνιστικό ανταρτικο του 1941­1949 είχε Ϊ _. Ϊ Ἱ Ϊ νητικό στοιχειο, κοινό σε όλους τούς δυτικιζοντες. την ουσ ιαστικη .. Η Ϊ Ϊ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ αδεία. σΗ αδεία κατεστρεψε τον κομμουνισμο οπως θα καταστρε­ Ϊ Ἰ | Ϊ Ϊ ψη τόν αντίπαλό του, τον ῷιλελευὕερισμο­καπιταλισμο. Αλλα ει­ Ϊ Ϊ χε καί ἕνα μοναδικό Θετικό στοιχειο: τό παόος για κοινωνικη δι­ Ϊ Ϊ καιοσύνη καί την απόλυτη ἐπαναστατικη αντίὕεση του στο σατανι­ _. Τ' Ϊ ξ κό Θηρίο του καπ ιταλ ισμου. Εαν είχε επ ικρατησει η κομμουνιστι­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ν κη ἐπανασταση δεν όα είχε ακολουὕησει την ανεξαρτητη πορεια 7

ἕνα ἔασικο αρ­

3

...

Ϊ·­Ϊ

Ϊ

δ

Ὁ

·›

ο

..

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

του Τίτο στην Γιουγκοσλαυία καί η (Ελλαδα όλα εγενετο χωρα λχ Ϊ 'θρ 3! λ | δ Ϊ Ϊ. ἹΪ¬9νΟυ ς, κομμουνιστων δωσι ογων που α επ ητταν την καρ ια του ε Ϊ Ϊ ~ Ϊ την Ὁρόλοδοξία. Τό είδαμε αὐτό στην ὐΑλόανια του Χοτζα, διοτι ο ·›

1­

Ϊ

σ

Ϊ

κομμουνιστης, παρα την κοινωνικη του ὐπέροχη καρδια, πασχει απο την ασΰένεια του ρασιοναλισμοὐ. Είναι ὅασ ικα καρτεσιανός. Ἐχει

­88­

Ε

λογοι κατα την διαρκεια του αγωνος για κοινωνικη δικαιοσύνη του ­ 1941­1949, ασχέτως εἶαν πολλοί ἐξ αὐτων ἔτρεῷαν συμπαόλεια πρός Ϊ

,__

Ραιχ. Γραικὐλοι

_­Ϊ

Τους Γερμανούς του Τρίτου

ο

­

όμως δέν ελειπαν πού Ϊ συνειργασΰησαν μέ τούς ναζί η μέ τούς ¬Ἀγγλους ίμπεριαλιστες, συ­ Ϊ Ϊ χνα και με τούς δύο, ἔῷα όσον ελειπε παντελως τό ίδεολογικό κίνητρο. ~ Ο δωσιλογισμός σέ όλο του τό μεγαλειο των ὅολεμένων. Αὐτοί, μό­ ,Ψ

(_

__,

ἹΪ

λις εῷυγε

Ϊ

<

Γερμανος κατακτητης καί αντεκατεσταὕη μέ τόν ὐΑγ­ Υ λοσαξωνα κατακτ η τ η, ί π ρ ῶτα ἹἈ γγ λ ο και μετα ί ἸΑ μερικανο, εἹδ ηίλ ω­ ο

1

1

Ϊ

Ϊ

Ϊ ἸΪ

Ϊ

σαν πιστη στον νεο δυναστη

..

__

Τῆς ὐΟρ°ι9ΟδΟζίΟιζ ρουἹ σχέψεωζ

Ϊ

κΤαιΘένΤα»_

4, αντί της ανωτέ­

και επ ιασαν παλι όλα τα πόστα. Ὁ αντι­ κομμουνισμός του 1944­1997 καί ό αντιχουντισμός μετα τό 1974 ὐπηρ­ Ϊ Ϊ ἔαν ὅασ ικα ενδειξεις γραικυλισμου, όχι διότι ό κομμουνισμός ό χου­ Ϊ Τ Ϊ Ϊ Ϊ _ ντισμος ειχαν δικαιο, αλλα διοτι οιε αντίπαλοιΪ τους ησαν κατα μεγα­ Ϊ Ϊ Ϊ λη πλειοψηῷια οι δωσιλογοι. Οταν ακούμε πυρινες δηλώσεις κατα ~ ~ ._ ... ... του κομμουνισμού τουχουντισμου ἐκ του ασῷαλους, αὐτό μυρίζει Ϊ δωσιλογια. Ετσι τό ελληνικό κρατος από τό 194ἔ› μέχρι σημερα ύπηρξε ~

Ϊ

__

.Ψ

”)

·›

·›

Γ

ΕΪ

β)

Ϊ­Ϊ

­¬

__

(

­Ϊ Η ὅασιλικηΪ οίκογένεια των Γ λύξμπουργκ είχε ·­ γινει το ὅασικο στηριγμα των Γραικυλων μετα τό 1944, αντιτιΰἑμενο Ϊ

Ϊ

κρατος δωσιλογων. Ϊ

Ϊ

Ϊ

'_

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

στην ὅυζαντινη μοναρχικη παραδοση καί είσαγοντας δυτικα πρότυ­ Ϊ Ϊ ἶξ Ϊ λΪ >¬υΚ Ϊ ' 7 πα, παρα τις α ιοπροσεκτες αποκ ισεις του ωνσταντινου Α και αρ­ _)

_

Ϊ

χ

Ϊ

γοτερα της ὅασιλομητορος Φρειδερίκης, πού ηκολούὕησαν τό παρα­ ~ .„, δειγμα του ὐίοόλωνος της τελευταίας περιόδου της ὅασιλείας του. Εί­ __

δικα

ό

Γ εὡργιος Α ' καί ό Κωνσταντίνος Β

­εο­

'

υπηρξαν σύμὅολα δωσι­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ἹὉ ΊἩΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Χ Ἡ

λογισμοῦ περισΤοί°χ_ίομένοΤ οίπο πλῆθος Μεταξα καί τόν Πιπινέλη.

οωο ΤλοΥων μὲ ἐἔομοέοοίἑ Τον

σωστά.

ίΑλλά ούδείς ἔχει τό δικαίωμα νά αῷαιρέση από τόν Ἑλλη­

να την

ίδιότητά του, ασχέτως αν εἶναι γραικύλος

ρωμηός.

Ἡμπο­

ΣΤο Τέλοο Τοῦ οοοΤέοοο ποΤΥ%οομίοο πολέμου, Τήν ἐποχή πού Τά

ρεἶς νά τόν καταδικάσης σέ θάνατο αλλά δέν δύνασαι νά τοῦ αῷαι­

παλικάρια εἶχαν πάρει τα ὅουνά, τό κρατίδ ιο τῶν ίΑδηνῶν καί οί ἐξόριστες κυὅερνησεις τῶν λελέδων τοῦ Καίίρου καί τοῦ Λονδίνου, τῶν Τσουδεροῦ­Κανελλοπούλου, εἶχαν πηξει από δωσιλόγους τῶν Γερμανών καί τῶν ”Αγγλων. Στην ύποδουλωμένη αΑι9ηνοί› μερικά

ρέσης την ίδαγένειά του χωρίς νά πράξης ασυγχώρητη προδοτικη

ῷωκόλ έσυναντῶντο

τακτικά στά καῷενεἴα, γιά νά συζητησουν

πράξη κατά τοῦ Γένους τῶν Ἑλληνων.

(Η δ ιαῷορά μεταξύ τοῦ Γάλλου αντιστασιακοδ στρατηγού ντέ Γκὼλ, έγκατεστημένου στό Λονδίνο καί τοῦ αντιστασιακοῦ Κολω­ νακίου στό Κάιρο, συνίστατο στό ότι ό πρῶτος ύπηρξε πάντα γερμα­ νόῷιλος ­πρό καί μετά τόν πόλεμο­ καί αντιάγγλος καί έδέχδη νά έγκαταστηση την ὅάση τοῦ αγῶνος του κατά τοῦ κατακτητοῦ της χώρας του σέ εχθρικό ἔδαῷος, δηλαδη στό Λονδίνο, διότι αλλη έπι­

περί

σοσιαλισμοῦ καί αντιστάσεως ύπό τό περιπαικτικό όλέμμα τοῦ κα­ τακτητοῦ. ῖΗσαν οί Κ. Καραμανλἦοι Κ­ ΤοὰΤο”率 Π­ Γοίοοοἔίοατ λίᾶοι ὉΑ­ Ἀγγελοποολοο­ Όλοι αυτοί, οί «εσωτερικοί» καί οί <‹έξω­

λογη δέν εἶχε. Ἑνῶ οί τοῦ Καίίρου, εἶχαν κάνει την καρριέρα τους ῶς αγγλόδουλοι καί μετά τόν πόλεμο ῶς αμερικανόδουλοι. Παρά την γνωστη συμπαδητικη ῷράση τοῦ ντέ Γκώλ γιά τόν Καραμαν­ λη, είναι αστείο νά χαρακτηρίζη κανείς τόν τελευταιο ῶς Έλληνα ντέ Γχὼλ. ”Αλλωστέ ό Γάλλος γίγας αναῷέρεται στόν Καραμαν­ λη, σάν σέ ίΑῷρ ικανό ηγέτη τοῦ Ούαγκαντουγκου της αποικιακης ἐποχι̃γα̨ Γρὰῷει; ὁ Καραμανλῆς «πρωιουπουργός ἑνὸς ὅασγλείουω

τερικοί», δεξιοί η αριστεροί, ἔτρεμαν πρωτίστως νά μη καταρρεύση τό

Κολωνὰκί­ ἘΤΤΤΜ ὅΤοΤν ἔῷδασε η ῶρα Τἦο ίΑπολοοΤ9οοοοοοω€› ἔομί­ ξαν όλοι οί κολωνακιῶτες, συνεργάτες καί «αντιστασιακοί» γιά νά μέ ίίλοοο Τοοἐ οωσ ίλογοοο Το κοΤΤοοΤημένο Τῶν Γοοίίτ κύλων καί ῶδεύσαμε αίσίως μέχρι την τρίτη χιλιετία καί την έπ ι­ κράτηση της σημιτικης εύρωπα­ιόκης πατούσας. ἔοΤνοΤοΤἠοοον

(Η δίκη

πού

ούσιαστικά ποτέ δέν έγινε είναι αύτη τῶν δωσιλό­

Μοοίκέἐ ποοοοΤοΤέ€ κίνἠοοίἐ %οΤΤοΤ Τῆς ἐννοίαο Τοῦ Γἑνοοῶ εἴ· χαν ηδη γίνει απο Την ἐξοοίοΤη̃ κοὅέονηοοη̃ Τοῦ Ἐϊμμ­ Τοοοδοοοίλ πού μέ τόν ΑΝ 3231 Τἦο 31 Δοκομοοίοο ίθέέίλ ἀοίϋἠοοοο Τὴν ἑλληνίτ

δυσαρεστημένου από την ύπερόολικη μέριμνα τῶν αΑγγλοσαξώνων

Υων­

καί ανησυχου γιααύτό πού γίνεται στην Κύπρο, δα ηδελε νά έπανεύ­ ρη την παραδοσιακη ύποστηριξη τῶν Παρισίων. Θα τόν ἶκανοποιη­

(ἱειυΙΙε, Μέιποἰτεε ά ίεεροἰτ, τόμος Α' , σ.28ί). πού ἔχει μπέσα, σέ αντίδεση μέ τόν γραικύλο, δέν

κη ίδαγένεια απο Τοοο οονεογοποο Τῶν Γοομανῶν οΤἠν ίΑΤ9ΤίινοΤ­ Δηλαδη οί αγγλοδωσίλογοι τοῦ έξωτερικοῦ αῷηρεσαν ἕνα αναῷαίρε­

σουμε» (ΟΙ1ειτΙεε είε

το δικαίωμα από Τοοο Υοομοίνοοωο ίλοΥοο€ Τοῦ ἐοωΤοοοΤοῦ› ὅπωἐ Η­εΤά τόν πόλεμο, κυὅέρνηση τῶν ἹΑδηνῶν, αῷηρεσε την έλληνικη ίδα­ γένεια από τόν κομμουνιστη ίστορ ικό Νίκο Σόορῶνο πού εόρίσκετο στό Παρίσι. Εἶναι σάν νά αόαιρης τό δικαίωμα τοῦ ῷύλου του σέ

διστάζει νά ἐπαινέση τόν έχδρό του, χωρίς νά ῷοὅαται μην τόν κα­ τηγορησουν γιίαύτό πού δέν εἶναι. Ἐτσι ό ντέ Γκώλ έγραψε γιά τόν Χίτλερ πολύ πιό έπαινετ ικά όπως ανέῷερα στό τρίτο κεῷάλαιο­ παρά ­γιά τόν Καραμανλοβ χωρίς νὰ η̨̃σχυρισγοῆ κανείς πώς ὁΧίΤλερ ὑπῆρ­

ἔναν ανδρα

σέ

μιά γυναίκα, διότι κατά την γνώμη

­90­

ίο

ο

ξε

σου δέν ἐΦέοΤ9η 13

ό

ανδρωπος

Γερμανός ντέ Γκὼλ. Φυσικά οί οπαδοί του ντέ Γκώλ δέν δα

­9]­

α

εε

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ι

ι

ι

ι

ι

:

ι

Ι

εδεχοντο ποτε να αναρτησουν την πρότομη του σε γηπε 5

ιι ι ε ινε στ ν

ο

οπω __

Φ

α εδο

λἶκ

Αα

δ

­

ι

ο

ιλῷ

γκο

,

ι

ι

5

ν

παρέμεινε στην θέση του σέ όλη την διαρκεια του έμερυλίόυ πολέ­

Γ αλλος κατοχικός αστυνομικός δ ιευδυντης Μωρίς Παπόν κατεδικασὕη το 1008 ως δωσιλογός και υπευδυνος παραδοσεως

ν

_

ν

Ἱ

σαξωνικό αυτό παιχνιδ ι για να γίνεται αποδεκτός /

(_

ως

/

συμπαικτης

6

ι

ς

κ

..

ε

Ϊ

ι

3

νομίζει πώς εισπραττει ένσημα ῦπερπατριωτισμόυ, δα τεδη αμεσως _ __ _.. ­ ,Α ι­ γκυ ως δωσιλογός στην υπηρεσια του τοπ ικου γκαου αιτερ της _

­

ι

ι

ι

ι

ι

ι

ι

ι

ι 8

ι

'

_

_

Ό

_

_

_

_

„_

_

ι

7

_

_

_

_

_

Μ

_

1998

_

_

.

_

Υ

Γ

έ

Ϊ

3

ι

ιαν

ΤΠ/_

Ὁ

_

_

_

_

6

Ρ

_

_

­92_

,Ι

,λλ

ντε

Δ

ιτ

6

.__

ενς _

ε

εκεμ ριανα τό

υ̃

_

_

_

ι

ι

ι

_

_

_

ι

ι

ι

ι

_

ι

ν

λιγη υπομονη καιι να δωση χρονο ι ι : ~ (πως Ἑὅραωυς ι·

_

_

_

__

_ρ_ζ_ Τούς

Σιἑὅκ

_

_

_

5

να ασχο­

_

_

__

_ἡ__

ἐ__υ__έΛ

­

1644 καί

_

_

__

_

_

πτευονταν και ιδικους τους ακομα ότι ησαν διπλοι πρακτορες. Μια : ι ι _­ μελετη στα αγγλικα,ι μει τιτλο, ‹‹ Ἡρακλης και Αγκυλωτος Σταυ­ σ

ρός:

Δ

και ε τ ν εταννικ των Ξπζἶῷΐν ἶου _μ η Ρ χισε να ηγειται της αστυνόμιας στα

ι

_

Ϊ

_

_

ληδόυν και με τους δικους μας οις οποιοι ενδεχομένως έπαιζαν και , , _ _ στα δυο ταμπλω. Επειδη ακριὅως το χαρακτηριστικό του ὅόλεμέ­ _ νου γραικυλου ειναι να τό παιζη σε ολα τα ταμπλω, οι ανταρτες στην κατοχη και στα Δεκεμὅριανα ειχαν παδει παρανοια και υπο­

του σ α α Ο εαν α υπεστη ..) α̃ς ___)Ο____έ ι ι θρεη ,ιλ ­ ι ραιους όταν αυ τοι ευΟ ε ουν στο ε εος του ισ Χ υ ου ι Ζ _ |σου ε τ ν ασ του κατο ικου ιευ υντου Ἐἶ να επἶχρΟ,ι̃ἔ_9 Ε ελ η ,Εὅ (1ἔΘ__ 1971) έρα _Οῦ στυνόμιας ηνων γγε Ου ΕΡΤ _ › "Σ ώ ι ___” _­_ Νέα_ Δημοκ α__α_ Μ_λ__ἀδη Ἐὅ__ρ_ πού λόγω

ἶἐδἔερἶνη ..υναμγἔ

_

_

να κανη ¬

ι

, ο και αγγλοδωσιλογοι. Στο Βημα της 20 αρτιου Μ _ ,ζ __ 6 .. 8 ι ελ ριζο νγιἐ αιος ιοτι ο οι νωι υ αιῖινἕς που το παι ει Φ ι οε(Ελλ

_

_

τοι γερμανοδωσιλογόι προσεκόμισαν χαρτια οτι συνειργαζοντο συ­ ­ ναμα μέ τις αγγλικές υπηρεσιες κατασκοπείας και πως ησαν συνε­ πως

_

Επειδη, προς το παρον, η σημερινη συστηματικη προσπαθεια των Ἑὅραιων ανα τον κοσμο, για να παρουν εκδικηση απο τους δη­ μιόυς τους (αντίδετα από τούς καρπαζοεισπρακτορες (Ελληνες), επ ικεντρωνεται στις μεγαλες χωρες, δα συνεὅουλευα τον κ. Μαρινό

ό

ει

_

_

_

»

_

ρόι».

_

/λ γ ια τ η|ν Ιητ ξ τ Ὁμ έν γι ΓεΡΡ: ανία ›δ_να κανουμε την ντε Γ κρἔ ενωση «με τον μεγα ο αο της ερμανιας», για μαἐ Θ Τη · Μετα την έξοδο τῶν Γερμανῶν από την Ἑλλαδα τό 1044 αρκε­ δση λα ωσει ρε

_

_

ν _

_

_

ως δρησκευμα χριστιανός ορ ο οξός.... [ υστυχως] η κατεστημενη ιστορια διδασκειαναισχυντως και ψευδεστατα οτιαντι­ στασ κατα των Γ ε ανων στ ν Κατο χ εκαναν ονον οι α ιστε­ Ω

ι

ειλικρινης τουρκοῷιλός θα πολεμηση για να εκ ιωξη τον ι ι ~ | Ϊ / δ | | Ἱ ν Τόυρκο απο την Ελλα α, με το γκω ικό σκεπτικό πως α μ _ , ι ι ι ι αδελῷός ο Τουρκος πλην ομως εισεὅαλε στην χωρα μου και υποχρεω­ ­ , ι ι ιν ε ιι ι ι ι σις μου είναι να τον εκδιωξω ωστε μετα την απελευδερωση, οπως ειχε ρας, ενω ο

ι

κ

ντας σε αυτες

_

ι

ι

τοτε αστυνομικόυ δ ιευδυντη Αδηνων Εὅερτ, πατερα του κ. Μιλ­ τιαδη Ἐὅερτ, ό οποιος εξέδιδε ταυτότητες για Εὅραιους αναγραῷο­

_

Φ

χ

ι

για χριστιανους. Ο κ. Μαρινος λοιπον παιρνει ω̨̃ορα και , , , , _ γραψει για «την εξαιρετικα επ ικινδυνη γι αυτον πρωτόὅόυλια του _

ἹΕαν η Τουρκία, υποδετικα, κατακτηση την Ελλαδα, ο γραικυ­ ι ι ε ­ ι ει ι ι ε ε λος, ό οποιος για καθε υὅρη που εκστομιζει κατα της γειτόνος χωρας _

κ

περαση

στο γρασιδι του Λευκόυ Οικόυ! ν

ι

ι ι Εὅραιων στους Γερμανους παρα την προσπαθειαι του ναι πειση το δ ικαστηριο οτι πλαστόγραῷουσε ταυτότητες (Εὅραιων για να τούς ι·

__

ι

ΤΟ ΊἩΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

μου. (Ο

να του 2000 ε τον Καραμανλη (μετα τό ὅροἔἔεἶο _Οῦ γκόλῷ) δ_ό__ ὁ Γάλ ηιδ ι αρ Ομαι̃/νου ι Ου αι Το _ Ἰωἀνα̨ας Λορραωης δέν ἔπωζε πωἑ Τό ὰγγλΟ_

­ΥΚ λη

Ξ

Ν

ν

ΚΑΙ

_

·›

κ

_

_

κ

Ελληνες εδελόντες στον γερμανικό στρατό, την αστυνομια και _

_

_

_

_

_

_

_

τα 88, ἰθἔιδ­104ὕ››, παρατηρει πως «οταν οι Βρεταννοι με την νεοε­ ι ι ι ε ι ιν ι ιι γκατεστημενη ελληνικη κυὅερνηση ειδαν πως εχαναν τον ελεγχο ν

Γ

της καταστασεως, στόν αγωνα τους κατα τῶν Ελασιτῶν, τότε απε­ ῷασισαν να ανόιξόυν τα στρατόπεδα συγκεντρωσεως και να οπλι­ _

_

_

_

_

_

_93_

_

_

_

_

_

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

γιά νά πολεμήσουν χαςη̨ἀ τῶν χομμοη̨­ τ ί νιστων, κατι που οι Ελληνες αυτοι έκαμαν ευχαρίστως» (Αιττοοιο 1. Μοοοα, Ηοτοωοο ααα τοο 5κ.οοιί1‹ο, Ακίε Είίτορα, ΠΒΑ, 1997, σοη̨ν τούς ταγματασῷαλίτες ~

Ρ_

|

ι

ς 6

ο

ι

«Ε ἶς ἑλαχίστας περίπτώσείς

ΞΞΤΕ8:

.

αν

Ι

7

5

αναχωοοοντων οτο

ἐδ'ημΟσί€ύΟνΤΟ Τά υνὀμοί/ἙΟΕ Τῶν

­ ι Ν ·­ ι Αίνοπτον καί τοοτο με ττεοθετ οττ οπηρχέ ττρουέ· ι

οί

τ

6

καλη έκ μέροοο τῶν κοοέρνηοέων δια να λαμ­οανοον τον μισοόν αἶ οίκογένειαι των αναχωρουντων». Τελικα, ουδείς έξετελέσυη καί οί έλαχιστοί που κατεδικασυησαν σέ λίγο απελυυησαν από τίς οτε

(56)

των

(Η δίκη τῶν μεγαλυτέρων δωσιλόγων, πρωυυπουργῶν καί υπουρ­ Ἡ Φεὅρουαρίου μέχρι τίς ΒΤ Μα'ί'ου ίθαὕ, υπηρξε σκέτη παρωδία. Τό καταπληκτικό είναι ὅτι οί ,_ αγγλοοωοίλογοι, ὀπουργικου ὲπίπέδοο καί αὐτοί, καί μαλιστα ίἐενί­ ζελικοί, κεντρωοι, ουτε καν δεξιοί, έπαρουσιασυησαν ὥς μαρτυρες

Ϊ

._

γων, που ἔγ ινε στην αΑυηνα από τίς

οολοοτοἐ­

Πολλοί νέοι δέν ρίχνουν αηδιασμένοί λευκό οτί: ἐ%λοΥέ§ ἐποίδἠ Ϊ δεν γνωρίζουν ὅτι ολο: ο οημερίνοο πολιτικο: κοομ­οτ προέρχεται Ϊ

__

~

"'

..

~

οίννλοοίμ­εοίκοίνίκοἐ

­

τ·

ποοελοοοοωἐ πού ονΥκοοΤεί μία δύσοσμη μ·αΦία ὅπου ὁ νοο­οἐ της ι ­ο ~ οονντοτλοψοωἐ των ἐνκλημἀτων οἶοοοἢττοτε μ­έλοοἐ τὉ€ παοέοίἐ Θείο· Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ ρειται ιερος. Αυτη η ψευδοαριστοκρατικη μαςρία έκίνδυνευσε να έξα­

­ ,„ κατηγορουμένους ότι «όλοι τους είναι καλοί πατριωται››ί (Ο Γ. ._ Καῷανταρης είπε: «Δέν Φανταζομαι ὅτι υπαρχει κανείς έκ των ανα­

^_

®°'

_

›¬

ι

Ϊ

υπερασπίσεως των γερμανοδωσιλόγων. ὉΘ.Σοῷουλης είπε για τους .

ί

·›

απο το οωοίλογοίο Κολωνοοτία Υοομ­ανοτηο

(­

~

λαὅόντων τόν σχηματισμόν κυίῖερνησεως έπί Κατοχης η των συμμε­

Ϊ

Φοίνίοολη οοο Φορέα

τήν ποώτγί Φοοὰ μέ τον ἐμΦνλίο› τον οεοτεοο αυτό καί οί μόνοι που έσαπίσαν στίς

ἔί Απριλίου ίθθἶ. Γι

:

__

:

σ

τασχόντων είς ταυτας, υ υποιος να τό έπραξε δ ια να έξυπηρετηση τόν ἐχίορόν ζἡ νά προδὡση τά ὲιονίκἀ σμμ_ΦέρΟντα___ [Αη̨τ̃ οί] ῶδηγἠ­

στις

υησαν [από την σκέψίν] ὅτι ηδυναντο να προσιρέρουν τας υπηρεσίας

απο του; πλεον οτενοοο Φίλοοο τον πατέρα μοο› οποοονοο Ἑολνοτηἐ

των είς τόν λαόν››.Ὁ μετέπειτα πρωυυπουργός Δ.

Ἱ

|

|

Ϊ

Ϊ

­οίι­

_)

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ὁ

νουνός μου

'_

καί ›¬

_

|

­

Αμ­οντος τον 19644965, Ποτοοο Γοίοοοῷοίλίοίἐ μοο

ἔλενεί οταν ἐξἑ·

·›

_

Ϊ

Κολωνοίχί­ Ἐπίοτίῶ ποτέ δέν ποέπεί νὰ ξεχναμε τον Χοίοοοττἢοίομ­ο Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ 'νία τον Γεωονίο Ποίποίνδοοοοα ξοἐ ἀΥΥλοοωοίλοΎο› άπο τον ίοίο τον ~ .­ Ϊ Τσωρτσιλ, στην σελίδα 93, του Θου τόμου των αΑπομνημονευματων ι

..

°°

του. «Δεν είναι δυνατόν ­τηλεγραῷουσε

Τσὡρτσιλ στίς

ὁ

_

Ϊ

Β

Αυγου­

_

στου ίθἔία στον υπουργό του των Ἐξωτερικων­ να ιρέρουμε ἔναν αν­

σας τό στρατόπεδο συγκεντρὼσεως της Μακρονησου ως νέον Παρ­ Ϊ

_

Ϊ

Ϊ

ε

~

/

Ϊ

Ϊ

_×

(_

Ϊ

ἔίη 7Απριλίου, ὅτι δέν ητο δυνατόν να υποστηριχυουν αξιω­ ατικοίοίυποἶοι ί ιστορια ί των ~ εΕλλ ηνικων Τ κινη μ γ ιαπ ρ ὡτ η Φ ο ρ α στην ί : ί ·· Ι ματων προηρχοντο απο τα λαικα προαστια που ουδείς έγνὼριζε στό

..

/

Ϊ

σπασε η

«Δέν γνωρίζω συγκεκρίμένας πραξεις των κατηγορουμένων περιε­ _ χουσας πρόυεσ ιν ἑξυπηρετησεως του έχθρου» καί ο μετέπειτα υμνη­

Θοωπο Ϊ

Ϊ

καί ομνηοεις με την σειρα του, μετα το 1974, ακομη καί απο τους ευρωκομμουνιστές, ὥς μέγας δημοκρατης, Π. Κανελλόπουλος,

Ϊ

7

3

_

σ

Φυλακές υπηρξαν οί κουκουέδες καί οί χουντικοί.

Μαξιμος έδηλω­ σε πώς «εἶπα είς τόν κ. Ἰωαννην Ραλλην ὅτι καλό δα ητο να δεχυη τον Η οΠλ οι επίίΚ α ­ ί σχηματισμον ί κυ 6 ερνησεως... ί ἹΕ πανα λ αμ οίανω οτι ~ τοχης έκυὅέρνησαν τόν τόπον από λόγους πατριωτίκους». Ἀκόμα καί οί μαρτυρες κατηγορίας Γεώργιος Παπανδρέου καί Παναγιὡ­ _ ~ της Κανελλόπουλος τελικως μετεμορῷὡυησαν σέ υπερασπιστές των ~ Τ' γερμανοδωσιλόγων. (Ο μετέπειτα «γέρος της Δημοκρατίας›› είπε:

Θενωνα

5

Α

Ϊ

Ϊ

_)

(Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

οτην οἔοοοίοο οπωἐ το ἐκἀμαμ­Ξ μέ τον Ποίττοίνδρέοο, καί μετά Ἱ

Ϊ

|

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

να τον αοηοωμε να τον πεταἔοον οτοοο λοκοοα μολις ακουοωμε τα πρῶτα ουρλιαχτα τῶν αυλίων Ἑλληνων κομμουνιστῶν συμμοριτῶν».

­95­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Φυσικα δωσίλογος σήμαίνει ἶδιοτελής συνεργατής τοῦ εχδροῦ καί οι Φραγκοι ύπήρξαν εχδροί τής Ρωμήοσύνής κοντα δύο χιλιαδες χρόνια. ἹΕαν δέ προσθέσωμε καί τούς σοὅιετοδωσιλόγους πού όμως δέν εἶχαν ποτέ τήν εύκαιρία να δ ιοικήσουν τήν χώρα, δέν ύπαρχει ούτε ἕνα καθαρό κόμμα στό κρατίδιο τῶν 3Αδήνῶν. Συνεπῶς δέν _ ι ι νοείται λύσή για τήν έπιόίωσή του γένους των Ἑλλήνων παρα μο­

νΙΙ

··

Κόλωνακ ιὡτικη παρακμιακήπινακοθήκή

γ

νον έξωκοινοόουλευτική.

Τα διακόσια χρόνια τής ελληνικής παρακμής δα γίνουν κα­ ποτε παρελδόν καί τό ὅιὅλίο αύτό ῷιλοδοξεἶ να αποτυπώσή για τίς επόμενες γενεές μερικές είκόνες τής θλιὅερῆς αύτής εποχής για τό ἔδνος μας πού θα ῷανταζουν ἐξωπραγματικές, αν καί αλήδινές, στα

σχολ ικα ὅιὅλία τῶν μελλοντικῶν γενεῶν. Οι τελευταίες ήμερες τής Πομπήίας τίς όποιες διανύομε ύπομονετικα εἶναι πλήρεις παρακ­ μιακῶν πορτραίτων πού γεμίζουν ασῷυκτικα τίς «ῶραἶες συνοικίες» τῶν 9Αδήνῶν (κατα τό Βεειιυί Οιιοττὶετε, τό γνωστό ὅιὅλίο πού ἐξέ­

Γ αλλος συγγραῷεύς Ἀραγκόν). Θα χρειασδή καποτε να ἐκδοδή λεξικό τῶν ὅιογραῷιῶν αύτῶν. ­Ἐδῶ δα αρκεσθοῦμε ἑνδεικτικα στήν παρουσίασή δύο τυπικῶν περιπτώσεων. Γόνοι δύο μεγαλων οίκογενειῶν, ό πρῶτος, «κορυῷαιος» αριστερός ἰθδθ

ό

κομμουνιστής

διανοούμενος,

ό

δεύτερος «κορυῷαἴος» δεξιός πολιτικός, συνήντή­

δωσε τό

δήσαν καί οί δύο μετα τό ΙΘ74 στό τέλμα του «μεσαίου χώρου», πού ή δλιὅερή του μήδενικότήτα έγέννήσε τούς απελπισμένους τής 17 Νοέμὅρή. Θα παραμείνουν ως στοιχειὡματα στήν μνήμή του ανα­

γεννήμένου ἑλλήνικοῦ ἔδνους.

Α) ”Αγγελος ¬Αγγελόπουλος

Γ

96­

Εἶχε γεννήΰή

τό ἰθθἐι, στό Βλαχόρραῷτή τής ἹΑρκαδίας ῶς ό μεγαλύτερος αδελῷός τής οἶκο­ γενείας ὅιομήχανων πού ίδρυσαν τήν Χαλυὅουργική. Μαζί μέ τόν ­

­97­

Το ΒΥΖΑΝΤιΝο ΠΡοΤΥΠο ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ζολώτα, τόν Κ. Τσατσο, τόν Γ. Κασιματη, τόν Κωνστ. Καρα­ μανλη καί τόν Π. Γαρουῷαλια, είχαν ἶδρύσει στην κατεχόμενη λΑθηνα, τό 1949, την Σοσιαλιστική Ένωση, μια σοσιαλιστικη όρ­ γανωση καῷενοὅίων πού ποσῶς δεν ηνόχλησε τόν κατακτητη. (Ἡσαν στενοί Φίλοι τοῦ πατέρα μου, του πρυτανεως τοῦ Πολυτεχνείου Νί­ κου Κιτσίκη, ίδιαιτέρως ό νουνός μου ό Γαρουῷαλιας). Τό 1949, ό

όερη διαψευση μας την ἔδωσε ό κ. ἹΆγγελόπουλος... πού στην ἔδρα

Ξ.

Γαρουῷαλιας, πολιτικός καί ίδιοκτητης της ποτοποιίας

Φιξ

της Δημοσίας Οίκονομίας είναι διαδοχος του αείμνηστου Ἀνδρεα­ δη... Σύμῷωνα μέ τούς τρόπους της αντιγραω̨̃ης πού χρησιμοποίησε δ κ. Ἀγγελόπουλος, παραθέτω στίς επόμενες σελίδες, σέ αντίστοι­ χη διαταξη, μερικα από τα κείμενα τῶν πρωτοτύπων ἔργων πού αντέ­

δείγματα τῶν δ ιαῷόρων μεθόδων αντιγραῷης καθώς καί τό κείμενο τοῦ δηθεν ίδικοῦ του ἔργου, μέ τίτλο ΌΟ Σοσιαλισμός, λΑθηνα, Β' ἔκδοση, 1919: ἸΑντιγραιρη αύτολεξεί ξένων κειμένων, χωρίς τοποθέτηση είσαγωγικῶν καί χωρίς την μνεία τῶν πηγῶν καί γραψε

ἐξέδω­

ἹΑθηνα ἔνα όιἔλίο με τίτλο, Σοσιαλισμός καί Ἐπιστηαη στην Ἑλλάδα, αῷιερωμενο στόν ἹΑγγελόπουλο, στό όποἶο ύπεστη­ ριξε με πληθος στοιχείων ότι ό διευθυντης τοῦ ”Ανωτατου Οίκονο­

σε στην

3Ακαδημίας Ἀθηνῶν, ἑνῷ από τό 1949 ἕως τό 1967 εδημοσίευε από την Γενεύη ὅπου είχε εγκατασταθη, τό μηνιαίο περιοδικό Νέα Οι)­

κονομια Ύπηρξε μέ τόν συναδελῷό του Ξ. Ζολώτα, επί μισό αίῶνα, στα χρόνια 1990­1989, τό Κολωνακι μιας αρ ιστοκρατ ικης σοσιαλ­ δημοκρατίας πού δέν εἶχε κανένα λα­ικό ἔρεισμα καί πού, παρα την συνοδοιπορία του μέ τό ΚΚΕ, ἔνεπνἑετο ­με εξαίρεση τόν Νίκο Κι­ τσίκη­ από μία αθεραπευτη εύρωλαγνεία, μέχρι την ανοδο τοῦ Κώ­

αποσπασματα του σπανιωτατου τούτου ὅιὅλίου του Γαρουςραλιδα

«Στην κοινωνία μας εξ αίτίας της μακροχρονίου κατοχης καί της δυστυχίας πού δημιουργηθηκε, τα παντα ἔχουν κλονισθη. Πιστεύαμε όμως όλοι μας, πώς ό κλονισμός αύτός εἶχε συμὅη πρό παντός στόν ύλικό ὅίο, στόν κύκλο τῶν συναλλασσομένων... Είδαμε αληθεια καί ανθρώπους τοῦ πνεύματος να ἐκτροχιαζωνται πολ ιτ ικα, πότε συ­

στα Σημίτη στην ἐξουσία ὅταν σύσσωμη πλέον η πρώην εύρωπαικη σοσιαλδημοκρατία συστρατεύθηκε στόν νατο­ικό δωσιλογισμό ύπό την ηγεσία του 3Αμερικανου κεντροαριστεροῦ χασαπη Μπίλ Κλί­

νεργαζόμενοι με τόν εχθρό καί πότε μετέχοντες είς πραξεις είς ὅα­ ρος του Λαού καί της Χώρας. Δεν ῷανταστηκαμε όμως ποτέ πώς

ντον.

Β) Γεώργιος Ραλλης

Είχε γεννηθη τό

Ἀθηνα καί είναι χαρακτηριστικό της κοινωνικης δομης του Κολωνακίου ότι αν καί υίός του κατοχικου πρωθυπουργού, κορυῷαίου δωσιλόγου Ϊωαν­ νου Ραλλη καί ἑνῶ τό 1947 εξέδωσε απολογία του πατέρα του, ἕνα ὅιἕλίο 147 σελίδων, μέ τίτλο Ὁ Ϊωαννης Δ. Ράλλης όμιλείἐκ του τοίςὑου, παρα ταῦτα ­καί ἐνῷ ό ίδιος είχε γίνει δικηγόρος στην Κατο­ χη­ δεν ἐδυσκολεύθη, σε ηλικία 99 ἐτῶν, να ἐκλεγη τό 19ἔ›Ο, όου­

ηταν δυνατό καθηγηταί του Πανεπιστημίου να μεταὅληθοῦν σέ νο­ θευτας της επιστημης καί να εμῷανίζουν για δικη τους επιστημονι­

­98­

ῶς

τῶν συγγραφέων». Τό 1974 ό λΑγγελόπουλος εξελέγη μέλος της

μικοῦ Συμὅουλίου (1991­1949) καί καθηγητης της Δημοσίας Οίκο­ νομίας στό Πανεπιστημιο )Αθηνῶν από τό 1999, ύπουργός τό 1944 στην κυὅέρνηση του όουνου της ΠΕΕΑ, ”Αγγελος ἸΑγγελόπου­ λος, ηταν ἔνας αντιγραῷεύς ἐπιστημονικῶν πονηματων! Ϊδού μερικα

κη εργασία την πιστη αντιγραῷη τῶν ίδεῶν αλλων επιστημόνων. Εί­ χαμε πιστέψει πώς αν καθηγηταί παρεστρατησαν στην πολιτικη, η ελληνικη ἐπιστημη τούλαχιστον δεν είχε μολυνθη από τό μίασμα της ηθικης σηψεως καί δέν είχε χασει την αγνότητα της. Την θλι­

το τιιλιυ; τον κ‹›ιι×ι‹›ιι‹›γΛιιν·ι·ι›;ΜοΥ

Ώ

.μέ

­

_99..

1918 στην

Η

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ί

λευτης υΑθηνῶν του Λαι­κου Κόμματος καί τέσσερα χρόνια αργό­ τερα να γίνη υπουργός Προεδρίας! Μετα κατέλαὅε τα πολυ ευαί­ σθητα υπουργεία Ἑσωτερικῶν καί Δημοσίας Ταξεως για να κατα­ ληξη, όπως δ πατέρας του, πρωθυπουργός τό ίθδθ­ίθ8ί, ακριὅῶς Τήν ἐποχή

πθύίι̃ Ἑλλάς προσχωεοῦσε

`

γα

νΙΠ ­

"ήν Εὐυ̃ώπη πώ Δ' Ρἀϊχ·

Ρην πρώτη ῷορα, έπί πρωθυπουργίας του πατέρα του, τό κρατίδιο εἶχε ένσωματωθη στην Ευρώπη του Ϊ” Ραυιυχ. (Όταν σκεῷθη κανείς

υτι μέ τόν Παναγιώτη Κανελλόπουλο καί τόν υΗλία έΗλιου, ό Γεώργιος Ραλλης έγινε τό σύμὅολο των δημοκρατικῶν θεσμῶν της χώίλαἔ μ·αἔ› εὔπθλα πείΰεπαί

γιά

πχίν ποώπχι̃πα ππς

Τό Φαινόμενο της ἑλληνικης παρακμης εἶναι τεραστιο για

πολωναπίὡπί”

κης αυτης δημοκρατίας. Ϊδου τί έγραψε στην απολογία του πατέρα που πού

«(0

εἶχε

παπαδίπασπνχι̃

χίά

ῆμπορἦ

ὁ

πχίν ποπνχίπχὶν ὥς

ἑλληνίπός λαός εἶχε εὕρχν μεπὰ πόσαἔ δ®πΨ·ασίας> πόπε χίλπίζε `ίαλχι̃νχίν› ἐδημοσίενσε επ πχι̃ν Ἐῷημε”

διάγγελμά που: ” Την χην υΑπριλίου ίθέιἔ, έθεώρησα ὅτι εἶχον έπιὅεὅλημένον καθη·

ίπδα Τῆς Κνὅεθνχίσεωπ πό πάπωπνί πρόἔ πόν λαόν

πον νά παπαλὰὅω πχι̃ν ὰθχχι̃ν [ὑπό χερμανίπχι̃ παποχχν ποίαν ἀρχὴ]

μή ὑπαρχώσχι̃ἔ πνὅερνχι̃σεωἔ καί συνεπώς μχί νῷίσπαμένον Οὐδενὁἔ δυναμένυυ νά ἄΥωνίζΥΠαί ἔναψῦ ι Τῶν ἀρχῶν καΐοχἦἐ διά Τήν μ­είωσ ιν της δυστυχίας του ἑλληνικου λαου». Σημειωτέον ὅτι ὅλοι οί Κουίσ­

λινγκ της Ευρὡπἢἐ ­καί Θἶδίκἀ

ὁ

Πῃαίν "ήν Γαλλία­

ό ασυνείδητος Ρωμιός μέσα στό ψευτοὅασίλειο». Ὁμοίως,ὁθεωρητικός του έλληνικου έθνικισμου, καθηγητης Δημη­

σατυρογραῷων,

πρἀἔἢ

θησαν υινεπιτυχῶἐ νά παρῦνσιἀσυυν αυτοθυσίας μέ σκοπό την διασωση του λαου τους, υπονοὼντας ότι

­ερη; Βεζανἄγς (19ΟΖι­1968)) ἔγραῷε πώς με­τά Τό 18% ση­ήν

ε

ΙΟΟ

­

Ἑλλἀ­

Έλληνες, ὅλα τα κόμματα έδηλωναν έθνικιστές, δηλα­ δη έμπορευοντο τόν έθνικισμό. Ἐιτσι, στην ουσία, ουδείς (Ελλην ηταν έθνικ ιστης, ουδείς θα έθυσίαζε την καρριέρα του για την υπερ­ τατη αξία του έθνικ ισμου. «Τό ἑλληνικό ω̨̃ιλότιμο ­έλεγε­ είναι η δα ὅλοι οί

θα έπρεπε να τους ανακηρυξουν σωτηρες της πατρίδος τους!

­

να

ἀναχυρῆ ἐπγστημονγκἀ μέσα ἀπό ἕνα σύγγραμμα. Εἶναι

νος Ρωμιός Τῶν Φωναχλἀδων Τῶν καῷενείωνγ ὁ Φασουλῆς Ρωμιός τῶν

πρθσεπάτ

Την πρθδθσία Τθυἐ ῶἐ

να

καί ῷοὅερα έπώδυνο για υλους μας ὅταν μας στηνουν μπροστα στόν έξομολογητη­ψυχαναλυτη της δικης μας Ἱστορίας. (Όταν ό Φρα­ γκος Καρλομαγνος έσῷετερίσθη, τό 800 μ.Χ., τό όνομα Ρωμαίος καί από Κοτιτειτοε μας υπεὅίὅασε σέ (ι̃τεεοε καί ὅταν δ Κωστης Παλαμας, 1100 χρόνια αργότερα, έξηγησε τόν υποὅιὅασμό γραῷο­ νταε: «Έλληνες (είμαστε) για να ρίχνουμε σταχτη στα ματια του κόσμου, πραγματικα (ὅμως) «Ρωμιοί» [μέ ίῶτα]››, δ γραικυλισμός εἶχε γίνει πλέον κοινη συνείδηση ἑνός έθνους καταῷερτζηδων, χωρίς θεικη πνοη. «Κι έτσι ­προσθέτει ὁ Παλαμας­ έγινε δ έξευτελισμέ­

δωσ ίλοχία σέ Ξσὁὅία πἀπνείρξχίί

παπχι̃ρ μου ἀποχωρῶν πχι̃ἔ ὰρχχι̃ς Τήν Ωχίν υοππωὅρίον 1Θ44>

ώπνχχι̃ἔ δίόπί

(Ο υορθοδοξισμός κατα της υορθοδοξίας: Γρααυχωμός καἕ Ἱερά ¬Εξέ|ταῦ__η

ιό

_

101

„.

τ ζἑ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ἹΉΛΟΣ ἹὉΥ Κ()|Ν()Η()ΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙ­ΓΣΙΚΗΣ

ταση να ἔκτιμοῦμε περισσότερο από καόλε τι αλλο τόν ἑαυτό μας... Καμιά κανενος εζοοος οπεροχἠ δέν μᾶς εἶναι ὰνεχτἠω Κατα­πλη­

Τύχεί νά ἐπίὅάλονν οἱ λίι̃γέῖεἔ ῖῆἔ δωίχζίἔ παραῖἀξεως Τῶν πλω” ταίων χρόνων τοῦ Βυζαντίου: να ένταξη τόν Ἐλληνα χειροπόδαρα στό

κτικη εἶναι

Φοανκίκο πολίΤί%ο οονολο Τῆς

επικρατηση της ψευτιας παντοῦ... <Όποιος πιστεύει Θεωρείται ὲλαττωματικός ανόλρωπος, εύκολόπιστος, κουτός... Ἐὶχου­ με απελπιστικη όμοιομορῷία». Ὁ γραικολοιτῖνος Κοραης εἶχε οποσ­τηρίξει το Γραικος

τη̨̃

ως

ἐοι̃νιχἀ ονοματα

οομ­Φωνοοοο

μέ Τήν αναλνοογί Τοῦ νοαίχολοο πού εἶχε κανοί Το ίθίθδο Βονίζἑλοἐτ σχετικα μέ την ἑκστρατεία της Σμύρνης. Ὁ Βενιζέλος εἶχε τότε γρα­ ψει:

γγ

το Ἑλλην, τονίζοντας: «Ἑν απο τα δύο λοιπον ταυ̃τα

«Ί­Ι

ύπό τῶν Δυναμεων αποῷασισόλεἴσα

μόλις πρό οί) ημερῶν κα­

ἕλληνικη κατοχη της Σμύρνης, ητίε ἔοεωοηοη τότε καί δί­ καίω; ὥς η απαρχη μία: νέας ἕλληνίκης μεγαλονογίαε. ινα αποδείχοη ότι δεν ητο παρα ἔν μετέωρον στ ιγμ ιαίας λαμψεως, τό όποἴον ἐῷὡτισεν μόνον την ἑλληνικην αόλλιότητα». Γι) αυτό καί δ Καραμανλης δεν ἐδίστασε να παη στό η̨Ἀαχεν της Γερμανίας για να αποδεχόλη τό ὅραὅεἴο Καρλομαγνου. Ἐαν ἔὅγαι­ οαοῶε

εἶνοιι το ὁιλητνινον τοϋ ἔθνους ονομα. Ἐττροκρινοι το Γραικος, ἐπειδὴ

τα ῷωτισμένα ἔθνη της Εὐρὼπης», μη του ότι ό δικός μας χωρος της Ἐνδιαμε­

οὕτω μας όνομαζουσι καί όλα

Θέλοντας να λαὅη ύπΰ δψ ιν σης Περιοχῖγο μέχρι τον Ἰνδο Ποταμο, πάντοτε μᾶς ἔγξερε

ΕΟΚ­ (Ο Καοαμανλἦἐ

ὥς Ρω­

μηούς (Ρούμ), Ρωμηούς με ητα καί όχι με ίῶτα.

Στόν Καναδα, οί Ἰνδιανοι ύποὅιόασὕηκαν σε απόλυτα παρασι­ τα, σέ ῷολκλόρ, μέ μοναδικό πλεον προορισμό να κοσμούν τα μου­ σεἴα της χώρας για να δίνουν στούς «λευκούς», πολιτιστικούς προ­

καί ἔολοπαν Τούς σημερινούς ΠΕλλὉνΘ€ να ΥίνονΤαί οπίίκοοί Τοῦ Καρλομαγνου: τί όλα ἔλεγαν; Θα ἔὅλεπαν στίς Θ Νοεμόρίου ίθ88,

γόνους.(Ομοίως, οί Δυτικοί σε αναζητηση προγόνων, συρρίκνωσαν

Τον ΧΡ”ἦοΤο ΣαοΤζοΤακὉ› ποοεδοο Τῆς

την Ρωμηοσύνη πού εξετείνετο από ίΑδριατικης μέχρι Καυκασου, καί μετέπλοιο­οι» τούς Ἱἔλληνεο σέ χοιχοτεχνοος Ποροω̃ω̨̃γδες τούς

παρέα με τόν προκατοχό του Κων. Καραμανλη καί τόν πρόεδρο τἦἐ

οποίους ετοποΰέτησαν στό εύρωπαικό μουσείο κηρίνων προσωπικο­

Καρλομαγνου, τόν αποκαλούμενο «πατερα Της ΕοοώΤΤη€»› ­ίοοο Μοππετ, κατα την διαρκεια της μεταῷορας τῶν λειψανων του στό

ναν από Τον Ταἠϋο Τοοἐ οί ΒοζανΤίνοί αὀΤοκοαΤοοΘ€ Τοῦ

τό 18% η παρακμή ύπηρξε τριπλη2 α)

(Ελλ”ῆνίκἦ€ Δημ­οκοαΤία€›

Κύπρου Βασιλείου, να προσκυνοῦν τόν πνευματικό συνεχιστη τοῦ

τητων. ἹΑ7­τό

Θ' αίἶννοἐ

Πανδεον των Παρισίων. Καί

Πολιτικη Παρακμῃί:

ο

Χίτλερ για

να προσδέση στην Ευρώ­

Μέ τούς τρείς ἐπιῷανεστἐρους γραικολατίνους, τόν Ϊωαννη Κωλέττη,

πη Την Ἐνδ ίαμεση Περιοχη, συνεκρότησε μια μεραρχία Εύρωπαίων

τόν Ἑλευολέριο Βενιζέλο ­ό οποίος εἶχε δηλώσει μέ ύπερηῷανεια

πολιτῶν 88 την οποία απεκαλεσε χαρακτηριστικα μεραρχία Καρ­

ἔναν δημοσιογραῷο, τόν Ἱανουαριο του

σα

ίθίἔλ «Πνευματικῶς εἶμαι

λομαγνοο­

δΕλληνολατἴνος›› ­ καί τόν Κωνσταντίνο Καραμανλη τόν πρεσὅύτε­ ρο.

Ὁ

6) Θρησκευτική

νησαν τό ελληνικό κρατίδ ιο πού εἶχαν κατασκευασει, να δημιουρ­

τελεοτοιζοςς δοοπιοτὼντοις πώς ἶγτο δονοιτόν να ὰνοιγεννητοῇ μέ

οἰονδἠποτε τροποο

Ἑλλην γροιικολος, ἔδωοε στον ὲοωτο του τον ρολο

Τ

του ηγέτου της ἑλληνικης παρακμης καί ἕπἑτυχε αύτό πού εἶχαν απο­

­

ιο2

­

Ιἶαρακμήἰ Τό ί833, οί Ἄιγγλογαλλοι παρεκί­

γ

γηση αὐτοκέοαλη Ἐκκλησία παρα τίς στοδοέε δ ιαμαοτνρίες τοῦ Οίκοομενίκοὕ ΠαΤρίαρ°Χ_Θίοο καί Τήν ανΤίί9ΞοὉ ΤΤ­19 ἑλληνοίἦἐ κοί­

­

103

­

λ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

  *ίιἕ

νής γνώμης. Στόχος ήταν ή διαίρεση τής Ὁρθοδοξίας καί ή πλήρης

μετά έχρησιμοποιήθη άπό τήν Κυὅέρνηση στό Παρίσι, στό Λονδίνο καί στήν Ουασιγκτῶνα γιά τήν εθνική προπαγάνδα. ΓΌταν ἔπεσεό Βενιζέλος στά τέλη του 1920, άνετράπη καί αὐτός καί αυτοεξωρί­

καθυπόταξή της διά μέσου τής δυτικοποιήσεώς της. Κατόπιν αυ­ του, τά νεοσυστατα ῷραγκοεμπνευσμένα κρατίδ ια τής Βαλκανικής, ήκολουθησαν τό παράδειγμα τῶν Ἄιθηνῶν καί άπεσχίσθησαν άπό τό Φανάρι. Στό καθένα άπό τά κράτη αὐτά

ό

Πάπας,

ό

 

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ 'ΓΙΞΛΟΣ ΤΟΥ Κ()|Νί›ΒΟΥΛΕΥ”ΓΙΣΜ0Υ

Ϊ

σθη στίς (Ηνωμένες Πολ ιτεἴες ὅπου δ ιωργάνωσε τήν ἹΑρχιεπισκο­ πή Βορείου καί Νοτίου ἹΑμερικής. Ἑνῶ δέ εόρίσκετο στίς ΗΠΑ,

ὁποῖος άνέ­

καθεν ήτο τό δεξί χέρι του δυτικου ίμπεριαλισμοῦ, ἐξήσκησε τήν έπιρροή του γιά τήν ταχεία δυτικοποίηση τής Ὁρθοδοἔίας, όποία

εξελέγη Οίκουμενικός Πατριάρχης καί ἐνεθρονίσθη στήν Κωνστα­ ντινοόπολη τόν Ἱανουάριο 1922. Μετά ὅμως άπό τήν επικράτηση

καί μέχρι προσπαθείας άῷανισμου της κατά τόν δεότερο πα­ γκόσμιο πόλεμο, όταν οί καθολικοί Κροάτες κατέσςραξαν τους όρ­

του Κεμάλ, ό ρασοερόρος αυτός πολιτικός όπεχρεώθη νά παραιτη­ θή. Βενιζέλος καί Μεταξάκης υπήρξαν συνυπεύθυνοι γιά τήν ἔντο­ νη πολιτικοποίηση καί δυτικοποίηση τής ΰορθοδοξίας που ἔςρθασε στό σημείο τής άλλαγής του όρθοδόξου ημερολογίου τό 1928, άπό­

ἔῷθασε

θοδόξους Σέρὅους.

Στήν Ἑλλάδα, ό έκκλησιαστικός ήγέτης που συνέὅαλε τά μέγ ι­ στα στήν πλήρη δυτικοποίηση τής Ὁρθοδοξίας υπήρξε ό Μελέτιος

ῷαση ή όποία έγινε

έκτοτε τό σόμἔολο τής θρησκευτικής μας πα­ ρακμής. Μόνη έλπίς έπανορθὼσεως δέν είναι όεὅαίως ή άπόσχιση παλαιοημερολογιτῶν άπό τό πληγωμένο σῶμα τής Ἰθρθοδοξίας, άλλά έπαναω̨̃ορά κάποιαν ήμέρα του πατρίου ήμερολογίου μέ άπό­

Μεταξάκης (1871­199ἔ›).(Ο υπουργός του Βενιζέλου, ἹΑνδρέας Μιχαλακόπουλος, σέ μιά μακροσκελή επιστολή πρός τόν πρωθυ­ πουργό του, μέ ήμερομηνία 10 (23) Νοεμὅρίου 1910, του έξέθετε τήν άναγκαιότητα ριζικής μεταρρυθμίσεως τής (Ελληνικής ἹΒκκλη­

Ἱερᾶς Συνόδου τής 7Βκκλησίας τής (Ελλάδος. Υ) Τό έπιστέγασμα τής πολιτιστικής μας παρακμής ἔῷθασε τό 1981 μέ τήν ἔνταξη τής Ἑλλάδος στήν ῷαση τής

σίας μέ στόχο τήν πλήρη δυτικοποίησή της (κατάργηση τῶν νη­

στειῶν, τῶν έορτῶν τῶν όιγίων, τῶν μοναστηρίων, λιγότερο παπα καί

ΒΟΚ

πολυ ίεροκήρυκα­ερμηνευτή, λιγότερες άκολουθίες, λιγότερη όρθο­

στασία κλπ.). Καί

ό νους

του έπήγε στόν Μεταξάκη

ό

τό 1910, ήταν μητροπολίτης Κιτίου Κυπρου. Καί ἔγραῷε

ό

Μιχα­

λακόπουλος: Πρέπει νά τοποθετήσουμε στήν κεῷαλή αυτής τής άλη­

μεγάλες άντ ι­ λήψεις, περίπου όπως εἶσθε έσεἶς στήν πολιτική. Καί τόν ἔχετε: εἶναι ό Κυπρου. Θά γίνει, ὑπό τήν προστασία σας, ό Βενιζέλος τής θῶς επαναστατικής μεταρρυθμίσεως ἔναν ίερωμένο μέ

ιΕλχη„Μῆς Ἐκκλησίας.

.

­ ιοι ­

πλήρες μέλος.

Μέ παραπλήσια

ψευτοεπ ιστημον ικά έπ ι­

άπό τό 1840, ό γραικυλισμός του κρατ ιδίου τῶν Ἀθηνῶν εἶχε έκδη­ λωθή σέ πολιτιστικους τομείς όπως μουσική. Αυτό είχε ῶς άπο­ ¿

,ἐς

Καί πράγματι, τό 1918, ό Κρητικός σάν τόν Βενιζέλο, Μεταξά­ κης, σέ ήλικία 47 ἐτῶν, έγένετο μητροπολίτης 7Αθηνῶν καί άμέσως

ῶς

χειρήματα καί σκοπιμότητες οί δυτικόπληκτοι πολιτικοί μας, ὅπως εἶχαν πράξει καί μέ τήν άλλαγή του ήμερολογίου, θά έπιὅάλουν τήν άντικατάσταση του ελληνικου μέ τό λατινικό άλῷάὅητο. ¬Ηδη

οποίος, άπό

τέλεσμα νά δεχθοῦμε όλους τους τρόπους τής δυτικής μουσικής: Στήν έλαερρά μουσική, τίς Φόρμες γκαἕότα, πόλκα, μπαγιαντέρα, ὅάλς, ῷόξ, ταγκό, μπολερό, τσάρλεστον, σουίγκ, ρόκ ­στήν ήμικλα­ σική μουσική, τίς Φόρμες καντσονέτα, σερενάτα, όαρκαρόλα, μπαλ­

­

105

­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

.γ

λαντα, ρομαντσα, ληντ, ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο καί τό μαζ ικό τε­ τραῷωνο χορωδιακό τραγούδι ­στην κλασικη μουσικη, τίς Φέρρ­ές σόλο, ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο, σεξτέτο, σεπτέτο, όκτέ­ ­ΕΟ) σοοί'­ρα, σονὰτα, κοντσέρτο, συμςρωνία, όπερα σέριοι, όπερα μπώ· ῷα, συμῷων ικό ποίημα χορευτικης σκηνης. Οί πρωτοι γραικύλοι

καί παραδειγματικός οίκογενειαρχης­ ἑδέχδη να έκδώση, τό 1ΘθΟ, καποιο ὅιἕλίο μου, περί (Ορόιοδοξιας. Δέν ἑῷανταξετο τί θα έπακολουδοῦσε. (Η Ζωή τόν έπέπληξε καί τόν δ ιέταξε να αποσύρη αμέσως τό ὅιὅλίο. Τπηκουσε διότι δέν ημπο­ ροῦσε να κανη δ ιαῷορετικα. Τό ὅιόλίο έπωληδη, κρυῷα από την Ζωή, μέχρι πού έξηντληδησαν τα διασωδέντα αντίτυπα διότι τα ύπόλοι­ πα ὀπεχρεώδη ό έκδότης, παρα την θέληση του, να τα πολτοποιη­ ση. Τό 1998, το Βιὅλιοπωλείο της (Εστίας έπέτυχε να αγοραση από τόν έν λόγῳ έκδότη τα δικαιώματα καί τό έκυκλοῷόρησε σέ νέα ἔκδοση μέ νέο έξώερυλλο. Τα έλαχιστα αντίτυπα της έξαντληδεί­ σης καί έἔαῷανισδείσης έκδόσεως έχουν πλέον παρει αξία κειμη­ ἄνθρωπος μέ χροση καρδ ια

ςριλόμουσοι στην χειμερινή σαιζόν τοῦ 1840 γιααα την διαρκεια ιΐἦἐ όποίας έγκαινιασδηκε τό νέο δέατρο τῶν Ἀδηνῶν από έναν ίταλ ικό

δίασο­ απηλαυσαν πατεἶς με­πατῶ σε 114 παραστασεις Ντονιτζέτ­ τι, Μπελλίνι καί αλλων. Καί δέν είναι τό σημερινό λαικό τραγούδι του̃ τύποο Θεοδωρακη πού ημπορεἴ να ανακόψη τόν μουσικό παρα·

σι­ῃσμό μαῷ

(Η

Ἰοριδὀδρἔιι ἸΕκαιλὉσία› σέ αν”ιιι9έσὉ μέ αὐτήν τῶν Καιδολιτ κῶν, δέν γνωρίζει ούτε Ἱερα Ἑίξέταση, ούτε «ιτἰἰτἰι οὶ›ετειτ» καί «ὶΙῃΡτ1ι·η̨οτιιτ›› της παπικἦἐ λρχοιιρισίαἐ και Τόν ρ­ιίι Υραιιιέλρ Ὁρτ δόδοξο ποτέ δέν τόν έῷόὅισαν οί αντικονῷορμιστικές ίδέες.(Ο Θω­ ιι­αρ Τοραιθνέρ­αδαἐ

0420­1498)

α­ΠΟ

έα

λίου.

Ἡλὕε λοιπόν

στην δημοσιότητα μερικα απο­ σπασματα δύο ντοκουμέντων, για να πεισδη ό όπηκοος τοῦ κρατι­ δίου τῶν Ἄιδηνῶν ότι στην χώρα του απαγορεύουν καί πολτοποιοῦν ἀιώμα καί Θίη̨̃λίαι

Ἰἶπιστολή πρώτη:

διασαιρ­Θἐ δθρ­Ὁνιιιανόἐ μονα­

ὥρα να δοόιουν

«12 Μαρτίου 1990. Πρός την ἹΑδελῷότητα

χός, γενικός ίεροεξεταστης της Ἱσπανίαε­ ΐΗ"ιΟ Έέρααιίαἐ ιι­Ορῷὼ· σεως αλλα ἔκαψε χιλιαδες όιὅλία. Μ ιμητές του στην Ἑλλαδα του

από μερικές ημέρες πληροω̨̃ορηδηκα τυχαία από τηλεῷώνημα πού ἕκα­

Κ'

να στόν κ. ἹΑναστόπουλο,

Θεολόγων η Ζωή, Ἀδηνας. ­ Ἀγαπητοί πατέρες καί αδελῷοί, Πρίν

αἶῶνρἐι ὑπἦρξαν Οι ὀπαδοί Η­ίαἐ Φραγκρέρ­πνένσμένηἐ ὁριδρδόξον κινησεως, της ίΑδελῷότητος Θεολόγων Ζωή, πού εἶχε ίδρυδη τό

καί πού σημερα εύρίσκεται σέ πληρη παρακμη διότι καταπρ· λεμεἶται ἐτιιτιιχῶἐ από την αναγέννηση τοῦ όρδοδόξον Φρρνίιριατρἑ­ (Ο ἶδιοκτητἢἐ ένόἐ έαιδοῖικρυ̃ Οιαιρνι ἦταν ὀπαδόἐ τἦἐ α̨ΑδέλΦέ­ Έηιοἐ Ζωή, ηταν δηλαδη ζωικόέ ὅπωἐ ὑπἦρξέ Χαί ὁ παῖέραἐ Τον­ είναι έὔκρλο να ξέῷύχιιἐ από μια "ιέ”ιΟια ὁλρκληριαιιιιἠ όργανωυ̃η. Κατι ἔέρέι ὁ Χρἦσῖρἐ Γιανναραἐ πού ὅΐαν έτέλρ­Ὁσέ να ςρύγη καί να γραψη, μόνο πού δέν έκινδύνευσε ζωή ”ιΟ®· Χὰριν εἶσγι ­γησεως τοῦ π. Γ. Μεταλληνοῦ, έν λόγῳ ἐκδότης ­ένας έξαίρετοε

αγανακτηση πού προκαλεσε τμῆμα ένας κεςὑαλαίου τοῦ ὅιὅλίου τοῦ Δρ. Δ. Κιτσίκη μέ τίτλο ..., τῶν ύπό την δ ιεύδυνση μου έκδόσεων ...,

„

καί πού αναερέρεται, μέσῳ γραπτῶν τοῦ Χ. Γιανναρα καί Γ. Μουστα­ κη, στίς όργανώσεις καί στη Ζωή καί στούς ίδρυτές της... Στόν κ.

δέν

­ιοε­

όποιος έν συνεχεία μέ παρέπεμψε στόν κ.

[Γεώργιο] Μελέτη [δεύτερο τοῦ προ­ιίσταμένου ίερέως π. Νικητα Βου­ τυρα, κεντρικό κτηριο Καρύτση 14. Ἐπίσης Ϊπποκρατους 189 ως καί κτημα Ζωῆς στην (Αγία Παρασκευη] για την στενοχώρια καί την

1θΟ7

ἹΑλλα

ό

Ό

ι

Μελέτη έζητησα αμέσως συγγνώμη, χωρίς να γνωρίζω τό περιεχόμε­ νο τοῦ έπιμαχου κειμένου... Εἶναι αγνοια αλλα καί έλλειψη προ­

­ιοτ­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

σπαθείας έκ μέρους του [του Κιτσίκη] να κατανοηδεἴη ηρωικη ἐπο­ χα) Οί (αγώνες, Οί θυσίες, Τό ἄδοχο δόσιμο καί ὁ ἐνθουαγααμόα πού

χαῖέστησαν τό ἔργο της Ἀδεχῷὸαηαοα ἔργο

Εἶμαο καί Τό ὁμΟλΟ'Υῶ μέ συν”τΡί6ἠ› ἕναἐ ἀμ­αρ· ότι πέιρτει χωρίς να τό θέλει καί ὅτι ι ι ι ~ ~ σηκωνεται με τη Χαρη του Θεου, πέῷτει καί σηκώνεται... [υπογρα­ | _ | _ ΦὉ]» (Ἐδω όλεπουμε την γνωστη μέδοδο των όλοκληρωτικων όργα­ | _. νωσεων αυτοεξευτελισμου των όπαδων των που όποχρεὡνει τους τε­ λευταίους να κατηγορουν δημοσίως τόν ἑαυτό τους για αναξιότητα). Ἑπίστόλἠ δευτέρα! (ἸΑπό ἔναν καδηγητη καρδιολόγο του Πα­ νεπιστημίου 7Αι9ηνῶν, συγγραῷέως ἔνός ὅιὅλίου, ποό μεταξυ καί αλ­ λθἐ

ία­Τοργκης αναγκαώ­ση­ _.

εν

,ροῦ

ΰ

την «κίνηση» καί δέν είμαστε αμε­

σα συνδεδεμένοι μίαότην σημερα, μένοντας ῷυσ ικα στην

Ἐκκλησία

Χρωποῦ­

ξεχνα αὐτό αποδεικνύεται καί από ἐπι­ στολές ποό εἶχε στείλει παλαιότερα σέ έῷημερίδες καί από σόγχρο­ νες προῷορικές του δμολογίες. Τό παρελθόν μου στό κατηχητικό, στις ΧΜΟ7 ὥς ὁμαδαρχω Μήν ΧΜΟ Μονααεαχ πού η̨̃δρυσα μαζί ››Τό ὅτι

ό

ΧΦΕ καί στην ΧΕΕ, καδὡς καί

>¬·

καί «δέν Η­πἦκε στὸ Βίίἶλωπωλεἶθ Τἦἐ Ζωἦθ­ 5ΑνΤί νὰ συντοιχδἦ μέ ἑμένα καί νὰ δίαμαρτυρηὕἦ κοπὰ ΠΚ ζωϊκῆς πολῃίκη̃ς ἀπα`ἴΟ“ ρευσεως ὅιόλίων, ἐπικροτεἶ την απαγόρευση του ὅιὅλίου μου καί δια­ μαρτόρεται μόνον για τό δικό του ὅιὅλίο. Κατα τα πρότυπα τῶν

εόλογία

του μακαριστου πνευματικου μου πατέρα ἹΑδανασίου Γαλέττα η ._ δποία συνοδεύει δια ἕίου όλη την οίκογένεια μου, αποτελουν αναπό­

ὁλοχληρωΐίκῶν οργανώσεων, η «Κίνηση» χρησιμοποιεἶτιμωρημένο ί

­

ι

..

οι

μελος Ήι̃ς καί συγγενη αλλου χαῖηγορούμενου προὅὰῖου της 'Του ι ι .„„ εν λΟΥω Θκδθτη· για να πιἔοη τόν τελευταιο ψυχολογ ικα καί να του | | ~ μεταδωση το αισδημα ένοχης. (Ο όρὕοδοξισμός στην πλέον απο­ σ

σπαστο μέρος του ἑαυτου μου... αίσδανομαι ίδ ιαίτερη όδόνη που ἔστω, χωρίς να Τό γνωρίζω, αμελὼνφας) αν θέλετε να τό ἐλέγξω, πέρασε

σ

,__

­Ν

καποιο μη αντικειμενικό στοιχείο, μέ προσωπικές αίχμές, που μειὼ­ νει τό ίστορικό ἔργο της ίΑδελεΙ:ότητος, σέ ὅιὅλίο του ἐκδοτικου μου Οἰςωυ­ Συναεῖργμμἑνοα ζηαῶ ἐκ νέου συγγνὼμην καί Τήν κατανόησή

κρουξῃίκἠ Του μορῷήλ· «22 ΜαΡΤίΟυ 1990­ 5ΑΥαπὉΤέ μου ἐχδὁΤὉ

›­­

Υίἀ Τό ὅίὅλίθ Τοῦ Δ­

Κιτσίκη... στην έπικοινωνία αυτη μαζί σου δέν μέ ένδιαιρέρει ό Κι­ Τσίκἢἕ ἀλλά ὁ Φίλος, ὁ Θ“υΥΥΘνη€› ὁ ἄδελιίυ̃όἐ [ὁ πΘπ”ϋωκώ€]­ Αὐ· τός είναι πού μέ ένδιαῷέρει... Αίσδανεσαι καί όμολογεἴς συντριὅη καί προτίδεσαι «σέ μια δεύτερη έκδοση... να απαλειῷδουν πληρως η αντικειμενοποιηὕουν έπίμαχα σημεία». Ἡ τέτοια καλη σου πρόδε­

ςρυσ ικα δηλὡνω,ότι αν υπαρξει δεύτερη ἔκδοση του ὅιὅλίου αρποῦ Θα ὰπαχειῷθοῦν πχἠρωςΜ°Η αναῷορα παλι στήν χαλωαύνη

σας καί

του μακαριστου πατέρα μου, για να τονιστεἴη δικη μου «απώλεια» εἶναι ὅέὅαια τοόλαχιστον πρόωρη. (Ο πατέρας μου, ὥς γνωστόν, δέν εἶχε ἀναχὰὅει ἐκδοαγκὀ ἔργο και μαλγσαα σι ἕνα χώρο αόαο Οη̨̃κ­φα

ση δέν δ ιορδώνει τό τώρα συντελοόμενο κακό.

κατακερματισμένο από τίς αμαρτίες μας... Ίσως δα ὅοηδουσε λίγο την σκέψη σας καί την σταση σας απέναντί μου αν παρέῷραζα τόν ~ Πασκαλ για να πω ότι «ό [όποεραινόμενος] δέν είναι οὔτε αγγε­

.­

|

Ϊ

_'

­ΙΟ8­

>ν

λων ὅιὅλίων τῶν ίδίων έκδόσεων, απηγορεόδη από την Ἄςδελῷότητοι

γραῷων δέν τό

μέ αλλους Φίλους, στη

Ϊ

τωλος... [που] ἔχει έπίγνωση

τος καί πανελληνιας σπουδαιότητος, πραγματικα ἔργο Θεου για τόν ` ~ τόπο μας. Τό ἔργο αὐτό ηταν καί είναι ἔργο δικό σας αλλα καί δικό μααγ ἐννοῶ 80­ων προερχόμαστε απο

ΟΒΤΞ 8 ίά6ΘλΟ€»­

|

συνΐασσθμενθε με Γίανναρα·Μουστακη­Μπιτσακη. Ὁπότε καί απε­ ­ Ι ιν σι . μπολεις και ολα τα οσα από τόν καδυόριζόμενο καί κατασυκοῷα­

7

κ

Σ

ί

~

ι

ντουμενο χωρο απελαὅες. ι

Καί παρουσιαζεσαι

ε

·›

σ

ι

:

..

Και ῷαινεσαι σαν να περιῷρονεις καί όλους

­109­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ἶ

κιτεικιιε

Ϊ Ϊ Η Ϊλ 6 Κ Ϊ Ϊ ειστα οσα απε α ες. αι τον μακαριστο πατερα )Αθανασ ιο Γαλέττα, στόν όποιο όνομαστικα αναῷέρεσαι. (Η σύ­ ντριὅη σού για τό ατόπημα, τό όποιο δέχεσαι ­καί έγώ πιστεύω εἶ­ λικρινα­ ἔχει αναγκη από ένέργειες διορθώσεως τοῦ κακού. Ἱίοχι δέ στό μέλλον, κατα μία δεύτερη έκδοση, αλλα τώρα... διότι αύτα δέν είναι παρωνύχίδες καί δέν έπιτρέπεται να ξεῷεύγούν. Φαίνεται δέ Ϊ

5

εκεινούς παρ

(Ϊ

5

Ζ'

ων π

Ϊ

Ἱ

λ ­

5

Ϊ

Ϊ

_·

Ϊ

Ϊ

·­

Ϊ

5

Ϊ

Ϊ

Ϊ

~

­¬

γ­

|

Ὁλόκληρο τό σῶμα τού Ἐθνούς δονεῖται από την ὅαθεια ασθέ­ νεια τοῦ γραικύλισμοῦ, αύτην την απόλύτη έλλειψη εμπιστοσύνης στα δ ιδαγματα της παραδόσεώς μας. Παντού καί παντοτε προὅαλ­ Ϊ | λει μπροσταΪ στούς πολιτικούς μας, στούς στρατιωτικούς μας, στούς Ϊ Ϊ επ ιχειρηματιες μας, στούς δημοσιογραῷούς μας, στούς καθηγητές

Ϊ

Ἱ

Ϊ

το τειιιυ: τον κ‹›ιΝ‹›ύ‹›νΪιι=ντι›:Μον

ρηνεύσα... [ύπογραῷη]...››.

οτι απωτερη πρόθεση τού σύγγραῷεως τού ὅιὅλιού και το επικεντρο Ϊ

της προσπαθειας τού ηταν να κτύπησει κατακεῷαλα τούς σύγκε­ κριμένούς αύτούς στόχούς καί ἐκείνούς τούς όποίούς ­στό κατω της σ

Ϊ

ςΪ

ΚΑΙ

οτι πισω απο καθε γεγονος της ζωης μας ειναι ο δακτύλος τού Θεού. ἹΆῷησα έπομένως τό ζητημα στα χέρια τοῦ Θεού καί ηρέμγγσαγ εἰ­

Δ

_

Ϊ

το ΒνΖΑΝτιΝο Πι>οτνΠο ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

γραῷης­ και εσύ και εγω και πληθος των σημερα αγωνιζομένων στον

μας, στούς ῷιλολόγούς μας, στούς δ ιανοούμενούς μας, στούς θρη­ Ϊ Η , Ϊ σκεύτικούς μας κύκλούς οτι τα προερχόμενα από την Δύση αντι­

πνεύματ ικό στίὅο, μαζί μέ την Χαρι τού Θεού, όῷείλούμε τόσα πολ­

προσωπεύούν πρόοδο καί ανωτερότητα. Ἐπαναλαμόανούν μονότονα

Ϊ

­¬­

Ϊ |

Ϊ

Ἰ

Ϊ

ο

­ι

Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

ι

_

Ϊ

Ϊ

(Ϊ

~

Ϊ

Ϊ

σ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

¬Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

σκούπίδια;.. Δέν ῷθανει η σύντριὅη ούτε «η πρόσθετη οδύνη» σού.

Ἡ μεταμέλεια δέν αρκεἰ.. Δέν ξέρω αν ηρθες σέ

έπικοινωνία μέ τόν

πατέρα 3Αναργύρο, απέναντι τού δποίού, για χαρη σού καί χωρίς να ού

τόζ τίσεις › έκανα τό κατα σύνείδ

σιν καθ~κον ού. Σ

ειώνω

ότι καθε μεταμέλεια ἔχει καί τούς τρόπούς αποκα­ ταστασεως. 7Από πολλούς ακούσα ότι πρέπει να αποσύρεις αύτό τό Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ὅιόλιο και να μην αμαύρωσεις την μεχρι τωρα προσπαθεια σού με το Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ϊ ὅιὅλιο τού Κιτσικη. Μπορει τό ὅιὅλιο αύτο να πωλησει κομματια, να ὅρεἴ αγοραστικότητα, ίδίως μεταξύ καποιων «αντικινησιακῶν» καί κομπλεξικῶν, αν γίνει τό λαθος πού ἔγ ινε μέ τό ὅιὅλίο τού Γιαν­ ( _ Ϊ Ϊ Ἱ ~ Ϊ ~ ~ ναρα, Καταρύγιο Ιδεων, και πολεμηθει με αρθογραῷειες οι οποιες θα καταληξούν σέ διαῷημιση. (Όμως η σύνείδηση σού τί λέει;... Πρέπει να τό έξαῷανίσεις τό σύντομώτερο, για δικό σού καλό! ››Τό προσωπικό μού ζητημα [της απαγορεύσεως τού ὅιὅλίού τού από την Ζωή] τό αῷησα στα χέρια τοῦ Θεού. Είναι αληθεια ότι στην αρχη αναστατώθηκα. Τώρα ὅμως είμαι ηρεμος διότι δέχομαι

ι·

·›

Δ­

,πι

­ΙΙΟ­

Ϊ

Ϊ

ἸΪ

Ϊ

Ι

Ϊ

δ

όμως μέ ἔμῷαση

7

Ϊ

μια ῷραση πού δεν εχει κανενα νοημα στον χωρο μας. Κατηγορούν τούς σύμπατριῶτες τούς ότι έπιστρέῷούν στόν Μεσαιωνα, ένῷ η ἔν­ νοια τού Μεσαίωνος εἶναι τελείως δύτικη. Τό Βύζαντιο δέν έγνώρι­ σε ποτέ Μεσαίωνα. (Η λέξη αύτη εἶναι τελείως αγνωστη για την Ἱστο ία ας ὅπω Ξ αλλωστε καί γ ιατίην στορια ” ” της ινας. ε' ούν να ένταχθούν στό σύγχρονο, δηλαδη στην δύτικη ασθένεια της σύ­ νεχούς καί χωρίς ποιοτικης καλύτερεύσεως αλλαγης, ακριὅῶς όπως Ϊ , οι ανωριμοι εῷηόοι Ιἶαρηδες ακολούθούν τύῷλα την μόδα, πότε όα­ Ϊ ῷοντας τα μαλλια τούς γαλαζ ια καί πότε έρύθρα, κατηγορώντας τούς γονεις τούς ότι ἔχούν μείνει πίσω... στόν Μεσαίωνα! Παράδειγμα: Ὁ κ. Ἀστέρης Χούλιαρας εἶναι δ ιδακτωρ Πολ ιτι­ τ­ Ϊ Ϊ Ϊ στην "Ελλἀδαγ στό °ΙνσΉΈΟυΤΟ κης Επιστημης και ερεονη­της Διεθνῶν Οίκονομικῶν Σχέσεων. Δέν εἶναι δημοσιογραῷος. Σύνεπῶς

λα... Σε ερωτω. δε μοιαζει σαν ολα αύτα να τα εχεις πεταξει στα '›

σΪ

τι

5

Ε

ι¬

,.„

ύ

5

7

ιδποχρεούται να παρακολούθη τα τού κλαδού τού. ἹΑλλα εἶναι πε­ πεισμένος ότι τα ῷῶτα της γνώσεως προέρχονται από την Δύση καί

είδ ικα από τόν αγγλοσαξωνικό κόσμο. Δηλαδη πασχει καί αύτός από την προαναῷερθεἴσα ασθένεια τοῦ γραικύλισμού πού θερίζει

­ΙΙΙΔ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΧΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤ ΣΙΚΗΣ

όλους τούἐ κύκλου; στό κρατίδιο των Ἀθηνῶν. (Ο κ. Χουλιάρας

λοιπόν έδιαὅασε ένα αμερικανικό ὅιὅλίο πού ἐξεδόδη τό 1997 στην ..

ι

~

Καλιῷόρνια καί πού ασχολειται μέ τό γνωστο δέμα του ιδεολογι­

­

­

ν

­

3

~

κου περιεχομένου των γεωγραῷικων χαρτων. Καί γραῷει ἔκδαμὅος

Βῆμα της ἶνης ίΑπριλίου 1998, ὅτι τό ὅιὅλίο αύτό ι ι Ι είναι ῷοὅερα πρωτότυπο. «δύο ίΑμερικανοι επ ιστημονεἐι λεει» προ­ _. Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ Ϊ τείνουν μια νέα διαίρεση του πλανητη, πολυ δ ιαῷορετικη απο την Ι ­ ι ι ι ι ι γεωγραῷικη πραγματικότητα των επτα ηπειρων. Συμῷωνα με την Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ προσέγγιση τους, η Εύρώπη μετατρέπεται σε Δυτικη Ευρασια». ­ ι ­ Φυσικα οίοσδηποτε γνώστης των ὅιὅλίων μου από τα χρονια του ἰθὕθ­Ιθίἶί) καί οίοσδηποτε αναγνώστης του τριμηνιαίου περιοδικού μου από τό ἰθθθ, πού έχει τίτλο Ενδιαμεση Περιοχή κοιτάζοντας ­ ~ ι ι ι τό μόνιμο όπισδόῷυλλο του περιοδικου, δα διαὅαση πως «η ευρα­ ­ ι ι ­ ι ι σιατικη ηπειρος, της δποίας η Ευρώπη δεν είναι παρα μια απο τις ι ε ι ι ι ι πολλες χερσονησους δ ιαιρειται...» κλπ. Έχω εδραιωσει στο μυαλο ­ ε ι ι ι γενεων από δυτικούς έπιστημονες την ίδέα να μη δεωρουν την Ευ­ ρώπη ως αύτοτελη ηπειρο καί να δ ιαιρουν την Εύρασία σέ πολιτι­ στ ικές ενότητες (Δύση, ίΕνδιαμεση Περιοχη, ΰΑνατολη). Μαλι­ χάριν Τῆς θεωρίας αωῆς ἐξελέγην μέλος Τῆς Καναδιχἦς Αχ σέ αρδρο του στό ~

3

Ϊ

3

<

ν

3

3

3

3

δημίαςγ

Ὁ κου̃

μακρόστενος Χάρης Τοῦ ἐξωῷύλλου Έοῦ Έργμηνγαγθυ περωδχ Τῆς Ἐνδγάμεσης Περωχἦς, παρὰ Έἀ Φαινόμενα) δέν

μορῷώνει την Εύρασία καί την 7Αῷρικη.

Είναι έμπνευσμένος μερι­

ΚΑΙ Τ() ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΗ()γΛΙῖΥΊ`|ΣΜΟΥ

σμου ὅπου καῖαλαμὅάνουμε ὑπέρμεῳη θέση­ΕΟ Φλαμανδός Μερ­ (ἰὕἰἔ­ἰὕθἔι) είχε σχεδιασει τόν κόσμο για την Εύρώπη καί

κατορ Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ Ϊ Ϊ Ἡ αναπα Ρ αστασ η του κοσ ου που π οτεινει ο Ρετετε μ Ρ ')

τους λευκους. Ϊ

Ϊ

στ

Κ”

Ϊ

Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ειναι πολυ πιο κοντα στ ν π α ατικοτ τα πα Ρ α ο κλασσικο α ­ η Ρ γμ Ὁ ςχ Ρ Τηἶ Τἶυ ΙνἶερχἀῖομΪ Τἶλμᾶ νά δηλώση πώς Οί ἄνΰρωπω εεναι ἱὸω Ἱ Ἱ Ϊ και πως οι κοινωνίες ειναι ολες αξιεπαινες». „ Οί έκδόσεις Καλὅος είχ αν εκδώσει τό Ιθἔἔθ ένα π Ρ ωτότυπο ὅι _ ὅλίο ° πού υσικα έ υ Ύ ετ~ς π Ρ οσο λη­ς τοῦκ Χουλια α έ όσον ' ° ηταν γραμμένο από (Ελληνα τόν Βαγγέλη Πανταξη, Χάρτες και Ὁ

Ϊ

έ'

ΕΪ

_

3

Ϊ

Ἱ

Ϊ

7

Ϊ

(

~

Ἰ

Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ιδεολο ιες 318 σελιδων και ο οποιο ς ει Χ ε σ γὶμ ειωσει πως «απο Ϊ ἸΪ Ϊ ἹΪ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ την ερευνα που εγινε ω̨̃ανηκε οτι το δέμα σαν συνολο δεν εχει απα­ Ϊ

>

(_

>

7

°

σχολησει κανέναν συγγραῷέα τόσο της χώρας όσο καί του έξωτερι­ ° ° ~ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ _' Ϊ κου». Π οσεδετε δε «πως δεν ειναι απα αιτ το να τι ω κανεις ρ ° Ρ η μ” ρη Ἱ Ϊ Ϊ ἹΪ | Ϊ Ϊ Ϊ αυτους πουε αδαν α ατα ίἶαξοντας υ ανα καστικαΪ κατω απο μ γρ μμ ° ψ χ Υ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ (Ϊ Ϊ τ Ὁ μ' υτ τους ὅιὅλια μ ε Ζ ιλιοειπωμ ενες κοινοτοπιες» ° καλ η ωρ α τα πε ισσοτε α α ε ικανικα ὅιὅλια. Θ Ρ ίἑ Ρ ΰ

ΰ

ι

Η ταση Του δυῖικου συγγραῷεως για πνευματιχη κλοπη αναγε­ Ϊ ἸΪ Ϊ _ ­ _ Ϊ Ἰ ται στην ιδια την οικοδόμηση του δυτικού πολιτισμού και γι αυτο “3

Ϊ

Ἰ

Ϊ

πληδος δυτικοποιημένων Γραικύλων έχουν από καιρό αναὅιὅασει σέ πανεπιστημιακό αδλημα την αντιγραςρη καί ίδιοποίηση ξένων δ ιδακτορικῶν δ ιατριὅῶν. Παραδειγμα δυτικοευρωπαίου συγγραῷέως ό δ ιασημος Πολωνός αστρονόμος καί καδολικός κληρικός Κοπέρ­ νικος (1473­ίὅἔιξἔ) σο '

(Ελλ Ὁ ν αστ Ρ ονό μ' ο ς του Κ' αίῶνο ς εἶχ εέ ργ α σ Θ”η στην Γαλλία ° εἴιχ ε απο­ Υ]

ε αλος

μ Υ

πανεπιστημια τα τελευταἶα 20 χρόνια, πού είχε σχεδιασει ό Ατπο Ρετετε, καί υποστηρίξει ό καθηγητης ΟειτΙ ΤτοΙΙ, πρόεδρος της Διε­ Θνου̃ς Γεωγραῷγχῇς (Ενώσεως. Τό κείμενο Τοῦ 1980 Τοῦ χάρτη αίχ

Εύ Υ ένιος 3Αντωνιαδ ηῷ πού Ϊ ΪΪ Ϊ ζ _ Ϊ Ἱ Ϊ _ δειξει οτι ο Κοπε νικο υπ ξε συ ρ ς ηρ στημ ατικο ς αντι γραῷευς των (Ελλ Υ]ίνων σοῷῶν καί έσκε μμ” ένω Ϊ ποτέ δέν τού ανέ ε ε τό έ ο ςΰ ΐίϋ Ρ σ ργ του για να δωση την εντυπωση πως οι ιδεες ησαν ιδικες του. Συγκε­

τοῦ έλεγε· «Ἑμεἴς οί Δυτικοί έχουμε δρίσει μια γεωγραῷία του κό­

κρζμ“ένα° (πό αὀτόγραῷο χεῳόγραῷό του πού ὰνεκαλύῷθη Έό 1980

κως από ἔναν παγκόσμιο χαρτη πού χρησιμοποιουμε στα δυτικα

­ΙΙΖ­

3

Γ

”

­ιιε­

Ἡ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ϊ

Ϊ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ἹἩΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Ϊζ

Ϊ¬

Ϊ

,(9

Ϊ

Ϊ

και στο οποιο παρουσια ει την εωρια του περι η ρ στήματος, ὁ Κοπέρνικος αναψέρει πώς τήν παρέλαὅε από τόν Ἑλ­ η̨̃Άλλωστε, ληνα αστρονόμο ¬Αρίσταρχο τόν Σαμιο (310­280 τόν μελετοῦσε έπί 30 όλόκληρα χρόνια. ”Αλλα, όλέλοντας να πα­ ρουσιαση τήν μελέτη του ως πρωτότυπη, μέ τήν ἶδ ια του τήν πένα διέγραψε τό όνομα του ἹΑρισταρχου καί ὁλόκληρη τήν περικοπή 0

Ε

πατρότητα τής Θεωρίας του ηλιοκεντρικου συ­ στήματος. Σημειωτέον ότι ό 5Αρίσταρχος δέν είχε απλως ρίξει τήν πού ανεψέρετο στήν Ἱδ Ϊ ι εα, δ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

χωρις να την

λ

Ϊ

'Θ Ϊ

λ

(Ϊ

δ

Ϊ Ἱ

Θ

εμε ιωση, οπως οι υτικοι ισχυρισ ησαν για α

λ

Ϊ

λι

Γ

ὉΣΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

αμιος αστρονομος ειχε κατα ικαιο ογησουν τον ογοκ οπο. γραψει πολλές μετρήσεις μέ τήν όοήόλεια ενός αστρονομικου όργα­ Ϊ Θ Ϊ ­ι | Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ νου, της σκαψης, που αυτος επ ινοησε, μετρησεις που διεσω ησαν σε μέρος συγγραμματός του, Περι/ μεγεαῶν καί αποστηματων Ἡλιίου καίΣελ ήνης. Ἡ θεωρία του ότι τό κέντρο τοῦ κόσμου είναι ό ήλιος καί ότι η γή περιψέρεται γύρω απη̨̃αύτόν, ένῷ συγχρόνως περιστρέψε­ ται γύρω από τόν αξονα της, ήταν ευρέως γνωστή καί όμιλοῦν περί αυτής καί ό ἸΑρχιμήδης καί δ Πλούταρχος. =Απλῶς στήν Δύση ε Ι οι ι Ϊ εἶχε όπερ ισχύσει η γεωκεντρ ική δεωρια ενος αλλου Ἑλληνος αστρο­ Βεόαίως, τα ελληνικα νόμου, του Πτολεμαίου ( περί 100­170 ταχυδρομεια εἶχαν έκδὡσειγραμματόσημο για να τιμήσουν τό ‹‹αρι­ σταρχειο σύστημα», αλλα χωρίς να καμουν αγωνα στούς διεδνεἴς °›

Ϊ

Β”

ΰ

°›

όργανισμούς για να ανασκευασδή παγκοσμίως τό ψεῦδος τοῦ ‹‹κο­

περνικείου συστήματος». ἸΑντιδέτως, οί Σοόιετικοί τήν ἐποχή πού δέν εἶχαν καταπέσει στήν σημερινή τους

«γραικυλική» καταντια,

εἶχαν έπιόαλει παγκοσμίως τό όνομα του Ρώσου πατέρα τῶν πυραύ· λων καί δεμελιωτου τής αστροναυτικής, Κωνσταντίνου Τσιολκόὅ­ σκι ζἰδἶἰἶ­ἰθδὕ). Οι δυτικοί επιστήμονες εἶχαν προσπαδήσει να ψερΰουν όπως

καί μέ τόν ἹΑρίσταρχο καί να τόν αγνοήσουν. Σήμερα

­ιιι­

(Ϊλ

ο

Ἱ Ϊζ Ϊ ΔΪ Ϊ ἹΪ Ϊ ~ οι αναγνωρι ουν στην υση το πρωτοπορο εργο του

Τ σιο λ κοΪε σκι

καί ουδείς του αΑρισταρχου. Στρατευμένε νέε στα ελληνικα ίδανικα ως πότε δα κοιμασαι; Ἡ προαναψερδεἴσα περίπτωση όχιμόνον δέν είναιηέἔαίρεση αλλα αντιδέτως εἶναι ό κανόνας. ἸΑπόδειξη ότι δλόκληρος ό δυτικός πο­ λιτισμός είναι δεμελιωμένος στό ψέμα, είναι ή περίπτωση του Γερ­ μανου Γουτεμὅέργιου (Μ00­Μ08), από τόν όποἴον μαλιστα, στό κρατίδ ιο τῶν ἸΑδηνῶν, εκδοτικός οίκος, ἐδεὡρησε πρέπον να λαόη Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ λ Ο Ὁ Ϊ λ Ϊ την ονομασια του και μα ιστα ιιτειτ ετς, με ατινικους χαρα­ ΰ

·­

κτηρες.

Ϊ

υσ ικα

Ϊ‹·Γ ει ο ουτεμ εργιος,

και

οι

ΪΦΚ

Ϊ

ι

και ο οπερνικος στην αστρονομία, προσέθεσε καποιες δευτερεύουσες όελτιὡσεις στό ἔργο ~ Ἱ Ϊ Ἱ Ϊ Ἱ Ν Ϊ ~ Ϊ Ϊ των απο αιωνων εψευρετων της τυπογραψιας Κορεατων και Κινέζων. =Αλλα ήταν λογοκλόπος καί μαζί του όλη ή Δύση διότι μέχρι τόν οπως

_·

Κ' αίῶνα έπιμελῶς οί Φραγκοι

έσιὡπησαν καί ηγνόησαν παντελῶς

τούς έψευρέτες της 5Ἀπω ἸΑνατολής. Να ύπενδυμίσουμε λοιπόν ότι

οι Κινέζοι, ήδη από τόν Θ” αίῶνα μ.Χ. χρησιμοποιούσαν τήν τυπο­

για

να τυπὡσουν σέ μεγαλο αριδμό αντιτύπων όιὅλία, καί Ϊσι γυρω στο ετος 1000 μ.Χ. ένεψανίσδησαν καί τα κινητα τυπογραψι­

γραψία Ϊ

κα στοιχεια, τα όποια μαλιστα έγιναν μεταλλικα γύρω στό ί300, δηλαδή πανω από ἔναν αἰῶνα προτου τα αντιγραψει τό Μ30 (απο­ σιωπὡντας τήν πηγή) όΓουτεμὅέργιος. Οί ἑλληνικές εγκυκλοπαί­ δειες πού μεταψραζονται από τίς δυτικές, μεταψέρουν τό ψέμα ότι δηδεν ή τυπογραψία στήν Κίνα, ναί μέν ύπήρχε, αλλα δέν εἶχε με­ γαλη διαδοση. (Όμως, στήν Ἐόλνική Βιὅλιοδήκη του Πεκίνου υπαρ­ χουν πανω από πέντε έκατομμύρια τυπωμένων ὅιόλίων, μόνον για τήν περίοδο από τόν ΙΔ' αίῶνα μέχρι τῶν αρχῶν του ΙΘ' αίῶνος, πρό της έλεύσεως τῶν δυτικῶν κατακτητῶν. Τό πολύτομο μνημειωδες ἔργο του .Ϊοεερϋ Νεεὀόεπι, δσἰευεε από ξἶἰνἰϋεετἰοπ ίπ Οὴἰῃε,

­ιιεε­

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ

(ίθὅἐ),

πού παρουσιαζει τό

Τί)

ΤΗΛΟΣ ΊΌΥ |(()|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

καταπληκτικό επίπεδο της κινεζικής μόνο τό 1940 ἔγ ινε Ἀμερικανός, δηλαδή σέ

ἐπιστήμης καί τεχνικής, αποδεικνύει τό μἑγευος της δυτικής κο­ | μπορρημοσύνης. Π.χ. τό ἰθμι μ.Χ. η Κίνα κατεσκεύασε ἐμὅολιο „ ­ ι ­ ι κατα της ευλογιας καί κατα τον ΙΖ” αίωνα η κινεζικη κυὅερνηση εξήγγειλε επίσημο υποχρεωτικό ἐμὅολιασμό καί εκατομμύρια Κι­ ι

Ι

ι

Ϊ

Ϊ

Τό λεγό­ ι

προσωπικότητα

Ϊ

Ό

ι

ν

Ϊ

ἐτῶν.

αποδεδει γμιενως κατεσκευασδ σαν πλ ως στα κιν ατο α ικαΪ Ὁ ηρ Υίμ γρ Φ στουντια του Χόλλυγουντ από (Εὅραιοπολωνούς καί Ἱἔὅραιορὡσους ΐ ἹΪ Ϊ ΰ Ϊ Ἱ Ϊ _ ' ἹΡ· Ϊ ἹΪ οι οποιοι ε δασαν στ ν Α ε ικ Ϊ στις α ες του Κ αιωνος και εκτι­

νέζων ἐμὅολιασθηκαν, ενω στην Δύση πρεπει να περιμενουμε τον ν

ι

α

×

­

ηλικία θί

ιν ιεο ισ μενο αμερικανικο ονειρο και η αμερικανικη εθνικη ει

|Φ

η

μΰ/Ρ

Ϊ]

ρλ­

σε ανήκουστα υψηλα μεγέυη.

Χολλυγουντ χωρις καν να γνωριζουν τα αγγλικα! Χαρακτηριστική είναι μια ὅρεταννική επιστημονική τηλεοπτι­ κή σειρα, πού επαρουσίασε ό γνωστός ἐπιστήμων Λόρδος Κοὶοεττ ννἰοειοο για τήν ανθρώπινη ζωή. Πρόκειται για μία στατιστική

Σκοπός μας εἶναι να ξαναδιυσουμε εμπιστοσύνη στόν Ρωμηό, να απαλλαγη από τό σύμπλεγμα κατωτερότητος του γραικύλου, να εν­

εἶκῖὅνοἴσου ἀνΰροἶῖου ­δηλαδή ποσοτική καί ὅχ/ι πἶίοτίἴἠ: ὁ σημε­ ρωοἔ ανίἶρωπἶῶ ελεγε, Μή ζηση 7? λ­ρονίαῖ θα δἶανη ερωἶα Ρἶ8Ο

ΙΘ' δ

ιν

,_

ι

5

ι

ι

Ϊ

σαν το

5

αἶωνα για να γνωρίσουμε εμυολιασμο. Σε μια εποχη που οι επι ίες ἐξωλόθρευαν τούς πληθυσμούς Τῆς Φραγχιᾶς ἦ πρωτοπόρα ν

5·

Ω

ι

να αυξήση τόν πληυυσμό τής Κίνας

κινεζική ίατρική κατὡρυωνε

·

το τη̨̃νλειῦξννο Μ ιἦα ειν

αιεηση εεε γνώσεις τις θα­εεε αν πΡα”Υματων, δέν υπάρχει στόν δυτικό πολιτισμό ἔτσι όπως δ ιεμορῷὡ­ ΰη μέ τήν ίταλική 7Αναγέννηση του ΙΕ ' αίῶνος καί ἑκυριαρχησε μέ

δυο

τήν αμερικανική κοινωνία του Κ' αίῶνος. Στήν Δύση υπαρχει μόνον τεχνολογία, δηλαδή συνεχής δημιουργία νέων εργαλείων καί προιό­ ντων αυτων τῶν εργαλείων. Τεχνολογία χωρίς επιστήμη εἶναι ή κατα­

δΐο και Ρα μαὕἶί μια ὴαίζουργγία λεἶη ῖίαθεζδυο ωρἶς Τα ει̃ἶομενα δεκα χρἶνία­ Μεχρι που δα (Φὕαση ἶα δεκα: ἶί χαΐζἶία του θα χῖιΐπἶἴση 3θἶ­3 εχἶίῆμμΐρία ῖδορες· Ρἶαν 87 μεγοῖλωσηα (3 ανὕρωἶ

καί ή καταστρθῷἠ ΤΣΕ Δύσεως εἶναι αναπόῷευκτη. (Η επιστήμη εἶναι ποιοτική, ἐνῷ ή τεχνολογία εἶναι ποσοτική. Τό δυτικό πνευμα εἶναι ποσοτικό, στατιστικό, δέν εἶναι ποιοτικό. Δεν ἐνδιαῷέρεται για τήν ουσία μιας ίδέας αλλα για πόσα

πῖκ ί9α|εργασί9η ἶια Οκῖἔο ζροῖῃαδ Θα ἶμιλἶησἶι̃ γεια 12 |χρΟνια®| θα /γίαἔ 1/ἶχη̨̃ρἶδία και θαΰδίἶη δειλία για δυἶ εὅδομαδες (λίγαε ὅεὅαίωςε ἶπειδγί Ο ανίἦρΐπος αί/ΠΟΪ ἶίἑίαί ΒρεΤαν\:Ος)° Σΐνεπίΐςε Τι̃ρεπεί να Οῖναρωυηθἶι̃ Ο Ελἶδηναἶε Οῖοἶν περίῷἶρεἶαίη̨̃ίω το αυτοκινητο του μιλωντας στο κινητο τηλεῷωνο του, με την εκ­ θαμὅο ποσοτική σκέψη, ‹‹αχ, τί κανει αυτή ἐπιστήμηί» αλλα λέ­ γοντας στόν συνομιλητή του, «Ἐλα ρε μαλακα», σέ τί διαῷέρει από ἔναν χιμπαντζή πού θα ευρίσκετο στήν ἰδ ια ακριὅῶς Θέση; Οί κυ­

νιιση

εεε επιστήμη, δηλαδη

ιγ

στροῷή του ανυρὡπου, για αυτό

ἄτο α υποστ Ν

μζ,

,ηρ

ίζουν αυτήν τήν ίδέα. υΑλλα η πλήρης γελοωγραῷία ­ 8 Ν ι ι ε ›νύπα κτ ἀ Ξ [_ <

της εσῖῦωΐἶαυ ἔἶλοὅηςι υτικης

επυἶῃηίἶηἶἑἶἔ Ἱἕἑῖ π

Οἕ

ει̃αιμὰῖώ

κῖνἕἶζἰς ,ἕἑεἔἔἰῖγι̃ἶἔιη̨̃ἑσω̨̃ζἰἶἐῖῖνἶἑ ἶλεγαλύω̨̃ερος «ἶΑῖ1ἰρΜανός» ἔπίότήμων του

Κ'

αἶωνοἐι υΑλὅέρτος ἹΆ.ι·νστα.ι.ν 0879­ίθὕὅ), ἔλαὅε

τό ὅραὅεἴο Νομπέλ της Φυσικής τό

ίθἔί

­116­

ως

Γερμανόὲ Ἑὅραἶος καί

Φῇεεεε θα γπεεῇιεν 2 /1/2

ιεονιη̃ ιιιλη̨̃νταε

πἶίδίῖχ· Το ΐεΟΥεννἶι̃ΤΟ> στον

ἶΕΡωΤΟ/Χίἴἴλνἶ Της ζωης τοιό Θ?

λη|14ἶ λίἶρα σοἶλίΐι θἶί περπἶωηση

μὲε

Τα Έεἶσερα |150

ὅγω

λίλἐομετρἶί

Τρ? των

Φαη

ὅεἦνήἶεις μοῖς θέλοιἰν νά! ΐᾶς ἶεεήσουν νἱί ὁΐἶγίρετοῦμἶ Οἶχονομίοῖ για να πγζἴαίνη καλα και Οχι η Οικονομία να υπηρεῖη ἶμαῷ Ρλω 05 πολιτισμοί πρίν από τήν ἐμῷανιση της Δύσεως, και πρωτιστως ο

_

117

­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ '|”ΙῖΛ()Σ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

έλληνικός καί ό κινεζικός, εἶχαν καί έπιστημη καί καταπληκτικη τεχνολογία, την οποίοι όμως ἐχογγσιμοποίοον ὲπιλοχπιπῶογ διοπι ἐν­

ΑοξανονΤαΤ αι μΞίώνονΤαΤ μέ Τήν παοοδο Τ οο χοονοα Φεοΰ εἰπεῖν απο τό 1074 μέχρι τό 2000; Τα στατιστικα στοιχεία υπαρχουν: είναι

για τό ποιοτικό κέρδος πού όλα έπέψερε στην οὐσία τοῦ ανθρώπου καί όχι για τό ποσοτικό χρηματικό καπιταλιστικό κέρ­ δος. (Η Κίνα δέν έχρησιμοποίησε μερικές από τίς πρωτοπόρες τε­ χνολογικές έψευρέσεις της διότι δέν συνέψεραν στόν ανδρωπο. (Ο "Ελλην σημερα εύρίσκεται σέ ανοδικη πορεία. Ἐαν ό κ. Χουλιαρας

τα έκλογικα αποτελέσματα. Σέ καδε έκλογη οί Γροιικύλοι είναι τό σύνολο τῶν ψηψισαντων τα κόμματα του κατεστημένου, δηλαδη πού αποδέχονται τό Σύνταγμα του έξευτελισμένου κρατιδίου τῶν ΰΑ¬9η­ νῶν. Δέν είναι Γραικύλοι όσοι ψηψίζουν λευκό καί όσοι ψηψίζουν

διεψέροντο

καί καδε πολίτης σαν αὐτόν αψυπνισδη καί έπιστρέψει στην δη­ μιουργικη σκέψη τῶν προγόνων του, θα παύση να λιόανίζη τόν λο­

πεοίθωοίαχα ἐξωκοίνοὅοολεω̃ίκα %ομμαΤα αι κομμ­αΤα Τα οποία έχουν δηλώσει αψηνουν να έννοηδη ότι έαν έλθουν στην αρχη όλα ανατρέψουν τό παρόν σύστημα. Τέτοια ηταν η αρχικη Θέση του ΚΚΕ

γοκλόπο ῦΑμερικανό καί δα οἶκοδομηση, έπί τῶν έρειπίων του κα­ ταρρέοντος δυτικού πολιτισμοῦ, την νέα Ρωμανία.

καί μέχρι

Στό Πανεπιστημιο της Ἱοτταόας κατετέδη προσψατως σχέδιο έργασίας ένός ψοιτητου μέ τίτλο, «Τό ψαινόμενο τού γραικυλισμοῦ». Στόν τομέα της λογοτεχνίας είχαμε πρό τριακοντοιετίοις ἔνοι μοοι̃ι­ στόρημα ποό ησχολεἰτο με τό Θέμα, ἔργο του̃ διπλωματου Ρόδη Ρούψου, Οι(Γραικύλοι, Ίκαρος, 1007, ὥς καί μελέτη του, ὑπό μορ­ ψην τριῶν αρδρων, της ίδίας έποχης, στην οποία έπλεκε τό ἐγκὼμιο του γραικυλισμου, μέ τίτλο «Ἀπολογία μιας παρακμης», στο πε­ ριοδικό Ἐποχές, τεύχη 42, 43, 44, Ἱοκτ., Νοεμὅρ., Δεκ, 1060,

αύτόν πού ψηψίζει τό ἕνα από τα δύο μεγαλα κόμματα του κατε­

ΣΤόν Τομέα όμως της Ἱστορίας καί της Πολ ιτικης Ἑιπιστημης,

σχετικη ολοκληρωμένη μελέτη

δέν ύπαρχει ένῶ τό ψαινόμενο κυ­

ριαρχεἴπλέον τόσο έντονα στην έλλαδικη κοινωνία ῶστε ακόμη καί ὁ αρχιεπίσκοπος ἹΑοι̃ηνῶν κοιί πάσης 'Ελλάδος Χοιοποοοολος νά όι̃εωρηση αναγκαίο το 1998 νά πο ἐπιοηρ,οινγγ_ Τό αρχικό έρώτημα του έρευνητοῦ είναι ψυσικα: τί έστί Γραικύ­ λος; καί η απαντηση είναι: «Γραικύλος είναι ό πολίτης πού αποδέ­ χεται την παρακμη του έλληνικοῦ κρατους καί την στηρίζει μέ την ψηψο του››_ Το δεοπερο ἐρὼτημα εἶναι: πόσοι εἶναι οί Γραικύλοι; ..

118

..

ζων τό

οΤημένοο­

καί Τῆς ΕΔΑ­ Φοοίκα οίιμεοα ο ψὉΦί­ δηλώνει Γραικύλος αν καί σέ μικρότερο ποσοστό από

Το 1987 ἑμμέοωἐ

ΚΚΕ

Ἡ ο'ΤαΤ9ερἠ ανοδοἐ Τῶν λεοκῶν ψὉΦοδελΤίων Θα οΤ1μαΤο­

δοτουσε συνεπῶς στατιστικη πτώση του γραικυλισμου καί αναπτέ­ ρωση τῶν προσδοκιῶν

για μια

ἔἔοδο από τό

τέλμα της παρακμηε.

Πομωἐι γία Την 7ΤοίοΤικἢ οριοδέτηση του γραικυλισμοῦ› δοΤΤ­ κη έπιστημη δέν προσψέρει έρευνητ ικα ἐργαλεῖα, έψίόσον ὅασίζεται έξ όλοκληρου στην ποσοτικη ἔννοια καί όίεωρεἴ αντιεπιστημονικη καί ύποκειμενικη οίαδηποτε ποιοτικη αξιολόγηση τοῦ ψαινομένου. ἸΕτσι, χρησιμοποιώντας τα έργαλεἴα του κατεστημένου, καταλη­ γουμε στην αντικειμενικη διαπίστωση πώς αριθμητικα τουλαχι­ στον,

πλείοψηῷία ῖῶν ψγίςίῃσἀντων πρέπεί νά εἶναι συνείδγίίοποίη μένοι Γραικύλοι, παρα τίς πρόσψατες ἐνδείξεις περί ανόδου του έθνι­

κου ψρονηματος καί ασχέτως έαν δέν κατέχουν τό λογοτεχνικό τα­ λένΤο ἑνοο Ρόδη Ρούψοο γία να ἐκῷραοοον Την ποοοἡλωοίι Τομέ οΤον

γραικυλισμό. Δύο κρούσματα γραικυλισμου συνιστουν ό οίκουμενισμός καί ό ίπεκτσισμός. Πρόκειταιγια δύο όψεις τοῦ ίδίου νομίσματος. Οίκου­ ..

119

­

το ΒΥ2ΑΝΤιΝο ΠΡοτΥΠο ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ κΑι το τι¬:Λ‹››; των κ‹›ιΝ‹›μ‹›νΛεντιΣΜοΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΠΣΙΚΗΣ

μενισμός καί ἰπεκτσισμός προέρχονται άπο

οοολοποέπεια χαί

.οἠν

..

ἶίνει όω̨̃όλαλμοοἶανές ὅτῖ τα ἶδεολοογι­ κα καὕεστωτα παρερχονται ενω οοι πολιτισμοι παραμενουνἐνιἔ οπα ­ ναλαὅη με καὕυστεοηση τριαντα ετων την θεωρια μου της ν ιαμε­ σης Πἶθιοχηςο στο αριἶρο/του «Συγκρουση Πολ ιτισμωνἶ ­που ­ του κομμομνισμοῦ εἶχε πλέον

τ

~ ε

την πληρη ἔλλειψη ἐῷευρετικότητος του σημερινου ελληνικου κα­ Τεστημένου που ως όδελλα κόλλα στό σῶμα του εκαστοτε ισχυρό­ .οέοοο Σήμερα ἀνἠκομεν στην Δόση, αὕριο στην Ιαπωνια,Ἱμει9αυριο σέ κάποιον ἄη̨̃\η̨̃\ο_ Φιει̃όινει να μην χρειασΰη να σκεῷὕουμε απο μονοι | μας· Οζ ἐῷημερίδες μας καλύπτονται από μεταῷρασμενα καἔί αναμα­ σημένα ἄρθρα τῆς Ἑσπερίας καί ἄν Τό «Τρἀο .οο(.οολεοΤοωο»| ἶῖτα­ νἑλθη σάς πόλεις Ίοὰ εἶναι διότι πλούσιοι Ελη̨̃ετια το εχει ο

τοπ ιν ενινοε όιὅλιο­|για να αναστατωτἔλη το| ποονελληνοιοῖ επειδη εδε­ χιἶη και αυτος επιτελους πως ­ευτυχωςογια μας _ (Ξεν ανηκἶιεν στην

®

Δυση αλλα στην ¦Ενδιαμεση η̨ξεριοχηξ Κρυος ι ρως ε|κυ ησοε στο μετωπο των Γραικυλων. Οσο τα ελενεοο Κιτσικης, ποιος τον ακου­

χαύχημὰ

~

γεϊτωραῖομως το επανελαμοέῖανε το αμοερικανικο αῷεντικο τους.

ί

Εγώ) ἐπειδη ημουν (Έλλην, καί συνεπως ὰμελητεα ποσοτηἔ κια τοικ οοοτοιτοιοττο ιιοο, αν οοτοογοιτοον οτ ἐιιτντοοτηο τηἶ/ ιδεαἶ ι μ τη̃ο Ενοιοιμτοητ Πεμαηιηα ποὺ ηδη από τα κμανια ταν 69, Οταν α

ναἦαληααἦ

παντες επέμεναν να διαιρουν τόν κόσμο σε ίδεολόγικεςοῷαιρες, Θπἶυ̃· ι ρουσίαἶια αῷειδῶς σέ πάμπολλα ἄρόλρα μου και ὅιἔλια την ὕεωρια

σῖγὶσγἶ τον Αίῖῳαῖχνο καοθμπἶυῦ που απἶδελἑηΰοπως ἶεν είμἶΰα δυτικρστροῷοι, εἶεμανη κατα του αντιγραῷεοι, αηοχι του Κιτσικη,

ότι περισσότερη σημασία εἶχε η διακριση μεταξυ πΟ|λι3ΉσΉἶίων Ἑνδιαμεση Περιοχη ὥς όμὕοδοἔο­ισλαμικγμ Οῖν”ΠεΉἸ9Ξ“ περιοχῶν το στην καὕολικο­προτεσταντικη Δόση καί στην ίνδουιστικοἦουδδ ι­ στικη ¬Ανατολη) καί πώς Φερί είπεἶν τό χαθακι̃ἶὶθξίστικο Ήἢἔ Ρμυ­ μανίας ἦταν πώς ἀνῆκε σῖἡν Ἐοδιἀμεση Πεοιοχη ωςἕαοουχημενη

Τουλαλίσῖἶν του ι̃ῖουνμἶῃι̃· Φἶντασρείῖε ἔν Οῖῳίἶ μας Τξεῷεί

Ι

Ι\ῖ[ηπως~ειχ)ε αποςοασισεἔ να μας εκοιωξη απο την ὕαλπωρη τηο κου _

ἔἶναε αηε εναηπαιαηε ανααεο Αααμη ααι Ο αμαδμα αναδναιαοαε αν· ἔῖμηαταε Γιανναμαε στην Ιζααημηανηο ανα να ενααα ­

μου

η Ἰῖχπίῖλνία και Τοἶλμησΐ Ἰαπων|να|δηλωσ*ι̃ ι̃τωἔ δἶν είμεΰα Ἰαπωνες> με οποσους κρυὅαδες υὅρεων όἶαοτον περιλουσωμεὸ

­Αλλο Οίκἶυμενίσμἶἔ καί αἶλλο δίαλ|ΟγΞ)ἔ· ίἶχ ἹΟἙΟἘ μἶ Ήἔ αλλες ιῇρησκειες συμῷερει τα μεγιστα την φρ οδοξια ενω ο οικουῖ μενισμος την η̨καταστρειρει και οτην αῷομοιωνει. Παραοειγμαζ το

άπο αη̨̃ῶνες στό Φρόνημα της Ὁρὕοδοξίας καί διόλου οτι ητοοσοσ ια­

ἶί

λιστικη, επειδη για μερικές δεκάδες Χρόνια είχε ὰποδελὕη ΈΪΝ χ0μ“ μουνισμό.

Οί

πἶίθημα Έοἶν Ου\””των› Οπἶωιῖ απο τα μεἶα του ΙΣΤ Οῖἕνοςα επε­ ζἶὶῖγι̃σαἶί Την πρἶστἶίσια Τοΐ παπα> ἶία”"ι̃Ρἶ)ν”Πἶἔ το ορἦο ῖ)ξ®|”ωπίῖ κο, συνεχισαν να|κανουν τονησταυροσ τους ορθοδοξα και να λενε το Ριστευω χωρίς ποη̨ῷιλιοκὅε. Ρμως|ο παπαςο, ως πολιτικος ηγοτης

δέ δυτικοί κομμουνιστολόγοι ἔγραῷαν συγγραμμαι̃α

ἐπί συγγραμμάτων για την Ρουμανία, χωρίς ποσως να γνωριζουν, οὔτε καί να ἐνδιαῷἑρονται για τό πολιτιστικό παρελθόν της Ιῖουμαῖ νιοιτ κοιι οονοκοινοιν το Βοοκονμἐοτι μέ τό Οὐλαν Μηατόμ επειδη ἦσαν καί Οἱ δύο κομμοονιοοικέο ποωτεύουσεῷ

ηαελα απλως να αμἔηαη αανε ἶηαδαμε τομ: με/αποτελεσμα την ααα· ξενωση σημαντικων πληιἶυσμωι̃απο τον ορόοδοξο κορμό, την στο­

οιοχττοτ ἕως τοττ μέ το οτμοι, ο Αμεμαανοε συναδελῷός μου Σαμουελ Χαντινγκτον, όταν μετα την καταρρευση

δἔακη ανα αηναμαααηο σε αημαα σημερα να αεωμαννααιο ηαλλα

Ἐ<雬9οιοτ οοωτ ἔνοις

­ι2ο­

αυτων, καὕθλικθιι ο

­ιοι­

αἔ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

(Ο οἶκουμενισμός ρέπει ύποχρεωτικῶς πρό: αον

αἶρετικα. Συνεπῶς, πῶς εἶναι δυνατόν, ό Ἑλλην ό όποιος ααελα του ύπόκειται καδε Κυριακη στην ἐκκλησία της ένορίας του ένῶ ησαν

ονΥκΡὉ”ασΗ~ό­

Τελικῶἐ δέν οομῷἐρεί οὔαε καί Τόν ίοχνοόαερο­ σοααν δύο νοσα Ψ­α τατα ῷαγητα ανακατευδουν χαλανε καί τα δύο. ἹΑπεκαλεσα σέ ὅιὅλίο μου, τό 133ὅ, τόν μητροπολιτικό ναό τῶν ἹΑαηνῶν πού έκτί­ σδη από τό 1838 μέχρι τό 1832, πανω σέ αρχικα σχέδια του Δανοιἶ

σέ πλύση έγκεῷαλου καί αἶσδηματων, ακούγοντας ῷραγκευμένη λειτουργία, να αντιδραση στόν έξανδραποδισμό του καί να διαμαρ­ τυρηαη ακούγοντας πώς αοραόδοξες Ἰἔκκλησίες εἶναι μέλη στην

αρχιτέκτονοο Θεοινίλον Χανοεν μέ οομἔολη Τοῦ (ίΕλλὉνο€ Δημγΐ τρίου Ζέ­ζου καί του Γαλλου Μπουλανζέ καί πού ηταν μίγμα δια­ Φόρων δυτικῶν αρχιτεκτονικῶν ρυδμῶν, αναμεμιγμένων μέ καποια δόση ὅυξαντινοῦ, παραδειγμα οίκουμενισμοῦ, δηλαδη σύμὅολο πλη­

Γενεύη της Ἑ.λὅετίας, μαζί μέ τούς Προτεσταντες, του Παγκο­ σμίου Συμὅουλίου Ἑκκλησιῶν; Πληροῷορῶ έκείνους πού

ΙΘ' αἶἶονοα

σκεἶες. Σημειωτέον πώς

αποαανὡν, πρό μερικῶν ἐτῶν, αρχηγός της αποκαλουμένης αοραοδόξου Ἐικκλησίας της Ἱνδίας ­αν καί

ηδύνατο η Αύτοκέῷαλοἐ Ἐκκλησία της Ελλαδος να δίαμαρτορητ δη, έῷα ὅσον τό έν λόγῳ οἶκουμενικό αρχιτεκτονικό έκτρωμα αντα­

δ

Κοπτοχαλδαία­ καί μητροπολίτης Νέου Δελχί, υπεύδυνος συνε­ πῶς για την έκκλησία αύτη, Παυλος Μαρ Γρηγόριος, έχρημα­"σέ πρόεδρος τοῦ Παγκοσμίου Συμὅουλίου Ἑκκλησιῶν καί δέν μοῦ εἶχε κρύψει τό οίκουμενιστικό του ῷρόνημα. Ὁ δέ περίῷημος Σέρὅος δογ­ ματολόγος, αρχιμανδρίτης Ἱουστἶνος Πόποὅιτς, εἶχε γραψει (ὅλ.

ίδ ια τό 1833, ὅταν

νακλα την ατμόσῷαιρα μέσα στην ὁποία ίδρύδη Οἱ Φρὰγκοι την η̨̃πο­χρέωσαν να αποκοπη από τό Οἶκουμενικό Πα· Τριαρχέίο καί να μεταὅληδη σέ καισαροπαπικη. Πραγματι, η νεο·

σύστατη Έίκκλησία τῶν αΑδηνῶν ητο υποχρεωμένη να ύπακούει στόν ὅασιλέα αΌδωνα ῶς αρχη της Ορθοδόξου Ἐκκληοίαα ὁ ὁποἶοἐ

Όραόδοξος Τύπος, 1­θ­1376) πώς έαεώρει την συμμετοχη τῶν Όρ­ Θοδόξων στό Παγκόσμιο Συμὅουλιο Εκκλησιών, ὡς ω̃ουλικόν ὲξευ­

ητο κααολικός, μέσα στα πλαίσια της εκκλησιαστικῆς ιιεταρρυιν­ μίοεωο Έοῦ Βαοαροῦ προαεοαανῖον ΓκεώΡ'Υκ Φαν Μαονοερ καί να ακούη μέσα στίς ίδιες τίο ἐκκληοίεέ Της κηοναιμααα ποοΐεσααναῶν ἶεροκηρύκων κουὅαληδέντων έξ Ἱἔσπερίαςί (Ο "Ελλην ῷοιτητης πού έστέλλετο να σπουδαση δεολογία στίς καδολικές καί προτε­

­ΙΖΖ­

απορησουν ὅτι αεωρῶ μη πρέπουσα

στασιο καί ητο διακοσμημένη μέ οίκουμενικό χαρακτηρα. (Η έκ­ κλησία αι)­ση ἐχρησγμοπογεη̨̃ω χαί γιά συμπροο­ευχές μέ ἄλλες ηργρ

Τἦἐ ἑλλαδικἦἐ κοινωνίας­ ΉΑλλωοΤ€ πῶἐ Θα

σταντικές Σχολές της Δνοεωα ἑκίοΐοέξίαονααἐ ἐδίδαοκε σέ Ἰορθοτ δοἔοοἐ αὐτα πού του̃ εἶχαν διδαἔεα νομίζονῖαἐ πὼἐ ἦῖαν ὀρθοδοξα

όλα

την παρουσία μας στό Συμὅούλιο Ἐκκλησιῶν, πώς στην διαρκεια έπισκέψεώς μου στό Νέο Δελχί, είσηλαα έκπληκτος στην έκκλη­ σία τοῦ Ὁρδοδόξου Χριστιανικοῦ Κέντρου, η ὁποία δέν εἶχε είκονο­

ρους ανυποληψίας για οἶαδηποτε Θρησκεία. Ἀλλα ὅτι αύτό τό ἔκτρω­ μα παραμένει ακόμη καί σημερα, παρα Τίἐ ὀλίΥίοΤε€ καί Η­ερ­ονωμ­έ· νες διαμαρτυρίες καί ότι κανείς μέχρι στιγμἦἐ δέν ἐπΡόΤε1νε να αό κατεδαῷίση, αποκαλύπτει τό μέγεδος γραικυλισμου, ηδη από τα

μέσα τοῦ

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|Ν()ΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

τελισμόν›› καί ῶς «ανηκουστον προδοσίαν». Συνεπῶς, αποικιοποίη­ ση της (Ελλαδος μετα τό 1821, συνετελέσθη μέ την ὅοηδεια του δόγματος του οἶκουμενισμου, πού δύναται να χαρακτηρισδη ὅχι απλῶς αίρεση αλλα ίδεολογία κατοχικῶν μαυραγοριτῶν. ι ν

Στην δ ιεδνη πολιτικη τού γραικυλισμοῦ, ό ίπεκτσισμός εἶναι τό αντίστοιχο τοῦ οίκουμενισμου στην δρησκευτικη πολιτικη. ἹΑμ‹ρό­

­123­

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κί)ΙΝί)|ὶΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ ι·Β

Τοοα Τα ιοαινοιιονα ποοέοχονΤαι

οχι απο

Τον οοοαομο

και Τγγν αγαπη

αλλα απο Τον οοολοποέ“ ἑπασποπ ιοχοοο· Γογονος εἶναι πώς οι γνιοοΤοι πολι”

ποος Τον αλλοολογγαπο παι Τον αλλοεολνγγ

πεια πρόἐ Τόν

'Ξ

ρυμα ήταν υποπτο και πχ

κ

το

γιατι

­¬

υπήρξα

‹·

ο

:

μονος

ι·

ο

τ

×­

σ

­¬

οποιος, αῷου το κ

έπήρα στα χέρια μου ὥς τεκμήριο, τελικα δέν τό απεδέχιοήν. Είχα προσοέσει στήν συνέντευξή αύτή πώς τό απέραντο μαρτύριο τοῦ τουρ­

αστικό ὅενιζελϋπό Φιλελεοοερο χαρα ποο ποοιιοοονοον Τον Τοοοπιπο λαό ως μεσανατολικό σέ αντίοεσή μέ τόν ἑαυτό τους πού τόν οεω­

κικοῦ λαοδ, πού τα καλύτερα του παιδια δολοῷονοῦνται κατα χι­ λιαδες από τα κρατικα κομμαντος Θανατου, οι χιλιαδες τουρκικές οικογένειες πού ζοῦν τήν αγωνία τῶν «αγνοουμένων τους δολοῷονή­ ρένων παγδγῶκ χωρία να Τακ δίδουν Τήν παραμικρή πληρρρρρία για

και πολιΤιοιι·ένο· Ειναι οι γνιοαΤοι Τῆς Διπιπαι̃ς Παραταξεως οί οποιοι έξευτελίζουν τόν έλλήνισμό τώρα καί δύο

λῃακη καί

πιποι ποο αποοέχογγοαν Το οοαοοιο Ἀμ·πνΤι ἹποαΤοι ανἠποον οΤον

Ροον οοοωπαοα αοα

αίῶνες πού εορίσκονται στήν ἐξουσία­ Σἑ ο”χοΤιπγι̃ οονένΤοοςγι̃ μιοο

είχα δώσει σέ αθγι̃ναι­πγι̃ οΦγγμ·οοιοα› Το 1θθο› ειχα ογι̃λιοοει πιος «ἔγμοοικ εἶμαι καί θα εἶμαι τουρκόῷιλθἐ ὅπως Το ἔχω λοπΤοιιοοοος

τήν ἑξαῷανισή των, αύτα τα ῷοοερα δέν συγκινοδν τόν οΑνδρέα Πο­ Τα μέλη Τῆς «λἑακηρ» ἑλληνρρρρρκγκα̨κ ργλέαῳκ

για τόν οποιο αὐτοί οι κύκλοι ανήγαγον τόν ίπεκτσι­ πολιτική αιρεσή τοῦ έλλήνισμοο, χωρίς να έχουν τήν παρα­

(Ο λόγος

πού

σμό σέ

ἐξγγγγι̃οοι οέ ολα Τα γοαπΤα ο·οο› οοῶ

μικρή συμπαιοεια πρός τόν τουρκικό λαό, εἶναι πώς μέ τόν τρόπο αὐτό νομίζουν οτι Θα γίνουν αρεστοί στούς δυτικούς συμμαχους, δήλαδή στό αῷεντικό τους. Πρός χαριν τής έξαπλώσεως τοῦ έμπο­

λοἐ οπο Τὴν ἔννοια ποο

και ΤοιανΤα χοονια· Τοοοποαο

ΤΙΤαν Τοοοποςοιλοι

οι οπαοοι :

·›

Τγγς ι

οιναΤολιπΤις

αντιδυτικῆε παωπἀξεως Ἰων Δοαγοοιιιγις παι Ααανασιος Σονλιω” τής, Οι ὁποἶοι ὀνειΡεοονΤο Τγγν ιοοοογι̃ ολλγγνοΤοοοπιπγι̃ς οονοιι·οοπον“ δ¿ας»_

α

ε

(Οταν

πό

1996 ἐποπλοςοοογι̃οα ας ιι·ποοΤοέλλοο οΤγἸν Τοοοπια οι”

ολιο μου οΤα Τοοοπιπα μέ ΤιΤλο Τοοοποολλαονιαιή ΑιαΤοχοαΤοοια=

ο

τότε πρωοοποοογος Τγγς Τοοοπιας ἔπανο σΤον Τοοοπιπο Τοπο› α Τις οι Μαρτίου 1998, τήν ἔἔήε δήλωσἢἴ «(0 ποοοιίοαιος ιαΤοοιπος ΚιΤσι” κηἐ μέ πό οιολιο ποο αο”ιο αι̃νοιξο νέο οοοιιο· Ειογαο­ολη για να οξα­ λείψή τό μισος καί τήν ασυνεννοησία μεταξύ τοῦιτουρκικοῦ καί τοῦ έλλήνικοῦ έθνους. Θα ήθελα να ίδῶ στό μέλλον και αλλους Κιτσί­ πγγοοςαα·

Παοα ΤαοΤα›

Το ιοθοα ιιιοο οοιοοΤο Το

Αι

οοαοοτο ἹποπΤο­ι

αλλα για

οχι για Τα πολλα ιοΤοοιπα οιολια ιιοο

ποοι Τοοοπιας

ὅιολίο μου,

Καλἦς (Βιολιοπωλεοο

ΓΟ

οΆνδυς Οπόν χαίρό Τῆς

Το

Τῆς

οΕστια€› 1989) ποο αγιαν ποιγπιπγι̃ οολλογγι̃ι ΣΤγι̃ν ποοαναιοοοολοιοα συνέντευξή έξήγήσα δια μακρῶν πως αντελήῷοιήν οτι τό έν λόγῳ

_ 124 ··

~

καί των στρατήγικων συμῷερόντων τής Δύσεως ειναι έτοιμοι να αποδεχιοοῦν ακόμή καί τόν σουννιτικό ἶσλαμισμό, ῷυσικα σαουδα­ ραοικοῦ καπ ιταλ ιστικοῦ τύπου. Καί κανουν πώς αγνοοῦν οτι ο μα­ καρίτής δήμοσιογραῷος οΑμπντί Ἰπεκτσί, πρός τιμήν τοῦ οποίου ρίου

καόιιερώιοή τό ὅραοεἴο, ήταν, οπως καί ο ομόῷρων του είσὅολεύς τής Κύπρου Ἑτζεὅίτ τοῦ οποίου οπήρξε καί σύμὅουλος, ανΰέλλήν, πού απαιτοῦσε να ασκήθή ὅία κατα τής Ελλαδος για να ῷρονήματισόιή

καί να δοὕή τέλος στήν «ήγεμονία τῶν Ἑλλήνων στό Αιγαίο». Οἰκρραρνγααρρ καί ρρνραμρνααλγραρρ εἶναι Τα δύο καρακτηργ­ σαρκα .ροκ ααρργκανγκῆρ νρραρρπίαργ Χωρίς παραδοση, Οί ΗΠΑ ὑπε­

στήριξαν παντοτε τό ατομικιστικό πρότυπο τής καπιταλιστικής κοινωνίας, έπιζήτώντας τό χωνευτήρι (ΠτοΙτἰηρ ροτ) πού είναι ἔνας

πολιτισμικός καννιὅαλισμός καί συνολέτει μίαν από τίς απεχοέστε­ ρες μορῷές τοῦ ατομικισμοῦ, καὕώς καταστρέῷει, συντρίὅει οριστι­

κι

ΔΗΜΗ ΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ἰ

Το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΊἹΞΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

κά Τήν προσωπικότητα τῶν ανὕρωπίνων πλασμάτων, μια προσωπι­ κὀτητα πού η̨̃ῷἀυόι̃ήκε από γενεές όλόκλήρες σέ ἔναν πλουσιο, αρ­

όπως τόν εαυτόν μας; Άλλα στήν ἕίινα, επειδή δέν εἶναι χριστιανι­ κο εδνος, οι κριτοικοι τής δεν αισδανονται δεμενοι με τήν|χριστιανι­

χἑγονο κοινωνικό ιστό. Παίρνουν όλοκλήρωμένα προσωπα και δολο· ῷονωντας τό πνεῦμα τους, τα υποὅιὅαζουν σέ ατομα. Τα παιρνουν ἀπό Τά Τέσσερα σημεια τής γής: τόν καΰολικό Πολωνό, τόν όριδοδο­ ξο °Ελληνα7 Τόν μοοσουλμανο Αἶγυπτιο, τόν ἶνδουι­στή Ἰνδοζ τον

κή δ ιδασκαλια», του δολλαριου

που ῷερει τήν επ ιγραω̨̃ή «ιιτ (ἔοὀ (εχουμε εμπιστοσυνή στον Θεό). Πομιζω πως στα συγγραμματα μου εχω επαρκως| αναλυσει υῷή του Ξρονταμενταλιιῖμου ως τυπικου δυτικου προιοντρς. Ιῖι αυτο και τον ορδοδοξισμο ή ορθόδοξο ῷονταμενταλισμο, που εχω επανει­ ννε ττιιετ››

ὅουδδιστἡ Κινέζο) και ­σόι πολτοποιοῦν μέσα στό χωνευτήρι, απ οπου ἀναδύεται ὁ δυτικός ἄνθρωπος Τῆς πλανήτικής καπιταλιστικής οἶ­

λήμμένως καυτήριασει, τόν

όπεστήριξε ­αμέσως μόλις ἐξεδήλὼθή­ τόν οἶκουμενισμο του Βατι· κοινου̃ και ὑπεραμυνεται παντου και πάντα οιασδήποτε συγκρήτι­ ὅπως εἶναι Νέα ιΕπΟχη (Νενν

Αἔε) και

μαζί με τόν ἑδνικισμό, αιρεσή, για πολιτικήπδεολογία πού χρήσιμοπριεἶ τήν Ορι9οδοξια!ως μεσον επ ιόολής του εόἶνικισμου. Ἑπιπλεον, ο ῷοντα­ μεντοιλισμοςῖ ενω αποτρεπει τον δ ιαλογο μεταξυ των δρήσκειων, περιεργωςῖ λογῳελλείψεως διἶιλεκτικής σκέψεως, Ξτοοἶυεταιἰχέρι με χερι: με τον οικουμενισμο. Αλλωστε, το ΙΘΠ, ειχε ιδρυδει στις

ἄλλα νεοεκὡιιιιιιι χιλιάδων ιιιοεσεων. στό

δῆθεν της δεη·

ΗΠΑ ιι<<Πατ×Οσιι­ια Χειετι<×νι×ο Φονταιιενταλιεταιι Ετοιιεεα»

κονομίας. Πρόκειται πραγματι για ἔναν ανδρὡπινο πολτόῖκατανα­ χωκιικὀ ἄ­ι;ομ_ο7 ποό προκαλει ναυτια. Γιϋ αυτό καί ή (λυασιγκτων

σκευτικἦς ἑλευθερίας.

ὅνοιι­Οι

όλεωρῶ,

εόόοσον πρόκειται

(ννοτΙὀ

Ριιιτὀειιιτεητεὶε Ξλεεοοιοτιοη). Τήν δυτικσή προε­ λευσή του ῷονταμενταλισμου τήν αποδεικνυει περαιτερω ή προε­

”Η οόσιοιστική ἔλλειψή δ ιαλεκτικής σκέψεως τῶν =Αμερικανων τοός ῶὕεἴ πάντα στα ἄκρα, σε μονοδιαστατες θεωρήσεις και σέ μια καῖαπχγι̃χιῃχἀ ἀῷελή όποκρισία. Έτσι, ό πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων

ε~(ἶΙττ1ετ1ει11

λευσή των πλεον ακραιων ῷονταμενταλιστων ολων των ὕρήσκειων. Τυπικό παραδειγμα, οι Ἑὅραἴοι ςρονταμενταλιστες πού τό κέντρο

Πολιτειών Τζων Κου­ἴνσυ ΉΑνταμς, ήδή πρό ἰὕθ ἐτῶν, τό ἱἔμιἔ, εἶχε δικαιολογήσει τόν πόλεμο ἐπιὅολής ναρκωτικών (του όπιου) Κίνας) μέ Τά ἑξἦς λόγια: «ιΗ Θασικἠ ἀρχὴ τής κινεζικής

τους ειναι ή Νέα Ύόρκή. 10 πρωήν πρωθυπουργος του Ἰσραήλ,

Βενιαμίν Νετανιαχουἴ πού ήτο εκόραστής αυτουπου εἕραῖκου νταμενταλισμου, προήρχετααπο τήν αμερικανική διασπορα.

Φο­

αυτοκρατορίας εἶναι αντιεμπορική. Δεν αναγνωρίζει τήν όποχρεωσή νά κάμη ἐμπορικἑς ἀνταλλαγὲς μέ ἄλλες χωρες. Ειναι καιρος να

νορθοδοξων, ο ιρονταμενταλισμος, «αρνειται τον γονιμο

όπόιρξή τέλος σΰ αότήν τήν πελώρια προσὅολή στα δ ικαιώματα τής ἀνθρὡπ [νης Φύσης και στήν πρὼτή αρχή του διεὕνους δ ικαιου››,Ἱδ ιο­

ῷαδ ιαλογακαι απορρίπτει αλαζονικα τούς ἀντιῷρονουντας. Περιῷρο­ νει τον πλουτο τής ποικιλιας των απόψεων και επ ιμενει ῷανατικα στήν

Οπως το επεσήμανε σωστα, το ἰἔἶἕῃ, όιὅλιο παραδοσιακων

τι «ἦ ἢιει̃ιχή ῷποχρέωσή να συνάπτονται εμπορικές ανταλλαγες ανα­

126

_

και ῷιλαδελ­

μονοδιαστατή και μονολιιἕλική αντιλήψήτής. Δεν| κατανοει και δεν Θελει τήν ενοτήτα εν τή ποικιλια και τήν /ποικιλια εν τή/ενοτήτιἶ.

μεσα στά ἔι9νή, στήριζεται δλοκλήρωτικα, αποκλειστικα, στήν χρι­ στιανική διδασκαλία, που μας ζήτα νό αγαπουμε τόν πλήσιον μας

­

Ελλη­

( Αρχιμανδριτής Κυπριανός Αγιοκυπριανιτής, Ορὕοδοξια και Οι­ αἱ

­

127

­

9”

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ1Ν()ΒΟΥΛΕΥΊ”ΙΣΜΟΥ

ο Αδ Ὁ| να° ενταλισμθὅπ χουμεναη Κωησέἔ. 90190δΟξι ἶζ κ 0" Φούνταμ1ΘΘ7 Ϊ τ "" '_ δ ν Ενι τα ενων σ. . νω· Εἶίδοσεις Ιερας Σ υνοἕἰυ τω σ μζ ° ' ) Ξ στοτερη σύγγραῷευς του αγγλοσαξωνικου Καναδα, Μαργκαρετ Ατ­ π

7

κ

Ϊ

κ

κ

Ἱ

ι

~

ι ι της Δύσεως. Έ/ςαίρεση κανουμε για τις ανατολικες χριστιανικές ε ι ι ι ι ι ι ι ­ 0 αιρεσεις, και ειδ ικα για τους μονοῷυσιτες, στο μετρο που ειναι αντιδυ­ Ϊ

Ϊ

καί όχι εισαγόμενη­ προτεσταντο­ῷονταμενταλιστικη §Αμερικη, που 3 | επανερλῃαγι σΉἰνἹπαλα1Ο~ΤΥ1ς

3 π Ο­ εῷαῆμοἐονἔαςγζἶνγ Ρ

| πΟ®Ρῃαν1σμ~Ο›

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

7

Ή

Ώ

Ώ

προσπαδεἶ να τούς χρησιμοποιηση εναντιον μας. Όσο για τις σχέ­ ι ι ς ιι ­ σεις μας με τις τρεις αλλες δρησκειες, δέν ἔχουμε λόγο, ως χριστια­ ι ι ι ε ι ι ι ι ι ι ιι ε νοι να εμπλακουμε στα εσωτερικα τους και να δ ιακρινωμε αν ειναι η

ει

Ϊ

κ

Ἱ | | Ϊ Ϊ τικες, για να τους απεγκλωὅισωμε απο την παπικη αγκαλια, η οποια

ι̃Οὲ982° με ἶΞλΟ° Τθἔἴὔα̨ῖἰοἰἶἕἔη̨̃ἶἕυἐῖἑἔἑθ ο , περιγρα ει για το εγ ·

ε

7

ν

γουντ (Μειτεετετ Ατννοοὀ), στό μυδιστόρημα επιστημονικης Φαντα­

ἶἐας Ξού ειο τοει

ι

κους καί τούς προτεσταντες πού αντιπροσωπεύουν την πεμπτουσία

_)

για

ι ι ι ι ι οχι αιρετικοιι σει σχεση με την δικη τους δρησκευτικη παραδοση. Τα δύο μόνα κριτηρια πού πρέπει να χρησιμοποιησωμε εἶναι, τα ι ι ι ι ­ ι „ τμηματα με τα οποια θα σύνεργασδουμε, να ἔχουν την πλέον σύ­ ­ Ϊ ( Ϊ Ϊ Ϊ ~ Ϊ μπαδη σταση ως προς τις δοξασιες μας και, δεύτερον, να ειναι ταΪ ι ς ι πλεον αντιδύτικα στοιχεια. Παραδειγμα, η Λιὅύη. Ϊδού ἕνα ελληνογενές κρατος πού τό 1000 ει ι ι ι ι ι ι ι ς οταν ανελαὅε ο συνταγματαρχης Κανταῷι σει ηλικια 07 ετων, αριδ­ „ μουσε μέσα στην Φτώχεια μόλις δύο εκατομμύρια κατοίκους, πού χάριν τῆς μεγαλοῷυἴας τοῦ ῆγέΐου ­πού ὁ Νέλσων ΜανΤἑλα

μᾶς Τούς "Ελληνες εἰναμ λὁγἦ) δυτιχοποιησεως" να περ ἱἶἶσωἔύνἶστιἦ ‹ ι ­ ~ _

έχαρακτηρισε «ἔναν από τούς μεγαλύτερους επαναστατικούς δρύ­

1

1

1

ηι̃

οι

ύ

σῷιλη θεωρια Τουεχχρεμουἕ (ΡθΠὀξι1ΠΠ1τΙι̃θἶἴἶ)°ΟῖπΟ ει ειψεθΐς δ ιαλεκτικης σκεψεως, πλειστα κρούσματα της οποιας σύνανταμε στην Βόρειο υ̃Αμερικη. ..

Ἰἶτσι από μια

περίοδο έξύμνησεως της έλεύδεριας Ϊ

ι

/

σ

τό ποτό η δα πινη μπύρα μέ μοναδικό σκοπό να μεδύση. ΰΗδη ύπαρ­ χουν κομμαντος και στις

ΗΠΑ

|

τ

ι·

“τ

·›

ἶἔἶξἶἶιἶιἶἔηοιἶξἶἶἶἶἔἶἶἔξιξἶξιἶἔσἶἶἶἕιἶξζἶἶἑζἶιἶιἔιιξιαιἶἶξ νά μήν εἔσἑλὕωμε στο αεναο εκκρεμες των ακρων ­ ι λεκτικης σκεψεως. ι

·ι

σκ

Ϊ:

Ψ

τῆς ,ἐποχῆς μας­,κ°°έ,Τ1ν συνεἰδηι̃ἠ ιἐῷαρμογἶλ ι­ κου προτύπου λαοκρατιας, εῷδασε σε κατα κεῷαλην ὀ°ῖχ?°°®εΜηι̃ εισόδημα (των

ως δυτικης αντιδιω :

·›

πέντε εκατομμυρίων κατοίκων) ανω τῶν 11.000 δολλαρίων, δηλαδη ( ΘΒΡ 1007) ἶσοδύναμο μέ τό ελληνικό, αλλα σέ αντίδεση μέ την (Ελλαδα, έμμένοντας σέ μια πολιτικη ἐδνικης αἔιοπρεπείας και

σι

5

Ο διαλογος Ομως με Ἐκ αλλες ὕρηἶχειεἦ ειναι απαρἶωἶητοἦδ ορχςι Ϊ Ϊ Ἰ Ἱ μονον Ήα ν αποῷ ε ωχ δουν παΡ εΡμἶι̃ νειες και Φ ανατισ μ οι ° αλλα γ~ια Ϊ ~ Ϊ Ϊ ε αλων δ σκειων να συγχροῖηὕη μετ ωπο ετα ξ υ των τεσσα­Ρ ων μ Υ ~ρΥ1 131

~

|

_)

αι

1

Ϊ

του πλανηωυ) ενἶωῖιον της Βαὅυλωνος Έου παγκοσμισμου , , .. Έἶης ρας. Και αυτές είναι ὁ χριστιανισμός, τό ῖσλαμ, ο ινδουισμος και

απολύτου ανεξαρτησίας. Και αύτό επετεύχδη σέ ἕνα διεδνές πλαί­ ­ σιο πληρους απομονὡσεως από τόν έξω κόσμο, λόγῳ του αμερικανι­ ­ ­ ι ι : ι ι οι κου αποκλεισμού, επι 00 χρονια, απο το 1081, με ραγδαια αυξηση

Ο­ ,

·›

ο

Ι

ι

ι

|

­¬

ι

Ϊ

­

·›

κ

„

ς

ι

ς

του πληδύσμου. Ο μεγαλος πλούτος του πετρελαίου δέν ῷδανει ι ι ι ι ι ι ι ­ ­ ι Υ ια να εξηγηση κανεις το λιὅυκο δαυμα. Οπως στις αλλες χωρες εν

Ϊ

τικοποιημενη Ορδοδοξια και δεν νοειται διαλογος με τους καδολι­ η̨

·›

ς

Όταν λέμε χριστιανισμό, εννοούμε παραδοσιακη, μη δυ­

ἑὅρα­ιδσμός.

3

ε

Ϊ

καί στον Καναδα, οι οποιοι σκοτω­

νουν τούς γιατρούς πού κανουν αμὅλώσεις. Βεὅαίως, δ κίνδυνος

Ϊ

7

δα απαγορεύη τελείως

ρευση απλού τσ ιγαρουἰ (Ο Βορειοαμερ ικανός

π

Ϊ

Ϊ

του ατόμου πού καπνίζει μαριχουανα, περασαμε στην πληρη απαγο­ κ

ε

­

ι

ι

ι

του κοσμου αυτος

­ΙΖ8­

ε

ο

ι

ς

μεγαλος πλούτος θα ηδύνατο να γίνη τεραστια

_ 120 ι

αν

­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

πηγη συμιρορῶν, λόγῳ της άπληστίας τῶν δυτικῶν ίμπεριαλιστῶν. Ἱ Αντιιδέτωἐ ο Καντάῷι ἔχρησιμοποίησε την καλη διαχείριση αυτου του πλούτου γιά νά ὅοηδηση τόν άπελευδερωτικό αγῶνα πολλῶν λαῶν ανά τόν κόσμο. Πόσο τιποτένια καί ἐξευτελιστικη ῷαντάζειη

σημιτικη Ἑλλάδα του ἔθθθ μπροστά στην λιόυκη έπιτυχία! Ὁ Καντάῷι προώθησε τά μέγιστα την κοινωνικη δικαιοσύνη καί

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟἰΝ()Β()ΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Ἡ

Δύση εἶχε αποικίσει όλον τόν

ουδείς μας έγνώριζε ως Ρωμηούς.

πλανητη μέ την ὅοηδεια τῶν ἶερέων της καί οί πάντες στόν Τρίτο Κόσμο, ένόμιζαν πώς χριστιανοί ἦσαν μόνον οί καὕολικοί καί προ­ τεστάντες. ῃοταν έλεγα πώς ημουν χριστιανός, μου ζητούσαν νέα «από τόν άρχηγό μου τόν πάπα». Οξ δὲ διπλωμάτες μας ἀνὰ Τόν

κόσμο αντί νά έπιμένουν στην ἶδιαιτερότητα τῶν Ἱορδοδόξων,

ερο­

γιά Ευρωπαίους, άρα λευκούς

ἔδωσε στην

ὅούμενοι μηπως καί δέν μας περάσουν

καταπολέμηση του ῷονταμενταλισμου. Τδού πῶς ο ἶίδιοἐ ὥοισέ Τοέἐ στόχους αύτου τοῦ οργανισμού: «Εἶναι ένα πολύ σημαντικό κέντρο

καί πολιτισμένους, προσεπάδουν νά καλύψουν τίς διαιρορές μας μέ τούς καδολικούς καί τούς προτεστάντες, καί καλοῦσαν στίς πρε­ σιἶεῖες μας τούς ηγέτες τῶν χωρῶν αύτῶν, μέ πλούσια κρέατα καί σαμπάνιες, τίς νηστησιμες Τετάρτες καί Παρασκευές. Τό δεύτερο πρόὅλημα πού συνηντησα ηταν πώς έδυσκολεύοντο

γυναῖκα πολύ υψηλη Θέση, παραμένοκτοιἐ οοΐά πλαίο ια μιας ίσλαμικης κοινωνίας. Κατεδίκασε ­καί στην ποἀξιι· μ­έ τον πλέον έντονο τρόπο τόν ςρονταμενταλισμό. Ίδρυσε μάλιστα καί μία Πα­ γκόσμια Λαική Ϊσλαμική Διοικηση, υπό την ηγεσία του, γιά την

καταπολεμησεως τοῦ μουσουλμανικοῦ έξτρεμισμου. ξο ρόλος του συνίσταται στό νά άπομονὡση καί νά συγκράτηση τούς έἔτοέμιοέέἐι τούς ίσλαμιστές καί τούς ῷονταμενταλιστές... (Η έλλειψη ίσχύος

ιι”

ιις

νά ἑννοησουν την έπιμονη μου νά γίνη δ διάλογος μόνον μέ μας,

ιι­

χωρίς νά καλέσωμε «καί τούς άλλους χριστιανούς», καδολικούς καί

ς.ι,ι ιιιιι

προτεστάντες. Τελικά

ἔςρερα

είς πέρας τό σχέδιό μου μέ τούς Ἰρα­

καί η αμάθεια εἶναι στοιχεία όιδιαλλαξίας. Πρέπει νά είσέλδωμε ι Ι χωρις περιορισμούς στον αιωνα αυτον της τεχνολογιας». Και ο ηγε­

νούς σιί­τες, από τό 1989,

μώψμοκαχοἐ Κοωῖἀῷι ολο×λὉοὼνέιῖ «ΏΩ ἄκθοωποἐ έπῆοα μορῷἠ στην έρημο, στόν άνεμο, στην άμμο. Εἶναι τό ερυσ ικό μου περιὅάλ­ λον καί πρέπει νά τό διατηρησω. Κατοικῶ σέ μιά σκηνη. ἹΑλλά καί

του Ρωμαίικουῶμέοιτούς Ἱνδουι­στές. Τό 1997 έπηγα στην Μόσχα γιά νά ζητησω την συμμετοχη τῶν Ρώσων σέ συνέδριο Ὁρδοδοξίας

αύτη η σκηνη περισσεύει. Θά προτιμουσα νά ζοοοοι κάτω ἀπο έναν ιροίνικα››.(Ϊυέ Ρὶἔειτο Μειἔε1Ζὶιιε, Παρίσι, 24)Τουνίου ἙΟΟΟ, άριὕ. Τθἔδ, σσ. 38­44. Συνέντευξη του Καντάῷι καταγραῷεἶσα άπό την

Ιωη̨θιιθ ])ῃ1ῃἹ8ῃῃ)_

καί ηδη άπό τό Τθἔἔθ, κατά την διάρκεια ι του οποιου μετεὅην στην Τνδια, εόαλα τα θεμελ ια της συνεργασιας

­Ἰνδουισμοῦ πού ηδελα νά οργανώσω στην Ἱνδία. (Όπως καί στην περίπτωση τῶν μουσουλμάνων όπου έπέλεξα τούς Ἰρανούς

σιίτες,

άκρως άντιδυτικούς καί συμπαὕεἴς πρός την Ὁρθοδοξία (σέ άντίιδε­

ση μέ την ιρανατικη στάση τῶν σουννιτῶν ίσλαμιστῶν

της Σαουδ ι­ κης ἸΑραὅίας, της ΰΑλγερίας, τοῦ η̨̃Αῷγανιστάν, καί του Πακιστάν

ἰοικἠ

πού υποστηρίζονται από τούς ἹΑμερικανούς), άπεῷάσ ισα νά όργα­

μου πρωτοὅουλία, ένὡπιον της ακινησίας καί της ἀπἀθέιαἐ Τῶν Γοοιι· κύλων, νά πάρω τό δ ισάκκι μου καί νά τριγυρίσω τόν κόσμο πρός

Ἰνδουιστές Βαισνάό, γνωστούς στό έξωτερ ι­ κό της Ἰνδίας ως κρισνα­ίτες. Πράγματι, οί τελευταίοι εἶναι ἔντόνα μονοόλει­στές (σέ άντίδεση μέ τίς πολυιίλειστικές καί πανδειστικές

Γιά την

προὼοληοη ένοἐ 'ϋέΐοιοο οιοιλοΥοο› ἀπέῷάοιοοο μέ

εξη̨̃ρεσιν συμμἀ­χ.ων_

Την πρώτη δυσκολία πού συνηντησα είναι ότι

­ισο­

νώσω συνέδριο μέ τούς

­ι3ι­

ι

ιι

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κί)|Νι)|ΞίΔ)ΥΛ Νγ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

..

...

Δ

ί

ι

Ϊ

_'

Ϊ

ι

τ

ς

Ϊ

ΰ

Ϊ

_”

__

__.

ανῖίπρθσωπευση στήν ΧώΡα

Ρ~α€›

Ϊ

Ϊ

μιαἐ ἐκ των μεγαλυτέρων τριτο·

Ϊ

κοσμίκων Δυναμεων που στα ΘΟΡΘ­ία σύνορά Τηἔ μάχεταί καἴὰ ότου ­_ '_ _' σουννιτικου_' 3ισλαμισμου του Πακιστάν καί του Αῷγανιστάν. του Ϊ ι ι τ ι ι ι ἶσλα ισ οτ· Ἰ

ι

|

:

ι

ι

···

δυσκολια που συν ντ σα στ ν π οσπαθεια ου η Δ ~ .. αυτη συγκροτησεως ορθόδοξο­ὅαισναὅικου μετώπου, ηταν η ηθελη­ κ

μ·

_

ι

μ·

Ϊ

·›

Ἱνδουιστές κρισναίτες ­γνωστοί καί ὥς Χάρε Κρίσνα­ ησαν μιά «νέα θρησκεία καί αίρεση», του τυπου τῶν εοἰετιτοΙοἔἰετεί Ἰἔάν αυτό ηταν σωστό θά ημουν ό πρῶτος που θά τούς κατεδίκαζα διότι ἔχω εκῷρασθη δημοσίως κατά της ῷθορο­ ποιου δράσεως τῶν αίρέσεων καί τῶν νέων θρησκειῶν στόν ελληνικό χωρο καί ἔχω υποστηρίξει τόν αγωνα εναντίον τους της Ἐκκλησίας _ ~ Ϊ Ϊ Ϊ _ ( της Ελλαδος, ακομη και την μυστικη ἔκθεση της ΕΪΠ της 19

­

ι

ντα των εταίρείων πεῳελαίου·

που επροσποιουντο πώς οί

.

5

Ἱανουαρίου 1993 που εἶχε τίτλο Σύγχρονες αιρέσεις καί παραθρη­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ / Ϊ σκευτικες οργανωσεις στην Ελλάδα και που σωστα υπεστηριζε οτι 7

\\\\

ΕΪ

(_

γ.

μη Ὁρθόδοξος δεν ητο πολιτιστικά πληρως (Ελλην. 3Αλλά οί Ϊ ι ι ι ι : ι ·· ­ι­ ι κρισναιτες. α) ανηκουν στον ινδουισμο, δηλαδη σε μια απο τις πα­ λαιότερες θρησκεἴες του πλανητου καί ὅ) δέν άντιπροσωπεόουν καμ­ πδις

Ϊ

·›

σ

·›

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

μια οργανωση αλλα μια χωρα ενος δ ισεκατομμυριου περιπου ανθρω­ πων, την Ἰνδία, με την ὁποία η Ἑλλάς ἔχει συμῷέρον νά ἔχει τίς καλύτερες σχέσεις. (Ο πρόεδρος τῶν Ἱνδιῶν, Δρ. 8Ι1ειι1Ι‹ετ ])ειγειΙ δοετηπε, εἶχε δηλώσει στίς 31 Μαίου 1997 ότι θεωροῦσε τους κοι­ Φ

Ϊ

ΰ

Ϊ

νῶς άποκαλουμένους

Ϊ

0

Χάρε Κρίσνα

ως

θεματοῷυλακες της θρησκευ­

­ιεο­

­133­

Ξ ί

·›

υαιπθυ που υπΟσ”"ἹΡίζε”ΕαίαπΟ "Μα

μένη άγνοια των κατεστημένων τῶν κρατῶν η̨̃Αθηνῶν καί Μόσχας

`

ι

'Ι

ι

σοὅα

γ

Ἱ

:

._ _­ Ἱνδγων· Θρησκεία των

ον

·ι

Ρίαλίσίω που ωποσκἀπωυν Τήν πα άδοσ ί αἐι Τὸ Οι κει) ιἔνο κοι­ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ τεστημενο κατωρθωσε ουσιαστικα να εξαῷανίση κάθε θρησκευτική

Ρ.

Η

·ι

σοπανίκες Ορἴανωσειῶ ὑπΟσΤὉΡί­ἔόμενεἐ ἀπό τόν ὰμερικοινικο ιμπι

Ἰνδίας, που χρησιμοποιει την παρουσία τους στην Δόση ως πολιτιστικούς άντιπροσὼπους του Νέου Δελχί. Προ­ ὅλέπω την πιθανότητα στό μέλλον, νά ἐγκαθιδρυθη ως η επίσημη ε

ε

·›

Τουρκοι όιλεὅηδες, μεγάλη συμπάθεια πρός τόν χριστιανισμό, σέ ~ _ σημειο μερικοί νά τους άποκαλουν λανθασμένα κρυπτοχριστιανοός, καί τέλος , τά τελευταια όνια Ϊ υποστ ίζονται όλο καί πιό ἔντονα ±¬

­ι

Τίκης χαί πολῃίσμίκηἔ παραδοσεως Της Χώρας Του· Ύ π 'ωτίιι̃ ιίιι̃ ~ ~ ε ς συν"9ηκεἔ> ενῳ Ὁ Ελλἀἐ ἔχει γεμίσει ἀπό παραθρησκευτικίε και

δοξασίες όίλλων τάσεων του ίνδουισμου), τρέῷουν, άκριὅως ὅπως οί

άπό τό κράτος της

ι

~

Ϊ

π

..

_

"Μι ΟΥ

|

ε

ίκανικα σω­

Ε

νε

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

του, να μετασχηματίση την Εύρὡπη».

Ή όπως ἔγραόε, τό ἰθὔέι, ένα

σύγγραμμα κροατ ικου έθνικ ισμοῦ, ότι υπηρχε μ ια «παγκόσμια απο­

ΙΧ ·

στολη του κροατικοῦ ἔδνους». Β) 3Αντί·δεσις: Παγκοσμισμός ­ Ὁ καπιταλισμός έδημιούργησε ἕνα τέρας: τό αμερικανικό σύστημα πού, μέ την σειρα του, έδημιούρ­ γησε τόν παγκοσμισμό. Ώσαν καρκίνος, ό παγκόσμιος καπιταλισμός

60 (Ελληνικός ΙΙοιγκ.0ο'μιο­μας ὥς ἄρνγγο­­η ι­Μο παγχθσμωιμη̨ὐ ισ­ῇἑ ᾶΥ0Ρᾶς

ἔχει απλώσει σέ όλη την έκταση της γης την όαρεια δηλητηριασμένη σα όλα τα ανδη του κηπου του κόσμου. Ἡ αναπόῷευκτη καί επικείμενη συνέπεια θα εἶναι καταρρευση του δυ­ τικου πολιτισμοῦ. Φυσικα η λέξη καπιταλισμός σπανίως πλέον χρη­ σιμοποιεἴται. Τό όνομα τοῦ εγκληματία αποῷεύγεται. ¬Αντ¬ αυτου ανασα του Θανατου επανω

Σέ καποια διάλεξη στην ”Ο­ιειἀὅα) σὅέως,

έἶχα δηλώσει πώς

«ὁ

παρουσια̨ Τοῦ

ΚΑ' αζὡν θά

Γάχλου

εἶναι ἑχληνικός

ἔγ

πρέ­

δέν θὰ

ύπαρξη» καί καταχειροκροτηδηκα, χωρίς ούδόλως τό ῷραγκ ικό ακροα­

τηριο, πλαισιωμένο από Γραικύλους, να καταλαόη τί έννοοῦσα

Α) Θέσις: Ἑλληνοκεντρισμός

­

Ὁ έλληνοκεντρισμός

παραμέ­

νει απλη δέση ὅταν ἔκῷραζη ἔναν ακραίο έλλαδ ικό έδνικισμό. (Ο ακρατος έλληνοκεντρισμός του ελληνικου πληδυσμου είναι είσα­ γόμενος, διότι προέρχεται από τόν δυτικό έθνικ ιστ ικό μύθο του ΙΘ” αίῶνος καί επιπλέον

γίνεται μπούμερανγκ κατα των

ίδίων αύτῶν Δυ­ τικῶν, όταν σημερα οί έπιστημονές τους προσπαδουν να αποκατα­ στησουν την ίστορικη αληδεια καί κατηγορούνται από τόν καλομα­

μίλα̃νε γιά πανκόσμ­Τα ἀΥΟΡά› ἑλεύθερη ἀγθράι σῷαιρικη οίκονομία καί τα τοιαῦτα. (Η πενία αύξανεται αλματωδῶς παντου στόν κόσμο όχι κατα λαδος αλλα κατόπιν σχεδίου μιας μικρης τραπεζικης καί ἐπνχείρησωωα̃ίἔ

ἐλίτ

πού δίοπὰζεί Τήν

ΔΤεΤ9νέ€ Νομ­[Τμ­αΤΜό

Παΐχόσμία Τράπεζα καί

Ταμεἴο νὰ προκαλοῦν

σΤί€ δίἀῷοθεἐ

ΧΤΒΡΞΩ

Τό

Τοῦ

χόσμον Οἶκονομίκἠ καί χωνωνίκἠ κίνίση Ύίἀ νά δννηὕἦ νά ᾶρπάξνι ὅλα Τά Οἶχονομ­Τκά ὰΥαΤ9ά­ ἌΕΤΤΤ δεκάδες χῶρεἐ ὑπεχρεὼθησαν νά πΤωχΘύσ0ύν καί να περασουν χειροπόδαρα στα χέρια αὐΤἦ€ Τἦἐ ἐλίΤ› ὅπωἐ Τό ἀπέδειεε ὁ καΤ9νι̃ΥηΤ`ἠ€

Μυ̃ωλ

ΣΘσσΘννΤό6σκΤι σΤό ὅὥλίί)

ΤΙ” ΟΙ0Ό8ΗΖἔ!ΪἱΟΠ Οἱ Ρονεἔνδἶ («τΗ παγκοσμιοποίηση Τἦἐ Πε·

δημένο από τόν μῦδο (Ελληνα πολίτη για μισέλληνες (έόραιόῷι­ λοι, μασόνοι, τουρκόῷιλοι κ.λπ.). Ὁ μέσος Ἑλλην εγκλωόίζεται σα

νία€»)·

ἕνα αδ ιέξοδο πού ύποὅιόαζει τόν ἑλλαδ ικό έδνικισμό σέ ῷαιδρη καί

Χωθῶν Τοῦ κὀσμ·Ον› ὁνόμ­ΟΤΤΤ

ξεπερασμένη πρόταση ῷουστανελαδων τοῦ 18%. Θυμίζει δέ τίς έξαγ­

σνίγμἡ νά πνίξνι μια χώρα δίν0νΤἀ€

γελίες τῶν διαῷόρων έδνικισμῶν πού δ ιακηρύττουν, τα όσα ἔλεγε ό Τςιουσέππε Μαςζινι (1805­1872) για την Ἱιαλια στην ὁποία ὼρκι­ ζε­ιο μέ τα έξης λόγια; «Σί αὐτόν ­ιὁν λαό, και μόνον Ο­”αη̨̃­ών, ὁ Θεός

Υοί Τῶν πΘΡΤσσΟΤέΡων %ρ0ΤΤῶνι ὅπωἐ ὁ ἑκἀσΤΟΤΘ Τῆς ὥς

μέχρι στιγμης έδωσε τό προνόμιο, σέ καδε περίοδο της ύπαρξεώς

σμου, ό καδηγητης Σοσσουντόὅσκι την χαρακτηρίζει ως Πιο οτἰιηἰ­

­134­·

­Ι35­

τον

(Η

ἑΤαΤΡ€ία ὅα̃θρ­Ὁλὁνἠσεωἐ Τἦἐ ΟεκΟνΟιΜκῆ€ Ξὀθωξπίαἐ Τῶν

Μοοὀνΰα̃ ἔχω Τήν δνναΤόΤὉΤα ἀνὰ πᾶσα Τνιἐ

κακό ὅαΰμό­

ὐπηρέτες της παγκοσμίας οἶκονοιιικης

Οί πρωιννπθῳ·

Ἑλλἀδθἐι μόνον

Κόἰα Νόστρα δύνανται νά

χαρακτηρισδουν. Την μαῷιοποίηση, τελευταίο σταδιο του καπιταλι­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙ­ΓΣΙΚΗΣ

η̨εη̨̃ιεετἰοιτ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟ|ἰΟΥΔ!ίΥ'Γ|).Μ4

οί τΙ1ε

,<¿ΙοϋεΙ

εοοηοτῃγ (‹‹ε­ἶγκληματικοποίηση της πλα­

(Ο προτεσταντικός πούριτανισμός πού οίκοδόμησε την ¬/Χμιρι κη, έχει πλέον αντικατασταθη μέ σχεδόν καθημερινές σκηνές ύπού παιδια μεταξύ 11 καί Ιἔι ἐτῶν, χρησιμοποιώντας ὅαρέα όπλα, θερί­ ζούν καί στέλνούν στόν θανατο τούς γονεις τούς, τούς δασκαλούς

νητικης οίκονομίας››). (Η ἹΑμερικη ἐὅοηθησε την σύνεργατιδα της, την ρωσικη μαῷία να παρη στα χέρια της τό σύνολο της ρωσικης οίκο­ νομίας. «Τό έγκλημα στην Ρωσία δέν εἶναι απλως οργανωμένο, εἶναι

θεσμοθετημένο», παρατηρειό Βτιιοε 8τετΙὶι·ιἔ, γραῷοντας από την Πετρούπολη. Ἱ|Ετσι Ούασιγκτων αντιπροσωπεύει σημερα τό από­

τούς καί τούς σύμμαθητές τούς. Ἑνας γνωστός

αλλα καί σατανιστης, ἔγραῷε

λύτο κακό, την Βαὅύλῶνα πού πρέπει να ἑξοντωθη τώρα για να την έμποδίσούν να παρασύρη στην πτώση της ὁλόκληρη την ανθρωπότη­

χ

Φόρων τῶν

7

»

±

πολιτῶν τού, να τούς πληρώνη ύπέρογκες αποζημιώσεις.

Τα πολιτικα προγραμματα τῶν κομματων χανούν πλέον οίαδηποτε εἶναι απολύτως αδύνατον να έῷαρμοσθούν έαν αντίκεινται στα σύμῷέροντα τῶν πολύεθνικῶν. Σύνεπῶς οί έκλογές για την αναδειξη πολιτικῶν ηγετών δέν ἔχούν έῷεξης κανένα νόημα. Τό ίδιο τό καπιταλιστικό σύστημα, στην τελεύταία τού μαῷιόξικη ῷαση, καταστρέῷει τό πολιτικό τού σύστημα, τό λεγόμενο αστικό σοὅαρότητα

ἑῷΰ

όσον

κοινοὅούλεύτικό, καί ύποχρεώνει τούς λαούς να εύρούν έἔωκοινο­ ι ι ι ι ὅούλεύτικη λύση σται προὅληματα τούς.

­ισο­

Έλλην έπιστημων επιστολη πού μού είχε στείλει

σέ

στίς 10 Νοεμἐἶρίού 1991, αντιστρέῷοντας τούς ὅρούς, κατα τόν σύνη­ θη τρόπο τῶν σατανιστῶν, τα έξης αξιοπρόσεκτα: «Τό ύδέλύγμα τού χριστιανισμού καί τό σιχαμερό ανθύποπερίττωμα ‹‹¬()ρθοδο­ ξία», θα έξαῷανισθούν μέσα στό μεγαλύτερο ποταμι αίματος πού καλύψε ποτέ την γη καί δέν θα μείνη ούτε αναμνηση τούς καί αύτα ὅλα σέ έλαχιστο χρονικό διαστημα. Τό μόνο πού θα κύὅερνη­

τα. Στην (Ελλαδα ὅμως ό λαός ασχολειται ακόμη μέ κόμματα καί ἐχχογές!

Ὁχριστιανός ξαπατίστας λοχαγός Μαρκος,στην περιοχη Τσια­ πας τού Μεξικού, ὅπού αγωνίζεται ύπέρ τῶν αδ ικημένων, εἶναι στό στόχαστρο της διεθνούς μαῷιοκρατίας τού καπιταλισμού. 5Από τα δαση ὅπού σύνεχίζει τόν αγῶνα τού ἔστειλε ἕνα κείμενο πού αναγ­ γέλλει τό τέλος τού καπιταλιστικού έθνικού κρατούς. Έἱθνικοί καπ ιταλιστές, έθνικη καπιταλ ιστικη οικονομία, δέν δύνανται πλέον να ύπαρξούν. (Όποιο κρατος τολμησει να δὡση προνομιακη μετα­ , , ι ι χειριση στούς δικούς τού επ ιχειρηματιες, θα σύρεται σται δ ικαστη­ ρια από τίς πολύεθνικές καί θα ύποχρεὼνεται μέ τα χρηματα τῶν

ΦΥ

ση τόν κόσμο θα εἶναι τό αντισατανικό μἴσος καί η πιό ῷανατισμένη διαθεση αποκαθαρσης από τό ὅδέλύγμα τού ψεύδόχριστού «Ἱησούς

Χριστός», καί από τούς σατανιστές πιστούς καί τα ὅρωμερα πορνεία πού καλούνται «εκκλησίες». Ἐκραγέντος τού αντισατανικού κη­ ρύγματος, τα παιδια σκοτώνούν τούς γονείς καί οί γονεῖς τα

ι ι/ίαντιθεικο ­­ ι ι / παιδιαι τούς, δ ιοτ7:σ ὅδελύγμα προωρισται ναι λαὅη και θα λαὅη σύντομχκ τέλος... Όχι ὅτι δέν μέ ένδιαῷέρούν τα ξερατα τού »

ν

Ζούραρι, τού Γιανναρα, τού Μεταλληνού καί τού κοπρανού Ρωμανί­ δη. Αύτα όμω εἶναι απείρως πιό ακίνδύνα από έσας, δεδομένού ότι ὅλοι τούς μαζλη δέν ἔχούν ούτε μικρό ποσοστό της καταρτισης, της

παιδείας καί τῶν γνώσεὼν σας». Ὁ σαταν ισμός­ι στην Ἑλλαδα,

ως έπαρχία της πλανητικης Αύ­ τοκρατορίας τῶν (Ηνωμένων Πολ ιτειῶν, έχει τα τελεύταία δέκα χρόνια παρει τεραστιες διαστασεις. Εἶμαι πεπεισμένος ότι ό σατα­ νισμός έχει είσχωρησει καί στούς θρησκεύτικούς κύκλους. Μερικοί τ· ~ ι ε ι εξ αύτων προσπαθούν να ύποὅαθμισούν

Ἰ

ΰ

­ιετ­

ι καιι ναι γελοιοποιησούν το ×

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑ| ΤΟ ἹἩΛΟ1) ΤΟΥ ΚΚΙ|ΝΟΗΟΥΛΕΥἹ`|ΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤ ΣΙΚΗΣ

Μ

κ

και επειδη εἴρ­Ο" Πανετιστηρίρρ ηρρ Ϊἱῶ στα καθηγητηε μεγαλα κέντρα της Δύσεως, ὅπου όργιόιζει ο σατανισμος,|και γνωρι­ ιζω τά χυκλὡμαῖἀ Έουη̨̃ προσπαθου̃ν να μέ Φιαὼαούν και να μην απα· νωῦν στίς καῖηγορίες μου, ἐΦ° ὅσοι, δέν δύνανται να τις αντικρου­

Φαινόμενο

ιΑλ7\ἀ δέν εἶμαι

ὁ μόνος·

εο εΑλέξανδρΟς Σολζενίτσιν,

όιῷοδ

ἐχρησιμοποιηδη από τόν δυτικό καπιταλισμό για να καταστραῷη ῆΣΟὅιεΉκἠ Ἑγνωση, ἀπεμονὡρη πλήρως ἀπό Τούα πραιην ιαποστη­

αντιδραστικο και σκοτα­ διστη επειδη κατεῷέρετο συνεχῶς κατα του δυτικου πολιτισμού. Σεὴν "Ελλα8α, μερικοι 8ῇι9εν αντιρρησίες, στην πραγματικοτητα» εὅμως ὅουῖηγμἐνω στό σύσεσημαη̨ ἐκδξδουν ψευδο­«ααμιζντατ›ῖ, ερρ ὅσον ἀκόμη καί ἦ ἀντίρρηση εἶναι γραυωλγχου̃ ἐπγπέδοα Ἱ­Ι αλγγ­

ρικτές του, οί οποιοι τόν κατηγόρησαν

ὥς

Θεια ὅμως εἶναι πώς οκαπιταλισμός, τό σύστημα αύτό του Ρωσῷο­

ἔχει πλέον ξεειυλιξει ὁλοσχερῶς τό κουὅαρι του. Καμμιοἱδυνα­ ως δέν ἢμπὀρεσε οὔτε θά ῆδύναεω ποτέ να ­ιόν νικηση δ ιότι οποιος ρου)

,

μαζι του για να τόν κτυπηση, ἐμολυνὕη με την τερα­ εειει ειπεευνοεεικιγ αεοιιειωεικη εεε πυογενη Οὐσία τον ως λαὅα ἐκαλυ ε όλ τ ύν επι όινεια της γης και ἔπνιξε όλα τα όιγνα ιδανικά της ανδἰόλρωπόι̃τηγόος. Ϊἶαρόι ταῦτα, σημερα, πάμπολλες εἶναι πλέον οι ενδείξεις ότι τό αἶμοσταγἑς αύτό τέρας πνίγεται ηδη στόν ιδιο του

ἶγλεαε σὲ ἐπαῷη

Τόν ἐμετὀ·

Αρπἡ γῆ ἀσῖικἡ ἄρχουσα τάξη Τοη̨̃ χρἠματας και της διαῷδορᾶς πρωτοεμῷανίσθηκε τόν ΙΕι αἰῶνα στὴν Ἰταλια της 7Αναγεννησεως

ἔ×ρρὅε την ηνρρρατγκη ὰρηιηριηε

καλλιτεχνἶςστἶιἐ Δϋἶεωἐ

ἔτρι Με ρι ρηρρρινρι ηγέτρε Μι

εμρρρρνιἶερΐῖῦαι ρε

ΤΟ ωρρριθ

χἶρι ρρριϋελεἶ πα­

ἶίλιντον η μιας Μαντρνας~ενω μια ακτι: νοσκοπηση τους δα ενεῷανιζε την νεκροκεῷαλη τοαπνευματικου τους Θανατου. Διοτι ό Μιχαηλ Αγγελος, ό Μακ ιαὅελλι, ο καρδι­ ρουσιριστικο ενος Νλπη̨̃ιλλ

ναλιος Καίσαρ Βοργίας, υιός του παπα και μοντέλο του Ἡγεμόνος του Μακ ιαὅέλλι, η όιδελῷη του Λουκρητία, οι τραπεζίτες και ηγεῖ μονες πΰου εγρηματιςαν τους καλλιτεχνες, εμποροι|και παπες, οι οποιοι εόλανατωσαν/τρν μαρτυραῦιερομοναχο ἶαὅοναρολα,

ικοι

και εκαναν τα οργια τους ειλπρρἐ σῖγιν ὅγια Τρἶρ­ πεἔα όπως και στα όιντεοκλιπ της τραγουδιστρια: Μαντογαε­ ξεν­ ~η αναγεννησιρικη μαῷιοκρατιριστου εγκλημριτος, /εἶξουσιας, του χρηματος και της τεχνης,|που εῷεγυρε την ἔλυση και επεθαλε τον μἑκθο της προοδου των λεγόμενων Φωτων του ΙΡΙ αιωνος, που δεν ειναι τιποτα παραπανω απο την τεχνολογικη προοδο, κατεὅηκαν τα τελευταια πεντακοσ ια (χρονια, σκαλοπατιΰσκριλοπατι την κλιμακα ­ πνευματικουμδανριτου, οδευονταςπρος την αντιδετη κ~ατευρλυνση απο εδολοςρονουσαν

ΐἐτην

πρὶν

Υιος

ραε εηιε

ωαννηἐ

κἔρἶἕει

ηριτηρ της ερηρρρ τον ιμακθἐ­

Ήῆιέ

Ο

ΣΤ

αιωνρει

ρ

°Η δυτικη ασ/ἶἴκη τόιςη, στόν ιταλικό ΙΕ' αἶῶναι εἶχε ἐξ/ἀρχἦἐ Τίἐ ιδιες ὅασεις εχεζ και σημεραἱ εμποριο,/ὅιομηγανια, τραπεζα, τε­ χνολογια, πουγ ολα ειγαν εναν και μοναδικο σκοπο: το κερδος. Μο~νο που σε καὕε περιοδο υπερισχυε ενα απο τουτα τα τεσσερα στοιχεια:

Δύση ύπηρξε ἕνα ατύχημα), Αοοἰὀεητ κατα Τήν γνωστη ρηση. Ἐὶκτοτε, όπως και εξωτερική ἔμερόινιση ἀνθρώπων χαἰ Τῆς Τέχνης Τῆς εΑναγεννἠσεως γγ­εαν ὅμοριρη ενω

εμπορικος καπ ιταλ ισμος (ΜΟΟ­ἰ7”ἶΟ)|, ὅιομηχανικος καπιταλισμός (ΠΡΪΟ­ἰ870), τραπεζϋρρἐ καπιταλισμ­Ο§ (1870­1946), ΤεΧνΟλΟΥΜΘ€ καπιταλισμός της πληροω̨̃ορικης (μετα τό ἰθρὥ), °Η εξέλιξη αύτη Ι Ἱ Ι Ι | Ι 3! ι τον πεντακοσιων ετων, σε ριντιιἶεση με τον μυδο, δεν ειναι ανοδοςγαλλα μια σταδιακη πνευματικη πτωση. Ετσι στον καπ ιταλ ισμο, το χόλες

­ι38­

­139­

τῶν Μεδίκων και Τ1·ι‹­:

Οοοὶὸειττ

τῶν Βοργίων πού ἐγἑννησε τόν Κουασιμόδο ­ Δύση.

ννειε ειη

···

··­·

5

7

·¬­

·°Ϊ

9

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥἹἹΣΜΟΥ

εἶναι παντα ανώτερο από τό σήμερα. Πρόκειται για μια δεύτερη αλλα

α̨ιγἑπιι ὅχι πόσο Τὴν Οσασιγππῶνα αλλα .ισ σύμπλεγμα Τῶν πρη̨̃ισε­ ρινιπῶν χωριρ γρωγραιριπρ πένπρσχ παρουσιαζει ια παραπαπω πα­

σταδιακή πτώση από τόν Παραδεισο. Τό πνευματικό στοιχεῖο πού ήταν ακόμη σημαντικό στήν αρχή της καδοδικής πορείας, αμὅλύνε­

ται ουνεχῶἐ

Υιά

ραπιιιαπα χαραππιιρισιιπα:

σΤνΙν

σημεμνἠ πλήρη πνενμαῖίχἠ ἀποκτήνωση· ΠΡό”ννπ® τον σημείου έκκινήοεωἐ σΤόν ΙΕ' αἔῶνα εἶναι ὁ μ­Ὁχοινινιόἐ καί ζωνρἀῷοἔ ΛεΟνἀΡ“

Ι. Ύπερεκμεταλλευση τεραστίων έξαδλιωμένων μαζῶν ανα τόν κόσμο, πού θυμίζει τήν ἸΑγγλία του Καρόλου Ντίκενς του 1840. Οί έταιρεἴες ανασυγκροτουνται, αῷήνοντας στό πεζοδρόμιο έκατομ­

ντο ντα Βίνιῦοιι υἶόἐ σνμὅολαιονοόιιίϋονι πού ἔζγισε σΤνι̃ν αὀλἡ τον Καίσαρος Βοργία, δίπλα στόν Μακ ιαὅέλλι. Πρότυπο τἦε ιι­έσνιἐ πε° ριόδου, στόν ΙΗ” αίῶνοι, εἶνοιι ὁ νἶόἐ Τνμ­€ΟλαΤΟΥΡἀΦΟνι Χρηματίσννι̃ἔ

μύρια ανέργων, πού προσλαμὅανονται καί παλι, έν μέρει σέ θέσεις ημιημερησίες, προσωρινές καί έπισῷαλεἶς, μαζί μέ έῷήὅους καί γυ­ ναἴκες, μέ έλαχιστο ῶριαίο μισὕό καί χωρίς κοινωνική καλυψη. Τα

ὅσο οινἔόινΘΤΟιι Τό Τιόιινοἐ

καί ῷιλόσοῷος Βολταἶροἐ ναί ιιἦἐ εἶναι

Το κέρδος, ὥἐ που νά Φινὰση

πΡὀΤνιΤΘ Τῆς

ὁ νεόἐ νιοιπνεμ­πόθου ἐΦΟιΤλισΤν1€

λ

Τελιννιἐ Φὰσεωἐ παΡακ°

παλαια κομματικοποιημένα αριστερα συνδικατα έχουν τελείως ατο­ νήσει καί προσκολληδή στα κατεστημένα. Οί Φυλακές έχουν πήξει

Ωνάσης­ Τό ἐπισῖννι̃ιόονίκὀ

περιοδικό ΑτεΙ1ἰνεε οί (ἶτει1ετεΙ Ρεγὼὶεττγ του Ἱανουαριου

1994,

έπαρουσίαζε στατιστικα στοιχεία πού απεδείκνυαν ότι ένας στούς

από κόσμο. Τα τελευταία δέκα χρόνια οί Φυλακισμένοι στήν αΑμε­ ριπή ιη̨̃περδιπλασιασιη̨̃ιισανι πρρνιρνπαρ από 750000 σπα 1700000

δύο

”Αμερ ικανούς ἔπασχε από καποιοι ψυχιοιῳικνι ὰσθένεια· Τά ‹®9ανί^·α“

ατομα. Τα στατιστικα στοιχεία για τήν ανεργία παραποιοῦνται συ­ στηματ ικα, αῷήνοντας έξω διαῷορες κατηγορίες, οί όποἴες έαν έλαμ­

Τα» Τῆς Τεχνολογίας κατέσῖρεψαν Τελείως Τήν προσωπνκόνηῖα Τοῦ διῃιχοπσιημένου ανόλρὡποαμέ τόν κλιονιοιιό Τῶν ζὼνΤων καί Τήν ὑπΟ“

όανοντο

κατασταση της προιγμοιτ ι%όΤν1Το€ ιι­έ Θἴδωλνε μέσῳ Τῶν ὁπολογίστῶν· ‹‹”Ολα μοιαζουν μοιγιιιόιι ἄν­ΘΡιΤιανικὰ»› ὅπως λέει Τό ῳανονδί Τοῦ Γιαννη Μαρκόπουλου. Σὲ μία δυτική κηδεία, τό πτῶμοι ἔκτίινετοιι ὥς ἐξωπΡαΥΡ~α”"χὁ σέ

ἱιιιτετειὶ Ιτοιηε. Ὁ αμερικανικός λαός, σαίο

δ

όπως ὁ Ρωμοιαινιόἐ σΤό

ται μπροστα στήν τηλεόραση για

να ὅλέπη τήν Βαγδάτη

αύτοκρατορίοις («ἀμ·εΡικανιιινι»› ὅπωἐ

ἄλλοπ

­Ι±ίθ­

δνΤΜνΙ Ρωμαϊκ”ίΙ= μέ

ίἔῃθ μέχρι

Κινητικότητα/τῶν έταιρειωνδπούυςιπροστίόλεται στήν παραδοσια­ κή κινητικότητα του έργατικου δυναμικού, ὅασικό χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής κοινωνίας, ή ὁποία νομαδοποιεί καί μετατρέπει 2.

ΒΤ­

λιγραδ ι να καίγονται μέ τόν έξωπραγματικό ὅομἕαρδισμό του ήλε: κτρονικου πολέμου, σαν ὅιντεοπαιχνίδ ι. Ὁ πόλεμος κοιτηργήινη Υιοι τόν Ἀμερικοινό Τιρόε χάριν σῷανἦἐ ἐκ Τοῦ ὰσῷαλοῦἐ Τοῦ Τύπου ΚΟ” λοσσαίου. Ἡ σημερινή πλανητική αρχουοοι Τόιἔη Τἦἑ ὰΡ·εΡΜανικἶἹς

ΗΠΑ

τῶν ανέργων της!

κάθε' Τό

ανεὅίὅαζαν τό ποσοστό ανεργίας στίς

τό ΙΘΘ7 η®ἸΑγγλία αλλαξε 3? ῷορές τό σύστημα καταμετρήσεως

Κολοα̃

Νέρων απολαμόανοντοιε Τὸν ἔιιπονισιιό Τῆἐ Ρὼμ~ηἔ›

ύπα όψ ιν όλα

από τό ίσχυριζόμενο ὔ% στό 12% τουλαχιστον. ἹΑπό τό

σέ μεταναστες όλο καί μεγαλύτερα

τμήματα του παγκοσμίου πληδυ­

σμου. Στόχος τῶν έταιρειῶν, είναι ή μεγιστοποίηση τοῦ κέρδους μέ

αναζήτηση ῷορολογικῶν καταῷυγίων καί όσο τό δυνατόν χαμηλότερο έργατικό μίσδωμα. (Η απληστία αύτή τῶν δυτικῶν έταιρειῶν εἶναι Τα

μεταδοτική στόν Τρίτο Κόσμο ὅπου έγκαίλίστανται για να έπωῷελη­ δουν τῶν χαμηλών ῶρομισδίων καί έτσι οί τοπικές τριτοκοσμικές έται­

­ΜΙ­

το ΒΥΖΑΝτιΝο Πι>οτγΠο ΔΙΑΚΥΒΗΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ το τελω: τον κοιΝοΗογΑεγτυ;Μον

κ1τΣικΗΣ

ΔΗΜΗΤΗΗΣ

ρεἴες τείνουν νά χαμηλὡνουν ἀκόμη περισσότερο τους μισδους τῶν

ί

κατοίκων τους, όπως συμόαίνει στην πρώην Σοὅιετικη (Ενωση, την Κίνα την Κορέα. Συνεπως δυτικοποίηση αυξάνει την εξαθλίωση

καί συνεχως εντείνει την ςρτωχοποίηση τους. ί ατο :| άπό 3. Αυξ άνουσα άπο μ όνωσ|Ὁ του κατεστ Πρ; ένου του χιἶῆμ­ τον εξαδλιωμενο πληδυσμο που δυμιζει την σκανδαλωδη ζωη της ~ ι ~ :ι­ ι ¬ ι τ αῷροκρεμας του τεταρτου αιωνος μ.Χ. της παρακμαζουσας δυτικης τῶν μαζῶν

εἶναι τό ναρκωτικό του παρηκμασμένου καπ ιταλ ισμου κι επειδη ό Γραικυλος ειἶναι τζογαδόρος άπό την ῷυση του, τό μέλλον του στην παρουσα τελευταία ςράση του καπ ιταλ ισμου άναμένεται λαμπρό, άσχέτως άν ὅουλιάξη την Ἑλλάδα. Στίς ΗΠΑ, ηδη τό 1998 οἱ 7

υ

Μέ πολυπληδές

Ρωμαυι­κης Αυτοκρατορίας.

γ

­

­

σ

ἶδ ιωτ ικό άστυνομικό ι

·›

5

­·

οί καναδικές ίδιωτικές τράπεζες αυξάνουν κάδε χρόνο διλματωδως ­ οι ι ι : ι τα κερδη τους, απολυουν υπαλληλους, ενῳ ολους τους κινδυνους Ϊ Ϊ Ϊ ~ | Ϊ Ϊ Ἱ της επ ιχειρησεως τους επωμιζεται τό κράτος, με τα χρηματα των 0

·›

»

_·

·›

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

θ.

Ϊ

Ϊ

ςεπερασει καόλε προηγουμενο. πανω απο επτα δ ισεκατομμυρια κα­ ι

ι

ι

ι

ι

σκ

καί τώρα επεκτείνεται καί στίς άλλες χωρες πιό ερολκλορικά.

_)

μισδωτῶν ῷορολογουμένων.υΕτσι τό 1997, τά καδαρά κέρδη είχαν Μ

χ

καμουῷλαρισμένου υπό την προὡδηση επιω̨̃ανειακῶν ίδιαιτεροτη­ ι ι ι σι ι ι ; των σε καδε χωρα οπως αυτο εγινε στην Ϊαπωνια κάπως πιό σοὅαρά

κ

Η

7

γ

Β. (Η δ ιεδνης άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί τους δ ιαῷόρους διε­ , , Ἱ , .. δνεις οργανισμους για την αστυνομευση του πλανητου καί την εξά­ _ „„ ι ._ ε πλωση ενος κοινου τρόπου ζωης του παγκοσμίου κατεστημένου,

σ

Με την ὅοηυεια του κρατους­υπηρέτη τουτ· καπιταλισμου, ·~

3

ντας σέ ἕνα ετησιο εἶσόδημα ανά οίκογένεια.

πτησεων και ταξιδευουν με ιδιωτικα αε

τες Θεσεις των αεροπορικων ροσκαῷη.

ι

|

ι

ι

Ϊ ια με­ ” ί ί υ οικογενειες ειχαν αγορασει 929 δ ισεκατομμυρ τοχες, τα δυο τρίτα των όποίων προέρχονται άπό δανεικά. υΑπό τό ~ Ἰ9δ9 τα χρεη των Αμερικάνων εχουν αυξηθει επικινδυνως, ιρδάνο­ γ

προσωπικό όχυρώνονταιστίς επαυλεις τους, εγκαταλείπουν τίς πρῶ­ ι

ά μ ε ρ ικανικίεγς

Ὁ

κυὅερνοχῶρος εἶναι τό παγκόσμιο δίκτυο που ενώνει την ἄρ­

χουσα τάξη άπυ άκρη σε άκρη του κόσμου. Ϊ

ι

ι

ι

Οί μόνοι

οί όποιοι είναι

ναδ ικα δολλάρια. Απο μονη της η καναδικη Ιἰογεὐ ίἶ›εΗΙ‹ επαρου|

σιγουροι πως δα εχουν εργασια τα επομενα χρόνια,

σιασε για το 1997, καδαρο κερδος Ι,θ8 δ ισεκατομμυρια καναδ ικα

κατεστημένου, είναι οί άσχολουμενοι μέ τους υπολογιστές Αυτό όνομάζεται ηδη «κυἐερνη?η̨̃διηυυποδ.ουλωση>›. (Η ψευδαίσδηση

ο

ε

·›

ἔ|

­¬

ι

ι

ι

ι

/

ι

:

ι

σκ”

Ι

ι

κ

ι·

κ

­ΙΔΖ­

Ϊ

ι·

ως

__

γενίτσαροι του

Ἱ

επ ιτρέπει

ι

:

·›

Οί ενιστάμενοι στό διαδί­ χ ι κτυο εισέρχονται αοπλοι, στό στόχαστρο των όαρέως όπλισμένων ερυ­ : .ε λοικων του παγκοσμιου στρατοπέδου συγκεντρώσεως του καπιταλι­ χ

τερωσουν τους παρεισακτους στό δίκτυο.

ι

ῷερεται αποκλειστικα και μονον για τα αυλα. τα παιχνιδια στα ι ι ι ι χρηματιστηρια­καζινα. Η κερδοσκοπια καταναλωνει καθε χρονο όλο καί μεγαλυτερα ποσά που υά ηδυναντο νά επενδυδουν σέ παρα­ γωγ ικά ἔργα καί στην πληρωμη μισδῶν. (Ο χρηματιστικός τζόγος :·

λ

ι

ματος. Ο καπιταλισμός σημερα στην παρακμιακη του ῷαση ενδ ια­ κ

:›

καί στίς μειονότητες καί στους δ ιαῷωνου­ ντες νά ενώσουν τί /δυνάμεις τους καί νά άγωνισθουν κατά του κατε­ στημενου, δεν δά ιαρκέση πολυ. υίΗδη οί είδικοί της πληροῷορικης, _ ι .. γενιτσαροι του ποίγκοσμισμου, εργάζονται πυρετωδως γιά νά εξουδε­

τικοποίηση των κερδῶν, κοινωνικοποίηση τῶν ελλειμμάτων». 4. "Οπως τά είδωλα που κατασκευάζει στόν υπολογιστη, όκαπι­ / ­­ ι ι ι ι ι ταλισμος τροῷοδοτειται με ῷαντασιωσεις. την ῷαντασιωση του χρη­ ι

Ϊ

οτι το διαδικτυο

ε­×

κ

σι

δ ιεδνους

δολλάρια! Τό κράτος παρέδωσε χειροπόδαρα τόν καναδικό πληδυ­ Ϊ Ϊ | Ἱ Ϊ ~ Ϊ ἹΪ Ἱ Ϊ σμο στην αμετρη εκμετάλλευση των τραπεζων με το συνδημα. «ιδ ιω­

‹·

κ

σ

γ

Η»

___

χ

σμου καί γυμνοί, υπό τό ἔντονο ῷῶς τῶν προόολέων, ευκόλως δερίζο­ νται μέ τίς ριπές των πολυὅόλων του κατεστημένου.

..ΜΒ­

7.

το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ

κιτ›:ικΗ›:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ι

Μη εχοντας ον

ι

Ι

ι

ο

Ι

­›

ι­

ι

πλεον κοινενοι εξωτερικο σημειο οινοιοοοοις κοιι οπο

την καῦημερινη πλύση ἐγκεεράλου των μέσων μαζικης ενημερώσεως του κατεστημένου, πού τούς πείδει ὅτι

παγκοσμιοποίηση είναι

μονόδρομος, ό ύπόδουλος πληδυσμός της αμερικανικης αύτοκρατο­

χιτλερικης κατοχης, δέχονται νά κλεισδουν μόνοι τους στό γκέττο καί νά ῷρου­ ρίας, ὅπως οί Ἑὅραῖοι της Βαρσοὅίας στην δ ιάρκεια της

ροῦνται από δικούς τους ανδρώπους στην ύπηρεσία του αῷεντικοῦ.

>

ι

ο

ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ

ί·

κ

ι

ν

το τελι››; των κ‹›ιι×ι‹›οονλεντιΣΜοΥ

ν

ι

ι

κη αγαπη είναι ο κοσμος­ Εαν τα Σκοπια επιμενουν να ισχυρίζο­ νται πώς είναι Μακεδόνες, δηλαδη (Ελληνες, άν οί Τούρκοι καυ­ ×

·›

»

·›

κ

χῶνααί πώς Θίναί Ἰωνεο, δηλαδη Γίδνναν­(Ελληνες, αν Οί ίΑλδανοί καί οί ίΑρὅανίτες, ως Ἱλλυριοί, δηλώνουν ότι είναι άκραιῷνεἶς

(Ελληνες, εαν οί Γάλλοι καί γενικῶς οί Δυτικοευρωπαἴοι, ίΑμερι­ αν­ανΟί›

ΚαναδΟί› Λαα ίνδαμ­Θρίκανδίο Αδαῳαλδίο Νεδξνίλανδοίο ίαχν·

Ρίζθνααίί δπωἐ δ Σαρλ ντέ Μαλί, πὡἐ Οί Δναίκδί «αελίκῶἐί είία­εδα συνάμα καί )Ατ9ηναἶοι τοῦ σημερα καί ίΑύ1ηναἴοι του παρελύλόντος»,

Γ) Σύνδεσις; Ἑλληνικός παγκοσμισμός ­ Στά ελλην ικά τη λέξη κουλτούρα δέν ύπάρχει. Καί αύτό όχι μόνον διότι ό όρισμός της

αν οί ίἔδραδες ἔπιμἑνουν να αναγάγουν την ιριλοσοῷία τους αααίἐ

λέξεως συνδέεται μέ τίς σύγχρονες ἔννοιες του ἔθνους καί τοῦ ἐδνι­

(Έλληνες καί

κιομοϋ, αλλά κοιί διοτι παντα το ελληνικο ἰδεῶδες δεν ητο ἐοίνικι­ στικό καί δέν συνεδἑετο μέ σύνορα ψυχικά η πολιτικά. Τό ἑλλην ικό μοντελο απευινύνετοιι στον ανθρωπο επί της γης, ἐπί τῶν πλανητών,

τούνί ἄνίο τονον μόνον οί ἕανίκίοτέ: οοοοικνωτέ: τοϋ ἑλληνισμοῦ δα δελἡαδνν να Τούς Τό απανοοεύυ̃οονί Καί ἔαν δλοι οί προαναῷερ­

ἐπί των γαλαξιῶν, ἐπί του Σύμπαντος. Χαρακτηριστικό εἶναι πώς ἐνῷ στίς ὅυῃχές γλώσσες χρησίμοπωεη̨̃ῖαί λέξη ανδρας, γία να

Οί

μουσουλμανοι να δεωροδν τόν Πλάτωνα­Ἐ.ῷλα­

δὲντεο ποοοδέοοον πώς οί πραγματικοί Έλληνες είναι αὐτοί καί όχι οί σημερινοί κάτοικοι τοῦ κρατοαἐ Τῶν Γραίκύλων τῶν ίΑδηνἶ›ν

λέξη ειὀειοτ η ἰιτεειιτ,

καί εάν ἐγώ επαναλάὅω την γνωστη πλέον προκλητικη μου δηλωση πώς «οί καλύτεροι "Ελληνες είναι οί Τούρκοι» (συνέντευξη στό περιοδικό Τότε τοῦ Χειμῶνος 1992), αύτό δα σημαίνη πώς ό ελλα­

διαιρορετικη από τό ετΙ‹εΙ‹

ετ, ανηρ. Σύγκριση του ετ με την κλη­ τικη: ‹ἶ› άνερί). Ἐξ ού καί η ἔννοια του ανδρωπισμοῦ πού στην δυτικη ἹΑναγέννηση ύπεὅιὅάσθη σε Ιπιιιτιειιτὶειττυε. Ἐξ ού καί η ἔννοια τοῦ σεὅασμοῦ πρός την γυναῖκα (πού στην παράδοση μας προσωποποιεἴ­ ται από την ίΑδηνᾶ καί την Παναγία), η οποία στην Δύση ἐξετρά­

είναί ίι ναδοπἠ του̃ ἑλληνίαμ­θα πὡἐ δ ἑλλἢνίαμ­δα ανηκεί σέ ὅλον Έόν πλανἡαγπ ὅπως δείίίκτἠ αναπη ανηκεί σέ δλδνἐ Ταίἐ αν· δρὡπδνἐ καί δέν είναί μδνοπὡλίδ κανενός­α Ἐαν δμωα είναί αωσαό να λέΥΘ”ίαί πώἐ δ ἑλληνίαμ­δα Θίναί πα· ντοῦ καί δεν επεκτείνεται από κάποιο κέντρο, η ελληνικη διαλεκτι­

πη στην ανισόρροπη ἔννοια του ῷεμινισμου.

Θεός μᾶς ἐχάμσε Τὴν δίαλεκῖίχλίί σκέψη Ύίὰ νά πο­ αληδεία) μ­αἐ δ ίδαακεί πὡἐ ὅπως δ Θεός Θίναί ανναμ­α σύμπαν καί κένι̃οδ (ίνα πρόαωπδλ ἔασ ί καί δ δλληνίαμ­ός δέν παύει ὥς σύμπαν νά εἶναι καί κέντρο. Αύτό τό γεωγραῷικό κεντρικό

ὁρίατξι̃ῖγ

καί

τη

γυναίκα (η̨̃οῃτῃτε, Πιειῃ), στά έλλην ικά χρησιμοποεἶ­

ταί τη λέξη αναρωπος

(ὅπως καί στα τουρκικά

κίί ίἐῷί ὅσον

Τό ελληνικό μοντέλο δέν δύναται νά είναι ίμπεριαλιστικό, ἔπε­

κτατικό,

σωὅ ιν ιστ ικό,

διότι αύτές οί ἔννοιες προυποδετουν όριοδέ­

Έηση Τοῦ ἑλχηνγσμοῦγ δηλαδή την περγχάραξἠ Του; ὁ ἑλληοίσμός

εύρισκόμενος εντός πλαισίου καί

δ

ύπόλοιπος κόσμος εκτός.

ληνισμός ὅμως δέν επεκτείνεται από κάποιο κέντρο,

­ίμια

δ ία μδἐ

όπως

Ὁ ελ­

καί δει­

ὁ

Ρεϋώμ­εδα πρός Την

πρόσωπο Τοῦ ἑλλἢνίαμ­Οὐ ἐπεχαῖείνεααί μεταξύ ίΑδΘίαΤί%ἦ€

Κανκααδα

πδδαωπδ σημερα δίχααμένδ

­145­

καί

καί αννεπῶα αναπαϋελεομα·

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

τικό, αλλά ποό με την μελλοντικη συγϋῳόΐησγὶ Έἦἔ ἑλληνοτουρκί” κης συνομοσπονδίας, όλα ἐπανασυνταχιδἶμ 'Θα αἶποἶαίὶη Τον ΎΡα®ἶ®“ λισμό ως καί τόν τουρκυλισμο, και όλα δυνηδη, ως ολοκληρωμενο

είναι παρών παντου. Ὁ ελληνικός παγκοσμισμόε Ξί[ναι συνεπώς η” διαλεκτικη σονθε­ ση η οποία επιὅάλλεται ως αναγκαία σωστικη λεμ­60% ωἔ *Ι μονη Ιζιδωτός του Νῶε της άνὕρωπότητος, ἔναντι τοῦ καταρρεοντος πλα­ ~ Ἱ Ϊ νητικου καπ ιταλ ιστικου εγχειρηματῦἐ­

πρόσωπο, νά

Χ ­ Ἡ οικοδόμηση της Ἑλληνικης Ευρωπης

....

|

ον πρωτο Γ

ἕ

και τον δευτερο παγκοσμιο πολεμο σωστα ωνομα­

Ϊ

Ἰ

_·

Ϊ

Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ σαν οι ιστορικοι, ευρωπαικους εμω̨ ̃υλιους πολεμους που, ἹΪισως

ἸΪ

Ϊ

Ϊ

για

Ϊ Ἱ ·­ _ Ϊ Ϊ ( παντα, εκλεισαν με την συσταση της Ευρωπαικης Ενωσεως. Οι ἐμῷόλιοι αὐτοί άῷορουσαν την Δυτικη, δηλαδη την καὕολικοπρο­ τεσταντικη Ευρώπη. Οὀδόλως εμας. Ως Ενδ ιάμεση Περιοχη, όπηρ­ ξαμε δόματα, με τόν υπόλοιπο πλανητη, της κατακτητικης μανίας Ι

Ζ

σε

τοῦ συνόλου των Φράγκων, είτε αὐτοί ησαν Γάλλοι, ῦἈγγλοι, Ϊσπα­ νοί, είτε πάλι ησαν Γερμανοί, Αυστριακοί, Ἱταλοί.

Τό ίΘ8ἱ είσηλὕαμε στην οίκία της Φραγκικης Ἑνὡσεως, χωρίς ἹΪ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ ( να εχωμε λυσει εναν πολυπιοσημαντικο εμῷυλιο ο οποιος διαρκει_' άπό την εποχη τοῦ Καρλομάγνου, δώδεκα ολόκληρους αίῶνες. (Ως Ϊ

<

Α·

δωσίλογοι, οί ηγέτες της άόληναικης δυτι̃κης παρατάἔεως, δεχόμε­ νοι τό ὅραὅειο Καρλομάγνου, οὔτε κάν δ ιενοηόλησαν τό πρόὅλημα. (Ως ψυχασὕενεις, οί Δυτικοευρωπαιοι, άρνουμενοι τίς υπηρεσίες Φρου­ δ ικῶν ψυχαναλυτῶν, ἐδἑχδησαν νά συγκατοικησουν με την χιλ ιο­

ὅιασμενη μάνα τους. ΓΗ

καί

Θα

κατάσταση εἶναι τραγικη καταληξη σε αρχαία τραγωδία καί στην διάλυση της Ευρω­ δ ιαμορῷωμένη

παι­κης Ἑνώσεως.

(Ο κόμης Σάρλ ντέ Μουυ, Γάλλος πρέσὅυς στην ἸΑι9ηνα, τό ί88Ο­1886, ηταν ξετρελλαμένος μέ τόν άρχαιο ελληνικό πολιτισμό

­146­

­Ι47­

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

1

υιον

Ϊ

Ϊ'5'

Ϊ

Ϊ

γ

~

Ϊ

ι

Ϊ

­)

τιτλο του Ρωμαιου πού ανηκε αυτοδικαιως και απο­ _ | κλειστικα στόν (Ελληνα. Αυτη μητροκτονια τόν καδιστα οξυθυ­ σ)

μο Γρἀςρεν. «<Η Κωνσταντινούπολη οπῇρξε η κατοικια ενός λαου_ ,„

ιι

Ϊ

Ϊ

Ϊ

­_

Ϊ

και δεατρινων, αυλικων και ταραχοποιων. Στο Φαναρι τα ~ Ϊ Ϊ ι ι παντα ειναι ψυχρά και τελειως ιερατικα που εναρμονιζονται με πις ~ τυπικότητες μιας στενόμυαλης διεολογιας. Ἡ ατροῷικη σκεψη των

σοῷιστων

σ

ν

ν

ι

..

ὀπαδων Της δναχεκτνκνγς του Βυζαντίου εῖναιχειροπιασιινγ Δεν σονοι­ ν

|

3

ντας οὔτε την προτεσταντικη αυστηρότητα, οὔτε την γλυκια ομορ­ Φγἀ ,τῶν χαροχγκων κτιρίων».

Γάλλος υπήκοος, μεγόιλωσα από ηλικιας δώδεκα ἐτῶν ἔσω­ τ Ἑκει εγνωρισα καὕημερ ιν ως “ τοι διοτι­ τερικος σεΪ παρισινοΪ σχολειο.

τ°ι

”Ως ι

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

κο σύμπλεγμα ένοχης ἔναντι της μητρος Ἑλλαδος. Απο την μια ιι | Ἡ ημουν κατα τοός δασκάλους μου ό οοΒΙε ΗοΠει1ε, απο την αλλη _.

·¬Ϊ

_)

γ

ημουν αντιπρόσωπος ενός λαου αναξιοπιστου μέ υπερῷιαλες απαι­ | Ι | ιι . τησεις.Ἡ σταση αυτη συνεχιζεται και σημερα μεσα στ|η ν Ευρ ωπαι­ .

ν

_

Ϊ

κή (Ενωση. Μας ἐδέχθησαν το ιθἕἔι,

­

148

Ο

Ἱ

Ο

Ϊ

αῷ ενος

­

Ϊ

μεν για να σῷετερι­

­

Ϊ

κηι

π

Ϊ

Ϊ

Ϊ

~ Ἱ

·_

Ϊ

Ϊ

ιι­Θ

Ϊ

Ο

πην Θπιιἶθλη (Ϊ

Ϊ

ΈΪ

Ο

­·

α

~

·­

τι

Ϊ

Ϊ

ι·

Οπαν δε ιι­εηιαιοι Ελληνες Ἰ Ϊ­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ αρνουνται την δωσιλογια και την ῷανατικη σημιτικη προσηλωση ιι­η”ιΞΡα των ενιαωπαιαιων Υλωσσων­

Ν ­ δντικοενρωπαιοι μας κατηγο­ Ϊ Ϊ λ Ϊ Ϊ ε Ϊ 5.8 Ϊ ω ε απο ιι ε Υ| α οϋιι ανια και υπε Ριι/ετ Ρ ο ε νικισ~ιΪ­ ο. Ρ ουν οτι πασ Χῃιι Απόδειξη οτι τιποτα δεν εχει αλλαξει στην σταση των Δυτι­ Ϊ σι ­­ ­ Ϊ Ϊ Ϊ ~ Ϊ κοευρωπαιων εναντι του ελληνισμου, απο την εποχη του Καρλομα­ Ϊ

­­

σ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

στην ευρωπαικη σνγκλιση. τοτε

­

ν

τό 800 μ.Χ. τόν

~

Ο

ειναι και αὐτος γαλου­ / | χημενος με το χιλιοχρονο καρλομαγνικο μισος και ιι η ν πε ρ ι ῷρ ον η ­ Ϊ Ϊ Ϊ ση γιὰ νὀν Ρωμνγό, δηλαδή γιοι ­ιον χριστιανορθοδοξο αυτοκρατορι­ ι

­­

Ϊ

Ϊ·­Ϊ

(_

ὅμως, ὅπως ἐιλοι οἱΔυτικοευρωπαιοι,

πρόγονός του ἐσῷετερισθη

Ϊ

Ϊ

τον μονοτονικονκαι συντοιιως τον λνιτ ιν ικον αλοαὅητοιι Οντως ωστε Ϊ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ να καταντησθνμε ενας μικρος λαος Ο” αν πως Ολλανδθνα χρησ ιμ­Ο· Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ποιωντας μιαν τοπικη διαλεκτο ποοοω απεχονσα απο την ελληνι­

πόΐητος».

δ

Ϊ

Ϊ

·›

Ϊ

­×

τερη ακομη και απο το πλέον ὁψηλο πνεῦμα οιονδήποτε αλλου πο­ ... _ ,_ λιτισμου. Τό ελληνικό ιδανικό ειναι τό κορυῷαιο σημειο της ανδρω­

κο (Ελληνα, που του υπενδυμιξει ότι

Ϊ

Τον παπαι καααααρειιϋθνπας σνναμα Την Υ λωσ αα μας

›)

ν

Ϊ

Ϊ

μοιωσοννι κα”ιαα”ιΡεΦΘν®ιας Την Ορὕθδθἔια προς χαριν 'ιων Ορςξεων

7

Και

ΪΪ­¬­σ

Ϊ·›

Θ­ Ϊ Ϊ σο‹·Ϊ δΪ σ ουν τους αρχαιουἔ πΡΟι̃ιΟν®®ς μαἔ› αι? ετερω ε Ύια να μας αῷο

Ϊ

και δεν πρωτοτυπουσε διοτι αυτος ο ενθουσιασμός ηταν κοινος σε όλους τούς Δυτικοευρωπαιους. Ἡταν ὅμως και Φανατικός ῷιλελλην | όπως πολλοι συμπατριωτες του, υποστηριζοντας τό ελληνικο κρα­ τιδιο του̃ ΙΘ' αιώνος. Ἐγραοε στο οιελιο του Ικειιιοε ετοοπιοπποε, ~ | τό 1887: «Παραμένω πεπεισμενος ότι η ἑλληνικη τέχνη ειναι ανω­ ,„,

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ 'ΓΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

να

ι

ι·Ϊ

ι·

Οι

σ

ι·

Ϊ

τ

'ΰ'

σ

·›

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

α

κα”ιαιΥισμΟς πιαιροχολων σχολιων 'Υια Την ανα ια παο' η ~ Ϊ '_ Ϊ '· Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ του ελληνικου λαου στην ευρωπαικη αερομοιωση, που πριν απο δεκα 'Υνοα η”ιαν

Ο

'_'

Ϊ

Ϊ

Ο

Τ)

Ϊ

_.

Ο

~

Ϊ

Ϊ

περιπου χρονια ειχαν γεμισει τις στηλες του δυτικου τυπου. Τ

­

Φ

εινι/Ξ επισ”ιΡαΤε®"9η›

ο

σ

Ϊ

Ϊ

γι αιπιλἶ

πα

Ϊ­¬·

Ϊ

Ϊ

­¬

ι·

Ϊ

Τοτε

τον σκοπια ἶκοιλυῷαιοἶ Γαλλθἔ

"ΘΕΟ

' λοιοἔ ΟΙΙἩΘΓ Ο1θΠι̃θΠι που ῳἔχθισῖιανοἔ Οριλοδοξος εΧΡΥισιιΪ·0πΟιει““” ς Ϊ Ϊ `κ_\σΪ Ϊ Ϊ Ϊ ΤΘ ως πεμππη Φαλανγα. Ο Κλεμαν εγραῷε το 1990. «Σημερα στην '

'

‹·

ε

Ϊ

\

Ϊ Ϊ εΪ Ελλαδα να αποκαλεσης καποιον οικουμενιστη ειναι υὅρις, ειναι Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

Ϊ

Ϊ

·›

­·

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ς

Ϊ

Ϊ

λαιιια

σαν να λες παναιρεπιπθς­ Σπα

3·

Ξ”

(Ϊ

Ϊ

Έ

σπρωιι­ααα υπαρχει ενας 3'

ςΪ

εε

λαι·

Ϊ

Ϊ

Ϊ

κισμος που πρεπει να ομολογησωμε οτι ειναι ῷασιζων, διοτι περιε­ χει μια συνεχη καταγγελια τῶν ἑὅραιων και τῶν μασόνων. (Η σοσια­

/λ

λ ιστικ *Ϊόλ π ειο ψηῷ ια ιτουἹἹΑΣΟΚἹ ι απ ΥιΎ|Ροι ευσετγιι νπ Ρ|οσ ηψηιι· α­ σονων στο δ ικαστικο σωμα, μετα απο μια λαικιστικη καμπανια Ϊ

ς

Ϊ

Ϊ

στην οποια μερος

­

ΤΟΝ

Ϊ

Ϊ

οι

Ϊ

κληρον επαιξε σημανπιπο ρολο»­

ἹΪ Ϊ Η παρισινη εῷημεριδ0ιΛιμπει9αι7ι0ν. Την ιδ ια χρθν ια ΘΥΡαΦΞ πως Ϊ ΔΪ Ϊ δΪ λ ­ Ϊ Ϊ ι­ ­λ δ Ϊ Ϊ «στ Τι ν υσ ηΐκανεις εν το μ α να το ειπ η πο υ υνατα α α ειναι ΐἶ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

·›

°·7

›|

ψανερο

οτι ειναι ξαῷνιασμενοι, αν οχι ενοχλημενοι, _ Μ9 _

απο την πορεια

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

τῶν Ὁρθοδόξων

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Εκκλησιῶν. Οί ίερείς

νά γίνη κυὅέρνηση ῷιλογερμανικη γιά νά καταστησωμεν υλιγώτε­ ρον υδυνηράν την ητταν». Καί ὁ/Χογοθετόπουλος έδέχθη νά γίνη τό

ἐδῶ ζηλευουν τους υπερπλη­

ρεις καθεδρικους ναους, ὅπου έπί τρείς ῶρες, εκατοντάδες πιστοί,

1942 κατοχικός πρωθυπουργός. (Ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κώλ ηθελε καί αυτός νά ένώση την Ευρώπη ὅάσει του

υρθιοι, είσπνέουν θυμίαμα, γυροδένονται στό χρυσό της ῷλόγας τῶν κεριῶν καί τῶν είκόνων καί ψέλνουν άκατάπαυστα. Παράλληλα ὅμως

άνησυχουν γιά την είδωλολατρία που μεταῷέρει η λειτουργία ­π.χ. ό

νεκρός τρέῷεται μέ γλυκίσματα­

διρχαιοελληνικου ίδανικου καί προσέθεσε στό ευρωπαίκό χαρτονό­ μισμα τά ελληνικά γράμματα ευρώ. Ὁ γερμανοτραῷης­καθηγητης

καί άπό την έλλειψη καταρτί­

σεως τῶν πιστῶν.

Κωνσταντίνος Σημίτης, ηττοπαθης ὅπως τόσοι άλλοι, πρώην άν­ δρείκοί καί μη, έδέχθη νά γίνη πρωθυπουργός μέ τό σκεπτικό ὅτι η ευρωπαίκη ἔνωση ἔχει καταστη μονόδρομος καί οί τριτοκοσμικές

ρατηρησεις, διαιωνίζουν τόν χιλιόχρονο ευρωπαίκό έμῷυλιο.

στης ­ὅπως ητο καί

(Έαπτίζουν χωρίς ουτε κάν νά ἔχουν εξασῷαλίσει ἔνα ελάχιστο ὅριο κατηχησεως καί λειτουργουν στην σλαὅονικη, μιά γλῶσσα που κανείς πλέον δέν καταλαὅαίνει”, λέει ξαῷνιασμέ­ νος ἔνας Γάλλος δομ ιν ικανός μοναχός». Βεὅαίως, τέτοιου είδους πα­

Μετά τό

1821 ὁ Ευρωπαίος Οίδίπους, που τόν

είχε μεγαλώσει

ὁ

επιδιώξεις του πρώην άρχηγου του ησαν Φαντασιώσεις. Πραγματι­ δ Λογοθετόπουλος­ θά καταληξη καί αυτός

δ

πρόσῷυγας στην Γερμανία μετά άπό την άπελευθέρωση της

Ελλά­

ὅασιλευς της Κορίνθου­Καρλομάγνος, έῷόνευσε τόν πατέρα του

δος.

Λάίο­Καποδίστρια καί άῷου έυίασε την άγαπημένη του μητέρα Τοκάστη­(Ελλάδα, συνέχισε νά άποτρέπη την άνοδο στην εξουσία οίουδηποτε πολιτικου ηγέτου της άνατολικης παρατάξεως που θά ἐξεδηλωνε έστω καί την πρόθεση νά τόν άπομακρυνη άπό την τραγι­ κη του πράξη αίμομιξίας. Τελευταίος πολιτικός στην σειρά τῶν δυ­

ίΑπό την έποχη του Καρλομάγνου πολλοί Δυτικοί έπεχείρησαν νά ενώσουν την Ευρώπη. Τό προπατορικό τους άμάρτημα δέν τους

νητικῶν καποδιστριακῶν ἀνδρῶν που ἑξουδετερώθησαν υπηρξε

δ

υΑνδρέας Παπανδρέου.

άπῦ αυτόν,

Ὁ πόλεμος έχάθη γιά μιάν άκόμη

καί πάλι άνηλθον στην εξουσία δωσίλογοι. Ὁ Ευρωπαίος κα­ γκελάριος Χίτλερ ηθελε νά ενώση την Ευρώπη ὅάσει του άρχαιοελ­ ληνικου ίδανικου, έτσι ὅπως, ῶς Ευρωπαίος άντελαμυάνετο τό ίδεῶ­ δες αυτό παραμορῷωτ ικά. (Ο γερμανοτραῷης καθηγητης Κωνστα­ ντίνος Λογοθετόπουλος επίστεψε, υπως τόσοι άλλοι ηττοπαθείς εκείνης της περιόδου, ὅπως ὁ Στ. Γονατυις καί ὁ Θ. Πάγκαλος, άκό­ μη καί δ άλλοτε γενναίος στρατηγός Ν. Πλαστηρας, δ όποίος έγραψε άπό την Νίκαια της Γαλλίας, στίς Ή υΑπριλίου ΤΘΖΠ, πώς «πρέπει

Φορά

­Ι5θ­

τό επέτρεψε. Ἐνόμισαν πώς

θάτό κατώρθωναν άπό την

κη τους θέση, καταστρέῷοντας την

υόμωμη

περιθωρια­

Ρωμαίκη Αυτοκρατο­

ρία, η ὁποία υπηρξε άνέκαθεν τό κέντρο της\Ευρώπης έπί του Βο­

Τό μόνο που έπέτυχαν πρός στιγμην ητο νά κατακτησουν την ἹΑνατολικη Ευρώπη. Ὁ Ναπολέων άπεκάλεσε την κατάκτη­ ση της Ευρώπης ευρωπαίκη ενοποίηση, ὅπως καί δ Χίτλερ άργότε­ σπόρου.

Καί οί

συγκαταλέγονται μεταξυ τῶν κορυῷαίων Ευρω­ παίστῶν. Τόν Ἰουνιο του 1982 δ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Ρόναλντ Ρῆ­ γκαν συνηντηθη στό Βατικανό μέ τόν Πολωνό Πάπα, μέ στόχο την επανένωση της Ευρώπης, δηλαδη την κατάκτηση της υΑνατολι­ κἦς Ευρώπης άπό τόν καπιταλισμό καί τόν καθολικισμό. Τό έπε­ ρα.

δυο τους

ητυχαν προσωρινῶς μέσῳ ῷουερῶν δοκιμασιῶν που «άπηλευθέρωσαν»

καί μέσῳ πολέμων

­Ι5Ι­

γιά τους πληθυσμους

ὅπως αυτόν

της Γιουγκοσ­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

λαυύίας. Ἱἔπτόησαν την

Καραμανλης, ὅτι έαν

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|Ν()ΗΟγΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

(Ελλάδα μέ την απειλη

Ἑλλάς

Μοννέ. Ἑινα τέτοιο αοσμο καί αῷομοιωτικό σύνολο πού θα ηλέγχε­ το από τούς εύρωκράτες τεχνοκράτες στίς Βρυξέλλες, θά συνέθλιὅε

πού μετέῷερε δ

παρέμενε έκτός Εύρώπης θά ἔπε­

καί τού τουρκικού έπεκτατισμού. (Ο τύπος τού κατεστημένου, μέ πλύση έγκεῷάλου, προσεπάθησε νά πείση τόν έλλην ικό λαό ύτι έκτός Εύ­ ρώπης δέν ύπηρχε έλπίς έπιὅιώσεως, δ ιότιη Ἑλλάς ητο χώρα μι­ ῷτε απομονωμένη στά δίκτυα μιας ἐσωτερικης δικτατορίας

τά ἔθνη. (Ο Μοννέ (1888­1979) στόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο εἶχε χρηματίσει πρόεδρος της γαλλοαγγλικης Οίκονομικης Συ­ ντονιστικης Ἐπιτροπης, έπηγε στην Ούασιγκτῶνα καί έκεἴ διωρί­ σθη στό Βρεταννικό Συμὅούλιο Βοηθείας. Λόγῳ τῶν στενῶν του σχέσεων μέ τούς αΑμερικανούς, ό ντέ Γκώλ τό 1944 τόν εἶχε χρησι­ μοποιησει ὥς απεσταλμένο του στίς ΗΠΑ. ἸΑλλά μετά τόν θάνα­ το τού «Στρατηγού» τό 1970, οί όπαδοί τού Μοννέ έθριάμὅευσαν.

κρη, στρατιωτικῶς ανυπεράσπιστη μέ τίς ίδικές της δυνάμεις, μα­

στιζομένη από ύπογεννητικότητα καί πού κατετρύχετο από εύδαι­ μονισμό. Καί οί κυὅερνησεις τῶν ἹΑθηνῶν έκαναν ὅ,τι ητο δυνατόν νά έξαπλώσουν την ίδεολογία τού γραικυλισμού. Καί έπέτυχαν νά μετατρέψουν τόν όμῷαλό της γης σέ χώρα τού έπιπέδου της δολ­ λανδίας, μιας χώρας πού ακόμη προσῷάτως έχαρακτηρίζετο από τόν πρόεδρο της Γαλλίας, αντρο ναρκωτικῶν, από τό όποἴο

ό

Μέ την

είσοδο της

ἹΑγγλίας τό 1973, οί

ΗΠΑ

απέκτησαν σημα­ ντικό δίαυλο καί έπέὅαλαν τό 1978 τόν αντικομμουνιστη καί ίμπε­ ριαλιστη Πολωνό πάπα Κάρολο Βοι­τίλα ὥς θρησκευτικό ηγέτη της Εύρώπης. Μετά τόν Ναπολέοντα, μετά τόν Χίτλερ, η Εύρώπη

γαλλι­

κός λαός έπρεπε νά προστατευθη.

εἶχε καί πάλι πάρει τόν

δρόμο τού έπεκτατισμού

Μετά τό 1θ4ἶ›, δύο ανδρες ύπηρξαν ὁραματιστές της Εύρώπης2 δ στρατηγός ντέ Γκώλ καί ό Ζάν Μοννέ. (Ο πρῶτος ηθελε μίαν Εύ­

καί τό τέλος της καί στίς δύοοπροηγούμενες προσπάθειες. Στην Ἑλλάδα ὅμως δσημιτικός ραγιαδισρρς απέτρεψε οἶονδηποτε

ρώπη τῶν έθνῶν, απηλλαγμένη από τόν δυτικοευρωπαικό έπεκτα­

προὅληματισμό

δ ιεγράῷετο μελανό, όπως

τό συμῷερώτερο για την χώρα μας σχημα Εύρωπαικης οίκοδομησεως.

τισμό, στό πλαίσιο της όποίας θά έδίδετο τέλος όχι μόνον στόν μι­ κρό έμῷύλιο πόλεμο της Εύρώπης, τόν γαλλογερμανικό, αλλά καί στόν μεγάλο, αύτόν πού δ ιηωνίζετο έπί 1200 χρόνια, μεταξύ

ὥς πρός

Ἐάν ούσιαστικό πρόὅλημα μέ τούς Ἑὅραίους δέν ύπάρχει, διότι οί Ρωμηοί εἶναι, από θρησκευτικης πλευρας, δ περιούσιος λαός, οί νέοι (Εὅραἴοι, δ νέος Ἰσραηλ, έάν δέν ύπάρχει πρόὅλημα μέ τούς

Δυτι­

κης καί 7Ανατολικης Εύρώπης καί πού καθιστούσε οἶαδηποτε ού­ σιαστικη ένωση της εύρωπαι­κης χερσονησου αδύνατη. Ὁ ντέ Γκώλ

πρός ένα

πολιτισμούς της αρχαίας Αίγύπτου καί της Βαὅυλῶνος ­ὁλόκλη­ ρωση τῶν δποίων ύπηρξε δ έλληνισμός­ ούτε μέ τούς πολιτισμούς τῶν ἹΑμερινδιάνων, οί όποἴοι έδέχθησαν στην 7Αρχαιότητα την έπιρροη τού πολιτισμού της 5Ανατολικης Μεσογείου (καί αργότε­ ρα καί τού κινεζικού), ούτε μέ την Ϊνδία, πού στίς Βέδες κατέγραψε την πιό παλιά ανθρώπινη θρησκευτικη σοῷία, αύτη πού ὁλοκληρώ­

ύπερεθν ικό κατασκεύασμα πολυεθνικῶν, πού ηταν τό ὅραμα τού Ζάν

θηκε στίς ύψηλότερες μορῷές τού έλληνορθοδόξου ησυχασμού, αντι­

την ανάγκη συγκροτησεως μιας (Ηνωμένης Εύρώπης ανεξαρτήτων ἔθνῶν, «από τόν 5Ατλαντικό μέχρι τά Ούράλ ια». Προ­ σεπάθησε δέ όσο ζούσε νά αποτρέψη την είσοδο της 7Αγγλίας, ῷο­ δ ιεκηρυττε

ρέως

τού αγγλοσαξωνικού ίμπεριαλισμού (‹‹την

)Αγγλία την θέλω

­έλεγε­ αλλά γυμνη››) καί την διολίσθηση της Ἑνώσεως

­152 ­

±”

­

153

~

ι ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ|ΤΣ|ΚΙ|Σ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κί)|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

:

οέτως ιτοοοληιιοι ύποίοχει μέ τόν κινεζικό πολιτιοιι­όι τον μόνο ιιέ τόν έλλην ικό πού ίσχυρίζεται ότι έχει παγκόσμια δ ιασταση. (Ο

νίας Ἑλλάδος.

την δ ιαῷημιση της στόν Τρίτο Κόσμο τῶν Δυτικών σίρέτέριστῷμ

κινεζικός πολιτισμός αποκαλείται Τζόνγγουα, πού στα κινέζικα σημαίνει «κεντρικός πολιτισμός», καί η Κίνα αποκαλείται Τζόν­ γγουο πού σημαίνει «αύτοκρατορία του κέντρου». Όσοι έμελέτησαν τόν κινεζικό πολιτισμό ­κι έγώ τόν έδίδαξα για είκοσι όλόκληρα χρόνια στό Πανεπιστημιο της Ἰοτταὅας­ συμῷωνοῦν ότι πρόκειται για έναν πολιτισμό αῷανταστου όινωτερότητος. Στό όιόλίο μου ὅμως Ἡ τρίτη ιίδεολογιρι καίη Ὁρόλοδοξια, απέδειξα την ούσιαστικη ένό­

ντοιί νόι

παλληλικοῦ πνεύματος όληλυκῶν γενιτσαδων, οί όποἴες ύπό τό πρό­ σχημα να σώσουν τα αρχαία από την κακογουστια τοῦ αύόλαιρετου­ ντος (Ἑλληνος πολίτου, έκτείνουν ένα σαὅανο, μια πνοη ακινησίας καί θανατου, σέ ὅλην την ἔκταση τῶν ἰἔἔθθθ τετραγωνικῶν χιλιομέ­ τρων τοῦ έλληνικοῦ κρατους, σταματώντας την σύγχρονη ζωη, έν ὀνό­ ματι τῶν λειψανων. Μέ την καταληψη δέ τῶν πλέων αγαπητῶν στό Ο

ελληνικός πολιτι­

για τόν έλληνισμό. Καί ένῷ οί Δυτικοί μας έχλεύα­

ζον στην Εύρώπη, στόν ύπόλοιπο κόσμο έκαλυπτον την ὅαρὅαρη

­Ι5ιί­

όρὕόδοξο πληρωμα ὅυζαντινῶν έκκλησιῶν ­όπως στόν Μυστρᾶ, κέ­ ντρο τού Γένους­ ύπό τό πρόσχημα της προστασίας της ὅυζαντινης

τέχνης από τα στίῷη τῶν αμαθῶν χριστιανῶν, πού έπιμένουν να λει­ τουργοῦν αναόοντας κερια καί ῷιλώντας τίς είκόνες, οί ασχετες μέ την Ὁρὕοδοξία αύτές κοπέλες, αποῷασίζουν καί δ ιαταζουν τούς μη­ τροπολίτες μας, ὥς κρατος έν κρατει, μετατρέποντας τούς ναούς σέ

δεχθούν να έπεκτείνουν στην Δύση τόν

τους μεταχείριση τῶν ᾶποικιιἶιν μέ τό αρμονικό ποοσωιτεἴο της οιίω­

καί της στείρας αστυνο­

μεύσεως τοῦ έλληνικοῦ αρχαιολογικού χῶρου από στρατιές δημοσιου­

καί τον οττοἶον ο”ίΥοοοοι ἐννοοοιζο οιττο τον δεύτερο οιίῶτ να πρό Χριστοῦ, όταν ό αύτοκρατωρ Οὔ­τι (ἰἐιθ­87), της δυναστείας τῶν Δυτικῶν Χαν, ηνοιξε την έμπορικη όδό τού μεταξιού, ίσως δέ ένωρίτερα. Οί δέ Δυτικοί, για να κρύψουν την γύμνια του ίδικοῦ τους πολιτισμού, έκαλύπτοντο μέ την μεγαλοπρέπεια του έλληνι­ ἦτο δοτοτοἐ

πρῶτα από όλα πρέπει να

δ ιεξαγωγη τῶν παγκοσμίων αγώνωνλστίὅου,

ττοοοωττικῶιἐι

ι9οιομ­οιομό τοος

Καί

ἔύ τῶν όπερετικῶν σκηνικῶν τῶν προκατ πυλῶν του Παναόληναικοῦ Σταδίου πού ανηγέρόλησαν ιέσπευσμένως τό Θέρος τοῦ ἸΘΘΤ, για την

λ

γιοι ολοοἐ τοοἐ ἄλλοοἐ πολιτισμούς τῆς Υιἦἐ καί Ξἶδικἀ Υιιίι τον δυτικό, κανει έξαίρεση μόνον για τόν έλληνικό, όπως τό διεπίστωσοι

ό

καί όχι δια μέσου

απαλλαγη από την δυτικη κόπ ια τοϋ ὑπουργειου Πολιτισμοιι̃, που ιῦπεἐέὅασε η ηθοποιός τῶν γαλλικών ὅουλεόαρτων Μελίνα Μερκούρη. Τό ύπουργεἴο αύτό κυμαίνεται μετα­ πων.

ζωτικό για τόν έλληνισμό να στρέψη ὅλην του την προσοχη πρός αύτόν, μέ στόχο να εὕρη τό κοινό ὅαὕρο της πλανητικης σκέψεως. „Αλλιοστι5 η Κίνα, πού πάντοτε ἐἔοδηλωνε όοιολοιοι ττοοιοοονηοη

ομ­ός

να αναλαση

κη κυὅέρνηση τῶν ίΑθηνῶν να διαμορῷὡση μία δομη καδαρῶς έλληνι­ κη, απηλλαγμένη από τό σύμπλεγμα αντιγραῷης τῶν δυτικῶν προτύ­

Ο­μου

κου, ούτως ῶστε να νομίζουν οί Κινέζοι πώς

από εύόλείας

Μέχρι την συγκρότηση της ἑλληνοτουρκικης συνομοσπονδίας, όλα χρειασὕη, ὥς απαραίτητη προυπόόλεση για την ανεξαρτητοποίηση καί την ίσχυροποίηση της πολιτικης όούλησεως τού έλληνισμοῦ, έθνι­

τητοι της κινέζικης μέ την ἑλληνικη σκέψη, τοϋ τοιοιίοιιοῦ μέ την σκέψη τοϋ "Ηρακλείτου καί του Πυθαγόρα, καί τοῦ κονῷουκιανι­ μέ αότην του Πλατωνος. Ἱἔπειδη προόλέποτοιι πώς ο τοοοιτ στιος όγκος τού κινεζικοῦ κόσμου δα ηγηδη τού ΚΑΩ οιίῶνος, είναι

Δια τοῦτο εἶναι ὁιπαραέτητση Ἑλλας

ι

μουσεία, δηλαδη σέ χωρους τιέρισυλλογης ἄψυχων αντικειμένων.

Δ

­155­¬

τ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

3

ι

Εκμεταλλευονται

ν

ι

δέ τον

:

καλοπιστο

­¬

ῷόὅο του μέσου

κης ἐῷεορετικότητος, που| Θα προωΘη­ συστηματικα τους Έλληνες έω̨̃ευρέτες και την ελληνικη πρωτοτυπία, και ἕνα υπουργειο Θρησκευ­ _

Ἑλληνος μη­

αγνοια Θιξη την αρχαία του κληρονομιά, για να κτυπησουν

πως από

τικης παιδείας, πού Θα ελέγχεται από την ιεραρχία της 7ΟρΘοδο­ ι ι ­­ ι ξιας, διότι δεν νοειται παιδεία που να μη ὅασιζεται στην Θρησκεία. Γ ια τα εξωτερ ικα Θέματα, τα υπουργεἴα Θα πρέπει να πολλα­ πλασιασΘοῦν, έῷ) δσον η ἑλληνικη έξωτερικη πολιτικη Θα ἔχει πα­ Ϊ Ϊ γκοσμιες επιδιώξεις. Και πρωτα απα όλα το δπουργειο τουρκικων

την αΟρΘοδοξία, σαν να εδρισκόμεΘα σέ μια ὅουδδιστικη χώρα που ι

·~

ι

ι

ι

ι

Ξ'

ηταν παλαια χριστιανικη, και πολιτιστικο μας χρεος να ειναι να πε­ ρισώσωμε τα μνημεἴα της έξαΦανισΘείσης Θρησκείας.

Θα χρειασΘη έπίσης να καταργηΘη τό αμαρτωλό ῦπουργεἴο Παι­ Ϊ

Ἰ

Ϊ

Ϊ

καί Θρησκευμάτων πού απέδειξε μέ τις ἔπανειλημ­μενεἐ εκει!­Θα· σεκἐ ΤΟΟ πΡό€ την κατεύθυνση ὰλλθτὼσεωἐ Τη­2 ἑλκλκγὶκικτἶὶἐν μέ Τήν έπιἕολη τεχνητης δημοτικης και μονοτονικοῦ συστηματος, ὅτι όπως Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ( και το υπουργειο Πολιτισμου εχρησιμοποιηΘη για την υποὅαΘμιση Ἰ Ϊ Ί Ϊ Ϊ ~ _ Ϊ Ϊ της παγκοσμιότητος του έλληνισμου. Με την ευκαιρια αυτη Θα απαλ­ _' ἹΪ Ϊ λαγη η ελληνικη κοινωνια από μιαν αλλη στρατια δημοσιουπαλλη­ Ν ι ­· Ι Ϊ λικου πνευματος Θηλυκων γενιτσαρων που αστυνομευουν την γλωσσα μας, τις περιῷημες ῷιλολόγους, δ ιορΘώτριες και μεταω̨̃ραστριεει <Ο τότε αναπληρωτης ῦπουργός Ἑξωτερικῶν Γεώργιος Παπαν­ δρέου, σέ αρΘρο του στην ΚαΘημερινή, της Μης Σεπτεμὅριου 1997, ὐπεὅίὅασε τόν ελληνικό πολιτισμό σέ ποσοτικό προιόν, δυναμένου, ¬ ι ν ~ ι̃ι Ι ὡς πορτοκάλι, να ουγκριΘη, στο ονομα της δημοκρατικης ισοτητοςν μέ τα πολιτιστικα πορτοκαλια τῶν αλλων ἑΘνῶν και να προωΘηΘη ~ Ϊ τι στην ἐξωτερικη αγορα δια μέσου του «Ἱδρυματος Ελληνικου Πο­ Ϊ Ϊ ~ λιτισμου». ΰΑρνουμενος την παγκοσμιότητα του ελληνικου πολι­ δείικἐ

·~

ππ

ΰ

_­

Ἱ

3

ι

···

:

~

ο

Τα

ι

ι

­¬

ι

·›

Ϊ

5

Ϊ

_·

(Η Ευρώπη δέν

Ϊ

Ϊ

γίνη ἑλληνικη έαν προηγουμένως δέν ἐξαλειῷΘη από την (Ελλαδα ό γραικυλισμός. Φυσικα τό έρώ­ 3' ­ | ι ι ι τημα ειναι πως ειναι δυνατον από τον σημερινο ιρασουλη Ρωμηο, ὅπως τόν απεκαλεσε δ Παλαμας, να ξεπηδηση ό αρχων τοῦ πολιτι­

ι

'5'

νέα: ἕνα δπουργειο ἑλληνικοῦ τρόπου ζωης, ἕνα υπουργεἴο ελληνι­

­Ι56­

τε

..

δυο προαναῷερΘέντα ὐπουργεια Θα αντικατασταΘουν απο τρια ·›

σ

πολιτισμου.

τα πρωτεἴα του ελληνισμου. ~

ν

δύο τμημάτων της Εὐρὼπνγς με τον συνδετικό κρι̃κο τοϋ ἑλληνικοϋ

·›

σμός ένῶ οι σοῷοί ὅλων τῶν έΘνοτητων, και ιδιαιτέρως τῶν ευρωπαἶ· κῶν, αναγνωρίζουν

_.

ιη̨̃

κοινης γλωσσας της Εόρώπης και την έξευρεση τρόπων τερματι­ ~ ... .. _ | .. ομου του χιλιόχρονου εὀρωπαικου ἐμουλέου, για την ἐπανένωοη των

λουε την λογικη τοϋ: κοιτάξτε, εἶιτασττ ἔνας ἀοχαῖος πολιτισμός, ι ­ ~ ι ι ς ι ι ε οι αρα οῷειλετε να μας ακουτε». Δηλαδη τι ολλανδισμος, τι ελληνι­ κ

χ

_.

πω

­¬

τισμου ῖσχυοἰσΘη πώς «δεν είναι δυνατόν νά επιὅαλονιι­ε στους αλ­ σ

._

ασχολειται μέ τὥπεριξ της έλληνοτουρκικης συνομοσπον­ ει ­­ ­ διας του μέλλοντος. Τριτον, ενα υπουργειο κινεζικων ὁποΘέσεων μέ _ στόχο την οἶκοδομηση κοινο πολιτισμικου καί πολιτιστικου ὅα­ Θρου. Ἑαν αμελησουμε μια έτοια προσπαΘεια, τότε ό ΚΑ' αἶών Θα εἶναι κινεζικός και όχι ε ληνικός, δ κινεζικός τρόπος ζωης Θα αντικαταστηση τόν αμερ ικόιν ικό, πραγμα πού Θα παρατείνη την ι πλανητικη αὅεὅαιότητα, εῷ όσον μόνον ό ἑλληνισμός δυναται να ­­

εν

τι

Ϊ

7

λύση την κριση τοῦ πλανητου μας. Τέταρτον, ἕνα υπουργειο ευρω­ ·· ­ ι ι : ­ παικων ἶ›ποΘέσεων μέ κύριο στοχο την προωΘηση της ελληνικης ως

Ε

ι

|

χ

Ϊ

·›

Θ

κ.

.ε

Ε

τ

­¬

'_'

­Ε

εν

πού Θα κ

#

,

Ϊ

δοξίας μέ τό Ισλαμ, τόν Εὅραισμο καί τον Ινδουισμο, υπουργειο

οι

®'

τπ

±­¬

>=×

υποΘέσεων καί σχεδιασμου της ελληνοτουρκικης συνομοσπονδιας. Δεότερον, ἕνα ὑπουργεἴο ὐποΘέσεων της Ἐνδιαμεσης Περιοχης, τό ._ 6. _. ΰ ὁποιο Θα συμπεριλαμὅανη τμημα προωΘησεως σχέσεων της ΟρΘο­

Ε

×­ω

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Θα δυνηΘη να σ

ελ

­157­

­¬

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ηγηοη̃ τοϋ πλοινἠτου. Φυσικο εἶναι γιοι τους περισσο­ τὲρους, μία τέτοια αξίωση νά δεωρηθη καδαρῶς ούτοπικη καί μάλι­ στα γελοία. Βεόαίως τά έπιτεύγματα τοῦ Ἑλληνος τῶν τελευταίων ἐτῶν στόν τομέα του αδλητισμου καί τῶν σπόρ καί η ανάθεση στην Ἑλλάδα τῶν Όλυμπιακῶν Άγώνων τοῦ 2004, ἔχουν αναπτερώσει χάπως Τό μας. Μήπως ὅμως πρὀχεῃαν γιὰ τήν συνἠὼγ γραί­

σμοιι̃ που

Ἀνὡνωνι αλλα ινα ποέποι ποοηγοοιιένως να ἔἔοοδετεοωαοϋν οι νλοο­ σικοί γραικύλοι, δηλαδη τό αμαρτωλό δίδυμο τῶν Κακριδη­Κριαρά καί τά γενιτσαρικά, δηλυκα έπί τό πλείστον καί ανευ διδακτορικού,

οιοι

;

Φιλολογων διορδωτῶν ­ μεταῷραστῶν. Μιά τέτοια προσπάθεια είναι αδύνατη χωρίς έπανάσταση καί έγκαδίδρυση έδνι­ Τοινμ­οιΤοι Τ οο Τῶν

κου καδεστῶτος ίσραηλινου τύπου, πού

κύλικη πονηρια, διότι ὅπως ἔγραῷε ό Παλαμας «Ἑλλήνές <°ι̃ίίιοιοΤΞ γιά νά ρίχνουμε στάχτη στά μάτ ια τοῦ κόσμου». Μέ ταχυδακτυ­ λουργικη εύστροῷία, ό Ἐλευδέριος Βενιζέλος κατάψερε νά σαγη­ νεύση τό Συνέδριο της Είρηνης στό Παρίσι μετά τόν πρῶτο παγκό­ σμγο πόλεμο, πού τοῦ ἔδωσε τήν ἄδεία νά ἀποὅίη̨̃άο­νγ τόν ἑλληνικὸ στρατό στην Σμύρνη. ἸΑλλά

Ἱσραηλ μετά τό 1948,

ό

ὅπως ὁ

Ι ζ

λαός του δέν έμοιαζε μέ έκεἴνον τοῦ

ίδιος

δ ιεπίστωσε

τό

„

ίθίθ, γράῷοντας

ῷοὅερά: ‹‹δΌταν ὅλέπω

Β·

ν

χδη ότι δέν ητο παρά ἔν μετέωρον στιγμιοιίας λάμψεως, τό όποίον ἐῷὡιῃσεν μόνον Τήν ἑλληνικὴ ὰιολνόιννγ­να››_

χαιοίέρωσνγ

τῆς ἑλληνίχνγς

ῷς

3

λοξοινδοινή κοινή ἔνωοε Τον ο

ἑλληνιοιιος

ολα

ἐοοιομ­ιοικήἐ ποοῷοοοιἐι ποοῷοοοι πού απο οιιῶνοἐ ιλίιώνοι ἔνοι Φοοινιι­οι

;

ζ

νοίνῇς

,

"Η .επίτευξη ένος τέτοιου στόχου δέν εἶναι πιό δύσκολη από αυτην της αναδέσεως σέ έμας τῶν ίολυμπιακῶν ευρωποιικ­ι̃γς γλώσσας.

3

1

­ισεκ ί

αύτη αρχίζη από Ιι (ὅπως Ιτγροτυοεἰε), τότε υπάρχει δασεἴα. Καί ας

αναγεννημιένοο ἑλληνικοῦ κοατοος να ποοτοίνη την καταογηοη της

=

για

ο Ἑιλλήν πού Θέλει νοι Υνωοίζή κου̃ ὑποιοχει ή ἐξοιῷοινιοὅειοα δοι· σεία, αναζητεί την λέξη σέ μιά εύρωπαικη γλῶσσα καί έάν η λέξη

πὡἐ ή κοινή Τής ἐποχήἐ Τοῦ ΧοιοΤου̃ οπήοἔο ή οιποιοχή της νεοελληνικῆς. Θα πρέπει δ αντιπρόσωπος στίς Βρυξέλλες του

5

χδοῦν ότι δέν ηταν «παρά ἔν μετέωρον στ ιγμ ιαίας λάμψεως» ἐῷσόσον νγ

ίλεκτο, την δημοτικη του Κρια­ όσο τά έλὅετογερμανικά απέχουν

Η­ήν ξεχνοιμ­ε

ι

Μηπως λοιπον οί “Ολυμπιακοί στην Άοιηνοι το 2004, οιποοει­

μιά ἑλληνικὴ Εὐρώπη εἶναι

ἑλληνικὴ απέχει από τά έλληνικά

πε νά υίοΰετήσουν μιαν

ἑνιοοή Τήν Εὀοώπή› μέ Το ιΤολνΤονικ/ ὅπως Υιἀ δύο χιλιοΤήοιδο€ έσυνηδισαν οί ξένοι νά ὅλέπουν τά έλληνικά. Διά τουτο καί σημερα

καδαρῶς έλληνικη κατοχη της Σμύρνης, ἦτις έδεωρηδη καί δ ι­ καίως ὥς νγ ἀπαρχἠ μνᾶἔ νέας ἑλλνγννκῆς μεναλουργίας, 83 απσδςί­

δέν συνοδευδοῦν

ολοι Τήν οιποδοχιδοον ὥς κοινή Υλῶοοοι Τονἐι οι όποἴοιδιαῷορετικά δέν όλάίἢμποροῦσαν νά καταλάὅουν γιατί δα ἔπρε­

κοσμο, ἔτοι καί ιιέοῳ τοῦ διαύλου τῆς έας κοινής,

ρῶν

προυπόθεση

λήνων, οι Εὀοωποιἶοι

απο Τα νοοιιοινικοι­ σοπιοο ἄλλοΤΘ ή

ἔολῆς. Καί η υπό τῶν Δυνάμεων αποῷασισόλεἴσα μόλις πρό 80 ημε­

μέ πρόσδετα έπιτεύγματα; Καί

έπαναῷέρη τό πολυτον ι­

κό σύστημα καί θά ἐπίὅὰλη ὡς γραπτή καί προῷορίχή Τήν γλῶσσα Τοῦ ΕὐοιΥΥολιον› μέ Τήν ἐκμάθήοή Τήἐ σέ ὅλοι Τὰ (Ελλήνόποολοι από την πρώτη δημοτικοῦ. Μόνον αῷοῦ γίνη κτημα ὅλων τῶν Ἑλ­

ρα, πού

τοιαύτας ταπεινότητας, τότε ῷδάνω σχεδον εἰς οιπελπισίοιν κοιί αρχίζω να σκὲπτωμοιι μηπως εἶχον οί­ καιον οί μυκτηρίζοντες την μικρασιατικη πολιτικην μου καί μηπως πράγματι τό ανάστημα μας εἶνε μικρότερον από έργα τοιαύτης ἐπι­

τά έξης

όλα

ήιιῶν κοιι δίδει Τήν ἐνΤο7Τωοή οΤοο€ Εύρωπαίους πώς τά έλληνικά πού έδιδάχδησαν είναι τελείως δια­ μοΤοιξι3 ξένων ἑλλήνοίιοιλδῶν κοιί

Φοοετικα απο τα ἶδιιια μας. Χαοακτηοιοτικὁ δέ ειναι πώς οι αντι· πρόσωποιτου σημερινού καδεστῶτος όχι μόνον δέν έσκέω̨̃δησαν ποτέ

·ι59τ

ἑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

μιά τετοια πρόταση, αλλά αντιδέτως αῷηνουν την κατά­ σταση νά δ ιολισδαίνη ­παρουσιάζοντας την ως αναπότρεπτη πρός μίαν σταδιακη υἶοδέτηση του λατινικου αλῷαόητου στά ελληνικά. Σε μία επιχείρηση ἐδνικης υποὅαδμίσεως η ευρωιἶουλευτίνα Εί­ ρηνη Λαμπράκη, μέ την υποστηριξη του Ἱδρυματος (Ελληνικου Πολιτισμου, διωργάνωσε στίς ΤΤ Σεπτεμὅρίου 1997, στίς Βρυξελ­ λες, ημερίδα γιά τίς «ὀλιγώτερο δμιλουμένες γλῶσσες της Ευρω­ παικης Ἑνώσεως: ελληνικά, δανικά, ὁλλανδικά, Φινλανδικά, πορ­ τογαλικά». Τί ελληνικά, τί δλλανδικά λοιπόν! Τό κατά Ἰωάννην Ευαγγελιον γράψει στό ελληνικό πρωτότυπο ότι επάνω στόν σταυρό «ην γεγραμμένον ”Εὅραιστί,Ἑ:λληνιστί, νά κάμουν

Ρωμ­αἶστῖί» Τό υασιλεύἐ Τῶν Ἱουδαίων (Φιλ

20) (Η

ἐπίσψ­Ὁ μετά·

της Καδολικῆς Ἐκκλησίας στίς δυτικές γλώσσες τταραχα­ ράσσει τό Ευαγγέλιο καί λέει: «ην γεγραμμένον Ἑὅραιστί, Λατινι­ στί, Ἑλληνιστί», ἔτσι ῶστε νά υπουιυάση τά ελληνικά στην τελευ­ ταία Θέση καί νά προωδηση την ίδικη της γλῶσσα! (Η καδιερωση Φραση

τῶν ελληνικῶν ως κοινης ευρωπαικης γλώσσας, εἶναι συνεπῶς απα­

ραίτητη προυπόθεση οίασδηποτε περαιτέρω προσπαιδείας ἑν0πΟιη· σεως­ἑλληνοποιησεως της Ευρώπης. Μεσῳ του διαυλου της γλώσ­ σας δα περάσουμε τίς ίδέες μας, δηλαδη δεν δα ἔχουμε μόνον κοινη

ιυ

ι

ΧΙ

_

Τό Θὀρωῷϋλελεόθερο σχέδιο ἐξαῷανίσεωἔ σωὐ ἑλλαδῃαωῦ κρἀτη̨η̨ς

ς

ς ίδέα του ἔδνους καί η ίδέα πώς κάδε ἔδνος πρέπει νά

περικλείεται μέσα σε ἕνα καί μοναδικό κράτος, υπό μορῷην ἔδνικου κράτους, του ἐδνοκράτους, εἶναιμία δυτικη ίδέα που καδιερώδη στόν ΙΗ' αἰῶνα και εἰδ ικα με την Γαλλική Επανασταση τσι31789. Μηπως ὅμως καπιταλισμός καί ἐθνικισμός εἶναι ἔννοιες αντιρατικές; Πραγ­ ματ ι, εἶναι. Τότε πῶς εξηγεἶται πώς η ίδ ια η αστικη τάξη ἔγέννησε την ίδέα αυτη καί την υπεστηριξε μεχρι τό Τθἔὥ; Διότι υ καπιταλι­ σμός μετεχειρίσδη τόν εθνικισμό γιά νά διευρυνη την αγορά τῶν προιόντων του: κατηργησε τά τελωνειακά συνορα ανάμεσα στίς επαρ­

γλῶσσα, αλλά κοινη θρησκεία ­την υορδοδοξία­ καί κοινό πολιτι­

χίες της Γαλλίας καί, δημιουργώντας μιά Γαλλία ενιαία καί αδ ιαί­ ρετη, μετεκίνησε τά τελωνεία πρός τά ευρύτερα συνορα του κράτους­ ἔδνους (ἐδνοκράτους). Τό στάδιο αναπτύξεως του καπ ιταλ ισμου του

σμό, τόν ελλην ικό, καί δα ὅάλουμε τέλος στόν ευρωπα­ικό διχασμό,

1789, δεν ἐχρειάζετο ευρύτερη κοινη αγορά από την αγορά της μίας

πρός χάριν

καί αδ ιαιρέτου Γαλλίας. Αυτός δ αστικός εδνικισμός της Δυτικης Ευρώπης, ίσότιμος καί ῷιλελευδερος, του πρώτου ημίσεος του ΤΘ' αἶῶνος, ἑπωνομάσδη ῷιλελευδερος ἐδνικισμός.

τἦἐ ἑλληνικἦἐ Εὀρὡπηἐ­

Μετά

την αποικιακη διάσκεψη του Βερολίνου, τό Τ884, η ανάπτυξη της καπ ιταλ ιστ ικης αγορας εἶχε προσλάὅει τέτοιες δια­ ισι ­­ε στάσεις ὥστε νά μην επαρκη η γηρα ια ηπειρος στις ευρωπαικες υνα ὅμως από

ισ

­

160

_

_·

Ιόἰ τ

Ναδι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

μ ει ε›

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΤΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ύ

κι ἔτσι

νί α οκ ίσ Ὁ Ὁ Χονοο δ ποια ί ί απσικιες ί _ ”Α Φρικης­ ” ` της στιε ι οι ι , εδνοκρατος κηρυσσει οτι ειναι ανωτερο απο πα αλλα, με πνγν

:

Καδε

ἔν οι με ταὅατικό στάδιο π Ρ ό ε

σ

ι

σ

Ξ7

π

3

ν

ον

ν

ι

ἔννοια ὅτι ἔχει περισσοτερα δ ικαιὡματα απο τα αλλα να δ ιευρυνη την ι τ ι ­­ ι οι. αγορα του. Ο εδνικισμος αυτος του δευτερου ημισεος του¬ ΤΘ ι αιωνος, ο

·›

σ

κ

‹·

ι

ι

7

ι

ι

|

·;

ι

ι·

·›

ὁ

|

ἴ τι

Ϊ

της στην δευτερη Φάση αναπτυξεὡς της. Τελος, μετά τόν δεύτερο πα­ ι ιλ λ γκοσμιο πο εμο, ο καπ ιτα ισμος, εχοντας περιελδει στο τριτο στα­ ι·

δ ιο αναπτυξεὡς

χ

να

χ

γ

γ

Ὁ

·›|θ

οι

σ

ι

ι

1

:

ι

νικισμος ομως εγεννηδη και απο αντιδραση προς τον μεγα­ Ϊ ,_ _ λοαοπικο κοσμοπολιπιομό του εὀρωπαικοο ΙΗ' αἰωνος πού οπεστη­ ε

σ

·›

κ

~

_·

5

ι·

,_

·›

Διοτι, αναμῷιὅόλως, ὅ καπιταλισμός είναι αὐτός

Ὁ

ι

σ

σι

απανΤὉοὉι

Ξ°

ι

σ

ι

τ

ι

­¬

ι

ε

|

ν

ΕνανΤΤ Ρ­ιαε καΤαοΤαοεω€ Την οποΤα δεν

ι

ι

ι

οι

ι

:

σι

να π οτεινουν τα ακολουδα. Τ) οχι στην αμὅλωση, 2) ναι στην πολυ­ κ

σ

|

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

κ

ζ

4) οχι οΤὉν ομ­οῷύλοείκτ λ: : 'ἔκ ς ὕι ιθ: ι Τα πού α ανΤΨ¬εΤωπεζεΤαΤ ωε αο ενεεα και α απα'ΥοοεύεΤαΤ οια­ δἠποΤε ενδαοούνοἡ ΤὉΩ· Τύ νἦμα Τἦἐ ἹΑοΤαδνη€ καθε εδνικ ιο Τ ικἦε ενεργείας δα είναι η ὅπεράσπιση της παραδοσιακης δρησκείας, απο­ κλείοντας ἔτσι τους γάμους μεταξύ έτεροδόξων. Σε παγκοσμ ια κλί­ ί Ϊ Ψ ν Ϊ Ϊ Ϊ αλ μακα συνεργασια με ταΪ αλλα εδνικιστικα κινηματα καιΪ μεΪ τις α ­ ύ'Χ_Τ :

ο“Τούε Ρ­εΤαναοΤε€› ·›

ι·

·›

Ϊ

Ἱ

τα

_

'_

Ϊ

_)

ι

ι

ΰ

Τ

ι

ι

:

καΤαδικαζεΤαΤ καδε δοηοκεύΤικο ούνονδύλεύμα Τύπού Νονν Αἐο (Νέα Ἑποχη), πού δεν δύναται παρά να εἶναι ιὅποχείριο τῶν πολυε­

κ

·›

ιι­ εταῷιλελεύδε­

οτι ειναι αδυνατον να επα­

λες τέσσερις μεγαλες απσκεκσιλσμμενεε δρησκειεε του σρδσδσἔσν ~ _ ­ι Ϊ _ °' _ χριστιανισμου, του ίνδουισμου, του ισλαμ καί του ιουδαισμου. Θα

Βολταιρος. )Ηταν μιά πράξη νομίμου αμύνης των ανδρωπίνων ι ι ι ι ι ι | ι εκεινων ομαδων, που εκ ινδυνευαν να χασουν την ιδιαιτεροτητα τους ἐξ αίτίας της καπ ιταλ ιστικης λογικῆς περί ορ„οιορ„οροροποι¬/γσεωα̨ ριζε

Ται αύΤὉ

0

Ϊ

επ

εε'

Ϊ ο

»

λ

σ

του, στό στάδ ιο τῶν πολυεδνικῶν, περνάει στον πα­

ι

5

Τεκνη οί οι̃εενειοει 3)

γ

γκοσμισμό, μετακινώντας τα συνορα της αγορα; οτα ὅρ ια τοι] πλανη­ του καί καταδικαζοντας την ἔννοια της «ἑδνικης μπουρζουαζίας».

τι

ι

πσἐδημιουργησαν καί για την ὁποία δέν εὐδύνονται, οί εδνικιστές ἔχουν

προηγούμενος

~

χ

οίκοδό μη σ Ὁ τ~πε

σ

κ

Τ

Τ

εἔυμνηδη απο την αστικη κοινωνια ως εξοπηρετικος των οομςρερον­νων σ

7

νελδωμ­ει ἔΤο ἀπλοε οΤἠν πΡοανα'ΥεννὉο ιακύ ἐποχή­ Σε Τί ούνίοπα­

ν

ονομάζεται ίμπεριαλιστικός η σωὅινιστικος και ὅπως

τ ΤΙίν

ρης κοινωνιας. Επιπλεον αποδεικνυει

γ

την

πλανηπκἦε ανοοαει πού επιχεψούνι

μία ανάγκη ἐπι­

μιαε λενομετ ' | _ νης παγκσσμιαε δεησκεισιε. να κατσιληἔσνν στον μσνσδεισιισ της ᾶγσρα̃ε. Τό δε πρῶτο στάδιο μιᾶς τέτοιας σσνεργασίαε μεταξύ εδνι­ κισμῶν είναι η συνομοσπονδία μεταξύ δύο εδνοκοοπῶνι δγιλαδἠ *Νά μας η ελληνοτουρκικη συνομοσπονδία. Με αλλα λογια, πρέπει νά

ὅιώσεως ἔναντι τοῦ ὅδοστρωτηρος τοῦ καπ ιταλισμοῦ καί ὅσον καιρό

ύπαοξούν ποῶΤα δύο απολύΤωε κύοίαοχα ει9νοκοαΤὉ› 'Υια παοάδειντ

τελευταίος δα εξουσιάζη τον κοσμο, ὅ εδνικισμός δα δ ιατηρεἴται Ϊ | Ϊ ~ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ ως αναγκαιο αντιδοτο στο δηλητηρ ιο. Συνεπως ο εδνικισμος δεν δα

μα Τύ Κεμπέκ

Ϊ

Ϊ

πολυμοροη και πολοειννικη κοινωνια

νγ

πού εσκότωσε

ύνΤκῶν Τἦε

Ϊ

οποια, ὅπως στην περιπτωση

της “Οοωμανικη̃ς Αὐτοκρατοριαρ, ἐξησοαλιζε τον ο­εοασμό των δια­ ῷορῶν ανάμεσα στίς ανδρὡπινες ὅμάδες. Ὁ ἐδνικισμός ἐνεω̨̃ανίσδη λοιπον συνάμα στους μικροαστικους κυκλους,

ῶς

ὅ Γ

_

)Ϊ

Ϊ

Ϊ

(ύ'Χ„Τ ῶε αύΤύνοι#­οι |

Ϊ

αλλά

μ­εοῳ

Ϊ

Ϊ

ῶε

·

κύοίαοχο κοαΤο€) καί Ϊ

Ϊ

ο

ημπορέση καί δέν πρέπει νά ξεπερασδη παρα μόνον μετα την ἐξαιρα­

Καναδαει κι επεῃα Η­ονον να ούνδεύούν Ρ­επΐαξύ Τού§› χωικο αύΤα Τα δυο κράτη να χάσουν στο ελάχιστο την κυριαρχία τους. Αὐτη είναι

νιση τοῦ καταστρεπτικοῦ για την ανδρωπὀτητα καπ ιταλισμοῦ.

καί η ἔννοια πού δίδεΤαι οΤον πανκοομίωε εῷαομ­οζύμενο Τύπο Τἦε

(Ο ἔδνικισμὁς είναι μια προσωρινη απαντηση στην απελπισία που προκαλεἴη ῷιλελευδερη κοινωνία, είναι ὅμως μια αναγκαία λυση,

κυριαρχίας­συνδέσεως (εονετεἰἔιτιν­ιιεεοοἰιιιἰοιτ), ὅπου

Τ

Τ·

Φ

(Τ

ετ·

Ϊ

3

συνδεση

ἔοχεΤαι σε δεύΤεοη μ­ονον μοἶοα· ι

­

ισα

­

­ ἔο

ιω ­

Ϊ

ι ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

υ

‹

Οί (Ελληνες

δέν τό γνωρίζουν

ἑλληνικὰ μέσα μαζικης ὲνημερὼσεως τους τό αποκρυπτουν ἐπιμε­ λῶς: για να πραγματοποιηυη ῷραγκοκεντρικη ηνωμένη Ευρώπη πρέπει να τεμαχισθουν τα ευρωπαικα ἔυνη, να ένοποιηυη η γραῷη τους μέ τό λατινικό αλῷαὅητο καί να έπιὅληυη ένας ένιαἴος χρι­ στιανισμός μέ καπιταλιστικές αξίες, δηλαδη ἔνας καιθολικοπροτε­ σταντικός συγκρητισμός υπό την ηγεσία του Βατικανου. (Η ταση του παγκοσμισμου της αγορας για την ανακαταταξη του πλανητου σέ έυνικές περιοέρειες (τεεὶοηε) , εἶναι γενικη. υΑπό την ταση αυτη προέρχεται καί αναόίωση της γεωπολιτικης μετα την πτώση του κομμουνισμου τό 1989 ένῶ προηγουμένως χρησι­ μοποίηση για έπιστημονικους λόγους της ίδίας αυτης γεωπολιτι­ κης από τόν υποςραινόμενο, ηδη από τό 1970, αῷηνε αδ ιαςρορους τους λογης λογης κρεμλινολόγους που την ΰεωρουσαν παρωχημένη (ὅλ.

σχετικό αρυρο μου στην Νέα Εστια, τευχος 1897 του 1998). Παρα­ δειγμα της νέας τασεως είναι μελέτη του καθηγητου Ζοὶὲηἰονν ΒτΖεΖἰηεΙ‹ἰ, συμὅουλου του προέδρου τῶν ΗΠΑ για Θέματα ἐΰνι­ κης ασῷαλείας τό 1977­1981, γνωστου πρώην κρεμλινολόγου καί νυν γεωπολιτολόγου του συρμου, στό κατυέξοχην περιοδικό του αμε­

ρικανικου πολιτικου κατεστημένου, Ροτείἐη Α£Εε1τε(Σεπτ.­Όκτ. 1997), μέ τίτλο, Α θεοεττειτεἐγ ίοτ Ηιιτειεὶει (Μ ια γεωστρατηγικη

για την Ηυρασία). Δημοσιευει

δέ χαρτη του προτεινομένου απ) αυ­

τόν διαμελισμου της ξδίας της Ρωσίας σέ τρεις δημοκρατίες, ῷσαν πρόσςρατος δ ιαμελ ισμός της

7

διότι οί κυὅερνησεις τους καί τα

ὁ

Σοὅιετικης Ἑνώσεως να μην ἔιρθανε.

της έλευόλέρας αγορας. Προτείνει συνεπῶς την ίδρυση τριων κρατιἶ›ν2 κρατος της Ευοωποι­ικης Ρωσίας. Δημοκρατία της Σιοηοίοιει Δηιιο· της (Ρωσικης) υίΑπω υΑνατολης. Αυτα τα τρία κρατη θα ὅοηὕησ υν στην καπ ιταλιστικη ἐκμεταλλευση τῶν τεραστίων πε­

1

τρελαιιἶι­Ἀπόρων της Κεντρικης υΑσίας «καί την αῷόμοίωση της στην παγκόσμια κοινότητα» κατι που ένδιαῷέρει πρωτίστως τίς πο­

λυευνικές. Γί) αυτό χρειαζεται, στό νότιο συνορο της Κεντρικης υΑσίας, οί υΑμερ ικανοί από την μια να μην απομακρυνυουν από την Τουρκία καί από την αλλη να προσεγγίσουν καταλληλωἐ Το Ἱοἀν­ Για αυτό οί

γγ

ία

ΗΠΑ

πρέπει να υποστηρίξοον Την Έοοοκοτη ποοοπἀ­ Θεια να αποκτηση πετρελαιαγωγό από τό Μπακου τοη̨̃ ”Αζερμπα·,­­

αν

1

τζαν μέχρι τό Τζευχαν, απέναντι από την Κυπρο, διότι «η Μεσο­ γειακη ακτη είναι σημαντικη έξοδος για τα ένεργειακα απουέματα της λεκανης της Κασπίας Θαλασσης». Τό Ίσλαμ δέν ἑνοχλεἴ την Ουασιγκτῶνα όσο δέν είναι έπαναστατικου τυπου αλλα καπιταλι­ στικου σαουδαραὅικου τυπου. Για αυτό «ἔνα ίσχυρό Ἰραν, έστω καί υρησκευτικό αλλα όχι ῷανατικα αντιδυτικο, είναι ποοἐ Το οομ­Φέ· Κίνα πρέπει να χρησιμοποιηυη για να ρον τῶν ΗΠΑ». Ἐπίσης αποῷευχυη η καΰοδος της Ρωσίας στα πετρελαικα απουέματα του Περσικου Κόλπου, διότι τελικα αυτό που ἑνδιαῷέρει την Ουασι­ γκτῶνα, στόν χωρο από Ἑλλαδος μέχρι Κίνας, είναι τό πετρέλαιο, για τό όποἶο τό Αίγαἴο είναι σημαντικό, όχι τόσο για ένδεχόμενα αποόλέματα πετρελαίου, αλλα ως συγκοινωνιακός διαδρομος καί έξο­ δος ποοοελοιιοιγωγῶν­

Πρέπει να αποῷευχυη η έπανοδος τῶν «αυτοκρατορικῶν τασεων›› της αχανους ρωσικης γης, γιυαυτό καί ό χωρος μεταξυ Ευρώπης καί Κίνας πρέπει να αναδιανεμηθη πρός τό συμῷέρον της οίκονομίας

Ὁ Μπρζεζίνσκι παρουσιαζει την Ϊαπωνία ῶς δορυῷόρο τῶν ΗΠΑ μέσα στό χωρο των ανεπτυγμένων καί πλουσίων χωρών, μαζί μέ τό Ϊσραηλ, την Σαουδικη υΑραὅία, τόν Καναδα καί την Μεγαλη Βρε­ ταννία. =Όπως τό Αονδἴνο είναι ό δουρειος ίππος τῶν ίΑμερικανιἶ›ν

­ται­

­ιω­

Ἱδου η έπιχειρηματόλογία του:

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κ()|ΝΟΗΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ιο

σπην

Ἀπω “Ανατολη και να μην αναζητηση πολιπικη ἰσχυ

Ϊ

Ϊ

...

Ἱε­

­λ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ε

Ϊ

Ϊ

Ϊ

σ

·›

Ϊ

­

ς

Ε

χ

χ

χ

χ

­3

γ

χ

­

εετε

Ϊ

Ϊ

5

λ

εςρ

_

του ψυχρου πολέμου. Δυστυχως, προσὕέτει, η «Ἐξπιτροπη _

,„„

__

σ

_

_.

..

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

και ΧρειαζρΤαι

ιδιωΤικΟΟ ΤΟμι·ῖιΟ€»›

Ἱ

Ϊ

Ϊ

~

Ϊ

‹·

Ϊ

Ϊ

7

Ϊ

νωρ­ενηἐ

Ϊ

ΰ

Ϊ

Ϊ

αγ

να διαμ¬ελισι9ΟΟν›

αιινδΟνΟΟΟΟν

Ἡ

·›

Θ

ΟΦΟ

λ

Ε:

Ϊ

Ξ'

·›

ειναι ακρι­

Ορωπησ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἰ

‹·

Ἰ9 Ϊ

τ·

ακηἐι

Ϊ

Ί

Ϊ

Ϊ

Ϊ

~

ι

Ο

πρΟσπα ωνΤα€ να απΟΤρΘψη Την αΟΤΟνΟιιησ η Τηἐ

_·

Ϊ

Ϊ

3

Ϊ

αλλα ηδη

®'

Ϊ

Ϊ

Ψ

Ἑθνι­

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ΚαΤαλανια παιζει σ ηρ­ανΤ ικΟ Ϊ)

|

Ϊ

Ϊ

ρΟλΟ (”

Ϊ

5

Ϊ

Ϊ

(Ϊ

Ώ

Ϊ

τ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

επισηρ αΥωνιζρΤαι να %ραΤηση Την ΚΟρσ ιαιη Ϊ

Ϊ

Ϊ

Έ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

τι

αλλα Τελικα, _·

ιι”

Ϊ

Ἰ

σΪ

αν παρα· Ϊ

'Ψ

μεινη σ Την Ἡνωμενη ΕΟρωπη› θα ιλπΟΧρεωι9η να απΟδε'Χ„ι9η Την ­­

Ϊ

...

Ϊ

Ϊ

_

Ϊ

·›Ϊ

5

5

αΟ° Ϊ

Ϊ

τονοιιηση τησ νησου. Το Βελγιο ειναι ηδη ουσιαστικα διαιισλισιιε­

~

Ϊ

Έτσι η ἑταιρεια κατασκευης

_­Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

­)

Ϊ

Ϊ

Φλαρ­ανδων και ΟΟαλλΟνιΟν­ ΣΤην Γερμανια αρχιζει να Ϊ Ϊ ­¬ ­­ ­ Ϊ Ϊ Ϊ διαςραινεται μια προσπαδεια αυτονομησεως των περιοχων της πρωην

νΟ ιι­ΘΤαξΟ

σ

_

­Ι66¬

­Ϊ

')

Ϊ

5

μεσα σΤην Ενρωπαιαιη Ενωσ η ωσ αΟΤΟνΟι#­η ΤΤεριΦΘρεια› Ο”Την ΟπΟια ἹΪ ~ Ϊ _ _ Ϊ ἴ εχει ανατεαει ο συντονισμος του Μεσογειακου χωρου. Η Γαλλια

«Βοειῃἔς ἐνδιαιρέρεται για τις πωλησεις αεροπλανων,„ που συμῷέρουν τους κατοίκους του Σηατλ» και τό ‹‹Πολωνοαμερι­ ὰεροσκαςρων

~

οσον ομακροχρΟνιΟ€ σΤΟχΟ€ Τηἐ

Ϊ

νεων πων πολυερνικων, οι όποιες ὅμως δεν Θεωρουν πρωπεώονπα πα

συμῷέροντα του αμερικανικου ἔΰνους.

Ϊ

Ϊ

(Ϊ

Ϊ

Χωραἐ Των Βασ×ιΟν›

»¬'

Σ

Ϊ

α

­¬

ΤΟΟ

· Ϊ

Ϊ)

κων συμςρερόντων ποό ὥρισε, προέἔαλε την προασπιση των συμῷερό­ ...

Ϊ

·

5

κων ΪΑμερικανικων Συμῷερόντων», μεταξύ των πέντε ζωτικων έανι­ ...

Ϊ

Ν'

,„

_'

Ϊ

Ϊ

9

Ν.

_

~

(­

τα αντικαταστηση με εΰνικεσ περιρερειεσι δηλαδη σανικες ­ ­­ ~ Ϊ Ϊ Ϊ ρπαρχιεσ ΤΟΟ ΕΟρωΤΤαικΟΟ αιραΤΟΟ€­ Ο ρεαλ ισ Τηἐ ἹΑΤΪΥλΟΩ πρωαντ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ πονργοε Τονο Μπλαιρ, μολις ανελαιι̃ε την διακοιῖερνηση της χωρασ ἹΪ Ϊ δ Ϊ Ϊλ Ἐδ Ϊ Ϊ Σ ωσε αυτονομια στην κω ΤΟΟ› ηρχιαε ΤΟ αΤα ιακΟ Τησ ξη ωμια­ Ϊ Ϊ Ϊ Τιαι σΤην Οὐαλλια και %αΤαὅαλλΘι ρ­ρΥαλεσ ΤιρΟσΤΤααριΘ€ να λύση Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ ~ Ἱ το ιρλανδικο. Στην Ισπανια Μαδριτη συνεχιζει ἕναν αγωνα οπι­

και των πολυεθνικων και αναζητει ως δ ιέξοδο, για να τονωΰη η έΰνι­ ~ κη αμερικανικη ταυτότητα, ἔναν έχδρό, ὅπως ηταν Ρωσία την εποχη ~

·›ι·Ϊ

_

ΰ

_

~

Ἱ

ὅως να

σ

·›

Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

_)

Ϊ

·›

Ϊ

την αυξανουσα επ ιρροη των εΰνικων μειονοτητων στις ΗΠΑ 6

Ϊ

Β'

ΣΤην ΕΟρωΤιη› Ολα Τα εανΟκραΤη

_

ο

ΤΣ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

σΪ

κλειστικως αμερικανικές. Παρουσιαζεται λοιπόν ως Ἀμερ ικανός ~ _ ὲι9νιχισΤης7 προἐλέπει την ἐξασιβιέυχγσχγ της ὰμεριχανιχχγς συνειδἠ­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ¬ ­ Ϊ Ϊ σεως απο

Ϊ

ολο και ολιγωτερο την κυὅερνηση.

δειχνει Θορυσημενο από πό γεγονός ὅπι τη παγκόσμια ὲξσυε­ια ἔχει | | ,~ _ ζ ξ _ | | περασει στα χερια των πολυεδνικων, οι οποιες δεν ειναι πλεον απο­ Έ).

Ϊ

Τ

Ϊ

..„

χ

σ

Τις ΤρχνΟλΟΥικΘ€ ε'ιΤιΤριαξΘι€

·

Σ

ς

Ϊ

ωσ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

3

(Ἡ δ ιαὅρωση των έὕνικων αμερικανικων συμςρερόντων) που τόν .Σ

Ϊ

Ϊ

Ν.

,__

‹

'Τ

Ϊ

Ϊ

(Ϊ

Ϊ

Ϊ

__

Τ

Ἱ

Ϊ

καπιταλιστικο κρατος ειχε

_)

Ν.

­ω

Ϊ

Ϊ

λεγει πως «ατι σοιισερσι στην Τἔσνεραλ Μοτορσ σοιιρσρει και Ϊ Ϊ ~ _ Ϊ Ϊ Ἰ Την Αμερικη», αλλα <ΟιαΤα Την διαρκεια του ψυχρου πολεμου οι Ϊ Ϊ Ϊ δασικές τεχνολογικές επιτευξεις ησαν σε μεγαλο ὅααμο το προιον τ· °] Ϊ Ἀ ρ­Ονηἐ και Των ~ τ Τ Τ ΟΟ αρ­ΘριαιανικΟΟ ΟΤιΟΟρ°νΘιΟΟ αναγααον ΤΟΟ­ ωρα Ϊ εΪ Ϊ το στρατιωτικό κατεστημενο εξαρταται ολο και περισσοτερο απο

,__

Στό ιδ ιο τευχος υπαρχει και αρὕρο του αῷυπνισὕέντος προσῷα­ τως στην γεωπολιτικη, αντιγραςρέως κααηγητου Σαμουηλ Π. Χα­ .Σ ντινγκτον (γεωπολιτικη που αγνοουσε μέχρι τελευταια και στόν ( | οποιον εδοδη υπέρμετρη σημασια απο τους πιδηκιξοντες Γραικυ­ λους), ἄριιρο με πιπλο Τιιε Εεοειοπ οι Αιπειιεεπ Νειιοπειι Ιπτει­

Ϊ

Ϊ

αναδυόμενη α λα υπαναπτυκτη Κινα την πολιτικη εξουσια επι της _ ὰσιαεικης ηπείρου) ὁμου μὲ την “Αμερικη ·›

Ϊ

·›

που

Ϊ¬

Ϊ

Ϊ

Ϊ

π

ραηλ. Συνεπως η Ἱαπωνια πρέπει να εισέλαη σέ κοινό οικονομικό _ ,_ χωρο μέ πιε ΗΠΑ ὅπως ἔγινε μέ πὁν Καοαδα και νά ἀῷησχγ σει­ην σ

Ϊ

Ϊ)

λογο υπαρἔεωε Ϊ ~ ε Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ·­ ¬ την εξυπηρετηση των ιδιωτικων εταιρειων και ειναι γνωστο το ρητο

έκινδυνευε να της δημιουργηση Φαντασιώσεις ανεξαρτητοποιησεως _

Ϊ

Φιὅολως, παντοτε το

πού Θα

από την Οὐαειγκπωνα, ὅπως αῦπι ὁιρχιςει να ευμιὲαινη με πι

Ϊ

καν ικο Κογκρεσο ενδιαιρερεται να ὅοηιαηση την Πολωνια». Αναμ­

στην Εὔρωπαικη Ἑνωση, τόν ιδιο ρόλο πρέπει να παιξη η Ἰαπωνια

ΪΑνατολικης αἱ

κΟιΪ­ρ­ΟΟνισΤικη€ Γεριιανιαρι Φιασ ικα χωρισ να παύση

­Ι67­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ ­›

Ϊ

Ϊ

"

Ἱ

Ϊ

(

Ϊ

να ανηκη στην καπ ιταλ ιστικη Ευρωπαικη Ενωση. Στην Ϊ

_)

ἹΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

('

Ϊ

Ἱ

Ιταλια Ϊ

Ϊ

εκανε πολυ δορυὅο η προσπαδεια αυτονομησεως της Λομὅαρδιας Ϊ Ϊ Ϊ ~ ­× Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ( υπο την Λιγκα του Βορρα με την επωνυμια Παδανια και η νοτιος ἶὕ

Γ

\

Ϊ

σ

ττ·

3

Ϊ

Ϊ

_

Ϊ

Ἰ

Ϊ

Ϊ

~

Ϊ

(Ϊ

Ϊ

Ϊ

συντηρειται απο τους μορῷωμενους του καθε λαου με τροπο ωστε να Ἰ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ­ι Ἱ Ϊ εξελισσεται οσο γινεται ὅραδεως για να μην κοπη το νημα. Γι αυτο 7

επ

Ϊ

Ϊ

και

β

ο

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Λακων μεταναστης στην Αμερικη, _

Ϊ

Ϊ

ἕ

_

Ϊ

ΰ

Ϊ~<

3!

Ϊ

'1

ο οποιος εερυγε απο Κ'

Ϊ

το

~

Ιταλια, με την Σικελια, παρουσιαζει και αυτη αποσχιστικες τα­

χωριό του στίς αρχές του αίωνος χωρίς να γνωρίζη γραῷη καί ανα­

εις.

αλλα όνον π ο ο ικό λό ο έξέ ασε σέ έλα ιστο ονικό διαστημα τα ελληνικα καί έπλασε μια νέα δ ιαλεκτο, την έλληνοα­ μερικανικη, ενῷ εγώ πού ἔῷυγα από την αΑδηνα στό Παρίσι σέ ηλικία δώδεκα ἐτῶν Ϊ έχοντας τελειώσει στα ελληνικα μοναχα τό Ϊ ἹΪ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ἰ | Δημοτικο, οχι μονον δεν τα εξεχασα, αλλα αντιδετως τα εκαλυτε­ (Ϊ Ἱ Ϊ Π ρευσα, διοτι ολη μου η οικογενεια απηρτιζετο απο καθηγητες α­ νεπιστημίου καί εγώ έζησα ὅλην μου την ζωη έν μέσῳ ὅιὅλιοδηκων. ¬Αντιδέτως, η Δυτικη Ευρώπη, μετα την έπικρατηση τῶν ὅαρὅα­ ρικων γερμανικών ῷυλῶν, στόν Ε' αἰῶνα μ.Χ., δέν είχε όπως στό Βυζαντιο, αριστοκρατία του πνευματος καί σχεδόν ουδείς έγνώριζε Ϊ Ϊ Ἱ )\ Ἱλ Ϊ ΓἹ Ἱ δ γραιρη και αναγνωση π ην ε αχιστων μοναχων. ι αυτο και οι ια­ λεκτοι ποό ω μ· ίλουν καί που π οί ρλ. οντο από ἕνα ἴ α ε ανικῶν καί πα Ρ α μ ο Ρ ω ένων από αυτους λατινικῶν τα λε ό μ· ενα Ιειτἰιτ ὀε ειιἰεὶιτε (λατινικα της κουζίνας, δηλαδη του ποδαριου), έξειλίχδη­

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

Ϊ

Ϊ

τ

ι

νωσ

Μια χώρα που προὅλέπεται πώς δα αντιδραση πολύ έντονα στην της, εἶναι η Γαλλία, η ὁποία δόν ται μαλιστα καποτε να ςρδαση μέχρι την διακοπη της πορείας Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ ( Ϊ ἹΪ πρ ς την ευρωπαικη συγκλιση. Ἡ Αμερικη η οποια, οπως ειδαμε, Ϊ δη̨̃ Ϊ (Ϊ (Ϊ Ἰ 'Θ Ϊ ἸΪ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ δΪ ψαχνει αγωνιω ως να ευρη εναν εχ ρο, εχει την εντυπωση πως υνα­ ευ ωπα­ιίκη προσπαδεια διαμελισμου ®°

5

ΕΪ

ζ'

3

ται

να κατασκευαση

για τό αμερικανικό κοινό τόν μῦδο του όπι­

σδοδρομικου Γαλλου ερορώντας τό ὅασκ ικό μπερέ του, απολαμἔῖα­ νοντας την ῷραντζόλα του μέ τό τυρί καμαμπέρ καί τό απαραίτητο

λίτρο κόκκινου κρασιου,

λ

Ϊ

Α­Ἰ

Ϊ

δ

ὁποῖος απεχδανεται τό διαδίκτυο καί την Ϊ

υτη η γα

Ἰδ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἰ

λ

τὴ

Ϊ

ιαιτεροτητα που τοσο ενοχ ει τους ἹΑ ε ικανούς, δα πο ουσε να καταπολε Θ” α ιστόν ασυνα­ ώνιστο αικυλισ ό τῶν ἹΑΘ νῶν, ὥς πα αδει α πνεό ατος ο­

π ηροερορικη.

ικη

Κ·

ι

3

ι

ντερνισμου, έαν Φυσικα

δ

σημιτισμός παραμείνη ακόμη για πολυ

καιρό τό γνώρισμα του αμοιρου αὐτοῦ τόπου.

(Ο

δ ιαμελισμός

της (Ελλαδος ηρχισε μέ την «παλιγγενεσία»

)

7

7

Ϊ

Ϊ

Ϊ

(Ϊ

Ϊ

Ϊ

_)

Ϊ

_)

Ϊ

Ϊ

­Ϊ

_·

Ϊ

'Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

(_

Ϊ

σαν μέσῳ τοῦ προῷορικοῦ λόγου στίς σημερινές δυτικοευρωπα­ι­κές

γλωσσες, οί όποιες πόρρω απέχουν από τα λατινικα. (Όταν πολύ

τοῦ 1821 ὅταν τη δελησει τῶν Φραγκων δποὅιὅασδηκαμε από αυ

αργότερα διεμορῷώ δη μια πνευματικη έλίτ η ὁποία έχρησιμοποίησε

τοκρατορικό λαό σέ πελοποννησιακό Κουρδισταν καί αντικαταστη­ σαμε την ῷαναριώτικη αριστοκρατία του πνεύματος μέ μια αρχουσα Ϊξ Ϊ Ϊ 8 Β _ Ϊ τα η ερραγκοερορεμενων γραῷια ων. ασικοΪ στοιχειο συρρικνωσεως λαούς μέ ἱστορία πολλῶν χιλιετιῶν, όπως στούς Κινέζους, αλλα καί στούς Ἑὅ αίους › ακό καί στούς Ἄ. αὅες › τό ν~ α τ~ς ἹΑ ιαδ­ νης του πολιτισμοῦ τους είναι η γλῶσσα καί δη η γραπτη, ὁποία

τα λατινικα μέχρι τόν ΙΗ' αἰῶνα , τό κακό εἶχε γίνει καί αὅυσσος ἐχώριζε τίς ευρωπαικές διαλέκτους από τα λατ ιν ικα που τελικως Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ λ Ϊ Ϊ λῇ (Η ὕδ Ϊ Ϊ κατηντησαν να γινουν μια τε ειως νεκρη γ ωσσα. ι ια αυτη Φρα­ γκικη ελίτ, τόν ΙΕ” αἰῶνα ἔμαδε τα ελληνικα ως νεκρη γλῶσσα καί μέ δ ιαῷορετικη προῷορα (την έρασμιακη) καί έσυνηδισε να λέειπώς τα ελλ νικα Ἱσαν ακό πιό νεκ Ρ Ι λῶσσα από τα λατινικα. (Οταν, στα τέλη τοῦ ΙΗ' αίῶνος, δυτικοευρωπαικη ίδεολογία τῶν

­ιεε­

­ιου­

3

7

3

της Ρωμηοσυνης υπηρξε η γλῶσσα. Σέ δλους τους πολιτισμένους

_)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΓΓΣΙΚΗΣ

Ϊ

| (Ϊ

Ἱ

λ Ϊ ~ "' ο στον χωρο της λ ι ς ­ ι

Ϊ δ Ϊ Ϊ Ϊ Ξ' Ἱδ Ϊ και υπο ηματων, μη τινος ύστερηΪΙΘ ητε,››] Ο ι δ εΪ ειπον. ου ενος ι Οσ δι 'ϊ ι Ἡ μονη ι ι ι ι οδ­ [πρωτότυπο « ι ε ειπον. ουθενος»]. λεξη που ξενιζει ε ω ειναι τό ατερ (ανευ).

εως προπαγαν ιστικο αῷομοιωτικο οπ

Φωτων, ειση ι

δ

ξ

3

χ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ι

ε

Θ

ι

Ξ'

ι

Ν

Ρωμηοσυνης, ο στοχος ηταν να προσεταιρισ ουν τον

‹·

αο, ο οποιος

εκει­

νη την εποχη ηταν στην μεγαλη του πλειοψηφία αγραμματος,

για να

_·

Ϊ

τόν ῷραγκέψη. Συνεπως,

ὁ

~

Σημερα, ούδεις πολιτικός, δημοσιογραῷος διανοούμενος του κατεστημένου ένδ ιαῷέρεται να ἐπανασυνδέση τό τεμαχ ισμένο γλωσ­ _ σικό νημα της ύΑριαδνης. (Όταν ὅμως τό καθεστώς του κρατιδιου

στόχος τού μετέπειτα αποκαλουμένου δη­

~

­ι

Ἱ

Ϊ

Ἱ

μ τικ ισμου, δέν ητανη επ ικρατηση της εθνικης ταυτότητος, αλλα αντι­ ῃα

_

׬

_'

ιω

(Ϊ

.Ν

ε

θύτως ηταν να κοπη δ μίτος της 3Αριαδνης της γλώσσας ωστε η μετα­ ×¬·

_

»­ι

Ϊ

τ·

αμπαδευση των ῷώτων της Δύσεως να καταστη εύχερεστερα.

μαζί μέ πολλούς αλλους δυτικούς μύθους, ι

ι

Β'

ι

νομασθη αρχαια) ηταν μια νεκρη ·›

­ γλωσσα

ι

ιι

ι

>¬­<

ι

ι

/Σι σΦι Τιθ μουν οντως νεκρη. ημερα οι ραγκοι καμαρωνουν για το κα ορ ωμα ι

­,/

ι

κ

)

~

›­ι

Ϊ

»

­¬

­Σ

τους και εἶρωνεύονται τούς Γραικούς οί δποἴοι επιμένουν να θεωρούν τόν ­'

_.

ρη,

όποια μετω­ ι

~

=¬×

όχι μόνον τό πολυτονικό, αλλα ένα παραδοσιακό ύῷος γλώσ­ σας, κατα προτίμηση την ελληνικη τού Χριστού. Μέ αλλα λόγια ι ι ι ­ ς ι ι ι ι δεν πρεπει να δεχθουμε ο «σωτηρ» να καμη την παπια λογῳ «πολι­ ι ›ςΟ 7 δλι ‹·Ἑὅ ~ σθ ιη Ἡ τικου κοστους ›. πως ειχαν η ωσει οι ραιοι ε νικ ιστες. « έὅραικη γλῶσσα ἔγ ινε και παλι ζωντανη με την δύναμη ιδεολογι­

σχο­

και εὅιασθησαν να την κα­ σ

×­ε

των ύΑθηνων καταρρεύση δέν πρέπει να δεχθουμε κανέναν «σωτη­ _' ρα» πού θα σιγηση στό θέμα της γλώσσας και πού δέν θα έπαναῷέ­

Ετσι,

ὅπως αύτόν τού κρυῷού

λειού, ἐπεκρατησε δ μύθος ὅτι η παραδοσιακη ελληνικη ι

5

ΙΔ

0

τόν αποκόψη από τούς πνευματικούς του ηγέτες , τούς Φαναριωτες, και ύ

έ”

ρας

:¬

Ϊ

ἑαυτό τους απόγονο των Ἑλληνων ένῳ ούτε την γλωσσα τους πλεον δεν

κης αποῷασεως».

δμιλούν. Δηλαδη ὅσο απόγονοι εἶναι οἶ Φραγκοι τῶν Λατινων, αλλο

(Ο στρατηγός ντέ Γκὡλ μας εἶχε προειδοποιησει: μην αῷηνετε τό μέλλον τῶν κρατῶν της Εύρὡπης στούς απατριδες ύπαλληλους

ι­_

τόσο ειναι τῶν Ἑλληνων οι Γραικοί.

Παραδειγμα1 Στην (Αγια Γραῷη πού έδημοσιευσε σέ ύλες τις

των Βρυξελλῶν, στούς εύρωκρατες ὅπως τούς αποκαλούσε, οι δποἴοι

Ἑ ται­ γλωσσες του κοσμου η προτεσταντικη Βρεταννικη Βιὅλικη ρεία τού Λονδίνου, έλληνικη έκδοση τού 1931, ύπαρχει δ έξης τίτ­ ,_

.Σ

Ι

ι

ι­

ι

'ΰ ιν ι ι ιν ­­ ­ ειναι ετοιμοι να πωλησουν ται ιεραι καιι ται οσια των εθνων τους. Ἰἔκτοτε, οι Βρυξέλλες, κέντρο της Ἑπιτροπης, τό κεω̨̃αλι της Εύ­ ρώπης, απεκαλύῷθη ως Σόδομα και Γόμορρα, τό στέκι τῶν παιδερα­ στῶν και σεξουαλικῶν ἐγκληματων.(Η Καθημερινή της 11­2­1998 εἶχε τιτλο, «Καλύτερα ύπαλληλος στην Κοινότητα παρα πρωθυ­ πουργός στην Ελλαδα» καί ἐδημοσίευε λεπτομερῶς τούς τεραστιους 'Θ ι λλι­ ¬ μισ ους των ευρωυπα ηλων. Ανυται ται παρακμιακαι στοιχεια ­με­ ταξύ των και πολλοι "Ελλ η νες­ πού σκανδαλίζουν μ· έ τ ηύν λ. λιδύη ι ι ε ι ι ι ι τους και την απ ιστια τους τον μητροπολιτη μας Βελγιου Παντε­ λ Ϊ (Ϊ ~ Ϊ 8 λ Ϊ 58 Ϊζ Ϊ εημονα, οπως μου το ειχε η ωσει ο ι ιος, χειρι ονται τον δ ιαμε­ λισμό των Εύρωπαικῶν κρατῶν καί της Ἑλλαδος.

ι

«(Η Καινη Διαθηκη μεταῷρασθεἴσα έκ τού ἑλληνικού»! Δη­ λαδη, μεταῷραση από τα έλλην ικα στα έλλην ικα, ὅπως συνηθίζουν λος2

πλέον να λένε οι ύρδές των γενιτσαρων μεταῷραστῶν μας πού ἔχουν αποςροιτησει από τα ἑλλην ικα πανεπιστημια, αντί να χρησιμοποιούν ι

οι

ι

ι

ι

τι

ι

σδ

ι

ι

την εκῷραση «αποδοση σε συγχρονο υῷος». Και ι ου η «μεταω̨̃ρα­ σ Ὁ ›› τού 1931 › στό κατα Λουκαν Εύα γγ έλιο › ΚΒ” 3'ὀ2 «Καί ειπε ι ι ι ­­ ι 7 ι λ προς αυτους [πρωτότυπα «Και ειπεν αυτοις»]. Οτε σας απεστει α ὅ λ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ( δ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊΰ χωρις α αντιου και σακκιου και υπο ηματων, μηπως εστερη ητ τινός; [πρωτότυπα «δοτε απέστειλα ύμας ατερ ὅαλλαντιου και πη­ ·›

9

·›

­¬

ι·

ς

ς

`

­¬

5

·›

·›

Ξ.

(_

τἑ

­

ι7ο

­

­

171

­

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Τό 1924,

ὁ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ Το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|Ν()ΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

επικεῷαλἦε Τἦἐ Ἐονικἦε Τραπέζης Τῆς Ἑλλἀοος›

Δεκέμὅριο 1997,

ο

οεἶοε μοο Μ­Σ·Εολο1μπςος›ἐονι̃μοοίοοοεμοοο μελέτη μέ Τίτλοι Εμῖε οΡοἸο εῖἴοἐἐω ἶοἴ ννοἴω οοἱποοὶοοδ' (Ὁ όοίὼν ολος Εόοὼπης νοκ τήν παγκόσμια ἔπικρατήσή) ἹΕπι7όΤεινε Τήν σιη̃νκοοτηση ΕοΡω°

ο πρόεδρος

τής αύτονόμου περιςρερείας τής Καταλω­

νίας .Ϊοτὀἰ Ριη̨̃οὶ, σέ ομιλία του στήν Νεαπολη τής

πλαίσιο συνεδρίου: «Οί Περιῷέρειες

Ἱταλίας, στό

καί Βύρωμεσογειακή Συνεργα­

σία», παρεπονέδη ότι, από τό 199ἴ›, λόγῳ τής προτεραιότητος προω­

παϊκής (Ενώσεως μέ μονοόλο Τίς ΗΠΑ> μέ κοινό νόμοομοο κοινό όοοολονίκό οόοοκι̃μος κοινο όςοννοοίκκι̃ κολμμκκϋ κοονό οοοοοοό κοκ

ρειῶν

κοινό νοοκοίκό· (Ωμολοοοο όλο μόνον ὡς οόοωκοόονι̃ςι ἀλλά κοκ ὥς δυεικθεμμωπαἶοῶ ὰΥνΟὡνΤα€ Τελείωε είε ἶδιαιεερόενμΐεε Τῆς Ἑολτ

όλιγὡτερο ανεπτυγμένες περιςρέρειες τής Βορείου Μεσογείου τής Ενώσεως (Νότιος Ἑλλας, Νότιος Ἰταλία, Καταλωνία) καί από τήν

κα­

αλλη ή Βόρειος Ϊταλία (Παδανία) καίή Βόρειος Ἑλλας (μέλλουσα

Γκκ

«Δημοκρατία Βορείου (Βλλαδος››, μέ πρωτεύουσα τήν Θεσσαλονί­ κη), οί ὁποἴες είναι περισσότερο οίκονομ ικα ανεπτυγμένες.

λόοος­ Σονοπῶς ολόποομο ποος λομό όομνόμονο

ολος

ο οκὶμμοοκοοοοομοονλίομός οἶνομ

όοοονκοομπνοοομόνης οοοίκκι̃ς

νά πᾶμε ἀκομκι̃ πιο πίοοο ολόποομο Τό 1897 τον

ποοοοοοοοςοως·

όΑο1κι̃νοο νόο

ποοοΰίω­

Λατινική Νομισματική (Ενωση (μέ Γαλλία, Ἱἔλἔετία, Βέλγιο, Ϊταλία, Ϊσπανία, ) αποδεχόμενη ως κοινό νόμισμα τό γαλ­ λίκο Φοοονκο· Τό Χοκι̃μοο ἦοοον νοαμμόνο οοπό τον μίοο κλοοοοο ἄς ρη σιιήν

ποομο 10 οοαχμός κοκ

οοπό

Τὴν

ἄλλη

νεαε δραχμές­

Ἀλλὰ

Τό

"Οπως καί ή Παδανία πού δέν περιλαμὅανει μόνον τήν Λομὅαρδία, αχλα και ασ ἑπασχέεσ Βσχωνίασ και Φλωρεντίας) δηλαδη Την μιση

ίταλική μπότα, έτσι καί τό μελλοντικό κρατος τής Βορείου Ελλαδος δέν Θα περιλαμὅανη μόνον τήν ελληνική Μακεδονία αλλα καί τήν Θεσσαλία, τήν όΗπειρο , τήν ελληνική Θρακη καί τα νησ ια τοῦ ὅορειοανατολικοῦ Αίγαίου, δηλαδή τήν μισή Ἑλλαδα. Βεόαίως

10 Ετοοοο οοόο καλκνοκόό για

αότό ακόμη καί σήμερα λέμε πὼε πλκιεώσαμε τοσοι πλεον εξωῷεενικό

ςοοοονκοοι

ο­Παν πώς

πολιτική ένδυναμώσεως τῶν περιῷε­ έχει ατονήσει. (Η ίδέα είναι από τήν μια να συσπειρωθοῦν οί

ιοήσεως τοῦ κοινοιἶ νομίσματος, ή

ἐννοὡ°

εόχαμε οεχονι

”οό

οί αποσχιστικές τασεις τής Βορείου (Ελλαδος είναι δυσκόλως έμῷανεἴς. όΑλλα ακοῦμε, όλο καί πιό συχνα, τήν ίδια έπι­ χειρηματολογία όπως καί για τήν Παδανία. Ἐζτσι, ή ίταλική Στά­

«Σχόοίο Μποοόον Εοοωπομόκκὶς Ἑ·νὼοοως› Τῆς Ιος Μοοόοο 1Θ30»›

μπα, ἔγραῷε τόν Σεπτέμὅριο τοῦ 1997 ότι ή αίτία τῶν ίταλικῶν απο­

νὰ ονοκνοομο μέ Έοός κοονολοκοος κοκ χοοοομ

Εοοοχῶς όλα

οοοοοο

όπως κοονόοοοοοο κοκ κὶ

ολ· Το οοόλίο μοο

νοο

πρός τό παρόν,

οοποκοολοόμοόοο λοοοκνίκή

Τά οἰκοοομκι̃μοοοοο Τελίκῶς κοοοόοοςοοαν

μεγάλη

ποοοπόμνοοοο Τοο 1930·

Ελλάς κοο/Ξένος

_ (Γιά

ἔκοοονι̃ ῖοο Βίόλοοπωλοίοο

σχιστικῶν τασεων «εορίσκεται στήν αντίόεση μεταξύ τοῦ οίκονομικοῦ δυναμισμοῦ τής περιοχής [τοῦ Βορρα] καί τούς κανόνες ενός έιονικοῦ συστήματος πού ςραίνεταιςρτιαγμένο ακριἔἶὥς για να έμποδίζη τήν ανα­

ολος

Ἑστίας). Τον Μόοοοοο Τομ 1994 οοοόόνο μμκ «ἹΕπί”οοοπ”ό οοον Πεοκοοοοοοον» αποτελείται από 999 εκλεγμένα μέλη περιῷερειακῶν καί τοπ ι­

Ἡ

πού

πτυξη.

ΕΕ (ολ· το οοολίο τομ εὐρωκράεη Ρ­·Α­ Ρεΐεὶε Εε Οοοι̃ἶἴέ οοο ἴέἔἰοοο οο Γυοἰοο ομΓοΡό_

προόδου τους. )Βδούλεψαν σκληρα, ανεπτύχίλησαν, έπλούτισαν

κών ἐονίκῶν ομάοων Τῶν 15 κοοοοοον μολῶν Τῆς

δέν έχουν ούδεμία διαιοεση να χασουν όσα

ι

ετπιε, Ρτεεεεε Ποὶνετεὶτειὶτεε σε Βτειιποε, 1998). Παρα ταῦτα, τόν

­Ι72­

οργή τῶν κατοίκων [τοῦ Βορρα] εἶναι εύολέως αναλογη τής

να σσην Ρώμη» κει

έ

καί κατέκτησαν επειδή <‹έκεἴ­

δέν δίδσσν σημασία σας απαισησσγσ σσσσ», Ὁμσίωσ

­ΝΒ­

2

Δ ΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ Χ

ι

ι

~

Ι

ι

¬

ακουμε συχνα τους Θεσσαλονικεις να καταῷερονται κατα του παρηκ ­¬

1

μασμένου καί γραερειοκρατικού κρατους τῶν 5Αθηνῶν, πού τούς παρα­

μελεζ ζητανε να μεταῷερθη η πρωτεύουσα στην Θεσσαλονίκη καί να αναγνωρισθη ὅτι η Μακεδονία είναι τό κέντρο τῶν Βαλκανίων. Καί Τό Βημα(Π.1.ί9Θ8), είχε τίτλο: «Κέντρο τῶν οίκονομικῶν εξελίξεων

ΧΙΙ

θεωρείτην Μακεδονία τό θθαὸ τῶν κατοίκων της, σύμςρωνα μέ ἔρευνα

Κ

τοῦ Ἐθνικοῦ Κέντρου Κοινωνικῶν Ἐρευνῶν». Περιέργως

ό

κίνδυνος συγκροτησεως έλληνικης Παδανίας γύρω

δ

.

από την Θεσσαλονίκη είναι σημερα μεγαλύτερος από μία ένδεχομέ­ νη προσάρτηση τῆς Δυττχτγς Θράκης ἀπό τήν Τουρκία Πράγμτατττ

ι

Ϊ

η Τουρκία έχασε την έλπίδα να είσέλθη στην Βύρωπαικη Ἑ.νωση

Δ

Τ

.γ

γ

πού δέν

μια

πρόσέζασγγ

της Τουρκίας στην

ΕΕ”

προτιμοτέρα

μια προσαρτηση της Δυτικης Θρακης στόν τουρκικό κορμό. "Αν χτνητι̃οη̨̃μεγ λέμε, θά μᾶς ττμωρἠστγ τγ τερασττα ἀμερτκαντκἠ δύναμ_τς_ Λἀτῇοῷ Κατά τόν Χἀνττνγχτοντ στό προαναῷερΰἑν ἄρθρο από

οι

ιτ

:

ι

γ

ιι

γ

Δ

ι

γτ

δίδει πληθος παραδειγματων. Τό ίδιο ηττοπαθεἶς είμεθα καί ἔναντι τῶν Τούρκων. Πότε λοιπόν θα παύσωμε να συρὼμεθα τα μούτρα

κατά γῆς

ὥς

Γραικύλοτ;

­ ιτιι ­

δύναται να ἐξελιχαη στηριζόμενῦἐ

τα) αἔίεἐ­ Εἶναι αὐτό πού ὀνομαζει απόλυτη Μια τέτοια προσέγγιση δδηγεἴ εύθέως ὅχι

ηθική αλλα καί στην Φικτ ικη καταστρθιίϋη καί ἐξαλειψη τοῦ ανθρωπίνου γένους. αΑλλα προτού προχωρησουμε ας διαὅασού­ με τί μας διδασκειη (Αγία Γραςρη έπί τοῦ θέματος, η ὁποία προίἶαλ­ λει συναμα καί την παγκόσμια γλῶσσα καί τόν πλούτο τῶν αναριθ­ μητων γλωσσῶν τού πλανητου. Ἡ λύση μεταξύ τῶν δύο αύτῶν αντι­ ῷατικῶν καταστασεων, δίδεται ὅπως παντα μέ διαλεκτικό τρόπο. ‹‹Ἡσαν δέ Οί νίοί Νῶα Οι ἐἔελθόντες ἔκ της κιὅωτοῦ, Σημ, Χαμ) Ϊαῷεθ... από τούτων [οί ανθρωποι] διεσπαρησαν έπί πασαν την γην... Αύταί αί ῷυλαί υίῶν Νῶε, κατα γενέσεις αύτῶν, κατα ἔθνη αύτῶν° μόνον στην

από τούτων διεσπαρησαν νησοι τῶν έθνῶν έπί της γης μετα τόν κα­

του, ἔχει αποδειχθη ότι ακόμη καί πολύ μικρές χῶρεςτ σάν την Στ­

γκαπούρη, αντιστέκονται ἐπιτυχῶς στην αμερικανικη θέληση. Καί

ἐπανω ατίἐ ατθιι­ικέἐ

ὁ αναρωπθἐ

έλευθερία τοῦ ατόμου.

έὅασίζετο στίς χριστιανικές [δηλαδη καθολικοπροτεσταντικές] αρ­ χές καί ὅτι δέν ύπηρχε θέση για τίς χῶρες [δηλαδη την Τουρκία]

πλγγτθυσμοη̨̃τ

αταδικαζθμε ανετικίϋύλακτα τό χααἐ πού Υεννιέται μέσα από τό ανακατεμα τῶν ανθρωπίνων δμαδων, έκεἴνον τόν Πύργο της Βαὅέλ πού ὁδηγεἶτό ανθρώπινο είδος στόν ὅλεθρο.Ὁ Φιλελευθερι­ σμόἐ διατείνεται ὅτ ι

λόγῳ της αντιθέσεως της Γερμανίας. Τόν Νοέμὅριο 1997 εἶχαν συ­ νέλθει στίς Βρυξέλλες τα χριστιανοδημοκρατικα κόμματα της ΒΕ. ὅπου ὁ τότε καγκεη̨̃τάρτος Χέλμουτ Κώλ εἶχε δηλώσετ πώς «τγ ΕΕ

εἶχαν αύτές τίς αρχές». Συνεπῶς μία εύημεροῦσα Δημοκρα­ τία της Βορείου (Ελλαδος, μέλος της ΕΕ, ὁποία θὰ συμπεργῦ λάμη̨̃ανε και την Δυττκἠ Θράκη, Θά ηταν, μέσῳ τοη̨̃ τουρκτκοη̨̃ της

(Ελληνισμός καί μετανάστευση

··

ί

τακλνσμόν­ Καί ἦν τιαα α η Υἦ χειλθἐ Ζταιῶσσα] ἔν, καί Φωνη μία πασ ι­­·

”

ι

ι

08

Καί εἶτιαν” δεῦτει

Θίκοδθμ­ήαωμεν ἑαντοιἐ πόλιν

ιτύΡΥΟν›

ἕως τω̃ Θίαρανθῦι καί ττθιησωμεν ἑαϋτοιἔ ὅνθμ­α διασπαρηναι ημας έπί προσώπου πασης της γης. Καί κατέ­

ἔαται ἢ κικίααλίι

πρό τοῦ

καί

­

175

_

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤ{ΣΜ()Υ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ὅη Κύριος ίδεἴν την πόλιν

καί τόόν πύργον,

όν ῶκοδόμησαν

όοἠσκεομοι) ίι Φόόικκοοἐ (ειόῶλολόιτόοἐ)­ὐΕ"ισ ι

οί υίοί τῶν

Καί είπε Κύριος° ίδοιού γένος ἔν καί χεἴλος ἔν παντων, καί τοῦτο ηρξαντο ποιησα ι, καί νῦν ι οὐκ εκλείψει από αὐτῶν παντα, όσα

'ιοο Βοζοιντίοο ἐκόοιοόοιοόζετοιι όλοσχεοῶἐι οποκύπιῖει στον ΎάΎ`ἴΡα®_

όινόιρώπων.

”ι̃

καί ί καταόαντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ την γλῶσσαν, ίνα μη ακούσωσι·ιν ἔνιαστος την Φωνην τοῦ πλησίον_ Καί διέσπειρεν αὐτούς Κύριος ἐκκεῖόιεν ἐπί πρόσωπον πασης της γης, Ι .. | ι ι ι | ­ και επαυσαντο οικοδομουντες ττην πολ ιν και τον πυργον. Δια τουτο ἐκληθη τό όνομα αύτης Σύγχυοσις [Βαόέλ], ότι ἐκεῖ συνέχεε Κύ­ ' _ ι ι ι ~ ι _­ ριος τα χείλη [τις γλωσσες] πσισσης της γης (Γενεο­ιζ Θ 18­19, Ι 323 ΙΑ' 1 καί 4­Θ). Ἡ χαμένη ἑνόττη­τα της Βαἐέλ ιοἀ ἐπανέλιη̨̃ιγγ μέ την αν ἑπιόλῶνται ποιεῖν' δεῦτε

»

τι

σ

ι

Αγιον Πνεῦμα. Αὐτό επραγματτσπσιηιβιη την ημέρα

Οι Πράξεις

­της

Πεντηκο­

(Β. 1­13) μας δ ιηγοῦνται πῶς στόν καθένα από τούς ὐΑποστόόλους ἐκαὕησε από μία γλῶσσα καί ηρχισαν να όμιλοῦν πολλές ξένειες γλῶσσες για να κηρύττουν σέ όλα τα ἔθνη τοῦ κόσμου. Στόν ΣΤ' αἰῶνα, ἐπί Ἰουστιτνιανοῦ Αό, ό ίστορικός Προκόπιος ρανταζεται την γη ως ἔναν κύνκλσ πού περιστοιχιζεται από ἔναν αλλο εξωτερικό κύκλο δαλασσσῶν. (Ο εσωτερικός κύκλος εἶναι η Οίκουμένη, τό Βυζαντιο, ηνωμένίνο μέσα στό (Άγιον Πνεῦμα. Μετα­ ἔύ τοῦ ἐσωτερικοῦ κύκλου καί τοοῦ ἑξωτερικοῦ τῶν δαλασσῶν, εἶναι ό ἐνδιαμεσος κύκλος τῶν Βαρόαρρων πού αποτρέπονται να είσχωρη­ | ­· ι ι ι σι σουν στον εσωτερικο κυκλο του ι Βυζαντιου χαρη σε ενα οχυρωματι­ κό σύνορο, τό λιμές (Ιἰπτεε), τό ααντίστοιχο τοῦ Σινικοῦ Τείχους της Κίνας. Κατα τόν Ε' αίῶνα, τό δυτικό τμημα της Αὐτοκρατορίας τοῦ Κόσμου (Βυζάντιο) κατακλλύεται όλοσχερῶς από τούς Βαρόα­ ρους λαδρομεταναστες, Γότδουος καί Βανδαλους (ἹΑρειανούς στό στης.

·›

τῶν )Αποστσόλων

κ

κ

·­

]Ι”/6

­

σ

Αότο·

Ὁ ἐπίσκοιιοἐ τἦἐ Ρώμης πεοικοκλῶνετοιι όιπό τοόἐ Βοιοτ πού δανατὡνουν τόν πολιτισμό καί απομονώνεται. αΟ,τι

κοοισοοίοιἐ­

·

όαρους

'ι,ι

'ιιοιοόμεινε όιπό τόν όοζοιντινό πολιτισμό σώζεται σέ μερικα μονα­ τ

ι

ι

κ

ο”ιὉοιοι› ειδικοι στον

ι

ι

τι

:

κελσικἢ Ἰολοινόιοι· Κι ετσι Ὁ Τιοωτη αν

ι·

Θννοιοι

­ τος

Δύσεως αναδύεται ὥς χώρα τοῦ σκότους τῶν Βαρόαρων. 7Αντιι9έτως, ι

'ι

ι

Ι

:

Ι ς ι το υπολοιπο Βυζαντιο δεν καταρρεει και κατορθώνει με τον καιρο να αῷομοιὡση τα στίῷη τῶν λαόιρομεταναστῶν Σλαύων καί Τούρ­ ι

γ

7Ανασταση τοῦ Χριστοῦ, όχι ὅμμως με μία πλανητικη γλῶσσα αλλα έ πλ δώ α λωσσῶν πού θα ισονοπα ρλ. σον ἐν ὁι ρμ· σνίαι μ· έσα στό "

όιμόιόοιοιἐ κοιι όιποκόπτετοιι τελείως όιπό τό σῶμοι τἦἐ

νοι σἦσ

Κ ί

α

χ

όοτικόἐ όοοιχιῶν

ό

|

τ

Στην διαῷορετικη μοιρα τῶν δύο τμημάτων της Αὐτοκρατο­ ίας, τοῦ δυτικοῦ πού ὐπἑκυ ε καί τοῦ ανατολικοῦ πού ἐπἑξ σε τῶν λαὕρομεταναστῶν, εὐρίσκεται τό κλειδί της ἐπιόαλλομένης πολι­

κων. .

ι

ιικἦἐ

ἔνοιντ ι τῆς σκιμεόινιἦσ κοιόλόόοο τῶν Βοιοόόιοῶνι ἐόιν όόλωμε νόι

σιόσωμε τόν πολιτισμό μοιἐ­

Τό Φαινόμενο τῶν λαὕρομεταναστῶν στην Ρωμαικη Αὐτοκρατο­ ρία, πού ῶνομασδη «οί μεγαλες ἐπιδρομές», ενεςρανίσὕη, όπως σημε­ στήν 7Αμ­οοικοινικό Αοσοκοοιτοοιοιι σέ Ρ­ιοι Οικοομ­ένο όοθιομένη στην απληστία τοϋ χρήματος και στην αόόαιρεσία της πολιτικῆς ἐξοοσίοιῶ ποό εἶχε όιν”ιικοι”ιοισ”ιιόσει τόν λοιτοοιοι 'ιοο Θείοι) μέ τον

οοι

λοιτοειοι τῶν ι9νὉτῶν­

Οι

Τιοῶτοἐ όοιοόοιοικἑσ Φολέἐ τῶν λσόρομεταναστῶν ῶργανώδη­

σοιν όπῶ­2 ι

οι σημεοινέἐ μοιόιεἐἱ ιταλικό) κινεζικό κοιι λοιτινοοιμεοιτ ι

ι

ι

τ

:

ι

ι

·›~

τ

κοινικκι μοιῷιοι στον Βοοειο Αμ­εοικκι οιπο Τον ΙΘ οιιωνοι› οωο ικη κοιι όιλόοινικἢ μετά τό 1989­ Αότέἐ οι μοιόισσ στόν ἐποχή του̃ Χοιστοο

και

×

σ

γ

Τοόἐ ποώτοοσ μοτοιχόιστιοινικοόἐ οιιῶνοἐι ιοοοσοιν μέ Τόν κοιιοό)

όοιοόοιοικόι κοόιτκι όιπὐ όποο ἔετιἠόησε

εἶχε Τότε μόνον

οόο κόσμοοἐι

διότ ι

­177

κι

σημερινη Δύση.

Ἡ

Εὐρασία

Δόσιῆ δέν ἐνοιόοινισόλκι ποό τοῦ

_

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Καρλόμαγνοοἱ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Ρωμαἶπη Αότοπρατορία (Βοζανττο) καί η Κίνα

ποό ἔκαλοπταν

καί να τούς χρησιμοποιήσουν για να απωδησουν νέα κύματα λαδρο­ μεταναστῶν.ίΗ δραματικη αύτη προσπαθεια τελικα έπέτυχε στην

Τείχοος­ αΆλλωστο› ἔνας από τοός πορίοος λόνοος ποό ἔπετσε τόν Μέγα Κωνσταντίνο να μετακομίση τόν Δ” αίῶνα την πρωτεύουσα

Κίνα καί στό ανατολικό τμημα τοῦ Βυζαντίου, απέτυχε ὅμως πατα­ γωδως στόν δυτικό όραχίονα, ό όποίος καί ένεκρὡδη.Ἐχρειασι9ησαν δέ αίῶνες για να έπανέλδη τό τμημα αύτό της Εύρασίας σέ έπίπεδο

του πανω στόν Βόσπορο, ηταν η έπιδυμία του να ευρίσκεται πιό κο­

πολι­ῃσμ_Οη̨̃_

ντα στην Κίνα› ἐπανω στόν ἐμπορτπό αξονα του̃ δρόμου της μςταἔηςι Βορείως αὐτῆς της όχνρωματικης γραμμης λιμές­σινικόν. περιεόέ­ ροντο οί νομαδικές Φολές τῶν Βαρἕαρων στίς αχανείς πεδιάδες της Βορείου Βύρασίας, από τό σημερινό ίΑμὅοῦργο στό σημερινό Βλα·

Στην Κίνα, η δυναστεία των Τσίν (ἔθὅ­420) έπέτρεψε στίς αρχές του̃ Δ' αἰῶνος στούς Οὕννους να ἐγκατασταοοϋν μέσα στην Κίνα καί τοὺς ανἐοεσε την φύλαξη τῶν όορείων συνόρων. Αὀτο ὅμως δεν

μαζί όλον τόν χῶρο από τα νησία της Βρεταννίας μέχρι τα νησία της Ἰαπωνίας› νοτίως τοῦ λιμός καί τοῦ Στνότοό

ντιόοστόκ (διότι τα χαμηλα Οόραλτα δέν όπηρἔαν σ ό καμμία σ τ ιν­ μη ἐμπόδιο). Πότε πτοποόσαν τοός Κτνέζοοςι πότρ τοός Ρωμηοός· ”Ε­τσι, τουρκικη Φυλη τῶν Ούννων, αςροῦ είχε ηττηαη τό 92 μ.Χ­

Κινέζο σ τρατηνό Παν Τσαο, είχε ἔμςρανισόλη όορείως του̃ Καυκασου. (Όσα μέτρα καί να έπαιρναν οί κινεζικές καί οί ρωμαί­ από τόν

κές αρχές Υτα να ἐμποόίσοον την παραόίαση τῶν όορείων σ ονόρων τους καί την παρανομη είσοδο των λαὕρομεταναστῶν πού έπιέζοντο από ύπερπληδυσμό καί ςρτὡχεια, αύτα δέν ἔῷεραν αποτελέσματα

καί η ανασςραλεια

όπως

καί η έγκληματικότης είχε γίνει τό μόνιμο

πρόόλημα των δύο τούτων αύτοκρατοριῶν πού αντεπρόσωπευαν τό

απέτρεψε τούς Ούννους να έπωςρεληδοῦν της καταστασεως. 7Ετσι τό 311 κατέλαόαν την κινεζικη πρωτεύουσα τού Λόγιανγκ, ηχμα­

λὡτισαν τόν αύτοκρατορα καί ό ηγέτης τους ανεκηρύχαη αύτοκρα­ τωρ. Χαρ ιν όμως τού αχανούς έδαῷους των, η δυναστεία τῶν Τσίν μετέῷερε την πρωτεύουσα της στόν νότο, στην πόλη τοῦ Νανκίνου. ἸΑλλα δέν είναι γεωγραῷικη έκταση της Κίνας πού έξηγείγιατί, παρα τίς αλλεπαλληλες ὅαρόαρικές έπιδρομές, έπέζησε ό πολιτι­ σμός της μέχρι σημερα.”Η συγκεντρωτικη δομη ενός πανίσχυρου κρατους καί η πνευματικη ακτινοόολία τού πολιτισμού της, έπέ­ τρεψε στην Κίνα, καδε ῷορα, να αςρομοιὡση τα ίἶαρἔαρ ικα στίῷη.

έλληνικές αρχές μαζεύουν στην Ὁμόνοια καί μέ λεωῷορεία έπανα­ στην αΑλόανία, για να έπανέλδουν παλι παρανόμως την ἔπό­ μένη, οί Ρωμηοί καί οί Κινέζοι απεω̨̃ασισαν να τούς κρατησουν στό ἔσωτερικό της χώρας, όπό συνεχη έλεγχο, προσπαδώντας ­όπως λέγεται σημερα· να τοός ἑλληνοποιησονν η να τούς κτνεζοποίησονν

”Ετσι, όλες οί νομαδικές ῷυλές πού κατα καιρούς έγκατεσταδησαν στην όόρειο Κίνα, οί οποίες ίδρυσαν μαλιστα καί δυναστείες, μέχρι καί την τελευταία των Μαντσού (ΤΘ44­1911), αςρωμοίωσαν πληρως τόν κινεζικό τρόπο ζωης καί την κινεζικη σκέψη, σέ σημείο πού καί την μητρικη τους γλῶσσα απέὅαλαν. Τό ίδιο συνέὅη καί στό Βυζα­ ντιο. Στόν ΣΤ' καί Ζ” αίῶνα, όχι μόνον στόν αποσχισαέντα δυτικό ὅραχίονα της Δυτικης Βύρὼπης, αλλα καί στό εόρωστο τμημα τῶν Βαλκανίων καί της Μίκρας Ἀσίας, τό σύστημα τῶν πόλεων καταρ­ ρέει. Γύρω στό 580 τό λιμές των Βαλκανίων έχει γίνει σουρωτηριΞ Οί

­178­

­179­

σύνολο τοῦ πολιτισμένου πλανητου.

Μετα

από ἐπανείλημμένες προσπαθειες να όόηνηιδοόν παί

παλι

ἑπτός τῶν σ ονόρωνν όπως Υίνεταί σ ημερα μό τοός ἹΑλόανοός ποό οί ῷέρουν

ι

Ι

ι

ι ι

ι ι

Το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ Το ΤΕΛΟΣ ιιιογ κ0ιΝοΒ0ΥΛεΥτΙΣΜ0Υ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

αρχηγός τῶν μισαοῷορικῶν στρατευμάτων. Την επομένη χρονιά εκ­

οημεοίνεε χῶοεε Ρονμ·ανία› Σεοοίαι Βοολγαοία παί °Ελλαε> απο Τον Δοοναεη μελον Την Πελοποννηο ο εχοον πηξεί απο Τίς οαοοαοοεεε

οαοίεε πον παΤαοΤοεοοον Τίς πολεπ· Το Σίομω Σεομπο (οημ·εοΤνη ΜΤΤοοοΤΤοα Τηε Σεοοίαελ ποωΤεοοοοα Τοο Ἱλλοοοεοα οίαμονη αο“ ΤοποαΤοοων> με

μεγαλα

1

Ξ

τορος Ζηνωνος ίἔιίἶθ­491) της Ρωμαικης Αυτοκρατορίας στην Κων­

σταντινουπολη, κυοερνα την

εο”ΥοοΤαοΤα οπλων παί οαοίααπο νοο~Τοοα“

ΤοποπεΤο± εοοα αολὔεπίοποποοι εοημὼνεΤαΤ μ~εΤα Το 882­

δρονίζει τόν τελευταίο αυτοκράτορα της παραπαίουσας ίταλικης Ρώμης, τόν Ρωμυλο Αυγουστυλο, καί με την ἔγκριση του αυτοκρά­

Ἡ Νζκό·

Ι

ἹΑντι·ι9ετως τό

ΘΟΟ

μ.Χ.

ο

Ἱταλία

με τόν

αυτοκράτωρ Μαυρίκιος (ἔ›82­ὅθο) επ ι­

ὅορείως του Δουνάὅεως καί νὰ οποιίοἀψη μέ Τούς Έοοοκογονεῖο °Αοἀοοοο οονοἠκη ποο καοοοίς

ποααε ποοε ἸοΤοον Τηε Βονηγαοίαε ποο εἶχε ἱοίοοαη απο Τον αοΤο“ κράτορα Τραίιίανό, τό 107 μ.Χ., εγκαταλείπεται από τους κατοίκους

τυγχάνει νά απωὕηση τους Βαρὅάρους

της λόγῳ των Βαρὅάρων, στόν ΣΤ' αίῶνα.(Η Φιλιππουπολις, επί­

ζει

οηε παΤαοΤοεΦεΤαΤ Την

Το Τα

εποχη παί επανεμ·ΦανίζεΤαΤ Τον ΙΒ' αἰῶνα δ °

Κοοινοοο

+

οί παΤοΤποί Της εΎπαοίοΤανΤαΤ ο Την Αἰπίνα· ΣΤην όλες οί πόλεις σοηνονται από τόν χάρτη. Πελοπόννησο υπόλοιπη Τοία παΤαο­Ταο­η ο­ονανΤαμ·ε παί ο Την

εοημωμενο·

Τοο ΒοζανΤίοο› Τόν

Καί

ομ·ωε›

Μοεοα 7Αοία οποο η με­ ί

Χαοίν Τοο Τοχοοοο ποαΤΤποο μηχανιομοο

χώρα επ Τοίώνεί παί η αναπαμψη εμ·οανίεεΤαΤ μ·εΤα

Θ' αἶῶνα­

`

Σε ὅλη Την επΤαο­η Της Ρωμανπηε (ΒοζανΤΤνηο) ΑοΤοποαΤοοίαα› αῷου δεν ητο δυνατόν πλέον νά διώξουν τους λαθρομετανάστες, τους ποοοοεοοον εοἴαοία με Την ΤοΤοΤηΤα Τῶν οομμαχων οποοπονοων

πολη παρεχὡρει στους ενόπλους αυτους τραμπουκους, χωράῷια πρός εκχέρσωση, μετατρέποντας τους σε αγροτοστρατιῶτες.ῖΗσαν

_

·

ο ῷό­

καί τρόμος των τοπ ικῶν πληθυσμών οί οποίοι ησαν υποχρεωμέ­

νογ νὰ Τοοο παοαχωοοῦν οοο πέοαομά οοοο μέοοο Τῆς

Ύαηη πολη Τηε Ἱεοεοοο επΤοΤώνεΤ αποωΤηοΤαομ~ενη> με Το πενΤοο ΤὉΩ

ὅυζαντινός αυτοκράτωρ αδυνατοῦσε νά εκδιὡξη, η Κωνσταντινου­

ους

εοημ·οονεΤαΤ παί

Την

Τον Δοοναοη ὥς οογοοοοο οονοοογ

Σε μία προσπάολεια «ελληνοποιησεως» τῶν οαρὅαρικῶν ῷυλῶν που

με πληαοομο 5Αομ·εναον παί Βονομίλων ποο παΤοΤποον επεε μεοῳ Τῶν εοεΤπίων· Γοοω οΤα 580 μ··Χ· η ίΑ"9ηνα εοοίοπεΤαΤ εοημωοενη απο Την εγπαΤαοΤαοη Τῶν Βαοοαοων· Την ἰονα Χοονία

τίτλο του πατρικίου.

οἰκίαο των,

διότι η ὅυζαντινη κυὅἑρνηση εἶχε ἐῷοδιάσει τους Βαρὅάρους μέ αδειες στρατοπεδευσεως στα ρωμέικα χωριά! )Αλλά οί Ρωμηοί, με την προ­ τροπη της ὅυζαντινης κυὅερνησεως, ἔπρεπε νά παραχωροῦν στους κατσικοκλέῷτες Βαρὅάρους, οχι μόνον τά σπίτια τους, αλλά καί μέρος της αγροτικης τους περιουσίας, «προσωρινῶς» κατά την Κυ­ ὅέρνηση της Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ σημερινη κυὅέρνηση της Ἑλ­ λἀοοο δέν ἔχει ἀκομη ποοχωοἡοεγ σὲ ᾶνὰλογα μέοοοο μέ Τίς εὐχο­ γίες του αρχιεπισκόπου 7Αθηνῶν, πρός ἶκρελος τῶν ‹‹ἑλληνοποιημέ­

Τοεαεῖετπ Ρ·ΤοΤνοοοοΤπῶν ενοπλων ομαοων· ἘΤο Τ› οΤον Ε' αἰῶνα μ··Χ·› στην Ἱταλία, η ηγεσία τοῦ στρατοῦ περνα στα χερ ια της ἔνοπλης

νων» ἸΑλὅανῶν, αν

αοΤηε μαοίαο Τῶν μ·εΤαναοΤον Ύεομ·ανΤπηε παΤαΎω`Υηε› εν μεοῳ Ύε“ νικευμένου πολιτικου καί στρατιωτικοῦ χάους. Τό 4”/ιὕ, ο σοδόα­

Τό συμπέρασμα εἶναι ὅτι ανωτερότης του ὅυζαντινοῦ συστημα­ ­ως σοναλληλίας Αυτοκράτορος ­ Ἐκκλησίας που επεὅληδη στην

ποοε επηε”ἴεΤαΤ αοχηγοε Τῶν Ύεομανοεῶν Φολῶν Της

­Ι8Ο­

ἸΤαλίαε παί

οιῆ

Τ

ι

Τα

καί

καί δεν αποκλείεται στό μέλλον νά νομιμοποίη­

Το ἀλοογνγκο πλγἀοοοοοο

Κωνσταντινουπολη μετά τόν Μέγα Κωνσταντίνο, επέτρεψε στην

­ιει­

Χ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ι

ι

ι

­

ε

ι

ε

στευσεως στα οποια αντιὕετως υπεκυψε η

Εύρώπη.

σ

·›

κ

| τι

:

ι

Ϊταλια και ολη η Δυτικη 6

Ἱ

Ἰ

αἶωνος προὅλέπεται ὅτι Οὐ­ Α,

χωρίς ἔξαίρεση, μεταναστες. Θα επαναληῷδη

,

μέ αλλα λόγια, τό

..

Ν

Φαινόμενο του πύργου της Βαὅέλ. Ἱδού πως δ ιεμορῷώθη η κατα­

ν

κι από τα χώματα... Μας ­ν

ξεριζώνουν! 7Αναι9εμα στούς

αίτιους! ἸΑναι9εμα στούς αίτιους! )Αναό1εμα στούς αίτιους! Σηκωσε η̨Ανὰτ9εμ,α στούς ὀλαός τά χέρτα στόν Οὀρανὰ σἠκωσε ὅουἠ αίτιους! Κυλίστηκαν όλοι χαμω, ῷιλουσαν τό μαλακωμἑνο από τη ,_ _' ὅροχη χωμα, τό η̨τριὅαν στην κορερη του κεῷαλιου τους, στα μαγου­ λα) στο λατμο) ἔσχοὅαν) το ξαναΦτλοοσαν»_ __

__

Οί

,_'

~

υίοί του Νωε,

(Έλλην καί

ό

__

__

Τούρκος,

ό

ό

ἸΑρμένιος καί

ό

(Εἔραιος, τα τέσσερα μιλλἐτια, ἐζουσαν μαζί στην Οίκουμενικη _,

Αύτοκρατορία, την Ἱοδωμανία, συνέχεια του Βυζαντίου, πού αντε­ προσώπευε όλην την οίκουμένη, στρογγυλη σαν πλανήτη) μέ το λιμές ι·

ως

κυκλικο λ

ι

συνορο,

ι

ι

ι

ι

ι

για να περιοριζη τους Βαρὅαρους στην εξωτερι­ λ

­Ι8Ζ­

·›

ει πε ιστοι λ. ισ ένοι ~

Ἱ

_,

(_

ς

7

ς

κ

|

~·

'›

οι Βαρὅαροι επ ιζητουσαν να πλησιασουν όσο τό δυνατόν πιό κοντα ι

~

..

­τ

..

·›

Ϊ

ι

~

_,

για να επωῷεληΰουν της Θαλπωρης τον πολιτισμού. Θεωρητικωε, _' Ἱ μια οικου ενικ ί αύτοκ ατο ία δεν νοειταινα είναι ἐπεκτατικίη> α ου ~ Ἱ Ἰ Ϊ | Ϊ ειναι εξ ορισμού ολη η οικουμενη και δεν ἔχει λόγο να ἑπεκταΰη_ για ί | να συμ­περιλαὅαι Βαθὅαααυἐ μέσ α σ τό σ ωμα σης. Μαχεται μόνον αμυ­ νσικῶα κασα Τῶν Βαρὅαρων για να ἔπανακτηση τα ἑδαῷη πού απώ­ 'Ψ

.αν

.

ζ

_)

σί

(_

_.

|

Ἱ

λξσε. ΑΠΤΟ

/

|

_'

_'

,Ν

πρθεχἕῖι είναι

ἀίῖῷἀλεια 'Των σιλνόρων, ΤΟ!) λίμέζ. τό Βυζαντιο ΰΕτσι ηταν ὅαὕύτατα ῷιλειρηνικό καί ἑθεώρει τόν ῷόνο Ι

ΤΕΟΠ

Ἱ|

|

Ἱ

Ϊ

νοιες. Ιδιαιτερως,

Τ

ο

Τ]

Α'

εγκλημα

σ τσκ πσλεμο

μετά­

πού ηδύνατο να συγχωρηθη μόνο μὲ

ί

/

­_

πολεμος μεταξυ χριστιανων ἐὕεωρειτο ἔνας ἐμ­ ,__

|

|

___

καί μόνον

­¬

ι

·

>

δύο

_.

(_

__,

ντζακης, για τὸ ἑλληνοτουρκικό 1922: «Όλοι οἱ Έλληνες στην ° ,_ ~ Ελλάδα ὅλοτ οξ Τομ Ρ χοτ στ Υ)/ν Τοο ρ κξα!___ Θ ρη νο Ω σ η κὡτν κο έσα στο χωοτοω Δύσκολα πολο, μααἑς, εςκολνάςτ τη ψοχἡ απο τά γνώοτ­

­

(_

σταση στόν αίωνα πού ἔῷυγε καί πού πρωτος περιέγραψε, με δραμα­ τοτο τροπο, στο μυθιστόρημά τοο, Ο{άσ'ςσςοοςοάσ`ες, ο Νικος Καζα­

μα της νερα

ί

_

_

­ι

ι

σ

?

,__

_

υλοί πλαν τες ἐπί

Ο

|

|

/

~·°

ΚΑ|

Διότι ~

~

σι

7

δείς κάτοοτος της γης θά ἔχη στααοοή κατοοαά Θά ςἰμεσι̃α ὅλος

­

ι

σ

ί

ολόκλνγρος ο πλανἠτνγς _

ι

Το Βυζαντιο ­ Οθωμανία καί η Κίνα ἐπέζησαν των ὅαρὅαρικων ί _' επ ιδρομων ἐπί δυο χιλιαδες χρόνια, ώσπου οί απόγονοι των Βαρὅα­ ­_ ~ ρων των στεππων, η ῷραγκικη Δύση, από τόν ΙΕ' αίωνα μέχρι σημε­ Ϊ (| ί ρα, με Οπλθ Την ἀπθιχιθκραῖία καί Τόν Ξμπἰριαλίσμό, Χαῖέσῖρεψαν | | και τους δυο πολιτισμικούς κολοσσούς. Καί η Κίνα καί τό Βυζα­ Ί | Ϊ ντιο ­ Όθωμανια εὅασιζαν την ύπαρξη τους στην πολιτισμικη ηλιο­ ι ι : ι .. κεντρικη θεωρια. Εὅλεπαν τον εαυτο τους ως εναν ηλιο του όποίου / Ἱ _ Ἱ | οι δερμες ακτινες, εδερμαιναν την περιῷέρεια των Βαρὅαρων καί ἔτσι

~

τοη̨ τέλους του παρόντος

~

~

/

απο την «Θαλασσα» των Βοιρἔαρων.

της Δύσεως, την αν ισορροπία του όποίου πληρώνει σημερα πικρα

_,

ί

Ἡ

δυο ησαν αυτοι οί στ

κό αποτέλεσμα την αναδυση, μετα από χίλια αναρρωτικα χρόνια, ,ς μιας σταστοεσλωμέννγς Αναγεννήσεως πού ἐδνγμτοοογησς το τέρας

­¬

“'

ι

>

_.

ί

του κόσμου είχαν σχεδιασει οί Κινέζοι σοῷοί.

πολιτισμού στόν αποκομ­ ~ Ο ει εῶς τ α ι­ έονα πού ετετ απ σὲἔ

οι

οποία περιεστοίχιζε την Αύτοκρατορία καί τούς

ί

απηγορευε την εισοδο στην καρδια του πολιτισμού. Την ιδια εικονα

ι

Ἡ όλοσχερης καταστροῷη τοῦ

ένο αὐτόν δυτικό 6

Ι

κη «θαλασσα»,

Ρωμανία νά ξςπςοάσνγ τά τασάσττα ττροσλἡματα της λαοι̃ρομετανα­

Φυλιοἐ πθλεμ­Οσι δηλαδή Φθὅααό ἔΥκλὉμ­αΥια Τούἐ Βυζανσινααἐ­ τι

|

εμ­μΘνὉ σσϋσ ί

σ

”

ι

ιδεα ἢααν

Ϊ

‹·

Ὁ

εἔΘήνὉ·Ἡ 7Ἀννα Καμ­Ἡινἡι σσόν

Ἡ

,__

ΙΒ' αΞωνα›

ἔργα την Ἀλεἔιάαα (1148), ότι μόνον οί ~ | ~ | κακοι στρατηγοι προτιμουν τόν πόλεμο, διότι ο στόχος του πολέ­ “ΥΡαΦει σσσ ἶσσσσικό ΤὉΩ

Η

”ΐ

μου ειναι

Φ

σ

ι

Ὁ <°ῖ#ΡὉνὉ­

Ά ναΘ:εσωστ Υια σως Βαρ ›αΡσυ€ και για σσυσ κ

­183­

ι

μαι

ι

ν

ν

ι

ι

ι

τ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ἱ

/

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

λερ,

ι·

ο

ΧΪ

ιτ­ ι ιλ ι ι ι 7 Ϊ πόλεμος ειναι το προσςριλες τους αθλημα, π.χ. σαν το γκο Φ Ϊ

Ϊ

Ϊ

απογόνους τους Δυτικους, απο τις Σταυροῷοριες μεχρι και τον αν

.

__

ι

ριων.

Ϊ

της

~

και πιστεύουν πώς μέσῳ του πολέμου δλοκληρώνονται ως ανθρωποι Ϊ ( Ἱ ἹΪ Ϊ και πλουτιζουν ως εμποροι. Η συνεπεια αυτης της θεσεως υπηρξε Ϊ

Ϊ

1”

_·

'Β'

Β”

#

Κ ῷευγεται ως κακη πραξη. αι ι

6

κ

ι

ιι

ο

ο

Ϊ

ι

,

ι

ό

Ϊ

Ϊ

γ

··~

,

Ϊ

Ϊ

­)

μουσουλμανο σουλτανο Σαλαδῖνο πολύ ανώτερο ηθ ικα των νων, επειδη

εἶχε έπανακτησει την (Ιερουσαλημ, τό

Ϊ

Λατι­

­ι

Ϊ

|

Ϊ

1187, χωρις να

Ϊ

ετ·

σ

σ

_'

ξ

Ϊ

Ϊ

­Ϊ

Ϊ­_'

^""

Ϊ

'_'

Ϊ

Ϊ

οποιες ετοποθετηθησαν, μεσῳ δ ιεθνων συμὅασεων περι μειονοτητων, (

Ϊ

Ϊ)

Ϊ

Ϊ

Ϊ

6

~

_'

|

Ϊ

Ί

Ϊ

την υποτιθεμενη προστασια της διεθνούς κοινοτητος, χωρις αυτες τις συμὅασεις να τις σεὅασθουν, μέ αποτέλεσμα σέ όλα τα νεοσύστα­ τα κρατη να δημιουργηθουν έντασεις πού έχρησιμοποιηθησαν από τις υπο

|

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Α'

_

­.

ι

α

...

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

ι

της πρώην Σοὅιετικης Ἑνώσεως

δ ιαμελισμό

­·

ι

ι

οι

και αποσχιση επαρχιων απο την Κινα, οπως το Θιὅετ. ­ Ϊ ­ ς οι Σ ι τοχος του παγκόσμιου καπ ιταλ ισμου ειναι η εξαῷανιση ολων τῶν μορω̨̃ῶν συλλογικης όργανώσεως των ανθρώπων: πολυεθνικές οικουμενικές αυτοκρατορίες, ισχυρές συνομοσπονδιες κρατῶν, εθνο­ κρατη, ὅλες οι μοροές κοινοτισμοῦ, αδελῷοποιησεων, οικογενεια­ κων δομῶν, εκκλησιῶν, σωματείων, συνδικατων, ὥστε να εξατομι­ κευθη πληρως ὁ ανθρωπος, να απομονωθη από τόν συνανθρωπό του, Ϊ Ϊΐ Ϊ Ϊ Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ (Ϊ Ϊ να ειναι μονος μεσα στο πληθος, ωστε να γινη ερμαιο της πληρους ·›

·›

·›

κ

κ

κ

·›

γ

··~<

ἔχει τό χρωμα, ῷθανει να Ϊ Ϊ Ϊ εχει η χηνα μονιμως το στομα της ανοικτο για να καταναλωνη ακα­ ταπαυστα και να μη χανη χρόνο μέ την δ ιπλανη της. Στό παγκό­ ι ι ι Ι ει σμιο αυτο καπ ιταλ ιστικο σχεδιο αποσυνθεσεως ολων των κοινωνι­ _ δ Ἱ Ϊ Ϊ ( Ϊ / κων εσμων εντασσεται και ο συστηματικος ξερριζωμος των λαων Φεἴα. Μαύρη, ασπρη χηνα, σημασια δέν ἹΪ

_'

Απο λικοῦ Ζητηματος, έγενικευσαν τις έπιθέσεις τους κατα της οικου­ ~ ι ι 1 Ι ~ ι ­ οι μενικης Αυτοκρατοριας της Ἐνδιαμεσης Περιοχης, εως που το 923­ '_ Ο Ϊ Ϊ 8 λΪ Ϊ Ἱ Ϊ Ἱ Ϊ ι­ και επετυχαν να την ια υσουν ολοσχερως. Στην θεση αυτης της κουμένης οικοδόμησαν ἐθνικα κρατη κατα εικόνα τους, πού καθένα από αύτα συμπεριελαμὅανε την δυτικη ἔννοια των εθνικών μειονοτητων, οι 1'

Ϊ

Ἰ

Ϊ

καπ ιταλιστικης ἐκμεταλλεύσεως, απλό καταναλωτικό ζωο μέ τό στόμα μονίμως ανοικτό, όπως οι χηνες στα ὅιομηχανικα πτηνοτρο­

Ἀ το 1774, οι Βαρὅαροι της Δυσεως, υπο το πρισμα του νατο­ (

Ϊ

Ϊ

­_

χύση αἶμα. Ἱ

Ϊ

Φ;

σταντινουπολεως, κατα την Δ Σταυροῷορια του 1204, εθεωρησε τον Ϊ

­

σθ

~

Ϊ

σ

πιέσεις για περαιτέρω

·›

Χλιαρηνός ύπενθύμιζε τό 11ἶ›ὔ πώς σέ ὅσους σκοτώνουν στόν πόλεμο πρέπει να επιὅληθη η τιμωρια της μετανοιας. Συνεπως δέν νοεἴται, όπως και για τούς Κινέζους, ιερός πόλεμος για τούς Βυζαντινούς.Δια τοῦτο, ό ιστορικός Νικητας Χωνιατης (11ἶ›ὕ­1ἔ1ὕ) ὅλἑποντας τα ῷοὅερα έγκληματα τῶν Λατινων στην διλωση της Κων­

ντἶνος Δ",

(

'_

σμό τῶν πολυεθνικῶν.Ἡ προσπαθεια σημερα συνεχιξεταιμέ μεγαλες

Κ οικουμενικος πατριαρχης ωνστα­ ι

·›

'_

9

υρωπης των ε νικων αυτονομων περιῷερειων σηματοδοτει προ­

Ϊ

Ί

δ

ι·

_

Ϊ

συγκρότηση της Ευρωπαικης Ενώσεως με την ιδεολογια

σπαθεια αποσυνθεσεως μεγαλων ἐπικρατειῶν και πολλαπλασιασμό

δυτικός ιμπεριαλισμός. Συγγραῷεύς του Θ” αιῶνος, δ Νικηταςδ Βυζαντιος ό δασκαλος του Ψελλοῦ έδηλωνε πώς επειδη ι ι οι ι ι ο πολεμος ειναι εγκλημα ειναι καταδικαστεος και πρεπει να απο­ ανέκαθεν

Ε

Η

ανισχυρων κρατιδιων που θα ελεγχονται πληρως απο τον παγκοσμι­

__

(_

>==ι

(_

1

Ϊ

Ϊ

Ό

Ϊ

Ἱ

Ϊ

υ

Ϊ

5

...

π

·~

^`·

·¬·

δια της συνεχους μεταναστεύσεως των παντων.

”Ηδη

πριν από 1ἶ›0 χρόνια, δ Μαρξ

Ϊ

Ϊ

εἶχε αναλύσει μέ ύπέροχο Ϊ Ϊ Ϊ τροπο στο Κομμουνιστικο Μανιρεστο, το καπ ιταλιστικο σχεδιο Ϊ _ Ϊ Ϊ _ ­Ϊ υποδουλωσεως της υῷηλιου δ ια της γενικης αποσυνθεσεως ολων των κοινωνικῶν δεσμών, γραῷοντας τα έξης: ΓΗ αστικη ταξη, «παντου ὅπου κατέλαὅε την αρχη, κατεπατησε τις ειδυλλιακές, πατρ ιαρχ ι­ Ϊ

Ϊ

Ϊ

/

Ϊ

Ϊ

Ϊ

­_

ε

ΰ

Ϊ

Ϊ

(­Ϊ

Ϊ

|

(Ϊ

Δυτικες Δυναμεις για περαιτερω δ ιαλυση των παλαιων αυτοκρατο­

κες, ῷεουδαλικες σχεσεις. Ολους τους ποικιλους δεσμους που ηνω­

­ιειι­

­ιεσ­

Ϊ

­1

Ϊ

Τ

ι

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΠΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ναν τόν ῷεουδαρχ ικό άνδρωπο μέ τούς ψυσικούς άνωτέρους του, τούς

μαζί μέ τόμἐ μιόόωτόμἐ­ εΗ μττόμμζόόαζία ἔόκτότ τό πόπλό της Ἱ Ϊ Ϊ Ἱ | Ϊ 0ιιΟ°·Θηματικ0τητΟς ΤΕΟΟ εσκεπαζε τις 0ικΟγ€ν€ι0ι%ες σχεσεις και τις

πλόκων μηχανημάτων, ἔτσι ώστε νά καταναλώνονται συνάμα ὅιο­ .. .. μηχανικά προιόντα καί προιόντα μεταῷοροις». Φυσικά η οίκογἑ­ οι ι Ϊ ­ ι ι ‹ νεια εχει εξαῷανισδη ως αντιδραστικος δεσμος, η σεξουαλικη πρα­ ξη ἔχει προωθηιθῇ ἀπό πολύ μικρη ηλικία (τό 1991, μιά εἰχόνα σέ ι ω ιν Ϊ ­ ~ οιγγλοσοιξωνικη εςρημεριδα, εδειχνε εναν μοιὕητη του Δημοτικού που ΐί ῖ Ϊ / | _ ~ ειχε τιμωρηδη διοτι ειχε ξεχάσει να όαλη στο κουτι του κολατσιου του τό υποχρεωτικό προῷυλακτικό). «(0 ὅιομηχανικός [καπ ιταλι­ στικός] πολιτισμός ­συνεχίζει ό Χάξλευ­ ἔχει νόημα μόνον ἐάν ἐκλεί­ | ί ψη ο””ασκητισμος. απο αυση μεχρις εσχατων μας επι α εται από τούς όγειονομικούς καί οίκονομικούς νόμους. Διαῷορετικά τό σύστημα μπλοκάρει». Τό ίδιο ισχυρίζεται καί Σατανικη Βίὅλος (ἰθὕθ) τοῦ «αρχιεπισκόπου» Αητοτι $Ζοι1εἰοτ Εεινεγ, ίδρυτοῦ της ~ ὲπισημου Ἐκκλησίας του Σατανα στην Καλιῷόρνια, η όποία ἔχει Ἱ .¬ / / | | οιπαλλαχθη απο την πληρωμη Φόρων στην Πολ ιτειοα ως ανεγυωρι­

ύπεόίὅασε στό επίπεδο άπλῶν χρηματικών συναλλαγων».

σμένη Ἐκκλησία προτεσταντικοῦ τύπου μέ ἶερεἴς καί λειτουργίες.

"'

Ϊ

ι

σ

Ϊ

σ

­

»

σ

κ

ι

~

.Σ

εόόμμματιόε Χωαἐ όεκτόι αόηνόνταἐ μόναχα μεταἔό των ανδρωπων, ι

σ

ως μονο

δ

ι

|

λ

ι

Ϊ

λ

|

εσμο, το ψυχρό συμορερον, τις σκ ηρες π ηρωμες τόις με­ κ

·›

τρητοἴς. Ἐιπνιξε την θρησκευτικη ἔκσταση, τόν ίπποτικό ἐνδου­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ τΪ σιοισμο, την μικροαστικη συνιαισδηματικοτητα στα παγερά ύδατα ,_

Ἱ

~

(

'Ν

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ἱ

Υ

·›

Ϊ

πεια σε μιά απλη μεταπρατικη αξία. Ἀντικατέστησε τίς άκριὅο­ πληρωμένες πολλες ελευθερίες μέ την μοναδικη σκληρη ἐλευδερία Ϊ

ΕΪ

Ἱίί

ί απεγυμνωσε απο το 7

_

Ϊ

ῷω

Ϊ

Ϊ

ὕρησκευτικη προσηλωση. Τόν ίατρό, τόν νομομαὕη, τόν παπά, τόν ποιητη, τόν σοῷό, τούς ἐστρατολόγησε πόό αντιμετωττίζόντό μέ Ϊ

Ϊ

(Όταν τό 1929, ~

Ϊ

Ϊ

_'

Ϊ

Ϊ

Ϊ

3

Ϊ

Ϊ

ι

~

ό

νωνότό μυθιστόρημα τόμ Θπτότημόνμωη̃ἐ Φανταόιαει

Γ

··

~

Ϊ

ι

|

ι

τΪ

|

Ϊ

Ϊ

Ϊ

|

Ϊ

|

Ϊ

'Ϊ

­

ι

λ

εγκράτεια. (Ϊποστηρίζει όλες τίς λεγομἑνες αμαρτίες ἐῷΰ όσον όλες ς ­ : ι | ι ε Ϊ οδηγουν στην ῷυσικη, εγκεῷαλικη και συγκινησιακη ικανοποιηση». κ

Συνεπως πρέπει ό άνθρωπος νά καταναλώνη όσο γίνεται

Τό ἔόΥό αότό όίόετ στην αναλυση τόό Μαρξ μιά καταπληκτικη σαῷηνεια. Μέ ἔντονες είκόνες αποτυπώνει την σατανικη όῷη της καπιταλιστικης δουλείας πού διαλύει όλοσχε­ ρῶς την άνδρὡπινη προσωπικότητα. Τδού ἕνα παράδειγμα: «Τό πρό­ ὅλημα ­γράῷει­ καδίστατο είς τό νά άνακαλυῷδη γιά την κατανά­ χαΪνόόγό7Ϊό€ αόόμόέ

ὅκ ι αρος απο

3

δ

ο

ΥΞνναΪό§

λωση των μεσων μεταῷορων ενα κινητρο με περισσοτερο οικονομικο

<

,

.

~

Ο

χ

..

σ

Ϊ

”Ἱἔόλλ

7

Τκινεγ: «Ὁ Σατανάς πρεσὅεύει την πληρη πα­ ράδοση του ανθρώπου στά ἔνστικτά του καί άντιτίδεται στην Διδάσκει λοιπόν

νόμότἠ κρατα) της Ϊότόόταἐ τόμ›όΒρεταννό€ ἹἈλντόμ€ Χαἔλεμ 0894­ ι ι Ϊ Ϊ Τθθδ) εδημοσιευσε τρια χρονια αργότερα, τό 1932, τό περιῷημο κοι­ Ϊ

Χ

Ϊ

η̨̃

­­

:

ε

Ϊ

_.

καπιταλισμός εγνώρισε την μεγαλύτερη οίκο­

ό

:

/

ί”Ηὔίλ

τοεανό στ Φ

τους ολα τα επαγγελματα πού ἐδεωρουντο μέχρι τότε σεὅαστα και Ϊ)

·›

ι

σ

­ω

των Πωιότότων μπόλόΥΪόμων¬ Μετετόεψε την ανόμωπιντγ αξιόπόε·

το~ἐ υ μπ οίου(Η ρ μ πουζ ρ ουα ζίια

ι·

.

Λ

νοποιη όλες του τίς επιδυμίες.

Με άλλα λόγια

γιά νά ίκα­

Σατανάς εἶναι ό ίδανικός προαγωγός καί προπαγανδιστης τοῦ καπιταλιστικού κα­ ό

ταναλωτικου συστηματος γιό αύτό καί η Ἐκκλησία του άνεγνωρί­ σδη χωρίς δυσκολία από την Πολιτεία της Καλιςρορνίας. ιν Ϊ Ϊ ι : Ϊ ­ Ενα άπό τά πλεον ισχυρα οπλα για την πληρη διάλυση της εκ

·›

ς

‹

την αγαπη για τα λουλουδ ια και τα τοπεια. Ευρεδη οι­ Ϊ ΘΪ ΘΪ ¬| Ϊζ Ϊ Ϊ Ϊ­ _­ Ϊ 'Θ Ϊ πον. α συνη ισωμε τη μα α να μιση την υπαι ρο... και να τρε αι νεται γιά όλα τά ύπαίδρια σπόρ... πού άπαιτοῦν την χρηση πολυ­

τα επακο ου α της. υπογεν­ νητικότητα, η ὁποία κάνει όποχρεωτικη την μαξικη είσαγωγη με­

­Ι86~

­187­

·›

5

ΕΪ

ς

­Ι

Ε

_.

9

οικογενειας ειναι η συστηματικη προωδηση της ομοῷυλοῷιλιας απο /

γ

λ

χ

|

/

|

την καπιτα ιστικη κοινωνια, με

γ

(γλ ο α

|

¬

|λ

γ

'Θ |

<

χ

ι ι

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|Ν()Β()ΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ταναστῶν (9 έκατομμόρια μετανάστες θά χρειασθή μέχρι τό 90%» ή δυτική Εὐρὡπή

γιά

θ

ἐμπόρία

τροιρή υἶοθετήμένων παιδιων από όμοῷυλοῷιλικά ζευγάρια, εἶσαγω­

γή τρόπου ζωής πού αὐξάνει ριαγδαίως τήν πνευματική και ψυχική άνισορροπία καί μέ τήν εισὅολή τής ομοερυλοῷιλίας στά μυστήρια Τής Ἑκκ)\ήσι[ας κόιΤασΤρόΦει_ Τό νόημά Της, ὑπό Τίς ἐπΤόόκΤμ_αό­Τες

Τα Σόδομα καί

Παλαιασ Διαόηκηο ἔχοον έγκατασταθή στήν Βόρειο ἹΑμερική και πόλή τοῦ (Αγίου Φρα­ γκίσκου στήν Καλιῷόρνια, όπου καί δεσπόζει η Ἱἔκκλησία Τοῦ | ι ι ι Σατανα τοῦ Ϊυεινον, εἶναι κατα κυρ ιολεξια τα συγχρονα Σόδομα, εερ μέων·

Τα Γόμ­οοόα Της

ν

Φ

όσον ό ἑκασΤοΤσ δημ­αοχοο ἐκλἑΥεΤαι χαοιν Τῶν πλειοψηψοοοὥν ομο· ερυλοῷιλικῶν ψήερων. Ἡ τραγουδίστρ ια Μαντόνα εἶχε δήλώσει στό

πλόόόία λεσόναχή καί όμόῷόλόόη̨̃ιική

ομοῷυλοῷ ιλ ικό αμερικανικό περιοδικό

παράδοσή Τῆς ΜόνΤρεόι)ιής, μέ Τήν εόχαιόια Τόη̨̃ ἑόρΤασμόη̨̃ Τῶν 3η̨̃Ο

1991,

_'

ότι

ΤΜ: Αὀνοοειτο, ¬Απριλιου

δέν ήτο δυνατόν νά συνεχισθή τό σκάνδαλο όπάρξεως μή

ομοψυλοῷίλων (ἑτεροῷυλοιρίλων) άνδρῶνΞ «Κάθε κανονικός ανδόαἐ

Πανεπιστήμιο τοῦ Κεμπέκ καί τό Πανεπιστήμιο Κονκόρντια ερι­ λοξενοῦν ἕνα συνέδριο λεσὅιακῶν και όμοερυλοεριλικῶν μελετῶν».

«Ἡ

αΥιονι·

έχθρικά από τοός ῷοιτήτές καί άπό τήν δ ιεόθυνσή των Πανεπιστή­

τίτλο, «Λεσὅιες καί όμοερυλόιριλοι στήν Μοντρεάλή: δὕί) χρόνια κοινωνικής και πολιτιστικής Ἱστορίας», μέ τήν έξής αγγελια: ‹‹Μέ

όας, έδήμοσιεόθή τό έξής νέο (9 Δεκεμὅριου 1999):

ὥς

κῶν θέσεων

1999, τά καναδικά Πανεπιστήμια εἶχαν οργανώσει ένα συνέδριο μέ

Σ­Τήν δεχόιπενιοήριερή ἐῷήμερίόα Τόη̨̃ ΠανεπΤσΤημίόό Τῆς "ΟΤΤἀ­

ΛαΒιολέΤ

θέση μας εἶναι δοσ'Χ_ΘοσσΤαΤηι όιόΤι η μη οποσΤηΡιἔη όμοόολοόιλι· κατά τήν παράδοσή τοῦ μαθήματος, αντιμετωπίζεται

Τ

τοῦ σατανιστοῦ Εεινον, ο όποιος προλογίζει τήν Σατανική του Βί­ ὅλο μέ τήν κραυγή «Ζήτω ὁ Σα­ωινη̨̃ις!›› “Ηδη Τόν Νόἑμόρω Τόη̨̃

ἐτῶν άπό τήν ἶδρυση τής εὔρωπαικής άποικίας στήν Μοντρεάλή, τό

όοΘονηΤέ€»­ (Ο χαοακΤηοισι#­όἐ Τηἐ

γιά νά κερδισή κανείς Τήν όποτροῷία όπο­ χρεοῦται νά εἶναι καί ομοῷυλόεριλος; Γεγονός πάντως εἶναι ότι γιά ἐμ­ας πού διδάσκομε ἶστορία καί κοινωνικό: ὲπ ισ Τημ­ΘΩ σΤην Βόρειο η̨̃ΑμΞοικη καί ποό δέν σόι­σόλα Τοῦ σορμοό, δηλαδη ομοῷολόῷιλοι,

ναρκωτικῶν, έῷΰόσον τσιγάρο και ναρκωτικά εἶναι άσυμὅιὅαστα, άνα­

σκόπό νά η̨̃πόγραμμισιοή

καί

οΤοία€, σημαίνει αραγε ότι

νά ἰσοσκελισή τήν απώλεια άπό τήν όπογεν­

νήΤινόΤήΤα), ὲξαῷόινισή Τόη̨̃ Τιόιγόῳόό γιὰ νὰ πόόωιοήόῆγ

ΤηΤό€

Βαν) θα έπρεπε νά οποχρεωθή νά όάλή στό στόμα του τήν (8τΪ8ἰἔ1Ἰτ γλῶσσα ένός άλλου ανδρός, τουλάχιστον μια ῷορά». Ἐ.πίσής, «ο

Ι

καθολικισμός εἶναι μιά πραγματικά πρόστυχή θρήσκεια» έπειδή καΤαοικαζΤιΤην οι›ιοΦολοΦιλία.Σήμειωτέον ὅτιένῶ σέ ὅλή τήν Δόσή ὕπάρχουν σοὅαρώτατες ποινές, όάσει τής νομοθεσίας ποό πατάσσει

ἐπιστήμων,

αθλήτρια και αγωνίστρια Νικολέτα ΛαΒιολέτ ἔλαὅε τήν έτήσια ἶιποτροῷία 1999, ονόματι «Λάμδα», γιά τήν ανάπτυξή τῶν ομοῷυ­ λοσριλικῶν και λεσὅιακῶν σπουδῶν στό Πανεπιστήμιο τής Ἱοττά­ ὅας. [Εότυχῶς δέν έχουν καμμια σχέσή μέ τήν γενέτειρα τής οἶκο­ γενείας Κιτσική, τήν Λέσὅο]. Τό ὑπό κρατικήν σκέπήν ιδρυμα Λάμ­

Την «λοΥοΤε'Χ_νία Τοο ιι­ίσοο€»›

για όποιον Τολμησει

να ἔκῷρασθή

«Φο)×εΤικα η ανΤισηιΜΤικα»› η ποόσΦαΤη παόοοσίαση εἶκόνοἐ Τηἐ

ΠαναΥίαΩ, σ Τό μ­οοσεἶο Τησ πόλεως Της Νἑαἐ Ύόοκηἐι καλοι!­μόνη ο”χαΤα (ἐπαναλαμ­όανω› μέ σκαΤα)ι ἐπῃοαπη ὼἐ ἔοΥο Τέχνης

καί

δα, τό όποιον δ ιανόει έῷέτος τό 19ο ἔτος των δραστήριοτήτων του,

ιο­έ

προάγει τό ἔργο και τήν κουλτούρα των ομοῷυλοῷιλων καί λεσὅιων. Οζ ιζιπόΤρόΦιε¿ Τόη̨̃ ξδρόρ_αΤόΤ χόόήγόη̨̃νΤαΤ σέ μεΤαπΤό­χα̃ιακόός Φόι­

οἱ ναοί Τηο Ἐκκλησέαο Τοο ΣαΤανα (δηλαδη Τοῦ μ­ίοοοἐ) λΘιΤοοο· γοῦν άνενόχλήτα σέ όλήν τήν έπικράτεια των "Ηνωμένων Πολι­

­Ι88­

.

πἰθο­·

5

ί ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ1Ν()|!()ΥΛ1ἱΥΤ|ΣΜΟΥ

τειὥν. Αύτές οί παρατήρήσεις ῷΰανουν

γιατί

ὁ πρόεδρος

για να έξήγήσουν

πλήρως

Δ

Κλίντον έὅομὅαρδισε τήν Γιουγκοσλαυία, για να

οή Τήε Κίνοιε ύιπύ Τύν εμ­πεΡΤοιλιοΤιπύ ζύνύ Τήο Δύοεωἐ Τύ 1949 πού εἶχε ὁλοσχερῶς καταστρέψει τήν οίκουμενική ίδέα δύο χιλ ιαδων έτῶν

ύπερασπίσή τα ανδρώπινα δικαιώματα.

Ὁ Κ' αίών έπέρασε ήδή στήν Ἱστορία ως δ αίών των προσῷύγων. Στήν αρχή τοϋ νέου ἔτσυς του̃ 2000, στήν πρωτεύουσα τής Εὁρω­ παϊχγγς Ενώσεως, σ­τίς Βρυξέλλες, η̨̃ελγική ιωη̨̃έρνγγσή ἀπςῷασι­

Ἱνδία, μεταξύ Ἑλλήνων καί Τούρκων στήν Κύπρο, τήν απελευδέρω­

αύτοκρατορικής κονιρουκιανικής Κίνας, τήν αποικιακή καταστροερή

ι

τήε Βοἔοιντινούωμοινικήε Οίκοοιιένήε κοιίτήν χρησιμοποίηση τοῦ κρα­ τους τῶν Ἀύήνῶν στήν περίοδο 1919­1999, ῶς προκεχωρήμένου Φυλα­

ελεγχο τῶν πήγῶν πετρελαίου τής Μέσής

σε να νομιμοποιήσή ὅλους τούς λαδρομεταναστες πού εύρίσκοντο

πίού Τήἐ Δύοεωἐ γιοι Τον

έπί τού ὅελγικού έδαςρους, δείχνοντας τίς πραγματικές προύέσεις

3ΑνοιΤολή€­ΕΟ Εμ­πΘοιοιλισΤήΩ πρωι­9ύπούοΥύἐ Τήἐ ἹΑΥΥΜΘΤΩ ΛύύνΤ

τού παγκοσμίου καπιταλισμού στό δέμα αύτό.”Ηδή, προτού ή με­

Τζώρτζ εἶχε αποκαλέσει τόν Βενιζέλο νέο Περικλή διότι τόν έχρεια­

ταναστευση στόν κόσμο παρει ειελικές διαστασεις με­ια τήν κα­

Τ

ταρρευσή τού κομμουνιστικού στρατοπέδου, ή αντιμετώπισή ένός

ζετο­ Πραγματι, στόχος τῶν Άγγλοσοιἔὡνων ήτο

ο ὅιποκλειστικοε έλεγχος Τού πεΤοΞλοιίού πού εἶχε ἀνοοιοιλύΦύή οΤήν περιοχή στό δεύ­

χαρτή τῶν μετακινήσεων, πολ ιτικῶν καί μόνον προσῷύγων μισού αίῶ­ νος, 1998­1978, προκαλεί δέος. Κατα τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλε­ μο ή Γερμανία, λόγῳ ελλείψεως έργατικῶν χειρων, είσαγει 9 έκα­

Τεοο ήμ­ιού Τ ού ΙΘ' οιίῶνοἐ ποιί πού ἔκμεΤοιλλεύσή του εἶχε ήδή ξεκι­ νήσει στήν δεκαετία τού 1879­1889. Μετα τό 1998, Δύσή αντικατέ­

τομμύρια ατομα.Ἡ ήττήμένή Γερμανία τό 194ύ, ύπεχρεώύή να δε­

Ἱοροιήλ, πού ύινΘἔοιοΤήΤοποιήύή Το 1948) λισμού στήν Ἑνδιαμεσή Περιοχή.

στήσε τήν Ελλαδα πού εἶχε αποτύχει, μέ τό αναδυόμενο κρατος τού

χδή 17 εκατομμύρια Γερμανών προσερύγων πού εἶχαν έκδιωχδή από τα σοὅιετικα στρατεύματα καί από τήν μετακίνήσή πρός δυσμας

Οί

των πολωνικῶν συνόρων. Ἑν ύλῳ, 89 έκατομμύρια Εύρωπαἴοι μετε­

κινήδήσαν μετα τό 194ἴ›. Μετα τό 1947, 9 εκατομμύρια ίνδουιστές

ῶἐ ποοπύρν ιο Τού

ίμπεριοι·

ΕΗνωμἑνΞ€ ΠολιΤεἶΘ€ οίποδομ­ήύήοοιν μέσοι σε ἕνα τεραστιο

χωνευτήρι, ὅπου έρρίερύήσαν στό καζανι τού 1τιεΙτἰ11ἕ ροτ οί σαρκες 9

τῶν αναριθμήτων μεταναστῶν απ) ὅλον τόν κόσμο

για

να ῷτειαξουν

κατέερυγαν στήν Ἱνδία καί 8,ύ εκατομμύρια μουσουλμανοι κατέῷυ­

Τήν αμορῷή αμερικανική σούπα πανω στα καρὅουνα τῶν απήνθρα­

γαν στό Πακισταν. Μετα τό 1949, 1ἶ› έκατομμύρ ια Κινέζοι δ ιεσπα­ ργγσαν στήν ”Άπω "Ανατολή

κωμένων πτωματων τῶν σῷαγιασὕέντων ἸΑμερινδ ιανων. Μεταξύ τῶν Τ:

Ἡ ὅασική αίτία τού προσιρυγικού καί μεταναστευτικού ζήτήματος εἶναι

ο

παγκόσμιος καπιταλισμός καί ή αποικιακή­ίμπεριαλιστική

πολιτική του.

Η δυτικής προελεύσεως παγκόσμια έἔαπλωσή τού έύνι­

τα μεγαλα μυαλα καί τα ποιοούοίοιοοιν ψεύδῶἐ ὥς προιόντα τού ανυπαρκτου αμερικανικού πολιτισμού ένῷ μέ τα χρήματα τους μετέερεραν στήν ἹΑμερική πλή­ μεταναστών οί ΰΑμερικανοί

δ ιεχώρ ισαν

πολιτική τής Ἀγγλίας μεταξύ ίνδουιστῶν καί μουσουλμανων στήν

ύώροι ἔργων Τέχνήει ύικύμή ποιί Θύοωποιἶπούε μΘο'οΤΤωνΤπού€ πύονούἐ­ Τό περίῷήμο αγαλμα τής Ἐλευύερίας στό λιμανι τής Νέας (Γόρ­ κής, σύμὅολο τού αμερικανικού πολιτισμού, δέν έχει τίποτα τό αμε­ ρικανικό. Εἶναι ἔργο τού Γ αλλου γλύπτή Βειττἱιοκἱἰ (1884­1994)

¬Ι9Ο­

­19Ι­

κισμού έγέννήσε τήν γερμανικήπολιτική τού ζωτικού χώρου, τόν αντι­

σήμιτισμό, τήν σοὅιετική αντίδρασή τού 194ὅ, τήν κυνική δια ιρετ ική

α

το ΒΥΖΑΝτιΝο Πι>οτ¥Πο ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ το τεΑοΣ τον κοιΝοΒονΛεΥτ1›:ΜοΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

πού ἔμεινε όλη του την ζωη στην

Γαλλία καί άνηγέρόλη

μέ την ὅοη·

όιασμούς, τίς σεραγές καί τίς λωποδυσίες τῶν μεταναστῶν στόν όνο­ μα τῶν δυτυτῶς ὲυνυυυυἑνωυ αυαρωπίνων δυτατωυατωα

δεια τοῦ Γάλλου μηχανικοῦ ΕΙΗΘΙ (1832­1923), τοῦ κατασκευα­ στοιἶ τοῦ πύργου τοϋ ἹἈ­ι­ῷω̨̃ελ στό Παρίσι. Στόχος τῶν ΗΠΑ ηταν

Τα πέντε τελευταζα χυὁντα

νά άποόάλουν οί μεταναοτεἐ Ἐἱλλῆνεἐι Πολωνοίι Κίνέζοο Ἱοπανοί

εῇστγλααν στήν χώρα μας ανω του

καί ἄλλοι τόν πολιτισμό τους καί να συμπηἔοον την ἄμοοοτη̃ μαζα τῶν καταναλωτῶν της άμερικανικης ἕλεύόερης άγοραςι Την ίοία

ενός εκατομμυρίου λαὕρομεταναστῶν, ητοι τό αντίστοιχο τοῦ 10% τοῦ συνόλου τοῦ ἑλληνικοῦ πληδυσμοῦ! Ἑάν άναλογισθη κανείς ότι η ἔλευση στην Ἑλλάδα τῶνό εκατομμυρίων τοῦ 1923, 1.3Ο0.ΟΟΟ

τακτικη ἐπεξέτειναν

προο­Φόγων (Θ1% ἐξ αὐτῶν άπό

πλανητη πού κατέκτησαν, προ­ ιτπαινὼνταἐ να ἐπιόαλουν την αμερικανικη γλῶσσα καί τόν άμερι· κανυώ καταναλωτικό «πολιτισμό». Δηλαδη ύπέπεσαν στην ίδ ια σέ όλον τόν

την Τουρκία) ἐδεωρηὕη ότι άλλαξε συθἑμελα την ἑλλαδικη κοινωνία, ότι όμως τό 1.1ΟΟ.ΟΟ() ἐξ αύτῶν εἶχε καταούγει στην Ἑλλάδα μεταξύ 1913 καί 1922 (δηλαδη στην διάρκεια μίας δεκαετίας) καί μόνον 1Θ2.3ἴ›θ Ρωμηοί άω̨̃ησαν την Τουρκία γιά την χώρα μας μέ την ύποχρεωτικη άνταλλαγη τῶν

αμαρτία μέ αύτην τῶν υίῶν τοῦ Νῶε όταν οίκοδομοῦσαν τόν πύργο της Βαόέλ: «Καί ην πασα η γη χείλος [γλῶσσα] ἔν καί ῷωνη μία πάσι... καί εἶπαν° δεῦτε οίκοδομησωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καί πύργον,

πληδυσμῶν τοῦ 1923 (ἔναντι δὕώδἔιἶ Μουσουλμάνων πού άῷησαν

μονόχνωτα μέ δάση την τεχνολογία, άλλά δ ιαλεκτικά με όάση τό

την 'Ελλάδα γιά την Τουρκία), καί τό σπουδαιότερο ότι αύτοί οί πρόσῷυγες ἦσαν Έλληνες καί πιό πολιτισμένοι άπό τούς Ἑιλλαδ ι­ κούς, ἐνῷ οί 7Αλόανοί εἶναι όάρόαροι τῶν όρέων, άντιλαμὅάνεται κανείς τό μέγεόλος τοι] προόληματος. Βεὅαίως ό πρωόλυπουργός Κώ­ ατας Σημίτης, στην όαλπωρη τοῦ διαμερίσματός του, σΑναγνωστο­ πυυλυυ 107 στό Κυλωυααα καί τη συζυγός του Δαῷυη κατά τίς ὅυα­

πνεῦμα, όπως αοτο ἐπραγματοποιηδη την ημέρα της Πενττικοοτἦο­

δυές της στην

τοῦ οορανομ, καί ποιἢσωμεν ἑαμτοἶἐ ὅνομα πρό τοῦ διασπαρηναι ημας ἐπί προσώπυ πάσης γης». ΉΑλλωυ̃τε οό

ἔσται η κεοαλἠ

ἔωἐ

ηδη, είναι όῷιναλμοτανέἐ ὅτι τό παγκοσμιο αμερικανικο

μέλτίνι̃/κ

πότ πού ἐπιχετοεἶταί μέ τίἐ ανα τήν 'Υἦ πλγννοομτακἐἐ μοτοοωνἠ σεις, ἔχει αποτύχει διότι η ενότητα τοῦ κόσμου δέν επιτυγχάνεται

(Όσον καιρό

Ἑλλάς ἄδειαζει μέ

(γιά

οονοχέἐ μτταναοτεοτίκο θεο­

μα Ἑλληνων πρός την Δνση η καί ποοἐ το κομμοννίστίκο σσοασστ πεδο, ό

Ούασιγκτῶνα), πού όμως τρελλαίνει κυριολεκτικά τόν μέσο (Ελ­ ληνα καί τόν κάνει νά άναοωνη ότι ναί, είναι ρατσιστης, άν ρατσι­ στης σημαίνει νά μισης τόν ὅιαστη σου.

Έλλην ἦτο ποπειομένοἑ ὅτι μονον οί ξένοτ ἦταν Φμλεττοτέἐ

καί ξενόῷοόοι καί ότι αύτός, μέ την παραδοσιακη του γενναιωδορία δέν εγνώριζε τέτοιες μικρότητες. Με την πτώση όμως της 7Ανατο· λικης Εύρώπης, μετά τό 1989, μετεμορῷώδη αστραπιαίω; καί ηοτ

Τό 1θθἶ›, προτοῦ καλά καλά ῷουντώση τό μεταναστευτικό ρεῦ­ μα, ηδη θι1 εκατομμύρια κάτοικοι της Εόρωπαικης Ἑἱνώσεως ἐδεω­ ροῦντο μετανάστες καί στην πλειοψηῷία τους ησαν παράνομοι. Πα­ ράνομοι ησαν καί τό 12% τοῦ εργατικού δυναμικοῦ στην Ἑλλάδα. Τό 1θΘθ, παρά τίς επικερδεἶς «ἑλληνοποιησεις», τό 8,2% τῶν επ ι­

Χίοε νά ὁμίλῆ Τήν γλῶσσα ὅλων σῶν θυμάτων ἀνὰ Τόν κόσμο Τῶν λαδρομεταναστῶν ἐνῶ οί ελάχιστοι άμερικανοδωσίλογοι τοῦ Κο­ λωνακίου προσεπάδουν νά τόν πείσουν ότι ἔπρεπε νά όποστη τούς

­

192

­

Λυρικη Σκηνη, δεν ἑνοχλοῦνται άπό ἕνα Φαινόμενο

νά μην ἐνοχλησουν τά άῷεντικά τους στίς Βρυξέλλες καί την

¬

­193 ­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ϊ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒ()ΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

λ

Ϊ

τξΪενοι,

Ϊ

σημως απασχο ουμενων παρεμεναν οι σ

.­.

~

σ

έτά

ύ Ρ­Φ

~

Ἰ

_

χεια του Ὁργανισμου )Απασχολησεως Εργατικού Δυναμικού. Ϊ Φυσικα ό παγκόσμιος καπιταλισμός χρειαζεται τούς μετανα­ _ Ϊ στες για να τούς εκμεταλλευιθη μέ τόν απανθρωπο τρόπο που μονον ­. ­Ϊ Ϊ αύτός γνωριζει και πού χρησιμοποιει και για τούς γηγενεις. Και μα'

σΤΪ λ Ϊ ­­ Ϊ ξ σΪλ ΪἸ9 Χ α π αισια της ειρηνικης συνυπαρ εως ε εγε ο απι ανος ρου­ Ϊ Ϊ _ στσωῷ) ακολουθωντας τις δυτικές αρχές της Ἰταλιχης °Αναγεν­

αύτό

ι

ό

­­σ

Ϊ

αζο ενων

ος των ε

α

ΪΪ·› τ

ια να κατεὅαζ

όνον

ια

τα

ΪΪ·›€Ϊ Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

Ϊ

ε οκα ατα και να αυξανη το

ΪεΪ

ια ωστε να τους εκ ιαξη ευκο

ν ανε

Φ

Ϊ

...Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

·›

Ξ

.Ϊ \

Ϊ

ῖ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Δ

Ϊ

Φ

Ϊ

ξουαλικός τουρισμός, ιδιαίτερα πρός Ταυλανδη, ὅπου ἑπερίμεναν τους

Δυτικούς για να τούς ἶκανοποιησουν 800.000 πόρνοι παιδια. Και ~ Ϊ ῷυσικα έπρεπε να λένε καί ευχαριστω στούς Δυτικούς τους ευεργε­ 5

Ἱ

Ϊ

τες πού τούς επέτρεπαν να έπιζησουν, έῷη̨̃όσον η κυρία πηγη εισαγω­ .. Ϊ Ϊ Ϊ ­­λΪ δ Ϊ Ϊ Ϊ γης ξενου συναλλαγματος στην Ταυ αν η προηρχετο απο την πορ­ ·›

Ἱ

Α'

νεια, όταν απεόιὅαζοντο καθημερινως τα δυτικα ναυλωμένα αερο­

πλανα από τούς συλλόγους παιδεραστῶν. Σημερα εξυπηρετούνται Ϊ Ϊ Ϊ επι τόπου στα σπίτια τους, στην Δύση. Ειναι και πιό ῷθηνα και πιο Ν'

ανετα.

Ϊ Θ Ϊ Ϊ Ξ Ϊ­ Ϊ ­ Ὁ καπ ιταλισμος, το αισχος αυτο της αν ρωπινης υπαρ εως, σκα δει τόν λακκο του μέ μεθοδικότητα. Μόνο πού του χρειαζεται πο­ Ξ'

Ϊ

Ϊ

λυς χρονος

γι

Ο

3

Ϊ

αυτο.

Ἐ μεις °~

σ

Ϊ

Ϊ

ι·

·›

_·

')

που επ ιθυμουμε

8

_·

Ϊ

Θ

Ϊ

Ϊ

ιακαως τον ανατο του ἹΪ

Ϊ

ειμεθα ύπομονητικοι. Θα περιμένωμε. Ούτως η αλλως δεν εχομε επιλογη έῷσ όσον μέ καπιταλισμό δέν θα ύπαρξη ποτέ ζωη. ( Ϊ δΪ ~ ·›Ϊλ 6 Ϊ Ϊ Ϊ 9 Ο κομμουνισμος ηττηθη το ΙΘ8 επει η του ε ειπε μια ασικη ._ Ϊ διασταση του ανθρώπου: η πίστη στόν Θεό και επειδη έθαυμαζε Ϊ λ ε Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ υπερμετρως τον δυτικο καπ ιταλισμο, τις τεχνο ογικες ιου επιτευ­ ς

τ·

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ό

9

_­

ς

'Ξ'

_..

Ϊ Ϊ

ιποτα το αγνο δεν απεμενε που δεν ειχε συρθη στην "' λασπη. το ιδιος δ Μαρξ είχε γραψει μέ θαυμασμό στό Κομμουνι­ προ ατων.

­_

σ

στικό Μανιρέστο, μέ τόν ὅολταιριανό κυνισμό του τα έξης: ‹‹”Η _ _ _' μπουρζουαζία ἔχει παρασύρει στό ρευμα του πολιτισμου ακόμη και τα πιό ὅαρὅαρα ἔθνη [τοῦ Τρίτου Κόσμου]... Ύπέταξε την ύπαιθρο Ϊ

Ϊλ

στην πο η.

Κ ατεσκευασε Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

τεραστιες πολεις. Ηυξησε σε απιστευτο ὅαθμό τόν πληθυσμό τῶν πόλεων εις ὅαρος της υπαίθρου και μέ τόν Ϊ Ϊ Ϊ ΓΪ Ϊ Ϊ _ Ϊ Ϊ τροπο αυτο απεσπασε ενα μεγαλο μερος του πληθυσμού απο την ~ αποὅλακωση της αγροτικης ζωης. Μέ τόν ιδιο τρόπο πού ύπέταξε ·›Ϊ

7

Ο

_)

>­=

ρω

7

ιω­

την ύπαιθρο στην πόλη, τα ὅαρὅαρα η ημιὅαρὅαρα ἔθνη στα πολ ιτι­ Ϊ Ϊ Ϊ ­ ­ Ϊ ~ Ϊ ­ ~ σμενα, εξηρτησε τις χωρες των αγροτων απο τις χωρες των αστων, δηλαδη την ἸΑνατολη από την Δύση». σ

5

­¬

·;

·›

Ἡ Ρ ωσιδα κοπελλα, ομορῷη σαν το κρυο νερο, εγγονη Ϊ

'›

~

.ι

ό

_­Ϊ

Ϊ

Ϊ

ΪΪΪ

ΪΪΪ

σ

σΪ

υση ο σε­

._

Στό ὅιὅλίο του Ὁ Ἀγώνας μου, όΧίτλερ αναπολώντας τα νιατα του στην Βιέννη τό ἰ000­ἰθἰδ, ὅταν ὥς ζωγραῷος, συχνα ανερ­ ~ _ γος, ἐκοιματο και έτρωγε στα πτωχοκομεια καί έπασχιζε νά παρα­ Ϊ Ϊ ... .. ειν θικος και να κυλίσ στόν ὅου κο των ε αλουπόλεων Ϊ ~ καπνιζοντας και πινοντας, ντ οπαλος ε τις υναικες ) ἐνεθυ ει­ _ _ το τίς συζητησεις των συντρόῷων του ἑργατων καί ἔῷριττε. Δέν εσέ­ ”" ~ ὅοντο τιποτα: τό ἔθνος ηταν δημιουργία της καπ ιταλ ιστ ικης τα­ Ϊ ›Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ϊ ξεως, ελεγαν. Η πατριδα ηταν οργανο της μπουρζουαζιας για την ,_ ._ ἐκμεταλλευση της έργατικης ταξεως. Οι νόμοι ησαν μέσον κατα­ ~ πιέσεως του προλεταριατου. (Η θρησκεια ηταν μέσον για την έξα­ .ε .ι ... σθένηση του λαου, μέ σκοπό να τόν εκμεταλλευθούν κατόπιν πιό ,_ αποτελεσματικα. (Η ηθικη ἔδίδασκε ηλιθία ύπομονη πρός χρησ ιν 6Ϊ ΤΪ Ϊ ε Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ 7 Ϊ _.

׬<

μια τους. Πριν απο μερικα χρονια ειχε ῷουντωσει στην

·›

νησεως.

Ϊ”

λώτερα. το παγκοσμισμός χρειαζεται τούς ξερριζωμένους μετανα­ Ϊ στες για να πουλα τα ναρκωτικα του και να ασελγη πανω στα κορ­

‹·

>¬«

Ϊ

Ϊ

­¬­

τ›

μ·

­Ϊ

Ϊ

Ϊ­

Ν

Ϊ

Ϊ

_

Ϊ

Ϊ

0

Ϊ

­

··

της ηρωι­ ι·

ἔεις πού ηθελε απλως να τίς ξεπεραση (θα ξεπερασωμε την Δυση

κης Σοόιετικης παρτιζανας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,

­ιοιι­

­ιοε­

6 Ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

πού υποχρεὡνεται σήμερα να ίκανοποιή ὥς πόρνή τίς σεξουαλικές Έ

~

|

Ορμεες Των

Γΰ δ! Κ Ο λ 0)νακίωΤων) ~ Ήδ Τ] η Εχίἰί γεννησεί ΤΟ ὉΟ Ο παί ΤΕΟΠ |

Ἡ

|

?

ί.

Η

Οῖαν

ήγέτής τής Ρωσίας, συνδέτοντας τόν κομμου­ ί (Ϊ 5 | | Ι Ἰ νισμο με τον ῷασισμο, σε εναν εδνικομπολσεὅικισμο που δα εντα­ Φιασή τόν καπιταλισμό. 5Απέτυχε ό Χίτλερ, απέτυχε ό Σταλιν. Αύτός δα ἔπ ιτύχή.

μεγαλὡσή δα γίνή Ϊ

|

|

ό

Ϊ

ΧΙΙΙ ·

ί.

Ε

ί

εΕλλήνικός οιύποκροιτορικός χωρος

'ΐ

ι

ι

:

­

ι

ιναι πολυ δυσκολο, μετα απο διακοσ ια χρονια παρασιτισμου

να επανέλδή

ο

»

”Ελλήν

·›

κ

σέ μία στασή ανεξαρτήτων πρωτοόουλιῶν.

"Ενα παρασ ιτ ικό μυαλό αδυνατεί να ω̨̃αντασθή καποια εναλλακτική

Κ

γ

λύσή στήν δαλπωρή τής οίκίας του δυτικού αερεντικου ὅπου ἐπί δύο

ὶ

αίωνες ύπήρετει ως καμαριέρής.ίΕξω στό κρύο καί τήν ὅροχή, που δα

ι

ς

­

_

εὕρή τό κουραγιο να όργανὡσή, μέ τούς απόὅλήτους του τρίτου κό­ ς

η̨

σμου, συμμαχία κατα τοῦ αῷεντικου; Ἱονειρα δερινής νυκτός ήσαν οι

πρωταρχικἑς προδέσεις του ἹΑνδρέα Παπανδρέου για τριτοκοσμικές

συμμαχίες μέ τήν γνωστή κούῷια ῷρασεολογία,

.

«ΕΟΚ­ΝΑΤΟ τό

ίδιο συνδίκατο». Τώρα ῷοραμε τήν στολή τοῦ λακἑ, ανοίγουμε τήν

ΕΕ,

θύρα τής αρχοντικής οίκίας τής

°

στούς ταλαίπωρους πού δέν εί­

χαν σαν καί μας τήν τύχή να προσλήῷδοῦν μέ παχυλό μισδό, ως μἑλή ι

ι

από τίς Βρυξέλλες/ καί με ενα καλό ῷιλοδὡρήμα στήν παλαμή, ύπο­

σχόμεδα στό κρατος­ίκέτή πού θέλει να προσκολλήὕή στήν Εὐρω­ παι­κή ”Ενωσή, να μεσολαὅήσουμε στίς Βρυξέλλες για να είσακου­

σδή από τό αερεντ ικό. Τελευταῖα, τ

ό πρέσὅυς

τής Ϊνδίας στήν ἹΑι9ήνα,

στόν όποιο εξεδετα τήν σήμασια στενής συνεργασίας μεταξυ των δυο χωρῶν μας πού αντ ίπροσωπεύουν αρχαιοτατους

πολιτισμούς, μου απή­

ντήσε απογοήτευμένος ὅτι ή κυὅέρνήσή του κ. Σήμίτή ήτο απλώς πρό­ δομής

­

­­

196

­

ία αἱ

ί Ϊ

όχι

ὥς

(Ελλάς αλλα

ὥς

τό ανατολικὡτερο μέλος τής

­

197

­

ΕΕ

­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΊὉ 'ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ονι̃αιαδἠ εις ινέυ̃ιν θυρωροδ­ να μεταιρέρη τίς ινδικές έπιθυμίες στούς ( Ϊ Ι Ϊ _' ~ νψηλοι ισταμενους της ὅελγικης πρωτευουσης. Φοινπασοεῃε ­μας λενῦ ἰπ

(Ϊ

_'

οτι έαν είχαν έπικρατησει οι πρωταρχικές παπανδρεικές ῷαντασιώ­

ι Ϊ

τῆς ΰοαωμανικαιο Αοποκοαποοιαο· ΓΗ Δύση ομως καποοοοκοοε λ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ὁ οιωμανια, Ϊ | Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ τε ικα να δ ιαλυση την να εξαξη γυμνη απο αυτην τους ποοο

5

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

της Γγουνκοσχαωαῷ

Ρωμηοοα να ποιας καμοποπαξη και να ποοο κανιι̃ πεοιιοεοοια πηο· Ἑ πει διη πολλοιΪ Ϊ ς Θ λ Ϊ ¶ Ϊ πιστευουν οτι οι ρωμοιιοκα ο ικοι ειναι πιο επι­

Περιμένοντοις λοιπον νά ἐπανεύρωμε Τήν λεὅενιαα μας) θέτουμε τό

κίνδυνοι από τούς προτεσταντες καί δέχονται πιό εύκολα συνεργα­

έρώτημα: ύπόιρχει έναλλακτικη πολιτικη στην εύρωπα­ι­κη προσκόλ­ ληση ὡς οπηοε­οίκο προσωπικο; ”Από τόν Έελεασαἴο .ῳοχό .σῆς αμἀ_

οια μέ

Ϊ

ο

|

Ι

,_

Ἰ

σεις, θα ευριοκωμεθοι οπην οεση που Ιρακ

Ί

γ

ν

Ἡ

αγ

~

ξης, από περιῷέρειοι, είναι ποτέ δονανόν να ἔανανίνωμε κένῳογ

(Ο (Ελλην ιστορικός Προκόπιος, τοῦ ΣΤ ι αίῶνος μ.Χ., περνἑ­ γραψε την αύτοκρατορία μας στην έποχη του, αύτην τοῦ Μεγάλου Ἰουστινιανοῦ, ὥς μίαν οίκουμένη, ὥς μίαν κοινοπολιτεία μέ κέντρο

την αύτοκρατορία τῶν Ρωμηῶν. Πολλές ησαν οι χριστιανικές οιἔοέ­ σεις στην περιῷέρεια καί τελικα, στόν ἑπόμενο αίῶνα, μία από αύ­ τές, τό Ϊσλαμ, πού ένεῷανίσοη στην ὅαρὅαρικη περιῷέρεια της αρα­ ὅικης ἐρημού, ἐπωοεληιογγ απο Τήν δυσαρέσκεια Τῶν Συρίων καί ΑΞ_

ΦΪ

σ

Α'

Ϊ

›¬«

πω

πολεικιαιοοο ἐπι πιο οαοει απο κοινης ανπιοιέοεωο οπον Παπα, πρέπει να γνωρίζουν πώς οί προτεσταντες ειναι απείρως πιό ποιας

ΐ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

αιρετικοι και επικινδυνοι απο τους καοιολικους και οτι το πνευμα τού καπιταλιστικού ψιλελευιοερισμου καί της μασονίας πηγαζει πρωτίστως από τούς προτεσταντες καί ὅχι τούς καοιολικούς. Ϊ

­αι

Ϊ

Ϊ

<Ϊ

Ϊ

τα

Μια πολιπικκι ποια ινα ἐπιχειοοοοο να ἐπαναοἑοη πον ἑλλνι̃νιομο από την περιερέρεια στό κέντρο, πρέπει να αποκλείση κάθε συνεργα­ οια μέ

ποιας

ποοπεοπανπεα να οεχινῆ ἐπιλεκπικα καποια μοοοκι̃ οο“

νεοναοιαο μέ

πο

πλέον οονπηοηπικο πμἦμα

πῶν

οωμαιοκαοολικῶν

πού κατευΰύνονται από την σκέψη τοῦ πρώην αρχιεπισκόπου

Μοτ­

γυπτίων χριστιανῶν αίρετικῶν, πού ύπεστηριζαν ιδίως τόν αρειανι­ σμό καί τόν μονοῷυσιτισμό, καί επειδη ησοιανοντο καταπιεσμένοι

οοι Ι­ιοιοιοντο (190ο_1θ91)= ποιιο αποκαλοομἑνοοἔ Λοῷοοοιοπέο και

από τό Βυζάντιο, έδέχοησαν την αραὅοποίηση τους καί απεκόπη­ σαν από τόν ὅυζαντινό κορμό. (Ο μεγοιλύ­προς ὅμως κίνδυνος για

μέ

ιοιιοο να

οικοοομἠοη μεναλοπκιοολιι̃ πολιπικιιι οπονῆο οονεοναοιαο

ποιος αιοεπικοοο πιος ἹΑνα”ιολικῆο Μοοονοιοα οηλαοἡ μέ ποιας Κόπτες της Αγύπτου, την Ἐκκλησία της Αιοιιοπίας, τούς 5Αρμε­

την Ρωμηοσύνη έμελλε να ἔλοη από την ὅαρὅαρικη Δύση πού έπε­ νόησε τίς δύο μεγαλύτερες καί πλέον επικίνδυνες αίρέσεις, τόν ρω­

νιοοα

μαιοκαόιολικισμό καί τόν προτεσταντισμό, έπανω στίς οποιες οίκο­ δόμησε ἔναν αντιδιαλεκτικό τρόπο σκέψεως, έκ διαμέτρου αντίθετο μέ τόν ἑλληνικό, πού αργότερα έξειλίχόιη στόν μασονισμό.Ἡ Δύση πού ηταν κοιί οιὐτη, τούς ποὡποος αζῶνες) στήν περαγαέρεγα Τοῦ Βυζα_

ανἠκοον οπον ἑλληνικο πολιπιομο και οι οποιοι ποο 13 αιώνων οπο”

ντίου, ανεξαρτητοποιηιοη μετα τόν Θ' αίῶνα μέ τόν Καρλομαγνο καί προσεπαθηοε να ύπουοοολὼο­γγ Τήν η̨̃νζαντγνἠ μητέρα .Εης_°Η Ρω_

τύπου από δυσμας καί τό σουνν ιτ ικό Ἱσλόιμ σαουδαραὅ ικοῦ­πακ ι­

μηοσύνη,

για να σωΰη από τόν δυτ ικό κίνδυνο, κατέῷυγε στούς κόλ­

­198­

ποιας

Ἱακιοοιαοο και

ποιας

Νοοποοιανοοο

πιοο

Σοοιαο και πα

οιαοοοα πμκι̃μαπα πος οοηοκειαο Τῶν )Αννέλων= οι οποιοι ολοι πονο οοολώιαηοαν οπἡν πλέον ἐπικινοονιι αιοεοη μεπα πον ποο”ιεο”ιαν”ιι“

ομοι οηλαοκι "ιο οοοννιπικο Ἱολαμ· Παοα πα οαινομενα και λονῳ τοῦ ηοιικισμοῦ τους, ο προτεσταντισμός γερμανο­αγγλοσαξωνικοῦ

στανοαιργανικοῦ τύπου από 3Ανατολας, περικυκλώνουν τόν χωρο μαο μέ μιοαλλοοοξια·

­ιοοπ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΗ()ΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

.

(Ως νέος Μέγας Ἰουστινιανός, ὁ μελλοντικός ηγέτης τοῦ έλλη­

νισμοῦ, πρέπει συνεπῶς1 α) Στήν Δύση νά ανακόψη τήν πορεία της

ριζε, ἔγραψε τήν «πρός Κολασσαεἴς Ἐπιστολή», περί τό 03 μ.Χ., τήν έποχή πού ἰσχυρός σεισμός κατέστρεῷε όλοσχερῶς τήν πόλη.

Εύρωπαικης Ἑνὡσεως πρός τήν ὀμοσπονδοποίηση καί νά τήν έπα­

Καί ποἴες ήσαν οί αίρετικές αύτές τάσεις; (Η ίρανικής

ναῷέρη στήν τροχιά τής συνομοσπονδίας, μέ τήν αρωγή τῶν ντεγκωλ­

δεοποίηση τῶν αγγέλων, πού εύρίσκεται, μεταξύ αλλων, καί στό σύ ὅολο τοῦ ζωρ οαστ ισ οὐ τόν Φ 0 αὅα λ. ά ρ= τόν όνο απεικονι ό­ μενο ύψιστο Θεό, τόν ἸΑχούρα Μάζντα, ύπό μορῷήν ανὕρωπομόρ­

λικῶν όλων τῶν δυτικοευ ωπα­ιηκῶν ἐδνῶν καί των ω αιοκαδολικῶν λεςρεόριστῶν. ὅ) Στήν αΑνατολή νά απεγκλωὅίση τίς μεγαλες μα­

·

ι

>

4

ζες τῶν δ ιαῷόρων μειονοτικῶν ὕρησκειῶν από τόν δανατηῷόρο ένα­ γκαλισμό τοῦ σουννιτικου Ἱσλάμ. Δυστυχως ὅμως όταν τό ἔτος

ήλιακοῦ δίσκου μέ ῷτερά. Ύπό τόν Φραὅαχάρ οί ῷραὅασί, ούρά­ νια ασώματα όντα, απεικονίζονται νοερῶς ως λογχοςρόροι ίππεἴς, ως στρατιῶτες τοῦ Θεοῦ κατά τοῦ κακού. Φραὅασί σημαίνει προστα­ Φου

2000 έσῷάγησαν για πολλοστή Φορά οί Κόπτες της Αίγύπτου από τούς σουννἶτες ουσουλ άνους τό δ:ὕεν ό ὕόδοξο κ ατίδιο τῶν >

'_

_

|

­_

ἸΑι9ηνων τούς ήγνοησε παντελως ενω _)

(

ο

διότι κάύε ανδ _' κατα του κακου. σία,

Ϊ

Ϊ

Πάπας έσπευσε μέ ταξιδ ι _)

προελεύσεως

του στήν Αίγυπτο νά τούς συμπαρασταδή. Μέ προοπτική μιας μελ­

ί

ωπος ἔ

ει έναν

Ρ

αὅασί πού τόν π Ρ οστατεύει

×­«

Γράῷει λοιπόν

ό

απόστολος Παῦλος πρός τούς Κολασσαεῖς (κεῷ.

λοντικής ἑλληνοκεντρικής πολιτικής, ὅασισμένης στήν δρησκευ­ τική καί πολιτισμική διάσταση, παρουσιάζω έδῶ τίς έκῷάνσεις μίας έκ τῶν πλέον αγνώστων μειονοτικών δρησκειῶν της ¬Ανατολικης

Β”, 18): Δέν χρειάζεσδε μεσάζοντες. Νά λατρεύετε απα εύδείας τόν Θεό, τόν Χριστό, όχι τούς αγγέλους, διότι ἔτσι ύποπίπτετε στήν θρησκεία τῶν αγγέλων, στήν αγγελοθρησκεία, στήν αγγελολατρεία.

Μεσογείου, της δρησκείας τῶν ἹΑγγέλων. Στήν Φρυγία, κοντά στό σημερινό Παμούκκαλε τής Τουρκίας (Ἱεράπολη) καί τήν Λαοδίκεια, ύπήρχε στήν έποχή του Χριστοῦ, μιά σημαντική πόλη, αλλά σήμερα ξεχασμένη ύπό τά έρείπιά της,

Γίνεσὕε αγγελικοί. ἸΕπειδή, λέγει, Θεωρείτε τόν έαυτό σας δηδεν μικρό καί ανάξιο ωστε νά λατρεύετε απαεύδείας τόν Θεό, έπιδίδεσθε

όνό

ατι Κολοσσές ._

Ἡ

Κολασσές

.

ΐΗτο κτισ

έν

στίς

Ϊ

Ἱ

ό όλες

στήν Θρησκεία των αγγέλων. Γύρω στό 300 μ.Χ. ακριὅής ήμερο­ μηνία αγνοείται), σέ μιά τοπική έκκλησιαστική Σύνοδο, όχι οίκου­

τού

ενικ ί, στ ίν πα απλεύ

`

Ϊ

ποταμου Λύκου από τους Έλληνες αλλά παρήκμασε όταν ίδρυίλη σ

Λαοδίκεια τό 24 π.Χ. καί στό Βυζάντιο ετωνο άσδ σέ Χῶνες. ~ ι ι ι ι (Ο ιστιανισ ός ει ε ε ανισδ στίς Κολοσσες, ένω ις, πε ι τα | _ Ϊ Ϊ μέσα του πρωτου αίωνος υπό τήν καθοδήγηση κατοίκου της πο­ Ε

“·7

αν

Ζ

·›

_·

Ε

λεως, τοῦ Ἐπαερρα. αΑπό τήν ῷυλακή του στήν Ρώμη,

ό

­εοο­

(_

|

ως

έν

|

σ

)

απόστολος

Παυλος, κατόπιν έπισκέψεως πού του έκανε έκεἴὁ Ἐπαω̨̃ρας, για νά τόν πληροω̨̃ορήση γιά έμῷανιζόμενες αἶρετικές τάσεις στήν κοι­ νότητα τῶν Κολοσσῶν, τήν ὁποίαν προσωπικώς δ Παυλος δέν έγνώ­

κει

Λαοδίκεια Ἑνσκι χ ισα › κέ­ | ντρο της αιρεσεως, έξεδοδησαν 00 έκκλησιαστικοί κανόνες απο 20 συνέδ ους. Μεταξύ αύτῶν συνεκαταλέ ετο καί ό ζ λωτ 0ές ἐπίσκο­ ι ι πος Κυπ ου Επι άνιος. Ὁ 3ἔ›ος κανων απ ό ευε στούς χρ ιστια­ στ'

ι

Ϊ

ί

νούς νά λατρεύουν τούς αγγέλους, πράξη πού έδεωρει ὥς ειδωλολα­ ')

τρεία. Ἑπειδή ὅμως η προσήλωση τῶν χριστιανων πρός τούς αγγέ­ λους παρέμενε πολύ έντονη, Ζ' Οίκουμενική Σύνοδος τής Νι­

καίας τοῦ 787, μαζί μέ τήν έπάνοδο των εἰκόνων πού εἶχαν καταργη­ δη από τούς είκονομάχους, έπανέῷερε καί τούς αγγέλους, κάνοντας

­Ζοι­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΗΛΟΣ ΤΟΥ |ἰΟΙΝΟ|ὶί)ΥΛίΞΥΤΙΣΜΟΥ

καί στίς δύο περιπτώσεις τήν διαοοοοι μεταξύ εἕκονολοιτοείοις κοιί ἄγγελολατρείαἐ ἀπσ την μ­ία πλεσοἀι πσύ ἐσσνσχίζετσ νά πστστδττ πάζετσίι καί την τιμητική προσκύνηση των είκόνων καί τῶν αγγέ· λων από την ἄλλη, πσύ ἀνϋινωρίζετσ ῶἐ θεμιτη­ (Η τιμη λστπσν διακρίνεται από τήν λατρεία. Λατρεία αποδίδεται μόνον στόν Θεό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ό ζηλωτής Ἐ.πιῷανιος στόν Δ' αίῶνα,

οικείας δια τοιαύτην αἰτίαν­ και ὲπικαλου̃νται αὐτούς ὡς Θεούς, καί ακολούθως μέ τόν κεκρυμμένον τοῦτον τρόπον είδωλολατραι καί

κτ ισματολατραι γίνονται. Ταύτα δέ, λέγει δ κανών, όχι δια

να μας

έμποδίση από τό να έπικαλούμεὕα ως μεσίτας τούς ἸΑγγέλους πρός

ὅοήθειαν μας, απαγεί αλλυ̃ ίνα εμποδίση της έπικλήσεως τήν ύπερ­ Ά

ύπηοἔε σννἀιι­οι ούοιοιοτικά ο πρῶτος εῖκονοκλάστης Θεολόγος ­ ἄν

ι

καί δέν χρησιμσπσισσμ­ε την λέξη Θίπσνσπλἀστης γιά τόν Δ' αἰῶνα· δ οποίος κατεῷέρδη ακόμη καί κατα τοῦ Ἱωαννου τοῦ Χρυσοστό­

6Ολἠν»_

Παρ” ολες τις προοπαύειες τῶν ύεολογων, ο λαος τῶν χριστιανών έσυνέχισε όχι μόνον τήν είκονολατρεία αλλα καί τήν αγγελολα­

Παναρι/σιἐ [δηλαδη σ τσ ἔσΥσ τσσ μέ τίτλσ Πανάισισν] λέγετι στ τ ητσ αίρεσις παλαια των όνομαζομένων ίΑγγελικῶν, οίτινες έδίδασκον

Εζδιχἀ ἐσυνέχισε να λοιτρεύη τον αρχαγγελο Μιχαήλ όχι μόνον στήν δυτική Μικρασία αλλα παντού μέσα στήν Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Στήν Κωνσταντινούπολη είχαν κτισδη 24 έκκλη­ σίες αῷιερωμένες στόν θεσπέσιο αύτό αρχαγγελο. ίΑκόμη σήμεραη ίῖη Σεπτεμίἕρίου είναι αῷιερωμένη σέ ύαῦμα του ταξιαρχου Μιχαήλ στίς Κολοσσές καί η νησος Σύμη στα Δωδεκανησα παραμένει στόν ΚΑ' αἰῶνα Τό σημανῃκώτερο χἑναῦρο χα­ῳείας του̃ ὰρχαγγέλου

ότι

Μιχαήλ,

τρείοο

πώ ῶδηγησε στην καταδίκη τοῦ τελευταίου­ (Ο Ἄκγισρείτηἐ μ­σναχσς "Αγιος Ντπσδημ­σὲ 0749­1809) στό ὅιἔλίο του πού ὀνσμὰζετατ Ιι̃ησἀλίση ησμηνευσε ῶἐ έξης τσκ Βη̨̃σ κανόνα, γραῷοντας (σ. 433­434): «ΕΟ αγιος Ἱἶπιῷανιος ἔν τοἶς

Ρ­σσι σ τάση

δέν πρέπει να έπικαλούμεδα τόν Χριστόν είς ἕοήθειαν... επειδή

τοῦτο είναι υπέρ τήν αξίαν τήν ανδρωπίνην, καδί ὅτι καί

ὅ

ὅπου δεσπόζει η τ9ασμ~ατΟυΡγή ὁλόσωμη ὰσημένία είκόνα του στήν Ἱερα Μονή Πανορμίτου, ξεχωριστό προσκύνημα Ἑλλή­

Χριστός

είναι υπέρ ἄνθρωπον, αλλα πρέπει να έπικαλούμεύλοι τούς ίΑγγέ­ λσσἐ τίς ταῦτα­

Αὕτη

νων όρδοδόξων

τοιαύτης προσποιητης εύλαὅείας καί ταπεινώσεως καταντήσουν όλί­ πατί ὀλίγσν

καί Τούρκων αλεὅήδων. Στήν Σύμη σήμερα, εκτός

τοῦ Πανορμίτου, ύπαρχουν αλλα οκτώ μοναστήρια αῷιερωμένα στόν ταξίαρχο Μιχαήλ, δηλαδή ἐονέα συνολικά, πού ἀνῃστοιχοη̨̃ν στὰ

δέ ητσ χρυση πλάνη τσσ διαὅόλσσι ίτα ἐκ τησ

εννέα αρχαγγελ ικα ταγματα. Πρόκειται

για τόν Αύλακιώτη, τόν

εἶἐ τσ νά ἑπτπαλσσνται ὥς Θεούς τσσἐ ίΑγγέλους, καί ακολούθως να λατρεύουν τη κτίσει παρα τόν κτίσα­

Καῇςλιώτηγ τόν Κοκκγμἠδηγ

ντα... Δια τοῦτο ό παρών κανὡν αναύεματίζει τούς χριστιανούς εκεί­

Ρωχουνιώιῃγγ Τόν Κουρκουνιὡτη και Τὰ Μιχαηλιδἀκια_ Τά τάγ­

την Ἑππλησίαν τσῦ Θεσσ καί τσ νά ἐπτπστ λούνται τόν Κύριον ημων Ἱησοῦν Χριστόν τόν Ϊίόν τοῦ Θεοῦ καί Θεόν, συναγονται δέ είς ναούς τῶν 5Αγγέλων ­ήτο γαρ, κατα τόν

ματα στα οποία αντιστοιχούν είναι οί ἹἈγγελοι, οί Ἀρχαγγελοι, οί Θρόνοι, οί Δυναμεις, οί )Αρχές, οί Κυριότητες, οί Ἑξουσίες, τα Χερουη̨̃είμ και Τά ΣεραΦείμ_

Υσν

σε ἄνθσωπστι

νσσἐ σπσῦ ἀσίνσσν μ­έν

Κύω̨ω τησ Συρίας τό 423] ἕως εἰς τσν κατ­ του αρχαγγέλου Μιχαήλ είς τα μέρη ἔκεἶνα της Λαστ

,

Ὁ (Άγιος Νικόδημος στό Πηδάλιον έξηγείπεραιτέρω τήν

ΘεΟδὼΡη”ί®ν ίἐπίσκοπο ρόν του, ναός

­ΖΟΖ­

Τόν Περιη̨̃λιώτγγ) τόν Θαρρεινιχ τόν

προέ­

λευση τοῦ ὅρου ‹‹ἸΑγγελικοί» πού ἔιρερον οί οπαδοί αύτης της θρη­

λ

ι

­ΖΟ3­

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

σκειας. Γραῷει: «Κατα μέν τόν αγιον Ἐἰπιω̨̃ανιον,αΑγγελικούς ού­ Ϊ

Ϊ

ι

Ϊ

­­

νυμο νεοπλατωνικό συγγραῷέα, γνωστό ως Ψευδο­Διονύσιο αΑρεο­ Ϊ

τοι ωνομαζον τον εαυτον τους, η δ ιατι υπερηῷανευοντο πως ειχον ταξιν αΑγγέλων κατα τήν πολιτειαν, διατι έῷλυαρουν, ότι από τούς αΑγγέλους ἐκτισΰη ό Κόσμος. Κατα δέ τόν δεἶον Θεοδὼρη­ _ τον, δ ιατι ἔλεγον ότι ό νόμος δια των 5Αγγέλων έδόδη, δια ό και (Ϊ ἹΪ Ϊ Ἰ Ϊ Ἱ Ϊ ¦ (Ϊ εσεὅοντο και ελατρευον αυτους... Η αιρεσις αυτη εμεινεν εις πολ­ λούς χρόνους έν τή Φρυγια και Πισιδεια, τῶν όποιων Μητρόπολις ήτο ή Λαοδικεια...Ὁ δέ Ώριγένης λέγει ότι δια τουτο έπεκαλουντο ·›

Ϊ

_

ως

τ

·›|

ς

Ϊ

_)

Έ'

.

ὕ

τη αγια Γραῷη ὕειους και Θεούς». ~ Τό πρόὅλημα πού τιδεται έξ αρχης ειναι τό έξης: ἸΕΦ” όσον οι αγγελοι ειναι ὁισὼματοι και ὅχι ἐνσαρκωμἐνοι, ὅπως 6 Χριστὁςή Ϊ (Ϊ Ϊζ Π αναγια και οιζ αγιοι, _' Ξ' δ Ϊ Ϊ ξ πως ειναι υνατον να ωγραω̨̃ι ωνται επανω σε εικόνες; (Ομως, η Ὁρδόδοξη Ἐκκλησία, στήν Ζ' Οικουμενική της Σύνοδο της Νικαιας, ανεγνώρισε πώς οι 7Ἀγγελοι έκαμαν Θαύματα και ένεῷανιζοντο κατα καιρούς στούς ανδρὡπους ως πρόσωπα έν­ σαρκωμένα. Αύτό έξήγησαν κατα τήν Σύνοδο αύτή οι Ϊωαννης Θεσ­ σαλονικης και Ταρασιος, οικουμενικός πατριαρχής, ό συγκαλέσας τήν Σύνοδοἶύοπως δ ιαὅαζουμε στό Πηδαλιον (σ. δἰδ): ‹‹Ἀναγνω­ σδέντος του λόγου Ἰωαννου Θεσσαλονικης, έν αποδεικνύει ότι Ϊ ι ι ι ς ς ΘΪ πρεπει να εικονιξωνται οι γγελοι ως ορα εντες απο πο ους αι­

Ξ

Ϊ

.,.

ζ

')

ο

Ά

·›

Ϊ

κ

Ταρασιος, ότι απέδειξεν

­

ι

ι

_'

Ϊ

~

”)

Ϊ

Ϊ

'®

Ϊ

Ν'

Αναπαριστανται στα αδηναικα νεκρικα αγγεια, τα αποκαλούμενα Ϊ Ϊ ~ Ϊ _ ασκοι. Προκειται περι γυμνων αρσενικων αγγέλων (Ἰἰρωτες) και ­­ έλήλυκων ενδεδυμένων αγγέλων (Νικες). Μέ τόν ιδιο εικονογραῷικό Ϊ ­_ τροπο οι (Έλληνες ἐςιϋιλθτέχνἢσαν τρεις ἄλλως ἄΥΥέλΟυς› τόν (Ϊ Ϊ Ϊ Ιμερο ( Ησιοδου Θεογονια, στιχοι θα και ?Οι)› Τόν Πόιδοι πού ι̃ἦ .Ϊ

7

Ϊ

7

ι

Ρ

Ϊ

Ἱ

_.

Θστόλιζε πολλά ἀΥΥεια› και Τόν ΰΑν”ΕέΡωΤα­ Ὁ ἄΥ°ΥελΘς Ἀντέρως (αντι έρως), αναδημα τῶν μετοικων, ήτο παρών στήν Ἀΰήνα

μ­ΟΡΦΠ ΤΟΟ

ι

ό

­ΖΟ4

~

τ

Φ

Ϊ

­)Ϊ

­)

0

Πατήρ ούτος όπως πρέπει να ζω­ γραῷουνται οι νΑγγελοι, επειδή εἶναι περιγραπτοι και έπειδή ως ανδρωποι έῷανησαν εις πολλούς. Εις δέ του Ταρασιου τήν γνὡμην και ή Σύνοδος συνεῷώνησεν». <Η αορὕοδοξια ποτέ δέν ὥρισε ἐπακριόῶς τι ἐστι αγγελος. Τα εννέα προαναῷερδέντα αγγελικα ταγματα τα γνωριζομε από τόν ανὡ­ ό

Ϊ

ο·~

_)

σδητῶς, πολλα­ις ῷοραἴς, μέ τό ειδος τῶν έδικῶν τους σωματων, απε­

κριδη

Ϊ

Ϊ

το ονομα Νική. Πρόκειται για αρχαιοτάτοος Θεούς τής πρώτης ΰ _ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ _ .λολ Ϊ 'Θ _ υμπιων εων. Ὁς εποχής, πριν απο την εμῷανιση των Ρ· Ύ

Π­

τι

Ϊ

'›Ϊ

αρχαιοελληνικη. Στον πτερωτό (Ερμή αναγεται μόνον ή ιδιότητα Ἱ Ϊ Ϊ ( Ϊ Ϊ ) Ϊ ΐ Ϊ τους ως αγγελιοῷορων και η παρουσια τους στην Ορδοδοξια ως και "ές ἄλλες Θρήσκεἴες, όπως στό Ϊσλαμ, τόν Ἀλεὅισμό, τόν Ϊουδαι­ σμό προέρχεται, μέσῳ τής Παλαιας Διαθήκης, από τήν κοινή ιρα­ νοὅαὅυλωνιακη παραδοση. Στον προχριστιανικο ελληνισμό, ο νοὅαὅυλωνιακός αγγελος έμῷανιζεται πρῶτα ως αρσενικός πτερω­ ι τος Θεός, μέ τό όνομα Ἐρως και κατόπιν ὥς δηλυκή πτερωτή Θεα μέ Ϊ

'_'

Ϊ

Ϊ

Ο

_

παρα

...

ι

παγιτή, που εζήσε γυρω στον ΣΤ αιωνα, και ο οποιος συνεγραψε το ἔργο, Περι/ ούρανιύου ιεραρχίας. Παντως ή αρχική προέλευση της ει­ κονικης αποτυπὡσεως τῶν αγγέλων ειναι ιρανοόαὅυλωνιακή και όχι 5

Θεούς τούς αΑγγέλους, διοιτι εὕρισκον αύτούς όνομαζομένους

Ϊ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

α

·

ι.

σ

ὅ

Ϊ

Κ

Ϊ

ι

ς

Ϊ

ο

λ

οκ

ϊ

Ϊ

ον

αι Οι Τεσσερις αυτοι ΘΦΥΥΘ Οι ησαν Υυμνοι αρρενες και μόνον από τυχόν έπιγραῷές ήδύνατο να τούς ξεχωριση κανεις. ως

ωμ­ος Των­

Στήν Θεογονια τοῦ εΗσιόδου, ἔξὉΥΘἶΤαι› μ~εΤά Τόν στιχο Πὅ, ή μει την εΈ­ης σειραύ: ‹< Π ρωτα Γιενεση του~ συμπαντος Ι ~ από ό λ α ήταν ­ τό. Ϊ Χαος, και ἔπειτα η Γη μέ τήν πλατεια αγκαλη, τόπος για ὅλους ύ

Ἱ

λ

Ϊ

Ϊ

')

Ϊ

Ἰ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

|

ασῷα ισμενος στον αιωνα, τους αθανατους που δ ιαῷεντευουν τις Ϊ

|

χιονισμένες κορυῷες του ζ

1

ὉλΪυμπου

Ϊ

Ϊ

Ϊ

|

Ϊ

και τα Ταρταρα τα σκοτεινα

στά ιἶἀὕή τής γής μέ τούς ῷαρδεις δρόμους. Και

­ΖΟ5­

ό Ἐρως ό

ωραιότε­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ϊ

7

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Ξὕ

Ϊ

Ϊ

29

Ϊ

Ϊ

Ἰ

λΪ

Ϊ

Ϊ­

Ϊ

'Θ

απθ Τθϋς α αναἴὐυς

Ξθιὶη̨̃, αΗΤΟς

Ἀ

ΟὉΞΪ

ΤΕΟΟ

Ϊ­°

ΖΧ

Ϊ

ὉΈΟΟ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Β'

Ϊ

Ϊ

καί. να Ξιναί Τθπθς ασῷαλισμενθς αιωνια Ϊ

σ

Ϊ

Και γεννησε τα Ϊ

Ϊ

ἹΪ

·›

|

Ϊ

Ϊ

Ϊ

για

Ϊ

Ϊ

ορη

Ϊ

§Ϊ

Γ

Ϊ

Ϊ

')

Ϊ

Ϊ

Ἰ

Ώ

Ε

Ϊ πηρχαν στους σ

~

Ϊ

Ἰ

­'

Ϊ

Ϊ

Ἐ ρωῖθς Ϊ

Ἱ

Ϊ

απθ

Ϊ

'ΤΟ Ϊ

ἹΪ

π

ἸΆγγελο Έρωτα (

Ϊ

~

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

7

~

­·

ἹΪ

Ϊ

_)

Ϊ

Ό

Ϊ

Γ

')

Ϊ

οικογενειακη.

(Η σορὕοδοξία ταλαντεύεται μεταξύ δ ιαςρορετικῶν ὁρισμῶν της «Οίκεἴα δέ σώματα τῶν )Αγγέλων ἑρμηνεύου­ σί τινες μέν νεώτεροι δεολόγοι ὅτι εἶναι τά σώματα έκεἴνα τά πρό­ σκαι ρ α , τά οπ οἴα πρ ο σείλαὅονδιά νία γενουν ί μ έαύτάό ρατοιί εις το ύ ς Ε

3

όςρδαλμούς, προσειλημμένα ἐκ της άερώδους ούσιας.

Ϊ

Ϊ Ϊ

λ

Κ”

Υ

Ϊ

Ϊ

Γ

·¬­

'Ω

··¬­

­ γ ι ἱ Ϊ

Ὁ

δέ Ἰωάννης

)\Ϊ ΓΪ δ Ϊ ~ ἹΪ λ Ἰ Ϊ Ϊ εσσα ονικης εγει οτι ια τουτο οι Αγγε οι εικονιζονται, δ ιατι ἔχουσιλεπτά σώματα (λεπτοσώματοι), ῷέρων καί μάρτυρας είς τούτο τόν Μέγαν Βασίλειον, τόν Μέγαν 3Αθανάσιον καί τόν δεἴον Μεὕό­ διον. Καί ό Θείος Ἱλάριος λέγει ότι παν κτιστόν, έξ ανάγκης έστί καί σωματικόν. 7Αλλά καί ό Ώριγένης λεπτοσωμάτους τούς ἹΑγ­ γέλους ύπέλαὅε... καί ό Αύγουστἴνος. Πρός τούτοις δέ πᾶσι καί δ Μέγας Μακάριος». (Πηδαλιον, σ. ξἔἰὕ­ΒΤΪ). Την έὅραικη προέλευ­ ­ ~ Ϊλ _ Ϊ Ϊ ἹΪ Ϊ Ώὅ .Ϊ Ϊ ση των ηγετων των αγγε ων μαρτυρει και το ονομα τους. ε ραικα Σα Ρ ά , πλ Ὁ δυντικός, ΣεΡ α εί Ρ· καί ἑὅ Ρ αικά έπίσ Ὁ ς Χε Ρ ουὅεί Ρ· , ως Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ ~ Ἰ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ και τα ονοματα των αρχιστρατηγων των ουρανιων δυναμεων, Μιχαηλ καί Γαὅριηλ καί τού αρχαγγέλου Ραῷαηλ. Τό μέγεδος της αἶρέ­ σεως της αγγελοΰρησκείας έμῷαίνεται από τόν ξωροαστρικης προε­ λεύσεως αγωνα τῶν αγγέλων τού καλού κατά τοῦ άποστάτου αγγέ­ Θ

ἑ

­ΖΟ6~

~

ΕΟ!)

Ϊ

ούσίας τῶν αγγέλων:

αρχαικους χρόνους, είδικά στην 5Αι9ηνα καί την Μικρά ἹΑσία, πολλά κέντρα αγγελολατρείας τοῦ Ἐρωτος καί οί πιστοί ωνομάζοντο Ἑρωτες (τό αντίστοιχο τοῦ όρου ἹΑγγελικοί). Ὁ Πλάτων στό Συμπόσιο έξηγεἶ το υπο μορῷην ακατεργαστου λιδου.

Θ

·›

εραω­ω πνευματικως η με τρυῷεροτητα

Ϊ

Ϊ

_

7

Γ

Ψ

~·~

π'ῖΞρωΤΟΠ Ϊ ἸΪ

Ϊ

Ϊ

Ϊ·­Ϊ

Ό

Ϊ

αίῶνος, καί η ὁποία έλάτρευε πλέον τόν Ϊ

(_

ι·

Β

Ε

"ΠΟΠ

και μαλιστα ομοςρυλοῷιλικου 'ϊ Ϊ ε Ϊ Ϊ ­ ­ (ομοια ητο και η πνευματικη πτωση της θεάς 5Αῷροδίτης), ὥδησε Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ τον χριστιανισμο να τον αντικαταστηση με το ουσιαστικο Αγαπη Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ~ ~ Ϊ _' Ϊ Ϊ που εδημιουργησε απο το ρημα αγαπαω­ω, το οποιο και σημαινει

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἰ

_

Ϊ

μονον υπο μοριρην σαρκικου πόθου

Ϊ

τα ψηλα...το ατρυγητο πέλαγος που Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ςρουσκοὕαλασσωνει, τον Πόντο. Κι επειτα, σαν πλαγιασε με τον Ἱ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ _ Ϊ Ϊ Ουρανό γέννησε τον... Ωκεανό... Τελευταιος γεννηΰηκε ο Κρόνος» (απόδοση στην νεοελληνικη η̨̃Αγγέλου Βλάχου). Συνεπως ό · χάγγελος 3ίΕρως έγεννηδη ως ό πρῶτος καί ῶραιότερος άδάνατος Θεός από την Γη, την Γαἴα, πού ανηλθε από τό Χάος. ἹΑλλά ένω στίν η δι ρχηί η Νύξ εἶναιά γ αδοπο ιοί σ τοι χ εἴο καί δ ημ ιου ργ είτό Φῶ Ω ύπό τόν αρχάγγελο Ἰἶιρωτα, αργότερα δημιουργει τόν Θάνατο ως Κ ρονο, Ϊ Ϊ Ἱ ­Ϊ Ϊ Ϊ­ ~ ~ δ Ϊ ως κυριο του ουρανου και της γης της ευτερας κοσμογονι­ κης έποχης. Γίνεται δηλαδη η μετατροπη από τόν Ἑωσῷόρο στόν Σατανα. Στην Κοσμογονία τῶν Ἱορςρικῶν ό Ἰἔρως έξηλδε από τό κοσμικό Αύγό πού έγέννησε η Νύκτα μόνη της μέσα στό Ἐξρεὅος. Κατά άλλη όρῷικη έκδοχη, τό κοσμικό αύγό έσχίσδη στά δύο καί έδημιούργησε μέ τά δύο έπιμέρους τμηματα του, τόν Ούρανό καί την Γη. Μέσα από αὐτό τό αύγό έξηλδε καί ὁ μέγας Θεός μέ χρυσά Ϊ Ἐ ρως, ο οποιος Ἰ ~ Ἱ _ αδ Ϊ Ϊ Ϊ πτερα, ο και ε ημιουργησε το σύμπαν, αῷου εγεννη σε τ Ὁίν Νύκτα καί τούς άΰανάτους δεούς. ὉἘ Ρ ως έπίσ η ς έλατ Ρ εύε­ νους δεους.

ΚΑ'

Ϊ

Τθυς Ξυῖυχίσμε

Ϊ

ὕ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Την πῖωση

καλο στο κακο, απο τον πνευματικό ερωτα στον σαρκικο ερωτα. Την εποχη τού αποστόλου Παύλου, η πνευματικη έξαδλίωση της ρω­ ··­ Ϊ Ϊ·›Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ­­ ­ μαικης κοινωνιας που έμοιαζε εντονα με την ιδικη μας των αρχων τοῦ

Ϊ

σ

Ϊ

ΤΟΟ

·›Ϊ

“Ϊ

­¬­

Ϊ

με Τθν Ύρθπθ

·ΤΪ

ς·

Ϊ

Ϊ

γθναῖα Των εων (Ϊ Ϊ ~ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ολων και των ανθρωπων και δαμαζει μεσα στα στηὕη καρδια και ῷρόνηση. ΰΑπό τό Χάος γεννηθηκε τό Ἐρεόος καί η μαύρη Νύχτα. Ϊ Ϊ ΝΪυχτα γεννηΪΘ ηκε ο αι·›ΘΪερας καιΪ‹·ΜΪ Ϊ πο την ους γεννησε η ερα από τό Ἐρεὅος σμίγοντας έρωτ ικά μαζί του. Ἡ Γη γέννησε, πρῶτα, (Ϊ Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ εναν ισοτιμο της, τον καταστερο Ουρανό να την καλυπτη απο πα­

ρΟζ

­ΖΟ7­

ισ 1

Ξ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ 5

Δ

­

..

ι

ι

τ·

~

λσν Τ0ύ κακω­ Ὁ ἙωσΦόΡΟ€› θἐλσνσαἐ να ίδισπθίηΰη̃ Την δοξα σου _. Ϊ Ϊ Θεού εύρίσκει αντιμετὡπους τούς Ἀρχαννέλσσἐ που Ὁ Ορΰσδσξία

ντων ὥς τό ύψιστο αὅαταρ, τό όποιο καί ίδρυσε τό ύλ ικό σύμπαν. Τό _

ΰ

Ϊ

~

|

(Άγιον Πνεύμα

Ϊ

ἑσσϋαζεί σ Τίς 8 Νσσμ­ὅρίοα Ξἶἐ αναμ­νὉσ ίν σου καλἑσμ­ασθἐ Τους, σε ι ­¬ αλ ιλ ι ί δ Ϊ σταση προσοχηε, Ο ων Των αννε ων “νία Έγι̃ν ίαλωνία ων·· νσψίισ Του

Θεού , πού όνο αζο

~.

Ϊ

(Ϊ

Ϊ

ἹΪ

«Σύναξ των ἹΑσω ατων».Ἐαν ολοι οι αγγε­

ε

_

κτιστου αύ­

του σύμπαντος παρα για να τό κρατα ένωμένο μέσα στην ούσία του. ~ σ ι ι ι ι τ ι ο πρωτο αὅαταρ, που ενεςρανισινη κατοπιν, ειναι ο Δημιουργός και

Τι

σ

_,

__

δέν αναμειγνύεται στίς ύποὕέσεις του

α¬

·›

αζεται «Κύ

ὀνο

'·7

ιος όΘεός»ι σὲ ὅλες τίς

ν

τ

__

λοι έδοξαζοντο ως θεοί τότε θα ύπέπιπταν στο ίδιο αμαρτημα αλα­

ς Θ σκείας αύ­ της ἐκτος Τοο νιεζινοιο­ιιοοι Ὁ Δηιιιοορνοο λοιπον ἐμοανιζαιαι και

ξονείας μέ τόν Ἑωσῷόρο.

μέ πέντε πρόσὕετα αἔαταρ, τούς Μπαμπαδες

Ϊ

Στό

Τ Ρ ί Υ ωνθ

..

_.

Μία

αἐ §Ασίαἐι

Ί

αν

Ϊ

Ϊ

Ό

5

Ϊ

καί ΜεσΟπΟσαμία€›

­

Ν

­¬

(Ϊ

Οπου

κα­ τ

··

Φ

_..

')

πσύχὕη μια αύσσσελἠἐ

Ϊ

ι9ΡὉσν­Θίαα ..

,__

Ϊ

_)

(Ϊ

ι

ι

Αύτη αύτοτελης

οι

_

_

._

Ϊ

Ϊ

._

σ

~

Δ

ι

×

Ϊ

νων λεπσσσωμ­αΤων› αα9εΡίαὉ€ ὑπ Οσσασεωἐι παν πρσσσασενονν Το (Ϊ

σύμπαν κατα έπτα αντιστοίχων σκοτεινῶν ύπαρξεων της υλης, κα­

Γ ε

δ

Ϊ

ναί η ύπαρξη μίας Ταξεωσ αληρσνσμνκῶν ἶερέων­ Βαση ἐπίσνιἐ σἦἐ θρησκεία: αὐσἦἐ εἶναι αι μεσεμψύχωσα κοινή δθἔασία ὅλων Τῶν θρησκειῶν των Ἱνδοευρωπαίων από την (Ελλαδα μέχρι την Ἱνδία, ικ Ρ ων καί Ρ· εγαλων αἔαταρ καί στην όποία Ρ· αντιτίΰενται οί σημιτικές Θρησκείες του ίουδαισμου, του χριστια­

σα Ρ κώσεις του Θεού, δια

νισμοῦ καί του ίσλαμ. ι

...

ι

_.

._

ΖΟ8

­

­

..

..

τισμου, συνέχεια του ίρανοὅαὅυλωνιακου συγκρητισμου. Θεωρει.. ὅλες τίς αλλες ὕρησκεἴες ὥς νόμιμες έκςρανσεις μιας καί μόνης αρχικης

"Αγιον Πνεύμα. ΉΕτσι Γ

(Ϊ

. να ι

Μ

Ϊ

ρ·

­

~

­ Είναι μία οίκουμενικη Θρησκεία μέ ύψηλη ταση συγκρη­

αρη­ σκεία των ἹΑγγέλων ἔπιτρέπει στα μέλη της να εἶναι συναμα καί Ϊ ἹΪ ~ Ἱ Ϊ Ἱ ~ ~ Ϊ (Ϊ μελη αλλων θρησκειων, εκτος ειδ ικων ιστορικων περιστασεων οπως

(Ο ὕψίσσσἐ Θεός σνιἐ αννελσινιῦνισκείαἐ σνσμαἶεσαί Χαχ ίσο Ϊ (Ἀγιον Πνεύμα) καί είσηλόλε είς τόν κόσμο είς την αρχη των πα­ α

_.

ίδέας της ανέλρωπίνης πίστεως στό

` 3

._

της έποχης του σύμπαντος καί ακολουὕουν έξι αλλες έποχές. Μία .., .. νέα έποχη αρχεται ὅταν ούσία των αὅαταρ της προηγουμένης έπο­

δ ιώκονται.

ινὡἐ

μέσῳ σοῦ Ἰρανι μ­ΕΤΕΡ­ψὐχωσἢ πσύ ἐκδηλὡνεσαί μέ πσλλαπλέἐ ἐν­

__

Πρόκειται περί μυστηριακης Θρησκείας μυημένων πού κρατείται μυστικη από τούς μη πιστούς, ακόμη καί ὅταν οί όπαδοί της δέν

Ϊ

καί Των Έρίων αύσων μσρῷων ·πΟυ σϋνανσαμε και σσσν ~ ι ~ ζωρσασσρίσμὁ· είναι σἦ πίσσίἐ σ Την ὕπαρξαὶ ἑπσα Φωσείνων αννελίτ παΡ0νΘμασ”σἦ§

__

Το

γιεξιντισμό καί τόν αλεὅισμό. Κοινός

Ν.

,__

χης μετεμψυχὡνεται σέ νέα αὅαταρ για να σχηματίση καί παλι μέ 'Άγιο Πνεῦμα, Τον ιεοο αοιοι̃ιιο ἐπΤα_

Θρησκεία τῶν 5Αγγέλων ένεςρανίσδη ύπό τρείς

μορῷές: τόν γιαρσανισμό, τόν

_

'_'

~

ι

σΉανίσΡ·0ν› ἦ "9Ρησκεία των ἸΑΥ`ίέλων› αἱ ὁποία δεν δνναταί να κα­ ταταχὕη ως παραῷυαδα καμμιας ἐκ των προαναερερὕεισῶν ινρησκειῶν.

ές

__

'_'

καί ὅχί πλεον μια αίρεση σου 'Χ,Ρί_ |

ο

ον

Μπαμπ (Θύρες) οί όποιοι είναι οί ύπασπιστές του Δ ιουΡγ ου πού διοικουν τ ίν Πλα­ η ~ .. ση. Αύτοί είναι οί )Αρχαγγελοι, οί όποιοι μαζί μέ τόν Δημιουργό και Το "Άγιον Πνεοιια, αχημαιιιιζοον Τούς Ἱεοοος Ἑι­ιιια ιης πρὡ­ _.

Θθρισσικἠ ύπηρξε ἐπιρρσή σου ζωΡΟασσΡίσμ­Ον› σου ίονδαίσμσα _. νο Ν ~ Ϊ του χριστιανισμού, του μανιχαισμου, καί αργότερα του ισλαμ, ανε­ ___

_

._

ἹΪ

Ἰ

_

η εντονη εχὕροτητα των Τούρκων ἹΑλεὅηδων πρός τό Ϊσλαμ, λόγῳ Τῶν αχ ῶν διώξεων πού οπέαι σαν Ο­ιι ίν δια κεια εισα °Οι9 ανι­ Ρ· Ρ η η Ρ η ωμ· κῆς Αύτοκρατορίας καί της Τουρκικης Δημοκρατίας. Οί ἸΑλεὅ¬}γ­ δες απαγορεύουν στα μέλη τους να είσέρχωνται σέ τζαμ ια καί τιμω­ .. ρουν μέ ΰανατο τούς πιστούς των πού θα παρουν σύζυγο από τόν _­ι

­ι

χωρο του

.ι

Ϊ

Ἰσλαμ. ~ 209

­

Β

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΠΣΙΚΗΣ

Το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ Πεοτντιο ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ κΑι

γγ

του Γκαλατασαραγι στην Πόλη,

Ἱζζεττίν Ντογαν,

μου απηντησε

(κλείνοντας μου τό ματι) πώς όλοι οί Τουρκοι στην ουσία ­ακόμη καί αυτοί πού δηλώνουν μουσουλμανοι­ εἶναι Ἄωλεὕηδες, χωρίς συ­ χνα να τό συνειδητοποιουν, εῷυ̃ ὅσον Θρησκεία αυτη εἶναι η πραγ­

καΘηγουμένους πού παρέμεναν ἐπισημως μέλη της (Ελληνικης )ΟρΘοδόξου Ἱἶεκκλησίας, γιη̨αύτό καί στόν ΤΘ” αίῶνα ελληνικοί

ματικη ὅλων τῶν Τούρκων! Ποία εἶναι σχέση μεταξύ αγγελοΘρησκείας

γγ

ῶς

χριστιανικης

αἶρέσεως τῶν πρώτων αίώνων του χριστιανισμου καί αγγελοΘρησκείας

ίνδουισμό. Παντως είναι γεγονός πώς από τῶν αρχῶν του ΤΕ' αίῶ­ νος ό αλεὅισμός επέτυχε να έπηρεαση σημαντικα τό

κοιι×ιοΒοΥΑΕνΤ1ΣΜοΥ

λος μου, ό ντεντέ καΘηγητης ΔιεΘνῶν Σχέσεων του Πανεπιστημίου

5ΑντιΘέτως, τα μπεκτασ ικα μοναστηρια τους εἶχαν κατα και­ ρούς στην κεῷαλη τους, χριστιανορΘοδόξους μπαμπαδες, δηλαδη

ἐΘνικιστικοί κύκλοι κατηγόρησαν τούς μπεκτασηδες­αλεὅηδες πώς αυτη συγκρητιστικη τους σταση ηταν ἐκ του πονηρου, μέ σκοπό να προσηλυτίσουν τούς Ρωμηούς στό Ἱσλαμ μέσῳ του μπεκτασι­ σμου. Την ίδία συγκρητιστικη τοποΘέτηση την συνανταμε καί στόν

το τυΛ‹››: τον

ως

σιιτικό ίσλαμ

αυτονόμου Θρησκείας;

Ὁ

ΜιΘραίι”σμός.

Ὁ μεγαλος

αυτός αντί­

παλος του χριστιανισμου, ίρανικης προελεύσεως, πρό της καΘιερώ­ σεως του

του Ἰραν στό σημείο πού πολλοί, ακόμη σημερα, επιπόλαιοι μελε­ τητές του αλεὅισμου να τόν συγχέουν μέ τό σιιτ ικό ίσλαμ, είδ ικα

χριστιανισμου

ῶς

έπισημου Θρησκείας της Ρωμαικης Αυ­

τοκρατορίας τόν Δ' αἰώνα, πού Θα ηδύνατο να εἶχε επικρατησει στην

Οί Άλεὅη̃δες στη

Κωνσταντινούπολη, στην Θέση του χριστιανισμου, εἶχε όιλωΘη από την Θρησκεία τῶν Ἀγγέλων καί στα δείγματα επιρροης του έπί του χριστιανισμου συγκαταλέγεται καί επιλογη της ἔυης Δεκεμἔρίου

Ὁ κ. Ἀλατζας γραῷει μαλιστα

­ημέρας γεννησεως του ΜίΘρα­ για την γέννηση του Χριστου. Τό

τα παρακατω Φαιδρα (σ. Τυ)1 «Τα τελευταία χρόνια, μετα την επι­ στροῷη του όιγιατολλαχ Χομεινί στην Περσία, ἔγινε καποιος λό­ γος για την σιιτικη ομολογία, στην οποία υπαγονται οί Πέρσες. Στην γείτονα Τουρκία η σιιτικη αύτη, ίσλαμικη καί περσικη όμο­ λογία ­η δόγμα­ παίρνει τό όνομα αλεὅιτισμός». Όσο για την κυρία Μυστακίδου γραῷει (σ. υδ): «Οί )Αλεὅηδες, οί κυνηγημένοι καί καταπιεσμένοι μουσουλμανοι του μικρασιατικου χώρου». Εἶναι αλη­ Θεια ότι καί η σημερινη τακτικη τῶν ἹΑλεὅηδων της Τουρκίας δέν ὅοηΘεἴ τόν μη μυημένο να καταλαὅη την όιλεὅιδικη ταυτότητα. Ἰἰτσι, σέ μια συζητηση πού είχα πρόσῷατα στην Κωνσταντινούπο­ λη, κατα την ὁποία υπεστηριζα την μη μουσουλμανικη ταυτότητα τῶν η̨Αλεὅηδων, ό Θρησκευτικός κληρονομικός ηγέτης τους καί ῷί­

σπηλαιο, οί μαγοι καί οί αγγελοι, τό γνωστό σκηνικό της γεννη­ σεως του Χριστου εἶναι όλα στοιχεία κοινα μέ αυτα του μιΘραι­

στην Ἑλλαδα,όπως π.χ. τό ὅιὅλίο του Ϊωαννη ἹΑλατζα, Ἡαλιεἔιί­ τικη­μπεκτασικη ταυτότητα στη σύγχρονη Τουρκια (Θεσσαλονί­

κη,

ΤΘΘΘ)

τό ὅιόλίο της Λιανας Μυστακίδου,

σύγχρονη Τουρκιία(ἹΑΘηνα, ΤΘΘ7).

­2ι0­

Καταλοιπα μιΘρα·ι­σμου συναντῶνται ακόμη σημερα στόν γιε­ ξιντισμό καί τόν νουσαι­ρισμό (υ συριακός αλαουι­τικός κλαδος της σμου.

όιγγελοΘρησκείας).

· Ι

τ

(Όλοι οί κλαδοι της Θρησκείας τῶν ΰΑγγέλων πραγματοποιουν Θρησκευτικές συναΘροίσεις, τα λεγόμενα τζέμ, όπου τελουνται λει­ τουργίες (τα τζέμ αγινλεριί), σέ εκκλησίες πού όνομαζονται Τζεμε­ ἔλεοίη Τζεμχανελεριί καί όπου έπικρατουν κοινωνικη ίσότητα καί ίση παρουσία μη καλυμμένων γυναικῶν, πραγμα πού ἔδωσε λαὅη από αίῶνες σέ μυΘο πού δ ιεδόΘη από τούς μουσουλμανους, δηΘεν

σεἔουαλικῶν όργίων όπου οί πιστοί καταναλώνουν κρασί καί

­2ιι­

ἕ

ι

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Κ()|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ἶ

Ἱ

ί

|

°¬

Ϊ

ί

­·ι

ανταλλασσουν τις γυναικες τους κατα την διαρκεια της λειτουρ­ γίας, ὅταν σὅηνονται τα κερια (ιηιιιῃ εϋτιόύ ) καί μένουν στό σκοτα­ δ ι.

Δια τούτο πολλοί Τιαρσανίδες

λ

=

Ϊ

| Ἱ

|

(ί

Ϊ

Ϊ

/

Ι

ί

Ϊ

Ϊ

Ἱ

|

μενη στο ωμεγα, οπως και οι Τρανοι). Τον ἙωσΦορο, λοιπον, τον ωνο­

μαζαν ἹἈγγελο­Παγώνι καί δέν τόν έδεώρουν πρίγκιπα τού σκότους

απηγόρευσαν στίς γυναῖκες να

καί τού κακού αλλα

Ε

ῶς

ἔχοντα την ίδίαν Φύση καί τῶν αλλων αρχαγ­

συλλειτουργούν μέ τούς ανδρες, για να αποΦύγουν τέτοιου είδους κατηγορίες. Οί γενικές δδηγίες νηστείας είναι πιό κοντα στίς χρι­

γέλων. Μόνον πού είχε πολύ περισσότερη ίσχύ καί έξουσία έπί τού

στιανικές συνηδειες καί δέν ακολουθούν τίς μουσουλμανικές. Κρα­ σί ούζο καί οι ινό έπιτ έπονται στίς έ ες πού δέν ν στεύονται. Οί προσευχές περιορίζονται μόνον κατα τίς λειτουργίες στίς έκ­ κλησίες τῶν τζεμεὅλερί. Λόγῳ της μεγαλης ποικιλίας τῶν τασεων, η θρησκεία τῶν 3Αγγέλων, σέ αντίθεση μέ τόν ίουδαισμό, τόν χρι­ στιανισμό τό ίσλαμ, δέν έχει ἕνα κεντρικό ίερό ὅιὅλίο αλλα πολ­ λα πού ένεΦανίσι9ησαν σέ διαΦορετικές έποχές. ΕΟ δυισμός καλού­ κακού εἶναι ὅασικός καί η αγγελοθρησκεία Θεωρεί την ύπαρξη τῶν κακῶν αγγέλων έξ ίσου σημαντικη καί σεὅαστη όσο τῶν καλῶν, διό­

σύμπαν χρησιμοποιώντας τα τσόΦλια τού αρχέγονου κοσμικού αύγού ί

Τ

7

τι

ύλικού κόσμου. (Ο ἙωσΦόρος Μελέκ Ταούς έδημιούργησε τό ύλικό

χωρίς αύτόν τόν δυισμό τό σύμπαν δέν θα ύπηρχε.

το

Γ

ι

ανδρας

ι

κίνηση. Τό καλό δέν δα ύπηρχε χωρίς τό κακό. Τό σύμὅολο τού σκύλος τῶν αλεὅ ηίδων καί τό σύ ὅολο τού κακού τό Φίδι τῶν γιεζιντηδων καί τό σύμὅολο της δημιουργίας τού κόσμου

­

212

­

Ὁ Δημιουργός στόν γιεζιντισμό δέν όνομαζεται «Κύριος ό Θεός» (Κμεπεηἀοἔετ) όπως στόν γιαρσανισμό καί τόν αλεὅισμό, αλλα

α

γ

ι

ί οί*

Οί αλλοι

ελοι δέν έπεμ ὅαίνουν στί π α ει Ω ου καί τό ἔργο μου, διότι ὅ,τιδηποτε όρίζω, αύτό καί είναι». Ένα αλλο ίερό ὅιὅλίο τού γιεζιντισμού, τό ΜέσχαΦ, λέγει: «Στην αρχη ό _. στος] Θεός [ό Χακ, δηλαδη τό (Άγιον Πνεύμα] έδημιούργησε τό Λευκό Μαργαριταρι από την πλέον πολύτιμη ούσία του. Καί έδη­ μιούργησε ἕνα πουλί όνόματι ἌνΦαρ καί έτοποδέτησε τό μαργαρι­ ταρι έπανω στην πλατη του καί από τότε έκατοίκησε έκεἶγια σαρα­ ντα χιλιαδες έτη. Την πρώτη ημέρα [της Δημιουργίας,] Κυριακη, έδημιούργησε ἔναν αγγελο όνόματι Ά ζαζίλ καί ό όποί­ος είναι ό Μαλακ Ταούς, ό αρχηγός των παντων». Τό Τζιλουα, συνεχίζει, όνομαζοντας έξι αλλους αγγέλους οί ὁποἴοι έδημιουργηθησαν την πλασ ατων...

ό

είναι ἔνα Φίδι μέ κεΦαλη σκύλου (τα γνωστα μιδραικα σύμὅολα). § Ϊ Βορείως της Μοσούλης, στό Βόρειο Ἱρακ, αλλα καί στην Βόρειο Συρία, ζούν οί Γιεζιντηδες πού κακῶς όνομαζονται ύποτιμητικα λα­ τρεις τού Σατανα. Δέν πρόκειται για σατανισμό αλλα για τυπικη αγγελολατρεία καί τό όνομα γιεζιντηδες σημαίνει «αγγελικοί», από τό ίρανικό γιαζατοίη γιεζαντ. Μεταξύ τῶν αγγέλων πού λατρεύουν, οί Γιεζιντηδες συμπεριλαμὅανουν στην πρώτη δέση τόν Ἑ:ωσΦόρο πού τόν όνομαζουν Μαλἀκ Ταούς ΜΘΙΘΚ Τενυε), στα ελληνικα ταώςη παγὡνι (οί ΰΑδηναἴοι έπρόΦεραν ταῶς μέ δασεἴα καί περισπω­

από τόν πνευματικό έρωτα στόν σαρκ ικό ἔρωτα.

είναι ό ίδιος ό ”ΕωσΦόρος. Ἰἔτσι τό ίερό ὅιὅλίο τού γιεζιντισμού, όνόματι Τζίλουα, λέγει: «ΕΟ Μαλακ Ταούς προύπηρχε όλων τῶν

ύπαρχει έπειδη ύπαρχει η γυναίκα καί η σταση έπειδη ύπαρχει η

καλού είναι

πού όνο αζεται καί λευκό α α ιτα ι έσα στό όποἴοέ ὼλευε τό (Άγιον Πνεύμα. Καί στην έλληνικη δρησκείαόπτερωτός Ἐρως έξηλ­ δε τού κοσμικού αύγού ακατεργαστου λίύου) πού είχε σχισύη στα δύο δημιουργώντας τόν Ούρανό καί την Μελέκ Ταούς καί Ἐρως είναι συνεπῶς ό ίδιος αρχαγγελος, δηλαδη ό ἙωσΦόρος, ό όποἴος για τόν τελευταίο κατέπεσε στό έπίπεδο τού Σατανα, έΦ¬ όσον μετετραπη

α

ι­

­

Ζω

­

γ

τη

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΠΨΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Έκο­

κεῷάλαιό του γιά άνοδο τοῦ Ζωροάστρου (στίχος 71) ὅπως καί οί

χή, ἔχοντας περίπου τά ίδια ονοματα με τούς αντίστοιχους άγγε­ λους του γιαρσανισμου καί του αλεὅισμοῦ. ἸΑλλά επειδή τά άὅα­ ταρ τοϋ γιεςιντιομοϋ εἶναι ἑπτὰ, αντί τῶν ἔει τῶν ἄλλων δύο ποὺ συμπληρὼνουν τόν ἱερο αριθμό ἐτττα συμτεριλαμοανοντας καί το ίἈγιον Πνεῦμα, αυτό σημαίνει ὅτι στήν Θρησκεία τοῦ Ἑωσῷόρου τό "Αγιον Πνεῦμα αφήνεται ἐκτὸς καί την Θέση τοϋ οψίστου Θεοῦ ςραίνεται να την καταλαμοανη ο ἰοτοσ ο Ἑωσοοοοσ Ὁ οιλεο τομοσ­μττεκτοτοτσμοσ εἶνατ η κατοαοτο Θρησκεία τῶν Τοορ­

μοθίκοἐ ὅααίλεοἐ Τῆς Ποραίαςί οίναί ἑπίοηἐ ποοοίονομία Τοῦ ΜοΥαλοο ἹΑλΞξαν­ δροοί Στίς λειτουργίες τους οί Άλεὅηδες·Μπρκταοηδες χρησιμο­

πρώτη ἑὅδομάδα της οημιοοργίασ τοη̨̃ κοσμοο) στην Πρώτη

|

|

η̨

3/

(

___

|

|

~

_

κων που σημερα αντιπροσωπευει ανω του ενος τριτου του συνολικου Χ

ίίίλλεοῆδοἐ­

ΕΟ

Τζέμ ίΙΤ­ἔίμ­αίνΤ

Ψ]

Τ­ἔαμαίνΤι

ὥς

τοίοϋν ἔνα μίγμα οίνοπνεορ­ατὡδοος ποτοῦ μὲ μέλι ίγ οἶνοι παρςρος­ οἑἐ δἢλαδή μέ την θεία μΘΤαλὉψη Τῶν ορΰοοοξων χρίατίαγῶνσ καί παίρνουν μέρος οί γυναίκες, ίοοτίρ­α μέ τούς ανδρες χωρίς να καλύ­ πτονται, στο ημίῷως τῶν κεριῶν που κάποια στιγμή σὅήνονται. Διά τουτο, οί μουσουλμάνοι που μισουν τους Ἀλεὅηδ ες, άποκαλοῦν ἀγινί

Τζ/

'Η

7

ί Τ!

εμ η αγίνι

8

|

ξ

ξ

'Ν

°›\

ί Ἰί

ἕεμσιντοία ηποτε κρασοκατανυ η η σε ουα ικο Γ

Χ

7

ορ­

πληδυσμοῦ της Τουρκικής Δημοκρατίας, δηλαδή περίπου 23 ἐκα­

Υίο­ Ἐ×ΤΤίο“Ὁς οΤΤίΡί καΰημοοίνἠ Υλῶαοα αΤίΙν Τοοοκίαν αλεὅίἦἐ καί

τομμυρια, συγκεντρωμένοι στήν κεντρική καί δυτική ίΑνατολία. Ἡ λέξη κλειδί της οιγγρλοολρησκοίασ αοτησ εἶνατ Τζέμ Τζαα Ση­

οοοοίαηἐ αημαίνοον ανορωποα ἐλεοολέρων λαών­

μαίνεί δυο πράγματα: Πρῶτον, η κοινότητα τῶν πιστῶν, κάτι σάν τζεμαοίτἦ ομμἐτ η οὔμμα γτα τοοσ μοοσοολμανοοσ °Ετστ οἱ ἐκ­

λαο· καί Τῶν Ἰοανῶν Το οίίΤίκο Ἱολαρίν οολαοἠ ο`ί1μίΤίκἑς ολοκλ· σκεἴες, η Θρησκεία τῶν 7Αλεὅήδων εἶναι ίνδοευρωπαίι­κή, κάτι που

κληοίες τους λέγονται Τζεμεἔλερί (οίκίες Τζέμ), οί λεττουργίες τους Τζἐμ ἀγτνλσρίή ἀγτνί Τζέμ (αγία σημαίοστ λτττοοργία) καί το

εξήρε ίδιαιτέρως ὁ ἸΑτατουρκ που άπεχδάνετο τους ἹἈραὅες καί το

επίσημο μηνιαἶο περιοδικό τους που χάριν του ῷιλοαλεὅη μακαρίτη προέδρου ίθζαλ δημοσίεοετατ στην Πολη απο τον "Ιούντο 1991)

ομο καί

Τζέμσηντ εἶναι το μεγαλο έτη­

ὀνομάζετατ Τζέμ Ἑἐττίσης Τζέμ

σιο κουρμπάνι τῶν ἸΑλεὅήδων ὅπου δυσιάζονται τά αρνιά. Δευτε­ ρον, δ

Τξέμ είναι τι

ἔνας μεγάλος ”Αρειος ήρωας στήν ζωροοιστρτκη ι

τ­

ι

~

­¬

οι

παραδοση που ιδρυσε την εορτη του Νεὅρουζ, του ιρανικου νεου ετους. κ

κ

λ

Φ

ο

κ

Τζάμ ονομάζρτατ Τζαμστντ στον Ζωοοαστγκσμο καί Γιάμα στίς Ἰνοτκὲς Βέοεο Ὁ μη̨̃τοοσ μας λέγω οτι ο Τζέμ ἐτοοστα­ ζΟ Τζέμ

σδη στον άνατἑλλοντα <Ηλιο καί στό ίραν ικό επ ικό ποίημα Σαχνα­

Ἑνῶ η καθαυτό Θρησκεία τῶν )Αράὅων εἶναι το σουννιτικο Ἱσ­

Ϊσλάμ. Ἐτσι ἐξηγεἴται η προσήλωση τῶν ίΑλεἔήδων στόν κεμαλι­ Το

ἐ'ΧΠ9οοΤὉ€ Τοοἐ

σέ οίονοΤί1ΤίοΤΘ ίολαμ­ίσο­ον είαο ααοοοαρα·

ὅικοῦ σουννιτικοῦ τυπου είτε ίρανικου σιιτικου χομεινικου τύπου. Με τον τροπο αυτο εξηγείται επίσης γιατί μετά τό 1990, το στρα­ ΤίωΤίκο λα­ίίκο καΤοαΤΤ1μ­ένο Τἦἐ Τοορκίας Τ1ονοὉοΘ Τούς ίΑλί·$ὅἦο€€ είς ὅάρος τῶν μουσουλμάνων στήν καταπολέμηση του ίσλαμισμοῦ, ι

ι

ι

·›

ι

ι

κ

5

ι

ι

παρα Τίς καοαοοο ίακα αΡίσΤΞΡο€ καί α οσ ίαλ ία Τ ίκο€› ακομα καί κομ­ μουνιστικες θέσεις των ίΑλεὅήδων. ἹΑλλά σήμερα στην Τουρκία

μεγαλύτερος κίνδυνος γιά το κεμαλικὁ κατεστημένο δέν εἶναι κοίκμ­οονίομοἐ

αλλα

ο

ίαλαίκίαίκοἐ­

(Όλο ἦ ΤΤολίΤίομ­ίκή

ποοοπαολοία Τοῦ Κεμ­αλ οΤον μοοοκολοίαο

μέ (‹‹Βιὅλίο τῶν Βασιλέων») του Φιρνταουσί (Θ32­ίθἔθ) ὁ Τξάμ­ σίντ περιγρἀοετοτι ὡς «λάτρης τοη̨̃ Ἱ­Ιλίοο καί της Σεληνης» στο

ήταν νά συνδεση το παρελδόν του τουρκικου λαου μέ τους ίνδοευρω­

­214­

­Ήδ­

ί. ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

παῖκούς λαούς της ἹΑνατολίας ὅπως τούς Χιττίτες καί τούς Ἰωνες καί ὑπό Τὴν ἄποψη αύτη η ἐπιμονη τού ἑλληνικού λαού νά συγχέη συστηματικά τούς Τούρκους μέ τούς μουσουλμάνους είναι αν ιστό­ ρητη.

Οί ἔννοιες Τούρκος καί μουσουλμάνος είναι άντιύετικές καί η

της έκκοσμικεύσεως, τόν ῶΰησαν στίς 30 Σεπτεμόρίου 10ἔἔ› νά κηρύ­ ξη έκτός νόμου ὅλα τά ταρικάτ, δηλαδη τά τάγματα τῶν σουερίδων (δερὅίσηδων), συμπεριλαμόανομένων καί τῶν Μπεκτασηδων καί στίς

30 Νοεμὅρίου 102ύ νά κλείση ὅλους τούς τεκκέδες (μοναστηρ ια).

.

ίοιςλωμανικη Δυναστεία η όποία ηταν άλεὅιδικης προελεύσεως μό­ νον από πολιτικη σκοπιμότητα έχρησιμοποίησε τό ἶσλάμ, ὅπως τό ἔχω έξηγησει εκτενῶς στά όιὅλία μου. (Βλ. καί τά δύο άρΰρα μου, «Ἀλεη̨̃ισμός καί κρυπτοχριστιανισμός στην ίοὕωμανικη Αύτοκρα· τορία καί την Τούρκικη Δημοκρατία», Παράδοση, 7Αθηνα, Ἱοιν.­

Μάρτ. καί )Απρ.­Τουν. 1003). Ἡ ὅενιξελοκεμαλικη ίδέα της έλλη­ οο­ιούρκιχης συνομοσπονδίας έὅασίσύη ακριὅῶς στην κοινη αύτη προέλευση τῶν δύο λαῶν. (Ο Ἐλευδέριος Βενιζέλος εἶχε δηλώσει στην ἑλληνικη Βουλη στίς 20 Δεκεμὅρίου 1030, τά άκόλουύα: Στην ”Α·γκύροι, ‹‹ἐξηκριὅὼ¬9η ὅτι καί ῷυλετικῶς εύρισκόμεθα οί δύο λαοί

νία (ὅπου

ό

.,

Ο

,

Η

7

οι

ι

ί

του αίματός των προέρχεται εξωθεν, δεν σημαινει...››. Τό 191€)­1922 γγ στενη συμμαχία Ἀλεὅηδων­Κεμάλ εἶχεῶς αποτέ­ λεσμα να αντιμετωπισδη σοόαρά τό ενδεχόμενο νά άνακηρυχὕη άλε­ ὅισμός­μπεκτασισμός επίσημη θρησκεία της Τουρκικης Δημοκρα­ ό

τίας. Τελικά ὅμως, η άπέχὕεια τού Κεμάλ πρόἐ Οίοδίίπξπε "9Ρησχε®” τικό δόγμα καί η προσηλωση του πρός τίς αρχές τού λαι­κισμού καί

­ΖΙ6­

ι

5

αλο α ιὕ

καί πα αδόσεων. Στό κεί ενο πού π Ρ οέ ­ χεται απο την παραδοση καιι πουι είναι γνωστό ὥς Βιλαγιέτναμε τού Χατξί Μπεκτάς, ἕνα είδος ὅιογραῷίας τού αγίου, γραμμένης από ε

Ἡ

[Ἱνδοευρωπαίος] εχοντες ὅεόαιως και ενα μερθε αίμ­ΘΝΘΩ Θἔωὕεν­ Ύποστηρίζουν ὅτι είς την Μικράν ἸΑσιαν υπηρχον ανεκαδεν οι | | Καππαδόκαι, οί Σκύὕαι, οί ἹΑσσύριοι καί άλλαι ῷυλαι. Ἐπηγαμεν ημεἴς οί ”Ελληνες καί τούς έξελληνίσαμεν καί δ ιετελεσαν επι μα­ κρούς αίῶνες (Ελληνες. ῖΗλό1αν κατόπιν οί Τούρκοι καί τούς έξε­ τούρκιοοιν. Άλλ” οἱ πληθυσμοί παρέμειναν οἱ ίδιοι. Το ὅτι μέρος

πλειοψηῷία δέν είναι μουσουλμάνοι ὅπως κακῶς ανατρέ­

ρεται αλλά )Αλεὅηδες­Μπεκτασηδες) μέχρι τό 10ἴ›7, ὅταν ό πρόε­ δρος Ἑνὅέρ Χότζα (1008­108ύ) τούς διέλυσε. Την ἑλληνορύόδοξη συμὅολη στόν ίΑλεὅισμό την συναντάμε σέ

είς πρός τόν άλλον παρη̨ ὅσον κοινῶς πιστεύεται... ι ι οι ” Τουρκοι ύποστηρίξουν καί δικαίως νομιζουν οτι ειναι Αρειανοι

πλησιέστερον

Οί

,

Ὁ

Μπεκτασης ποιητης Κθϋρμ­πάνί Κιλίι̃ἐ ἔΥΡαψΞ Τό παρακάτω πθίητ μα: ‹‹ίΑκολου·Θῶ τά όηματά σου ­ Καί δέν αλλάζω δρόμο ­ Ἐιγγονέ τῶν ίμάμηδων, Πίρ Χατζί Μπεκτάς ­ Ὁπου σταύῶ, ὅπου όρεδῶ, ύμνῶ τόν Κεμάλ ­ Πού ησπά­ζετο τίς αρχές τού Πίρ Χατζί Μπεκτάς››. Οί αρχές τού (Αγίου (Βελί) Χατξί Μπεκτάς (1200­1271), ενέ­ πνευσαν τό τάγμα τῶν Μπεκτασηδων στό όποἴο άνηκαν οί Γενίτσα­ ροι της Ὁθωμανικης Αύτοκρατορίας καί πού επέζησε στην 5Αλὅα­

·›

ι

ι

οι

ό

εΤ ονότων |

τι

οι Ἑλλη­ ανωνυμο συγγραῷεα γυρω στα 1400, υπαρχει τοινονομα ενος νος άρχ ιτέκτονος,τού Ν ικομηδειανού, τού στενού περιὅάλλοντος τού ι

ι

ι

Λέγεται δέ πὡς ό Νι­ κομηδειανοε ἔκτισε τόν τάψο (τνρμπέ) του Χατἔί Μπεκτάε­Ἐκτόε ί / ( Ϊ ~ Ϊ Ἰ | αυτου, στο Βιλαγιετναμε υπαρχει ενα τμημα του ὅιὅλιου αῷιερωμε­ ίούλωμανού ηγεμόνος Ὁορχάν (1324­1300).

.

,

0

_'

..

1

(7

·¬

Σαλτούκ, η λατρεία τού όποίου συγχωνεύεται μέ τό (Αγίου Νικολάου. Ὁ Σαρί Σαλτούκ ηταν ἔνας άγιος μπεκτασης καί συνάμα όρύόδοξος χριστιανός καλόγερος τού Π” αίῶ­ νο στόν Σαρί

πρόσωπο τού

Οί

χριστιανορΰόδοξοι Τούρκοι της σημερινης Μολδαὅίας, οί Γκαγκαούξοι, είναι απόγονοι τού Σαρί Σαλτούκ. νος.

­ΖΙ7­

τ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ἹὉΥ Κ(7|ΝΟ|ἰ()ΥΛ|ΞΥΤΙΣΜΟΥ

Οί Νοοσαιρήοςςί ~

Ϊ ἹΪ

υ|υ

πού λἐΥονΤαΤ ~

|

Ἱ

'_'

καί 7ΑλαοοΪΤος (καί οχΪ Αλεὅγΐ ~

κ

:

·›

­

ε ι·

δςςλ εἱνοω Ϊι̃ ἀραὅίκζὶ ἐκδοχη ΤὉς ολρηοκαας Των ΑΥ'Υελων› οΤ οΤΤοΤοΪ ­ Ϊ Ϊ Ϊ ζοον οΤΤΪ}ν 6ορεΤοοοΤΤκ”Ϊ1 Σνοίοο οΤΤΪιν ΤΤερΤο'Χ.Ὁ Της ΛαΤακΤοΪ§› χω Μονς __

κ

ι

...

οποίοος ανήκεί

Το

~

ο

αρχονοα Τάξη ΤὉς Σῳίας

ι·

π

και

ως

ι

ι

σ

Ϊ

αποθανῳν

Ο

°'

Ϊ

ς

κ

σ

3

δ

..

ι

π

­

κ

Ϊ

Ϊ

Θρησκείας αοΤὉς καί είχε ορνανώοςι Τον νομο Της ΛαΤακΤας› Το Ιθη̨̃έο ..

..

ι

.ς

πολῃεία ι Ϊ καί πού αργότερα ἔγινε αύτόνομή χωρα, οΤα

ι

·›

Των ἹΑλαοοΪΤων› ποο ωνομ­ασε

19307 σέ αοςϋονομη

Ϊ

Αλαοωα

π

Τ'

ΤΤλαΤοΤα ΤὉς ΣοΡΪαῖωΪΙῖ

·· ~

κ

··

·›

Ϊ

(Ομοσπονδίας Ἱονορ­αζονΤαΤ Νοοοαιρήδςςι δηλαδή Ναζ­αρὉνοΪ (ΤΙ ~ ­ ε σι Ϊ Ναορα είναι ἦ ΝαζαρέΤ) ως οπαδοί Τοο ΧριοΤοο­ Οί Αραοςς ονομα­ 7

ως

γ

4

°­7

γ

ζοον Ναοαρα (Ναορανὺ Τούς χρίαϋιανοος (ΝαορανΤ'ΥΤεΤ εΤναΤ ο ΧΕΝ­ .. | ι ει στιανισμός). Ἡ δ ιαῷορά τους μέ τούς αΑλεὅήδες συνισταται στο οτι _

__

ι

ι·

Ϊ

4

αντί του 3Αλί των αΑλΞοἠδων› Θοωροον Τον Σαλρ­αν ως Το ογιμ­ανΤΤκω° .. Ι Β' Ν ­­ ε Ϊ τερο αὅατάρ τής δεύτερής ἐποχὴς­ Ο Σαλμ­αν ήΤαν ενας ΠςροὉς› τι

__

ι

ι

σ

ούνΤροΦος Τοο ΠροΦΪ1Τοο Μωαμεθ. Πςρισσαῦςρο ομ­ως απο Την ΰεολος ­.

__

Ϊ

~<

Ϊ

Ϊ

Ϊ

μεγάλή διαῷορά του Νουσαιρισμου σε σχεσή με τον ιη Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ αΑλεὅισμό είναι οί κοινωνίκἑς Τοο αξίες, ΤδΤαΤΤερως δε ως προς ΤΤς

γική πλευρά,

Φ

Π

....

Υοναίκςς­

_·

Ϊ

Ϊ

Οί σήμα ίκἑς αρχές οποὅίὅαορ­οο Των Υονοκκων οε σχεση με ···

..

ι

°°°

Ϊ

ι

/ Ϊ Ϊ Ϊ τίς ίνδοευρωπαικές που διδουν σήμαντική κοινωνική Θεσή στήν γυ· .­ ναικα, παρουσιάζονται έντονες στόν Νουσαιρισμό. Ἐνῳ οι Νουσαι­ _­

~

.„„

~

­¬

­·

Ο.

(Ϊ

"

Ϊ

Ϊ­

ρήδςς δΤαΤήροον Το Υοναίκαο αοαΤαρ Της ΦαΤΤμαςν κορής Τον ΠΡΟΦὉ ρ

ι

···

Ι

·›

Ϊ

ς

Τοο ΜωαμεΤ9› πΤοΤΘοοον πως `ἦΤαν ανδρας ποο απςκαλοωονη̃ ως Υνναίς ~

Ϊ

χα μόνον για να δυνήθή νά γεννήσή τοος δες Χασάν καί Χουσεινί

Έ

_

Ϊ

Τκοος Τοο

Ϊ

Ϊ

7

ΑΜ, Τοος

_)

Ϊ

Τμ·αμ·Ὁ”

®Ϊ'

ι

ΣΕ

ι

τελική

λήνίκο

ι

κ

Τ

..

ι

ΤὉ

Ϊ

ι

7

Ϊ

κοΤνο› αΥνοὉ Τελείως Τήν υ̃ήρ­ανΤίκωΤαΤὉ αοΤὉ πολοΧΤλΪε γ

ι

·›

ι

ι

·›

ι

Θρήοκεία Των ἹΑΥἹΪέλων› πολύ ΤΤαλαΤοΤερὉ κο" απο Το Ιολαμο α

­218­

..

προστατευὕή από τούς σκλήρούς διωγμούς (ακόμή σήμερα, στήν Τουρκική Δήμοκρατία, οί αΑλεὅήδες σῷάζονται περιοδικά από τούς ..

έξαγριωμένους μουσουλμάνους), αλλά καί από τήν τακτική των ίσ­ .. λα γστωνγ σερ 'ν Συ έα, Έό Ἰ ὰχ) Τό άν Τ Ϊν Του χία πού δγαισεί­

Ἱ

­

®Ϊ

7

νονται ότι οί πάντες είναι μουσουλμάνοι, παρουσιάζοντας, μέ τήν ~ ανοχή των Δυτικων, στατιστικές πού αναὅιὅάζουν τό ποσοστό των _„_

.ς

μουσουλμάνων σέ ἑξογκωμένα ὕψή. αΕτσ ι, ένω στήν Τουρκία οί μή ι

..

~

μουσουλμάνοι Αλεὅήδες αριὕμουν τά 23 εκατομμύρια έπί συνολι­ .„ _ κου πλήὕυσμου δὕ εκατομμυρίων (3ἔ›% του συνόλου), τό τουρκικό ·›

~

κράτος ίσχυρίζεται ότι τό 99% των Τούρκων είναι μουσουλμάνοι, μὲ τήν αρωγή των (Ελλήνων «μελετήτων» Ἱωάννή αΑλατζα καί

Λιάνας Μυστακίδου! Σημειωτέον ότι ακούγεται συχνά από μου­ σουλμάνους νά ίσχυρίζονται ότι

έῷα

όσον ...

στόν Θεό, τότε καί οί Χριστιανοί είναι ὑποτάσσονῖαγ σῖόν Θεό.

Ἱσλάμ σήμαίνει ύποταγή Ἱσλάμ έῷα ὅσον καί αύτοί

Ἡ ὕπαρξις του έλλήνικου νεῷελὡματος στήν Ἐνδιάμεσή Περιο­ ­ .. .­ χή πρίν από τήν έμῷάνισή στόν Ζ' αίωνα τής αἱρέσεως του σουνν ιτ ι­ .­ κου ισλάμ, καταγράῷεται έντονα μέ τήν παραδειγματική ζωή τής Περσίδος μεγαλομάρτυρος Είρήνής, στήν ἐποχή του Μεγάλου ­¬

σ

. .

ιι..

Κωνσταντίνου, τόν Δ” αίωνα (πού ἑορτάζεται στίς Β Μαίου), από .. τήν Μαγιδού τής Περσίας, κόρή ήγεμόνος, πού έξήπλωσε τόν χρι­

στιανισμό στό Ϊράν. Ἡ ἔντονή παρουσία των στοιχείων τής αγγελο­ Ϊ Ϊ _' λατρείας μαρτυρείται από το γεγονός ότι, μέσῳ των αγγέλων Εί­ ·~

ι ιυδι Τό ἑλ­ οι ι· αναλοογν εαν ο ΤΤερΤοοοΤςρος κοομος› καΤ Ϊως ·›

αύτό δέν προέρχεται μόνον από τό Φαινόμενο του κρυπτοαλεὅισμου πού προσπαὕει, κρύὅοντας τό αλήΰινό πρόσωπό του, έπί αίωνες, νά __

πΡΟ€“

τής χώρας Χαἠκζ αλ­ἹἈοαντ3 Στον μεοοπολςμο Ὁ Γαλλωο Τηἔ ~ ι ~ ~ ι ι οποίας αποικία ταν Συ ία, εἰ ε αναγνωρισει τήν ιδιαιτεροτήτα τής

δρος

4

ι

ι

ε ι·

­­

ι

­­

ν

ι

ι

ρήνή εγινε χριστιανή, οι οποιοι και τής εδωσαν το ονομα τής. Ἐμαρ­ ι

σκ

..

οι

τυρήσε το 330 μ.Χ. υπο τόν ίἶασιλέα τής Περσίας Σαπώρ Β” καί ανεστήύλή στήν περιοχή τής Ἑῷέσου, κέντρο τής αγγελολατρείας, »

›

­ΖΙ9­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒΟΥΛΕΥἹ`ΙΣΜΟΥ

ότι ἶδίωἐ στην πῳίοχη Τοῦ Ἱρἀντ· Παρόλίας­3Αρμενίας έξηπλὡὕη πολύ ένωρίς, ηδη τόν Γ ' αἰῶνα, ό ἀπό ἕναν ἄΥΥελΘ­

Νά

πΡΟΟ`ί9έσωμ­Θ

γγ

Δ

όλα

ἱδρντης της ἸΑριιενι×ης Ἐκκλησίας. ό Παρόλος πρίγκιψ Γρηγόριος ό Φωτιστης, ό όποιος καί έπεισε τόν

χοιστιανισιιός, ὅπου ἔδρασε

το τοῦ αραἔικοῦ αλῷαὅητοο, αντί τοῦ έλληνικοῦ τό λατινικό, τό ἰθἔδ, σηματοδοτὡντας έτσι την μεγαλότερη όπισόλοχώρησῃ Τοῦ ἐλ­

ληνισμοϋ τον διακοσίων τελειπαίων ἐτῶν.

δ

ὅασιλέα της σΑρμενίας Τιριδατη Γ' (287­Βἔἰ) να αποδεχὕη τόν χριστιανισμό ως έπίσημη Θρησκεία τοῦ κρατοος, τό 302, δηλαδη

πολλα χρόνια πρίν από τόν Μέγα Κωνσταντίνο. ΕΟ ιστορικός ΰΑγαι9αγγελος ό ἸΑρμένιος, τοῦ Δ' αίῶνος μ.Χ., ποό έγραψε την ιστορία τοῦ ὅασιλέως Τιριδατη καί τόν ὅίο τοῦ Γρη­ γορίου τοῦ Φωτ ιστοῦ, έν μέρει στα ἑλλην ικα, μας πληροῷορεῖ ότι ό Γρηγόριος εἶχε ἕνα όραμα: ό Χριστός τοῦ έδειχνε την τοποθεσία ὅπου τό 30] έὕεμελιώΰη στην πόλη τοῦ Ἐιτσμιατζίν της 3Αρμε­

'

νίας,η °Αγία Ἑἱδρα της ἸΑρμενικης ἹΑποστολικης Ἐκκλησίας, αότός ό καθεδρικός ναός ποό εἶναι τό αντίστοιχο, μέχρι σημερα, της €Αγιας Σοῷιας στην Κωνσταντινοόπολη για τοός Ἱορΰοδόξοος. (Η ἸΕκκλησία της Γεωργίας, η όποία εἶχε ακολοοὕησει την Ἐκκλησία της ἹΑρμενίας μετα την οἰκοομενικη σόνοδο της Χαλ­

ἴὥί, ὥς μονοῷοσιτικη, επέστρεψε στην έλληνορθοδοξία στίς αρχές τοῦ Ζ' αίῶνος. ἹΑντί να αῷηνωμε τόν Παπα ελεύθερο να

κηδόνος τό

ἹΑνατολης καί έμεἴς να καόλώμεόλα στό χειροτέροος έχΰροός της θρησκείας μας, τοός ιδιο τραπέζι μέ τοός προτεσταντες καί κα·Θολικοός,να αναπτόξωμε στενὡτατες σχέσεις μέ τοός χριστιανοός της Μέσης ἸΑνατολης πού ίσως καποιαν ημέ­ ρα ακολοοὕησουν τό παραδειγμα της Ἐκκλησίας της Γεωργίας καί έπιστρέψουν στην μεταχαλκηδόνιο Ὁρΰοδοξία. Παντως εἶναι ό μό­ νος τρόπος να ἑνὡσωμε γύρω μας την Ἰἔνδιαμεση Περιοχη, όρη­ σκεοτ ικα καί πολ ιτ ισμ ικα καί να μην έπαναληῷΰη από αμέλεια, τό λαόλος ποό έγινε μέ τόν Ἀτατοόρκ, να οίοόετηόλη, ως αντικαταστα­

δρα σέ όλον τόν χωρο της

.ι Ζ

Γ

ς

­22ι_

­ααο­ ι

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΗΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

καλύτερη), συνεργαζομἑνη μέ τό ὅπλο (καλύτερη από τό χρημα αν καί χειρότερη από τό πνεῦμα), δηλαδη την συνεργασία πνεῦμα

×

ῷιλοσόῷου­όασιλέως, καλογηρου­στρατιωτικοῦ. 5­

ΧΙν ­ Ἱ­Ι αναγκη για μια ρωμοιίοιοκη ἐπανάσταση καί

ὁ

Ρόλθς

τῆς εορὕθδοξίας

Τ

Ἐξ

ορισμοῦ όλα

τα πολιτεύματα εἶναι ὅασισμένα στό ἔγκλημα. Ἐκ τῶν τριῶν ίδεο­ λογιῶν, κομμουνιστικη δα ητο η καλύτερη έαν δέν ητο αὕεη καί εαν δέν ἐόασίζετο στην παλη τῶν τάξεων ποῦ δρα μἑσῳ τοῦ ταξικοῦ

Ὁ Θεός αγαπα τόν νοικοκύρη, αγαπα ὅμως καί τόν κλέῷτη, διότι τό μἶσος συρρικνὡνει ένῶ η αγαπη ἐπεκτείνει.οΗ χειρότερη εἶναι αναμῷισὅητητως ο πνευματοκτόνος ῷιλελευδερισμός ­ίδεολο­ μίσους.

ΕἩ

ἶναι απαραίτητο να ῦπενθυμίσωμε πρῶτα τίς ακόλουδες αρ­ χες: 1­ αορὕοδοξία όχι μόνον δέν εἶναι Θρησκεία, αλλα καί δερα­ πεύει τόν ανδρωπο από την ασθενεια της Θρησκείας. 2­ Ἡ Ὁρθοδο­ ξία είναι απόλυτη αληδεια εῷα όσον συνίσταται στό δοξασμό τοῦ Θεοῦ, στην δέωση. 3­ Ἡ ὕρησκεία, όπως καίη ίδεολογία, είναι πηγη ἐγκληματικότητος καί όαρόαρότητος. (Η Δύση εἶναι ὅουτηγμένη στό αἶμα διότι ἐξ αρχη; μετέτρεψε την σχέση της μέ τόν Θεό σέ ρρησκεία.<Η σημερινή δωχωόηση .σῆς °Ορὑ1ΟδΟξίας πρός τήν ιη̨̃ρη­ σχεία Τοῦ ὀρθοδοξγσμ­Οὔ, ἀκοχουρώνῖας τά πρότυπα .σοῦ καὕολγκγ­ σμοῦ, τοῦ προτεσταντισμοῦ, τοῦ ίσλαμισμοῦ καί τοῦ ίνδουισμοῦ,

σπρώχνει την Ὁρόνοδοξία στό ἔγκλημα. 4­ Ἐξουσία σημαίνει τιμω­ ρία, εἶναι τό ῦπἐρτατο κακό, τό δηλητηριασμένο μηλο, η αμαρτία πού ἑνεζγυ̃ανίσγηη στόν ἄνρρωπο συνεπάα̨ .σῆς πτὡσεώς Του ἀπό Τὸν

παραδεισο.

Δια τοῦτο

ο

αναρχισμός

ο

οποίος απορρίπτει την αρχη

ἔχει δεωρητικῶς δίκαιο. Ἐιῷα όσον ομως ο πλανητης εῦρίσκεται είς” την μεταπτωτικη του ῷαση, η ἐξουσία εἶναι ἕνα αναπόῷευκτο κακό. Τὀ ζήτημα συνεπῶς δέν εἶναι ὕπαρξη μή Τῆς ἐξουσίας ἀλλά ,γγ

ἑπιλογη μιας εξουσίας πού θα ῦπηρετεἴ καλύτερα τόν επιλεγμένο στόχο. Τρεις εἶναι οί πηγές εξουσίας: τό χρημα χειρότερη), τό

_222..

νία

Τοο ποΤπ^ΤοΤλΤομ·οο° ομ·νηΤνι̃ο Τοο ”Χ.οήμ·οΤΤοο› πού

οονεοἕ ποπ οοΤοΤομ·ἑνοο οΤΤι̃ν

ίοοολονία»

ποπ οΤοΤοο

Τῶν Τάξεων· 7ΑνΤπνἑΤωο

ΤΙ

(ΦοΤοπομ·οο)› ἄν ποπ οξίοοο ἐ”νπλΤΙμ·οΤΤΤπΤὶ οπως ποπ

πΡΟΠΥΟύμ­Θνεἐι ποπ Τνι̃ἐ

πάλη

εἶναι

ἔχω

ΤΘϋλἀ'Χ_ΤσΤΟν Τά ἑλαΦΡυνΤΤκά Τἦς

«ΤοίΤνι̃

οἱ οοο

μή ὰθἔί­αἐ

σονοοναοιαἐ Των Ταξεων­

(Ο Ρῶοοο ΝοΤοἀνΤοΦ (1847”188Ξ)› μοΤοηΤνΙο Τοο οΤνοΤο”ΚοΤοο Μπακούνιν πού τοῦ εἶχε δ ιδαξει πώς «τό παθος της καταστροῷης εἶναι παδος δημιουργικό», ἔγραῷε τό 18θ8, στό ῷυλλαδ ιό του Επα­ ναστατικό Κατηχητικό, πού περιεἶχε συνταγές δρασεως για τρομο­ ποοΤΤοΤέο

ομάδος πού οά οολοἶί­οονοοοοίν Τι̃νέΤοο Τοο παΤοο·ΤΤΙμ·ένοο:

«ΜΤΧΡΤ οΤΤ”νμΤι̃ο οΤοοΤΙποΤο οημα ποος Τα εμπρος οΤΤΙν ΙοΤοοΤοΤ› ἑποΤοοΧοΤι̃ μόνον οποοο ἐοοΤπΤίοοΤΙ οΤο οΤίμ·οο›· 00 οπεοΤοΤΤο§ οομοο

κατα της κοινωνικης αδικιας ειναι απειρως προτιμοτερος απο την παθαδοχἠ Της μέ πρόζίϋασνη̨̃ Τήν ἄρνἢσγι Τῆς ὅίαἐ­ Ὁ ΝΞΤσάΥΤΞΦ ΤΟΟ Τέλουἐ Τοῦ Κ' αεῶνοἐ οπἦρξε ὁ ἔ'Υ×λείσΤΟ€ πλέον Ἀμ­εθνχανόἐ «Παμ­ όομόιστης» (υῃεϋοωϋετ), ο Θεόδωρος Καζύνσκ ι, πού τό αμερικα­

νικό κατεστημένο απεμόνωσε τελείως από τα μέσα μαζικης ενημε­ οιολίο Τοο μέ ΤίΤλο> ΜανίΰοέοΤο: Τό μέλλον τῆς ὅιομηχανικῆς κοινωνιας (ίἱλθίὶ), ὥς τό πλεον επικίν­

οοοοεως› οΤοΤΤ οοοῶς ἐοοοοογι̃οο Το

­ΖΖ?›­

!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΊὉΥ Κ()|ΝΟ|§ΟΥΛΕΥἹ”ΙΣΜΟΥ

δυνο κείμενο ­δηλαδη απη̨ ακρου είς ακρον σωστό­ πού ένεΦανίσ Θη

καπιταλιστικού συ­ | ι στηματος. Η αμερικανική παρηκμασμενη πολιτεια η οποια πλεον ­ ~ ασχολειται προέδρων της, προσεπα ιι ησε ανεπι ­ μέ τα εσώρουχα των τυχῶς να πείση τόν Καζύνσκι να δηλώση παραΦρων, μέ την πρόΦα­ ­ ι ι ί ση να αποΦύγη την μεγίστη των ποινων, αλλα στην πραγματικοτη­ | | ί τα για να αΦαιρέση από τό καταπληκτικο του κειμενο την ὅαρυτη­ τα τού κατηγορητηρίου του κατα τού έχδρου της ανὕρωπότητος πού παντοτε ύπηρξε ο Φιλελευύερος καπιτα ισμος. "Ενα παραδειγμα της ελληνικης παρουσίας στόν διεὕνη πνευμα­ ­ι ( Ἱ/ τικό στίὅο ­παρα την παρακμη πού χρόνια εχει υποστη ο ελληνι­ σμὁς από την δραση τού Κ. Κ.Κ., ‹‹κόμμα›› Κακριδη­Κριαρύο εἶναι η έπιστημονικη συμὅολη τού καδηγητού στό Πανεπιστημιο Σταν­ Φορντ ΚαλιΦορνίας, Ϊ. Μ. )Αποστολίδη, πού μετέΦρασε στα γαλλι­ κα τό αγγλικό κείμενο τού Παμὅομὅ ιστού καί τό παρουσίασε μέ ἔνα ὕαυμασιο προλογικό κείμενο 38 σελίδων, στό όποἶο έξηγεἶ την με­ γἀλη σημασία τού ΜανιΦέστου τού Καζύνσκι, χωρίς να πτοηὕη από τυχόν κατηγορίες ότι ύποστηρίζει τρομοκρατη, ένῷ είναι κοι­ νῶς γνωστό ότι ό πλέον επικίνδυνος τρομοκρατης στόν πλανητη εἴ­ ναι ό εκαστοτε πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειών. Ἡ έκδοση αύ­ τη έχει τίτλο, Πιτοϋοτιτϋοτ ­ Μεπἰίεετε: [/εινεηὶτ ασ `Ιο εοσἱέτέ Ιι1ὀιιεττἰεΙΙο ­Ττοὀιιἰι ετ ρτὀεειττέ: Ρετ ]. Μ. Αροετω̃ιὸεε, ρτοἰεε­ εειιτ ἑι Ιίυηὶνετεὶτὲι είε δτειπίοτεἰ, Ρειτὶε, .Ϊ­Ϊ. Ρειυνεττ ουκ Εάὶτἰοιτε ἀη̨ Κοὼθῖγ 1996) Μι­3 Ρθἔθεχαη̨̃ἀρχίζειμέ την Φραση: «Εἶναισπανιο ἔνας ΦιλόσοΦος να επιδίδεται σέ ἔίαιες πραξεις για να είσακουσὕηη διδασκαλία του». Σημειωτέον ότι τα μισα χρηματα από τό σύνολο ° ° ί ί ί Θ ησαν γιαί την πα­ ί πουί προσεΦερ τουτ ενος εκατομμυρίου δολλαριων στίς (Ηνωμένες Πολιτείες κατα τού

”δι9 ό ησαν από όμαδα ὅιομηχανων πού έδεώρησαν

κανουΝ αγωνιστου, έ

Φ

πώς έκινδύνευαν από την δραση του.

δ ιεὕνούς

κ

ι·

ι·

7

·›

ὲ¿

...

]

.

Φ

γ

ζ'

ραδοση πληροΦοριῶν πού δα ὅοηδούσαν στην σύλληψη τού 7Αμερι­ ._

224

._

γ

σ

»

Ξ

υ

αυτο που ονομαζεται πολιτικη ορθότητα (ροΙὶτἰ‹:ειΙ ‹:οττεοτηεεε)››. (Η ανοδος της όιαίας αναρχικης δρασεως στίς ΗΠΑ παρετηρη­

ἔ

7

ι ε ι ι ι ­ Φυσικα οι (σοσιαλδημοκρατες) «αριστεροι» δ ιανοουμενοι υπηρ­ ξαν οί π λ έον Φανατικοί αντίπα λ οι τουτ Καζύνσκι καί οι ίδιος διαπι­ στώνει πώς «στίς ΗΠΑ, πρό είκοσι περίπου ἐτῶν, όταν Ἀριστερα ηταν μια μειονότητα μέσα στα Πανεπιστημια, οί αριστεροί καύη­ γητές ησαν όλοι ύπέρ της έλευὕερίας τού λόγου. Σημερα όμως, στα Ν πανεπιστημια όπου έχουν γίνει πλειοΦηΦία, απέδειἔαν πώς ησαν ιν ι·› ι εδιηποτε ι Ν αδ _. ετοιμοι να απαγορεύσουν οια γνωμη εκτος της ι ικης των,

Φ

Ώ

δη μέ την παραλληλη ανοδο τού θρησκευτικού προτεσταντικού Φονταμενταλισμού, ως δύο δασικές έκΦρασεις διαμαρτυρίας κατα

της μονοκομματικης δικτατορίας τού καπιταλιστικού Φιλελευὕε­ ρισμού, έΦ7 όσον Ρεπουμπλικανοί καί Δημοκρατες είναι δύο όψεις τού ίδίου νομίσματος. Συχνα ό Θρησκευτικός Φονταμενταλισμός ί

χρησιμοποιεί τρομοκρατικές μεύόδους, τοποὕετώντας ὅόμὅες σέ κλινικές όπου πραγματοποιούνται έκτρώσεις. Ὁ αμερικανικός αναρ­ χισμός καί ό αμερικανικός Φονταμενταλισμός έχουν έντονα τα χα­ ρακτηριστικα της τρίτης ίδεολογίας Ἐἰχουμε αποδείςει πώς όΰύρησκευτικόςγ Φονταμενταλισμός εἶναι τυπικο δυτικο προιον, οπως αλλωστε και ολες οι πολιτικες ιδεολο­ γίες. Ἱδρυτης τού ίσλαμισμού, δηλαδη ίστορ ικα τού πρώτου Φοντα­ μενταλισμού, είναι ό δυτικοποιημένος αντιδυτικιστης Ἱρανός σιί­

της Ντζαμαλ αλ­ντίν αλ ίΑΦγκανι (ΙΒΒ8­ίδἱῃ), ό όποἴος κατώρ­ δωσε να χρησιμοποιηση τό όπλο τού Ϊσλαμ κατα τού δυτικού ίμπε­ ρια λ ισμου, ύ ακρι ὅύ ως έπει δ η

κοσμοπολιτικη του παιδεία καί οί Φι­ λίες του στην Δύση ­όπως η Φιλία του μέ τόν Γ αλλο ρασιοναλιστη ΰ

­

ΖΖ5

­­·

ι

έ

ι

ιι ι ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ 'ΙΉΛΟΣ ΊὉΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ ι

­ _ ι ­ Ἑρνέστο Ρεναν, πεδερου του Γιάννη Ψ υχάρη­ τον καδιστουσε κοι­ .. ι ­ ι ι ¬ νωνο ΤὉΩ δυΤΤκὉ€ οαἑψεωἐ­ Το 189? είσηλδε στην υπηρεσια του

ξ

ι ἶ

._

7

`

Ἰοθωμανου ΑυΤο%οαΤοοffι )ΑυΤΤνΤυλχοιυίΤ Βαν Ήα να ποοωαηοη _' Ϊ την πανισλαμιστικη πολιτικη του σουλτάνου. Μετα την ρωσικη

,. „ ... τικους, υπηρχε σημαντικη αὔξηση του ῷονταμεντοιλισμου. (Η ανο­ .. ~ δος στην ἐξουσία στην Ϊερουσαλημ στίς ἔθ Μαίου ἰθἕλυ του Βεν ια­ .. μίν Νετανυάχου ἔῷερε στό προσκηνιο τόν ἑὅραικό ῷονταμενταλι­ ~ Ο­ρ_ό7 παρά την ὰνρικτη αντίθεση του προέδρου Κλίντον, σέ αντιπα­

Θἶοὅολἠ οΤο 5ΑΦΥανΤοΤαν› Το 1979, οί αυ­αυκανυίἑἐ υ­υοΤυΤέ€ υπο· ~ ­_ Ϊ ρεσίεζ Τήν 6Ο”ἠ'ΘΞιΟΪ. ΤΟΟ σθἰὲννίῖ ΕΧΟΟ Πακισῖάν, ἐνεὕὰρρυναν Τθν

ράθεση με τόν ίσλαμικό σιιτικό ίρανόςριλο ῷονταμενταλισμό τῶν _· ἀνςη̨αρση̨ων του Χέῖζμπολλαχ) πού εἶναι ἐγκαφεσιΐημένοι στο γειτο­

σ

...

ι

ι·

_

..

ι

,

ι

ν

ῷονταμενταλισμό αῷγανικου τυπου, που μαζί μέ τόν σαουδαραὅικό,

χ

υπἦοξε αοχιχοι σ ου ι

ο νοιλυποοἐ ουυ­υοιχοἐ Του αυ­εουτανοτου Ευ­πεοΤαλΤτ αντα ωνιστου του ί οινικου σιιτικοῦ ο εινικου οντα εντα­ ~

~

_

_·

ττ

Ϊ

η̨̃

¿

5

Ἱ

ιι

ι

5

ίδ

_

|

Ϊ

Ί

κανουμε να υἠ ξεχασουν

~

Ϊ

Ϊ

_'

Ϊ

λαοί

ιο Του1Θ87ι δ

Θ

.„„

κΟμ.μ.Οι1νίσΤιΧΟΟ σ"ῦρα”ῦΟΤΕέδΟΟ

ι

ονια π οΤ~Ω οιοιλυοεωἐ Του ι Ϊ Καί ὰχθύγθυῖας 'ιῖθυς Τθυρκθυς συνατ _.

­σ

ι

Ϊ

..

ι

·›

›

ι

ι

ι

­.

_

ῷάνιση του δημιουργει ακραιο εσωτερικό διχασμό,

ι

7Ἡδ συ ὅουλευω στου «π οοδευτικοό ς ›› διανοου ένους ας νά ετοι­ μἀσοου Το παρισινό τους διαμέρ ισμα γιά μαχοοχρονη παραμονη, διότι

ι

χ

ι ι°

'

Ϊ

ι

σχετικη μελέτη στα γαλλικα το 1994 καί στα αννλοτα Το Ιθθοι με (Ϊοηεοτν· τιτλο ί , Τὺο ΟΜ ΟεΙοΠ‹:Ϊειτ1ετε ειπἰ τοε Κιεο ο1”}ἶεΙ181οιιε Μ

~

κάτι που προμη­ _. .­ νυττοιι και στην 'Ελλαδα μὲ την ὲνδυνοιμωση του χριστοδουλισμου. ...ι

~

καποιοι στ ινμη κινδυνσυουν να εοοεοουν στην ιδιοι δυσάρεστη δοση ..

..

με τους οπαδους του Σοιχη μετά την ἰροινικη ἐποινοιστοιση του 1979.

Στό Ἱσραηλ που εὡρτασε τό 1998 τά ὕθ χρόνια της ίδρυσεώς _ του, η αντιπαράθεση μεταξύ κοσμικων καί ῷονταμενταλιστων θεω­ ι αι σοαώτε 6 ε”τ ακό καίαπότίνίσαε λ οαα η̨̃ικ ί διευ ξ . Τ ό ι

`

ιι

1

α

Δ

~

Ϊ

ι

ι

_

ανατροπη του ῷιλελευθέρου καπ ιταλ ιστικου κατεστημένου, η ἐμ­

'

δέλοουε μου να ανησυχυυν για την ἄνσδσ του ίσλαιιισμ­συ στην χωρα τουσ, απο του ἔηματσε επσσηιιανα αντιστοιχο Φαινσιιενσ και στην Ελλάδα μέ την ανοδο του όρδοδοξισμου. Διά τουτο καί συνέγραψα

ὅο ηίδεια

ι

Ϊ

δυο

._

_­

,__

Ευσισαόιιενσσ σὲ ἕνα διεονέε συνέδριο στο Σαντινι της Γαλλιασ, Τον ΣΞπΤέ

Ἰσ Ρ α γιίλ καί τ ίν Ν.

'Ν'

'_

··¬

~,

ὕηδη από δυτικοποιημένα πρόσωπα καί μάλιστα της αμερικανικης δ ιασπορας, Τ | Ϊ Ν ετανιαχου, ' ί σαν τον με' κεντρο την εα Ύ”ορκη. _ _ Ἑπειδηηἐπικράτηση του ῷονταμενταλισμου ίσοδυναμειμέὅιαία

„

ΤὉν Φουτῆ Του ΒΤεΤναυ­ κου ΤὉΩ ΒὉουΤου»­ Ϊ

ανοδο του αντια μ· εΡ ικανισ ου στό

ιο

'_

Ἀμερικανοί εἶναι οίμεγαλυτεροιτρομοκρατες %οα%λέΦΤ€€­ Θα Τουἐ Ϊ

τ ίν _

κων ποεσὅειιυν στην Κένυα καί Τήν Τανζανιαι Τοολωοε πως «οι Ϊ

~

Λευκου Οίκου μεσῳ του σεξουαλικου σκανδάλου Μόνικας Λιουίν­ σκι. Στό Ἰσραηλ επίσης, ό Θρησκευτικός ῷονταμενταλισμός προω­

ι

Ϊ

Ϊ

σ α

~

_..

του ἔὅραικου στοιχείου στην παράλυση της διεὕνους δράσεως του

Δ

ΰ

_'

νικό Λίὅανο. (Όπως καί στό αΑῷγανιστάν, ἔτσι καί στό ἶσραηλ, η επί μακρῶν αμερικανικη υποστηριξη σε ακραίες έὅρα­ιακές Θέσεις, ἔγ ινε πού ε αν κ στ σ ε Ο ένω ,Μετά ΤΤΩ η Οὐασι κτῶνος έ ὰπωέλε­ 9

Ε

Τ'

9 ανΤα πο ιαλιοΤι× Ω οΤα€› Του Τυπου Του | Ϊ αλ 5ΑΦΥ%ανι­ Τελικα ου­ωἐ οαῷνοινοτοε ΦονΤαυΘνΤαλΤουο€ Θξοουτ _' Ϊ νε απο Τα 'χέιῃα ΤὉΩ ΟΙΑ καί ἔΥΤνε υ­πουυοοαννκι οΤοοΦου­ονοἐ καΤα _ Ϊ Ϊ Ϊ Των ΗΠΑ­ )ΕΤο“Τ› ο Σαουδαοαὅαἐ ἐΤΤΤ°χ_€ΤοὉυαΤια€ Οοαυα ΜπΤν Ἱ ~ Ϊ )Ϊ Ϊ ΛανΤενι αλλο" ουνΘοΥαΤὉ© ΤὉΩ ΟΙΑι που Τον Αυνουο Το 1998 εκατ τηγορηὉ η γιαί την ιπ λίὅ η ομ Θ ιστικηΗεπιὉ εση κατάτῶναεικανι­ ιι­ Θ

λαο ουι ἐΤΤαναοΤαΤυτ

__

,__

Τ

___

ίε

αΐἰ­ΤΙΠ ΪΠ Οἴοοοοο ανἡν οποία ἐπεοἠυ­ανα πώς 830 υονον οΤου€ αυτ

27 τοῖς εκατό τῶν νέων Ἱσραηλινῶν ἐπικρότησαν την δολοῷονία του

κλυυε τους παλαιοημερσλονιτικσυσ αλλά καί στους νεσημερσλσνι­

πρωυυπουρνοο

­

226

­

Ἡ

Γιτζοικ Ροιμπιν στις

4

_ 227 υ

Νοσμορἐου 4005, απο νεοιρο

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤ1ΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ἑιὅραἶο ερονταμενταλιστη

Για τούς ῷονταμενταλιστές το Ἱσραηλ

εἶναί κράτος ορησκευομένων Ἑεἔἶραίων (ἔστω καί τυπ ικά) , ιουμίἔει ι οι μη τούς δικούς μας παραδοσιακούς κύκλους, για τούς όποιους ι ί ι ± ι Ο ι ι τ ορδοδοξοι δεν ειναι Ρωμηοι. Ενας καύλολικος στην Ελλαδα ειναι απλως Ελλην πολίτης οπως καί δμουσουλμανος η χριστιανός Άρα­ τ ~ Ἰσ αι .< ν Έ~ Τετὰ Τ καί Τ·ης ας ειναι πο ιτης του ρ η ηστ εια ι ης ρ ης δέ

<

×

μονοι

εἰλ­αμε οίπανορεοοεί ος οἦοεν νέα ορηοχεία

(ἐνῷ εἶναι πιο παλαιά άπο τον χρίοτίανίορολί ὰνοί νὰ οορ·ρ·αλ.ν1οοο_ Ϊ Ἱ Ϊ | 9 ρ ε μἶ αο του ο κατα το ο κοινου εΧ Θ ρ ου του σουννιτικου ισλα μ ισ ρ° ου

ι

9

·

=

μέ Τήν οίννοίοί

οοο

1

~

Ϊ

Ϊ

9

_

Ϊ

απειλει τα συνορη̨α̃ τ 9!ς Ἰνδίας όπως καί τ”ς !η~ (Ελλαδος. Ἀντη̨̃ αυτου χωρις ποσως να εννοηση την σημασια που είχε η ινδου­ιστικη εκλογικη νικη για την χωρα μας, το σοὅαροῷανες Βημα, ηρκεσιοη που

Ϊ

×

Παρασκευης ἔπιὅαλλεται για καδε (Ελληνα πού ιοεωρεἶ τόν ἑαυτό ιορθόδοἔογ ιΑλλἀ ὅπως καί γιά Τήν ἀργγα του̃ Σαὅθἀτου πού

οριο 29 Μαροιοο 1οο8> να αναοηοοοίεοοη καποιο αννλορωνο αρορο με τιτλο: «Το ςρασμα ενος Ινδου Χίτλερ: Το κομμα Μπαρατιγια

πολλοί Έἱὅραἴοι αμελοῦν να ακολουύλησουν, τό ίδιο συμὅαίνει με τούς κοσμικούς Ρωμηούς πού δέν νηστεύουν. Παντως αμῷιὅαλλω ὅ ελληνικός ῷονταμενταλισμός να ῷύλαση τόν ἑὅραικό2 τόν Δεκέμὅριο

Τζανἀτοί ποο κέροίοε ος ἐκλονες

1

1998, ὀραὅὅτνος =ΟὅἀνΉα Γωσέῷ ἑδἠλωσε πώς «ὅσοι παραὅγάζουν Τἠν ἀργία Τοῦ Σαὅὅἀτου θά ὕαναΤὡνωνΈαι»· ιγΗδη Οί λεγόμενες

«περιπολεἶες ταπεινοῷροσύνης» σταματούν γυναικες στούς δρομους τῆς Ἱερουσαλἠμ ἐὰν αἶηἐς κωκλοῷοροῦν ἄσεμνα μέ «γυμνά πόδια

καί μπράτσα». Στίς 28 Φεὅρουαργου 1998 ­ὅπως καί στό Ἱσραἠλ

·

7

\

δύο χρόνια ἐνω_

ρίτεΡα­ οί εκλ0Υές στήν Ἱνδία ἔῷεθαν στήν ἐξουσία τό ίνδου­ιστικό Φοῃαμεῃαλ ιστικὀ, Τό ὁνομαζόμενο Μ π αρατγγγα Τζανἀτα κόμμα

(Β­ΙΡ) του̃ Λἀλ Κργσνα ιΑνΤὅἀνι καί ἀνέδειξαν πρωθυπουργό

Αν κο" οῖην Δοοη ο πλεον ενοονος Φονοαμενοαλίομος ο οποίος καί δύναται να ανέλδη στην ἐξουσία, είναι ο αμερικανικός προτε­ σταντικός ιρονταμενταλισμός, ύπαρχειςρονταμενταλισμός καί στούς κοίοολίκοος της Δοοοίης Εορωπηο και οονχεκρίμενα οτην Γαλ” λία, υποστηριζομενος απο καύλολικούς «παλαιοημερολογιτες» (σεπ­ Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ι1οΙὶα̨ιιοε ἰιιτὀἕτἰετοε), επονομαζομενους Λεῷεμπριστες (1κ­:ίεΒντιε­ τοε), ύπό την ηγεσία του αποδανόντος ἐπισκόπου Μἔτ Εοίεοντο. 9

τν·

Ρ·

καί τοῦ ακροδεξιου πολιτικου κοσμου πού καυτηριασαν τίς Θέσεις της Ρώμης «η οποία πασχει από πνευματικό ἔιντς» καί τοῦ Παπα, έπειδη κατ) αύτούς «ύπερασπίζεται τα δ ικαιὡματα του ανὕρὡπου, τόν διαχωρισμό κρατους καί ἐκκλησίας καί τόν διαλογο μεταξύ τῶν

„

9

..

Ἰνδό πρωτουπουργό η Ἰνδία πρέπει να εἶναι ίνδουι­στικη καί ὅἀλη τήν Ξνδουϊχότητἀ Στίς 5 Ἀπριλγου ΙΘΘ8, ὁ πρωθυπΟυρ_ να προ­

θρησκειων».

1

Το 1991, στην Κωνσταντινούπολη,

Δελχί τό τεραστιο «Πολ ιτιστι­

κό Βεδ ικό Κέντρο» τῶν Χαρε Κρίσνα ως ἐπιερανῶν αντιπροσώπων ἀνὰ Τόν κόσμο Τῆς >Ιν·δΟυ·γ·σΉκῇς Θρησκείας πού ἐμ­εἰς "ήν Ἑχχἀ_

ο

καλοκαγαδος αλλα μετριων

δίαοη̃ασεων Οίκουμενίχοἔ Παῳίαρχνὶς Δημηῖρίος εκοίμνὶονι̃ καί νὶ 4

3

οέο 19 Τοο παρελωρἠοη οέπολ1Ήκο1*οοω̃\ο= τον οραοοἠρίο Βαροολο_ μαἴο. Τό 1998, στην ἹΑι9ηνα δ ὲξουιοενωμένος από την αρρὡστ ια καί

1

­228­·

ο

Τοος στο Παρίσι) οτίο 21 Ἱοονίοο Ιοοοι ἐνώπιον 1500 Ϊ Ἱ Ϊ _ ~ ακροατων, παρηλασαν επ ιςρανεις προσωπικότητες του καδολικισμου

Ήχὰ Ἰουδατος γιά τούς Φονῖαμενταλιστές ἔῖσγ καί γιὰ Τόν

γός Βα­ιπαγί ἔνεκαινίασε στό Νέο

Φονοναζίορῃκἦο

Στο οονέορίο 9

Έόν

"Οπως ἔνας ὑποψνι̃ῷίο του̃ κὁμ­μ­ΟΨὉΘΩ §Ατάλ Μπιχαρι Βαϊπαγί· Ρωμηός εἶναι ὑποχρεωτικά ιορΰόδοξοςγ ἕνα; Ἰσραηλωός ὑπΟχρεω_

Ξἰνοω παροορλοίοί

ορν|ανωοηἦ»°

­ΖΖ9­

ι

ι

ί

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΊἩΛΟΣ ΤΟΥ Β()|ΝΟΝί)ΥΛ|ὶγ'|`ΙΣΜΟΥ ι

ι

ι

τελματωμένος στην άπραξία ἀρχιεπίσκοπος Σεραῷείμ ἑκοιμηδη καί ΐ

η δεσις του παρεχωρηδη σε ιερωμενο με πολιτικο μυαλο, τον δρα­ Ό

Χ

Χ ΡΚΪΤΟΧδ λ Ο.

Χ

ῖ

Χ

Χ

ΚΤΤὉΡΕΟ

ΤΧ

ΟΚ)

Ο

Χ

Χ

Χδ

παίχνί

ῦξ

··~

Της

Ε

Χ

Χ

Χ

~

Χ

Χ

Χ

Χ

_

Χ

Χ

_·

(

_

­×

Χ

Ἰ

(

ΰ

Χ

'Ο

_)

­Χ

(Ενώσεως.

(_

Χ

ἸΧ

Χ

Ε

Χ

ΰΧ

Τ

δ

Βαρθολομαίος, ουτε

Χριστόδουλος μοιάζουν μέ

ὁ

Ι

Μελέτιο Μεταξάκη 0871­Τ99ἶ›), δηλαδη δέν έξυπηρετουν την πολιτικη ηγεσία. Εἶναι δέ πρός τιμην του Χριστοδούλου ὅτι κατά την τελετη ένὕρονίσεώς του στίς άρχές Μαίου 1998, δέν παρευρέ­ τόν

δησαν ουτε

ό

οι

Β'

ητο ισως

ε

ο

1

πρωὕυπουργός ουτε ὁ πρόεδρος της Δημοκρατίας του

κρατιδίου. η̨̃Ετσι τυχόν έξ άρχης υποψίες ὅτι ε

­

δ νέος

ι

ι

αρχιεπίσκοπος ι

'Χ

­

­_

ι

υποψηῷιος του καταδ ικασδεντος στην συνειδηση του λαου Χ

Χ

Χ

Ἱ

Ἱ

εξηνεμισθησαν και η αμεσως μετα εντονη αντιδικια Χριστόδουλου­ Χ

Χ

Κ”

Χ

Χ

ἹΧ

Χ

Χ

Χ

5

Χ

Χ

Ἱ

1

Χ

Χ

')

ρίου».

1

ναι στην Ευρωπη του Χριστόδουλου», επαγωσε κυριολεκτικα τους Χ

Χ

­

230

Ι

Χ

_)

Χ

Χ

ως

Στίς άρχές του μηνα ως προσωπικός

ό

Χ

άρχηγου 9

Χ

Δημητρης Κιτσίκης ὅρέ­

προσκεκλημένος του

Ἰοζάλ μέ

ι

­

Χ

ι ι

ἹΑντίι9ετα

Μ ιλλιγιέτ μας πληροῷόρησε ὅτι ὁ Κιτσίκης τά­

χυηκε σῷόδρα εναντίον της οίκουμενικοποίησης του Πατριαρχείου μέ καΰεστὡς Βατικανου. Πρόσδεσε ότι ποτέ δέν είχε υπόψη του τέτοια

Χ

ενθουσιώδεις οπαδούς του της ἹΑνατολικης παρατάξεως. (Όμως ό

Δ

τιμές άρχηγου ξένου κράτους. Ἡ Τζουμχουριγιέτ κατηγορεἴτόν Κι­ τσίκη ότι υποστηρίζει την δημιουργία της «Δημοκρατίας του Φανα­

του άγωνιστου τῶν λαικων δραμάτων.

7

Χ

Χ

Χ

Χ

θηκε στην Τουρκία,

Χ

Χ

_)

καὕώς καί η υποδοχη πού του έπιῷυλάχδηκε,

σεων στην Τουρκία.

_·

Χ

ΰ

Χ

Χ

Χ

ί

Χ

Χ

_·

Χ

Οικουμενικός Πατριαρχης Κωνσταντινουπόλεως Δημητριος, στις

ζ

Ἰ

9

Ὁ

Χ

πληροῷορίες εἶχαν ως έξης: «επίσημη έπίσκεψη πού πραγματοποιεἶδ

υπουργου Δικαιοσύνης Ευαγγέλου Γιαννοπούλου ως καί του διαδό­

Χ

τσ

Χ

χου του, Μιχάλη Σταδοπούλου, έδωσε στόν άρχιεπίσκοπο την θέση

Χ

_)

Χ

κρατους, απο τις αμερικάνικες αρχες, προκάλεσαν δυελλα αντιδρα­

Ι

Χ

Παρά ταυτα, η δμιλία του στην τελετη ένδρονίσεώς του πού έτιτ­ λοςρόρησε τό Βῆμα της ίοης Μαίου 1998 προκλητικά, «Τό μεγάλο

Χ

Χ

ἹΧ

°®

Χ

ΗΠΑ,

άπαισίου πολιτικου κατεστημένου του κράτους του Κολωνακίου, Ἰ

.Τ

°ι

ι

Χ

(Όμως ουτε

ν­

·›

Χ

Χ

·¬

Χ

5

·›

Χ

Χ

τιδιου των Αδηνων, του οποιου η μονη εγνοια παρέμενε η εισοδος στό κοινό εύρωπα­ικό νόμισμα καί δ μονόδρομος της Εύρωπαικης Χ

ο

Χ

Χ

ειχε αρχισει και στις δυο πρωτευουσες του ελληνισμου. ο Οικουμε­ νικός κατά του Πάπα καί του πατριάρχη Μόσχας, καί δ Πάσης (Ελλάδος στίς Βρυξέλλες κατά της καθολικοπροτεσταντικης δυ­ τικης εύρωπαικης ηγεμονίας. Παιχνίδι έξουσίας καίμεταξύ τῶν δύο ίεραρχῶν, της Κωνσταντινουπόλεως καί τῶν ίΑι9ηνῶν, άλλά συνά­ μα στρεῷόμενοι καί κατά του στενόμυαλου πρωδυπουργου του κρα­ Ἰ

ί

ς

αλ Αιργκανι, ακριόως επειδη είναι ῷονταμε­ ( νταλιστης, υποχρεωτ ικα ειναι ακρως δυτικοποιημενος αντιδυτικι­ Χὕ ΤΧ ~ Ἱ Ἱ ,Τ σῖης. Ο νθημα ιθυ Ξυρωπαίσμιθυ "ΕΟΟ ΘΕἹΧΟΗ αν”ΰ! εἴο με ΟΕΠΤΟ ΤΟΟ Ἰ _ πρωδυπουργου Σημιτη που επιδιώκει ουσιαστικα την αῷομοιωση της Ελλάδος στην Ευρώπη Ελλάς άνηκει στην Δύση). Ὁ Χριστό­ δουλος έπιξητεἴμιά έλληνικη Ευρώπη Δύση ανηκει στην Ἑλ­ λάδα). Εἶχε δέ αμέσως προαναγγείλει την ίδρυση γραῷείου της Ἐκκλησίας της Ἑλλάδος στίς Βρυξέλλες, ως μάτι της στην Ευ­ ρώπη καί ως άντίὅαρο στην έλληνορθόδοξη μητρόπολη Βελγίου πού ( Ἱ _ °" υπαγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχειο, στον αγωνα του για τα πρωτεἴα έναντι του Βαρδολομαίου. Φανάριη )Αι9ηνα; Ὁ ελληνικός καί τουρκικός τύπος εἶχαν προὅά­ λει τό ἰ990 μιά περίεργη πρόταση: τό Φανάρι νά μετατραπη σέ άνε­ ξάρτητο κράτος του τύπου του Βατικανου μέ πρόεδρο Δημοκρατίας του Φαναρίου τόν Δημητρη Κιτσίκη! Πίσω άπό αυτην την άπίδανη πρόταση ηταν ὁ τότε πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Ὁζάλ, υπο­ στηριζόμενος από την αμερικανικη πολιτικη, έν αγνοία μου. Οί Χ

γγ

Ουσίας ΧΟ!! Των πρωῖειων

Ξ

τι

Χριστόδουλος, οπως

ί

­

Ζει

­

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

(Ελληνες αποστρέῷονταν πάντα τό Βατ ικα­ νό. (Ο νέος ῷίλος του ΰοζάλ, όπως τόν χαρακτηρίζει έςρημερίδα, διευκρίνησε ότι όχι μόνο ποτέ δέν έκαμε τέτοιες δηλώσεις, αλλά ουτε

μπλικανικου κόμματος, είναι γνωστός γ ια τήν Φιλία του μέ τούς Τούρ­ κους καί δέν ἔχει δεχυή ότι υπήρξε ποτέ σῷαγή υΑρμενίων. Γνωστός καί ῷιλικός πρός τούς Τούρκους ή πρότασή του αυτή τους προεκάλε­ σε μεγάλη έκπληξή».

ίδέα. Ἄελλωστε, είπε, οί

καν πέρασε από τό μυαλό του νά προτείνη τήν Βατικανοποίηση του

Πατριαρχείου». ( Ἐπόιαιρή, Κύπρος,

Λίγο προτου κοιμηυή τό Τθθδ,

ό

Η Ἰουλίου Τθθθ).

Ὁ ῷονταμενταλισμός παρυ όλο πού έπισήμως τοποθετείται κατά του έυνικισμου, έπιξητεἴ τήν πολιτική ἐξουσία μέσῳ τής έξάρσεως

μοναχός Παίίσιος μου εἶχε κάνει

μιά προςρητεία, στό υἈγιον Ἰθρος: «Οί ἹΑμερικανοί δα μας δώσουν τήν Πόλη χωρίς πόλεμο». Γεγονός εἶναι ότι ή αμερικανική πολιτική, μετά τό Τθἔὥ, έδειξε ένδιαῷέρον γιά τό Φανάρι, τό ὁποῖο συστηματικά υπεστήριξε μέ τήν πατριαρχία του υΑι9ηναγόρα.

του έδνικισμου καί ακριόῶς συαυτό έπιδίδεται

Ἡ έόδομαδιαία έδνι­

Ύ

κιστική έῷημερίδα Στόχος ­πρό του θανάτου του δ ιευὕυντου της Γεωρ­

Χριστόδουλος. (Η

αναζήτηση τής πολιτικής καί όχι κομματικής εξουσίας γύρω από τό πρόσωπό του έξηγεἴ καί τήν αρνητική του στάση έναντι των πα­ λαιοημερολογιτῶν. "Οπως εἶχα έπισημάνει παλαιότερα, «Βενιζέ­

μεἴο τής αλλαγής του όρυοδόἔου ήμερολογίου τό Τ923, απόῷαση όποία έγινε έκτοτε τό σύμὅολο τής δρησκευτικής μας παρακμής. Μόνη έλπίς έπανορυώσεως δέν εἶναι ὅεὅαίως απόσχιση παλαιοη­

σταθερά τόν Βαρθολομαίο καί τόν Χριστόδουλο, ἔγραῷε στίς 17 Δε­ ΤΘΘ7:

ό

λος καί Μεταξάκης υπήρξαν συνυπεύιθυνοι γιά τήν έντονη πολιτι­ κοποίήση καί δυτικοποίηση τής υ̃ορυοδοξίας πού ἔῷδασε στό ση­

γίου Καψάλη καί του κλεισίματος τής έῷημερίδος­ πού υπεστήριζε κεμὅρίου

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

«Παραπλήσιο πρός έκεἴνο του Βατικανου δα εἶναι τό

ανεξάρτητο κράτος μας πού έδραιώνεται σιγά­σιγά στήν Κωνσταντι­ νούπολη, μέ κέντρο τό Πατριαρχείο μας». (Η καυημερινή τουρκική

Τ

Τυρκιγιέ τής 30 Μαίου 1997, έγραῷε μέ τίτλο, ‹‹Βυξαντι­ νό είσιτήριο γιά τήν Ευρωπαική Ἑνωση››: «Σύγχυση στούς Τούρκους τής Ἀμερικής προεκάλεσεή περίεργη πρόταση του Ἀμερικανου υπουρ­ γου )Αμύνης (ννἰΙΙἰειτι Οορειτ) στήν Νενν ΪοτΙ‹ Τἰιτιεε: Ἡ Τουρκία, έκτός από τήν όελτίωση τής οίκονομίας της, χρειάζεται αλλαγή του προςρίλ της γιά να ένταχυή στήν Ευρωπαική Ἑνωση. Ἡ Κωνσταντ ι­ έῷημερίδα

μερολογιτῶν από τό πληγωμένο σῶμα τής Ὁρδοδοξίας, αλλά ή έπα­ ναῷορά κάποιαν ήμέρα του πατρίου ήμερολογίου μέ απόῷαση τής

Ἱερᾶς Συνόδου τής Ἱἔκκλησίας τής Ἱἰλλάδος». Αυτήν ακριόῶς τήν έπαναερορά περιμένουμε από τόν λαοπρόὅλητο αρχ ιεπίσκοπό μας

καί όχι έῷαρμογή στούς παλαιοημερολογίτες τής παπικής τακτι­ κής τής Ουνίας. Δηλαδή: συνεχίσατε μέ τό παλαιό αλλά υπακού­

νούπολη, πρωτεύουσα του Βυζαντίου, κατελήῷδη τό 1463. (Όμως τό

σατε είς τούς έπισκόπους του νέου. Ἑάν ἐμείς οἶ νεοημερολογίτες, μέ θάρρος, αναγνωρίσουμε τό λάδος για τό όποιο ευυύνεται ό Μετα­

όνομά της δέν κατηργήθη. Προσέυεσαν καί τό Ἰσταμπούλ καί έχρη­

ξάκης, καί

ἹΒκκλησία τής (Ελλαδος έπιστρέψουμε σύσσωμοι στό πατριο ήμερολόγιο, τότε σίγουρα ουδείς θα δυνηυή να σταματή­

σιμοποίησαν καί τά δύο. (Ο Κεμάλ κατήργησε τό πρῶτο. η̨Άν τώρα πού έπλησίασε τόσο τήν Ευρώπη

Τουρκία μετωνόμαζε πάλι τήν

Πόλη Κωνσταντινούπολη, μια τέτοια πράξη δα απεδεικνύετο ῶῷέλ ι­ μη για αυτήν. Ὁ υπουργός Ουίλλιαμ Κόεν, γερουσιαστής του Ρεπου­

ως

ση τόν δρίαμόο του Χριστοδούλου.

ἹΑντ3 αυτου,

δ ιαὅάζουμε πρός

τό παρόν, τίς παρακάτω αἰχμές

αυηναικου έντυπου που κατά τά αλλα υποστηρίζει τόν Χριστόδου­

γῖ .

­

ΖΒΖ

­

­

233

­

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΧΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ ι

λο, καί πού ηχούν

πίκρές αληθείες: ‹‹”Ας Φροντίσουν όλα τα

ως

ι

ί

τόν χωρισμό Ἑικκλησίας­Πολιτείας. Αύτές οί τρεἶς Φάσεις της

ι

δυτικης ανίσορροπίας καταληγούν ηδη στό πληρες ναυάγιο της δυ­ Ἰ Ἱ Καί ΟΣΠΤΟ ΤΟ ΞΧΤ ω (Ζ Τ Ὁ~ δΟΤίΧ ~ ζ ανίχανθῖ ΤΟ ἔ Ἰ π οσεπαθ σε Υι̃ σ Υι̃μ· ίτικ πατουσα των Φ Ρ α Ύ κων να το επ ιὅαλ στο Ί αθηναικο κρατιδίο με την λογικη οτι εΦ οσον το ξενο αΦεντικο μας είναι μονόΦθαλμο πρέπει κι εμείς να ὅγαλουμε τό ἕνα από τα δύο

μεγαλα προὅληματα της Ἐκκλησίας καί μετά Φτάνουν στό παλαιό Ε

Και Χ

Χ

Ξ ΟΧΧΟ

ΕΟ.

ἹΧ

ας

λαος ­ και οταν

Ϊ

Ό

Χ

α ου ε πιστο

?Χ

Χ

Χ

_ ΤΟΟΤΟ: Ενα

ἰζθυν

νω

Χ

Ψ

Χ

Χ

Εσυ ΞΧΟΕΤΟ

Ἱ

Η

­Χ

Τἰῖίσῖθς Χ

ΕΟ

λαος εννοου ε πιστος λαος­ δεν

Χ

Χ

ἹΧ

Χ

Ό

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

ΓΧ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

··¬·

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Ό

Χ

_·

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

;

·

_)

­Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

'Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Η·

Χ

')

Χ

Χ

·

ί

'

(Χ

ΰ

Χ

Χ

­234­·

Χ

Χ

Χ

'

Χ

Χ

Χ

(Χ

Ὁ

(Χ

Ό

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

πρό

καί μετά

ἕ

Χ

Χ

Ἱ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

κοινη πηγη μέ την οποία έσχηματιζαν ἕνα τρίγωνο, πού ῶνομασθη αργότερα συναλληλία. (Ο Σωκρατης προείδοποιουσε ­στην Πολι­ τεια του Πλάτωνος­ ότι «ἕως ότου οί ΦιλόσοΦοί (τό πνευμα) γίνουν ~

~

Ἱ

~ ὅασιλεις (το σωμα), η αυτοι που σημερα ονομαζονται ὅασιλεις και ηγεμόνες έπιδοθοῦν στην ΦιλοσοΦία πραγματικα καί σωστα, καί αύτα τά δύο πραγματα ­η πολιτικη ίσχύς καί η ΦίλοσοΦικη σκέψη­ σμί­ ξουν καί τα μυαλά τῶν κοίνῶν ανθρώπων, πού πρός τό παρόν επιδιώ­ κουν μοναχα το ενα η το αλλο, παραμερισθουν ὅίαιως, ουτε τα κρα­ τη ουτε ο ανθρωπος δεν προκειται να ησυχασουν απο τα προἔλ ημα­ τα τους». Χ

Χ

Χ

"Χ

Χ

Χ

Χ­·

Χ

ματος. Αύτα τά δύο ίσομεγέθη σκέλη προηρχοντο από μία ανώτερη

ἹΧ

Χ”

Με την

Χ

Χ

('

ο

Φ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Σωκρατης ύπεστηριζε πως το ιδανικο συστημα δ ιακύὅερνη­ ι̃' σεως ητο η σύγκλιση ΦίλοσοΦου και ὅασιλεως, πνευματος και σω­

Χ

Χ

Χ

Χ

ἸΧ

μάτια μας για νά του ταιρίασουμε. ἹΑντιθέτως τό ελληνικό διαλεκτικό μοντέλο, καί Χ

­

Χ

Χ

Χ

Χ·

'›

νία

ΰΧ

Χ

Χ

Χ

Χριστόν, ύπηρξε παντοτε η συναλληλία. Στην προχριστιανικη κοινω­

Χ

ΓΧ

Ο

Χ

Χ

Η

=

ειναι και τοσο ευκολη υποθεσις. Τωρα, οσο για τις ποικίλες τασείς πού ύπαρχουν στό χωρο του Παλαιού (Ημερολογίου, Φυσικό είναι μετά από τόσες περιπέτειες καί τόσο αγριο κυνηγι... Μηπως καί οί του Νέου (Ημερολογίου είναι ενωμένοι καί αγαπημένοι; τούς απολαύσαμε στίς πρόσΦατες εκλογές γιά την αναδειξι του ἸΑρχιε­ Ἰ Ἱ πισκοπου. Καταλαὅαινουμε τον ποθο και την αγωνια του νεου αρ­ χίεπισκόπού να κλείση τό θέμα για να Φάνη «νικητης», μια κα διδακ τ ο ρ ικόη του μ ελίετη στ όΠ α νε πισ τίημ ί ο ητ 3' αν γ ια τό Παλα ιο ”Ημερολόγιο, αλλά καί Φέρεται ως μεγάλος πολέμιος καί δέν τό κρύὅει. ἹΑλλά, μια καί γνωρίζουμε πρόσωπα καί καταστάσεις, του λέμε ότι ξεκινα μέ λάθος όνειρα καί λαθος τακτικη. Καί κινδυ­ ~ νευει, μπροστα στην πολεμικη του να γίνη η Ενωσις ολων των τα­ σεων, οπότε τό πρόὅλημα θα εἶναι απλησίαστο” (Νέοι Ανθρωποι, 17 Ἰούλίου 1998, σ. μι). (Η ἐξέλιξη τῶν δυτικων ἐκκλησίῶν, λόγῳ ελλείψεως διαλεκτι­ ~ | Ἱ Ἱ κης σκεψεως που τις καθιστά ανικανες να επιτύχουν την σύνθεση ~ Ἱ Ἱ των αντιθέτων, επερασε διαδοχικά απο την ακραια θεση του παπο­ καισαρισμού (ούλτραμοντανίσμός) μέ την έπιόολη της εξουσίας του Ἰ _ Ἱ ~ παπα επι της πολιτείας, στην αντίθετη ακραια θεση του καισαρο­ ~ παπισμου (αγγλίκανίσμος, γαλλικανίσμος, πετρισμος στην Ρωσία, όθωνίσμός στην Ἑλλάδα), όπου ό αρχων της πολιτείας εἶναι σύνα­ μα καί αρχηγός της Ἐκκλησίας. Τελικα τό αντιδιαλεκτικό έκκρε­ Ἱ Ἱ ~ ΰ­ μες, ανίκανο να ευρη ισορροπια, σύνθλιὅεται στις αρχες του Κ αιω­ νος, μέ την απόσχιση της Ἐκκλησίας από τό Κράτος, δηλαδη μέ Χ

"ΠΚ ς Χθίνωνία ς .

ι

ἸΧ

ΠΧ

ἸΧ

Χ

Χ

ΰ

Χ

Χ

ΰ

Χ

Χ

Χ

ἹΧ

··~

Χ

Γ

Χ

~

_

επ ιόολη του

7Χ

Χ

9

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

_'

χριστιανισμού, το τρίγωνο της συναλληλιας Ἰ παρεμεινε, με δυο αντιστοιχα ισομεγεθη σκελη, την ιερωσυνη (πνευ­ μα) καί την ὅασίλεία (σῶμα), συνδεδεμένα μέ την κοινη πηγη του Χ

Τ

3Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

­Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Κ'

Χ

­×

Χ

Θεοῦ. σίοταν στόν Δ' αίῶνα έπραγματοποιηθη τό θαύμα (διότι τότε Ἱ

οι χριστιανοι ησαν ακομη μειοψηΦια) και Κ'

Χ

Β.

Χ

Χ

έδέχθη ­ασχέτως για ποίους λόγους­ να

­Ζ35­

Χ

Ώ

ο

~

Μεγας Κωνσταντίνος Χ

δ ιακονηση έν

Χριστῷ τόν

ν

το ΒΥΖΑΝτιΝο Πι>οτΥΠο ΔιΑι‹¥ΒεΡΝι­ιΣεΩ›: ιςλι το τεπω: των κ‹›ιι×ι‹›ιι‹›γΛιεντι›;Μι›γ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ ι ι

λαο Τοο Θεοῦ, οκιλαονι Τνιν Ἑκκαινιοιαι ἔπαινο απο ἑκεινη Τὴν οαιν” ἱαἡ να ειναι ο ανεξἑλονκαοο αποαιοοος 'οονιοκεικιικοο και ποαιι”ιεια“ κός δυνάστης της Αὐτοκρατορίας, <Η πολιτικη του διακονία τόν

ι

·

μετέτρεπε σέ όπηρέτη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ από τοῦ όποίου έξηρτατο έῷεξης η απόλυτη μοναρχία του.

Ἐτσι

λίας καί ότι από συγκροτησεώς του μετά τό 18% όλα τά συντάγμα­

τα πού του έδόθησαν δέν ησαν ελληνικα. (Όπως διεπίστωσε στην Κριιρπριρρινἠ (17ι5ι1ρθ8) ρχρι Γιανναράς (και μαζι Του καιη̨̃ι ωιοω­ τση Μαρίρω): «Τό σημερινό έλλαδ ικό κράτος συγκροτηθηκε από

τό κοινωνικό συμόὁλαιθ Τῆς

οιοκοααικἦο οοναλληανιαο ἐοονεχισοη οπο Τήν χοιοαιανικθ Τοο μοο”

την πρώτη στιγμη γιά νά μην εἶναι ελληνικό». Συνεπως προδίδει κανείς τόν έλληνισμό μέ τό νά ακόλουθη τά συντάγματα τοῦ κρατι­

η̨Η χριστιανική ααιοκοααοοια ειναι Το ἕνα σῶμα τοο Χοιοοοο μέσα στό όποιο οπαρχουν ιερατικη διακονία της Ἐκκλησίας (ὡς

δίου. Περιμένει ό ελληνικός λαός έπαναστατικη πράξη από τόν ρπρρρρλρ και ὅχι πρρρπλωσπ ρπρ πριρρν Σύνπριγιιριι

κληρος) καί η πολιτικη διακονία τοῦ ὅασιλέως (ὥς απόλυτος μό­ ναοχηονι

Φοοικο οταν ιιέ αἠν ἔλεοο­νι Τοο οοαικοο αν ισοοοοποο ποοαοποο ποο ειοἠχονι̃ ααον Ρωιιαι­ιικοχῶοο ιαέ Τὴν Ἰἦπαναοααἶνι̃ ”ιοο ι8αι= αι

οοναλληλια να καααοτοαῷη και να παοαιιιειννἶ ιιονον ως οιαοοαομε­ νἶι λέἔνι μέ παοαιιοοιοωιιιένη οοοια· Διοοι Φοοικα σοναλλνιλια οέν είναι ό χωρισμός Ἐκκλησίας καί Κράτους όπου ό καθένας από τους οοο οεοοοος

»Εκκλησίας

ἔχει τον οικο Τοο κύκλο οοαααηοιοανἴιων (οι οολοι καί Κράτους εἶναι τελείως διακριτοί, έπαναλαμὅάνει

και ανοεαιλνι̃νικα το καοεοαιοο Τῶν Φοανκοοοολων) και ὅπουη Ἐκκλησία περνα όπό την δικαιοδοσία ένός υπουργείου! Ἐτσι

οιονοαονα ό

πρωθυπουργός παραπέμπει συνεχως τόν αρχιεπίσκοπο πάσης |

δ

Ϊ

_·

|

Ϊ

_)

λ/

|

ρθὕ

Πλ

Ε

Ϊ

α ος _­ιιοοιοανωο κια να Τον εξεοαε ιο­κι” στον κα ο ην αοιιο” διο δπουργό Παιδείας καί Θρησκευμάτων! Αότη η τρομερη οποὅί­

ὅαση της Ἐκκλησίας εἶχε έπιτευχθη στην Σοόιετικη Ἑνωση όπου

καί μετά την πτώση της αθείιας ό πατριάρχης Μόσχας εἶχε δεχθη νά έκλεγη ὅουλευτης στην ρωσικη ὅουλη, την Δοόμα. Δηλαδη η ψυχη της Ρωσίας σέ θέση πολιτικάντη. Γ/ / ι ~ | ί Δεν αρνείται κανεις οτι το Συνταγμα του ῷραγκοῷορεμενου κρα­ Ὁ

_·

Χ

γιά

ιΌιιωρ7

Ϊ

ι

ι

ιι

νά ἐπρινριιρέρπ

ρ

Χριρπρρρρλρρ

ῶρ

Χρι­

ἐπανασπἀππρ Τήν

συναλληλία, πρέπει όχι μόνον νά καθαιρέση τό παρόν ῷραγκικό πολίτευμα, δηλαδη τόν ὅασιλευόμενο αὅασίλευτο κοινοἕουλευτι­ σμό (μέ η χωρίς συνταγματικη ὅασιλεία), αλλά καί νά έγκαθιδρόση την απόλυτη μοναρχία τοῦ Βυζαντίου. Διαῷορετικά θά όποπέση στόν ῷονταμενταλισμό, πού εἶναι μιά νέα μορῷη παποκαισαρισμοῦ, δηλαδή ριἀ ρπρπέρπ πριι πάλι σέ δρπιπρ πρρπρπρι

Ἱἔπειδη ό ῷονταμενταλισμός εἶναι δυτικη ιδεολογία, συνεπώς ρινπιριριλρππιπρρ, περιέχει ὅλρι .ιά ριρνππιπόι χριρριπππριρπιπρι πριν ίδεολογιῶν καί δέν δυναταινά έξασω̨̃αλίση χιλ ιετη έπ ικράτηση ὅπως αὐτό ἔγ ινε στό Βυζάντιο μέ τό καθεστώς της συναλληλίας. Δηλα­ δη θά εἶναι οποχρεωτικά οραχύὅιος.

Οι

ιστορικοί από καιρό έχουν

αναλυσει τις τρεις ῷασεις καθε επαναστασεως δυτικου τυπου, οπως η γαλλικη τοῦ 1789, η ρωσικη του 1917, η κινεζικη τοῦ 1927­49, η ιι ιρὰνικἠ Τοη̨̃ 1Θ7Θ_ "Η πρό)­τη Φάση εἶναι ακραία, καταστρέψει μέ |

|

|

|

_

|

αστραπιαια ταχυτητα το παλαιο καθεστως και εγκαθιστα το νεο. ';

(Η δεύτερη

/

Φάση εἶναι αντίδραση στην πρώτη.

}

ΰ

|

Ὁ κόσμος έχει κου­

ρασθη, ῷρενάρει καί κάνει πίσω. Τό διαπιστώνουμε

γιά πολλοστη

Τιοιοο Τῶν ἹΑοκ1νῶν ἔχει καααοοακώοει τήν ἔννοια Τῆς οοναλαινΐ

μελετώντας τό παράδειγμα της χομεινικης ἑπαναστάσεως τοῦ 1979. Μέχρι την έκλογη τό 1ἶιιι7 του προέδρου Χαταμίι οι ΗΠΑ

·­Ζ?›6­

­Ζ37­

ῷορά

›

ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Στίς 7 Ἱανουαρίου 1998, ό Χαταμί σέ συνέντευξη του στόν αμερικανικό τηλεοπτικό δίαυλο ΟΝΝ ανέλυσε μέ ἐγκω­ ιαστικα λό ια τόν ‹‹α ε ικαν ικό πολ ιτισ ό››! Ενω ἔτ ιζαν τα κόκ­ καλα τού μακαρίτη Χομεινί, αύτός ανεγνὡριζε πως ό θρησκευτικός ῷονταμενταλισμός εἶναι δυτικης καί δη αμερικανικης προελεύσεως Ϊ ~ Ϊ Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ϊ και τον ενετοπισε στην αποὅαση των Πουριτανων στο αμερικανικο 0 ι ι Ϊ Ϊ ~ 6­ Ϊ εδαιρος στις αρχες του [Ζ αιωνος. Εκεινη την εποχη ­ειπε­ «ενας Ϊ Ϊ ανωτερος πολιτισμος απεόιύασθη σ αυτον τον ύραχο [της Μασσα­ ησαν ό δ ιαὅολος.

ι

ι

Ϊ

7

Ό

οι

ι

·›

Ϊ

Ο

·ι

“Ξ”

·›

Ο

_)

Ϊ

Ϊ

_)

1

τούς εχθρούς του.

Ο

Ϊ

γ

_·

­_

Γ

Κ'

Ϊ

Ϊ

ι

Ϊ

Ϊ

πως αυτο που θελουμε ­εσυνεχιζε ·›

σ

ι·

ο

'Β'

Φ

Ϊ

πού προσεπαθησαν να πραγματοποιησουν πρό τεσσαρων αίώνων οί

Δια τούτο καί αἶσθανόμεθα

ἶδρυτές τού αμερικανικού πολιτισμοῦ.

πνευματικη συγγένεια μέ την ούσία τού αμερικανικού πολιτισμού». _ Ϊ ἔ Ϊ ( Ϊ Ϊ Ϊ ςραση καθε επαναστασεως ειναι ο ὅοναπαρτισμος ο οποιος Ἡ τριτη τείνει να έπικρατηση στην μετακομμουνιστικη Ρωσία. ­ λ ­ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ ( Ϊ Παρα τα αρνητικα και μη ελληνικα στοιχεια του ιρονταμεντα ι σμού, μια ῷονταμενταλιστικη έπανασταση στην ΕΕλλαδα είναι ακρως έπιθυμητη για να έξοντὡση τό ἐρραγκ ικό καθεστώς τού κρα­ ΰ

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Γ

Ξ.

Ϊ

Ϊ

Ἰ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

τιδιου που επι 180 χρονια δεν επιτρεπει στην Ρωμηοσυνη να επανα­ Ϊ ~ Ϊ ~ Ἱ Ϊ Ϊ Ἱ ~ συσταθη. Ο μεταὅατικος ρολος αυτης της επαναστασεως καθιστα­ ται στην προσπαθεια να σὅησθη από τόν χαρτη τό κολωνακιὡτικο καθεστώς. Όπως καί στό Ϊραν τού Σαχη πού μετα τό 1979 αδειασε Ὁ

η̨̃

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

(

~

ἹΪ

απο τους πολιτικαντηδες και τους κουλτουριαραιους, οι οποιοι η (

~

Ϊ

Ϊ

Ϊ

ἹΪ Ἰ

Ό

Ϊ

ἸΪ

ευρηκαν καταιρυγιο στις δυτικες πρωτεύουσες η εξετελεσθησαν, ετσι Ϊ

Ϊ

­

ΖΒ8

_

_

Ἱ

Ϊ

'3

_·

~

Ϊ

Ἱ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Τ

ἸΪ

3

πι

·›

Ἐὶτσι

τόν κίνδυνο.

αΑντὡνης Καρκαγιαννης ἔγραερε στην

ό

Καθηαερινή (91.8.1998): «(0 ρόλος τού κ. Χριστόδουλου εἶναιασα­ Ϊ Ἱ Ϊ _· Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ἱ Ἰ Ϊ Ϊ Ϊ Πολ ιτευματος και γι αυτο και μονον Ϊ Ϊ Ϊ ἹΪ Ἱ Ϊ ~ Ϊ και για τιποτα αλλο ειναι επ ικινδυνος... Οι αποψεις του, κραμα ακρο­ δεξιού εθνικισμού καί παπανδρεικού λα·ι.κισμού...(Η ταύτιση των ­ ­ ι δι ιλ ·­ Ϊ ­ ι υο ρο ων, του αρχηγού ακροδεξιου κόμματος, τον οποιον επ ιδ ιωκει καί τού αρχηγού της μιας καθολικης κρατικης η παρακρατικης Ἰἶκκλησίας προκαλεί επικίνδυνες συγχύσεις...=Όλα αύτα αῷορούν στη λειτουργία τού Πολιτεύματος, την ὁποία κυὅέρνηση καί ό Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ πολιτικος κοσμος οιρειλουν να διασεραλισουν και να προστατευσουν». Καί ό αίΑλκης Κούρκουλας, στην ίδια έιρημερίδα (9 Σεπτ. 1998), Κ ­ Ί Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ απηχωντας απο την ωνσταντινουπολη τις θεσεις του Οικουμεν ι­ κού Πατριαρχείου, έγραψε: «σο λόγος πού μας απασχολεί [τού Χριστοδούλου], δέν εἶναι εκκλησιαστικός λόγος. Πρόκειται σα­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ~ Ϊ Ἱ Ϊ ερεστατα για τον ιδεολογικό λογο που κυρ ιαρχει στις εθνικιστικές­ ~ λ ­Ϊ Ϊ Ϊ _ Ϊ Ϊ Ϊ αικιστικες τασεις οι οποιες καταγραςρονται στα περιθωρια του πολιτικού μας συστηματος... (Ο περίεργος συντονισμός ταλαντώ­ σεων τού αΑρχιεπισκόπου μέ τό ακροατηρ ιό του εἶναι επικίνδυνος. Μ πορει~ ναΪ εγκλωὅιση Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ την Εκκλησια στην ιδια περιμετρο που κι­ Ϊ Ϊ ~ Ϊ _· Ϊ Ϊ νουνται τα εθνικιστικα λαικιστ ικα κινηματα.... Ἡ δ ιολισθηση του ῷης, εκτος των πλαισιων του

_·

Ϊ Ϊ νι ι Χαταμι­ ειναι το ιδιο με αυτο

Ό

~ ­ ­­ ι Ϊ ι Ϊ ­ ι της εκλογης του νεου αρχιεπισκόπου, που εερθασαν στο σημειο να Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ τον απειλησουν με θανατο, αποδεικνύει πως συνειδητοποιησαν πλη­

ρως

Β­

?

ΕΪ

Ἰ

ι ακραιες αντιδρασεις αυτων των κυκλων, απο την επομενη ηδη 7

Ϊ)

Κ'

καί στην Ἑλλαδα συμὅουλεύω στούς Κολωνακιωτες όμογαλακτους της παρέας τού Σαχη, να αγορασουν τό γρηγορωτερο διαμέρισμα στό Παοίσι ια να ίν εύ εθούν θα ένοι στόν ‹‹λό ο τῶν διε θα ­ μένων» πού καθε έπαναστατ ικό καθεστως στηνει για να αναπαύση

')

αμερικανικός πολιτισμός οίκοδομηθηκε επανω στό χουσέττης.] όραμα, στην σκέψη καί τούς τρόπους τῶν Πουριτανῶν...· πού ησαν ῖ Θ Ϊ Ἰ Ϊ ~ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ μια θρησκευτικη ομαδα η οποια εκτος της λατρειας του εου, ειχαν Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ως οραμα και χαρακτηριστικα την αόασιλευτη δημοκρατια και την ελευθερία... Μέ την δικη μας έπανασταση... έχουμε την αίσθηση Γ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟ|ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ἦ

¬

9

ὕ

Ω'

ι·

σ

·›

§

'Ϊ

9

Ἄ

Ό

_)

·`·

Κ'

'Ϊ

'ΒΪ

3

­

231)

­

·›

ι ι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΠΣΙΚΗΣ

τα

αλλες ἐδνικἐς όρδόδοξες εκκλησίες που ί Ἱ Τ τη μιμηδηκαν, μετετραπησαν σεί δεραπαινιδες του”" εδνικισμου... Καποια ἔνστικτα του Ἀρχιεπισκόπου ἔδειχναν να όδηγουν τα πρῶτα ὅηματα της αρχιερατείας του πρός τό Φαναρι. Συντομα ῶστόσο οί μετρησεις τῶν δημοσκόπων καί η ευκολία της πολιτικολογίας σα­ ρωσαν τα παντα». Τό ρωσικό πέρασμα από τόν ΤΘ ' αίῶνα στόν Κ' , υπηρξε στρωμένο δος, όπως αλλωστε καί οί ί

|

'Β

για να ξεχασόλη τό αμερικανικό δηρίο της ἸΑποκαλυψεως. Ὁ .ἶειεοϋ ΗεἰΙϋτιιΗΗ, τόν Σεπτέμὅριο 1998, ἔγραῷε στό αμερικανικό ΤΙ1ε Νενν ΚεΡιιΒΙἰο: «Τό καλυτερο που ἔχουν να κανουν οί ΗΠΑ είναι να ενθαρρύνουν την είρηνικη δ ιαλυση της Ρωσίας (σέ 89 αυτόνομες περιῷέρειες)... Θα ἔπωῷελουντο από την αποσυνὕεση της Ρωσίας διότι δα αποκτουσαν μεγαλυτερη ἐπιρροη, ιαπραγματευόμενες μέ ὲξατομικευμένα κρατη στόν χῶρο της πρώην Ρωσίας, ερ) όσον δα ηδυναντο να τα στρέψουν τό ἕνα κατα του αλλου καί οί ΗΠΑ δα είχαν ακόμη περισσότερη ίσχυ ἐπη̨̃αυτῶν απλῶς καί μόνον λόγῳ της ἐκτασεως του αμερικανικου εδαῷους. (Ενας κόσμος χωρίς ρωσικη

Ι

με τό αδ ιέξοδο της απελπισίας, ὅπου ηχουσαν ἐδῶ κι εκεί οί ὅόμὅες τῶν αναρχικῶν τρομοκρατῶν, με μία δολη ρίας.

Καί

όμως η Ρωσία

μελλοντικη είκόνα σωτη­

ἔκόιομηχανοποιείτο καί λένε πώς αν δεν

¬

εἶχε εκραγη η μπολσεὅικικη ἐπανασταση, η χώρα δα ἔγνώριζε την καπιταλιστικη ευημερία. Πόσο κοντα ση̨̃αυτό τό σκηνικό ευρίσκεται η σημερινη Ἑ:λλαςί Ουτε στρατιωτικό πραξικόπημα, ουτε ὅαρὅαροι διαῷαίνονται στόν όρίζοντα για να σωδη. Πρός ίκανοποίηση τῶν λογιστῶν, αλυσοδε­ δηκαμε στό κοινό ευρωπαι­κό νόμισμα. Τα μπ ιμπίκ ια του πρωδυ­

ίσχυ όλα όοηόλουσε αῷανταστα στην διαιώνιση της αμερικανικης κυ­ ριαρχίας στόν κόσμο. ἹΗδη οί Ἡνωμένες Πολιτείες ίδιοποιηὕησαν

την πρώην ανατολικοευρωπαι­κη αυτοκρατορία της Ρωσίας μἑσῳ διευ­

|

γ

ρυνσεως του

ΝΑΤΟ»... Ώς πότε παλληκαρια;

πουργου μας λαμπουν ηρεμα στόν γερασμένο Βυσσινόκηπο του Τσέ­ χοῷ.

Ὁ ελληνικός λαός, μετα την ανακαμψη του 1940, χανει συνε­

χῶς μαχες.

Οί σωτηρες, με τελευταίο τόν

3Ανδρέα Παπανδρέου, του

ἔχουν ὅγαλει όλα τα δόντια καί τόν ἔχουν παρατησει απόλυτα ι

ῖ

|

Ειναι δυνατον παίξη; Είναι δυνατόν ῷουτη.

ι

ε

|

ι

|

να υπαρχη ακομη καποιος δ

·›

|

για

|

ι

Ν

ερα­

ι

να τον περι­

γι

ανδρεοπαπανδρεισμός να επανηλδε με τα

ρασα του Χρ ιστοδουλου;

Τ

«Ρωτουσα Φίλο σεὅαστό ­διηγείται στην γνωστη του επιῷυλλίδα

δΧρ. Γιανναράς­ να μου πεἶτην ἔμπειρη εκτίμηση του: Ποια δεωρεί

¬2ιο­

το τεπω; τον κοιμοεογλεγτιεινιογ

σημαντικότερη αίτία της παρακμης που παραλύει εμας τους σημε­ ρινους "Ελληνες καί σωρευουμε συνεχῶς συλλογικές αποτυχίες. Έιμεινε για λίγο σιωπηλός κι υστερα είπε: «Τό πρῶτο είναι ότι κουραστηκαμε. Ζησαμε πολλους­πολλους αίῶνες καί με πολύ με­ ί ί | | ­· ~ Ι γαλες δυσκολιες». Τυπικη| κολωνακιωτικη δεση αυτου του ῷιλου

αρχιεπισκοπικου λόγου στα λα­ιίκιστικα ἐανικιστικα στερεότυπα, αναπόῷευκτα όδηγεί ση̨αυτόν τό δρόμο...αΑποκοπτόμενη από τό Οίκουμενικό Πατριαρχείο Αυτοκέῷαλη Ἐκκλησία της Ἑλλα­ |

Το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ Πεοτντιο ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ

Τ

­αιι­

Χ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ὅλη την έκταση της Αὐτοκρατορίας έπρεπε νά ίδρυσουν σχολεἶα

καί νά εἶναι δπευδυνοι γιά την παιδεία του έλληνικου μιλλετίου στην δ ιοικητικη τους περιῷέρεια. Πέντε χρόνια ένωρίτερα εἶχε έπι­

Χν ·

σκεῷδη την αναδυόμενη στην Ὁρδοδοξία Ρωσία καί ως συνεπης ποι­

ἹΕπίλογ0ςΖ Συμὅουλές πρός έπιδόξους

μενάρχης, εἶχε ανακηρύξει τόν μητροπολίτη Μόσχας, πέμπτο πα­

ἐπανασπἀεσες

τριάρχη της Ὁρὕοδόξου Ἐκκλησίας. Έτσι η Ρωσία έγένετο

άγα­

πημένη κόρη της Ρωμηοσυνης καί έπαιρνε ζηλευτη δέση στην διε­

ζικἔγς ἐνημερὼσεως εἶναι ἀπλζις συνέχεια ὅασιια̃γς μορῷῇς ­σῆς δινει­

«Μεγάλος» Πέτρος που εἶχε κολλησει τό δυτικό μικρόὅιο στην Ευρώπη, δπειἶίὅασε την χώρα του καταργώ­ ντας τό Π21 τό πατριαρχεἴο Μόσχας,καί τό ορδόδοξο διαλεκτικό μοντέλο συγκυὅερνησεως Κράτους­ Ἐκκλησίας, την συναλληλία καί

πνειιμαιειια̃γς δρασ­ῃγριό­ιγγ­ι;Ος ὅασισμένγγς στην πλασωγραῷία

μετετράπη από διάκονος του λαου τοῦ Θεοῦ σέ καισαροπαπ ικό δυ­

θνη κονίστρα. 3Αλλά

Τά τεράστια προπαγανδιστικά

κγγς

ψεύδη των δυτικῶν μέσων μα­

καί τό ψεῦδος. (Ο ίστορικός )ίΑρνολντ Τόυνμπη εἶχε γράψει ὅτι απεχοανετο την Δύση επειδη εἶχε δημιουργησει ἔναν Χίτλερ. Βε­ ὅαίως ο Χίτλερ ηταν ξεπερασμένο πρότυπο δυτικοῦ πολιτικου καί η γκαιμπελικη προπαγάνδα δμοιάζει μέ παιδικό παιχνίδι σέ σχέση μέ την έπιδετικότητα του άμερικανικοῦ ψευδους. Τό έπιστημονικό μου έργο τό άιριέρωσα στην συστηματικη άνασκευη δυτικῶν μυδευ­ μάτων σέ σχέση μέ τόν δηδεν ἔυζαντινό καισαροπαπισμό, την Ὁδω­ μανικη Αυτοκρατορία, την Φιλικη (Εταιρεία, τό Κρυῷό Σχολειό, τον Ρήγα Βελεσεινλη, το ἑλληνικὸ πνεομα, την δημοκρατία και άλλες έννοιες, που δ ιεδίδοντο μέσῳ των δυτικοποιημένων Ἑλληνων διανοουμένωγχ

Παράδειγμα: η προὅολη του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας ως προοδευτικου. Ὁ Οίκουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἱερεμίας Β' ὁ Τρανόςγ συνγγγεμών της Κρα­Εαια̃ς Ἱοιθωμανιχγῖγς Αὐ­ Τοκραῖορίαα̨ εἶχε ἀποῷανιοῇη̨̃ μὲ ἀπόῷασγγ Τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ­ιό Ιὀθξἔ,

γιά

νά αποω̨̃ευχδη

δυτικοποίηση, ὅτι οί μητροπολίτες σέ

­

ΖΔΖ

­

Ν

ο

νάστη Τἦο Ρωοοίἦἐ ΑοΤοποοΤΤοοίοΤ€› ὅπωο καί γλίοις.

Ἀντικατέοτηοε το

ο

ὅοιοιλοοο Τἦἐ ΦΑΥ·

ἀἕίωμοι τοῦ πατριάρχου μέ ἔνοι κοοεονη­

Διοιοπἦ Διοιποοοα Σύνοδο μέ έδρα όχι πλέον την (Αγία Μόσχα αλλά μιά άνερχομένη πόρνη Τἦἐ Τ Τπο οοπονμ­ολἑἐ Υοοιῷοἶο πού ὼνομ­αοο

Δύσεως, την ΠεΤοοοπολη­ ίΑο'Χ_ΤΤέπΤων Τῆς Τ9οὉοποοΤΤπἦ€

ι

οΤοΤἦ€

μ­ΘΤοΤοοοΤ9μ­ίοεωο οπἦοξει ἔναἐ Ρῶοοἐ ολοολοΥοΩι ο Θοοοἀνηο Προπο· πόὅιτἐ 06814738), πού οάν Τον Βαολαάμ­ Τον Κοολαοοοι Τήν ἐποχή του Γρηγορίου Παλαμᾶ, εἶναι τό αντίστοιχο τῶν σημερινῶν δυτικ ι­

ἔοντων διανοουμένων οονεογοιτῶν της

ΟΙΑ­ Ὁ Ποοκοποὅιτς ἔγινε

οονίΤὉ€ ποΤΤὰ Την ποοοαμονἠ Τοο οΤἠν Πολωνίοο ἐοποοδαοο ιδεολο­

γία στην Ρώμη; καί έπιστρέῷοντας τό 1704 στην Ρωσία έπανηλδε ιραινομενικά στην η̨̃ορδοδοξία ὅπου δ Πέτρος τόν δ ιώρισε πρύτανι Τῆς ἹΑποΤδὉμίοΤΩ­

(Η

ποΤΤἀπΤωοὉ οΤοΤἠ Τἦο οωοοϋἦἐ ίΕππλὉοίοΤ€

μέχρι τό ἰθθὅ, οπότε δ παραδοσιακός ορὕόδοξος τσάρος Νικόλαος Β' έκάλεσε ένα συνέδριο της Ἱἔκκλησίας μέ σκοπό νά έπαναῷέρη τό αξίωμα του πατριάρχου. ¬Άν καί άδεο τό μπολσεὅ ικ ι­ δ ιηρκησε

­

243

­

το

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΒΥΖΑΝἩΝΘ τιΡοτΥτιο ΔιΑι‹ΥΒει>ΝΗ›:εΩ›:

κλι το τελοε τον κοιΝοΒοΥΛεΥτιΣΜοΥ

κό καὕεστώς έπανέῷερε τό 1918 τήν πρωτεύουσα στήν (Αγία Μό­

ρ¬/γρια­ια

σχα καί τό 1943 τό ἐπανιδρυόμενό Πατριαρχείο τἦε Μόσχας ἀνε­

παριοινης νεολαίας τοϋ Μαη 138 καί το 1933 ὁΣαλαζαρ. Όπως ὅλοι

Υνωοίοόη ἀπό Τόν ΣΤόίλιν ὥς ό μόνος νόμ­ιμ­οε όίνπποόοωποἐ Τῶν

γνωρίζουμε, επανάσταση σημαίνει όίαιη αμω̨̃ισόήτηση των νόμων πού

ίορθοδόξων χριστιανῶν της Σοόιετικής (Ενώσεως, καί τοῦ έδόδη

θεωρούμε ἄδικους,

καί παλι τό δικαίωμα να ἔχη ίδιοκτησία. Συνεπως ἄν καί όίόεος Το

ό

λοιπόν στίς 7 Φεὅρουαρίου 1999, στήν ἑπιῷυλλίδα του,

οωοοοό Ἰοοόὶοδοξία δέν όπἦοἔε όῦμ­α Τοῦ

Υίά λείΤοοοΥίοί Τό 1989)­Ἡ

παΤοΤνόὉοὉ Τῆς ποίνωνίοίἐ

μαἐ ἐξοίο­

ἐπεμόαίνει.

ΤἄΤαι ἀπό Τήν μή χρησιμοποίηση Τοῦ ποίοαμοοΦωΤοΦοῦ Φαποο Τἦο

ό

Γιανναρᾶς

τα έξης εκπληκτικά: «Καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, αποκλεισμός ἀστικῶν αρτηριῶν ή καί του έδνικού όδικοῦ δικτύου. Τό κρατος δέν

ι

μπολοεόοωομοῦ (54­000 όοόόδοξεἐ ἐκπληοίεο Τό 1917› Θ­500 οίνοντ πΤό€

οι Γαλλοι καθηγητές, κατά της

κατά τήν ρωμαί­ιίκη ρήση: «καλύτερα μιας ὥρας ἐλρόόερη ζωή, παρα οοιραντα χρόνια σκλαόια καί Φυλακή». Έγραψε

ΣΤόί›×ίν όίπεδείΧΤ9Ὁ πὼἐ ί1Το πίό Ρῶοοἐ ἀπό Τόν ‹‹ΜεΤἀλο›› ΠόΤοο› ποό δέν οημ­οίίνεί πώς

πού εἶχαν ­χρνγοιριοποιήοει

Ἡ παρανομία ἔχει πάψει να τιμωρείται, είναι αςρορμή δια­

λόγου μέ τήν ἐξουσία... (Η παρανομία ἐμω̨̃ανίζεται σαν δημοκρατικό

1

δοΤοΤἦ€ ίοΤοοίονοαΦία€­

δικαίωμα... Στήν (Ελλαδα σήμερα ἔχουμε οξύ καί τραγικό πρόόλημα

Τό πλέον όπίοόὶοδοομ­ικό ποΤΤεοΤὉμόνοι όχι μόνον οπόν Ἑλλάδα αλλά καί στό ἑξωτερ ικό, εἶναι τό κατεστημένο των καδηγητῶν Πανε­

ἐλευδερίας. Είμαστε ύπόδουλοι στήν τυραννίδα τοῦ διαλόγου πού έθε­

όλοι

Ἰσονομία σημαίνει ίσότητα ύποχρεὼσεων καί δικαιωματων όλων τῶν πολιτῶν έναντι τού νόμου. Εύνομία σημαίνει πιστή τήρηση της

πίοΤ`ῆμ­ίοο­ θΟΤαν ἐξόοπαοε ό Μόοἢἐ Τοῦ (88 οΤό Ποίοίοό οχοόόν

λοδοολα την ἐξομνοη̨̃με».

οί ποίό1ὉΥνιΤό€›πολλοί ἐξ αόΤῶν δεδἢλωμόνοι πομ­μ¬οονίοΤέ§ ΦοοΤοΤί­ πῶἐ όίποωο «ποοοδεοΤίν­οί»› ἐἔεδήλωσαν τήν μανιώδη όιντίόεσή τους

ίσονομίας. Στό κρατίδ ιο τῶν ἹΑι9ηνῶν όλοι γνωρίζουν πώς ούτε ίσο­ νομία οὔτε εονομία οπαρ­χει Καί όλοι γνωρίζουν πώς τό μοναδικό

στα ἔπαναστατημένα νιάτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα πλέον δυσκίνητα καί όπισδοδρομικἀ καδεστῶτα ύπηρξε τό Εετοὀο πονο πού έγκαδίδρυσε στήν Πορτογαλία τό 1939

ό

εἶναι τη κραταια ”Αμερική. Τό όπενόύμι­ ορο­αοοργορ Οικονομικών τῶν ΗΠΑ Λῶρενς Σόιμμερς, τόν

άρον­οριο αο­ονγρ τῆς χώρας

1

καδηγητής πολιτικής οίκο­

σε ο

οω̃οῖόἐ ἔνΤονα

Ἱανουαριο 1999, στό Φόρουμ του Νταὅός, όπου όλοι οί πολιτικοί ηγέτες του κόσμου, συμπεριλαμόανομένων των (Ελλήνων, ακόμη

σημεία δυσκινησίας στήν ἔπίτενἔη τόῦ μοναδικού τόν στόχόοε τόϋ νό· μισματικού εύρωπαίι­κού έγκλωόισμού. Τό ίδιο συμὅαίνει καί μέ τόν

καί του̃ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχου της Κωνσταντινουπόλεως, ουρ­ ρέουν καινε χρονο ­για να παρουν ἐντολές από τοός μεγιστανες τοῦ

ί9εολόΥο ποο9“ΠΥὉΤΤό Χοἦο Το Γίοίνναοᾶ ποό δέν Τζιμ­πόοεοε ποΤέ νά άπο·

πλούτου. Είπε λοιπόν

όάλνι Τόν νοοΤοοπία Τῆς 3ΑοΘλΦόΤὉΤο€ Ζωή, ἀπό Τόν οποία εἶχε Τό θάρρος να αποχωρήση τό 1994. Κατα τήν όίκρως δικαιολογημένη εξέ­

νια, μια οίκονομία δέν έκυριαρχησε στόν κόσμο σέ τέτοιο σημείο, οσο σήμερα οι Ἡνωρένρο Πολιτείες».

νομίαο οΤό ΠανΞπίοΤἢμ­Το Τἦἐ Κοίίμ­ποοο ἹΑνΤόνίο νΤό ΰολίόόίί­Ρα

Σαλαζόίο· (Ο

×αό1ὉΥΤ1Τ“ό€

ΚώοΤα€

ΣΤΟΝ­ίΤὉ€› ἔδωοο

γερση τῶν λυκειοπαίδων, τόν χειμωνα 1998­1999,

ό

καί

244

τά Βία ἐπί”Χ.εί“

ό

Σαμμερς1 «Ποτέ εδὥ καί πεντακόσια χρό­

Διαὅαζοομε σερ/γν καοηριορινή ἑλληνοιοωνη ἐιρήμερίδα της Πόλης,

Γιανναρᾶς επέκρι­

νε δρίμύταῖα Τήν ἐπαναστατημένη νεολαία μέ ἀκίνίὅῶἔ

­

'

ςγ

­

Ά πογευματινή,

της 8 Φεόρουαρίου 1999: «Είς 'Ελόετίαν

­ ιἦ

245

­

ό

Πα­

γι

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

τ Ρ ιά ρχη ς μ ετέὅ η

...

Οι

| τνδ υ μ ισαντ η νεν οξ η

είς τάς έργ ασίας του Πα Τ κοσ μι ιου ¬ ι : | ­ | ς σ: Οικονομικού Φορουμ, το οποιον απο ἔθετιας συνερχεται κατ ετος σ

π Ρ οσκλ Υ] δείς

χ

ν

κ

λ

γ

την υπηρέτησε όχι ὥς ὅασιλεύς άλλά ὥς απλός έμμισὕος πρά­ κτωρ της ΟΙΑ! Οί ίδιες οί αμερικανικές ὰρχές εἶχαν πρό πολλῶν όσον

ἐτῶν αποκαλύψει τό γεγονός, δηλώνοντας συνάμα

ὅτι καί

σκοπος Μακάριος ητο καί αυτός στην μισθοδοσία της

ό

άρχιεπί­

ΟΙΑ. Τόν

Φεὅρουάριο ἰθθθ, καί τό Νεννεινοοκ καί τό ννοεϋἰπἔτοτι Ροετ υπεν­

­

246

­

λι

·­6

­

του ασι ισκου αυτου στ Υ) ν

5

π

ι

|

ό

ι

τοπικός υπάλληλος της

έχη κάποια Θέση υπεύΰυνη,

Ε

λ

°>

ΟΙΑ

σει

,ως α ιου

2

~

7

|

Ιορδανιας.

έῷη̨̃

δέν

όσον άπό την νεαρη τους

ηλικία η

παγκοσμια Αυτοκρατορια τους στρατευει. Και ποιος δεν αντιλαμὅα­

,

έῷλ

ι

Τὶ τεια

εἶχε έμπιστοσύνη στόν διάδοχο του Χουσείν, τόν άδελῷό του Χασάν, έστειλαν τόν όα­ σιλέα έτοιμοδάνατο πίσω στην Ἱορδανία, γιά νά τόν άντικαταστηση μέ άλλον πράκτορα της ΟΙΑ, τόν υίό του τόν ΰΑμπντουλλάχ. (Όταν λοιπόν η ἸΑμερικανικη Αυτοκρατορία χρησιμοποιη ὥς άπλούς έμμίσδους πράκτορες τῶν μυστικῶν της υπηρεσιῶν, ὅασιλεἶς καί άρχιεπισκόπους ανά τόν κόσμο, πῶς εἶναι δυνατόν νά μη πιστέψη κανείς ότι η έλληνικη κυὅέρνηση παρέδωσε στούς Τούρκους, κατόπιν έντολης της Ουασιγκτῶνος καί πολλαπλῶν πιέσεων, τόν ηγέτη τῶν Κούρδωνυ̃υ̃τζαλάν, καί πῶς είναι δυνατόν ἐπαναστάτης στην Ἑλλά­ δα,νά έμπιστευδη διπλωμάτη, στρατιωτικό έυπατζη κάποιου όαδ­ μου, έῷλ όσον όλοι τους έχουν δητεύσει στίς σχολές της Ἑσπερίας; (Ένα ὅαδύ αίσυημα απελπισίας κατακλύζει τόν νεαρό έπαναστάτη ὅταν άντιλαμὅάνεται πώς δέν ημπορεἴνά ἐμπιστευθη κανέναν πού νά

Ἱἔπειδη δέ

ἐν

έτίμησε στην διάρκεια της κηδείας του στό ἹΑμμάν, καί δικαίως,

_

8

δεκανεα της Αυτοκρατοριας στην μακρινη επαρχια της

·›

τη πολίχνη Νταυός. Τό έσπέρας της δἰης Ϊανουαρίου ό Πατριάρ­ χης ἔλαὅε μέρος είς δεἶπνον ἐργασίας μέ δέμα την κοινωνικην πλευ­ ράν της παγκοσμιοποιησεως μετΰ είσηγησεων από μέρους Αύτου, του πρωδυπουργου της Νορὅηγίας, του πρώην πρωδυπουργου του Ἰσραηλ καί της αντιπροέδρου της Βουλης της Ἀργεντινης, μετά συντονιστου του Έιντιμωτάτου κ. ννὶΙΙἰειιτ1 Ρίοἰί, δημοσιογράςρου της δ ιεδνους κύρους έῷημερίδος Ι11τοτι1ειτἰοηοΙ Ηετεω̃ιὶ Ττἰοιιιτο. Τό απόγευμα της Τρίτης, 2 Φεὅρουαρίου, ὁ Πατριάρχης ῶμίλησεν είς την Ὁλομέλειαν του Φόρουμ, ομου μετά της Α.Β.Ϊ. της Πριγκη­ πίσσης ἹΆννης της Μ. Βρεταννίας καί άλλων προσωπικοτητων, μέ ὕέμα τό ἀνθρώπινον πρόσωπον της ποιγκοσμιοποιησεως, ὰποιντη­ σας καί είς σχετικάς έρωτησεις. Τό γενικό δέμα του έῷετεινου Φό­ ρουμ ητο «υπεύδυνος παγκοσμιοποίησις». Ἡ γνώμη μας είναι ότι ό πατριάρχης μας, ἄν καί συνεπης μέ την πολύ σωστη καί συνεχη προσπάΰειά του νά μην άπομονωδη στην Κωνσταντινούπολ › έν έσω άλλοδ ίσκων › διέπ Ρ αξε τό λάδος νά δε­ χδη τά ερῶτα της δημοσιότητος στό ἄντρο του παγκοσμίου σατανικου καπ ιταλ ιστικου συστηματος του Νταὅός. Ἐγνώριζε όεὅαίως ότι ένας άπό τού συνε άτε αυτου του Φό ου ἶτο καί ό άποόιώσα έκείν Ὁ την έποχη ὅασιλεύς της Τορδανίας Χουσεΐν, που σύσσωμη ὅλη Δύση

'

νεται ὅτι η είδ ικη παρουσία του δημάρχου Ἀδηναίων Δημητρη Ἀὅρα­ ι

μόπουλου η η άνάληψη του υπουργείου Ἐξωτερικῶν άπό τόν 9Αμερι­

κανό Γεώ

ΤΟ

Παπανδ έαν, διαιωνίζει

Τ άν

νωσα ί πλέον πα αδθσ

έξυπηρετησεως του ξένου παράγοντος; Σέ τελευταία ὅμως άνάλυση, οί

Ἀὅραμόπουλοι δέν είναι ουτε δεξιοί ουτε άριστεροί. Ὁ πολι­ τικός αγώνας έναντίον τους γύρω άπό τό μέλλον αυτης της χώρας δέν δ ιάῷοροι

έχει νόημα έάν

δέν εἶναι έπαναστατικός,

ἐξέἦϋρασ αν Υνώμη

για

ἐῷλ ὅσον

οὔτε μια Φορά δέν

Την γλῶσσα, δηλαδη Την πνευματική ὑπόστα·

αὴ Τἦἐ Ἑλλάδος, ΟὕΈΞ'Υια Τό δὉμ·ΟΥΡαΦι%ὁ› δηλαδή Υια την αωμ­ατι· κη της ευρωστία. Καί ὅμως τό Ώθυθ, οί άριδμοί προὅλέπουν πώς τό

­

247

­

ι

ις

Το Β¥ΖΑΝτιΝο Πι>οΤγΠο ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

~

···

ι Ἑλλαδος δα συρρικνωδη απο| ίθβ εκατομμυρια

πού

..

­ι

Ϊ

σωμα της ι

Ι

­<

ι

ε

ε

Φ

Ε

ι

~

είναι

·›

σῶμα της Τουρκίας ­εῷΰ ὅσον δεν διαμελισὕη­ δα γιγαντωδη, από ~

ί

,

ρα δ μονος

Θ4 εκαΤΟμ·μυΡία πού

~

ι

κ

·¬

­¬

κ

ι

,

ο

Δ

γ

Ϊ

ί χ

Ε

Ι

Δ

,

·›

ι

ι

­

~

ι

:

ι

·ι: ιστορικο μερος αυτου του ὅιὅλιου ακολουθησα πιστα τοι λαμπρό εργο του κ. Θ. 8οΙ1Ιι1ττιἱκ­ιτιἐετ, τη Βυζαντινή Ἐποποιιίαι (Όλοι πρέπει

|

σ

~

:ι

ι

·›

|

ι

ι

να ευγνωμονουμε το μεγαλο αυτο σοῷο που ανεστησε μια από τίς ι

5

·›

·›

κ

­

ι

κ

·›

»

π

ι

σ

ενδθξθπρεἐ Θπθχεἐ της ίσῖῳίαἐ ματ Εγώ καί ατομικα τόν εύχαρι­ τ· Ἰ Ϊ | ι ι οι στω εγκαρδ ια, για τίς συμὅουλές καί τις ενδαρρυνσεις που μου εδω­ ·›

,

\

Ε

ί

.ι

ιν

_)

Ϊ

Ϊ

ι

Γ

.Ψ

Ἱ

?›,θ%

­248­

ένῷ

μετα από δύο χιλιαδες

3

Η'

­¬

σ

Ή

7

,_

__

_

ι

διοτι απο­ ” ταί­ η, οτι Η η παίλ η των η εννοια τουΝ εἩὕ νους εχει ξ επερασ ι9~ δέ χεται οτι Η Ἡ Ή ς Ε | ­ ι ξεων ειναι ὁ έπιΰυμητός μοχλός της Ἱστοριας. Χρησιμοποιει την μα­ ._ γικη λέξη τοεττιιοτυτιοἔ (αναδ ιαρὕρωση) στίς συνεχεις συγχωνεύσεις ­. ι ι ι τ ~ και αυτοματοποιησεις εταιρειων, για να πεταξη στις λεωῷορους της ανεργίας έκατομμύρια ανδρώπων πού ὕυσιαζει στόν ὅωμό της αποτε­ λεσματικότητος της οίκονομιας, δηλαδη στην συσσώρευση σέ μερικα σύσσωμη η αμερικανικη σκέψη είναι σημερα μαρξιστικη, δ

δ

ο

χ

.,

|

χ

,_

χ

_.

καί στην αύξανουσα πτώχευση ὅλων καί μεγαλυτέρων μαζῶν του _' οι πλανητου. Οί Εύρωπαιστές χαίρονται για την οίκοδόμηση μιας κοι­ νωνικης Ευρώπης, ὅλέποντας μέ ἶκανοποίηση τούς αγροτες καί τούς , .„ _ .. .. έργατες των κρατων της Ευρωποιικης Ενώσεως να διαδηλώνουν μαζί

υ

για την Ἱσπανία! Δηλαδη,

ι

σιῶν

7

κ

ντι

ί ί ετσι ” Θίλ ” αί μας εῷ ” οσον ε ω. Σ τοί ονο ετο ι ­ μ | ­­ ειμεδα μελη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ασελγουν καδημερινα πανω στα ὅιασμένα σώματα των πρώην κυριαρχων κρατων. ουσιαστικα, Ρ

οι

γ.

'_'

»

τους ­ έκτός του ίδικου τους­ καί έπεμὅαίνουν μέ την πολιτικη ὅία καί

αιματοὅαμμένα χέρια απο τούς ὅιασμούς των έδνων, τεραστίων περιου­

μιακους επ ιστημονες. Δυστυχως διεψεύσθη. Σημερα, τό παρασιτι­ : : | .. .. κο ελληνικο κρατος ἔχει ανωτατη παιδεια του επιπέδου του πανε­ ­ ε ._ πιστημιου του Τομπουκτού καί η σημαντικώτερη έξαγωγη της ελ­ ληνικης οίκονομίας, είναιηέξαγωγη ῷοιτητῶν: 3ὕ,8% τῶν νέων, ἔνα­ ι·

__

.Ψ

Κ­

Δ

ΗΠΑ καί οί παραῷυαδες των της Δυτικης Εύρώπης κα­

τηργησαν τελείως το Διεδνές Δίκαιο, την ἔννοια του κυριαρχου κρα­

1

·

·

(Ϊ Ἱ Ϊ Ελλην επιστευε τοτε, οπως εξηγούσε και ο ίστορικός Γεώργιος : ει : ­­ ι ~ Βεντηρης, οτι χαριν των κεω̨̃αλαιων πού είχαν έπισωρεύσει οι ντό­ πιοι αστοί, σύντομα Ελλας δα εἶχε τούς ίδ ικούς της πανεπιστη­ (Ϊ

το 1989, οί

Μετα

„,

__

ε

δ

­¬­

σε σέ Φίλίχἑἐ συνομιλίες μέ τόση προδυμία καί καλοσύνη». (Ο

|

,

' στ ατοί τους οπου ” 8'ελουν τον

Ν”

ε

ι

|

|

­,

κ

'°

ἔῖαση στην Ούγγαρία τό ἰθὔδ καί στην Τσεχοσλοὅακία το ΝΘ8. ,

χ

<

ι ­ Μεχρι την πτώση του κομμουνι­

δόγμα περιορισμενης κυριαρχίας πού είχε ἐπιτρέψειτην σοὅιετικη ἐπέμ­

λ

»

·›

κ

ι

στικου στρατοπέδου τό ἰθἕἔθ, τό διεδνές δίκαιο έὅασίξετο στην αρχη | της έδνικης κυριαρχίας καί η Δύση κατεδίκαξε το κομμουνιστικό

.„

'_'

σ

λαός πού απώλεσε οικειοὕελως την ίδικη του. :

ΈΟ

ί

__

ψανατ ικό τροπο τόν παγκοσμισμο.

συνταρακῖίκό Υίἀ Ἐό Ρ­Σ·­Υαλείωδεἐ παρελὕὁν ΤὉΩ Ρωμ­ηο· | ~ Ϊ συνηςι μυὕισῖθρημα ΤΠΩ κόρης του Αἶγύπτιωτου μεγαλοαστου ι ι „, Εμμανουηλ Μπενακη, της Π. Σ. Δελτα, Τόν Καιρό του Βουλ γα­ τ ι Ή .. ροκτονου, οι κατεχοντες επιστευαν στην εννοια του ἔδνους. Ὁ δυτι­ ι τ ~ κος ιμπεριαλισμός δέν είχε ακόμη έξαῷανίσει τούς Ελληνες αστούς της Αίγύπτου καί ὁ Ἐμμανουηλ Μπενακης, ῷλεγόμενος για την Ϊ μἶ | Ϊ Ἱ _. Ελλαδα, ειχε τον σημαντικωτερο εξα γωγικοί οικο ” ὅίαμ ὅ ακος της Ἱ Ι | Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Αιγύπτου. Βεὅαια, τοί μυὕιστορημα εὅασιζετο στην ξενη διανοηση ε | : | ... τ , και η Π. Σ. Δελτα εσημειωνε στην αρχη του όιὅλίου της πώς «στο λεμ·ων›

..

ς

ς

Τό παρασ ιτ ικό έλληνικό κατεστημένο ύποστηρίζει μέ τόν πλέον

τα

ζ

είναι σήμερα, σέ 100 εκατομμύρια! =Όταν έκυκλοῷόρησε τό ΙΘΗ, στα πρόδυρα τῶν Βαλκανικών πο­ Ε

_

(

χρονια οι Ἑὅραιοι ἐπανηύραν την πατρίδα τους, ἐμεις είμεθα σημε­

..

σημερα σε 8,? εκατομμυρια (εξαιρουμένων των μεταναστων) ενῳ τό »

το τεκοτ τον κοιΝοΒο¥ΛεΥτιΣΜογ

.._

_,

στίς Βρυξέλλες κατα της εύρωπαικης αστικης ταξεως, πραγματο­ γι

8

ποιώντας ἔτσι την παλη τῶν ταξεων στό ύπερεδνικό έπίπεδο.

­249­

ι

ί

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

(Η λενινιστική προσπαόίεια τοῦ ἰθίθ παγκοσμίας ἔπαναστασεως

είχε

_

δι

ι

ι

σιθ

τῶν δύο τελευταίων αίώνων των Κούρδων

εχρησιμοποιη ή για την οικο ομηση ενος και μονου ε νους, της Ρω σίας, με εξαπλωση αύτοκρατορικῶν κτήσεων στήν περιῷερεια. Τα δύο ·›

ε

ι

­¬

ι

ι

ι

ι

τι

ι

ι

ι·

ι

ι

αλλο.Ἡ οι­ οι

ίί

·›

¿

ι

ἶἴ

κοδόμηση του αντισυστήματ0€ ἔπρεπε να είχε αρχίσεί μόνον μεΤα Τήν ι ¬ ι ­ε ~ ­ εξουδετερωση, παντου επι της γης του αντιπαλου συστήματος. Τό σ

¿

ιν:

ΦαΤίκα› ῶε νερό καί λαδί, ὥστε Οίαδήποτε είρηνική συνύπαρξη (κατα τήν αςρελή τοποθέτηση τοῦ μακαρίτου Χρουστσώῷ) είναι απολύτως ·›

~

...

συστήματα, τοῦ κομμουνισμού καί του καπιταλισμού είναι τόσο αντι­

αδυνατη. Το ενα πρεπει υποχρεωτικα να καταστρεψη το

|

κατα τοῦ Ὁΰωμανικοῦ καί ι νειλ ένε 8 ημμ ς κατόπιν τοο τουρκικού κρατους. ιρο ερες και επα ήττες ακολουθούν νεες εξεγέρσεις, αλλα με νέες μορῷές, εςρΰ όσον τα

Ταλίερ­Οῦι απεδείχίλίί ανεερίχΤρ€› δίόΤ ί Τα ανΤίαΤίσΤΤ1ρ­α αὐΤό ρ­Οίραίωε ι

Ί

μος δεν ἔχει κοιιθόλοο τελειώσει μεταξύ των δύο συστημάτων, απο τήν ςροόερή ήττα του αντισυστήματος τό 1989. Είναι σαν τόν αγωνα

καΤεδαΦίσὉ Τοῦ ΤΤρΟϋΤΤαρχΟνΤΟ€ πανκραρ­ίου συστήματος του καπ ι­ ι

το τεΛο›: τον κο1ΝοΒοΥΑεΥτυ:Μον

τελέσματα. νΑλλωστε ή αδεία είναι αὐτή πού όλα καταστρέψη τε­ λικα καί τό αντίπαλο σύστημα του καπ ιταλ ισμοῦ. Φυσικα ό πόλε­

ήτρ πλέρν ζίρι̃ηρ­α χρόνθυ καί αὐτό ἐπἦλίαε Τό 1989­ Ἡ ρίκρδόρ­Ὁαη ~ ~ _ τον ἀντισνστήρατος του κομμουνισμον σέ μια χώρα, μέ στόχο τήν

ιθ

ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ

ἐπισημη καί αγωνιστιιιή αθεία, πού ἔδωσε καταστροῷ ικα απο­

ἶγτσ

αΤΤ0ΤύΧεί­ ἹΑΤΤό εκείνὉ Τ`ί1ν σΤί'Υί­ίἡ Τό Τέλρἐ Τἦε πρρσπααείαἐ

·›

το ΒΥΖΑΝἩΝΟ τιεοτντιο

ι

σ

θεί αί#σΤὉρ­αΤίκα Τήν ΤΤαλὉ Τῶν Ταξεων­ Μέ τήν πτώση τοῦ παγκο­ σμίου αντιπα λ ου, ήρχισε ή εξαρ Θ ρωση των ί εργατικων ί συνδ ικατων σε

·›

κ

αιτ ια τζιν ἐξεγέρσεων δεν ἔχουν ἐξαῷανισὕή. Έτσι ή σύλλγιψη Τοῦ .. ~ .. Ὁτζαλαν είναι απλως μια αναπαυλα για τό αντίπαλο στρατόπεδο τῶν Τούρκων. Τό προανοιιρερθέν ὕεὡρημα είναι τό Α καί Τό Ω Τίιε ...

­ι

ι

ιστσριπησ επιστήμης. ρ

Ἡ αίχμή του δόρατος

τοῦ κοινωνικου αγῶνος κατα του καπιτα­ ­ τι ­­ ι ·· ε λισμου στόν ΙΘ' αίωνα καί στό πρωτο ημισυ του Κ , υπήρξαν οι ερ­ γατες τής όαρειας ιἶιομηχανίας καί είδ ικα οί μεταλλουργοί, οί Θρια­ _

__

ὅλέπει αύτό κανείς στίς σχέσεις εργασίας όπου ό καπιταλισμός προω­

Τιις

ι

Φ"

λικοί ιιτετειΠοε.ἹΕτ9εωροῦντο οί πλέον

'­Τ

μορςρωμενοι μεταξύ τῶν εργα­

μενος να συνεισῷἑρη, όσο τό δυνατόν, στήν αποδοτικότητα τής εται­

. Γιί αύτό ' ί ί ί ί μαχες ταξικες καιί οι” πλεον στις σονειδητοποιημενοι καί συνεκρότησαν τήν αςρρόκρεμα τῶν κομμουνιστικῶν καόίεστώτων. Σήμερα όαρεια όιομηχανία του σιδήρου, ἔχει ἐν πολλοίς αντικα­ τασταθή μέ τήν ὅιομηχανία τής πληροςρορικής, δηλαδή τῶν ήλε­ „. Ι δ ί _ ­ τ κτρονικων υπολογιστων. Ἐνῳ η ανεργια μαστιζει τις υτικες κοινω

ρειας χωρις να λαὅη τις περισσοτερες ῷορες μερος στα κερδή. Τυπικό

νίἐῖς,

ὅλον τόν πλανήτη καί ή μετατροπή μονίμων Θέσεων σε ἔκτακτες ὥστε

Ύ

'αἱ

να εΤΤίΤενΧί9ίι Υία Τόν ἑρΥΟδόΤὉ Τό ρ­αξίμρρμ κερδος; αΤό ὅνρρα Τἦε ανταγωνιστικότητος τής ἑπιχειρήσεως. Δηλαδή καλείται ό εργαζό­

γ: ίπ

ι­

ΐ παραδειγμα ειναι η επ ιχειρηση ταχυῷαγειων Μακντόναλντ, ανα τον ι

τ

ι

σ

ι

ι

σ

Τ

4

κόσμο, πού χρησιμοποιεί συστηματικα ἔκτακτο προσωπικό, χωρίς

Η

|

Ὁ

!

Χ

7

Ὁ

|

δενΤερὉ αίΤία Υία ΤὉν αΤΤρΤνχία

׬

ΤΟΟ

ΰ

Ι

Ἱ

­Ζ5Ο­

μθνθζ Τθμευς

ΟΤΕΟΠ

πρΟΟ”ΦερΞΤαί

κ

κ

εργασία σε

σ”ημα.\#Τ ΕΧΟ

κ

αρίθμθ

­ . . ί | ί ειναι στήν πληροιρορική Τα οιΙιι:οη νε11εγε, και τα τμηματα πλη­

γιστῶν. Στήν όαση αύτής τής ἐἶιομηχανίας συγκροτείται ἕνα νέο 6! | · ί 'Θ Ι 'Π Ή | μορςρωμενο προλεταριατο που εχει ηδη τον ηρωα του. τον μα ηματι

7

7

χ

ανΤίαραΤὉρ­αΤρΩ› εκΤΘ€

τής λανδασμένης αποςρασεως οίκοδομήσεώς του σε μία μόνον χώρα,

Ο

·›

ροῷορικής τῶν τεχνικῶν σχολῶν καί τῶν πανεπιστήμιων, συγκρο­ τουν τήν ὅιομηχανία ύψηλής τεχνολογίας (ΙτὶἐΙ1­τεοΙτ) τῶν υπολο­

κοινωνική καλυψη καί αντιτίόίεται μετα επιμονής στήν όργανωση συν­ δικατων από τούς ύπαλλήλους της. Ο

Τ των

,

τισ, πανεπιστημιακό παιθηγητή ­ τρομοκρατη Θεόδωρο

­Ζ5Ι­

Καζύνσκ ι,

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ι‹ιτΣικΗΣ

Ἰἰτσι συναντούμε μεταξύ τους, στήν ΗΠΑ,

πέμ·ΤΤΤὉ

`

αί”ΥοοΡο Ρέα ο

Ε

ίί

ί ·

τι

για τόν ἑαυτό τους

απαοοοη οοο οκα:

Οἱ

Αμοοοἶανοο

ὅ›ΤΤ Τούς ενδΤαΦΞΡεΤ›

ἶίανομοον

μ­όνΟν σΤΟύ€ §ΑΥΥλ0σ|ἀξΦννε€± ΡΤΘΤ σΤΤ1ν

για

ο·οΤα(ίαοοα ἶελγἰοοξοοοαολἕ

μααοοα απο Τηνῃαγγλα

υ̃αξωνϋτἠ αδ Τακμσίαι ὅπωἐ είναι και ενα απλο

Υραμ­Ε)­α›

ἶα οοον/αη­

τα κινητα τήλέῷωνα, τα μήνύματα μέσῳ διαδικτύου Ιιττοττιοτ (νντϋλ αῖἶο τον

νεται από ἕνα σύστήμα ύπολογιστῶν να Υθαψνι̃ ο Χοίοίααἠἔ Τήν λέξη

ήλεκτρθνϋτέἐ μνήμες ὅλεἐ

Οἱ

ὅαγσει λγέξεων­κλειδ ια.

ἐλρκει

Ὁαζαλαν Ἱαα να αααανοαζοοον ααα συνδίαλέξϋἶ ανα Τα ί­ΤἶΙνομ·αΤα ποο

αναῷέοονααί ααον Κοοοοο αι̃γέαη· |Η/οοοοοη πίεση Ϊτοοΰαίίνεααί οαα

Καναδαἄἴία να Χοηαίοοποίοοοο ολοί|1ἶ·“Π1ο11> ἐμπορ ικό στόχο: ύγαξουμε τα ρουχα Ρ­αἐ και οο·οοα|νί“ δέν ἔχει μόνον Υραυ̃ίυ̃εἶα Η­αἐι ἐδῶ σΤόν

ι

ζομεαα ολογοονοί· σθν

τόν σκληρό νόμο τής ανωνυμίας, να είναι ίκανός να προσαρμόζεται σέ ὅλες τίς καταστασεις καί πρό παντός στίς πιό ἐπικίνδυνες».

­

Ρ­ιἶ

ΤὉλεανΤί”ΥΡαΦα (Τνὶλεομοίοαοπαν ίαΧ> αλα καααγρἀῷονίταί

Πο­ λιτεἴες» ή ΟΙΑ ύποχρεούται να εύρή ή ίδια αύτα τα μυστικα τῶν αλλων χωρῶν, πολιτ ικα, οίκονομικα, στρατήγικα ἐπιστήμονικα. Τό διαδίκτυο προσδἑτει ὅτι ό τέλειος κατασκοπος πρέπει «να ἔχει ανοι­ κτό πνεύμα καί να είναι γενναἴος καί πειδαρχήμένος, να αποδέχεται

252

οαύν Εοοωπαίκη Κοίνοααἴτα·

Ν8Α. Ἡ ἐπιλογή καί ταξινόμηση τ ῶνγ ἔκατομμυρίων στοιχειων γι1

χωρες δέν δ ιαμοιραζονται τίς πλήροῷορίες τους μέ τίς Ἡνωμένες

­

αὶ

Τα ἢλΤχΤΡονοΤα Ταχοοοομοϊα Ε”Π1οΠ> Τα Τηλεανπα τθ1θΧἹκἶ" Τα

Τ

ΟΙΑ στό διαδίκτυο, εξήγεἴὅτιἔῷαὅσον «ὥρισμἑνες

πού αντετίόλετο στήν είσοδο

ναί ἔΎίναν›

μερα δέν ανοίγονται πλέον οί Φακελοι αλλήλονοαῷιαἐ­ ΑνΤ ΤοεΤω€

πία τού καταδότή πού ή Δύσή εἶχε αναπτύξει στήν χιτλερική νεολαία

Ὁ στρατήγός ντε Γκώλ εἶχε δίκαιο

οπωο

7ΑΥΥλία› Τόν Καναδα› Τήν Νέα Ζηλανδία ααί Τνι̃νῖ Αοοαοαανία· πού δέν ἔμῷανίζῃαί στο δ ιαδικτυο, ειναιτο πλεον

Τ

Μαδαίνουν στα παιδια να γίνονται καταδότες από μικρα καί τούς ἐξασκούν στήν κατασκοπεία από τό νήπιαγωγεἶοί Φυσικα ή νοοτρο­

παιδική γωνια τής

θα ἐΥίνονΤο›

Ένα περιοδικό

ίί

καί να κλέψουν τήν γνώση παντού στόν κόσμο καί ἔτσι να εξασῷαλί­ σουν χρήματ ικα κέρδη καί πλήρή ύποδούλωσή τῶν λαῶν τής γής. Εἰ­ δ ικα οί ΗΠΑ ἔχουν μετατραπή σέ τεραστία σχολή κατασκοπείας.

είναι συμῷυής με τήν προτεσταντική ήδικιστική νοοτροπία, δεωρεἴται σε όλες τίς παραδοσιακές κοινωνίες ως μεγαλή ντροπή. Ἡ

δΤόΤΤ

Τῶν ἸΑο·οοοΤανῶν

τίς ύττόλθῃτεἐ οπο?­λθπέἐ

στήμονες καί τεχνικούς στα πανεπιστήμια για να κατασκοπεύσουν

πού

ΕΟΚ,

το τεΛο›: τον κοιΝοΒονΛΕ¥τι›:Μον

παρακολθνινήσεωἐ ὁλΘ%λἠΡΟυ Τοῦ πλανΤῇΤΟο αῷού κρατήσουν

ανατιναξεως τού σατανικού καπιταλιστικού παγκοσμισμού.

καί

ααλαγγα

ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ

τομμυρίων ἐλεγχομένων συνδιαλέξεων Το λεπΤο­

σιμοποιήσουν τό όπλο τής τεχνολογίας πού ἔχουν στα χέρια τους, για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους καί να καταστρώσουν σχέδια ύπήρεσίες πλήροιροριῶν στρατολογούν τούς νέους επ ι­

Πνοτντιο

(Η μεναλοαεοαὶ Τῶν 13 αμοοίκανίκῶν οπηοοαίοον ααῷαλοίααἶίναί *Ι ΝΒΑ (ΝοαοΠοΙ οοοοῖὶἴδ' Αἔοῃονλ αἱ οποία ἐαῖέῖἴχἶί ἕνα σνστἶλμα

Ϊνδία, Ϊαπωνία› ἸΡαν› Σαουδ ι­

Τουρκία, ἐνδουσιώδεις ίνδουιστές, ὅουδδιστἑς, μουσουλμάνους, αλεὅήδες, καί χριστιανούς αποῷασισμένους να χρή­

Οί δυτικές

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ

τῶν ”ίΑγγλων στήν

τόν αποκαλούμενο Παμὅομὅιστή. Τό νέο αύτό προλεταριατο πού εξαπλώνεται καί στόν Τρίτο Κόσμο, ἑμρορεἴται όχι από μαρξισμό, όπως συνέὅαινε αλλοτε, αλλα από μυστικό θρησκευτικό πνεύμα.

κή >Αραὅία,

το

ί

τή:

Π·”Χ.·

ΤΙ

Ν8Α

παοηχολοοοεί

Τἠνγ

οναίοεία Τομ”

ὁπθίαἐ Οἱ Γαλλω ἐπίλοίοηοαἶίεἶ οίἶίαν λαοωοοί|Βοαοίἶαα“ και με Τήν Ταοααολοοοηαη οπο”

νθύἐ Υιἀ να Τ ως ιτωλήσουν ρανταρ

Τοχε να οοοἦ Το αοοοολαίο αονὶν αμεοίκανοονὶ Ρ:εἑ”νεον> αναανωνίῖ ΤΤΡΤΟΤ

γ

Τῆς Τοίααον· Ποο είναι οί παλαιοί νομοι ποο οποοοαααοοαν Το

ι

γἐ

τ

253

_

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΪΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΪΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ ί

απόρρητο της όιλληλογραερίας; Συγκρίνατε τούς ταλαίπωρους άστυ­

(Η γνώμη μου εἶναι

νομικούς του παρελδόντος μέ τούς 20.000 ύπαλληλους της Ν8Α, στίς ΗΠΑ, πού καταναλώνουν δισεκατομμύρια δολλάρια του κρα­ ~

­.

Ϊ

ῖἐ λ.

τι

Ϊ Ϊ τικου προυπολογισμου, και όασιζονται σε ενα τεραστιο δικτυο πρα­ ¬

­

Ϊ

Ϊ

τητα

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ϊ

Ἰ

επαναστάτες την δυνατό­ Ϊ

Ἰ

Ϊ

και αυτοι τους ηλεκτρονικούς υπολογι­ Ϊ ε Ϊ Ϊ ­­ Ϊ στες, να αντεπιτεὕουν και ισως καποιαν ημερα να δυνηδουν να κτυ­ πησουν Θανάσιμα την Αερναία Ύδρα του καπ ιταλ ισμου. Οί άγωνι­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ σῖες ΟΕΠΤΟΕ είνα! γνωσῖθι με ΤΟ Ονθμια ΧΟὅΞρνΟΤρΟμ.ΟΧρΟίΤΞς Χα!Ϊ πα­ ~ γώνουν τό αίμα ί ” Ιδιαιτέρως του~ παγκοσμιου ί ιμπεριαλισμου. ί η” Βο­ ρειος ἸΑμερικη δαπανδι τεράστια ποσά καί ἔχει ὅάλει σέ έπιῷυλακη στρατιωτικές δυνάμεις γιά νά άποῷευχδη κάθε ενδεχόμενο. Σύμ­ όουλοι του προέδρου Κλίντον τόν εἶχαν προειδοποιησει πώς οί ΗΠΑ να χρησιμοποιησουν

Ϊ

Ϊ

­

·›

σ

Ϊ

·›Ϊ

3

(

Ϊ

Ϊ

Γ

σΪ

'Θ'

Ϊ

Ϊ

7

Ϊ

Ϊ

·~

·›

κτόρων ανά την ύῷηλιο!

Ἡ παγκοσμιοποίηση δίδει όμως στούς

μόλις αρχίζει καί θά πάρη ἀκόμη άρκετό χρόνο μέχρι πού νά κτυπηδη Θανάσιμα ό Γολιάδ. 5Αλλά ὅπως καί στόν ΙΘ” αἰῶνα ό Μάρξ ἐπίστευε πώς η παγκόσμια Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ λΪ Ϊ ~ επανάσταση δα εξεδηλωνετο στις π εον ὅιομηχανικες χωρες της Δύσεως όπου εύρίσκοντο συγκεντρωμένοι οί περισσότεροι ὅιομηχα­ νικοί εργάτες, έτσι καί σημερα η νέα παγκόσμια επανάσταση ἔχει Ϊ (Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ἰ Ϊ Ϊ περισσοτερες δυνατοτητες να επ ιτυχη στις ΗΠΑ, οπου συγκεντρω­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ νεται και το πολυπληΰεστερο δυναμικο εργατων πληροῷορικης, αν καί τελικά δέν αποκλείεται νά μας ἔλδη καί πάλι άπό τόν Τρίτο Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ αλ ­ Ϊ 8 Ϊλ Κθσμθ. Πανῖωζ, επΟίνΟ!Ο”ΤΟ!"ῖΘζ Ο ΟΠ ΤΟΟ Χθσμθυ γία να συμ Οί ΞΤΞ στο| καταστροῷικοί μεγαίλ ο Θ ραίδ υ που α εση τείλ ος στίνΑε η ρ ναία Ύδρα του καπ ιταλ ισμου, είδικευδεῖτε μαζ ικά στην πληροερορικη, διεισδύσατε σέ όλα τά πόστα των ηλεκτρονικων συστημάτων καί άῷησατε τούς καδηγητές σας νά «τυρὅάζωνται περί πολλά». πώς ό αγώνας

9

ι

·›

γ

ίδίδί

Ν

1

Ϊ

Ϊ

δυνανται να οδηγηθούν στο χαος απο μια ομαδα κυὅερνοτρομοκρα­ των οί όποἶοι μέσῳ τῶν υπολογιστών δά παρέλυον τά άεροδρόμ ια, τά Ϊ

3

Ϊ

Ϊ

ΰ

Ϊ

Ό

αμυντικά συστηματα και τα χρηματιστηρια. Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ οι Ϊ Ϊ Η ειρωνεια ειναι οτι μια υπερδυναμις που κατεχει ολα τα μεσα κατασκοπείας γιά νά σέ παρακολουδη καί στό κρεὅάτι σου, τρέμει ι·

(Ϊ

ι

'5'

σ

Ἱ Ϊ

Ἱ

Ἰ9

Ϊ

ι·Ϊ

Ϊ

ι·

Ϊ

Ϊ

Ϊ

δΪ

~

εναν αορατο εχ ρο, που με την σῷεν ονη του

Δ

ψδ

Ϊ

Ϊ

ἹΪ

Ϊ

μια ερημο με Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ενα ῷορητο υπολογιστη δυναται να προκαλεση κυὅερνοπολεμο και νά κτυπηση κατακούτελα τόν καπιταλιστικό Γολιάδ. Τό 1008, σέ προεδρικη εντολη ό Κλίντον εἶχε δηλώσει: ‹‹Ἐ.πειδη η οίκονομία ί συ ­ μ· ας ὅασίξεται ὅλο καί πε ισσότε ο στούς υπολο ιστές, οί όατικές έπιδέσεις στην τεχνολογικη μας ύποδομη καί στά συστη­ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ Ϊ ματα πληροῷοριων δυνανται να ὅλαψουν σοὅαραΪ και την στρατιωτι­ Ϊ Ἱ Ϊ Ϊ Ϊ Ἱ Ϊ ἹΪ Ἱ ~ Ϊ κη μας ισχυ και την οικονομια μας». Ήδη εχουν εμῷανισδη τετοιες έπιδέσεις στά στρατιωτικά συστηματα άσῷαλείας τῶν ΗΠΑ. (Ϊ

αυι

,

σε

(_

Α·

­Ζ54­ ι

­255­

·­·

···

7Ϊ

Συγγράμμασα

σοῦ

Δημήτρη Κσσσίκη

(Ἰἰξαίροὐνσαί οίδθ μελέτες του πού ἑὅημοσίεύὕησαν σέ έπεσσημονίκά περιοδικά) Ρτορειἔσῃὀε ετ ρτεεεἰοῃε επ ροϋτἰη̨υε Π1τετΠετΙοΠεΙε. Ζε Οτὲοε ετ εεε τε­ νοηὀἰσε τἰοῃε ὰ Ισ Οοῃίέτεησε ὀε Ισ Ρειἰχ, 1919­1990 Ρετἰε, Ρτεεεεε Πιπἰνετ­

1.

­

εἰτεἰτεε ὸε Ρτειποε, 1903, 937 σελίδες. 9. ]”υΠε:1

ρτορεἔεηὀεει ­Ιετε11Ε›ι1Ι, Μεγὀεη Νεετἰγειτ. 1904,

381 σελίδες.

(ἔη

ἔκδοση: ΙετειιΕ›υΙ, ΚεγΠεΙ‹ ΚὶτερΙετ), 1971, 909 σελίδες.

«Ιω Οτὲοε έ±ΙεοτοτειΙε››, στό ὐπό τήν επιμέλεια τῶν 8τεἰΠ 1ἰο1‹Ι‹ετι καί .Ϊεεη Μεγτἰειἰ, Ιπτετπεπἰοῃω̃ Ουἰὀε το ΕΙεο£οτεΙ δτστἱετἰοε. Ρστὶε, Μουτ0Π, 1909,

9. η

391 σελιδες.

4. ‹‹Ι..ει α̨υεετἰοιπ οΙ1γρι·ἰοτε››, Ει1ογ‹:Ιορ8εὸἰε Πι1ἰνει·εειΙἰε

Οτὸοε Ισγεετιτἰτιε ὲι Ιε Θτὲεε οοτ1τειτιροτειὶτιε››, ΕΠσγσΙορεεὀἰ2 ΠΠ­ Ινε:τεεΙἱε _ Ρειτἰε, νοΙ. 7, 1970. 0. «Ιῃἰοτιππετἰοιπ ετ Πὲοἰεἰοιι. 1.8 (ὶτεοε ῖειοε ἑι Γἰηνεεὶοη ειΙΙειΉετι‹τΙε ὸειιε Ιεε Β.

Κ

­ Ρειτἰε, νοΙ. 4. 1909.

«Πε

Ιει

.

ΒειΙΙ‹ειπε, 1940­1911», στο Εε ξἔυεττε ετ: Μέσἰτεττεπέο ΠεΙ σε Ιει Βεεϋετὼε εοὶετιτἰῖἰη̨υε, 1971, 799 σελίδες.

­ Ρειτἰε, Οεηττε ιιειτὶο­

‹‹ΝετἰοτιεΙἰειηε ὸειπε Ιεε ΒειΠ‹ειΠε2 Ετυὸε οοπιρετέε ὀεε τένω̃ιιτἰοτιε πιτσιιε ὀε 1908 ετ Βτεοη̨ιιε ὀε 1909», ΤΠΘ Οειπεὀἱεη Ηἱε£οτἰεε1ΙΑε5οεΙετἰοΠ. Ηἰετο­ 7.

Πω! Ρεροτε 1971. 8. Εε τόΙε ὀεε εχρεττε ὰ Ισ ξἶοῃἰέτεηοε σε Ισ Ρεὶχ. ξἶοετε τὶοσ ὀἄωο τσσὺηοστε­ › τὶε επ ροΙἰτἰη̨υε ΙΠ τεπιετἰοΠε±Ισ Οττεννει, Εεὶἰτὶοηε σε Ι Πτιὶνετεὶτε τ! Οττειννε.

­

1

α

1979, 997 σελίδες. › ροΙὶι°ἰη̨υε ἕτεοη̨ιιε», στό ὑπό τήν επιμέλεια τῆς Μ. Β. ὀε ΙέΠτε Κὶτεγ, ὅοοὶεΙ $ττειτΙ1'ἰοετ1οΠ ειπε! Ποπ­:Ιορπ1εΠτ ἰιι τΙ·ιε Μεεἰἰτεττεεεεῃ Βεεὶῃ Ρετἰε εκιό ΤΙιε Ηεἔυε, Μουτοιπ, 1973, 990 σελίδες.

9. ‹‹ΕνοΙυτἰοΠ

1

­

(Η Ἑλλάς τῆς 4ης Αὐγοὐστου καίαίελ/Ϊεγἀλαί Δυνάμεις. Τά ἀρχεῶι του̃ Ελληνικοί] Τπσυργείου Ἐξωτερίκὥν, 1930­1941 ἹΑ0ἠνα, Ἱκαρος, 1974, 104

10.

ί

­

σελίδες (9η ἔκδοση: 7Αθἠνα, Ἐλεύθερη Σκέψις, 1990, 189 σελίδες).

­Ζ57­

11.

«Οτεεεε», στό ὑπό την επιμέλεια τοῦ Κε11ι1ετΙτ Ε. ΝενΙοτ, ΒειΙΙ‹ει1ὶείἰοε

_

σελίδες. (Συλλογη

3

ΑΠΠ ΑΦΟΙ, 8Ι8νἰ0ε ΡιὼΗ89θτ8° 1974° 189 σελίδες' 12. ‹‹ΕΙείιτΙ·ιει·ε νειτὶΖεΙοε››, στό ὑπό την επιμέλεια τοῦ καδηγητου στήν Σορ­ ὅόννη Ρτεῃεοἰε Οτοικεετ, Ηοωωεε εἰἘτετ οέΙὲΙπεε _ Ρετὶε, Εάὶτἰοιτε Μεεε­ τιοἀ, δος τόμος, 1973 13·

ΟΠΙΡΙΜΙΟ­9 Ροὲἴῃα̃

_ ΡἩΒ7 ΡΙΘΠΘ

­ΙΘΘΠ

Συγκρίτίκή Ἱστορία Ἑλλάδος καί Τουρκίας στόν 2()ὁ αίδδνα _ ἹΑ9ηνα, Εστία, 1978, 311 σελίδες (2η ἔκδοση συμπληρωμένη: Ἑστία) 1990, 387 σελί­

13 Ε

δες. 3η ἔκδοση:

17. Όμςόαλός,

Ποίημα _

ΙΠί 999­Ιν

ίηεῃ, Ισ 704 σελίδες­

28. «Κυπρος 1939­19ἶ›9Ξ Τρίτοκοσμίκη συνειδητοποίηση

Υ

(ἶτεεΙ‹ ὅνῃτόετίσ Τόουἔῇτ. Απ Ορροείτίοη

27.

λ

28. ἹΟΤΘΡΖ9 Τῆς η̨θὕωμα̃νίχἦἐ ΑὐΤΘ%ΡαΤ0Ρ#ὰ§› 1280­1924

29, «Ρόρόῃόῃμ Εη̨τόόόόι̃ιῃόῃἰόό­Ι όῃό τῃό Οόῃι̃ῃι̃υῃἰότ

σελίδεἐ­

ὑπό την

1Α¬9ηνα, Κέδρος, 1979, 82 σελίδες.

επιμέλεια τοῦ Μ. ννειΙΙει·,

ΟΧἰοτ‹1, ΒΙειεΙ‹ννεΙΙ, 1988,

Οοπτππ ίπιἰετ

ΡΜ” οἱ Οϊόόόό», ό­Εό

Ρσττἰεε ία ννεετετπ Ειπορε _

ΧΠ­284 σελίδες.

30. «Ιεε ὀεἔτε σε ρυὶεεετιεε ὀε

ΙἙιυρἰτε οττοιτιειτι, ευ οουτε ὸε Ιε ρτεττιὶετε ΑΙΙειὶτι, βε Μογεπῃε Ρυίεεεπεε ευ ΧΧε εἰὲοΙε_Ρετὶε, Ιιτετἰτιιτ ‹;Ι”Ηὶετοὶτε εἰεε ΟοΠΠὶτε οοτιτεπιροτ­ ἔιιεττε

πυοιπ.ἰἰ:ιΙε›>, στό ὑπό την επιμέλεια τοῦ .Ϊ. ­ Ο.

τίκη Ἱστορία

189 σελίδες.

8199 19889 402 σελίδες·

αίῶνα).

Ϊἶ

29. Ἱστορία τσίἶ ἔλληνότσυρκίπσυ̃ χώρου από τόν Ε. Βενίζέλο στόν Παπα­ δόπσυλο, 1928­1973 _ 3Αδηνα, Ἑστία, 1981, 381 σελίδες (2η ἔκδοση συμπλη­ Ρωμένη: ἙσΈία› 1995)·

32.

ΕΙ Ιτῃρετἰο οτοιηεηο ΏΟ

­ ΜεΧ1εο, Ροτιὸο σε Οωωτεε Εεοτιὁιπτἰεσ, 1989,

7Ά νδυς στόν καίρό τῆς

Καλῆς. Ϊίσίημα _ 5Αδηνα, (Εστία, 1989, 48

σελίδες. (Είκονογράῷηση Γεωργίας Καμπανη). |

«Τίιε ΤιιτΙ‹ὶεΙπ­(}τεεΙ‹ ννετ, 1919­1922, ὶιπ 91/οτΙεΙ Ρετερεετἰνε», Ιῃτεττιστἰ­ οτιειΙ Οοπίετείπσε οῃ ΑτετιίτΙ‹. Ρτοεεεα̃ἰῃἕε _ νοΙ. 2, εἰοε. 13, Ιετεπ1ὶ›ιιΙ, Βοἐ­ 21.

33. «Ι..εε Τιιτοε ετ Ιε πτετ Εεεε: εεεεὶ ὀε ἔεοΙπἰετοίτε››, στό ὑπό την ἐπίμέλεία τοῦ 1. Τἰτοϋἰε, Τιιτσυἰε, Μονεσ­Οτίεῃτ, Οοπιιπ υηειιτε ειιτορἐεπόε _ Ρετὶε,

1./Ηετιηειττειπ, 1989, 398 σελίδες.

ΠΠἰν€Γ$ἰἴΥ Ρτεεε, 1981.

31. ‹‹])ἰι·ηἰτι·ἰ ΚἰτεἰΙ‹ἰε, οευντε ροετἰη̨υε», στό ὑπό την επιμέλεια τοῦ

22. ‹‹ΒιιΙεω·ἰει ἰτι ΒεΙΙ‹ει1 Ηἰετοτγ ϋετννεεῃ τΙ1ε Τννο

ννοῇὀ ννετε», Ρετνἰ

Εὀἰῖἰθι̃ΰ (ΙΙΙ νθΠἩἰΠ0Π. 1989, 449 σελίδεἐ­ (Η τρίτη ίἶἶεόλσγία καίἡ Ὁρὕοδόξία _ ΰΑ'9ηνα, 3Ακρίτας, δες­ (ΪΖὉ ἕ%δΟσὉ› Ἑσι̃ίαί 1998, 357 σελίδεἐλ ΙΛ38

Βουλγαρίχῶν Σπουδῶνλ Σόῷωε Βουλγαμχἡ ¬ΑκαδὉμ·ία ἸΕπ1σ”"Ιμ·ῶν> 1982· 23. 1/Οτοεε, ὀετιε Γει̃ἕε εἰε ΚεΙἰ. Ροὸιτπε _ 8Ι1ετΒτοοΙ‹ε ζοιιεϋεο), Νεειτιετι,

35.

1985> 49 σΞλί9ες> εἶχονογραζλημένο·

38. «Ὁδωμανίκη Αότοκρατορία», καί ‹‹Τουρκία››,Παγκόσμία

Ρτεεεεε Πηἰνετεἰτεὶτεε σε Ρτειιποε, 1983, 128

­Ζ58_

Η. Βοιι­

τειουἰ ετ .Ϊ. ΡΙεττιει1ὀ, Εετίτιιτε· Ετεσσο­οπτεπἰεπηε ὀ1ειη̨̃ουτὀἸ1υί _ Οττεννε,

Με/ὀυόετοὀεπ Κοσἕτεε ρο ΒιιΙἔετἰετίΙ‹ε ΠοΙ‹Ιεαἰ (Πρώτο Δίεδνές Συνέδριο

Ι/Ειηρἰτε οττοπιειιπ _ Ρετἰε,

_ ἹΑ9ἠνα› (Εστία,

1988, 211 σελίδες (2η ἔκδ., 1989, 3η ἔκδ. ἑπηυξημὲνη, 1998, 318 σελίδες).

31.

24.

Πίνίεἰνε Τόουἕότ

δες.

Ευτορε _ ΒοιιΙεΙετ (ΟοΙοτε‹1ο), ννεετνἰενν Ρεεεσ, 1979, ΧΧΠ, 379 σελίδες. 19. 20 Αειτὀε Κστ;ίΙε;τιΠΠεΙι ΤίΖτΙ‹­Ϊυῃεη ΤετίΖ1ί_Ιετειτιἱ›ιιΙ, ΤίὶτΙ‹ Βϋτηίεει Ατεετιτιηω̃ετι Πετςἰεὶ, Π­8, 1980, σελίδες 97­141 (Τουρκσελληνίκη Συγκρί­

ΗΖ191

το νί/εετεπί

οί Ντε Κεπείεεεπίσε _ 88η Ρτειηεἰεεο, Β1ιεΙ‹τἰνεὀετιτει Ιηετἱτυτε, 1988, 12 σελί­

‹‹(}ι·εεοε: Οοιῃτόυῃὶεστ ἰῃ ει Νοιι­9/εετετιι 8εττἰιτ8››, σόό όπό ­τόν ἐπίμέ­ λεία τοῦ Ι). Ε. ΑΙΙ›τἰἔΙττ, Οοῃπηυηίείπ ειπα ΡοΙίίίσεΙ .ΐνετετηε ΙΠ νἱ/εείετῃ

Κ'

καί επιπτώσεις επί

της Ἑλλἀδ0€», ¦ΕΤαίρΞί96 Κϋπρίαχω̃ν Σπθυδω̃ν­ Πραχτίχά Βό Δίεὔνθυ̃ἐ Κϋ· πρίσλσγίκοὕ Συνεδρίου _ 3ος τόμος, Λευκωσία, 1987, 879 σελίδες.

ι̃

18.

στόν

Γεερτἰτ ἀε (ἶ}1ετΙεε σε Μοϋγ, ὀεκιε Ιε ‹1ει1ΧἰὸΠιε

ΧΙΧΒ 8ἰὸόΙό»7 στό όπό ­τήν ἐπίμόλεία Τόυ̃ Η. Βεω, ἰῇΕΙΠΡ¿Γό οπο­ Κέριιἰη̃ἰσυε αε Τιπη̨ υἰε ετ Ιε Ρτεῃεε _ Ρειτἰε­ΙετετΗ;›ιιΙε, Ιεἰε, 1983,

Ἑστία, 1998, 337 σελίδες).

«ξἱτειτὀε Ιὀεε ετ Ι1εΙΙετιοτυτσι1ἰ5Π1ε. Εεεεἰ ἄἰῃτετρτετειτἰοη ηουνεΙΙε ὀε Πτἰετοἰτε Πεο­8τεε‹μιε››, Αετεε ‹:Ιυ Πε ίἶοτιἔτεε ἰΠτεττιειτὶοηεΙ ὸεε Ετιιεἰεε άι; Ξιιὀ­Εετ ειιτορεειτ, 1970 ­ Αὼεοεε, Αεεοεἰετἰοτι ἰιιτετηετὶοΠεΙε ὀεε Ετιιεἰεε 18.

99 899­Ε" ΘιΠοΡὸΘΠ› 1979 ἴοῖῃθ

εειὶε­]ε?››, ἀρίδ. 2222). 2η ἔκδ. 1991, 3η ἔκδ., 1994.

ὀειιπε

Πι̃όἰῃό όη̨

ΟΘΨΘΜ, 1977, 91 σελίδεἐ­

(Ελλάς καίξένοί, 1919­19ὅἶ ,Από τα ὅίρχεῖα τοῦ Ἑλληνίκοῦ Ύπουργείου Ἑξωτερίκῶν _ 3Α9ηνα, Ἑστία, 1977, 223 σελίδες.

14.

«Οιιε

«Πεερεεε οττοιττεπι

25.

>

τόμο: Β3 ἹΕ×δΟΉκἠ η̨Αί9η̃νἶ›ν, 1999, 499 σελίδες­

..259._

1990, 397 σελί­

Ϊστσρία_ Ἀὕηνα,

97. 1.0 ρεπόὀἰε ρεεείυ

ειπ Ιεε ὺεττίοεὀσε. Ροὲιπε

­ Ατϋὸιτεε, ΑΙ‹ι·ἰτεε, 1993, 79

49. Οεητεπωεὲο σετετνο

σελίδες. (Είκονογράῷηση τῆς Τοόρκισσας ζωγρἀῷου Μϋτεἰὀε Ια̨τι1εΙἰ).

­ Βελιγρόιδ ι, Γιουγκοσλαυ­ία, Ἑικδόσεις Πλάτων,

1998, 197 σελίδες.

οί λλίεετετιπ δειτετιἰειτι ἰτι 1εΙειιπἰι: ειπὀ ΟττΙιοὸοΧ δοοἰετἰεε»,

90. «Ἑνδιἀμεση Περιοχή καί Ἑλληνισμόςὶ ἀνδρωπογένεση καί όινδρωποσυ­

Ρἰτετ]ι12ετπετἰο11εΙδγητροεἰιυπτ οπ Οτϊὸοὀοχγ ε1ΠὀΙεΙεπ1 1999, ΑτΙ1εΠε·­ΤεΙτ­ τεπ, Ιτειπ, Οεπτετ ίοτ Ιτιτεπιετἰοηω̃ Οι1ΙΙυτεΙ 8τι1ὀἰεε, 1994, 178 +199 σελίδες.

ντέλεια», στό δπό τὴν ἐπιμέλεια τοῦ ¬Ανἀστοό Δημητροποόλου, Πρακτικά του̃ Β1Παγκόσμι|ου Πανηλειακοὕ Συνεδρίου 1Αρχαίοι Ἱολομπία, 1998, 449

89. «Εεε ετιοἰετιε ‹:ειΙειτεΙετἰετεε, ὀερυἰε 1998, ετ Ιε πτοπτέε σε

9979999·

38. ‹<ΤΙτε δρτεεεἰίπἔ

­

Ιἴητέἔτἰεπιε επ ΡέοΙτοιιΧ, (ἔτὲοε: ἰα̃επτἰτέε, τεττἰτοἰ­

ξὶτὸοε», στό ὑπό τήν επιμέλεια τοῦ Ρ. Ϊ. τεε, νοἰεἰηεἔσε, ιποὀετῃίεετίοπε, είδικό τεῦχός τῶν ΟΕΜΟΤΙ, 359 σελίδες­

όιρ. 17,

«Δημἢτρηε Κι°τσίκη£› Λέσ 610€ πωὉ°ϋί1€», στό ὕπό τἠν ἑπιμέλεια τοῦ Κώ­ στα Γ. Μισσίου Ἀνΰολόγιο Λεσἔῶω: ποιητὥν­ Μυτιλ·ἠνη, 1998, τόμος δέκα­

91.

1994,

τος, 774 σελίδες.

1

«ΤΜ Ιτιτετιτιεὀἰειτε Βεἐὶοτι: Α Οοιτιτποπ ΟἰνἰΙἰΖετὶοτι ϋετννοεπ Ητε Αστ­ ὶετἰο δεσ ειτιὸ Ητο Ιτιὀιιε Εζὶνετ», Βὶεα̃οἔιιε οί ΟίνΠίΖετἰοΠε? ΤεΙπεπ, Ιτειι,

40. «Εε οοποερτ σε τεΙετὶοηε ίητετιπιτἰοπω̃εε ετ Ιε εετνὶοε εΙὶρΙοιπετἰσι1ε οτι­ οιτιεπ ευ ΧΧΘ εἰὸοΙο››, στό ὑπό τήν ἐπιμέλεια τοῦ Αιπγ δὶηἔετ, Αερεοτε οί Οίτοππεπ

99.

Ηἰετοτγ _ .Ϊετιιε:ιΙεπι, ΤΙἹΘ Ηεϋτενν υιιἰνετεὶτγ ­ Μεἕπεε Ρτεεε,

ι·

­

1999, 77 σελίδες.

Επιρἰτε: ΤΙ·ιε ΑΙενὶ Βω̃ἰιἐἰουε ειτιἀ

19997 999 999999·

99. ‹‹ΜιιΙτὶ‹:υΙτιιτεΙὶεΠ1 ἰη Πιο Οττοπτειπ

ΤΜ: Οίὀ ΟεΙΘΠὀετί.είε ειτὀ Ντε Βἰεε οίΚεΙἱ8ἰουε Οοπεετνετἰειπ ίπ 626006 ·· Είπε, ίἶω̃ἰίοτιπἰε, (ἶεητετ ίοτ ΤτειὸἰτὶοτιειΙἰετ Οττϋοὸοχ ὅίιιὸὶεε, 1999, 49 σελίδες.

ΟιιΙτυτεΙ (ἶοπιπιυηἰτγ››, στό

49. «ΡεὶτΙι σε δεειτ Βγ .Ϊεεπ­.Ϊειοῳιεε Κουεεεειι ετιιὶ ἰτε Ιπιρειοτ οπ ννεετετιτἰ­

ΠΟΠ! 199 999) ΟΘΠΠΠἹ' ΗΡ [Ο 919 ΡΓ989Πτ

9/οτΙὀ δοοἰετἰεε», ὅεεοπα̃ ΙητεπιετίοπεΙ ὅχιπροεἰυιπ οτι Οτὼο­ ὀοχγ επὀ ΙεΙ2π1 1999 Ατὴεπε­Τεῇτεπ, Ιτετι, Οεπτετ ἰοτ Ιπτετπετἰοῃω (ἶυΙ­ τυτεΙ 8τυι1ἰεε, 1999, 909 σελίδες.

998

49. ‹‹ΑΙενὶειη σε

98999” 999

41

Ιο

Ζεὀ ΤΙ·ιἰτι:ὶ

ει

_

°ΑΘὴ\,α7 °ΑκρίΤας, 1096, 78 σεῃδες­ (Εἰκονογρὰῷηση

Γεωργίας Καμ_πἀνη)_ 49.

Ο Ιιπρέτἰο οτοπτεπο

99

(Ἄτἰετὶετι ειπὀ Μι±εΙἰπ1 ΡετπὶΙἰεε››, ι̃λ/οππιη επὀ Ρεπτίψ ίπ ίἶίπίετίεπ Οττὴοὀοχχ ειπε! ΙεΙεΠ1 (Ρουττϋ Ιπιτεττιετἰοτιω̃ (ἶοιτἔτεεε οπ Οτ­

Ι.ἰιπΙ‹ Ισετννεεπ Οτίἰτοὀοπν ειπὀ ΙεΙιιπι››, Τὴὶπὶ Ιπτετηετἰο­

Πτώση ΠΟ!/ημα _

13998898

_ ΜἰΙ9Π9› 99919991 ΠΙ999Ρ9 & 1,099/99899 9809999 1999= ΕΧΧΧ941 9999999

94. ‹‹ννοιπεη ἰπ

πε! ὅγωροείυτπ οπ Οείὴοα̃οχγ ειπε! ΙεΙετη 1994, Τεὺτεπ ­Τεϋτόπ, Ιτόπ, εεττ­ τετ ίοτ Ιτιτεττιειτἰοιτω̃ Οι.ιΙτυτεΙ δτυὀἰεε, 1999, Ιν­97 σελίδες. η̨4_

νὶεεπἰ,

τήν ἐπιμέλεια τῶν Ρὶεττε 8εινειτεὶ καί Βτιι11εΙ­ ΜυΙτΙου!τυτεΙἰεηπ ειπε! Ητε Ηίείοτγ οἰ Ιπίετπετἰοιπϋ ΗΘΗ Ιἰοπε όπό

Α98998> Ρ999999998

οί

919 899918

_

­

νοΙ. 99, 1999, 149 σελίδες.

99· Ο5Π19Π8Κ9Ι9 ΙΠἸΡΘΠΪ9

46. <‹8Η εῦρωπαίκἠ σκέψη τοῦ Παναγιώτη Κανελλόποολου», Νέα Ἑστια. ”ΑΦίέρωμα Ο­Τόν Ιῖαναῃώΐη Κανελλόπωλο, 19024986 _ °Α,9ἠνα, °Εσ.τ¿α›

_

999199 Ιτ99ἔ99> 1999> 99 σελίδες· 99. ‹‹Οέ:οροΙὶτἰομ1ε σε Ιε Ιἰὀἕίοπ ἰπτετιπἐὀἰεὶτε››, δοείέτἐ Θέηέτω̃ε συ Οεπε­ Οττε­ σε. Αεεκὶέπτἰε άσε Εστττεε ετ ὀεε ὅσἰεποεε Ιπιιπιεἱπεε. Ρτέεεπτείἰοηε ννει,

­ Ροττο, Ροτιυεειἰ, Κὀε Εὀἰτοτε, 1999, 199 σελίδες.

­

181999 Α91998> 1997)

“ Σό91α› Β99λγαΡ1α› Ἱἰκδὀσείἔ Κἀμαί 9099> 199

σελίδες'

«Ἡ Ἑνδιαμεση Περιοχ­ὴ››, στό ὑπό τήν ἐπιμέλεία τοῦ Κ. Κοόρου, λιτική καί Ελλάδα ­ ¬Αδἠνα, Ἐσοπτρον, 9091, 979 σελίδες.

97.

ΙΘΘΒ, 3η̨̃Ο σελίδεῷ

Γεωπο­

47. ΤιΞτΙ‹­Ϊίυπεό Ϊπ1ρετε2οτΙιιἑιι.

98. Τό Βυζαντινό πρότυπο δίακυὅερνήσεωἔ καί/99 Τέλοἔ 999 κθίνοἔουλεωτίσμου̃

ὺεΙ‹ι,ε

_

Ατεὺὀη̨ε ἔετεεἑί ια̨ιἑικα̃α ΟεΠ1.σ:1Ιι τετἱὴἰπε ­Ϊετεπὺω, Πετί,εΙηπ Τ}ιχιΠΙετι, 1999, 914 σελίδες. (Τοόρκοελληνικἡ Αὐ­ τοκρατόρία. Μία ἔξέταση τῆς όδωμανικῆς ίστορίας ὑπό τό πρίσμα τῆς Ἐνδιἀ­ μεσης Περιοχῆς). 48. 5Ενδιάμεση Περιοχή όιπό

9Α9ἠνα› 7Εσ0πΤΡ®ν› 9009 991 σελίδες·

­

Τριμηνιαίό περιοδικό πού ἐκδίδεται καί δ ιευδόνεται τόν Δημήτρη Κιτσίκη, ἀπό τό ῷδινόπωρο του 1999.

­πο­

,Ή

1

1

­26ι­

ΙΙΙΠΙΕΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΡΙΙΙΙ Βωη̨ῃη̨ .Ιω ωωπροωῳο ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ

ΙΙ ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΤΟΠΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ. Αποκλειστικές φωτό και ντοκουμέντα! ΙΙΙ­ΙΡ ΚΑΙ ΕΥ" ΕΙΑΙ·Ι'Ι'Ο”Ι'Ι·|'Ι'Α ΡΕΤΕΗ ΙΝΗΥΟΖΑ ΡΗ. Ο. ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΟΥ ΝΕΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΝΕΥΡΟΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ. Ι·Ι

ΜΕΓΑΑΙΙ ΑΦΥΙΙΙΙΙΣΙΙ ΒΟΝΝΙΕ ΟΗΕΕΝΙΑΙΕΙΙ. ΡΗ.

Ο.

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ ΤΙΣ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ.

ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΒΑΣΙΑΗΣ ΜΙ­ΙΑΚΟΥΡΟΣ ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΘΡΗΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΑΔΩΝΙΔΟΣ ΧΕΡΙΑ ΟΑΟ ΦΩΣ ΒΑΗΒΑΗΑ ΑΝΝ ΒΗΕΝΝΑΝ ΕΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΓΕΙΙΙΙΟΑΙΤΙΚΙΙ ΚΑΙ ΕΑΑΑΑΑ ΚΟΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ. ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΩ" "Ε" ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΡΟΣ ΜΙΑ ΟΑΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΟΗΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ “Ε” ΑΥΙΙΑΜΙΙ, ΟΙ 48 ΝΟΜΟΙ 'Ι'Ι·ΙΕ ΗΟΒΕΗΤ ΟΗΕΕΝΕ Η ΑΡΤΙΟΤΕΡΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΤΕ ΕΚΠΟΝΗΘΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΩΝ ΤΗΣ. ΟΙ 48 ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ, ΑΙΩΝΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝ ΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.

κ.ΐΙΑΙΙ(ΟΣ¦ ΓΕΙΙΕΣΙΣ

..ΙΟΗΝ ΟΑΟΕ

.ΜΙΑ ΑΛΥΣΙΔΑ ΑΠΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ . ΕΝΑ

ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΜΕΝΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ . ΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΕ ΥΠΟΠΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΡΙΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΕΙΠΚΑΙΡΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ

ΤΕΧΙΙΟΑΟΓΙΑ ΥΙΙΟΤΑΓΙΙΣ ΣΥΙΙΕΙΑΙΙΣΕΙΙΙΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΥΑΙΤΕΑΟΙΤΟΥΑΟΣ

.ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ .ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ . ΕΥΓΟΝΠἰΗ . ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ . ΥΠΝΩΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΒΟΛΗ .ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ . ΜΑΓΕΙΑ .ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ .ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ .ΗΑΑΚΡ . ΕΟΗΕΙ.Ι.ΟΝ. ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΙΙΡΑΓΜΑΤΩΝ . ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΕΟ ΙΙ ΙΕΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ 'Ι'Ι·ΙΣ ΕΑΑΑΑΟΣ ΝΙΚΟΣ Β. ΑΙ­ΙΣΑΣ Η ΠΡΩΤΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΗ ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ. ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΡΓΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ. ΕΩΤΙΚΑ ΙΙΙΕΙΑΑΤΑ = ΑΙΙΑΕΣ ΑΑΙΙΟΕΙΕΣ ΟΑΝΙΕΙ. ΟΟΙΕΜΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ «ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ». ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΛΣ ΟΑΜΙ ΔΑΝΙΑ δι ΗΟΙΝΑΗΟ ΟΟΙΙΕΗ, Μ.Ο. ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΖΩΗΣ, ΑΠΑΥΓΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΑΝΠίΟΥ ΥΔΙΣ Ρ

ΕΙΤΜΔἌ

ΛΠΟΡΕΗΤΟΣ ΦΛΚΕΛΟΣΙΤ |(Ο|λ|·| ΓΗ ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ, ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΗΓΜΕΝΑ ΟΝΤΑ, ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ‹Ι›ΩΤοΤΡΑ‹Ι›ΙΕΣ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΕΡΝΘΤΝ ΑΝΤΠΜΕΤΩΠΘΥΣ ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΓΗΣ

Ἡ

Ι

Σ

Ι

μὲ

ΚΙ

7

Η

‹

|ΠΥΣΤ||(|·| ΑΟΗΝΑ Οι Λ”|'|'||(|·| ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΑΝΝΟΠΟΥΑΟΣ

ΕΞΗΣ

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΓΕΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ Ο ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΠΗΑΑΙΑ ο ΚΕΝΤΡΑ ΔΥΝΑΜΗΣ ο ΑΝΕΕΗΤΗΤΑ ‹Ι›ΑΙΝοΜΕΝΑ ο ΜοΝΑΔΙΙ‹ΕΣ ‹Ι›ΩΤοΤΡΑ‹Ι›ΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

κΕΛ||Τ||(|·| ΣΥ" Ε|Δ|·|ΤΟΤ|·|ΤΛ

Ἐἶἰο ΤΑ

ΟΗ. 8?­ΕΡΗΕΝ ΙΝΟΗΝΟΚΥ

Ι

Ι

ΤΗΛ­: 221

ι̃

Ι

.

Το Ι·ΑΑΑ:Ιο Ειεωο ΤΗΣ ΕΙΙΙΤΝΙΙΣΗΣ

ΙεΑΑο ΠΑΠΠ ΘΗΑΜΑΥΑ ΡΗΠ. ­ οΑΗοΙΠνΗ­ΙΑΜΑΥΑ ΜΑ 41 ΕΝΟΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ι

Ο| ΠΕΤΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣ|Λ ΙΗΙ/ΙΝΟ ΒΕΝΙΟ Ψ ΕΕΘΤ ΘΕΙΙΕΕ ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΔΙΗΙἩΜΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΥ ΣΑΣΠΕΝΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΟΕΕ­ΡΑΝ ΟΗΟΡΗΑ

ΕΝΑΣοΔΙΠΤ›ΣΤΙΑΝΑΙΙΡΑΠ×ΙΑΤοΠοΠΙΣΕΙΕοΑΕΣΣΑΣΤΙΣΕΤΙΙΘΤΙΠΕΣ

ο

ΟΙ. ΙΗΙ/ΙΝΟ ΟΥΕΕ

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ Θ, ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΛΕ|Δ| ΟΑΝ ΜΚΕΜΑΝ

Πη̨έπει να επιστρ Ι*

ΙΙ Σ?

Ι :

Βεετ ΘΕΠΕΗ Ι

ΙΙ

Ι

"ΙΙΙ

Ι

·

Τ0 βιβλῶ αυτό θα̃

άμθ, ,Μ Ρ νω̃ στεε

σας παη̨ακαλυύμε Ι σα Β ς ΦΑ) Ι α

0"

εμφά"°®Ι·

ΤΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ Β! ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ «ΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥΕΙΡΗΝΙΚΟΥΠΟΛΕΜΙΣΤΗ» Ο

,απε

που ὀανειζεστε.

ΙΙ

Ι

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΙΠΤΕΥΕΗΣ ΚΡΙΣΙΜΩΝ ΑΑΑΑΤΩΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Η ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΧΙΑΙΕΤΙΑΣ ΠΑΝ ΜΙΗΜΑΝ ο

Ρα δα

σετε μόνο μέσα στΙ

Ι

ο ΔΙ>οΜοΣ Τον ΕΠΡΙ­Ικικον ΠοΑεΜΙΣΤΙ­Ι

Μ

λεξικά κ.λ.π.)

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΙΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΚΟΥΜΡΑΝ, ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΝΑΝ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 35 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥΣ

ο

αυτή

Τα πληη̨σφοη̨ιακά

ΕΟ ΧΕ|ΡΟ|”ΡΑΦΑ=κλΕ|Δ|Α Τ|·|Σ ΝΕΚΡΗΣ ΟΑΛΑΣΣἈΣ Η. Ε|Νὀ`ΜΑΝ & Μ. ΠΙΙΟΕ

ΤΟ ΜΛΠΚΟ ΟΕΑΤΕΟ

Μπω̨εί" "Ζ χθηῖ εβὸομάὁες.

Τ

Ο| ΔΩΔΕΚΑ "ΟΜΟ| ΤΟΥ ΠΝΕΥΜἈΤΟΣ ΟΑΝ ΜΙΙΔΜΑΝ ΑΠΛΕΣ, ΔΥΝΑΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Ο' ΕΠΤΑ ΠΝΕΥΤΝΛΤ­'κο' ΝΟΜΟ' ΤΗΣ ΕΠ"­Υ×|^Σ

(ΣΡ­

Ι

Ρ

ΟΑΙ/|Ο ΙΟΚΕ

ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

'

ΪΞ__“­Ι

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΗΗ ΕΘΝ. ΑΜΙ/ΝΗΣ

ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΠΟΙΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΣΤΗΡΙΧΘΕΙ Η ΕΙΙΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ

­

Ι

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΒΙΒ/ΠΟΘ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΤΗ ΜοΝΤΕΡΝΑΨΥΧοΑοΤΙΑΜΕΤΗΝΙ‹ΒΑΝΤΠΙΗ ‹Ι›ΥΣΠ‹ΗΙ‹ΑΙΙΗΝΕΣεΙΤΕΡΠ‹Η

ΕΠΛΝΑΣΤΑΤΕΣ Τ|·|Σ ΣΥ||Ε|Δ|·|Σ|·|Σ

ῃ

Ι

[Να

ΙΙΔΙΙΜΙΙΙΙΙ Ι

.|

Ι

Η

Μ"