ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ.pdf

ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Θέµατα Νεοελληνικής Ιστορίας Γ΄ Τάξη Γενικού Λυκείου Θεωρητική Κατεύθυνση

Επιµέλεια Σηµειώσεων ∆ρ Ι.Π. Αµπελάς, Φιλόλογος

Δρ Ι.Π. ΑΜΠΕΛΑΣ, Φιλόλογος ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Οι σηµειώσεις σε µεγάλο βαθµό βασίζονται στο υποστηρικτικό υλικό που εµπεριέχεται στο βιβλίο του Καθηγητή και στο Κριτήριο Αξιολόγησης για το συγκεκριµένο µάθηµα που εκπόνησε το ΚΕΕ. Η επιλογή των πηγών, η επιµέλεια και η µορφοποίηση των σηµειώσεων ανήκει στον διδάσκοντα.

2


Γ. ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ 1. Ερωτήσεις κατανόησης Το αγροτικό ζήτημα 1. Τι υποδηλώνει ο όρος «αγροτική μεταρρύθμιση»; 2. Ποιοι παράγοντες οδήγησαν στην εμφάνιση των μεγάλων τσιφλικιών στην Ελλάδα του 20ου αιώνα και ποιες ήταν οι επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας; 3. Οι προσπάθειες των ελληνικών κυβερνήσεων για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος. 4. Να παρουσιάσετε τις πρακτικές των Θεσσαλών τσιφλικάδων που δημιούργησαν εντάσεις και τις πολιτικές επιπτώσεις που είχαν. 5. Η αγροτική μεταρρύθμιση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Τα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος 6. Ποιοι παράγοντες επηρέασαν αρνητικά την εξέλιξη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα; 7. Γιατί η ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα αποτέλεσε σταθμό για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος; Οι οικονομικές συνθήκες κατά την περίοδο 1910-1922 8. Ποιες συνθήκες οδήγησαν στην οικονομική άνθιση της περιόδου 1910-1914; 9. Να ορίσετε την πολιτική που ονομάστηκε «Βενιζελισμός»: α) σε οικονομικό και β) σε εθνικό επίπεδο. 10. Να παρουσιάσετε τις επιλογές της παράταξης του «Βενιζελισμού» όσον αφορά την ανάπτυξη του κράτους. 11. Η σχέση της ελληνικής αστικής τάξης με το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. 12. Ο ρόλος των μεταναστών σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. 13. Η θετική συμβολή των Βαλκανικών πολέμων στην οικονομική ανάταση της χώρας. Ο Α΄Παγκόσμιος πόλεμος 14. Να αναφέρετε τα γεγονότα που οδήγησαν στην οικονομική ύφεση και τον εξωτερικό δανεισμό κατά τη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου πολέμου. 15. Με ποιους τρόπους η Ελλάδα κάλυψε το κόστος συμμετοχής της στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο; 16. Οι συνέπειες του ιδιόμορφου εξωτερικού δανεισμού κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. 17. Τι γνωρίζετε για τη λεγόμενη «διχοτόμηση της δραχμής» τον Μάρτιο του 1922; 18. Η οικονομική πολιτική των μεταβενιζελικών κυβερνήσεων. Η οικονομική ζωή κατά την περίοδο 1922-1936 19. Να δώσετε σύντομα την έκταση του προσφυγικού ρεύματος μετά τη μικρασιατική καταστροφή. 20. Η αντιμετώπιση του προσφυγικού ρεύματος: αντιξοότητες, ενέργειες, αποτελεσματικότητα. 3


Η ελληνική οικονομία κατά την περίοδο του μεσοπολέμου 21. Πώς θα χαρακτηρίζατε την οικονομική πορεία της χώρας κατά την περίοδο του μεσοπολέμου; 22. Αποτίμηση της παρουσίας των προσφύγων στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Οι μεγάλες επενδύσεις 23. Τι γνωρίζετε σχετικά με τις μεγάλες επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Η Τράπεζα της Ελλάδας 24. Η ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδας και τα αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία. Η κρίση του 1932 25. Οι συνέπειες της κρίσης του 1929 για την Ελλάδα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. 26. Να παρουσιάσετε το περιεχόμενο του όρου «κλήρινγκ».

Βασικοί όροι του κεφαλαίου Αγροτική μεταρρύθμιση Φεντερασιόν Βενιζελισμός διχοτόμηση της δραχμής «ευημερία» κλήρινγκ (clearing)

4


2. Ερωτήσεις σύνθεσης και κρίσης

1. Λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές σας γνώσεις και το περιεχόμενο των πηγών: Να προσδιορίσετε και να αναλύσετε τους λόγους για τους οποίους εντάθηκαν την περίοδο αυτή (ιδιαίτερα μετά το 1909) τα αιτήματα για απαλλοτρίωση των τσιφλικιών της Θεσσαλίας και ανακατανομή της γης. Η κατάσταση των αγροτών στη Θεσσαλία Ενώ και κατά το Βυζαντινόν δίκαιον και κατά τα επί της Τουρκοκρατίας αναπτυχθέντα έθιμα ο ιδιοκτήτης τότε μόνον δικαιούται να εκδίωξη του κτήματος τον κολλήγαν όταν επί ωρισμένον χρόνον δεν εκπληρώσει ούτως τας υποχρεώσεις του, οι τσιφλικιούχοι της Θεσσαλίας εκβιάζοντες τους κολλήγους και τη συμπράξει δυστυχώς και των ελληνικών δικαστηρίων κατώρθωσαν να υποβιβάσωσι την σχέσιν του κολλήγα, ήτις είχε χαρακτήρα εμπραγμάτου δικαιώματος, εις μίσθωσιν, συμφώνως προς την οποίαν κατά το τέλος εκάστου γεωργικού έτους, δικαιούται ο ιδιοκτήτης να εξώση του κτήματος του τους κολλήγας αυτού. Τοιουτοτρόπως η παραμονή των κολλήγων εις τα υπ' αυτών καλλλιεργούμενα κτήματα κατέστη αβέβαια, όπερ συνετέλεσε μόνον εις το να απογοήτευση τους κολλήγας, να αμβλύνη έτι περισσότερον το υπέρ βελτιώσεως της καλλιέργειας ενδιαφέρον των, να καταστήση αυτούς περισσότερον υποχείριους εις την απληστίαν και την εκμετάλλευσιν των τσιφλικιούχων και των επιστατών των. Εάν δε εις πάντα ταύτα προσθέσητε την αδιαφορίαν, την οποίαν κατά κανόνα δεικνύουν αναφορικώς εις την γεωργίαν και τους κολλήγας οι μακράν των κτημάτων ζώντες και εις άπληστους και αμαθείς επιστάτας εμπιστευόμενοι αυτά τσιφκλικιούχοι της Θεσσαλίας θα έχητε πλήρη εικόνα των αιτίων της κακοδαιμονίας της Θεσσαλίας. Αλ. Παπαναστασίου, Λόγος στην Β' Αναθεωρητική Βουλή (1911) Η κατάσταση της γεωργίας στις παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου Παρόλο ότι ως το 1917 πολύ λίγα είχαν γίνει προς την κατεύθυνση μιας αγροτικής μεταρρυθμίσεως είναι γεγονός ότι ο Βενιζέλος και το κόμμα του υπήρξαν υποστηρικτές της μικρής οικογενειακής ιδιοκτησίας, πράγμα που ανταποκρινόταν στις επιθυμίες και την πολιτική μιας ανερχόμενης τάξεως επιχειρηματιών που ευνοούσε έναν καπιταλιστικό τρόπο οργανώσεως της παραγωγής. Ως την έκρηξη όμως του Α' Παγκοσμίου πολέμου, η κυβέρνηση δεν είχε ακόμα διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αγροτικών μεταρρυθμίσεων και συνέχισε να μένει πιστή στην αρχή της σταδιακής απαλλοτριώσεως με αποζημιώσεις. Μετά την προσάρτηση της Μακεδονίας, όμως το πρόβλημα έγινε πιο πιεστικό. Η κατάσταση των αγροτών στη Μακεδονία ήταν πολύ χειρότερη από εκείνη των χωρικών της Παλαιάς Ελλάδος. Στην πραγματικότητα η κατάστασή τους δεν ήταν καλύτερη από την κατάσταση των δουλοπάροικων του Μεσαίωνα. Μετά μάλιστα την εισροή χιλιάδων προσφύγων σαν συνέπεια 5


των Βαλκανικών πολέμων, κατάσταση αυτή χειροτέρεψε. Αργότερα, οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν από τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο είχαν σοβαρότατες επιπτώσεις στο αγροτικό πρόβλημα. Μετά το φθινόπωρο του 1915, οι βόρειες επαρχίες της Ελλάδος έγιναν πεδίο πολέμου. Η επικρατούσα ανασφάλεια και τελικά, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, που επεκτάθηκαν και σε ελληνικές περιοχές, προκάλεσαν μαζική έξοδο των χωρικών προς τις πόλεις, όπου υπήρχε μεγαλύτερη ασφάλεια. Όπως ήταν φυσικό, η παραγωγή έπεσε απότομα στις περιοχές αυτές, ιδιαίτερα μετά την κατάληψη της ανατολικής Μακεδονίας από τους Βουλγάρους, τον Αύγουστο του 1916. Η κρίση στη Μακεδονία επιδεινώθηκε από την παρουσία 150.000 περίπου προσφύγων από τη Θράκη και τη Μικρά Ασία. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, η ανάγκη για μεταρρύθμιση έγινε εντονότερη και προωθήθηκε αποφασιστικά από τη μεταρρυθμιστική αριστερά της επαναστατικής προσωρινής κυβερνήσεως του Βενιζέλου. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΕ', σ. 75 2. Λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές γνώσεις σας και το περιεχόμενο των παραθεμάτων: Να παρουσιάσετε τις συνθήκες και τις συγκυρίες μέσα στις οποίες αποφασίστηκε η αγροτική μεταρρύθμιση του 1917, τα αποτελέσματα που είχε για την μικροαγροτική γεωργία και να σχολιάσετε την πρόσδεσή της στο πιστωτικό κεφάλαιο. Αγροτική μεταρρύθμιση του 1917 ο

1 ΠΑΡΑΘΕΜΑ Η αγροτική μεταρρύθμιση του Βενιζέλου ήταν το πιο ριζοσπαστικό μέτρο που είχε εφαρμοστεί ως τότε στην Ελλάδα ... Μολονότι όμως άλλαξε ριζικά τις σχέσεις της ιδιοκτησίας της γης, γενικεύοντας το σύστημα της μικρής οικογενειακής ιδιοκτησίας που επικρατούσε στην Πελοπόννησο, δε μετέβαλε ποιοτικά τον τρόπο παραγωγής, παρόλο που άλλαξε σε κάποιο βαθμό τις σχέσεις παραγωγής -τουλάχιστον στις περιοχές που εφαρμόστηκε- σύμφωνα με τις ανάγκες της αναπτυσσόμενης καπιταλιστικής δομής... Η αγροτική μεταρρύθμιση και ο συνακόλουθος τεμαχισμός της γης συνοδεύτηκαν από αύξηση επενδύσεων στην αγροτική παραγωγή, με τη μορφή πιστώσεων, και από την ταχεία εξέλιξη του συνεταιρισμού κινήματος, που αποσκοπούσε αφενός στην προστασία των μικρών παραγωγών και αφετέρου στη μεγαλύτερη ασφάλεια των επενδύσεων στην αγροτική οικονομία. Το βασικό θεσμικό πλαίσιο για την οργάνωση των συνεταιρισμών δημιουργήθηκε το 1914. Οι συνθήκες που δημιούργησε ο πόλεμος έδωσαν στο συνεταιριστικό κίνημα μεγάλη ώθηση. Τα προβλήματα που είχαν σχέση με τη διακίνηση προϊόντων, την παραδοσιακή εκμετάλλευση του μικρού παραγωγού από τους μεσάζοντες, την έλλειψη κεφαλαίων και τους τοκογλυφικούς όρους δανειοδοτήσεως που επικρατούσαν στην ελεύθερη αγορά, έκαναν ακόμη πιο αισθητή την ανάγκη συλλογικής ασφάλειας που πρόσφεραν οι συνεταιρισμοί. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΕ', σ. 76

6


2ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Μέσα από την διαδικασία ενίσχυσης της μικρής παραγωγής ή της αγροτικής μετατροπής προς την ίδια κατεύθυνση, εκείνο το οποίο πρέπει να συγκρατηθεί είναι (...) α) Η μικρή αγροτική ιδιοκτησία απεδείχθη όχι ένα υπόλειμμα του παρελθόντος, αλλά μία κατηγορία ενισχυόμενη απ' την ανάπτυξη του αστικού καπιταλισμού... Οι αγρότες απέκτησαν ιδιοκτησία, πλην όμως, αυτή η τελευταία δεν ήταν παρά ένας θεμελιώδης μηχανισμός αυξημένης «απορρόφησης» της εργασίας απ' το σύστημα. Ο χωρικός, εισερχόμενος στην ιδιοκτησία, καθίστατο αυτομάτως -με την εγκατάσταση του- οφειλέτης ενός αρχικού ποσού 70.000 δραχμών. Σ' αντάλλαγμα εδέχετο, σε είδος ή σε χρήμα, ένα πραγματικό συνολικό κεφάλαιο 58.500 δραχμών (ήτοι 45.000 δρχ. η αξία των ζώων, των εργαλείων δουλειάς κλπ., 900 δρχ. η αξία των κτηνοτροφών και 3.100 δρχ. το κυκλοφοριακό κεφάλαιο). Υπ αυτές τις συνθήκες, η κρατική πολιτική πρέπει να θεωρηθεί ως ο κύριος υπεύθυνος του σχηματισμού της παθολογικώς ελλειματικής μικρής αγροτικής παραγωγής. Ομοίως, η επιχείρηση της εγκατάστασης του χωρικού στην ιδιοκτησία, υπ' αυτούς τους όρους, δύναται να παρομοιασθεί με την «πρόσδεση του δουλοπάροικου στο έδαφος» της προκαπιταλιστικής εποχής. Με δύο λόγια, η δημιουργία της μικρής αγροτικής ιδιοκτησίας λειτούργησε ως μια θεμελιώδης προϋπόθεση για την εντατικότερη συμπίεση της οικογενειακής αγροτικής εργασίας. β) Η κατάργηση της μεγάλης εγγείου ιδιοκτησίας συνεπέφερε επίσης την παύση των πιστωτικών υπηρεσιών των τσιφλικούχων προς τους καλλιεργητές. Στο εξής, ο δρόμος ήταν ανοικτός για μίαν αυξανόμενη διείσδυση των οργανισμών της αστικής πίστης στον χώρο της γεωργίας. Δύο ήσαν οι προϋποθέσεις γι' αυτήν την διείσδυση: 1) ο δανειζόμενος να είναι σε θέση να προσφέρει υποθηκικές εγγυήσεις- μ' άλλα λόγια ο οφειλέτης να εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης και 2) οι μικροί ιδιοκτήτες να συνασπίζονται σε συνεταιρισμούς οι οποίοι να εγγυώνται την φερεγγυό¬τητα των μελών τους. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, η πίστη δεν χορηγείται στον αγρότη παρά δια μέσου του συνεταιρισμού, πράγμα που αποτελεί μια επιπρόσθετη εξασφάλιση για το τραπεζικό κεφάλαιο. Κ. Βεργόπουλου, Το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα, σσ. 180-181 3. Μελετήστε την πηγή στη σελίδα 49 του σχολικού σας βιβλίου που αναφέρεται στις συνθήκες εργασίες των εργατών και δώστε ένα χαρακτηρισμό γι’ αυτές. Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η απουσία ενός δυναμικού εργατικού κινήματος με τέτοιες συνθήκες εργασίας; 4. Λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο του παραθέματος και τις ιστορικές γνώσεις σας, να σχολιάσετε την άποψη ότι ο Βενιζελισμός αποτελούσε «συνδυασμό αστικού εθνικισμού και αστικού εκσυγχρονισμού». Βενιζελισμός: Αστικός Εθνικισμός Αστικός Εκσυγχρονισμός Πέρα και πίσω από το χάρισμα του ηγέτη του, η ανεπανάληπτη δυναμική του Βενιζελισμού πηγάζει από έναν εξίσου ανεπανάληπτο συνδυασμό αστικού εθνικισμού και αστικού εκσυγχρονισμού, σε αδιάσπαστη και διαλεκτική ενότητα. Από την πρώτη στιγμή, το 1910, ο 7


εκσυγχρονισμός τέθηκε στην υπηρεσία της εθνικής ολοκλήρωσης. Με τη σειρά της, η εθνική ολοκλήρωση υπηρέτησε τον εκσυγχρονισμό μέχρι το τέλος, προσφέροντας την αναντικατάστατη πολιτική και ιδεολογική του νομιμοποίηση. Στο γενικό αυτό επίπεδο, γίνεται φανερή η άρρηκτη συνέχεια και συνέπεια του Βενιζελισμού (και του Βενιζέλου προσωπικά). Αν πρέπει κανείς να διακρίνει δύο φάσεις, ίσης περίπου διάρκειας, είναι επειδή το περιεχόμενο της εθνικής ολοκλήρωσης άλλαξε αναγκαστικά και ριζικά μετά την Καταστροφή του 1922. Πριν, σήμαινε πρωταρχικά την απελευθέρωση των αλυτρώτων με την αντίστοιχη εδαφική επέκταση του εθνικού κράτους. Μετά, σήμαινε αποκλειστικά την αφομοίωση των πρώην αλυτρώτων ως Νέων Χωρών ή ως προσφύγων πια και την επίτευξη εθνικής ομοιογένειας και μιας νέας εθνικής ταυτότητας μέσα στα οριστικά πλέον κρατικά σύνορα. Έτσι, κατά την πρώτη ηρωική περίοδο του Βενιζελισμού (1910-1920), ο αστικός εκσυγχρονισμός συναρθρώθηκε με τον αλυτρωτισμό, με ιδεολογικό επιστέγασμα τη Μεγάλη Ιδέα. Κατά τη δεύτερη περίοδο (1922-1932), ο αστικός εκσυγχρονισμό συναρθρώθηκε με την οικοδόμηση ενιαίου εθνικού κράτους, με ιδεολογικό επιστέγασμα την Αβασίλευτη Δημοκρατία στην οποία ο Βενιζελισμός επιχείρησε να προσδώσει ευρύτερο ιδεολογικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Ως ανεπανάληπτος συνδυασμός αστικού εκσυγχρονισμού και αστικού εθνικισμού, ο Βενιζελισμός στηρίχθηκε σε εξίσου ανεπανάληπτες ιστορικές προϋποθέσεις (που έλειπαν από τα προγενέστερα εγχειρήματα του Μαυροκορδάτου και του Τρικούπη). Εκμεταλλεύτηκε αδίστακτα και δημιουργικά μία σειρά από διεθνείς συγκυρίες κατά την περίοδο 1910-1920, που πρόσφεραν τις καλύτερες αλλά και τελευταίες ευκαιρίες πραγμάτωσης της Μεγάλης Ιδέας, ως συνεπούς και ρεαλιστικού αλυτρωτισμού. Για πρώτη και τελευταία φορά, άλλωστε, τα συμφέροντα του βρετανικού ιμπεριαλισμού συνέπεσαν και συμπορεύτηκαν με τις ελληνικές εθνικές επιδιώξεις... Γ. Θ. Μαυρογορδάτου, «Βενιζελισμός και Αστικός Εκσυγχρονισμός», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 1992, σ.10. 5. Αφού μελετήσετε τις πηγές, τον πίνακσ και λάβετε υπόψη τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας α) Να προσδιορίσετε τα αίτια της υπερπόντιας μετανάστευσης. β) Να αναλύσετε τις συνέπειες της υπερπόντιας μετανάστευσης στην οικονομική ζωή της Ελλάδας Μετανάστευση προς τις Η.Π.Α. ο

1 ΠΑΡΑΘΕΜΑ Η μετανάστευση προς τις Η.Π.Α. -κυρίως σ' ότι αφορά τις άμεσες αιτίες της- αποτελεί απάντηση σ' ένα περιστασιακό πρόβλημα των Ελλήνων μικροκαλλιεργητών, τη σταφιδική κρίση που συντάραξε ολόκληρη την Πελοπόννησο στο διάστημα 1895-1910. Κ. Τσουκαλά, Εξάρτηση και αναπαραγωγή, σσ. 148-149 2ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Είναι άλλωστε ενδιαφέρουσα και από άλλη άποψη η εξέταση της υπερπόντιας μετανάστευσης. Οδήγησε σε οπισθενεργά αποτελέσματα - παρόμοια και αντίστοιχα με τα αποτελέσματα της μετανάστευσης που προηγήθηκε και κατευθυνόταν προς τα μεσογειακά 8


εμπορικά κέντρα. Καθώς η μείωση του αγροτικού πληθυσμού από την υπερπόντια μετανάστευση είχε για τις μικρές αγροτικές ιδιοκτησίες αποτελέσματα περισσότερο σταθεροποιητικά παρά αποδιαρθρωτικά, στο οικονομικό επίπεδο, η αποστολή γραμματίων από τη μεριά των απόδημων αποτελεί συμπληρωματικό εισοδηματικό πόρο για ένα μεγάλο μέρος της μόνιμα εγκατεστημένης αγροτιάς. Ο εισοδηματικός πόρος αυξάνεται σημαντικά, και μπορούμε να υπολογίσουμε ποσοτικά το σύνολο της ξεκινώντας από το 1914. 3ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Ανεξάρτητα από τα συνολικά αποτελέσματα που είχε το φαινόμενο στην ελληνική οικονομία, είναι σαφές ότι συνέβαλε αποφασιστικά στην ενίσχυση των μικρών αγροτικών οικογενειακών επιχειρήσεων. Όπως παρατηρεί ο Πολύζος, το άθροισμα των κεφαλαίων που αποστέλλονται από τους μετανάστες, αντιπροσώπευε συχνά τεράστια ποσά. Υπολογίζεται ότι σ' ένα χωριό ορεινής περιοχής, στις 93.000 χρυσές δραχμές (ύψος ετήσιων εξόδων του πληθυσμού) οι 37.000, δηλαδή το 40% καλυπτόταν από τα εμβάσματα των ομογενών της Αμερικής. Πολλοί χωρικοί που εγκατέλειψαν τον τόπο τους, ξαναγύρισαν αργότερα έχοντας κάνει μεγάλο κομπόδεμα. Γενικά, αν σκεφτούμε ότι οι άμεσοι φόροι της γεωργίας έφταναν το 1910 σε 10 εκατομμύρια χρυσές δραχμές, είναι φανερό ότι παρ' όλο που μόνο ένα τμήμα των 60-70 εκατομμυρίων (που αντιπροσώπευαν τα εμβάσματα το 1914) διοχετεύονταν στις αγροτικές οικογένειες, η συμβολή τους είχε σημαντικό αντίκτυπο. Είναι, λοιπόν, βέβαιο ότι η μετανάστευση όχι μόνο δε συνεπιφέρει το ξεπούλημα ή την εγκατάλειψη της γης, αλλά η αδιάκοπη οικονομική ενίσχυση μειώνει αισθητά τα επιτόκια ενώ αυξάνει συγχρόνως την αξία της γης στις επαρχίες αυτές, κυρίως στην Πελοπόννησο όπου βρίσκονται οι αρχαιότερες κοιτίδες μετανάστευσης προς την Αμερική. Κ. Τσουκαλά, Εξάρτηση και αναπαραγωγή, σα. 158-159 ΠΙΝΑΚΑΣ Άμεση αποστολή γραμματίων από τις Η.Π.Α. στην Ελλάδα (σε εκατομμύρια χρυσά φράγκα) 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 1923 1924

69 60 85 80 140 330 670 330 200 110 212

6. Μελετήστε τον πίνακα 8 στη σελίδα 51 του σχολικού βιβλίου σχετικά με την μετανάστευση. Προσπαθήστε με βάση τις ιστορικές γνώσεις σας να ερμηνεύσετε την αριθμητική του διακύμανση.

9


7. Αξιοποιώντας τα παρακάτω παραθέματα και τις ιστορικές σας γνώσεις να παρουσιάσετε την κατάσταση στην Ελλάδα μετά την έλευση των προσφύγων και να αξιολογήσετε την αντίδραση του κρατικού μηχανισμού λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Οι πρόσφυγες Η προσφυγιά κίνησε κι απλώθηκε σ' ολόκληρη την έκταση της Ελλάδας, σαν το ποτάμι που ξεχείλισε και έχασε τη στράτα του, σαν το πεινασμένο κοπάδι ν' αναζητάει βοσκή. Οι καταυλισμοί και οι περιμαντρωμένοι χώροι δεν τη χωρούσαν πια και δεν την κρατούσαν. Ενάμισυ εκατομμύριο πεινασμένα στόματα... Ενάμισυ εκατομμύριο φτηνά χέρια... Ενάμισυ εκατομμύριο διψασμένοι άνθρωποι για δουλειά, για γαλήνη, για ελπίδα, τριγυρνούσαν στους δρόμους της Ελλάδας με τα χέρια στις τσέπες της ανέχειας! Έβγαλε ο πρόσφυγας τη ζωή του στον πλειστηριασμό της φτήνιας όσο-όσο. Για ένα μεροκάματο στο εργοστάσιο. Για μια χούφτα καλαμπόκι στα χωράφια... Κι ήταν κι άλλες χιλιάδες που τράβηξαν κατά τα έλη, ατέλειωτα έλη και μιλιούνια κουνούπια. Είχαν γίνει οι άνθρωποι σαν την κίτρινη φυλή. Σωστοί κούληδες. Και τα «εγγειοβελτιωτικά έργα και η αποξήρανσις των ελών» κουδούνιζαν σε κάθε εκλογική περίοδο, το ίδιο κούφια κι άκαρπα όπως και η «αστική αποκατάστασις των προσφύγων». Διδώ Σωτηρίου, Οι νεκροί περιμένουν Η δεκαετία των πολέμων ανάμεσα στα 1912 και 1922 είχε αναστατώσει την οικονομία της Παλαιάς Ελλάδας. Η χώρα δεν είχε το χρόνο να αναπτύξει τα φτωχά, αλλά εν δυνάμει πλούσια εδαφικά της κέρδη. Η μαζική εισροή προσφύγων συνέβη σε μια περίοδο που τα ελληνικά δημόσια οικονομικά βαρύνονταν από στρατιωτικά έξοδα και που η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη από τις χρηματαγορές της Ευρώπης. Ήταν φανερό ότι η οικονομική ανασυγκρότηση μπορούσε να χρηματοδοτηθεί μόνο με τον εξωτερικό δανεισμό. Η διαδικασία ξεκίνησε με το προσφυγικό δάνειο του 1924 από την Κοινωνία των Εθνών και συνεχίστηκε, μετά το διάλειμμα του Πάγκαλου, με περαιτέρω διαπραγματεύσεις μεταξύ της Κ.Τ.Ε. και των ελληνικών αρχών, καταλήγοντας σε μαζικές εισαγωγές ξένου κεφαλαίου και τεχνικής βοήθειας, από το 1928 και μετά. Mark Mazower, Οικονομική πολιτική στην Ελλάδα, 1932-1936, σ. 174. 8. Αφού μελετήσετε το παράθεμα και λάβετε υπόψη τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας: α) Να προσδιορίσετε τους λόγους οι οποίοι ευνόησαν τις επενδύσεις ξένων κεφαλαίων στην Ελλάδα μετά το 1922. β) Να επισημάνετε τις συνέπειες των επενδύσεων αυτών στην οικονομική ζωή της χώρας. Οι μεγάλες επενδύσεις Η ύφεση και κρίση του διεθνούς συστήματος μετά το 1920, περιορίζοντας την αγορά στα παραδοσιακά δυτικο-ευρωπαϊκά κέντρα του διεθνούς εμπορίου, εξώθησε τα κεφάλαια στην 10


αναζήτηση νέων αγορών για επενδύσεις ή τοποθετήσεις. Στην Ελλάδα, τα ξένα κεφάλαια δεν επενδύθηκαν μόνο και μόνο για να βοηθήσουν στην προσφυγική αποκατάσταση, αλλά επίσης για να εκμεταλλευτούν τις νέες ευκαιρίες που δημιουργούνταν με την αιφνίδια διεύρυνση της εγχώριας αγοράς. Η ανάπτυξη των δομών της εγχώριας αγοράς, η οποία επιτελέστηκε στην Ελλάδα μετά το 1922 υπό την αιγίδα του κράτους, ήταν στο βάθος το κίνητρο που επέφερε στη χώρα μας τη συρροή με κάθε μορφή των ξένων κεφαλαίων. Η οικονομική σταθεροποίηση, που άρχισε από το 1924 στην Ελλάδα και κατέληξε στη νομισματική σταθεροποίηση του 1928 και στην εξυγίανση του πιστωτικού συστήματος, ήταν το κυριότερο επιχείρημα που έπεισε τους ξένους χρηματοδότες να τοποθετήσουν κεφάλαια στην Ελλάδα. Αυτό έγινε όχι μόνο με τη μορφή προσφυγικών δανείων, αλλά και με δάνεια που απέβλεπαν στη χρηματοδότηση δημοσίων έργων, αποξηραντικών, υδρευτικών ή ακόμη επέκταση του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου. Τα δημόσια έργα ήταν ένας χώρος για επικερδείς τοποθετήσεις κεφαλαίου, αφού η οικονομική γενικά δραστηριότητα αναπτυσσόταν όσο το ισοζύγιο πληρωμών και τα δημοσιονομικά διατηρούνταν σε ισορροπία. Παράλληλα, η ανάπτυξη της αγοράς και η βελτίωση του κλίματος των επενδύσεων προσείλκυσαν στην Ελλάδα, από τα μέσα της δεκαετίας 1920-1930, και ξένα ιδιωτικά κεφάλαια, είτε σε απευθείας παραγωγικές επενδύσεις είτε για τη χρηματοδότηση ελληνικών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Το ύψος του ιδιωτικού δανεισμού από το εξωτερικό, κατά την περίοδο 1922-1932 έφθασε περίπου τα 108 εκ. δολάρια, ήτοι το 20% του συνολικού (δημοσίου και ιδιωτικού) εξωτερικού χρέους. Στην άλλη κατηγορία δηλ. των άμεσων επενδύσεων, ανήκουν οι περιπτώσεις των ξένων εταιρειών Πάουερ, Ούλεν, Φαουντέισον κλπ. που εγκαταστάθηκαν κατά τα χρόνια αυτά στην Ελλάδα. Ι.Ε.Ε. τόμος ΙΕ΄, σ.336 9. Αξιοποιώντας το παράθεμα και τις ιστορικές σας γνώσεις να παρουσιάσετε την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας πριν και μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929. Χαρακτηριστικά της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής ως το 1938 Δεν λείπουν τα μέτρα για την αύξηση της εθνικής παραγωγής: μεγάλα έργα, οδικές κατασκευές, επισκευή λιμανιών, στεγαστικά έργα για τους πρόσφυγες, αποξηραντικά έργα στη Μακεδονία που προσθέτουν πάνω από 50.000 εκτάρια καλλιεργήσιμων γαιών και προστατεύουν απ' τις πλημμύρες 150.000 εκτάσεις καθώς και οικονομικά μέτρα, όπως η σταθεροποίηση του νομίσματος κι η δημιουργία της Τράπεζας της Ελλάδας (1927), η εφαρμογή της νέας διατίμησης για την προστασία της εθνικής βιομηχανίας (1926), συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη. Οι καλλιεργούμενες επιφάνειες αυξάνουν αισθητά, το εμπόριο δεκαπλασιάζεται σχεδόν, περνώντας για την περίοδο 1921-1930 σε 1.375,81 δρχ. (σταθερό νόμισμα) κατά κάτοικο ως προς τις εισαγωγές και σε 696,81, δρχ. ως προς τις εξαγωγές- σε σχέση όμως με την περίοδο 1911-1920 ελαττώνεται, αν υπολογιστεί σε χρυσές δραχμές. Η χωρητικότητα της ναυτιλίας ανέρχεται σε 1.315.473 το 1928, σε 1.929.191 το 1938. Η βιομηχανία σημειώνει γρήγορη επέκταση όπως δείχνει ο παρακάτω πίνακας:

11


Έτη

Εργοστάσια

Εργάτες

Ισχύς σε σν

1917 1920 1929-1930 1938

2.213 2.905 4.000 4.515

35.000 60.000 110.000 140.000

70.000 110.000 230.000 277.000

Αξία της παραγωγής 200 εκατομ. 7.210εκατο 13.565

Ωστόσο, η ευημερία αυτή είναι φαινομενική και δεν εξυπηρετεί παρά μια μειοψηφία, γιατί βασίζεται κατά πρώτο λόγο στο ξένο κεφάλαιο που εισάγεται μαζικά με τη μορφή δανείων και ελέγχει την οικονομία της χώρας. Το ολικό ποσό των εξωτερικών δανείων απ' το 1923 ως το 1932 φτάνει στα 1.654 εκατ.χρυσές δρχ. Έτσι η διεθνής κρίση του 1931 επηρεάζει βαθιά την οικονομία και τα δημοσιονομικά της Ελλάδας. Ούτε οι σκληρές επιβαρύνσεις που ανέρχονται κατ' άτομο σε 114 χρυσές δρχ. το 1928-1929 (έναντι 29,1 χρυσές δρχ. το 1920), ούτε οι διάφορες επινοήσεις των διαδοχικών κυβερνήσεων κατορθώνουν ν' αναχαιτίσουν τη χρεωκοπία, που κηρύσσεται στα 1932. Όταν πέρασε η κρίση, η οικονομική ζωή φαίνεται να ξαναπαίρνει την ομαλή πορεία της: το εμπόριο, που η γενική του αξία κατεβαίνει στις 87,05χρυσές δρχ. κατά κάτοικο για την περίοδο 1931-1939, έναντι 172,72 για τα χρόνια 19211930, παρουσιάζει ελαφρή βελτίωση του ισοζυγίου του που παρ' όλα αυτά είναι πάντα ελλειμματικό (οι εξαγωγές δεν αποτελούν παρά τα 50, 65% των εισαγωγών για την περίοδο 1921-1930 και τα 54,81% για τα χρόνια 1931-1939). Η βιομηχανική ανάπτυξη και η ναυτιλία βασίζονται στη ραγδαία υποτίμηση του νομίσματος, στο εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο των εργατικών ημερομίσθιων και στα μέτρα του προστατευτισμού που χτυπούν τους καταναλωτές. Εκτός απ' αυτό, η βιομηχανική ανάπτυξη δεν βρίσκεται σε άμεση σχέση με την αύξηση της εργατικής απασχόλησης και η αύξηση της χωρητικότητας της ναυτιλίας δεν επιφέρει την αντίστοιχη αύξηση των πληρωμάτων. Σε συνέπεια, η ανεργία μεγαλώνει στις πόλεις, το εργατικό εισόδημα πέφτει γενικά πολύ κάτω απ' το ζωτικό ελάχιστο, ενώ ο πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια μιας μειοψηφίας. Ένας υπολογισμός κατά προσέγγιση δείχνει ότι τα 80% του πληθυσμού μόλις απολαμβάνει στα 1938 κάτι λιγότερο απ' το μισό του εθνικού εισοδήματος, που κι αυτό βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο (640 εκατομμύρια δολάρια περίπου), ενώ το άλλο μισό διαμοιράζεται σε μια μειοψηφία 20%. Το εργατικό ζήτημα -ο αριθμός των εργατών έχει αυξηθεί γρήγορα απ' το 1918: 338.120 (χωρίς να υπολογίσουμε τους εργάτες της γης) το 1928, 1.199 συνδικάτα με 269.000 μέλη το 1939- και το ζήτημα των μισθοσυντήρητων γενικά, μπαίνει σε οξεία φάση. Απεργίες και ταραχές διαδέχονται η μια την άλλη- ή πολιτική δραστηριότητα της αριστεράς εντείνεται. Ν. Γ. Σβορώνου, Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας, σ. 129-131

12


3. Διασαφηνίσεις όρων/εκφράσεων κατά ενότητα1 Το αγροτικό ζήτημα Αγροτικός χώρος: Με τον όρο υποδηλώνονται οι αγροτικές οικονομικές δραστηριότητες. Την κατάργηση των μεγάλων ιδιοκτησιών…στις νέες παραγωγικές και κοινωνικές συνθήκες: Οι νέες συνθήκες έπρεπε να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη παραγωγή, πράγμα που επιτυγχανόταν με τις μικρές οικογενειακές ιδιοκτησίες, κοινωνική ένταξη των ακτημόνων και προσαρμογή των καλλιεργειών στις ανάγκες που επέβαλλε ο εκχρηματισμός της οικονομίας και η εξάρτηση του ανθρώπου από την αγορά. Έπρεπε δηλαδή να καλλιεργηθούν προϊόντα που θα μπορούσαν να διατεθούν στην αγορά, ώστε οι καλλιεργητές να μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους, να αγοράσουν βιομηχανικά προϊόντα κ.λπ. Η οικονομία έβγαινε πλέον από την περίοδο της αυτοκατανάλωσης και γινόταν οικονομία της αγοράς. Επιδίωξαν δηλαδή την επιβολή…και τεχνητές ελλείψεις: Οι υψηλοί δασμοί στο εισαγόμενο σιτάρι αύξαναν την τιμή του και έτσι οι εγχώριοι παραγωγοί μπορούσαν και αυτοί να την αυξήσουν στο δικό τους σιτάρι. Κιλελέρ: Το 1910 στο χωριό Κιλελέρ της Θεσσαλίας εξεγέρθηκαν οι χωρικοί, οι οποίοι καλλιεργούσαν με δυσμενέστατους όρους τα τσιφλίκια. Εμπορευματοποίηση: Η διάθεση των προϊόντων στην αγορά. Κρατικοί οργανισμοί παρέμβασης: Οι κρατικοί οργανισμοί που παρεμβαίνουν ώστε να εξασφαλίζουν τη διάθεση των προϊόντων στην αγορά. Τέτοιοι οργανισμοί ήταν π.χ. ο Αυτόνομος Σαφιδικός Οργανισμός (ΑΣΟ) για τη διάθεση της σταφίδας, η Κεντρική Επιτροπή Προστασίας Εγχωρίου Σιτοπαραγωγής (ΚΕΠΕΣ), ο Κρατικός Οργανισμός Βάμβακος κ.λπ. Αγροτική Τράπεζα: Με την ίδρυσή της (1928) εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση της γεωργίας. Παραγωγικοί συνεταιρισμοί: Ενώσεις παραγωγών που παρήγαν τα ίδια προϊόντα. Μέσω των συνεταιρισμών γινόταν η χρηματοδότηση των αγροτών και εξασφαλιζόταν έτσι μεγαλύτερη φερεγγυότητα για τους πιστωτές (Αγροτική Τράπεζα) Τα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος Στον ιδεολογικό τομέα… και ταξικό περιεχόμενο: Η Μεγάλη Ιδέα ως εθνική ιδεολογία δεν άφηνε περιθώρια για διάδοση ταξικών ιδεολογιών. Προς το τέλος του πολέμου… κόμμα της Ελλάδος: Το 1919 , σύμφωνα με σχετική απογραφή, υπήρχαν στην Ελλάδα 2.113 βιομηχανικές επιχειρήσεις, που απασχολούσαν 36.124 εργάτες, ενώ το 1920, 33.811 που απασχολούσαν 103.777 εργάτες και 5.381 υπαλλήλους. Οι οικονομικές συνθήκες κατά την περίοδο 1910-1922 Στην περίοδο 1910-1922… πολεμική ετοιμότητα: Από το 1910 άρχισε η πολεμική προετοιμασία της Ελλάδας για τους Βαλκανικούς πολέμους, τους οποίους ακολούθησε ο Α΄Παγκόσμιος πόλεμος. Λίγο μετά τη λήξη του και μέχρι το 1922 η χώρα θα εμπλακεί στο μικρασιατικό πόλεμο. 1

Οι διευκρινίσεις που εμπεριέχονται σε αυτήν την ενότητα προέρχονται από υποστηρικτικό υλικό του κου Χόρτη, παλαιού συναδέλφου που υπηρέτησε στην Ευαγγελική Σχολή.

13


Σε όλο αυτό το διάστημα η Ελλάδα βρισκόταν σε διαρκή πολεμική ετοιμότητα, έστω και αν υπήρχαν μεσοδιαστήματα χωρίς άμεση πολεμική εμπλοκή. Πολλά εθνικιστικά κινήματα… την παρουσία τους: Το κίνημα των νεοτούρκων για παράδειγμα ήταν ένα από αυτά τα κινήματα, ενώ και στα Βαλκάνια από τα τέλη του 19ου αιώνα οι εθνικισμοί βρίσκονταν σε έξαρση (βλ. προσάρτηση Ανατολικής Ρωμυλίας στη Βουλγαρία). Τέλος δυσμενής συγκυρία για την πραγματοποίηση του οράματος του Βενιζέλου αποτέλεσε η Ρωσική επανάσταση. Τα νεοαποκτηθέντα εδάφη… πεδινά και αρδευόμενα: Αναφέρεται κυρίως στη Μακεδονία. Ο Α΄Παγκόσμιος πόλεμος Η δημιουργία της κυβέρνησης της Εθνικής Άμυνας: Η κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας συγκροτήθηκε από το βενιζέλο (1916) στη Θεσσαλονίκη. Έτσι υπήρχαν δύο κυβερνήσεις, του βασιλιά στην Αθήνα και του βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Ο συμμαχικός αποκλεισμός και οι συγκρούσεις: Το Νοέμβριο του 1916 οι Αγγλογάλλοι απέκλεισαν τον Πειραιά, αποβίβασαν αγήματα και συγκρούστηκαν με δυνάμεις της κυβέρνησης των Αθηνών. Η οικονομική ζωή την περίοδο 1922-1936 Υπολογίζεται ότι μετά τη μικρασιατική καταστροφή… για την Τουρκία: Η ανταλλαγή των πληθυσμών έγινε με τη συνθήκη της Λωζάννης (1923). Είναι αυτονόητο ότι … και κοινωνίας: Με την έλευση των προσφύγων ενισχύθηκε δημογραφικά η χώρα, υλοποιήθηκε η αγροτική μεταρρύθμιση, εξασφαλίστηκε άφθονο εργατικό δυναμικό, προϋπόθεση για βιομηχανική ανάπτυξη, και η χώρα στράφηκε στην αξιοποίηση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών και τη διαμόρφωση εσωτερικής αγοράς. Η ανακήρυξη της Δημοκρατίας: Εγκαθιδρύθηκε το 1924 με πρώτο πρόεδρο τον Αλ.Ζαϊμη. Οι επεμβάσεις του στρατού και οι απόπειρες πραξικοπημάτων: βλ. το παράθεμα της σελ. 102 του σχολικού βιβλίου. Ταυτόχρονα η εξωτερική βοήθεια.. αποτελεσματικό τρόπο: βλ. σελ. 153-159 του σχολικού βιβλίου. Η Τράπεζα της Ελλάδος Παρά τις αντιδράσεις της Εθνικής Τράπεζας: Οι αντιδράσεις αυτές ήταν εύλογες, επειδή θα πριοριζόταν ο κεντρικός ρόλος της στην ελληνική οικονομία και τα κέρδη της. Πολύ γρήγορα πέτυχε σταθερές ισοτιμίες της δραχμής: Από το 1921 η δραχμή ακολούθησε μια συνεχή πορεία υποτίμησης, λόγω κυρίως της κυκλοφορίας ακάλυπτου (πληθωριστικού) χαρτονομίσματος. Η υποτίμηση αυτή ευνοούσε τη βιομηχανία, αλλά δημιουργούσε καχυποψία στο εξωτερικό και δεν προσείλκυε κεφάλαια. Με την ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδος ορίστηκε σταθερή ισοτιμία της δραχμής έναντι της αγγλικής λίρας, δηλαδή 375 δραχμές= 1 λίρα. Μετατρεψιμότητα του εθνικού νομίσματος σε χρυσό: Επιτράπηκε η ελεύθερη μετατροπή της δραχμής σε χρυσό από την Τράπεζα της Ελλάδος (1 δραχμή= 0,01952654 γρ. χρυσού).

14


Η περίοδος αυτή… από τη Ν.Υόρκη το 1929: Η κρίση συντέλεσε στη φυγή κεφαλαίων από τη χώρα και στη μείωση των αποθεμάτων της τράπεζας της Ελλάδος σε χρυσό και συνάλλαγμα. Τα γεγονότα αυτά ανάγκασαν τον Βενιζέλο να προχωρήσει σε άρση της ισοτιμίας της δραχμής και στην υποτίμηση της, αφού δεν κατόρθωσε να συνάψει νέο δάνειο από το εξωτερικό. Η κρίση του 1932 Την άνοιξη του 1932… των εξωτερικών δανείων: Η αναστολή της μετατρεψιμότητας της δραχμής, δηλαδή η άρση της ισοτιμίας της, οδήγησε σε υποτίμησή της κατά 60%. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα εισαγόμενα προϊόντα να γίνουν κατά 60% πιο ακριβά και να περιοριστούν οι εισαγωγές. Στο εξωτερικό εμπόριο κυριάρχησε η μέθοδος του διακανονισμού, κλήριγκ: Αυτό οφειλόταν στην στενότητα του συναλλάγματος, λόγω του περιορισμού των εξαγωγών. Τα ελληνικά προϊόντα είχαν ακριβύνει εξαιτίας της υποτίμησης των ξένων νομισμάτων και συνεπώς περιορίστηκαν οι εξαγωγές τους. Η διαδικασία αυτή πέρα από τα αρνητικά είχε και θετικά στοιχεία: Τα θετικά στοιχεία ήταν ο περιορισμός των εισαγωγών και η βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου, που ισοσκελίστηκε και έπαψε να είναι παθητικό, καθώς και η ενίσχυση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας.

15


ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

1821

Έναρξη Ελληνικής Επανάστασης.

1830

Τερματισμός του Αγώνα – Πρωτόκολλο Ανεξαρτησίας.

1832

Άφιξη Βαυαρών και Όθωνα στην Ελλάδα.

1864

Ένωση Επτανήσων με την Ελλάδα.

1881

Προσάρτηση της Θεσσαλίας. Έναρξη κατασκευής της Διώρυγας της Κορίνθου.

1893

Πτώχευση

1897

Ο αποτυχημένος ελληνοτουρκικός πόλεμος.

1907

Ψήφιση νόμων απαλλοτρίωσης.

1909

Το κίνημα στο Γουδί.

1910

Εξέγερση Κιλελέρ.

1911

Συνολική αξία εισαγωγών-εξαγωγών: 315.000.000 χρυσές δρχ. Έσοδα προϋπολογισμού: 240.000.000.

1912-13

Βαλκανικοί πόλεμοι.

1914

Εναρξη Α΄ Παγκοσμίου πολέμου

1915

Σύγκρουση Κωνσταντίνου - Βενιζέλου

1917

Συγκρότηση κυβέρνησης Θεσσαλονίκης υπό τον Ελ. Βενιζέλο. Αγροτική μεταρρύθμιση.

1918

Λήξη Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.

1919-22

Μικρασιατική εκστρατεία.

1920

Ήττα Βενιζέλου στις εθνικές εκλογές. Επιστροφή του εξόριστου Κωνσταντίνου.

1922

Διχοτόμηση της δραχμής. Μικρασιατική καταστροφή.

1925

Κατασκευή φράγματος Μαραθώνα.

1927

Ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδας.

1928-32

Τελευταία θητεία του Ελ. Βενιζέλου.

1929

Διεθνής οικονομική κρίση.

1932 κε.

Οικονομικές επιπτώσεις στην Ελλάδα από την κρίση του 1929.

1936

Δικτατορία Μεταξά 16


Β. ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ (1844-1880) 1. Ερωτήσεις κατανόησης Το σύνταγμα του 1844 1. Να προσδιορίσετε τις συνέπειες της Επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. 2. Να αναφέρετε τα θεμελιώδη δικαιώματα τα οποία κατοχυρώθηκαν από το Σύνταγμα του 1844 και να αναλύσετε την πολιτική τους σημασία. 3. Με ποιο τρόπο διαμορφώνονταν οι βασιλικές εξουσίες σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1844; 4. Να αναλύσετε τη σημασία της καθιέρωσης ως συνταγματικής αρχής του δικαιώματος της καθολικής ψηφοφορίας για τους άνδρες στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Η παρακμή των «ξενικών» κομμάτων κατά την περίοδο της συνταγματικής μοναρχίας 5. Να προσδιορίσετε τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες οι οποίες συνέβαλαν στην παρακμή των τριών ξενικών κομμάτων. 6. Ποιοι ήταν οι λόγοι της προοδευτικής αποσύνθεσης του ρωσικού κόμματος; 7. Ποια ήταν τα αίτια της παρακμής του γαλλικού και αγγλικού κόμματος; 8. Ποιες πολιτικές μεθοδεύσεις μετήλθε ο Ι. Κωλέττης, υπονομεύοντας τον κοινοβουλευτισμό, προκειμένου να εξασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία; Η «νέα γενιά» 9. Ποιοι λόγοι κοινωνικοί και πολιτικοί συνέβαλαν στην εμφάνιση μιας νέας γενιάς ανθρώπων στο κοινωνικό και πολιτικό προσκήνιο; 10. Να περιγράψετε το πολιτικό κλίμα που οδήγησε στην επανάσταση του 1862. Η Εθνοσυνέλευση του 1862-1864 11. Ποιοι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί εμφανίστηκαν μετά την επανάσταση του 1862; 12. Να συγκρίνετε την πολιτική παρουσία του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου μ’ εκείνη του Δημήτριου Βούλγαρη. 13. Οι βασικές διατάξεις του Συντάγματος του 1864. 14. Να αναλύσετε τη σημασία της ψήφισης της «αρχής της δεδηλωμένης» (1875) για την πολιτική ζωή της Ελλάδας.

17


1. Ερωτήσεις σύνθεσης και κρίσης 1. Να δικαιολογήσετε τον χαρακτηρισμό «παρά τον συντηρητικό χαρακτήρα του, στο Σύνταγμα του 1844 υπήρχαν και φιλελεύθερα στοιχεία» αξιοποιώντας το παράθεμα που ακολουθεί και τις ιστορικές σας γνώσεις. ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Εν ονόματι της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος Περί θρησκείας Άρθρον 1. Η επικρατούσα θρησκεία εις την Ελλάδα είνε η της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, πάσα δε άλλη γνωστή θρησκεία είνε ανεκτή και τα της λατρείας αυτής τελούνται ακωλύτως υπό την προστασία των Νόμων, απαγορευομένου του προσηλυτισμού και πάσης άλλης επεμβάσεως κατά της επικρατούσης θρησκείας. Περί δημοσίου δικαίου των Ελλήνων Άρθρον 3. Οι Έλληνες είνε ίσοι ενώπιον του Νόμου και συνεισφέρουσιν αδιακρίτως εις τα δημόσια βάρη, αναλόγως της περιουσίας των· μόνοι δε οι πολίται Έλληνες είνε δεκτοί εις όλα τα δημόσια επαγγέλματα. Πολίται είναι όσοι απέκτησαν η αποκτήσωσι τα χαρακτηριστικά του πολίτου κατά τους Νόμους του Κράτους. Άρθρον 4. Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστος- ουδείς καταδιώκεται, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, ειμή οπόταν και όπως ο Νόμος ορίζη. Άρθρον 5. Εκτός της περιπτώσει του αυτοφώρου εγκλήματος ουδείς συλλαμβάνεται, ουδέ φυλακίζεται, ειμή δι' αιτιολογημένου δικαστικού εντάλματος, το οποίον πρέπει να κοινοποιηθή κατά την στιγμήν της συλλήψεως ή προφυλακίσεως. Άρθρον 6. Ποινή δεν επιβάλλει άνευ Νόμου, ορίζοντος προηγουμένως αυτήν. Άρθρον 7. Έκαστος, ή και πολλοί ομού έχουσι το δικαίωμα να αναφέρωνται εγγράφως εις τας Αρχάς, τηρούντες τους Νόμους του Κράτους. Άρθρον 8. Η κατοικία εκάστου είναι άσυλος, ουδεμία κατ' οίκον έρευνα ενεργείται, ειμή όταν και όπως ο νόμος διατάσση. Άρθρον 9. Εν Ελλάδι ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος. Αργυρώνητος ή δούλος παντός γένους και πάσης θρησκείας είναι ελεύθερος, άμα πατήση επί ελληνικού εδάφους. Άρθρον 10. Πας τις δύναται να δημοσιεύη προφορικώς τε, εγγράφως και δια του τύπου τους στοχασμούς του, τηρών τους νόμους του Κράτους. Ο τύπος είναι ελεύθερος και λογοκρισία δεν επιτρέπεται. Οι υπεύθυνοι συντάκται, εκδόται και τυπογράφοι εφημερίδων δεν υποχρεούνται εις ουδεμίαν χρηματικήν προκαταβολλήν λόγω εγγυήσεως. Οι εκδόται εφημερίδων θέλουν είσθαι πολίται Έλληνες. Άρθρον 11. Η ανωτέρω εκπαίδευσις ενεργείται δαπάνη του Κράτους- εις δε την δημοτικήν συντρέχει και το Κράτος κατά το μέτρον της ανάγκης των δήμων. Έκαστος έχει το δικαίωμα να συσταίνη εκπαιδευτικά καταστήματα, συμμορφούμενος με τους Νόμους του Κράτους.

18


Άρθρον 12. Ουδείς στερείται της ιδιοκτησίας του ειμή δια δημόσιον ανάγκην, προσηκόντως αποδεδειγμένην, όταν και όπως ο νόμος διατάσση, πάντοτε δε προηγουμένης αποζημιώσεως. Άρθρον 13. Αι βάσαναι και η γενική δήμευσις απαγορεύονται. Άρθρον 14. Το απόρρητον των επιστολών είνε απαραβίαστον. Περί συντάξεως της Πολιτείας Άρθρον 15. Η νομοθετική εξουσία ενεργείται συνάμα υπό του Βασιλέως, της Βουλής και της Γερουσίας. Άρθρον 20. Η εκτελεστική εξουσία ανήκει εις τον Βασιλέα, ενεργείται δε δια των παρ' αυτού διοριζομένων υπευθύνων Υπουργών. Άρθρον 21. Η δικαστική εξουσία ενεργείται δια των δικαστηρίων, αι δε δικαστικοί εκτελούνται εν ονόματι του Βασιλέως. Περί της Βουλής Άρθρον 59. Η Βουλή σύγκειται εκ Βουλευτών, εκλεγομένων των εχόντων δικαίωμα προς τούτο πολιτών, κατά τον περί εκλογής Νόμον. Άρθρον 60. Οι Βουλευταί αντιπροσωπεύουσι το Έθνος και όχι μόνον την επαρχίαν υπό της οποίας εκλέγονται. Α. Σβώλου, Τα Ελληνικά Συντάγματα, σσ. 153, 155, 161 2. Λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο του παραθέματος 10 στο σχολικό βιβλίο και αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις να σχολιάσετε την άποψη: «…ο εκλογικός Νόμος του 1844 … ήταν το προοδευτικότερο εκλογικό νομοθέτημα της εποχής του». 3. Λαμβάνοντας υπόψη σας το κείμενο του βιβλίου σας και το περιεχόμενο του παραθέματος: α) Να αποτιμήσετε τον χαρακτήρα του συντάγματος του 1844. β) Η καθιέρωση των συνταγματικών-κοινοβουλευτικών θεσμών μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου ήταν αναγκαία αλλά αποδείχτηκε και ικανή συνθήκη για τη στερέωση των δημοκρατικών θεσμών ή υπήρχε σημαντική απόσταση μεταξύ τους; Να τεκμηριώσετε την απάντηση σας. Το Σύνταγμα του 1844 Η σύμπραξη πάντως της εθνικής Συνέλευσης, σαν λαϊκής αντιπροσωπείας, στην κατάρτιση του Συντάγματος του 1844 προσέδωσε σ' αυτό χαρακτήρα «συμβολαίου» ανάμεσα στο λαό και τον μονάρχη. Θα πρέπει να διευκρινιστεί εδώ ότι τα κυρίαρχα στοιχεία της λαϊκής αντιπροσωπείας, που είχε συμπράξει στις σχετικές διαδικασίες, συνέθεσαν φατρίες από την άρχουσα τάξη, που έλεγχε την εξουσία σ' όλη τη διάρκεια της επανάστασης, και οι οποίες, καθώς αποδείχτηκε, είχαν την ευχέρεια να μεταθέτουν τον πολιτικό αγώνα από τα άμεσα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα στο ζήτημα της εγκαθίδρυσης συνταγματικών θεσμών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες «Το αντιπροσωπευτικόν σύστημα εις μίαν κοινωνίαν εστερημένην επαρκούς κατανομής της γης και αναπτύξεως των μαζών, θα απετέλει κατ' 19


ανάγκην τον καταλληλότερον τρόπον επικρατήσεως της ολιγαρχίας δια των καλπών». Ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες διαπιστώσεις, το Σύνταγμα του 1884 υπήρξε κάτι περισσότερο από ένα Σύνταγμα παραχωρημένο: ένα «Σύνταγμα - συμβόλαιο» ή «Σύνταγμα συνθήκη» ή, τέλος, «Σύνταγμα - συνάλλαγμα». Π. Πετρίδη, Πολιτικές δυνάμεις και συνταγματικοί θεσμοί στη νεότερη Ελλάδα (1844-1940), σ. 20-21 4. Αφού μελετήσετε τα παραθέματα 12 και 14 του σχολικού βιβλίου, καθώς και το παράθεμα που ακολουθεί σε συνδυασμό με τις ιστορικές γνώσεις σας, να προσδιορίσετε τους εσωτερικούς κι εξωτερικούς παράγοντες που συνέβαλαν στην αποσύνθεση των ξενικών κομμάτων. Η παραχώρηση Συντάγματος δε μετέβαλε την πολιτική ζωή. Η συνεργασία των τριών κομμάτων εν όψει της αλλαγής του 1843 διαλύθηκε αμέσως μετά την επιτυχία. Οι πρώτες εκλογές που ακολούθησαν κράτησαν τρεις μήνες κατά τους οποίους η Ελλάδα έγινε λεία των οπλισμένων συμμοριών του Κωλέττη, που έβαλε σ' ενέργεια όλα τα μέσα για να συντρίψει τον αντίπαλο και να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στη Βουλή. Συνταγματικός, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ο Κωλέπης δείχτηκε υπερβολικά συγκεντρωτικός όταν πήρε την εξουσία κι ενθάρρυνε τις επεμβάσεις του στέμματος στην πολιτική ζωή. Η πραγματική εσωτερική πολιτική του συνίστατο στη «διάθεση των κρατικών εσόδων για λογαριασμό των φίλων του», χωρίς κανένα σοβαρό μέτρο για τη διοργάνωση και οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Η «Μεγάλη Ιδέα» του έδινε το πρόσχημα. Η μόνη θεραπεία στις δυστυχίες της Ελλάδας, έλεγε, ήταν η εδαφική εξάπλωση του βασιλείου, ο δρόμος προς την Κωνσταντινούπολη και η κυριαρχία στην Ανατολή. Με τέτοια πολιτική ο Κωλέπης εμφανίζεται στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας ως το τύπος του τυχοδιώκτη πολιτικού, που εισήγαγε όσο κανείς άλλος τη διαφθορά στην άσκηση της εξουσίας. Στην πραγματικότητα το Σύνταγμα καταργήθηκε.... Η δράση των οπλισμένων συμμοριών στα ελληνοτουρκικά σύνορα και η δραστηριότητα των «μυστικών εταιρειών» συνιστούν την «εθνική» πολιτική της Ελλάδας του Κωλέττη. Τα μόνα αποτελέσματα στάθηκαν τ' αντίποινα της τουρκικής κυβέρνησης κατά των Ελλήνων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας κι η επαύξηση της αγγλικής οργής εναντίον του ΌΘωνα. Στην πραγματικότητα, ως το 1848, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην Αγγλία και στη Γαλλία, προστάτιδα του Κωλέττη, έπαιξε τον πρώτο ρόλο στην ελληνική πολιτική. Γ. Σβορώνου, Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας, σσ. 81-84 5. Λαμβάνοντας υπόψη σας τις ιστορικές σας γνώσεις και το περιεχόμενο του παραθέματος: α) Να παρουσιάσετε τα αιτήματα των οποίων εκφραστής υπήρξε ο Α. Κουμουνδούρος. β) Να τεκμηριώσετε το περιεχόμενο της φράσης «ο Κουμουνδούρος είχε όλες τις αρετές που πρέπει να στολίζουν έναν κοινοβουλευτικό άνδρα». γ) Να αντιπαραθέσετε την κοινοβουλευτική συμπεριφορά του Κουμουνδούρου μ' εκείνη του Κωλέττη.

20


ΠΑΡΑΘΕΜΑ Κουμουνδούρος ως ο πρώτος πολιτικός με συνείδηση κοινοβουλευτική Ο Κουμουνδούρος μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρώτος Έλληνας πολιτικός με συνείδηση κοινοβουλευτική. Ήθελε η κυβέρνηση του να στηρίζεται στην πλειοψηφία των βουλευτών και γι' αυτό, μιλώντας στην βουλή, προσπαθούσε να πείσει και όχι να δελεάσει όπως επιδίωκε ο Δεληγιώργης. Εκτιμούσε την αγχίνοια του Βούλγαρη και σεβόταν την πατριαρχική νοοτροπία του, αλλά αρνιόταν να υποταχθεί στον αυταρχισμό του. Συμπαθούσε το Δεληγιώργη, αλλά δεν τον εμπιστευόταν, γι' αυτό και δε συνεργάστηκε μαζί του. Εκτιμούσε τον Τρικούπη, αλλά και τον αντιπαθούσε βαθύτατα, γι' αυτό και τον χρησιμοποίησε μια και μόνη φορά. Ο Κουμουνδούρος είχε όλες τις αρετές που πρέπει να στολίζουν ένα κοινοβουλευτικό άνδρα. Ψυχραιμία, ανεξικακία, ελαστικότητα, προσαρμοστικότητα, καλή διάθεση, ευγένεια στους τρόπους, επιμέλεια, εργατικότητα, επιμονή, όσο και υπομονή, πραότητα. Δεν θύμωνε και δεν λύπησε σχεδόν, κανένα, γι' αυτό και τον χαρακτήριζαν «γλυκύτατο». Με απόλυτη ευλάβεια τηρούσε όλους τους κανόνες στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι και δεν προσπάθησε ποτέ να βγει έξω από τα συνταγματικά πλαίσια. Αυτό που δεν του πήγαινε ήταν να βρεθεί στην ίδια κυβέρνηση με το Βούλγαρη ... Ι.Ε.Ε., τόμος ΙΓ΄, σ. 248 6. Λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο των πηγών και τις ιστορικές σας γνώσεις, να προσδιορίσετε τους παράγοντες οι οποίοι οδήγησαν στην Επανάσταση του 1862. 1ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Ο Όθων, δεχθείς άκων την εγκαθίδρυσιν συνταγματικού πολιτεύματος, δεν είχε την διάθεσιν της πιστής εφαρμογής αυτού. Ευθύς εξ' αρχής, παραβιάζων το πνεύμα του Συντάγματος, ανεμίχθη εις έργα διοικητικά, επεμβαίνων εις τας βουλευτικός εκλογάς και προσπαθών εκδήλως να συγκέντρωση εις χείρας του περισσότεραν εξουσίαν. Προ δε της αντιστάσεως, την οποίαν εύρισκε δεν εδίσταζεν, ως είναι ευνόητον, να λάβη μέτρα πιεστικά κατά της ελευθερίας του τύπου και της ανεξαρτησίας των συνειδήσεων, τούθ' όπερ εξήπτεν ακόμη περισσότερον την κατ' αυτού αντιπολίτευσιν και προητοίμαζε την πτώσιν του. Ο βασιλεύς -όπως γράφει ο Ν. Δραγούμης (Αναμνήσεις, τομ. Β' σ. 122 επ.)-έρρεπε φύσει «προς το σύστημα της συγκεντρώσεως», πολιτικοί δε, όπως ο Κωλέττης, «τελειοποιήσαντες αυτό, και τον Όθωνα ενεθάρρυναν εις αυστηροτέραν εφαρμογήν και αυτοί εφήρμοσαν απηνέστερον... Η καταστολή της ελευθερίας των δημοκρατικών Αρχών, η καταδίωξις του τύπου, η επέμβασις εις τας εκλογάς τας τε βουλευτικός και τας των δήμων, η αποβολή πάντων των οπωσούν ανεξάρτητον εχόντων το φρόνημα δημοσίων λειτουργών, και ιδίως των της Θέμιδος ... η δια παντός τρόπου πίεσις της συνειδήσεως των δικαστών, η διαστροφή των νόμων, ταύτα, και άλλα εις έν μόνον απέβλεπον, εις την σύμπτυξιν πάσης δυνάμεως εις χείρας της εξουσίας και την δι' αυτής παγίωσιν κυβερνήσεως πανίσχυρου και διαρκούς.... Η προϊούσα κοινωνική εξέλιξις ενίσχυε το φιλελεύθερον και δημοκρατικόν πνεύμα, ούτως ώστε αι απολυταρχικά! 21


τάσεις να μη είναι ανεκτοί και να υπονομεύεται τουναντίον δια συνεχούς δράσεως η βασιλεία του Όθωνος. Βοηθούσης δε και της αναμίξεως των αντιπροσώπων των Προστάτιδων Δυνάμεων εις την πολιτικήν ζωήν της χώρας, η οποία δεν έπαυε κατά τα έτη της απολυταρχίας και της συνταγματικής μοναρχίας, η θέσις του Όθωνος κατέστη τόσον επισφαλής, ώστε ευκόλως ανετράπη δι' επαναστάσεως, μολονότι όπως φαίνεται, δεν ημφεσβητούντο ωρισμέναι αρεταί του κα ανεγνωρίζετο η ταύτισις της ηγεμονικής του φιλοδοξίας προς τα εθνικά ιδανικά της εποχής εκείνης (ίδε και Ζ. Παπαντωνίου, Ο Όθων, 1934). Α. Σβώλου, Τα Ελληνικά Συντάγματα, σσ. 79-80 2Ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Για ολόκληρη την περίοδο της βασιλείας του Όθωνος ο ιστορικός Τρ. Ευαγγελίδης συνοψίζοντας γράφει: «...η μακρά βασιλεία αυτού αποτελεί την ιστορίαν της πάλης, του έθνους προς τον ηγεμόνα αυτού- του έθνους, ζητούντος να κυβερνηθή συμφώνως προς τα ήθη, τας παραδόσεις, τα ένστικτα και δια των εγκριτοτέρων αυτού τέκνων, και του ηγεμόνος, επιδιώκοντος μετά ζήλου την ιδέαν του να καταστήση την Ελλάδα τύπον ευρωπαϊκού κράτους, προς τούτο δε συγκετρούντος εν εαυτώ πάσαν εξουσία και μεταχειριζομένου όργανα ή ξένους, ή πρόσωπα μετρίας σημασίας και επιρροής». Ι.Ε.Ε., τόμ. ΙΓ΄, σ. 199 7. Να συγκρίνετε τα Συντάγματα του 1844 και του 1864. 8. Λαμβάνοντας υπόψη σας τις ιστορικές σας γνώσεις και το παράθεμα που ακολουθεί: α) Να παρουσιάσετε τις συνθήκες μεταβολής της λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού και β) να κρίνετε τη συμβολή του Χ. Τρικούπη σ' αυτήν. Τις πταίει Στο άρθρο «Τις πταίει» που δημοσιεύτηκε στους «Καιρούς» γράφονται ανάμεσα στα άλλα και τα εξής: «Ας αφεθή να λειτουργήση το πολίτευμα, εν τη βεβαιότητι, ότι εκ της πλειονοψηφίας της βουλής μορφώνεται η κυβέρνησις και ταχέως θα ίδωμεν την Βουλήν συντασσομένων εις δυο κόμματα. Ουδέν των θεμελιωδών ζητημάτων, άτινα εν Γαλλία ή Ιταλία διαιρούσι τους πολιτευόμενους εις πολλά κόμματα, έχομεν εν Ελλάδι- τα πολλά κόμματα παρ' ημίν είναι αποτέλεσμα της προσκλήσεως των μειονοψηφιών εις την εξουσίαν» ... Ο Τρικούπης δημοσίευσε και δεύτερο άρθρο στην ίδια εφημερίδα με τον τίτλο «Παρελθόν και ενεστώς». Σ’ αυτό εξηγούσε ότι ο Όθων, παρόλο που ήταν ενάρετος, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την έξωση του, παραβιάζοντας συνεχώς το Σύνταγμα. Με τη μεταπολίτευση, συνέχιζε, τα πράγματα δεν καλυτέρεψαν. «Η δημοσία ηθική, ήτις είναι το θεμέλιον πάσης πολιτείας, δεινότερα ή εν τω παρελθόντι υπέστη και υφίσταται τραύματατον χρόνον της κακοήθειας σύρει εμμανώς η νόμιμος κυβέρνησις». Και για να αποδείξει τον ισχυρισμό του ανέφερε παραδείγματα νοθείας και βίας που έγιναν στην Αττική και στη Ζάκυνθο. Υποστήριζε ότι το κράτος ήταν ακυβέρνητο και αδιοίκητο και στην πολιτική διαφθορά είχε προστεθεί η κοινωνική εξαχρείωση. Την ώρα της θεραπείας την έβλεπε να

22


πλησιάζει, γιατί το κακό είχε ξεπεράσει κάθε όριο.... Η κρίση κορυφώθηκε ... Ο Γεώργιος κάλεσε τον Τρικούπη και του ανέθεσε να σχηματίσει κυβέρνηση και να διενεργήσει νέες εκλογές, δείχνοντας έτσι ότι είχε επηρεασθεί από την αρθρογραφία του Τρικούπη. Η βασιλική ενέργεια όμως ερχόταν σε αντίθεση προς το πνεύμα του «Τις πταίει». Ο Τρικούπης δεν ήταν μέλος της βουλής, ούτε διέθετε σ' αυτή την υποστήριξη κάποιας ομάδας που θα του έδινε το δικαίωμα να διεκδικήσει τον τίτλο του αρχηγού της μειοψηφίας. Εξάλλου οι σχέσεις του με τους άλλους αρχηγούς δεν ήταν καλές. Κανονικά ο Γεώργιος, αν ήθελε να συμμορφωθεί με όσα δίδασκε ο Κουμουνδούρος και υιοθετούσε ο Τρικούπης, έπρεπε να καλέσει τους τρεις ηγέτες που αντιπολιτεύονταν το Βούλγαρη και να τους ζητήσει να σχηματίσουν συμμαχική κυβέρνηση ... Δεν είναι σαφές αν ο Γεώργιος συμμορφώθηκε με συμβουλή που του έδωσε ο Κουντουριώτης και που του επανέλαβε ο Άγγλος πρεσβευτής ή αν το ένστικτο του του υπαγόρευσε τη λύση, που τον βοηθούσε να ξεπεράσει την κρίση, με την προβολή νέου στόχου στις επιθέσεις της αντιπολιτεύσεως.... Όταν ο Γεώργιος τον κάλεσε και του ανέθεσε την κυβέρνηση, κανονικά δε θα έπρεπε να δεχθεί. Θα έχανε όμως την ευκαιρία να επιβληθεί ως ηγετική φυσιογνωμία. Γι' αυτό και δέχθηκε. Εξάλλου διέθετε αποφασιστικό επιχείρημα, για να αποκρούει κάθε κατηγορία εύνοιας. Θα ενεργούσε γνήσιες, ανόθευτες, ελεύθερες εκλογές....

23


Γ. ∆ΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ (1880-1909) 1. Ερωτήσεις κατανόησης Η εδραίωση του δικομματισμού 1. Να αναφέρετε τα βασικά σημεία του εκσυγχρονιστικού προγράμματος του κόμματος του Χαριλάου Τρικούπη. 2. Πώς έβλεπε τον ρόλο του κράτους ο Χαρ. Τρικούπης και πώς ο Θ. Δηλιγιάννης; 3. Να εντοπίσετε κατά τρόπο σαφή τις βασικές διαφορές μεταξύ Τρικούπη και Δηλιγιάννη. Η οργάνωση των κομμάτων κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα 4. Να αναφέρετε τα κριτήρια με τα οποία οι εκλογείς επέλεγαν το κόμμα της αρεσκείας τους κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. 5. Να αναφέρετε τα «προσόντα» που έπρεπε να διαθέτουν οι υποψήφιοι βουλευτές και την κοινωνική προέλευσή τους. 6. Ποια διαδικασία προβλεπόταν σχετικά με την εκλογή ενός βουλευτή; 7. Ποιος ο ρόλος των βουλευτών και πώς δικαιολογείται η απουσία ταξικών κομμάτων; Από τη χρεοκοπία στο στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί (1893-1909) 8. Να αναφέρετε τις αιτίες που οδήγησαν τη πολιτική ζωή της χώρας σε αδιέξοδο στα τέλη του 19ου αιώνα. 9. Ποιες πολιτικές ενέργειες εκδηλώθηκαν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα προς άρση του πολιτικού αδιεξόδου; 10. Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος: επιδιώξεις και ενέργειες.

24


2. Ερωτήσεις σύνθεσης και κρίσης

1. Λαμβάνοντας υπόψη τις παρακάτω πηγές να επισημάνετε τους παράγοντες που επέτρεψαν στον Τρικούπη να προχωρήσει στο μεταρρυθμιστικό του έργο από την άνοιξη του 1882 (μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου 1881). 1ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Οι εκλογές του Δεκεμβρίου 1881 Η προσάρτηση της Θεσσαλίας και της Άρτας και η άμεση ανάγκη νομικής ρυθμίσεως του καθεστώτος των νέων επαρχιών, που έπρεπε να εκπροσωπηθούν στο κοινοβούλιο, οδήγησαν στη διάλυση της βουλής και στην προκήρυξη νέων εκλογών, που διεξήχθησαν από τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κουμουνδούρο στις 20 Δεκεμβρίου 1881. Κύριος αντίπαλος του ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης γύρω από τον οποίο είχε συσπειρωθεί το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολιτεύσεως καθώς, μετά το θάνατο του Βούλγαρη και του Κανάρη το 1877, του Επαμεινώνδα Δεληγεώργη το 1879 και του Θρασύβουλου Ζαΐμη το 1880, είχε απορφανισθεί από τους σημαντικότερους παλιούς ηγέτες της. Έχοντας σχηματίσει συγκροτημένη πολιτική ομάδα από το 1873 (το λεγόμενο «Πέμπτο» κόμμα ή νεωτεριστικό κόμμα), ο Τρικούπης εμφανίσθηκε σαν αυτοδύναμος πολιτικός αρχηγός μόνο μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1875, κατά τις οποίες συγκέντρωσε γύρω του πάνω από 30 βουλευτές. Η σύντομη πρωθυπουργία του του 1880 είχε ενισχύσει τη θέση του και ο θάνατος των αντιπάλων του του άφηνε πια το πεδίο ελεύθερο. Μέσα σε τρία χρόνια το «Πέμπτο» κόμμα έγινε αυτόματα το «Δεύτερο», κληρονομώντας αρκετούς ζαϊμικούς, δεληγεωργικούς αλλά και βουλγαρικούς πολιτευτές και κομματάρχες. Ι.Ε.Ε., τόμ. ΙΔ', σ. 14 ο 2 ΠΑΡΑΘΕΜΑ Από το τέλος της ανοίξεως του 1882 ο Τρικούπης είχε επιβάλει την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία του. Χρειάσθηκε αρκετός καιρός για να επανασυμπτυχθεί η αντιπολίτευση γύρω από το διάδοχο του Κουμουνδούρου, το Θ. Δηλιγιάννη. Απερίσπαστος πια από οποιοδήποτε κίνδυνο ανατροπής του, ο Τρικούπης προχώρησε ακάθεκτος για να θέσει σε εφαρμογή τα μεταρρυθμιστικά του σχέδια. Είναι η πρώτη φορά στη νεώτερη ελληνική ιστορία που ένας κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός, έχοντας ταυτόχρονα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και διατηρώντας τα νώτα του καλυμμένα στο μέτρο που δε φοβόταν βασιλικές παρεμβολές, μπορεί να εφαρμόσει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Ως τότε, η μακρύτερη κοινοβουλευτική πρωθυπουργία ήταν η πολιτεία του Δεληγεώργη το 1872-1874, που μόλις ξεπέρασε τον ενάμιση χρόνο. Ο Τρικούπης θα ξεπεράσει τα 3 χρόνια εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο στην ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία. Ι.Ε.Ε, τόμ. ΙΔ', σ. 16

25


2. Λαμβάνοντας υπόψη το παρακάτω κείμενο και τις γνώσεις σας από το σχολικό βιβλίο να αναφέρετε τα στοιχεία της πολιτικής του Χ. Τρικούπη και των αντιπάλων του που αιτιολογούν το χαρακτηρισμό του μεν Χ. Τρικούπη ως «πλουτοκράτη», των δε αντιπάλων του ως «αρχομανών». Τα δυο κόμματα Χαρακτηριστική είναι η ονομασία των δύο κομμάτων: ο Τρικούπης είχε το «Νεωτερικό» κόμμα, ενώ ο Δηλιγιάννης το «Εθνικό». Για τον Τρικούπη, νεωτερισμός ήταν η διάκριση των εξουσιών και η ανάπτυξη της ιδιωτικής κοινωνίας μέχρι την αυτονόμησή της. Για τους αντιπάλους του, «εθνική» ήταν αυτή καθαυτή η ανάπτυξη του ανάμικτου «κρατικόκοινωνικού» συγκροτήματος, μέσα στο οποίο έδρευαν αναπόσπαστα και τα ιδιωτικά συμφέροντα. Έτσι ο αγώνας μεταξύ των δύο παρατάξεων αναφερόταν πρώτιστα στη χρήση της κρατικής μηχανής, και γι' αυτό ήταν κατευθείαν πολιτικός. Από τα δύο πολιτικά προγράμματα, του Τρικούπη ήταν περισσότερο εντοπισμένο κοινωνικά: εξυπηρέτηση του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου στην πορεία για την αστικοποίηση και τον εξευρωπαϊσμό των κοινωνικών σχέσεων. Οι επιδιώξεις του Δηλιγιάννη ήταν λιγότερο χρωματισμένες ταξικά, πράγμα που επέτρεπε τη συνύπαρξη στον ίδιο χώρο «όλων των δυσαρεστημένων, από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά». Κοινός παρανομαστής μέσα στο δηλιγιαννικό συνονθύλευμα ήταν η άρνηση του χωρισμού των εξουσιών. Κεντρικός στόχος του αντιτρικουπισμού ήταν όχι ο μερισμός, αλλά η συγκέντρωση των εξουσιών και η διεύθυνση τους από την πολιτική. Χαρακτηριστικό του Τρικούπη ήταν το πάθος για την οικονομική ανάπτυξη, ενώ των αντιπάλων του το πάθος για την αναρρίχηση στα δημόσια αξιώματα και για την κυριαρχία της πολιτικής εξουσίας πάνω στην οικονομική. Έτσι, ο Τρικούπης κατηγορήθηκε σαν «πλουτοκράτης», ενώ οι αντίπαλοι του σαν «αρχομανείς». Στην ολιγαρχία του πλούτου αντιτάχθηκε η ολιγαρχία της πολιτικής ζωής. Η πρώτη χειραγωγήθηκε από τους κεφαλαιούχους, ενώ η δεύτερη από το πνεύμα του μικροαστισμού και του λαϊκισμού. Μέσα στο δηλιγιαννικό στρατόπεδο βρέθηκαν επίσης και οι προερχόμενοι από τα παλαιά «τζάκια» και τον κοτζαμπασισμό. Όμως, τα παλιά αυτά στρώματα είχαν ξεπέσει οριστικά. Τους ήταν αδύνατο πια να λειτουργήσουν «οπισθοδρομικά» σαν μια «φεουδαρχική αντίδραση». Αντίθετα, η πολιτική τους παρουσία πήρε αναπότρεπτα τη μορφή της «αρχομανίας», της «θεσιθηρίας», της δημοσιοϋπαλληλίας (μιας «φατριαστικής υπαλληλίας», όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος ο Τρικούπης). Έτσι, ο παλιός κοτζαμπασισμός εμφανίσθηκε με τη μορφή του εκσυγχρονισμένου μικροαστισμού και λαϊκισμού. Οι μεταβολές της ελληνικής κοινωνίας μετά το 1860 ήταν μεγάλες και οριστικές: στο εξής το βασικό δίλημμα δεν ήταν πια αν η Ελλάδα θα πήγαινε προς τα εμπρός ή προς τα πίσω, αλλά αν θα ακολουθούσε το δρόμο της αναπτύξεως του κεφαλαίου ή την προοπτική του μικροαστισμού. Το κράτος, για τον Τρικούπη, ήταν ένα εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη, ενώ για το Δηλιγιάννη ήταν ένας αντικειμενικός στόχος. Ο Τρικούπης απέβλεπε στο να χρησιμοποιήσει το κράτος, ενώ ο Δηλιγιάννης στο να το κατακτήσει. Έτσι, ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομική και κοινωνική ζωή ήταν επιδίωξη παροδική για τον ένα, μονιμότερη για τον άλλο. Ι.Ε.Ε., τόμ. ΙΔ', σ. 22 26


3. Απέναντι στο εκσυγχρονιστικό κράτος του Χ. Τρικούπη αντιπαρατίθεται το κράτος κοινωνικής αλληλεγγύης του Θ. Δηλιγιάννη. Να σχολιάσετε την παραπάνω άποψη λαμβάνοντας υπόψη σας τις πηγές και τις ιστορικές γνώσεις σας. 1ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Στην ουσία, ο Τρικούπης εκπροσωπούσε τον εξευρωπαϊσμό της πολιτικής ζωής, ενώ ο Δηλιγιάννης την παραδοσιακή λειτουργία της. Ο Τρικούπης πίστευε ότι το κράτος χρειαζόταν πολιτική και οικονομική ανόρθωση, πριν γίνει λόγος για εμπλοκή σε αλυτρωτικές περιπέτειες. Γι' αυτό και επεδίωξε να καταστήσει τη χώρα διεθνώς αξιόπιστη, να ενθαρρύνει την έναρξη της εκβιομηχάνισης, να βελτιώσει τις επικοινωνίες με την κατασκευή σιδηροδρόμων και την διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου, και να εκσυγχρονίσει το στρατό και το ναυτικό. Ωστόσο, ένα τέτοιο πρόγραμμα ήταν δαπανηρό και συνεπαγόταν αυξημένη φορολογία. Αυτό πρόσφερε εύκολο στόχο στο δημοφιλή και δημαγωγό Δηλιγιάννη, ο οποίος δεν είχε πρόβλημα να δηλώνει ότι ήταν αντίθετος προς οτιδήποτε υποστήριζε ο Τρικούπης. Η επιδεικτική λαϊκιστική ρητορεία του Δηλιγιάννη και η φλογερή προάσπιση μιας «Μεγαλύτερης Ελλάδας», χωρίς αμφιβολία εξέφραζε πιο πιστά τους ενθουσιασμούς και τους μύχιους πόθους του απλού πολίτη από τα αυστηρά μεταρρυθμιστικά προγράμματα του Τρικούπη. Οι παράτολμες όμως πολιτικές επιλογές του Δηλιγιάννη, στις περιόδους που ήταν στην εξουσία, δεν μπορούσαν παρά να θέσουν σε δοκιμασία την ήδη εξασθενημένη οικονομία, όπως συνέβη με τη θνησιγενή κινητοποίηση στη διάρκεια της βουλγαρικής κρίσης του 1885, η οποία κατέληξε στον αποκλεισμό της Ελλάδας από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Επιπλέον, η φιλοπολεμική του πολιτική έμελλε να καταλήξει σε ήττα το 1897, στη διάρκεια του καταστροφικού πολέμου των τριάντα ημερών με την Τουρκία. Συνοπτική Ιστορία της Ελλάδας 1770-1990, εκδ. Ιστορητής, Αθήνα 1995, σσ. 71-72 2ο ΠΑΡΑΘΕΜΑ Οι φόροι που είχε αναγκασθεί να επιβάλει ο Τρικούπης, καθώς και τα δάνεια που είχε συνάψει για να φέρει σε πέρας το μεγαλόπνοο έργο του, είχαν προκαλέσει τη δυσφορία ενός μεγάλου μέρους του λαού. Τη δυσφορία αυτή τη καλλιέργησε με δημαγωγικό τρόπο η αντιπολίτευση που του κόλλησε και το επίθετο «φορομπήχτης». Έτσι ο αρχηγός της Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ανταποκρινόμενος στις επιθυμίες του λαού και υποσχόμενος να κυβερνήσει χωρίς την επιβολή νέων φόρων και χωρίς τη σύναψη νέων δανείων, κατορθώνει να τον ανατρέψει στις 7 Απριλίου 1885. Απ. Βακαλόπουλου, Νέα Ελληνική Ιστορία 1204-1985, σ. 310 4. Με ποιο τρόπο διεξάγονταν οι εκλογές στα μέσα του 19ου αιώνα στην Ελλάδα και πώς στο τελευταίο τέταρτο του ίδιου αιώνα; 5. Να περιγράψετε με δικά σας λόγια τον τρόπο ψηφοφορίας, αφού μελετήσετε το παράθεμα 19 στη σελίδα 85, καθώς και τη σχετική γελοιογραφία.

27


6. Αφού παρατηρήσετε τις γελοιογραφίες στις σελίδες 84 και 85 του σχολικού βιβλίου και λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές γνώσεις σας να εξηγήσετε τους λόγους απογοήτευσης των πολιτών από την πολιτική των δύο κομμάτων. 7. Ποιες ενέργειες των πολιτών πιστοποιούν ότι ο ρόλος των κομμάτων ενισχύθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα; 8. Αφού παρατηρήσετε τη γελοιογραφία και λάβετε υπόψη σας τις ιστορικές σας γνώσεις και το παράθεμα: α) Να παρουσιάσετε τους λόγους για τους οποίους ο Χ. Τρικούπης υπέστη ήττα το 1895. β) Να διερευνήσετε τη σχέση του Δεληγιαννισμού με τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. Πολιτική και ιδεολογική αποτυχία του Χ. Τρικούπη Στην «αριστοκρατία του χρήματος» ορθώθηκε αντιμέτωπη η μικρο-αστική «ψευδαριστοκρασία των υπαλλήλων του δημοσίου» (οι χαρακτηρισμοί είναι του Δ. Βερναρδάκη). Έτσι, όπως και ο Δημ. Πουρνάρας δέχεται, η καταψήφιση του Χ. Τρικούπη δεν ήταν μόνο προϊόν της δημαγωγίας και του φανατισμού, αλλά «είχε επίσης και χαρακτήρα κοινωνικο-οικονομικόν: εψήφιζον κατά της πλουτοκρατικής κυβερνήσεως». Ο ίδιος ο Τρικούπης είχε έγκαιρα αντιληφθεί ότι στην Ελλάδα η πολιτική ήταν ο χώρος που συμπύκνωνε και διεύθυνε όλες τις άλλες εξουσίες. Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί στον Ανδρέα Συγγρό ότι «εν Ελλάδι, εάν δεν πολιτεύεται τις, ουδέν δύναται να πράξη». Γι' αυτό και ο Τρικούπης ανέλαβε μιαν αντιφατική προσπάθεια: να πολιτευθεί, ώστε μέσω της πολιτικής εξουσίας να αποδυναμώσει την πολιτική και να ενισχύσει την οικονομία, και ιδίως την ιδιωτική οικονομία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το σύνολο σχεδόν των κοινωνικών στρωμάτων ξεσηκώθηκε εναντίον του. Η αποτυχία αυτή οφειλόταν σε δύο λόγους: α) ο Τρικούπης δεν έλαβε υπόψη του το χάσμα και την αντίφαση ανάμεσα στις μεγάλες επιδιώξεις του και στα περιορισμένα και τελείως απρόσφορα μέσα που είχε στη διάθεση του, και β) στάθηκε υπερβολικά μονοσήμαντος και ασυμβίβαστος στις επιδιώξεις τους και έτσι έγινε θύμα της καθαρότητας του οράματος του. Ο ίδιος, με φιλαρέσκεια οραματιστή, επαναλάμβανε στις ομιλίες του ότι «τον ενδιέφεραν οι ιδέες και όχι τα πρόσωπα». Έτσι, το όραμα του κινήθηκε σε μεγάλο βαθμό στο χώρο των ιδεών. Τα «πρόσωπα» δεν μπόρεσαν να τον ακολουθήσουν στο εγχείρημα του και τον απομόνωσαν. ... Πάντως, παρά την προσωπική και ιδεολογική αποτυχία του Χ. Τρικούπη, πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο αυτή (1880-1895) σημειώθηκε η πρώτη σημαντική φάση της εκβιομηχανίσεως στη νεοελληνική κοινωνία. Το όνομα του Τρικούπη συνδέθηκε με τη φάση αυτή, γιατί εκτός από την ευμενή διεθνή και εσωτερική συγκυρία, ο ίδιος διαμόρφωσε ένα κατάλληλο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής που προώθησε τη βιομηχανική και γενικότερα την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ι.Ε.Ε., τόμ. ΙΔ', σ. 39 Στις 10 Δεκεμβρίου 1893 ο Χ. Τρικούπης σε ιστορική αγόρευση του προς τη Βουλή αναγνώρισε ότι: «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Λίγες μέρες αργότερα, ο νόμος ΒΡ ΣΤ' του

28


1893 κήρυξε επίσημα το ελληνικό δημόσιο σε κατάσταση πτωχεύσεως, ως προς τις πληρωμές του στο εξωτερικό.

Επάνω: γελοιογραφία του «Νέου Αριστοφάνη», που απεικονίζει το λαϊκό «ανάθεμα» για την εξέλιξη των δημοσίων οικονομικών και όπου αναγράφονται και οι λέξεις «χρεωκοπία» και «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» (Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο). Ι.Ε.Ε.,τόμ. ΙΔ', σ. 39 9. Να ανασυνθέσετε τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές συνθήκες γένεσης του κινήματος του 1909. 10. «Το 1909 είναι ένα έτος τομή στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας εν γένει και των πολιτικών κομμάτων ειδικότερα». Να σχολιάσετε την άποψη του βιβλίου σας. 11. Αφού μελετήσετε το παράθεμα 20 των σελίδων 89-90 του σχολικού βιβλίου και αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφέρετε και να ερμηνεύσετε τα αιτήματα του Στρατιωτικού Συνδέσμου. 12. Να επισημάνετε τα αιτήματα που διατυπώθηκαν από τα επαγγελματικά σωματεία κατά το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1909, αφού λάβετε υπόψη το παράθεμα 21 στη σελίδα 90 του σχολικού βιβλίου. 13. Λαμβάνοντας υπόψη σας τις ιστορικές γνώσεις σας και το περιεχόμενο της πηγής που ακολουθεί να παρουσιάσετε τα αίτια «της λαϊκής κατακραυγής» που αποτέλεσε τη βάση του κινήματος των στρατιωτικών στο Γουδί.

29


Η επαναστατικότητα των κατώτερων τάξεων Στον αγροτικό τομέα η δυσαρέσκεια των κατωτέρων τάξεων ήταν έκδηλη ήδη από την δεκαετία του 1890. Οι φόροι, το σταφιδικό πρόβλημα και τα άλλα προαιώνια προβλήματα των αγροτών είχαν ξεσηκώσει μόνιμη αναταραχή στην ύπαιθρο. Γύρω στα 1900 αναρχοσοσιαλιστικές κινήσεις είχαν μια κάποια επιτυχία ανάμεσα στον αγροτικό πληθυσμό της Πελοποννήσου. Ένοπλες διαδηλώσεις οργανώθηκαν από σταφιδοπαραγωγούς σε όλη τη διάρκεια πριν από το κίνημα και οι περισσότερες διαλύθηκαν βίαια από την αστυνομία και το στρατό. Ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα ήταν το πρώτο και βασικό αίτημα μιας κάπως οπερετικής εξέγερσης στη Σπάρτη το 1909, υπό την αρχηγία του πρώην ταγματάρχη Φικιώρη. Η αναταραχή στην ύπαιθρο δημιούργησε έτσι ένα ενθαρρυντικό περιβάλλον για τις επαναστατικές τάσεις των αστικών κατωτέρων τάξεων. Την κοινωνική αναταραχή στην Αθήνα τροφοδοτούσαν η δραστηριοποίηση των μικροαστικών σωματείων, οι αυξημένες πιέσεις από τα προβλήματα της μετανάστευσης, οι κινητοποιήσεις των φοιτητών, η αρθρογραφία του Τύπου. Η μετανάστευση υπήρξε σημαντικός κοινωνικός καταλύτης. Η συρροή αγροτικών πληθυσμών στην πρωτεύουσα δημιουργούσε προβλήματα απασχόλησης, ακρίβειας, χαμηλού επιπέδου διαβίωσης. Απότοκος του σταφιδικού, η αυξημένη εσωτερική μετανάστευση δεν έβρισκε πάντοτε διεξόδους στην εξωτερική. Οι πύλες της Νέας Υόρκης ήταν κλειστές για όσα χρόνια κρατούσε η μεγάλη παγκόσμια κρίση. Οι μετανάστες που έφευγαν από την Ελλάδα κάθε χρόνο ήταν λιγότεροι από χίλιοι πριν από το τέλος του αιώνα, δέκα χιλιάδες ως το 1905 και περισσότεροι από τριάντα μεταξύ 1905 και 1910. Το Πανεπιστήμιο, με τις εκατοντάδες των αγροτοπαίδων φοιτητών, ήταν ένα εν δυνάμει φυτώριο αναταραχής. Βέβαια οι φοιτητές ήταν τότε στην πλειοψηφία τους μάλλον συντηρητικοί, όπως τουλάχιστον φαίνεται από τη στάση τους στα Ευαγγελικά. Αλλ' αυτό δεν απέκλειε τις ανησυχίες, έστω και αν εκφράζονταν μάλλον προς τη διεκδίκηση δυνατοτήτων κοινωνικής ανόδου παρά προς την κατεύθυνση της καθολικής ανατροπής. Οι εσωτερικές αυτές αντιφάσεις εκδηλώθηκαν και στη στάση των φοιτητών στην εξέγερση του 1909. Μια εβδομάδα πριν από το κίνημα υπέβαλαν στα ανάκτορα μια δήλωση που ζητούσε βασιλική επέμβαση ώστε να παταχθούν η ανικανότητα και η διαφθορά των κομμάτων. Το πομπώδες αυτό κείμενο, με όλες τις αντιφάσεις του, παρουσιάζει αρκετά ριζοσπαστικά και λαϊκιστικά χαρακτηριστικά. Ζητώντας από τον βασιλιά, σε εξεζητημένη αρχαΐζουσα, να χρησιμοποιήσει τον γρόνθον του εναντίον των πολιτικών, μιλάει για μετανάστευση και φυματίωση, πείνα και φόρους, πουθενά, όμως, για φιλελεύθερες αστικές ιδέες. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δεν είναι λοιπόν περίεργο που η συνωμοτική ομάδα των υπαξιωματικών είχε αποφασίσει, πριν από το κίνημα, να δημιουργήσει πολιτικές οργανώσεις βάσης στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας. Η προσπάθεια ξεκίνησε καθυστερημένα και δεν οργανώθηκε καλά, αλλιώς τα γεγονότα του 1909 ίσως να προσανατολίζονταν προς ριζοσπαστικότερες εξελίξεις. Αυτά ήταν, συμπερασματικά, τα κοινωνικο-οικονομικά αίτια της λαϊκής κατακραυγής κι έτσι εκδηλώνονταν. Τον σκληρό 30


πυρήνα των επιδόξων επαναστατών σχημάτιζαν οι μικροαστοί, κυνηγημένοι από τους φόβους και την ανασφάλεια, και οι εργάτες, θύματα της πιο ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης. Στον περίγυρο του σάλευαν οι εξαθλιωμένες μάζες των μεταναστών που περίμεναν στην Αθήνα την ημέρα της αναχώρησης τους. Στους μήνες ή στα χρόνια που περνούσαν ανάμεσα στον ερχομό τους στην Αθήνα και το ξενιτεμό τους, οι επίδοξοι μετανάστες έχυναν το φαρμάκι τους στο ήδη δηλητηριασμένο κοινωνικό κλίμα της πρωτεύουσας και ήταν οι εύκολοι σύμμαχοι των μικροαστών και των εργατών. Τα οικονομικά αίτια της αγανάκτησης και της επιθετικότητας όλων αυτών των ανθρώπων δημιούργησαν έτσι την κοινωνική βάση για τον διστακτικό λαϊκισμό των στρατιωτικών. Γ. Δερτιλή, Κοινωνικός μετασχηματισμός και στρατιωτική εισβολή (1880-1909), σσ. 200-202 14. Να δώσετε με σύντομο τρόπο μια συνολική εικόνα της πολιτικής παρουσίας του Χαρ. Τρικούπη στο τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα.

31


∆. ΑΝΑΝΕΩΣΗ – ∆ΙΧΑΣΜΟΣ (1909-1922) 1. Ερωτήσεις κατανόησης Το κόμμα των Φιλελευθέρων 1. Να ορίσετε το περιεχόμενο της «ανόρθωσης», όπως το αντιλαμβάνονταν οι ανεξάρτητοι πολιτικοί μετά το 1910. 2. Να επισημάνετε τις βασικές θέσεις του προγράμματος του Ελ. Βενιζέλου κατά την ομιλία του στις 5 Σεπτεμβρίου 1910. Για την απάντησή σας να λάβετε υπόψη και το σχετικό παράθεμα της σελίδας 91. 3. Να επισημάνετε τα κύρια σημεία του συντάγματος του 1911. 4. Το νομοθετικό έργο της κυβερνήσεως Βενιζέλου 1910-12. 5. Να εντοπίσετε τις αιτίες επιτυχίας του Ελ. Βενιζέλου στις εκλογές του Μαρτίου 1912. 6. Να καταγράψετε τα αποτελέσματα των εκλογών της 8ης Αυγούστου 1910, του Νοεμβρίου 1910 και του Μαρτίου του 1912. 7. Η δομή και ο χαρακτήρας του βενιζελικού κόμματος. Τα αντιβενιζελικά κόμματα 8. Σε ποια σημεία διέφεραν σε γενικές γραμμές τα αντιβενιζελικά κόμματα από τους Φιλελεύθερους; 9. Οι βασικές θέσεις του ραλλικού κόμματος. 10. Το Εθνικό κόμμα και το κόμμα του Γ. Θεοτόκη. Τα αριστερά κόμματα 11. Πότε εμφανίστηκε η Κοινωνιολογική Εταιρεία, ποιοι ήταν οι στόχοι της και οι τρόποι πραγματοποίησης τους; Ο εθνικός διχασμός (1915-1922) 12. Οι σχέσεις Κωνσταντίνου και Βενιζέλου από το 1912 έως το 1915. 13. Οι απόψεις του Κωνσταντίνου και του Ελ . Βενιζέλου σχετικά με την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 14. Οι επιπτώσεις της εμμονής του βασιλιά και η κορύφωση του Εθνικού Διχασμού. 15. Πώς έβλεπαν οι Αντιβενιζελικοί τους Βενιζελικούς και το αντίθετο κατά την περίοδο του διχασμού; 16. Οι πολιτικές εξελίξεις μετά τη συνθήκη των Σεβρών. (Να χρησιμοποιήσετε στοιχεία και από το πρώτο κεφάλαιο). 17. Να αναφέρετε τις βασικές θέσεις του Σοσιαλιστικού κόμματος.

32


2. Ερωτήσεις σύνθεσης και κρίσης 1. Να παρουσιάσετε κατά τρόπο συγκριτικό την εξέλιξη των συνταγμάτων από άποψη αρχών και περιεχομένου του ελεύθερου ελληνικού κράτους 1844, 1864, 1911. 2. Να δώσετε μια συνολική εικόνα με βάση τις ιστορικές γνώσεις σας της πορείας του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. 3. Να εντοπίσετε τους τομείς που αφορούσαν οι μεταρρυθμίσεις του Ελευθέριου Βενιζέλου κατά το 1911-12 και να αναφερθείτε στη σημασία αυτών για τον «εκσυγχρονισμό» της ελληνικής κοινωνίας. 4. Να τεκμηριώσετε την άποψη ότι ο Βενιζέλος δεν ήταν αντιδυναστικός. 5. Με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις και το παράθεμα να απαντήσετε στα παρακάτω ερωτήματα: α) Πώς τεκμηριώνει την άποψη του ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ότι οι Γερμανοί θα νικήσουν; β) Ποια είναι η γνώμη του βασιλιά Κωνσταντίνου για τους πολιτικούς και πώς αιτιολογεί την εμμονή του να είναι ο ίδιος αρχηγός του στρατού; γ) Ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτής της στάσης; Ο Κωνσταντίνος πιστεύει στη νίκη των Γερμανών (Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτζιάνος, από τα κυριότερα στελέχη του κόμματος των Φιλελευθέρων, διετέλεσε πρόεδρος της ελληνικής Βουλής κατά τα έτη 1912-1915. Κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού, επειδή έκρινε ότι η πολιτική του Βενιζέλου προς τους Αγγλογάλλους μείωνε την εθνική ανεξαρτησία, αποχώρησε από τους Φιλελεύθερους. Δεν προσχώρησε σε καμιά πολιτική παράταξη και προσπάθησε να παραμείνει ανεξάρτητος. Το βιβλίο του «Αναμνήσεις εκ της διαφωνίας Κωνσταντίνου-Βενιζέλου» θεωρείται η περισσότερο αντικειμενική εξιστόρηση των γεγονότων της εποχής 1915-1924). … Της επισήμου ταύτης συναντήσεως είχε προηγηθή άλλη συνάντησις που είχα με τον Κωνσταντίνο την 19ην Αυγούστου, δηλαδή προ τριών ημερών εις το Τατόι, όπου είχα γίνη δεκτός εις ακρόασιν. Ήτο η πρώτη φορά που τον συνήντησα έπειτα από την μακράν του ασθένειαν. Το εσυγχάρηκα πρώτα από όλα δια την αποκατάστασιν της υγείας του. Και με εκράτησε πέραν της ώρας. Ήτο η εποχή κατά την οποίαν οι Ρώσοι είχαν πολλάς απώλειας και υφίσταντο συνεχώς ήττας εις τα Καρπάθια. Ο Βασιλεύς έλαβε αφορμήν εκ των ρωσικών τούτων περιπετειών και ήρχισε εξετάζων την εν γένει στρατιωτικήν κατάστασιν εν Ευρώπη. Δεν εβράδυνε δε να ανοίξη και διαφόρους χάρτας που είχε στο παρακείμενο τραπέζι. Κατά τον Κωνσταντίνον ο πόλεμος στρατιωτικώς είχε πλέον κριθή. Η γερμανική νίκη ήτο πλέον ασφαλής. Δεν επετρέπετο πλέον αντίθετη γνώμη. Εξ' άλλου αι επιστήμαι και ιδία η χημεία στη Γερμανία είχεν αληθινά καλλιεργηθή. Και έπρεπεν από στιγμής εις στιγμήν ν' αναμένωμεν και νέας ανακαλύψεις δια των οποίων θα επεταχύνετο η ήττα των εχθρών της. Είχεν ειπή πολλά, όλα υπό το αυτό πνεύμα, τα οποία ήκουα με πολλή προσοχή χωρίς να τον διακόψω. Και όταν ενόμισα που ετελείωσε, τολμώ και ευλαβέστατα τον ερωτώ. Μα δεν κρατείτε, Μεγαλειότατε, και καμιά πισινή, μήπως και δεν νικήση η Γερμανία; Αλλ'επί του θέματος τούτου, μου λέγει, δεν υπάρχει καμία πισινή, πως θέλεις να την κρατήσω;

33


Ζαβιτζιάνος. Αλλ' εγώ κάποτε εδιάβασα που ένας πόλεμος ειμπορεί να εξαρτηθή από μία βροχή. Κωνσταντίνος, (με ύφος ζωηρό αν όχι απότομο και κουνώντας το χέρι). Να σου ειπώ, εγώ σας τους πολιτικούς, έχω κάθε λόγον να εκτιμώ, σε δε ιδιαιτέρως και αγαπώ, αλλά πρέπει να προσθέσω ότι όλοι σας από στρατιωτικά δεν σκαμπάζετε τίποτε. Και γι' αυτό τα στρατιωτικά τα κρατώ στα χέρια μου, και δεν τα δίνω εις κανένα, ούτε στο Βενιζέλο σου, και πήγαινε να του το ειπής. Κ. Ζαβιτζιάνου, Αναμνήσεις εκ της διαφωνίας Κωνσταντίνου-Βενιζέλου, Α', σσ. 81-82 (1946) 6. Με βάση το παράθεμα και τις ιστορικές σας γνώσεις να παρουσιάσετε α) τους λόγους που οδήγησαν στον Εθνικό Διχασμό β) τα αποτελέσματά του στην πολιτική ζωή της χώρας. Το κίνημα αυξάνει τα πολιτικά πάθη Η έκρηξις του κινήματος και η ουσιαστική εγκατάστασις του κόμματος των Φιλελευθέρων εν Θεσσαλονίκη εδημιούργησαν την ελπίδα εις πολλούς ήσυχους και καλούς Έλληνας, ότι η οξύτης των παθών τουλάχιστον θα εμετριάζετο. Απησχολημέναι αι δύο παρατάξεις εις τα ίδια αυτών έργα και κινούμενοι εντός διαφόρων γεωγραφικών ορίων, έλεγον οι καλοί αυτοί πολίται θα ελησμόνουν τας μεταξύ των αντιθέσεις. Δυστυχώς δεν είχεν ούτως το πράγμα. Τα πάθη διαρκώς ηύξανον και το χάσμα μεταξύ αυτών εγίνετο πάντοτε βαθύτερον. Η μία παράταξις, η βασιλική, τόσον δια του φιλικού της τύπου, όσον και δια των εκπροσώπων της επετίθετο βαναύσως όχι μόνον κατά του κινήματος, το οποίον απεκάλει άθλιον και προδοτικόν, αλλά και κατά των συμμετασχόντων ή και προσωρούντων εις αυτό. Όλοι αυτοί οι Κουντουριώτηδες, οι Δαγκλήδες, οι Βενιζέλοι και τόσοι άλλοι πολίται πρώτης τάξεως ήσαν πουλημένοι στους Γάλλους και στους Άγγλους. Ανέφερον μάλιστα και τον αριθμόν των εκατομμυρίων με τα οποία εξηγοράσθησαν οι οργανώσαντες και οι ηγούμενοι οπωσδήποτε του κινήματος. Αλλ' όλοι αυτοί δεν ήσαν μόνον πουλημένοι, ήσαν και λωποδύται, και καταχρασταί και κλέπται. Όποιος έφευγε για τη Θεσσαλονίκη έπαιρνε μαζί του και τα χρήματα του Δημοσίου. Δεν υπήρχεν ύβρις, δεν υπήρχε συκοφαντία που να μη εκσφενδονίζεται καθ' όλων αυτών των Ελλήνων, οι οποίοι όμως εις το κάτω της γραφής και τα γαλόνια των και την ζωήν των είχαν θέσει εις κίνδυνον. Αλλά και η άλλη παράταξις, η βενιζελική δεν εσταύρωσε τα χέρια της. Ούτε ήκουεν αγογγύστως τας ύβρεις και τας συκοφαντίας. Εγνώριζε να τας ανταποδίδη. Είχε και αυτή οπαδούς πολλούς, είχε τύπον ιδικόν της. Αλλ' η παράταξις αύτη, και μόνη αύτη, είχεν επί πλέον και την προστασίαν των ξένων, της οποίας μάλιστα έκανε μεγαλυτέραν χρήσιν της πρεπούσης με ζημίαν σοβαράν της δημοτικότητάς της. Κ. Ζαβιτζιάνου, Αναμνήσεις..., Α', σσ. 201-202

34


Ερωτήσεις αντικειμενικού τύπου Να γράψετε στο κενό αριστερά το γράμμα του δεδομένου της στήλης Β που αντιστοιχεί στο δεδομένο της στήλης Α. (Κάποια δεδομένα της στήλης Β περισσεύουν). Α Β α. μείωση φόρων 1. Δηλιγιαννισμός β. κατάληψη δημοσίων θέσεων γ. υποστήριξη μεγαλογαιοκτημόνων δ. συγκέντρωση εξουσιών από το κόμμα 2. Τρικουπισμός ε. κράτος κοινωνικής αλληλεγγύης στ. το κράτος ως μοχλός οικονομικής ανάπτυξης ζ. εκσυγχρονισμό με κάθε κόστος η. κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και διανομή των αγαθών ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός θ. πολιτειακή μεταβολή Συνδυασμός ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής επιλογής και σύντομης απάντησης 1. Το σύνταγμα του 1864 καθιέρωσε ως πολίτευμα της Ελλάδας α) τη συνταγματική μοναρχία β) τη προεδρική δημοκρατία γ) τη βασιλευομένη δημοκρατία δ) την προεδρευομένη δημοκρατία Αφού επιλέξετε τη σωστή απάντηση, να επισημάνετε τη βασική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο σύνταγμα του 1864 και σ’ εκείνο του 1844. 2. Ποιος πολιτικός εισηγήθηκε και επέβαλλε την ψήφιση της αρχής της «δεδηλωμένης»: α) ο Αλεξ. Κουμουνδούρος β) ο Δημ. Βούλγαρης γ) ο Χαρ. Τρικούπης δ) ο Επ. Δεληγιώργης Ποια είναι η σημασία της ψήφισης της αρχής της «δεδηλωμένης» για την πολιτική ζωή της Ελλάδας; 3. Η επανάσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου αποτελούσε: α) κίνημα με σαφές ιδεολογικό και πολιτικό πρόγραμμα β) πολιτική έκφραση της ευνοημένης οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας γ) συνισταμένη της δυσαρέσκειας απέναντι στην πολιτική των παλιών κομμάτων και των ανακτόρων δ) κινητοποίηση των κομμάτων για ριζική μεταρρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας Να παρουσιάσετε τα αιτήματα της επανάστασης του 1909.

35


Ερωτήσεις σύντομης απάντησης Να αποδώσετε σύντομα το περιεχόμενο των παρακάτω όρων, φράσεων ή εννοιών. Πεδινοί Ορεινοί Εθνικόν Κομιτάτον Εκλεκτικοί Συνταγματική μοναρχία – Βασιλευομένη δημοκρατία Αρχή της «δεδηλωμένης» Κράτος δικαίου Δικομματισμός Ιάπωνες Στρατιωτικός Σύνδεσμος Κοινωνιολογική Εταιρεία Εθνικόν κόμμα Σ.Ε.Κ.Ε. Εθνικός διχασμός

36


ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ 1821

Έναρξη Ελληνικής Επανάστασης.

1843, 3 Σεπ.

Επανάσταση για την θέσπιση συντάγματος.

1843-44

Εργασίες Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Καθιέρωση συνταγματικής μοναρχίας και διατύπωση της Μεγάλης Ιδέας.

1846-47

Αυθαίρετη διακυβέρνηση της χώρας από τον Ι. Κωλέττη.

1847

Θάνατος Ι. Κωλέττη.

1853-56

Κριμαϊκός πόλεμος. Χρεοκοπία των ξενικών κομμάτων.

1850 τέλη

Έκφραση δυσαρέσκειας για τα ξενικά κόμματα. Πολιτική δράση του Αλεξ. Κουμουνδούρου.

1862, 12 Οκτ.

Επανάσταση και εκθρόνιση του Όθωνα.

1862 Νοεμ.

Εκλογές για δημιουργία συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

1864

Νέο Σύνταγμα και καθιέρωση της βασιλευομένης δημοκρατίας.

1875

Ψήφιση της αρχής της «δεδηλωμένης».

1875

Εκλογές χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία κανενός κόμματος.

1879

Εκλογές χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία κανενός κόμματος.

1884

Θρίαμβος του δικομματισμού: Τρικούπης – Δηλιγάννης 92,2 %.

1893

Πτώχευση.

1897

Ο αποτυχημένος ελληνοτουρκικός πόλεμος.

1906

Εμφάνιση των «Ιαπώνων» με επικεφαλής τον Δ. Γούναρη.

1908

Διάλυση των «Ιαπώνων».

1909, 15 Αυγ.

Κίνημα στο Γουδί.

1909, 14 Σεπ.

Διαδήλωση των επαγγελματικών σωματείων στην Αθήνα.

1910,15 Μαρ.

Διάλυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου.

37


1910, 8 Αυγ.

Εκλογές κι εκλογή του Ελ. Βενιζέλου.

1910, 22 Αυγ.

Ίδρυση κόμματος Φιλελευθέρων.

1910, 5 Σεπ.

Πρώτη δημόσια εμφάνιση του Βενιζέλου με μια ομιλία στην πλατεία Συντάγματος.

1910 Νοεμ.

Εκλογές και συντριπτική νίκη του Ελ. Βενιζέλου.

1911

Αναθεώρηση και ψήφιση νέου συντάγματος.

1912 Μαρ.

Εκλογές και νέα μεγαλύτερη του Ελ. Βενιζέλου.

1913

Άνοδος του Κωνσταντίνου στον ελληνικό θρόνο.

1914

Εναρξη Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

1915

Ο βασιλιάς αναγκάζει δύο φορές σε παραίτηση τον Ελ. Βενιζέλο. Προκήρυξη νέων εκλογών και αποχή των φιλελευθέρων.

1916, 26 Σεπ.

Συγκρότηση κυβέρνησης Θεσσαλονίκης υπό τον Ελ. Βενιζέλο.

1917

Εκθρόνιση Κων / νου υπό την πίεση της Entente και είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο.

1919

Έναρξη της Μικρασιατικής εκστρατείας με απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη.

1920, 10 Αυγ.

Συνθήκη Σεβρών.

1920 Νοεμ.

Εκλογές και ήττα του Βενιζέλου. Δημοψήφισμα και επιστροφή του βασιλιά.

1922

Μικρασιατική καταστροφή.

1936, 4 Αυγ.

Δικτατορία Ι Μεταξά.

38


ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΩΝ

• • • •

• • • •

•

•

ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1844 Συνταγματική Μοναρχία Ισονομία Απαγόρευση δουλείας Απαραβίαστο οικογενειακού ασύλου Ελευθεροτυπία Προστασία ιδιοκτησίας Δωρεάν εκπαίδευση Καθολική ψηφοφορία με ψηφοδέλτια Άσκηση νομοθετικής εξουσίας και από τον Βασιλιά Συνύπαρξη Βουλής και διορισμένης Γερουσίας

• • • •

ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1864 Βασιλευομένη Δημοκρατία Αρχή της λαϊκής κυριαρχίας Καθολική ψηφοφορία με σφαιρίδια Ανεξαρτησία δικαιοσύνης Ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι

39

• • •

•

ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1911 Ενίσχυση της μοναρχίας Διάκριση εξουσιών Μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων Ασυμβίβαστο βουλευτικού αξιώματος


ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΡΙΚΟΥΠΙΣΜΟΥ – ΔΗΛΙΓΙΑΝΝΙΣΜΟΥ

• • • • • • • • • • • •

ΤΡΙΚΟΥΠΙΣΜΟΣ Συγκρότηση κράτους δικαίου Περιορισμός της ευνοιοκρατίας στο δημόσιο Οικονομική ανάπτυξη Ενίσχυση της γεωργίας Βελτίωση της άμυνας Βελτίωση των υποδομών Αύξηση φόρων, σύναψη δανείων Κίνητρα για την ιδιωτική πρωτοβουλία Χωρισμός των εξουσιών Το κράτος ως μοχλός οικονομικής ανάπτυξης Εκσυγχρονισμός με κάθε κόστος Υποστήριξη μεγαλογαιοκτημόνων

• • • • • • • • •

40

ΔΗΛΙΓΙΑΝΝΙΣΜΟΣ Συγκεντρωτικό κράτος και έλεγχος των εξουσιών από το κόμμα Κοινωνική δικαιοσύνη Μείωση φόρων Ευνοιοκρατία για το δημόσιο Χορήγηση γης στους αγρότες Κράτος κοινωνικής αλληλεγγύης Απέχθεια στο χρηματιστικό κεφάλαιο Αργή οικονομική ανάπτυξη Έμφαση στις παραδοσιακές παραγωγικές δραστηριότητες

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ.pdf

Recommend Documents