အပိုင္းအစ(၂)

အပိုင္းအစ(၂)

အလဲအလွယ္ ေရးသူ......SadisticD.Perfect အခ်စ္တကၠသိုလ္

“ဒီေန႔ ဆိုင္ပိတ္တယ္မဟုတ္လား… ဘယ္သြားမလို႔လဲ” အိပ္ခန္းထဲမွ အ၀တ္အစားလဲၿပီးထြက္လာေသာ ကိုပီတာကို ဘီဘီကေမးလိုက္ရာ “ပိတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဆိုင္က စက္ေတြမွာ ဘယ္ Motherboard သံုးမလဲဆိုတာကို သြင္းတဲ့ဆိုင္ေတြနဲ႔ ၫွိဖို႔ရွိလို႔”

ဘီဘီ့ဆီသို႔ေလွ်ာက္လာရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဘီဘီက ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနရင္း ေရွ႕က စားပြဲေပၚေျခေထာက္တင္ၿပီး ေျခသည္းနီဆိုးေနသည္။ “ေနာက္ၿပီး ေအာင္ၾကီးနဲ႔ လျပည့္က ျမန္ေအာင္သြားေတာ့ ဆိုင္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးေလ။ မႏြယ္က မီးဖြားခြင့္ယူထားတာဆိုေတာ့… ကိုယ္ ဆိုင္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ သြားၾကည့္ရဦးမယ္။” ကိုပီတာက အကႌ်လက္ၾကယ္သီးတပ္ရန္ ဘီဘီ့ဆီသို႔ လက္ထိုးေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။ “ဒါနဲ႔ေနပါဦး… ကိျု မတ္သစ္ က ဘာလို႔အလုပ္ထြက္သြားတာလဲ” ဘီဘီက ကိုပီတာ့ အကႌ်ၾကယ္သီးမ်ားကို တပ္ေပးရင္း ေမးလိုက္ရာ “သူလည္း သူ႕အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရွိမွာေပါ့…” ကိုပီတာက ေျပာေနရင္းရပ္လိုက္ၿပီး “ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတယ္ကြာ… ကိုယ့္ဆိုင္မွာ အားအကိုးရဆံုးက သူပဲ” ကိုပီတာက သူ႕ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ

ကိုျမတ္သစ္ အလုပ္ထြက္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာခ်င္တာနဲ႔ စကားကို ျဖတ္လိုက္သည္။ “ဇစ္တပ္ေပးဦး”

အကႌ်ေအာက္နားေတြကို ေဘာင္းဘီထဲ ထိုးသြင္းရင္း ဇစ္တပ္ခိုင္းဖို႔ ဘီဘီ့ဘက္သို႔ ခါးလွည့္လိုက္သည္။ ဘီဘီက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ “ေနဦး… တစ္ခ်က္ေလာက္နမ္းေပးဦး” ကိုပီတာက ေမးေငါ့ျပေတာ့ ဘီဘီက မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့အတြင္းခံေပၚက မေျပာ့မတင္း အရာႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္က

ေျပာ့ေျပာ့ႀကီးႏွစ္လံုးကို သြားႏွင့္ခပ္သာသာေလး ဖိကိုက္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ မေျပာ့မတင္းအရာႀကီးက သိသိသာသာကို တင္းလာသည္။ ဘီဘီက ထိုအရာႀကီးကို လက္၀ါးႏွင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့ကို

“သြားေတာ့... ကဲမေနနဲ႔” ဟုေျပာလိုက္သည္။ ကိုပီတာက သေဘာက်သြားဟန္နဲ႔ ရယ္ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားသည္။ အခန္း၀မွာအိပ္ေနတဲ့ အယ္ေဇးရွင္းေခြးႀကီးကို “ေဘာ္ဘီ… မင္းမမကုိ ေကာင္ေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေနာ္” လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားသည္။

ကိုပီတာက လြစၥလမ္းတြင္ Moore’s Theroy ဆိုတဲ့ Computer Sales & Service ဆိုင္ဖြင့္ထားသည္။ သူ ၁၀ တန္းၿပီးေတာ့ ပါပါးက အိႏၵိယရွိ သူ႕အမ်ဳိးေတြဆီလႊတ္ၿပီး ေက်ာင္းတတ္ခိုင္းသည္။ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ဒီပလိုမာရေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္လာခိုင္းၿပီး၊ ဒီေရာက္ေတာ့

ထိုဆိုင္ကိုဖြင့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူနဲ႔ ဘာသာတူ၊ လူမ်ဳိးတူေသာ ဘီဘီ (ေခၚ) ေဘဘီေက်ာ္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးႏွင့္ လက္ထပ္ေပးသည္။

ကိုပီတာသည္ သူ႕ဖခင္ ဦးရာဗင္၏ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွ မလြတ္ေသး။ အေဖစီစဥ္သမွ်ကို နာခံေနရတုန္းပင္။ သူကလည္း မနာခံစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ပါပါးလုပ္ေပးသမွ်သည္

သူေကာင္းဖို႔အတြက္ခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက စီးပြားရွာတာ ေတာ္သည္။ ေလာင္းကစား၀ါသနာမပါ။ အေသာက္အစားကင္းသည္။ ေဆးလိပ္ေတာင္မွ ပ႐ုတ္နံ႔သင္းေသာ ေဆးလိပ္မ်ဳိးကုိ အပ်င္းေျပ တစ္လိပ္၊ ႏွစ္လိပ္ေလာက္ ေသာက္ၿပီး ပိုတာေတြ ကုိ သူ႕ဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ေအာင္ႀကီးတို႔ လျပည့္တို႔ကို ေပးလိုက္ေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ သူႀကိဳက္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ အဲ့ဒါကေတာ့ မိန္းမလိုက္စားျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါကိုေတာ့

သူအလြန္၀ါသနာပါသည္။ အခြင့္အေရးရလို႔ကေတာ့ အပ်ဳိ၊ အအို၊ လူမ်ဳိးျခား၊ ဘာသာျခား ဘာမွ မေရွာင္။ ေတြ႕ရာအကုန္ အုပ္သည္။ သူသည္ အသားမည္းေသာ လူမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အသားျဖဴအရပ္ျမင့္တဲ့ မ်ဳိးႏြယ္၀င္ျဖစ္သည္။ မ်က္လံုးက အညိဳေရာင္ျဖစ္သည္။ အရပ္မွာ ၆ ေပနီးပါးေလာက္ရွိၿပီး

က်န္းမာေရးလိုက္စားသျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာထြားက်ဳိင္းသည္။ တစိမ္းတစ္ေယာက္က သူ႕ကို

႐ုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရရင္ ႏိုင္ငံျခားသား အျဖဴတစ္ေယာက္ လို႔ပင္ ထင္သြားႏိုင္သည္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာၿပီး၊ ႐ုပ္ရည္ေျပျပစ္သည့္ ကိုပီတာ့ကို အမ်ဳိးသမီးမ်ားကလည္း လိုအပ္ခ်ိန္မွာ အေပးအကမ္း ရက္ေရာတဲ့သူေဌး တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆက္ဆံၾကသည္။

Moore’s Theroy ဆိုတာ Intel ဥကၠဌႀကီးျဖစ္တဲ့ Gordon Moore ရဲ့ Theory တစ္ခုျဖစ္သည္။ “အီလက္ထေရာနစ္ Chipset မ်ားသည္ ၆ လကို ၂ ဆပိုျမန္လာမည္” ဆိုတဲ့သီအုိရီကို ထုတ္ထားၿပီး

ထုိသီအိုရီကလည္း ယေန႔ အခ်ိန္မွာမွန္ကန္ေနသည္။ ကိုပီတာက သူ႕ဆိုင္သည္လည္း စီးပြားဆထက္တပိုး တက္ေစရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ Moore’s Theory ဆိုၿပီးနံမည္ေပးခဲ့သည္။ စီးပြားက ၆ လကို ၂ ဆ တက္ မတက္ေတာ့မသိ… သူေတြ႕ဆံုၿပီး ခ်စ္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ အရင္ကထက္ ၂ ဆမက တိုးလာသည္။ ဒါေပမယ့္ အေဖကိုေတာ့ မမွီေသးေပ။ ပါပါးက အိမ္မွာ တရား၀င္မိန္းမ

ေလးေယာက္ယူထားသည္။ စတုတၳမိန္းမက ကိုပီတာနဲ႔ရြယ္တူျဖစ္သည္။ မိန္းမေလးေယာက္အျပင္ သူ႕ရဲ့အလုပ္ထဲက အမ်ဳိးသမီးမ်ား၊ စပြန္ဆာလိုေနေသာ ေမာ္လ္ဒယ္ေပါက္စေလးမ်ား ကိုလည္း

ေျခေတာ္တင္လိုက္ေသးသည္။ ကိုပီတာသည္လည္း မ်ားမၾကာခင္ သူ႕ဖခင္ကို မွီလာႏိုင္ေပသည္။ ကိုပီတာ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲ၀င္လိုက္သည္။ ဆိုင္တံခါးကုိေတာ့ အကုန္မဖြင့္ေတာ့ဘဲ လူတကိုယ္စာ ၀င္ေလာက္႐ံုသာဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ဒီေန႔… Silicon Valley ကုပၼဏီမွ မမူယာခင္က သူတို႔ဆိုင္မွသြင္းေသာ Motherboard မ်ားကို ကိုပီတာ့ဆိုင္က PC ေတြမွာ အသံုးျပဳေပးရန္

လာေဆြးေႏြးမည္ျဖစ္သည္။ ကိုပီတာ့ကို Motherboard လာစပ္ေသာ ကုပၼဏီမွာ ႏွစ္ခုသံုးခုေလာက္ရွိသည္။ အားလံုးက တ႐ုတ္က၀င္တာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္လို႔ ကြာလတီသိပ္မကြာ၊ ေစ်းလည္းသိပ္မကြာေပ။ မမူယာခင္ရဲ့ Silicon Valley ကုပၼဏီက တစ္ခုသာတာက ပစၥည္းအယူမ်ားသည့္ ေဖာက္သည္မ်ားကုိ

တန္ဖိုးႀကီးလက္ေဆာင္မ်ား ျပန္ေပးခ်င္း၊ ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္မ်ား အလည္အပတ္ေခၚျခင္း စသည့္ ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ပြဲ ဆိုၿပီး မၾကာခဏလုပ္ေလ့ရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ မမူယာခင္တို႔၏ ပစၥည္းကို သံုးရန္

နည္းနည္းပိုၿပီး စိတ္၀င္စားသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုပီတာက ဘယ္က Motherboard ကုိယူမလဲဆုိတာကို မေရြးေသးဘဲ အင္တင္တင္လုပ္ထားသည္။ ယေန႔ေတာ့ မမူယာခင္က သူ႕ Motherboard မ်ားယူဖို႔ကို လာတိုက္တြန္းဦးမည္ျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဘာမွလည္းေထြေထြထူးထူ

လုပ္စရာမရွိသျဖင့္ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ၿပီး အင္တာနက္ထဲမွာ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ ဆိုင္ေရွ႕ကို ကားတစ္စီးထုိးရပ္လာသည္။ Silicon Valley ကုပၼဏီမွ

ပစၥည္းပို႔တဲ့ကားျဖစ္သည္။ ကားေခါင္းခန္းထဲတြင္ Marketing Supervisor မမူယာခင္ပါလာသည္။ မမူယာခင္က ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၿပီး သူႏွင့္ပါလာေသာ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို “သမီးတို႔ xxxx ဆိုင္ကိုသြားၿပီး ပစၥည္းျပလိုက္။ ၁၀ လံုးနဲ႔ အထက္ယူရင္ ေစ်းထက္ေလ်ာ့ေပးမယ္ ဆိုတာကိုပါ ေျပာလိုက္ေနာ္…။ အမက ကိုပီတာ့ကို Board ကိစၥေျပာလိုက္မယ္”

မမူယာက ကားေပၚမွဆင္းၿပီးေနာက္ သူႏွင့္ပါလာေသာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ခ်ဳိခ်ဳိသာသာႏွင့္ ခိုင္းစရာရွိတာေတြ ခိုင္းလိုက္သည္။ ထိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ကားႏွင့္ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ မမူယာဆိုင္ထဲ၀င္လိုက္သည္။ မမူယာခင္ ၀တ္ထားတာက သူတို႔ကုပၼဏီ ယူနီေဖာင္းျဖစ္ေသာ

ေယာက္်ားေလးရွပ္ပံုစံအကႌ်အျဖဴေရာင္ လက္စက၊ ေကာ္လာက မိန္းမ၀တ္ပံုစံ အ၀ိုင္းႀကီးျဖစ္သည္။ ေအာက္ပိုင္းက ဒူးေခါင္းအထက္ ေပါင္လည္ေလာက္ ရွည္သည့္ မီနီစကတ္အနက္ေရာင္ျဖစ္သည္။

မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွမျဖစ္ေသာ္လည္း ဆိုင္ထဲ၀င္ဖို႔ လွမ္းလိုက္ေတာ့ ထိုစကတ္ေလးက ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကုိ လံုၿခံဳေအာင္လိုက္မဖံုးႏိုင္ေတာ့ဘဲ လွစ္ခနဲ ေပၚထြက္လာသည္။

မမူယာသည္ အသက္၃၀ ႏွင့္၃၅ ၾကားျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ခႏၶာကပုပု၀၀ေလး ျဖစ္သျဖင့္ မူရင္းအသက္ထက္ ပိုငယ္ေနသေယာင္ထင္ရသည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ကေလးဆန္သည္။

ကိုယ္ခႏၶာအခ်ဳိးအစားက အရပ္ရွည္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ အေနေတာ္လို႔ ေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း မမူယာက အရပ္ပုသျဖင့္ နည္းနည္းေတာ့၀တယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးရမယ့္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ မမူယာခင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က အိမ္ေထာင္ျပဳထားေသာ္လည္း ကေလးမယူေသးေပ။

သူ႕ေယာက္်ားက IT သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အိမ္မွာ Computer ကလိလိုက္ အင္တာနက္ထဲက Virtual အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကား ေပ်ာ္ေမြ႕လိုက္နဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနသည္။ မမူယာခင္ကလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသးသည္။ ဒါ့အျပင္မမူယာတြင္ ေငြေၾကးျပႆနာ နည္းနည္းရွိသည္။ သူမသည္ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း

သံုးတတ္သူမဟုတ္ေသာ္လည္း အေပါင္းအသင္းမ်ားၿပီး အေပ်ာ္အပါးကို ၀ါသနာပါသျဖင့္ ပိုက္ဆံအကုန္အက်မ်ားသည္။ ပိုက္ဆံလိုတဲ့အခါ ကုပၼဏီေငြထဲက ယူသံုးထားမိၿပီး ေဖာက္သည္မ်ားကို ပစၥည္းအေၾကြးေပးထားလို႔ ပိုက္ဆံမရေသးတာပါ ဆိုၿပီး စာရင္းလိမ္ထားသည္။ ဒါေပမယ့္

ၾကာလာေတာ့မရေတာ့ေပ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က မန္ေနဂ်ာက မမူယာကို ေခၚၿပီး ဆိုင္ေတြကို ေပးထားတဲ့

အေႃကြးမ်ားအားလံုးရေအာင္ ျပန္ေတာင္းရမည္ ဟုတာ၀န္ေပးလိုက္သည္။ သူယူထားသည့္ ပမာဏမွာ ၁၅ သိန္းေလာက္ရွိသည္။ သူမလက္ေကာင္ ၂ ကြင္းေရာင္းလိုက္ရင္ ၁၀ သိန္းေလာက္ရႏိုင္သည္။ က်န္ ၅ သိန္းကို ရွာဖို႔နည္းစဥ္းစားထားသည္။

သူတို႔ကုပၼဏီမွာ ထံုးစံတစ္ခုရွိသည္။ ႏွစ္ကုန္ သႀကၤန္နီးတဲ့အခါမွာ Marketing အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးႏိုင္သည့္ သူကုိ Bonus ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ မမူယာခင္ အရင္က Marketing ဆင္းခဲ့တဲ့

ရာခိုင္ႏႈန္းေတြက သူ႕႐ံုးက တျခားသူေတြနဲ႔သိပ္မကြာေပ။ သူတို႔ထက္သာေအာင္ အခ်ီႀကီး တစ္ခုေလာက္ ရလိုက္မွ သူဒီ Bonus ကို ရမွာျဖစ္သည္။ ဒါမွလည္း အေႁကြးဆပ္ႏိုင္မည္။ ကိုပီတာသည္

ပစၥည္း၀ယ္လိုအားေကာင္းေသာ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႕ဆိုင္ကသာ မားသားဘုတ္ေတြ ယူမည္ဆုိလွ်င္ ႐ံုးမွာမမူယာခင္ကို ေက်ာ္ႏိုင္မည့္သူ မရွိေတာ့ဘဲ သူမရဲေစ်းကြက္ရာခိုင္ႏႈန္းက တရွိန္ထိုးတက္သြားၿပီး Bonus ေတြ ရႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာ ဘုတ္ေတြ ယူဖို႔ကို

လာတိုက္တြန္းရျခင္းျဖစ္သည္။ မမူယာဆိုင္ခန္းထဲ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ကိုပီတာက လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး “လာ…မမူယာ၊ အရင္အတိုင္းပဲ လွလို႔၊ ၀လို႔ပါလား” ဟု ရိသဲ့သဲ့စကားနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္သည္။ “လွတယ္ေျပာလို႔ ေက်းဇူးပါပဲ သူေဌးမင္းရယ္။ ၀တာကေတာ့ အလုပ္နဲ႔ အိမ္၊ အိမ္နဲ႔အလုပ္ ျဖစ္ေနေတာ့ ပင္းပန္းသမွ် အတိုးခ်ၿပီးစားမိေနတာကိုး”

မမူယာကလည္း သူ႕ရယ့္ျပည့္ျပည့္၀၀ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ ကာကြယ္ေလ့ရွိတဲ့ လက္သံုးစကားနဲ႔ပဲ ျပန္တုန္႔ျပန္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့စားပြဲေရွ႕က ထိုင္ခံုမွာ ၀င္ထိုင္လိုကသ ္ ည္။ “ကဲ… ကိုပီတာ သႀကၤန္ပိတ္ရက္လည္း နီးေနၿပီေနာ္။ သႀကၤန္ၿပီးတာနဲ႔ စက္ေတြ အေရာင္းသြက္မွာလဲ သိရဲ့သားနဲ႔ ဘုတ္ေတြ၀ယ္ဖို႔ မစဥ္းစားေသးဘူးလား” မမူယာခင္က ေရာက္တာနဲ႔ ခပ္ေလာေလာပင္ စဆြယ္ေတာ့သည္။ “ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ… က်ေနာ့္ကိုလည္း လာစပ္ေနတဲ့ ကုပၼဏီသံုးေလးခု ရွိေတာ့ ဘာကို ေရြးရမယ္မွန္းမသိေသးပါဘူး”

မမူယာခင္ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ကိုပီတာ တျခားကုပၼဏီကပစၥည္းေတြ ယူလိုက္ၿပီဆုိရင္ သူမ ေရာင္းအားမေကာင္းေတာ့ဘဲ Bonus ရဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိႏိုင္ေတာ့။ ဒါဆိုရင္ ေငြကြာေနတာေတြကို

မဆပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ တရား႐ံုးေရာက္ႏိုင္သည္၊ ေထာင္က်ႏိုင္သည္။ ဒါေတြကုိ ေတြးမိေတာ့ မ်က္ႏွာပင္ ပ်က္သြားမိသည္။ ကိုပီတာက လူကဲခတ္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ပီပီ မမူယာခင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ သာမာန္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ ထက္ပိုမိုတဲ့ အေရာင္းႃမွင့္တင္ ခ်င္စိတ္ေတြ သူမ မွာ ရွိေနတာတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ “တျခားကုပၼဏီေတြနဲ႔ ကြာလတီတူ၊ ေစ်းတူရင္ေတာင္မွ က်မတို႔က လက္ေဆာင္ေပးတာ၊ ႏိုင္ငံျခားခရီး

အလည္အပတ္လိုက္ပို႔ေပးတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဖူးခက္ကမ္းေျခတို႔ဘာတို႔ အလည္ပို႔ေပးဦးမွာ” မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ကို ဆက္လက္ စည္း႐ံုးေနသည္။ “ဟား…ဟား… အဲ့ဒီ့ကမ္းေျခေတြ မမူယာသာ ပါရင္ က်ေနာ္ လိုက္ခ်င္သားဗ်” ကိုပီတာက စကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး မမူယာကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ

“ၾသ.. မမူယာလို႔ အေျပာေကာင္း၊ အဆုိေကာင္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာေပါ့လို႔” ဟု မထိတထိ ေျပာလိုက္သည္။

မမူယာခင္သည္ ကိုပီတာအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးေနတာၾကာၿပီ။ မိန္းမကိစၥ ဇ ရွိမွန္းသိထားလို႔ စတင္ေတြ႕ခါစက ခပ္ရွိန္ရွိန္ျဖစ္မိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္သူ၊ သေဘာေကာင္းသူတစ္ဦးမွန္း သိသြားသည္။ ကိုပီတာက စားပြဲေပၚက ေဘာပင္ကို လက္ထဲမွာ လည့္ေဆာ့ေနရင္းနဲ႔ ခံုေအာက္က်သြားသည္။ ေဘာပင္ကုိေကာက္ဖို႔ ခံုေအာက္ ငံုလိုက္ရာ “ဟိုက္” ခနဲပင္ ျဖစ္သြားသည္။ မမူယာခင္ ထိုင္ေနတာက ေအာက္စလြတ္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ပန္းေရာင္ေလးကုိ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ အလယ္ပိုင္းမွာ မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ အရာေလးကိုပင္ ၀ိုးတ၀ါး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ေပါင္သားမ်ားက ျဖဴျဖဴ တုတ္တုတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အနက္ေရာင္စကတ္၀တ္ထားလို႔ ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းေနသည္။ စားေနၾကေၾကာင္ဖားႀကီး ကိုပီတာသည္ အစာေတြ႕သလို မ႐ိုးမရြျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ခံုေအာက္မွာ အၾကာႀကီး ငံု႕ေနလို႔မေကာင္းတာနဲ႔ ျပန္ထလိက ု ္ရသည္။

“ဒါနဲ႔… မမူယာတို႔စီက တေလာက ယူထားတဲ့ ဘုတ္တစ္ခု ပ်က္ေနတယ္ဗ်။ ဂရန္တီက ၃လေလာက္ က်န္ေသးတယ္။ မမူယာလမ္းႀကံဳယူသြားေပးပါလား။” ကိုပီတာက ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို စိတ္ထဲက ေဖ်ာက္ၿပီး အလုပ္ကိစၥကို ျပန္ဦးတည္ ေျပာလိုက္သည္။ “ရပါတယ္ရွင္။ က်မ ႐ံုးကို သယ္သြားၿပီး စစ္ၾကည့္ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ” ကိုပီတာက ထိုင္ရာမွ ထၿပီး ပစၥည္းတင္သည့္ စင္အေပၚဆံုးက ဘူးတစ္ခု လွမ္းယူလိုက္သည္။ ကိုပီတာ ထုတ္ေနတဲ့ ဘူးရဲ့ အေပၚမွာက အျခားဘူး သံုးေလးခု ဆင့္ထပ္ထားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာက အေပၚကဘူးေတြကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး “မမူယာ ဒီေအာက္က ဘူးကို လာထုတ္ေပးပါလား က်ေနာ္ ဒါေတြပင့္ထားေပးမယ္” လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးက အေပၚဘူးေတြကို ပင့္ထားရသျဖင့္ မမူယာခင္ကုိ အကူအညီေတာင္းလိုက္သည္။

မမူယာခင္လည္း ကိုပီတာကို ကူညီေပးရန္ ေလွ်ာက္လာသည္။ စင္ေပၚကို လက္လွမ္းလိုက္ေသာ္လည္း သူ႕အရပ္က ပုေနသျဖင့္ မမွီမကမ္းျဖစ္ေနသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ ေႃမွာက္ပင့္ထားတဲ့ ကိုပီတာ့

ေအာက္၀င္ရပ္လိုက္သျဖင့္ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနသလိုျဖစ္သြားသည္။ မမူယာခင္၏ ဆံပင္မွ ရွန္ပူနဲ႔သင္းသင္းကို ကိုပီတာ ႐ႈ႐ႈိက္လိုက္ရသည္။

မမူယာခင္မွာ ထုတ္ရမည့္ ဘူးကို ထိထိမိမိ မမွီဘဲ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးမ်ားႏွင့္ဆြဲယူေနရသည္။

ေျခဖ်ားေထာက္ထားသျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းမခိုင္ဘဲ ယိမ္းႏြဲ႕ေနရာ တင္ပါးဖူးဖူးႀကီးမ်ားက ကိုပီတာ့ ေပါင္ရင္းကုိ သြားေရာက္ပြတ္တိုက္မိေလသည္။ ကိုပီတာကလည္း ေရွာင္ဖယ္ဖို႔ မစဥ္းစားသည့္အျပင္

ပို၍ပင္တိုးကပ္လိုက္ေလသည္။ မမူယာခင္လည္း ကိုပီတာ့အျပဳအမႈကုိ သတိထားမိေသာ္လည္း ကိုယ့္ရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ကူညီေပးႏိုင္မယ့္သူျဖစ္ေနသျဖင့္ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ အံကိုႀကိတ္ကာ ဘူးကို မရမကဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

“ေရာ့… ရၿပီ” မမူယာက လက္ထဲက ဘူးကုိ ကိုပီတာ့ကိုေပးဖို႔ ေနာက္သို႔လွည့္လိုက္စဥ္ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ ေနာက္ေက်ာကိုသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ “အို… ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ” မမူယာက လန္႔ေအာ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့ ကိုပီတာက “မမူယာက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ က်ေနာ္ဖက္ထားခ်င္လို႔ပါ။ မမူယာ ဘာေတြ အဆင္မေျပတာရွိလည္း က်ေနာ့္ကို ေျပာျပေလ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အျခင္းျခင္းပဲ က်ေနာ္ကူညီေပးမွာေပါ့”

ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ရိပ္မိေနသူပီပီ အစာနဲ႔မွ်ားလိုက္သည္။ မမူယာခင္လည္း တစ္ခ်က္ညိမ္သြားသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ကိုပီတာယူမည့္ မားသားဘုတ္မ်ား၊ အေႁကြးမဆပ္ႏိုင္လွ်င္

ရင္ဆိုင္ရမည့္ တရားတေဘာင္ စသည္တို႔မွာ စိတ္အလ်င္တြင္ ကစင့္ကလ်ား ေျပးလႊားေတြးေတာေနမိသည္။

ကိုပီတာက မမူယာခင္ကို ဖက္ထားရင္းမွ ပါးျခင္းကပ္လိုက္ရင္း ႏွာေခါင္းထိပ္ႏွင့္ခပ္ဖြဖြ နမ္း႐ႈိက္လိုက္သည္။ သူ႕ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးကလည္း မမူယာခင္ရဲ့ ေက်ာတစ္ခုလံုးကို အုပ္မိုးထားၿပီး ေပါင္ခြၾကား

တင္ပါးႏွစ္လံုးေပၚဖိကပ္ထားသည္။ အေျခအေနက ဘာမွန္းမသိေသးေတာ့ လက္လႈပ္ရွားဖို႔ မလြယ္ေသး။ ေတာ္ၾကာ… ကယ္ပါဦး ဆိုၿပီး ထေအာ္ေနမွ သူ ျပႆနာတက္ႏိုင္သည္။

မမူယာခင္သည္ ကိုပီတာ့ရဲ့အကူအညီ ေပးႏိုင္မႈ၊ မန္ေနဂ်ာက ပိုက္ဆံမ်ားတစ္လအတြင္းျပန္ေတာင္းရမည္ ဆိုတဲ့ အမိန္႔ ႏွင့္ အိမ္က လင္ေတာ္ေမာင္ရဲ့ မ်က္ႏွာတို႔ကိုသာ စိတ္ထဲမွာ ေျပးျမင္ေနမိသည္။

ဘာလုပ္ရမယ္မွန္း မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ေပ။ ဘာမွ မလႈပ္ရွားဘဲ ညိမ္ေနေသးသျဖင့္ ကိုပီတာက

တစ္ဆင့္တက္ၿပီး မမူယာရဲ့ လည္ပင္းကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီး လွ်ာထိပ္ႏွင့္သာသာေလး ပြတ္လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က မမူယာရင္ဘတ္ေပၚမွတဆင့္ ပခံုးေတြကို သိုင္းဖတ္လိုက္ရာ

လက္ဖ်ံႏွစ္ဖက္က ရင္သားႏွစ္လံုးဆီေပၚကို က်ေရာက္သြားသည္။ ပံုစံက အေႏွာက္ဖက္ကေန စနစ္တက် သိုင္းခ်ဳပ္လိုက္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္သည္။ “ကိုပီတာရယ္… ေတာ္ပါေတာ့။ က်မတို႔ အလုပ္ကိစၥပဲ ေျပာရေအာင္” မမူယာခင္ ျငင္းဆန္လိုဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေလ။

“အဲ့ဒီ့ကိစၥကို စိတ္ခ်ပါ။ မမူယာသာ က်ေနာ့္ဆႏၵေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္လည္း မမူယာ ကိစၥေတြကို ကူညီေပးမွာပါ” ကိုပီတာက သူလိုခ်င္တာနဲ႔၊ မမူယာလိုအပ္ေနတာကုိ ဒဲ့တိုးနီးပါးပင္ ၫွိေျပာ ေျပာလိုက္သည္။

မမူယာခင္သည္ သူ ကိုပီတာ့ကို လိုက္ေလ်ာလိုက္ရင္ ႐ံုးကေငြကြာတဲ့ကိစၥအဆင္ေျပသြားႏိုင္မည္ကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ဒါ့အျပင္ ကိုပီတာ့လို ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ထြားထြားၿကိုင္းၿကိုင္း လူႀကီးႏွင့္ ခ်စ္ပြဲ၀င္လိုက္ရလ်င္ ဘယ္လုိေနမလဲဆိုၿပီး ရင္ခုန္သြားမိတာလည္း ပါပါသည္။ ကိုပီတာက

ညာဘက္လက္ျဖင့္ မမူယာခင္ရဲ့ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို ဖိညစ္ပီး သူ႕ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို တဆင့္ထက္တိုး

လိုက္ျပန္သည္။ ဒီေလာက္ဆို သူ႕အတြက္ မမူယာက အခြင့္အေရးေပးလိုက္ၿပီဆုိတာကို စားေနၾက ေၾကာင္ဖားႀကီး ကိုပီတာ နားလည္လိုက္သည္။ စကတ္အတိုေလးဆိုေတာ့ သူ႕လက္ေအာက္နည္းနည္း

ေရြ႕လိုက္တာနဲ႔ စကတ္ေအာက္ လက္၀င္သြားသည္။ ေဘာင္းဘီအသားႏုႏုေလးေပၚကေန တင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ရတာ အရသာ ရွိလွေပသည္။ ဖင္ႏွစ္လံုးၾကားကို လက္ခလည္မသိမသာတင္ၿပီး ေအာက္မွ

အထက္သို႔ ပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ မမူယာခင္ ခါးမွာ ယိုင္လွဲေတာ့မည့္ ဟန္ျဖစ္သြားသည္။ ကိုပီတာက မိန္းမက ကိုင္တာ ကၽြမ္းက်င္လွေပသည္။ သူထိလိုက္တဲ့ ပံုစံတိုင္းက မမူယာ အသည္းဘ၀င္ခိုက္ေစတာခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။

ေလာေလာဆယ္မွာ သူ႕အႀကိဳက္လုပ္ဖို႔ထက္ မမူယာ သာယာသြားေအာင္ အရင္လုပ္ေပးရမည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႕အလွည့္ေရာက္ရမယ္ လို႔ေတြးထားလိုက္သည္။ မမူယာခင္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးႏွစ္ခုစလံုးကို

ငံုၿပီးစုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္လိုက္ရာ မမူယာခင္ရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုပီတာ့ေက်ာကို အလိုလိုသိုင္းဖက္လာသည္။ ပြင့္ဟေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းၾကား လွ်ာသြင္းၿပီး ပါးေစာင္

တစ္ျခမ္းကို ေမႊလိုက္ေတာ့ မမူယာမွာ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေခြလဲလုနီးနီးက်လာသည္။ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ပခံုးတစ္ဖက္ကို ထိန္းကိုင္ထားေပးရင္းမွ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းလည္း မခြာဘဲ ေပါင္ခြၾကားကို လက္ႏွင့္အုပ္ကိုင္လိုက္ရာ ပူေႏြးေႏြး အထိအေတြ႕ကို ရလိုက္သည္။

႐ုတ္တရက္ ကိုပီတာက မမူယာေက်ာကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းၿပီး ဒူးေခါက္ခြက္ကို က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေပြ႕လိုက္ရာ မမူယာခင္မွာ ေလထဲသို႔ေစြ႕ခနဲေႃမွာက္တက္သြားသည္။ ထြားက်ဳိင္းၿပီး သန္မာေသာ ကိုပီတာမို႔လို႔သာ မမူယာခင္ကိုယ္လံုးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မခ်ီႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းျဖစ္သည္။

သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေပါင္ ၁၈၀ ေလာက္ရွိမည့္မမူယာခင္ကို တနင့္တပိုးမရမည္။ ကိုပီတာက မမူယာခင္ကို ခ်ီၿပီး သူ၏ အလုပ္စားပြဲေရွ႕မွ ထိုင္ခံုရွိရာသို႔သြားလိုက္သည္။ ကိုပီတာက ဆံုလည္ခံုေပၚတြင္ထိုင္ၿပီး မမူယာက ကိုပီတာ့ေပါင္ေပၚတြင္ရွိေနသည္။ ပံုစံကေတာ့ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္တြင္း မမူယာေရာက္ေနၿပီး ကိုပီတာျပဳသမွ်ႏုရေတာ့မည့္ ပံုစံျဖစ္သည္။

ကိုပီတာက မမူယာရဲ့ ေယာက္်ားေလးပံုစံ ရွပ္အကႌ်ၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လံုးျခင္းျဖဳတ္လိုကသ ္ ည္။

မမူယာကေတာ့ ရွက္လထ ို႔ င္ပါရဲ့ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ မ်က္ႏွာ၀ွက္ထားသည္။ ၾကယ္သီးမ်ား

အားလံုးျပဳတ္သြားေတာ့ ေအာက္မွ ရင္သားေဖြးေဖြးမ်ားေပၚလာသည္။ ဘရာစီယာမွာ အနီရဲရဲျဖစ္ၿပီး ေအာက္မွ ျဖဴေဖြးေသာ ရင္သားႏွစ္လံုးမွာ ဘရာစီယာရဲ့ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈကို မနာခံဘဲ အျပင္သို႔ လွ်ံထြက္ခ်င္ေနၾကဟန္ႏွင့္တူသည္။

ကိုပီတာက ဘရာစီယာကို အေပၚပင့္တင္လိုက္ၿပီး ရင္သားႏွစ္လံုးကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။ ရင္သားႏွစ္လံုးမွာ ေရွာက္သီးအလံုးႀကီးႀကီးခန္႔ ရွိသျဖင့္ စို႔ခ်င္သူအႀကိဳက္ အားမနာတမ္းစို႔လို႔ရမည့္

ပံုစံျဖစ္သည္။ ရင္အံုအေပၚမွာ ထိပ္သီးေလးမ်ားကေတာ့ အညိဳေရာင္ျဖစ္ၿပီး လက္သန္းတဆစ္စာေလာက္ ရွိမည္။ ကိုပီတာက ဘယ္လက္ျဖင့္ေက်ာကိုေပြ႕ထားၿပီး ညာဘက္လက္မက ညာဘက္

ႏို႕သီးေကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ညာဘက္ လက္သန္းက ဘယ္ဘက္ ႏို႕သီးေခါင္းကို လည္းေကာင္း သာသာေလး ကုတ္ျခစ္ေပးရာ ႏို႕သီးေခါင္းမ်ား ေထာင္ႁကြလာသည္။ ဒီေတာ့ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့

ရင္သားေတြထဲ ေခါင္းထည့္ၿပီး ေခါင္းေလးမ်ားကို စတင္စုပ္သည္။ စုတ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ပင္တီကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး မုန္႔ေပါင္းလို ေျပာ့အိအိ အသားဆိုင္ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ မမူယာခင္ရဲ့ညီးသံမ်ားမွာ ၿမိဳင္လာေပသည္။

မမူယာခင္ရဲ့ညီးသံေၾကာင့္ ကိုပီတာ အႀကံတစ္ခုေပၚလာၿပီး ႏို႔စို႔ေနတာကို မသိမသာရပ္ၿပီး အဖုတ္ကို ကလိျခင္းကို ဆက္လုပ္သည္။ မမူယာမွာ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး အံႀကိတ္ထားေသာ္လည္း ညီးသံမထြက္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာက အဖုတ္ကို ဆက္မႏိႈက္ေတာ့ဘဲ ရင္သားတစ္အံုလံုးပါေအာင္ ပါးစပ္ျဖင့္ ငံုခဲလိုက္တာနဲ႔ မမူယာရဲ့ “အ… အား… ” ဆိုတဲ့ အသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည္။

မမူယာရဲ့သာယာမႈအစိတ္အပိုင္းမွာ ရင္သားတြင္ အဓိက ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုပီတာသေဘာေပါက္လိုက္ေလသည္။ မိန္းမေတြက ကိုယ္ခႏၶာသာယာမႈအစိတ္အပိုင္းသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မတူညီေၾကာင္း အေတြ႕အႀကံဳအရ သိထားသျဖင့္ ကိုပီတာ စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏို႔ႏွစ္လံုးကိုသားအားရပါးရစုိ႔ၿပီး အဖုတ္ကို သိပ္မျပဳစုပဲ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္သာ ပြတ္သတ္ေပးလိုက္သည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ႏႈးၿပီးေတာ့ ကိုပီတာက မမူယာကို သူ႕ရဲ့စားပြဲခံုေပၚခ်ီၿပီးတင္လိုက္သည္။ မမူယာက ကိုပီတာ ခရီးဆံုးအထိ သြားေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားတဲ့အတြက္ “ကိုပီတာ… ဒီမွာေတာ့ မလုပ္နဲ႔ရွင္။ မေကာင္းပါဘူး။” ကိုပီတာက လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ရပ္လိုက္သည္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါသည္။ သူရဲ့ဆိုင္က လူမရွိလို႔

ပိတ္ထားျခင္းျဖစ္ေပမယ့္ တျခားဆိုင္ေတြက ဖြင့္ၾကသည္။ သူနဲ႔ မမူယာခင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတာကို

ျမင္ရင္လည္း ျမင္ထားႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေနရာရာကို ေရႊ႕ဖို႔စဥ္းစားလိုက္ၿပီးမွ… “ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ။ မမူယာခင္ ႐ံုးကို ျပန္သြားလိုက္ေတာ့။ ညေန ငါးနာရီ႐ံုးဆင္းခ်ိန္မွာ က်ေနာ္

မမူယာတို႔႐ံုးနားက Super Market ရဲ့ ကားပါကင္ထိုးတဲ့ေနရာမွာ ေစာင့္ေနမယ္။ မမူယာ အဲ့ဒီ့ကိုလာခဲ့။ ဟုတ္ၿပီလား…” “အင္း” မမူယာခင္က သေဘာတူဟန္နဲ႔ မပြင့္တပြင့္ အသံုျပဳရင္း လက္ခံလိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ မမူယာခင္ရဲ့႐ံုးကား ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူတို႔အဖြဲ႕႐ံုးကို ျပန္သြားၾကတယ္။ ကိုပီတာလည္း ဆိုင္ပိတ္ၿပီးေတာ့ ပန္းဆိုးတန္းဘက္သြားၿပီး သူသံုးဖို႔စဥ္းစားထားတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခု ၀ယ္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ သူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းက ခပ္မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ လုိခ်င္တာေတြအားလံုးက ပိုက္ဆံရွိရင္ ရသည္။ ဒီေတာ့

သက္လံုေကာင္းဖို႔အတြက္ ေခ်ာကလက္နံ႔ေမႊးတဲ့ ေဆးတစ္ခ်ဳိ႕ကိုပါ၀ယ္ၿပီး မမူယာခင္တို႔ ႐ံုးနားက Super Market ကိုသြားတယ္။

ကားရပ္နားတဲ့ေနရာက လူသိပ္မရွိ။ ကားတံခါးကို အလံုပိတ္၍ စက္ႏႈိးၿပီး အဲကြန္းဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ အသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္တဲ့ အရာကို ႐ႈ႐ႈိက္လိုက္တယ္။ ကားထဲတြင္ မီးခိုးမ်ား ပ်ံလႊင့္သြားၿပီး ေခ်ာကလက္အနံ႔မ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ကိုပီတာက ဒါေတြကို အၿမဲတမ္း သံုးစြဲေလ့မရွိ။ ဒါေပမယ့္

ပြဲၾကမ္းဖို႔လိုလာရင္ေတာ့ အသံုးျပဳေလ့ရွိသည္။ မမူယာခင္က အိမ္ေထာင္သည္၊ ေဘာ္ဒီက ၀၀ျပည့္ျပည့္ ဆိုေတာ့ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုနဲ႔ ၿဖိဳလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခြန္အားျဖည့္တင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကိုပီတာ ဘိရွာဖို႔အတြက္ သူ႕ဖုန္းထဲက နံပါတ္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အင္းစိန္ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း ဘက္က ေဟာ္တယ္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ “ဟဲလို… ကိုပီတာ။ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းလွခ်ည္လားဗ်။ ဘာ လိုအပ္သလဲ” သူ႕လို လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ဟာ ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာရဲ့ ဖုန္းထဲမွာ မွတ္သားထားၿပီး ရွိေနမယ္ဆိုတာ ကိုပီတာသိထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ အဲ့ဒီ့လူရဲ႕နံမည္ကို ေမ့ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္

“ဂ်ာႀကီးေရ… တစ္ခန္းေလာက္ရမလားဗ်ာ။ ဒီညေနလာမယ္…” ဆိုၿပီးေတာ့သာ သံုးႏႈန္းလိုက္တယ္။ “… … …” “ညမအိပ္ဘူး။ ျပန္မွာ” “… … …”

“အိုေခဗ်ာ… နာရီ၀က္ေလာက္ေနရင္ေရာက္မယ္” ကိုပီတာ အခန္းကိစၥလည္း စီစဥ္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး မမူယာခင္အလာကို ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာခင္ပဲ မမူယာ ေရာက္လာသည္။ ကိုပီတာလည္း အင္းစိန္ေစာ္ဘြားႀကီး ကုန္းဘက္

ေမာင္းခဲ့လိုက္သည္။ ေဟာ္တယ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္ၿပီး ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။ ကိုပီတာက လူကိုမွတ္မိေသာ္လည္း နံမည္ေမ့ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ မန္ေနဂ်ာကို

ေမးတစ္ခ်က္ဆတ္ျပလိုက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာက အသင့္ပင္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းထုတ္ေပးသည္။ ကိုပီတာက Thanks လို႔ ဘုိဆန္ဆန္ တစ္ခြန္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး မမူယာခင္ မျမင္ေအာင္ မန္ေနဂ်ာကို မ်က္စိတစ္ဖက္

မွိတ္ျပလိုက္သည္။ မန္ေနဂ်ာက ေလွခါးေပၚတက္သြားေသာ မမူယာခင္ရဲ့ ေနာက္ပိုင္းအလွကို မ်က္စိစားပြဲ ထိုင္ရင္း နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး လို႔မွတ္ခ်က္ေပးမိသည္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္တဲ့အခါ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚသို႔ပစ္လဲလိုက္သည္။ မမူယာခင္မွာ မလိက ု ္လာပဲ

ရပ္ေနသည္။ သူမသည္ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ အပ်ဳိဘ၀မွာ တြဲခဲ့ေသာ ရည္းစားႏွင့္ကတည္းက အပ်ဳိရည္ပ်က္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အေတြ႕ႀကံဳရွိေသာ္လည္း တစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူအိပ္ဖို႔ကိုေတာ့ ၀န္ေလးမိသည္။ သူမဘာေၾကာင့္ဒီကို

လိုက္လာမွန္းကို ျပန္စဥ္းစားလို႔မတတ္ေတာ့။ ဆိုင္ထဲမွာ ႏႈးလိုက္တဲ့ ကိုပီတာ့ရဲ့အထိအေတြ႕ေၾကာင့္လား၊ အေႁကြးကိစၥေျပလည္ခ်င္လို႔လား ေ၀ခြဲမရေတာ့ေပ။ ႏွစ္ခုစလံုးေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္မည္ ထင္သည္။ ကိုပီတာက မမူယာခင္ စိတ္႐ႈပ္ေနတဲ့ပံုကို သတိထားမိသြားၿပီး “မမူယာ လန္းသြားေအာင္ ေရအရင္ခ်ဳိးလိုက္ပါလား” ေရခ်ဳိးခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္ထဲ ခဏေလာက္ေနလိုက္ရရင္ သူမရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကို သံုးသပ္ႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ စစျခင္း ေဆာက္ႏွင့္ မထြင္းဘဲ အခ်ိန္ ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မမူယာခင္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ၿပီး စလင္းဘတ္အိပ္ကို ကုတင္ေပၚတင္၍ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ၀င္သြားလိုက္သည္။ အ၀တ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ၿပီး ေရပန္းေအာက္၀င္ရပ္လိုက္သည္။ ဒီကိစၥသာ ေယာက္်ားသိသြားရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ သူ႕ကို ေပါင္းပါ့ဦးမလား… ဒီလာတာကိုေရာ တျခားသူေတြ သိသြားႏိုင္သလား…

စသည္တို႔ကို စိတ္႐ႈပ္စြာ စဥ္းစားမိေနသည္။ ေရပန္းခလုပ္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေအးျမေသာ ေရမ်ားက သူ႕ကိုယ္ခႏၶာေပၚ က်လာသည္။ စီးက်ေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ ေရႏွင့္ေရာသြားသည္။ မမူယာခင္

ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ အခုလို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အခန္းထဲ ေရာက္ေနၿပီးေတာ့မွ

ေနာက္ေၾကာင္းကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ေရွ႕အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ပဲ လုပ္ေတာ့မယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့

စြန္႔စားလိုက္ေတာ့မယ္ ဟုေတြးမိသည္။ ၀ေအာင္ ငိုၿပီးေတာ့မွ ေငြျပန္မေပးႏိုင္လို႔ ေထာင္က်ရျခင္းထက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ခဏတာ အိပ္လိုက္ရျခင္းက အမ်ားသက္သာပါေသးသည္ ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ေပါက္ထြက္မတတ္ကိုက္ၿပီး နာနာၾကည္းၾကည္းပင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ေလသည္။ ေရခ်ဳိးၿပီးေတာ့ တဘတ္ႏွင့္စင္ၾကယ္ေအာင္ သုတ္လက ို ္သည္။ အ၀တ္အစားေတြကိုျပန္မ၀တ္ေတာ့။

တပတ္ကိုသာ ရင္လ်ားလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္လိုက္သည္။ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚလွဲေနရင္းသူ႕ကို ၾကည့္ေနသည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ကို ရဲရဲတင္းတင္းပင္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ကိုပီတာ့ဆီ ေလွ်ာက္လာသည္။ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚတြင္ ေဘးတေစာင္းထိုင္လိုက္ၿပီး “လာေလ” လို႔ေခၚလိုက္ေတာ့ မမူယာကာ ကိုပီတာ ထိုင္ေနတဲ့ေရွ႕မွာ ၀င္ရပ္လိုက္သည္။ သူမရဲ့ ကိုယ္လံုးက ကိုပီတာ့ ဒူးႏွစ္ဖက္ၾကားေရာက္သြားသည္။ ကိုပီတာက မမူယာ လည္ပင္းကို ဆြဲၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခုက မသိမသာ တုန္ေနသည္။ ကိုပီတာက သူစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခြင့္ ရွိေသာ္လည္း

အၾကမ္းပတမ္းမလုပ္ဘဲ ရည္းစားတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုသလိုဆက္ဆံလက ို ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ခဏအၾကာမွာ မမူယာက ေခါင္းကို ျပန္မတ္ၿပီး ကိုပီတာ့ မ်က္လံုးကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ကာ “မႈတ္ေပးရမလား” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ကိုပီတာ့ မ်က္လံုးထဲတြင္ ့ အံ့ၾသသည့္ အရိပ္အေယာင္ တစ္ခ်က္ေတာ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ျခင္းပဲ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ ထိုင္ေနေသာ ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး ကိုပီတာ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေတာ့ ကိုပီတာက

အလိုက္သည့္ပင္ ႁကြေပးလိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚသို႔ အေႃမွာင္းႀကီး တစ္ခု ဖုထြက္ေနသည္။

မမူယာ နည္းနည္းေတာ့ တုံ႕သြားသည္။ သူေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ဟာေတြထက္ ႀကီးမားတာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။ မမူယာခင္မွ ထိုအရာကိုေတြ႕ေတာ့ ေရကန္ေတြ႕လွ်င္ ခဲလံုးပစ္ေပါက္ခ်င္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ လိုပင္ မကိုင္ၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္၍ အေပၚမွေအာက္သို႔ အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။

ေအာက္ကိုပြတ္ခ်လိုက္လို႔ ေဘာင္းဘီက ဟသြားၿပီး ထိပ္ေခါင္းအနီေရာင္ေလး ျပဴထြက္လာသည္။ မမူယာက ဒီေအာက္က အရာႀကီးသည္ သူ႕အတြက္ မထူးဆန္းပါ ျမင္ဖူးေနၿပီးသားဟု ေတြးၿပီး ေဘာင္းဘီကို ေအာက္သို႔ဆြဲခ် လိုက္ရာ အထဲမွ အတန္အႀကီး ေငါ့ခနဲ ေထာင္ထြက္လာသည္။ မမူယာလန္႔သြားသည္။

သူမအရင္က ႀကံဳခဲ့ရတာဟာ ဒီလိုမ်ဳိးႀကီးမဟုတ္ေပ။ သူ႕ဘက္ကို ခ်ိန္မထားပဲ ပစၥည္းပိုင္ရွင္၏ ဆီးခံုဘက္ကို ေခါင္းတည္ေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ မမူယာက ထိုအတံႀကီးကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး အရင္ဆံုး ဥႏွစ္လံုးကို

လွ်ာႏွင့္သပ္တင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ အတံႀကီးရဲ့ အရင္းကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုျဖင့္

အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္သည္။ အေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေလွ်ာက္ကို ႏႈတ္ခမ္းအစံုျဖင့္ အထက္မွ ေအာက္သို႔ နမ္းသြားၿပီး ထိပ္ေခါင္းေရာက္ေတာ့မွာ ကြမ္းသီးေခါင္းကို ကို ငံုကာ စုပ္လိုက္သည္။ “ႁပြတ္” ခနဲ အသံထြက္သြားၿပီး အေခ်ာင္းႀကီးက လက္ထဲမွာ အတင္းကို ႐ုန္းကန္လာသည္။

မမူယာခင္မွာ အတန္ၾကာသည္အထိကို ထိုအေခ်ာင္းႀကီး၏ ႐ုန္းကန္တြန္းထိုးမႈမ်ားအား ထိန္းကြပ္ရင္ နမ္းစုတ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုပီတာက ေတာ္ေလာက္ၿပီဟု ထင္ေတာ့ မမူယာကို လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္မွ မခ်ီၿပီး

ကုတင္ေပၚလွဲတင္လိုက္သည္။ တဘတ္ကို စြဲခၽြတ္ၿပီးေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုေဘးသို႔ကားလိုက္သည္။ မမူယာရဲ့ အဖုတ္မွာ အျပားမႀကီးေပ။ သို႔ေသာ္ ကိယ ု ္ခႏၶာ၀ႃဖိဳးသူတစ္ေယာက္မို႔လုိ႔ထင္သည္… ေတာ္ေတာ္ကို ေဖာင္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ အဆီစုေနၿပီး ပန္းပြင့္အဖူးကဲ့သူ႔ ဖူးဖူးႀကီးျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက အေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ခ်ိန္၍ ထိုးခ်လိုက္သည္။ အေခ်ာင္းႀကီးက တစ္၀က္ပင္မ၀င္ေသး “အား… မရဘူး။ ေတာ္ေတာ့ မသြင္းနဲ႔ေတာ့” မမူယာမွာ အလန္္႔တၾကားျငင္းဆန္ေလသည္။ ကိုပီတာက ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ထိုးသြင္းလက္စကို ထပ္ထုိးထည့္သည္။ “ကိုပီတာ… မရဘူး။ ျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့” “ရပါတယ္ မမူယာကလည္း ဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ ၀င္ေနပါၿပီ” “အာ… ဘာေတာ္ေတာ္ ၀င္ရမွာလည္း ရွင့္ဟာက လူဟာမွ မဟုတတ ္ ာ။ က်မထဲ ထည့္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး” “ဟာဗ်ာ… မမူယာလည္း အပ်ဳိေလးမွမဟုတ္တာ။ သြားဖူးလာဖူးေနတာပဲ ရမွာပါ” ကိုပီတာလည္း ေျပာေနရင္းကပင္ ေနာက္ထပ္ အားစိုက္ၿပီးထိုးသြင္းေလသည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ လက္ေမာင္းမ်ားကို အတင္းတြန္းၿပီး

“က်မက အပ်ဳိမဟုတ္ေပမယ့္ ရွင့္ဟာႀကီးလိုမ်ဳိး ႀကံဳခဲ့ရတာမဟုတ္ဘူး” ဟုေအာ္ေလသည္။ ကိုပီတာက ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ နည္းနည္းျခင္းျပန္ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ႏွင့္ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေၫွာင့္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေနသည္။ မမူယာခင္ရဲ့ ႐ိႈကသ ္ ံမွာလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားေနရသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာပဲ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ဖိသြင္းလိုက္ရာ တစ္ေခ်ာင္းလံုး၀င္သြားေလသည္။

အေခ်ာင္းတစ္ခုလံုး အထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ ေက်ာကုန္းမ်ားကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့သည္။ မမူယာရဲ့ အတင္းကို ဖက္ထားလို႔ ကိုပီတာမွာ လႈပ္ရွားခြင့္မရေတာ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္

ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္၊ နားရြက္ေလးမ်ားကို ကိုက္လိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္ယူေနရသည္။ ခဏေတာ့ ဖက္ထားတဲ့ လက္အရွိန္ ေလ်ာ့လာေတာ့မွ သူ႕ရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို စတင္လႈပ္ရွားရေလသည္။

ပထမအခ်ီၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ မမူယာခင္ရဲ့ ပံုစံေျပာင္းသြားသည္။ သူ႕ကို အေပးအယူသေဘာဆန္ဆန္ မျပဳမူေတာ့ဘဲ၊ လက္တြဲေဖာ္ တစ္ေယာက္သဖြယ္ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ လိုလိုလားလား ျဖစ္လာသည္။ ဒုတိယ တစ္ေၾကာင္းသြားရန္ မမူယာခင္ကို ကုတင္ေပၚတြင္ ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ကိုပီတာက

ၾကမ္းေအာက္ဆင္းကာ ရပ္လိုက္သည္။ မမူယာခင္က လက္ႏွစ္ဖက္ကေရွ႕ကို ပစ္ထားၿပီး ရင္ဘတ္နဲ႔၊

ပါးတစ္ျခမ္းကို ေမြ႕ယာေပၚ အပ္လိုက္သည္။ ဖင္ကုန္းသည္ ဆိုတာထက္ ဖင္ေထာင္ေပးထားသည္ ဟု ေျပာရင္ ပိုမွန္မည္။ ခါးကိုင္ၿပီးေဆာင့္ဖို႔ကို အေကာင္းဆံုးအေနအထားျဖစ္သည္။ သံုးေခါက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ညကိုးနာရီထိုးေနၿပီျဖစ္သည္။ ႐ံုးမွာကတည္းက လင္ေတာ္ေမာင္ကို ဒီေန႔ည ႐ံုးမွာ အိုတီရွိလို႔ ေနာက္က်မယ္လို႔ ဖုန္းဆက္ထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက သူမ ေနတဲ့ လမ္းထိပ္အထိ

လိုက္ပို႔ေပးမည္လို႔ေျပာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အ၀တ္အစားေတြျပန္၀တ္ၿပီးေတာ့ အခန္းအျပင္ထြက္ခါနီးမွာ “ကဲ… ကိုပီတာ စံပယ္ပန္းေတာ့ ပန္ၿပီးၿပီ။ မားသားဘုတ္ကိစၥကေရာ ဘယ္လုိလဲ” ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကုိ အားနဲ႔ညစ္လိုက္ၿပီး “သႀကၤန္ၿပီးရင္ အလံုး ၅၀ ပို႔လိုက္ေတာ့” ဟု ေျပာလိုက္ရာ မမူယာခင္ မ်က္ႏွာမွာ ၀င္းပသြားသည္။ ကိုပီတာက ဆက္ၿပီး “ကိစၥၿပီးၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေမ့မသြားေနာ္။ ေနာက္ အားရင္လည္း ေတြ႕ရေအာင္ေနာ္… မမူယာ” ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ မမူယာတစ္ေယာက္ တစ္ခါပဲ မွားမလား၊ ကာမဂုဏ္ထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္နစ္ႃမွပ္မလားဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရေပမည္။

ဘီ အေပါင္း ဘီ “ဇစ္တပ္ေပးဦး”

အကႌ်ေအာက္နားေတြကို ေဘာင္းဘီထဲ ထိုးသြင္းရင္း ဇစ္တပ္ခိုင္းဖို႔ ဘီဘီ့ဘက္သို႔ ခါးလွည့္လိုက္သည္။ ဘီဘီက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ “ေနဦး… တစ္ခ်က္ေလာက္နမ္းေပးဦး”

ကိုပီတာက ေမးေငါ့ျပေတာ့ ဘီဘီက မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့အတြင္းခံေပၚက မေျပာ့မတင္း အရာႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္က

ေျပာ့ေျပာ့ႀကီးႏွစ္လံုးကို သြားႏွင့္ခပ္သာသာေလး ဖိကိုက္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ မေျပာ့မတင္းအရာႀကီးက သိသိသာသာကို တင္းလာသည္။ ဘီဘီက ထိုအရာႀကီးကို လက္၀ါးႏွင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့ကို

“သြားေတာ့... ကဲမေနနဲ႔”

ဟုေျပာလိုက္သည္။ ကိုပီတာက သေဘာက်သြားဟန္နဲ႔ ရယ္ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားသည္။ အခန္း၀မွာအိပ္ေနတဲ့ အယ္ေဇးရွင္းေခြးႀကီးကို

“ေဘာ္ဘီ… မင္းမမကုိ ေကာင္ေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေနာ္” လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားသည္။ ကိုပီတာ အျပင္သြားေတာ့ အိမ္မွာ ဘီဘတ ီ စ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ကိုပီတာကို တစ္ခါတေလ

စိတ္ပ်က္မိသည္။ သ႔ူေယာက္်ား မိန္းမေပြတာေတြကို ဘီဘီသိသည္။ ဒါေပမယ့္ဘာမွ မေျပာသာေပ။ သူတို႔ထံုးစံအရ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ မိန္းမအမ်ားႀကီးယူတာကို ေစာဒက တက္ပိုင္ခြင့္မရွိ။ ဒါေပမယ့္

ကိုပီတာ အဲ့ဒီလို အျပင္မွာ ေပြ႐ႈပ္ေနေတာ့ အိမ္က မိန္းမျဖစ္သူအေပၚမွာ စိတ္ပါ၀င္စားမႈနည္းလာသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ အလိုရွိရွိ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့မိန္းမ ဆိုေတာ့ ကိုပီတာက ဘီဘီ့ရဲ့ ေက်နပ္တင္းတိမ္ျခင္းကို တခါတရံမွာ ေမ့ေနတတ္သည္။

ေျခသည္းနီမ်ား ေျခာက္သြားတဲ့အခါ ဘီဘီ အိပ္ခန္းထဲ၀င္ရန္ ထလိုက္သည္။ ၾကမ္းေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ ပစ္ၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ေဘာ္ဘီက သူ႕ကို အစာေကၽြးမယ္လို႔ ထင္ၿပီး ဘီဘီ့ဆီ ေျပးလာသည္။ “ေနဦး… ေဘာ္ဘီရယ္၊ မမစိတ္႐ႈပ္ေနတယ္။ သြား… သြား…” ဘီဘီက သူမ ေျခေထာက္ကိုလာနမ္းရင္း အစာေတာင္းေနသည့္ ေဘာ္ဘီေၾကာင့္

ေျခသည္းနီမ်ားပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္ၿပီး ေမာင္းလိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီက အစာမရႏိုင္မွန္းသိသြားလို႔လား၊ သူ႕သခင္မ စိတ္႐ႈပ္ေနတာကို သိလို႔လား မသိေပ။ ဘီဘီနားမွခြာၿပီး ၾကမ္းေပၚတြင္ သြားျပန္ေခြေနလိုက္သည္။

ဘီဘီက အိပ္ခန္းထဲရွိ ဗီ႐ိုထဲတြင္ လံုျခံဳစြာ သိမ္းထားေသာ ဘူးတစ္ဘူးကို ထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကိုပီတာ့ CD အေခြမ်ားထားသည့္ စင္မွ အေခြတခ်ဳိ႕ကို ရွာၾကည့္သည္။ ကိုပီတာစုေဆာင္းထားေသာ အျပာဇတ္လမ္းအေခြေတြက မ်ားလွသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမအဂၤါေတြကို

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျပၿပီး၊ ဆက္ဆံပံုေတြကို ေသခ်ာ ႐ိုကထ ္ ားေသာ အေခြမ်ားျဖစ္သည္။ ဘီဘီက

ထိုသို႔ကားေတြကို သေဘာမက်ေပ။ အေရွ႕တိုင္းမင္းသားမင္းသမီးေတြနဲ႔ ႐ိုက္သည့္ Softcore ဆိုေသာ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ျခင္း ဦးစားေပးတဲ့ ကားေတြကို သေဘာက်သည္။ စိတႀ္ ကိဳက္အေခြေရြးလိုက္ၿပီး အခန္းအျပင္ကို ျပန္ထြက္လိုက္သည္။

ဧည့္ခန္းထဲက DVD Player ထဲအေခြထည့္ၿပီး ဖြင့္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာခံု၏ ေရွ႕တြင္ ေရႃမွပ္ေကာ္ေဇာ အေသးတစ္ခ်ပ္ကို ခင္းၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။ ေနာက္က ထိုင္ခံုကို ေက်ာမွီၿပီး

ေပါင္ႏွစ္ေျခာင္းကို ကားလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းထဲကယူလာေသာ ဘူးကို ထုတ္ၿပီး အထဲက Dildo ဟုေခၚသည့္ ေယာက္်ားတန္ဆာပံုစံ အေခ်ာင္းႀကီးကို ထုတယ ္ ူလိုက္သည္။

ဒီပစၥည္းသည္ ဘီဘီ့ သူငယ္ခ်င္း မီရွဲလ္က လက္ေဆာင္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ မီရွဲလ္က အဂၤလန္မွာပဲ ေက်ာင္းတတ္ၿပီး အဲ့ဒီ့မွာပဲ အလုပ္၀င္ေနေသာ ဘီဘီ့ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ၈ တန္းေလာက္က သူမရဲ့ အေဒၚႏွင့္လိုက္သြားၿပီး အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းတတ္သည္။

ေက်ာင္းၿပီးသြားေသာ္လည္း ဒီျပန္မလာေတာ့ဘဲ အဲ့ဒီ႕ႏိုင္ငံမွာသာ အေျခခ်သည္။ ဘီဘီ ၁၀ တန္းေအာင္သြားတဲ့ေနာက္ ပါပါးက တကၠသိုလ္မတက္ခိုင္းေတာ့ဘဲ သူ႕အလုပ္ကို

၀င္ကူခိုင္းသည္။ သူတို႔လူမ်ဳိးမ်ားက သမီးျဖစ္သူကို သိပ္မေမွ်ာ္လင့္ၾက။ သားကိုသာ လိုခ်င္ၿပီး၊ သားျဖစ္သူကိုပဲ ဦးစားေပးသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုပီတာ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ

လူႀကီးျခင္းေတြ႕ဆံုၿပီး ဘီဘက ီ့ ို ကိုပီတာႏွင့္ေပးစားလိုက္သည္။ လက္ထပ္ၿပီးခါစက ကိုပီတာသည္ သူမအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္၀င္စားမႈနည္းပါးလာသည္။ ဘီဘီ့ရဲ့ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းကို ဦးစားမေပးေတာ့ေပ။

ဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပည္ပမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေခတၱျပန္ေရာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မီရွဲလ္ကို ရင္ဖြင့္မိသည္။ မီရွဲလ္သည္ ဘီဘီႏွင့္လံုး၀ျခားနားသည္။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေက်ာင္းေနၿပီး အလုပ္လုပ္ေနသူျဖစ္သျဖင့္

ပြင့္လင္းရဲတင္းသည္။ ဘီဘီတလ ို႔ ို ဘာသာတရားရဲ့ တားျမစ္မႈ၊ မိဘေတြရဲ့ တင္းၾကပ္မႈေတြႏွင့္ ေနရသူေတြ မသိတာ၊ မလုပ္ရဲတာမ်ဳိးေတြကို မီရွဲလ္ က အားလံုးလုပ္ဖူးေနသူျဖစ္သည္။ သူမ ေျပာျပေသာ

အခ်စ္ဇတ္လမ္းမ်ားကို နားေထာင္မိတဲ့အခါ ဘီဘီ လန္႔သြားသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲ၀င္တာကို ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္သာ သေဘာထားသည္။ စြဲစြဲၿမဲၿမဲတြဲသည့္သူလည္း မရွိ။ စိတ္ပါရင္ ခ်စ္ပစ္လိုက္တာပဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ၾကားမိေတာ့ ဘီဘီၾကက္သီးပင္ထမိသည္။

ဒီလိုႏိုင္ငံမွာဆိုေတာ္ေသးသည္။ စည္းမ်ဥ္းအလြန္တင္းၾကပ္ေသာ သူတို႔ဘာသာ၀င္အမ်ားေနထိုင္ရာ တိုင္းျပည္ေတြမွာဆိုလွ်င္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေဖာက္ျပန္တာမိလွ်င္ ေသဒဏ္ေပးမည္မွာ အေသအခ်ာပင္။

ဘီဘီ့ရဲ့ အိမ္ေထာင့္သုခ ေလ်ာ့ပါးေနတာကို မီရွဲလ္က သိသြားတဲ့အခါ ဘီဘီကိုသနားသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ့ ဗိုက္ဘေရတာပါေသာ Dildo ကို ဘီဘီအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ဘီဘီက “နင္ဒါႀကီးကို ဘယ္လိုသယ္လာလဲ” ဟု စပ္စုၾကည့္ေတာ့ “ဒီလိုပဲေပါ့ဟာ။ ေလဆိပ္က ကာစတန္ေကာင္ကို၊ ကိုကိုလို႔ တစ္ခြန္းေခၚလိုက္ရင္ အားလံုးအဆင္ေျပသြားတာပဲ… စိတ္ပါရင္ ေနာက္ရက္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕လို႔ေတာင္ရတယ္” “ဟယ္… နင္ တကယ္ ခ်ိန္းေတြ႕တာလား” “ေအးေပါ့ သူတို႔က အေတာင္းအရမ္းက သူေတာင္းစားေတာင္ အေဖေခၚရေပမယ့္၊ ယူနီေဖာင္းအျဖဴနဲ႔ ဆိုရင္ စမတ္ ျဖစ္တယ္ဟ”

ဘီဘီက ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ေငးေနမိေတာ့ “အဟက္… ဟက္.. နင္ကလည္း ျပဴးၾကည့္မေနပါနဲ႔။ ငါ ေနာက္ေနတာပါ… တကယ္မဟုတ္ပါဘူး” ဘီဘီက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာ ခ်လုိက္သည္။ ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာေတာ့ေပ။ မီရွဲလ္က တကယ္လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ပစ္မယ့္ မိန္းမဟု သူမ သိထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ သူေယာက္်ားတန္ဆာ အတုႀကီးကို ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မနက္က ကိုပီတာက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ခိုင္းရင္း နမ္းခိုင္းၿပီး ထြက္သြားသျဖင့္ သူမ စိတ္ထဲမွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ ထိုအတုႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္နမ္းလိုက္ၿပီး ခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ရာ ရာဘာေခ်ာင္းႀကီးက

လည္ပတ္ရမ္းခါ လာသည္။ ဘီဘီက တီဗြီထဲမွာ စံုတြဲကို ၾကည့္ရင္း သူမေဘာင္းဘီေပၚမွ အေႃမွာင္းေပၚကို လႈပ္ရမ္းေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီး တင္လိုက္သည္။ ဗိုက္ဘေရတာ၏ တုန္ခါမႈက သူမကို ခံစားမႈအရသာ

တစ္မ်ဳိးေပးစြမ္းေလသည္။ ဇတ္ကားထဲမွ မင္းသားက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ႏို႔ကို ငံု႕စို႔လိုက္ေတာ့ ဘီဘီက အကႌ်ေအာက္မွ လက္လ်ဳိၿပီး သူမႏို႔ႏွစ္လံုးကုိ ညစ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီကိုဟၿပီး ဗိုက္ဘေရတာကို အသားႏုေပၚတင္လိုက္ေတာ့ အေခ်ာင္းႀကီးက ႏႈးညံေသာ

ပြင့္ဖတ္ေလးမ်ားကို ပြတ္တိုက္ လည္ပတ္သြားသည္။ အစိေလးသည္ တုန္ခါမႈေၾကာင့္ ေထာင္ႁကြလာသည္။ ဘီဘီမေနႏိုင္ေတာ့… ဖင္ကိုႁကြၿပီးေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ခပ္ေ၀းေ၀းကို လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္သြားေတာ့မွ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို လႈပ္ရမ္းတုန္ခါေနသည့္

အေခ်ာင္းႀကီးထိပ္ႏွင့္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ရာ အရည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္။ မ်က္စိေဒါင့္မွာ လွဲအိပ္ေနေသာ ေဘာ္ဘီ့ကို ျမင္လိုကလ ္ ို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမခၽြတ္ၿပီး ပစ္လိုက္ေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ႏႈတ္သီးႏွင့္ထိုးၿပီး ႐ႈ႐ႈိက္ေနသည္။

“ဟိတ္… ေဘာ္ဘီ။ မလုပ္ရဘူး… အဲ့ဒါ ေဆာ့စရာမဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန” ဘီဘီက တားျမစ္ေသာ္လည္း မရ။ ေဘာ္ဘီက ေဘာင္းဘီေပၚတြင္ စိုေနေသာ အကြက္မ်ားကို လွ်ာႏွင့္ပင္ လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ သူမရဲ့ ေဘာင္းဘီကို လွ်ာေနလ်က္ေနတဲ့ သတၱ၀ါကို ၾကည့္ၿပီး ဘီဘီေက်နပ္သလို ျဖစ္သြားသည္။

ဆက္မတားေတာ့ပဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ပါေစေတာ့ ဆိုၿပီးလႊတ္ထားလိုက္သည္။ တီဗီမွာျပေနတဲ့ ဇတ္လမ္းကလည္း ေကာင္းလာၿပီ။ မင္းသားျဖစ္သူက ကိုရီးယားလား၊ ဂ်ပန္လားမသိ။

ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္။ သူႏွင့္တြဲဖက္ မင္းသမီးရဲ့ ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္တဲ့ အခန္းမွာ ဘီဘီကိုတိုင္ပင္ ၾကက္သီးထသြားမိသည္။

ဗိုက္ဘေရတာကို ခပ္တင္းတင္းပြတ္ဆြဲမိသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူမ အလြန္သေဘာက်သည့္ ေဘာလိ၀ုဒ္မင္းသား ရွရြတ္ခန္း တစ္ေယာက္ သူမ ေပါင္ၾကား ေခါင္းအပ္ၿပီး ညီမေလးကို နမ္း႐ႈိက္ေနသည့္ ပံုစံကို စိတ္ကူးယဥ္လိုက္သည္။ သူမရဲ့ ယားယံေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို လ်ာနဲ႔ လ်က္ေပးၿပီး

အစိေလးကို လက္ႏွင့္ကလိေပးေနသည္။ အတြင္းသားမ်ားကို လွ်ာေစာင္းထက္ထက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးၿပီး ၀လံုးေလးေတြ ၀ိုင္းေအာင္ ေရးေပးေနသည္ ဟုခံစားလိုက္ရသည္။ စိတ္ကူးေရယဥ္ေၾကာတြင္ ေမ်ာပါၿပီး အိပ္မက္မက္ ေနသူပမာ အရာအားလံုး၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနသည္။ ပူေႏြးေသာလွ်ာက သူမရဲ့ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေတြကို အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔သိမ္းၿပီး လ်က္ေနသျဖင့္

ဘီဘီက မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူမရဲ့ အိမ္ေမြးေခြးႀကီး ေဘာ္ဘီက လ်က္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဘီဘီက ႐ုတ္တရက္ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိ… ခံစားေနရတဲ့အရသာကလည္း ေကာင္းလြန္းေနသည္။

တိရိစာၦန္တစ္ေကာင္က သူမအဂၤါဇတ္ကို လ်က္ေပးျခင္းသည္ ခံဖူးဖို႔ေနေနသာသာ ေတြးေတာင္မေတြးဖူးေပ။ “အား… ေဘာ္ဘီ… ဘယ္လလ ို ုပ္ေနတာလဲ….” ဘီဘီကသာ ေတြေ၀ေနေသာ္လည္း ေဘာ္ဘီက ဘာကိုမွမစဥ္းစား။ သူရဲ့လွ်ာအရွည္ႀကီးႏွင့္ ေအာက္မွ အထက္သို႔ပင့္လ်က္လိုက္ရာ လွ်ာထိပ္က ဖင္၀ကို တစ္ခ်က္ပြတ္ဆြဲသြားမိသည္။ “အ..ဟား”

ဘီဘီရဲ့ ညည္းသံမွ မွ်င္းမွ်င္းေလးထြက္လာသည္။ “ကဲ… ေဘာ္ဘီ။ အခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး။ ငါ ပံုစံေျပာင္းေပးမယ္”

ဘီဘီက ပက္လက္လွန္ေနရာမွ အေနာက္ကဆိုဖာေပၚ ေမွာက္ၿပီး ဖင္ေထာင္ေပးလိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီက ဘီဘီရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ေတြၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ေလးဘက္ျဖစ္သြားတာနဲ႔ အေနာက္ကိုျပဴထြက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို အလိုက္တသိပင္ လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ ေခြးရဲ့လ်ာသည္ လူ႕လွ်ာထက္ ပိုရွည္သျဖင့္

တစ္ခ်က္ လ်က္လိုက္တာနဲ႔ အဖုတ္အေႃမွာင္းၾကား ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပြတ္သပ္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္ ေခြးေတြက သာမာန္အခ်ိန္မွာေတာင္ လူ႕လက္ကို လ်က္ေပးျခင္း၊ ေျခကို လ်က္ေပးျခင္း၊

သူ႕ကိုယ္ခႏၶာသူ ျပန္လ်က္ျခင္း အေလ့အထ ရွိသျဖင့္ လွ်ာမွာ သြက္လက္ျမန္ဆန္သည္။ ဘာဂ်ာထဲတြင္ ေခြးဘာဂ်ာမႈတ္ျခင္းက အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ ေၾကာင္ဘာဂ်ာဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္။ အဲ့ဒီ႕ေကာင္ေတြကေတာ့ လွ်ာၾကမ္းလြန္းသျဖင့္ အဖုတ္အသားနီလန္သြားႏိုင္သည္။ ေဘာ္ဘီက အဖုတ္ကို လ်က္ေနရင္း ႏႈတ္သီးထိပ္က စအို၀ကို ေတ့ၿပီး ၫွီစို႔စို႔ အနံေလးကို ႐ႈ႐ွိဳက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွာ လွ်ာကို ေနရာေျပာင္းၿပီး ဖင္၀ တစ္ေလွ်ာက္ကို “ပလပ္… ပလပ္” ႏွင့္လ်က္ေလေတာ့သည္။ “အား…ဟား….အား” ဘီဘီမွာ ဖင္ကုန္းေနရမွာ ေက်ာကုန္းႀကီးႁကြတက္လားၿပီး ညည္းညဴသံမ်ား ျပင္းထန္လာသည္။ တစ္သက္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ ဒီလို ခံစားမႈမ်ဳိးမႀကံဳခဲ့ရဖူးေတာ့ အသိဉာဏ္မွာ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္

မေတြးႏိုင္ေတာ့ပဲ ေဘာ္ဘီ့ေခါင္းကို လက္ႏွင့္ေနာက္ျပန္ကိုင္ၿပီး သူမဖင္ႏွင့္ ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ေဘာ္ဘီက သူ႕သခင္မ အမႈအရာမ်ား တက္ႁကြလာတာကိုေတြ႕တာနဲ႔ ေရွ႕ကဆိုဖာေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ လွမ္းတင္ၿပီး ကုန္းေနတဲ့ ဘီဘီ့အေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သူ႕ရဲ့ နီရဲအာလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို ဖင္ၾကားထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။

“ဟဲ့… ေဘာ္ဘီ မလုပ္နဲ႔….။ အမေလး… အဲ့ဒီ႔ေနရာမဟုတ္ဘူး…ဟဲ့” ဖင္၀ႏွင့္ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို အေခ်ာင္းႀကီးက လာထိုးသျဖင့္ ဘီဘီလန္႔ေအာ္မိသည္။ ဘီဘီမွာ ဒီေလာက္အထိ မရည္ရြယ္ထားသျဖင့္ အတင္း႐ုန္းကန္ ျငင္းဆန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ မရပါ။ ေဘာ္ဘီက ေပါင္ ၂၀၀ နီးနီးေလးလံႀကီးမားေသာ ႏိုင္ငံျခားေခြးမ်ဳိးျဖစ္သည္။ သူသိတာက အခုသူ႕ ေရွ႕မွာ ေလးဘက္ေထာက္ေနတာက သူ႕သခင္မဟုတ္ေတာ့၊ ေခြးမ တစ္ေကာင္လို႔သာ ျမင္ေနမိၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မရရေအာင္သြင္းေလသည္။ လည္ေခ်ာင္းမွလည္း “ဂီး” ခနဲမာန္ဖီသံေပးလိုက္ရာ

ဘီဘီလန္႔သြားသည္။ ထပ္႐ုန္းလွ်င္ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ ေဘာ္ဘီက သူမဂုတ္ကို ခဲပစ္မည့္ သေဘာရွိသည္။

အခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးဟု ေတြးရင္း အေပါက္ေခ်ာ္ၿပီး ဖင္ထဲ မ၀င္ေအာင္သာ

လွည့္ပတ္ေရွာင္ေနရသည္။ ေဘာ္ဘီဒစ္ႀကီးမွာ လူ႔ပစၥည္းထက္ သိမ္ေသာ္လည္း အရွည္က သာသည္။ ဒါ့အျပင္ ဒစ္ႀကီးက အတံႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ေခါင္းႀကီးသည္။ အဖုတ္၀ကို ေတ့မိသည္ႏွင့္ အရည္မ်ားရဲ့ ေခ်ာေမြ႕မႈေၾကာင့္ အထဲကို “ပလြတ္” ဆိုၿပီး၀င္သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာက္ထားၿပီး

ခါးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စက္ေသနတ္ပစ္သလို တလ်က္စက္ ေဆာင့္သြင္းေလသည္။ သက္လံုက လူထက္ေကာင္းသျဖင့္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ၾကသြားသည္ မရွိ။ ေအာက္က သူ႕ရဲ့ေခြးမကိုလည္း

သနားၫွာတရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ေပ။ ဘီဘီ ခမ်ာ ေခြးကတက္ေဆာင့္ျခင္းခံရသည့္အျပင္

ေဆာင့္ခ်က္မ်ားျပင္းထန္လွသျဖင့္ စပ္ျဖင္းျဖင္းပင္ ျဖစ္လာသည္။ သူမရဲ့ ေခြးက မုဒိမ္းက်င့္ျခင္းကို ခံရသည့္အတြက္ ၀မ္းနည္းၿပီးမ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လာသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေပၚမွာ ပိေနတဲ့ အေလးခ်ိန္ကို မတြန္းဖယ္ႏိုင္သျဖင့္ သူေဆာင့္လို႔၀တဲ့အထိ ညိမ္ေနလိုက္ရသည္။ ေဘာ္ဘီက ၿပီးခါနီးမွာ

တဆတ္ဆတ္တုန္လားၿပီး အတြင္းထဲ ထိေအာင္ သူ႕ရဲ့အရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္ေလသည္။ ဘီဘီ့အဖုတ္အျပင္သို႔စိမ့္ထြက္လားၿပီး ေပါင္တေလွ်ာက္ စီးက်လာတဲ့ ေခြးသုတ္ရည္မ်ားမွာ

စီးပ်စ္လွေပသည္။ အေခ်ာင္းႀကီး ထုတ္လိုက္ေတာ့ “ဘြက္…” ခနဲ အရည္မ်ား အဖုတ္မွ အန္ထြက္လာသည္။ ေဘာ္ဘီက သူ႕ဆႏၵျပည့္သြားေတာ့မွ ဆိုဖာေပၚေမွာက္အိပ္ရင္း တသိမ့္သိမ့္႐ႈိက္ငိုေနသည့္ သူ႕သခင္မ်က္ႏွာကို ေခ်ာ့ေမာ့သည့္ အေနျဖင့္ လ်က္ေပးလိုက္သည္။ “သြားစမ္း… ေခြးတိရိစာၦန္” ဘီဘီက ယခုမွပင္ အသံထြက္ရဲၿပီး ေဟာက္ထုတ္လိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီလည္း တအီအီအသံေပးၿပီးဘီဘီနားမွခြာက သူ႕ရဲ့ ေနရာမွာ သြားေခြေနေလသည္။

ဘီဘီက ေခြးမုဒိမ္းက်င့္တာခံလိုက္ရသျဖင့္ ငိုလို႔မဆံုး။ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးထားဘူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ေခ်ာက္ျခားသြားတာအမွန္ပင္။ အတန္ၾကာေတာ့မွ သူမအျဖစ္ကိုယ္ ျပန္ေတြးရင္း ရယ္ခ်င္သလို

ျဖစ္လာသည္။ ေဘာ္ဘီ့ကိုလည္း စိတ္မဆိုးေတာ့။ ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားမိသည့္ သူမအျဖစ္ကို ေတြးရင္း တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္မိေလသည္။ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ႏွင့္ ဆံပင္မ်ား ေရာေထြး ႐ႈပ္ယွက္ၿပီး

၀တ္လစ္စလစ္ႏွင့္ ငိုလိုက္၊ ရီလိုက္ျဖစ္ေနေသာ ဘီဘီ့ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကမ်ားေတြ႕လွ်င္ ႐ူးေနၿပီဟု သတ္မွတ္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။

အ ခ်စ္ တ ကၠ သိုလ္ မွ ကူး ယူ ေဖာ္ ျပ ပါ သည္။ (ေဒါက္ တာ ခ်က္ ႀကီး)