ဆံပင္ညိဳညိဳေလး

ဆံပင္ညိဳညိဳေလး

အခ်စ္တကၠသိုလ္

KoPaw

http://www.achittatkatho.net

Page 1


KoPaw

ဇာတ္လမ္း

- KoPaw

စာစီ

- ကဝိ (အခ်စ္တကၠသိုလ္)

ဒီဇိုင္း

- netsoelay (အခ်စ္တကၠသိုလ္)

PDF

- Achittatkatho PDF Team



Page 2


KoPaw

၁၉၃၃ ခုႏွစ္၏ ေအးျမေသာ ေဆာင္းညတြင္ ျဖစ္ပါသည္…။ မီးလင္းဖိုမွ လြန္႔လူးေသာ မီးေရာင္သည္ ျဖာက်လ်က္ ရွိေနသည္…။ ၁၈ ႏွစ္ သမီးေလး ေထြးငယ္သည္ ခိုက္ခိုက္တုန္လ်က္ရွိသည္…။ ေဆာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္၊ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ေၾကာင့္တည္း…။ သူမတစ္ကိုယ္လံုးတြင္ အ၀တ္အစားမရွိ၊ မီးေရာင္သည္ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ေျပးလ်က္၊ ေမႊ႔ယာခံုႀကီးေပၚတြင္ ေကြးေကြးေလး၊ ခံုေပၚတြင္ ဒူးေထာက္လ်က္သားမွ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းသည္ ခံုေနာက္မွီ အထက္တြင္ တြဲေလာင္းျဖစ္လ်က္ရွိသည္…။ သူမ၏ ရင္သားမ်ားသည္ တြဲေလာင္းျဖစ္လ်က္၊ ေျခေထာက္မ်ားသည္ ခံု လက္ရမ္း တစ္ဖက္စီတြင္ က်ဲကားလ်က္၊ သူ႔အဖုတ္ႏွင့္ တင္ပါးတို႕သည္ ၿဖဲထားသလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း ခံစားမိရသည္…။ သူမသည္ ကိုယ္တံုးလံုး ျဖစ္လ်က္ရွိသလို အားကိုးရာလည္း မဲ့လ်က္ရွိသည္…။ မျမင္ရေသာ္လည္း ေနာက္ေက်ာဖက္ တြင္ သူ႔အလုပ္ရွင္ျဖစ္သူ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္၏ အ၀တ္အစားမ်ား ခၽြတ္ခ်ပစ္ေနသံကို ၾကားေနရသည္…။ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ အိမ္တြင္ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွ ေရာက္လာသည္မွာ တစ္လသာ ရွိပါေသးသည္…။ ထိုစဥ္က သူမသည္ ကံေကာင္းသူ တစ္ဦးဟု ထင္ခဲ့မိသည္…။ ခန္းနားေသာ အိမ္ႀကီး၊ အခန္းႀကီးမ်ားအား သန္႔ရွင္းျပင္ဆင္ရမည္ဟု ဂုဏ္ယူ ခဲ့ရသည္…။ အစားအေသာက္မ်ားက ေကာင္းမြန္သလို ေနထိုင္ရပုံကလည္း သူႀကံဳခဲ့ဘူးသည့္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းႏွင့္ မယွဥ္ သာေအာင္ ျမင့္မားလွေပသည္…။ ဤသို႕ေသာ အလုပ္မ်ဳိးကို ရခဲ့သည္မွာ သူမကံႀကီးေပလို႕သာ…။ စီးပြားပ်က္ကပ္ အတြင္း ဆင္းရဲျခင္းအနာကို ခံစားၾကရသူမ်ားအလယ္ သူကား ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ဟု ဆိုရမလို၊ သူႏွင့္အတူ မိဘမဲ့ ေက်ာင္းတြင္ ေနခဲ့ၿပီး ၁၈ႏွစ္ ျပည့္သြားသူတို႕အဖို႕ ကံဆိုးမႈမ်ား ဆက္တိုက္ ႀကံဳၾကရခ်ိန္တြင္ သူ႕ဘ၀က အေပၚစီး ေရာက္ခဲ့သည္…။ ဤသို႔ျဖင့္ သူသည္ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္၏ အပ်ဳိရည္ဖ်က္မႈကို ကိုယ္တံုးလံုး ေစာင့္ေနရေသာ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ေပသည္…။ အမွန္ကေတာ့ သူ အလုပ္စ၀င္သည္မွသည္ အဆုိးမွပို၍ ဆိုး ဆိုး လာျခင္းပင္ျဖစ္သည္…။ အစမွာေတာ့ တကိုယ္လံုး အ၀တ္အစားမပါသလို စူးစူးရဲရဲ အၾကည့္ခံရရာ မွသည္ သူအလုပ္လုပ္ေနစဥ္ မေတာ္တဆ ထိမိေတြ႔မိသည္ သို႕ ေျပာင္းလာခဲ့သည္…။ ဖန္ခြက္ကြဲသည္ကို ဒဏ္ေပးရာမွ သူမ၏ ဖင္ပိုင္းတစ္ခုလံုး သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔ တင္ကာ အတြင္းခံ ေပၚသည္အထိ လံုခ်ည္ကို လွန္၍ အရိုက္ခံရသည့္ အခါ ဗိုက္ကို မာေတာင္ေနေသာ သူ႔ပစၥည္းျဖင့္ ထိုးထားျခင္း ခံရသည္…။ ေန႕စဥ္ပင္ သူ၏ လုပ္ရပ္မ်ားက တစ္ေန႔တျခား သိသာလာကာ ညအခ်ိန္မ်ားကေတာ့ျဖင့္ အဆိုး၀ါးဆံုးပင္ ျဖစ္သည္…။ သူမကို စာၾကည့္ခန္း အတြင္းသို႔ေခၚသည္…။ ညအိပ္ အ၀တ္ရွည္ကို ၀တ္ထားေသာ္လည္း ယင္းေအာက္ တြင္ ကိုယ္တံုးလံုး ျဖစ္ေနမွန္း မၾကာခင္ ေတြ႔ရသည္…။ သူ႔ေရွ႕တြင္ သူမကို ရပ္ေနခိုင္းကာ ကိုယ္လံုးကို ပြတ္သတ္ သည္…။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႔ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ခိုင္းကာ လရည္ ထြက္သည္အထိ အစုတ္ခိုင္းသည္…။ ယခုညေတာ့ ျဖင့္ သူမသည္ ခံုေပၚတြင္ ကိုယ္တံုးလံုး ကုန္းေနရၿပီ…။ ဒီည သူ႔ကို လိုးေတာ့မည္ဟုလည္း ႀကဳိေျပာထားသည္…။ သူမ ေနာက္ေက်ာတြင္ ရပ္လွ်က္ ၿဖဲထားေသာ သူ႔အဖုတ္ကို ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးႏွင့္ ပြတ္၍ေနသည္…။ သူ႔အပ်ဳိရည္ကို လံုး၀ပ်က္စီးသြားေအာင္ အပ်ဳိေမွးကို ေဖာက္၍ ထိုးထည့္လိုက္သည့္အခါ ေအာ္ငိုမိသည္…။ သူ႔ပါးစပ္မွ ညည္းညဴသံမ်ား ထြက္လာသည့္ တိုင္ေအာင္ သူမ၏ ေသြးမ်ားႏွင့္ ေခ်ာေမြ႔ေစသြားေသာ အဖုတ္အတြင္းသို႔ စကာ လိုးေနေလၿပီ…။ ေထြးငယ္သည္ ငါးေပ ငါးလက္မေက်ာ္ အရပ္ရွိသည္ ျဖစ္ရာ မိန္းကေလးထဲတြင္ အတန္ျမင့္သည္…။ ဆံပင္ညဳိညဳိ ရွည္ရွည္မွလြဲ၍ သူ႔တြင္ ထူးျခားေသာ သြင္ျပင္ မရွိလွပါ…။ ယခုေတာ့ ယင္းဆံစမ်ားသည္ သူမ၏ ခါးကို ေက်ာ္ကာ တင္ပါးေပၚထိ ဖံုးလ်က္ရွိသည္…။ ေထြးငယ္၏ ဘ၀တြင္ ပိုင္ဆိုင္သည့္ အရာဆို၍ ဆံပင္ရွည္ကိုသာ ျပရေပ မည္…။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းတြင္ အစားအေသာက္ ခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ကိုယ္လံုးက ေသးသြယ္သည္…။ သူ႔ရင္သားမ်ား သည္ ေသးငယ္ေသာ္လည္း မာက်စ္သည္…။ ႏို႔သီးမ်ားမွာ ညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့၊ လက္သန္းဖ်ားခန္႔ရွိမည္…။ ခါးေသးၿပီး လံုး၀န္း က်စ္လ်စ္ေသာ တင္ပါးမ်ားရွိသည္…။ နီညဳိေရာင္ အေမႊးမ်ားက သူ႔အဖုတ္ေလးကို ၀န္းရံထားသည္…။ အဆိုးႏွင့္ စခဲ့ သည့္ ေထြးငယ္၏ ဘ၀က ၁၈ ႏွစ္ အရြယ္တိုင္ေအာင္ ထူးၿပီး ေကာင္းလာခဲ့သည္ကို မေတြ႔ရ…။ ၃ႏွစ္ သမီးအရြယ္တြင္ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 3


KoPaw

သူ႔မိဘႏွစ္ပါးလံုး မီးထဲပါသြားခဲ့သည္…။ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကလည္း မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ အစိုးရလက္ထဲသို႔ ထိုးအပ္ လိုက္ၾကသည္…။ ယင္းမွသည္ သူသည္ မိဘမဲ့မိန္းကေလးေက်ာင္း အဆင့္ဆင့္ကို ေျပာင္းေရြ႕လာခဲ့ရရာ ကေလး ေမြးစားလိုသည့္သူမ်ား၏ လာေရာက္ ၾကည့္ရႈျခင္းကို တစ္ခါတစ္ရံ ႀကံဳရေသာ္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ား မိသားစုမ်ားက ေမြးစားလိုသည္မွာ ႏို႔စို႔ကေလးအရြယ္သာ ျဖစ္ၿပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ မဟုတ္ၾကရာ အရြယ္ေရာက္ လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နည္းပါးလာခဲ့သည္…။ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး က်သည္ႏွင့္အမွ် မိဘမဲ့ေက်ာင္းေန ဘ၀ကလည္း ၾကပ္တည္း လာသည္…။ နဂိုကမွ အစားအေသာက္ ပါးရွားေသာ ေက်ာင္းတြင္ ပို၍ပင္ ေလ်ာ့နည္းလာသည္…။ ကိုယ့္က ေလးကိုယ္ မေကြ်းႏိုင္ေတာ့ေသာ မိသားစုမ်ား တိုးလာသည္ႏွင့္အမွ် အေဆာင္အခန္းမ်ားတြင္ လူဦးေရမ်ားလာကာ ၂၀ ဆန္႔ေသာ အခန္းတြင္ ၃၀ ေနရသည္…။ ကေလးငယ္မ်ားကို အႀကီးမ်ားႏွင့္ တြဲအိပ္ေစသည္…။ ၁၈ ႏွစ္ ျပည့္သည္ႏွင့္ အစိုးရက ေထာက္ပံ့မႈ ရပ္ဆိုင္းလိုက္သည္ျဖစ္ရာ ရက္စက္ေသာ ေလာကအတြင္းသို႔ လႊတ္လိုက္ျခင္း ခံရေတာ့သည္…။ စီးပြားပ်က္ကပ္

ဆိုးရြားလာသည္ႏွင့္အမွ်

အလုပ္လက္မဲ့

တိုးပြားလာကာ

အသက္ေမြးပညာ

နည္းပါးသူတို႔သည္

ျပည့္တန္ဆာမ်ား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေတာ့သည္…။ ေထြးငယ္ကေတာ့ သူ႔ဘ၀က ေနာက္ဆံုးတြင္ အေကာင္းသို႔ ေရာက္လာၿပီဟု ထင္ခဲ့သည္…။ လြန္ခဲ့ ေသာလက သူမ၏ ၁၈ ႏွစ္ ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ တနလၤာ တစ္ရက္မွ စခဲ့သည္…။ အေဆာင္ထဲက အမ်ားပင္ သူတို႔ ၁၈ ႏွစ္ ျပည့္မည့္ေန႔ကို ေတြးေၾကာက္ၾကသလိုပင္ ေထြးငယ္လည္း ေၾကာက္ရြံ႕ခဲ့သည္…။ မိန္းမေဆာင္က သူ႔ကို ပညာသင္ေပး ခဲ့ေသာ္လည္း အသက္ေမြးႏိုင္မည့္ တစ္ခုခုကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ တတ္ခဲ့သည္လည္း မဟုတ္ပဲ အျပင္ေလာကသို႔ ၀င္ရေတာ့ မည္ မဟုတ္ပါလား…။ ေထြးငယ္သည္ ရံုးခန္းက အေခၚခံရၿပီ…။ ဦးေဖခင္သည္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ၅ ႏွစ္ ၾကာခဲ့ၿပီ…။ သန္႔ရွင္းေရးမ်ားပင္ မိန္းကေလးမ်ားျဖစ္ေသာ ဤတ၀န္းလံုးတြင္ သူသည္ တစ္ဦးတည္းေသာ ေယာက်ာ္း ျဖစ္သည္…။ ဗိုက္ေခါက္ထူထူ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ ၄၅ ႏွစ္ အရြယ္ခန္႔ရွိမည့္ ဦးေဖခင္အတြက္ေတာ့ အစားအေသာက္ ႏြမ္းပါးသည္ မရွိေပ…။ အေဆာင္မွာသာ အစာျပတ္ခ်င္ျပတ္မည္…။ သူကေတာ့ လစာအေထာက္အပံ့ နည္းသည္ကို အေၾကာင္းျပ၍ ေက်ာင္းစားစရိတ္မ်ားမွ ျဖတ္ယူထားသည္…။ ခ်မ္းသာေသာ တကိုယ္ရည္ တကာယမ်ားထံ မိန္းကေလး မ်ားဆက္သြင္းသည့္ အလုပ္ျဖင့္လည္း ပိုက္ဆံရွာသည္…။ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ၾကပ္သည္ ဆိုေသာ္လည္း အလြန္အမင္း ၾကြယ္၀ေနသူမ်ားက ရွိေနသည္…။ အိမ္ေစမ်ားျဖင့္ သူတို႔၏ ခ်မ္းသာမႈကို ျပသၾကရံုသာမက သူတို႔ေမြးထားေသာ အိမ္ေဖာ္မ်ားျဖင့္

မိတ္ေဆြမ်ားကို

ဧည့္ခံၾကသည္…။ ၾကာလာလွ်င္

အရသာ ပ်က္သြားႏုိင္သည္ျဖစ္ရာ အပ်ဳိႏုႏု

ထြတ္ထြတ္ေလးမ်ား အၿမဲလိုေနသည္…။ ဦးေဖခင္၏ မိဘမဲ့ေက်ာင္းသည္ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားႏွင့္ မထိေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းထားေပးသည္ ျဖစ္ရာ သူတို႔ အႀကဳိက္မ်ားကို ေမြးေပးႏိုင္သည္…။ မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ ကာမကိစၥ ဆို၍ အျမင့္ဆံုးမွာ အႀကီးမ်ားက အငယ္မ်ားကို သင္ေပးတတ္ေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ျခင္းမွ်ေလာက္သာ တတ္ၾက သည္…။ ဦးေဖခင္သည္ သူ႔လုပ္သက္တေလွ်ာက္ ယင္းသူေဌးမ်ား လိုခ်င္ေသာ အေနအထားမ်ားကို ဖန္တီးေပး ႏိုင္ခဲ့သည္…။ ေထြးငယ္ကို မႏွစ္ကစ၍ သတိထားမိလာသည္…။ သူမ၏ ဆံပင္ညဳိညဳိေလးသည္ သူ႔ေက်းဇူးရွင္ ေဖာက္သည္မ်ားအတြက္ အႀကဳိက္ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္…။ သူသည္ တစ္ခါတေလ ေထြးငယ္ကို ကိုယ္တံုးလံုးႏွင့္ ဆံပင္မ်ား တင္ပါးေပၚ ဖံုးလွ်က္၊ နီညဳိေရာင္ ေစာက္ေမႊးမ်ားက အဖုတ္ပတ္လည္ ၀န္းရံလ်က္ ျမင္ၾကည့္ဘူးသည္…။ ကေလးမကို သူသည္ ဦးဆံုးလိုးရသူ ျဖစ္ခ်င္သည္…။ သို႔ရာတြင္ ပထမဆံုး အႀကိမ္အတြက္ သူ႔ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေပးမည့္ သူမ်ားကလည္း ရွိေနေပသည္…။ သူ႔ဆႏၵကို ျဖည့္ေပးမည့္ အပ်ဳိမငယ္မ်ားစြာက အရန္သင့္ ရွိေနေပသည္…။ သူ႔တြင္ အာသာေျဖစရာ တစ္ေယာက္ေတာ့ အၿမဲရွာထားသည္…။ ရံုးခန္းသို႔ တစ္ပတ္ တစ္ခါေလာက္ေခၚကာ ေက်ာင္းတြင္း အမွား တစ္ခုခုေၾကာင့္ ဒဏ္ေပးရာမွ စ၍ လိုင္းသြင္းယူသည္…။ ရံုးခန္းတံခါးကိုပိတ္၊ အ၀တ္အစားမ်ားခၽြတ္ၿပီး ခံုေပၚတြင္ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 4


KoPaw

ကုန္းခိုင္းၿပီး ႀကိမ္ႏွင့္ ေဆာ္သည္…။ သူ႔ႀကိမ္ရိုက္ခ်က္သည္ အလြန္နာသည္ျဖစ္ရာ ဒဏ္ေပးခံရသူ ကေလးမငယ္ခမ်ာ တစ္ပတ္ခန္႔ ဆက္တိုက္နာေနရသည္…။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ထိုဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေသာ မိန္းကေလးသည္ ပါးစပ္အတြင္း အလိုးခံရျခင္းမွသည္ ေနာက္ဆံုး ဖင္အလိုးခံရျခင္း အထိ ႀကိမ္ဒဏ္မွ သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးရရွာေတာ့သည္…။ တံခါးေခါက္သံၾကားရၿပီး ေထြးငယ္ အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္လာသည္…။ ေဒးဗစ္သည္ အခန္းတစ္ဖက္တြင္ ထိုင္ေနကာ ဦးေဖခင္က စားပြဲေနာက္တြင္ ထိုင္ေနသည္…။ သူသည္ ေထြးငယ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒးဗစ္ သေဘာက်ပါက က်ပ္ ၅၀၀ ျဖင့္ လႊဲေပးရန္ သေဘာတူၿပီး ျဖစ္သည္…။ ၅၀၀ ဆိုေသာေငြသည္ သူ႔လစာ ၆ လစာေလာက္ ရွိသည္ျဖစ္ရာ အငန္းမရ လိုခ်င္ေနသည္ ႏွင့္အတူ ေထြးငယ္အား တင့္တင့္တယ္တယ္ ျဖစ္ေစရန္ ၂ က်ပ္ဖိုးခန္႔ အရင္းတည္၍ အ၀တ္အစားသစ္ မ်ား ဆင္ေပးထားေပသည္…။ ေထြးငယ္သည္ ဦးေဖခင္ လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ အခန္းတြင္း၌ လူစိမ္းတစ္ဦး ရွိေနသည္ကို အံ့ၾသ သြားသည္…။ သူ႔ကို အ၀တ္သစ္မ်ား ဆင္ေပးထားသည္ကို သတိထားမိေသာ္လည္း ယင္းမွာ မနက္ျဖန္တြင္ ေက်ာင္းမွ ထြက္ရေတာ့မည္ ျဖစ္၍ဟုသာ ထင္ေနသည္။ မ၀တ္ဘူးေသာ အ၀တ္မ်ားျဖင့္ သူ႔ဘ၀တြင္ အလွဆံုး ျဖစ္ေနသည္…။ ဘေလာက္စ္အက်ႌႏွင့္ စကတ္ထမီသည္ သူ႔ကိုယ္လံုးကို ေပၚေစသည္…။ ၀တ္စံုေပၚတြင္ သူ႔ဆံပင္ညဳိေလးမ်ားက ၀ဲက် လ်က္၊ ေဒးဗစ္က သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနေၾကာင္း သတိထားမိသည္…။ “ဆရာႀကီး… ကၽြန္မကို ေခၚသလားရွင္…” “ဟုတ္တယ္… ေထြးငယ္… ငါ ညည္းကို သတင္းေကာင္း တစ္ခုေျပာမလို႔… မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ညည္းလည္း ၁၈ႏွစ္ ျပည့္ ၿပီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းက ထြက္ရေတာ့မယ္… တိုင္းျပည္ကလည္း စီးပြားက်ေနေတာ့ အလုပ္အကိုင္ရဖို႔ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ဘူး… ခုေတာ့ ငါ့မိတ္ေဆြ ဦးေဒးဗစ္က အိမ္ေဖာ္အသစ္တစ္ေယာက္ လိုခ်င္ေနတာနဲ႔ အံက်သြားတယ္… ညည္း အေၾကာင္းလည္း ငါေျပာျပထားၿပီးၿပီ…” “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး… သမီးလည္း ဒီေန႔ၿပီးရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ မသိပါဘူး… အေဆာင္က ထြက္သြားတဲ့ အမ ေတြလည္း အဆင္ေျပတယ္ ၾကားရတယ္ကိုမရွိဘူး… လမ္းေပၚမွာပဲလို႔ ၾကားေနရတာ…” “ေဒးဗစ္… အဲဒါ ေထြးငယ္ ပဲေလ…” “ေအး…. ေထြးငယ္… ငါက အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ လိုခ်င္ေနတာ… ငါ့ၿခံက ၿမဳိ႕စြန္မွာ… အိမ္က အခန္း ၁၅ ခန္း… အိပ္ခန္းခ်ည္းပဲ ၆ ခန္း ရွိတယ္… တစ္ေယာက္တည္း ေနေပမယ့္ ဧည့္သည္ေတြ ဧည့္ခံရတာ တစ္ခါတေလ ရွိတတ္ တယ္… ညည္းအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းနဲ႔ ေနရမယ္… လစာလည္း ေကာင္းေကာင္းရမယ္… အ၀တ္အစားလည္း ဆင္ေပးမယ္… ငါဆင္ေပးတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ၀တ္ရမယ္… အလုပ္ကေတာ့ တစ္ပတ္ကို ၇ ရက္လံုး အခ်ိန္မေရြး လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လုပ္ေပးရမယ္… ငါ့ကို သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ လို႔ေခၚၿပီး ငါလိုအပ္တာေတြကို အစအဆံုး လုပ္ေပးဖို႔ပဲ… သက္သက္သာသာေတာ့ ေနရမွာမဟုတ္ဘူး… ဒါေပမယ့္ ေကာင္းေကာင္းေန ေကာင္းေကာင္းစားရမယ္… ညည္း အတြက္

အခန္းကိုယ္က

ေရခ်ဳိးခန္းတြဲလ်က္

အဆင့္အတန္း

ျမင့္ျမင့္ေနရမွာ…

လစာကလည္း

ဒီေခတ္လူေတြ

ရဖို႔မလြယ္တဲ့ ပိုက္ဆံမ်ဳိးေပးမွာပဲ… အဲေတာ့… ငါ့အလုပ္ကို လက္ခံႏိုင္မလား… ကေလးမ…” ေထြးငယ္သည္ ေဒးဗစ္ကို စိုးရြံ႕စြာ ၾကည့္မိသည္…။ သူသည္ ဦးေဖခင္ႏွင့္ ရြယ္တူေလာက္ျဖစ္ရာ သူလို ၁၈ႏွစ္ အရြယ္ အတြက္ေတာ့ အဘိုးႀကီးျဖစ္သည္…။ သို႔ေသာ္ ဦးေဖခင္ထက္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး အမ်ားႀကီးသာ သည္…။ အရပ္က ၅ ေပ ၁၀ လက္မ ေလာက္ရွိကာ အသားညဳိညဳိ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းျဖင့္ ပို၍ ႏုပ်ဳိပံုရွိသည္…။ သူသည္ အိမ္ႀကီးတစ္ခုတြင္ သခင္ႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ အတူေနရမည္…။ သို႔ရာတြင္ သူ႔အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ မ်ားမ်ားမရွိ…။ မနက္ျဖန္တြင္ လမ္းေပၚသို႔သြားမလား…။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရသည့္အလုပ္ကို အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ရမည္သာျဖစ္ သည္…။ အလုပ္သည္ မလြယ္မွန္း သူသိေသာ္လည္း သူ႔ဘ၀တြင္ လြယ္သည့္အလုပ္လည္း မရွိခဲ့ဘူးေသး…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 5


KoPaw

“ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ႀကီး ေဒးဗစ္… သမီး... အဲ… ကၽြန္မ သခင္ႀကီး သေဘာက်ေအာင္ ေနပါ့မယ္… သမီးကို ယံုၾကည္လို႔ အလုပ္ရွာေပးတဲ့ ဆရာႀကီးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…” ဦးေဖခင္သည္ ေဒးဗစ္ကို ၿပံဳးျပသည္…။ “ဒါဆို မင္းကို နက္ျဖန္မနက္ ၁၀ နာရီ ကားနဲ႔ လာေခၚလိမ့္မယ္… ေထြးငယ္… ညည္းပစၥည္းေတြ အဆင္သင့္ သိမ္းထုတ္ ထားၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ ျပင္ေပေတာ့… ကိုေဒးဗစ္ေရ… ခင္ဗ်ားလည္း သူ႔ကို သေဘာက်မွာပါ… သူလည္း လမ္းေပၚ အေရာက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး… ေဆာင္းလည္း ၀င္လာၿပီဆိုေတာ့ အျပင္မွာ အေတာ္ခ်မ္းေနၿပီ… ေထြးငယ္ ညည္း လည္း အခန္းျပန္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္ေပေတာ့… နက္ျဖန္ဆို ညည္းဘ၀ စၿပီ… good luck...” “ေက်းဇူးပါပဲ… ဆရာႀကီးဦးေဖခင္… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္… ကၽြန္မကို စိတ္ပ်က္စရာ မျဖစ္ေစ ရပါဘူးရွင္…” ေထြးငယ္ အခန္းထဲမွ လွည့္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ မ်က္လံုးမ်ားက သူမဖင္ေပၚတြင္ ကပ္ပါသြားၾကသည္…။ ေထြးငယ္ ေပ်ာက္သြားေတာ့မွ ေဒးဗစ္ ဦးေဖခင္ ဖက္သို႔ လွည့္လိုက္သည္…။ “သူ႔ၾကည့္ရတာ မဆိုးပါဘူး… အၾကာႀကီး သင္ေပးေနရမယ့္ပံု မေပၚဘူး… ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ သူ႔ကို သေဘာက်ေန ပံုပဲ… ၂ လ ေလာက္ဆို လာခဲ့ေလဗ်ာ… ခင္ဗ်ားကို ခြဲေကြ်းမွာေပါ့… သူက အရင္ဟာေတြနဲ႔ စာရင္ တကယ့္ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ေလးပဲ… ကဲ…. ဒီမွာ ေငြ ၅၀၀… ဆံပင္ညဳိညဳိေလးဆိုေတာ့ က်ဳပ္ မိတ္ေဆြေတြလည္း အႀကဳိက္ေတြ႔ ေလာက္တယ္ဗ်…” ေဒးဗစ္ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ထြက္သြား ေတာ့သည္…။ ေဒးဗစ္တို႔ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးေဖခင္သည္ ေငြမ်ားကို ေရတြက္လ်က္ က်န္ေနခဲ့သည္…။ သူသည္ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္လ်က္ ေထြးငယ္ကို စဥ္းစားရင္း ေတာင္လာ ေသာ သူ႔လီးကို ဆႏၵျဖည့္ဖို႔ ႀကံေနေတာ့သည္…။ “ေဒၚေကသီေရ… ေနာ္ေနာ့္ကို ကၽြန္ေတာ့္ ရံုးခန္းလႊတ္ေပးပါ… ခင္ဗ်ားလည္း ဒီေန႔ ရံုးေစာေစာ ဆင္းခ်င္ဆင္းေတာ့ဗ်ာ… ခင္ဗ်ားလည္း မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ရတာ မ်ားေနၿပီ ဆိုေတာ့ ဒီေန႔ ေစာျပန္ဖို႔ တန္ပါတယ္…” ဦးေဖခင္သည္ ၿပံဳးလ်က္ သူသည္ သူ၏ ေနာက္ဆံုး သားေကာင္ျဖစ္ေသာ ေနာ္ေနာ္ ကို စားခ်င္ေနသည္…။ ေဒးဗစ္သည္ ကိုယ္တံုးလံုး ျဖစ္ေနေသာ ေထြးငယ္ကို ဖက္လ်က္ လိုးေနပံု၊ သူမ၏ ဆံပင္ရွည္ ညိဳညိဳမ်ားသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ျပန္႔က်ဲလ်က္ ရွိပံု၊ ေဒးဗစ္၏ လီးႀကီးက နက္ရႈိင္းစြာ လိုးသြင္းလ်က္ ရွိပံု တို႔ကို မွန္းလ်က္ သူ႔လီးမွာ မာေတာင္လ်က္ ရွိသည္…။ “ဟုတ္ကဲ့ ဦးေဖခင္… ေက်းဇူးပဲရွင္… ကၽြန္မ ကေလးေတြေတာ့ ေစာေစာျပန္လာတာ ျမင္တာနဲ႔ အံ့ၾသကုန္ၾကေတာ့ မွာပဲ… ေနာ္ေနာ့္ကို ဒဏ္ေပးမလို႔ မဟုတ္လား… သူ မေန႔က ေဒၚ၀င္းမရဲ့ အတန္းမွာ ေပါက္ကရ လုပ္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ၾကားပါတယ္…” ေဒၚေကသီသည္ ဦးေဖခင္က ေနာ္ေနာ္ကို ကာမ လြန္က်ဴးေနမွန္း ရိတ္စားမိသည္…။ သို႔ရာတြင္ သူ႔အလုပ္ မဟုတ္…။ သူ႔တြင္ လစာသင့္ေသာ အလုပ္ရွိေနၿပီး ဒီလို ခပ္မိုက္မိုက္ မိဘမဲ့ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အလုပ္ျပဳတ္ ခံရလို႔ မျဖစ္ေပ…။ “ေအးဗ်ာ… ဒီကေလးမကေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ေက်ာင္းကို ဖ်က္ဆီးေတာ့မွာပဲ… အပတ္တိုင္း သူ႔ကို တစ္မ်ဳိးမဟုတ္ တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဒဏ္ေပးေနရတယ္… အင္းေလ… က်ဳပ္တို႔ ေက်ာင္းကထြက္လို႔ ဆိုး၀ါးတဲ့ေလာကထဲ ေရာက္မသြားခင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေတာ့ လူ႔စည္းကမ္းေတြ နားလည္ေအာင္ သင္ေပးရမွာပါပဲ… ေက်ာင္းျပင္ကေတာ့ ဆိုး၀ါးတဲ့ေလာကပဲဗ်ဳိ႕… ဒီေန႔ ေကာင္းသတင္းကေတာ့ ခုနက သခင္ႀကီးေဒးဗစ္က ေထြးငယ္ကို အိမ္ေဖာ္ေခၚသြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၿပီဗ်… နက္ျဖန္ မနက္ ၁၀ နာရီ လာေခၚလိမ့္မယ္ သူ႔ကို အဆင္သင့္ လုပ္ခိုင္းထားလိုက္အံုးေနာ္…” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 6


KoPaw

“ဟုတ္လား… ေထြးငယ္က နည္းနည္းရိုးေပမယ့္ လိမၼာတဲ့ကေလးပဲ… ေကာင္းတာေပါ့… အိမ္ေဖာ္ အလုပ္ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မွာပဲ…” ေဒၚေကသီသည္ ဦးေဖခင္၏ မိတ္ေဆြ သူေဌးမ်ားေနာက္ ပါသြားေသာ သူ႔ေက်ာင္းသူေလးမ်ား မည္သို႔ ျဖစ္သြားၾကသည္ကို သိပါသည္…။ သူတို႔သည္ သူတို႔ မလုပ္ခ်င္ေသာ တစ္ခုခုကို လုပ္ၾကရေပလိမ့္မည္…။ သို႔ရာတြင္ မိဘမဲ့ ကေလးဘ၀အတြက္ ထင္သေလာက္ေတာ့ ဆိုးမည္မဟုတ္ဟု သူေတြးသည္…။ “ဟုတ္ကဲ့… ဒါဆို ကၽြန္မသြားေတာ့မယ္ ဆရာႀကီး… ေနာ္ေနာ့္ကို ခဏခ်င္း ေရာက္ေအာင္ လႊတ္လိုက္ပါမယ္ေနာ္…” ေဒၚေကသီ ပစၥည္းမ်ားကိုသိမ္း၊ တံခါးကိုပိတ္ကာ ေနာ္ေနာ္ကို ဆရာႀကီးဦးေဖခင္ ေခၚေနေၾကာင္း သြားေျပာရန္ ထြက္ခဲ့ သည္…။ ေဒၚေကသီသည္ အပ်ဳိေပါက္ ကေလးငယ္မ်ားေနရာ အခန္းထဲသို႔ ၀င္လာခဲ့သည္…။ ေနာ္ေနာ္သည္ေတာ့ ေထြးငယ္လို ကံေကာင္းမည္ မဟုတ္…။ ဦးေဖခင္သည္ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း စားေနၿပီမို႔ အပ်ဳိစင္ ရိုးရိုးေလးမ်ားကို သာႀကဳိက္သည့္ သူ႔မိတ္ေဆြ သူေဌးမ်ားထံ ေရာင္းမည့္ ပံုမရွိ…။ ထုိသူတို႔သည္ အပ်ဳိေလးမ်ားကို အရွက္ကုန္ေအာင္ အစံုလုပ္ခိုင္းၿပီးမွ အပ်ဳိရည္ကို အရယူျခင္းျဖင့္ အရသာခံတတ္ၾကသည္…။ လမ္းေပၚမွာ အခ်ိန္မေရြး ၀ယ္လို႔ရႏိုင္သည့္ အေတြ႔အႀကံဳရွိၿပီး မိန္းကေလးမ်ားကို မလိုခ်င္ၾက…။ “ေနာ္ေနာ္… ညည္းကို ဆရာႀကီးဦးေဖခင္က ရံုးခန္းကို ခ်က္ျခင္း လာဖို႔ ေခၚေနတယ္… ညည္းမေန႔က ေဒၚ၀င္းမ အခန္းမွာ ေပါက္ကရလုပ္ အသံေပးတယ္ မဟုတ္လား… ဒဏ္ေပးဖို႔ပဲျဖစ္မယ္… ညည္း သင္ခန္းစာပဲ ယူမလား ေနာက္ထပ္ပဲ ဆက္ဒဏ္ေပး ခံေနအံုးမလား စဥ္းစားေပေတာ့…” ေဒၚေကသီသည္ ေျပာရင္း ကေလးမကို စိုက္ၾကည့္သည္…။ သူ႔အတြက္ စိတ္ထဲကေတာ့ မေကာင္း…။ သို႔ေသာ္ ဒီကိစၥသည္ သူ႔ေန႔စဥ္ဘ၀အတြက္ ဘာမွေတာ့ အေရးမပါလွေပ…။ ေနာ္ေနာ္သည္ အိပ္ယာထဲမွ တုန္႔ဆိုင္းတုန္႔ဆိုင္း ထလာရသည္…။ သူေတာ့ ဦးေဖခင္၏ ကာမက်ဴး မည့္ဒဏ္ကို ခံရေပအံုးေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေနသည္…။ တစ္ခါက သူ႔ပါးစပ္ထဲတြင္ ၿပီးသြားသည္အထိ လီးႀကီးကို စုတ္ေပးခဲ့ရဘူးၿပီ…။ အရင္အပတ္ကလည္း ခံုတန္းရွည္ေပၚတြင္ ကိုယ္တံုးလံုး ေမွာက္ခိုင္း၊ ဖင္ကိုေျမွာက္ခိုင္းၿပီး သူ႔ အဖုတ္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အပ်ဳိရည္ဖ်က္ခဲ့ဘူးၿပီ…။ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ ဖင္ခ်ခံရမည္ဟုလည္း ေျပာလိုက္ေသး သည္…။ သူလို ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ ဖင္ေပါက္ထဲ လီးႀကီးထည့္လိုးလို႔ရမယ္ လို႔ေတာ့ မယံုႏိုင္၊ သူ႔ဖင္ေပါက္သည္ ေသးေသးေလးျဖစ္ၿပီး သူေတြ႔ဘူးသည့္ ဦးေဖခင္၏ လီးႀကီးက အလြန္ႀကီးသည္ျဖစ္ရာ ဘယ္လိုမွ မဆန္႔ႏိုင္ဟုသာ ထင္မိသည္…။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အ၀တ္အစားမ်ားကို ဆြဲျဖန္႔ သပ္ယပ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ဦးေဖခင္၏ အခန္းဖက္ သာသာေလွ်ာက္လာကာ တံခါးကို ေခါက္သည္…။ “လာလာ… ေနာ္ေနာ္ ၀င္ခဲ့… ငါ ေစာင့္ေနတာ…” ဦးေဖခင္သည္ ပုဆိုးေအာက္မွ လီးႀကီးကို ပြတ္ေနရင္း ေနာ္ေနာ္ ၀င္လာသည္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ “တံခါးပိတ္ၿပီး မင္းတုန္းခ်လိုက္…” အမိန္႔ေပးသည္…။ ေနာ္ေနာ္သည္ ေထြးငယ္ႏွင့္ အရပ္အတူတူေလာက္ ရွိေသာ္လည္း က်န္တာဘာမွမတူ…။ေနာ္ေနာ္၏ ဆံပင္မ်ားသည္ မည္းညစ္ညစ္၊ ႏို႔ႀကီးမ်ားက အတန္ႀကီးၿပီး ဖင္ကေတာ့ ေလွ်ာသည္…။ သူသည္ အလိုးခံဖို႔ ေမြးလာ သည္ ဟုသာ စဥ္းစားၿပီး ရသေလာက္ အျမတ္ထုတ္ဖို႔သာ ဦးေဖခင္ စဥ္းစားသည္…။ “ေဒၚ၀င္းမက မေန႔က သူ႔အတန္းထဲမွာ ညည္း စကားမ်ားတယ္လို႔ တိုင္တယ္ ဟုတ္လား… ဘာမွ အတြန္႔တက္ဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔… ဘယ္လို အေဆာ္ခံရမယ္ဆိုတာ နင္သိတယ္ မဟုတ္လား…” ဦးေဖခင္ ေျပာရင္း ခုံကို စားပြဲမွလြတ္ေအာင္ ဆြဲထုတ္သည္…။ သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ ေနာ္ေနာ္ ေမွာက္ဖို႔ ေနရာရေအာင္ ေျခေထာက္ကို ခ်ဲလိုက္ၿပီး ေမွာက္ခ်ဖို႔ လက္ျဖင့္ ျပသည္…။ ေနာ္ေနာ္သည္ ဦးေဖခင္၏ အမိန္႔စကားသံ အၾကားတြင္ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 7


KoPaw

ရွက္ေၾကာက္ျခင္းျဖင့္ ေခါင္းမ်ား ပူကနဲ ျဖစ္သြားသည္…။ သူ႔ဖင္ကို သံုးေလးရက္ ထိုင္လို႔မရေအာင္ ရိုက္အံုးေတာ့မည္ ထင္၏…။ ႀကိမ္လံုး ဆိုသည့္ စကားေတာ့ မၾကားရသျဖင့္ နည္းနည္းမ်ား သက္သာေလမလားေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ သည္…။ “ဟုတ္ကဲ့ပါ… ဆရာႀကီး ရွင့္…..” ဦးေဖခင္နား တိုးကပ္သြားၿပီး ေပါင္ေပၚတြင္ အသာေလး ေမွာက္ခ်လိုက္ရသည္…။ သူ႔ေခါင္းသည္ ၾကမ္းျပင္သို႔ စိုက္ေနၿပီး တင္ပါးမွာ ေပါင္ေပၚတြင္ ဖင္ဘူးေတာင္း ေထာင္ေပးသလို ျဖစ္ေနသည္…။ ဦးေဖခင္၏ လီးႀကီး ေတာင္ေနသည္ကို သူမ၏ ဗိုက္တြင္ သိေနရသည္…။ သူမ၏ ေက်ာေပၚတြင္ သူ႔လက္ျဖင့္ ပြတ္ကာ အရသာယူရင္း ဖင္ကို ပြတ္ေနေၾကာင္း ခံစားမိသည္…။ လံုခ်ည္ကို လွန္တင္လိုက္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကားလိုက္တာ ခံရသည္ေသာအခါ ကိုယ္ကို က်ဳံ႕လိုက္မိသည္…။ လံုခ်ည္မွာ ခါးအထိ အတြင္းခံေပၚေအာင္ ဆြဲလွန္ထားခံလိုက္ရၿပီး ေျပာင္ရွင္းေနေသာ ေျခေထာက္မ်ားကို လက္ျဖင့္ ပြတ္သတ္ျခင္း ခံေနရၿပီ…။ ဦးေဖခင္သည္ ေနာ္ေနာ္၏ ေခ်ာမြတ္ေသာ အသားကို အရသာခံ၍ ေနရင္း လံုခ်ည္ကို ခါးအထိ ဆြဲလွန္ေသာအခါ အတြင္းခံ ေကာဆက္ရွင္မွီးသည္ ရင္ဘတ္မွ ေပါင္ၾကားထိ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္ေနေၾကာင္း သတိထားမိသြားသည္…။ “ဒီဟာႀကီး ၀တ္ထားလို႔ေတာ့ နင္နဲ႔ မျဖစ္ဘူး…. ငါက ဖင္လွန္ရိုက္မွာ… အဲေတာ့ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး အ၀တ္ေတြ အားလံုး ခၽြတ္လိုက္စမ္း ေနာ္ေနာ္….” ေနာ္ေနာ္ ေတြေနသည္…။ ဤအမိန္႔သည္ သူ႔အတြက္ တုန္လႈပ္မႈကို ပိုတိုးေစသည္…။ သူ ကိုယ္တံုးလံုး ျဖစ္ရေတာ့မည္…။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သူ မတ္တတ္ရပ္၍ အ၀တ္မ်ားကို ခၽြတ္ခ်ပစ္ရသည္…။ ၿပီးေတာ့ ခဏရပ္ေနသည္…။ ထို႕ေနာက္ တစ္စတည္းႏွင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ ရွင္မွီးအတြင္းခံကို ဆက္ခြ်တ္ရသည္…။ သူ႔ရင္သားမ်ားသည္ ၾကပ္တည္းစြာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရာမွ လြတ္ထြက္သြားသည္…။ အစကို ဆြဲခ်သည္ႏွင့္ အဖုတ္လည္း ေပၚလာေတာ့သည္…။ အားလံုးကို ၾကမ္းေပၚသို႔ ခြ်တ္ခ်ၿပီးေသာအခါ လက္တစ္ဖက္က ရင္ဘတ္ေပၚ ေနာက္တစ္ဖက္က အဖုတ္ကို ဖံုးဖို႔ ႀကဳိးစားသည္…။ ေခါင္းကို ငံု႔ထားသည္…။ ဦးေဖခင္၏ မ်က္လံုးမ်ားကို သူ ရင္မဆိုင္ခ်င္…။ “မတ္တတ္ ဆန္႔ဆန္႔ရပ္ၿပီး… လက္ေတြကို ေဘးခ်ထားစမ္း… နင့္ကိုယ္လံုးက လွေတာ့ ငါ ေသခ်ာ ၾကည့္လို႔ရေအာင္…” ေနာ္ေနာ္၏ လက္မ်ား ေဘးသို႔ ခ်လိုက္ရသည္…။ ရင္သားမ်ားသည္ ႀကီးေသာ္လည္း တင္းေနသည္…။ အတန္ႀကီးေသာ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားမွာ အခန္းတြင္း ေလေအးေၾကာင့္ ေထာင္မတ္၍ေနသည္…။ “ေျခေထာက္ေတြကို ခ်ဲလိုက္….” အမိန္႔အရ ေနာ္ေနာ့္ ေျခေထာက္မ်ား ခ်ဲလိုက္ရေသာအခါ အဖုတ္၀သည္ ၿဖဲၿပီး ျဖစ္သြားသည္…။ ေနာ္ေနာ့္မ်က္ႏွာတြင္ ရွက္ရိပ္ႏွင့္ ရဲေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း သူ႔လီးေတာင္လာသည္…။ “တံုးလံုးေနရတာ ရွက္မေနပါနဲ႔ဟ… ညည္းက ကိုယ္လံုးလွတာပဲ… ခြ်တ္ၾကည့္ရတာ ငါေတာင္ သေဘာက်သြားၿပီ… ကဲ…. ခုနအတိုင္း ျပန္ေနေတာ့…..” ေနာ္ေနာ္သည္ ဦးေဖခင္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ေမွာက္ရျပန္သည္…။ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ အကာမပါ ေတာ့ေသာ ရင္သားမ်ားသည္ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကို ထိလ်က္ေနသည္…။ ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက သူမဗိုက္ေျပာင္ ေျပာင္ကိုထိုးမိေနသည္…။ လက္မ်ားျဖင့္ ျပန္ပြတ္လာတာကို ခံစားရသည္…။ တင္သားမ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သျဖင့္ ရဲလာသည္…။ လက္တစ္ေခ်ာင္းသည္ ဖင္ၾကားထဲသို႔ တိုး၀င္လာသျဖင့္ ဖင္ကို ရႈံ႕ထားမိသည္…။ “ျဖန္း………..” အသံသည္ တစ္ခန္းလံုး ၾကားရေအာင္ က်ယ္သည္…။ ဦးေဖခင္သည္ ေနာ္ေနာ္၏ ညာဖက္တင္ပါးကို အရမ္းနာေအာင္ လက္ျဖင့္ လႊဲရိုက္လိုက္ၿပီး ဖင္ရႈံ႕ထားျခင္း ရွိမရွိ ျပန္ၾကည့္သည္…။ ထို႔ေနာက္ ဘယ္ဖက္တင္ပါးကို လႊဲရိုက္ျပန္သည္…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 8


KoPaw

တျဖန္းျဖန္း အသံမ်ား တစ္ခန္းလံုး ဆူသြားသည္…။ သူမ၏ ညည္းသံႏွင့္အတူ တင္ပါးမ်ား ရဲတြတ္လာသည္ကို ဦးေဖခင္ ျမင္ေနရသည္…။ “ဆရာႀကီးရယ္…. အရမ္းနာတယ္….. ေတာ္ေလာက္ပါၿပီေနာ္…..” သူမ တိုးတိုးေတာင္းပန္သည္…။ ေတာင္းပန္လို႔ မရမွန္းလည္း သူမသိသည္…။ ရိုက္လိုက္တိုင္း သူမဗိုက္ကို ထိုးေနေသာ လီးႀကီးက တင္းကနဲ ျဖစ္သြားမွန္း သတိထားမိသည္…။ ခုလို ရိုက္ရတာ သူေက်နပ္ေနပံုရသည္…။ ဘယ္တစ္လွည့္ ညာတစ္လွည့္ ရိုက္ခ်က္မ်ားက ဆက္၍ က်ေရာက္လာသည္…။ တစ္ခ်က္ထက္ တစ္ခ်က္ ပိုအားပါလာသည္…။ ပို၍ စပ္ နာလာရင္း ဗိုက္ကို ထိုးေနေသာ လီးႀကီးက ပိုတင္းလာေနရင္း သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ သူမ လိမ္တြန္႔ေနသည္…။ ဦးေဖခင္ သည္ သူ႔ေရွ႕မွ လႊဲရိုက္ခံေနရေသာ ကိုယ္တံုးလံုးမေလးဗိုက္က သူ႔လီးႀကီးကို ပြတ္ေပးေနသလို ျဖစ္ေနတာကို ဖီးလ္ တက္ေနသည္…။ ၁၅ ခ်က္ေလာက္ ဆက္တိုက္ ရိုက္ၿပီးေသာအခါမွ ခဏနားလိုက္သည္…။ ဖင္ကို ရိုက္ခံရတာ ရပ္သြား ေသာအခါ ေနာ္ေနာ့္ဖင္သည္ မီးေလာင္သကဲ့သို႔ ပူေနၿပီ…။ သူမ ညည္းတြားရင္း မ်က္ရည္ေတြ က်ေနသည္…။ ပူေန ေသာ တင္ပါးမ်ားကို ဆက္အပြတ္ခံရေသာအခါ အရမ္းစပ္သည္…။ ဦးေဖခင္၏ လက္မ်ားသည္ စားပြဲေပၚမွ အုန္းဆီ ပုလင္းကို လွမ္းယူလိုက္သည္…။ ပုလင္းကို ဖြင့္ၿပီး သူ၏ အသားေျပာင္ေျပာင္ေပၚသို႔ တစ္စက္ခ်င္း ခ်သည္…။ စပ္ေန ေသာ အသားေပၚသို႔ ဆီျဖင့္ ပြတ္ေပးေနသည္…။ “ဖင္ကို ရႈံ႕မထားနဲ႔ ေလွ်ာ့ထားစမ္း… ငါ ဆက္ရိုက္လိုက္ရမလား….” ေနာ္ေနာ္ ဖင္ကို ဆန္႔ေပးလိုက္ရသည္…။ သူ၏ ဆီစြတ္ထားေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ဖင္ၾကားသို႔ စမ္း၀င္သြားသည္…။ ဖင္၀ကို ပြတ္လိုက္ေသာအခါ သူမ အသာဖင္ရႈံ႕လိုက္ျပန္မွန္း သတိထားမိသည္…။ “ငါ ေနာက္ဆံုးသတိေပးတာေနာ္… ေနာ္ေနာ္… ဖင္ကို ေလွ်ာ့ထားစမ္း….” ေနာ္ေနာ္ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရၿပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ဖင္ၾကားထဲသို႔ တိုး၀င္ကာ တင္ပါးႏွစ္ခုကို ဆြဲခ်ဲ႕သြားသည္…။ ဖင္အၿဖဲခံရသည္ႏွင့္ ေနာ္ေနာ္ အရမ္းရွက္ေနသည္…။ ေလေအးတိုးမႈေၾကာင့္ ဖင္၀ ၿဖဲခံထားရမွန္း သိေနရသည္…။ ဆီမ်ား ပိုစိုလာၿပီး ဖင္၀ကို အသာထိုးထည့္လိုက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းသည္ စြပ္ကနဲ အတြင္းထဲထိ တိုး၀င္သြားသည္…။ ဦးေဖခင္၏ လက္ေခ်ာင္းကို သူမဖင္က ညွစ္လိုက္သည္…။ ျပဳတ္တူႏွင့္ ညွပ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္…။ ဖင္ထဲသို႔ လီးထိုး ထည့္ပါက မည္သို႔ ခံစားရမည္ကို သူ စဥ္းစားမိေနသည္…။ ဒီညေတာ့ ဒီကေလးမဖင္ကို ခ်ရမည္…။ ဖင္အတြင္းထဲသို႔ နက္နက္ ႏႈိက္လိုက္ေသာအခါ သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ တြန္႔သြားမွန္း သိေနသည္…။ သူမကိုယ္ကို တင္းလိုက္ျပန္ၿပီ…။ “ေလွ်ာ့ထား ေနာ္ေနာ္…. ငါ နင့္ဖင္ကို ဖြင့္ေပးေနတာ…. ငါ့လီး ထည့္လို႔ရသြားေအာင္…. ခုေန နင္သည္းမခံရင္ ခဏေန လီးနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ နင္ ကြဲသြားမယ္….” ဖင္ထဲသို႔ လက္ထည့္ခံေနရသည္မွာ အခံရ ဆိုးလွသည္….။ ေပါင္ေပၚတြင္ တြန္႔လိန္၍ေနသည္…။ ဒီလို တြန္႔သည္ကပင္ သူ႔အတြက္ ဇိမ္က်ေအာင္ လီးႀကီးကို ဗိုက္ႏွင့္ ပြတ္ေပးသလို ျဖစ္ေနသည္…။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ဆံုး ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ မသက္မသာ ျဖစ္လ်က္ရွိသည္…။ လက္တစ္ေခ်ာင္း မွသည္ ႏွစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္လာၿပီး ဖင္၀ကို ဆြဲၿဖဲေသာအခါ…. “အရမ္းနာတယ္….. ေတာ္ပါေတာ့ ဆရာႀကီးရယ္……” ဟု ေတာင္းပန္ရျပန္သည္….။ လက္မ်ားသည္ ဖင္ထဲသို႔ ေျမြ၀င္ထြက္ ေနသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ေနသည္…။ ဖင္ထဲသို႔ ဆီေတြ အေတာ္ေလး ၀င္ကုန္ၿပီ…။ ဦးေဖခင္သည္ သူမ ႏႈတ္ဖ်ားမွ အားကနဲ ထြက္ေအာင္ ျပင္းျပင္းနက္နက္ တစ္ခ်က္စိုက္သြင္း လိုက္ၿပီး လက္ကို ျပန္ႏႈတ္ယူလိုက္သည္…။ “ကဲထစမ္း…. ငါ့ကို ေက်ာေပးၿပီးရပ္…”



Page 9


KoPaw

ေနာ္ေနာ္သည္ ဦးေဖခင္၏ ေရွ႕တြင္ ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေနရသည္။ ဦးေဖခင္က သူမ၏ ေပါင္မ်ားကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ဖက္ တိုးကပ္သည္…။ သူ႔ေပါင္မ်ားကို ေက်ာေပးလ်က္ ခြေစၿပီး ေျခေထာက္ကို ၃ေပခန္႔ ဆြဲကားလိုက္ သျဖင့္ သူမ ေပါင္မ်ားၾကားသို႔ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးႏွင့္ ထိုးမိသြားသည္…။ လီးႀကီးသည္ ေပါင္ၾကားတစ္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္သြားေနသည္…။ ေျခေထာက္မ်ား ၿဖဲကားထားရသျဖင့္ ဖင္၀ ဟၿပဲေနေသာ ေနာ္ေနာ္ကို ဦးေဖခင္ ေပါင္ေပၚသို႔ အသာ ဆြဲခ်သည္…။ “ဖင္၀ကို ေလွ်ာ့ထားေနာ္ ေနာ္ေနာ္… ဒါဆို နင္အေတာ္ေလး သက္သာမယ္…” အ၀င္ေခ်ာေစရန္ သူ႔လီးႀကီးကို ဆီျဖင့္ ပြတ္လိမ္းသည္…။ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးကို သူမဖင္၀က အသာေလးၿမဳိေနသည္ကို ခံစားၾကည့္ေနသည္…။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ၀င္သြားေနၿပီ…။ ေနာ္ေနာ္သည္ သူ႔ကို ဆြဲႏွိမ့္ခ်ခံရေသာေၾကာင့္ ဖင္ထဲသို႔ လီးႀကီး ၀င္လာေနမွန္း အထိတ္တလန္႔ သိေနရသည္…။ “ဖင္ကို မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာႀကီးရယ္…. အဖုတ္ထဲပဲ ခ်ပါလားဟင္…. ဘာမ်ားထူးလိလ ု႔ ဲ….” သူ ေၾကာက္လန္႔စြာ ေအာ္သည္…။ ဦးေဖခင္ သူ႔စကားကို အေလးထားမည္ဟု ထင္ပံုရသည္…။ ဖင္၀သို႔ ထုိးေနေသာ လီးႀကီးလက္မွ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ေျပာမိသည္…။ သူ႔လက္မ်ားကေတာ့ ဖင္ထဲသို႔ လထစ္ႀကီး ၀င္သြားေအာင္ ဆြဲခ် ေနသည္…။ ေနာ္ေနာ္ ရုန္း၍ မရ….။ “မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္…. အရမ္းနာတယ္…..” သူမ၏ မ်က္ရည္မ်ား ဒေရာေသာပါး က်ဆင္းလာသည္…။ ဦးေဖခင္သည္ ေနာ္ေနာ္ကို ဖင္၀ထဲ ထည့္ခံထားရသည့္ အေနအထားတြင္ ခဏေလး အနားေပးလိုက္သည္…။ သူမသည္ ထိုင္တစ္၀က္ ထတစ္၀က္ ျဖစ္ေနသည္…။ ဖင္ေခါင္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ လီးႀကီးႏွင့္ ထိုးၿဖဲခံထားရသည္…။ ခုဆိုလွ်င္ လထစ္ႀကီးသာ ၀င္ေသးသည္…။ အျပင္ ၆လက္မ ေလာက္ က်န္ေနေသးေၾကာင္း သူမသိသည္…။ သူသည္ ကေလးမ၏ အသားမ်ားကို ပြတ္သတ္ေပးေနရင္း အသာ ဆြဲႏွိမ့္ခ်ေတာ့သည္…။ ဖင္ထဲရွိ အပူေငြ႔က လီးႀကီးကို ေႏြးေတးေတး ျဖစ္ေစမႈကို ဇိမ္ယူေနသည္…။ “ကဲ…. အေတာ္ေလး၀င္သြားၿပီ… ငါ့လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုး ၀င္ေအာင္ထည့္ရမယ္…. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆက္ထိုင္စမ္း ေနာ္ေနာ္…..” တစ္ကိုယ္လံုးကို လႈပ္ခံေနရရင္း ေနာ္ေနာ္ ငိုေနသည္…။ လက္ျဖင့္ သူ႔ကိုယ္လံုးကို ဆြဲခ်ခံရေသာအခါ ဖင္ထဲသို႔ စို႔ႀကီး ထိုးခံရသလို နာက်င္ရသည္…။ လီးႀကီးေပၚမွ အေၾကာမ်ား အဖုအထစ္မ်ားကို သူ႔ဖင္က သိေနသည္…။ သူ႔ကို ဆြဲခ်လိုက္ မတင္လိုက္လုပ္သည္…။ ထို႔ေနာက္ ပိုနိမ့္ေအာင္ ဆြဲခ်သည္…။ အေရျပားမ်ား ၿပဲစုတ္ကုန္သလို ခံစားရ သည္…။ စိုေနသလိုလည္း ခံစားရသည္…။ ဆီေတြ စိုေနတာလား သူမ၏ ေသြးေတြလား သူမသိ…။ ဖင္ထဲသို႔ နက္နက္ စိုက္ေအာင္ ဆြဲခ်ခံရသည့္ အခါတိုင္း ေနာ္ေနာ္ စူးေနေအာင္ ေအာ္သည္…။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူသည္ လီးႀကီးတစ္ ေခ်ာင္းလံုး စိုက္၀င္လ်က္ ဦးေဖခင္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ထိုင္မိေနေၾကာင္း သတိထားမိသည္…။ “ခဏေလး ေနပါအံုး…. ဆရာႀကီးရယ္…. လႈပ္လိုက္တာနဲ႔ နာလြန္းလို႔ပါ….” ၿငိမ္ထိုင္ေနရေသာအခါ နည္းနည္းသက္သာသည္…။ ဖင္ထဲတြင္ လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုး ၀င္ေနသည္ကို မႏွစ္မ်ဳိ႕ေသာ္ လည္း ဆြဲထုတ္ ခံရသည္ထက္ေတာ့ သက္သာပါေသးသည္…။ ဦးေဖခင္သည္ သူ႔လီးႀကီးကို ေနာ္ေနာ္၏ ဖင္ေခါင္း တေလွ်ာက္ ႏွိပ္နယ္ေပးေနသလို ခံစားရျခင္းအား ေက်နပ္လ်က္ ရွိသည္…။ ဖင္၀ ၾကြက္သားမ်ားက သူ႔လီးအား တြန္းထုတ္ ညွစ္ေပးေနသည္…။ သူ႔လက္မ်ားက ေနာ္ေနာ့္ ႏို႔ေတြကို ပြတ္သတ္ေနသည္…။ ႏို႔သီးေခါင္းကို ညွစ္ျခင္း၊ ေခ်ေပး လိွမ့္ေပးျခင္း တို႔ျဖင့္ ႏို႔သီးမ်ား မာလာေအာင္ လုပ္သည္…။ ေနာ္ေနာ္သည္ သူမ၏ အပ်ဳိႏို႔ ႏုႏုေလးမ်ားအား နာက်င္ေအာင္ ညွစ္ခံရသျဖင့္ ရုန္းသည္…။ ဖင္ထဲသို႔ လီးႀကီးက ပို၍ ေဆာင့္၀င္လာသည္…။ ႏို႔ကနာလိုက္ ဖင္က နာလိုက္ ျဖစ္ေနရသည္…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 10


KoPaw

“ကဲ….. ငါ့ကို နင့္ဖင္၀နဲ႔ လိုးေပးစမ္း…. ေနာ္ေနာ္…. ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရင္လုပ္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ႀကိမ္လံုးသာ ၾကည့္ထား ေပေတာ့…..” အမိန္႔စကားေၾကာင့္ ေနာ္ေနာ္ တြန္႔သြားသည္…။ သူ႔လီးကို သူမဖင္ျဖင့္ လိုးခိုင္းေနသည္…။ အလြန္ အမင္းလည္း နာလွသည္…။ မလုပ္ေပးပါလွ်င္ ႀကိမ္လံုးစာမိမည္…။ ႀကိမ္ျဖင့္ အေဆာ္ခံရၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ဖင္ခ်ခံရအံုး မည္သာ ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္…။ ေနာ္ေနာ္ အားယူ၍ တင္ပါးဆံုကို အသာဆြဲတင္သည္…။ လီးႀကီးသည္ အသာေလး ေလွ်ာထြက္ က်န္ခဲ့သည္…။ ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ဖင္ထဲမွာ ဟာသြားသည္…။ ဖင္၀ၾကြက္သားက လဒစ္ႀကီးကို ညွစ္ထားသည္အထိ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္…။ ဦးေဖခင္၏ လက္မ်ား သူ႔တင္ပါးဆံုေပၚ ပြတ္ေသာအခါ သူ႔ကို ျပန္ထိုင္ေစ ခ်င္မွန္း သိလာရသည္…။ သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ထိုင္ခ်ရသည္…။ သူကေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သြက္သြက္ လုပ္ေစခ်င္ ေနပံုရသည္…။ ဦးေဖခင္သည္ ေနာ္ေနာ္ကို ဆြဲခ်လိုက္သည္…။ သူ႔လီးႀကီးသည္ ဖင္ထဲသို႔ တိုး၀င္သြားသည္ႏွင့္အမွ် ညွစ္ထားျခင္း ခံရျပန္သည္…။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲခ်ျခင္းျဖင့္ သူ႔လီးကို ပိုမာေတာင္လာေအာင္ လုပ္သည္…။ ေနာ္ေနာ္ ပါးစပ္က ေအာ္ညည္းသံ ထြက္လာေသာ္လည္း အပ်ဳိစင္ဖင္ကို လိုးေနရသည့္အတြက္ ပို၍ ထန္လာသည္…။ လီးႀကီးတစ္ ေခ်ာင္းလံုး အရသာရွိရွိ ၀င္ေနေအာင္ ဆြဲေဆာင့္ခ်လိုက္ၿပီးမွ…. “ျပန္ထ…. ငါ့လီးကို ဖင္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္စမ္း…” အမိန္႔ေပးျပန္သည္…။ ေနာ္ေနာ္သည္ အသားကို စူးထိုးခြဲသကဲ့သို႔ လီးႀကီး ၀င္ထြက္ေနေအာင္ တြန္းတင္ တြန္းခ် ခံေနရ သည္…။ သူ႔ဖင္သည္ ရက္စက္ေသာ လီးႀကီး၏ အၾကမ္းပတမ္း လိုးသြင္းျခင္းကို ခံစားရသည္…။ လက္ျဖင့္ အတြန္းအဆြဲ က အလိုးကို ပို၍ ျမန္ဆန္လာေစသည္ႏွင့္အမွ် သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္က တြန္းကန္ထုတ္ေနသည္…။ လီးအသြင္းက ပို၍ နက္ရႈိင္းလာၿပီး သူ႔အူလမ္းေၾကာင္းကို ထိုးခြဲလာသည္…။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႔ကိုယ္တြင္းသို႔ အနက္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဖိခ်ခံရ ၿပီးေသာအခါ လီးႀကီး၏ ဆတ္ကနဲ တုန္ခါမႈႏွင့္အတူ လေရမ်ား ထိုးသြင္းခံလိုက္ရသည္…။ သူမ ငိုသည္…။ သူ႔ဖင္သည္ လရည္ ထုတ္စရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ…။ သူမ၏ ဖင္ေပါက္သည္ အဖုတ္ကဲ့သို႔ပင္ ဦးေဖခင္၏ လီးႀကီးအား ဂြင္းတိုက္ ေပးစရာ ပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္ရျခင္းကို မယံုၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္…။ ဖင္ထဲသို႔ ပူေႏြးေသာ လေရမ်ား ဆက္တိုက္ ထပ္၀င္လာသည္…။ ဦးေဖခင္သည္ ေနာ္ေနာ့္ ဖင္အျပည့္ လရည္မ်ား ထုတ္ၿပီးသြားေသာအခါ သူ႔လီးႀကီးကို ညွစ္ေပးသလို ျဖစ္ေနေသာ လွပသည့္ ဖင္၀ေလးကို ၾကည့္ေနသည္…။ ေခြက်သြားေသာ ေနာ္ေနာ္ကို ၾကည့္ရင္း ေပ်ာ့က်လာေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေလွ်ာ့လိုက္ကာ… “ငါ့လီးကို ထုတ္လိုက္ေတာ့….” ဟု အမိန္႔ေပးလိုက္သည္…။ သူ႔ေပါင္ေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထသြားစဥ္ ဖင္ထဲမွ လီးႀကီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထြက္လာကာ နီရဲကာ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ျဖစ္က်န္ခဲ့ေသာ ဖင္၀ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္…။ ဖင္၀မွ လရည္မ်ား ပြက္ကနဲ ထြက္က်လာသည္ကို ျမင္ရသည္…။ သူမကို အသာတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး…. “အ၀တ္ေတြ ျပန္၀တ္ၿပီး အခန္းျပန္ေတာ့ ေနာ္ေနာ္…. ေနာက္အတန္းထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းေန… မွတ္ထား….” ဟု ေျပာကာ ရံုးခန္းထဲမွ ထြက္သြားသည္…။ အခန္းထဲတြင္ ကိုယ္တံုးလံုးႏွင့္ ေနာ္ေနာ္သည္ မ်က္ရည္မ်ားက က်ဆင္း လ်က္၊ လရည္မ်ားက ဖင္၀မွသည္ ေပါင္မ်ားတေလွ်ာက္ စီးဆင္းလ်က္ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္…။



Page 11


KoPaw

အပိုင္း (၂) ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ ေထြးငယ္တစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္…။ တစ္ညလံုး အိပ္၍မရ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္သည္…။ သူ႔အနာဂတ္ကို ေတြးေတာေနသည္…။ မိဘမဲ့ေက်ာင္း၏ လံုၿခံဳေသာ အရိပ္မွ ထြက္ရေတာ့မည္ကိုလည္း ေၾကာက္ရံြ႕သည္…။ တစ္ဖက္ကလည္း အားမာန္ေတြက ရွိေနသည္…။ သူသည္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ရေတာ့မည္ဟု ယံုၾကည္ေနသည္…။ ဦးေဖခင္သည္ သူ႔ဘ၀အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္ လာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သည္ ဟုထင္သည္…။ သူလုပ္ရမည္မွာ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ လိုခ်င္တာ ျပည့္စံုဖို႔သာ ျဖစ္မည္…။ သူ႔အေနႏွင့္ သခင္ႀကီးဟု ေခၚရမည္ကေတာ့ အနည္းငယ္ ထူးဆန္းေနသည္…။ သို႔ရာတြင္ သူရမည့္ အခြင့္အေရးႏွင့္ စာလွ်င္ စာဖြဲ႔ေနစရာမရွိ…။ ေထြးငယ္သည္ သူမ၏ ရွိမဲ့စုမဲ့ေလးမ်ားကို ထုတ္ပိုးကာ အႀကဳိကို ေစာင့္ေနသည္…။ ခန္းနားေသာ အမဲေရာင္ ကားႀကီးတစ္စီးသည္ သူ႔ကို ေခၚရန္ ေရာက္လာခဲ့သည္…။ သူသည္ ကားမ်ားအေၾကာင္း အထူး သျဖင့္ ေစ်းႀကီးေသာ ကားႀကီးမ်ား အေၾကာင္း နားမလည္ေသာ္လည္း အဆင့္အတန္း ျမင့္မားမွန္းေတာ့ သိသည္…။ ကားတြင္းသို႔ ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ သူမ၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေတာက္ပေသာ အရိပ္မ်ား ေပၚလာသည္…။ သူ႔ဘ၀သစ္ စခဲ့ ေလၿပီ…။ ရာဂ်ဴးသည္ ေထြးငယ္ကို တံခါးဖြင့္ေပးရင္း ၿပံဳးေနသည္…။ ကားထဲသို႔ ငံု႔၀င္စဥ္ သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းသြား ေသာ ထမီတိုေအာက္မွ ဖူးထြက္လာေသာ တင္ပါးဆံုေလးကို ၾကည့္သည္…။ သူသည္ ေဒးဗစ္၏ ကာမဆႏၵႏွင့္ ေဒးဗစ္ တို႔ အသိုင္းအ၀န္း၏ အရသာခံစားမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေကာင္းေကာင္းသိေပသည္…။ သူသည္ ေဒးဗစ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ပါတီအၿပီး ညသန္းေခါင္မ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပး ရတတ္သည္…။ ယင္းတို႔သည္ အားလံုးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အသံုးေတာ္ခံၿပီး ျပန္လာရသည္သာ ျဖစ္သည္…။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အၾကမ္းပတမ္း လုပ္ခံလာရသည္…။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔ကာလတြင္ ေငြသည္ အပ်ဳိစင္ျဖစ္မႈႏွင့္တကြ အားလံုးကို ၀ယ္ယူႏိုင္ေနေလၿပီ…။ ယခုတစ္ႀကိမ္သည္ ေဒးဗစ္၏ အိမ္တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ အခ်ိန္ျပည့္ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ထားရွိမႈ ျဖစ္သည္…။ အရင္က အိမ္ေဖာ္မွာ တစ္ပတ္သာ ခံခဲ့သည္…။ ယခင္ကမူ ေဒးဗစ္သည္ ညအလုပ္လုပ္ေပးမည့္ အခ်ိန္ပိုင္း အိမ္ေဖာ္မ်ား သံုးစြဲခဲ့သည္…။ မ်ားေသာအား ျဖင့္မွာ အိ္မ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည့္ အတန္ ရင့္က်က္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္…။ ေထြးငယ္ကမူ တစ္မူ ထူးေနသည္…။ ေဒးဗစ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား သူ႔အတြက္ အထူးလိင္ကၽြန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမည့္ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ေခၚထားေတာ့မည့္ အေၾကာင္း ေျပာေနသံကို သူၾကားခဲ့ဘူးသည္…။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၀ိုင္းအားေပးရင္း သူတက ို႔ ိုလည္း အျမည္းေပးပါရန္ ေတာင္းသည္ကို ၾကားခဲ့ရသည္။ ေထြးငယ္ေပးမည့္ အရသာမ်ားကို သူလည္း တစ္ေယာက္ရွယ္ယာ ပါရေလမည္လားဟု စိတ္ကူးယဥ္ ရင္း ရာဂ်ဴး လီးႀကီး ေတာင္လာသည္…။ သူသည္ ေထြးငယ္ အတြက္ေတာ့ အနည္းငယ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသလို ရွိသည္…။ သို႔ေသာ္ ေထြးငယ္တြင္ ဒီအလုပ္မလုပ္ဖို႔ ျငင္းႏိုင္သည့္ အခြင့္အေရး ရွိသျဖင့္ ထူးထူးျခားျခား စာနာေပးစရာ ေတာ့မရွိ…။ သူမေနအျဖင့္ ေငြကိုယူၿပီး ေဒးဗစ္လိုတာ ေပးမလား၊ သူ႔သိကၡာကိုပဲ ထိန္းသိမ္းေနမလား ေရြးႏိုင္သျဖင့္ ကံဆိုးလွသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ…။ ေဒးဗစ္သည္ အလုပ္ရွင္ႀကီး တစ္ဦး၏ ဟန္ပန္အျပည့္ျဖင့္ ေထြးငယ္ ေရာက္လာသည္ ကို တံခါး၀မွ ဆီးႀကဳိသည္…။ “ညည္းေနရမယ့္အခန္း လိုက္ျပေပးမယ္… ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့…..” ခန္းမလည္ရွိ ခန္းနားေသာ ေလွခါးႀကီးမွ အေပၚထပ္သို႔ တက္ခဲ့ၾကသည္…။ “တစ္ခန္းက လြဲၿပီး က်န္တဲ့ အိပ္ခန္း အားလံုးက ဒီအထပ္မွာ ရွိတယ္…. ေနာက္ထပ္ အိပ္ခန္းတစ္ခန္း ကေတာ့ ေအာက္ ထပ္က ငါ့ရဲ့ စာၾကည့္ခန္းေဘးမွာ…. တစ္ခါတေလ အလုပ္လုပ္တာ ညဥ့္နက္သြားရင္ ငါ အဲဒီမွာ အိပ္တတ္တယ္… ညည္းအခန္းကေတာ့ ဒီခန္းမအဆံုးမွာ….” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 12


KoPaw

ေဒးဗစ္သည္ ခန္းမအဆံုးရွိ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္….။ “ငါ့အခန္းက ဟိုဖက္ အေပါက္ပဲ…. ညည္းအခန္း ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္က အခန္းေတြက ဧည့္သည္ေနတဲ့ အခန္း ေတြ… တစ္ခါတေလ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ငါ့အိမ္မွာ ဧည့္ခံပြဲလုပ္ရင္ သူတို႔ ဒီအိမ္မွာပဲ အိပ္ၾကေလ့ရွိတယ္…” ေထြးငယ္သည္ ဤမွ် ခန္းနားေသာ အခန္းမ်ဳိးကို တစ္ခါမွမျမင္ဘူး…။ သူမ ႔ ိဘမဲ့ေက်ာင္းရွိ အေဆာင္ တစ္ခု နီးပါးမွ် က်ယ္သည္…။ အခန္းတစ္ေထာင့္တြင္ ကုတင္ႀကီးတစ္လံုးရွိသည္…။ ကုတင္ ေျခေထာက္မ်ားသည္ အႀကီးဆံုး ေနရာ၌ အခ်င္း ၃ လက္မခန္႔ တုတ္ၿပီး သိမ္သြားကာ အဖ်ားတြင္ လက္ေခ်ာင္းမ်ား သဖြယ္ ျဖာထြက္သြား သည္…။ ေခါင္းရင္းတြင္ နာနတ္သီးပံု ပန္းပုလက္ရာမ်ားႏွင့္ ဖုလံုးမ်ားရွိသည္…။ မေဟာ္ဂနီေရာင္သည္ အခန္းတြင္းရွိ ပရိေဘာဂမ်ားႏွင့္ လိုက္ဖက္လ်က္ ရွိသည္…။ ခန္းနားေသာ ဆက္တီႀကီးလည္း ရွိသည္…။ အခန္းစြန္တြင္ ေရခ်ဳိးခန္း တံခါးေပါက္ရွိသည္…။ ေျခေထာက္မ်ားပါေသာ သတၱဳေရခ်ဳိးကန္သည္ ေရခ်ဳိးခန္း အတြင္းတြင္မရွိပဲ အိပ္ခန္းတြင္း ထိုင္ခံု အနီးတြင္ ေရာက္ေနသည္မွာ ထူးျခားသည္…။ ေထြးငယ္အတြက္ အဆန္းျဖစ္ေနေသာ္လည္း မိဘမဲ့ေက်ာင္းတြင္ ေနခဲ့ရေသာ ဖတ္ဘူးသည့္ စာအုပ္မ်ားထဲကေလာက္သာ သိေသာ သူမအတြက္ ဘာမွထူးၿပီး နားမလည္ေပ…။ ေဒးဗစ္သည္ အခန္းတြင္းရွိ မွန္ခ်ပ္ႀကီးမ်ားစြာကို ျပသည္…။ နံရံတိုင္းတြင္ မွန္ခ်ပ္ႀကီးမ်ားရွိၿပီး ယင္းတို႔ သည္ အိပ္ယာႏွင့္ ေရခ်ဳိးကန္တို႔ကို အရိပ္ထိုးထားကာ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚတြင္ မွန္အႀကီးႀကီး ရွိသည္…။ “ဒီအခန္းက ငါ့အေမ မေသခင္က ေနခဲ့တဲ့အခန္းပဲ… သူက အိုမင္းတဲ့ အခ်ိန္ထိေအာင္ လွတုန္းပဲ…. သူ႔ကိုယ္သူ ၾကည့္ ခ်င္လို႔ ဒီမွန္ေတြကို တပ္ထားခဲ့တာ… ငါက အေမကို သတိရတဲ့အေနနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲ ထားခဲ့တာပဲ… ညည္းလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၾကည့္ခ်င္တိုင္း ၾကည့္လို႔ရတာေပါ့… ဟုတ္လား….” ေထြးငယ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္သည္…။ သူ႔အရိပ္ကို နံရံမ်ားတြင္ ျမင္ရသည္…။ သူ႔ကိုယ္သူ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိသည္ဟု မထင္ သည့္အတြက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကဳိးစားရအံုးမည္…။ မိဘမဲ့ဘ၀က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ ေမြးႏိုင္ခဲ့သည္လည္း မဟုတ္။…။ သို႔ေသာ္…. “ဟုတ္ကဲ့ပါ…… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္…..” စကားကို အျမန္ ျဖည့္ေျပာလိုက္သည္…။ “ဘီရိုထဲမွာ ညည္းနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ထည့္ထားေပးတယ္… ငါေပးတဲ့ အ၀တ္ေတြကိုပဲ ၀တ္ရမယ္… ဘာမွ ခ်ဳပ္တာ ျပင္တာမ်ဳိးလည္း မလုပ္ရဘူး…. ငါ့အလုပ္သမားအေနနဲ႔ ငါ စိတ္ကူးထားတဲ့ ပံုစံအတိုင္းပဲ ေနရမယ္… ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အတြန္႔တက္တာ မၾကားခ်င္ဘူးေနာ္… ငါထားတဲ့ စည္းကမ္းေတြကို မႀကိဳက္ရင္ ညည္းအေနနဲ႔ အခ်ိန္ မေရြး အလုပ္ထြက္လို႔ရတယ္…. ၾကားလား….” ေဒးဗစ္က ဘီရိုကို ဖြင့္ျပသည္…။ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဘေလာက္စ္ အက်ႌမ်ားႏွင့္ စကပ္မ်ားကို တစ္ဖက္တြင္ ေတြ႔ရ သည္…။ ေအာက္ေျခတြင္ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္မ်ား၊ အေတာ္မ်ားမ်ားက ခံုအျမင့္ႀကီးမ်ားႏွင့္…။ ေဒးဗစ္က အံဆြဲႏွစ္ခုကို ဆြဲ ထုတ္ျပသည္…။ “ေအာက္ခံအ၀တ္ေတြက ဒီမွာ…. ပိုးအတြင္းခံေတြနဲ႔ ပိုးေျခအိပ္ေတြ ၀တ္ရမယ္…. ည၀တ္ဆိုရင္လည္း ပိုးခ်ဳံထည္နဲ႔ ည၀တ္ထည္ေတြပဲ….” ေထြးငယ္သည္ ဤမွ်လွပေသာ ၀တ္စံုမ်ားကို တစ္ခါမွ်မျမင္ဘူး…။ အတန္ၾကမ္းေသာ ပိတ္စမ်ားသာ ၀တ္ခဲ့ဘူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ…။ “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္…. သခင္ႀကီး သေဘာအတိုင္း ၀တ္ပါ့မယ္…. အရမ္းလွတဲ့ အ၀တ္ေတြပါပဲရွင္……”



Page 13


KoPaw

“ေအး…. ညည္းကို နာရီ၀က္ အခ်ိန္ေပးမယ္…. အ၀တ္အစားလဲၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းခဲ့ေတာ့…. အိမ္ရဲ့ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ တာ၀န္ေတြ ငါရွင္းျပမယ္…. အခ်ိန္တိက်ေအာင္လုပ္… ေျပာတဲ့အတိုင္း တိတိက်က် ရိုရိုေသေသ လိုက္နာမယ္ မဟုတ္လား….” ေဒးဗစ္ ေျပာၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္…။ တံခါးကို ျပန္ပိတ္ေပးသြားသည္…။ ေထြးငယ္သည္ သူ႔အိပ္ကို အခန္းေထာင့္တြင္ ခ်ထားလိုက္သည္…။ ငါ ဒါေတြ မလိုေတာ့ပါဘူးေလ ဟုစဥ္းစားသည္…။ ဘီရိုနား သြားကာ အျဖဴေရာင္အက်ႌႏွင့္ စကပ္အနက္ေရာင္တစ္စံုကို ထုတ္ယူသည္…။ အံဆြဲထဲတြင္ ႀကဳိးေပ်ာက္ အျဖဴေရာင္ ပိုးေဘာ္လီ ႏွင့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ေတြ႔ရသည္…။ ယင္းႏွစ္ထည္မွာ အစြန္းတြင္ အဆက္ရွိသည္…။ ပိုးေျခအိတ္ တစ္စံုကိုလည္း ထုတ္ယူလိုက္သည္…။ ခါးပတ္ကလည္း အဆင္သင့္…။ ဘီရိုထဲတြင္ အျမင့္ဆံုး မဟုတ္ေသာ္လည္း တစ္ခါမွ မ၀တ္ဘူး သည့္ အနက္ေရာင္ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ကိုပါ ထုတ္ယူသည္…။ အ၀တ္မ်ားကို ခြ်တ္ကာ အိတ္ထဲသို႔ ပစ္ထည့္သည္…။ မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ ယင္းအထုတ္ကို လႊင့္ပစ္ရေပေတာ့မည္…။ မွန္နံရံတြင္ ၾကည့္သည္…။ သူ႔ကိုယ္ကို ၿခဳံလႊမ္းထားေသာ ဆံပင္ညဳိညဳိေလးကို စစ္ေဆးသည္…။ ေထြးငယ္ အေတာ္ေတာ့ ပိန္သည္…။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ရင္သားေတြက ေသးေသးငယ္ငယ္…။ ႏို႔သီးညဳိညဳိမ်ားသည္ လတ္ေသာ သူ႔အသားအေရတြင္ ထင္းလ်က္၊ ေျခေထာက္မ်ား ၾကားမွ အညဳိေရာင္ ေစာက္ေမႊးမ်ားကလည္း ၀င္းပလွ်က္ရွိ၏…။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ယူ၀တ္သည္…။ တိုင္းထားသည့္ပမာ အတိအက် တန္ေနသည္…။ ထုိ႔ေနာက္ ေဘာ္လီႀကဳိးေပ်ာက္ကို ၀တ္သည္…။ အ၀တ္မ်ားကို ၾကည့္ရင္းပင္ သူ႔ႏို႔သီး ေခါင္းေလးမ်ား မာတင္းေနသည္…။ ခါးပတ္ပတ္ၿပီး ပိုးေျခအိတ္တို႔ကို ဆင္သည္…။ ေနာက္ မွန္ကို ၾကည့္ျပန္သည္…။ အံ့ၾသစရာပင္ သူသည္ အေတာ္ေလး sexy ျဖစ္ေနသည္…။ ႏို႔သီးမ်ားသည္ ခြ်န္လ်က္…။ အက်ႌကို ၀တ္သည္…။ ေနာက္မွ စကတ္ကို စြတ္သည္…။ အေတာ္ေလးေတာ့ ၾကပ္သည္…။ တင္သားမ်ား ေပၚထင္လွသည္…။ ၿပီး ေဒါက္ဖိနပ္ ကို စြတ္သည္…။ မွန္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ သူ႔ကိုသူ မယံုခ်င္…။ ခုေတာ့ သူမသည္ မိဘမဲ့ကေလး မဟုတ္ေတာ့…။ ကာမ ဆြဲ ေဆာင္မႈ ျပည့္သည့္ မိန္းမႀကီး ျဖစ္ေနေလၿပီ…။ ေထြးငယ္ တစ္ေယာက္ စာၾကည့္ခန္းသို႔ ဆင္းခဲ့သည္…။ ၄ လက္မ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္မ်ားသည္ သူႏွင့္ ေန သားမက်ေသး…။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ေဒးဗစ္၏ စာၾကည့္ခန္းေလာက္ ေရာက္ေသာအခါ သူအေတာ္ အားရေနၿပီ…။ အခန္း ျပင္တြင္ ခဏရပ္ၿပီး အ၀တ္မ်ားကို သတ္ခ် စစ္ေဆးသည္…။ ငါကေတာ့ လမ္းေပၚမေရာက္တာ ေသခ်ာၿပီဟု ေတြးမိ သည္…။ သက္ျပင္းခ်ရင္း တံခါးကို အသာေခါက္သည္…။ “၀င္ခဲ့ေလ…. ေထြးငယ္….” ေဒးဗစ္ က ထူးသည္…။ စာၾကည့္ခန္းကား စာၾကည့္တိုက္ တစ္ခုမွ် ႀကီးမားသည္…။ မေဟာဂနီေရာင္ စားပြဲႀကီးသည္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းက ညစာစားပြဲထက္ ႀကီးသည္…။ ေနာက္တြင္ အနက္ေရာင္သားေရဖုံး ထိုင္ခံုရွိသည္…။ မီးလင္းဖိုနားတြင္ ပက္လက္ကုလားထုိင္ႀကီး ရွိသည္…။ မီးေတာက္က ၀င့္ထည္လ်က္ ျပင္ပေလေအးကို တြန္းထုတ္ေနသည္…။ နံရံတစ္ ဖက္တြင္ စာအုပ္စင္…။ ၾကမ္းျပင္မွ မ်က္ႏွာက်က္ထိ စာအုပ္ေတြမို႔ စာအုပ္နံရံ ဟုသာေျပာရမည္…။ စာအုပ္တက္ယူရန္ ေလွခါးႏွစ္စင္းပါ ေတြ႔ရသည္…။ ေဒးဗစ္သည္ ခံုတစ္လံုးတြင္ ထိုင္လ်က္ သူ၀င္လာေသာ တံခါးကို ၾကည့္ေနသည္…။ သူမ ၀တ္ဆင္ထားပံုကို သေဘာက် ေနဟန္ ၿပံဳးသည္…။ “လာစမ္း…. အနားကို… ၀တ္ထားတာ ၾကည့္ရေအာင္…..” မီးလင္းဖို အနားမွ ျဖတ္ကာ သူ႔ထံသြားရသည္…။ ေဒးဗစ္က ေလွ်ာက္လာပံုကို ၾကည့္ေနသည္…။ စကပ္သည္ သူ႔တင္ ပါးဆံုတြင္ တိတိက်က် ျဖစ္ေနသည္…။ လမ္းေလွ်ာက္ေသာအခါ အနည္းငယ္ လႈပ္ခါသည္…။ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေၾကာင့္ အရပ္က ပိုျမင့္လာသည္…။ သူသည္ ခါးပတ္ႏွင့္ ေျခအိတ္သာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေပၚမွ မိန္းကေလး



Page 14


KoPaw

အျဖစ္ ျမင္ၾကည့္ႏိုင္ေနသည္…။ မၾကာခင္ေတာ့ သူမသည္ သူ႔ကို ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ရ ေပေတာ့မည္…။ ပိုးအက်ႌေလးကို သေဘာက်ေနသည္…။ ႏို႔ကေလးေတြသည္ သိပ္မႀကီးေသာ္လည္း ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ျမင္ေနရသည္…။ “ကဲ… လွည့္ျပစမ္း…. အဲ…. ဟုတ္ၿပီ ရပ္ေတာ့….” သူမ ဖင္ကို ၾကည့္သည္…။ စကပ္သည္ တင္သားမ်ားကို ခ်ဳပ္စည္းထားသည္…။ ေဒးဗစ္သည္ ဖင္ႀကဳိက္သူ…။ မိန္းမ မ်ားတြင္ ဖင္ထက္ စိတ္၀င္စားစရာ မရွိဟု ထင္သည္…။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူမကို ေက်ာခိုင္းေနေစျခင္း ျဖစ္သည္…။ ေထြးငယ္သည္ သူမ မီးလင္းဖိုဆီ ေလွ်ာက္လာစဥ္ကပင္ ေဒးဗစ္၏ မ်က္လံုးမ်ားကို သတိထားၾကည့္ေနသည္…။ သူမ အ၀တ္မ်ားကို ခြ်တ္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္လည္း ၀င္လာသည္…။ သူ စိတ္ကူးယဥ္ေနတာ ျဖစ္မွာပါ ဟုလည္း ေျဖေတြးသည္…။ ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္ရမွာပဲေလဟု စဥ္းစားသည္…။ စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ ၾကည့္ေနျခင္းကို သူနားလည္သည္…။ ေနာက္လွည့္ခိုင္းေသာအခါ သူ႔အ၀တ္အစား ပံုက်မက် ၾကည့္ျခင္းဟု သာထင္သည္…။ ဆန္းေတာ့ ဆန္းသည္…။ ေဒးဗစ္ကို မျမင္ရေတာ့ေသာ္လည္း ေငးၾကည့္ေနမွန္းေတာ့ ခံစားမိသည္…။ အၾကာႀကီး ရပ္ခိုင္းထားေသာအခါ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္သည္…။ ျပန္လွည့္ရေသာအခါ သူမမ်က္ႏွာ ရွက္ေသြးျဖင့္ ရဲ လာသည္…။ “အ၀တ္အစားေတြနဲ႔ တန္သားပဲ… ေထြးငယ္…. ေန႔တိုင္း ဒီလိုပံု ျဖစ္ပါေစေပါ့… ငါ ညည္းကို အ၀တ္အစား စာရင္းတစ္ခု လုပ္ေပးထားမယ္… ေပးထားတဲ့ အတိုင္း ခၽြင္းခ်က္မရွိ ၀တ္ရမယ္… ဒီအတြက္ အမွားမခံဘူးေနာ္… ငါေျပာတဲ့အတိုင္း မလုပ္တဲ့ေန႔ အလုပ္ျပဳတ္ၿပီသာ မွတ္ထားေပါ့…. မင္း… အခုရထားတဲ့ ရာထူးအတြက္ တန္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ အမ်ား ႀကီးရွိတယ္…. သူတို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မင္းထက္ ပိုလည္း ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိၾကတယ္… ငါေျပာတာ နားလည္တယ္ မဟုတ္လား…. ေထြးငယ္….” “ဟုတ္ကဲ့ပါ….” သူမ လက္ခံပါသည္…။ သူမတြင္ ထူးထူးျခားျခား ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိလွေပ…။ ေဒးဗစ္၏ ဓနႏွင့္ဆိုလွ်င္ ႀကဳိက္ရာ မိန္းကေလးကို ရႏိုင္ေပသည္…။ သူ႔အေပၚ စိတ္ေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေအာင္သာ ႀကဳိးစားဖို႔ပဲရွိသည္…။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္…..” “မင္းရဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စည္းကမ္းေတြ ေျပာထားမယ္…. ပထမ အခ်က္ကေတာ့ ဒါဟာ ငါ့ရဲ့ အိမ္ပဲ… မင္းက ဒီမွာ ေရာက္ေနတယ္… မင္းက မိန္းကေလးလည္း ျဖစ္တယ္… ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ငါ့အိမ္ပဲ… ငါ့သေဘာအတိုင္းပဲ ရွိရမယ္… ငါ့မွာ မိတ္ေဆြေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္… ေယာက်္ားေတြ… မိန္းမေတြ… အစံုပဲ…. ငါတို႔ေတြ ဒီမွာ ပါတီပြဲေတြ ခဏခဏ လုပ္ၾကတယ္… အဲဒီအခါမွာ မင္းက စီစဥ္ျပင္ဆင္ ေပးရလိမ့္မယ္… မင္းအေနနဲ႔ မျမင္ဘူး မေတြ႔ဘူးတာေတြ… အထူးအဆန္းေတြ… ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္…. ဒါေတြကို မင္းအေနနဲ႔ ႀကဳိက္ဖို႔ မႀကဳိက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး…. ေ၀ဖန္စရာလည္း မလိုဘူး… မင္းတာ၀န္က ငါတို႔ကို လုပ္ကိုင္ေပးဖုိ႔ပဲ… ဒီအခါမွာ မင္းက အံ့ၾသတဲ့ပံု… မႀကဳိက္တဲ့ပံု… အျပစ္တင္ခ်င္တဲ့ပံု ျပတာနဲ႔ မင္းအလုပ္ ျပဳတ္ၿပီဆိုတာ ေသခ်ာမွတ္ထားပါ… ငါတစ္ေယာက္ထဲ ေနတဲ့အခါမွာလည္း ငါက မင္း မျမင္ဘူးတဲ့ အ၀တ္အစား ၀တ္ရင္၀တ္မယ္… ေနာက္ဆံုး… ကိုယ္တံုးလံုးပဲ ေနေန ခုနက အတိုင္းပဲ… မင္းဖက္က ငါမႀကဳိက္တဲ့ တုန္႔ျပန္မႈမ်ဳိး မလုပ္မိေစနဲ႔…” ေဒးဗစ္က ေျပာရင္း သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ မေက်နပ္မႈ တစ္ခုခု ျပမျပ ၾကည့္ေနသည္…။ ဘာမွ မတုန္႔ျပန္ေတာ့မွ ဆက္ေျပာ သည္…။ “ငါ့အိမ္သား အားလံုးအတြက္ စည္းကမ္းက တင္းၾကပ္တယ္… ၀န္ထမ္းအားလံုးဟာ အေကာင္းဆံုး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရ မယ္… နေမာ္နမဲ့ေတြ ငါမႀကဳိက္ဘူး… အမွားတစ္ခုခု က်ဴးလြန္တာနဲ႔ ခြင့္မလႊတ္ဘူး… အဲဒီအခါမွာ အလုပ္ထြက္ရင္



Page 15


KoPaw

ထြက္… ဒါမွမဟုတ္ရင္ ထိုက္တန္တဲ့ အျပစ္ေပးခံရတယ္… ဒါကလည္း ေနာက္တစ္ခါ အျပစ္မလုပ္မိေအာင္ သတိေပးတဲ့ သေဘာပဲ….” ေျပာရင္း ေထြးငယ္ မ်က္ႏွာတြင္ အနည္းငယ္ ေၾကာက္လန္႔ရိပ္ကို ေတြသ ႔ ည္…။ သူမအေနျဖင့္ အျပစ္ေပးခံရမႈ ဆိုသည္ မွာ ဘယ္သို႔ဘယ္ပံု မစဥ္းစားတတ္…။ ေဒးဗစ္ သေဘာက်ေနသည္…။ သူမေတာ့ ခဏခဏ သူမႀကဳိက္တာ လုပ္မိၿပီး ဒဏ္ေပးေတာ့ ခံရေတာ့မွာပဲဟု စဥ္းစားေနသည္…။ သူကေတာ့ မိန္းကေလးရဲ့ တင္ပါးကို ရိုက္ရသည္အထိ ေစာင့္မည္ မဟုတ္…။ “မင္းအေနနဲ႔ ငါလိုအပ္ရင္ တစ္ပတ္မွာ ၇ ရက္… တစ္ရက္မွာ ၂၄ နာရီ အသင့္ရွိရမယ္… သင့္ေတာ္တယ္ထင္တဲ့ အခ်ိန္ ေတြ မင္းအနားယူလို႔ရမယ္… အားလပ္ရက္မွာလည္း ငါ့ရဲ့ လက္ေထာက္ အျဖစ္ေနရမွာပဲ… မင္း ဒီမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အတြက္ ခံစားခြင့္ေတြလည္း ရွိတယ္… ဒါကေတာ့ ငါက အၿမဲတမ္း ခိုင္းေစေနမွာ မဟုတ္ဘူး… တစ္ခါတေလဆို ငါ အိမ္မွာ မေနပဲ အၾကာႀကီး သြားေနတတ္တယ္… မင္းအတြက္ ေအးေအးေဆးေဆး နားစရာ အခ်ိန္ရမယ္… အိမ္အလုပ္ မရွိတဲ့အခ်ိန္ ငါ့စာအုပ္ေတြ ဖတ္လို႔ရမယ္… အျမင္လည္း ပိုက်ယ္လာတာေပါ့…” သူ႔တြင္ စာအုပ္မ်ားစြာ ရွိသည္…။ လိင္ဆက္ဆံမႈႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္ေတြလည္း အေတာ္မ်ားသည္…။ သူမကို ဒါေတြ ဖတ္ေစခ်င္သည္…။ သို႔မွသာ သူႏွင့္ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ား၏ ဆႏၵကို ျဖည့္ဖို႔ အတတ္ပညာ စံုမည္မဟုတ္ပါလား…။ “ငါ့ မိတ္ေဆြေတြ ေျပာစကားကိုလည္း နာခံရမယ္… မင္းအေနနဲ႔ သူတို႔လည္း ငါ့လိုပဲ… မင္းသခင္ေတြလို႔ မွတ္ထား ရမယ္… တစ္ခုခု ျပႆနာလုပ္မိတာနဲ႔ အျပစ္ေပးခံရမယ္ ဆိုတာ မွတ္ထားပါ…” ေျပာၿပီး သူမ ဘယ္လို သေဘာထားလဲ စိုက္ၾကည့္ျပန္သည္…။ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားသည္ ဆံပင္ညိဳညဳိေလးကို စိတ္လႈပ္ရွား ၾကေပလိမ့္မည္…။ သူတို႔သည္ ေစာက္ေမႊး နီနီေလးကို သေဘာက်မည္မွာ ေသခ်ာေပသည္…။ ေထြးငယ္သည္ ေဒးဗစ္ ၏ စည္းကမ္းမ်ားကို စဥ္းစားေနသည္…။ မဆိုးလွပါ…။ သူမသည္ အလုပ္အကိုင္ မည့ံ…။ အမွားမ်ားမ်ား ျပဳမိမည္ ဟုလည္း မထင္…။ မွားလို႔ အျပစ္ေပးခံရလည္း သူ႔အတြက္ သိပ္နစ္နာစရာရွိမည္ဟု မထင္မိေပ…။ ေဒးဗစ္ ကိုယ္တံုးလံုး ခြ်တ္ေနတတ္သည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ နည္းနည္းပူသည္…။ သူသည္ ေယာက်ာ္း ကိုယ္တံုးလံုးကို မိဘမဲ့ေက်ာင္းတုန္းက အတန္းႀကီးေသာ အမႀကီးမ်ားက ဖံုးဖံုးဖိဖိ ျပဘူးသည့္ ဓာတ္ပံုတခ်ဳိ႕ကလြဲ၍ မျမင္ဘူး…။ သို႔ေသာ္ ေဒးဗစ္၏ အိမ္ျဖစ္သ ျဖင့္ သူေနခ်င္သလို ေနႏိုင္သည္ကို လက္ခံသည္…။ “ဟုတ္ကဲ့… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္… ကၽြန္မ စည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာပါ့မယ္… ကၽြန္မကို သေဘာက်ရပါေစ့မယ္…” သူမ ၿပံဳး၍ေျပာသည္…။ ေဒးဗစ္က သူမ ေနာက္ကြယ္တြင္ ၿပံဳးေနသည္…။ “ကဲ… ခုေတာ့ မင္းတာ၀န္က ငါ့အခန္း ဒီစာၾကည့္ခန္းနဲ႔ မင္းေနတဲ့ အခန္းေတြကို ရွင္းဖို႔ပဲ… တစ္ခါတေလ တစ္အိမ္လံုး ရွင္းတဲ့အခါ ၀ိုင္းကူရမယ္… အစားအေသာက္ကိုေတာ့ မီးဖို၀န္ထမ္းေတြက လုပ္ေပးလိမ့္မယ္… သူတို႔က တျခားအလုပ္ သမားေတြလိုပဲ ည ၇ နာရီကို ျပန္တယ္… ပါတီပြဲ ရွိရင္သာေနတာ… မင္းက ငါ့ကိုယ္စား သူတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ သေဘာ လုပ္ေပးလို႔ ရတယ္… ငါခိုင္းတာၿပီးရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ နားေနေပါ့… ညဖက္ ငါနားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရခ်ဳိးတယ္… အဲဒီ အတြက္ေတာ့ ည ၉ နာရီတိုင္းမွာ ေရခ်ဳိးဖို႔ အဆင္သင့္ လုပ္ေပးထားရမယ္… မလိုတဲ့ ေန႔ေတြဆို ငါႀကဳိေျပာမယ္… ဒါက ေန႔တိုင္း ပံုမွန္ပဲ… ငါ့အခန္းက ေခါင္းေလာင္းက မင္းအခန္းနဲ႔ တျခားအခန္းအားလံုးကို ဆက္ထားတယ္… အသံၾကား တာနဲ႔ ခ်က္ျခင္း ငါ့ဆီလာရမယ္… ဒါ အေရးႀကီးတယ္… မင္းတာ၀န္က ငါ့ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ပဲ… ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား…” ေထြးငယ္ ေခါင္းညိမ့္သည္…။ “ဟုတ္ကဲ့… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္… စိတ္မပူပါနဲ႔… ကၽြန္မက အအိပ္လည္း ဆတ္ပါတယ္… သခင္ႀကီး လိုတဲ့အခ်ိန္ ျပဳစုေပး ပါမယ္…” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 16


KoPaw

“ဒါေပါ့… မင္းငါ့ကို ေကာင္းေကာင္း ျပဳစုရမွာေပါ့ ေထြးငယ္… မင္း ငါ့ကို လိုခ်င္တာ ဘာမဆိုေပးရမယ္… မင္းရဲ့ အပ်ဳိရည္ကိုလည္း ေပးရမွာေပါ့…” ေဒးဗစ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေရရြတ္ေနသည္…။ “ကဲ…. သြားႏိုင္ၿပီ…. ရာဂ်ဴးက မင္းကို အိမ္တစ္ပတ္ လိုက္ျပလိမ့္မယ္… ဘယ္ဟာ ဘယ္မွာရွိတယ္ ဆိုတာကို...” သူ လက္ကို ေ၀ွ႔ယမ္းျပလုိက္သည္…။ ေထြးငယ္ အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ ျမင့္ေသာ ေဒါက္ ဖိနပ္ေပၚတြင္ ေထြးငယ္၏ ေျခလွမ္းတိုင္း၌ လႈပ္ခါေနေသာ ဖင္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း လီးေတာင္လ်က္ရွိသည္…။ ရာဂ်ဴးသည္ စာၾကည့္ခန္း အျပင္တြင္ ေစာင့္ေနသည္…။ “အဆင္ေျပလား ေထြးငယ္…” “အင္း… ကြ်န္မ ရွင္နဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလို႔ရမလား… ရာဂ်ဴး…” “ရတာေပါ့ ေထြးငယ္… ငါဘယ္သူ႔မွ ျပန္မေျပာပါဘူးဟ…” “ဒီေန႔ ေျပာတာ နည္းနည္း ဆန္းတယ္ရွင့္… သူက ကၽြန္မ မွားတာရွိရင္ အျပစ္ေပးမယ္တဲ့… ေနာက္ သူနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြ ေတြနဲ႔ ပါတီပြဲေတြ အေၾကာင္းလည္း ေျပာတယ္… ဘာမ်ား ကၽြန္မ စိတ္ပူစရာရွိလဲဟင္…” “အင္း… ေထြးငယ္… ငါ အမွန္အတိုင္း ေျပာပါ့မယ္… ေဒးဗစ္က အင္မတန္ ခ်မ္းသာတယ္… ထူးလည္း ထူးျခားတယ္… သူေဌးေတြဟာ အဲလိုပဲထင္ပါတယ္… သူတို႔က နင္တို႔ ငါတို႔လို ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြကို သူတို႔ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၾကတယ္... ငါတို႔က ေရြးစရာ မရွိဘူးေလဟာ… သူတို႔ ခိုင္းတာလုပ္ရင္လုပ္ ၿပီးရင္ ေကာင္းေကာင္း ေနမလား… ဒါမွမဟုတ္ မလုပ္ပဲ ဆင္းရဲတဲ့ဘ၀ ျပန္သြားေနမလား… ဒါပဲရွိတယ္… ငါကေတာ့ ငါ့သေဘာအတိုင္းပဲ… ပထမဟာပဲ ေရြးခဲ့တယ္… ငါ့သူငယ္ ခ်င္းေတြ လမ္းေဘးမွာ အမ်ားႀကီးပဲ… သူတို႔ေတြ ဘ၀ပ်က္ေနၾကတယ္… သူတို႔လိုေတာ့ ငါက မျဖစ္ခ်င္ဘူးကိုး… အရင္ လက ေဒးဗစ္ က နင့္ေနရာမွာ တစ္ေယာက္ ခန္႔ဘူးတယ္… တစ္ပတ္ပဲၾကာတယ္… ေဒးဗစ္က အျပစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔တယ္… အျပစ္ေပးဖို႔ လုပ္တယ္… တင္ပါးကို ရိုက္မယ္လည္း လုပ္တယ္… ေကာင္မေလးက ဒါဟာ သူမွားတာထက္ ပိုအျပစ္ေပးခံရတယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားေတာ့တာပဲ…. တစ္ေန႔က ေနာက္ဆံုး ငါၾကားတာေတာ့ အဲဒီ ကေလးမ လမ္းေဘး ေရာက္ေနၿပီ… သူဟာ နင့္လို မိဘမဲ့ကေလးပဲေလ… အတတ္ပညာ ဘာမွ ရွိတာလည္း မဟုတ္ဘူး… ဖာသည္ အျဖစ္နဲ႔ပဲ ဘ၀ဆံုးမွာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ… နင့္ၾကည့္ရတာ မိန္းမေကာင္းေလးပဲ… smart ျဖစ္ပါတယ္… ေထြးငယ္… ငါကေတာ့ နင့္ကို အႀကံေပးခ်င္တာက ေဒးဗစ္ကို ဆန္႔က်င္မယ္ စိတ္ကူးရင္ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွ လုပ္ပါ…. ဒါက နင့္အတြက္ တစ္ခု တည္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အခြင့္ေကာင္းပဲ…. ကန္႔လန္႔မတိုက္မိေစနဲ႔….” “သူက မိန္းကေလး တင္ပါးကို ရိုက္ဖို႔လုပ္တယ္… ဟုတ္လား…. ရာဂ်ဴးရယ္… နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းတယ္ေနာ္…. ကၽြန္မလို ကေလးမ ငယ္ငယ္ေလးအတြက္ ေျပာတာပါ….” ေထြးငယ္သည္ ပေဟဠိမ်က္ႏွာျဖင့္ ရာဂ်ဴးကို ၾကည့္သည္…။ ငါ့ဖင္ကို ရိုက္မယ္ဆို ငါဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနသည္…။ “သူေဌးေတြဟာ ထူးဆန္းတာပဲဟ… နင္စဥ္းစားရမွာက ငါတို႔ အသက္ရွင္ေအာင္ ဘယ္လို ေမြးမလဲပဲ… စီးပြားေရးက တျပည္လံုး က်ေနတာ… လုပ္စားကိုင္စားလို႔ ေကာင္းလာတဲ့ အခ်ိန္ထိ ငါတို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွိေနဖို႔ လိုတယ္ဟ... ငါကေတာ့ နင့္အနားမွာ ကူညီဖို႔ အၿမဲရွိေနမွာပဲ ဆိုတာေတာ့ မွတ္ထား….” ရာဂ်ဴးက ေထြးငယ္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ ေဒးဗစ္က တြယ္ခ်င္သလို တြယ္ၿပီးရင္ေတာ့ ငါ ဒီဟာမေလးကို စားလို႔ရမွာ ပဲလို႔ ေတြးေနသည္…။ သူသည္လည္း ေစာက္ေမႊးနီနီႏွင့္ အဖုတ္ေလးကို ခ်ခ်င္သည္…။ စဥ္းစားရင္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကားထားေသာ သူမ ကိုယ္ေပၚေရာက္ကာ သူ႔လီးက ဆယ္ေက်ာ္သက္ အဖုတ္ေလးထဲ နစ္၀င္ေနသလို ခံစားကာ လီးက ေတာင္လာသည္…။



Page 17


KoPaw

“အင္း…. ဟုတ္ပါတယ္ ရာဂ်ဴးရယ္… ကၽြန္မ တာ၀န္က ဒီအလုပ္မျပဳတ္ဖို႔ပဲ… ကၽြန္မလည္း ရွင္နဲ႔ ေပါင္းရတာ သေဘာ က်ပါတယ္… မိတ္ေဆြေကာင္း ေတြလို႔ သေဘာထားပါရွင္….” “ေကာင္းတာေပါ့… ကဲ…. ငါ တစ္အိမ္လံုး လိုက္ျပမယ္….” တစ္ေန႔လံုး ရာဂ်ဴးက တစ္အိမ္လံုး၏ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ မ်ားကို လိုက္ျပေျပာျပသည္…။ “ကဲ…. ငါ ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ… ေဒးဗစ္လည္း ညစာ စားေတာ့မယ္… မနက္ျဖန္မွ ေတြ႔ၾကတာေပါ့… မင္းရဲ့ ဒီအိမ္မွာ ပထမညဆိုေတာ့ အဆင္ေျပပါေစဗ်ား….” ရာဂ်ဴး ၿပံဳးလ်က္ ထြက္သြားသည္…။ ဒီည ေထြးငယ္တစ္ေယာက္ ေဒးဗစ္ ဘာလုပ္တာ ခံရမလဲေတာ့ မသိ…။ ေထြးငယ္ ညစာကို မီးဖိုထဲတြင္ စားသည္…။ ေဒးဗစ္ကေတာ့ စာၾကည့္ခန္းမွာ စားေနသည္…။ အစားအေသာက္ တို႔သည္ သူမဘ၀တြင္ အေကာင္းဆံုး အရသာ အရွိဆံုးေတြ ျဖစ္သည္…။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ အသားဆိုတာ ရွားရွား ပါးပါး…။ ပန္းကန္မ်ား ေဆးၿပီးေသာအခါ အိပ္ခန္းသို႔၀င္သည္…။ ၈ နာရီ ၄၅ တြင္ ေဒးဗစ္၏ အိပ္ခန္းသို႔ ထြက္ခဲ့သည္…။ တံခါးေခါက္သည္…။ ေျဖသံမၾကား…။ အခန္းထဲ၀င္သည္…။ သူမအိပ္ခန္းေလာက္ က်ယ္ေသာ ေရခ်ဳိးခန္းကိုဖြင့္သည္...။ ေရခ်ဳိးကန္ကို

ေရေႏြးျဖင့္

ျဖည့္သည္…။

ဆပ္ျပာရည္

အနည္းငယ္ကို

ထည့္စပ္သည္…။

ေရခ်ဳိးကန္ေပၚ

ကုန္းၾကည့္ေနစဥ္ ေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္ေနေၾကာင္း ခံစားမိသည္…။ “အံမေလး… လန္႕လိုက္တာ….” ေထြးငယ္သည္ တံခါး၀တြင္ ေဒးဗစ္သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္…။ “ၾကာၿပီလား… သခင္ႀကီး…” “မၾကာေသးဘူး…. ဒီအိမ္မွာ အခန္းထဲမ၀င္ခင္ ညည္း တံခါးမေခါက္နဲ႔…. အခ်ိန္ကုန္တယ္... အၿမဲလို ညည္းနဲ႔ ငါ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္… ငါက privacy သိပ္မလိုဘူး…. ဒါက ငါ့အိမ္ ၿပီး ညည္းက ငါ့အတြက္ ကူညီဖို႔ထားတာ… နင့္ အခန္း အပါအ၀င္ ငါႀကဳိက္တဲ့ေနရာ ငါသြားမယ္… တံခါးတိုင္းမွာ ေသာ့လည္း မရွိဘူး… အျပင္တံခါးေတြပဲ ရွိတာ… နားလည္လား…. ေထြးငယ္….” “ဟုတ္ကဲ့…. သခင္ႀကီးေဒးဗစ္….” ေရကိုပိတ္ၿပီး ရပ္လ်က္ေျဖသည္...။ “ေနာက္ တစ္နာရီၾကာရင္ ငါ ေရခ်ဳိးၿပီးလိမ့္မယ္…. အဲဒီအခ်ိန္ တစ္ေခါက္ဆင္းလာ… ေရခ်ဳိးခန္းကို သန္႔ရွင္း… ၿပီးရင္ စာၾကည့္ခန္းကို လာခဲ့… လာတဲ့အခါ ည၀တ္အက်ႌ၀တ္ခဲ့… မင္း၀တ္ရမယ့္ဟာေတြ ငါ မင္းကုတင္ေပၚမွာ တင္ထားခဲ့ၿပီ… ဟုတ္ၿပီေနာ္…” ဘာျပန္ေျပာမလဲ ေဒးဗစ္ ေစာင့္ၾကည့္သည္…။ ဘာမွ ျပန္မေျပာ…။ “ေရခ်ဳိးခန္း ရွင္းၿပီး အ၀တ္လဲရရင္ ၾကာမ်ားၾကာသြားမလား သခင္ႀကီး…” သူမအား ည၀တ္အက်ႌႏွင့္ မျမင္ေစလိုသျဖင့္ ႀကဳိးစား အတြန္႔တက္ၾကည့္သည္…။ “ညည္းကို ေမးေနတာမဟုတ္ဘူး ေထြးငယ္… အမိန္႔ေပးေနတာ… ငါ့ကို အတြနတ ္႔ က္ေနတာလား…” ေဒးဗစ္ အသံကိုျမွင့္၍ ေျပာသည္…။ ေထြးငယ္ကို ေျခာက္ၾကည့္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္…။ “မဟုတ္ပါဘူး…. သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ကၽြန္မလုပ္မွာပါ…. ေနာက္ကို မေမးေတာ့ပါဘူးရွင္….” ေထြးငယ္ အျမန္ ျပန္ေျဖသည္…။ မရစ္မိေစနဲ႔ ေထြးငယ္ သူစဥ္းစားသည္။ ငါ အလုပ္မျပဳတ္ဖို႔နဲ႔ လမ္းေဘးမေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဟု ေတြးသည္…။ “ကဲ…. သြားေတာ့….”



Page 18


KoPaw

ခ်က္ျခင္း ေမာင္းထုတ္သည္…။ သူမ ထြက္သြားေနရင္း မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းတြင္ သူ အ၀တ္ခြ်တ္ေနသည္ကို ေတြ႔ သည္…။ အျမန္ ေလွ်ာက္သည္…။ သူ တံုးလံုးခြ်တ္ေနတာ သူမ မၾကည့္ရဲ…။ အိပ္ခန္းသို႔ သူမ ျပန္သြားေသာအခါ အိပ္ယာေပၚတြင္ ျဖန္႔ထားၿပီးသား ည၀တ္စံုကို ေတြ႔ရသည္…။ အပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းသာ…။ အနက္ေရာင္ ည၀တ္လႊာစႏွင့္ နက္ျပာေရာင္ ခါးစည္းႀကဳိးသာ ျဖစ္သည္…။ ခ်ည္စသည္ ထြင္း ေဖာက္ျမင္သာၿပီး အ၀တ္ မ၀တ္သကဲ့သို႔သာ ျဖစ္သည္…။ ၾကမ္းျပင္တြင္မူ ေဒါက္ ၃ လက္မခန္႔ရွိမည့္ ဖိနပ္တစ္စံု…။ ေထြးငယ္ အ၀တ္မ်ားကို ခြ်တ္ၿပီး ခ်ိတ္ဘီရိုထဲ ထည့္သည္…။ အ၀တ္လဲေနရင္း သူ႔၀တ္လက္စ အထည္ႏွင့္ ေျခအိတ္ မ်ားကို ေလွ်ာ္ဇလံုထဲ ထည့္စိမ္သည္…။ ရွင္မီး ခံ၀တ္ရမလား…။ မျဖစ္ပါ…။ သူ႔ကို ခ်ေပးထားသည္မွအပ မ၀တ္ရဟု ဆိုၿပီး မဟုတ္ပါလား…။ ႏူးညံ့ေသာ အစသည္ သူ႔အသားမ်ားကို ပြတ္တိုက္ၿပီး ႏႈးညံ့ေသာ အသားမ်ားကို တင္းမာေစ သည္…။ မွန္တြင္ ၾကည့္ေသာအခါ ညိဳေသာ သူ႔အေမႊးအျမွင္မ်ားသည္ အနက္ေရာင္တြင္ ထင္းေနေၾကာင္း ေတြ႔လာရ သည္…။ ၁၀ နာရီ ထိုးကာနီးၿပီ…။ သြားေတာ့မွပဲ…။ ငါ့အ၀တ္ေတြ တန္မတန္ ၾကည့္ရံုပဲျဖစ္မွာ…။ ၿပီးရင္ အိပ္ခ်ိန္ ေရာက္ၿပီဟု ေတြးသည္…။ ေထြးငယ္ စာၾကည့္ခန္းထဲ ၀င္သည္…။ တံခါး မေခါက္ေတာ့ပါ…။ ေဒးဗစ္က မီးလင္းဖို ေရွ႕မွာ…။ “လာ…. မီးဖိုေရွ႕မွာရပ္စမ္း…. မေအးဘူးလား….” ေဒးဗစ္က သူေလွ်ာက္လာသည္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ “ငါ့ဖက္လွည့္…. လက္ေတြကို ေဘးခ်ထား…. ဟုတ္ၿပီ…. အ၀တ္ေတြ တန္သားပဲ…. ေကာင္းတယ္ ေထြးငယ္… လွည့္ လိုက္စမ္း…. ငါ့ကို ေက်ာခိုင္းၿပီးရပ္… အင္း…. အဲဒီလို….” ေထြးငယ္ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း လုပ္သည္…။ ခုထိေတာ့ သဘာ၀က်ဆဲ…။ သူမ တုန္႔ေႏွးမႈမရွိ…။ သူ႔ေနာက္ေက်ာကို စိုက္ၾကည့္ ခံေနရမွန္းေတာ့ သိေနသည္…။ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္ထပ္ အမိန္႔မရပဲ ေက်ာ္သြားသည္…။ “ကဲ…. ငါ့ဖက္လွည့္စမ္း… ေထြးငယ္… ခါးပတ္ကို ေျဖခ်လိုက္စမ္း…. ငါ ည၀တ္သက္သက္ ၾကည့္မယ္….” ေထြးငယ္မ်က္ႏွာ ရွက္ေသြးရဲလာသည္…။ ခုလို စိတ္လႈပ္ရွားေအာင္ တမင္လုပ္ေနျခင္းပင္…။ “ငါ ထပ္မေျပာဘူးေနာ္…..” အသံကို ျမွင့္ေျပာသည္…။ ေထြးငယ္ စိတ္ေတြ အမွန္ဖက္ေရာက္ေအာင္ ျပန္ထိန္းလိုက္ၿပီး ခါးစည္းကို ျဖည္ခ်သည္…။ သူမ ေမွ်ာ္လင့္ေသာ အမိန္႔ မဟုတ္ပါလား…။ ေဖာက္ထြင္းျမင္ရေသာ အ၀တ္စႏွင့္ သူမ ရပ္ေနၿပီ…။ သူ႔ရင္သားတို႔မွာ မႀကီးလွေသာ္လည္း ႏို႔သီးေခါင္းတို႔က တင္းမာေနသည္…။ “အဲလိုမွေပါ့… ေထြးငယ္… ညတိုင္း မင္း ငါ့စာၾကည့္ခန္းကို လာရမယ္… ငါေရခ်ဳိးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့…. နားလည္လား…. ေထြးငယ္….” “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္…” သူသည္ သူမကိုယ္ခႏၶာကို ေငးၾကည့္ေနသည္…။ ေထာက္ေနေသာ ႏို႔သီးမ်ားမွသည္ ၃လက္မ ေဒါက္ေပၚမွ ေျခေခ်ာင္း မ်ားအထိ…။ ကိုယ္တံုးလံုးနီးပါး ရပ္ျပေနရမႈေၾကာင့္ သူမ မအီမသာ ျဖစ္ေနသည္…။ “ကဲ… ဟိုဖက္လွည့္ၿပီး မီးဖိုနဲ႔ ပိုကပ္လိုက္အံုး… ဟုတ္ၿပီ… လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးခ်… ေျခေထာက္ကို ခုထက္ ပိုခြဲလိုက္... ထပ္ခ်ဲအံုး….” ငါေတာ့ ပိုၿပီး တံုးလံုးျဖစ္ၿပီ…။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္……” ၃ေပ ေလာက္ထိ ေျခေထာက္ကို ကားထားရသည္…။ “ငါမေျပာမခ်င္း ထပ္မလႈပ္နဲ႔ေတာ့….” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 19


KoPaw

ေထြးငယ္ ေဒးဗစ္၏ ၀တ္ရံုလႈပ္ခတ္သံ၊ အသက္ရႈသံတို႔ကို ၾကားေနရသည္…။ ငါးမိနစ္ေက်ာ္ ၾကာသည္…။ ေျခေထာက္ ေတြေတာင္ ေညာင္းလာသည္…။ ထို႔ေနာက္…. “ကဲ… အိပ္ေတာ့…. မနက္မွ ေတြ႔ၾကတာေပါ့…” ေထြးငယ္ ခါးစည္းစကို ဆြဲယူၿပီး မေျပးရံုတမယ္ အခန္းထဲက ထြက္ခဲ့သည္…။ သူမအခန္းသို႔ ေရာက္ သည္ႏွင့္ ၀တ္စံုကို ခ်ိန္းကာ အိပ္ယာထဲ ၀င္ေတာ့သည္…။ ေစာင္ကို လည္ပင္းထိၿခံဳၿပီး မ်က္ေစ့မွိတ္ထားသည္…။ မ်က္လံုးထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္ျမင္ေနသည္…။ ေဒးဗစ္၏ မ်က္လံုးေအာက္တြင္ အ၀တ္ပါးႏွင့္ ရပ္ေနခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္ ထူးဆန္းေသာ ခံစားမႈ…။ ဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ သူမသည္ အရွက္တကြဲ ျဖစ္ရသည္ဟု ထင္သကဲ့သို႔ပင္ လႊမ္းမိုးမႈ ႀကီးေသာ သူတစ္ဦး၏ အရွိန္အ၀ါေၾကာင့္လဲ ခုလိုျဖစ္ရျခင္း…။ စဥ္းစားေနရင္း သူမလက္မ်ားက အဖုတ္ဆီ ေရာက္သြားကာ ပြတ္တိုက္ ေနမိေတာ့သည္…။ အဖုတ္ထဲမွာ စိုရႊဲေနေၾကာင္း အံ့ၾသစြာ သိလိုက္ရသည္…။ ေဒးဗစ္ေရွ႕တြင္ ကိုယ္တံုးလံုး ရပ္လွ်က္၊ ေျခေထာက္မ်ားကားကာ အဖုတ္ကို ၿဖဲထားရသလို စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္လာရင္း အဖုတ္ကို ပို၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္မိကာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ေပါင္ၾကားတြင္ အတင္းညွပ္ထားရင္း သူမ ၿပီးသြားေတာ့သည္…။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေထြးငယ္ စိတ္ထဲတြင္ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားသည္…။ ငါ ဒီည ခုလို ထပ္လုပ္ ရအံုးမွာပဲ…။ ဒါဆို ဘာျဖစ္မလဲ…။ အင္း… ဘာမွမျဖစ္ဘူး သိပ္လည္း မဆိုးပါဘူးဟု စဥ္းစားသည္…။ ေန႔ခင္းဖက္တြင္ ေထြးငယ္တစ္ေယာက္ အရင္က ေဒးဗစ္ လုပ္သလိုပင္ အနားမွ ကပ္သြားတတ္သည္…။ ေဒးဗစ္က တစ္ခါတစ္ခါ အနား ကပ္လာရင္း သူမကို ပြတ္သြားလိုက္၊ လက္ျဖင့္ ပုခံုး သို႔မဟုတ္ ေက်ာကို ပြတ္သြားလိုက္လုပ္သည္…။ သို႔ေသာ္ ညင္ညင္ သာသာ အျပစ္ကင္းကင္းပင္…။ ညေရာက္ေသာအခါ ေဒးဗစ္ ေရခ်ဳိးၿပီးခ်ိန္ စာၾကည့္ခန္းသို႔ ေထြးငယ္ ေရာက္သြားၿပီး မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ရပ္ရျပန္သည္…။ ေနာက္ထပ္ ၂ရက္ ဒီအတိုင္း ဆက္ျဖစ္သည္…။ ဘာမွမေျပာင္းလဲ…။ ခုညေတာ့ ေထြးငယ္တစ္ေယာက္ ေဒးဗစ္ ေရခ်ဳိးစဥ္… “မဂၤလာညပါ သခင္ႀကီး…” ဟု ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေရာက္သြားကာ ၿပံဳးလ်က္ ေရစပ္ေပးေနသည္…။ “ေကာင္းေသာညပါ ေထြးငယ္…. ဒီည ညည္းကို ငါေရခ်ဳိးေနတုန္း ေနေစခ်င္တယ္… ငါ့ေက်ာကံုးကို နည္းနည္း ေခ်းတြန္း ေပးစမ္းပါ…” ေထြးငယ္ အံ့ၾသစိတ္ျဖင့္ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္သည္…။ မျငင္းႏိုင္သည့္ အတူ…. “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္…. လုပ္ေပးပါ့မယ္….” ေရခ်ဳိးကန္ ေရျပည့္ေသာအခါ ေဒးဗစ္ အ၀တ္ခြ်တ္ႏိုင္ေစရန္ ေထြးငယ္ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ေက်ာခိုင္းေပးသည္…။ “မလိုဘူး ေထြးငယ္… ငါက သူေတာ္စင္လည္း မဟုတ္ဘူး… ငါနဲ႔ အတူတူေနရင္ ငါ့ကိုယ္လံုးကို မျမင္စရာလည္း မရွိဘူး… ခုနလိုပဲ ေနစမ္း….” သူမ ျပန္လွည့္လာသည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း အ၀တ္မ်ားကို စခြ်တ္ေနသည္…။ ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ေသာအခါ သူ႔ကို စိုက္ ၾကည့္ေနေသာ္လည္း မ်က္လံုးမ်ားက ခါးေအာက္ကို မဆင္းေခ်…။ “ေရေႏြးက အေနေတာ္ေလးပဲ… ေထြးငယ္ ညည္း ငါ့အႀကဳိက္ကို သိသား….” သူေရ၀င္စိမ္သည္…။ ေထြးငယ္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ အနားတိုးလာၿပီး ေခ်းတြန္းေဖာ့တုံးကိုယူကာ ဆပ္ျပာႏွင့္ သုတ္သည္…။ “အက်ႌခြ်တ္လိုက္အံုး…. နင့္အ၀တ္ေတြ စိုကုန္အံုးမယ္….” သူစိုက္ၾကည့္ရင္း အမိန္႔ေပးသည္…။ ေထြးငယ္၏ လက္မ်ားက ၾကယ္သီးမ်ားေပၚသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရာက္လာသည္…။ ထို႔ေနာက္ တစ္လံုးခ်င္း အေပၚမွစကာ ခြ်တ္သည္…။ ေအာက္ဆံုး ၾကယ္သီးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေမာ့ၾကည့္သည္…။ ပါးလႊာေသာ ရင္စီးေအာက္မွ ေထာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားအား စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ရွက္ေသြးျဖန္း အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 20


KoPaw

သြားသည္…။ ဆက္ခြ်တ္လိုက္ၿပီး အက်ႌကို အနီးရွိခံုေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္…။ ေဒးဗစ္ေနာက္ေက်ာသို႔ ေရႊ႕ကာ ေခ်းတြန္းေပးရန္

ျပင္သည္…။

ေဒးဗစ္က

ခါးကိုင္းေပးသည္…။

ေနာက္သို႔

ေလွ်ာက္သြားစဥ္

ရင္စည္းေအာက္မွ

ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ျမင္လိုက္ၿပီး ေက်ာကံုးကို ျဖည္းညွင္းစြာ အပြတ္ခံရင္း လီးေတာင္လာသည္…။ “ေကာင္းတယ္ ေထြးငယ္…. ညည္းေတာ္တယ္… ဆက္လုပ္….” ရပ္ခိုင္းသည့္တိုင္ ေထြးငယ္ ဆက္ပြတ္ေပးေနရသည္…။ “ကဲ… သြားလို႔ရၿပီ… နာရီ၀က္ေနရင္ ငါ့စာၾကည့္ခန္း လာခဲ့ေတာ့…” ေဒးဗစ္ အမိန္႔ေပးၿပီး အေျပးအလႊား ထြက္သြားေသာ ေထြးငယ္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ မၾကာခင္ သူ႔လီး ႀကီးကို သူမကိုယ္တိုင္ ေခ်းတြန္းေပးရ ေပေတာ့မည္…။ စိတ္ကူးထဲမွာ ေထြးငယ္၏ လက္ကေလးမ်ား သူ႔လီးႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပြတ္ေနသည္ကို ျမင္ေနသည္…။ ေထြးငယ္ ညည္းမၾကာခင္ ငါ့လီးကို ညတိုင္း ဂြင္း တိုက္ေပးရေတာ့မယ္…။ ေနာက္တစ္ဆင့္ ႏွစ္ဆင့္ဆို စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ အပ်ဳိစင္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ငါ့ လီးႀကီးကို စုတ္ေပးရမွာ…။ စဥ္းစားရင္း ထုေနသည္မွာ ေရခ်ဳိးကန္ထဲသို႔ လရည္မ်ား ပန္းထည့္မိသည္အထိ…။ အင္း… ေနာက္ဆို ဒါေတြ ညည္းပါးစပ္ထဲ ေရာက္မွာေပါ့ ေထြးငယ္ရယ္…။

အပိုင္း (၃) ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္တြင္ ေထြးငယ္သည္ ေဒးဗစ္ အနားသို႔ကပ္ရန္ ပိုရဲလာသည္...။ ခါးကိုင္း၍ အလုပ္လုပ္ေနရင္း ေမာ့ၾကည့္မိလွ်င္ ေဒးဗစ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္ရတတ္သည္…။ မီးဖိုၾကမ္းျပင္ကို ကုံး၍တိုက္ ေနလွ်င္ ေဒးဗစ္ ၀င္လာၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ထား၍ ဖင္ေထာင္ေနသည္ကို မုန္႔တစ္ခုခု ယူစားရင္း စိုက္ၾကည့္ေန သည္...။ တစ္ခါတစ္ခါ အိမ္တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ ထြက္လာရင္း လက္က ပ်ံထြက္လာၿပီး သူမရင္ဘတ္ ကို ပုတ္သည္…။ ရုတ္တရက္လို ျဖစ္ေသာ္လည္း နည္းနည္းၾကာမွ လက္ဖယ္သြားသည္…။ ေၾကာင္အိမ္နား ကပ္ရပ္ ေက်ာေပးေနစဥ္ ေနာက္ကေရာက္လာၿပီး သူ႔တင္ပါးကို ၀င္ကပ္ေတာ့ ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီး၏ အေတြ႔ကို ခံစားရ သည္…။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ခုက ျဖစ္လာသည္…။ ၀ိုင္ခြက္မ်ားကို မီးဖိုထဲတြင္ ေဆးေၾကာေနစဥ္ ရုတ္တရက္ ေခ်ာ္ၿပီး ၾကမ္းေပၚ က်သြားသည္…။ လွမ္းဖမ္းေသာ္လည္း မမွီလိုက္ေတာ့…။ ဖန္ခြက္ကဲသ ြ ံသည္ တစ္အိမ္လံုး ဆူသြားသည္…။ သူ ခဏေလး ၿငိမ္ၿပီး နားစြင့္မိသည္…။ ဘာမွေတာ့မၾကား…။ အမွားအယြင္း တစ္ခုခု လုပ္မိလွ်င္ ဒဏ္ေပးခံရမည္ဟု ရာဂ်ဴးက ေျပာထားသည္ မဟုတ္ပါလား…။ သူမေၾကာင့္ ခုလို ကြဲရွသည္မွာ ပထမဆံုး…။ မေတာ္တဆ ပဲေလဟု ေတြးမိ သည္…။ သို႔ေသာ္… “ေဟ့… ဘာျဖစ္တာလဲ….” ေဒးဗစ္၏ ေမးသံကို ၾကယ္ေလာင္စြာ ၾကားရသည္…။ “ဟုတ္ကဲ့… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္… ကၽြန္မ ေခ်ာ္ၿပီး လြတ္က်သြားပါတယ္… ဖမ္းေပမယ့္ မမိလိုက္လို႔ ဖန္ခြက္ကြဲသြားတာပါ ရွင့္… မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတာပါ… ခုပဲ ရွင္းလိုက္ပါမယ္…” သူမ၏ အသံက တုန္ခါေနသည္…။ ဒါေလာက္ႏွင့္ ၿပီးသြားမည္ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္…။ “ဒီဖန္ခြက္က ငါ့အေမ အႀကဳိက္ဆံုး တစ္စံုထဲကဟ… သူဆံုးသြားကတည္းက ငါ ေန႔တိုင္း ဒါနဲ႔ ေသာက္ခဲ့တာ… ခုခြက္က ေနာက္ဆံုးပဲ… ဘယ္လိုလုပ္ အစားရမလဲ… နင့္ကို ငါစိတ္ပ်က္တယ္ ေထြးငယ္… နင့္ကို ငါ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းေပး တယ္… ဂရုစိုက္တယ္… နင္က ခုလို လုပ္ပစ္တယ္…. ငါ့ကို ဘာနဲ႔ အေလ်ာ္ေပးမလဲ… ေဟ…”



Page 21


KoPaw

“ေဆာရီးပါ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္… ေနာက္ မျဖစ္ေစရပါဘူးရွင္… သခင္ႀကီးက ကၽြန္မအတြက္ အေကာင္းဆံုး အလုပ္ရွင္ပါ… ဒီအလုပ္ကိုလည္း ကၽြန္မ ႀကဳိက္ပါတယ္…” ေျဖသိမ့္ႏိုင္မလားလို႔ ႀကဳိးစား ေျပာၾကည့္သည္…။ “ငါ လက္မခံဘူး… နင္တကယ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တယ္လည္း မယံုဘူး… အဲေတာ့.. နင္ ဒီည ၇နာရီခြဲ ငါ့စာၾကည့္ခန္းထဲ လာခဲ့… အလုပ္ေတြ ၿပီးေအာင္လုပ္ခဲ့… နင္နဲ႔ တန္တဲ့ အျပစ္ေပးဖို႔ ငါစဥ္းစားထားမယ္… ကဲ…. ငါ ဒဏ္ေပးတာ လက္ခံ မလား… မခံဘူးလား… ေျပာ… ဒါမွမဟုတ္လည္း ကိုယ့္အ၀တ္ကိုယ္ ထုတ္ၿပီး ခုခ်က္ျခင္း ထြက္သြားလို႔ရတယ္…” ေထြး အလြန္ေၾကာက္မိသည္…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံရေတာ့မည္သာ ျဖစ္သည္…။ ခုအလုပ္မွာ သူမ ေပ်ာ္ေနၿပီ…။ ေဒးဗစ္သည္ သူ႔မကို ေၾကာက္လန္႔ေအာင္ တမင္ ေျခာက္ေနသည္ဟုသာ ထင္သည္…။ သူေဌးေတြ ၾကားထဲမွာ မေနဘူးသျဖင့္ သူမ နားမလည္ႏိုင္…။ ေရြးစရာ လမ္းလည္းမရွိ…။ ၁၈ ႏွစ္သမီး မိဘမဲ့ တစ္ေယာက္အတြက္ ခုလို ေဆာင္းရာသီတြင္ တျခား လုပ္စရာလည္း ဘာမွမရွိ…။ “ဟုတ္ကဲ့ပါ… သခင္ႀကီး… ကြ်န္မ ေက်နပ္တဲ့အထိ အျပစ္ေပးခံပါ့မယ္… ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…” ေဒးဗစ္၏ မ်က္ႏွာကို ျပန္မၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ အကြဲအစမ်ားကို ရွင္းရန္ လုပ္ေတာ့သည္…။ ခံရမွာေပါ့ေလဟု ေတြးမိ သည္…။ ရာဂ်ဴး ေျပာသလို တင္ပါးကို ရိုက္တယ္ပဲဆိုဆို ဘယ္ေလာက္ ဆိုးမွာမို႔လဲ…။ လမ္းေပၚ ေရာက္တာနဲ႔ စာရင္ ေတာ္ပါေသးတယ္ဟု ေတြးေနရသည္…။ ညေရာက္ရင္ ဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲ တစ္ခါတေလ ေတြးၿပီး ပူေသာ္လည္း ေထြး တစ္ေန႔လံုး အလုပ္ ဆက္လုပ္ေနသည္…။ သူ႔တင္ပါးကို လက္ဖ၀ါးႏွင့္ ရိုက္ခံရႏိုင္သည္…။ အေတာ္မ်ား နာမလား…။ သူမ ခံႏိုင္မလား…။ စဥ္းစားရင္း ညစာကို ျဖည္းျဖည္းစားသည္…။ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ အစာေတာ့မ၀င္…။ “အားလံုး… အုိေကပဲလား… ေထြး….” ရာဂ်ဴး အသံေၾကာင့္ သူလန္႔သြားသည္…။ “အင္း… ကၽြန္မေတာ့ အခက္ေတြ႔ေနၿပီ… သူ႔အေမ စိတ္ႀကဳိက္ ဖန္ခြက္ေတြထဲက ေနာက္ဆံုးတစ္လံုးကို ခြဲလိုက္မိတယ္... ေဒးဗစ္ ေဒါေဖာင္းေနတယ္… ဒီည ဒဏ္ေပးခံရမယ္တဲ့… သူ ကြ်န္မကို မရိုက္ေလာက္ ပါဘူးေနာ္… ဘယ္လိုထင္ လဲဟင္…” ရာဂ်ဴး အံ့ၾသဟန္ျပသည္…။ ေဒးဗစ္ ဒီမနက္က သူ႔ကို စာၾကည့္ခန္းထဲေခၚၿပီး အထူး စီမံထားေသာ ကုလားထိုင္ အရွင္တစ္ခု လုပ္ေပးရန္ ခိုင္းခဲ့သည္…။ ခံုကို ဘယ္လိုမ်ဳိး အသံုးခ်ဖို႔ဆိုတာ သူနားမလည္ခဲ့…။ ခုေတာ့ သူ သေဘာေပါက္ၿပီ…။ ေဒးဗစ္က ရိုက္ဖို႔ ခံု လိုခ်င္သည္ ျဖစ္ႏိုင္သည္…။ ခံု အေနအထားေၾကာင့္ ေထြး၏ ဖင္ကို ေပၚလြင္ ေအာင္ လုပ္ထားၿပီး ျဖစ္မည္…။ ခံုမွာ တျခား ထူးျခားခ်က္ေတြက ပါေသးသည္…။ သူမ ဖင္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိေတြ႔ႏိုင္ေအာင္၊ ကိုယ္ခႏၶာသည္ အားကိုးရာ မဲ့ေနေအာင္၊ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ ခံရေအာင္ ဒီဇိုင္း ဆြဲထားၿပီး ဒီ စေန တနဂၤေႏြ အၿပီးလုပ္ခိုင္းထားသည္…။ အင္း ဒီညေတာ့ သူမ အရိုက္ခံရႏိုင္သည္…။ သို႔ေသာ္ အစသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္…။ ပိတ္ရက္ မတိုင္မီ ေနာက္ထပ္ အမွားမ်ား ဆက္တိုက္ ေတြ႔ေတာ့မွာ ေသခ်ာပါသည္…။ “အင္း… ငါ နင့္ကို ခင္ပါတယ္ ေထြး… ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ နင္ အလုပ္လုပ္တာလည္း အကုန္ ေကာင္းတာပဲေလ… ခုေတာ့ နင္ အရစ္ ခံရၿပီေပါ့… သူေဌးေတြအေၾကာင္း ငါလည္း ေျပာျပဘူးသားပဲ… သူတုိ႔က ထူးဆန္းတယ္ဟ… ေဒးဗစ္ရဲ့ မိတ္ေဆြ ေတြဆိုရင္ သူ႔ထက္ ဆိုးတယ္…။ ဒါက နင့္အတြက္ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ အခ်ိန္ပဲ… အနာဂတ္ အတြက္လည္း စဥ္းစားရမယ္… နင့္မွာ သြားစရာ ေနရာလည္းမရွိ ေက်ာင္းကလည္း ျပန္လက္ခံေတာ့မွာမဟုတ္… ေဆာင္းကလည္း ၀င္လာေနၿပီ စဥ္းစား ေပါ့ဟာ… လမ္းေပၚမွာ ဖာျဖစ္ရတဲ့ ဘ၀ေတာ့ မေရာက္ေစခ်င္ဘူး… နင့္အသက္ ၁၈ႏွစ္ ဆိုေတာ့ အဲဒါမ်ဳိး သြားလုပ္ လည္း လတ္တေလာေတာ့ အဆင္ေျပႏိုင္ပါတယ္… ေနာက္ ၃ ႏွစ္ ေလာက္ဆို လူလည္း ရစရာ က်န္မွာမဟုတ္ဘူး… နင္ အဲလိုေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူး မဟုတ္လား…” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 22


KoPaw

ရာဂ်ဴး ေျပာတာမွန္ပါသည္…။ သူမအတြက္ ေရြးစရာ မရွိလွ…။ “အင္း… ကြ်န္မ နားလည္ပါတယ္… ေၾကာက္စရာပဲ… ရွင့္ကို တစ္ခါမွ မေျပာဘူးဘူး… ကၽြန္မဟာ အပ်ဳိေလးပါ… တစ္သက္လံုး ေက်ာင္းမွာပဲ ေနခဲ့ရၿပီး ဘယ္ေယာက်ာ္းနဲ႔မွလည္း မပတ္သက္ခဲ့ဘူးပါဘူး… ေဒးဗစ္က ကြ်န္မကို ၾကည့္တာက မရိုးဘူး… ေနာက္ပိုင္းမွာ ပြတ္တာထိတာေတြလည္း ပါလာတယ္ရွင္…” ေထြးတစ္ေယာက္ ရာဂ်ဴးကို ေငးရင္း ဘယ္လို မွတ္ခ်က္ေပးမလဲ ေစာင့္သည္…။ ေဒးဗစ္သည္ အပ်ဳိစင္ေလးကို စားေပေတာ့မည္…။ ငါလည္း သူ႔ဟာေလးကို တြယ္ခ်င္လိုက္တာ…။ ဟင္း… သူေဌး ငမိုက္ေတြ…။ အပ်ဳိစစ္ေတြဆို သူတို႔ပဲ စားရတယ္…။ ဒီကေလးမလည္း မၾကာခင္ အတြယ္ခံရေတာ့မယ္…။ တစ္ကိုယ္လံုး ရွိသမွ် အေပါက္ေတြ အားလံုး ေဒးဗစ္ပစၥည္း အထည့္ခံရေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္…။ ၿပီးရင္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔မယ္…။ ဟိုလူေတြက အင္မတန္ ဆိုးတဲ့လူေတြ…။ ေဒးဗစ္ထက္ ၾကမ္းတမ္းတယ္…။ သူတို႔ ပါတီေတြမွာ ငါေတြ႔ဘူးတာ ဖာသည္ မေတာင္ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ခံရရွာတယ္…။ အင္း သူလိုးၿပီးရင္ေတာ့ ငါ့ကိုလည္း အခြင့္အေရး ေပးအံုးမယ္ ထင္ပါရဲ့…။ အင္း….. “နားေထာင္စမ္း ေထြး… ငါ နင့္ကို ထပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဟာ… သူေျပာတဲ့ အတိုင္းပဲလုပ္… ကန္႔လန္႔မတိုက္နဲ႔… မနက္ျဖန္မွ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့…” ရာဂ်ဴး ထြက္ခဲ့သည္…။ လီးက ေတာင္ေနသည္…။ ကံေကာင္းတဲ့ ငနဲေတြပါလား…။ ရိုက္ဖို႔ ခံု လုပ္ေပးရင္းကို ေတြးရင္း တင္းလာေနသည္…။ အရင္လုပ္ဘူးသည့္ ခံုေတြနဲ႔ မတူေအာင္ ပိုေကာင္းေအာင္လည္း လုပ္ထားရာ ေဒးဗစ္ ႀကဳိက္မည္ မွာ ေသခ်ာသည္…။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေထြးကို ဒီခံုမွာ သူ႔လက္ထဲမ်ား ထည့္ေလမလား...။ ရာဂ်ဴး စိတ္ကူးယဥ္ ေနမိ သည္…။ ေထြး အခန္းသို႔ ျပန္ကာသန္႔ရွင္းသည္…။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မွန္ထဲၾကည့္ အက်ႌ၊ စကတ္၊ ေဒါက္ဖိနပ္၊ ေျခအိတ္နက္ အားလံုး ေကာင္းပါသည္…။ ေဒးဗစ္သည္ သူက ႔ ို ၾကည့္ၿပီး သနားေလာက္ပါသည္…။ စာၾကည့္ခန္းဖက္သို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္…။ ေဒးဗစ္သည္ ခန္႔ညားေသာ ထိုင္ခံုႀကီးေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္…။ ေျခေထာက္က ေရွ႕က ခံုေလးမွာ တင္ထားသည္…။ သူမ ၀င္လာေသာအခါ ဖတ္လက္စ သတင္းစာကို ခ်လိုက္သည္…။ သူသည္ ၀တ္စံုျပည့္ႏွင့္…။ “ကြ်န္မ အျပစ္ေပးခံဖို႔ လာတာပါ သခင္ႀကီး… ကြ်န္မ လုပ္ခဲ့မိတာ အျပစ္ရွိတဲ့အတြက္ သခင္ႀကီးေပးတဲ့ အျပစ္ကို ခံပါ့မယ္…” ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ ျဖစ္ေစရန္ ႀကဳိးစား၍ ေျပာရွာသည္…။ ေဒးဗစ္က သူမကို ခပ္တည္တည္ ၾကည့္ေနသည္…။ “ဒါ နင့္အတြက္ ပထမဆံုး အမွားပဲ ဆိုတာ ငါလည္း နားလည္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ဒါကို ေပါ့ေပါ့ထားလိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္ ဆက္ျဖစ္လာမွာ စိုးရိမ္ရတယ္… ငါက စည္းကမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အေလွ်ာ့ေပးတဲ့ လူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး… အဲေတာ့ အျပစ္ေပးမွသာ မသင့္ေတာ္တာေတြ ဆက္မျဖစ္မွာလို႔ပဲ ယံုၾကည္တယ္… အဲဒီေတာ့ နင္ဒီည အရိုက္ခံရေတာ့ မွာေပါ့…” ေဒးဗစ္ ခံုမွ ထကာ…. “နင္ ဒဏ္ေပးခံမယ္ မဟုတ္လား…” ထိုခဏေလးသည္ ေထြး၏ ဘ၀အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ပင္ ျဖစ္သည္…။ ျငင္းလိုက္သည္ႏွင့္ သူမ ဘ၀ သည္ လမ္းေပၚတြင္ ဘာဆက္ျဖစ္မည္ မသိ…။ ဟုတ္ကဲ့ပါဆိုလွ်င္ ယခုအလုပ္တင ြ ္ တည္ၿမဲေနမည္…။ သူမ ဘာေၾကာင့္ အေလွ်ာ့ေပးရမည္နည္း…။ သူမ အလုပ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေျခအေန အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရေပမည္…။ ခု သူမကို ရိုးရိုးတန္းတန္း ရိုက္မွာ မဟုတ္မွန္း သူမ နားလည္သည္…။ ဤသည္မွာ အစသာ ျဖစ္လိမ့္မည္…။ ေဒးဗစ္တြင္ သူမအား တျခား ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ရွိမွန္း သူမ မႀကဳိက္တာေတြ လုပ္ရဖို႔ ရွိႏိုင္မွန္း သိသည္…။ သို႔ေသာ္…. အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 23


KoPaw

“ဟုတ္ကဲ့ပါ… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္….” သူမ အနာဂတ္ လမ္းတစ္ခုကို ေရြးလိုက္သည္…။ ေဒးဗစ္က အေျဖအတြက္ ၿပံဳးၿပီး ေက်နပ္ေနသည္…။ သူမကို သူ ပိုင္သြားၿပီ…။ သူမအား ၾကည့္ဖို႔ ထိဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းျပေနစရာ မလိုေတာ့…။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုပ္မည္၊ တြန္းပို႔မည္၊ ေၾကာက္လာေအာင္ လုပ္မည္…။ “အနားလာခဲ့ ေထြး… ငါ့အနားကပ္စမ္း…” လက္တကမ္းကို ေခၚသည္…။ ေထြးတစ္ေယာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ ေဘးခ်လ်က္ ေဒးဗစ္ ေရွ႕တြင္ ရပ္ေနသည္…။ သူ၏ လက္မ်ားက သူမကို ကိုင္တြယ္ေနသည္ကို ခံစားရသည္…။ ခါးကို ေသခ်ာ ကိုင္ၾကည့္ေနသည္…။ သူ႔လက္မ်ားက သူမ၏ ခါးထက္ပင္ ႀကီးမားေနသလို ရွိသည္…။ သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တုနလ ္ ႈပ္လာသည္…။ လက္မ်ားက သူ႔ကို လွည့္ ခိုင္းေနသည္…။ “လွည့္လိုက္စမ္း… ဟုတ္ၿပီ…” ေဒးဗစ္ လက္မ်ားက စကပ္အေပၚနားကို အသာကိုင္လိုက္ၿပီး တင္ပါးအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာဆင္းသြားသည္…။ “ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္…..” လက္မ်ားက ဖင္ကို ေသခ်ာကိုင္တြယ္သည္…။ “နင့္ဖင္က လံုးေနတာပဲ ေထြး…. အတီးခံဖို႔ လုပ္ထားတာလား… နင္ အရိုက္ခံရဘူးလား….” “ဟင့္အင္း… သခင္ႀကီး…” သူမ ခ်ဳိသာစြာ ေျဖသည္…။ “တျခား မိန္းကေလးေတြေတာ့ ဦးေဖခင္ ရိုက္တာ ခံရဘူးပါတယ္… ျပန္ေတာ့ ေျပာမျပၾကဘူး… ကြ်န္မေတာ့ ကံေကာင္း လို႔ တစ္ခါမွ မခံခဲ့ရပါဘူး…” မဟုတ္ပါ…။ သူမ ကံေကာင္းသည္ မဟုတ္…။ ဦးေဖခင္သည္ ေဒးဗစ္အတြက္ စုေဆာင္းထားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္…။ တျခား

မိန္းကေလးေတြ

ဖင္လွန္အရိုက္ခံရသည္…။

ႀကိမ္ေဆာ္ခံရသည္…။

ေနာက္ဆံုး

သူတို႔၏

အပ်ဳိရည္ကို

ဦးေဖခင္ထံ ေပးၾကရသည္…။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွ မိန္းကေလး မ်ားစြာသည္ သူတို႔၏ အပ်ဳိပါးစပ္၊ အပ်ဳိအဖုတ္ႏွင့္ အပ်ဳိဖင္ တို႔ကို ျပင္းထန္စြာ ဖင္လွန္ရိုက္ခံရျခင္းႏွင့္ ႀကိမ္လံုးစာမိျခင္းတို႔ ေနာက္တင ြ ္ ဦးေဖခင္၏ စားပြဲေပၚ၌ ေပးခဲ့ၾကရသည္…။ “နင္လည္း ဒီမွာေတာ့ သိပ္ကံမေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ေထြး…. ရက္ေတာင္ သိပ္မၾကာေသးဘူး နင္ အေဆာ္ခံရေတာ့ မယ္…” သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက သူမ၏ တင္ပါးမ်ားကို ပြတ္ေနသည္…။ ဖင္တစ္ခုလံုးကို လံုးေျခေနသလို ကိုင္သည္…။ “တစ္ပတ္ လွည့္လိုက္အံုး….” လက္မ်ားကေတာ့ မဖယ္…။ “နင့္ အက်ႌနဲ႔ ရႈပ္မေနေစခ်င္ဘူး… ခြ်တ္လိုက္စမ္း…” ေမးခြန္း မဟုတ္…။ အမိန္႔ေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္…။ ေထြးသည္ ေဒးဗစ္ ေရခ်ဳိးေနစဥ္က ေရွ႕တြင္ အက်ႌ ခြ်တ္ေနဘူးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္…။ သို႔ေသာ္ ယခုတစ္ခါတြင္ ယခင္လို မဟုတ္ေတာ့မွန္း နားလည္သည္…။ သူမ တင္ပါးေပၚ တြင္ ေအးေဆးစြာ ပြတ္သတ္ေနေသာ လက္မ်ားက သူမအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္မႈကို ျပေနသည္…။ သူမသည္ ေဒးဗစ္ ၏ မ်က္လံုးမ်ား ေအာက္တြင္ ၾကယ္သီးမ်ားကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ျဖဳတ္ေနသည္…။ လက္ေမာင္းႏွင့္ ပုခံုးေပၚမွ အသာေက်ာ္ ခြ်တ္လိုက္သည္…။ ေဒးဗစ္ ၾကည့္ေနစဥ္ အက်ႌကို အသာကိုင္ထားေသးသည္…။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ငံု႔ၾကည့္ေသာအခါ ပိုး ရင္စည္းေအာက္မွ ရုန္းကန္ထြက္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ျမင္ရသည္…။ ေဒးဗစ္က အက်ႌကို လွမ္းယူၿပီး ေဘးရွိ ခံု ေပၚတြင္ တင္ထားလိုက္သည္…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 24


KoPaw

“နင့္ႏို႔ေတြက ငယ္ေသးေပမယ့္ ႏို႔သီးေခါင္းေတြက ႀကီးသားပဲ… ဟုတ္လား… ခြ်တ္ျပစမ္းပါအံုး ၾကည့္ရေအာင္…” ေဒးဗစ္က ေျပာရင္း သူမ ရွက္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ၿပံဳးေနသည္…။ “ျပဖို႔ေတာင္ မလိုေလာက္ပါဘူး သခင္ႀကီး… ကြ်န္မမွာ… ႏို႔သီးေခါင္းက… ႀကီးပါတယ္… ပိုးစေၾကာင့္ ေထာင္ထြက္ ေနတာပါ…” သူမ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေအာ္မိသည္…။ ဘာေၾကာင့္ ခုလို ဇြတ္ေျပာမိသည္ မသိ…။ ဟုတ္ကဲ့ ဟု ရိုးရိုး ေျပာလိုက္ရင္လည္း ရသားပဲဟု ေတြးမိသည္…။ “ေအး…. စကတ္ ၀တ္ထားရင္ ရိုက္တဲ့အခါ နင္ သိပ္နာမွာ မဟုတ္ဘူး… ခြ်တ္အံုးမွ ျဖစ္မယ္… လွည့္လိုက္စမ္း… ငါခြ်တ္ေပးမယ္…” သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ အသာ ဆြဲလွည့္ရင္း…. “မွန္ကို ေသခ်ာၾကည့္ထား… ငါ ဘယ္လို လုပ္တယ္ဆိုတာ နင္ျမင္မွ ျဖစ္မယ္…” အမိန္႔ေပးသည္…။ သူမေရွ႕တြင္ ကိုယ္လံုးေပၚ မွန္ႀကီးတစ္ခု ရွိေနသည္…။ တစ္ခါမွ သတိမထားမိခဲ့…။ ခုမွ ဒီမွန္ႀကီး ရွိေနျခင္း၏ အေျဖကို နားလည္ရေတာ့သည္…။ သူမ ဖင္လံုးေပၚတြင္ လက္မ်ားက တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သတ္ေပးေန သည္ကို ျမင္ရသည္…။ ၾကယ္သီးမ်ားဆီသို႔ ေရြ႕သြားၿပီး သံုးလံုး လံုး ျဖဳတ္ၿပီးေသာအခါ စကတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြ်တ္ခ်လိုက္သျဖင့္ သူမ ေျခေထာက္ေပၚသို႔ ျပဳတ္က်လာသည္…။ ငံု႔ၾကည့္လွ်င္ ရင္စည္းႏွင့္ ပိုးျခည္ျဖင့္ တြဲထားေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ျမင္ရသည္…။ “ေသခ်ာ ေရွ႕ကို ၾကည့္ေနေနာ္… စကားနားမေထာင္ရင္ အပိုျပစ္ခ်က္ေတြ တိုးလာမယ္…” သူ႔ဖက္သို႔ အသာေလး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ ေတာင္းပန္မ်က္လံုးမ်ားကို ျမင္လိုက္သျဖင့္ စကားသံ ထြက္လာသည္…။ သူသည္ ပိုးေဘာင္းဘီ ေအာက္မွ ဖင္မ်ားကို ၾကည့္ေနသည္…။ သူမက လွေတာ့ လွသည္…။ ေဒါက္ ဖိနပ္ေၾကာင့္ ျမင့္ေနေသာ ေျခေထာက္မ်ားမွ အနက္ေရာင္ ေျခအိပ္မ်ားတြင္ ေပါင္သားတို႔သည္ ေတာက္ပလွ်က္…။ ေဘာင္းဘီထဲ အစြန္းတြင္ တိုးထြက္ေနေသာ အနီေရာင္ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားကိုပင္ ျမင္ေနရသည္…။ ဒီညေတာ့ သူ အတြင္းခံကို ခြ်တ္ဖို႔ စိတ္မကူး…။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာ တစ္ဆင့္တိုးလာဖို႔ ခ်န္ထားသည္…။ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ အရသာကို တိုးတိုး ခံစားရမည္ ျဖစ္သည္…။ အျပစ္ ဘယ္လို တိုးတိုး ခံရဦးမည္လဲ…။ သူမသည္ ခါးကို ဆန္႔ထားသည္…။ ပိုး ေဘာင္းဘီတေလွ်ာက္ လက္မ်ားက ပြတ္သတ္ေနသည္…။ ဖင္လံုးမ်ားအား လႈပ္ခါၾကည့္ေနသည္…။ ဖင္ၾကားထဲ လက္ ထည့္ေသာအခါ ဖင္ကို အသာေစ့ထားမိသည္…။ လက္မ်ားက အတင္းမတိုး…။ ပတ္ေ၀ွ႔ သြားေနသည္…။ ေနာက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ေပါင္သားမ်ားေပၚသို႔ ေရာက္သည္…။ ေပါင္ၾကားတေလွ်ာက္ ပြတ္ေနျပန္သည္…။ “ေျခေထာက္ကို ခ်ဲလိုက္စမ္း… ေထြး….” ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ကို လြန္ခဲ့ၿပီမို႔ သူမသည္ အမိန္႔နာခံရန္သာ ရွိေတာ့သည္…။ လက္မ်ားက ေပါင္ၾကားကို တြန္းထိုးၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကားသြားေအာင္ လုပ္ေပးသည္…။ “ကားအံုး…. နင္ဒီထက္ ပိုလို႔ရပါေသးတယ္ ေထြးရဲ့…” ေပါင္မ်ား ပိုကားလာေအာင္ ၾကားထဲကို လက္ထည့္ၿပီး တြန္းေပးသည္…။ “နည္းနည္း ပိုလိုက္အံုး… ခုပံုမ်ဳိး မွန္ထဲမွာ ျမင္ရတာ ႀကိဳက္ရဲ့လား… ေထြး….” ေထြး ေျခေထာက္ကို ပိုခ်ဲ႕လိုက္သည္…။ ခုဆိုလွ်င္ ၂ ေပခန္႔ ကားထားၿပီးၿပီ…။ ေပါင္ၾကားမ်ားသည္ ေဒးဗစ္၏ ေသခ်ာပြတ္ေပးမႈကို ခံေနရသည္…။ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ တံုးလံုးျဖစ္ေနေသာ သူ႔ပံုရိပ္တြင္ ေဘာ္လီေအာက္မွ ေထာင္ေန ေသာ ႏို႔သီးေခါင္း မာမာေလးမ်ား၊ ပိုးသား ပင္တီအျဖဴေရာင္ႏွင့္ ေျခအိတ္ကို ဆြဲထိန္းထားေသာ ခါးပတ္စမ်ားကို



Page 25


KoPaw

ျမင္ေနရသည္…။ သူ႔ေမးခြန္းကို ဘယ္လို ေျဖရမယ္မွန္း မသိ…။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွသည္ဟု တစ္ခါမွ မထင္ခဲ့ဘူးေပ…။ သူမသည္ သာမာန္ရုပ္ေရသာ ရွိသည္…။ ႏို႔အံုမ်ားက ေသးငယ္သည္…။ သို႔ေသာ္ ဖင္ကႀကီးသည္…။ “သခင္ႀကီး… ေက်နပ္ရင္ ၿပီးတာပါပဲရွင့္….” ခုလိုေျဖရင္ သေဘာက်မည္ဟု ထင္သည္…။ “ငါ ေက်နပ္ေအာင္ အၿမဲလုပ္ေနရင္ ခုလို ရိုက္စရာ အေၾကာင္းမေပၚဘူး… ကဲ…. ခုေတာ့ အခ်ိန္က်ၿပီ… ဆိုဖာခံုေပၚ တက္လိုက္စမ္း… ဒီဖက္ကို… ဟုတ္ၿပီ… ဒူးေထာက္လိုက္… မွန္ဖက္ကို ၾကည့္ထား…” ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ားက သူလိုခ်င္သည့္ ပံုစံအတိုင္း ျပင္ေပးသည္…။ ေဒးဗစ္ လိုခ်င္သည့္ ပံုစံအရ ေထြး သည္ မွန္ကို မ်က္ႏွာမူလ်က္ ထုိင္ခံုေပၚတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ အေနအထား ျဖစ္သြားသည္…။ ေမးေစ့ကို လက္ျဖင့္ ပင့္တင္ၿပီး သူမ ဘယ္လို လုပ္ခံရသည္ကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ေစရန္ မွန္ကို တည့္တည့္ ၾကည့္ေစသည္...။ ေပါင္မ်ားကို ပြတ္ၿပီး ထပ္ကားေအာင္ လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ရသည္…။ “ဟုတ္ၿပီ… အက်ယ္ဆံုးထိေအာင္ ေပါင္ကို ထပ္ကားလိုက္စမ္း… ခံုနဲ႔ ထိသြားေအာင္ ႀကဳိးစား…” ကားၿပီး ေမွာက္ခ်လိုက္ရာ တကုိယ္လံုး ဖြင့္ေပးထားသလို ျဖစ္သြားၿပီ…။ “ဟုတ္ၿပီ… ေကာင္းတယ္….” ေက်ာကံုးကို အသာဖိခ်ၿပီး ေခါင္းကို ေထာင္ေပးသည္…။ ေနာက္ ဗိုက္ေအာက္မွ လက္လွ်ဳိကာ ဖင္ကို ေျမာက္ေနေအာင္ ျပန္လုပ္သည္…။ “ကဲ… ဒီအတိုင္းေန… ထပ္မလႈပ္နဲ႔ေတာ့… ပံုစံေျပာင္းသြားလို႔ မရဘူးေနာ္…” သူ ျမင္ခ်င္သည့္ ပံုအတိုင္း ျမင္ရ၍ သေဘာက်ေနသည္…။ သူမသည္ ေလ့က်င့္ထားေသာ ေခြးေလးပမာ ျဖစ္ေန သည္…။ မွန္ထဲတြင္ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မယံုခ်င္…။ ဖင္က ေျမာက္တက္ေနသည္…။ ေပါင္ေတြက ကားေနသည္…။ ေနာက္ကၾကည့္လွ်င္ ဘယ္လိုျမင္ရမည္ကို စဥ္းစား၍ရသည္…။ အလိုးခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနသည့္ ဖာသည္မေလး ပမာ ပင္တည္း…။ လက္မ်ားက ဖင္ကို လာပြတ္ျပန္သည္…။ သူမ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ ထြက္လာသည္…။ ဘုရား ဘုရား…။ ငါ အရည္ရႊဲလာတာ သူမသိပါေစနဲ႔…။ ေထြးကို ေနာက္က ၾကည့္ရသည္မွာ အေတာ္ပင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိလွသည္…။ ကားထားေသာ ေပါင္မ်ားၾကားတြင္ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ျပဴထြက္ေနသည္ကိုပင္ ျမင္ရသည္…။ ဖင္က လည္း ေထာင္လွ်က္…။ စေနေန႔ဆိုလွ်င္ သူ႔အတြက္ ခံုအသစ္ရမည္…။ ဒီထက္ ပိုေကာင္းေသာ position ကုိ ခ်ိန္လို႔ ရေပမည္…။ သူ႔လက္မ်ားက ဖင္ကို ပြတ္ျပန္သည္…။ ဖင္ၾကားက ေစ့ထားသည္…။ “ငါ့ပစၥည္းကို တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ သင္ေပးရမွာပဲ…” ပထမဆံုး လက္၀ါးက သူမ၏ ညာဖက္ တင္ပါးေပၚသို႔ က်လာသည္…။ ျဖန္းကနဲ ရိုက္သံသည္ စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ ပဲ့တင္ ထပ္သြားသည္…။ “အား……” သူမ၏ ဖင္ႏုႏုေပၚသို႔ ရိုက္ခ်က္သည္ အရိုးမွသည္ ဦးေႏွာက္ထိ ေရာက္သြားသည္…။ လႈပ္ဖို႔ ႀကဳိးစားေသာ္လည္း ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ားက တင္ပါးဆံုကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားသည္…။ အရိုက္ခံထားရေသာ တင္ပါးကို ပြတ္ေနျပန္သည္…။ ေနာက္တစ္ခ်က္…. “အား………” ဒီတစ္ခါ ဘယ္ဖက္ တင္ပါး…။ လက္က ပြတ္ရင္း ဖင္ကို ေျမွာက္ေပးထားသည္…။ “အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္…. ဖင္ကို ျပန္ျမွင့္ထားစမ္း…. ေထာင္ထား…. ေျခေထာက္ကို ထပ္ကားအံုး….”



Page 26


KoPaw

ေပါင္ၾကားထဲက လက္မ်ားက ပိုကားေအာင္ ခ်ဲ႕ေနေသးသည္…။ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို တစ္ခ်က္စီ အျမန္ ထပ္ရိုက္လိုက္သည္…။ ေနာက္ ဆက္ပြတ္ေပးေနသည္…။ ေဘာင္းဘီ အနားစြန္းေတြကို ပြတ္ေနျခင္းျဖစ္ရာ ကားေသာ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိပ္၀င္သြားသည္…။ ပင္တီေတြ စိုရလ ႊဲ ာေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္…။ ဒီတစ္ခါ ၂ ခ်က္ ထပ္ရိုက္ေသာအခါ ရိုက္ခ်က္သည္ ေဘာင္းဘီေပၚ မဟုတ္ေတာ့…။ ေပၚလာေနေသာ ဖင္သားမ်ားေပၚ ျဖစ္ေနၿပီ…။ ဖင္မ်ားက လိုးခ်င္စရာ တုန္ခါေနသည္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္…။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်က္…။ “ေကာင္းတယ္ ေထြး……” လက္မ်ားက ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္လာၿပီး အတြင္းတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္ကို ရိုက္သည္…။ ေပါင္က ပိုကားသြားကာ ပင္တီ ထဲမွ အေမႊးေတြ ပိုထြက္က်လာသည္…။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေဘာင္းဘီခလယ္စြန္းကို ဆြဲလိုက္သျဖင့္ ဖင္ၾကားထဲ ညပ္ေနသလို ျဖစ္လာသည္…။ အဖုတ္ၾကား ညပ္ေနေသာ ေဘာင္းဘီစမွ တစ္ဆင့္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ား စိုလာသည္…။ “နင္…. အေဆာ္ခံရတာနဲ႔ အဖုတ္ေတြ ရႊဲေနၿပီ ဟုတ္လား…. ေထြး….” ေထြး ေဒးဗစ္ကို မွန္ထဲမွၾကည့္ရင္း ရွက္လွသည္…။ သူမ ရႊဲေနမွန္း၊ စိတ္လႈပ္ရွားေနမွန္း သူသိေနၿပီ…။ ခုလို ပံုစံမ်ဳိး လုပ္ခိုင္း၍ စိုလာသည္လား ရိုက္ခံရလို႔ စိုသည္လား သူမ မသိ…။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ထပ္ ရိုက္ခ်က္ကို ဆက္ခံရဖို႔ ေသခ်ာ သည္…။ “ေတာ္ပါေတာ့… သခင္ႀကီး…” ေလသံျဖင့္ ေျပာသည္…။ “ေၾကာက္ပါၿပီရွင္……” ေဒးဗစ္ လက္တစ္ဖက္က ဗိုက္ေအာက္ကို ထပ္၀င္လာၿပီး ဖင္ကို ေျမာက္ေအာင္ တြန္းတင္ျပန္သည္…။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်က္ အျမန္ရိုက္သည္…။ သူမ၏ နာက်င္မႈႏွင့္ ညည္းတြားသံမ်ား ေနာက္တြင္ သူ႔လီးက ေတာင္ေနၿပီ…။ သူ႔လက္မ်ားက ေပၚေနေသာ ဖင္သားမ်ားကို ပြတ္ေနသည္…။ လက္ေခ်ာင္းတို႔သည္ အပ်ဳိေလး၏ လံုးက်စ္ေသာ ဖင္မ်ား ၾကားသို႔ ၀င္သည္…။ ဒီတစ္ခါတြင္ ဖင္သည္ ေစ့မထားေတာ့…။ ပို၍ အတြင္းက်ေသာ ေနရာမ်ားထိ လြယ္လြယ္ကိုင္၍ ရလာသည္…။ “ဟုတ္ၿပီ ေထြး…. ေလွ်ာ့ထား…. အဲလိုျဖစ္ရမွာေပါ့….” သူ႔လက္ေခ်ာင္းက ဖင္ၾကားထဲသို႔ တိုးလာသည္…။ ေဘာင္းဘီကို ဖင္ၾကားထဲ ပိုတိုးထည့္လိုက္သည္…။ ဖင္ၾကားက ညွစ္လိုက္သည္ကို လက္မ်ားက သိလိုက္သည္…။ လက္က ေပါင္ၾကားကို ပိတ္ရိုက္လိုက္သည္…။ အရမ္းကို ကားစန္႔ သြားေသာ ေပါင္မ်ားၾကားမွ ပင္တီကို ပြတ္သည္…။ ခ်ဳိင့္ေနေသာ ေနရာေလးနားတြင္ စက္၀ိုင္းပံု ပြတ္ေပးေနသည္…။ ဖင္ေပါက္ေလးကို ပြတ္ေသာအခါ တုန္လႈပ္သြားသည္ကို ခံစားမိသည္…။ “ဖင္၀ကို ထိုးတာ ႀကဳိက္ပံုရတယ္… ဟုတ္လား… ေထြး…” လက္က ဖင္ၾကားထဲ ေဘာင္းဘီစခံလ်က္ တိုး၀င္လာသည္…။ သူမကိုယ္ခႏၶာက ျပန္ညွစ္ထုတ္သည္…။ သို႔ေသာ္ အျခား လက္တစ္ဖက္ ေရွ႕မွ ျပန္တြန္းေနသည္…။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်က္ ရိုက္ျပန္သည္…။ ဖင္ၾကားထဲသို႔ပင္ ထိေအာင္ ေဆာ္ သည္…။ ေထြးသည္ သူမဖင္ၾကားမွ လက္မ်ားကို ခံစားမိေနသည္…။ သူ႔မဖင္ကို ေလွ်ာ့ခ်ထားလုိက္ျခင္းျဖင့္ လက္ထိုး ထည့္မႈကို ဖြင့္ေပးထားသလို ျဖစ္ေနသည္…။ လက္က ဖင္ၾကားထဲ ပိုတိုး၀င္ေနသည္…။ သူဘာဆက္လုပ္မည္ကို မသိ ေသာ္လည္း ဖင္၀ကို ကစားေနမႈတြင္ သူမ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္…။ သူမကိုယ္က ျပန္ညွစ္ထုတ္ ေတာ့ ေရွ႕က လက္ေတြက ျပန္တြန္းျပန္သည္…။ မွန္ထဲမွာ ျမင္ေနရသည္…။ ေဒးဗစ္သည္ သူမ၏ မည္သည့္ တြန္းလွန္ မႈကိုမွ် မလိုခ်င္…။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်က္ ရိုက္ျပန္သည္…။ ဖင္ႏႈိက္၍ သူဘယ္လို ဇိမ္က်သည္ေတာ့မသိ…။ သူမကိုယ္မွာ ေၾကာက္လန္႔မႈက ျပည့္ေနသည္…။ လက္က ေအာက္ဖက္ပိုေရြ႕ကာ အဖုတ္ေပၚသို႔ အုပ္ကိုင္လာသည္…။ လက္မက အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 27


KoPaw

အဖုတ္ထဲ တိုး၀င္သည္…။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေရွ႕ေနာက္ ထိုးကိုင္ထားမႈမွာ ေဘာလံုးညွစ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္…။ ေဒးဗစ္က သူမ၏ အဖုတ္ကို ဆုတ္ၿပီး ေနာက္ကို ဆြဲျခင္းျဖင့္ ပြင့္ေအာင္လုပ္ေနသည္…။ “ေလးခ်က္ က်န္ေသးတယ္… ႏွစ္ခါစီေပါ့… ဒီတစ္ခါ အဖုတ္ကို တီးမယ္…. ပြင့္ေအာင္လုပ္ထား…..” လက္မ်ားက ေပါင္ၾကားကို တြန္းကားကာ လံုး၀ ဖြင့္ေပးထားသည္…။ ေထြးသည္ ေနာက္ဆံုးတစ္ႀကိမ္ ရိုက္ခ်က္မ်ား အတြက္ စိတ္ကို တင္းထားသည္…။ အဖုတ္ကို ရိုက္မည္ဆိုသည္ကို မည္သို႔မွ် နားမလည္…။ သို႔ေသာ္ သူမကို ထားထား ပံုက ေသခ်ာေပါက္ လုပ္မွာမွန္း သိသာသည္…။ အဖုတ္သည္ ႏူးညံ့ေသာ အစိတ္အပိုင္းမို႔ လန္႔လည္းလန္႔သည္…။ ပို၍ပင္ စိုရႊဲလာသည္…။ နာေတာ့မည္မွန္းလည္း သိသည္…။ သိရင္းပင္ အရသာ ေတြ႔သလို ျဖစ္ေနသည္…။ ႏွစ္ခ်က္ ဆက္တိုက္ တီးခံရၿပီ…။ စိုေနေသာ ေဘာင္းဘီစကို အဖုတ္တြင္း ရိုက္သြင္းလိုက္သလို…။ “အိုး… အား…… ဘုရား… ဘုရား…. ေၾကာက္ပါၿပီ…..” ေဒးဗစ္လက္မ်ား သူမ၏ အဖုတ္မွ အရည္မ်ားေၾကာင့္ စိုကုန္သည္…။ စိုေနေသာ ေဘာင္းဘီေပၚမွ အဖုတ္ကို ဆက္ပြတ္ေပးေနျခင္းျဖင့္ နာက်င္မႈကို ႏွာစိတ္သို႔ ေျပာင္းေပးေနသည္…။ မိန္းမပ်ဳိေလးမ်ားသည္ သူတို႔၏ ႏွာအဂၤါမ်ားအား အလြန္ႏူးညံ့ အထိမခံဟု ထင္တတ္ၾကသည္…။ ေဒးဗစ္ကေတာ့ ယင္းတို႔သည္ အၾကမ္းပတမ္း အျပစ္ ေပးခံရဖို႔ လုပ္ထားသည္ဟု နားလည္သည္…။ ထူေသာ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားႏွင့္ ပန္းေရာင္ အတြင္းသားမ်ားကို ရိုက္ၿပီး တုန္႔ျပန္မႈကို ၾကည့္သည္…။ ေနာက္တစ္ခါ ရိုက္လို႔ရမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္…။ မၾကာပါ သူမသည္ ျပန္ကားသြားကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္အတြက္ ေစာင့္ေနေလၿပီ…။ “ႏွစ္ခ်က္ပဲ ေထြး… နင္က အေတာ္ရႊဲေနၿပီ… ၿပီးသြားေတာ့မယ္ ထင္တယ္… အရိုက္ခံရရင္ ၿပီးတယ္ေပါ့… ဟုတ္လား…” ေထြး ေရွ႕မွ မွန္ကိုၾကည့္ရာ သူ႔မ်က္လံုးမွ ရမၼက္အျပင္ ရိုက္လိုက္တိုင္း ည၀တ္အက်ႌေအာက္မွ တိုးထြက္ေနေသာ လီးႀကီး ေတာင္တက္ တက္ သြားသည္ကို ျမင္ေနရသည္…။ ေနာက္ဆံုးရိုက္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ကို အေႏွးျပကြက္ ၾကည့္ရသ လို ျမင္လိုက္ရသည္…။ လက္ဖ၀ါးသည္ သူမ ဖင္ေနာက္တြင္ ေျပာက္ကြယ္သြားသည္ကို ျမင္ရၿပီး ခဏအတြင္း အလြန္ အမင္း နာက်င္မႈသည္ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းမွသည္ အတြင္းအဂၤါမ်ားအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ “အား……….” သူမ ဟစ္၍ ေအာ္သည္…။ သို႔ေသာ္ ဖင္ကို ေထာင္လ်က္ အေနအထားမွမပ်က္…။ ေဒးဗစ္က လက္မ်ားကို အဖုတ္ေပၚ တြင္ ကစားေနသည္…။ လက္မက အဖုတ္တြင္း ၀င္ေနေသာ ရႊဲေနသည့္ ေဘာင္းဘီကို အထက္ေအာက္ သြားေနေစ သည္…။ သူမ အဖုတ္သည္ ၿပီးမည့္အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမွန္း သိသည္…။ ခုေတာ့ ဘယ္ရမလဲ…။ သူမကို သူ ၿပီးေအာင္ လုပ္မွာေပမယ့္ ယခု မျဖစ္ေစရေပ…။ သူမကို ရႊဲေနေသာ အေျခအေနတြင္ ထားၿပီး သူ လိုသလို ဆက္လက္ သံုးစြဲဦး မည္သာ…။ “ညည္း မဆိုးဘူး… ဒဏ္ေပးတာကို ေကာင္းေကာင္းခံတယ္… ကဲ… အခု သင္ခန္းစာ ရထားၿပီ ဆိုေတာ့ အိမ္ထိန္းသိမ္း ေရးအတြက္ ဘာေတြ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိေလာက္ၿပီ… ေနာက္ဆို ငါ့စကားအတိုင္း ေသခ်ာ ေနတတ္ထိုင္ တတ္ၿပီ ျဖစ္မယ္…” ေထြး တစ္ေယာက္ အရမ္းကို ၿပီးခ်င္ေနသည္…။ သူမသည္ ေဒးဗစ္၏ အမိနအ ္႔ တိုင္းသာ လုပ္ရကိုင္ရ ေနထိုင္ရမည္ ကိုလည္း သိသည္…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရမွာေပတည္း…။ ထရပ္လိုက္ရင္း ၀တ္စံုေအာက္မွာ လီးေတာင္ ထြက္ေနေသာ သူ႔ပံုရိပ္ကို မွန္ထဲတြင္ ေတြ႔ရသည္…။ “ညည္း မအိပ္ခင္ တစ္ခု ေျပာထားအံုးမယ္… ေထြး… ခုကစၿပီး ငါညဖက္ေရခ်ဳိးရင္ လာစရာမလိုေတာ့ဘူး… ဒါေပမယ့္… မအိပ္ခင္ ငါလိုတာ လုပ္ေပးရမယ္… ကဲ…. ထၿပီး ဒီနားလာစမ္း… ငါ ညည္းကို ဒီည တစ္ခုသင္ေပးစရာ ရွိေသးတယ္… ငါ့အတြက္ ဇိမ္က်ေအာင္ လုပ္ေပးရမွာ… လုပ္ေပးမယ္ မဟုတ္လား… ေထြး….” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 28


KoPaw

ေဒးဗစ္ ျပန္ထုိင္သည္…။ ေထြး ဆိုဖာမွ ထလာသည္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ သူမသည္ အလြန္ sexy ျဖစ္ ေနသည္…။ သူ၏ ရိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေခြ်းမ်ားျပန္ကာ အသားက ပို၍ စိုေနသည္…။ ကားေနေအာင္ အၾကာႀကီး ကုန္းထားရာမွ ထလာရ၍ ေျဖးေျဖးခ်င္း လႈပ္ရွားေနရသည္…။ ဖင္ရိုက္ခ်က္မ်ားအား ေဘာင္းဘီစိုစိုျဖင့္ ပြတ္တိုက္မႈ ေၾကာင့္ လႈပ္တိုင္း နာေနသည္…။ သူမကိုယ္ေပၚမွာ ေဘာ္လီ၊ ခါးစည္း၊ ပင္တီ၊ ေျခအိပ္ႏွင့္ ေဒါက္ဖိနပ္ တို႔သာရွိသည္…။ ေဒးဗစ္က ဆိုဖာခံုကို ဆြဲဖယ္လိုက္ကာ သူ႔ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးကို ခ်ထားလိုက္သည္…။ “ဒီကိုလာ…. ေထြး….” လက္ယပ္ ေခၚသည္…။ “ဒီေခါင္းအံုးေပၚမွာ ဒူးေထာက္လိုက္စမ္း… ေအး…. ဟုတ္ၿပီ…..” လက္မ်ားက ပုခံုးကို ကိုင္၍ ထိုင္ခိုင္းသည္…။ သူမသည္ ေဒးဗစ္ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ရင္း ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ တုန္ရင္ ေနသည္…။ သူမ ဘာလုပ္ေပးရမည္ေတာ့ ေသခ်ာမသိ…။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ သူ႔လီးကို တစ္ခုခု လုပ္ေပးရေပ ေတာ့မည္…။ လက္ကို သံုးခိုင္းမလား…။ ပါးစပ္ႏွင့္လား…။ တစ္ခုမွ သူမ မလုပ္ဘူး…။ သူ႔ေျခေထာက္က သူမေပါင္ၾကား သို႔၀င္လာၿပီး ကားခိုင္းေနျပန္ၿပီ…။ “ေပါင္ကားၿပီး ထုိင္စမ္း… နင့္ေျခေထာက္ေတြ ကားထားတာ ငါသေဘာက်တယ္… ဟုတ္ၿပီ ေထြး…” ေပါင္ၾကားသို႔လည္း ထုိးေသးသည္…။ “နင္ စိုရႊဲေနတံုးပဲ ေထြး… ဒီတစ္ခါက ငါ့ကို ျပဳစုေပးဖို႔ပဲ… ငါ့လီးကို ဘယ္လို အရသာရွိေအာင္ လုပ္ေပးရတယ္ ဆိုတာ သင္ေပးမယ္… ေသခ်ာ သင္ယူၿပီး ညတိုင္း လုပ္ေပးရမယ္… ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးရင္ ငါဆုခ်မယ္… မေကာင္းရင္ ေတာ့ ထပ္အရိုက္ခံဖို႔သာ ျပင္ထားေပေတာ့…” သူ႔ေရွ႕နည္းနည္း တိုးထိုင္လိုက္ၿပီး ည၀တ္စံုကို ဟလိုက္ကာ လီးႀကီးကို ထုတ္လိုက္သည္…။ ရုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရစဥ္ ေထြး ထိတ္လန္႔သြားသည္…။ ေထြးသည္ ၈ လက္မေက်ာ္ ရွည္သည့္ လူႀကီးလီးႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္ေနၿပီ…။ သူမသည္ ေယာက်္ားတန္ဆာမ်ား အေၾကာင္း ၾကားဘူးေသာ္လည္း ဤမွ်ႀကီးမားမည္ဟု တစ္ခါမွ မထင္ဘူးခဲ့…။ ထိပ္တြင္ အဖူးႀကီးပါသည္…။ နီညိဳေရာင္ႀကီး ျဖစ္သည္…။ ထိပ္ဖ်ားတြင္ အေပါက္ငယ္ေလး ပါသည္…။ အရည္ေလး အနည္းငယ္ ထြက္ေနရာ အလင္းေရာင္တြင္ ေတာက္လွ်က္ရွိသည္…။ “လက္ေတြ ေပးစမ္း ေထြး….” သူမအား ေျပာေနေသာ္လည္း မၾကားႏိုင္…။ မ်က္လံုးထဲမွာ ေရွ႕ေမွာက္ရွိ လီးႀကီးကိုသာ အာရံု၀င္စားေနသည္…။ သူ႔လက္မ်ားက ေထြး ေမးေစ့ကို မလိုက္ကာ…. “ငါ့ကို လက္ေတြေပး… ေထြး…. မင္း ခုကိုင္လို႔ ရေတာ့မွာေပါ့…” သူမ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ ခတ္လိုက္ၿပီး လက္ကို လီးအနား တိုးလိုက္သည္…။ “လက္တစ္ဖက္ေျမွာက္ၿပီး

တစ္ေခ်ာင္းလံုးကို

အေပၚေအာက္

ကိုင္လိုက္စမ္း….

ျဖည္းျဖည္း…

လက္ကိုဖြထား…

ဟုတ္ၿပီ... အင္း… ေကာင္းတယ္…. ေထြး လက္ေတြက ႏုသားပဲ… ဟုတ္ၿပီ… ျဖည္းျဖည္းဆင္း… ကဲ… ျပန္တက္… ျပန္ဆင္း… အဲဒီနားမွာ ခဏနား…. ေအာက္ေျခကို ဆုတ္ထား…. ေနာက္လက္၀ါးတစ္ဖက္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္တင္… ျဖည္းျဖည္း ေလးလုပ္…. ေကာင္းတယ္…. လထစ္ကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ဆုတ္လိုက္…. နည္းနည္းၾကပ္… ကဲ…. တက္လုိက္ ဆင္းလိုက္ ျပန္လုပ္…. လထစ္ကိုပါပြတ္…. အေပါက္ေလးေပၚကို လက္ေခ်ာင္းနဲ႔အုပ္…. အသာေလးပြတ္…. လရည္ ေလးေတြ ထြက္ေနတာ ေတြ႔လား…. ဟုတ္ၿပီ အဲဒါကို လထစ္ေပၚ ျဖန္႔ပြတ္လိုက္…. နင္လည္း ရႊဲလာၿပီ မဟုတ္လား…

နင့္ႏႈတ္ခမ္း


လွလွေလးကို

ဖြင့္ၿပီး

လထစ္ကို

ေလနဲ႔မႈတ္လိုက္…


အိုး…...

ေကာင္းတယ္…

Page 29


KoPaw

ေလေႏြးေလးက အေတာ္ ေကာင္းတာပဲ ေထြး…. နင္ ဂြင္းတိုက္ေပးဘူးလား…. မလုပ္ဘူးဘူးလား…. နင္မဆိုးဘူးပဲ… သဘာ၀အတိုင္း လုပ္တာ ဒါမ်ဳိး လုပ္သက္ရင့္ေနတဲ့ အတိုင္းပဲ….” ေထြး လက္မ်ားက ပူေႏြးေသာ အသားကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္…။ သူမ ထင္သေလာက္ မာေတာင့္ မေန…။ ႏူးညံ့၍ ေႏြးေႏြးႀကီး ျဖစ္သည္…။ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ရင္း လက္က လီးႀကီးကို အစုန္အဆန္ ပြတ္ ေပးသည္…။ လထစ္ႀကီးကို ပြတ္သည္…။ ေႏြးေသာ လရည္မ်ားကို စမ္းမိသည္…။ လထစ္ေပၚသို႔ အရည္မ်ားကို ပြတ္ ေပးသည္…။ ခိုင္းသည့္အတိုင္း ေလျဖင့္ မႈတ္ေပးသည္…။ မႈတ္လိုက္လွ်င္ ေတာင္ ေတာင္ တက္သြားသည္ကို ၾကည့္ေန သည္…။ “ကြ်န္မ တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးပါဘူး သခင္ႀကီး… ကြ်န္မလုပ္တာ မွန္ရဲ႕လားရွင္” ေဒးဗစ္က သူမ လက္တစ္ဖက္ကို ဆုတ္၍ ေဂြးဥမ်ားဆီသို႔ပို႔ကာ ကိုင္ခိုင္းသည္…။ ဒါက တစ္မ်ဳိးဆန္းသည္။ ဥ ႏွစ္လံုးက ကပၸယ္အိတ္ထဲတြင္ လွိမ့္၍ေနသည္…။ အနည္းငယ္ ညွစ္လိုက္ေသာအခါ ေဒးဗစ္၏ ညည္းသံကို ၾကားရသည္…။ “ျဖည္းျဖည္း ေထြး…. ဥေတြကို သိပ္မညွစ္နဲ႔… အဲဒီထဲမွာ နင္ အရသာခံဖို႔ လရည္ေတြ တေထာႀကီးရွိတယ္…” သူခံုေပၚတြင္ ေသခ်ာျပန္ထိုင္ရင္း ေထြး ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ ခုမွ စလုပ္ဘူးေသာ သူမသည္ သင္ယူမႈ အေတာ္ေလး ျမန္သည္ဟု ဆိုရမည္…။ အစုန္အဆန္ ထုေပးေနရင္း လက္မျဖင့္ လထစ္ကို ပြတ္ေပးသည္…။ လက္သည္းမ်ားက လထစ္ အရစ္ကို အသာျခစ္သည္မွာ သူ႔ကို စေနသလို ျဖစ္သည္…။ “မင္းလက္ေတြက အေတာ္… ေကာင္းတာပဲ ေထြး…. လီးတစ္ေခ်ာင္းကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ရမယ္မွန္း သိေနၿပီ…” ေထြး အဖုတ္ထဲတြင္ ျပန္ရႊဲလာျပန္သည္…။ သူ႔လီးႀကီးကို ထုေပးေနရသည့္ အလုပ္အေပၚ ဖီလင္ရေနသည္…။ ထုသည့္ ႏႈန္းကို ေႏွးလိုက္ေသာအခါ ေဒးဗစ္ ခါးက ၾကြၿပီး ေရွ႕တိုးလာသည္…။ လဥမ်ားကို ညွစ္ေသာအခါ နည္းနည္းမ်ားသြား လွ်င္ ဖင္ၾကြလာၿပီး ညည္းသံ ထြက္လာသည္…။ တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးေသာ္လည္း နားလည္လာကာ ေဒးဗစ္၏ ခ်ီးမြန္း အားေပးသံတို႔က ဆက္တိုက္ ထြက္လ်က္…. “အင္း…. အား လားလား…. အရမ္းေကာင္းတယ္ ေထြး…. ျမန္ျမန္ေလး ထုစမ္း…. ငါ ထြက္ေတာ့မယ္…. ထြက္တာနဲ႔ ငါ နင့္ေပၚကို တည့္တည့္ ထားလိုက္မယ္… နင့္ကိုယ္ေပၚကို လရည္ေတြ ပန္းပစ္လိုက္မယ္…. ဟုတ္ၿပီလား ေထြး….” ေထြး ေက်ာင္းေနစဥ္ တခ်ဳိ႕ မိန္းကေလးေတြက လီးက ပူေႏြးေသာ လရည္ေတြ ပန္းထြက္လာတတ္မွန္း ေျပာတာ ၾကားဘူးပါသည္…။ သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုျဖစ္မည္ ဆိုတာ သူမ မမွန္းႏိုင္…။ အရည္ေတြ ခုနလည္းထြက္လာသားပဲ…။ သို႔ေသာ္ လထစ္ေပၚက စိမ့္ရည္မွ်သာ…။ ဒါမ်ဳိးပဲ ဆိုရင္ေတာ့ သူမေပၚကို ပန္းႏိုင္မည္ မထင္…။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္….” သူ႔လက္မ်ားက လီးႀကီးကို သူမဖက္ ခ်ိန္ဖို႔ ႀကဳိးစားသည္…။ ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ေနရင္းမွ ေဒးဗစ္ သူမနား ပိုတိုးကပ္လာ သည္…။ လီးႀကီးက ပိုမာေတာင့္လာည္…။ လက္တစ္ဖက္က လထစ္ေပၚတြင္လည္းေကာင္း တစ္ဖက္က ဥမ်ားကို အသာညွစ္ရင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း ထြက္လာေအာင္ လုပ္ေပးသည္…။ “ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္…. အား…… ေခြးမ…. ငါ့လရည္ေတြ ထြက္ကုန္ၿပီ….” သူ႔ကိုယ္ ေရွ႕သို႔ တိုးရင္း ပန္းသည္…။ ေဒးဗစ္တစ္ေယာက္ ဥမ်ားအား ညွစ္ကာ ေရွ႕သို႔ ထုထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ အရည္ မ်ားစြာ ဆြဲထုတ္ခံရသလို ခံစားရသည္…။ “အား……” ပထမအသုတ္ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ ေထြး၏ ေဘာ္လီေပၚ၊ မ်က္ႏွာေပၚ က်ကုန္သည္…။ ေထြးက ပထမအသုတ္ လရည္မ်ား ပန္းသည္ကို တအံ့တၾသ ၾကည့္ေနသည္…။ သူမထင္သည္ထက္ ပို၍ အရွိန္ျပင္းသည္…။ ေႏြးေႏြးအရည္မ်ား သူမကိုယ္ေပၚ က်လာသည္…။ လက္က ဆက္၍ ထုေပးေနသည္…။ ေနာက္တစ္ဖက္က ဥကို အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 30


KoPaw

ညွစ္ေပးေနသည္…။ ေနာက္တသုတ္ ထပ္ထြက္လာၿပီ…။ တခ်ဳိ႕က သူမလက္ထဲကို ပန္းသည္…။ လီးႀကီးတေလွ်ာက္ လရည္မ်ား ေပကုန္ေသာေၾကာင့္ ပို၍ ျမန္ျမန္ ဆက္ထု ေပးေနရသလို ျဖစ္သည္…။ ေနာက္ထပ္ တစ္သုတ္…။ လက္၀ါး ထဲသို႔ က်သည္…။ အားက ေလ်ာ့သြားသည္…။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လာအံုးမလားလို႔ သူမ ပိုျမန္ျမန္ တိုက္ေပးေနသည္…။ ထြက္ေတာ့လာသည္…။ လီးထိပ္မွ အရည္မ်ားသာ စီးလာၿပီး လီးႀကီးတစ္ခုလံုးႏွင့္ ထုေပးေနေသာ လက္မ်ားကို စိုေစ သည္…။ “အား….. သိပ္ေကာင္းတယ္… ၿပီးေအာင္ ဘယ္လုိ ထုရမယ္ဆိုတာ နင္ ေကာင္းေကာင္း သိသားပဲ…” ပူေႏြးေသာ လရည္မ်ား သူမေပၚတြင္ ေပကုန္ၿပီ…။ “ငါလိုးမ…. အင္း….. ေကာင္းတယ္….” ေနာက္ဆံုးတစ္ႀကိမ္ သူမလက္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ထိုင္ခံုေပၚသို႔ ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္…။ လီးႀကီးမွာလည္း ေပ်ာ့က်သြားသည္…။ “ကိုင္း…. သြားလို႔ရၿပီ ေထြး…. နင္ ေကာင္းေကာင္း လုပ္တတ္တယ္…. ေသခ်ာ သင္ယူလိုက္သားပဲ….” ေထြး ထလိုက္ၿပီး အ၀တ္မ်ားကို ေကာက္ယူကာ ျပန္မ၀တ္ေတာ့ပဲ ထြက္ခဲ့သည္…။ သူမ အလြန္ ရွက္ေနသည္…။ အခန္းထဲ ေျပး၀င္ၿပီး တံခါးကို အျမန္ပိတ္သည္…။ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားသည္…။ မ်က္လံုးထဲတြင္ သူမ ေဒးဗစ္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ သူမကိုယ္ေပၚ က်လာတာ ျမင္ေန သည္…။ သူမလက္မ်ားက အဖုတ္ဆီ ေရာက္သြားကာ အေစ့ေလးကို ပြတ္သည္…။ သူမ ဖင္က ေကာ့တက္လာသည္…။ ပိုၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သည္…။ “အားလားလား……” သူမ ညည္းသည္…။ လက္ကို ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး ၿပီးသြားမႈကို အသံမထြက္ေအာင္ ႀကဳိးစားသည္…။ လက္က ေစာက္ရည္ မ်ားကို အရသာခံမိသည္…။ လွ်ာျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လ်က္ရင္း ထပ္ၿပီးသြားျပန္သည္…။ ပါးစပ္ထဲတြင္ လက္မွာ ေပ ေနေသာ လရည္မ်ားပါ ၀င္သြားသည္…။ သူ႔ေဘာ္လီကလည္း လရည္ေတြ စိုရႊဲေနဆဲ…။ မနက္က်ေတာ့ ေထြး လန္းဆန္းစြာ ထလာသည္…။ သူမ ညက ၿပီးသြားတိုင္း ဒီလိုထလာၿမဲ…။ မိဘမဲ့ ေက်ာင္းက မိန္းကေလးမ်ားက သူမကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည္…။ ေယာက်ာ္းေလး မရွိေသာ္လည္း အျပန္အလွန္ လုပ္ၾက ကာ ႀကီးလာေလ ပိုလုပ္ျဖစ္ေလ ျဖစ္သည္…။ ညက သူမ အရွက္ရခဲ့သည္ တစ္ကိုယ္လံုး လရည္မ်ား အျဖန္းခံရသည္…။ ဒီေန႔ေတြ႔လွ်င္ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမည္လဲ သူမ မသိ…။ စိတ္လႈပ္ရွားေစသည္…။ အ၀တ္လဲၿပီး မီးဖိုထဲသြားကာ မနက္စာ စားသည္…။ ရာဂ်ဴးက ေရာက္ႏွင့္ေနကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ေမာ့ေနၿပီ…။ သူမ၀င္လာသည္ကို ၾကည့္ေနသည္…။ “မဂၤလာပါ ရာဂ်ဴး….” “ညက အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လားဟ….” သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက အနည္းငယ္ အေရာင္ေတာက္လွ်က္ ေမးသည္…။ “အင္း… ေျပပါတယ္…” သူမ ညက ဒဏ္ေပးခံရမည္ကို ရာဂ်ဴး သိၿပီးမွန္း ေမ့ေနသည္…။ ခုေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ ၿပီတီတီ အၾကည့္တစ္ခ်ဳိ႕ ျမင္ရသည္ဟု ထင္သည္…။ သူမ ဘယ္လို လုပ္ခံရမယ္ဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနမလား…။ “ေကာင္းတာေပါ့ ေထြး… ဒါေၾကာင့္ ငါ နင့္ကို သေဘာက်တာ… နင္က ဘယ္လို ေနရမယ္… ေဒးဗစ္ ေက်နပ္ေအာင္ ဘယ္လို ထိုင္ရမယ္ သိသားပဲ…. ကဲ…. သြားေတာ့မယ္… နင္လည္း လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား…”



Page 31


KoPaw

စေနေန႔တြင္ အၿပီးေပးဖို႔ ခံုကို အျမန္ ဆက္လုပ္ရအံုးမည္…။သူ႔ စိတ္ကူး စိတ္သန္းေၾကာင့္ ရာဂ်ဴး စိတ္ လႈပ္ရွားေနသည္…။ ေထြးကို ခံုေပၚတြင္ ကုန္းလ်က္၊ ဖင္ဘူး ေတာင္းေထာင္လ်က္၊ ေပါင္မ်ားကားလ်က္ ျမင္ေနသည္…။ တစ္ေန႔ေတာ့ ေဒးဗစ္က သူမကို ေပးႏိုင္သည္…။ သူလည္း အဲ့လို ေနာက္က ေဆာ္ရမည္ထင္သည္…။ ဖင္ကိုပါ ခ်ရလ်င္ ပိုေကာင္းမည္…။ စိတ္ကူးႏွင့္ လီးေတာင္လွ်က္ သူ႔ အလုပ္ရံုဆီသို႔ သြားသည္…။ ေထြး စားေသာက္ေနစဥ္ ေဒးဗစ္ မီးဖို ထဲ ၀င္လာသည္…။ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ယူကာ ျပန္ထြက္သြားသည္…။ ေန႔ခင္းက်မွ စာၾကည့္ခန္းေခၚၿပီး နည္းနည္း ေသြးတိုး စမ္းၾကည့္ဦးမည္…။ ေထြးက ေဒးဗစ္ကို ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ေသာ္လည္း စကားသံ ထြက္လာခ်ိန္မွာ ေဒးဗစ္ မရွိေတာ့ၿပီ…။ ညက ျဖစ္ခဲ့တာ တကယ္မွ ဟုတ္ရဲ့လား…။ ေဒးဗစ္သည္ သူမကို ရွိသည္ေတာင္ မထင္…။ ကဲ ထားပါေတာ့ေလ…။ သူမ ပံုမွန္ အလုပ္မ်ားကို စသည္…။ အခန္းမ်ားကို ရွင္းသည္…။ ေဒးဗစ္၏ အိပ္ခန္း၊ ေနာက္ စာၾကည့္ခန္း…။ ဆိုဖာခံုကို ၾကာၾကာၾကည့္မိသည္…။ သူမ ဒူးေထာက္ခဲ့ျခင္း၊ ဖင္နွင့္ ေပါင္ၾကားမ်ားကို ရိုက္ခံခဲ့ရျခင္း၊ ၿပီးေနာက္ ေဒးဗစ္၏ ထိုင္ခံု၊ သူမေပၚ လရည္မ်ား ပန္းခ်သည္ထိ ထုေပးခဲ့ရေသာေနရာ…။ ေခါင္းထဲမွ မနည္း ထုတ္ပစ္ ရသည္…။ ျပန္ေတြးတိုင္း အဖုတ္က စိုလာသည္…။ မနက္ခင္းက လွ်င္ျမန္စြာ ကုန္သြားသည္…။ ေန႔လည္စာ အၾကာႀကီး စားသည္…။ ထို႔ေနာက္ အလုပ္ ဆက္လုပ္သည္…။ ရာဂ်ဴးႏွင့္ ဆံုေသာအခါ သူမ စာၾကည့္တိုက္ထဲ ေရာက္ေနသည္…။ “ေဒးဗစ္က သူ႔ စာၾကည့္ခန္းထဲ လာခဲ့ဖို႔ ေခၚေနတယ္ ေထြး….” သူမ တုန္႔ျပန္မႈကို စူးစမ္းရင္း လာေျပာသည္…။ ေထြး အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားသည္…။ “ေက်းဇူးပဲ ရာဂ်ဴး….” သူမ တစ္ခုခုမ်ား မွားလုပ္ခဲ့မိေသးလား…။ ေထြး အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ နားလည္လိုက္သည္…။ ေဒးဗစ္က ခံုမွာ ထိုင္ေနသည္…။ ဆိုဖာက သူ႔ေရွ႕ ၾကမ္းျပင္မွာ…။ ည၀တ္စံုကို ၀တ္ထားသည္…။ “ငါ ဒီည အျပင္သြားစရာ ရွိတယ္… ဒီေတာ့ ဒီေန႔ အလုပ္ကို ခုပဲ လုပ္လိုက္ရေအာင္… ဒီကိုလာ ေထြး….” သူ႔အသံက ေလာေလာ ေလာေလာႏွင့္ ေတာင္းဆိုသည္…။ ေထြး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးခ်လွ်က္ သူ႔ေရွ႕ေရာက္သြား သည္…။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္….” သူ႔လက္မ်ားက သူမခါးကို ကိုင္ကာ ေရွ႕ဆြဲလိုက္သည္…။ ၀တ္စံုကို အသာဟထား၍ လီးႀကီးကို တစ္စိတ္တပိုင္း ျမင္ေန ရသည္…။ “ဒီေန႔ နင့္ဖင္ေတြ နာေနလား ေထြး….” သူမကို လွည့္ၿပီး ဖင္ကို ၾကည့္သည္…။ အသာ ပုတ္လိုက္သည္…။ “ထပ္ ခ်ရအံုးမလား…..” ေနာက္တင္ပါး တစ္ဖက္ကို ထပ္ပုတ္သည္…။ “သိပ္မနာေတာ့ဘူး… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္…. မနက္ကေတာ့ အေတာ္နာတယ္…. နည္းနည္းေတာ့ နာေသးတယ္.. အခု…” သူ႔ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းလို တင္ပါးမ်ားကို ကိုင္ၾကည့္ေနတာ ခံရသည္…။ ပြတ္သတ္ ဆုတ္နယ္ ေနျပန္သည္…။ “ငါ စကတ္ ခြ်တ္ၾကည့္မယ္…” ၾကယ္သီးမ်ားကို အျမန္ျဖဳတ္ကာ စကတ္ကို ဆြဲလွန္လိုက္သည္…။ “ခြ်တ္လိုက္ ေထြး…. ၿပီးေတာ့ အက်ႌ ခြ်တ္လိုက္စမ္း… ျမန္ျမန္ေလး… ငါအခ်ိန္မရဘူး…” ေထြး အျမန္ခြ်တ္လိုက္ၿပီး ေဘာ္လီ၊ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ၊ ခါးစည္း၊ ေျခအိတ္ တို႔သာ က်န္ေတာ့မွ ေဒးဗစ္ကို ေက်ာျပန္ ေပးလိုက္သည္…။ ေဒးဗစ္လက္မ်ားက ပိုးသား ပင္တီေပၚမွ ပြတ္ေနသည္ကို ခံစားရသည္…။ “ေပါင္ကားလိုက္အံုး… ထပ္ကား…. ဟုတ္ၿပီ….” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 32


KoPaw

ေျခေထာက္ေတြက ၿခဲထားတာ ၃ေပေလာက္ ရွိၿပီ…။ “ခါးကိုင္းၿပီး ဒူးေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္လိုက္စမ္း… ဟုတ္ၿပီ…. ကုန္း…..” ခါးကို လက္ျဖင့္ဖိခ်ၿပီး ဖင္ကို ေျမာက္ေနေအာင္ လုပ္သည္…။ တင္ပါးမ်ားက သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ျဖားေယာင္းေနသည္…။ “ဟုတ္ၿပီ ေကာင္မေလး… ေပါင္ၾကားကေန ငါ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနေနာ္…” ေထြး စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္…။ သူမ တစ္ကိုယ္လံုး ဖြင့္ေပးထားသလို ျဖစ္ေနသည္…။ ဖင္မ်ားက သူ႔ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ…။ ေပါင္ၾကားမွ သူမ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အားလံုးက ေစာက္ထိုး…။ သူက သူမ တင္မ်ားကို ေသခ်ာ ၾကည့္ ေနသည္…။ အသားမ်ားကို ပြတ္သတ္ေနသည္…။ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္သည္…။ ေဘာင္းဘီစြန္းမွ ျပဴေနေသာ ေစာက္ေမႊး ေလးကို အသာ ဆြဲထုတ္သည္…။ နာသျဖင့္ သူမ ညည္းသည္…။ ေဒးဗစ္က သူမ၏ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲၿပီး ဖင္လံုးမ်ား ေပၚလာေအာင္ လုပ္သည္…။ ေဘာင္းဘီစက အဖုတ္ထဲသို႔ တိုး၀င္သြားၿပီး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ခြဲလိုက္သည္…။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ဖင္ၾကားထဲ ထိုး၀င္ၿပီး ေရႊ႕ကာ အဖုတ္အထိ ေရာက္သြားသည္…။ ေဘာင္းဘီမွာ စိုလာမွန္း သူသိ သြားသည္…။ “ရႊဲလာျပန္ၿပီလား ေထြး….” ေပါင္ၾကားမွ သူမမ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ေခ်ာင္းမ်ားက အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းကို ပြတ္သည္…။ ဖင္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တစ္ခ်က္ ပုတ္လိုက္ၿပီး… “ဒူးေထာက္ၿပီး ေရွ႕မွာထုိင္စမ္း… ျမန္ျမန္….” အက်ႌထဲမွ လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္…။ “ငါ့ကို ထပ္ ဂြင္းတိုက္ေပးစမ္း…. သင္ေပးစရာ မလိုေတာ့ဘူး မဟုတ္လား… ေဟ…” ေထြး အဖုတ္ထဲမွာ ယားၿပီး စိုေနၿပီ…။ သူမ ျပန္ရပ္လိုက္ၿပီးမွ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္…။ “ရပါၿပီ… သခင္ႀကီး ေက်နပ္ေအာင္ သမီး လုပ္တတ္ပါၿပီ….” လက္တစ္ဖက္က လီးႀကီးကိုကိုင္၊ ေနာက္တစ္ဖက္က ဥမ်ားကို အသာကိုင္သည္…။ ဂြင္း စ ထုေပးၿပီ…။ ေလႏွင့္လည္း အသာ မႈတ္ေပးသည္…။ ဥကို အသာေလး ညွစ္ေပးသည္…။ တစ္ဖက္က ဖြဖြေလး စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ တိုက္ေပးသည္…။ “ဒီတစ္ခါ ငါ ၿပီးရင္ နင့္မ်က္ႏွာကို ပန္းမယ္… အ၀တ္ေတြေပၚ မက်ေစနဲ႔… မ်က္ေစ့ကိုလည္း ပိတ္မထားမိေစနဲ႔… ငါ ၿပီးရင္ နင့္မ်က္လုံးေတြကို ျမင္ခ်င္တယ္…” ခံုေပၚတြင္ မွီထိုင္ရင္း ခ်စ္စရာ မိန္းမပ်ဳိေလးက ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္ကို ခံစားေနသည္…။ ေလႏွင့္ မႈတ္ေပးေနသျဖင့္ သူ႔လီးႀကီးမွ ၂ လက္မ ေလာက္သာ ေ၀းေသာ သူမ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္…။ အရသာ အလြန္ရွိသည္…။ ေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးပဲ…။ သို႔ေသာ္ ဒီညသည္ သူ႔ကို ဂြင္းတိုက္ေပးရတာ ေနာက္ဆံုးညသာ ျဖစ္ေပ မည္…။ မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ စေနေန႔…။ သူမ၏ ပါးစပ္ကို စသံုးရေတာ့မည္…။ ၿပီးရင္ လုပ္ခိုင္းထားေသာ ခံုအသစ္ကို သံုးရမည္…။ ၾကည့္ေနရင္း သူသည္ ၿပီးကာနီးလာၿပီ…။ သူမ လက္မ်ားကလည္း ပိုျမန္လာသည္…။ “ကပ္ထား…. နင့္မ်က္ႏွာကို….” ပထမဆံုး လရည္ တစ္သုတ္က သူမ ႏွာေခါင္းကို တည့္တည့္ ပန္းသည္…။ ရုတ္တရက္ ထြက္လာေသာ လရည္မ်ား ေၾကာင့္ သူမ ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ တြန္႔သြားသည္…။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ပါးေပၚသို႔ က်သည္…။ ပါးစပ္နားသို႔ ေရာက္သည္…။ “ငါ မေျပာမခ်င္း သုတ္မပစ္နဲ႔အံုး….” သူမ ေခါင္းကို ဆြဲကပ္လိုက္ၿပီး…. “ဆက္ထု… ေနာက္တစ္ေခါက္ ထြက္ေအာင္ လုပ္စမ္း ေထြး….” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 33


KoPaw

သူမ ဆက္လုပ္ေနသည္…။ ဥေလးမ်ားကို ညွစ္သည္…။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ပန္းသည္…။ သူက ႏႈတ္ခမ္းေပၚက လရည္မ်ားကို ဆြဲစုကာ ပါးစပ္တစ္ဖက္မွ တစ္ဖက္စြန္းသို႔ ျဖန္႔သည္…။ “ကဲ…. ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေျပာင္ေအာင္ လ်က္လိုက္စမ္း… ေထြး…. ဘာမွ မက်န္ေစနဲ႔….” ေထြး မ်က္ႏွာေပၚသို႔ လရည္မ်ား ပန္းခံရၿပီ…။ ပူေႏြးေသာ လရည္မ်ားက မ်က္ႏွာေပၚမွာ စီးေနစဥ္ ပို၍ ပို၍ သိမ္ငယ္ သြားသလို ခံစားရသည္…။ သုတ္မပစ္ဖို႔လည္း ေျပာသည္…။ မ်က္ႏွာကို ဆြဲကပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး တစ္သုတ္ ထြက္ေအာင္ လုပ္ခိုင္းသည္…။ သူမႏႈတ္ခမ္းကို ပန္းခ်င္မွန္း နားလည္သည္…။ ႏႈတ္ခမ္းကုိ လ်က္ခိုင္းေနၿပီ…။ သူမ မလုပ္ခ်င္…။ သို႔ေသာ္ မျငင္းပယ္ႏိုင္…။ ညက သူ႔လရည္မ်ားကို ကိုယ့္လက္ကို စုတ္ရင္း အရသာခံဘူးၿပီ…။ လွ်ာကို အသာထုတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို သပ္သည္…။ ပါးစပ္ထဲ လ်က္သြင္းသည္…။ ခြ်ဲခြ်ဲ ငံက်ိက်ိ အရသာကို ခံစားရင္း လွ်ာျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို ထပ္သပ္ ေနသည္…။ “ငါ လရည္ထြက္လာတုန္း နင္ ေနာက္ကို တြန္႔သြားတယ္ မဟုတ္လား… နင္ နက္ျဖန္ညက် တစ္ခါ ဒဏ္ေပးခံရမယ္ ကဲ... သြားေတာ့… ငါလည္း အျပင္ သြားေတာ့မယ္…” ေထြး အ၀တ္မ်ားကို ကိုင္ကာ အျပင္ ေျပးထြက္ခဲ့သည္…။ ႏွာေခါင္းႏွင့္ ပါးေပၚမွာ လရည္ေတြႏွင့္…။ မနက္ျဖန္ည ဒဏ္ထပ္ေပးခံရမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြလည္း က်ဆင္းေနသည္…။ ဒီတစ္ခါဆို အရင္တစ္ခါ ထက္ ပိုဆိုးမည္မွန္းလည္း သိသည္…။ အခန္းထဲ ျပန္၀င္ကာ ငိုညည္းေနသည္…။ လက္မ်ားက ရႊဲေနေသာ အဖုတ္ဆီ ေရာက္သြားကာ အေစ့ကို ရွာသည္…။ မာေတာင္ေနေသာ အေစ့ကို ပြတ္သည္…။ ခါးက ကုတင္ေပၚမွာ တစ္လႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ၿပီးသြားသည္အထိ ပြတ္ေနသည္…။ သူမလက္ေခ်ာင္း တခ်ဳိ႕က မ်က္ႏွာေပၚက လရည္မ်ားကို သုတ္ကာ ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္သည္…။ က်န္လက္မ်ားကို ေပါင္ၾကားထဲမွာ ညွပ္ထားသည္…။ အခန္း (၄) ေထြး အိပ္ယာေပၚမွာ ထထိုင္သည္…။ မ်က္ႏွာတြင္ ထိတ္လန္႔ျခင္းျဖင့္…။ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနၿပီ…။ အိပ္မက္ဆိုးမွ လန္႔ႏိုးစဥ္ မသက္မသာ ျဖစ္သလိုမ်ဳိးလား…။ အာရုဏ္ တက္ေနၿပီ…။ ျပဴတင္းမွ အလင္းေရာင္ စတင္ ထိုးက်လာေနသည္…။ အခန္းေထာင့္ တစ္ေနရာတြင္ လႈပ္ရွားမႈ ေတြ႔လိုက္သလို ရွိသျဖင့္ ရုတ္ခ်ည္း လွည့္ၾကည့္ လိုက္သည္…။ အိပ္ခ်င္မေျပေသးေသာ မ်က္လံုးမ်ားက အရိပ္မည္းတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရသည္…။ “သခင္ႀကီးေဒးဗစ္…. ဟုတ္လားဟင္….” အခန္းေထာင့္ရွိ ထိုင္ခံုေပၚသို႔ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက စူးစိုက္ၾကည့္မိသြားၿပီး ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေမးမိသည္…။ ပိုရွင္းရွင္း ျမင္ရလာသည္…။ ေဒးဗစ္သည္ အခန္းေထာင့္ ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္…။ ညက ၀တ္ထားေသာ ည၀တ္ရံုကို ၀တ္ထား ၿပီး သူမကို ၾကည့္ေနသည္…။ “ဘာေၾကာက္စရာရွိလည္း… ေထြး… ဒါ ငါ့အိမ္ေလ…. ငါ ႀကဳိက္တဲ့ေနရာကို ႀကဳိက္တဲ့အခ်ိန္ သြားမယ္ လာမယ္ ေျပာထားသားပဲ…” ေထြး ေစာင္ကို လည္ပင္းထိ ၿခံဳလိုက္သည္…။ သူမကိုယ္ေပၚမွာ ကိုယ္ၾကပ္ ပိုးအတြင္းခံသာရွိေၾကာင္း သတိရ၍ ျဖစ္သည္…။ “ခြင့္လႊတ္ပါ သခင္ႀကီး… အဲဒါ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး… ၀င္လာတာ မသိလိုက္လို႔ လန္႔သြားတာပါ…” “ငါရွိေနတယ္ ဆိုတာ ရိုးေနမွျဖစ္မယ္… ငါက နင့္အခန္း အပါအ၀င္ တစ္အိမ္လံုးကို အခ်ိန္ျပည့္ သံုးမွာပဲေလ… ကဲ…. အိပ္ယာ ျမန္ျမန္ထ… ဒီနားကိုလာစမ္း…. ဒီေန႔ စေနေန႔ နင့္မွာ လုပ္စရာ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္… ညက်ရင္လည္း ဒဏ္ေပး ခံရအံုးမယ္… ငါ တစ္ေနကုန္ ေစာင့္မေနႏိုင္ဘူး…” အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 34


KoPaw

ညက် အျပစ္ခံရအံုးမည္ဆိုေသာ စကားမွ်ႏွင့္ပင္ ေထြး အိပ္ယာထဲက ခုန္ထလိုက္သည္…။ ေနာက္ထပ္ အနာခံရမွာ ေၾကာက္ေနသည္ မဟုတ္လား…။ အတြင္းခံမ်ားကို အသာဆြဲဆန္႔သည္…။ ပိုးစသည္ သူမ၏ အေရျပား တစ္ခုႏွယ္ ကပ္ေနသည္…။ ၀တ္ထားေသာ္လည္း တံုးလံုးလိုပင္ ျဖစ္ေနသည္…။ အေပၚပိုင္းကလည္း ဟိုက္လြန္းသျဖင့္ ရင္ႏွစ္မႊာၾကားက ထင္းထင္း ေပၚေနသည္…။ က်န္အ၀တ္အစားတို႔က သူမ၏ ေသးေသာခါး၊ က်စ္လ်စ္ေသာ တင္ႏွင့္ အတူ အဖုတ္ကိုပါ ေရးေရးျမင္ေနရသလို ရွိသည္…။ သူမ အျမန္လာသည္ကို ေဒးဗစ္ ၾကည့္ေနသည္…။ ေျခေျပာင္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လာစဥ္ လွမ္းလိုက္တိုင္း တင္ပါးဆံုတို႔က ႏွာထဖြယ္ လႈပ္ရွားေနသည္…။ ညက သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ေသာက္ ေနခဲ့သည္…။ ထံုးစံအတိုင္း မိန္းကေလးေတြႏွင့္လည္း ဆံုသည္…။ သို႔ေသာ္ သူ၀င္မပါခဲ့…။ စိတ္ထဲမွာ ေထြးကို ဘယ္လို က်င့္ေပးရမလဲ…။ သူႀကဳိက္သည့္ပံုစံ ဘယ္လို သြင္းယူမလဲသာ စဥ္းစားသည္…။ ဒီခံုေပၚမွာ ထိုင္ေနတာ တစ္နာရီ ေလာက္ပင္ ရွိၿပီ…။ အိပ္ေနေသာ ေထြးကို ၾကည့္ေနသည္…။ ေနေရာင္က အခန္းထဲ ၀င္လာေတာ့ အျပစ္ကင္းေသာ သူမမ်က္ႏွာကို ေတြ႔သည္…။ ဒီအျပစ္ကင္းမႈကို မၾကာခင္ သူမထံမွ သူ ရယူသြားေပေတာ့မည္…။ အသက္ရႈသည္ကို ၾကည့္ေနရင္း သူ႔လီးက ေတာင္လာသည္…။ သူမက ဂြင္းတိုက္ေပးေနသလို စိတ္ကူးယဥ္သည္…။ သူမ၏လွ်ာေလးျဖင့္ စုတ္ေပးခံရသလို ဖီလင္ျဖစ္သည္…။ ေလေႏြး ေလးႏွင့္ လထစ္ကို မႈတ္ေပးေနသလို ခံစားသည္…။ ညအထိ သူ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့…။ ခ်က္ျခင္းပင္ ဆႏၵျဖည့္ခိုင္းဖို႔ လုပ္ ေတာ့သည္…။ သူ႔အနားလာရန္ လက္ယပ္ ေခၚေနသည္ကို ေထြး ေတြ႔ရသည္…။ သူ႔လီးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေကာင္း ေအာင္လုပ္ၿပီး သူမမ်က္ႏွာေပၚ ပန္းဦးမည္လား…။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သူ စိတ္ဆိုးမွာ မလိုလားသည့္အတြက္ ေရွ႕ကိုတိုးလာ သည္…။ သူ႔လက္မ်ားက သူမကိုယ္ေပၚ ေရာက္လာၿပီ…။ ေဘာင္းဘီ ေအာက္မွာ ေခ်ာမြတ္ေနသာ တင္ပါးဆံုကို ဆုပ္ကိုင္သည္…။ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္…။ တင္ပါးမ်ားကို ပြတ္ေနသည္…။ သူမဖင္ကို ေလွ်ာ့ထားသည္…။ ဖင္ရႈံ႕ထား လွ်င္လည္း အျပစ္တစ္ခု ျဖစ္ဦးမည္မွန္း သိေနသည္…။ သူမခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးကို အျပည့္အ၀ ထိေတြ႔ခြင့္ ေပးမွသာ ေက်နပ္မည္ျဖစ္သည္…။ သူမအသားႏုႏုကို ကိုင္တြယ္ရင္း ေဒးဗစ္ ေက်နပ္စြာ လီးေတာင္ေနသည္…။ “ေျခေထာက္ေတြ ကားေပးစမ္း…” ေပါင္ကားလိုက္သျဖင့္ အတြင္းခံက ပိုၾကပ္သြားသည္…။ လက္က ေပါင္ၾကားကို ႏႈိက္သည္…။ အဖုတ္ေပၚမွ အေမႊးႏုမ်ား ကို စမ္းမိသည္…။ ေစာက္ေမႊးနီနီေလးမ်ားဟု သူျမင္ေယာင္သည္…။ ခ်က္ျခင္းပင္ ၾကည့္ခ်င္လွၿပီ…။ “နင္ေရခ်ဳိးတာ ငါၾကည့္ခ်င္တယ္… လုပ္စမ္း…” ေထြး သူ႔ေရွ႕မွာ တစ္ခါမွ ကိုယ္တံုးလံုး မခြ်တ္ဘူးေသး…။ ခုေတာ့ ခြ်တ္ခိုင္းၿပီး သူမ ေရခ်ဳိးသည္ကို ၾကည့္မည္ဟု ဆိုလာ သည္…။ ေတြေတြေ၀ေ၀ႏွင့္ပင္ ေရခ်ဳိးကန္ဆီ သူမ ေရာက္သြားသည္…။ ေရပိုက္ကိုဖြင့္ၿပီး ေရေႏြးစပ္သည္…။ ေဒးဗစ္ သူ႔ခံုကို ေရခ်ဳိးကန္နား ေရႊ႕လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္…။ ေရခ်ဳိးကန္ ေခါင္းရင္းမွာ ေနရာခ်သည္…။ အဲဒီေနရာဆိုလွ်င္ သူမေရွ႕ပိုင္းကို ေသခ်ာျမင္ရမည္…။ ဆပ္ျပာျမွဳတ္နဲ႔ ခ်ဳိးရင္ ပံုးသာ ကြယ္သာ ရွိမွာပဲဟု စဥ္းစားေနသည္…။ “ငါ့ဖက္လွည့္စမ္း ေထြး… ခါးစည္းကို ျဖည္လိုက္… နင့္ ႏို႔ေတြ ငါမျမင္ဘူးဘူး… ႏို႔သီးေခါင္းေတြ ေထာင္ေနတာပဲ ေတြ႔ ဘူးတာ… နင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေတြ ႀကီးတယ္လို႔ ငါ့ကို ေျပာဘူးတယ္ မဟုတ္လား… ကဲ…. ျပစမ္းပါအံုး…. ဟုတ္လား… မဟုတ္လား…. အျမည္းေပါ့….” ရယ္ရင္း ေျပာသည္…။ သူမရင္သားမ်ားက မႀကီးလွေသာ္လည္း က်စ္လစ္လွပသည္ဟု ဂုဏ္ယူေလ့ရွိခဲ့သည္…။ တခ်ဳိ႕ မိန္းကေလးေတြဆိုလွ်င္ ႏို႔ႀကီးႀကီးမ်ား ရွိၾကၿပီး ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကာရင္ ဗိုက္ေပၚေရာက္တဲ့အထိ တြဲက်သြားႏိုင္သည္ဟု ေျပာခဲ့ၾကသည္…။ ခါးစည္းကို အသာျဖဳတ္ရင္း ေဘာ္လီကို ျဖည္ခ်သည္…။ လက္မ်ားက ျဖည္လက္စ ပုံစံျဖင့္ ရင္သား မ်ားကို တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ကာကြယ္သည္…။ ေဒဗစ္၏ လက္မ်ားက သူ႔ေဘာင္းဘီဆီ ေရာက္သြားၿပီး ဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ သည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္…။ ဇစ္ေနာက္သို႔ လက္ထည့္လိုက္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဆုတ္ကိုင္ထားသည္…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 35


KoPaw

“နင္ ငါ့ကို လီးေတာင္ေအာင္ လုပ္တာပဲ ေထြး…. နင္ ဘာလုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာ သိတယ္မဟုတ္လား…. လုပ္မလား….” ကိုယ့္ဟာကို ဂြင္းတိုက္ျပေနေသာ သူ႔လက္မ်ားကို သူမ ေငးၾကည့္ေနသည္…။ သူမကို လုပ္ခိုင္းေတာ့မည္…။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္….” “ႏုိ႔ကိုျပစမ္း…. ႏို႔သီးေခါင္းကို….” ေဒးဗစ္ စိတ္မရွည္ေတာ့…။ လန္႔သြားၿပီ….။ ေထြးငယ္ ေဘာ္လီကို ခါးသို႔ လႊတ္ခ်လိုက္သည္…။ သူမ ရင္သားမ်ားကို ပထမဆံုးအျဖစ္ ေဒးဗစ္ကို ေဖာ္ျပလိုက္ရသည္…။ လက္မ်ားကို ေဘးမွာခ်လ်က္…။ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ မဆံုးျဖတ္တတ္ေသး…။ အ၀တ္ခြ်တ္ခိုင္းျခင္းမွာ သူမ တုန္လႈပ္ေနသည္…။ သူမကိုၾကည့္ရင္း ေဒးဗစ္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လွ်ာႏွင့္သပ္မိ သည္…။ ျဖဴႏုေသာ အသားအေရေပၚတြင္ အညဳိေရာင္ ေအာက္ေျခအရစ္မွ ခြ်န္တက္ေနေသာ ပန္းေရာင္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား…။

ဆံပင္နီညဳိသူတို႔သည္

အသားျဖဴၿပီး

ေနေလာင္ခံရတတ္ေသာ

အသားအေရ

ရွိသည္…။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူမ ကို မ်က္ေစ့က်ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး နီညဳိေရာင္ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ရွိလိမ့္မည္ဟုလည္း တြက္ထားသည္…။ စဥ္းစားရင္း သူ႔လီးက ခုန္လ်က္…။ သူမသည္ အလန္႔တၾကား ေငးလ်က္…။ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ေအာင္လည္း လႊဲဖယ္လ်က္…။ ပထမဆံုး အေနျဖင့္ သူမကို လံုး၀ ေျပာင္သလင္းခါေအာင္ လုပ္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း…. “ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို လက္ထိပ္နဲ႔ စမ္းၾကည့္စမ္း…. မာတင္းလာတာ ၾကည့္ရေအာင္…” သူမသည္ ဤနည္းမ်ားျဖင့္ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ဆႏၵျဖည့္ေလ့ရွိပါသည္…။ ခါတိုင္းထက္ ပိုစြာပင္ ေဒးဗစ္ကို ဆႏၵျဖည့္ေပးရသည့္ အခါအၿပီးတြင္ လုပ္မိသည္…။ သို႔ေသာ္ သူမ်ားေရွ႕တြင္ တစ္ခါမွ် မလုပ္ဘူးပါ…။ ကိုယ့္ ႏို႔သီးေခါင္း ေလးမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေယာက်ာ္းႀကီးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ ပြတ္သတ္မိေသာအခါ ပို၍ သိသာေသာ ခံစားမႈကို ရသည္…။ တင္းလာေသာ ႏို႔မ်ားကို ဆက္ပြတ္သည္…။ ႏို႔သီးေခါင္းကို လက္သည္းႏွင့္ ဆိတ္မိၿပီး ရလာသည့္ နာက်င္မႈ တြင္ ပို၍ အရသာေတြ႔သည္…။ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံလိုသည့္ ႏွာစိတ္မ်ဳိးေတြ သူမမွာ ၀င္ေနေလၿပီ…။ ေဒးဗစ္က သူမ၏ ႏို႔ ေလ့က်င့္ခန္းကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္…။ သူမမ်က္လံုးမ်ားက တစ္၀က္တပ်က္ မွိတ္ေနၿပီး ဖီလင္တက္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္…။ သူမ ခါးတို႔က အနည္းငယ္ လႈပ္ခါကာ မည္မွ် စိုေနသည္ကို ျပသည္…။ “လက္ကို တံေတြးဆြတ္ၿပီး ႏို႔ကိုပြတ္ ေထြး….” လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ လွ်ာႏွင့္ တံေတြးဆြတ္သည္ကို ၾကည့္ရင္း သူ႔လီးႀကီးကို လ်က္ေနသေယာင္ ေဒးဗစ္ လီးက ရြထလာသည္…။ သူမသည္ သူ႔ကို စေနပံုရသည္…။ လက္ကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေန သည္။ ေထြးသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုႏိုင္…။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လီးလို စုတ္မိေနသည္…။ ေနာက္ ႏို႔သီးမ်ားကို အသာ ပြတ္သည္…။ စိုေသာလက္ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ ပိုစိတ္လႈပ္ရွားသည္…။ အဖုတ္ထဲမွာ ပိုစိုလာၿပီ…။ ေရခ်ဳိးရမွာမို႔ ေတာ္ ေသးသည္…။ သူမႏို႔မ်ား ဤမွ် တင္းလာသည္ကို မႀကံဳဘူး…။ ခုေတာ့ ေပါက္ကြဲေတာ့မတတ္ပင္ ျဖစ္ေနသည္…။ ႏို႔သီး အေျခေလးမ်ားကို ပြတ္ၿပီး အရသာပိုေတြ႔လာသည္…။ သူမ၏ ႏွာအိပ္မက္သည္ ေဒးဗစ္၏ အသံေၾကာင့္ ဆံုးသြား သည္….။ “ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္စမ္း…. ငါ ေစာက္ေမႊးနီနီေလးေတြ ၾကည့္ခ်င္တယ္….” ေဒးဗစ္သည္ ခြ်တ္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ဂြင္းတိုက္ေနသည္…။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြ်တ္ရင္း ေစာက္ေမႊး ေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ၿပီးေတာ့မလုိပင္ ျဖစ္သြားရသည္…။ ဒါမ်ဳိး သူတစ္ခါမွ် မျမင္ဘူးေသး…။ သူ စိတ္ကူးဘူးသည္…။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါမွ မႀကံဳ…။ ဦးေဖခင္၏ ဖုန္းျဖင့္ သတင္းေပးမႈေၾကာင့္ပင္ ေထြး အေၾကာင္းၾကားရင္း လီးေတာင္ခဲ့ဘူး သည္…။ ေစ်းေတာ့ႀကီးသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္…။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေနႏွင့္ လက္လြတ္မခံႏိုင္…။ ခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ တန္ သည္ဟု ဆိုရမည္…။ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားသည္ ဆံပင္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ နီညဳိေရာင္ေတာက္လ်က္…။ ေတာ္ေတာ္လည္း ထူ သည္…။ သူ႔ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ မိန္းကေလးမ်ားကို အေမႊးရိတ္ေပးေလ့ ရွိေသာ္လည္း ဒီတစ္ေယာက္ေတာ့ မပါႏိုင္ေပ…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 36


KoPaw

ေထြး လက္က်န္အ၀တ္ကို ၾကမ္းေပၚပစ္ခ်ၿပီး သူ႔ေရွ႕တြင္ တံုးလံုးရပ္ေနသည္…။ သူ႔ကိုၾကည့္ေသာအခါ သူမမ်က္ႏွာကို ၾကည့္မေန…။ ေပါင္ၾကားကိုသာ စူးစိုက္ေနသည္…။ အလြန္အမင္း ရွက္ဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္…။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ လက္ႏွစ္ဖက္ ေဘးခ်ကာ ေနာက္ထပ္ ဘာခိုင္းမလဲ ေစာင့္သည္…။ “လွတဲ့ အေမႊးနီေလးပဲ… ဒါေပမယ့္ ငါ အထဲကို ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္… ရႈးေပါက္သလို ၿဖဲျပစမ္း… ေပါင္ကို ကားလိုက္…” ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ႏွစ္ေပခန္းေရာက္ေအာင္ ကားလိုက္သည္…။ လက္ကို အဖုတ္ေပၚတင္ၿပီး အသာပြတ္လိုက္သည္…။ သူမလက္မ်ားက အေမႊးႏုေလးမ်ားကို သပ္တင္ကာ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို အသာၿဖဲျပသည္…။ အခန္းတြင္း ေလေအးေၾကာင့္ ရႊဲစိုေနေသာ အဖုတ္ အတြင္းသားေလးမ်ား ေအးကနဲ ျဖစ္သြားသည္…။ အဖုတ္ကို ၿဖဲျပရင္း မ်က္ႏွာ သည္ ရဲတြတ္လ်က္…။ သူမလက္မ်ားက သူမ၏ အလွ်ဳိ႕၀ွက္ဆံုး ေနရာကို သူတပါးကို လံုး၀ဖြင့္ျပေနရသည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္…” “ခ်စ္စရာေလးပဲ ေထြး…. ပန္းေရာင္ အတြင္းသားေလးကို အနီေရာင္ ခ်ဳံပုတ္လွလွေလးနဲ႔ ၀ိုင္းထားတာပဲ…” ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ားက သူ႔လီးကို ဂြင္းဆက္တိုက္ေနသည္…။ “ေရခ်ဳိးကန္ထဲ ၀င္လိုက္ေတာ့… ခ်ဳိးတာ ငါ ၾကည့္ခ်င္တယ္…” ရွက္လြန္းေနေသာ ေထြးသည္ ေရခ်ဳိးကန္ထဲသို႔ ၀မ္းသာအားရ ႏွစ္စိမ္လိုက္သည္…။ ဆပ္ျပာကို ယူကာ ေဘးခံုမွာ ထိုင္ေနေသာ ေဒးဗစ္ကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ တကိုယ္လံုး တိုက္ေနသည္…။ ေဒးဗစ္ကေတာ့ လီးကို ကိုင္ ပြတ္ရင္း ေငးေနသည္…။ ေရခ်ဳိးရင္း သူ႔ကို စိတ္ထဲက ထုတ္ထားသည္…။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ အမိန္႔ေတြ ထပ္က်လာ သည့္အခါ သတိက ျပန္ျပန္၀င္လာသည္…။ ထၿပီး အဖုတ္ကို ေဆးျပစမ္း၊ ေနာက္လွည့္ ဖင္ၿဖဲၿပီး ႏႈိက္ေဆးစမ္း၊ စသည္ျဖင့္...။ ခိုင္းတိုင္း သူမက ခ်က္ျခင္း လုပ္ပါသည္…။ ေနာက္ဆံုး ေရခ်ဳိးျခင္း အမႈၿပီးသည္…။ ေရကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္ ကာ မတ္တတ္ ထရပ္သည္…။ “ဒီကိုလာ ေထြး…..” ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ား လႈပ္ရွားလာသည္…။ သဘက္ေစာင္ကို ဆြဲဖယ္လိုက္ကာ သူမကို သူ႔ေျခေထာက္မ်ားၾကား ဆြဲယူ လိုက္သည္…။ လက္တစ္ဖက္က သူမေနာက္ေက်ာ…။ ေနာက္တစ္ဖက္က ေရွ႕မွာ ထားသည္…။ “ေပါင္ကားအံုး…. ဒီတစ္ခါ ပိုက်ယ္ေအာင္ကားေနာ္….” သူ႔မ်က္ႏွာသည္ အဖုတ္မွ လက္မအနည္းငယ္သာ ကြာေတာ့သည္…။ ေရခ်ဳိးဆပ္ျပာနံ႔ ခ်ဳိခ်ဳိကို ရသည္…။ လက္တစ္ ဖက္က ရင္အံုကို အုပ္ကိုင္ရင္း ႏို႔သီးေလးမ်ား ျပန္ေထာင္လာေအာင္ ပြတ္သည္…။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ပြတ္ေသာအခါ သူမကိုယ္မွာ တုန္ရီလာသည္…။ ႏို႔သီးေခါင္းကို နီရဲလာေအာင္ ညွစ္သည္…။ အနည္းငယ္ ညည္းမိသည္မွအပ သူမ ဒီတိုင္းခံေနသည္…။ ႏို႔ကို လိမ္ဆြဲလိုက္သလို ျဖစ္ညွစ္ေသာအခါ သူမအံႀကိတ္ထားရသည္…။ အရမ္းကိုနာသည္…။ သို႔ေသာ္ သူမ မလႈပ္…။ ညက်လွ်င္ ဒဏ္ေပးခံရအံုးမည္ ျဖစ္ရာ ဒဏ္ေတြ ထပ္တိုးလို႔မျဖစ္…။ “အင္း……...” ညည္းတြားမိသည္…။ လက္တစ္ဖက္က ဗိုက္သားမ်ားကို ပြတ္ဆင္းကာ နီညိဳေရာင္ ေစာက္ေမႊးေလး မ်ားေပၚ ေရာက္လာသည္…။ ေမႊးႏုေလးမ်ားကို ဆြဲေမႊသည္…။ တခ်ဳိ႕အေမႊးေတြ ကြ်တ္ထြက္သျဖင့္ သူမ နာက်င္စြာ ညည္းသံကို ၾကားရသည္…။ အဖုတ္အံု တစ္ခုလံုးကို ေဘာလံုးလို ဆုတ္ကိုင္သည္…။ သူမ တင္ပါးဆံုကို ေနာက္ဆုတ္ၿပီး လြတ္မလား ႀကဳိးစားသည္…။ ေနာက္လက္တစ္ေခ်ာင္းက ဖင္ၾကားမွေစာင့္ေနသည္…။ ဖင္ထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုး၀င္ လာသည္…။ သူမ တုန္တုန္ရင္ရင္ ျဖစ္ေနသည္…။ ေထြးသည္ သူ႔မကိုယ္ခႏၶာကို ေဒးဗစ္ သိမ္းပိုက္လိုက္သလို ခံစားရ သည္…။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက သူမဖင္ထဲ ထိုးေနသည္…။ ဖင္ကို ေလွ်ာ့ဖြင့္ထားသျဖင့္ ဆန္းျပားေသာ အေတြ႔ကို ခံစားေနရသည္…။ ဖင္၀ၾကြက္သားကို လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက ပြတ္ေပးေနသည္…။ ေနာက္ လက္တစ္ေခ်ာင္းက အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 37


KoPaw

ေစာက္ရည္မ်ား ဖံုးလႊမ္းေနသည့္ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ပြတ္ေနသည္…။ သူမကိုယ္ခႏၶာက သစၥာေဖာက္ေနၿပီ…။ ေနာက္လက္တစ္ေခ်ာင္းက အေစ့ကို အထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးသည္…။ အေစ့မွသည္ အဖုတ္ၾကပ္ၾကပ္ထဲအထိ…။ ေဒးဗစ္က ေထြးကို စၿပီး လက္နဲ႔လုပ္ေနၿပီ…။ ေထြးတစ္ကိုယ္လံုး ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မည္…။ သူမကိုယ္က ေရွ႕တိုး ေနာက္ငင္ ျဖစ္ေနသည္မွာ မဖံုးမဖိႏိုင္…။ ဖင္ထဲက လက္ေခ်ာင္းက ပို၍ ပို၍ ၀င္သြားသည္…။ အဖုတ္က စိုရႊဲေနၿပီ…။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမွာ ေစာက္ရည္ေတြလူးလို႔…။ အဖုတ္နံ႔က တစ္ခန္းလံုး ေထာင္းေနသည္…။ သူ႔လက္မ်ားက အပ်ဳိစင္ ကိုယ္ထဲကို ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္သည္…။ မိန္းမကိုယ္၏ တုန္႔ျပန္ညွစ္အားေၾကာင့္ ၾကပ္ၾကပ္ေလး ျဖစ္ေနသည္…။ ဖင္၀က ေခ်ာဆီမပါေသာ္လည္း သူမက ေရွ႕ေပါက္ ထိုးခ်က္ကို တုန္႔ျပန္လိုက္တိုင္း ေနာက္သို႔ ဆုတ္သြားရသည္ ျဖစ္ရာ ပို၍ တိုး၀င္ခံရၿပီး ႏွစ္ဖက္ညွပ္ လက္သြင္းလိုးမႈမွာ နာၾကင္စြာ ညည္းမိသည္…။ ေထြး ႏွာစိတ္ အျမင့္ဆံုးထိ စတက္ေနၿပီ…။ သူမကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပီးေအာင္ လက္ျဖင့္လုပ္ဘူးျခင္းႏွင့္ သိသာျခားနားသည္…။ ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး သူမ၏ရတနာမ်ားကို ေဒးဗစ္၏ မ်က္လံုးႏွင့္ လက္မ်ားထံ ဖြင့္ေပးထားရသည္…။ ဖင္ထဲက လက္ေခ်ာင္းသည္ သူမတစ္ကိုယ္လံုးကို ဆုတ္ၿဖဲလိုက္သလိုျဖစ္ကာ မစဥ္းစားဘူးသည့္ အၾကမ္းဖက္မႈကို ခံေနရသည္…။ ဖင္ထဲကို ေျမြတစ္ေကာင္လို တိုး၀င္လိုက္ ျပန္ထြက္လိုက္ႏွင့္ ဆက္တိုက္ပင္ လႈံ႔ေဆာ္ ေနသည္…။ နာက်င္ေသာ္လည္း သူ႔ေၾကာင့္ပင္ အဖုတ္က ပိုရႊဲရသည္…။ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းက သူမကိုယ္ကို ဆုတ္ ၿဖဲကာ ဖင္ေခါင္းႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းၾကားရွိ အေရျပားကို ၿဖဲခ်လိုက္သလို ခံစားမိၿပီး….. “အန္း……” နာက်င္မႈႏွင့္ အရသာ ေပါင္းစပ္ကာ ညည္းတြားသည္…။ ေဒးဗစ္ ေရွ႕တိုးလာၿပီး ေထြးလက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူကာ သူ႔လီးေပၚ တင္ေပးသည္…။ “နင့္ကို ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးေနတုန္း… ငါ့ကိုလည္း ထုေပးအံုး….” ခိုင္းေတာ့သည္…။ လက္ဖ၀ါးႏုႏု က သူ႔လီးႀကီးကို စုန္ဆန္ ပြတ္သတ္သည္…။ လထစ္ကို အသာညွစ္ရင္း လက္သည္း က လထစ္ေအာက္ပိုင္းကို ျခစ္မိေသာအခါ လီးက တုန္တက္သြားသည္…။ “အား…. ေကာင္းတယ္…. လုပ္…. ေထြး…..” လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက သူမဖင္ထဲသို႔ ထပ္တိုးလာေသာအခါ နာက်င္မႈျဖင့္ သူမေရွ႕ကို ရုတ္တရက္ တိုးလိုက္ၿပီး ေရွ႕ေပါက္က လက္က အပ်ဳိေမွးကို ေဖာက္ေတာ့မလုိပင္ ျဖစ္သြားသည္…။ “သတိထား… ေထြး… ငါ နင့္ကို အပ်ဳိရည္ မဖ်က္ခ်င္ေသးဘူး… အဲဒါက ညက်မွ ငါ့လီးက လုပ္ေပးမွာေလ…” ေရေႏြး၏ အပူေငြ႔ႏွင့္ သူမကို ႏႈိက္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ ျပင္းထန္ေသာ လႈံ႔ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ေထြးကိုယ္မွာ ေခြ်းသီးေခြ်းေပါက္မ်ား က်လာသည္…။ လက္မက သူမ ေစာက္ေစ့ကို ပြတ္သည္…။ သူမ တင္ပါးဆံုက ဘယ္ညာ ယိမ္းလာသည္…။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက သူမတစ္ကိုယ္လံုး၏ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈကို လႊင့္ပစ္လိုက္ကာ သူမေျခ ေခ်ာင္းမ်ားက ဆန္႔တက္လာသည္…။ ကားထားရ၍ နာေနေသာ ေပါင္တြင္း နာက်င္မႈႏွင့္အတူ အဖုတ္က လိုးေနေသာ လက္ေခ်ာင္းကုိ ညွစ္လိုက္ရာ ေကာ့တက္သြားၿပီး ဖင္၀ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးအတြက္ အစြမ္းကုန္ ဖြင့္လိုက္ရင္း…. “အိုး… အန္း…. ဘုရား… ဘုရား….” ေထြး ထပ္ၿပီးသြားၿပီ…။ လက္မ်ားက ဆက္လိုးေနဆဲ…။ ေစာက္ေစ့ကိုလည္း လက္မျဖင့္ ပြတ္ေခ်ခံေနရဆဲ…။ ေဒးဗစ္ သည္ ေထြး ၿပီးတာေတြကို ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးေနသည္…။ သူမ၏ ေစာက္ရည္မ်ားသည္ သူလ ႔ က္တြင္ စိုရႊဲလ်က္…။ သူမ အေပၚ သူ႔လႊမ္းမိုးႏိုင္မႈေၾကာင့္ ပိုထန္လာသည္…။ ဖင္ထဲကို နာက်င္စြာ ကလိျခင္း ခံေနရသည္…။ သူမလက္ကလည္း သူ႔လီးႀကီးကို ပြတ္တိုက္ေပးေနသည္…။ လက္ကလည္း ပိုၾကပ္ၾကပ္ညွစ္ရင္း ပို၍ ပို၍ ျမန္ျမန္ ထုသည္…။ ၿပီးမသြား ေအာင္ ေဒးဗစ္က သြားကို ကိုက္ထားသည္…။ သူမ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ပါးစပ္ထဲသို႔ လရည္ ပန္းထည့္ရန္ ျဖစ္သည္…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 38


KoPaw

သူမ ၿပဳိယိုင္လဲသြားသျဖင့္ သူက ထိန္းကိုင္ေပးထားရသည့္ အခ်ိန္တြင္ အနည္းဆံုး ၃ ႀကိမ္ေလာက္ ၿပီး သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္…။ သူမ ဖင္ေပါက္ထဲက လက္မ်ားကို ညွစ္ထားသည့္ စအိုၾကြက္သားမ်ား ၾကားမွ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္…။ အဖုတ္ထဲက လက္မ်ားကေတာ့ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ ပြေနသည္…။ အဖုတ္ေမႊး နီနီေလးမ်ားေပၚ တြင္ အရည္မ်ား နံနက္ခင္း ႏွင္းပြင့္ပမာ လက္ေနသည္ကို ျမင္ရသည္…။ သူ ေထြးငယ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ အသာခ်လိုက္ သည္…။ သူမသည္ ဘာကိုမွ မျငင္းဆန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏြမ္းလ်ေနေလၿပီ…။ ဒီအခ်ိန္သည္ ေဒးဗစ္ လိုသလို အျမတ္ ထုတ္ရမည့္ အခ်ိန္ပင္တည္း…။ သူမေရွ႕ ၾကမ္းျပင္တြင္ ေခါင္းအံုးတစ္ခု ခ်ထားသည္…။ ေဒးဗစ္က ဒူးတက္ေထာက္ေစ လိုက္သည္…။ သူ မတ္တတ္ရပ္ သြားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရစဥ္ သူမလက္မ်ားက သူ႔လီးႀကီးေပၚတြင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုေပးေနဆဲ ျဖစ္သည္…။ ေဒးဗစ္ လထိပ္ဖ်ားမွ ထြက္ေသာ အရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေနသည္…။ သူမမ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔ လီးႀကီး တေျပးညီ ျဖစ္သြားေသာအခါ ေဒးဗစ္ ဘာလုပ္ေစခ်င္သည္ကို သူမ ရိပ္စားမိသြားသည္…။ သူ႔လီးႀကီးကို စုတ္ခိုင္းေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္…။ ပိုေသခ်ာသည္က ထြက္လာေသာ အရည္မ်ားကို ေသာက္မ်ဳိခိုင္းေတာ့မည္…။ သူမ မျငင္းဆန္ႏိုင္မီ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမ်ားတြင္ လက္ေခ်ာင္းမ်ား၀င္လာၿပီး ပါးစပ္ကို ဆြဲခ်ဲ႕ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း ေဒးဗစ္၏ လီးႀကီးက တိုး၀င္လာသည္…။ ပူေႏြးေသာ လီးႀကီးတြင္ ပြဲႀကဳိရည္ မ်ားျဖင့္ ေပက်န္ေနသည္…။ သူမလွ်ာက လထစ္ကို ရမၼက္ျဖင့္ လ်က္ယူလိုက္သည္…။ ငံက်ိက်ိ အရသာကို ရလိုက္စဥ္ လရည္တခ်ဳိ႕ ပန္း၀င္လာသည္…။ သူမပါးစပ္က ရုတ္တရက္ ေစ့သြားမိသည္…။ သြားက လထစ္ကို ကိုက္မိသြားသည္..။ “အိုး…..” ေဒးဗစ္ နာက်င္စြာ ေအာ္သည္….။ “ေခြးမ…..” လီးကို ပါးစပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေထြး၏ ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္၀ါးျဖင့္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ရိုက္လိုက္သည္…။ ပါးမ်ားမွာ ရဲရဲနီ သြားရသည္…။ ေထြးဆံပင္ကို ဆြဲစုကိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေမာ့ေစလိုက္သည္…။ “မင္း ဒီညေတြ႔မယ္ ေထြး….” သူမ မ်က္ရည္မ်ား က်လာသည္…။ “နင့္ သြားကို သိမ္းထား… လံုး၀မထိေစနဲ႔….” ပါးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ သူမ ေခါင္းမွာျပာေ၀ေနသည္…။ ေဒးဗစ္၏ လီးႀကီး ပါးစပ္ထဲသို႔ တိုး၀င္လာျပန္သည္…။ ညဖက္ ဘာလုပ္ခံရမွာမွန္း မသိတာကို ေၾကာက္လွသျဖင့္ ပါးစပ္ကို အသာေလးဖြင့္သည္…။ သူ႔လီးႀကီးက အရႈံးေပးသြားေသာ သူမပါးစပ္ထဲသို႔ တစ္ဆံုး ထိုး၀င္သြားသည္…။ သူမ သြားမ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ကာလိုက္ကာ လထစ္ကို ေခ်ာေခ်ာမြတ္ မြတ္ ၀င္ေစလိုက္ရသည္…။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းျဖင့္ သူမ တုန္ယင္ေနသည္…။ လီးႀကီး၏ တိုး၀င္ တိုးထြက္မႈေၾကာင့္ ခက္ခဲ စြာ အသက္ရွဴ ေနရသည္…။ “လထစ္ကို ဒီတိုင္းပဲထား… လိမ္လိမ္မာမာေန…. ငါ နင့္ကို လရည္ ေကြ်းမယ္…” သူ ရယ္ေနသည္…။ အျပစ္ကင္းေသာ မိန္းကေလး၏ လွ်ာက သူ႔လထစ္ကို ရစ္ပတ္ေနတာကို သေဘာက်ေနသည္…။ သူမမ်က္လံုးမ်ားက အသနားခံေနသည္…။ လရည္ေတြအားလံုး ဗိုက္ထဲေရာက္သြားရင္ေတာ့ လႊတ္ေပးေပလိမ့္မည္…။ “ကဲ…. လွ်ာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလ်က္…. ထိပ္၀ကို ထိုးၿပီး သုတ္ကို အရသာခံစမ္း….” လက္မ်ားက သူမေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ထားဆဲ…။ “အမ္း…. အေတာ္ ေကာင္းလာၿပီ…. ေထြး…. နင္က ပါရမီရွိတဲ့ လီးစုတ္မေလးပဲ…. နည္းနည္း သင္ေပးၿပီး ဒဏ္ နည္းနည္း ေပးခံလိုက္ရရင္ အိုေကသြားၿပီ… ငါက ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ေပးႏိုင္တယ္…. ကဲ…. နည္းနည္း ပိုၿမဳိလိုက္စမ္း….”



Page 39


KoPaw

သူမ၏ ေခါင္းကို ဆြဲထားရင္း သူ႔ခါးကို ေရွ႕တိုးလိုက္သည္…။ လီးႀကီးက စိုေနေသာ လွ်ာေပၚမွ ျဖတ္ကာ ပိုနက္ေအာင္ ၀င္သြားသည္…။ “လထစ္ေအာက္နားကို လွ်ာနဲ႔လ်က္စမ္း…. အိုး….. ေရး…. ေကာင္းလိုက္တာ ေထြးရယ္….” လီးႀကီးသည္ သူမ၏ ပါးစပ္တြင္းသို႔ ပိုနက္ေအာင္ တိုး၀င္လာသည္…။ အာေခါင္တြင္းသို႔ ေရာက္လာမည္ကို သူမ စိုးရိမ္ ေနမိသည္…။ မတားႏိုင္ရင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ…။ နာက်င္မႈမွ သက္သာေစရန္ လီးေပၚရွိ အဖုအထစ္ အားလံုးေပၚသို႔ လွ်ာကို ကစားေပးေနသည္…။ ငံက်ိက်ိ လရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာကာ လွ်ာေပၚတြင္ တင္ေနသည္…။ ေဒးဗစ္က ေခါင္းကို ဆြဲ တည့္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းကို ေျဖာင့္တန္းေအာင္ ျပင္ဆင္ရင္း လီးကို သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္လုပ္သည္…။ လီးကို အ၀င္ ၾကပ္ေအာင္ ႀကဳိးစားမႈေၾကာင့္ လွ်ာျဖင့္ တျပတ္ျပတ္ စုတ္သံက ဆူညံေနသည္…။ “နက္နက္ေလး ေထြး…. အေတာ္ေလး နက္နက္ သြင္းရရင္ ေကာင္းမယ္…. အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွဴစမ္း….” ေဒးဗစ္သည္ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ ႀကဳိးစားေနေသာ ေထြး၏ ေခါင္းကိုကိုင္ကာ ဆြခ ဲ ်ဳပ္ၿပီး လိုးေနေတာ့သည္…။ “အ… အ…. အား…..” လထစ္ႀကီး အာေခါင္ထဲသို႔ ၀င္လာေသာအခါ ေထြး ေအာ့ခ်င္လာသည္…။ လည္ေခ်ာင္းကို စစ္ေဆးမည့္ ဆရာ၀န္က တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ထိုးေနသလို တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ျဖစ္ေနသည္…။ ယခု တုတ္ေခ်ာင္းကား ပို၍ႀကီးမားေသာ အသားေႏြးေႏြး လီးတံႀကီးတည္း…။ ဆြဲထုတ္သြားသည္…။ ရုတ္တရက္ ျပန္၀င္လာသည္…။ “ဂ… လု….” လထစ္ကို မ်ဳိခိုင္းသလို ျဖစ္မႈေၾကာင့္ ပို၍ ေအာ့ခ်င္လာၿပီ…။ “အြမ္….” ႏွာေခါင္းမွ အသက္ ႀကဳိးစားရွဴသည္…။ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ခြ်ဲလာသည္…။ လည္ေခ်ာင္း အတြင္းသားတို႔ကို ဆြဲယူ သည္…။ အာသီးကို ေကာ္ျဖင့္သုတ္သည္…။ ဗိုက္ထဲမွ ေလဆန္သည္…။ “အဲလို ဟုတ္တယ္ ေထြး…. ႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္ကို ရေအာင္ရွဴ… ၿပီးေတာ့မွာ….” ေဒးဗစ္က သူမကိုယ္ခႏၶာ တုန္ခါလာသည္ကို သိသည္…။ အသက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရွဴေနသည္…။ လီးႀကီးကို လထစ္ လွ်ာေပၚေရာက္သည္ထိ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး… “အသက္ကို တစ္ခ်က္ ၀၀ရွဴလိုက္စမ္း… ၿပီးရင္ မ်ဳိခ်တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရမယ္…” ခါးကို ေရွ႕ျပန္တိုးလိုက္သည္…။ အာသီးကို ျပင္းထန္စြာ ထပ္ထိသည္…။ လရည္မ်ား ရႊဲေနေသာ လီးႀကီးသည္ ေခ်ာမြတ္ စြာပင္ ၀င္လာသည္…။ ေထြး ေအာ့ေသာ္လည္း ယခင္ေလာက္ မဆိုးေတာ့…။ “ညည္း ေတာ္ေတာ္ တတ္လာၿပီ….” သူ႔ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ကိုယ့္လီး၏ အေျခကို ကိုယ္ ကိုင္ထားသည္…။ မ်က္ႏွာကို ဆက္လိုးရင္း တစ္ဖက္က ထုေနသည္…။ လယ္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ႏွစ္လက္မေလာက္ ၀င္သြားေအာင္ ေဆာင့္သြင္းသည္…။ ေထြး ရုန္းကန္ ႀကဳိးစားေသာ္လည္း ခံရမသက္သာပါ…။ ေဒးဗစ္က ဆံပင္ကို ဆြဲထားသည္…။ သူမပါးစပ္သည္ ခုေတာ့ လီးထည့္စရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္…။ သူမ မည္မွ်ခံႏိုင္ဦးမည္ကို ကုိယ္တိုင္မမွန္းႏိုင္…။ မ်က္ႏွာကို အဖုတ္လို သေဘာထား သံုးခံ ေနရ၍ လည္ေခ်ာင္းမွာ မီးေတာက္ေနသည္…။ ျမန္ျမန္ ေက်ာ္သြားေစခ်င္လွၿပီ…။ သူ ျမန္ျမန္ၿပီး သြားေစခ်င္လွသည္…။ လရည္မ်ား သူမပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္မည္ကို မုန္းတီးလွေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကို အလိုးခံေနရျခင္း ရပ္တန္႔သြားဖို႔က ပိုအေရးႀကီးသည္…။ သို႔ျဖစ္၍ လွ်ာကို ႀကဳိးစားျပင္ဆင္ကာ ၀င္လာေသာ လီးကို လွည့္ပတ္လ်က္သည္…။ လက္တစ္ ဖက္က ပူေလာင္ ေလးလံေနေသာ လဥမ်ားကို ဆုတ္ကိုင္သည္…။ အသာ ညွစ္ေပးသည္…။ ျမန္ျမန္ ထြက္ေစဖို႔ရာ တည္း…။ အခ်စ္တကၠသိုလ္


Page 40


KoPaw

“လရည္ ထြက္ေအာင္လုပ္ ေထြး.… အား…. ေကာင္းတယ္… ငါ့ဥထဲကလာမည့္ သုတ္ေတြကို စုတ္စမ္း….” လက္ဖ၀ါး ႏုႏုေလးမ်ားက ဥကို ႏွိပ္နယ္ေပးေနသည္ကို ဖီးလ္ယူသည္…။ လီးကို လွ်ာႏွင့္ လွည့္ပတ္ လ်က္ေနမႈေၾကာင့္ သူ ၾကာၾကာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့…။ သူမ လရည္အရသာ ခံလို႔ရေအာင္ လည္ေခ်ာင္းထဲက လထစ္ကို ထုတ္ယူလိုက္ သည္…။ “နင့္လက္နဲ႔ ထုၿပီး ပါးစပ္ထဲကို သုတ္ေတြ ပန္း၀င္ေအာင္ လုပ္စမ္း….” သူမ၏ လက္တစ္ဖက္က လီးအေျခကို ကိုင္ကာ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ အျမန္ပြတ္သည္…။ တစ္ဖက္က ဥမ်ားကို သာသာ ညွစ္သည္…။ လထစ္ႀကီးသည္ လွ်ာေပၚတြင္ ဖိတင္ေနသည္…။ လထစ္ပတ္လည္ကို လွ်ာႏွင့္ လွိမ့္ေပးေနသည္…။ ဥထဲတြင္ လရည္မ်ား လႈပ္ရွားေနသည္ကို စမ္းမိသည္…။ လီးထိပ္ႀကီး တုန္ခါသြားသည္ႏွင့္ အတူ လည္ေခ်ာင္းထဲထိ တန္း၀င္လာေအာင္ ပန္းလိုက္ေသာ လရည္မ်ားကို ခံစားလိုက္ရသည္…။ “အ... အ…. ဂ…” ပါးစပ္အျပည့္ လရည္မ်ား ၀င္လာသည္…။ အျမန္ ျပည့္လာသျဖင့္ အတင္းမ်ဳိခ်သည္…။ လက္က ဆက္ ညွစ္ေပး၊ ထုေပးေနသျဖင့္ ေနာက္တစ္သုတ္က လာေတာ့မည္…။ ေဒးဗစ္က တင္ပါးဆံုကို ျမွင့္ၿပီး တြန္းထည့္လိုက္ သည္…။ ဥထဲမွ သုတ္မ်ားကို အပ်ဳိစင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား အတြင္းသို႔ ပန္းသြင္းသည္…။ ပါးစပ္ထဲတြင္ လရည္မ်ား ခ်က္ျခင္း ျပည့္သြားသျဖင့္ သူမ မ်က္လံုးေတြ ျပဴး၀ိုင္းလာသည္ကို ျမင္ရသည္…။ အရည္ေတြက မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားလြန္း သည္…။ သူမ မ်က္ရည္မ်ား က်လာသည္…။ လက္မ်ားကမူ အလုပ္ရႈပ္လ်က္…။ ေနာက္ လရည္ တစ္သုတ္က ပါးေစာင္ ကို ပန္းသည္…။ သူမ အျမန္ မ်ဳိခ်ရျပန္သည္…။ လွ်ာက ေသးေပါက္တံႀကီးကို လ်က္ေနသည္…။ လထစ္က ခုန္ေန သည္…။ ေနာက္ထပ္ တစ္သုတ္ ပန္းျပန္ၿပီ…။ ေဒးဗစ္မွာ ဒါေလာက္မ်ားသည့္ လရည္ေတြ ရွိသည္ကို ေထြး မယံုႏိုင္…။ ပါးစပ္ထဲမွာ မဆန္႔သျဖင့္ ဆက္တိုက္ မ်ဳိခ်ေနရသည္…။ ခြ်ဲပ်စ္ငံက်ိေသာ အရည္ေတြက အာသီးကို ခိုေနသည္…။ ႏႈတ္ခမ္းက လီးကို တင္းတင္း ေစ့စုတ္ထားသည္…။ လီးႀကီးက လွ်ာကို ဖိထားသျဖင့္ မလ်က္ႏိုင္ေတာ့…. “ဂု... ဂု… အု…” ပ်ဳိ႕တက္လာသည္…။ ပါးစပ္ထဲက လီးႀကီး စတင္ ေပ်ာ့က်သြားသည္ကို ခံစားမိသည္…။ သူမ သြားရည္ေတြႏွင့္ သူ႔ သုတ္ေတြ လိမ္းထားေသာ ရာဘာေခ်ာင္းႀကီးကို ငံုထားရသလို ျဖစ္သြားသည္…။ “ငါ ျပန္ထုတ္လိုက္ရင္ စင္ေအာင္ ေသခ်ာလ်က္ေပး… ငါ လိုးတဲ့အခါတိုင္း ၿပီးရင္ လီးကို အဲလို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပး ရမယ္… မွတ္ထားေနာ္….” ခိုင္းသည္…။ လီးႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္ေသာအခါ ႏႈတ္ခမ္းကို ေစ့ေပးထားရသည္…။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပါးစပ္ထဲက ျပြတ္ကနဲ ထြက္သြားသည္…။ ေဒးဗစ္က သူမကို ငံု႔ၾကည့္ေနသည္…။ မ်က္ရည္မ်ား လိမ္းက်န္ထားေသာ မ်က္ႏွာ၊ နီရဲစိုစြတ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားတြင္ သူ႔လရည္ေတြ ေပလ်က္၊ ေမးေစ့တြင္ လရည္ တစ္ခ်ဳိ႕ေျခာက္လ်က္…။ “နင္… လီးအစုတ္ ေကာင္းသားပဲ ေထြး….” သူ ေျဖသိမ့္သည္…။ “ဒါေပမယ့္ နင္ဒီည ဒဏ္ေပးခံရအံုးမယ္ေနာ္…. ငါ့လီးကို ကိုက္လို႔…..” သူ ထရပ္သည္…။ တံဘက္ႏွင့္ အ၀တ္မ်ားကို ဆြဲယူ၍ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္ေနဆဲ ေထြးငယ္ကို ထားကာ ထြက္ သြားေတာ့သည္…။ တံခါးကို အျပင္က ေစ့ေပးခဲ့သည္…။



Page 41


KoPaw

အဆံုး (သို႕မဟုတ)္ အစ ရာဂ်ဴးသည္ သူ၏လက္ရာ လိုးစင္ဟု ေခၚႏိုင္ေသာ ဒဏ္ေပးခံုႀကီးအတြက္ ေက်နပ္လွ်က္ ရွိသည္…။ စာၾကည့္တိုက္ အလယ္တြင္ ေဒးဗစ္အတြက္ လုပ္ေပးထားေသာ သစ္သားခံုသည္ ခန္႔ခန္႔ညားညား…။ ၾကမ္းျပင္မွ ၂ ေပ ခြဲခန္႔ ျမင့္သည္…။ မလႈပ္ေအာင္ ခိုင္ခန္႔ေလးလံေသာ ေျခေထာက္မ်ားရွိသည္…။ တင္ၿပီးလိုးရန္ အျမင့္က အေနေတာ္…။ ခံုေရွ႕ပိုင္းတြင္ ေမႊ႔ယာခင္းထားသည္…။ ခံုအစြန္းတြင္ ပ်ဥ္ခ်ပ္ႀကီး ေထာင္လ်က္…။ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ေခါင္းကို ထိပ္တံုး လို ထည့္ထားဖို႔ အေပါက္ သံုးေပါက္ပါသည္…။ ပ်ဥ္ႏွစ္ပိုင္းကို ဆြဲလွန္ၿပီး ေခါင္း၊ လက္မ်ား ထည့္ကာ ျပန္ပိတ္လို႔ရ ေအာင္ လုပ္ထားသည္…။ ခ်ဳပ္ထားလွ်င္ ပါးစပ္က အလိုးခံဖို႔အတြက္ ဟေနလိမ့္မည္…။ ေနာက္ပိုင္းက အရွင္လုပ္ထား သည္။ ခံု၏ ေျခေထာက္ ၆ ေခ်ာင္းသည္ ေထာင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ကစားႏိုင္ေအာင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေပါင္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ကားလို႔ရေအာင္ လုပ္ထားသည္…။ ပ်ဥ္ခ်ပ္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ျခင္းျဖင့္ သားေကာင္၏ ဖင္ကို ေလထဲ ေထာင္ေန ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္…။ တစ္ျပင္လံုးကို ေကာ္ေဇာအုပ္ထားသည္…။ ပိရမစ္ပံု ခံုသည္ ႏွိမ့္ျခင္း ျမွင့္ျခင္းျဖင့္ ေျခေထာက္ ကို ေကြးေစကာ အဖုတ္ကို ၿဖဲဟေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္…။ အလိုးခံမည့္သူ၏ ရင္အံုေအာက္ ေနရာေလာက္တြင္ စပရင္ မ်ားထည့္ထားၿပီး တြဲေလာင္းျဖစ္ေနမည့္ ႏို႔ကို ဆြဲဆုတ္သလို ျဖစ္ေအာင္ စီမံထားသည္…။ “သိပ္ေကာင္းတယ္…. ရာဂ်ဴး…. မင္းလက္ရာ အေတာ္ခန္းနား ေသသပ္တာပါလား…. ေထြးေတာ့ ဒီည သေဘာက် ေလာက္တယ္… ငါ့လီးကို ကိုက္မိသြားလို႔ ညက်ရင္ အေၾကြးျပန္ဆပ္ရေတာ့မယ္ကြ….” စိတ္ကူးရင္းပင္ ေဒးဗစ္၏ လီးႀကီးက မာေတာင္လာေနသည္……………………………………………………………………….။



Page 42

ဆံပင္ညိဳညိဳေလး

Recommend Documents