Αφιερώματα Οι άνθρωποι που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο! Charles Bukowski Πρώτη παρουσίαση: Σεπτέμβριος 2012 (Τελευταία ενημέρωση 12/02/16) Αφιέρωμα
Εργογραφία / Βιβλιογραφία
Βιογραφικό
Video
Τσαρλς Μπουκόφσκι Επιμέλεια: Νίκος Βιδάλης Κείμενα: Νατάσα Ξαρχάκου, Γιώργος Νικολαϊδης, Ζωή Πολίτη Φωτογραφίες: Αρχείο Ως3 Ηχητικά ντοκουμέντα: Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι διαβάζει ποίημα του Τηλεοπτικά ντοκουμέντα: Συνέντευξη/αφιέρωμα του Τσαρλς Μπουκόφσκι (Ελληνικοί υπότιτλοι) Μουσική επιμέλεια: Άρης Δούκας
«Υπάρχουν φορές που αυτά τα μάτια μέσα στον εγκέφαλό σας κοιτάζουν πίσω σε σας. Αυτό που μετράει περισσότερο είναι το πόσο καλά σας καθοδηγούν στη φωτιά.» Charles Bukowski
Τον έλκυε το περιθώριο. Έζησε χωρίς συμβάσεις και δεν δίσταζε να το λέει: «Σήμερα δεν έγραψα καθόλου, ήμουν όλη τη μέρα στον ιππόδρομο». Ανέδειξε φτωχούς και απελπισμένους χαρακτήρες στην άνθιση του αμερικανικού ονείρου και μόνο στην Ευρώπη βρήκε την αναγνώριση που του άξιζε. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι δεν μελέτησε για να γράψει τα θέματα των έργων του, αλλά ήταν κομμάτι του κόσμου που περιέγραφε. Τραγούδι: Mercy Seat - Johnny Cash Ηχητικό Ντοκουμέντο Εισαγωγή με τη φωνή του Charles Bukowski (The Secret of My Endurance)
Διάρκεια: 07:01 - (2.051KB) Στίχοι: Charles Bukowski / Μουσική: Johnny Cash Mercy Seat Κάθισμα Ελέους* Άρχισε όταν ήρθαν και με πήραν από το σπίτι μου και με έβαλαν στο νεκρό υπόλοιπο κόσμο, από τον οποίο είμαι πλήρως αθώος, ξέρετε. Και θα το πω πάλι. Δεν φοβάμαι να πεθάνω. Άρχισα να θερμαίνω και να καταψύχω στα αντικείμενα και τους τομείς τους, ένα τραχύ φλιτζάνι, μια στριμμένη σφουγγαρίστρα, το πρόσωπο του Ιησού στη σούπα μου, εκείνα τα απαίσια γεύματα-γευμάτων, οι κακές ρόδες του καροτσιού με το γεύμα, ένα γαντζωμένο κόκαλο που αυξάνεται από τα τρόφιμά μου. Όλα τα αγαθά μου είναι απορρίμματα. Και το Κάθισμα Ελέους με περιμένει και σκέφτομαι το κεφάλι μου ότι καίει και με τέτοιο τρόπο παθιασμένο για να γίνει όλο αυτό η μέτρηση της αλήθειας. Ένα μάτι για ένα μάτι. Ένα δόντι για ένα δόντι. Και οπωσδήποτε είπα την αλήθεια. Και δεν φοβάμαι να πεθάνω. Ερμηνεύστε τα σημάδια και τον κατάλογο. Ένα μαυρισμένο δόντι, μια ερυθρά ομίχλη.
Οι τοίχοι είναι κακοί. Μαύρος οιωνός. Το κατώτατο είδος. Είναι άρρωστη η αναπνοή του κώλου μου είναι άρρωστη η αναπνοή του κώλου μου. Ακούω τις ιστορίες από την αίθουσα. Πώς ο Χριστός γεννήθηκε λένε σε μια φάτνη και πως ήταν ένας κουρελιασμένος ξένος πεθαμένος επάνω στο σταυρό. Και εγώ τους είπα ότι φαινόταν έτσι ταιριάζοντας τα με τον τρόπο του, γιατί ήταν ξυλουργός, έκανε εμπόριο ή τουλάχιστον αυτός ήταν, υποχρεούμαι να πω. Όπως το καλό χέρι μου "Ι" διαστισμένο E.V.I.L. πέρα από το να είναι η πυγμή του αδελφού Εκείνος ο ακάθαρτος πέντε! Δεν έκαναν τίποτα που να προκαλεί ή που να αντιστέκεται. Στον ουρανό ο θρόνος του αποτελείται από χρυσό η κιβωτός της διαθήκης του στοιβάζεται ένας θρόνος για τον οποίο έχω την υποχρέωση να πω. Όλη η ιστορία να ξετυλίγεται, κάτω από εδώ υπάρχει ξύλο και καλώδιο και το σώμα μου είναι σαν πυρκαγιά και ο Θεός δεν είναι ποτέ μακρινός. Στο Κάθισμα Ελέους αναρριχούμαι το κεφάλι μου είναι ξυρισμένο, το κεφάλι μου συνδέεται με καλώδιο και όπως ένας σκώρος που προσπαθεί να εισαγάγει στο φωτεινό μάτι μου πηγαίνω από τη ζωή ακριβώς στη δορά του θανάτου για λίγο. Και οπωσδήποτε δεν είπα ψέματα ποτέ. Το θανατερό-χέρι μου αποκαλείται E.V.I.L. Φοράει μια γαμήλια ζώνη που ονομάζεται G.O.O.D. ένας μακρύς-υφιστάμενος δεσμός για να πιάσει όλο αυτό το επαναστατικό αίμα. Και το Κάθισμα Ελέους με περιμένει και σκέφτομαι το κεφάλι μου ότι καίει και με τέτοιο τρόπο παθιασμένο για να γίνει όλο αυτό η μέτρηση της αλήθειας. Ένα μάτι για ένα μάτι. Ένα δόντι για ένα δόντι. Και οπωσδήποτε είπα την αλήθεια. Και δεν φοβάμαι να πεθάνω. Και το Κάθισμα Ελέους με περιμένει και σκέφτομαι το κεφάλι μου ότι καίει και με τέτοιο τρόπο παθιασμένο για να γίνει όλο αυτό η μέτρηση της αλήθειας.
Ένα μάτι για ένα μάτι. Ένα δόντι για ένα δόντι. Και οπωσδήποτε είπα την αλήθεια. Αλλά δεν φοβάμαι να πω ένα ψέμα. Και το Κάθισμα Ελέους με περιμένει και σκέφτομαι το κεφάλι μου ότι καίει και με τέτοιο τρόπο παθιασμένο για να γίνει με όλο αυτό η μέτρηση της αλήθειας. Ένα μάτι για ένα μάτι. Και μια αλήθεια για μια αλήθεια. Και οπωσδήποτε είπα όλη την αλήθεια. Αλλά φοβάμαι ότι είπα και ένα ψέμα... * Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, το Κάθισμα Ελέους ήταν ένα αντικείμενο που στηριζόταν η Κιβωτός της Διαθήκης.
«Με ρώτησαν "Τι κάνεις όταν δημιουργείς; Πώς γράφεις;" και τους είπα "Δεν προσπαθείς. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, μην προσπαθείς, είτε για τις Κάντιλακ, είτε για να βρεις έμπνευση, είτε για την αθανασία. Περιμένεις και αν δεν γίνει τίποτα, περιμένεις λίγο ακόμα. Είναι σαν ένα ζωύφιο που εντοπίζεις ψηλά στον τοίχο. Περιμένεις να έρθει σε σένα. Όταν φτάσει αρκετά κοντά, τότε το
σκοτώνεις"». Charles Bukowski Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1920, στη γερμανική πόλη Άντερναχ (Andernach). H μητέρα του ήταν Γερμανίδα και ο πατέρας του ένας Πολωνο-Αμερικάνος στρατιώτης, ο οποίος ήταν μέρος της στρατιωτικής δύναμης που είχε μείνει στη Γερμανία μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια μετανάστευσε στο Λος Άντζελες, όταν ο Τσαρλς ήταν μόλις δύο ετών, ένα μέρος που τον επηρέασε πάρα πολύ στα γραπτά του. O πατέρας του Τσαρλς αναφέρεται συχνά κι από τον ίδιο ως αρκετά βίαιος και κλειστόμυαλος άνθρωπος. Προσπαθούσε να είναι απόλυτα νομοταγής, και άποπειράθηκε να εμφυτεύσει στον γιο του τα δικά του ιδανικά, ώστε εκείνος να γίνει ένα παραγωγικό και ωφέλιμο μέλος της κοινωνίας. Συχνά ήταν άνεργος και έβγαζε τον πόνο και την αγωνία του πάνω στον Τσαρλς, δέρνοντάς τον επανειλημμένα μέχρι τα δέκα του χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν ο Μπουκόφσκι να αρχίσει να νιώθει την εγκατάλειψη και την απομόνωση, και να μένει συνειδητά άπραγος με την έννοια της εναντίωσης, όχι μόνο απέναντι στον πατέρα του, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Ο πατέρας του Τσαρλς τον επηρέασε πάρα πολύ στη ζωή του αλλά και στα γραπτά του. Είναι βασικός χαρακτήρας στη θεματολογία του, και γράφει γι' αυτόν ακόμα και στα τελευταία του ποιήματα στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, λίγο πριν πεθάνει. Κατά τα σχολικά του χρόνια, ο Μπουκόφσκι διάβασε πολύ. Όταν αποφοίτησε, γράφτηκε στο κολέγιο του Λος Άντζελες για να σπουδάσει δημοσιογραφία και λογοτεχνία, ώστε να γίνει συγγραφέας. Ένα χρόνο μετά, η μητέρα του έγινε έξαλλη όταν ανακάλυψε κάποια κείμενά του, με τα οποία και τάισε τη μηχανή κουρέματος του γκαζόν. Ο Μπουκόφσκι έφυγε από το σπίτι του και έζησε σαν αλήτης ταξιδεύοντας προς την Ατλάντα. Εκεί έμεινε σε μια παράγκα όπου τρεφόταν καθημερινά με σοκολάτες. Αναγκάστηκε να γυρίσει, όμως, κάποια στιγμή σπίτι του, κάτι που θα έκανε συχνά τα επόμενα χρόνια όταν δε θα είχε πουθενά αλλού να πάει.
Μια περίοδος ασωτίας Όταν η Αμερική πήρε μέρος ενεργά στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι φίλοι του και κυρίως ο πατέρας του, τον πίεσαν να καταταγεί στο στρατό. Ο Μπουκόφσκι δεν
ένιωθε πως ήθελε να πάει στον πόλεμο, κι έτσι ξεκίνησε μια ζωή περιφερόμενου άστεγου. Τον Αύγουστο του 1944 κρίθηκε ακατάλληλος για να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία και αργότερα κατέληξε για λίγο καιρό στη Νέα Υόρκη, όπου την περίοδο του πολέμου και σε ηλικία 24 ετών, δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα "Aftermath of a Lengthy Rejection Slip" στο περιοδικό Story Magazine. Η Νέα Υόρκη δεν τον κέρδισε, όμως, και σύντομα έφυγε για πιο φιλόξενα μέρη. Δυο χρόνια αργότερα,άλλο ένα διήγημά του, το "20 Tanks From Kasseldown", θα δημοσιευθεί στο Portfolio IΙΙ. Ο Μπουκόφσκι απογοητεύτηκε από τη αργή διαδικασία εκδόσεων των έργων του, και σταμάτησε το γράψιμο για περίπου μία δεκαετία. Έζησε σε διάφορες πόλεις των Η.Π.Α, αλλά κυρίως στο Λος Άντζελες. Την περίοδο αυτή, έκανε μια σειρά από απίθανες και περίεργες δουλειές, ενώ κοιμόταν σε φτηνά, ενοικιαζόμενα δωμάτια. Στις αρχές της δεκαετίας του '50, έπιασε προσωρινά δουλειά στο ταχυδρομείο ως ταχυδρόμος, αλλά την παράτησε μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια. Το 1955 μπήκε αιμορραγώντας εσπευσμένα στο νοσοκομείο απόρων, έχοντας "κερδίσει" ένα έλκος στομάχου, που παρά λίγο να τον σκοτώσει.
Ένας μεγάλος συγγραφέας γεννιέται Όταν βγήκε από το νοσοκομείο, ο Μπουκόφσκι ξεκίνησε να γράφει ποίηση. Αν και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο αυθεντικούς και με σημαντικότατη επιρροή μεταπολεμικούς ποιητές, ο Μπουκόφσκι δεν έτυχε αναγνώρισης στην Αμερική, ούτε σε μεγάλα περιοδικά, ούτε στην ακαδημία. To 1957 παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα Φράι (Barbara Frye), η οποία εξέδιδε το ποιητικό περιοδικό Harlequin και άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του Μπουκόφσκι. Ο γάμος τους κράτησε περίπου δύο χρόνια. Μετά το διαζύγιο, ο Μπουκόφσκι ξαναγύρισε στο πιοτό, στην ποίηση, αλλά και στο ταχυδρομείο ως ταμίας, μια θέση την οποία κράτησε για πάνω από δώδεκα χρόνια. Η πρώτη του ποιητική συλλογή "Flower, Fist and Bestial Wail" εκδόθηκε το 1959 σε ένα φυλλαδιάκι σε 200 αντίτυπα. Λίγο αργότερα, ο Jon Edgar Webb ο οποίος εξέδιδε το περιοδικό "The Outsider", εντυπωσιάστηκε από τα ποιήματα του Μπουκόφσκι και άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του. Αφιέρωσε ένα ολόκληρο τεύχος στον
Μπουκόφσκι με τίτλο "Outsider of the Year", και τελικά αποφάσισε να εκδόσει μια συλλογή της ποίησης του Μπουκόφσκι. Ο Μπουκόφσκι άρχισε να αποκτά φήμη σε underground περιοδικά και εφημερίδες, ενώ ξεκίνησε και μια στήλη στην εφημερίδα "Open City" του Λος Άντζελες, με το όνομα "Σημειώσεις ενός πορνόγερου" ("Notes of a Dirty Old Man"). Τα κείμενα της στήλης αυτής εκδόθηκαν αργότερα σε ξεχωριστό βιβλίο. Ο Μπουκόφσκι απέκτησε μεγάλη φήμη στο εξωτερικό, και κυρίως στη Γερμανία, όπου μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70, ήταν ο πιο πετυχημένος Αμερικανός συγγραφέας εκεί. Φήμη απέκτησε ακόμη στη Γαλλία, αλλά και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, όχι όμως και στις Η.Π.Α., όπου το κοινό δεν τον αποδέχθηκε, εκτός από ένα περιορισμένο αριθμό φανατικών οπαδών του. Ο ίδιος ο Μπουκόφσκι φερόταν προκλητικά, και βοήθησε να γίνει το όνομά του διαβόητο, προκαλώντας συνεχώς αρνητικές κριτικές εναντίον του.
100$ Για μια ζωή Το 1969, ο Τζον Μάρτιν (John Martin), εκδότης των Black Sparrow Press, δίνει 100$ το μήνα στον Μπουκόφσκι για το υπόλοιπο της ζωής του, ώστε να ασχοληθεί μόνο με τη συγγραφή. Ο Τσαρλς παραιτείται σε ηλικία 49 ετών από το ταχυδρομείο για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Όπως εξήγησε κι ο ίδιος αργότερα σε ένα γράμμα: "Έχω μία από τις δύο επιλογές - να παραμείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ... ή να μείνω εκεί έξω, να το παίξω συγγραφέας και να πεθάνω της πείνας. Αποφάσισα να πεθάνω της πείνας.". Σε λιγότερο από ένα μήνα, έγραψε το πρώτο του βιβλίο που ήταν το Ταχυδρομείο (Post Office), το οποίο εκδόθηκε το 1971. Το 1976 ο Μπουκόφσκι γνώρισε την Λίντα (Linda Lee Beighle), ιδιοκτήτρια ενός εστιατόριου. Δυο χρόνια αργότερα, το ζευγάρι μετακόμισε από την περιοχή του ανατολικού Χόλλυγουντ όπου ο Μπουκόφσκι είχε ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, στην κοινότητα του San Pedro, τη νοτιότερη περιοχή του Λος Άντζελες. Παντρεύτηκαν το 1985. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε από λευχαιμία στις 9 Μαρτίου 1994, στο San Pedro της California, στην ηλικία των 73 ετών, λίγο καιρό αφότου είχε τελειώσει το τελευταίο του βιβλίο "Αστυνομικό" (Pulp). Πάνω στον τάφο του είναι γραμμένες οι λέξεις "Μην Προσπαθείς" (Don't Try). Σύμφωνα με τη γυναίκα του, το νόημα των παραπάνω λέξεων έχει να κάνει με τις παρακάτω φράσεις: "Εάν σπαταλάς όλη σου
την ώρα προσπαθώντας, τότε το μόνο που πράττεις είναι να προσπαθείς. Γι' αυτό μην προσπαθείς. Πράξε" ("If you spend all your time trying, then all you're doing is trying. So don't try. Just do"). Τραγούδι: Βαρέθηκα - Νικόλας Άσιμος
Διάρκεια: 05:03 - (1.408KB) Στίχοι/Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Το Έργο του Το έργο του Τσαρλς Μπουκόφσκι περιείχε πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Έχοντας ζήσει ο ίδιος στο περιθώριο, μάζεψε εμπειρίες και γνώρισε ανθρώπους που αργότερα μπόρεσε να τους αποτυπώσει πειστικά στο χαρτί. Οι χαρακτήρες του έβριζαν, έπιναν, σκοτώνονταν. Ήταν απελπισμένοι και καταστρέφονταν, χωρίς να τους δοθεί μια ευκαρία να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή. Ο Μπουκόφσκι μίλησε για την ψυχή αυτών των ανθρώπων και παρουσίασε την προσωπικότητά τους, επικρίνοντας ταυτόχρονα το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία που τους απαρνήθηκε. Ίσως γι' αυτό η Αμερική να του γύρισε την πλάτη, της χαλούσε επιδεικτικά την εικόνα που είχε καλλιεργήσει για τον εαυτό της.. O Μπουκόφσκι έκανε τα πρώτα του βήματα μέσα από μικρά περιοδικά στα τέλη του '50, και συνέχισε κατ' αυτόν τον τρόπο μέχρι τις αρχές του 90. Τα ποιήματα και τα διηγήματά του εκδόθηκαν αργότερα από τις Black Sparrow Press, σαν συλλογικοί τόμοι της δουλειάς του. Ήταν πραγματικά ένας πολύ παραγωγικός συγγραφέας. Έγραψε χιλιάδες ποιήματα, εκατοντάδες διηγήματα και έξι μυθιστορήματα, με αποτέλεσμα να εκδοθούν πάνω από 50 βιβλία του. Ακόμα και τώρα, 10 χρόνια μετά το θάνατό του, συνεχίζουν και εκδίδονται βιβλία του με ανέκδοτο υλικό.
Επιρροές Σημαντική επιρροή στο έργο του άσκησαν οι Άντον Τσέχοφ (Anton Chekhov), Knut Hamsun, Έρνεστ Χέμινγουεϊ (Ernest Hemingway), Τζον Φέιντ (John Fante), ΛουίΦερντινάντ Σελίν (Louis-Ferdinand Celine), Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (Fyodor Dostoyevsky), D.H. Lawrence και άλλοι, στους οποίους και αναφερόταν συχνά. Πολύ μεγάλη επιροή είχε επίσης πάνω του και το Λος Άντζελες, και ήταν ένα από τα αγαπημένα του θέματα. Σε μια συνέντευξη που έδωσε το 1974, είχε πει χαρακτηριστικά: "Μένεις σε μια πόλη όλη σου τη ζωή, και καταλήγεις να ξέρεις κάθε δρόμο. Γνωρίζεις ολόκληρο το χωροταξικό σχέδιο της πόλης. Έχεις μια εικόνα του που βρίσκεσαι. ...Από τότε που μεγάλωσα στο Λ.Α., είχα πάντα τη γεωγραφική και πνευματική αίσθηση ότι ήμουν εδώ. Είχα αρκετό χρόνο να μάθω την πόλη. Δεν μπορώ να δω άλλο μέρος εκτός από το Λ.Α."
Θεματολογία Τα έργα του Τσαρλς Μπουκόφσκι είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία αυτοβιογραφικά, αν και ακόμη κι αυτά, περιέχουν αρκετά φανταστικά στοιχεία. Έχοντας ζήσει περίπου μια δεκαετία στο περιθώριο, μέσα από απορία, αλκοολισμό και συνεχείς καβγάδες, συνέλεξε ένα τεράστιο ποσό εμπειριών, τις οποίες και άρχισε να αποτυπώνει σιγά σιγά στα γραπτά του. Η φιγούρα του πατέρα του φαίνεται πως τον καταδιώκει συνεχώς, αποτυπώνοντας άλλοτε μίσος και αηδία προς το πρόσωπό του, κι άλλοτε μια ανθρώπινη κατανόηση, αναγνωρίζοντας τις συνθήκες που δημιούργησαν την προσωπικότητα του πατέρα του. Η εγκατάλειψη, ο πόνος, η φτώχεια, η απελπισία, εκφράζονται όλα μέσω των πρώιμων έργων του Μπουκόφσκι. Οι άνθρωποι που καταστράφηκαν επειδή δεν τους δόθηκε μια ευκαιρία, ή επειδή απλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι καλύτερο στις ζωές τους. Αλκοολικοί, άστεγοι, πόρνες, άνθρωποι που ζουν την κάθε στιγμή, χωρίς να περιμένουν τίποτα από το αύριο. Ο Μπουκόφσκι κατάφερε να διεισδύσει στις ψυχές αυτών των ανθρώπων, και να παρουσιάσει τα ταλέντα τους, τις προσωπικότητές τους, την ανθρωπιά τους. Με τρόπο λυρικό και όχι επιθετικό, κατακρίνει τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς και τον πόλεμο, το αμερικάνικο όνειρο και ολόκληρη την κοινωνία. Μετά τη σχετική αναγνώρισή του και την εξέλιξη της κοινωνικής του κατάστασης, ο Μπουκόφσκι αλλάζει λίγο και τη θεματολογία του. Παύει να μιλά μόνο για ιστορίες χαμένων ανθρώπων. Συναναστρεφόμενος με διαφορετικούς ανθρώπους, διανθίζει τα έργα του με σαρκαστικά σχόλια για την καινούρια του ζωή, ωριμάζοντας και μαλακώνοντας λίγο το ύφος του.
Κριτική Από τη στιγμή του θανάτου του, ο Μπουκόφσκι έχει γίνει θέμα πάμπολλων άρθρων κριτικής απέναντι στη ζωή και το έργο του. Αν και αγαπήθηκε από πολλούς απλούς ανθρώπους και έγινε σύμβολο για ανθρώπους με ανικανότητες ή προβλήματα αλκοολισμού, οι ακαδημαϊκοί κριτικοί έχουν δώσει ελάχιστη σημασία στα γραπτά του. Θεωρείται όμως από πολλούς ως ένας πολύ σπουδαίος ποιητής, με μεγάλη επιρροή και πατέρας του κινήματος του βρώμικου ρεαλισμού. Οι Ζαν Ζενέ (Jean Genet) και Ζαν-Πολ Σαρτρ (Jean-Paul Sartre) τον είχαν χαρακτηρίσει ως τoν "μεγαλύτερο ποιητή" της Άμερικής.
Ελληνικές μεταφράσεις -Ποιήματα καί πεζά, μετάφραση Αλίκη Γιατράκου-Fossi, Αθήνα: Πρόσπερος, 1979. -Άνθρωπος γιά όλες τίς δουλειές, Αθήνα: Οδυσσέας, 1981. -Γυναίκες, μετάφραση Χρύσα Τσαλικίδου, Αθήνα: Οδυσσέας, 1981. -Ταχυδρομείο, μετάφραση Έφη Φρυδά, Αθήνα: Οδυσσέας, 1982.
-Ιστορίες μιάς θαμμένης ζωής μετάφραση Έφη Φρυδά, Αθήνα: Οδυσσέας, 1982. -Σημειώσεις ενός πορνόγερου μετάφραση Τέος Ρόμβος, Απόπειρα, 1981. -Σημειώσεις ενός πορνόγερου, μετάφραση Ντίνα Σώτηρα, Απόπειρα, 1984. -Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' τήν κόλαση: Ποίηση 1960-1980, επιλογή μετάφραση Γιώργος Μπλάνας, Απόπειρα, 1986. -Υπεραστικό μεθύσι, μετάφραση Γιώργος Μπλάνας, Αθήνα: Απόπειρα, 1987. -Υπεραστικό μεθύσι, επιλογή - μετάφραση Γιώργος Μπλάνας, Απόπειρα, 1987. -Βρώμικος κόσμος, μετάφραση Έφη Καλλιφατίδη και Γιώργος Μπλάνας, Αθήνα: Απόπειρα, 1988
Tαινίες -Μπουκόφσκι Bukowski (1973) - ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας μιας ώρας με παραγωγό τον Taylor Hackford για την εκπαιδευτική τηλεόραση KCET στο Λος Άντζελες (κέρδισε το Silver Reel Award στο San Francisco Film Festival). -Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας (Tales of Ordinary Madness) (1981) - ο Ben Gazzara παίζει τον Charles Serking, ένα χαρακτήρα χαλαρά συνδεδεμένο με τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα του Μπουκόφσκι, Χένρι Τσινάσκι (Henry Chinaski). Η αργή και δύσκαμπτη ταινία δεν είχε ποτέ απήχηση, και ο Μπουκόφσκι - αν και ήταν φίλος με τον Gazzara - κακολόγησε την ερμηνεία του ηθοποιού. -H ταινία Barfly (1987) με πρωταγωνιστή τον Μίκι Ρουρκ και γραμμένο από τον ίδιο τον Μπουκόφσκι, βασιζόταν στη ζωή του, με το βασικό χαρακτήρα να είναι το alterego του, Χένρι Τσινάσκι. Το μυθιστόρημα Hollywood βασίστηκε στις δοκιμασίες της κατασκευής της ταινίας. -Τον ίδιο χρόνο όπου το Barfly έκανε ντεμπούτο (1987), βγήκε και η βελγική ταινία "Τρελή Αγάπη" (Crazy Love), σκηνοθετημένη από τον Dominique Deruddere. Βασισμένη στο διήγημα του Μπουκόφσκι, The Copulating Mermaid of Venice, California, και σε κομάτια του "Τοστ Ζαμπόν" (Ham on Rye), η ταινία εξιστορεί τη ζωή ενός άντρα, προβάλλοντας τρεις διαφορετικές βραδιές διασκορπισμένες μέσα σε 20 χρόνια. Η Τρελή Αγάπη μνημονεύτηκε από τον Μπουκόφσκι ως η αγαπημένη του κινηματογραφική διασκευή δουλειάς του. -To 1988, ο Γάλλος σκηνοθέτης Patrick Bouchitey σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους Lune Froide (Ελληνικός τίτλος: Κρύο Φεγγάρι). Η ιστορία είναι μια ερμηνεία του διηγήματος The Copulating Mermaid of Venice, California. Προσαρμόστηκε
έπειτα σε μια μεγαλύτερη έκδοση το 1991, με τον ίδιο τίτλο, αλλά και περιλαμβάνοντας αυτή τη φορά κομμάτια από το βιβλίο Ερωτικές Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας. -Ένα ντοκιμαντέρ με τον τίτλο Bukowski: Born Into This βγήκε στους αμερικανικούς κινηματογράφους στις 9 Ιουλίου, 2004, με γενικά καλές κριτικές. Ο ηθοποιός Σον Πεν όπως και οι μουσικοί Τομ Γουέιτς και Μπόνο, φίλοι και θαυμαστές του Μπουκόφσκι, εμφανίζονται στην ταινία. Μια διασκευή του μυθιστορήματος, "Άνθρωπος για Όλες τις Δουλειές" Factotum, γυρίστηκε στη Μινεσότα το 2004. Σκηνοθετήθηκε από τον Bent Hamer, και ο Matt Dillon παίζει το ρόλο του Χένρι Τσινάσκι. Μια διασκευή του διηγήματος του Μπουκόφσκι, Bring Me Your Love, γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη το 2006. Σκηνοθετήθηκε από τον ανεξάρτητο φιλμοπαραγωγό Gui Teixeira. (wikipedia). Οι δεινόσαυροι, εμείς Γεννημένοι έτσι να είμαστε έτσι καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν καθώς ο κ. Θάνατος γελά καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται καθώς το αγόρι στο σούπερ μάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους καθώς ο ήλιος κρύβεται είμαστε γεννημένοι έτσι να είμαστε έτσι με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό με μπαρ όπου οι θαμώνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα γεννημένοι έτσι με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες γεννημένοι μέσα σ' αυτό περπατώντας και ζώντας μέσα σ' αυτό πεθαίνοντας λόγω αυτού μένοντας άφωνοι λόγω αυτού ευνουχισμένοι έκλυτοι αποκληρωμένοι λόγω αυτού εξαπατημένοι από αυτό χρησιμοποιημένοι από αυτό εξευτελισμένοι από αυτό
εξοργισμένοι και απηυδισμένοι από αυτό βίαιοι απάνθρωποι λόγω αυτού η καρδιά έχει μελανιάσει τα δάχτυλα πλησιάζουν το λαιμό το όπλο το μαχαίρι τη βόμβα τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρυνόμενο θεό τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι το χάπι τη σκόνη γεννημένοι σ' αυτό το θλιβερό θανατικό γεννημένοι με μια κυβέρνηση με 60 χρονών χρέος που σύντομα δε θα είναι ικανή να αποπληρώσει τους τόκους αυτού του χρέους και οι τράπεζες θα καούν το χρήμα θα καταστεί άχρηστο θα υπάρξουν φανερές και ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους θα υπάρξουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι η γη θα είναι άχρηστη η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση η πυρηνική ενέργεια θα έρθει στην κατοχή των πολλών εκρήξεις θα σείουν ακατάπαυστα τη γη ραδιενεργά ρομπότ θα κυνηγούν το ένα το άλλο οι πλούσιοι και οι επίλεκτοι θα παρακολουθούν από τους διαστημικούς σταθμούς η Κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά ο ήλιος θα κρυφτεί και θα είναι νύχτα παντού τα δέντρα θα πεθάνουν η βλάστηση όλη θα πεθάνει ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τη σάρκα ραδιενεργών ανθρώπων η θάλασσα θα μολυνθεί οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν η βροχή θα είναι ο επόμενος χρυσός σαπισμένα πτώματα ανθρώπων και ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο οι λίγοι τελευταίοι επιζήσαντες θα μολυνθούν από νέες και φρικιαστικές ασθένειες και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές την έλλειψη προμηθειών το φυσικό φαινόμενο της φθοράς και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιγή από ποτέ γεννημένη από αυτό
ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.
Αφιέρωμα
Εργογραφία / Βιβλιογραφία
Βιογραφικό
Video
Εργογαφία / Βιβλιογραφία ...Αγάπη είναι μια κατάσταση σαν τη πρωινή ομίχλη που αντικρύζεις την αυγή, λίγο πριν βγει ο ήλιος. Μένει για λίγο και μετά εξατμίζεται. Η αγαπή είναι μια ομίχλη που εξατμίζεται με την πρώτη αχτίδα της πραγματικότητας, αυτό είναι...
Βωμολόχος, επιθετικός και ασυνήθιστα πνευματώδης, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, είναι γνωστός στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό κυρίως για τις επιδόσεις του στον πεζό λόγο. Ο ίδιος, ωστόσο, θεωρεί τον εαυτό του πρωτίστως ποιητή.
Ιστορίες μιας θαμμένης ζωής *** Τσαρλς Μπουκόφσκι Μετάφραση: Έφη Φρυδά Εκδόσεις Οδυσσέας
(...) «Τι κάνεις;», με ρώτησε κάποιος. «Γαμάω και πίνω» «Όχι, όχι, ήθελα να πω με τι ασχολείσαι;» «Λατζέρης» «Λατζέρης;» «Μα' στα» «Έχεις κανένα χόμπι;» «Δεν ξέρω αν το λένε χόμπι αυτό. Γράφω» «Γράφεις;» «Ναι» «Τι;» «Διηγήματα. Και είναι και πολύ καλά» «Έχεις εκδώσει τίποτα;» «Όχι» «Γιατί;» «Δεν ενέδωσα» «Που είναι τα διηγήματά σου;» «Κει πέρα», του 'δειξα μια ξεσκισμένη χαρτονιένα βαλίτσα. «Άκου, είμαι κριτικός στους Τάιμς της Νέας Υόρκης. Σε πειράζει να πάρω σπίτι τα διηγηματά σου να τα διαβάσω; Θα σου τα επιστρέψω». «Δε με πειράζει, ρε φίλε, μόνο που δεν ξέρω που θα βρίσκομαι». Η αριστοκρατική και κοσμική γκόμενα με πλησίασε. «Θα είναι μαζί μου». Ύστερα
γύρισε σε μένα. «Άντε Χέντρυ, βάλε τα καλά σου. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και έχουμε πολλά να ... πούμε». Ντύθηκα και στο μεταξύ ο Έρνι είχε συνέλθει. «Τι στο διάβολο έγινε;», ρώτησε. «Βρήκατε τον άνθρωπό σας, κύριε Χέμινγουέη», του είπε κάποιος. Αποτελείωσα το ντύσιμό μου και πλησιάσα στο πάγκο του. «Καλός είσαι, Μπαμπάκα. Κανείς δε τους νικάει όλους». Του έδωσα το χέρι μου. «Μην τινάξεις τα μυαλά σου». Έφυγα με την αριστοκρατική γκόμενα και μπήκαμε στο ανοιχτό κίτρινο αμάξι της, που 'πιανε μισό τετράγωνο. Ξεκίνησε πατώντας το γκάζι ως το τέρμα κι έπαιρνε κάτι απότομες στροφές εντελώς ανέκφραστη. Πολύ στυλ. Έτσι κι έκανε έρωτα όπως οδηγούσε, θα γινόταν μεγάλο νταβαντούρι απόψε. Οι «Ιστορίες Μια Θαμμένης Ζωής», είναι από τα γνωστότερα και πολυδιαβασμένα βιβλία του σπουδαίου αμερικανού συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι. Για χρόνια παρέμενε εξαντλημένο στην Ελλάδα, ώσπου οι Εκδόσεις Οδυσσέας, που το είχαν πρωτοτυπώσει το 1982, το επανακυκλοφόρησαν. 27 ιστορίες γεμάτες αλκοόλ, γαμήσια, έρωτες, τυχοδιωκτισμούς και όλες τις γνωστές.. και μη εξαιρετέες αγαπημένες ασχολίες του Μπουκόφσκι, το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε στις Η.Π.Α. στα 1973. Γυναίκες *** Τσαρλς Μπουκόφσκι Μετάφραση: Χρύσα Τσαλικίδου Εκδόσεις Οδυσσέας
Ο Χένρι Τσινάσκι, ένας πενηντάρης που ερωτεύτηκε για πρώτη φορά στη ζωή του κάποια αθεράπευτα αλκοολική, ζει χωρισμένος από τη σύζυγό του (για την οποία δεν μπορεί να πει αν ζει ή αν πέθανε) και την εξάχρονη εξώγαμη κόρη του. Μετά από
τετράχρονη σεξουαλική αποχή και έχοντας μπουχτίσει τις αντροπαρέες θα ξαναρχίσει το κυνήγι των γυναικών. Άνθρωπος για όλες τις δουλειές *** Τσαρλς Μπουκόφσκι Μετάφραση: Χρύσα Τσαλικίδου Εκδόσεις Οδυσσέας
Είναι πολύ εύκολο να γοητευθεί κάποιος από την ιστορία του Χένρι Τσινάσκι, του γυναικά, τζογαδόρου πότη που δεν μπορεί να στεριώσει σε καμιά δουλειά. Όμως εγώ θέλησα να εισχωρήσω βαθύτερα στο έργο του Μπουκόφσκι και να κάνω μια ταινία αυθεντική. Το να ζεις μια ζωή οριακή και να γράφεις γι αυτή, απαιτεί δυνατά συναισθήματα για τους ανθρώπους και αρκετό χιούμορ. Πρόκειται για την ψυχογραφία ενός παθιασμένου ανθρώπου που μέσα από την παρακμιακή ζωή του ξαφνιάζει αναπάτεχα με τη συγκαλυμμένη τρυφερότητά του. (Bent Hammer, σκηνοθέτης της ταινίας "Factotum" που βασίστηκε στο βιβλίο «Άνθρωπος για όλες τις δουλειές») Το ταχυδρομείο *** Τσαρλς Μπουκόφσκι Μετάφραση: Έφη Φρυδά Εκδόσεις Οδυσσέας Το πρώτο αυτοβιογραφικό έργο του Μπουκόφσκι. Ο Χένρι Τσινάσκι, το alter ego του συγγραφέα, αλκοολικός, τζογαδόρος και γυναικάς, διορίζεται στο ταχυδρομείο του Λος Άντζελες. Και αφηγείται μια ζωή γεμάτη έρωτες, μεθύσια και στοιχήματα. «Το ταχυδρομείο» είναι η επιτομή του «σιχαίνομαι αυτή τη δουλειά» και συγχρόνως μία καθόλου κολακευτική περιγραφή ενός κρατικού αμερικανικού οργανισμού. Ένα
βιβλίο σκληρό, σοκαριστικό αλλά και συχνά κωμικό, αφού ο συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται για τον αντίκτυπο όσων γράφει.
Σε παρένθεση εμφανίζεται ο ελληνικός τίτλος του έργου, εφ' όσον έχει εκδοθεί: -Flower, Fist and Bestial Wail (1960) -Longshot Pomes for Broke Players (1962) -Run with the Hunted (1962) -It Catches My Heart in Its Hand (1963) -Grip the walls (1964) -Cold Dogs in the Courtyard (1965) -Confessions of a Man Insane Enough to Live with Beasts (1965) -Crucifix in a Deathhand (1965) -All the Assholes in the World and Mine (1966) -The Genius of the Crowd (1966) -Night's work (1966) -At Terror Street and Agony Way (1968) -Poems Written Before Jumping out of an 8 Story Window (1968) -A Bukowski Sampler (1969) -Days Run Away Like Wild Horses Over the Hills (1969) -If we take (1969) -Notes of a Dirty Old Man (1969) - (Σημειώσεις ενός Πορνόγερου Ι και ΙΙ) -Another Academy (1970) -Fire Station (1970) -Post Office (1971) - (Ταχυδρομείο) - ελλην. μετάφρ. Έφης Φρυδά, "ΟΔΥΣΣΕΑΣ" Erections, Ejaculations, Exhibitions and General Tales of Ordinary Madness (1972) (Ερωτικές Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας) -Me and your sometimes love poems (1972)
-Mockingbird, Wish Me Luck (1972) -South of No North (1973)- (Ιστορίες μιας Θαμμένης Ζωής) -Burning in Water Drowning in Flame: Selected Poems 1955-1973 (1974) -55 beds in the same direction (1974) -Factotum (1975) - (Άνθρωπος για Όλες τις Δουλειές) -The Last Poem & Tough Company (1976) -Scarlet (1976) -Art (1977) -Love is a Dog from Hell (1977) -Legs, Hips and Behind (1978) -Women (1978) --- (Γυναίκες) ― ελλην. μετάφρ. Χρύσας Τσαλικίδου, "ΟΔΥΣΣΕΑΣ" -You Kissed Lilly (1978) -A Love Poem (1979) -Play the Piano Drunk Like a Percussion Instrument Until the Fingers Begin to Bleed a Bit (1979) -Shakespeare Never Did This (1979) -Dangling in the Tournefortia (1981) -Ham on Rye (1982)-(Τοστ Ζαμπόν) -Horsemeat (1982) -The Last Generation (1982) -Bring Me Your Love (illustrated by Robert Crumb) (1983) -The Bukowski/Purdy Letters (1983) -Hot Water Music (1983)- (Πόλη των Αγγέλων) και (Βρώμικος Κόσμος) ' -Sparks (1983) -Going Modern (1984) -Horses Don't Bet on People and Neither Do I (1984) -One For The Old Boy (1984) -There's No Business (illustrated by Robert Crumb) (1984) -War All the Time: Poems 1981-1984 (1984) -Alone In A Time Of Armies (1985) -The Day it Snowed in L.A. (1986) -Gold In Your Eye (1986) -Relentless As The Tarantula (1986) -The Wedding (1986) -You Get So Alone at Times It Just Makes Sense (1986) -Luck (1987) -The Movie "Barfly" (1987) -Beauti-Ful (1988) -The Movie Critics (1988) -Roominghouse Madrigals: Early Selected Poems 1946-1966 (1988) -Hollywood (1989) - (Ηollywood) -If You Let Them Kill You They Will (1989) -Red (1989) -We Ain't Got No Money Honey (1989) -Darkness & Ice (1990) -Not Quite Bernadette (1990) -Septuagenarian Stew: Stories and Poems (1990) -This (1990) -In The Morning And At Night (1991) -In The Shadow Of The Rose (1991)
-People Poems (1991) -Last Night of the Earth Poems (1992) -Now (1992) -Three Poems (1992) -Between The Earthquake (1993) -Run with the Hunted: A Charles Bukowski Reader (1993) -Screams from the Balcony: Selected Letters 1960-1970 (1993) -Those Marvelous Lunches (1993) -Pulp (1994)- (Αστυνομικό) -Confession Of A Coward (1995) -Heat Wave (1995) -Living on Luck: Selected Letters 1960s-1970s, Volume 2 (1995) -Shakespeare Never Did This (augmented edition) (1995) -Betting on the Muse: Poems & Stories (1996) --The Laughing Heart (1996) Bone Palace Ballet (1997) -A New War (1997) --The Captain Is Out to Lunch and the Sailors Have Taken Over the Ship (1998) To Lean Back Into It (1998) -Reach for the Sun: Selected Letters 1978-1994, Volume 3 (1999) -The Singer (1999) -What Matters Most Is How Well You Walk Through the Fire (1999) -Open All Night (2000) -Popcorn In The Dark (2000) -Beerspit Night and Cursing: The Correspondence of Charles Bukowski and Sheri Martinelli 1960-1967 (2001) -The night torn mad with footsteps (2001) -Pink Silks (2001) -The Simple Truth (2002) Sifting Through The Madness for the Word, The Line, The Way: New Poems (2003) (Να Περιφέρεσαι στην Τρέλα) -As Buddha smiles (2004) -The Flash of Lightning Behind the Mountain: New Poems (2004)-(Η Λάμψη της Αστραπής Πίσω από το Βουνό) -Slouching Toward Nirvana (2005) -Come On In!: New Poems (2006).
Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη. Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης,
δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...
Αφιέρωμα Bιογραφικό Tσαρλς Μπουκόφσκι 1920-1994
Δισκογραφία
Βιογραφικό
Video
Ο Heinrich Karl (Henry Charles) Bukowski γεννήθηκε στο Άντερναχ της Δυτικής Γερμανίας, στις 16 Αυγούστου του 1920. Η Γερμανίδα μητέρα του, Katharina Fett, και ο πατέρας του, Henry Bukowski, Αμερικανός πολωνικής καταγωγής, γνωρίστηκαν στη Γερμανία, στα τέλη του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1922, το ζευγάρι και ο μικρός Charles μετανάστευσαν στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκαν στο Λος 'Αντζελες. Η παιδική και εφηβική ηλικία του σημαδεύτηκαν από την προκατάληψη των Αμερικανών για τη γερμανική καταγωγή του, την αδιάκοπη κακοποίησή του από τον πατέρα του και την παραμόρφωση των χαρακτηριστικών του από μια επώδυνη μορφή ακμής. Παρακολούθησε μαθήματα δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας στο Los Angeles City College από το 1939 έως το 1941 όταν και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να γίνει συγγραφέας. Δημοσίευσε, χωρίς επιτυχία, την πρώτη του ιστορία το 1944 και επέστρεψε στο Λος Άντζελες. Εκεί γνώρισε μία από τις σημαντικότερες γυναίκες της ζωής του, την Janet Baker, δέκα χρόνια μεγαλύτερή του και αλκοολική, όπως και ο ίδιος. Μαζί της μοιράστηκε τα επόμενα δέκα χρόνια της πορείας του. Στο ίδιο διάστημα περιπλανήθηκε σ' όλη τη χώρα, δουλεύοντας ως οδηγός φορτηγού, χειριστής ασανσέρ, σε εργοστάσιο παρασκευής σκυλοτροφών κι άλλες «δουλειές του ποδαριού», που θα του εξασφάλιζαν τα προς το ζην και, κυρίως, το αλκοόλ, το οποίο κατανάλωνε σε μεγάλες ποσότητες. Το 1955, ο Bukowski, παντρεμένος ήδη με την Barbara Frye, εκδότρια ενός μικρού περιοδικού, γράφει για πρώτη φορά ποίηση, έπειτα από μια περιπέτεια της υγείας του, που λίγο έλειψε να αποβεί μοιραία. Ο γάμος του με τη Frye δεν κράτησε ούτε δύο χρόνια. Το 1958, πιάνει και πάλι δουλειά, αυτή τη φορά ως υπάλληλος στο Ταχυδρομείο του Λος Άντζελες. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα δέκα, περίπου, χρόνια που πέρασε εκεί ήταν, από δημιουργική άποψη, τα πλέον στείρα και αδρανή. Σύμφωνα όμως με άλλες πηγές, δημοσίευε διαρκώς κείμενα σε μικρά περιοδικά κι έγινε γνωστός στους ποιητικούς κύκλους ως «ο βασιλιάς των μικρών εντύπων». Στη ζωή του, o Bukowski είχε αναρίθμητους δεσμούς
κι εφήμερες σχέσεις. Το 1964, γεννιέται η κόρη του Marina Luise, καρπός της σχέσης του με τη θαυμάστριά του Frances Smith. Παρά το γεγονός ότι ο δεσμός με τη μητέρα δεν διήρκεσε πολύ, ο Bukowski διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του μια ιδιαίτερη σχέση με την κόρη του. Το 1966, ο εκδότης John Martin ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Black Sparrow Press, με βασικό συγγραφέα του τον Βukowski. Το 1970, ο Martin προσέφερε στον Μπουκόφσκι 100 δολάρια την εβδομάδα εφ' όρου ζωής, προκειμένου να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Έχοντας κατακτήσει πλέον την οικονομική ανεξαρτησία του, ο Bukowski παραιτήθηκε από το Ταχυδρομείο. Η παραγωγικότητά του αυξήθηκε κατακόρυφα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ολοκλήρωσε την πρώτη του νουβέλα (Post Office, 1971). Το 1985 παντρεύτηκε τη Linda Lee Beighle, με την οποία έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Bukowski πέθανε από λευχαιμία το Μάρτιο του 1994, στο Λος 'Αντζελες. Στον τάφο του είναι γραμμένη η φράση «Don't Try» (σ.σ: μην προσπαθείς). Ο ίδιος είχε εξηγήσει αυτή τη φράση από το 1963: «Με ρώτησαν "Τι κάνεις όταν δημιουργείς; Πώς γράφεις;" και τους είπα "Δεν προσπαθείς. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, μην προσπαθείς, είτε για τις Κάντιλακ, είτε για να βρεις έμπνευση, είτε για την αθανασία. Περιμένεις και αν δεν γίνει τίποτα, περιμένεις λίγο ακόμα. Είναι σαν ένα ζωύφιο που εντοπίζεις ψηλά στον τοίχο. Περιμένεις να έρθει σε σένα. Όταν φτάσει αρκετά κοντά, τότε το σκοτώνεις"». Hλιοβασίλεμα Κανείς δε λυπάται που φεύγω ούτε ακόμα κι εγώ όμως θα πρέπει να υπάρξει κάποιος τροβαδούρος ή τουλάχιστον ένα ποτήρι κρασί. ενοχλεί πιστεύω τους νεώτερους κυρίως. ένας μη βίαιος, αργός θάνατος, κι όμως κάνει τον κάθε άνθρωπο να ονειρεύεται. εύχεσαι να υπήρχε ένα παλιό καράβι με πανιά άσπρα απ' τ΄αλάτι και η θάλασσα να σκορπά υπαινιγμούς αθανασίας. θάλασσα στη μύτη θάλασσα στα μαλλιά θάλασσα στο μεδούλι, στα μάτια και ναι, εκεί στο στήθος θα μας λείψει άραγε η αγάπη της γυναίκας, η μουσική, το φαγητό, ή το χοροπήδημα του μεγάλου μειώδους αλόγου να κλωτσά λάσπη και πεπρωμένα ψηλά και μακριά σε μια μόνο στιγμή την ώρα της δύσης; όμως τώρα είναι η σειρά μου και δεν υπάρχει τίποτα το μεγαλειώδες σ'αυτό γιατί δεν υπήρχε τίποτα το μεγαλειώδες πιο πριν και σε κανένα μας, όπως τα σκουλήκια που τα'χουν απομακρύνει απ' το μήλο, δεν του αξίζει καμιά αναστολή, ο θάνατος εισέρχεται στο στόμα μου
και σα φίδι τυλίγεται στα δόντια μου κι αναρωτιέμαι εάν με τρομάζει ο σιωπηλός αλύπητος θάνατος που μοιάζει με τριαντάφυλλο που ξεραίνεται...
Αφιέρωμα
Εργογραφία / Βιβλιογραφία
Video
Charles Bukowski Born Into This
Βιογραφικό
Video
Διάρκεια 46:48 Tσαρλς Μπουκόφσκι 1920-1994 Charles Bukowski Born Into This Γυρισμένo το 1993 από τον σκηνοθέτη Τζον Dullaghan, αυτό το οικείο πορτρέτο του συγγραφέα Charles Bukowski αποκαλύπτει έναν βασανισμένο άνθρωπο που επέζησε χρόνια κακοποίησης και που τελικά κατάφερε να παράγει μερικά από τα πλέον σημαντικά έργα της γενιάς του. Με συνεντεύξεις με τους φίλους και τους συναδέλφους, η ταινία παρουσιάζει, επίσης, σπάνιο υλικό που επιλέγεται από κάθε φάση του παρελθόντος του Μπουκόφσκι, συμπεριλαμβάνοντας και μερικές σκηνές από πιο εκρηκτικές του στη δεκαετία του 1960.
http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_charles_bukowski.html
