Συνοπτική Γραμματική Ρημάτων Αρχαίας Ελληνικής-Κλίση

Πίνακας 1ος Βοηθητικό ρήμα εἰμὶ 1. 2. 3.

Το ρήμα είναι ανώμαλο˙ οι χρόνοι του είναι οι εξής: εἰμί, ἦν, ἔσομαι, ἐγενόμην, γέγονα, ἐγεγόνειν. Λειτουργεί είτε αυτόνομα είτε για το σχηματισμό των περιφραστικών τύπων των ρημάτων. Για το σχηματισμό των περιφραστικών τύπων χρησιμοποιούνται ο ενεστώτας, ο παρατατικός και ο μέλλοντας, οι οποίοι κλίνονται ως εξής·

οριστική

ενεστώτας

παρ/κός

μέλλοντας

εἰμὶ

ἦ / ἦν

ἔσομαι

εἶ

ἦσθα

ἔσει/ἔσῃ

ἐστὶ(ν)

ἦν

ἔσται

ἐσμὲν

ἦμεν

ἐσόμεθα

ἐστὲ

ἦτε / ἦστε

ἔσεσθε

εἰσὶ(ν)

ἦσαν

ἔσονται

υποτακτική

ὦ ᾖς ᾖ ὦμεν ἦτε

ευκτική

ὦσιν εἴην

ἐσοίμην

εἴης

ἔσοιο

εἴη

ἔσοιτο

εἴημεν / εἶμεν

ἐσοίμεθα

εἴητε / εἶτε

ἔσοισθε

εἴησαν / εἶεν

ἔσοιντο

προστακτική

ἴσθι ἔστω ἔστε ἔστων / ἔστωσαν / ὄντων

μτχ

απ

4. 5. 6.

εἶναι

ἔσεσθαι

ὢν (γεν. ὄντος)

ἐσόμενος

οὖσα (γεν. οὔσης)

ἐσομένη

ὂν (γεν. ὄντος)

ἐσόμενον

Το ρήμα εἰμὶ όταν είναι σύνθετο ανεβάζει τον τόνο σε όλα τα πρόσωπα της οριστικής ενεστώτα, καθώς και στο β' ενικό και β' πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής του ίδιου χρόνου. Οι δισύλλαβοι τύποι της οριστικής του ενεστώτα είναι εγκλιτικοί. Ο τύπος ἐστὶ(ν) ανεβάζει τον τόνο: 6.1. όταν βρίσκεται στην αρχή της πρότασης. 6.2. όταν σημαίνει "υπάρχει", "μπορεί" ή "επιτρέπεται". 6.3. όταν βρίσκεται μετά από τις λέξεις οὐκ, μή, εἰ, ὡς, καί, ἀλλ᾿, τοῦτ᾿.

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Βοηθητικό ρήμα εἰμὶ

 1 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 2ος Βαρύτονα φωνηεντόληκτα ρήματα

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

ενεργητική φωνή

μτχ

απ

ενεστώτας

παρ/κός

μέλλοντας

αόριστος

παρακείμενος

λύω

ἔλυον

λύσω

ἔλυσα

λέλυκα

ἐλελύκειν

λύεις

ἔλυες

λύσεις

ἔλυσας

λέλυκας

ἐλελύκεις

λύει

ἔλυε

λύσει

ἔλυσε(ν)

λέλυκε

ἐλελύκει

λύομεν

ἐλύομεν

λύσομεν

ἐλύσαμεν

λελύκαμεν

ἐλελύκεμεν

λύετε

ἐλύετε

λύσετε

ἐλύσατε

λελύκατε

ἐλελύκετε

λύουσι(ν)

ἔλυον

λύσουσι(ν)

ἔλυσαν

λελύκασι(ν)

ἐλελύκεσαν

λύω

λύσω

λελυκώς -κυῖα -κός ὦ

λύῃς

λύσῃς

λελυκώς -κυῖα -κός ᾖς

λύῃ

λύσῃ

λελυκώς -κυῖα -κός ᾖ

λύωμεν

λύσωμεν

λελυκότες -κυῖαι -κότα ὦμεν

λύητε

λύσητε

λελυκότες -κυῖαι -κότα ἦτε

λύωσι(ν)

λύσωσι(ν)

λελυκότες -κυῖαι -κότα ὦσι(ν)

λύοιμι

λύσοιμι

λύσαιμι

λελυκώς -κυῖα -κός εἴην

λύοις

λύσοις

λύσαις - λύσειας

λελυκώς -κυῖα -κός εἴης

λύοι

λύσοι

λύσαι - λύσειε(ν)

λελυκώς -κυῖα -κός εἴη

λύοιμεν

λύσοιμεν

λύσαιμεν

λελυκότες -κυῖαι -κότα εἴημεν/εἶμεν

λύοιτε

λύσοιτε

λύσαιτε

λελυκότες -κυῖαι -κότα εἴητε/εἶτε

λύοιεν

λύσοιεν

λύσαιεν - λύσειαν

λελυκότες -κυῖαι -κότα εἴησαν/εἶεν

-

-

-

λῦε

λῦσον

λελυκώς -κυῖα -κός ἴσθι

λυέτω

λυσάτω

λελυκώς -κυῖα -κός ἔστω

-

-

-

λύετε

λύσατε

λελυκότες -κυῖαι -κότα ἔστε

λυόντων -

λυσάντων -

λελυκότες -κυῖαι -κότα ἔστων

λυέτωσαν

λυσάτωσαν

λύειν

λύσειν

λῦσαι

λελυκέναι

λύων

λύσων

λύσας

λελυκώς

λύουσα

λύσουσα

λύσασα

λελυκυῖα

λῦον

λῦσον

λῦσαν

λελυκός

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Βαρύτονα φωνηεντόληκτα ρήματα

 2 

υπερ/κος

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 3ος

μέση φωνή με μέση διάθεση

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

ενεστώτας

μτχ

απ

παρ/κός

μέλλοντας

αόριστος

παρακείμενος

υπερ/κος

λύομαι

ἐλυόμην

λύσομαι

ἐλυσάμην

λέλυμαι

ἐλελύμην

λύῃ - λύει

ἐλύου

λύσῃ - λύσει

ἐλύσω

λέλυσαι

ἐλέλυσο

λύεται

ἐλύετο

λύσεται

ἐλύσατο

λέλυται

ἐλέλυτο

λυόμεθα

ἐλυόμεθα

λυσόμεθα

ἐλυσάμεθα

λελύμεθα

ἐλελύμεθα

λύεσθε

ἐλύεσθε

λύσεσθε

ἐλύσασθε

λέλυσθε

ἐλέλυσθε

λύονται

ἐλύοντο

λύσονται

ἐλύσαντο

λέλυνται

ἐλέλυντο

λύωμαι

λύσωμαι

λελυμένος -μένη -μένον ὦ

λύῃ

λύσῃ

λελυμένος -μένη -μένον ᾖς

λύηται

λύσηται

λελυμένος -μένη -μένον ᾖ

λυώμεθα

λυσώμεθα

λελυμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

λύησθε

λύσησθε

λελυμένοι -μέναι -μένα ἦτε

λύωνται

λύσωνται

λελυμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

λυοίμην

λυσοίμην

λυσαίμην

λελυμένος -μένη -μένον εἴην

λύοιο

λύσοιο

λύσαιο

λελυμένος -μένη -μένον εἴης

λύοιτο

λύσοιτο

λύσαιτο

λελυμένος -μένη -μένον εἴη

λυοίμεθα

λυσοίμεθα

λυσαίμεθα

λελυμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν

λύοισθε

λύσοισθε

λύσαισθε

λελυμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

λύοιντο

λύσοιντο

λύσαιντο

λελυμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν

-

-

-

λύου

λῦσαι

λέλυσο

λυέσθω

λυσάσθω

λελύσθω

-

-

-

λύεσθε

λύσασθε

λέλυσθε

λυέσθων -

λυσάσθων -

λελύσθων -

λυέσθωσαν

λυσάσθωσαν

λελύσθωσαν

λύεσθαι

λύσεσθαι

λύσασθαι

λελύσθαι

λυόμενος

λυσόμενος

λυσάμενος

λελυμένος

λυομένη

λυσομένη

λυσαμένη

λελυμένη

λυόμενον

λυσόμενον

λυσάμενον

λελυμένον

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Βαρύτονα φωνηεντόληκτα ρήματα

 3 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 4ος

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

μέση φωνή με παθητική διάθεση

μτχ

απ

ενεστώτας

παρ/κός

μέλλοντας

αόριστος

παρακείμενος

λύομαι

ἐλυόμην

λυθήσομαι

ἐλύθην

λέλυμαι

ἐλελύμην

λύῃ - λύει

ἐλύου

λυθήσῃ - λυθήσει

ἐλύθης

λέλυσαι

ἐλέλυσο

λύεται

ἐλύετο

λυθήσεται

ἐλύθη

λέλυται

ἐλέλυτο

λυόμεθα

ἐλυόμεθα

λυθησόμεθα

ἐλύθημεν

λελύμεθα

ἐλελύμεθα

λύεσθε

ἐλύεσθε

λυθήσεσθε

ἐλύθητε

λέλυσθε

ἐλέλυσθε

λύονται

ἐλύοντο

λυθήσονται

ἐλύθησαν

λέλυνται

ἐλέλυντο

λύωμαι

λυθῶ

λελυμένος -μένη -μένον ὦ

λύῃ

λυθῇς

λελυμένος -μένη -μένον ᾖς

λύηται

λυθῇ

λελυμένος -μένη -μένον ᾖ

λυώμεθα

λυθῶμεν

λελυμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

λύησθε

λυθῆτε

λελυμένοι -μέναι -μένα ἦτε

λύωνται

λυθῶσι(ν)

λελυμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

λυοίμην

λυθησοίμην

λυθείην

λελυμένος -μένη -μένον εἴην

λύοιο

λυθήσοιο

ληθείης

λελυμένος -μένη -μένον εἴης

λύοιτο

λυθήσοιτο

λυθείη

λελυμένος -μένη -μένον εἴη

λυοίμεθα

λυθησοίμεθα

λυθείημεν - λυθεῖμεν

λελυμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν

λύοισθε

λυθήσοισθε

λυθείητε - λυθεῖτε

λελυμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

λύοιντο

λυθήσοιντο

λυθείησαν - λυθεῖεν

λελυμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν

-

-

-

λύου

λύθητι

λέλυσο

λυέσθω

λυθήτω

λελύσθω

-

-

-

λύεσθε

λύθητε

λέλυσθε

λυέσθων -

λυθέντων -

λελύσθων -

λυέσθωσαν

λυθήτωσαν

λελύσθωσαν

λύεσθαι

λυθήσεσθαι

λυθῆναι

λελύσθαι

λυόμενος

λυθησόμενος

λυθείς

λελυμένος

λυομένη

λυθησομένη

λυθεῖσα

λελυμένη

λυόμενον

λυθησόμενον

λυθέν

λελυμένον

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Βαρύτονα φωνηεντόληκτα ρήματα

 4 

υπερ/κος

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 5ος Βαρύτονα αφωνόληκτα ρήματα ουρανικόληκτα

χειλικόληκτα

οδοντικόληκτα

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

Παρακείμενος

μτχ

απ

πέπραγμαι

γέγραμμαι

πέπεισμαι

πέπραξαι

γέγραψαι

πέπεισαι

πέπρακται

γέγραπται

πέπεισται

πεπράγμεθα

γεγράμμεθα

πεπείσμεθα

πέπραχθε

γέγραφθε

πέπεισθε

πεπραγμένοι εἰσὶν

γεγραμμένοι εἰσὶν

πεπεισμένοι εἰσὶν

πεπραγμένος -μένη -μένον ὦ

γεγραμμένος -μένη -μένον ὦ

πεπεισμένος -μένη -μένον ὦ

πεπραγμένος -μένη -μένον ᾖς

γεγραμμένος -μένη -μένον ᾖς

πεπεισμένος -μένη -μένον ᾖς

πεπραγμένος -μένη -μένον ᾖ

γεγραμμένος -μένη -μένον ᾖ

πεπεισμένος -μένη -μένον ᾖ

πεπραγμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

γεγραμμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

πεπεισμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

πεπραγμένοι -μέναι -μένα ἦτε

γεγραμμένοι -μέναι -μένα ἦτε

πεπεισμένοι -μέναι -μένα ἦτε

πεπραγμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

γεγραμμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

πεπεισμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

πεπραγμένος -μένη -μένον εἴην

γεγραμμένος -μένη -μένον εἴην

πεπεισμένος -μένη -μένον εἴην

πεπραγμένος -μένη -μένον εἴης

γεγραμμένος -μένη -μένον εἴης

πεπεισμένος -μένη -μένον εἴης

πεπραγμένος -μένη -μένον εἴη

γεγραμμένος -μένη -μένον εἴη

πεπεισμένος -μένη -μένον εἴη

πεπραγμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν

γεγραμμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν πεπεισμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν

πεπραγμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

γεγραμμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

πεπραγμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν

γεγραμμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν πεπεισμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν

-

-

-

πέπραξο

γέγραψο

πέπεισο

πεπράχθω

γεγράφθω

πεπείσθω

-

-

-

πέπραχθε

γέγραφθε

πέπεισθε

πεπράχθων

γεγράφθων

πεπείσθων

πεπρᾶχθαι

γεγράφθαι

πεπεῖσθαι

πεπραγμένος

γεγράμμένος

πεπεισμένος

πεπραγμένη

γεγραμμένη

πεπεισμένη

πεπραγμένον

γεγραμμένον

πεπεισμένον

πεπεισμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

οριστική

Υπερσυντέλικος ἐπεπράγμην

ἐγεγράμμην

ἐπεπείσμην

ἐπέπραξο

ἐγέγραψο

ἐπέπεισο

ἐπέπρακτο

ἐγέγραπτο

ἐπέπειστο

ἐπεπράγμεθα

ἐγεγράμμεθα

ἐπεπείσμεθα

ἐπέπραχθε

ἐγέγραφθε

ἐπέπεισθε

πεπραγμένοι ἦσαν

γεγραμμένοι ἦσαν

πεπεισμένοι ἦσαν

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αφωνόληκτα ρήματα

 5 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 6ος

ουρανικόληκτα

ενεργητική

μέση

παθητική

μέλλοντας

-ττω, -κω, -γω, -χω -ττον, -κον, -γον, -χον -ξω

-ττομαι, -κομαι, -γομαι, -χομαι -ττόμην, -κόμην, -γόμην, -χόμην -ξομαι

-χθήσομαι

αόριστος

-ξα

-ξάμην

-χθην

παρακείμενος

-χα

υπερσυντέλικος

-χειν

ενεστώτας παρατατικός

χειλικόληκτα

Δες 5ο πίνακα

ενεργητική

μέση

παθητική

μέλλοντας

-πτω -πω, -βω, -φω -πτον -πον, -βον, -φον -ψω

-πτομαι -πομαι, -βομαι, -φομαι -πτόμην -πόμην, -βόμην, -φόμην -ψομαι

-φθήσομαι

αόριστος

-ψα

-ψάμην

-φθην

παρακείμενος

-φα

υπερσυντέλικος

-φειν

ενεστώτας παρατατικός

οδοντικόληκτα

Δες 5ο πίνακα

ενεργητική

μέση

παθητική

μέλλοντας

-ζω -ττω -ζον -ττον -σω

-ζομαι -ττομαι -ζόμην -ττόμην -σομαι

-σθήσομαι

αόριστος

-σα

-σάμην

-σθην

παρακείμενος

-κα

υπερσυντέλικος

-κειν

ενεστώτας παρατατικός

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αφωνόληκτα ρήματα

Δες 5ο πίνακα

 6 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 7ος Βαρύτονα ημιφωνόληκτα ρήματα υγρόληκτα

ενρινόληκτα

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

παρακείμενος

μτχ

απ

ἤγγελμαι

ὤξυμμαι

πέφασμαι

ἤγγελσαι

ὤξυνσαι

πέφανσαι

ἤγγελται

ὤξυνται

πέφανται

ἠγγέλμεθα

ὠξύμμεθα

πεφάσμεθα

ἤγγελθε

ὤξυνθε

πέφανθε

ἠγγελμένοι εἰσὶν

ὠξυμμένοι εἰσὶν

πεφασμένοι εἰσὶν

ἠγγελμένος -μένη -μένον ὦ

ὠξυμμένος -μένη -μένον ὦ

πεφασμένος -μένη -μένον ὦ

ἠγγελμένος -μένη -μένον ᾖς

ὠξυμμένος -μένη -μένον ᾖς

πεφασμένος -μένη -μένον ᾖς

ἠγγελμένος -μένη -μένον ᾖ

ὠξυμμένος -μένη -μένον ᾖ

πεφασμένος -μένη -μένον ᾖ

ἠγγελμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

ὠξυμμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

πεφασμένοι -μέναι -μένα ὦμεν

ἠγγελμένοι -μέναι -μένα ἦτε

ὠξυμμένοι -μέναι -μένα ἦτε

πεφασμένοι -μέναι -μένα ἦτε

ἠγγελμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

ὠξυμμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

πεφασμένοι -μέναι -μένα ὦσι(ν)

ἠγγελμένος -μένη -μένον εἴην

ὠξυμμένος -μένη -μένον εἴην

πεφασμένος -μένη -μένον εἴην

ἠγγελμένος -μένη -μένον εἴης

ὠξυμμένος -μένη -μένον εἴης

πεφασμένος -μένη -μένον εἴης

ἠγγελμένος -μένη -μένον εἴη

ὠξυμμένος -μένη -μένον εἴη

πεφασμένος -μένη -μένον εἴη

ἠγγελμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν

ὠξυμμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν

πεφασμένοι -μέναι -μένα εἴημεν/εἶμεν

ἠγγελμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

ὠξυμμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

πεφασμένοι -μέναι -μένα εἴητε/εἶτε

ἠγγελμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν

ὠξυμμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν

πεφασμένοι -μέναι -μένα εἴησαν/εἶεν

-

-

-

ἤγγελσο

ὤξυνσο

πέφανσο

ἠγγέλθω

ὠξύνθω

πεφάνθω

-

-

-

ἤγγελθε

ὤξυνθε

πέφανθε

ἠγγέλθων

ὠξύνθων

πεφάνθων

ἠγγέλθαι

ὠξύνθαι

πεφάνθαι

ἠγγελμένος

ὠξυμμένος

πεφασμένος

ἠγγελμένη

ὠξυμμένη

πεφασμένη

ἠγγελμένον

ὠξυμμένον

πεφασμένον

οριστική

Υπερσυντέλικος ἠγγέλμην

ὠξύμμην

ἐπεφάσμην

ἤγγελσο

ὤξυνσο

ἐπέφανσο

ἤγγελτο

ὤξυντο

ἐπέφαντο

ἠγγέλμεθα

ὠξύμμεθα

ἐπεφάσμεθα

ἤγγελθε

ὤξυνθε

ἐπέφανθε

ἠγγελμένοι ἦσαν

ὠξυμμένοι ἦσαν

πέφασμένοι ἦσαν

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Ημιφωνόληκτα ρήματα

 7 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 8ος Αόριστος β΄

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

ενεργητικός

μτχ

απ

μέσος

παθητικός

ἔ-βαλ-ον

ἐ-βαλ-όμην

ἐ-γράφ-η-ν

ἔ-βαλ-ες

ἐ-βάλ-ου

ἐ-γράφ-η-ς

ἔ-βαλ-ε

ἐ-βάλ-ετο

ἐ-γράφ-η

ἐ-βάλ-ομεν

ἐ-βαλ-όμεθα

ἐ-γράφ-η-μεν

ἐ-βάλ-ετε

ἐ-βάλ-εσθε

ἐ-γράφ-η-τε

ἔ-βαλ-ον

ἐβάλ-οντο

ἐ-γράφ-η-σαν

βάλ-ω

βάλ-ωμαι

γραφ-ῶ

βάλ-ῃς

βάλ-ῃ

γραφ-ῇς

βάλ-ῃ

βάλ-ηται

γραφ-ῇ

βάλ-ωμεν

βαλ-ώμεθα

γραφ-ῶμεν

βαλ-ητε

βάλ-ησθε

γραφ-ῆτε

βάλ-ωσιν

βάλ-ωνται

γραφ-ῶσι(ν)

βάλ-οιμι

βαλ-οίμην

γραφ-είην

βάλ-οις

βάλ-οιο

γραφ-είης

βάλ-οι

βάλ-οιτο

γραφ-είη

βάλ-οιμεν

βάλ-οίμεθα

γραφ-είημεν / γραφ-εῖμεν

βάλ-οιτε

βάλ-οισθε

γραφ-είητε / γραφ-εῖτε

βάλ-οιεν

βάλ-οιντο

γραφ-είησαν / γραφ-εῖεν

-

-

-

βάλ-ε

βαλ-οῦ

γράφ-η-θι

βαλ-έτω

βαλ-έσθω

γραφ-ή-τω

-

-

-

βάλ-ετε

βάλ-εσθε

γράφ-η-τε

βαλ-όντων

βαλ-έσθων

γραφ-έ-ντων

βαλ-εῖν

βαλ-έσθαι

γραφ-ῆ-ναι

βαλ-ὼν

βαλ-όμενος

γραφ-είς

βαλ-οῦσα

βαλ-ομένη

γραφ-εῖσα

βαλ-όν

βαλ-όμενον

γραφ-έν

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αόριστος β΄

 8 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 9ος Παρατηρήσεις στο σχηματισμό του αορίστου β΄ 1.

Του ενεργητικού αορίστου β΄ 1.1. Το απαρέμφατο και η μετοχή, είτε απλά είτε σύνθετα, τονίζονται πάντοτε στη λήγουσα (σε αντίθεση με τους αντίστοιχους τύπους του ενεστώτα): βαλεῖν / ἀποβαλεῖν (βάλλειν) βαλών, βαλοῦσα, βαλὸν / ἀποβαλών, ἀποβαλοῦσα, ἀποβαλὸν (βάλλων, βάλλουσα, βάλλον) 1.2. Οι προστακτικές πέντε ρημάτων τονίζονται στο β΄ ενικό της προστακτικής στη λήγουσα όταν είναι απλά˙ όταν όμως είναι σύνθετα τότε ανεβάζουν κανονικά τον τόνο: Ρήμα ἔρχομαι εὑρίσκω λαμβάνω ὁρῶ λέγω

2.

Αόριστος β΄ ἦλθον εὗρον/ηὗρον ἔλαβον εἶδον εἶπον

απλό ἐλθὲ εὑρὲ λαβὲ ἰδὲ εἰπὲ

σύνθετο ἄπελθε ἄνευρε πρόλαβε πάριδε ἄντειπε

Του μέσου αορίστου β΄ 2.1. Το απαρέμφατο, είτε απλό είτε σύνθετο, τονίζεται πάντοτε στην παραλήγουσα (σε αντίθεση με το αντίστοιχο του ενεστώτα): βαλέσθαι / ἀποβαλέσθαι (βάλλεσθαι) 2.2. Το β΄ ενικό της προστακτικής, είτε απλό είτε σύνθετο, τονίζεται κανονικά στη λήγουσα και παίρνει περισπωμένη: βαλοῦ / καταβαλοῦ, σχοῦ / προσχοῦ (βάλλου / καταβάλλου) 2.3. Αν όμως είναι μονοσύλλαβο και σύνθετο με δισύλλαβη πρόθεση τότε ανεβάζει τον τόνο στην παραλήγουσα: σχοῦ / μετάσχου Του παθητικού αορίστου β΄ 3.1. Το β΄ ενικό της προστακτικής έχει την αρχική κατάληξη –θι (η οποία στον παθητικό αόριστο α΄ τρέπεται με ανομοίωση σε –τι: *λύ-θη-θι > λύ-θη-τι)

4.

Του ρήματος φέρω: 4.1. Στην οριστική απαντά συνήθως μόνο το α΄ ενικό και αυτό σύνθετο. 4.2. Στον πίνακα παρουσιάζονται και οι εύχρηστοι τύποι του αορίστου α΄ ἤνεγκα.

αόριστος α΄

αόριστος β΄

3.

οριστική (δι)ήνεγκον

οριστική ἤνεγκα ἤνεγκας ἤνεγκε ἠνέγκαμεν ἠνέγκατε ἤνεγκαν

υποτακτική ἐνέγκω ἐνέγκῃς ἐνέγκῃ ἐνέγκωμεν ἐνέγκητε ἐνέγκωσιν

ευκτική ἐνέγκοιμι ἐνέγκοις ἐνέγκοι ἐνέγκοιμεν ἐνέγκοιτε ἐνέγκοιεν

υποτακτική

ευκτική ἐνέγκαιμι

προστακτική

ἐνέγκαι

ἐνεγκάτω

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αόριστος β΄

προστακτική ἔνεγκε ἐνεγκέτω

απαρέμφατο

ἐνεγκεῖν

απαρέμφατο

μετοχή

ἐνεγκὼν ἐνεγκοῦσα ἐνεγκὸν

μετοχή

ἐνέγκαι

ἐνέγκατε ἐνέγκαιεν

 9 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 10ος Του ρήματος ἔχω:

μέσος αόριστος β΄

ενεργητικός αόριστος β΄

5.

6.

ἔσχον ἔσχες ἔσχε ἔσχομεν ἔσχετε ἔσχον προσέσχον προσέσχες προσέσχε προσέσχομεν προσέσχετε προσέσχον μετέσχον μετέσχες μετέσχε μετέσχομεν μετέσχετε μετέσχον ἐσχόμην ἔσχου ἔσχετο ἐσχόμεθα ἔσχεσθε ἔσχοντο προεσχόμην προέσχου προέσχετο προεσχόμεθα προέσχεσθε προέσχοντο μετεσχόμην μετέσχου μετέσχετο μετεσχόμεθα μετέσχεσθε μετέσχοντο

σχῶ σχῇς σχῇ σχῶμεν σχῆτε σχῶσιν πρόσσχω πρόσσχῃς πρόσσχῃ πρόσσχωμεν πρόσσχητε πρόσσχωσιν μετάσχω μετάσχῃς μετάσχῃ μετάσχωμεν μετάσχητε μετάσχωσιν σχῶμαι σχῇ σχῆται σχώμεθα σχῆσθε σχῶνται πρόσχωμαι πρόσχῃ πρόσχηται προσχώμεθα πρόσχησθε πρόσχωνται μετάσχωμαι μετάσχῃ μετάσχηται μετασχώμεθα μετάσχησθε μετάσχωνται

σχοίην σχοίης σχοίη σχοῖμεν σχοῖτε σχοῖεν πρόσσχοιμι πρόσχοις πρόσχοι πρόσχοιμεν πρόσχοιτε πρόσχοιεν μετάσχοιμι μετάσχοις μετάσχοι μετάσχοιμεν μετάσχοιτε μετάσχοιεν σχοίμην σχοῖο σχοῖτο σχοίμεθα σχοῖσθε σχοῖντο προσχοίμην πρόσχοιο πρόσχοιτο προσχοίμεθα πρόσχοισθε πρόσχοιντο μετασχοίμην μετάσχοιο μετάσχοιτο μετασχοίμεθα μετάσχοισθε μετάσχοιντο

σχές σχέτω

σχεῖν

σχών σχοῦσα σχὸν

προσσχεῖν

προσσχών προσχοῦσα προσχόν

μετασχεῖν

μετασχών μετασχοῦσα μετασχόν

σχέσθαι

σχόμενος σχομένη σχόμενον

προσχέσθαι

προσχόμενος προσχομένη προσχόμενον

μετασχέσθαι

μετασχόμενος μετασχομένη μετασχόμενον

σχέτε σχόντων πρόσσχες προσσχέτω πρόσσχετε προσσχόντων μετάσχες μετασχέτω μετάσχετε μετασχόντων σχοῦ σχέσθω σχέσθε σχέσθων προσχοῦ προσχέσθω πρόσχεσθε προσχέσθων μετάσχου μετασχέσθω μετάσχεσθε μετασχέσθων

Του ρήματος λέγω: 6.1. Το β΄ πληθυντικό της οριστικής απουσιάζει και το δανείζεται από τον άσιγμο αόριστο α΄ εἶπα. 6.2. Στον πίνακα παρουσιάζονται και οι εύχρηστοι τύποι του αορίστου α΄ εἶπα. οριστική εἶπον εἶπες εἶπε εἴπομεν εἴπατε εἶπον

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αόριστος β΄

οριστική εἶπα εἶπας

ευκτική

προστακτική (εἶπον) εἰπάτω

εἴπαιμεν εἴπατε

εἴπατε

 10 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 11ος Κατάλογος ρημάτωνπου σχηματίζουν αόριστο β΄ ρήμα

οριστική

υποτακτική

ευκτική

προστακτική

ἄγω

ἤγαγον

ἀγάγω

ἀγάγοιμι

ἄγαγε

ἄγομαι

ἠγαγόμην

ἀγάγωμαι

ἀγαγοίμην

ἀγαγοῦ

αἱρῶ

εἷλον

ἕλω

ἕλοιμι

ἕλε

αἱροῦμαι

εἱλόμην

ἕλωμαι

ἑλοίμην

ἑλοῦ

αἰσθάνομαι

ᾐσθόμην

αἴσθωμαι

αἰσθοίμην

αἰσθοῦ

ἁμαρτάνω

ἥμαρτον

ἁμάρτω

ἁμάρτοιμι

ἀφικνοῦμαι

ἀφικόμην

ἀφίκωμαι

ἀφικοίμην

ἀφικοῦ

βάλλω

ἔβαλον

βάλω

βάλοιμι

βάλε

βάλλομαι

ἐβαλόμην

βάλωμαι

βαλοίμην

βαλοῦ

γίγνομαι

ἐγενόμην

γένωμαι

γενοίμην

γενοῦ

ἕπομαι

ἑσπόμην

(ἐπί)σπωμαι

(ἐπι)σποίμην

(ἐπί)σπου

ἔρχομαι

ἦλθον

ἔλθω

ἔλθοιμι

ἐλθὲ

ἐρωτῶ

ἠρόμην

ἔρωμαι

ἐροίμην

ἐροῦ

ἐσθίω

ἔφαγον

φάγω

φάγοιμι

φάγε

εὑρίσκω

εὗρον/ηὗρον

εὕρω

εὕροιμι

εὑρὲ

εὑρίσκομαι

εὑρόμην/ ηὑρόμην

εὕρωμαι

εὑροίμην

εὑροῦ

ἔχω

ἔσχον

σχῶ

σχοίην

σχὲς

προσέχω

προσέσχον

πρόσσχω

πρόσσχοιμι

πρόσσχες

ἔχομαι

ἐσχόμην

σχῶμαι

σχοίμην

σχοῦ

προέχομαι

προεσχόμην

πρόσχωμαι

προσχοίμην

προσχοῦ

παρέχομαι

παρεσχόμην

παράσχωμαι

παρασχοίμην

παράσχου

θέω

ἔδραμον

δράμω

δράμοιμι

δράμε

θνῄσκω

-έθανον

-θάνω

-θάνοιμι

-θάνε

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αόριστος β΄

 11 

απαρέμφατο μετοχή ἀγαγεῖν ἀγαγὼν ἀγαγέσθαι ἀγαγόμενος ἑλεῖν ἑλὼν ἑλέσθαι ἑλόμενος αἰσθέσθαι αἰσθόμενος ἁμαρτεῖν ἁμαρτὼν ἀφικέσθαι ἀφικόμενος βαλεῖν βαλὼν βαλέσθαι βαλόμενος γενέσθαι γενόμενος (ἐπι)σπέσθαι (ἐπι)σπόμενος ἐλθεῖν ἐλθὼν ἐρέσθαι ἐρόμενος φαγεῖν φαγὼν εὑρεῖν εὑρὼν εὑρέσθαι εὑρόμενος σχεῖν σχὼν προσσχεῖν προσσχὼν σχέσθαι σχόμενος προσχέσθαι προσχόμενος παρασχέσθαι παρασχόμενος δραμεῖν δραμὼν -θανεῖν -θανὼν

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 12ος

ρήμα

οριστική

υποτακτική

ευκτική

προστακτική

λαγχάνω

ἔλαχον

λάχω

λάχοιμι

λάχε

λαμβάνω

ἔλαβον

λάβω

λάβοιμι

λαβὲ

λαμβάνομαι

ἐλαβόμην

λάβωμαι

λαβοίμην

λαβοῦ

λανθάνω

ἔλαθον

λάθω

λάθοιμι

λάθε

λανθάνομαι

ἐλαθόμην

λάθωμαι

λαθοίμην

λαθοῦ

λέγω

εἶπον

εἴπω

εἴποιμι

εἰπὲ

λείπω

ἔλιπον

λίπω

λίποιμι

λίπε

λείπομαι

ἐλιπόμην

λίπωμαι

λιποίμην

λιποῦ

μανθάνω

ἔμαθον

μάθω

μάθοιμι

μάθε

ὄλλυμαι

ὠλόμην

ὄλωμαι

ὀλοίμην

ὀλοῦ

ὁρῶ

εἶδον

ἴδω

ἴδοιμι

ἰδὲ

ὁρῶμαι

εἰδόμην

ἴδωμαι

ἰδοίμην

ἰδοῦ

ὀφείλω

ὤφελον

ὀφέλω

ὀφέλοιμι

ὄφελε

ὀφλισκάνω

ὦφλον

ὄφλω

ὄφλοιμι

ὄφλε

πάσχω

ἔπαθον

πάθω

πάθοιμι

πάθε

πείθομαι

ἐπιθόμην

πίθωμαι

πιθοίμην

πιθοῦ

πίπτω

ἔπεσον

πέσω

πέσοιμι

πέσε

πυνθάνομαι

ἐπυθόμην

πύθωμαι

πυθοίμην

πυθοῦ

τέμνω

ἔτεμον

τέμω

τέμοιμι

τέμε

τέμνομαι

ἐτεμόμην

τέμωμαι

τεμοίμην

τεμοῦ

τρέπομαι

ἐτραπόμην

τράπωμαι

τραποίμην

τραποῦ

τρέχω

ἔδραμον

δράμω

δράμοιμι

δράμε

τυγχάνω

ἔτυχον

τύχω

τύχοιμι

τύχε

ὑπισχνοῦμαι

ὑπεσχόμην

ὑπόσχωμαι

ὑποσχοίμην

ὑπόσχου

φέρω

ἤνεγκον

ἐνέγκω

ἐνέγκοιμι

ἔνεγκε

φεύγω

ἔφυγον

φύγω

φύγοιμι

φύγε

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αόριστος β΄

 12 

απαρέμφατο μετοχή λαχεῖν λαχὼν λαβεῖν λαβὼν λαβέσθαι λαβόμενος λαθεῖν λαθὼν λαθέσθαι λαθόμενος εἰπεῖν εἰπὼν λιπεῖν λιπὼν λιπέσθαι λιπόμενος μαθεῖν μαθὼν ὀλέσθαι ὀλόμενος ἰδεῖν ἰδὼν ἰδέσθαι ἰδόμενος ὀφελεῖν ὀφελὼν ὀφλεῖν ὀφλὼν παθεῖν παθὼν πιθέσθαι πιθόμενος πεσεῖν πεσὼν πυθέσθαι πυθόμενος τεμεῖν τεμὼν τεμέσθαι τεμόμενος τραπέσθαι τραπόμενος δραμεῖν δραμὼν τυχεῖν τυχὼν ὑποσχέσθαι ὑποσχόμενος ἐνεγκεῖν ἑνεγκὼν φυγεῖν φυγὼν

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 13ος Αόριστοι β΄ βαρυτόνων ρημάτων που σχηματίζονται κατά τη β΄ συζυγία

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

βαίνω

μτχ

απ

διδράσκω

γιγνώσκω

δύω

ἔβην

ἔδραν

ἔγνων

ἔδυν

ἔβης

ἔδρας

ἔγνως

ἔδυς

ἔβη

ἔδρα

ἔγνω

ἔδυ

ἔβημεν

ἔδραμεν

ἔγνωμεν

ἔδυμεν

ἔβητε

ἔδρατε

ἔγνωτε

ἔδυτε

ἔβησαν

ἔδρασαν

ἔγνωσαν

ἔδυσαν

βῶ

δρῶ

γνῶ

δύω

βῇς

δρᾷς

γνῷς

δύῃς

βῇ

δρᾷ

γνῷ

δύῃ

βῶμεν

δρῶμεν

γνῶμεν

δύωμεν

βῆτε

δρᾶτε

γνῶτε

δύητε

βῶσιν

δρῶσιν

γνῶσιν

δύωσιν

βαίην

δραίην

γνοίην

βαίης

δραίης

γνοίης

βαίη

δραίη

γνοίη

βαίημεν / βαῖμεν

δραίημεν / δραῖμεν

γνοίημεν / γνοῖμεν

βαίητε / βαῖτε

δραίητε / δραῖτε

γνοίητε / γνοῖτε

βαίησαν / βαῖεν

δραίησαν / δραῖεν

γνοίησαν / γνοῖεν

-

-

-

-

βῆθι

δρᾶθι

γνῶθι

δῦθι

βήτω

δράτω

γνώτω

δύτω

-

-

-

-

βῆτε

δρᾶτε

γνῶτε

δῦτε

βάντων -

δράντων -

γνόντων -

δύντων -

βήτωσαν

δράτωσαν

γνώτωσαν

δύτωσαν

βῆναι

δρᾶναι

γνῶναι

δῦναι

βὰς

δρὰς

γνοὺς

δὺς

βᾶσα

δρᾶσα

γνοῦσα

δῦσα

βὰν

δρὰν

γνὸν

δὺν

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αόριστος β΄

 13 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 14ος

ἁλίσκομαι

ζῶ

φύομαι

ἐρρύην

ἑάλων / ἥλων

ἐβίων

ἔφυν

ἐρρύης

ἑάλως / ἥλως

ἐβίως

ἔφυς

ἐρρύη

ἑάλω / ἥλω

ἐβίω

ἔφυ

ἐρρύημεν

ἑάλωμεν / ἥλωμεν

ἐβίωμεν

ἔφυμεν

ἐρρύητε

ἑάλωτε / ἥλωτε

ἐβίωτε

ἔφυτε

ἐρρύησαν

ἑάλωσαν / ἥλωσαν

ἐβίωσαν

ἔφυσαν

ῥυῶ

ἁλῶ

βιῶ

φύω

ῥυῇς

ἁλῷς

βιῷς

φύῃς

ῥυῇ

ἁλῷ

βιῷ

φύῃ

ῥυῶμεν

ἁλῶμεν

βιῶμεν

φύωμεν

ῥυῆτε

ἁλῶτε

βιῶτε

φύητε

ῥυῶσιν

ἁλῶσιν

βιῶσιν

φύωσιν

ῥυείην

ἁλοίην

βιῴην

φύοιμι

ῥυείης

ἁλοίης

βιῴης

φύοις

ῥυείη

ἁλοίη

βιῴη

φύοι

ῥυείημεν / ῥυεῖμεν

ἁλοίημεν / ἁλοῖμεν

βιῷμεν

φύοιμεν

ῥυείητε / ῥυεῖτε

ἁλοίητε / ἁλοῖτε

βιῷτε

φύοιτε

ῥυείησαν / ῥυεῖεν

ἁλοίησαν / ἁλοῖεν

βιῷεν

φύοιεν

ῥυῆναι

ἁλῶναι

βιῶναι

φῦναι

ῥυεὶς

ἁλοὺς

βιοὺς

φὺς

ῥυεῖσα

ἁλοῦσα

βιοῦσα

φῦσα

ῥυὲν

ἁλὸν

βιὸν

φὺν

προστακτική

ευκτική

υποτακτική

οριστική

ῥύω

μτχ

απ

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Αόριστος β΄

 14 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 15ος

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Φαινομενικές καταλήξεις ενεστώτα και παρατατικού των συνηρημένων ρημάτων σε –άω

1.

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

Ενεργητική φωνή (τιμάω) τιμῶ (τιμάεις) τιμᾷς (τιμάει) τιμᾷ (τιμάομεν) τιμῶμεν (τιμάετε) τιμᾶτε (τιμάουσιν) τιμῶσιν (τιμάω) τιμῶ (τιμάῃς) τιμᾷς (τιμάῃ) τιμᾷ (τιμάωμεν) τιμῶμεν (τιμάητε) τιμᾶτε (τιμάωσιν) τιμῶσιν (τιμάοιμι) / (τιμαοίην) τιμῷμι / τιμῴην (τιμάοις) / (τιμαοίης) τιμῷς / τιμῴης (τιμάοι) / (τιμαοίη) τιμῷ / τιμῴη (τιμάοιμεν) τιμῷμεν (τιμάοιτε) τιμῷτε (τιμάοιεν) τιμῷεν

Μέση φωνή (τιμάομαι) τιμῶμαι (τιμάει) / (τιμάῃ) τιμᾷ (τιμάεται) τιμᾶται (τιμαόμεθα) τιμώμεθα (τιμάεσθε) τιμᾶσθε (τιμάονται) τιμῶνται (τιμάωμαι) τιμῶμαι (τιμάῃ) τιμᾷ (τιμάηται) τιμᾶται (τιμαώμεθα) τιμώμεθα (τιμάησθε) τιμᾶσθε (τιμάωνται) τιμῶνται (τιμαοίμην) τιμῴμην (τιμάοιο) τιμῷο (τιμάοιτο) τιμῷτο (τιμαοίμεθα) τιμῴμεθα (τιμάοισθε) τιμῷσθε (τιμάοιντο) τιμῷντο

(τίμαε) (τιμαέτω)

τίμα τιμάτω

(τιμάου) (τιμαέσθω)

τιμῶ τιμάσθω

(τιμάετε) (τιμαόντων) (τιμάεν) (τιμάων) (τιμάουσα) (τιμάον)

τιμᾶτε τιμώντων τιμᾶν τιμῶν τιμῶσα τιμῶν

(τιμάεσθε) (τιμαέσθων) (τιμάεσθαι) (τιμαόμενος) (τιμαομένη) (τιμαόμενον)

τιμᾶσθε τιμάσθων τιμᾶσθαι τιμώμενος τιμωμένη τιμώμενον

(ἐτίμαον) (ἐτίμαες) (ἐτίμαε) (ἐτιμάομεν) (ἐτιμάετε) (ἐτίμαον)

ἐτίμων ἐτίμας ἐτίμα ἐτιμῶμεν ἐτιμᾶτε ἐτίμων

(ἐτιμαόμην) (ἐτιμάου) (ἐτιμάετο) (ἐτιμαόμεθα) (ἐτιμάεσθε) (ἐτιμάοντο)

ἐτιμώμην ἐτιμῶ ἐτιμᾶτο ἐτιμώμεθα ἐτιμᾶσθε ἐτιμῶντο

Ο ενεστώτας και ο παρατατικός της ενεργητικής και μέσης φωνής συναι-ρούνται σύμφωνα με τον ακόλουθο πίνακα: Συναιρέσεις α + ε, η α + ει, ῃ α + ω, ο, ου α + οι

-άω α ᾳ ω ῳ

Συναιρέσεις η + ε, η η + ει, ῃ η + ω, ο, ου η + οι

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Συνηρημένα ρήματα σε -άω

-ήω η ῃ ω ῳ

2. 3.

4.

 15 

Τα ρήματα κάω και κλάω μένουν ασυναίρετα. Υπάρχουν τέσσερα ρήματα με χαρακτήρα -η- τα οποία έχουν η και ῃ όπου τα ρήματα σε -άω έχουν α και ᾳ αντίστοιχα. 3.1. Τα ρήματα αυτά είναι τα· ζήω-ζῶ, πεινήω-πεινῶ, διψήω-διψῶ, χρήομαι-χρῶμαι. 3.2. Σύμφωνα με το ζῶ κλίνονται και τα σπάνια ρήματα κνήω-κνῶ, νήω-νῶ, ψήω-ψῶ Η κατάληξη στο απαρέμφατο του ενεργητικού ενεστώτα είναι -εν (και όχι -ειν) με αποτέλεσμα η φαινομενική κατάληξη στα συνηρημένα να είναι -ᾶν.

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Πίνακας 16ος

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

Ενεργητική φωνή (ζήω) ζῶ (ζήεις) ζῇς (ζήει) ζῇ (ζήομεν) ζῶμεν (ζήετε) ζῆτε (ζήουσιν) ζῶσιν (ζήω) ζῶ (ζήῃς) ζῇς (ζήῃ) ζῇ (ζήωμεν) ζῶμεν (ζήητε) ζῆτε (ζήωσιν) ζῶσιν (ζήοιμι) / (ζηοίην) ζῷμι / ζῴην (ζήοις) / (ζηοίης) ζῷς / ζῴης (ζήοι) / (ζηοίη) ζῷ / ζῴη (ζήοιμεν) ζῷμεν (ζήοιτε) ζῷτε (ζήοιεν) ζῷεν

Μέση φωνή (χρήομαι) χρῶμαι (χρήει) / (χρήῃ) χρῇ (χρήεται) χρῆται (χρηόμεθα) χρώμεθα (χρήεσθε) χρῆσθε (χρήονται) χρῶνται (χρήωμαι) χρῶμαι (χρήῃ) χρῇ (χρήηται) χρῆται (χρηώμεθα) χρώμεθα (χρήησθε) χρῆσθε (χρήωνται) χρῶνται (χρηοίμην) χρῴμην (χρήοιο) χρῷο (χρήοιτο) χρῷτο (χρηοίμεθα) χρῴμεθα (χρήοισθε) χρῷσθε (χρήοιντο) χρῷντο

(ζήε) (ζήέτω)

ζῆ ζήτω

(χρήου) (χρηέσθω)

χρῶ χρήσθω

(ζήετε) (ζηόντων) (ζήεν) (ζήων) (ζήουσα) (ζήον)

ζῆτε ζώντων ζῆν ζῶν ζῶσα ζῶν

(χρήεσθε) (χρηέσθων) (χρήεσθαι) (χρηόμενος) (χρηομένη) (χρηόμενον)

χρῆσθε χρήσθων χρῆσθαι χρώμενος χρωμένη χρώμενον

(ἔζηον) (ἔζηες) (ἔζηε) (ἐζήομεν) (ἐζήετε) (ἔζηον)

ἔζων ἔζης ἔζη ἐζῶμεν ἐζῆτε ἔζων

(ἐχρηόμην) (ἐχρήου) (ἐχρήετο) (ἐχρηόμεθα) (ἐχρήεσθε) (ἐχρήοντο)

ἐχρώμην ἐχρῶ ἐχρῆτο ἐχρώμεθα ἐχρῆσθε ἐχρῶντο

σχηματισμός των υπόλοιπων χρόνων ενεστώτας

-ῶ

-ῶμαι

παρατατικός

-ων

-ώμην

μέλλοντας

-ήσω / -άσω

-ήσομαι / -άσομαι

-ηθήσομαι / -αθήσομαι

αόριστος

-ησα / -ασα

-ησάμην / -ασάμην

-ήθην / -άθην

παρακείμενος

-ηκα / -ακα

-ημαι / -αμαι

υπερσυντέλικος

-ήκειν / -άκειν

-ήμην / -άμην

ενεργητική

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Συνηρημένα ρήματα σε -άω

μέση

 16 

παθητική

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 17ος

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Φαινομενικές καταλήξεις ενεστώτα και παρατατικού των συνηρημένων ρημάτων σε –έω

1.

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

Ενεργητική φωνή ποιῶ (ποιέω) ποιεῖς (ποιέεις) ποιεῖ (ποιέει) ποιοῦμεν (ποιέομεν) ποιεῖτε (ποιέετε) ποιοῦσιν (ποιέουσιν) ποιῶ (ποιέω) ποιῇς (ποιέῃς) ποιῇ (ποιέῃ) ποιῶμεν (ποιέωμεν) ποιῆτε (ποιέητε) ποιῶσιν (ποιέωσιν) ποιοῖμι / ποιοίην (ποιέοιμι) / (ποιεοίην) ποιοῖς / ποιοίης (ποιέοις) / (ποιεοίης) ποιοῖ / ποιοίη (ποιέοι) / (ποιεοίη) ποιοῖμεν (ποιέοιμεν) ποιοῖτε (ποιέοιτε) ποιοῖεν (ποιέοιεν) (ποίεε) (ποιεέτω)

ποίει ποιείτω

(ποιέου) (ποιεέσθω)

ποιοῦ ποιείσθω

(ποιέετε) (ποιεόντων) (ποιέεν) (ποιέων) (ποιέουσα) (ποιέον)

ποιεῖτε ποιούντων ποιεῖν ποιῶν ποιοῦσα ποιοῦν

(ποιέεσθε) (ποιεέσθων) (ποιέεσθαι) (ποιεόμενος) (ποιεομένη) (ποιεόμενον)

ποιεῖσθε ποιείσθων ποιεῖσθαι ποιούμενος ποιουμένη ποιούμενον

(ἐποίεον) (ἐποίεες) (ἐποίεε) (ἐποιέομεν) (ἐποιέετε) (ἐποίεον)

ἐποίουν ἐποίεις ἐποίει ἐποιοῦμεν ἐποιεῖτε ἐποίουν

(ἐποιεόμην) (ἐποιέου) (ἐποιέετο) (ἐποιεόμεθα) (ἐποιέεσθε) (ἐποιέοντο)

ἐποιούμην ἐποιοῦ ἐποιεῖτο ἐποιούμεθα ἐποιεῖσθε ἐποιοῦντο

Ο ενεστώτας και ο παρατατικός της ενεργητικής και μέσης φωνής συναιρούνται σύμφωνα με τον ακόλουθο πίνακα:

Συναιρέσεις ε+ε ε+ο ε + «χ»

Μέση φωνή ποιοῦμαι (ποιέομαι) ποιεῖ /ποιῇ (ποιέει) / (ποιέῃ) ποιεῖται (ποιέεται) ποιούμεθα (ποιεόμεθα) ποιεῖσθε (ποιέεσθε) ποιοῦνται (ποιέονται) ποιῶμαι (ποιέωμαι) ποιῇ (ποιέῃ) ποιῆται (ποιέηται) ποιώμεθα (ποιεώμεθα) ποιῆσθε (ποιέησθε) ποιῶνται (ποιέωνται) ποιοίμην (ποιεοίμην) ποιοῖο (ποιέοιο) ποιοῖτο (ποιέοιτο) ποιοίμεθα (ποιεοίμεθα) ποιοῖσθε (ποιέοισθε) ποιοῖντο (ποιέοιντο)

-έω ει ου «χ»

Συναιρέσεις μονοσύλλαβων ε + ε, ει ε + «χ»

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Συνηρημένα ρήματα σε -έω

2.

-έω ει ε«χ»

3.

 17 

Τα ρήματα όμως που έχουν μονοσύλλαβο θέμα συναιρούνται μόνο όπου μετά το χαρακτήρα -ε- υπάρχει άλλο ε ή ει. 2.1. Τέτοια ρήματα είναι τα· δέω, ζέω, θέω, νέω, ξέω, πλέω, πνέω, ῥέω, χέω. 2.2. Εξαίρεση αποτελεί το ρήμα δέω-ῶ (δένω) το οποίο συναιρείται σε όλους τους τύπους. Η κατάληξη στο απαρέμφατο του ενεργητικού ενεστώτα είναι -εν (και όχι -ειν) με αποτέλεσμα η φαινομενική κατάληξη στα συνηρημένα να είναι -εῖν.

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Πίνακας 18ος

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

(πλέω) (πλέεις) (πλέει) (πλέομεν) (πλέετε) (πλέουσιν) (πλέω) (πλέῃς) (πλέῃ) (πλέωμεν) (πλέητε) (πλέωσιν) (πλέοιμι) (πλέοις) (πλέοι) (πλέοιμεν) (πλέοιτε) (πλέοιεν)

Ενεργητική φωνή πλέω πλεῖς πλεῖ πλέομεν πλεῖτε πλέουσιν

(δέω) (δέεις) (δέει) (δέομεν) (δέετε) (δέουσιν) (δέω) (δέῃς) (δέῃ) (δέωμεν) (δέητε) (δέωσιν)

πλέω πλέῃς πλέῃ πλέωμεν πλέητε πλέωσιν πλέοιμι πλέοις πλέοι πλέοιμεν πλέοιτε πλέοιεν

(πλέε) (πλεέτω)

πλεῖ πλείτω

(πλέετε) (πλεόντων) (πλέεν) (πλέων) (πλέουσα) (πλέον)

πλεῖτε πλεόντων πλεῖν

(ἔπλεον) (ἔπλεες) (ἔπλεε) (ἐπλέομεν) (ἐπλέετε) (ἔπλεον)

Μέση φωνή δῶ δεῖς δεῖ δοῦμεν δεῖτε δοῦσιν δῶ δῇς δῇ δῶμεν δῆτε δῶσιν

πλέων πλέουσα πλέον

(δέεν) (δέων) (δέουσα) (δέον)

δεῖν δῶν δοῦσα δοῦν

ἔπλεον ἔπλεις ἔπλει ἐπλέομεν ἐπλεῖτε ἔπλεον

(ἔδεον) (ἔδεες) (ἔδεε) (ἐδέομεν) (ἐδέετε) (ἔδεον)

ἔδουν ἔδεις ἔδει ἐδοῦμεν ἐδεῖτε ἔδουν

σχηματισμός των υπόλοιπων χρόνων ενεστώτας

-ῶ

-οῦμαι

παρατατικός

-ουν

-ούμην

μέλλοντας

-ήσω

-ήσομαι

-ηθήσομαι

αόριστος

-ησα

-ησάμην

-ήθην

παρακείμενος

-ηκα

-ημαι

υπερσυντέλικος

-ήκειν

-ήμην

ενεργητική

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Συνηρημένα ρήματα σε -έω

μέση

 18 

παθητική

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 19ος

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Φαινομενικές καταλήξεις ενεστώτα και παρατατικού των συνηρημένων ρημάτων σε –όω

1.

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

Ενεργητική φωνή δηλῶ (δηλόω) δηλοῖς (δηλόεις) δηλοῖ (δηλόει) δηλοῦμεν (δηλόομεν) δηλοῦτε (δηλόετε) δηλοῦσιν (δηλόουσιν) δηλῶ (δηλόω) δηλοῖς (δηλόῃς) δηλοῖ (δηλόῃ) δηλῶμεν (δηλόωμεν) δηλῶτε (δηλόητε) δηλῶσιν (δηλόωσιν) (δηλόοιμι) / (δηλοοίην) δηλοῖμι / δηλοίην δηλοῖς / δηλοίης (δηλόοις) / (δηλοοίης) δηλοῖ / δηλοίη (δηλόοι) / (δηλοοίη) δηλοῖμεν (δηλόοιμεν) δηλοῖτε (δηλόοιτε) δηλοῖεν (δηλόοιεν) (δήλοε) (δηλοέτω)

δήλου δηλούτω

(δηλόου) (δηλοέσθω)

δηλοῦ δηλούσθω

(δηλόετε) (δηλοόντων) (δηλόεν) (δηλόων) (δηλόουσα) (δηλόον)

δηλοῦτε δηλούντων δηλοῦν δηλῶν δηλοῦσα δηλοῦν

(δηλόεσθε) (δηλοέσθων) (δηλόεσθαι) (δηλοόμενος) (δηλοομένη) (δηλοόμενον)

δηλοῦσθε δηλούσθων δηλοῦσθαι δηλούμενος δηλουμένη δηλούμενον

(ἐδήλοον) (ἐδήλοες) (ἐδήλοε) (ἐδηλόομεν) (ἐδηλόετε) (ἐδήλοον)

ἐδήλουν ἐδήλους ἐδήλου ἐδηλοῦμεν ἐδηλοῦτε ἐδήλουν

(ἐδηλοόμην) (ἐδηλόου) (ἐδηλόετο) (ἐδηλοόμεθα) (ἐδηλόεσθε) (ἐδηλόοντο)

ἐδηλούμην ἐδηλοῦ ἐδηλοῦτο ἐδηλούμεθα ἐδηλοῦσθε ἐδηλοῦντο

Ο ενεστώτας και ο παρατατικός της ενεργητικής και μέσης φωνής συναιρούνται σύμφωνα με τον ακόλουθο πίνακα: Συναιρέσεις ο + ου, ο, ε ο + οι, ει, ῃ ο + ω, η

Μέση φωνή δηλοῦμαι (δηλόομαι) δηλοῖ (δηλόει) / (δηλόῃ) δηλοῦται (δηλόεται) δηλούμεθα (δηλοόμεθα) δηλοῦσθε (δηλόεσθε) δηλοῦνται (δηλόονται) δηλῶμαι (δηλόωμαι) δηλοῖ (δηλόῃ) δηλῶται (δηλόηται) δηλώμεθα (δηλοώμεθα) δηλῶσθε (δηλόησθε) δηλῶνται (δηλόωνται) δηλοίμην (δηλοοίμην) δηλοῖο (δηλόοιο) δηλοῖτο (δηλόοιτο) δηλοίμεθα (δηλοοίμεθα) δηλοῖσθε (δηλόοισθε) δηλοῖντο (δηλόοιντο)

-όω ου οι ω

Συναιρέσεις ω + ου, ο, ε ω + οι, ει, ῃ ω + ω, η

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Συνηρημένα ρήματα σε -όω

-ώω ω ῳ ω

2.

3.

 19 

Το ρήμα ῥιγώω-ῶ έχει χαρακτήρα -ω- και γι᾿ αυτό όταν συναιρείται έχει -ω- και -ῳ- όπου τα ρήματα σε -όω έχουν -ου- και -οι- αντίστοιχα. 2.1. Το ρήμα ῥιγῶ δεν έχει προστακτική ενεστώτα. Η κατάληξη στο απαρέμφατο του ενεργητικού ενεστώτα είναι -εν (και όχι -ειν) με αποτέλεσμα η φαινομενική κατάληξη στα συνηρημένα να είναι -οῦν.

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 20ος

σχηματισμός των υπόλοιπων χρόνων ενεστώτας

-ῶ

-οῦμαι

παρατατικός

-ουν

-ούμην

μέλλοντας

-ώσω

-ώσομαι

-ωθήσομαι

αόριστος

-ωσα

-ωσάμην

-ώθην

παρακείμενος

-ωκα

-ωμαι

υπερσυντέλικος

-ώκειν

-ώμην

ενεργητική

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Συνηρημένα ρήματα σε -όω

μέση

 20 

παθητική

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 21ος Β΄ Συζυγία ρημάτων - Συμφωνόληκτα

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Ενεργητική φωνή

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

Μέση φωνή

δείκ-νυ-μι δείκ-νυ-ς δείκ-νυ-σι(ν) δείκ-νυ-μεν δείκ-νυ-τε δεικ-νύ-ασι(ν) δεικ-νύ-ω δεικ-νύ-ῃς δεικ-νύ-ῃ δεικ-νύ-ωμεν δεικ-νύ-ητε δεικ-νύ-ωσι(ν) δεικ-νύ-οιμι δεικ-νύ-οις δεικ-νύ-οι δεικ-νύ-οιμεν δεικ-νύ-οιτε δεικ-νύ-οιεν -

δείκ-νυ-μαι δείκ-νυ-σαι δείκ-νυ-ται δεικ-νύ-μεθα δείκ-νυ-σθε δείκ-νυ-νται δεικ-νύ-ωμαι δεικ-νύ-ῃ δεικ-νύ-ηται δεικ-νυ-ώμεθα δεικ-νύ-ησθε δεικ-νύ-ωνται δεικ-νυ-οίμην δεικ-νύ-οιο δεικ-νύ-οιτο δεικ-νυ-οίμεθα δεικ-νύ-οισθε δεικ-νύ-οιντο -

δείκ-νυ δεικ-νύ-τω δείκ-νυ-τε δεικ-νύ-ντων δεικ-νύ-ναι δεικ-νύ-ς δεικ-νῦ-σα δεικ-νὺ-ν

δείκ-νυ-σο δεικ-νύ-σθω δείκ-νυ-σθε δεικ-νύ-σθων δείκ-νυ-σθαι δεικ-νύ-μενος δεικ-νυ-μένη δεικ-νύ-μενον

ἐ-δείκ-νυ-ν ἐ-δείκ-νυ-ς ἐ-δείκ-νυ ἐ-δείκ-νυ-μεν ἐ-δείκ-νυ-τε ἐ-δείκ-νυ-σαν

ἐ-δεικ-νύ-μην ἐ-δείκ-νυ-σο ἐ-δείκ-νυ-το ἐ-δεικ-νύ-μεθα ἐ-δείκ-νυ-σθε ἐ-δείκ-νυ-ντο

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Β΄ Συζυγία - Συμφωνόληκτα

 21 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 22ος Β΄ Συζυγία ρημάτων - Φωνηεντόληκτα

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Ενεργητική φωνή

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

ἵ-στη-μι ἵ-στη-ς ἵ-στη-σι(ν) ἵ-στα-μεν ἵ-στα-τε ἱ-στᾶ-σι(ν) ἱ-στῶ ἱ-στῇς ἱ-στῇ ἱ-στῶμεν ἱ-στῆτε ἱ-στῶσι(ν) ἱ-σταίη-ν ἱ-σταίη-ς ἱ-σταίη ἱ-σταίη-μεν / ἱσταῖμεν ἱ-σταίη-τε / ἱσταῖτε ἱ-σταίη-σαν / ἱσταῖεν -

τί-θη-μι τί-θη-ς (τι-θεῖς) τί-θη-σι(ν) τί-θε-μεν τί-θε-τε τι-θέ-ασι(ν) τι-θῶ τι-θῇς τι-θῇ τι-θῶμεν τι-θῆτε τι-θῶσι(ν) τι-θείη-ν τι-θείη-ς τι-θείη τι-θείη-μεν / τιθεῖμεν τι-θείη-τε / τιθεῖτε τι-θείη-σαν / τιθεῖεν -

ἵ-η-μι ἵ-η-ς (ἱ-εῖς) ἵ-η-σι(ν) ἵ-ε-μεν ἵ-ε-τε ἱ-ᾶσι(ν) ἱ-ῶ ἱ-ῇς ἱ-ῇ ἱ-ῶμεν ἱ-ῆτε ἱ-ῶσι(ν) ἱ-είη-ν ἱ-είη-ς ἱ-είη ἱ-είη-μεν / ἱεῖμεν ἱ-είη-τε / ἱεῖτε ἱ-είη-σαν / ἱεῖεν -

δί-δω-μι δί-δω-ς δί-δω-σι(ν) δί-δο-μεν δί-δο-τε δι-δό-ασι(ν) δι-δῶ δι-δῷς δι-δῷ δι-δῶμεν δι-δῶτε δι-δῶσι(ν) δι-δοίη-ν δι-δοίη-ς δι-δοίη δι-δοίη-μεν / διδοῖμεν δι-δοίη-τε / διδοῖτε δι-δοίη-σαν / διδοῖεν -

ἵ-στη ἵ-στά-τω ἵ-στα-τε ἵ-στά-ντων (ἱ-στά-τωσαν)

τί-θει τι-θέ-τω τί-θε-τε τι-θέ-ντων (τι-θέ-τωσαν)

ἵ-ει ἱ-έ-τω ἵ-ε-τε ἱ-έ-ντων (ἱ-έ-τωσαν)

δί-δου δι-δό-τω δί-δο-τε δι-δό-ντων (δι-δό-τωσαν)

ἱ-στά-ναι ἱ-στὰς ἱ-στᾶσα ἱ-στὰν

τι-θέ-ναι τι-θεὶς τι-θεῖσα τι-θὲν

ἱ-έ-ναι ἱ-εὶς ἱ-εῖσα ἱ-ὲν

δι-δό-ναι δι-δοὺς δι-δοῦσα δι-δὸν

ἵ-στη-ν ἵ-στη-ς ἵ-στη ἵ-στα-μεν ἵ-στα-τε ἵ-στα-σαν

ἐ-τί-θη-ν ἐ-τί-θεις ἐ-τί-θει ἐ-τί-θε-μεν ἐ-τί-θε-τε ἐ-τί-θε-σαν

ἵ-η-ν ἵ-εις ἵ-ει ἵ-ε-μεν ἵ-ε-τε ἵ-ε-σαν

ἐ-δί-δουν ἐ-δί-δους ἐ-δί-δου ἐ-δί-δο-μεν ἐ-δί-δο-τε ἐ-δί-δο-σαν

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Β΄ Συζυγία - Φωνηεντόληκτα

 22 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 23ος

Ευκτική Προστακτική

Αόριστος β΄

Υποτακτική

Οριστική

Ενεργητική φωνή

Μτχ

Απ

ἔστησα ἔστησας ἔστησε ἐστήσαμεν ἐστήσατε ἔστησαν στήσω στήσῃς στήσῃ στήσωμεν στήσητε στήσωσι(ν) στήσαιμι στήσαις/στήσειας στήσαι/στήσειε(ν) στήσαιμεν στήσαιτε στήσαιεν/στήσειαν -

ἔ-θη-κα ἔ-θη-κας ἔ-θη-κε ἔ-θε-μεν ἔ-θε-τε ἔ-θε-σαν θῶ θῇς θῇ θῶμεν θῆτε θῶσι(ν) θείη-ν θείη-ς θείη θείη-μεν / θεῖμεν θείη-τε / θεῖτε θείη-σαν/ θεῖεν -

ἧ-κα ἧ-κας ἧ-κε εἷ-μεν εἷ-τε εἷ-σαν ὧ ᾗς ᾗ ὧμεν ἧτε ὧσι(ν) εἵη-ν εἵη-ς εἵη εἵη-μεν / εἷμεν εἵητε / εἷτε εἵησαν / εἷεν -

ἔ-δω-κα ἔ-δω-κας ἔ-δω-κε ἔ-δο-μεν ἔ-δο-τε ἔ-δο-σαν δῶ δῷς δῷ δῶμεν δῶτε δῶσι(ν) δοίη-ν δοίη-ς δοίη δοίη-μεν / δοῖμεν δοίη-τε / δοῖτε δοίησαν / δοῖεν -

στῆσον στησάτω στήσατε στησάντων στησάτωσαν

θὲ-ς θέ-τω θέ-τε θέ-ντων (θέ-τωσαν)

ἕ-ς ἕ-τω ἕ-τε ἕ-ντων (ἕ-τωσαν)

δὸ-ς δό-τω δό-τε δό-ντων (δό-τωσαν)

στῆσαι στήσας στήσασα στῆσαν

θεῖναι θεὶς θεῖσα θὲν

εἷναι εἵς εἷσα ἕν

δοῦναι δοὺς δοῦσα δὸν

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Β΄ Συζυγία - Φωνηεντόληκτα

 23 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 24ος

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

Μέση φωνή

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

ἵ-στα-μαι ἵ-στα-σαι ἵ-στα-ται ἱ-στά-μεθα ἵ-στα-σθε ἵ-στα-νται ἱ-στῶ-μαι ἱ-στῇ ἱ-στῆ-ται ἱ-στώ-μεθα ἱ-στῆ-σθε ἱ-στῶ-νται ἱ-σταί-μην ἱ-σταῖ-ο ἱ-σταῖ-το ἱ-σταί-μεθα ἱ-σταῖ-σθε ἱ-σταῖ-ντο -

τί-θε-μαι τί-θε-σαι τί-θε-ται τι-θέ-μεθα τί-θε-σθε τί-θε-νται τι-θῶ-μαι τι-θῇ τι-θῆ-ται τι-θώ-μεθα τι-θῆ-σθε τι-θῶ-νται τι-θεί-μην τι-θεῖ-ο τι-θεῖ-το τι-θεί-μεθα τι-θεῖ-σθε τι-θεῖ-ντο -

ἵ-ε-μαι ἵ-ε-σαι ἵ-ε-ται ἱ-έ-μεθα ἵ-ε-σθε ἵ-ε-νται ἱ-ῶ-μαι ἱ-ῇ ἱ-ῆ-ται ἱ-ώ-μεθα ἱ-ῆ-σθε ἱ-ῶ-νται ἱ-εί-μην ἱ-εῖ-ο ἱ-εῖ-το ἱ-εί-μεθα ἱ-εῖ-σθε ἱ-εῖ-ντο -

δί-δο-μαι δί-δο-σαι δί-δο-ται δι-δό-μεθα δί-δο-σθε δί-δο-νται δι-δῶ-μαι δι-δῷ δι-δῶ-ται δι-δώ-μεθα δι-δῶ-σθε δι-δῶ-νται δι-δοί-μην δι-δοῖ-ο δι-δοῖ-το δι-δοί-μεθα δι-δοῖ-σθε δι-δοῖ-ντο -

ἵ-στα-σο (ἵστω) ἱ-στά-σθω ἵ-στα-σθε ἱ-στά-σθων (ἱ-στά-σθωσαν)

τί-θε-σο τι-θέ-σθω τί-θε-σθε τι-θέσθων (τι-θέ-σθωσαν)

ἵ-ε-σο ἱ-έ-σθω ἵ-ε-σθε ἱ-έ-σθων (ἱ-έ-σθωσαν)

δί-δο-σο δι-δό-σθω δί-δο-σθε δι-δό-σθων (δι-δό-σθωσαν)

ἵ-στα-σθαι ἱ-στα-μενος ἱ-στα-μένη ἱ-στά-μενον

τί-θε-σθαι τι-θέ-μενος τι-θε-μένη τι-θέ-μενον

ἵ-ε-σθαι ἱ-έ-μενος ἱ-ε-μένη ἱ-έ-μενον

δί-δο-σθαι δι-δό-μενος δι-δο-μένη δι-δό-μενον

ἱ-στά-μην ἵ-στα-σο ἵ-στα-το ἱ-στά-μεθα ἵ-στα-σθε ἵ-στα-ντο

ἐ-τι-θέ-μην ἐ-τί-θε-σο ἐ-τί-θε-το ἐ-τι-θέ-μεθα ἐ-τί-θε-σθε ἐ-τί-θε-ντο

ἱ-έ-μην ἵ-ε-σο ἵ-ε-το ἱ-έ-μεθα ἵ-ε-σθε ἵ-ε-ντο

ἐ-δι-δό-μην ἐ-δί-δο-σο ἐ-δί-δο-το ἐ-δι-δό-μεθα ἐ-δί-δο-σθε ἐ-δί-δο-ντο

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Β΄ Συζυγία - Φωνηεντόληκτα

 24 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 25ος

Ευκτική Προστακτική

Αόριστος β΄

Υποτακτική

Οριστική

Μέση φωνή

Μτχ

Απ

ἔ-στη-ν ἔ-στη-ς ἔ-στη ἔ-στη-μεν ἔ-στη-τε ἔ-στη-σαν στῶ στῇς στῇ στῶμεν στῆτε στῶσι(ν) σταίη-ν σταίη-ς σταίη σταίη-μεν / σταῖμεν σταίη-τε / σταῖτε σταίη-σαν / σταῖεν -

ἐ-θέ-μην ἔ-θου ἔ-θε-το ἐ-θέ-μεθα ἔ-θε-σθε ἔ-θε-ντο θῶμαι θῇ θῆται θώμεθα θῆσθε θῶνται θεί-μην θεῖ-ο θεῖ-το θεί-μεθα θεῖ-σθε θεῖ-ντο -

εἵ-μην εἷ-σο εἷ-το εἵ-μεθα εἷ-σθε εἷ-ντο ὧμαι ᾗ ἧται ὥμεθα ἧσθε ὧνται εἵ-μην εἷ-ο εἷ-το εἵ-μεθα εἷ-σθε εἷ-ντο -

ἐ-δό-μην ἔ-δου ἔ-δο-το ἐ-δό-μεθα ἔ-δο-σθε ἔ-δο-ντο δῶμαι δῷ δῶται δώμεθα δῶσθε δῶνται δοί-μην δοῖ-ο δοῖ-το δοί-μεθα δοῖ-σθε δοῖ-ντο -

στῆ-θι στή-τω στῆ-τε στά-ντων (στή-τωσαν)

θοῦ θέ-σθω θέ-σθε θέ-σθων (θέ-σθωσαν)

οὗ ἕ-σθω ἕ-σθε ἕ-σθων (ἕ-σθωσαν)

δοῦ δό-σθω δό-σθε δό-σθων (δό-σθωσαν)

στῆναι στὰς στᾶσα στὰν

θέ-σθαι θέ-μενος θε-μένη θέ-μενον

ἕ-σθαι ἕ-μενος ἑ-μένη ἕ-μενον

δό-σθαι δό-μενος δο-μένη δό-μενον

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Β΄ Συζυγία - Φωνηεντόληκτα

 25 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών

Πίνακας 26ος Ανώμαλα ρήματα

Ευκτική Προστακτική

Ενεστώτας

Υποτακτική

Οριστική

φημὶ

Οριστική

Παρατατικός

Μτχ

Απ

οἶδα

εἶμι

φημὶ φὴς - φῂς φησὶ(ν) φαμὲν φατὲ φασὶ(ν) φῶ φῇς φῇ φῶμεν φῆτε φῶσιν φαίην φαίης φαίη φαίημεν / φαῖμεν φαίητε / φαῖτε φαίησαν / φαῖεν φάθι φάτω φάτε φάντων - φάτωσαν

οἶδα οἶσθᾳ οἶδε(ν) ἴσμεν ἴστε ἴσασι(ν) εἰδῶ εἰδῇς εἰδῇ εἰδῶμεν εἰδῆτε εἰδῶσι(ν) εἰδείην εἰδείης εἰδείη εἰδείημεν / εἰδεῖμεν εἰδείητε / εἰδεῖτε εἰδείησαν / εἰδεῖεν ἴσθι ἴστω ἴστε ἴστων - ἴστωσαν

εἶμι εἶ εἶσι ἴμεν ἴτε ἴασι(ν) ἴω ἴῃς ἴῃ ἴωμεν ἴητε ἴωσιν ἴοιμι - ἰοίην ἴοις -ἰοίης ἴοι - ἰοίη ἴοιμεν ἴοιτε ἴοιεν ἴθι ἴτω ἴτε ἰόντων – ἴτωσαν

φάναι φάσκων φάσκουσα φάσκον

εἰδέναι εἰδὼς εἰδυῖα εἰδὸς

ἰέναι ἰὼν ἰοῦσα ἰὸν

ἔφην ἔφησθα - ἔφης ἔφη ἔφαμεν ἔφατε ἔφασαν

ἤδη - ᾔδειν ᾔδησθα - ᾔδεις ᾔδειν - ἤδει - ἤδη ᾔδεμεν - ᾖσμεν ἤδετε - ᾖστε ᾔδεσαν - ᾖσαν

ᾖα - ᾔειν ᾔεις - ᾔεισθα ᾔει ᾖμεν ᾖτε ᾖσαν - ᾔεσαν

Γραμματική αρχαίας ελληνικής Ανώμαλα ρήματα

 26 

Τμήμα αρχαίων ελληνικών