நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே..!!

நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே..!!!!

நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - By Femila

1 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


ஏக்கங்கள் 1: "நெஞ்சம் ஏங்குதே...!!

உற்றவளைக் ளகப்ெிடிக்கும்.., ொைிற்காய் அல்ல..,

கள்வளைக் ளகதுநசய்யும்.., ொைிற்காய் அல்ல..,

கயவளைக் நகால்லும்.., ொைிற்காய்...!!!" டீக்கடையில்

ஒருவர்,"என்னய்யா

இது?

வவயில்

வகாளுத்த ா,

வகாளுத்துது! அப்பப்பா டைட்டு ஏழு மணி ஆகிடுச்சி, இன்னும் இந்

வகாளுத்துன்னு

வவக்கக்காத்து ான்

அடிக்குது. கைல்ல இருந்து ஒரு கிதலா மீ ட்ைர் கிட்ைக்கத் ான் இருக்தகாம்னு வசான்னா எவனாச்சும் ைம்புவானாய்யா? மற்றவர்,"எல

மாப்ள

என்று தகட்க"

என்னப்

பண்றது?

பாவம்

அ ிகமாச்சுன்னா

இப்படித் ான்.

வ ாட்ைதுக்கும் பிடிச்சதுக்கும், ைீயா ைானான்னு தவட்டிய முடிஞ்சு வரிஞ்சு கட்டிட்டுச் சண்டைக்குப் தபாறதும், அருவாவ எடுத்துட்டு வவட்டுறதும், பிராந் ிடய அடிச்சிட்டு தராைா வைான்னு ீ வ ரியாம விழுந்துக்கிைக்குறது, தகாபம் வந் ா அத

பிராந் ி பாட்டிடல உைச்சி குத்துறதுமா இருந் ா? வர்ற மடைகூை

வபய்யாதுல. அப்படிதய உப்பளக்காரனுக

ப்பித் வறி வபய்யுற மா ிரி இருந் ாலும், இந் ப் பாைாப் தபான

கண்ண ீர்

வடிச்தச

வரவிைாம

பண்ணிடுறானுக,

ைம்மள

மா ிரி

மக்கத் ான் [மக்கள் ான்] குய்தயா முய்தயான்னு புலம்புதறாம்" என்று கூறி முடிக்குமுன் "எல ைீ வசால்றது ஏகத்துக்கும் சரி ாம்பல, அந் க் காலத்துல இருந்து, இந் க் காலம் வர, வபாடிசுங்ககூை என்டனக்கு

அருவாவத்

மடைப்

தூக்கிட்டு

வபய்யுறதுக்கு?

அடலயுதுக,

அதுடலயும்

வ ாைிசாடல[வ ாைிற்சாடல] பக்கத்துடலயும், வகாஞ்சம் த றி

பக்கத்துடலயும்

வபய்யுறதுகூை

ைம்ம

இதுக

அன்னா

வபய்ய

அல்தலலுயா மா ா [பனிமய மா ா] என்டனக்கு வபய்யுற மடைய மு லாமவர் வருந் ிய அடுத் டீக்கடைடய ஒட்டி இருந்

வைாடி,

அங்கன

ள்ளி இருக்குற அந்

இைத்துல

அன்டனதயாை மடை, தூரல் தூரலா ான் தபாடுது இந்

என்டனக்கு

ிருந் ி

இருக்குற

மட்டுக்கு,

மணல் அந்

டுத்து ைிறுத்துச்தசா

இைத்துல மட்டும்" என்று

மதுபானக் கடையில் இருந்து ஒருவன் வாந் ிவயடுத்துக்

வகாண்தை வவளிதய வந்து, பா ி உைம்பு வமயின் தராட்டிலும், மீ ி உைம்பு மணலிலும் கிைப்பதுதபால் விழுந் ான். அங்காங்தக இருந் வர்களில் பலர் பரி ாபத் ில் ஓடி வந்து



விழுந் வடனத்

தூக்கி

ஓரமாகப்

படுக்க

டவத் னர்.

சிலர்,அருவருப்பில்

முகம்

சுளித் னர். அங்கு அப்தபாதுப்

தபசிக்வகாண்டிருந்

ாங்கள் தபசிக்வகாண்டிருந்ட

இருவரும் கனவில் கூை ைிடனக்கவில்டல,

இன்னும் சற்று தைரத் ில் மீ ண்டும் தபசப்தபாவட !

வ ற்கில் இருந் , ஒரு மிக முக்கியமான மாவட்ைத் ின் தபருந்து ைிடலயத் ில் இருந்து ஐந்து ரூபாய் டிக்வகட் தூரத் ில், அகன்று இருந்

வைடுஞ்சாடலயின் ஒரு புறத் ில்

இருந் து மூன்று வ ருக்கள் வகாண்ை அந் ச் சிறிய ஊர். ஆம் ஊர் என்று ான் வசால்ல பின் மூன்று வ ருக்களிலும் இருப்பவர்களில் முக்கால் வாசி என்ன?? வ ான்னூற்று ஐந்து ச விகி ம் உறவினர்கள் அல்லவா? அந்

மூன்று வ ருக்களின் தைர் எ ிர்புறத் ில் சாடலடயத்

ாண்டி இருந் து அந் க்

"தகாபுரம்" புதராட்ைாக் கடை. அவ்விைத் ில் மூன்று ைான்கு சிறியச் சிறிய புதராட்ைாக் கடை

இருந் ாலும்,

வருைங்கள் ான்

இது ான்

இருக்கும்,

வபரியது.

ஆனால்

அங்கு

அந் க்

கடை

இருக்கும்

ஆரம்பித்து

வபாரித் ப்

இரண்ைடர

புதராட்ைாவிற்கு

ஏகத்துக்கும் ரசிகர்கள் இருந் னர் அந் த் வ ருக்களிலும் அ ன் சுற்று வட்ைாரங்களிலும். இரவு ஏழு மணியானதும் துவங்கும் அந் கைித்துத் ான்

ன் கண்டண மூடும்.

கடையின் விற்படன இரவு பனிவரண்டு

அன்றும் அத தபால ான் ைைந்துக்வகாண்டிருந் து. சிலர் டகதயாடு வாங்கிவகாண்டும், சிலர் அங்தகதய இருந்து சாப்பிட்டுக்வகாண்டும் இருந் னர். அங்கு இருந்

ஒரு தமடையில் அமர்ந் ிருந்

எல்லாவர்கடளயும்

மிகவும்

அடம ியாக

மூன்று இடளங்கர்களின் தபச்சுக்கள் மற்ற இருந் து.

வ ரியா வண்ணம் காரசாரமாகவும்!

அத

சமயம்

யாருக்கும்

வசாம்பு(சுயம்பு),"மாப்ள, இன்டனக்கு அவனுக்கு ைாமன்னா? யாருன்னு காட்டிறனும்ைா. என்ன ைிடனச்சிட்டு இருக்கான் அவன் மனசுல?"

"ஆமாம்பல, பயலுகளுக்கு வர வர பயம் தபாயிருச்சு. அன்டனக்தக வகாஞ்சம் விட்டிருக்கனும்.

வகாஞ்சம்

விட்டுப்பிடிக்கலாம்னு

பார்த் ா

வராம்ப

ட்டி

ஒய்யாரத்துல

இருக்குறது மா ிரி பிகு பண்ணிட்டுச் சுத் ிட்டு இருக்கான்",மாக்கான்(மாக்காளன்) கழுகு(க ிர்),"விடுல

மாப்ள!

எப்படியும்

இங்கத் ான

வருவான்,

புதராட்ைாடவ

வமாக்குறதுக்கு! இன்டனக்கு அவன அடிக்குற அடில.., இனிதமல் இ மாறி[இதுமா ிரி] எவனும்

வசய்யத்

துணியக்கூைாது"

என்று

வசான்னவனின்

கண்களில்

வக்கிரம்



குடிக்வகாண்டிருந் து என்று வசால்வட விை அவதன வக்கிரமாக்த் ான் வ ரிந் ான், ஆழ்ந்து தைாக்கினால். வசாம்பு,"தபானத் ைவ ைாமத்

ப்புப்பண்ணிட்தைாம் மாப்ள! இல்லன்னா இந்தைரம் இந்

***** உசுதறாைதவ இருந் ிருக்காது. எப்படித்

ிரியுறான் பாரு! பாவம்பாத்து தகாயில் வகாை

[வகாடை] வர விட்டு டவக்கலாம்னு பார்த் ா, பயன் [டபயன்] ஓவராத் ான் துள்ளுறான்" கழுகு,"எல்லாம் வரடியாத் ான இருக்கு மாப்டளகளா? ஒன்னும் வசா ப்பிறக்கூைாது, இல்டலன்னா ைம்ம மூஞ்சுலதய காரித் துப்புவானுக." மாக்கான்,"எல்லாம்

வரடியா

இருக்குல

பண்ணுனா, ைம்ம பாஸ் ைம்மடளத்

மாப்ள.

ைீ

ஒன்னும்

கவடலப்பைா .

டலல தூக்கி வச்சு ஆடுவாரு"

இட ப்

வசாம்பு,"அவரு தூக்கி வச்சு ஆடுறாதரா இல்டலதயா, வசம மூடளக்காரருன்னு மட்டும் வ ரியுது. இல்டலன்னா இப்படி எல்லாம் தயாசிப்பாரா?" “அதுவும்

சரி ான்ம்பல"

என்று

மாக்கான்

வசால்லிக்வகாண்டிருக்கும்தபாத

தசர்ந் ான் இவர்கள் அடனவரும் தபசிக்வகாண்டிருந் வாயிடலப்

பார்த்து

வவளிதய

வ ரியா வண்ணம்

கழுகு,"எல வந்துட்ைான் வந்துட்ைான் அந் வாயிலின் எ ிர்புறாமாக இருந்

அந்

வந்துச்

தமாகன்!

டலக்குனிந்து

அமர்ந் ிருந் க்

வமாச்ச்க்வகாட்டை" என்று வசால்லவும்,

மற்ற இருவரில் வசாம்பு,"எல மாக்கான்,

டலடயத்

ிருப்பிப் பார்த் ிறா . கழுகு ைீ தபாய் அவன் கிட்ை எப்பவும் தபசுறது மா ிரிதய தபசிட்டு

இங்கன

கூட்டி

வந்து

ைம்மக்கூை

உட்கார

டவய்யு,

அதுக்கு

அப்புறம்

மித் ட ப்

பாத்துக்கலாம்" என்று வசால்ல. கழுகு இருப்பிைம் விட்டு எழும்பி கல்லாப்வபட்டி அருகில்

இருந் வனிைம், “இன்னும் பத்து புதராட்ைா தவணும்” என்று வசால்கிறதுதபால் வசன்றான் தமாகனிைம் தபசுவ ற்காக.

அங்கு வசன்றதும், எ ார்த் மாக தமாகடனப் பார்ப்பதுதபால் பார்த்து, வாய் ைிடறயப் புன்னடகயுைன் தபசத்துவங்கினான். "என்னல

ினமும் வந் ிருவிதய இந் க் கடைக்கு

வவட்டி விழுங்குறதுக்கு. உங்க ஐய்யன்ட்ை ைான் வசான்தனன்னு வசால்லுல உனக்கு ஒரு புதராட்ைா கடை வச்சிருக்குறவன் வட்ல ீ வபாண்ணு எடுக்கனும்னு" என்று வசால்ல

"எல மாப்ள! ைீ எங்க இங்கன? எங்கல தபாயிட்ை? வகாஞ்ச ைாளா ஆடளதயக் காதணாம்.. எங்க

உன்

கூைச்

சுத்துவானுகதள

அந் க்

மாக்கானும்,

வசாம்பும்?

அவனுகளும்

வந் ிருகானுகளா? உங்க மச்சான் வசௌக்கியமா இருக்காகளா? அக்காவ கட்டிக்வகாடுத் ஊருல ான

இருக்கீ க

பண்ணக்கூைா ா?

ைீங்க

எல்லாம்?

என்னத் ான்

என்டனக்குல

பிரச்சடனன்னாலும்

வந் ீக?

ைமக்குள்ள

வந் ா

அப்படி

ஒரு

தபான்

இல்டலதய"



என்று

உள்தள

மற்ற

இருவர்களும்

இருக்கிறார்களா?

என்று

ஆராய்ந் படிதய

பல

தகள்விகடளக் தகட்ைான், தமாகன் “மச்சான்,


இங்கனத் ான்

இருக்கானுக.

ைீ

என்னல

வாங்கப்தபாற?

புதராட்ைாத் ான? வா இன்டனக்கு ைாங்கதள உனக்குச் வசால்லுத ாம். எத் ன வருசம் கைிச்சு

பாக்குதறாம்?

தமடசல ான்

ைீ


இருங்கானுக

வசால்லக்கூைாது.

அவனுக.

ைீ

அங்கப்தபா

அந் ா

ைான்

அங்கன

மூணாவது

உனக்கும்

தசர்த்து

வாங்கியாதறன்" என்று சிரித்துக்வகாண்தை கழுகு தமாகடன அவர்களிைத் ில் அனுப்ப, தமாகன்

என்ன

இருவர்களின்

மறுத்தும்,

பக்கம்

முடியதவ

அனுப்பிவிட்டு,

அருகில் இருந் வனிைம், "ஒரு

ப ினஞ்சு

புதராட்ைாடவ

வசன்றான் மீ ண்டும் இருக்டகக்கு.

அந்

முடியாது

என்று

மறுத்து

மீ டசடய

முறுக்கியபடி

தமடசக்கு

அனுப்பு"

அவடன

மற்ற

கல்லாப்வபட்டியின்

என்று

வமாைிந்துவிட்டு

தமாகன், இருக்டகயின் புறம் வசன்று, ைண்பர்கள் இருவடரக் கண்ைதும்,"எல மாக்கான்,

வசாம்பு, எப்படில இருக்கீ க? எத் டன வருசமாச்சு? உங்கடள எல்லாம் பார்த்து! வரண்டு

வருசத்துக்கு முன்னாடி, கிருஷ்ண வையந் ி அப்தபா உறி அடிக்கிறப்பப் பார்த் து. அதுக்கு அப்புறம்

கழுதகாை

அக்கா

ஊரு ான்

உங்கச்

வசாந்

ஊருன்ற

மா ிரி

அங்தகதய

தபாயிட்டீகதள! வராம்ப சந்த ாசமா இருக்கு உங்கடள எல்லாம் பார்த் தும்” என்று சந்த ாஷத்துைதன ைலம் விசாரித் ான்

“எல வமாச்டச, வகாஞ்சம் அைக்கி வாசி. ஊதர பிரச்சடனல கிைக்கு. இதுல இங்கன ைம்மளப்

பார்த் ானுக

ைம்ம

சங்டக

அருத் ிருவானுக.

தைத்து ான்ம்பல

வந்த ாம்,

ைாளகைிச்சி குலவ ய்வம் தகாயில்ல வகாை ைைக்குதுல, அ ான் வந்த ாம்.

இங்கன

வந்தும் வரண்டு வருசம் ஆச்தச! ஊருல எல்லாம் வசௌக்கியமாத் ான் இருக்காக. ைீ எப்படில மாப்பு இருக்க?” வசாம்பு

"எனக்கு என்ன மாப்ள. எப்பவும்தபால அத

வகாத் தவடல, காடலயில அப்படிக்கா

புதராட்ைாடவத்

தபாய்

உைச்சா, சாந் ிரம் இப்படிக்கா ஒரு எட்டு ைடைதபாட்டுட்டு ைல்லா இவனுக விக்கற தபாட்டிருக்கிற

ிண்ணுட்டு,

மணல்ல

அப்படிதய

துண்டைப்

தபாட்டு

வட்டு ீ

முத் த்துல

படுத்துறதவண்டியது.

ினத்துக்கும் ைைக்குது. என்று புன்னடகயுைதன தமாகன் வசான்னான்,

பார்க்கும் அருடமப் வபருடமயான தவடலகடள"

அடிச்சிப்

இது ான்ம்பல

ான் அன்றாைம்



மற்ற இருவரின் மனதும்,"அட

மட்டுமா பண்ணுற ைீ? அட

மட்டும் பண்ணிருந் ா

ைாங்க ஏன்ல உன்டன இப்தபா இங்கன வச்சு இப்படி கழுத்ட

அறுக்குதறாம் என்று

குதரா த் ில் வகாப்பளித் து" இட

எட யும் அறியா

வச்சிட்டு

இருக்கீ க,

வவள்ளந் ி தமாகன்,"என்னல எல்லாவனும் வாடய கம்முன்னு

எதும்

பிரச்சடனயா

முடிஞ்சவடர எதுவாவது பண்ணுதறன்"

என்ன?

எதுனா

வசால்லுங்கல

"அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் இல்டல வமாச்டச, உன்னப் பாத் வரமாட்டுக்கு" வசாம்பு தபச்சில் த ன் கலந் ான்

என்னால

சந்த ாஷந்த ன்! தபச்தச

தமாகன் இட க்தகட்டுச் சிரித் படி,"இருந் ாலும் உங்கக் குசும்புக்கு எல்லாம் குடறச்சல் இல்டல

ல!


வியாவாரம்[வியாபாரம்]

மாப்ள

இப்தபா

ைீங்க


ஊருலயும்

பால்

ானா? எத் னி மாடு இருக்கு? மூணு தபரும் ஒன்னுக்குள்ள

ஒன்னுன்னு வ ரியும், ைீங்க எல்லாம் ைம்மள மா ிரியா வவயிலுல கஷ்ட்ைப்பட்டுக் கால்கடுக்க ைின்னு சிவமண்ட்ல டகயக் காடல விட்டுட்ைா ைிக்குறீக?

இருந் ாலும் ைீங்க பண்ணுறதும் கஷ்ைம் ான். காடலயிதலதய எழும்பி, பால் கறந்து அட

எல்லாருக்கும் வகாண்டு தபாய் வகாடுத்து,

வ ாழுடவக் கழுவின்னு தைரம் தபாறத

வ ரியாதுல்ல உங்களுக்கு? ஆனா பாருங்க டக

காவலல்லாம் மறத்துப்தபானது மா ிரி இருக்காதுல, இந் ச் சிவமண்ட்ல டக விட்டுட்டு இருக்குற என்டன மா ிரி" என்று வசால்லவும்

மாக்கான்,"அட விடு வமாச்டச. ைான் உன்டனப்பத் ி என்னதவா தகள்விப்பட்தைதன! அது எல்லாம் வைசமா? என்று பு ிர்தபாட்ைான் தமாகடன உறுத்துப் பார்த்து"

தமாகனுக்கு இட க் தகட்டு மாக்கான் என்னச் வசால்லவருகிறான் என்று புரியவில்டல.

எனதவ,"என்னல வசால்லு ? என்னப் பத் ியா? என்னப் பத் ிக் தகள்விப்படுற அளவுக்கு அப்படி என்ன இருக்கு? என்று முகத்ட

உண்டமயில் பாவமாக டவத்துக் தகட்ைான்"

அவன் கூறிய ப ிடலக்தகட்டு, மூவரும்

[கழுகும்

தகாபப்பார்டவடயப்


தசர்ந்து

பரிமாற்ற,

இருந் ான்]

இட க்

அவன்

கவனிக்கா

பார்க்கா

வண்ணம்

தமாகதனா,"என்னல

ஒரு

வந் துல

இருந்து ைாந்த ன் தபசிட்டு இருக்குறது மா ிரி வ ரியுது. உங்க வாயுல என்னல வச்சிட்டு இருக்கீ க?”

என்று

தசர்ந் ிருந் ன

தகட்கும்தபாது

கழுகு

வசால்லியிருந்

புதராட்ைாக்கள்




கழுகு தமாகனிைம்," மு ல்ல சாப்டுல, மித் வ ல்லாம் அப்புறமா தபசிக்கலாம் என்று வசால்லவும்" தமாகனும்,

னது விருப்பமானச் சாப்பாட்டில் குறியாக மாற ஆரம்பித் ான். அவன்

சாப்பிட்டுக்வகாண்டிருக்கும்தபாத

மாக்கான்

ான்

டவத் ிருந்

சரக்டக


வ ரியாமல் ஊற்றி, தமாகனிைம் வகாடுத்து "குடி மாப்ள, எப்படியும் தவடல வசஞ்ச அலுப்பு இருக்கும்” என்று வசால்லி வகாடுத் ான்"

தமாகனும், ைீண்ை ைாள் கைித்து ைண்பர்கடளப் பார்த்

மகிழ்ச்சியில், அவர்கள் வகாடுத் ச்

சரக்டகக் கடைக்காரனுக்குத் வ ரியாமல் அருந் ினான், ைைக்கப்தபாகும் விபரீ த்ட உணராமல். தமாகன்,

புதராட்ைாவிலும்

சரக்கிலும்

த் ளிக்கத்

ஆரம்பித் னர் மூவரும் அவனிைம் தகள்விக்கடணகடள!

துவங்கிய

தைரம்

மீ ண்டும்

வசாம்பு,"எல வமாச்டச இப்தபாச் வசால்லுல ைாங்கக் தகள்விப்பட்ைது எல்லாம் வைசமா? என்று தகாபம் முழுட யும் அைக்கியக் குரலில் யாருக்கும் வவளிதய தகட்டுவிைா வண்ணம்"

தமாகன்,"என்னல தபாட யிலும்"

வசால்லு .

எனக்கு

ஒன்னுதம

புரியடல

என்று

வசான்னான்

"இவன் வசால்லமாட்ைான் மாப்ள, இவடன!” என்றுக் தகாபத் ில் உறுமிய கழுகு, தமாகன் இவர்கடளத்

ிடகத்துப் பார்த்தும் கண்டுக்வகாள்ளவில்டல"

மாக்கான்,"ஆட்டைக் கடிச்சி, மாட்டைக் கைிச்சி, கடைசில எங்க வட்டுப் ீ வபாண்டணதய ள்ளிட்டுப்தபாயிறலாம்னு என்னம்மா?

இந் ைீ

ஊருல இவ்தளா ைைந் ப்புறமும் உனக்கு எவன்ல இந் த் ட ரியத் க் வகாடுத் து?

பண்றட

எல்லாம்

பாத்துட்டுச்

சும்மா

இருக்குறதுக்கு

எங்கடளயும்

மா ிரின்னு ைினச்சியா? என்று தகாபத் ில் வசால்லிக்வகாண்தை இருக்க" “என்னல

உளறு ீக.

யாரு

வபாண்டண

வகாஞ்சதம வகாஞ்சம் சூைானான்.

யாரு

ள்ளிட்டுப்தபாறா?”

என

உன்டன

தமாகனும்

“இவன் வசால்லமாட்ைாம்ல” என்ற வசாம்பு, பின் தமாகடனப் பார்த்து,"எங்ககிட்ைதய உன் மூடளடய யூஸ் பண்றியா, உன்டன என்று வசால்லி முடிக்குமுன்""



தமாகன்,"என்னல

தபசு ீக.

எ ாவது

புரியமா ிரிப்

தபசுங்கள்ல..

உங்களுக்கு

என்னக்

கிறுக்கு புடிச்சிருச்சா? என தகட்கவும்" "எல என்ன??? எங்கடளயா பார்த்துக் கிறுக்குப் புடிச்சிக்கான்னு தகட்கு , உன்டன என்னச் வசய்யுத ன்னு பாருல என்று வசால்லிவிட்டு எட தயா கழுகு

னதுப் டபயில் த டினான்"

"என்னல எங்கிட்தைதயக் தகாபப்படுறீகளா?? வ ளிவா எட யும் வசால்லாம வமாட்டையா வசான்னா என்ன அர்த் ம்?” என்று மு லில் ஆரம்பித் வகடுக்க,

இவ்வளவு

ைாட்கள்


வ ரியா த்

தமாகன், தபாட னக்கு

மட்டும்

அவடனக் வ ரிந்

விஷயத்ட க் கக்கினான் தைரம் காலம் வ ரியாமல், “எனக்குத் வ ரியா ா ைீங்க எதுக்கு கழுதகாை அக்காடவக் கட்டிக்வகாடுத்

ஊருல ஒளிஞ்சிக்கிட்டு இருக்கீ ங்கன்னு? அந்

ராமடனக் வகான்னதுனால ான? என கூறி தகாபத் ில் எழும்ப முயன்றான்" மூவருக்கும்

இட க்தகட்டு

அ ிர்ச்சி ான்.

பின்

இருக்கா ா?


வ ரியா

விஷயம் இவனுக்குத் வ ரிந் ிருக்கிறது என்றால் சும்மாவா? இதுக்கு தமலும் இவடன விட்டு டவப்பது சரியில்டல. ஏற்கனதவ. ஒரு பிரச்சடனடயக் கிளப்பி விட்ைதுனாலக் வகாஞ்சம்

ட்டி

விைலாம்னு

பாத் ா?

இப்தபா

அத ாை

வசால்லு வடன என்னச் வசய்ய முடியும் என்று தயாசித் னர்.

தபாகமாட்தைன்னு

அவர்கள் தயாசித்து முடிக்கவும், தமாகன் எழும்பவும் சரியாக இருக்க, மாக்கான், முதுகில் மடறத்து டவத் ிருந் கழுத் ில்.

தபாட்ை மாத் ிரத் ில், இடமக்கும்

முன்

அருவாவால் ஓங்கி ஒன்று தபாட்ைான் தமாகனின்

டலயும் உைம்பும் துண்ைாகக் கிைந் ன, அவ்விைத் ில்! கண் ைைந்துவிட்ை

அருந் ிக்வகாண்டிருந் வர்களும்,

கிைந்

வகக்களித் ச்

தமாகடனப்

சிரிப்புைன்,

அரிவாடள மடறத்துவிட்டு! வவட்டியவர்கள்


ாங்கள்

ஓடிவிட்ைனர்.

இந்

வாங்க

அடித்துக்வகாண்டு ஓடினர். பிணமாகக்

னது

வந் வர்களும்

வவற்றிப்

வந் ிருந்

ஆனால்

ைிகழ்ச்சியில்,

அங்கு

பைாவரன்று

வபருமி த்துைன்,

தமாட்ைார்

அவ்விைத் ில்

வவறி

டசக்கிளில்

ஊதர

ிறண்டு

உணவு அலறி

மற்றும்,

பறந் னர்,

இருந் து.

யாருக்கும் வாய் எைவில்டல. வகான்னது இவர்கள் ான் என்று வசால்வ ற்கு! பயம் கண்கடள மட்டுமல்ல மனட யும் ைிரப்பி இருந்

ால்.



இங்கு இப்படி ஊதர பரபரப்பில் பயத் ில் ைிரம்பி இருக்க, வசன்டனயில், குமு ா கா லனான அடலயாய்,

மு லாளி

என்னும்

முரளியுைன்

வமரினா

பீச்சில்

னதுக்

கைலடலகதளாடு

“வா வா ைிலவப்புடிச்சித் ரவா

வவள்ளி வபாம்டமயாக்கித் ரவா ஓத

ா விடியும்தபாது ான் மடறஞ்சிப்தபாகுதம

கட்டிப்தபாடு வமதுவா

வா வா..” - பாட்டுப் பாடித் துள்ளிக் கு ித்து விடளயாடிக்வகாண்டிருந் ாள். "என்னடி இந்

டைட்டு தைரத்துல இப்படி விடளயாடிட்டு இருக்க. ஏற்கனதவ குளிருது.

வகாஞ்சம் வவளிதய வா? ஊருக்குப் தபாகனும்னு வசால்லிட்டு இருந் ல்ல, இங்க இப்படி ைின்னுட்டு இருக்க. சீக்கிரமா தபானா ான அந் ப் பத்து மணி பஸ்டைப் பிடிக்க முடியும்” என்று முரளி எவ்வளதவா வசால்லியும் அவள் தகட்ைப்பாடில்டல அவடனயும் கைலின் அடலகளில் இழுத்துவிட்டு விடளயாடிக்வகாண்டிருந் ாள். முரளிடயயும் இழுத்துவிட்ை ில் அவள்

டுமாறி கீ தை அடலகளில் அவதனாடுச் தசர்ந்து

விை, குமு ா முக்கால்வாசி ைடனந் ிருந் ாள்.

"என்னக் குரு பண்ணுற? இப்படி ைடனஞ்சிட்டு ைிக்குற? இனி எங்கப்தபாய் துணிடய மாத்துறது? வகாஞ்சமாவது தைரம் காலம் வ ரியு ா உனக்கு?” என அவன் எட தயா வசால்லி அ ட்ை,

அவன் அ ட்டுவ ற்கு சற்றும் சம்பந் ம் இல்லாமல் குரு,”உன்டன எத் டனத்

ைடவ

என்டனக் குமு ா அப்படின்னு கூப்பிைச் வசால்தறன். என்டன வட்டுல ீ உள்ளவங்கடளத்

விர தவறு யாருதம அப்படிக்கூப்பிை மாட்டுக்காங்க. ைீயாவது கூப்பிைவன்னுப் பார்த் ா?

ைீயும் குருன்தன கூப்பிடுறிதய! எனக்கு குமு ாடவ விை குரு ான் பிடிக்கும். ஆனா அப்படி

கூப்பிைக்கூைாது”

என்று

விஷயம் என்பதுதபாலப் தபசினாள். அவள் என்னத் ான் எட

னதுப்

வபயர் ான்

இப்தபாட க்கு

முக்கியமான

எட தயா தபசினாலும், அவளின் ைடனந் ிருந்

முரளியின் கண்கடள தவறு புறமாகக் கூட்டிச்வசன்றன. அட

ஆடைகள்

எல்லாம் கட்டுப்படுத் ி

தூர விலக்கியவன், அவடளக் கட்ைாயமாக அடலகளில் இருந்து இழுத்து வந் ான்.

"என்ன முரளி இது. இப்படி கைல்ல கூை என்டன விடளயாை விைமாட்டுக்கிதய? ைீ எல்லாம்

எப்படி என்டனக்

கல்யாணம்

பண்ணிட்டு

என்று சிரிப்புைதன சிணுங்கியபடி வசால்ல"

சந்த ாசமா

வச்சுக்கப்தபாறிதயா



முரளியின் மன ில் இது சுருக் என்று ஈட்டிடய டவத்துக் குத்துவது தபான்று இருந் து. அப்படிதய அ ிர்ந்து ைின்றான் ஒரு ைிமிைம். அவன் கண்களில் வ ரிந் து, ஏக்கமா? குதரா மா? கலக்கமா? என்று வ ரியவில்டல. ஏன் அவனுக்தக சந்த கம் பார்க்கும்முன்

னது முகத்ட

ான். தயாசடனகளில் இருந் வன்,பின் சு ாரித்து, அவள்

மாற்றி, "குரு வா தைரம்மாகிட்தைப் தபாகுது. ைீ தகட்குற

தகள்விக்கு எல்லாம் ைான் அப்புறமா ப ில் வசால்தறன் என்று வசால்லி அவளதுக் டகடயப் பிடித்து இழுத்துக்வகாண்டு கால்கடளப் புட க்கும் கைல் மணலில் ைைந் ான்"

ைைக்கமுடியாமல் அவனது இழுப்பிற்கு ஏற்ப அவதனாடு ஓடி வந் வள், "என்ன முரளி

இது? இப்படியா இழுத்துட்டு வருவ? பாரு என் காலு எல்லாம் வலிக்குது உனக்குக் வகாஞ்சம்

கூை

வசால்லிட்தை

என்

தமல

அக்கடறதய

கிடையாது.

எப்பப்பாரு

என்டன

ிட்டிக்கிட்தை இருப்ப? ைான் எ ாவது தகட்ைா மட்டும் வாடயக் கப்புனு

மூடிற தவண்டியது. ைான் குைந்ட யாக முகத்ட

ான் எப்பவும் தபக்கு மா ிரி தபசிட்தை இருக்தகன் என்று

டவத்துக்வகாண்டு புலம்பினாள்.

அவள் புலம்பியபடிதய வருவது அவனுக்கு புன்னடகடய வரவடைத் ாலும், அவலத்துக்

எ ாவது

டககடளப்

பிடித்து

இழுத்துக்வகாண்தை

அமர்ந்துவிட்ைாள் மணலில். இப்தபாதுத்

முன்தனற,

குரு

ிரும்பாமல்

வ ாப்வபன்று

ிரும்பிய முரளி மன ில்,"என்னடி பண்ணுற?

உன்டன அனுப்பிட்டு ைான் எப்படி இங்க உன்டனப் பார்க்காம இருக்குறதுன்னு மனசக் கட்டுப்படுத் ிட்டு

இருந் ா,

ைீ

என்னைானா

என்டன

வராம்ப

வராம்பக்

வகால்றடி..,

உன்தனாை இந் ச் வசல்லக் குைந்ட ப்தபால வசயலால” என ைிடனத்து வவளிதய.. "த

ய் குரு, என்னம்மா உனக்கு பிரச்சடன? எதுக்கு இப்தபா இப்படி உட்கார்ந்துட்டு

இருக்க?

ஏற்கனதவ

துணி


உட்கார்ந்து இருக்க" என்று தகட்ைான்.

ைடனஞ்சு

இருக்கும்.

இதுல

மணல்ல

தவற

குரு,"தபாைா உனக்கு என்தமல பாசதம இல்டல. என்டன ஊருக்கு அனுப்பிட்டு இங்க ைீ

ைாலியா காதலஜ்ல எல்லாடரயும் ைல்லா டசட் அடிக்கலாம்னு பார்க்குறியா? என்று தகட்டு,

ைான் அப்படி எல்லாம் விைதவ மாட்தைன். பத்து ைிமிஷத்துக்கு ஒரு ைடவ ைான் வமவசஜ்

அனுப்பிட்தை இருப்தபன். ஒழுங்கு மரியாட யா ஒவ்வவாரு க்ளாஸ் முடியும்தபாது

எனக்கு ரிப்டள அனுப்புற. இல்டல தபான மறுைாதள ஓடி வந் ிருதவன் என்று அவடன

மிரட்ை முயன்று த ாற்று வசால்லிவிட்டு. என் துணி எல்லாம் மண்ணாயிட்தை! எல்லாம் உன்னாலத் ான் ைீ இப்படி இழுத்துட்டு வந் துனால ான் கால் என்று தசர்த் ாள் மூக்டக உறிஞ்சியபடி"

டுக்கி விழுந்துட்தைன்



அவள் வசான்னடவகடளக் தகட்டுக் கை கைவவன்று சிரித் வான்,"ஏன்டி ைான் அங்க க்ளாஸ் ைைத்துதவனா இல்டல உன்தனாை வமதசை எல்லாம் படிச்சிட்டு இருப்தபனா. இருந் ாலும் ைீ அங்கக் கிளாஸ்ல இல்டலனா எனக்கு வராம்ப வராம்பப் தபாரா இருக்கும்.

ைீ இருந் ாலாவது வகாஞ்சம் டசட் அடிக்கலாம் உன்டன! வாத் ியாரா இருந்துட்டு ைான்

பண்ணுற தவடலடயப் பார்த் ா எல்லாவனும் என்டனக் தகவலமா பார்ப்பான் என்று புலம்பினான்”

"இதுல என்ன இருக்கு முரளி, பாைம் ைைத்துறவங்க கா ல் வசய்யக்கூைாதுன்னு எ ாவது சட்ைம் இருக்கா என்ன" என்று சட்ைம் படித்

தம ாவிடயப் தபால குரு தபசத் துவங்க.

முரளி அலறி அடித்துக்வகாண்டு, “அம்மாத்

ாதய, வகாஞ்சம் வாடய மூடு. ைான் ஏத ா

வசான்தனன்றதுக்காக உைதன எனக்குக் கிளாஸ் ைைத் த் துவங்கிறா ! தைரம் ஆகுது

கிளம்பு என்று அவடள எழுப்பினான்" அ ன்பிறகு அவளிைம் தபசதவ இல்டல. விறு விறு

என்று

டபக்டகக்

தசர்ந் ான் அவதளாடு. அவர்கள்

வந்து

இருப்பிைத்ட

கிளப்பிக்வகாண்டு

தசரவும்,

பஸ்ைும்

தகாயம்தபடு

யாராக

பஸ்

ைிறுத்

வந் ிருந் து.

ிற்கு

தபருந் ில்


அவளது

பார்த்து, எல்லாம் சரியாக இருக்கிற ா என்று பரிதசா ித்து, அவளுைன்

இறங்கி வந் ான், தபருந்துக் கிளம்ப இன்னும் அடரமணி ஆகும் என்று வசான்ன ால்..!! அவளுக்குச் சாப்பிடுவ ற்கு இரவு உணவு, வைாருக்குத்

ீணிகள் என அடனத்தும் வாங்கி

இடறத் வனுக்கு, அவள் கிளம்பவ ற்கான தைரம் வைருங்கிக்வகாண்தை வரவும், மனது பக்

பக்

என்று


அவளின் இந்

அடித்துக்வகாண்ைது.

அவள்

வாங்கித்

அவளுக்கும்

ருவட

அத


டககளில்

பிடனந் ிருந் ன,

த ாைியிைம் இருந்து!

இருந் ாள்.

ஒருவடர

ிருப்பிக் வகாடுத் ாள். இருவரின்

ஒருவர்

விட்டுப்

ைிடலயில் அவர்கள் ைின்றிருக்க, தபருந்ட க் கிளப்ப ஓட்டுனர் வந்து அமர்ந் ார். அந்

அரிக்க,

வண்ணம் அவளதுக் கன்னத் ில் முத் ம்

ஒன்டற டவத் ான். அவளும் அட தய அவனுக்குத் பின்னிப்

மனட

ஏந் ியபடி

வமௌனம் அவடன தமலும் எதுதவா வசய்ய,

தபருந் ின் அருகில் வந்து, யாரும் பார்க்கா டககளும்

ைிடல

பிரிய

இயலா

னது இருக்டகயில்

தைரம் பார்த்துக் குருவின் எண்ணிற்கு அடைப்பு வந் து அவளதுத்

ஏத ா தவடலயில் ஈடுபட்டிருந்

மிைின்பன், எ ார்த் மாகத்

ிரும்பிப் பார்க்க, அங்கு

அவன் கண்ைது ஒருவன் ஒரு வபண்ணிற்கு முத் ம் வகாடுப்பதும், அ ற்கு அந் ப்



வபண்ணும்

ிரும்பக் வகாடுப்பதும். அதுவும் இவனுக்கு மிக அருகில் ைின்று வகாண்டு.

இருவரின் முகம்கூை அவனுக்கு ஓரளவிற்கு ைன்றாகத் வ ரிந் து. "தச! எத் டன தபர் இருக்கும் வபாது இைத் ில் இப்படியா? பசங்கத் ான் அப்படினா? வபாண்ணுங்களும் இப்படி இருக்குதுங்கதள! இதுகடள எல்லாம் இப்படி இந்

அளவிற்கு

விட்டிருக்குறப் வபத் வங்கடளத் ான் மு ல்ல உள்தள தபாைனும். அவனுக்கு இருந்

ஆத் ிரத் ில் வகாஞ்சம் விட்டிருந் ால், அவர்கள் இருவடரயும் உண்டு இல்டல என்று பண்ணிருப்பான்"

ஏக்கங்கள் 2: “வைஞ்சம் ஏங்குத ! வபற்றவர்களின்

ைம்பிக்டகடயக்

காப்பாற்றுவ ற்காய், மட்டுமல்ல!

மனம் ைிடறத் வடனக் கரம் பற்றுவ ற்கும்!”

ைான்கு மா ங்கள் கைித்து., “ஏப்ள குமு ா, அங்கன மச்சில என்னடி பண்ணிட்டு இருக்க? வகாஞ்சம் கீ ை இறங்கி வா.” ஐய்தயா இந்

ஆடு துடியா துடிக்குத ! இந்

தைரம் பார்த் ா வட்டுல ீ உள்ள எல்லாரும்

ஊருக்குப் தபாவனும். என்னப் பண்ணுறதுன்னு வ ரியடலதய! “ஏ குமு ா? குமு ா?, அந்

லட்சுமிடயக்

ாத் ாடவ

கூட்டிட்டி

அன்டன காமாட்சி.

கூப்பிட்டு வர

அடுத் த்

வசால்லுடி”

வ ருவுல

என்று


உருடளக்கிைங்குத்

கத் ிக்வகாண்டிருந் ார்

குமு ாவின்

அவருக்குக் டகயும் ஓைவில்டல, காலும் ஓைவில்டல. அவர்கள் வட்டில் ீ ஒரு ஆடு குட்டிப்தபாடுவ ற்காக இருந் ட ப்


எண்ணிய ாதலதய இப்படித்

தவ டனயில் எப்படியும்

வபரியவர்கள்

துடித்துக்வகாண்டிருந் து.

அடுத்

அடனவரும்

வாரம் ான் வவளிதய

அ ற்கு

குட்டிப்தபாடும்

வசன்றிருந் னர்.

ிடிவரன்று அது குட்டிப்தபாடும் என்று எ ிர்ப்பார்க்கவில்டல.

அடம ியாக இருந்து அ ன் தவ டனடயத் ான் பார்க்க முடிந் த வசய்யமுடியவில்டல. இ ற்கு அந் த்

மடி

இறங்கி

என்று

ஆனால்

விர, தவற எதுவும்

ாத் ாவால் மட்டும் ான் உைதன டவத் ியம் 12

நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


பார்க்க

முடியும்

என்று

த ான்றத் ான்


வபயடர

ஏலம்

தபாட்டுக்வகாண்டிருந் ார். காமட்சியின் சத் ம்தகட்டு மச்சியில் இருந்து இறங்கி வந் க் குமு ா, முன்வாசலிற்கு ஓடி அவர்களுக்கு எ ிர்த் வைான ீ லட்சுமி டமனியின் வட்டை ீ தைாக்கி,"லட்சுமி டமனி,

லட்சுமி டமனி என்று குரல் எழுப்பினாள். அ ற்கு ஏற்ற ப ில் அங்குக் கிடைக்காது தபாக, "ஏப்ள மாரி உங்க ஆத் ா எங்க தபானாங்க?” என்று தகட்ைாள், விடளயாடிக்வகாண்டிருந் இரண்டு மூன்று வயட

ஒட்டி இருந்

மாரியம்மாவிைம்

இவள் தகட்டுக்வகாண்டிருந் தபாத , குமு ாவின் டமனி லட்சுமி,"ஏப்ள குமு ா என்ன பிரச்சடன

எதுக்கு

இப்தபா

ஊவரல்லாம்

கூப்பிட்டுட்டு இருக்க என்று தகட்க" "டமனி, ஆடு அடுத் இன்டனக்தக

என்

வபயடர

கத் ிக்

வாரம் ான குட்டிப்தபாடும்னு தைத்துப் தபசிட்டு இருந்த ாம். அது

குட்டிப்தபாடுற

தகட்டுகு ல?

தகட்குறதுமா ிரி

மா ிரி

இருக்கு.

உங்களுக்குக் தகட்கடலயா? தபாய் அந்

புறவாசல்ல

உருடளக்கிைங்கு

கத்துறது

இங்கன

வடர

ாத் ாடவ கூட்டிட்டு வாங்க

டமனி. இந்தைரம் பார்த்து, அண்ணன், வபரியப்பா வபரியம்மா, அப்பான்னு ஒருத் ரும் இல்டல என்று மூச்சுவிைாமல் குமு ா வசால்ல."

லட்சுமி உைதன "இத ா கூட்டிட்டு வாதறன் குமு ா, அய்தயா ைானும் தவற ஏத ா ஆடு சும்மா

கத்துதுன்னுல

ைிடனச்தசன்"

என்று

கூறியபடிதய

ஓடினார்

அவரின்

முன்வாசலுக்கு. அது முடிவது அடுத் த் வ ருவில். அந் த் வ ருவில் ான் இவர்கள் வசால்லும் உருடளக்கிைங்கு

ாத் ாவின் வடு ீ இருக்கிறது.

குமு ா வசான்ன அடுத் ப் பத் ாவது ைிமிைம் குமு ாவின் வட்டில் ீ இருந் ார் அந் த் ாத் ா,

வமலிந் த்

த கம்,

மழுங்கிய

ைிறத் ில்

கசங்கிய

தவட்டி

சட்டை,

அ ற்கு

ஏற்றதுதபால ஒரு வவள்டளத் துண்டு, வாயில் வவற்றிடல என்று அக்மார்க் கிராமத்துக் கடலயுைன்

இருந் ார்

காமட்சியிைம்,

அவர்.

அவர்

வந்து

ஆட்டின்

வயிற்டறத்

ைவிப்

பார்த்துக்

"ஒன்னும் கவடலப்பைா க் காமாட்சி, குட்டி எல்லாம் வகாஞ்சம் வபருசா இருக்கு. அ ான் கஷ்ட்ைப்படுது,

ாய்க்கு அடிப்பட்டிருக்குன்னு ைிடனக்குதறன் அ ான் முந்துன வாரதம

தபாடுது என்று வசால்ல" அருகில்

ைின்றிருந்

காமாட்சி,

குமு ா

லட்சுமி

அடனவருக்கும்,"என்ன

அய்தயா அடிப்பட்டிருக்கா? என்று அ ிர்ந்து தைாக்கினர்"

வசால்றீங்க



அ ற்குள்

ஒரு

குட்டியின்

தபாட்டுக்வகாண்டிருந் து. துடித் து.

ஆடு

கால்


வவளிதய

பார்த்துக்வகாண்டிருந்

ைிற்கமுடியாமல்

உட்காருவதும்

வர,

ஆடு

தமலும்

அடனவருக்குதம எழும்புவதுமாக

கூப்பாடு

வைஞ்சம் இருக்க,

ப றித்

ாத் ா

கட்ையாமாக சுவதராடு ஒட்டி அட க் கட்டிப்தபாட்டு, வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக வவளிதய வந்துக்வகாண்டிருந் க் குட்டியின் காடலப் பிடித்து வலுக்கட்ைாயமாக இழுத் ார். குமு ா

பயத் ில்

கண்டண

மூடி

லட்சுமியின்

பின்தன

ஒளிந் படி,

தவண்ைாமா என்ற ரீ ியில் கண்டண அப்தபா அப்தபா என்று

ிறந்துப் பார்த் ாள் அது

படும் தவ டனடய..

புது வரவு வரவிருந் ாலும்.., ாத் ா இழுத்

வபரிய

ஆடு

ிறந் ாள்.

பார்க்கலாமா

ாய் ஆடு படும் தவ டனத் ான் மனட

ைிடறத் ிருந் து...!

தவகத் ில் டகதயாடு வந் ிருந் து அந் க் குட்டி, அப்தபாது "தம" என்று

எழுப்பியச்

அப்தபாது

சத் ம்

தகட்கதவ

ாத் ாவின்

விகாரமாக

டகயில்,

இருக்க,

கருப்பும்

கண்கடள

வமல்ல

வவள்டளயும்

தசர்ந்துக்

தகாணிப்டபயில்

டவத் ார்.

கனகச்சி மாக வவல்வவட் துணிடயப் வபா ிந்து டவத் து தபால இருந் து ஆட்டுக்குட்டி. அவர்

அட

பத் ிரமாக

அருகில்

விரிக்கப்பட்டிருந் க்

குட்டியின் தமதல கண்ணாடி தபான்ற வழுவழுப்பாக இருக்க,

ாய் ஆடு அட

ைக்கி

ைக்கி விலக்கியது. குட்டிதபாட்ை தவ டனயிலும் அடுத் க் குட்டிடய ஈன்று எடுக்கும் தவ டனடயப் வபாறுத்துக்வகாண்டும்.

மீ ண்டும் ைான்கு ஐந்து முடற அமர்ந்து அமர்ந்து எழும்பிய படி அது அடுத்து இரண்டுக் குட்டிகடள மு ல் குட்டிதபான்தற இை, இப்தபாது அடனவரின் மன ிலும் மகிழ்ச்சி ாண்ைவமாடியது.

குமு ாவிற்கு அந் ப் பட்டுக்குட்டிகடள எடுத்துக் டககளில் டவத்துக் வகாஞ்சதவண்டும் தபால் இருந் து. இத

மா ிரி அடிக்கடி அவர்களது வட்டில் ீ ஆடு, மாடு என்று குட்டிகள்

வரும் ஆனால் ஒவ்வவாரு முடறயும் அடவ படும் தவ டன, குட்டிகள் ஈன்றதும்

அட க் வகாஞ்சதவண்டும் என்று தபால த ான்றும் உணர்வுகள் மட்டும் என்றும் பு ி ாய் இருந் ன.

அவள் அட த் தூக்கச் வசல்ல.

ாத் ா,"இருமா குமு ா மு ல்ல அது பால்குடிக்கட்டும்,

வசாந் க் காலுல பலம் வந்து ைிக்கட்டும் அப்பறம் எடு என்று வசால்லவும்" வபாறுடமடய இழுத்துப் பிடித்துக் வகாண்டிருந் ாள் குமு ா. அடவ மூன்றும் தபாடும் சத் ம்கூை பூவரச இடலயில் பீ பீ வசய்து அ ில் விட்டு விட்டு ஊதுவது தபான்று இருந் து.



ஒருவாறாக

ைிடலடம

வவகு

சீரானப்பின்

ான்

காமட்சிக்கும்

ைிம்ம ியானது.

ாத் ாவிைம் அவருக்கானப் பணத்ட க் வகாடுத்துவிட்டு காமாட்சி, ஆட்டிற்கு

உமிடயயும்

டவப்ப ில்

ஈடுபடுத் ிக்

வகாள்ள,

குமு ா

லட்சுமி டமனியுைன் முன் வாசலுக்கு வந் ாள்.

சந்த ாஷத் ில்

அவளின் மகிழ்ச்சிடயப் பார்த்து லட்சுமி டமனியின் அடுத்

ண்ண ீரும்

துள்ளியபடி

வட்டில் ீ இருந்

மாைன்

அண்ணன், கட்டிலில் படுத் படிதய,"என்ன குமு ா உங்க வட்டுல ீ ஒதர புது வரவா இருக்கு? தபான வாரம் கன்னுக்குட்டி, அது வந்

வகாஞ்ச ைாளுல ைீ லீவுன்னு வந் ிருக்க,

இப்தபா ஆட்டுக்குட்டி அத ாைச் தசர்த்துக் தகாைிக்குஞ்சுகளும். சும்மா கலக்குறீங்க என்று வசால்ல"

"எல்லாம் உங்கடள மா ிரி வருமா அண்தண? இப்படி இருந்தும் ைீங்க உங்க வரண்டு ங்கச்சிக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வச்சிருக்கீ ங்கதள. அந் ச் சந்த ாஷத்ட விை இது

எல்லாம் ஒன்னுதம இல்டல அண்தண" என்றாள்.

ஆம் மாைனுக்கு கால்கள் இருக்கிறது ஆனால் ைைக்கமுடியாது. இது பிறவிப் பயன் அல்ல

ைா ி வவறியின் பயன். அந் த் வ ருவில் இருக்கும் இரண்டு ைா ிக்காரர்களின் இடைதய அடிக்கடி

ைைக்கும்

வாய்த்

கராறு

மற்றும்

டகத் கராறில்

பா ிக்கப்படுவர். அ ில் ான் மாைனும் பா ிக்கப்பட்டிருந் ான். பஞ்சாடலயில்

தவடலப்

முடித்துவிட்டு

பார்ப்பவன்

ைைந்துவந்துக்

அன்று

வகாண்டிருந்

ைா ிக்காரர்கள் கண்ணில் இவன் பை,

அப்பாவிகள்

எப்தபாதும்தபால

தைரம்,

குடியில்

ம ிய

பலரும்

ஷிப்டை

இருந்

அடுத்

காரணதம இல்லாமல் வந்து ஒை ஒை விரட்டி வவட்டினர் இவனதுக் கால்கடள. அ ில் முக்கியமான படுக்டகயில்

ைரம்புகள்

தச மடைந்

ால்,

ான் இருக்கிறான்.

இந் ப்

ஆறு

வருைமாகப்

படுத் ப்

வவளிதய வசல்வது என்றால் மட்டும் ஊனமுற்தறாருக்கான மூன்று சக்கர டசக்கிளில் வசல்பவன்,

ன்னால்

முடிந்

உட்கார்ந்தும்

படுத்தும்

தவடலகடள கஷ்ட்ைப்பட்டுச் வசய்து, அ ில் கிடைத் தசமித்துத்

ந்ட

இல்லா த்

னதுத்

இருந்த

வசய்யக்

கூடிய

வருமானத்ட ச் சிறிது சிறி ாகச்

ங்டககடள கல்யாணம் முடித்து டவத் ிருந் ான்.

குமு ாவின் தபச்சுக்கடளக் தகட்ை மாைன்,"அைதபாம்மா ைீ தவற எப்பவும் அட தய வசால்லிக்கிட்டு என்று புன்னடகடயத் தூவி, கட்டிலில் குப்புற படுத் ப் படி பல்விளக்க ஆரம்பித் ான், வவளிதய

டல,

ைீட்டியபடி"

டககள்


குமு ாவிற்கு


அவனின்

த ாடளயும்

இந்

ைிடல

அந்

ைாற்கட்டிலின்

வைஞ்சில்

எப்தபாதும்



த ான்றுவிக்கும் கணத்ட

இன்றும் ஏற்றினாலும், வவளிதய,"இதுக்காகதவ ைான் அடுத் ச்

ைா ிக்காரடனத் ான் கட்டிக்கப்தபாதறன் அண்தண என்று வசால்ல" லட்சுமி

டமனி

ப றி

அடித்துக்வகாண்டு,"அடிதயய்


வாடய

மூடு,

உங்க

அய்யதனா இல்டல தவற எவனாவது தகட்ைான்னா உன்டன உசுதராடைதய விட்டு டவக்கமாட்ைான்.

இப்பத் ான்

வவட்டிருக்கானுக. அதுக்தக இந்

இங்க

உள்ளவனுக

அந் ச்

ைா ிக்காரன்

ஒருத் டன

ைா ில எவன் உசுரு தபாகப்தபாகுத ான்னு பயத்துல

இருந் ா, இவ தவற அது பத் ாதுன்னு கூைக்வகாஞ்சம் ஏத் ிவிடுறா என்று அலறியவள், கூைதவ

என்டனக்குத் ான்

இவனுகடள

வ ரியடலதய என்று புலம்ப"

இந் ச்

சா ி

வவறி

விைப்தபாகுத ா?

“அது எல்லாம் என்டனக்கும் இவனுகடள விட்டுப்தபாகாதுக்கா? என்டனப் பார்த்தும்கூை எவனும் னது

ிருந் டலன்னா? இதுக்கு தமல எங்கத்

ைிடலடய

எத் டன தபர் இந்

ைிடனத்

வசான்னான்"

தவ டனப்

ிருந் ப்தபாறானுக? என்று மாைன்

பா ி,

ன்டனப்தபால்

இன்னும்

எத் டன

வவறிக்கு அடிடமயாகப் தபாகிறார்கதளா என்று தவ டன மீ ியில்

"ைல்லதவடள முரளி ைம்ம ைா ி ான். இல்டலன்னா என்ன என்ன ஆகியிருக்குதமா? ைைக்குதமா?

என்று

ைிடனத்

குமு ாவிற்கு,

முரளிடய

த ான்றும் ஒருவி க் குைப்பம் இன்றும் த ான்றியது"

ைிடனத் ால்


"சரி சரி, தபசுனது தபாதும். ைான் உடல டவக்கப்தபாதறன், மாரிதயாை அய்யன் வந் ா உடலடயவிை வகா ி வகா ின்னு வகா ிப்பாரு” என்று வசால்லிவிட்டு லட்சுமி ஓடிவிை, குமு ாவும் உள்தள வசன்றாள்.

சிறிது தைரம் ஆட்டுக்குட்டிகளுைன் விடளயாடிவள், காமாட்சிதயாடு தசர்ந்து மாடுகளுக்கு

உணவு டவப்ப ிலும் சடமயிலிலும் உ வி வசய்துவிட்டு, பின் மீ ண்டும் மச்சிக்குச் வசன்று, தராைாச்வசடிகடளப் பார்த் படி அமர்ந் ாள்.

அங்கு வசன்றப்பின் மீ ண்டும் அவளின் மனது முரளியிைதம வந்து ைின்றது. அவடன இந்

ஏழு மா ங்களாகத் ான் வ ரியும். அ ிலும் அவன்

னக்குப் பாைம் எடுக்கும்

ஆசிரியர். அ ற்குதமல் தயாசிக்க முடியா படி அவளதுக் கண்கள் தூக்கத் ிற்கு ஏங்க, அப்படிதய உறங்கி இருந் ாள்.

அவள் உறங்கி எழும்பியதபாது அங்தக அவளின் வடு ீ பரபரப்பாக இருந் து. ஊரிற்குச் வசன்றிருந்


ிரும்பி

இருந் னர்.

மணி

ைாடல

வைருங்கிவர

இருக்க,

அவளின் அப்பாவும் வபரியப்பாவும் பால் கறப்ப ில் முடனந் ிருந் னர். காமாட்சியும் குருவம்மாவுதமா

பாடல

வாங்கி

அ ன ன்

தகன்களிலும்

பாத் ிரங்களிலும்



ஊற்றிக்வகாண்டிருந் னர். அவர்கதளாடுச் தசர்ந்து குமு ாவும் இடனய, வாசலில் யாதரா அடைப்பது தகட்ைது. குமு ாவின் வபரியப்பா “யாரு அது?” என்று தகட்ைபடி வவளிதய க விற்கு அருகில் வந் ார்.

அங்கு

வைட்ை

ைின்றுவகாண்டிருந் ான்

வைடுவவன்று

ன்

கம்பீரத் ால்

வாயிடல

அடைத் படி

வபரியம்மா

வபரியப்பா.

இவர்களுக்கு

மிைின்பன்! அவடனப் பார்த் தும், வாய் ைிடறயப் பல்லாக

அவடன வரதவற்றார் பரணி. குருவம்மா-பரணி.

இவர்கள் ான்


குைந்ட கள் இல்டல. அ னால் காமாட்சியும் சுருளியும் “இவள்

உங்களுடையக்

வளர்க்கதவண்டும்”

குைந்ட ”

என்று

என்று

வசால்லிவிை,

ங்களதுப் வபண் பிறந் வுைன்,

வகாடுத்துவிட்டு

ங்களுக்கு

என்று

“ைீங்கள் ான் குைந்ட க்

அவடள

கிடைத்

மகிழ்ச்சியில் அவளுக்கு “குமு ா” என்று வபயர் டவத்து ஆடசதயாடு வளர்த் னர்.

என்னத் ான் அடனவரும் தசர்ந்து இருந் ாலும் குமு ாவின் அண்ணன் கண்ணனுக்குக் கிடைக்கும் வசல்லத்ட விை குமு ாவிற்குத் ான் அ ிகச் வசல்ல அங்தக. சுருளி ான்

குமு ாவின் வபயடரப் ப ிவு வசய்யும்தபாது அண்ணன் அண்ணி இருவரின் வபயடரயும் தசர்த்துக் குருபர குமு ா என்று ப ிவு வசய் ார்.

"சுருளி யாரு வந் ிருக்கா பாரு? காமாட்சி காப்பித்

என்று வசால்லியப்படிதய வட்டினுள் ீ வந் ார் பரணி யாரது

அந் த்

ம்பி,

பார்த் ாள் குமு ா.

பரணிப்பா

இவ்தளா

ண்ணி வகாண்டு வாம்மா

அக்கடறயா

வசால்றாதர,

என்று

ம்பிக்கு”

எட்டிப்

மிழ் இவளுக்கு முதுகுப் புறமாகக் காட்டி ைிற்கவும் அது யாவரன்று

வ ரியவில்டல அவளுக்கு! ஆனால் அவனின் உருவம் அவடள மடலக்க டவத் து.

வைடு வைடு என்ற வளர்த் ி, சீராக வவட்ைப்பட்டிருந் க் தகசம், ஒருதவடள தபாலீைா இருப்பாதனா?

அப்படினா

அவடன

எப்படி

அப்பாக்குத்

அப்பாவுக்கும் ான் ஆகாத ! என்று தயாசித் படிதய இருந் ாள். காமாட்சி காப்பிடயக் வகாண்டுக் வகாடுத்துவிட்டு,"எப்படித் இருக்கீ ங்களா?” என்று விசாரிக்க

வ ரியும்?

தபாலீசுக்கும்

ம்பி இருக்கீ ங்க? ைல்லா

"ைல்லா இருக்தகன் அத்ட . ம்ம். அம்மா” என்றான். “அை எதுக்குத்

ம்பி அம்மா அத்ட ன்னு குைப்பிகிறீங்க சும்மா அத்ட ன்தன கூப்பிடுங்க”

என்று பரணி, வபரி ாக எத ா தைாக் வசால்லியதுதபால் சிரித் ார் மிழும்"சரி மாமா என்று வசால்ல"



குமு ாவிற்கு, யாருன்தன வ ரியடல இவனுக்கு இவ்தளா அ ிகாரம் வகாடுக்குறாங்கதள, இது

சரியில்டலதய!

இவடனப்

பற்றி

ைான்

தகட்ைத

இல்டல

ைிடனத்துக்வகாண்டிருக்க, பரணி குமு ாடவ அடைத் ார்.

என்று

"என்ன அப்பா” என்று தகட்ைபடி பரணியின் முன்பு வசன்று ைின்றவடளப் பிடித்துத், அருகில் ைிறுத் ிய பரணி, வபருமி த்துைன் "இது ான்

னது

ம்பி எங்கதளாைப் வபாண்ணு.

வசன்டனல உள்ள ***** கல்லூரியில பி.இ படிக்குறா. இந்

ஊருல இருந்து மு ல்

மு ல்ல வவளிதய தபாய், அதுவும் இஞ்சினியரிங்க் படிப்பது இவ ான் என்று வசால்ல" அவடளப் பார்த் த்

மிழுக்கு அவடள எங்தகா பார்த் துதபான்ற உணர்வு த ான்றியது.

பைக்வகன்று அவடள எந் அவனின் முகம் அத

ானாகச்

ைிடலயில், எப்தபாதுப் பார்த்த ாம்? என்ற ைிடனவு வர,

சிடுசிடுவவன்று மாறியது. தச.! இவளா? என்று ைிடனத் ான்,

பார்டவடயடய அவளின்மீ து வசி. ீ

"என்னத் ம்பி

ைீங்கச்

வசன்டனயில ான

இதுக்கு

முன்னாடி

தவடலப்பார்த்

ா

வசான்ன ீங்க. அங்க உங்களுக்கு ைிடறதய தபடர வ ரியுதம. எங்க வபாண்டண வகாஞ்சம் பார்த்துக்தகாங்க" என்று முரளி வசால்ல

"ஆமா மாமா. அங்க ைிடறய தபடர வ ரியும். அப்புறம் ைான் எதுக்கு மாமா உங்கப் வபாண்டணப் வபத் வங்கக்

பார்த்துக்கணும்?

கஷ்ட்ைப்பட்டுப்

சுத்துங்க. கா லிக்குறது

அங்க

ைிடறய

தபரு

படிக்கடவக்குறாங்கன்னு

ைல்லா

இருந் ாலும்

உணராம

சிலதுக

எவங்கூைாவாவது

ப்பில்டலத் ான், ஆனா அதுக்குன்னு தராட்டுல, பீச்சு தபான்ற

வபாது இைங்கள்ல்ல எல்லாம் முடறயில்லாம சுத்துறட ப் பார்த் ாத் ான் எரிச்சலா வரும். ஆனால் உங்கப் வபாண்ணு அப்படி இல்டலதய என்று குமு ாவிற்கு சர்வமும் ஆடியது. என்னது!

என்று

அ ிர்ந் வளுக்கு,"ஒருதவடள

இவன்

ிடிவரன்று வசால்லிவிை"

என்டனயும்

முரளிடயயும்

பார்த் ிருப்பாதனா?” என்றச் சந்த கம் எை, பயத் ில் அவடனதய பார்த் ாள். அவதனா இவடள ஏவறடுத்தும் பார்க்கவில்டல. "ைானும் தகள்விபட்டிருக்தகன்

ம்பி. ஆனா எங்கப் வபாண்ணு அப்படி இல்டல

ம்பி.

வராம்ப வராம்ப ைல்லவ. எங்கப் தபச்டச மீ றி எதுவுதம பண்ணமாட்ைா. எங்க தமல அவளுக்கு அவளுக்கு மரியாட யும் பாசமும் வராம்பதவ அ ிகம். எங்கடள மா ிரிதய!” என்று வசால்லி பரணி குமு ாடவ ஆடசயாகப் பார்க்க,

மிழுக்கு எரிச்சல் மண்டியது. பரணியிைம்,"அப்தபா ைான் வதரன் மாமா. இன்டனக்கு

இந் ப்பக்கம் ான் ட்யூட்டி, அ ான் உங்கடளயும் பார்த்துட்டுப் தபாகலாம்னு வந்த ன் 18 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


என்று

வசால்லிவிட்டு,


ைீங்களும்

வராம்ப

பிசியா

இருப்பீங்க,

இது

பால்

வகாண்டுதபாற தைரமாச்தச! ைான் கிளம்புதறன் என்று எழுந்து, குமு ாடவ ஒரு முடற முடறத்துவிட்டுச் வசன்றான்"

அவன் வவளிதயறியதும், லட்சுமி காமாட்சியிைம்,"என்ன ஆத் ா! அந் ப் டபயடனப்

பார்த் ா தபாலீஸ் மா ிரி வ ரியுத ! ஊரு தபரு வ ரியாமா எப்படி அய்யா உள்ளவிைாரு என்று தகட்க" "வாடியம்மா,

யாராவது

வந்துட்ைா

அது

யாரு,

எங்க

உள்ளவங்கன்னு

தகட்டுத்

வ ரிஞ்சுக்கலன்னா உனக்குத் தூக்கம் வராத ! என்று வைாடித் க் குருவம்மா,"அது ான்

ைம்ம ஊருக்கு வந் ிருக்குற புது இன்சூவபக்ட்ைரு. ைம்ம ைா ிக்காரப் பய ான். ஊரு ஏத ா ிருச்சிதபால, ைம்ம பஸ்ைாட்ப் பக்கத்துல ைைந் க் வகாடலக்கு அப்புறம் வந் ிருக்காப்ல.

டபயன் வராம்ப ைல்லமா ிரித் ான் வ ரியுது. குமு ாதவாை அப்பா ஒருைாள் பால் தகன் எடுத்துப்தபாகும்தபாது டசக்கிள் கல்லுல ஏறி இந் த்

ம்பி ான்

“ஆத் ா

ைம்ம

பால் தகன் எல்லாம்

ிடிர்ன்னு வந்து

டுமாறி விை இருக்க,

ாங்கிப்பிடிச்சிருக்கு. அதுனால ான் அன்டனக்கு

ப்பிச்சிது. இல்லன்னா எவ்தளா ைஷ்ைமாகி இருக்கும்"

ஆளுங்க,

அங்கக்கூை

இருக்காகளா?

ைான்

ஏத ா

இருக்காகன்னு ைினச்தசன்!” என்று லட்சுமி தகள்வியில் ஆரம்பித்து முடித் ாள்.

"இருக்காங்கத் ான் தபால இருக்கு. அட விை இந் த் குமு ாக்கு தபசலாம்னு ைிடனக்குறாரு. ம்,

இங்கதனாடி

ான்

னது எண்ணத் ில்

ம்பிடயப் பார்த்து, பரணி மாமா

ம்பிக்கு உறவுன்னு வசால்லிக்குற அளவுல

யாரும் இல்டலதபால. கவர்வமண்ட் தவடல இருக்கு. இவளுக்கும் படிப்பு இன்னும்

ைாலஞ்சு மாசத்துல முடியப்தபாவுது. ஒரு தபாலீஸ் ைமக்கு சா கமா இருந் ா ைமக்கும் பயமில்டல பாரு.” என்று காமாட்சி வசால்லி முடிக்க,

இட க்தகட்டுக்வகாண்டிருந் க் குமு ாவிற்கு வைஞ்சம் அந்

ிக்வகன்று இருந் து!!

தைரம் பார்த்து முரளி அடைத் ிருந் ான் குமு ாவிற்கு!

"என்னடி ஊருக்குப் தபானா தபாதன பண்ணமாட்டுக்க? அங்கப்தபானதும் இங்க இருக்குற என்டன மறந் ிட்டியா என்ன? ஊருல எதுவும் பிரச்சடன இல்டலதய” என்று தகட்க, அவன் அடைத் ச் சந்த ாஷத் ில் காடலயில் இருந்து அந் ப் தபாலீஸ் வந் துவடர வசால்லி

முடித் வள்,

இறு ியில்

அவடனப்

வசான்னவற்டறயும் பயத்த ாடு வசான்னாள்"

பற்றியும்

அவனதுப்

வபற்தறார்கள்



தகட்ை முரளிக்கு என்ன வசய்வது என்று வ ரியவில்டல. இந்

மா ிரி ைைக்கும் என்று

என்தறா எ ிர்ப்பார்த் து ான் என்ப ால், இப்தபாட க்கு அவடள அடம ியாக இருக்கச்

வசான்னான். “மு லில் படிப்பு முடியட்டும் அதுக்குள்ள எ ாவது தயாசிக்கலாம்” என்று வசால்ல..,

சமா ானதம அடையவில்டல குமு ாவின் மனது. அ ிலும் அந் ப் பு ியவனின் பார்டவ அவளுக்கு தமலும் தமலும் பயத்ட

உண்டு பண்ணியது. அது ஏவனன்று வ ரியவில்டல?

எல்லாவற்டறயும் வசான்னவள் ஏதனா அவனதுப் பார்டவகடள மட்டும் முரளிதயாடு பகிரவில்டல. பகிர்ந் ிருந் ாலாவது முரளி எதுவாவது வசய் ிருப்பான். அ ன்பின்

குமு ாவும்

முரளி

துவங்கினாள். “ ான்

எடுத்

இருந்தும்

எதுவவல்லாதமா

ைைந் வற்டற முடிவில்

முடியுமட்டும்

குறித்துக்வகாண்ைான். ஒதர

ைா ி

ிருமணம்

என்றாலும்

தபசி,

மறந்து

வகாஞ்சி

ஆட்டுக்குட்டிகதளாடு அங்கு

வவற்றியடைதவாமா?” னது

கா ல்

குமு ாடவ

உறு ிடய

என்றாதல

என்று


சந்த கம்

வசய்துக்வகாண்ைப்பிறகு என்ன ைைக்கும்

அந்

டவக்க,

விடளயாைத்

முரளிக்குத்

எை

ஆரம்பித் து.

ஊரில்

குமு ாடவத்

இைக்கக்கூைாது

வவறுக்கும்

சிரிக்க

என்று


என்று ைிடனக்கும்தபாது

மனது

வகாஞ்சம் ைடுங்கத் ான் வசய் து. ஆனால் என்ன வந் ாலும் பார்த்துவிைலாம் என்று ைிடனத் ான்.

மிழுக்தகா மனது சிறகில்லாமல் பறந் து. பின் இருக்கா ா? எட

வந் ாதனா அது எல்லாம் வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக ைைக்கிறத ! அவனுக்குப்

பிடிக்கா

இரண்டுப்

வபயர்களில்,

இப்தபாது அத ாடு தசர்த்துக் குமு ாவும்!

ஒன்று

பரணி

ைிடனத்து இங்கு

மற்வறான்று

சுருளி.

“உங்களுக்கு அவ ான் வசல்லப்வபண்ணாதம! பார்க்கலாம் உங்கச் வசல்லப்வபண்டண! ைான் அனுபவித் அட விை

அத

அ ிகம்

தவ டனடய ைீங்களும் அனுபவிக்கனும்ைா. வசால்லப்தபானா

அனுபவிக்கனும்.

ைான்

அனுபவிச்சது

மா ிரிதய

ைீங்களும்

அனுபவிச்சா, அப்புறம் உங்களுக்கும் எனக்கும் என்ன வித் ியாசம் வரப்தபாவுது” என்று குதரா த் ில் வகாப்பளித்துக்வகாண்டிருந் ான்..

பரணிக்கு ஒரு வபண் இருக்கிறாள் என்று வ ரியும். ஆனால் அது இவளாக இருப்பாள்

என்று சத் ியமாக ைிடனக்கவில்டல. ஆனால் இப்தபாது இதுவும் ைல்லதுக்குத் ான் என்று

ைிடனத்துக்வகாண்ைான்.

ஓத

ா

அம்டமயார்


ஒருத் டன 20



விரும்புறாங்களா! எங்தகா

ைான்

எ ிர்ப்பார்த்ட விை

மன ிதனாரம்

எதுதவா

டுக்கமுடியவில்டல.

அவற்டற ஓை ஓை விரட்டிவிட்டு, ைிடனத்துப்பார்த் ான்.

மாமாவாம் மாமா.

வகாடலகாரப்பயலுகள்! அடுத் வன்

மிழ்

இவனுகடளப்

சிரித் வனுக்கு,

இருப்பட

ஏதனா

னது அன்டனயிைம் வசால்லிவிட்டு வந் ட

வைருங்கி

வந்

ஏக்கத்ட

வவகுவாக

தபாய் இப்படிவயல்லாம் கூப்பிை தவண்டியிருக்கு.

இவனுக்குப்

குடிடயக்

என்று

பிரளுவதுதபால்

ைிடனத் தும்

விலக்கமுடிந் து.

தைாராப்தபாகுது

பிறந் துமட்டும்

வகடுக்குறதுல ான

குறியா

எப்படி


இருக்கும்?

என்று

அதுவும்

எண்ணியவன்,

இ ற்குப் பிறகு என்ன என்ன வசய்யதவண்டும் என்று ைிடனத்துக்வகாண்ைான். பின் வ ற்குக் காவல் ைிடலயத் ிற்குச் வசன்று அடம ியாக அமர்ந் ான். ஆனால் மனது மட்டும் அடலகைல் தபால் அடலயில் மறுைாள்

வபட்தரால்

மாடல,

ஐந்து

பங்க்கிள்

த் ளித்துக்வகாண்டிருந் து.

மணியளவில்

இருந்துப்

தபருந்து

புறப்பட்ைத்

ைிடலயத் ின்

னியார்



குமு ா

இருந் ப் மீ ண்டும்

கல்லுரிக்குப் பயணமானாள். எப்தபாதும் இருக்கும் துள்ளல், இன்று ஏதனா அவளிைம் சிறிதும் இல்டல. ஏவனன்றால் பரணிப்பா அவளிைம் வசான்னது அப்படி! "பாப்பா

தைத்து

ஒரு

ம்பி

வந் ிருந் ாதர

ைம்ம

வட்டுக்கு, ீ

ைிடனக்குற?" என்று பரணி குமு ாவிைம் தகட்க, குமு ாவுக்கு

பக்வகன்று

ைிடனக்கவில்டல அவடனத்

அ ிலும்

ான் பார்த்


பஸ்ைில்

பரணி

ஏற

அப்பா


அவடரப்

இப்படி

வகாஞ்ச

பற்றி

தகட்பார்

தைரத் ிற்கு

மறு ினதம! இருந்தும் சமாளித்து,"எதுக்குப்பா அந்

பற்றி என் கிட்ைக் தகட்குறீங்க என்று தகட்ைாள்"

என்ன

என்று முன்,

ஆடளப்

அவளுக்குக் காமாட்சி சுருளிடய விை, பரணி குருவம்மாடவத் ான் மிகவும் பிடிக்கும். அவர்கள் எது வசான்னாலும் வசய் ாலும் அட

இதுவடரத்

ட்டிய ில்டல. அவர் ஒன்று

வசான்னால், அது குமு ாவிற்கு தவ வாக்கு தபால. ஆனால் இன்று அப்படி இல்லாமல் மனது முரண்டுபிடிப்பட அவளின்

ப ிடலக்

அவளால்

ாங்கிக்வகாள்ள முடியவில்டல.

தகட்ை

பரணி,"என்ன

இப்தபா

அவனுக்கு

குமு ா?

ஆளுன்னு வசால்ற அப்படி எல்லாம் மரியாட குமு ா

மன ினுள்

ைிடனத் ாள்.

அந் ப்

டபயடனப்தபாய்

இல்லாமப் தபசா ைா"

மரியாட

ஒன்னு ான்

குடறச்சல்

அந்

என்று



பரணி தமலும் வ ாைர்ந்து,"அந் த்

ம்பிடய எங்க எல்லாருக்கும் வராம்பப் பிடிச்சிருக்கு

குமு ா. கண்ணனுக்கும் வராம்பப் பிடிச்சிருக்கு. தபானத்

ைடவ அவன் வந் ப்தபா

கிட்ைக்

அ னால ான்

இந் த்

ம்பிடயப் பார்த்துட்டு குமு ாவுக்கு ஏத்

தகட்காமா

தகட்குதறன். தகட்டுட்டு, வசால்ல"

முடிவவடுக்க

வட்டுல ீ

கழுத்ட


என்னச்

வச்சிக்

எனக்குப்

தகட்ைா,

ைீட்டுன்னு

பிரியமில்டல.


வசான்னா

வசால்வது

மாப்பிள்டளன்னு வசால்லிட்ைான். உன் "வபாண்ணுக்கிட்ை

ைீட்ைப்தபாறான்னு

என்று

வ ரியவில்டல.

இருப்பத்ட ப் பார்த்து பரணி,"ைான் வசால்தறதனன்னு

உன்கிட்ைக்

என்னத்துக்குக்

வசால்லுவா”

அவள்

ப்பா ைிடனக்கா ைா.

என்று


இதுவடர ைீ என் தபச்சுக்கு மறுதபச்சு வசான்னது இல்டலன்ற எண்ணத்துல வசால்தறன். அந் ப் டபயடனக் கட்டிக்கிட்ைா உன் வாழ்க்டக ைல்லா இருக்கும்னு த ாணுது.

அட விை ைம்ம ைா ில எவன் படிச்சிருக்கான்? எல்லாவனும் மாடு தமய்க்குறதும் பால் வியாபாரமும் ான்

பண்ணுறான்.

ைாதன

உனக்கு

த டுறதுன்னு ைிடனச்சிட்டு இருந்த ன். இந் த்

சா கமா

ஏத்

மாப்பிள்டளடய

எப்படித்

ம்பி ைல்லா படிச்சிருக்கு. இதுல உத் ிதயாகம் தவற ைல்லா இருக்கு. ைமக்குச் ஒருத் ன்

தபாலீஸ்ல

அைக்கித் ான வாசிப்பாங்க"

இருந் ா

அவருக்கு அப்தபாது வ ரியவில்டல. அனுபவிக்கப்தபாவட !

அடுத் ச்

ைா ிக்காரப்

ான் முன்னர் வசய்

பயலுகக்

ன் பலடன,


னது மகள்

என்னத் ான் பரணியும் சுருளியும் ைா ிவவறிக்வகாண்டு அடலந் ாலும், குைந்ட களிைம் கனிவாகதவ இருந் னர். அ ிலும் குமு ாவிைம் ஏகத்துக்கு!

பரணி கூறியட க் தகட்ைதும், குமு ா வமாத் மாக உடைந் ாள். டவத் ிருக்கும் “அவரிைம்

ைம்பிக்டகக்குப்

படிச்ச

இன்வனாருத் னும்

இருந் து. ஆனால் அந் அவள்


எப்பவும்

உனக்கு

பாத் ிராவானாய்

இருக்க

இருக்கான்ப்பா”

னது தமல்

முடியவில்டலதய

என்று

கத் தவண்டும்

ந்ட

என்று!

தபால்

உணர்வுகடள அைக்கிக்வகாண்டு அடம ியாக இருந் ாள்.


ைல்லது ான்

இருப்பட ப்

பார்த்

வசய்தவாம்”

என்று

பரணி,"ைல்லா வசால்லி

தயாசிமா.

அவடள

ைாங்க

பஸ்ைில்

ஏற்றிவிட்டு அவர் மகடளப் பிரியும் துக்கம் இருந் ாலும் அவளின் எ ிர்காலம் ைன்றாக இருக்கும் என்ற சந்த ாஷத் ில் விடைவபற்றார்.



இங்கு குமு ா ான் கிளம்பியதபாது,

வரவிைவில்டல

ன் ைிடல மறந்து இருந் ாள். அன்று ைான்கு மா ங்களுக்கு முன்புக்

ஏத ா

வகாடல

அவடள!

ைைந்துவிட்ைது

எத் டனதயா

தகட்ைப்பின்பும் விைா வர்கள்,

ைாட்கள்

என்று

வசால்லி

வருகிதறன்,

வட்டில் ீ

வருகிதறன்

யாரும்

என்று

இப்தபாது அவள் விைாப்பிடியாகச் வசவமஸ்ட்ைர் முடிந்துவிட்ைது, விடு ியிலும் யாரும் இருக்க மாட்ைார்கள் என்று வசால்லி வகஞ்சியப்பின்பு ான் வரவிட்ைார்கள். அப்தபாதும் இப்தபாதும் ஓட்டுனர்

ங்களது ைா ிக்காரன் என்ப ாதலதய பயமில்லாமல்

அனுப்புகிறார்கள் என்பது பாவம் அவளுக்குத் வ ரிந் ிருக்கவில்டல. ஆனால்

அவளது

ைிடலடய

ிரும்பி,

வமயின்

தராட்டைப்

தமலும்

வகடுக்கவவன

வந் து

அந் க்

னியாக

காட்சி.

பஸ்

கிளம்பியதும் ஒன் தவயில் வசன்று ைடுைாயகமாக இருந் ச் சிடல ரவுண்ைானாவில் ைிடலயத்ட ! அவள்

எ ார்த் மாகப்

மனம்வரவில்டல]

பார்க்க,

பிடிக்க,

தராட்டின்

அங்கு

அது

புறம்

ாண்டிச்

“அவன்”

வசன்றது

[அவனதுப்

பார்த் படி

வ ற்குக்

காவல்

வபயடரக்கூை

தகட்க

யாதரா

ஒருவனுைன்

தபசிக்வகாண்டிருந் ான். அவனும் எ ார்த் மாகப் பார்க்க, இவடளக் கண்ைதும் அவனது முகம் அஷ்ட்ைக்தகாணாலாக மாறி கடுகடுவவன்று கடுகு அட க் கண்ைவள் தவகமாகத் ஏற்ப

அவளது

வைஞ்சமும்

ாளித் துதபால் மாறியது.

டலடயக் குனிந்து வகாண்ைாள். பஸ்ைின் ஓட்ைத்துக்கு எ ற்காகதவா

அமர்ந் ிருந் ாள். முரளியின் சிந் டனகதளாடு!

ஏங்க,


டலச்சாய்த்து

ஏக்கங்கள் 3: "நெஞ்சம் விம்மி,

நவடித்து ஏங்கும்! காண்ெதும், தகட்ெதும்,

உண்ளம என்று ெம்ெிைால்!" குமு ா

வசன்டனடய

அடைந் தும்,

“ைான்

வந்து

அடைத்துச்

வசல்கிதறன்”

என்று

வசான்ன முரளிடய வரதவண்ைாம் என்று வசால்லிவிட்ைாள். ஏவனன்றால் அவளுக்கு 23 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


ஒட்டுனடர ைிடனத்து பயம் இருந் து. வசன்டனயில் இருந்து தூத்துக்குடி வசல்லும்தபாது அவடர கவனிக்கவில்டல. ைல்லதவடள வசன்டனயில் இருந்துக் கிளம்பிய அன்று முரளி வந் ிருக்கவில்டல. உறவினர் யாருக்தகா உைம்பு சரியில்டல என்று கல்லூரி விடுமுடற

விடும்

முன்தப

ஊரிற்குச்

வசன்றிருந் ான்.

வசிக்கும் ஒரு உைன்படிக்கும் த ாைியுைன் வந் ிருந் ாள். ஆனால்

இப்தபாது

முரளி

வந் ால்,

கட்ைாயம்

எனதவ

வசன்டனயிதலதய

ஓட்டுனர்



வசால்லிவிடுவார் என்று வ ரியும். ஏற்கனதவ ஒருவன் எட ப் பார்த் ாதனா, முன்பின் வ ரியா

ஒருவடளப் பற்றி வட்டில் ீ பட்வைன்று பூ ாகரமாகப் தபசிவிட்ைான். அப்தபாது,

ன்டனச் சமாளிப்பத

இ ில் இந்

வபரிய பாைாயிற்று.

ஓட்டுனதரா, வட்டினடரப் ீ தபால கா ல் என்றாதல அது வசாந்

மாமன்

மகனாய், மகளாய் இருந் ாலும் கூை வவட்டும் ைா ியில் பிறந் வன் ஆயிற்தற! என்று தயாசித்து, பலமுடறக் வகஞ்சிய முரளிடயக் வகஞ்சி வகாஞ்சி வரதவண்ைாம் என்று டுத் ாள்.

ஆனால்

அவன்

ஓட்டுனர்"என்ன

தகட்ப ாய்

பாப்பா?

உன்

இல்டல.

காதலசு

குமு ா

இங்கன

வண்டியில்

இருந்து

பக்கத்துல ான்

இறங்கியதும்,

இருக்கா?

இல்டல

வ ாலவுல இருக்கா? தவணும்னா உன்டன ைான் வந்து விைட்டுமா? உங்க அய்யன் உன்டன

பத் ிரமாக்

வகாண்டுவிை

தபக்குகடள எடுக்கப்தபாக,

வசால்லிருக்காதர”

என்று


அவளதுப்

"அது எல்லாம் தவண்ைாம் அண்தண. என்தனாைக் கூைப் படிக்குறவங்க எல்லாம் இன்னும் வகாஞ்ச

தைரத்துல

உங்களுக்கும்

இங்க


வந் ிருவாங்க

வகாஞ்ச


அவங்கக்கூை அடுத்

சவாரி

ைான்

தபாயிக்குதவன்.

எடுக்கனும்ல

ைீங்கக்

கிளம்புங்க. மூனடர வருஷம் வந் ிருக்தகன் எனக்குப் தபாவத்வ ரியா ா??" என அவள் வசால்லவும்

“அதுவும் சரி ான் பாப்பா. அதுடலயும் ைீ வபரிய படிப்பு எல்லாம் படிக்குற புள்ள உனக்கு வ ரியா ா எப்படி தபாவனும்னு. சரி ஆத் ா ைான் கிளம்புத ன். ைீ காதலசுக்கு தபானதும் உங்க

அய்யனுக்கு

ஓட்டுனர்.

அவனதுத்

டல

ஒரு ரவ

தபான்

பண்ணிச்

மடறந் ப்பின்பு ான்

வசால்லிடு”


என்றுவிட்டு

மூச்தச

சீரானது.

வசன்றான்

அப்பப்பா

இவனுகடள சமாளிக்குறதுக்தக இப்படிக் கஷ்ட்ைப்பைதவண்டி இருக்தக! இதுல இன்னும் என்னது எல்லாம் சமாளிக்கனுதமா என்று ைிடனத் வளுக்கு, இருந் து..

டலதய சுத்துவதுதபால்



இனி எப்படி கல்லூரிக்குச் வசல்வது. முரளி வந் ிருந் ால் அவனுைனாவது வசல்லலாம். அவடனயும்

வரதவண்ைாம்

என்று


விட்ைாகிவிட்ைது.

தபருந்துப் பிடித்துத் ான் வசல்லதவண்டும் என்று ைிடனத்து அவள் ைிறுத் ட விட்டு

வவளிதய

புன்னடகதயாடு! முரளி

அங்கு

வருவான்

கண்ைதும், வைஞ்சில் இருந் இருக்கும்

இைம்

அவடனத்

முரளி இட என்று

முரளி

குமு ா

அவடனக்

னியார் தபருந்து

ைின்றுக்வகாண்டிருந் ான்

உ ட்டில்

எ ிர்ப்பார்க்கவில்டல.

அவடனக்

சற்றும்

கண்டுக்வகாள்ளாமல்

முன்தனறிச்

வசன்றாள்

ால், மு லில் அவள் விடளயாட்டிற்குத் ான் வசய்கிறாள்


சிரித்துக்வகாண்டிருந் ான். இன்னும்

அங்கு

னியாகப்

ஏக்கம் எல்லாம் மடறந்து, மீ ண்டும் குரும்புகள் கூத் ாை

எ ிர்ப்பார்க்கா

ைிடனத்து


என்று

உணர்ந்து

ாண்டி.

வர,

இனித்

ஆனால்

அவள்

டபக்கில் அவள்

தைற்று

மறக்கவில்டலதபால என ைிடனத்து,

சாய்ந் படி

இவடனத்

முந் ின

ைாள்

அவடளப்

ாண்டிச்

அவள்

பார்த்துச்

வசல்லவும் ான்,


ைைந் ட

டபக்டகப் பூட்டி விட்டு அவள் பின்தன ஓடினான். அவதளா ைிற்கதவ இல்டல. ஏன்?

ிரும்பிக்கூைப் பார்க்கவில்டல. அவளின் பயம் வ ரிந் ிருந் ால், இவனும் அ ற்தகற்றார்

தபால் ைைந் ிருப்பான். அவள் ான் அவனிைம் வசால்லவில்டலதய, ஓட்டுனடரப் பற்றி! முரளி அவள் பின்னாடிதய வசன்று அவளது இைதுடகடயத்

னது வலதுக்டகயால்

பிடிக்க, குமு ா,"வகாஞ்சம் டகடய விடு முரளி. தவற எங்தகயாவது தபாய் தபசிக்கலாம். இப்தபா தவண்ைாம்” என்று பட்வைன்று வசால்லிவிட்டு தமலும் ைைந் ாள்.

அவள் கூறியதுக் தகாபத் ில் வசால்வதுதபால் இருக்க, முரளி அவடளக் கட்ைாயமாகப் பிடித்து இழுத்து,"வகாஞ்சம் ைில்லு குரு. இப்தபா என்னத்துக்கு இந் ப் பிகு பண்ணுற.

ஊருல


வந் தும்,

ஆடசயாய்

ஓடிவந்துக்

கட்டிப்பிடிச்சு

உம்மா

வகாடுத்து

தராமாண்டிக்கா வரதவற்கலாம்னு ைான் வந் ா, ைீ என்னைான்னா இப்படி முறுக்கிட்டுப் தபாறிதய! இந்

முரளிதயாை வராம்ப வராம்பச் சின்ன இ யம் எப்படிக் கஷ்ட்ைப்படுதுன்னு உனக்குத்

வ ரியுமா?” என்று தபாலியாக வருந்துவது தபால் வசால்ல, தகட்ைக்

குமு ாவுக்கு

எரிச்சல்

பா ி,

சிரிப்புப்

பா ி

வந் து.

கைகைவவன்று

சிரித் வள்,"ைாதன யாராவதுப் பார்த் ிருவாங்கதளான்னு பயத்துல தவற இைத்துலப்தபாய்

தபசலாம்னு வசான்னா? உனக்கு தராமான்ஸ் தகட்கு ா? உன்டன!!” என்று டகயில் 25 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


டவத் ிருந் ப்

தபக்டக




அவனதுக்

காலிதலதயப்

தபாட்டுவிட்டு, அவன் “அம்மா” என்று அலறுவட க்கூைப் வபாருட்படுத் ாமல் அவடன முடறக்க.

"அடிப்பாவி! தராமாண்டிக்கா ஒரு லுக்- ான் விைமுடியடல. என்டன அடிக்காமலாவது இருக்கலாதம.

எனக்தக

எனக்குன்னு

இரண்டு

கால் ான்


அட ப்தபாய்

உடைச்சிைப் பார்த் ிதய! இது பத் ாதுன்னு முடறப்பு தவற, தபாடி” என்று அவனும் முகத்ட த்

ிருப்பிக்வகாள்ள,

குமு ா ப றியடித்துக்வகாண்டு,"வராம்ப வலிக்கு ா முரளி. சாரி ைா. வராம்ப வராம்ப சாரி. ஏத ா பயத்துடலயும் எரிச்சல்டலயும் இப்படிப் பண்ணிட்தைன். உனக்குத் வ ரியுமா?

இன்டனக்கு பஸ் ஒட்டிட்டு வந் வரு எங்கதளாைச் வசாந் க்காரன். அது ான் அவன் பார்த்துட்ைா,


முடியாதுன்னு ான் தபாயிட்ைான்


அப்படி

ைீ

உன்டன

யாருன்னு

ைான்

இந்

வ ரியா து

வைன்மத்துலப்

மா ிரிப்

தபாதனன்.

பார்க்க அவன்

ான், இருந் ாலும் ஒருதவடள ஒளிஞ்சிட்டுப் பார்த் ான்னா? அ ான்”

என்று தவ டனதயாடு வசால்லவும்,

"பார்த் ா ான் ைல்லது குரு. அப்தபாத் ான உன் வட்டுலப் ீ தபாய் வசால்லுவான். அடுத்

ைாதள ைமக்கும் டும் டும் டும் ைைக்கும். எப்படிதயா உங்க வட்லத் ீ வ ரியத் ான் தபாவுது. அது இப்தபா வ ரிஞ்சா என்ன? இல்டல அப்புறமா வ ரிஞ்சா என்ன?” என்று தகட்ைான். அவன்

இப்படி

வசால்லிக்வகாண்டிருக்கும்தபாத ,

அந்

ஓட்டுனர்

ஒரு

தகாடியில்

வ ரிவது தபால் குமு ாவிற்குத் த ான்ற, ஒரு ஷ்ரக்டக மாட்டி, ஒரு ஸ்தைாடல கழுத்துடயயும்

டலடயயும் தசர்த்துச் சுற்றிக்வகாண்டு, முரளியின் காலில் கிைந் ப்

தபக்டக அவசர அவசரமாக எடுத்து, அவனது டபக்கில் டவத்துவிட்டு, "வா முரளி, சீக்கிரம் வந்து

வண்டிடய எடு.

அந்

ஆளு

பார்த்துைப் தபாறாரு” என்று வசால்லி

அவடனயும் இழுத்துக்வகாண்டு, வண்டிடய தவகமாக எடுக்கடவத் ாள். அலுவலகத் ில் வசன்று தபருந்ட டகவயழுத்து

இட்டுவிட்டு

இத் டன மணிக்கு வந்து தசர்த் ாகிவிட்ைது என்று

வவளிதய

வந்

அந்

ஓட்டுனருக்கு,

தூரத் ில் இருந் ப்

வபண்டணக் கண்ைதும் குமு ாடவப் தபால் வ ரிய, கூர்ந்து கவனிக்கத் துவங்கினார், அவள் ஒரு ஆைவனுைன் இருப்பட !

ஆனால் அவன் உணருமுன் குமு ா முரளிடயக் கூட்டிக்வகாண்டு வசன்றுவிை, ஓட்டுனர், “இது

அந் ப்

வசன்றுவிட்ைார்.

பாப்பாவா

இருக்க

வாய்ப்பு

இல்டல”.

என்று

ைிடனத்துக்வகாண்டு

[இன்னும் வகாஞ்சம் கூர்ந்து கவனித் ிருந் ால் அவருக்தக உண்டம வ ரிந் ிருக்கும்] 26 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


குமு ாவிற்கு தபருந்து ைிடலயத்ட விட்டு வவகுதூரம் வந் ப் பின்பு ான், வகாஞ்சம் பயம் விலகியது.

ப்பா இன்று

ப்பித் ாகிவிட்ைது. இன்னும் இத

தபால எத் டன

எத் டனச் சிக்கல்கடளக் கண்டு ஓடி ஓளியனுதமா என்று ைிடனக்க, அவளது விரல்கள் ானாகதவ

டபக்டகச்

பற்றியது. அவள்

வசலுத் ிக்வகாண்டிருந்

முரளியின்

த ாள்கடள

இறுக்கிப்

னதுத் த ாள்கடள இறுக்கிப் பற்றியதும் டபக்டக ைிறுத் ியவன்,

அவடள இறங்கச் வசால்லிவிட்டுத்

ானும் இறங்கி,

"என்ன ஆச்சு குரு, ைீ இந் த் ைடவ ஊருக்குப் தபாயிட்டு வந் துல இருந்து சரிதய இல்டலதய, ஏன்?? அங்க இருக்கும்தபாதும் அப்படித் ான். எப்பவும்

ைீ

ஊருக்குப்

தபானா

அஞ்சு

ைிமிஷத்துக்கு

குறுந் கவல் அனுப்பிருப்ப. ஆனால் இந் த்

ஒரு ைடவ,

எனக்கு

எ ாவது

ைடவ காடலயில ஒரு குட்மார்னிங்க்,

ம ியம் ஒரு குட் நூன், அடுத்து தைரடியாக இரவு ஒரு குட் டைட்.

அப்படிதய ைானாக எ ாவது தபசினாலும், பரணிப்பா இருக்காங்க, மாடு இருக்கு ஆடு இருக்குன்னு உைதன உைதன கட் பண்ணிட்ை. சரி குருந் கவல் மூலமா தபசலாம்னு

பார்த் ாலும், அதுக்கும் தூக்கம் வருது. அப்படி இப்படின்னு எது எதுதவா சாக்குப் தபாக்குச் வசால்லிட்ை. உனக்கு இப்தபா என்டனடய விை உங்க வட்டுலப் ீ பார்த் வடனத் பிடிச்சிருச்சா என்ன?” என்று தகட்ைது ான் குமு ா

வ ரியும்

அவடன

ஏகத்துக்கும்

என்தனாை

பத் ிடவப்பாதனான்னு

ாம ம்

முடறத் ாள்.

உணர்வுகடளப் பயத்துல

பற்றி,

ைடுங்கிட்டு

அவ்தளா சீப்பா ைிடனச்சிட்ைல்ல?

பின்

ைாதன

தகாபத் ில்,"உனக்கு


எவன் ைீ

பார்த்துட்டு,

என்னைான்னா

ான்

என்னைாத்


என்டன

எனக்கு அவடனப் பிடிச்சிருந் ா ைான் ஏன்ைா இப்தபா உன் கூை டபக்ல உட்கார்ந்துட்டு வர்தறன்,

எனக்கும்


எந் ச்

சம்பந் மும்

இல்டலன்னு

வசால்லிட்டுப்

தபாயிருக்க மாட்தைனா? உன்டனப் தபாய் விரும்பிதனன் பாரு, என்டனச் வசால்லனும்” என்று வபால வபாலவவன்று வைிந் க் கண்ணருைன் ீ வசால்ல முரளியின் மனது பறடவடயப் தபால் யாரின்

டுப்பும் இல்லாமல் அைகாகப் பறந் து..

பின்தன அவனுக்காக அவள் கண்ண ீர் வடிக்கிறாள் என்றால், அவளது மன ில்

ான் எந்

ைிடலயில் இருக்கிறான் என்பது புரிந் து. அவளின் அருதக வசன்று அவளின் டகடயப் பிடித்து,

"குரு, ைீ என் கிட்ை சரியா தபசடலன்ற தகாபத்துல ான் அப்படிச் வசால்லிட்தைன். எனக்கு

எப்படி இருந் ிருக்கும்? அங்க என்ன ஆச்தசா, என்ன ஆச்தசான்னு ப றி ப றி ைான்



எவ்வளவு

துடிச்சிருப்தபன்னு

வ ரியுமா?

என்டனயும்

ைீ


தயாசிச்சுப்

பார்க்கதவண்ைாமா” என்று வசால்ல, அவன்

என்ன

வசால்லியும்,

அவளது

மனது

ஆறவில்டல.

அவன்


என்ன

என்னதவா வசால்லியும் அவள் கண்கள் கண்ண ீடரத் துடைக்கவில்டல. அவள் இன்னும்

ப றியப்படிதய இருக்க, அவளின் அருதக இன்னும் வைருங்கி, அவடள ஒருபுறமாக இறுக்கி அடணத்து, ைடுதராட்டில் அவடளச் சமா ானப்படுத் அவளுக்குத் வ ரியவில்டல, அவனின் இந்

முயன்றான்.

அடணப்பு ான் வரும் காலத் ில் வபரியப்

பிரச்சடனகடள உண்டு பண்ணப் தபாகிறது என்று!

எப்படிதயா வகாஞ்சமாகச் சமா ானப்பட்ைவளுக்கு, அ ற்குப் பின்பு ான்

ாங்கள் இருப்பது

வமயின் தராட்டின் ஒரு புறம் என்பது உடரக்க, தச! “அவன்” வசான்னது மா ிரிதய ைைந்துக்கிட்டு இருக்தகாதம! என்று மானசீகாமாத் சுற்றும்

முற்றும்

அவசராமாகக்

கண்கடளச்

டலயில் அடித்துக்வகாண்டு,

சுைற்றினாள்.

கண்ணுக்குத்


அளவிற்கு யாராவது வ ரிந் வர்கள் இருக்கிறார்களா? என்று பார்ப்ப ற்கு.

"ைீ இப்படிதய பயந்துக்கிட்தை இருந் ா எப்படி குரு, மறுபடியும் வசால்தறன் எப்பதவா

வ ரியப் தபாறது, இப்பத் வ ரிஞ்சா என்ன, இல்டல இன்னும் வகாஞ்ச ைாள் கைிச்சுத் வ ரிஞ்சா என்ன? எப்படியும் ைீயும் ைானும் ான் தசரப்தபாதறாம். இடையில் எவன் வந் ா என்ன?” என்று ைைக்க மிகவும் சிரமமான விஷயத்ட தபால் வசான்னான் முரளி.

சுலபமாக ைைக்க டவப்பட ப்

குமு ாவிற்கு அவனது மு ல் வாக்கியம் ஒத்துக்வகாள்ள முடியவில்டல என்றாலும், முரளி

எப்படியாவது

வசய்துக்வகாள்வான்

னது

என்று

வட்டினரிைம் ீ

ைம்பிக்டகப்

தபசித்

பிறக்கதவ,

ன்டனத் ான்

அ ற்குதமல்

தபசிக்வகாண்டிருக்காமல் அவனுைன் கல்லூரிக்குச் வசன்றாள். கல்லூரி

வைருங்கியதும்,

கல்லூரியில்

இருந்துச்

சிறு

அங்கு

வ ாடலவிதலதய


ைின்றுப்

இறங்கிக்

வகாண்ைவள், அவனிைம் வகுப்பில் சந் ிக்கலாம் என்று வசால்லி, யாருக்கும் அவள் முரளியுைன் வந் துத் வ ரியா உறு ி

வசய்துவிட்டு,

வண்ணம், கல்லூரியில் யாரும் பார்க்கவில்டல என்று

மாணவர்களின்

வருடகப்

ப ிதவடில்

டகவயழுத்து

இட்டு,

விடு ிடய தைாக்கி ைைந் ாள். மனது ஏத ா வட்டினடர ீ மிகவும் ஏமாற்றுகிதறாதமா என்று எண்ணத்ட

முன்டவக்க, அட

எப்படி விலக்கித்

ள்ளுவது என்று வ ரியவில்டல.

முரளியின் அருகில் இருக்கும்தபாது ட ரியமாகத் த ான்றும் இ யம், ஏதனா அவடன விட்டு விலகினால் மிகவும் பலவனமாகத் ீ த ான்றுவது தபால் இருந் து.



விடு ிக்குச் வசன்றவள்,

ான் டகயில் டவத் ிருந் , வட்டினர் ீ வாங்கிக் வகாடுத் ிருந்

அடலப்தபசியில் பரணிக்கு அடைத்து,

ான் ைலமாக வந்துச் தசர்ந் ட த் வ ரிவித்துப்

பின், முரளி வாங்கிக் வகாடுத் ிருந்

அடலப்தபசிடய அைகாக, அவளது அடறயில்

யாரும் வருமுன்,

னது தபக்குகள் டவக்கப்பட்டிருந்

இைத் ிற்கு அடியில் உடைந் ிருந்

டைல்டை

வமதுவாக விலக்கி, அ னுள் டவத்து, மீ ண்டும் டைல்டை மூடினாள். அட ப் பார்த் ால் யாருக்குதம சந்த கம் வராது அங்கு அந்

டைல்ஸ் உடைந் ிருகிறது என்று.

இது கூை இருக்கும் த ாைிகளுக்குக் கூைத் வ ரியாது. அவளுக்கு இப்படிச் வசய்யும் ஒவ்வவாரு

முடறயும்

விஷயத்ட

வவளிதய

பயம்

எைதவ


வசய் து. வ ரிந்து

ஆனால்

முரளி ான்

விைாமால்

ைம்மளுடைய

பார்த்துக்வகாள்தவாம்.

வ ரிந்துவிட்ைால் உனதுப் படிப்பும் பாைாகும். ைாமளும் இதுப்தபான்று பார்க்க முடியாது. அத ாடுச்


அடறயில்

அவன்

எல்தலாரும்

தூங்கியப்

முரளியிைம். அவனும் அடுத் அடைப்பிற்காகக் காலங்களாய்.

வகாடுத்

காத்துக்

தயாசடன ான்

பின்தப

அட

வவளிதய

ைாடளக்கான பாைங்கடளத்

வகாண்டிருப்பான்.

குமு ாவிற்தக ஆச்சரியம் ான்.

இப்படி

இதுதவ

ஒளித்துடவப்பதும்.

எடுத்துப்

தபசுவாள்

யார் வசய்துவிட்டு, இவளின்

வ ாைர்ந் து

இந்

ஆறுமா க்

ானா இப்படி எல்லாம் வசய்கிதறாம் என்று.! அந்

ஊரில்

இருக்கும்தபாது “கா ல்” என்றாதல கா த் தூரம் ஓடுபவளா இங்கு வந்து இப்படி! அதுவும் னக்குப்

பாைம்

ைைத்தும்

ைிடனத்துக்வகாண்டிருக்கும் தகட்க,

ஆசிரியர்

தபாத ,

என்றும்

விடு ி

பார்க்காமல்

அடறயின்

க வுத்

விரும்புவது? ட்ைப்படும்

என்று

ஓடசக்

டைல்டை அடைத்து, அ ன்தமல் தபக்டக டவத்து, எல்லாம் சரியாக இருக்கிற ா? என்று ஒன்றிற்கு இரண்டுமுடற பரிதசா டனச் வசய்துவிட்டுக் க டவத்

அவளது அடறயின் த ாைிகள் ஊரிலிருந்து அப்தபாது ான் வந் ிருந் னர்.

ிறக்க, அங்கு

அவர்கள் வந் தும் தைரத்ட ப் பார்த் வள், அது எட்டு ைாற்பத் ி ஐந்து என்று காட்ை, குடு குடு என்று அடனவரும் கிளம்பி ஓடினர் வகுப்பிற்கு! அங்கு குமு ாவின் ஊரில், மிைின்பன்,

ீவிரமான

தயாசடனயில்

இருந் ான்.

என்ன

எங்தகதயா இடிப்பது தபான்று இருந் து. தயாசித்து தயாசித்துத்

முயன்றும்,


டல விங்க் விங்வகன்று 29



வலித் து ான்

மிச்சம்.

அவன்

தயாசித் ால் ான்

வடரப்பைமாக

வடரந்துப்பார்க்கலாம்

என்று

சரியாக

வரவில்டல.

வடரந்துப்பார்க்க

அ ிலும்

எனதவ

இடிக்கதவ

வசய் து. எப்படி? எப்படி? என்று மூடள அ ன்தபாக்கில் குடைந்துக்வகாண்தை இருந் து. அவன்

எட தயா

ைல்லவ

மா ிரி

ைிடனத்துக்வகாண்டிருக்க,

இடையில்


ைிடனப்புத்

த டவயில்லாமல் அவடன அடலக்கைிக்க,"தச! பண்றட யும் பண்ணிட்டு, எப்படி வபரிய தவஷம்

தபாட்டுட்டுத்

கடலச்சிருக்கனும். பாவம் பார்த்து விட்ைது

ிரியுறா.

இவதளாை

ப்பாப் தபாச்தசா!

தவஷத்ட

அப்பதவ

இதுவும் ைல்லதுக்குத் ான். இப்பதவ காரியத்ட க் வகடுத் ா அப்புறம் இங்க வந் துக்கு அர்த் தம

இல்லாமப்

தபாயிரும்.

வ ரியவில்டல அவனுக்கு] எட ப்

பற்றிதயா

[இந்

உறு ியில்

இன்தற

அவன்

வறப்தபாவது

னது எண்ணங்கள் எங்தகதயா வசல்வட

தயாசித்துக்

வகாண்டிருக்கும்தபாது

இவடள

ைிடனக்கிதறாம் என்று எண்ணி, அவடளப் பற்றின தயாசடனகடளத் வபாசுக்குவது தபால் வபாசுக்கி எறிந் ான்”.

உணர்ந் வன்,



ீயினால் சுட்டுப்

மீ ண்டும் ைான்கு மா த் ிற்கு முன்பு ைைந் க் வகாடலயில் வந்து ைின்றான். வகாடல வசய் வடன

யாரும்

வகாடலயிைப்பட்ைவனின் மறுக்கிறார்கள்.

இன்னாவரன்று

ைா ிக்காரனிைம்

வசால்லத்

விசாரித் ால்,

யாராய்


இல்டல.

வசால்ல

எ ற்கு அப்படி என்று வ ரியவில்டல. ைாங்கள் உங்களுக்குத் துடணயாய் இருக்கிதறாம்.

ைீங்கள் யாவரன்று வசான்னால் மட்டும் தபாதும். உங்களதுப் வபயர் வவளிதய வராமல்

ைான் பார்த்துக்வகாள்கிதறன் என்று ஒன்று இரண்டு தபரிைம் கூறியப் பிறகும், யாரும் வாடயத்

அவனுக்கு,

ிறப்ப ாய் இல்டல. இங்கு

வந் ப்தபாத ,

படைய

இன்ஸ்வபக்ட்ைர்

வசான்னது

ைியாபகம்

வந் து.அவர் ஒரு வய ானவர். “ ம்பி எனக்குப் ப ிலா ைீ ான் இங்க வந் ிருக்கியா? வந் து எல்லாம் சரி ான். ஆனா எடுக்கா !

யவுவசஞ்சு அந்

*****[இைத் ில் வபயர்] தகடை மட்டும்

எடுத் ா, உன் உசுருக்குக்கூை யாராலும் உத் ரவா ம் வகாடுக்க முடியாது. அவனுகளும்

யாரு வசஞ்சான்னு வசால்லமாட்ைாங்க. ைம்மளா கண்டுபிடிச்சாலும், ஆ ாரங்கடள உரு வ ரியாம அைிச்சிருவாங்க. இத ாை ைாம விட்ைா ைமக்கு ைல்லது. இதுக்கு தமல ைாம அவங்க விஷயத்துல மூக்டக நுடைச்சா ைம்மடளதய தபாட்டுத் ஊறுகாவாய் மாத் ிருவாங்க.

ள்ளிட்டு, காக்காய்க்கு



ைீதயா பார்க்க சின்ன வயசுப் டபயனா வ ரியுற. இன்னும் கல்யாணம்கூை ைைக்கடலன்னு தகள்விப்பட்தைன். விட்டிறா ப்பா? வசால்ல


வணா ீ

எனக்குக்

அவனுக

கிடைச்சப்

விஷயத்துல பல

மூக்டக

அனுபவத்ட

நுடைச்சு

வச்சிச்

உன்

வசால்தறன்”

உசுடர

என்று

மிழ்,"இது எல்லாம் என்ன? இட விை தவற எத் டனதயா வபரியப் வபரிய

லாடு லபக்குத்

ாடை எல்லாம் பார்த் ிருக்கிதறன். இது எல்லாம் ைூைூபி” என்று

ைிடனத் வனுக்கு அவர் வசான்ன ன் உண்டம, இப்தபாது ான் வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக உடரத் து.

அ ிலும் தைற்று இரவு வட்டிற்குச் ீ வசல்லும்தபாது, முகமூடி அணிந்

இருவர் அவடனத்

இவனுகளுக்குத்


துரத் ி வந்துக் வகால்ல வந் ட , ைிடனக்க ைிடனக்கப் பயம் வரவில்டல. எப்படியாவது டலவன்

யார்

என்று

கண்டுப்பிடித்து,

ீரும்வடர அடித்துக் வகால்லதவண்டும் என்று த ான்றியது.

இந் ச் சா ிக்காரன் வசய் ிருக்க வைியில்டல. மற்றும் சுருளி ான் என்று.

அப்தபா

உள்தள

ஆத் ிரம்

இவனுகடளப் வபாருத் வடர பரணி

ம்பட்ைம் அடிப்ப ிதலதய வ ரிந் ிருக்கும், ைான் இவனதுச் சா ிக்காரன்

அந் ச்

சா ிக்காரன்

வசய்து

இருப்பானா?

அப்படி

வசய் ிருந் ால்

ைான்

அவனுக்குச் சா கமாகத் ாதன விசாரிக்கச் வசன்தறன், எங்கு என்ன ைைந் ிருக்கிறது என்று புலப்பைவில்டல.

ஒருதவடள பரணித் ான் அந் க் வகாடலடயச் வசய்யச் வசால்லி இருப்பாதனா? அவன் ான் ஊர்த் டலவன். இல்டலவயன்றால் இன்னும் தவறு யாராவது இருக்கிறார்களா?


அந் ப்

இதுக்குத்

டலவன். அவனுக்கும் கூலிக்கு ஆட்கள் இருப்பார்கதள! அப்படிப் பார்த் ால்

தபாட்டுத் ள்ள

பக்கத் ிலிருந்து

பிளான்

தபாட்டுட்டு

இந் ச்


இருப்பாங்க.

எவடனயாவது

அப்படின்னா

அந் ப்

கட்ைாயம்

பக்கம்

யாரு

னக்குத் வ ரிந் வடர அங்கு யாரும் சந்த கப்படும்படி இல்டல.

தமாகடனப் வபாருத் வடர, அங்கு எல்தலாரிைமும் ைல்லப் வபயர் ான் இருக்கிறது. காடலயில் அ ன்பின்

வகாத் தவடலக்குச்

கடைக்குப்

தபாய்

வசல்பவன்

சாப்பிட்டுவிட்டு

மாடலயில் ான் வகாஞ்ச

வடுத் ீ

தைரத் ில்

படுத்துவிடுவான் என்பதும் அவன் விசாரித் வடரயில் அறிந்

வந்து

ிரும்புவான்.

விஷயம்.

அச ியில்

அப்படிதய அவடனக் வகால்லதவண்டும் என்றாலும், அவன் வட்டு ீ முற்றத் ில் மணலில் படுத்து

இருக்கும்தபாது

பண்ணாமல்

கடையில்

டவத்துப்

பண்ணிய ன்

தைாக்கம்



என்னவாயிருக்கும்? ஒருதவடள அந்

மாைடன முைமாக்கியட ப் தபால், தபாட யில்

இவடனயும் வவட்டினார்களா? அதுவும் வ ரியவில்டல" தயாசித்துக் வகாண்தை இருந் வனுக்கு மணி ப ிவனான்டற வைருங்குவது வ ரிந் தும்,

இருப்பிைம் விட்டு எழும்பி, தபருந்து ைிடலயத் ில் இருக்கும் காவல் அடறக்குச் வசன்று,

அடனத்தும் சரியாக இருக்கிற ா என்று ஆராய்ந்துவிட்டு, அங்கு ட்யூட்டியில் இருந் ச்

வசல்வராைிைம் எல்லாவற்டறப் பார்த்துக்வகாள்ளச் வசால்லி, தபருந்து ைிடலயத் ின் பின்புறம் இருக்கும் பால் ஏற்றும் இைத் ிற்குச் எ ார்த் மாகச் வசல்வதுதபால் வசன்றான். அங்கு ான் பரணியின்

ைைந்துக்வகாண்டிருந் து.

டலடமயில் எப்தபாதும் ஏற்றும் பால் வியாபாரம் சுருப்பாக அடனத்து

வியாபாரிகளும்

வகாண்டு

வந் ிருந் ப்

பால்

தகன்கடள வைம்தபாவில் ஏற்றிக்வகாண்டிருந் னர். அவர்களின் வாடிக்டகயாளர்களின் த

ாட்ைல்களுக்கும் சிறு சிறு விற்படனயாளர்களுக்கும்.

எல்லாவற்டறயும் ஏற்றியப் பிறகு, அன்டறய ைாளின் கணக்கு வைக்குகடள முடித்துக் வகாடுத்துக்வகாண்டிருந் ார் பரணி. அப்தபாது என்று ைல்லவி ாமாய் விசாரிக்க" அவர்,"எல்லாம் முடிச்சாச்சு

மிழ்,"மாமா கணக்கு எல்லாம் முடிச்சாச்சா

ம்பி” என்றார். ைல்ல ானாலும் வகட்ை ானாலும் ஆற அமர

விசாரித்து தயாசித்துச் வசய்பவருக்கு, இவனின் விஷயத் ில் மட்டும் கண்மூடித் னமாக ைம்பினார்.

அவன்

மடறத் ிருந் து.

அவருடைய


ைா ி

என்பது

விசாரித்து

உண்டமயில் இவர் சா ிக்காரன்

அவரின்

இருந் ிருந் ால்

ானா இல்டலயா என்று.!

கண்டண

வ ரிந் ிருக்கும்

அவடர விைமால்

மிழ் மீ ண்டும்,"ைல்லா இருக்கீ ங்களா” என்று தகட்க,

"எனக்கு

ம்பி.

என்னத்

டபயன்

வபரிய

உத் ிதயாகத்துல


இருக்கான்.

அதமாகமா படிக்குறா. இதுக்கு தமல எனக்கு என்ன தவணும் வராம்பச் வசௌக்கியமா இருக்தகன்” என்று வசால்லவும்

அவர் சும்மா ைல்லா இருக்கிதறன் என்று வசால்லி இருந் ால்கூை

அவன்

வபாண்ணும்

ம்பி? ைான் வராம்ப

மிழுக்கு ஒன்றும்

த ான்றியிருக்காது. அவர் வகாசுருக்கடளச் தசர்த்து அத ாடு வராம்ப வராம்ப ைல்லா இருக்தகன் என்று வசான்னது,

அவனுக்கு ஏற்கனதவ இருந்

எரிச்சதலாடு தமலும் எரிச்சடலக் கிளப்ப, வமதுவாக

னக்கு தவடல இருக்கிறது என்று கூறி அவ்விைம் விட்டுக் கிளம்பினான். ஆனால்

அவனுள் இருந் த்

ீ மட்டும் அடனயா

கனலாய் இருக்க,



தவக தவகமாகச் வசயல்பட்ைான். "ைான் இங்கு

ினம்

ினம் வவந்துக்வகாண்டு இருக்க,

உங்களுக்கு மட்டும் ைல்ல வாழ்க்டகயா?” என்று வகாந் ளித் ான். அ ன் பலன், அடுத்

ைாள் மாடல பரணியின் வட்டில் ீ பூகம்பம் வவடித் து, முரளி-குமு ா தசர்ந்து இருக்கும் புடகப்பைத் ின் உ வியால்! ஆனால்

மிழ் வசய்யா

இன்வனான்றும் ைைந் ிருந் து.

ஏக்கங்கள் 4: “ோகத்ேில்,

நெஞ்சம் ஏங்குதம!

ொளறகைின் ெடுவில், முளைத்ேச்

சிறு நசடிக்கு!” மறுைாள்

மாடல,

மிழ்


வட்டின் ீ

வைியாகச்

வசல்வதுதபால்

வசன்று

குமு ாவின் வட்டை ீ வைருங்கியதும், டபக் பழு ானதுதபால் ைடித்து, டபக்டக ைிப்பாட்டி, என்ன ஆயிற்று? என்று பரிதசா ிப்பது தபால் இருந் ான். அவடன மு லில் லட்சுமி ான் கண்ைாள். உைதன குமு ாவின் வட்டிற்கு ீ ஓடினாள், “ மிழ் இங்கு ைிற்கிறான்” என்பட த் வ ரிவிக்க.

லட்சுமி வசல்வட ப் பார்த் வனுக்கு, எப்படிைா இவர்கடளப் பார்க்க டவப்பது? என்ற ிட்ைம்

த டவயில்லா

வசால்லவும்,

பரணி

ாகிவிட்ைது.

ஓடிவந்து,"வாங்க


பிரச்சடனயா? என்று பிரச்சடனதய இல்லா

ம்பி,

உள்தள

என்ன

வசன்று

ஆச்சு?

விஷயத்ட ச்

வண்டில

வண்டிடயப் பார்த்துக் தகட்ைார்"

எதுவும்

"அப்படி வபரிய பிரச்சடன எல்லாம் ஒன்றும் இல்டல மாமா. எதுதவா கைகைன்னு சத் ம் தகட்ைதுதபால இருந் து. இப்தபா சரியாகிட்டு என்று வசால்ல" "அப்படியா

ம்பி” என்று தகட்ை பரணி,”சரி அப்தபா இதுவடரக்கும் வந் ிட்டீங்க, ஒரு

எட்டு வட்டுக்கு ீ வந்துட்டுப் தபாங்க. ஒரு வாய் தமாராவது குடிச்சிட்டுப் தபாங்க இந் வவயிலுக்கு இ மா இருக்கும்” என்று வசால்ல இ ற்காகத் ாதன

காத்துக்வகாண்டிருந் ான்

அவன்.

அட

மடறத்து

வவளிதய,"வபரியவங்க ைீங்கச் வசான்னாக் தகட்காமலா மாமா. இத ா வர்தறன். அதுவும் என் வடு ீ மா ிரி ான” என்று எப்படிச் வசான்னால், அவரின் மனது மயங்குதமா அப்படி ப ிலளித் ான்.



அ ில்

குளிர்ந் வர்,

வாய்

வசன்றார் வட்டிற்கு! ீ அவன்

வட்டிற்குள் ீ

ைிடறயப்

நுடைந்து

புன்னடகயுைன்

ஐந்து

அவடன

ைிமிைங்கள் ான்

அடைத்துக்வகாண்டுச்

இருக்கும்,


வந்துவிட்டிருந் ான் ஒரு கூரியர் ஆள். பின்தன அவன் எப்தபாதுப் புடகப்பைங்கடளக் வகாண்டுதபாய் தசர்ப்பான் என்று அடரமணிக்கு ஒருமுடற தகட்ைவன் ஆயிற்தற! அட

எல்லாம் கணக்குப் பண்ணித் ாதன இங்கு வந்து இருக்கிறான். கூரியர் ஆள்

வந் துதம

னது

மனட த்

யார்படுத் ிக்வகாண்ைான்.

உணர்வுகடளக் கண்டு மகிழ்வ ற்கு! ஆவதலாடு

அங்கு

இருப்பவர்களின்

மிழ் அடம ியாக ஒன்றுதம வ ரியா வன் தபால் இருக்க, பரணி வசன்று

டகவயாப்பம் இட்டு வாங்கி வந் ார் கூரியடர. அட க் கண்ைவனுக்குச் சந்த கம் வந் து. ஏவனனில்

அனுப்பியது.

அவர்


மற்வறான்று

இரண்டு

என்னது

கவர்கடள என்று?

டவத் ிருந் ார்.

சரி

அட யும்

ஒன்று

இவன்

என்னவவன்றுப்

பார்த்துவிைலாம் என்று ைிடனத் வனாய் ஆடசதயாடு பரணியின் முகத்ட ப் பார்த் ான். கவடரப் பிரிக்கும்முன் பரணி சந்த ாஷமாய்,"அனுப்பியது யார் என்று தபாைவில்டலதய. கண்டிப்பாக பாப்பாத் ான் அனுப்பி இருக்கதவண்டும். இங்கு வந் தபாத

கூறினாள்,

காதலைூ தை தபாட்தைாடவ எல்லாம் அனுப்புத ன்னு” என்று சிரித் படிதய வசால்ல "உன்

டல! பிரிச்சுப்பாருைா வகாடலகாரா?? அப்தபாத் ான் உனக்குத் வ ரியும்” என்று

மன ில் எண்ணிக்வகாண்டிருந் ான்

மிழ்.

மகிழ்ச்சியாய் இருந் ப் பரணியின் முகம், அட க் கண்ை மாத் ிரத் ில் அ ிர்ந்து இருக்க, அவரின் பார்டவ அவற்டறவிட்டு வவளிதய அகலவில்டல. சரிந்து


இருந்

மர

ஊஞ்சலில்

வபாத்வ ன்று

இவருக்கு?” என்று ப றியடித்துக்வகாண்டு ஓடிவந் அவடர

விை

அவரின்

டகயில்


அப்படிதய சிடலவயன

விழுந் ார்.

மற்றவர்களுக்கு,

விழுந் ப்

“என்னவாயிற்று

புடகப்பைங்கதள

கருத் ில்பை,

குருவம்மா “ஓவவன்று” அலறி அடித்துக்வகாண்டு அை ஆரம்பித் ார். "ராசாத் ி..!! உன்டன இப்படியா ைான் பார்க்தகானும். என்னடி பண்ணிவச்சிருக்க?” என்று க ற

அவரின் கணவரன்றச் ீ சத் ம் தகட்ை அக்கம்பக்கத்து ஆட்களும் ஓடி வந் னர். "குருவம்மா என்ன ஆச்சு? யாருக்கு என்னப் பிரச்சடன? என்று தகட்டுக்வகாண்தை"

அ ற்குள் காமாட்சி வடசப்பாை ஆரம்பித்து இருந் ார். "ைான் அன்டனக்தக படிச்சு படிச்சுச் வசான்தனதன. வபாட்ைக்கழுட டய இம்புட்டுப் படிப்பு எதுக்கு படிக்கடவக்கனும். அப்படி 34 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


படிக்க வச்சா ைம்மப் தபச்டசக் தகட்கமாட்ைான்னு.

வப்பனும் வபாண்ணுமா அந் க் கு ி

கு ிச்சீகதள. இப்தபா இப்படிப் பண்ணி வச்சிருக்காதள. ஊருல உள்ளவன் எல்லாம் இனிதம என்னச் வசால்லுவான்? ஊரு டலவதனாை வட்டுல ீ உள்ளப்

வபாண்தண

இப்படிப்

பண்ணிட்ைாதளன்னு

வசால்லமாட்ைானா?

பா கத் ி,

இப்படியா பண்ணுவா. இதுக்குப் ப ிலா எவன் வண்டிலயாவது விழுந்துச் வசத் ிருந் ாக் கூை பரவாயில்டலதய! அய்தயா, இனி எப்படி

டல வவளிதய காட்டுறது?

படுபாவி! வகாஞ்சம் கூை வபத் வங்கடள தயாசிக்கடலதய. இப்படி ஒரு பிள்டளடயப் வபத் துக்கு ைான் மலடியாதவ இருந் ிருக்கக்கூைா ா? அய்தயா மாரியாத் ா? எம்புட்டு

வராமா ீ தபாவாரு என் மாமா, அவருக்தக இப்படி பண்ணி வச்சிட்ைாதள. சண்ைாளி” என்று ஒப்பாரி டவக்க" அந் த்

வ ரு

முழுவதும்

கூடி

இருந் து

அ ற்குள்.

வ ருமுடனயில்

டீக்கடையில்

இருந் ச் சுருளி ப றியடித்துக் வகாண்டு ஓடி வந் ார். ஒருவன் “உங்க வட்டுல ீ இளவு விழுந் துமா ிரி ஒப்பாரி டவக்குறச் சத் ம் தகட்கிறது” என்று வசான்னவுைன்.

வட்டிற்குள் ீ நுடைந் ச் சுருளிக்கு என்ன ைைக்கிறது என்தற பிடிபைவில்டல. வவளிதய இருக்கும் வபண்கள்,

ங்களது வாயில் வந் துபடி எதுவவல்லாதமா வசால்ல, அவருக்கு

சர்வமும் வ ாடலந் துதபால் இருந் து.

"ஊருக்தக ராசாவாம் அவரு வட்டுல ீ சாக்கடைடயத்

விர தவற எதுவும் இல்டலயாம்”

என்று சிலர் வசால்லி கூைதவ “அடுத் வன் வபாண்டணக் வகான்னவனுக்கு இப்தபா வபாண்தண இப்படிப் பண்ணிருக்கான்னா என்ன பண்ணப்தபாறாதரா?” என்றனர்.

ான்

சிலர், “அது எப்படி மூக்காயி இவரு சும்மா இருக்க முடியும். ஊருக்கு ஒரு ைியாயம்?

இவருக்கு ஒரு ைியாயம் இருக்குமா? அது தவற எந் ச் சா ிக்காரதனாை பைகுத ா! ஒருதவடள

படிக்கப்தபாதறன்னு

சிலர்,

ஒருத் ன்

ைைத்துத ா என்னதவா?” “அது

வசால்லிட்டு

கூைத் ான்

யாருக்குத் வ ரியும்?” என்றனர்.

அவன்

இருக்கு ா?

கூை

இல்டல

அந்

ஊருல

பலதராை

குடும்பம்

இருக்கு ான்னு

இன்னும் சிலர், குைந்ட கூை இருக்கலாம் தபாடலதய..??? இதுகடள எல்லாம் உப்புப் தபாட்டு

வளர்க்குறதுக்கு

ப ிலா,

அரளிவிட டய

அடரச்சு

வாயில

ஊத் ிக்

வகான்னுருக்கலாம் என்று வசான்னனர் ைாக்கில் ைரம்பில்லாமல். சிலர், “இப்படி அந்

மூ***வி பண்ணிருக்குறது, இத் டன ைாளு இவுகளுக்குத் வ ரியாடமயா இருந் ிருக்கும்.



ஒருதவடள வபாண்ணுன்னு விட்டுட்ைாதரா? என்னதவா? இதுல இந் த்

ம்பிய தவற

கட்டிக்கதபாற ா பினாத் ிட்டு இருந் ாதர” என்று தபச பரணிக்கும் சுருளிக்கும் தகாபம் வபாத்துக்வகாண்டு வந் து. பரணி மற்றும் சுருளியின் உணர்வுகடளக் கண்டு,

மிழ் மனம் முழுதும் குளிர்ச்சியுைன்

ிகழ்ந் ான். ஆனால்

என்னத் ான் அவர்கடளக் கண்டு சந்த ாஷத் ில் துள்ளிக்கு ித் ாலும்,

குமு ாடவப்

பற்றியப் தபச்சுகடளக் தகட்க, அவனுக்தக வகாஞ்சதம வகாஞ்சம் பிடிக்கவில்டல. அந் ப் வபண்கடள

அடம ியாய்

இருக்குமாறு

அைக்கியவன்,"என்டனயா

ஒரு

வபாண்ணு

எ ாவது வ ரியாம பண்ணி இருக்கும். அதுக்குன்னு இப்படியா உங்க வாயுல வந் ட எல்லாம் தபசுவக. ீ தபாங்கய்யா” என்று வசால்ல. அங்கு

இருந் ப்


வபரியவர்,"அது



சா ிக்காரதனாடு

ம்பி

முடியும்.

ஓடிப்தபானான்னு,

தபான

இத ா

வருசந்த ன்,

இருக்காதர

என்

இவரு

டலடமல ான் என் வபாண்டண ைான் க றி அழு தபாதும் தகட்காம ஊதர தசர்ந்து

அடிச்சு உட ச்சாங்க. கூைதவ அந் ப் டபயடன ஓை ஓை ஊடர விட்டு விரட்டிவிட்டு. இதுல

இப்தபா

அங்கு

இருந் க்

அவரு


பண்ணுனது


ைியாயம்

ஆகிடுமா?

என்

வபாண்டண மா ிரி அந் க் கழுட யும் அனுபவிக்க தவணாமா” என்று குரல் வகாடுத் ார்"

சாபக்தகடு

கூட்ைம்

ம்பி.

ைீங்க

வமாத் மும்,

படிச்சவுக.

"ஆமா

ஆமா,

அதுனால

சா ாரணாமாத்த ன் வ ரியும். ைாங்க படிக்கா வக

இது

எங்கச்


சா ிக்தக

இது

வந்


ம்பி. எங்களுக்கு இது எல்லாம்

ரத் த்துதலதய ஊறுனது. அப்படி எல்லாம் சட்டுன்னு விட்டுை முடியாது. ைீங்க ஊருக்குப் புதுசுன்றதுனால இப்படிப் தபசு ீக. இனிதமல இப்படிப் தபசா ீக” என்று வசால்ல

"ஊதற காரித்துப்புத ! இட க் தகட்டு எனக்தக அருவாமடனடய எடுத்து அவ கழுத்ட காகறி அருக்குற மா ிரி அருக்கனும்னு த ாணுத . இந்

வட்டுல ீ இருக்குற இரண்டு

மாகாராசனுக்கும் அப்படி த ாணாம சிடலயாய் இருக்காகதள! இதுகளுக்கு தராசதம வரடலயா?

தசாத்ட

அப்படியா

காமாட்சி மீ ண்டும் புலம்ப,

உப்பு

இல்லாமச்

சடமச்சுக்

வகாட்டுதனன்"

என்று

சுருளி ஒரு அருவாடள எடுத்துக்வகாண்டு, ஆத் ிரத்துைன் ஓடி வந்து, காமாட்சியின் டலமுடிடயக்

வசான்ன?

வகாத்வ ன்று

தராசம்

பிடித்து,

இல்டலன்னா?


இந் மா ிரி

இருந் ச்

ஒரு

ஊரு

சுவதராடு

சாற்றி,"என்னடி

தம***டளப்

வபத் துக்கு,

உன்டனத் ாண்டி மு ல்ல வவட்ைனும்” என்று காமாட்சியின் கழுத் ில் ஓங்கி வவட்ைச் வசல்ல, குருவம்மா, லட்சுமி இருவரும் அவசரமாக காமாட்சியிைம் ைகர்ந்து வந்துக் காமாட்சிடயப் பிடித் னர் என்றால், மூன்று இடளயவர்களும்.

மிழ் சுருளிடயப் பிடித் ான். கூைதவ இரண்டு



பரணி உட்கார்ந் ஏற்றுக்வகாள்ள

இைத் ில் இருந்து எழும்பவில்டல. அவரால் இட க் வகாஞ்சம் கூை

முடியவில்டல.

மு லில்

ைம்புவ ற்தக

மகளா? இப்படி என்று! தவ டன வபருகத் வ ாய்ந்

கடினமாக


னது

ைிடலயில் அப்படிதய இருந் ார்.

ஒரு வபரியவர் சுருளிடயப் பார்த்து,"இங்கன என்னத்துக்குல அவடள வவட்ைப்தபாற? தபால தபாய்

அந் க்

கழுட டய இழுத்துட்டு

வந்து,

ஒன்னு

எங்ககிட்ை

ஒப்படை,

இல்டலன்னா எங்கக் கண்ணு முன்னாடிக் வகால்லு. ைாம இப்படிப் பண்ணுனா ான் அடுத் ச் சா ிக்காரனுக்கும் பயம் வரும். ைம்மச் சா ிக்காரப் பிள்டளகடள ஏவறடுத்தும் பார்க்கமாட்ைான்” என்று வசால்லி.. “என்னதல பரணி. என்னல?

தபால

புள்ளப்பாசம்

தபாய்

துடிக்கு ா?

அட

வபத் வதன வகால்லப்தபாறான்.

இழுத்துட்டு

வா.

இல்டலயா

உனக்கு

புள்டளப்பாசந்த ன்

முக்கியம்னா, வமாட்டை அடிச்சிட்டு வபாட்ைச்சிச் சீடலடயக் கட்டிட்டு வ ருவுல மூணு முடறச் சுத் ி வா. கூைதவ உன் வ ாம்பிடயயும் அவன் டபயடனயும் தசர்த்து. அந் ப் டபயனும் எவடள இழுத்துட்டு வரப்தபாறாதனா?” என்று தகாபத் ில் கத் ினார்.

மற்றவர்களும், “ஏப்ள காமாட்சி. உன் சீடல ஒன்டன எடுத்துட்டு வா. வந்துக் வகாடு.

கட்டிக்கிைட்டு” என்று வசான்னனர். பரணியின் மீ தும், சுருளியின் மீ தும் இன்னும் ஏதனா மிழுக்குக் கரிசனம் வரவில்டல.

பரணி இப்தபாது ான் வாடயத்

ிறந் ார். சுருளிடய அடைத்து,"எடுல அந்

இந் ா இப்தபாதவ கிளம்புத ாம். யாரா இருந் ா என்னல? என்டனக்கும் என்ன பண்ணுதறாதமா, அத ங்கச்சியா

இருந் ா

என்ன?

வபத் ப்

அருவாவ.

ான் இன்டனக்கும் பண்ணனும். இதுல

வபாண்ணா

இருந் ா

என்ன?

இவனுகளுக்கு

முன்னாடி அந் க் ைா**க் வகான்னு புட ச்சிட்டுக் காட்டுதவாம்ல ைாம யாருன்னு!” என்று கர்ைித் ார் உக்கிரத் ில்.

குருவம்மா,"வமதுவாக அது ைம்ம புள்டளங்க” என்று வசால்ல வரவும், பரணி,"வாடய மூடுடி.

ைீ

மலடியா

இருக்கப்தபாயும்,


வளர்த் ாலும்

அது

இவன்

வபாண்ணுன்றதுனாலத் ான் இவ்தளா தைரம் சும்மா இருந்த ன். வபத் வகதள வகால்லத் யாரானப் பிறகு, உனக்கு என்னடி? வளர்த் ப் பாசம் இடிக்குத ா?

வளர்த் ப் பாசம் அந் அவடள இன்னும் ஊருல,

மூ**விக்கு இருந் ிருந் ா இந் மா ிரி பண்ணி இருக்கமாட்ைா.

டலயில தூக்கி ஆைவச்சிட்டு, இவ்தளா ைாள் கம்பீரமாகச் சுத்துன

உன் சீடலடயக்

கட்டிட்டுச் சுத் ச் வசால்றியா?

தபாடி

உன்

தவடலடயப்



பாத்துட்டு.

அதுவுமில்லாமா

உங்கடள


அடுப்படிதலதய

தபாட்டிருக்கனும்.

அட விட்டுட்டு இப்படி விட்ைதுனாலத் ான் இப்படி” என்று உறும, அத

சில

வபரியவர்,"அ ானப் பார்த்த ன். இப்தபா மட்டும் இவன் இப்படிச் வசால்லல, எனக்கு

விஷயத்துல

சந்த கதம

வந் ிருக்கும்.

பண்ணிருப்பன்னு” என்று வசான்னார்

இப்தபா

ைம்புத ன்ல

அட யும்

ைீ ான்

பரணி அவரிைம்,"இத ா கிளம்புத ாம் வசன்டனக்கு. ைாளாடனக்குக் காடலயில அந் ப் வபாட்ைக்கழுட

உங்க


இருப்பா.


த ாணுத ா பண்ணிக்தகாங்க” என்று வசால்லிவிட்டு, ிரும்பி



என்னத்

மிைிைம்," ம்பி உங்களுக்கு தகார்ட்டுக் தகசுன்னு பலது இருக்கலாம். அதுக்காக

எங்க விஷயத்துல மு ல்ல.


டலயிைலாம்னு ைிடனக்கா ீக. இங்க எல்லாம் பஞ்சாயத்து ான்

அப்புறம் ான்

உங்க

விஷயம்”

என்று


லட்சுமி,

குருவம்மா இருவரின் அழுடகயப் வபாருட்படுத் ாமல் வட்டைவிட்டுச் ீ வவளிதயறினார் சுருளியுைன்.

பின்னாடிதய ஊர்

ர்மகர்த் ாவும் வசன்றார். கூைதவ

மிழும். வசன்டனக்குச் வசல்ல

இருக்கும் அடுத் ப் தபருந் ில்! இந் ச் வசய் ிடய அறிந்

மனது குளிர்ந்து இருந் து. அதுவும் தமாகடனப் தபான்று

அடுத் ச் சா ிக்காரர்களின்

ங்களது உறவினர்கடள

இைந் வர்களின் வட்டில் ீ அபரி மாகப் வபய் து. சாக்தலட் மடைச்சாரடலப் தபான்ற சந்த ாஷ மடைச்சாரல். பயணம்

முழுவதும்,

வகாண்ைாைதவண்டும் வ ரியாமல் அ ிகமாக

மிைிற்கு

என்பது

வித் படி

ைைப்பட க்

சந்த ாஷம்

தபால் இருந்


ான்

காண்பவனுக்குச்

ாங்கவில்டல.

உணர்டவ,

என்ன

கு ித்துக்

வந் ாதனா,

அட விை

எப்படி


வசால்லவும்

துள்ளிக்

அைக்குவது

தவண்டுதமா?

அ ிலும்

என்று பரணி

மற்றும் சுருளியின் முகத் ில் குடியிருந் க் கலவரத்ட யும் வவறிடயயும் பார்த்துப் பார்த்துச்

சிரிப்பு

ான்

வந் து.

ன்னால்

முடிந் வடர

அவர்கடள

ஏற்றிவிடும்

தவடலயில் முடனந் ிருந் ான். அந் ப் தபாட்தைாக்கடள அவர்களின் முன்தப பார்த்து கவமண்ட்ரி வகாடுத் ப்படி

ஒருகட்ைத் ில், பரணி தகாபத் ில் அந் ப் புடகப்பைங்கடள வாரிப் பறித்துக் கிைித்து எறிய,

மிழ்,"தபாட்தைாக்தக இப்படின்னா? தைர்ல என்னவவல்லாம் ைைக்குதமா?” என்று

அட யும் காண ஆவதலாடு இருந் ான்" வசன்டனயில்....,



ஊரில் ைைந் க் கதளபரம் அங்கு வசன்டனயில் இருந் வவகுச்

சீக்கிரமாக.

இந்

விஷயங்கள்

முரளியின் கா ில் எட்டியது

வ ரிந்

மாத் ிரத் ில்,

முரளியும்

அ ற்தகற்றதுதபால வசயல்பட்டிருந் ான். அவனுடைய ைண்பர்களுைன் தசர்ந்து! முரளி

குமு ாவிைம்,"வட்டில் ீ

உைனடியாக

விடுப்பு

எடு.

யாருக்காவது


வசான்னார்கள் என்றால்,

தபான்

உைம்பு

சரியில்டல

பண்ணிச்

என்று


வசால்லதவண்டும்

என்று

என்னிைம் வசால்லு ைான் அ ற்கு ஏற்பாடு பண்தறன். எவ்வளவு சீக்கிரம் விடுப்பு எடுக்க

முடியுதமா அவ்வளவு சீக்கிரம் வாங்கி விட்டு, இன்தற ஊருக்குப் தபாறது மா ிரி கிளம்பு” என்று

அவடள


காட்டிக்வகாள்ளாமல்.

வசான்னான்,

குமு ாவிற்கு அவனது ப ட்ைம் இல்லா இல்லா ப்

ப ட்ைத்ட

முகத் ில்



ன ாக்கிக்வகாண்டு,"என்ன

எந் ப்


முகம் ான் பயத்ட க் கிளப்பியது. அவனிைம் முரளி

அய்தயா அப்பாக்கு?” என்று அவள் அ ிர்ந்துக் தகட்க, "அது

ப ட்ைம்

பிரச்ச்டனயும்

யாருக்கு

இல்டல.

என்ன

ைம்மத் ான்

ஆச்சு?

இக்கட்ைான

ைிடலயில இருக்தகாம். அவங்களுக்கு ைம்ம விஷயம் வ ரிந்துவிட்ைது. இதுக்குதமல எட யும் தகட்கா ? மு ல்லக் கிளம்புற வைிடயப் பாரு.

இதுக்குதமல என்ன ைைக்கனும்னு ைான் பார்த்துக்வகாள்கிதறன். என்டன உண்டமயா விரும்புற ா இருந் ா, என்தமல ைம்பிக்டக இருந் ா, இப்தபா இந்

ைிமிஷதம ஒடு.

எதுக்கும் பிரின்சிக்கு, ைான் என் ைண்பன் மூலமா தபான் பண்ணிடுதறன். ைானும் தபான ைடவ

உைம்பு

இப்தபாதவ

சரியில்லாம

கிளம்புதறன்.

ைீ


கிளம்புனதும்

பாட்டி,

வசத்துட்ைாங்கன்னு

எனக்கு

தபான்

பண்ணு

அடைச்சிட்டுப் தபாதறன்” என்று முரளி அடுக்கடுக்காய் வசால்லவும், குமு ாவின்

எல்லாருக்கும்


விைமாட்ைாங்கதள!

அப்பட்ைமாகத்

வ ரிந்துவிட்ை ா? முரளி

உங்க

அப்பா

வ ரிந் து

அய்டயதயா

அம்மாக்கிட்ைப்

வசால்லிட்டு

ைான்

அ ிர்ச்சி."என்னது ைம்மடளக் தபசி

வந்து


வகால்லாம


எங்க

வட்டுக்குப் ீ தபாய் என்டன வபாண்ணு தகட்கச் வசால்லுங்க” என்று அவள் பரி ாபமாகக் வகஞ்ச,

"வகாஞ்சம் தயாசி குரு. ைான் எங்க வட்டுல ீ உள்ளவங்கடளச் சரிகட்டி, அவங்க உங்க வட்டுக்குப் ீ

தபாய்

தபசுறதுனா


ஒன்னு

இரண்டு

ைாள்

ஆகும்.


விஷயம் வ ரிஞ்சதும் உங்க வட்டுல ீ உள்ளவங்கக் கிளம்பி வந்துட்டு இருப்பாங்க. எப்படி ைீ வசால்றதுமா ிரி ைைக்கும்னு ைிடனக்குற?” என்று தகட்ைவன். “தபசுறதுக்கு எல்லாம் 39 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


தைரம் இல்டல குரு. அவங்க இங்க வர்றதுக்கு முன்னாடி, ைாம இந்

ஊடரவிட்தை

தபாயாகனும்” என்று அவசரப்படுத் ினான். அவன்

வசால்வட க்

தகட்டுக்

குருவிற்குப்

ப ட்ைம்

வ ாற்றிக்வகாண்ைது.

கூைதவ

பயமும் அ ன்தபாக்கில் எகிறிக் கு ிக்க, மனம் அலறும் ஓடச அவளுக்தகக் தகட்பது தபால் இருந் து. எல்லாம் தபாட்டு அவடள அழுத் ினாலும், இப்தபாட க்கு அவர்கள்

வருவ ற்கு முன் இங்கு இருந்துக் கிளம்பதவண்டும் என்று முரளி வசான்ன இறு ி

வரிகதள அவளின் மூடளயிலும் மன ிலும் ஓை, வகுப்பிற்குள் நுடைந்து, யாராவது

அவடளப் “பிரின்சி கூப்பிடுகிறார்கள்” என்று வசால்ல மாட்ைார்களா அதுவும் உைதன என்று காத் ிருந் ாள்.

அவளின் முகத்ட க் கண்டு, எதுதவா சரியில்டல என்று ைிடனத் என்னவவன்று தகட்ை ற்கு, “ஒன்றுமில்டல” என்று வசால்லி,

அவளின் த ாைிகள்

அடம ியாகப் பாைத்ட க் கவனிப்பதுதபால் இருந் ாள். அவள் எ ிர்ப்பார்த் து தபாதலதய அடுத் ப் பத் ாவது ைிமிைத் ில், அவடள அடைக்கவவன வந் ார் ப்யூன். "பிரின்சி,




வந் ால் ான்

உன்டன

அனுப்புதவன்”

என்று

வசால்லிவிட்ைால் என்னச் வசய்வது? என்று எண்ணத்துைன், அவரின் அடறடய தைாக்கிச் வசன்றவடள, அவர்"உங்க


வபரியப்பாவிற்கு


ஃதபான்

வந் து.

சீக்கிரதம

கிளம்பு

குமு ா.

உங்கப்

ிடிவரன்று உைம்பு சரியில்லாம ஆகிடிச்சு தபால. உன்டன அடைத்துப்

தபாறதுக்கு உங்க அண்ணன் வர்ற ா வசான்னாங்க. உைதன கிளம்பு. பயப்படுறது மா ிரி

எதுவும் ைைக்காது.” என்று வசால்லிவிட்டுக் தகட்ப்பாைில் ஒப்பமிட்டுக் வகாடுக்க, அட ப் ப ட்ைத்துைன் வாங்கிக்வகாண்டு ஓடினாள் குமு ா. இன்டனக்கு

என்ன

ஆச்சுன்னு

வ ரியடல.

முரளி

சாதராைப்

பாட்டியும்

வறிட்ைாங்களாம். இந் ப் வபாண்தணாை வட்டிலும் ீ இப்படி ஆகியிருக்தக என அவர்

ைிடனத் ார். பாவம் பிரின்சிக்குத் வ ரியவில்டல, இவர்களின் சூது வாது!

எப்படிதயா அவள் இரண்டு மணி தைரத் ில் அடனத்தும் முடிந்து வவளிதய வர, வவளிதய

யாராக இருந் ான், அவளது அண்ணன் என்றப் தபார்டவயில் ஒருவன். அவடனக்

கண்ைதும், பிரின்சியின் டகவயாப்பமும் அண்ணன் வந் ால் மட்டும் அனுப்புங்கள் என்று அவர்

எழு ிய ற்கு

அனுப்பினான்.

ஏற்ப

அடனத்தும்

இருக்க,

காவலாளியும்

அவடள

வவளிதய



அவள் வவளிதய வந்து ஒரு ஐந்து ைிமிைம்கூை ைைந்து இருக்க மாட்ைாள், அ ற்குள் அங்கு ைின்றிருந்

முரளி அவடள அடைக்க, அவனுைன் புறப்பட்ைாள். என்ன ைைக்கப்தபாகிறது?

எங்தக தபாகிதறாம்? ைாடள அவர்கள் வந்துக் காதலைில் விசாரித் ால் என்ன ைைக்கும்.? என்ற அடனத்ட யும் ைிடனத்துப் பயத்துைன். முரளியின்

டபக்

தவகதவகமாகச்

இருக்கும் மக்கள் எல்லாம்,

வசன்றுக்வகாண்டிருந் து.

குமு விற்கு

தராட்டில்

ந்ட யும் ஊரார் தபான்றும் த ான்ற, டககள் எல்லாம்

ைடுங்க, அப்படிதய அவனின் முதுகிதலதய கண்கடள மூடியபடி, அவனின் த ாள்கடள அழுத் மாகப்


அமர்ந் ிருந் ாள்.

முரளிக்கும்


ங்கடளப்

பின்

வ ாைர்ந் ாலும் வ ாைரலாம் என்று த ான்றய ால் எல்லாச் சின்னச் சின்னச் சந்துப் வபாந்துகடளயும் விட்டு டவக்காமல் வசலுத் ினான் டபக்டக! அவன்

அவ்வாறு

வவகுதூரத் ில்

வசலுத் ி

இருந்

ைின்றப்பின்பு ான்

குமட்டிக்வகாண்டு

ஒரு


கண்கடளத்

வந் து.

அழுக்கான

வசன்று

ைின்ற

அடுக்குமாடி

ிறந் வளுக்கு,

அப்படிதய மூக்டகத்

அங்கு

இைம்,

வசன்டனடயவிட்டு

குடியிருப்பின்

இருந்

முன்.

சுத் த்ட க்

டபக்

கண்டு

துப்பட்ைாவினால் வபாத் ிக்வகாண்டு

அவள் ைிற்க, அவடள இழுத்துக்வகாண்டு வசன்றான் அந் க் குடியிருப்பில் இருந் மாடி வட்டிற்கு. ீ

"இது என்ன இைம் முரளி? இப்படி இருக்கு. எதுக்கு இந்

தமல்

மா ிரி ஒரு இைத்துக்குக்

கூட்டிட்டு வந் ிருக்க. சீ பார்க்கதவ அருவருப்பா இருக்கு” என்று குமு ா வசால்ல. "வகாஞ்சம் வாடய மூடு குரு. இப்தபாட க்கு இந் ரும்.

வா

ைாம

வட்டுக்குள்ளப் ீ

தபாகலாம்”

இைம் ான் ைமக்குப் பாதுகாப்டபத்

என்று


அவடள


வசன்றவுைன், அவர்களுக்கு காவலிற்காக அங்தக இருவடர ைிப்பாடி டவத் ிருந் ான் முரளி.

ஆனால் இவர்கள் அறியா அந்

இரண்டு அங்தக ைைந் து. ஒன்று, வசன்டனயில் இருந்

ஓட்டுனடரப் படுதவகமாக அடைத்து, “இன்டனக்கு என்ன தவடல இருந் ாலும்

ஒன்னும் பண்ணதவண்ைாம் அட விட்டுவிட்டு உைதன குமு ாவின் காதலைின் அருகில் வசன்று அவள் ஒருதவடள வவளிதய

ப்பிக்க விடைந் ால் அவடள பின்னாதலதய

வசன்று கண்காணி” என்று வசால்லி இருந் ார் பரணி. இரண்டு, எந்

ைண்பன்,

மிைிற்கு குரு-முரளியின் தபாட்தைாடவக் வகாடுத் ாதனா, அத

ைண்பன் இவர்கடளப் பின் வ ாைர்ந் ட யும்!

இரவு முழுவதும், என்ன ைைக்குதமா என்ற பயத் ில் குரு இருக்க, அவடளச் சமா ானப்

படுத்துவ ில் முரளி ஈடுபட்டிருந் ான். கூைதவ, எ ற்கும் தவண்டும் என்று காவலிற்கு 41 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


ைண்பர்கடள ைம்மக்கூதைதய இருக்கச் வசால்லி இருக்தகன். எதுனாலும் அவங்க ைமக்குத் கவல் வகாடுத்து விடுவார்கள் என்று வசால்லிபடி, மறுைாள் காடல குரு விைிக்கும்தபாது, அங்தக முரளியும் இல்டல அவன் காவலிற்கு டவத்

அவனது

ைண்பர்களும்

ர்மகர்த் ா, மற்றும்

மிழ்!

இல்டல.

மாறாக

அங்கு

இருந் து,

பரணி,

சுருளி,

ஏக்கங்கள் 5: “நெஞ்சம்,

சுருண்டு மடியும்.

ேவநறன்று நசால்ல முடிோேத் ேவளறச் நசய்து

அேற்குத் ேண்டளைளயப் நெற்றுக்நகாண்டால்!” கண்கடளத்

ிறந்துப் பார்த் க் குமு ாவிற்கு,

ன் இரு

ந்ட டயயும் கண்ைதும், பயம்

அப்பிக் வகாண்டிருந் து. ஏற்கனதவ பயத் ில் இருந் வளுக்கு,

ிடீவரன்று அதுவும், அவள்

முரளியிைம் “வட்டினர் ீ அறிந்துக்வகாண்ைார்கள்” என்று தகட்டு முழு ாக ஒருைாள் கூை ஆகவில்டல,

அ ற்குள் இருவரும் இங்கு வந் ிருப்பார்கள் என அவள் எ ிர்ப்பார்க்கதவ இல்டல. பயந்து இருந் த டியது. அவள்

இைத் ிதலதய குறுகி இருக்க, கண்கள் அவர்கடளத்

த ைடலக்

கண்ைச்

சுருளிக்கு

அைங்கா க்

அவளின் அருகில் வந்து,"எவனடி பார்க்குற

அந்

இந்தைரம் உசுதராை இருப்பாதனா என்னதவா? கழுட வட்டுல. ீ வட்டுக்குக் ீ கிடைத்

தகாபம்

*****யா..?

ாண்டி முரளிடயத்

வபாத்துக்வகாண்டு

அவடன

வர,

அடிச்ச அடில

உன்டன அப்படியா ைைத்துதனாம்

ஒதர ஒரு வபாட்ைப்பிள்டளயாச்தசன்னு எந்

அளவுக்குத்

ாங்குதனாம்? ஒரு சின்ன வபன்சில்ல இருந்து, ைீ இப்தபாப் படிக்குற படிப்பு வடரக்கும்

ைீ ஆடசப்பட்ை மா ிரி ான வசஞ்தசாம். அதுக்கு எல்லாம் தசர்த்து இப்படி மானத்ட வாங்கிட்டு,

வபத் ப்

மு லில் புலம்பியவர்

வபாண்டணதய

வகால்ற

அளவுக்கு

வச்சிடிதயடி.

பாவி”

என்று



பின்,"உன்டன எல்லாம் என்னச் வசய்யனும் வ ரியுமா?” என்று தகாபத் ில் கத் ிவிட்டு. ான் மடறத்து டவத் ிருந் ச் சின்னக் கத் ிடயக் வகாண்டு அவளின் டககளில் பலம்

வகாண்ை மட்டும் குத்

விடளந் ார்.

இட ச் சற்றும் எ ிர்ப்பார்க்கா

குமு ா, பயத் ில்,"அப்பா” என்று அலற,

"சீ ைா** அப்படி எல்லாம் கூப்பிைா ! அப்படிச் வசால்றதுக்கு உனக்குத்

கு ிதய இல்டல.

ைான் மானஸ்த் ன்டி. எனக்கு உசுடரவிை சா ியும்

ான்டி முக்கியம்.

எனக்கு வர்ற ஆத் ிரத்துக்கு உன்டன இங்தகதய வவட்டிப் பூத் னும் த ானுது. ஆனா சா ிக்காக

அடுத் வன்

அத தபால ான்

பரம்படரயில வந் இப்படி

கா லும்.


உசுடர தச

எடுக்கவும்

அட ச்

ன்மானமும்

வசய்தவன்.

வசால்றதுக்தக

ைா

ைானும் கூசுது!

வகாடுப்தபன்.

அப்படிப்பட்ைப்

உனக்கு ஏன்டி இப்படி புத் ிப்தபாச்சு" என்று உறுமினார் பரணி.

எ ிர்ப்பார்க்கவில்டல.

னது

வபரிய ந்ட தய

ங்களதுப்

வபண்

ைிடனத் வளுக்கு அது த ாற்றுப் தபாயிருக்க,

தபசுவார்

என்றால்

என்று

குமு ா

கரிசனம்

காட்டுவார்


என்று

அ ிலும் சுருளி வசான்ன, “முரளி இந்தைரம் உயிருக்குப் தபாராடிக்வகாண்டு இருப்பான்” என்பது


உறுத் ியது.

அய்தயா


என்ன

ஆயிற்தறா?

என்று

கலங்கினாள். இவர்களின் வகாடல வவறிடயப் பார்த் ப் பின்பு ான் அவடனயும் எந் அளவிற்கு அடித் ிருப்பார்கள் என்று புரிந் து.

குமு ா க றியபடி, அவர்களின் அருகில் வசன்று"அப்பா முரளியும் ைம்ம ைா ி ான் பா.

யவுவசஞ்சு ைான் வசால்றட க் தகளுங்க. அவடன ஒன்னும் பண்ணிைா ீங்கப்பா. அவன்

வராம்ப வராம்ப ைல்லவன். ைீங்க வசான்னதுமா ிரி படிச்சவனும்கூை” என்று வசால்ல, ஓங்கி

ஒரு

அடறவிட்ைார்,

“அப்பாைா” என்று இருந் து.

பரணி

குமு ா வலியில் சுருங்கி, அப்படிதய

அவளின்

கன்னத் ில்.

இட க்கண்ை


டரயில் விழுந் ாள் வபாத்வ ன்று. அவள் அப்படி

விழுந் துக்கூை இருவரின் கருத் ிலும் பைவில்டல.

குமு ாவின் முடிடயப் பிடித்து இழுத்துக்வகாண்டு சுவதராடு அவளது இடித் ார். அவர் இடித் ச் சத் ம் அப்படி! தகட்ைது வவளிதய. அத

டலடய பலமாக

இடியில் குமு ாவும்

மயங்கிவிை, பரணி அவடளத் த ாளில் ஏற்றி, மாடியில் இருந்துக் கீ தை தூக்கிக் வகாண்டு வந் ார். வந் தும், ஓட்டுனர் ஏற்பாடு பண்ணியிருந் க் காரில் ஊருக்குப் பயணமானர் அந் க் குழு.



பரணி,

ர்மகர்த் ா,


சுருளி,

இருப்பிைம்,

ஓட்டுனர்,

மிழ்

வபாருட்கடள


டவக்கும்

இருக்டகயில்

காரின்

பின்புறமாய்

இருக்க, இருந் து.

இத் டன ைாட்கள் தபணிக்காத் வர்கள் வைாடியில் மாறி இருந் னர், மிருங்கங்களாய்! குமு ாவிற்குத் இப்படித் ான்”

வ ரியவில்டல,"அவர்கள்

என்று.

இருந் னர் என்றும்.

ன்னிைம்

மட்டும் ான்


வகாஞ்சதம

மட்டுமல்ல வகாஞ்சம்

எப்தபாதுதம

கரிசனத்துைன்

கிளம்பிய தைரத் ில் இருந்துத் ஊருக்கு வந்துச் தசரும் வடர, குமு ா என்ன ஆனாள்? என்றுகூை

எண்ணிப்பார்க்கவில்டல

பூட்டியிருந் னர்.

பரணியும்

சுருளியும்.

அவளாக

ைிடனவு

வந் ாலும்

மயக்கத் ில்


எழும்பினாளா?

இடையில் ஒரு வாய் தசாறு என்ன? ஒரு மைக்குத் ஏன்

அவள்

விட்டுட்ைாளா?

என்றுகூை

ஆட்வகாண்டு இருந் து. ஊடர

வைருங்கி,

பார்க்கவில்டல.

அவர்களின்

ஊரிற்கு

வவளிதய

வந்துவிை

ஒரு

இல்டல

முடியா படி!


ஐந்து



அடிடயத் ான்

இருப்பார்கள், அ ற்குள் இவர்கடள எ ிர்ப்பார்த்துக் வகாண்டிருந் , அந்

ஊதர

ைின்றது அவர்களின் குலத்வ ய்வக் தகாவிலின் முன் பரந்து விரிந்துக் கிைந் ிறந்

சிலர்

டவத்து

ண்ணிகூைக் வகாடுக்கவில்டல.

அந்

வந்து

சாவிடய

உயிடர வவறி

ாண்டி

ிரண்டு

சமமானத்

வவளியிைத் ில். சிலர்,” என்ன ைைக்குதமா” என்று அங்கலாய்த்து ைின்றாலும். “இந் க்

கழுட கடள

என்னவவன்று

ைைக்கும்ன்னு வ ரிஞ்சிகிட்டு அட தய

ிரும்பத்

வசால்வது,


இப்படித் ான்

ிரும்ப வசஞ்சா எப்படி?" என்றனர்..

காமாட்சி கத் ிக்வகாண்டிருந் ார்."வந்துட்டிதயளா??? வாங்க வாங்க அந்

**** இழுத்துக்

வகாண்டு வந்து, இவனுக முன்னாடித் தூக்கி வசிட்டு, ீ ைீங்க மானஸ் ன்னு ைிருபீங்க மாமா/

அப்புறம் அவ இருந் ா என்ன? வசத் ா என்ன? இட அக்காடவப் தபால மலடியாதவ இருந் ிருக்கலாம்.

எல்லாம் வபத் துக்கு ைானும்

வமிருந்துப் வபத் ா ைம்ம மானத்ட

வாங்குதுக!” என்று வாயில் வந் வற்டற எல்லாம் காசா? பணமா? என்று வவளிதய அள்ளி வசினார். ீ

குருவம்மா,"காமாட்சி.., வகாஞ்சம் சும்மா இரு” என்று வசால்ல. அங்கிருந் வர்கள், "ஏப்ள. ைீ என்னத்துக்கு அந் ப் புள்டளடய வசவதனன்னு இருக்கச் வசால்லு ? அது வசால்லுறதுல என்னத் த்

ப்புக் கண்டுபிடிச்ச? காலம் காலமா இந்

ஊருல இப்படித் ான ைைக்குது? அது வ ரிஞ்சும் இது எல்லாம் இப்படிப் பண்ணுதுன்னா, 44 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


இதுகடளக் வகால்லாம, மாதன த தனன்னு வகாஞ்சச் வசால்லு ியா? இது எவடன இழுத்துக்கிட்டுப் தபாச்சுத ா? தவற சா ிக்காரனாய் இருந் ா, ஊரு உலகுல ைீ மட்டும் இல்டல இந்

இைத்துல இருக்குற எவனும் வவளிதய

அதுமில்லாம

ைாடளக்தக

எதுக்காவது

கண்ணாலம்னு

பிடுங்குறது மா ிரி தகட்கமாட்ைானா? "உன் ஐத்ட டபயன்

கூை

டலக்காட்ை முடியாது.

ஓடிப்தபாய்ட்ைாளன்னு?


வந் ா,

அவனுக

ைாக்டகப்

மவ எவதனா ஒரு தவறச் சா ிப் அப்புறம்

ஊதராை

வமாத் மா

ைாண்டுக்கிட்டுச் சாவச் வசால்லு ியா? ைீ தவணும்னா புள்ளக்குட்டி இல்லா இருக்கலாம்.

ஆனா ைாங்க

புள்டளக்குட்டிக்

ைல்லது வகட்ைது ைைக்க தவணாமா? எங்கப்

புள்டளக

காரக.

எங்கப்

பண்ணிருந் ா

புள்டளகளுக்கு

சும்மாக்

டகடய

மலடியா


இன்வனான்னு

இதுதவ

கட்டிட்டு

ஊதர ஒன்று

ிரண்டு இருக்கும்தபாது, குருவம்மாவின் ஏக்கமும் க றலும் விடைத்

தவடிக்டகப் பார்த்துட்டுத் ாதன இருப்பீக. இப்தபா மட்டும் என்ன?” என்று அ ட்டினர்.

வ ரியா க் தகள்வியாகப் புட க்கப்பட்ைது அவ்விைத் ில் ஆைமானக் குைியில். ஆனால்

அவரின் ஏக்கத்ட யும் புரிந்துக்வகாள்ள ஆட்கள் இருந் ன. அதுவும் இரண்தை இரண்டு

தபர். ஒன்று லட்சுமி, மற்வறான்று மாைன். ஏவனன்றால் அவர்களின் மனதும் ஏங்கிக் வகாண்டு ான் இருந் து. என்ன ைைக்குதமா? என்று அஞ்சி! இரண்டு ைாட்களுக்கு முன்பு

ங்கதளாதை வாயடித்துக் வகாண்டிருந் வளுக்கா? இப்படி

ஒரு ைிடலடம வரப்தபாகிறது. அ ிலும் இங்கு இருப்பவர்கள் எல்லாம் வகாடலடய சா ாரணாமாகச் வசய்பவர்கள் ஆயிற்தற. கைந்

முடற அந் க் காளிதயாை மகளுக்கு

ைைந் துதபால அடித் த ாடு விட்டுவிட்ைால் ைல்லது ான். யாருக்கும் பிரதயாைனமாய்

இல்லாமல் இருந் ாலும் உசுதராை இருக்கா என்ற எண்ணம் தபாதுதம! ஆனால் அப்படி ைைக்குமா?

அங்குக் குழுமியிருந் ப் வபண்டிரும்,"அவுக வசால்லு துல என்ன

ப்பு குருவாயி இருக்கு.

ஊதராை இருக்கும்தபாது அதுக்கு ஏத் துமா ிரி ான இருக்தகானும். ைீ பாட்டுக்கு இப்படிச் வசான்னா எப்படி? அது எல்லாம் முடியாது. அத

மா ிரி ைீ இங்க இருந்துப் தபாவவும்

கூைாது.


பஞ்சாயத்துல

ைிற்கவும்

முடியாமல்,

பாத்துட்டு

மனசு

கண்ண ீதராடு

பூரா

ஒன்

வபாண்ணுக்கு

ைிம்ம ியா

தபா.”

அங்கிருந்துப்

இருந் ார்

என்னத்

என்று

தபாகவும்

அவ்விைத் ில்.

ண்ைடனக்

வசால்லிவிை, முடியாமல்

வபற்றவர்கடள

கிடைக்குதுன்னு

அ ற்குதமல் மகடள

விை,

அங்தக

ைிடனத்துக் குைந்ட

இல்லா வர்களுக்குத் ாதன வ ரியும் குைந்ட கள் எப்படி ஒரு வரப்பிரசா ம் என்று!




வந் க்

கார்,

வமல்ல

வமல்ல

ஊர்

மக்களின்

ைடுவில்

வந்து

ைிற்க,

அ ிலிருந்து மிக மிகக் கர்வத்த ாடு இறங்கினார், பரணி மீ டசடய ைீவியபடி!. அவருக்கு அடுத் ப் படியாக சுருளி அத

தபான்ற கர்வத்துைன் இறங்க, மற்ற அடனவரும் அடுத்து

அடுத்து இறங்கினர். ஊர் மக்கள் அடனவரும் இறங்கியத்

மிடைக் கண்டு,

"அை இந் ப் புள்டளடயயும் கூட்டிட்டிப் தபானாய்ங்களா? அைப்பாவதம! இதுக்கு என்ன டலவி ிதயா? வமாடறயா தபசக்கூை ஆரம்பிக்கடல அதுக்குள்டள அந்

பண்ணிவச்சிடுச்சி.

ைல்லதவடள

பண்ணிருந் ா எல்லாவனும்

முடிஞ்சதுக்கு

வபாறவு

பண்ணடல.

டலடயத் வ ாங்கப் தபாட்டுட்டுல்ல இருந் ிருக்தகானும்"

என்று வசால்ல.

பரணி,"எவனுக்குல

கண்ணாலம்

*** இப்படி

என்டனடய

இந்

ஊருல

எதுக்கத்

ட ரியம்

இருக்கு?

அப்படி

என்டன எ ிர்த்து, எவடனயாவது தபச விட்டிருதவனா என்ன? இந் ாங்கல்ல ைீங்கக்

தகட்ை அந் க் கழுட . என்ன வசான்ன ீங்க? என்ன வசான்ன ீங்க? வபாட்ைச்சிச் சீடலடய ைான் சுத் ிக்கிட்டு ஊடரச் சுத் ி வரனுமா? அந்

அளவுக்கு ைான் ைைக்க வ்ட்டிருதவனா?”

என்று கர்ைித் வர்,

சுருளியிைம்,"சுருளி

தபாய்

அந் க்

கழுட டய,

வவளிதய

வசால்லிவிட்டு, அரசமரத் டிடய ஒட்டி இருந் த் அமர்ந் ார்.

ைைக்கும்தபாதும்,

வகாஞ்சமும் குடறயவில்டல! "இட த் ான் வசால்ல,

எ ிர்ப்பார்த்த ன்

அங்கு

சும்மாவா?" என்று.

இருந்

இழுத்துப்தபாடு”

ிண்டணயில் தபாய் ைடுைாயகமாக

அங்கு

அவர்

அமர்ந் ப்பின்பும்

மாமா”

என்று

மகிழ்ச்சியில்

வமாத் க்

கூட்ைமும்

என்று

அத தய

அவரது

காமாட்சி

வசால்லியது.

மிடுக்குக்

ஆர்ப்பரித்துச் “பரணின்னா,

அவர்கள் வசான்னதும், பரணியின் மிடுக்கு தமலும் ஏறியது. அத ாடுச் தசர்த்துச் சுருளி, காரின் பின்பகு ிடயத்

ிறந்து, அங்தக சாப்பிைாமல் சுருண்டுக் கிைந் க் குமு ாடவ,

ஆத் ிரத் ில் தவகமாக இழுத்து வவளிதய வபாத்வ ன்று விழுவதுதபால் வசினார். ீ அவள் பாடற தபான்ற அந்

இைத் ில் அப்படிதய விை, விழுந்

தபாலக் கிைந் ாள் எந் வவாரு அடசவும் இன்றி. அவடளக்

கண்ைச்

சில

வைஞ்சங்களுக்கு

பாவம்

தவகத் ில் உணர்வற்று பிணம்

த ான்றினாலும்,

வக்கிரகம்

பிடித் வர்கதள அங்குப் வபருகி இருக்க, சிறிய எண்ணிடகடய வவன்று இருந் து அந் ப் வபரிய

எண்ணிக்டக.

குருவம்மா,

அவளிைம்

ஓடி

வந்து,"பாப்பா”

என்று

அவதளாடு

மைங்கிச் சரிந்து அை, அமர்ந் ிருந் ப் பரணி குடு குடு என்று ஆதவசத் ில் ஓடி வந்து,



குருவம்மாடவ கால்வகாண்டு எட்டி உட த் ார். பின்,"எழும்புடி” என்று குருவம்மாடவப் பார்த்துக் கத் ியவர், குரும்வம்மா, மகடள இறுக்கிப் பிடித் ிருப்பட க் கண்டு, அவடர வலுக்கட்ைாயமாகப் பிடித்துத்

இைத் ிற்கு. அவர்

ர

ரவவன்று இழுத்துக் வகாண்டு வந் ார் அவர் மு லில் அமர்ந் ிருந்

இழுத்து

வந்

ில்

ஏற்பட்ைச்

சிராய்ப்புகள்

கூை

அவருக்குத்

வ ரியவில்டல.

மகளல்லதவா அவரின் முழு வசாத்து! ஆனால் காமாட்சி அப்படி இல்டல."என்ன அக்கா தபாயும்

தபாயும்

முகத்ட த்

அவகிட்ைப்

ிருப்பிக்வகாண்ைார்.

தபாய்


பண்ணுறீங்க”

என்று

அ ட்டிவிட்டு

உணர்வற்றுக் கிைந் க் குமு ாடவச் சுருளி, அங்கு எப்தபாதும் ைட்ைப்பட்டு இருக்கும் வழுக்கு

மரத் ில்,


பின்னால்

இருக்கும்படிக்குக்

கட்டிடவத்து,

துவண்டு

இருந் வளின் முகத் ில் ஓங்கி ஒரு குத்துவிட்ைார். அட ப் பார்த்துப் பலரும் சிரித் னர், ைிம்ம ியில்.

சுருளி அடறந் கண்கடளத் எந்

அடறயில் சற்தற உணர்வு வந் க் குமு ா, வமல்லியக் தகாடுகளாகக்

ிறந்துப் பார்த் ாள். பார்த்

ைிடலயில் இருக்கிதறாம் என்பத

கசக்கிப்

பார்க்கலாம்

என்று

டகடய

வ ரிய

டல பாரமாக இருந் து.

மாத் ிரத் ில், அவளுக்கு எங்கு இருக்கிதறாம்

வ ரியவில்டல. டககடள டவத்துக் கண்கடளக் எடுக்க

முயலும்தபாது ான்

வ ரிந் து,

ான்

கட்ைப்பட்ை ைிடலயில் இருக்கிதறாம் என்று. இப்தபாது கண்கள் வகாஞ்சம் விரிவாகத்

எப்படிதயா

சமாளித்து

அவள்

டலடய ைிமிர்த் தவ முடியவில்டல.

சற்று

ன

கண்கடள

ஏவறடுக்க,

அடுத்

அடற

விழுந் ிருந் துக் காமாட்சியிைமிருந்து. குருவம்மா,"என் கண்தண” என்று புலம்ப, அட க் தகட்ப ற்குக்கூை யாரும் இல்டல அங்கு. தமலும் விழுந் மரத் ிதலதய

அடறயில், குமு ாவின் பலம் எல்லாம் வமாத் மாக வடிய, அந்

சருக்கி


அமர்ந் ிருந் ாள்.

அ ற்குப்

பிறகு ான்


அடறந் து அம்மா என்று! இப்தபாது கண்கள் ைன்றாகத் வ ரிந் ன. சிறிது பலம் வகாண்ை மட்டும் இருந்

னக்கு இல்லா ச் சக் ிடய எப்படிதயா வகாண்டுவந்து அவள் ஏறிை, அங்கு

ஊர்க்காரர்கடளச் சற்றும் அவள் எண்ணிப் பார்க்கவில்டல.

அ ிலும்

அங்தக

அமர்ந்து


பரணியின்

முகம்

களிப்பில்

இருந் ட ப்

பார்த் வளுக்கு, என்ன மா ிரி உலகம் என்றுப் புரியவில்டல. வகாஞ்சமாகக் குரடலயும்

வகாண்டுவந்து, சத் மாக “முரளியும் ைம்ம ைா ி ான். வகாஞ்சம் அவகாசம் வகாடுத் ா அவன் ைம்ம வட்டுல ீ வந்து என்டனப் வபாண்ணு தகட்பான்” என்று வசால்லவும்,



ஊரார் அடனவரும், "இதுக்கு இத் டனப் பட்டும் அறிவு வரு ான்னு பாதரன்” என்று ைிடனத் னர். பரணி

கர்ைிக்கும்

வ ானியில்,"ைான்


கா லிச்சவடளக் வகாண்டு வந்துட்தைன். அத தபாய்

டபயன்னு

வசால்லுத தன!

வகட்ைவார்த்ட டய உ ிர்த்துவிட்டு,

என்று

மா ிரி

எனக்குத் வ ரியாது. இல்டல

இதுைாள்

கட்டுப்பாட்டை

மீ றி,

மா ிரி அந் ப் டபயன். தச! அவடனப் வசான்னவர்,

அது இந்தைரம் உசுதராை இருக்காது. என்னால முடிஞ்சட இவ ஒங்கப் வபாறுப்பு.

ஊருக்

ஒரு

பச்டசயானக்

ைான் வசஞ்சிட்தைன். இனிதம

இவடளக் வகால்லுவகதளா! ீ இல்டல வகா றி எடுப்பீகதளா!

வடர

என்னப்

பண்ணுன ீகதளா

அத தய

வசய்வகதளா, ீ


எனக்குத் வ ரியாது. ஆனா என்டனப் வபாருத் வடர என்று வசால்லி, சிறிது இடைவவளி விட்டு,

அருகில் வசம்பில் இருந் த்

ண்ணிடய எடுத்து,

னதுத்

டலயிலும் சுருளியின்

மற்றும் காமாட்சி, “தவண்ைாம்” என்று அலறியக் குருவம்மாவின்

டல,

டலயிலும் வகாஞ்சம்

வகாஞ்சமாகத் வ ளித்து, இவ எங்கப் வபாண்தண இல்டல. அவ வசத்துட்ைா என்று வசால்லிவிட்டு, ைீங்க உங்க விருப்பப்டி என்னவும் வசய்யுங்க” என்று வசால்லி அப்படிதய அமர்ந் ிருந் ார் உக்கிரத் ில்.

குருவம்மா வறிட்டு ீ அை, அவரின் அழுடக லட்சுமி மற்றும் மாைன் இருவருக்கு மட்டுதம உடறத் து. ஊரார்

அடனவரும்,

“இது ான்ைா

ைம்ம

ைிருப்பிச்சிட்ைாரு” என்று வசால்லி அகமகிழ்ந் னர். அவர்

வசய் க்

காரியத்ட ப்

அ ிர்ச்சி. கா லிப்பது

ஊரு

பார்த்துக்வகாண்டிருந் க்

டலவரு.


வறா? அதுவும் ஒதர சா ிக்காரடன? அப்படிதய

டலவருன்னு

அ ிர்ச்சியிலும்

வறு என்றாலும்

இப்படியா? ஒதர வைாடியில் வபற்ற மகடளதய ைீ யாதரா என்று வசால்லுகிறார்கதள என்று

இருந் து. இ ற்கு தமலும் எ ற்கு அடம ியாய் இருக்கதவண்டும் என்று ைிடனத்து, பலத்ட

எல்லாம் வகாண்டு வந்துப் தபச்தச வரா

வாயில்,

எனக்கு முரளிடயப் பார்க்கனும். முரளிடயத் ான் ைான் விரும்புதறன். அவதனாைத் ான் ைான்

வாழ்தவன்

என்று

வசால்லிய

மறுவினாடி,

குருவம்மா

துவங்கினார்,"இன்னும் ஏன்டி எவதனா ஒருத் டனப் தபாய், அவன்

அவடள

அடிக்கத்

ான் தவணும்னு 48



வசால்ற. உன்டன உசுதராை விைனுதமன்னு ைான் ஏங்குனா? ைீ இப்படிப் தபசுறிதய” என்று அங்கலாய்ப்பில் அழு ார். அ ற்குள்

ஊர்

அைாட ன்னாலும், டலவதராைப்

பிரச்சடனக்குத் முடிவு

ர்மகர்த் ா அது

கம்பீரமானக்

ப்புப்

பண்ணுறதுக்கு

வபாண்ணுன்றதுனால,

ைம்ம

ஊருக்


இந்


இந்

எடுக்கிற ா

வடர

கட்டுப்பாடுபடி

கழுட க்குத்

ைம்ம

அவரால

இருக்குத ாம்.

ஊரு

மக்கள்லாம்

ஊருப் வபரியவுக எல்லாம் முடிவு பண்ணுனது படி, ஒரு ஊரு

வபாண்தண

***

இப்தபா ஊரு

இந் ப்

ீர்வு வசால்ல முடியாது. அதுனால ஊரு வபரியவுக எல்லாம் தசந்து ஒரு

பண்ணுவகன்னு ீ ைம்புத ாம்” என்று வசால்லி, இந்

குரலில்,"என்னத் ான்

இப்படி

பண்ணிருக்கிறதுனால,

ஊரு

ண்ைடனக் வகாடுக்தகானும். அந் த்

மக்க

எல்லாரும்

ஒத் ாடசப்

டலவதராைப்

தசந்து

ண்ைடனடயப் பார்த்து, இந்

எனி யாரும் இதுதபாலப் பண்ணத் துணியவும் கூைாது என்று வசால்லி ைிறுத் .

அந் க்

ஊருல

குமு ா சற்றும் அசரவில்டல. தபானால் உயிர் ாதன என்று இருந் ாள். ஆனால் குருவம்மா, லட்சுமி, மாைன் மூவருக்கும் பயம் அப்பட்ைாமானத்


அவர்களின் முகங்களிதலதய! இவர்கள்

யாடரயும்

கவனிக்காமல்,

ர்மகர்த் ா


தபச

ஆரம்பித் ார்,"இந் ப்

வபாண்தணாை முகத்துல ஊரு மக்க ஒவ்வவாருத் ரும் காரித் துப்பனும்." என்று வசால்ல, குருவம்மா,

லட்சுமி,

மாைன்

குமு ாவின் உசுருக்கு எந் வகா ித் து. "என்னத்

மூவருக்கும்

சந்த ாஷம்


ஏவனன்றால்

ஆபத்தும் இல்டலதய. ஆனால் குமு ாவிற்குத் ான் தகாபம்

ப்புப் பண்ணிட்தைன்னு இப்தபா எல்லாரும் இப்படி என்டன இங்க ைிறுத் ி

வச்சிருக்கீ ங்கன்னு குமு ாவிற்கு.

எனக்குத்

ஆனால்

வ ரியடல”

வசத் ப்

பாம்டப

என்றுக்

அடித்து

கத் தவண்டும் அடித்து

கிடைக்கப்தபாகிறத ா என்று ைிடனத்து அடம ியாக இருந் ாள்.

என்று

இவர்களுக்கு


என்னக்

ர்மகர்த் ா கூறியவுைன் மு லாவ ாக அவளது முகத் ில் காரித் துப்பியது, அவடளப்

பத்து மா ம் சுமந்துப் வபற்ற அன்டனக் காமாட்சி! அ ன்பின் ஒருவர் ஒருவராக வந்துத்

துப்பினர். சிலர் வவற்றிடல சிலர் பான்பிராக், அது இது என்று வாயில் டவத் ிருக்க அத ாதை வந்துத் துப்பினர். ஏத ா சா டனடயச் வசய்வதுதபால் ைிடனத்துக்வகாண்டு. குமு ாவின்

முகதம

மடறந் ிருந் து.

ஆனால்

மீ ண்டுக்

தகட்ப ற்கு

ஒருவர்கூை

இல்டல. அட விை, முகத் ில் வைியும் எச்சில்கடளத் துடைக்கவும் வைியில்லாமல் 49 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


டககள் கட்ைப்பட்டு இருந்

ால், ைாற்றட


ாங்கமுடியாமல்

ாங்கிக் வகாண்டு

இருந் ாள். வபரியவர்கள் மு ல் சிறியவர்கள் வடர அடனவரும் இட ச் வசய்து முடிக்க, இறு ியில் குருவம்மா, லட்சுமி, மாைன், பரணி,

மிழ் இவர்கள் ைால்வரும் எஞ்சி இருந் னர்.

குருவம்மா “இப்படி ஒரு காரியத்ட ச் வசய்யதவ முடியாது” என்று மறுக்க மறுக்க

அவடர விைவில்டல அடனவரும். பரணி அவடர ஊரார் அடனவரின் முன்பும்,"இப்தபா ைீ பண்ணடல, ைாடளக்கு என்டனப் வபாணமாத் ான் பார்ப்ப” என்று மிரட்ை,

ஊர் மக்கள் அடனவரும் பரணிக்காகத் ான் வரிந்துக் கட்டிக்வகாண்டு வந் னதர குருவம்மாவிற்கு

யாரும்

ஆ ரவு

வகாடுக்கவில்டல.


இறு ியாக

விர,

அவர்

மகளின் முகத் ில் உமிழ்வது தபான்று வசன்று கிதை எச்சிடலச் சிந் , பரணி அவடர அடித்து உட த்துக் குமு ாவின் முகத் ில் வசய்ய டவத் ார். இதுதவ

வ ாைர்ந் து,

கட்ைாயமுமில்லாமல்

மாைன்


மு லிதலதய

லட்சுமிக்கும்.

ண்ைடனடய

ஆனால்


ைிடறதவற்றி

இல்டலவயன்றால் அவளின் கணவனிைம் யார் வகாடுடமடய அணுபவிப்பது? இறு ியில்

பரணியும்

னதுப்

பங்டக

ைிடறதவற்ற,

அவடர

குமு ா. அவளின் ஏக்கம் அங்தக பாறாங்கல்லில் முட்டி தமா ித் புரிந் து. இடவ எல்லாம் ைைந்து முடிய, அருகில்.

அவடனப் பார்த் த்

ஏக்கமாகப்

யாரின்

விட்ைாள்.

பார்த் ாள்

ிரும்பியது சிலருக்தகப்

மிழ் மட்டும் அப்படிதய ைின்றான். அவளின்

ர்மகர்த் ா,"ைீங்க என்னத் ான் ஒதர சா ியா இருந் ாலும், ைீங்க

வவளியாளு. அதுனால இது எல்லாம் தவண்ைாம்” என்று வசால்லிவிட்டு, எதுதவா கூற விடளந் த் "இந் த்

மிடைக் கவனிக்காமல், தமலும் தபசத்துவங்கினார்.

ண்ைடன

கழுட யின்

இந் ப்

பிள்டளக்குப்

பத் ாதுன்னு

வ ரியும்.

அதுனால,

டலடய வமாட்டையடிச்சு, ஒருவாரம் இந் ப் மரத்துலதய தசாறு

இந்

ண்ணி

இல்லாம ராவும் பகலும் கட்டிப் தபாட்டிருப்தபாம். ஊருல இருந்து ஒரு பயலும் இதுக்கு சாப்பாதைா

ண்ணிதயா வகாடுக்கக் கூைாது. மீ றினா அவங்கடள ஊடர விட்தை ஒதுக்கி

வச்சிருதவாம். ஒரு

வாரம்

வவயிதலதயக்

கிைந்து

இது

ஒருதவடளச்

வசத்துட்டுன்னா,

ைம்மச்

சா ிக்காரடன எரிக்குற இைத்துல எரிக்காம. அைாட ப் வபாணமா எரிப்தபாம். இல்டல ஒருவாரத்துக்கு

அப்புறமும்

இது

உசுதராை


வி டவக்

இருக்தகானும். யாரும் இவடளக் கண்ணாலம் பண்ணிக்கக் கூைாது.

தகாலத்துல ான்



அதுமாட்டுமில்லாம, ஊருக்கு ஒதுக்குப் புறமா இருக்குற மணல்த ரில ஒரு குடிடசப் தபாட்டுக்

வகாடுப்தபாம்,

அதுல ான்

வறிக்கூைப் தபசக்கூைாது” என்று

இது

இருக்கனும்.

யாரும்

இதுகூைத்

ண்ைடனடயச் வசால்லி முடித்து, “இதுக்கு இந்

ஊரு மக்க எல்லாம் கட்டுப்படுவகன்னு ீ ைிடனக்குத ாம். இதுதவ இந் கடைசிக்

கா லாவும்

ப்பித்

இருக்தகானும்.

இனிதமலும்

ஒதர

ஊருல ைைக்குற

சா ியிதலதயா,


சா ியிதலதயா, கா ல்னு யாராச்சும் வந் ா, விசாரிக்காமக் வகான்னுற தவண்டியது ான்” என்று முடிக்க,

ஊரு மக்க எல்லாம் ைிம்ம ியில்,"இனி ைம்மப் பிள்டளக எல்லாம் ைல்லா இருக்கும்” என்று எண்ணத் ில் கடலய முடனய. வபாண்ைாட்டிக்கு யாரு அதுடலயும்

மிழ் வாடயத்

ண்ைடனக் வகாடுக்குறீங்க?

வமாட்டை

அடிச்சு,

ஒருவாரம்

ிறந் ான்,"தயாவ் யாதராைப்

ஊறப்தபாடுவகளா ீ

இந்

வவயிலுல.

இதுக்குதமல அது உசுதராை இருந் ா வி டவயாத் ான் இருக்கனுமா? என்னங்கைா ைியாயம்

இது.

அது

பண்ணுனது


ஒரு

ப்புன்னு



பண்ணுறீங்கதள. அப்தபா இப்படிக் வகாடுடமப் படுத்துற உங்களுக்கு எல்லாம் என்னத் ண்ைடனக் வகாடுக்கனும்.

ைீங்க என்னய்யா வசால்றது இவடள யாரும் கல்யாணம் பண்ணிக்ககூைாதுன்னு. ைான் பண்ணுதவன்யா இவடள. “இத ா இந் அம்மனின்

கழுத் ில்

கிைந் த்

மா ிரி” என்று வசால்லி, தவகமாகச் வசன்று

ாலிடயக்

டகதயாடு

குமு ாவின் கழுத் ில் கட்டினான் ஊரார் முன்பாக.

எடுத்து

வந் வன்,

அட க்

சுருளியும் பரணியும் ஓடி வந்து அவடனப் பிடிக்க முயல, அவர்கடளப் பலம் வகாண்ை மட்டும் உ றிவன், பரணிடயப் பார்த்து,"ைீ எல்லாம் ஒரு அப்பன். வவளிதய வசால்றதுக்தக வவக்கக்தகைா

இருக்கு."

என்று

வசால்லிவிட்டு

அ ன்பின்

ர்மகர்த் ாடவ

தைாக்கி,"என்னய்யா வசான்ன இவடள மணல்த ரில இருக்குற ஓடலக்குடிடசல உட்கார டவப்ப.

இல்டலன்னா அைாட ப் வபாணமா எரிப்பியா? இங்க ைைந் ட வகாண்டு

தபாதனன்,

வசால்லிட்தைன்.

இங்க

அதுக்கும் தமல ைான் இந்


ஒரு

பயன்

ைான் மட்டும் வவளிதய


இருக்க


ஊருல, உங்கக் கண்ணுமுன்னாடி ான் இருப்தபன். எவன்

ஒதுக்கி டவக்குறான்னு ைானும் பார்க்குதறன். அப்படி எவனுக்குத் ட ரியம் வருத ா,

அவன் தைதர என் கிட்ை தமாதுங்கப் பார்ப்தபாம். இவனுக்தக வடு ீ இல்டல இதுல எங்க இங்தகதய இருப்பான்னு ான ைிடனக்குறீங்க?



அத ா, குமு ா வட்டுக்கு ீ எ ிர்த் ாப்புல வலது டசடுல வரண்டு மாசத்துக்கு முன்னாடி

ஒரு வடு ீ பால்காய்ப்பு ைைந்துச்தச அது யாதராை வடுன்னு ீ ைிடனச்சீக? அது என்தனாை வடு. ீ

எவன்

எங்க

வரண்டு

தபடரயும்

துரத்துறான்னு

பார்ப்தபாம்”

குமு ாவில் டககளில் கட்ைப்பட்டிருந் க் கயிற்டற அவிழ்த் ான்.

என்று

வசால்லி,

சிலர் அவடன வைருங்கி.,"இது தவணாம்..!! எங்க ஊருக்குள்தளதய வந்து எங்கடளதய படகக்குறியா??? ஒதர சா ிக்காரன்னு விட்ைதுத்

ப்பாப்தபாச்சு என்று வசால்ல""

மிழ் கண்டுக்வகாள்ளதவ இல்டல..,"ஒரு தபாலீஸ் காரன் முன்னாடிதய இது எல்லாம்

பண்ணிருக்கீ ங்கன்னா


தமல

என்னவவல்லாம்

பண்ணிருப்பீங்க..??

ைானும்

வசால்லுதறன் ைீங்க தமாதுறது ஒரு தபாலீஸ்காரன் முன்னாடி"" என்று வசால்லிவிட்டு.. குமு ாடவ கட்ைாயமாக எழுப்பி அவடள இழுத்துக் வகாண்டுச் வசன்றான் வட்டிற்கு.... ீ ஊரார் அடனவரும்.. அவன் வசய்வட ப் பார்த்து அடம ியாக இருந் னர்..

மிழ் ஒரு

தபாலீஸ்காரன் என்ப ால்..!!!! ஆனால் குருவம்மா, லட்சுமி, மாைன் மன ில் மட்டும் ைிம்ம ி

உண்ைானது..

ஆபத் ில்

இருந்துக்

ைீங்கிய ில்...

மிடைப்

குமு ா

பற்றி



வ ரியவில்டல

ப்பிப்பாதளா

என்று

என்றாலும்???

ஏங்கியவர்களுக்கு

இந்

அது

ஏக்கங்கள் 6: “நெஞ்சமேில்

ெிளறந்ேிருக்கும் ஏக்கத்ேின் ெிறமும்

எண்ணற்றளவ!

நகட்டேில் இருந்து ெல்லதுவளை!”

ிருமணம் என்றால் ஊரார் முன்

ஆசீர்வா மும் அடனவரின்

கிடைக்கும்

என்பது

ஆசீர்வா த்த ாடு

என்று எண்ணுகின்றனர் மக்கள்.

ான் ைைக்கதவண்டும். அப்தபாது ான் அடனவரின் ஏதனா

ஆரம்பிக்கும்

உலகில்

எழு ப்பைா

வாழ்வு ான்,

இறு ி

ைிய ி.

வடர

அப்படி

ைிடலக்கும்



இங்தகயும்


அடனவரின்

முன்பும் ான்

ைைந் து.

ஏன்

ஊதர

சுற்றி

இருக்கத் ான் ைைந் து. ஆனால் அடனவரின் ஆசீர்வா த்த ாடு இல்லாமல் சாபத்த ாடு! மிழ்


வசன்றான்,

எ ிரிப்டபயும்

கூட்ைத்ட

விட்டு

வகாப்பளித்துக் வகாண்டிருக்க, அத

மீ றி


வவளிதய.

அங்கு

ைிடலடம ான்

வலுக்கட்ைாயமாக


கூடியிருந் வர்களின்

மிைிற்கும் குமு ாவிற்கும்.

மனம்

அடனவடரயும் வகாஞ்சமாக விட்டு, சற்றுத் வ ாடலவில் வந் தும், குமு ா தகாபத் ில் மிைின்

டகடயப்

பலம்

ாலிடயக் கைற்றப் தபாக,

வகாண்ை


உ றினாள்.

கூைதவ

அவன்

கட்டியத்

மிைிற்கு அவன் ஏற்கனதவ இருந் க் தகாபத் ில் இது

தமலும் தகாபத்ட க் கிளப்பியது.

அவளதுக் கன்னத் ில் பைாவரன்று பலமாக ஒருமுடற அடறந் ான். பின் அவளுக்கு

வாய்ப்தப வகாடுக்காமல் அவடள இழுத்துப் பிடித்துக் வகாண்டு வசன்றான், அவனின் வட்டிற்கு. ீ அந்

வட்டை ீ

வாைடகக்கு

விட்டிருந் ான்,

மிழ்.

வாைடகக்கு

விடும்முன்தப

வசால்லியிருந் ான், கீ ழ் வட்டை ீ மட்டும் ான் வாைடகக்கு விடுகிதறாம். தமல் வட்டில் ீ ைான் இந்

மூலமாகதவ

ஊரிற்கு மாறியதும் வருகிதறன் என்று. ஆனால் அடனத்தும் புதராக்கர்

குடிவந் வர்கள் வ ரிந் து. வட்டை ீ


யாரும்

அடைந் வன்,

இவனும்

அங்கு

அவளதுக்

டகடய

அவடனப்

குடிதபாகா

பார்க்கவில்டல.

ால்,

அவனது

இன்று ான்

விைாமதலதய


அவர்களுக்கும்

வட்டினுள் ீ


வசன்றான். குமு ா வட்டினுள் ீ நுடையதவ மாட்தைன் என்று முரண்டு பிடிக்க, அவடள கட்ைாயப் படுத் ி இழுத்து உள்தள அவன்

ள்ளினான்.

ள்ளிய வி த் ில், தைதர இருந் ச் தசாபாவில் தபாய் விழுந் ாள் குமு ா. அவள்

விழுந் ட க்கூைப் வபாருட்படுத் ாமல் க டவத் “முகத்ட க் கழுவிட்டு வருமாறு வசால்ல..”

ாளிட்ைத்

குமு ாவிற்குக் தகாபம் அனலாகக் வகா ித் து. இருந் அப்படிதய இருந் ாள்.

மிழ், அவடள தைாக்கி

இைத்ட விட்டு எழும்பாமல்

”இப்தபா தபாய் முகத்ட க் கழுவிட்டு வர்றியா, இல்டல இன்னுவமாரு அடி தவண்டுமா” என்று அவன் தகட்க அப்தபாதும்

அவள்

அடசயதவயில்டல.

என்ன

ைிடனத் ாதனா,


வலுக்கட்ைாயமாக இழுத்துப் பிடித்து, குளியலடறயில் வகாண்டுதபாய் ஷவரின் கீ தை



ைிற்கடவத்து எச்சில்கள் அவடன

ஷவடரத்


ிறந்துவிட்ைான்.

அவடளவிட்டு

உ றித் ள்ளியட யும்

அவள்


அகலும்வடர

அங்தக

வபாருட்படுத் ாமல்

இருந்

வகாடூரர்களின்

ைிற்கடவத் வன்,


அவடள

அவள்

அவனின்

பலத் ின் மூலம் அைக்கினான், அவளின் டககள் இரண்டையும் அவளின் முதுக்குக்குப் பின்னால் அவள்

னதுக் டககளால் பிடித் படி.

ிமிர

ிமிர அவன் விைதவ இல்டல.

மிைின் தகாபம் அவனின் பிடியிதலதய

வ ரிய, அவனுைன் தபாராை முடியாமல் அடம ியாக இருந் ாள். எல்லாம் அகன்றப்பின்

அவன் அவடள ஈரத்த ாடு வவளிதய அடைத்துவர, அவனின் மீ து ஏற்கனதவ இருந் க் தகாபம் இப்தபாது தமலும் வபருக, உச்சக்கட்ைக் தகாபத் ில் குமு ா, அவடன அடித்து இருந் ாள்.

அவளின் தகாபத்ட

அ ற்கு தமல் அவளால் அைக்க முடியவில்டல.,

“என்னைா ைிடனச்சிட்டு இருக்க, ைீ யாரு மு ல்ல? ைான் இருந் ா என்ன? வசத் ா என்ன

உனக்கு? அன்டனக்கு எங்க வட்டுக்கு ீ வந் ப்தபா, ஏத ா உத் மன், ஒழுங்குச் சிகரம் மா ிரி தபசுன? இப்தபா என்னப் பண்ணியிருக்க?” என்று வசால்லியவள் வைியில் டவத்து ான் வசய்ய விடைந் ட

இப்தபாது வசய் ிருந் ாள்.

அவளின் கழுத் ில் கிைந் த்

ாலிடயப் பைாவரன்று கைற்றியவள், அவனின் முகத்துக்கு

தைராகதவ வசி ீ எறிந் ாள் ருத் ிரத் ாண்ைவத் ில். எந் அத

தவகத் ில் அட

தவகத் ில் ஈரமான உடையுைன் க வின் அருதக வசன்று அட த்

வசல்ல முடனந் ாள்.

அதுவடர ஏத ா உணர்வில் இருந் த் என்று

உணர்ந் தும்,

கன்னத் ில்.

அவடளத்

எறிந் ாதளா

ிறந்து வவளிதய

மிழ், அவள் வவளிதய வசல்ல விடைகிறாள்

டுத்து


ஓங்கி

அடறந் ான்,


ஏற்கனதவ முரளிடயப் பற்றியக் கவடல, வபற்தறார்கள் வசய் க் வகாடுடம, ஊரார் முன் ஏற்பட்ை அவமானம், அடனத்தும் தசர்ந்து இருக்க,

ான் அவ்வளவு வசால்லியும் இவன்( மிழ்-இதுவடர குமு ாவிற்கு அவனதுப் வபயர்

வ ரியவில்டல)

அவளின்


ாலிடயக்

கட்டியது

அடிப்பட்டுச் வசத் ப் பாம்பாக மாறியிருந் ாள், ைிைமாகதவ!

என

தமலும்

தமலும்

அவளுக்கு உைல் வலிடயவிை மனவலி அ ிகமாக இருந் து. அட விை, இட த்

வறு

என்று கூறவும் இயலுதமா? அ ிலும் ஒதர ைா ியில் கா லித் து? அப்படி இருக்கும்தபாது

இப்படிச் வசய்துவிட்ைார்கதள! வகாஞ்சம் அவகாசம் வகாடுத் ிருந் ாலும் தபாதுதம. முரளி 54 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


வந்து வட்டில் ீ தபசியிருப்பாதன, என்று எண்ணி அங்கலாய்த்து இருக்க, அந்


இவன் வந்து அவனது அ ிகாரத்ட க் காட்ைவும் அவளுக்குச் சுத் மாகப் பிடிக்கவில்டல. அ ிலும், அன்று அப்படிப் தபசியவனுக்கு இப்தபாது மட்டும் என்ன அக்கடற? என்று த ான்றியது. இப்படி

ஒரு

முகத் ிதலதய

வாழ்க்டக தூக்கி

வாழ்வட விை,

எறிந்துவிட்டு

இவன்

இங்கிருந்து

கட்டியத்

ாலிடய

வவளிதயறி

சாகலாம்

அவனது

என்று

முடிவவடுத்துத் ான் வவளிதய வசல்ல எத் னித் ாள். ஆனால் அவன் அவடள மீ ண்டும் ாக்கவும். ஏற்கனதவ வ ாய்ந்து இருந் வள். அப்படிதய சுருண்டு விழுந் ாள்.

”என்னடி?

என்ன

ைிடனச்சிட்டு

வவளிதய தபாயிறமுடியுமா.


அப்படி

என்டனப்

விடுறதுக்கு

பத் ி?

என்டன

என்டன

என்னக்

எ ிர்த் ிட்டு

ைீ

தகனப்பயல்ன்னு

ைிடனச்சியா? ைீ கைற்றித் தூக்கிவசி ீ எறிஞ்சிட்ைா, என் வபாண்ணாட்டி இல்டலன்னு

ஆயிரும்னு ைிடனச்சிட்டு இருக்கப்தபால. ஊரு முழுசும் குமிஞ்சி இருக்குற இைத்துல வச்சி உனக்குத் அட

ாலி கட்டி இருக்தகன். ைீதய தவண்ைாம்னு வசான்னாலும் இந்

ஒத்துக்காது” என்று வசால்லிவிட்டு அவளின் அருதக வசன்று. அத த்

மீ ண்டும் அவளின் கழுத் ில் அணிவித் ான். பின் குமு ாவின் கன்னத்ட

உலகம்

ாலிடய

ஒரு டகயால் இழுத்துப் பிடித் வன், உக்கிரத் ில், “இத ா

பாரு, ைீ ான் எனக்குப் வபாண்ைாட்டி. உனக்கு இ ில் விருப்பதம இல்டலன்னானும் இது ான்

ைைக்கும்.

வகாடலகாரனா

இட

மாறிடுதவன்.

மீ றி

ஒரு

எதுவாவது

வசய்ய

தபாலீஸ்காரடனக்

ைிடனச்ச,


வகாடலக்காரனா

ைான்

மாத் ிரா !

ைாடளக்கு ஒரு தபப்பதராை வருதவன். அதுல ஒழுங்கு மரியாட யா டகவயழுத்துப்

தபாட்டுக்வகாடு” என்று கத் ிவிட்டு, அவடளப் பற்றி அ ன்பிறகு தபசதவ இல்லாமல், அப்படிதய விட்டுவிட்டு, தசாபாவில் சாய்ந்து அமர்ந் ான். ிடிவரன்று என்ன ைிடனத் ாதனா,

டரயில் கிைந் க் குமு ாடவ

இழுத் வன், அவள்

மறுக்க மறுக்கக் தகட்காமல், உடும்புப் பிடியாய் இழுத்து, அவனின் அடறயில் இருந் வமத்ட யில் வவளிதயறி, அவன்

முழுதும்

வகாண்டுதபாய்

விறு

விறு

என்று

ாலில் கிைந் ச் தசாபாவில் வசன்று அமர்ந் ான்.

அடறடயவிட்டு

ாள்ளியதும் வமத்ட யில் விழுந் வள், உைல் முழுவதும் தசார்வும், மனம் ரணமுமாய் இருந்

டல மு ல் பா ம்


ள்ளிவிட்டு,

ால் அப்படிதய சுவடர வவறித்துப் பார்த் படிக் கிைந் ாள்.

வடர ஈரமாக இருந்தும்,

மனைிடலயில்

அட த்

துடைக்க

தவண்டும்

என்று

அவளுக்குத்

த ான்றவில்டல. தசார்வில் கண்கள் வசாருக, எப்தபாது அவள் கண் மூடினால் என்று அவளுக்தகத் வ ரியாது.



வவளிதய தகாவிலின் முன், அங்கு

கூடியிருந்

ஊரு

மக்கள்


ாண்ைவமாடியது. குருவம்மா, லட்சுமி மற்றும் மாைடனத்

மன ிலும்

வகாடலவவறி

விர!

வாய்க்கு வந் படி,”இப்படி ஊருக் கட்டுப்பாட்டையும் மீ றி அந் ப் டபயன் அந் கழுத்துலத்

ாலிக்

கட்டிருக்கான்னா,

மா ிரியாச்தச. இத் டன வருஷம் இந் வசான்னத்

அது

இந்

ஊடரதய

**தயாைக்

அவமானப்

படுத்துற

ஊருல, எவனாவது ஒருத் ன் பஞ்சாயத்துலச்

ீர்ப்டப அவம ிச்சிருக்கானா? இந் ப் டபயன் வசஞ்சிருக்காதன! ஒருதவடள

இவடனத் ான்

அந் ப்

பண்ணிருக்குமா?


விரும்புச்தசா

என்னதவா?

இல்டலன்னா

இப்படி

அந் ப் பயன் உைம்புலயும் ைம்டமச் சா ி ரத் ம் ான ஓடுது. அப்படி இருக்கும்தபாது எதுக்கு

இப்படி

ஊடரப்

படகச்சிக்கிட்டு

இப்படி

பண்ணுறான்?

தபாலீச்காரன்னா

என்னதவணும்னாலும் பண்ணுவானா? இப்படிப் பண்ணுன்னா அடுத்தும் இத பண்ணத் ானத் அடுத் ச்

த ானும்


எல்லாக்

ைம்மடள

கழுட களுக்கும்.

என்னனு

இருந் ாலும் அவனுங்கதளாை இைத்ட த்

வசால்லிக்

இட

இப்படிதய

கூப்பிடுவான்.

ப்பப்

விட்டுட்ைா


ாண்டித் ானப் தபாவ தவண்டி இருக்கு.

இதுக்கு இந் ப் பஞ்சாயத்துல ஒரு முடிவு எடுத்த

ீரணும். இல்லன்னா ைாங்க யாரும்

இங்க இருந்துக் கிளம்ப மாட்தைாம்” என்று மக்கள் அடனவரும் அப்படிதய அமர்ந்துவிை, ீர்ப்டபச் வசான்ன அடனத்து ைல்ல உள்ளங்கள் மன ிலும் கட்டுக்ைங்கா க் தகாபம்

எழுந் து.

இதுவடர அந் த்

ிண்டணயில் இருந்துச் வசால்லப்பட்ை எந் த்

ீர்ப்புக்கும் ஊரு மக்கள்

யாவரும் பணிந்து ான் தபாயிருக்கிறார்கள். ஆனால் இன்று ஒருவன் அட எ ிராகச் வசயல்பட்ைதும், இதுைாள் வடர வபருத் ச்

சாட்டையடியாய்


ீர்ப்புச் வசால்லிவந்

அ ன்

முடிவாக

அ ற்கு

அடனவருக்கும் அது


மிச்சச்

வசாச்சச்

ண்ைடனடய இருவரும் தசர்ந்து அனுபவிக்க டவக்கதவண்டும் என்று த ான்றியது.

வசாந் ச் சா ிக்காரதன ஆனாலும் ஊருக் கட்டுப்பாட்டை மீ றிய ால், இதுவடர அவடனப்

தபாற்றியவர்கள் எல்லாம் ைிமிைத் ில் தூற்ற ஆரம்பிக்க, அங்கு அடனவரின் சத் மும் வபருஞ்சத் மாக இருந் து.

பரணி தகாபத் ில்,”எல்லாரும் வகாஞ்ச அடம ியா இருக்கீ ங்களா? என்று கத் ியவர், வ ாைர்ந்து, இந் ப் பஞ்சாயத்ட த் ான், ைாமக் காலங்காலமாய் ைம்பிட்டு இருக்குத ாம்.



அதுக்கு அப்புறம் தபாலீசு தகார்ட்டுன்னு வந் ாலும் ைம்மடளப் வபாருத் வடர இந் ப்

பஞ்சாயத்து ான் உசத் ி. அதுனால, உங்க எல்லாருக்கும் ைான் வசால்றது என்னதுன்னா? ஏற்கனதவ

இப்பத் ான்

ஒரு

பிரச்சடனடய

முடிச்சிட்டு

இருக்குத ாம்.

அதுக்குள்ள

இன்வனாரு பிரச்சடன கிளம்பி இருக்கு. மு லிதலதய முடிவு பண்ணினதுபடி அவங்க வரண்டு

தபடரயும்

எந் விை

பணதமா

ஊடரவிட்டு

ஒதுக்கி

டவக்குதறாம்.

அவங்க

என்ன ான்

ஊருக்குள்தளதய இருந் ாலும், அவங்ககூை யாரும் தபசக்கூைாது. ைம்ம ஊருல இருந்து வபாருதளா

அவங்க

வரண்டு

தபருக்கும்

தபாகக்கூைாது.

குலவ ய்வம் தகாவில்டலயும் அவங்க காலு பைக்கூைாது. ைம்ம ஊருல ைைக்குற எந் வி அட யுமீ றி அவங்கத்

ைல்லதுக் வகட்ைதுடலயும் அவங்கத்

டலயிட்ைா அடுத்

ைம்மக்

டலயிைக்கூைாது.

ைிமிஷதம வரண்டு தபடரயும் வகால்றட த்

விர தவற வைியில்டல. பார்ப்தபாம் இந் க் கட்டுப்பாட்டுல எத் டன ைாள் அவங்க

இங்க இருக்காங்கன்னு? இட

இப்தபாதவ வசய்யலாம். ஆனா அந் ப் டபயன் தபாலீஸ் என்பதுனாலத் ான் இந்

முடிவு.

ைாடளக்கு

ஒரு

தபாலீஸ்காரடனதய

வகான்னுட்தைாம்னு

வசால்லிறக்கூைாது பாருங்க அதுக்காத் ான் இப்படி.

யாரும்

இதுக்கு தமல சாவுறதும், உசுதராை இருக்குறதும் அதுக டகயில் ான் இருக்கு. ஆனால் ஒன்தன ஒன்னு மட்டும் வசால்லுத ாம். இனியும் யாராவது இந்

மா ிரி பண்ணுனா?

தகள்விதய தகட்காமத் வகால்றது ான் ைம்ம வைக்கமா இருக்கணும்” என்று வசால்ல இட க் தகட்ைக் குருவம்மாவிற்கு மகிழ்ச்சி கண்ணுமுன்னாடி

ஒருவர்,”என்னய்யா

ாங்கவில்டல, எப்படி இருந் ாலும்

ன்தனாைப் வபாண்ணு உசுதராை இருப்பாள் என்று! ஒன்

வபாண்ணுன்றதுனால

இந்

மா ிரி

இல்டல தபாலீஸ்ன்றதும் பயப்படு ியா” என்று தகட்க. சுருளியும்

ர்மகர்த் ாவும்,

வவட்ைதவண்டியது ான? அவன்

தபாலீஸ்

“அப்படி

இப்பவும்

உனக்குத்

ைாங்கத்

அப்படின்றதுனால

ட ரியம்

பயந்து

வகாடுப்தபாம்னு ான வசால்லுத ாம்” என்றனர்.

வசால்லு ியா


ஒளியுதறாம்னு


ைீ

ன்

என்ன?

அதுகடள

வசால்லடலதய.

ஒரு ைடவ

அவகாசம்

அவதரா, ‘தபாங்கய்யா” என்று வசால்லிவிட்டுச் வசன்றுவிட்ைார்.



அவரின்

வசய்டக

அங்கிருந்

அடனவருக்கும்

அவமானமாய்த் ான்


இருப்பினும் தபாலீஸ் என்றதபாது, அவனிைம் அவ்வளவு எளி ாகப் படகடய டவத்துக் வகாள்ள முடியாது என்று வ ரியதவ இப்படி ஒரு சுருளி

ீர்ப்டப வசான்னனர். ஆனால் பரணி,

ர்மகர்த் ா மூவரின் ஆழ்மனதும் அப்படி ைிடனக்கவில்டல.

தபாட்டுத் ள்ள தவண்டும் என்று ான் துடித் து. ஏவனன்றால் இதுதபால ஒரு அவமானத்ட

மிடை இன்தற

அவர்கள் இதுவடரச் சந் ித் து இல்டல.

இப்படி ஊராதர தகலியாகப் தபசுவட ! பைபைவவன்று பஞ்சாயத்ட க் கடலத் வர்கள், க்கத்

ருணத் ிற்காய் காத் ிருக்கத் துவங்கினர்,

அவர்கடளக் வகால்வ ற்கு!

கூட்ைம் முழுதுமாகக் கடலந் து. ஆனால் யாரின் மன ிலும் ைிடறவு இல்டல. பரணி மற்றும் சுருளியின் முகம் அவமானத் ில் சிவந் ிருக்க, அட பட்டு

ங்களது மிடுக்டக வவளிக்காட்டி, அவமானத்ட

முழுதும் அவர்கடள வகால்லும் ைாளிற்கு ஏங்கியபடி!

மடறக்கப் வபரும்பாடு

மடறத்து ைைந் னர் வைஞ்சம்

குருவம்மாவிற்குப பரணிடய ைிடனத்து மிக மிக சந்த ாஷமாக இருந் து. பின் அவர்

வகாஞ்ச தைரத் ிற்கு முன்பு ஆடிய ஆட்ைம் என்ன? இப்தபாது இருக்கும் ைிடல என்ன? அட ப் பார்த்து ரசித் படிதய வட்டிற்கு ீ ைைந் ார். ஆனால்


டவத்துக்வகாண்தை

ைைந் ார்

மிடையும்

வைருங்கியதும் அது அளவில்லாமல் வபருகியது.

குமு ாடவயும்.

வடு ீ

காமாட்சி வட்டு ீ வாசலில் ைின்று,”ஏய் குமு ா வவளிய வாடி? வவளிய வாடின்னா. உனக்கு அவ்வளவுத் டலக்குனிய

வச்ச

ிணக்கம் வந் ிருச்சா? ைீ எல்லாம் விளங்குவியா? வபத் வங்கடளத் ைீவயல்லாம்

உருப்படுவியா?

படுபாவி

ைான்

வயிவறரிஞ்சு

வசால்தறண்டி, ைீவயல்லாம் ைல்லாதவ இருக்க மாட்ை. இன்னும் வகாஞ்ச ைாளுல என் கண்ணு முன்னாதலதய ைீ அைிஞ்சுப் தபாயிருவடி.

ஐதயா என் வயித்துடலயா இப்படி ஒருத் ி பிறக்கணும். கைவுதள உனக்குக் கண்தண இல்டலயா? புலம்பித்

இப்படி

ள்ள,

ஒரு

பிள்டளடயப்

தபாய்

எனக்குக்

வகாடுத் ிருக்கிதய”

என்று

”என்ன காமாட்சி. அது ான் அவ ஓட்டும் இருக்கக்கூைாது உறவும் இருக்ககூைதுன்னு பஞ்சாயத்துல வசால்லிருகாகல்ல. அப்புறம் என்னத்துக்கு இப்படி டவத்துட்டு

ிரியுற?

உள்ள வா” என்று மகடள இ ற்கு தமலும் அவர் எதுவும் வசால்லிவிைக்கூைாது என்று குருவம்மா அடைக்க,



காமாட்சிதயா,

ைிறுத்துவ ாய்

இல்டல.

கத் ிவகாண்டு, எங்கடள எல்லாம்

“ஏய்

குமு ா

வவளிதய

வாடி

என்று

டல குனிய வச்சிட்டு ைீ மட்டும் எப்புடிடி ைல்லா

இருக்கலாம். புது வடு, ீ புது மாப்பிள்டள, அதுவும் கவர்வமண்ட்டு உத் ிதயாகம். எதுவுதம உனக்கு ைிடலக்காதுடி. சிங்கம் மா ிரி அவர்

ிரிஞ்ச வரண்டு மாமடனயும் இப்படி எலி மா ிரி ஆக்கிட்டிதயடி” என

முடிக்கக்கூை

இல்டல.




அவமானத் ில்

இருந் வர்கடள காமாட்சி வவளிதய பைமிட்டு ஊரு மக்கள் அடனவருக்கும் மூலமாகதவ

தபாட்டுக்வகாடுக்க,

சுருளி

ஓடி

வந்து

காமாட்சிடய

னது வாய்

சகட்டு

தமனிக்கு

அடித்து வட்டினுள் ீ அடைத்து வந் ார். கூைதவ தகாபத் ில் கத் ிக்வகாண்டும். ஆனால்

அடிச்சிறா

காமாட்சியின்

வாய்

அப்தபாதும்

ஓயவில்டல.

“என்டனக்

டகைீட்டிதய

மாமடன இப்படி ஊருக்காரனுக முன்னாடி அடிக்க வச்சிட்டிதயடி” என்று

வாய்கூசாமல் வபாய் வசால்லி மீ ண்டும் புலம்ப, இப்தபாது

பரணி

வந்து

காமாட்சியிைம்,”உள்தள

தபா

காமாட்சி”

என்று

கர்ைிக்க.

அ ற்குதமல் காமாட்சி அங்கு ைிற்கவில்டல. அவருக்கு பரணிடயப் பற்றி ைன்றாகதவ வ ரியும். எனதவ அங்கு

மாடியில்

னது வாடய கப்வபன்று மூடிக்வகாண்டு உள்தள வசன்றார். இருந் த்

மிழ்,

ைைந் து

முகத் ில் வ ரிந்

அவமானம் அவனுக்கு, எண்ணிலைங்கா பூக்கடளத் தூவியது தபால்

இருந் து. அவனது

மனத ா,

முகம்

“இது

சந்த ாஷத் ில்


இப்தபாது ான்


அவனுக்குத்

அவனின்

ைிடனத் து

அடனத்ட யும்

வகாண்டிருந் ான். என்ப ால்,

அவன்

கீ தை

மின்னியது.

பத் தவ

பத் ாது.

பரணி

ைைந் ிருக்கிறது



சுருளியின்


ைீ

அனுபவிக்கனும்” என்று தூண்டியது. இப்படி ைிடனக்க ைிடனக்க வவற்றிக்களிப்டப விை, குதரா ம் குடிக்வகாண்டிருந் து. அப்தபாது எ ார்த் மாக அவன்

னது வலதுக்டகடய மூக்கில் டவக்க, அ ில் எடுத்

ைாற்றம் அவனதுக் குைடலப் பிரட்டியது. ைிமிைத் ில் வாந் ி வருவது தபால இருக்க, டககடள த

ன்ட் வாஷ் க்ரீம் வகாண்டுக் கழுவினான், ஒன்றிற்கு இரண்டு முடற.

அ ன்பிறகு அட

முகர்ந்துப் பார்த்து, அ ில் இருந்து எந் வி

பின்பு ான் ைிம்ம ி அடைந் ான்.

ைாற்றமும் வரா ப்

ச்தச! இவடளத் வ ாட்ைத்துக்தக இப்படி ைாறுதுன்னா, அப்தபா அவளுக்கு? ஆனால் அவன் மனத ா,”இது எல்லாம் அவளுக்குத் த டவ ான். ஒருவடகயில் அவளிைம் கரிசனம்



த ான்றினாலும், அவள் பரணி மற்றும் சுருளியின் மகள் என்பத

அவனதுக் தகாபத்ட

இழுத்துப் பிடித்து டவத்துக்வகாண்டிருந் து” அவனுக்கு பஞ்சாயத் ில் அவன் குமு ாவில் கழுத் ில் கண்ை

பரணியின்

கருத்

முகதம

ைிடனவில்

இருக்க,

ாலிக் கட்டியதபாது, அவன் உ ட்டில்

புன்னடகயுைன்..

வலம்வந் ான். இடையில் எ ற்தகா அவன் அவனது அடறக்குள் வசல்ல, அங்கு குமு ா அசந்துத் தூங்கிக் வகாண்டிருப்பட க் கண்ைவனுக்கு எரிச்சல் வந் து.

ஊருல இவ்தளா ைைக்குது, உனக்கு இப்படி ைிம்ம ியானத் தூக்கம் தகட்கு ா? எங்கத் தூக்கத்ட


வகடுத் க்

குடும்பத்துல


வந்

உனக்கு,

இப்படி

ஒரு

தூக்கமா? அதுவும் என் வட்டில். ீ “இது கூைதவ கூைாது” என்று வசால்லியவனின் முகம் வைாடியில் முகம் கடுடமடயப் பூசிக்வகாண்ைது. அசந்துத்

தூங்கிக்

வகாண்டிருந் க்

“எழுந் ிரிடி” என்று கத் ினான்.


அருதக

வசன்று

அவடளத்

ட்டி,

அவள் அச ியில் ைன்றாகத் தூங்க, அது எல்லாம் அவனதுக் கருத் ில் பைவில்டல. மீ ண்டும் அவன் அவளிைம் கத் ,

அவன் கத் ியக் கத் ில் அரண்டு விைித் ாள் குமு ா. அவள் அரண்டு விைிக்கவும்,”ஏய் என்னடி வகாழுப்பா? உன்டன எவன்டி என்தனாை வமத்ட யிலப் படுக்கச் வசான்னது? [அவனுக்கு,

அவன்

ான்

வமத்ட யில்

மறந்துவிட்டிருந் து] எழும்படி. ஒத

ள்ளிவிட்ைான்

ா உன்டனக் கட்டிக்கிட்ைதும்,

மா ிரி வச்சிருப்தபன்னு ைிடனச்சியா? அந் என்ன? அப்படி இருந் ா இப்தபாதவ அட அப்தபாத

அவடளத்

என்பத

உன்டன ராணி

மா ிரி எண்ணவமல்லாம் உனக்கு இருக்கா

எல்லாம் தூரத் தூக்கி வசிடு. ீ

.ன்னச் வசான்ன? அன்டனக்கு அப்படிச் வசால்லிட்டு இன்டனக்கு மட்டும்

என்ன அக்கடறன்னு. அப்படி ான தகட்ை என்று தகட்ைவன். அடுத் ஆரம்பித் ான்.

வினாடிச் சிரிக்க

குமு ாவிற்குத் ான் அவன் என்ன வசால்ல வருகிறான், எ ற்குச் சிரிக்கிறான், என்பத

வ ரியவில்டல. அவளுக்கு அவன் சிரிப்பது, தகாபத்ட க் கூட்ை அவடன முடறத் படி இருந் ாள்.

அவள் முடறப்பட க் கண்ைவன்.”என்னடி முடறப்பு தவண்டிக்கிைக்கு ைீதய ஒரு வசகன்ட் த

ண்டு

வசால்ல,

உனக்கு

இப்படி

முடறக்குறதுக்கு


கு ிதய

கிடையாது”

என்று



குமு ாவிற்குக் குமட்டிக்வகாண்டு வந் து. என்னத் ான் ைீரில் ைடனந் ாலும் ைாற்றம் அவளது மீ து இருந்துக்வகாண்தை இருக்க, அருகில் ைின்றிருந் த்

மிைின் மீ த

எடுத் ாள்.

அவ்தளா ான்

மிழ்

வகாடலவவறியாகிவிட்ைான்.

ஒருத் ி

அங்குக்

வாந் ி

கஷ்ட்ைப்படுவது

அவனுக்குத் வ ரியவில்டல. ஓங்கி அவடள அடிக்கவர, அவனின் டகடயப் பிடித்துக் தகாபத் ில் எடுத் ாள். மிழ்,”சீ”

டுத் வள், மீ ண்டும் அைக்க முடியாமல் அவனின் மீ த

என்று

நுடைந் ான்.


தபாகும்தபாத

“இந்

அவடள

விட்டுத்

இைம்

ிரும்பவும் வாந் ி

ள்ளிப்தபாய்


ைான்

குளியலடறக்குள்

வருரதுக்குள்ள

சுத் மாகி

இருக்கணும். இல்டல.. ைான் ைானா இருக்கமாட்தைன்” என்று பற்களுக்கு இடையில் கடித்துத் துப்பிவிட்டுச் வசன்றான்.

குமு ாவும் ப ிலிற்கு,”முடியாது. ைான் பண்ணதவ மாட்தைன்” என்று கத் ினாள். அவள் கத் ியதும் வவளிதய வந் வன்,”ைான் ஒன்னு வசான்னா அட

யாரா இருந் ாலும்

வசஞ்சிருக்கணும். இல்டலன்னா என்ன ைைக்கும்னு எனக்தக வ ரியாது?” என்று ஒரு கண்டிப்பானப் பார்டவடயச் வசலுத் , குமு ா

அவனின்

வமத்ட டயவிட்டு


எழும்பவில்டல.

தகாபத் ில்,”ைான்

ஒன்னும் இங்கத் ான் இருக்கணும்னு வசால்லவில்டல. அது என்ன? ைீ என்டன வசகண்ட் த

ண்டுன்னு வசால்றது? ைான் உன் கிட்ை வந்துக்

வகஞ்சுதனனா என்டனடயக் கட்டிக்தகான்னு? ைீயா ான வந்துக் கட்டிக்கிட்ை. ைான்

தவண்ைாம்னு

எறிஞ்சதுக்கு


அப்புறமும்,

தபாதறன்னு ான அ ிகாரத்ட க்

ைீ

என்

ைீயா ான

வசான்தனன்.

காட்டுனா

கழுத்துல

என்

இப்தபாவும்

ைான்

பண்ணனும்னு இல்டல. தவணும்னா

சுத் ம்

விரும்புதறன்னு மா ிரி

பண்ணு

வ ரிஞ்சதுக்கு

உண்டமயிதலதய

அப்புறமும்

அத

ான்

அந் க்

ிரும்பவும்

அப்படிதய கூை

கட்டுன? ைீ

காலுக்கு

எல்லாம் ைான்

கிைக்கட்டும்.

வலுக்கட்ைாயமா

பிடிச்சவன்

கயிடறத்

வசால்தறன்.

உன்தனாைக்

மா ிரி இட


ைாத் ம்

கழுத்துல

பயந்து

விழுந்துக்கிைக்கனும்னு இல்டலதய? அத

கட்டின


தூக்கி

ைான்

உன்தனாை

அடியில

ான் சுத் ம்

அடுத் வடன

கட்டிக்கிட்ை

உன்டன

இருக்கும்தபாது,

ஒன்னும் எனக்குப் வபருசா வ ரியடல: என்று கத் ிவிட்டு அடம ியாக இருந் ாள்.

இது




இது

தகாபத்ட

தமலும்

தமலும்

என்று

கிளப்ப,

அவளது


வந் வன்,”ஏய் என்ன வராம்ப ஓவரா தபசுற. என்னடி ைீ இப்படிப் தபசுனா உன்டன அப்படிதய தபசவிட்டுட்டு தவடிக்டகப் பார்ப்தபன்னு மட்டும் ைிடனக்கா , அது என்கிட்தை கண்டிப்பா ைைக்காது.

ைான் வர்றதுக்குள்ள இந்

இைம் எல்லாம் சுத் மாகி இருக்கனும்னு ைான் வசான்னா அது

ைைந்து இருக்கணும்.” என்று கர்ைித் வன்

தமலும் வ ாைர்ந்து,”அப்புறம், ைீ என்னத் ான் வசான்னாலும் இது ான் உன் வாழ்க்டக.

இதுல இருந்து ைீ படுற ஒவ்வவாரு தவ டனடயயும் பார்த்து, உன் அப்பன் அைனும்டி. என்னத் ான் உன்டன அவன் அவதனாைப் வபாண்ணு இல்டலன்னு வசான்னாலும், ைீ

அவன் வபாண்ணு இல்டலன்னு ஆகிடுமா? விைமாட்தைன்டி ைீ ான் எனக்குக் கிடைச்சத்

துருப்புச் சீட்டு. அவ்தளா சீக்கிரத்துல உன்டன விட்டிற மாட்தைன். ைீ வசத் ாக்கூை அது என் டகயால உன் அப்பன் முன்னாடி சாகுறத் ா ான் இருக்கணும்” என்று வசால்லி குமு ாடவ ஒருமுடற ஆழ்ந்து முடறத்துவிட்டுச் வசன்றான்.

அவன் வசான்னவற்டற எல்லாம் தகட்டுக் வகாண்டிருந் க் குமு ாவிற்குத் இருந் து.. அ ிலும் அவனின் கடைசி வாக்கியங்கள்! இங்கு

இப்படி

எலியும்

ஒருமுடறயாவது

பூடனயுமாய்

வவளிதய

இவர்கள்

வரமாட்ைாளா?

ஏக்கத்துைன் அமர்ந் ிருந் ார் வட்டுத் ீ

ைைக்க.

அவடளப்

ிண்டணயில்.

அங்கு

ிக்வகன்று


பார்த்துவிைலாம்

மகள்

என்ற

ஏக்கங்கள் 7 : “தெசம்

இல்ளலநயைிலும் மைிேத் ேன்ளம தொதுதம!

மற்றவர்கைின் ெிம்மேியாை வாழ்விற்கு!”

மிைிைம் இருந்துக் குமு ா தகட்ைது அடனத்துதம அவடள ைிடலக்குடலய டவத் து.

அ ிர்ந்து


சிடலவயன


“என்னது

னதுப்

வபற்தறார்கடளப் 62



பைிவாங்க

என்டனத்

துருப்புச்

சீட்ைாகப்

பயன்படுத்துகிறானா?

அப்தபா

எனதுப்

வபற்தறாரால் இவனுக்கு ஏ ாவது ைைந் ிருக்கா என்ன? அப்படியும் இருக்குதமா! அப்படி

என்றால் இவதன ஒரு தபாலீஸ், இவன் தைரடியாக தமா லாதம ஏன் இப்படி என்டன படுத் ி அவர்கடளக் காயப்படுத் தவண்டும்.

ச்தச.. தச.. எனக்குத் வ ரிஞ்ச வடர அப்பா இருவரும் இந் பண்ணியது இல்டல.

அளவிற்கு யாடரயும் எதுவும்

னக்குத் வ ரிந் து வடர ஒதர ஒருமுடற ான் அடுத்

ைா ிக்

காரடன ஒருவள் கா லித்துவிட்ைாள் என்ப ற்காக அடித் து. அதுவும் ஊரில் உள்ளத் டலவர்கள் அடனவரும் தசர்ந்து எடுத்


டவத் ிருக்கும்

முடிவு ான். என் இப்தபாதுதம,

மரியாட க்குக்

களங்கம்

ன் தமல்

வந்துவிைக்கூைாது

என்ப ற்காகத் ான் இப்படி என்டனப் பண்ணியிருப்பார் என்று ைிடனத் ாள்.

அட யும்விை. பரணி இதுவடர அவளிைம் கடிந்துக்கூைப் தபசியது இல்டலதய” என்று இவ்வளவு ைைந் துக்குப் பிறகும் வபற்றவர்களின் மீ து இருந் ப் பாசம் இப்படி ைிடனக்க டவத் து

அவடள.

ஆனால்



எடுபைா வாறு அவர்கள் ைிடறயப் பண்ணியிருக்கிறார்கள் என்பது!

இவளின்

கா ிற்கு

அவளுக்கு இரண்டு விஷயத் ில் ான் தகாபம் வந் து. ஒன்று, அவகாசம் வகாடுக்காமல் ர

ர என்று இழுத்துக்வகாண்டு வந்து இப்படி ஊரார் முன்னால் அவமானப்படுத் ியது.

இரண்டு, இதுவடர முரளி எப்படி இருக்கிறான் என்று எந்

விபரமும் வ ரியவில்டல.

இது பத் ாது என்று “இவன்” தவறு அவனுக்குப் பகடைக்காயாய் பயன்படுத் ிக்வகாள்ள னக்குத்

ாலிக் கட்டிஇருக்கிறான். அட விைக் அவன் வகாடுடமப்படுத்துவது என்று எது

எல்லாதமா அவளது மனட

அறுக்க, மன ில் ஒரு முடிவவடுத் வளாய்,

அடனத்ட யும் சுத் ப் படுத் த்

யாரானாள். அவளுக்தக அங்கு இருப்பதுக் கடினமாய்

இருக்க, தவறு வைியின்றி அவற்டறச் சுத் ப் படுத்தும் முயற்சியில் ஈடுபட்ைாள். எந்

அடறயில் எது இருக்கிறது என்று வ ரியவில்டல. சா ரணமாக அவள் வசல்ல,

அதுதவ சடமயலடறயாய் இருந் து.

ைல்ல ாகப் தபாச்சு என்று ைிடனத்து வாஷ் தபசினிலிருந்துத்

ண்ணடர ீ எடுத்து வந்து,

முழுதும் ஊற்றினாள். அடுத் து துடைத்து எடுக்கத் துணி எங்தக என்று த டினாள். சடமயலடறயில் வகாட்டியாயிற்று,

வசன்று

அவன்


அங்கு

குளியலடறயில்



கிடைக்கவில்டல. வவளிதய

வந் ால்

ண்ணடரக் ீ

இ ற்கும்

ிட்டுவான் என்பது வ ரிய, என்னப்பண்ணுவது? என்று வ ரியாமல் விைித் ாள்.



மீ ண்டும் அடறயில் வந்து இட தய தயாசித் படி இருக்க, அவளதுக் கண்ணில் பட்ைது, அவன் கைற்றிப் தபாட்டுவிட்டுப் தபான ஷர்ட். அத

சமயம் “என்டனயா ைீ அடிக்குற.

ைானா உனக்குப் வபாண்ைாட்டி. பார்த்துக்கலாம்” என்று மன ில் கருவியவள், அவனின் ஷர்ட்டை எடுத்துத் துடைக்கத் துவங்கினாள். அவளுக்கு


இந்

மாட்டுக்வகாட்டையிதலதய

இைம்

சுத் மானால்

உருண்டுப்

தபாதும்

புரண்டிருக்கிறாள்

என்று


கன்றுக்குட்டிகதளாடும்

பசுதவாடும். அப்தபாது எல்லாம் அடவகள் எதுவும் வ ரியவில்டல. தபாகப் தபாகப் பைகி இருந் து. ஆனால் இந்

ைாற்றத்ட

அவள் துடைத்துக் வகாண்டிருந் குமு ா

ான்

வவற்றியடைவது

வசான்ன

கண்களிலும் அது அவளின்

தபான்று

அவளால் வபாறுக்கதவ முடியவில்டல.

தைரம்

தவடலடயச் இருந் து.

ான்

மிழ் வவளிதய வந் ான். அவனுக்குக்

வசய்வட க்


வளும்படி ைைந்து வந் ான்.


ைின்று

அவள்

கண்ைதும்

வவற்றிப்

துடைப்பட தய

தமலும்

புன்னடக

பார்த் வன்,”ஊர்

தமலும்

வைிந்த ாை,

டலவதராைப்

வபண்ணின் ைிடல இரண்தை ைாளில் எப்படி மாறிவிட்ைது! வட்டில் ீ வசல்லப் பிள்டளயாக

இருந் வடள ஒதர ைாளில் ஊதர முகத் ில் காறித்துப்பியது, வபற்றவர்கள் அடனவரும் டல

முழுகிவிட்ைார்கள்.

தபாராடிக்வகாண்டிருக்டகயில்

கா லித் வன்

இங்கு

இன்வனாருத் ன்

எங்தகா

அவளின்

உயிருக்குப்


ாலிக்

கட்டியதும் அல்லாமல் வட்டிற்கு ீ தவடலக்காரிப் தபால ைைத்துக்கிறான்”. இட


ான்

ான் வசய்த ாமா என்று ைிடனக்கும்தபாது அவடன அவதன

பாராட்ை தவண்டும் தபால இருந் து. மனது மகிை அடம ியாகப் பார்த் படி இருந் ான். குமு ா


துடைத்து

முடித் ப்பின்புத்

ிரும்பிப்

பார்க்கவும்,

அங்கு

அவன்[ மிழ்] ைின்றுக் வகாண்டிருப்பட க் கண்ைவளுக்குக் தகாபம் வர, “இது எல்லாம் வசஞ்சதுனால,

ைீ

ைிடனக்குறது


ைைக்கும்னு

கனவுலக்கூைக்

கற்படனக்தகாட்டைக் கட்ைா . அட யும் மீ றி தபாயும் தபாயும் உனக்குப் தபாய் ைான் அடிடமயாய்

இருப்பன்னு

ைிடனச்சன்னா,

அது


இருக்கும்” என்று வசால்லிவிட்டுப் தபானாள் அவடனத்

ாண்டி.

மிகப்

வபரியத்

ப்பா

இட க் தகட்ைவனுக்குச் சிடு சிடு என்று தகாபம் வந் து. இன்னும் காதலைு கூை முடிக்கா க்

கழுட ,

என்டனப்பார்த்து

ைீ

மட்டுமில்லாம, என்டன எ ிர்த்து தவறப் அவடனத்

வா-ன்னு

மரியாட

இல்லாமப்

தபசுறது

தபசுறா என்று அவனுக்கும் தகாபம் எை,

ாண்டி அவள் தபாகவும் அவளது முன் வசன்று இடிப்பதுப் தபால ைின்று.



தகாபத் ில்,”என்ன வசான்ன? என்ன வசான்ன? ைீ அடிடம இல்டலயா? உனக்கு இவ்தளா பட்டும்

எகத் ாளம்

குடறயல

பார்த் ியா?

சுண்வைலி

மா ிரி


உனக்தக

இவ்வளவு இருக்கும்தபாது, இதுக்காகதவ கிடைக்கா ப் டிரான்ச்பாடம, கஷ்ட்ைப்பட்டு வாங்கிட்டு வந்

எனக்கு எவ்வளவு இருக்கும்? அதுலயும் அத் டன தபரு முன்னாடிதய

அவனுக முடிடவ எ ிர்த்துட்டு வந் வனுக்குத் வ ரியா ா உன்டனயும் எந் டவக்கனும்னு.

உனக்கு எல்லாம் என் காடல அமுக்கி விடுறதுக்குக்கூைத் இருந்துப்

தபானாப்

தபாகுதுன்னு

உன்டனக்

காப்பாத் ினா

இல்லாமப் தபசு ியா? உன்டன!” என்று அவடள அவன் அவளது தமல் எடுத்

அளவுல

கு ி கிடையாதுடி. சாவுல என்டனதய

மரியாட

ள்ளிவிைப் தபாக, அ ற்குள்

ைாற்றம் அவடன அட ச் வசய்யவிைாமல்

டுத் து.

வைாடியில் அவடளவிட்டு முகத்ட ச் சுளித் படி ைகர்ந் வன், ஏளனமாய் ஒரு பார்டவப் பார்த்துவிட்டு, உக்கிரக் தகாபமாய்,”தபாடி தபாய் குளிச்சிட்டு வா. இல்டல இன்டனக்கு முழுசும்

வவளியதவ


அத ா

கிை.


பின்னாடி

ஒரு

உனக்கு

பால்கனி

என்

இருக்கு

வட்டுக்குள்ள ீ அது ான்

இருக்க


அட த் ாண்டி ைீ வரக்கூைாது, வட்டு ீ தவடலக்கடளக் கவனிக்க வருவட த் அதுக்கும் தமல ைீ இங்க இருந்துத்

ப்பிக்கலாம்னு மட்டும்

இைம்

இைம்

விர.

ிட்ைம் தபாைா . ஏன்னா

உனக்காகதவ ைாடளக்கு வட்டு ீ முன் வாசலில் இருக்கும் இரண்டு ைாய்கள். தச அப்படி

இல்டல, ஒன்னு வட்டுக்குப் ீ பின்வாசலில் கிைக்கும் கட்ைப்பைாமல் இன்னும் இரண்டு முன்வாசலில், என்று வசான்னவன். உனக்தக புரிந் ிருக்கும் மூன்று ைாய்களில் எது மு லாவது

என்று

ஒருமுடற

அவடள

முடறப்பது

எடுப்பதுப் தபாலவும் அல்லாமல் வசால்லிவிட்டு.

தபாலவும்

சீ தபாடி. எனக்கு உன்டனப் பார்க்கதவ பிடிக்கடல. அட விை இந் முகத்ட

வ ரிஞ்தச

அஷ்ட்ைக்

தகாணலாய்

கண்ைட யும்

டவத்து,

சாப்பிட்டு

பின்

இருப்பானுக

உன்

தமல

தபால”

அல்லாமல்

கு றி

ைாற்றம், டச! என்று

துப்பப்

என்று

தபாதறாம்னு

கூசாமல்

னது

எண்ணத் ில் த ான்றியது எல்லாவற்டறயும் வசால்லி, “இன்னும் அடரமணி தைரத்துல எனக்குச் சாப்பாடு வந் ிருக்கணும்.

அதுல எதுவும் விஷத்ட க் கலக்கலாம்னு பார்க்கா . அப்படி ைிடனச்சா உன் தமல

வராம்ப வராம்பப் பாசம் வச்சிருகாங்கதள உன்தனாைக் கு.. ரு.. வ.. ம்.. மா.. அம்மா

அவங்கக்கிட்ைத் ான் மு லில் சாப்பிைச் வசால்தவன். உன்தமல அவங்களுக்குக் அளவு கைந் ப் பாசம் தபாலதய! ைான் வகாண்டுதபாய், யாருக்கும் வ ரியாம இது உங்க மக சடமச்சதுன்னு


உைதன

எட யும்

ைிடனக்குதறன். ைீ என்ன ைிடனக்குற” என்று தகட்க,

தயாசிக்காமச்

சாப்பிடுவாங்கன்னு



குமு ாவிற்குக் தகாபம் எரிமடலப் தபால வந் து. இவன் வசால்வட ச் வசய் ாலும் வசய்வான் என்று ைிடனத் வள், இ ற்கு தமலும் வாடயக்வகாடுத்து வம்டப விடலக்கு வாங்கதவண்ைாம் என்று ைிடனத்து அடம ியாகச் வசன்று எல்லாவற்டறயும் சுத் ப்

படுத் ினாள். மன ில் அவன் வசால்லிய “மூன்றில் எது மு லாவது என்று உனக்தக புரிந் ிருக்கும்” என்பத

ஓடிக்வகாண்டிருந் து.

அடனத்ட யும் சுத் ப் படுத் ி விட்டு வந் வள் தைராகக் குளியலடறக்குள் நுடைய முற்படும் தபாது ான் உடறத் து, குளித்துவிட்டு மாற்றிக்வகாள்ள மாற்று உடை எதுவும் இல்டல என்பது. இப்தபாது என்னச் வசய்வது? என்று அவள் அட இருந் ாள். இந்

உடைடய மாற்றிதய

எண்ணியபடிதய

ீர தவண்டும் என்று இருந் து. அப்படி ைசு ைசு என்று

இருந் து. இப்தபாது ான் உனக்கு ைான் அடிடமயாக இருக்க மாட்தைன் என்று ைம்பமாகச்

வசால்லிவிட்டு இப்தபாது அவனிைதம எப்படிக் தகட்பது என்று எண்ணம் ஓை, அப்படிதய அவள் முன்பு படுத்து இருந் மிைிற்கு”ைான்

வச்சிட்டுத்

வசால்ல

ிரியுறா?”

அடறக்குள்தளதய வந்து அமர்ந் ாள். அவள் வரவும்,

வசால்லக்

என்று

தகட்கமாட்தைன்

ைிடனத் வன்,”

என்பத

உன்டன

சூளுடரத்துக் வகாண்டு அவள் பின்னாதலதய வசல்ல, அங்கு அவள் இருந்

இவளது

தவடலயா

விைமாட்தைனடி”

என்று

ைிடலதயா தமலும் தகாபத்ட க் கிளப்பியது. ஏவனனில் அவள்

மீ ண்டும் அவனது வமத்ட யிதலதய அமர்ந்து இருந் ாள்.

”என்னடி ைான் வசான்னாக் தகட்கக்கூைாதுன்னு முடிவுல இருக்குறியா?” என்று வசால்லி, மிழ் அவடளத்

ர

ரவவன்று குளியலடற தைாக்கி இழுக்க, அவன் இழுத்

இழுப்பில்

இழுப்பிற்கு ஏற்ப இங்தகயும் அங்தகயும் இருந் ச் சா னங்களில் தமா ியபடி

டரதயாடு

வமத்ட யில் இருந்துப் வபாத்வ ன்று விழுந்து, பின் விழுந்

அ ிர்ச்சியில் அவனின்

டரயாக உரசியபடி வசன்றாள்.

குமு ா இப்படி அவன் வசய்வான் என்று எ ிர்ப்பார்க்கா அவளால் அவடனத்

ால்,

டுமாறி இருந் ாள்.

டுக்கதவ முடியவில்டல. அ ிலும் அவனின் பிடி அழுத் மாய்

இருக்க, டகடய அவனிைம் இருந்து பிரிக்க முயன்றும் முடியாமல் இருந் ாள். ”தைய் என்டன விடுைா! என்டன விடுைா” என்று அவள் கத் , அவள் அப்தபாதும் மரியாட

இல்லாமல் தபசியது அவடன தமலும் உசுப்பியது. முழு

பலத்ட யும் அவளிைம் காட்டி அவடள இழுக்க, அவன் தவகமாக இழுத்

ில் அவளின்

வைற்றி ஒரு அடறயின் வாசலில் இருக்கும் முக்குச் சுவரில் பைக்வகன்று இடித் து.



குமு ா,”அம்மா” என்று அவடளத்

அலறவும்,

ஒரு முடற

அவடள இழுப்பட

ைிறுத் ியவன்,

ிரும்பிப் பார்க்க, அவள் வலியில் துடிக்கவும்,

அவன் தகாபத் ில்,”இது எல்லாம் உனக்குத் த டவ ான்டி” என்று வசால்லி மீ ண்டும் இழுத் ான்.

அவடள


அவனது

அடிடம

ஆக்கிவிைதவண்டும்

என்பது

மட்டும் ான் அவனதுக் குறியாய் இருந் து. அ ிலும் அவள் அவனின் தபச்டசக் தகட்டு ைில் என்றால் ைிற்கதவண்டும்,

உட்கார் என்றால் உட்கார தவண்டும்” என்று ைிடனத் ான். அவடனப் வபாருத் வடர

அவளுக்கு உணர்வுகள் என்பது எதுவும் கிடையாது. அ ிலும் அவள் “பரணியின் மகள்” என்ப ால் அது கூடு லாக இருந் து. ஏற்கனதவ அடிப்பட்ைத்

டல என்ப ால் குமு ாவிற்கு வலி அ ிகமாக இருக்க. அதுக்கு

தமல் வபாறுக்க முடியா வளாய், டகடயப் பலம் வகாண்ை மட்டும் உ றினாள். அவள் உ றவும்,

மிைின்

டுமாறி பின்

ஏதனா

முழு

பலமும்

ிடிவரன்று

அறுக்கப்பை,

ன்டனச் சீர் படுத் ிக் வகாண்டு ைின்றான்.

மிைிற்குக் குமு ா வசய்வது ஒவ்வவான்றும்

பார்த் ாதல

அவனுக்குப்

பற்றிக்


ீயாய்

வந் து.

அவனும்

ஒரு

ைிமிைம்

கித் து. ஏன் அவடளப்

ஏவனன்று

வ ரியவில்டல?

இட த் ான் “ஆகா ப் வபாண்ைாட்டிக் டகப்பட்ைால் குற்றம் கால் பட்ைால் குற்றம்” என்பார்கதளா!

குமு ா அவன் டககளில் இருந்துத் அவளது ”என்ன

ன் டககள் விடுப்பட்ைதும் இரண்டுக் டககளாலும்

டலடயப் பிடித் வாறு அப்படிதய வலியில் அமர்ந்து இருக்க.

வராம்ப

இடிச்சிருக்கலாம். அன்டனக்கு

வலிக்கு ா?? தவணும்னா

வலிக்கட்டும்

இன்வனாரு

வலிக்கட்டும்.

ைடவ

ைாதன


ஓங்கி

உன்

ைல்லாதவ டலடய,

உங்க அப்பன் பண்ணினது மா ிரி இடிக்கவா” என்று அவள் வலியில்

துடிக்கிறாள், என்கிற தவ டனச் சிறிதும் இல்லாமல்

மிழ் தகட்கவும்,

குமு ாவிற்கு, இவன் எல்லாம் மனி ப் பிறவி ானா? இல்டல தவற ஏ ாவது மிருகப்

பிறவியா? என்று த ான்றியது. இதுதவ முரளியாய் இருந் ிருந் ால், எப்படி எல்லாம் ன்டனத்

ாங்கி இருப்பான் என்பது ைிடனவில் வர, கண்கள் வினாடியில் கலங்கியது.

அவன் மட்டுமா, பரணி, குருவம்மா.

னது அண்ணன் அடனவரும் இன்டறய ைாடளத்

விர்த்து, என்றுதம சின்னக் காய்ச்சல்

னக்கு வந் ாலும், எப்படி எல்லாம்

ன்டனக்

கவனிப்பார்கள் என்பது ைிடனவில் வர. இப்தபாது வமாத் மாக உடைந் ிருந் ாள்.





என்னது ான்

மற்றும் முரளியும் இப்தபாதும் என்று.

இட

ைிடனத் வளுக்கு

ந்ட

மாறினாலும்,

குருவம்மாவும்

ன்டனப் பற்றித் ான் ைிடனத்துக் வகாண்டிருப்பார்கள் உைதன

முரளியிைம்

வசன்று,

அவனதுத்

சாய்ந்துக் க றி அைதவண்டும் என்று இருக்க, அது முடியாது எனத் வ ரிந்து, பிடித்

கண்ணன்

வண்ணதம அமர்ந்துக் கண்ண ீர் வடித் ாள்.

டலடயப்

னது இயலாடமடய எண்ணி வந் க்

தகாபத் ில்.

அவள் அழுதுக்வகாண்தை இருப்பட க் கண்ைத்

த ாளில்

மிழ்,”சும்மா ைீலிக்கண்ண ீர் வடிக்கா டி.

எனக்குத் வ ரியும், ைீ எதுக்கு இப்தபா கண்ண ீர் வடிக்குறன்னு. இப்படி எல்லாம் தபாலிக்

கண்ண ீர் வடிச்சா ைான் விட்டிருதவன்னு ைிடனக்கா ” என்று வசான்னான், வைஞ்சில் ஈரதம இல்லாமல்.

அவனதுப் தபச்சுக்கள் அவளுக்கு, அவள்தமல் இருந் க் தகாபத்ட

அவன் தமல்

ிருப்ப,

அழு படிதய, “என்டனய குளிக்கச் வசால்றிதய. குளிச்சிட்டு ைான் எந் த் துணிடயக் வகாண்டு மாற்றுதவன்னு உனக்குத் த ாணுச்சா? ைான் எப்படி குளிப்பதுன்னு வ ரியாம, அங்கப் தபாய் இருந் ா என்னது எல்லாம் தபசுற ைீ? ைீ எல்லாம் மனுஷன் உன்டன


உங்க

அம்மா

இருக்கான்னா? உன்டனய இந்

வலிதயாடு ான்

வபத் ாங்களா?

ைீதய

ானா?

இப்படி

மா ிரி வளர்த் ிருக்குற உங்க அப்பா அம்மாதவாை

லட்சணம் எப்படி இருக்கும்னு ைல்லாதவ வ ரியுது” என்று அவள் வசால்லி முடிக்கும் முன், அவளதுக் கன்னம் பழுத் ிருந் து.

ஏற்கனதவ அடிப்பட்டு அடிப்பட்டு ரணமாகி இருந் அடித் து



வலிக்கவில்டல.

உைம்பு என்ப ால் அவன் இப்தபாது தமலும்

அழு படிதய,


காலின் அருகில் வசன்றபை”அடி அடி. ைல்லா அடி. இன்னும் எவ்வளவு முடியுதமா அடி. இப்படி அடிச்சுக் வகால்றட விை. ஒதரயடியாய் வகான்னுறு” என்று அவள் கத் , என்ன ைிடனத் ாதனா, தகாபத் ில், அவடள உ றித் ஒரு

ஷர்ட்டை

உருவிக்வகாண்டு

ஓடினான்.

ள்ளிவிட்டு, பீதராவில் இருந்து

அவன்

சாவிக்வகாண்டுப் பூட்டிவிட்டுச் வசல்லவும் மறக்கவில்டல.

தபாகும்தபாது

க டவச்

மிழ் வட்டை ீ விட்டு வவளிதய இறங்கிய மறுவைாடி, வட்டில் ீ குடியிருந் வர், அவனின்

முன் வந்து ைின்று, ஒன்றுதம தபசாமல், ஒரு கடி த்ட யும் வட்டுச் ீ சாவிடயயும் வகாடுத் ார். அட

அவன் பிரித்துப் படிக்க,

அ ில்,”ைாங்களும்

இந்

பிரச்சடனயிதலா

கா ல்

ஊரு

மக்களும்

கராறிதலா

ஒதர

ைா ி ான்.

உைன்பாடு

எங்களுக்கு

இல்டல

இந்

என்றாலும்,

ைா ிப்

ஊதராடு

இருக்கும்தபாது எனக்கு உங்ககூைப் தபசிட்டு இருக்க முடியாது. எனக்கும் இரண்டுப் 68 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


வபாண்ணுங்க இருக்கும்னு

இருக்காங்க. எனக்குத்


த ாணடல.

தமடலயும் எங்தக

உங்க


உங்கக்கிட்ை

இருக்குறது

இட ப்

தபசி

ைல்லா

வகாடுத் ா

அட யும் பார்த்துட்டு ஊருகாரனுக ஏ ாவது தபசுவாங்க. அதுனால ான் கடி ம் மூலமா வகாடுக்குதறன்.

எங்கடள மன்னிச்சிருங்க

ம்பி. ைாங்க வர்தறாம். இங்கிருந்து இரண்டு கிதலா மீ ட்ைர்

தூரத்துல இருக்குற வ ருவுல, ஒரு வடு ீ வாைடகக்கு இருக்குன்னு புதராக்கர் வசான்னாரு. அங்தகதய தபாயிறலாம்னு பார்க்குதறன்” என்று எழு ி இருந் து.

அட ப் பார்த் வனுக்கு அடுத் க் தகாபம். அவரின் முன்தப அந் க் கடி த்ட க் கிைித்துப் தபாட்ைவன், சாவிடய மட்டும்

னதுப் பாக்வகட்டில் தபாட்டுக்வகாண்டு, வட்டை ீ விட்டு

வவளிதய வாசலில் இருந் ப் டபக்டக எடுக்கச் வசன்றான். அ ில்

முன்னால்


உடைக்கப்பட்டிருந் து.

அட ப்

வ

ட்டலட்

பார்த்துப்

உடைந் ிருந் து.

பற்கடளக்

முயல, அ ன் ையரில் காற்று சுத் மாக இல்டல.

இல்டல

கடித் வன்,

வண்டிடய

இவர்கடளப் பற்றித் வ ரிந்தும், இப்படி டபக்டக விட்டுச் வசன்றது

னதுத்

இல்டல எடுக்க

வறு ான்

என்று ைிடனத் வன், இது இத்த ாடு முடியப் தபாவ ில்டல என்று வ ரிய, வண்டிடய உருட்டிக்வகாண்டு வசல்ல ஆரம்பித் ான். அவன்

வவளிதய

வந் துதம,

தகாபத் ிலும் பார்க்க, னதுக்


இவரு


சிலர்,

மிைின் ரத் ம் வகா ிக்கத் துவங்கியது.

டபக்கின்

டவத்துக்வகாண்டு வசன்றான். சிலர்,”ஏல

வ ருவில்

சிங்கம்

பிடியில்

தபாலீைா

ங்களுக்குள்ளாகதவ தகள்வி தகட்க,

காட்டியவன்,

இல்டல

அவடன

முகத்ட

சிரிப்புப்

ஏளனமாகவும்

கடு

கடுவவன்று

தபாலீைா?”

என்று

அ ற்கு அவர்கதள ப ில் வசான்னனர்” மாப்ள பயபுள்ள, இம்புட்டுப் வபரிய வண்டிடய வசக்குமாடு மா ிரி இழுத்துட்டுப் தபாறட ப் பார்த் ாதல வ ரியல, இவரு வராம்ப வராம்ப வராம்ப தகலியான சிரிப்புப் தபாலீசுன்னு”

அவர்கதள “ஏல மாப்ள, பின்ன இருக்கா ா? பஞ்சாயத்துல வசான்ன முடிடவ எ ிர்த்துட்டு ஒருத் ன் இந் படகச்சிட்டு!

ஊருல ைிம்ம ியா இருந் ிை முடியுமா? அ ிலும் ைம்ம பரணி மச்சாடனப்



என்னதவா

வ ரியடல,

மனுஷன்

தைத்து

அங்கனதய வரண்டையும் தபாட்டுத்

அடம ியா

தபாயிட்ைாரு.


ள்ளி இருப்பாரு!

ஒருவன்,”அது ாம்பல எனக்கும் வ ரிய மாட்டுக்கு. அடுத் க் தகாயில் வகாடைக்குள்ள

இன்னும் வரண்டு மூணு வகாடலடயப் பார்க்கலாம்னு பார்த் ா ைைக்காது தபாலிதய!” என்று வருத் ப்பட்ைான்.

மற்வறாருவன்,”கவடலப் வசால்ல ”ஏல

மாப்ள,

பைா

மாப்ள.

ைிடலடமடயப்

சா ிக்காரடனத் ான் சா ிக்காரடனதய

எப்படிப்

தபாட்டுத்

அதுக்வகன்ன

பாத் ியால.

தபாடுறதுன்னு ள்ள

தபாட்டுட்ைா


தயாசிப்தபாம்.

தவண்டிய ா

இருக்கு”

தபாச்சு”

எல்லாம் வர

என்று

வர

என்று

அடுத் ச் வசாந் ச்

வசான்னான்

மு லாமவன். [பாவம் அவர்களுக்குத் வ ரியவில்டல, இவர்கள் இங்கு தபசும் ஒவ்வவாரு வார்த்ட க்கும் குமு ா ான் அனுபவிக்கப் தபாவது என்று!

ஆனால் அவளும் ான்

அவர்களுக்கு தவண்ைா வள் ஆகிவிட்ைாதள!]

மிைிற்கு இவர்கள் தபசியது அடனத்தும் எரிச்சடலத்

ந் து. மன ில், “பாருங்கைா

உங்கடள எல்லாம் என்னப் பண்ணுதறன்னு” என்று கருவிக் வகாண்ைான். ஆனால் அவனது

அந் க்

கம்பீரம்


சடளத் வன் இல்டல என்ற ரீ ியில் அவன்

குடறயதவ இல்டல.


டலடய ைிமிர்த் ியபடி ைைந் ான்.

ைான்

அ ற்கும் ஊராரிைம் இருந்து தபச்சுகள் வந் து. “என்னத் ான் இருந் ாலும் அவதனாை இந் க் கம்பீரத்துலதய வசால்றான் பாதரன் அவன் ைம்ம சா ிக்காரப் பயல் ானன்னு” என்று!

வகாஞ்சத் தூரம்

ள்ளிச் வசன்றவன். அந்

கடலக்கல்லூரி வரவும். அ ன் எ ிரில்

இருந் ப் பஞ்சர் ஓட்டும் கடையில் அடனத்ட யும் சரி வசய்துக் வகாண்டு வசன்றான். வட்டில் ீ


வவளிதயன்னு

அவளின்

மூஞ்சில்

ைாலு

ள்ளிவிைனும் என்ற ைிடனப்பில்,

துணிடய

வாங்கி

வசிவிட்டு ீ

தபாடி

மிழ் வவளிதய வருவட க் கண்ைக் குருவம்மா, லட்சுமி, மாைன் மூவரும், பார்டவயால்

அவடன

அளக்க,

அ ில்

வ ரிந் க்

இருந்தும் ஊடர எ ிர்த்துச் வசய் த்

கடுடம


ிருமணத் ினால்

தவ டனக்குள்ளாக்கியது.

ான் இப்படி என்று ைிடனத் னர்.

ஆனால் குருவம்மாவிற்குப் பயம் இருந்துக் வகாண்தை இருந் து.



ஒருத் டன மகள் விரும்புகிறாதள! அப்படி என்றால் எப்படி இவர்களின் வாழ்வு சீராகும் என்று.

பகிரவும்

என்ன

ைைக்கப்


தபாகிறத ா

மன ிலுள்

என்ற

பூட்டி

அங்கலாய்ப்டப

டவத்துப்

வவளிதய

புழுங்கவும்

ைிம்ம ியாகப்


ஏன்

வவளிப்படையாக அைக்கூை முடியாமல் ைிம்ம ியற்று இருந் ார். காலம் இவர்களுக்கு என்ன டவத் ிருக்கிறது என்று வ ரியாமல்.

குமு ாவிற்கு, அழுது அழுதுக் கண்கள் கரித் து. தச! இப்படி எல்லாம் ைைக்கும்னு

முன்னாடிதய முரளிட்ைச் வசான்னதுக்கு “ைான் தபசுதறன் உங்க வட்டுல, ீ உன்தனாைப்

படிப்பு முடிஞ்ச ஒரு வாரத்துல உங்க வட்டுல ீ ைான் இருப்தபன். அதுக்கு முன்னாடி எங்க அப்பா

அம்மாக்கிட்ைப்

தபசி

உங்க

வசால்லிதய சம்ம ிக்க டவத் ான்.


தபசச்

வசால்தறன்.”

என்று


ஆனால் இப்தபா, அவன் வசான்னது எதுவும் ைைக்காம ைான் ைிடனச்சது எல்லாதம ைைந் ிருச்தச!

அன்டனக்கு

அங்கப்

தபானப்தபா

மட்டும்,

ைாடளக்தக கல்யாணம் ைைக்கும்னு வசான்னான். அவன் எந் அத

இன்டனக்தக

வ ரிஞ்சா

தைரத்துல வசான்னாதனா,

மா ிரிதய ைைந் ிருச்சி. ஆனா புருஷன் அவன் இல்டலதய!

இத் டன

அடிப்பட்டும்

அவமானப்பட்டும்

என்னப்

புண்ணியம்.

கா லிச்சவனும்

கிடைக்கல, வபத் வங்களும் இல்டல. முரளி எப்படி இருக்கான்னு வ ரிஞ்சாலாவது ைிம்ம ியா இருக்கும் அதுவும் இல்டல.

இப்படி எதுவுதம இல்லாம இப்படி ஒருத் ன் கிட்ையா ைான் மாட்ைனும். என்று ைிடனத்து ைிடனத்துத்

னது

அன்டனச்

வசய்ய

வகாண்டிருந் ாள் அழுடக மூலம்...

முடியா


இவள்

வசய்துக்

ஏக்கங்கள் 8 : “காேல் என்று

வந்துவிட்டால், சாேி என்ை?

மேம் என்ை?

உடன்ெிறப்பு என்ை?

நெத்ேப் ெிள்ளைகள் என்ை? அளைத்தும்

அந்ெியமாகும்

வக்கிைவர்கைின் முன்!”



மறுைாள்

காடல,

காவல்

ைிடலயத் ிற்குச்

வசன்ற


ஏகப்பட்ை

வரதவற்பு.

அடனத்தும் ைல்லவி மான வரதவற்பு என்று ைிடனத் ால். அங்கு ான் மிகப்வபரியத் ைைந்து இருக்கிறது என்று அர்த் ம்.

காவல் ைிடலயத் ின் உள்தள நுடையக்கூை இல்டல. அ ற்குள் ஏட்டையா,”என்ன இப்படி

ஒரு

காரியம்

பண்ணிட்டீங்க.

அந் க்

இப்படி பண்ணிருக்கீ ங்க. அப்படி என்னத் வயசுல.

இப்படி

ைீங்க

வகாடலக்காரணுகடளயா

ம்பி உங்களுக்குத்

வசஞ்சப்பிறகும்

அவனுக

ப்பு

ம்பி

எ ிர்த் ிட்டு

டல எழுத்து இந் ச் சின்ன

சும்மாவா

விட்ைாணுக?

இந்

விஷயத்ட க் தகள்விப்பட்ை தைரத்துல இருந்து இப்தபா உங்கடளப் பார்க்குற வடரக்கும் எனக்கு மனசு பைபைன்னு அடிச்சுதுய்யா.

தபசாம அந் ப் வபாண்டணயும் கூட்டிக்கிட்டு இந்

ஊடர விட்டுப் தபாயிருங்கய்யா.

இவனுக வராம்பப் வபால்லா வனுக. வசாந் ச் சா ின்னுகூைப் பார்க்கமாட்ைாணுக” என்று வசால்ல,

மிழ் அவரிைம், “அது எல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது அய்யா. எல்லாம் ைம்மப் பயலுக ான்.

அதுனால ஒரு பிரச்சடனயும் இல்டல” என்று வசால்லிவிட்டு ஒரு வபரிய புன்னடகடய உ ிர்த்துவிட்டு உள்தள வசன்றான். உ ட்டில் இருந் ப் புன்னடக மடறயாமல். அவன் இந் ப்

வசல்வட ப் பார்த்துக்வகாண்டிருந் புள்ள

ைிடனத் வர்,

வம்டப

பின்

இழுத்துப்

என்ன



டகடய வச்சா சுடும்ன்னு வ ரிஞ்தச வசய்யமுடியும் என்று மன ில்

ஏட்டையா,”இந் வணா ீ

வருத் ப்பட்டு

உசுடர

எண்ணப்

சின்ன வயசுல எதுக்கு விைப்தபாகுது.”

புண்ணியம்.

என்று

வைருப்புல

ீக்குளிக்கப் தபாதறன்னு வசான்னா ைாம என்னச்

மிடைப் பார்த்து பரி ாபப்பட்டு வகாண்ைார்.

அன்று முழுவதும் அவடனத் வ ரிந்

அடனவரும் இத

ான் தகட்ைனர்

மிைிைம்.

அடனவருக்கும் ஏட்டைய்யாவிற்கு என்ன மா ிரிப் புன்னடகடயப் பரிசாக அளித் ாதனா அட தய

ிரும்பக் வகாடுத் ான். ஆனால் அவனின் உள்ளம் உடளக்களத்ட விை மிக

உக்கிரமாக இருந் து. மாடல

ஒடுங்கி

ஒரு

ைான்கு

இருந் க்

மணியளவில்


வட்டிற்குச் ீ

தைாக்கிச்

வவறித் படி சிடல தபால அமர்ந் ிருக்க, அவன்,”என்ன வானத்துல இருந்து, அந்

வசன்றவன்,

வசன்றான்.

பால்கனியின்

அங்கு

குமு ா

ஓரத் ில்

வானத்ட

“அவன்” வந்து உன்டனக் காப்பாத்துவான்னு

வாடயப் பிளந்துட்டுப் பார்த்துட்டு இருக்கியா? அப்படி ஒரு எண்ணம் இருந் ா அது சுத் மா

துடைச்சிடு.

ஏன்னா

அவன்

இங்க

வர்றதுக்கு

எப்தபாதும் தபால் ைாக்கில் ைரம்பு இல்லாமல் தபச.

வாய்ப்தப

இல்டல.”

என்று



குமு ாவின் கா ில் அடனத்தும் விழுந்தும் அவள் அடசயதவ இல்டல. ஏன் கண்டணக் கூை

வானத்ட விட்டு

ைீக்க

வில்டல.

வவறும்

காட மட்டும்

டவத்துவிட்டு எண்ணங்கடள முரளியிைம் டவத்து இருந் ாள். ான் தபசிய ற்கு அந் ப் புறத் ில் இருந்து எந் வி மிழ்

மனசாட்சிடயக்

கைற்றி

எறிந்துவிட்டுப்

அவனிைத் ில்

பிர ிபலிப்பும் இல்லாமல் தபாக,

தபச

ஆரம்பித் ான்.

வசால்லுத ன்னு ைிடனக்கா . ைீ ைிடனச்சிட்டு இருக்குற அந்

“ைான்

சும்மா

***** இப்தபா உசுதராைதய

இருக்காது. ஏன்னா அடிச்ச அடி அப்படி. இதுக்கு தமடலயும் அவன் உசுதராை இருந் ா, தகாமால ான்

கிைப்பானா

இருக்கும்”

காகி ங்கடள ைீட்ை,

என்று


குமு ாவிற்குக் தகாபம் வந் து. அதுவடர வவறிபிடித்


ைாய் குடலப்பட

சிலக்

எ ற்குக்

தகட்கதவண்டும் என்று ைிடனத் வள், அவன் முரளிடயப் பற்றிப் தபசவும், அதுவடர அவடனப் பற்றி ைிடனத் டவகள் எல்லாம் மடறந்து தபாயிற்று. குமு ா வாடயத்

ிறந்து,”என்ன இப்படி எல்லாம் தபசினா. அவடன மறந்துட்டு உன்

பின்னாடி அடலதவன்னு பார்க்குறியா? இல்டல இவ்தளா அவமானப்பட்ைப் பிறகும் ைீ வசால்றட

எல்லாம் தகட்டுட்டு ைீ ைிடனக்கறட

எல்லாம் ைைத்துறதுக்கு ைான் உனக்கு

உைந்ட யா இருப்தபன்னு ைிடனச்சியா? ைீ என்னப் பண்ணுனாலும் உன்னால என்டன மாத் தவ முடியாது. ைான் எப்பவுதம இப்படித் ான் இருப்தபன். என்டன யாருன்னு ைிடனச்ச?

ைான்

பரணிதயாைப்

வபாண்ணுைா.

சுருளிக்குப்

வபாறந் ப்


அவங்கடள மா ிரி இருக்காம உன்டன மா ிரி தகாடையா ஒரு வபாட்ைப்பிள்டளடய வச்சி காரியத்ட ச் சா ிக்கணும்னு ைிடனக்குமா?

தபாைா. ைீ எல்லாம் ஒரு ஆளுன்னு உனக்குப் தபாய் என்டனப் பயந்துட்டு இருக்கச் வசால்லு ியா?

ைீ

வசால்றட


ைம்புறதுக்கும்

உன்

தபச்டசக்

தகட்டு

ைைக்குறதுக்கும் தவற ஆடளப் பாரு” என்று வசால்லி அவள் மீ ண்டும் ைிடனவுகளில் மூழ்கத் துவங்கினாள்.

மிழ் அவளின் அருகில் குனிந்து, குமு ாவின்

இறுக்கிக்

பிடித்து,”என்னடி

விட்ைா

வராம்பத் ான்

எல்லாம் பத் ாதுன்னு உன்தனாை தபச்சுல இருந்த ஓத

ா!

இப்படி

அவனுக


வசஞ்சப்பிறகும், இன்னும் அதுகடளத்

டலமுடிடய பலம் வகாண்ை மட்டும் தபசிட்டுப்

வ ரியுது.

பண்ணா க்

தபாற?

வாங்குன

வகாடுடமடய

டலயிலத் தூக்கி வச்சிட்டு ஆடுறியா?

அடி

உனக்குச்



என்ன

வசான்ன?

என்ன

வசான்ன?

ைீ

பரணிதயாைப்

இருந் ா என் வட்டுல ீ இருந்துட்டு என் கிட்ைதய அந் என்று கர்ைித் வன்,

“ைீ இப்படிச் வசால்லச் வசால்லத்

வபாண்ணா?

என்னத்

ட ரியம்

***கடள பத் ி ஒசத் ியா தபசுவ”

ாண்டி உன்டன வகால்லணும்னு த ாணுது.” என்று

வசால்லி. பின்,” மு ல்ல இந் க் காகி த்துல டகவயழுத்துப் தபாடு” என அவற்டற ைீட்டினான்.

“முடியாது” என்று மறுத் க் குமு ா. அவனின் முகத் ில் வ ரிந் அட

வரௌத் ிரத்ட க் கண்டு

வாங்கிப் பார்க்க, அது வவற்றுப் பத் ிரமாக இருந் து. அட க் கண்ைதும் அவளுக்கு

தகாபம் தமலும் தமலும் என்று வபருகியபடிதய இருக்க, அவளின் தகாபத்ட

அந் க்

காகி ங்களில் காட்டி. அவற்டற அவன் முன்தப துண்டு துண்ைாகக் கிைித்து எறிந் ாள் பால்கனியில் இருந்து கீ தை.

அவளின் வசய்டகடயப் பார்த் வனுக்குச் வசால்லவும் தவண்டுமா? தகாபத் ில்

வச்சிருந் ா,

மிழ்,”கழுட . தபானா தபாகுதுன்னு வாழ்க்டகப் பிச்டச வைங்கி உசுதராை

ண்ணல ீ கிைக்குற மீ னு மா ிரி துள்ளுரியா? உன்டன..!!” என்று கூறி

அவளின் கழுத்ட ப் பிடித்து வைறிக்கப் தபாக, குமு ா அவனின் டகடயப் பிடித்துத்

டுக்க முயன்றாள். ஆனால் அவளது முயற்சிகள்

எல்லாம் வணாகிக் ீ வகாண்தை இருந் து. அவனின் இறுகியப் பிடியில்!

வலி உயிர்தபாக அவளதுக் கண்களில் கண்ணருைன் ீ அவடனப் பார்த் படி இருந் துகூை அவனதுக் கருத் ில் பைவில்டல. வாயும்

மிழ் அவளதுக் கழுத்ட

தபசிக்வகாண்டிருந் து,”உனக்கு

அவ்தளா

வைறிக்க வைறிக்க, அவனது

அழுத் மாயிடுச்சா?

என்டனதய

படகச்சுக்குற? உன்டன எல்லாம் இதுக்கு தமடலயும் உயிதராை விைமாட்தைன்டி. ஆனா ஒன்னு மட்டும் ைல்லா புரிஞ்சுக்தகா. ைீ இப்தபா சாகுறது ைீ வசஞ்சதுக்காக இல்டலடி, ைீ

வசான்னிதய “ைீ பரணி சுருளிதயாைப் வபாண்ணுன்னு. அதுக்காக.!!” என்று பலம் வகாண்ை மட்டும் அவளதுக் கழுத்ட

வைறித் ான்.

அவன் வைறிக்க வைறிக்கக் குமு ாவின் மனது, இப்படியாவது என்டனக் வகான்று விதைன். எனக்கு இதுக்கு தமடலயும் கஷ்ட்ைத்ட வவற்றி

அடைந் ால்

இன்தறாடு

அனுபவிக்கத்

எல்லாப்

ிராணி இல்டல. இது மட்டும்

பிரச்சடனயும்

முடிந்துவிடும்.

வபரியம்மா, அண்ணன் மற்றும் முரளி ான் விஷயம் அறிந் ால் கவடலப்படுவார்.

என்ன





ைாடளக்கு?

ைான்டகந்து

ைாட்களுக்கு

அழுவார்கள்.

மறந்துவிடுவர் என்று ைிடனத்து அவனின் கரத்ட ப் பிடித்துத் டகவிட்டு இருந் ாள். இது

ைைந்துக்


அலறினாள்.

வகாண்டிருப்பது

வைகத்ட

பால்கனியான ால்,

எடுக்க வந்

லட்சுமி அலறிய அலறல் கூை

அடுத்

அ ன்பின்

டுக்கும் முயற்சிடயக்



காய

லட்சுமி பார்த்துவிை, பயத் ில்,”அம்மா” என்று

மிைிற்குக் தகட்கவில்டல. அந்

அளவிற்கு அவனின்

மனது அவளின் வார்த்ட களில் கருடம ைிறத்ட ப் பூசிக்வகாண்டிருந் து. லட்சுமி தமலும் தமலும், “ஐதயா

ம்பி” என்று கத் ,

அப்தபாது ான் லட்சுமியின் வட்டிற்கு ீ வந் க் காமாட்சிக்கு அவள் கத்துவது தகட்ைது. தகட்ைதும்,”என்னடி லட்சுமி என்னத்துக்கு அங்கன கிைந்து கூவிட்டு கிைக்க? வவரசா வந்து அந் ப் பால் தகடன எடுத்துத்

ா. உங்க அய்யன் அங்கன காலுல சுடு

ஊத் ிட்டு இருக்காரு. பால் வகாண்டு தபாக தைரமாசுன்னு.” அவரும் கத் ினார்.

லட்சுமிக்குக் காமாட்சி கத் ியது தகட்டும், மனம் அங்கு ப ியவில்டல.

ண்ண ீ

ன் பங்கிற்குக்

மிழ் மற்றும்

குமு ாவிைதம இருந் து. கத் ிக் கத் ி அலுத்துப் தபானக் காமாட்சி, லட்சுமிடயத் த டி மச்சிக்கு வர, அங்கு அவர் கண்ைக் காட்சி, அவருக்குத் துக்கத்ட தயா ப ட்ைத்ட தயா அளிக்கவில்டல. மாறாக மகிழ்ச்சடய அளித் து. காமாட்சி

மிைிைம்,”அப்படித் ான்

ம்பி அந் க் கழுட டயக் வகான்னுருங்க. இவ்தளா

தைரம் ைான் அனுபவிச்ச ரணத்துக்கு இப்தபாத் ான் இட ப் பார்த் தும் ைிம்ம ியாகுது.

இத ா ைானும் வர்தறன் உங்கக்கூைச் தசர்ந்து அவடளக் வகால்றதுக்கு” என்று வசால்லி., லட்சுமியிைம்,”அந்

அருவாமடனடய எடுத்துட்டு வா” என்று வசால்ல,

லட்சுமிக்கு “இது எல்லாம் மனுஷியா இல்டல. மிருகமா” என்று த ான்றியது. வபத் ப் பிள்டளடய ஊரார் வட க்கும்தபாது சரி, இங்க இப்படி ஒருத் ன் வகால்றட ப் பார்த்தும் சரி, வகாஞ்சமாவதுப் வபத் ப் பாசம் துடிக்கு ா? ஆம்பிடளங்கத் ான் சா ி வவறிப் பிடிச்சி

அடலயுதுகன்னா, இதுக்கும் இப்படியா? குமு ா ான் வசான்னாதள, அந் ப் டபயனும் ைம்ம ைா ின்னு அதுகூை புரியடலயா இதுக்கு” என்று ைிடனத் ாள். மிைிற்கு அதுவடரக் தகட்கா

பிடித் ிருந் க் கரம்

என்று ைிடனத் ான்..

காது, காமாட்சி வசவு பாடியதும் தகட்க, குமு ாடவப்

ானாக துவழ்ந் து. அ ன்பின்பு ான் தச! என்னச் வசய்ய இருந்த ாம்,



டலடய உயர்த் ி, அவன் காமாட்சிடயப் பார்க்க அங்கு அவரின் முகத் ில் வ ரிந்

வவறி, அவனுக்கு இ மான கத் வ ரியவில்டல. அட விட்டுட்டு தகாபத்ட க் அள்ளி வசியது. ீ

அவன்

டகடய

அவடளக் வகால்லுங்க.

எடுத் தும்,


மீ ண்டும்,”என்ன

ம்பி

விட்டுடீங்க,

வபத் வ ைான் வசால்லுத ன். இன்னும் என்ன தயாசிச்சுகிட்டு சும்மா வகால்லுங்க” என்று அவடன உசுப்புவிட்டு, உைதன அங்கிருந்துக் கீ தை இறங்கித் வ ருவிற்கு வந் ார்.

வந் வர், அத்த ாடு இருக்காமல், “மாமா, பரணி மாமா இங்கன வந்துப் பாருங்கதளன். ைீ ைிடனச்சது


ைிடனச்தசாதமா அத

தசாடையாகல, தவடலடயத்

எந் க்

கழுட டய

ான் அந் த்

கவடல இல்டல மாமா. அந் க் கழுட

ைாமக்

வகால்லணும்னு

ம்பி பண்ணுது. இனிதம ைமக்குக்

இன்னும் வகாஞ்ச ைாளுல இந்

உலகத்ட

விட்டுட்டுப் தபாயிடும்.” என்று வகக்களித்துக் கத் ினார். அட க் தகட்ை அங்கு இருந்

மக்கள் அடனவரும், இன்னும் வகாஞ்ச தைரத் ில் பால்

வகாண்டு தபாகதவண்டிய தவடல இருந் ாலும், காமாட்சிடய தைாக்கி வந் னர். அ ில் ர்மகர்த் ா, பரணி சுருளி குருவம்மாவும் அைக்கம்.


வசான்னவற்டற

தசாலிக் கிைக்கு, அட

ைம்பா ச்

சுருளி,”என்னடி

அவனவனுக்கு

ஆயிரத்வ ட்டு

எல்லாம் பண்ண விைாம என்னத்துக்கு இப்தபா இங்கன கூவி

கூவி கூப்பிைற” என்று தகாபத் ில் பற்கடளக் கடித்துக்வகாண்டு தகட்க, காமாட்சி, விளாவரியாக

ான் பார்த் து அடனத்ட யும் வபருடமயுைன் வமாைிந் ார்,

அடனவரின் முன்பும். [ஏத ா ைீண்ை ைாளாகத் வவற்றிகரமாக

ஏவியது

தபால்]

இவற்டறக்

ிட்ைமிட்ை விண்கலத்ட

தகட்ை


வானத் ில்

முகமும்

சந்த ாஷத் ில் பிரகாசித் து. [என்ன ஒரு மகிழ்ச்சி அடுத் வரின் துக்கத் ில்!]

மனதும்

பரணி மகிழ்ச்சியில்,”இவன் ைிரூபிச்சிட்ைான்டி ைம்மச் சா ிக்காரப் பயலுன்னு” என்று புன்னடகயுைன் தசர்த்து வைஞ்டச ைிமிர்த் ி வபருடமயுைன் கூற, அட யும் காமாட்சி கீ தை இருந்துக் கூவியட யும் கண்ைத் ைிடனத் ன்


வரியம் ீ

புரிந் து.

ைிடலடயக்

அ ிலும்

கண்டு

அங்கு

சந்த ாஷிக்கதவ

துக்கிக்கவில்டல குருவம்மா லட்சுமிடயத்

இருந்

மிைிற்கு,

மனி ர்கள்

வசய்கின்றனதர

ான் வசய்ய


விர,

யாரும்

விர என்று உணர்ந்துக்வகாண்ைவனுக்கு.



அப்தபாது ான் புரிந் து.

ான்

வறான வைியில் வசல்வது. உைதன தயாசித் வன்.

ைிடனத் ட ச் வசயல்படுத்தும் முன் அவன் வட்டிற்குள் ீ நுடைந் ிருந் னர்


மற்றும் சுருளி, மகிழ்ச்சியுைன். இருவரும்


மிடைப்

எல்லாம்? என் வட்டுக்குள்ள ீ

ிறந்

தகாபத் ில் தகட்ைான். அவன்

தகட்ைட


வகான்னுருதவாம்


எதுதவா

வசால்லவர,

ான்

மிழ்,”யாருைா

ைீங்க

வட்டுக்குள்ள ீ எதுதவா நுடைஞ்சது மா ிரி” என்று

கண்டுவகாள்ளா

ம்பி. என்னத்துக்கு இன்னும் அட

ர்மகர்த் ா,”அவடள

இன்னிக்தக

உசுதராை வச்சிக்கிட்டு. இதுக்கு

தமடலயும் அது எதுக்கு உசுதராை இருக்கணும்.” என்று தகாபப் தபயாய் மாறி வசால்ல, மிைிற்கு,


விைக்

தகாபம்

அ ிகரித்துக்வகாண்தை

குமு ாவின் புறம் வசன்றவன், துவண்டுக் கிைந்


உைதன

அவடளத் தூக்கிக் வகாண்டு வந்து,”இது

என் வபாண்ைாட்டி. ைான் அடிப்தபன். வகாஞ்சுதவன் அட தபாங்கல வவளிதய,

தகட்குறதுக்கு ைீங்க யாருல?

ஒரு தபாலீஸ்காரன் வட்டுக்குள்தளதய ீ அத்துமீ றி நுடையுறீங்களா? என்னத் ட ரியம் உங்களுக்கு” என்று வசால்லிக் குமு ாடவச் தசாபாவில் உட்கார டவத்துவிட்டு,

னதுக் டகதபசிடய எடுத்து,”இத ா ைான் எல்லாடரயும் வரச் வசால்லுதறன். ைாதன

வகாடுக்குதறன் கம்பிடளன்டை. அத்துமீ றி வட்டுக்குள்ள ீ நுடைஞ்சு அடிக்க வராங்கன்னு” என்று வசால்லி வபாத் ான்கடள அழுத் ினான்

ர்மகர்த் ா மற்றும் சுருளிக்கு என்ன ைைக்கிறது?

மிழ் என்னச் வசய்கிறான்? என்பத

வ ரியவில்டல. காமாட்சி என்னைா என்றால் இவன் குமு ாடவக் வகால்லப்தபானான் என்றாள்.

இவன்

என்னைா

ைிடனத் படி இருக்க, மிழ்

னது


அடலப்தபசியில்,

யாதரா

இப்படி

அடிதயாடு

ஒருவருக்கு

மாற்றுகிறாதன

அடைத்து,”எங்க

என்று

வட்டுக்குள்ள ீ

இரண்டு தபரு பலவந் மா நுடைஞ்சு என் மடனவிடயக் வகால்லணும்னு வசால்றாங்க. உைதன வந்து அவங்கடள பிடிச்சிட்டுப் தபாங்க. அவங்கப் வபயரு சுருளி மட்டும் இந் ஊதராை

ர்மகர்த் ா வகாப்ளன் என்கிற மந் ிரம்” என்று வசால்லிவிட்டு அவர்களுடைய

அங்க அடையாளங்கடளயும் தசர்த்து வசான்னான். ர்மகர்த் ா விஷயத் ின் வரியம் ீ புரிந்து அந் ர்மகர்த் ாவின்

டகடயப்


“இருல

இைத்ட விட்டு ைகரப்பார்த் ார். சுருளி

மந் ிரம்,

இவன்

ைம்மடளதய

உள்ள



வச்சிடுவானா? அப்படி வச்சிட்டு இவன் இந்

ஊருல உசுதராை இருந் ிருவானா என்ன?”

என்று சீறினார். ஆனால்

ர்மகர்த் ாவிற்குப் பயம் வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாகக் கூடியது.

அ ற்குள் கீ தை இருந் அந் த்

அடைத்

அடனவரும், “தமதல வசன்ற இருவடரயும் காணவில்டலதய?

ம்பிடயயும் காணவில்டலதய” என்று தயாசித்துக் வகாண்தை இருக்க, ஐந் ாவது ைிமிைத் ில் வந் து அந்

தபாலீஸ் ைீப்.

மிழ்

வ ற்குக் காவல் ைிடலயத் ில் இருந்து, குறுக்கு வைியில் வந் ால், ஐந்து ைிமிைத் ில் வந்துவிைலாம்

மிழ் இருக்கும் இைத் ிற்கு.

காவலர்களின் ைீப் வருவது வ ரிந்து, அங்குக் கூடியிருந் ப் பலர், என்ன ைைக்கிறது என்று வ ரியாவிட்ைாலும், பால் வகாடுக்க தைரமாகி விட்ைது என்கிற சாக்கில் அங்கிருந்துக் கைன்றுக் வகாள்ள, மீ மிருந் து ஒன்று இரண்டு தபர்கதள. பரணிக்கு


ைீப்டபக்

தயாசடனயில் முகம் சுளித் ார். அவரின்



அந்


கண்ைதும்,

வண்டி

சுருளியிைம்,

வந்து

“உங்க

எ ற்கு

ைிற்க,

அங்குத்

மாமியார்

வகாஞ்ச ைாள் அங்கன தபாய் இருந்துட்டு ைல்லா வகாண்ை மட்டும் சிரித் ான். அவன் தபசுவட

வருகிறது

என்று

மிைின்

வ ரியா

வட்டிதலா, ீ

வட்டுக்காரனுக ீ

ால்

மிழ்

வந்துட்ைானுக.

ின்னுட்டு வாங்க” என்று கூறி பலம்

அப்தபாது ான் மயக்கத் ில் இருந்துக் வகாஞ்சமாக விைித்து அடர

உயிரில் தகட்டுக் வகாண்டிருந் க் குமு ா வாடயத்

ிறந்து,”எங்க அப்பா அவதராை

ைான் வசால்லுத ன் இவரு என்தனாை அப்பா. இவன்

ான் என்டன கட்ைாயப்படுத் ித்

வபாண்ணு வட்டுக்கு ீ வந் ிருக்காக. ைீ யாருைா அவங்களத் ாலிக்

கட்டிட்டுக்

கூட்டிட்டு

வபாண்ைாட்டிதய கிடையாது. என்டன இந்

வந்துட்ைான்.

சட்ைப்

டுக்குறது. தபாலீஸ் வந் ா

பூர்வமா

ைான்

இவனுக்கு

மிருக்கத் ிைம் இருந்துக் காப்பாத்துறதுக்காகத் ான், எங்க அய்யன்னும்

ஊரு வபரியவரும் வந் ிருக்காகன்னு வசால்லுத ன்” என்று கூறினாள் ஈனசுவரத் ில். குமு ா கூறியட க் தகட்ைதும் ான் குமு ாடவ

தைாக்கி,”ஏய்,

ைீ

ர்மகர்த் ாவிற்கு ைிம்ம ியானது. ஆனால் சுருளி,


பிச்டசப்


என்டனக்

காப்பாத்துறியா?

என்னடி ைைக்குது இங்க? உன் புருஷன் என்னைானா எங்கடள உள்தள தபாடுதவன்னு



வசால்லு ான். ைீ என்னன்னா எங்களுக்கு வாழ்க்டகப் பிச்டசக் வகாடுக்குறது மா ிரி தபசுற. என்ன? எங்கடளயும் உன்டன மா ிரின்னு ைிடனச்சிட்டு இருக்கு ியா? இவடன மா ிரி ஒருத் ன் பிச்டச தபாட்ைதும் அவடன ஓட்டிகிட்டு இருக்கிதய அது மா ிரி. ைாங்களா இருந் ா அன்டனக்தக ைாண்டுக்கிட்டுச் வசத் ிருப்தபாம்” என்று வசான்னார்.

”ஐதயா அப்பா! இவன் ைீங்க ைிடனக்குறது மா ிரி ைல்லவன் எல்லாம் இல்டல. இவன் எதுக்கு

வந் ிருக்கான்னா,

ஆரம்பித் ட

உங்கடள

ைம்மடள


பைி”

முழு ாகச் வசால்லி முடிக்குமுன், தசாபாவில் கிைந்

வந்துக் காலால் எட்டி உட த் ார் சுருளி. அத ாடு,“எல்லாம் உன்னால

கருவுதலதய அைிச்சிருக்கணும்.

என்று

குமு ா

அவடள ஓடி

ாண்டி. காமாட்சி வசான்னது மா ிரி உன்டன எல்லாம்

அப்படி வசய்யாம விட்டிருந் துனால ான் இப்தபா இப்படி எல்லாம் ைைக்குது” என்று வசால்ல, அவர் உட த் குத் ி இருந் ான்.

அடுத்

சிறிது வினாடிகளில்

மிழ் அவரின் வயிற்றில் ஓங்கிக்

அவன் குத் ிய மறுவினாடி, குமு ா பலம் வகாண்ை மட்டும் எழும்பி வறுவகாண்டு ீ மிடைப் பிடித்துத்

ிருப்பி,

இப்தபாது முழுக் குரலுைன்“எங்க அப்பா என்டன அடிக்குறாரு உட க்குறாரு. ைீ யாருைா அட க் தகட்குறதுக்கு. உனக்கு என்ன உரிடம இருக்கு? ைீ என்ன எனக்கு வசாந் க் காரனா என்ன?” பின் அன்டனக்தக

ன்

ாலிடய காட்டி,”இதுக்கு என்கிட்ை மரியாட தய இல்டலன்னு

வசால்லிட்தைதன.

ஏன்

இட க்

கைட்டித் ான

வசுதனன். ீ இருந்துமா உனக்கு என்டனப் பத் ித் வ ரியல?

உன்

முகத்துல

தூக்கி

ைீ என்னத் ான் வசான்னாலும் ைான், ைீ ைிடனக்குறட ச் சா ிக்க விைமாட்தைன்” என்று அலறினாள்.

மிழ், அவடளப் பிடித்துத்

எப்தபா

எந்

முடியாது.

ைன்னலின்


ள்ளி. “தபாடி உன் இைத்துக்கு. எனக்குத் வ ரியும் எட

பண்ணனும்னு.

ைான் ைிடனக்குறட யும் அருதக

வசன்று

அடைத் ான் தவகமாக.

ைீ

டுக்க

வவளிதய

என்ன

வசான்னாலும்

என்டன

முடியாது” என்று வசால்லி,

ைிற்கும்

அவனது

உைன்

அடசக்க

அவசரமாக

பணிபுரிபவர்கடள



குமு ா விழுந்

ில் கால் மைங்கி அப்படிதய கிைக்க, சுருளிக்கும் மந் ிரத்துக்கும்

டல வவடித் து அங்கு ைைப்பட க் கண்டு. இருந்தும்

ான்

மிழ் தபாலீடச வரவடைத் து

இன்னும் இன்னுவமன அவர்களது தகாபத்ட

ஏற்ற, அவர்கள் எதுவும் தபசுவ ற்கு முன்.

அவனின்

சுருளிடயயும்,

உைன்

பணிபுரிபவர்கள்

இழுத்துக்வகாண்டு வவளிதய வந் னர்.

வந்து

மந் ிரத்ட யும்


சுருளி தபாகப் தபாக, “எங்க தமதலதய டக வச்சிட்ைல்ல. இனி ைீ எப்படி உசுதராை

இருக்குறன்னு ைான் பாத் ிடுதறன்ல” என்று கத் ிக் வகாண்தை இறங்கினார். அவரின் அடறகூவடலக் தகட்டுத் எடுக்குறான்னு.

மிழ் வபரும் புன்னடகயுைன்,”பாப்தபாம்ல எவன் உசுடர எவன்


ஊரு

பஞ்சாயத்துக்கு


உங்க

மூஞ்சுல

கறிடயப்பூசிட்டு இவடளக் கட்டிக்கிட்டு வந்த தன. அன்னக்தக. உங்க உசுரும் என் டகல வந் ிருச்சி.

ஏல, தபால. தபாய்

என்ன தவணும்னாலும் வசஞ்சுக்தகா. உன்னால ஒரு மண்ணும்

பண்ண முடியாது. இப்தபா ைீ உள்தள தபாறிதய இது ான் ஆரம்பம். இன்னும் வகாஞ்ச ைாளுல உன் வமாத் க் குடும்பத்ட யும் ைான் தபாலீஸ் லாக்ப்பப்புல டவக்கல என் வபயரு

மிழ் இல்டலைா” என்று சூளுடரத் ான்.

மிழ் இப்தபாது வசான்ன பின்பு ான் அவனது வபயர்

குமு ாவிற்கு.


அவளது

மிழ் என்பத

எண்ணவமல்லாம்

ன்டன

வ ரிய வந் து வட க்கும்

குடும்பத் ினடரப் ஊராடரப் பற்றி இல்லாமல்,

மிைின் எண்ணங்கள் வையிக்கக் கூைாது

அவன்

ைிடறதவறுவட

என்ப ிதலதய இருந் து.

அட த்

எண்ணங்கள்

தகாபமும்.


வகாஞ்சமாக

ைிடனக்க

ைிடனக்க,

டுக்க முடியவில்டலதய என்கிற ஆ ங்கம் ஏறியது. கூைதவ மடலயளவு

சுருளிடயயும் மந் ிரத்ட யும் பிடித் படி காவலர்கள் கீ தை இறங்கி வர, அவர்கடள அங்கு


அடனவருக்கும்,

ஊர்

மக்கள்

கண்டு

ங்களது ைா ியில் தசர்ந்

என்னது

எது

என்று

புரியாமல்

பார்த் னர்.

அதுவும் வபரிய மனி ர்களின் சட்டைடயப்

பிடித் படி காவலர்கள் வரவும், முகம் எல்லாம் வவளுத் து. அத ாடு தசர்த்து,

காமாட்சி,”என்னங்க? என்ன ஆச்சு? அவடளக் வகால்லாம எதுக்கு உங்கடள பிடிச்சிட்டு வர்றாக? ஐதயா! மாரியாத் ா..



இந் ச் ச ிகாரினால என்னது எல்லாதமா ைைக்குத ! அவளுக்கு ஒன்னுதம வசய்யத் த ாணடலயா உனக்கு. என் கண்ணு முன்னாடி அவ ைல்லா இருக்கா இன்னும் சாகாம, ஆனா என் குடும்பத்துல உள்ள எல்லாருதம வசத்துட்டு இருக்தகாதம. சும்மாதவ

என்ன


தபசுறாதன,



எல்லாம்.

இனிதம

என்னது எல்லாம் தபசுவாதனா? பாவி. பாவி. உன் வாழ்க்டக எல்லாம் ைாசமா தபாகுமடி. என் புருஷடன ைான் இப்படி ஒரு ைிடலடமடலயா பார்க்தகாணும். ஆண்ைவா உனக்கு ைான் என்னக் குடற வச்தசன். வருஷந்த ாறும் ஒரு கிைா வவட்டுதறதன? இது பத் ா ா? இன்னும் உனக்கு ைான் என்ன வசய்யதனானும்.

ஏன் என் குடும்பத்துக்கு மட்டும் இப்படி ைைக்குது? என்று புலம்பியவர், பரணியிைம் ஓடி”மாமா, மாமா என்ன அைியாயம்

ைைக்குது பாத் ீகளா?

சந்த ாஷமா இருக்கா, ஆனா ஒன்னுதம வசய்யா என்று கத் ினார். பரணிக்கும்

தகாபம்

எல்டல

இன்றி

விரிந் து.

ப்பு வசஞ்சவ எல்லாம்

ைம்தமா இப்படி கஷ்ட்ைப் படுதறாதம”

ஆனால்

என்ன

வசய்வது

என்று

வ ரியவில்டல. சுருளிடயயும் மந் ிரத்ட யும் பிடித் ிருந் க் காவலாளியிைம் தபாய் தகாபத் ில்,”இப்தபா எதுக்கு இவங்க வரண்டு தபடரயும் குற்றவாளி மா ிரி பிடிச்சிட்டு வர்றீக. அப்படி என்னத்

வசஞ்சாணுக. ைாங்க இதுக்கு எல்லாம் ஒத்துக்க மாட்தைாம்.

எங்களுக்கு எல்லாம் பஞ்சாயத்து பாத்துக்கிடுத ாம். வசால்லவும்.

மு ல்ல

ான் முக்கியம். எதுவானாலும் வசால்லுக. ைாங்க

அவகடள

விடுங்க”

என்று


உள்ளைக்கியபடி

காவலாளி ஒருவர்,”அது எல்லாம் முடியாது. எங்களுக்குக் கம்பிடளன்ட் வந் ிருக்கு, அதுனால

ைாங்க

தவணும்னா

பிடிச்சிட்டுப்

அவருக்கிட்ை

தபாதறாம்.

கம்பிடளன்டை

கம்பிடளன்ட் வாபஸ்

வகாடுத் து

வாங்கச்

மிழ்

வசால்லுங்க.

சார்.

ைாங்க

விடுதறாம். ஆனா எதுவா இருந் ாலும் ஸ்தைஷனுக்குப் தபாய் பார்த்துக்கலாம்” என்று வசால்லிவிட்டு யாருக்கும் காத் ிராமல் வசன்றனர் இருவடரயும் இழுத்துக் வகாண்டு.

பரணியின் தபச்சு அங்கு எடுபைதவ இல்டல. அவரது முகம் கன்றி இரத்

ைிறத் ில்,

டகயில் யார் கிடைப்பார் வகால்லலாம் என்ற ைிடலயில் இருந் து. ைீப் வசன்றதும் வமல்ல இறங்கி வந் த்

மிைின் முகம் வபரும் புன்னடகடயச் சூடி இருந் து.

அவன் பரணிடயப் பார்த்து வவற்றிச் சிரிப்புச் சிரிக்க. அங்கு குருவம்மா, மாைன் லட்சுமி மூவரின் இ யத் ிலும் பயம் அப்பட்ைமாகத்

ாண்ைவமாடியது. “ஐதயா, இந் ப் புள்ள ஏன்

இப்படி எல்லாம் வசய்யுது. அடுத்து என்ன ைைக்குதமா? வ ரியடலதய.” என்று அவர்கள் மூவரும் ைிடனத் படி பரணிடயப் பார்க்க, அங்கு அவர் முகத் ில்

மிடைக் கண்ைதும்



ைிலவிய உணர்வுகடள வார்த்ட களால் விவரிக்க முடியும் என்று த ான்றவில்டல, அவர்களால். பரணிக்கு,

சற்று

தைரத்துக்கு

முன்னால்

மிடை

ைிடனத்துச்

எங்கக்கிட்ை

தமாதுற.

வசாந் ச்

சா ிக்காரன்னு ைிறுபிச்சிட்ைான்” என்பட வகா ித் து. அவர்

மிடை

தைாக்கி,”வணா ீ

வசான்ன

“ைம்ம

ைிடனக்க ைிடனக்க உைவலல்லாம் அனலாகக்

சா ிக்கரன்னுகூைப்

பார்க்கமாட்தைன். வகான்னுருதவன் வசால்லிட்தைன்” என்று கர்ைித்துவிட்டுச் வசன்றார். மி ிவண்டிடய எடுத்துக்வகாண்டு காவல் ைிடலயத்ட காமாட்சி

வவறிவகாண்டு,”ஏன்டி

குமு ா

அதுக்குள்டளயும்

உன்டன மா ிரிதய இவனும் என் குடும்ப மானத்ட உன்டனக் வகான்னுறுவான் அதுக்கு விைமாட்ை தபால” என்று

தைாக்கி.

அப்புறம் ைிம்ம ியா

இருக்கலாம்னு

னதுக் கத் டல ைிறுத் தவ இல்டல.

தபாகதவண்டி கிளம்பினர். மீ ண்டும்

மயக்கிட்டியா?

வாங்கனும்னு! ைான் என்னதவா

பரணிக் கிளம்பியதும். அங்கு அங்கு ைின்றுக்வகாண்டிருந்

மிழ்

இவடன


நுடைந்து,


ிறந்துக்வகாண்டு வசன்றான். குமு ாடவ தைாக்கி.

ைிடனச்சா

மற்றவர்களும் பால் வகாண்டு

பூட்டி

டவத் ிருக்கக்

க டவத்

அவளருகில் வசன்றதும்,”என்னடி என்னதமா. பரணின்னா வபரிய இவன் மா ிரி “ைான் பரணிதயாை வபாண்ணு சுருளிதயாைப் வபாண்ணுன்னு” எல்லாம் வபரிய பைத்துல வர்றது மா ிரிப் தபசிட்டு இருந் ? இப்தபா என்ன ஆச்சு. உங்க அய்யன் இப்படி வடிதவல் மா ிரி காவமடியனாகிட்ைாதன!

அதுலயும் உங்க பரணி அய்யன். ட

ய்தயா! எனக்கு என்னதவா வ ரியடலடி. அவன்

மூஞ்சு அவமானத்துடலயும் தவ டனயிடலயும் துடிக்குறட ரசிக்கனும்னு த ாணுதுடி” என்று வசால்லிவிட்டு.

அணு அணுவாப் பார்த்து

பின் குமு ாடவப் பார்த்து, ைக்கலாகச் சிரித்து,”ைீ இன்னுமாடி ைம்பு , இவனுகளுக்கு

எல்லாம் உன் தமல பாசம் இருக்குதுன்னு. இப்படி ஒரு புள்ளப் பூச்சியா இருக்குறிதய..” என தகலியாக வசால்லி,

வ ாைர்ந்து,”அய்தயா பாவம்” என்று வவளிப்படையாகதவ வசால்லி வருத் ப்பட்ைது தபால் ைடித் ான்.



இட

எல்லாம் தகட்டுக் குமு ாவின் மனது வவகுவாகச் சுருண்ைது. “ஒருதவடள இவன்

வசால்வதுதபால் இருக்குதமா?” என்று ஒருமுடற தயாசித் ாள். ஆனால் தவ டனடய வவளிக்காட்ைாமல், முடிந் மட்டும் உள்தள அைக்கிக்வகாண்டு, அவனின் முன்பு அத

கம்பீரத்துைன்,”இப்படி உன்டன மா ிரிப் பச்சத் துதராகம் பண்றதுக்குப் ப ிலா தைரதவ

வசய்யுறாங்கதள. அதுனால உன்டனவிை அவங்க எவ்வளதவா பரவாயில்டல” என்று வசால்லி முகத்ட த் தகட்ைத்

ிருப்பிக் வகாண்ைாள்.

மிைிற்குத் ான் அ ிர்ச்சியானது. உனக்கு இருக்குற

ிமிருக்கு ைீ இன்னும்

அனுபவிக்கனும்டி. பார்ப்தபாம் எப்படியும் இங்கத் ான இருப்ப என்று கறுவிக்வகாண்ைான்.

ஏக்கங்கள் 9: “ெிலவின் ஒைியும் மங்கும்.

மங்ளகயரின் கண்ண ீளைக்

கண்டு, எழுந்ே ஏக்கத்ேில்”

சுருளிடயயும் மந் ிரத்ட யும் காவலாளிகள் வந்துப் பிடித்துச் வசன்று, இரண்டு மூன்று மணி

தைரங்களுக்கு

தமல்

ஆகி


ஆனால்

அந்

இடைவவளியில்,

மிழ்

ஒன்றுதம வசய்யாமல் அடம ியாக தசாபாவில் சாய்ந் படி இருந் ான். அட க்கண்ை குமு ாவிற்தக சந்த கம் எழும்பியது.

குமு ாவிற்கு யாடர ைம்புவது என்தற வ ரியவில்டல. வபற்தறார்களும் வபாய்த்து விை, கட்டியவன், கா லன் என அடனத்தும் அவடள ைிடல குடலய டவத் து. ைைந் து ைைப்பது என அடனத் ிற்கும் அடம ியாக, இருந்

ான் ான் காரணம் என்பது வ ள்ளத் வ ளிவாகத் வ ரிய

இைத் ிதலதய சுருண்டு அமர்ந் ாள், சுவரில் சாய்ந் படி. அவளது

கண்களில் கண்ண ீர்கூை வறண்டு, தகாைாக இருந் து.

மணி ஆடற வைருங்கியும், வட்டில் ீ மின் விளக்குகடள எரிய விைா இருந் து.

ால், கும்மிருட்ைாக

ிடிவரன்று வ ருவிளக்கின் ஒளி, வட்டினுள், ீ வரவா? தவண்ைாமா? என்பது தபால் மங்கி

வர, அ ன் ஒளியில், “இவள் ான்

மிழ் சுருண்டுக் கிைந் க் குமு ாடவப் பார்த் ான். பார்த் வனுக்கு

எத் டனப்

ைைந்துவிட்ைது.

ான்

பாவம்.


இரண்டு அன்று

மூன்று

அவளது

ைாட்களில்

என்னது

புடகப்பைத்ட

எல்லாதமா

அனுப்பாமல் 83



இருந் ிருந் ால், என்னதவா ங்களது

இந்தைரம்


சா ி

இவள்

வசய்ய,

கல்லூரியில்

இந் க்

வவறிடயத்

ான்

சிட்ைாகப்

வகாடலகாரர்கள்

ைிடலைாட்ை

மருந்துக்கும் இல்டல” என்பது புரிந் து.

பறந் ிருப்பாள்.

இவடளக்

முயலுகிறார்கதள

ான்

வகான்றால்கூை விர,

பாசம்

வணாகக் ீ குமு ாடவத் துன்பப்படுத் ிக் வகாண்டிருக்கிதறாதமா என்று அப்தபாது ான் உடறத் து. ஆனால் என்ன ஆனாலும், பரணிடயயும் சுருளிடயயும் பைிவாங்காமல் விை அவனது மனம் இைங்வகாடுக்க வில்டல. எனதவ அவர்கடள தவறு வி த் ில் தவண்டும் என்று ைிடனத் ான்.

ாக்க

குமு ாவிைம் அவனுக்குத் த ான்றியக் கரிசனத் ால், அவள் அருகில் வசன்று, அவடள வமதுவாக எழுப்ப முயல, அவதளா அட

உணராமல் அப்படிதய இருந் ாள்.

“இ ற்கு தமலும் உயிதராடு இருந்து என்ன ஆகிவிைப்தபாகிறது” என்று அவள் இருக்க, இவன் அடைப்பது, அவளுக்கு அடைப்பது தபான்தற த ான்றவில்டல. னது அடைப்பிற்கு அவள் வசவி சாய்க்கா

அவடள எழுப்ப முயன்றான்.

ால், மீ ண்டும் அவளதுத் த ாள்கடளப் பற்றி

அவன் வ ாட்ைதும், ஒதர ஒருமுடற அவடன வவறித்துப் பார்த் வள், அ ற்குதமல் அவடனப் பார்க்க முடியாமல் வசய்டக தவ டனடயத்

டலடயத்

ந் து.

ிருப்பிக் வகாள்ள,

மிைிற்கு அவளின் இந் ச்

தவ டனகடள மட்டுதம அவளுக்குக் வகாடுத் வனுக்கு, மு ன் மு லாக தவ டனயாக இருந் து. அவளதுப்

பார்டவயில்

வ ரிந்

வவறுடம,

அவடன

எதுதவா

வசய் து.

ஆனால்

அவற்டற எல்லாம் ஒதுக்கிவிட்டு, அவளிைம்,”எழும்பு குமு ா. தபா, உள்ள தபாய் படு.” என்று அவன் கனிவாகச் வசால்ல,

அட ப் புரிந்துக் வகாள்ளும் ைிடலயில்கூை அவள் இல்டல. கட்ைாயப்படுத் ி எழுப்ப, அவள் அடம ியாகத் படுத்துறதுக்குப் ப ிலா, அப்தபாத

மிழ் மீ ண்டும் அவடளக்

ிரும்பி,”இப்படி என்டனக் வகாடுடமப்

பண்ணினது மா ிரி வசஞ்சி, என்டன ஒதரயடியாய்

வகான்னுதறன் ப்ளஸ். ீ ைான் ஒன்னும் அன்டன வ ரசா இல்டல. இத் டன அனுபவித்தும் ாங்கிப் பிடிச்சு அட

ைான் பண்ணினது

எல்லாம் மறந்துட்டு வாைறதுக்கு.

ப்புத் ான், ஒத்துக்கிடுதறன். ைான் முரளிடய விரும்பினது

ப்புத் ான்.

ஆனால் அதுக்காக இப்படியா? ஊரு வமாத் மும் தசர்ந்துக் காறித் துப்பும்தபாத முழுசா

வசத்துட்தைன்.

இந்

மா ிரித்

ண்ைடன

எந் ப்

ைான்

வபாண்ணுக்கும் 84



கிடைக்கக்கூைாதுன்னு வைனச்தசன். இருந்தும் உன் கிட்ை ட ரியமா தபசுனது என்தனாை வலிடய மடறக்கத் ான். ஆனால் ஊதர தசர்ந்து என்டன அவமானமா பார்க்கும்தபாதும், ைான் விரும்புனவனுக்கு என்ன ஆச்சுன்தன வ ரியா தபாதும், வபத்

அம்மா அப்பாதவ

என்டனக் வகால்லணும்னு வவறியா இருக்கும்தபாதும், ைான் இன்னும் எந்

ைம்பிக்டகல

உயிதராை இருக்கணும். பஞ்சாயத்துல

முடிவு

எடுத் து

மா ிரி

வசஞ்சிருந் ா,


ைான்

வசத்துப்

தபாயிருப்தபதன! எல்லாதம உன்னால ான். ைீ மட்டும் அன்டனக்கு இப்படி எல்லாம்

வசஞ்சு இருக்கலன்னா, ைான் இப்தபா இப்படி இருந் ிருக்க மாட்தைன்” என்று அவள் வசால்லவும்,

மிழ், அவளதுக் கடைசி வாக்கியத் ில் துணுக்குற்றான். குமு ா எட ச் வசால்கிறாள்

என்தற அவனுக்குத் வ ரியவில்டல. ஒருதவடள, முரளியுைன் இருக்கும் புடகப்பைத்ட அவன்

ான் அனுப்பினான் என்பது வ ரிந்துவிட்ை ா? இல்டல ைான் அவடள மணந் ட

ைிடனத்துச் வசால்கிறாளா? என்று.

ஒரு ைிமிைம் மூச்டச சீராக்கியவன். அவள் வசால்வட

தமலும் கவனிக்கலானான். “ைான்

உனக்கு என்ன வசஞ்தசன்? எதுனால என்தனாை வாழ்க்டகல இப்படி விடளயாடுற? உன்டன ைான் இதுக்கு முன்னாடி பார்த் துகூை இல்டலதய!

மு ல்ல

என்

என்தனாைப்

அப்பா

படிப்பு

அம்மாக்கு

எப்படி

முடியுறதுவடரக்

முரளிதயாடு இருந் ிருப்தபன்” அவ்வளவு ான்



ைானும்

ைல்ல

முரளியும்

மா ிரிப்

மிைிற்குக் தகாபம் ஏற, அவடள உ றித்

விரும்புறது.

தபாயிருந் ா?

ைான்

ள்ளியவன், “முரளி, முரளி,

முரளி, எப்பவும் முரளி ானா? ஏய் உனக்கு அறிதவ இல்டலயா? வசய்யுறட வசஞ்சிட்டு இப்தபா வருத் ப்பட்டு என்ன ஆகப் தபாகுது. இந்தைரம் அவன் எந் எவக்கூை ஊரு சுத் ிட்டு இருக்காதனா?


இைத்துல,

ஏய் இப்தபா வசால்தறன் தகட்டுக்தகா. ைீ எவடன தவணும்னா, முன்னாடி விரும்பி இருக்கலாம். ஆனா எப்ப ைான் உனக்குத் ான்

உனக்குப்

பைிவாங்குறதுல

புருஷன்.

ஒரு

இட

சின்னப்

ாலி கட்டிதனதனா, அப்தபாதுல இருந்து ைான்

எவனாலயும்


மாத்

வராம்பக்

முடியாது.

வகாடுடமப்

அப்படனப்

படுத்துதறாதம

அப்படின்னு ைிடனச்சு வகாஞ்சம் இரக்கப்பட்ைா, ைீ என்டனதய வவறுப்தபத்துறியா?”

பைாவரன்று அவனது முகம் கருடமடயப் பூசிக்வகாண்டு வரௌத் ிரமாக, குமு ாவிற்கு, ான் அவனிைம் ான் இவ்வளவு தைரம் தபசிதனாமா என்று வியப்பாய் இருந் து.



அவளும்,”அது என்ன ைீ எப்பவும் எப்பவும் இட தய வசால்ற, தபா ாது.

ஒரு

இருக்கணும்.

வபாண்தணாை

அப்படி

ஒரு

மனடச

ஈரம்

உன்

புரிஞ்சிக்கிற

மனசுல

ாலி கட்டிட்ைா மட்டும்


சுத் மா

மனுஷத்


ைீ

ன்டம

மிருகம்.

மிருகத்துடலயும் வகாடுடமயான மிருகம். ைீ மனுஷதன கிடையாது. அப்படி இருந் ா இப்படி என் மனசுல ஒருத் ன் இருக்கான்னு வ ரிஞ்சும் இப்படி பண்ணமாட்ை.

உன்டனப் பார்க்குறதுக்தக பிடிக்கடல. ைீ.. ைீ.. துதராகி. ைீ என்னச் வசான்னாலும் ைான் உனக்கு மடனவி கிடையாது. இட வவடித்து அை. இப்தபாது

எங்கப் தபானாலும் வசால்லுதவன்.” என்று கூறி

மிைின் மனது அவள் மீ து இரங்கவில்டல. அவளது அருகில் வந் வன், அவள்

அழுவட ப் பார்த்தும், ஒரு ைிமிைம் ஒன்றும் வசால்லாமல் பார்த்துவிட்டு, வவறுப்பில் முகம் சுளித்துவிட்டுச் வசன்றான் அவனின் அடறக்கு. இரவும்


அழுடக

மட்டுதம

குமு ாவிற்குத்

துடண

இருக்க,

மிதைா

குமு ாடவக்

காண

தகாபத் ில் தூக்கத்ட த் வ ாடலத்து இருந் ான். அவனுக்கு அவனது அடறயினுள் இருப்பத

எரிச்சலாக

வந் து.


வவளிதய

வசன்றால்

தைரிடும் என்ப ால் அடம ியாகப் வபாறுடமடயப் பிடித்துக்வகாண்டு காடல வடரக் கைித் ான்.

கூைதவ இன்னும் என்ன என்ன வசய்ய தவண்டும். எப்படி வசய்யதவண்டும்? எப்படிச் வசய் ால்

பரணி

தயாசித் ான்.


சுருளிடயப்



என்பட த்

வறாமல்

வகாஞ்ச தைரம் மட்டும் தூங்கி, காடலயில் எழுந் வன், அடறடயவிட்டு வவளிதய வர, அங்குக் குமு ா

டரயிதலதய கிைந் ாள். அவளது முகத்ட ப் பார்த் வனுக்கு அது

வங்கி ீ இருந் து வ ரிய, தைற்றும் அவள் அழுதுக் கடரந் ிருக்கிறாள் என்று புரிந் து.

ஆனால் ஒருமுடற இரக்கம் வகாண்ை ற்தக, அவளது வாய் என்னது எல்லாதமா தபச, இனிதமல் அப்படி ஒரு ைிடனப்பு வந் ாலும், அட

ஒதுக்கிவிை ைிடனத் ான்.

அவடள எழுப்பக்கூை அவன் இப்தபாது முயலவில்டல. அவள் எழும்பும் முன், கிளம்பிச் வசன்றிருந் ான்.

காவல் ைிடலயத்ட

அடைந் தும், அவனுக்காகதவ காத்து இருந் னர் சிலர். ஏட்டையா

வந்து,” ம்பி தைத்து உங்க மாமாடவயும், மந் ிரத்ட யும் பிடிச்சிட்டு வந்த ாதம“ என்று



வசால்ல,

மிழ்,”யாருக்கு யாரு மாமா அண்தண?” என்றுவிை, ஏட்டையா,” னக்கு இது

எல்லாம் த டவ ான்” என்று ைிடனத்துக்வகாண்ைார். இருந் ாலும் முன் வந்து,” ம்பி அவங்க யாதராவா தவணா இருந்துகிைட்டும். இப்தபா அவங்கடள என்னப் பண்றது. உங்களுக்கு இடையில இருக்குற பிரச்சடனல எதுக்கு

ம்பி எங்கடளயும் இழுத்து விடுறீங்க. ைீங்க இள ரத் ம் அதுனால உங்களுக்கு எதுவும்

வ ரியல. ஆனால் ைாங்க எல்லாம் புள்டளக் குட்டிக்காரணுக. எதுக்குத் இங்கக் வகாண்டு வந்துப் பிரச்சடனடயப் வபரிசுப் படுத்துறீங்க. அவங்கடள விட்டிருங்க

ம்பி” என்று வசால்ல.

மிழ்

ம்பி அவங்கடள

னது வைற்றிடயத்

ைவினான்,

இரு விரல்களால். பின்பு “FIR ஏ ாவது தபாட்டு இருக்கீ ங்களா?” என்று அவரிைம் வினவ. அப்தபாது ான்

ஏட்டையாவிற்கு

மூச்சு

வந்து

ைிம்ம ியானது.

பின்தன

அந்

ஊருகாரனுகடளப் பற்றி ைன்கு வ ரிந் வர் ஆயிற்தற. அவர் தவகமாக “இல்டல” என்று கூறவும்,

“சரி அப்தபா இன்னும் ஒரு மணி தைரத்துல அவங்கடள விட்டிருங்க. ஆனா தபாகுறதுக்கு முன்னாடி


பார்த்துவிட்டுப்

தபாகச்

வசால்லுங்க”

அனுப்பி டவத்து, தவறு தவடலகளில் மூழ்கத் துவங்கினான். அடர மணி தைரம் கைித்து, ஏட்டையா மீ ண்டும் வந் ார்

என்று


அவடர

மிைிைம், கூைதவ சுருளி மற்றும்

மந் ிரத்துைன். அவர்கள் வருவட க் கண்டு, தவண்டும் என்தற அவன், இருக்டகயில் லாவகமாகச் சாய்ந்து அமர்ந்து, ஒரு தகஸ் டபலில் மூழ்கி இருப்பது தபால் இருந் ான். அட க் கண்ை இருவருக்கும் தகாபம் மூண்ைது. ஏட்டையா

மிைிைம் வைருங்கி, “ ம்பி,

ைீங்க பார்க்கனும்னு வசான்ன ீங்கதள! அ ான் இவங்கடளக் கூட்டிட்டு வந் ிருக்தகன்” என்றார். அவன்

அவரிைம்,”அப்படியா,

அப்தபா

சரி

வசாந் க்காரன்னு இரண்டு தபரு தைத் ிலிருந்த

ைீங்கப்

தபாங்க,

இவங்கதளாைச்

வந் ிருக்காங்கன்னு வசான்ன ீங்கதள,

அவங்கடளயும் உள்தள வரச் வசால்லிட்டு ைீங்க உங்களுடைய தவடலடயப் பாருங்க. ைான்

இவங்கடளப்

பார்த்துக்குதறன்”

கண்டுக்வகாள்ளாமல் இருந் ான்.

என்று

அவடர

இட ப் பார்க்கப் பார்க்க இருவருக்கும் வசால்ல முடியா

அனுப்பிவிட்டு

அவர்கடளக்

அளவிற்கு எரிச்சல் வந் து.

இருந்தும், இருக்கும் இைம் உணர்ந்து அடம ியாக இருந் னர்.



ஏட்டையா வரச்வசான்ன, பரணியும் அவருைன் தசர்ந்

இன்வனாருவரும் வர, அப்தபாதும்

அவன் அடசவ ாய் இல்டல. அவர்கள் இங்கு வந்த

இருபது ைிமிைங்களுக்கு தமல் ஆகி

விட்ைது. ஆனால் அவனிைம் இருந்து எந்

ஒரு தபச்சும் வரவில்டல.

கண்கள் முழுதும் கனலுைன் அவர்கள் பார்த்துக்வகாண்டிருக்க, வமதுவாக அவர்கடளப் பார்த்து ஏளனமாகச் சிரித் ான். பின் பரணிடய தைாக்கி,”என்ன பரணி சார். ைீங்க ான் உங்க

ஊருதலதய

வபரிய

ஆளாதம!

உங்கக்கிட்ைக்

தகட்டுட்டு ான்


அவங்களுடைய வட்டுல ீ ைல்லது பண்ணுவாங்கன்னு வசான்னாங்க? அப்படி இருக்குறவர் எதுக்கு இப்படி காவல் ைிடலயத் ிற்கு வந் ிருக்கீ ங்க?

ைீங்க ைல்லது பண்றது பிடிக்காம உங்களுக்கு யாராவது இடைஞ்சல் வகாடுக்குறாங்களா?

இருந் ா வசால்லுங்க, உங்களுடைய பாதுகாப்புக்கு ைாங்க ஏ ாவது பண்ணுதறாம், ைீங்க

உங்களுக்கு ஏற்படுற பிரச்சடனகடள மட்டும் எழு ிக் வகாடுத் ா தபாதும். இவ்தளா

வபரிய ைல்லவங்களுக்கு பாதுக்காப்பு வகாடுக்குறட விை தவற வபருடம என்ன இருக்கு இந்

தவடலல” என்று அவன் தபச தபச அவர்களது முகம் உண்டமயிதலதய கனல்

வகாண்டிருந் து. அவன்

தமலும்

வ ாைர்ந்து

சுருளி,

மந் ிரம்

இருவடரயும்

டகைீட்டி

பரணியிைம்

காண்பித்து,”இவங்க வரண்டு தபரும் உங்களுக்கு என்ன தவணும். வராம்பப் வபாறுக்கித்

னம் பண்ணிருக்காங்க தபால. இப்படி உங்கடள மா ிரி ஒரு உத் மர் இருக்குற ஊருல

இப்படிப்பட்ைவங்கக்

கூை

இருக்காங்களா?

வந் ிருக்கீ ங்க?” என்று தகட்க,

அது

சரி,

ைீங்க


இவன்களுக்காக

பரணி ஒன்றுதம வசால்லாமல் இருந் ார். மிழ் விைாமல்,”சரி உங்கடள மா ிரி ஒரு ைல்ல உள்ளம் வந்துக் தகட்குறீங்கன்னு

வசான்னதுனால ான் இவங்கடள வவளிதய விடுதறன். இதுக்கு தமல இவங்க ஏ ாவது வசஞ்சா, அப்புறம் சட்ைப்படி ைைவடிக்டக எடுக்க எந் அவன்

ஆனால்

வசால்வட


உள்ளுக்குள்

உணர்த் ிக்வகாண்தை

மறுத்துப்

அவர்களுக்தக

ான் இருந் து.

தபசாமல்,

உரிய

தூண்டியது,


எதுவாய்

யங்க மாட்தைாம்.”

தகட்டுக்வகாண்ைனர்

குணம்

அ ிலும் அவனின் ஏளனப் தபச்சுக்கள், அவடன இந் என்று

தைரத்துலயும்

“ைான்

ைால்வரும்.

இருக்கிதறன்”

என்று

ைிமிைதம வகான்று விைதவண்டும்


வவளிதய

வசன்று


வகாள்ளலாம் என்று த ான்ற, அவன் கூறியவற்டற எல்லாம் வபாறுத்துக்வகாண்ைனர்.



வபாறுடமடய இழுத்துப் பிடித்துக் வகாண்டிருந் வர்களிைம்

மிழ், ஒரு காகி த்ட

ைீட்டி, அ ில் இருந் வற்டறப் படிக்கக் வகாடுத் ான். பரணி ான் அட வாங்கிப் படித் வரின் கண்கள் சிவந்து இருந் து. அட க் கண்ை

மிைிற்கு அப்பட்ைமானச்

சிரிப்பு.

அவன்,”என்ன

சார்.

கிராமத்துல


உங்களுக்தக

வாங்கினார்.

இவ்தளா


எனக்குத் வ ரியா ா ைான் என்ன பண்ணனும்னு. என்ன அப்படி பார்க்குறீங்க. அதுல இருக்குறட

ைல்லா

படிச்சிட்டீங்கள்ள.

தசா

இனிதமல்


அைக்கி

வாசிப்பீங்கன்னு ைிடனக்குதறன். எப்படி உங்கச் சவுகரியம்” என்று தகட்டு சிரித் ான்.

பரணியின் முகம் தபானப் தபாக்டகக் கண் குளிரக் கண்ைவன்,”எனக்குத் வ ரியும் ைீங்க இனிதமல் அைக்கி வாசிப்பீங்கன்னு. அப்படி இருந்து ான ஆகணும். ஏன்னா அதுல ான் வ ளிவா

எழு ி

இருக்தக,

எனக்தகா

என்

மடனவிக்தகா

எந் வி

அசம்பாவி ம்

ைைந் ாலும் அ ற்கு முழு வபாறுப்பு ைீங்களும் உங்க ஊரு காரனுக்களும் ான்னு” இட க்தகட்ை சுருளிக்கும் மந் ிரத் ிற்கும் வபாறுடம பறந்துக் வகாண்டிருந் து.

“சரி சரி. ைான் வசால்ல தவண்டியட ச் வசால்லிட்தைன். இதுக்கு தமல ரிஸ்க் எடுக்குறது உங்க டகல இருக்கு. இன்வனாரு

ைடவ இப்படிப் பண்ணுனா, உங்க ஒட்டு வமாத் ச்

சனமும் அனுபவிக்க தவண்டி இருக்கும்” வசால்லிட்தைன். “இனிதமல் ஒரு ைிமிஷம் கூை

ைீங்க இங்க இருக்கக் கூைாது. சீக்கிரம் என் கண்ணுல இருந்து ஓடிடுங்க. இல்டலன்னா ைான் எப்தபா தவணும்னாலும் என் முடிடவ மாத் ிப்தபன்” என்று வசால்ல, அ ற்குதமல்

அங்கு

ைிற்க

எப்படி

அவர்களால்

அவர்கள் அடம ியாய் வசல்வட ப் பார்த் ைானும்

என்னதவான்னு

ைிடனச்தசன்.

முடியும்?.

விடரந்து

ஏட்டையாவிற்கு,” ம்பி சரியான ஆளு ான்.

ஆனா

பரவாயில்டல.

அவனுக ஒரு வார்த்ட க் கூைப் தபசடலதய” என்று வியந் ார். வவளிதய

வந் வர்களில்

சுருளி

வவளிதயறினர்.

பரணியிைம்,”இவன்

இவருக்கு

என்னதுன்தன


வசால்றது.

ைாம

இவடன ஏ ாவது பண்ணனும்தன. இல்டலன்னா ைம்மடள எவனும் ம ிக்கமாட்ைாணுக” எனவும்.

பரணி,”அட

எல்லாம் அப்புறம் பாத்துக்கலாம், மு ல்ல இங்க இருந்துக் கிளம்புதவாம்”

என்று வசால்ல, அடனவரும் அட குமு ா வமல்ல,

ஆதமா ித்து வசன்றனர் அவருைன்.

மிழ் வசன்று இரண்டு மூன்று மணி தைரங்கள் கைித்து விைித் ாள்.

எழும்பியதும் அவளுக்கு உைவலல்லாம் வலித் து.



வ ாைர்ந்து இரண்டு மூன்று ைாட்களாக வாங்கிய அடியின் பலன் இன்று ான் வ ரிந் து. டல மு ல் பா ம் வடர அடசக்க முடியாமல் இருக்க, கஷ்ட்ைப்பட்டு எழும்பினாள். வயிறு தவற வகாடூராமாய் பசிக்க, இந் அவன்

அவளுக்குக்

விரும்பவில்டல.

வகாடுத்

அப்படி

வட்டில் ீ சாப்பிை சுத் மாக மனம் ஏற்கவில்டல.

இைமான

படுத் ால்

பால்கனியில்

ஊரார்

வசன்று

என்ன

படுக்கவும்

வசால்வார்கள்,”இவள்

வசய் துக்குத் ான் இப்படி அனுபவிக்குறாள்” என்று தபசமாட்ைார்களா? முன்னர்,

ான்

இங்கு இருப்பது யாருக்கும் வ ரியாது. ஆனால் இப்தபாது ான் லட்சுமி டமனிக்கும் அம்மாவிற்கும் வ ரிந்துவிட்ைத .

காமாட்சி அம்மா வருந் ாவிட்ைாலும், குருவம்மாவும் லட்சுமி டமனி, மாைன் அண்ணன் எல்லாரும் வருந்துவார்கதள என்று த ான்றியது. எனதவ எழும்பிய

சில

தைரத் ில்,


வசல்லத் ான் முடியவில்டல.

சத் ம்

கீ தை

ாலிதலதய கிைந் ாள். அவள்

தகட்ைது.

ஆனால்

எழும்பிச்

அவரின் சத் ம் தகட்ைது சில ைிமிைம் ான். அ ற்குள் அைங்கிவிட்ைது. ம ியம் சாப்பிைதவண்டி வவளிதய வந் த்

மிழ், வட்டிற்கு ீ வந் ிருந் ான். வரும்வபாழுது

குமு ாவின் வட்டைப் ீ பார்க்க, அது அடித்துச் சாத் ப்பட்டிருந் து. தைதர வட்டிற்குள் ீ வசன்றவன், அங்கு குமு ா கிைந்

ைிடலடயப் பார்த்து, “இன்னும் எழும்படலயா இவ?

உைம்பு சரியில்டலயா என்ன?” என்று ைிடனத்து அவளிைம் வந்து.

அவளது வைற்றியில் டகடவத் ான். சூடு ஏதும் இல்டல என்று உணர்ந் ப் பின்பு ான், ஒன்றும் இல்டல என்று வ ரிந் து.

அவன் வ ாடுடகப் பட்ைதும் குமு ா விைித்துவிை, அவடனப் பார்த்து முடறத் ாள். அவள்

முடறப்பட க்

கண்ைவன்

வைாடியில்



விலகி,

அவளிைம்,”எதுக்கு இங்கப் படுத்துட்டு இருக்குற. உள்ளப் தபாய் படுக்க தவண்டியது ான? சாப்பிட்டியா? சாப்பாடு எதுவும் சடமச்சியா?” என்று தகட்க “எதுக்கு இப்தபாது இந்

மா ிரியான அக்கடற. இன்னும் என்னக் காரியம் ஆகதவண்டி

இருக்கு. அது ான் எங்கப்பாடவ உள்ளத் என்று அவள் தகட்க,

ள்ளிட்டிதய. இதுக்கு தமல என்ன தவணும்.?”

மிைிற்கு அவள் தகட்ைவி த் ில் மீ ண்டும் முகம் சூம்பியது. இவகிட்ைப் தபாய் ஏ ாவது

தகட்கணுமா?

என்று


தயாசித் வன்.

எனக்கு


“ஆமா,

அது

எப்படி

ஆகதவண்டி ான்

சரியா


கண்டு

ஆனால்

பிடிச்ச, அட



இப்படித் ான் உன்கிட்ை வந்து தபசி மயக்கி வசய்யனும்னு இல்டல. எனக்தக வசய்யத் வ ரியும்.” “அப்தபா வசய்யதவண்டியது ான. எதுக்கு இப்தபா இங்க ைிக்குற. உனக்கு எல்லாம் எவன் இந்

தவடலடயக் வகாடுத் து? அவனுக்கு எல்லாம் அறிதவ இல்டல.”

“எவனுக்கு அறிவு இருந் ா என்ன? இல்லாட்டினா உனக்கு என்ன?. அப்தபா ைீ வசான்னது மா ிரி எனக்கு தவண்டியட

ைாதன வசஞ்சுக்கலாம் அப்படித் ான” என்று தகட்ைவன்

அவள் சு ாரிக்கும் முன் அவடள இழுத்துச் வசன்றான் கீ தை. ஏற்கனதவ

உைம்பு

வலியில்

இருந் வள்,

ைைக்க

முடியாமல்.”அம்மா”

என்று

அலறிக்வகாண்டு வர, அவள் தவண்டும் என்தற அலறுகிறாள் என்று ைிடனத் வன். அட ப் பற்றி எல்லாம் கண்டுக்வகாள்ளாமல், முன்தனறிச் வசன்றான்.

கீ தை வந் தும், அவள் கீ ழ் வட்டின் ீ வாசலிதலதய அமர்ந்துவிை, அவளிைம் அவ்வட்டின் ீ சாவிடயக் வகாடுத்துவிட்டு, சத் மாக,”குமு ா ைான் ராத் ிரி ஏழு மணிக்கு எல்லாம் வந் ிருதவன். ைீ கிளம்பி வரடியா இரு. ைாம வவளிய தபாகலாம். என்னத் ான் ஊதர

எ ிர்த் ாலும் ைீயும் ைானும் புருஷன் வபாண்ைாட்டி இல்டலன்னு ஆகிடுமா வசல்லம்” என்று அவடளக் வகாஞ்சியபடி வசால்லிவிட்டு, சுற்றும் முற்றும் பார்த் ான். அப்தபாது ான்

மகிழ்ந் வனாய், வவளிதய



குமு ாவிைம்,”சரி

விட்டுட்தைன்.

அதுக்காக

ரடலன்னா என்ன ைாதன

ிண்டணயில்

வசல்லம்


ைீ

வந்து

அமர,

வசான்னதுமா ிரி

பரிசு


மிழ்

உள்ளுக்குள்

உங்க

அப்படன

கிடையா ா?.

சரி

ைீ

ர்தறன்” என்று வசால்லிவிட்டு, அவளத்துக் கன்னத் ில்

முத் ம் டவத்துக் கண்ணடித் படிதய அவடள விட்டுவிட்டு வவளிதய வந்து டபக்கில் அமர்ந்து, “மறக்காம வரடியா இரு.” என்று கூறி வசன்றான் புன்னடகயுைன். இட க்

கண்ைக்

காமாட்சிக்கு

வயிறு

எரிய,

வசன்றார். டபக்கில் வசல்லும்தபாது அவன் வசல்வது

வ ரிந் து.

மடறயாமல் வசன்றான். குமு ா

அதுதவ

அவனுக்குப்


தூக்கி

டவத்துக்வகாண்டு

ிரும்பி பார்த் தபாது, காமாட்சி உள்தள தபாதுமான ாய்

இருக்க,


மிைின் இந் ச் வசய்டகடய எ ிர்ப்பார்க்கதவ இல்டல, எப்படி இவனால் மட்டும்

இப்படி ஒரு சுயைலவா ியாய் இருக்க முடிகிறது. எவ்வளவு வசான்னாலும்

ான் எடுக்கும்

முடிவு ான் வசய்யதவண்டும் என்ப ில் உறு ியாய் இருப்பவடன என்ன வசய் ால்

கும்.

இ ற்குதமலும் வபாறுக்க முடியும் என்று த ான்றவில்டல அவளுக்கு. அவன் அளித் முத் ம் வைருப்பாய்

கிக்க, அழுந் த் துடைத் ாள் கன்னட !



அவளுக்கு இப்தபாது அவன் மீ து தகாபம் மடலயளவு வந் து, அன்று

ன்டன மு ன்

மு லில் வட்டில் ீ பார்த் தபாது என்னதவா வசான்னான், இன்று அவன் மட்டும் வசய்வது எந்

வி த் ில்

ைல்ல ாக


வ ரிகிறது.

தச.!

என்ன

எல்லாம்? அவடன ைிடனக்க ைிடனக்க வவறுப்பாய் இருந் து. காமாட்சியிைம், பரணி இனிதமல் எந் ைாங்கப்

பார்த்துக்வகாள்கிதறாம்

வைன்மம்?

இவன்

வம்பிற்கும் தபாகதவண்ைாம், என்ன ைைக்கனும்னு

என்று

வசால்லிவிை,

அது

அவரால்

முடியவில்டல

என்றாலும், கஷ்ட்ைப்பட்டு அடம ியாக இருக்க முயன்றார். ஆனால் அங்கு வவளிதய ைைந் ட ப்

பார்த் ப்

பிறகு

அவரால்

ன்டனக்

கட்டுப்படுத் ிக்

வகாள்ளதவ

இயலவில்டல. அ ிலும் அவர்கள் அைாகரிகமாக ைைந் து எரிச்சடலக் கிளப்பியது. மாடல ஏழு மணி வடர

னதுப் வபாறுடமடயப் பிடித்து டவத் ிருந் க் குமு ா,

மிழ்

வந் தும்,”உனக்கு எல்லாம் எதுக்கு இப்படி ஒரு வாழ்க்டக? இப்படிக்கூை ஒருத் ன் சுயைலவா ியா

இருக்க

முடியுமா?

என்ன

புரிந்துக்வகாள்ளதவ மாட்தைன்னு இருக்க?”

ஆனாலும்

அடுத் வர்கடளப்

உண்டமயிதலதய ைீ மனுஷன் ானா, எனக்கு சந்த கமா இருக்கு. அப்புறம் என்ன வசஞ்ச? முத் மா? அப்படின்னா என்னதுன்னு உனக்குத் வ ரியுமா? தச! இதுக்கு தமல இந்

மா ிரி தவடலகடள எல்லாம் என் கிட்ை வச்சிக்கிைா , வசால்லிட்தைன். அட யும் மீ றி ஏ ாவது வசஞ்ச அதுக்கு அப்புறம்..” என்றவள் ைிறுத் ி,”ைான் வசத் ாக்கூை என்டனத் வ ாைக்கூைாது.” என்று வசால்லி முடிக்கும்முன் அப்படிதய மயங்கிச் சரிந் ாள். அவள் மயங்கியதும்,

மிழ் அவள் அருகில் ப றி ஓடி வந்து, “குமு ா எழுந் ிரி, என்ன

பண்ணுது? எழுந் ிரி டி” என்று எழுப்ப, அவளிைம் ப ிதல இல்டல. அவடள அப்படிதய கீ தை

படுக்க

டவத்து,

மின்விசிறிகடளயும்

இயக்கிவிட்டு,

சமயலடறயில்

வசன்று

ண்ண ீர் எடுத்து வந்து, அவளது முகத் ில் ஓங்கித் வ ளித் ான். வ ளித் வுைன் அவள்

விைிக்க,”என்னடி சாப்பிைடலயா??” என்று தகட்க. அவதளா அவடளத்

ாங்கிப் பிடித் ிருந்

அவனதுக் டகடய உ றிவிட்டு அவடன

முடறத் ாள். அவனின் முகத் ில் வ ரிந் ப் ப ற்றத்ட க் கண்டு, ஏளனமாகச் சிரித் வள், “என்ன இன்னும் என்ன தவணும். இருக்குறது இந்

உைம்பு ான் அட

என்னது எல்லாம் வசய்யணும் முடிவு பண்ணிருக்க” என்று தகட்டுவிை,

வச்சி இன்னும்

மிைிற்கு முகத் ில் அடறந் து தபால இருந் து. அவசரமாக அவடள விட்டு வவளிதய

வசன்றான்.

அவன் வசன்றட ப் பார்த் வளுக்கு இன்னும் அந்

ஏளனச் சிரிப்பு மடறயதவ இல்டல. 92



ஏக்கங்கள் 10: “நகாடூைமாை

நெஞ்சத்ேின் ஏக்கம் குளுளமயாய் மாறுகிறதே!

நெண்தண உைது

வார்த்ளேப் தொைால்” குமு ாடவ விட்டுவிட்டு வவளிதய வந் த்

மிழ், அருகில் இருந்

த

ாட்ைலிற்குச்

குத் ி, ரணமாக்கிக் வகாண்டிருந் து. அவனுக்தக அவன் வசய்வது சரியா?

வறா? என்று

வசன்று, இட்லி வாங்கினான். ஆனால் அவன் மன ில் அவள் தகட்ைக் தகள்வி ஊசியாய் பிரித்து வகுக்கமுடியா அவனுக்கு

ைிடலயில் இருந் ான்.

தவண்டியது


பரணி

சுருளியின்

மனக்கஷ்ட்ைம்

ஆனால் இடையில் என்ன என்னதவா ைைந்துவிை, வவறுப்பாய் இருந் து. மன ில்

கசப்புைன்

வரும்வபாழுது,

வசன்றவனுக்கு,

சடமயல்


அவன்

குமு ாவிற்காய்

ஒன்றுதம

இல்லா து


ண்ண ீர்


ான்.



ஒருதவடள எல்லாவற்டறயும் எடுத்து டவத் ிருப்பாதளா என்ற எண்ணத் ில்

ான்,

“ஏ ாவது சடமத் ியா?” என்று தகட்ைான். அ ற்கு ப ிலும் அவனுக்தக வ ரிந்து ான் இருந் து. எனதவ

அவளுக்காய்

மு ன்

மு லாக

விருப்பப்பட்டு

வட்டிற்குள் ீ வந் வனுக்கு, இன்னும் அவள் அத

வமல்ல ைகர்ந்து,”ஏய் இந் ா சாப்பிடு.” என்று ைீட்ை,

ஒன்று

வங்கி

வருகிறான்.

இைத் ிதலதய இருக்க, அவளிைம்

குமு ா மீ ண்டும்,”அப்தபா கண்டிப்பா எத ா காரியம் ஆகதவண்டி இருக்கு தபால. ைீ எல்லாம் என்ன வசஞ்சாலும் ிருப்பிக்வகாண்ைாள்.

அவளுக்கு பிடித்துக்

ிருந் மாட்ை இல்ல?. தச!” என்று வசால்லி முகத்ட த்

டல சுற்றிக் வகாண்டு வந் து. படுத்து இருந்

வகாண்டு,

ஒடுங்கி

“அம்மா!”

என்று

வ ாட்டு,”சாப்பிடுன்னு வசான்னா சாப்பிை தவண்டியது

இைத் ிதலதய

முனக,

அவன்

டலடயப்

அவடளத்

ான. சும்மா எதுக்கு இப்படி வம்பு ீ

பண்ணிட்டு இருக்க? அ ான் முடியடலன்னு வ ரியுதுல்ல” என்று வசால்ல,



அவதளா அந் பார்க்கப்

ைிடலயிலும்,”என்டன வ ாைா , எனக்கு வாைதவ பிடிக்கடல. உன்டனப்


எனக்கு

எரிச்சலா

வருது.

ைான்

இருக்கணும்னா, ைீ என் கண்ணு முன்னாடி ைிக்கா ” எனவும்

வகாஞ்சமாவது

உயிதராை

மிைிற்கும் எரிச்சல் வந் து. என்னது இது எப்தபாதும் இப்படி தபசுவது. ைான் இவளுக்கு

என்னது

ான் வசய்யதவண்டும். சாப்பிைாமல் மயங்கி விழுகிறாதள என்று பரி ாபப்பட்டு

ஒன்று வாங்கி வந் ால், அ ற்கும் ஏ ாவது வசான்னால் எப்படி. அப்படிதய கிைக்கட்டும் என்று விட்டிருக்க தவண்டும் என்றும் ைிடனத் வன், அட

வகாஞ்சமாக ஒதுக்கிவிட்டு,

அவடள பலவந் ாமாக எழுப்பி, சுவரில் சாயடவத்து, இட்லிடய எடுத்து அவளுக்குப்

புகட்ை, அவள் வாங்கதவ இல்டல. இதுக்கு தமல் சரிபைாது என்று ைிடனத் வன், அவளது முகத்ட னதுக்

ஒரு டகயால் பிடித்து, மறுடகயால் இட்லிடய பிடசந்து வாய்க்குள்

டககளால்


டகடயத்

ட்டிவிட்ைாள்.

உைதன

தகாபத் ில்

ிணிக்க,

மிழ்

அவளதுக் கன்னத்ட ப் பலம் வகாண்ை மட்டும் இறுக்கி,”என்னடி ைிடனச்சிட்டு இருக்க

உன் மனசுல? எதுக்கு எடுத் ாலும் வராம்ப வாய் ைீளுது. வபாண்ணுனா அது மா ிரி

ைைந்துக்க மாட்டியா? ைான் எப்பவும் ஒதர மா ிரி இருக்கமாட்தைன் வசால்லிட்தைன். என்னடி

வராம்பப்

பண்ணிட்டு

இருக்க?

இந்

ைிடலடமயிலும்

உனக்கு

வாய்

குடறயடலதய. ஒழுங்கா சாப்பிடு. என்டனக் வகாடலக்காரனா மாத்துறதுல அப்படி என்ன சந்த ாசம் உனக்கு? ைீ வசால்றட

எல்லாம் தகட்டுட்டு

டலயாட்டிட்டு இருக்குறதுக்கு தவற ஆடளப் பாரு.

அவளது வாயில் அடனத்ட யும்

ிணித் ான். ஒருவாறாக அவ்வளவும் காலியானப்

என் வட்ல ீ இருக்கும்தபாது, ைான் வசால்றது மா ிரித் ான் ைீ இருக்கணும்.” என்றுவிட்டு பின்பு ான் அவடள விடுவித் ான். தகாபத் ில் எட யும் எடுத்து டவக்காமல் தபாட்ைது

தபாட்ை மா ிரிதய கிைக்க, டககடள கழுவி அவற்டறயும் ஒதுக்கிவிட்டு, அடறக்குள் வசன்றுவிட்ைான்.

அவன் விட்ைப்பின்பு, அவளது கன்னம் முழுவதும் சிவந்து இருந் து, கூைதவ கண்களில் வைிந் க் கண்ண ீருைன்.

ிடிவரன்று வவளிதய வந் வன், அவடள விைாப்பிடியாய் தூக்கி

அடறக்குள் வகாண்டு வசல்வது தபால இருக்க, அவளுக்கு வைஞ்சில் பயம் அப்பட்ைாமாக ஒட்டிக்வகாண்ைது.

“என்டன விடு, இப்தபா எங்க தூக்கிட்டுப் தபாற. எதுக்கு தூக்கிட்டுப் தபாற.” என்று அவள் கத் ியும் எந் வி ப் பிரதயாைனமும் இல்டல. அவளது மன ில்,”ஐதயா, இவன் என்ன ைிடனச்சாலும் வசய்வாதன. இதுக்காகத் ான் இட்லி எல்லாம் வாங்கிக்வகாடுத் ானா?” என்று வபண்ணாய்

னது பயத்ட

ஓைதவண்டும் தபால் இருந் து.

முன் டவக்க, ைிமிைத் ில் அவடன விட்டு தூர தூர



அவள் “என்டன விடு, என்டன விடு” என்று வசால்லச் வசால்ல அவன் தகட்பது மா ிரி வ ரியவில்டல. பயத் ில் குமு ா,”உன் புத் ிடயக் காண்பிச்சிட்ைப் பாத் ியா. ைான் அப்தபாத

ான்

வசான்தனதன, உனக்கு எத ா காரியம் ஆக தவண்டி இருக்குன்னு. ஆனா

இப்படி ஒரு தகவலமானக் காரியமா இருக்கும்னு ைிடனக்கல” என்று அவள் கூறவும்.

அவன் அவளுைன் அவனது அடறக்குள் நுடைந்து, அவடள வமத்ட யில் பைாவரன்று தபாட்ைான். வ ாப்வபன்று விழுந் வள், அவடன மிரண்டுப் பார்க்க, அவனின் பார்டவயில் வ ரிந் து தகாபமா? கனிவா? எது? என்று அவளால் கண்டுவகாள்ள முடியவில்டல. அவன்

அவளது


டகடயக்

வகாண்டுப்

தபாக,

குமு ா

பயத் ில்,

உருண்டு

பின்னால் வசன்றாள். கூைதவ,”என்டனத் வ ாட்ை, ைான் வபால்லா வளா ஆகிடுதவன்.” என்று கத் ,

மிழ், அவளது அருகில் இருந் த்

டலயடணடயயும் ஒரு வபட்ஷீட்டையும் எடுத்து,

கீ தை தபாட்டு படுத்துவிட்ைான். படுத் வன்,”ைான் வகட்ைவன்

ான், ைீ வசான்னது மா ிரி

சீப்பானவன் இல்டல.” என்று வசால்லிவிட்டு, தபார்டவடயத்

டல மு ல் பா ம் வடர

மிருகம்

ான், மிருகத்துடலயும் தகவலமானவன்

ான், ஆனால் ைீ ைிடனக்குறது மா ிரி

தபார்த் ிக் வகாள்ள, அட க் கண்ைவளுக்கு மன ில் “அப்பாைா” என்று இருந் ாலும், அவன் தபசிய ில் உைன்பாடு இல்டல.

“அவ்தளா சீப்பானவன் இல்லன்னா, இன்டனக்கு ம ியம் எதுக்கு அவ்தளா தகவலமா ைைந்துக்கிட்ை? அதுவும் வ ருவுல ைிக்குறது மா ிரி ைின்னுகிட்டு. அன்டனக்கு எங்க

வட்டுக்கு ீ வந் ப்தபா மட்டும், எத ா உத் மப்புத் ிரன் மா ிரி தபசுன, சிலது வபத் வங்க கஷ்ட்ைப்பட்டு படிக்க டவக்குறாங்கன்னு ைிடனக்காம, அதுக தபாக்குல அடலயுங்கன்னு வசான்ன? அப்தபா ைீ என்ன வபரிய டவரமா” என அவள் காட்ைாமாய் தகட்க,

“ைான் இன்டனக்குப் பண்ணுனதுக்கு மன்னிப்பு தகட்டுக்குதறன்.“ என்று மட்டும் அவன் வசான்னான். “ஓத

ா, உனக்கு மன்னிப்புக்கூை தகட்கத் வ ரியுமா? அந்

அளவுக்கு ைல்லவனா ைீ?

இது வ ரியாம தபாச்தச! அவ்தளா ைல்லவன் எதுக்கு இன்னும் என்டனய உன் வட்ல ீ இருக்க வச்சிருக்க, தபசாம என்டன அனுப்பிடு. ைான் என் வைிடயப் பார்த்துக்குதறன். ைீ

உன் வைிடயப் பார்த்துக்தகா. ைீ ைல்லா யாடர எல்லாம் பைி வாங்கணுதமா வாங்கிக்தகா.

ஆமா ைீ எதுக்கு எங்க அப்பாடவ பைி வாங்கனும்னு வந் ிருக்க? மு ல்ல ைீ யாரு? உனக்கும்

எங்க

அப்பாக்கும்

யாடரயாவது விரும்பி, அட

என்ன

சம்பந் ம்?

எங்க அப்பா

ஒருதவடள

டுத்துட்ைாங்களா?

ைீ





சரி, அது எல்லாம் எனக்கு தவண்ைாம். என்டன மட்டும் விட்டுட்டு. என்தனாை படிப்பு தவற

பா ியிதலதய

தகட்கமாட்ைாங்களா?


ப்ராவைக்ட்

ஐதயா

ரிவ்யு

தவற

காதலஜ்ல இருக்கு.


அதுக்குள்டளயும்

என்டனக் என்னது

எல்லாதமா ைைந்துட்டு. ைீ எனக்கு எது பண்றிதயா இல்டலதயா என்டன படிக்கவாவது டவ.” என்று வசால்ல

மிைிைம் இருந்து எந் வி

ப ிலுதம வரவில்டல.

“இங்க ைான் ஒருத் ி தகட்டுட்டு இருக்தகன். ஒரு ப ில் வரு ா?” என்று சத் மாக முணுமுணுத் படி அவள் இருக்க, அங்தக வகாண்டிருந் து.

மிைிைம் இருந்து குறட்டை சத் ம் வந்துக்

அவள் வகாஞ்சமாக ைகர்ந்து, கட்டிலின் ஓராமாய் வந்து அவடனப் பார்க்க, அவதனா

அசந்துத் தூங்கிக் வகாண்டிருந் ான். “தச, எப்படி இவனால், எல்லாத்ட யும் பண்ணிட்டு இவ்தளா ைிம்ம ியா தூங்க முடியுது.” என்று அவள் “கண்டண மூடுனா, எந் வி

னக்குள்தளதய சத் மாகக் தகட்க.

ானா தூக்கம் வருது. இதுக்கு எதுவும் ைல்லது ான் பண்ணனும்னு

ைிய ியும் இல்டல” என்று அவனிைத் ில் இருந்து ப ில் வர,

குமு ா எதுவுதம வசால்லா து தபால படுத்துக்வகாண்ைாள். அவளுக்கு, இரண்டு மூன்று ைாட்களுக்குப் பிறகு ைிம்ம ியானத் தூக்கம் வந் து. தூக்கத் ிற்தக வபயர் தபானவளுக்கு, கைந்

சில ைாட்களாக ைைந் டவகளால் எப்படி எல்லாதமா

வித் ாள். இன்றும் மன ில்

அடம ி இல்டல, ஆனால் மனது ஒருைிடலயில் இருந் து தபான்ற உணர்வு. அது

அவள்

பயந் து

தபால

மிழ்

ைைந்துக்வகாள்ளவில்ல

என்ப ாலா?

அவனுக்குள்ளும் ஒரு ைல்ல குணம் இருக்குறத ா என்று த ான்ற டவத் வ ரியவில்டல.

அவனின்

மீ து

எந் வி

ைல்ல

எண்ணம்

அல்லது

ாலா என்று

த ான்றினாலும்

வளர்க்கவிைக்கூைாது என்று முடிவு எடுத் வள் அப்படிதய தூங்கிப் தபானாள். காடலயில்

அவடள

எழுப்பியது,

மிதைா,

அல்லது

சூரியதனா

அட

அல்ல,

அவடள

அவளுக்கு

மனம்

எழுப்பியது, அவளின் வட்டில் ீ தகட்ை சத் தம! என்னவவன்று அவள் எழும்பி ைன்னலின் அருதக வர, அங்கு அவனின்

மிழ் ைின்று வகாண்டிருந் ான்.


ஒத்துக்வகாள்ளா

வசன்று

என்னவவன்று


ால், அவனின் பின்புறமாக ைின்று எட்டிப் பார்க்க, அவளின் வகாலுசின்

ஒலி தகட்டு, குமு ா எழும்பிவிட்ைாள், என்று மட்டும் ைிடனத்துக்வகாண்ைான் ஆனால் பின்னால் ைிற்கிறாள் என்று எண்ணவில்டல.

மிழ்.



ைன்னலில் வைிதய, அவனுக்கு ஒன்றும் வ ரியவில்டல. இருந்தும் அங்கு அவர்கள் தபசுவட க் கூர்ந்து கவனித்துக் வகாண்டிருந் ான். அங்கு, “”என்ன காரியம் பண்ணி வச்சிருக்கீ ங்க? ைம்ம வட்டுப் ீ வபாண்டணதய, இப்படி ஊரு முழுசும் துப்பற அளவுக்குக் வகாண்டு வந் ிருக்கீ ங்க. உங்கடள எல்லாம் எங்கடளப் வபத் வங்கன்னு வசால்லிக்கதவ வவட்கமா இருக்கு? அவ அப்படி என்னத் ான் பண்ணிட்ைா? ஒழுங்கா,

கா லிக்குறது

டபயன்

ப்பா?

ைல்லவனா

உண்டமயானப்

வகட்ைவனான்னு

வபத் வங்களா

ப்புப்

இருந் ிருந் ா,

விசாரிச்சிருக்கணும்,


உங்களுக்குச் சா ி வவறி ஆட்டிப் படைச்சாலும், குமு ாகிட்ை, இது எல்லாம் சரிபைாது மா.

ைாம

ஒத்துக்கிட்ைாலும்

வசால்லிருக்கணும்.

ைம்ம

வசாந் க்காரனுக

ஒத்துக்கிை

மாட்ைாங்கன்னு

முடியடலயா என்கிட்ையாவது வசால்லிருக்கலாம்ல. ைான் அவகிட்ை தபசி இருப்தபன்ல. ைம்ம வட்டு ீ விஷயத்ட , எவதனா ஒரு மூணாம் மனுஷன் மூலமா, அதுவும் இத் டன ைாளு

கைிச்சதுக்கு


வ ரிஞ்சிக்கிை

தவண்டிய ா


இப்படி

பண்ணுற

உங்களுக்கு எல்லாம் எதுக்கு புள்ளக் குட்டிங்க தகட்குது.” என்று கண்ணன் தகட்க, இங்கு குமு ாவின் வாய்

ானாக “அண்ணா” என்று வசால்லியது. கண்ணடனக் காண

எழும்பிய ஆடசயில் அவள்

மிழ் அங்கு ைிற்பட யும் வபாருட்படுத் ாமல், அவடன

இடித்துக்வகாண்டு ைன்னலில் அருதக வந்து வவளிதய பார்த் ாள். அவள் இப்படிச் வசய்வாள் என்று இவனது

த ாளின்

மீ து

வலதுக்

மிழ் சற்றும் எ ிர்ப்பார்க்கவில்டல. அ ிலும் அவள் டகடய

டவத்து,

இைத்துக்

டகடய

கம்பியில்

டவத் ிருக்க, அவளுைன் வைருங்கி இருப்பது அவனுக்கு எதுதவா வசய் து. குமு ாவின் வட்டில் ீ டவத் ிருந் க் கவனத்ட கண்களில் வ ரிந்

இப்தபாது அவள் மீ து டவக்கலானான். அவளது

ஏக்கம், முகத் ில் வ ரிந்

சந்த ாசம், ஆவல் எல்லாவற்டறயும்

அவளது அருகில் இருந்துப் பார்க்க, அவனுக்கு எல்லாம் வித் ியாசமாய் வ ரிந் ன. அவள் எட்டி எட்டிப் பார்த்தும் அங்கு கண்ணன் வ ன்பைா

ினால், அவள் சலிப்பில் “ம்ச்”

என்று வசால்லி வபருமூச்சு விை, அதுகூை அவனுக்கு மிகவும் ரசிக்கும்படியாய் இருந் து.

கண்கடள அவடளவிட்டு எடுக்காமல் அவளது உணர்வுகடளதய இடமக்காமல் பார்த்துக் வகாண்டிருந் ான்.

அவளது வலதுக் டகயில்

னதுக் டகடயயும் தசர்த்து டவக்க தவண்டும் என்ற ஆடச

வவகுவாக எழுந் து. ஆனால் அது முடியாது என்பது வ ரிய, முயன்று

ன்டனக் கட்டுப்



படுத் ிக்



மூடள


அங்கு



ைைப்ப ில் கவனம் டவ என்று உடரத் ாலும், மனம் இவளிைதம வந்து ைின்றது. அங்கு, கண்ணனின் தகள்விக்குக் காமாட்சி ப ில் வசால்லிக் வகாண்டிருந் ார்,”அதைய் ைீ

ஏன்ைா இப்படித் துள்ளுற. உனக்தக வ ரியும் ான, உன்தனாை வரண்டு அப்பாவும் எவ்தளா

வபரிய ஆளுங்கன்னு. அப்படி இருக்கும்தபாது இவ இப்படி பண்ணுனா சும்மா இருக்க

வசால்லு ியா? அவ வசத் ாக்கூை ைாலஞ்சி ைாள் அழுதுட்டு முடிச்சிருக்கலாம். ஆனால் இப்படிப் பண்ணுனதுக்கு அப்புறம் எப்படி “அம்மா

ைீ

தபசா ,

உன்டன

டல ைிமிர்ந்து ைைக்கச் வசால்லு ”


என்ன

வசய்யுறது.

உங்கதளாை

குணம்

வ ரிஞ்சி ான் இத் டன ைாள் உங்க உறதவ தவண்ைாம்னு இருந்த ன். ஆனால் இப்தபா வந் ிருக்தகன்னா, அது உங்களுக்காக இல்டல, என் அவடள எப்படி வாை டவக்கனும்னு. ைீங்க இதுல இன்டனதயாை

உங்கப்

ைிடனச்சிக்தகாங்க” அலறினார்.


என்று

அவன்

மா ிரி


ங்கச்சிக்காக. எனக்குத் வ ரியும்

டலயிை தவண்டியது இல்டல.

உங்கப்

டபயனும்

முடிக்கவும்

வசத்துட்ைான்னு


“ஓவவன்று”

“கண்ணா ைீயும் அப்படிச் வசால்லா . ஏற்கனதவ ஒருத் ி கண்ணு முன்னாடி இருந்தும் உசுதராை வசத் து மா ிரி இருக்கா. அந்

தவ டனடயதய

ாங்கிக்க முடியல. இதுல

ைீயும் என்டனக் வகால்லா ” என்று குருவம்மா கண்ண ீதராடு வசால்ல.

“இந் ா அக்கா, இப்தபா ைீங்க என்னத்துக்குக் கண்ண ீர் வடிச்சிட்டு இருக்கு ீக? எல்லாம்

அவ ஒருத் ியால வந் து. எல்லாத்ட யும் கண்தண வபான்தனனு பார்த்துப் பார்த்து, சீராட்டி பாராட்டி வளர்த் துனால ான், இப்தபா இந் காமாட்சி முறுக்கிக்வகாண்டு தபச,

ைிடலடமல இருக்தகாம்” என

பரணி காமாட்சிடய அைக்கினார். பின் சுருளி,”கண்ணா, ைீ என்ன வசான்னாலும் சரி,

எங்களால உங்கடள மா ிரி அவ்தளா சட்டுன்னு, ைாங்க இதுவடரக்கும் வசஞ்சிட்டு வந்

எல்லாம் விட்டுை முடியாது. ஏற்கனதவ ஒருத் ி இந்

மானத்ட

வட்டுல ீ இருந்து ைம்ம

எல்லாம் வாங்கிட்டுப் தபாயிட்ைா. அவ இதுவடர உசுதராை இருக்காளா

இல்டலயா அப்படின்னு எதுவும் வ ரியல. அந்

மா ிரி

பாத்துக்காப்பா

ஒரு

விஷயத்ட

வளத் ினது.

இவளும்

அதுலயும்

அவ

பண்ணிறக்கூைாதுன்னு ான், பனிவரண்ைாவது

படிச்சு

எவனுக்காவது வசாந் த்துல கட்டிக் வகாடு ிறலாம்னு வசான்தனாம். ஆனா

ைீ ான்

பயலுகடளவிை,

வபாம்படளப்

பிள்டளகளுக்குத் ான்

அவ்வளவு

முடிச்சதுதம,

படிப்பு

வராம்ப

முக்கியம். அப்தபா ான் அவதளாை பிள்டளகடள ைல்லா வளர்க்க முடியும். அவளும்



அடுப்படிடலயும்

மாட்டுத்

வசான்ன, அதுனால

வ ாழுவத்துடலயும்

சாகுறது


பிடிக்கடலன்னு

ான் படிக்க அனுப்புதனாம். ஆனா அவ இப்படி பண்ணுவான்னு

எங்களுக்கு எப்படி வ ரியும். இதுக்குத் ான்

வளர்க்கனும்னு

அவடளயும்


ஊரான்


வட்டுப் ீ

பிள்டளகடள

இவரு[பரணி]

வளர்க்குறது

ஒத்துக்கிைடல.

யம்

மா ிரி


அப்படி எல்லாம் பண்ணமாட்ைா. அதுனால ஊருல ைைக்குற எதுவும் அவளுக்குத் வ ரிய தவண்ைாம்னு வசால்லி, எல்லாத்ட யும் மடறச்தச வளர்த் ாரு. இப்தபா



வந்துப்

தபசுற.


வ ரியும் ான,

ைம்ம

ஊருல

இப்படித் ான் கட்டுப்பாடு இருக்குன்னு. அப்புறம் ைீ கு ிக்குறதுல எந் ப் புண்ணாக்கு ப்தராைனமும் இல்ல. த டவ இல்லாம ைீ மூக்டக நுடைக்கா ” என்று வசால்ல கண்ணன் பல்டலக் கடித்துக் வகாண்டு இருந் ான். பரணி,”சரி

அப்தபா

எப்ப

கிளம்புற

கண்ணா”

என்று

தகட்க,

ைறுக்வகன்று


கண்ணனுக்கு. அவன் வட்டிற்கு ீ வந்து இரண்டு மணி தைரம்கூை ஆகவில்டல, அ ற்குள் பரணி தகட்ைது அவனுக்கு தகாபத்ட க் கூட்டியது. “அப்தபா இந்

விஷயத்துல என்டன ஒரு வட்டுல ீ உள்ள ஆளாதவ ம ிக்கடலல ைீங்க?”

என்று தகட்ைவன், முகத்ட ச் சுளித்துக் வகாண்டு, பை பைவவன்று மச்சிக்கு ஏறினான்.

“தபாகும்தபாது, ைான் ைாடளக்கு ராத் ிரி கிளம்புதறன். ைீங்க எல்லாரும் உங்களுக்கு என்னத் த ாணுத ா, அட அ ன்பிறகு

பரணி

எல்லாம் வசய்து ைிம்ம ியா இருங்க” என்று வசால்லியபடி.

வவளிதய

வர,

வட்டுத் ீ

ிண்டணயில்

இருந்

ஒன்று

மு ியவர்கள்,”என்னய்யா உன் டபயன் தபச்சு சரி இல்டலதய. அவன் தபசுற

இரண்டு தவற

எவனாச்சும் தகட்ைான்னா என்ன ைிடனப்பான். அதுலயும் இப்படி வசால்லாம வகாள்ளாம வந் ிருக்கான். அவன பத் ிரமா பாத்துக்தகா.

ைீ அவன் உசுருக்குப் பயந்து ான் அவடன அசலூருல இருக்க வச்சிருக்கன்னு வ ரியும். அதுக்காக அவடன இந் ஒரு

கால்கட்டு

ஊரு வைக்கத்ட


டவயி.

மறந் ிைச் வசால்லா . சீக்கிரமா அவனுக்கு

இல்டலனா

ஆச்சரியப்படுறதுக்கு இல்டல” என்று வசால்ல

பயன்

பாட

மாறி

தபானாலும்

பரணி அவர்களிைம்,”எல்லாம் எங்களுக்குத் வ ரியும் வபருசு. ைீ உன் தவடலடயப் பாரு.

அவன் ைாடளக்கு ஊருக்குப் தபாயிருவான். அவன் தபானதுக்கு அப்புறம் ான் எனக்கு ைிம்ம ியா இருக்கும்” என்று ப ில் வகாடுத் ார்.



“இப்படித் ான் வசான்ன எம்வபாண்ண மா ிரி யாரு உண்டு. அவ வபரிய வபரிய படிப்பு எல்லாம் படிக்கு ான்னு. ஆனா என்ன ஆச்சு. அ ான் உன் மானத்ட

மட்டும் இல்லாம,

ஊதராை மானத்ட யும் ஒட்டு வமாத் மா காவு வாங்கிட்ைா” என வைாடிக்க

பரணியின் முகம் ைிமிைத் ில் வகாடூரமானது. அவர் அவர்களிைம்,”வபருசு வகாஞ்சம் வாய மூடு” என்று கர்ைிக்க

அவர்கதளா,”தபாப்பா, உங்க வட்டுல, ீ அன்டனயில இருந்து இன்னு வடரக்கும் இது ான ைைக்குது.


உங்க

அய்யனும்

இத த் ான்

வசான்னான்.

இன்டனக்கு

ைீ

வசால்லு ” என்று வசால்லிவிட்டு, இன்வனாருவடர அடைத்து, “வாப்பா ைாம தபாகலாம்” என்று அடைத்துச் வசன்றார். வவளிதய வந்

பரணி மீ ண்டும் உள்தள வசன்றுவிட்ைார் தகாபத்த ாடு.

குமு ா, கண்ணன் வருவான் வருவான் என்று பார்க்க, அவன் வராமல் பரணி வரவும்,

முகம் வவகுவாய் வாடிவிட்ைது. அவள் தகட்ை அடனத்தும் அவடள வாட்ை, கண்களில் கண்ண ீர்

ானாகக் கசிந் து. ஆனால் அவர் வசான்ன ஒரு விஷயம் அவளுக்கு வவகுவாக

இடித் து. அது யாரு இன்வனாருவர் இ ற்கு முன் கா லித் து, அதுவும் என்று. இட

இதுவடர

இருந் ாள் அட க் தகட்டு.

யாரும் அவளிைம் வசான்னது இல்டல.

னது வட்டில் ீ

எனதவ அ ிரிந்து

மிழுடைய சிந் டனதயா, அவளுக்கு எ ிர்மாறாக இருந் து. அவடளச் சுற்றி இருக்

டககளாலும் ைன்னல் கம்பிகடளப் பிடித்து, குனிந்து அவளதுக் கன்னத் ில் முத் ம் டவத்து, அவள் வகாள்ளும் வவட்கத்ட க் காண துடித் து.

ிடிவரன்று முரளியின் ைிடனவு வர, அவனது எண்ணங்களில் மிகப் வபரியப் பாறாங்கல்

வந்து விழுந் து.

னது ைிடனப்டப ைிடனத்து

விலக எத் னிக்க, குமு ா அழுவது வ ரிந் து.

ாதன விக்கித் வன், அவளிைம் இருந்து

அவள் இப்தபாது எ ற்காக அழுகிறாள் என்று பிடிபைவில்டல. அவன் அங்கு ைைந் ட எல்லாம் கவனித் ால்

ாதன அவனுக்குத் வ ரியும். அவன் ான் அவனாக இல்டலதய

அப்தபாது. எ ற்தகா இங்கு வந் வன், அட

கவனிக்காமல்

னது கவனம் சி றியட

எண்ணி, அவனுக்தக தகாபம் வந் து. அத ாடு குமு ாவும் அை,

“இப்தபா என்னத்துக்கு காலங்காத் ாதலதய இங்க ைின்னு கண்ண ீர் வடிச்சிட்டு இருக்க. காடலயில தபாய் உன் மூஞ்சுடலயா விைிக்கனும். ஏற்கனதவ மனுஷனுக்கு ஆயிரத்து

எட்டு பிரச்சடனகள் இருக்கு. இதுல இவ தவற, எப்பவும் டை டை அழுத்துட்டு. தபா. 100 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


தபாய் தவடலடயப் பாரு. இல்டலன்னா படுத்துத் தூங்கு. ஆனா வரண்டு விஷயத்ட மறந்துறா . ஒன்னு. ைான்

ான் உன்தனாைப் புருஷன். இன்வனான்னு இங்க இருந்துத்

ைிடனக்கா .” என்று முடறத்துவிட்டு, தவடலக்குச் வசல்வ ற்குத்

ப்பிக்க

யாரானான்.

ஏற்கனதவ அண்ணடனப் பார்க்க முடியவில்டலதய என்ற ஏக்கத் ில் இருந் வளுக்கு அவன் இப்படி வசால்லவும், மீ ண்டும் அவன் மீ து எரிச்சல் கிளம்பியது. தசார்வுற்று அந் ைன்னலின் புறதம ஒரு ைாற்காலிடய இழுத்துப் தபாட்டு அமர்ந்துக் வகாண்ைாள். தவடலக்குச் வசல்ல கிளம்பி வந் த் உட்கார்ந்து

இருப்பட ப்

ைிடனத்துக் வகாண்ைான். தபாகிற

தபாக்கில்

இருக்கா , சாப்பாடு


பார்த்து,

அண்ணன்

அவளிைம்,”அங்தகதய

ஊட்டிவிை

தைத்து

டவக்கா .

தமல


உட்கார்ந்துகிட்டு

பண்ணினது

மா ிரி,

அது

முடறத்துவிட்டு வசல்ல. குமு ா அட

மிழுக்கு, அவள் அங்தகதய ைாற்காலிடயப் தபாட்டு

எனக்கு

என்டன

பிரியம்

தபால

இன்டனக்கும்

சாப்பிைாம

கட்ைாயப்படுத் ி

பைக்கமில்லா

என்று

ஒன்னு”

உனக்கு என்று

எல்லாம் கண்டுவகாள்ளதவ இல்டல. மன ில்,”தபாைா தபா. உன்டன ைான்

மனுஷனாதவ ம ிக்கடல. இதுல ைீ வசால்றட கண்கள் பிறந்

எல்லாம் தகட்கணுமா” என்று இருந் ாள்.

வட்டின் ீ வாயிடலதய தைாக்கிக் வகாண்டிருந் து.

மிழ் காவல் ைிடலயத் ிற்குச் வசன்றதும், மாைகராட்சி அலுவலகத் ில் இருந்து அடைப்பு

வர, உைனடியாக அங்கு வசன்றுவிட்ைான். அங்கு ஏத ா வைண்ைர் விஷயத் ில், இரு தகாஷ்ட்டியினருக்கு

இடைதய

சண்டை

மூண்டு

படுத் தவ மூன்று மணிக்கு தமல் ஆகிவிட்டிருந் து. அவர்களுைன் வசன்றான்.

தபாராடிய ில்

அவர்,”என்ன

ம்பி

டல

வலிக்க,

இதுக்தக

இருக்க.

வமதுவாக

இப்படி

அட ப்

தபசி

சமா ானப்

ஏட்டையாவுைன்

தசார்ந்துப்

ைைந்துச்

தபாயிட்டீங்க.

ைீங்க

பண்ணிருக்குற காரியத்ட விை இது எல்லாம் வராம்ப சா ாரணம். இவனுககிட்ை தபசி

எல்லாத்ட யும் சமாளிக்கலாம். ஆனா ைீங்க இருக்குற இைத்துல எட யும் முன்னாடிதய தபசமாட்ைாணுக. காரியத்ட

எல்லாம் முடிச்சிட்டுத் ான் தபசுவாணுக” என்று வசால்ல

மிழ் அவரிைம்,”சும்மா இருங்க ஏட்டையா. எனக்கு அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் ஆகிைடல.

எனக்கு

யாடர

எப்படி

சமாளிக்கனும்ன்னு


ைீங்களா

சும்மா

எட யாவது

ைிடனச்சுக்கா ீங்க. சரி வராம்ப வயிறு பசிக்குது. சாப்பிைலாமா” என்று தகட்க



சாப்பாடு

என்றதும்

அவருக்கும்

அவரும்

வயிறு

பசி

மற்றட


வகாடுடமயாக

மறந்துவிட்டு


ஒரு

மிழுைன்

த

வசன்றார்.

ாட்ைலில்

இருவருக்கும் மீ ல்ஸ் ஆர்ைர் வசய் ான். அது வரும் வடர இருவரும் எட தபசிக் வகாண்டிருந் னர்.

வசன்று

எட தயா

சாப்பாடு வந் தும், ஏட்டையா சாப்பாட்டில் மட்டுதம கவனம் வசலுத் , சாப்பாட்டை வாயில் டவத் த்

மிைிற்குக் குமு ாவின் ைிடனப்பு வந் து. சாப்பிட்ைாதளா என்னதவா

என்று ைிடனத் வன், பின் அவள் சாப்பிட்ைால் என்ன சாப்பிைாமல் தபானால் என்ன? என்று த ான்ற, சாப்பிைாமல் அப்படிதய இருந் ான். அவன்

தயாசடன

தவறு

எங்தகா

இருப்பட க்

கண்ை

ஏட்டையா,”என்ன

ம்பி,

வபாண்ைாட்டி ைியாபகம் வந் ிருச்சா” என்று தகட்டு அவன் ப ில் வசால்லும்முன் அவதர தபசினார்,”வராம எப்படி இருக்கும் புதுசா


ம்பி.

முடிஞ்சிருக்தக.

மாத் ி மாத் ி. அ ான்

சின்னஞ்சிறுசுக

பாசமா

ஊட்டிவிட்டு

இருப்பீங்க

னியா சாப்பிை மனசு வரமாட்டுக்கு. என்னத் ான் ைீங்க

ிடிர்னு

கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ைாலும் புருஷன் வபாண்ணாட்டி இல்டலன்னு ஆகிடுமா. சும்மா சாப்பிடுங்க தபச தபச,

ம்பி. வட்டுக்குப் ீ தபாய் பாப்பா டகயால ைல்ல சாப்புடுங்க” என்று அவர்

மிைிற்கு முகம் சூம்பியது. அந்

சா ரணமா

தபசற

பாக்கியம் எல்லாம் எனக்குக் கிடைக்காது ஏட்டையா.

அளவுக்குக்கூை

ைான்

எ ிர்ப்பார்க்கக்

கூைாது.

ைான்

பண்ணிருக்குறதுக்கு எத் டன வைன்மம் எடுத் ாலும் அந் க் வகாடுப்பிடன வராது என்று ைிடனத் வன், அட முடியாமல்,

அவரிைம் வசால்லவும் முடியாமல், அட த்

அவரிைம்,”எனக்கு

சாப்பிைப்

பிடிக்கடல

ஏட்டையா.

ாங்கிக்வகாள்ளவும்

வாங்க. ைான் ஸ்தைஷனுக்குப் தபாதறன்” என்று வசால்லிவிட்டு எை, அவர்,”வபாண்ணாட்டி

டகயால

சாப்பிடுறதுக்கு,

இப்பதவ

தபாடுறீங்களா” என சிரித் ார். அவரிைம் ப ிலுக்கு, வரா வசலுத் ியபடி காவல் ைிடலயத்ட

ைீங்க

சாப்பிட்டிட்டு

வயித்ட க்

காயப்

புன்னடகடய வரவடைத்துச்

தைாக்கி ைடை தபாட்ைான்.

அவன் வசல்லும்தபாது அவனுடைய

னி அடலப்தபசிக்கு ஒரு புது எண்ணிலிருந்து

அடைப்பு வந் து. புது எண் என்றதும், தயாசடனயில் சில வினாடிகள் தயாசித் வன், அட

அ ில்

உயிர்ப்பித்து கா ில் டவத் ான். யாதரா

ஒருவர்

தபச,

அந் ப்

பக்கம்

தபச

தபச

இவனும்,”சரி

டலயாட்டினான், அவடரப் பற்றி முழு விபரமும் விசாரித் ப் பிறகு.

சரி”

என்று



ஏக்கங்கள் 11: “ேன்ைவள் என்று உணரும் தெைம் எழும் புயலும்,

புயலுடன் வாழும்தொது எழும் சூறாவைியும் மைேில்

ஏக்கத்தோடு ொைத்ளேயும் ஏற்றுேடி!”

மறுைாள் காடல சுமார் எட்தை முக்கால் மணி இருக்கும், காமாட்சி வ ருவில் ைின்று முடிடய விரித்துப்தபாட்டு “ஓவவன்று” க றிக்வகாண்டு இருந் ார்.

“வசல்லமா சீமானா ைான் வளத்த தன, இப்படி ைடுவுல எவதனா வகாண்டுட்டுப் தபாவப்

பார்க்குறாதன. எல்லாதம இந் ப் பா கத் ியால. இல்லன்னா சும்மா வந் ிருப்பானா. அவன் உசுருக்கு பயந்த

வச்தசதன. இப்தபா வசாந்

அசலூருல படிக்க வச்சு, அங்தகதய தவடலடயயும் பார்க்க வட்டுக்கு ீ இஷ்ைம்தபால வரமுடியா

என்று ராகத்த ாடு க றி அை,

மா ிரி ஆகிடுச்தச”

அப்தபாது ான் தமார் வகாண்டு தபாய் விற்றுவிட்டு வந் க் குருவம்மா ப றியடித்து ஓடி வந்து,”என்ன காமாட்சி, என்ன ஆச்சு. எதுக்கு இப்தபா அைற?” என்று தகட்க “எல்லாதம

அவளால ான்,

அக்கா,

இல்லன்னா

இப்படி

ைைந் ிருக்குமா?

இவள

வகான்னிருக்கக் கூைா ா. ைான் இவ்தளா ைாள் எதுக்கு பயந்த தனா அதுதவ ைைந்துட்தை.

என்ன தைரத்துல இவடளப் வபத்த தனா, வ ரியடலதய. இவ ஸ்கூலுல படிக்குறது வடர ைல்லாத் ாதன இருந்துது எல்லாம்.

என்டனக்கு வவளியூருக்குப் தபானாதளா, அன்டனக்தக தபாச்சு! இந்

வட்டுக்குன்னு ீ

உள்ள மரியாட யும் மானமும். என்ன வசால்லி என்ன புண்ணியம்? இப்தபா என் டபயன் உசுருக்குப் தபாராடிட்டு இருக்காதன.” என்று புலம்பினார்

இட க்தகட்ை குருவம்மாவுக்கு வைஞ்தச வவடித்துவிடும் தபால இருந் து. இருந்தும் மனட த்

ிைப்படுத் ி,”என்ன


எட யும்?. எதுக்கு இப்தபா இப்படி

ஆச்சு?

முழுசா

வசால்ல

தவண்டியது ான,

டலயும் இல்லமா வாலும் இல்லாம வசால்லி

எங்கடளக் குைப்பி பயமுறுத்துற” எனக் தகட்க,



அடரவாசி கிராமம், அடரவாசி ைகரம் என இரண்டிற்கும் இடையில்

விக்கும் ஊர்

என்ப ால், காமாட்சி அைத் துவங்கியதும் ஊதர கூடி விட்டிருந் து. குமு ாவிற்கும் இருந்

ால்,



எண்ணங்கள் சத் ம்


தகட்ைதுதம,

அண்ணடனக்

ைன்னலின்

காண்ப ிதலதய

அருதக

ஓடி

வந்து

என்னவவன்று பார்த் வளுக்கும் காமாட்சி வசால்லியது, வயிற்றில் புளிடயக் கடரத் து. பயத் ில்

என்ன ஆச்தசா?

எது

ஆச்தசா?

வசால்லப் தபாகிறார் என்பட க் தகட்ப ில்

என்று அஞ்சியபடி

தகட்ைதும்,


அவர்

என்னச்

னது வமாத் க் கவனத்ட யும், உயிடரக்

டகயில் பிடித் படி டவத் ிருந் ாள். குருவம்மா

அவள்,

வமாத் மும்

உடைந் வராய்,”ஐதயா

அக்கா,

ைீங்க

எல்லாம் கிளம்புன வகாஞ்ச தைரத்துல, என்னச் வசால்லியும் தகட்காம வவளியப் தபானக் கண்ணடன!” என்று வசால்லி முடிக்கும் முன் மீ ண்டும் க றி அழு ார். குருவம்மா, லட்சுமி, மாைன் உள்ளிட்ைப் பலரும், வகாண்டிருக்க, அங்கு குமு ாவிற்கும் அத

ிக்

ைிடல ான்.

லட்சுமி முன்வந்துக் காமாட்சிடயக் கட்டுப்படுத் வசால்லு,

ைீ

இப்படி

அழுதுட்தை

ிக் என்ற மனதுைன் தகட்டுக்


எங்க

எண்ணி,”ஆத் ா என்ன ஆச்சுன்னு

ஆச்சுன்னு பட்டுன்னு வசால்லு ஆத் ா” என்று தகட்க

உைம்பும்

உசுரும்

ப றுது.

என்ன

காமாட்சியால் அழுடகடயக் கட்டுப்படுத் தவ முடியவில்டல. அவர் வ ாைர்ந்து அழுதுக் வகாண்தை இருக்க,

குமு ாவிற்கு, அங்கு இருந்து ஓடி வந்து, அன்டனடயப் பிடித்து, “என்ன ஆச்சுன்னு தகட்கதவண்டும்

தபால

உயிதராடு இருப்பத முடியும்,

காமாட்சி க டவத்


இருந் து.”

ஆனால்

எப்படி

வர


அவள்

பாவம் என்று எண்ணும் மக்களின் முன். எப்படி முகத்ட க் காட்ை

னது முகத் ில் துப்பியவர்களிைம். ைிமிைங்கள் கடரந்துக் வகாண்தை இருக்க,

அழுதுக்

வகாண்தை

இருந் ார்.

ிறந்து வவளிதய வந் ாள்.


வபாறுடம

குருவம்மாவிைம்,”ைம்ம

இைந் க்

கண்ணடன

வவட்டிட்ைாங்க அக்கா” என்று அழுடகயுனூதை வசால்ல குருவம்மா

முடியும்?

ைின்ற

இைத் ில்


விழுந் ார்

குமு ா,

யாதரா

வபாத்வ ன.

தவகமாகக்

டலயில

அவரால்

ாங்கிவகாள்ளதவ முடியவில்டல. அவரும் க றி அைத் துவங்க, என்னச் வசால்லித்

த ற்றுவது என்று வ ரியவில்டல யாருக்கும்.



இட க்தகட்ைக் இருக்கவும்

குமு ா,



வவளிதய

ம ில்தமல்

பூடன

வரவும்


மா ிரி

இருந்து,


குரடல

உள்தள மட்டும்

உயர்த் ி,”என்ன அம்மா என்ன வசால்றீங்க, அண்ணடன யாரு இப்படி பண்ணுனாங்க” என்று அழுடகயுைதன தகட்க” காமாட்சி அவளின் உன்னால

ான்டி.

ைீ

டலமுடிடயப் பிடித்து இருந் ார், ஓடிச்வசன்று. அவர்,”எல்லாம் மட்டும்

இப்படி

அசலூருலதய இருந் ிருப்பான். இந் ைீ

அவடனயும்

வகால்லப்

வசய்யாம



அவன்

மா ிரி எந் ப் பிரச்சடனயும் வந் ிருக்காது. இப்தபா

பார்க்குறிதயடி,

எங்களுக்குன்னு

இருக்குறது

அவன்

ஒருத் ன் ான். அவடனயும் இைக்க டவக்குறதுல உனக்கு என்னடி அவ்தளா சந்த ாசம்” என்று வவறி வகாண்ைவாராய் கத் ,

குருவம்மாவுக்கு என்ன வசய்வது என்தற வ ரியவில்டல. ஊரார் அடனவரும் காமாட்சிடயப் பிடித்து,”இப்தபா என்னத்துக்கு அதுகிட்ைப் தபாய்

தபசிக்கிட்டுக் கிைக்கு ? அட த் ான் ஊடர விட்தை ஒதுக்கி வச்சிருக்காகல்ல” என்று வசால்லவும், காமாட்சிக்குக் குமு ாடவ அடித்து துடவக்க தவண்டும் தபால இருந் து. அவர் விைாமல் குமு ா

அவரிைம்

னது மகடன ைிடனத் க் கவடலயில் அவடள அடிக்கச் வசல்ல, இருந்துத்

ப்பித்து,

குருவம்மாவிைம்

ஓடிவந் ாள்.


லட்சுமிைம்,”டமனி என்டன அண்ணன் கிட்ைக் கூட்டிட்டுப் தபாங்க, அண்ணன் எந் ஆஸ்பத் ிரில இருக்கான்னு வசால்லுங்க” என்று அழு படிதய தகட்க லட்சுமிக்தக வ ரியா

ால், அவடளச் சமா னாப் படுத் வும் முடியாமல், அவளுக்குப்

ப ில் வசால்லவும் வ ரியாமல் அல்லாடினாள். அ ற்குள்,

அங்கு

இழுத்துவகாண்டு,


அவடள

குருவம்மாவிைம்,”அம்மா வசால்லுங்கம்மா


காமாட்சியிைம்

இளவட்ைங்கள்,

அங்கிருத்து

ைீங்களாவது

இவங்கக்கிட்ை”

ைிடலயில் அவர் இல்டல.

சில

என்று

மு லில்

அப்புறப்

என்டனக் க ற,

கவடலத்

குமு ாடவப் படுத்

கூட்டிட்டுப்

அ ற்கு

முயல,

தபாங்கம்மா.


வ ரிவித் வன்,

பிடிவா மாக

ப ில்

ஒரு

குமு ா

ைீங்கச்

வசால்லும்

ஆட்தைாடவக்

பிடித்து வந்துக் காமாட்சியிைம்,”ஆத் ா, கண்ணடன ***** ஆஸ்பத் ிரில தசர்த் ிருக்கு ாக, சீக்கிரம் வா, ஏற்கனதவ அய்யன் எல்லாம் அங்கத் ான் இருக்கு ாக” என்று வசால்லி அவசரப்படுத் வும்,



காமாட்சி, குருவம்மா, லட்சுமி மூவரும் அ னுள் அமர, குமு ா,”அம்மா ைானும் வாதரன். எனக்கு அண்ணடனப் பார்க்கணும் தபால இருக்கு” என்று க றிக் வகஞ்சியப் பிறகும், யாரும் அவடள அனுப்பவில்டல.

இளவட்ைங்கள் அடனவரும் ஒன்று தசர்ந்து, அவடள அடித்து, அவளது வட்டின் ீ உள்தள ள்ள, பைாவரன்று தபாய் விழுந் ாள்.

குருவம்மாவிற்கும், புரியா

லட்சுமிக்கும்,

எங்கு


ால், ஊரார் காட்டிய வைியில் ைைந் னர்.

இளவட்ைங்களில் பாத் ியால,

ஒருவன்


இருந் ாத் ான?” தகவலப்படுத் ,

என்று


பட்டும்

வ ாைங்கி

கவனம்

பார்த்து,”இதுக்கு

இதுக்குப்


புரியு ா? சில

வசலுத்துவது

எம்புட்டு

சூடு

வ னாவட்டுப்

வசாரடண

இைிவாகக்

என்தற

கூறி


அவடளக்

வபாறுக்கமுடியாமல் குமு ா விம்மி அழு ாள். அவளால் யாடரயும் ைிமிர்ந்துக்கூைப் பார்க்கமுடியவில்டல.


வவளிய

வராமல்

வட்டுக்குள்தளதய ீ

முைங்கிக்

கிைந் வளுக்கு, இன்று அது முடியாமல் தபாய் ான் வவளிதய வந் ாள். ஆனால் எல்லாம் அவளுக்கு எ ிராய் இருக்கும்தபாது என்ன வசய்ய முடியும்? அவளுக்கு

கண்ணடன

இப்தபாத

பார்க்கதவண்டும்

வாய்ப்பு ான் சுத் மாக இல்டல. இளவட்ைங்கள் தபசுவட

என்று


அ ற்கு

எல்லாம் தகட்டு அவளுக்கு

உைம்தப கூச, ஒரு முடிவு எடுத் வளாய், விறு விறு என்று வட்டிற்குள் ீ வசன்று, சடமயல் அடறயில், கத் ிடயத் த டினாள்.

மிைிற்கு வ ருவில் ஏ ாவதுப் பிரச்சடன ைைக்கும் என்று வ ரிந் தும், ஓடி வந் ான்

வட்டிற்கு. ீ அவன் முகம் முழுவதும் பாடறயாய் இருந் து. அ ற்கானக் காரணத்ட

வரும் வைியில் ைிடனத்துக் வகாண்தை வந் வனுக்கு, பாடறயான முகம் தமலும் தமலும் இறுகியத

விர குடறயவில்டல.

வ ருவில் நுடைந் த் கவனத்ட ச்

வசலுத் த்

இளவட்ைங்களும், நுடைந் ான்.

மிடைக் கண்ை அடனவரும் ஒதுங்கி, துவங்கினர்.

ைிமிைத் ில்

அவனின்

மாயமாகிவிை,

வட்டை ீ மிழ்

த் மது தவடலகளில்

முற்றுடகயிட்டு


இருந்

பைபைவவன்று



அவனது அடறக்குச் வசன்று குமு ாடவத் அவடளக்

காணா வன்,


த ை,

அங்கு அவள் இருந் ால்

இவளுக்குக்

வ ரியவில்டலதயா என்று எண்ணியவனாய், அடுத்து இருந் அவள், சடமயல் அடறக்குள் இவனுக்கு எ ிர்புறம்

கண்ணடனப்

ாதன! பற்றி

அடறகளில் த டினான்.

ிரும்பி இருப்பட ப் பார்த் வனுக்கு,

அவள் எட தயா த டுவது வ ரிந் து. என்னவவன்று பார்க்கும் முன், குமு ா கத் ிடய எடுத்து மணிக்கட்டில் தகாடு கிைிக்கச் வசல்ல,

வினாடியில் அவளிைத் ில் விடரந் வன், இைதுடகடய அவடளச் சுற்றிப் தபாட்டு, வலதுக்டகயால், அவளின் வலதுக் டகடயப் பின்னால் இருந்த

இழுத்துப் பிடித்து,

அவளுக்கு பின்புறமாக வடளத் ான். ைிமிைத் ில் இப்படி ைைந்

ால், அவள்

னது

டுமாறி இருக்க, அவன் எதுவுதம தபசாமல்,

பலம்வகாண்ை மட்டும் அவளதுக் டகடய வடளத் ான். வலியில் துடித் வடளப் பார்த்து அவனுக்குக் தகாபம் ான் அ ிகமானது.

ஏற்கனதவ அடிபட்ைவளுக்கு, இது தமலும் வலிக்க,”என்னப் பண்ணுற, ைான் இருக்குறது பிடிக்கிறவங்கடளவிை, ைான் சாகுறட

எ ிர்ப்பார்க்குறவங்கத் ான் அ ிகம், என்டன

விடு. ைான் தபாதறன், வாைவும் முடியாம சாகவும் முடியாம என்டன எதுக்கு ைீயும் வகால்லுற” என்று அவள் அை,

“முடியாதுடி, முடியதவ முடியாது. உன்டன அவ்வளவு சீக்கிரத்துல சாகவிைமாட்தைன்.” என்று கத் ியத்

மிழ் அவடள

ிருப்பி, “என்னடி, ைான் தைத்ட க்கு வசான்னது எல்லாம்

மறந்துப் தபாச்சா? உனக்கு அவ்வளவு உறும,

ிமிரா” என்று அவளதுத் த ாள்கடளப் பிடித்து

அழுது உடைந் ாள் குமு ா.”உன்னால ான் இப்படி எல்லாம் ைைக்குது. ைான் உன்டன ஏ ாவது வசஞ்தசனா. வ ரியுமா?

அவடனப்

எனக்கு எங்க அண்ணன்னா எவ்வளவு பிடிக்கும்னு உனக்குத் தபாய்

இப்படி

பண்ணிருக்காங்க.

அவன்

எவ்தளா

வ ரியுமா? உன்டன மா ிரி மிருகத்துக்கும் பிடிக்குறது மா ிரி இருப்பான்.

ைல்லவன்

அவடனப் பார்க்கனும்னு தைத்துல இருந்து எவ்தளா ஆடசயாய் இருந்த ன் வ ரியுமா? இப்தபா அவடன ஒதரயடியா பார்க்க முடியா மா ிரி ஆகிடும் தபால.

ைீ எதுக்கு என்டனக் கட்டிக்கிட்ை, ஏன் ைான் சாகப் தபாகும்தபாது எல்லாம் வந்துத்

டுக்குற. என்னால முடியடல உங்களுக்கு இடையில கிைந்து அடிபை” என்று அவனதுச்

சட்டைடயப் பிடித்து அழு வள்.



தமலும் வ ாைர்ந்து,”வராம்ப வலிக்குது, என்னால இதுக்கு தமடலயும் இருந்

மிழ். ப்ளஸ் ீ என்டன எப்படியாவது வகான்னுடு.

ாங்க முடியும்னு த ாணல.” என்று வசால்லி அவள்

ைிடலயில் வ ாய்ந்து அை,

கடுகடுவவன்று இருந் வனுக்கு, அவள் கூறியது அடனத்தும் குத் த் ான் வசய் து. ஏன் அவனும்

அத

ான

ைிடனத்துக்

வகாண்டிருக்கிறான்.”எ ற்காக

இழுத்துவிட்தைாம் என்று”.

இவடள


அவள் மீ ண்டும் அழுடகயுைதன, அவனிைம்,”எனக்கு எங்க அண்ணடனப் பார்க்கணும்” என்று வசால்ல,

க றி அழுபவடள, மார்தபாடு தசர்த்து அடணத்து ஆறு ல் படுத்

தவண்டும் என்று

த ான்ற, அது முடியாது என்று வ ரிந்து, அவடள என்னச் வசால்லி சமா ானப்படுத் என்று வ ரியாமல் அவடள வவறித்துப் பார்த்துக் வகாண்டிருந் ான். அவள்

அழுதுக்வகாண்தை

இருக்க,

வகாடுத் ான்.

இரும்டப

அடணத் வன், வருடிக்

ைிடனத் ாதனா

அவடள

இழுத்து

னது வைஞ்சில் அவளது முகத்ட ப் புட த்து, அவளதுக் கூந் டல

வகாண்டிருந் வனுக்கு, இந் எந்ைாளும்

என்ன

உைம்பாகவும்,

பாடறடய

மன ாகவும்

அனுபவம் வித் ியாசமாக இருந் து. அவடள இதுதபான்று

ன்னுைன் டவத் ிருக்க தவண்டும் என்று எழுந்

ஆவலுைன்,

எ ார்த் மும் வந்து இடிக்க, வைடிய வபருமூச்டச வவளியிட்டு, அவடள வார்த்ட களால் சமா ானம் வசய்யாமல், வருைலால் சமா ானப்படுத் ைடனத்

அவனது

வைஞ்சம்,


கடரந்துக்வகாண்தை இருந் து. என்ன

முயன்றும்

அவளது

அழுடக

முயன்றான். அவளது கண்ண ீர்

கண்ணரில் ீ


வகாண்ைவனாய், அவடள விைாமல் அவன் வாடயத்


குடறயாது

ிறந்து,

வகாஞ்சமாகக்

இருக்க

எரிச்சல்

”என்னடி சும்மா ைீலிக்கண்ண ீர் வடிச்சிட்டு இருக்க, இப்தபா என்ன ஆச்சுன்னு வட்டை ீ எல்லாம்

ண்ணில மூழ்கடிக்குற? உங்க அண்ணன் உசுதராைத்

ஒன்னும் தபாகடலதய. அவனவன்

ினம்

ான இருக்கான். வசத்து

ினம் சாகுறான். இதுல இவளுக்கு இது ான்

வபரிய பிரச்சடன. இப்தபா ைீ வாடய மூைல, என்ன ைைக்கும்னு எனக்தக வ ரியாது” என்று அவன் கத் ,

அவனதுக் கத் லில் ப றித் துடித் ாள் குமு ா. அப்தபாது ான், அவள் அவனது அருகில் அதுவும் அவனது அடணப்பில் இருப்பட

உணர்ந் வள், “ச்தச ைானா இப்படி இந்

மிருகத் ின் வைஞ்சில் சாய்ந்து அழுதுக்வகாண்டிருக்கிதறன். என்டன முழு ாகத்

ினம் 108



ினம்

வகால்பவடன,

என்

குடும்பத்ட ப்


வந் வடன?

ான்

தவறு

ஒருத் டன விரும்பவது வ ரிந்தும் மணந் வடன” என்று உண்டம சுை, பைாவரன்று அவனிைம் இருந்து விலகி, ”சீ,

ஒருத் ி

துக்கத்துல

ன் தமல் எழுந் க் தகாபத்ட ன்டன

மறந்து


அவன்மீ து அட

ிருப்பி,


சா கமா

பயன்படுத்துறிதய, வவட்கமா இல்டல உனக்கு” என்று வசால்லி அவனிைம் இருந்து அவளது முகத்ட த்

ிருப்பிக் வகாள்ள,

மிைின் முகம் மீ ண்டும் பாடறயானது. அவனுக்குக் தகாபம் ஏற ஏற, அடம ியாக

இருந் ான்

துடளப்பட

அவடள

ஏளனமாகப்

பார்த்துக்வகாண்டு.


உணர்ந் வள், அடசயாது அப்படிதய இருந் ாள்.

அவளுக்கு அவளது உைவலல்லாம் கூசுவது தபான்று இருந் து.

பார்டவ

ன்டனத்

ான் இனிதமல் எ ற்கும்

ஆடசப்பைக் கூைாது என்பது மட்டும் புரிந் து. அ ில் அண்ணடனப் பார்ப்பதும் அைக்கம் என உடறக்க,

ான் வசய்

சிறு

வறு,

ன்டன இந்

ைிடலக்குக் வகாண்டு வந் ிருப்பது

புரிய, அருகில் இருந் ச் சுவரில் சாய்ந்து தகவலுைன் இருந் ாள்.

என்னத் ான் அழுடக மட்டுப்பட்ைாலும் தகவல் ைின்றபாடில்டல. அடனவருக்கும் பாரமாக

இருப்பட யும்,


ைிடனக்டகயிலும் இ யத்துடிப்பு இப்தபாத

ன்டன

ஏளனமாக

ான்

எண்ணுவட ப்

ைின்று விைா ா என்ற ஏக்கம் சூழ்ந்துக்

வகாள்ள, வைஞ்டசப் பிடித் படி அப்படிதய ைின்றாள். அவள்

ைின்ற

தகாலம்

பார்த்துக்வகாண்தை

கூை,

இருந் வனுக்கு,


அவளின்

வருத் த்ட

டககளிலும்

அளித் து.

முகத் ிலும்

அவடளப் இருக்கும்

சிராய்ப்புகள் அப்தபாது ான் கண்களில் பை, அவளது அருகில் வசன்றவன், அவளுக்கு தைர் எ ிராக ைின்று,

இைதுக் கரத்ட

சுவரில் டவத்து, மறுகரத்ட

அவனது இடுப்பில் டவத்து, அவளதுக்

கண்கடள தைரடியாகப் பார்த்து முடறத் படிதய,”வசால்லுடி, இந் க் காயம் எல்லாம்

எப்படி ஆச்சு.? என்ன ைைந்துச்சி இங்க? முகத்துடலயும் அடிபட்டு இருக்கு” என்று தகட்க, குமு ா

அவடனப்

பார்ப்பட த்

விர்த்துவிட்டு,

டரடய

தைாக்கிக்

மிழ்,”ஏய் இப்தபா வசால்லப் தபாறியா இல்டலயா” என்று உறுமினான்.

கீ தை

குனிய,

அவனது அ ட்ைலில், மீ ண்டும் கண்ண ீர் வைிந் து அவளின் கண்களில் இருந்து. அவள் அழுவட க் கண்டு வவகுண்ைவன்,”ஏய் என்ன ைைந்துச்சின்னு தகட்குறன்ல்? தகட்க தகட்க

புரியா து

மா ிரி

அழுதுட்டு

இருக்க,


பக்கத்துல ான

ைின்னுட்டுக்



தகட்டுட்டு இருக்தகன். காது தகட்கடலயா, இல்டல தகட்கா து மா ிரி ைடிக்கிறயா? வசால்லுடி” என்று தமலும் கத் ியபடி,

னது வலதுக் டகடயயும் அவளது மறுபுறம்

சுவரில் டவத்து அவளுைன் வைருங்கி ைின்றபடி தகட்க,

குமு ாவிற்கு அவன் இப்படிக் தகட்பது கூை எரிச்சலாக வந் து. எல்லாவற்டறயும் வ ரிந்து இருந்தும் அவன் இப்படிக் தகட்பது தகாபத்ட க் கிளப்பியது.

அண்ணடன யாதரா வவட்டி இருக்கிறார்கள், அவனது தமல் எனக்கு அ ிகப் பிரியம் என்று வசால்லி விட்ைாயிற்று. இதுக்கு தமலும் என்ன ைைந் ிருக்கும் என்று புரிந்துக் வகாள்ள முடியவில்டல என்றால் இவடன என்னவவன்று வசால்வது என்று ைிடனத் ாள். அவனுக்தகா

ான் இந்

ைிடலயில் ைின்று அவளதுக் கன்னத் ில் முத் ம் வகாடுத்து

அவளது வவட்கத்ட க் காண தவண்டும் என்று தைற்று ைிடனத் து த டவ இல்லாமல் ைிடனவில்

வர,

அந்

ைிடலடமயிலும்,

அவதளாடு இன்னும் வைருங்கி, அவளதுத்

அந்

வைருக்கம்

அவடன

கிறங்கடித் து.

விப்புகடளக் காண தவண்டும் என்று அவனது

வைஞ்சம் ஏங்க, அத ாடு தசர்ந்து அவனது வலக்டகயும், அவளது இடுப்பில் வகாள்ள துடித் து. அவனது

ஏக்கங்கடள


துடைத்து

அண்ணடனப் பார்க்கணும்” என்று தகாபத்த ாடு கனவுகளில் இருந்துக் கடலந் வன்,

எரியும்

வி த் ில்,

ிரும்பவும் வசால்ல,

ஞ்சம்

குமு ா“எனக்கு

னது உணர்வுகடள இரும்புக் கம்பியால் குத் ி

வகாடல வசய்துவிட்டு, ைிைத் ிற்கு வந்து,“ைான் என்ன தகட்கிதறன்? ைீ என்ன வசால்ற” என்று கர்ைித் ான். “இப்தபா

என்ன


என்ன

வசால்லனும்னு

வசால்ற,

ஆகிைப்தபாகுது. உன்னால ைான் இைந் ட காப்பாத்

என்ன

இைக்கப்

ைீ

இப்படி


தபாதறதனா

அதுல

அ ட்டுறதுனால

ிருப்பித்


என்ன

ர முடியுமா என்ன? எல்லாம்


ான் முடியுமா? ைீ ைல்லவனா இருந் ிருந் ா இப்படி எல்லாம் ைான் எதுக்கு

உன்கிட்ைக் தகட்கதபாதறன். விரும்புனவனுக்கு

என்ன

ைிடலடமன்னு

தகட்தைன்.

அவன்


இல்லன்னு

வசால்ற. அண்ணடனப் பார்க்கனும்னு வசால்தறன். அதுக்கும் அவன் என்ன வசத் ா தபாயிட்ைான்னு தகட்குற” என்று வசால்லிவிட்டு, “உனக்கு எல்லாம் உசுதராை ம ிப்பு எங்கத் வ ரியப்தபாவுது” என்றவளாய் அவடனத்

னதுக் டககடளக் வகாண்டுத்

ள்ள,



அவன் அவடளவிட்டு ைீங்குவ ாய் இல்டல. அவள்,”இந் க் காக்கிச்சட்டைக்காகவாவது, மரியாட க் வகாடுப்பியா இல்டல அட யும் என்டன மா ிரி ான் ைைத்துவியா” என்று தகட்க

அவன் ப ிலளிக்கும் முன், அவனது அடலப்தபசி சிணுங்கியது. ஏத ா சிந் டனயில் இருந் வன், அடிப்பது னதுப் பாக்வகட்டில் இருந்து எடுத் ான்.

னது

னி அடலப்தபசி என ைிடனத்து அட

அ ன்பின்பு ான் அது, தவடல ைிமித் மானத் வ ாடலப்தபசி என அறிந் வன், அவளிைம் இருந்து விலகி, தவடல

னி அடலப்தபசிடய அருகில் இருந்

ைிமித் மானத்

வ ாடலப்தபசிடய

வசல்பில் [shelf] டவத்துவிட்டு,

எடுத்துக்வகாண்டு

நுடைந் ான், அவடள ஒரு முடற பார்த்துவிட்டு.

அவனது

அடறக்குள்

அவன் வசல்லும் வபாது அடம ியாக அவடனப் பார்த் வளுக்கு, அவனது அடலப்தபசி,

வசல்பில் இருப்பட க் கண்டு அ னருகில் வசன்றாள். அ ில் லாக் இல்லாமல் ஸ்டவப் மட்டும் இருப்பது வச ியாய் இருக்க,

பைபைவவன்று முரளியின் எண்டண அழுத் ி, வபருத் எடுக்க தவண்டும் என்ற தவண்ைலுைன், மன ில் ரிங் அடித்துக்வகாண்டு இருந் த முரளிக்கு


வந்துவிைக்கூைாது

ஆகி

என்ற

ஆவலுைன், அந் ப்பக்கம் அவன்

விப்தபாடுக் காத் ிருந் ாள்.

விர, அந் ப் பக்கம் எடுக்கப்பைதவ இல்டல. ஐதயா

இருக்கக்கூைாது

எண்ணமும்

என்றும்,

அவடள


அடலயாய்

சீக்கிரம் எடு எடு” என்று பயந்துக்வகாண்தை காத் ிருந் ாள்.

ரிங் முழு ாக முடிந்து மிஸ்டு காலாகச் வசல்லத் துடித் இருந்து எடுக்கப்பட்ைது.

மிழ்

தவற

அடலக்கைிக்க,”முரளி

தைரம், அந் ப் பக்கத் ில்

எடுக்கப்பட்ைதும் குமு ா,”முரளி முரளி, ைான் குரு தபசுதறன். என்டன எப்படியாவது

இங்க இருந்துக் கூப்பிட்டிட்டுப் தபாயிடு” என்று அந் ப்பக்கத் ில் இருந்து ப ில் வரும் முன்தப அவள் தபசத்துவங்கினாள்.

அவள் வ ாைர்ந்து,”முரளி எனக்கு உன்டன இப்தபாதவ பார்க்கணும் தபால இருக்கு.

சீக்கிரம் வா முரளி. இங்க எல்லாதம ைாம ைினச்சது தபால இல்ல முரளி. என்னால இங்க ைிடறய

பிரச்சடன

ைைக்குது.

எங்க

அண்ணனுக்கு

என்னால

ஆபத்து.

ைாம

யாரு

கண்ணுடலயும் பைாம எங்தகயாவது தபாயிருதவாம் முரளி” என்று அவள் வசால்லி முடிக்கும்முன்,



மிழ் அவளிைம் இருந்து அடலதபசிடய வலுக்கட்ைாயமாகப் பிடுங்கி, வசி ீ எறிந் ான். எறிந்

வி த் ில்

சி றிக்கிைந் து. சிங்கமும்

அது

குமு ா


ைின்றான்.

சுவரில்

பட்டு

வவளிறிதபாய்

வரௌத் ிரமாக

வ ரிக்க,


அடனத்துப்

இருக்காத ா,

மிடைப் அந்

பாகங்களும்



சுக்கலாக

வறுவகாண்ைச் ீ வரௌத் ிரமாக

அவனதுக் கண்கள் வைாடியில் சிவந்து இருந் து.

ஏக்கங்கள் –12: “மிருகத்ேிற்கும் ஈைம் உண்டடி,

நெஞ்சில் உேித்ே

உன்ைே உணர்வுகளை ெகிர்ந்து

நகாள்ைாவிடினும், ெகிர்ந்ோலும்,

நவறுப்தெ வந்துச் தசரும் என்று நேரிந்ோலும்.!”

ருத் ிரமூர்த் ியாக ைின்ற எடுத் ாலும் அடிப்பவன், அப்படி


மிழ், குமு ாவிைம் ஒரு வார்த்ட கூை தபசவில்டல. எதுக்கு ிட்டுபவன், ஏளனமாக முகத்ட

வசய்யவில்டல.

தபார்த் ியது தபால இருந் து. சி றிக்கிைந்

சிம்கார்ட்டை எப்தபாதும்


அவன்

எடுத்துக்வகாண்டு,


வசயல்கடளப்

தவகமாக

வசன்றால்,

பார்த் க்


எருடமத்

ாதன வைாந் ாள்.

வட்டைவிட்டு ீ

அடறந்துச்

குமு ாவிற்குத் ான்

வைஞ்சில் புளிடயக் கடரக்கத் துவங்கியது. எண்ணி

முகம்

அடலதபசிடயத் துச்சமாகப் பார்த் வன், அவளின் புறம்

அடம ியாக மூடிக்வகாண்ைது. அவனதுச்

ஆனால்

டவத் ிருப்பவன், இன்று

சாத்தும்

பயம்

த ாலால்

ிரும்பாமல்,

வவளிதயறினான்.

க வுகூை

அப்பட்ைமாகப்

இன்று

பற்றி,

ான் வ ாைர்ந்து வசய்யும் மைத் னத்ட



பிரம்டம பிடித் து தபான்று ைின்றவள், அவன் வசன்றதும், இன்னும் என்னது, என்னது எல்லாம் ைைக்கப் தபாகுத ா என்று பயந் வளாய் தசாபாவில் அமர்ந் ாள், டகடவத் படி. ஏத ா பலவி மான உணர்வுகளில் சிக்கித் உணர்வு, தவ டன என அவடளச் சூழ்ந்து, பாரத்ட

டலயில்

வித்துச் சின்னா பின்னமான

ஏற்றிக்வகாண்தை இருந் து.

எதுவுதம இல்லாமல், மக்கள் எல்லாம் சூழ்ந்து இருந்தும், அனாட யாய் ஆனதுதபால் வித்து,

ிக்குத் வ ரியாமல் இருந் ாள்.

இடையிடைதய

னதுக் காதுகடளத் வ ருவில் டவக்கவும்

வறவில்டல.

ஊதர அடம ியாக இருந் துதபான்று த ான்றியது அவளுக்கு. சும்மா இருக்கும்தபாது எல்லாம் சத் மாய் இருக்கும் வ ரு, இன்று ஏதனா அப்படி இல்டல. இரவு வவகு தைரம் கைித்து வந் த் டலச்சாய்த்து

வசன்றுவிட்ைான்.

இருந் க், இரு

மிழ், தசாபாவில் அமர்ந்து இருந் படிதய, பின்னால்

குமு ாடவக் ைாட்கள்

கண்டும்

னித் னிதய

காணா வன்


தபால

ஒதர

அடறயினுள் அடறயில்

உறங்கியவர்கள், இன்று இருவருக்கும் இடையில் இருக்கும் வபரிய பள்ளம், இன்னும் ஆைமா ாய் வசல்ல,

தபாய்விை,


அவடள


வவறித்துப்

பார்த்துவிட்டுச்

அவன் கைந்துச் வசல்லும் தைரம் விைித் க் குமு ாவும் அவடன வவறித்துப் பார்த் ாள். அவளது மன ில் அவடனக் கண்ைதும் தகாபமும் எழுந் து.

அவன் வசன்றபின் சிறிது தைரம் கைித்து அடறயினுள் வந் வள், அவன் தூங்கிவிட்ைான் என்று

ைிடனத்து,


பார்க்காமல்,”ைாடளக்கு

ஏழு

ஏறி

மணி

படுக்கச்

தபால

வசல்ல,

கிளம்பி

இரு”

மிழ்

அவளது

என்று

யாதரா

முகத்ட ப்

மூன்றாம்

மனி ரிைம் வசால்வது தபால, காட்ைமாகவும் இல்லாமல் அத சமயம் கனிவாகவும்

இல்லாமல் வசால்லிவிட்டு, குமு ாவிற்கு முதுகுபுறம் காட்டியபடி படுத்துத் தூங்கினான். மற்ற ைாட்கள் என்றால், ைீ

வசான்னதும் ைான் தகட்கனுமா? தபாைா அது எல்லாம்

முடியாது என்று கத் ியிருப்பாள். ஆனால் இன்று அவளால் அப்படி தகட்கமுடியவில்டல.

எங்கு அடைத்துச் வசல்லப் தபாகிறான், ஒருதவடள அடைத்துச் வசல்கிறானா? இல்டல அனுப்பி டவக்கதபாகிறானா? என்று எதுவும் வ ரியவில்டல. அவனிைம்

னிவாகவாவது தகட்கலாம் என்றால், அதுவும் அவளால் முடியும் என்று

த ான்றவில்டல. மின்விசிறியின் வருைலில், அடசந்துக் வகாண்டிருந் டலக்

தகசத்ட ,

எ ற்குப்

பார்க்கிதறாம்

என்று

வ ரியாமதலதய

அவனது பின்

சில

வினாடிகள்



பார்த் வள், வரா த் தூக்கத்ட , வரவடைக்க முயன்று த ாற்று த ாற்று உருண்டு புரண்ைாள் வமத்ட யில். அவள்

அடசயும்தபாது

அவள்


ிரும்பிப் பார்க்க, அவளும் அப்தபாது ான், உருண்டு இவடனப் பார்க்க, அந்

இரவின்

உறங்கவில்டல என்பட விடிவிளக்கில்,

சந் ித்


ஏற்படும்

சிறிய

ஒலி

ைன்றாக புரிந்துக் வகாண்ைான்

இருவரின்

பார்டவகளும்,

மூலம்,

மிழ். வமதுவாக அவள் புறம்

என்ன

இருந் ன என்று இருவராலும் வசால்ல முடியவில்டல.

அவடளக் கண்ைதும் அவன் முகம் மீ ண்டும் கடுடமயுற, அட

மா ிரி

உணர்வுகதளாடு

உணர்ந்

அவளது மூடள

அ ற்கு தமலும் அவடனப் பார்ப்ப ில் இருந்து அவளதுக் கண்கடள விலக்கிக்வகாள்ள, மறுபுறம்

ிரும்பி படுப்பது தபால ைடிக்கத் துவங்கினாள்.

அப்தபாது அவன் எழும்பி, அடறதயாடு அடமந் ிருந்

அவளது முன்னாள் இைமான

பால்கனிக்குச் வசல்வட யும், ஏத ா விடையில்லா க் தகள்வியாகப் பார்த் வளுக்கு, அங்கு இருந்து வரும் புடகயின் வாடை ைாசிடயத் துடளத் து. அவடனப்

உணர்ந் த

பார்த்

மு ல்

ைாளில்

இருந்து,

அவனிைம்

இந்

வாடைடய

அவள்

இல்டல. இன்று அது வரவும், அவன் உண்டமயிதலதய புடகக்கிறாதனா?

என்று சந்த கமும் தகாபமும் எை, வமதுவாகப் பூடன ைடையிட்டுச் வசன்றாள் அங்கு.

அவள் என்னத் ான் வமதுவாகச் வசன்றாலும், வகாலுசின் ஒலி, அவனுக்கு அவள் அருகில் இருப்பட த்

ானாகதவ உணர்த் ியது.

ஆனால் இருவரின் மனமும் தவறு தவறு மூழ்கி

இருந் ான்,

புடகக்காமல்.

அடம ியாக ைின்றாள். சிகிவரட் எடுத்

தவ டனயில்,”ஸ்

ிடசயில் பயணிக்கதவ,

அவளுக்கும்


னது சிந் டனகளில்

தபச

ைா

எைா

ால்,

ானாகதவ புடகந்து, அவனது விரடலச் சுை, அ ில்

ா” என்று வசால்லி சட்வைன்று அந் ச் சிறு பால்கனியில்

பின்னால் ைகர்ந்துக் டகடய உ றியதும்,

பின்னால் ைின்றிருந் க் குமு ாவின் மீ து இடித்துத் பிடித்து ைின்றான். அவளும் அ ில்

டுமாற, அவளது வலதுக்டகடயப்

டுமாற, அவடளயும் பிடித்து ைிறுத் ியவன், அவள்

அருகில் ைின்றது வவறும் இரண்டு மூன்று வினாடி ான்.

பைாவரன்று அவளிைம் இருந்து விலகி, அவளது முகத்ட உள்தள

வசன்று

வமாத் மும் பு ிது.

படுத்துக்வகாண்ைான்.

அவனின்

இந்

ஏவறடுத்தும் பார்க்காமல்,

ைைவடிக்டககள்




அவன் இப்படி வசய்யச் வசய்ய, அவளது மன ில் பயம் மட்டும் வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாகக் கூடிக் வகாண்தை இருந் து. சிறிது தைரம் அங்தகதய அமர்ந்து இருந் வள் எப்தபாது தூங்கினாள் என்று அவளுக்தக வ ரியவில்டல. ஒருமுடற

அவள்

அங்தகதய

தூங்குவட ப்

பார்த் வன்,

அடம ியாக உறக்கத்ட த் த டினான். காடலயில் அவன் எழுந் வமல்ல

வமல்ல

அவளது


வசய்யாமல்,

வபாழுதும், அவள் எழுந் பாடில்டல. சுட்வைரிக்கும் சூரியன் தமனிடய

வ ாை,

கண்விைித் க்


என்ன

ைைக்கிறது என்று புரிய சில வினாடிகள் பிடித் து. கண்கடள அழுந் த் துடைத் வள், அந் க் காடலயிதலதய

மிழ் கிளம்பி இருப்பட க் கண்ைதும், அவன் தைற்று கிளம்பி

இருக்கச் வசான்னது ைிடனவில் வர, அவசர அவசரமாகத் உடைகளில்

இைமால்

யாரானாள். குளித்து வந் வள், அவன் வாங்கிக் வகாடுத் டவத் ிருந்

ஒரு

சுடி ாடர

வமத்ட யில் அமர்ந்து இருக்க, அருதக இருந்


அணிந்து,

ஆறு

அவன்

கண்ணாடியில் முகத்ட ப் பார்த்து,

ஈரமானக் கூந் டல, விரித்துவிட்டு சில முடிகடள மட்டும் இருப்பக்களிலும் எடுத்து, முகத் ில் விைா

வண்ணம் பின்ன,

அவனதுக் கண்கதளா இத் டன ைைந் ப் பின்பும், அவடளச் சுவாரஸ்யமாகப் பார்த் ன.

அவளின் வவட்ைப்பட்டுக் கத்ட யாகக் கிைந் க் கூந் ல், அ தனாடு அவனது விரல்கடள விடளயாை அடைக்க, எழுந்

ஆவடல மடறத்து அடம ியாக அமர்ந்து, அவடளப்

பார்ப்பது, அவளுக்குத் வ ரிந்துவிைா அவள்

வண்ணம் இருந் ான்.

ாயாராகி, அவனது அருகில் வர, அவளது முகத்ட ப் பார்த் வனுக்கு, அ ில்

வ ரிந் க் காயங்கள் யாவற்றிற்கும் அவன் ான் காரணம் என்று உணர்த் , அ ற்குதமல் அவடளப் பார்க்காமல், அவடளத் குமு ா

அவடனப்

ாண்ைவும்,

பின்


ாண்டி முன்தன வசன்றான்.

வ ாைர்ந்து

வவளிதய

வந்து,

வசல்வது



இருந்

பயம்


எழுந் து,

வாயிடலத் அட விை

அவமானம். இன்னும் இந் த் வ ருவிதலதய எத் டன ைாட்கள், அடனவரின் ஏளனமானப் பார்டவடயயும்

ாங்கி

இருக்கதவண்டுதமா

கண்களில் கண்ண ீதராடு ைின்றாள்.

என்று

ைிடனத் வளாய்


அவன் க டவப் பூட்டிவிட்டு, அவடளவிட்டு கீ தை இறங்க, அவதளா இன்னும் அத இைத் ிதலதய ைின்றாள்.



மிழ்


உலகத் ிற்கு

அருதக

அடைத்து

வசன்று,

வந்து,

கீ தை

வ ாண்டைடயச் இறங்கி,

ைிறுத் ி

வசருமி, இருந்

அவடள

டபக்டக

வகாண்டு தபாய் ைிறுத் ிவிட்டு, வவளிக்க டவ அடைக்கவர,

அப்தபாது ான் குமு ா, இறங்கி வந் ாள். அவளது மன ில் அத் டனத் அப்படிதய



படி

வந் வடளக்

கண்ைவன்,


இருவரும்

வவளிதய

வரவும்,

வ ருவில்

தபாதவார்

அ ிசயத்ட க் கண்ைது மா ிரி விசித் ிரமாய் பார்க்க, குமு ா வவட்கி, குனிந்த

வந்து, டபக்கின் அருகில் வந் ாள்.

வவளிதய

யக்கம், அது


பார்த்துவிட்டு, க டவப் பூட்டுவ ில் முடனப்பாய் இருந் ான்.

ைிகழ்

வருதவார்,


காணா

டலடய ைிமிர்த் தவ

அவளுக்குக் டபக்டகக் கண்ைதும், முரளியுைன் வசன்றப் பயணங்கள் ான் ைியாபகம் வந் து. அவதனாடு ஒட்டி அமர்ந்து, அவனது முதுகில் சாய்ந் த் தைரத்ட

தமலும் துன்பமாக்க,

ருணங்கள், துன்ப

மிழ் டபக்டகக் கிளப்பவும், அவடனத் வ ாைாமல், அ ில் இருந் ப் பிடிடய மட்டும்

பிடித்து, ஒற்டறப் பக்கமாய் பார்த்து அமர்ந் ாள். இதுவடரப் வபண்கள் யாடரயும் ஏற்றியிரா அமர, அட இருவரும் குஞ்சலம்

வாழ்டவப்

அந்

ரசிக்கும் மனைிடல இருந் ாலும், அட

டபக்கில்

தகட்கு ாம். பாத் ியா.

அமர்வட ப்

பார்த்

என்னம்மா

தசாடி

ஊதர

ஒரு


டபக்கில், மு ன் மு லாய் குமு ா விரட்டி அடித் ான்

மிழ்.

பாட்டி,”வவளக்கமாத்துக்குப்


தபாட்டுட்டுப்

இதுகளுக்கு

தபாகுதுக,

பட்டுக்

வந் ிருக்கிற

அண்ணன்காரன்

உசுருக்குப் தபாராடுறாதன, அவன் எப்படி இருக்கான்னு பாக்காம, எந் க் கவடலயும் இல்லாம, வசாவுசா தபாற ப்பாரு” என்று மற்வறாரு பாட்டியிைம் வசால்ல,

அந் ப் பாட்டிதயா,”கலி காலம் முத் ிப் தபாச்சு, முத் ா” என்று வசால்லி வைாடித்துக் வகாண்ைார்.

இட க்தகட்ை


சுருக்

சுருக்

என்று


கண்கடள

கண்ண ீருைன், எங்கு வசல்கிதறாம் என்று வ ரியாமடலதய அமர்ந் ிருந் ாள். குமு ாவின் கண்களில் வைியும் கண்ணடரக் ீ கண்ை

மடறத் க்

மிைின் இ யம், இைகுதவனா

என்று இருந் து. அவன் அவடளக் கூட்டிக் வகாண்டு வசல்லும் இைம் வைருங்க வைருங்க அது தமலும்

னதுக் க டவ மூடிக்வகாண்ைது.



அவன் அவடள அடைத்துக் வகாண்டு வசன்றது, கண்ணடன அட்மிட் வசய் ிருக்கும் மருத்துவமடன. அங்கு

னது

டபக்டக

ைிறுத் ியவன்,

அப்தபாது ான் குமு ாவிற்கு

அவள்

புறமாகத்


பார்க்கவும்,

ாங்கள் வந்து தசரதவண்டிய இைம் வந் து என்று புரிந்து,

டலடய உயர்த் ிப் பார்த் ாள். அது மருத்துவமடன என்று உணர்ந்து,

மிடைப் பார்க்க,

அவன் டபக்டக அ ன் இைத் ில் ைிறுத் ிவிட்டு, அவளின் அருகில் வந்து, “தபாகலாம்” என்று மட்டும் வசால்லி முன்தன ைைந் ான், விறுவிறுவவன. அதுவடர எ ிதலா கவனத்ட

டவத் ிருந் வளுக்கு, இங்கு ஒருதவடளக் கண்ணடனப்

பார்க்க அடைத்து வந் ிருப்பாதனா என்ற ஆவல் வபருக, சீருடை

அணியாமல்,

ைார்மாலான

உடையில்

மிடைப் பார்த் ாள். அவன்

வந் ிருந் ான்.

ஆனால்

வபற்தறார்

அண்ணடனப் பார்க்கவிடுவார்களா என்ற சந்த கம், மூடளடயக் குடையவும், ஓரம்கட்டிவிட்டு, உள்தள

அவசர

வகாண்டிருந் ார்.

அட

மிைின் பின்தன அவளும் தவகமாக ைைந் ாள்.

சிகிச்டசப் மிழ்

பகு ி

அவற்டற

வரவும்,


அங்கு


இவர்கடள

கண்டுக்வகாள்ளாமல்,

முடறத்துக்

அவரிைம்,”இப்தபா

கண்ணன் எப்படி இருக்கான். எதுவும் பிரச்சடன இல்டலதய.” என்று சா ாரணமாகக் தகட்க,

ஏட்டையா அருதக வந் ார்,”வாங்கத் தகட்ைது

வந் துக்கு

வடரக்கும், அப்புறம்

யாரு

ம்பி, கண்ணனுக்கு இப்தபா பரவாயில்டல. ைான்

வவட்டுனாங்கன்னு

இன்வனாரு

முடற

வ ரியடலன்னு

தகட்கலாம்னு

அதுக்குள்டளயும் ைீங்கதள வந்துட்டீங்க” என்று வசால்ல, குமு ாவிற்குத்

வசான்னாரு.

ைினச்சிட்டு

ைீங்க

இருந்த ன்.

மிழ் இப்படிச் சா ாரணமாகப் தபசுவ ன் பின்னணி புரிந் து.

“சரிங்க ஏட்டையா ைான் பார்த்துக்குதறன், எல்லாரும் அங்கத் ான் இருக்காங்களா?” என்று தகட்ைபடி

மிழ் முன்தனற, அவன் ஒன்றும் வசால்லாமல் வசல்வது, குமு ாவிற்கு,

அவடனப் பின் வ ாைர்வ ா? தவண்ைாமா? என்ற தயாசடனடய முன்டவக்க, அவன் ஏ வாது வசால்லட்டும் அ ன்பின்பு வசல்லலாம் என்று ைிடனத்து, மிழ்

மிடைதய பார்த் ாள்.

ிரும்பி குமு ாடவப் பார்த்து,”வா” என்று வபாதுவாக அடைப்பது தபால் சுரத்த

இல்லாமல்

அடைக்க,

மந் ிரம்,”என்ன

மனம்

ம்பி,

மகிழ்ந் வளாய்


அவடனத்

இதுக்கி

வ ாைரப்

தபான

வச்சிருந் ாலும்,

தைரம்,

உன்டன

தபாலீஸ்காரன்றதுனால ான் உள்ள விடுதறாம், இதுல இவடள எதுக்குக் கூட்டிட்டு



வந் . ைீ பண்றது எதுவுதம சரியில்டல” என்று தகாபத் ில் அடம ியாகச் வசால்லி முடறத் ார். “அது


அட யும்விை,


இது


மருத்துவமடன,

பார்க்கலாம். ைீ தபாடுற சட்ைத்ட தவண்ைாம்.

மீ றி

ஏ ாவது

தபாட்ைதுமா ிரி இன்வனாரு

ைீங்க

வசால்லதவண்டிய

இங்கு

யாரு

அவசியம்

தவணும்னாலும்

இல்டல.


எல்லாம் உன்தனாை இைத்துல வச்சிக்தகா. இங்க

வசய்யனும்னு

ைிடனச்சா,


ைடவ ைைக்கதவண்டி இருக்கும்” என்று

ஒருைாள்

உள்ள

மிழ் ப ிலளிக்க,

“இதுக்கு எல்லாம் வமாத் மா ைீ அனுபவிக்க தவண்டியது இருக்கும்” என்று மந் ிரம் வசால்லியட க் கூைக் தகட்காமல், அடைத்துச் வசன்றான்.

மிழ் குமு ாவின் டகடயப் பிடித்து, அவதனாடு

அங்கு குமு ாடவக் கண்ைதும் காமாட்சி பரணியிைம்,”இவ என்னத்துக்கு மாமா இங்க வர்றா. ஏற்கனதவ ைைந் து எல்லாம் பத் ா ா. இன்னும் என்ன ைைக்கணும்னு இங்க வர்றா.” என்று கத் த் துவங்க, மிழ்

ஏட்டையாவிைம்,”அவங்கடள

வசால்லிவிட்டு “வாங்க

ிரும்ப, அத

அடம ியா

இருக்கச்

தைரம் மருத்துவரும் வந் ிருந் ார்.

மிழ், எப்படி இருக்கீ ங்க?” என்று விசாரித்

வசால்லுங்க”

என்று

மருத்துவர், பின் வ ாைர்ந்து,”அந் ப்

டபயனுக்கு இப்தபா எல்லாம் சரியாகிடுச்சி, இந் வாரக் கடைசியில ட யடலப் பிரித்து

விைலாம். அதுக்கு அப்புறம் ஒருவாரம் வரஸ்ட் எடுத் ா படையபடி ஆகிடும். ஆனால் வகாஞ்ச ைாள் ஸ்ட்ரஸ் இல்லாமப் பார்த்துக்கிட்ைா தபாதும். ைல்லதவடள அடிப்பட்ைது

ஆைமா பைடல. ைீங்க உங்க விசாரடணடய இப்தபாதவ ஆரம்பிக்கலாம்” என்று வசால்ல “அப்படியா

சரி

ைாக்ைர்.

ைீங்க

வசால்றது

மா ிரி

எனக்கு,


அவங்கக்கிட்ை

விசாரிக்கணும், ைீங்களும் எங்கதளாை இருந் ா ைல்லா இருக்கும்.” என்று அவடரயும் அடைக்க,

“ஒ, sure” என்று கூறி அவர்கடள அடைத்துச் வசன்றார். “இவடள என்னத்துக்கு இப்தபா கூட்டிட்டுப் தபாறாங்க” என்று மறுபடியும் காமாட்சி

ஆரம்பிக்க, அப்தபாது ான் மருத்துவரும் குமு ாடவ கவனித்து, “இவங்க யாரு” என்று மிைிைம் தகட்ைார்.

“இவங்க என்னுடைய டவப்., கூைதவ உள்தள இருக்குறவங்கதளாை மிழ் ப ிலளிக்க,

ங்கச்சி” என்று



“கா ல் கல்யாணமா? வட்டுக்காரங்க ீ இன்னும் ஏத்துக்கடலயா” என்று அவர் தகட்டு புன்னடகத் ார். மிழ்

மன ில்

அப்படி

ைைந்துட்ைாலும்.

ைிடனத் படி, அவரிைம் இப்தபாட க்கு

அது

ஒன்னு ான்

இப்தபா

குடற

என்று

ப்பிக்கும் வபாருட்டு,”ஆமா” என்று வசான்னான்.

ஆனால் அவதரா ைிறுத் ாமல்,”எத் டன வருஷ லவ்

ம்பி, ைானும் கா லிச்சிவன் ான்.

கா லிக்க,

அவடள

ஆனா கல்யாணத்துக்குப் அப்புறம். கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி அவ தவற ஒருத் டன அது

தவற

ைா ின்னு

வ ரிஞ்சு,

ஊதர

வகால்லப்

அப்தபா ான் ைான் அவடளக் கட்டிக்கிதறன்னு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்தைன்.

பார்த்துச்சு,

ைான் பண்ணினது யாருக்குதம பிடிக்கடல. மு ல்ல வரண்டு வட்டுடலயும் ீ யாரும்

ஒத்துக்கடல. எங்கடள கண்ைாதல பிடிக்காது அவங்களுக்கு. ஆனா இப்தபா அப்படி இல்டல. வரண்டு வட்டுடலயும் ீ ஏத்துக்கிட்ைாங்க” என்று வசால்ல,

மிழ் பரணி, சுருளி, காமாட்சி என மூவடரயும் பார்த் ான். மூவரின் முகமும் கருத்து

இருந் து. அப்படிதய வவளிறி இருந் து..

ிரும்பி அவன் குமு ாடவப் பார்க்க, அவளின் முகம் அ ிர்ச்சியில்

“எங்க வட்டுல ீ எங்கடள ஏத்துக்குறதுக்கு, எங்களுடைய அன்பு மட்டும் ான் எங்களுக்கு

ட ரியம் வகாடுத்துச்சி. அவ மாறுறதுக்கு வகாஞ்சம் ைாள் எடுக்கத் ான் வசஞ்சுது.” என்று

வசான்னவர், “சரி அது தவற விஷயம், ைீங்க வரண்டு தபரும், விரும்பி கல்யாணம் பண்ணிருக்குறட ப்

பார்த் ா,

எங்க

வரண்டு

தபரும்

தபால

இருக்கும்னு ைிடனக்குதறன்.” என்று சிரித் படி,”அப்படித் ான” என


அன்பு

மிைிைம் தகட்க,

மிழ் மீ ண்டும் குமு ாடவப் பார்த் ான். அவனதுப் பார்டவடயக் கண்டு, மருத்துவர்

குமு ாவிைம்,”என்னம்மா, ைான் வசான்னது மா ிரி, ைீங்க வரண்டு தபரும், ஒருத் ருக்கு ஒருத் ர் அன்பாத் ான இருக்கீ ங்க” என்று தகட்க, குமு ா

ிரு ிருவவன்று

வமல்ல அவரிைம்

விைித் ாள். அவர்

னது

டலடய மட்டும் அடசக்க,

அவள் கூறியது எதுவும் மன ில் ப ிய மறுத் து”

ப ிலுக்காய்

காத் ிருப்பது

புரிய,

மிைிற்கு,”அவள் ைிடல புரிந் ாலும்,

“சரி வாங்க, ைாம எதுக்தகா வந்துட்டு உங்கடள எல்லாம் என் கட டயச் வசால்லி தகட்கவச்சிட்டு இருக்தகன்” என்று வசால்லிய மருத்துவர்,



பரணியிைம்,”உங்களுக்கு

இடையில




சரி.

இது

மருத்துவமடன. அ ிலும் அரசாங்க மருத்துவமடன, அ னால ைீங்க இவங்கடளப் பார்க்க அனும ிக்கடலன்னாலும், தவணும்னா

ைான்

மருத்துவமடனடய

அனும ிப்தபன்.

மாத் ிக்கலாம்.

அப்படி

ஆனா

முடியாதுன்னா தபாலீஸ்

ைீங்க

எப்ப

தகைானத்துக்கு

அப்புறம், இங்க இருக்குறது ான் ைல்லதுன்னு ைிடனக்குதறன்” என்று வசால்ல, கண்முன்தன ைைப்பது பிடிக்கவில்டல என்றாலும், யாராலும் ஒருவார்த்ட முடியவில்டல.

ஏவனனில்

அவர்களுக்கும்,

கண்ணனுக்கு

இப்படி

காரணமானவர்கடளக் கண்டுபிடிக்கதவண்டும் என்ற வவறி இருந் து. லட்சுமியும்

குருவம்மாவும்,

மருத்துவர்

வசால்லியட க்

குமு ாடவப் பார்க்க, அவர்கள் இருவருக்கும் இடைதய ைைந் கண்டு, கைவுள் மருத்துவர், உள்தள

ான் வைிடயத்

தகட்டு,

வசால்ல

ஆன ிற்குக்

மிழ்


வமௌன வமாைிகடளக்

ிறக்க தவண்டும் என்று ைிடனத்துக் வகாண்ைனர்.

வறாமல் குமு ாடவயும் உள்தள அடைத்துச் வசன்றார்.

வசன்ற

குமு ா,

ஓடி

டமயனின்


வசன்றாள்.

அவன்

முைித்து

இருக்கவும், அவனும் இவள் வசன்றதும், அவளதுக் கரத்ட ப் பிடித்து,”எப்படி குமு ா இருக்க?” என்று தகட்க,

குமு ாவுக்கு வசால்ல வார்த்ட கள் வரவில்டல, கண்கள் மட்டும் கண்ணடர ீ வடித்துக் வகாண்தை இருந் து. பல ைாட்கள் கைித்துத்

னதுக் குடும்பத் ில் இருந்து ஒருவர் இப்படி

தகட்கவும், அவளால் அட க்தகட்டு அழுடகடய அைக்க முடியவில்டல. அவள் த ம்பித் த ம்பி அைவும், ஒன்றும்

வசால்லவில்டல.

ைின்றுவகாண்டு,”அவங்க டலயடசத் ார்.

பின்

தபசட்டும்”

மிழ் அவளது அருகில் வந்து ைின்றான், ஆனால் என்ன

என்று

ைிடனத் ாதனா வசால்ல,

மருத்துவரிைம்

அவரும்

வசன்று

ஆதமா ிப்ப ாய்

அ ன்பிறகு அவன் இடைபைதவ இல்டல. முழு ாக கால் மணி தைரம் கைந் ப்பின்பு, மருத்துவர்,

கண்ணனின்

உைல்ைிடலடயக்

வசல்லலாம்” என்று வசால்ல,

கருத் ில்

வகாண்டு,


“வவளிய

மனதம இல்லாமல் வவளிதய கிளம்பினாள். வவளிதய வந் தும் காவலுக்கு இன்வனாரு காவலாளி வர, மருத்துவரிைம் இருந்து விடை வபற்று விட்டு, வவளிதய வந் னர்.

மிழ், குமு ா, ஏட்டையா மூவரும் மருத்துவமடனடய விட்டு



வரும்

வைியில்,


வட்டினர் ீ

கண்டுக்வகாள்ளவில்டல.


முடறத் ட யும்

மிழ், ஏட்டையாவிைம்,”சரிங்க ஏட்டையா, ைம்ம வவளியில சாப்பிடுதவாம். சாப்பிட்டு

முடிச்சதும்

ைீங்க

வட்டுக்குக் ீ

கிளம்புங்க,

ைான்

இவடள


விட்டுட்டு

ைைந்துக்வகாண்தை


ஸ்தைஷனுக்குப் தபாதறன்” என்று வசால்ல, அவரும் “சரி” என்றார். குமு ா

அவன்

இழுப்பிற்கு


அவளுக்குக் கண்ணடனப் பார்த் த

வபரிய சந்த ாஷமாய் இருக்க, இருவரும் தபசுவது

கா ில் விைவில்டல. ஒரு த

ாட்ைலிற்குச் வசன்றவர்கள், பூரிடய ஆர்ைர் வசால்ல

ஏட்டையா குமு ாவிைம்,”என்னம்மா தபால,

அவனுைன்

முந் ாைாள்


தபாயிட்ைாரு.

சாப்பிை


ம்பி உங்கக் டகயாலத் ான்

வந்த ாம்,

சாப்பிை

இன்டனக்காவது

டவக்க

வமாத் மாக

ம்பிக்குச்

அ ிர்ந் ாள்.

அவள்

சாப்பாதை

முயன்றும்,

சாப்பிடுவாரா

வாங்கிட்டு ான் சாப்பிடுவாரா” என்று தகட்க, குமு ா

மிழ் வசல்ல,

இல்டல,

அ ிர்ந் து

ினமும் சாப்பிடுவாக

இறங்கடல,

சாப்பிைாடமதய

உங்க

ைானும்

எழும்பிப்

டகயால


வவளிப்படையாகத்

வ ரியதவ,

ஏட்டையா”என்னம்மா இப்படி அ ிர்ச்சி ஆகுற. அப்தபா இன்டனக்கும் உன் டகயால மு ல்ல

சாப்பிட்டுத் ான் அடுத்துச் சாப்பிடுவாருன்னு வசால்றதபால” என்று சிரிக்கவும்,

குமு ா தவறு வைியில்லாமல் அவர் அட ப் பற்றிதய

ானும் சிரித்து டவத் ாள்.

மிைிைம் தபச, அவனுக்கு “ஏன்ைா, இவருைன் சாப்பிை வந்த ாம்”

என்று ஆகிவிட்ைது.

அவடர அைக்கதவண்டி

மிழ்,”சீக்கிரம் சாப்பிடுங்க ஏட்டையா. எனக்கு தைரம் ஆகுது.

சாப்பிட்டு முடிச்சதும் உடை மாற்றிட்டு அ ற்கும்

ஏட்டையா

மிழ் வந் தும், மீ ண்டும்

ிரும்பவும் வரணும்” என்று வசால்ல

குமு ாவிைம்,”சும்மா

வசால்லக்கூைாது

தகாவப்படுது உண்டமடயச் வசான்னதும்” என்று சிரித் ார்.

மா,

ம்பி

என்னம்மா

அவரி கூறியடவகடளக் தகட்டு குமு ா வடளந்து வைளிந்துக் வகாண்டிருந் ாள்.

மிழ்

ஏட்டையாடவப் பார்த்து,”தைத்து ைைந் து உங்களுக்குத் வ ரிஞ்சிருந் ா, இப்தபா இந்

தைரம் இப்படி தபசமாட்டீங்க” என்று ைிடனத் வனாய், குமு ாடவப் பார்க்க, அவளும் இவடனத் ான் பார்த் ாள்.



அவடளக் கண்ைதும் அவனது முகம் மாற, கவனத்ட குமு ாவிற்குத் ான்

ஒருமா ிரி

ஆகிவிட்ைது.

அவளும்

சாப்பாட்டில் வசல்லுத் ினான். பின்,

டவக்க, சாப்பிட்டு முடித் தும், ஏட்டையா விடைவபற்றவுைன்,

சாப்பாட்டில்

கவனம்

மிழ் அவடள மீ ண்டும் வட்டிற்கு ீ அடைத்துச் வசன்றான். ஊராருக்கு

பார்த் ாலும்,


அவடள

விஷயம்

இருக்க,

வசன்று,

வமாத் மும்,

உடைடய

இவர்கடளதய வகாண்டு,

அவன் வசல்லும்தபாது, குமு ா அவடனதய பார்க்க, உணர்ச்சிகள் துடைத்

முகமாக


கூட்டிச்

ஊரு

மாற்றிக்

கிளம்பிவிட்ைான்.


பரவி

மிழ்.

ஏக்கங்கள் – 13 : “அன்தெ

உன்ளை நவறிநகாண்டு தூக்கி எறிந்ோலும் ஏதைா மைம்

காந்ேத்ேில் ஈர்ப்பு தொல உன்ெின்தை வருகிறது” குமு ாவிற்கு வசன்றது

மிழ் வமௌனமாக இருப்பது, அ ிலும் அவனது டபக்கில் அடைத்துச்

என


ஆச்சரியத்ட

அளிக்காமல்,

பயத்ட

உண்டு

பண்ணிக்வகாண்தை இருந் து. இன்னும் ஏ ாவது ஆகதவண்டி இருக்குத ா என ைிடனத்து ைிடனத்து மூடள வவடிக்க, அடம ியாக இருந் ாள்.

இருந் ாலும், அவன் கண்ணடனக் காண அடைத்துச் வசன்றது, மற்ற எல்லாவற்டறயும் ைிடனவில் இருந்துத் துரத் , எதுவுதம இல்லா சந்த ாஷமாக இருந் து.

இக்கட்ைான ைிடலயில் இருந்தும் மனம்

இருப்பினும் வைஞ்சில், முரளியிைம் தபசியது மட்டும் அழுத் ிக் வகாண்தை இருந் து. அவனிைம்

தபசும்தபாது,

அவள்


வார்த்ட கூை தபசவில்டல. ஒருதவடள தகட்கவில்டலதயா இருந் ாள்.

என்றும்

த ான்ற,

தபசினாதள

விர,

அவன்

ஒரு

ான் வ ாைர்ந்து தபசிய ால், அவன் தபசியது

மனட ச்


படுத்

முடியாமல்



கண்ணடனக் கண்ை மகிழ்ச்சியில், ம ியம் வைருங்கும் தவடலயில், அடுக்கடளக்குச் வசன்றவள், மு ன்மு லாகச் சடமக்கத் துவங்கினாள், அந் வாங்கி


ஓட்டை


சுடு ண்ணியில்

வட்டில். ீ இதுவடர

தபாட்டு,

அது

மிழ்

சாப்பிைதவ

உ வாமல் இருந் ாலும், சாப்பிட்ைவள், இன்று ஏ ாவது வசய்யலாம் என ைிடனத்து, காய்கள்


டவத் ாள்.

அவள்

இல்லா

ால்,

சாப்பிட்டுக்

வவறும்

பருப்டப




தபாட்டு,

மணிடயப்

பருப்பு


மூன்டற வ ாட்டு இருந் து. அப்தபாது ான் அவளுக்கு, எப்தபாதும் இந்தைரம் வரும் வரவில்டலதய என்று த ான்ற, சைாவரன்று னக்கு

சா ம் அது மிழ்

னது எண்ணங்களுக்குக் கடிவாளமிட்ைவள்.

மிடைக் குறித்து ைல்ல எண்ணங்கள் வரத் வ ாைங்கி இருப்பட

உணர்ந்து,

இ ற்கு தமலும் அவடனப் பற்றி தயாசிக்கதவ கூைாது என்று முடிவவடுத்து, ைன்றாகச் சாப்பாட்டில் மட்டும் கவனம் வசலுத் ினாள். பின் அது தபானாள்.

ந்

மயக்கத் ில் உறங்கியும்

அவள் விைித் தும் மணிடயப் பார்க்க, அது எட்ைடர என்று இருந் ட க் கண்ைவள், விழுந்து அடித்துக் வகாண்டு எழுந் ாள். என்று

வியந் வள்,

தைராக

ைன்னடல

வ ருடவப் பார்க்கத் துவங்கினாள்.

அவள் அங்கு வசன்ற, தைரம் ான்

ானா இவ்வளவு தைரம் தூங்கி இருக்தகாம்

வைருங்கி,

னது

மிழ் வவளிக்க டவத்

ஆஸ் ான

தவடலயான,

ிறந்து, டபக்டக உள்தள

டவத்துக் வகாண்டு இருந் ான். அவடனக் கண்ைதும், அவளுள் இனம்புரியா

ஒரு

ைடுக்கம். எப்தபாதும் அவனுைன் ஏட்டிக்குப் தபாட்டி சண்டை இடுபவள், இன்று அவடனக் கண்ைதும் ைடுங்கவும், பயத்த ாதை அவடனப் பார்த்துக் வகாண்டு இருந் ாள். அவன் தமதல ஏறி வர வர, வைஞ்சம் அகற்றாமல்,

ஏன்

என்று

புரியா

க்

க் என்று இருக்க, அவடனவிட்டு கண்கடள

ைிடலயிதலதய

வவறித்துப்

எ ற்காகப் பார்க்கிதறாம் என்பது கூை அவளுக்குத் வ ரியவில்டல. அவள் பார்த்துக் வகாண்டிருக்கும் தபாத ,

பார்த் ாள்.

அவடன

மிழ் அவள் கண்கடளவிட்டு அவனாக விலகி

தமல் வட்டுக் ீ க டவ அடைந் ிருந் ான். ஆனால் ஐந்து ைிமிைங்கள் ஆனப் பிறகும் அவன் வட்டினுள் ீ வரவில்டல.

எ ற்கு அவன் வரவில்டல என்று மனம் அவளிைம் தகட்க, மூடளதயா வந் ால் என்ன? வரவிட்ைால் என்ன? என்று முரண்டுப் பிடித் து.



மிழ் அடரமணி தைரம் ஆனப்பின்பும் வராதுதபாக, எரிச்சலுைன் க வின் அருதக வசன்று, அட த்

ிறக்கவா? தவண்ைாமா? என்று பலமுடற

பின் ஒருவைியாகப் பைாவரன்று அங்கு

னக்குள்தளதய பட்டிமன்றம் ைைத் ி,

ிறக்க,

மிழ் வாசற்படியில் அமர்ந்து இருந் ான்.

க வுத்

ிறக்கப்பட்ை

அரவம்

தகட்டும்

வவறித்துப் பார்த் து தபால இருக்க,

அவன்

ிரும்பாமல்,


எட தயா

தமலும் எரிச்சல் வந் து குமு ாவிற்கு. வந் க் தகாபத் ில், அவள் க டவ அடைக்கப் தபான தைரம்,

மிழ்

“இப்தபா எதுக்கு ிமிரு

சிலுப்ப,

னது வலதுக்டகடயப் பின்புறமாக ைீட்டித்

டுக்குற ைீ?. க டவத்

ிமிரு. உன்டன எல்லாம்

டுத் ான்.

ிறந் ா உள்ள வரதவண்டியது ான. எல்லாம்

ிருத் தவ முடியாது” என்று குமு ா எரிச்சலுைன்

மிழ் அவடள ஆச்சரியமாகப் பார்த் ான். அவனதுப்

பார்டவடயக்

கண்ைவளுக்கு,

அது

ஆச்சரியமா?

ஏளனமா

என்று

புரியவில்டல. ஆனால் அவனதுப் பார்டவடயச் சந் ித் ப் பின்பு ான், ஐதயா இவன்கிட்ை எதுக்கு இப்படிப் தபசதனாம் என்று த ான்றியது. அந்தைரம் மருத்துவர் வசான்னதும், ஏட்டைய்யா

வசான்னதும்

வசன்றுவிட்ைாள்.

அவள் அப்படி வசல்லவும்

ைிடனவிற்கு

வர,

பைாவரன்று

ிரும்பி,


மிைின் முகமும் இறுகியது. வட்டினுள் ீ வந் வன், உடைடய

மாற்றிவிட்டு, சடமயல் அடறக்குள் நுடைந் ான்.

அங்கு அவள் சடமத்து டவத் ிருந்ட க் கண்டும், அட த் வ ாைாமல், அவன் பாட்டிற்கு வாங்கி வந்

பிவரட்டை முட்டைக் வகாண்டு தைாஸ்ட் வசய்ய ஆரம்பிக்க,

அவன்

அங்கு

அங்கு

மிழ்,

பாத் ிரங்கடள

சடமயல் அடறக்கு.

பச்டச

உருட்டும்

மிளகாடய

சத் ம்

வவட்டும்தபாது,

தகட்டு,

தைற்று

எழும்பி

இரவு

வந் ாள்

சிகிவரட்

குமு ா

சூடுபட்ை

இைத் ிதலதய, வவட்டிக்வகாள்ள, “அய்தயா” என்று வமதுவாகச் சத் ம் எழுப்பி, டகடய உ ற, அவன் உ றிய உ றலில் விரல் ைக்வகன்று வசல்பில் தபாய் இடித் து.



அவன் வலியில் துடிக்கவும், அவனது அருகில் ஓடிவந் க் குமு ா,”என்ன பண்ணிட்டு இருக்க இங்க. ஒரு மிளகாடய வவட்ைத் துப்பு இல்டல. இதுல இவரு பைி வாங்க எல்லாம் தபாறாராம்.” என்று ஏளனமாகச் வசால்லிக்வகாண்தை வந் வள்,

அவனின் டகடயப் பிடித்து இழுத்து, அருகில் இருந் க் காப்பிப் வபாடிடய டவக்க முயல,

அவன்

அகன்றான்.

டகடய



பிடுங்கிக்


அவடள

விட்டு

குமு ா அவன் பின்னாடிதய வசன்று,”ைான் ஒன்னும் உன்டனமா ிரி, கண்ணு முன்னாடி ஒருத் ன் சாகக் கிைந் ாலும் பார்த்து சும்மா வர்ற ஆளு கிடையாது. எங்களுக்கு எல்லாம் மனசு எப்பவுதம, அடுத் வங்க கஷ்ட்ைபடுறட ப் பார்த்து, வசால்லி,

ானும் கஷ்ட்ைப்படும்” என்று

அவன் டகடய மீ ண்டும் பிடிக்க எத் னித் ாள். அவதனா,”வகாஞ்சம் ைிறுத்துறியா. ைான் ஒன்னும் வசத்துப் தபாயிற மாட்தைன்.” என்று வைாடியில் வ றித்து வவடித் ான். இட க் தகட்ை கண்ை,குமு ா அவடன விக்கித்துப் பார்த் ாள். அவள் உடறந்துப் தபாய் ைிற்கவும், அவன் தமலும் வ ாைர்ந்து,”என்னடி, இவன் ஏன் சாகமாட்தைன்னு வசால்றான். இவன் வசத் ா ான உன்தனாைக் காவியக் கா லன்கூை

தபாக முடியும்னு பார்க்குறியா? அவன் எங்க இருக்கான். அ ான் தைத்துப் தபசுனிதய அவன்கிட்ை.

என்ன வசான்னான் உன் அருடமக் கா லன்? என்டனக் வகான்னுட்டு வரச் வசான்னானா? அப்படி இருந் ா, எப்தபா என்டனக் வகால்ற ா ஐடியா. ைீ எப்ப தவணும்னா வகால்லலாம் என்டன.

ஆனா

ைான்

வவடுக்வகன வசால்ல,

சாகுற

வடரக்கும்,

ைான்

உன்தனாைப்

புருஷன் ான்”

என்று

“உன்டனக் வகான்னுட்டுத் ான் தபாகணும்னா, அன்டனக்தக தபாயிருப்தபன். என்டன உன்ன மா ிரி ைிடனக்கா . கட்டுன புருஷடனக் வகான்னுட்டு, எவன் கூடைதயா ஓடிப் தபாற அளவுக்கு, ைான் ஒன்னும்

ரம் வகட்ைவ கிடையாது. அப்படிப்பட்ை தகவலமானக்

குடும்பத்துலயும் பிறக்கல” என்று அவளும் வவடித் ாள்.

அவள் உணர்ந்துச் வசான்னாளா இல்டல, உணராமல் வசான்னாளா என்று கைவுளுக்குத்

ான் வ ரியும். தவகமாக அவனுக்குப் ப ிலடி வகாடுக்கதவண்டும் என்று ைிடனத்து

வசால்லிவிட்ைாள். வசான்னப் பின்பும் அவள் அட மிைிற்குத்

உணரவில்டல.

ான் இட க்தகட்டு என்ன வசால்வது என்று வ ரியவில்டல. 125



“அப்புறம் எதுக்குடி. தைத்ட க்கு அவனுக்கு தபான் பண்ணி தபசுன. ஏத ா உன் குடும்பம் மகா உத் மமானக் குடும்பம் மா ிரி தபசுற.” தகாபத் ில் அவனும் சாை, “ைான் தபசுறதும், தபசாம இருக்குறதும் என் இஷ்ைம். அதுல ைீ

என் குடும்பத்ட ப் பத் ி தபசவும் உனக்கு உரிடம கிடையாது.” “ைான் தபசாம, ைான்

டலயிைாம தவற எவன்டி

டலயிைா . அத

மா ிரி

டலயிடுவான். இப்தபாத் ான் ைான்

அப்படி எல்லாம் இல்டலன்னு வசான்ன. அப்தபா ைீ இப்ப இப்படி வசால்றதும்புருஷடனக் வகால்றதும் ஒன்னுத் ான”

“ைீ தபசுறது எதுவுதம சரியில்ல வசால்லிட்தைன்” “ைான் தபசுறது சரியில்டல. ைீ மட்டும் தபசுறது சரிதயா”

மிழ் வினவ,

“இப்தபா உனக்கு மருந்து தபாைவா தவண்ைாமா?” குமு ா சலிப்பில் தகட்ைாள், “எனக்கு எதுக்குடி ைீ மருந்துப் தபாைணும்?.” “ைான் தபாைாமா தவற யாரு தபாடுவா?” “ஓத

ா அப்படி எல்லாம் கூை உனக்கு ைிடனப்பு இருக்கா என்ன?”

“என்னது எனக்கு ைிடனப்பு இருக்கா?” “ைான் ான் உன் புருஷன்னு” என்று அவன் வசால்ல, அப்தபாது ான் மக்கு மந் ாகினி குமு ாவிற்கு,

ான் தபசியது அடனத் ிற்கும் அர்த் ம்

புரிந் து. அவ்தளா ான், தகாபத் ில் அவடனப் பளாவரன்று அடறய, அவளது முகம் எல்லாம் வரத் மாகச் சிவந்து இருந் து. தபசிக்வகாண்டு இருக்கும் தபாத

அவள் அடறயவும், அவனுக்கும் தகாபம் வர, அவனும்

ிருப்பிக் வகாடுத் ான் ைச்வசன்று. ஒதர அடியில் அவள் சுருண்டு கிதை விழுந் ாள்.

“என்னடி ைானும் பார்த்துட்தை இருக்தகன். தபசிட்டு இருக்கும்தபாத மா ிரி

இருன்னு


தகட்குறியா?

உன்டன

அப்படிப் பண்ணாம விட்டு வச்சதுனால ான் இவ்தளா

தைத்த

அடிக்குற. வபாண்ணு

வகான்னிருக்கணும்

டி.

ிமிரு வந் ிருச்சி. என்ன உங்க 126



அண்ணடனப் பார்க்கக் கூட்டிட்டுப் தபானதும், ைீ ைிடனக்குறட

எல்லாம் வசய்தவன்னு

ைிடனச்சிட்டியா? அவன் ஒருதவடள வசத்துட்ைான்னா, அந் ப் பாவமும் என்டன வந்துச் தசர்ந்துறக்கூைாதுன்னு அதுவும்

இல்லாம,

என்டனவிட்டுட்டு கத் ிவிட்டு,

ான்டி கூட்டிட்டுப் தபாதனன்.


தவற

வசால்தறன்டி.

எவடனயும்

ைீ

ைான்

ான்

மனசுலகூை



ைிடனக்கக்கூைாது”

என்று

சாப்பிைாமல், எப்தபாதும் தபால் கீ தை படுக்காமல் வமத்ட யில் ஏறி படுத்துக்வகாண்ைான். அவன் ைின்ற இைத் ிலும், ைைந்துச் வசன்ற இைத் ிலும் இரத் ம் வசாட்டு வசாட்ைாய்க் கிைந் து. குமு ா

விழுந்துக்

கண்களுைன்,

கிைந்

அவடனப்



இருந்த

தைற்று

அவன்

அனலாய்

எரிந்துக்

அடம ியாய்


இருந் த

ைன்றாக

இருந் து என்று ைிடனத் ாள். அ ிலும் அவன் கீ தை படுக்காமல் தமதல படுத் ிருப்பது தவறு அவளுக்குக் தகாபத்ட

உண்டுபண்ண,

காப்பிப் வபாடிடய கீ தை வசிவிட்டு, ீ அவனது அருகில் வசன்று, “ஏய் என்ன இங்கப் படுத்து இருக்க, கீ தை தபாய் படு” என்று கத் ினாள்.

முகம் வடர தபார்டவயால் தபார்த் ி இருந் வன், அட

விலக்காமல் அப்படிதய படுத்து

இருக்க,

அவள் அட

வலுக்கட்ைாயமாக இழுத்து, விலக்க முயன்று த ாற்று,”ஏய் உன்கிட்ைத்

ான தபசிட்டு இருக்தகன். இப்தபா கீ தை படுக்க தபாறியா. இல்டலயா” என்று

கத் ,

அவன் அடசயதவ இல்டல. வகாஞ்ச தைரம் அங்தகதய ைின்றவள், அவன் இ ற்குதமல் ப ிலளிக்கமாட்ைான் என்று புரிய, தகாபத் ில்

டலயடணடயத் தூக்கி கீ தை தபாட்டு

படுத்துக் வகாண்ைாள். மன ில்

இருவருக்கும்

குைப்பமும்.

தகாபம்



அவர்கள் உறங்கியதுதபால் ைடித்துக் வகாண்டிருந் வர, இந் எனக்

தைரம்,



கூைதவ

மிைிற்கு அடைப்பு

தைரத் ில் யார் என்று தயாசடனயுைதன பார்த் வனுக்கு, அது வ ரிந்


எடுத் ான்.


இந்


எ ற்கு

அடைக்கிறான்

என்று

எண்

எண்ணியபடிதய



அ ில் அவன் தகட்ைது எல்லாம் அவனது முகத்ட

வவறிக்வகாள்ள டவத் து. தபசி

முடித் தும் தபாடன வமத்ட யில் தூக்கி வசியவன், ீ குமு ாடவ வைருங்கி,”ஏய் எழும்பு, வவளிதய தபாகதவண்டி இருக்கு.” என்று எழுப்ப, குமு ா,”ைீ யாதரா” என்ற ரீ ியில் அடசயாமல் கிைந் ாள். அவள்

அப்படி

முரண்டுப்

பிடிப்பது,


இருந்

எரிச்சலில்

கூட்ை,”இப்தபா எழும்பப் தபாறியா? இல்டல?” என்று கர்ைித் ான். அவனது

வ ானி

அவனின் சிவந்

சற்று

மாறவும்,

கண்கடளக்

சிறியக்

தகாைாகக்

முகம் வ ரிந் து. “தபாைா உனக்கு மட்டும்

இது

கிைித்துப்

தமலும்


ான் முகம் சிவக்குற

அளவுக்கு இருக்க முடியுமா? எனக்கும் அது வ ரியும் என்பது தபால, கண்கடள அவள் மீ ண்டும் மூை”

பளாவரன்று அடுத்

அடற விழுந் து குமு ாவிற்கு.

“அடிக்ககூைாது அடிக்கக்கூைாதுன்னு பார்த் ா. வராம்பத் ான்டி பண்ற. எழும்படி” என்று தகாபத் ில் வசான்னவன், அவன் எழும்பும் முன் அவளது இருக்டககடளயும் இழுத்து

எழுப்பிவிை,”அவளுக்கு இவடன எல்லாம் மிருக்கத் ில் கூை தசர்க்க முடியாது” என்று ைிடனத் படி எழுந் ாள் தகாபத் ில், கன்னத்ட

வருடியபடிதய.

அவள் மீ ண்டும் தபசுவ ற்கு முன்,”தபாய் கிளம்பு, இப்தபாதவ தபாதறாம்” என்று வசால்ல “ைான் வரமாட்தைன்” “ைீ வந்து ான் ஆகணும்” “ைீ வசால்றட

எல்லாம் என்னால தகட்கமுடியாது”

“தகட்கமுடியாதுன்னா. தகட்க டவக்கதவண்டி இருக்கும்” என்று கடுடமயாக வசால்லி, பரபரவவன்று கிளம்பி, அவள் அடசயாமல் ைிற்கவும்,அவளிைம் எதுவும் வசால்லாமல், வ ரிந் வர் மூலம் ஒரு காடர வரவசான்னான். ஐந்து


வலுக்கட்ையாமாக.

அது

அங்தக

இருக்க,

அவடள

இழுத்துக்





சிறிது

ினங்களாக அவனுக்கு அவளிைம் த ான்றிய கரிசனம் எல்லாம் இப்வபாழுது

மடறந்து தபாய், படையத்

மிைாக மாறி இருந் ான்.

அவன் எங்குக் கூட்டிச் வசல்கிறான், எ ற்காக இவ்வளவு அவசரம், எ ற்கு இப்தபாது அடித் ான் என்று எ ற்குதம ப ில் இல்டல அவளிைம். காரில் ஏறியதும், அவடள உள்தளத்

ள்ளியவன், டிடரவரிைம் “கிளம்பலாம்” என்று

மட்டும் வசால்லிவிட்டு அவனும் உள்தள நுடைந்துக் வகாண்ைான். அவன்

ள்ளிவிட்ை ில் அவள், கார் க வின் அருகிதலதய கிைக்க, அவன் அவடள

அவளது

துப்பட்ைாவில்

இடித்துக் வகாண்டு அமர்ந் ான். அவன் அமரவும் அவளும் விருட்வைன்று ைகர, அவன் அமர்ந்து

இருந்

ால்,

இவள்

ைகர்ந் தும்,

பின்னின் சூழ்ச்சியால், துப்பட்ைாதவாடு தசர்ந்து, அத ாடு இருந் வகாஞ்சமாக.

குமு ா அவடன முடறத்து, “வாங்கித் இவன்


உண்டமயிதலதய,

ந் த

மாட்டி


ைாப்பும் கிைிந் து

ைாலு ட்வரஸ்ைு, அட யும் கிைிக்குறான்.

காட்டுல

இருக்க

தவண்டியவன்

மிராண்டி”, என்று முணுமுணுத் படி, துப்பாட்ைடவக் வகாண்டு கிைிந் முயன்றாள்.

ான்

இைத்ட

காட்டு

மடறக்க

“வசான்னா தகட்கலன்னா இபப்டித் ான் ஆகும். வகாஞ்சமாவது சுயபுத் ி தவணும், அது இல்லன்னா

புத் ி

உள்ளவங்க

வசால்றட

தகட்கணும்.

கிடையாத ” என்று அவனும் முணுமுணுக்க,

“எனக்கு எல்லாம் புத் ி ைல்லாத் ான் இருக்கு. ைீ

இங்கத் ான்

வரண்டும்

ான் புத் ி தப லிச்சு தபாய் இருக்குற”

“ஏய் யாடர பார்த்து புத் ி தப லிச்சு தபாய் இருக்குறன்னு வசால்ற?” “யாடரச் வசால்லணும். அ ான் ஏற்கனதவ வசால்லிட்தைதன!” “ஏய் காருன்னு பார்க்குதறன். மூனாம் மனுஷன் முன்னாடி உன்டன அடிக்கதவண்ைாம்னு ைினச்சா விைமாட்ை தபால” “அட

பத் ி

ைீ

மிழ்

ைிடனக்கக்கூைத்

னிவாக் அத கு ி

சமயம் இறுக்கமாக வசால்ல,


அப்படி

ைீ

அன்டனக்கு எங்க அப்பா வசன்டனல வச்சி என்டன அடிக்கும்தபாத இல்டலன்னா

ஊருல

எதுவுதம தபசடலதய.”

வச்சி

ஊருகாரணுக

அடிக்கும்தபாது

தபசுற ா


டுத் ிருக்கணும்.

தபசிருக்கணும்.

ைீ ான்



“உனக்கு

வாய்

வகாழுப்பு


அைங்கதவ

அைங்காதுடி.”

என்ற

மிழ்

அவடள

முடறக்க, “எனக்கு வாய்ல மட்டும் ான் இருக்கு. உனக்கு உைம்பு பூரா இருக்கு.” என்று அவளும் வசால்ல,

ஓட்டுனர், இவர்களின் சண்டைடயப் பார்த்து, அவருக்கு கா ில் புடகவரா க் குடறயாக இருக்க, பாட்டை ஒலிக்கவிட்ைார் வண்டியில், அவர் ஆன் வசய்

தைரம்,

“நவள்ைிக்கிழளமயில் வட்டு ீ தோட்டத்ேில்

வால் முளைத்ே சிட்டு ஒன்று வந்துவிட்டதே கீ ச்சு கீ ச்நசன்று கூச்சல் தொடுதே

நெஞ்சு கூட்டில் கூடுகட்ட மல்லு கட்டுதே சும்மா அது கத்ேி நசல்லுதமா ? இல்ளல யம்மா நெஞ்ளச நகாத்ேி நசல்லுதமா” என்று ஒலிக்க, அட க்தகட்ைத்

மிைிற்கு, அப்தபாது இருவருக்கும் இடைதய ைைக்கும்

வார்த்ட ப் தபாருக்கு அது ஏற்ற ாய் அடமய, அவனுக்கு

ானாகச் சிரிப்பு வந் து.

சிரிப்டப அவள் அறியாமல் அைக்கியவன், வவளிதய ைன்னல் புறம்

ிரும்பிக்வகாள்ள,

ான் வசான்னதுக்குப் ப ில் வரவில்டல என்றதும் குமு ா அவடனப் பார்த் ாள். அவன்

ைன்னல் புறம்

ிரும்பி இருக்க,”இதுலயாவது எல்லாம் உண்டமன்னு ஒத்துக்கிடுறாதன”

என்று மீ ண்டும் முணுமுணுத் வள், அவடனப் பார்த்துக் வகாண்தை இருந் ாள்.

அவன் ப ில் அளிக்கா தும், அவளுக்கு எதுதவா சரி இல்லா துதபால இருந் து. “ைீ மட்டும் ான் அடம ியா இருப்பியா எனக்கும் இருக்கத் வ ரியும்” என்று ைிடனத் வள், ான் எடுத்

வரவும்

அவனிைம்,

உறு ி எல்லாம் “இப்தபா எங்க அடைச்சிட்டுப் தபாறான்” என்ற தயாசடன

விடு

வபாடியாக,”இப்தபா

எங்கக்

கூட்டிட்டு

தபாற”

என்று

வினவினாள்

“அது ஒன்னும் உன்கிட்ை வசால்லதவண்டிய அவசியம் இல்டல” “வசால்ல தவண்டிய அவசியம் இல்டலன்னா எதுக்கு என்டனயும் கூட்டிட்டு தபாற, ைீ மட்டும் தபாகதவண்டியது ான”

“எனக்குத் வ ரியும், என்ன பண்ணனும்னு.” 130 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“என்ன



எல்லாம் வ ரியுமா”

உனக்கு

அடுத் வங்க

“வகாஞ்சம் வாடய மூடிட்டு வர்றியா. இல்டல என்று அவன் வசால்ல, “என்

டகயும்

தபசும்.

உனக்கு


மனதச

புரியாது.

இதுல

உனக்கு

ிரும்பவும் கன்னம் பழுக்கப் தபாவுது”

தபசத்

வ ரியும்னு

வசால்லியபடிதய, ஏற்கனதவ அடிவாங்கிய ால் கன்னத்ட

ைிடனக்கா ”

அவள் மிரண்டு தபாய்

என்று ைவ,

அவனுக்கு சற்தற கரிசனம் த ான்றியது. அவடள அவன் பாவமாகப் பார்த் ான். அவனின் பார்டவயில் வகாண்ைாள்.


ஏற்பட்ை

மாற்றத்ட ப்

பார்த் வள்,

ஏதனா அந் ப் பார்டவ, வித் ியாசமாகத் த ான்ற, முகத்ட த்


ிருப்பிக்

ிருப்பிக் வகாண்ைாள்.

அவனின் அந் ப் பார்டவ

டமயடன ைிடனவு படுத் , “ஐதயா காடலல கூட்டிட்டுப்

வசால்லணும், இது மட்டும்

ான் அவன் பண்ணுன ஒதர ைல்ல விஷயம். இதுக்கு தபாய்

தபானாதன, அதுக்கு ஒரு ைன்றி கூை வசால்லடலதய” என்று ைிடனத் வள்,”எதுக்கு வசால்லனுமா. என்டன எவ்வளவு படுத் ி இருப்ப” என்று ைிடனத் படி இருந் ாள்.

மிழ் ஓட்டுனரிைம்,”அண்தண வகாஞ்சம் சீக்கிரமா தபாகமுடியுமா? எனக்கு இவடள

விட்டுட்டு,

வவளியூருக்குப்

இருப்பாங்க” எனவும்

தபாகணும்.

“எப்படியும் ைாலடர மணி தைரம் ஆகும்

அங்க

எனக்காக


காத்துட்டு

ம்பி. காடலல விடியுறதுக்கு முன்னாடி அங்க

தபாயிறலாம். ைீங்க வகாஞ்ச தைரம் தூங்குங்க

ம்பி. ைான், முக்கால்வாசி தூரம் வந் தும்

எழுப்புதறன். ைீங்க தவறவும் ஏத ா இைத்துக்குப் தபாவணும்னு வசால்றீகதள. எனக்கு இது எல்லாம் பைக்கப்பட்ைது ான்” என்று ஓட்டுனர் வசால்ல,

“அவடர ஒரு முடற உற்றுப் பார்த் வன், பின் எனக்கு இப்படி முைிச்சு இருக்குறது

எல்லாம் பைக்கப்பட்ைது ான். முடிஞ்சவடர சீக்கிரம் தபாங்க” என்று வசால்லிவிட்டு லாவகமாகச் சாய்ந்து அமர்ந் ான்.

இவர்களின் சாம்பாஷடனடய தகட்ை குமு ாவிற்கு,ஐந்து மணி தைரம் என்றால், அது எந்

இைம் என்று அறிய ஆவல் அ ிகமாகியது. ஆனால் தகள்விக்கு ப ில் வராது என்பது

ைன்றாகதவ வ ரிந்

ால், அடம ியாக இருந் ாள்.



மிைிற்கு இப்தபாது மனது அடம ியாக, அத ாடு ைிம்ம ியாக இருந் து. அவளிைம் இப்படி வாயடிப்பது அவனுக்கு சுவாரஸ்யமாக இருக்க, இது எப்தபாதும் ைைக்குமா என்று வ ரியவில்டல. அவடளத் அவடளச்

சீண்ைத்

ிரும்பிப் பார்த் வன், அவள் அடம ியாய் இருப்பது பார்த்து,

த ான்றியது.

அவடளதய பார்த் படி. அவனின் புறம் இருந் அவளது முகத்ட

ைன்னல்

ஆனால்

சூைல்

ிறந்து இருந்

உணர்ந்து

கமுக்கமாக


ால், காற்று ைிலு ைிலு என்று வந்து,

வருை, அ ில் அடசந் க் கூந் ல், அது அடசய அடசய அவள்

எடுத்துவிடும் பாணி, அவன் அடித் வருடுவது,

ால் ஏற்பட்ை வலியில், கன்னத்ட

சில தைரம்

பின் குைம்புவது, வவறுடமயாக வவறித்துப் பார்ப்பது என அடனத்ட யும் ஓரக்கண்ணால் ரசித்துக் வகாண்தை வந் ான். அவனுக்தக

ான் வகாஞ்ச தைரத்துக்கு முன் இருந்

ைிடல

என்ன?, இப்தபாது இருக்கும் ைிடல என்ன? அ ிலும் அறதவ பிடிக்கா , ஏற்கனதவ ஒருவடன விரும்பும், இவளிைமா இருந் து.


மகிழ்ந் து.

ஆரம்பித் வன்,

இப்படி

ன் மனம் சாய்கிறது என்பட



ைிடனத்து வியப்பாய்

மாற


மனம்

ஒருகட்ைத் ில் அவளால், காற்தறாடு தபாராை முடியாமல் தபாக, அவன் புறம் அவள் ிரும்பும்தபாது

ான், அவன் இவடளதய பார்த்துக் வகாண்டு இருப்பது வ ரிந் து.

அவள் பார்க்கவும் அவன் அவடன அறியாமல், ஒருவிரடல மட்டும் அவனது உ ட்டில் டவத்து, பின் அவள் புறம் [ப்டளயிங் கிஸ் தபால]ைீட்ை, அவள் அவடன பார்த் ாள்.

ிடுக்கிட்டுப்

ஏக்கங்கள் – 14 : “சத்ேமில்லாமல், சன்ைமிட்டு

அமைப் ொர்க்கிறாயடி, நெஞ்சுக்கூட்டில் ஏக்கங்களை எல்லாம்

ெிளறத்ேெடி.!”



மிைிற்கு, அவன் குமு ாவிற்கு முத் ம் வகாடுத் துகூை உடறக்கவில்டல, அவ்வளவு

மூழ்கி இருந் ான் கா லில். குமு ாவும் இட விைித் ாள். அளித்

எ ிர்ப்பார்க்கதவ இல்லா

ால், அரண்டு

மிழ் இப்படி வசய் து அவளுக்கு, அவன் முன்னர் ஒருமுடற பலவந் மாக

முத் மும், அ ற்கு அவன் தகட்ை மன்னிப்பும் ைிடனவில் வந் து.

அவன் தகட்ை மன்னிப்டப ைிடனத்து மன ிற்குள் சிரித் ாள். ஆனால் வவளியில் அவன் இப்படி


வசய் து


உண்டு

அனுஅனுவாய் கைவுள் வசய் துதபால் அவள் மாற,

பண்ண,

அணுகுண்டைக்


“தைய் என்ன பண்ணிட்டு இருக்க. லூசா ைீ. அறிவில்டல. ராஸ்கல்! உன்டன எல்லாம் வகான்னா கூை என் ஆத் ிரம் அைங்காது” என்று வசால்லியபடி முடறத் ாள். அவள் கத் வும் ான், விரடல


இருவிரல்களாக்கி

ான் வசய்

சிகிவரட்

மைத் னம் புரிந் து, சட்வைன்று ஒரு

புடகப்பது

வசய்துவிட்டு,”என்னவவன்று” கண்களாதலதய தகட்க, இப்தபாது குமு ாவிற்கு,” ான்

ான்

தபால


பாவடன

வறாக எண்ணிவிட்தைாதமா” என்று ைிடனக்கும்படி

ஆயிற்று. இருந்தும் விைாமல்,”இப்தபா என்ன வசஞ்ச” என்று தகட்டு அவடன தகாபத் ில் ஏறிைவும்,

“ைான் என்ன வசஞ்தசன்” என்று அவன் தபால், சந்த கமாக வினவினான்.

னதுத்

வடற மடறக்க, ஒன்றுதம வ ரியா வன்

“என்ன வசய்யல ைீ” “உனக்கு என்ன ஆச்சு இப்தபா? எதுதவா வசஞ்தசன்னு வசால்ற, வசய்யலன்னு வசால்ற.

இப்தபா யாருக்கு புத் ி தப லிச்சு இருக்கு” என்று அவடள முடறத் படி அைகாகத் ிடசத் ிருப்பினான்.

“ஏய்.. உன்டன” என்று பற்கடளக் கடித் வள்,”ைீ இப்படி ைடிச்சா, ைீ வசஞ்சது எல்லாம் மறந்துடும்னு ஆகணும்”

ைிடனச்சியா?

இப்தபா

என்ன

வசஞ்சன்னு

எனக்கு

ைீ

வசால்லித் ான்

“ைான் ஒன்னுதம வசய்யடலதய. எதுக்கு எப்பப்பாரு வாடய வச்சிட்டு புலம்பிட்தை வர்ற. உங்க அம்மா காமாட்சிகூை பரவா இல்டல தபாலதய” “சும்மா தபச்டச மாத் ா ” 133 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“எனக்கு ஒன்னும் அவசியம் இல்டல, தபச்டச மாத் ணும்னு” “அப்தபா

ைான்

மாத்துதறனா?

எனக்கு

இப்தபா

பண்ணுனன்னு” என்று அவள் விைாபிடியாய் தகட்க,

வ ரிஞ்தச

ஆகணும்

ைீ

என்ன

“ைான் ஒன்னுதம பண்ணடல. பண்ணுனா ான வசால்றதுக்கு. அப்படி பண்ணிருந் ாலும் உன்கிட்ை ைான் எதுக்கு வசால்லணும்.”

“என்கிட்ை வசால்லாம தவற யாருகிட்ை வசால்லுவியாம்” “ஓத

ா, உன்டனக் கட்டிகிட்ைதுனால, உன்கிட்ை மட்டும்

ான் வசால்லனும்னு இல்டல”

“ைீ யாருகிட்ை தவணும்னா வசால்லிக்தகா. எனக்குக் கவடல இல்டல. இப்தபா என்கிட்ை வசால்லு. இல்டலன்னா கத் ி ஊடரக் வகாட்டிருதவன்” எரிச்சலில் “மச்” என்று வசால்லிய

மிழ், பின் ைன்றாக அவடளப் பார்த் படி சாய்ந்து

அமர்ந்து,”சிகிவரட் புடகக்க முடியல அ ான் virtual-ஆ புடகச்சிட்டு இருந்த ன்” என்று மழுப்பி, வாரா க் வகாட்ைாவிடய வரடவத்து, தூக்கம் வருவது தபால் ைடித் ான்.

“என்னது சிகிவரட் புடகச்சியா” என்று வவளியில் முடறத் வளுக்கு அவன் டகயில் பட்ை அடியும் ைியாபகம் வராமல் இல்டல. அ ிலும் அவன் தூக்கம் வருவது தபால் வசய்ய, என்ன

ைிடனத் ாதளா,”எது

வசய்ற ா


அந் ப்பக்கம்


வசய்.

என்

உயிடர இதுக்கு தமடலயும் எடுக்கா , எனக்கு எரிச்சலா வருது உன்டனப் பார்த் ாதல” என்று வசால்லிவிட்டு, அவனுக்கு மறுபுறம் அவளது இந் ச் வசய்டகயும்

மிைிற்கு மிகவும் பிடிக்க, அவள்

மீ ண்டும் ஒரு பறக்கும் முத் த்ட இருந்

ால்

கண்டு

ிரும்பிக் வகாண்ைாள்.

ிரும்பிக் வகாண்ைதும்,

அவள் புறம் பார்த்து பறக்கவிை, அவள்

வகாள்ளவில்டல.

அவள்

புறம்

இருந்

ைன்னடலப்



இருந் ாலாவது வ ரிந் ிருக்கும். குமு ா ான் குருட்டு குருவான மூடளயின் சிஷ்டய ஆயிற்தற.!

அ ன்பிறகு அங்தக அடம ி பாடிய வசன்ற ிலிருந்து

இன்று


ாலாட்டில், குமு ா,


ான் அன்று முரளியுைன்

ைிடலவடரக்கும்

ைிடனத்துப்


கண்களில் வைிந் க் கண்ண ீருைன் இருந் ாள். இ ற்கு தமலும் வாழ்க்டக என்ன ைல்லது

ரப்தபாகிறது என்று ைிடனத் வளாய், அமர்ந்து இருந் வளுக்கு தூக்கத் ில் கண்கள்

வசாருக, அப்படிதய உறங்கினாள்.



மு லில், ைன்னலில்

டல சாய்த்து உறங்கியவள், தைரம் கைக்க கைக்க,

மிைின் புறம்

சரியத் துவங்க, அவள் அறியாமல் அவன், அவடளத் த ாளில் சாய்த்துக் வகாண்ைான். இப்படி ஒரு தைரம் இருந்த

னக்கு கிடைக்கா ா என்று மு ல் ைாள் ஏட்டைய்யா வசான்ன ில்

மன ினுள் ைிடனத் வனுக்கு, அது எல்லாம்

என்று வ ரிந்த


ஆனால் இன்று அது கிடைக்கவும், அட வாயடிப்பது தவறு, அவனுக்கு

னக்குக் கிடைக்கதவ கிடைக்காது

அவனுக்கு விைதவ மனம் இல்டல, அவளிைம்

னதுச் வசல்லத்

மனம்சத் தம இல்லாமல் மகிழ்ந் து.

ங்டகயிைம் வாயடிப்பது ைிடனவு வர,

அவனும் அவளின்

டலதயாடு சாய்ந்து, அவளுக்குச் சந்த கம் வரா வாறு, தூக்கத் ில்

உணர்வு

அத ாடு

சாய்ந் து தபால உறங்க, எத் டனதயா ைாளுக்கு பின்பு, எழுந் து.

உறங்கவும் ஆடச எழுந் து.


சராசரி

னது வட்டில் ீ இருப்பது தபான்ற

மனி னாய்

அவளது

மடியில்

படுத்து

தச, இவடளப் தபாய் இப்படி பாைாய் படுத் ிவிட்தைாதம என்ற எண்ணம் வர, இன்னும் அவள் அனுபவிக்க தவண்டியது ைிடறய இருக்கிறது என்பதும் கூைச் தசர்ந்து இடித் து. அவளின் மன ில்,

ான் எள்ளவும் இல்டல என்பது புரிந்தும்,

உணர்வுகடள அவனால் மறுக்கமுடியவில்டல.

னக்கு அவள் மீ து எழும்

ஓட்டுனர், கண்ணாடி வைிதய இவர்கடளப் பார்த்து, உ ட்டில் புன்னடகயுைன்,”இவ்தளா

தைரம் எலியும் பூடனயுமா இருந் துகளா, இப்தபா இப்படி தசர்ந்து இருக்குதுக. புதுசா கல்யாணம் முடிஞ்சதுகளா இருக்கனும்” என்று ைிடனத்துக் வகாண்டு மூழ்கினார்.

னது தவடலயில்

மிழ் உறக்கம் கடளந்து எழுந் வபாழுது, அவனதுத் த ாளில் இல்டல, மாறாக அவன்

வசய்ய ைிடனத்ட

அவள் வசய் ிருந் ாள். அவனது மடியில் பாறாங்கல் தபால் படுத்து

அசந்து உறங்கிக் வகாண்டிருந் ாள்.

அட ப் பார்த் வனுக்கு சிரிப்டப அைக்கதவ முடியவில்டல. “இவ்தளா வரீ வசனம் தபச

மட்டும் ான் வ ரியுது. உள்ள ஒரு புண்ணாக்கும் கிடையாது. இவளும் ஒருத் டன விரும்பி இருக்கா, இதுல என்டன தவற அடிக்கடி அடிக்குறா. சரியான இம்டச” என்று ைிடனத் வன், அவளது தூக்கம் கடலயா வாறு அடம ியாக இருந் ான்.

அவர்கள் வந்து தைரதவண்டிய இைம் வைருங்க வைருங்க, அவனது மன ிலுள் வகாஞ்சம் என்ன? ைிடறயதவ கலக்கம் இருந் து.



அடரமணி தைரம் ான் இருக்கும் ைிடலயில் குமு ாடவத்

ட்டி,”ஏய் எழுந் ிரிடி, யாடரக்

தகட்டுடி என் மடில படுத்துக் கிைக்குற. எனக்கு கால் எல்லாம் வலிக்குது” என்று வசால்ல, அவள் எழும்பதவ இல்டல. இது த றா

தகைு என்று ைிடனத் வனாய், அவடள பைாவரன்று உலுக்க, அ ிர்ந்து

விைித் வளுக்கு, அவனது மடியின் மீ து படுத் ிருப்பது, தூக்கி வாரிப் தபாட்ைது.

அவடன முடறத் வள், “என்ன ட ரியம் இருந் ா, இப்படி என்டன அவன் மடியில

தபாட்டு தூங்க டவப்பான்” என்று வவகுண்ைவளாய், அவடனவிட்டு எழும்பாமடலதய, மீ ண்டும் டகடய அவடன தைாக்கி ஓங்க,

மிைிற்கும் தகாபம் வந் து. அவன் ஆடசயாய் ைிடனக்க, அவள் இப்படி தபசவும்,”என்னடி

இப்தபா ைான் என்ன பண்ணுதனன்னு டகடய ஓங்குற” என்று தகட்டு, அவளதுக் டகடய பலம் வகாண்ை மட்டும் இறுக்கிப் பிடித் ான்.

வலியில் துடித் வள்,”பண்ணுறட யும் பண்ணிட்டு இப்தபா என்னத்துக்கு இந் காமிக்குற. உண்டமடயச் வசான்னதும் கசக்குத ா?” என்று வவடிக்க, “என்னடி

உண்டம

கசக்குது.

வபாண்ைாட்டிடய ான்

ைான்


ாங்கிட்டு இருக்தகன். இ

இதுல என்ன இருக்குன்னு ான் தகட்பான்”

யாடரதயா

மடில

பாவ்லா

ங்கடல.

என்

ைீ எவன்கிட்ை தபாய் வசான்னாலும்,

“ஊருக்கு தவணும்னா ைான் உன் வபாண்ைாட்டியா இருக்கலாம். ஆனால் உண்டமயில் இல்டல”

“என்னடி ஊருக்குள்ள, ைமக்குள்ளன்னு. ைான் எப்பவும் ஒதர மா ிரி ான் இருக்தகன். ைீ ான் மாத்துற.” அவன் தபச தபச அவளது டககடள தமலும் தமலும் இறுக்கிக்வகாண்தை இருந் ான். “ைானும்

அன்னில இருந்து

அத

மா ிரி ான் இருக்தகன்.


ான் உன்டன

பிடிக்காதுன்னு வ ரியும்ல அப்புறம் என்னத்துக்கு இப்படி பண்ணுற, ைாதன வ ரியாம வந்து விழுந் ாலும், ைிமித் ி விைதவண்டியது ான. உன்டன மா ிரி ஆம்பிள்டளங்க எல்லாம் இப்படித் ான இருப்பீங்க. எப்தபா சந்துல சிந்து பாைலாம்னு”

“ஏய் எனக்கு ஒன்னும் உன்டன மா ிரி வகட்ை புத் ி எல்லாம் கிடையாது. வசய்யனும்னு ைிடனச்சா அவள்

என்னால

அவன்

எப்தபாதவணும்னாலும்

மடியிதலதய


வசய்யமுடியும்”

இருக்க,

அவளது

என்று

முகத்ட

வசால்லிவிட்டு, அவன்

புறம்



வமாத் மாகத் அவடனத்

ிருப்பி, அவளது முகத்ட

ள்ள முயன்றும் த ாற்றுப்தபாய் இருக்க,

மிழ் அவளதுக் கன்னத் ில் அழுந்


வவறியில்

தைாக்கிக் குனிந் ான். அவள் விலக ைிடனத்து

இபப்டித் ான அவளதுக்

முன்தனறியது.

இருப்பீங்க”

கன்னத் ில்

முத் ம் டவத் ான். அவனுக்கு,”ஆம்பிள்டளங்க

என்று

இருந்

அவள்


அவனது

உ டு


தமலும்

ப ிந்துவிை,

தமலும்

என்று

அ ிகாடல தவடளயில் ஓட்டுனர், காரினுள் ஒலித் ப் பாைதலாடு பாைலாக மாறி, அ ில் லயித் படிதய

தகட்டிருந் ாலும்,

ஓட்டிய ால்,

இருப்பார். மிைிைம்


இதுகளுக்கு

இப்படி

இங்கு

தவற

ஒரு

ைைப்பட க்

தவடலதய

அ ிரடிடய

கண்டு

இல்டல

வகாள்ளவில்டல.

என்று ான்

எ ிர்ப்பார்க்கா வள்,


அவடனத்

ள்ள

முயன்றது எதுவும் பலம் அளிக்காமல் தபாக,”ைீ என்னதவணும்னாலும் பண்ணிக்வகாள்” என்ற ரீ ியில் கிைந் ாள். அவளது

முகத்ட

முத் ங்களால்

உடறக்கவும், பைாவரன்று அவடளத் வமாைிந்து விலக்கினான்.

அலங்கரித் வனுக்கு,

அ ில்

னது மடியில் இருந்துத்

உயிர்ப்பில்லா து

ள்ளிவிட்டு,”சீ” என்று

குமு ா, அந் ப் புறம் ைன்னதலாடு ஒட்டி தபாய் இடிக்க, அந் ச் சத் ில் ான் பார்த் ார்

ஓட்டுனர்.

இருக்கிறார்கள்

தபால

இவ்தளா என

இருக்கு” என்று வசான்னான்.

தைரம்

உறங்கியவர்கள்,இப்தபாது

ைிடனத் வர்,” ம்பி


ப ிடனந்து

ான்


எழும்பி

ைிமிைம் ான்

அப்தபாது குமு ாடவப் பார்த் வனின் பார்டவயில் வவறுப்தப இருந் து. குமு ாவிற்கு, அவள்

டுக்கத்

டுக்கக் தகட்காமல், அவள்

ன்டன இப்படி வசய் து

தகாபத்ட க் வகாடுக்க, அவடன ஒருவைி பண்ணதவண்டும் என்று பார்த்து ஓட்டுனர் இப்படி வசால்ல, ஆத் ிரத்ட டவத்துக் வகாண்டு இருந் ாள். இறு ியில் அவன் பார்த்

அந்

ிரும்பும் தைரம்

எல்லாம் அைக்கமுடியாமல் அைக்கி

வவறுப்பானப் பார்டவ, அவடள தமலும் வவறிவகாள்ள

டவத் து. அவளது உணர்வுகடள மூட்டைக் கட்ைவும் முடியாமல், வவளிக்காட்ைவும் முடியாமல்

வித் ாள். அவன் அளித்

கண்ண ீரும் எட்டிப் பார்த் து.

முத் ங்கள் தவறு

ீயில் பட்ைது தபால்

கிக்க,



இத ா இத ா என அவர்கடள வைருங்கிக் வகாண்டிருந்

அந்

ப ிடனந்து ைிமிைத் ில் எட்ை, காரிலிருந்து இறங்கியத்

மிழ், ஓட்டுனரிைம் அவருக்கான

பணத்ட க் வகாடுத்துவிட்டுத்

இைம், ஓட்டுனர் வசான்ன

ிரும்பிப் பார்க்காமல், வசன்றான். அவனுைன் ஒருவள்

வருகிறாள் என்ற எண்ணதம இல்லாமல். அவர்களது கார் அந்

வ ருவில் நுடைந் து, விடிந்தும் விடியா துமான இருட்ைான ால்,

யாருதம கவனிக்கவில்டல தைராகக் க டவத் மரங்களின்

மிழ் வந் ட .

ிறந்து, உயரமாக வளர்ந்து, வட்டை ீ வமாத் மாக மடறத் ிருந்

பின்தன

வபல்டல அடித் ான்.

அவனும்

ஒளிந்துக்வகாண்டு,


முன்பு

வசன்று

அந்

காலிங்

குமு ா காடர விட்டு இறங்கும் தைரம், அவன் ஓட்டுனரிைம் பணத்ட க் வகாடுத்து இருந் ான்.

அவள்

அவனருதக

வரவும்,

அவன்

ஓட்டுனர் அவடள அடைத்து எதுதவா வசான்னார். பின் அவர் கிளம்பவும்,

குமு ாவிற்கு, அது எந்

தவகமாகத்


முன்

வசல்ல,

இைம் என்தற வ ரியாமல், பயத்த ாடு

அவன் வசன்ற வட்டின் ீ உள்தள வசல்ல, அங்கு இருந்

உயர்ந்

மரங்கள் எல்லாம்

அவடள தமலும் அச்சுறுத் ின. ஏத ா தபய் வட்டிற்குள் ீ நுடைவது தபால் அவளுக்கு இருந் து.

அவள் உள்தள வரும்முன்

மிழ் மடறந் ிருந் ான். அவன் எப்படி வசன்றான்? எங்கு

வசன்றான்? என எதுவுதம வ ரியாமல் அவள் கால்தபாக்கில் தபானாள்.

அவள் மன ில்,” ர ரன்னு இழுத்துட்டு வந்துட்டு. இப்தபா விட்டுட்டு தபானா எப்படி” என்று தகாபம் வர, தமலும் ைைந் ாள்.

வகாஞ்சம் தூரம் வசன்றபின்பு ான் வடு ீ வ ரிய, எரிச்சதலாடு பார்த் ாள். அங்கு அவடனக்

கண்ை பின்பு ான் வ ரிந் து அவன் ைிற்பது. வகாஞ்சம் சமா ானம் அடைந் வள், விறு விறுவவன்று அவனது அருதக வசன்றாள். க வு இன்னும்

ிறக்கப் பைாமதலதய இருந் து.

அவனது அருதக வசன்றவள், அவடனப் பார்க்காமல் முகத்ட இருக்க, க வு வமதுவாகத்

ிறக்கப்பட்ைது.

தவறு புறம்

ிருப்பி



அ னுள்


ஐம்பது

வயது

ம ிக்கத் க்க

ஒரு

வபண்மணி

வவளிதய

வந் ார்.

வந் வரின் முகத் ில் வவறுடம மட்டுதம இருந் து. சந்த ாஷதமா தகாபதமா எதுவுதம இல்டல.

அவடரக் கண்ைதும்

மிழ்,”அம்மா” என்று அடைத் ான்.

அட க்தகட்ைக் குமு ா அ ிர்ந்துப் பார்த்து,பின்

னது பார்டவயால் அவடர அளந் ாள்.

வைற்றியில் குங்குமம் இல்லாமல் வவறும் சிறிய கருப்பு ைிறத் ில் ஒரு வபாட்டு, ைடரக்கத் துவங்கியிருந் க்

தகசம்,

மி மானத்

கண்ைதும் அவளுக்கு ஏத ா ஒருவி இவர்

த கத்துைன்

கம்பீரமாக

வைருக்கம் த ான்றியது.


அவடரக்

மிைிற்கு அம்மாவா? இவனுக்குச் வசாந் ங்கள் கூை இருக்கிற ா என்ற ஆர்வமாக

பார்த் ாள். அட விை,

மிழ் அவடர ஆடசயாக, அடம ியாக,”அம்மா” என்று அடைக்க,

இவனுக்கு இப்படிகூை தபசத் வ ரியுமா என்று ஆச்சரியத்த ாடு பார்க்க, அவர்[வள்ளி]

மிடை பார்ப்பட த்

அந்தைரம்,

குமு ா

அவடனத்

டுத் வர், தவகமாக பின்னால் வசன்று க டவ அடைக்கப் தபாக,

அவரிைம்,”அம்மா

மிழ்

அவர்

விர்த்துவிட்டுக் குமு ாடவப் பார்த் ார்.

இது

பார்டவடய

குமு ா”

அவரிைம்,”அம்மா.

ப்ளஸ் ீ

தபச்டசக் தகட்காம தபானது என்

என்று

உள்தள

சந் ிக்காமல்

வசால்லும்முன்,

கூப்பிடு.

ைான்

மிடைப்

னது


மிழ்

வலதுடகடய

வசஞ்சது

ைீட்டி

ப்புத் ான்.

உன்

ப்புத் ான். என்டன மன்னிச்சிரு. ைீ தகாபப்படுவன்னு

வ ரிஞ்சும் ைான் பண்ணினது வபரிய

ப்பு” என்று வகஞ்ச,

குமு ாவிற்கு இப்தபாது மடலயளவு ஆச்சரியம் வந் து.

மிைா இப்படி தபசுகிறான்

வசன்று? அவர் ஒரு வார்த்ட க்கூை தபசவில்டல , இருந்தும் அவரது மன ில் என்ன இருக்கிறது

என்று

இருக்கமுடியவில்டல.

வ ரிந்து,

தபசுகிறான்


அவளால்

வியக்காமல்

அவன் விைாமல்,”அம்மா எங்கடள உள்ள கூப்பிடு மா ப்ளஸ்” ீ என்று தமலும் வகஞ்ச, அப்தபாது ான்

உள்தள

காலங்காத் ாடலதய. அந் என்று தகட்க,


ஒரு

துறுதுறு

குரல்

தகட்ைது,”யாரும்மா

இந் க்

அளவுக்கு உனக்கு விசிறிகள் அ ிகமாகிட்ைாங்களா என்ன?”

இதுயாரு? என்று இன்னும் சுவாரஸ்யமாகப் பார்த் ாள்.



அந்

இளடமயானக் குரல் வவகு அருகில் தகட்க, அந் க் குரலின் வசாந் க்காரியும்,

வாசலின்

அருதக

இருந் ாள் குமு ா.

வந்துவிட்ைது


அவளின்



ஆவலுைன்

அந் க் குரலுக்கு வசாந் க்காரியான ப ிடனந்து வயது வபண்,”அம்மா தகட்குதறன்ல யாரது” என்று தகட்டுக்வகாண்தை அவடரத் பார்த்து அ ிர்ந்து”அண்ணா” அவடளப் பார்த் த்

ாண்டி வவளிதய வர, அங்கு ைின்ற

என்று அடைத்து ைின்றாள்.

மிழ்,”சின்னு” என்று அடைக்க,

அவனது அருகில் ைின்ற குமு ா, அவள் கழுத் ில் கிைந் த் கண்ை

சின்னு,

மிடைப்


ப ில்

வகாடுக்காமல்

அடைத் படி அவரின் டகடயப் பிடிக்க,

ாடயப்

ாலி என அடனத்ட யும் பார்த்து,”அம்மா”

என்று

“அம்மா இது குமு ா, என்தனாை ம.. இல்டல இல்டல. உன்தனாை மருமக. எங்கடள உள்ள கூப்பிடு மா” என்று வசால்லி, குமு ாடவ அருகில் இழுத்து, அவரின் காலில் விைப்தபாக,

“மருமகளா? ைான் பார்த்து உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்தசனா? இல்டல ைீயா பார்த்து

கா லிக்குதறன்னு வசான்னதுனால, ைான் சம்ம ிச்சு கல்யாணம் பண்ணி வச்தசனா?” வள்ளி தகட்க, குமு ாவும் அவர்

மிழும் மிரண்டுப் பார்த் னர்.

தகாபமாக


தகட்கவில்டல,


ஆனால் அ ில் அவ்வளவு அழுத் ம் இருந் து. “அம்மா, இது இது..” என்று இழுத் த் என்று வசால்ல,

சா ாரணாமாகத் ான்

தகட்ைார்,

மிழ்,”கல்யாணம் பண்ணிக்கதவண்டிய கட்ைாயம்”

“சின்னு, அவன்கிட்ை வசால்லு. அவதனாை அம்மான்னு வசால்லிக்கிறதுக்கு, இங்க இனி யாரும் இல்டலன்னு. அப்படி ஒருத் ி இங்க இருக்கன்னு ைிடனப்பு இருந் ா?, ைான் வசால்லச் வசால்லக் தகட்காம இப்படி ஒரு காரியத்ட அவரும் சாை,

பண்ணிருக்கமாட்ைான்” என்று

இப்தபாது சின்னுவிற்கு என்ன வசய்வது என்று வ ரியாமல், பார்த் ாள்.

மிடையும் அன்டனடயயும்



“சின்னு, அம்மாட்ை வசால்லு. ைான் பண்ணினது வகாடுத் ாலும் ைான் ஏத்துக்கத் டமயனின்

வகஞ்சடலப்

ப்புத் ான். அதுக்கு என்ன

ண்ைடன

யாரா இருக்தகன்னு” என்று வசால்லி அவளிைம் வகஞ்ச,

பார்த் ச்

சின்னு,”அம்மா,

அண்ணா

வ ரியாமா

எதுதவா

பண்ணிருக்கும். அ ான் வசால்லுதுல, பண்ணிக்க தவண்டிய கட்ைாயம்னு” என்று பரிந்துக் வகாண்டு

வந் ாள்.

அவளுக்தக

தகாபம் ான்

வந் ிருப்பட ப் பார்த்து. குமு ா

எதுதவா

மிழ்

சீரியடலப்

வகாண்டிருந் ாள் ஆச்சரியத்துைன். மிழ்

வள்ளியிைம்

வசன்று,

அவரின்

அண்ணன்

பார்ப்பது

டகடயப்

தபால

இப்படி

வசய்துவிட்டு

தவடிக்டகப்

பிடித்து,”அம்மா

என்டன



தவணும்னாலும் அடிச்சிக்தகா. ஆனா இப்படி எல்லாம் தபசா ம்மா. எனக்கு உன்டனயும் சின்னுடவயும் விட்ைா தவற ஆளு இல்டல. ைீ இப்படி முகத்ட

வச்சுக்கா ம்மா எனக்கு பார்க்கதவ முடியடல. என்டன மன்னிச்சிரு”

என்று வகஞ்சிக் கடரய,

பளாவரன்று ஒரு அடற’ விழுந் து ஏதனா வ ரியவில்டல,

மிைிற்கு அவரிைம் இருந்து.

மிடை அடறந் து குமு ாவிற்குச் சுத் ாமாகப் பிடிக்கவில்டல.

அ ிலும் அவன் அன்டனடயயும்

ங்டகடயயும் விட்ைால் தவறு ஆளு இல்டல என்று

வசான்னதும் எரிச்சடலக் கிளப்பியது,”அப்புறம் எதுக்கு ைான் இங்க ைிக்குதறன்” என்று. மிழ் தகாபப்பைாமல், வள்ளியிைம்,”அம்மா” என்று வசால்லி பார்க்க,

“உன்டன உனக்காக உள்தள விைடலன்னாலும், இவளுக்காக உள்தள விடுதறன்” என்று வள்ளி குமு ாடவப் பார்க்க, “அம்மா இது. குமு” என்று

மிழ் துவங்கவும், மீ ண்டும் அவர்,”எல்லாம் வ ரியும்” என்று

வசால்லிவிட்டு, வாசடல ைன்றாகத் முகத்துைன். மிழ்



ிறந்து உள்தள வரதவற்றார், உணர்வுகள் துடைத்


உள்தள

வசல்ல

எத் னிக்க,

வள்ளி

ிரும்பி,”வலதுக்காடல எடுத்து வச்சி வரணும்னு அவசியம் இல்டல குமு ா. எப்படியும்

உனக்கு அப்படி வர மனசு இருக்காதுன்னு வ ரியும். அதுமட்டுமில்லாம உன்டன இவன் எந்

ைிடலடமல கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ைான்னும் வ ரியும். உனக்கு இந்

வாழ்ைாள் முழுசும் இருக்கணும்னா, உன் விருப்பப்படி வா.

வட்டுலதய ீ



ைீ எப்தபா தபாற ா இருந் ாலும் எனக்குக் கவடல இல்டல. அத இவனும் இருப்பான்னு ைிடனக்குதறன். இதுக்கு தமல என்று அவர் கண்டிப்புைன் வசால்ல, அடைக்க,



எந் க்

ைிடலடமல

ான்

ப்பு ைைக்க ைான் விைமாட்தைன்.”

மிழ் அவடர அ ிர்ந்துப் பார்த்து,”அம்மா” என்று

காடல


டவத்துச்

வசல்வது

என்று

பிடிபைவில்டல. எ ற்காக இங்தக இவன் கூட்டிக்வகாண்டு வந் ான் என்று இருந் து. தகாபத் ில் அவள்


அவதனா அன்டனடயப் பார்த்துக் வகாண்டிருந் ான். “என்னம்மா,

அண்ணி

வ ரியா ச் சின்னு “அட

எப்பவுதம

இங்கத் ான

னது சந்த கத்ட

இருக்கப்

முன்டவத் ாள்.

தபாறாங்க’

என்று


உங்க அண்ணி ான் முடிவு பண்ணனும்” என்று வசால்லி அவர் வசன்றுவிை,

சின்னு புரியாமல் பார்த் ாள் குமு ாடவ! குமு ா

ஒரு

வைியாக

வலது

காடல


டவத்து

உள்தள

வர,

வள்ளி

சின்னுவிைம்,”வரண்டு தபரும் வரஸ்ட் எடுக்கட்டும் சின்னு. உைதன தபாய் வ ாந் ிரவு பண்ணா ”

என்று

அவர்

தபசப்தபாவ ில்டல என்று. அவடர

அடிப்பட்ைப்

வசால்லிய ிதலதய


வசன்றான் அவனின் அடறக்கு. உள்தள வசன்றதும் குமு ாவிற்கு அடுத்

பார்த் படி,



அவர்

அவ்வளவாகப்

அடைத்துக்


மிழ் குமு ாவிைம்,”த ங்க்ஸ் குமு ா.” என்று வசால்ல, ஆச்சரியம்.!

“எதுக்கு இப்தபா இது” என்று புரியாமல் அவள் அவடனப் பார்த் ாள். அவன்,”எங்க, உன் வாயால எதுவாவது வசால்லிருவிதயான்னு பயந்துட்தைன்” என்று வசால்ல,

அவளுக்கு இவன் ைல்லவானா வகட்ைவனா என்று பிடிபைவில்டல. அவடன அவள் பார்த்துக் வகாண்தை இருக்க,

அவன்,”அது என் அம்மா, அப்புறம்

ங்கச்சி சின்னு” 142



அவன் இப்படி வசால்லவும், அவன் முன்னர் வசான்ன, “எனக்கு உங்கடள விட்ைா யாரு இருக்கா” என்றது ைிடனவில் வர,

“அதுக்கு இப்தபா ைான் என்ன வசய்யனும். எப்தபா இங்க இருந்து என்டன

ிரும்ப

கூட்டிட்டு தபாற.” என்று வவடித் ாள் குமு ா. “வகாஞ்சம் அடம ியா தபசு குமு ா”

“ைான் எதுக்கு அடம ியா தபசனும். அது ான் உங்க அம்மாவுக்தக எந்

ைிடலடமல ைீ

என்ன கல்யாணம் பண்ணுனன்னு வ ரிஞ்சிருக்தக. புள்டளதயாை லட்சணத்ட இன்னும் ைல்லா வ ரிஞ்சிக்கட்டும்”

அவங்க

“வசால்தறன்ல அடம ியா தபசு குமு ா”. அவனது முகம் இப்தபாது மாறியது வகாஞ்சம் தகாபத் ில்.

“இப்தபா எதுக்கு என்டன அைக்குற. அங்க உங்க அம்மாகிட்ை மட்டும் பூடன மா ிரி தபசுன. வவளிதய புலி உள்ள பூடனயா?” என்று ஏளனமாகப் பார்த் ாள். அவன் காரில் ைைந்துக்வகாண்ை முடறயும் இப்தபாது இடிக்க, “ைீ என்ன எங்கக் குடும்பத்ட ப் பைி வாங்குறது. இப்தபா பாரு ைான் உங்க அம்மாடவயும் உன்

ங்கச்சிடயயும்

எப்படி

பைிவாங்குதறன்னு.

என்டனய

எத் டனத்

ைடவ

அடிச்சிருப்ப, வார்த்ட யாலக் குத் ிருப்ப. இப்தபா உன் தமல அவங்களுக்கு இருக்குற வகாஞ்ச வவறுப்டப வராம்பவா மாத் ி உன்ன அை டவக்கணும்” என்று கனலுைன் வசால்ல,

“ஏய்” என்று மி மாகக் கத் ினான்

மிழ்.

“என்ன ஏய்” “வட்டுல ீ அம்மா இருக்காகன்னு பார்க்குதறன்” “இல்டலன்னா என்ன பண்ணுவ” “என்ன பண்ணமுடியாதுன்னு ைிடனக்குற” அவனுக்கும் தகாபம் வபருக்வகடுத் து. “ஏற்கனதவ பண்ணினது எல்லாம் பத் ாது தபால” 143 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“இனி ைீ பண்றட

எல்லாம் பார்த்துட்டு சும்மா இருக்கமாட்தைன், இனி எல்லாத்துக்கும்

உன் வட்டுல ீ உள்ளவங்கத் ான் அனுபவிப்பாங்க”

“ஏய் உன்டன” என்று தகாபத் ில் அவன் அவடள வைருங்க, அவனிைம் இருந்து விலகும் வபாருட்டு

அவள்


ைகர,

பின்பக்கமாக அவள் கீ தை விழுந் ாள். அவடளப் பிடிக்கச் வசன்ற

கிதை

இருந்

மிகச்

மிழும், அவளின் கால்

சிறிய

ைாற்காலி

டுக்கி அவள் மீ த

டுக்கி

விழுந் ான்.

ஏக்கங்கள் – 15: “துன்ெம்

கிளடத்ே தொது

வலிக்காே இேயம் இன்ெம்

கிளடக்கும்தொது

வலிப்ெது ஏதைா.!” மிழ்

குமு ா

அடறக்க டவத்

இருவரும் ட்ை,

விழுந் ச்

சத் த் ில்,

வள்ளி

ஓடி

வந்து

அவர்களின்

மிைிற்கு அவடள விட்டு ைீங்கதவ மனம் வரவில்டல. எட தயா

ைிடனத்து அவடள வைருங்கி வந் வனுக்கு, எதுதவா ைைந்துவிை, அவடளவிட்டு விலக முடியாமல் இருந் ான்.

அவன் அவளதுக் கண்களில் ஊடுருவிப் பார்த் த ான்ற, அவளும் அவடனத் ான் பார்த் ாள். க வு

அந்

வைாடி, அவளுக்குள் எதுதவா

ட்ைப்படும் ஓடசயில் கடலந் வள், வலிந்து அவடனத்

அவதனா

கட்டுப்படுத்

னக்கு


ஏன்

இப்படி

முடியாமல் எழும்பினான்.


ைைக்கிறது

ள்ளிவிட்டு எழும்ப,

என்று

உணர்வுகடளக்

அவனதுக் கண்கள் தமலும் தமலும் என அவளிைதம வசன்றது. அவடனப் வவறித்துப் பார்த்துக் வகாண்தை இருந் ான். அவதளா,


பார்டவ

ன்டனத்

துடளப்பது

உணர்ந்து,

அவடனப்

பாராமல்

இருந் ாள். அவனுைன் எத் டனதயா வைருங்கி அமர்ந்து இருக்கிறாள், அடித் ிருக்கிறாள், கட்டிப் புரண்டுச் சண்டைப் தபாைா

குடறயாய். அதுவும் இன்று ைைந்துவிட்ைது. ஆனால் 144



இப்படி ஒரு பார்டவடய அவள் வாழ்ைாளில் சந் ித் த

இல்டல. அது என்ன அப்படி

ஒரு பார்டவ?. அவன் இன்னும் அவடள விட்டு பார்டவடய விலக்காமல் இருக்க, வள்ளியும் க டவத் ட்டிக் வகாண்தை இருந் ார்.

ான் ைிடனப்பது சரியில்டல,

என்ற

எண்ணம்

தபாட்டுவிட்டு,

வந்து

மிடைத்

இடிக்க,

னது மனது முரளிடய விட்டு வவளிதய வசல்கிறத ா முகத் ிற்கும்

ிருப்பிப் பார்த் ாள்.

மன ிற்கும்

ைீண்ை

வபரிய

ிடரடய

அவனின் பார்டவகள் அப்தபாதும் மாறி இருக்கவில்டல. “என்ன மா ிரி பார்டவ இது. இந்

மா ிரி ஒன்டற அவள் முரளியிைதமா தவறு யாரிைதமா சந் ித் த

அவன் அப்படிப் பார்ப்பது எரிச்சடலக் கிளப்ப, பார்டவடய அவனிைம் இருந்துத்

இல்டல”.

வகாண்ைவள்,

“அ ான் யாதரா

ட்டுறாங்கல்ல, க டவத்

ிறக்க தவண்டியது ான?” என்றாள்.

கனவுலகில் இருந்துக் கடலந் வன் தபால விைித்து, கனவுகள் கடலந் அவனும்,”ஏன் ைீ “ைான் எதுக்கு ிறக்கனும்”

அவடளப்

ிறக்கணும். ைான் ான் இந்

இருக்தகா, அத இருக்தகா,

அத

எரிச்சலில்

ிறக்க தவண்டியது ான” என்றான்.


முடறத் வன்,

இது

வட்டுல ீ அடையா விருந் ாளி ஆச்தச. ைீ

அவடள

உரிடம உனக்கும் இந்



வந்து,”எனக்கு

என்ன

ான்

உரிடம

வட்டுல ீ இருக்கு. புருஷனுக்கு என்ன உரிடம

வபாண்ைாட்டிக்கும்

வசால்லிவிட்டு முன்தன வசல்ல,

இருக்கும்னு

ாதன

அர்த் ம்.”

என்று

“புருஷன் வபாண்ைாட்டியாம்.” ம்க்கும் என்று வைாடித் ாள். அவள்

இப்படிச்



வசால்லிட்தைன்” என்று வசால்லி, க டவத் க டவத்

ிறந் தும் வள்ளி


முடறத் வன்,”ைான்

ிறந் ான்.

பல

ைடவ

மிைிைம் விசாரிக்காமல், குமு ாவிைம்,”என்ன குமு ா?

எத ா சத் ம் தகட்டுச்தச!” என்று முகத் ில் உணர்ச்சிகள் இன்றி தகட்க,

குமு ா மன ில் வவன்றது தபான்ற உணர்வுைன்,”ஒண்ணுமில்டல, கட்டிலின் அருகில் சிறிய ைாற்காலி இருப்பது வ ரியாம விழுந்துட்தைன்” இட க்தகட்ைதும்

மிடைப்

பார்த்துக்க. ஏழு மணிதபால

பார்த் வர்,”அவ

இங்க


வடரக்கும்,

பத் ிராமா

ிரும்ப வந்துக் கூப்பிடுதறன். அதுக்குள்தள குளிச்சிட்டு 145



வரடியாகிக்தகாங்க.

சாப்ைலாம்”

என்று


அ ற்கு

தமல்

அங்கு

ைிற்கவில்டல. மிழ்


வசால்லமுடியாமல்


குமு ா வவற்றி முகத்ட அந்

மி ப்பில்,

வசல்லும்

அன்டனடயதய

கட்டிலில் வசன்று அமர,

ஏதனா காண சகிக்கவில்டல.

அவனது



தவ டனத்

ாங்கிய

ஊரில், அடனவரின் கண்களிலும் விரடல விட்டு ஆட்டுபவன், இங்கு இருக்கும்

ைிடலடயப்


சிந் ிக்க,

கடரயுத ா என்று ைிடனத் ாள்.

கல்லுக்குள்ளும்

கரிசனங்கள்

இருக்கிறத ா,

கல்லும்

ஆனால் இவன் இவ்வளவு வசய் தும், இவனது அன்டனக்குத் வ ரியாமலா? அப்படி எ ற்கு அத்ட

இவடன அந்

ஊருக்கு வரதவண்ைாம் என்று வசான்னார்கள்? எ ற்கு

இவன் மீ றி வந் ான் என்பது மூடளடயக் குடைந் து. இட

யாரிைம் தகட்டுத் வ ரிந்துக்

வகாள்வது என்று ைிடனத் வளுக்கு

ன்டன அறியாடமடலதய அவடர அத்ட

என்று


மிைிைதம

அவன்

மன ில் ப ித்துவிட்ைது புரியவில்டல.

உள்தள

சிந் ித் வள்,

தபசாமல்

வந் தும்,”எதுக்கு

வசால்லிருக்காங்க?


அத்ட

உன்டன


வசால்றாங்க” என்று அவனின் முகத்ட

தகட்கலாம் எங்க


தைாக்கிக் தகட்க,

என்று

ஊருக்கு

பண்ணினது


வரக்கூைாதுன்னு

பிடிக்கடலன்னு

அவனிைம் ப ிதல வரவில்டல, மாறாக முகம் மாறி இருந் து கடுடமயாக. அவனின்

கடுடம

முறுக்கிக்குறான்”

ைிடறந் க்

என்று

முகத்ட க்

ைிடனத்து,”ைான்

கண்ைவள்,”இப்தபா

ஒருத் ி

வசால்ல தவண்டியது ான” என்றாள் சத் மாக,

இங்கக்

என்னத்துக்கு

தகட்டுட்டு

ஆனால் அவனது மன ிற்கு அவள் அவனது அன்டனடய அத்ட மன ிற்கு இல்டல.

இ மாக


அவள்

தகட்பவற்டற

இப்படி

இருக்தகன்ல

என்று அடைத் து


மனைிடலயில்

அவன் ப ில் வசால்லா து, அவடள வவகுவாக தயாசிக்கடவத் து. அன்று

மானத்ட

னது வட்டில் ீ சுருளி வசான்ன,”ஒருத் ி ஏற்கனதவ இபப்டித் ான் குடும்பத்த ாை வாங்கிட்டுப்

வந் தும், மன ில் இடிக்க,

தபாயிட்ைா.”

என்று

வசான்னதும்,

மிழ்

அங்கு




ஒருதவடள அத்ட த் ான் அவர்கதளா!. அவரின் மகன் வந் ிருக்கிறாதனா?

அபப்டி


அத்ட டயயும்

தபால


னது அத்ட க்கும் ைைந்து இருக்கிற ா?

னக்காவது

படுத் ி இருக்கிறார்களா? என்று தயாசடன ஓை, “அய்யய்தயா மிழ்

ன்டனப் தபால,

இருந் ான்

அவர்களிைம்

மிழ், அ ற்காகப் பைி வாங்க


காப்பாற்ற,


அப்படி


அத்ட க்கு?

ன்டனப் தபால அவர்கடளயும் ஊடரவிட்தை ஒதுக்கி டவத் ிருப்பார்கதள” என்று,

அனுபவித்

தவ டனடய எல்லாம் மன ில் வகாண்டு வந் வள்,

அதுதவ ைைந் ிருக்கும் என்று அறிந் ாள். “ஓத

னது அத்ட க்கும்

ா அ னால் ான் அவடரக் கண்ைதும் ஏத ா ஒரு வைருக்கம் த ான்றியத ா?

அ னால்

ான் இன்வனாரு

வடற வசய்ய விைமாட்தைன் என்று வசான்னாதரா” என்று

எல்லாம் ைிடனத் வள், னது

ான்,

ந்ட கள் இப்படி வசய் ாலும் வசய் ிருப்பர் என்ற புரிந் து.

அத்ட டய இப்தபாத

கண்டு,”உங்கடள மா ிரிதய ைானும் ஆகிட்தைன்” என்று க ற

தவண்டும் தபால் இருந் து. இதுவடரப்

எதுவுதம

வந் ிருக்கிறான்?” என்று கிடைத்துவிை,

புரியாமல்,”யார்

ன்னுள் குடமந்

இந் த்

மிழ்?

எ ற்காகப்


தகள்விகளுக்கு எல்லாம், இன்று விடைகள்

மிடைப் பார்த் ாள். அவனது முகத் ில் வ ரிந் க் கடுடமக்கான விடை கிடைத்துவிட்ை

உணர்வு அவளுள். மு ல் மு லாக அவடனக் கவனித் ாள். கடுடம கடுடம கடுடம இது மட்டுதம இருந் து அவனிைம், இப்படி ஒரு காரியத்ட த் இவர்கள் எந்

னது அன்டனடய எ ிர்த்து வசய் ிருக்கிறான் என்றால்,

அளவிற்குத் துன்பங்கள் அனுபவித்து இருக்கதவண்டும் என்று புரிந் து.

அவன் தபசியவற்றிற்கு எல்லாம் இப்தபாது அர்த் ங்கள் புரிந் ன. ஓடிச்வசன்று

அத்ட டய


அடணக்க

ன்டன மறந்துத்

அவளின்

ான் ான்


என்று

எழுந்

ஆவடல,

மிடைப் பார்த்துக்வகாண்டு இருந் ாள்.

எவ்வளவு தைரம் இப்படி ைீடித் த ா, அப்தபாது குமு ா


மிழ்

டுக்க

னது சிந் டனயில் இருந்து மீ ண்டு எை,

ன்டனதய பார்ப்பது புரிந் து.

முகத் ில் காரணம்.

வ ரிந்

தவ டனகள்

ன்னால் ான்

எல்லாம்”

அவடனக் என்று

வகால்ல,”இ ற்கு

வருந் ியவனாய்,





அவனது மன ில், இப்படி எல்லாம் அன்டன வசய்வார் என முன்னதர அறிந் து ான். ஆனால் அவர்

ினம்

ினம், யாரிைமும் வசால்லமுடியாமல்

விக்கும் தவ டனகள்,

சில தைரம் இரவுகளில் தூங்காமல் கடரவது என அடனத்தும் அவடனக் வகால்லப் தபாய் ான்,

ன்னால் எதுவாவது அவர்கடள வசய்துவிைதவண்டும் என்று ைிடனத் ான்.

ஆனால் அது அவர்கடள தமலும் வாட்டும் என்று ைிடனக்கவில்டல. அட விை,

அவருக்கு

புரியவில்டல. இருவரின்

எப்படி,

அங்கு

சிந் டனகளிதலதய

அண்ணாடவயும்

அண்ணிடயயும்

ைைந் து

தைரங்கள்



விடரய,

எழுப்பட்டுமா?

அம்மா

வவளிதய

அண்ணி

என்று


சின்னு,”அம்மா

வராம்ப

அைகா

இருக்காங்கல்ல? உனக்கு எப்படிமா வ ரியும் அவங்களுக்கு கல்யாணம் முடிஞ்சிதுன்னு?

அப்புறம் எதுக்குமா என்கிட்ை வசால்லல ைீங்க? தபாம்மா ைீ வர வர வராம்ப மடறக்குற என்கிட்தை. அம்மா அந் த்

வரப்தபாற அண்ணிக்குன்னு ைீ முன்னாடிதய வாங்கி வச்சிருக்குற

ாலிடய வகாடும்மா அண்ணன்கிட்ை,

அண்ணி கழுத்துல வவறும் மஞ்சள் கயிறு ான் இருக்கு. ஆமா அண்ணிக்குன்னு ட்வரஸ் இல்டலதய.

வகாடுக்கவா?

ைான்


இல்டல

எனக்கு

அண்ணா

லூசா

அவங்கடளக்


டிவரஸ்டை


தபாய்

எல்லாம் வாங்கிக்

வகாடுப்பாங்களா? ஆமா அண்ணா எப்தபா கல்யாணம் பண்ணுனாங்கம்மா. எப்படிதயா

எனக்கு ஒரு கம்வபனி கிடைச்சாச்சு வாயடிக்க, ஆனா அண்ணிடயப் பார்த் ா தபசதவ மாட்ைாங்க மா ிரில்லா இருக்காங்க.? அது

எதுக்குமா

அவங்கடள

வலது

இல்டலன்னு வசான்ன?” என்று சின்னு அடுக்கிக் வகாண்தை தபாக, அட க்தகட்ைத்


காடல


வச்சி

வரணும்னு

அவசியம்

னது வய ிற்தக உரித் ான பல தகள்விகடள

ானாக சிரிப்பு வந் து.

குமு ாவிற்கு, சின்னுவின் குரதல மிக அருடமயாய் வ ரிய, அவள் தபசியது எல்லாம் முக்கால்வாசி

இவடளப்

பற்றிதய

இருக்க,

அைகாகக்


மனட

வகாள்டளயிட்டுக் வகாண்ைாள். ஆனால் அங்கு சின்னு மட்டும் ான் தபசும் சத் ம் தகட்ைத தகட்கதவ இல்டல.

விர, வள்ளியின் தபச்சு

அவள், இன்னும் என்ன என்ன தகட்கப் தபாகிறாள் என்று ஆர்வமுைன் குமு ா காத்து இருக்க, அப்தபாது

மிைின் வமல்லிய சிரிப்புச் சத் ம் தகட்ைது.




குமு ா

அவடனப்


அவனின்

முறுவடலக்

கண்ைாள்.

“இவனுக்குச்

சிரிக்கக்கூைத் வ ரியமா” என்று விைிவிரித்து பார்த் ாள். அவதனா இவளிைம்,”இது ான் என்

ங்கச்சி. சரி வாயாடி. உன்டன மா ிரி ான்” என்று

வசால்ல,

குமு ாவிற்கு வபரும் ஆச்சரியம்,

மிைா

அவடனப் பார்த்துக் வகாண்தை இருக்க, அவனுக்கும்

அவளின்


தபசியது உடறக்க, சட்வைன்று முகத்ட தைரம் வசல்வது உணர்ந்து,

ன்னிைம் இப்படி தபசுகிறான் என்று இருந் து.

கண்ை

பின்பு ான்,

அவன்

மாற்றிக் வகாண்ைான்.

அவடன

மறந்துப்

மிழ் குளிப்ப ற்கு என்று வசன்றான்.

அவன் வசன்ற பின்பு குமு ாவிற்கு, அவன் சின்னுவின் மீ து டவத் ிருக்கும் அன்பு புரிய, ன்டன ஏன் கண்ணடனப் பார்க்க அடைத்துச் வசன்றான் என்பது விளங்கியது.

அவன்

வசன்ற

சில

ைிமிைங்களில்

அவனின்

வசல்

சிணுங்க,

அட

எடுக்கவா

தவண்ைாமா? என்று மன ில் தபாராடியவள், ஒருவைியாக அ ில் இருந் ப் வபயடரப் பார்த் ாள். அ ில்,”கண்ணன்” என்று இருந் து. “அண்ணனா” வகாடுக்க,”

என்று

தலா

ஆச்சரியத் ில்

பார்த் வள்,

ஆவலுைன்

மிழ்” என்று தகட்ைது அந் ப் பக்கத் ில்.

அட க்

கா ில்

அது அண்ணன் ான் என்று உர்ைி ப்படுத் ியவள்,”அண்ணா” என்று அடைக்க, “குமு ா, எப்படிமா இருக்க? ைல்லா இருக்கியா?” என்று தகட்ைான். குமு ா அ ிர்ந்து,”அண்ணா” என்றாள். “என்னம்மா ஆச்சரியமா இருக்கா. என்தனாை ைம்பர் எப்படி

மிதைாை வமாடபலன்னு”

குமு ாவிற்கு உணர்ச்சிப் வபருக்கில் வார்த்ட கள் வரவில்டல. அவளது மனைிடலடய உணர்ந்து, கண்ணன், “என்ன குமு ா ஒன்னும் தபச மாட்டுக்க” முயன்று வரவடைத் க் குரலில்,”எப்படி அண்ணா இருக்கீ ங்க.

இருக்கீ ங்க. எப்தபா வட்டுக்குப் ீ தபாற ா இருக்கீ ங்க” என்று தகட்க, “என்டனப் பத் ி விடு குமு ா. ைான் வராம்ப ைல்ல இருக்தகன்,

ாஸ்பிட்ைல்ல

ான

மிதைாை உ வியால.

அவன் இல்டலன்னா இன்டனக்கு ைான் உயிதராைதவ இருந் ிருக்க மாட்தைன். உனக்கு 149 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


ைம்ம அப்பா அம்மா வசஞ்ச ஒதர ைல்ல காரியம், உனக்கு அவடன வரன் பார்த் து ான். அவடனப் பற்றி முன்னாடிதய விசாரிச்சிருக்தகன் குமு ா, வராம்ப ைல்ல டபயன். அம்மா, ஒரு

ங்கச்சி. வராம்ப ைல்ல மா ிரியானக் குடும்பம், இடையில ஏன் இப்படின்னு

ைைந்துகிறான்னு

வ ரியல.

அ

வ ரிஞ்சிக்கிறதுக்குத்

ான்

அவடனப்

பார்க்கணும்

ைிடனச்சுப் தபாதனன். ஆனா அதுக்குள்டளயும் இப்படி ஆகிடுச்சி. அவன் பண்ற எல்லா விஷயத்துக்கும் ஏ ாவது ஒரு காரணம் இருக்கும். அ னால ைீ பார்த்து ைைந்துக்தகாைா. ைம்ம அப்பா அம்மா எல்லாம் இந் வாழ்க்டகடய

ைீ ான்

வைன்மத்துல

பார்த்துக்கணும்.


ிருந்

மாட்ைாங்க. உனக்குக் கிைச்ச


என்ன

காப்பாத்துனது

மிழ் ான். அன்டனக்கு வந் ப்பதவ வசால்லிருப்தபன். ைீ அழுதுட்தை இருந் துனால

வசால்லல. சரிைா அண்ணா இன்னும் வரண்டு ைாளுல வட்டுக்குப் ீ தபாயிருதவன். அதுக்கு அப்புறம் தபசமுடியாதுன்னு இப்பதவ தபசிட்தைன்.

மிடை வராம்பக் தகட்ை ா வசால்லு. ைான் டவக்குதறன். ஏட்டையா என் பக்கத்துலதய

ைின்னு,

சீக்கிரம்

டவயுங்க

உங்க

அம்மா

பார்த்துை

தபாறங்கன்னு

வமாடபடல வாங்குறாரு” என்று வசால்லி சிரிப்புைன் டவக்க,

விரட்டி

என்

குமு ாவின் மனம் வமாத் மாகச் சிட ந்து இருந் து. அவள் சிடலவயன ைின்று வகாண்டிருக்க, வவளிதய வந் த்

மிழ், அவளின் டககளில்

அவனது

என்று

இருந் த்

னது அடலப்தபசிடயக் கண்டு, தகாபத் ில் அவடள வைருங்க,


பார்க்கா க்

குமு ா,”தபான்

வந் து”



அவனிைம் ைீட்டி, குளிப்ப ற்காக ைகன்றாள், சின்னு அங்தக,”அம்மா அண்ணிக்கு ட்ரஸ்

இல்டலதய” என்று மீ ண்டும் தகட்பது இவனின் காதுகளில் எட்ை, தபாடனப் பார்க்காமல் வவளிதய வசன்றான்.

அங்தக வள்ளி,”உன்தனாை புது ட்ரஸ் ஏ ாவது இப்தபாட க்கு வகாடு சின்னு. அப்புறமா தவற வாங்கிக்கலாம்” என்று வசால்ல

மிைிற்கு ைிம்ம ியானது அன்டன இப்படி வசால்வட க் தகட்டு. சின்னு தவகமாக ஓடிச்வசன்று அவற்டற எடுத்து வந்து, க டவத்

ட்டி,”அண்ணி அண்ணி” என்று அடைக்க,

க டவத்

ிறந் த்

டமயனின் அடறக்குச் வசன்று,

மிழ்,”அண்ணியா அது யாரு சின்னு. முன்னாடி எல்லாம் அண்ணன்னு

வசால்லிட்டுத் ான வருவ. இப்தபா என்ன புதுசா அண்ணி. வந்து அஞ்சு மணி தைரம் கூை ஆகடல அதுக்குள்டளயும் அவ உனக்குப் வபருசா தபாயிட்ைாளா?” என்று தகட்க,



“விடு அண்ணா. ைான் உன்தமல தகாவமா இருக்தகன். எனக்கு இருக்குறத அண்ணன்.

அப்படி


இவர்களின்

சம்பாஷடனடயக்

உன்

கல்யாணத்ட ப்

பண்ணிட்டிதய.” என்று முறுக்கிக் வகாண்டு, அவடனத்

ைிகழ்வுகளில் சிக்கித்

வித்

ழுவ,

மிழ்

அதுனால ான்


முடியாம

ாண்டி உள்தள வர,


குமு ா,

ால், ரசிக்காமல், சின்னு வகாடுத்

வாங்கிச் வசன்றுவிட்ைாள். சின்னுவிற்குத்

தகட்டுக்

ஒதர ஒரு


பல

உடைகடள மட்டும்

ான், குமு ா தபசா து ஒருமா ிரி ஆகிவிட்ைது. அவள் முகம் தசாகத்ட


உன்கிட்ை

வைருங்கி,”அண்ணி தபசடல.”

என்று

வராம்ப

ையர்ைா


இருக்காங்க

படுத் ,

குமு ாவிற்கு “இவன் இவ்வளவு ைல்லவனா” என்று த ான்றியது.

சின்னு

இட க்தகட்ைக்

குளித்து முடித்து வந் வள், தபசாமல் அடம ியாக இருந் ாள். அவளின் புது த ாற்றம் அவடன அவள்பால் ஈர்த் து. கண்கள் அவள் மீ த ரசித் ான் அவன். அவள் வந்

அடலபாய, முகத் ில் குைப்பங்களுைன் இருந் வடள, வவகுவாக

சில வைாடிகளில் சின்னு வந்து,”அண்ணி” என்று வசான்னவள், ஏற்கனதவ

ைைந் து ைிடனத்து, அண்ணி என்பட என்று அடைக்க, சின்னுவின்



மாற்றி,”அண்ணா, அம்மா சாப்பிைக் கூப்பிடுறாங்க”

குமு ா,”தச

த டவ


சிறு

வபண்டண

தவ டனக்குள்ளாக ஆக்குதறாதம” என்று த ான்ற, “அப்படியா இத ா வர்தறாம்” என்று சிரிப்புைன் வசால்ல, சின்னு

மகிழ்ந்து,”அண்ணி

ைீங்க

சந்த ாஷத் ில் துள்ளி ஓடினாள். குமு ா

இப்படி

தபசியட க்

வராம்ப

அைகா

கண்ைவனுக்கு

இருக்கீ ங்க”

ஆச்சரியத் ிலும்

முகத் ில் மு ன் மு லாகச் சிரிப்டபப் பார்க்கிறான். அவளின் சிரித் வட த் து

என்று


ஆச்சரியம்.

அவளின்

அ ரங்கள் அவடன இன்னும் இழுக்க, தைற்று அவடளக் காரில் டவத்து

ைிடனவிற்கு

வந்து,

த டவயில்லாமல்

ஆவலுைன் அவன் அவடளதய பார்த் ான்.

சலனத்ட

உண்டு

பண்ணியது.

குமு ா அவனிைம்,”தபாகலாமா” என்று தகட்க, மறுதபச்சு இல்லாமல் அவளுைன் ைைந் ான். 151 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


வவளிதய வந் தும் வள்ளி, அத மற்றும்

உணர்வற்ற முகத்துைன், மூவருக்கும் பரிமாற, குமு ா

மிைின் பார்டவ அவடரத் ான் தைாக்கின. ஆனால் தவறு தவறு உணர்வுகளில்.

குமு ாவிற்கு அவடரப் பார்க்க அழுடக முற்றிக்வகாண்டு வந் து. அைக்க முடியாமல் அைக்கிக் வகாண்டு இருந் ாள். அப்தபாது

மிழ்,”அம்மா

ைான்

வசன்டனக்குப்

தபாதறன்.

தபான ைடவ

ைைந்

ஒரு

வகாடல பற்றின விஷயமா என்டனக் கூப்பிட்டு இருக்காங்க. ஒரு வாரம் ஆகும். ைான் ிரும்பி

வர,

அதுவடரக்கும்

குமு ா

இங்க

இருக்கட்டும்.

அவடள

அங்க

விைமுடியாது. விட்ைா அந் க் வகாடலக்காரப் பாவிங்க ஏ ாவது வசஞ்சிருவாங்க”

னியா

பின்பகு ிடயச் வசால்லும்தபாது அவனது குரலிதலதய வ ரிந் து அவனதுக் தகாபம். “அப்புறம் ைான் இன்னும் வகாஞ்ச தைரத்துல கிளம்பிருதவன்” என்று வசால்ல, குமு ாவிற்கு அடுத்து அடுத்து அ ிர்ச்சி.

மிைா

அவனுக்கு ைான் வகாடுத் து எல்லாம் தவ டன ஆனால்

வள்ளிதயா


வசால்லாமல்

னக்காக என்று பார்க்கிறான் என்று!

ாதன என்று.!


சின்னு,”ட

அண்ணி எங்ககூைதவ இருக்கப் தபாறாங்களா” என்று குதூகலிக்க,

ய்யா,

அப்தபா

“அம்மா ைான் வசால்றது தகட்குறியா?” அவரிைம் ப ிதல இல்டல. அவன்

ிரும்பவும்,”அம்மா” என்று அடைக்க,

“ைீ எங்க தவணும்னாலும் தபாகலாம். வபரிய வபரிய முடிவுகடளதய ைீ எடுக்கும்தபாது, இதுக்கு மட்டும் எதுக்கு என்கிட்தை தகட்குற” என்று வள்ளி வசால்ல, “அம்மா” “எப்தபா

கிளம்புற”

என்று

அவர்

தகட்க,”இப்தபாதவ

கிளம்புதறன்

மா”

என்று

வசால்லிவிட்டு, டகடயக் கழுவிவிட்டு, தவறு உடைகடள மாற்றி வந் ான். இட


என்ன

ைைக்கிறது

என்று

உணராமதலதய

குமு ாவிற்கு, அவன் வவளிதய வரவும் ான் அவன் என்பது உடறத் து.


ன்டன விட்டுவிட்டு வசல்கிறான்

“ஐதயா இப்தபா எதுக்கு என்டன மட்டும் விட்டுட்டுப் தபாறான். என்டனயும் கூட்டிட்டுப்

தபா. ைீ இல்லாம ைான் மட்டும் எப்படி இங்க இருக்க முடியும். ைீ இருந் ாலாவது ஒரு 152 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


வ ம்பு

இருக்கும் ைீ

இருக்கன்னு.

ஏன்ைா என்டன

விட்டுட்டுப்

தபாற” என்று கத்

தவண்டும் தபால இருந் து. அவளுக்தக வ ரியவில்டல, அவடன எப்படி எப்தபாது சார்ந்து வாைத் துவங்கிதனாம் என்று.

வவளிதய வந் வன், எ ற்தகா

ிரும்பவும் உள்தள வசல்ல, அவதனாடு பின் வசன்றாள்.

அவனிைம் அவள் தபச விடளயும் தபாது,

அவதன,”ைான் தபாயிட்டு வர்தறன் குமு ா. ைீ ைிடனக்குறது மா ிரி அம்மா வகட்ைவங்க கிடையாது. தபாகப் தபாக புரிஞ்சிப்ப. அப்புறம்” என்று வசான்னவன்,

அவளின் அருதக வந்து, அவளதுக் டகடயப் பிடித்து,”ைான் கிளம்புதறன்.

னியா அங்க

இருக்க முடியுமான்னு வ ரியடல. ஆனா இருந்து ான் ஆகணும். உனக்கு கஷ்ட்ைமா இருக்காது. ஏன்னா உன் மனசுல ான் ைான் இல்டலதய. ைான் உனக்கு ைல்லது எதுவுதம பண்ணல, கூடிய சீக்கிரம் பண்ணப் பாக்குதறன்.” என்று வசான்னவன்,

அ ற்கு தமல் என்ன வசால்வது என்று வ ரியாமல் அவடளப் பார்த் ான். அவனிைம் என்னதவா

தகட்க

வந் வளுக்கு,

அவன்

தபசியது

ீண்டியது தபால் இருக்க, அவள் அப்படிதய ைின்றாள்.

முரளியும் த வனாழுகப் தபசி இருக்கிறான் மாற்றத்ட

கனிவானப்

ான். ஆனால் இந்

உயிர்வடர

வசன்று

அளவிற்கு அவளிைம்

உண்டு பண்ணியது இல்டல. இவன் அத் ிப் பூத் ார் தபால தபசும் ஒரு சில தபச்சுக்களும்

அவளின்

பண்ணுவது தபால த ான்றியது.

இ யத் ில்

அவள் பார்த்துக் வகாண்டு இருக்கும்தபாத ,”இது என்று வசால்லிவிட்டு, அவளின் இ ழ்களின் அடணத் வன், அத


வபருமளவு


மாற்றத்ட

உண்டு

பிடிக்காதுன்னு வ ரியும்”

னது இ டை ஒற்றி எடுத்து, பின் அவடள

தவகத் ில், ைான் கிளம்புதறன். அம்மாடவயும்

வசால்லிவிட்டு சிட்வைன்று வவளிதய வந் ான்.

ங்கச்சிடயயும் பார்த்துக்தகா, என்று

அங்கு உடறந்து ைிற்பது குமு ாவாய் இருந் து. வவளிதய வசன்றவன், அன்டனயிைம்,”ைான் கிளம்புதறன் மா” என்று வசால்லிவிட்டு, சின்னுடவப் பார்த்து புன்னடகத்து,”ைான் சீக்கிரம் வந் ிருதவன் சின்னு” என்று வசால்லி, வள்ளிடய ஒருமுடற பார்த்துவிட்டு வசன்றான், மனதம இல்லாமல்.

அவன் வவளிதய வசன்றது வ ரிந்து, குமு ாவிற்கு இ யத் ின் ஓரம் எத ா வலிப்பது தபால் இருந் து.



அவன் அளித்

முத் ம் மற்றும் அடணப்பு, இதுவடர அவள் உணர்ந்

ில்டல. முரளி

விரல் விட்டு என்னும் அளவிற்கு கன்னத் ில் முத் ங்கள் வகாடுத் ிருக்கிறான். ஆனால் அப்தபாது எல்லாம் உணரா இவன்

எனக்கு

தயாசித் வள்.


உணர்வுகள் இன்று வந் து.

ைல்லது

இவன் ாதன

அன்று

வசய்யவில்டலயா? ஊரு

மக்களின்

எப்படி

முன்

வசால்கிறான்?

என்டன

என்று

காப்பாற்றியது,

இவன் ாதன அண்ணடனக் காண அடைத்துச் வசன்றது, இவன் ாதன அண்ணடனக் காப்பாற்றியது, அன்று வட்டில் ீ சுருளி அப்பா அடித் தபாது, அவடர சிடறயில் டவத் து. இப்தபாதும்

னக்காகத் ாதன பார்த்து, இங்கு வகாண்டு வந்து விட்டுச் வசல்கிறான்.

தமல் அன்டனக்குக் தகாபம் இருக்கும் என்று வ ரிந்தும் வந் ிருக்கிறான். இவன்

வசய்

முடற எல்லாம்

ைல்ல ல்லவா? இட

எப்படி உணராமல் இருந்த ாம்.

அவள்



வவகுதூரம் வந் ிருப்பட

வறு ான்.

ிடசடயக்

னது

ஆனால் அ னுள் இருப்பது எல்லாதம

கண்ைவள்,

உணர்ந்து அ ிர்ந்து ைின்றாள்.

அது

முரளியிைம்


ஏக்கங்கள் – 16 : “ஆழியின் அளலயும் அடித்து அடித்து

ஓய்ந்து விடுதமா! உன்ளைக் காண எழும்

நெஞ்சின் ஏக்கம் மட்டும் ஓயாமல்

நெஞ்ளசக் கசக்கி

ொடாய் ெடுத்துேடா[டி]!! “ அங்கு குமு ாவின்

ந்ட யானச் சுருளிக்கு,

ைல்ல தபா டனகடளக்

கூறி,

மீ தும், குமு ாவின் மீ தும்.

வவறிடய

ர்மகர்த் ாவான மந் ிரம்,

உண்டு

இருவரும் குலவ ய்வக் தகாவிலின் அருகில் இருந் ண்ணி அடித்துக் வகாண்டு இருந் னர்.

னது ைல்ல

பண்ணிக்வகாண்டிருந் ார்,

மிைின்

மணல் த ரியில், ஒன்றாக அமர்ந்து



சுருளிக்கு

தபாட

டலயில்

தவடல

வசய்யத்

துவங்கியதும்


அவரிைம்,”கண்ணடன இப்படி பண்ணினது யாருன்னு வ ரியும்ல எனக்கு. அது தவற யாருமில்டல. சா ிக்காரன்

மிழ்

மா ிரி

ான்.

மிழ் இப்படி எல்லாம் வசய்யுறட ப் பார்த் ா அவன் ைம்ம

வ ரியல

மாப்ள.

எனக்கு

சா ிக்காரதனாை தூது ஆளுன்னு த ாணுது. கூைதவ


ைல்லவன்

மா ிரி

ைடிச்சு,

டவக்கனும்னு ைிடனச்சிருக்காணுக தபால.

என்னதமா

ைம்ம

அந் ப்

ைா ிக்காரடனத்

பய,


டலக்குனிய

அவடன சும்மா விைக்கூைாது சுருளி, வகாஞ்ச வருஷத்துக்கு முன்னாடி உன் புருஷடனயும்,அதுக்கு அப்புறம் உன்

ங்கச்சி

ங்கச்சிடயயும் வகான்னது மா ிரி இவடனயும்,

உன் வபாண்டணயும் வகான்னுற தவண்டியது ான். இவன விட்டுவச்சா ைமக்குத் ான் மாப்ள ஆபத்து. அத அந் க் கழுட

மா ிரி உன் வபாண்டண விட்டுவச்சா ைம்ம குலத்துக்தக ஆபத்து.

உசுதராை இருக்குற வடரக்கும், எல்லா வக்கத் துகளுக்கும் ட ரியம்

கூடிப் தபாயிரும்.” குடிதபாட யில்

ள்ளாடியபடி


வகாஞ்சமாக வவறிடய ஏற்ற, “ைீ

சுருளிக்கு,


வசால்வது


வசால்றது சரி ான் மாப்ள. அவன் பண்ணுறட ப்

பார்த் ா ைம்மச் சா ிக்காரன் மா ிரி வ ரியடலதய”

“அது ான் ைானும் வசால்லுத ன் ல. தபாலீசுன்னு ைாம விட்டுவச்சா ைம்மள எவனும் சுத் மா ம ிக்கா

அளவுக்கு மாத் ிருவான்.

அவன் அன்டனக்கு ஸ்தைஷணுல வச்சி வசான்னது எல்லாம் சும்மா? ைானும் வரண்டு மூணு தபருட்ை விசாரிச்சு பார்த்துட்தைன்ல. அவடன கத் ி வச்சி, அப்படி இப்படின்னு வகான்னாத் ான, ைம்ம தமல பைி வரும். அதுகடள அப்படி பண்ணாம, தசாத்துடலதயா, குைம்புடலதயா விசத்

வச்சி வகான்னுட்ைா?

ஒருதவடள அதுவும் பிரச்சடன வரும்னா, ைம்ம தகாயில் வகாடை இருக்கும்தபாது,

சாமிக்கு, இதுங்க பண்ணினது பிடிக்காம, தகாபம் வந்து வகான்னுறது தபால பண்ணிட்ைா, ைம்ம பிரச்சடனயும் முடிஞ்சது மா ிரி ஆச்சு, சாமிதய ைம்பிடும்.

அப்புறம் எவன், எந்

ண்ைடன வகாடுத்துச்சுன்னு ஊதர

தபப்பர வகாண்டு வந்து ைம்மக்கிட்ை காட்டுனாலும், சா ி சனம்

ைமக்கு த ா ா ைிக்கா ா?” என்று தகட்க,

சுருளிக்கும் அது மிகவும் சரியான ானகப் பட்ைது. “ஆமா மாப்ள, ைீ வசால்றதும் நூத்துக்கு நூறு வைசந் ான். ைான் அண்ணன் கிட்ையும்

வசால்லி டவக்குதறன். ைம்மளவிை அவரு ைல்லாதவ எல்லாத்ட யும் வசய்வாரு.” என்று வசால்ல,



மந் ிரத் ிற்கு அன்று

மிழ்

ன்டன சிடறயில் டவத்

ற்கும், ஆஸ்பத் ிரியில் டவத்து

அவம ித் ற்கும், பழுவாங்கும் ைாள் கூடிய சீக்கிரம் வரப்தபாவட

ைிடனத்து மன ில்,

பைிவாங்கும் எண்ணம் வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக வறுவகாண்டு ீ சிரித் து. இதுவடர

எவனுதம

ட்டிக்தகட்ை ில்டல

அவடர.

ஆனால்

மிழ்


அடனத்ட யும் வகடுத் து. எனதவ அவடனயும், அவன் இப்படி ஆடுவ ற்கு எல்லாம் காரணமான குமு ாடவயும் வகால்லதவண்டும் என்று முடிவு வசய் ார்.

ான் வசய் ால்

அது பிரச்சடனயாகி விடும் என்று வ ரியதவ சுருளிடய முடிந்

மட்டும் ஏற்றிவிட்ைார்.

பரணியிைம்

வவறி

தபசினால்,

“உமக்கு


இப்படி

ிடிர்ன்னு

வருது”

சந்த கப்படுவார் என்று வ ரிந்து ான் இப்படி சமதயாசி மாய் வசயல்பட்ைார்.. மக்கள் அடனவரும் வ ய்வம் ைல்லது வசய்யும் என்று ைம்ப, இவர் அந் டவத்த

வ ய்வத்ட

தவட்டையாை ைிடனத் ார்.

அங்கு வசன்டனக்கு வசன்று வகாண்டிருந் தைற்று இரவு அவன் வட்டிற்கு ீ வந்

என்று

மிைின் மனம், குமு ாவிைதம இருந் து.

தைரத் ில் இருந்து, இருவருக்கும் இடைதய ைைந்

சூைான வார்த்ட ப்தபார்கள், அவனுக்கு அடிபட்ைதும் அவள் ஓடி மருந்துப் தபாை வந் து, தபார்டவடய இழுத்து அவடன எழுப்பியது, இருவரும் மாறி மாறி அடித் து, அ ன் பின் காரில் டவத்து ைைந் டவ எல்லாம், அவனது மனட அவடன. அவன்

காரில்

டவத்து,


அளித்

அவளிைதம

முத் ங்களுக்கு,


பிர ிபலிப்பும் இல்டல, ஆனால் அவன் வட்டிற்கு ீ வசன்ற பின்பு, ைைந் அவளிைம் வ ரிந்

எந்

ஒரு

ைிகழ்வுகளில்

மாற்றம், அவடனப் பட்ைாம்பூச்சியாய் பறக்கக் டவத் து.

அ ிலும் அவன் விடைவபறும் தபாது அளித் அடனத் ிற்கும்

ங்க டவத் து

அவள்


அந்


சிறிய அடணப்பு, முத் ம் என

இருந் ட

ைிடனக்க


அவனால் குமு ாடவவிட்டு வரதவ முடியவில்டல. ஆனால் இதுவும் முக்கியமாக இருக்க, வந் ான். னது

உ டுகடள,

இைதுக்டகயின்

ஆள்காட்டி

விரலால்

வருடியவனுக்கு,


மீ ண்டும் அவளுக்கு, கணக்கில்லா முத் ங்கடள வாரி வைங்கத் துடித் து. அடிபட்ை விரலான

ால், தலசாக வலி ஏற்பை, அ ற்கும் அவளிைதம மனது வந்து ைின்றது.

னது மனம் இப்படி அவளிைம் வமாத் ாமாய் சாய்ந்துக் கிைக்கிறது என்று அவனால்

ைம்பதவ முடியவில்டல.



ிடிவரன்று தயாசடன வந் வனாய், அடலப்தபசிடய எடுத்து, வட்டிற்கு ீ அடைத் ான். குமு ாவிைம் தைரடியாகப் தபச எந் வவாரு வச ியும் இல்லா வகாண்டிருந்

தைரம், அவனுக்தக சிரிப்பு வந் து.

ால். அடைப்பு வசன்றுக்

ான் இப்படி ஆகிவிட்தைாதம என்று!

அடைப்டப யார் எடுக்கிறார்கள் என்ப ற்காய் காத் ிருந் ான். வட்டில் ீ என்று

மிழ் வசன்ற மறு ைிமிைம், சின்னு குமு ாவின் அடறக்கு,”அண்ணி அண்ணி”

அடைத்துக்வகாண்தை

வசன்றாள்.

வள்ளி

அவளிைம்,”சின்னு


வபாறுடமயா இரு. அவ ைல்லா தூங்கி வரஸ்ட் எடுக்கட்டும். இப்தபா பள்ளிக்குக் கிளம்பு. சாயங்காலம் வந்து தபசிக்கலாம்” என்று வசால்ல,

“முடியாது ம்மா. ைான் இப்தபாதவ அண்ணிகிட்ை தபாய் தபசிட்டு. அதுக்கு அப்புறம் கிளம்புதறன்” என்று வசால்லிவிட்டு, ஓதைாடினாள்.

அடறக்குள் நுடைந் வடளக் கூை கவனிக்கும் ைிடலயில், குமு ா இல்டல. அவள் வமாத் மாகத் வ ாடலந்து இருந் ாள். எப்படி எப்படி என்று மனது தகள்விகடள எழுப்ப, ப ில் ான் கிட்ை வருதவனா என்று சண்டித் னம் வசய் து.

சின்னு அருகில் அவடள வைருங்கி,”அண்ணி” என்று வ ாட்டு அடைக்க, அப்தபாது ான்

கட்ைாயப்படுத் ி

கடலந் ாள்

அவள்.

முறுவடலக்

வட்டுக்குச் ீ வசல்லக்குட்டியாதம.

சின்னுடவ


வகாண்டுவந்து,”என்ன

மா ிரி” என்று வசால்ல,

வட க்க

ராணியம்மா,

மனமில்லாமல்,

ைீங்க ான்

இந்

ைீங்க வராம்பச் சுட்டியும் வாயாடியுமாதம, என்டன

சின்னுவுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி,”ட

.. அண்ணி ைீங்களும் என்டன மா ிரி ானா. ைாலி

ைாலி.” என்று சந்த ாஷித் வள்,”ஆமா என்டனப் பற்றி உங்களுக்கு எப்படி வ ரியும்” என்று வராப்பாய் ீ தகட்க,

“அைதை, ைீங்களும் என்டன மா ிரி மக்கு மங்டகயர்கரசியா?” என்று குமு ா அவடளப் பார்த்து சிரிக்க, சின்னு

தமலும்

புரியாமல்

பார்த் ாள்

சிரித்து,

அவடளப்

உட்காரடவத்து,”அண்ணின்னு மாட்ைாங்களா?”.

குமு ாடவ.

வசால்ற,

அவளதுப்


அப்தபா


கட்டிலில்

அண்ணா

கண்ை

னது

உன்டனப்

பத் ி

குமு ா,


வசால்ல

அப்புறம்,”ைானும் உன்டன மா ிரி ான். சிலதைரம் மக்கு மா ிரி ைைந்துப்தபன்.” இட ச் வசால்லும்தபாது

மிழ் ான், அவளின் எண்ணத் ின் ைாயகனாக இருந் ான்.



சின்னு, அவடளப் பார்த்து சிரிக்க. குமு ா என்னவவன்று கண்களால் வினவினாள். அ ற்கு சின்னு,”அண்ணன் தமல வராம்பத் ான் பாசம். வைியுது துடைச்சிக்தகாங்க” என்று வசால்ல,

“அடிங்க” என்று வசல்லமாய் குமு ா டகடய ஓங்கவும், சின்னு,”ைான் ஸ்கூலுக்குப் தபாதறன்

அண்ணி.

சாயங்காலம்


வண்டி

வண்டியாய்

கட

தபசலாம்.

அதுக்குள்டளயும் வரஸ்ட் எடுத்துட்டு இருங்க, இல்டலன்னா அம்மா தகாபப்படுவாங்க” என்று வசால்லிவிட்டு ஓடிவிட்ைாள்.

இவர்களின் சம்பாஷடனடயக் தகட்டுக் வகாண்டிருந் வந் து.


சின்னு

வசன்றபின்பும்

பாசம் ான் என்றது” முள்ளாய் குத் ியது. என்பது

இடிக்க,


அவள்

அவன்

விஷயங்களிதலதய உைன்றது.

வள்ளிக்கு, மன ில் ஒரு ைிம்ம ி

வசான்ன,”அண்ணன்

தமல


ான் அவனிைம் அப்படி ைைக்கதவ இல்டலதய காடலயில்


ைைந்து

அவனதுப் பார்டவகள் எல்லாம் அவடள, வகால்லாமல் வகால்ல,

வகாண்ை

ான் ைிடனப்பது

எல்லாம் சரி ானா? முரளி என்ன ஆனான் என்தற வ ரியா தபாது, அ ற்குள் இப்படி னது மனது அடலப்பாய்வது சரியா? என்று அவளால் எட யுதம சரியாக சிந் ிக்க


னக்கு முரளியின் மீ து இருந் து, அத் டன ைிடலயானக் கா ல் இல்டலயா? அப்தபாது

அவன்


வாழ்க்டக

மாறிப்தபானது.

என்று


எல்லாம்,

எப்படி


அவதனாடு வசய் ப் பயணங்கள், அவனது வகுப்பில் அவடன மட்டுதம கண்வகாட்ைாமல்

பார்த் து, என அடனத்துதம அவ்வளவு தலசான ா? என்று ைிடனக்க ைிடனக்க மனம் வவதும்ப, அட விை முரளி வசான்னட

எல்லாம், அலச டவத் து..

முரளி வசான்னது எல்லாம்,வட்டிற்கு ீ வ ரியட்டும், உைதன ைமது என்பது ான்.

ஆனால்

ான்,”வபற்தறாரிைம்


தபசி

வந்து

முடியும்” என்று ாதன வசான்னான். அவ்வளவு

உயிராய்

வந் ிருக்கணுதம.

அவன்

இல்டல

வ ரிந் ிருக்கக் தவண்ைாமா?

வபண்

கா லித்து


வட்டிற்கு ீ

தகள்”

வ ரிந்துவிட்ைது

என்று

இருந் ால்,

யாரின்

ிருமணம் ைைக்கும்

என்றதும்,

கூறியதபாது,”எப்படி


மூலமாவது

வசால்ல



பற்றி

த டி

தகட்டுத்

அவனுக்கு அடலப்தபசியில் அடைத்து, இவ்வளவு மணி தைரம் ஆகியும், அவன் இன்னும் வரவில்டல

என்றால்?

அ ிலும்


அவள்

அடைத்

எண்,

அவனுக்கும்

அவளுக்கும் 158


மட்டுதம வ ரிந்

ஒன்று. அப்படி இருக்கும்தபாது, அவன்

ான் எடுத் ிருக்க தவண்டும்

என்ப ில் அவளுக்குச் சந்த கதம இல்டல. ான்

அன்று


வசால்லியும்,




எந்

ஒரு,

பிர ிபலிப்பும் இல்டல என்றால், அப்தபா அந் க் கா ல் வபாய்யா?? என்று மனது தகட்க, அந் தைரம், சின்னு பள்ளிக்குச் வசல்ல தவண்டி, கிளம்பித்

யாராக வந் ாள்.

குமு ாடவ வவளிதய அடைத்து,”அண்ணி ைான் தபாயிட்டு வர்தறன்” என்று வசால்ல,

இவளும் புன்னடகயுைன் வைியனுப்ப, வள்ளி சின்னுடவ அடைத்துச் வசன்றார், அருகில் இருக்கும்

வ ரு

முடன

வடரக்கும்.

அங்கு ான்


அடைக்க,

பள்ளியின்

தபருந்து வரும். அவர்கள்

வசன்றிருந்

தைரம் ான்,


வ ாடலப்தபசி

ாலிதலதய ைிற்க,”எப்படியும் அத்ட க்காகத் ான் வந் ிருக்கும்”

அவர்கள் வந் ப் பிறகு அடைக்கச் வசால்லலாம், என அட அ ில் தகட்ை,”ைான்

ஒலித் து.

குமு ா

என்று ைிடனத்து,

எடுத்துப் தபச முயல,

மிழ் தபசுதறன்” என்ற தபச்சு, அவடள அப்படிதய ைிற்க டவத் து.

அவனது குரலில் அப்படி என்னத் ான் இருக்கிறத ா, அவன் இன்று காடலயில் இருந்துப் தபசும் ஓவ்வவாரு தபச்சும், உயிதராடு உரசும் வண்ணம் இருக்க, தபச்சிைந்து அடம ியாக இருந் ாள்.

அந் ப் பக்கத் ில் அடம ியாக இருக்கவும், வ ரிந் து.


எப்படி

அவள்


எடுத் ாள்


என்று

தைரம்

தபசுதறன்.” என்று மீ ண்டும் வசான்னான். அத

மிைிற்கு எடுத் து குமு ா ான் என்று

தயாசித் வனுக்கு,

என்பது

புரிய,


அன்டன,

சந்த ாஷமாய்,”ைான்

மிழ்

குரல் மீ ண்டும், வகாஞ்சம் வித் ியாசமாய்.

குமு ாவிற்கு, வார்த்ட கதள வரவில்டல. அவதனாடு வைாடிக்கு வைாடி வாயடித் வள், இப்தபாது அடம ியாய் இருப்பது, அவளுக்தக எரிச்சடலத் பரவாயில்டல.அத்ட

வட்டில் ீ இல்டல. வந் தும் தபசுங்க”

ர,”ைீங்க யாராய் இருந் ாலும்

“யாராய் இருந் ாலுமா?” “ஆமா யாராய் இருந் ாலும்” “உங்களுக்கு


ஆளுகிட்ைத் ான் தபசுதறன்.”

யாடர

தவணும்னாலும்

இருக்கலாம்.

ைான்

சரியான

“அதுக்காக ைான் என்ன பண்ணனும்” 159 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“என்கூை தபசனும்” “முடியாது” “முடியாதுன்னா எப்படி?” “முடியாதுன்னா அப்படித் ான்” “முடியதவ முடியா ா” என்று அவன் தகட்க, என்ன ப ில் வசால்லுவாள் அவள். அவன் த டவ இல்லாமல் வம்பு இழுக்க, எரிச்சலில், “இப்தபா உனக்கு என்ன தவணும்” “என்ன தகட்ைாலும்

ருவியா”

அவன் இப்படிக் தகட்ைதும் குமு ாவிற்கு பக்வகன்று இருந் து. ஏைா கூைமாக எதுவாவது இவன் தகட்டுவிட்ைால், என்ன வசய்வது என்று தயாசித் வள், அவனிைம், “ைீ தகட்ைட “ைான்


ருவ ற்கு இங்க யாரும் இல்டல.”

ான் தகட்கதவ இல்டலதய”

“ைீ தகட்ைாலும் யாரும்

ரப்தபாவது இல்டல”

“அப்படி என்ன தகட்கப் தபாதறன்னு ைீ ைிடனச்ச” ”ைான் ஒன்னும் ைிடனக்கல” “அப்புறம் எதுக்கு

ரமுடியாதுன்னு வசால்ற”

குமு ா சலிப்புைன்,”எனக்குத்

ல வலிக்குது”

“எனக்கு வைஞ்தச வலிக்குது” என்று வசால்லவந் வன், அட என்று தகட்க,

மடறத்து,”என்ன ஆச்சு”

“ஒன்னும் ஆகடல” “அப்படின்னா எதுக்கு

டல வலிக்குதுன்னு வசான்ன”

“கைவுதள” என்றாள். “இப்தபா எதுக்கு அவடரக் கூப்பிடுற” 160 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“என்டனக் காப்பாத் ” “எதுக்கு உன்டனக் காப்பாத் னும்”, அ ற்கு தமல் முடியாமல் டவக்கப் தபாக, “அத்ட

ிடகத் வள்,”அத்ட

வந் தும் தபசு” என்று வசால்லிவிட்டு

எப்தபா வருவாங்க” என்றான் அடுத் து.

“என்ன ைினச்சிட்டு இருக்க, ைீ” “ைான்,


“பிடிச்சவங்களில்”

பிடிச்சவங்கடளத் அழுத் ம்

ான்

வகாடுத்து


வமாட்ைவிழ்ந்து மலர்ந் து. ஒரு ைிமிைம் ப ிடலதய காதணாம்” என்று தகட்ைதும்,

இருக்தகன்”


என்று


அவன்

இ யம்,

ன்டன மறந்து ைின்றவள். அவன்,”என்ன

“ைான் அட க் தகட்கடல” “அப்புறம் எட க் தகட்ை” இப்தபாதும் அவளுக்கு என்ன வசால்வது என்று வ ரியவில்டல. “அத்ட

வரப்தபாறாங்க”

“வரட்டும்” “வந் ா

ப்பா ைிடனப்பாங்க”

“அப்படி என்ன

ப்பா ைிடனப்பாங்க” – அடுத்

அவன் விைாமல்,”வசால்லு அப்படி என்ன

முடற விைித் ாள்.

ப்பா ைிடனப்பாங்க?”

“ைீயும் ைானும் தபசுறட க் தகட்டு”, அவள் வசால்லவும், அவன் சத் மாகச் சிரித் ான். அவன் சிரித் தும், இவளுக்குக் அவன் காடலயில் சிரித் து ைிடனவில் வர, அவன் இப்தபாது அப்படித் ாதன சிரித்துக் வகாண்டு இருப்பான். என்னவவாரு அைகு. எப்தபாதும் உர்தரன்தறா,

தகாபமாகதவா

டவத் ிருப்பான்.

அப்படிப்பட்ைவன்

சிரிக்கும்தபாது,

இப்தபாதும் அவடன தைரில் பார்க்கதவண்டும் என்று வைஞ்சின் ஓரம் ஏக்கம் எழுந் து. ஏக்கம் ைைக்காது என்பது புரிய, அது வகாடுத் என்று தகாபத் ில் தகட்க,

எரிச்சலில்,“எதுக்கு சிரிக்குற ைீ இப்தபா”

“சிரிப்பு வருது சிரிக்குதறன். உனக்கு என்ன இப்தபா?” 161 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“எனக்கு எரிச்சலா வருது” “அதுக்கு என்கிட்தை ஒரு மருந்து இருக்கு.” “அப்படி என்ன மருந்து” அவனிைம் தபச்சு இல்லாமல் தபாக,”எந்

மருந்து” என்று தயாசித் வளுக்கு, அவனின்

அடணப்பு ைிடனவு வர, எப்படி இப்படி ஆதனாம் என்று அவளுக்தக வியப்பு. அ ற்கு தமல் அவனிைம் தபசமுடியும் என்று த ான்றவில்டல, “ைான் டவக்குதறன்.” என்று அவள் வசால்ல, “ைான் இன்னும் விஷயத்ட தய வசால்லடலதய” என்று முரண்டுப் பிடித் ான் “அட

மிழ்.

எல்லாம் அத்ட க்கிட்ை வசால்லிக்தகா.”

“சரி அத்ட

எப்தபா வருவாங்கன்னு வசால்லு” என்று அவன் மு லில் இருந்துத் துவங்க,

“அது எனக்கு எப்படி வ ரியும்” “உனக்கு வ ரியும்னு ைிடனச்தசன்” “அ ான் வ ரியாதுன்னு வ ரியுதுல டவக்க தவண்டியது ான” “என் தபானு. ைான் டவப்தபன் டவக்காம இருப்தபன்.” “அப்தபா ைான் டவக்குதறன்” “டவய்யு”, அவன் பட்வைன்று வசால்ல, “அவளுக்கு டவக்கதவ மனம் டவக்கவா தவண்ைாமா என்று அவள் அப்படிதய ைிற்க,

வரவில்டல”.

“என்ன டவக்கடலயா” என அவன் தகட்கவும், பைாவரன்று

டவத்துவிட்டு,

இதுவடர இல்லா அ ில்

இருந்

ைிம்ம ியாக

தபாடன

வவறித் ாள்.

அங்கு


சிரிப்பு

வந் து.

சந்த ாசம் அவனுள். இப்தபாதும் வாய்க்கு வாய் தபசினாள். ஆனால்

வித் ியாசம்

அவடன

வவகுவாக,

னது பயணத்ட த் வ ாைர்ந் ான்.

அவனின்

கா லில்

புட த் து.

அவனுக்கு அன்டனடயப் பற்றியும் கவடல இல்டல. எப்படியும் அன்டன அவடளத் னது வபண் மா ிரி பார்த்துக்வகாள்வார் என்பது வ ரிந்

விஷயம்.



கீ தை டவத் ப் தபாடன, வகாஞ்ச தைரம் வவறித்

குமு ாவிற்கு, அ ற்குப் பின்பு ான்

த ான்றியது,”ச்தச இவ்வளவு தபசியும். அவன் எங்கு இருக்கிறான். எ ில் வசல்கிறான்” என்று தகட்கவில்டலதய என்று.

ன்டனதய மன ில்

உடரயாைடல மு லில் இருந்து ஓட்டிப்

ிட்டியவள், அவனுைன் ைைந்

பார்க்க, அவன் தகட்ை,”என்ன தகட்ைாலும்

ருவியா?, யாராய் இருந் ாலுமா? தவற மருந்து இருக்கு?” என்படவ எல்லாம் தசர்ந்து

+அவளின் முகத் ில் வவட்கப் புன்னடகடய வரவடைத் ன. அவள் தபசி முடிப்பது வடர, வவளிதய இருத்

வள்ளி, அவள் தபசி முடித் தும் உள்தள

வர, அப்தபாது அவர் கண்ை குமு ாவின் வவட்கச் சிரிப்பு, அவடரயும் மகிழ்ச்சிக்வகாள்ள டவத் து.

அவடளத் வ ாந் ிரவு வசய்யாமல், அவர் வ ாண்டைடய வசருமிவிட்டு உள்தள வசல்ல, அவர் வ ாண்டைடய வசருமும் சத் ம் தகட்டு, குமு ா அவடரப் பார்த் ாள். அவடரப் பார்த் வளுக்கு, கைித்துப்

பார்க்கிதறதன?

ைிடனத் வள்,

அவடரக்

னது வசாந் ஏன்

இப்படி


அத்ட , இவடர இப்படி இவ்வளவு வருஷங்கள் ஒரு


அடணத்து அை தவண்டும் என்று த ான்ற, அவர் ஏற்பாரா என்ற

உறவு

முன்பு

இருப்பத தபால,

வ ரியாத

அவடர

என்று

ஓடிச்வசன்று

யக்கத் ில் அவடரப் பார்த் ாள்.

ஏக்கங்கள் – 17 “உணைாே தொது,

நெருங்கி ெின்ற ெீ , ெீ ோன்

என் வாழ்வு, ெீ மட்டுதம

எைது உயிர்

என்று உணர்ந்ேப் ெின்

ஏைடி விலகிச் நசன்று

நகான்று புளேக்கிறாய்.”

குமு ா,

யக்கத்த ாடு வள்ளிடயப் பார்க்க, அவதரா இவடள ஒருமுடற பார்த்து,”என்ன

குமு ா. ஏ ாவது தவணுமா. உனக்கு என்ன தவணும்னாலும் ைீ

ாராளமா இந்




எடுத்துக்கலாம். ைீ இங்க இருக்குற வடரக்கும், இது உன்வடு ீ மா ிரி ைிடனச்சிக்தகா.” என்று வசால்ல, குமு ாவிற்கு,”எனக்கு எதுவுதம தவண்ைாம். உங்க மடில படுத்துக்கணும்தபால இருக்கு. முடியுமா” என்று தகட்க ைிடனத் ட ிடிவரன்று

இப்படிக்

தகட்ைால்

என்ன

பார்த்துக்வகாண்டு இருந் ாள். அவள்

ப ில்


வசால்லிவிைலாமா என்று ைிடனத் ாள். ஆனால் ைிடனப்பார்

என்று

இருக்க,வள்ளி,”என்ன

பண்ணுனாங்களா” என்று தகட்க,

தயாசித்து,

ஆச்சு,

அவடரப்


இ ற்கும் எப்படி வசால்வது இவரிைம் என்று ைிடனத் ாள். தபசியது

தபான்

மிழ் என்றால்,

இப்தபாது வடர, “ைீ இங்க இருக்குற வடரக்கும்”, என்று வசால்லிக் வகாண்டு இருக்கிறார். அப்படி இருக்கும் தபாது,

மிழ் தபசியட

எல்லாம் எப்படி வசால்ல முடியும்?

கைன்காரன் இப்படி என்டன முைிக்கக் டவக்குறான் என்று மன ில் பளாவரன்று அடறந் வள், அவன் ஓடிவந் ாள்.

இப்படி

அவள்

ிரும்பி அடறயும்முன், அவனிைம் இருந்துத்

வசய் தும்,

புன்னடகக்கவும் வசய் ாள்.

மிைின் கன்னத் ில்

அவளுக்குப்


வர,

ப்பித்து

வமலி ாகப்

அவர் மீ ண்டும்,”என்ன குமு ா” என்று எப்தபாதும் தபால் உணர்ச்சிகளற்ற முகத்துைன் வினவ,

“தபான் வரவில்டலதய. எ ற்கு தகட்குறீங்க?” என்றாள். தகட்ை

வள்ளிக்கு,”அடிப்பாவி”

என்று

த ான்றினாலும்,

அட

வவளிக்காட்ைாமல்

வவளிதய,“இல்டல ைீ அடலப்தபசி பக்கத்துல ைிக்குறதுனால தகட்தைன்” அச்தசா இன்னும் இங்தகதயவா ைின்னுட்டு இருக்தகாம் என்று

ன்டனதய இப்தபாது

பளாவரன்று அடறந் வள், எப்படி சமாளிப்பது என்று வ ரியாமல்,”இல்டல அத்ட , ைான் சும்மா வந்த ன். எனக்கு வகாஞ்சம் தகட்க,

டலவலிக்குது. ைான் இப்தபா தூங்கட்ைா” என்று

“உன் விருப்பம்” என்று வசால்லிவிட்டு சடமயல் அடறக்குள் நுடைந்துவிட்ைார். அவன்

குமு ா,

டல மடறயவும்,

படுத் ாள்.

ைான்டகந்து

ப்பித்த ாம் பிடைத்த ாம் என்று அடறக்குள் ஓடி வந் க்

முடற

மூச்டச

இழுத்துச்

சீராக்கிவிட்டு,

கட்டிலில்

வசன்று

தூக்கம் கண்கடள எட்டுதவனா என்று இருந் து.



ைித் ிடர

விலகி

இருக்க,

ஆரம்பித் ாள். அது

னது

மக்கான

மூடளக்கு

தவடலக்கடளக்

வகாடுக்க

மிைிைம் வகாஞ்சம், முரளியிைம் வகாஞ்சம் என்று இருவருக்கும்

ைடுவில் ஊசலாடிக் வகாண்டு இருந் து. என்னத் ான் சில

மிழ் அவடளப் இப்தபாது ஆட்டிப் படைத் ாலும், முரளிடய விட்டு வந்து

ினங்களில்,

னது மனம் இன்வனாருவரின் மீ து சாய்கிற ா என்று த ான்றியது.

அப்படி என்றால் ைாடள தவறு யாராவது வந் ால், அப்தபாதும்

மிடை விட்டு மாறி

விடுதமா? என்ற அச்சம் எை, “இல்டல

இல்டல,

ைான்

அப்படிப்பட்ைப்

வபண்

இல்டல.

மன ில்

ஒருவடன

ைிடனத் ால், இறு ி வடர அவடன மட்டும் ான் ைிடனக்கதவண்டும்” என்று முடிவு எடுத் வள்,

மிைிைம் ஒதுங்கிதய இருக்க முடிவு எடுத் ாள். அது

ன்னால் முடியுமா

என்று மனம் தகள்வி எழுப்ப, “முடியும்.

முடிந்து ான்

ஆக

தவண்டும்.

இல்டல


ைாடள

எதுவாவது பிரச்சடன வந் ாலும், ைீ முன்னால் அவடன விரும்பினவன் தவறு ஒருவடன விரும்பமாட்ைாய் என்று என்ன ைிச்சயம்” என்று தகட்பான்.


ப ில்


விைிப்பட

இருக்கதவண்டும் என்று ைிடனத்துக் வகாண்ைாள்.

விை,


ாதன, ைாடள

மிழ் தகட்ைாலும்

இப்தபாத

உஷாராக

ஒரு வ ளிவு கிடைத் ப் பின்பு ான், தூக்கம் வர, அசந்துத் தூங்கினாள். அவள் தூங்கிவிட்ைாளா, என்று பார்க்க வந்

வள்ளி, அவள் ைன்றாகத் தூங்கிவிட்ைாள்

என்று வ ரிந் தும், அவளது அருகில் வசன்று, அவளதுத்

டலடய வருடினார். அவர்

வருை, வருை, அவரது கண்களில் கண்ணர்ீ வைியத் துவங்கியது.

எத் டன ைாட்கள், இவடளக் காண தவண்டும் என்று ஏங்கி இருக்கிறார். எத் டன

ைாட்கள், இவள் மருமகளாக வரதவண்டும் என்று எண்ணி இருக்கிறார். ஆனால் இப்தபாது அது கிடைத்தும், அவரால் வகாண்ைாை முடியவில்டல. ஏற்கனதவ ஒருவனிைம்

னது

மனட க் வகாடுத் வடள, எப்படி இப்படி கட்ைாயப்படுத் ி இ ில் வாை டவக்க முடியும். ஒரு வபண்ணின் வாழ்டவ அவர்கள் வகடுத்துவிட்ைார்கள் என்ப ற்காக, வடற வசய் ிருப்பட

இஷ்ட்ைப்படி

அவரால் ஏற்றுக்வகாள்ள முடியவில்டல. இவளாவது இவளது

வாைட்டும் என்று ைிடனத்து ான்,

வசல்லலாம் என்று கூறினார். ஆனால் அட

மீ றி,

மிழும் அத

அவள் எப்தபாது

தவண்டுமானாலும்

மிழ் இவளது மன ில் இைம்பிடிக்க தவண்டும் என்று அவரால்

தவண்ைாமல் இருக்கமுடியவில்டல. அவள்

அசந்துத்

விைவில்டல.

தூங்குவட க்

இடமகடள

மூைாமல்

பார்த் வர்,

னது

வருைடல 165



ம ிய

சாப்பாட்டை

வைருங்கும்

தைரம்,

வ ரிந்துவிைா படி, வகாஞ்சம் வி வி ாமாக.

மருமகளுக்காய்

சடமத் ார்,


சடமத்து முடித் வர், அவடள எழுப்ப, அவதளா,”ஏய் என்னால எல்லாம் கீ தை படுக்க முடியாது. எப்பவும் தபால ைீதய கீ தை படு” என்று முனக, அட க்தகட்ை


வபரும்

வருத் ம்.


சகித்துக்

வகாண்ைவர்,

குைந்ட டய தபால அவடள ைிடனத்து,”குமு ா எழும்பு. சாப்ைலாம்.” என்று எழுப்ப,

“எனக்கு உன்டனதய பிடிக்கடல. இதுல ைீ வசஞ்ச சாப்பாடு மட்டும் பிடிக்குமா” என்று மீ ண்டும் முனக,

வள்ளியின் மனம் அடிதயாடு உடைந் து. அட

மடறத் வர், அவடள,”குமு ா ைான் உன்

அத்ட . சாப்ை தபாலாம்” என்று வகாஞ்சம் தவகமாகத்

ட்டி எழுப்ப,

அரண்டு புரண்டு எழும்பினாள். அவளுக்கு அவள் தபசியது எதுவுதம ைியாபகம் இல்டல. விைித் தும்,”என்ன அத்ட ” என்று தகட்க,

“சாப்ைலாம். டக கழுவிட்டு வா” என்று வசால்லிவிட்டு வசன்றார். அவர் வசான்ன இரண்டு ைிமிைங்களில், உணவு தமடசக்குத் டவத் ட

மறுதபச்சு


தவண்டும் என்று வ ரியவில்டல.

சாப்பிட்டு

முடித் ாள்.

யாராக வந் வள், அவர்

அடுத் து

அவள் முைித்துக் வகாண்டு இருக்கும் தபாது, வாசல் க டவ யாதரா பார்த் ார். அங்கு “வா

மிைின் ைண்பன்

என்ன

வசய்ய

ட்ை, வள்ளி வசன்று

ரி ைின்றுக் வகாண்டு இருந் ான்.

ரி. எப்படி இருக்க? பார்த்து வராம்ப ைாளாச்தச” என்று வள்ளி தகட்க,

“அம்மா ைான் இன்வனாரு ைாள் வந்து, சாவகாசமா தபசுதறதன. இன்டனக்கு வராம்ப பிைி. இப்தபா இட க் வகாடுக்கத் ான் வந்த ன். ைான் பிைின்னு வசால்லியும் தகட்காம, இந்

வமாடபடல

வாங்கிக்

வகாடுன்னு

இருக்கு. இப்தபாட க்கு என்கிட்ை இருந் கைிச்சு தவற வகாடுக்குதறன் மறக்காம

அவன்

வகான்னுருவான்.” வசன்றுவிட்ைான்.

மடனவிக்கிட்ை

என்று


ைச்சரிச்சிட்ைான்.

இதுல

மிழ்

சிம்மும்

ஒரு ஸ்தபர் சிம் வகாடுக்குதறன். இரண்டு ைாள்

தபசச்


வசால்லுங்க..

அவசரம்


அவசரமாகக்

என்டன

வகாடுத்துவிட்டுச்



இட

எல்லாம் தகட்டுக் வகாண்டு இருந்

குமு ாவிற்கு,”அச்தசா இவன் ஏன் இப்படி

பண்றான். ைாம ஒரு முடிவுல இருந் ா? இவன் இருக்கவிைமாட்ைான் தபாடலதய” என்று ைிடனத் வள். வள்ளி இவளிைம் வகாடுக்கும் முன், அடறக்குள் நுடைந்து இருந் ாள். அவள் வசன்றதும் வள்ளியும் அவளிைம் வசன்று, “இட என்று வகாடுக்க,

உன் புருஷன் வகாடுத் ான்”

“அத்ட , இது எனக்கு தவண்ைாம்” “ஏன் குமு ா” “இல்டல எனக்கு தவண்ைாம். அது ான் வட்டுக்குன்னு ீ ஒரு வ ாடலப்தபசி இருக்தக” “ைீ ான் வசால்றிதய அது வட்டுக்குன்னு” ீ “இல்டல அத்ட . வடுன்னா ீ எல்லாருதம

ான இருக்தகாம்”

“உன் விருப்பம். ைீ உபதயாக்குற ா இருந் ா உபதயாகிச்சிக்தகா. ைான் இட டவக்குதறன்” என்று அட

இங்தகதய

அவளது அடறயிதலதய டவத்துவிட்டுச் வசல்ல எத் னிக்க,

“அத்ட , உங்களுக்கு என்டன பிடிக்கவில்டலயா” என்று குமு ா தகட்க, “எனக்கு பிடிக்குறதுல எதுவுதம இல்டல. உனக்குத் ான் பிடிக்கணும்” “இதுக்கு என்ன அர்த் ம் அத்ட ” “புரிஞ்சிகுற அளவுக்கு உனக்கு பக்குவம் இருக்குன்னு ைிடனக்குதறன்” “அத்ட

என் கிட்தை சரியா தபசமாட்டீங்களா”

“தபசிட்டு ான இருக்தகன்” சலிக்காமல் வந் து ப ில் அவரிைம். இப்தபாது வ ரிந் து எப்படி

மிழும் சலிக்காமல் தபசுகிறான் என்று.

“இல்டல சின்னுடவ மா ிரி தபசமாட்டீங்களா” என்று குமு ா தகட்க, அவடள உற்றுப் பார்த் வர்,

“அ ற்கு ைீ வட்டுப் ீ வபண் இல்டலதய” “ஏன் ைான் வட்டுப் ீ வபண்ணாய் இருக்கக்கூைா ா?” “அது ைீ ான் முடிவு பண்ண தவண்டும்” “ைான் எப்தபாதவா முடிவு பண்ணிட்தைதன” 167 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“அப்படின்னா வட்டுல ீ உள்ளவங்க எல்லாடரயும் உரிடமதயாை ஏத்துக்கணுதம!” இப்தபாது இடித் து குமு ாவிற்கு. அவள் அடம ியாக இருக்க,”ைீதய வசால்லு, வட்டுக்கு ீ வந்

விருந் ாளியிைம்


விருந் ாளியாய் தபசுவியா?”

இருக்குறவங்க

மா ிரி

ைீ

தபசுவியா?

இல்டல

இ ற்கும் என்ன வசால்வது என்று வ ரியவில்டல. பின் அவதர வ ாைர்ந்து,”ைீ எப்தபா இந்

வட்டுப் ீ வபண்ணாய் முழு மனசாய் மாறுறிதயா,

அப்தபா வசால்லு, ைாதன வந்து தபசுதறன். எல்லாதம உன் டகல ான் இருக்கு.

அப்புறம், இன்னும் வகாஞ்ச தைரத்துல சின்னு வந் ிருவா. அதுக்கு அப்புறம் பக்கத்துல இருக்குற

கடைக்குப்

தபாட்டுட்டு வந்

தபாய்,

உனக்குக்


துணிமணி

வாங்கிக்கலாம்.

துணியும் கிைிந்து இருந் ட ப் பார்த்த ன்” என்று வசால்லி வசல்ல,

ைீ

குமு ாவிற்கு அவர் தகட்ைது எல்லாம் ைியாயம் ாதன என்று இருந் து. ஆனால் அது ன்னால் முடியுமா என்று த ான்றவில்டல.

வமௌனமாக

னது கண்ண ீடரத் துடைக்க மனமின்றி,”ஏன் இப்படி எல்லாம் ைைக்கிறது”

என்று வி ிடய வைாந் படி இருந் ாள்.

அங்கு வசன்டனக்குச் வசன்று வகாண்டிருந் த் பண்ணிக்வகாண்தை இருந் ான்.

மிழ், ைண்பனான

ரிடயத் வ ாந் ிரவு

“என்னைா தபாடன வகாடுத் ிட்டியா? இல்டல சும்மா வபாய் வசால்றியா?” “அதைய் உனக்கு ைான் என்னைா பாவம் பண்ணுதனன். எனக்தக இங்க தவடல

டலக்கு

தமல இருக்கு. ைீ என்னைான்னா என்டன வகால்ற. ைான் வகாடுத்து பல ைிமிைங்கள் ஆச்சு. தவணும்னா உன் தமல சத் ியம் பண்ணி வசால்லவா” என்று ாங்காமல் தகட்க,

ரி

மிைின் வ ால்டல

“இப்தபாத் ான் ஏத ா வாழ்க்டக வகாஞ்சம் சுவாரஸ்யமா தபாகுது. அ ல ஏன்ைா சூனியம் டவக்கப் பாக்குற” என்று

மிழ் எகிற,

“தைய் எனக்கு என்னதவா, ைீ அவடள பைிவாங்க கட்டிக்கிட்ைது மா ிரி வ ரியல. எத ா பத்து வருஷம் கா லிச்சு கட்டிக்கிட்ைது மா ிரி இருக்கு. ைானும்

ான் புதுசா கல்யாணம்

பண்ணிக்கிட்தைன் உன்ன மா ிரியா இருக்தகன். இருந் ாலும் இது ஓவர்ைா” “உனக்கு எல்லாத்துடலயும் சந்த கம்

ான். ஆமா உன்டன யாரு என்டன மா ிரி

இருக்கதவணாம்னு வசான்னது. சரி சரி உன்கிட்ை வமாக்டகப் தபாட்டு என் தைரத்ட



வணாக்க ீ விரும்பல. ைான் வட்டுக்குக் ீ கூப்பிடுதறன்” என்று வசால்லிவிட்டு வ ாைர்டப துண்டிக்க, ரி சிரித்துக் வகாண்ைான். மிழ்


அடைக்கும்

முன்,

தவறு

அடைப்பு

வர,

அ ில்

வசலுத் ியவனுக்கு, தமலும் தமலும் அடைப்புகள் வர, வட்டிற்கு ீ அடைப்ப ில் ஏற்பட்டு வகாண்தை இருந் து. வட்டில் ீ

சின்னு

வந் தும்

வரா துமாய்,

தைதர

நுடைந்து,”அண்ணி வரஸ்ட் எல்லாம் எடுத்து முடிச்சிட்டீங்க


கவனம் ாம ம்


ாதன. வாங்க தபசலாம்.

ஸ்கூல்ல இன்டனக்கு என்னது எல்லாம் ைைந் து வ ரியுமா?” என்று தகள்விகடள எல்லாம் அடுக்கிவகாண்தை வந் வள், குமு ா ப ிலளிக்கும் முன், பள்ளியில் ைைந் ட எல்லாம் ஒதர மூச்சாக வசால்லி முடித் ாள்.

பின், “அண்ணி எங்க அண்ணன், இன்னும் என்னது எல்லாம் என்டனப் பற்றி வசால்லி இருக்கிறான்” என்று தகட்க, குமு ாவிற்கு

சின்னு

இப்படிக்

தகட்பாள்

என்று

எ ிர்ப்பார்க்க

ால்,

விைிக்க,”என்ன

அண்ணி. தவற ஒன்னுதம வசால்லடலயா. ஆனா ைான் உங்களுக்கு அண்ணடனப் பத் ி வசால்தறன்” என்று வசால்ல, குமு ா

டலயில்

டகடவக்கா க்

எல்லாதமா பா கம் வருத தபால் முகத்ட

குடறத் ான்.

னது

முடிவிற்கு

எங்கு


என்று ைிடனத் வள், சின்னுவிைம் ஆர்வமாகக் தகட்பது

டவத்துக் வகாண்ைாள்.

“சின்னு, உடை மாற்றிட்டு, சாப்பிட்டு தபசு உன் அண்ணிகிட்ை. அவ இங்கு இன்னும்

வகாஞ்ச ைாள் இருப்பாதள, அதுனால ைிடறய தபசலாம். மு ல்ல பார்க்க தவண்டிய தவடலடய எல்லாம் பாரு. ைீ சாப்பிட்ைதும், ைாம குமு ாவுக்கு ட்ரஸ் எடுக்க வவளிய தபாகலாம்” என்று வசால்ல, “ட

ய்யா, ைாம வவளிய தபாதறாமா” என்று மகிழ்ந் வள்,”அப்படின்னா வனி ா வட்டுக்கு ீ

தபாயிட்டு

தபாதவாம்மா.

அவகிட்ை

எங்க

அண்ணனுக்கு


முடிஞ்சிருச்சி,

அண்ணி வராம்ப சூப்பரா இருக்காங்க. ைல்ல தபசுறாங்க ைம்மள மா ிரின்னு வசான்னா. ைம்பதவ மாட்டுக்கா. அண்ணி


வகாஞ்ச

ைாடளக்குத் ான்

அப்படி




மாறிடுவாங்க. இல்டலன்னா உனக்கு முன்னாடி அப்படி தபசுவாங்க, ைீ தபானதுக்கு அப்புறம் தவற மா ிரி தபசுவாங்க. அவங்கடள ைம்பா ன்னு வசால்றா. ைம்ம அண்ணி அப்படி எல்லாம் இல்டலலம்மா?” என்று அன்டனயிைம் வசான்னவள்.



ிரும்பி குமு ாவிைம்,”ைீங்க அப்படி எல்லாம் இல்லத் ான அண்ணி” என்று தகட்க, குமு ாவிற்கு அந் ச் சிறுவபண்,

ன் மீ து டவத் ிருக்கும் அன்டப எண்ணி வியக்காமல்

இருக்க முடியவில்டல. பார்த்து ஒருைாள் கூை முடியவில்டல அ ற்குள் இப்படியா, என்று ைிடனத் வள், வள்ளிடயப் பார்க்க, வள்ளியும் இவடளத்

ான் பார்த்துக் வகாண்டு இருந் ார்.

“வசால்லுங்க அண்ணி. ைீங்க அப்படி இல்டலத் ான. அவ இன்னும் என்ன வசான்னான்னு வ ரியுமா?


வகாஞ்ச

ைாள்

வரமாட்டீங்கன்னு வசால்றா” எனவும்,

தபாச்சுனா,

ைீங்க

இந்

வட்டுக்கு ீ

கூை

குமு ாவிற்கு அவளது ஏக்கத்ட ப் பார்த்து கண்ண ீர் முட்டியது. “அப்படி எல்லாம் இல்டல சின்னு. ைான் எப்பவுதம இங்க வருதவன். எனக்கு உன்டன வராம்பப்

பிடிச்சிருக்கு.


சின்னு” என்று குமு ா வசால்ல,

பிடிச்சிருக்குறவங்கடள

அவளின் மன ிதலா, கண்ைாதல வவறுத் பிடிக்கா ா? என்று த ான்றியது.

எப்படி

வவறுக்க

முடியும்.

உங்க அண்ணடனதய பிடிக்குது. உன்டன

இட க் தகட்ைதும் சின்னு சந்த ாஷமாய், “அம்மா ஸ்ைாக்ஸ் எடுத்து டவங்க. ைான் சீக்கிரதம வதரன்” என்று வசால்லிவிட்டு ஓை.

வள்ளிக்கு மனது வைகிழ்ந் ாலும், வவளிதய வசால்லவில்டல எட யும். அப்தபாது ான்

மிழ் அடைத் ான்.

வ ாடலப்தபசி ஒலிக்கவும், குமு ாவிற்கு மனம் “இது

மிைாய் இருக்கதவண்டும்” என்று

ஒருபுறம் த ான்ற, மறுபுறம், தவண்ைாம் அவனாய் இருக்கக்கூைாது என்று த ான்றியது. உள்தள ஓடிய சின்னு, “

ிரும்பி வந்து, தபாடன எடுத்து, அந் ப் பக்கம் தபசியதும், அவள்

தலா அண்ணா” என்று வசால்ல,

குமு ாவிற்கு ஏக்கம் வந் து அவனிைம் தபச. ஆனால் இருக்க விரும்பி, அடம ியாக இருந் ாள்.

ான் எடுத்

முடிவில் உறு ியாக

சின்னு அங்தக,”அண்ணா ைாங்க அண்ணிக்கு ட்வரஸ் எடுக்கப் தபாதறாம். அண்ணி வராம்ப ைல்ல இருக்காங்க.” அ ன்பின்,”இருவருக்கும் இடையில் சில ைிமிைங்களுக்கு முன் ைைந்

தபச்சுக்கடளயும் வசால்ல” அவன் என்ன வசான்னாதனா,”எனக்கு அண்ணிடய வராம்ப 170 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


பிடிச்சிருக்குன்னா. சரி இப்தபா அண்ணிகிட்ை வகாடுக்குதறன்” என்று வசால்லி இவளிைம் ைீட்ை, “அம்மாகிட்ை வகாடு சின்னு. ைான் அப்புறமா தபசிக்கிதறன்” என்று வசால்லி ஒதுங்கினாள். தகட்ை

மிைிற்கு, அவளது குரலில் இருந்

வவறுடமதய எதுதவா சரி இல்டல என்று

த ான்றியது. பின் அவன் சின்னுவிைம் பு ிய அடலப்தபசி பற்றி வசால்ல,

மிழ் டலனில்

இருக்கும்தபாத , சின்னு குமு ாவிைம்,”அண்ணி அண்ணா உங்களுக்கு புது வமாடபல் வாங்கிக் வகாடுத் ாங்களாதம அட

பிரிக்கடலயா” என்று தகட்க,

“வட்ல ீ ஏற்கனதவ ஒரு தபான் இருக்தக சின்னு. அதுக்கு அப்புறம் இது எதுக்கு. அண்ணா வந் தும்

ிரும்பக் வகாடுத் ிருதவாம்” என்று வசான்னாள்.

வவள்ளந் ியான சின்னுவும்

மிைிைம்,”ஆமா அண்ணா, அண்ணி வசால்றதும் சரி ான. சரி

ைான் அம்மாகிட்ை வகாடுக்குதறன்” என்று அன்டனடய அடைத் ாள். குமு ா, இன்று தயாசித் ாள்.

ப்பித்து விட்ைாயிற்று. இனி வரும் ைாட்களில் எப்படி

ப்பிப்பது என்று

மிைிற்தகா,” ான் ான் இப்படி இருக்கிதறாதமா. அவளுக்கு அப்படி இல்டல தபாதலதய.

ஆனால் ைான் பார்த் , தகட்ைடவகள் எல்லாம் வபாய்யா? இல்டல பிரம்டமயா” என்று அவனுக்தக சந்த கம் எை, அவளிைம் தபச எழுந்

ஆவடல அைக்க முடியாமல்

வித் ான்.

ான் ஏன் இப்படி

மாறிதனாம், அ ிலும் சின்னப் வபண்ணிைம் மனட த் வ ாடலக்கும் அளவிற்கு என்று ைிடனத்து

ன்டனதய வைாந்துக் வகாண்ைான்.

அவள் தபசி இருந் ால் கூை, அவனுக்கு இப்படி த ான்றி இருக்காத ா, அவள் தபசமால் விட்ைது, அவனுக்கு இப்தபாத

அவளிைம் தபசவிை தவண்டும் என்று த ான்ற டவத் து.

இது ான் கா லா,”ஐதயா அவனால்

ாங்கிக் வகாள்ளதவ முடியவில்டல”. தபான வாரம்

வடர எப்படிதயா இருந் வன். இன்று கா வலனும் மடையில் ைடனந்து ைடனந்து அ ில் இன்னும் ைடனயத் ான் விரும்பினாதன

விர, வவளிதய வர ைிடனக்கவில்டல.

இப்தபா ைல்லாத் ாதன தபாயிட்டு இருந்துது, அதுக்குள்டளயும் எப்படி இப்படி மாறி

தபாச்சு என்று எண்ணி எண்ணி எரிச்சலும் வந் து. புது வமாடபடல ஆடசக்காகவாவது உயிர்ப்பிக்க

மாட்ைாளா?

இல்டல

சின்னுவாவது

ஆன்

ைப்பாடசயில் அதுக்கு அடித்துக் வகாண்தை இருந் ான். ஆனால் பலன் பூைியத் ிற்கும் கீ ைாகச் வசன்றத

பண்ண

மாட்ைாளா

என்ற

விர, தமதல வரவில்டல.



அவன்

பிரயாணம்


தவறு,

னிடமடய


வாரி

வைங்க,

மனம்

அவடளத் ான் ைாடியது. ைாடியது என்றால் கூை பரவாயில்டல. அவளுைன் ைைந்

ைிகழ்வுகள் எல்லாம் வந்து வ ால்டல வசய்ய, “இம்டச, கூை இருந் ாலும் வகால்லுவா. இப்தபா தூரத்துல இருந் ாலும் வகால்லுறா” என்று குமு ாடவத் இருந் ான்.

ிட்டிக் வகாண்டு

அப்தபாது தபருந் ில், “நோடு வாைம் நோடுகின்ற தெைம் நோளலவிைில் தொகும்

அட நோளலந்துதம தொகும்

நோடு வாைமாய் ெக்கம் ஆகிறாய்

நோடும் தொேிதல நோளலவாகிறாய் நோடு வாைம் நோடுகின்ற தெைம் நோளலவிைில் தொகும்

அட நோளலந்துதம தொகும்” என்று யாதரா ஒருவரின் அடலப்தபசி ஒலி எழுப்ப, அவன் வ ாடலந்துக் வகாண்டு இருந்

தைரத் ில், மீ ண்டும் ஒலித் து,

“வலி என்றால் காேலின் வலி ோன் வலிகைில் நெரிது

அது வாழ்வினும் நகாடிது

உன்ளை ெீங்கிதய உயிர் களைகிதறன்

வான் ெீலத்ேில் எளைப் புளேக்கிதறன்” என்று ஒலித் ப் பாைதலாடு தசர்ந்து அவனும் முழு ாகக் கடரந்துக் வகாண்டு இருந் ான். அங்கு

குமு ாதவா,

வள்ளியுைனும்

வசன்று

இங்கு

ஒருவன்

துணிகடள

விப்பது

எடுத்துக்


சின்னுவின் தபச்சில் எல்லாதம பிடித்து இருக்க, அட ைாட்களுக்குப் பிறகு சந்த ாஷமாய் இருந் ாள். அவள் எடுத்

வ ரியாமல்,

சின்னுவுைனும்


அவளுக்குச்

ரசித் படிதய, அவளுைன் ைீண்ை

எல்லா உடைகளும் சின்னுவின் த ர்வு ான். வட்டிற்கு ீ வந் ப் பின்பும்

சின்னுவுைன் அமர்ந்து அவளது பாைங்கடள பார்த்து, அவளுக்குத் உ விகடளச் வசய்வது, பின் இரவு உணவு என்று கைிய,

னனால் முடிந்

இரவில் அடறக்கு வந் ப் பின்பு, அடலப்தபசி கவடரக் கண்டும், பிரிக்காமல் உறங்கியும் தபானாள்.



ைள்ளிரவில்

வசன்டனடய

அடைந் த்

மிழ்,

காடல

வடர

ஓய்வவடுத்துவிட்டு,

டலடம காவல் அலுவகத் ிற்கு வசல்லும் முன், தைற்று தபால, அன்டன சின்னுடவ

பள்ளி

வாகனத் ில்

விை

வசன்ற

ஒலித்துக் வகாண்டு இருந் த இத

ஆழ்த்

தைரம்,


அடைத் ான்

விர, குமு ா எடுக்கதவ இல்டல.

இரண்டு மூன்று முடற வ ாைர,

எண்ணி, உைதன கிளம்பினான்.

ஆவலுைன்.

ாங்கிக்வகாள்ள முடியாமல் தவடலயில்

அது

ன்டன

ஏக்கங்கள் – 18 “ெின்ளை மட்டுதம வாழ்வாய்

என்னும் இேயத்துக்கு ெீ அருகில்

இல்லாே ஒரு நொடியும்

மைணத்ேிலும் நகாடியேடி”. ர்மகர்த் ா

ன்னிைம் வசான்னட , சுருளி தைரம் பார்த்து அவராகச் வசால்வதுதபால்

பரணியிைம் வசான்னார். தகட்ை பரணிக்கு, அது சரிவயன்று பட்ைாலும், தகாயில் வகாடை வடர

என்றால்.


அ ற்கு


இரண்டு

மூன்று

மா ங்கள்

இருக்கிறது

என்று

அ ற்குள் இருவரின் கட டயயும் முடிக்க எண்ணி, தவறு ஏ ாவது வசய்யலாம் என்று வசால்ல,

சுருளிக்கு அப்பட்ைமான மகிழ்ச்சி. பின் இருக்கா ா?. எப்படி மறக்க முடியும்,

மிழ் அன்று

சிடறயில் டவத்து டையாண்டி பண்ணியட !. அ ிலும் இ ற்கு முன்னாடி எல்லாம், கண்ைாதல, த ாளில் வசால்றவன் எல்லாம்


கிைக்குற

இப்தபாது, கண்டுக்

எப்படியாவது,”ைான்

இருந் வருக்கு,

மந் ிரமும், பரணியும் முடியவில்டல.

துண்டை


எடுத்து, டகல

வகாள்ளதவ காட்ைனும்”

மாட்டுக்கான்.

என்று

வணக்கம்

இவனுகளுக்கு



ங்களது விருப்பத்ட யும் வசால்ல, அவரால் மகிைாமல் இருக்க

கண்ணனின் உைல்ைிடலயில் அக்கடறக் வகாண்டு இருந் பற்றியும்

வச்சிக்கிட்டு,

ால், இவர்களுக்கு குமு ா

மிழ் பற்றியும் அறிந்துக் வகாள்ள முடியாமல் தபானது. ஆனால்

மிழ், தகஸ் 173



விஷயமாகக்

கண்ணடனப்


வரா தும்,

பால்


வசல்லும்தபாது

ஸ்தைஷனில் அவன் இல்லா ட யும், ைன்றாகக் குறித்துக் வகாண்ைார் அவன் எங்கு வசன்று இருப்பான்? என்று மூடளடய கசக்கியவர்,

ர்மகர்த் ா. மிைின் வட்டிற்கு ீ

அருகில் வசன்று, குமு ா இருக்கிறாளா? என்றும் தைாட்ைம் விட்ைார். அவளும் இல்லா து வ ரிய, “பய

ப்பிச்சிட்ைாதனா?

மடறமுகமாக

கூைாத !”

விசாரித் ப்

வசன்றிருக்கிறார்கள் என்று!

என்று

தபாது ான்

எண்ணினார்.


பின்


ஏட்டையாவிைம்

வசன்டனக்குச்

“எ ற்கு வசன்றிருக்கிறார்கள்?” என அவர் தூண்டில் தபாட்ை எ ற்கும், ஏட்டையா மூச்தச விைவில்டல. எப்படிதயா


வந்துவிடுவார்கள்

என்பது

ைிம்ம ி

அளிக்கதவ,

க்கத்

ருணத் ிற்காய் காத் ிருந் ார். கூைதவ சுருளிடய தைரடியாகவும் பரணிடய இடலமடற

காயாகவும் வவறி ஏற்றிக்வகாண்டு. பரணிக்கு

முக்கியம்

வைஞ்சம்

வகா ித்துக்

என்ப ாதலதய





கண்ணனின்

அவன்

வசல்லும் வடர, ஒன்னும் வசய்ய தவண்ைாம் என்று ைிடனத்து.

ைன்றாகி

உைல்

ைலம்

அசலூருக்குச்

***************************************************************************************************************************************** வசன்டனயில் மிைிற்கு

தவடலயில்


மூழ்கி


வகாடுடமயான ாய்

தைரம்


விர,

மற்ற

குமு ாவிைம்

தைரம்


தபசதவண்டும்,

அவடளப் பார்க்க தவண்டும் என்று அவனது மனது துடித்துக் வகாண்தை இருந் து. அவளுைன் தபச எண்ணி, அவன்

ினமும் காடலயில் அடைக்கும் அடைப்பு எல்லாம்,

வசல்லதவண்டிய இைத் ிற்கு வசல்லாமல், காற்றில் கடரந்துக் வகாண்டு இருந் து. அங்கு தவடலயும், இவடன விலக விைாமல்

ன்னுைன், இன்னும் இன்னும் என்று இழுத்துக்

வகாள்ள, அவனால் ைீங்கவும் முடியவில்டல.

சில தைரம் தகாபம், சில தைரம் எரிச்சல், சில தைரம் தூக்கமின்டம என அடனத்தும்

அவடன ஆட்டிப் படைக்க, தசார்வில் சுற்றிக் வகாண்டு இருந் ான். அவனுக்கு இருக்கிற ஒதர ஆறு ல், சின்னுவிைம் தபசுவது மட்டும் இல்டல.

அப்படி இருக்கும்தபாது ான் ஒருைாள், அடைக்க,

மிழ்

ான். அன்டனயும் அவ்வளவாகப் தபசுவது

மாடல ஆறு மணி தபால்,

வட்டுக்கு ீ



ரிங் வசன்ற அடுத்

ைிமிைம், அடைப்பு எடுக்கப்பட்ைது.

“என்ன சின்னு, படிக்காம சுத் ிட்டு இருக்குறது மா ிரி இருக்கு. எப்தபா அடைத் ாலும்

உைதன எடுக்குற. என்ன அண்ணி வந் தும் ஒதர வகாண்ைாட்ைமா, என்டன விட்டுட்டு.” என்று

மிழ் தகட்க,

அந் ப் பக்கம் ப ிதல வரவில்டல. ஒருதவடள அம்மாவா இருக்குதமா என்று ைிடனத்து, னிவாக,”அம்மா ைான்

மீ ண்டும் ப ிதல வரா

மிழ் தபசுதறன். எப்படி இருக்கீ ங்கம்மா” என்றான்.

ால்,”அம்மா” என்று அடைக்க,

ப ில் வந் ால் ாதன..! அங்கு,

மிைின் குரடல இரண்டு மூன்று ைாட்கள் கைித்துக் தகட்ைக் குமு ாவிற்கு,

இ யம் முழுவதும் ஒதர பரவசம். எத் டன ைாட்கள் ஆனால் என்ன? அந் க் குரலில் இருக்கும் எதுதவா ஒன்று அவடளக் கிறங்கடித் து. குரலில்

ாக்கத் ில், அட

அடம ியாக ஆழ்ந்து ரசித்துக் வகாண்டிருந் ாள் குமு ா.

அ ற்குக் வகாஞ்ச தைரம் முன்பு ான், சின்னு குமு ாவிைம்,”அண்ணி இன்டனக்கு வனி ா தபான் பண்ணுவா. அவளுக்கு வகமிஸ்ட்ரி சுத் மா வரமாட்டுக்காம். ைான் வட்டுக்கு ீ வந்து, அண்ணிகிட்ை தகளு, சூப்பரா வசால்லித்

ான், எங்க

ருவாங்கன்னு வசான்தனன்.

ஆனா அவ தைர்ல வரமுடியாது. தபான்ல தகட்டுகுதறன்னு வசான்னா.” என்று வசால்ல, வனி ாவின்

தபானிற்காய்

காத்து

இருந் வள்,

எ ிர்ப்பார்க்கவில்டல, வபாதுவாக இந்

மிழ்

அடைப்பான்

என்று


தைரத் ில் அவன் அடைக்கவும் மாட்ைான்.

மிைிற்கு மீ ண்டும்,”அம்மா. ைீங்களும் தபசாம இருந் ா எப்படி. ஒரு தைரம் தபசுறீங்க.

இன்வனாரு தைரம் தபசமாட்டுக்கீ ங்க. இப்படிதய எல்லாரும் பண்ணுனா, ைான் என்னம்மா பண்ணட்டும். ைான் ான் தவணும்னா

ண்ைடன

வசால்தறதன, ைான் வசஞ்சது

வகால்லா ீங்கம்மா.

வகாடுங்க,

இப்படி

எல்லாருமா

ப்புத் ான். அதுக்காக என்ன தசர்ந்து

தபசமா


என்னால முடியடல. இங்கன இருக்குற வசன்டனல ான் இருக்தகனா? இல்டல கண் காணா க்

காட்டுக்குள்ள

இருக்தகனான்னு

எனக்தக

வ ரியமாட்டுக்கு.

என்டன உசுதராை சாவடிக்குறான்னா ைீங்களுமா? இப்படி. ப்புப்

பண்றவன்

ினம்

ினம்

சாகனும்னு


ைிைம் ான்

ஒருத் ி ான்

தபால.

ைீங்க

வசான்னட க் தகட்காம தபாயி, ைான் ைல்லா இருக்தகன்னு மட்டும் ைிடனக்கா ீங்கம்மா.

எத ா உைம்பு மட்டும் ான் அங்க இங்க அடசயுற மா ிரி இருக்கு. மனசளவுல வசத் ப் 175 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


வபாணம் மா ிரி ைைமாடிட்டு இருக்தகன்” என்று

னது வலிடய எல்லாம் யாதராடும்

பகிரமுடியாமல், யாதரா

கிடைத்துவிட்ைார்கள்


ன்னால் முடிந்

என்று


மட்டும் வசால்ல,

முழு ாகக்

வகாட்ை


குமு ாவின் கண்களில் ைீர் ைிடறந்து இருந் து. ஆனால் தபசத் ான் முடியவில்டல. ைிமிைத் ில் பண்ணல

ான் எடுத்

முடிவு எல்லாம் மறந்து தபாக,மன ில்,”ைீ ஒரு

மிழ். எல்லாதம ைான்

ைான் உனக்கு தவண்ைாம்

ப்புமுதம

ான் பண்ணுதனன். என்னால ைீ எதுக்கு கஷ்ட்ைப்படுற.

மிழ். ைீ வராம்ப வராம்ப ைல்லவன். உன் குரடலக் தகட்தை

எனக்கு உன்தனாைதய இருக்கணும்தபால இருக்கு. இதுல உன்தனாை முன்னாடி மா ிரி சரிக்கு சரி தபசுனா. எப்படி இருக்க முடியும். ைீ

ைீயாதவ இரு

மிழ். ைான் உனக்கு எப்பவும் தபால ஆகா

வபாண்ைாட்டியாதவ

இருக்தகன். இதுக்கு தமல உன் வாழ்க்டகடய வகடுக்க விரும்பல” என்று ைிடனக்க, அன்டன என்றால் இந்தைரத் ிற்கு ப ில் தபசியிருப்பார் என்று தயாசித் த்

மிழ், இது

குமு ாவாய் ான் இருக்கும் என்று புரிந்துக் வகாண்ைான். ஆனால் இவ்வளவு இவன் தபசியும், அவளிைம் இருந்து ஒரு ப ில்கூை வரவில்டல என்பது அவனுக்கு தகாபத்ட உண்டு பண்ண,

“ைான் டவக்குதறன்” என்றான். குமு ாவிற்கு “டவக்காத ” என்று மனம் ைிடனத் ாலும், மூடள ஒத்துடைப்தபனா என்று இருந் து. அந்

தைரம் பார்த்து, படித்துக் வகாண்டு இருந் ச் சின்னு வவளிய வந்து,”என்ன அண்ணி,

வனி ாவா தபான்ல?. வகமிஸ்ட்ரி

ாதன வசால்லிக் வகாடுத்துட்டு இருக்கீ ங்க?” என்று

தகட்க,

“ஆமா இப்தபா அது ஒண்ணு ான் குடறச்சல். வாழ்க்டகக்குத் த டவயான வகமிஸ்டிரிய கத்துக்கத் வ ரியல. இதுல தவற எவளுக்தகா வசால்லிக் வகாடுக்க தபாறாளாம்.” என்று முணுமுணுத் ான்.

அவனது முணுமுணுப்டபக் தகட்ை குமு ாவிற்கு, இ தைாரம் புன்னடக வரவில்டல, மாறாக தவ டனத் ான் வபருகியது. ஆனால் இருவரும் தபாடன டவக்கவில்டல. சின்னு

மீ ண்டும்,”அண்ணி

ைான்


வகமிஸ்ட்ரி

உங்களுக்கு வச ியா இருக்கும்” என்று வசால்ல,

புக்டக

எடுத்துட்டு

வரவா.



“ஆமா

சின்னு

அட

ைஞ்சதமனும்

வகாடு

மூடளக்குள்ள

முனுமுனுக்க,

மு ல்ல,

அப்படியாவது

நுடையு ான்னு

அதுல

பார்ப்தபாம்”


என்று

மிழ்

வகாஞ்ச மீ ண்டும்

இப்தபாது குமு ா வகாஞ்சமாக வவளிதய சிரித் ாள். அவள் சிரிப்பட க் தகட்ைத் இப்தபாத

மிைிற்கு, அதுவடர இருந்

அங்கு வசன்று அவடளத்

ஏக்கம் எல்லாம் தமலும் கூை,

ன்தனாடு தசர்த்து இறுக்கி அடணத்து, வமல்ல

வமல்ல சிரிக்கும் அவளது அ ரங்கடளயும், அவளதுக் கண்கள் மற்றும் கன்னங்கடளயும் னது

அ ரங்களால்,

எங்வகங்தகா தச.!

என்ன

சிவக்க

டவக்க

றிவகட்டு ஓடியது.

இது?

என்று

னது


மனட க்

என்று

கணவனாய்

கட்டுப்படுத் ியவன்,

வைியில்டல இதுல ஏதராப்தளன் தகட்கு ா? என்று


இங்க

எள்ளுக்தக

ன்டனதய வைாந் வகாண்டு,

“என்னடி சிரிச்சிட்டு இருக்க. என்கூை இருக்குறட விை, உங்க அத்ட சந்த ாஷமா இருக்கதபால.” என்று தகட்ைான் எரிச்சலில்.

வட்டுல ீ வராம்ப

ிடிவரன்று அவன் மாறவும், அதுதவ அவளுக்குப் தபாதுமான ாய் இருந் து. மன ின் ிடரடய இழுத்து மூடுவ ற்கு, “என்னடி, வசால்ல முடியா அவனின்



இந்

என்னடி

மறுபடியும் எந்

அளவுக்கு சந்த ாஷமா என்ன?” எல்லாம்

அத


வகாஞ்ச

மரியாட

எரிச்சடலக்

ைாட்களாக

இல்லா

அவள்

தகட்கதவ

உரிடமயானப்

வகாடுத் த ா,


தபச்சு, அது

இல்டல. முன்னர்


இனிய ாக இருந் து. ஆனால் அவடன எப்படியாவது “ைீ எனக்கு சரியானவள் இல்டல

என்று அவன் வாயாடலதய வசால்ல டவக்க தவண்டும்” என்ற ைிடனப்தப பிர ானமாய் இருக்க, “என்ன

வசால்லணும்.

தகட்ைாள்.


வசால்லணும்?”

என்று

எரிச்சலுைன்

இருப்பது

தபால

“ஏன்? தகட்ைாத் ான் வசால்லுவகதளா?” ீ “தகட்ைாலும் வசால்ல முடியாது. இது என் சம்பந் ப்பட்ை விஷயம். இட வசால்லனும்னு அவசியம் இல்டல”


“ஏய்” என்று அவன் கத் ,



“என்ன எதுக்கு எடுத் ாலும் ஏய் ஒய்-ன்னு சினிமால வர்றது மா ிரி கத் ிட்டு இருக்க. வகாஞ்சம் மனுஷங்கக்கிட்ை தபசுறது மா ிரி தபசு” “இப்தபா என்ன குடறச்சலா தபசிட்தைன்னு இவ்தளா எகுருற. ைியாமா பார்த் ா ைீ ான் மரியாட

இல்லாம தபசுற. இதுக்கு ைான் ான் உன் கன்னம் சிவக்குற அளவுக்கு!!” என

வசால்ல வந் வனுக்கு, சிறிது வினாடிகளுக்கு முன் அவன் ைிடனத் து ைிடனவு வர, தபச்டச பா ியிதலதய ைிறுத் ினான். அவனது எண்ணங்கள் மீ ண்டும்

றிவகட்டு ஓைத் துவங்கியது. பிடித்து ைிறுத் த் ான்

யாரும் இல்டல அங்தக.

தபசிக்வகாண்டு இருந் வன் பா ியிதலதய ைிறுத் ிவிை, “என்ன

தபச்டசதய

காணும்.

வசால்லு

என்ன

வசய்வ

ைீ,

அடிப்பியா?

ஆமா

அது

மட்டும் ான உனக்குத் வ ரியும். அட விட்ைா உனக்கு தவற என்னத் ான் வ ரியும்.?” என்று குமு ா தகட்டு முடிக்கவும்,

“ஏன் தவற ஏ ாவது வ ரியும்னு வசான்னா, ைீயும் அத என்டனத் ான் பண்ண விட்டிருவியா?”

மா ிரி பண்ணுவியா? இல்டல

னது மன ில் எழும் சலனத்ட க் கட்டுப்படுத் ிக்

வகாள்ள முடியாமல் அவனும் தகட்ைான்.

“அப்படி என்ன வ ரியும் உனக்கு. மனுஷங்கதளாை மனடச வார்த்ட யால குத் ிக் கீ ற வ ரியும். இதுக்கும் தமல என்ன வ ரியும்” அந்

தைரம், சின்னு உள்தள இருந்து, வகமிஸ்ட்ரி புத் கத்ட

இந் ாங்க

புக்கு.

இத ா

இந் ப்

பக்கத்துல


எடுத்து வந்து,”அண்ணி

இந் ப்

பக்கம்

வடர

வசால்லிக்வகாடுங்க. இது ான் புரியலன்னு வசான்னா. அப்புறம் முடிச்சதும் வசால்லுங்க, ைான் ஓடி வர்தறன். எனக்கு கணக்குல வகாஞ்சம் இடிக்குது. அதுனால அட வச்சிட்டு தவற படிக்குதறன்.” என்று வசால்ல,

மூடி

மிழ்,”கணக்குப் பண்றதுல ான் எனக்கு வராம்பதவ இடிக்குது” என்றான். சின்னுவிைம் அவள் சரிவயன்று

டலயாட்ைவும் சின்னு ஓடிவிை, குமு ா

இப்தபா எதுக்கு த டவ இல்லாம தபசிட்டு இருக்க?”

“ைான் என்னடி தபசிட்டு இருக்தகன். ைான் எல்லாம் த டவயானட

மிைிைம்,”ஏய்

ான் தபசிட்டு

இருக்தகன். உனக்குத் ான் த டவயானது எல்லாம் த டவ இல்லா து மா ிரி வ ரியுது.” என்றான் தகாபத் ில்.



“எதுக்கு

இப்தபா

எட

எட தயா

தகார்த்து

தபசுற.

இப்தபா

உனக்கு


பிரச்சடன.?” “எனக்கு எந் ப் பிரச்சடனயும் இல்டல. உனக்குத் ான் பிரச்சடன இருக்கு” ஆமா

எனக்கு ான்






என்று

ைிடனத் வள், அவனிைம்,”எனக்கு ைீ ான் பிரச்சடன. ைீ மட்டும் அன்டனக்குக் அப்படி

எல்லாம் பண்ணாம இருந் ிருந் ா. இந்தைரம் வராம்ப ைல்லா இருந் ிருப்தபன்.” அவள் எட

ைிடனத்துச் வசான்னாதளா,

அவனுக்கு படையது எல்லாம் ைிடனவு வருதவனா என்று இருந் து. “ைான் என்ன பண்ணுதனன்.” என்று அவன் தகட்க, “ைீ என்ன பண்ணல. இப்தபா ஆடளவிடு. எனக்கு தவடல இருக்கு.” “அப்தபா எனக்கு மட்டும் தவடல இல்டலதயா?” “சும்மா வம்பிழுத்து இருக்குறட ப் பார்த் ா அப்படித் ான் இருக்கு.” “அதுக்கு இப்தபா ைான் என்ன பண்ணனும்” “எனக்கு என்ன வ ரியும்?” “உனக்கு என்னது ான் வ ரியும்?” “எனக்கு எதுவுதம வ ரியாது ான்” “அது ான் ஊருக்தக வ ரியுத !” “அப்தபா உனக்கு வ ரிஞ்சிருக்கும்

ாதன”

“ஆமா ைல்லாதவ வ ரியும்” அ ற்கு தமல் என்ன தபசவவன்று இருவருக்குதம வ ரியவில்டல. அவள் ஏ ாவது வசால்வாள் என்று அவன் காத் ிருக்க, அவன்

ஏ ாவது

தபசக்கூைாது

தபசுவான்

என்று

அறியவில்டல.

என்று


அவள்

காத்து

இருந் ாதளா,

அட

இருந் ாள். ாதன

அதுவடர

உடைத் ட

யாரிைம் அவள்

மிைிற்கு, தகாபமாய் இருந் ால் என்ன? வகாஞ்சலாய் இருந் ால் என்ன? அவளிைம்

தபசிக்வகாண்தை

இருக்கதவண்டும்

என்பது


த டவயாய்,

வசால்லப்தபானால் 179



வவறியாய் இருக்க, அவளிைம் என்ன வம்பிழுத்து தபசடவக்கலாம்? என்று தயாசிக்க ஆரம்பித் ான். அப்தபாது வள்ளி சின்னுவிைம்,”சின்னு ஸ்ைாக்ஸ் சாப்பிைடலதய. வந்து சாப்பிட்டுட்டு படிக்கதபா” என்று அடைக்க, “ஐதயா அத்ட

வந்துட்ைாங்க” என்றாள் குமு ா.

“இதுக்கும் ைான் என்ன பண்ணனும்?” என்று தயாசடனயில் இருந் படிதய

மிழ் தகட்க,

“ைீ என்ன பண்ணுவிதயா பண்ணு. எனக்கு என்ன?” “உண்டமயாதவயா?” அவள்

அத்ட

உணரவில்டல.



எனதவ,”ஆமா

பைபைப்பில்

உண்டமயாத் ான்.

அவன்

என்ன

தகட்ைட

தவணுதமா

எல்லாத்ட யும் பண்றதுக்கு எதுக்கு என்கிட்தை தகட்டுட்டு இருக்க”

ஒழுங்காக

பண்ணிக்தகா.

“என்னடி, உண்டமயாத் ான் வசால்றியா என்ன?” என்று அவன் மீ ண்டும் தகட்க, “உனக்கு எத் டன

ைடவ வசால்றது? வசான்னா தகட்கமாட்டியா. மு ல்ல தபாடன

டவ” என்று அவள் பரபரக்க,

மிழ், பைபைவவன்று தபானின் வைிதய சில பல முத் ங்கடள, அவளது மன ில் வசன்று


ிடரடய விலக்கும் வண்ணம் அளித் ான்.

அவ்வளவு ான் அ ன்பிறகு குமு ாவிைம் இருந்து எந் ப் ப ிலும் இல்டல. வமௌனதம வந் து.

அவனது ஆடச ீர அளித் வன்,”என்னடி தபாதுமா?” என்று தகட்க, அங்கு பைக்வகன்று தபாடன டவத் ாள் குமு ா. அவள் பைக்வகன்று தபாடன டவக்கவும், அ ன் ஒலி வகாண்டு குத் ியது தபால் இருந் து. அ ன்பிறகு ான் அவனுக்குத் ஒரு மைத் னத்ட

ான்,

வசய்துவிட்ைட

வகடுத்துவிட்தைாதம” என்று

மிைின் இ யத் ில் ஈட்டிடயக்

னது ஏக்கத்ட ப் தபாக்கும் வைி வ ரியாமல் இப்படி

எண்ணி“ஐதயா, வகாஞ்சம் ைல்ல ா வந் ட ,

ன்டனதய

ிட்டிக் வகாண்டு இருந் ான்.

ாதன



சும்மாதவ தபாடன எடுக்க மாட்ைா, இதுல இப்படி தவற ஒன்னு ைைக்கணுமா? என்று ைிடனத் ான். ஆனால் அவனுக்கு ஒன்று மட்டும் புரியதவ இல்டல. இத் டன ைாட்கள் அவடளக் காணாமல், அவளுைன் தபசாமல் இருந்

ால் ான் இப்படி டபத் ியம் பிடிப்பதுதபால்

இருக்கிறது என்று எண்ணினான். இப்தபாது

அவளுைன்

ரம்மியான

சூழ்ைிடலயில்,

ஊரார்

அவனும் மட்டுதம இருக்கிற இைத் ில் டவத்து, பகிரவில்டல ான்


அவளுைன்

அவனுக்கு இருக்கும் ஏக்கங்கடள வபருக்கியத

யாரும் இல்லா ,

னது மன ில் உள்ளட

தபசிய

இந் ச்

சிறு

அவளும்


மணித்துளிகளும்

விர, வகாஞ்சமும் குடறக்கவில்டல.

இது என்ன மா ிரியான உணர்வு என்றும் அவனுக்கு பிடிபைவில்டல. யாரிைமாவது தகட்கலாம் என்றால், “இதுவடர அவன் இருந் இருக்குற

இருப்பு

என்னனு”

அவனுக்குள்ளாகதவ,”எப்படி இருந்

தகலி

வசய்வார்கள்

என்று

இருப்பு என்ன? இப்தபா எண்ணி,


ைான் இப்படி ஆயிட்தைதன” என்று தகட்டு சிரிக்க,

அவனது ைண்பன் பரத்,”என்னைா சிரிச்சிட்டு இருக்க, இப்படி ஒரு சூழ்ைிடலயிடலயும்

எப்படி மச்சான் சிரிக்குற. ைானா இருந் ா ைமக்கு இது எல்லாம் ஒத்துவராதுன்னு ஓடிதய தபாயிருப்தபன்” என்று தகள்வியில் ஆரம்பித்து பயத் ில் முடித் ான். “இதுல

என்னைா


ைான்

எப்பவும்தபாலத் ான்

வித் ியாசத்ட க் கண்ைது மா ிரி தகட்குற” “என்னது

வித் ியாசம்

பரத்,”ஏன்ைா

எப்பப்பாரு

இல்டலயா?” உர்ர்னு

வித் ியாசமா வ ரியா ா?”என்றான்.

என்று

அவடன

இருக்குறவன்.

இருக்தகன்.

வாடயப்

வகக்தக

அப்படி

பிளந் படி

வபக்தகன்னு

என்ன

பார்த்

சிரிச்சா,

“அது ஒன்னும் இல்டலைா. சும்மா என்டனதய ைிடனச்தசன் சிரிச்தசன்” “ைீ வந் துல இருந்து ைானும் பார்த்துட்டு சரி

அட விடு

மச்சி.


ான் இருக்தகன். ஒரு

மாமனார்

தபாட்டுட்டு இருப்பாங்க. இவ்தளா ைாள்



ான் இருக்க.

ஏ ாவது

டல ைிமிர்ந்து ைைந் வங்களுக்கு,

இப்படி எல்லாம் ைைக்கும்தபாது கட்ைாயம் வவறி வரும் அம்மா

ினுசா

மிழ். பார்த்து இரு.

ிட்ைம்

ிடிர்னு

ங்கச்சிடய கூை வகாஞ்சம் ைல்லாதவ பார்த்துக்தகா. இன்னும் ஒன்னு மச்சி,

உன் மடனவிக்கு ைீ ான் அந் பார்த்துக்தகா.

தபாட்தைாடவ எல்லாம் அனுப்புனன்னு வ ரிஞ்சிைாம



ஏன்னா இப்பத் ான், ைீ வகாஞ்சம் சிரிச்சிட்டு இருக்க. ஒரு ைண்பனா எனக்கு வராம்ப சந்த ாஷமா இருக்கு. அத மா ிரி இந்

சந்த ாசம் உன்கிட்ை எப்பவும் இருக்கணும்னு

ைிடனக்குதறன்” என்று வசால்ல,

மிழ் எழும்பி அவடனக் கட்டித் “முடிஞ்சவடர


ழுவிக் வகாண்ைான்.

வ ரியாம

பார்த்துக்குதறன்

வ ரியடல. ஒருதவடள வ ரிஞ்சிதுனா அவ என்டன இல்லாம

எப்படி

ைான்

இருப்தபன்னு

அவனதுக் குரல் கரகரத் து. “ைல்லத

வ ரியல

ைா.

ஆனா

முடியுமான்னு

ிரும்பிக்கூை பார்க்கமாட்ைா. அவ

மச்சான்.”

என்று


தபாத

ைைக்கும்” என்று வசான்ன பரத்,”சரி வாைா அந் க் தகசுல ஏத ா முக்கியமான

ஆ ாரம் கிடைச்சிருக்குன்னு கவின் வசான்னான். தபாய் பார்த்துட்டு வந்துறலாம்” என்று அடைக்க, வட்டில் ீ

மிழ் அவனுைன் வசன்றான்.


எ ிர்ப்பார்த் க்

கன்னங்கள்

மிழ்

அளித்

சிவந்து


வியக்காமல் இருக்கமுடியவில்டல. ைிடனத் வளுக்கு,

ஒருவருக்கு

சந்த கமும் எழுந் து. எந்

அத

முத் த்ட

மிழ்

முன்னர்,

முத் ங்களில்,

இப்படி?

என்று

அவன்

அவளால்

னக்கா இபப்டி எல்லாம் த ான்றுகிறது என்று

இரண்டு

ீயாய்

எப்படி


முடற


கிக்கிறது என்று முகத்ட

கா ல்

வருமா?

என்ற

அழுந் த் துடைத் ாதளா,

முத் த் ிற்காய் இப்தபாது வவட்கம் வகாள்வதும் பு ி ாய் இருந் ன.

னது அன்டன என்று ைிடனத்துக் வகாண்டு தபசிய தபச்சுகள் எல்லாம் அவளது

மனட ப் பிைிந்து எடுத் து. அவ்தளா விரும்புறானா என்டன? இவடனயா மிருகம் என்று வசான்தனாம்? இவடனயா மிருகத் ிலும் வகாடூரமானவன் என்று வசான்தனாம்?

இப்படி கூை இருப்பாங்களா? இவன் என்ன மா ிரி மனி ன், ஒரு காலத் ில் கண்ைாதல அடித் வன், இப்தபாது இப்படி உருகுகிறான். இ ற்கு எல்லாம் ைான் இல்லதவ இல்டல. ைான் அவனுக்குத்

முரளியின் ைிடனவும் வந்து வகான்றது. அவள்


ைிற்க,சின்னு

கு ியானவதள இல்டல என்று மனது இடிக்க,

வந்து,”என்ன

வகாடுத்துட்டீங்களா?” என்று தகட்ைாள்.

கு ியானவளா?

அண்ணி

வனி ாக்கு

வசால்லிக்

அப்தபாது ான் அவளுக்கு வனி ாவின் ைிடனதவ வந் து. சின்னுவிைம் இல்டல என்று வசால்லி,”இப்தபா ைாதன அவளுக்கு தபசுதறன்” என்று எண்டண வாங்க,

“அப்தபா இவ்தளா தைரம் யாருகிட்ை தபசுன ீங்க” என்று சின்னு தகட்ை தகள்விகடள எல்லாம் காற்றிதலதய விட்டுவிட்ைாள்.



வனி ாவிற்கு வசால்லிக் வகாடுத்துவிட்டு வரவும், சின்னு கணக்கு வசால்லிக்வகாடுக்க அடைக்க,

மிழ் வசான்னது ான் ைியாபகம் வந் து.

“என்ன அண்ணி சிரிக்குறீங்க” “ஒன்னும் இல்டல சின்னு.” “அப்புறம் எதுக்கு அண்ணி சிரிக்குறீங்க” “சும்மா ான் ைா. சிரிச்தசன்” “சும்மா யாராவது சிரிப்பாங்களா??” “

ப்பா உங்க வட்டுல ீ எல்லாருதம இப்படித் ான் இருப்பீங்களா?”

“எப்படி அண்ணி” “சலிக்காம தபசுறது” “

ா

ா” என்று சிரித்

சின்னு,”ஏன் அண்ணி அப்படி தகட்குறீங்க”

“இல்டல உங்க அண்ணனும் இப்படித் ான்” “என்னது அண்ணனா தபசுனாங்க?” “ஆமா” “ட

ய்தயா. அப்புறம் எதுக்கு அண்ணி. ஒருமா ிரி ைின்ன ீங்க?”

“என்ன மா ிரி ைின்தனன்” “வகாஞ்சம்

சிரிச்சிட்டு,


சிரிக்காம.


தகாபப்பட்டுட்டு.

இல்லாம. வகாஞ்சம் அழு மா ிரி. வகாஞ்சம் தயாசடனல இருந் து மா ிரி” இட க்தகட்ை

குமு ாவிற்கு,”ச்தச

இப்படியா

ைிடனத்து மீ ண்டும் வவட்கம் பிடிங்கிக் வகாள்ள, “இப்தபா எதுக்கு அண்ணி, சரியில்டலயா?”

ிரும்பவும் அத

வவளிப்படையா

மா ிரி இருக்கீ ங்க.


ைின்தனாம்”

என்று

ான்., எ ாவது உைம்பு

ஐதயா இப்படி எல்லாம் கவனிக்குறாளா? சின்ன வபாண்ணு முன்னாடி இப்படி பண்றது ைல்ல ாய்

இல்லா துதபால



எனதவ,”ஒன்னும்

இல்டல 183



சின்னு. ைான் உனக்கு கணக்குச் வசால்லித் தரன்” என்று அவளுக்கு எப்படிதயா

ன்டனக்

கட்டுப் படுத் ிக் வகாண்டு வசால்லிக் வகாடுத் வள். முடிந் தும்,” ப்பித்த ாம் பிடைத்த ாம்” என்று அடறக்குள் வந் ாள். உள்தள வந் தும் அவனது மனது, பைக் பைக் என்று அடித்துக் வகாண்ைது. அவளின் கண்களில்,

மிைின்

சட்டை

வ ன்பை,

வட்டைத் ீ துடைத்து ைியாபகம் வந் து.

மு ல்

ைாள்

வமதுவாக சட்டையின் அருகில் வசன்றவள், அட த் அவளது அருகில் இருப்பது தபான்தற ஒரு உணர்வு. அட க் டககளில் எடுக்கும்தபாது, பு ி ாக இருந்தும் அட

அவனின்

சட்டைடய


ைவிப் பார்த் ாள். ஏத ா

மிழ்

வறு வசய்வது தபான்று டககள் ைடுங்கியது.

எடுத்துக், வகாஞ்சமாக முகர்ந்துப் பார்த் ாள். பின் அட

வமல்ல வமல்ல

அணிய, அ ற்குள் வள்ளி, சின்னுடவ இரவு உணவு சாப்பிை அடைப்பது தகட்ைது. கை கைவவன்று சின்னு இவடள அடைக்க வரும்முன், சட்டைடய இருந்


டவத் வள், சாப்பிட்டு முடித் பின்பு, அடறக்கு வந்து, அவனதுச் சட்டைடய மீ ண்டும் எடுத்து இது

ான் அணிந் ிருந்


சரியா

ட்வரஸ்ைின் மீ து அணிந்துக் வகாள்ள,

வறா

என்று


அவளுக்கு.

ஆனால்

வாழ்தவ

இன்பமான உணர்ச்சி. இத ாை அவனுைனான இனி ான ைிடனவுகளும் ைிடனவடலயில் முட்டி தமா , பூத்துக் குலுங்கும் பூக்கள் தபால சிரித் படிதய உறங்கிப் தபானாள். ஆனால்

மிைிற்குத் ான் தூக்கம் வருதவனா என்று இருந் து. கூைதவ ஊரில் இருந்

முப்வபரும் த வர்களுக்கும்.!. ஏக்கங்கள் – 19 : “எைது

நெஞ்சநமல்லாம் ெீயடி, என்று ொன் ெிளைக்க, ெீ தயா

உள்ைத்ளே தவறு

யாரிடதமா நகாடுத்ோல், முேன் முேலாய் காேல் நகாண்ட நெஞ்சம்,

துடியாய் துடிக்குேடி” 184 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


இன்தறாடு குமு ா

மிைிைம் தபசி, ஒரு வாரத் ிற்கு தமல் ஆகிவிட்ைது. அன்று அவன்

அப்படி ைைந்துக் வகாள்வான் என்று அவள் ைிடனத் ிருக்கவில்டல. அதுவும் அவளுக்கு பிடித்து

இருக்கத் ான்

இன்வனாருவடன

மன ில்

இருக்கும்தபாது. ஆனால்

வசய் து.

ஏற்பது


ஒரு

என்று? அ ிலும்

யக்கம்,

முரளி


மிடைப் பார்க்கா தும், அவனுைன் தபசா தும், மனட

சட்டை மட்டும் ான் அவளுக்கு உறுதுடணயாக இருந் து.

எப்படி


ைல்லவனாய்

பலகீ னமாக்க, அவனது

ினந்த ாறும், ஏ ாவது ஒரு

சட்டைடய எடுத்து அணிந்துக் வகாள்வாள். அ ிலும் அவளுக்கு மிகவும் பிடித் மானது, அந் க் கருப்பு வண்ண ஷர்ட்.

புதுைிறமாக, ஒல்லியானத் த கம் என்றாலும் கம்பீரகமாக இருக்கும்

மிைிற்கு, சாம்பல்

ைிற தபன்ட்டும், இந் க் கருப்பு வண்ண ஷர்ட்டும் தபாட்டு, டிப் ைாப்பாக இருந் ால்? எப்படி இருக்கும் என்று ைிடனத் வளுக்கு மனம் அவன் பின்தனதய வசன்றது. ஆனால் அட

தூரத் ில் இருந்து பார்க்கத் ான் முடியுதம

விர, அருகில் இருந்து ம்கூம்

சுத் மாக ரசிக்க முடியாது என்று ைிடனத் வள். ஒரு வபருமூச்சுைதன இருந் ாள்.

காடலயில் எழுந் தும் சின்னுவுைன் வாயடிப்பது, அவள் பள்ளிக்குச் வசன்றதும், வலிய வசன்று வள்ளியிைம் தபசுவது, பின் வகாஞ்ச தைரத் தூக்கம், அட த் வ ாைர்ந்து சில தைர ஏக்கம், சின்னு வந் தும் அவளுக்குப் பாைம் வசால்லிக் வகாடுப்பது என இப்படிதய ஓடின ைாட்கள்.

இரண்டில்


இருப்ப ிலும்,

உறு ியாய்

அவனுைன்

டுப்ப ிலும்.

சின்னு அடிக்கடி


தபசுவது

மிழ்

தபான்ற

அளித் ப்

ருணங்கள்

தபாடனப்

பிரிக்காமல்

ஏற்பட்ைால்,

அட த்

மிடைப் பற்றி தபசும்தபாது, குமு ா அவளதுக் காட ப் பட்டைத்

வகாள்வாள். அவடனப் பற்றின விஷயங்கள் என்றால் அவளது மனது

ீட்டிக்

ானாகதவ அங்தக

வசன்றிருக்கும்.

ஒருைாள் குமு ா, அவனின் கருப்பு வண்ண சட்டைடய எடுத்து டவத்துக் வகாண்டு, வட்டினடரப் ீ பற்றி,”அண்ணா வட்டுக்கு ீ வசன்றிருப்பான். இருந் ாலும் காமாட்சி அம்மா, அப்பா


விட்ைார்கதள!

இப்படி

முரளி

ைிடனத்துக் கலங்கி,

மாறி

என்ன

இருக்கக்

ஆனான்

கூைாது.

என்தற

ன்டன மறந்து இருக்க,


வ ரியவில்டல”

ைீ

யாதரா

என்று

என்று

கைந் ட

சின்னு வந்து,”என்ன அண்ணி அண்ணதனாை சட்டைடய எடுத்து வச்சிட்டு உட்கார்ந்துட்டு இருக்கீ ங்க? அண்ணாடவ பார்க்கணும் தபால இருக்கு ா?” என்று தகட்க,



சின்னு


பைபைவவன்று

கண்ணடரத் ீ

துடைத் க்

குமு ா,”அப்படி

இல்டல சின்னு. அடசல கிைந்துது. தைரம் தபாகடலயா அ ான் இட

எல்லாம் மடிச்சு

உள்ள டவக்கலாம்னு” என்று வசால்ல, “என்னது

அடசல

வந் ாங்க. அத

கிைந்து ா?

மா ிரி வந்

எல்லாம் வவளிய வந் து”

எப்படி

அண்ணி.

அண்ணா


வராம்ப

ைாள்

கைிச்சு ான்

அன்டனக்தக கிளம்பிட்ைாங்கதள! அப்புறம் எப்படி இது

அவள் தகட்ைப் பின்பு ான் குமு ா,

ிரு

ிருவவன விைித் ாள். இவ அறிவுச் சிகரம் ான்

ஆனா இவ்வளவு அறிவுச் சிகராமா இருக்ககூைாது என்று ைிடனத் வள்,”இல்டல சின்னு சும்மா.

பீதராவுல

துணி


கடலஞ்சு

இருந்துது.

அட

அடுக்கி

வச்சிட்டு

இருந்த ன். ைீ வந் தும் ஏத ா தயாசடனல இருந்த னா அ ான் மாற்றி வசால்லிட்தைன்” என்று மழுப்புச் சிகாமணியாய் மாறி இருந் ாள். “இருந்தும்

எப்படி

மாறாமல் தகட்க,

அண்ணி.

அம்மா

அடுக்கி ான

வச்சிருப்பாங்க.?”

என

சந்த கம்

இவடள எல்லாம் என்ன வசய்வது என்று வ ரியாமல் விைித் க் குமு ா,”ஆமா சின்னு அடுக்கித் ான் இருந்துது. ைான் என் துணிடய டவக்கப் தபாதனனா அப்தபா இது எல்லாம் கடலஞ்சிடுச்சி” என வசால்ல, “ஓத

ா

வந் ாள்.

அப்படியா அண்ணி.

இத ா ைான்


அவள் ைம்பிவிட்ைப் பிறகு ான், குமு ாவிற்கு,” கிைந்

உ வி

வசய்யுதறன்” என்று

ப்பாைா” என்று இருந் து. கட்டிலில்

ஒரு ஷர்ட்டை சின்னு எடுக்க,”அய்தயா அண்ணி இது எல்லாம் எப்படி இப்படி

கசங்கி இருக்கு. அண்ணா பார்த் ா கட்ைாயம் இருந் ா சுத் மா பிடிக்காது.

ிட்டுவான். அவனுக்கு இப்படி எல்லாம்

இப்படி கசந்குற அளவுக்கு என்ன ஆச்சு” என்று அவள் மீ ண்டும் துவங்க, “அது ான்

வ ரியடல


எல்லா

சின்னு.

டவக்குதறன்” என்று வாங்க,

வகாண்ைா

ஷர்ட்டையும்

பார்த் ச்

எல்லாத்ட யும்

சின்னு,

ைான்


இருக்க,”எப்படி அண்ணி எல்லாதம ஒரு மா ிரி கசங்கி இருக்கும்”

ஐயன்

அத

பண்ணி

தபாதலதய

குமு ாவிற்கு!! ச்தச.. என்னைா இவ என்று இருந் து.”வ ரியல சின்னு” “விடுங்க அண்ணி. ைான் அம்மாட்ை தகட்குதறன். அவங்களுக்குத் வ ரியும்” என்று சின்னு வவளிதய வசல்ல எத் னிக்க, குமு ா அவடளப் பிடித்து ைிறுத் ினாள்.



“எதுக்கு

இப்தபா

அத்ட டய


பண்ணிடுதறன்னு வசால்தறதன”

இழுக்குற

சின்னு.

அ ான்

ைான்

சரி

“சரி. என்னதவா அண்ணி” என்று வசால்லிவிட்டு சின்னு அவளுக்கு உ வினாள். குமு ா

மன ில்,”இந்



அங்கு

மிைிற்கு தவடல தவடல தவடல ான். எப்பதவா முடிந்து இருக்கதவண்டிய

வைாடித்துக் வகாண்டு தவடலடய வசய் ாள்.

வகாடல

தகஸ்,

சில

பல

ச ிகாரர்களில்

ஒதர

மா ிரி ான்

சூழ்ச்சியால்,

இருக்காங்க”

வகாடலயாளி

என்று

யாவரன்று

கண்டுபிடிக்கும் முன்தப மூைப்பட்ைது. இப்தபாது பு ி ாக வந் ிருக்கும் ஒரு தைர்டமயான டலடம அ ிகாரியின் உ வியால் அடனத்தும் மீ ண்டும் விசாரடணக்கு வர, அ ன்

விஷயமாகத் ான்

மிழும்,

அடலந்துக் வகாண்டு இருந் ார்கள். தகஸ் இழுத்துக் வகாண்டு இருந் த தைரத் ில் எல்லாம்,

அவனது

ைண்பர்களான

பரத்


கவின்

விர, முடிவிற்கு வருவ ாய் இல்டல. கிடைக்கும்

மிைிற்கு குமு ாவின் ைிடனப்புத் ான். அவள் விலகிச் வசல்ல

வசல்ல, இவனுக்குள் இருந் க் கா ல் தவர் விட்டு வளர்ந்துக் வகாண்தை இருந் து. குமு ா ைிடனத் து எல்லாம்,

மிதைாடு தபசாமல் இருந் ால், அவனுக்கு இவளின்

அன்று

பின்பு

மீ ான கரிசனம் எல்லாம் குடறயும் என்று. ஆனால் அவனுக்கு அப்படி இல்டலதய.! அவளுக்கு

அ ற்கும்

தைரம்

அடைத் ப்

எப்தபா ாவது

கிடைக்கவில்டல ான்,


ஒருமுடற ான்


மாட்தைாமா என்ற ஏக்கதம அவடன வட்டிற்கு ீ அடைக்க டவத் து. அ ில்

கிடைப்பது

ஏமாற்றதம

என்றாலும்,”இந்

முடறயாயினும்

அடைத் ான்.

குரடலக்

தகட்க

குமு ா

எடுக்க

மாட்ைாளா?” என்ற ைிடனப்பு அவடன மீ ண்டும் மீ ண்டும் அடைக்க டவத்

து.

எப்படிதயா ஒருவைியாக தகஸ் விஷயம் முக்கால்வாசி முடிந்துவிை, பரத்தும் கவினும் இனிதமல்

ைாங்கள்

ஒப்பு லுைன்


மிடை

தவடலகளில் இருந்து.

வகாள்கிதறாம்

விடுவித் னர்,

ஊருக்குக் கிளம்பிய வைாடியில் இருந்து,

என்று

அந் க்

கூறி,

தகஸ்

டலடம

சம்பந் ப்பட்ை

அ ிகாரியின் விசாரடண

மிழ், இவ்வளவு ைாள் கைிச்சு என்டன பார்க்கும்

தபாது, குமு ா என்ன மா ிரி இருப்பா? என்டனப் பார்த் தும் அவளது முகத் ில் என்ன மா ிரி உணர்ச்சிகள் இருக்கும் என்று அடனத்ட யும் காண ஆவலாய் இருந் ான்.



சிறு பிள்டளடயப் தபால், அவனது மனது வவகுவாக ஏங்கியது, கண்களில் கலர் கலர் கனவுகளுைன் அவடளப் பார்க்கப் தபாகிதறாம் என்ற எண்ணதம மிக மிக உற்சாகமாய் எக்கச்சக்கமான

ிகழ்ந் ான்.

பாைல்கள்

அவனது

அடலப்தபசியில்

ிக்க ிக்க, தசார்விலும்


அட க்

காது

வகாடுத்துக் தகட்கா வன், இன்று பிரயாணத் ின் தபாது, பாைதலாடு தசர்த்து பாைல் வரிகடளயும் ரசித் ான்.

“காற்தற என் வாசல் வந்ோய்..!

நமதுவாகக் கேளவத் ேிறந்ோய்

காற்தற உன் நெயளைக் தகட்தடன் காேல் என்றாய்”

பாைடலக் தகட்ைவன், அவடனயும் அவடளயும் அந்

இைத் ில் டவத்துப் பார்க்க. ைீ

காற்று இல்டலடி, சரியான இம்டச. சும்மா இருந் வடன ஏட்டிக்கு தபாட்டி தபசி தபசிதய கடரச்சவ. எனக்கும் கா ல்னா என்னனு வசான்னவ.

அவன் அப்படி ைிடனத்துக் வகாண்டு இருக்கும்தபாது, அவள் இவ்வளவு அவமானப்பட்டு,

எல்லாவற்டறயும் வ ாடலத்து ைின்றதபாதும், அவடன எ ிர்த்துப் தபசியது, அவடன அடித் து, என அடனத்ட யும் எண்ணி வியந் ான். ைீ வராம்ப ட ரியசாலித் ான்டி. மூக்குக்கு

தமல

தகாவம்

வருது,

அத

மா ிரி

டகயும்

பைார்

பைார்ன்னு

ைீளுது.

இருடி,”ைான் வந் தும், அடிக்குற உன் டகடயக் என் டகயால கட்டிட்டு, உன்டன ைானும் இம்டச பண்தறன்” என்று கருவியவனுக்கு, வைஞ்சில் கா ல் தகாபத் ில் இதுவடர

தபசும்தபாது,

அவடள

துடிக்கும்


அவளது

வ ரியாமல்

உ டுகள்,

ரசித் ட

ான் இருந் து.

முடறக்கும்


கண்கள்,

ைிடனவு

வைஞ்சில் என்றும் அைியா வபாக்கிஷமாகப் புட த்துக் வகாண்டு இருந் ான்.

என

கூர்ந்து,

தைரம் வசல்ல வசல்ல, எப்தபாைா வடு ீ வரும் என்று இருந் து. தவகமாக வசல்லும்

ஸ்லீப்பர் தபருந்து, அவனுக்கு ஆடம தபால் ஊர்ந்து வசல்வ ாய் இருக்க, எவன்ைா

இந் ,”மாட்டு வண்டிடய” எல்லாம் கண்டு பிடிச்சது? இது எல்லாம் ஒரு வண்டின்னு வச்சிருக்காணுக பாருங்க. கழுட கூை தவகமா தபாகும்தபால என்று

ிட்டிக்வகாண்ைான்.

அவனுக்கு உறக்கம் வருதவனா என்று இருந் து, இனிய வமல்லிடசதயாடு “ மிழ்குமு ா, இன்பன்-குமு ா, இம்ஸ்-கும்ஸ்” என்று என்ன என்னதவா ைிடனத்துக் வகாண்டு இருந் ான். அ ில் “இம்ஸ்-கும்ஸ்” அவனுக்கு மிகவும் பிடித்துவிட்ைது. இம்சுக்கு ஏத் இம்டச கும்ஸ் என்று ைிடனத் வனின் உ டுகளில் அப்பட்ைாமான சிரிப்பு.



அவன்

சிரித் து

வவளிதய

யாருக்காவது

தகட்டுவிட்ை ா,

என்று

அவன்

ிடரடய

விலக்கி, அடுத் வர்கடளப் பார்க்க, எந் வவாரு அனக்கமும் இல்டல வவளிதய. வசய்யும் கிறுத்துக்குத் னங்கடள எண்ணி எண்ணி முறுவலித் ான். வவளிதய

ான்

ான் தபாலீஸ், உள்தள கும்தசாை இம்ஸ் என்று அவனது எண்ணங்களும்

சிரிப்பும் அளவில்லாமல் இருந் ன.

காடல ஐந் டர மணி இருக்கும், வபரிய வபரிய ஆடசகதளாடு ட்ை, வள்ளி வந்து

ிறந் ார்.

மிழ், வட்டின் ீ க டவத்

அவடனப் பார்த் வர்,”என்னைா வசால்லாம வகாள்ளாம ான் இப்தபா எல்லாம், எட யும் வசய்யனும்னு

முடிவு

எடுத் ிருக்கியா?


வருதவன்னு

ஒரு

தபான்

பண்ணகூைா ா? இன்டனக்கு பாத்து த ாடசக்கு மாவுகூை இல்டல. சரி தபாய் வரஸ்ட் எடு, ைான் அதுக்குள்ள ஏ ாவது வசஞ்சு வகாண்டு வர்தறன்” என்று வசால்ல,

“அம்மா அது எல்லாம் தவண்ைாம். எனக்கு வகாஞ்சம் தூங்கனும். ைீங்களும் தபாய் தூங்குங்க. ஒரு ஒன்பது மணி தபால என்டன எழுப்பினா தபாதும்” என்று வசால்லிவிட்டு அடறக்குள் வசல்லும்தபாது,

“இருைா, ஒரு கப் பாலாவது குடி” படையபடி

அன்டன

மாறிவிட்ைதும்,”பல்லு

குைந்ட யா மாறி சிணுங்க,

விளக்கடலதய

மா”

என்று

அவனும்

“அது எல்லாம் ஒன்னும் தவணாம் வாடய வகாப்பளிச்சிட்டு. ஒரு மைக்கு குடி” என்று சுை சுை பாடலக் காய்ச்சி வகாடுத் ார்.

குடித் வன்,”ைீங்க தபாய் படுங்கம்மா. ைானும் தூங்குதறன்” என்று வசன்றான் அடறக்கு. அங்கு அடற உள் பக்கமாக

ாைிட்டு இருக்க, எதுக்கு இவ வட்டுக்குள்டளதய ீ இப்படி

ாழ் தபாட்டு இருக்கா என்று தயாசித் ான். அவனது அடறடய அவனுக்கு எப்படி

தவண்டும் என்று வ ரியா ா? அவன், அவன் முடறயில்

ிறக்க, அது அைகாகத்

ிறக்க

ிறந்துக் வகாண்ைது.

உள்தள நுடைந் வனின் கண்களில் வ ன்பட்ைது,” டல மு ல் கால் வடர இழுத்துப் தபார்த் ிக் படுத் ிருந்

கும்ஸ். அதுவும்

குறுக்கு வைடுக்காகப் படுத் ிருந் ாள்”

டல ஒரு பக்கம், கால் மற்வறாரு பக்கம் என்று

அவளது அருகில், கா தலாடு வசன்றவன், அவளது முகத்ட க் காண எழுந் தபார்டவடய விலக்க, அவள் அணிந் ிருந்

உடைடயப் பார்த்துத்

ஏக்கத் ில்,

ிடுக்கிட்ைான்.



குமு ா அவனது கருப்பு வண்ணச் சட்டைடய அணிந்து இருந் ாள். அட ப் பார்த் தும், “அடிப்பாவி தபசகூை வசய்யாமா அவ்தளா விலகி விலகி தபாயிட்டு, என்

ஷர்த்டையா

பைவவன்று

ட்டி


தபாட்டிருக்க”

எழுப்பி,”இம்டச,

என்று

எதுக்குடி

ைிடனத் வனுக்கு,

என்

ஷர்ட்டை

இருக்கன்னு” வம்பிழுக்க தவணும் தபால இருந் து. அவளது

புதுைிறமான

கலருக்கு

அந்

வண்ணம்

தமலும்

அவடள


அைகு

பை


தசர்க்க,

அவளது

முகத்ட க் கண்வகாட்ைாமல் சிறிது தைரம் பார்த்துக் வகாண்டிருந் ான், உடைகடளக்கூை மாற்றாமல். உட்கார்ந்த

இருந் வன், அவடளப் பார்த்

ைிம்ம ியில் தூக்கம் கண்கடளச் சுைற்ற,

அவடள ஒழுங்காகப் படுக்கடவத்து, அவளது அருகில், அவடளத் அடணத் படி படுத்துக் வகாண்ைான்.

ன்தனாடு தசர்த்து

படுத் தும், சில ைாட்களாக இல்லா த் தூக்கம் அவடன இழுத்துக் வகாள்ள, அவனும் தூங்கிவிட்ைான்.

அவன் படுத்து ஒரு மணிதைரம் இருக்கும், அப்தபாது ான் குமு ாவிற்கு ஏத ா உடும்புப் பிடிதபால இருப்பது உடறத் து, தலசாக அடசய முற்பட்டும் முடியாமல் இருக்கக், கண்கடள வமல்ல வமல்ல பார்த் வளுக்கு

ிறந்துப் பார்த் ாள்.

அ ிர்ச்சியிலும்

அ ிர்ச்சி.

அவள்

எ ிர்ப்பார்க்கவில்டல. அதுவும் இவ்வளவு அருகில், படுத் ிருப்பது தபால்.

வைடுைாட்கள் அவடனக் காணா

சத் ியமாக

அந்தைரம்

மிடை

மடைடயப்

வபாைிய,

ன்டன அடணத்துக் வகாண்டு

விப்பு, அவளுள் இப்தபாது

அவனது அருகில் இன்னும் இன்னும் ஒட்டிக் வகாள்ளதவண்டும் என்று த ான்றியது, ஆனால் அ ற்கு எல்லாம்

ான் ஆடசப்பைக்கூைாது என்று ைிடனத் வள், ைிமிைத் ில்

அவனிைம் இருந்து விலக முடனந் ாள்.

அவளின் விலகல் தபாராட்ைத் ில் தலசாகக் கடலந் வன், அவடள மீ ண்டும் இழுத்துப் பிடித்து, அவளது வராம்பத்

தூக்கம்

தூங்கிவிட்ைான்.

டலயில் அவனதுக் கன்னத்ட வருது.”

என்று

தூக்கக்

டவத்து,”தூங்கு குமு ா, எனக்கும்

கலக்கத் ிதலதய



அவனது இப்தபாட ய அடணப்பு மு டல விை இறுக்கமாக இருக்க, அவனதுக் குரல், இப்தபாதும் மாயம் வசய் து அவளுள்.

அவனிைம் இருந்து விலகதவண்டும் என்று மூடள கட்ைடளயிை, மனதமா அவனின் மீ து கா டல வாரி இடறக்க, அவளும் ஒன்றும்தபசாமல், அந்

அடம ியான இனிடமயான 190



சூைடல ஆழ்ந்து ரசித் ாள். அவதனாடு இபப்டி வைருங்கி இருப்பது, அவளுக்கு சுகமான அவஸ்ட டய

உண்டு

பண்ண,

சும்மாதவ

தைரத் ிலும் தூக்கம் வந்து வகாடுடம வசய் து.

கும்பகர்னியான


அந்

சிறிது தைரத் ிற்குப்பின் வவளிதய சின்னு,”அம்மா அண்ணா வந் ாச்சா? எப்தபா வந் ாங்க,

எதுக்கு என்கிட்ை வசால்லல, அண்ணி இன்னும் எழுந் ிரிக்கடலயா? எப்படி இவ்வளவு தைரம்

தூங்குறாங்க?

ைான்

தபாய்

அண்ணாடவ

எழுப்பட்ைா?”

உரித் ான தகள்விக் கடணகடளத்’ வ ாடுத்துக் வகாண்டு இருந் ாள்.

என்று

அவளுக்தக

“சின்னு சத் ம் தபாைா . அவங்க தூங்கட்டும். ைீ ஸ்கூலுக்கு கிளம்பு. சாயங்காலம் வந்து வரண்டு தபடரயும் பார்த்துக்கலாம்.”

“இப்தபா பார்த் ா என்ன? என்டன மட்டும் சீக்கிரதம எழுப்பி விடுற. அண்ணடன மட்டும் எழுப்ப தவண்ைாம்னு வசால்ற.?”

“சின்னு வகாஞ்சம் அடம ியா தபசு. அவதன அவ்தளா தூரத்துல இருந்து வந் ிருக்கான். கடளப்பா இருக்கும் வகாஞ்ச தைரம் தூங்கட்டுதம”

“ைானும் ான் படிச்சி படிச்சி கடளப்பாகுதறன். என்டன மட்டும் கண்டுக்க மாட்டுக்கிதய” என்று தபச, சின்னுவின்

சத் த் ில்

விைித் ான்

மிழ்,

குறட்டை விட்டுத் தூங்கா க் குடற ான். “மாங்கு

மாங்குன்னு

சண்டைப்

தபாடுறவ

சிரித் வன், அப்படிதய படுத் ிருக்க,



தூங்குறட ப்

பாரு”

சின்னுடவ பள்ளிக்கு அடைத்துச் வசல்லும்முன், வள்ளி வந்து ட்டினார்.

விைித்து இருந்


என்று

அவள்

ைிடனத்துச்

மிைின் அடறக்க டவத்

மிழ், வமல்ல குமு ாடவ விட்டு விலகி, க டவத்

“ைான் சின்னுடவ விட்டுட்டு. தகாயிலுக்குப் தபாயிட்டு வர்தறன்.

ிறக்க, ிரும்பி வர்றதுக்கு

எப்படியும் ம ியம் ஆகும். சாப்பாடு எல்லாம் வரடியா இருக்கு. எழும்புனதும் சாப்பிடுங்க” என்று ைீண்ை ைாட்கள் கைித்து பார்க்கும் இருவரும் தபசி ஒரு சுமுகமான ைிடலக்கு வரதவண்டும் என்று எண்ணியவராய்

மிைிைம் வசால்ல,

மிழும் அவரது எண்ணத்ட ப் புரிந்துக் வகாண்டு

டலடய ஆட்டினான்.



வவளிதய,”அம்மா இன்னும் என்னம்மா பண்ணிட்டு இருக்க,” என்று கத் ிக் வகாண்டு இருப்பது கா ில் விைவும் வள்ளி அவடன ஒரு அர்த் முள்ள பார்டவ பார்த்துவிட்டுச் வசன்றார்.

அவர் வசன்றதும் குளித்துவிட்டு வந் வன், இன்னும் குமு ா தூங்கிக்வகாண்தை இருக்க, “அடிதயய் எம்புட்டு தைரமா தூங்குவ” என்று அவளின் அருகில் வசன்று அவளது முகத் ில் சிறிது

ண்ணடரத் ீ வ ளித் ான்.


ண்ண ீர் பைவும் தவகமாக எழுந் வளுக்கு, சிரித்துக் வகாண்டு இருக்கும்


என்று

மிழ் ான் வ ரிந் ான். ஒரு வினாடி, எப்படி இவன் இங்க இருக்கான்? வசன்டனலல தயாசித் வளுக்கு,

வினாடிகள்

அவனுைன் வைருங்கிப் படுத்து இருந் து வவட்கத்ட

கைிய

ைைந் டவகள்

உடரத் து.

உண்டுப பண்ண,

அவதனா சிரிப்பது வ ரிந்து, விைி விரித்துப் பார்த் ாள். “என்னடி எவ்தளா தைரம் ான் தூங்குவ? வகாஞ்சமாவது வபாறுப்பு இருக்கா உனக்கு” அவன் என்ன தபசுகிறான் என்பத அவன் சிரிப்பது வ ன்றலாய்

புரியவில்டல மந் ாகினிக்கு.

ீண்டியது.

“என்னடி இவ்தளா அ ிசயமா பார்க்குற.? ஏன் என்டன எ ிர்ப்பார்க்கடலதயா?” என்றான் வகாஞ்சம் சந்த ாஷமானக் குரலில்.

அவள் ப ில் தபசாது அப்படிதய ைிற்க, அவனதுப் பார்டவ அவள் அணிந் ிருந் சட்டையில் வசன்று மீ ண்ைது. அவனதுப்


சட்டைடய

அல்லவா

தகள்விகளுக்கு அவளுக்குத்

நுடைந் ாள்.


கண்ைவளுக்கு

தபாட்டு ப ில்

த டவயானவற்டற

இருக்தகாம்”

அளிக்காமல், எல்லாம்

அங்கு வசன்றவளுக்கு, வவட்கம் பிடுங்கித் ைின்னுட்தைாதம!

இனிதம

அப்தபாத் ான்,”அய்யய்தயா

இட

எப்படி

என்ற

ைிைம்

ஓடிச்வசன்று

எடுத்துக்

இடிக்க,

தபாகும்


அவனதுச்

இவனுடைய


வைியிதலதய

குளியலடறக்குள்

ின்றது. தச! இவனுக்கு முன்னாடி இப்படி

சமாளிக்குறது.


அவடன

விட்டு

விலகாம இப்படி அவனுைதன தவற.. ச்தச.! ைிடனக்கக் ைிடனக்க ஒரு பக்கம் வவட்கமும் மறுபக்கம் தவ டனயும் அவளின் உயிடரக் வகால்லாமல் வகான்றது. உள்தள

இவ்தளா

வசன்று

தைரம்

சில

ைிமிைங்கள்

உள்ள

ஆகியும்

தூங்கிட்ைா

வசால்லுவான் என்று ைிடனத் வள்,

அவள்

இருந்

குளிக்கத்

கும்பகர்னினு?

துவங்கவில்டல. அதுக்கும்

பின்

ஏ ாவது



தவகதவகமாக குளித் ாள். குளித்து முடித் வளுக்கு எப்படி வவளிதய வசல்வது என்று வ ரியவில்டல. அவடன எப்படி பார்ப்பது? அவனது முகத் ில் எப்படி விைிப்பது என்று கலக்கத்துைன் அவள் வரவா தவண்ைாமா என்று இருக்க,

எவ்வளவு தைரம் ான் இங்தகதய இருப்பது என்று த ான்ற, வமல்ல வமல்ல க டவத் ிறந்து வவளிதய வந் ாள்.

அவள்

வரும்தபாது

மிழ்

ீவிரமாக

யாதரா

வகாண்டு இருந் ான். இது ான் சமயம் என்று

ஒருவரிைம்

அடலப்தபசியில்

தபசிக்

ன்டனச் சீக்கிரதம சரிபடுத் ிக் வகாண்டு,

அத்ட யிைம் வசன்றுவிை தவண்டியது ான். இ ற்கு தமல் இங்தக இருந் ால் இவடன தைரடியாகப் பார்த்துப் தபசதவ முடியாது என்று எண்ணியவளாய்,

டலடயத் துவட்டி, வைற்றியில் வபாட்டு டவத்து, முடிடய ஓரளவிற்கு சரிவசய்து, ப்பித்த ாம்

ைிடனத் ாள்.

பிடைத்த ாம்

அவள் க டவத் அவனின் இந் இல்டல. இதுைாள்

என்று

ிறக்கவும்,


அடறடயத்

மிழ்

வவளிதய

வசல்ல

மிழ் அவடளப் பின்தனாடு வந்து அடணத்து இருந் ான்.

அ ிரடியில், அ ிர்ந் வள், அவனிைம் இருந்து

வடர

ிறந்து

எப்படி இருந் ாதனா,

இல்லாமல், கணவனாய் மாற்றி இருந் து.

இந்

சிறு

ிமிர, அவன் விடுவ ாகதவ

பிரிவு

அவடன

எ ிரியாய்

அவள் எடுக்கும் முயற்சி எல்லாம் வணாகிக் ீ வகாண்டிருக்க, தவறு வைியில்லாமல், அவதனாடு ிருப்பி,

ஒன்றினாள்.

இதுதவ அவனுக்கு

ன்தனாடு அடணத்துக் வகாண்ைான்.

வாக்காய் அடமய,

அவடள வமல்லத்

அவனின் இ யத் துடிப்பு அவளுக்கு வவகு துல்லியாமகக் தகட்ைது. அவனுக்கு இருக்கும் பிரச்சடனகள் ைடுவில், இந் எல்லாம்

எளி ில்

சரியாக்கிவிை


அடணப்பு எத ா, பிரச்சடனகடள

என்ற

ட ரியத்ட


விரும்பியவர்களின் ஒதர அரவடணப்பில் இப்படி ைைக்குமா என்று அவனாதலதய ைம்ப முடியவில்டல. எவ்வளவு

தைரம்

அப்படி

ைின்றார்கதளா,


அவள்


இருப்பத

அ ிசயமாக இருக்க, அவளிைம் கனிவாக,”எவ்தளா மிஸ் பண்ணுதனன்னு வ ரியுமா உன்டன? வராம்ப படுத் ிட்ைடி. எனக்தக வ ரியடல உன்டன பிடிக்கதவ பிடிக்காதுன்னு

ைிடனச்தசன். ஆனா இப்படி என்டன மாத்துவன்னு ைான் ைிடனக்கதவ இல்டல.” என்று அவன் உணர்ந்து வசால்ல,



அவன் வசான்ன வார்த்ட களின் வரியம் ீ அவடளக் வகான்றது. ஐதயா அப்படி எல்லாம் ைிடனக்கா

மிழ். என்று அவள் மனது அலறியது அவளுக்கு மட்டும் ான் தகட்ைது.

“அங்க இருந்

ஒவ்வவாரு ைிமிஷமும் உன் ைிடனப்புத் ான். ைீ தபசா

ஒவ்வவாரு ைாளும்

அவ்தளா வலிச்சிது. ைீ தபசாம இருக்க இருக்க எனக்கு உன்கிட்ை தபசனும்ன்ற எண்ணம் கூைத் ான் வசஞ்சுது” என்று அவன் தமலும் வசால்ல,

அய்யய்தயா, ைான் எதுதவா ைிடனச்சி வசய்ய, அது இப்படியா பிர ிபலிசிருக்கு என்று வைாந் வள், அவன் இன்னும் வசால்லிக் வகாண்தை வசல்ல, அவளது மனது அவனிைம் சாய்வது உணர்ந்து, இது ைைக்கக்கூைாது என்று மூடள முரண்டு பிடிக்க,

அத ாடு முரளிடய ைிடனச்ச மனசுல எப்படி இவடனயும் ஏத்துக்க முடியும் என்று அவள் மிடை

முழு ாக

ஏற்றுக்

வகாண்ை

ானாக,”முரளி” என்று வமாைிந் து. அவ்வளவு ான்

பின்பும்,

இப்படி

மிழ், அவனின் இம்டசயான கும்ஸ்-ஐ

அவளதுக் கன்னத் ில் “பளார்” என்று அடறந் ான். அடித் குமு ா சுருண்டு விை,


அவளது

வாய்

ன்னிைம் இருந்து விலக்கி,

தவகத் ில் எப்தபாதும் தபால

மிழ் வவறிவகாண்ை சிங்கம் தபால ைின்றுக் வகாண்டு இருந் ான்.

ஏக்கங்கள் – 20 : “நொருத்ேமில்ளல என்று நேரிந்தும் வந்ேப்

நொருந்ோேக்

காேலின் வலி

நெஞ்சுகூட்ளட

கண்ணாடியாய்

உளடத்துச் சிளேக்கிறேடி” மிழ் இப்படி குமு ாவின் வாயில் இருந்து வரும் என்று எ ிர்ப்பார்க்கதவ இல்டல.

கா லில் உருகி உருகி கசிந்துக் வகாண்டு இருந் வனுக்கு, வசால்லவும்

அவனது, ைாடி

சுத் மாக வடிந்து விை, கிைிந்

ைரம்பு


ஓடி பாய்ந்துக்

ிடிவரன்று அவள் இப்படி வகாண்டிருந் க் கா ல்

சக்டகடயயாய் உணர்ந் ான் அந்

வைாடி.

எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு அவள்மீ து வவறுப்பு வகாண்டிருந் ாதனா, வமல்ல வமல்ல அது மாறி கா லான தைரம், அவளின் ஒற்டற வசால்தல தபாதுமான விஷமாய் அடமந் து.



அவனுக்கு எட யுதம தயாசிக்கும் விழுந்துக் கிைந்

ிறன் இல்டல அப்தபாது. குமு ாடவ அடறந் வன்,

அவளிைம் வசன்று, அவளின் ஈரமானக் கூந் ல் அவளது முகத் ில்

விழுந்துக் கிைந் ட யும் வபாருட்படுத் ாமல், அவளது முகத்ட

ஒரு டகயால் பிடித்து,

“ைான் உனக்கு என்னடி குடறவச்தசன்? என்ன குடறவச்தசன். எதுக்குடி என்டன மிருகமா மாத்துற. உன்டனப் பார்க்கனும்னு அவ்தளா ஆடசயா அங்க இருந்து வந் ா? ைீ இன்னும் அவன, அந்

****** மனசுல வச்சிட்டு இருக்க.

உன்டனப்தபாய் ைான். தச.. உன்கிட்ை தபாய் என் மனடச பறிவகாடுத்த தன. என்டனச் வசால்லணும்டி. சீ. ஒரு காலத்துல ைீ வசான்ன வார்த்ட டய இப்தபா ைான் வசால்தறன்டி. எனக்கு உன்டனப் பார்க்கதவ பிடிக்கடல.

முரளி முரளி முரளி.., அவன் யாருன்னு வ ரியுமா? இந்

வட்டுல ீ இவ்தளா ைாள்

இருந் ிருக்கிதய, ஒருைாளாவது பூடை அடறயில தபாய் பார்த்து இருக்கியா? அங்க

வ ாங்குற ைாலு தபதராை தபாட்தைால, வரண்டு தபதராை சாவுக்குக் காரணமான உங்க அப்பன மா ிரி வணாப்தபான ீ ைா ி வவறிப்பிடிச்சு அடலஞ்சு சுத் மா பிடிக்கா அந்

அடுத் ச் சா ிக்காரதனாை டபயன்.

தபாட்ைல வ ாங்குற ைாலு தபரும்

ிரிஞ்ச உங்க அப்பனுக்கு

யாருன்னு ைிடனச்ச, ஒருத் வங்க என்ன

வபத் வங்க, ஒருத் வங்க, ைீ ஆடசயா ரசிக்குறிதய சின்னு, அவதளாை அப்பா அம்மா.” என்று கர்ைித் ான். அவனது

இந்

மாற்றம்,


மூடளக்குப்

தபாதுமான ாய்


மனதுக்கு மிக மிக பாரமாய் இருந் து. மனட க் கல்லாக்கிக் வகாண்டு, தவ டனடயத் ாங்க வைியில்லாமல் அவள் துவண்டு இருக்க,

அந்தைரம்

மிழ் வசான்ன இந்

வார்த்ட கள் அவடள அ ிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது. என்னது!!

அப்தபா வள்ளி, இவங்க இரண்டு தபருடைய அம்மா கிடையா ா? அப்தபா அவங்க யாரு? ைான் ைிடனச்சது மா ிரி அவங்க என் அத்ட

கிடையா ா? அப்தபா

மிழ் வசால்றது

மா ிரி தபாட்தைால இருக்குற வரண்டு தபதராை சாவுக்கு முரளிதயாை அப்பா காரணமா? அதுவும் முரளி தவற சா ிக்காரனா? அப்தபா அவன் வசான்ன,”ைானும் உங்க சா ி ான்” என்பது

வபாய்யா?

இதுல

ஒன்னுதம புரியடலதய.

பரணி

அப்பாவும்

காரணமா?

என்ன

வசால்றான்

மிழ்

அன்டனக்கு வட்டுல, ீ வட்டை ீ விட்டு தபானவ இருக்காதளா? இல்டலதயா?ன்னு சுருளி

அப்பா வசான்னது எல்லாம்கூை வபாய்யா? அப்தபா அவங்கதள வகான்னுட்டு ஊருக்காக மட்டும் அப்படி வசான்னாங்களா? தயாசிக்க இருந் த்

தயாசிக்க

மனது

தமலும்

தமலும்

மிடை, அ ிர்ச்சியுைன் பார்த் ாள்.

பாரமாக,

முகத்ட

இறுக்கிப்

பிடித்து 195



அவளது இந் ப் பார்டவடயக் கண்ைத்

மிழ்,”எதுக்குடி இப்தபா இந் ப் பார்டவ? என்ன?

ைான் வசால்றது எல்லாம் வபாய்யுன்னு ைிடனக்குறியா? ைான் வசால்ற எட இட

ைீ ைம்பிருக்க.

மட்டும் ைம்புறதுக்கு. ஆனா ைீ ைம்பித் ான் ஆகணும். உன்தனாை ஊருக்கு வந் த

எங்க அம்மாதவாை இந்

ைிடலடமக்குக் காரணமான உங்க அப்படனயும் அவதனாை

வறட்டு சா ி வவறிடயயும் ஒடுக்கத் ான்டி” என்று கர்ைித் வன், அவளது

முகத்ட

வசன்றான்,

அவடள

விடுத்து, பூடை

அவளது

அடறக்கு.

டகடயப் அ ில்

பிடித்துத்

இருந்

ர ரவவன்று

இருவரின்


புடகப்பைத்ட க்

காட்டியவன்,”இத ா இருக்காங்கதள இது. இது ான் சின்னுதவாை அப்பா. இத ா இங்க சிரிச்ச

முகமா

இருக்காங்கதள!

வகால்லப்பட்ைவங்க. வவறியால.

எதுனால

இது ான்

வ ரியுமா

என்தனாை உங்க

அம்மா.

அப்பதனாை

உங்க

அப்பாவாலக்

வவறியால.

ஆமா

அன்டனக்கு மட்டும் உங்க அப்பன், அப்படி ஒரு காரியம் பண்ணாம இருந் ிருந் ா,

இந்தைரம், இத ா இங்க இருக்குறவங்க உசுதராை இருந் ிருப்பாங்க. அன்டனக்கு மட்டும் உங்க

அப்பன்,

ஏத ா

ஒரு

கிைவி,

எட தயா

இருந் ிருந் ாங்கன்னா, இன்டனக்கு அவங்க இந்

வசான்னட க்

தகட்டு,

ைம்பாம

ைிடலடமல இருந் ிருக்க மாட்ைாங்க.

உனக்கு என்னடி. ைீ ஒருத் டன விரும்புன. அதுனால

ண்ைடன அனுபவிக்குற. ஆனா

“வள்ளியம்மா” பரிசுத் மானவங்கடி. உங்க அப்படன பத் ி உனக்கு என்ன வ ரியும்?. டபத் ியக்கார மிருகங்க” என்று வசான்னவன்.

அவடள மீ ண்டும் இழுத்துக் வகாண்டு வவளிதய வந்து, “ைீ அவன் தபடரச் வசான்னதும் உன்டன

விட்டிருதவன்னு


அது


ைைக்காதுடி.


வசால்றட த் ான் ைான் இப்பவும் வசால்தறன். ைான் ான்டி உனக்குப் புருஷன். இட ைீயா ைிடனச்சா கூை ைான் உசுதராை இருக்குற வடரக்கும் மாத் முடியாது. அவதளாத்துக்கு உனக்கு

ிமிரு அ ிகமாகிடுச்சா? ைீ என்டனத்

விர தவற ஒருத் டன

மனசால என்ன, மூடளயாலக் கூை ைிடனக்ககூைாதுடி” என்று கத் ியவன், அவள் ிணற

வவறியில்

முத் ங்கடளக்

வகாடுத்து,

அவடளக்

கீ தை

ிணற

ள்ளிவிட்டு,”ைான்

வசத் துக்கு அப்புறம் ைீ தவற எவடனயாவது ைிடனச்சிக்தகா. எப்படியும் உங்க அப்பன்

என்டன வகால்லணும்னு வவறிதயாை இருப்பான். கண்ணும் வந்துட்ைான். அதுனால வ ம்பா இருப்பான்.

ைானும் அங்கத் ான் தபாதறன். கூடிய சீக்கிரம் தபாய் தசர்ந்துடுதவன் அவன் டகயால.

அவனா வரடலன்னாலும் ைாதன அவன் டகல தபாய் சிக்கி உயிடர விட்டுக்குதறன். அதுக்கு அப்புறம் வராம்ப வராம்ப ைிம்ம ியா, ைீ வசான்னிதய அவதனாை ைல்லா இரு.

ஆனா அதுவடரக்கும் ைீ என் வபாண்ைாட்டி ான்” என்று வசால்லிவிட்டுக் கிளம்பினான் வவளிதய.



தபாகும்தபாது அவனது டபடயயும் எடுத்துச் வசன்றுவிட்ைான். அவனுக்குக் குறுக்தக வசன்று

அவடனத்

டுக்க

கிைந் ாள்.

ஆடசயாக

வந் வடன

வகான்றன.

ச்தச!

ைிடனத்தும்,

இப்படி

டுக்கத்

ஆக்கிவிட்தைாதம

ிறானியற்றவளாய்,

என்று

கா ல்

வ ாய்ந்துக்

வகாண்ை

அவளது

மனதும் சின்னாபின்னமாக, அவன் வசால்லிடவகள் வசய் டவகள் அடனத்தும் குத் ிக் இப்படி

ஒரு

குடும்பத்துடலயா

பிறந் ிருக்தகாம்?

இப்படி

ஒரு

தமாசக்காரடனயா ைம்பி, கா ல் கா ல் என்று அவன் பின்னாடிதய சுத் ி இருக்கிதறாம் என்று ைிடனத் வளுக்கு கண்கள் கலங்கி இருந் ன.

அவன் விட்டுச்வசன்ற இைத் ிதலதய கிைந் வள், அடசயதவ இல்டல.

மிழ் அவடள

விட்டு தூரமாகிச் வசன்றால், அவனுக்கு ைல்லது என்று ைிடனத் வளுக்கு இப்தபாது அவளுக்தக அவன் வசல்வது, உயிடரப் பிரித்துச் வசல்வது தபால் இருக்க, தவ டனயில் க றி அழு ாள்,

மனமும் வாயும், “ மிழ், வைருங்கி

வந் தபாது

மிழ்” என்று வசால்லிக்வகாண்தை இருந் து. அவன் வைருங்கி


உணரா

வலி,

வசல்லும்தபாது வகாடிய ாய் இருந் து.

இப்தபா

அவன்

ன்டன

விட்டுச்

அ ிலும் அவன் இறு ியில் வசால்லிச் வசன்ற வார்த்ட கள் எல்லாம் ரணமாய் இருக்க, தபாகா

எனக்கு

ைீ

மிழ், ைீ அங்கப் தபாகா , அப்பா அம்மா எல்லாம் வராம்ப தமாசமானவங்க. தவணும்

இருந் ால் ாதன! ம ிய

தைரவாக்கில்

தவணும்.

வள்ளி,

என்று

க றினாள்.

மன ில்,”எப்படியும்

ஆனால்

இந் ப்

தகட்ப ற்கு

பிரிவு

ஆட்கள்

வகாஞ்சமாவது

இருவரிைமும் ஒரு ைல்ல எண்ணத்ட க் வகாண்டு வந் ிருக்கும். இருவரும் ஒதரயடியாக இல்லாவிடினும் ஓரளவிற்கு மாறி இருப்பார்கள். அவனுக்கு

தபான

வந் வருக்கு,

ிறந்து இருந்

பலம்


ிரும்ப

மிழ் இனிதமல் ைல்லயாயிடுவான்.

வந் ிரும்”

வட்டைக் ீ கண்ைதும் வகாஞ்சம் அ ிர்ச்சி.

என்று



மிழ் இருந் ால் எப்படியும்

எப்தபாதும் வட்டைப் ீ பூட்டி டவக்கத் ான் வசால்வான். ஒருதவடள ைாம் இருக்கும் இைம் வ ரிந்து அந் ப் பாவிகள் வந் ாலும் வந்துவிடுவார்கள் என்று. ஆனால் இன்று அது

ிறந்து கிைக்கவும், ப றியடித்துக் வகாண்டு உள்தள வசன்றவருக்கு,

அங்குக் க றி அழுதுக் வகாண்டிருந் க் குமு ாதவ வ ன்பை, மு லில் இருக்கிறானா? என்று அலசியவர், அவன் இல்லாது தபாக, க டவத்

மிழ் வட்டில் ீ

ாைிட்டுவிட்டு, குமு ாவின் அருகில் வசன்று, அவடள எழுப்பி,”என்னம்மா

ஆச்சு” என்று தகட்க,



எப்படி ப ில் வசால்வாள் குமு ா.

மிழ் ஆடசயாகக் கா தலாடு வந்து அடணத் ான்.

ம ியிைந்து முரளியின் வபயடரச் வசான்தனன் என்றா? வசால்ல முடியும். வபாய்யானக் கா லுக்காக உண்டமயாக் கா ல் என்று வ ரிந் ப் பின்பும், அட துடியாய் துடிக்கிதறன் என்றா? வசால்ல முடியும். என்னுடைய

மைத் னத் ினால்,

வகாடலகாரர்களின் முன், என்றா வசால்லமுடியும்.


அவன்

ஊருக்குச்

இைந்து விட்டுத்

வசல்கிறான்,


ானாகதவ வலிய வசன்று உயிடர மாய்த்துக் வகாள்வ ற்கு

அ ிலும் இத் டன ைைந்தும் அவன்

னக்காக என்று

ாதன வசல்கிறான், என்று ைிடனத்து

ைிடனத்து அவரின் முன்பு ஒன்றும் வசால்லாமல் க றி அை, “என்ன ைைந்துச்சி குமு ா? எதுக்கு இப்தபா அைற? வள்ளி பயத்துைன் தகட்க, குமு ா

அழுடகயுைதன,”அத்ட

ஏத்துக்கிட்டு

தபசமாடீங்களா?

என்டன

எனக்குன்னு

மிழ் எங்க? எங்க தபானான்.?” என்று


இருந்

உங்க

எல்லா

வட்டுப் ீ

வபாண்ணா

வசாந் த்ட யும்

ைாதன

என்தனாை மைத் னத்துனால வகடுத்து, இப்தபா அவங்க எல்லாருக்கும் பாவியா ைான் இருக்தகன். இப்தபாகூை ைீங்க என்கிட்தை தபசமாடீங்களா?

என்னால முடியல அத்ட . ைான் யாரு? என்டன சுத் ி என்ன ைைக்குது?

மிழ் யாரு?

ைீங்க யாருன்னு எதுவுதம வ ரியாம இருக்கும்தபாதுகூை ைான் ைல்லா இருந்த ன். ஆனா எல்லாம் ஓரளவுக்குத் வ ரிஞ்சதுக்கு அப்புறம் என்னால ைிம்ம ியா இருக்க முடியடல. ஐதயா அத்ட . ைான் ைிடனச்சது மா ிரி ைீங்க என்தனாை அத்ட

கிடையா ா? அப்தபா

பரணி அப்பா, சுருளி அப்பா எல்லாம் அவங்கடளக் வகான்னுட்ைாங்களா? இப்தபா அங்க தபானா அவடனயும் ஏ ாவது பண்ணிருவாங்க. காமாட்சி

அம்மாகூை


ஒத்துடைப்பாங்க.


தபான்

பண்ணி

மிழ்

வரச்

வசால்லுங்க அத்ட . அவன் யாருன்னு வ ரியுறதுக்கு முன்னாடிதய வகால்லணும்னு துடிச்சிட்டு

இருப்பாங்க,

அவன்

பண்ணுன

தவடலகளுக்கு.

இப்தபா

ஒருதவடள உண்டம வ ரிஞ்சா அவடன விைதவ மாட்ைாங்க” என்று அை,


ைீண்ை ைாட்களுக்குப் பிறகு, தகட்ைப் வபயர்களில் வள்ளி, அடம ியாக இருந் ார். அவரின் முகம், தவ டனயில் சுருண்டு மடிந்துக் கிைந் து. குமு ாடவ விட்டு எழும்பி, தைராகப் பூடை அடறக்குச் வசன்று அமர்ந்து, அங்கு தபாட்தைாவில் இருந் வர்கடளப் பார்த் ார். அ ில் இருவரின் புடகப்பைம் வபன்சிலில் வடரந்து டவக்கப்பட்டு இருந் து.



அவர்

விலகவும்,

அவடரப்


குமு ா,அவர்

வசன்ற

இைத் ிற்கு

அவர்

பின்னாதலதய வந் ாள். அங்கு அவடரப் பார்க்க, அவரின் முகம் குமு ாவிற்கு, அவள் அன்று ஊராரின் முன் டகயாலாகா

ைிடலயில் தவ டனயுைன் ைின்ற

ருணத்ட

ைிடனவு படுத் ,

அவரின் அருகில் அமர்ந்து, அவடரக் கட்டிக்வகாண்ைாள். அவதரா.”குமு ா.

என்னால

முடியடலதய. ைீ எப்படிமா

இன்னு

வடரக்கும்

அப்தபா

ைைந் ட

ாங்கிக்க

ாங்குன? ஐதயா என் வசல்லதம. என்தனாை ரத் ம் எல்லாம்

வடிஞ்சது தபால இருக்தக” என்று அவர் தவ டனயுைன் கூற,

குமு ாவிற்கு அவர் வசால்வது எதுவுதம புரியவில்டல. அவள் அவடரப் புரியாமல் பார்க்கவும், அவடள அருகில் உட்கார டவத் வர்,

“ைான் ான்ைா, ைீ உங்க அப்பா வகான்ன ா வசான்ன உன்தனாை அத்ட .” என்று வசால்ல, குமு ா அ ிர்ந்துப் பார்த் ாள் அவடர. அவளின் அ ிர்ச்சிடயப் வபாருட்படுத் ாமல், வள்ளி தமலும் வசால்ல ஆரம்பித் ார். “ைீ பிறந்

அத

வட்டுல ீ ான் ைானும் பிறந்த ன். சின்னு இப்தபா அண்ணி அண்ணி உன்

பின்னாதலதய சுத்துறாதள, அத சுத் ிட்டு வருதவன். இதுல


அண்ணி

மா ிரி ான் ைானும் உன்தனாை வரண்டு அம்மாடவயும்


சிடுசிடுன்னு


அண்ணி, எனக்கு இன்வனாரு அம்மா. ஆமா அம்மாதவ

ஆனா


ான், அம்மா இல்லா

எனக்கு

அவங்க ான் அம்மா. உங்க அப்பா இப்தபா இருக்குற ப வில, முன்னாடி எங்க அப்பா இருந் ாரு. அவ்தளா பிரியம் என்தமல, வட்டுல ீ உள்ள எல்லாருக்கும்.

எதுடலயுதம எனக்கு, என்தனாை அம்மாதவாை டகப்பக்குவம் வந் து இல்டல. ஆனா டவத் ியம் பார்க்குறதுல இருந்துச்சி. மு ல்ல சின்ன ா அப்பாக்தகா அண்ணன்களுக்தகா டலவலி கால்வலின்னு மருந்துப் தபாைத் துவங்குன எனக்கு, அது வகாஞ்சம் வகாஞ்சமா

மாறுச்சி. வ ருவுல யாருக்கு உைம்பு சரியில்டலன்னாலும், முன்னாடி எங்க அம்மாடவப் பார்க்க

வந் வங்க, அப்தபா என்டனப் பார்க்க வந்து, ஒரு பச்சிடல மருந்து வாங்கி சாப்பிை ஆரம்பிச்சாங்க. அதுல அவங்களுக்குக் குணமும் ஆக, எதுக்கு எடுத் ாலும் என்கிட்ை வரத்

துவங்குனாங்க.

குணமானட ப்



உள்ள

அம்மாதவாை

எல்லாருக்கும் அத

வ ரிஞ்சி வராம்ப சந்த ாஷமா இருந் ாங்க.

ைான்

டகப்பக்குவம்

மருந்து

எனக்கும்

வகாடுத் தும் வருதுன்னு



ஏன் எனக்குதம வராம்ப சந்த ாஷம் ான். ைம்மளால ைாலு தபருக்கு உ வி பண்ணி

அவங்களுடைய கஷ்ட்ைத்ட ப் தபாக்க முடியுத ன்னு. இது வளர்ந்து வளர்ந்து, பிரசவம் பார்க்குற வடரக்கும் தபாச்சு.

ஆனா அந்

உ வினாதலதய எங்க

வாழ்க்டக இந்

ைிடலடமக்கு ஆகும், என்னால வரண்டு உசுரு அைாட யா ைிக்கும், என்னால வரண்டு தபரு

வகால்லப்படுவாங்கன்னு

வ ரிஞ்சிருந் ா?

மாட்தைன்.

அந்

உ விடய

வசஞ்சிருக்கதவ

ைான், சீ ா, பத்மா, ைாங்க மூணு தபரும் அவ்தளா ைல்ல த ாைிகள். ஒதர வயசு, அடுத் அடுத்

வடுன்றதுனால ீ எப்பவும் எங்கதளாை வாய் தபசிட்தை இருக்கும் எட யாவது

தவடலடயப் பார்த்துட்தை. எங்க

தபானாலும்

இருந் துனால,

ஒண்ணா

யாரும்


தபாதவாம். வசால்ல

ஊரு

முழுசும்

மாட்ைாங்க.

வசாந் க்காரங்களாய்



ஒதர

கட்டுப்பாடு அடுத் ச் சா ிக்காரப் பிள்டளகக்கூை சகவாசம் வச்சிக்கக்கூைாது. ைாங்களும் அவங்க வசால்றட

அப்படிதய தகட்டுட்டு ைைந்த ாம். ஏன்னா எங்களுக்கு

ஊர்ல ைைக்குற எல்லா விஷயமும் வ ரியும். ஊடரவிட்டு ஒதுக்கி டவக்குறதுல இருந்து, வகால்றது வடரக்கும் பார்த் துனால, அந் அடிக்கடி

இந் ச்


அந் ச்

வம்தப தவண்ைாம்னு ஒதுங்கி இருந்த ாம்.

சா ிக்காரடன

வவட்டுறதும்.

அவன்

இவடன

வவட்டுறதும்னு, ஒதர ரணகளமாத் ான் இருக்கும் அங்க. அதுலயும் உங்க அப்பாதவாை குடும்பத்துக்கும், அந்

ஊரு வபரியவக குடும்பத்துக்கும் எப்படி ஏட்டி தபாட்டி ான்.

அப்படி இருக்கும்தபாது ைாங்க எப்படி அடுத் வங்கதளாை சகவாசம் வச்சிப்தபாம். ைாங்க உண்டு எங்க தவடல உண்டுன்னு இருக்கும்தபாது ான் ஒருைாள், சீ ா,

பயந்துக்கிட்தை

தகாவில்,

வ ருவுல

ஓடிவந் ா


தகாவிலுக்கு.



ள்ளி,

வ ருவுக்கும் இடையில இருக்குறது மா ிரி இருக்கும். ைானும்

பத்மாவும்

எப்பவும்தபால

சீ ா

மு ல்டலதய

பிந் ி

வர்ற ா


வசால்ல,

வ ரிஞ்சிருக்குதம.

அடுத் க்

வ ருவுக்கும்

தகாயிலுக்குப்

ைாங்களும்

தகாவிலுல

அந் க்

இந் த்

தபாயிட்தைாம். தபாய்,

சும்மா

உட்கார்ந்துட்டு வாயடிச்சிட்டு இருக்கும்தபாது, சீ ா பயந்துக்கிட்தை வரவும், என்ன ஆச்தசான்னு ைாங்கக் தகட்க, அவகிட்ை இருந்து தபச்தச வரல. என்ன ஆச்சு? ஆச்சுன்னு ைாங்க பல ைடவ தகட்ைப்பின்பும் அவ வசால்லாம இருக்க, விஷயம் வராம்ப சீரியசானதுன்னு புரிஞ்சுது.



வமல்ல அவடள வைருங்கி உட்கார்ந்து

ண்ணி வகாடுத்து, அவடள சமா ானமா இருக்கச்

வசால்லிட்டுக் தகட்ைப்தபா ான் வ ரிஞ்சுது. தகாவிலுக்கு வர்ற வைியில இருக்குற சந்துல வச்சி, அடுத் ச் சா ிக்காரன் ஒருத் ன் அவடள விரும்புற ா வசான்ன ா.

தகட்ை எங்க எல்லாருக்கும் ஒதர அ ிர்ச்சி. அதுக்கு அப்புறம் தகாவிலுக்குப் தபாறட தய ைிறுத் ிட்தைாம்.



அவ

ஒத்துக்கிட்ைா,

வவளிதய ைைமாை முடியாதுன்னு வ ரிஞ்சி. ஆனா தபா ா

ஊருல

ஒரு

வபாண்ணுகூை

தைரம், கா ல் என்ன எல்லார்கிட்ையும் வசால்லிட்ைா வருது? அத

ான்

சீ ா விஷயத்துலயும் ைைந்துச்சி. அவ ஒளிஞ்சு ஓை ஓை, சின்னுதவாை அப்பா அவடள விைதவ இல்டல. சீ ாவ்டவ எ ார்த் மா பார்க்க தைரிடும் தபாது எல்லாம், அவகிட்ை எங்தகயாவது தபாய், ைாம சந்த ாஷமா இருக்கலாம்னு வசால்ல,

வகாஞ்சம் வகாஞ்சமா சீ ாதவாை மனசும் கடரஞ்சுது. எங்க வரண்டு தபருகிட்ைடயயும்

அவ மூச்தச விைடலனாலும், அவ மனசுக்குள்ள அவரு வந்து உட்கார்ந் ப் பிறகு,

அவளால ஊரு கட்டுப்பாடை மீ றி அவதராை வாை முடியாதுன்னு வ ரிய, அடம ியா இருந் ா.

வரண்டு ஊருகாரனுகளும் ஏற்கனதவ அடிச்சிகிட்டு இருக்குறப்தபா, இப்படி ஒன்னு ைைந் ா எப்படி உசுதராை இருக்க முடியும்ன்ற பயம். அவன்

எங்கக்கிட்ை

வசால்டலன்னாலும்,

புரிஞ்சிச்சி. அவளுக்கு எந்

அவளுடைய

ைைவடிக்டகல

எங்களுக்குப்

உ வியும் வசய்ய முடியா துனால, ைாங்களும் ஒண்ணுதம

வசால்லாம இருந்த ாம். வகாஞ்சம் வகாஞ்சமா அவ ைடைப்பிணமாக, ஒரு ைாள் தகாவில் ிருவிைா ைைக்குற அன்டனக்கு, யாருக்குதம வ ரியாம, சின்னுதவாை அப்பா அவடள

கூட்டிட்டுப் தபாக வந் ாரு.

எங்களால அவடளப் தபான்னும் வசால்ல முடியடல, தபாகா ன்னு வசால்ல முடியல. ைான்

அவருகிட்ை,”இது

சா ிக்காரங்களும்


அடிச்சிகிட்டு

ஒத்து

வராது.

சாவாங்கதள

இது

விர,

வாைவிைமாைாங்கன்னு” ஒதரயடியாய் வசால்ல வாக்குவா ங்களுக்கு

பிறகு,

அவரும்


ைைந் ா,

ைிம்ம ியா


சில

பல

கிைந்

கல்லு குத் ிடிச்சு. ைான் என் டகல எப்தபாதும் இருக்கும் பச்சிடல மருந்ட ,

முடியடலன்னாலும், சீ ாடவ விட்டுப் தபாகத் துணிந் அவதராைக் காலுல தபாைடுட்டு இருந் எட

ைான்

புரிஞ்சிகிட்டு,

வரண்டு

அவரால

தைரம், அவரு காலுல, கீ தை

தைரம், எதுதவா ஒரு கிைவி எங்கடளப் பார்த்துப்

எட தயா ைிடனச்சு, தபாய் வட்டுல ீ வசால்லி, அவருக்கு

தபாட்ைட


ைான் ான்

அவடர

ைிடனச்சிட்டு என்டனப் பிடிக்க வர்றதபாது, எ ார்த் மா நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா

விரும்புதறன்னு

ப்பா

ிரும்பி பார்த் ப் பத்மாவுக்கு, 201


இவங்க எல்லாம் வர்ற

ினுதச, ஊருல உள்ளவங்க எல்லாம் பார்த்துட்ைாங்கன்னு,

அவடர தவகமா தபாங்க, ஊதர ஒன்னுகூடி வருது, என்று வசால்லவும், ைாங்க

பயந்து

அலறி

தவற

இைத் ிற்கு

மாறத்

துவங்க,

அந் க்

கிைவி,

பரணி

அண்ணன்கிட்ை,”உன் வ ாங்கச்சித் ான் அந் ப் பயதலாை ஊசாலாடிட்டு இருந் ான்னு” வசான்னட க் தகட்டு உறிஞ்சி தபாய் ைின்தனன்.

அப்தபா, சின்னுதவாை அப்பா முத்து, என்டனயும், சீத் ாடவயும் கூட்டிட்டு டவக்க முயல, பத்மா அவங்கக்கிட்ை மாட்டிக்கிட்ைா. ைாங்க ஓை ஆரம்பிச்சதும்,

ப்பிக்க

ிருவிைா இைதம கடலய ஆரம்பிச்சுசு. ைாங்க வசஞ்ச ஒதர

மைத் னம், அவங்கடளக் கண்ைதும் ஓடினது ான். அட த்

விர தவற எந் த்

ப்புதம

பண்ணடல அன்டனக்கு. அப்படி மட்டும் பண்ணாம இருந் ிருந் ா, இன்டனக்கு அவங்க வரண்டு தபரும் உசுதராை, அவங்க அவங்க இைத்துல இருந் ிருப்பாங்க. ிருவிைா இைத்ட விட்டு விலகி, தூர தூர ஓடுதனாம். எந் ப்

ப்பும் பண்ணாமடலதய.

எங்கடளத் துரத்துற சத் ம் தகட்டு அடுத் ச் சா ிக்காரனுக்கும்

விஷயம் வ ரிஞ்சி,

அவனுகளும் முத்து அடுத் ச் சா ிக்காரன் வபாண்டண இழுத்துட்டு ஓடுறான்னு வசால்லி எங்கடளத் துரத் ,

உசுதராை இருப்தபாமான்னு வ ரியாம பயத்துல ஓடுதனாம். ஒருகட்ைத்துல எங்களால முடியாம ைாங்க இருந் ப்தபா, முத்து அவதராை தசர்ந்துக் வகாத் தவடல வசய்யற

ஒருத் தராை, வட்ல ீ அவரு டகல காலுல விழுந்து, வகாஞ்சம் அரவடணப்பு வகாடுக்கச் வசான்னாரு.

எல்லாருடைய கண்ணுலயும் ைான் ஓடிவந் தபடரயும்

ான் பாத் ிருக்கு. அத

ாத் ான் வ ரிஞ்சிது. ஊதர எங்க வரண்டு

மா ிரி ைாங்க வந்

இரண்டு ைாள் கைிச்சு, யாருதம

தபாகா , மணல் த றி பக்கத்துல இருந் க் கிணத்துல, முகம் எல்லாம் உப்பிப்தபாய், ஒரு வபாண்தணாை பிணம் கிைந் தும்,

எல்லாரும் அட , ைான் ஓடிப்தபானதுனால பத்மாடவ மா ிரி அடி வாங்க துப்பு இல்லாம சீ ா ான்

ற்வகாடல

பின்னால ான்

ைல்லா

பண்ணிட்ைான்னு

வ ரிஞ்சிது.

வந்த ன்னு ைிடனச்சாகங்கன்னு?]

எப்படி

ைிடனச்சிருக்காங்க.

அவங்க

ைான்

[இது



இவருகூை

ராத் ிரிதயாை ராத் ிரியா, முத்துதவாை ைண்பர், எங்க மூணு தபடரயும் அவதராை வசாந் ஊரான,

மதுடரக்கு

கைிச்சு ான் வந் ாரு.

அனுப்பி

டவக்க ைிடனச்சு

பக்கு பக்குன்னு அடிச்சிகிட்டு இருந் வந் தும்

அவர்

எங்கடள

ஒரு


வவளிய தபானவரு,

வராம்ப தைரம்

மனடச, வகாஞ்சமா குடறச்சிது அவதராை வருடக.

ைிமிஷம்கூை

இருக்கவிைாம,

உைதன

கிைக்கால 202


கூட்டிட்டுப் தபாயி, அங்க இருந்

ஒரு மாட்டு வண்டிடயக் காமிச்சு, அங்க இருந்து

இன்னும் கிைக்கால தபானா ரயில்தவ தைஷன் வரும்னு வசால்ல, மீ ண்டும்

யாரும்

பார்த் ிரக்கூைாதுன்னு

பயந்துட்தை

தபானா,

ைாங்க

முன்னாடி, அங்தக வரண்டு ஊருல உள்ள வகாஞ்ச தபரு வந் ிருந் ாங்க. என்ன

பண்றதுன்னு

வ ரியாம

ைின்னுட்டு


முத்து ான்,

தபாறதுக்கு

எங்கடள

அடம ியா இருக்கச் வசால்லிட்டு, ரயிலு கிளம்புற தைரம், எங்கடள யாரு கண்ணுக்கும் பைாம கூட்டிட்டு தபாய் ஏத் ினாரு.

வரண்டு பக்கத்துல இருந்து, ஒன்னு வரண்டு தபறு ரயிலுல ஏறுரட ப் பார்த்து, குடலதய ைடுங்கிறிச்சு. ைாலு மணி தைரம், உயிருக்குப் பயந் ப் பயணத்துல, மதுடர வர்றதுக்கு முன்னாடிதய முத்து எங்கடள கூட்டிட்டு, அவரும் கீ தை இறங்கிட்ைாரு.

இறங்கிட்தைாம், ஆனா எங்கப் தபானும், எப்படி இனிதம வாைப் தபாதறாம்னு வ ரியாமா அந் க் காடலல டகல பத்து டபசா இல்லாம அனாட யா இருந்த ாம். முத்துவும் பாவம்,

ப்புன்னு உணர்ந்து விலகப் தபாற தைரத்துல இப்படி எல்லாம் ைைக்கும்னு

அவரும் எ ிர்ப்பார்த் ிருக்கதவ மாட்ைாரு. சீ ா ான் அழுதுட்தை இருந் ா.

தகாயிடல விட்ைா தவற தபாக்கிைம் கிடையாதுன்னு ைிடனச்சி, அங்க இருந் ச் சின்னக் தகாயிலுல, நுடைஞ்சு வி ி இன்னும் என்ன வச்சிருக்குன்னு வ ரியாம ைாதைாடி மா ிரி இருந்த ாம், சாயங்காலம் வடர.

அப்தபாத் ான் அங்க, கணவடன இைந் த் துக்கத்துல

மிதைாை அம்மா, தசார்ந்து தபாய்

இருந் ாங்க பக்கத்துல. அவருக்கும் வட்டுக்குப் ீ தபாறதுக்கு மனதச இல்ல தபால, சுட்டிப் டபயன்

மிழும் அவருகூைதவ அடம ியா இருக்க,

ைான் ான் தபச்சு வகாடுத்த ன். அஞ்சு தபரு இருந்த ாம். அஞ்சு தபருல ைாலு தபருக்கு, ஏத த ா கட கணவடன வசாந்

இருந் து. அவங்களும் கா ல்

இைந் வங்க.

அவங்களும்

பந் ங்கள், ஏத்துக்காம

இருப்தபாம்னு ைிடனச்சாங்கதளா, இல்டல


அனாட யா இருந் எங்களுக்கு

அவங்க

ஊடர

ிருமணம் பண்ணி, வகாஞ்ச ைாளுதலதய எ ிர்த்து


பண்ணுனதுனால,

னியா கஷ்ட்ைப்பை, அவங்களுக்கு ைாங்க உ வியா

உ வியா

இருப்பாங்கன்னு

ைாங்க

ைிடனச்தசாதமா,

எங்க மூணு தபருக்கும் அவங்கத் ான் வாை வைிகாட்டுனாங்க.

ஒருவைியா

இைம்

கிடைச்சாலும்,

எங்க

மனசு

பத்மாடவ

ைிடனச்சு

கலங்கிட்தை இருந்துச்சி. வவளிதய தபானா யாரவது பார்த் ிருவாங்கதளான்னு, பயந்து பயந்து வாழ்ந்த ாம்.



ைாட்கள் வாரமாகி, வாரங்கள் மா த்ட எப்படியும் ைீங்க விரும்பி ஓடிவந்

வ ாட்ைதும்,

மிதைாை அம்மா ரீஸ்வரி ான்,

ாத் ான், ஊதர ைம்புது. அப்புறம் எதுக்கு சீ ாவும்

முத்துவும் கல்யாணம் பண்ணிக்கக்கூைாது அப்படின்னு தகட்க, ைானும்

இங்க

வந் துல

அதுவாவது

ைல்ல ா

ைைக்கட்டும்னு

ைிடனச்சு,

எனக்கு

சம்ம ம்னு வசால்ல, சீ ா முடியதவ முடியாதுன்னு ஒத் க் காலுல ைின்னா. அவடளக் வகாஞ்சம்

வகாஞ்சமா

கல்யாணத்ட

மாற்றி,

முடிச்தசாம்.

ைாங்க


சந் ிச்ச

அத

தகாவில்ல

வச்சு,

ஆனா அப்தபா வ ரியல அந் க் கல்யாண வாழ்வுக்கு அல்ப ஆயுசுன்னு. கல்யாணம் முடிஞ்சி மூணு மாசம் இருக்கும். அதுவடர வயித்துக்கு எப்படிதயா ஈஸ்வரி சம்பாத் ியத்துல பிடிக்கடல.

ஓை,


தமல

முத்துவுக்கு

அவங்க

உடைப்புல

சாப்பிைறது

ாதன ஏ ாவது தவடல வசஞ்சு காசு வகாண்டு வர்ற ாகவும், அட

டவத்து

வாழ்க்டகடய ஓட்ைலாம். ஓடும் வர ஓைட்டும் அதுக்கு அப்புறம் ஆண்ைவன் விட்ை வைின்னு வசால்ல,

சரி இவ்தளா ைாள் ஆச்தச, இனிதமல் வகாஞ்சமா வவளிய தபாகலாம்னு ைிடனச்சு முத்துவும் தவடலக்குப் தபாக ஆரம்பிச்சாரு. எல்லாம் கூலி தவடல ான். ஆனா அதுக்கு அப்புறம்,

வாழ்க்டகல பை

பைன்னு

தசாகம்

வந்துச்சி, என்று

வசால்லும் தபாத

தவ டன அப்பட்ைமாகத் வ ரிந் து, அவரது முகத் ில்.

இரண்டு

வாரமாகியும்

மூணு

ஒன்னுதம

ைிம்ம ியா இருக்கத் துவங்குதனாம். அன்டனக்கு தகாவில்ல

ைைக்கா துனால,

ைாங்களும்

அவர்


மிதைாை பிறந் ைாள். அதுனால வகாஞ்சம் தூரத்துல இருக்குற வபரிய

தபாய்,

பூடை

பண்ணலாம்னு

ைிடனச்சி

தபாதனாம்.

பூடை

வபாருள்

வாங்குறதுக்காக, முத்து எங்க ைாலு தபடரயும் உள்தள தபாகச் வசால்லிட்டு வவளிதய இருந் ாங்க.

ைாங்க உள்தள இருந் அடிச்சிட்டு

ஓை

தபாகவும் பயம்.

வகாஞ்ச தைரத்துல, தகாவில்ல உள்ளவங்க எல்லாம், அலறி

ஆரம்பிச்சாங்க.

என்னனு

வ ரியாம,

முத்துவும்

வராம,

வவளிதய

மற்ற மூணு தபடரயும் உள்தள இருக்கச் வசால்லிட்டு, ைான் வவளிதய வந் ப்தபா, அங்க,

அங்க பரணி, சுருளி, எங்க அப்பா, மந் ிரம் எல்லாரும் முத்துடவ வவட்டிட்டு, ஒரு துண்டை வச்சி அவரு கழுத்ட

இருக்கிட்டு இருந் ாங்க.



அதுக்கு தமல என்ன பார்க்கணும் ைான். அவங்கக்கிட்ை ஓடி தபாய், அப்பாதவாை காலுல விழுந்து,”அப்பா ைாங்க யாருதம எந் த் ைான்

இவருகூை

ஓடியும்

மருந்துப்தபாட்தைன். ைீங்கத் ான்

வரல.

ப்புதம பண்ணடல. ைீங்க ைிடனக்குறது மா ிரி. இவருக்கு

அடிப்பட்டிருச்சி

அதுக்குத் ான்

ப்பா ைிடனச்சிட்டீங்க. அவடர விட்டிருங்க அப்பா.

அவரும் வராம்ப வராம்ப ைல்லவருன்னு” ைான் க ற. அங்க யாரும் அட க் தகட்குற ா இல்டல. என்டனயும்

அடிச்சி,

தபானாங்க, ஊருக்கு. ைான்


மி ிச்சி

தகவலமா

வகஞ்சியும்

வகான்னுட்ைாங்க.

ைா ிவவறி

விைாம

பிடிச்ச

இல்டலன்னு அப்தபாத் ான் வ ரிஞ்சிது. என்ன

ைைந் ாலும்

ைான்

சீ ாடவ

ிட்டி,

என்

முத்துடவ

அவங்க

பத் ி

முடிடய

என்

ரத் த்துல

மூச்தச

விைல,

பிடிச்சி

கண்ணு


முன்னாடிதய

வகாஞ்சம்கூை

ஏன்னா

அவ

ஈரதம

வயத்துல

அப்தபாத் ான் சின்னு உருவாக்கி இருந் ா. எங்க அவடளப் பத் ி வ ரிஞ்சா, குைந்ட வயித்துல

இருக்குறதுகூை

பைிடய ஏத்துக்கிட்தைன்.

பார்க்காம,


வகான்னுருவாங்கன்னு,

ைாதன

அங்க இருந்து ஊருக்கு வர்றதுக்கான அத் டன தைரமும், அண்ணணுக வரண்டு தபரும்,

அடிச்சிட்தை வந் ாங்க. எனக்கு அவங்க அடிக்கிற வலிடயவிை, மனசுல உள்ள வலி ான் வபருசா இருந்துது.

ஊருக்கு வந் துக்கு அப்புறம், ஊருல உள்ள அத் டன வபருசுகளும் தசர்ந்து அடிச்சிது. சீ ா, ஈஸ்வரி,

மிழ் எல்லாம் எப்படி இருக்காங்கன்னு வ ரியாம ஒருபக்கம் ைான்

விச்சா, ஊருக்கு தபானதும், என் கண்ணு பத்மாடவ த டுச்சி.

ஆனா அவ என் கண்ணுல பைதவ இல்டல. குருவம்மா அண்ணி என்டனப் பார்த்து க றி அழு ாங்க, ஆனா காமாட்சி அண்ணி, “இன்னும் ஏன் இவடளக் வகால்லாம உசுதராை வச்சிருக்கீ ங்கன்னு” தகட்க. என்தனாை

வமாத்

உசுரும்

வகான்னுடுதறன்னு” வசான்னங்க. இட

தபாயிடுச்சி.


அப்பா,”ைாதன

இவடளக்

எல்லாம் தகட்டுட்டு, இன்னும் எதுக்கு உசுதராை இருக்கணும். அதுக்கு ப ிலா

வசத் ாவது

தபாகலாம்.

இருக்கும்தபாது ான்.

சீ ாவாவது


இருப்பான்னு


ஊதர ஒன்னுக்கூடி எனக்கு வமாட்டையடிச்சி, என்டன அவமானச் சின்னமாக்கி, ஊடர விட்டு ஒதுக்கி, “இவ இந்

ஊருக்தக சாபக்தகடு. இவ ஊருக்குள்ள வந் ாதல

ீட்டு. 205



அதுனால, இவ இந்

ஊடர விட்டு ஒதுங்கி இருக்குற மணல் த ரில ான் இருக்கணும்.

இவ எதுக்கு அங்க இருக்கணும்னா. இவடளப் பார்த்து இனி எந்

வபாண்ணும். இந்

மா ிரி முடிவு எடுக்ககூைாது.” என்று வசால்ல, ஊடர விட்டு ஒதுங்கி, அந் ண்ணி

இல்லாம,

மணல் த ரில கிைந்த ன். வவயிலுல, சாப்பாடு இல்லாம,

சாடவ

தைாக்கி

என்

பயணம்

ஓை,

குடிவவறிக்காரனுகதளாை

தபாட க்கும், ஆளாக தவண்டிய ைிடல, என்டனத் த டி வந் ிச்சு. அப்தபா எல்லாம் எப்படி

ப்பிச்தசன்னு எனக்தக வ ரியல. அதுலயும் “அவன்” என்று

வசான்னவர், கண்கடள வமல்ல மூடித்

ிறந்து, பின் தமலும் வ ாைர்ந் ார்.

ைாலு ைாள் கைிச்சி, ைடுசாமத்துல பத்மாவும் குருவம்மா அண்ணியும் என்டனத் த டி வந் ாங்க,

வந் வங்க


எல்லாம்,”இங்க

இதுக்குதமல் உன்டன இந் தமல


கிளம்பி

ப்பிச்சி

தபாயிடு

வள்ளி.

ைிடலடமல பார்க்குறதுக்கு எங்களால முடியடல. உன்

ப்பு இல்லன்னு வ ரிஞ்சும், எங்களால தபச முடியடல அவங்கடள எ ிர்த்து.”


சீ ாடவ

இருக்கான்னு

பத் ி

தகட்க,

ஊருல

ைானும்

ைைந் ட



இப்தபா


அவ

பத்மாடவ

எப்படி

எங்க


கட்டிருக்கிர ாவும் வசான்னங்க. தகட்ைதும் எனக்குப் வபரிய அ ிர்ச்சி. ஏன்னா அவடனப் பத் ி எனக்கு ைல்லாதவ வ ரியுதம. அவ்வளவு ான் தபசுனது, அவங்க என் டகல, அவங்க வச்சிருந் ப் பணத்ட இங்க இருந்து எப்படியாவது

எல்லாம் வகாடுத்து,

ப்பிச்சு தபாயிடுன்னு ராதவாை ராதவாை என்டன விரட்ை,

ைான் மு ல் மு லா ஊடரவிட்டு வவளிதய வந் த தபாதனாம் தபாதவன்.

எப்படி

வைி வ ரியாம ஊருக்காரங்க

தபாதனாம்னு

வ ரியாது.

முத்துகூைத் ான். அப்தபாகூை எங்க

அப்படி


எப்படி

எங்க

ிக்கு வ ரியாம, டபத் ியம் மா ிரி சுத் ிட்டு இருந்த ன். எங்க என்டன


பார்த் ிடுவாங்கதளான்னு

முந் ாடனயால மூடிக்கிட்டு, அடலஞ்தசன்.

பயந்து

பயந்து,

டலடய

சீ ா ஈஸ்வரி இருக்குறது மதுடரன்னு

மட்டும் ான் வ ரியும். ஆனா எப்படி தபாறதுன்னு வ ரியாத . எப்படிதயா ரயில்தவ ஸ்தைஷனுக்கு தபாயி. அங்க இருந்து தபாதனன் மதுடரக்கு. எனக்கு வ ரிஞ்சது எல்லாம், முத்துடவக் வகான்னாங்கதள அந் க் தகாவில் மட்டும் ான். எப்படி எல்லாம் ஒளிஞ்சி மடறஞ்சி, எத் டனதயா ைாள் கைிச்சு ைாங்க எல்லாரும் மு ல் மு லா சந் ிச்ச தகாயிலுக்குப் தபாய்.

அங்க இருந்து வட்டைக் ீ கண்டுபிடிச்தசன். உள்தள தபாய் தசர்ந் தும், என்டனப் பார்த்து ஈஸ்வரியும் சீ ாவும் அழு

அழுடக இருக்தக, இன்னும் என் கண்ணுல ைிக்குது.



சும்மாதவ

வவறிபிடிச்சு

அடலஞ்சவங்க,

ைான்

ப்பிச்சு


என்டன

விட்டுடுவாங்களா என்ன? அப்பவும் என்டனத் த டிட்டு இருந் ாங்க. கட்ைாயம் ைான் மதுடரல ான் இருப்தபன்னு அவங்களுக்கு வ ரியா ா என்ன? ைாங்க

ைிடனச்சது

தபாலதவ


வந் ாங்க.

அதுனால

அப்படி

ஆனா

இந்

ைடவ

ைான்னு

ைிடனச்சு அவங்க வகான்னது, ஈஸ்வரிடய. இரண்டு தபரும் புறமுதுகு காட்டி ைின்னுட்டு இருக்கும்தபாது வவட்டுனதும் ைான் ான்

இது


ஓடிட்ைாங்க. அவளும்

வசத்துட்தைன்னு

ைிடனப்பு.

சாகடலன்னு வ ரிஞ்சிருக்கும். அதுக்குதமல

சீத் ாடவயும்

அங்க

குப்புற

ைல்லதவடள

அவடள

விழுந்துக் கிைந் துனால அவங்களுக்கு


இருக்கமுடியாதுன்னு

மிடையும் கூட்டிட்டு,

ைைந்துது.

வ ரிஞ்சி,


ைான்

அவங்களுக்கு

கர்ப்பிணியா

ிரும்பவும் ஓடுதனன்.

ைான்


ஆனா தபாகத் ான் இைம் வ ரியல. என்டனக் வகான்னுட்ை ா ைிடனச்சதுனால, இதுக்கு

தமல என்டனத் த ைமாட்ைாங்கன்னு புரியதவ, தூரமா தபாற தபருந்துல ஏறிதனாம். அப்படி வந் து ான் இந்

ஊரு.

டகல இருந் ப் பணத்ட

வச்சி ஒரு குடிடச வட்டை ீ வாைடகக்கு எடுத்த ாம். அதுக்கு

வபற்வறடுக்க, அவ பிறந்

வகாஞ்ச தைரத்துல அவளும் கண்டண மூடிட்ைா.

உ வினது, வரண்டு வயசானவங்க. இங்க வந் க் வகாஞ்ச ைாளுல சீ ா சின்னுடவ

முத்துவும்

ஈஸ்வரியும்

அனாட ப்

பிணமா

இருந்த ன். இது எல்லாம் ைைக்கும் தபாது, வரண்டு வயசு. ைைந் ட

எல்லாம் பார்த் ப் பிஞ்சு

எரிஞ்சப்தபா.

ைிமிஷம் வரண்டு தபதராை அம்மாவா

தைரத்துலயும்ைான் பட்டிறக்கூைாது. அப்படி ைைந் ா

இவங்கடள யாரும் பார்ப்பான்னு, ஒளிஞ்சி ஒளிஞ்சு வாை, தபாயும்

படிச்சும்

ைான்

மிழ், என்கிட்தை,”அம்மா அவங்கடள எல்லாம்

மாறுதனன்.

தவடலக்கும்


மிழுக்கு ஒரு பத்து வயசு இருக்கும். உனக்கு

பிடிச்சி வையிலுல தபாடுதவாம்னு” தகட்ைான். அந்

என் வட்டுக்காரங்க ீ கண்ணுல எந்

சீத் ாக்கு


ைானும்

எனக்கு

மிழ் சின்ன வயசுலதய வ ரிஞ்ச

மருத்துவச்சி

தவடல, எங்களுக்கு அரவடணப்புக் வகாடுத் ப் வபரியவங்க, வயலுல தவடலன்னு அவங்கடள படிக்க வச்தசன். ஆனா

மிழ் சம்பா ிக்குற எட யுதம எடுக்கல. அவன் மாைா உடைச்சப்தபா அவதனாை

கணக்குல வகாஞ்சம் பணம் இருந்துது. அட

வச்சி இந்

வட்டை ீ வாங்குதனாம். ஆனா

எனக்கு ஒன்னு மட்டும் வ ரியல, எப்படி இவ்வளவு ைைந் துக்கு அப்புறமும் உன்டன, இப்படி வசல்லமா வளர்த்து வவளிய படிக்க வச்சாங்கன்னு.



ஒருதவடள உன்டன சின்னதுடலதய கட்டிக் வகாடுத் ிறலாம்னு ைிடனச்சிருப்பாங்க. ஆனா

கண்ணதனாை

பிடிவா த்துனால

ைிடனக்குதறன். வளர

வளர

சின்னுவுக்கு

மறந் ிருப்பான்னு ைான்



வவளிய

வ ரியாம

எல்லாம்,

வசான்னப்தபா, வபாய்யாயிடுச்சி.

படிக்க

வச்சிருப்பாங்கன்னு

பார்த்துக்கிட்தைாம். அவன்


ஆனா

மிழும்

ஆகுதறன்னு

அவதனாை வவறிடயப் பார்த்து எனக்தக பயம் ான். அவன் தபாலீஸ் ஆனதும். ைம்ம ஊருக்குத் ான் வர்ற ா வசான்னான். ஆனா ைான் ான் தவண்ைாம்னு அவன்

என்

தபச்டசயும்

மீ றி

அங்க

வந் ிருக்கான்.


டுத்த ன். ஆனா

இல்லாம,

ஏற்கனதவ தவற ஒருத் டன விரும்புறவடளப் தபாய் கட்டிட்டு வந் ிருக்கான். ஏற்கனதவ மூணு தபதராை பாவத்ட

உன்டன,

ைான் வாங்கிக் கட்டிட்டு இருக்தகன். எதுனாலும்

என்தனாை தபாகட்டும், ஆனா என் பிள்டளங்க தமடலயும் வர விரும்படல. அது ான் ைீ எப்தபா தவணும்னாலும் இந்

வட்டை ீ விட்டு தபாகலாம்னு வசான்தனன்.

உங்க வரண்டு தபருக்கும் இடையில ஒருவி

பிடணப்பு இருக்குன்னு வ ரிஞ்சதுக்கு

அப்புறம், உங்க வாழ்க்டக ைல்ல ா அடமயா ா அப்படின்னு ைான் மனசுல தவண்ை, இங்க ைீங்க வரண்டு தபரும் இப்படி இருக்கீ ங்க.

ஒருத் வங்க, விரும்பியும் பிரியனும் ைிடனச்சு இருக்கும்தபாது உயிடர விட்ைாங்க.

ைீங்களாவது வாைணும்னு ைான் ைிடனக்குதறன். ைைக்குமான்னு வ ரியடலதய. எனக்கு

மிடைப் பத் ி கவடலதய இல்டல. அவன் எல்லாடரயும் சமாளிப்பான். ஆனா இப்தபா

அவதனாை பலம் என்கிட்தை இல்லம்மா, அது உன்கிட்ைத் ான் இருக்கு.

ைீ மட்டும் அவடன உன் புருஷனா ஏத்துக்கிட்ைா தபாதும், அவன் எல்லாத்துடலயும் வையிப்பான்.

ைீ ான்

ஏங்கிருக்தகன். ஆனா அது ான்

எனக்கு

மருமகளா

வரணும்னு

ைான்

எத் டனதயா

மிழும் உங்க அப்பதனாை ைா ி இல்டலதய.

ைான் என் ஆடசடய எல்லாம்

அைக்கிட்டு இருந் ா,

அவன்

ைாள்

உன்டனதய

கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந் ப்தபா, எனக்கு எப்படி பிடிக்காம தபாகும். இருந்தும் ைான் அப்படி தபசாம இருந் து, உன்தனாை மனசுல, ைீ அவடன ஏத்துகடலதயன்னு ான். ஆனா ைீ இப்தபா வசால்றட

எல்லாம் தகட்டு, என்னால அய்தயா முடியடலதய. ைான்

இதுவடர அனுபவிச்சது எல்லாம் தபா ா ா? இன்னும் ைான் என்ன என்ன அனுபவிக்கப் தபாதறதனா? என்று புலம்பியவர், குமு டவப்

பார்த்து,”அம்மாடி ராசாத் ி.

அவன்

இதுவடர

எதுக்குதம

ஆடசப்பட்ைது

இல்ல. இப்தபாத் ான் வாழ்க்டகன்னு ஒன்னு ஆடசப்படுறான். வகாடுப்பியா? உன்னால 208 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


முடியுமா? என் பிள்டளடய காப்பாத்துவியா? ைீ வசால்றட

எல்லாம் தகட்டுட்டு, எனக்கு

முன்னாடி மா ிரி உசுதர தபாயிடும்தபால இருக்கு. மிடை ைான் ைல்லவன்னு வசால்லல. உன்டன இப்படி பண்ணுனது

அதுக்காக அவடனத்

ப்புத் ான். ஆனா

ண்டிச்சிறா ம்மா.” என்று கண்ண ீதராடு வசால்ல, குமு ாவின்

கண்களில் கண்ண ீர் மடைதய வபாைிந்து இருந் து. அடனத்ட யும் பண்ணுதனன்

தகட்ைவள்

அதுனால

உடறந்து

இப்படி



ைைக்குது.

அவளுக்கு, ஆனா

ைானாவது

அத்ட

என்ன

பண்ணுனாங்க? எதுக்காக இப்படி எல்லாம் ைைக்கணும் அவங்களுக்கு? எனக்தக வகாஞ்சத்

ப்பு ப்பு

ப்பு பண்ணுன

ண்ைடனத் ான் கிைச்சிது. அவங்களுக்கு அப்படி இல்டலதய.

ஐதயா அப்பா, அம்மா வரண்டு தபரும், எது உணடமன்னு வ ரியாடமதய இப்படி உசுடர எல்லாம் எல்லாம் பயந்து

சூடறயாடிருக்கீ ங்கதள!

ிருந் தவ மாட்ைாங்க.

பயந்து

வாழ்ந்

அண்ணன்

வசான்னதுல

ஐதயா இப்படி

மிதைாை

மனசுல,

ப்தப

இல்டல.

சின்னதுடலதய,

எவ்தளா

தவ டன

இவங்க

வாழுறதுக்குக்கூை இருக்கும்.

அத

மா ிரி ான இறுக்கமும் இருக்கும். அப்படிப்பட்ைவன் ஆடசயாய் என்கிட்தை தகட்ைது வாழ்க்டக ாதன புழுங்கினாள்.

அட க்கூை

வகாடுக்க

முடியடலதய

என்னால

என்று

மன ில்

முரளி அவன் எ ற்கு என்டன இப்படி ஏமாற்றினான் என்று இன்னும் விளங்கவில்டல. அது எப்படி

மிைிற்கு வ ரிந் து ? அத்ட க்கு எப்படி கண்ணனின் பிடிவா த் ினால் ான்

ைான் வவளிதய படிக்கச் வசன்றது வ ரியும்? என்றும் புரியவில்டல. ஆனால், இப்தபாது அத்ட

மிடைப் பற்றி வசான்ன அடனத்தும் அவடளக் வகான்றது. அவனது

மனசு எல்லாம் உன்கிட்ை

ான்மா இருக்கு. அவன் இந்

ைிடலடமல அங்க தபானா,

கட்ைாயம் அவனுக்கு ஏ ாவது ஆகிடும்ன்னு வசால்றாங்கதள. ஐதயா, எதுவும் ஆகக்கூைாது என்று அலறியது அவளது மனதும் உைலும். கண்ண ீதராடு

வள்ளிடயப்


பார்த்துக் வகாண்டு இருந் ார்.

அவர்

ஓடிச்வசன்று வ ாடலப்தபசிடய எடுக்க, அந்


அவடளத்

ான்

மிழ் உனக்கு

கண்ணதராடுப் ீ

மிைின் எண்தணா அவளுக்குத் வ ரியாத ?

தைரத் ில் அத்ட க்குத் வ ரியும் என்பதுகூை உடறக்கவில்டல.

அவளது அடறக்குள் ஓடி, அவன் அளித் ப் தபாடன, கைகைவவன்று பிரித்து, அட வசய்ய, அ ில் அவள் எ ிர்ப்பார்த் து தபால், அவனின் ைம்பர் இருந் து. அவசர அவசரமாக அந்

ஆன்

எண்ணிற்கு அடைக்க, அதுதவா ரிங் வசன்றுக் வகாண்டிருந் த

விர எடுக்கப்பைதவ இல்டல.



வைஞ்சில் பயம் அப்பட்ைாமாக இருக்க, அப்தபாது ான் “இவளுக்கு ஒருதவடள பிடிக்கவில்டலதயா” பிடித்து,”அத்ட

மிழ்

என்று

அழுதுக்

தபாடன

எடுக்க

வசால்லுங்க அத்ட ” என்று க றினாள்.


வவளிதய

மாட்டுக்கான்.

அவடன

வந்

மிடைப்


தபாடன

எடுக்கச்

ஏக்கங்கள் - 21 “உடன் இருக்கும்வளை வலிக்காே இேயம், ெீ விலகியதும்

நகாடுளமயாய்

வலிப்ெது ஏதைா!!” குமு ா எந் வி எட

மிைிற்கு அடைத்துக் வகாண்தை இருந் து ான் மிச்சம்.

மிைிைம் இருந்து

ப ிலும் வரதவ இல்டல. அவன் எடுக்கா து தவறு அவளுக்குத்

ிடீவரன்று

எட தயா ைிடனவுபடுத் ி அச்சுறுத் , என்ன ைைக்கிறது? என்ன ைைக்கப்தபாகிறது,

என்ன வசய்வது? எட ச் வசய்யக்கூைாது என்று வ ரியாமல், ான் வசய்

அடனத்து முட்ைாள் னத்ட யும் ைிடனத்து வைாந்துக் வகாண்டிருந் ாள்.

வள்ளி அவடள வைருங்கி,”ஒன்னும் ஆகாது குமு ா, அவதனாை மனசு மட்டும் ான் இப்தபா

சரியில்டல.

ஆனாலும்

அவதனாை

மூடள


தபால,

பார்த்துட்தை ான் இருக்கும். ைீ ைிடனக்குறது மா ிரி எதுவும் ைைக்காது. எனக்கு வராம்ப ைல்லா வ ரியும்” என்று

தவடலப்

மிடை பற்றி

னது துக்கத்ட யும் மடறத்து வசால்ல,

“அத்ட , உங்கதளாடு ஒப்பிடும்தபாது, எனக்கு ைைந் து எல்லாம் வராம்ப சா ாரணமானது ான். இருந் ாலும் எனக்கு ஏன் இப்படி ைைக்கணும். எல்லாடரயும் ைம்புனது ான் என் ப்பா?” என்று குமு ா அழுடகயுைதன தகட்க,

“அது எல்லாம் ஒன்னும் இல்டலைா ராசாத் ி. ைீ எப்பவுதம வராம்ப ைல்லவ ான். என்டன

மா ிரி உன்டனயும் அவங்க, அவங்க அவங்கதளாை த டவக்கு ஆட்டி படைச்சிட்ைாங்க. அதுல

மிழும் வி ிவிலக்கில்டல” என்று வசால்லுதபாது அவரதுக் குரலில் தவ டன

குடிவகாண்டிருந் து. குமு ாவிற்கு, பின்பு ான்,

ான் ஏன் இப்படி இருக்கிதறாம்? முரளி வகட்ைவன் என்று வ ரிந் ப்

னக்கு

மிைின் மீ து பாசம் வருகிற ா? என்று எல்லாம் தகள்விகள் அவளது

மூடளடயக் குடைந்துக் வகான்றது. மன ில்

சமா ானம்

சிறிதும்

இல்லாமல்,


தபாடன

அடிப்பதும்,

அது

எடுக்கப்பைவில்டல என்று வ ரிந் தும், தசார்வடைந்து இருப்பதும் என்தற இருந் ாள்.



அவளின்

ைிடலடயக்

கண்ை

வள்ளி,

மன ில்

மகிழ்ந் வராய்,


சாப்பாடு

வகாண்டு வந்து, அவரது டககளால் ஊட்டிவிை முயல, “தவண்ைாம் அத்ட . எனக்கு இப்தபா தவண்ைாம் ைீங்க சாப்பிடுங்க. ைான் தபசுனதுக்கு அப்புறம் சாப்பிடுதறன்” என்று குமு ா கூறுவட தகட்காமல்,

மிழ்கிட்ை

எல்லாம் காது வகாடுத்துக்

அவளுக்கு ஊட்டிவிை, குமு ாவிற்கு, அன்று அவர் வசான்ன விஷயங்களுக்கு இப்தபாது அர்த் ம் புரிந்து, அவளதுக் கண்களில் வவள்ளம் வபருக்வகடுத் து. ஆனால் ஏற்றுக்


விட்தைனா?

சந்த கம் எழும்ப, அட

என்று

அவடன

முழு ாக

அத்ட யிைமும் கவனத்ட

டவத் ாள்.

பிறகு

வயிராற

பிறகும்

மிழ் இப்தபாது

உண்ைாள்.

இதுவடர

பிடசந்து ஊட்ை, ைீண்ை


பார்க்கும்தபாது எல்லாம் த ான்றும் உணர்வு இன்றும் த ான்றியது. ஆனால் இப்தபாது அவளால் அட

மிடை

னக்கு அன்டனயாய் இருந்து உணவு புகட்டும்

சிறுபிள்டளக்கு ஊட்டுவதுதபால வள்ளி அவளுக்கு, சா த்ட ைாட்களுக்குப்

ஏற்றுக்வகாண்ை

எல்லாம் மு ல் முடறயாக ஒதுக்கிவிட்டு,

ன்னுைன் தபசதவண்டும் என்ப ிலும்,

ான்


எல்லாம் வவளிதய வசால்ல முடிந் ாலும், வாய்

வசால்லாமல், கண்கள் இரண்டும் கண்ணரால் ீ வசால்லிக்வகாண்டு இருந் ன.

வள்ளியும் அவளது ைிடலடயப் புரிந்துக் வகாண்ைவராய், அவளது அருகிதலதய அமர்ந்து, அவளுக்கு ஆறு ல் அளித்துக் வகாண்டிருந் ார், மன ில் கவடலயுைன்.

மணி ைாலடர ஆனப்பின்பும்,

மிடைப் பற்றி பயம் மற்றும்

மிழ் அடைப்டப எடுக்காமல் இருக்க, குமு ாவிற்கு மனது

அடித்துக் வகாண்தை இருந் து.

ைாலடரக் கைந் தும், சின்னு வந்துவிை, ஏற்கனதவ வள்ளி வசால்லியிருந் வவளிய இருந் ால்

ால், எங்தக

ன்டனக்கண்டு, சின்னு வருந் க்கூடும் என ைிடனத்து, குமு ா

உள்தள வசல்ல எத் னிக்க,

வட்டின் ீ உள்தள நுடைந் தும், சின்னு,”அம்மா அண்ணன் எங்க? காடலல ான் பார்க்க விைமாட்ைன்னு

வசால்லிட்ை.

இப்தபாவாவது

பார்க்கலாமா?

அண்ணன்கிட்ை

தபசிதய வராம்ப ைாள் ஆகுது. எங்க அண்ணடன” என்று தகட்டுக்வகாண்தை வர,

தைர்ல

குமு ாவிற்கும் வள்ளிக்கும் என்ன வசால்வது என்று வ ரியவில்டல. “அண்ணனுக்கு

ிரும்பவும் அவசரமான தவடல வந்துட்டு சின்னு. அ ான் உன்டன

பார்க்காடமதய கிளம்பிட்ைான். இந் வள்ளி வசால்ல,

ைடவ சீக்கிரம் வர்தறன்னு வசான்னான்.” என்று 211



“தபாம்மா


எப்பவும் இத

தவடல ான்.

எனக்கு

இருக்கறத

ஒதர

ஒரு

அண்ணன். இதுல அவனும் இப்படி அடிக்கடி எங்தகயாவது தபாயிடுறான். தபானதும் இல்லாம அங்க இருந்துட்டு தபான் பண்ணி, மன்னிச்சிரு எனக்கு தவடல வந்துட்டுன்னு வசால்வான்.


அவன்

தபான்

பண்ணுனா,

ைான்

தகாவமா

இருக்தகன்

தபசமாட்தைன்னு வசால்லிடுங்க” என்று வசால்லிவிட்டு முகத்ட த் தூக்கிவிட்டு உள்தள வசல்ல,

குமு ாவுக்கும் வள்ளிக்கும் அவளின் வசய்டகடயப் பார்த்து சிரிப்பு வந் து. அத ாடு குமு ாவிற்கு எப்படியும்,

மிழ் சின்னுவிைம் தபசுவ ற்காக அடைப்பான் என்பது

அப்தபாது ான் உடறக்க, அவனது அடைப்டப எ ிர்தைாக்கி காத்து இருந் ாள். மிழ்

அடைப்பான், அடைப்பான்

கண்கள் கலங்கியது.

என்று

அவள்

காத் ிருக்க, அவன் அடைக்கா தும்

என்னத் ான் தபசமாட்தைன் என்று வசான்ன சின்னுவும் அவனது அடைப்டப எ ிர்தைாக்கி இருப்பது



கண்கள்

அடலப்தபசியிைம்

அடிக்கடி

வசன்று

மீ ள்வ ிதலதய

அட க்கண்ை குமு ாவிற்கு எரிச்சல் ான் வந் து. தச. என்கிட்ை தபசதவண்ைாம் சரி. சின்னுகிட்டையாவது தபசலாதம.! சரியான இம்டச. எங்க இருந்து ான் இப்படி ஒரு பிடிவா ம் வந்துத ா!

எப்பவும் அடுத் வங்கடள அலற விடுறது ான் இவதனாை தவடலதய. அவனுடைய

எண்ணங்கள் மட்டும் ான் ைைக்கனும். அவன் வசால்றது படி ான் தகட்கணும். இல்டலனா தபசமாட்ைான், தகாபப்படுவான், கத்துவான் அடிப்பான். இப்தபா இன்வனான்னு பிடிச்சி வச்சிருக்கான்.

எதுக்கு எடுத் ாலும் ைச்சு ைச்சு முத் ம் வகாடுத்துற தவண்டியது. தகட்ைா,”ைான் ான் உனக்கு


அந்

ைிடனத் வளுக்கு, என்ன

ைிடனப்பு


இருக்கட்டும்னு

வசால்வான்”

ானாகப் புன்னடகயும் வந் து இ ழ்களுக்கு இடையில்.

ஆனாலும்,


ைான்

ான்

அவதனாை

மடனவி.

என்று

அதுமட்டும் ான்

முக்கியம். வபாண்ைாட்டின்னு வசால்லத் ான் வ ரியுது, வகாஞ்சமாவது அவ வ ரியாம

ப்பு வசஞ்சா மன்னிக்கனும்னு த ாணு ா? இம்டச இம்டச, என்று ைிடனத்துக் வகாண்டு

இருக்கும்தபாது, அடைப்பு

மணி

ஒலித் து.

ஏதனா

குமு ாவிற்கும்

வள்ளிக்கும்

அடைப்பு

மணி

தகட்ைதுதம, ஒரு ைிம்ம ி பிறக்க, ைீண்ை வைடிய மூச்சுகடள இழுத்துவிட்டு, குமு ா சின்னுடவப் பார்க்க,



அவதளா


வசால்லிடுங்க”

என்று

வசன்றுவிட்ைாள்.

முகத்ட த் மூக்டக


உறிஞ்சியபடி,

குமு ா ஓடிச்வசன்று தபாடன எடுத்து,”

வகாண்டு,”ைான்

காப்பி

குடிக்க

தபசமாட்தைன்னு

வந் வள்,


தலா ைான் குமு ா” என்று வசால்ல,

“எனக்கு சின்னுகிட்ை தபசனும்” என்று வந் து ப ில். “ஏன் என்கிட்ை எல்லாம் தபசமாட்டிதயா?” ப ிதல இல்டல அவனிைம் இருந்து. எப்படி வசால்வான்

மிழ், ைீ தவற எவடனதயா ைிடனச்சிட்டு இருக்குறது வ ரிஞ்சும்,

என் மனசு உன்கிட்ைத் ான் வருது. மீ ண்டும் மீ ண்டும் உன்டன மட்டும் ான் ைிடனக்குது.

ைீ இல்டலனா வாழ்க்டகதய இல்டலன்னு த ாணுதுன்னா. எத் டனதயா விஷயங்கடள சர்வ சா ரணமாக, மிகவும் ட ரியமுைன் வசய் வனுக்கு கா லில் மட்டும் அந் த் துணிச்சல் வரவில்டல. அவனாகத்

துணிந்து

வசய் வற்றிக்குத் ான்

பலன்,


வகாடுடமயான ாய்

அடமந்துவிட்ைத , என அடனத்ட யும் ைிடனத்து அவன் வமௌனமாக இருக்க, “என்ன என்கிட்ை தபசமாட்டியான்னு தகட்தைன்”

மு ன் மு லாய் வகாண்ை கா ல், மு ல் மு லாய் ஆடசப்பட்ை ஒன்று, அவனுக்கு மட்டுதம என்று ைிடனத் வடக த ை,

ஒன்று கிடைக்கா

தவ டன அவடனக் வகான்று, புட க்க

த ாள்கடளக் குலுக்கியவன்,”சின்னுட்ை வகாடுக்குற ா இருந் ா வகாடு. இல்டலன்னா டவக்குதறன். எனக்கு எரிச்சடலக் கிளப்பா . ஏற்கனதவ ஆயிரத்வ ட்டு பிரச்சடனல

இருக்தகன். இதுல உன்டன தவற உனக்குப் பிடிக்காம கட்டிக்கிட்தைன். என்ன பாவம் வசஞ்தசதனா எனக்கு எதுவுதம ைிடலக்கல.” என்று தகாபத் ில் வசான்னான். முன்னர் எல்லாம், அவனின் அ ிரடிகள் ைிடறந்

அடைப்பு, இப்தபாது சுரத்த


இருக்கவும், குமு ாவிற்கு அழுடக முட்டிக்வகாண்டு வந் து. இருந்தும் அவன் ைலமுைன் இருப்பத

ைிம்ம ியாய்

டவத்துவிடுவதனா

இருக்க,

சரி

சரிக்கு

தபசவும்


ன்னிைம் தபசமால் என்ற எண்ணமும் ஆட்டி படைக்க,

அவன்

மிைிைம்,”இப்தபா எங்க இருக்க?” என்று தகட்ைாள். தகட்கும்தபாது குரலில் அழுடக

அப்பிக்வகாண்ைத ா? அவளுக்குத் த ான்றியது அவனுக்குத் த ான்றவில்டல தபாலும்,



“அட

வசால்லதவண்டிய அவசியமில்டல. அதுவும் உன்கிட்ை” பட்வைன்று வ றித்து

வந் து ப ில். இருவருக்கும்

டவக்க

மனது

இல்டல



தகட்ப ற்காக ஏங்கினாலும், அடம ியாக இருக்க, சின்னு

வவளிதய

வசான்ன ீங்களா?” அத்த ாடு

வந்து,”அண்ணி

என்று

அண்ணன்கிட்ை

ைான்

ஒருவரின்

தகாவமா

குரடலக்

இருக்தகன்னு

டமயனுக்குக் தகட்கட்டும் என்று சத் மாகக் கத் ினாள்.

ைிறுத் ாமல்,”எதுக்கு

இப்படி

வந்துட்டு


பார்க்காம

தபானானாம்.

அவனுக்கு, ைான் அம்மா எல்லாம் இருக்குறது வ ரியு ா இல்டலயா?” என்று கத் , அட க்தகட்ைத் வமல்ல

மிைிற்கும் சிரிப்புத் ான் வந்துது.

சிரித் வன்,”

அம்மாகூை

இப்படி

ப்பா

என்

வசல்லக்குட்டிக்குக்

தகட்கமாட்ைாங்க.

இவ

என்ன

தகாவத்ட

வாய்

பாதரன்.

பாதரன்

கும்ஸ்.

அண்ணன்

ஒரு

தபாலீச்காரன்றது எல்லாம், இவளுக்கு கவடலதய இல்டல” என்று எப்தபாதும் இருக்கும் மிைாய் அந்

வசால்ல,

ைிமிைம் மாறி,

ான் குமு ாவிற்கு டவத் ிருந் ப் வபயடரயும் வசால்லி

குமு ாவிற்கு, மகிழ்ச்சியாக இருந் து. அவனது குரதல உயிர்வடர வசன்று ஏத த ா வசய்யும் தபாது, அவனின் இந்

இலகுவானப் தபச்சு

வசால்லதவண்டும் அவடள.

வசியம்

வசய் து என்று ான்

அ ிலும் அவனின் கும்ஸ் என்ற அடைப்பு மிகவும் பிடித்து இருக்க, எங்தக மீ ண்டும் வசால்லமாட்ைானா என்று ஏங்கியது மனது. காலம் கைந் ப்பின் வரும் ஏக்கங்களுக்கு பயன் எங்தக? மிழ்,

ான் தபசிய ற்கு அந் ப்பக்கம் ப ில் வரா தும் ான் உணர்ந் ான்,

தபசிதனாம்

என்று.


மனத்ட க்

கல்லாக்கி,”இனி

பார்க்கலாம் அதுவடர எதுவுதம கூைாது” என்று ைிடனத்து,

அவளா

ான் என்ன

வந்து

தபசுனா

“சின்னுகிட்ை தபாடனக் குடுக்கிறியா இல்டல டவக்கட்டுமா” என்று தகட்க, அவனின்

குரலில்

வகாடுக்கடவத் து.

வ ரிந்

மாறு ல்,


ானாகச்

சின்னுவிைம்

சின்னு மு லில் தகாபத் ில் மூக்டக உறிஞ்சினாலும், பின் கலகலப்பாகச் சிரித்துக்

வகாண்டும் வாயடித்துக் வகாண்டும் இருக்க, கண்ணடனப் பற்றி ைிடனவு வந் ாலும், குமு ாவிற்கு

ானும்

மிைிைம் இப்படி எல்லாம் தபசதவண்டும் என்று த ான்றியது.



இருபது

ைிமிைங்களுக்கு

தமல்

தபசிய

சின்னு,

பின்னர்,”ைான்

அண்ணிக்கிட்ை

குடுக்குதறன்”என்று சந்த ாஷமாய் வசால்லி, குமு ாவிைம் ைீட்டினாள். “தவண்ைாம் சின்னு, உங்க அண்ணனுக்கு என்கிட்ை எல்லாம் தபச தைரம் இருக்காது. டவக்கச் வசால்லு” என்று வசால்ல,

“அது எல்லாம் வசால்லமாட்ைான் அண்ணி.ைீங்க தபசுங்க. பாத் ீங்களா ைாதன இவன்கிட்ை

தபசமாட்தைன்னு ான் வசான்தனன், ஆனா தபசடலயா. அத மா ிரி ான் அண்ணனும். தபசமாட்தைன்னு வசால்வான் ஆனா தபசுவான்” என்று வசால்லி குமு ாவின் டககளில் ிணித்துவிட்டு ஓடிவிட்ைாள்.

குமு ா வாங்கிய சில வினாடிகளில், அந் ப்பக்கம்,”தைய் வில்லத் னத்ட க் இருக்குறதுக்கு

காட்டுற.

எங்கடள

ைீ


இப்படி

பண்றட

தகடனயன்னு

மிழ், யாருகிட்ை உன்தனாை



பார்த்துட்டு வவளிய

டவய்யி, வபாசுக்கிருதவன் பார்த்துக்தகா” என்று ஒருவன் கத்துவதும், அ ற்குத்

சும்மா

வந் ன்னு

மிழ் தகாபத் ிதலதய,”ஏய். எவன்கிட்ை உன்தனாை வரத்ட ீ க் காட்ைாலம்னு


இருக்க?

அவ்தளா

ட ர்யம்

இருக்குறவன்,

தைரடியா

என்கிட்தை

தமா ிருக்கணும். அட விட்டுட்டு, என் வபாண்ைாட்டிக்கிட்ை உன் வரத்ட ீ க் காட்டிருக்க. என்ன

ைீ

மந் ிரத்ட வராம்ப

வவளிய

தபாவன்னு

தவற

உனக்கு

எண்ணம்

இருக்கா?

உங்க

அப்பன்

விட்ைது மா ிரி உன்டனயும் விட்டிருதவன்னு ைிடனச்சன்னா, ைீ வராம்ப

ப்பா தயாசிக்குறன்னு அர்த் ம்.

ஏட்டையா,

இவடன

உள்ள



ைல்லா

மி ிங்க.

எவனாவது

வந்து

இவடனப் பத் ி தகட்ைா? ட ர்யமா வசால்லுங்க, ைான் ான் பிடிச்சிட்டு வந்த ன். என் வபாண்ைாட்டிக்கிட்ை வம்பு பண்ணிட்டு இருந் ான்னு வசால்லுங்க. அட தகட்குறான்னு பார்ப்தபாம்” என்று குமு ாவிற்கு

வார்த்ட கதள வரவில்டல.

கண்ணனுக்கு அடிப்பட்ைதபாது, ைின்ற தைரம்,

மிழ் கத்துவதும் தகட்டு,

ன்டன

அடித்து,


இப்படி இவ்வளவு ைைந்தும், அன்டறக்கு

ன்டனயும் அடைத்துச் வசல்லுங்கள் என்று வகஞ்சி ஏளனமாகப்

பிடித்துக் வகாண்டு தபாயிருக்கிறானா? இப்தபாதும்

மீ றி எவன்

தபசிய ற்காக,

னக்காகத் ான் தயாசிக்கிறானா? என்பத

இருந்தும், மன ில் ஒருபுறம், ஐதயா

மந் ிரத் ின்

மகடனப்

அவளுக்கு பரம சந்த ாஷத்ட

மிழ் தமலும் தமலும் எதுக்கு அவங்கக்கிட்ை தபாய்

இப்படி மல்லுக்கு ைிக்குற. ைீ பைிவாங்குறதுனால என்ன ஆகிைப்தபாகுது. இப்படி ைீ பண்ண பண்ண

அவங்க

உன்டன

ஏ ாவது

பண்ணிறணும்னு

ைிடனப்பாங்கதள.

வகாடலக்காரனுக, அைியாயமா வரண்டு தபடரக் வகான்னிருக்காங்கதள.



இவங்கடள


அப்பான்னு

வசால்லிக்கிறதுக்தக

வவட்கமா

இருக்கு

என்று

ைிடனத்துக் வகாண்டு இருக்கும்தபாது. மந் ிரத் ின்

மகன்

வசல்ல

வசல்ல,”இருைா

உன்டனயும்.

உன்டன

இபப்டி

பண்ண

டவக்குறவடளயும் என் டகயால வகால்லாம விைமாட்தைன்” என்று கத் ிக்வகாண்தை தபாக,

குமு ாவின் மனம்

ை ைத் து.

மிழ் அத

வவறியுைன்,”என்ன” என்று தபானில் சாை,

குமு ா அடம ியாக இருந் ாள். அவனின் குரடலக்தகட்டு. “என்ன தபசமுடியடலன்னா. எதுக்கு இன்னும் தபாடன ஆன் பண்ணி வச்சிட்டு இருக்க. தபாடன டவக்கதவண்டியது ான” என்று வள்வளன்று விழுந் ான். “ைீ வாங்கிக்வகாடுத் “அது ான்

வசால்தறன்”

தபாடன” என்று குமு ா வசால்லவரும்முன்,

வகாடுத் ிரலாம்னு

வசான்னிதய.

ைாதன

ரிடய

வந்து

வாங்கிக்கிை

“ஆன் பண்ணி” “ஆன்

பண்ணி,

எவன்

கூைடி

தபசதபாற?”அவன்

குமு ாவின் இ யத்ட . இருந்தும் மடறத்து,

தகட்ை

தகள்வி,

குத் ிக்

கிைித் து

“உன்கிட்ை தகட்டு” “எவன்கிட்டைதயா

தபசுறதுக்கு.

என்கிட்ை

வசால்லிட்டிதய காடலயிதலதய”

எதுக்குடி

தகட்டுட்டு

இருக்க.

அ ான்

“இல்டல” “இன்னும் என்னத் தபால

உன்டன

வசால்லிட்தைன்” “ைான் அட

இல்டல. ஓத

வைியனுப்பி

ா ைாதன வந்து அன்டனக்கு அம்மா வசான்னது

டவக்கணுமா?

அந் க்

கட


ைைக்காது

வசால்லல”

“ைீ எட யும் வசால்ல தவண்டிய அவசியம் இல்டல. அ விை அட தகட்கனும்னும் அவசியம் இல்டல”

எல்லாம் எனக்குக்

“எதுக்கு இப்தபா இப்படி தபசுற” 216 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“தவற என்னடி தபசனும்” “ஏ ாவது தபசு” குமு ா அடம ியாக வசான்னாள். “என்னடி தபச்சு தவண்டி கிைக்கு எனக்கு உன்கிட்ை. ஒரு மண்ணும் இல்டல. என்ன ைான்

சாகுறதுக்கு முன்னாடி உயில் எதுவும் இருக்காணு தகட்குறியா? அது எல்லாம் ஒரு மண்ணாங்கட்டியும் இல்டல” என்று வசால்லும்தபாத , ஏட்டையா,”என்ன

ம்பி வசல்ல சண்டையா? வபாண்ைாட்டிகூை? பின்ன இருக்கா ா?

இப்பத் ான் வசன்டனல இருந்து வந் ீக. அதுக்குள்டளயும் இங்க வந் ா வபாண்ைாட்டி தகாச்சுக்கமாட்ைாளா? என்ன

ம்பி ைீங்க?

தவடலல முழு ஈடுபாடு இருக்கதவண்டியது ான். அதுக்குன்னு வபாண்ைாட்டி ைிடனப்பு இல்லாம இருந் ா எப்படி? பாவம்யா அந் ப் வபாண்ணு. உங்கள

விர அதுக்கு இப்தபா

தவற யாரு இருக்கா? அது உங்கடளதய ான் ைிடனச்சிட்டு இருக்கும் இப்தபா” என்று இவன் தபசுவது வ ரிந்தும் தகட்க,

தகட்ை இருவருக்கும் வவவ்தவறு எண்ணங்கள். அ ற்குள்

பரணி

அங்கு

அடைப்டபத் துண்டித் ான்.

வந் ிருக்கதவ,

மிழ்


வசால்லாமடலதய

“ மிழ், இப்தபா எதுக்கு அந் ப் டபயடனப் பிடிச்சிட்டு வந் ிருக்க. ைீ பண்றது எதுவுதம சரியில்டல.


இப்படித் ான்

பண்ணுன.

இன்டனக்கும்

அத

ான் பண்ற.

அன்டனக்கு ஊரு முன்னாடி எங்கதளாை தபச்டசக் தகட்காமப் தபானப்பதபாதவ ைாங்க ஏ ாவது

முடிவு

விட்ைதுனாலத் ான்

பண்ணிருக்கணும் இப்தபா

இந் த்

உனக்கு.

துள்ளு

அது

துள்ளுற”

பண்ணாம என்று

அைக்கிக்வகாண்டு, பரணி இருக்கும் இைம் அறிந்து வசால்ல,

பாவம்




மிழ் கண்டுக்வகாள்ளதவ இல்டல. “ஏட்டையா, எனக்கு வகாஞ்சம் தவடல இருக்கு

வவளிதய. ைான் அப்புறமா வர்தறன்” என்று வசால்லிவிட்டு, அங்கு பரணியும் மந் ிரமும் ைிற்பட க் கண்டும் காணா துதபால் வசன்றுவிட்ைான்.

அவனின் இந் ச் வசயடலப் பார்த் , இருவருக்கும் தகாபம் அளவில்லாமல் வபருகியது. வவளிதய வசன்ற குவாட்ைர்ஸ்க்கு,

மிழ், கண்ணனுக்கு அடைத்து,”ைலமாக அவன் தவடலப் பார்க்கும்

வசன்றுவிட்ைானா?


எப்படி

இருக்கிறது.

ான்

வந்து

அடைக்கும் வடர வவளிதய எ ற்காகவும் வரதவண்ைாம்” என்று ைலடன விசாரிப்ப ில் துவங்கி, எச்சரிக்கடலயில் முடித் ான்.



கண்ணனும்

அவன்

குருவம்மாடயயும்

வசால்வட


காமாட்சிடயயும்

அத

தகட்டு

தபால

வசால்லிவிட்டு அடைப்டபத் துண்டித் வன்,

இருப்ப ாகச்

வவளிதய


வசல்லாமல்

இருக்கச்

அடுத்து அடைத் து, வசன்டனயில் இருக்கும் அவனது ைண்பனான, பரத் ிற்கு. பரத் வசான்ன விஷயங்களில் எதுவும் அவனுக்குச் சா கமாக இல்லாதுதபாக, அடுத்து என்ன


என்று

தயாசிக்கலானான்.

ஆனால்

அவன்

குமு ாடவயும் வரச் வசால்கிறான் என்று புரியவில்டல.

எ ற்காகத்

ன்டனயும்

அவனது மன ிற்கு ைன்றாகப் புரிந் து, எதுதவா விபரீ ம் ைைக்கப்தபாகிறது என்று. அது

னக்கா

ாய் இருந் ால், பிரச்சடன இல்டல. அதுதவ குமு ாவிற்காய் இருந் ால்,

ைிடனக்கதவ வைஞ்சம், ப றியது. அவடளப் வபாருத் வடர, அவன் தவண்ைா வன் ான், ஆனால் அவனுக்கு அவள் அப்படி இல்டலதய.

அவள் இல்லாமல், அவளதுக் குரடலக் தகட்காமல், அவள் ைிடனவுகள் கூை இல்லாமல்

அவனால் இருக்கமுடியும் என்று த ான்றவில்டல. அவடளப் பற்றி ைிடனக்க ைிடனக்க, எப்தபாதும்தபால் அவடள இப்தபாத அவடள ஆடசயாய் அடணத்து, வடர

விைாமல்

அவளுைதன

காண தவண்டும், அவளுைன் வாயடிக்கதவண்டும்.

னது ஏக்கங்கள்,

இருக்கதவண்டும்

அவனால் அைக்கமுடியதவ இல்டல.

னது கவடலகள் எல்லாம் கடரயும்

என்ற

த ான்றுபவற்டற

மீ ண்டும் அவளுக்கு அடைக்கலாமா, அவள் ஒதர ஒரு ைடவ, கூப்பிைமாட்ைாளா, என்று ஆடச தபராடச ஆகிக்வகாண்டிருந் து. அவள் அடைத் தபாது எல்லாம், எடுக்கா


ன்டன ஆடசயாய்,

அடைப்டப பார்த் வனுக்கு, வகாஞ்சம் மனது

இனிக்கத் ான் வசய் து. முரளிதயாடு அவடள எடுத் ப் புடகப்பைத் ிலிருந்து, அவடள மட்டும்

னிதய எடுத்து இருந் , புடகப்பைத்ட

இத் டன ைைந்தும் அவன்தமல் எழும் கா டல அங்கு குமு ாவிற்கு,

மிைின் இந்

வயிற்றில்

கடரக்க,

எல்லாம் முழுவச்சில் ீ பார்த் வனுக்கு. விர்க்கமுடியவில்டல.

விலகல் அவடள வட த் து. அட விை பயம் ான்

வபரி ாக இருந் து. அவன் மந் ிரத் ின் டபயடன சிடறயில் டவத் ிருப்பது தவறு புளிடயக்

ஐதயா


ஏ ாவது

ைைந்துவிட்ைால்,

ன்னால் அவன் இல்லாமல் இருக்கமுடியும் என்ற எண்ணம் வர,

அந்

தைரத் ில் ான் உடறத் து.

எப்படி

னக்கு அவன் இல்லாமல் இனி வாழ்வு இல்டல

என்று. இது எல்லாம் சரி ானா என்று எழும் தகள்விகடள எல்லாம் முைக்கிவிட்டு, மட்டும் தபாதும் என்று கூச்சலிட்ைது மனது.

மிழ்



அவனிற்கு மீ ண்டும் அடைத்துப் பார்க்கலாமா என்று அவள் ைிடனத்து, அவனது எண்டண அழுத் த் துணிந்

தைரம், அவன் எடுத் ால் என்ன தபசுவது என்று

யக்கம் வந்து

ஒட்டிக்வகாள்ள, அவனுக்கு அடைக்கும் எண்ணத்ட க் டகவிட்டு,

அடுத்து அவன் எப்தபாது அடைப்பான் என்று காத் ிருக்கத் துவங்கினாள். அவளுக்கு அப்தபாது வ ரியவில்டல, அவன் அவளுக்கு அடைக்கப் தபாவது இல்டல என்று!

ஏக்கங்கள் – 22 “ெீ மட்டும், ெீ மட்டும்,

எைது வாழ்க்ளக, எைது உயிர்

என்று துடிக்கும் என் இேயத்ேின் சத்ேம்

தகட்கவில்ளலயா என் அன்தெ!”

மிழ் அடைப்பான் அடைப்பான் என்று எ ிர்ப்பார்த்துக் வகாண்டிருந்



அடைக்காது இருக்க,

வள்ளி,

பள்ளி


ஏற்றிவிைச்

குமு ா, அவன்


தைரமும்,

ாதன அவளுக்கு அடைக்கலாமா என்று அவள் அடைக்க,

அந் ப் பக்கம் எடுத் து, ஏட்டையா. “ மிழ் எங்க இருக்க ைீ. ஒரு தபான் தபாைமாட்டியா” என்று அவள் தகட்க, ஏட்டையா,”அம்மா தைத்ட க்கு

ைான்

இரதவ

ஏட்டையா

கிளம்பிட்ைாதர.

தபசுதறன். கிளம்புற

ம்பி


அவசரத்துல

அங்க

வரடலயா?

தபாடன


தபாயிட்ைாரும்மா. அட விை தைத்ட க்கு ஒரு சின்ன விபத்து. டகல கால்ல எல்லாம்

ைல்ல அடி. இரண்டு ைாள் இருந்து ைல்லானதுக்கு அப்புறம் உங்கடள எல்லாம் பார்க்க தபாங்கன்னு வசான்னட

எல்லாம் தகட்காம கிளம்பிட்ைாரு.

அட விை, தைத்து உங்க அப்பா வந்து வராம்ப கத் ிட்டு தபானாரு. அவரு வந் துதம ம்பி வவளிய தபாயிடுச்சி. அதுனால தகாபத்துல வராம்பதவ கத்துனாரு. எப்படியும்

அவரு ான்

ஏ ாவது

பண்ணிருப்பாருன்னு

ைிடனக்குதறன்

ாயி.

மு ல்டலதய 219



ம்பிகிட்ை


அந்

ஊருகாரனுக

கூை

சகவாசம்

தவண்ைாம்னு.

ஆனா

ம்பி ான் சுத் மா தகட்கல. எனக்கு இப்தபா வராம்ப ப ட்ைமா இருக்கு” என்று அவரின்

ப ட்ைத்ட

இவளிைம் ஏற்ற.



ான்

தகட்பது



எதுதவா

உண்டமயா

ஆகிவிட்ைது

வபாய்யா

என்பத

என்று

அவடள

ைிர்ணயிக்க

ைிடலகுடலய

டவக்க, க றி அைத் துவங்கினாள். அ ன்பிறகு ஏட்டையா வசான்னது எதுவும் அவளதுக் கா ில் விைவில்டல.

க றி அழு வள், வள்ளி வரவும், இப்தபாது அவரிைம் வசான்னால் அவரும் உடைந்து

விடுவார் என்று வ ரிந்து, முகத்ட ச் சரிபடுத் ிக் வகாண்டு,அடறக்குள் வசன்றாள். குமுறி குமுறி அழு வளுக்கு, அவளது வைஞ்சம் எல்லாம் துடித் து. உயிர் பறந்து உைம்பு மட்டும் வவற்றுகூைாய்

இருப்பது

மட்டும் ான் இருந் ான்.

தபால்

வ ரிய,

வ ாய்ந்து

இருந் வளின்

மன ில்,

மிழ்

அவனுக்கு அடைக்கவும் முடியாது. அவன் எங்கு இருக்கிறான் என்றும் வ ரியவில்டல. விபத்து இப்படி,

தவறு ைைந் ிருக்கிறது ன்னால் மட்டும்

என்று அடனத்தும் அவடள

ான் இப்படி என்று ட்ைப்பை,

குமு ா

அடறக்க வு

இல்டல.

இல்டல.

ஏன்

ன்னால் ான்

ன்டனதய வைாந்துக்வகாண்டு கடரந்துக்

வகாண்டிருந் வளின், அடறக்க வு ிறக்கதவ

வாட்ை,

ட்ைப்படுகிறது

என்று

உணரக்கூை

அவன் அப்படிதய கிைக்க, வள்ளி,”என்னைா இது தகாலம்? என்ன ைைக்குது அங்க? இப்படி அடிச்சிருக்காணுக ைீ சும்மாவா விட்ை அவங்கடள? ைான் ான் வபாண்ணா தபாயிட்தைன்

ட்டிக் தகட்க முடியல. ைீ அப்படி இல்டலதய.” என்று கத் ிக் வகாண்டிருப்பது தகட்கவும்,

அது

மிழ் ான் என்று உர்ைி ப்படுத் ி விட்டு, அடறக்க டவத்

குமு ா.

ிறந்து வவளிய வந் ாள்

வந் வளுக்கு அங்கு, டகயிலும் காலிலும் அடிப்பட்டு இருந் த்

மிடைக் கண்ைதும்,

ஓடிச்வசன்று அவடனக் கட்டிப்பிடித்து,”இனி என்டன விட்டு எங்தகயும் தபாயிறா எனக்கு ைீ இல்லாமல் வாை முடியாது” என்று வசால்லத் துடித் அவடனப் பார்க்க, அவதனா இவள் புறம்

மனட

மிழ்.

அைக்கிவிட்டு,

ிரும்பவும் இல்டல.

“அம்மா ைீ தகட்குறதுக்கு எல்லாம் ைான் அப்புறமா ப ில் வசால்தறன். ைான் உைதன குமு ாடவ அடைச்சிட்டு இங்க இருந்துப் தபாதறன். இனியும் இங்க இருந் ா? உனக்கும் சின்னுக்கும்ம் ஏ ாவது ஆயிடும். என்னால ைீங்க வரண்டு தபரும் இல்லாம இருக்க முடியாது.



அட விை எனக்கு இன்னும் ஒரு முக்கியமான விஷயம் வ ரிஞ்சி இருக்கு. அது எனக்கு மட்டும்

முக்கியமான

விஷயம்

இல்டல.

இந்


விருந் ாளியா

வந் ிருக்குறவங்களுக்கும் முக்கியமான விஷயம் ான். அதுக்கு அப்புறம் அவங்கதள

முடிவு எடுக்கட்டும், என்தனாை இருக்கனுமா இல்டல தவற யாதராடையாவது அவங்க வாைணுமான்னு. இந் ா

இட

அவகிட்ை

வகாடுத் ிடு.

இது

ைான்


அவக்கிட்ை

தகட்ைக்

டகவயழுத்து, அப்தபா அது எனக்குக் கிடைக்கல, இப்தபா ைான் குடுக்கிதறன். வவத்துப் பத் ிரத்துல டகவயழுத்து. எது தவணும்னாலும்

னியா வசஞ்சிறலாம். ஆனா கல்யாணம்

வாழ்க்டகன்றது வரண்டு தபதராை சம்ம த்த ாைத் ான் ைைக்கணும்னு ைல்லா புரிஞ்சிட்டு எனக்கு.

ைீ எப்படி அவ உள்ள வரும்தபாது விருந் ாளின்னு வசான்னிதயா. அட வசால்தறன். அவ எனக்கும் விருந் ாளி ான். என் வாழ்க்டகல வந் இல்டல அவளுக்கு ைான் வாழ்க்டகல வந்

இப்தபா ைாதன

விருந் ாளி. இல்டல

விருந் ாளி.” என்று முழுமூச்சாக

தபச,

மிழ்

வள்ளிக்கு என்ன வசால்வது என்தற வ ரியவில்டல. மகடனப் பார்ப்ப ா? மருமகடளப் பார்ப்ப ா?

யாருக்காக



என்று.

ைிடனக்கத் ான் முடிந் து. ஆனால் இருவரும் தபசி



என்று

ீர்க்க தவண்டிய விஷயத்ட ப்,

புரிந்துக் வகாள்ளாமல் ஏட்டிக்குப் தபாட்டி முடிவு எடுத்துக் வகாண்டிருந் ால் என்ன வசய்வது? அ ிலும் அவள் ஏ ாவது வசான்னால் ாதன அவனுக்கும் ஒரு பிடிப்பு வரும். என்று ைிடனத்து இருவடரயும் பார்க்க,

எட தயா ைிடனத்து வந் க் குமு ாவுக்கு,

மிழ் எது எதுதவா தபச, என்ன வசால்வது

என்று வ ரியவில்டல. அவன் தபசியவற்டற எல்லாம் தகட்டு அ ிர்ந்து ைின்றிருந் ாள். அத் டன தைரம் எல்லாம் அவளுள் இருந் விலகிய அந்

ஏக்கம், பயம் எல்லாம் அவடனக் கண்ைதும்

வைாடி, அவன் இப்படி தபசுவான் என்று அவள் ைிடனக்கதவ இல்டல.

வாழ்வா? சாவா? என்கிற தபாராட்ைத் ில் ைிற்பது தபால் இருந் து. அவன் தபச தபச,

அவனின் கன்னத் ில் பளாவரன்று அடறந்து,”என்னய்யா விருந் ாளின்னு வசால்றன்னு கத் தவண்டும்” தபான்று இருந் து. ஆனால் முடியாத .

ான் தைற்று பண்ணியிருக்கும் காரியம் அப்படி இல்டலதய. இப்தபாது வசன்று தபசினால்,

தைற்று யாதரா ஒருத் னது வபயடர வசால்லிவிட்டு, இன்று என்டன வந்து கட்டிட்டு இருக்கன்னு

தகட்கமாட்ைானா?

பார்த்துக்வகாண்தை இருந் ாள்.

என்ற

எண்ணம்

வந்து

இடிக்க,

அவடனப்

அவள் அவடனப் பார்ப்பது வ ரிந்தும், அவன் அவடளப் பார்க்காமல்,”அம்மா அவடள கிளம்பச்


மதுடரக்குப்

தபாகணும்.

என்ன


அந்

ஊருக்குப் 221



தபாதனதனா.

அப்பத்துல


ஊரு

ஊரா

தபாகதவண்டி

இருக்கு”

என்று

சலித் வனிைம். “வகாஞ்சம் வரஸ்ட் எடுத்துட்டுப் தபாைா. ைானும் பார்த்துட்தை இருக்தகன். வந்

உைதன

ஓடிடுற. மு ல்ல, உனக்கு இப்படி ஆனத்துக்குக் காரணமானவடனக் கண்டுபிடிச்சு உள்ள தபாடு. தவணும்னா ைாதன என்டகபை முன்னாடி ைைந் ட எழு ித் ாதரன். இப்தபா எனக்கு எந்

எல்லாம் வசால்லி ஒரு FIR

பயமும் இல்டல. எனக்கு ஏ ாவது ஆனாலும் ைீ

இருக்கிதய சின்னுடவப் பார்த்துகுறதுக்கு” என்று வள்ளி வசால்ல,

“அம்மா, ைீ சும்மா இரு. ைீ பட்ைது எல்லாம் தபாதும். இதுக்கு தமல என்ன வசய்யனும்னு எனக்குத் வ ரியும். இதுக்கு தமடலயும் உன்ன வருத் சின்னுவுக்கு எந்

விைமாட்தைன். அத

மா ிரி,

விஷயமும் வ ரியதவண்ைாம். அவளுக்காவது வாழ்க்டக ைல்ல ா

அடமயட்டும்.” என்று கூறியவனிைம்,

“இன்னும் ைான் இருந்து என்னத் ைா வசய்ய தபாதறன். முன்னாடி ைீங்க வாைணும்னு இருந்த ன். இப்தபா ான் அப்படி இல்டலதய. அத எதுவும் தகட்க மாட்டுக்க”

மா ிரி ைீயும் ைான் வசால்றட

“அம்மா ைீ வகாஞ்சம் சும்மா இரு. எனக்கு இப்தபா தபசிட்டு இருக்குறதுக்குக்கூை தைரம்

இல்டல. அதுவும் இல்லாம, அங்க இவதளாை அப்பன் எல்லாம் தகாபத்துல இருக்கான். சூட்தைாை

சூைா

ைானும்

ஏ ாவது

பண்ணனும்.”

ிரும்பி,”என்ன தபாலாமா” என்று தகட்க,

அவள்

அணிந் ிருந்

பாவாடை

எல்லாதம அவன் முடிவு ான்.

என்று

சட்டைதயாை,”சரி”

வசான்னவன்,

என்று


டலயடசத் ாள்.

இனி

னக்வகன்று முடிவு எடுத் து எல்லாம் தபாதும் என்று

ைிடனத் வளாய், அவனுைன் வசன்றாள்.

வள்ளிக்கு இன்னும் என்ன ைைக்கப்தபாகுத ா என்ற பயம் இருந் ாலும், வகாள்வான் ஆனால்

என்ற

எண்ணதம

பிர ானமாய்

னது அண்ணன்கள் இன்னும்

இல்லாமல் இல்டல.

இருக்க,


மிழ் பார்த்துக்

வைியனுப்பினார்.

ிருந் வில்டலதய என்ற ஏக்கம் அவரிைம்

னது பிள்டளகளுக்கு எதுவும் ஆகிவிைக்கூைாது, அத சமயம் அவங்களுக்கும் பாைம்

புகட்ை தவண்டும். இல்டல என்றால் இது ஒருைாளும் வ ாற்றிக்வகாள்ள, தபார்களத் ிற்கு வரமங்டக. ீ

ைார்மலான உடையில் வந் ிருந் த்

ீராது என்ற வவறியும் அவடரத்

னது மகடன அனுப்புவது தபால் அனுப்பினார், அந்

மிழ், குமு ாடவ அடைத்துக் வகாண்டு ஒரு கார்

பிடித்துப், தபருந்து ைிடலயத் ிற்குச் வசன்றான். அங்கு இருந்து அவன் ஸ்லீப்ர் பஸ் புக்

வசய்து இருக்க, சுற்றும் முற்றும் யாரும் பார்க்கிறார்களா என்று ஒருமுடற தைாட்ைம் 222 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


விட்டுவிட்டு, எப்படியும் இந்

ஊரில்,

ான் இருப்தபாம் என்று யாரும் ைிடனத்து இருக்க

மாட்ைார்கள் என்ற ட ரியத்துைன், அவளுைன் ஏறினான். அப்படி

ஒரு

வள்ளிடயயும்,

ட ரியம்

இருக்கப்தபாய் ான்,

சின்னுடவயும்

வவளிதய

அவன்



இந்


வசல்லவில்டல.

அவர்கடளச்

சகைமாக வாை டவக்க தவண்டும் என்பது, அவன் விருப்பம். ஆனால் இப்தபாது இருக்கும் ைிடலயில் இங்கு அடிக்கடி வந்துப்தபானால், அதுதவ இருவருக்கும் வபரிய வில்லங்கம் ஆகிவிடும் என்று ைிடனக்கதவ குமு ாடவ மட்டும் அடைத்துக் வகாண்டு வசன்றான். இருவர் படுத்த ா அமர்ந்த ா வசல்லும் அந்

சீட்டில் அவனும் அவளும் அமர்ந்து இருக்க,

அந் க் காடல தவடளயில், குமு ா அவடனப் பார்த்துக் வகாண்தை இருந் ாள். அவளது முகத் ில் கா டலவிை, ஏக்கம் ான் இருந் து.

அவளின் பார்டவகள் அவடனத் துடளத் ாலும், அவடளப் பார்க்காமல் இருந் வன், மனது என்னதமா அவடள மட்டும் ான் ைிடனத்துக் வகாண்டிருந் து, இந்

ரணகளமான

தைரத் ிலும். அவடனப்


வகாண்டிருந் வள்,

வமல்லமாக

படுத்து,


பார்க்க, எப்தபாது கண்கடள மூடினாதளா, அவள் கண்கடள மூடிய அடுத்

அவடனதய

ைிமிைம்,

மிழ்

அவளது அருகில், இைதுக் டகடய முட்டிக் வகாடுத்துப் ஒரு டசைாகப் படுத் துபடி, அவடளப் பார்த்துக் வகாண்டிருந் ான். “இப்படி

வகால்றிதயடி.

ைீ

தவண்ைாம்

தவண்ைாம்ன்னு

என்டன


தபாகப்

தபாகத் ான், எனக்கு ைீ தவணும் தவணும்னு த ாணுதுடி. அன்டனக்கு எவ்தளா ஆடசயா வந்த ன்னு வ ரியுமா?. ைீ மட்டும் ான் என் வாழ்க்டகன்னு.

ஆனா ைீ இப்படி அவடனப் தபாய் விரும்புறிதயடி. உனக்கு என்டனப் பிடிக்கடலன்னா தைரடியா

வசான்னாக்கூை

அடுத் வடன

ைீ

ஓடிப்தபாயிருதவன்

டகக்காட்டும்

தபசிக்வகாண்தை இருக்க,

தபாது ான்,

உன்டன

என்னால

விட்டுட்டு.

முடியடலடி”

ஆனா

என்று

அப்தபாது ான் கண்கடள மூடியவளுக்கு, அவனின் அருகாடமதய விைிப்டபத்

இப்படி

அவன்

ட்டியது.

இருந்தும் அவன் மிக அருகில் இருக்கவும், வகாஞ்சம் இம்டசயாக இருக்க, அடம ியாகக் கண்கடள மூடியபடிதய இருந் ாள் குமு ா. ஆகதவ

அவனது,

அவன்

குரல்



கனிவாகப்

அவடள

தபசும்தபாது

வகாடுடமக்குள்


வகாடுடமயாக்கியது.


என

அவனுக்குள்தளதய அடைத்துச் வசல்ல, வைளியவும் முடியாமல், கண்கடளத் அவன்

அவடள

ிறந் ால்,

ன்டனவிட்டு விலகிவிடுவாதன என்பதும் புரிய, அடம ியாக இருக்க முயன்று

த ாற்றுக் வகாண்டிருந் ாள்.



அவளுைன் இருக்கும் அந் இந்

ைிமிைம், அவனுக்கு, மற்றடவ எல்லாதம மறந்துப் தபாயிற்று.

ைிமிைம் இதுக்கு தமல் கிடைக்குமா என்று வ ரியவில்டல. என்னத் ான் வட்டில் ீ

அவன் என்ன என்னதவா வசால்லி இருந் ாதனா, அவற்டற எல்லாம், அவடளப் பார்த்துச் வசால்லி

இருந் ால்,

அவனால்

முடிந் ிருக்கும்

தபாய் ான், அவடளப் பார்க்காமல் வசான்னான்.

என்று

ஆனால் வசால்ல வசால்ல அவனது மன ில் இருந் வ ரியும்.

அத தபால்

அம்மா


ன்டன

அவனுக்தக

த ான்றா ப்

தவ டன, அவனுக்கு மட்டுதம இந் க்

தகாலத் ில்

பார்த்தும்

ஒன்னும் வசால்லவில்டல என்றாலும், இப்தபாது அவர் பூடை அடறயில் ான் பண்ணிக்வகாண்டிருப்பார் என்று உணராமல் இல்டல அவன்.

மிழ் வமல்ல, காற்றில் அவளது முகத் ில் விழுந் க் கூந் டல,

வம்

னது விரல்வகாண்டு

விலக்க, அவனின் ஸ்பரிசம் பட்டு, குமு ாவிற்கு வைளியவும் முடியவில்டல. அவன்

அத்த ாடு

வர்ணைாலங்கடள,

ைிறுத் ாமல்,

ைிகழ்த் ,

னது


விரல்களால்,

என்ன

உணர்ச்சிகடள எல்லாம் அைக்கிக்வகாண்டு இருந் ாள். அவளுக்குத் வ ரிந்த


அவளது என்தற


வ ரியாமல்,

இருந் து. இப்தபாது அவள் எது வசய் ாலும். அ ற்கும் ஏ ாவது

பிரச்சடன வரும் என்று. எனதவ தபாராடிக்வகாண்டிருந் ாள்.

மிழ்,”என்னடி பண்றது. எனக்கு ைீ முைிச்சு இருக்குதபாது இப்படி எல்லாம் பண்ணனும்.

அதுக்கு ைீ படுற வவட்கத்ட

எல்லாம் ரசிக்கனும்னு ஆடசத் ான். ஆனால் என்ன

பண்றது. என்டனத் ான் உனக்குப் பிடிக்கதவ இல்டலதய. எனக்கு மட்டும் உன்டனப் பிடிச்சி என்ன ஆகப்தபாகுது. உன் பக்கத்துல இருந் ா எனக்கு எல்லாதம கிடைச்சது

மா ிரி இருக்கு. ஆனா உன்டனப் பார்க்கடலன்னா என்னால முடியடலடி. அ ிலும் தைத்து உன்டனப் பார்க்காம ைான் பட்ை தவ டன. எனக்கு ைைந் து சின்ன விபத்து ான், தலசா ஒருத் ன் குறுக்க வரவும்

டுமாறி விழுந் ிட்தைன். அதுக்தக இனி உன்டனப்

பார்க்க முடியாம தபாயிருதமான்னு எவ்தளா தவ டனப் பட்தைன்னு வ ரியுமா?” என்று அவன் ப ில் வராது என்று வ ரிந்தும் தகட்க, அவளுக்கும் ப ில் வசால்லத் ான் ஆடச. “ைீ தபான் பண்ணுன தபாது எல்லாம், எங்க தகாபத்துல

ிட்டிருதவதனான்னு பயந்து ான்

எடுக்கடல” அப்தபாது ான் அவனுக்கு, குமு ா எப்படி தபாடனப் பிரித் ாள் என்பது இடிக்க,

“ஆமா ைீ எப்படி கும்ஸ் தபாடனப் பிரிச்ச?” என்று தகட்ைவன், பின் அவனாகதவ,”பாதரன் என்டன. இட

தகட்டுக்குதறன்.

எல்லாம் ைீ முைிச்சி இருக்கும்தபாது தகட்க துப்பு இல்லாம, இப்படி ஆனா

ஒன்னுமட்டும்


குமு ா,

இனி

ைீயா

என்டன

உன்

வாயால 224


பிடிச்சிருக்குன்னு

வசால்றவடரக்கும்

ைைக்குமான்னு ான்

வ ரியல.

தபசக்கூைாதுன்னு


தைத்து

ைிடனக்குதறன்.


வசா ப்பிருதவன்னு எனக்கு ைல்லாதவ வ ரியுது.

ஆனா

தபசுனது

மா ிரி

அை என்னதமா வ ரியல கும்ஸ், உன்கிட்ை த ாக்குறது, அடிவாங்குறதுன்னா எனக்கு இப்தபா


வராம்ப

வராம்ப

பிடிச்சிருக்கு”

என்று

அவன்

வசால்ல

வசால்ல

குமு ாவிற்கு கண்களில் கண்ண ீர் வரத் துடித் து. அவளது உ டுகள் துடிக்கத் துவங்க,

மிழ் தூக்காத் ில் குமு ாவின் உ டு அடசகிறது என்று ைிடனத் ான். ஐதயா இப்தபா

துடிக்குற உனது உ டுகூை என்ன என்னதவா பண்ண வசால்லுதுடி, என்றவன், வமல்ல அவளது உ டைத்

னது விரல்களால்

விை,

வபாறுக்கமுடியாமல் குமு ா, வமதுவாக முகத்ட த் அவள் முகத்ட த் மிழ்,

ிருப்பினாள்.

ிருப்பவும், ஒரு ைிமிைம் அவள் விைித்துவிட்ைாதளா என்று பயந் த்

ிரும்பவும் அவளது முகத்ட த்

ஒரு முத் ம் டவத் ான்.

ன்புறம்

ிருப்பி, அவளது வைற்றியில் வமல்ல

“இது ான் என்தனாை கடைசி முத் ம்ன்னு ைிடனக்குதறன் கும்ஸ். இதுக்குதமல எனக்கு இப்படி எல்லாம் ைைக்குமான்னு வ ரியல” என்று வசால்ல,

குமு ாவிற்கு அவன் என்ன வசால்ல வருகிறான் என்று வ ரியதவ இல்டல. மிழ்

அவடள

கண்வகாட்ைாமல்

ரசித்துக்


இருக்க,

அதுவடரத்

வ ரியா

காயத் ின் வலி, அவனதுக் டககளில் வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக தவடலடயக் காட்ை, அட எல்லாம் வபாறுத்துக் வகாண்டு அவடள மட்டுதம பார்த்துக் வகாண்டு இருந் ான்.

“இப்பவும் வசால்தறன் கும்ஸ். ைீ ான் என்தனாை வபாண்ைாட்டி. ைான் ான் உன்தனாைப் புருஷன்னு. ஆனா முன்ன மா ிரி வசால்ல முடியல. ஏன்னா ைான் மட்டும் ான் அப்படி வசால்லிட்டு ஊருக்தக

இருக்தகதன

பயப்பைமா

விர,

உன்பக்கம்

சுத்துனவனுக்கு

இப்படி

தகட்கும் ைிடல வரும்னு சுத் மா ைிடனக்கல.”

அப்படி

ஒரு


எண்ணதம

வாழ்க்டகடய

இல்டலதய. டகதயந் ிக்

அவன் தபசிக்வகாண்டு இருக்க இருக்க, குமு ாவிற்கு,”ைானும் வசால்தறன். ைீ ான்ைா என்தனாை புருஷன். ைீ மட்டும் ான் என்தனாை வாழ்க்டக. இதுல இனிதமல் எவன் வந்துச் வசான்னாலும் அட

யாராடலயும் மாத்

பிடித்துச் வசால்ல தவண்டும் தபால எழுந் டுக்க,

வாழ்க்டகடய இருந் ாள்.

எப்படி

எடுத்துச்

முடியாது” என்று அவடனக் கட்டிப்

ஆவடல, தைற்று ைைந் டவகதள வந்து

வசல்லதவண்டும்

என்று

வ ரியா ப்

பாடவயாக 225



அந்

தைரம் குமு ா, அவனிைம் தபசி இருந் ாலும் தபாதும்.

யங்கும்

ஒவ்வவாரு

வைாடியும்,

புரியாமதலதய இருந் ாள்.

வலியின்

வகாடுடம

மிைிற்கு! ஆனால் குமு ா

அ ிகமாக


என்பது

மிைிற்கு அவடள விட்டு ைீங்கதவ மனம் வரவில்டல. மதுடர வைருங்கி வந் துக்கூை

அவனுக்கு உணரா தபாகும்

ைிடலயில் இருந் ான். இன்னும் வகாஞ்ச தைரத் ில் குமு ா எடுக்கப்

முடிவுக்காய்,

அவனது

மனட த்

யார்

ைிடலயில்

டவத்து

துணிந் ான். ஆனால் ைிடனக்க ைிடனக்க வலி ான் அ ிகமாகியது. ஒரு


இைத் ின்


வபயடரச்

ைின்றபின்,

வசால்ல,

அருகில் வந்துவிட்ைது என்று.

ைைந்த்துனர்

அப்தபாது ான்

மதுடரக்கு


இருக்கத்

அருகாடமயா

உடறத் து

அட க்தகட்ை குமு ாவிற்கும் மதுடர வந்துவிட்ைது என்று புரிய,

மதுடர

இருந்

வவகு

வமல்ல கண்கடளத்

ிறக்க முயன்ற தைரம்,

மிழ் அவளிைம்,”இன்னும் ஒதர ஒதர முத் ம் வகாடுக்கவா கும்ஸ்” என்று தகட்ைபடிதய

தூங்கிக்வகாண்டிருந் க் குமு ாவிைம் தகட்டு, அவளது கன்னத் ில் முத் மிட்டு, பின் பைாவரன்று விலகினான். அவன்

விலகியதும்,

பயணமாவது


ைீளா ா?

என்று


த ான்ற,

அது

அப்தபாது ான் விைிப்பது தபால கண்கடளத்

தபால்


ிறந் ாள்.

இருந் து. என்று



இந் ப்


அவடளதய பார்த்து இருந் வனுக்கு, அவன் விைித் தும் வ ரிய,”தபாகதவண்டிய இைம் வந்துட்டு. சீக்கிரம் எழும்பு” என்று இதுவடர கா தலாடு இருந் இறுக்கமாக மாற்றி, அவளிைம் வசால்ல,

முகத்ட ச் சட்வைன்று

குமு ாவிற்கு என்னதவா தபால ஆகிவிட்ைது. அவன் வசான்னதும் ப ில் தபசாமல் எழும்பி அமர்ந் வள். மதுடர வந் தும், அவனுைன் இறங்கினாள்.

அவன் அவளின் வலதுடகடய தகாபத் ில் பிடித்து இழுப்பது தபால் இழுத்து, அவளுைன் வசல்ல, அவனுக்கு இப்படிதய அவளதுக் டககடளத்

ன்னுைன் வாழ்ைாள் முழுவதும்

னதுக் டககளின் உள்தள டவத்து இருக்க முடியா ா? என்ற ஏக்கம்,

அப்படிதய அவடளத்

ிரும்பிப்பார்க்க, அவதளா, அவன்

ன்டனப் பிடித்து இருந் க்

டகடயப் பார்த் ாள் தவ டனயுைன். இப்படிதய இருக்கா ா? அவன் இப்படிதய அவனின் டககளுக்குள்

ன்டன

னதுக் டககடள டவத்து, வாழ்ைாள் முழுவதும் என்னுைன்

இருக்கமாட்ைானா? என்ற ஏக்கம் அவளுள் எழுந் து.



இருவருக்கும்

ஒதரவி மான

ஏக்கங்கள் ான்.

ஆனால்

பகிரப்பைாமல்

இருக்கதவ

அப்படிதய இருந் து. மிைிற்கு, அவள் இப்தபாதும்,”என் டகடய எதுக்குப் பிடிச்சிருக்க என்று பார்ப்பது தபால

த ான்ற”,

ச்தச எனக்கு மட்டும் ான் இப்படி எல்லாம் உணர்வுகள் வந்து முட்டி தமாதுது தபால, இவளுக்கு இந்

ைிடலடமயிலும் அவதனாை ைிடனப்புத் ான் இருக்குதமா என்று தகாபம்

எை, தகாபத் ில் அவடளப் பிடித்து இழுத்துச் வசன்றான். அவன்




வசல்லவும்,

அதுவடர

இருந்

மனைிடல

அவளுக்கும் வித் ியாசமாக, எங்கு அடைத்துச் வசல்கிறான் என்று தகட்காமடலதய

வசன்றாள். என்ன ஆனாலும் அவடன விட்டுவிட்டுச் வசல்லக்கூைாது என்பது மட்டும் அவளுக்கு

மு லாய் வ ரிய, என்னத் ான்

வசய் ாலும் அது

வசய்கிறான்

பார்க்கலாம்,

அவன் எட ச்

னது ைன்டமக்காகத் ான் இருக்கும் என்று ைிடனத்து வசன்றாள்.

அவன் அங்கிருந்து ஒரு ஆட்தைாவில் அவடள அடைத்துச் வசல்ல, அவனதுக் டக அவளிைம்

வகாண்ைாள்.


வவளிதய

வரமுயன்றாலும்,

அவள்

விலகவிைாமல்

பிடித்துக்

தகாபத் ில் இருந் வனுக்கு இது எல்லாம் வ ரியதவ இல்டல. அவன் அடைத்துச் வசன்ற இைம், விடளயாட்டு அரங்கம் தபான்று இருக்க, எ ற்கு இங்கு

அடைத்து வந் ிருக்கிறான் என்று புரியவில்டல. என்னவாக இருக்கும். அ ிலும் இப்படி ஒரு இைத் ிற்கு எ ற்கு இவ்வளவு அவசர அவசரமாக வரணும். வகாஞ்சம் ஒய்வுகூை எடுக்காம என்று ைிடனத்து ைிடனத்து அவளது மூடள ான் குைம்பியது.

உள்தள சிறிது தூரம் வசன்றப்பின்பு, அவன் உள்தள இருக்கும் வைர்சி மாற்றும் அடறக்குக் கூட்டிச் வசன்றான். அவன்

அ ன் வாசடலத்

ிறக்கும்முன்,”இது ான்

ைீ

ஆடசயா

வசான்ன வாழ்க்டக.

ைான்கூை இதுவடர தபசடல. ைீ ான் தபசதபாற. இனிதமல் முடிவு எடுக்கதவண்டியது உன்தனாை வபாறுப்பு. ஆனா இப்பவும், ைான் உன்தனாைப் புருஷன்றட என்று வசால்லி, அவனால் விைதவ முடியா உள்தள வசல்லச் வசால்ல,

அவளதுக் டகடய விடுவித்து, அவடள

அவன் அவளிைம் இருந்து அவனதுக் டகடய விலக்கியத வாரி இடறத் து. அந்

தவ டனதயாடு அவள்,

வசல்ல,

மறந் ிறா ”

அவளுக்கு தவ டனடய

மிழ் வசால்கிறான் என்று க டவத்

ிறந்து உள்தள 227




ிறப்ப ற்காய் காத்து இருந்

பரத்,

வவளிதய வந் னர்.

ரி, மற்றும் கவின், உள்தள இருந்து

குமு ாவிற்கு, ஏத ா குடகக்குள் நுடைந் து தபான்ற உணர்வு, அட விை,

மிடைவிட்டு

வவகு தூரம் வசல்வது தபான்ற உணர்வு, இப்படி பல இருக்க, அவடன விட்டு பிரியவும் மனம் இல்லாமல், அவள் அவடனத் இருந் து, “முரளி”.

ிரும்பிப் பார்த்துக்வகாண்தை உள்தள வசல்ல, அங்கு

அவடனக் கண்ைவள் அ ிர்ந்து ைின்றாள்.

ஏக்கங்கள் - 23 “நெஞ்சுகூட்டின்,

ஏக்கம் எல்லாம் களைகிறேடி

உைது அைவளணப்ெில்,

உைது உள்ைம் ெிளறந்ே அன்ொை முத்ேத்ேில்!!” குமு ா

மிழ்

ன்டன, எங்தகா அடைத்து வந் ிருக்கிறான் என்று ான் ைிடனத் ாள்.

ஆனால் இப்படி ஒரு அ ிர்ச்சிடயத் வட்டில் ீ

டவத்துச்

வசான்ன

ருவான் என்று வ ரியவில்டல. இப்தபாது

அடனத் ிற்கும்

ஓடிப்தபாய்

மிைின் சட்டைடயப் பிடித்து,

”என்னைா


இருக்க?

என்டன

அர்த் ம்

என்ன



இளிச்சவாய்ன்னு

மிழ்,



இருக்கியா? தைத்து ஏத ா குைப்பத்துல அவதனாை வபயடரச் வசால்லிட்தைன்றதுக்காக

இப்படி வசய்றியா? இதுக்குத் ான் கடைசி முத் ம், கடைசி முத் ம்னு வசான்னியா என்று கத்

தவண்டும் தபால இருந் து.”

இ ற்கு தமலும் வபாறுக்கமுடியாது என்று ைிடனத் வள், விறு விறு என்று வவளிய வர எத் னித்

தைரம், முரளி அவளிைம்,”குரு ைான் வசால்றட க் வகாஞ்சம் தகட்டுட்டுப் தபா”

என்று வசால்லியட க் கூை தகட்காமல், அவடன முடறத்துவிட்டு வவளிதய வந் ாள் குமு ா.

அவள் வவளிதய வந் தபாது, அங்கு அடனவரும் இருந் னர்.

மிழ் இல்டல. அவடனத்

விர, அவனது ைண்பர்கள்

குமு ா தகாபத் ில் அவர்களிைம்,” மிழ் எங்தக” என்று கத் , 228 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


இவர்களுக்கு அடுத்து இருந்

சுவரில், சாய்ந்து தவ டனயுைன் ைின்றிருந் த்

மிழ்,

வமல்ல வவளிதய வந் ான். அவனது முகத் ில் பல தகள்விகள், குைப்பங்கள் இருப்பது வ ரிந்

து.

எப்படி அ ற்குள் வவளிதய வந்துவிட்ைாள், என்று. அவன் ஒரு அடி எடுத்து டவக்க முயலவும், வினாடியில் அவடன வைருங்கியவள், அடனவரின்

முன்பும்,

பளாவரன்று

அவனின்


அடறந்து,”என்னைா

ைிடனச்சிட்டு இருக்க உன் மனசுல. என்ன காரியம் பண்ணிட்டு இருக்க ைீ. தைத்து ைான் என்ன வசான்தனன். ைீ என்ன பண்ணிவச்சிருக்க. ைான் வசான்தனனா எனக்கு முரளி ான் பிடிச்சிருக்கு. எனக்கு அவதனாைத் ான் வாைணும்னு இது ான்

ைீ

ைைந்துக்குற

குடுக்கமாட்டியா?

இது ான்

லட்சணமா?


ஒருத் ிக்கு

வ ரியுமா?

சும்மா

வகாஞ்ச

ைாள்

ைான் ான்

உன்

அவகாசம்


ைான் ான் உன் புருஷன்னு வசான்ன? இப்தபா என்ன பண்ணி வச்சிருக்க. வகாஞ்சம் கூை அறிதவ இல்டலயா உனக்கு?” என்று அவள் சாடிக்வகாண்தை இருக்க,

மிைிற்கு அவன் தகட்ைது எல்லாம் ைிைம் ானா என்று வ ரியவில்டல. அவடள அவன்

அ ிர்ந்துப் பார்க்க, “என்னைா

இது?

ைீ

என்

மனசுக்குள்ள

வந்து

சிம்மாசனம்


உட்கார்ந்துட்டு

இருக்கன்னு ைான் வசால்லித் ான் வ ரியனுமா? ஏன் உன்னால புரிஞ்சிக்க முடியடலயா? முன்னாடி எல்லாம உன்கிட்ை சரிக்கு சரி சண்டை தபாட்தைதன? அது எல்லாம் இப்தபா தபாடுதறனா?

முன்னாடி எல்லாம் உன்டனக் கண்ைாதல பிடிக்காதுன்னு கத்துதவதன. இப்தபா அப்படி

எல்லாம் வசால்தறனா? முன்னாடி எல்லாம் ைீ வ ாட்ைாதல உன்டன அடிக்கிறவ, இப்தபா அப்படியா இருக்தகன். ைீ

அப்படி

இப்படி

பண்ணும்தபாதுகூை

ைான்

வசால்லும்தபாது வவட்கம் வந் ாலும், தகாபம் அட

சும்மா ான

இருந்த ன்

[இட ச்

மடறத் து]. தபான்ல தபசும்தபாது

கூை ைான் சண்டை தபாைடலதய? இத ா இன்டனக்கு ைீ தபருந்துல வரும்தபாதுகூை என்ன எல்லாதமா வசால்லி, எனக்கு முத் ம் வகாடுத் ிதய அப்தபாகூை சும்மா ான இருந்த ன். ச்தச.

உன்டன


என்ன

வசய்யுறது.

ைான்

தகட்தைனா

எனக்கு

இவன் ான்

தவணும்னு.” என்று ஆக்தராஷமாய் கத் ியவள், அவனது ைண்பர்கள் அருகில் இருப்பதும், முரளி

இருப்பதும்கூை

உணரும்முன்,

கண்டுக்வகாள்ளாமல்,

மிடை

வினாடியில் வைருங்கி, அவன்



அவடனப்


கடுடமயான

அவனது

முகம்

முழுவதும்,

னது

அ ரங்களால்

முத் ங்கடள வாரி இடறக்க, வவகு

சில

அவடன

ைிமிைங்களுக்குள்

ைிடலக்குடலய

சாய்ந் ான்.

ைைந்துவிட்ை,

வசய்ய,


அவளின்


தபச்சுக்கள், இருந் ச்

அவளின்

சுவரில்

அ ிரடி,

பின்னாகச்

குமு ா அவடன விைாமல், இன்னும் இன்னும் என்று அவடன வைருங்கி, அவடனத் னது முத் ங்களால் படுத் ிக் வகாண்டு இருக்க,

மிழ்,”ஏய் ைில்லுடி, ஏய் வசான்ன தகளு. வகாஞ்சம் எனக்கு தபச அவகாசம் வகாடு” என்று

அவன் தகட்ைட

எல்லாம் அவள் கண்டுக்வகாள்ளதவ இல்டல.

அவள் அவன் வசால்வட

எல்லாம் தகட்காமல், அ ிரடியிதலதய இருக்க, அவனும்

னதுப் பங்டகக் வகாடுக்கத் துவங்கினான்.

அவனுள் இருந்

இத் டன ைாள் ஏக்கம், இத் டன ைாள் கனவு, தவ டன வலி எல்லாம்

வைாடியில் கடரந் து தபால இருக்க, அவனும் தவகத்ட க் காட்டினான் அவடளப் தபால. இதுவடர

அடித்துக்வகாள்வ ில்

தபாட்டிப்தபாட்டு


இருந் வர்கள்

கா லில் தபாட்டிப் தபாட்டுக் வகாண்டு இருந் னர் மு ல் மு லாக. ஒருவடர ஒருவர்

ீண்டும் உணர்வுகள் இருவருக்கும் வ ன்றலாய்

தபாட்டி தபாராட்ைாம் எல்லாம் ஒருகட்ைத் ில் குடறய, அடணத்துக் வகாண்ைான்.

அவன் அடணக்க அடணக்க, அவள் அவனிைம் இருந்துத்


ீண்டியது. இருவரின்

மிழ் அவடளத்

ன்தனாடு

ிமிறிக் வகாண்டு இருந் ாள்.

“இப்தபா எதுக்குைா என்டன கட்டிப் பிடிச்சிட்டு இருக்க இம்டச. விடுைா விடுைா” என்று அவள் அவனிைம் இருந்து விலக விலக, அவன் அவடளப் பிடித்துத் வகாள்வ ிதலதய இருந் ான். அவள் விைாமல்

ிமிர, வமல்ல

ன்னுைன் இறுக்கிக்

மிழ் வமல்லக் குனிந்து, அவளதுக் காதுகளில்,”சும்மா

இரு கும்ைு. மச்சான் வராமான்ட்டிக் மூட்ல இருக்தகன்ல” என்று கா லில் கடரந்து வசால்ல,

அவன் வபாதுவாகப் தபசினாதல, கடரபவள், அவன் இப்படி தபசினால், எப்படி அவளாக

இருப்பாள். அவனின் அடணப்பிற்குள் அவளும் நுடைந்துக் வகாண்ைாள். இருவருக்கும் மன ில்

எட தயா

வவன்றுவிட்ை

எண்ணம், இருவருக்கும் இருக்க,

உணர்வு.


இந்

தைரம்

ைீளா ா

என்ற





மிழ்

வசய் க்


ைிடனவு

வர,



பைாவரன்று விலகி மீ ண்டும் அவனதுக் கன்னத் ில், பளாவரன்று அடறந் ாள். அவள் அடிக்கவும், அவன் கன்னத் ில் டகடவத் படி,”என்னடி” என்று அவடளப் பார்க்க, “இருைா உனக்கு இருக்கு என் டகயால. வட்டுக்கு ீ வா வச்சிக்கிதறன்” “இப்தபாகூை

வச்சிக்தகா.

யாரு தவண்ைாம்னு வசான்னா” என்று

மிழும்

பார்த்துக்வகாண்தை வசான்னான். அவனதுப்

பார்டவயும்,

அவனது

டலடயக் குனிந் படி, இருந் ாள்.

அவடள அப்படிப் பார்த் தும், அடிச்சாங்க,


வசஞ்சாங்க, அப்புறம்

என்ன

குரலும்


வவட்கத்ட

அவடளப்

உண்டுபண்ண,

மிைிற்கு அவடளச் சீண்ைத் த ான்ற,”யாதரா என்டன என்னதமா

வகாடுத் ாங்க,


வாங்கிக்கவும்

ிரும்பவும் அடிச்சாங்க, அப்புறம் அப்புறம்” என்று சிரிப்புைதனதய

தயாசிப்பது தபால் ைடித் வன்,

அவளதுக் கன்னங்கள் தமலும் சிவக்கவும்,”இப்படி உன்டனப் பார்க்கணும்னு எவ்தளா ைாள்

ஆடசப்பட்தைன்னு

வ ரியுமா?”

என்றவன்

தமலும்

வ ாைர்ந்து,”என்னதமா

வசால்லிட்டு இருந்த தன. ஆமா என்டன” என்று அவன் வசால்ல வரும்முன், குமு ா அவனிைம் மீ ண்டும் வைருங்கி, அவனது வாய் மீ து அவடனக் கட்டிக்வகாள்ள, சுவரில் சாய்ந்து இருந் இருந் ான். அவளின்

இருபுறமும்

மிழ், இப்தபாது

டககடளக்

னதுக் டககடள டவத்து,

ிரும்பி, அவடளச் சுவற்றில் சாய்த்து டவத்து

வகாடுத்து,

அவடள

வசய்யாமல் அவடளதய பார்த்துக் வகாண்டு இருக்க,


ைின்று

ஒன்றும்

அவளுக்கு இம்டசயிலும் இம்டசயாய் இருந் து. வவளிதய இருந் க் கவின், பரத், அந்

இைத்ட விட்டு வவளிய வரமாட்ைாங்க என்று முடிவவடுத் வர்களாய், மூவரும்

தகாரைாக,”தைய் என்று கத் ,

மிழ் இப்தபா ைீ இங்க வர்றியா. இல்டல ைாங்க அங்க வரட்டுமா”

அப்தபாது ான் இருவருக்கும், மிழ்

ரி மூவரும், இதுக வரண்டு தபரும் இன்டனக்குள்ள



ங்கடளச் சுற்றி ஆட்கள் இருப்பது உடறத் து. வமல்ல விலகதவ

ைின்றபடிதய,”ச்தச இந் க் வகாசு வ ால்டல

மனம்


அவளின்

ாங்கடல” என்று முணுமுணுக்க,




குமு ா, கிளுக்வகன்று சிரித் ாள், அவளின் சிரிக்கும் அ ரங்கடளக் கண்டு

மிைின்

மனது மீ ண்டும் அடலப்பாய, அவன் அவடள தைாக்கிக் குனியும்முன், குமு ா, அவடனத் ள்ளிவிட்டுச் சிரித் ாள்.

“இம்டச இம்டச. இப்படியா

ள்ளிவிடுவ” என்று அவன் முறுக்கிக்வகாள்ள,

“இப்தபா ைாம தபாகலன்னா அவனுக வந் ிருவாங்க” என்று அவள் வசால்லவும், “வந் ா வந்துட்டுப் தபாகட்டும். எனக்கு ஒரு பிரச்சடனயும் இல்டல.” என்று வசால்லி அவன் மீ ண்டும் அவடள வைருங்கி வர, மீ ண்டும் அவடனத்

ள்ளிவிட்ைாள். இப்தபாது

ள்ளும்தபாது சிராய்ப்பு இருந் க் டகயிதலதய பட்டுவிை, இவ்வளவு தைரம் வ ரியா

வலி இப்தபாது வ ரிந் து வலியில்

அவன்,

மிைிற்கு.

“அம்மா”

வைருங்கி,”மன்னிச்சிரு

என்று

அவன்

சத் ம்

தபாை,

அவள்

மிழ் வ ரியாம இடிச்சிட்தைன்” என்று வசால்லவும்,

அவன் அவடளக் கண்டுக்வகாள்ளதவ இல்டல. என்னைா? இவனுக்கு ஆச்சு? என்று அவள் பார்த்துக் வகாண்டு இருக்க,

அவதனா, அவடளப் பார்த்துச் சிரித்துக் வகாண்டு இருந் ான் ஒரு

அவடன

ிடீர்ன்னு என்ன

ினுசாக.

அவன் அப்படி சிரிக்கவும், அவனின் எண்ணம் புரிய, அவடன வைருங்கி, கன்னத் ில் முத் ம் டவப்பது தபால வசன்றவள், அவனின் இடுப்பில் கிள்ளிவிை, மிழ்,”அம்மா” என்று சத் மாக அலறினான். அவனது அலறல் சத் ம் தகட்ைதும், இ ற்கு தமடலயும் வபாறுக்கமுடியாமல், மூன்று தபரும் அங்கு வந் னர், அப்தபாது

மிழ், குமு ாவின் புறம் இருக்டககடளயும் குவித்து, குனிந்து,”வ ரியாம

தகட்டுட்தைன். என்டன மன்னிச்சிடு” என்று வசால்ல, குமு ா

அது



த ாற்றுக்வகாண்டிருந் ாள்.

என்று

அவடனப்

அட க்கண்ை மூவரும், விழுந்து விழுந்து சிரிக்க, வகாண்டிருந் ான் இப்தபாதும்.


மிழ் அத

முடறக்க

முயன்று

ைிடலயில் ான் ைின்றுக்

“தைய் ைாங்க வந் ப்பிறகாவது. ைிக்கிற தபாடைக் வகாஞ்சம் மாத் லாம்ல” என்று பரத் தகட்க,

“தைய் ைீ தபசா , ைீ உன் லவ்வர்கிட்ை” என்று

மிழ் எதுதவா வசால்ல வரவும், 232



“தைய் தைய். தபாதும் ைிறுத்து. உன்கிட்ை ைான் எதுவுதம தகட்கடல” என்று பரத் ைகா வாங்க,

“என்ன மச்சி. என்னது?” என்று வந் ான்

ரி.

“அது மச்சி. ைீ அன்டனக்கு ைான் உங்க வட்டுக்கு ீ வந் ப்தபா விழுந்

வ ரியுமா? அத


சிரித் னர்

ங்கச்சிதயாை காலுல

மா ிரி ான்” என்று கவின் வசால்ல, ஒன்றாக.

ஆனால்

மிழ்

வகாண்டிருந் ான். அவடனப் பார்த்துக் குமு ா மன ில் வவளிதய கவின்,”இன்னும் என்னத்துக்குைா இந்



ைின்றுக்

டலயில் அடித்துக் வகாள்ள,

ைிடலடமயிதலதய ைின்னுட்டு இருக்க?

ைீ ஒரு தபாலீஸ்காரன்னு மறந் ிட்டியா?” என்று கவின் தகட்க, “உனக்கு கல்யாணம் ஆகட்டும் மச்சி. அப்தபா ைானும் இட தய வசால்தவன்.” என்று மிழ் வசால்ல, மற்ற அடனவரும் சிரித் ாலும்,

அவள் இப்தபாது வவளிப்படையாகதவ

மிழ் குமு ாடவப் பார்த் ான்.

டலயில் அடித்துக் வகாள்ள, மற்றவர்கடளயும்

அவடனயும் பார்த் வள், என்ன பண்ணுவது என்று வ ரியாமல் இருக்க, மிழ்

மற்றவர்களிைம்,”வகாஞ்சம்

ிரும்புங்கைா

பாவிகளா?

பண்ணவிைமாட்டீங்கதள” என்று சத் மாகதவ கத் ினான், “சரி

சரி.

எங்கடளத்

துரத் ா .

ைாங்க

கிளம்புதறாம்.


வரண்டு

வராமான்ஸ்

ைிமிஷத்துல

அங்தக

இருக்கணும் ைீ. இல்டல உன்டனத் தூக்கிட்டுப் தபாகதவண்டி வரும் வசால்லிட்தைாம்” என்று

ரி வசால்ல, மூவரும் கிளம்பினர்.

மிழ் இப்தபாது குமு ாடவப் பார்த்துக் வகாண்டிருந் ான். குமு ா தவறு வைியில்லாமல்,

அவளுக்குக் கன்னத் ில் முத் ம் வகாடுக்க, அவதனா, இங்க இங்க என்று மறுகன்னம், வைற்றி, மூக்கு, கடைசியில் உ டு என்று காட்ை, அவன் பண்ணும் வலாள்ளு

ாங்க முடியாமல், குமு ா அவடனவிட்டு பைாவரன்று

விலகி, அவனது ைண்பர்கள் இருக்கும் இைத் ிற்கு ஓடினாள்.

அங்கு வசன்றப்பின்பு ான் அவளுக்கு முரளியின் ைியாபகம் வந் து. உைதன வைாடியில் அவளது முகம் இறுக, மிழ்

அவளின்

பின்னாடிதய,”இம்டச

இம்டச.



அடிச்சி,

ிட்டி

சண்டைதபாட்டு, சரிக்கு சரி தபசி உசுடர வாங்குவா? இப்தபா வவட்கப்பட்டும், இம்டச பண்ணியும் உசுடர வாங்குறா?” இவடள..!!” என்று முணுமுணுத்துக் வகாண்தை அவன் வர,



அங்கு குமு ாவின் முகமாற்றத்ட

வைாடியில் கண்டு வகாண்ைான்.

வமல்ல அவளின் அருகில் வந்து, அவளதுக் கரத்ட ப் பிடித்து ஆறு ல் அளித் வன், வமல்ல அவடள அந்

அடறக்குள் அடைத்துச் வசன்றான்.

குமு ாவிற்கு டககள் வவைவவடுத் து. வமல்ல அடிகடள எடுத்து டவத் ாள்.

மிழ் அருகில் இருக்கும் ட ரியத் ில், வமல்ல

அவள் வசன்றதும், முரளி இருவடரயும் பார்த்துப் புன்னடக வசய்யவும், எரிச்சலில் முகத்ட க் கடுடமயாக்க, குமு ா அவனதுக் டகடய விைவில்டல. முரளி

னதுக் டககடள ைீட்டி,

மிைிைம் த

ன்ட்தஷக் வசய்ய முயல,

மிழ்

மிழ் டககடள

ைீட்ைதவ இல்டல. குமு ா முரளிடயப் பார்க்காமல்,

மிழ் என்ன வசய்கிறான் என்ப ில் மட்டும் கவனம்

வசலுத் ிக் வகாண்டிருந் ாள்.

பின்பு முரளி ான் தபச்டசத் துவங்கினான். “ைான் ைீங்க வரண்டு தபரும் ைிடனக்குறது மா ிரி வகட்ைவன் இல்டல.” இட க்தகட்ைதும் எங்கக்கிட்ை

மிழ்,”உன்டன

தபசனும்னு

பத் ி

வசான்னதுனால

வசால்ல ான்.

இங்க

கவினும்

உன்டன

பரத்தும்

வரடவக்கல. உன்டன

ைீ

இங்க

அடைச்சிட்டு வந் ாங்க. இல்டலன்னா அங்தகதய உன்டன வகான்னிற வசால்லிருப்தபன். ஏத ா அவனுக வசான்னானுகன்னு தபச வந் ா?” என்ற உறும, “ைீங்க தகாபப்படுறதுல

ப்தப இல்டல

மிழ். ஆனா ைான் வசால்றட யும் வகாஞ்சம்

தகளுங்க.” என்று வசால்லிவிட்டுத் வ ாைர்ந் ான். அவன்

வசால்வட க்

என்னத் ான் துவங்கினர். “ைான்

முரளி.

தகட்க,

வசால்லிவிைப்

ைான்

மகாலிங்கத்த ாை

தபாகிறான்

குமு ாதவாை

கடைசி

குமு ாவிற்கு வபருத்

இருவருக்குதம

என்று

இல்டல.

அடரகுடற

அத்ட தயாை

டபயன்.”

அ ிர்ச்சி.

என்று

மனசு

புருஷன்

அவன்

ஆனால்

மனதுைன்

முத்துடவக்


அப்படி

கவனிக்கத்

வகான்ன,

மிைிற்கும்,

ஆனால் அவர்களின் அ ிர்ச்சிடயப் வபாருட்படுத் ாமல் தமலும் வ ாைர்ந் ான் முரளி. “ஆமா எங்க அப்பாத் ான், குமு ாதவாை மாமாடவக் வகான்னது. அன்டனக்கு மதுடரல

அவங்கடள மு ல் மு ல்ல பார்த் து, அவங்கடள வவட்டினது எங்க அப்பாரு ான். 234 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


அவங்கடள வவட்டிட்டுத்

ப்பிக்கும்தபாது ான், குமு ாதவாை அப்பா வந்து அவங்கடள

முழுசா சாகடிச்சது. எங்க அப்பாக்கும் குமு ாதவாை வட்டுக்காரங்களும் ீ ான் ைா ி வவறியில ஊடரயும் இழுத்துவிட்ைது. என்தனாை

அப்பா,

எங்க

ைா ிக்கு

எ ிராவும்,

எ ிராவும் எது ைைந் ாலும் அடிச்சிட்டு இருந் ைா ிக்காரனான முத்துதவாை ஓடினது. ைம்ம ைா ிக்காரன் அடுத் வராம்பக்

தகாவம்.

ைா ிப்


குருதவாை

அப்பா

அவங்க


தைரம் ான், குருதவாை அத்ட

எங்க

வபாண்டண இழுத்துட்டு ஓடுனதும். அப்பாவுக்கு

வகட்ை

வபயர்

வகாண்டுவந் வடன,

துடிச்சிட்டு இருந் ப்தபா ான் அப்படி எல்லாம் ைைந் து.


ஆனா அதுக்குள்டளயும் குருதவாை அப்பா அங்க வரவும் ஓடிட்ைாங்க. அதுனால பைி

அைகா அவங்க தமல விழுந் ிட்டு. அதுக்காக அவங்க ைல்லவங்கன்னு வசால்லவரடல. ஏன்னா அவதளாை அத்ட டய வகான்னது குருதவாை அப்பா ான். இது எங்களுக்கும் வ ரிய வந்துச்சி. அதுக்கு

அப்புறமும் எதுக்கு

எடுத் ாலும்

அடிச்சிட்டு

இருந் வங்களுக்கு.


அவங்க பக்கத்துல இருந்து எங்க பக்கத்துல இருக்குறவன்கடளக் வகால்றது, ைாங்க அவங்கடளக் வகால்றதும் அப்படி இப்படின்னு ைைந்துட்தை இருந்துது. ஆனா எங்க அப்பா, இங்க இந் ைாங்க

ஊருல இருக்காம, அசலூருல இருந்து இவங்கடளத்

சின்னதுடலதய

வவளிதய

தபானதுனால,

என்டன

ாக்க ஆரம்பிச்சாரு.


அவ்வளவா

வ ரியாது. எனக்கு எங்க அப்பா பண்றது எதுவுதம பிடிக்காது. குருதவாை அப்பாக்கு சரியான

ப ிலடி

வகாடுக்கணும்னா,

அவரு

உசர

வச்சிருக்குற


பண்ணும்னு ைிடனச்சாங்க.” என்று வசால்லி அவன் குருடவப் பார்க்க, மிைின் முஷ்டி இறுகியது. பயத் ில் இருந்

குமு ாடவ, ஒரு பக்கமாகத்

ைாசம்


தசர்த்து அடணத் வன், மீ ண்டும் முரளி வசால்வ ில் கவனம் வசலுத் த் துவங்கினான்.

“எனக்கு முன்னாடிதய எதுடலயும் உைன்பாடு இல்டல. இப்தபா குமு ாடவ இப்படி

வசய்ய ைிடனச்சது, அட விை பிடிக்கல. அவங்களுக்கு கண்ணடன ஒன்னும் வசய்ய

முடியல. ஏன்னா அவன் குவாட்ைர்ஸ்ல இருக்கும்தபாது, வவளியாளுங்க யாரும் உள்ள வரமுடியாது.

ஆனா குரு அப்படி இல்டலதய. கண்ணதனாை பிடிவா த்துனால குருடவ வவளிதய படிக்க வச்சது எங்களுக்கு சா கமா இருந்துது. அவ்தளா வபரிய ஆளான பரணி எப்படி இப்படி ஒரு

ப்டப வசஞ்சாருன்னு வ ரியல. மு ல் மூணு வருஷம், அவதர அவடளக்

வகாண்டு வந்துவிை எங்களால ஒண்ணுதம பண்ண முடியடல.



ஆனா கடைசி வருஷம் அப்படி இல்டலதய. அது ான் அப்பாக்குத் த ா ா தபாச்சு. அதுனால,

படிச்சிருந்

என்டன

வச்சி

அவங்கதளாை

காரியத்ட

ைைத் னும்னு

ைிடனச்சாங்க. ைான் எவ்வளதவா முடியாதுன்னு வசால்லியும். ைீ இல்லன்னா எப்படியும் தவற யாடரயாவது வச்சி இ

வசஞ்சி ான் ஆகணும்னு அவங்க வசால்ல.

குருடவ எப்படியாவது காப்பாத் ணும்னு ைிடனச்சி ைானும் ஒத்துக்கிட்தைன். ஏற்கனதவ குரு அத்ட தயாை

ாலிடய அறுத் துனாடலதயா என்னதவா, எங்க அம்மா அவங்க

இறந் க் வகாஞ்ச ைாளுடலதய இறந்துட்ைாங்க. இன்வனாரு வபாண்தணாை பாவத்ட யும் வாங்கிக் கட்டிக்க விருப்பம் இல்லாமத் ான் அவடளக் காப்பாத் ணும்னு ைிடனச்தசன்.

அவங்க வசான்னது மா ிரி, அவடள கா லிச்சி தமாசம் தபாக்க வந் வனுக்கு, குருடவ பார்த் துதம வராம்ப பிடிச்சி தபாச்சு. அதுனால என்டன அறியாடமயிதலதய அவடள உண்டமயா விரும்ப ஆரம்பிச்தசன். அவடள எந்

அளவுக்குக் காப்பாத் ணும்னு ைிடனச்தசதனா. அந்

அளவுக்கு எனக்கு,

அவங்கதளாை கண்டிப்பும் இருந் து. ைாங்க வரண்டு தபரும் வவளிதய தபாகும்தபாது எல்லாம் எங்கடள யாராவது சுத் ி இருப்பாங்க. அவங்களுக்கு என் தமல சந்த கம்.

ஒருைாள் எனக்கும் அப்பாவுக்கும் சண்டை அ ிகம் ஆகிடுச்சி. அவங்களுக்கு குமு ாடவ உைதன

ஏ ாவது

பண்ணியாகணும்னு

ர்மகர்த் ாதவாை ஆளுங்க வகான்னது.

இதுல

வரண்டு

அவங்கதளாை


வவறி

சண்டை

அ ிகமாகிட்தை


வர,

எப்பைா


தபாதறன்னு வசால்லும்தபாது எல்லாம் ைாதன

ஏன்னா

குருடவ


அப்பத் ான்

ைாசம்


தமாகடன

பண்ணலாம்ன்னு குரு


டுக்க ஆரம்பிச்தசன். எங்தக வவளிய

தபானா அவளுக்கு ஏ ாவது ஆகிடுதமான்னு பயம்.

அப்படி இருக்கும்தபாது ான், அவ அன்டனக்கு ஊருக்குப் தபானது. அவ தபாகும்தபாத

அவங்க ஆளு ான் ஓட்டுனர்-னு வ ரிஞ்சதும் மனசுக்கு ஒதர ைிம்ம ி. அவருக்கிட்ை தைரடியாதவ, ைீங்கத் ான் இன்டனக்கு, இந்

ைாளு வண்டி ஓட்டுவங்களான்னு ீ தகட்க,

அவங்க ஆமானு வசான்னதும் ான் எனக்கு ைிம்ம ி. குமு ா எப்படியும்

ிரும்ப பத் ிரமா

வருவான்னு. இருந்தும்

பயத்த ாைத் ான்

பாத் ிருக்காங்கன்னு

இருந்த ன்.

வசால்லவும்.


உண்டமயா

அவ,


கா லிச்சதுனாடலதயா

மாப்பிள்டள என்னதவா

எனக்கு பகீ ர்ன்னு ஆகிடுச்சி. எனக்குத் ான் குமு ான்னு ைான் ைிடனச்சிருந் து எல்லாம் தபாயிடுதமான்னு வந்த ன்.

பயம்.



ைான்

அவடளக்


தபாறதுக்கு



அப்பத் ான்

எங்க

ஆளுங்க,

வபாறுக்கமுடியாம,

எங்க

வரண்டு

தபருடைய

தபாட்தைாடவயும் எடுத்து குருதவாை வட்டுக்கு ீ அனுப்ப, அவங்க வட்டுல ீ உள்ளவங்க, இங்க வந்து தசருரதுக்குள்ள, குமு ாடவ வகடுக்க ைிடனக்க, ைான் அவங்கக்கிட்ை இருந்து இவடளக் காப்பாத் ைான்


பண்ணுவான்னு

தவண்டி, ஒரு இைத்துக்கு ஓடுனா?

எல்லாதம

ைிடனக்கல.

ப்பா

தபாயிடுச்சி.

அவடள

ஏன்னா

வமாத் மா

என்

காப்பாத்

ைண்பதன

துதராகம்

முடியடலன்னாலும்,

அவடள அவளா ஒப்படைக்கவாவது வசய்யணும்னு முடிவு எடுத்த ன். அ னாலத் ான் ைீங்க எல்லாரும் அங்க வர்ற வடரக்கும். அங்தகதய இருந்த ன். என்னால முடிஞ்சது அவ்வளவு ான். அவடள

ைீங்கக்


தபானதுக்கு

அப்புறம்,

அவதளாை

அடலப்தபசிக்கு

எத் டனதயா முடற அடைச்தசன் ஆனா அவ எடுக்கடல. அப்பாவுக்கு வராம்ப சந்த ாசம் ஏன்னா? அங்க ைைந் து எல்லாதம அப்பாக்கு வ ரிஞ்சிது. இருந்தும் தமாகனுக்கு ப ிலா உசுரு

தபாகடலதய.

அதுனால

யாடர

காவு

வாங்கலாம்னு

இருக்குறப்தபா

கண்ணன் கிடைக்க, அவடன ைான் என்ன வசால்லியும் தகட்காம, தபாட்டுத் ைல்லதவடள ைீங்க

ள்ள வந் து.

மிழ் ைீங்க வந்துக் காப்பாத் ினது. ஆனா குரு எனக்குப் தபசுனட

என்டன

கண்டுபிடிப்பீங்கன்னு,

ைான்

ான்

எ ிர்பபார்கடல.

வச்சி


டலமடறவாகித் ான் இருக்கச் வசான்னது. ஆனா ைான் இல்டலன்னாலும் குருவாவது

ைல்லா இருக்கட்டும்னு வ ரிஞ்சி ான் வந்த ன்.

இப்தபாகூை குரு ைல்லா இருக்குறட ப் பார்த்து எனக்கு வராம்ப வராம்ப சந்த ாஷமா

இருக்கு. அவ உயிதராை இருப்பாளான்னு ைான் கவடலப்பட்ைது எல்லாம் வண்னு ீ இப்தபா புரியுது. இருந் ாலும் உண்டமயா விரும்புனதுனால வகாஞ்சம் கஷ்ட்ைம் ான்.

இன்னும் ஒன்னு வசால்லணும். குமு ாவுக்கு என்தமல கா தல இல்டல. அவடள அப்படி கா ல்னு ைம்பவச்சது ைான் ான். அவதமல எந் த்

ப்பும் இல்டல. இதுக்கு தமல

என்ன வசால்றதுன்னு வ ரியல. எங்க அப்பாடவயும், குருதவாை அப்பாடவயும் டகது வசய்ய என்ன எல்லாம் உ வி பண்ணணுதமா அது எல்லாம் என்னால பண்ணமுடியும்.

இந் ாங்க. இது ைான் டகப்பை எழு ியது. இதுவடர இரண்டு தபரும் என்ன என்ன பண்ணுனாங்கனு” என்று வசால்லி முரளி சில காகி ங்கடளத் அட

வாங்கிப் படித்

சற்று விலக்கி,

மிைிைம் ைீட்ை,

மிைிற்கு, என்ன வசால்வது என்தற வ ரியவில்டல. குமு ாடவ

மிழ் முரளியிைம் வசன்று அவடன அடணத்துக் வகாண்ைான்.

மிழ் இப்படி வசய்வான் என்று முரளியுதம எ ிர்ப்பார்க்கா

வசய்வது என்று வ ரியவில்டல.

ால், அவனுக்கும் என்ன



சில வினாடிகளில்

மிழ் அவடன விடுவிக்க,”வராம்ப ைன்றி முரளி. என் குமு ாடவக்

காப்பாத்துனத்துக்கு” என்று வசால்ல, “ைான் மன்னிப்புத் ான் தகட்கணும்

மிழ். அதுவும் குமு ாகிட்ை, ஏன்னா அவடளத் ான்

ைான் கா ல்-ன்னு புனி மான உறடவ டவத்து ஏமாத் ி இருக்தகன்” என்று குருடவப் பார்த்து வசால்ல,

குமு ா அழுடகயுைதன இட

மிடைப் பார்த் ாள்.

எல்லாம் வவளிதய ைின்றுக்தகட்டுக் வகாண்டிருந்

மூவரும், க டவத்

உள்தள வந்து, புன்னடகயுைன்,”என்ன மச்சி இப்தபா ஒ.தகவா” என்று தகட்ை

ரி தமலும் வ ாைர்ந் ான் புன்னடகயுைதன,

“முரளிடயப்

பத் ி


முன்னாடிதய



ிறந்து

மிடைப் பார்த்துக்

வசால்ல

ைாங்க,

ைிடனச்சப்தபா ைீ அவடன உண்டு இல்லன்னு பண்ணனும்ற வவறில இருந் . அது ான் வசால்லல. அட யும்விை, உன்டனப் பத் ி பரத் வசால்லவும், உனக்கும் குமு ாக்கும் இடையில இருக்குற ஊைல் புரிஞ்சிது. அதுனால முரளி வகாடுத்

ஐடியா படி, உன்டன எப்படி எல்லாம் முடியுதமா அப்படி

எல்லாம் வவறுப்தபத் ி, குமு ாதவாை இங்க வரவச்தசாம். ஆனா மச்சி ைீ வராம்ப வராம்ப சீரியஸ்

குமு ா

விஷயத்துல.


இவ்தளா

ரிஸ்க்குன்னு வ ரிஞ்சும் குமு ாதவாை வருவியா? இங்க. குமு ா எப்படிமா இந்

தகர்லஸ்ைா

இருப்பியா?

உர்றான் வகாட்ைாடன இப்படி மாத்துன. ரிஸ்க்கானவடன ரஸ்க்

மா ிரி மாத் ிட்டிதய!: என்று காவமடியில் முடிக்க, சிரிப்தப கவின்

ிகழ்ந் து அங்கு. அ ிலும்

மிைின் முகத் ில் கூடை கூடையான வலிசளுைன்.

மிடைப் பார்த்து,”என்னைா இவன் இப்படி வைியுறான்” என்று கலாய்க்க,

அ ற்கும் புன்னடகதய வந் து

மிைிைம் இருந்து.

பரத் அவனிைம்,”இருந் ாலும் எங்களுக்கு வராம்பதவ பயம் இருந்துது. ஏன்னா குமு ா ஒருதவடள முரளிடயப் பார்த் தும் மாறிடுவாங்கதளான்னு.” என்று வசான்னவன், மிடைப் பார்த்து,”ஆனா மச்சி ைீ

கடரக்குறதுல

அப்படின்னு

ீயா தவடல வசஞ்சிருக்க, குமு ாதவாை மனடசக்

இன்டனக்குத் ான்

புரிஞ்சிது.

அை

இவனுக்குக்

கூை

வராமான்ஸ் வருமா அப்படின்னு அசந்துட்தைாம்னா பாதரன்” என்று தபாலியாக ைடிக்க, மிழ் அவனின் முதுகில் ஒரு தபாடு தபாட்ைான்.



கண்களில் கா தலாடு

மிழ் குமு ாடவப் பார்க்க, அங்தகயும் இப்தபாது அத

கா ல்

வ ரிந் து. ரி,”சரி

சரி


உன்

வராமான்ஸ்

பைத்ட

ஓட்ைா .

ஏன்னா


பிரச்சடன முடியல மச்சி. அங்க உன் மாமனார் உனக்காக வைி தமல் விைிடவத்துப் பார்த்துட்டு இருப்பாரு” என்று வசால்ல.

அடுத்து என்ன வசய்வது என்ற தயாசடன வசய்யத் துவங்கினர், அடனவரும். ஏக்கங்கள் – 24 “ெீ இல்லாே,

ெிளைவுகதை

நகாடுளமயாய்

இருக்கும்தொது, ெீ இல்லாே

ஒவ்நவாரு நொடியும் மைணத்ேிலும்

நகாடியேடா(டி)” மிழ்

குமு ாடவக் கூட்டிக்வகாண்டு வசல்வ ாகக் கூற,

மற்ற அடனவரும்

ஒத்துக்வகாள்ளவில்டல. அடனவருக்குதம வ ரிந்து ான் இருந் து. ஒரு


காடல

டவத்து

இருக்கிறான்

என்று.


அட

மிழ் என்ன மா ிரி ைாட்கள்

அவடன

அவர்கள் எப்படி உயிதராடு விட்டு டவத் ார்கள் என்தற ஆச்சரியாமாக இருந் து.

தபாலீஸ்காரன் என்று விட்டுடவத் ிருக்கலாம் என்று த ான்றினாலும், அவ்வளவு வபரிய மதுடரயில், இ ற்கு முன்பு சர்வசா ாரணமாகக் வகாடலகடளப் பண்ணிவிட்டு, இருக்கும் அவர்களுக்கு, என்று புரிந் து. முரளிடய

சிறிது

மிழ் முன்னர் வசய்

ைாட்களுக்கு

எங்தகயும்

ற்காப்பு பத் ிரம்

வசல்லதவண்ைாம்,

ப்பித்து

ான் உ வி இருக்கிறது



இவர்களின்] பாதுகாப்பிதலதய இருக்கச் வசால்ல, அவதனா “இல்டல இங்தக இருந் ால் சந்த கம் வந்துவிடும்” என்று வசால்லி, கிளம்பினான்.

இதுவடர என்னதவா என்று ைிடனத் வர்களுக்கு, இப்தபாது ான் ஊரின் வரியம் ீ புரிந் து. சில

பல

ஆதலாசடனகளுக்குப்

பின்,

மிழ்,

கவின்,

பரத்,

ைால்வரும் வசல்ல முடிவவடுத் னர், குமு ாவின் ஊருக்கு.

ரி


குமு ா



”சரி அப்தபா கார்லதய தபாயிறலாம் எல்தலாரும்” என்று வசால்லி, கவின் ஒய்வு எடுக்கச் வசன்றிருந்

ஓட்டுனருக்கு அடைக்க எண்ணி அடலப்தபசிடய எடுக்க,

மிதைா,”ஸ்லீப்பர்

என்னைா இவன், பஸ்ல தபாகலாம்னு வசால்றான், என்று மூவரும்


தபருந்துல தபாகலாதம” என்று குமு ாடவப் பார்த்துக் வகாண்தை வசான்னான்.

அவதனா குமு ாடவப் பார்த்து வைிந்துக் வகாண்டு இருந் து வ ரிந் து. அத குமு ாடவப்


அவதளா

கஷ்ட்ைப்பட்டு

அவடனப்

பார்ப்பட த்

தைரம்

விர்த்துக்

வகாண்டு இருந் ாள். அவன் எ ற்காகக் கூறுகிறான் என்று அடனவருக்கும் ைன்றாகப் புரிந் து. பரத்,

மிைின்


வசன்று,

துடைச்சிக்தகா” என்று வசால்ல,

டககுட்டைய

ைீட்டி,”மச்சி

மிழ் அசட்டுச் சிரிப்பு சிரித் ான்.

வராம்ப

வைியுது

மிழ் விைாமல், ைாங்க வரண்டு தபரும் தபருந் ிதலதய வர்தறாம். கண்டிப்பா எதுவும்

ைைக்காது என்று பல முடற வசால்லியும், மூவரும் ஒத்துக்வகாள்ளதவ இல்டல. வகாஞ்சம்

வபாருத் ிருந் ாலும்,

சந்த ாஷமாக ஆக்கியது.

இருக்க

மிைிற்கு, அவதளாடு

வாய்ப்பு

குமு ாவுைன்

கிடைத் ிருக்கும்.

அவன்

கா ல்

வாழ்ைாள்


வல்லவடனயும்

தகாடை

னித்து இருக்கதவண்டும் என்ற எண்ணதம பிர ானமாய் இருக்க,

மூவர் வசால்வது எட யுதம அவனின் காதுகள் தகட்கவில்டல.

“தைய் இன்வனாரு காராவது பிடிச்சி அதுல தபாகலாம்ைா” என்று மிைிற்கு உகந்

ரி வசால்ல,அதுவும்

ாய் இல்டல. குமு ாவும் மற்ற மூவரின் பக்கம் ைிற்க, அவன் மட்டும்

ான் ைிடனத் து ைைக்கதவண்டும் என்ப ில் குறியாய் இருந் ான்.

அவனது உறு ியில் இருந்து அவன் மாறமாட்ைான் என்பது வ ரியதவ, தவறு வைியின்றி

அவடன அனுப்பி டவத்து, அவர்களும் பின்னாடலதய வருவ ாகச் வசால்ல, “சரி” என்று டலடய ஆட்டிவிட்டு, ஏறினான், குமு ாதவாடு.

விடுமுடற ைாள் இல்லா

ால், இருவருக்கும் சீட் உைதனதய கிடைத் து.

இருவரும் அமர்ந் தும், குமு ா சாைத் துவங்கினாள். “இப்தபா எதுக்கு அவங்க வசால்ல வசால்ல தகட்காம இப்படி ஒரு முடிவு எடுத் ிருக்க.? ைம்மத் ான் கார்லதய தபாயிருக்கலாதம. அவங்க வசால்றது எல்லாம் ைியாயம் ான. ைீ மந் ிரத்த ாை டபயடன உள்ள வச்சதுனால ான் உனக்கு இப்படி அடிபட்டிருக்கு.

இன்னும் அவடன வவளிய விைா துனால, கட்ையாம் ைம்மடள கண்காணிப்பாங்க. ஐதயா

அத்ட க்கும் சின்னுக்கும் எதுவும் ஆகிைக்கூைாது. எனக்கு வராம்ப வராம்ப பயமா இருக்கு 240 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


மிழ். ஏன் இப்படி எதுவுதம புரியாம இருக்க. உனக்கு என்னத் ான் பிரச்சடன. எனக்கு பக் பக்ன்னு இருக்கு.” என்று அவள் வசால்லிக்வகாண்தை இருக்க, அவதனா

அவடளத் ான்


வகாண்டிருந் ான்.

பார்டவயில் சுவாரஸ்யம் கூடிக்வகாண்தை இருந் து.

அவள்

தபச

தபச


அவள் தபச தபச அவனிைம் இருந்து ப ில் வராமல் இருக்கவும், அவடனப் பார்க்க, அவனின்


இைதுடகயில் கிள்ளி,

இருந்

மாற்றத்ட

உணர்ந் வள்.

“தைய் ைான் இங்க பயந்துட்டு இருக்தகன். உனக்கு இந்

ைறுக்வகன்று

அவனது

தைரத்துல இந் ப் பார்டவ

தகட்கு ா? இதுக்குத் ான் இப்படி பஸ்ல வரவசான்னியா” என்று தகட்க, “இப்படின்னா என்னது கும்ைூ” என்று அப்பாவியாகக் தகட்ைான் அவன் தகட்ைதும் முகத்ட

சுளித் வடளப் பார்த்து, அவன் கண்ணடிக்க,

“தைய் ைான் சீரியாஸ்ைா தபசிட்டு இருக்தகன்.” தகாபத்ட “ைானும்

சீரியாஸ்ைா ான்

வசான்னான்.

தகட்தைன்,

இப்படின்னா

அவன் சிரிப்பட க் கண்டு, வகாடலவவறியாகிவிை,”ப்ளஸ் ீ

அைக்கி அவள் தபச, என்னனு”

சிரித்துக்வகாண்தை

மிழ் வகாஞ்சம் புரிஞ்சிக்தகா.

எனக்கு அத்ட டயயும் சின்னுடவயும் ைிடனச்சா பயமா இருக்கு. இதுக்கு தமடலயும் அவங்க எந் க் கஷ்ட்ைமும் அனுபவிக்கக்கூைாது” என்று வசால்ல,

“சரி அப்தபா, இங்க வா, என் பக்கத்துல வந்து உட்காரு, ைான் சீரியஸ்ைா தபசுதறன்” என்றான்.

“தைய் தவணாம். ைான் வசால்லிட்தை இருக்தகன்” என்று தகாபத் ில் அவள் பற்கடளக் கடிக்க,

மீ ண்டும் கண்ணடித் ான் அவடளப் பார்த்து. இப்தபாது தகாபத் ில் உச்சிக்தக வசன்றுவிட்ைாள் குமு ா. எ ிர் எ ிர் புறமாக இருந் வள், தவகமாக

அவடன

தைாக்கிக்

டககடள

ைீட்டிக்


வர,

வினாடியில்

அவளதுக் டகடயப் பிடித்து இழுக்கவும், அவனின் தமதலதய விழுந் ாள்.

அவன்

அவள் அவனிைம் இருந்து எழும்ப முயல, அவன் விட்ைால் ாதன. அவன் முயற்சி வசய்வது அடனத்தும் வணாகதவ, ீ குமு ா,”ஏன்ைா இப்படி அலும்பு பண்ற? ைீ எல்லாம் ஒரு தபாலீைா” என்று சிணுங்க,



“யாரு வசான்னா ைான் தபாலீஸ்ன்னு. வவளிய உள்ளவங்களுக்குத்

ான் ைான் தபாலீஸ்.

என்தனாை கும்ைூக்கு எப்பவுதம இம்ஸ் ான்.” என்று அவன் அவளதுக் காதுகளில் குனிந்துச் சிரிப்புைன் வசால்ல,

குமு ாவுக்கு, ச்தச இவதனாை குரலுக்கு ஏத ா மந் ிர சக் ி இருக்கு தபால என்று எண்ணினாள்.

வமல்ல அவனது மீ து சாய்ந்துக் வகாண்தை அவள், அவனிைம்,”வராம்ப சாரி

மிழ். ைான்

உன்டன வராம்பதவ படுத் ிட்தைன். என்டன மன்னிச்சிரு” என்றவுைன், அவடளத் தூக்கி ைிமிர்த் ியவன், அவளது முகத்ட

தைாக்கிக் குனிய, அவன் சட்டு சட்டு

என்று அவனது தவடலகடளச் வசய்யவும், அவளும் அவதனாடு கடரந் ாள். ிடிவரன்று,


அவடனவிட்டு

வள்ளி

கஷ்ட்ைப்பட்டு


விலகியவள்,

உண்டமயிதலதய வராம்ப பயமா இருக்கு மிழ்

அவடள

இழுத்து,

பின்னடி

சாற்றிக்வகாண்டு, வமல்ல அவளது “கவடலப்பைா

சின்னுவின்

ைிடனப்பு


மிழ்” என்று வசால்ல,

சாய்ந்து

அமர்ந்து,

டலதயாடு


வர,

கண்ண ீருைன்,”எனக்கு

அவடளத்

னதுக் கன்னத்ட

கும்ஸ், அம்மாடவயும், சின்னுடவயும் பார்த்துக்க

னது

வைஞ்தசாடு

டவத்து,

ரிதயாை ஆட்கள்

இருக்காங்க. அதுனாலத் ான் ட ரியமா இருக்தகன். இல்லன்னா இவ்தளா ைாள் எப்படி

அவங்க இப்படி இருக்கமுடியும். அதுக்குதமல ைான் என்ன ஆனாலும், அம்மா இன்னும் இருக்காங்கன்னு வசால்லமாட்தைன். வபரிய வபரிய டிவைக்டிவ் வச்சி கண்டுபிடிக்க உங்க

அப்பன்களும் சரி, இல்ல உங்க ஊருகாரனுகளும் சரி, மூடளக்காரணுக கிடையாது, கண்ணடனத்

விர,

இருந்தும் ைான் ைாக்கிரட யா இருக்கணுதம. அதுனாலத் ான் முரளி உங்க அத்ட ன்னு வசால்லி தபசும்தபாதும் ைான் வாடயத்

ிறக்கல, எங்க ைீ ஏ ாவது வசால்லிருவிதயான்னு

பயந்த ன். ைல்லதவடள ைீயும் வசால்லல.

முரளிதயாை அப்பாடவ கவினும் பரத்தும் பார்த்துக்கிடுதறன்னு வசால்லிட்ைாங்க. எனக்கு த டவ எல்லாம் உங்க அப்பனுக

ான். அன்டனக்கு மட்டும் அப்படி சந்த கப் பைாம

இருந் ிருந் ா. இந்தைரம் எல்லாருதம சந்த ாஷமா இருந் ிருக்கலாம். ஆனா ஒன்னு வசால்லணும்” என்று வசால்லி அவன் இடைவவளி விை, “என்னது “அப்படி

மிழ்”? எல்லாம்

ைைக்காம


இந்

இம்ஸ்க்கு

இப்படி

ஒரு

கும்ஸ்

கிடைச்சிருக்க மாட்ைாதள. உன்கிட்ை ைிடறய தபசனும் கும்ஸ். ஆனா அதுக்கு இது தைரம் இல்டல. தவடலகடள எல்லாம் முடிச்சிட்டு, தபசுதறன்” என்று வசால்ல,



“இப்பவும் தபசிட்டுத்

ான இருக்க? ஆமா அது என்ன இம்ஸ்-கும்ஸ்?” என்று அவள்

தகட்க,

இட க்தகட்டு புன்னடகத் வன்,”என் முழு வபயர் என்னதுன்னு வ ரியுமா” “உன் வபயதர எனக்கு வகாஞ்ச ைாள் கைிச்சுத் ான் வ ரியும்” “என்ன

பண்ண? அப்படி

குதூகலமாய்,”என்தனாை

ஆகிப்தபாச்சு

முழு

வபயர்

என்

ைிடலடம”

மிழ்

இன்பன்.

என்று

வருந் ியவன்,

இன்படன

இம்ஸ்

பின்

ஆக்கி

குமு ாடவ கும்ஸ் ஆக்கி வச்ச வபயர் ான் இது” என்று சிரித்துக் வகாண்தை வசால்ல, குமு ா

டலயில் அடித்துக் வகாண்ைாள்.


தபசுனட

எதுதவா


ைிடனவு

வந் வனாய்,”அப்தபா

தகட்டுட்டு ான்

வகாஞ்சம் தகாபத் ில் தகட்க, அவனின் குரலில் வ ரிந்

இருந் ிருக்க

காடலயில

வரும்தபாது,

அப்படித் ாதன.

இம்டச”

ைான்

என்று

மாறு ல், அவடளக் கலக்கமுற வசய்ய, அவனிைம் இருந்து

விலகி, அவள் அவடனப் பார்த் ாள்.

அவனது முகம் வைாடியில் இறுகி இருந் து. அவளுக்கு இப்தபாது என்ன வசய்வது என்தற வ ரியவில்டல.

அவடன

இருந் ாள் குமு ா. அவளுக்கு

ஏத ா

வகாடுத் ாள்.

கண்

த ான்ற,

இடமக்க


மறந்துப்



ஒரு

அவள் அப்படி வசய்தும் அவன், அடசயாமல் முகத்ட இருந் ான்.


ஆைமான


முத் த்ட க்

உர்றுனு டவத்துக் வகாண்டு

அவள் மறுகன்னத் ிலும் முத் ம் டவக்க, அவதனா அடசந் பாடு இல்டல. உற்றான் தகாட்ைானு அவனுக வசான்னது சரி ான் என்று ைிடனத் வள், இருக்க,

மிடைப் பார்த் படிதய

“ைீ இப்படி இருப்பன்னு ைான் ைிடனக்கதவ இல்டல. ைீயா இப்படி பண்ணுன” என்று அவன் முடறக்க, குமு ா விைிவிரித்துப் பார்த் ாள்.

அவள் பார்பட க் கண்டுக்வகாள்ளாமல், “ைீ இப்படி ஒரு கஞ்சத் னம் பண்ணுவன்னு ைிடனக்கல,

காக்காக்குக்கூை

சா ம்


கூடு லாதவ

என்னைான்னா, ஒன்னு வரண்டுன்னு கணக்கு பண்ணி முத் ம் முறுக்கிக்வகாள்ள,

டவப்பாங்க,

ைீ

ர்ற” என்று அவன் தமலும் 243



குமு ாவிற்கு ஏ ாவது சுவரு கிடைக்கா ா? முட்டிக்வகாள்ளலாம் என்று இருந் து. ஒரு ைிமிஷம் எப்படி எல்லாம் பயமுறுத் ிவிட்ைான் இந் ப் படுபாவி என்று ைிடனத் வள், தகாபத் ில் அவடன பைபைவவன்று அடிக்க, “த

ய் அடிக்கா டி, அடிக்கா , ைான் பாவம்.” என்று தபாலியாக கத் ினான்.

“யாரு ைீயா பாவம். ராஸ்கல். ைீ பாவமா” என்று தகட்டுக்வகாண்தை அவள் அவடன

அடித்துக்வகாண்தை இருக்க, சில ைிமிைங்கள் வபாருத் வன், அ ற்குதமல் முடியாமல் தபாக,

அவடள அவனது சிடறக்குள் வகாண்டு வந்து, அவன் வைியில் அவடளத்

டுத் ான்.

வகாஞ்ச தைரத் ிற்கு பின், அவடள விடுவித் வன், அவடளப் பார்க்க, அவதளா

வவட்கத் ில்

வ விட்ைதவ

வகாண்டிருக்க, அவன்

அப்படி

சிவந்து

இல்டல.


அவடள

பார்ப்பது

அவடளப்

முன்டபவிை,


தமலும்

மிக


மிக

வவட்கத்ட

இடறக்கவும், அவனது மார்பிதலதய, அவளது வவட்கத்ட



ரசடனயுைன்

கூடை


கூடையாக

வாரி

இம்டச”

என்று

மடறக்க, இைம் த டினாள்.

அவன் அப்படி வசய்யவும் அவனுக்குச் சிரிப்பு வபரி ாக விரிந் து. அவன்

சிரிப்பதும்

னது



இம்டசயாக

இருக்க,”சிரிக்கா ைா

சிணுங்கியபடிதய தமலும் ஒன்றிக்வகாள்ள, அவன் சிரிப்டப ைிறுத் தவ இல்டல. சாய்ந்து

இருந் வடள,

இருடககளும்


அடணத்துக்

வகாண்ைான். இருவருக்கும் இனி என்ன ைைக்கதபாகிறத ா என்று பயம் இருந் ாலும், மன ில் பயத்ட யும்

ாண்டி ஒருவி

அடம ி இருந் து.

மு லில் வவறுப்பு, பின் அடி டி, சண்டை என்று ைகர்ந் து, பின் கா லாகி, ஏக்கமாகி, இப்தபாது ஏக்கமும் ைிடறவு வபற்ற தபாது, இருவருக்கும் சந்த ாசம் இந்

சந்த ாஷத்ட


முழு ாகக் வகாண்ைாை முடியவில்டல என்றாலும், முடிந்

மகிழ்ச்சிதயாடு இருந் னர்.

அளவு

சந்த ாஷத் ில், அவடள தமலும் இறுக்கியவன், அவள்,”தைய் ஏன்ைா, இப்படி எல்லாம் பண்ணித் வ ாடலக்குற” என்று சிணுங்கியபடிதய முனக, அளவில்லா

வகாண்ைான்.

சிரிப்தபாடு,

அவடள



என்று


இறுக்கிக்

சந்த ாசம் மிகு ியில் இருவரும் கண்ணயர, 244 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


அங்கு பின்னால் வந்துக்வகாண்டிருந்

மூவரில், கவினிற்கு

டலடம அ ிகாரியிைம்

இருந்து அடைப்பு வந் து. எனதவ காடர ைிறுத் ி, தபசிக்வகாண்டிருந் ான். கார் என்ப ால் முன்தன வசல்லும் தபருந்ட

எளி ில் பிடித்துக் வகாள்ளலாம் என்று ைிடனத்து அவர்கள்

இருக்க,

அவர்கள் பிடிக்கக்கூடிய தைரமும் வந் து. ஆனால் அப்தபாது தபருந்து ைகர்ந்துக் வகாண்டு இருக்கவில்டல. இருந் னர்.

பின்னால் வந்

மாறாக,




அலறிக்வகாண்டு

மூவரும் ப றியடித்துக் வகாண்டு, காடரவிட்டு இறங்கி, அங்கு வசன்று

பார்க்க, அங்கு

மிழ் இரத்

இருப்பதும் வ ரிந் து.

வவள்ளத் ில் இருப்பதும், குமு ா அலறியடித்துக் வகாண்டு

“குமு ா அைா , எனக்கு ஒன்னும் இல்டல. ைான் ைல்லாத் ான் இருக்தகன்” என்று முனகியதுகூை அவளது கா ில் விைவில்டல. “ மிழ்

மிழ். என்டனப் பாரு

காதுகளுக்கு அந்

மிழ்.

மிழ்

மிழ்” என்று அவள் க றியது அவனதுக்

தைரத் ிலும் இனித் து.

இவர்கள் மூவரும் வந் தும், கவினும் எழுப்பி, கூட்டிச் வசன்றான்.

மிழ்

ரியும்

மிடைத் தூக்க, பரத் குமு ாடவ

அவர்கள் விடரந்து வசயல்பை, அவர்கள் தபாலீஸ் என்ப ால், எந் வவாரு தகள்வியும் இல்லாமல் அருகில் இருந்

மருத்துவமடனயில் அனும ிக்கப்பட்ைான்

மிழ்.

குமு ா, பரத் ிைம்,” அண்ணா, எங்க அப்பாவும் இன்னும் வரண்டு மூணு தபரும் ான், மிடை வவட்டியது. ைான் கத்துறதுக்குள்ள இரண்டு கார்ல

என்டனயும் வகால்லப் தபானப்தபா,

ப்பிச்சி தபாயிட்ைாங்க.

மிழ் ான் அவன் டகடய இடையில வகாடுத்து

காப்பாத்துனது.

அவன் இப்பவும் எனக்காகத் ான் பண்ணுனான்” என்று வசால்லி க றியை, “ைான் அப்பதவ வசான்தனதன தபாகதவண்ைாம்ன்னு. கண்டிப்பா முரளி வர்றட

வச்சி

தைாட் பண்ணிருப்பாங்க, அதுலயும் மதுடரல ஏற்கனதவ உங்க ஆளுங்க இருக்காங்க. அது

வ ரிஞ்சும்

இட த் ான்

இப்படி

கா ல்

இவன்

படுத்தும்

ைைந்துப்பான்னு

பாடு

என்று

தவ டனயில் வ ாைங்கி, தகள்வியில் முடிக்க,

ைான்

எ ிர்ப்பார்க்கதவ

வசால்வார்கதளா”

குமு ாவிற்கு அழுடக ைிற்காமல் வந்துக்வகாண்தை இருந் து.

அந்

என்று

இல்டல.


தைரம்,

ரிக்கு

ஒரு அடைப்பு வர, அ ில் அவன் தகட்ை விஷயங்கள், அவடனயும் தகாபம் வகாள்ள



டவத் து. இப்தபாது

மிழ் ான் முக்கியம் என்று வபாறுத்து இருந் ான், ைண்பர்களிைம்

மட்டும் பகிர்ந்துக் வகாண்டு. குமு ாவிற்கு

தவ டனகள்

பல


கண்டிப்பாகத்

ந்ட டயயும்,

மந் ிரத்ட யும் இனியும் விட்டு டவக்கக்கூைாது என்கிற வவறியும் பிறந் து. ஏற்கனதவ அத்ட க்கு அப்படி வசய் வர்கள், இப்தபாது என்தனாை உயிடரதய என்கிட்தை இருந்துப் பிரிக்கப்

பார்க்குறாங்களா?

இவங்களால

ைிடனத் வள்,

எத் டன

இைப்பு,

எத் டன

துயரம்

என்று

மிைின் டககளில் பட்ை வவட்டுக் காயம் எப்படி இருக்கிறத ா என்று கவடலயுைன்

தசர்த்து உறு ியும் எடுத்துக் வகாண்ைாள்.

மிைிற்கு டககளில் ட யல் தபாை தபாை, முக்கியமான ைரம்பில் வவட்டுப்பட்ை ால்,

ரத் ம்

வகாப்பளித்துக்


வந் து.

அட க்கண்ைவளுக்கு

இ யதம

வவடித்து

விடும்தபால இருக்க, கண்களில் வைிந் க் கண்ணடரயும் ீ துடைக்காமல், அவடனதய பார்த்துக் வகாண்டிருந் ாள்.

சற்று தைரம் முன்பு வடர, இப்தபாது கிைிந் சகிக்கவில்டல. ைல்லதவடள

ன்னுைன் வாயடித்து,

ன்டன இம்டச வசய்து வந் வன்,

ைாறாய், மயக்க மருந் ின் பிடியில், தசார்ந்துக் கிைப்பட க் காணச்

அக்கம்

பக்கத் ினர்

கத் வும்

டகதயடு

விட்டுவிட்ைார்கள்,

இல்டலவயன்றால் என்ன ஆகி இருக்கும், ைிடனப்தப வகாடுடமயாய் இருக்க, சீக்கிரம் வாைா, வந்து அவனுகடள எல்லாம் பிடிச்சி உள்ள தபாடு.

மிழ்

மிழ் சீக்கிரம் வா,

ஐதயா அத்ட கிட்ை என்ன வசால்லுதவன்? சின்னு வராம்ப வராம்ப பாவமாச்தச!! மு ல்ல எனக்தக எப்படி என்டன சமா ானப் படுத்துறதுன்னு வ ரியடலதய, என்று மன ில் புழுங்கிக் வகாண்டிருந் ாள். சில

தைரப்

தபாராட்ைத் ிற்குப்

பின்,

மிடை

ைார்மல்

வாடிற்கு

மாற்ற,

அருகிதலதய அமர்ந்து இருந் ாள் குமு ா. அவன் எப்தபாது கண்கடளத் தைரம்

இருட்டிக்வகாண்தை

இருந்து,விளக்குகளின்

வவளிச்சத் ில்

அவனின்

ிறப்பான் என்று.


இருக்க,அடறக்கு வவளிதய மற்ற மூவரும் இருந் னர். சாப்பிடுவ ற்கு ஏ ாவது வாங்கி வரவா? என்று தகட்ை இல்டல.

மிடை மட்டும் பார்த் படிதய இருந் ாள்.

அவனுக்கு எதுதவா ைைந்துவிட்ைத

ைின்று துடித் து தபான்று இருந் து.

என்று ைிடனத்

ரிக்கு, அவள் ப ில் வசால்லதவ

அந்

வைாடி, குமு ாவிற்கு, உயிர்



இரவு வைருங்கிய தவடளயில்,

மிழ் கண்கடளத்

ிறக்க, குமு ா,”ஏன்ைா இப்படி பண்ற

ைீ. அப்பதவ அவங்க வசான்னட க் தகட்டு இருந் ா இப்படி ஆகிருக்காதுல. பாரு என் உசுதர தபாயிடுச்சி.” என்று அை,

“அடிதய கும்ைூ, இப்தபா என்னத்துக்கு அழுதுட்டு இருக்க” என்று சர்வசா ாரணமாகக் தகட்ைான்

மிழ்.

“ஏன்ைா என்டனக் கஷ்ட்ைப்படுத் ிப் பார்க்குறதுல அப்படி என்ன ஆடச உனக்கு” என்று அவள் அழுக்வகாண்தை தகட்க,

மிழ் எழும்பி அமர முயன்று த ாற்றான். அவன் எழும்ப முயற்சிக்கும்தபாது. யாதரா

கட்டையால் காலில் அடித் ன்னால்


எழும்ப

இைம் சுருக் என்று வலித் து. அப்தபாது ான் அவனுக்கு, முடியா

ின்

காரணம்

புரிய,

அவர்கள்

தகாபத் ில், வமத்ட யிதலதய, இைதுடகயால் ஓங்கிக் குத் ினான்.

மீ து

எழுந் க்

அந் க் தகாபத் ிதலதய அவள் அழுதுக் வகாண்டு இருக்க, அதுவும் அவடன எரிச்சல் படுத் ியது.

“இப்தபா எதுக்கு கண்ண ீர் வடிச்சிட்டு இருக்க. ைான் உசுதராைத் ான இருக்தகன். வசத்து கித்து தபாயிைடலதய” என்று கத் ,

குமு ா வறிட்டுக் ீ வகாண்டு அழு ாள். அவள் அழும் சத் ம் தகட்டு உள்தள வரவிருந் தபசட்டும் என்று

னிடம வகாடுத் னர்.

மூவரும், இருவரும் வகாஞ்ச தைரம்

குமு ா அழுவட க் கண்டு, அவடள இைப்புறமாக வரச்வசான்னவன், அவள் முடியாது என்று

மறுத்து

அழுதுக்வகாண்தை

இருக்கவும்,

வரப்தபாறியா இல்டலயா” என்று கத் ினான்.

அவடளக்

தகாபத் ில்,”இப்தபா

அவன் கத் வும், குடுகுடுவவன்று அந் ப்பக்கம் வசன்றவடள, முயன்று எழுந்து அமர்ந்து, அவடள

இைதுடகயால்



டவத்து,”உன்ன

விட்டுட்டு

எங்கைா

தபாகப்தபாதறன். ைீ இருக்குற இைம் ான் எனக்கும் இைம். ைீ இல்லன்னா ைானும் இல்டல. வகாஞ்சம்

வகாஞ்சமா

ரசிச்சி

ரசிச்சி

உன்டன

சீக்கிரத்துல உன்டனவிட்டுப் தபாதவனா, லூசு.

கா லிச்சவன்டி

ைான்.


இப்தபா எதுக்கு கண்டணக் கசக்கிட்டு இருக்க, அ ான் ைான் ைல்லா இருக்தகதன. என்ன

டகல ான் வகாஞ்சம் அடி. வரண்டு ைாள் தபானா சரியாகிடும். இதுக்தக பயந் ா எப்படி. தபாலீஸ்காரன் வபாண்ைாட்டி ட ரியமா இருக்கதவண்ைாமா” என்று தகட்க,



அவன் என்ன வசான்னாலும் அவளுடைய மனசு ஆறு ல் அடையதவ இல்டல. அவன் இன்னும் கண்ணடர ீ மடையாகப் வபாைிய, “இத ா பாரு குமு ா, இப்படி அழுதுட்தை இருந் ா மச்சாதனாை மனசும் கஷ்ட்ைப்படுதுல” என்று அவன் வசால்லியும் அவளுக்கு அழுடக ைின்றபாடில்டல. “சரி

அப்தபா

மச்சாதனாை

ஒன்னு

மனசு

பண்ணலாம்.

தவ டனப்

ைீ

இப்படி

பட்டுட்தை

அழுதுட்தை

இருக்குமாம்.

இருப்பியாம். அதுனால

அதுனால

மச்சானுக்கு

அழுபடிதயா சிரித் படிதயா, உம்மா குடுத்துட்தை இருப்பியாம். அப்தபா குமு ா த இல்டலன்னாலும் மச்சானாவது த குமு ாவுக்கு இந்

ப்பியா இருப்பானாம்” என்று அவன் வசால்ல,

ப்பி

தைரத்துலயும் இவனுக்கு இது ான் முக்கியம் என்று தகாபம் வர,

அவனிைம் இருந்து விலக ைிடனத் ாள்.

அவதனா அவடள பலம்வகாண்ை மட்டும் இைதுடகயால் பிடித்து ைிறுத் ியவன்,”என்னடி

மாச்சான் இவ்தளா ஆடசயா தகட்குதறன். இப்தபாகூை கஞ்சத் னம் பண்றிதய” என்று தபாலியாக மூக்டக உறிஞ்ச,

குமு ா தபானால் தபாகுது என்று இரு முத் ங்கடளக் வகாடுத் ாள். எப்தபாதும் தபால் அவன் இப்தபாதும், முரண்டுப் பிடிக்க,

“உன்டன எல்லாம் என்ன கணக்குல தசர்க்குறது

மிழ். அப்தபாதும் அப்படி ான் சீரியசா

இருக்காம தபாய் ான் இப்படி ைைந்துது. இப்தபாதும் அப்படி இருக்கிதய” என்று அவள் அங்கலாய்க்க,

“இது என்ன வகாடுடமயா இருக்கு? எனக்தக எனக்குன்னு இருக்குற, வசல்லக்குட்டி, என்தனாை வபாண்ைாட்டி கும்ஸ்கிட்ை ஒரு கிஸ் தகட்ைது ைான்

என்ன

தவற

யாருகிட்டைதயாவா

வருந்துவது தபால் ைடிக்கவும்,

தகட்தைன்.

ப்பா? என்ன உலகமைா சாமி.

இப்படி

சிலுத்துக்குற”

என்று

அவனின் முதுகில் வசல்லமாக ஒரு அடிடவத் க் குமு ா,”உனக்கு அப்படி எல்லாம் தவற எண்ணம் இருக்கா? அப்படி என்டன விட்டுட்டு தவற எவகிட்டையாவது தகட்பியா ைீ? தகட்பியா ைீ” என்று கத் ியவள், “எல்லாம்

வபாது

வசால்லிவிட்டு, விைவில்டல.

இைம்னு

அவடன


முத் த் ில்

கஞ்சத் னம்

கடரக்க,

பார்த் துனால

அவன்

னது கண்ணின் முன்பு அவனுக்கு ைைந் க் வகாடூரத்ட

எழுந் ,

விப்பு, ஏக்கம் எல்லாம்

விை

வந்துது.”

ைிடனத் ாலும்

என்று

அவள்

தைரில் கண்ை ில் இருந்து

ீரும் வடர அவடன அவள் விைவில்டல.



அவள் விட்ைதபாத ா, அவனது முகத் ில் கா டலத் அவளின்

தவகதம

உணர்த் ியது.


அவள்

எந்

விர தவற எதுவும் இல்டல.


பயந் ிருக்கிறாள்,

என்பட

னக்கும் இப்படி ஒரு மடனவி கிடைப்பாள், இப்படி ஒரு அன்பு கிடைக்கும்

என்று அவன் ைிடனத்துப் பார்த் த

இல்டல. அவனுக்குக் கா ல் வந் தபாதுகூை, இது

எல்லாம் எங்தக டககூைப் தபாகிறது என்று ான் ைிடனத் ான். ஆனால் இன்று இந் உலகில் அவடனவிை மகிழ்ச்சியானவன் யாரும் இருக்கமுடியாது. அந் மகிழ்ச்சியாய் இருந் ான்.


வகாடூரமான மிருகம், கா லனாகி, இப்தபாது கணவனாகி இருப்பது அவனுக்கு மிகவும் பிடித்து இருந் து. அவடள

தைாக்கி,”இருந் ாலும்

கும்ஸ்,

ைான்

எல்லாத்துடலயும் அ ிரடி ான்” என்று அவன் வசால்ல,

இப்படி

எ ிர்ப்பார்க்கடல.

ைீ

“என்ன அ ிரடி இன்பா. அடிக்கடி பளார் பளார்ன்னு அடறதவதன அட யா வசால்ற” என்று அவள் பவ்யமாகக் தகட்க, “அம்மா

ாதய. ைான் அட ச்வசால்லதவ இல்டல. ைீ முரளிடயப் பார்த் தும் அடிச்சிதய,

அதுதவ இன்னும் வலிக்கத் ான் வசய்யுது.” என்று அவன் ைடிக்க,

“வராம்ப வலிக்குதுனா வசால்லு, இன்வனாரு கன்னத்துலயும் அடிச்சிறலாம். அப்பன்னா வலி வ ரியாது” எனவும்,

தபாலியாக அ ிர்ந் வன்,”அதைய் அவன் ைண்பர்கடள இழுக்க,

டிப்பசங்களா என்டன காப்பாத்

மாட்டீங்களா” என்று

“உன்டன எதுக்குைா காப்பாத் ணும். எங்கடளத் ான் காப்பாத் ணும். எங்கடள மா ிரி தபாலீஸ்காரனுகடள,

வசால்லிக்வகாண்தை வர,

இப்படி

தவடலப்பார்க்க

டவக்குறிதயைா”

என்று

ரி

“விடுைா மச்சி, இது எல்லாம் அரசியல்ல சா ாரணம்” என்று வசால்லி அப்பட்ைமாகச் சிரித் ான். “சரி

உைம்பு

எப்படி

இருக்குன்னு

வசால்லு,

தபாயிட்தைாம். டகல ான் அடி. தசா வி கவின் வசால்ல,

ைாங்க


ஏத ான்னு

பயந்த

ிங், இப்தபாதவ ைாம கிளம்பலாம்னு” என்று

மிழும் அத தய ஆதமா ித் வனாய், எழும்ப முயன்றான். ஆனால் காலில் தவ டன

வகாடுடமயாய் இருக்க, மருத்துவடரக் வகாண்டு பரிதசா ித் துவிட்டு, முறிவு எதுவும் இல்டல என்று அறிந் ப்பின்தப, குமு ாடவப் பிடித் படி ைைந் ான்.



ஏக்கங்கள் - 25 “நெஞ்சின் ஏக்கங்கள் எல்லாம்

மளறயுதே.,

நகாடியவர்கைின்

அவல ெிளலளயக் கண்டு.!!!”

காரிதலதய குமு ாவின் ஊடர அடைந் வர்கள், மு ன் மு லில் வசன்றது, காவல் ைிடலயத் ிற்குத் ான். எழு ிக்வகாடுக்க,

அங்கு

வசன்றதும்,

குமு ா

அவன்

மிழும் அவன் பங்கிற்கு எழு ிக்வகாடுத் ான்.

பங்கிற்கு

ைைந் ட

அவர்களின் பக்கம் ஆ ாரங்கள் அடனத்துதம பக்காவாக இருக்க, அங்கு முரளியின் வட்டிற்கும் ீ காவல் துடறயினர் வசன்றனர், அவன் அளித் ன் கண்முன்

வாக்குமூலங்களின் படி.

வறு ைைந் ாதலா, அல்லது யாராவது ஒருவர்

வடறச்

வசய் து

என்று

வாக்குமூலம்

கவினும்

பரத்தும்,

ஏட்டையாவின்

வகாடுத் ாதலா,

ீர்க்கமாக இவர் ான்

எந்

தைரத் ிலும்

தவண்டுமானாலும், தபாலீைார் டகது வசய்யலாம் என்ப ால்,

மிடைப்

பார்த்




உ வியுைன்,


ைியாயம்


தவ டனயில்

கிடைக்க

யங்காமல் இருவருைனும் வசன்றார்.


அவர்கள் தைரடியாக குமு ாவின் வட்டிற்கு ீ வசல்லாமல், வசன்றது, அருகில் இருந்

இருந்


என்று

யாடர

வசன்றனர்.

ஏட்டையாவிற்கும்,

த ான்ற,

அவரும்

மிைின் ஆதலாசடனப்படி

மணல் த ரிக்கு. அ ிலும் தவறு பாட யில் வசன்றனர்.

அப்தபாது ான் மூவடரயும் பிடிக்கமுடியும் என்ற எண்ணத்துைன். அவர்கள்

எ ிர்ப்பார்த் து

அவர்கடளத் அவர்கடள கூட்டிட்டுப்

தபாலதவ,

மந் ிரமும்,

சுருளியும்

தபாட யில்

ர ரவவன்று இழுத்து, வண்டியில் தபாட்டுக்வகாண்டு வசன்றனர்.

இழுக்கும்தபாது,

தபாறீங்க.


இப்தபா ான்


அந் த்

மிடை

தகட்ை,”எங்டகயா வகான்னுட்டு

இருக்க,

எங்கடளக்

வந் ிருக்தகாம்.

அதுக்குள்டளயும் தபாலீஸ் வந் ிருச்சா. தபாய்யா தபாங்க. ைாங்க எல்லாம் இ

மா ிரி

பலக்வகாடலகடள ைிசாரமா பண்ணிருக்தகாம். எங்கக்கிட்ைதயவா” என்ப ற்கு எல்லாம் அடிதய கிடைத் து.



த டவக்கு அ ிகமாகக் டக ானவர்கடள அடித்துத் துன்புறுத் க் கூைாது என்று சட்ைம் வசான்னாலும், இவர்கடளக் வகான்றால் கூை அ ில் இருவருக்கும் த ான்றதவ, அந்

வறு எதுவும் இல்டல என்று

மிருகங்கடள அடித்துத் துடவத்து ஏற்றிக்வகாண்டு

விடரந் னர், குமு ாவின் வட்டிற்கு. ீ

வ ருவில், அதுவும் இரவில், தபாலீஸ் ைீப் வந் தும், ஊதர

ிரண்ைது. அதுவும் அது

குமு ாவின் வட்டிற்கு ீ முன்பு ைிற்க,”என்ன ஆச்தசா, எது ஆச்தசா” என்று ஆர்வத் ிலும் பைபைப்பிலும் மக்கள் அடனவரும் பார்க்க,

லட்சுமி ஓடி, குமு ாவின் வட்டிற்குள் ீ நுடைந் ாள். மாைதனா என்ன ைைக்கப் தபாகிறது என்று கட்டிலில் படுத் படிதய பார்க்கலானான். அவனால் இப்படி எல்லாம் எழும்பி ைைக்கமுடியாத .

வவளிதய ஒதர சலசலப்பு சத் ம் தகட்கவும், காமாட்சி என்னவவன்று பார்க்க வவளிதய வர, அந்

தைரம் ான் லட்சுமி உள்தள வசன்றாள்.

அவள் பைபைவவன்று விஷயத்ட க் கூறும்முன், கவின் உள்தள நுடைந்து இருந் ான். “யார் ைீங்க? யாடரத் த டி வந் ிருக்கீ ங்க?” என்று காமாட்சி காட்ைத்துைன் தகட்க, வகாட்ைடகயில், குருவம்மாவும்

மாடு

வந் ார்.


ஐதயா

சரியாக


ைைக்கப்தபாகுத ா என்ற பரி விப்புைன். கவின், காமாட்சி தகட்ைட

ைிக்கு ா

என்று

என்னது



இந்


எல்லாம் கவனிக்காமல்,”எங்க பரணி?” என்று தகட்க,

“அவடர எதுக்கு தகட்கிறீங்க? அவரு ஊருடலதய இல்டல. அவரு தைத்த தபாயிட்ைாரு” காமாட்சி வசால்லவும், “ஓத

ா அப்படியா? எப்தபா கிளம்புனாரு?”

“அட

ஏன் தகட்குறீங்க. உங்களுக்கு என்ன தவணும்?”

அசலூருக்குப்

காமாட்சி இப்படி தபச தபச, லட்சுமிக்கு, வந் து தபாலீச்காரன்னு வ ரிஞ்சும், இதுக்கு இருக்குற

ிமிருக்கு அளதவ இல்டல என்று ைிடனத்துக் வகாண்ைாள்.

“ைான் தபாலீஸ்காரன்” “அதுனால என்ன? ைீங்க தகட்குறதுக்கு எல்லாம் ப ில் வசால்லனும்னு இல்டலதய”



“இங்க

இருக்குறதுனால

வசால்ல

மாட்டுக்கீ ங்களா?

அப்படின்னா

உங்கடள

தவற

இைத்துக்குக் கூட்டிட்டுப் தபாய், விசாரிக்க தவண்டிய வி த்துல விசாரிக்கலாம்” என்று அவன் வசால்ல,

காமாட்சி அசராமல்,”இப்தபா எதுக்கு வம்பு பண்ணிட்டு இருக்கீ ங்க. எதுக்கு அவடரத் த டி வந் ிருக்கீ ங்கன்னு பண்ணடல”


“ைாங்க அப்படி என்ன அவரு

ைீங்க

ைிடனக்குறது

மா ிரி

அவர்

எந் த்

ப்புதம

ப்புப் பண்ணிட்ை ா ைிடனச்தசாம்?”

இப்தபாது காமாட்சிக்கு, அவர் அவடர அறியாமல் தபசிவிட்ைது வ ரிந் து. இருந்தும் சமாளிக்க முயன்று,

“ைான் இப்தபா அவடர எதுக்குத் த டி வந் ிருக்கீ ங்கன்னு ான் தகட்தைன்” “இல்டலதய அப்படி தகட்ைது மா ிரி வ ரியடலதய!!” “சரி இப்தபா வசால்லுங்க” “உங்க மாமா இருந் ா வரச்வசால்லுங்க. ைீங்களா வசான்னா, ைல்லபடியா கூட்டிட்டுப் தபாதவாம். இல்டலன்னா அடிச்சி இழுத்துட்டுப் தபாக தவண்டியது இருக்கும்” “ ம்பி ைீங்க

ப்பா ைிடனக்குறீங்கன்னு ைிடனக்குதறன். ைீங்க தவற யாடரயாவது த டி

வந் ிருக்கீ ங்கன்னு ைிடனக்குதறன்”

“ மிதைாை மாமியார், அதுலயும் எங்க அம்மா மா ிரி இருக்கீ ங்கன்னு ைான் வபாறுடமயா தபசிட்டு இருக்தகன்”

“அதுக்கு ைான் என்ன பண்ணனும் குருவம்மா

எ ற்கு

என்று

எப்தபாதும்தபால் பயத்துைன். காமாட்சி

அவடரத்

ஏட்டிக்குப்

வ ரியாமதலதய

தபாட்டி

ள்ளிவிட்டு,

ம்பி, ைீங்கத் ான் வணா ீ வம்பிழுத்துட்டு இருக்கீ ங்க”

தபசிக்வகாண்டிருக்கவும்,


கத்துவட

வசன்று எல்லா இைங்களிலும் த டினான். எங்கும்

பரணிடயக்

இருக்கார்ன்னு

காணா


ால்,

வசான்ன ீங்கன்னா,


வகாண்டிருந் ார்

தகாபம்

வரண்டு

அடைந் க்

வபாருட்படுத் ாமல்,

குருவம்மாவிைம்,”இப்தபா

உங்க

ைைப்பட


உங்கப்

உள்தள


ைல்லது,

கவின்,

எங்க


உங்கடளயும் பிடிச்சி உள்ள தபாைதவண்டியது இருக்கும்” என்று கவின் வசால்ல, குருவம்மாவிற்கு வ ரிந் ால்

ாதன, பரணி எங்தக இருக்கிறார் என்று! 252



அவர் எதுவும் புரியாமல் விைிக்க, அவரின் பார்டவதய வசான்னது அவருக்கு எதுவும் வ ரியாது என்று.

மீ ண்டும் அவன் காமாட்சிடயப் பார்த்து,”இப்தபா வசால்லப் தபாறீங்களா? இல்டல ைீப்ல இருக்குற உங்கப் புருஷடனயும் மந் ிரத்ட யும் இப்பதவ வகால்லட்ைா. எங்களுக்கு அதுக்கும் அ ிகாரம் இருக்கு. எங்தகயாவது யாராவது வரம்பு மீ றி பிடிக்க முடியா

ப்பு பண்ணுனா,

பட்சத்துல, வகால்ல கூை வசய்யலாம், அவனால இன்னும் யாருக்கும்

வ ாந் ிரவு வந் ிரக்கூைாதுன்னு” என்று அவன் வசால்ல,

காமாட்சிக்கு இப்தபாது வயிறு கலங்கியது. “வைசமாவா” என்று அவர் அ ிர்ந்துப் பார்க்க, கவின் “பரத்” என்று கத் ினான்.

அப்தபாது பரத், சுருளிக்கு ஒரு தபாடு தபாை, அங்கு சுருளி வலியில் முனகியது தகட்டு, காமாட்சி ைீப்டப தைாக்கி ஓடினார். குருவம்மாவும்

ஓை,

அங்கு


பார்த் து,

துவண்டுக்

கிைந் ,

சுருளியும்

ர்மகர்த் ாவும். அவர்கடளப் பார்த் க் குருவம்மாவுக்கு இப்தபாது ான் ைிம்ம ியானது.

எத் டன ைாள் ஏக்கம் இவர்கடள இப்படி பார்க்கதவண்டும் என்று. அன்று வள்ளி, முத்து, சீ ா, பத்மா இவர்களுக்குக் வகாடுடம ைைந் ப்தபாத வயிற்றில் ஒரு பூச்சி கூை முடளக்கா

தபாது,

இப்படி ைைக்கா ா என்று ஏங்கினார்.

னது வசல்லாமாய் இருந்

வள்ளிடய

அவர்கள் இப்படி வசய் து பிடிக்கதவ இல்டல. அ ன்பிறகு வாழ்வில் பிடிப்தப இல்லாமல் இருந் வருக்கு,

கண்கள் முழுதும் ஒளியாய், துறு துறுவவன்று இருந் க் குமு ாதவ வாழ்க்டகயாகிவிை, வள்ளியின் இைத்ட க் குமு ா பிடித்துக் வகாண்ைாள். குமு ாடவ அடுப்படிக்குள் தபாைாமல், வசல்லமாக வ ரியாமல்.

ான் வகஞ்சிக் கூத் ாடிய ால்,

வளர்த் னர், அவளுக்கு எதுவும்

அப்படி இருக்கும்தபாது, அவள் படிக்கச் வசால்லி அசலூருக்குச் வசல்வ ாகச் வசால்லவும் பயமாகத் ான்

இவர்களுக்குத்


ான்

ைிடனத் து

தபாலதவ


ண்ைடனதய கிடைக்கா ா என்று இருந் வருக்கு, இப்படி

ைைக்கவும், சந்த ாசம் வரவில்டல, மாறாக வவறி கூடியது.

ைைந்துவிை,


வ ாய்ந்து கிைந் வர்கடள வவறித்துப் பார்த் க் குருவம்மா, ஒன்றுதம வசால்லவில்டல. லட்சுமிக்கும் அத உள்தள கிைந் பரணி

ைிடலடம ான்.

னதுக் கணவடனக் கண்ை பத்மா, அருகில் இருந்

ாத் ா மந் ிரம்

ாத் ா வட்டுல ீ

அக்குைந்ட யும் அைாகச் வசால்லியது,

சிறு வபண்ணிைம்,

ான் இருக்காருன்னு வசால்லு என்று வசால்ல,



தகட்ை பரத் ஓடிப்பாய்ந்து, சிறு குைந்ட யிைம் அவரின் வடு ீ எங்க இருக்குன்னு தகட்க, அது வைிகாட்ைவும் அங்தக ஓடினான், ஏட்டையாவுைன். சுருளிடயக் கண்ைக் காமாட்சி,”ஐதயா அந் ைைக்குத . அன்டனக்தக அட , கழுத்ட

ைாசமா

தபானவளால இப்படி


வைறிச்சி வகான்னிருங்கன்னு வசான்தனன்.

தகட்ைாகளா? இப்தபா அது எல்லாதராை உசுடரயும் வாங்குத ! கழுட

பிறந் ாலும் பிறந்துது என் வவுத்துடலயா பிறக்தகானும், மாரியாத் ா, உனக்குக்

கண்தண கிடையா ா?” என்று காமாட்சி கத் ிக் வகாண்டிருக்க,

அங்தக ைான்கு மனது பூரித்துக் வகாண்டு இருந் து. அது குருவம்மா, மாைன், பத்மா மற்றும் லட்சுமி. இத் டன ைாளும் வட்டை ீ விட்டு அரி ாகதவ வவளிய வரும் பத்மா

இன்று ான் ட ரியமாக முழு மனதுைன் வந் ிருந் ார், அதுக்தக அவருக்குப் வபரிய பரிசு கிடைத் து.

அங்கு மந் ிரத் ின் வட்டில், ீ பரத் உள்தள நுடையவும், உள்தள யாருதம இல்டல. சுற்றும்

முற்றும் த ை, பரணி மாட்டுக்வகாட்ைடகயின் அருகில் இருந் , சிறிய க வு மட்டும் இருந் , சுரங்க அடறயில் இருந் ார்.

அட ப் பார்த் ால் யாருக்கும் எளி ில் கண்டுபிடிக்க முடியாது. ஆனால் தபாலீஸ் மூடள என்ப ால், பரத் ிற்கு அது சட்வைன்று கண்களில் பை, அங்கு வசன்று பார்த் வனுக்கு, ஆடு சிக்கிவிட்ைது வ ரிந் து.

“ச்தச. தகாடை. ஊதர அங்க ைிக்குது. ைீ இங்க தபாய் ஒளிஞ்சிட்டு இருக்க” என்று பரத் கத் ,

“ைான் எதுக்கு ஒளிஞ்சி இருக்கணும். மாட்டுச் சாணம் எடுக்க வந்த ன்” “தபாய்யா. உன் வட்டுல ீ

கிடைக்கா

ா இங்க கிடைக்கப்

தபாவுது.

உன் கூட்ைளிக

எல்லாம் உள்ள தபாறதுக்கு வரடியா இருக்காணுக, வா ைீயும் தபாகலாம்” என்று பரத் உறும,

“என்ன

ம்பி வசால்லு ீக? என்டன எதுக்கு இப்தபா எங்க கூட்டிட்டு தபாறீக. ைீங்க

பண்றது எதுவும் ைல்லா இல்டல வசால்லிட்தைன்”

“ைான் ைல்லது பண்தறனா? வகட்ைது பன்தறனான்னு எனக்குத் வ ரியும் ைீ வாடய மூடு” “ ம்பி மரியாட த் த யுது” “உனக்கு எல்லாம் மரியாட

ஒருதகைா” என்று இழுத்துக் வகாண்டு வந் ான். 254



அவன் வந் தும் அத

சிறு குைந்ட ,”இங்க இருக்குற வரண்டு

ாத் ாவும் அங்கத் ான்

இருந் ாக, இப்தபாத்த ன் வவளிய வந் ாக” என்று வசால்ல, அந் க் குைந்ட யின் அன்டன, அ ன் வாயில் அடித் ார். அவர் அடித் தும் அது அைத்

துவங்க, கவின்,”அம்மா பார்த்து, குைந்ட டய அடிக்கா , அப்புறம் அதுக்கும் உள்ள தபாைதவண்டி இருக்கும்” என்று வசால்ல, அக்குைந்ட யின் “என்ன மாமா” என்று காமாட்சி வாடயத்

ாய் அடம ியாகிவிட்ைார்.

ிறக்க,

லட்சுமி,”ஆத் ா ைீ சும்மா கிை. இல்டலன்னா உன்டனயும் பிடிச்சிட்டு தபாயிடுவாக” என்று வசால்லவும், வசய் ாலும் வசய்வார்கள் என்று வ ரிந்து காமாட்சி சற்தற வாடய மூடிக்வகாண்ைார்.

சில வபருசுகள்,”என்னங்க

ம்பிகளா. ைீங்க பண்றது எதுவுதம சரி இல்டலதய” என்று வர,

“என்னது உங்கடளயும் கூட்டிட்டுப் தபாக மாட்டுக்தகாம்னு வருத் மா” என்று கவின் தகட்க,

கப்வபன்று வாடய மூடிக்வகாண்ைனர் அடனவரும். பரணி


முரண்டுப் பிடிக்க,

அவரின்

குமட்டிதலதய

குத் ிய பரத்,

இழுத்து உள்தள தபாட்டுக்வகாண்டு, அவனும் பின்தனாடு ஏறினான்.

அவடர

காமாட்சி அவருக்கு அடிபட்ைதும்,”மாமா என் கண்ணு முன்னாடிதய இப்படி எல்லாம் ைைக்குத . இட ப் பார்த் ப் வபாறவும் ைான் உசுதராையா இருக்தகாணும்” என்று புலம்ப,

ைல்ல உள்ளங்கள் அடனவருக்கும்,”இன்னும் எதுக்கு ைீ உசுதராை இருக்க” என்று தகட்கத் த ான்றினாலும் அடம ியாக இருந் னர். பரணிடய ைீப்பின் உள்தள வசய்ய முடியாத . ஊரு

ள்ளவும், ஊதர சலசலக்கத் ான் வசய் து. ஆனால் ஒன்றும்

டலகடளதய பிடித்துக் வகாண்டு வசன்றால், என்ன வசய்வது?

என்று ைிடனத்து அவர்கள் அடனவரும் அடம ியாக இருந் னர்.

பரத் ஏறியதும், கவினும் ஏறிக்வகாள்ள, ஏட்டையா வண்டிடய எடுக்க, வகாடியவர்கடள எல்லாம் அடைத்துப் தபாட்டுக் வகாண்டு வசன்றது அந்

ைீப்.

காமாட்சி ான் ஊடரதய கூட்டி அழுதுக் வகாண்டு இருந் ார். இது ைைந் தபாது மணி ப ிவனான்று என்று அடித் து. அங்கு

முரளியுடைய

வட்டிலும் ீ

இதுதவ

ைைந்துக்

வகாண்டிருந் து.

அங்கு

பக்கபலமாய் இருக்க, அடனத்தும் ஒழுங்காக ைைந்துக் வகாண்டு இருந் து.

முரளி 255



வகாடியவர்கடள அடைத்துக் வகாண்டு வசன்ற ைீப், காவல் ைிடலயத்ட குமு ா துள்ளிக் கு ித்து எழுந் ாள்.

பரத்தும் கவினும், அவர்கடள இழுத்துக் வகாண்டு வர,

அடைந் தும்,

மிழ் அப்பட்ைமாகச் சிரித் ான்.

அவனது சிரிப்பின் சத் ம் அவ்வளவு விகாரமாக இருந் து. “வாங்கைா

என்

மாமனுகளா.

எ ிர்ப்பார்க்கடலல. இது அந் மாறி,

டலமடறவா இருந்துத்

என்ன


சீக்கிரம்

இப்படி

வருவங்கன்னு ீ

காலம் கிடையாது. யாடரக் வகான்னாலும் ஊரு ஊரா

ப்பிக்கிறதுக்கு. இது என் இைம்ைா. என்டன யாருன்னு

ைிடனச்சீங்க. உங்கடள எல்லாம் பைிவாங்குறதுக்காகத்

ான்ைா, ைான் இந்


வந் த . ினம்

ினம்

என்

மனசுல,

வகால்லனும்ன்ற பாைத்ட

என்ன

பாைத்ட

ஏத் ிதனதனா

வ ரியாது.

உங்கடளக்

மட்டும் ஏத் ிக்கிட்தைன்.” என்று உருமியவன், வறுவகாண்ை ீ

சிங்கம் தபால ைின்றுக் வகாண்டு இருந் ான்.

ஆனா அப்படி அவ்வளவு சீக்கிரத்துல ைீங்க வசத்துட்ைா எப்படி, ைீங்க எல்லாம் துடி துடிச்சு, எங்க அப்பன் முத்துடவ தபாலவும், எங்க அம்மா வள்ளி தபாலவும் சாகக்கூைாது.

ினம்

ினம், ஏன் இப்படி பண்ணுதனாம்னு ைிடனச்சி ைிடனச்சி சாகனும்ைா. எங்க அம்மாவுக்கு

பண்ணுனது எல்லாம் எப்படி என்னால மறக்க முடியும்.

ஒ எனக்கு எப்படி வ ரியும்னு பார்க்குறீங்களா? உங்க வண்ைவாளத்ட த் ான் ஊதர தபசுத . இதுதல எதுக்கு ைான்

னியா தபாய் தகட்கணும்” என்று வசான்னவன்,

பலம் வகாண்ை மட்டும் பரணியின் வயிற்றில்,

ரியின் உ வியுைன் எழுந்து ஓங்கிக்

குத் ினான். முன்னர் என்றால் பரணிக்காய் பரிந்துக் வகாண்டு வந் ிருப்பாள் குமு ா. இப்தபாது அப்படி இல்டலதய. அவடர

மிழ் அடித் தும், குமு ா,”அவங்கடள அடிச்தச வகான்னிரு இன்பா. இதுக

எல்லாம் உசுதராை இருக்கதவ லாயக்கு இல்லாத்துக” என்று தகாபத் ில் அவளும் கத் , “ஏய் ************” என்று கத் ினார் பரணி குமு ாடவப் பார்த்து வலியிலும். “என் வபாண்ைாட்டிடயதய தகவலமா தபசுறியா” என்று கத் ிய

மிழ், அவருக்கு மீ ண்டும்

ஒரு குத்து வகாடுக்க, வலியில் துடித் ப் பரணிடய கவனிக்கும் ைிடலயில் இல்டல, மந் ிரமும் சுருளியும். மு லில்



இப்தபாது,

பட்ை

இருக்க, ைைப்பது எதுவும் உடறக்கவில்டல அவர்களுக்கு.

அடியில்

முழு ாக

தசார்ந்து



“இன்னும் ைல்லா அடி இன்பா, அப்படிதய இதுகடளயும் அடி. சாகட்டும்” என்று அவளும் வவறியில் வசால்ல, சும்மாதவ ஆடும் ன்னால்

மிைிற்கு,

முடிந் மட்டும்

தகள்வியும் தகட்கவில்டல.

னது உயிரானவள் வசால்லும்தபாது சும்மாவா இருப்பான்.

அடித் ான்.

காவல்

ைிடலயத் ில்

இருந்

யாரும்

ஒரு

மிைின் முகத்ட ப் பார்த் வர்களுக்கு எ ிர்த்துக் தகட்கவும் கூடுதமா.? அடித்து அடித்து ஒய்ந் வன், மூவடரயும் மந் ிரத் ின் மகனுைன், சிடறக்குள் தபாை, பரத்தும்

ரியும்,”இனிதம ைாங்க பார்த்துக்கிதறாம்

மிழ். கவின் வரண்டு தபடரயும்

வட்டுக்குக் ீ கூட்டிட்டுப் தபா. இவனுக்கு வரஸ்ட் தவணும்” என்று வசால்ல, இருவருக்கும் கிளம்ப மனது இல்டல. அவர்களுக்கு அந்

மூவரும் படும் தவ டனடயக்

கண்குளிரக் கண்டு ரசிக்கதவண்டும் என்ற வவறி இருந்துக்வகாண்தை இருந் து. ஆனால் பரத், கவின், எண்ணம்


ரி மூவரும் அவர்கடள விைாமல் இருக்க, அப்தபாது ான் ஒரு இருந்தும்

அட

ைாடளப்


வகாள்ளலாம்

ைிடனத் வர்கள், கவிடன இருவடரயும் கூட்டிக் வகாண்டு தபாகச் வசான்னனர்.

என்று

மிழ் கவின், மற்றும் குமு ாவின் உ வியுைன், ைீப்பில் ஏறியதும், கவின் அவர்கடள

அடைத்துச் வசன்றான். ிரும்பவும்

வ ருவின்

டலவிரித்துக்

உள்தள,


அடுத்

அப்தபாதும்

காமாட்சியும், அவடரச் சுற்றி இருந் வகாஞ்சம் வாடய மூை,

ைாளின்

ஓயாமல்

துவக்கத் ில்

ஒப்பாரி

ைீப்

டவத்துக்

வர,

வவளிதய


ைாலு ஐந்து கிைடுகளும், ைீப்டபப் பார்த் தும்,

அ ில் இருந்து இறங்கியக் குமு ாடவக் கண்ைதும், காமாட்சி ஓதைாடி வசன்று, அவடள சட்வைன்று இழுத்துக் கீ தை

ள்ளி,”எல்லாம் உன்னால ான்டி. ைீ மட்டும் வசத் ிருந் ா

இந்தைரம் இப்படி எல்லாம் ைைந் ிருக்காது. அய்தயா அடுத் ச் சா ிக்காரன் முன்னாடி, இனி டலக்காட்ை முடியாத !!” என்று கத் ,

மீ ண்டும் ஊரு சனம் எல்லாம் வவளிதய வகாஞ்சம் கூைத் துவங்கியது. குமு ாவிற்கு வகாடுடமகள் ைைக்கும்தபாது எல்லாம் வாயடித் வர்கள், இப்தபாது வபரிய எல்லாம் இைந் தும், வாய் எைவில்டல யாருக்கும்.

டலகடள

காமாட்சி அப்படி தபசுவட ப் பார்த்துவிட்டு, அம்மா ைான் வராம்ப ைல்லவ, என்டன ைம்புங்க என்று வசால்வ ற்கு, இது ஒன்னும் படையக் குமு ா இல்டலதய.



அவர் இழுத்துத்

ள்ளியதும், குமு ா,”என்ன ைிடனச்சிட்டு இருக்கீ ங்க? என்டன கூப்பிட்டு

தபசுறீங்கதள ைீங்க யாரு? அப்புறம் அப்படி என்னால என்ன ைைந்துது? உன் புருஷனும் மாமனும் அப்படி என்ன வசாக்கத்

ங்கமா?

அ ான் இல்லா து வபால்லா ட

எல்லாம் வசஞ்சவாக

ாதன. அதுக மட்டும் ைல்லா

இருக்கனும்? ைான் சாகணுமா?? உண்டமய வசால்லனும்னா ைீ ான் சாகனும். உலகத்துல எந்

மூடல முடுக்குல த டுனாலும் உன்ன மா ிரி ஒரு அம்மாடவப் பார்க்க முடியாது.

அப்படி ஒரு அன்புக்கு அரசி. ைீ எல்லாம் குருவம்மா அம்மா இருக்குற வட்டுல ீ ான் இருக்கன்னு வவளிய வசால்லா . அப்படி வசான்னாதல ைாக்கு அைிகிடும்” என்று ப ில் வகாடுக்க,

குமு ா இப்படி தபசுவாள் என்று எ ிர்ப்பார்க்கா க் காமாட்சி, விக்கித்து ைின்றார். குமு ாதவா

மிழ் இறங்க, உ வி வசய் ாள்.

அவன் இறங்கியதும், வகாஞ்சம் உணர்வு வந் க் காமாட்சி,”என்னடி வாய் வராம்ப ைீளுது. உன்டன

கத் வும், “ைீ

அருவாமடனல


வச்சி,

சாகடலயா?

காகறி


அருக்குறது

உருப்படியா

மா ிரி

ஏ ாவது

வகுந்துடுதவன்”

தவடல

என்று

வசய்யனும்னு

ைிடனச்சன்னா, மு ல்ல தபாய் தூக்குல வ ாங்கு. அப்புறம் ஊதர ைிம்ம ியா இருக்கும்” என்று வசால்லிவிட்டு,

மிடைப் டபய கூட்டிக்வகாண்டு வசன்றாள் வட்டிற்குள். ீ

மிழ் குமு ா தபச தபச எதுவுதம வசால்லவில்டல. அவளுக்கு இருக்கும் ஆத் ிரத்ட க்

வகாட்ைட்டும் என்று அடம ியாக இருந் ான். ிரும்பவும் காமாட்சி கத்

ஆரம்பிக்க, குமு ா,”சும்மா கத் ா . என் புருஷன் தூங்கனும்.

ைாடளக்கு ைிடறய தவடல இருக்கு. இதுக்கு தமல உன் சத் ம் தகட்ைா? ைான் ைானா இருக்கமாட்தைன்” என்று குமு ாவும் கத் ிவிட்டு வசல்ல, “எவன்டி

உன்

புருஷன்?

இவதன

உன்டன


வந் வன் ான்

வசன்டனல

வவறிபிடிச்ச

மாமன்கடள

இருந்து. இவனா உன் புருஷன்” என்று எகத் ாளமாய் சிரித் ார். “என்


ஒன்னும்,

உன்டன

மா ிரி,


மா ிரியும் வசய்யல. வபத் ப் பிள்டளன்னும் பார்க்காம வகால்லச் வசால்றது. கூைப் பிறந்

ங்கச்சின்னும் பார்க்காம வகால்றது. மவதளாைப் புருஷன்னும் பார்க்காம வகால்ல

வர்றது. இந்

மா ிரி” என்று வசால்ல,

காமாட்சிக்கு அவள் வள்ளிடயப் பற்றி வசான்னது அ ிர்ச்சிடய அளித் து. இது எப்படி இவளுக்குத் வ ரியவந் து என்று!



அவர்

அ ிர்ந்து

தபாகும்தபாது,

ைிற்க, அவர்


வந்து,


காமாட்சிடய

பார்த்துப்

பாசமானப்


வசன்றார்.

பார்டவ

பார்க்கவும்

வறவில்டல. அட விை, அட க் கண்ைக் குமு ாவின் மனது மகிழ்ந் ட யும் கண்டு

சந்த ாஷத்துைன் வசன்றார்.

கவின் கீ ழ் வட்டிதலதய ீ படுத்துக் வகாள்வ ாகச் வசால்ல, கவின் மற்றும் குமு ாவின் உ வியுைன்,

மிழ் மாடிக்குச் வசன்றான்.

வசன்றதும் கவின், கீ தை வந்துவிை, குமு ா

அவடன


காலிலும் அடைக்காக

லாவமாகப்

படுக்க

டலயடணடய டவக்க,

வமளனமாக, குமு ா வசய்வட

டவத்து,


டகயிலும்,

மிைின் கண்கள் கரித் து. அவன்

அடம ியாகப் பார்த்துக் வகாண்டு இருந் ான்.

எல்லாம் சரியாக இருக்கிற ா என்று பார்த் க் குமு ா, எல்லாம் சரியாக இருக்கிறது என்று

வ ரிந் தும்,

கை

கைவவன்று

சடமயல்

அடறக்குச்

வசன்று,

சுடு ண்ணியில்

ார்லிக்ஸ் கலந்துக் வகாண்டு வந்து அவனுக்குக் வகாடுக்க, அவன் எழும்ப முயலவும்,

அவடனத் டலடய

டுத்து, அவனது

அவளது

மடியில்

டலயின் புறம் வமத்ட யில் அமர்ந் வள், அவனதுத்

எடுத்து,



மிைிற்கு உண்டமயிதலதய கண்கள் கலங்கியது.




கண்ண ீர்

இருக்கிறது தபால என ைிடனத்து,”இன்பா

வரவும்,

வகாஞ்சமாகப்

ார்லிக்ஸ் ான்

வராம்ப

புகட்ை,

சூைாக

ார்லிக்ஸ் சூைா இருக்கா? இரு வகாஞ்சம்

ஆற வச்சி வகாண்டு வர்தறன்.” என்று வசால்லி அவள் எழும்ப முயல, அவடள இைதுக் டகயால்

டுத் வன், அவளிைம்

ன்டனச் சாயத்து அமரடவக்குமாறு

வசால்ல, அவள் அப்படிதய வசய் தும். அவடள இைப்புறம் ஏறி அமர வசான்னான். அவள் அமரும்முன், அவள் கலக்கி டவத் ிருந் மூடிடவத்து,

அவள்

ஏறி

அமர்ந் தும்,

அடணத் படி படுத்துக் வகாண்ைான்.

அவடள

ார்லிக்ஸ்-ஐ ஒதர மூச்சில் குடித்து அவனது


சாய்த்து

என்ன ஆயிற்று இவனுக்கு என்று அவள் தயாசிக்க, அவதனா அவடள தகள்விகள் எல்லாம் தகட்கவிைவில்டல.

“இன்பா. உனக்கு வலிக்குதம” என்று அவள் வசால்ல, “அது எல்லாம் ஒன்னும் இல்டல கும்ைூ. ைீ என்கூைதவ இரு அது தபாதும். எனக்கு ையர்ைா இருக்கு ைான் தூங்குதறன்” எனவும்



அவளும் அடம ியாக அவனுைதன துயில் வகாண்ைாள். ஏக்கங்கள் – 26 “உன் கைிவாைக்

குைளலக் தகட்கும் அந்ே ெிமிடம்,

என்னுள் ஏதேதோ ெைவசம்!!

உன் நெஞ்சின் துடிப்பு

என் காதுகளுக்கு

எட்டும் அந்ே நொடி, எைது உயிரும்

உன்னுடன் களைகிறது!! எைக்கு எைக்நகன்று ெீ நசய்யும்

அத்ேளையும் கண்டு என் மைேில்

தோன்றுகிறது “ெீ தய என் வாழ்க்ளக” என்று!!

ொன் என்று இருந்ே எண்ணம், உன்ளையும் தசர்த்து என்று என்னுதை

ொமாக மாறியதோ, அளே அறிதயன்!!

இப்தொது, ொன் என்றால் அது ெீயன்தறா!! எைது உயிர் என்றால், அது ெீயன்தறா!! ெீ மட்டும் என்னுடன் இருந்ோல்,

மைணமும் ஜைைமாய் தோன்றுேடா.!! ஆறு மா ங்களுக்குப் பிறகு, மிைின் வட்டில் ீ குமு ா, ைன்னல் அருகில் ைின்றுக்வகாண்டு இருக்க, அவடளச் சுற்றிக்

டககடளப் தபாட்ைபடி,

மிழ் ைின்று, அவளதுக் காதுமைல்களில்

காவியங்கள் எழு ிக்வகாண்டு இருக்க,

னது அ ரங்களால்



அவன் எழுதும் காவியங்கடள எல்லாம் அைகாகப் வபாறித்து, அ ற்தகற்றார் தபால், னது முகத் ில் வசவ்வானத் ிற்கும் தமலாக சிவப்பிடனக் வகாண்டு இருந் ாள் குமு ா. அவனுக்கு இப்படி ைன்னதலாடு ைின்று அவடளச் சிவக்க டவப்பது மிகவும் பிடித் மான விஷயம். இங்கு ாதன மு ன் மு லாக அவனுள் வவகுவாகச் சலனம் த ான்றியது. வமது வமதுவாக, அவளதுப் பஞ்சுக் கரத் ிடன எடுத்து,

னது இ ழ்களால் அ ிலும்

முத் ம் டவக்க,

குமு ா சிணுங்கியபடிதய,”இன்பா என்னது இது. காலங்காத் ாடலதய” என்று அவளுக்தக தகட்கா க் குரலில் தகட்க,

“என்னடி உனக்குப் பிரச்சடன. என் வபாண்ைாட்டிகிட்ை ைான் தபசிட்டு இருக்தகன். இதுல உனக்கு என்ன வந் து?” என்று அவனும் சிணுங்கிக் வகாண்தை வசான்னான். அவனதுக் குரலில் அவளும், அவளதுக் குரலில் அவனும்

ங்கடள மறந்து ைின்றுக்

வகாண்டிருந் னர். வமதுவாக

காவியங்கள் வகாண்ைாள். அவடளத்

மிழ், அவடளத் ைைந்த றிய

னது புறம்

கடளப்பில்,

ிருப்பி, மீ ண்டும் காவியங்கடளத் துவங்க,

அவள்

அவனது

மார்பிதலதய

சாய்ந்துக்

ன்தனாடு அடணத் வன், “ைீ இல்லாம என்னால எப்படிடி இருக்கமுடியும்.


கருடணக்

காட்ை

இல்டலயா” என்று தகட்க,

கூைா ா?

இந் ச்

சின்னப்

டபயனுக்கு?

ைான்

பாவம்

அவள் ப ில் வசால்லதவ இல்டல. “என்னடி ைான் பாட்டுக்கு தபசிட்டு இருக்தகன். ைீ பாட்டுக்கு இப்படி ைின்னா என்ன அர்த் ம்? உனக்கு என்தமல அக்கடறதய இல்டல. என்டனக் கஷ்ட்ைப்படுத் ிட்டு ைீ மட்டும் அங்க தபாய், அந்

அடர டிக்வகட்தைாை ைாலியா இருக்கலாம்னு பார்க்குறியா?

ப்ளஸ் ீ தபாகா டி. ைீ இல்லாம எனக்குக் டகயும் ஓைாது காலும் ஓைாது” என்று அவளின் கன்னத் ில்

அவனது

விரல்களால்

தகாடுகள்

கா டலயும் தசர்த்து வசால்ல,

கிைித் ப்படிதய,

குரல்களில்

அத் டன

அவதனாடு ஒன்றி இருந் க் குமு ா,”எனக்கு சின்னுடவயும் அத்ட டயயும் ான் வராம்ப வராம்பப்

பிடிச்சிருக்கு”

என்று

அவள்

சிரித்துக்வகாண்தை அவனுக்கு ப ிலளிக்க,

அவனது

மார்பில்

தமலும்

ஒன்றியபடி

“என்னது!!” என்று அ ிர்ந் வன், 261 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


“என்னடி

வசான்ன?

என்னடி

வசான்ன?”

என்று

னது

உ டுகளாதலதய


ண்ைடனக் வகாடுக்க, “

ா

ா” என்று சிரித்துக்வகாண்ைாள்

அவள் சிரித் தும், அவடளக் வகாஞ்சம் விலக்கி அவடன முடறத் வன், “ஏன்டி, இப்படி என்டனப் படுத்துற” என்று தகட்க, “ைான் என்ன வசஞ்தசன்” “ைீ என்ன வசய்யல” “ைான் ஒன்னுதம வசய்யல” என்று சிரித் ாள் ”ைீ வசான்னுதம வசய்யடலயா?” என்று அவடள முடறத் வன், “வகாஞ்சம் பக்கத்துல வா, ைான் வசால்தறன் ைீ என்ன வசஞ்சன்னு” என்று வசால்ல,

“ைான் எதுக்கு வரணும்” என்று வசால்லி தமலும் சிரித் ாள். அவள்

சிரிப்பதும்



இப்படின்னா?

வ ரியடலதய” என்று

இம்டசயாக

இதுல

மிழ்

இவ

இருக்க,”சப்பா


தபானா?

என்னால என்ன

முடியடலதய.

பண்றது?

என்று

னது ைிடலடய ைிடனத்து, சத் மாக முணுமுணுத்து,

அழுவ ா? சிரிப்ப ா? என்று வ ரியாமல் முைித்துக் வகாண்டு இருக்க,

குமு ா அவனின் அருகில் வந்து,”இன்பா ைான் ஊருக்குப் தபானா, பத்து ைாள் கைிச்சி ான் வருதவன். அதுவடர ைீ இங்க

னியா ைாலியா என்ைாய் பண்ணிட்டு இரு. ைான் அங்க

என் வசல்ல சின்னுதவாைவும், என் லவ்லி அத்ட க்கூைவும் லூட்டி அடிச்சிட்டு வர்தறன்” என்று கிளுக்கிச் சிரித்துக் கூற,

அவள் வசால்வட க் தகட்டு தகாபத் ில்,”உன்டன” என்று கத் ி, அவடளத் துரத் , அவள் அவனின் டககளுக்குச் சிக்காமல் இங்தக அங்தக என்று ஓடிக்வகாண்டிருந் ாள்.

________________________________________________________________________________________________ அன்று

மிழ், பரணி, சுருளி மற்றும் மந் ிரத்ட

அ ில்

மு லாவ ாக

கவின், பரத்,

ரி மூவரின் உ வியுைன்,

சிடறயில் அடைத் ப்பின்பு, தவக தவகமாக ைைந் ன காரியங்கள்.

படுத் ியதும்,



வசய் து,

ைைந் டவகளுக்கும்

“இதுவடர

ைாங்கள் ான்

குமு ாடவக் வபாறுப்பு.


அத

தபால்

இனிதமல் அவர்களுக்கு வவளியிைங்களிதலா, அல்லது வட்டில் ீ டவத்த ா சிறிய ஆபத்து வந் ாலும்,

வமாத்

ஊரின்

சார்பாக

ைாங்கள்

ான்

காரணம்

என்று

எங்களுடைய 262



சுயைிடனவுைன் எழு ிக் வகாடுக்கிதறாம்” என்று அவர்களிைம் வசால்லி மூவரிைமும் டக எழுத்து வாங்கினான். முன்னர்


மிழ் அவர்களிைம் காட்டிய தபப்பர், வவறும் பயம் காட்டுவ ற்குத் ான். ஆனால் அட தய

உண்டமயாக்கினான்.

அத

தபான்று,”இனி

ைாங்கதளா

இல்டல

எங்களது ஊரில் உள்ளவர்கதளா, எக்காரணத்ட க் வகாண்டும், அடுத் ச் சா ிக்காரன் மீ து டகடவக்க மாட்தைாம். அப்படிதய எது ைைந் ாலும் அ ற்கும் ைாங்கதள வபாறுப்பு ஏற்றுக் வகாள்கிதறாம்” என்றும் எழு ி வாங்கினான். இட தய, முரளியின் வட்டினரிைம், ீ அதுவும்


இதுவடர

மிைின் மற்ற ைண்பர்கள் வாங்கிக் வகாண்ைனர். அவர்கள்

வசய் க்

வகாடலகள்,

வகாடுடமகள்

அடனத்ட யும், அவர்களது வாயின் மூலதம, வாங்கி தைப்பில் ப ித்துக் வகாண்ைான். அ ற்கு உைந்ட யாய் இருந் வர்கடளயும் விட்டுடவக்கவில்டல. அவர்கள் வசய்

சா ிக்காரர்களின்

அடனத்துக் குற்றங்களுக்கும், ஆ ாரங்கள் பலாமாக இருக்க, இரண்டு வபருந் டலவர்களின்

டககளில் இருந் து. குடுமிகள்


கிடைத் தும்,

பைவவன்று தவடலகடளச் வசய் னர்.

அட

இறு ி

விைாமல்

அ ன்பலன், விடரவிதலதய இரு இைங்களிலும், ைண்பர்களும்,

வாழ்க்டககள்,

பிடித்துக்

இளம்

கன்றுகளின்

வகாண்ைவர்கள்,

ீர்ப்பு கிடைத் து.

பை

மிழும் அவனது

ங்களால் இயன்ற மட்டும் தபாராடி, அடனவருக்கும் இரட்டை ஆயுள்

ண்ைடனகள் வாங்கிக்வகாடுத் னர்.

முரளியும் பக்கபலமாக இருக்க, எல்லாதம சுமூகமாக முடிந் து. அவர்களுக்கு எல்லாம்

ண்ைடனக் கிடைத் தும் ான்,

மிழ், வள்ளி, மாைன், லட்சுமி,

குமு ா, பத்மா, குருவம்மா அடனவருக்கும் மகிழ்ச்சி. ஆனால் காமாட்சி ான் குடரத்துக் வகாண்தை இருந் ார்.

குடரக்கிற ைாய் கடிக்காது, என்ற உண்டம சுைதவ, யாரும் அவடரக் கண்டுக்வகாள்ளதவ

இல்டல. குமு ாவின் வடு, ீ இப்தபாது முழுக்க முழுக்க கண்ணனின் சம்பாத் ியத் ில்

ஒடியது. இருந் ாலும் குருவம்மா தவடல வசய்யாமல் இருக்க முடியவில்டல என்று மாடுகடளயும் ஆடுகடளயும் கவனித் ார். வராப்பாய் ீ ைைந்துத் அவர்களால்

ிரிந் ச் சிங்கங்களுக்கு, அடனத்தும் அவர்களுக்கு எ ிராக இருக்க,


வசய்யமுடியவில்டல.

ஆ ாயம் கிடைக்கும் என்று ைிடனத் னதரா, அத

எந்

தபாலீஸ்காரனால்

ங்களுக்கு

தபாலீஸ்காரனால் இப்படி சிடறக்குள்

கிைப்தபாம் என்று சத் ியமாக எ ிர்ப்பார் ிருக்க மாட்ைனர்.



வபரியத்

டலகதள உள்தள வசன்றுவிட்ைதபாது, கழுகு, மாக்கான், வசாம்பு இவர்களுக்கு

மட்டும் வவளிதய என்ன தவடல? அவர்களும் உள்தள வசன்றனர். ஆனால் பாவம்! அப்தபாது ான் அவர்களுக்குத் வ ரிந் து அவர்களது பாஸ் மந் ிரம் என்று!! முன்னர் எல்லாம், மாைனின் உ வியுைன், யாருக்கும் வ ரியாமல்,

யங்கித்

யங்கி

வள்ளியிைம் தபசிக்வகாண்டிருந் க் குருவம்மாவும், பத்மாவும் இப்தபாது தைரடியாகதவ தபசினர் தபானில். ஆனால் அது வள்ளி ான் என்று யாரிைமும் வசால்லவில்டல. அந் ரகசியம் இன்னும் ரகசியமாகதவ இருந் து, வள்ளியின் விருப்பப்படி. அத

ான் குமு ாவிைமும், கண்ணனின் பிடிவா ம் அங்தகயும் வவன்றது. என்னத் ான்

அவடள

பிறந் வட்டிற்குள் ீ

அடைத்து

வர



அவரும்,

கண்ணனும், கண்ணன் வரும்தபாது எல்லாம் அவளின் வட்டுக்குச் ீ வசல்லத் துவங்கினர், ஊராடர எ ிர்த்துக்வகாண்டு.

எப்படியும் இன்னும் பத்து இருபது வருஷம் உசுதராை இருப்தபாம், அதுவடரயாவது னக்குப் பிடித் ட ச் வசய்யலாம் என்று ைிடனத் ார், குருவம்மா.

இங்கு

ைைப்பட



சுருளிடயயும்,

பரணிடயயும்

வசல்லும்தபாது வசால்லுவார் என்று வ ரிந்தும் வசய் ார். லட்சுமிதயாைக்

கணவனும்

லட்சுமிடயக்

கண்டிக்க

மிைின் மீ து அடனவருக்கும் அவ்வளவு பயம் இருந் து.

கண்ணன் இல்லா


ஊரில் இல்லா து மூன்று இன்னும்

சா ிக்காரன்கடளயும்

ஏவனன்றால்,

தைரத் ில், குருவம்மா குமு ாவிைம் தபானில் தபசிக்வகாள்வார்.

மந் ிரத் ின் மகனும் இப்தபாது வாடலச் சுருட்டிக் வகாண்டு

மிழ்

காணச்

ஒன்று

ிரிந் ான்.

டலகள் ான், ஆனால் ஊதர ைிம்ம ியாக இருந் து.

ஒதர

வசய் ான், இைத் ில்

அது


இருக்கடவத் ான்.

மூவடரயும்,

அவ்வப்தபாது

அவர்கடளக் கண்டு மகிழ்வதும் அவனது விருப்பமான விஷயம் ஆகியிருந் து. எல்லாம் முடிந் வுைன்,

அன்டனயின் வட்டிற்கு. ீ

அடுத் ச் வசன்று

மிழ் அவனின் இம்டசயானக் குமு ாடவக் கூட்டிச் வசன்றான்,

அங்கு வசன்றதும் சின்னுவிைம் இருந்து கிடைத் து, மிகச் சிறப்பான வரதவற்பு. உள்தள வசல்ல இருந்

அவர்கடள, சின்னு உள்தள விைதவ இல்டல.

“ைான் உங்க வரண்டு தபரு தமடலயும் தகாபமா இருக்தகன். அதுனால வட்டுக்குள்ள ீ விைமாட்தைன்” என்று வாயிடல அடைத்து ைின்றுக்வகாண்ைாள்.



“என்ன சின்னு வந் வங்கடள வட்டுக்குள்ள ீ விைாம, எதுக்கு இப்தபா இப்படி பண்ணுற. அவங்க பாவம் இல்டலயா” என்று வள்ளி தகட்க, “அப்தபா ைான் பாவம் இல்டலயா?” அவள் அப்படிக் தகட்ைதும் குமு ாவிற்கு வைஞ்சம் பாகாய் உருகிவிட்ைது. அவளிைம் வைருங்கி குமு ா,”என்ன ஆச்சு சின்னு” என்று தகட்க, “என்கிட்தை தபசா ீங்க. வனி ா வசான்னது எல்லாம் சரி ான். அன்டனக்கு என்கிட்ை

வசால்லாடமதய தபாயிட்டீங்கல்ல. அதுக்கு அப்புறம் என்கிட்ை தபான்ல கூை வராம்ப

ைாள் கைிச்சுத் ான் தபசுன ீங்க. இப்தபா மட்டும் எதுக்கு வந் ிருக்கீ ங்க. எப்படியும் என்கிட்ை வசால்லாம, வசால்ல,

இன்டனக்தக

கிளம்பிருவங்க. ீ

அதுனால


கிளம்புங்க”

என்று

வள்ளி அவடள அ ட்டினாலும், சின்னு அழுடகயுைதன விைமாட்தைன் என்று வசால்ல, மிழும்

குமு ாவும்,

அவளது


அமர்ந்து,

வகஞ்சி

வகாஞ்சி,

“இனி

ைீ

அடைத் வுைன் இங்தக இருப்தபாம்” என்று சத் ியம் வசய்துக் வகாடுத் ப் பின்தப உள்தள விட்ைாள்.

வள்ளி ஆரத் ி எடுத்துவர, குமு ாடவயும், வவற்றி சிங்கம் வரதவற்றார் வள்ளி,

மிடையும் ஆடசயாக

குமு ாடவ மிகக் கவனமாக அவர்,”வலது காடல எடுத்து வச்சி வாமா” என்று வசால்ல, “இன்டனக்கு மட்டும் எதுக்குமா வலதுகாடல எடுத்து வச்சி வர வசால்லுற” என்று சின்னு தகட்ைக்

தகள்விக்கு

எட

எட தயா

கூறி

குளித்துவிட்டு வரச்வசான்னார், பூடை அடறக்கு.

சமாளித்து,

இருவடரயும்

உைதன

இருவரும், வள்ளி வசான்னதும்,

சில பல சீண்ைல்கள், வகாஞ்சல் குலாவல்களுைன்

வள்ளியும்

வந் னர்.

குளித்து முடித்து வர,

சின்னுவும்

குளித்து

குமு ாவிற்காக வாங்கியத்,

ாலிடயத்

பின்

பூடை


மிைின் டககளில் வகாடுக்க,

டவத்து,

மிழ் அவனின்

கும்ைின் கழுத் ில், கண்களில் கா லுைன் அணிந் ான். அவளும் அத வபற்றுக் வகாண்ைாள். இருவரின்

வள்ளி

கா லுைன்

ிருமணத்ட ப் பார்த் ச் சின்னு, மகிழ்ச்சியுைன் சுற்றிக் வகாண்டு இருந் ாள்.



அன்று இரவுவடர

மிழும் குமு ாவும் சின்னுவுைனும், வள்ளியுைனும் வாயடித்துக்

வகாண்தை இருந் னர். இடையில் இவர்கள் இருவருக்கும் இடைதய ைைந் க் கா ல் கலாட்ைாக்கடள, சின்னு கவனிக்கவில்டல என்றாலும், வள்ளி கவனிக்காமல் இல்டல.

மிழ் வள்ளியிைம்,”அம்மா எப்படிம்மா உங்களுக்கு அங்க ைைந் து எல்லாம் வ ரிஞ்சிது?”

என்று அவனது மூடளடயக் குடைந்துக் வகாண்டிருந் க் தகள்விடயக் தகட்ைான். அவதரா

சிரித்துக்

வகாண்தை,

“குருவம்மா

அண்ணிகிட்ையும்,

பத்மா

கிட்ையும்,

எப்தபாவாவது தபசுதவன் ைா. எல்லாம் மாைதனாை உ வியால ான். உன்கிட்ை வசான்னா ைீ

ிட்டுவன்னு வ ரிஞ்சி ான் ைான் வசால்லல.

அப்படி


மா ிரி

ைாங்க

அடிக்கடி

தபசவும்

இல்டல.

எனக்கு

இல்டலன்னாலும், அண்ணியும் பத்மாவும் பாவம் இல்டலயா அதுனால ான்.

பயம்

ைம்ம ைம்பர் எப்படி அவங்களுக்கு கிடைச்சுது, அப்படி இப்படி எல்லாம் உன் தபாலீஸ்

மூடளடய உபதயாக்கிக்கா . ஏன்னா எல்லாம் அத் ிப் பூத் ாப்புல, ைான் பத்மாக்கு தபாடுற கடு ாசினால வந் து,” என்று வசால்ல, மிைிற்கு ஆச்சரியம்!!

னக்குத் வ ரியாம இது எல்லாம் ைைந் ிருக்கா என்று!

வள்ளி விைாமல்,”ைீ அங்க தபானதும் எனக்கு பயம் ான். ஆனா ைான் மாைன்கிட்ை ைீ என்தனாை டபய்யன்னு வசால்லாம விசாரிச்தசன். அவன் அங்க ைைந் ட வசான்னான். எப்படியும் ைீ சிங்கக் குட்டியாச்தச. ைீ ைிடனச்சட ட ரியம். ஆனா குமு ாடவக் கட்டிக்கிட்ைது பிடிக்கடல. அவ

எனக்கு

மருமகளா

வசால்லியிருக்தகன்

வரணும்னு,

ைான்

முகத் ில் வவற்றியின் மி ப்பு இருந் து.] ஆனா சா ி வவறிப்பிடிச்ச அந்

முடிக்காம வரமாட்ைன்னு

உன்கிட்ைக்

ான், [இட ச் வசால்லும்தபாது குமு ா,


கூை

சில

தைரம்

மிடைப் பார்க்க, அவனின்

ஊருல எப்படின்னு வ ரியடல, அட யும்விை அவ தவற

யாடரதயா விரும்புற ா தவற தகள்விப்பட்தைன்” என்று வசால்லியவர். “இப்தபா என் சந்த ாஷத்துக்கு அளதவ கிடையாது. ைான் ைிடனச்சட ங்கம் ைீ வசஞ்சிட்ை. இது தபாதும்” என்று அவர் வைகிழ்ந்து வசால்ல.

எல்லாதம என்

குமு ா அவடரக் கட்டிக்வகாண்ைாள். “என் வசல்ல அத்ட . பாரு இன்பா ைீ எல்லாம் எங்க அத்ட க்கு முன்னாடி ைிக்கதவ முடியாது. எங்க அத்ட

வசாக்கத் ங்கம்” என்று சிலாகித்து வசால்லவும்,

சின்னுடவப் பார்க்க, அவள் வள்ளியின் மடியில் படுத்து உறங்கியிருந் ாள். 266 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


அவள் உறங்கியது உர்ைி ம் வசய் ப் பின்பு ான் வள்ளி வசால்லதவ துவங்கியத .! அவள்

தூங்கியது,

மிழ்

தசாபாவில் விழுந் னர். பின்,


விரட்ை,


ஓடிப்பிடித்துக்

கடளத்து,

மிழ் சின்னுடவத் தூக்கி அவளின் இைத் ில் படுக்கடவத்துவிட்டு வந் ான். வள்ளி

இருவருக்கும் வசன்றார்.

பால்


வந்துக்

குடிக்கக்

வகாடுத்துவிட்டு

அவரும்

படுக்கச்

அவர் வசன்றதும் குமு ாடவத் தூக்கிக் வகாண்டு அடறக்குச் வசன்றவன், அவடளத்

னது அருகில் படுக்கடவத்து,”என்னடி அம்மா வசால்லும்தபாது, அப்படி ஒரு பார்டவ”

என்று தகட்க,

“ஏன் பார்க்கக்கூைா ா?” “ஓ

ாராளமா பார்க்கலாதம”

“அப்புறம் என்ன?” “எனக்கு ஒன்னும் இல்டல” “ஒன்னும் இல்டலன்னா தூங்கு” “எனக்கு தூக்கம் வரும்தபாது தூங்குதறன்” “சரி அப்தபா ைான் தூங்குதறன்” என்று வசால்லி அவள் தூங்கச் வசல்ல, “படிக்க ஆடச இல்டலயா உனக்கு? பிராைக்ட் மட்டும் ான இருக்கு. அட யும் முடிச்சிற தவண்டியது ான?” என்று அவன்தகட்க,

“என்டன ைீ படிக்க டவக்கிறியா?” என்று ஆர்வமுைனும் ஆச்சரியத்துைனும் தகட்ைாள். “ஏன் ைான் படிக்க டவக்கக்கூைா ா?” “அப்தபா சரி ைானும் படிக்குதறன்” என்று வசால்ல, “சரி அப்தபா படிக்க டவக்குறது எனக்கு சம்பளம் தவணுதம!” “சம்பளமா” என்று அவடனப் பார்க்க, அவன் எப்தபாதும்தபால் எழும்பி, சாய்ந்து அமர்ந்துக் வகாண்ைான். அவளும் அவடனப் பார்த் படி எழும்பி உட்கார,

“ஆமா சம்பளம் ான். ஏன் உனக்குத் வ ரியா ா?” என்று அவடளத்

ினுசாகப் பார்க்க, 267



அ ிதலதய வ ரிந் து அவனின் சம்பளம். அவள்

தபச்டச

மாற்றும்

வபாருட்டு,”அத்ட

வசால்லும்தபாது

உன்முகத்துல

சீதரா

வாட்ஸ் பல்பு, லூஸ் கவனக்க்ஷன் மா ிரி விட்டு விட்டு எரிஞ்சித . அதுக்கு அர்த் ம் என்ன?”

அவனும்

அவளின்

தகள்வியில்

மாறியவன்,”அப்படின்னா

உன்டன


வ ரியாடமதய, இந் ச் சின்ன இ யத்துல ஒரு பீலிங் இருந்துதுன்னு அர்த் ம்” “உண்டமயாவா” என்று அவள் விைிவிரித்துப் பார்க்க,

ைீ இப்படி பண்றட ப் பார்த் ாதல, எனக்கு என்ன என்னதவா வசய்யத் த ாணுத , என்று அவடள வைருங்கியவடனப் பிடித்துத் சிணுங்க,

ள்ளியவள்,”மு ல்ல வசால்லு இன்பா” என்று

“சரி சரி, எப்பப்பாரு மச்சாதனாை வராமான்ஸ் மூடை கடலக்குறத

உன் தவடலயாப்

தபாச்சு” என்று அவடள முடறத் வன், “என் பக்கத்துடலயாவது வந்து உட்காதரன். எதுக்கு இப்தபா இப்படி இவ்தளா தூரம்

ள்ளி இருக்க” என்று தகட்க,

அைப்பாவி இது தூரமா? என்று அவடன முடறத் வடளப் பார்த்து, அசட்டுச் சிரிப்பு சிரித் ான்.

பின்,”ஆமாைா என் கும்ஸ், அம்மா எப்பவாவது வசால்லும்தபாது, அவங்க ஆடசடய எப்படியாவது

ைிடறதவற்றணும்னு

ைிடனச்தசன்.

ஆனா

வைி ான்

வ ரியல.

உங்க

ஊருக்கு வந் ப்புறம், உன்டனப் பத் ி விசாரிச்சா அம்மணிதயாை மனசு தவற எங்தகதயா

இருந்துது.” அவன் இட ச் வசால்லவும், குமு ாவின் மனதும் முகமும் தசார்ந்து விட்ைது. ைிமிைத் ில், அவடளப் பார்த்துக் கண்ணடித்து,”விடு வசல்லம் அது எல்லாம் படைய கட ” என்று அவடள ைார்மலாக்கி தமலும் வ ாைர்ந் ான்.

“அதுனால ான் அன்டனக்கு அன்டனக்கு” என்று இழுத் வன், அவனது மன ில் உறுத் ிக் வகாண்டிருந்

விஷயமான தபாட்தைா விஷயத்ட த்

எடுத்துக் வகாள்வாதளா என்று பயந் படி வசால்ல,

யங்கி

யங்கி, குமு ா எப்படி

குமு ாவிைம் ஒரு ைிமிைம் எந் வவாரு அடசவுதம இல்டல. மிழ் குமு ாடவ பயத்துைன் பார்த்துக்வகாண்டிருக்க, வமல்ல அவடனப் பார்த் ாள். பார்த் வள், அவடனத் “என்னடி


ாவி அடணத்துக்வகாண்டு அழு ாள்.

இப்தபா

அைற.

ைான்

வசஞ்சதுனாடலயா?

என்டன

மன்னிச்சிருடி,

எனக்கு தவற வைி வ ரியல, பைியும் வாங்கணும், உன்டன விட்டும் வகாடுக்கக்கூைாது. 268 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


இது எல்லாம் தசர்ந்து ான் இப்படி பண்ண வச்சது” என்று அவன்

ன்டமயாக அவனது

அப்தபாட ய ைிடலடயச் வசால்ல, அவளின் அழுடக ைிற்கதவ இல்டல. “இப்தபா

அழுடகடய

காட்ைமாகக் தகட்க,

ைிறுத் ப்

அவளின் அடணப்பு இறுகியத

தபாறியா

இல்டலயா?”

என்று

அவன்


விர குடறயவில்டல.

அவள் அழுது முடிக்கட்டும் என்று வகாஞ்ச தைரம் அவளது முதுடக வருடியவன், வமல்ல அவளது அழுடகக் குடறந் தும், அவடள விலக்கி என்னவவன்று தகட்க,

அவன் அழுடகயுைதன,”இன்பா ைீ மட்டும் அன்டனக்கு அப்படி பண்ணடலன்னா, ைான் இப்தபா இப்படி இருந் ிருக்க மாட்தைன். முரளி என்னத் ான் ைல்லவனா இருந் ாலும்,

அவடனச் தசர்ந் வங்க ைல்லவங்க இல்டலதய. அட யும்விை ைீ அனுப்படலன்னாலும் அவங்க அனுப்பத் ாதன வசஞ்சாங்க,

அதுவும் இல்லாம, ைீ அன்டனக்கு என்டன கல்யாணம் பண்ணிக்கடலன்னா, இந்தைரம் ைானும் அத்ட டய மா ிரி இருந் ிருப்தபன். அத்ட க்காவது உ வி பண்ண யாராவது

இருந் ாங்க, எனக்கு அப்படி கிடைக்கலன்னா என்ன ஆகியிருக்கும். அதுக்கு முன்னாடி, ைீங்க மட்டும் அங்க வசன்டனக்கு வராம இருந் ிருந் ா ைான் இப்தபா உயிதராடைதய இருந் ிருக்கமாட்தைதன” என்று அவள் அை,

அவள் வசான்னடவகள் எல்லாம், அவடனயும் தவ டனக்குள்ளாக்க, இப்தபாது அவதன அவடள அடணத்துக் வகாண்ைான். குமு ா

அடிப்பாள்,

கத்துவாள்

அவனுக்தக இப்தபாது

என்று

அவன்

எண்ண,

அவள்

ைிடனவுபடுத் க் கூைாது

என்று முடிவவடுத் ான். எனக்குக்

கிடைச்சது


ான் வசய் து ைல்லது ான் என்று புரிந் து. வமல்ல அவடள

விடுவித் வன். அ ன்பிறகு எந் ச் சூைலிலும் அவளுக்கு இட

“ைீ

இப்படி

ைான்

எப்பதவா

வசஞ்ச

புண்ணியம்

இன்பா,


அன்டனக்கு அப்பா வவட்ை வரும்தபாது கூை, எனக்காகத் ான் பார்த்து இருப்பியா? ைீ இதுவடர எனக்கு வசஞ்சது எல்லாதம ைல்லது ான். ைான்

பண்ணிட்தைன். என்டன மன்னிச்சிரு” என்று அவள் வசால்ல,

ான் புரியாம மைத் னம்

“அடிதயய் மன்னிப்பு எல்லாம் எனக்கு இப்படி வ ரியாது. தவற மா ிரி ான் வ ரியும்”



அவன்

வசால்லவும் ான்

கன்னங்கள்

சிவக்கத்

அவன்

துவங்க,

எட ச்

அட

வசால்கிறான்

ஆடசதயாடு

தசர்த்து அடணத்துக் வகாண்டு படுத்து விட்ைான்”. வமல்ல

அவளிைம்,”எனக்கு

உங்க

அப்படன

என்று



ரசித் வன்,”அவடளத்


பைிவாங்கணும்னா

தவற

மா ிரி

வாங்கிருக்கலாம். ஆனா உன்டனக் கட்டிக்கிட்டு வாங்கணும்னு த ாணிருக்கு பாதரன்” என்று கனிவாகக் கூறி சிரித் வன்,

“ச்தச, இன்பா? உன் வாழ்க்டகடய இப்படி ஒரு ராட்சசி டகல தபாய் ஒப்படைப்பியா? இனிதம

ினமும் உனக்கு கும்மாங்குத்தும், இடியும் ான்ைா கிடைக்கக்க்தபாகுது” என்று

தபாலியாக வைாந் வன் தபால

மிழ்

ன்டனதய பார்த்து வசால்ல,

குமு ா அவனதுக் டகயில் ைறுக்வகன்று கிள்ளிவிட்டு, அவடன தமலும் சிரிப்புைன் ஒண்டிக்வகாள்ள,

மிழ்,”ஐதயா அம்மா” என்று அலறினான். அவனது வாடயப் வபாத் ியவள்,”தபசாம தூங்குைா” எனவும், சமத்துக் கணவனாய் தூங்க முயன்றான். இருவரின்

வைஞ்சமும்

மகிழ்ச்சியில்

ிடளத் து.


அவள்

படிப்டப

முடிக்கதவண்டும் என்பது மு லாய் இருக்க, அவனின் வகமிஸ்ட்ரி, கணக்கு பண்ணுவது எல்லாம் மூட்டைக் கட்டி டவத் ான்.

அ ன்பின், இரண்டு மூன்று ைாட்கள் அமர்க்களமாகச் வசன்றது. இடைதய ஒருைாள், கவி, பரத்,

ரி என எல்லாரும் வர, வதை ீ வைகதைா ியாக விளங்கியது.

அவர்களின் கலாட்ைாக்கள் புரியாமல் சின்னு ான் விைி பிதுங்கிப் தபானாள். அப்படி இப்படி என்று ைாட்கள் வசன்ற ில், குமு ாவும், வாங்கி ஊரிற்கு வர,

மிழும் சின்னுவிைம் உத் ரவு

மிழ் தவடலக்கும், குமு ாவுக்கு ப்ராைக்ட் மட்டும் என்ப ால்,

அவடள அவ்வப்தபாது கல்லூரிக்கும் அடைத்துச் வசன்று வந் ான். அவனின் ைிடலதய அந்

ஊரில் அடிதயாடு மாறி இருந் து.

அடைக்கும்தபாது எல்லாம், அங்கு வசல்லவும்

வறவில்டல.

அத

தபால் சின்னு

_______________________________________________________________________________________________ எப்தபாதும் இருவரும் தசர்ந்து வசன்றுவிட்டு தசர்ந்த

வருவ ால்,

மிைிற்கு ஒன்றுதம

வ ரியாது. ஆனால் இப்தபாது அப்படி இல்டல. சின்னுவிற்கு காலாண்டு விடுமுடற



விட்டிருக்க, அங்கு சின்னு ஒதர தபாராட்ைம்,”இரண்டு தபரும் வாங்கன்னு.” அத் டன ைாள் அங்தக ைிற்க

மிைால் முடியாத . அ னால் ான் குமு ா மட்டும் வசல்கிறாள்.

அ ற்குத் ான் அய்யா மூஞ்டச தூக்கி டவத்துக் வகாண்டிருந் ான். அவனுக்கு அவடள விைதவ மனமில்டல.

சுற்றி சுற்றி ஓடிக்வகாண்டிருவடளப், பிடித்துத்

னதுக் டகக்குள் வகாண்டு வந் வன்,

அவடள இறுக்கி அடணத்து,”என்ன விட்டுட்டு எப்படிடி உனக்கு இப்படி தபாக மனசு வருது” என்று ஏக்கத்துைன் தகட்க,

அவனின் ஏக்கம் அவளுக்கும் இருக்கா ா என்ன? அவளுக்கும் அவடனவிட்டு பிரிய மனம் இல்டலத் ான். ஆனால் சின்னு பாவமாச்தச என்று ான் அவனிைம் உண்டமடய மடறத்து டவக்கப் தபாராடிக் வகாண்டிருக்கிறாள். “என்னடி எப்பபாரு, பிறந் அவன் தகட்க,

வட்டுக்குப் ீ தபாறதுமா ிரி இப்படி கிளம்புற” என்று மீ ண்டும்

எப்படிதயா அவடனக் வகஞ்சிக் வகாஞ்சி சமா ானம் வசய்து, அடைத்துச் வசன்றாள் அத்ட யின் வட்டிற்கு. ீ தபாகும் வைி எல்லாம் முகத்ட

உர்வரன்று ான் டவத் ிருந் ான்.

அவடனப் பார்க்கதவ பாவமாக இருந் ாலும், குமு ாவிற்கு தவறு வைி வ ரியவில்டல. அவளது

மடியிதலதய

எழும்பினான்.

படுத்துக்

கிைந் வன்,


வட்டிற்கு ீ வந் ாலும் அவனதுக் கண்கள் அவடளத்

ைிடலயம்

வந் ப்பின்பு ான்

ான் சுற்றிக் வகாண்டு இருந் ன.

வள்ளிக்கும் என்ன வசய்வது என்று வ ரியவில்டல. அடம ியாக ைைப்பட ப் பார்த்துக் வகாண்டு இருந் ார்.

வகாஞ்சம் தைரம் இருந்துவிட்டு மனதம இல்லாமல், அவனின் இம்டச கும்ைூக்கு, வகமிஸ்ட்ரி எல்லாம் வசால்லிக் வகாடுத் ப் பின்தப வசன்றான். ஆனால்

அ ன்

ாக்கம்


இரண்டு

ைாடளக்குத் ான்

ாங்கியது.


பலமுடற அடைத்து இருந் ான் ான். ஆனால் அவனுக்கு மனது இவளிைதம இருக்க, அய்யா, மறுைாதள வசன்றிருந் ான் அவடளப் பார்க்க,

அவடனக் கண்ைதும், வள்ளி சிரித்து சிரித்து ஓய்ந்து விட்ைார். குமு ா அவடனப் பார்த்து டலயில் அடித்துக் வகாள்ள, அது எல்லாம் அவடன எதுவுதம வசய்யவில்டல,


சின்னு இருக்கிறாளா என்று பார்த்துவிட்டு,

அவள் தூங்கிவிட்ைாள் என்று

வ ரிந் தும், அன்டனயிைம்,”எனக்கும் தூக்கம் வருதுமா” என்று வசால்லி, குமு ாடவ இழுத்துக் வகாண்டு அடறக்குள் வசல்ல,



அவனின் தவடலகடளக் கண்ை வள்ளிக்கு மனது ைிடறவாக இருந் து. “தைய் கூடிய சீக்கிரம்

எனக்கு

ஒரு

தபரதனா

தபத் ிதயா

வபத்துத்

வபாண்ைாட்டிகிட்ை” என்று அவர் சிரிப்புைன் வசால்லவும், “சும்மா எதுக்கு இப்தபா இங்க ைின்னு என்தனாை

தைரத்ட

ர

வசால்லுைா

தவஸ்ட்

உங்களுக்கு தபரப்பிள்டளகள் தவணுமா தவணாமா?” என்று அவன் தகட்க,

உன்

பண்ணுறீங்க.

குமு ா வவட்கத் ில் சிவந் ாள் என்றால், வள்ளி,”அதைய் இரு வர்தறன்” என்று கத் , “உனக்கு எல்லாம் தவடல பத்து மாசம் கைிச்சு ான் வரும். அதுவடர ைீ சந்த ாஷமா என்ைாய் பண்ணு” என்று வசால்லிக்வகாண்தை வசன்றான் அடறயினுள். இப்படியாக,

மிழ்-


கா ல்

ஏக்கங்கதளாடு,


வள்ளி,

பத்மா,

குமு ா, மாைன், லட்சுமி இவர்களின் ஏக்கங்களும் ைிடறதவறின. என்னத் ான் இது இத்த ாடு

முடிவ ில்டல

என்று

விட்ைாயிற்று என்று ைிடனத்து

வ ரிந் ாலும்,

இப்தபாட க்கு

மிழ் சந்த ாஷமாக இருந் ான்.

ஒத் ி

டவத்து

இம்தைாை கனவுகள் எல்லாம் ைிடறதவறி அவன் சந்த ாஷமாக இருக்க, அவனது அருடம மடனவி கும்ைூம், மணாளனின் மகிழ்ச்சிடயத் இறு ியில், குமு ாதவாை தசர்ந்து, எல்லாரும் த மிழ்

அவனது

தவடலகடள

வசய்து

ன ாக்கிக் வகாண்ைான்.

ப்பி அண்ணாச்சி..!!! முடித் தும்,

இந் ப்


முடிந்துவிைவில்டல. இப்பிரச்சடன வமாத் மாக முடியதவண்டும் என்றால், பல தவண்டும். பல

மிழ் வந் ாலும், முரளி, கவின், பரத், கண்ணன்,

மிழ் மட்டும் ான் என்ன வசய்வது?

சா ி என்பது, மனி னின் மூடளயில்

ான் இருக்கிறத

வார்த்ட கடளக் தகட்ைாதல தபாதும், பிரச்சடனகள்

மிழ்

ரி இல்டலதயல்,

விர, மன ில் இல்டல. மன ின்

ீர்ந்துவிடும்.

ஜாேி "ேீ" ென்றாகதவ எரிகிறது , சமுோய சீைழிவில் , சங்கடங்களுக்கு உரியது ! ஆண்ஜாேி நெண்ஜாேி, அப்புறம் என்ை ஜாேி ! ெிறந்து மடியும் மைிே உலகம், 272 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


நகாடுத்ேவர்களும் உண்டு , நகடுத்ேவர்களும் உண்டு, வாழ்வேற்கு ெீேிோன் தவண்டும், ஜாேி எேற்கு !

இருக்கும் தொது மைிேன் என்கிதறாம்,

இறந்து தொைால் ெிணம் என்கிதறாம் , நகாண்டு வந்ேது என்ை,

ொம் நகாண்டு தொவது என்ை ! அணுக்கைால் ெிறந்து ,

புழுக்கள் ேின்று நசரிக்கதொகும், இந்ே இளடப்ெட்ட காலத்ேில் , எத்ேளை தொைாட்டங்கள் ! வளையறுக்கப்ெடாே , வளைமுளற இல்லாே, மாய ெிம்ெம் இந்ே ஜாேி ! மைளேக்நகான்று, மைிேளைக்நகான்று , ஒருவளை ஒருவர் அடித்துக்நகாண்டு , சாேிக்கதொவது என்ை மைிோ , சாேியின் நெயைால் ! தசாறுதொடுமா, கூலிநகாடுக்குமா தகாடிக்கணக்கில் நசாத்துோன் நகாடுக்குமா, எேற்கும் ேகுேியற்ற ஜாேியின் நெயரில் எத்ேளைதயா நகாடுளம இங்கு ெடக்கு ! இங்கு உசுப்ெெடுெவனும், உளைச்சலாக்குெடுெவனும் ெீதய, ஒன்றும் இல்லாே விஷயத்ேிற்கு கூட ஓடுகிறது ைத்ே ஆறு ! ஆண்டான் என்ெதும் அடிளம என்ெதும் , 273 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


இருப்ெவர்கள் எல்லாம் ஆளும் வரிளசயில், ஏளழகள் எல்லாம் அடிளம வம்சமாய் ! ஆயிைம் ஆண்டுகள் ோண்டி வந்தும் , அடிளம ெிளல மாறவில்ளல ,

ளககூப்ெி வணங்கியவர்கைின்,

ளககட்டுக்கள் இன்னும் அகலவில்ளல ! குைிந்து குைிந்தே ,

கூைர்கலாகிப்தொைார்கள் இவர்கள், வறுளமயும் மாறவில்ளல,

வாழ்க்ளகயும் தேறவில்ளல ! மைத்ோல் ெிறக்கும் காேளல கூட, ெிரித்து காட்டுது ஜாேி நவறி , இறக்கம் நகட்ட மைிே இைம், உயிளையும் நகாள்ை துணியும் ெிளல! மண்ணில் ெிறக்க மாேவம் நசய்தோம், மைண ஓலங்கள் தகட்ெேற்க்கா,

ெறித்து ெிடுங்கும் உரிளமகள் தவண்டாம் , நகாடுத்து வாழ்தவாம் எல்லாவற்ளறயும் ! எத்ேளை ேளலவர்கள் நசான்ை தொதும் ஏற்கும் கருத்து எவர்க்கும் இல்ளல

ெீேி தொேளைகளை விடுத்து விட்டு ஜாேி தொேளைகளை தொேிகின்றார் ! மைிேைின் அடிப்ெளட மறந்து தொதைாம், அன்ளெ தொற்றதவண்டிய மைிே இைம் , அறதவ அேளை மறந்து தொக, மைிேன் என்ற தொர்ளவயில், மிருகமாய் வாழ்ந்து மடிகிதறாம்! மைிேைாய் சிந்ேிப்தொம் , 274 நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே - ஃநெமிலா


மைிேதெயம் வைர்ப்தொம், ஜாேி என்ெளே மறந்து , இைியாவது மைிேம் வைர்ப்தொம் ! - விொயகமுருகன்

**முற்றும்**


நெஞ்சாங்கூடு ஏங்குதே..!!

Recommend Documents