Η Τέχνη του Διαλογισμού

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24.

Εισαγωγή............................................................................ 9 Τι είναι η Γιόγκα............................................................... 11 Τι είναι ο Διαλογισµός ..................................................... 25 Τα ωφέλη του Διαλογισµού ............................................... 35 Πρακτικές λεπτοµέρειες σχετικά µε το Διαλογισµό............ 52 Πώς κάνουµε Διαλογισµό ................................................. 63 Η δύναµη των δονήσεων ................................................... 80 Διαλέγοντας ένα αντικείµενο συγκέντρωσης...................... 88 Άλλες εστίες συγκέντρωσης και µέθοδοι εισαγωγής στο Διαλογισµό................................................................103 Η προσευχή της καρδιάς ..................................................126 Μερικές γενικές οδηγίες για το εσωτερικό ταξίδι ..............133 Τα ενεργειακά κέντρα και η εξέλιξη..................................150 Η κατανόηση, η αύξηση και η εναρµόνιση της βιοενέργειας ..............................................................165 Κατανόηση του Διαλογισµού µέσα από παραδείγµατα......179 Προετοιµασία του νου......................................................187 Τα πρώτα βήµατα προς την ελευθερία ..............................197 Ένα ακόµη βήµα προς την ελευθερία ................................229 Συνεχίζοντας τα βήµατα προς την ελευθερία.....................243 Τα τελευταία βήµατα προς την ελευθερία..........................258 Τα εµπόδια στην πνευµατική ανάπτυξη............................266 Αποµάκρυνση mrv εµποδίων της πνευµατικής ανάπτυξης ........................................................................................280 Επαναφέροντας το θεό στη ζωή µας .................................291 Καλλιεργώντας τον Παρατηρητή......................................304 Στάδια στις πνευµατικές ασκήσεις....................................313 Εσωτερικές Συγκρούσεις ..................................................323 Επίλογος .........................................................................331 Για Περισυλλογή .............................................................332

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Προσφέρω σε σας αυτό το βιβλίο, σαν ένδειξη ευγνωµοσύνης για όλα εκείνα που η τεχνική του διαλογισµού µού έχει χαρίσει. Μέσα από το διαλογισµό η ζωή µου άλλαξε. Από κει που δεν είχε κανένα νόηµα γέµισε από δηµιουργική και χαρούµενη δραστηριότητα, από εκεί που ήταν γεµάτη µοναξιά και ξεχωριστότητα πληµµύρισε από αγάπη και ενότητα, από εκεί που ήταν εστιασµένη στην εγωιστική αναζήτηση της προσωπικής ευχαρίστησης βρήκε νόηµα µέσα από την προσφορά στους άλλους. Νιώθω ευγνωµοσύνη γι' αυτό και ευχαριστώ εσάς γιατί υπάρχετε και έτσι µου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω µε λέξεις όλες αυτές τις σκέψεις και τις εµπειρίες. Το να µοιράζοµαι µε άλλους κάτι που για µένα είναι σηµαντικό, µου δίνει µεγάλη ευχαρίστηση. Θα πρότεινα να διαβάσετε όλο το βιβλίο στην αρχή και µετά να επιστρέψετε στα κεφάλαια που σας ενδιαφέρουν περισσότερο και να τα µελετήσετε' ειδικά τα κεφάλαια που αναφέρονται στις λεπτοµέριες που θα πρέπει να προσέχετε όταν κάνετε διαλογισµό. Τα βιβλία που αναφέρονται µέσα από αυτές τις σελίδες είναι του ίδιου συγγραφέα, εκτός αν δίνουµε το όνοµα. Θα βρείτε πως µέσα σ' αυτό το βιβλίο υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι γραφής. Αυτό συµβαίνει γιατί ορισµένα του τµήµατα γράφηκαν περίπου 10 χρόνια πριν από άλλα, όµως αυτό δεν είναι πρόβληµα στην κατανόηση του, ενώ τα οφέλη που αποκοµίζει κανείς είναι πολλά. Θα βρείτε ακόµη ότι ορισµένα σηµεία επαναλαµβάνονται πολλές φορές. Αυτό γίνεται σκόπιµα γιατί η εµπειρία µου έχει αποδείξει πως οι µεγάλες και σηµαντικές ιδέες δεν γίνονται εύκολα κατανοητές µέσα από το διάβασµα ή το άκουσµα µόνο µιας φοράς. Ελπίζω ότι το βιβλίο αυτό θα σας είναι χρήσιµο και θα βιώσετε τις ίδιες ή και περισσότερες αλλαγές ζωής που βίωσα και εγώ. Είθε η ζωή σας να εξελιχθεί σε κάτι ακόµα πιο όµορφο και να εκφράσετε την οµορφιά που είναι κρυµµένη µέσα σας, µε τη διαδικασία του διαλογισµού και των άλλων πνευµατικών τεχνικών. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

9

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙΗ ΓΙΟΓΚΑ

Ο

ι περισσότεροι πολιτισµοί και τα περισσότερα συστήµατα που ασχολούνται µε την ανθρώπινη υγεία, αρµονία και εξέλιξη έχουν αναπτύξει κάποιες µορφές διαλογισµού και εσωτερικής συγκέντρωσης. Η ιδέα της επικοινωνίας µε µια εσωτερική δύναµη, µια εσωτερική φωνή, µια εσωτερική γνώση ή µια εσωτερική καθοδήγηση, είναι κοινή σε όλα τα πνευµατικά συστήµατα και τις θρησκείες. Στο παρελθόν όµως, οι τεχνικές αυτές χρησιµοποιούνταν κυρίως από ιερείς, µοναχούς, µυστικιστές και όσους είχαν µια βαθύτερη κλίση για πνευµατική ανάπτυξη. Το πιο επιστηµονικά αναπτυγµένο και αποτελεσµατικό σύστηµα εσωτερικής συγκέντρωσης είναι το σύστηµα που ονοµάζεται γιόγκα. Ας αρχίσουµε λοιπόν να το ερευνούµε. Τι είναι, αλήθεια, αυτό που ονοµάζεται γιόγκα και που πρόσφατα έφθασε στη Δύση και τελευταία ήρθε και στην Ελλάδα; Υπάρχει αρκετή σύγχυση σχετικά µε το νόηµα της λέξης και του τι ακριβώς κάνει αυτός που ασκείται στη γιόγκα, γιατί το κάνει, και τι επιπτώσεις έχει σ' αυτόν και το περιβάλλον του. Από ορισµένες πηγές ακούµε ότι είναι µια ακόµη θρησκεία. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι µια επιστήµη που ασχολείται µε την ανθρώπινη αρµονία, άλλοι επαινούν τις θαυµάσιες θεραπευτικές της δυνατότητες στο σώµα και στο νου. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ; Τελικά, η αλήθεια για τον καθένα από µας είναι σχετική και εξαρτάται από τις εµπειρίες µας, τους παιδικούς προγραµµαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

11

τισµούς, τις επιθυµίες και τις ανάγκες µας. Εγώ µπορώ να σας πω την αλήθεια όπως εγώ τη βλέπω µετά από 20 χρόνια µελέτης και εξάσκησης στη γιόγκα και 15 χρόνια διδασκαλίας της. Η ενασχόληση µου µε τη γιόγκα µου έδωσε επίσης ευκαιρία να έρθω σε επαφή µε χιλιάδες άλλους δασκάλους και µαθητές αυτού του συστήµατος στην Αµερική, την Ευρώπη, την Αγγλία, την Αυστραλία, την Ινδία, τη Μέση Ανατολή και την Ελλάδα.

ΤΙ ΛΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ Ας αρχίσουµε να ξεκαθαρίζουµε ορισµένες λαθεµένες αντιλήψεις σχετικά µε τη γιόγκα. Όλες αυτές οι παρεξηγήσεις είναι αποτέλεσµα της έλλειψης πληροφόρησης και προσωπικής εµπειρίας των ατόµων που έχουν τους λαθεµένους αυτούς ισχυρισµούς. 1. Η ΓΙΟΓΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Είναι µια επιστήµη της ανθρώπινης ανάπτυξης και βελτίωσης που µπορεί να χρησιµοποιηθεί από κάθε θρησκευτικό σύστηµα και κάθε δόγµα. Είναι ένα σύστηµα τεχνικών που σκοπό έχει να βοηθήσει το άτοµο να δηµιουργήσει έναν κόσµο εσωτερικής και εξωτερικής αρµονίας, υγείας και ευτυχίας. Οι τεχνικές αυτές βοηθούν οποιοδήποτε άτοµο να γίνει ένας καλύτερος οπαδός του δικού του θρησκευτικού δρόµου. Ενας Χριστιανός θα γίνει ένας καλύτερος Χριστιανός, ένας Χριστιανός στο πνεύµα και όχι µόνο στο όνοµα. Ενας Ινδουιστής θα γίνει ένας καλύτερος Ινδουιστής, ένας Μουσουλµάνος θα γίνει ένας καλύτερος Μουσουλµάνος. Οι ίδιες τεχνικές της γιόγκα θα βοηθήσουν έναν Χριστιανό να συγκεντρωθεί πιο βαθιά και πιο καθαρά στο Χριστό, θα βοηθήσουν έναν Ινδουιστή να εστιάσει την προσοχή του πιο βαθιά και αποκλειστικά στον Κρίσνα ή τον Ράµα. Η γιόγκα πιστεύει ότι υπάρχει µόνον ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ που λατρεύεται µέσα από όλα τα θρησκευτικά µονοπάτια. Δε ζητά ποτέ από κάποιον να αλλάξει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις ή να λατρέψει κάποιον άλλο θεό. Η γιόγκα είναι ένα σύστηµα τεχνικών που βοηθούν τον άνθρωπο να λατρεύει πιο αποτελεσµατικά, ανεξάρτητα από τη θρησκεία του. Η γιόγκα είναι σαν αυτοκίνητο που βρίσκεται στη διάθεση 12

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

όλων. Μπορώ να το χρησιµοποιήσω εγώ για να πάω όπου επιθυµώ, µπορείς να το χρησιµοποιήσεις και εσύ για να πας όπου εσύ θέλεις. Το ίδιο αυτοκίνητο πηγαίνει τον καθένα από µας όπου θέλει. ΕΜΕΙΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. 2. Η ΓΙΟΓΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Αντίθετα, είναι προετοιµασία του πνεύµατος και του νου, ώστε να µπορεί κάποιος να ασκεί τα καθήκοντα του πιο αποτελεσµατικά, πιο χαρούµενα, πιο αρµονικά, πιο δηµιουργικά. Κάθε εργοδότης που θα έκανε µια µελέτη πάνω στην αποτελεσµατικότητα, την τιµιότητα και τη συνέπεια όλων των υπαλλήλων του που κάνουν γιόγκα θα εύρισκε ότι αυτές οι ιδιότητες είναι πολύ περισσότερο αναπτυγµένες σε αυτούς από ό,τι στον µέσο όρο της κοινωνίας. Βέβαια είναι πιθανό ορισµένοι µαθητές ή δάσκαλοι ή ακόµη και ολόκληρες σχολές γιόγκα να έχουν προσθέσει ορισµένες θρησκευτικές πεποιθήσεις, ναρκωτικά, µαγείες ή και να ενθαρρύνουν τους µαθητές τους να αγνοούν τις υποχρεώσεις τους στις οικογένειες τους. Αυτές όµως είναι παρεκκλίσεις που γίνονται από άτοµα που δεν έχουν καµιά σχέση µε το γνήσιο σύστηµα της γιόγκα όπως διδασκόταν µέχρι τώρα και όπως πρέπει να διδάσκεται. Εάν ορισµένα πρόσωπα χρησιµοποιούν λαθεµένα τη γιόγκα ή τη συνδυάζουν µε άλλα συστήµατα ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, αυτό δε µειώνει καθόλου την αξία του συστήµατος της γιόγκα. Θα πρέπει απλά κανείς να είναι εκλεκτικός στην επιλογή του κατάλληλου κέντρου και δασκάλου.

ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ; Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγράψει κανείς τη γιόγκα. Είναι κάτι που διαφέρει από άτοµο σε άτοµο ανάλογα µε τις ανάγκες και τους στόχους του. 1. Είναι µια επιστήµη της ανθρώπινης ανάπτυξης, που προσφέρει τις τεχνικές εκείνες που χρειάζονται για την εναρµόνιση και τον έλεγχο του σώµατος, της βιοενέργειας, των αισθήσεων και του νου. 2. Είναι ένας τρόπος ζωής που δηµιουργεί µια κατάσταση Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

13

εσωτερικής αρµονίας και ταυτόχρονα αρµονίας µε το περιβάλλον γύρω µας. Οι οδηγίες που δίνονται για τη ζωή έχουν πολλές οµοιότητες µε τις 10 εντολές της Βίβλου καθώς θα συζητήσουµε αργότερα. 3. Είναι µια µέθοδος υπέρβασης του ανθρώπινου πόνου, που οδηγεί στην απελευθέρωση από την αρρώστια, τον πόνο και τη δυστυχία. 4. Είναι ένα σύστηµα εξέλιξης των έµφυτων νοητικών και υπερνοητικών δυνάµεων που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση µέσα στον άνθρωπο. (Χρησιµοποιούµε µόνο το ένα δέκατο του µυαλού µας - η εξέλιξη δεν έχει σταµατήσει). Συνεχίζουµε να εξελισσόµαστε και η γιόγκα είναι ένα αποτελεσµατικό σύστηµα για την επιτάχυνση της ανθρώπινης εξέλιξης. 5. Είναι ένα µονοπάτι προς την αυτογνωσία, πέρα από την πραγµατικότητα του σώµατος και της προσωπικότητας µας που βρίσκονται σε συνεχή αλλαγή. 6. Ο ύψιστος στόχος της είναι η υπέρβαση του νου και η ένωση µε το Θεό, το Παγκόσµιο Πνεύµα που ζει σε όλες τις υπάρξεις. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΓΙΟΓΚΑ Οι άνθρωποι στρέφονται στη γιόγκα για διάφορους λόγους, ανάλογα µε τις ανάγκες τους, τις αµφιβολίες, τα προβλήµατα και τους σκοπούς της ζωής τους. 1. Η πλειοψηφία ξεκινά τη γιόγκα γιατί έχει κάποιο σωµατικό ή συναισθηµατικό πρόβληµα όπως πονοκεφάλους, υψηλή πίεση, προβλήµατα µε τη σπονδυλική στήλη, αρθρίτιδα, δυσκοιλιότητα, εξάρτηση από ναρκωτικά, αϋπνίες, νευρική υπερένταση, φόβους, αγωνίες. Μπορεί επίσης να έχουν χάσει κάποιον αγαπηµένο ή την περιουσία τους ή τη δουλειά τους ή να έχουν κάποια δυσκολία στη ζωή. Η γιόγκα τους δίνει την ευκαιρία να ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥΣ. Δεν είναι φάρµακο που µπορεί να πάρει ο καθένας. Κάθε άνθρωπος µαθαίνει να αναπτύσσει την εσωτερική του δύναµη, να πάρει την ευθύνη να νοιάζεται σωστά για το σώµα και το νου του, να - θε 14


ραπεύει τον εαυτό του και να αυξάνει την ικανότητα του να αντιµετωπίζει τη ζωή και να τη χαίρεται. 2. Άλλοι ξεκινούν απλά γιατί θέλουν να µάθουν να χαλαρώνουν και να βρίσκονται σε ειρήνη µε τον εαυτό τους. Απολαµβάνουν την εσωτερική ειρήνη που αισθάνονται όταν ασκούνται στις διάφορες τεχνικές. Ανακαλύπτουν πως όταν εφαρµόζουν καθηµερινή πειθαρχία αυτή η ειρήνη και η αίσθηση ότι είναι καλά διαρκεί σχεδόν όλη την ηµέρα. Αρχίζει τότε να αλλάζει η στάση τους απέναντι στη ζωή. 3. Άλλοι θέλουν να βελτιώσουν την ποιότητα του σώµατος και του νου. Δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβληµα αλλά τους ενδιαφέρει ο µεγαλύτερος έλεγχος του σώµατος και του νου. Αναπτύσσουν αυτόν τον αυξανόµενο έλεγχο µέσα από τακτική εξάσκηση των τεχνικών. Καθώς προοδεύουν τους δίνονται όλο και πιο προχωρηµένες τεχνικές. Δε διαφέρει από τη µελέτη οποιουδήποτε θέµατος.Είτε αυτό είναι να µαθαίνει κανείς να οδηγεί ένα αυτοκίνητο ή να παίζει πιάνο, ή να µαγειρεύει ένα ωραίο φαγητό ή να διοικεί µιά επιχείρηση ή να κάνει επιστηµονική έρευνα.Υπάρχουν τεχνικές που µας βοηθούν να µάθουµε να ελέγχουµε αυτές τις δραστηριότητες πιο αποτελεσµατικά. Το ίδιο ισχύει και µε τον έλεγχο του σώµατος και του νου. Είναι τεχνικές που διευκολύνουν τη διαδικασία. 4. Λιγότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την πνευµατική ανάπτυξη, για να βελτιώσουν το χαρακτήρα τους, να αναπτύξουν την ικανότητα να αγαπούν πιο αγνά, να προχωρήσουν στην αυτογνωσία και γενικά να απελευθερωθούν από τους περιορισµούς του σώµατος και του νου, και να βιώσουν τον εαυτόν τους σαν ενσαρκωµένες ψυχές. Στο τέλος αισθάνονται µια αυξανόµενη ανάγκη για επικοινωνία µε το Θείο. Θέλουν να αισθάνονται το Θεό κάθε στιγµή, να σπάσουν την ψευδαίσθηση της προσωρινής υλικής πραγµατικότητας και να ανακαλύψουν την Απόλυτη Αλήθεια. Ζητούν τη Φώτιση και την ένωση µε το Θεό. 5. Άλλοι πάλι ξεκινούν από περιέργεια και αν δε νιώσουν έλξη από κάποιο από τα παραπάνω κίνητρα, σύντοµα αφήνουν την προσπάθεια. Όλα τα κίνητρα είναι αποδεκτά και το καθένα οδηγεί στο άλλο. Συχνά επίσης λειτουργούµε µέσα από ένα συνδυασµό κινήτρων. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

15

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΙΟΓΚΑ Υπάρχουν πολλά συστήµατα γιόγκα και χωρίζονται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες. Όλα τα συστήµατα έχουν τον ίδιο στόχο, δηλαδή την αρµονία µεταξύ σώµατος, νου και ψυχής, αρµονία µεταξύ των ανθρώπων, απελευθέρωση από µηχανισµούς ασυνείδητους, όµοιους µε ροµπότ τρόπους σκέψης και ζωής, υπέρβαση από τους περιορισµούς του σώµατος και της προσωπικότητας, µείωση του εγωισµού και της ατοµικότητας και τελικά εµπειρία του Θείου µέσα από τον εαυτό και τους άλλους. Η γιόγκα προσφέρει διάφορα µονοπάτια προς τον ίδιο σκοπό, για να διευκολύνει τις διαφορετικές ανάγκες, χαρακτήρες και τόσους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων. Ο καθένας είναι ελεύθερος να ακολουθήσει οποιοδήποτε δρόµο του πηγαίνει προσωπικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν πως ένας συνδυασµός µονοπατιών τους ταιριάζει καλύτερα. Υπάρχει ένα µονοπάτι για τον πρακτικό άνθρωπο, ένα για τον δραστήριο, ένα για τον συναισθηµατικό, ένα για τον προσανατολισµένο προς τη διανόηση και τη φιλοσοφία και ένα για την ανάπτυξη της δύναµης της θέλησης που είναι χρήσιµη σε όλα τα µονοπάτια. Μπορεί κανείς να διαλέξει ανάλογα µε τις τάσεις του. 1. ΚΑΡΜΑ ΓΙΟΓΚΑ ονοµάζεται επίσης η γιόγκα του «νοικοκύρη» ή το µονοπάτι της δράσης και της δραστηριότητας µέσα στον κόσµο. Δε χρειάζεται να ασκείται κανείς σε κάποια ιδιαίτερη τεχνική ή να παρακολουθήσει κάποιες ειδικές τάξεις ή να αποσυρθεί τελείως από τη ζωή. Απλά µαθαίνει να ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥ. Έτσι, ο Κάρµα Γιόγκι υπηρετεί την οικογένεια του, βοηθάει τους φίλους του, προσφέρει κάθε υπηρεσία στην κοινωνία µε ανιδιοτέλεια, ώστε να µειώσει τη δυστυχία τριγύρω του. Μειώνει το «εγώ» του µε το να απελευθερωθεί από τις ανάγκες και τις απολαύσεις του, ώστε να µπορέσει να προσφέρει κάτι αξιόλογο µέσα στην κοινωνία που ζει. Δε στέκεται καθόλου παθητικά µπροστά στα προβλήµατα των άλλων. Δεν 16


ανησυχεί για αυτά που κάνει. Υπάρχει µεγάλη διαφορά µεταξύ της δράσης και της ανησυχίας. Η ανησυχία είναι άχρηστη και φέρνει αρνητικά αποτελέσµατα. Η δράση µαζί µε αγάπη και αυτοπεποίθηση µπορεί να φέρει µεγάλες αλλαγές. Έτσι, ο Κάρµα Γιόγκι µπορεί να διευθύνει µια επιχείρηση, να υπερασπίζεται µια υπόθεση στο δικαστήριο, να οδηγεί ταξί ή να ανατρέφει παιδιά. Αλλά ό,τι κι αν κάνει, χρησιµοποιεί όλες του τις νοητικές και σωµατικές δυνάµεις, για να δηµιουργήσει το αποτέλεσµα που επιθυµεί χωρίς να εξαρτά την ευτυχία του από το αποτέλεσµα. Η ευτυχία του εξαρτάται µόνο από τη γνώση ότι κάνει ό,τι καλύτερο µπορεί. Η επιχείρηση του µπορεί να πέσει έξω, η υπόθεση στο δικαστήριο να χαθεί, τα παιδιά να µη συµπεριφερθούν όπως εκείνος θα ήθελε, όµως εκείνος εξακολουθεί να είναι σε ειρήνη µε τον εαυτό του. Έκανε και κάνει ό,τι καλύτερο µπορεί και θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο, αλλά χωρίς άγχος για την επιτυχία ή την αποτυχία. Αρχίζει να αισθάνεται τον εαυτό του σαν ένα κύτταρο στο σώµα της ανθρωπότητας και κοιτάζει γύρω του για να δει τι µπορεί να κάνει στον κόσµο αυτό, ώστε να γίνει ένα καλύτερο µέρος για να ζει ο καθένας. Βοηθάει τους φτωχούς, τα ορφανά, τους τυφλούς, τους µοναχικούς, τους αρρώστους. Μπορεί να διαλέξει να κατευθύνει τις ενέργειες του προς διάφορα κινήµατα, όπως εκείνο της Παγκόσµιας Ειρήνης ή των Ανθρώπινων Δικαιωµάτων. Διορθώνει τον κόσµο και τον εαυτό του ταυτόχρονα. Οι λέξεις-κλειδιά εδώ, είναι ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ και ΑΠΟΤΑΥΤΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ. Η αρχή είναι «Η υπηρεσία στην ανθρωπότητα είναι υπηρεσία στο Θείο». Αυτό είναι σύµφωνο µε τη διδασκαλία του Χριστού όπου εξηγεί ότι Εκείνος βρίσκεται σε κάθε οντότητα και ότι κάθε φορά βοηθάµε κάποιον, στην πραγµατικότητα βοηθάµε Εκείνον. Η Υπηρεσία είναι το µονοπάτι προς την ανθρώπινη ενότητα µέσα από ανιδιοτελή δράση. 2. Η ΜΠΑΚΤΙ ΓΙΟΓΚΑ είναι η γιόγκα της αφοσίωσης, της αγάπης και της λατρείας του Θείου. Είναι το συναισθηµατικό µονοπάτι προς την ένωση µε το Θεό. Η Γιόγκα αφήνει ελεύθερο το άτοµο να διαλέξει τον τρόπο λατρείας. Ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να λατρεύουν το Χριστό, την Παναγία και άλλους Αγίους, ανάλογα µε τις προτιµήσεις τους. Οι ΙνδούίΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

17

στές, οι Βουδιστές, οι Μουσουλµάνοι και οι Εβραίοι, θα λατρεύουν ο καθένας µε το δικό του τρόπο. Αυτό είναι το µονοπάτι της απόλυτης εγκατάλειψης στη Θεία Θέληση. Ο πιστός προσπαθεί όσο µπορεί να κρατά στο νου του το όνοµα και τη µορφή του Θείου συνέχεια, όπως π.χ. στη χωρίς παύση προσευχή που προτείνει ο Απόστολος Παύλος, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Αυτό το µονοπάτι εκφράζεται µε τα λόγια του Χριστού, «Αγάπησε το Θεό µε όλη σου την καρδιά, όλο το νου και τη δύναµη σου και ολόκληρη την ψυχή σου». Αυτή η εντολή οδηγεί αµέσως στη δεύτερη, «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν». Εδώ δε θέτει όρους όπως εάν είναι Χριστιανός, ή Άγιος, ή αµαρτωλός, ή κοµµουνιστής, ή Εβραίος, ή Μαύρος. Μας λέει να αγαπάµε ακόµη και τους εχθρούς µας, να αγαπάµε όλους χωρίς εξαίρεση. Ετσι, ενώ πρέπει να κατευθύνουµε όλες τις συναισθηµατικές µας ενέργειες προς τη λατρεία του Ιδανικού µας, παράλληλα πρέπει να κρατάµε ανοιχτά την καρδιά και το νου σε οποιονδήποτε άλλο, ανεξάρτητα από το τι λατρεύει ή πιστεύει. Ο Μπάκτι Γιόγκι, ανακαλύπτει σύντοµα ότι ο Θεός είναι ο εσωτερικός κάτοικος κάθε ύπαρξης αυτής της δηµιουργίας και ότι η αγάπη Του απλώνεται παντού. Ο εγωισµός και η ιδιοτέλεια του σιγά-σιγά διαβρώνονται από την αγάπη, που µοιάζει µε φως που αποµακρύνει το σκοτάδι από τη ζωή του. Δεν είναι δυνατό να αγαπάς το Θεό χωρίς να αγαπάς τους ανθρώπους. Το µονοπάτι αυτό εξαγνίζει κάθε αρνητικό συναίσθηµα, κατώτερες επιθυµίες, το νου και το χαρακτήρα. Θεωρείται µια από τις πιο κατάλληλες µεθόδους προς τη φώτιση αυτήν την εποχή. Η µέθοδος που χρησιµοποιεί η Μπάκτι γιόγκα είναι προσευχή, ψαλµοί, πνευµατικές συζητήσεις, επανάληψη του ονόµατος του Θεού και διάφορες άλλες παραδοσιακές τεχνικές. Ο συνδυασµός της Κάρµα Γιόγκα µε τη Μπάκτι Γιόγκα προσφέρει στον άνθρωπο της σηµερινής κοινωνίας την ευκαιρία να βελτιώσει ταυτόχρονα τη ζωή του και τον κόσµο γύρω του. Δεν απαιτεί ειδικές τεχνικές, ούτε ιδιαίτερη εξάσκηση, το µόνο που ζητά είναι να γίνει κανείς Χριστιανός στο πνεύµα και όχι µόνο στο όνοµα. 3. ΓΚΝΑΝΑ ΓΙΟΓΚΑ, είναι το µονοπάτι προς τη σοφία, την κατανόηση, τη διάκριση και τη φιλοσοφία. Είναι το µονοπάτι εκείνο που λίγοι µπορούν να ακολουθήσουν. Απαιτεί ένα 18


κοφτερό µυαλό που βρίσκεται πάντοτε σε επίγνωση της αλήθειας ότι δεν είµαστε το περιεχόµενο του νου, ούτε το σώµα µας και ό,τι βλέπουµε είναι µόνο µια προσωρινή πραγµατικότητα που συνέχεια αλλάζει και σύντοµα θα περάσει. Ο Γκνάνα γιόγκι σταδιακά παύει να ταυτίζεται µε το σώµα του, τα συναισθήµατα του, το περιεχόµενο του νου. Αρχίζει να βιώνει τον εαυτό του σαν ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ όλων αυτών των µεταβαλλόµενων φαινοµένων που συµβαίνουν στο σώµα, στο νου και το περιβάλλον του. Εξασκεί τη µη προσκόλληση σε κάθε πρόσωπο ή κατάσταση. Αγαπάει αλλά δεν προσκολλιέται. Αισθάνεται την αγάπη του σα µια εµπειρία ενότητας µε τις άλλες υπάρξεις, όχι σαν ανάγκη για τον άλλο ή επιθυµία κατοχής του άλλου. Υπάρχει µεγάλη διαφορά µεταξύ προσκόλλησης και αγάπης. Είναι αντίθετα. Πραγµατική αγάπη υπάρχει µόνο όταν δεν υπάρχει καµιά απολύτως προσκόλληση, ούτε ανάγκη για ο,τιδήποτε από τον άλλο, ούτε ακόµη και της παρουσίας του. Μόνο τότε µπορεί να αγαπάει κάποιος χωρίς όρους. Ο Γκνάνα γιόγκι αναζητά την εµπειρία της αλήθειας. Εχει ακούσει από άλλους ότι υπάρχει µια πιο µόνιµη πραγµατικότητα πίσω από αυτόν τον κόσµο όπου όλες οι µορφές φθείρονται, πεθαίνουν και εξαφανίζονται. Όπως και µε τον Σωκράτη, η λογική του τον οδηγεί στη βεβαιότητα ότι αυτό πρέπει να είναι αλήθεια. Όµως τώρα θέλει να το βιώσει. Υπάρχει µεγάλη διαφορά ανάµεσα στο να ακούς κάτι, να πιστεύεις σε κάτι και να το βιώνεις ο ίδιος. Ο Γκνάνα γιόγκι συνήθως δε συγκεντρώνεται σε ιερές µορφές όπως του Χριστού ή της Παναγίας. Θέλει να γνωρίσει τον χωρίς µορφή Πατέρα, τον ανεκδήλωτο Θεό. Θέλει να βιώσει το Θεό σαν την ουσία κάθε ύπαρξης και κάθε αντικειµένου που υπάρχει σ' αυτόν τον κόσµο. Βλέπει τον καθένα και το κάθε τι απλά σα µια προσωρινή προβολή του ΕΝΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Ο Γκνάνα γιόγκι συνέχεια παλεύει µε την τάση του νου να ταυτίζεται µε ευχαριστήσεις, πόνους και διάφορες συναισθηµατικές καταστάσεις,που τον αποσπούν από την επίγνωση της Αλήθειας ότι είναι µια ψυχή ανεξάρτητη από ο,τιδήποτε συµβαίνει στη ζωή του, ότι η ζωή είναι ένα προσωρινό θεατρικό έργο στο οποίο εκείνος παίζει για την ώρα ένα ρόλο. Γνωρίζει ότι θα έρθει κάποτε η µέρα που θα ξυπνήσει, είτε µέσα από πνευµατική αφύπνιση, είτε µέσα από το θάνατο του υλιΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

19

κού σώµατος και θα αντιληφθεί τότε ότι όλα αυτά ήταν ένα όνειρο, ότι στην πραγµατικότητα δεν είναι ούτε άντρας, ούτε γυναίκα, µητέρα ή πατέρας, καλλιτέχνης, επιχειρηµατίας, επιστήµονας, πολιτικός, πλούσιος ή φτωχός, αλλά ότι είναι µια ψυχή που προσωρινά µόνο παίζει αυτούς τους ρόλους. Το µονοπάτι της Γκνάνα γιόγκα είναι από µόνο του δύσκολο αλλά οι αλήθειες που µας προσφέρει είναι πολύ χρήσιµες για τη διατήρηση ενός ήρεµου και καθαρού µυαλού, απαραίτητου στην αντιµετώπιση των διαφόρων δοκιµασιών της ζωής. 4. ΡΑΤΖΑ ΓΙΟΓΚΑ είναι το µονοπάτι του σταδιακού ελέγχου του εαυτού µέσα από την ανάπτυξη πειθαρχιών και της δύναµης της θέλησης. Είναι ένα σύστηµα χρήσιµο στον καθένα, ακόµη και αν αυτός έχει επιλέξει να ακολουθήσει άλλα µονοπάτια. Προσφέρει τεχνικές για την αρµονία και την ολοκληρωτική κυριαρχία του σώµατος, της αναπνοής, των συναισθηµάτων, των αισθήσεων και του νου. Ετσι, η αποτελεσµατικότητα µας σε κάθε πράξη, σε κάθε προσπάθεια, βελτιώνεται όταν βελτιώνεται επίσης η ποιότητα του σώµατος και του νου και ο έλεγχος µας πάνω σ' αυτά αυξάνει. Οι περισσότεροι δεν έχουµε πρακτικά κανέναν έλεγχο πάνω στο νου µας. Δε µπορούµε να χαλαρώσουµε, ούτε να συγκεντρωθούµε, δε µπορούµε να ξεπεράσουµε εµπόδια όπως η κούραση, έλλειψη ενέργειας, αρρώστιες, αρνητικές επιδράσεις στη ζέστη και στο κρύο, συναισθηµατικές εντάσεις, το φόβο και τον προγραµµατισµό του υποσυνείδητου. Ελάχιστοι άνθρωποι κυριαρχούν στον εαυτό τους και ελέγχουν το σώµα, το νου και τη ζωή τους. Ο Ράτζα γιόγκι κερδίζει βήµα-βήµα τον έλεγχο, ξεκινώντας από την πιο υλική όψη της ύπαρξης µας, το σώµα, και προχωρώντας σταδιακά προς την πιο λεπτή, αυτήν του νου. Αυτή η διαδικασία ονοµάζεται τα 8 στάδια της Ράτζα γιόγκα. Θα αναφερθούµε σ' αυτά µε συντοµία τώρα και θα τα συζητήσουµε µε λεπτοµέρεια αργότερα στο βιβλίο α) Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, συνιστάται στο άτοµο που επιθυµεί να είναι κύριος του εαυτού του. Το κλειδί για την ατοµική και κοινωνική αρµονία είναι το «µην κάνεις στους άλλους ό,τι δε θα σΟυ άρεσε να κάνουν εκείνοι σε σένα και κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να κάνουν οι 20


άλλοι σε σένα». Εάν κάποιος ακολουθήσει αυτήν τη µια συνταγή σε όλη του τη ζωή, θα έχει εσωτερική γαλήνη και ο νους του θα ηρεµίσει γνωρίζοντας ότι υπάρχει συνέπεια µεταξύ των πεποιθήσεων, των λέξεων και των πράξεων του. Ετσι, η ακόλουθη συµπεριφορά απαιτείται από τον Ράτζα γιόγκι: 1. Να µη βλάπτει συνειδητά καµιά ύπαρξη µε τις σκέψεις, τα λόγια ή τις πράξεις του. 2. Να λέει πάντα την αλήθεια. 3. Να µην παίρνει ποτέ κάτι που δεν του ανήκει νόµιµα µέσα από την έντιµη δουλειά του. 4. Να µη φθονεί ή να αισθάνεται ζήλεια για ό,τι έχουν οι άλλοι, αλλά να χαίρεται γι' αυτούς. 5. Να µη χάνει χωρίς λόγο ενέργεια σε σεξουαλικές δραστηριότητες, ή νοητικές ή σωµατικές. 6) ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ είναι το δεύτερο απαραίτητο στοιχείο στο µονοπάτι του. Του ζητείται να πειθαρχήσει τον εαυτό του µε διάφορους τρόπους. 1. Άσκηση στην τήρηση της εγκράτειας και των όρκων όπως «νηστεία ή σιωπή κατά περιόδους" και γενικά η άσκηση στην απλή ζωή χωρίς τη χρήση περιττών ανέσεων που αποδυναµώνουν το σώµα και το νου. 2. Διατήρηση της αγνότητας του σώµατος και του νου. 3. Λατρεία του Θεού καθηµερινά µε τον τρόπο που έχει επιλέξει. 4. Μελέτη της αλήθειας του εαυτού σαν προσωπικότητα και σαν ψυχή µέσα από την αυτοπαρατήρηση, το διάβασµα, τη συζήτηση. 5. Εξάσκηση στην ικανοποίηση, στο να µάθει να βρίσκεται σε ειρήνη µε τον εαυτό του, να δέχεται ό,τι του προσφέρει η ζωή, χωρίς να είναι άπληστος γυρεύοντας όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Τα δύο πρώτα βήµατα της Ράτζα γιόγκα µας θυµίζουν µέχρι ένα βαθµό τις Δέκα Εντολές. Είναι οδηγίες που βρίσκονται σε όλα τα πνευµατικά µονοπάτια και βοηθούν στη δηµιουργία ασφαλών και σταθερών θεµελίων για την πνευµατική κατασκευή που ετοιµάζεται να χτιστεί. Εάν τα θεµέλια δεν είναι φτιαγµένα σωστά, αργότερα µπορεί να συναντήσουµε προβλήµατα, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

21

καθώς θα αρχίσει να αυξάνεται η ενέργεια και η δύναµη που ρέει µέσα στο σώµα και το νου. γ) ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ µέσα από τη χρήση ειδικών ασκήσεων, ορισµένων δυναµικών και άλλων στατικών. Σ' αυτό το στάδιο χρησιµοποιείται ακόµη ο έλεγχος της αναπνοής και η βαθιά χαλάρωση για να αυξηθεί η αντοχή του νευρικού συστήµατος και να εναρµονιστεί το ενδοκρινικό σύστηµα. Αυτό είναι απόλυτα απαραίτητο για να πετύχει στα πιο προχωρηµένα στάδια της κυριαρχίας των συναισθηµατικών και των νοητικών ενεργειών. Οι ίδιες ασκήσεις χρησιµοποιούνται σήµερα και για θεραπευτικούς σκοπούς. Σκοπός εδώ είναι να αναπτυχθεί ένα υγιές και γερό σώµα που δε θα δηµιουργεί εµπόδια στην καθηµερινή µας ζωή, αλλά και στις πνευµατικές µας αναζητήσεις. δ) ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΣ επιτυγχάνεται µέσα από τον έλεγχο προχωρηµένων αναπνευστικών τεχνικών, σε συνδυασµό µε τη συγκέντρωση στα ενεργειακά κέντρα του σώµατος. Αυτό δηµιουργεί µια εξαίρετη κατάσταση υγείας και ζωτικότητας και διευκολύνει τον τελικό έλεγχο του νου. Η αναπνοή, η βιοενέργεια και ο νους είναι άµεσα συνδεµένα. Αυτές οι τεχνικές είναι πολύ χρήσιµες για την απόκτηση κυριαρχίας πάνω στις συγκινήσεις, γίνονται όµως επικίνδυνες εάν ασκούνται χωρίς τη σωστή καθοδήγηση. ε) ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ είναι απαραίτητος καθώς ο νους βρίσκεται συνήθως στο έλεος των πληροφοριών που εισρέουν από τις αισθήσεις που βοµβαρδίζουν τα µάτια, τα αυτιά και τα άλλα αισθητήρια όργανα. Μαθαίνει κανείς να αποσυνδέει το νου από τα εισερχόµενα µηνύµατα των αισθήσεων, που αφήνονται να κατευθυνθούν στο υποσυνείδητο χωρίς να ενοχλούν το συνειδητό νου, έτσι ώστε να µπορεί να συγκεντρωθεί σε αυτό που κάνει. Τούτο πολύ συχνά συµβαίνει αυτόµατα σαν αποτέλεσµα της εντατικής συγκέντρωσης σε κάποια δηµιουργική δραστηριότητα όπως ζωγραφική, χορό, τραγούδι, εκτέλεση µουσικής, κηπουρικής, πλέξιµο κ.ά. στ) ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ Σ' ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΗΜΕΙΟ 22


ζ) ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΕΣΤΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ η) ΕΚΣΤΑΣΗ Η ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ - ΟΕΟΣ

Τα πρώτα πέντε στάδια ονοµάζονται εξωτερική γιόγκα γιατί ασχολούνται µε τον έλεγχο παραγόντων που βρίσκονται έξω από το νου. Τα τελευταία τρία βήµατα ονοµάζονται εσωτερική γιόγκα γιατί ασχολούνται µε τον έλεγχο του ίδιου του νου. Τα στάδια αυτά θα αναλυθούν µε περισσότερες λεπτοµέρειες αργότερα σ' αυτό το βιβλίο. Απλοποιώντας όµως, µπορούµε να πούµε ότι τα τρία τελευταία στάδια έχουν σα στόχο vc διδάξουν σε κάποιον πώς να κρατά σταθερά το νου σε µια εστία συγκέντρωσης για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Μετά αρχίζει κανείς να βιώνει τα βαθύτερα επίπεδα αυτής της εστίας, µέχρις ότου βιώσει τελικά ενότητα µε αυτήν την εστία. Για παράδειγµα, µπορεί να αρχίσουµε να συγκεντρωνόµαστε στο όνοµα και τη µορφή του Ιησού Χριστού. Μετά από εντατική εξάσκηση, αρχίζουµε να αισθανόµαστε το Χριστό όχι σαν ανθρώπινη µορφή, αλλά σαν ενέργεια, σα φως, σα συνειδητότητα, σα δόνηση, σα Λόγο. Στο τελικό στάδιο θα χάσουµε την αίσθηση του εαυτού, την αίσθηση της ατοµικότητας, της ξεχωριστότητας και θα υπάρχει µόνο η συνειδητότητα του Χριστού, θα έχουµε γίνει ένα µε το Χριστό. Βλέπουµε έτσι, ότι η Γιόγκα έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό σε κάθε άτοµο ανάλογα µε τις ανάγκες του, τις επιθυµίες και τους στόχους του. Είναι προφανές ακόµη ότι έχει να προσφέρει πολλά στην κοινωνία µας για την αύξηση της ποιότητας της υγείας, της νοητικής ειρήνης, της αποτελεσµατικότητας του εργαζόµενου, της ενότητας και της αρµονίας της κοινωνίας σα σύνολο. Φαίνεται λοιπόν λογικό ένα τέτοιο σύστηµα, τροποποιηµένο ώστε να καλύπτει ειδικές ανάγκες, να χρησιµοποιείται σε σχολεία, γραφεία, θεατρικές και µουσικές οµάδες, επιστηµονικά ερευνητικά κέντρα και διάφορους ιδιωτικούς και κυβερνητικούς οργανισµούς, όπως ήδη γίνεται στην Αµερική, την Ευρώπη και την Αυστραλία. Τώρα που γνωρίσαµε ότι ο διαλογισµός είναι το 7ο στάδιο Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

23

ενός από τα 4 κύρια µονοπάτια της πνευµατικής ανάπτυξης, ας προχωρήσουµε για να συζητήσουµε µε περισσότερη λεπτοµέρεια τι είναι ο διαλογισµός και πώς µπορούµε να τον χρησιµοποιήσουµε.

24


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ;

Π

οιο ακριβώς είναι το νόηµα της λέξης «διαλογισµός» που ακούµε όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια; Από πού ήρθε; Τι αντιπροσωπεύει; Πώς εξασκείται; Ποιος µπορεί να τον χρησιµοποιήσει; Ποια είναι τα αποτελέσµατα του στην ανθρώπινη ύπαρξη, δηλαδή στη φυσιολογία, στο συναίσθηµα, στη νόηση και στο πνεύµα; Ποια είναι τα αποτελέσµατα του στην κοινωνία; Ποια είναι η διαφορά µεταξύ διαλογισµού, προσευχής, προβολής θετικών σκέψεων και «ελέγχου του νου»; Ο διαλογισµός µπορεί να περιγραφεί µε εκατό διαφορετικούς τρόπους. Θα χρειαζόντουσαν αρκετά βιβλία για να απαντηθούν οι ερωτήσεις που θέσαµε πιο πάνω. Εδώ θα δώσουµε µόνο µερικές σύντοµες απαντήσεις σε περιγραφική µορφή και θα προχωρήσουµε πιο βαθιά στο θέµα µαζί µε το «πώς να κάνουµε διαλογισµό» σε επόµενα κεφάλαια. Ο διαλογισµός έχει τρία βασικά στάδια: 1. ΧΑΛΑΡΩΣΗ του σώµατος και του νου ώστε ο νους να µη διασκορπίζεται σε διάφορες άσχετες και ενοχλητικές σκέψεις. 2. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ σε µια περιορισµένη περιοχή εστιασµού έτσι ώστε να αρχίσει να έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τη λειτουργία του νου και να τον κατευθύνει προς την εστία της συγκέντρωσης που έχει επιλέξει. Δηλαδή εάν έχω επιλέξει να συγκεντρωθώ στην έννοια της αγάπης, ο νους µου δε θα περιφέρεται από το σηµείο της συγκέντρωσης σε άλλες άΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

25

σχετες σκέψεις που αφορούν την καθηµερινή µου ζωή, τις ανάγκες, τους φόβους, τις επιθυµίες µου, το µέλλον ή το παρελθόν. 3. Τελική ΥΠΕΡΒΑΣΗ του νου, των σκέψεων και κάθε ταύτισης µε το σώµα και την προσωπικότητα και συγχώνευσης σε µια κατάσταση υπερνοητικής ένωσης µε το Θεό (Παγκόσµιο Πνεύµα). Αυτά τα τρία στάδια σχηµατίζουν τη βάση των περισσότερων τεχνικών διαλογισµού. ΧΑΛΑΡΩΣΗ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΥΠΕΡΒΑΣΗ. ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ Η έννοια και η άσκηση του διαλογισµού βρίσκεται σε κάθε θρησκεία, φιλοσοφία και σύστηµα πνευµατικής ανάπτυξης. Είναι απλά η διαδικασία της εκπαίδευσης του ελέγχου του νου και η καθοδήγηση του σε πιο θετικές και πνευµατικές σκέψεις, καθώς και σε εστίες συγκέντρωσης. Στην Ελληνική Ορθόδοξη Θρησκεία η φράση «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ» χρησιµοποιείται και σα διαλογιστική εστία για να µείνει κανείς σε συνεχή επαφή µε τη Χριστική Συνειδητότητα και για να φτάσει στην τελική εκστατική ένωση µε το θείο. Η διαδικασία του διαλογισµού έχει ξεπηδήσει µέσα από την προσπάθεια της ανθρωπότητας να κατανοήσει τον εαυτό της, να πετύχει αυτογνωσία, να βελτιώσει τον έλεγχο πάνω στο νου και να φτάσει σε υψηλότερα επίπεδα συνειδητότητας. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ είναι κάθε δραστηριότητα ή µη δραστηριότητα που φέρνει το νου σε ένα τέτοιο επίπεδο επαφής µε τον εσωτερικό εαυτό, ώστε να δηµιουργείται εσωτερική ειρήνη ή σιωπή. Η διαδικασία του διαλογισµού φτάνει στο ζενίθ της µε την υπέρβαση του «εγώ» και του ίδιου του νου και ολοκληρώνεται σε µια κατάσταση καθαρής επίγνωσης' συνειδητότητα χωρίς ένα αντικείµενο επίγνωσης. Για να το πούµε πιο απλά, κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής συνειδητότητας, στην ο26


ποία βρισκόµαστε όταν είµαστε ξύπνιοι, ο νους µας διαρκώς είναι σε κατάσταση δραστηριότητας και συνέχεια κινείται µέσα από διαθέσεις, συναισθήµατα, ιδέες, σκέψεις, αντίληψη ήχων, εικόνων, γεύσεων και αισθησιακών εµπειριών. Κάθε στιγµή γεµίζει µε εργασία, οµιλία, σκέψη, ανάλυση, κοίταγµα, ανησυχία, λύσεις, µελέτη, όνειρα και άλλα. Ο νους εργάζεται συνέχεια. Μοιάζουµε µε πλοία που κλυδωνίζονται από τα κύµατα των περιστάσεων, χωρίς έλεγχο, στο έλεος των διάφορων ερεθισµάτων που κινητοποιούν τους διανοητικούς µας προγραµµατισµούς. Τη µια στιγµή είµαστε ευτυχείς, χαρούµενοι από µια επιτυχία στη δουλειά µας ή στο σχολείο ή από ένα καλοµαγειρεµένο φαγητό ή πάλι είµαστε χαρούµενοι που συναντήσαµε έναν παλιό µας φίλο ή επειδή αγοράσαµε ένα καινούργιο φόρεµα. Την επόµενη στιγµή η λύπη µας κυριεύει - είµαστε κουρασµένοι, απογοητευµένοι από τη ζωή, αγανακτισµένοι από τη δουλειά µας, περιορισµένοι από την οικογένεια µας, διαλυµένοι από τη ζέστη, µπερδεµένοι µε τον εαυτό µας, θυµωµένοι µε τους άλλους ή πικραµένοι από τις δυσκολίες της ζωής. Η ζωή είναι µια συνεχής ροή διαθέσεων, σκέψεων και αντιλήψεων. Κάποιο αντικείµενο τραβά συνέχεια την προσοχή µας. Τώρα εστία της συνειδητότητάς σας είναι αυτό που διαβάζετε. Από τις γραµµές αυτές κινείται προς τις εµπειρίες της ζωής σας που διεγείρονται από τις εικόνες που δηµιουργούνται από αυτές τις λέξεις. Ετσι, οι αναµνήσεις του παρελθόντος γίνονται εστία της συνειδητότητάς σας και όταν σταµατήσετε σε κάποιο σηµείο το διάβασµα θα κοιτάξετε τριγύρω στο δωµάτιο και θα γίνει αυτό εστία της συνειδητότητάς σας. Μετά θα ασχοληθείτε µε τις επόµενες ώρες ή τις επόµενες ηµέρες - τι θα φάτε, τις δουλειές που έχετε να τελειώσετε, την κατάσταση των σχέσεων σας µε την οικογένεια, τους φίλους, τις προγραµµατισµένες διακοπές, την πνευµατική σας ανάπτυξη κλπ. Δεν είναι περίεργο που είµαστε λίγο µπερδεµένοι χωρίς να έχουµε διαύγεια, συγκέντρωση και γαλήνη. Το πλοίο του νου µας έχει κουραστεί από την κίνηση πάνω κάτω, µέσα και έξω αυτής της ατέλειωτης ροής των χωρίς σταµάτηµα και γρήγορα εναλλασόµενων νοητικών εντυπώσεων. Αυτοκίνητα, λεωφορεία, τραίνα, αεροπλάνα, τηλεόραση, ραδιόφωνο, κινηµατογράφος, περιοδικά και εφηµερίδες έχουν βελτιώσει την Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

27

εκπαιδευτική ή οικονοµική και ψυχαγωγική όψη της ζωής σηµαντικά. Έχουµε πολύ περισσότερες πληροφορίες και γνώσεις για τον υλικό κόσµο που ζούµε από ό,τι οι προγονοί µας. Όλα αυτά όµως έγιναν σε βάρος της φυσικής µας επαφής µ"ε τον εσωτερικό µας κόσµο. Με τόσο πολλά ερεθίσµατα του νου, η συνειδητότητά µας είναι µόνιµα εστιασµένη στον εξωτερικό κόσµο, µε αποτέλεσµα την αποδυνάµωση της νοητικής ενέργειας καθώς έχουµε όλο και λιγότερη επαφή µε την εσωτερική πηγή της ειρήνης, της διαύγειας και της πνευµατικής και νοητικής δύναµης. ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ Έχετε ποτέ βρεθεί δίπλα σ' ένα ήσυχο ρυάκι στην εξοχή την άνοιξη, όταν η φύση είναι πράσινη και υγρή; Κάθεστε πάνω σ' ένα βράχο και παρακολουθείτε το νερό που κυλά. Η εικόνα και ο ήχος του νερού που ρέει καθώς και η ζωή που ξε-χυλίζει µέσα από τα λουλούδια και τα φυτά αρχίζουν να επιδρούν µ' ένα µυστηριώδη τρόπο στο νευρικό µας σύστηµα. Σταδιακά, µε την απλή επανάληψη του τραγουδιού του νερού και µε την αρµονική οµορφιά του φυσικού περιβάλλοντος, οι χιλιάδες ηλεκτρικές δονήσεις του εγκεφάλου αρχίζουν να εκλύονται στον αέρα που απορροφά την ένταση. Τότε όλα τα προβλήµατα, οι έννοιες και τα σχέδια που γεµίζουν το νου σας σε εκρηκτικό βαθµό, αρχίζουν να εξαφανίζονται. Δεν υπάρχει τίποτα πια που θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε. Τα λουλούδια σας παρηγορούν σιωπηλά µε την τέλεια ειρήνη και αρµονία τους. Ο φρέσκος αέρας δροσίζει τα πνευµόνια σας και το κεφάλι σας καθαρίζει. Αισθάνεσθε κατά κάποιο τρόπο αποπλανηµένος, σαν όλες οι δυνάµεις της φύσης να έχουν συνοµωτήσει για να σας κοιµήσουν, για να σας κάνουν να αισθανθείτε καλά. Ο αέρας χαϊδεύει το κορµί σας µε τη φρεσκάδα του, ενώ ο ήλιος χαλαρώνει τους µυς σας µε τη ζεστασιά του. Δε χρειάζεται να κάνετε τίποτα, ούτε να πάτε πουθενά, ούτε να σκεφτείτε. Ξαπλώστε απλά κάτω και απορροφήστε τις γαλήνιες δονήσεις που γεµίζουν κάθε µέρος της ύπαρξης σας ψιθυρίζοντας «ηρέµησε, χαλάρωσε φίλε µου, όλα είναι καλά τώρα». 28


Ενας υπέροχος ύπνος σε κυριεύει - όχι ακριβώς ύπνος αλλά µια κατάσταση ηµισυνείδητου ύπνου όπου τα δέντρα, οι ήχοι, η αύρα, αρχίζουν να µπαίνουν µέσα σας και να ανακατώνονται µε όλες τις σκέψεις και τα συναισθήµατα σας. Μοιάζει σα να έχει ανοίξει η πόρτα του νου σας και όλες οι συζητήσεις, πράξεις και αντιλήψεις που στέκουν άλυτες, επιπλέοντας στα διάφορα βάθη της θάλασσας του νου, να αρχίζουν να ρέουν προς τα πάνω και προς τα έξω. Η πραγµατικότητα τώρα είναι ένα µίγµα του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσµου. Η ειρήνη και η ασφάλεια που αισθάνεται κανείς όταν βρίσκεται µέσα στη µήτρα της φύσης, κι αφήνεται στον ήλιο, το νερό, τον αέρα, τη γη, παρασύρει το άγχος και τις αγωνίες του. Κολυµπάµε ηµισυνειδητά στο επίπεδο εκείνο όπου το συνειδητό γίνεται ένα µε το ασυνείδητο. Αρχίζουµε ένα χορό µέσα στη θάλασσα της συνειδητότητας, µερικές φορές πλέοντος στην επιφάνεια, πιάνοντας την αίσθηση της άυρας ή τη ζεστασιά του ήλιου. Ύστερα βυθιζόµαστε προς τα κάτω, µέσα σ' έναν ποταµό από σκέψεις, εικόνες, ήχους που πλέουν προς τα πάνω - όλη η κρυµµένη αρνητικότητα των νευρικών υπερεντάσεων καί των άλυτων προβληµάτων µας. Τα παρακολουθούµε καθώς περνούν και µετά βυθιζόµαστε ακόµη πιο βαθιά νιώθοντας τώρα ότι υπάρχει στο βάθος της θάλασσας κάτι που µας είναι πολύ ελκυστικό. Μερικές φορές η προσοχή µας αποσπάται από µιά αίσθηση ανησυχίας, πίκρας, µιά εικόνα ή µιά προσκόλληση και πριν το καλοκαταλάβουµε, είµαστε στην επιφάνεια και σκεφτόµαστε, αναρωτιόµαστε, ανησυχούµε, κλυδωνιζόµαστε από τα κύµατα της προσκόλλησης. Ο χορός όµως συνεχίζεται. Αρχίζουµε να βυθιζόµαστε πάλι, γιατί τώρα πιά γνωρίζουµε ότι δεν µπορούµε πραγµατικά να καταδυθούµε µια και η κατάδυση είναι πολύ δύσκολη - απαιτεί µεγάλη προσπάθεια - και εµείς συνεχώς αγκιστρωνόµαστε στο σκουπιδαριό που ρέει προς τα πάνω. Ενστικτώδικα µαθαίνουµε το χορό του νερού. Καθώς βυθιζόµαστε παρακολουθούµε τους χείµαρρους του φρέσκου νερού που κυλά από τα βάθη της συνειδητότητάς µας και µας παρασύρουν όπως οι γλάροι µε ανοιχτές τις φτερούγες γλυστρούν πάνω στα ρεύµατα του αέρα χωρίς να κάνουν καµιά κίνηση, χωρίς καµιά προσπάθεια, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

29

αφήνοντας τον αέρα να δουλεύει γι' αυτούς. Τώρα πια δε µας απασχολεί το πού πάµε. Το νερό γίνεται πιο καθαρό, περιέχει λιγότερα σκουπίδια. Εχουµε πάει πέρα από τα επίπεδα του άγχους, έχουµε ξεπεράσει τα συντρίµια των παλιών αναµνήσεων, σχέσεων, αποτυχιών και τραυµάτων αφήσαµε πίσω το χορό της πίκρας και της αγωνίας. Το νερό γίνεται όλο και πιο καθαρό, πιο ήρεµο, πιο ειρηνικό. Φτάνουµε στην πηγή του ρεύµατος της ζωής µας, την πηγή του ωκεανού, την πηγή της καθαρής συνειδητότητας. Εδώ µπορούµε να συναντήσουµε καθαρό φως ή ηχητικά δονούµενη ενέργεια. Εδώ υπάρχουν µόνο λεπτές δονήσεις, µόνο ηλεκτροµαγνητική ενέργεια. Τα σώµατα µας γεµίζουν, επα-

30


ναφορτίζονται µε ζωή. Η συνειδητότητά µας ανανεώνεται καθώς έχουµε καθαρίσει το δρόµο και νέα ενέργεια µπαίνει στη θάλασσα της συνειδητότητας, αναζωογονώντας το νου και δίνοντας καινούργια ζωή σε κάθε κύτταρο του εγκεφάλου. Αν δεν ερωτευτούµε αυτήν την αίσθηση του φωτός, αυτήν την ευλογηµένη ενέργεια που γεµίζει το σύστηµα µας, τότε µπορούµε να βυθιστούµε λίγο βαθύτερα µέσα στο απέραντο τίποτα απ' όπου πηγάζει η ζωή. Εδώ δεν υπάρχει ούτε καν ενέργεια, δεν υπάρχει σώµα, νους, φως, ήχος, απολύτως τίποτα - απόλυτο κενό1 µόνο το απεριόριστο δυναµικό του ανεκδήλωτου Θεού από όπου ξεκινά κάθε ζωή και κάθε υλική δηµιουργία.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ Ο ήχος του τιτιβίσµατος των πουλιών σε χαιρετά καθώς σιγά σιγά επιστρέφεις στην επιφάνεια. Τα κλαδιά των δέντρων χορεύουν µε τον αέρα και σου γνέφουν «γεια σου». Το βούισµα των εντόµων και το κελάρυσµα του νερού σου λένε «καλωσόρισες φίλε κοντά µας πάλι». Παίρνει λίγο χρόνο να θυµηθείς πού είσαι. Είχες φύγει µόνο για 15 λεπτά αλλά µοιάζει σα να απουσίαζες από αυτό το σηµείο όλη σου τη ζωή. Ο νους είναι καθαρός, αναζωογονηµένος και στο παρόν. Δε µένει τίποτα άλλο να κάνεις από το να βγάλεις τα ρούχα σου και να κολυµπήσεις. Εχεις πάει ποτέ σ' ένα ήσυχο ρυάκι στην εξοχή; Οι περισσότεροι από µας έχουν βρεθεί είτε σ' ένα ρυάκι, είτε σ' ένα ποτάµι ή σε βουνό ή σε θάλασσα ή στο δάσος. Πόσο ωραία αισθανόµαστε όταν επιστρέφουµε, πόσο περισσότερη ενέργεια, διαύγεια και ανανέωση αισθανόµαστε ώστε να µπορούµε να συνεχίσουµε τη δουλειά µας και τη ζωή µας και να λύσουµε τα προβλήµατα µας. Κατά κάποιο τρόπο όλα είναι πιο ζωντανά, πιο αρµονικά' για λίγο η ζωή δεν είναι τόσο βαρετή, δύσκολη ή καταθλιπτική. Δε χρειάζεται να περάσει πολύς χρόνος πάντως και χάνουµε όλη αυτήν την ενέργεια και τη διαύγεια που κερδίσαµε και ακόµη µια φορά αναστατωνόµαστε, γινόµαστε νευρικοί και βαριόµαστε. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

31

Μπορούµε να πηγαίνουµε στο ρυάκι κάθε µέρα; Θα ήταν πραγµατικά πολύ ωραία και η ζωή θα ήταν λιγότερο πολύπλοκη. Φυσικά για τους περισσότερους από µας αυτό είναι αδύνατο και γιατί δεν έχουµε χρόνο και χρήµα και γιατί δεν υπάρχουν τέτοια µέρη κοντά µας, ειδικά κοντά σε µας που µένουµε στην πόλη. Κι όµως, η µητέρα Φύση έχει ένα µυστικό για µας. Δε χρειάζεται να πάµε πουθενά. Το ρυάκι της ζωής, αυτός ο τόπος ειρήνης, αυτή η πηγή δύναµης, γνώσης και αρµονίας βρίσκεται µέσα στον καθένα µας. Τι είναι διαλογισµός; Δεν είναι τίποτα άλλο από την καθηµερινή επίσκεψη σ' αυτό το ρυάκι. Απλά, είναι ο χορός της κατάδυσης στη θάλασσα της συνειδητότητάς µας, που ελευθερώνει την ένταση και οδηγεί στο σηµείο της εσωτερικής ακινησίας, όπου δεν υπάρχει εστία συνειδητότητας - αλλά µόνο συνειδητότητα. Όταν γίνεται τακτικά αυτός ο εσωτερικός χορός, γινόµαστε πιο φρέσκιοι, διαυγείς, χαλαροί, δηµιουργικοί, υγιείς και συντονισµένοι µε τον εαυτό µας και το περιβάλλον. Η αλήθεια αυτών των θέσεων έχει αποδειχθεί και αντικειµενικά και υποκειµενικά µέσα από πειράµατα. Εχουν γίνει µελέτες σε ανθρώπους που κάνουν διαλογισµό και σε άλλους που δεν κάνουν, για σειρά ετών, σε σχέση µε την αρτηριακή πίεση, το σφυγµό, το χρόνο αντίδρασης καθώς και σε σχέση µε καταστάσεις ικανοποίησης, δηµιουργικότητας, όπως αυτά εκφράζονται υποκειµενικά από τους συµµετέχοντες. Οι πληροφορίες που έχουν συλλέγει θα δοθούν στο επόµενο κεφάλαιο. Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων σήµερα βρίσκουν ότι όποιοι κι αν είναι οι στόχοι τους, τα κίνητρα, οι ευθύνες ή τα προβλήµατα τους, µπορούν να δουν πιο καθαρά, αποτελεσµατικά, πετυχηµένα µε τη βοήθεια του τακτικού διαλογισµού. Τελικά, ο µόνος τρόπος να γνωρίσεις αν ο διαλογισµός σου είναι χρήσιµος είναι να τον δοκιµάσεις, να αφιερώσεις µερικές στιγµές κάθε µέρα στο χορό της ψυχής.

32


ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ - ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ Ποια είναι η διαφορά ανάµεσα στις πιο πάνω τεχνικές; Η προσευχή είναι η επικοινωνία µε τον Θεό, συνήθως µέσα από κάποια µορφή που µας συνδέει µε το Θεό όπως ο Ιησούς Χριστός, η Παναγία ή οι διάφοροι Άγιοι. Η προσευχή αποτελείται από τρία µέρη. Το πρώτο είναι εκείνος που προσεύχεται, το δεύτερο εκείνος στον οποίο προσεύχονται (Θεός) και το τρίτο η ίδια η προσευχή που συνήθως ευχαριστεί ή δοξάζει το Θεό ή ζητά προστασία, βοήθεια ή φώτιση. Στον Ελεγχο του Νου καθώς και σε άλλες τεχνικές θετικών προβολών, χαλαρώνουµε το νου και τον εστιάζουµε σε κάποιο ιδιαίτερο επιθυµητό αποτέλεσµα όπως π.χ. επιτυχία σε µια προσπάθεια ή θεραπεία κάποιου που είναι άρρωστος. Η ιδέα του Θεού µπορεί να είναι ή να µην είναι παρούσα σ' αυτήν τη µέθοδο οραµατισµού επιθυµητών θετικών πραγµατικοτήτων. Η προσευχή και ο Έλεγχος του Νου είναι θαυµάσιες τεχνικές για τη δηµιουργία ανθρώπινης αρµονίας και θα πρέπει να χρησιµοποιούνται σε καθηµερινή βάση από όποιον γυρεύει ευτυχία, γαλήνη του νου, πνευµατική ανάπτυξη. Είναι πολύ ωφέλιµο να προσεύχεται κανείς ή να ασκείται στον Ελεγχο του Νου, πριν ή µετά τον διαλογισµό. Η προσευχή είναι ακόµη µια θαυµάσια προετοιµασία για το διαλογισµό. Η προσευχή «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ» µπορεί να γίνει αντικείµενο διαλογισµού αν ασκηθεί σωστά. Ο διαλογισµός είναι κάτι διαφορετικό. Δεν έχει γήινους στόχους. Δε ζητάει τίποτα από τον Θεό, ούτε οραµατίζεται κάποια επιτυχία ή θεραπεία. Σκοπός του διαλογισµού είναι η απόλυτη ΥΠΕΡΒΑΣΗ των σκέψεων και του νου, ώστε να προχωρήσει κανείς πέρα από το βασίλειο των σκέψεων και των εικόνων.


33

34


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Α

νθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη, χώρα και θρησκεία, διαλογίζονται για διαφορετικούς λόγους. Η ίδια τεχνική προσφέρει κάτι διαφορετικό στον καθένα, ανάλογα µε τις ανάγκες και τα κίνητρα του. Μερικά από τα κίνητρα που παροτρύνουν τους ανθρώπους στο διαλογισµό είναι: 1. Η χαλάρωση του σώµατος, του νου και η ανανέωση της ροής της ενέργειας, ώστε να µπορεί κάποιος να αντιµετωπίσει πιο αποτελεσµατικά τις ευθύνες µιας απαιτητικής και δραστήριας ζωής. 2. Η θεραπεία των ασθενειών (κυρίως των ψυχοσωµατικών). 3. Το ξεπέρασµα συναισθηµατικών προβληµάτων. 4. Η καλλιέργεια µιας πιο ήρεµης και θετικής στάσης απέναντι στη ζωή. 5. Η καλλιέργεια ενός νου που δρα γαλήνια και αποτελεσµατικά. 6. Η αύξηση της ικανότητας να εισδύει κανείς στον πυρήνα των προβληµάτων και να βρίσκει εµπνευσµένες λύσεις. Επιστήµονες και επιχειρηµατίες βρίσκουν το διαλογισµό εξαιρετικά χρήσιµο. 7. Ο συντονισµός µε δηµιουργική έµπνευση για να εκφραστεί κανείς καλλιτεχνικά. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

35

8. Απελευθέρωση από εξαρτήσεις όπως το τσιγάρο, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, τα ηρεµιστικά. 9. Εξαγνισµό της προσωπικότητας. 10. Ανάπτυξη της δύναµης της θέλησης. 11. Σα µέθοδος αυτοπαρατήρησης και αυτοανακάλυψης. 12. Δηµιουργία σχέσης µε τον εσώτερο εαυτό - µε την ψυχή. 13. Ανάπτυξη των δυνάµεων του νου που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση. 14. Καλλιέργεια εσωτερικής σχέσης µε το Θεό. 15. Πνευµατική ανάπτυξη, αυτογνωσία ή φώτιση. 16. Υπέρβαση της ταύτισης µε το σώµα και το νου και βίωση πνευµατικών αληθειών. 17. Έκσταση από την ένωση µε το Παγκόσµιο Πνεύµα που είναι και η ουσιαστική αλήθεια του Σύµπαντος. Ο διαλογισµός χρησιµοποιήθηκε και χρησιµοποιείται ακόµη σε µια πολύ µεγάλη ποικιλία πρακτικών εφαρµογών για τις οποίες δεν έχουµε αρκετό χώρο εδώ για να αναφερθούµε. Οι δυνατότητες είναι ατελείωτες καθώς οι δυνάµεις του νου είναι απεριόριστες.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ. Πολυάριθµα επιστηµονικά πειράµατα έχουν δώσει τα ίδια αποτελέσµατα για την επίδραση του διαλογισµού πάνω στο σώµα και την προσωπικότητα του ανθρώπου. Μερικές από αυτές τις επιδράσεις µετρώνται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του διαλογισµού, όταν κάποιος κάθεται και συγκεντρώνεται. Άλλες µετρήσεις έχουν γίνει κατά τη διάρκεια πολυετούς παρατήρησης των αλλαγών που συµβαίνουν στις φυσικές και νοητικές λειτουργίες κάποιου ως αποτέλεσµα της τακτικής άσκησης στο διαλογισµό. Τα αποτελέσµατα αυτά είναι προϊόν επιστηµονικής έρευνας που περιλαµβάνει άτοµα που κάνουν διαλογισµό και οµάδες ελέγχου ανθρώπων που δεν κάνουν διαλογισµό. 36


ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ 1. Βαθιά ανάπαυση του υλικού σώµατος που διακρίνεται από την εµφανή πτώση της τιµής του µεταβολισµού, όπως αυτός µετριέται από την κατανάλωση οξυγόνου ενός ατόµου κατά τη διάρκεια που βρίσκεται σε διαλογισµό, σε κατάσταση εγρήγορσης, σε ύπνο και σε ύπνωση. Στο διαλογισµό υπάρχει µια ξαφνική πτώση (16%) κατανάλωσης οξυγόνου, ενώ στον ύπνο η κατανάλωση πέφτει µόνο 8% (το περισσότερο), στην ύπνωση υπάρχει µια ελάχιστη πτώση της βασικής τιµής του µεταβολισµού. Αυτό αποδεικνύει ότι το σώµα και ο νους βρίσκονται σε τέτοια βαθιά κατάσταση χαλάρωσης και ανάπαυσης που δεν επιτυγχάνεται ούτε µε τον ύπνο. 2. Μια άλλη ένδειξη της βαθιάς ανάπαυσης είναι ότι ο αριθµός των αναπνοών που χρειάζεται ο άνθρωπος κάθε λεπτό κατά τη διάρκεια του διαλογισµού πέφτει, από ένα µέσο όρο 16 αναπνοών το λεπτό, κατά τη διάρκεια ήρεµης φυσιολογικής κατάστασης εγρήγορσης, στις 7 αναπνοές το λεπτό στο βαθύ διαλογισµό. Αυτό δείχνει ότι το σώµα και ο νους βρίσκονται σε βαθιά ανάπαυση και χρειάζονται πολύ λιγότερο οξυγόνο. Μερικοί άνθρωποι όταν πρωτοσυναντούν αυτήν την κατάσταση, όπου χρειάζονται λιγότερο οξυγόνο, φοβούνται όταν ανακαλύπτουν πως δεν έχουν αναπνεύσει για αρκετή ώρα. Μπορούν να είναι σίγουροι πως δεν υπάρχει απολύτως κανένας κίνδυνος. Κάθε φορά που το σώµα χρειάζεται να αναπνεύσει δίνει το σύνθηµα στο µηχανισµό αναπνοής να πάρει το απαραίτητο οξυγόνο χωρίς καθόλου να χρειάζεται να σκεφτεί κανείς γι' αυτό. Αυτή η κατάσταση συνειδητότητας είναι απόλυτα ασφαλής και ωφέλιµη. 3. Τα καλά νέα γι' αυτούς που έχουν προβλήµατα καρδιάς είναι ότι ο διαλογισµός είναι εξαιρετικά χαλαρωτικός και ανα νεωτικός για την καρδιά. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρω ποι που διαλογίζονται έχουν πιο ξεκούραστη καρδιά και κατά τη διάρκεια που κάθονται και όταν βρίσκονται σε δράση. Το γε γονός αυτό χρησιµοποιείται από ανοιχτόµυαλους γιατρούς που χρησιµοποιούν το διαλογισµό µαζί µε ασκήσεις και οµάδες συζήτησης, για να βοηθήσουν τους ασθενείς που έχουν προ βλήµατα καρδιάς να ξαναβρούν τη χαµένη τους υγεία και ζωΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

37

ντάνια. Δε χρειάζεται, πάντως, να έχει κανείς προβλήµατα µε την καρδιά του για να επωφεληθεί από αυτήν την πλευρά του διαλογισµού. Μην ξεχνάτε ότι η καρδιά είναι µια αντλία που λειτουργεί συνεχώς. Όπως κάθε άλλη αντλία θα καταστραφεί πολύ πιο γρήγορα εάν γίνεται υπερβολική χρήση και λειτουργεί µε υπερβολική ένταση. Ο διαλογισµός είναι πολύ ισχυρό εργαλείο προφύλαξης για κάθε σωµατικό και νοητικό πρόβληµα. 4. Μια άλλη ένδειξη της βαθιάς ανάπαυσης που επιτυγχάνεται µε το διαλογισµό, είναι η σηµαντική πτώση του επιπέδου του γαλακτικού οξέος στο αίµα από 11.2 mg /100 mi σε 7 mg /100 ml. To επίπεδο του γαλακτικού οξέος στο αίµα είναι το µέτρο της σχετικής χρήσης και κόπωσης των µυών. Όσο χαµηλότερο είναι το επίπεδο του γαλακτικού οξέος τόσο πιο ξεκούραστος και ανανεωµένος είναι ο µυϊκός ιστός. 5. Διάφορα τεστ έχουν δείξει τη βαθιά και ηρεµιστική χαλαρωτική επίδραση του διαλογισµού µέσα από τη µείωση της αγωγιµότητας του δέρµατος. Η ηλεκτρική αγωγιµότητα του δέρµατος είναι ο τρόπος µέτρησης της σχετικής κατάστασης ηρεµίας ή έντασης ενός ατόµου. Τεστ έχουν αποδείξει ότι η αγωγιµότητα κατά τη διάρκεια του διαλογισµού µπορεί να πέσει ως 300% δείχνοντας έτσι ότι το άτοµο έχει χαλαρώσει σωµατικά και συγκινησιακά. 6. Μετρήσεις των κυµάτων του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια του διαλογισµού δείχνουν µια υψηλότερη συχνότητα άλφα κυµάτων, πράγµα που αποδεικνύει µια ήρεµη εγρήγορση. Υπάρχει µια αίσθηση γαλήνης, ενώ ταυτόχρονα έχει κανείς αντίληψη του περιβάλλοντος σα να είναι ξύπνιος. Μπορεί κανείς να συγκρίνει µια τέτοια κατάσταση µε την ήρεµη εγρήγορση µιας γάτας που είναι τελείως χαλαρή αλλά πανέτοιµη να αντιδράσει αν χρειαστεί. 7. Μια άλλη επιστηµονική µελέτη έχει δείξει ότι ο διαλογισµός επιφέρει αυξηµένη επικοινωνία και αλληλεπίδραση ανάµεσα στα δύο ηµισφαίρια του εγκεφάλου. Ο συγχρονισµός αυτός των εγκεφαλικών κυµάτων οδηγεί σε ένα πιο ολοκληρωµένο και ισορροπηµένο τρόπο σκέψης και δράσης. Τελευταία έχουν γίνει πολλές έρευνες σχετικά µε τις διαφορετικές ποιότητες λειτουργίας που ελέγχονται από το δεξιό και το αριστερό ηµισφαίριο. Υπάρχει η πεποίθηση ότι το αριστερό ηµι38


σφαίριο εργάζεται περισσότερο µέσα από τη λογική, ενώ το δεξί είναι προσανατολισµένο προς τη δηµιουργική και ελεύθερη σκέψη. Προφανώς, χρειάζεται αρµονική εξισορρόπηση αυτών των δύο για έναν υγιή και παραγωγικό τρόπο ζωής. Αυτές οι µελέτες δείχνουν ακόµη αυξηµένη επικοινωνία µεταξύ του εµπρός και πίσω τµήµατος του εγκεφάλου. Αν και δε γνωρίζουµε τι µπορεί να σηµαίνει αυτό, είναι προφανές ότι ο διαλογισµός επιτρέπει µια αυξηµένη επικοινωνία ανάµεσα στα διάφορα τµήµατα του εγκεφάλου. 8. Ίσως από τα πιο καλά τεκµηριωµένα αποτελέσµατα του διαλογισµού, είναι η ικανότητα του να µειώνει την πίεση του αίµατοςσε αυτούς που χουν έ υψηλή πίεση. Ένα κλασικό απο τέλεσµα κατά τη διάρκεια του διαλογισµού ήταν η πτώση της διαστολικής πίεσης από 15 σε 13 και της συστολικής από 8.5 σε 7. Τα αποτελέσµατα αυτά παρέµεναν ίδια για ώρες µετά το διαλογισµό και στο τέλος γίνονταν µια συνεχής πραγµατικότη τα µετά από µερικά χρόνια διαλογισµού και σωστής διατρο φής, ζωής και σκέψης. Αυτές είναι µόνο µερικές από τις αλλαγές που έχουν µετρηθεί κατά τη διαδικασία του διαλογισµού. Τώρα ας κοιτάξουµε ορισµένες από τις πιο µακρόχρονες αλλαγές που παρατηρήθηκαν σε διαλογιζόµενους µετά από κάποια περίοδο καθηµερινού διαλογισµού. ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ 9. Με την πάροδο του χρόνου και ο ρυθµός της καρδιάς και ο ρυθµός της αναπνοής αποκτούν χαµηλότερο ρυθµό καθώς το σώµα βιώνει λιγότερο νοητικό-συγκινησιακό στρες και µα θαίνει να χάνει λιγότερη ενέργεια. Το κορµί γίνεται πιο χαλα ρό και πιο αποτελεσµατικό. 10. Τα άτοµα που διαλογίζονται αποκτούν πιο σταθερή υ γεία. Γενικά έχουν λιγότερες αρρώστιες στη ζωή τους. Αυτό ι σχύει και σε σχέσηµε τη ζωή που έκαναν πριν να αρχίσουν το διαλογισµό και σε σχέση µε άλλους της ίδια ηλικίας που ζουν παρόµοιες ζωές και που όµως δε διαλογίζονται. Υπάρχει µια εµφανήςενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήµατος. Ενας µεγάλος αριθµός επιστηµονικών ερευνών έχει ίνει γ τελευταία πάνω στη σχέση µεταξύ νοητικών και συγκινησιακών καταστά Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

39

σεων και του ανοσοποιητικού συστήµατος. Είναι γνωστό πως ένας άνθρωπος ήρεµος έχει πιο θετική εικόνα για τον εαυτό του και για τη ζωή γενικά και γι' αυτό πολύ πιο δυνατό ανοσοποιητικό σύστηµα από ό,τι αν άφηνε την ενέργεια του να ξοδεύεται ή αν καταπιανόταν µε αρνητικές σκέψεις και συναισθήµατα. 11. Μερικές έρευνες έχουν αποδείξει ακόµη ότι αυτοί που διαλογίζονται τακτικά αντιδρούν πιο γρήγορα και αποτελε σµατικά σε ένα δυσάρεστο γεγονός. Οι µελέτες αυτές φτιά χνουν την ακόλουθη εικόνα. Ενα µέσο άτοµο που δεν είναι ού τε ιδιαίτερα χαλαρωµένο ούτε ιδιαίτερα αγχοµενο χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστηµα για να αντιδράσει στο στρες. Το άγ χος του θα αυξηθεί σταδιακά και µετά θα αρχίσει να χαλαρώ νει. Ενα άτοµο που διαλογίζεται τακτικά τείνει να αντιδρά πιο γρήγορα και µετά χαλαρώνει πιο γρήγορα. Ατοµα µε προβλή µατα άγχους τείνουν να αντιδρούν πολύ πιο αργά και η έντα ση τους ανεβαίνει για αρκετή ώρα µετά το γεγονός. Δεν ξε χνούν το γεγονός και ασχολούνται µε αυτό για πολύ καιρό αφότου συνέβη. Το πείραµα αυτό καταρρίπτει τη λαθεµένη αντίληψη ότι ο διαλογισµός κάνει τον άνθρωπο παθητικό. Το αντίθετο είναι η αλήθεια. Εχει πολύ πιο γρήγορο χρόνο αντίδρασης γιατί ο νους του βρίσκεται πολύ περισσότερο στο παρόν και δεν απασχολείται µε προβλήµατα του µέλλοντος ή του παρελθόντος. Ενα παρόµοιο τεστ έδειξε πως στο ίδιο ερέθισµα οι µη διαλογιζόµενοι χρειάζονται 5 δευτερόλεπτα για να αντιδράσουν, ενώ οι διαλογιζόµενοι χρειάζονται 3. 12. Ο διαλογισµός αυξάνει, επίσης, την ικανότητα αντίληψης και κινητικής απόδοσης. Σ' ένα πείραµα όπου χρησιµοποιήθηκαν τεστ ταχύτητος και ακρίβειας και ο καθένας έπαιρνε βαθµούς σύµφωνα µε την απόδοση, οι διαλογιζόµενοι και στα δύο βαθµολογούνται µε 7, ενώ οι µη διαλογιζόµενοι µόνο 2,5. Αυτό σηµαίνει ότι ο διαλογισµός µας βοηθά σε κάθε νοητική ή σωµατική δραστηριότητα και στόχο. Η ποιότητα και παραγωγικότητα της εργασίας µας αυξάνεται σε κάθε τοµέα της ζωής µας. 13. Μελέτες που έγιναν στην Ολλανδία µε µαθητές λυκείου έδειξαν ότι εκείνοι που έκαναν διαλογισµό είχαν δείκτη ανάπτυξης εφυϊας 28 βαθµούς ενώ εκείνοι που δεν διαλογί40


ζονταν είχαν µόλις 10 βαθµούς ανάπτυξη. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο διαλογισµός εξαπλώθηκε στη Δύση, µέσα από τους φοιτητές που πολύ σύντοµα αντιλήφθηκαν ότι οι νοητικές τους ικανότητες αυξάνονταν σε βάθος από τη διαδικασία που ονοµαζόταν διαλογισµός. 14. Η µνήµη επίσης αυξάνεται µε το διαλογισµό. Σε µελέτες που έγιναν πάνω στην ενθύµηση µεγάλων χρονικών διαστηµάτων οι διαλογιζόµενοι έπιαναν 52% ενώ οι µη διαλογιζόµενοι µόνον 32%. Σε παρόµοιες µελέτες, που όµως αφορούσαν την ενθύµηση πρόσφατου χρονικού διαστήµατος οι διαλογιζόµενοι σηµείωναν 70%, ενώ οι µη διαλογιζόµενοι µόνον 37%. Βλέπουµε ότι ο διαλογισµός είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο για την ανάπτυξη όλων των ικανοτήτων του νου. Εποµένως, αντί να αποµακρύνει από τη ζωή, βοηθάει να ζήσει κανείς πιο παραγωγική και ολοκληρωµένη ζωή. 15. Εχουν γίνει ακόµη πολλές ψυχολογικές µελέτες σε τόπους εργασίας µε διαλογιζόµενους και οµάδα σύγκρισης µη διαλογιζόµενων. Το συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα που έγινε η µελέτη οι διαλογιζόµενοι αισθάνθηκαν αύξηση 40% στην ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, ενώ εκείνοι που δεν έκαναν διαλογισµό αισθάνθηκαν µόνο 5% αύξηση. Οι διαλογιζόµενοι αύξησαν κατά 50% την παραγωγικότητα τους, ενώ οι µη διαλογιζόµενοι είχαν πτώση 10% περίπου. Οι διαλογιζόµενοι βίωναν 65% βελτίωση των σχέσεων τους µε τους συναδέλφους τους και 45% των σχέσεων τους µε τους προϊσταµένους τους. Στην ίδια εταιρία εκείνοι που δε διαλογίζονταν βελτίωσαν µόνο κατά 10% τη σχέση τους µε τους συναδέλφους και 25% τη σχέση τους µε τους προϊσταµένους. Ετσι, στον ίδιο τόπο εργασίας εκείνοι που έκαναν διαλογισµό µπορούσαν να βιώσουν σηµαντική βελτίωση των συναισθηµάτων της ικανοποίησης, της παραγωγικότητας τους και των σχέσεων τους µε τους συναδέλφους και προϊσταµένους, ενώ άλλοι από το ίδιο περιβάλλον είχαν σηµαντικά διαφορετικές εµπειρίες. Βλέπουµε µε αυτόν τον τρόπο πόσο υποκειµενική είναι στην πραγµατικότητα η αλήθεια µας και σε πιο βαθµό δηµιουργούµε την πραγµατικότητα µας. Σε µια άλλη παρόµοια µελέτη, διαλογιζόµενοι εργάτες βίωσαν 50% αύξηση της ικανοποίησης από τη δουλειά τους, ενώ οι µη διαλογιζόµενοι µόνον 5%. Η αύξηση αυτή της ικανοποίΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

41

ησης είναι αποτέλεσµα της αλλαγής της αντίληψης του διαλογιζόµενου και δεν οφείλεται σε αλλαγές στο περιβάλλον της εργασίας. Το ίδιο ισχύει για πολλούς τοµείς της ζωής µας. Μπορεί να πιστεύουµε ότι δε µπορούµε να είµαστε ευτυχείς µε ό,τι έχουµε ή ότι κινδυνεύουµε. Η αλλαγή όµως της πεποίθησης αποµακρύνει αυτήν την ψευδαίσθηση και η ζωή γίνεται καλύτερη. Είναι σηµαντικό να καταλάβουµε ότι ο εργαζόµενος δε γίνεται παθητικός ή αδιάφορος. Ας µη ξεχνάµε ότι η παραγωγικότητα του αυξάνει κατά 50% και η βελτίωση των σχέσεων µε τους συναδέλφους του κατά 65%. Αυτό δεν ταιριάζει σ' έναν άβουλο χαρακτήρα, αλλά σε µια θετική στάση απέναντι στη ζωή και την εργασία. 16. Ενας µεγάλος αριθµός ψυχολογικών τεστ έγινε µε ανθρώπους που έκαναν διαλογισµό σε διαφορετικά χρονικά διαστήµατα. Ενα τεστ που έγινε µε ανθρώπους που έκαναν διαλογισµό επί 2 µήνες σε σχέση µε µη διαλογιζόµενους έδειξε τα ακόλουθα αποτελέσµατα: α) Στο τεστ για εσωτερική καθοδήγηση οι διαλογιζόµενοι σηµείωναν 7 βαθµούς, ενώ οι άλλοι 2,5 - πράγµα που δείχνει πως αυτοί που κάνουν διαλογισµό είτε έχουν µια έµφυτη αίσθηση εσωτερικής καθοδήγησης, είτε την αναπτύσσουν µέσα από το διαλογισµό. 6) Όταν εξετάστηκαν σχετικά µε την αυτοπαραδοχή οι διαλογιζόµενοι σηµείωναν 2, ενώ οι άλλοι έφταναν µέσο όρο µείον 1. Φαίνεται ότι η εσωτερική επαφή που καλλιεργείται µε το διαλογισµό βοηθά το άτοµο να έχει πιο αρµονική σχέση µε τον εαυτό του. γ) Στο τεστ για αυτοεκτίµηση οι διαλογιζόµενοι έφταναν µέσο όρο 2. Οι άλλοι είχαν µείον 3. Η αυτοεκτίµηση µαζί µε την εµπιστοσύνη στον εαυτό µας παίζουν σηµαντικό ρόλο σε κάθε προσπάθεια και αποτελούν µεγάλο κεφάλαιο για τη ζωή. δ) Σ' ένα τεστ για τον αυθορµητισµό οι διαλογιζόµενοι έφτασαν τους 2-3 βαθµούς ενώ οι άλλοι µείον 3. Αυτό διαλύει και το µύθο ότι ο διαλογισµός κάνει τον άνθρωπο στυγνό και απαθή. Ακριβώς το αντίθετο είναι αλήθεια και αυτός που κάνει διαλογισµό γίνεται πιο αυθόρµητος, ανταποκριτικός και δηµιουργικός. ε) Σε ένα τεστ για την οικειότητα µε άλλους, οι διαλογιζό42


µενοι σηµείωσαν 2,3 ενώ οι άλλοι 0,2 - κάτι που δείχνει ότι ο διαλογισµός όχι µόνο δεν αποµακρύνει τον άνθρωπο από τους άλλους αλλά αντίθετα τον κάνει πιο οικείο µαζί τους. Αυτό είναι αποτέλεσµα του γεγονότος ότι αυτός που κάνει διαλογισµό αισθάνεται πιο ασφαλής και έχει καλύτερη σχέση µε τον εαυτό του. Έτσι, φοβάται λιγότερο τους άλλους και δε χρειάζεται να παίζει τα κοινωνικά παιχνίδια που χωρίζουν τους ανθρώπους. στ) Σε ένα τεστ για το άγχος οι διαλογιζόµενοι είχαν µόνο 2, ενώ οι άλλοι έφταναν τα 8 αποδεικνύοντας τη µεγαλύτερη τάση τους για άγχος από τους διαλογιζόµενους. Άλλα παρόµοια ψυχολογικά τεστ έχουν δείξει ότι σε σχέση µε τους µη διαλογιζόµενους οι διαλογιζόµενοι έχουν λιγότερη κατάθλιψη, αυξηµένη διάθεση φιλικότητας, µειωµένη τάση να ελέγχουν τους άλλους, περισσότερο σεβασµό για τους άλλους, συναισθηµατική σταθερότητα, µεγαλύτερη δύναµη αντιµετώπισης σωµατικών ή νοητικών δυσκολιών ή άγχους, λιγότερη ακαµψία του χαρακτήρα- τους και µεγαλύτερη ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ. Σχετικά µε τον τελευταίο παράγοντα, διαλογιζόµενοι που ξεκίνησαν διαλογισµό έχοντας έναν βαθµό αυτοπραγµάτωσης 30, έφτασαν µετά από 6 εβδοµάδες διαλογισµού τους 35 και µετά από 43 µήνες τους 50. Αλλά το πιο σηµαντικό δώρο που προσφέρει ο διαλογισµός είναι ότι γινόµαστε ικανοί να εκδηλώνουµε όλο και περισσότερο το εσώτερο και ακόµα ανεκδήλωτο δυναµικό µας σε κάθε επίπεδο: σωµατικό, συναισθηµατικό, νοητικό, καλλιτεχνικό σε σχέση µε χειρονακτικές πράξεις δηµιουργικές προσπάθειες και οικονοµικές ανάγκες. Ο νους µας είναι πιο καθαρός, παραγωγικός και δηµιουργικός. 17. Εκτός από τα προηγούµενα ψυχολογικά τεστ έχουν γίνει ακόµη σηµαντικές µελέτες πάνω στις επιπτώσεις του διαλογισµού στους φυλακισµένους. Τεστ που έγιναν µε φυλακισµένους που έκαναν διαλογισµό σε σχέση µε τους ίδιους πριν αρχίσουν το διαλογισµό καθώς και σε σχέση µε άλλους φυλακισµένους που δε διαλογίζονταν έδωσαν τα ακόλουθα σηµαντικά αποτελέσµατα: α) Υπήρξε µια αξιοσηµείωτη µείωση της ψυχασθένειας και της κοινωνικής αδράνειας. Εγιναν πιο υγιείς και κοινωνικά αποδεκτοί στη συµπεριφορά τους. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

43

β) Ενιωθαν λιγότερο άγχος και επιθετικότητα. γ) Μείωσαν κατά πολύ τις παραβάσεις του κανονισµού της φυλακής και άρχισαν να προτιµούν κατά 100% πιο θετικές δραστηριότητες όπως τα σπορ, τις λέσχες και τις επιµορφωτικές δραστηριότητες.

ΑΛΛΕΣ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ Μέχρι τώρα έχουµε συζητήσει µερικές από τις επιπτώσεις του διαλογισµού στο σώµα κατά τη διάρκεια του διαλογισµού. Ας συζητήσουµε τώρα µερικά από τα µακροχρόνια αποτελέσµατα του καθηµερινού διαλογισµού πάνω στο σώµα. 18. Μετά από 4 έως 63 εβδοµάδες διαλογισµού στους διαλογιζόµενους που έπασχαν από υπέρταση η πίεση του αίµατος έπεσε κατά µέσο όρο από το 15 στο 13.5 και η χαµηλή από 8.5 στο 7. 19. Μια οµάδα διαλογιζόµενων που έπασχε από βρογχικό άσθµα αισθάνθηκε µεγάλη ανακούφιση. 94% από αυτούς ανακάλυψαν ότι ο αέρας περνούσε ευκολότερα από τους βρόγχους, 61% επίσης δήλωσαν ότι είχαν σηµαντική βελτίωση στην αναπνοή τους. Οι γιατροί που παρακολουθούσαν αυτούς τους ασθενείς σηµείωσαν τα ίδια αποτελέσµατα. 20. Άλλοι διαλογιζόµενοι εξετάστηκαν πάνω στην κατανάλωση τσιγάρων αφού άρχισαν το διαλογισµό. Από το 39% που κάπνιζαν πολύ στην αρχή το ποσοστό έπεσε στο 20% µετά από 9 µήνες και στο 17% µετά από 21 µήνες. Από εκείνους πάλι που κάπνιζαν λίγο, από 55% που ήταν στην αρχή έπεσαν στο 25% µετά από 9 µήνες και στο 20% µετά από 21 µήνες. 21. Το ίδιο τεστ έγινε µε ανθρώπους που έπιναν πολύ. Στην αρχή ήταν 18%. Μετά από 9 µήνες έπεσαν στο 15% και µετά από 21 µήνες µόνο στο 5%. Δηλαδή µια πολύ σηµαντική αλλαγή έγινε στη ζωή τους. Σε εκείνους που έπιναν λίγο οι αριθµοί άλλαξαν λιγότερο. Έπεσαν δηλαδή από 55% στο ξεκίνηµα στο 42% µετά από 9 µήνες και ξανά πάλι στο 45% µετά από 21 µήνες. Φαίνεται λοιπόν ότι ο διαλογισµός είναι σηµαντικός δηµιουργός αρµονίας που επιδρά περισσότερο εκεί όπου έχουµε 44


χάσει την ισορροπία µας, χωρίς όµως να µας αποµακρύνει από τη ζωή ή από την επαφή µε το περιβάλλον µας. 22. Ακόµη σηµαντικότερα αποτελέσµατα είχε ο διαλογι σµός σε ανθρώπους που είχαν εξάρτηση από διάφορους τύ πους ναρκωτικών. Τα αποτελέσµατα έχουν ως εξής: ΤΥΠΟΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟΥ

ΠΟΣΟΣΤΟ ΧΡΗΣΤΩΝ

ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣ ΒΑΡΒΙΤΟΥΡΙΚΑ ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ L.S.D. ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ-ΗΡΩΙΝΗ

ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 21 ΜΗΝΕΣ 2Ζ% 3% 19% 3% 77% 23% 42% 5% 17% 2%

Αυτό το τεστ έγινε σε 1300 άτοµα που χρησιµοποιούσαν κάποιου τύπου ναρκωτικά πριν να αρχίσουν το διαλογισµό. Τα αποτελέσµατα είναι εντυπωσιακά, όπως βλέπετε. Αυτή είναι η µεγάλη δύναµη του διαλογισµού. Δίνει µια εσωτερική πηγή ασφάλειας, δύναµης και ικανοποίησης µε αποτέλεσµα να µην έχουµε την ανάγκη να εξαρτιώµαστε από χηµικές ουσίες, καταστάσεις ή ανθρώπους. Γινόµαστε δυνατότεροι, υγιέστεροι, παραγωγικότεροι και δηµιουργικότεροι. 23. Αλλα τεστ που έγιναν σε ανθρώπους που κάνουν διαλογισµό έδειξαν ότι αυτοί χρειάζονται πολύ λιγότερο ύπνο για να αναρρώσουν από στέρηση ύπνου. Με τις κανονικές ώρες ύπνου συνέρχονται από διάφορες ανωµαλίες στο ρυθµό του ύπνου τους. Δε χρειάζεται, δηλαδή, να κοιµηθούν περισσότερο για να συνέλθουν. 24. Σε µια µελέτη πάνω σε 408 διαλογιζόµενους που είχαν ιστορικό µολυσµατικών ασθενειών το 70% ανέφερε σηµαντική µείωση των ασθενειών που υπέφεραν, αφότου άρχισαν το διαλογισµό. 25. Σε µια παρόµοια µελέτη πάνω σε 156 διαλογιζόµενους που είχαν ιστορικό αλλεργιών, το 56% είχε βελτίωση ή ακόµη και ανάρρωση από τις αλλεργίες τους. 26. Σε µια ακόµη µελέτη ανθρώπων µε ουλίτιδα, 45 άτοµα άρχισαν διαλογισµό, ενώ 26 ήταν η οµάδα ελέγχου. Τα αποτεΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

45

λέσµατα είναι τα ακόλουθα: ΟΜΑΔΑ

ΔΙΑΛΟΠΖΟΜΕΝΟΙ ΜΗ ΔΙΑΛΟΠΖΟΜΕΝΟΙ

ΠΡΟΣΩΠΑ-ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ 76% 20% 4% 15% 4% 46%

Τα αποτελέσµατα αυτά βγήκαν µετά από 25 µόνο µέρες διαλογισµού. Οι τρεις αυτές επιστηµονικές έρευνες µας οδηγούν στο συµπέρασµα ότι ο διαλογισµός δυναµώνει το ανοσοποιητικό σύστηµα και εποµένως την αντίσταση µας στις αρρώστιες αυτές. Είναι λοιπόν ένα ισχυρό εργαλείο σε κάθε περίπτωση που το σώµα µας έχει χάσει την ισορροπία του. 27. Σε µια µελέτη πάνω σε άτοµα που υπέφεραν από αϋπνία τα αποτελέσµατα έδειξαν ότι ο χρόνος που χρειάζονταν για να κοιµηθούν, έπεσε από ένα µέσο όρο 75 λεπτών στα 15 λεπτά. 28. Μια άλλη µελέτη πάνω σε αθλητές έδειξε ότι αφότου ξεκίνησαν το διαλογισµό βελτίωσαν τις επιδόσεις τους στα διάφορα αγωνίσµατα, καθώς επίσης και το δείκτη εφυϊας τους, όπως έδειξαν τα ανάλογα τεστ ευφυίας. 29. Σε µια άλλη µελέτη βρέθηκε ότι ο διαλογισµός βοηθάει στην οµαλοποίηση του βάρους ενός ατόµου, δηλαδή εάν κάποιος είναι υπέρβαρος χάνει βάρος και εάν είναι αδύνατος κερδίζει βάρος. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Το συµπέρασµα είναι πασιφανές. Ο διαλογισµός αυξάνει ό,τι είναι καλό και χρήσιµο στον άνθρωπο. Δυναµώνει το ανοσοποιητικό του σύστηµα, εναρµονίζει το ενδοκρινικό και χαλαρώνει το νευρικό σύστηµα. Δηµιουργεί υγεία και ζωντάνια. Στο νοητικό επίπεδο, αναπτύσσει εσωτερική γαλήνη, διαύγεια, αυτοπαραδοχή, εµπιστοσύνη στον εαυτό, δηµιουργικότητα, παραγωγικότητα και τελικά µεγαλύτερη αυτοπραγµάτωση. 46


Βοηθά στην ανάπτυξη πιο κοντινών, τρυφερών και αρµονικών σχέσεων. Κάνει το εργασιακό περιβάλλον πιο ικανοποιητικό, βελτιώνει τις σχέσεις µε τους συναδέλφους, προϊστάµενους, υφιστάµενους, µας κάνει πιο δηµιουργικούς, υπεύθυνους και παραγωγικούς. Στο πνευµατικό επίπεδο, µας φέρνει σε επικοινωνία µε την εσωτερική φωνή, την εσωτερική δύναµη και την εσωτερική σοφία και αγάπη. Σκεφτείτε τώρα τι θα συνέβαινε εάν πάρα πολλοί άνθρωποι έκαναν διαλογισµό. Πώς θα επιδρούσε αυτό πάνω στην κοινωνία µας; Όλες οι ενδείξεις και τα λογικά συµπεράσµατα οδηγούν στην πεποίθηση ότι εάν µεγάλος αριθµός ανθρώπων κάνει διαλογισµό αυτό θα έχει πολύ θετική επίδραση στην κοινωνία µας. Ας σκεφτούµε, µετά από όσα γνωρίζουµε ήδη σχετικά µε τα οφέλη του διαλογισµού, πώς µπορεί να επιδράσει σε µερικές από τις κύριες πηγές του χάους, της διάλυσης και της δυστυχίας στην κοινωνία µας σήµερα. 1. ΣΥΓΧΥΣΗ: Λίγοι άνθρωποι σήµερα δεν είναι µπερδεµένοι. Ελάχιστοι ξέρουν τι θέλουν, τι είναι σωστό, τι είναι λάθος, τι να κάνουν µε τη ζωή τους. Οι περισσότεροι βοµβαρδίζονται µε τόσες γνώµες, επιθυµίες, δραστηριότητες και ευθύνες που δε µπορούν να σκεφτούν καθαρά. Το να καθήσει κανείς µόνος του ήσυχα για 20 λεπτά κάθε µέρα, τον βοηθάει να καθαρίσει το νου του, να απελευθερωθεί από το πλήθος των σκέψεων και των συγκινήσεων και να δει πιο καθαρά τη ζωή του. Ετσι, θα είναι ένα πιο αποτελεσµατικό µέλος της κοινωνίας. 2. ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ: Οι άνθρω ποι σήµερα µοιάζουν µε πρόβατα που ακολουθούν τα κελεύσµατα πολιτικών και θρησκευτικών αρχηγών, τα διαφηµιστικά της τηλεόρασης και γενικά καθιερωµένες απόψεις για το τι είναι επιτυχία και αποτυχία, τι είναι σηµαντικό στη ζωή και τι δεν είναι. Έτσι οι άνθρωποι µοιάζουν µε ασυνείδητες µηχανές που τις χειρίζονται οι δυνάµεις γύρω τους. Δεν έχουν εσωτερική καθοδήγηση, ούτε εσωτερικό οδηγό ακόµη και για βασικά πράγµατα στη ζωή όπως πώς να πράξουν σωστά, πώς να επικοινωνήσουν, πώς να ζήσουν αρµονικά και ευτυχισµένα. Ο διαλογισµός βοηθάει τους ανθρώπους να ξαναβρούν την εσωτεΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

47

ρική αίσθηση του τι είναι σηµαντικό και αξίζει γι αυτούς και πώς να ζήσουν αρµονικά. Γίνονται πιο δυνατοί, πιο ικανοποιηµένοι µέσα τους. Προσφέρουν στην κοινωνία µια βελτιωµένη ποιότητα ανθρώπινης ύπαρξης. 3. ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ!: Όταν κάποιος δεν έχει αυτοπεποίθηση δύσκολα εκτελεί αποτελεσµατικά ή καλά αυτό που έχει αναλάβει να κάνει. Δε θα είναι καλός εργαζόµενος, επιχειρηµατίας, επιστήµονας, καλλιτέχνης, πολιτικός ή δάσκαλος. Δε θα είναι καλής ποιότητας µητέρα, πατέρας, ή σύζυγος. Η αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητη για την αποτελεσµατικότητα σε οποιοδήποτε στόχο. Ο διαλογισµός αυξάνει την αυτοπεποίθηση, καθώς µας φέρνει σε επαφή µε την εσωτερική ενέργεια που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση. Ετσι όσο περισσότερο διαλογίζεται κανείς, τόσο πιο αποτελεσµατικό µέλος της κοινωνίας γίνεται, όποιον ρόλο κι αν παίζει. 4. ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ: Η κοινωνία µας σήµερα υποφέρει από σοβαρή έλλειψη επαφής µε εσωτερικές αξίες και ηθική συµπεριφορά. Υπάρχει πλήρης διάλυση της ηθικής δοµής της κοινωνίας. Οι άνθρωποι εξαπατούν, λένε φέµµατα και χρησιµοποιούν ο ένας τον? άλλον σα να µην τρέχει τίποτα. Δεν τους αρέσει όµως να τους κάνουν οι άλλοι το ίδιο. Υπάρχει έτσι έλλειψη συνέπειας ανάµεσα στο τι πιστεύει κάποιος, τι σκέπτεται, τι λέει και τι κάνει. Ο λόγος του δεν έχει πια ούτε αλήθεια ούτε δύναµη. Το ίδιο και οι πράξεις του. Το αποτέλεσµα είναι να έχει γεµίσει η κοινωνία από ανθρώπους που κοιτάζουν µόνον τον εαυτό τους σε βάρος των άλλων. Δεν υπάρχει συνεργασία και αρµονία και έτσι όλο το σύστηµα διαλύεται και οικονοµικά και πολιτικά. Η αρµονική λειτουργία οποιασδήποτε οµάδας ανθρώπων εξαρτάται από τη βασική αρχή «Να κάνεις στους άλλους αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν εκείνοι». Όταν αυτό δεν ακολουθιέται, τότε το αποτέλεσµα είναι η καταστροφή και η δυστυχία. Ο διαλογισµός φέρνει τον άνθρωπο σε επαφή µε την εσωτερική του αίσθηση ηθικής. Αυτή η εσωτερική αίσθηση ηθικής υπήρχε και θα υπάρχει πάντα µέσα µας, απλά χάσαµε την επαφή µαζί της. Με το διαλογισµό γινόµαστε πιο ευαίσθητοι, αρχίζουµε να αισθανόµαστε ενότητα µε τους άλλους και τέλος δεν µπορούµε πια να τους ξεγελάσουµε, να τους πούµε ψέµατα ή να τους βλάψουµε. Ο διαλογισµός µπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση 48


των βασικών ηθικών θεµελίων όπου βασίζεται η επιτυχία και η αρµονία της κοινωνίας. 5. ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ: Ολοι πάσχουµε από έλλειψη αγάπης. Όλοι θέλουµε περισσότερη αγάπη από ό,τι µας δίνουν. Η έλλειψη αγάπης είναι υπεύθυνη στη σύγχρονη κοινωνία για την τροµακτική αύξηση των διαζυγίων, των ψυχιατρικών ασύλων, του καρκίνου, των ψυχοσωµατικών ασθενειών, της εγκληµατικότητας των πόλεων όπως κλοπές, βιασµοί, δολοφονίες και γενικά για το συναίσθηµα της µοναξιάς και της αποµόνωσης που κυριαρχεί σήµερα στην κοινωνία µας. Αν οι άνθρωποι είχαν αρκετή αγάπη στη ζωή τους δε θα υπήρχαν αυτά τα προβλήµατα. Χρειάζεται µεγάλη εσωτερική δύναµη, εσωτερική γαλήνη και ικανοποίηση και ακόµη αγάπη για τον εαυτό µας για να µπορούµε να αγαπάµε σωστά τους άλλους. Διαφορετικά η αγάπη µας θα γίνει απογοήτευση ή θυµός όταν ο άλλος κάνει κάτι που δε µας αρέσει. Μόνο ένα άτοµο µε µεγάλη εσωτερική δύναµη και εσωτερικό πλούτο µπορεί να αγαπά χωρίς όρους. Πρέπει να µη φοβάται, ούτε να αισθάνεται ευάλωτος. Ο διαλογισµός βοηθά κάποιον να αρχίσει να γνωρίζει τον εσωτερικό εαυτό του, να αναπτύσσει εσωτερική γαλήνη που δε θα είναι ευάλωτη σε εξωτερικά γεγονότα. Τότε κάποιος αρχίζει να αγαπά τον εαυτό του και να αισθάνεται µεγαλύτερη αποδοχή για τον εαυτό του και τους άλλους. Ο διαλογισµός βοηθά να αποµακρύνουµε τα εµπόδια στην αγάπη, δηλαδή τους αµυντικούς µηχανισµούς του «εγώ» που υπάρχουν σε κάθε προσωπικότητα. Τακτικός διαλογισµός από τα µέλη της κοινωνίας µας µπορεί να κάνει τη γη έναν πιο όµορφο και ειρηνικό τόπο για να ζει κανείς. 6. ΝΕΥΡΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ: Ποιος δεν έχει την εµπειρία της νευρικής υπερέντασης σήµερα; Ξέρετε κανέναν; Εάν ναι, ρωτήστε τον τότε πώς τα κατάφερε. Η νευρική ένταση είναι η κύρια «αρρώστια» της εποχής µας. Οδηγεί σε πολλές άλλες αρρώστιες και συναισθηµατικά προβλήµατα καθώς επίσης και σε συγκρούσεις στις σχέσεις, στο σπίτι και στη δουλειά. Το πρόβληµα µε τη νευρική υπερένταση είναι ότι αυξάνεται γρήγορα σα σ' ένα φαύλο κύκλο όσο πιο πολλή ένταση έχουµε τόσο πιο εύκολα συγκεντρώνουµε περισσότερη, όσο πιο πολλή συγκεντρώνουµε τόσο γίνεται πιο πιθανό ότι και το παραµικρό πράγµα θα µας ενοχλήσει. Από την άλλη, όσο πιο χαλαροί είµαστε Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

49

τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουµε να ενοχληθούµε από πράγµατα που συµβαίνουν γύρω µας. Επίσης, όσο πιο πολύ ένταση έχουµε τόσο πιο εύκολα απορροφούµε την ένταση των άλλων γύρω µας. Όταν είµαστε χαλαροί µπορούµε να αφήσουµε την ένταση να περάσει µέσα από µας χωρίς να επιδράσει πάνω µας. Σήµερα έχουµε µια κοινωνία από νευρικούς ανθρώπους που περπατούν χτίζοντας πάνω στην ένταση των άλλων, που ξεσπάνε την ένταση τους στους άλλους και εκπέµπουν ένταση όπου και να πάνε. Αυτό είναι φυσικά δυσάρεστο, ειδικά όταν πηγαίνεις σ' ένα γραφείο και ζητάς απλά µια πληροφορία και ο υπάλληλος είναι αγενής και επιθετικός γιατί τον πρόσβαλλε ο προϊστάµενος του που είναι νευριασµένος γιατί η κόρη του δε συµφωνεί µαζί του σε τίποτα. Ο διαλογισµός βοηθάει στην απελευθέρωση της έντασης που µαζεύεται µέσα µας. Με αυτόν τον τρόπο µπορούµε να επιστρέφουµε καθηµερινά στη φυσική ειρηνική κατάσταση του σώµατος και του νου αντί να χτίζουµε καθηµερινά όλο και περισσότερη ένταση. Έτσι, αποφεύγουµε πολλές αρρώστιες, προβλήµατα και συγκρούσεις µε τους άλλους. Ο διαλογισµός προσφέρει στην κοινωνία πιο χαλαρωµένους, υγιείς, ήρεµους και µε καθαρό µυαλό ανθρώπους. 7. ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ: Υπάρχει πολύ λίγη θέληση ή αυτοέλεγχος σήµερα στους ανθρώπους. Δύσκολα καταφέρνουν να εφαρµόσουν αποφάσεις που έχουν πάρει' όπως το να χάσουν βάρος, να σταµατήσουν το κάπνισµα, να ελέγχουν τα συναισθήµατα τους ή να αναπτύσσουν καθηµερινές πειθαρχίες. Έχουν από πολύ καιρό περάσει οι εποχές που οι άνθρωποι είχαν τον αυτοέλεγχο να νηστεύουν πριν από διάφορες πνευµατικές γιορτές. Οι άνθρωποι έχουν γίνει σκλάβοι των επιθυµιών τους και εποµένως σκλάβοι των αισθήσεων τους και των ερεθισµάτων που τους περιβάλλουν. Δεν είµαστε πια ελεύθεροι να πάρουµε µια απόφαση και να την εφαρµόσουµε. Έχουµε µέσα µας πολλές φωνές. Ένα κοµµάτι του εαυτού µας αποφασίζει να βελτιώσει τη ζωή του, ενώ τα διάφορα άλλα µέρη µας παροτρύνουν να ακολουθήσουµε τις δικές τους επιθυµίες. Δεν υπάρχει αφεντικό να βάλει τάξη στο εσωτερικό µας σπίτι. Χωρίς αυτοέλεγχο ένα άτοµο δε µπορεί να κάνει τίποτα στη ζωή του. Θα είναι ένα ροµπότ, ένας σκλάβος, που θα ελέγχεται από στιγµιαίες παρορµήσεις. Δε θα πετύχει ποτέ 50


τους στόχους του, ο λόγος του δε θα σηµαίνει τίποτα. Μπορεί να λέει πως θα βρίσκεται κάπου τη συγκεκριµένη ώρα ή ότι τα προϊόντα του θα είναι έτοιµα τη συγκεκριµένη ηµεροµηνία αλλά επειδή δε µπορεί να ελέγξει τις ενέργειες του δεν µπορεί να είναι συνεπής. Δε µπορείς να εµπιστευτείς έναν άνθρωπο που δεν έχει αυτοέλεγχο. Δεν είναι ούτε καλός στρατιώτης ούτε καλός υπάλληλος και φυσικά είναι πάρα πολύ επικίνδυνος εργοδότης ή αρχηγός. Δεν είναι επίσης καλός γονιός. Με το διαλογισµό µαθαίνει κανείς να ελέγχει το νου, το πιο δύσκολο πράγµα στον κόσµο. Έχουµε φτάσει στο φεγγάρι και έχουµε εισχωρήσει στα βαθύτερα µυστήρια των υποατοµικών µορίων, όµως δεν έχουµε κάνει καµιά πρόοδο στην κατανόηση και τον έλεγχο του νου µας. Ένας άνθρωπος µε αυτοέλεγχο είναι το πιο πολύτιµο πετράδι που µπορεί να προσφέρει κανείς στην κοινωνία. Μοιάζει µε διαµάντι ανάµεσα σε κοµµάτια κάρβουνο. Όµως και αυτά τα κοµµάτια του κάρβουνου µπορούν να γίνουν διαµάντια µέσα από διάφορες τεχνικές αυτοελέγχου όπως νηστεία, προσευχή, πειθαρχίες και διαλογισµό. Μέσα από αυτήν την µικρή ανάλυση γίνεται εµφανές τι µπορεί να προσφέρει ο διαλογισµός στην κοινωνία. Σε µια µελέτη που έγινε στη µικρή πολιτεία Ρόουντ Άϊλαντ της Αµερικής, βρήκαν ότι τα διαζύγια, η εγκληµατικότητα και η εµφάνιση καρκίνου µειώθηκαν σηµαντικά όταν το ποσοστό του πληθυσµού που έκανε διαλογισµό έφτασε το 1%. Θα ήταν σπουδαία προσφορά στην κοινωνία εάν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία κάνουν πιο προσιτό το διαλογισµό στους ανθρώπους µέσα από την TV, το ραδιόφωνο, σχολικά προγράµµατα και κυβερνητικές επιτροπές.


51

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ

Ο

πως κάθε άλλη δραστηριότητα ή διαδικασία, ο διαλογισµός έχει µια προετοιµασία, µια διαδικασία και µια κατάληξη. Αυτό βέβαια ισχύει για όσο χρόνο δεν έχουµε φωτιστεί και οι ώρες του διαλογισµού διαφέρουν από τις υπόλοιπες ώρες που είµαστε σε εγρήγορση. Ας συζητήσουµε τώρα την προετοιµασία. Ο ΧΩΡΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΕΤΕ Ο διαλογισµός µπορεί να γίνει οπουδήποτε, φτάνει το σώµα µας να είναι ασφαλές από εµφανείς κινδύνους. Μπορούµε να διαλογιστούµε στο υπνοδωµάτιο µας, στο σαλόνι, στην κουζίνα, ακόµη και στο µπάνιο αν δεν υπάρχει άλλος καλύτερος χώρος. Μπορείτε επίσης να κάνετε διαλογισµό στο λεωφορείο, στο αεροπλάνο, στο πλοίο ή στο αυτοκίνητο, όχι βέβαια όταν οδηγείτε. Μπορείτε να κάνετε διαλογισµό στη φύση, σε κοιλάδες, σε κορυφές βουνών, στην ακροθαλασσιά. Όλοι οι χώροι είναι κατάλληλοι. Ισως όµως όλοι οι χώροι να µη σας προσφέρουν τις ίδιες συνθήκες ή τα ίδια αποτελέσµατα. Ορισµένα µέρη µπορεί να σας προσφέρουν περισσότερη γαλήνη ή µεγαλύτερη διάθεση να κινηθείτε εσωτερικά προς το κέντρο του νου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σηµαντικό για τον αρχάριο. Όσο όµως κάποιος αποκτά µεγαλύτερη εµπειρία τόσο λιγότερο σηµαντικό ρόλο παί52


ζει το περιβάλλον. Ακριβώς όπως κάποιος που µαθαίνει να οδηγεί χρειάζεται τον πρώτο καιρό ένα προστατευµένο περιβάλλον, το ίδιο και εκείνος που αρχίζει το διαλογισµό, βοηθιέται από το κατάλληλο περιβάλλον. . Προτείνουµε στην αρχή να χρησιµοποιείτε το ίδιο δωµάτιο και τον ίδιο χώρο καθηµερινά. Ο χώρος αυτός σταδιακά θα συνδεθεί µε τη διαδικασία του διαλογισµού και της στροφής προς τον εσωτερικό κόσµο κι έτσι όταν κάθεστε σ' αυτόν θα µπαίνετε χωρίς κόπο σ' αυτήν τη διαδικασία. Κάθε χώρος απορροφά τις δονήσεις των δραστηριοτήτων που γίνονται σ' αυτόν. Ετσι, σ' ένα µπαρ αναπτύσσονται κάποιες ιδιαίτερες δονήσεις που είναι τελείως διαφορετικές από τις δονήσεις µιας εκκλησίας ή του σαλονιού σας ή µιας ήσυχης γωνιάς στη φύση. Διαλέξτε, λοιπόν, τον πιο ήσυχο χώρο µέσα στο σπίτι σας, το χώρο εκείνο όπου εσείς αισθάνεστε πιο άνετα και θα ενοχλείστε όσο γίνεται λιγότερο από τους άλλους ή από τις δραστηριότητες τους. Είναι πολύ ευεργετικό να έχετε λίγο ανοιχτό ένα παράθυρο για να παίρνετε οξυγόνο, φροντίστε όµως να µην έχετε γυρισµένη την πλάτη σας στο ρεύµα, αλλά το πρόσωπο σας. Μπορεί να θέλετε ή να µη θέλετε έναν βωµό σ' αυτόν το χώρο. Δεν είναι απαραίτητος. Μπορείτε να κάνετε θαυµάσια διαλογισµό και χωρίς αυτόν, όµως ορισµένοι αισθάνονται ότι τους βοηθάει η δηµιουργία ενός προσωπικού βωµού µ' ένα κερί και κάποιο λιβάνι. Αλλοι που έχουν θρησκευτικές τάσεις αισθάνονται ακόµη καλύτερα όταν προσθέτουν την εικόνα της προσωπικής τους εστίασης, σύµφωνα µε τη θρησκεία τους (τον Ιησού Χριστό ή κάποιον άλλον άγιο για τους Χριστιανούς) και πότε πότε λουλούδια ή φρούτα. Αυτά τα υλικά αντικείµενα δεν είναι καθόλου απαραίτητα, αλλά βοηθούν πολύ στη δηµιουργία µιας περισσότερο πνευµατικής ατµόσφαιρας σε όσους έχουν τέτοιες τάσεις. Η παράδοση λέει πως είναι καλύτερα να κάθεται µε το πρόσωπο προς την Ανατολή. Αλλοι προτιµούν να κάθονται προς την πλευρά του ήλιου, όπου και αν βρίσκεται αυτός. Προσωπικά νοµίζω ότι αυτά είναι λιγότερο σηµαντικά από τα εσωτερικά σας αισθήµατα. Καθήστε προς την κατεύθυνση που σας ταιριάζει καλύτερα. Άλλοι προτιµούν να κάθονται προς το παράθυρο, άλλοι προς τον τοίχο. Αφήστε τον εσωτερικό σας εαυτό να σας οΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

53

δηγήσει. Ακόµη, δε χρειάζεται να περιοριστείτε σε ό,τι διαλέξατε. Μπορείτε να πειραµατιστείτε στην αρχή µέχρι να βρείτε τον τόπο και τον προσανατολισµό που σας ταιριάζουν περισσότερο. Αλλά ακόµη και όταν έχετε καθιερώσει έναν τόπο, είσαστε πάντα ελεύθεροι να τον αλλάξετε όταν κάτι µέσα σας σας οδηγεί σ' αυτό. ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΑΙΑΑΟΓΙΣΜΟ Είναι καλύτερο να είσαστε µόνοι σας όταν κάνετε διαλογισµό εκτός κι αν κάποιος άλλος βρίσκεται µέσα στο δωµάτιο και κάνει κι εκείνος διαλογισµό. Κρατείστε κλειστή την πόρτα για να µη µπει κάποιος την ώρα που εσείς διαλογίζεστε. Είναι προτιµότερο να µην υπάρχουν ζώα µέσα στο δωµάτιο γιατί προσελκύονται από τις ήρεµες δονήσεις σας και έχουν την τάση να κάθονται δίπλα ή πάνω σας, κάτι που είναι ενοχλητικό για το διαλογισµό. Βγάλτε το τηλέφωνο από την πρίζα, αν είσαστε µόνοι, ώστε να µην ενοχληθείτε κατά τη διαδικασία της συγκέντρωσης. Εάν υπάρχουν άλλοι µέσα στο σπίτι πληροφορήστε τους ότι θα συγκεντρώνεστε ή θα χαλαρώνετε (οτιδήποτε καταλαβαίνουν ή σέβονται ευκολότερα) για 20 λεπτά και εποµένως αν κάποιος τηλεφωνήσει να κρατήσουν το όνοµα και το τηλέφωνο του, ώστε να τους τηλεφωνήσετε όταν τελειώσετε. Γιατί όλες αυτές οι προφυλάξεις; Το να ενοχληθείτε κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης µοιάζει µε το να ενοχληθείτε την ώρα που κοιµάστε. Ταράζει το νευρικό σας σύστηµα και δηµιουργεί µια προσωρινή αίσθηση ανισορροπίας. Θα συνέλθετε, φυσικά, και δε θα έχει γίνει κανένα µεγάλο κακό αλλά γιατί να µη δηµιουργήσετε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες όταν αυτό µπορεί να γίνει; Όταν δεν είναι δυνατό, µπορούµε να µάθουµε να συγκεντρωνόµαστε κάτω από οποιεσδήποτε καταστάσεις. Είναι για το δικό µας καλό. ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΟΕΑΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ Πολύ συχνά, όταν κάποιος ξεκινάει µια καινούργια δραστηριότητα, τα άλλα µέλη της οικογένειας αισθάνονται ότι κινδυνεύουν και µερικές φορές φοβούνται ότι το αγαπηµένο τους 54


πρόσωπο γίνεται κάτι διαφορετικό από αυτούς. Μερικοί συνδέουν αυτήν τη δραστηριότητα µε αποµάκρυνση από τη ζωή ή µε κάποια παράξενη, αφύσικη και µυστική απασχόληση. Άλλοι τη συνδέουν µε µαγείες ή µε την εξέλιξη του ατόµου σε «κινούµενο φυτό», που δεν ενδιαφέρεται για την οικογένεια και για τις ευθύνες του. Αλλα µέλη της οικογένειας πάλι, αισθάνονται ότι µένουν απέξω και ζηλεύουν γιατί έχουµε µια δραστηριότητα στην οποία δε συµµετέχουν (τουλάχιστον για την ώρα). Μερικοί απλά ενοχλούνται µε την ιδέα ότι ένα µέλος της οικογένειας κλείνεται µέσα σ' ένα δωµάτιο χωρίς κανένας να καταλαβαίνει τι ακριβώς κάνει. Άλλοι επίσης νοµίζουν ότι το να κάνεις διαλογισµό σηµαίνει ότι αλλάζεις θρησκεία. Στην περίπτωση που θα υπάρξει σύγχυση ή αντίδραση της οικογένειας εξαιτίας της νέας δραστηριότητας, είναι καλύτερα είτε να µιλήσετε σε όλους µαζί ή στον καθένα χωριστά, όπως νοµίζετε πως είναι πιο αποτελεσµατικό, και να τους εξηγήσετε τι ακριβώς κάνετε, γιατί αυτό είναι σηµαντικό για σας και γιατί χρειάζεστε τη συνεργασία τους. Εξηγήστε τους ότι δεν πρόκειται για µια άλλη θρησκεία, ότι δεν πρόκειται να τους εγκαταλείψετε, ή να παραµελήσετε τις υποχρεώσεις σας στην οικογένεια. Πείτε τους ακόµη ότι πειραµατίζεστε µ' αυτήν τη µέθοδο εσωτερικής συγκέντρωσης που κατά τη διάρκεια χιλιετηρίδων, έχει αποδειχτεί ότι βελτιώνει την υγεία του ατόµου , την εσωτερική γαλήνη, τη νοητική διαύγεια, την παραγωγικότητα και τη δηµιουργικότητα. Διαβάστε τους µερικές από τις επιστηµονικές µελέτες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια πάνω στα αποτελέσµατα του διαλογισµού. Κάντε το αυτό γιατί θέλετε να τους βοηθήσετε να αισθάνονται λιγότερο φόβο και να αντιδρούν λιγότερο στην απόφαση σας να δοκιµάσετε το διαλογισµό στη ζωή σας, όχι γιατί θέλετε να αποδείξετε ότι έχετε δίκιο ή ότι θα πρέπει και εκείνοι να κάνουν διαλογισµό. Αυτό είναι δική τους απόφαση, όχι δική σας. Εξηγήστε τους ότι πιστεύετε πως αυτή η µέθοδος εσωτερικής συγκέντρωσης θα σας βοηθήσει να γίνετε ένας καλύιερος άνθρωπος, πιο ήρεµος, πιο δηµοκρατικός, πιο ικανός να κατανοεί τις ανάγκες των άλλων µε περισσότερη αγάπη, κάτι που σηµαίνει δηλαδή πως θα γίνετε ένα καλύτερο µέλος της οικογένειας από το οποίο όλοι θα ωφεληθούν. Εξηγήστε ακόΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

55

µη ότι στο πείραµα που κάνετε, όλη η οικογένεια µπορεί να βοηθήσει στην εξαγωγή συµπερασµάτων, σχετικά µε τις επιπτώσεις του διαλογισµού πάνω σας, µετά από µερικούς µήνες. Το σηµαντικότερο όµως είναι να ακούσετε τις σκέψεις, τους φόβους και τις απορίες τους σχετικά µε το τι κάνετε. Αφήστε τους να εκφράσουν αυτό που αισθάνονται. Μην πληγωθείτε από πειρακτικές παρατηρήσεις που ίσως κάνουν, σαρκασµό ή κριτική. Αυτά είναι φυσική συνέπεια της απόφασης σας να κάνετε κάτι διαφορετικό από την πλειοψηφία των ανθρώπων και λειτουργεί σα δοκιµασία της αυτοπεποίθησης και αυτοπαραδοχής σας. Κάθε αντίδραση που δέχεστε από τους άλλους δεν είναι τίποτα άλλο από αντανάκλαση των δικών σας αµφιβολιών ή του φόβου της απόρριψης. Από τη στιγµή που θα είστε ξεκάθαροι και σίγουροι ότι αυτό που κάνετε είναι για το καλό όλων, θα δείτε πως όλοι θα το δεχτούν και µάλιστα ίσως στο τέλος να συµµετάσχουν και εκείνοι στην καινούργια σας δραστηριότητα. Αυτό δε σηµαίνει ότι πρέπει να µιλήσετε χωρίς λόγο σχετικά µε αυτό. Κάντε το µόνο όταν νιώσετε ότι ο άλλος έχει κάποιο πρόβληµα. Μην είστε επιδεικτικός και µην προσπαθείτε να προσηλυτίσετε τους άλλους. Απλά θα δηµιουργήσετε πρόβληµα στον εαυτό σας.

ΤΟ ΣΩΜΑ Μπορείτε να διαλέξετε ανάµεσα σε µια ποικιλία καθιστών θέσεων για το διαλογισµό σας. Σε κάθε θέση όµως η σπονδυλική στήλη πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο ίσια. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι προτιµότερο να µην αφήνετε την πλάτη σας να ακουµπά σε κάποια επιφάνεια. Είναι αδύνατον να είναι η σπονδυλική απόλυτα ίσια και παράλληλα να ακουµπά σ' έναν τοίχο ή µια καρέκλα. Αυτό δε σηµαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ να αφήνουµε την πλάτη µας να ακουµπά κάπου την ώρα που κάνουµε διαλογισµό. Απλά σηµαίνει ότι θα πρέπει να καθόµαστε όσο γίνεται περισσότερο χωρίς υποστήριξη, για να δυναµώσουν οι µυς της πλάτης και να µπορούµε τελικά να καθόµαστε για αρκετή ώρα χωρίς βοήθεια. Εάν, σαν αρχάριοι, αντιληφθούµε ότι συγκεντρωνόµαστε περισσότερο στον πόνο 56


ή στην έλλειψη άνεσης από ό,τι στην εστία συγκέντρωσης που έχουµε επιλέξει, τότε θα πρέπει προφανώς να επιτρέψουµε στην πλάτη µας να αναπαυθεί σε κάποια επιφάνεια, προσπαθώντας όσο γίνεται να την κρατήσουµε πιο ίσια. Οταν χρησιµοποιούµε κάποιο στήριγµα για την πλάτη, µπορούµε να κρατήσουµε τη σπονδυλική στήλη πιο ίσια, τοποθετώντας ένα µικρό µαξιλάρι ή µια διπλωµένη πετσέτα στη µέση της πλάτης ώστε να την ισιώσουµε. Μπορείτε να διαλέξετε ανάµεσα σε µια ποικιλία θέσεων για τα πόδια σας και να τους αλλάξετε στάση από καιρό σε καιρό στην αρχή, αν σας δηµιουργούν πρόβληµα. Η κλασική στάση είναι ο µισός λωτός, µια στάση όπου τα πόδια σταυρώνουν, η αριστερή φτέρνα τοποθετείται κάτω από το περίνεο και το δεξί πόδι τοποθετείται πάνω στον αριστερό µηρό. Αυτό γίνεται ευκολότερο όταν προσθέτει κανείς ένα µαξιλάρι κάτω από τους γλουτούς ώστε να σηκώσει το επίπεδο της λεκάνης. Θα πρέπει κανείς, να είναι προσεκτικός και να σέβεται τα γόνατα του, να µην τα πιέζει πολύ και να µην κάθεται πολλές ώρες σ' αυτήν τη στάση χωρίς τη σωστή σταδιακή προετοιµασία των γονάτων, γοφών και των άλλων αρθρώσεων. Διαφορετικά µπορεί να δηµιουργήσετε σοβαρά προβλήµατα στα γόνατα ή τους γοφούς σας. Εάν το σώµα σας είναι αρκετά ευλύγιστο δοκιµάστε αυτήν τη στάση, όµως κρίνετε σωστά και ακούστε το σώµα σας για το πόσο χρόνο µπορεί να µείνει σ' αυτήν τη στάση χωρίς να πιέσει τις αρθρώσεις. Μια άλλη στάση είναι το απλό σταύρωµα των ποδιών χωρίς να βάλετε το ένα πόδι πάνω στον άλλο µηρό. Είναι πιο δύσκολο να κρατήσετε ίσια τη σπονδυλική στήλη σ' αυτήν τη στάση. Η τοποθέτηση ενός µαξιλαριού κάτω από τους γλουτούς βοηθάει. Μια ακόµη δυνατότητα είναι να καθήσετε πάνω στα γόνατα σας µε το γιαπωνέζικο τρόπο. Εάν αυτό δεν είναι άνετο µπορείτε να βάλετε ένα µαξιλάρι κάτω από τους γλουτούς ή τους αστραγάλους, ό,τι σας κάνει να αισθάνεστε πιο άνετα. Γι' αυτούς που αισθάνονται δυσάρεστα σ' αυτήν τη στάση υπάρχουν µικρά σκαµνάκια που έχουν µια ελαφριά κλίση και χρησιµεύουν για το κάθισµα πάνω στα γόνατα κατά το διαλογισµό. Όσοι έχουν προβλήµατα µε τα γόνατα βρίσκουν αυτό το σκαµνάκι σα λύση γιατί µε αυτόν τον τρόπο ασκείται λιγότερη πίεση στις αρθρώσεις των γονάτων. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

57

Η καρέκλα είναι µια θαυµάσια λύση για όσους την προτιµούν ή δε βρίσκουν τις άλλες στάσεις άνετες. Όταν κάθεστε σε µια καρέκλα φροντίστε όλες οι αρθρώσεις σας, αστράγαλοι, γόνατα, να βρίσκονται σε ορθή γωνία και η σπονδυλική σας στήλη να είναι όσο πιο ίσια γίνεται, χωρίς να χρησιµοποιήσετε την πλάτη της καρέκλας. Εάν κάποια στιγµή ενοχληθείτε από τη δυσκολία που σας δηµιουργεί το κάθισµα χωρίς στήριγµα, τότε ακουµπήστε πολύ µαλακά στην πλάτη της καρέκλας και αν αυτό βοηθάει, ακουµπήστε ένα µικρό µαξιλάρι στην καµπύλη της πλάτης για να διατηρηθεί ίσια η σπονδυλική στήλη. ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΥΣΦΟΡΙΑ Κάθε φορά που προσπαθούµε να κρατήσουµε το σώµα µας σε µια στάση που δεν έχει συνηθίσει είναι φυσικό οι σχετικοί µυς να αντιδρούν µε πόνο και δυσφορία. Μπορεί ακόµα να έχουµε διάφορα προβλήµατα µε το σώµα µας που πονάει την ώρα που εµείς προσπαθούµε να συγκεντρωθούµε στην εστία συγκέντρωσης. Σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι καλύτερο να µην αλλάξουµε τη στάση µας µε το πρώτο «κύµα» δυσφορίας ή πόνου, γιατί στην πραγµατικότητα έρχονται κατά κύµατα. Εάν αγνοήσουµε το πρώτο κύµα αυτό θα υποχωρήσει και δε θα δηµιουργηθεί κανένα πρόβληµα. Μπορούµε, µε αυτόν τον τρόπο, να γίνουµε οι αποταυτισµένοι παρατηρητές, µάρτυρες του φαινοµένου του πόνου και της δυσφορίας. Με το να είµαστε ικανοί να παρακολουθούµε και να µην αντιδρούµε στα πρώτα κύµατα πόνου, µαθαίνουµε να αποταυτιζόµαστε από τη δυσφορία και στο σωµατικό και στο συναισθηµατικό επίπεδο στην καθηµερινή µας ζωή. Μπορούµε έτσι να λειτουργούµε αποτελεσµατικά σε καταστάσεις που διαφορετικά αυτό θα ήταν ακατόρθωτο για µας. Μας βοηθάει ακόµα να αποταυτίσουµε πι συνειδητοτητα µας από την ψευδαίσθηση του σώµατος και των διαφόρων φαινοµένων του. Το ίδιο ισχύει και για το νου' αργότερα µπορούµε να αποταυτιστουµε από το φαινόµενο του. Αλλά θα ασχοληθούµε µε αυτό πιο διεξοδικά αργότερα. Όταν λοιπόν υπάρχει δυσφορία, απλά παρακολουθήστε την. Φανταστείτε ότι ανήκει σε κάποιον άλλο, ότι παρακολουθείτε κάτι ξεχωριστό από τον εαυτό σας. Θα ανακαλύψετε τό58


τε ότι η δυσφορία µειώνεται σηµαντικά ή εξαφανίζεται τελείως. Μερικές φορές, όταν ο πόνος γίνεται εξαιρετικά δυνατός στην εκδήλωση του, µπορούµε να συγκεντρωθούµε σ' αυτόν και να αφήσουµε τη συνειδητότητά µας να ρέει µαζί του αντί να τον αποφεύγουµε, να τον απορρίπτουµε ή να αντιστεκόµαστε σ' αυτόν. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να τον αισθανθεί απόλυτα και να τον αποδεχτεί χωρίς αντίσταση' θα µείνετε κατάπληκτοι από το γεγονός ότι συχνά αυτό έχει σαν αποτέλεσµα τη διάλυση του πόνου και την εξαφάνιση του. Όταν ο πόνος προκαλείται από τη στάση σας και όχι από κάποιον άλλο σωµατικό παράγοντα και αισθάνεστε ότι έχετε παρατηρήσει αρκετά «κύµατα» τότε αφήστε το σώµα σας να αλλάξει στάση χωρίς αυτό να ενοχλήσει τη συγκέντρωση σας. Κάντε το αυτό µε ιδιαίτερη προσοχή όταν κάνετε διαλογισµό µε άλλους ώστε η κίνηση σας να µην τους ενοχλήσει. Συνεχίστε τη συγκέντρωση σας µέχρι να τελειώσει ο χρόνος που έχετε καθορίσει ή αισθανθείτε ότι έχετε ολοκληρώσει αυτόν τον κύκλο συγκέντρωσης.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΑΥΤΕΡΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΟ; Οποιαδήποτε ώρα είναι καλή για διαλογισµό. Το στοµάχι όµως πρέπει να είναι άδειο. Έτσι, είναι προτιµότερο να διαλογίζεστε το πρωί πριν το φαγητό ή τουλάχιστον τρεις ώρες µετά το φαγητό. Φυσικά αν κάποιος έχει φάει µόνο φρούτα δε χρειάζεται να περιµένει τόση ώρα. Αν και ο διαλογισµός είναι ευεργετικός οποιαδήποτε ώρα, ορισµένες ώρες θεωρούνται πιο επαγωγικές για να έχει κανείς µιά βαθύτερη εσωτερική επαφή. Αυτές οι ώρες είναι λίγο πριν την ανατολή του ήλιου και λίγο µετά τη δύση του. Αν δε* µπορείτε να κάνετε διαλογισµό εκείνες τις ώρες τότε µπορείτε να κάνετε οποιαδήποτε άλλη ώρα της ηµέρας. Είναι καλύτερο να κάνετε διαλογισµό την ίδια ώρα κάθε µέρα. Αυτό δηµιουργεί µια εσωτερική συνήθεια και ο νους προετοιµάζεται γι' αυτόν τον εσωτερικό εστιασµο, καθώς έχει συνηθίσει να κάνει κάτι τέτοιο καθηµερινά (µε τον ίδιο τρόπο που το στοµάχι ετοιµάζεται για τη χώνεψη λίγο πριν την ώρα που έχει συνηθίΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

59

—-

σει να δέχεται φαγητό). Η διάρκεια του διαλογισµού για τον αρχάριο είναι περίπου 20 λεπτά την κάθε φορά, δύο φορές την ηµέρα, αν είναι δυνα τό. Αυτή η διάρκεια θα πρέπει να κρατηθεί για ένα χρόνο περί που πριν να αυξηθεί σηµαντικά. Δεν έχει σηµασία αν µερικές φορές διαλογιζόµαστε για 15 λεπτά ή για 30, το σηµαντικό εί ναι ο µέσος όρος να είναι γύρω στα 20 λεπτά. Σταδιακά, µε τον καιρό και µε τη βοήθεια ενός δασκάλου ή κάποιου πιο πε πειραµένου, µπορούµε να αυξήσουµε το χρόνο, αν το έχουµε ανάγκη. , Αποφύγετε τη συνήθεια να σταµατάτε το διαλογισµό νωρίτερα. Είναι δύσκολο να προχωρήσει κανείς βαθιά χωρίς να καθήσει όλο το διάστηµα των 20 λεπτών, τα 10 µε 15 λεπτά µόλις που φτάνουν για να απελευθερωθούν οι εντάσεις της ηµέρας ώστε να έχουµε µια βαθύτερη συγκέντρωση.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ Η απόφαση σας να κάνετε διαλογισµό είναι, πιθανά, η πιο έξυπνη απόφαση που πήρατε ποτέ. Θα αλλάξει τελείως τη ζωή σας προς το καλύτερο. Αλλά το να πάρει κανείς µια απόφαση δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει να παρατηρείτε προσεκτικά το νου σας και τις διάφορες άλλες φωνές που υπάρχουν εκεί και µπορεί να υπονοµεύσουν τη διαύγεια σας σ' αυτό το θέµα. Είναι σηµαντικό να καταλαβαίνετε και να έχετε ξεκαθαρίσει το γιατί θέλετε να κάνετε διαλογισµό. Οι λόγοι σας δεν πρέπει να έχουν σχέση µε δύο βασικές συναισθηµατικές παγίδες ή παιχνίδια που παίζουµε συνέχεια µε τους εαυτούς µας και τους άλλους. Το ένα παιχνίδι είναι αυτό του ΚΑΛΟΥ και του ΚΑΚΟΥ. Σ' αυτό το παιχνίδι λέµε στον εαυτό µας ότι είµαστε «καλοί» όταν κάνουµε διαλογισµό ή όταν δεν τρώµε πολύ ή όταν κάνουµε τις ασκήσεις µας ή βοηθάµε τους άλλους και ότι είµαστε «κακοί» όταν κάνουµε τα αντίθετα. Αυτό δηµιουργεί ένα φαύλο κύκλο συναισθηµάτων όπως περηφάνεια και ανωτερότητα όταν κάνουµε «αυτό που πρέπει» για να είµαστε καλοί και ενοχή, φόβο, κατωτερότητα, αυτοαπόρριψη, όταν δεν κάνουµε «αυτό που πρέπει». Αυτή η συµπεριφορά δε βοηθάει τον πραγµατικό διαλογισµό ούτε, την πνευµατική µας ανάπτυξη. 60


Το άλλο παιχνίδι που παίζουµε είναι εκείνο του ΓΟΝΙΟΥ και του ΠΑΙΔΙΟΥ. Παίζουµε και τους δύο αυτούς ρόλους µε τον εαυτό µας. Ο γονιός µέσα µας λέει στο παιδί µέσα µας ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουµε διαλογισµό, ότι είναι καθήκον µας και ότι αν δεν κάνουµε τότε δεν είµαστε αποδεκτοί. Το εσωτερικό µας παιδί αισθάνεται καταπιεσµένο και δυστυχισµένο αντί νά-ναι χαρούµενο όταν κάθεται να διαλογιστεί. Κάνει διαλογισµό καθώς και άλλες ευχάριστες και ευεργετικές πειθαρχίες σαν κάποιο ΚΑΘΗΚΟΝ που πρέπει να εκτελέσει για να δεχτεί τον εαυτό του. Αυτό δεν είναι αποτελεσµατικό κίνητρο για το διαλογισµό ούτε για τις άλλες µορφές πνευµατικής πειθαρχίας. Αν ξεκινάµε να κάνουµε διαλογισµό γι' αυτούς τους λόγους τότε είναι πολύ πιθανό να αισθανθούµε καταπίεση και περιορισµό' οπότε µπορεί σύντοµα να παρατήσουµε αυτήν την τόσο ευεργετική και ευχάριστη εµπειρία.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ; Ένας λόγος θα ήταν γιατί πιστεύουµε ότι θα µας βοηθήσει να βρούµε εσωτερική γαλήνη ή διαύγεια του νου. Μπορεί να πιστεύουµε ότι θα γίνουµε ικανοί να εκδηλώνουµε περισσότερες νοητικές και δηµιουργικές ικανότητες. Μπορεί να θέλουµε να χαλαρώσουµε το νου και να µάθουµε να συγκεντρωνόµαστε. Μπορεί να γυρεύουµε να ξεφύγουµε από σκεπτοµορφές που εµποδίζουν την ευτυχία µας και την αποτελεσµατικότητα µας στην καθηµερινή µας ζωή. Μπορεί να θέλουµε να βιώσουµε τον αληθινό εαυτό µας, που βρίσκεται πέρα από το σώµα και το νου. Μπορεί να θέλουµε να έρθουµε σε βαθύτερη επαφή µε το θεό και να αισθανθούµε την ευλογία της ένωσης µαζί Του ή µε τον εσώτερο εαυτό. Μπορεί, ακόµη, απλά να χαιρόµαστε το αίσθηµα της απελευθέρωσης από τις σκέψεις, το χρόνο και το χώρο. Μπορεί να µας αρέσει το αίσθηµα τη*ς γαλήνης, της ενότητας και της αγάπης που αισθανόµαστε για τους άλλους µετά το διαλογισµό. Μπορεί να χαιρόµαστε την αυξηµένη επίγνωση των χρωµάτων και των ήχων, µετά. Μπορεί να θέλουµε να χρησιµοποιήσουµε την εσωτερική εστίαση σαν το µέρος από όπου θα δηµιουργήσουµε θετικές σκεπτοΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

61

µορφές για τον εαυτό µας και τους άλλους. Μπορεί να θέλουµε να ξεφύγουµε από αυτήν την απατηλή αίσθηση του χώρου και του χρόνου και να βιώσουµε την έµφυτη ενότητα που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά τα φαινόµενα των υλικών ψευδαισθήσεων. Ή απλά, µπορεί να θέλουµε να θεραπεύσουµε τον εαυτό µας από κάποια αρρώστια ή να τον προφυλάξουµε από προβλήµατα που ίσως παρουσιαστούν σαν αποτέλεσµα της αυξανόµενης έντασης ή πάλι µπορεί να θέλουµε µόνο να κάνουµε σωστά τη δουλειά µας µε µεγαλύτερη διαύγεια, δηµιουργικότητα και παραγωγικότητα. Ξεκαθαρίστε για ποιο λόγο θέλετε να κάνετε διαλογισµό για να είστε αποφασιστικοί όταν θα ακούτε για τις φωνές των συνηθειών σας, που προτιµούν να συνεχίσετε να κάνετε ό,τι κάνατε για χρόνια, την ώρα που εσείς έχετε διαλέξει να κάνετε διαλογισµό. Υπάρχουν οι φωνές των επιθυµιών µας που απαιτούν ικανοποίηση και δυσανασχετούν όταν καθόµαστε ήσυχα προσπαθώντας να αδειάσουµε το νου µας από αυτές. Υπάρχει η φωνή της τεµπελιάς που προτιµά να µην προσπαθεί. Υπάρχει ακόµη η φωνή του εσωτερικού επαναστάτη που δε θέλει πειθαρχία και ωράριο. Θα πρέπει εποµένως να είσαστε ξεκαθαρισµένοι αυτές τις στιγµές, για να µη παρασύρεστε από αυτές τις φωνές, που εύκολα µπορούν να σας αποσπάσουν από αυτό που πραγµατικά θέλετε µέσα σας και είναι εξαιρετικά ωφέλιµο για σας και εποµένως ευεργετικό για όλες τις άλλες υποπροσωπικότητες που ζουν µέσα σας.

62


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ

Υ

πάρχουν τόσοι τρόποι για να κάνει κανείς διαλογισµό όσοι και για να χορεύει. Το αποτέλεσµα είναι το ίδιο. Ερχεται κανείς πιο κοντά και επικοινωνεί µε το σύντροφο του, την ψυχή. Κάθε χορός ρέει διαφορετικά. Κάθε χορός εκφράζει αυθόρµητα την εσωτερική µουσική της ψυχής που δεν είναι ποτέ η ίδια. Υπάρχουν όµως ορισµένα βήµατα που µπορούν να σε οδηγήσουν πιο αποτελεσµατικά σ' αυτήν την ένωση. Τα βήµατα αυτά περιγράφονται σε βιβλία και µπορεί κανείς να τα συλλάβει νοητικά. Όµως σ' αυτόν το χορό παίρνει µέρος ολόκληρη η ύπαρξη· σώµα, νους, συναισθήµατα και πνεύµα. Για να τον µάθει κανείς λοιπόν, πρέπει να τον διδαχτεί από κάποιον που γνωρίζει αυτόν το χορό και τον εκτελεί συχνά. Αφού γνωρίσετε τα βασικά βήµατα, µπορείτε τότε να αυτοσχεδιάσετε µόνοι σας και να µάθετε πώς να γλυστρατε σαν το γλάρο πάνω στα ρεύµατα του νου σας. Αυτή η τέχνη µαθαίνεται µόνο µέσα από τακτική καθηµερινή εξάσκηση. Είναι τόσο απλή όσο κάθε χορός. Το µόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να αφεθείτε σ' αυτήν τη ροή. Εδώ έχουµε ορισµένες γενικές οδηγίες που εφαρµόζονται ανεξάρτητα από τον τύπο διαλογισµού που µαθαίνετε ή χρησιµοποιείτε. 1. Στάση του σώµατος.

Όπως έχουµε ήδη αναφέρει, το σώµα βρίσκεται σε µια ίσια, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

63

χαλαρή και ήρεµη στάση. Η σπονδυλική στήλη πρέπει να στέκει σε θέση κάθετη προς τη γη. Το στοµάχι πρέπει να είναι άδειο. Θα πρέπει ακόµη να ελεγχθεί αν κάθε τµήµα του σώµατος είναι χαλαρό και δεν έχει ένταση. Ελέγξτε κυρίως τους µυς της κοιλιάς, του λαιµού και των ώµων. Αν κάθεστε σε µια καρέκλα, τα πέλµατα πρέπει να ακουµπούν σε επίπεδη θέση πάνω στο πάτωµα και οι µυς να είναι χαλαροί. Αν κάθεστε στο πάτωµα ή σε χαλί, τα πόδια σας πρέπει να είναι σταυρωµένα σε στάση ολόκληρου ή µισού λωτού (αυτό επιτρέπει στην πλάτη να παραµένει ίσια για µεγαλύτερο χρονικό διάστηµα). Ένα µαξιλάρι κάτω από τους γλουτούς βοηθάει πολύ. Τα χέρια αναπαύονται πάνω στα γόνατα µε τις παλάµες χαλαρές και ανοιχτές προς τα πάνω. Ελέγξτε τους ώµους για να βεβαιωθείτε ότι χαλαρώνουν προς τα κάτω φυσιολογικά και δεν τείνουν λόγω έντασης προς τα πάνω. Σ' αυτήν τη θέση, το σώµα σας δε θα αποσπά την προσοχή σας και εσείς δε θα έχετε πρόβληµα εντάσεων ή δυσφορίας. 2. Κίνηση της αναπνοής.

Ο ρυθµός και ο όγκος της αναπνοής µας είναι άµεσα συνδεµένος µε την κατάσταση του νου µας. Ένας νευρικός ή αγχώδης νους παράγει ακανόνιστο ρυθµό αναπνοής. Ο θυµός δηµιουργεί γρήγορες, µικρές αναπνοές. Σε µια χαλαρή κατάσταση η αναπνοή είναι βαθιά, ρυθµική και µακρύτερη σε διάρκεια. Μπορούµε µέσα από τον έλεγχο της αναπνοής να επηρεάσουµε το νου. Χαλαρώστε τους µυς της κοιλιάς και αρχίστε να παίρνετε βαθιές κοιλιακές αναπνοές. Μην κάνετε τίποτα µε τη βία. Κάντε µόνον ό,τι αισθάνεστε εύκολο και φυσιολογικό. Αν δεν έχετε συνηθίσει να αναπνέετε µε την κοιλιά τότε ασχοληθείτε λίγα λεπτά την ηµέρα µε την εξάσκηση αυτής της αναπνοής. Σιγά σιγά θα τη µάθετε. Με τον καιρό θα παίρνετε µεγαλύτερες αναπνοές, πιο ήρεµες και ισόχρονες. Δεν υπάρχει λόγος να κρατάτε την αναπνοή σας. Κρατήστε έναν ισόχρονο, χαλαρό ρυθµό εισπνοής και εκπνοής. (Σε πιο προχωρηµένα στάδια διαλογισµού µπορεί να σας διδάξουν πώς να κρατάτε την αναπνοή σας. Αυτό όµως δεν συνιστάται στους αρχάριους). Είναι απαραίτητο να αρχίσετε τη διαδικασία συνειδητά µε 64


κάποιον έλεγχο πάνω στο µηχανισµό της αναπνοής. Μετά από λίγο καιρό αυτό θα γίνεται αυτόµατα, καθώς θα κάθεστε για διαλογισµό ή για χαλάρωση, κατά τον ίδιο τρόπο που αναπνέετε αυτόµατα χωρίς να το σκέφτεστε. Κάποια στιγµή θα χρειαστεί να µάθετε την «εναλλασσόµενη» αναπνοή, όπου εισπνέουµε από το ένα ρουθούνι (κρατώντας το άλλο κλειστό) και εκπνέουµε από το άλλο (κρατώντας τώρα κλειστό τρ άλλο). Αυτή η τεχνική περιγράφεται στο βιβλίο µας «ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ», καλό θα ήταν όµως κάποιος έµπειρος δάσκαλος τη$ γιόγκα να ελέγξει τη στάση και τη µέθοδο σας. Αυτή η τεχνική είναι ένας θαυµάσιος τρόπος για να δηµιουργήσετε ισορροπία και αρµονία στη βιοενέργεια και το νευρικό σύστηµα. Επιστηµονική έρευνα έχει αποδείξει ότι η αναπνοή από το δεξί ρουθούνι ενεργοποιεί το αριστερό ηµισφαίριο του εγκεφάλου και ότι η αναπνοή από το αριστερό ρουθούνι ενεργοποιεί το δεξί ηµισφαίριο. Ετσι, αναπνέοντας πότε µε το ένα και πότε µε το άλλο ρουθούνι, δηµιουργούµε ισορροπία στο νευρικό σύστηµα. Αυτό επιβεβαιώνει τις διαισθητικές ανακαλύψεις των ανθρώπων που ασκούνταν στη γιόγκα πριν χιλιάδες χρόνια και ονόµαζαν την τεχνική «αυτή που καθαρίζει τα κανάλια της ενέργειας». Τα ενεργειακά κανάλια είναι άµεσα συνδεµένα µε τη ροή της νευρικής ενέργειας και της ποιότητας των νοητικών ερεθισµάτων. Η εναλλασσόµενη αναπνοή εναρµονίζει, εξαγνίζει και ηρεµεί τη βιοενεργειακή ροή στο σώµα και το νου, δηµιουργώντας µ' αυτόν τον τρόπο µια ιδανική εσωτερική ατµόσφαιρα για διαλογισµό. Σχετικά µε την αναλογία των αναπνοών και της σταδιακής τους αύξησης, προτείνουµε να συµβουλευτείτε το βιβλίο «ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ», έναν δάσκαλο ή κάποιον µε εµπειρία στις τεχνικές αναπνοών και το διαλογισµό. Μέχρι να βρείτε όµως το κατάλληλο άτοµο, µπορείτε να δουλέψετε µε µια από αυτές τις απλές αναλογίες χρησιµοποιώντας οποιαδήποτε σας ταιριάζει καλύτερα. α) ΙΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗ (1:1) η εισπνοή και η εκπνοή έχουν ίδια χρονική διάρκεια. β) ΔΙΠΛΗ ΕΚΠΝΟΗ (1:2) η εκπνοή έχει τη διπλάσια χρονική διάρκεια της εισπνοής. (Για παράδειγµα εάν µετράτε έως Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

65

το 3 κατά την εισπνοή, κατά την εκπνοή µετράτε έως το 6, ή 4 εισπνοή 8 εκπνοή κλπ.). γ) ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ ΑΝΑΠΝΟΗ (1:1:1) η εισπνοή, το κράτηµα και η εκπνοή έχουν την ίδια χρονική διάρκεια. δ) ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΑΝΑΠΝΟΗ (1:1:1:1) η εισπνοή, το κράτηµα (µε γεµάτους τους πνεύµονες), η εκπνοή και η άπνοια (µε άδειους τους πνεύµονες) έχουν ίση χρονική διάρκεια. Διαλέξτε οποιαδήποτε από αυτές τις αναλογίες σας ταιριάζει καλύτερα και αναπνέετε αργά, µετρώντας σιωπηλά µέσα στο νου σας, για να τηρήσετε την αναλογία που επιλέξατε. Εάν έχετε αµφιβολίες ζητήστε από κάποιον να σας ελέγξει. Κάντε αυτές τις συνειδητές, αργές, ρυθµικές αναπνοές για πέντε λεπτά περίπου σαν εισαγωγή στο διαλογισµό σας. Μετά από αυτά τα πέντε λεπτά της εναρµόνισης της ενέργειας σας, αφήστε την αναπνοή σας ελεύθερη χωρίς συνειδητή παρέµβαση.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ Ή ΕΠΙΚΛΗΣΗ Αν και δεν είναι απαραίτητο, οι περισσότεροι από αυτούς που κάνουν διαλογισµό προτιµούν να κάνουν µια επίκληση ή µικρή προσευχή σαν εισαγωγή στο διαλογισµό τους. Αυτές οι νοητικά εκφραζόµενες λέξεις δίνουν µια πνευµατική κατεύθυνση στο νου και τον οδηγούν σε ένα πιο πνευµατικά προσανατολισµένο επίπεδο. Αυτές οι λέξεις µπορεί να είναι παραδοσιακές προσευχές όπως το «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ» ή η «Μεγάλη Επίκληση» αλλά µπορεί να είναι, επίσης, οτιδήποτε ειλικρινά αισθάνεστε εκείνη τη στιγµή. Θα µπορούσατε απλά να εκφράσετε το σκοπό του διαλογισµού σας. Θα µπορούσατε να ζητήσετε βοήθεια για να ξεπεράσετε το νου σας. Θα µπορούσατε να εκφράσετε κάποιες πεποιθήσεις που θέλετε να δυναµώσετε. Θα µπορούσατε να προσευχηθείτε για βοήθεια στον πνευµατικό σας δρόµο ή να στείλετε φως και αγάπη σε ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια. Μπορείτε να προσευχηθείτε για ειρήνη στον κόσµο ή για προστασία στη ζωή σας ή µπορείτε απλά να εγκαταλείψετε τον εαυτό σας στη Θεία Θέληση, ζητώντας από το Θεό να κάνει ό,τι Εκείνος νοµίζει ότι χρησιµεύει 66


καλύτερα τους σκοπούς Του. Μπορείτε να ζητήσετε να γίνετε ένα αγνό εργαλείο της Θείας Θέλησης, µια πηγή αγάπης, φωτός και αρµονίας για όλους. Μπορείτε να ζητήσετε εξαγνισµό των εµποδίων που δε βοηθούν την εκδήλωση της εσωτερικής σας αγάπης και οµορφιάς. Μπορεί και να µη ζητήσετε τίποτα, απλά να εκφράσετε την ευγνωµοσύνη σας για όλα αυτά που έχετε, ακόµη και για τα προβλήµατα σας και τις δυσκολίες σας που σας προσφέρουν τόσες ευκαιρίες για την ανάπτυξη και την εξέλιξη σας. Ή πάλι θα µπορούσατε απλά να έχετε µια φιλική συζήτηση µε το Θεό, όπως θα κάνατε µε οποιονδήποτε κοντινό σας φίλο, εξηγώντας του πού βρίσκεστε και πώς αισθάνεστε. Βρείτε το δικό σας τρόπο για να ξεκινάτε το διαλογισµό, χωρίς να είναι απαραίτητο να χρησιµοποιείτε τον ίδιο τρόπο κάθε φορά. Δεν είναι ανάγκη, επίσης, να υπάρχει κάποιος τρόπος, νοµίζω, όµως, ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ευχάριστο και ωφέλιµο. Δοκιµάστε το και αποφασίστε.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ Υπάρχουν εκατοντάδες συστήµατα διαλογισµού, όµως το τελικό αποτέλεσµα είναι το ίδιο σε όλα. Όλα αυτά είναι τρόποι κατάδυσης στη θάλασσα της συνειδητότητας, γλυστρώντας όλο και σε πιο αιθέρια βάθη και φθάνοντας τελικά στην πηγή αυτής της θάλασσας, το σηµείο δηλαδή της καθαρής συνειδητότητας , το κενό. Η θάλασσα είναι η ίδια, η πηγή είναι η ίδια, το αποτέλεσµα είναι το ίδιο. Μόνο οι τρόποι του ταξιδιού διαφέρουν. Ουσιαστικά εκείνο που κάνει το ένα σύστηµα διαφορετικό από το άλλο είναι «η εστία της συνειδητότητας» και όχι η διαδικασία της συγκέντρωσης. Η διαδικασία του διαλογισµού σε όλα τα συστήµατα διαλογισµού είναι η ίδια. Εκείνο που διαφέρει είναι αυτό που επιλέγουµε για να συγκεντρωθούµε και το οποίο θα ονοµάσουµε εστία της συνειδητότητας ή πιο σύντοµα εστία. Η συνειδητότητά µας στην απόλυτη µορφή της δεν έχει εστία. Είναι ελεύθερη, απεριόριστη, απροσδιόριστη, χωρίς εξάρτηση σε καµιά ιδιαίτερη µορφή, αποτέλεσµα ή γεγονός. ΕίΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

67

ναι ο αιώνιος µάρτυρας κάθε µορφής και γεγονότος. Είναι θεία και ελεύθερη. (Εάν επιθυµείτε να κατανοήσετε περισσότερο αυτό το θέµα σας συστήνουµε να διαβάσετε το βιβλίο «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ» καθώς εδώ δεν έχουµε αρκετό χώρο για να το αναπτύξουµε). Η συνειδητότητά µας µοιάζει µε την οθόνη της τηλεόρασης ή του κινηµατογράφου που δεν έχει καµιά εικόνα πάνω της. Έχει, όµως, απεριόριστες δυνατότητες καθώς οποιαδήποτε µορφή µπορεί να παρουσιαστεί σ' αυτήν. Η µορφή εποµένως που θα εµφανιστεί πάνω της, θα είναι η εστία της συνειδητότητας και όταν αυτή αλλάζει τότε αλλάζει και η εστία. Έτσι, στο διαλογισµό διαλέγουµε µια εστία συνειδητότητας που µας βοηθάει να απελευθερωθούµε από την αδιάκοπη, ακούσια και ανεξέλεγκτη ροή των σκέψεων, των συναισθηµάτων, των επιθυµιών και των παρορµήσεων που γεµίζουν το νου, παρενοχλούν την εσωτερική ηρεµία και θολώνουν τη διαύγεια. Με τη συγκέντρωση στην «εστία» ρέουµε µέσα από τα επίπεδα του νου στα βάθη της συνειδητότητάς µας. Ορισµένες εστίες συνειδητότητας που συστήνονται από τις κυριότερες σχολές διαλογισµού είναι η αναπνοή, µια λέξη, µια πνευµατική έννοια, µια εσωτερική εικόνα, ένα εσωτερικό φως, ένας εσωτερικός ήχος, η ενέργεια του σώµατος, οι αισθήσεις του σώµατος, ο παρατηρητής - η ίδια η συνειδητότητά µας ή το κενό. θα συζητήσουµε το καθένα από αυτά µε λεπτοµέρεια σε επόµενο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου. Σε κάθε περίπτωση, το φως, η λέξη, η αναπνοή, ο παρατηρητής, η εικόνα, ο ήχος, η συναίσθηση του σώµατος ή της βιοενέργειας, όλα αυτά λειτουργούν σαν εστίες συνειδητότητας (καβαλιέρος ή ντάµα στο χορό).-Η συγκέντρωση ή η αίσθηση αυτής της εστίας συνειδητότητας, λειτουργεί σαν ένα είδος υποβρύχιου µε το οποίο κάνουµε την κατάδυση µας µέσα από τα πυκνόρευστα επίπεδα του νου στις πιο αιθέριες δονήσεις που είναι και η αληθινή φύση της αιώνιας ύπαρξης µας. Κάθε ταξίδι που επιχειρούµε στην ηρεµία της ψυχής µας, µας φέρνει ένα βήµα πιο κοντά στη βίωση της ίδιας της γαλήνης στην καθηµερινή µας ζωή. Είναι σα να ρίχνουµε άγκυρα στο στερεό βυθό του ωκεανού, για να µην παρασυρόµαστε τόσο εύκολα από τους ανέµους και τα κύµατα της ζωής. Με τον 68


καιρό γινόµαστε όλο και πιο ήρεµοι, πιο συγκεντρωµένοι, πιο χαλαροί. Είναι σα να έχουµε άµεση σύνδεση µε την πηγή µιας νέας δροσερής δηµιουργικής ενέργειας που βρίσκεται στο βάθος. Γινόµαστε περισσότερο ενορατικοί, δηµιουργικοί, ζωντανοί. Οι ιδιαιτερότητες του διαλογισµού σας εξαρτώνται από το δάσκαλο σας και την τεχνική που προτιµά. Καλό θα ήταν η τε χνική αυτή να σας ταιριάζει. Ο µόνος τρόπος για να το εξακρι βώσετε αυτό είναι να εξασκήσετε αυτήν την τεχνική το λιγό/ τερο έξι µήνες. Μπορεί να ανακαλύψετε καθώς περνούν τα χρόνια, ότι προσελκύεστε από άλλες τεχνικές ή µπορεί πάλι να παραµείνετε στην ίδια τεχνική για όλη σας τη ζωή. Τελικά αυτό δεν έχει καµιά σηµασία, αν είσαστε ειλικρινείς, σοβαροί και τακτικοί, γιατί κάθε τεχνική σας βοηθάει να προχωρήσετε. Στο τέλος θα βρείτε το δικό σας τρόπο. Είναι καλύτερο όµως να µην αλλάζετε τεχνική απερίσκεπτα. Πρέπει ακόµη να γίνει κατανοητό ότι κάθε άνθρωπος βιώνει το διαλογισµό µε το δικό του τρόπο, εποµένως είναι άσκοπο να συγκρίνει κανείς τις εµπειρίες του στο διαλογισµό γιατί, αν και ο στόχος προς τον οποίο κινούµαστε είναι ο ίδιος, όλοι ξεκινάµε από διαφορετικούς δρόµους και θα πρέπει να ταξιδεύουµε µέσα από διαφορετικές θάλασσες για να φτάσουµε εκεί. Ορισµένοι άνθρωποι µπορεί να έχουν οράµατα, άλλοι να βλέπουν φώτα, άλλοι να ακούν ήχους, άλλοι να αισθανθούν πόνους, µυρωδιές, ζέστη, σωµατικές αισθήσεις, κρύο και άλλοι ούτε να βλέπουν, ούτε να ακούν, ούτε να αισθάνονται τίποτα. Οποιαδήποτε εµπειρία είναι τόσο καλή όσο και οι άλλες. Το άτοµο που βλέπει οράµατα δεν είναι καλύτερο από εκείνο που δε βλέπει τίποτα. Επιπλέον, κανένας δεν έχει την ίδια διαλογιστική εµπειρία δύο φορές. Είναι άχρηστο λοιπόν να αναζητά κανείς τις ίδιες περασµένες ευχάριστες εµπειρίες που ένιωσε µέσα από το διαλογισµό. Επίσης, δεν ωφελεί να προσπαθήσετε να έχετε τις ίδιες εµπειρίες που σας έχουν περιγράψει άλλοι. Απλά ωφεληθείτε και πετάτε σαν τους γλάρους χορεύοντας µε την εστία της συνειδητότητάς σας. Μια καλή συµβουλή που άκουσα κάποτε είναι «Μη διαλογίζεσθε, αφεθείτε στο διαλογισµό». Δεν έχουµε ακόµα συζητήσει πώς κάνουµε διαλογισµό. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

69

Όπως έχω ήδη αναφέρει, πρέπει να διδαχτείτε το διαλογισµό από κάποιον έµπειρο δάσκαλο. Υπάρχουν όµως ορισµένες πληροφορίες που µπορούν να σας βοηθήσουν ανεξάρτητα από τη µέθοδο που διαλέγετε. Έχοντας τοποθετήσει το σώµα στη σωστή θέση και αφού αναπνέετε στο σωστό ρυθµό µπορείτε να πάρετε έναν από τους πιθανούς «συντρόφους στο χορό» σαν εστία συγκέντρωσης. Αρχίστε να συγκεντρώνεστε στην εστία που επιλέξατε. Μη βιάζετε τη συγκέντρωση σας. Συγκεντρωθείτε ήρεµα, διασκεδάζοντας µε αυτό που κάνετε, έτσι όπως θα διασκεδάζατε αν βλέπατε ένα ενδιαφέρον πρόγραµµα στην τηλεόραση. Όταν πιέζουµε το νου µας να συγκεντρωθεί αντιδρά σαν ατίθασο παιδί. Έχει λεχθεί ότι ο νους µοιάζει µ' έναν µεθυσµένο πίθηκο που τον έχει τσιµπήσει µέλισσα. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο θα χοροπηδάει ένας τέτοιος πίθηκος. Όσο περισσότερο θα τον πιέζετε, τόσο περισσότερο θα αντιδρά. Από την άλλη, πάλι, αν αφήσετε τελείως ελεύθερο το νου σας δε θα µάθετε ποτέ να τον καθοδηγείτε και να τον ελέγχετε ώστε να ελευθερωθείτε από αυτόν. Οι περισσότεροι αρχάριοι στο διαλογισµό, έχουν την τάση να προσπαθούν πολύ σκληρά. Αφήστε τη συγκέντρωση σας να είναι φυσιολογική και απαλή. Μπορείτε να έχετε απόλυτη συγκέντρωση χωρίς να καταβάλετε µεγάλη προσπάθεια. Ο νους θα παρασυρθεί από άλλες σκέψεις, συναισθήµατα, επιθυµίες. Θα σκεφτεί το παρελθόν και θα κάνει προγράµµατα για το µέλλον. Θα δηµιουργήσει περίπλοκους διάλογους, σκηνές και καταστάσεις καθώς εστιάζεται σε άλλο θέµα κάθε φορά. Μερικές φορές θα κατακλυστεί από εικόνες και ήχους που µοιάζουν άσχετοι µε σας και τα ενδιαφέροντα σας. Κάθε φορά που ανακαλύπτουµε ότι ο νους έχει ξεφύγει από την εστία τον επαναφέρουµε στη συγκέντρωση µε αγάπη, υποµονή και κατανόηση, Πάλι θα ξαναφύγει. Πάλι µε υποµονή, πάλι µε αγάπη, πάλι µε κατανόηση τον φέρνουµε πίσω στην εστία της συγκέντρωσης µας. Μέσα στα 20 λεπτά της «συγκέντρωσης» αυτό µπορεί να συµβεί «εκατοντάδες» φορές. Ακόµη και µετά από τόσες πολλές φορές συνεχίζουµε να επαναφέρουµε πάντα µε υποµονή, αγάπη, κατανόηση και επιµονή το νου µας στην εστία της συγκέντρωσης του. 70


Θα αρχίσετε να αισθάνεστε το σώµα και το νου να χαλαρώνουν και θα αρχίσετε να βυθίζεστε µέσα στο νου. Παρόλα αυτά και σκέψεις θα περνούν από το νου και θα ακούτε ήχους από τριγύρω και σωµατικές ενοχλήσεις θα έχετε, που θα σας επαναφέρουν στην επιφάνεια του νου και θα σας κάνουν να σκέφτεστε. Όταν αυτό θα συµβαίνει δε θα πρέπει να ανησυχείτε ή να µπερδευτείτε ή να αισθανθείτε πως δε µπορείτε να κάνετε διαλογισµό. Όλα αυτά είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό µέρος του διαλογισµού. Απλά αποδεχτείτε ότι δελεαστήκατε από τις σκέψεις σας και τα διάφορα άλλα ερεθίσµατα. Αφήστε τις σκέψεις και τα συναισθήµατα της αποτυχίας και αρχίστε πάλι να χορεύετε µε την εστία σας. Φυσικά, δώστε την προσοχή σας στο αντικείµενο αυτό και αφήστε τη διαδικασία να ξεκινήσει ξανά. Αυτό απαιτεί µια πολύ λεπτή ισορροπία ελέγχου και εγκατάλειψης που αποκτιέται µε τον καιρό. Ακρότητες του τύπου να πιέζουµε το νου στη συγκέντρωση µε αποτέλεσµα ο νους να µη χαλαρώνει, είναι άχρηστες. Το να επιτρέπουµε πάλι διάφορες σκέψεις να µας απασχολούν για µισή ώρα είναι επίσης χάσιµο χρόνου. Είναι ένας χορός ελεγχόµενης εγκατάλειψης και αυθόρµητης συγκέντρωσης που θα αναπτυχθεί σταδιακά. Όποτε πιάνετε τον εαυτό σας µε αποσπασµένη την προσοχή του, απλά χαλαρώστε και ξεκινήστε από την αρχή σα να είναι η πρώτη φορά. Οι σκέψεις και τα άλλα εσωτερικά ερεθίσµατα, όπως ήχοι, εικόνες, πόνοι, αίσθηση ζέστης, συναισθήµατα κλπ., είναι απελευθέρωση ενέργειας ή έντασης που είχε µαζευτεί από πριν στο σώµα και το νου. Η διαδικασία του διαλογισµού ελευθερώνει τις εντάσεις και τις µπλοκαρισµένες ενέργειες µε αποτέλεσµα να επιπλέουν στην επιφάνεια µε τη µορφή σκέψεων, εικόνων, πόνου, ζέστης κλπ. και να απελευθερώνονται. Εποµένως θα πρέπει να τους επιτρέψουµε να εκφραστούν, ειδικά στην αρχή. Μη στέκεστε σ' αυτό και µην προσπαθήσετε να το σταµατήσετε. Απλά αισθανθείτε σαν ένα άδειο δοχείο και αφήστε τα να περάσουν µέσα από σας. Παρατηρήστε αµερόληπτα και αρχίστε να στρέφετε πάλι την προσοχή σας προς την εστία. Με τον καιρό και µε εξάσκηση, το συνολικό περιεχόµενο Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

71

των σκέψεων και των ενοχλήσεων στο διαλογισµό θα µειωθεί, αν και πάντα θα υπάρχουν κύκλοι όπου θα κυριαρχούν σκέψεις στο διαλογισµό. Αυτές θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές σαν απαραίτητες εµπειρίες που απελευθερώνουν την ένταση και βοηθούν στην επιτυχία βαθύτερου διαλογισµού. Εχοντας κινηθεί µέσα από το επίπεδο της έντασης, φθάνουµε στο χορό της ψυχής. Αυτός ο χορός ξεκινά όταν τελικά φθάνουµε στο σηµείο όπου η εστία της συνειδητότητάς µας γίνεται τόσο λεπτή, τόσο γεµάτη δονήσεις, τόσο αγνή ώστε όλα σταµατούν. Με άλλα λόγια, µετά από κάποιο χρονικό διάστηµα χορού µε την εστία, επικρατεί η σιωπή, όπου εξαφανίζονται όχι µόνον οι σκέψεις αλλά και ο σύντροφος του χορού. Η εστία δεν είναι πια ο σύντροφος µας στο χορό, ούτε εστία της συνειδητότητάς µας. Η εστία της συνειδητότητάς µας είναι τώρα η ίδια η συνειδητότητα, η ψυχή µας. Οι εκδηλώσεις ή τα συµπτώµατα αυτής της κατάστασης εξαρτώνται από το άτοµο - µια αίσθηση ανοίγµατος (χάνεται ο χώρος) µια αίσθηση αιωνιότητας (χάνεται ο χρόνος) µια αίσθηση απόλυτης γαλήνης, σιωπής, (το κενό). Συχνά υπάρχει ακόµη ένα συναίσθηµα ευδαιµονίας. Συχνά, ιδίως στην αρχή, αυτή η εµπειρία είναι τόσο ασυνήθιστη ώστε ή γεµίζουµε από χαρά αµέσως ή αισθανόµαστε φόβο οπότε παύουµε να βρισκόµαστε µέσα στη συνειδητότητα. Σκεπτόµαστε, «Τώρα βρίσκοµαι στη συνειδητότητα. Το πέτυχα. Είναι υπέροχο» και µε αυτές τις χαρούµενες σκέψεις, επιστρέφουµε πάλι στην επιφάνεια. Για άλλους η απόλυτη σιωπή γίνεται τόσο τροµακτική ώστε σπεύδουν στην επιφάνεια γυρεύοντας µε αγωνία κάτι οικείο για να γεµίσουν τη συνειδητότητα τους. Μετά, επιστρέφουµε πάλι στην «εστία» µας ακολουθώντας αυτήν τη διαδικασία µέχρι να συµπληρωθεί ο χρόνος µας. Καθώς θα αποκτούµε εµπειρία θα γίνεται πιο εύκολο να δεχτούµε σα φυσιολογική αυτήν την κατάσταση της καθαρής ύπαρξης και να τη διατηρούµε περισσότερη ώρα. Συνεχίστε το διαλογισµό για όση ώρα αισθάνεστε καλά. Στην αρχή µπορεί να είναι χρήσιµο να ελέγξετε τη διάρκεια του χρόνου µέχρι να αρχίσετε να δηµιουργείτε ένα εσωτερικό ρολόι-ξυπνητήρι που θα χρησιµοποιείτε όταν ο χρόνος σας θα είναι περιορισµένος. Όπως έχουµε ήδη πει, ένας λογικός χρόνος διάρκειας δια72


λογισµού είναι 20 λεπτά 2 φορές την ηµέρα. Μια φορά το πρωί πριν από τις καθηµερινές δραστηριότητες, και άλλη µια πριν από το δείπνο µοιάζει να είναι ο πιο δηµοφιλής ρυθµός γι' αυτούς που κάνουν διαλογισµό. Πάντα να περιµένετε µερικά λεπτά αφού έχετε τελειώσει το διαλογισµό, πριν σηκωθείτε. Ο µεταβολισµός θα είναι πεσµένος και υπάρχει φόβος να ταραχτεί το νευρικό σας σύστηµα αν δραστηριοποιηθείτε αµέσως. Ξεκινήστε τις δραστηριότητες σας σιγά-σιγά. Η πιο σηµαντική σύσταση που µπορεί να δοθεί σε κάποιον που ξεκινά διαλογισµό είναι ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΚΤΙΚΟΣ. Αν δεν έχετε πειθαρχία θα βρίσκετε δικαιολογίες όπως έλλειψη χρόνου, θόρυβο, κατάλληλο χώρο κλπ. Δεν υπάρχει θέµα έλλειψης χρόνου, υπάρχει µόνο έλλειψη προτεραιοτήτων και κινήτρων. Η µέρα έχει 24 ώρες και εµείς µιλάµε για 20 έως 40 λεπτά. Οταν θα έχετε πειθαρχήσει δε θα είναι φοβερό αν µια φορά στις τόσες δεν µπορείτε να κάνετε διαλογισµό. Μην αφήσετε όµως να σας γίνει συνήθεια η παράλειψη ενός διαλογισµού. Ορισµένοι θα βρίσκουν χρόνο µόνο για µια φορά την ηµέρα. Σ' αυτήν την περίπτωση προσπαθείστε τουλάχιστον να είσαστε τακτικοί σ' αυτό.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ Μερικές φορές µπορεί κάποιος να αισθανθεί λίγο δυσάρεστα ή ανήσυχα µετά το διαλογισµό. Αυτό συµβαίνει όταν µια µεγάλη ποσότητα εσωτερικής έντασης έχει απελευθερωθεί και βρίσκεται ακόµη στη διαδικασία της αποµάκρυνσης από το σύστηµα. Μια λύση είναι να ξαπλώσει κανείς για λίγο µε την προσοχή του στραµµένη στα µέρη του σώµατος όπου αισθάνεται περισσότερη ευαισθησία, ένταση ή πόνο. Χαλαρώστε και αφήστε την προσοχή σας να περνά στο επόµενο µέρος του σώµατος που είναι µπλοκαρισµένο. Σύντοµα η ένταση θα εξαφανιστεί και θα αισθανθείτε πάλι καλά. Έχουµε ήδη αναφερθεί σύντοµα στη διαδικασία της απελευθέρωσης της έντασης. Καθώς είναι κοινή εµπειρία στους περισσότερους, όχι όµως σε όλους τους αρχάριους, ας το συζητήσουµε λίγο περισσότερο. Καθώς δεν είµαστε ικανοί να αΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

73

ντιµετωπίσουµε συνειδητά κάθε ένταση, γεγονός, συναίσθηµα φόβου, πόνου, αδικίας, ενοχής ή απόρριψης, τείνουµε να κρύβουµε αυτά τα συναισθήµατα στον υποσυνείδητο νου µας. Μ' αυτόν τον τρόπο αντιµετωπίζουµε πιο αποτελεσµατικά τις παρούσες ανάγκες και ευθύνες χωρίς να καταβαλόµαστε από αρνητικά συναισθήµατα. Όµως αυτό µοιάζει λίγο µε το κρύψιµο των σκουπιδιών κάτω από το χαλί, για να µην τα βλέπουµε και να µην τα βλέπει και κανείς άλλος. Αυτό δε σηµαίνει ότι η σκόνη δεν υπάρχει. Άλλο παράδειγµα είναι εκείνο ενός σπιτιού όπου έχει πιάσει φωτιά το υπνοδωµάτιο. Φανταστείτε ότι ζείτε σ' ένα σπίτι όπου υπάρχει ένας µακρύς διάδροµος ανάµεσα στο καθιστικό και στο υπνοδωµάτιο όπου έχετε αποθηκεύσει ό,τι πολύτιµο και σηµαντικό έχετε. Φανταστείτε ακόµη ότι µια µέρα ανακαλύπτετε ότι το υπνοδωµάτιο έχει πιάσει φωτιά, αλλά εσείς νιώθετε ότι δεν έχετε την ικανότητα να αντιµετωπίσετε αυτήν την κατάσταση για την ώρα. Ετσι, κλείνετε την πόρτα, αγνοείτε τι συµβαίνει και παριστάνετε ότι δεν υπάρχει φωτιά. Σταδιακά η φωτιά προχωράει προς το διάδροµο, αλλά εσείς εξακολουθείτε να την αγνοείτε και να προσποιείστε ότι δεν υπάρχει, γιατί σας πονάει να το αντιληφθείτε και να το παραδεχτείτε. Ντρέπεστε γι' αυτήν τη φωτιά και αισθάνεστε κατωτερότητα, αδυναµία, πόνο. Προσποιείστε ότι δεν υπάρχει φωτιά και ότι όλα πάνε θαυµάσια. Αλλά για πόσο µπορεί κανείς να παριστάνει τον αδιάφορο πριν η φωτιά απλωθεί σ' όλα τα δωµάτια και τα καταστρέψει τελείως; Το υπνοδωµάτιο και ο διάδροµος αντιπροσωπεύουν τον υποσυνείδητο νου που έχει πολλές πολύτιµες πληροφορίες για τον τρόπο ζωής µας και αποτελεί το σύνδεσµο µε τον ανώτερο εσωτερικό εαυτό µας. Η φωτιά είναι όλα τα αρνητικά συναισθήµατα που αδυνατούµε να χειριστούµε και τα κρατάµε κλειδωµένα στο υποσυνείδητο. Όσο τα µπλοκαρισµένα αυτά συναισθήµατα είναι σφραγισµένα µέσα µας καταστρέφουν το νευρικό µας σύστηµα, το ανοσοποιητικό και ενδοκρινικό σύστηµα, από µέσα, µε τον ίδιο τρόπο που και η φωτιά καταστρέφει το σπίτι µας.Τα συναισθήµατα αυτά όµως, δε θα καταστρέψουν µόνο την υγεία µας. Θα υπονοµεύσουν τα συναισθήµατα που έχουµε για τον εαυτό µας, τις σχέσεις µας µε τους άλλους, την επιτυχία στις προσπάθειες µας και περισσότερο από όλα την ευτυχία µας και την εσωτερική µας γαλήνη. 74


Γι' αυτό, είναι απόλυτα απαραίτητο να µη φοβόµαστε να ανοίξουµε την πόρτα του υποσυνειδήτου µας και να αφήσουµε τη φωτιά να διαλυθεί στην ατµόσφαιρα. Μετά µπορούµε να µετακινήσουµε όλα αυτά που υπήρχαν εσωτερικά και πυροδοτούσαν τη «φωτιά». Η διαδικασία αυτή της απελευθέρωσης των λεπτών εντάσεων ονοµάζεται «απελευθέρωση από την ένταση». Ο κάθε άνθρωπος το βιώνει διαφορετικά. Έχουµε ήδη αναφέρει ορισµένες περιπτώσεις όπως πόνο, δυσφορία, δυσάρεστα συναισθήµατα, µεγάλη ευαισθησία ως προς τους άλλους, αρνητικά συναισθήµατα ή συµπεριφορά, συναίσθηµα φόβου ή έλλειψη ελέγχου. Μπορεί να αισθανθούµε κρύο ή ζέστη στο σώµα µας. Μπορεί να ανακαλύψουµε ότι χρειαζόµαστε περισσότερο ύπνο ή να έχουµε αϋπνία. Δε θα πρέπει να δίνουµε σηµασία σ' αυτά ή σ' άλλα συµπτώµατα που προκαλούνται από την αΤίελευθέρωση των εντάσεων. Αν παρόλα αυτά έχετε αµφιβολίες συµβουλευτείτε το γιατρό σας ή το δάσκαλο σας στο διαλογισµό. Οι περισσότερες εµπειρίες του διαλογισµού των πρώτων ηµερών είναι αποτέλεσµα των ενεργειών που απελευθερώνονται από το υποσυνείδητο. Ορισµένες εµπειρίες µπορεί να είναι ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Η δική µας στάση θα πρέπει να είναι το ίδιο αποταυτισµένη και για τις δύο περιπτώσεις. Μη δίνετε επίσης πολλή σηµασία σε διάφορα οράµατα, ακόµη και αν έχουν πνευµατικό περιεχόµενο. Δεν είναι ο σκοπός του διαλογισµού µας. Παρατηρήστε τα µε µια στάση αποδοχής, την ίδια που θα δείξετε και για τις δυσάρεστες εµπειρίες. Αυτές οι εµπειρίες κρατούν συνήθως µερικές εβδοµάδες ή µήνες το πολύ. Αν συνεχιστούν και µετά από αυτήν τη χρονική περίοδο ζητήστε οδηγίες. Υπάρχουν επίσης κάποια πράγµατα που µπορείτε να κάνετε για να δηµιουργήσετε µια κατάσταση ισορροπίας κατά τη διαδικασία της αλλαγής. 1. Μην κάνετε διαλογισµό για περισσότερο από 20 λεπτά τη φορά, δύο φορές την ηµέρα. Εάν τα συµπτώµατα της απελευθέρωσης της έντασης είναι πολύ έντονα τότε περιοριστείτε στη µία φορά την ηµέρα έως ότου µειωθούν. Αν συνεχίζουν ακόµη, περιορίστε τη χρονική περίοδο σε 10 λεπτά µια φορά την ηµέρα. Αν επιµένουν ακόµη, τότε σταµατήστε το διαλογισµό και συµβουλευτείτε έναν έµπειρο δάσκαλο του διαλογισµού. Μη φοβηθείτε από αυτές τις συστάσεις. Λιγότερο από Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

75

το 1 % των ανθρώπων που αρχίζουν το διαλογισµό αντιδρούν µ' αυτόν τον τρόπο, που δεν είναι επιβλαβής για το άτοµο, µπορεί όµως να είναι ενοχλητικός για την οικογένεια. Στο τέλος, ο άνθρωπος αυτός θα «καθαριστεί» εσωτερικά, θα έχει πολύ µεγαλύτερη νοητική διαύγεια και θα αισθάνεται ευγνωµοσύνη που πέρασε από το στάδιο αυτό. Για λόγους ασφάλειας πάντως, προτιµούµε να µην προωθεί κανείς αυτήν τη διαδικασία της απελευθέρωσης της έντασης υπερβολικά, ώστε να µπορεί να συνεχίζει συνειδητά να εκτελεί τις ευθύνες που έχει αναλάβει για τον εαυτό του, την οικογένεια και την κοινωνία όπου ζει. Εποµένως δε χρειάζεται να φοβάται κανείς, αλλά να είναι λογικός, να έχει διάκριση και ισορροπία. 2. Μην αναζητάτε εµπειρίες. Πολλοί αρχάριοι, επειδή έχουν αµφιβολίες για τον εαυτό τους και χρειάζονται κάποιο είδος επιβεβαίωσης, αναζητούν «εµπειρίες» στο διαλογισµό. Νοµίζουν ότι ο διαλογισµός έχει πετύχει αν δουν το Χριστό, φώτα, χρώµατα, αν έχουν τινάγµατα ή αν δεν µπορούν να λειτουργήσουν στον «υλικό κόσµο» µετά το διαλογισµό. Αυτά δεν έχουν καµιά σχέση µε το διαλογισµό. Διαλογισµός είναι η διαδικασία εναρµόνισης µε όλα τα επίπεδα της δηµιουργίας, συµπεριλαµβανοµένου του υλικού κόσµου, της οικογένειας µας, της δουλειάς µας και των ευθυνών µας. Το να αναζητούµε εµπειρίες και να συζητάµε γι' αυτές είναι απλά ένα ακόµη κοινωνικό παιχνίδι που παίζουµε για να κερδίσουµε την αναγνώριση των άλλων. Προσπαθούµε να αποδείξουµε πως είµαστε πιο «προχωρηµένοι» πνευµατικά. Ακόµη και αν έχουµε τέτοιες εµπειρίες, είναι προτιµότερο να µη µιλάµε γι' αυτές στους άλλους. Ας είναι αυτές ο εσωτερικός µας θησαυρός, η εσωτερική µας επικοινωνία µε τα υψηλότερα επίπεδα συνειδητότητας που βρίσκονται µέσα µας (αν είναι αλήθεια πως οι εµπειρίες αυτές είναι κάτι τέτοιο). Σε πολλές περιπτώσεις είναι απλά ενέργειες που απελευθερώνονται ή σκεπτοµορφές που εκδηλώνονται. Αυτό δε σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν πραγµατικές πνευµατικές εµπειρίες επικοινωνίας µε υψηλότερα πνευµατικά επίπεδα πραγµατικότητας. Απλά σηµαίνει ότι ελάχιστες από τις πρώτες εµπειρίες έχουν σχέση µε αυτά αλλά ακόµη κι αν είναι έτσι, είναι καλύτερα να µη µιλάµε γι' αυτές, εκτός αν θέλουµε να συµβουλευτούµε τον πνευµατικό µας δάσκαλο σχετικά µε αυτές. 76


3. Μάθετε να αναλύετε τις συγκινήσεις σας και τις πεποιθήσεις που τις δηµιουργούν. Μάθετε να παρατηρείτε τους συγκινησιακούς µηχανισµούς σας και γίνετε ικανοί να λειτουργείτε ανεξάρτητα από αυτούς όταν είναι εξαιρετικά αρνητικοί. Μάθετε να εκφράζετε τα συναισθήµατα σας µε σαφήνεια για να µη χρειάζεται να καταπιέζετε ό,τι αισθάνεστε. Προτείνουµε να µελετήσετε το βιβλίο «Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ» σαν οδηγό για να βάλετε σε τάξη τα συναισθήµατα σας πριν αρχίσετε το διαλογισµό. Η διαδικασία της απελευθέρωσης της έντασης µοιάζει µε την απελευθέρωση της πίεσης σε µια χύτρα ταχύτητας. Όταν κοιτάζουµε τη χύτρα δε διακρίνουµε αν υπάρχει πίεση µέσα της ή σε πιο βαθµό βρίσκεται. Αν γυρίσουµε λίγο τη βαλβίδα ασφαλείας θα ξεφύγει µια µικρή ποσότητα ατµού. Αυτό είναι απελευθέρωση της έντασης. Αν ανοίξουµε απότοµα το καπάκι ενώ υπάρχει ακόµη µέσα της µεγάλη πίεση, είναι πιθανό να έχουµε µια δυσάρεστη έκρηξη ατµού. Αυτό γίνεται γιατί δε συµπεριφερθήκαµε έξυπνα. Μετακινήσαµε το καπάκι τελείως χωρίς να απελευθερώσουµε την πίεση σε µικρές δόσεις. Ετσι, αυτός που κάνει διαλογισµό σε µικρές δόσεις των 20 λεπτών µία ή δύο φορές την ηµέρα, δε διατρέχει κίνδυνο. Εκείνοι που έχουν πρόβληµα είναι συνήθως εκείνοι που ξεπερνούν τα όρια, καθώς γίνονται θύµατα της λαθεµένης σκέψης πως αν τα 20 λεπτά κάνουν καλό, τότε τα 40 λεπτά είναι ακόµη καλύτερα. Ας είστε λοιπόν τακτικοί και συµπεριφερθείτε έξυπνα.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΑΝ ΕΧΕΤΕ ΕΝΤΟΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ Οι ακόλουθες τεχνικές θα σας βοηθήσουν να ισορροπήσετε και να ηρεµήσετε την ενέργεια σας αν, παρά τις οδηγίες, βρίσκεστε στο 1% εκείνων που έχουν κάποιο σοβαρό πρόβληµα. 1. Εχετε συχνή επαφή µε το νερό. Κάντε δύο ή τρία ντους την ηµέρα. Επιπλέον πλένετε τα χέρια, το πρόσωπο, το λαιµό και αν είναι δυνατό και τα πόδια συχνά σε όλη τη διάρκεια της ηµέρας. Διαλέξτε τη θερµοκρασία που σας είναι πιο ευχάριΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

77

στη, στο τέλος όµως χρησιµοποιήστε λίγο κρύο νερό. 2. Σταµατήστε να κάνετε διαλογισµό µέχρι να αισθανθείτε πάλι ισορροπηµένος. 3. Χρησιµοποιήστε τεχνικές βαθιάς χαλάρωσης µε θετικές προβολές. 4. Περπατήστε στην εξοχή και αφήστε τη γαλήνη της να σας γεµίσει. 5. Βρείτε κάποιον έµπειρο στο βιοενεργειακό µασάζ ή στην τεχνικής της πνευµατικής θεραπείας να σας βοηθήσει να ισορροπήσετε την ενέργεια σας. 6. Φάτε αναποφλοίωτα δηµητριακά και αποφύγετε τη ζάχαρη, τα φάρµακα και το κρέας. 7. Πιείτε τσάι από βότανα που έχουν ηρεµιστική και εξισορροπιστική δράση. 8. Κοιµηθείτε περισσότερο αν αισθάνεστε την ανάγκη. 9. Κάντε δυναµικές ασκήσεις αντί για στατικές. 10. Δουλέψτε µε τα χέρια σας, κατά προτίµηση µε φυτά. 11. Αποφύγετε αρνητικά ερεθίσµατα, όπως ταινίες ή προγράµµατα της τηλεόρασης ή βιβλία που ταράζουν τα συναισθήµατα σας ή δηµιουργούν φόβο. 12. Έχετε ζεστή επαφή µε τους αγαπηµένους σας. 13. Εχετε πίστη πως ό,τι συµβαίνει είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεστε στη διαδικασία της εξέλιξης. Εχετε εµπιστοσύνη σ' αυτήν τη διαδικασία και γίνετε παρατηρητής σε ό,τι συµβαίνει µέσα και έξω από σας. Θα είστε περισσότερο ξεκαθαρισµένοι και ελεύθεροι όταν αυτό θα έχει τελειώσει. 14. Ασχοληθείτε µε διάφορες δηµιουργικές δραστηριότητες όπως το χορό, το τραγούδι, το παίξιµο κάποιου µουσικού οργάνου. 15. Κάντε όλα αυτά και ταυτόχρονα ζητήστε βοήθεια από το δάσκαλο σας στο διαλογισµό. Επαναλαµβάνω πως αυτές οι οδηγίες δε θα πρέπει να σας αποτρέψουν από την ιδέα του διαλογισµού. Είναι σα να λέει κάποιος ότι δεν πρέπει ποτέ να οδηγεί επειδή το 1% των οδηγών µπορεί να έχει κάποιο πρόβληµα ενώ οδηγεί και εποµένως είναι καλύτερα να µην πηγαίνει πουθενά. Αν είµαστε έξυπνοι, χρησιµοποιούµε τη λογική µας και δε φτάνουµε στα άκρα, δεν πρόκειται να έχουµε κανένα πρόβληµα και θα έχου78


µε ένα υπέροχο πνευµατικό ταξίδι. ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ - ΚΛΕΙΔΙΑ 1. Ο διαλογισµός είναι µια φυσιολογική διαδικασία για να φτάσει κανείς στην εσωτερική σιωπή. 2. Δεν πρέπει κανείς να προσπαθήσει να κάνει διαλογισµό' πρέπει να αφεθεί στο διαλογισµό. 3. Η διαδικασία είναι εκείνη του ελέγχου και της εγκατάλειψης. 4. Δεχτείτε τις αλλαγές που πηγάζουν από τον εσωτερικό κόσµο. 5. Όλες οι εµπειρίες του διαλογισµού είναι διαφορετικές -µην κάνετε συγκρίσεις. 6. Η αξία του διαλογισµού βρίσκεται στη δηµιουργία αρµονίας µεταξύ σώµατος-νου-ψυχής. 7. Αφήστε την εσωτερική σιωπή να γίνει πηγή δηµιουργικής ζωής. 8. Πάρτε την ευθύνη για τη δηµιουργία της πραγµατικότητας σας. 9. Δεχτήτε το οικοδόµηµα του «εγώ» αλλά απελευθερωθήτε από την αναζήτηση ασφάλειας έξω από την ψυχή. 10. Εγκαταλείψτε τις προσκολλήσεις, ταυτιστήτε µε τη φύ ση της ψυχής.


79

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΔΟΝΗΣΕΩΝ

Ο

διαλογισµός είναι βασικά ένας τρόπος εστίασης σε υψηλότερες δονήσεις που επιδρούν και µεταµορφώνουν τις δονητικές συχνότητες του νου και του σώµατος µας. Πριν να προχωρήσουµε στη συζήτηση των διαφόρων «δονήσεων» πάνω στις οποίες µπορούµε να διαλογιστούµε, ας συζητήσουµε πώς οι δονήσεις επηρεάζουν τη ζωή µας και πώς µπορούµε να τις χρησιµοποιήσουµε σαν προετοιµασία για το διαλογισµό. Επηρεαζόµαστε από τις εικόνες και τους ήχους γύρω µας. Ηχοι, µυρωδιές, εντυπώσεις, γεύσεις και εικόνες µπαίνουν στο νου µας µέσα από τις αισθήσεις µας και δηµιουργούν τη νοητική µας κατάσταση. Αυτά τα ερεθίσµατα των αισθήσεων είναι όλες διάφορες εκδηλώσεις δονήσεων. Στην πραγµατικότητα κάθε ύλη, ενέργεια και σκέψη είναι τύποι βαρέων ή λεπτών δονήσεων. Όλες αυτές οι δονήσεις υπάρχουν στη θάλασσα της καθαρής συνειδητότητας και εµφανίζονται ή εξαφανίζονται σαν κύµατα στην επιφάνεια της θάλασσας. Ο αληθινός εαυτός µας είναι αυτή η καθαρή συνειδητότητα µέσα από την οποία όλα αυτά τα κύµατα των δονήσεων πότε σηκώνονται και πότε χαµηλώνουν. Όµως, επειδή ταυτιζόµαστε µε το σώµα και το νου, βιώνουµε την επίδραση αυτών των δονήσεων στο σώµα και το νου. Η δόνηση είναι το θεµέλιο του κόσµου έτσι όπως εκδηλώνεται. Το γεγονός αυτό, που ανακαλύφθηκε τώρα από τους πυρηνικούς φυσικούς εθεωρείτο πασιφανής αλήθεια από τους σοφούς για χιλιάδες χρόνια. Ο 80


Αγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής το επιβεβαιώνει αυτό στις πρώτες φράσεις του Ευαγγελίου του (κατά Ιωάννη). «Εν αρχή υπήρχε ο Λόγος και ο Λόγος ήτο προς το Θεό και Θεός ήτο ο Λόγος. Αυτός υπήρχε εν αρχή προς το Θεό. Ολα έγιναν από αυτόν και χωρίς αυτόν τίποτα δεν θα γινόταν από όσα έχουν γίνει. Μέσα εις αυτόν υπήρχε η ζωή και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων. Και το φως φωτίζει εις το σκοτάδι αλλά το σκοτάδι δεν το κατενίκησε». Αυτό ήταν το πραγµατικό φως - το φως που έρχεται στον κόσµο και λάµπει σ' όλη την ανθρωπότητα. Η βάση αυτής της Χριστιανικής σκέψης συµφωνεί απόλυτα µε την Ινδουϊστική θεωρία του Ιερού Ήχου AOUM (ΑΜΗΝ) µέσα από την οποία ξεκινάει η δηµιουργία. Είναι η δόνηση εκείνη που µέσα από αυτή το πνεύµα εκδηλώνεται σα νους, ενέργεια και υλικό σώµα. Είναι εκείνη η µία δόνηση από όπου γεννιούνται όλες οι άλλες δονήσεις, βαριές και λεπτές. Αντιπροσωπεύει το ΕΝΑ που προσωρινά γίνεται πολλά. Αυτή η ΜΙΑ αρχέγονη δόνηση, είναι ο ήχος που αυτοδηµιουργείται χωρίς αιτία και ρέει µέσα από τη σιωπή. Σκοπός της ζωής µας είναι η επανένωση µε το ΕΝΑ όπου έχουµε «προφανώς» διαχωριστεί. Είναι η επανένωση που όλοι αναζητάµε στην προσπάθεια µας για ευτυχία µέσα από υλικές κτήσεις, αντικείµενα, κατορθώµατα και σχέσεις. Καθώς συντονιζόµαστε και ευθυγραµµιζόµαστε µε αυτήν τη βασική θεία δόνηση φέρνουµε την προσωπική µας δόνηση σε µεγαλύτερη αρµονία µε την πρωταρχική δόνηση, που είναι η αιτία και η βάση όλων των υπάρξεων. Μέσα από τη συγκέντρωση στην επανάληψη διαφόρων βασικών δονήσεων αποτινάζουµε τη µη απαραίτητη εγωκεντρική ύλη που µετριάζει την ικανότητα µας να δονούµαστε αρµονικά µε τον εαυτό µας και το περιβάλλον µας. Οι λέξεις που ακούµε και προφέρουµε επηρεάζουν σε µεγάλο βαθµό τις διαθέσεις µας, την ψυχολογική κατάσταση, τις πεποιθήσεις, τη σωµατική µας υγεία και την πνευµατική µας ανάπτυξη. Το ίδιο ισχύει και για το φως, τα χρώµατα και τις εικόνες που µας περιβάλλουν. Εχουµε όλοι νιώσει την εσωτερική χαρά της αίσθησης του φωτός και της ζέστης του ήλιου µετά από πολλές κρύες, σκοτεινές και συννεφιασµένες µέρες. Ο ήλιος είναι η πηγή της ζωής πάνω στη γη. Δεν υπάρχει τροΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

81

φή, φως, ζέστη, υγεία, χαρά και ευτυχία χωρίς τον ήλιο. Δεν είναι παράξενο που τόσοι πολιτισµοί λατρεύουν τον ήλιο. Μπορούµε να τον φανταστούµε σαν την υλική εκδήλωση του Θεού, το ΧΟΡΗΓΟ και ζωοδότη. Το σκοτάδι αντιπροσωπεύει την άγνοια, την έλλειψη διάκρισης και το χαµηλό επίπεδο του ανθρώπου. Φυσικά, ο Θεός είναι δηµιουργός και βρίσκεται πέρα από το Δυϊσµό του Φωτός και του Σκότους. Οι περισσότερες θρησκείες όµως και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διαλέξει το φως σαν το µονοπάτι προς το Θεό. Λέµε ότι κάποιος «βρίσκεται στο σκοτάδι» όταν δε γνωρίζει την Αλήθεια. Αποκαλούµε τις αδυναµίες κάποιου σαν «σκοτεινή πλευρά» του. Η τελική πνευµατική πραγµάτωση ονοµάζεται ΦΩΤΙΣΗ γιατί βρίσκει κανείς το εσωτερικό φως και δε χρειάζεται πια το εξωτερικό. Γνωρίζει την αλήθεια από µέσα. Το φως αντιπροσωπεύει τη σοφία, τη γνώση και την αλήθεια. Το Αγνό Λευκό Φως είναι µια από τις πιο βασικές Ιερές Δονήσεις του Θεού. Το Αγνό Λευκό Φως είναι για το οπτικό επίπεδο ό,τι το AOUM για το ακουστικό. Όπως το AOUM περιέχει µέσα του όλους τους ήχους έτσι και το λευκό φως διαχωρίζεται σε όλα τα χρώµατα. Στην αναζήτηση µας για ένωση µε το ΕΝΑ µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τα διάφορα χρώµατα και ήχους, εικόνες και µελωδίες σα\/ κανάλια που οδηγούν προς την απλότητα και την τέλεια πληρότητα του λευκού φωτός και του AOUM, που περιέχουν µέσα τους κάθε δυνατή εκδήλωση. Σε έναν κατάλευκο τοίχο έχεις τη δυνατότητα να δηµιουργήσεις όποια εικόνα επιθυµείς. Αν ο τοίχος έχει κάποιο χρώµα ή εικόνα πάνω του, τότε περιορίζονται αυτά που µπορείς να κάνεις. Η αληθινή πνευµατική ύπαρξη είναι αγνό, καθαρό, λευκό φως. Η προσωπικότητα του «εγώ» είναι ένα εναλλασσόµενο σχέδιο χρωµάτων και εικόνων, που προβάλλονται στιγµιαία σ' αυτό το µόνιµο λευκό βάθος. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε ορισµένες δονήσεις ήχου και φωτός για την εναρµόνιση µας µε τις καθαρές θείες δονήσεις που βρίσκονται µέσα µας. Το κερί συχνά συµβολίζει το εσωτερικό φως της σοφίας σ' ένα άτοµο. Και στην πραγµατικότητα αισθανόµαστε πιο χαλαροί και πιο ήρεµοι στο φως του κεριού από ό,τι µε το ηλεκτρικό φως. Για χιλιάδες χρόνια τα κεριά χρησιµοποιούνταν για τη 82


δηµιουργία πνευµατικής ατµόσφαιρας. Ας συγκεντρωθούµε τώρα στις δυνατότητες του ήχου και πώς αυτός µπορεί να δηµιουργήσει διάφορες καταστάσεις στο σώµα και στο νου. Οι ήχοι µπορούν να είναι δυνατοί ή λεπτοί, αρµονικοί ή παράφωνοι, µελωδικοί ή κακόφωνοι, τονωτικοί ή χαλαρωτικοί, ισορροπιστικοί, εκνευριστικοί, θεραπευτικοί, ανυψωτικοί, επώδυνοι, ευχάριστοι ή ακόµη και θανατηφόροι, όπως στην περίπτωση ορισµένων ηχητικών όπλων που έχουν ανακαλυφθεί. Στην πιο ωφέλιµη χρήση του ο ήχος µπορεί να φέρει σε τέτοια έκσταση το άτοµο ώστε να χάσει την επίγνωση της ξεχωριστής ταυτότητας του «εγώ» του και να γίνει η µουσική ή η δόνηση του ήχου. Αυτός είναι και ο στόχος της ιερής µουσικής και του ιερού χορού. Αυτό είναι το µονοπάτι της εγκατάλειψης του νου και της λογικής και της βίωσης του Θεού µέσα από την ένωση µε τις δονήσεις. Το ίδιο παρατηρείται και στη µουσική και στο χορό στα Αναστενάρια, της Βόρειας Ελλάδας, όπου οι πιστοί περπατούν πάνω σε αναµµένα κάρβουνα, αφού έχουν δηµιουργήσει εσωτερική συγκέντρωση µέσα από τη µουσική και το χορό. Ίσως η πιο πρόσφορη µέθοδος συντονισµού µε τη Θεία Δόνηση να είναι µέσα από ψαλµούς. Ο ψαλµοί είτε ατοµικοί είτε οµαδικοί έχουν θαυµάσια αποτελέσµατα. 1. Βοηθούν στην απελευθέρωση των εντάσεων - ιδιαίτερα του άγχους, του φόβου και του θυµού που µπλοκάρονται σωµατικά στο στήθος και το ηλιακό πλέγµα. Οι ψαλµοί «διώχνουν» αυτές τις εντάσεις και τις αρνητικότητες. 2. Οι ψαλµοί βοηθούν στην κυκλοφορία της βιοενέργειας στο σώµα και το νου. Διαλύουν τα σωµατικά και νοητικά µπλοκαρίσµατα και στέλνουν ενέργεια σ' όλο το σώµα µε αποτέλεσµα να δηµιουργείται αίσθηση ευδαιµονίας. 3. Οι ψαλµοί δηµιουργούν θεραπευτικές δονήσεις στα διάφορα µέρη του σώµατος και του νου. Εχει πια αποδειχτεί και επιστηµονικά ότι ορισµένες δονήσεις φωνηέντων όπως τα «Α,Ε,U,Ο,Ι» καθώς και η δόνηση του συµφώνου «Μ» λειτουργούν θεραπευτικά στα διάφορα όργανα και µέρη του σώµατος. 4. Οι ψαλµοί αλλάζουν τη διάθεση δηµιουργώντας αισθήµατα ανύψωσης, χαράς και ευχαρίστησης. 5. Όταν ψέλνουµε όλοι µαζί ενώνουµε τις φωνές µας στην ίδια αρµονία, µελωδία και ρυθµό. Αυτό µας φέρνει πιο κοντά Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

83

και µας βοηθά στο να ξεπεράσουµε νοητικές διαφορές και να ενώσουµε τις καρδιές µας σε τραγούδι. Το φως αντιπροσωπεύει τη σοφία, ενώ ο ήχος την αγάπη. Ο ήχος, οι λέξεις, το τραγούδι, είναι τα µέσα, που µ' αυτά εκφράζεται η αγάπη. 6. Όταν οι δονήσεις και οι λέξεις που χρησιµοποιούνται απευθύνονται στο Θεό, τότε µέσα από συµπαθητική δόνηση ξυπνούν µέσα µας θείες ιδιότητες. Εύκολα το καταλαβαίνουµε αυτό. Όταν ακούµε στρατιωτική µουσική ξυπνούν µέσα µας συναισθήµατα εθνικής περηφάνιας και άµυνας. Όταν ακούµε χορευτική µουσική θέλουµε να κινηθούµε και να χορέψουµε. Όταν ακούµε ερωτική µουσική γινόµαστε ροµαντικοί. Κατά τον ίδιο τρόπο όταν η µουσική είναι προσανατολισµένη πνευµατικά, τότε ξυπνά µέσα µας πνευµατική διάθεση. Ο προγραµµατισµός του νου µας εξαρτάται από τον τύπο της µουσικής που ακούµε και τραγουδάµε. 7. Όταν επιτρέπουµε στην καρδιά µας να πετάει και να ξεπερνάει την ξεχωριστοτητα µπορούµε να ανυψωθούµε σε µια έκσταση χαράς, αγάπης και ευγνωµοσύνης και να αισθανόµαστε µεγάλη αγάπη για το Θεό και κάθε ύπαρξη και δηµιούργηµα. Κερδίζουµε πάρα πολλά µε το να ΜΙΛΑΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΟΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

Σας δίνουµε εδώ µερικές πρακτικές λεπτοµέρειες για το πώς να ξεκινήσετε. Κάθε ψαλµός έχει καλύτερα αποτελέσµατα όταν γίνεται µε ίσια την πλάτη σε καθιστή θέση στο πάτωµα ή σε καρέκλα. Όταν γίνονται απλές µονότονες ηχητικές δονήσεις θα πρέπει να πάρετε µιά βαθιά ολόκληρη αναπνοή χρησιµοποιώντας όλη τη δυνατότητα των πνευµόνων (χωρίς φυσικά να πιέζεστε ή να υπερβάλετε ή να κάνετε κάτι αφύσικο). Μετά ανοίξτε το στόµα και τις φωνητικές χορδές τελείως και αφήστε τον ήχο να κυλήσει ελεύθερα, απαλά και αρµονικά µε ολόκληρη την ύπαρξη σας. Μη συγκρατείστε από εσωτερικά µπλοκαρίσµατα και δισταγµούς. Φανταστείτε ότι είσαστε µεγάλος καλλιτέχνης της όπερας και πάψτε να ανησυχείτε για το τι σκέφτονται οι άλλοι. Όσο δεν είναι ώρα ανάπαυσης ή εφόσον δεν κοιµάται κάποιος, δε θα βλάψετε κανέναν µε το να 84


βγάλετε προς τα έξω τον εαυτό σας µέσα από αυτές τις δονήσεις. Μάλλον το αντίθετο είναι αλήθεια. Όταν συνηθίσετε σ' αυτό και ψέλνετε µ' έναν πιο χαλαρό και σίγουρο τρόπο, θα γεµίζετε την ατµόσφαιρα µε δονήσεις που δηµιουργούν ειρήνη και αρµονία και θα αλλάξουν τελείως τη διάθεση του δωµατίου και του περιβάλλοντος. Όταν κανείς ψέλνει µε αυτόν τον τρόπο καθηµερινά, δηµιουργεί δύναµη µέσα σ' αυτό το δωµάτιο.Όποιο ευαίσθητο άτοµο µπαίνει στο δωµάτιο θα χαλαρώνει αυτόµατα και θα βρίσκει πιο εύκολα το εσωτερικό του κέντρο. Μπορεί να µην αντιλαµβάνεται συνειδητά τι συµβαίνει, αλλά θεραπεύεται από τις δονήσεις που έχουν γίνει µέρος των µορίων του δωµατίου. Η δόνηση κυλά έξω µε όλη της τη δύναµη αλλά και µε ηρεµία και αρµονία µέχρι οι πνεύµονες ν' αδειάσουν τελείως' µετά παίρνετε µια νέα ολόκληρη εισπνοή και επαναλαµβάνετε τον ήχο. Με αυτόν τον τρόπο η άσκηση καθαρίζει και αναπτύσσει τους πνεύµονες και τη βιοενέργεια. Τα αποτελέσµατα αυτών των δονήσεων είναι πολύ καλύτερα όταν τα µάτια είναι κλειστά και η προσοχή συγκεντρωµένη εσωτερικά. Μπορεί κανείς να ξεκινήσει µε πέντε επαναλήψεις κάθε ήχου και µετά να τις αυξήσει σταδιακά σε 7,9,12, 15 µέχρι 21 φορές. To AUM χωρίζεται στα µέρη που το αποτελούν, Α,υ,Μ. 1. Ξεκινήστε κάνοντας τον ήχο ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ µε τον τρόπο που περιγράψαµε, πάνω από 5 φορές. Η δόνηση του ΑΑΑΑ επιδρά στην περιοχή του σώµατος από το διάφραγµα, µέχρι τα πόδια αλλά είναι ιδιαίτερα ωφέλιµη για τα όργανα της πέψης και της απέκκρισης. Την ώρα που κάποιος παράγει τον ήχο, θα πρέπει να συγκεντρώνεται στην αίσθηση της δόνησης στο υπογάστριο ή ακόµη στο ειδικό όργανο που χρειάζεται θεραπευτική ενέργεια. Όταν υπάρχει πρόβληµα στα νεφρά ή στο συκώτι ο ήχος HA HA HA HA µπορεί να γίνει µε βίαιο και δυναµικό τρόπο, ώστε να διεγείρει πιο αποτελεσµατικά αυτά τα όργανα. Αυτό το HA HA HA HA µπορεί εύκολα να εξελιχθεί τελικά σε γέλιο που είναι η πιο θεραπευτική δόνηση από όλες. 2. Ο ήχος UUUUUUUUUUU δονεί την περιοχή από το διάφραγµα µέχρι το λαιµό. Θα πρέπει κανείς να συγκεντρώνεται στην περιοχή που χρειάζεται βοήθεια ενώ παράγει τον ήχο και να οραµατίζεται και να αισθάνεται την ενέργεια να ρέει εκεί. Αυτό είναι ιδιαίτερα ωφέλιµο για την καρδιά, την πίεση, για Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

85

προβλήµατα του στήθους και του λαιµού. 3. Ο ήχος Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ δονεί την περιοχή από το λαιµό µέχρι το επάνω µέρος του κεφαλιού. Χαλαρώνει τα νεύρα του λαιµού, του κεφαλιού και όλο το νευρικό σύστηµα. Αν κάποιος συγκεντρωθεί µέσα στο κεφάλι θα έχει σαν αποτέλεσµα να χαλαρώσει ο νους του. Αν τα αυτιά είναι κλειστά µε τα δάχτυλα τότε το αποτέλεσµα θα είναι πιο έντονο. 4. Μετά, µπορεί κανείς να ψάλλει το AUM σε όλη του τη µορφή µέσα από το µονοσύλλαβο ΟΜ. Εκείνη την ώρα µπορούµε να συγκεντρωθούµε στο Θεό, τον ανεκδήλωτο που ζει µέσα µας. Αυτό γίνεται παραδοσιακά 21 φορές κάθε πρωί για το ξεκίνηµα της µέρας, µπορεί να γίνει όµως όσες φορές θέλει κανείς. 5. Μπορεί ακόµη κανείς να συγκεντρωθεί σιωπηλά στο Ο Μ σα µια συνεχή δόνηση µέσα στο νου. Έτσι κάνει κανείς διαλογισµό πάνω στο ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που µας ενώνει µε το θεό. Είναι ακριβώς ο ίδιος ήχος που κάνουν οι ψάλτες της Ελληνικής Ορθόδοξης Λειτουργίας όταν ψάλλουν στο βάθος τον ήχο ΟΟΟΟΟ την ώρα που οι άλλοι ψάλλουν τους ύµνους της Λειτουργίας. 6. Καθώς η δόνηση διαφοροποιείται, εξελίσσεται σε ρυθµό και µελωδία. Μπορεί κανείς να ψάλλει ελεύθερα αυτά τα φωνήεντα και τις δονήσεις, αφήνοντας ανεµπόδιστη τη φωνή να υψώνεται ή να κατεβαίνει σε τόνους από ήδη γνωστές ή αυτοδηµιούργητες µελωδίες και ρυθµούς. Αυτό µπορεί να γίνει µια υπέροχη εµπειρία που δίνει ενέργεια και εξυψώνει. Απλά απελευθερωθείτε από την αυτοσυνείδηση και δηµιουργείστε τις δικές σας µελωδίες ανάλογα µε τη διάθεση της στιγµής. 7. Καθώς η δόνηση γίνεται ακόµη πιο συγκεκριµένη, εκδηλώνεται µε λόγια και µάντρα που συµβολίζουν διαφορετικές ποιότητες, οντότητες και αντικείµενα της δηµιουργίας. Κάθε λέξη συµβολίζει κάτι και φέρνει αυτό το κάτι στο νου και στη ζωή εκείνου που τη χρησιµοποιεί. Ετσι, όταν ψάλλουµε το ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ φέρνουµε τον Κύριο και τη Χάρη του στη ζωή µας. Η λέξη ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ, που είναι ύµνος στο Θεό, µπορεί να ψάλλει σε µια µεγάλη ποικιλία από µελωδίες και ρυθµούς. Περιλαµβάνει τους βασικούς φωνητικούς ήχους, ενώ ταυτόχρονα εµπνέει πνευµατική συγκέντρωση. Όταν αυτοί οι ψαλµοί συνοδεύονται από αφοσίωση και ορα86


µατισµό εκείνου που αντιπροσωπεύουν οι λέξεις, η εσωτερική µεταµόρφωση είναι ακόµη µεγαλύτερη. Πάρτε για παράδειγµα τον Ελληνικό Ορθόδοξο ψαλµό "ΛΑΜΠΡΥΝΟΝ ΜΟΥ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΦΩΤΟΔΟΤΑ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΜΕ". Αν κάποιος την ώρα που το ψάλλει φανταστεί το Φως του Χριστού να ρέει στο σώµα και το νου του (που είναι τα ρούχα της ψυχής του) αυτός ο συνδυασµός δονήσεων, µελωδίας, λέξεων, συµβόλων, αφοσίωσης και φαντασίας µπορούν να δηµιουργήσουν σηµαντική µεταµόρφωση της συνειδητότητας του ατόµου. Ας εγκαταλείψουµε τα µπλοκαρίσµατα µας, τους φόβους, την αυτοσυνείδηση, το «διανοουµενισµό» µας και τις επιφυλάξεις και ας προχωρήσουµε στους χαρούµενους κόσµους των δονήσεων και των ψαλµών. Ας χαλαρώσουµε το νου και ας ανοίξουµε την καρδιά µας µε το τραγούδι, για να ρέει η αγάπη από την καρδιά στο νου διαλύοντας τις διαφορές και τις συγκρούσεις ανάµεσα σε µας και τον κόσµο γύρω µας. Ας ενωθούµε µε τους άλλους στο τραγούδι και ας βιώσουµε τη ΧΑΡΑ, την ΕΥΤΥΧΙΑ και την ΥΓΕΙΑ που αξίζουµε στη ζωή. Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Η προσευχή, όπως και οι ψαλµοί, είναι ένας πολύ καλός τρόπος συγκέντρωσης σε υψηλότερες δονήσεις,µε τη µορφή λέξεων που ζητούν να περιγράψουν το Θεό και ζητούν βοήθεια για την επικοινωνία µε αυτόν. Θα συζητήσουµε µε περισσότερες λεπτοµέρειες αργότερα για την προσευχή. Αυτήν τη στιγµή καλό είναι να αντιληφθούµε ότι: 1. Η δόνηση είναι ο τρόπος µε τον οποίο το Ανεκδήλωτο Απόλυτο εκδηλώνεται στο δικό µας κόσµο των µορφών, των όντων και των γεγονότων. 2. Η δόνηση είναι ο τρόπος µε τον οποίο υπερβαίνουµε το χαµηλό επίπεδο αντίληψης και σκέψης και εκδηλώνουµε τον ανώτερο εαυτό µας. 3. Η δόνηση είναι η τηλεφωνική µας σύνδεση µε το Θείο. 4. Μπορούµε να συγκεντρωθούµε σ' αυτές τις δονήσεις σε πολλά επίπεδα σωµατικά, συναισθηµατικά, νοητικά και υπερνοητικά.


87

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

ΔΙΑΑΕΓΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΣΤΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Τ

ο διπλανό διάγραµµα θα µας βοηθήσει να κατανοήσουµε καλύτερα τη συζήτηση που ακολουθεί και αφορά την επιλογή και εργασία µε µια εστία συγκέντρωσης στο διαλογισµό µας. Στο προηγούµενο κεφάλαιο συζητήσαµε πως ο Λόγος είναι ο τρόπος µε τον οποίο το ανεκδήλωτο εκδηλώνεται. Με το πιο πάνω διάγραµµα µπορούµε να διαπιστώσουµε ότι αυτό συµβαίνει κυρίως µέσα από δύο κανάλια, το κανάλι του ήχου και το κανάλι του φωτός. Ακολουθώντας το κανάλι του ήχου σαν τρόπο έκφρασης της παγκόσµιας συνειδητότητας, η βασική συλλαβή ΟΜ γίνεται όλες οι συλλαβές που στη συνέχεια εξελίσσονται σε λέξεις, οι λέξεις γίνονται φράσεις και οι φράσεις προτάσεις που εκφράζουν ιδέες, ιδέες που ήδη υπάρχουν σε ανεκδήλωτη κατάσταση σ' αυτήν την παγκόσµια συνειδητότητα. Μέσα από το κανάλι του φωτός κινούµαστε από το πιο λεπτό στο πιο συµπαγές, µέσα από το λευκό φως, το φάσµα των χρωµάτων, τις φόρµες, τις εικόνες και τελικά τα αντικείµενα που διακρίνουµε. Ετσι, κάθε όνοµα, λέξη, ιδέα, χρώµα, µορφή ή αντικείµενο που µπορεί να επιλέξουµε για τη συγκέντρωση µας, θα είναι άλλη µια έκφραση αυτής της µίας παγκόσµιας οντότητας µε την οποία επιχειρούµε να ενωθούµε ξανά. Η πραγµατικότητα είναι ότι και εµείς είµαστε φυσιολογικές προβολές αυτής της µίας παγκόσµιας συνειδητότητας. Απλά έχουµε χάσει την αί88


σθηση αυτής της αλήθειας και ο νους µας βιώνει χωριστότητα και αποξένωση από τους ανθρώπους και τον κόσµο γύρω µας, µε συνέπεια να ζούµε µέσα στο φόβο και τη στενοχώρια. Μέσα από το διαλογισµό µπορούµε να αρχίσουµε να έχουµε εσωτερικές εµπειρίες αυτής της ενότητας µε όλα και εποµένως ενότητα µε αυτήν την αιτιατή ενέργεια κάθε ζωής. Κάθε αντικείµενο, ακόµη και το ίδιο µας το σώµα ή το όνοµα, όταν συγκεντρωθούµε σ' αυτό και το βιώσουµε σε όλο και βαθύτερα επίπεδα της ύπαρξης του, θα µας οδηγήσει στην εµπειρία του Θεού, του Ενός, που βρίσκεται πίσω από κάθε ύπαρξη. Παρόλο που κάθε αντικείµενο τελικά µας οδηγεί εκεί, αν συγκεντρωθούµε σε βάθος και αφήσουµε τη συνειδητοτητα µας να το ακολουθήσει µέσα από τις αλλαγές του στα ανώτερα επίπεδα ύπαρξης, δεν είναι όλες οι εστίες το ίδιο αποτελεσµατικές και φυσικά ούτε το ίδιο αποτελεσµατικές σε κάθε άτοµο µε τη µοναδική του ψυχοσύνθεση. Κάθε σχολή διαλογισµού θεωρεί ότι η δική της εστία διαλοΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

89

γισµού είναι η καλύτερη και η πιο αποτελεσµατική. Εποµένως η επιλογή εξαρτάται από το άτοµο. Όλεο οι σχολές και τα συστήµατα τους είναι καλά και δίνουν τα αποτελέσµατα που επιθυµούµε. Δε χρειάζεται να γίνει κανείς φανατικός για να ωφεληθεί από ένα σύστηµα. Ας θυµηθούµε ότι η διαδικασία του διαλογισµού είναι η ίδια σε όλες τις σχολές. Εκείνο που αλλάζει είναι η εστία που χρησιµοποιείται για τη συγκέντρωση. Αυτές οι εστίες µπορεί να περιλαµβάνουν ιερές λέξεις όπως το όνοµα του Χριστού ή, αν κάποιος είναι Ινδουιστής, το όνοµα του Σίβα, του Κρίσνα ή του Ράµα. Σε µερικές περιπτώσεις µπορούµε να συγκεντρωθούµε σε µια φράση ή προσευχή που απευθύνεται σ' αυτήν την πνευµατική ύπαρξη όπως π.χ. ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Μπορεί πάλι να είναι κάποια πνευµατική αρετή όπως η Αγάπη, η Ειρήνη, η Αλήθεια, η Δικαιοσύνη, η Ενότητα, η Παραδοχή, η Πίστη κλπ. Άλλη σχολή µπορεί να µας ενθαρρύνει να εστιαστούµε νοητικά σ' ένα φως (λευκό ή έγχρωµο) και να αφήσουµε το νου να απορροφηθεί από αυτό. Άλλοι µας λένε να αφήσουµε αυτό το φως να κινείται µέσα στο σώµα µας και να φανταστούµε ότι το εξαγνίζει. Άλλο σύστηµα είναι η εστίαση στη µορφή µιας ιδανικής οντότητας όπως του Χριστού. Μπορούµε να τον φανταστούµε µπροστά µας, µέσα µας, ακόµα και σε µικρογραφία µέσα στην καρδιά µας. Μερικές σχολές µας διδάσκουν την εστίαση σ' έναν εσωτερικό ήχο ή φως που εκδηλώνεται όταν συγκεντρωνόµαστε. Άλλα συστήµατα πάλι, µας ενθαρρύνουν να εστιαζόµαστε στα ενεργειακά κέντρα, να αισθανόµαστε την ενέργεια σ' αυτά και να την αφήνουνε να κυλάει ελεύθερα µέσα τους. Άλλοι λένε ότι είναι καλύτερα να έχουµε συνείδηση των σωµατικών αισθήσεων γενικά και να επιτρέπουµε στη συνειδητότητα να κυλά από το κεφάλι στα πόδια και πάλι πίσω, σ' έναν συνεχή κύκλο συνειδητότητας. Ένα παλιό και βασικό σύστηµα είναι το να παρακολουθούµε απλά την είσοδο και την έξοδο της αναπνοής. Μερικές σχολές διδάσκουν τους µαθητές τους να συγκεντρώνονται σε λέξεις που δεν έχουν σχέση µε κάποια ιδιαίτερη µορφή. Δύο τέτοιες πνευµατικά φορτισµένες λέξεις είναι το ΟΜ και το ΣΟ ΧΑΜ. Το ΟΜ είναι το σύµβολο που αντιπροσωπεύει την Παγκόσµια Θεία Συνειδητότητα και το ΣΟΧΑΜ σηµαίνει ότι Εγώ Είµαι αυτή η συνειδητότητα. Και οι δύο αυτές λέξεις µας βοηθούν να συγκεντρωθούµε στο Θεό 90


χωρίς µορφή. Άλλες σχολές διδάσκουν το διαλογισµό σαν ανάπτυξη θετικών σκεπτοµορφων όπου φανταζόµαστε θετικές πραγµατικότητες για τον εαυτό µας και τους άλλους. Αυτό βέβαια θα ήταν καλύτερα να ονοµαζόταν «θετική προβολή» ή «οραµατισµός» και όχι «διαλογισµός». Τέλος, υπάρχουν εκείνες οι σχολές που προτείνουν να µην έχουµε καθόλου εστία συγκέντρωσης αλλά απλά να παρατηρούµε ό,τι εµφανίζεται στο σώµα ή στο νου και να αποταυτιζόµαστε από αυτό, ώστε µε τον τρόπο αυτόν, εκείνο να εξαφανίζεται. Σ' αυτήν την περίπτωση, εστία συγκέντρωσης είναι η ίδια η συνειδητότητά µας ή το κενό από όπου όλα αρχίζουν. Όλες αυτές, αλλά και άλλες εστίες συγκέντρωσης, µπορούν να µας οδηγήσουν στην ένωση µε τη Θεϊκή Συνειδητότητά, που είναι η αιτιατή πραγµατικότητα πίσω από κάθε µία από αυτές. Μέσα από τη συγκέντρωση σε αυτές, ο νους µας αρχίζει να ταυτίζεται µε τις υψηλότερες αλήθειες και να εισχωρεί στις πηγές τους. Επικοινωνόντας µε τις πηγές τους, επικοινωνούµε µε τη δική µας πηγή. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, αρχίζουµε να βιώνουµε όλο και περισσότερο τις ποιότητες και τα οφέλη που έχουµε αναφέρει ήδη σε προηγούµενα κεφάλαια αυτού του βιβλίου. Οι περισσότερες από αυτές τις εστίες ανήκουν σε τέσσερις βασικές κατηγορίες, όπως αναφέρεται στο διάγραµµα στην αρχή αυτού του κεφαλαίου. Δύο µονοπάτια ανήκουν στο κανάλι του ήχου και δύο στο κανάλι του φωτός.

ΤΟ ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΗΧΟΥ Ενα µονοπάτι είναι του ήχου µε ευλάβεια. Αυτό µοιάζει µε τα διάφορα παραδοσιακά θρησκευτικά µονοπάτια. Κάποιος διαλέγει το όνοµα του Θεού, ανάλογα µε την παραδοσιακή θρησκευτική του ανατροφή και το χρησιµοποιεί σαν εστία στο διαλογισµό. Επαναλαµβάνει συνέχεια το όνοµα του. Κρατά σταθερά στο νου του αυτό το όνοµα, καθώς και ό,τι αυτό εκπροσωπεί. Όταν ο νους του ξεφεύγει, τον φέρνει πίσω σ' αυτό το όνοµα και παραµένει εστιασµένος σ' αυτό. Σ' αυτό το µονοπάτι η συγκέντρωση µπορεί να ξεκινήσει µε µια προσευχή προς την επιλεγµένη πνευµατική εστία όπως Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

π.χ. το Χριστό για τους Χριστιανούς. Άλλες φορές πάλι η συγκέντρωση στο όνοµα µπορεί να αλλάξει σε προσευχή ή επικοινωνία µε το Χριστό. Μπορεί κάποιος να χρησιµοποιήσει τη φράση ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Η συνεχής επανάληψη αυτής της προσευχής θα αδειάσει το νου µέχρι το σηµείο που δε θα υπάρχει τίποτα άλλο στο νου, εκτός από τη συνείδηση της παρουσίας του Χριστού και της επαφής µαζί Του. (Ατοµα µε διαφορετικό θρησκευτικό υπόβαθρο θα χρησιµοποιήσουν άλλα ονόµατα και φυσικά τις ανάλογες προσευχές). Υπάρχει ένα φαινόµενο που θα συναντήσουµε και πρέπει να εξηγηθεί σ' αυτό το σηµείο. Αυτό που θα συζητήσουµε ισχύει για κάθε εστία συγκέντρωσης και όχι µόνο για ό,τι συζητάµε εδώ. Η εστία συγκέντρωσης βιώνεται διαφορετικά στα διάφορα επίπεδα συνειδητότητας ή αντίληψης. Αυτό σηµαίνει ότι θα βιώσουµε την εστία διαφορετικά στα διάφορα στάδια του διαλογισµού µας, ανάλογα µε το πόσο βαθιά είναι η συγκέντρωση µας και πόσο απελευθερωµένοι είµαστε από το υλικό επίπεδο. Όσο ψηλότερα ανεβαίνει η συνειδητοτητά µας στο διαλογισµό, τόσο λιγότερο συγκεκριµένη και υλική είναι η εστία µας. Δεν παύει να είναι η ίδια εστία, γίνεται όµως αντιληπτή από υψηλότερη πνευµατική θέση. Μερικά παραδείγµατα µπορεί να βοηθήσουν σ' αυτό το σηµείο. Φανταστείτε ότι κοιτάζετε έξω στο δρόµο από το ισόγειο µιας πολυκατοικίας. Βλέπετε λίγα πράγµατα, η όραση σας περιορίζεται σ' ένα µικρό µόνο τµήµα του δρόµου. Τώρα φανταστείτε ότι κοιτάζετε το ίδιο σηµείο από το πρώτο πάτωµα. Το βλέπετε διαφορετικά. Τώρα είσαστε στο τέταρτο πάτωµα. Το βλέπετε πολύ διαφορετικά και έχετε µεγαλύτερη οπτική γωνία σε κάθε κατεύθυνση. Βλέπετε το ίδιο σηµείο σε προοπτική και η πραγµατικότητα είναι πιο καθαρή. Τώρα πηγαίνετε στο δωδέκατο όροφο και θα δείτε πως τα πράγµατα είναι ακόµη πιο διαφορετικά. Και αν ανεβείτε σ' έναν ουρανοξύστη µε 70 πατώµατα; Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγµατα τώρα! Η εστία της συγκέντρωσης µας δεν άλλαξε αλλά η οπτική γωνία άλλαξε. Το ίδιο ισχύει και για την υψηλότερη πνευµατική συνειδητοτητά µε την οποία παρατηρούµε την εστία του διαλογισµού µας. Η «εστία» δεν έχει αλλάξει αλλά την αντιλαµβάνεστε σ' ένα υψηλότερο ή βαθύτερο επίπεδο. 'Κ.


Αλλο παράδειγµα είναι εκείνο του πάγου. Φανταστείτε ότι η εστία σας είναι πάγος. Καθώς εστιάζεστε πιο βαθιά σ' αυτόν, ο πάγος ζεσταίνεται και µεταβάλλεται σε νερό. Η συνέχιση της συγκέντρωσης σας τον ζεσταίνει ακόµη πιο πολύ και τον µετατρέπει σε ατµό. Η ακόµη πιο εντατική συγκέντρωση σ' αυτόν γίνεται αιτία να διασπαστεί στα στοιχεία που το συνθέτουν, δηλαδή τα αέρια του υδρογόνου και του οξυγόνου και έτσι αντιλαµβανόµαστε µια τελείως διαφορετική πραγµατικότητα. Φανταστείτε ότι περισσότερη συγκέντρωση γίνεται αιτία αυτά τα αέρια να αποκαλύψουν την έσχατη αλήθεια, που είναι η ενέργεια που παίρνει τη µορφή της ύλης. Ετσι ξεκινάµε µε τον πάγο και τελειώνουµε µε την ενέργεια. Η «εστία» είναι η ίδια, απλά βιώνουµε αυτό το υλικό αντικείµενο στην πιο λεπτή του εσωτερική πραγµατικότητα που είναι ενέργεια. Με τον ίδιο τρόπο, όταν εστιάζουµε στο όνοµα του Χριστού ή στην αγάπη ή σε οποιαδήποτε από τις πολλές εστίες που αναφέραµε, εκείνες αρχίζουν να µεταλλάσσονται στη συνειδητοτητα µας σε όλο και πιο λεπτές όψεις της εσωτερικής τους πραγµατικότητας. Ας πάρουµε το παράδειγµα του Χριστού. Αρχίζουµε να εστιαζόµαστε στο όνοµα Του ή στην εικόνα Του. Σταδιακά στη διαδικασία του διαλογισµού, βιώνουµε το Χριστό όχι σαν άνθρωπο, έτσι όπως συνηθίζουµε όταν ο νους µας είναι εστιασµένος στον υλικό κόσµο, αλλά σαν µια από τις ιδιότητες του, όπως η Θεϊκή Αγάπη, η Δύναµη, η Ειρήνη. Ή µπορεί πάλι να Τον βιώσουµε σα µια αγαθή ενέργεια ή Συνειδητοτητα ή Φως χωρίς µορφή. Μπορεί ακόµη να Τον βιώσουµε σα δόνηση, σαν το Λόγο ή σα Θεία Συνειδητοτητα που αγκαλιάζει και διαπερνά εµάς και όλες τις υπάρξεις. Μπορεί να Τον βιώσουµε σαν Κοσµική Οντότητα, την Ουσία της κάθε ύπαρξης. Ενας αρχάριος στο διαλογισµό σ' αυτές τις περιπτώσεις µπορεί να νοµίσει ότι έχει ξεφύγει από την «εστία». Μπορεί να προσπαθήσει να επαναφέρει την αρχική συγκεκριµένη µορφή ή το όνοµα του Χριστού στο νου του. Γι' αυτό σας εξηγούµε όλα αυτά, ώστε να µην τροµάξετε και να αφήσετε την «εστία» σας να εξελιχθεί φυσιολογικά στο νου σας. Εχετε υπόψη σας ότι αυτή η µεταλλαγή είναι διαφορετική από την αλλαγή «εστιών» συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

93

διαλογισµού. Ό,τι έχουµε περιγράψει, είναι διαφορετικό από την εκούσια αλλαγή κατά τη διάρκεια του διαλογισµού από το Χριστό σ' ένα λουλούδι ή σ' ένα κέντρο ενέργειας ή στην αγάπη. Όταν αυτό συµβαίνει σα φυσικό επακόλουθο της συγκέντρωσης του νου, τότε αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τη φυσική µεταλλαγή της εστίας στις διάφορες λεπτές της πραγµατικότητες. Καλό θα ήταν να µη γίνονται αυτές οι αλλαγές συνειδητά και σκόπιµα. Μείνετε στην εστία σας σε όλη τη διάρκεια της αυθόρµητης µεταλλαγής και όταν ανακαλύψετε ότι παρασυρθήκατε από σκέψεις ή αποσπάστηκε η προσοχή σας, επιστρέψτε στην εστία σε οποιοδήποτε επίπεδο της εκδήλωσης της σας είναι ευκολότερο να συντονιστείτε. Αν, για παράδειγµα, κατακλειστήκατε απόλυτα από σκέψεις, το πιο πιθανό θα είναι να θέλετε να επιστρέψετε στο συγκεκριµένο όνοµα ή µορφή του Χριστού (ή της επιλεγµένης «εστίας»). Αν, όµως, ξεφύγατε για λίγο, είστε όµως ακόµη εστιασµένοι σ' ένα υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας, µπορεί να σας ταιριάζει καλύτερα να επιστρέφετε σε κάποια από τις µεταµορφώσεις όπως την ενέργεια του Χριστού, την αγάπη ή τη δόνηση, το σηµείο δηλαδή από όπου ξεφύγατε. Το ίδιο ισχύει και για την επανάληψη της φράσης ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Καθώς επαναλαµβάνουµε αυτήν τη φράση ξανά και ξανά και συγκεντρωνόµαστε στην έννοια της και τις βασικές αλήθειες που υπάρχουν πίσω από τις λέξεις, µπορεί να ανακαλύψουµε ότι η ίδια η φράση µεταµορφώνεται µέσα στο νου µας. Ένας βασικός κανόνας είναι ότι όσο υψηλότερη είναι η πνευµατική µας αντίληψη, τόσο λιγότερο βιώνουµε το δυϊσµό και τόσο πιο πολλή συνείδηση έχουµε της ενότητας των καταστάσεων που βρισκόµαστε. Ετσι, καθώς εστιάζουµε σ' αυτήν τη φράση, µπορεί να αρχίσουµε να έχουµε συνείδηση του ΚΥΡΙΟΥ ή του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ή της διαδικασίας του ΕΛΕΟΥΣ. Μπορεί να συνειδητοποιήσουµε την ενότητα και τη σύνδεση µας µε το ΧΡΙΣΤΟ. Ετσι, οι λέξεις µας µπορούν να γίνουν πιο σύντοµες καθώς η «εστία» µας γίνεται τόσο απλή όσο η λέξη «ΚΥΡΙΕ» ή «ΧΡΙΣΤΕ» ή «ΕΛΕΟΣ». Ή, σε άλλες περιπτώσεις, µπορεί να αισθανόµαστε άνετα µε τη συνεχή επανάληψη ολόκληρης της φράσης. Δεν υπάρχει σωστό η λάθος εδώ. Πρέπει να µείνουµε συγκεντρωµένοι στην 94


αρχική µας εστία, όποια µορφή κι αν πάρει. Και πάλι θα σας επιστήσουµε την προσοχή στις σκόπιµες ή στις νοητικές αλλαγές. «Χορεύουµε» µε τη λέξη ή τη φράση αλλά δεν της επιτρέπουµε να µας οδηγεί. Κρατιόµαστε σ' αυτήν και απελευθερωνόµαστε από προκαταλήιψεις, επιθυµίες και ανάγκες. Ζητάµε να µην υπάρχουµε, ώστε το µόνο πράγµα που υπάρχει να είναι η πραγµατικότητα της λέξης ή της φράσης που σ' αυτήν συγκεντρωνόµαστε. Αυτή είναι και η υψηλότερη εµπειρία στο διαλογισµό, η παύση δηλαδή της χωριστής προσωπικής µας ύπαρξης. Χανόµαστε µέσα στην «εστία» και δεν υπάρχει πια διαλογιζόµενος, εστία και διαδικασία συγκέντρωσης. Υπάρχει µόνον η εστία. Υπάρχει µόνο µία πραγµατικότητα, ένα γεγονός και όλα τα άλλα, χρόνος, χώρος και αλληλεπιδράσεις, εξαφανίζονται. Υπάρχει µόνο σιωπή. Υπάρχει µόνο γαλήνη. Εχουµε γίνει γαλήνη. Έχουµε βιώσει την πηγή της δηµιουργίας. Εχουµε βιώσει τον αληθινό µας εαυτό. Δεν έχει σηµασία λοιπόν ποια εστία επιλέγουµε. Κάθε εστία είναι προβολή αυτής της µίας λεπτής συνειδητότητας που ζητάµε να βιώσουµε. Καθώς ψάχνουµε για τον αληθινό εαυτό µας, αυτός είναι ο µόνος τρόπος να τον βρούµε. Σ' αυτό το πρώτο µονοπάτι του ευλαβικού ήχου, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε οποιοδήποτε όνοµα ή φράση ή προσευχή ή επίκληση µας εµπνέει και µας βοηθάει να έρθουµε σε επαφή µε υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης µας.

ΤΟ ΜΗ ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΗΧΟΥ Σ' αυτό το µονοπάτι διαλέγουµε να συγκεντρωθούµε σε οποιοδήποτε ήχο, λέξη ή φράση χωρίς κάποια συγκεκριµένη µορφή. Για παράδειγµα, µπορεί να επιλέξουµε τη λέξη ΟΜ (που αντιπροσωπεύει την ανεκδήλωτη µορφή του Θεού) ή το ΣΟΧΑΜ (που σηµαίνει Εγώ είµαι Αυτό, Εγώ είµαι αυτή η Θεία Συνειδητότητα) ή πάλι, µπορεί κάποιος να επιλέξει µια λέξη που αντιπροσωπεύει τις υψηλότερες ανθρώπινες αξίες ή ποιότητες, όπως είναι η Αγάπη, η Ειρήνη, η Αρµονία, η Ενότητα, η Αγνότητα ή κάποια φράση όπως το «Είµαι πνεύµα», ή «Είµαι αγάπη», ή «Τα πάντα είναι Θεϊκά» ή «Όλα είναι ένα». Άλλη δυΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

95

νατότητα είναι να ακούει κανείς προσεκτικά µέσα του ώστε να ακούσει τους φυσικούς εσωτερικούς ήχους που ακούγονται µέσα στο νου όταν κανείς βρίσκεται σε βαθύ διαλογισµό. Μπορεί κάποιος να ακολουθήσει έναν τέτοιο ήχο µέχρι την πηγή του. Ό,τι έχουµε πει µέχρι τώρα για τη βαθµιαία µεταµόρφωση της εστίας ισχύουν και σ' αυτήν την περίπτωση. Μπορεί να ξεκινήσουµε µε µια λέξη ή φράση που έχουν συγκεκριµένο νόηµα και καθώς η συγκέντρωση µας αυξάνεται και η συνειδητότητά µας αλλάζει, αρχίζουµε να βιώνουµε την ενεργειακή, νοητική, συναισθηµατική, πνευµατική πραγµατικότητα που αντιπροσωπεύεται από αυτές τις λέξεις. Για παράδειγµα, η αγάπη ή η ειρήνη παύουν να είναι οι λέξεις στις οποίες έχουµε συγκεντρωθεί και γίνονται δονήσεις, συναισθηµατικο-νοητικές εµπειρίες. Γίνονται συνειδησιακές καταστάσεις που ενσωµατώνουν αυτές τις ποιότητες. Όσο περισσότερο συγκεντρωνόµαστε σ' αυτές τις ποιότητες ή αλήθειες, τόσο περισσότερο αυτές διαπερνούν βαθύτερα επίπεδα του νου. Αρχίζουµε να ενσωµατώνουµε αυτές τις ποιότητες στην καθηµερινή µας ζωή. Ο νους διαπερνάται από την ποιότητα της αγάπης ή της ειρήνης ή µε την αλήθεια ότι «όλα είναι Πνεύµα» ή «Όλα είναι Όεός». Αυτό µεταµορφώνει το χαρακτήρα, κάτι που είναι πολύ ευχάριστο και ευεργετικό για τον εαυτό µας και αυτούς µε τους οποίους επικοινωνούµε.

ΤΟ ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΗΧΟΥ - ΜΟΡΦΗΣ Ορισµένοι άνθρωποι δουλεύουν πιο εύκολα µε τις λέξεις, ενώ άλλοι δουλεύουν καλύτερα µε εικόνες. Εκείνοι που είναι περισσότερο οπτικοί στον εσωτερικό τους κόσµο, µπορούν να διαλέξουν τη µορφή του Θεού ή κάποια άλλη πνευµατική µορφή σαν ένα εσωτερικό «αντικείµενο συγκέντρωσης». Μπορεί κάποιος να διαλέξει το Χριστό ή το Σταυρό ή κάποια σκηνή από τη ζωή του Χριστού. Ατοµα από άλλες θρησκείες µπορούν να επιλέξουν τις µορφές που τους ταιριάζουν καλύτερα. Και εδώ ισχύουν οι ίδιες διαδικασίες και αλήθειες. Μπορούµε να ξεκινήσουµε µε τη µορφή του Χριστού. Είναι προτιµότερο να διαλέξουµε µια ιδιαίτερη εικόνα ή σκηνή που µας εµπνέει περισσότερο και να µην αλλάζουµε συνέχεια την εικόνα που 96


έχουµε επιλέξει για συγκέντρωση. Η εικόνα όµως µπορεί να αρχίσει να µεταβάλλεται και η φυσική µορφή του Χριστού να γίνει φως. Μπορεί να αρχίσουµε να βλέπουµε την εσωτερική πνευµατική ενέργεια, το φως ή τη συνειδητότητα που εκδηλώθηκε στο υλικό επίπεδο πριν από 2000 χρόνια, αλλά τώρα υπάρχει τελείως ανεξάρτητη από αυτήν τη µορφή. Η µορφή µπορεί να µας οδηγήσει στις ποιότητες της αγάπης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της θυσίας ή της συγχώρεσης. Μπορεί να βιώσουµε το µεγαλείο αυτής της πνευµατικής δύναµης. Μπορεί να αισθανθούµε ότι η δύναµη αυτή εισχωρεί µέσα µας ή µας περιβάλλει. Μπορεί να βιώσουµε αυτήν την υψηλή πνευµατική δόνηση που ονοµάζουµε Χριστική Συνειδητότητα ή Άγιο Πνεύµα. Οποιαδήποτε από αυτές τις µεταµορφώσεις µπορεί να µας οδηγήσει στην απόλυτη ειρήνη και στην έκσταση της ένωσης µε το Χριστό. Παραµένουµε στη µακαριότητα της πνευµατικής ένωσης µε το Χριστό µέχρι ο νους να παρασυρθεί πάλι από σκέψεις και ανάγκες. Μην επηρεαστείτε όµως από τις δυνατότητες που περιγράφονται εδώ. Αυτές δεν είναι παρά ελάχιστες εµπειρίες από τις χιλιάδες που µπορούµε να βιώσουµε. Μην προσπαθήσετε να δηµιουργήσετε τις συγκεκριµένες εµπειρίες που αναφέρουµε εδώ. Μη νοµίσετε ότι δε διαλογίζεστε σωστά και οι εµπειρίες σας είναι διαφορετικές. Κάθε διαλογισµός είναι διαφορετικός. Κάθε διαλογισµός είναι τέλειος, είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόµαστε τη δεδοµένη στιγµή για να προχωρήσουµε µε τη δική µας µοναδική ψυχοσύνθεση. Περιγράφω µερικές δυνατότητες εδώ µε σκοπό να σας βοηθήσω να καταλάβετε ότι ορισµένες φυσικές µεταµορφώσεις του αντικειµένου είναι φυσιολογικές και δεν πρέπει να καταπιεστούν. Από την άλλη όµως, τέτοιες αλλαγές είναι τελείως άχρηστες όταν γίνονται σκόπιµα και νοητικά. ΤΟ ΜΗ ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ Σ' αυτό το µονοπάτι µπορούµε να συγκεντρωθούµε στο φως ή σε χρώµατα µε ή χωρίς µορφή. Μπορεί να διαλέξουµε να φανταστούµε τον ήλιο να λάµπει µέσα στο νου ή τη φλόγα ενός κεριού. Μπορεί να συγκεντρωθούµε σε µια µπάλλα από φως ή σ' ένα φως που διαχέεται. Μπορεί να διαλέξουµε ένα Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

97

συγκεκριµένο χρώµα ή απλά να συγκεντρωθούµε στο φως που εµφανίζεται στο νου όταν ο διαλογισµός µας βαθαίνει. Όπως και στα προηγούµενα µονοπάτια, αυτό το φως µπορεί να περάσει µέσα από ποικίλες αλλαγές σε µέγεθος, ένταση, χρώµα, σχέδια. Μπορεί να γίνει ένα είδος φωτός τελείως διαφορετικό από ό,τι έχουµε µέχρι τώρα βιώσει στο φυσικό κόσµο. Σας εφιστούµε και πάλι την προσοχή να µην κάνετε σκοπίµως αλλαγές στο αντικείµενο σας. Φανταστείτε ότι ιππεύετε ένα άλογο και το αφήνετε να σας πάει όπου εκείνο θέλει ή φανταστείτε ότι επιπλέετε πάνω σ' ένα ποτάµι και έχετε απόλυτη εµπιστοσύνη για το πού σας πηγαίνει. ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ Ή ΕΣΤΙΑΣ Θα συζητήσουµε µε περισσότερες λεπτοµέρειες τα διάφορα «αντικείµενα ή εστίες συγκέντρωσης» στο επόµενο κεφάλαιο. Θα ήθελα να κλείσω αυτό το κεφάλαιο µε µερικές οδηγίες σχετικές µε την επιλογή. Το αντικείµενο θα πρέπει να είναι αρκετά συγκεκριµένο ώστε να κρατά την προσοχή του νου και παράλληλα να περιέχει υψηλά νοήµατα ώστε µέσα από τη συγκέντρωση να εκφράζονται οι υψηλότερες εκδηλώσεις της ύπαρξης του όπως έχουµε ήδη εξηγήσει πολλές φορές. Έτσι, θεωρητικά ένα µπουκάλι κρασί, όταν συγκεντρωθούµε αρκετά βαθιά πάνω σ' αυτό, µπορεί να µας φέρει σ' επαφή µε την πηγή της ύπαρξης του που είναι η παγκόσµια συνειδητότητα. Αυτό όµως µπορεί να λειτουργήσει για πολύ λίγους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά το κενό είναι η πλησιέστερη «εστία» προς την παγκόσµια θεία συνειδητότητα και δεν απαιτεί µεταµορφώσεις ή µεταλλάξεις για να έχουµε αυτήν την εµπειρία. Το κενό όµως δεν καταφέρνει να κρατήσει την προσοχή των περισσότερων ατόµων που κάνουν διαλογισµό και µάλιστα των αρχαρίων. Το παράδειγµα της τηλεόρασης µπορεί να µας βοηθήσει για να το καταλάβουµε αυτό. Όταν παρακολουθούµε ένα έργο στην τηλεόραση, µε γρήγορη πλοκή και εικόνες που ενεργοποιούν τα κατώτερα κέντρα µας όπως είναι το σεξ και η βία, 98


δεν έχουµε πρόβληµα να συγκεντρωθούµε σ' αυτό που συµβαίνει. Δε χασµουριόµαστε, δε σκεφτόµαστε κάτι άλλο. Το αντικείµενο της συγκέντρωσης είναι συγκεκριµένο και αρκετά ενδιαφέρον ώστε να κρατήσει την προσοχή µας. Σε µια τέτοια στιγµή είναι πολύ δύσκολο οι σκηνές που παρακολουθούµε να πάρουν τη µορφή της υψηλότερης πνευµατικής αλήθειας της οποίας αποτελούν προβολή. Δε µας δίνουν το συναίσθηµα της γαλήνης και της ενότητας που είναι χαρακτηριστικά της υψηλότερης κατάστασης συνειδητότητας. Αν τώρα κάποιος αλλάξει κανάλι, (το αντικείµενο) και τη φορά αυτή προβάλλεται στην οθόνη µια συµφωνική ορχήστρα που παίζει ένα κλασσικό κοµµάτι, πολλοί λιγότεροι άνθρωποι θα έχουν προσκολληµένη την προσοχή τους στην οθόνη όπως πριν, από την άλλη όµως υπάρχει πολύ µεγαλύτερη πιθανότητα να αισθανθεί κανείς τη θεία αρµονία µέσα από αυτό το νέο αντικείµενο. Όταν το πρόγραµµα τελειώνει και υπάρχει µόνο η λευκή οθόνη είναι µάλλον απίθανο ότι θα µείνει κανείς και θα διασκεδάσει µε αυτό το µονότονο πεδίο λευκού φωτός. Ετσι λοιπόν, καλό είναι να επιλέξετε ένα αντικείµενο που είναι αρκετά συγκεκριµένο ώστε να κρατά την προσοχή σας, αλλά την ίδια στιγµή αρκετά εκλεπτυσµένο ώστε να σας οδηγήσει σε υψηλότερες καταστάσεις συνείδησης. Επαναλαµβάνω ότι εδώ δεν έχει σηµασία τι διαλέγετε. Όλα σας οδηγούν στην ίδια υπερβατική εµπειρία. Εκείνο που έχει σηµασία είναι να είσαστε τακτικοί στην εξάσκηση σας. Είναι επίσης ιδιαίτερα σηµαντικό να µην αρχίσετε αυτήν τη δραστηριότητα µε τους ίδιους προγραµµατισµούς που έχουν καταστρέψει την κοινωνική και επαγγελµατική ζωή µας. Μη συγκεντρώνεστε µε ένταση. Χαλαρώστε. Εχετε υποµονή. Καταλάβετε τη φύση του νου σας και οδηγήστε τον µε αγάπη στο αντικείµενο όταν αντιλαµβάνεστε ότι έχει ξεφύγει από αυτό. Δεν πηγαίνετε πουθενά. Βρισκόσαστε ήδη εκεί nou θέλετε να πάτε. Απλά δεν το έχετε συνειδητοποιήσει. Δεχτείτε κάθε διαλογισµό σαν τέλειο. Μην κρίνετε τον εαυτό σας µε βάση τις διαλογιστικές εµπειρίες. Μη συναγωνίζεστε τους άλλους. Μην πολεµάτε το νου σας. Απλά συνεχίστε να επανέρχεστε στο αντικείµενο µε υποµονή, επιµονή και αγάπη. Ας είσαστε πράοι. Δεν υπάρχει βιασύνη. Δεν έχετε να πάτε πουθενά. Το άγχος για την πνευµαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

99

τική ανάπτυξη είναι το ίδιο µε το άγχος για κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Δεν βοηθάει. Είναι το αποτέλεσµα της έλλειψης πίστης στον εαυτό µας,στη ζωή, στους άλλους. Είναι ακόµη έλλειψη πίστης στο Θεό και στο Θεϊκό Σχέδιο. Γι' αυτό, πλησιάστε το διαλογισµό χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσµα. Αφήστε τον εαυτό σας να διαλογιστεί. Φανταστείτε ότι είσαστε ένα κοµµάτι πηλός που διαµορφώνεται και µεταµορφώνεται από ένα ανώτερο ον. Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό, θα ήθελα να µοιραστώ µαζί σας ένα ενδιαφέρον απόσπασµα από ένα κείµενο του Μητροπολίτη Δηµητριάδος κ. Χριστοδούλου, σχετικά µε το θέµα του Θεού στην Ορθοδοξία.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ Του Μητροπολίτου Δηµητριάδος κ. Χριστοδούλου. "Ο τρόπος για την προσπέλαση του Θεού από τον άνθρωπο στάθηκε πάντα ένας ενδιαφέρων χώρος για κάθε σκεπτόµενο άνθρωπο.Στη Δύση,που η θρησκευτικότητα της διαποτίστηκε έντονα από το ρωµαϊκό πνεύµα, καταβλήθηκε προσπάθεια να δηµιουργηθεί ένας ορισµένος τύπος θεολογικής σκέψεως, που µε λογικά κριτήρια αποσκοπεί να συστηµατοποιήσει τα θέµατα της πίστεως, καθιστώντας τα προσιτά στην ανθρώπινη διανόηση. Η φυσική αυτή γνώση του Θεού όπως λέγεται,χρησιµοποίησε τη φιλοσοφία,ιδιαίτερα την αριστοτελική,για να πετύχει µια πρώτη πρόσβαση του Θεού. Οµως,αυτή η εκλογίκευση της πίστεως έθρεψε την σύγχρονη αθεΐα, όπως οµολογούν σήµερα οι ίδιοι οι δυτικοί στοχαστές και οδήγησε στη διατύπωση της θεωρίας για το θάνατο του Θεού. Η αθεΐα στη Δύση είναι φυσιολογικό σύµπτωµα της ίδιας της νοοτροπίας της, απόρροια µιας µακράς στοχαστικής διαδικασίας που αποπειράθηκε να περικλείσει στα στενά όρια του ανθρώπινου λογικού τις άπειρες συντεταγµένες των κατηγορηµάτων του Θεού. Αντίθετα, στην Ανατολή, ο θεολογικός στοχασµός λειτούργησε κατά τελείως διαφορετικό τρόπο, ακολουθώντας διαφο100


ρετική πορεία που, αποφατικά, οδηγεί στη µέθεξη του Θεού. Δεν είναι δηλαδή τόσο το λογικό που συλλαµβάνει τα πέρατα της θείας ουσίας, όσο το συναίσθηµα, που διαθέτει µια ξεχωριστή δυναµική. Η Ανατολή δεν επεχείρησε να επενδύσει το θέµα της υπάρξεως του Θεού µε τον µανδύα των λογικών αποδείξεων, αλλά κατέφυγε στη µέθοδο της βιωµατικής εµπειρίας, της µετοχής δηλαδή και της κοινωνίας του ανθρώπου µε τον Θεό. Δεν είδε τον Θεό σαν ένα αντικείµενο ξένο προς τον άνθρωπο, ούτε τον άνθρωπο σαν ανεξάρτητη µονάδα πάνω στη γη. Δίδαξε µε την γλώσσα των πατέρων της πως το ερώτηµα για τον Θεό είναι στην ουσία του το ερώτηµα για τον άνθρωπο, για τη φύση του,για τον προορισµό του. Ο σαρ-κωµένος Θεός της αγάπης, περιχωρεί την ανθρώπινη φύση και ο άνθρωπος γίνεται "ζώον θεούµενον". Η κένωση του Θεού γίνεται θέωση του ανθρώπου και έτσι το "καθ' οµοίωσιν" του Δηµιουργού προσλαµβάνει οντολογικό χαρακτήρα µέσα στην ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτά όλα συνθέτουν την λεγόµενη µυστική ή αποφατική θεολογία και χαρακτηρίζουν την ανατολική πνευµατικότητα και το ορθόδοξο ήθος µας. Έτσι γίνεται φανερό ότι στο χώρο της Ορθοδοξίας η πίστη δεν τεχνολογείται και δεν καλουπιάζεται. Ματαιοπονεί όποιος, µε µοναδικό εφόδιο τον πεπερασµένο .στοχασµό του, επιχειρεί να ξανοιχτεί στον ωκεανό των θείων ενεργηµάτων. Η αλήθεια δεν είναι τόσο γνώση, όσο βιούµενη πραγµατικότητα, δωρεά και αποκάλυψη του Θεού. Γιατί ο Θεός είναι άρρητος, ανερµήνευτος και ακατονόµαστος. Κατά τον άγιο Συµεών, τον Νέο Θεολόγο, ο Θεός είναι "ορώµενος και κρυπτόµενος, απιών και ερχόµενος, γινόµενος αφανής και αίφνης γενόµενος". Την ουσία του Θεού αγνοούµε. Μπορούµε να πλησιάσουµε τις ενέργειες του και τις πράξεις του. Κι απ' αυτές ένα πολλοστηµόριο µόνο. Ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει ότι "το δε νυν είναι βραχεία τις απορροή απαύγασµα". Έτσι κανείς δεν µπορεί µε λογικές κατηγορίες να εκφράσει τον Θεό, αλλά ανάλογα µε τον βαθµό της µετοχής του στη θεία ζωή ο καθένας µας µπορεί κάτι να γνωρίσει απ' τον Θεό. Αυτή η αποφατική µέθοδος των ανατολικών µυστικών εδράζεται πάνω στην Αγία Γραφή που διδάσκει ότι ο Θεός δεν παραδίδεται στη διάθεση των αισθήσεων του ανθρώπου, αλλά αποκαλύπτεται. Αυτοκενωνεται και σαρκωνεται, παύει να είναι Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

101

µια υπερβατική δύναµη και αυτοπροσφέρεται στον άνθρωπο, καταφάσκοντας την ανθρώπινη φύση, µια και τοποθετεί τον άνθρωπο στα φυσιολογικά του πλαίσια. Σε τελευταία ανάλυση η θέα και η επίγνωση του Θεού είναι δωρεά του Θεού στη συνεργεία του ανθρώπου (βλ. Ιω. Παναγοπούλου: Ο σύγχρονος άνθρωπος και το ερώτηµα του Θεού, σελ. 41). Αυτό σηµαίνει πως είναι ανώφελο ν' αναζητάει κανείς αποδείξεις ή και ενδείξεις για την ύπαρξη του Θεού. Τέτοιες δεν υπάρχουν κατ' ουσίαν. Υπάρχει όµως κάτι άλλο,πιο ουσιαστικό και πολύτιµο, και αυτό είναι η ζωοποιός παρουσία του Θεού στον κόσµο. Η πραγµατικότητα αυτή δεν χρειάζεται αποδείξεις, όπως το φως όταν υπάρχει αρκεί το ότι υπάρχει και φωτίζει. Μόνο ένας τυφλός δεν το βλέπει ή ένας άρρωστος στα µάτια δεν το ανέχεται. Για όλους τους άλλους αρκεί το ότι ζωογονεί και θερµαίνει. Εποµένως το πρόβληµα του Θεού όπως είπαµε,είναι κατά βάση πρόβληµα του ανθρώπου. Ο καθένας, για να πλησιάσει τον Θεό, πρέπει προηγουµένως να γνωρίσει τον εαυτό του, να τον µελετήσει, να τον ελέγχει. Αν είναι πνευµατικά τυφλός ή άρρωστος δεν διαθέτει τις δυνατότητες για µια προσέγγιση του Θεού. Να γιατί ο Κύριος είπε: "Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται". Και η κάθαρση αυτή είναι συνισταµένη της µετάνοιας και της συνεχούς προσευχής. Η εκκλησία σε όσους δυσπιστούν και πολυπραγµονούν εµπρός στο ερώτηµα περί Θεού, προσφέρει απλά και πειστικά το "έρ-χου και ίδε". Και είναι αυτός ο καλύτερος δρόµος για την θεοφάνεια και την θεοπτια. "Η Εκκλησία δεν προσφέρει λύσεις και λογικές απαντήσεις. Η ίδια είναι η λύση γιατί είναι χώρος ζωής και αληθείας για χάρη του ανθρώπου". (ένθ' ανωτ. σελ. 71-72).

102


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

ΑΛΛΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Σ

τα προηγούµενα κεφάλαια αναφέραµε ήδη µερικές ιδιαίτερα πολύτιµες «εστίες συγκέντρωσης» για το διαλογισµό µας. Εδώ θα αναφέρουµε µερικές εστίες ακόµη, καθώς επίσης και τεχνικές οραµατισµού που µπορείτε να χρησιµοποιήσετε για να προχωρήσετε στην κατάσταση διαλογισµού πιο εύκολα και στη συνέχεια να συγκεντρωθείτε στη συνηθισµένη σας εστία. Αυτές οι εισαγωγικές τεχνικές δεν είναι φτιαγµένες για να είναι οι ίδιες εστίες διαλογισµού (αν και σε ορισµένες περιπτώσεις µπορούν και να είναι) αλλά είναι περισσότερο ένας τρόπος ανάπτυξης της εσωτερικής συγκέντρωσης και του πνευµατικού προσανατολισµού του νου, ώστε να ξεκινάµε να εστιαζόµαστε πιο εύκολα στην εστία συγκέντρωσης που έχουµε επιλέξει. Θα αναφερόµαστε σ' αυτές τις µεθόδους λοιπόν σαν «εστίες» ή σαν «µεθόδους διαλογισµού», ανάλογα. Το πρώτο βήµα στην προετοιµασία κάθε τύπου διαλογισµού είναι η δηµιουργία των κατάλληλων συνθηκών για το σώµα. Πάρτε τη στάση που προτιµάτε. Βεβαιωθείτε ότι το σώµα σας αισθάνεται άνετα και ότι η σπονδυλική στήλη είναι ίσια. Μετά ελέγξτε τα κύρια σηµεία: Η κοιλιά είναι χαλαρή; Το πάνω µέρος της πλάτης,οι ώµοι, τα χέρια έχουν χαλαρώσει; Ισιώστε το λαιµό. Χαλαρώστε τα µάγουλα, τους κροτάφους, τα µάτια, το µέτωπο. Ισιώστε ακόµη περισσότερο τη σπονδυλική στήλη και χαλαρώστε όποιο µέρος του σώµατος έχει ακόµη ένταση. Προχωρήστε τώρα στο διαλογισµό σας. Η διαδικασία αυτή είΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

103

ναι ίδια σε κάθε διαλογισµό.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Η αναπνοή µπορεί να χρησιµοποιηθεί και σαν τρόπος για να προχωρήσει κανείς στο διαλογισµό, αλλά και σαν εστία διαλογισµού. Εχουµε ήδη αναφερθεί σε προηγούµενο κεφάλαιο στο πώς µπορείτε να χρησιµοποιήσετε την αργή, ρυθµική, βαθιά αναπνοή (ειδικά την εναλλασσόµενη αναπνοή µε µέτρηµα αναλογικό) σαν τρόπο ανάπτυξης και εναρµόνισης της βιοενέργειας για έναν πιο αρµονικό διαλογισµό. Εδώ θα συγκεντρωθούµε στην αναπνοή σαν εστία συγκέντρωσης. Παρακολουθούµε απλά την αναπνοή καθώς εισπνέουµε και εκπνέουµε. Βιώνουµε την κίνηση της µέσα από τα ρουθούνια, κάτω προς τους πνεύµονες και µετά πίσω πάλι και εκπνοή από τα ρουθούνια. Δεν ελέγχουµε την αναπνοή. Δεν αναπνέουµε βαθιά ή µε κάποιον ειδικό ρυθµό, εκτός αν αυτό συµβαίνει φυσιολογικά χωρίς την παρέµβαση µας. Είµαστε απλά ο παρατηρητής της αναπνοής µας. Παρατηρούµε όταν σταµατά. Αν είναι γρήγορη το προσέχουµε. Αν είναι βαθιά ή µικρή απλά το παρατηρούµε. Δεν κάνουµε κριτική όπως ότι αυτή είναι «καλή αναπνοή» ή «κακή αναπνοή». Παρατηρούµε µόνο χωρίς να κάνουµε αξιολόγηση, κριτική ή έλεγχο. Αυτός ο διαλογισµός δηµιουργεί βαθιά ηρεµία και µπορεί να γίνει ακόµη και όταν είµαστε δραστήριοι, όταν δουλεύουµε, περιµένουµε, περπατάµε. Μπορούµε πάντα να παρακολουθούµε την αναπνοή µας χωρίς να προσπαθούµε να την ελέγξουµε.

ΘΕΤΙΚΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ο οραµατισµός θετικών σκεπτοµορφών και η επιθυµία να είµαστε καλά και εµείς και οι άλλοι είναι ένας θαυµάσιος τρόπος για τη δηµιουργία θετικής νοητικής κατάστασης που βοηθάει το διαλογισµό. Μπορεί κάποιος να πάρει µερικές βαθιές αναπνοές ή να χρησιµοποιήσει κάποια µέθοδο χαλάρωσης του νου και να αρχίσει να δηµιουργεί θετικές εικόνες που αφορούν τον εαυτό του, τους αγαπηµένους του, την ανθρωπότητα και τον κόσµο σα σύνολο. Μια κοινή µέθοδος για να προχωρήσουµε σε βαθύτερο επίπεδο συγκέντρωσης είναι εκείνη που χρησιµοποιείται από το σύστηµα που ονοµάζεται «έλεγχος του νου». Καθόµαστε µε ί104


σια τη σπονδυλική στήλη και αναπνέουµε αργά και βαθιά. Μετά από µερικά λεπτά παίρνουµε µια βαθιά εισπνοή και την ώρα της εκπνοής βλέπουµε τον αριθµό τρία να αναβοσβύνει στο µέτωπο τρεις φορές. Μετά παίρνουµε µια άλλη βαθιά αναπνοή και µε την εισπνοή φανταζόµαστε τον αριθµό δύο να αναβοσβύνει τρεις φορές στο µέτωπο µας σα να υπάρχει εκεί µια οθόνη. Μετά παίρνουµε µια τρίτη αναπνοή και στην εκπνοή φανταζόµαστε τον αριθµό ένα να αναβοσβύνει τρεις φορές µε τον ίδιο τρόπο. Κατόπιν µετράµε νοητικά προς τα πίσω από το 10 ως το 1 χαλαρώνοντας το σώµα µας και το νου πιο βαθιά σε κάθε αριθµό που κατεβαίνουµε. Μπορούµε στη συνέχεια να φανταστούµε ότι µεταφερόµαστε σε κάποιο µέρος στη φύση (πραγµατικά ή φανταστικά) που δηµιουργεί συναισθήµατα γαλήνης και ασφάλειας µέσα µας. Είµαστε τώρα σε µια πιο χαλαρή και συγκεντρωµένη κατάσταση του νου και µπορούµε να οραµατιστούµε ή να φανταστούµε αποτελεσµατικά τις θετικές πραγµατικότητες που έχουν σηµασία για µας. Πριν δώσουµε µερικά παραδείγµατα, θα ήθελα να τονίσω σ' αυτό το σηµείο, ότι δεν είναι απαραίτητο να βλέπουµε πραγµατικά αυτό που οραµατιζόµαστε, όπως τώρα εσείς βλέπετε αυτό το βιβλίο και το περιβάλλον σας (αν και ορισµένοι µπορούν και βλέπουν µε την ίδια διαύγεια και όταν οραµατίζονται). Αρκεί να έχει κανείς την ιδέα ή την αίσθηση εκείνου που οραµατίζεται. Αν όµως µπορείτε να το δείτε καθαρά είναι το ίδιο καλό. Ετσι, πριν συγκεντρωθείτε στην εστία του διαλογισµού, µπορείτε να στείλετε φως και αγάπη σε όλους τους αγαπηµένους σας ή σε ανθρώπους που είναι άρρωστοι ή έχουν προβλήµατα ή σε ανθρώπους που υποφέρουν σε κάποιο µέρος του κόσµου. Μπορούµε να φανταστούµε τον εαυτό µας αλλαγµένο, µεταµορφωµένο έτσι όπως θα θέλαµε, µε αυτοπεποίθηση, αυτοπαραδοχή, αγάπη για τους άλλους, εσωτερική γαλήνη. Αυτές οι θετικές σκεπτοµορφές θα µεταµορφώσουν σταδιακά το νου καθώς θα βυθίζονται µε αυτόν τον τρόπο στο υποσυνείδητο καθηµερινά. Ταυτόχρονα θα δηµιουργούν µια πνευµατική ατµόσφαιρα, που βοηθά πολύ το διαλογισµό. Αυτή είναι η απάντηση σ' αυτούς που ρωτούν αν µπορούν να συνδυάσουν έλεγχο του νου ή προβολή θετικών σκέψεων µε το διαλογισµό. Η απάντηση είναι ασφαλώς ναι, όµως θα πρέπει να κάνουµε ένα διαχωρισµό ανάµεσα στα δύο. Πρέπει Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

105

να γνωρίζουµε πότε έχουν τελειώσει οι προβολές και αρχίζει ο διαλογισµός. Κατά τη διάρκεια του διαλογισµού δε θα πρέπει να κάνουµε προβολές ή θετικές σκέψεις. Απλά ακολουθούµε την εστία και αφήνουµε τον εαυτό µας να αλλάξει µαζί της. Την ώρα του διαλογισµού παύουµε να έχουµε γήινους στόχους. Δε χρειάζεται να διορθώσουµε κάτι ή να το αλλάξουµε ή να το βελτιώσουµε. Εµπιστευόµαστε οποιαδήποτε αλλαγή και αν συµβεί, σαν αποτέλεσµα της παράδοσης µας στην εστία και της ένωσης µας µε αυτήν. Αυτή είναι η διαφορά µεταξύ θετικών προβολών και διαλογισµού. Στην προβολή είµαστε προσκολληµένοι σε κάποιες θετικές πραγµατικότητες που θέλουµε να δηµιουργήσουµε για τον εαυτό µας και τους άλλους. Στο διαλογισµό παραδινόµαστε στη Θεία Θέληση και ρέουµε µε την εστία. Στην προβολή ή στην προσευχή ζητάµε από τη δηµιουργική δύναµη του σύµπαντος να ενεργήσει για χάρη µας, να κάνει κάτι για µας στο υλικό, συναισθηµατικό ή νοητικό επίπεδο. Στο διαλογισµό ζητάµε απλά να συγχωνευτούµε µε αυτήν τη δύναµη και να την αφήσουµε να µας µεταµορφώσει, ανεξάρτητα από τις προκαταλήψεις µας για το πώς θα πρέπει να είµαστε εµείς και ο κόσµος. Στο διαλογισµό υπερβαίνουµε το νου και τις προτιµήσεις του και αφήνουµε τη θέληση του Θεού να αποφασίσει για το τι θα συµβεί. Στην προβολή και πιο συχνά στην προσευχή ζητάµε αυτό που εµείς νοµίζουµε πως είναι το καλύτερο.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ Αυτή η τεχνική µπορεί να είναι είτε µέθοδος για να προχωρήσουµε στο διαλογισµό ή από µόνη της διαλογισµός. Είναι µια τεχνική οραµατισµού, που µπορεί να γίνει διαλογισµός πάνω στην ποιότητα και τη δόνηση της αγάπης. Αφού έχουµε φέρει το σώµα και το νου στη σωστή θέση και κατάσταση, φέρνουµε στο µυαλό έναν άνθρωπο που έχουµε αγαπήσει βαθιά στο παρελθόν ή αγαπάµε τώρα. Θέλουµε να βρούµε ένα σηµείο αναφοράς που είναι για µας σύµβολο του µεγαλύτερου ανοίγµατος αγάπης που έχουµε αισθανθεί. Αυτό θα µπορούσε να συµβαίνει για ένα πρόσωπο, ένα ζώο, το Θεό κλπ. Φέρνουµε στο νου, στην αρχή, το σηµείο αναφοράς και ενώ εστιαζόµαστε σ' αυτό, θυµόµαστε τα συναισθήµατα ευτυχίας, τρυφερότητας, ευγνωµοσύνης, οικειότητας, πλησιάσµα106


τος και ανοίγµατος που βιώσαµε µέσα από αυτήν την αγάπη. Ζητάµε να βιώσουµε όσο το δυνατό περισσότερο τα συναισθήµατα αυτά και συγκινησιακά και σωµατικά, ειδικά στο κέντρο της καρδιάς, στο στήθος. Όταν έχουµε αισθανθεί σε βάθος αυτά τα συναισθήµατα, αποσύρουµε την εικόνα αυτού του ανθρώπου και φέρνουµε στο νου κάποιον άλλον, προσπαθώντας να αισθανθούµε το ίδιο άνοιγµα και τη χωρίς όρους αποδοχή του. Όταν αισθανθούµε αυτό το άνοιγµα, φέρνουµε ένα άλλο πρόσωπο στο νου και ανοίγουµε τον εαυτό µας προς αυτό µε την ίδια ένταση και το ίδιο πλησίασµα που νιώσαµε για το πρώτο. Αφού έχουµε δουλέψει πάνω στο συναίσθηµα της αγάπης και της ενότητας µε τους σηµαντικούς ανθρώπους της ζωής µας, εστιαζόµαστε στη συνέχεια στον ίδιο µας τον εαυτό, το σώµα και την προσωπικότητα µας και αναπτύσσουµε τα ίδια συναισθήµατα αγάπης και αποδοχής, χωρίς όρους γι' αυτόν, ακριβώς όπως είναι σ' αυτό το στάδιο της εξέλιξης του. Μετά φέρνουµε στο νου έναν άνθρωπο µε τον οποίο έχουµε δυσκολία στο άνοιγµα και την επικοινωνία ή έχουµε κάποιο αρνητικό συναίσθηµα ή αυτός έχει αρνητικά συναισθήµατα για µας. Ζητάµε να υπερβούµε το φόβο, την αντίσταση και την αρνητικότητά µας και να αισθανθούµε γι' αυτόν το ίδιο άνοιγµα και την ίδια οικειότητα µε αυτή που νιώθουµε για τους αγαπηµένους µας. Έχοντας αναπτύξει νοητικά ένα συναίσθηµα ενότητας µε όλα αυτά τα πρόσωπα στη ζωή µας µπορούµε µετά να στρέψουµε τη συνειδητότητά µας προς το Θεό (όπως ο καθένας τον φαντάζεται) και να αισθανθούµε ένα άνοιγµα αγάπης και ευγνωµοσύνης για Αυτόν. Τότε µπορεί να αισθανθούµε τη ροή από την αντίθετη κατεύθυνση, τη ροή δηλαδή της αγάπης του Θεού και της ευλογίας Του προς εµάς. Μπορούµε να αισθανθούµε αυτήν τη ροή στο κέντρο της καρδιάς ή στο µέτωπο ή στην κορυφή του κεφαλιού. Μπορούµε να παραµείνουµε σ' αυτό το συναίσθηµα της αγάπης και της ένωσης µε το Θεό και µε ό,τι ή όποιον έρχεται στη συνειδητότητά µας. Τυλίξτε κάθε σκέψη, κάθε κατάσταση, κάθε πόνο, κάθε συναίσθηµα, κάθε φαινόµενο που έρχεται στο νου σας µε αγάπη. Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ Το σύστηµα που ονοµάζεται «Τρίγωνα» είναι µια θετική Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

107

νοητική προβολή, που συνδέεται µε τη Μεγάλη Επίκληση. Στο σύστηµα αυτό συµµετέχουν εκατοµµύρια άνθρωπο σε όλον τον κόσµο. Υπάρχουν κεντρικά γραφεία στο κτίριο των Ηνωµένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και άλλα γραφεία σε διάφορες πρωτεύουσες του κόσµου όπου µπορεί κανείς να δηλώσει συµµετοχή. Μπορεί, παρόλα αυτά, να συµµετέχει κανείς χωρίς να έχει εγγραφεί επίσηµα. Αφού βεβαιωθούµε ότι το σώµα µας βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, φέρνουµε στο νου τους δύο φίλους µε τους οποίους δουλεύουµε αυτό το τρίγωνο. Αυτά τα άτοµα θα πρέπει να είναι πρόσωπα που καταλαβαίνουν και επιθυµούν να δουλέψουν για τον ίδιο σκοπό. Θα κάνουν ό,τι θα κάνετε κι εσείς, καθηµερινά. Δεν είναι καθόλου απαραίτητο αυτό να γίνεται από όλους σας την ίδια ώρα ή στο ίδιο µέρος. Αρκεί αυτό να γίνεται από όλους σας καθηµερινά. Φέρτε στη νοητική σας συνειδητότητα τα δύο άλλα άτοµα από το τρίγωνο σας. Μπορείτε να τα δείτε νοητικά έτσι όπως βλέπετε αυτήν τη στιγµή αυτό το βιβλίο ή µπορείτε να τα φανταστείτε σαν παρουσία ή ενέργεια. Μπορείτε να φανταστείτε ότι είσαστε όλοι καθιστοί ή όρθιοι και ότι σχηµατίζετε ένα τρίγωνο. Επαναλάβετε τα ονόµατα τους στο νου σας καθώς αισθάνεστε την παρουσία τους και την ενέργεια τους να συνδέεται µαζί σας. Τώρα φανταστείτε ένα σύνδεσµο ενέργειας ή φωτός ή συναισθήµατος να ενώνει το κέντρο της καρδιάς σας µε το κέντρο της δικής τους καρδιάς, έτσι ώστε να δηµιουργείται ένα τρίγωνο ενέργειας στο επίπεδο του κέντρου της καρδιάς σας. Κατόπιν κάνετε το ίδιο ανάµεσα στα κέντρα του µετώπου και φανταστείτε ένα τρίγωνο φωτός να συνδέει σ' αυτό το επίπεδο τους τρεις σας. Φανταστείτε ότι ενώνεστε και ότι οι τρεις σας γίνεστε µια ενωµένη ενέργεια που παίρνει τη θέση της σ' ένα δίκτυο εκατοµµυρίων τέτοιων φώτων (το καθένα από τα οποία περιλαµβάνει τρία συνεργαζόµενα πρόσωπα) που περικυκλώνουν τη γη. Καθώς φαντάζεστε αυτό το δίκτυο των φώτων να περιβάλλει τη γη σα µιά προστατευτική αύρα, επαναλαµβάνετε τη Μεγάλη Επίκληση που γράφτηκε από την Αλίκη Μπέιλυ κατά τη διάρκεια µιας συνεδρίας εµπνευσµένης αυτόµατης γραφής.

108


ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΣ ΔΙΑΧΥΘΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΝΟΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟ ΦΩΣ ΑΣ ΚΑΤΕΛΘΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΣ ΔΙΑΧΥΘΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΘΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΟΠΟΥ Η ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΘΕΑΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ «ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ· ΚΑΙ ΕΙΘΕ ΝΑ ΣΦΡΑΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟ ΦΩΣ, Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΑΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ Καθώς επαναλαµβάνετε κάθε φράση, αφήνετε το νου σας να δηµιουργήσει εικόνες σχετικές µε αυτό που επικαλείσθε. Φανταστείτε ότι αυτό που λέτε συµβαίνει πραγµατικά. Μπορείτε να επαναλάβετε λεκτικά ή νοητικά ό,τι προτιµάτε. Συγκεντρωθείτε στη βασική ενέργεια κάθε παραγράφου αυτής της προσευχής. Η πρώτη παράγραφος τονίζει το ξύπνηµα της ανθρωπότητας µέσα από το φως της γνώσης της πνευµατικής αλήθειας. Η δεύτερη ζητάει το ξύπνηµα αυτό να γίνει µέσα από την αγάπη που κατοικεί σε κάθε καρδιά και χρειάζεται µόνο λίγη ενθάρρυνση. Η τρίτη ζητάει την παράδοση της ατοµικής θέλησης στη Θεία θέληση, που γνωρίζει τι είναι καλύτερο για το Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

109

σύνολο. Η τέταρτη επισηµαίνει την πραγµατικότητα, ότι δηλαδή καµιά αλλαγή δε γίνεται χωρίς την κοινή προσπάθεια. Μεγάλοι πνευµατικοί δάσκαλοι µπορούν να µας δείξουν το δρόµο, όµως µόνο µέσα από την κοινή προσπάθεια θα δηµιουργηθεί αρµονία πάνω στη Γη. Αυτός είναι ένας θαυµάσιος τρόπος για να προχωρήσει κανείς στο διαλογισµό. Φέρνει κάποιον πιο κοντά στις υψηλές αλήθειες. Ο διαλογισµός γίνεται πολύ βαθύτερος αφού έχουµε συνδεθεί µε αυτόν τον τρόπο. Αυτή η τεχνική όµως έχει και µόνη της πολλές σηµαντικές ποιότητες, ακόµη και αν δε χρησιµοποιηθεί σαν εισαγωγή στο διαλογισµό. Συνδεόµαστε σταδιακά, µέσα από λεπτές πνευµατικές γραµµές ενέργειας, µε όλες τις άλλες υπάρξεις που δουλεύουν µαζί σ' ένα πνευµατικό επίπεδο για έναν καλύτερο κόσµο. Συνδεόµαστε µε το Θεό µέσα από την καλή µας θέληση και την επιθυµία για το καλό, καθώς και µέσα από την προσπάθεια να είµαστε χρήσιµοι και να συνεργαζόµαστε µε τους άλλους γι' αυτόν το σκοπό. Αρχίζουµε να βιώνουµε «οικουµενικότητα» καθώς αισθανόµαστε ότι είµαστε ένα µικρό αλλά σηµαντικό µέρος τους σώµατος της ανθρωπότητας. Αυτό µας βοηθάει να ξεπεράσουµε την τεράστια σηµασία που δίνουµε στο «εγώ» µας και να έχουµε συναισθήµατα αδελφοσύνης για όλους. Το «εγώ» µας µειώνεται και η ενότητα αυξάνεται. Με το να επαναλαµβάνουµε αυτές τις λέξεις καθηµερινά συντονιζόµαστε περισσότερο µε την επιθυµία για καλοσύνη, αγάπη και ενότητα µέσα µας. Οι σκοποί µας γίνονται πιο διαυγείς και οδηγούµαστε περισσότερο από πνευµατικές αξίες στις καθηµερινές µας συναλλαγές. Οι καθηµερινοί µας οραµατισµοί εµφυτεύουν, ακόµη πιο βαθιά, στο συλλογικό ασυνείδητο όλης της ανθρωπότητας και της δηµιουργίας, τις αξίες της αγάπης, της ειρήνης και της αρµονίας. Κάθε σας πράξη επηρεάζει το σύνολο. Ο νους σας συνδέεται µε τον κοσµικό νου και µέσα από τον κοσµικό νου οι σκέψεις σας επηρεάζουν όλες τις άλλες υπάρξεις σε κάποιο βαθµό. (Για περισσότερες λεπτοµέρειες πάνω σ' αυτό, διαβάστε το βιβλίο «ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗΣ» και το «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ».

110


ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ Υπάρχει µια µεγάλη ποικιλία διαλογισµών πάνω στο φως µε ή χωρίς µορφή. Εχουµε ήδη αναφερθεί σε ορισµένους. Υπάρχει επίσης ένας που είναι ιδιαίτερα αποτελεσµατικός και ωφέλιµος για τους αρχάριους στο διαλογισµό. Πάρτε τη σωστή θέση σώµατος και νου µε τις µεθόδους που έχουν ήδη εξηγηθεί. Φανταστείτε τώρα ένα φως στο µέτωπο σας. Θα µπορούσε να είναι η φλόγα ενός κεριού, ο ήλιος, η απλά ένα φως χωρίς µορφή. Αφήστε αυτό το φως να απλωθεί και να γεµίσει την κοιλότητα του εγκεφάλου, πληµµυρίζοντας το νου µε την ουσία του φωτός. Όταν λέµε «φανταστείτε ένα φως» δεν εννοούµε απαραίτητα να δείτε ένα φως. Μπορεί να αισθανθείτε την παρουσία του φωτός ή να έχετε την ιδέα, τη δόνηση ή την αίσθηση του φωτός. Μπορείτε να δουλέψετε µε οτιδήποτε από αυτά. Τώρα, αφήστε αυτές τις εκδηλώσεις του φωτός να κινηθούν προς τα κάτω στην περιοχή του λαιµού και να διαπεράσουν το χώρο. Μετά αφήστε το να ρέει στους ώµους και κατόπιν στα χέρια σας. Κάθε βήµα αυτής της διαδικασίας θα πρέπει να γίνεται αργά και φυσικά χωρίς βιασύνη. Αφήστε τη συνειδητότητα του φωτός να γεµίσει κάθε περιοχή πριν προχωρήσετε στην επόµενη. Δε χρειάζεται να µείνετε σ' αυτήν τη σειρά των µελών του σώµατος, µπορείτε να διαλέξετε όποια σειρά σας ταιριάζει καλύτερα. Ορισµένοι προτιµούν να φαντάζονται ότι το φως εξαγνίζει κάθε µέρος του σώµατος και το καθιστά ανίκανο να συµµετέχει σε πράξεις που υποβαθµίζουν τη συνειδητότητά του. Κινηθείτε µε αυτόν τον τρόπο στην κοιλότητα του στήθους και το κέντρο της καρδιάς. Μετά κάτω προς την κοιλιά, επιτρέποντας στο φως να διαπεράσει και να χαλαρώσει όλους τους µυς σ' αυτό το σηµείο και ειδικά το ηλιακό πλέγµα και τον αφαλό. Μετά αφήστε την παρουσία του φωτός να κινηθεί προς τα κάτω, στα πόδια, δηµιουργώντας χαλάρωση και αρµονία. Αφού όλο σας το σώµα έχει διαποτιστεί από το φως, ελέγξτε αν υπάρχει κάποια περιοχή που έχει ακόµη ένταση ή είναι αποµονωµένη από την ενωτική παρουσία. Αφήστε το φως να κινηθεί σ' αυτήν την περιοχή. Μετά φανταστείτε το φως να απλώνεται και οραµατιστείτε ή αισθανθείτε µια αύρα από φως Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

111

γύρω από το σώµα σας. Τώρα το φως που ήταν µέσα σας βρίσκεται και γύρω από σας. Νιώστε να βυθίζεστε µέσα σ' αυτό το φως και το φως να βυθίζεται µέσα σας. Νιώστε τη φυσική σας µορφή να διαλύεται και να εξαφανίζεται και να γινόσαστε ένα πεδίο φωτός-ενέργειας. Κατόπιν φανταστείτε το Θεό σαν ένα άπειρο ενεργειακό πεδίο και την ένωση αυτή των δύο πεδίων, του δικού σας σα φως, ενέργεια ή συνειδητότητα µε του Θεού σα φως, ενέργεια ή συνειδητότητα. Μείνετε σ' αυτήν τη µακάρια ένωση όσο µπορείτε και επιστρέψτε σ' αυτό ξανά και ξανά όταν ο νους σας ξεφεύγει. Αυτό µπορεί να χρησιµοποιηθεί και σα µέθοδος εισαγωγής στο διαλογισµό αλλά και σα διαλογισµός όπου το αντικείµενο είναι η ένωση της ενέργειας σας µε το Θεό ή η συνειδητότητα του εαυτού σας σα φωτεινή ενέργεια. Στο τέλος του διαλογισµού µπορείτε να οραµατιστείτε αυτήν τη φωτεινή ενέργεια να πηγαίνει σε όλους εκείνους που έχουν ανάγκη. Φανταστείτε ότι διαπερνά το υλικό, νοητικό και πνευµατικό τους σώµα και ότι αποκαλύπτει την αρµονία που υπάρχει µέσα στον καθένα τους. ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΦΛΟΓΑ Ο διαλογισµός στο κερί µπορεί να χρησιµοποιηθεί από εκείνους που έχουν δυσκολία να συγκεντρωθούν. Εχει το πλεονέκτηµα ότι κρατάµε τα µάτια µας ανοιχτά και το «αντικείµενο» είναι πιο συγκεκριµένο και διασκεδαστικό. Καθόµαστε µε την πλάτη ίσια και τοποθετούµε ένα κερί σε απόσταση 20 µε 30 πόντους µπροστά µας και περίπου στο ύψος της µύτης. Εστιαζόµαστε ήρεµα στη φλόγα, αφήνοντας την εικόνα του να γεµίσει το νου µας. Όταν ανακαλύπτουµε ότι ο νους µας βρίσκεται αλλού, τότε απαλά και µε υποµονή επαναφέρουµε τη συνειδητότητα µας στη φλόγα και τις ιδιότητες της. Προσπαθούµε να είµαστε συνέχεια στην παρούσα στιγµή, χωρίς σκέψεις για το παρελθόν ή το µέλλον. Η φλόγα γίνεται η µοναδική µας πραγµατικότητα. Συνεχίζουµε να επιστρέφουµε σ' αυτήν. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή να µη γίνεται αυτό µε ένταση. Θυµηθείτε ότι πρόκειται για µια ήρεµη παρακολούθηση ενός αντικειµένου, έτσι όπως παρακολουθεί κανείς χωρίς ένταση τη ροή ενός ποταµού. Παρακολουθούµε µε τον ίδιο τρόπο τη ροή της φλόγας από το φυτίλι. Δεν προσπαθούµε να αποδεί112


ξουµε τίποτα ή να πετύχουµε κάτι, απλά ζητάµε να είµαστε παρόντες εκείνη τη στιγµή, να είµαστε ήρεµοι και συγκεντρωµένοι µόνο στη φλόγα και πουθενά αλλού. Μετά από πέντε λεπτά περίπου, κλείστε τα µάτια και οραµατιστείτε τη φλόγα. Παρακολουθείστε την και νοητικά µε τον ίδιο τρόπο. Όταν χάνετε την εσωτερική συγκέντρωση ανοίξτε τα µάτια πάλι και συνεχίστε µε την εξωτερική φλόγα που βρίσκεται µπροστά σας. Κινηθείτε έτσι µεταξύ της εξωτερικής και της εσωτερικής φλόγας παραµένοντας στην παρούσα στιγµή και εστιαζόµενοι στο φως. Τελικά το εσωτερικό φως µπορεί να σας οδηγήσει στο διαλογισµό στο φως που έχουµε ήδη περιγράψει Είναι µια θαυµάσια µέθοδος διαλογισµού για όσους έχουν δυσκολία στη συγκέντρωση, αλλά είναι επίσης και πολύ χρήσιµη µέθοδος για σπουδαστές κάθε επιπέδου που χρειάζεται να αναπτύξουν την ικανότητα της συγκέντρωσης.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ Μπορούµε να κάνουµε διαλογισµό πάνω σε οποιοδήποτε αντικείµενο µε τον ίδιο τρόπο που περιγράψαµε το διαλογισµό στη φλόγα. Ιδιαίτερα ευχάριστοι, ωφέλιµοι και ανυψωτικοί είναι οι διαλογισµοί που γίνονται πάνω σε όντα και σκηνές της φύσης. Μπορεί να επιλέξουµε να καθήσουµε µπροστά σ' ένα λουλούδι, ένα δέντρο, τη θάλασσα, ένα βουνό, ένα βράχο, ακόµη και ένα έντοµο που κάθεται ακίνητο. Μπορούµε να αφήσουµε τη συνειδητότητά µας να απορροφηθεί τελείως από τη µορφή που παρακολουθούµε. Εγκαταλείποντας το παρελθόν και το µέλλον συντονιζόµαστε µε την εσώτερη ουσία αυτής της ύπαρξης και βιώνουµε µια τελείως διαφορετική διάσταση της ύπαρξης του. Συνειδητοποιούµε την έµφυτη θεότητα, αλλά και το ρόλο του σύµπαντος και τη λεπτή πνευµατική και υλική αλληλοσυνοχή που έχουµε µε την ύπαρξη αυτήν. Μπορεί να βιώσουµε την οµορφιά και την τελειότητα της δηµιουργίας που µας οδηγεί στη συνειδητοποίηση της δικής µας οµορφιάς, τελειότητας και έµφυτης θεότητας. Μπορεί ακόµα να χάσουµε το συναίσθηµα της ξεχωριστότητας και να βιώσουµε την έκσταση της ένωσης µε οτιδήποτε µας περιβάλλει. Αυτό µπορεί να γίνει είτε µε τα µάτια κλειστά είτε µε τα µάτια ανοιχτά, οτιδήποτε έρχεται φυσιολογικά. Κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου διαλογισµού, µπορεί µερικές Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

113

φορές να έχουµε την τάση να κλείσουµε τα µάτια και να βιώσουµε την εσωτερική πραγµατικότητα που ξύπνησε µετά από τη συγκέντρωση µας στη φύση. Μπορούµε να επιτρέψουµε στον εαυτό µας να κινείται πότε µέσα και πότε έξω. Κάποια στιγµή αυτό µπορεί να µην είναι πια διαλογισµός αλλά περισσότερο µια περισυλλογή πάνω στη φύση των πραγµάτων, καθώς διάφορες σκέψεις και συνειδητοποιήσεις θα έρχονται στο νου. Αλλες στιγµές πάλι µπορεί να ρέουµε µε το διαλογισµό, καθώς θα υπερβαίνουµε το νου και περισσότερο θα βιώνουµε παρά θα σκεφτόµαστε ή θα κάνουµε νοητικές συνειδητοποιήσεις. Και οι δύο διαδικασίες είναι ωφέλιµες. Και κάτι ακόµα για τα εξωτερικά αντικείµενα συγκέντρωσης. Είναι πάρα πολύ ωφέλιµα για την ανάπτυξη της συγκέντρωσης και για το συντονισµό του εαυτού µας µε τον υλικό κόσµο. Καλά θα ήταν, όµως, να µην εξαρτάται κανείς από κάτι έξω από το νου του για να αναπτύξει την ικανότητα του να έρχεται σε επαφή µε τον εαυτό του. Αυτοί οι διαλογισµοί ή οι περισυλλογές είναι πολύ σηµαντικοί για την ανανέωση µας και το συντονισµό µας µε τους ρυθµούς της φύσης, που θα πρέπει να είναι δικοί µας ρυθµοί, είναι όµως καλύτερα το αντικείµενο του καθηµερινού µας διαλογισµού να είναι εσωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο δε χρειάζεται ιδιαίτερο περιβάλλον ή ιδιαίτερος χρόνος ή εξωτερικό ερέθισµα, εποµένως είµαστε περισσότερο ελεύθεροι. ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ Έχουµε ήδη αναφερθεί σε ορισµένους τρόπους διαλογισµού πάνω στο όνοµα και τη µορφή του Χριστού καθώς και στην προσευχή «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ». Οι οραµατισµοί που ακολουθούν µπορούν να χρησιµοποιηθούν σα µέθοδος εισαγωγής σε οποιονδήποτε διαλογισµό, πάνω στο Χριστό, αν σας ταιριάζει καλύτερα. 1. Ενας οραµατισµός έχει πολλά κοινά σηµεία µε τις τεχνικές περισυλλογής που χρησιµοποιούσαν ορισµένοι Χριστιανοί µοναχοί. Φέρνουµε στο νου µια σκηνή, ένα γεγονός ή µια διδασκαλία από τη ζωή του Χριστού. Συγκεντρωνόµαστε σ' αυτό, διαλογιζόµενοι πάνω στο µήνυµα ή το µάθηµα που δίνεται µέσα από τις λέξεις Του ή τις πράξεις Του ή από κάποιο γεγονός. Μετά από λίγο χρόνο δηµιουργούµε µια φράση στο νου 114


που είναι για µας το µήνυµα ή το µάθηµα. Κάποια άλλη στιγµή οι ίδιες λέξεις ή το ίδιο γεγονός µπορεί να µας δώσουν ένα τελείως διαφορετικό µήνυµα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις παραβολές, αφού η ερµηνεία τους µπορεί να γίνει σε διάφορα επίπεδα. Αφού έχουµε δηµιουργήσει µια καθαρή φράση στο νου µας που αντιπροσωπεύει το µήνυµα µε το οποίο έχουµε συντονιστεί, πηγαίνουµε ακόµα βαθύτερα µέσα στο µήνυµα και βρίσκουµε µια λέξη (που µπορεί να είναι αλλά και να µην είναι µέρος του µηνύµατος), που αντιπροσωπεύει το µήνυµα. Συνήθως αυτό είναι κάποια αρετή όπως η αγάπη, η ειρήνη, η συγχώρεση, η πίστη, η υπηρεσία, η θυσία, η ταπεινοφροσύνη, η δύναµη, η αφοβία, η αφοσίωση κλπ. Αφού βρούµε αυτήν τη λέξη που περιέχει κατά κάποιο τρόπο το µήνυµα της αρχικής διδασκαλίας, τότε αρχίζουµε να εστιαζόµαστε µε περισσότερη ένταση σ' αυτήν τη λέξη. Εστιαζόµενοι σ' αυτήν τη λέξη και τις αρετές της, σταδιακά, συντονιζόµαστε µε την εσωτερική της ποιότητα ή ενέργεια. Αρχίζουµε να αισθανόµαστε τη δόνηση αυτής της ποιότητας να διαπερνά την ύπαρξη µας, να κατακλυζόµαστε από αυτήν και να µεταµορφωνόµαστε. Παραµένουµε σ' αυτήν τη µακαριότητα, επιστρέφοντας ξανά και ξανά στην ενέργεια αυτής της ποιότητας που δονεί την ύπαρξη µας ή εστιαζόµαστε στο Χριστό µε όποιο τρόπο µας ταιριάζει καλύτερα. 2. Ένας άλλος τρόπος για να προχωρήσουµε σε διαλογισµό πάνω στο Χριστό είναι να φανταστούµε ότι ο Χριστός στέκεται µπροστά µας, καθώς καθόµαστε µε τα µάτια κλειστά στη στάση του διαλογισµού. Αισθανόµαστε την παρουσία Του, την ενέργεια Του, τη δόνηση Του, την αγάπη Του και τη γαλήνη Του καθώς στέκεται µπροστά µας. Αφήστε αυτές τις ενέργειες να σας αγγίξουν. Τώρα, φανταστείτε ότι σκύβετε µπροστά και ακουµπάτε το µέτωπο σας στα γυµνά του πόδια. Αισθανθείτε την ενέργεια Του να διαπερνά το µέτωπο σας και να εξαγνίζει το νου. Νοητικά δηµιουργήστε το συναίσθηµα ότι παραδίνετε τη θέληση σας, τις επιθυµίες, τις ανάγκες, τα αποτελέσµατα όλων των πράξεων σας, το σώµα και την ίδια τη ζωή σας στο Θεό. Όταν αισθανθείτε ότι ολοκληρώσατε αυτήν την προσφορά, επιστρέψτε νοητικά στην αρχική θέση του διαλογισµού και φαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

115

νταστείτε πάλι το Χριστό να στέκει µπροστά σας ακτινοβολώντας ενέργεια. Σ' αυτό το σηµείο έχουµε ορισµένες επιλογές: α) Φανταστείτε ότι οι ακτίνες του Χριστού διαπερνούν το κέντρο της καρδιάς και µετά το κέντρο του µετώπου και το κατακλύζουν µε θεία ενέργεια. Παραµείνετε στην αίσθηση αυτής της γεµάτης ενέργεια κατάστασης. 6) Φανταστείτε ότι η µορφή του Χριστού µικραίνει, κινείται προς το µέρος σας και εγκαθίσταται στην καρδιά σας. Αποφασίστε εσείς αν σ' αυτήν τη θέση είναι καθιστός ή όρθιος. Φανταστείτε ότι εκπέµπει την αγάπη, την ειρήνη και τη δύναµη Του από µέσα σας. Μείνετε εστιασµένοι σ' αυτόν τον οραµατισµό ή προχωρείστε στο διαλογισµό που προτιµάτε. γ) Φανταστείτε ότι ο Χριστός πηγαίνει και στέκεται πίσω σας, ενώ εσείς κάθεστε στη θέση του διαλογισµού µπροστά Του. Τώρα φανταστείτε ότι τοποθετεί τα δύο Του χέρια πάνω στο κεφάλι σας και περνά την ευλογία Του και την ενέργεια Του µέσα στο κεφάλι σας. Αφήστε την ενέργεια να γεµίσει το νου και κατόπιν να κινηθεί στο υπόλοιπο σώµα σας. Αφήστε αυτήν την ενέργεια να συνεχίσει να απλώνεται, µέχρι κάθε σηµείο της ύπαρξης σας, ακόµη και του νου, να έχει διαποτιστεί σ' αυτήν τη δόνηση που κυλάει από την κορυφή του κεφαλιού. Οι διαλογισµοί αυτοί πάνω στο Χριστό µπορούν να χρησιµοποιηθούν σαν εισαγωγή στο διαλογισµό που συνήθως κάνετε, ανεξάρτητα από το αντικείµενο διαλογισµού που έχετε επιλέξει. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ (Ή, Ο ΘΕΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ) Αυτή η τεχνική είναι άλλη µια θαυµάσια µέθοδος για να προχωρήσει κανείς στο διαλογισµό ή να τη χρησιµοποιήσει σαν εστία διαλογισµού µόνη της. Αφού καθίσετε στη σωστή θέση και ο νους σας βρίσκεται σε κατάλληλη κατάσταση, φέρτε στο µυαλό σας ένα φυτό είτε ένα που γνωρίζετε, είτε ένα που φαντάζεστε. Θυµηθείτε ότι αυτό το φυτό είναι προβολή της Θείας Οικουµενικής Συνειδητότητας. Πείτε νοητικά «Ο Θεός βρίσκεται σ' αυτό το φυτό». Φέρτε ένα άλλο φυτό στο νου σας, διαφορετικού είδους και θυµηθείτε την ίδια αλήθεια, ότι δηλαδή ο ένας Θεός, η ευφυής 116


δύναµη σ' όλες τις υπάρξεις, εκφράζεται µέσα από αυτό το φυτό. Κάντε το ίδιο µε κάποιο άλλο είδος του φυτικού βασιλείου και θυµηθείτε πάντα ότι και αυτό είναι µια ακόµη µορφή του Θεού. Τώρα κάντε το ίδιο µε διάφορα είδη ζώων. Δείτε το καθένα σα µια µοναδική υλική εκδήλωση της Θείας Συνειδητότητας. Θυµηθείτε να διαλέγετε κάθε φορά τουλάχιστον ένα είδος ζώου που φοβάστε ή αντιπαθείτε. Μετά κάνετε το ίδιο µε διάφορους τύπους εντόµων. Τώρα φέρτε στο νου µερικά πρόσωπα που γνωρίζετε και θυµηθείτε και αισθανθείτε την ίδια αλήθεια. Δείτε κάθε πρόσωπο σα θεία εκδήλωση και νιώστε τον ίδιο σεβασµό και αγάπη που θα νιώθατε για το Θεό αν µπορούσατε να τον συναντήσετε. Ο Χριστός µας έχει πει πολλές φορές ότι ο Θεός είναι η συνειδητότητα µέσα σε κάθε άνθρωπο, πλούσιο, φτωχό, φυλακισµένο, ακόµη και µέσα στους εχθρούς µας. Φέρτε στο νου σας ανθρώπους µε τους οποίους έχετε δυσκολία στην επικοινωνία ή για τους οποίους έχετε αρνητικά συναισθήµατα και θυµηθείτε ότι και αυτοί είναι µοναδικές εκδηλώσεις του Ενός Θεού. Φέρτε στο νου την οικογένεια σας, γονείς, παιδιά, σύζυγο, αδέρφια και δείτε τους σα θείες υπάρξεις. Μετά φέρτε στο νου τον εαυτό σας, το σώµα σας, την προσωπικότητα σας και συνειδητοποιείστε ότι και αυτά (δεν µπορεί να είσαστε η µοναδική εξαίρεση στον κόσµο) είναι εκδηλώσεις της Θείας Συνειδητότητας και αισθανθείτε την αγάπη και το σεβασµό για τον εαυτό σας που αξίζετε. Σ' αυτό το σηµείο µπορείτε να προχωρήσετε στο συνηθισµένο σας αντικείµενο διαλογισµού ή να συνεχίσετε να συνειδητοποιήσετε πως ότι έρχεται στο νου σας είναι θεία εκδήλωση. Πρόσωπα, γεγονότα, τόποι, σκέψεις, συναισθήµατα, πόνος, προβλήµατα, καταστάσεις, είναι όλα εκδηλώσεις της µοναδικής αιτίας από όπου όλα υπάρχουν, δηλαδή του Θεού. (Αν αυτές οι σκέψεις σας ξενίζουν σας συνιστώ να διαβάσετε τα βιβλία «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ» και «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ»). ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Αυτός ο διαλογισµός περιγράφεται αναλυτικότερα σε άλλο Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

117

κεφάλαιο. Εδώ θα κάνουµε µόνο µια µικρή περιγραφή γιατί ο διαλογισµός αυτός µπορεί να χρησιµοποιηθεί επίσης σε συνδυασµό µε άλλες µορφές διαλογισµού. Τα ενεργειακά κέντρα είναι ορισµένα σηµεία στο σώµα όπου η βιοενέργεια είναι πιο έντονα συγκεντρωµένη. Τα σηµεία αυτά βρίσκονται κατά µήκος της σπονδυλικής στήλης. Δεν είναι υλικά και εποµένως δε µπορεί κανείς να τα δει µε γυµνό µάτι. Αυτά τα ενεργειακά κέντρα είναι σταθµοί µέσα από τους οποίους οι υψηλότερες πνευµατικές ενέργειες µεταµορφώνονται σε ορισµένους τύπους πιο συµπυκνωµένης χαµηλής ενέργειας, απαραίτητης για τη δράση, τη σκέψη και την ύπαρξη του φυσικού σώµατος. Κάθε κέντρο χρωµατίζει αυτήν την καθαρή κοσµική ενέργεια µε την ιδιαίτερη ποιότητα του, έτσι όπως το έγχρωµο φιλµ χρωµατίζει το λευκό φως που περνά ανάµεσα του. Κάθε κέντρο αντιστοιχεί σε κάποια ποιότητα της ανθρώπινης ενέργειας που έχει δικές της ανάγκες, επιθυµίες και κίνητρα. Κάθε κέντρο είναι ένας υποσταθµός της ψυχής, µέσα από όπου η ενέργεια διανέµεται στα διάφορα όργανα, µέλη και κύτταρα του σώµατος. Όταν η ενέργεια αυτή φεύγει από το σώµα, τότε το σώµα πεθαίνει και αρχίζει να αποσυντίθεται. Οι σκέψεις µας και τα συναισθήµατα µας επηρεάζονται σηµαντικά από τα ενεργειακά κέντρα που είναι ενεργοποιηµένα εκείνη τη στιγµή. Τα κέντρα αυτά ερεθίζονται από διάφορους εξωτερικούς παράγοντες όπως το φαγητό, τα πράγµατα που βλέπουµε και ακούµε, τις παρέες που κάνουµε και τα µέρη που συχνάζουµε. Επηρεάζονται ακόµη από συνειδητές και υποσυνείδητες σκέψεις, ανάγκες, επιθυµίες και συναισθήµατα. Η διαδικασία της εξέλιξης συνοδεύεται από την ανύψωση αυτής της ενέργειας προς τα υψηλότερα κέντρα, που χρωµατίζονται από περισσότερο πνευµατικές τάσεις, ανάγκες, συναισθήµατα και σκέψεις. Εστιαζόµενοι σ' αυτά τα κέντρα, τα ενεργοποιούµε και δηµιουργούµε µια πιο αρµονική σύνδεση µεταξύ τους. Ακόµη, όταν εστιαζόµαστε σε αυτά, βοηθάµε στην ενεργοποίηση της διαδικασίας του εξαγνισµού κατά την οποία αποβάλλεται από αυτά ο,τιδήποτε εµποδίζει την εξέλιξη µας. Γι' αυτόν το λόγο θα πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός ώστε να µην υπερβάλλει µε αυτού του είδους τους διαλογισµούς στα κέντρα. Η υ118


περβολική συγκέντρωση µπορεί να ξεκινήσει µια διαδικασία εξαγνισµού - απελευθέρωσης από το άγχος (όπως έχουµε περιγράψει στο 5ο κεφάλαιο) που µπορεί να µας δηµιουργήσει δυσάρεστες αντιδράσεις που δεν είµαστε έτοιµοι να αντιµετωπίσουµε λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της ζωής µας και των ευθυνών που έχουµε αναλάβει προς την οικογένεια και την εργασία. Αν κάποιος ζούσε σ' ένα µοναστήρι θα ήταν πιο εύκολο να ριψοκινδυνέψει µε αυτές τις τεχνικές. Για το λόγο αυτόν προτείνω τις ακόλουθες γενικές οδηγίες: 1. Ασκηθείτε στη συγκέντρωση στα ενεργειακά κέντρα µόνο κάτω από την καθοδήγηση ενός έµπειρου δασκάλου και αφού έχει γίνει ο απαραίτητος εσωτερικός καθαρισµός (σωµατικός και συναισθηµατικός). 2. Μην υπερβάλλετε. Το περισσότερο δεν είναι το καλύτερο. 3. Μπορείτε να κάνετε χρήση αυτού του διαλογισµού µε περισσότερη ασφάλεια όταν παράλληλα χρησιµοποιείτε και άλλα αντικείµενα διαλογισµού, όπως π.χ. η συγκέντρωση στην αγάπη, το φως ή το Χριστό πάνω στο κέντρο της καρδιάς ή το κέντρο του µετώπου. Με αυτόν τον τρόπο εµποτίζουµε αυτά τα κέντρα µέσα στην πνευµατική δόνηση του αντικείµενου της συγκέντρωσης. 4. Τα πρώτα χρόνια µην εστιάζεστε στα τρία κατώτερα κέντρα. Δουλέψτε πρώτα πάνω στην ενεργοποίηση του κέντρου της καρδιάς και µετά του κέντρου του µετώπου. Όταν θα έχετε πια «ανοίξει» στην αγάπη (σαν αποτέλεσµα του ξυπνήµατος του κέντρου της καρδιάς) και την πνευµατική διάκριση (σαν αποτέλεσµα της δουλειάς στο κέντρο του µετώπου) τότε προχωρείστε στο άνοιγµα των άλλων κέντρων. Η θεωρία πάνω στα κέντρα λέει πως αυτά µοιάζουν µε µπουµπούκια που είναι ακόµα κλειστά και γι' αυτό εκδηλώνουν µόνο ένα µικρό µέρος των δυνατοτήτων τους. Όπως όµως ενεργοποιούνται, αρχίζουν να ανθίζουν και να αποκαλύπτουν όλο και περισσότερο όλο το κρυµµένο δυναµικό τους. Αυτό όµως είναι πολύ µεγάλο θέµα. Εµείς σας δίνουµε πολύ λίγες πληροφορίες γιατί πιστεύουµε πως όποιος θέλει να ακολουθήσει αυτό το µονοπάτι θα πρέπει απαραίτητα να έχει έναν δάσκαλο που θα τον οδηγήσει σε κάθε του βήµα. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

119

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ Αυτός είναι ένας πολύ παλιός διαλογισµός που µπορεί να χρησιµοποιηθεί είτε σα µέθοδος εισαγωγής στο διαλογισµό είτε σαν τρόπος εξισορρόπησης των ενεργειακών εντάσεων όταν κάποιος βρίσκεται σε κατάσταση διαλογισµού (κυρίως όταν κάποιος κάνει πολύ µεγάλη προσπάθεια), είτε πάλι στο τέλος του διαλογισµού µε σκοπό να απαλύνει την ενέργεια και να δηµιουργήσει ισορροπία. Ανεξάρτητα όµως από αυτές τις πιθανές χρήσεις σε συνδυασµό µε άλλα αντικείµενα, ο εσωτερικός διαλογισµός είναι από µόνος του ιδιαίτερα χρήσιµος. Αφού πάρετε τη σωστή θέση αρχίστε να παρατηρείτε τα διάφορα µέλη του σώµατος σας. Μια µέθοδος είναι να αφήσετε τη συνειδητότητά σας να νιώσει εκείνα τα µέλη του σώµατος που γίνονται αντιληπτά µέσα από συναισθήµατα, αισθήσεις, ακόµα και πόνο. Απλά συνειδητοποιείστε το σηµείο όπου κάτι συµβαίνει και δεχτείτε το. Μην προσπαθήσετε να το χαλαρώσετε ή να το αλλάξετε. Παρατηρήστε την κατάσταση του και δεχτείτε την. Το ίδιο µπορεί να γίνει και µε τα συναισθήµατα ή τις σκέψεις που έρχονται στο νου. Μπορεί κανείς να τις αναγνωρίσει και να τις δεχτεί. Είναι σα να βλέπει κανείς το περιεχόµενο ενός ποταµού που κυλά ανάµεσα στις όχθες. Εσείς είστε στις όχθες. Όταν βλέπετε την κίνηση του νερού ή φύλλα που επιπλέουν, δεν τα απορρίπτετε, ούτε προσκολλιέστε σ' αυτά. Τα παρατηρείτε και τα αφήνετε να κυλούν. Δε λέτε αυτό είναι καλό και αυτό κακό.Με τον ίδιο τρόπο καθήστε στις όχθες της συνειδητότητάς σας και απλά παρατηρήστε τα διάφορα φαινόµενα όπως σωµατικές αισθήσεις, στενοχώριες, ευχαριστήσεις, θερµοκρασία, κούραση, επιθυµία, ένα έντοµο στο µάγουλο σας, αέρα στο πρόσωπο σας, σκέψεις που περνούν για το παρελθόν ή το µέλλον. Τίποτα από αυτά δε σας αφορά. Δεν τα απορρίπτετε. Δεν τους αντιστέκεστε. Αναγνωρίζετε την ύπαρξη τους και τα αφήνετε να συνεχίσουν τη ροή τους. Δε σας αφορούν και δε σας επηρεάζουν. Ο ίδιος διαλογισµός µπορεί να γίνει και µε έναν πιο µεθοδικό τρόπο που λέγεται «vipassana». Αφήνουµε τη συνειδητότητά µας να περάσει µέσα από το σώµα µε µεθοδικό τρόπο, σα να το σαρώνει. Αναγνωρίζουµε και αποδεχόµαστε την κατάσταση κάθε µέρους του σώµατος πριν να πάµε στο επόµενο. Υπάρχουν πολλοί 120


τρόποι "vipassana". Εδώ θα παρουσιάσουµε µόνον ένα. Φέρτε όλη σας τη συνειδητότητα στο κέντρο της κορυφής του κεφαλιού σας. Αισθανθείτε και δεχτείτε την αίσθηση ή την κατάσταση αυτού του µέρους του σώµατος σας. Τώρα αισθαν θείτε µια ζώνη που σχηµατίζεται γύρω από το κέντρο της κο ρυφής του κεφαλιού και έχει πλάτος περίπου δύο εκατοστά. Αισθανθείτε, αναγνωρίστε, δεχτείτε και προχωρήστε. Τώρα προχωρήστε σε µια παρόµοια ζώνη που έχει περίπου το ίδιο µέγεθος ή λίγο µεγαλύτερο και που βρίσκεται ακόµη πιο µα κριά από το κέντρο. Αφού σταµατήσετε, αισθανθείτε και δε χτείτε, προχωρήστε τη ζώνη προς την πλευρά του µετώπου και περιλάβετε µέσα σ' αυτήν το µέτωπο, τους κροτάφους και το πίσω µέρος του κεφαλιού στο ύψος των κροτάφων. Η ζώνη εξακολουθεί να κινείται προς τα κάτω, καθώς ταυτόχρονα αι σθάνεστε το µπροστινό, το πλαϊνό και το πίσω µέρος του προ σώπου στο επίπεδο της ζώνης. Η ζώνη κινείται προς την πε ριοχή του λαιµού όπου πάλι αισθάνεστε ταυτόχρονα, το µπροστινό, το πλαϊνό και το πίσω µέρος του λαιµού. Τώρα η ζώνη µεγαλώνει και κινούµενη προς τα κάτω περιλαµβάνει τους ώµους και το πάνω µέρος του στήθους και της πλάτης. Συνεχίζει να κινείται προς τα κάτω αγγίζοντας όλα τα σηµεία του στήθους και της κοιλιάς. Κατόπιν προχωράει στα πόδια κι νούµενη είτε σε κάθε ένα πόδι χωριστά ή και στα δύο µαζί. » Όταν κανείς φτάσει στις άκρες των δαχτύλων των ποδιών, µπορεί να αισθανθεί τη ζώνη να αρχίσει να κινείται προς τα πίσω και την κορυφή του κεφαλιού περνώντας από κάθε περιοχή µε τον ίδιο τρόπο, δηλαδή µε τη ζώνη της συνειδητότητας να καλύπτει το µπροστινό, πλαϊνό και πίσω µέρος του σώµατος σε κάθε στάδιο της ανοδικής της πορείας. Αυτό µπορεί να διαρκέσει όλο το χρόνο του διαλογισµού, καθώς η συνειδητότητα σας θα κινείται συνέχεια πάνω και κάτω. Υπάρχουν πολλές επιλογές αυτής της τεχνικής της "vipassana". Ορισµένοι προτιµούν να κινούνται µόνο από πάνω προς τα κάτω, που σηµαίνει ότι όταν φτάνουν στα δάχτυλα των ποδιών η συνειδητότητα τους επανέρχεται στην κορυφή του κεφαλιού και αρχίζει πάλι να κινείται προς τα κάτω. Άλλοι προτιµούν να κινούνται µόνο προς τα πάνω. Πολλοί χρειάζεται να δουλέψουν αρκετά µε το κάθε χέρι και πόδι χωριστά πριν να φτάσουν στο σηµείο να δουλεύουν ταυτόχρονα και µε Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

121

τα δύο µαζί. Πάρα πολλά µέρη του σώµατος χρειάζονται να δουλευτούν, να «ανοιχτούν», αν θέλετε, στη συνειδητότητά µας, µε πολλή συγκέντρωση, πριν µπορέσει κανείς να φτάσει στο σηµείο να λειτουργήσει µε αυτόν τον τρόπο, γι' αυτό και συχνά είναι πολύ ωφέλιµο να οδηγηθεί κανείς στην αρχή από κάποιον που έχει πείρα πάνω σ' αυτά. Αυτός ο διαλογισµός έχει ειδικές θεραπευτικές ιδιότητες και είναι µια θαυµάσια τεχνική που µπορεί να χρησιµοποιηθεί από κάποιον που είναι άρρωστος ή έχει κάποιο κάταγµα ή πονάει. Αυτό το άνοιγµα του σώµατος στην προσοχή και την αποδοχή του νου, φέρνει τη θεραπευτική ενέργεια σε όλα τα µέρη του σώµατος. Όπως έχουµε ήδη αναφέρει, είναι ακόµη ένας θαυµάσιος τρόπος για να αρχίσει κανείς το διαλογισµό. Βοηθάει επίσης πάρα πολύ µετά από τη χαλάρωση να κάνουµε µερικά τέτοια πειράµατα µέσα από το σώµα ώστε να το χαλαρώσουµε και να εναρµονίσουµε την ενεργειακή ροή. Αυτό είναι ιδιαίτερα σηµαντικό για εκείνους που προσπαθούν πάρα πολύ όταν κάνουν διαλογισµό. Είναι ακόµη ένας τρόπος εναρµόνισης της ενέργειας στην περίπτωση που κάποιος έχει πόνους την ώρα που κάνει διαλογισµό κάποιου άλλου τύπου. Μετά από µερικά πειράµατα µπορούµε να επιστρέψουµε στο αρχικό µας «αντικείµενο». ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ, ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ Αυτός είναι, ίσως, ο βασιλιάς όλων των διαλογισµών. Δεν έχει αντικείµενο συγκέντρωσης. Απορρίπτει κάθε νοητικό αντικείµενο και φαινόµενο σαν ψευδαίσθηση και σαν κάτι που δε µας ενδιαφέρει πια. Τι ψάχνω λοιπόν; ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, την πραγµατική µου ταυτότητα. Είναι πολύ απλό. Κάνω την ερώτηση, «Ποιος είµαι;» ή «Τι είµαι;» Η αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να είµαι κάτι άλλο από αυτό που αντιλαµβάνοµαι, αφού το αντιλαµβάνοµαι. Δε µπορεί να είµαι αυτό που αντιλαµβάνοµαι αφού η συνειδητότητά µου πρέπει να βρίσκεται έξω από το αντικείµενο της αντίληψης µου για να το αντιληφθεί. Όταν τα µάτια µου βλέπουν ένα αυτοκίνητο δε µπορούν να είναι αυτό το αυτοκίνητο. Τα µάτια µου δε µπορούν να δουν τα µάτια µου. Μπορούν να δουν µόνο την αντανάκλαση τους. Μπορούµε να εµπιστευτούµε αυτήν την αντανάκλαση; Εµείς θέλουµε να γνωρίσουµε το πραγµατικό αντικείµενο. Με το να αντιλαµβα 122


νόµαστε τις αλλαγές που συµβαίνουν στα µάτια µας δε µπορούµε να είµαστε τα µάτια µας. Παίρνουµε τη σωστή νοητική και σωµατΛή θέση. Αρχίζουµε να ψάχνουµε για την πραγµατική µας ταυτότητα. Αρχίζουµε µε τα πόδια µας. «Δεν είµαι τα πόδια µου». «Υπάρχω χωρίς τα πόδια µου». Αισθανόµαστε την κοιλιά και συνειδητοποιούµε ότι αφού είµαστε ικανοί να αισθανόµαστε αυτήν την περιοχή θα πρέπει να είµαστε κάτι άλλο από αυτό που αισθανόµαστε. Προχωράµε στο στήθος. Αυτό δεν είναι ο πραγµατικός µου εαυτός γιατί µπορώ και το αντιλαµβάνοµαι και εποµένως θα πρέπει να είµαι κάτι άλλο από αυτό για να έχω την αντίληψη του. Δεν είµαι τα χέρια µου. Υπάρχω χωρίς τα χέρια µου. Δεν είµαι το πρόσωπο µου ή το κεφάλι µου, γιατί έχω την επίγνωση τους και εποµένως πρέπει να είµαι κάτι άλλο που έχει την ικανότητα να τα αντιλαµβάνεται. Στη συνέχεια προχωράµε σε πιο λεπτές εκδηλώσεις της πραγµατικότητας µας. Δεν είµαι οι ήχοι που ακούω, οι αισθήσεις ή ο πόνος που αισθάνοµαι. Είµαι αυτό που ακούει ή αισθάνεται όλα αυτά; Κι όµως έχω επίγνωση ότι τα αισθάνοµαι, εποµένως πρέπει να είµαι κάτι ακόµη πιο εκλεπτυσµένο, που έχει επίγνωση αυτού του µέρους του εαυτού µου που δέχεται αυτές τις αισθήσεις. Δεν είµαι οι σκέψεις µου γιατί έχω επίγνωση αυτών. Έχω ακόµη επίγνωση µιας συνειδητότητας που έχει επίγνωση αυτού του µέρους που έχει επίγνωση των σκέψεων. Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται µπερδεµένα. Όµως όταν εξασκηθείτε σ' αυτόν το διαλογισµό όλα απλοποιούνται και παύετε να έχετε όλες αυτές τις σκέψεις. Μετά τις πρώτες φορές όλα γίνονται τελείως αυτόµατα. Ο νους σας απλά απορρίπτει κάθε αντικείµενο της συνειδητότητας σαν κάτι που δεν είναι «εγώ», ούτε αυτό που ζητώ, ούτε η αλήθεια, αλλά µόνο ένα προσωρινό κύµα στον ωκεανό του οποίου η πραγµατικότητα είναι µόνο προσωρινή. Σ' αυτόν το διαλογισµό, κάθε φορά που ο νους αποσπάται από κάποιο νοητικό ή υλικό φαινόµενο προσπαθεί να το διαλύσει και να το εξαφανίσει. Αυτό µοιάζει κατά κάποιον τρόπο σαν η ίδια η συνειδητοτητα να γίνεται όπλο ακτινών λέιζερ, όµοιο µε εκείνα που χρησιµοποιούν σε ταινίες επιστηµονικής φαντασίας και στιγµιαία εξαφανίζουν το στόχο τους. Στο τέλος µένουµε µε την ίδια τη συνειδητοτητα σαν αντιΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

123

κείµενο της συνειδητότητας. Ο καθένας θα βιώσει αυτήν τη συνειδητότητα του παρατηρητή διαφορετικά. Ορισµένοι βιώνουν κενό, άλλοι ένα συναίσθηµα µακαριότητας ή καταστάσεις χωρίς χρόνο ή χώρο όπου η ύπαρξη τους δεν έχει µέγεθος. Θα ήθελα να σηµειώσω εδώ πως αυτή είναι µια προχωρηµένη τεχνική διαλογισµού που δεν είναι χρήσιµη στους αρχάριους. Θα πρότεινα να µην ασχοληθείτε µε αυτήν για λίγα χρόνια και να την ξεκινήσετε αργότερα, όταν θα αισθανθείτε ότι είσαστε έτοιµοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιµούν ένα πιο συγκεκριµένο αντικείµενο σαν εστία συγκέντρωσης στην αρχή. ΥΠΑΡΧΩ - ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ Στον τελειότερο όµως διαλογισµό δεν προσπαθούµε να διαλογιστούµε. Μέσα σε κάθε ρήµα (και φυσικά µέσα στο ρήµα διαλογίζοµαι) υπάρχει µια έννοια προσπάθειας ή αναζήτησης να πετύχει κανείς κάτι. Αυτό το συναίσθηµα της αναζήτησης όµως, βρίσκεται σε αντίθεση µε αυτό που στην ουσία είναι ο διαλογισµός. Η διαδικασία του διαλογισµού είναι το φυσιολογικό άνοιγµα της συνειδητότητας µέχρι την υπέρβαση του δυϊστικού κόσµου και του κόσµου του χώρου και του χρόνου. Όταν κανείς φτάσει στην υπέρβαση, σταµατάει η ξεχωριστότητα και όλα γίνονται µια ύπαρξη. Ολα ένας Θεός, όλα ένα Θείο. Γυρίζουµε πίσω στον κήπο της Εδέµ, στην κατάσταση που είµασταν πριν «φάµε το φρούτο του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού». Ετσι, ο πραγµατικός διαλογισµός είναι απλά το να υπάρχεις. Είναι η πλήρης παραδοχή της τελειότητας όλων των πραγµάτων. Είναι η πλήρης ένωση µε όσα περιβάλλουν το ένα. Αλλά αφού ο νους δε µπορεί ποτέ να βιώσει κάτι τέτοιο µόνος του, χωρίς βοήθεια, αναγκαζόµαστε να πολεµήσουµε τη φωτιά µε τη φωτιά, να βγάλουµε το αγκάθι µε ένα άλλο αγκάθι. Αφού το πρόβληµα είναι ο νους (δηλ. η φωτιά και το αγκάθι), είµαστε υποχρεωµένοι να τον στρέψουµε εναντίον του για να υπερβούµε τη βασιλεία του και να δώσουµε τέλος στις ψευδαισθήσεις του. Ετσι, στρέφουµε το νου προς το νου και του ζητάµε να µην αφήσει το «άλλο του µέρος» να ξεφύγει από αυτό που κάνει ή να χαθεί σε ατελείωτες σκέψεις σχετικά µε το παρελθόν και το µέλλον. Τον εξασκούµε στο να αποφεύγει τις άσκοπες αρνητικές σκέψεις. Τον εκπαιδεύουµε να οδηγεί τον εαυτό του στην ανυπαρξία. Από τη 124


διαδικασία αυτή γεννιέται το συναίσθηµα της προσπάθειας ή της επιτυχίας ή της αποτυχίας στο διαλογισµό. Κι όµως όλα αυτά δεν είναι παρά µέρος της ψευδαίσθησης, ένα,απαραίτη-το µέρος της ψευδαίσθησης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος υπέρβασης του νου και δεν υπάρχει πραγµατική ελευθερία χωρίς αυτήν. Ο τελικός σκοπός αυτής της πράξης είναι η παύση της δράσης και η ένωση του δρώντος, του αντικειµένου και της δράσης. Η ίδια η προσπάθεια αποτελεί εµπόδιο σ' αυτήν την ένωση, όµως από την άλλη πλευρά είναι ο µόνος τρόπος για να φτάσει κανείς σ' αυτήν. Πρέπει λοιπόν να κάνει κανείς δια λογισµό για να φτάσει στην ένωση, χρειάζεται όµως να αντι ληφθεί πότε και πώς να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια κα θώς πλησιάζει το σκοπό του. Μοιάζει µε την αναρρίχηση στην κορυφή ενός βουνού από όπου µπορεί κανείς να δει τα πάντα. Όταν κάποιος φτάσει εκεί, δε χρειάζεται πια να προσπαθεί, ε κτός κι αν είναι τόσο συνηθισµένος στην προσπάθεια και στην κίνηση που δε µπορεί να σταµατήσει και να δει. Ο διαλογισµός λοιπόν είναι η πολύ λεπτή ισορροπία µεταξύ του ελέγχου και της απαλής προσπάθειας και της παραίτησης και εγκατάλει ψης από κάθε προσπάθεια. Αυτή ακριβώς η ισορροπία της προσπάθειας χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσµα των πράξεων µας και η παράδοση του εαυτού µας στην Παγκόσµια Θέληση, αποτελούν το κλειδί στην ίδια τη ζωή και σε κάθε προσπάθεια που κάνουµε. Αφού επιλέξετε ένα αντικείµενο συγκέντρωσης ίσως θα ήταν χρήσιµο να επιστρέψετε στο 7ο κεφάλαιο να το διαβάσετε ξανά πριν συνεχίσετε.


125

/

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Η ΝΟΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Α

ν και πάντα πίστευα πως η Χριστιανική θρησκεία θα πρέπει να έχει µια αντίστοιχη µέθοδο µε το διαλογισµό µε µάντρα, µόνο όταν ήρθα στην Ελλάδα συνειδητοποίησα τι ακριβώς ήταν αυτό. Η προσευχή του Ιησού είναι η τέλεια τεχνική διαλογισµού για τους Χριστιανούς αλλά και για τους µη Χριστιανούς που νιώθουν µια σύνδεση µε τον Χριστό. Είναι τόσο απλή κι όµως τόσο τέλεια και αποτελεσµατική. Παρόλο που το Ευαγγέλιο µας λέει να προσευχόµαστε διαρκώς, δε µας δείχνει ξεκάθαρα πώς µπορούµε να το πετύχουµε αυτό. Για τη διδασκαλία ακριβώς αυτού του σκοπού, δηλαδή πώς να «προσευχόµαστε αδιάλειπτα», υπάρχει η Φιλοκαλία, ένα πρωτότυπο ελληνικό κείµενο που συντάχθηκε από τις διδασκαλίες 25 Μεγάλων Χριστιανών Αγίων και Διδασκάλων. Όποιος θα ενδιαφερόταν να ακολουθήσει αυτήν την απλή κι αποτελεσµατική τεχνική διαλογισµού, που οδηγεί προς έναν εξαγνισµό και µια ένωση µε το Χριστό, θα βρει στα κείµενα αυτά εξαιρετικά πολύτιµη βοήθεια. Όσοι όµως δεν έχουν πολύ χρόνο, ούτε και ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τέτοιου είδους µελέτη, µπορούν να βρουν τις βασικές σηµαντικές πληροφορίες σχετικά µ' αυτήν την τεχνική, στις ευχάριστες διηγήσεις ενός προσκυνητή που εφάρµοσε στον εαυτό του την τεχνική της «αδιάλειπτης προσευχής». Το βιβλίο λέγεται «Οι Περιπέτειες ενός Προσκυνητή». Νιώθει κανείς τέτοια χαρά να τον πληµµυρίζει όταν διαβάζει αυτές τις διηγήσεις ώστε εµπνέεται για να βάλει σε πράξη την προσευ126


χή. «Οι Περιπέτειες ενός Προσκυνητή» έχουν µεταφραστεί από τα Ρώσικα στα Ελληνικά από τον Μητροπολίτη Κορινθίας Παντελεήµονα Καρανικόλα (εκδοτικός οίκος Αστήρ). Στο βιβλίο αυτό µπορεί να βρει την τέλεια απάντηση κάθε ανερχόµενη ψυχή που δυσκολεύεται να δεχτεί τις ανατολικής προέλευσης τεχνικές. Όλες αυτές οι τεχνικές µας φέρνουν στον ίδιο σκοπό. Αλλά επειδή βαθιά µέσα µας υπάρχουν ριζωµένες επιρροές από τα πιο τρυφερά παιδικά µας χρόνια^ είµαστε περισσότερο προδιατεθειµένοι για ένα σύστηµα απ' ό,τι για κάποιο άλλο. Δε νοµίζω πως θα µπορούσα να προσθέσω τίποτα περισσότερο στις εξηγήσεις που ο Προσκυνητής δίνει σ' έναν τυφλό που συναντάει στα ταξίδια του σχετικά µε την τεχνική. Άλλωστε όλοι µας είµαστε τυφλοί σ' ότι αφορά την πνευµατική πραγµατικότητα. Του τα εξήγησα λοιπόν, ως εξής: «Τώρα εσύ, επειδή είσαι τυφλός, δεν ηµπορείς να ιδείς τίποτα. Όµως ασφαλώς µπορείς µε τη µνήµη και µε τη φαντασία σου να σχηµατίσεις εις το µυαλό σου µιαν εικόνα, µια παράσταση ενός ανθρώπου, ενός ζώου, ενός δένδρου, ενός σπιτιού, όπως τα είχες ιδεί εις το παρελθόν όταν είχες την όραση σου. Δεν ηµπορείς, λοιπόν, να σχηµατίσεις πλήρη εικόνα των χεριών σου, των ποδιών σου, όπως όταν θα είχες υγιά την όραση σου»; «Βεβαιότατα, µπορώ», απάντησε. «Φαντάσου, λοιπόν, την εικόνα της καρδιάς σου, κατά τον ίδιον τρόπο, γύρισε τα άφωτα, έστω, µάτια σου προς αυτήν και κράτησε την εικόνα της αυτή, όσο δυνατότερα και καθαρότερα µπορείς. Τα αυτιά σου θα ακροωνται όσο περισσότερο µπο- * ρουν έναν-έναν τους κτύπους της. Όταν το επιτύχεις αυτό, άρχισε πάλι την προσπάθεια να συνηθίσεις να προσκοµίζεις τα λόγια της Προσευχής µε τον κάθε ένα κτύπο. Έτσι εις τον πρώτο κτύπο πες µε το µυαλό σου: «Κύριε», εις τον δεύτερο «Ιησού», εις τον τρίτο, «Χριστέ», εις τον τέταρτο, «ελέησον», εις τον πέµπτον, «µε». «Αυτό δε θα σταµατάς να το επαναλαµβάνεις συνεχώς και θα το οικειοποιηθείς εύκολα, επειδή έχεις ήδη κατορθώσει να βάλεις τα θεµέλια και να κτίσεις τον πρώτον όροφο του παλατιού της εγκάρδιας προσευχής. «Το δεύτερο στάδιο της είναι, όπως σου είπα ήδη, η προ-^ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

127

σαρµογή της εις την αναπνοή σου, όπως οι άγιοι Πατέρες µας εδίδαξαν. «Σύµφωνα µε τη δεύτερη και υψηλήν αυτή περίοδο, θα εισπνέεις λέγοντας εις το µυαλό σου: «Κύριε Ιησού Χριστέ» και µε την εκπνοή θα συµπληρώνεις λέγοντας νοερά «ελέησαν µε». Ενέργησε αυτό όσο πιο συχνά µπορείς και θα αισθανθείς ύστερα από κάµποσο καιρό έναν ευχάριστο πόνο εις την καρδιά σου και µια θερµότητα να σε καταλαµβάνει. Τότε µε τη χάρι του Θεού θα µπεις µέσ' στη χαρά της «αυτοενεργούµενης προσευχής της καρδιάς». Τότε όµως πρέπει να προσέχεις και να ασφαλίζεις τον εαυτό σου από τον κίνδυνο των διαφόρων οραµάτων που θα σου παρουσιαστούν. Μην παρασύρεσαι και µη παραδέχεσαι κανένα απ' αυτά, επειδή οι άγιοι Πατέρες επιµένουν αφάνταστα εις το γεγονός, ότι πρέπει η εσωτερική προσευχή να κρατηθεί µακριά κι ελεύθερη απ' τα οράµατα, επειδή αυτά είναι πολύ επισφαλή και ρίχνουν την ψυχή σε τροµερούς πειρασµούς και κινδύνους». «Ο τυφλός εφάνηκε σαν να ερρούφηξε κυριολεκτικά όλα αυτά που του είπα και άρχισε να τα εφαρµόζει όπως τα άκουσε, αµέσως, περισσότερο όµως τις νύχτες όταν διακόπταµε για πολλές ώρες την πορεία. Πέντε ηµέρες αργότερα άρχισε να αισθάνεται γλυκιά θερµότητα εις την καρδιά του και άρρητη ευτυχία, επήρε δε πλέον η υπόλοιπη ταλαιπωρηµένη ζωή του περιεχόµενο και ανείπωτη παρηγοριά εις την Προσευχή την ασίγαστη, που τον έκανε να καίγεται κυριολεκτικά απ' την αγάπη προς τον γλυκύτατον Ιησού. Από καιρό σε καιρό έβλεπε φως, αν και δεν ηµπορούσε να το προσδιορίσει επακριβώς. Μερικές φορές όταν ο τυφλός έκανε την είσοδο εις την καρδιά του, του εφαινόταν πως έβλεπε κάτι σα φλόγα που την επυρπολούσε, βγαίνοντας δε απ' έξω απ' αυτήν, τον επληµµύριζε µε φως. Με το φως αυτής της φλόγας ηµπορούσε να βλέπει αποµακρυσµένα πράγµατα κι αφανή γεγονότα». Η προσευχή αυτή γίνεται σιωπηλά, ρέει νοερά, µέσα κι έξω από το κέντρο της καρδιάς. Δεν είναι ανάγκη να γίνεται σε µια καθιστή θέση διαλογισµού, είναι µάλλον ένας τρόπος υποσυνείδητης βάσης, που διαποτίζει όλες τις δραστηριότητες, ακόµη και τον ύπνο, δηµιουργώντας το αίσθηµα της παρουσίας του Θεού. Την ώρα που κάποιος εργάζεται, οδηγεί, καθαρίζει το σπίτι ή κάνει όποια άλλη δουλειά, η προσευχή µπορεί να ε128


ξακολουθεί νοερά. Αν ακολουθήσετε αυτές τις οδηγίες θ' αρχίσετε να νιώθετε µια πνευµατική γαλήνη κι ένα αίσθηµα παραδοχής του εαυτού σας και των άλλων γύρω σας. Όλα αυτά τα εσωτερικά και εξω- τερικά εµπόδια, µε τα οποία τώρα παλεύετε, θα ξεπεραστούν πολύ πιο εύκολα. Μπορείτε να το αποδείξετε αυτό στον εαυτό σας, µόνο εσείς. Στο δεύτερο µισό του τελευταίου µέρους του βιβλίου, ο Προσκυνητής κάνει µια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση µε άλλους πνευµατικούς ανθρώπους που διευκρινίζουν πολλ&ς λεπτοµέρειες σχετικά µε τη νοερή Προσευχή του Ιησού, θα τις απαριθµισω εδώ µε συντοµία αλλά θα είναι τεράστια η ωφέλεια που θα 'χετε αν διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Οι αναντήρητες αιτίες για τις οποίες είναι απόλυτη ανάγκη να κάνει κανείς την προσευχή βρίσκονται στα ακόλουθα γεγονότα. 1. Είµαστε ανίκανοι, όσο κι αν το θέλουµε κι όσο κι αν προσπαθούµε, ν' ακολουθούµε τέλεια τις Δέκα Εντολές για την ανθρώπινη συµπεριφορά και την πνευµατική ανάπτυξη που µας δόθηκαν απ' το θεό. 2. Συνήθως η πίστη που έχουµε για την ύπαρξη του Θεού ή για την ίδια µας την αθάνατη φύση, είναι αδύναµη. 3. Και πάλι, όσο κι αν προσπαθούµε, είµαστε ανίκανοι να εκπληρώσουµε ανιδιοτελείς εργασίες ή να νιώσουµε ανιδιοτελή αγάπη ή άλλα θεϊκά προτερήµατα που επιδιώκουµε. Με άλλα λόγια, µοιάζει να είµαστε µάλλον ανήµποροι να εκπληρώσουµε τις βασικές ανάγκες για ανθρώπινη αρµονία ή πνευµατική ανάπτυξη. Χωρίς τις αρετές που αναφέραµε πιο πάνω, όσες ασκήσεις, αναπνοές, διαλογισµούς ή άλλες τεχνικές κάνουµε, δε θα φέρουν γαλήνη ή πνευµατική ανάπτυξη. Είναι τα βασικά θεµέλια που πάνω τους πρέπει να χτίσουµε. Αλλιώς θα χτίζουµε «κάστρα στην άµµο» που θα γκρεµιστούν µε την πρώτη δυσκολία. Αυτό το νόηµα έχουν τα λόγια του Σάι Μπάµπα: «Δεν µπορείτε να διώξετε το σκοτάδι, το µόνο που µπορείτε είναι να στραφείτε προς το φως». Και τα λόγια του Χριστού «Χωρίς Εµένα, δεν µπορείτε τίποτα να κάνετε»' και «Αν θα ζητήσετε οτιδήποτε στο Όνοµα Μου θα το κάνω». Εποµένως, αυτό που µας αποµένει είναι να «προσευχόµαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

129

στε αδιαλείπτως» όπως ο Απόστολος Παύλος λέει, για έλεος ή βοήθεια, για ν' αποκτήσουµε τη δύναµη και την πίστη για τη θεµελίωση των σωστών πνευµατικών βάσεων. Στην αρχή αυτό µπορεί να φανεί µηχανικό. Αλλά οι άγιοι και οι πνευµατικοί διδάσκαλοι µας βεβαιώνουν πως αυτή η προσευχή έχει τη δύναµη να αυτοενεργεί και να µεταµορφώνει το άτοµο, ανεξάρτητα από το πώς µπορεί να την επαναλαµβάνει. Δεν έχει καµιά σηµασία ποιον ακούτε, το Χριστό, τον Κρίσνα, το Μωάµεθ, το Σάι Μπάµπα, το Σρι Ραµακρίσνα' όλοι αυτοί επιβεβαιώνουν την ίδια αλήθεια - πως το όνοµα του Θεού είναι µια µεγάλη πηγή δύναµης που µπορεί να υπερνικήσει κάθε εµπόδιο, σωµατικό, διανοητικό ή ψυχικό. Απλά και µόνο η επανάληψη του Ονόµατος Του µας µεταµορφώνει. Δεν υπάρχει µεγαλύτερο γιατρικό για την κατάθλιψη, το φόβο ή τη στεναχώρια. Καθώς η προσευχή µπαίνει στην καρδιά και γίνεται όλο και πιο υποσυνείδητη και συνεχής, θα αφυπνίσει µια πιο ειλικρινή ανάγκη γι' αυτή. Θα εξαγνίσει και θα τελειοποιήσει το ανθρώπινο πλάσµα αυτόµατα. Η προσευχή αυτή είναι ιδιαίτερα σηµαντική για όλους εµάς που περνάµε δύσκολες στιγµές στην προσπάθεια µας να υπερνικήσουµε τις αρνητικές τάσεις µας, όπως η πολυφαγία, ο θυµός, το µίσος, η ζήλεια, ο φόβος, η τεµπελιά, η αδυναµία ή η έλλειψη πειθαρχίας. Όταν δεν έχουµε τη δύναµη για αυτοέλεγχο, αυτή είναι η µέθοδος πνευµατικής ανάπτυξης για να φτάσουµε εκεί. Παρόλο που η προσευχή αυτή γίνεται αυτόµατα, µένοντας αδιάλειπτα µέσα µας παντού και πάντα, στην αρχή βοηθάει πολύ να γίνεται σ' ένα ήσυχο µέρος και σε µια καθορισµένη ώρα κάθε µέρα. Οι καλύτερες ώρες είναι πολύ νωρίς το πρωί µόλις ξυπνάει κανείς, πριν από το δείπνο και πριν να πάει για ύπνο το βράδυ. Οι ώρες αυτές θα γίνουν έτσι ειδικές στιγµές για ανάπαυλα, συγκέντρωση στην καρδιά και την αναπνοή και την επανάληψη της προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησαν µε» όπως την εξηγεί ο Προσκυνητής. Έπειτα, σ' όλη τη διάρκεια της µέρας, όποτε το θυµηθείτε, να φέρνετε την προσευχή στο νου και την καρδιά, χωρίς να είναι απαραίτητο να δουλεύετε µε την αναπνοή. Ο πνευµατικός δάσκαλος του Προσκυνητή µας ενθαρρύνει: «Προσεύχεστε και κάνετε ό,τι θέλετε». Μ' άλλα λόγια, η προσευχή θα µας οδηγεί σ' όλες µας τις πράξεις αν είµατε ειλικρι130


νείς. Παρόλο που θα ήταν προτιµότερο να έχει κανείς έναν πνευµατικό δάσκαλο σ' αυτήν την προσπάθεια, αν αυτό δεν είναι δυνατό, µπορεί να χρησιµοποιεί το Θεό για δάσκαλο του. Γιατί Αυτός είναι ο Δάσκαλος όλων των δασκάλων. Η προσευχή κι αυτή η ίδια η ζωή, θα είναι η µέθοδος της διδασκαλίας. Στη Φιλοκαλία είναι γραµµένο, «καθίστε σιωπηλά µέσα στο κελί σας κι αυτό θα σας διδάξει τα πάντα». Παρόλο που ίσως δεν έχουµε ένα κελί, το µήνυµα της φράσης είναι πως ο θεός είναι µέσα µας και πως όλες οι απαντήσεις µπορεί να έρθουν από µέσα µας, αν µόνο αφήσουµε το νου να ησυχάσει και να «Μείνουµε ακίνητοι, και ν' Ακούσουµε». Ή, όπως ο Ιωάννης το εκφράζει: «Ανώτερος είναι Αυτός που είναι µέσα σας, κι όχι αυτός που είναι µέσα στον κόσµο». Οι περισσότεροι από µας έχουν χάσει την πίστη τους σ' αυτό το γεγονός. Αναζητάµε ολόγυρα µας στον υλικό κόσµο την ευτυχία, τη γαλήνη και τις απαντήσεις στις αµφιβολίες µας, όταν όλες οι απαντήσεις βρίσκονται µέσα µας και περιµένουν να αναδυθούν, αρκεί µόνο να ησυχάσουµε αρκετά ώστε να τις ακούσουµε. Η Προσευχή του Ιησού είναι ένας τέλειος τρόπος για να φέρουµε το νου σε µια γαλήνια επικοινωνία µε τον εσωτερικό εαυτό και το Χριστό που υπάρχει µέσα στον καθένα µας. Η Φιλοκαλία µας ενθαρρύνει να ακολουθήσουµε τον χωρίς Μορφή δρόµο. Πρέπει να πάµε πέρα από την εικόνα του Χριστού που ξέρουµε σαν το σώµα του Ιησού και να καταλάβουµε πως Χριστός είναι η αρχή της Θείας Ανιδιοτελούς Αγάπης που υπάρχει σε λανθάνουσα κατάσταση µέσα µας. Δεν ενθαρρύνει την αναζήτηση οραµάτων και εµπειριών και µας ζητάει να συγκεντρωνόµαστε στον Οικουµενικό Ανεκδήλωτο Θεό. Αυτός ο Ενας Θεός είναι ο Θεός που λατρεύεται απ' όλες τις θρησκείες, ανεξάρτητα από το ποιες µορφές χρησιµοποιούν. Δεν υπάρχουν ιεροί πόλεµοι, µόνο ανίεροι πόλεµοι υπάρχουν, που εξαπολύονται από ανθρώπους που νοµίζουν πως είναι ικανοί να κατέχουν το Θεό. Η πίστη τους η ίδια είναι αδύνατη και είναι ανίκανοι ν' αντιµετωπίσουν τον εσωτερικό τους εχθρό ή την ίδια τους την έλλειψη πνευµατικής πίστης. Ακριβώς όπως µπορούµε να αντιληφθούµε την ιδέα της ζέστης, του κρύου ή της κενότητας, µπορούµε να αντιληφθούµε την ιδέα του ανεκδήλωτου Θεού, που είναι πέρα από κάθε είδους ιδιότητες, αρετές ή µορφή. Μπορούµε να νιώσουµε σαν


131

τον ποταµό που λαχταράει τη θάλασσα. Μπορούµε να νιώσουµε το Θεό σαν κάτι το άπειρο πέρα από κάθε τι. Επιπλέον, η Φιλοκαλία µας ενθαρρύνει να εξασκούµαστε όσο το δυνατό περισσότερο στη σιωπή, για να βοηθήσουµε το νου να καθαρίσει από άχρηστες σκέψεις. Ακόµη, σύµφωνα µε τις συνοµιλίες του Προσκυνητή µε τους αδερφούς του πνευµατικούς αναζητητές, το να προσεύχεται ο ένας για τον άλλο βοηθάει πολύ και τους δύο, αυτόν για τον οποίο γίνεται η προσευχή κι αυτόν που προσεύχεται. Και οι δύο µεταµορφώνονται µε τη βοήθεια της δύναµης της προσευχής. Η προσευχή αυτή που γίνεται για κάποιον άλλον πηγάζει από µια αµοιβαία συµπάθεια και βλέπουµε το πρόσωπο για το οποίο προσευχόµαστε κοντά στο Θεό, περιτριγυρισµένο από φως, ζητώντας απ' το Θεό να τον προστατεύσει και να τον γεµίσει µε Αγάπη, Φως και Σοφία. Η προσευχή της καρδιάς ή του Χριστού είναι µια τεχνική που µπορεί να εφαρµοστεί όλες τις ώρες της µέρας. Ή µπορεί να είναι µια προετοιµασία για διαλογισµό ή ένας ολοκληρωµένος διαλογισµός.

132


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΠΑΦΗ Ή ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Ο

απώτερος στόχος του διαλογισµού είναι η µεταφορά αυτής της ειρηνικής και διαυγούς κατάστασης στην καθηµερινή µας ζωή όπου θα λειτουργεί σαν κέντρο από όπου θα ενεργούµε και θα αντιδρούµε. Αν όλες µας οι σκέψεις και οι πράξεις ξεκινούν από αυτόν το χώρο της καθαρής συνειδητότητας χωρίς επιρροές από προγραµµατισµούς, τότε θα είµαστε πάντα σε αρµονία µε τους άλλους και τον κόσµο γύρω µας. Τελικά θα πρέπει να υπάρξει µια συγχώνευση της διαλογιστικής κατάστασης µε την πρακτική καθηµερινότητα µας. Ο διαλογισµός είναι χρήσιµος στην εναρµόνιση του συµπλέγµατος σώµα-νους-ψυχή. Όταν σώµα-νους-ψυχή βρίσκονται σε αρµονία, ο διαλογισµός παύει να είναι απαραίτητος. Η ίδια η ζωή γίνεται διαλογισµός. Ορισµένοι άνθρωποι στρέφονται στο διαλογισµό και σε άλλες πνευµατικές πειθαρχίες για να απαλύνουν τα προβλήµατα και τις νευρώσεις τους, για να υποκαταστήσουν άλλες εξαρτήσεις από ναρκωτικά και φάρµακα. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό γιατί συχνά, µέσα από τις ταλαιπωρίες της ζωής και τον πόνο, αναγκαζόµαστε να συνειδητοποιήσουµε την ύπαρξη της ψυχής που είναι ο µοναδικός θεραπευτής. Αν δεν είχαµε τα προβλήµατα, µπορεί ποτέ να µην είχαµε κίνητρο για να κιΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

133

νηθούµε προς τον πνευµατικό δρόµο. Ο διαλογισµός µπορεί να µας βοηθήσει να αναπτύξουµε µια εσωτερική πηγή ασφάλειας, αυτοπεποίθησης, αυτοπαραδοχής και ακόµη να απαιτήσουµε µεγαλύτερη πίστη στο Θεό, στη φύση και στην ίδια τη ζωή. Αυτή η εσωτερική ασφάλεια οδηγεί σταδιακά σε ένα άνοιγµα προς τη ζωή. Μπορεί, όµως, να περάσουµε µέσα από µια περίοδο που κλεινόµαστε στον εαυτό µας, όπως η κάµπια που κλείνεται µέσα στο κουκούλι της καθώς µεταµορφώνεται σε µια πανέµορφη πεταλούδα, που όταν τελικά βγει έξω στη φύση προσφέρει τόση χαρά στον κόσµο. Ο διαλογισµός εποµένως µπορεί να γίνει το προσωρινό καταφύγιο ή «πνευµατικό κουκούλι» µέσα από όπου µπορεί να χρειαστεί να περάσουµε για να βιώσουµε την εσωτερική µας µεταµόρφωση. Δε θα πρέπει όµως να γίνει σε καµιά περίπτωση το κρυσφύγετο από τον κόσµο και τα προβλήµατα του. Ορισµένοι από αυτούς που βρίσκονται στον πνευµατικό δρόµο δεν είναι εναρµονισµένοι µε το περιβάλλον, νιώθουν έλλειψη ικανοποίησης στη ζωή τους, εσωτερική σύγχυση ή υπερβολικό άγχος. Μέσα από αυτές τις συγκρούσεις µε τον εαυτό τους και τους άλλους, οδηγούνται στις αλήθειες της ζωής. Σπάζοντας τα δεσµά που η κοινωνία και οι υλικές προσκολλήσεις µας έχουν δηµιουργήσει, βρισκόµαστε ανοιχτοί και απροστάτευτοι από κανόνες και συνηθισµένες συµπεριφορές. Περνάµε µέσα από περιόδους αµφιβολίας, σύγχυσης και αποξένωσης από τους υπόλοιπους που µοιάζουν να είναι ευχαριστηµένοι µε αυτά που για µας δεν έχουν καµιά σηµασία πια. Αυτή είναι µια από τις παγίδες που συναντά ο αρχάριος στο διαλογισµό. Μια αίσθηση αποξένωσης από την κοινωνία. Στο διαλογισµό βρίσκουµε ένα χώρο γαλήνης, ένα ρυάκι που µπορούµε να επισκεφτούµε καθηµερινά, έναν χώρο όπου κανείς δε µας ενοχλεί, ούτε έχουµε προβλήµατα. Είναι φυσικό να αρχίσουµε να προτιµάµε αυτήν την κατάσταση της γαλήνης από την κατάσταση του άγχους που βρίσκεται ο νους µας τον περισσότερο καιρό. Θα µπορούσε εποµένως εύκολα να γίνει ένας τρόπος να κρυβόµαστε από τον κόσµο ή µια µέθοδος να κλείνουµε τους ανθρώπους απέξω. Το να γνωρίζουµε βέβαια γι' αυτήν την αντίδραση δε σηµαίνει ότι µπορούµε και να την αποφύγουµε, γιατί κατά κάποιον τρό134


πο λειτουργεί σα φυσιολογικό µέρος της διαδικασίας της ανάπτυξης. Καθώς κάποιος αρχίζει να συγκεντρώνεται στις εσωτερικές αισθήσεις ή στην εσωτερική αίσθηση κινήτρων και ηθικής, είναι φυσιολογικό να έχει την ανάγκη να κλείσει για λίγο απέξω τα εξωτερικά ερεθίσµατα και τους προγραµµατισµούς. Καθώς κάποιος καθοδηγείται όλο και περισσότερο από την εσωτερική φωνή, παραιτείται αναγκαστικά από τις κοινωνικές φωνές από όπου εξαρτιόταν για την κατεύθυνση που θα έπαιρνε. Δυστυχώς, καθώς περνάµε µέσα από αυτήν την περίοδο προσαρµογής, έχουµε την τάση να ρίχνουµε το φταίξιµο στην κοινωνία, την οικογένεια µας, την κυβέρνηση, το εκπαιδευτικό σύστηµα, τη θρησκεία και άλλα για την «καταπίεση» που έχουµε υποστεί τόσο καιρό. Μπορεί ακόµη να αντιδράσουµε µε ένα αίσθηµα καταδίκης και αποξένωσης από τις οµάδες όπου κάποτε συµµετείχαµε. Καθώς τα ενδιαφέροντα µας αλλάζουν, µπορεί να αισθανθούµε την ανάγκη να απορρίψουµε αυτούς που ακόµη ωθούνται από ενδιαφέροντα που κάποτε έπαιζαν και στη δική µας τη ζωή σηµαντικό ρόλο. Συχνά το κάνουµε αυτό επειδή τώρα απορρίπτουµε αυτά τα ενδιαφέροντα µέσα µας, φοβόµαστε όµως µήπως ακόµη δεν έχουµε ελευθερωθεί από αυτά. Φοβόµαστε ακόµη ότι µπορεί να µην έχουµε απελευθερωθεί από τον πειρασµό των άλλων. Έχουµε ακόµη την τάση να απορρίπτουµε τους άλλους γιατί θέλουµε να αισθανόµαστε πιο σπουδαίοι από αυτούς, πιο πνευµατικοί, καλύτεροι από αυτούς. Αυτό είναι αποτέλεσµα της ανασφάλειας µας και της αδυναµίας µας να δεχτούµε όλες τις εκφράσεις του εαυτού µας. Απορρίπτουµε στους άλλους αυτά που απορρίπτουµε στον εαυτό µας. Ο διαλογιζόµενος µπορεί να αποφύγει την πίκρα, τη µοναξιά και τη µνησικακία, που συχνά συνοδεύουν αυτές τις αλλαγές, µε το να δεχτεί την ευθύνη της ζωής του. Κανείς δε µας αναγκάζει να ακολουθούµε τον τρόπο σκέψης και ζωής των άλλων. Τίποτα δε συµβαίνει σε µας τυχαία ή σαν αποτέλεσµα «συγκυριών». Αν αναλάβουµε την ευθύνη των πράξεων µας θα µάθουµε από τις εµπειρίες µας. Η ιδέα της προσωπικής ευθύνης για την πραγµατικότητα µας έχει βαθιές πνευµατικές ρίζες που δεν είναι δυνατό να συζητηθούν εδώ µε λεπτοµέρεια, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

135

µπορεί όµως ο αναγνώστης να ερευνήσει το θέµα περισσότερο στα βιβλία «Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ», «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ» και «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ». Αν νιώθουµε αποξενωµένοι δεν είναι γιατί οι άλλοι δε µας φέρονται φιλικά. Είναι γιατί αλλάζουµε και αισθανόµαστε διαφορετικά. Είµαστε η αιτία όλων των προβληµάτων µας. Δεχτείτε τις αλλαγές που συµβαίνουν στη ζωή σας σαν αλλαγές που συµβαίνουν µέσα σας και αντανακλώνται στο περιβάλλον σας. Καλό θα ήταν να µένετε µόνοι σας πότε πότε, για να ξεκαθαρίσετε και να διαλευκάνετε αυτό που σας συµβαίνει εσωτερικά. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσετε να γνωρίζετε τον εαυτό σας. Το να µένετε µόνοι σας µερικές φορές είναι ωφέλιµο' το πρόβληµα είναι να αισθάνεστε µόνοι ή αποξενωµένοι. Θα βρείτε νέους φίλους µε τους οποίους θα συνδεθείτε ή θα συνδεθείτε µε διαφορετικό τρόπο µε τους παλιούς. Θυµηθείτε πως για την οικογένεια και τους φίλους που δεν αλλάζουν, το να βλέπουν τη ζωή και τις αξίες σας να παίρνουν διαφορετική κατεύθυνση είναι µια εξέλιξη που τους µπερδεύει. Κατά πάσα πιθανότητα θα αισθανθούν ανασφάλεια,"ακόµα και ζήλεια για τα νέα ενδιαφέροντα σας, που µπορεί να φοβούνται ότι αποσπούν την προσοχή σας από εκείνους. Μην ξεχνάτε να τους βεβαιώνετε για την αγάπη και το ενδιαφέρον που νιώθετε γι' αυτούς. Ας αναλάβουµε την ευθύνη των πράξεων µας και ας µείνουµε ισορροπηµένοι καθώς εξελισσόµαστε. Αναπόφευκτα, µέσα από δοκιµές και λάθη θα κάνουµε υπερβολές, όπως να αποµονωθούµε ή να τρώµε µόνο ορισµένα φαγητά ή να φοράµε ορισµένα ρούχα. Δε θα πρέπει να ξεχνάµε ότι σκοπός της ζωής πάνω στη γη είναι όχι µόνο να πραγµατοποιήσουµε την πνευµατική µας φύση αλλά ακόµη να φέρουµε σε αρµονία το πνεύµα µε το σώµα και τον νου. Εποµένως δε χρειάζεται να αλλάξουµε τον τρόπο ζωής µας ριζικά, εκτός αν πραγµατικά αισθανόµαστε µέσα µας ένα καινούργιο κίνητρο να µας οδηγεί. Θα ήταν λάθος να προσπαθήσουµε να συναγωνιστούµε το στερεότυπο ενός καλόγερου ή ενός γιόγκι, εκτός αν πραγµατικά αισθανόµαστε έτσι εσωτερικά. Πολλοί αρχάριοι στον πνευµατικό δρόµο έχουν µια τελείως 136


επιφανειακή ιδέα για το τι είναι «πνευµατικό» και προσπαθούν να το πετύχουν µε τα ανάλογα ρούχα, φαγητό, λεξιλόγιο, τρόπο ζωής κλπ. Όλα είναι πνευµατικά όταν γίνονται µε αγάπη για το Θεό και την ανθρωπότητα. Οι δραστικές αλλαγές δεν είναι απαραίτητες εκτός αν νιώθουµε πως ο τωρινός τρόπος ζωής µας είναι εξαιρετικά διασκορπισµένος ή αντίθετος µε την πνευµατική µας ανάπτυξη. Από τη στιγµή που κάποιος αρχίζει το διαλογισµό, οι καταστροφικές αυτές πράξεις αρχίζουν να ελαττώνονται µόνες τους. Για παράδειγµα, αν αισθανθείτε λιγότερη επιθυµία για κρέας, φάτε λιγότερο κρέας. Αλλά µη σταµατήσετε να τρώτε κρέας για να γίνετε πνευµατικοί άνθρωποι. Αυτό τελικά είναι το ίδιο µε το να ακολουθείτε τις επιταγές της κοινωνίας' είναι απλά µια άλλη κοινωνία, η πνευµατική κοινωνία. Ακολουθήστε την εσωτερική σας φωνή. Πρέπει να δεχτώ πάντως, ότι ορισµένοι δάσκαλοι ή ορισµένα συστήµατα απαιτούν από σας να κόψετε ορισµένες συνήθειες όπως π.χ. ναρκωτικά, σεξ, κρέας και άλλα. Έχουν βέβαια κάποιο δίκιο να ζητούν κάτι τέτοιο, γιατί από κάποιο στάδιο διαλογισµού και µετά είναι απαραίτητη η απόσπαση από αυτές τις επιθυµίες. Αν βρίσκετε πως δε µπορείτε να ακολουθήσετε τις οδηγίες τους, τότε ασκηθείτε σε µιαν άλλη µορφή διαλογισµού που δεν απαιτεί τέτοιον εξαγνισµό. Αν πάλι νοµίσετε πως θέλετε να το δοκιµάσετε, τότε δοκιµάστε το τουλάχιστον για µερικούς µήνες ή ένα χρόνο και µετά αποφασίζετε αν σας κάνει. Φυσικά σε καµιά περίπτωση δε θα πρέπει να συνδυάσετε τα ναρκωτικά µε το διαλογισµό. Αν θέλετε να αρχίσετε διαλογισµό θα πρέπει να σταµατήσετε τα ναρκωτικά. Η απόσπαση από τον κύκλο της επιθυµίας και της προσωρινής εκπλήρωσης είναι και απαραίτητη στο διαλογισµό αλλά και αποτέλεσµα του διαλογισµού. Όσο είµαστε παγιδευµένοι σ' αυτήν την αέναη ταλάντευση µεταξύ του να θέλουµε κάτι και να εκπληρώνοµε αυτήν την επιθυµία, τόσο η επιθυµία θα επανέρχεται. Αυτό θα εµποδίζει την εσωτερική συγκέντρωση γιατί θα είµαστε πολύ απασχοληµένοι µε το «εγώ» και τις απατηλές του επιθυµίες και προβλήµατα. Σταδιακά θα πρέπει να µάθουµε και στο τέλος να βιώσουµε ότι στο επίπεδο της ψυχής δε χρειαζόµαστε απολύτως τίποτα, εκτός ίσως από το να υπάρχουµε και να δηµιουργούµε. Όµως Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

137

βρισκόµαστε στη Γη και στο σώµα µας, εποµένως πρέπει να αντιµετωπίζουµε τα αντικείµενα της προσκόλλησης καθηµερινά. Το να κάνουµε έρωτα δεν είναι κακό. Είναι η προσκόλληση, η ανάγκη γΓ αυτό, που µας δένει µε το σώµα. Τα χρήµατα είναι µια πανίσχυρη πηγή που µπορεί να βοηθήσει πολύ κόσµο. Το να είµαστε προσκολληµένοι σ' αυτό για λόγους ασφάλειας, σηµαίνει ότι είµαστε προσκολληµένοι στην απατηλή αξία της ύλης. Το να είµαστε διάσηµοι µπορεί να γίνει ο τρόπος µε τον οποίο µπορούµε να ανυψώσουµε το εξελικτικό επίπεδο της ανθρωπότητας, µπορεί όµως να γίνει παγίδα µαταιοδοξίας και ταύτισης µε το «εγώ». Δεν υπάρχει τίποτα κακό στα χρήµατα, το σεξ και τις άλλες γήινες απολαύσεις· το πρόβληµα βρίσκεται στην προσκόλληση, στην κατάσταση της εξάρτησης από ένα τέτοιο αντικείµενο συνειδητότητας σαν πηγή ασφάλειας και νοήµατος ζωής. Σταδιακά κάθε ασφάλεια και κίνητρο θα πρέπει να προέρχονται από υψηλότερο κέντρο συνειδητότητας. Μόνο τότε µπορεί κανείς να λειτουργεί πραγµατικά µε αγνότητα. Μόνο τότε µπορεί κανείς να αγαπά χωρίς την εγωιστική ανάγκη της ανταπόδοσης της αγάπης του. Για περισσότερη σε βάθος, ανάλυση της φυσικής και χωρίς εµπόδια «εξέλιξης των επιθυµιών» µας, διαβάστε το σχετικό κεφάλαιο στο βιβλίο «Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ». ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ Ή ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Το κυριότερο εµπόδιο στη βαθιά επικοινωνία µε την ψυχή, την ώρα του διαλογισµού, είναι η εσωτερική ένταση, η ταύτιση µε το «εγώ» και η επιθυµία της προσκόλλησης. Αποτέλεσµα αυτών είναι η ένταση και η δυσκαµψία στη δοµή σώµατος και νου. Αν είµαστε γεµάτοι συναισθήµατα και νοητική ένταση, τότε στο διαλογισµό µας θα βιώσουµε κατά κύριο λόγο απελευθέρωση από το άγχος αντί για την εσωτερική σιωπή. Αλλά και αυτό δεν είναι κακό. Ο διαλογισµός είναι µια πολύτιµη τεχνική για να δουλέψει κανείς µε το άγχος. Είναι όµως καλύτερα να δουλέψει το µεγαλύτερο µέρος της έντασης µε διάφορες ασκήσεις και τεχνικές αναπνοής, ώστε να βελτιώσει 138


την ποιότητα του διαλογισµού. Σε σχέση µε το παράδειγµα που δώσαµε της βύθισης στη θάλασσα της συνειδητότητας, οι ασκήσεις απελευθερώνουν τις πιο εµφανείς εντάσεις που επιπλέουν κοντά στην επιφάνεια της συνειδητότητας ώστε κατά τη διάρκεια του διαλογισµού µπορεί κανείς να βυθιστεί πιο εύκολα, µε λιγότερα εµπόδια στο δρόµο του και έτσι έχει τη δυνατότητα να φτάσει τις λεπτότερες και πιο εκλεπτυσµένες περιοχές της συνειδητότητας. Οι ασκήσεις και οι τεχνικές της αναπνοής είναι ωφέλιµες στην απελευθέρωση συσσωρευµένου άγχους. Το ιδανικό θα ήταν όµως να ζει κανείς και να σκέφτεται µε τέτοιο αρµονικό τρόπο ώστε να µη δηµιουργεί τις εντάσεις. Το να έχει κανείς ένα σώµα χωρίς ένταση µέσα από καθηµερινές ασκήσεις, βοηθάει πολύ. Όταν κάποιος είναι χαλαρός, τόσο λιγότερες καταστάσεις έντασης παράγονται. Όταν κάποιος έχει ένταση, τότε ό,τι συµβαίνει γίνεται γι' αυτόν πηγή ερεθίσµατος. Μπορεί κανείς να επιλέξει ποια από τις δύο καταστάσεις προτιµά. Χαλαρώνοντας κάποιος συναντά λιγότερες δυσκολίες, γίνεται πιο ανεκτικός και ίσως ακόµη και πιο ευτυχής ότι κι αν συµβαίνει γύρω του. Κύρια πηγή έντασης είναι η ταύτιση µας µε την προσωπικότητα µας και η άγνοια των πραγµατικών αξιών της ζωής. Μόνο το «εγώ» έχει προβλήµατα, όχι η ψυχή. Οι δυσκολίες µας ξεκινούν όταν ξεχνάµε τη δύναµη, και την αιώνια φύση της ψυχής µας και προσπαθούµε να δυναµώσουµε το φοβισµένο µικρό µας «εγώ» περιβάλλοντας τον εαυτό µας µε πολλές απατηλές ασφάλειες. Όταν αρνούµαστε αυτήν την εσωτερική δύναµη ή δεν έχουµε επίγνωση ότι υπάρχει, τότε µοιάζουµε µε εκείνο το πλοίο που αναφέραµε νωρίτερα που κλυδωνίζεται στη θάλασσα. Ψάχνουµε µέσα στον κόσµο αυτό που θα µας δώσει ασφάλεια. Έτσι, ρίχνουµε σκοινιά προς κάθε κατεύθυνση. Ένα προς τις σχέσεις, φίλους, σύζυγο, αγαπηµένους. Άλλο προς την εργασία, για να έχουµε επαγγελµατική αξιοπρέπεια και νόηµα ζωής. Για να αποκτήσουµε ασφάλεια αγκιστρώνουµε σκοινιά σε χρήµατα και υλικά αντικείµενα που µπορούν να εξαφανιστούν µ' ένα στιγµιαίο τρεµούλιασµα της γης, από φωτιά ή από πόλεµο. Μοιάζουµε µε αράχνες που πλέκουµε έναν ιστό γύρω µας, αλυσοδένοντας τελικά τον εαυτό µας σ' έναν άκαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

139

µπτο και περιορισµένο τρόπο ζωής που, αντί να µας προστατεύει, µας πνίγει νοητικά και πνευµατικά. Στην περίπτωση αυτή το πλοίο µας θα είναι πολύ «ασφαλές». Στην πραγµατικότητα δε θα κινείται καθόλου και εµείς θα είµαστε τελείως «κολληµένοι», απόλυτα τελµατωµένοι, ανίκανοι να ξεφύγουµε από τον ιστό των ταυτίσεων που έχουµε φτιάξει γύρω µας. Αυτό θα ήταν καλό σ' έναν κόσµο στατικό αλλά ο κόσµος που ζούµε αλλάζει µε όλο και µεγαλύτερη ταχύτητα. Η φύση της ζωής είναι µια συνεχής αλλαγή και πρέπει να είµαστε έτοιµοι να το αντιµετωπίσουµε αυτό. Τίποτα δε µένει το ίδιο' πρέπει συνέχεια να είµαστε έτοιµοι να προσαρµοστούµε και να αντιµετωπίσουµε το περιβάλλον µας. Και εδώ είναι το πρόβληµα, γιατί σύντοµα τα «στηρίγµατα» όπου έχουµε δέσει τα σκοινιά ασφάλειας, αρχίζουν να κινούνται και τα σκοινιά να σπάζουν ή να νοµίζουµε ότι πάνε να σπάσουν και αρχίζουµε να φοβόµαστε ότι αν συµβεί κάτι τέτοιο θα χαθούµε ή θα πνιγούµε. Το βασικό µας λάθος είναι ότι δε συνειδητοποιούµε πως όλα αυτά τα «στηρίγµατα» όπου έχουµε προσδεθεί, και ίσως ακόµη και αλυσοδεθεί, δεν είναι στατικά αλλά κινούνται και αυτά πάνω κάτω στην ίδια αγριεµένη θάλασσα της ζωής. Τίποτα «εκεί έξω» δεν είναι σταθερό. Ολα αλλάζουν. Ό,τι υπάρχει τώρα εδώ µπορεί να µην υπάρχει µετά από πέντε λεπτά. Η πραγµατική ασφάλεια βρίσκεται µόνο στην πίστη ότι µπορούµε να επιπλέουµε στη θάλασσα της ζωής χωρίς τη βοήθεια των άλλων. Μπορεί ακόµη να αισθανθούµε µια βαθιά αίσθηση ασφάλειας πιστεύοντας στην ίδια τη θάλασσα (τη ζωή, τη φύση ή το Θεό), πιστεύοντας ότι είναι αγαθή και ότι επιθυµεί ό,τι είναι καλύτερο για µας, δηλαδή την εξέλιξη και την αυτοπραγµάτωση µας. Έχοντας απόλυτη πίστη στον εαυτό µας, τη ζωή και το Θεό, βιώνουµε εσωτερική ασφάλεια. Διαφορετικά γινόµαστε ευάλωτοι στις διάφορες αλλαγές. Ένας εραστής µπορεί να µας εγκαταλείψει. Ένας σύζυγος να πεθάνει. Οι οικονοµικές συγκυρίες µπορεί να έχουν σαν αποτέλεσµα να χάσουµε τη δουλειά µας ή την επαγγελµατική µας κατάσταση. Μπορεί ακόµα να γίνει πόλεµος, να χάσουµε ιδιοκτησίες ή την οικονοµική µας ασφάλεια. Χάνουµε τόσο πολύ χρόνο ανησυχώντας για το πώς θα κρατήσουµε αυτά τα σκοινιά ασφάλειας ώστε στο τέλος τα κά140


νουµε να σπάσουν πιο γρήγορα. Αν είχαµε περισσότερη πίστη θα ρέαµε µε τα γεγονότα και θα βρισκόµασταν σε µεγαλύτερη αρµονία µε τις δυνάµεις που δρουν γύρω µας. Κάθε µια από αυτές τις καταστάσεις κρίσεων µας προσφέρει την ευκαιρία να εγκαταλείψουµε τις γραµµές προσκόλλησης και να πιστέψουµε στον εσωτερικό µας εαυτό. Αν κάποιος χάσει ένα παιδί ή ένα σύζυγο, βρίσκεται σ' ένα πραγµατικά πολύ λυπηρό γεγονός. Ενας σύντροφος ή ένα παιδί είναι για τους περισσότερους από µας η δυνατότερη συναισθηµατική προσκόλληση που δηµιουργούµε. Αν όµως συµβεί αυτός ο χωρισµός, τι επιλογές έχουµε; Μπορεί να πέσουµε σε κατάθλιψη και να αισθανθούµε πίκρα και µνησικακία για το Θεό και τον κόσµο που µας φέρθηκαν τόσο σκληρά. Η αυτολύπηση αυξάνεται και δε θέλουµε να ζήσουµε πια. Ή µπορεί πάλι να καλύψουµε γρήγορα το κενό και να γιατρέψουµε τον πόνο δηµιουργώντας νέα σκοινιά ασφαλείας, βρίσκοντας κάποιον άλλο για να εξαρτηθούµε ή κάποιον άλλο για τον οποίο να ζούµε. Μια τρίτη, πιο πρακτική λύση είναι να δεχτούµε και να εκφράσουµε τον πόνο και τη λύπη για το γεγονός και µετά, αντί να φτιάχνουµε νέα σκοινιά εξάρτησης, να αρχίσουµε να κοιτάµε µέσα στον εαυτό µας και να βιώνουµε την εσωτερική δύναµη και ικανότητα να τα βγάζουµε πέρα. Κάθε κρίση είναι µια ευκαιρία για να γίνουµε πιο δυνατοί, πιο συνειδητοί, πιο ζωντανοί. Τίποτα στον υλικό κόσµο δε διαρκεί, ούτε είναι αρκετά στέρεο για να στηριχτούµε σ' αυτό. Μόνο η εσωτερική επαφή µε τη δύναµη µέσα µας θα µας δώσουν την ασφάλεια και την ευελιξία να µεγαλώσουµε και να λειτουργήσουµε σ' αυτόν τον κόσµο που αλλάζει τόσο γρήγορα. Σ' αυτό το σηµείο οι «ρεαλιστές» προβάλλουν το επιχείρηµα: «Δηλαδή λέτε πως δε θα πρέπει να παντρευόµαστε ή να αγαπάµε ή να έχουµε χρήµατα ή σπίτι να ζούµε; Αν δεν έχουµε επαγγέλµατα ο κόσµος θα καταρρεύσει. Εννοείτε ότι θα πρέπει να αφήσουµε τα πάντα στην πίστη και να µην κάνουµε τίποτα για να βελτιώσουµε τη ζωή µας;» Όχι, δε λέω τίποτα από όλα αυτά. Τι θα ήταν ο κόσµος χωρίς αγάπη και γάµο; Και ούτε χρειάζεται να ζει κανείς υποβαθµισµένη ζωή όταν η γη έχει τόσα να προσφέρει. Το πρόβληµα βρίσκεται στην προσκόλληση που δηµιουρΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

141

γούµε γι' αυτές τις καταστάσεις για να νιώθουµε ασφαλείς. Μπορούµε να αγαπάµε χωρίς να εξαρτιόµαστε. Μπορούµε να έχουµε ένα επάγγελµα χωρίς να βασιζόµαστε σ' αυτό για να είµαστε σπουδαίοι. Μπορούµε να ζούµε σ' ένα πολιτικό, θρησκευτικό ή κοινωνικό σύστηµα χωρίς να πιστεύουµε ότι είναι το µόνο σωστό και ότι δε θα είµαστε καλά αν αλλάξει. Μπορούµε να συνεχίσουµε να είµαστε ευτυχείς ακόµη και αν χάσουµε την περιουσία µας. Η ψυχή, ο εσωτερικός εαυτός, ο Θεός είναι οι µόνες άγκυρες που είναι αρκετά στέρεες ώστε να κρατήσουν το πλοίο µας στη θέση του µέσα από τις καταιγίδες της ζωής. Σε µια καταιγίδα το πλοίο χρειάζεται να είναι ευέλικτο ώστε να κινείται µε τα ρεύµατα, διαφορετικά θα συντριβεί και θα βυθιστεί. Κάποτε που ήµουν στα Βραχώδη Όρη στο Κολοράντο, βρέθηκα µπρος σ' ένα ποτάµι. Αµέσως υπνωτίστηκα από τη ρυθµική ροή του και κάθησα για ώρες κοιτώντας, χωρίς να σκέφτοµαι, τα πεντακάθαρα νερά του που κυλούσαν πάνω από ένα βυθό γεµάτο στρογγυλές, γκρίζες, κοφτερές πέτρες. Τα µάτια µου προσηλώθηκαν στο στροβιλιζόµενο χορό των υδρόβιων χόρτων που ήταν προσκολληµένα σε µια πέτρα. Το νερό περνούσε µέσα από τα βρύα στριφογυρνώντας τα σε µια ατέλειωτη ποικιιλία από κινήσεις. Αυτά τα λεπτά και εύθραυστα χόρτα, αν και ήταν πολύ σφιχτά και δυνατά ριζωµένα στην πέτρα µε τη βάση τους, εγκαταλείπονταν και αφήνονταν να ρέουν και να στριφογυρνούν όπου και όπως η δύναµη του νερού τα πήγαινε. Μια απλή σκέψη ήρθε στο νου µου: «Έτσι πρέπει να ζει κανείς τη ζωή του. Να είναι από τη µια γερά ριζωµένος στην πειθαρχία και τη διάκριση, αλλά την ίδια ώρα να είναι χαλαρός, ευέλικτος και ανοιχτός στην αλλαγή γύρω του». Αυτός ο τρόπος ζωής και σκέψης, αν και ξένος για µας στο σηµείο αυτό, είναι ένα από τα απαραίτητα σκαλοπάτια που πρέπει να ανεβούµε στο δρόµο της εξέλιξης µας. Αυτή η συµπεριφορά δηµιουργεί τη µικρότερη δυνατή ένταση και τη µεγαλύτερη δυνατή αρµονία. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΟΑΛΗΣΕΙΣ Ο διαλογισµός είναι µια διαδικασία απελευθέρωσης του ε142


αυτού µας από τις υπερβολικές και αυτοκαταστροφικές προσκολλήσεις σε εξωτερικές πηγές ασφάλειας, ευχαρίστησης, ικανοποίησης ή επιβεβαίωσης. Η διαδικασία αυτή έρχεται φυσικά σε σύγκρουση µε τις βαθιά ριζωµένες προσκολλήσεις, τους φόβους, και την άγνοια από όπου πηγάζουν. Τι µπορούµε λοιπόν να περιµένουµε όταν αρχίζουµε το διαλογισµό; Για να το καταλάβουµε αυτό πρέπει να δούµε τι προσφέρει ο διαλογισµός στην πνευµατική ανάπτυξη και εποµένως να δούµε τι είναι πνευµατική ανάπτυξη. Πνευµατική ανάπτυξη είναι το ταξίδι στο µονοπάτι από το «εγώ» προς το πνεύµα που υπάρχει µέσα µας. Δηλαδή, ο δρόµος της εξέλιξης όπου η ατοµική συνειδητότητα ξεδιπλώνεται σε µια µεγαλύτερη και πιο αρµονική έκφραση. Το σταδιακό άνοιγµα του καναλιού ανάµεσα στο πνεύµα και την προσωπικότητα, που φέρνει µεγαλύτερη ταύτιση µε την εσωτερική πηγή του νου και έτσι ο ανώτερος εαυτός µπορεί να λειτουργήσει πιο ελεύθερα και αποτελεσµατικά στο επίπεδο της γης. Κάθε πράξη µας στη ζωή είναι µέρος αυτού του ταξιδιού στο πνευµατικό µονοπάτι. Κάθε στιγµή είναι µια ευκαιρία, ένα σταυροδρόµι, όπου µπορούµε να κάνουµε ένα βήµα µπρος ή να παραµείνουµε κοιµισµένοι στην άκρη του δρόµου. Η πνευµατική µας ανάπτυξη δεν αντανακλάται στο πόση ώρα κάνουµε διαλογισµό ή τι ασκήσεις κάνουµε αλλά στη συµπεριφορά µας, τις σκέψεις, τις πράξεις και τις σχέσεις µας κάθε στιγµή της ηµέρας. Το να κάνει κάποιος διαλογισµό µισή ώρα κάθε πρωί και µετά να ξοδεύει µισή ώρα στο τηλέφωνο κάνοντας παράπονα για τα παιδιά του, το σύζυγο, τους φίλους, δεν οδηγεί πουθενά. Όσες ώρες και να ξοδέψει κανείς στη θαυµάσια γαλήνη του διαλογισµού είναι άχρηστες, αν η συµπεριφορά του και οι αξίες του παραµένουν εγωιστικές και ανεύθυνες. Πνευµατική ανάπτυξη σηµαίνει να παίρνουµε την ευθύνη της δηµιουργίας της πραγµατικότητας. Ό,τι µας συµβαίνει είναι αποτέλεσµα των πράξεων, σκέψεων, αναγκών, συναισθηµάτων και πεποιθήσεων µας, παλιών και τωρινών. Η συνειδητοποίηση αυτή είναι η κύρια προστασία µας από προβλήµατα που συναντάµε στο πνευµατικό µονοπάτι. Καθώς δεχόµαστε ότι δηµιουργούµε τα γεγονότα που συµβαίνουν γύρω µας µπορούµε να ρωτήσουµε, «Γιατί µου συµβαίνει αυτό; Τι µπορώ να Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

143

µάθω από αυτό; Πώς µπορώ να γίνω πιο ώριµος και πιο δυνατός µέσα από αυτήν την εµπειρία;» Με αυτόν τον τρόπο πλησιάζουµε την πραγµατική πηγή ή την αιτία της ροής των γεγονότων και µπορούµε εποµένως ή να τα αλλάξουµε πιο αποτελεσµατικά (αν δε µας αρέσουν) ή να ρέουµε µε αυτά, αν δε µπορούµε να τα αλλάξουµε. Η απάντηση, που πολλές φορές είναι προφανέστατη, στο «γιατί συµβαίνουν όλα αυτά;» είναι ότι αυτές οι καταστάσεις µέσα στις οποίες µπλεκόµαστε, δηµιουργούνται από µας για να αφυπνιστούµε και να αναγκαστούµε να αφεθούµε και να ρέουµε µέσα στο ποτάµι του εσωτερικού µας εαυτού. Για παράδειγµα: Είσαστε πολύ ερωτευµένοι και δεν αντέχετε στη σκέψη να ζήσετε χωρίς τον ή την αγαπηµένη σας. Ακόµα και λίγες µέρες χώρια αισθάνεστε χαµένοι και στενοχωρηµένοι. Μέχρι τώρα όλα έχουν πάει καλά γιατί ο φίλος - η σας είναι επίσης εξαρτηµένος από σας και σας χρειάζεται το ίδιο. Φυσικά, δεν υπάρχει κανένα κακό στην αγάπη γιατί σίγουρα είναι η πιο ισχυρή θεραπευτική δύναµη στο Σύµπαν. Όµως, ο εσωτερικός σας εαυτός αναγνωρίζει ότι υπονοµεύετε τη δύναµη σας και την εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας µε το να αγνοείτε την εσωτερική σας δύναµη µέσα από την πεποίθηση ότι για να είστε ευτυχής ή να συνεχίσετε να υπάρχετε, θα πρέπει να έχετε τον αγαπηµένο σας. Είναι προφανές ότι µε τόσο µεγάλη εξάρτηση δε µπορείτε να πάτε πολύ µακριά στο πνευµατικό µονοπάτι, αφού δεν αναγνωρίζετε ποιος είστε πραγµατικά, δηλαδή ένα πνεύµα που κατοικεί µέσα στο σώµα και είναι αθάνατο. Σ' αυτό το υψηλότερο επίπεδο, το εσωτερικό επίπεδο, καθένας είναι ερωτευµένος µε όλη την ανθρωπότητα. Αν κάποιος επιθυµεί να προχωρήσει προς την ταύτιση µε το οικουµενικό, τότε η υπερπροσκόλληση σ' ένα συγκεκριµένο άτοµο πρέπει να σταµατήσει. Θα πρέπει λοιπόν να σταµατήσουµε να αγαπάµε; Φυσικά όχι. Δεν υπάρχει τίποτα στην αγάπη που µπορεί να µας εµποδίσει στην πορεία προς την ψυχή µας. Είναι η εξάρτηση, η ανάγκη,η δυσπιστία στον εαυτό µας που µας καθυστερεί. Είναι απόλυτα δυνατό να είναι κάποιος παντρεµένος, να έχει πολλά παιδιά και παράλληλα να εκφράζει τη δηµιουργικότητα, τη δύναµη και την αθανασία της ψυχής του. Ας επιστρέψουµε στο παράδειγµα µας. Η ψυχή, που είναι ο 144


«διευθυντής» της πραγµατικότητας µας, (όσο τουλάχιστον της επιτρέπουµε να είναι), βλέπει πως έχουµε κολλήσει στο δρόµο ή ότι σερνόµαστε. Όµως ο µόνος λόγος που έχουµε έρθει εδώ στη γη και κατοικούµε σ' αυτά τα σώµατα είναι για να συνεχίσουµε την πορεία µας στο πνευµατικό µονοπάτι και να εναρµονίσουµε πνεύµα και σώµα.Ό,τι κάνουµε πρέπει να το βλέπουµε από αυτήν την οπτική γωνία, δηλαδή σαν ένα ακόµη βήµα προς την αυτογνωσία και την πραγµάτωση του ανθρώπινου δυναµικού. Ο εσωτερικός µας εαυτός µπορεί να βαρεθεί να περιµένει καθώς εµείς τον αγνοούµε και ψάχνουµε οπουδήποτε αλλού για ευτυχία και ικανοποίηση. Η ζωή για κάποιον που αγνοεί την ψυχή του είναι µια συνεχής προσπάθεια για εξωτερική ευχαρίστηση, ασφάλεια, απόλαυση, µέσα από το φαγητό, το σεξ, χρήµατα, αγαθά, κοινωνικές σχέσεις, καταξίωση, φήµη, επαγγελµατική επιτυχία, ακόµα και πνευµατική επιτυχία. Με άλλα λόγια, το «εγώ» σα µικρό παιδί, χαµένο από τους γονείς του, ψάχνει παντού εκτός από το σπίτι του για την ασφάλεια και την αγάπη που υπάρχει πάντα εκεί. Έτσι, ο εσωτερικός µας εαυτός αποφασίζει να µας ξυπνήσει λίγο και να κόψει τις «αλυσίδες και τα βάρη» που σέρνουµε µαζί µας στο δρόµο µας. Συχνά αυτή είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και ενοχλητική διαδικασία, ειδικά όταν δεν καταλαβαίνουµε ότι αυτή είναι µια διαδικασία που ξεκινά από τα βάθη της ύπαρξης µας για το καλό της πνευµατικής µας ανάπτυξης. Σ' αυτήν την περίπτωση µπορεί να αντιµετωπίσουµε την απώλεια κάποιας πηγής ασφάλειας, ευχαρίστησης ή επιβεβαίωσης. Αυτή θα είναι και η κρίσιµη στιγµή της δοκιµασίας όπου είτε θα διευρυνθεί η συνειδητότητά µας και θα κινηθούµε πιο ελεύθερα και γρήγορα στο µονοπάτι ή θα αρπαχτούµε µε απελπισία σε κάποια άλλα «βάρη και αλυσίδες» από όπου θα εξαρτηθούµε. Μπορεί να δεχτούµε αυτό που συµβαίνει, να βρούµε εσωτερική δύναµη και να ανακαλύψουµε ότι µπορούµε να είµαστε ολοκληρωµένοι µέσα στον εαυτό µας και µπορούµε να ζήσουµε χωρίς τα «καλύµµατα ασφαλείας». Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα την αναγέννηση, το ξεκίνηµα δηλαδή ενός πιο ανοιχτού και δυναµικού τρόπου ζωής. Ετσι, ο διαλογισµός είναι ένας επιταχυντής της πνευµατιΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

145

κής ανάπτυξης. Όταν κάποιος ασκείται στο διαλογισµό κα)σε άλλες πνευµατικές πειθαρχίες, στην ουσία είναι σα να λέει στον εσωτερικό του εαυτό, «Εντάξει, αποφασίζω συνειδητά ότι θέλω να σε γνωρίσω. Θέλω να µεγαλώσω, να διευρύνω τη συνειδητότητά µου, να γνωρίσω το Θεό, να συνεχίσω στο µονοπάτι της εξέλιξης, να απελευθερωθώ από την ψευδαίσθηση και τη δυστυχία που δηµιουργεί". Όπως έχουµε ήδη αναφέρει, το κάθε τι στη ζωή είναι πνευµατική ανάπτυξη, και πραγµατική πνευµατική ανάπτυξη υπάρχει µέσα από την αλληλεπίδραση µε τους ανθρώπους και τα γεγονότα της ζωής µας. Ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται στο πνευµατικό µονοπάτι, είναι ο µόνος λόγος για τον οποίο βρισκόµαστε σ' αυτόν τον πλανήτη. Απλά υπάρχουν διάφοροι τρόποι και ταχύτητες µε τις οποίες ταξιδεύουµε σ' αυτό το µονοπάτι. Άλλος µπορεί να κινηθεί µε τον αργό ρυθµό της ανθρωπότητας, χωρίς να τολµά να ξεφύγει από τους κανόνες, να σηκωθεί και να αρχίσει να περπατά. Αποφεύγουν να αποφασίσουν για τον εαυτό τους, νανουρισµένοι από το µαζικό ύπνο και ακολουθούν τις διάφορες µορφές κοινωνικών προγραµµατισµών σχετικά µε το τι δίνει ευτυχία και επιτυχία και το τι έχει σηµασία και αξία στη ζωή. Άλλοι διαλέγουν να περπατήσουν µόνοι. Ο µοναχικός ταξιδευτής συχνά οδηγείται σε διάφορες πνευµατικές πειθαρχίες. Αυτό συµβαίνει όταν αυτοί που ταξιδεύουν µόνοι στην αρχή, µπερδεύονται και αισθάνονται δυστυχείς γιατί νιώθουν διαφορετικοί και δε βρίσκουν πια ευχαρίστηση ούτε ασφάλεια στα παιχνίδια και στις δυσάρεστες καταστάσεις της κοινωνίας. Στην αναζήτηση τους για κάτι που να τους ικανοποιεί βαθύτερα, συναντούν µια ποικιλία από πνευµατικά οχήµατα, όπως µπορούµε να τα αποκαλέσουµε, µε τα οποία µπορούν να ταξιδέψουν πιο γρήγορα. Μπορεί κάποιος να επιλέξει ένα συνδυασµό φιλοσοφίας, ψυχολογίας, διαλογισµού, αλλαγής διατροφής, υπηρεσίας στους άλλους, ασκήσεων, τεχνικών αναπνοής, προσευχή κλπ. Οποιοδήποτε όχηµα κι αν διαλέξει, σίγουρα θα κινηθεί πιο γρήγορα στον πνευµατικό δρόµο από ό,τι πριν. Αυτό όµως σηµαίνει ότι τα δεσµά των προσκολλήσεων και της ασφάλειας θα πρέπει να σπάσουν πιο γρήγορα, γιατί δεν είναι δυνατό να τα σέρνει κανείς µαζί του σε τόσο µεγά146


λες ταχύτητες ανάπτυξης. Να γιατί µερικές φορές ο διαλογισµός δηµιουργεί προβλήµατα. Με το να ασκείται κανείς τακτικά στο διαλογισµό προετοιµάζει τον εαυτό του να απελευθερωθεί από ταυτίσεις και προσκολλήσεις. Αυτό είναι µερικές φορές µια δύσκολη και επώδυνη διαδικασία γιατί µπορεί να περάσουµε µέσα από περιόδους σύγχυσης καθώς βρισκόµαστε παγιδευµένοι µεταξύ των αλληλοσυγκρουόµενων αναγκών µας για εξωτερική εξάρτηση και εσωτερική ενδοσκόπηση. Στην περίπτωση που η πορεία στην πνευµατική ανάπτυξη δηµιουργεί σε κάποιον εσωτερική κρίση, η µόνη ασφάλεια που µπορεί να τον βοηθήσει στην ανάρρωση από κάθε ατύχηµα είναι η αποδοχή του γεγονότος ότι η ζωή είναι ένα σχολείο και ότι µας δίνει πάντα ακριβώς ό,τι χρειαζόµαστε για το επόµενο βήµα στην πνευµατική ανάπτυξη. Όπως λέει και ο Richard Bach στο βιβλίο του "Ψευδαισθήσεις", «ποτέ δε µας έρχεται ένα πρόβληµα χωρίς ένα µικρό δώρο στο χέρι του». Κάθε πρόβληµα που µας έρχεται είναι στην πραγµατικότητα µια ανεκτίµητη ευκαιρία στην πορεία της πνευµατικής µας ανάπτυξης. Αυτό δε σηµαίνει βέβαια ότι πρέπει να αρχίσουµε να ψάχνουµε ή να δηµιουργούµε προβλήµατα. Τα προβλήµατα θα φανούν όταν τα χρειαζόµαστε. Όταν κάποιος κάνει διαλογισµό δύο φορές τη µέρα για 20 µε 30 λεπτά, υπάρχει πολύ µικρή πιθανότητα να δηµιουργηθούν σοβαρά προβλήµατα από εσωτερικά µπλοκαρίσµατα και εντάσεις. Από την άλλη όµως, τα προβλήµατα είναι µέρος της ζωής κάθε ανθρώπου, είτε αυτός κάνει διαλογισµό είτε όχι. ΜΕΡΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ Υπάρχουν ορισµένες ωφέλιµες δραστηριότητες που βοηθούν να ετοιµάσουµε το σώµα και το νου για το διαλογισµό, που συµπληρώνουν και εµπλουτίζουν την πορεία της πνευµατικής ανάπτυξης σε συνδυασµό µε το διαλογισµό. Θα αναφερθούµε σύντοµα εδώ σε ορισµένες από αυτές. Άλλες θα αναπτυχθούν µε περισσότερες λεπτοµέρειες αργότερα σ' αυτό το βιβλίο. Άλλες πάλι εξηγούνται µε λεπτοµέρεια στα άλλα βιβλία µας και θα αναφερθούµε σ' αυτές την κατάλληλη στιγµή. Οι παρακάτω τεχνικές µπορούν να µας βοηθήσουν στην Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

147

αλλαγή και να λειτουργήσουν σαν «καταλύτες» στο χορό της ψυχής. 1. Βαθιά χαλάρωση - Συνειδητοποίηση του σώµατος. Ανάπτυξη της επικοινωνίας µεταξύ της επίγνωσης της συνειδητότητας και της επίγνωσης του σώµατος. Χαλάρωση του σώµατος τµηµατικά και στο σύνολο. (Περισσότερες λεπτοµέρειες στο βιβλίο «ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ»). 2. Ασκήσεις. Απελευθερώνουν µεθοδικά το σώµα και το νου από τις εντάσεις µέσα από ασκήσεις, στάσεις και αναπνοές. Δηµιουργούν ένα πιο εύκαµπτο και χαλαρό σώµα και νου («ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ»). 3. Χορός - Δηµιουργικές κινήσεις. Σπάει την ακαµψία του σώµατος και του νου και φέρνει κάποιον σε επαφή µε τις εσωτερικές δυνάµεις και τις δυνάµεις της φύσης. Η ίδια δυνατότητα υπάρχει σε κάθε µορφή δηµιουργικής έκφρασης, όπως µουσική, ζωγραφική, τέχνες, επιστηµονική ανακάλυψη,τραγούδι κλπ. 4. Ψαλµοί - Προσευχή. Επαναλαµβανόµενοι ψαλµοί απλών τραγουδιών και προσευχών βοηθούν στον προσανατολισµό και συντονισµό της προσωπικότητας µε τις κοσµικές δυνάµεις. Είναι επίσης διασκέδαση. 5. Αντιµετώπιση του εαυτού µας. Μαθαίνουµε να βλέπουµε τις ταυτίσεις του «εγώ» µας, να τις δεχόµαστε και να τις ξεπερνάµε. (Περισσότερα στα βιβλία «Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ» και «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ»). 6. Τεχνικές αναπνοών. Ισορροπούν και αυξάνουν τη ροή της ενέργειας στο σώµα και το νου, επιτρέποντας µας να σταθούµε πιο εύκολα µε τη σπονδυλική στήλη ίσια και να πετύχουµε υψηλότερα επίπεδα συνειδητότητας (βιβλίο «ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ»). 148


/ 7. Επαφή µε τη φύση. Παίζει σηµαντικό ρόλο στη διαδικασία του συντονισµού µε τον παγκόσµιο εαυτό, που εκφράζεται σε υλική µορφή µέσα από την αρµονία, την οµορφιά και την τελειότητα της φύσης. 8. Υπηρεσία στην ανθρωπότητα. Καθώς συντονίζουµε την προσωπική µας θέληση µε το καλό της ανθρωπότητας, εναρµονιζόµαστε µε τις δυνάµεις της φύσης που στηρίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και επιβίωση. Οταν υπηρετούµε τους άλλους, οι δυνάµεις γύρω µας φροντίζουν. Σταδιακά απελευθερωνόµαστε από το «εγώ» και τις τάσεις του προς τον εγωκεντρισµό που είναι και το βασικό εµπόδιο στην πνευµατική µας ανάπτυξη (βιβλίο «Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ»). 9. Αποταύτιση και διάκριση. Ο πιό ισχυρός σύντροφος στο διαλογισµό είναι µια στάση αποταύτισης από αντικείµενα και σχέσεις που δένουν το νου στη σκέψη πως είµαστε αυτό το σώµα. Η διάκριση µεταξύ σώµατος και ψυχής, µας βοηθάει να φτάσουµε σε υψηλότερα επίπεδα διαλογισµού πιο αποτελεσµατικά. Η αποταύτιση από το σώµα και την προσωπικότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πνευµατική ανάπτυξη (βιβλίο «Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ»).


149

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΤΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΕΞΕΑΙΞΗ

Σ

το προηγούµενο κεφάλαιο αναφερθήκαµε µε συντοµία στο πόσο η υγεία, η ευτυχία και η διαύγεια του νου είναι ουσιαστικά αποτέλεσµα του πόσο άφθονα και αρµονικά ρέει η ενέργεια µας µέσα στο σώµα και τον νου. Γι' αυτό θα ήταν χρήσιµο να συζητήσουµε εδώ για τα επτά κέντρα από όπου η βιοενέργεια διανέµεται σε όλο το σώµα, τρέφοντας τα κύτταρα και τα όργανα του σώµατος µε αυτήν τη δύναµη που δηµιουργεί και συντηρεί τη ζωή. Η ποιότητα αυτής της ενέργειας έχει σηµαντική επίδραση πάνω στην ποιότητα του διαλογισµού, της σκέψης και της διαδικασίας των συναισθηµάτων µας. Μια χαµηλή ή προβληµατική ροή ενέργειας µπορεί να οδηγήσει στον φόβο, την κατάθλιψη και την αρνητική σκέψη ή στο άγχος και την υπερκινητική σκέψη, κι αυτό γίνεται εµπόδιο στην πνευµατική µας ανάπτυξη και γενικά στην ευτυχία µας. Η ύπαρξη αυτών των κέντρων ανακαλύφθηκε χιλιάδες χρόνια πριν, από µυστικιστές και γιόγκι που, µέσα από τον διαλογισµό, είχαν καταφέρει να διεισδύσουν σε βάθος µέσα στην πραγµατικότητα του σώµατος και του νου. Ουσιαστικά οι άνθρωποι αυτοί είδαν τα επτά κέντρα σαν στροβίλους ενέργειας, που βρισκόταν σε συνεχή παλµική κίνηση. Με την πάροδο των ετών, άτοµα που είχαν το χάρισµα της ικανότητας να βλέπουν πέρα από το φυσιολογικό («ευαίσθητοι»), είδαν και ανέφεραν την ύπαρξη αυτών των κέντρων. Επισήµαναν ακόµη ότι η ποιότητα και το σχέδιο της ενεργειακή ροής, όπως και το χρώµα και το φως που εκπέµπονταν, άλλαζε ανάλογα µε τη 150


φυσική, συναισθηµατική και νοητική κατάσταση του ατόµου. Πρόσφατα έγιναν πολύ ενδιαφέροντα επιστηµονικά πειράµατα, πάνω στην ικανότητα τέτοιων «ευαίσθητων» (όπως ονοµάζονται) ατόµων που κάνουν διάγνωση ασθενειών και άλλων φυσικών προβληµάτων, µέσα από την ερµηνεία των καταστάσεων που έβλεπαν στα ενεργειακά κέντρα, από µια γιατρό της κλινικής Μπελβιού της Νέας Υόρκης. Το όνοµα της γιατρού είναι Δρ. Καραγκούλα και το βιβλίο που έγραψε και παρουσιάζει το αποτέλεσµα της έρευνας έχει τον τίτλο «ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» (εκδόσεις "ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΖΩΗ"). Αυτό το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο αναφέρεται στην εκπληκτική ακρίβεια (συνήθως γύρω στο 80%) µε την οποία, αυτοί οι ευαίσθητοι, µπορούσαν να διαγνώσουν την αιτία των προβληµάτων των ασθενών, µέσα από την ερµηνεία της κατάστασης των ενεργειακών κέντρων. Η δόκτωρ Καραγκούλα και οι «ευαίσθητοι», κάθονταν στον χώρο των. επειγόντων περιστατικών του νοσοκοµείου και παρατηρούσαν τους ασθενείς που έρχονταν. Ο «ευαίσθητος» έλεγε στη γιατρό ποιο νόµιζε πως ήταν το πρόβληµα και η γιατρός το σηµείωνε. Ούτε οι ασθενείς, ούτε οι γιατροί στην µονάδα των επειγόντων περιστατικών γνώριζαν τι συνέβαινε, γιατί η γιατρός Καραγκούλα και ο «ευαίσθητος» κάθονταν στην αίθουσα αναµονής της εισόδου και η διάγνωση γινόταν την ώρα που περνούσε ο ασθενής. Πρόκειται πραγµατικά για ένα καταπληκτικό φαινόµενο, που µπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ κόσµο να αποδεχτεί την ύπαρξη αυτών των ενεργειακών κέντρων και τη σχέση τους µε τη σωµατική και νοητική µας κατάσταση. Σίγουρα αυτός είναι ένας χώρος ευρύτερης έρευνας για το µέλλον. Όπως έχουµε ήδη πει, τα ενεργειακά κέντρα βρίσκονται κατά µήκος της σπονδυλικής στήλης. Στην πραγµατικότητα δεν αποτελούν µέρος της σπονδυλικής στήλης, ούτε είναι νεύρα γύρω από αυτήν, είναι όµως, στην ουσία, το ενεργειακό σύστηµα που δηµιουργεί την αιτιατή πραγµατικότητα του νευρικού συστήµατος. Αν δεν υπήρχε βιοενέργεια, το νευρικό σύστηµα δε θα λειτουργούσε. Χιλιάδες λεπτές γραµµές ενέργειας ρέουν από αυτά τα κέντρα. Ονοµάζονται "Ναντίς" και διανέµουν την ενέργεια σε όλα τα κύτταρα του σώµατος. Αν ανοίξουµε το σώµα κάποιου ανθρώπου δε θα δούµε αυτά τα εΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

151

νεργειακά κέντρα, όµως αν τα φωτογραφήσουµε µέσα σ' ένα ηλεκτροµαγνητικό πεδίο, είναι πολύ πιθανό να µπορέσουµε να τα δούµε τυπωµένα στην φωτογραφία. Και στη Ρωσία και στην Αµερική γίνονται προσπάθειες και έρευνες πάνω σ' αυτό το θέµα. Τα κέντρα αυτά είναι ταυτόχρονα και ενεργειακά κέντρα και συνειδησιακά. Είναι τα κέντρα µέσα από όπου η συνειδητότητα εκδηλώνεται σαν ενέργεια και κατευθύνεται προς το σώµα και τον νου. Μέσα απ' αυτά η ψυχή ή ο ανώτερος εαυτός επικοινωνεί και στηρίζει το σώµα και τον νου. Καθώς εξελισσόµαστε, η ενέργεια αυτή ρέει προς τα πάνω, τα ανώτερα κέντρα ενεργοποιούνται και γινόµαστε έτσι πιο συνειδητοί, πιο έξυπνοι, περισσότερο συνδεµένοι µε τον ανώτερο εαυτό µας. Ας συζητήσουµε τώρα γι' αυτά τα επτά κέντρα. Το πρώτο κέντρο βρίσκεται στην περιοχή της βάσης της σπονδυλικής στήλης. Επηρεάζει τα πόδια, τα γεννητικά όργανα και σ' ένα βαθµό τη διαδικασία της αφόδευσης. Όταν υπάρχει, κάποιο πρόβληµα στη ροή ενέργειας αυτού του κέντρου, τότε υπάρχει πρόβληµα σ' αυτές τις περιοχές. Από την άλλη πλευρά, αν υπάρχει κάποια διαταραχή σ' αυτά τα µέρη του σώµατος, θα υπάρχει ανάλογη διαταραχή σ' αυτό το ενεργειακό κέντρο. Τα κέντρα αυτά συνδέονται επίσης µε το συγκινησιακό και νοητικό µας σώµα' έτσι οι αρνητικές σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήµατα µπορεί να δηµιουργήσουν διαταραχή σε κάποιο κέντρο, κάτι που στη συνέχεια µπορεί να εκδηλωθεί σαν πρόβληµα στο υλικό σώµα. Πολλά συνασθηµατικά προβλήµατα µεταφέρονται στο σώµα µε τον τρόπο αυτό. Το ενεργειακό αυτό σύστηµα φαίνεται αν βρίσκεται σε κατάσταση αρµονίας ή δυσαρµονίας µέσα από τις επιδράσεις του στο νευρικό και ενδοκρινικό σύστηµα. Το πρώτο κέντρο έχει σχέση µε την ανάγκη για ασφάλεια και επιβίωση. Ενα άτοµο που λειτουργεί µέσα από αυτό το κέντρο, θα αισθάνεται ιδιαίτερα ανασφαλές και οι περισσότερες από τις πράξεις του θα έχουν σαν κίνητρο την εξασφάλιση της επιβίωσης και της σιγουριάς. Η ψυχολογική πλευρά όλων αυτών των κέντρων αναπτύσσεται µε περισσότερες λεπτοµέρειες στο βιβλίο Ή ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ". Το δεύτερο ενεργειακό κέντρο βρίσκεται µερικά εκατοστά κάτω από τον αφαλό. Το κέντρο αυτό ρυθµίζει την ενεργειακή 152


ροή προς τα όργανα που κρατούν και αποβάλλουν τις άχρηστες ουσίες του σώµατος. Ελέγχει επίσης τα όργανα αναπαραγωγής καθώς και την ανάγκη µας για αισθησιακές απολαύσεις. Το άτοµο που λειτουργεί κυρίως µέσα από αυτό το κέντρο θα αναζητά συνέχεια να ικανοποιήσει την ανάγκη του για απολαυστικές εµπειρίες µε διάφορους τρόπους, όπως το φαγητό, το ποτό, το σεξ, τον καφέ, τα τσιγάρα, τα διάφορα ναρκωτικά. Τα άτοµα αυτά έχουν την τάση να εξαρτώνται από ουσίες, ανθρώπους ή καταστάσεις. Το τρίτο κέντρο βρίσκεται στην περιοχή του ηλιακού πλέγµατος και έχει σχέση µε τη ροή ενέργειας στα όργανα της πέψης και της χώνεψης, π.χ. το στοµάχι, το δωδεκαδάκτυλο, λεπτό έντερο, συκώτι, χολή και πάγκρεας. Το κέντρο αυτό και κατά συνέπεια τα αντίστοιχα όργανα επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη συναισθηµατική µας κατάσταση. Ετσι, τα διάφορα προβλήµατα που έχουµε µε την πέψη, όπως έλκος, γαστρίτιδα, κολίτιδα κλπ. τις περισσότερες φορές είναι ψυχοσωµατικά. Στο βιβλίο µας "ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ" δίνονται διάφορες ασκήσεις και τεχνικές αναπνοών, για την απελεθεύρωση της µπλοκαρισµένης ενέργειας σ' αυτό το κέντρο, που βοηθούν στην αποκατάσταση της σωστής λειτουργίας του πεπτικού συστήµατος. Το κέντρο αυτό ευθύνεται επίσης για τις θερµαντικές ανάγκες του σώµατος. Αν κάποιος έχει κακή κυκλοφορία του αίµατος ή κρυώνει εύκολα ίσως να χρειάζεται να ξεµπλοκάρει αυτό το κέντρο µε διάφορες τεχνικές που δίνονται. Συναισθηµατικά αυτό το κέντρο έχει σχέση µε την προσωπική δύναµη και την αυτοεπιβεβαίωση. Το άτοµο που λειτουργεί κυρίως µέσα από αυτό το κέντρο θα προσπαθεί να αποδείξει την αξία του στους άλλους µέσα από την επιτυχία του ή τη δύναµη του σε διάφορους τοµείς, όπως επαγγελµατικά, κοινωνικά, σεξουαλικά, πολιτικά, αθλητικά, οικονοµικά, µε τις σκέψεις και τις πράξεις του. Συνέχεια θα συγκρίνει τον εαυτό του µε τους άλλους και θα τους ανταγωνίζεται για να αποδείξει ότι αυτός έχει δίκιο ή ότι είναι ανώτερος ή πιο πετυχηµένος. Αυτό, βέβαια είναι πολύ κουραστικό για το σώµα, τα νεύρα και το νου. Η βαθιά αναπνοή µε κράτηµα (5 δευτερόλεπτα) βοηθάει στην απελευθέρωση της επιπλέον ενέργειας που έχει συσσω-ρευθεί σ' αυτό το κέντρο. Βοηθούν ακόµη πολύ οι τεχνικές χαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

153

λάρωσης.

Το τέταρτο κέντρο έχει σχέση µε την καρδιά, τους πνεύµονες και το θύµο αδένα. Όταν υπάρχει εκεί µπλοκάρισµα µπορεί να έχουµε προβλήµατα µε το αναπνευστικό σύστηµα όπως άσθµα, βρογχίτιδα, συχνά κρυολογήµατα. Μπορεί επίσης να έχουµε προβλήµατα µε την καρδιά. Δε θέλουµε να πούµε µε αυτό ότι τα ενεργειακά µπλοκαρίσµατα είναι η µόνη αιτία των προβληµάτων που σχετίζονται µε την καρδιά, αλλά να επισηµάνουµε ότι µπορούν να είναι ένας παράγων που οδηγεί σ' αυτό. Κατά τη διαδικασία της πνευµατικής µας ανάπτυξης και καθώς αυτό το κέντρο της "αγάπης" αρχίζει να ανοίγει, µπορεί να νιώσουµε πόνο στην περιοχή του στήθους. Αν αυτός ο πόνος είναι πραγµατικά ενεργειακό φαινόµενο (κάτι που σπάνια συµβαίνει) τότε δεν έχει καµιά σχέση µε πρόβληµα καρδιάς. Όταν η ενέργεια αρχίζει να ανεβαίνει και τα κέντρα ανοίγουν (σαν τα µπουµπούκια που ανοίγουν και γίνονται άνθη) τότε, συχνά, αρχίζουν να εµφανίζονται προσωρινά προβλήµατα στην περιοχή όπου υπάρχει ενεργειακή δραστηριότητα. Μπορεί δηλαδή κάποιος να αισθάνεται πόνους ή διάφορες αισθήσεις, ενοχλήσεις στο στήθος, το λαιµό, το µέτωπο ή στην κορυφή του κεφαλιού. Δε θα σας δώσουµε όµως τεχνικές για το ανέβασµα αυτής της ενέργειας προς τα πάνω σ' αυτό το βιβλίο, γιατί αυτό απαιτεί ειδική καθοδήγηση και εξαγνισµό, χωρίς τα οποία η διαδικασία αυτή µπορεί να γίνει επικίνδυνη. Τα άτοµα που λειτουργούν από το κέντρο της καρδιάς, δρουν µε αγάπη χωρίς όρους και για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Τους αρέσει να υπηρετούν και να βοηθούν του ανθρώπους. Μόνο σ' αυτό το στάδιο αρχίζουµε να νιώθουµε πραγµατική αγάπη. Μέχρι τότε αισθανόµαστε αγάπη µε όρους. Αγαπάµε τους ανθρώπους γιατί µας προσφέρουν ασφάλεια, ευχαρίστηση ή επιβεβαίωση. Όταν πάυουν να µας τα προσφέρουν ή µας εµποδίζουν να έχουµε αυτό που θέλουµε, η αγάπη µας µετατρέπεται σε πόνο, απογοήτευση, θυµό και µερικές φορές µίσος. Η διαδικασία της εξέλιξης, από αυτού του είδους την αγάπη σ' εκείνη της αγάπης χωρίς όρους του τέταρτου κέντρου, είναι συχνά επώδυνη γιατί περνά µέσα από πολλές δοκιµασίες όπου µαθαίνουµε αν η αγάπη µας είναι πραγµατικά χωρίς όρους ή όχι. Το πέµπτο κέντρο βρίσκεται στην περιοχή του λαιµού και 154


ρυθµίζει την ενεργειακή ροή γύρω από τις λειτουργίες του λαιµού, όπως κατάπωση, οµιλία, τραγούδι κλπ. Βρίσκεται κοντά στο θυρεοειδή και παραθυρεοειδή αδένα και ευθύνεται για την ενεργειακή ροή στους αδένες αυτούς. Το κέντρο αυτό έχει σχέση µε τη δύναµη της δηµιουργίας που είναι ιδιαίτερα συνδεµένη µε το λαιµό και το λόγο. Είναι το πιο δηµιουργικό κέντρο. Το λιγότερο δηµιουργικό κέντρο είναι το δεύτερο κέντρο που µέσα απ' αυτό δηµιουργούνται τα παιδιά. Μέσα από το υψηλότερο δηµιουργικό κέντρο δηµιουργούµε µουσική, τέχνη, ποίηση, θέατρο και ιδέες. Το κέντρο αυτό συνδέεται άµεσα µε το υποσυνείδητο και τις ψυχικές ικανότητες. Η καλλιέργεια όµως των ψυχικών δυνάµεων δε µας ενδιαφέρει και προσέχουµε να µην παίζουµε µε αυτές. Το έκτο κέντρο είναι το κέντρο του µετώπου και ρυθµίζει την ενεργειακή ροή προς όλους τους µυς του προσώπου και του εγκεφάλου. Ταυτίζεται κυρίως µε την υπόφυση. Είναι το κέντρο της ανώτερης γνώσης του εσωτερικού παρατηρητή. Είναι η έδρα της συνειδητότητας και της πνευµατικής διάκρισης µεταξύ του πραγµατικού και του προσωρινού. Η χαλάρωση αυτού του κέντρου και η συγκέντρωση σ' αυτό, µας βοηθάει να αποσπάσουµε την προσοχή µας από το υλικό µας σώµα. Είναι ένα θαυµάσιος τρόπος να ξεπεράσουµε τον πόνο. Ανεξάρτητα από το πού αισθανόµαστε πόνο στο σώµα µας, αν µπορέσουµε να αποµονώσουµε τη συνειδητότητά µας στο κέντρο του µετώπου, θα πάψουµε να νιώθουµε τον πόνο. Το άτοµο εκείνο που λειτουργεί µέσα από αυτό το κέντρο είναι αποταυτισµένο από ό,τι κάνει. Είναι ο αιώνιος παρατηρητής. Αντιλαµβάνεται ότι δεν είναι το σώµα και ο νους που δρα µέσα στην ζωή αλλά µια αθάνατη ψυχή, που προσωρινά καταλαµβάνει και χρησιµοποιεί το σώµα και το νου. Το έβδοµο κέντρο δε θεωρείται πραγµατικό κέντρο. Το αντίστοιχο όργανο στο σώµα θεωρείται ότι είναι ο αδένας της επίφυσης στον εγκέφαλο. Δε γνωρίζουµε, ακόµη, πολλά πράγµατα γύρω από αυτόν τον αδένα, ίσως γιατί δε λειτουργεί όπως θα λειτουργεί µετά από κάποιες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης. Το κέντρο αυτό είναι πέρα από το σώµα. Το πρόσωπο που λειτουργεί µέσα από αυτό το κέντρο βρίσκεται σε ευδαιµονική ένωση µε τον Θεό, τη φύση και όλες τις υπάρξεις. Ζει σε µια κατάσταση συνεχούς µακαριότητας που δεν επηρεάζεΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

155

ται από τη συνεχή αλλαγή του περιβάλλοντος του. Βρίσκεται σε συνεχή κατάσταση διαλογισµού. Οι διάφορες τεχνικές που προτείνονται στον πνευµατικό αναζητητή, όπως σωµατικές ασκήσεις, τεχνικές αναπνοών, τεχνικές καθαρισµού,τεχνικές βαθιάς χαλάρωσης, οδηγίες διατροφής, προσευχή και διαλογισµός, έχουν δηµιουργηθεί για να δηµιουργήσουν αρµονία σ' αυτά τα κέντρα και σταδιακά να απελεθερώσουν την ενέργεια από τα χαµηλότερα κέντρα και να την αφήσουν να ανέβει στα υψηλότερα κέντρα της ανώτερης συνειδητότητας. Οι διάφορες τεχνικές αναπνοών και ιδιαίτερα η ρυθµική εναλλασόµενη αναπνοή, βοηθούν πάρα πολύ στην εναρµόνιση αυτών των κέντρων και στη γενική ροή της βιοενέργειας σ' ολόκληρο το σώµα. Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ Ας ρίξουµε µια σύντοµη µατιά στον ρόλο που παίζουν τα ενεργειακά κέντρα στη γενική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η συνειδητότητα υπήρχε πριν από τη δηµιουργία του Ηλιου, της Σελήνης και της φυσικής ζωής στον πλανήτη Γη. Η συνειδητότητα αυτή άρχισε να εκφράζεται αρχικά σαν ένας µικροσκοπικός µονοκύτταρος οργανισµός (εφόσον αποκλείουµε την εκδήλωση της µέσα από τα στοιχεία της φύσης όπως τον ορυκτό κόσµο, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά, το φως). Καθώς ξεκίνησε η εξέλιξη, η συνειδητότητα αυτή άρχισε να εκδηλώνει όλο και περισσότερο τις απεριόριστες λανθάνουσες δυνάµεις της µε όλο και πιο προχωρηµένους τρόπους. Με τον τρόπο αυτό δηµιούργησε όλο και πιο ικανά οχήµατα για να εκφράζει τη φύση της όπως π.χ. φυτά, ζώα και τελικά τον άνθρωπο. Σε κάθε στάδιο αυτής της εξέλιξης η συνειδητότητα αποκτούσε ακόµη περισσότερη ελευθερία από την ύλη. Μαζί µε την ελευθερία έκφρασης, η συνειδητότητα άρχισε σιγά-σιγά να βιώνει τον εαυτό της σαν κάτι το ξεχωριστό από την υπόλοιπη δηµιουργία και να βιώνει την ελευθερία να επιλέγει να ζει σύµφωνα µε τους φυσικούς νόµους ή όχι. Αυτές οι δυο µεγάλες ανακαλύψεις έγιναν η αφορµή της αποσύνθεσης του ανθρώπου και πιθανά της καταστροφής του. Θα µπορούσε όµως να µάθει να επιλέγει να ζει αρµονικά µε τους συµπαντι156


κούς νόµους και να ανακαλύψει ξανά την ενότητα του µε τη φύση. Υπάρχουν ενδείξεις ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τα κει. Μέχρι τώρα η εξελικτική διαδικασία γινόταν σε ασυνείδητο επίπεδο. Ελάχιστοι άνθρωποι προσπάθησαν συνειδητά να βετλιώσουν τον εαυτό τους και να εξελιχθούν. Το βιβλίο αυτό αναφέρεται ακριβώς στη συνειδητή και επίµονη συµµετοχή στη διαδικασία της εξέλιξης. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής. Η διαδικασία της εξέλιξης ενός ατόµου συνοδεύεται από τη σταδιακή αφύπνιση των υψηλότερων κέντρων συνειδητότη-τας. Ετσι, όταν κανείς κάνει διαλογισµό και χρησιµοποιεί διάφορες τεχνικές για την αύξηση της πνευµατικής επίγνωσης, αρχίζει να βιώνει το ξύπνηµα αυτών των κέντρων. Ορισµένοι βιώνουν διάφορα φαινόµενα στην περιοχή αυτών των κέντρων. Οι περισσότεροι όµως, βλέπουν απλά τα αποτελέσµατα αυτών των ανοιγµάτων σαν αλλαγές στη νοητική και συγκινησιακή τους κατάσταση, ιδιαίτερα στο χαρακτήρα τους. Γίνονται πιο ήρεµοι, πιο δηµιουργικοί, πιο ευτυχείς, πιο ισορροπηµένοι, η προοπτική τους αποκτά οικουµενικότητα και αισθάνονται περισσότερη αγάπη για τους άλλους. Όµως ο δρόµος δεν είναι πάντα χωρίς εµπόδια ή δυσκολίες. Εχουµε ήδη αναφερθεί στο 5ο κεφάλαιο, µέχρι ένα βαθµό, στο φαινόµενο της απελευθέρωσης του άγχους. Ας δούµε εδώ µερικές ακόµα λεπτοµέρειες. Η ενεργειακή ροή ανάµεσα στα κέντρα, εµποδίζεται από τους παρακάτω παράγοντες. 1. Τοξίνες που εµποδίζουν την ελεύθερη ροή των νευρικών ιστών. 2. Αδυναµία στα όργανα, τα µέλη, και τη σπονδυλική στήλη. 3. Σφίξιµο των µυών. 4. Κακή στάση του σώµατος.

5. Συναισθηµατικά µπλοκαρίσµατα - ειδικά ανασφάλεια και φόβος. 6. Προσκολλήσεις, συνήθειες, εξαρτήσεις. 7. Ταύτιση µε το σώµα και το νου. 8. Τάσεις, συνήθειες ή κάρµα από προηγούµενες ζωές. Καθώς η ενέργεια προσπαθεί να κινηθεί προς το υψηλότε ρο κέντρο, συναντά αυτό το εµπόδιο. Και, όπως το νερό που περνάει µέσα από µια σωλήνα, που είχε µείνει άδεια για καιρό, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

157

παρασύρει ό,τι σκουπίδια και σκουριές έχουν µαζευτεί εκεί, µε τον ίδιο τρόπο και η ενέργεια θα κάνει το ίδιο µε το εµπόδιο. Την ώρα που τα εµπόδια αυτά ανεβαίνουν στην επιφάνεια του σώµατος και του νου, αρχίζουµε να βιώνουµε διάφορες «θεραπευτικές κρίσεις» ή «κρίσεις ανάπτυξης» όπως ονοµάζονται γιατί αν και δηµιουργούν προβλήµατα αποπροσανατολισµού και είναι δυσάρεστες, στην ουσία είναι πολύ ωφέλιµες στην διαδικασία της ανάπτυξης και της θεραπείας. Πολλοί αναζητητές πάντως δε βιώνουν τίποτε από αυτά γιατί τα «εµπόδια» µετακινούνται και φεύγουν σε µικρές δόσεις και όλα προχωρούν κανονικά. Αν παρουσιαστούν σε κάποιον σοβαρά προβλήµατα αυτό συµβαίνει γιατί το άτοµο αυτό είχε ήδη σε µεγάλο βαθµό σωµατική ή νοητική έλλειψη ισορροπίας (άσχετα αν αυτό γινόταν αντιληπτό από τον ίδιο ή από τους άλλους) ή γιατί µπορεί να χρησιµοποίησε τις τεχνικές περισσότερο από όσο χρειαζόταν.

ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ Τι συµπτώµατα παρουσιάζει κανείς σ' αυτές τις περιπτώσεις; Εκείνο που συνήθως συµβαίνει είναι να βιώνει τον έναν ή και τους δύο πόλους διάφορων σωµατικών και νοητικών αντιθέσεων. Για παράδειγµα µπορεί κάποιος να νιώσει έντονη εσωτερική ζέστη ανεξάρτητα από την εξωτερική θερµοκρασία γύρω του. Ή να αισθανθεί τόσο κρύο που όσα ρούχα και να βάλει να µη ζεσταίνεται. Μπορεί να έχει φοβερή όρεξη, που δεν ικανοποιείται µε τίποτα ή καθόλου όρεξη. Μπορεί να έχει έντονες επιθυµίες ή καθόλου. Μπορεί να έχει στιγµές έκστασης µε τα απλούστερα πράγµατα ή κατάθλιψη που µηδενίζει τα πάντα. Μπορεί να έχει απεριόριστη ενέργεια ή καθόλου ενέργεια. Μπορεί να χρειάζεται ελάχιστο ύπνο ή να θέλει να κοιµάται συνέχεια. Μπορεί να έχει οράµατα ευχάριστα ή δυσάρεστα. Μπορεί να έχει πόνους σε διάφορα µέρη του σώµατος του όπου προσπαθεί να φτάσει η ενέργεια αλλά βρίσκει αντίσταση. Τα ίδια συµπτώµατα συναντά κανείς όταν χρησιµοποιεί φυσικές µεθόδους θεραπείας όπως οµοιοπαθητική ή νηστεία. Ο διαλογισµός είναι στην πραγµατικότητα «νηστεία» από τις 158


σκεπτοµορφές. Επαναλαµβάνω ότι πολλοί λίγοι βιώνουν αυτά τα συµπτώµατα. Αν όµως συµβεί κάτι τέτοιο, ας ακολουθήσουν τις οδηγίες που αναφέρονται στο κεφάλαιο 5.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ Μπορούµε να βοηθήσουµε την ενέργεια να ρέει πιο ελεύθερα µε τη χρήση διαφόρων τεχνικών που εξαγνίζουν το σώµα και τον νου και κάνουν τη διαδικασία της πνευµατικής ανάπτυξης πιο ασφαλή, γρήγορη και ευχάριστη. 1. Η ΝΗΣΤΕΙΑ µια φορά την εβδοµάδα µας βοηθάει να καθαρίσουµε το σώµα από τις διάφορες τοξίνες που σωρεύονται εκεί και καταστρέφουν την υγεία µας. Η νηστεία είναι ακόµη ένας θαυµάσιος τρόπος για να αυξήσουµε την πνευµατική µας διάκριση και τη δύναµη της θέλησης. Μπορείτε να κάνετε νηστεία µε νερό, χυµούς ή βότανα ή αν δε µπορείτε χωρίς φαγητό για διάφορους σοβαρούς λόγους, τότε τρώτε µόνο φρούτα. Η νηστεία αυτή µπορεί να γίνει για 24 ώρες. Για παράδειγµα τρώµε την Πέµπτη το µεσηµέρι, νηστεύουµε την Πέµπτη το βράδυ και την Παρασκευή το πρωί και ξανατρώµε την Παρασκευή το µεσηµέρι. Ή µπορεί να νηστέψουµε περισσότερο χρόνο, δηλαδή από Πέµπτη βράδυ όλη την Παρασκευή µέχρι το Σάββατο πρωί. (Όποιος έχει αναιµία, χαµηλή πίεση, προβλήµατα καρδιάς ή παίρνει πολλά φάρµακα, θα πρέπει πρώτα να συµβουλευτεί τον γιατρό του). 2. Η ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ είναι η µεγαλύτερη ασφάλεια για την υγεία σώµατος και νου. Οι δονήσεις του φαγητού που τρώµε επιδρούν στην ποιότητα του σώµατος και του νου. Αν τρώµε τροφή που είναι νεκρή, επεξεργασµένη, µαγειρεµένη πολλή ώρα, χωρίς ζωή, θα δηµιουργήσουµε ένα σώµα που θα είναι και αυτό χωρίς ζωή και ζωτικότητα. Αν τρώµε φαγητά που είναι καυτερά, διεγερτικά και δηµιουργούν διαταραχές, θα έχουµε ένα ανάλογο νευρικό σύστηµα - ανήσυχο, νευρικό, αγχώδες ακόµη και επιθετικό. Και στις δυο περιπτώσεις δυσκολεύεται ο διαλογισµός, θέλουµε η τροφή µας να είναι αρµονική, να δίνει ζωντάνια αλλά Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

159

και ηρεµία. (Διαβάστε στο βιβλίο Οικουµενική Φιλοσοφία για τις τρεις ποιότητες της φύσης). Γι' αυτό θέλουµε η δίαιτα µας να αποτελείται κυρίως από: 1. Φρέσκα λαχανικά και φρούτα. 2. Αναποφλοίωτα δηµητριακά και όσπρια. 3. Φρέσκους, άψητους και ανάλατους ξηρούς καρπούς. 4. Διάφορα γαλακτερά. Αυτά θα πρέπει να είναι η βάση της διατροφής µας αν επιθυµούµε πνευµατική ανάπτυξη και υγεία. Θα πρέπει να αποφεύγουµε όσο µπορούµε να τρώµε κρέας, ψάρι, πουλερικά, φαγητό µαγειρεµένο πολλή ώρα, ζάχαρη, αποφλοιωµένους σπόρους και χηµικά συντηρητικά. Όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις θεωρούν το κρέας σα µια µη πνευµατική τροφή. Γι' αυτό το λόγο οι λαοί όλων των θρησκειών απέχουν από το κρέας πριν από µεγάλες πνευµατικές γιορτές όπως π.χ. στην Ελλάδα το Πάσχα, το Δεκαπενταύγουστο κλπ. Σύµφωνα µε το ηµερολόγιο της επίσηµης εκκλησίας, ένας Έλληνας Ορθόδοξος που ακολουθεί όλες τις ηµέρες της νηστείας από το κρέας, µπορεί να τρώει κρέας γύρω στις 50 ηµέρες τον χρόνο. (Ποικίλες από χρόνο σε χρόνο). Έτσι, ακόµη και η θρησκεία που υποτίθεται ότι επιτρέπει το να τρώει κανείς κρέας, προτείνει αποχή από αυτό για τις 300 περίπου από τις 365 µέρες του χρόνου. Το κρέας εµποδίζει την πνευµατική µας ανάπτυξη. Δεν προτείνω πάντως να πιεστεί κάποιος για να σταµατήσει να τρώει κρέας. Είναι καλύτερο να το σκεφτεί και να αναρωτηθεί αν πραγµατικά θέλει να το φάει, αν είναι µια συνήθεια ή νοµίζει ότι πρέπει να το φάει γιατί αυτό κάνει καλό στην υγεία του και του δίνει ενέργεια. Η τελευταία πεποίθηση είναι µια από τις πιο λαθεµένες αντιλήψεις της εποχής µας. Τόσα εκατοµµύρια άνθρωποι της Ανατολής έζησαν ολόκληρη τη ζωή τους χωρίς ποτέ να φάνε κρέας κι όµως είχαν όλες τις σωµατικές και νοητικές ικανότητες που έχουν εκείνοι που τρώνε κρέας. Μπορούν να δουλεύουν σκληρά σωµατικά και έχουν την ίδια ευφυΐα µε εκείνους που τρώνε κρέας. Πώς εξηγείται αυτό; Υπάρχει ένας απλός τρόπος για να διαπιστώσετε αν το κρέας ή οποιαδήποτε άλλη τροφή, ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση σας. Ένας τρόπος να δείτε τι σας ταιριάζει σαν τροφή και τι όχι, είναι να τρώτε οτιδήποτε νιώθετε ότι µπορείτε να το 160


πάρετε µε τα χέρια σας. Αν νιώθετε άνετα να κόβετε ένα µήλο από ένα δέντρο ή να ξερριζώνετε ένα καρότο από το έδαφος τότε αυτά σας ταιριάζουν. Αν µπορείτε άνετα να κόψετε το λαιµό µιας αγελάδας, ενός, αρνιού, ενός χοίρου, µιας κότας ή ενός ψαριού και µετά να το τεµαχίσετε, τότε αυτό σας ταιριάζει. Μπορεί κάποιος να πει «Αισθάνοµαι άνετα µε το ψάρι και το κοτόπουλο, αλλά όχι καλά µε την αγελάδα και το αρνί». Αυτή είναι τότε η επιλογή σας. Τρώτε εκείνο που η συνείδηση και τα συναισθήµατα σας σας επιτρέπουν να πάρετε µε τα δικά σας χέρια, χωρίς πρόβληµα. Αυτό δε σηµαίνει βέβαια ότι χρειάζεται να σκοτώσετε την αγελάδα εσείς ο ίδιος αλλά ότι χρειάζεται να είστε ικανός να το κάνετε και να αισθάνεστε καλά γι' αυτό. Μ' αυτόν τον τρόπο η έµφυτη ευαισθησία µας γίνεται ο καλύτερος οδηγός για το τι πρέπει να φάµε. Εκείνοι που είναι λιγότερο ευαίσθητοι, δε βλάπτουν πνευµατικά τον εαυτό τους µε το να τρώνε άλλο ζώο. Όταν κάποιος είναι πιο ευαίσθητος, το συναίσθηµα του του λέει όταν κάτι που τρώει είναι καλό γι' αυτόν. Είναι καλύτερα όµως να κάνετε κάποιες αλλαγές στη διατροφή σας σταδιακά και αν έχετε σοβαρό πρόβληµα υγείας, να το συζητήσετε µε το γιατρό σας. 3. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ βοηθούν στην αποµάκρυνση των τοξινών που σωρεύονται στο σώµα. Δυναµώνουν και χαλαρώνουν τους µυς ώστε να µπορεί κανείς να µένει για περισσότερη ώρα στην στάση του διαλογισµού χωρίς να ενοχλείται από πόνους ή άλλο πρόβληµα. Οι ασκήσεις δυναµώνουν ακόµη και εναρµονίζουν το νευρικό, ενδοκρινικό και ανοσοποιητικό σύστηµα και δηµιουργούν τις προϋποθέσεις για να λειτουργούν το σώµα και ο νους µε αρµονία, ζωντάνια και υγεία. Οι ασκήσεις που κάνει κανείς, για να διατηρήσει την υγεία του και να προχωρήσει πνευµατικά, δεν είναι όλες ίδιες αλλά εξαρτώνται από το είδος του σώµατος που έχει, τις ειδικές ανάγκες και πόσο έχει δουλέψει µε το σώµα του µέχρι τώρα. Υπάρχουν όµως µερικές γενικές οδηγίες που µπορούν να σας δείξουν µε ποιόν τρόπο ή χρήση των ασκήσεων βελτιώνει το διαλογισµό σας. α. Κάντε τις ασκήσεις σας πριν από το διαλογισµό. Η ενεργειακή ροή θα είναι πιο ελεύθερη, η σπονδυλική στήλη πιο Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

161

ίσια και η συγκέντρωση ευκολότερη. β. Κάντε ασκήσεις που απελευθερώνουν τη σπονδυλική στήλη από τις εντάσεις. Τέντωµα προς τα πάνω και ασκήσεις σε κάθε στάση που δηµιουργεί τέντωµα προς τα πίσω, τέντωµα προς τα εµπρός, στο πλάι και στροφή της σπονδυλικής στήλης, αριστερά και δεξιά. γ. Κάντε ασκήσεις που απελευθερώνουν το λαιµό από τις εντάσεις του. δ. Κάντε ασκήσεις µε το κεφάλι κάτω για να αυξήσετε τη ροή του αίµατος προς τον εγκέφαλο. ε. Απελευθέρωση της κοιλιακής χώρας από την ένταση µε τις ασκήσεις που σας ταιριάζουν. ζ. Ασκηση των µερών του σώµατος που είναι αδύναµα και χρειάζονται βοήθεια. η. Προχώρηµα στις αναπνευστικές τεχνικές και µετά στο διαλογισµό σας. Όσοι έχουν δουλέψει µε το σώµα τους µέσα από ασκήσεις της γιόγκα και έχουν προχωρήσει στις κύριες στατικές ασκήσεις, προτείνουµε να ακολουθήσουν την κάτωθι σειρά στάσεων σα µια πολύ καλή προετοιµασία για το διαλογισµό. Την τορσιόν (καθιστή ή ξαπλωτή), λαµπάδα, άροτρο, ψάρι, τσιµπίδα, κόµπρα, τόξο και τελικά τη στάση της προσευχής (η τη γιόγκα µούντρα για όσους µπορούν χωρίς να βλάψουν τα γόνατα τους). Στην συνέχεια, παίρνετε πάλι την καθιστή στάση για τις αναπνευστικές τεχνικές και το διαλογισµό. (Εκείνοι που δεν έχουν εξασκηθεί σ' αυτές τις τεχνικές δε θα πρέπει να προσπαθήσουν να τις κάνουν µόνοι τους χωρίς καθοδήγηση. Η πιο πάνω σειρά ασκήσεων είναι πιο εύκολο να γίνεται το βράδυ. Μπορεί κάποιος να έχει δυσκολία µε τις στατικές ασκήσεις το πρωί όταν το σώµα είναι ακόµη δύσκαµπτο. Φυσικά το σώµα συνηθίζει σε κάθε πρόγραµµα µετά από κάποιο χρόνο και άσκηση. Μερικοί προτιµούν να κάνουν το πρωί δυναµικές ασκήσεις. Ο χαιρετισµός στον ήλιο είναι ένας θαυµάσιος τρόπος προετοιµασίας του σώµατος για το διαλογισµό. Εκείνοι που δεν έχουν εκπαιδευτεί σ' αυτές τις τεχνικές, µπορούν να κάνουν οποιαδήποτε άσκηση τους βοηθάει να νιώθουν το σώµα τους πιο ελαφρύ, λιγότερο άκαµπτο και πιο ζωντανό. Το σταδιακό πέρασµα από τις ασκήσεις στις αναπνοές και από κει στο διαλογισµό, µοιάζει µε το οδήγηµα ενός αυτοκινή162


του. Όταν ξεκινάµε, βάζουµε την πρώτη ταχύτητα και πατάµε γκάζι για να ξεκινήσουµε. Αφού πρώτα αποκτήσουµε κάποια ταχύτητα, βάζουµε τη δεύτερη ταχύτητα. Αυτή είναι οι τεχνικές αναπνοής. Έχοντας ακόµη περισσότερη επιτάχυνση, βάζουµε την τρίτη ταχύτητα (προσευχή ή επίκληση) και τελειώνουµε µε την τέταρτη ταχύτητα (διαλογισµός) οπότε ταξιδεύουµε πια µε πολύ µικρή προσπάθεια. Αν είχαµε προσπαθήσει να βάλουµε µπροστά το αυτοκίνητο µε την τέταρτη ταχύτητα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο αν όχι αδύνατο. Μη νοµίζετε, όµως, ότι κάποιος δε µπορεί να κάνει διαλογισµό χωρίς όλη αυτή την προετοιµασία. Υπάρχουν πολλές σχολές διαλογισµού που δε χρησιµοποιούν αυτές τις τεχνικές. Η δική µας πείρα όµως έχει δείξει ότι η προετοιµασία αυτή µας προσφέρει έναν πολύ βαθύτερο διαλογισµό και βοηθά στην πιο αποτελεσµατική απορρόφηση των πνευµατικών αλλαγών από το σώµα και το νου. Αν όµως κάποιος δεν µπορεί να χρησιµοποιήσει αυτές τις τεχνικές, µπορεί να προχωρήσει στο διαλογισµό χωρίς αυτές. 4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΠΝΟΩΝ, όπως έχουµε ήδη πει στο πέµπτο κεφάλαιο, είναι πολύ σηµαντικές για την ισορροπία και τον έλεγχο της υπερβολικής ενέργειας, που είναι απαραίτητος για την υπέρβαση του νου. (Για περισσότερες λεπτοµέρειες κοιτάξτε το 5ο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου ή το βιβλίο µας "ΑΥΤΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑ"). 5. ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΝΑΛΥΣΗ, παίζουν σηµαντικό ρόλο στη διαδικασία εξαγνισµού, που διευκολύνει την άνοδο της βιοενέργειας στα υψηλότερα κέντρα συνειδητότητας. Τα συναισθήµατα και οι συνήθειες µας που απορρέουν από τις βασικές πεποιθήσεις µας, είναι το κύριο εµπόδιο στην πνευµατική µας ανάπτυξη. Το να παρατηρούµε, να αναλύουµε και τέλος να αλλάζουµε τις λαθεµένες αυτές πεποιθήσεις αποτελεί σηµαντικό µέρος της πνευµατικής µας πορείας. (Περισσότερες λεπτοµέρειες πάνω σ' αυτό το θέµα θα βρείτε στο βιβλίο µας "ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ"). 6. ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΒΑΘΙΑΣ ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ είναι πολύ χρήσιµες στη διαδικασία εξαγνισµού και εναρµόνισης. Στη χαλάρωση µπορούµε να αποµακρύνουµε τις διάφορες ψυχοσωµατικές εΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

163

ντάσεις που εµποδίζουν την ενεργειακή ροή στο σώµα και το νου. Επίοης,επειδή η χαλάρωση έχει πολλές οµοιότητες µε το διαλογισµό, µερικές φορές µπορεί να έχουµε ίδια βιώµατα µε αυτά που δοκιµάζουµε στο διαλογισµό, όπως π.χ. αίσθηµα απόλυτης εγκατάλειψης. Αυτό µας βοηθάει πολύ στο διαλογισµό. 7. ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΨΑΛΜΟΙ, είναι πολύ σηµαντικές µέθοδοι συγκινησιακού εξαγνισµού. Απελευθερώνουν συναισθηµατική ενέργεια και ξυπνούν υψηλά πνευµατικά συναισθήµατα αγάπης, ευγνωµοσύνης και έκστασης, που βοηθούν στο άνοιγµα των υψηλότερων κέντρων. Αυξάνουν την πίστη και το συναίσθηµα επικοινωνίας µε το Θεό που διευκολύνει την εσωτερική µας γαλήνη. 8. ΗΘΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ είναι ίσως η πιο ουσιαστική προετοιµασία σε κάθε πνευµατική προσπάθεια. Όπως θα συζητήσουµε µε περισσότερες λεπτοµέρειες αργότερα η ηθική συµπεριφορά είναι η βάση της πνευµατικής ζωής. Χωρίς στέρεη βάση όλη η πνευµατική µας δοµή κάποια στιγµή καταρρέει. Οπως βλέπετε υπάρχουν διάφοροι τρόποι που διευκολύνουν τη ροή της ενέργειας στα υψηλότερα κέντρα συνειδητότητας. Οι µέθοδοι αυτοί είναι µια σηµαντική προετοιµασία, αλλά και συµπλήρωµα του διαλογισµού µας και θα πρέπει να ενσωµατωθεί όσο γίνεται περισσότερο στην καθηµερινή µας ζωή.

164


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ, ΑΥΞΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Μ

έχρι το πολύ πρόσφατο παρελθόν οι επιστήµονες πίστευαν ότι τα άτοµα οικοδοµούν τον υλικό κόσµο. Πρόσφατα συνειδητοποίησαν ότι αυτά τα οικοδοµικά υλικά είναι, απλά, εκδηλώσεις της ενέργειας σε συµπυκνωµένη µορφή. Η ενέργεια αυτή είναι η βασική δηµιουργική "ουσία" πίσω από το υλικό σύµπαν. Στο µέλλον θα αντιληφθούν ότι η δηµιουργική πηγή αυτής της ενέργειας είναι η συνειδητότητα και ότι η συνειδητότητα είναι ο αιτιατός παράγων για ό,τι υπάρχει σε κάθε επίπεδο. Η ενέργεια παίζει σηµαντικό ρόλο σα συνδετικός κρίκος µεταξύ της συνειδητότητας, της σκέψης και της δράσης στην υλική πραγµατικότητα. Η ενέργεια είναι λοιπόν ο σύνδεσµος µεταξύ πνεύµατος, νου και σώµατος. Όταν δεν υπάρχει αρκετή ενέργεια στο σύστηµα ψυχή -νους - σώµα τότε δεν µπορούµε να έχουµε υγεία, ειρήνη, διαύγεια, ευτυχία, αγάπη, ούτε να λειτουργούµε αποτελεσµατικά σε οποιοδήποτε επίπεδο. ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΡΟΑΟ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Ας εξετάσουµε την ιεραρχία των διαφόρων σωµάτων µας, όπως αυτή έχει εξηγηθεί από τους µεγάλους στοχαστές που κατάφεραν να εισδύσουν πολύ βαθιά µέσα στον εσωτερικό κόσµο του ανθρώπου. Το ακόλουθο διάγραµµα µας βοηθάει να Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

165

κατανοήσουµε τη σχέση µεταξύ των διαφόρων µερών του ανθρώπου. ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΟΧΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Το πνεύµα είναι αιώνια συνειδητότητα, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς γέννηση και θάνατο, χωρίς να υπόκειται σε αλλαγές. Είναι Θεία Συνειδητότητα - Ευδαιµονία - Αιώνια Ύπαρξη. Το αιτιατό σώµα είναι το «υποσυνείδητο της ψυχής», όπου έχουν εγγραφεί όλες οι αναµνήσεις και οι τάσεις της ψυχής, από το ξεκίνηµα του εξελικτικού της ταξιδιού µέσα στον υλικό κόσµο. Η ανώτερη διάνοια είναι το µέρος του νου που έχει µεγαλύτερη διαύγεια πνευµατική διάκριση και αποταύτιση από τις ψευδαισθήσεις του κοινού νου. Ο κοινός νους είναι ένα προγραµµατισµένο σύστηµα πεποιθήσεως και επιδράσεων που δεν έχει µεγάλη σχέση µε την πραγµατικότητα. Όταν κάποιος λειτουργεί µέσα από τον κοινό νου, βρίσκεται κάτω από την επιρροή των εµπειριών του παρελθόντος και είναι έτσι προγραµµατισµένος ώστε, όταν αντιµετωπίζει ορισµένες καταστάσεις, να δρα και να σκέπτεται µηχανικά, χωρίς να έχει την 166


ελευθερία να χρησιµοποιήσει το ανώτερο δυναµικό του. Αντιδρά εποµένως σα ροµπότ, όπως ακριβώς έχει προγραµµατιστεί. Το ενεργειακό σώµα είναι ένα ενεργειακό σύστηµα που τροφοδοτεί όλα τα άλλα σώµατα. Αν το ενεργειακό σύστηµα εξαντλήσει την ενέργεια του ή αν η ενέργεια δε ρέει αρµονικά, τότε τα σώµατα αυτά και οι αντίστοιχες λειτουργίες τους υποφέρουν (όσο η ψυχή είναι ενσαρκωµένη). Το υλικό σώµα είναι αυτό που όλοι γνωρίζουµε, έχουµε προσκολληθεί και δίνουµε τόση σηµασία. Αγωνιούµε συνέχεια για την υγεία του, την εµφάνιση του και τις απολαύσεις του. Οι προσκολλήσεις αυτές είναι και η αιτία των περισσότερων προβληµάτων µας.

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ Ορισµένα επιστηµονικά πειράµατα µας βοηθούν να κατανοήσουµε τη σηµασία του ενεργειακού σώµατος. Ενα πείραµα είναι εκείνο µε τα γονιµοποιηµένα αυγά κότας. Τα αυγά αυτά, φωτογραφίζονταν καθηµερινά µέσα σ' ένα ηλεκτροµαγνητικό πεδίο, ώστε η φωτογραφία Κίρλιαν να δείξει το ενεργειακό πεδίο του αυγού. Μετά από µερικές µέρες, εµφανίστηκε το έµβρυο του αυγού στη φωτογραφία Κίρλιαν. Οι επιστήµονες έµειναν κατάπληκτοι γιατί ήταν πολύ νωρίς ακόµη για την ανάπτυξη του εµβρύου. Άνοιξαν το αυγό και πραγµατικά δεν υπήρχε ακόµη έµβρυο. Το προφανές συµπέρασµα είναι λοιπόν ότι το ενεργειακό πεδίο υπάρχει πριν από την πραγµατική ανάπτυξη του φυσικού εµβρύου του αυγού. Καταλαβαίνουµε από αυτό ότι το ενεργειακό σώµα κάθε ανθρώπου υπάρχει πριν από το σχηµατισµό του υλικού σώµατος στη µήτρα της µητέρας. Τα κύτταρα αναπτύσσονται γύρω από το ενεργειακό πεδίο, καθοδηγούµενα από την «ενεργειακή του δοµή» που, κάποια στιγµή, µετατρέπεται σε υλική. Εποµένως, το ενεργειακό σώµα, είναι η δηµιουργική δύναµη που ευθύνεται για την καθοδήγηση της δηµιουργίας του υλικού σώµατος. Φυσικά, το ίδιο το ενεργειακό πεδίο, καθοδηγείται και είναι δηµιούργηµα ανώτερων σωµάτων. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

167

Ενα δεύτερο παράδειγµα αφορά τα θαλάσσια σφουγγάρια που, αφού τα πήραν από τη θάλασσα, τα έκοψαν σε µικρά κοµµάτια και τα πέρασαν µέσα από µεταξωτό ύφασµα, για να τα διαχωρίσουν σε ατοµικά κύτταρα. Μετά τα τοποθέτησαν σε ένα εργαστηριακό δοχείο. Την εποµένη µέρα το σφουγγάρι είχε επανέλθει στην ίδια ακριβώς αρχική του δοµή και µορφή. Ενα λογικό συµπέρασµα θα ήταν ότι το ενεργειακό πεδίο του σφουγγαριού, παρέµεινε ανέπαφο όταν η υλική του δοµή είχε τελείως διαλυθεί και µπόρεσε έτσι να οδηγήσει τα κύτταρα στην αρχική τους ιδιαίτερη θέση για να συνεχίσει το σφουγγάρι τη λειτουργία του. Από τα παραδείγµατα αυτά, µπορούµε να δούµε ότι το ενεργειακό σώµα είναι ένα πεδίο ενέργειας που καθοδηγεί τη δηµιουργία του υλικού σώµατος και συντηρεί τη δοµή και τη ζωτικότητα του, σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του σώµατος αυτού. Οι περισσότεροι από σας δε χρειάζεστε απόδειξη για το γεγονός πως όταν η ενέργεια µας είναι χαµηλή, οι συναισθηµατικές, νοητικές και δηµιουργικές λειτουργίες εξασθενούν και πολύ συχνά γίνονται αρνητικές και δυσάρεστες. Δε χρειαζόµαστε επίσης απόδειξη για το ότι, όταν η ενέργεια µας είναι πεσµένη, η ψυχολογική και σωµατική µας υγεία γίνεται ευάλωτη.

ΑΥΤΗ Η ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΑΑΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ Η βιοενέργεια αυτή είναι για το σώµα µας ό,τι η ηλεκτρική ενέργεια για το σπίτι µας. Η ηλεκτρική ενέργεια µπορεί να χρησιµοποιηθεί σε διάφορες περιπτώσεις όπως για θέρµανση, ψύξη, µουσική, µαγειρευµα, ανάλογα µε τη µηχανή που µπαίνει σε λειτουργία κάθε φορά. Με τον ίδιο τρόπο η βιοενέργεια µας χρησιµοποιείται για τη θέρµανση του σώµατος, το περπάτηµα, το τρέξιµο, την εργασία, τη δηµιουργία παιδιών, τη σκέψη, το τραγούδι, τη δηµιουργία νέων κυττάρων, την αποµάκρυνση βλαβερών επισκεπτών απο το σώµα µας, την πέψη και φυσικά τη λειτουργία κάθε µέλους του σώµατος καθώς και των αισθήσεων. Τι συµβαίνει όταν αυτή η ενέργεια ρέει άφθονα και αρµονι168


κά µέσα από το σύστηµα σώµα- νους; Στο υλικό πεδίο θα έχουµε υγεία, ζωντάνια, ευκινησία και έλλειψη πόνου ή αρρώστιας. Στο συναισθηµατικό επίπεδο θα βιώσουµε γαλήνη, ευχαρίστηση και αγάπη. Στο νοητικό επίπεδο θα έχουµε ηρεµία, διαύγεια, αποτελεσµατική λειτουργία και δηµιουργικότητα. Κοινωνικά θα ζούµε µέσα στην αγάπη, τον αµοιβαίο σεβασµό, την ειλικρίνεια, τη συνεργασία και την ενότητα. Στο τέλος θα γίνουµε δέκτες των πνευµατικών ιδιοτήτων της οικουµενικής αγάπης, της σοφίας, της εσωτερικής γαλήνης, της ενότητας µε όλες τις υπάρξεις, της υπέρβασης του ατοµικού εαυτού και της πραγµάτωσης του οικουµενικού Εαυτού. Από τη συζήτηση µας µέχρι τώρα, βλέπουµε ότι αυτή η µία βιοενέργεια είναι η δηµιουργική δύναµη στην ανάπτυξη του σώµατος. Είναι η δύναµη που στηρίζει και κρατάει το σώµα ζωντανό. Είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία του σώµατος και του νου. Είναι η ζωτική ενέργεια από όπου η ύπαρξη θα εξελιχθεί και θα αναπτύξει ανώτερες πνευµατικές ιδιότητες. Είναι ακόµη ο συνδετικός κρίκος ανάµεσα σε µας και τις άλλες υπάρξεις και αντικείµενα που µας περιβάλλουν. Συνδεόµαστε µε αυτά, µέσα από το αόρατο ενεργειακό µας πεδίο, µέσα από αυτά τα ενεργειακά κανάλια. Όπως δείξαµε στο αρχικό µας διάγραµµα, το ενεργειακό πεδίο είναι ο συνδετικός κρίκος µεταξύ σώµατος και νου. Όταν υπάρχει κάποια διαταραχή στο νου, όπως άγχος, φόβος, κατάθλιψη ή θυµός, δηµιουργείται, σαν αποτέλεσµα, µια ανάλογη σύσπαση και παραµόρφωση του ενεργειακού πεδίου. Αυτό έχει άµεση επίπτωση στους αδένες της υπόφυσης και του υποθάλαµου που µεταφέρουν αυτές τις συναισθηµατικές καταστάσεις στο νευρικό και ενδοκρινικό σύστηµα. Οι αλλαγές που δηµιουργούνται σ' αυτά τα δύο κύρια συστήµατα εκδηλώνονται, στη συνέχεια, σε όλα τα συστήµατα' όπως το ανοσοποιητικό, το πεπτικό, το αναπνευστικό, το κυκλοφοριακό, το µυϊκό, το λυµφατικό και το απεκκριτικό. Από την άλλη, όταν υπάρχει κάποια διαταραχή στο υλικό σώµα όπως π.χ. στο πεπτικό σύστηµα εξαιτίας κακής διατροφής ή στην σπονδυλική στήλη από κακή στάση, διαταράσσεται η ενεργειακή ροή κι αυτό επιφέρει αρνητικές συναισθηµατικές και νοητικές καταστάσεις. Βλέπουµε λοιπόν, πόσο ιδιαίτερα σηµαντική είναι η διατήρηση της αρµονικής ροής της ενέργειας. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

169

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ Ποιο είναι το κλειδί της αρµονικής ροής της βιοενέργειας; Όπως υπάρχουν νόµοι που κυβερνούν την αρµονία του σύµπαντος π.χ. ο νόµος της βαρύτητας και των ηλεκτροµαγνητικών πεδίων και όπως υπάρχουν κανόνες για τη δηµιουργία αρµονικής µουσικής, υπάρχουν νόµοι που κυβερνούν την αρµονική λειτουργία του ατόµου και της κοινωνίας. Αυτοί οι νόµοι έχουν σχέση µε τον τρόπο που ο άνθρωπος φτιάχτηκε για να τρώει, να αναπνέει, να κινείται, να σκέπτεται και να αλληλεπιδρά µε το περιβάλλον του. Όταν ο άνθρωπος λειτουργεί αρµονικά µε αυτούς του νόµους βιώνει άφθονη και αρµονική ενεργειακή ροή. Όταν δε ζει και δε δρα αρµονικά µε αυτούς τους νόµους, τότε το ενεργειακό πεδίο, η υγεία, η σκέψη και η κοινωνική του συµπεριφορά δυσλειτουργούν. Μόνο ο άνθρωπος έχει την επιλογή να µη ζήσει αρµονικά µε αυτούς τους νόµους. Οι άλλες υπάρξεις της γης είναι αναγκασµένες να ζουν σύµφωνα µε την εσωτερική τους φύση. Μόνον ο άνθρωπος έχει την ελεύθερη βούληση να αγνοεί την εσωτερική του φύση. Αυτή είναι η ευλογία και η κατάρα του, ανάλογα µε το αν χρησιµοποιεί αυτήν την ευκαιρία για να συµµετέχει συνειδητά στη θεία του φύση. Αυτό του προσφέρει την ευκαιρία είτε να εξελιχθεί, είτε να χάσει τελείως την ισορροπία του (τουλάχιστον προσωρινά). Ας κοιτάξουµε τώρα τους παράγοντες που έχουµε ανάγκη για να προµηθευτούµε άφθονη και αρµονική ενέργεια. Μας ενδιαφέρει και η ποσότητα και η ποιότητα. Δε µας ενδιαφέρουν οι µεγάλες ποσότητες ενέργειας που δε µπορούµε να εκφράσουµε αρµονικά και δηµιουργικά. Τέτοια ενέργεια, συχνά, γίνεται αιτία συναισθηµατικών εκρήξεων και µπορεί να δηµιουργήσει προβλήµατα στις σχέσεις µας και στη διαύγεια του νου. Μας ενδιαφέρει µια σταθερή ροή ενέργειας που δεν υφίσταται απότοµες αλλαγές όπως είναι η εξάντληση ή η επιθετικότητα. Πάρτε για παράδειγµα ένα κοµµάτι ξύλο. Από µόνο του δεν εκπέµπει µεγάλες ποσότητες ενέργειας. Θα µπορούσατε να πείτε ότι βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας, εκδηλώνοντας χαµηλή ενεργειακή ροή. Αν όµως του βάλουµε φωτιά, τότε απελευθερώνεται µεγάλη ποσότητα ενέργειας που δεν ελέγχεται, ούτε µπορεί να χρησιµοποιηθεί αποτελεσµατικά. Αυτό 170


µοιάζει µε τη νευρική ενέργεια που βγάζουν ορισµένοι άνθρωποι µε έναν δηµιουργικό αλλά και καµιά φορά καταστροφικό τρόπο. Τελικά εκείνο που µένει από τη φωτιά είναι το λαµπερό κάρβουνο που εκπεµπτει µια σταθερή και έντονη ενέργεια που µπορεί να χρησιµοποιηθεί πιο αποτελεσµατικά για τις ανάγκες µας. Αυτός είναι ο τύπος ενέργειας που γυρεύουµε. Δε µας ενδιαφέρει να είµαστε ούτε ξερό ξύλο ούτε καταστροφική φωτιά.

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ας κοιτάξουµε τώρα το παραπάνω διάγραµµα που θα µας βοηθήσει να κατανοήσουµε το ανθρώπινο ενεργειακό σύστηµα. Το ορθογώνιο, µε τα τέσσερα ανοίγµατα στις πλευρές και από ένα άνοιγµα στο πάνω και στο κάτω µέρος, αντιπροσωΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

πεύουν το άτοµο. Ο απάνω κύκλος αντιπροσωπεύει την παγκόσµια πηγή κάθε ενέργειας που οι περισσότεροι από µάς αποκαλούν Θεό ή Οικουµενική Ύπαρξη ή Παγκόσµιο Ενεργειακό Πεδίο. Φανταστείτε αυτόν τον κύκλο σα µια σφαίρα που γύρω της υπάρχουν πολλά ορθογώνια που συµβολίζουν τις κάθε είδους υπάρξεις. Κάθε ύπαρξη παίρνει ενέργεια από αυτήν τη µία πηγή. Είναι η µόνιµη πηγή.. Κάθε ύπαρξη δέχεται αυτήν την ενέργεια µέσα από το άνοιγµα στο πάνω µέρος του ορθογώνιου. Ορισµένοι δέχονται περισσότερη ενέργεια από τους άλλους, καθώς το άνοιγµα της οπής είναι πιο ανοιχτό. Εχουν µεγαλύτερη επικοινωνία µε τα ανώτερα επίπεδα της ύπαρξης τους και πιο άφθονη ροή ενέργειας. Όλοι έχουν αυτήν την επαφή µε την παγκόσµια πηγή κατά τη διάρκεια του ύπνου. Χωρίς ύπνο θα είχαµε τελείως εξαντληθεί και αποπροσανατολιστεί. Σκοπός της πνευµατικής ζωής είναι να µάθουµε να ανοιγόµαστε συνειδητά σ' αυτήν την ενέργεια και τελικά να είµαστε συνέχεια ανοιχτοί σ' αυτήν, ώστε ακόµη και ο ύπνος να µην είναι απαραίτητος. Σκοπός αυτής της ενέργειας είναι να ρέει προς το σκοπό της ζωής µας. Κάθε ψυχή έχει έρθει στη γη για κάποιον συγκεκριµένο λόγο. Όλοι έχουν έρθει για να µάθουν, να υπηρετούν και να δηµιουργούν. Λίγοι όµως, έχουν επίγνωση του σκοπού της ζωής τους και γι' αυτό δεν κατευθύνουν την ενέργεια τους προς αυτόν το σκοπό. Ετσι, οι ενέργειες τους χάνονται στην αναζήτηση προσωρινών απολαύσεων ασφάλειας και αυτεπιβεβαίωσης. Με αυτόν τον τρόπο γινόµαστε δυστυχείς, γεµίζουµε απογοήτευση και χάνουµε ενέργεια, αφού ξοδεύουµε πάρα πολλή ενέργεια χωρίς το ανάλογο αίσθηµα ικανοποίησης που γυρεύουµε. Την ικανοποίηση αυτή αποκτούν µόνον όσοι έχουν ανακαλύψει το σκοπό της ζωής τους και κατευθύνουν την ενέργεια τους προς αυτόν. Στο κάτω µέρος του ορθογώνιου βρίσκεται το άνοιγµα που αντιπροσωπεύει την ενέργεια που ρέει προς το σκοπό της ζωή µας. Τα τέσσερα ανοίγµατα στα πλευρά, αντιπροσωπεύουν την ενέργεια που χάνεται σε άλλες, χωρίς νόηµα, κατευθύνσεις. Εχουµε µεγάλη απώλεια πολύτιµης ενέργειας µέσα από την επιφανειακή οµιλία. Οι περισσότεροι από µας µιλάµε πολύ περισσότερο από όσο χρειάζεται, γιατί είτε προσπαθούµε να επιβεβαιώσουµε τον εαυτό µας στα µάτια των άλλων, εί172


τε προσπαθούµε να γεµίσουµε τη σιωπή µέσα στην οποία δεν αισθανόµαστε άνετα. Ετσι, όχι µόνο χάνουµε µεγάλη ποσότητα πνευµατικής ενέργειας, αλλά επιπλέον γεµίζουµε το νου µας (καθώς και των άλλων) µε πάρα πολλές άχρηστες πληροφορίες ή αρνητικές εντυπώσεις, που στη συνέχεια διαταράσσουν τη νοητική και συναισθηµατική µας κατάσταση. Η εσωτερική σιωπή γίνεται τότε ακόµη δυσκολότερη και χρειαζόµαστε άλλες µορφές απελευθέρωσης της έντασης, για να ισορροπήσουµε πάλι τον εαυτό µας. Έτσι χάνεται ακόµη περισσότερη ενέργεια χωρίς να κατευθύνεται προς το σκοπό της ζωής µας. Άλλο ένα άνοιγµα απ' όπου χάνουµε ενέργεια είναι η πολυφαγία. Οι άνθρωποι τρώνε για να πάρουν ενέργεια. Όµως µέσα από την πολυφαγία ή τους κακούς συνδυασµούς τροφών στην ουσία χάνουµε ενέργεια και µειώνουµε την πνευµατικότητα µας. Γι' αυτό το λόγο όλες οι θρησκείες ενθαρρύνουν τη νηστεία πριν από σηµαντικές πνευµατικές γιορτές. Έτσι, οι αισθήσεις των ανθρώπων είναι περισσότερο πνευµατικά συντονισµένες. Ένα τρίτο άνοιγµα απώλειας πολύτιµης πνευµατικής ενέργειας είναι το κυνηγητό της προσωρινής απόλαυσης, ευτυχίας, ασφάλειας και επιβεβαίωσης. Η προσοχή και η ενέργεια µας είναι συνέχεια εστιασµένες στον εξωτερικό κόσµο καθώς προσπαθούµε να αποκτήσουµε και να κρατήσουµε οτιδήποτε πιστεύουµε ότι µπορεί να µας κάνει ευτυχείς ή ασφαλείς. Μπορεί να κυνηγάµε σχέσεις, χρήµατα, περιουσίες, επαγγελµατικές ή κοινωνικές θέσεις, ναρκωτικά, φαγητό, διακοπές, διασκεδάσεις ή ό,τι πιστεύουµε ότι θα µας ευχαριστήσει. Δεν είναι λάθος να έχουµε οτιδήποτε από αυτά. Το πρόβληµα υπάρχει όταν χάνουµε σηµαντικές ποσότητες ενέργειας προσπαθώντας να τα αποκτήσουµε και µετά προσπαθώντας να τα διατηρήσουµε. Χάνουµε ακόµη ενέργεια µε το φόβο ότι µπορεί να τα χάσουµε και µε την κατάθλιψη όταν τα χάσουµε. Η πραγµατικότητα είναι πάντως πως όλα αυτά µας προσφέρουν πολύ λίγη ευτυχία και πάρα πολύ δυστυχία. Το τέταρτο άνοιγµα είναι η ανάγκη και η ανησυχία µας για το το τι θα µας συµβεί. Πολλοί άνθρωποι χάνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας µε την έλλειψη πίστης και το φόβο, που τους κάνουν ν' ανησυχούν για κάθε µικρή λεπτοµέρεια της ζωής τους. Συχνά φαντάζονται ότι θα συµβεί το χειρότερο σε κάΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

173

θε κατάσταση, καθώς ο νους τους σκέφτεται τη χειρότερη δυνατή έκβαση για κάθε πρόβληµα που τους αφορά. Δεν έχουν εµπιστοσύνη στον εαυτό τους, ούτε στους άλλους, ούτε στο Θεό. ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑΤΑ Στο κέντρο του ορθογώνιου βλέπουµε διάφορα µπλοκαρίσµατα που εµποδίζουν την ελεύθερη ροή της ενέργειας του ατόµου προς το σκοπό της ζωής του. Τι είναι αυτά τα µπλοκαρίσµατα; Ένα µεγάλο µπλοκάρισµα είναι η έλλειψη αυτοπαραδοχής. Όταν κάποιος δεν είναι σίγουρος για τις ικανότητες του και ειδικά όταν κάποιος φοβάται ότι θα αποτυχαίνει στα µάτια των άλλων, τότε είναι πολύ πιθανό πως δε θα επιτρέπει στην ενέργεια του να κυλά ελεύθερα εκεί που τον οδηγεί ο εσωτερικός του εαυτός. Με το φόβο του θα καταπιέσει τη δηµιουργικότητα του και θα πέσει σε κατάσταση αδράνειας. Ένα άλλο βασικό συγκινησιακό µπλοκάρισµα δηµιουργείται από το συναίσθηµα της ενοχής και την έλλειψη αυτοπαραδοχής. Όταν κάποιος δε δέχεται τον εαυτό του ή νιώθει ντροπή ή ενοχή, τότε δε νιώθει ότι έχει το δικαίωµα να εκφράζει το εσωτερικό του δυναµικό ή να δηµιουργεί µια όµορφη ζωή για τον εαυτό του. Μπλοκάρει την ενέργεια του και συχνά παγιδεύεται σε αυτοκαταστροφικούς µηχανισµούς και συµπεριφορές όπως το φαγητό, αλκοόλ, ναρκωτικά ή δυστυχισµένες σχέσεις, υπονοµεύοντας έτσι την ευτυχία του, τη δηµιουργικότητα και την επιτυχία. Προφανώς θα του είναι δύσκολο να κατευθύνει την ενέργεια του προς το σκοπό της ζωής του. Ο φόβος είναι ένα άλλο βασικό εµπόδιο προς τη ολοκλήρωση του σκοπού της ζωής κάποιου. Ο φόβος είναι ένας φανταστικός τοίχος που εµποδίζει αυτόν που φοβάται να περάσει µέσα από αυτόν. Ο καθένας έχει περιορίσει τον εαυτό του µέσα σε αυτοδηµιούργητες φυλακές που εµποδίζουν την ελευθερία του. Οι τοίχοι της φυλακής του είναι φτιαγµένοι από τους φόβους του. Όταν ξεπερνάµε το φόβο είµαστε πάλι ελεύθεροι να κινηθούµε πιο δηµιουργικά και αποτελεσµατικά προς το σκοπό της ζωής µας. Οι κύριοι φόβοι που χρειάζεται 174


να ξεπεράσουµε, είναι ο φόβος του θανάτου και του τι σκέπτονται οι άλλοι για µας. Όταν θα έχουµε ξεπεράσει αυτούς τους δύο φόβους θα είµαστε πολύ πιο ελεύθεροι. ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΗΓΗ Πώς µπορούµε λοιπόν να προχωρήσουµε προς την αύξηση του ενεργειακού µας πεδίου και την κατεύθυνση του προς τον σκοπό της ζωής µας; Το πρώτο βήµα που χρειάζεται να κάνουµε είναι να ψάξουµε να βρούµε το σκοπό της ζωής µας και να αποµακρύνουµε ό,τι µας εµποδίζει στην πλήρη πραγµατοποίηση του. Δεν έχουµε αρκετό χώρο σ' αυτό το βιβλίο για να αναφερθούµε σ' αυτό το θέµα πιο αναλυτικά, όµως στο βιβλίο µας "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ" το θέµα καλύπτεται µε περισσότερες λεπτοµέρειες. Η σηµασία του να είναι κανείς συνδεµένος µε το σκοπό της ζωής του γίνεται περισσότερο κατανοητό µε το παράδειγµα του ηλεκτρικού καλωδίου που χρειάζεται να συνδεθεί και από τις δύο πλευρές, από την µία δηλαδή µε την πρίζα του τοίχου και από την άλλη µε κάποιο ηλεκτρικό µηχάνηµα, όπως π.χ. το σίδερο, ένα κασσετόφωνο, µια ηλεκτρική σκούπα. Αν το καλώδιο έχει συνδεθεί µε το µηχάνηµα και όχι µε την πρίζα, τότε δε ρέει σ' αυτό ηλεκτρική ενέργεια. Αυτό µοιάζει µε την περίπτωση κάποιου που έχει συνδεθεί µε το σκοπό της ζωής του, όχι όµως µε την παγκόσµια πηγή. Έτσι, δεν παίρνει την ενέργεια που χρειάζεται για να δράσει. Από την άλλη, αν το καλώδιο είναι συνδεµένο µε την πρίζα, όχι όµως µε το µηχάνηµα, πάλι δε θα κυλά ενέργεια. Για να κυλήσει η ενέργεια από την πηγή της πρέπει να είναι συνδεµένη σ' ένα σκοπό, διαφορετικά λιµνάζει. Το ίδιο ισχύει και στις ανθρώπινες υπάρξεις. Αν κάποιος δεν έχει συνδεθεί µε κάποιο σκοπό, η ενέργεια του λιµνάζει. Στην αρχή, ο σκοπός που τον κινητοποιεί έχει σχέση µε τις σωµατικές και συγκινησιακές του ανάγκες και η ενέργεια του κινητοποιείται από αυτές τις επιθυµίες και ανάγκες. Σταδικά αντιλαµβάνεται την προσωρινή και επιφανειακή φύση αυτών τών στόχων και αναζητά κάτι βαθύτερο, έναν σκοπό ζωής. Άλλος ένας λόγος, για τον οποίο είναι απαραίτητο να συνδεθεί κανείς, τουλάχιστον ως έναν ορισµένο βαθµό µε το σκοΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

175

πο της ζωής του, είναι αν αυξήσει σηµαντικά το ενεργειακό του πεδίο χωρίς να έχει διέξοδο γι' αυτήν την ενέργεια, µπορεί να αντιµετωπίσει διάφορα σωµατικά και συναισθηµατικά προβλήµατα. Η διέξοδος αυτή µπορεί να µην είναι ο υψηλότερος πνευµατικός στόχος για τον οποίο έχει ενσαρκωθεί, µπορεί όµως να είναι κάτι εποικοδοµητικό και ωφέλιµο για τον ίδιο και το περιβάλλον του. Το δεύτερο βήµα σ' αυτήν τη διαδικασία είναι η αποµάκρυνση των ενεργειακών µπλοκαρισµάτων που υπάρχουν µέσα στο σύστηµα, όπως ο φόβος και η έλλειψη αυτοπαραδοχής και αυτοπεποίθησης. Αυτό µπορεί να γίνει µέσα από την αυτοανάλυση και διάφορες τεχνικές αναπρογραµµατισµού, όπως περιγράφονται στο βιβλίο Ή ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ". Η κατανόηση των πνευµατικών αληθειών που υπάρχουν στη βάση της ύπαρξης µας είναι πολύ ωφέλιµη. Για περισσότερες λεπτοµέρειες πάνω σ' αυτές µπορείτε ν' ανατρέξετε στο βιβλίο µας "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ". Το τρίτο βήµα είναι η µείωση της ενέργειας που χάνεται µέσα από τα ανοίγµατα στις πλευρές του ορθογώνιου ενεργειακού µας συστήµατος. Αυτό σηµαίνει αλλαγή στον τρόπο ζωής µας, µε λιγότερη επιφανειακή οµιλία και λιγότερο φαγητό. Σταδιακά, µε τη βοήθεια διάφορων πνευµατικών τεχνικών όπως ασκήσεις, τεχνικές αναπνοών, βαθιά χαλάρωση, θετική προβολή σκέψεων, προσευχή, ανάλυση, διαλογισµό και ανιδιοτελή υπηρεσία, αρχίζει κανείς να απελευθερώνεται από την ψευδαίσθηση ότι η ευτυχία βρίσκεται µέσα σε εξωτερικούς παράγοντες και έτσι ξοδεύει λιγότερη ενέργεια στην αναζήτηση εξωτερικής ικανοποίησης. Καθώς η πίστη στον εαυτό µας, τους άλλους και το Θεό µεγαλώνει, χάνουµε λιγότερη ενέργεια χωρίς την ανησυχία και το άγχος. Το τέταρτο βήµα είναι το άνοιγµα του διαφράγµατος στην απάνω πλευρά του ορθογώνιου από όπου δεχόµαστε την πνευµατική ενέργεια από τη µία παγκόσµια πηγή. Αυτό γίνεται µε την αύξηση των ωρών της προσευχής και του διαλογισµού και σταδιακά µετατρέπεται το σύστηµα των πεποιθήσεων µας µε τέτοιο τρόπο ώστε νιώθουµε ένα ακόµη πιο σταθερό άνοιγµα της καρδιάς, καθώς βιώνουµε συναισθήµατα ενότητας µε τους άλλους και το περιβάλλον µας. Όταν συµβούν όλα αυτά, αισθανόµαστε µια σταθερή και αρµονική 176


ροή ενέργειας σε κάθε πλευρά της ζωής µας. Οι τεχνικές που µας βοηθούν σ' αυτήν τη διαδικασία, έχουν συζητηθεί και σ' αυ-ν τό αλλά και σε άλλο βιβλίο µας. Εµείς απλά θα τις απαριθµήσουµε εδώ. 1. Η καθηµερινή επαφή µε το νερό, µε τη µορφή ντους και το συχνό πλύσιµο του προσώπου και των χεριών, ανανεώνει και εναρµονίζει την ενεργειακή ροή. 2. Μια αγνή και υγιεινή διατροφή µε φρέσκα λαχανικά και φρούτα, αναποφλοίωτα δηµητριακά ή όσπρια, άψητους και ανάλατους ξηρούς καρπούς και γαλακτοκοµικά προϊόντα, δηµιουργεί ένα υγιές και ζωντανό σώµα. 3. Οι σωµατικές ασκήσεις, και οι δυναµικές και οι στατικές, είναι απαραίτητες για την απελευθέρωση των ενεργειακών µπλοκαρισµάτων και την ελεύθερη ροή της βιοενέργειας. 4. Οι αναπνευστικές τεχνικές, κυρίως όµως η βαθιά ρυθµική αναπνοή µε διάφορες ειδικές αναλογίες, αυξάνει και εναρµονίζει τη βιοενέργεια. Όταν η αναπνοή αυτή γίνεται µέσα από διαφορετικό κάθε φορά ρουθούνι (εναλλασσόµενη) το αποτέλεσµα είναι ακόµη καλύτερο. 5. Οι τεχνικές βαθιάς χαλάρωσης µας επιτρέπουν να αντιληφθούµε νοητικά την ύπαρξη αυτών των µπλοκαρισµάτων και µας βοηθούν να απελευθερωθούµε από αυτά, µέσα από νοητικές διαδικασίες εγκατάλειψης, παραίτησης, καθώς επίσης και µέσα από τη θετική σκέψη και τη συνειδητή καθοδήγηση της ενεργειακής ροής. 6. Η αυτοανάλυση µας βοηθάει να ανακαλύψουµε τους ψυχολογικούς µηχανισµούς που εµποδίζουν και παραµορφώνουν τη ροή της ενέργειας. Σταδιακά καταφέρνουµε να απελευθερωθούµε από αυτούς τους µηχανισµούς και να ελευθερώσουµε την ενεργειακή ροή από αυτούς τους συναισθηµατικούς µηχανισµούς. 7. Η προσευχή ανοίγει το νου µας στις υψηλότερες πηγές πνευµατικής ενέργεια, που σταδιακά µεταµορφώνει τις εσωτερικές µας δονήσεις και µας γαληνεύει. 8. Η θετική προβολή σκέψεων αναπτύσσει θετική ροή στο ενεργειακό µας πεδίο, επιτρέποντας στην ενέργεια µας να ρέει για τη δηµιουργία θετικών πραγµατικοτήτων για τον εαυτό µας και τους άλλους. 9. Οι δηµιουργικές δραστηριότητες επιτρέπουν στην εσωΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

177

τερική δηµιουργική ενέργεια να ρέει προς τα έξω, απελευθερώνοντας µπλοκαρισµένες ενέργειες και προσφέροντας µας µια αίσθηση εσωτερικής ικανοποίησης και αυτοεκτίµησης. 10. Η σύνδεση µε το σκοπό της ζωής µας είναι σηµαντική για τους λόγους που έχουµε ήδη αναπτύξει. 11.0 διαλογισµός απελευθερώνει το νου, στην αρχή προσωρινά και αργότερα όλο και πιο µόνιµα, από τις διάφορες σκεπτοµορφές που περιορίζουν τη ροή της ενέργειας, την αγάπη και τη δηµιουργική δύναµη σε όλες µας τις δραστηριότητες και επαφές. 12. Η αγάπη είναι η κατάσταση εκείνη όπου η ενέργεια µας είναι ανοιχτή σε ό,τι µας περιβάλλει. Το άνοιγµα αυτό επιτρέπει τη σταθερή ροή της ενέργειας από τη θεία πηγή προς εµάς και από εµάς προς τους άλλους. Γινόµαστε έτσι κανάλια της ενέργειας της αγάπης, που ρέει µέσα από µας προς το περιβάλλον µας. 13. Η Σοφία της πνευµατικής αλήθειας, ότι όλα είναι Θεός και ότι δεν είµαστε αυτά τα σώµατα ή αυτός ο νους αλλά θείες συνειδητότητες που κατοικούν µέσα σ' ένα σώµα, µας επιτρέπει να ξεπεράσουµε κάθε τι που εµποδίζει το δρόµο προς την αρµονία, την αγάπη, την εξέλιξη και την εκδήλωση του εσωτερικού θείου δυναµικού µας εδώ στη Γη. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Μπορούµε τώρα να καταλάβουµε πόσο σηµαντικό ρόλο παίζει η ενέργεια στην αναζήτηση µας για υγεία, αρµονία και εξέλιξη. Ο έλεγχος της ενέργειας είναι, εποµένως, σηµαντικός σε κάθε προσπάθεια µας προς το διαλογισµό. Η ποιότητα του διαλογισµού µας εξαρτάται καθαρά από την ποιότητα ενέργειας που έχουµε εκείνη τη στιγµή. Αν µας λείπει ενέργεια είναι πολύ πιθανό ο διαλογισµός µας να είναι γεµάτος από εικόνες και συναισθήµατα ονειρικών καταστάσεων. Αν είµαστε νευρικοί και αναστατωµένοι, σ' όλη τη διάρκεια του διαλογισµού θα σκεπτόµαστε αυτό που µας ενοχλεί. Όποιος θέλει να πετύχει στο διαλογισµό και στη πορεία της πνευµατικής εξέλιξης ή όποιος απλά θέλει να ζήσει µια υγιή και ευτυχισµένη ζωή, θα ήταν φρόνιµο να ασχοληθεί συνειδητά µε το ενεργειακό του σύστηµα µέσα από τις τεχνικές που έχουµε ήδη αναφέρει. 178


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Σ

υχνά τα µοντέλα, τα παραδείγµατα και οι παραβολές, µας οδηγούν πιο αποτελεσµατικά στην κατανόηση νέων ιδεών από ό,τι η ανάλυση τους µε λέξεις. Θα έχετε ακούσει το γνωµικό «µια εικόνα αξίζει, όσο 1000 λέξεις». Το ίδιο ισχύει και για µια νοητική εικόνα. Μας διευκολύνει στην κατανόηση ενός καινούργιου αντικειµένου µέσα από την παρουσίαση ενός αντικειµένου µε το οποίο είµαστε ήδη εξοικειωµένοι. Ή, πάλι, βοηθάει στην κατανόηση νοητικών και πνευµατικών ιδεών µέσα από υλιστικά παραδείγµατα. Εχουµε ήδη χρησιµοποιήσει αρκετά παραδείγµατα στα προηγούµενα κεφάλαια όπως π.χ. το παράδειγµα του ποταµού και των χόρτων του, του πλοίου και της θάλασσας, της φωτιάς και του υπνοδωµατίου, της χύτρας ταχύτητας και άλλα. Εδώ θα σας παρουσιάσουµε ακόµη µερικά παραδείγµατα που βρίσκουµε πως είναι χρήσιµα για την κατανόηση των διάφορων πλευρών του διαλογισµού και του ώφελους που προσφέρει. Θα πρέπει να σας υπενθυµίσουµε πάντως πως κανένα µοντέλο ή παράδειγµα δεν είναι τέλειο. Θα υπάρχουν πάντα πιθανότητες αντιφάσεων. Αυτό όµως δε µειώνει τη χρησιµότητα τους.

ο ΜΑΓΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΑΕΡΟ Οι επιστήµονες που ερευνούν τους µαγνήτες και το σίδερο ανακάλυψαν ένα πολύ περίεργο φαινόµενο. Ο µαγνήτης είναι Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

179

ένα κοµµάτι σίδερο που ολα του τα µόρια είναι στραµµένα στην ίδια κατεύθυνση, δηλαδή όλα έχουν το θετικό τους πόλο στην ίδια πλευρά και τον αρνητικό στην άλλη. Τα µόρια βρίσκονται σε τάξη. Σ' ένα απλό κοµµάτι σίδερο αυτό δεν ισχύει. Τα µόρια είναι σκορπισµένα τυχαία και ανοργάνωτα. Θα έχετε προσέξει πως όταν ακουµπάµε ένα συνηθισµένο κοµµάτι σίδερο πάνω σ' έναν µαγνήτη, αποκτά προσωρινά τις ιδιότητες του µαγνήτη και µπορεί να προσελκύσει άλλα κοµµάτια σίδερο. Όσο βρίσκεται σε επαφή µε τον µαγνήτη αποκτά µαγνητικές ιδιότητες. Όταν αποµακρύνεται από αυτόν χάνει αυτές τις ιδιότητες. Εκείνο που ανακάλυψαν όµως οι επιστήµονες, είναι ότι το απλό σίδερο δεν ήταν πια ακριβώς το ίδιο µετά την επαφή. Κάποιες αδιόρατες αλλαγές είχαν γίνει. Ορισµένα µόρια, κάτω από την επήρεια του µαγνητικού πεδίου, είχαν αλλάξει θέση και αρκετά από αυτά ήταν στραµµένα προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτή η ανεπαίσθητη αλλαγή µετά από κάθε επαφή του σίδερου µε το µαγνήτη είναι το αποτέλεσµα της υστέρησης. Όταν αυτό συµβεί για µεγάλο χρονικό διάστηµα ή έχει επαναληφθεί αρκετές φορές τότε συµβαίνουν πολλές αλλαγές στη µοριακή δοµή και κατεύθυνση του απλού σίδερου, που το µετατρέπουν πια οριστικά σε µαγνήτη. Μετά από αυτήν την µεταµόρφωση το σίδερο διατηρεί τις µαγνητικές του ιδιότητες, ακόµα και όταν δε βρίσκεται σε άµεση επαφή µε τον µαγνήτη. Αυτό συµβαίνει επειδή τα µόρια είναι τώρα οργανωµένα και προσανατολισµένα προς µία κατεύθυνση. Με το παράδειγµα αυτό θέλουµε να δείξουµε τι ακριβώς συµβαίνει στο νου µετά από µερικά χρόνια διαλογισµού. Ο µαγνήτης είναι ο εσωτερικός εαυτός, η ψυχή, το πνεύµα, ο ανώτερος εαυτός ή ανώτερη διάνοια, ή ακόµη και ο Θεός, ανάλογα µε τον τρόπο που έχουµε µάθει να βλέπουµε τον πνευµατικό εαυτό. Το συνηθισµένο κοµµάτι σίδερου είναι ο νους µας. Κατά τη διάρκεια του διαλογισµού φέρνουµε το νου σε επαφή µε την ανώτερη πλευρά του εαυτού µας. Προσωρινά, και µόνο για το χρόνο που διαρκεί αυτή η επαφή, ο νους αποκτά τις ιδιότητες της γαλήνης, της διαύγειας, της ελευθερίας, της ευδαιµονίας και της σοφίας. Βρίσκεται κάτω από την επήρεια της δύναµης του πνεύµατος. Όταν σταµατάµε το διαλογισµό επιστρέφουµε στο συνηθισµένο τρόπο σκέψης και δράσης. Όµως, µια µικρή, ανεπαίσθητη αλλαγή έχει συµβεί, ό180


µοια µε το αποτέλεσµα της υστέρησης στο κοµµάτι του σίδερου. Ο νους µας έχει υποστεί µια ελάχιστη αλλαγή. Οι νοητικές µας ενέργειες έχουν λίγο περισσότερο οργανωθεί, είναι πιο πολύ εστιασµένες προς την πνευµατική κατεύθυνση, λιγότερο διασκορπισµένες, πιο συγκεντρωµένες. Όταν αυτό επαναλαµβάνεται για πολλά χρόνια, τότε αρχίζουµε να βιώνουµε αυτές τις ιδιότητες όλο και περισσότερο στη διάρκεια της ηµέρας. Τα συναισθήµατα αυτά δεν περιορίζονται πιά µόνο στη χρονική διάρκεια του διαλογισµού. Ακριβώς όπως το κοµµάτι σίδερου απέκτησε, µέσα από επαναµβανόµενες επαφές, µαγνητικές ιδιότητες, έτσι και ο νους, µέσα από την τακτική καθηµερινή επαφή µε το πνεύµα, αποκτά πνευµατικές ιδιότητες και οι ενέργειες αποκτούν πνευµατικό προσανατολισµό. ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΛΑΜΠΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΛΕΙΖΕΡ Η διαφορά µεταξύ µιας κοινής λάµπας, των 60 βατ ας πούµε, και ενός λέιζερ δε βρίσκεται στην ποσότητα της υπάρχουσας ενέργειας' η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι οι ακτίνες της κοινής λάµπας δονούνται σε διαφορετικές συχνότητες και εκπέµπονται προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ στο λέιζερ όλες οι ακτίνες έχουν την ίδια συχνότητα δόνησης και την ίδια κατεύθυνση. Έτσι, ενώ το φως της λάµπας απλά φωτίζει ένα δωµάτιο και δεν εισχωρεί στις επιφάνειες, το λέιζερ µε την ίδια ενέργεια µπορεί να εισχωρήσει µέσα από τις επιφάνειες καθώς έχει δυεισδυτική δύναµη. Αυτό συµβαίνει γιατί οι ενέργειες του είναι οργανωµένες, συγχρονισµένες και κατευθύνονται σ' ένα σηµείο. Δεν υπάρχει χάσιµο ενέργειας σε άλλες κατευθύνσεις και συχνότητες. Η ίδια διαφορά υπάρχει ανάµεσα στο συνηθισµένο νου και το νου που ενισχύεται από το διαλογισµό. Μετά από αρκετά χρόνια διαλογισµού, οι νοητικές µας ενέργειες διασκορπίζονται λιγότερο και εστιάζονται ευκολότερα. Κάποια στιγµή βλέπουµε ότι πολλές από τις επιδιώξεις µας, που νοµίζαµε πριν ότι ήταν πολύ σηµαντικές, είναι επιφανειακές και δεν αξίζουν να ξοδεύουµε τόση ενέργεια γι' αυτές. Αρχίζουµε να έχουµε Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

181

περισσότερη πίστη και να χάνουµε λιγότερη ενέργεια σε φόβους, αγωνίες και άγχος. Δεχόµαστε τον εαυτό µας και την ανάγκη µας να ξοδεύουµε λιγότερη ενέργεια στην αναζήτηση της αυτοεπιβεβαίωσης. Έτσι ο νους µας, όπως και οι ακτίνες λέιζερ, αρχίζει να εισδύει σε προβλήµατα και καταστάσεις και να τα βλέπει στην πραγµατική τους διάσταση και όχι όπως εµφανίζονται µέσα από τους προγραµµατισµούς και τους εσωτερικούς µηχανισµούς. Με τον τρόπο αυτό, µπορούµε να λύνουµε τα προβλήµατα πιο αποτελεσµατικά, να δηµιουργούµε και να δρούµε µε µεγαλύτερη ελευθερία σκέψης. Ο νους γίνεται πιο λειτουργικός.

ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΒΥΘΟΣ ΤΗΣ ΘΑΑΑΣΣΑΣ Ο νους µοιάζει µε τη θάλασσα. Είναι σε συνεχή κατάσταση κίνησης. Κάτω από τη θάλασσα υπάρχει ο βυθός που είναι σταθερός, ακίνητος, στέρεος. Αυτή η σταθερή, αναλλοίωτη επιφάνεια πάνω από όπου κινείται η θάλασσα, είναι το πνεύµα. Ανεξάρτητα από το τι µπορεί να συµβαίνει στο νου, βαθιά µέσα µας η πνευµατική µας ύπαρξη είναι ακίνητη, ειρηνική, σε αναλλοίωτη ευδαιµονία. Εδώ δεν υπάρχει φόβος, αµφιβολία, προσπάθεια, άγχος. Υπάρχει ένας αιώνιος ειρηνικός παρατηρητής, που δεν επηρεάζεται από τα πάνω και τα κάτω της συναισθηµατικής µας ζωής. Όταν υπάρχει θαλασσοταραχή δε µπορούµε να δούµε το βυθό, γιατί η εικόνα του παραµορφώνεται από τα κύµατα, την άµµο και τα διάφορα αντικείµενα που επιπλέουν. Όλη αυτή η ταραχή είναι οι σκέψεις µας και τα συναισθήµατα µας που συνέχεια καταστρέφουν τη γαλήνη στη θάλασσα του νου µας. Όσο υπάρχουν αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήµατα δε µπορούµε να αισθανθούµε την ύπαρξη του εσωτερικού πνευµατικού εαυτού. Όταν τα κύµατα κοπάζουν και η κίνηση σταµατά εντελώς, τότε µπορούµε να δούµε πάλι καθαρά το βυθό. Με τον ίδιο τρόπο, όταν δεν υπάρχουν σκέψεις ή συναισθήµατα, µπορούµε να βιώσουµε αυτήν τη βαθιά εσωτερική γαλήνη του πνευµατικού µας εαυτού. Ο διαλογισµός είναι η διαδικασία µέσα από όπου ηρεµούµε τα κύµατα, σταµατάµε τις σκέψεις και βιώνουµε τον πραγµατι182


κό µας εαυτό, που είναι συνήθως καλυµένος από αδιάκοπη ροή σκέψεων και συναισθηµάτων. Ο ΝΟΥΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΥΦΑΣΜΑ Ο νους µοιάζει µ' ένα κοµµάτι ύφασµα όπου οι κλωστές είναι οι σκέψεις, τα συναισθήµατα, οι προσδοκίες, οι συνήθειες, οι ανάγκες και οι επιθυµίες µας. Κάθε κλωστή προσθέτει τη δική της πραγµατικότητα στο νου. Αν όλες οι κλωστές αποµακρυνθούν, ο νους θα µείνει άδειος, γιατί δεν έχει δική του πραγµατικότητα. Όπως κάθε ύφασµα, η ιδιαίτερη πραγµατικότητα του δηµιουργείται από τον τύπο των κλωστών που το αποτελούν. Ο διαλογισµός, όπως και κάθε προσπάθεια στον πνευµατικό δρόµο, είναι η διαδικασία µε την οποία αφαιρούµε µία µία τις κλωστές από την ύφανση του νου. Σταδιακά, καθώς περνούν τα χρόνια, η πυκνότητα των κλωστών µειώνεται και έτσι το ύφασµα γίνεται πιο διάφανο, πιο αραιό. Αυτό είναι σηµαντικό γιατί όταν το ύφασµα είναι πυκνοϋφασµένο, πολύ λίγες εµπειρίες µπορούν να περάσουν µέσα από αυτό, χωρίς να πιαστούν πάνω του. Κι αυτό πάλι σηµαίνει πως ελάχιστα από τα πράγµατα που µας συµβαίνουν περνούν µέσα από το νου µας χωρίς να πυροδοτήσουν κάποια πεποίθηση ή συναίσθηµα, που γίνονται αιτία να παραµείνει η εµπειρία στο νου και ως κάποιο βαθµό να τον κατακλύσει. Όταν κάποιος νιώθει απόλυτα ασφαλής, δε χρειάζεται να στηρίζεται σε εµπειρίες αλλά µπορεί να τις αφήνει να περνούν ώστε την επόµενη στιγµή να βρίσκεται πάλι στο παρόν. Μπορούµε να καταλάβουµε τη διαφορά πηγαίνοντας προσωρινά σ' ένα άλλο παράδειγµα. Αν χαράξουµε µ' ένα µαχαίρι ένα κοµµάτι µέταλλο ή µια πέτρα, που είναι συµπαγή θα µείνει ένα µόνιµο σηµάδι πάνω τους. Αν κάνουµε το ίδιο πάνω στο νερό, θα αντιδράσει στιγµιαία, δηµιουργώντας κυµατισµούς και στη συνέχεια θα επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση, σα να µη συνέβη τίποτα. Επειδή το νερό έχει ελαστικότητα, δε µένει στο παρελθόν αλλά ανταποκρίνεται πάλι στα ερεθίσµατα του παρόντος. Στο αρχικό µας τώρα παράδειγµα, µπορούµε να πούµε ότι όσο πιο πυκνοϋφασµένο είναι το ύφασµα, τόσο πιο µεγάλη η Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

183

ύφανση του παρελθόντος, γιατί οι κλωστές είναι στην ουσία το αποτύπωµα του παρελθόντος στο νου. Με το διαλογισµό, αποµακρύνουµε σιγά- σιγά αυτές τις κλωστές, δηλαδή τους προγραµµατισµούς του παρελθόντος. Τελικά η ύφανση γίνεται χαλαρή, κι αυτό σηµαίνει ότι γινόµαστε πιο ανοιχτοί στην κάθε στιγµή, επειδή υπάρχουν λιγότερες κλωστές του παρελθόντος που κρύβουν και παραµορφώνουν το παρόν. Σταδιακά, µετά από πολλά χρόνια πνευµατικής άσκησης, ο νους γίνεται ένα ανοιχτό κανάλι και πολύ λίγες εµπειρίες µπορούν να διαταράξουν τη γαλήνη και την εσωτερική ασφάλεια, που τώρα πια βασίζεται στην επαφή µε τον εσωτερικό πνευµατικό ΕΑΥΤΟ. Αφού λοιπόν πολύ λίγα γεγονότα µπορούν πιά να µας ενοχλήσουν γινόµαστε πιο ανοιχτοί, πιο γεµάτοι αγάπη και βιώνουµε µεγαλύτερη ενότητα µε όλους. Όταν ο νους απελευθερώνεται από όλες τις κλωστές βιώνουµε την κατάσταση της φώτισης και γινόµαστε ανοιχτά κανάλια σε όλες τις ιδιότητες του θείου.

Ο ΝΟΥΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΑΚΟΥΑΑ Όπως είπαµε στο προηγούµενο παράδειγµα, ο νους δεν έχει δική του πραγµατικότητα. Η πραγµατικότητα του δηµιουργείται από τα περιεχόµενα του. Μοιάζει µε µια πλαστική σακ-κούλα ή σελοφάν, που παίρνει το σχήµα του αντικειµένου που τοποθετούµε µέσα του. Αν τυλίξουµε κάτι µακρύ και λεπτό παίρνει αυτό το σχήµα. Αν τυλίξουµε κάτι στρογγυλό γίνεται στρογγυλό. Παίρνει πάντα το σχήµα του περιεχοµένου του. Ετσι και ο νους παίρνει το σχήµα των σκέψεων, συναισθηµάτων, επιθυµιών, αναγκών, συνηθειών και προσδοκιών που περιέχει. Όταν συχνά καταλαµβάνουν το νου κάποιες συγκεκριµένες σκέψεις, επιθυµίες, ή συναισθήµατα ή για µεγάλα χρονικά διστήµατα ή σε µερικές περιπτώσεις ασταµάτητα, ο νους αρχίζει να κρυσταλλώνεται γύρω από αυτές τις σκεπτοµορφές. Χάνει την ευκαµψία του και αποκτά έµµονες ιδέες για κάποιο αντικείµενο ή ιδέα. Τότε ο νους δεν είναι ελεύθερος να βιώσει το παρόν ούτε να σκεφτεί κάτι άλλο εκτός από αυτό µε το οποίο µανιωδώς ασχολείται. Δε µπορεί να πάρει χαρά 184


από ό,τι του προσφέρεται, γιατί έχει κολλήσει σ' αυτήν την ιδιαίτερη σκεπτοµορφή που του περιορίζει την ικανότητα να επικοινωνήσει µε άλλες πραγµατικότητες από όπου θα µπορούσε να µάθει και να πάρει χαρά. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι κρυσταλλωµένες σκεπτοµορφές του νου, είναι αρνητικές σκέψεις που βασίζονται ή πάνω στην πεποίθηση ότι είµαστε αδύναµοι και χρειαζόµαστε κάποιον ή κάτι για να ευτυχήσουµε, ή πάνω στο φόβο για τον εαυτό µας και τους αγαπηµένους µας. Τότε οι αρνητικές σκεπτοµορφές, συχνά, δηµιουργούν την αρνητική πραγµατικότητα πάνω στην οποία λειτουργεί ο νους µας. Ο διαλογισµός είναι η διαδικασία µέσα από όπου προσωρινά (και αργότερα µε το χρόνο πιο µόνιµα) αδειάζουµε το νου από αυτές τις σκεπτοµορφές που έχουν κρυσταλλωθεί και δίνουν στο νου αυτήν την άκαµπτη µορφή. Ο νους γίνεται πιο µαλακός αλλά και πιο δυνατός, ανταποκρίνεται πιο εύκολα στην παρούσα στιγµή και τελικά βιώνει µεγαλύτερη ενότητα µε το σύνολο. Η ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΤΗΣ ΚΑΡΥΑΑΣ Θα µπορούσαµε να πούµε ότι η πνευµατική µας πραγµατικότητα µοιάζει µε µια καρύδα που βρίσκεται ψηλά πάνω σε ένα φοίνικα. Η σκιά της καρύδας στο έδαφος είναι η υλική πραγµατικότητα, που µαζί µε τα υλικά της αντικείµενα είναι απλά σκιά και εκδήλωση της πνευµατικής πραγµατικότητας. Βλέπουµε τη σκιά πάνω στο έδαφος και προσπαθούµε να την πιάσουµε µε τον ίδιο τρόπο που µαζεύουµε πλούτη, αντικείµενα, σχέσεις κλπ. Όµως η σκιά γλιστράει µέσα από τα δάχτυλα µας και µεις µένουµε µε την άµµο πάνω στην οποία είχε προβληθεί. Με τον ίδιο τρόπο δε µας µένει τίποτα, παρά τις προσπάθειες που κάνουµε για να βρούµε ευτυχία στον υλικό κόσµο. Μετά από χρόνια άκαρπης προσπάθειας στην αναζήτηση της ευτυχίας στις σκιές της καρύδας πάνω στην άµµο, µια µέρα τυχαίνει να κοιτάξουµε προς τα πάνω και να δούµε, ίσως για πρώτη φορά, την πραγµατική καρύδα πάνω στο δέντρο. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

185

Αρχίζουµε τότε να καταλαβαίνουµε ότι η σκιά είναι το αποτέλεσµα της καρύδας και ότι, αν µπορέσουµε να φτάσουµε την καρύδα, θα έχουµε ταυτόχρονα και τη σκιά της. Όµως δεν είναι τόσο εύκολο να σκαρφαλώσει κανείς στη φοινικιά. Χρειάζεται δύναµη, επιµονή και πολλή εξάσκηση ώσπου να γίνουµε ικανοί να φτάσουµε τόσο ψηλά. Εκεί στοχεύουν ο διαλογισµός και κάθε πνευµατική προσπάθεια. Μόλις καταλάβουµε ότι µπορούµε να έχουµε και τους δύο κόσµους δηλ. και τον πνευµατικό και τον υλικό, όταν αποκτήσουµε τον πνευµατικό αρχίζουµε να συγκεντρώνουµε την ενέργεια µας σ' αυτήν την κατεύθυνση, αποτραβώντας την προσοχή µας από τις σκιές και κατευθύνοντας την προς τις πνευµατικές αλήθειες, από όπου δηµιουργούνται οι σκιές. ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΚΑΑΑ Ο νους µας, µε τα διάφορα κέντρα συνειδητότητας, µοιάζει µε µια πολυκατοικία που έχει επτά πατώµατα. Η θέα από κάθε πάτωµα είναι διαφορετική' όσο πιο ψηλά βρίσκεται κανείς τόσο πιο πολλά βλέπει και τόσο πιο καθαρά. Μπορείτε να δείτε τα ίδια γεγονότα, τις ίδιες αλήθειες τελείως διαφορετικά, ανάλογα µε το ύψος όπου βρίσκεστε. Όσο πιο ψηλά τόσο πιο αντικειµενικά και µέσα στις πραγµατικές τους διαστάσεις φαίνονται τα πράγµατα. Διαλογισµός είναι η διαδικασία που µέσα απ' αυτή ανεβαίνουµε την εσωτερική σκάλα προς τα ψηλότερα πατώµατα από όπου όλα φαίνονται καθαρότερα και έχουν σωστότερη προοπτική. Στην αρχή µπορείτε να επισκεφτείτε µόνο προσωρινά τα ψηλότερα πατώµατα. Τελικά, µετά από πολλά χρόνια διαλογισµού και άλλων πνευµατικών ασκήσεων, αρχίζετε να κατοικείτε εκεί πιο µόνιµα.

186


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΟΥ

Σ

ύµφωνα µε την παράδοση όλων των πολιτισµών όπως της Ινδίας, της Κίνας, της Ελλάδας, της Αιγύπτου, της Λατινικής Αµερικής, της Αφρικής, κάθε έντονη πνευµατική τεχνική ή εµπειρία απαιτεί προετοιµατία. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το διαλογισµό. Τρεις βασικοί τρόποι προετοιµασίας προτείνονται στον πνευµατικό αναζητητή που επιθυµεί να προχωρήσει στο δρόµο του διαλογισµού. Αυτοί είναι: 1. «ΤΑΠΑΣ», αυτοπειθαρχία, αυτοέλεγχος ή αυτοκυριαρχία. 2. Μελέτη του εαυτού 3. Αφοσίωση και εγκατάλειψη στο Θεό Οι τρεις αυτοί τρόποι προετοιµασίας προτείνονται από τον Πατάντζαλι, έναν Ινδό σοφό που έγραψε τους «Αφορισµούς» του γύρω στο 300 π.Χ. Η µέθοδος αυτή έχει τους ακόλουθους στόχους: 1. Να δει το άτοµο αν µέσα από τις προπαρασκευαστικές πειθαρχίες είναι έτοιµο για έναν αφοσιωµένο τρόπο ζωής και εποµένως αν είναι έτοιµο για τον πνευµατικό δρόµο. 2. Να εξαγνιστεί µέσα από την αυτοπειθαρχία ώστε να ετοιµαστεί για πιο προχωρηµένες τεχνικές και γνώσεις. 3. Να µειώσει τον εγωκεντρισµό και την έµφαση στην προσωπική ζωή. Ετσι αµβλύνεται ο εγωισµός, πηγή κάθε πόνου, και το άτοµο κινείται προς την αυτοπραγµάτωση. Πριν συζητήσουµε µε λεπτοµέρειες αυτές τις τρεις τεχνικές της αυτοπειθαρχίας, της µελέτης του εαυτού και της εΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

187

γκατάλειψης στη θεϊκή θέληση είναι ενδιαφέρον να σηµειώσουµε ότι ο Πατάντζαλι θεώρησε σκόπιµο να αναφερθεί σ' αυτές και σε άλλο σηµείο του κειµένου του. Όσοι έχουν διαβάσει τις "Σούτρες" του Πατάντζαλι γνωρίζουν ότι αυτές είναι το αποκορύφωµα της περιληπτικότητας. Μέσα σ' αυτές δίνεται µόνο ο σκελετός των πληροφοριών. Ο µελετητής πρέπει να κατανοήσει το υπόλοιπο µέσα από τις ασκήσεις του διαλογισµού. Ο Πατάντζαλι θεωρεί τις τρεις αυτές τεχνικές τόσο σηµαντικές ώστε αναφέρεται δύο φορές σ' αυτές. Εκείνος που ζητά να βελτιώσει τον εαυτό του, να υπερβεί την ταλαιπωρία της ζωής, να αναπτυχθεί πνευµατικά ή να ενωθεί µε το θείο θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή σ' αυτές τις τρεις εξαγνι-στικές τεχνικές. Στο βιβλίο µας "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ" αναπτύσσονται µε λεπτοµέρεια τα τρία αυτά θέµατα. Εδώ θα ασχοληθούµε σύντοµα µε αυτά.

TAPAS - ΠΕΙΘΑΡΧΙΕΣ Κάθε προσπάθεια που γίνεται µε σκοπό τη βελτίωση του εαυτού ή τον έλεγχο του σώµατος και του νου µε οποιοδήποτε τρόπο, µπορεί να θεωρηθεί σα µια µορφή «Tapas» ή πειθαρχίας. Η λέξη πειθαρχία δεν αποδίδει πραγµατικά όλο το νόηµα της λέξης «Tapas». «Tapas» είναι κάθε πράξη του σώµατος, του νου ή του λόγου που αναπτύσσει τη θέληση που βοηθάει στον έλεγχο της ασυνείδητης, σε µορφή ροµπότ, δραστηριότητας. "Tapas" είναι ο έλεγχος των επιθυµιών και των παρορµήσεων του σώµατος και του νου για να µπουν αυτά κάτω από τον έλεγχο του ανώτερου εαυτού. Tapas είναι κάθε όρκος που παίρνει κανείς για πνευµατικούς λόγους. Tapas είναι κάθε µορφή αυτοέλεγχου, όπως ο έλεγχος της αναπνοής, των αισθήσεων, της σκέψης, ο διαλογισµός, η προσευχή, η νηστεία, η σιωπή, η αγαµία ή αποχή από δραστηριότητες που εξασθενούν τον εαυτό. Tapas µπορεί να είναι ο όρκος που παίρνει κάποιος να κάνει τακτικά ορισµένα πράγµατα όπως να ανάβει κεριά, να διαβάζει τη Βίβλο, να δίνει χρήµατα κάθε µήνα στους φτωχούς, ή κάθε άλλη πράξη που βοηθάει στη µείωση της δύναµης της κατώτερης εγωιστικής φύσης και αυξάνει τη δύνα188


µη της ανώτερης οικουµενικής φύσης του ατόµου. Τα περισσότερα Tapas βοηθούν στον εξαγνισµό και την ενδυνάµωση του σώµατος και του νου. Οι άνθρωποι σήµερα είναι αδύναµοι και νωθροί επειδή ζουν µέσα στην άνεση. Δεν έχουν καθόλου εσωτερική δύναµη. Κοιτάξτε τα πορτραίτα οικογενειών που έζησαν πριν εκατό χρόνια, όταν η ζωή πρόσφερε πολύ λιγότερες ανέσεις. Πόσο περισσότερη αξιοπρέπεια λάµπει στα πρόσωπα τους σε σχέση µε τις δικές µας αδύναµες και µπερδεµένες αύρες. Οι πολυτέλειες µας έχουν κάνει αδύναµους, άρρωστους, χωρίς αυτοέλεγχο. θα πρέπει να επιστρέψουµε σε έναν πιο απλό τρόπο ζωής, ανταλλάσοντας τις ανέσεις µας µε εσωτερική φυσική και νοητική δύναµη και αρετή. Χρειάζεται να επιστρέψουµε στην τακτική νηστεία και σιωπή για να αναπτύξουµε εσωτερικό χαρακτήρα. Χρειάζεται να εξαλείψουµε τις τάσεις που µας κάνουν να δρούµε και να σκεφτόµαστε επιφανειακά και εξασθενούν την υγεία και το χαρακτήρα µας. Πρέπει να αυξήσουµε την εσωτερική ηθική δύναµη και τη δύναµη της θέλησης για να γίνουµε αφέντες της ζωής µας, γιατί τώρα µοιάζουµε µε κούκλες που παρασύρονται από κάθε ιδιοτροπία, διαφήµηση και µόδα της κοινωνίας. Έχουµε πολύ λίγη εσωτερική γνώση, ώστε να διακρίνουµε µεταξύ του τι θα µας βοηθήσει και τι θα µας καταστρέψει. Στο όνοµα κάποιων κοινωνικών υποχρεώσεων καταστρέφουµε το σώµα µας µε ανθυγιεινές τροφές, αλκοολούχα ποτά και καπνό. Είναι αυτό που γυρεύουµε σαν κοινωνία; Είναι αυτό που θέλουµε για τον εαυτό µας και τα παιδιά µας; Η τηλεόραση είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες που συντελούν σ' αυτήν τη θλιβερή κατάσταση. Ενήλικες και παιδιά κάθονται µε τις ώρες µπροστά στην τηλεόραση, υπνωτισµένοι από τη ροή των εικόνων, συνήθως υποβαθµισµένων. Όλη η δηµιουργικότητα τους καταχωνιάζεται στην επιθυµία χιλιάδων άχρηστων και καταστροφικών πραγµάτων, µέσα από τις διαφηµίσεις και τα προγράµµατα. Όλοι µας χρειαζόµαστε περισσότερα tapas και αυτοέλεγχο στη ζωή µας. Μόνο τότε µπορούµε να αναπτύξουµε τη συγκέντρωση και την απαραίτητη δύναµη της θέλησης που χρειάζεται, για να πετύχουµε τους υλικούς και πνευµατικούς στόχους µας στη ζωή. Τα tapas αναπτύσσουν τη συγκέντρωση, το µαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

189

γνητισµό και τη δύναµη µέσα στο άτοµο που στο τέλος αποκτά πνευµατικές δυνάµεις. Αρχίζουν να γίνονται θαύµατα γύρω του, όπως στις περιπτώσεις µεγάλων Αγίων. Θα θυµάστε την περίπτωση όπου οι µαθητές του Ιησού προσπαθούσαν χωρίς επιτυχία να εξορκίσουν ένα δαίµονα από ένα παιδί στο ναό. Όταν ήρθε ο Ιησούς και έδιωξε το δαίµονα, οι µαθητές του τον ρώτησαν γιατί εκείνοι δε µπόρεσαν να κάνουν το ίδιο. Εκείνος τους απάντησε ότι αυτού του είδους η δύναµη επιτυγχάνεται µόνο µέσα από «νηστεία και προσευχή». Δε θα πρέπει όµως, ο πνευµατικός αναζητητής να χρησιµοποιεί τις δυνάµεις που θα αναπτύξει µέσα από το tapas για προσωπικό όφελος, γιατί αυτό απλά διαιωνίζει τη δύναµη του εγωισµού και τα προβλήµατα που ακολουθούν. Τα tapas χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: 1. Τα «αρµονικά tapas» που εκτελούνται χωρίς επιθυµία για όφελος, αναγνώριση ή αποτέλεσµα. Εδώ το ενδιαφέρον βρίσκεται στο να βάλει κανείς την κατώτερη φύση κάτω από τον έλεγχο της ανώτερης. Ετσι, προσφέρει την κατώτερη φύση στην ανώτερη. 2. Τα «εγωιστικά tapas» που γίνονται µε στόχο την απόσπαση της προσοχής και της επιβεβαίωσης ή το κέρδος δύναµης ή φήµης. 3. Τα "µηχανικά tapas" που γίνονται σε βάρος του εαυτού και των άλλων χωρίς στην ουσία να καταλαβαίνει κανείς συνειδητά γιατί ασκεί αυτήν την πειθαρχία. Ο τύπος των «αρµονικών tapas» χωρίζεται επίσης σε τρεις κατηγορίες: 1. Ευλάβεια προς το Θεό, τους Αγίους και τους σοφούς. Ευθύτητα, αθωότητα, καθαρότητα και σεξουαλική αγνότητα. 2. Tapas του λόγου, δηλαδή οµιλία που δεν προκαλεί πόνο στους άλλους, είναι ειλικρινής και αναφέρεται πάντα σε ό,τι είναι καλό και ωφέλιµο, καθώς και η τακτική µελέτη των γραφών. 3. Νοητικά tapas είναι η άσκηση της γαλήνης, της συµπάθειας, του διαλογισµού πάνω στο εσωτερικό πνεύµα, της αποµάκρυνσης του νου από τα αντικείµενα των αισθήσεων και της ακεραιότητας των κινήτρων. Ο Σάτυα Σάι Μπάµπα µας προτρέπει να ξεκινήσουµε µε 190


τον έλεγχο της γλώσσας. Χωρίς τον έλεγχο των αισθήσεων η πνευµατική άσκηση δεν είναι αποτελεσµατική. Είναι σα να κρατάει κάποιος νερό σ' ένα τρύπιο δοχείο. Ο Πατάντζαλι είπε πως, όταν κατακτηθεί η γλώσσα, η νίκη έχει κερδιθεί. Όταν η γλώσσα επιθυµεί κάποια λιχουδιά προσπαθήστε να µην υποκύψετε στο καπρίτσιο της. Αν επιµείνετε στο να τρέφεστε απλά, µε τροφή που ίσως ' δεν είναι γευστική ή ζεστή, αλλά πολύ θρεπτική, η γλώσσα µπορεί να αντιδράσει για µερικές µέρες, σύντοµα όµως θα την καλοδεχτεί. Ετσι θα υποτάξετε και θα ξεπεράσετε τις κακές επιπτώσεις όταν η γλώσσα γίνεται ο αφέντης σας. Η γλώσσα είναι ευάλωτη στα σκάνδαλα και στις αρνητικές συζητήσεις. Θα πρέπει να ξεπεράσετε και αυτήν την τάση. Μιλάτε λίγο, µιλάτε γλυκά, µιλάτε µόνο όταν υπάρχει µεγάλη ανάγκη, µόνο σ' αυτούς που πρέπει' µη φωνάζετε, µην υψώνετε τη φωνή σας όταν είσαστε θυµωµένοι ή ενθουσιασµένοι. Ο έλεγχος αυτός θα βελτιώσει την υγεία και τη νοητική γαλήνη και θα βοηθήσει στη δηµιουργία καλύτερων σχέσεων µε τους άλλους, ενώ παράλληλα θα υπάρχει λιγότερη συµµετοχή σε επαφές αλλά και σε συγκρούσεις µε τους άλλους. Μπορεί να σας κοροϊδέψουν και να πουν ότι είσαστε βαρετοί, όµως εσείς αποζηµιώνεστε κερδίζοντας χρόνο και ενέργεια και έτσι κάνετε καλύτερη χρήση της ενέργειας σας. Το µήνυµα που µας δίνει είναι «Ελέγξτε τη γεύση σας, ελέγξτε την οµιλία σας». Θα πρέπει να είµαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να µην ασκούµε τα tapas µε εγωιστικό τρόπο. Αυτή η συµπεριφορά, δηλαδή όταν ασκεί κανείς τα tapas γυρεύοντας αναγνώριση, είχε επισηµανθεί από τον Χριστό, όταν είπε στους µαθητές του να µην είναι σκυθρωποί όταν νηστεύουν ώστε να καταλαβαίνουν οι άλλοι τι κάνουν. Τους είπε ακόµη να προσεύχονται κρυφά, ώστε η πρόθεση να είναι σοβαρή και ειλικρινής. Το να προσεύχεται κάποιος µπροστά στους άλλους µερικές φορές κρύβει την επιθυµία να µας δουν οι άλλοι και να µας θαυµάσουν. Ορισµένοι άνθρωποι επίσης έχουν τη συνήθεια να ανακοινώνουν σ' όλον τον κόσµο ότι νηστεύουν. Αυτό αναπτύσσει αυτό που λέµε «πνευµατική περηφάνια»" Το άτοµο αρχίζει να αισθάνεται καλύτερο από τους άλλους, γιατί µπορεί να νηστεύει και να προσεύχεται. Όµως αυτό καταλήγει σε µια πολύ επικίνδυνη παγίδα για τον πνευµατικό αναζητητή. Όσο λιγότεΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

191

ρο µιλάµε για τις πνευµατικές µας προσπάθειες και ασκήσεις τόσο το καλύτερο. Διδάσκουµε καλύτερα τους άλλους µέσα από την αλλαγή του χαρακτήρα µας παρά µέσα από την επιδειξιοµανία και τις τελετές. Οι τρεις βασικές πειθαρχίες µε τις οποίες µπορούµε να ξεκινήσουµε, είναι η νηστεία, η σιωπή και ο διαλογισµός. Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ Αν και στα υψηλότερα επίπεδα της πραγµατικότητας υπάρχει µόνο µία ύπαρξη, που περιλαµβάνει οτιδήποτε υπάρχει στον ορατό και αόρατο κόσµο, όµως για να κατανοήσουµε το δυϊσµό του κόσµου αυτού θα θεωρήσουµε πως το κάθε άτοµο έχει δύο εαυτούς. Ο ένας είναι ο συνδυασµός προσωπικότητας-σώµατος, που είναι προσωρινός, θνητός και υποκείµενος σε συνεχείς αλλαγές. Αυτός είναι ο εαυτός που έχει όνοµα και µορφή µε την οποία συνήθως ταυτιζόµαστε, θα σηµειώνουµε αυτό τον εαυτό µε µικρό «ε» αφού δεν είναι ο πραγµατικός Εαυτός µε την απόλυτη έννοια του όρου. Ο πραγµατικός Εαυτός µε µεγάλο «Ε» είναι ο αθάνατος και αναλλοίωτος παρατηρητής όλου του θεατρικού έργου της ζωής µας. Ονοµάζεται πνεύµα, ψυχή, ανώτερος εαυτός, εσωτερικός εαυτός, ο παρατηρητής κλπ., ανάλογα µε το σύστηµα που ακολουθεί κανείς. Ο προσωπικός εαυτός έχει µόνο προσωρινή πραγµατικότητα όπως εκείνη του εαυτού που ονειρεύεται και που εξαφανίζεται µόλις εκείνος ξυπνήσει. Στο όνειρο µας µπορεί να είµαστε πλούσιοι, φτωχοί, να κινδυνεύουµε ή να ζούµε σε έκσταση, όταν όµως ξυπνάµε συνειδητοποιούµε ότι ήταν µια προσωρινή πραγµατικότητα. Ετσι, ο εαυτός που ζει µέσα σ' αυτό το όνειρο που λέγεται ζωή, κάποια στιγµή θα ξυπνήσει, θα αντιληφθεί τον αληθινό του Εαυτό και θα καταλάβει τη µηπραγµατικότητα εκείνων που παίρνει τώρα τόσο σοβαρά. Αυτό µπορεί να συµβεί τη στιγµή του θανάτου, την ώρα που η ψυχή εγκαταλείπει το σώµα και αντιλαµβάνεται εκείνη την ώρα ότι δεν είναι αυτό το σώµα. Μπορεί αυτή η συνειδητοποίηση να συµβεί και κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης, µέσα από υπερβατική πνευµατική εµπειρία. Η µελέτη του εαυτού, εποµένως, είναι η µελέτη των δύο ε192


αυτών και της σχέσης µεταξύ τους. Ο προσωρινός εαυτός ονοµάζεται σώµα-νους και ο ανώτερος εαυτός ο γνώστης του σώµατος-νου. Θα πρέπει να µπορούµε να διακρίνουµε µεταξύ του προσωρινού εαυτού, που βρίσκεται σε συνεχή αλλαγή και του αιώνιου παρατηρητή Εαυτού που είναι καθαρή, απεριόριστη συνειδητότητα. Καθώς µελετάµε την προσωπικότητα µας, αντιλαµβανόµαστε µέσα από την αυτοπαρατήρηση ότι είναι προγραµµατισµένη να συµπεριφέρεται µε ορισµένους τρόπους. Θα δούµε τις αδυναµίες και τη δύναµη της. Μπορούµε να δουλέψουµε µε την προσωπικότητα µας, όπως ο γλύπτης που αφαιρεί ή προσθέτει υλικό, προσπαθώντας να βελτιώσει το δηµιούργηµα του. Είµαστε οι δηµιουργοί του νου και του σώµατος µας και εποµένως έχουµε τη δύναµη να τροποποιήσουµε το δηµιούργηµα µας. Δηµιουργούµε την πραγµατικότητα µας και εποµένως έχουµε τη δύναµη να την αλλάξουµε αν δε µας ικανοποιεί. Αυτή η συνεχής παρατήρηση της προσωπικότητας σαν ξεχωριστή οντότητα, µας βοηθάει στο να πάψουµε να ταυτιζόµαστε τόσο πολύ µε το σώµα, το νου και τις προσκολλήσεις, τους φόβους, τα προβλήµατα και τις δυστυχίες του. Σταδιακά, µπορεί κανείς να δει την προσωπικότητα του σαν το όχηµα µέσα από όπου εκφράζεται ο ανώτερος Εαυτός. Όταν αρχίσουµε να κοιτάµε τη ζωή µ' αυτόν τον τρόπο, τότε θα µπορούµε να δεχτούµε τον εαυτό µας όπως είναι, ανεξάρτητα από τις αδυναµίες και τις ατέλειες που µπορεί να έχουµε, γιατί καταλαβαίνουµε ότι δεν είµαστε αυτός ο εαυτός που δρα, αλλά αυτός ο Εαυτός που παρατηρεί. Μπορούµε να µελετήσουµε τον ανώτερο εαυτό µέσα από το διάβασµα των γραφών των διαφόρων θρησκειών που περιγράφουν το Πνεύµα και τις ανώτερες πνευµατικές αλήθειες. Πολλοί σοφοί, άγιοι, δάσκαλοι και αβατάρ που έχουν βιώσει την εµπειρία του αληθινού Εαυτού έχουν προσπαθήσει να την περιγράψουν µε διάφορους τρόπους. Φυσικά οι λέξεις δεν είναι ικανές να περιγράψουν κάτι που βρίσκεται πέρα από το νου. Οι παραβολές και οι περιγραφές που µας έχουν δώσει, µπορούν να γίνουν αντικείµενα διαλογισµού, µέσα από όπου µπορούµε να εισδύσουµε άµεσα στο µυστήριο και την εµπειρία του ανώτερου Εαυτού. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να µελετήσει κανείς κάτι από το να το βιώσει άµεσα; Ο διαλογισµός µας Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

193

προσφέρει αυτήν τη δυνατότητα. ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΤΟ ΘΕΟ Μπορούµε επίσης να έχουµε άµεση εµπειρία του ανώτερου Εαυτού µέσα από τη Χάρη του Θεού. Η χάρη αυτή δίνεται µόνο όταν εγκαταλείψουµε στον Θεό (το Οικουµενικό Πνεύµα), κάθε επιθυµία και προσωπική προσκόλληση. Το να αφεθεί κανείς στη θέληση του Θεού, σηµαίνει να δεχτεί πως ο,τιδήποτε µας δίνει η ζωή είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόµαστε κάθε στιγµή. Σηµαίνει ότι κατευθύνουµε όλη τη νοητική και συναισθηµατική µας ενέργεια στη λατρεία κάποιας µορφής του Θεού. Η µορφή του Θεού που θα επιλέξετε για να συγκεντρωθείτε, θα εξαρτηθεί από τη θρησκεία και τη ψυχοσύνθεση σας. Οι περισσότεροι Χριστιανοί διαλέγουν τον Χριστό. Οι Ινδουιστές µπορούν να επιλέξουν ανάµεσα σε διάφορες θεότητες. Όλες οι µορφές, ακόµη και η δική σας και η δική µου, είναι εκφράσεις της Μίας Θείας Οικουµενικής Συνειδητότητας. Μόνο οι αµαθείς διαφωνούν και καυγαδίζουν για τη µορφή του Θεού. Ο θεός δεν περιορίζεται από καµία ιδιαίτερη µορφή' όλες οι µορφές είναι δικές Του, ακόµη και οι µορφές των µελών της οικογένειας σας. Το να εγκαταλειφθεί κανείς στο Θεό είναι όπως εγκαταλείπεται το κύτταρο στη θέληση του σώµατος. Το κύτταρο είναι µέρος του σώµατος. Το σώµα αποτελείται από κύτταρα και όλες οι σωµατικές λειτουργίες γίνονται µέσα από τις αλληλεπιδράσεις αυτών των κυττάρων. Κάθε κύτταρο καλύπτει τις βασικές του ανάγκες µέσα από τη συνεργασία όλων των κυττάρων. Είναι φυσικό λοιπόν το κάθε κύτταρο να αντιλαµβάνεται πόσο σοφό είναι να αφήνει την προσωπική του θέληση στη θέληση του σώµατος. Μόνο έτσι µπορεί να υπάρξει αρµονία και υγεία. Η συνειδητότητα µέσα στο σώµα είναι ο Θεός. Η συνειδητότητα αυτή µπορεί να υπάρχει χωρίς το σώµα, δε µπορεί όµως να εκφραστεί στο υλικό επίπεδο χωρίς τό σώµα αυτό. Ετσι, η µορφή του Θεού που λατρεύουµε, είναι το σύµβολο για όλες τις υπάρξεις. Ο Θεός είναι η συνειδητότητα που εκ194


φράζεται µέσα από όλες τις υπάρξεις. Δε µπορεί να περιοριστεί σε µια ιδιαίτερη µορφή, αλλά εκφράζεται πιο ολοκληρωµένα και εντονότερα µέσα από Θεϊκές Ενσαρκώσεις, για να µας αφυπνίσει και να µας οδηγήσει στην πραγµατική µας ταυτότητα και στον πραγµατικό σκοπό της ζωής µας. Η εγκατάλειψη στο Θεό είναι εποµένως εγκατάλειψη σ' ένα ανώτερο µέρος της ύπαρξης µας που δε µπορούµε ακόµα να διακρίνουµε, επειδή µας λείπει η πνευµατική ευαισθησία. Είµαστε ένα κύτταρο µέσα στο σώµα του Χριστού, το Οικουµενικό Πνεύµα. Ο Ιησούς ήταν η ενσάρκωση αυτού του Οικουµενικού Πνεύµατος. Είµαστε όλοι ενσαρκώσεις των ατοµικών πνευµάτων, που δηµιουργούν το σύνολο αυτού του Οικουµενικού Πνεύµατος που ονοµάζεται Χριστός. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι µε τους οποίους οι άνθρωποι εγκαταλείπονται στο θεό. Ορισµένοι πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία, άλλοι δεν πηγαίνουν καθόλου, αλλά λατρεύουν το Θεό µέσα στο βωµό της καρδιά τους. Αλλοι ψέλνουν ή τραγουδούν ύµνους στη δόξα του Θεού. Άλλοι Τον υµνούν ασταµάτητα. Άλλοι παίρνουν όρκους αυτοθυσίας. Άλλοι υπηρετούν τα παιδιά του Θεού που είναι φτωχά, ανάπηρα και δυστυχισµένα. Άλλοι, τέλος, επαναλαµβάνουν εσωτερικά το όνοµα του Θεού όλη µέρα. Το µόνο που χρειάζεται, είναι ειλικρίνεια και αλτρουισµός. Οι σιωπηλές προσευχές, είναι πιο αποτελεσµατικές από τις δυνατές που γίνονται µπροστά σε κόσµο. Οι πράξεις υπηρεσίας προς τους άτυχους της ζωής, είναι περισσότερο ευχάριστες στο Θεό από ό,τι οι δωρεές µεγάλων χρηµατικών ποσών που κοινοποιούνται για λόγους µαταιοδοξίας. Όσο περισσότερη αναγνώριση γυρεύουµε στον εξωτερικό κόσµο, τόσο λιγότερη δεχόµαστε στον εσωτερικό. Η εγκατάλειψη στο Θεό, σηµαίνει παραίτηση από όλες τις προσωπικές ανάγκες και επιθυµίες και υπηρεσία στο Θεό µέσα στη µορφή της Ανθρωπότητας. Σηµαίνει σκλήρη εργασία για τη βελτίωση της ποιότητα της ζωής όλων των ανθρώπων, χωρίς προσκόλληση σ' ένα συγκεκριµµένο αποτέλεσµα. Σηµαίνει έλλειψη φόβου, αφού γνωρίζουµε ότι ο Θεός φροντίζει και µας και τις ανάγκες µας. Σηµαίνει να προσφέρουµε όλη τη ζωή µας στην υπηρεσία του Φωτός και της Αγάπης πάνω στη γη, όπως έκανε ο Χριστός που θυσίασε το Σώµα του για να µας σώσει. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

195

Η αλήθεια είναι πάντως, ότι δεν υπάρχει κανένας στον οποίο να χρειάζεται να εγκαταλειφθούµε. Αφηνόµαστε απλά, στο δικό µας ανώτερο εαυτό, που είναι ένα µε το Θεό. Μήπως το κύτταρο εγκαταλείπει τίποτα όταν υποκύπτει στη θέληση του σώµατος; Όχι βέβαια, αφού εγκαταλείπεται στον εαυτό του. Να πως ερµηνεύει αυτό το γεγονός ο Σάι Μπάµπα: «Δεν υπάρχει θέµα παράδοσης η εγκατάλειψης σε κάποιον άλλο. Ο καθένας εγκαταλείπεται στον εαυτό του. Εγκατάλειψη είναι η αναγνώριση ότι το Πνεύµα είναι ο εαυτός µας. Εγκατάλειψη σηµαίνει, στην πραγµατικότητα, συνειδητοποίηση ότι όλα είναι Θεός, ότι δεν υπάρχει κανείς που παραδίνεται, ότι δεν υπάρχει τίποτα να παραδοθεί, ότι δεν υπάρχει κάποιος στον οποίον να παραδοθεί κανείς. Όλα είναι Θεός. Υπάρχει µόνο Θεός». Η συνειδητοποίηση αυτή είναι ο τελικός στόχος των διάφορων θρησκειών και πνευµατικών συστηµάτων. Η λιτότητα, η µελέτη του εαυτού και η εγκατάλειψη στο Θεό, µας προσφέρουν τους τρόπους να ξεκινήσουµε το µακρύ ταξίδι προς τον εαυτό µας. Βλέπουµε ότι αυτά τα τρία προκαταρκτικά στάδια, είναι µέθοδοι που βοηθούν στην ανάπτυξη της θέλησης, της συναισθηµατικής αγνότητας και της νοητικής διαύγειας, τρεις ποιότητες τελείως απαραίτητες στην πνευµατική εξέλιξη. Είναι ταυτόχρονα µέθοδοι εξέλιξης που µας βοηθούν σ' όλο το ταξίδι προς την Αυτοπραγµάτωση. Δεν είναι κάτι που κάνουµε στην αρχή και στη συνέχεια το αφήνουµε.

196


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15 -'

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΑΕΥΘΕΡΙΑ

Ο

λοι µας θέλουµε την ελευθερία. Πάρα πολλές επαναστάσεις έχουν γίνει στο όνοµα της και πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει αγωνιζόµενοι γι' αυτήν. Λίγοι άνθρωποι όµως έχουν ανακαλύψει το πραγµατικό νόηµα της ελευθερίας. Η εξωτερική ελευθερία είναι σηµαντική για κάθε άνθρωπο και κανείς δεν πρέπει να τη στερείται, αφού όλοι έχουν ίσα δικαιώµατα. Ορισµένοι όµως, χάνουν αυτό το δικαίωµα επειδή δε σέβονται τα δικαιώµατα των άλλων ή το χρυσό κανόνα, "Να µην κάνεις στους άλλους ό,τι δε θα ήθελες να κάνουν εκείνοι σε σένα". Εδώ, δε θα µιλήσουµε γι' αυτήν την εξωτερική ελευθερία, αλλά για έναν πιο σηµαντικό τύπο ελευθερίας, την ελευθερία από το "εγώ", τις πεποιθήσεις του, τους φόβους, τις ανάγκες, τις επιθυµίες, τις προσδοκίες και τους συναισθηµατικούς µηχανισµούς του. Μιλάµε για την ελευθερία να είµαστε ευτυχείς, ανεξάρτητα από το τι µας συµβαίνει, την ελευθερία να αγαπάµε, ανεξάρτητα από τη συµπεριφορά του άλλου, την ελευθερία να νιώθουµε ασφαλείς και σίγουροι σε κάθε περίπτωση. Την ελευθερία να σκεφτόµατε µε διαύγεια, ανεξάρτητα από τι πιστεύει το περιβάλλον µας. Είσαστε ελεύθεροι να αισθάνεστε συνέχεια ευτυχισµένοι, ήρεµοι, ασφαλείς, δηµιουργικοί και γεµάτοι αγάπη, ανεξάρτητα από το τι συµβαίνει στη ζωή σας; Είναι µάλλον απίθανο, εκτός αν είστε φωτισµένες και απελευθερωµένες ψυχές. Είµαστε όλοι µας φυλακισµένοι µέσα στις πεποιθήσεις, τις προσκολλήσεις, τις ανάγκες, τις επιθυµίες και τους φόβους µας. Αυτό είναι το Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

197

πραγµατικό εµπόδιο στην ελευθερία µας και όχι οι άλλοι άνθρωποι ή οι κυβερνήσεις. Είµαστε όλοι αιχµάλωτοι των κοινωνικών µας προγραµµατισµών, του φόβου για το τι σκέφτονται οι άλλοι για µας, το φόβο του θανάτου, της άγνοιας, της πραγµατικής µας φύσης. Είµαστε αιχµάλωτοι των αισθήσεων µας, που ελέγχουν τις νοητικές και συναισθηµατικές µας λειτουργίες, µε αποτέλεσµα να κάνουµε πράγµατα που, άπειρες φορές, έχουµε ορκιστεί ότι δε θα ξανακάνουµε. Οι αισθήσεις µας όµως, παρασύρουν το νου µας στην επανάληψη αυτών των µηχανικών σκέψεων και πράξεων. Μπορούµε να φανταστούµε το σώµα µας σαν το σκελετό ενός αυτοκινήτου και το ενεργειακό µας σώµα σαν τη µηχανή του. Το τιµόνι είναι ο νους και ο οδηγός είναι η ανώτερη διάνοια ή ψυχή. Το πνεύµα είναι ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου που κάθεται στο πίσω κάθισµα και απλά, παρατηρεί τι συµβαίνει χωρίς να συµµετέχει. Όταν ο οδηγός ελέγχει το τιµόνι όλα πάνε καλά. Όµως, συνήθως δε συµβαίνει αυτό. Η ανώτερη διάνοια κοιµάται σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους, γιατί δεν έχει αφυπνισθεί µέσα από εντατικές πνευµατικές ασκήσεις. Ετσι, το αυτοκίνητο µας κινείται στη ζωή χωρίς να υπάρχει κάποιος στο τιµόνι. Κινείται εποµένως προς την κατεύθυνση της µικρότερης αντίστασης' προς τον κατήφορο. Ακολουθεί τις αισθήσεις, όπου εκείνες τον οδηγούν. Είναι φανερό λοιπόν ότι αυτό το αυτοκίνητο θα συγκρουστεί κάποια στιγµή µε κάποια άτυχη µοίρα. Η διαδικασία της απελευθέρωσης είναι η διαδικασία της αφύπνησης της ανώτερης διάνοιας, δηλαδή του οδηγού του αυτοκινήτου, ώστε µέσα από τη δύναµη της θέλησης και τη διάκρισης, να βλέπει πού πηγαίνουµε και να µας οδηγεί στη ζωή µε ασφάλεια και αποτελεσµατικότητα. ΤΑ ΟΧΤΩ ΒΗΜΑΤΑ Το αρχαίο σύστηµα πνευµατικής εξέλιξης που ονοµάζεται Γιόγκα, είναι ίσως το µόνο που έχει αναπτύξει, στο µεγαλύτερο δυνατό βαθµό, την τεχνική του διαλογισµού. Ο µεγάλος σοφός Πατάντζαλι, που έζησε 300 χρόνια πριν τον ερχοµό του 198


Χριστού, συνένωσε τις διάφορες τεχνικές που υπήρχαν, σε ένα σαφές και αποτελεσµατικό σύστηµα που ονοµάστηκε το µονοπάτι των 8 βηµάτων. Το σύστηµα αυτό έχει αποδειχτεί αποτελεσµατικό για εκατοµµύρια πνευµατικούς αναζητητές σε µια περίοδο 4.000 ετών. (Το σύστηµα αυτό υπήρχε πολύ πριν το µεταφέρει ο Πατάντζαλι σε γραπτό λόγο). Είναι µια ευλογία από το Θεό, αυτό το τόσο απλό και αποτελεσµατικό σύστηµα, που µας δείχνει το δρόµο για να απελευθερωθούµε από τη µόνη πηγή της δυστυχίας µας, δηλαδή την άγνοια της πραγµατικής µας φύσης. Ας εξετάσουµε λοιπόν αυτό το σύστηµα που καταλήγει στην τεχνική του διαλογισµού. Σύµφωνα µε τον Πατάντζαλι, βιώνει κάνεις πνευµατική ολοκλήρωση όταν παύουν οι εναλλαγές του νου. Το πνεύµα είναι καθαρή συνειδητότητα, χωρίς καµία διαταραχή ή ενόχληση. Μοιάζει µε τη θάλασσα όταν είναι απόλυτα ήρεµη και τόσο καθαρή ώστε µπορεί κανείς να δει µέχρι το βυθό. Ο νους αντίθετα, είναι γεµάτος κύµατα και διακυµάνσεις που προκαλούνται από εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσµατα. Και έτσι, είναι αδύνατο να βιώσει κανείς το κέντρο της ύπαρξης του. Πνευµατική ανάπτυξη είναι λοιπόν η διαδικασία της σταδιακής µείωσης της ποσότητας και της ευρύτητας αυτών των κυµάτων ώστε να µπορεί κανείς, µέσα σ' αυτήν την απόλυτη γαλήνη, να βιώσει τον πραγµατικό του Εαυτό. Στη Βίβλο ο Θεός προστάζει «Μείνε ακίνητος και γνώρισε ότι είµαι Θεός». Μόνο όταν ο νους είναι απόλυτα ακίνητος, χωρίς να ασχολείται µε κάποιο εσωτερικό ή εξωτερικό αντικείµενο, µπορεί να πραγµατώσει τον εαυτό του σα Θεό. Χωρίς αµφιβολία, δεν είναι εύκολο αλλά είναι ίσως, η δυσκολότερη απ' όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες. Όµως, η αυτοπραγµάτωση είναι ο ύψιστος στόχος της ζωής πάνω στη γη. Δεν υπάρχει µεγαλύτερος σκοπός για τον άνθρωπο από το να «γνωρίσει τον εαυτό του» Η ψυχή βεβαίως, περιορίζεται από τα διάφορα σώµατα µέσα από τα οποία εκφράζεται κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης της στη γη. Τα σώµατα αυτά θα πρέπει, προοδευτικά, να εξαγνιστούν ώστε το αγνό φως της ψυχής να λάµψει στον κόσµο. Το οχτώ βήµατα είναι ο προοδευτικός εξαγνισµός αυτών των σωµάτων. Ο Πατάντζαλι εξηγεί πως "όταν η άγνοια διαΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

199

λύεται από συστηµατική άσκηση των τεχνικών της Γιόγκα, τότε αποκτούµε πνευµατική διάκριση". Αυτές οι τεχνικές, χωρίζονται σε οχτώ µέρη ή βήµατα, από τα οποία καθένα ελέγχει τα διάφορα οχήµατα ή σώµατα µέσα από όπου εκφράζεται ο άνθρωπος και είναι τα εξής: 1. Έλεγχος της συµπεριφοράς (Υ AM Α) 2. Άσκηση πειθαρχίας (ΝΙΥΑΜΑ) 3. Ελεγχος του σώµατος (ASANA) 4. Έλεγχος της αναπνοής και της βιοενέργειας (PRANA ΥΑΜΑ) 5. Έλεγχος των αισθήσεων (PRATYAHARA) 6. Συγκέντρωση (DHARANA) 7. Διαλογισµός (DHYANA) 8. Έκσταση - Ένωση µε το Θεό (SAMADHI). Βλέπουµε εδώ ότι τα πέντε πρώτα βήµατα ελέγχουν παράγοντες εκτός του νου ενώ τα τελευταία τρία ελέγχουν τον ίδιο το νου. Ας εξετάσουµε όµως το κάθε βήµα χωριστά.

(ΥΑΜΑ) Έλεγχος της συµπεριφοράς Δυστυχώς, δίνουµε πολύ λίγη προσοχή σ' αυτήν την ιδιαίτερα σηµαντική προϋπόθεση για κάθε πνευµατική τεχνική. Το να επιτρέπουµε σ' ένα άτοµο να ασκεί πιο προχωρηµένες τεχνικές, χωρίς προηγούµενα να έχει τη δυνατότητα να ελέγχει ως ένα βαθµό τη συµπεριφορά του, είναι σα να του δίνουµε την άδεια να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο, χωρίς να είµαστε σίγουροι ότι ξέρει να οδηγεί, ότι έχει καλή όραση και ότι δεν είναι τρελός. Ο άνθρωπος αυτός µπορεί να γίνει επικίνδυνος και για τον εαυτό του και για τους άλλους. Εµείς που ζούµε στο δυτικό πολιτισµό θέλουµε γρήγορα αποτελέσµατα και εύκολες εµπειρίες. Θέλουµε να ασκούµε πιο προχωρηµένες τεχνικές και διαλογισµούς χωρίς πρώτα να έχουµε εµπεδώσει τη συναισθηµατική δοµή που είναι απαραίτητη για την εξάσκηση και την υποστήριξη αυτών των τεχνικών. Είναι σα να προσπαθούµε να χτίσουµε τον έβδοµο όροφο µιας πολυκατοικίας πριν ακόµη στεγνώσει καλά καλά το τσιµέντο στον πρώτο όροφο. Είναι φυσικό ότι κάποια στιγµή αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. 200


Όπως είπαµε πολύ κόσµος σήµερα ενδιαφέρεται και επιθυµεί την ελευθερία. Ελευθερία του λόγου, ελευθερία στις σεξουαλικές σχέσεις, ελευθερία δράσης και συµπεριφοράς. Είναι πάρα πολύ σηµαντικό να λειτουργεί κανείς ανάλογα µε τις κλίσεις του. Μόνο µέσα από αυτήν την ελευθερία µπορεί κανείς να ωριµάσει και να γίνει µια πραγµατικά συνειδητή ύπαρξη µε το δικό της κέντρο δράσης. Η ελευθερία αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση στην εξελικτική µας διαδικασία. Τι συµβαίνει όµως όταν το άτοµο στο οποίο έχει δοθεί η ελευθερία αυτή δεν έχει εσωτερική σύνδεση µε τη συνείδηση του; Τι συµβαίνει όταν µια ολόκληρη κοινωνία ατόµων, που δεν έχουν ακόµη αναπτύξει την πνευµατική ωριµότητα που χρειάζεται για να ακούν και να υπακούουν στη φωνή της συνείδησης τους, βιώνει αυτήν την ελευθερία; Το αποτέλεσµα το βλέπετε σήµερα γύρω σας. Επιτρέψτε µου να σας δώσω µερικά στοιχεία για την Αµερικάνικη κοινωνία, που είναι και το κύριο δείγµα όπου αυτή η εξωτερική ελευθερία έχει φτάσει στο απόγειο της. (Η παράγραφος που ακολουθεί είναι από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Να ζεις, ν' αγαπάς, να µαθαίνεις". «Νοµίζω ότι ορισµένα από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που έχω βρει, είναι αποτέλεσµα της νοοτροπίας του "Εγώ" µέσα στην οποία παγιδευόµαστε. Το έχω πάρει από ένα βιβλίο µε τίτλο «Μια συνηθισµένη µέρα στην Αµερική". Να µερικά: Σε µια συνηθισµένη µέρα στην Αµερική, γεννιούνται 9.077 µωρά. Αυτό είναι θαυµάσιο. Τα 1.282 από αυτά είναι νόθα και δεν τα θέλουν. 2.740 παιδιά την ηµέρα το σκάνε από το σπίτι τους. Κάθε µέρα 1.986 ζευγάρια χωρίζουν. Κάθε οχτώ λεπτά γίνεται ένας βιασµός, κάθε 27 λεπτά ένας φόνος, κάθε 76 δευτερόλεπτα µια ληστεία. Ενας κλέφτης χτυπάει κάθε 10 δευτερόλεπτα, κάθε 33 δευτερόλεπτα κλέβουν ένα αυτοκίνητο και η µέση διάρκεια ζωής µιας σχέσης στην Αµερική, είναι σήµερα 3 µήνες. Δεν είναι εξωφρενικό; Αυτός όµως είναι ο κόσµος που δηµιουργούµε για τον εαυτό µας. Αυτός είναι ο κόσµος του "Εγώ". Ε, λοιπόν, δε θέλω να είµαι µέρος αυτού του κόσµου, θέλω να δηµιουργήσω έναν άλλο κόσµο και αυτό µπορούµε να το κάνουµε µαζί. Δεν είναι αυτό υπέροχο;» Αυτή είναι µια πολύ θλιβερή κατάσταση στην οποία µας έχει οδηγήσει η έλλειψη εσωτερικής ανάπτυξης. Πριν µας δοθεί αυτή η ελευθερία είµασταν ανώριµοι αλλά λιγότερο επικίνδυΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

201

vor π.χ. σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία ή οι κοµµουνιστικές χώρες όπου υπάρχει λιγότερη προσωπική ελευθερία, υπάρχουν και λιγότερα από τα προβλήµατα που αναφέραµε πιο πάνω. Αυτό όµως δε σηµαίνει ότι είναι περισσότερο εξελιγµένοι πνευµατικά και πιο ώριµοι από εµάς. Απλά δεν έχουν την επιλογή να ακολουθήσουν ή όχι τη συνείδηση τους. Είναι υποχρεωµένοι από τους νόµους και τον αυστηρό έλεγχο των κυβερνήσεων τους, να πιστεύουν σε ορισµένα πράγµατα. Βέβαια το να στερεί κανείς την ελευθερία από µια κοινωνία είναι, κατά τη γνώµη µου, ένα βήµα προς τα πίσω στις περισσότερες περιπτώσεις. Σε ορισµένες περιπτώσεις όµως, η στέρηση ορισµένων ελευθεριών πιθανά να χρειάζεται σαν έκτακτο µέτρο, όταν ο κόσµος έχει χάσει τον έλεγχο του και επικρατεί χάος. Κάποια στιγµή πάντως, θα πρέπει να µάθουµε να λειτουργούµε αρµονικά και µε ωριµότητα µε το πανίσχυρο εργαλείο της ελευθερίας. Θα πρέπει να πάψουµε να φερόµαστε σα µικρά παιδιά που συµπεριφέρονται καλά µόνο όταν οι γονείς ή οι δάσκαλοι (ή τώρα η αστυνοµία, ή ο δικαστής), στέκουν πάνω από το κεφάλι τους, ενώ όταν δε µας προσέχουν και ξέρουµε πως δεν πρόκειται να τιµωρηθούµε, τότε κάνουµε ό,τι µας κατεβαίνει στο κεφάλι χωρίς να σκεφτούµε τις συνέπειες για τον εαυτό µας και την κοινωνία. ΚΥΤΤΑΡΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Όπως έχουµε ήδη αναφέρει, είµαστε κύτταρα στο σώµα της κοινωνίας .Ό,τι κάνουµε και ό,τι µας συµβαίνει επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία σα σύνολο. Οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις µας ακτινοβολούν και επηρεάζουν τις σκέψεις και τη συµπεριφορά των άλλων. Η αγάπη µας γεννά αγάπη και ο εγωισµός µας διεγείρει τον εγωισµό των άλλων. Ο θυµός µας προκαλεί θυµό στους άλλους, οι φόβοι µας µεταδίδονται σαν κολλητική ασθένεια. Η γαλήνη µας ηρεµεί τους άλλους και τα καλά µας λόγια διεγείρουν αισθήµατα καλοσύνης µέσα τους. Οι βίαιες πράξεις µας επιστρέφουν σε µας µέσα από την αρνητικότητα των άλλων. Τα ψέµατα µας δηµιουργούν µέσα τους την ανάγκη να προστατέψουν µε ψέµατα τον εαυτό τους. Η ικανότητα µας να κλέβουµε ή να εξαπατούµε κάνει τους άλ 202


λους εξίσου ικανούς να κάνουν το ίδιο και πάλι στο όνοµα της αυτοπροστασίας. Σε µερικές χώρες όπου ακόµη και το σύστηµα επιβολής του νόµου έχει υποστεί διαφθορά, το αποτέλεσµα είναι η ολοκληρωτική αποσύνθεση κάθε έννοιας της ηθικής στις χώρες αυτές. Η ηθική είναι η βάση κάθε προσωπικής και κοινωνικής αρµονίας. Η ηθική είναι η έκφραση των υψηλών πνευµατικών αληθειών, των υψηλότερων φυσικών νόµων του σύµπαντος στο σωµατικό, συγκινησιακό, νοητικό και κοινωνικό επίπεδο. Η βασική αλήθεια του σύµπαντος είναι ότι υπάρχει µόνο ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑ και έτσι στην πραγµατικότητα ΕΝΑ MONO ON που εµπεριέχει όλα τα όντα που υπάρχουν στη γη. Η αλήθεια της πνευµατικής µας ενότητας διδάχτηκε από ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ. Όπως ο Sai Baba το εκφράζει αυτό: "υπάρχει µόνο µία θρησκεία, η θρησκεία της ΑΓΑΠΗΣ." Ετσι η βασική αλήθεια γίνεται ο βασικός νόµος όλης της δηµιουργίας, σύµφωνα µε τον οποίο ό,τι κάνουµε σε οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη, στην πραγµατικότητα το κάνουµε στον εαυτό µας. Κάθε ύπαρξη είναι απλά ένα άλλο κύτταρο στο ίδιο σώµα του σύµπαντος όπου ζούµε. Ετσι λοιπόν, κάθε σκέψη, λόγος ή πράξη µας, επιστρέφει στην πραγµατικότητα σε µας µέσα από την επιρροή που έχει σ' αυτό το συµπαντικό σώµα. Αυτός ο νόµος εκφράζεται τότε σαν νόµος του Κάρµα, σύµφωνα µε τον οποίο ό,τι κάνουµε, σκεφτόµαστε ή λέµε, γυρίζει πάντα σε µας µε το ίδιο µέτρο. Ο Χριστός έχει εκφράσει το µήνυµα αυτό πολλές φορές στη διδασκαλία του. Εξήγησε ότι θα κριθούµε ανάλογα µε το πώς κρίνουµε και ότι αυτοί που ζουν µε το σπαθί, θα πεθάνουν µε το σπαθί. Ακόµη, βοήθησε ανθρώπους ασθενείς, µε παράλυση ή τύφλωση, λέγοντας: "συγχωρέθηκαν οι αµαρτίες σου", εννοώντας ότι το σωµατικό τους πρόβληµα ήταν το αποτέλεσµα κάποιας προηγούµενης αµαρτίας. Η αµαρτία δεν είναι τίποτε περισσότερο από µια εγωιστική πράξη που βλάπτει εµάς τους ίδιους ή κάποιον άλλον. Η βασική αµαρτία είναι η πεποίθηση ότι είµαστε ξεχωριστά όντα και ότι µπορούµε να ωφεληθούµε φροντίζοντας για τις προσωπικές µας µόνο ανάγκες, συχνά και σε βάρος των άλλων. Η λέξη αµαρτία όµως, είναι µια έκφραση βαριά. Θα προτιµούσα τη λέξη άγνοια ή σφάλµα. Ο εγωισµός µας και οι αρνηΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

203

τικές µας πράξεις που έχει σαν αποτέλεσµα, βασίζονται στην άγνοια της πνευµατικής µας ενότητας και στη λαθεµένη µας ταύτιση µε το σώµα και το νου, που µας κάνει να φοβόµαστε τους άλλους και τη ζωή και να προσπαθούµε να προστατευτούµε, καταφεύγοντας πιθανά σε πλάγιους τρόπους, όπως η βία, το ψέµα, η απάτη και η κλοπή. Κάθε "αµαρτία" λοιπόν, κάθε άσχηµη συµπεριφορά στην κοινωνία, είναι η προβολή της άγνοιας, της λαθεµένης µας ταυτότητας και του φόβου. Αυτή είναι η ρίζα κάθε ανήθικης συµπεριφοράς και η βάση της κοινωνικής και προσωπικής δυσαρµονίας, της αρρώστιας, της έντασης, των διαλυµένων οικογενειών και της ύπαρξης δυστυχισµένων ανθρώπων που είναι το αποτέλεσµάς της. Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΣΗ Μόνιµη λύση ο' αυτό το πρόβληµα δεν είναι ο περιορισµός της ελευθερίας των ανθρώπων ούτε η τιµωρία τους αλλά η εκπαίδευση τους σ' ένα πνευµατικό επίπεδο. Η αφύπνιση σε κάθε άτοµο του εσωτερικού εαυτού, της συνείδησης, είναι η µόνη θεραπεία. Η συνείδηση ή ανώτερη διάνοια κάθε ατόµου είναι αυτό το µέρος του νου, που ανέρχεται στα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης. Η ανώτερη διάνοια έχει επίγνωση της πνευµατικής ενότητας που µας συνδέει όλους και έχει για όλους την ίδια συµβουλή «Συµπεριφέρσου στους άλλους όπως θα ήθελες οι άλλοι να συµπεριφερθούν σε σένα», ή «Μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θα ήθελες να κάνουν οι άλλοι σε σένα». Η συνείδηση κάθε ανθρώπου λέει σ' αυτόν το ίδιο πράγµα. Παρά τις διαφορές στις πολιτιστικές,θρησκευτικές και πολιτικές παραδόσεις τους οι εσωτερικές φωνές όλων των ανθρώπων αυτού του κόσµου συµφωνούν σ' αυτήν την παγκόσµια συµβουλή. Όµως λίγοι άνθρωποι είναι συντονισµένοι µε την εσωτερική τους φωνή ώστε να ακούσουν αυτό το µήνυµα Ένα σωρό άλλες φωνές που παράγονται από επιθυµίες, προσκολλήσεις, αποστροφές, φόβους και ανασφάλειες, καλύπτουν αυτήν τη φωνή µε αποτέλεσµα το άτοµο να έχει µονίµως στραµµένη την νοητική του προσοχή στον εξωτερικό κόσµο. Εποµένως τα προβλήµατα του κόσµου µας δεν είναι προϊ204


όντα του κακού, της αµαρτίας ή των κακών ανθρώπων. Είναι αποτέλεσµα της έλλειψης γνώσης και κατανόησης σ' αυτήν τη φάση της εξέλιξης. Όποιος βρίσκεται στη διαδικασία της εξέλιξης, αναγκαστικά βρίσκεται σε ατελή κατάσταση. Μια ατελής κατάσταση στη διαδικασία του να γίνει κανείς τέλειος, σηµαίνει σύγκρουση µεταξύ του παλιού και του νέου. Η γέννηση, η ανάπτυξη, η φθορά και ο θάνατος, είναι όλα µέρος αυτής της διαδικασίας. Δεν είµαστε κακοί επειδή έχουµε κάνει µερικά λάθη από φόβο, ανασφάλεια η ανάγκη επιβεβαίωσης. Απλώς, δε γνωρίζουµε αρκετά ώστε να µην κάνουµε αυτά τα λάθη. Τι µπορούµε όµως να κάνουµε. Θα πρέπει να αρχίσουµε να ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ'ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΣΗ Η µόνη λύση για όλους µας είναι να γίνουµε εσωτερικά και µε την θέληση µας ηθικοί. Στην αρχή µιλήσαµε για την ελευθερία. Όµως έχει ο µέσος άνθρωπος την ελευθερία να είναι ηθικός; Εχει την εσωτερική δύναµη να είναι ηθικός; Θα ήθελε βέβαια να είναι ηθικός και καλός. Όµως αισθάνεται αδύναµος και µόνος, απροστάτευτος και ευάλωτος. Ετσι καταφεύγει στο ψέµα, την απάτη, την κλοπή, τη βία και την αδιαφορία για το συνάνθρωπο του, στο όνοµα πάντα της αυτοάµυνας. Ενας αδύναµος άνθρωπος χωρίς πίστη στον εαυτό του και σε µια θεϊκή δύναµη, χωρίς τη γνώση της αθανασίας της ψυχής του, δεν είναι ελεύθερος να είναι ηθικός και εποµένως είναι αναπόφευκτο να βρίσκεται σε δυσαρµονία µε τον εαυτό του και την κοινωνία. Η λύση σ' αυτό το πρόβληµα είναι η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Οι ηθικοί νόµοι είναι σαν τους νόµους της φύσης. Είναι αδύνατο να ξεπεραστούν. Είναι απόλυτοι όπως η βαρύτητα. Αν πούµε ψέµατα θα µας πουν ψέµατα, αν κλέψουµε θα µας κλέψουν. Δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγουµε αυτό. Οι νόµοι αυτοί δε χρειάζονται αστυνοµικούς, δικηγόρους ή δικαστές για να έχουν ισχύ. Οι δυνάµεις της φύσης και της ζωής φροντίζουν ώστε ο καθένας να παίρνει αυτό που του αξίζει. Οι δυνάµεις αυτές είναι απόλυτες. Όταν ένα άτοµο εναντιώνεται σ' αυτούς τους νόµους, τότε εναντιώνεται στην ίδια του την αΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

205

νώτερη φύση, αυτήν που έχει δηµιουργήσει αυτούς τους νόµους, µε σκοπό την αρµονική λειτουργία του σύµπαντος, του ατόµου και της κοινωνίας. Όλα τα πνευµατικά συστήµατα απαιτούν, από το άτοµο που ασχολείται µε αυτά, τουλάχιστον να προσπαθήσει να ακολουθήσει µια ορισµένη ηθική συµπεριφορά πριν ασκήσει πιο προχωρηµένες τεχνικές που απελευθερώνουν τις πανίσχυρες ενέργειες που υπάρχουν µέσα του. Σκοπός αυτής της στάσης είναι η προστασία του ατόµου και της κοινωνίας. Ο άνθρωπος θα πρέπει, ως ένα βαθµό, να έχει εξαγνιστεί και να έχει µειώσει τον εγωισµό του πριν αποκτήσει µεγάλη νοητική και πνευµατική δύναµη. Εποµένως, ο έλεγχος της συµπεριφοράς είναι το πρωταρχικό αλλά και το βασικό θεµέλιο της πνευµατικής ζωής. Δε µπορεί να υπάρξει πνευµατική πρόοδος χωρίς την αλλαγή συµπεριφοράς, όσες ώρες κι αν κάνει κανείς διαλογισµό, όσες ασκήσεις κι αν εκτελεί καθηµερινά, όση δύναµη κι αν έχει. Μέχρι να ξεπεραστεί ο εγωισµός, κάθε πνευµατική άσκηση οδηγεί µοιραία, στο πνευµατικό "εγώ" που είναι ο πιο δύσκολος τύπος "εγώ" που µπορεί να αντιµετωπίσει κανείς. Ο έλεγχος της συµπεριφοράς που προτείνεται από τη Yoga έχει πολλές οµοιότητες µε τις 10 Εντολές που διατυπώνονται στη Βίβλο. Υπάρχουν πέντε βασικοί τρόποι για τον έλεγχο της συµπεριφοράς και είναι: 1.ΜΗ ΒΙΑ 2. ΑΛΗΘΕΙΑ 3. ΟΧΙ ΚΛΟΠΗ 4. ΟΧΙ ΖΗΛΕΙΑ 5. ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ (ειδικά των σεξουαλικών) Ας εξετάσουµε τον καθένα χωριστά

ΜΗ ΒΙΑ Όλοι θέλουµε ειρήνη. Όλοι επιθυµούµε να αισθανόµαστε ασφαλείς. Σε κανένα δεν αρέσει να αντιµετωπίζει βία. Σε κανένα δεν αρέσει να τον µισούν, ή να τον βλάπτουν σωµατικά, να του φωνάζουν, να τον κουτσοµπολεύουν ή να τον σκέφτονται µε αρνητικό τρόπο. Όλοι επιθυµούµε έναν κόσµο µε ειρήνη και 206


αγάπη, όπου όλοι είναι φίλοι και που όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις τραγουδούν και χορεύουν ευτυχισµένες. Αυτό είναι ένα αρχέτυπο που υπάρχει σε κάθε ανθρώπινο νου, ακόµα και αν σε ορισµένους είναι τόσο βαθιά θαµένο, ώστε δεν το αντιλαµβάνονται ποτέ. Κι όµως ζούµε σ' έναν κόσµο γεµάτο θυµό, µίσος, ανταγωνισµό, επιθετικότητα και βία. Γιατί δεν µπορούµε να φτιάξουµε τον κόσµο που επιθυµούµε; Η απάντηση είναι ο ΦΟΒΟΣ που έχουµε. Γιατί φοβόµαστε; Η απάντηση είναι ΑΓΝΟΙΑ. Αγνοια ποιανού πράγµατος; Της βασικής ανώτερης αλήθειας σχετικά µε τη φύση της πραγµατικότητας. Άγνοια του ότι υπάρχει αρκετό φαγητό, ρούχα, στέγη και άλλοι πόροι απαραίτητοι στην ανθρώπινη επιβίωση, για όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη. Δεν υπάρχει έλλειψη πόρων στη γη, υπάρχει κακή διανοµή αυτών των πόρων. Η έλλειψη κατανόησης αυτής της αλήθειας έχει σαν αποτέλεσµα να συσσωρεύουν αγαθά για λογαριασµό τους, όλοι εκείνοι που έχουν τη δύναµη και την ευκαιρία. Έτσι, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν τίποτα και καθώς δεν καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες σε τροφή, στέγη, ρούχα, ελευθερία και αξιοπρέπεια, ν' αντιδρούν µε βία ενάντια στη βία, την ακολασία, τον έλεγχο και την καταπίεση που βιώνουν από αυτούς που συγκεντρώνουν τα αγαθά. Αγνοούµε ότι η πραγµατική ικανοποίηση βρίσκεται µέσα µας, ότι εσωτερικά είµαστε ολοκληρωµένοι. Επειδή σπάνια κοιτάµε µέσα µας, δεν έχουµε ανακαλύψει αυτήν τη σπουδαία αλήθεια. Επειδή δεν έχουµε µάθει να βιώνουµε αυτόν το θησαυρό που βρίσκεται µέσα µας, παρασυρόµαστε από επιθυµίες που εξελίσσονται τελικά σε προσκολλήσεις, εξαρτήσεις και πόθους. Αυτές γίνονται πολύ ισχυρές συναισθηµατικές και νοητικές δυνάµεις, που µας οδηγούν σε σύγκρουση µε εκείνους που συνειδητά ή ασυνείδητα εµποδίζουν την εκπλήρωση αυτών των έντονων επιθυµιών. Μπορεί να φτάσουµε στο σηµείο να αγνοούµε τις ανάγκες των άλλων, ακόµη και να θέλουµε να τους βλάψουµε επειδή είµαστε προσκολληµένοι σε κάποια µορφή ευχαρίστησης ή ανάγκης.


207

ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ Η τρίτη αλήθεια που αγνοούµε, είναι ότι είµαστε όλοι, στην πραγµατικότητα, µία πνευµατική ύπαρξη. Αν και φαινόµαστε χωριστοί και αισθανόµαστε σαν αποµονωµένες υπάρξεις, η αλήθεια είναι ότι στο πνευµατικό επίπεδο είµαστε όλοι ενωµένοι σε µία παγκόσµια συνειδητότητα. Εποµένως, η αρχή που δίδαξε ο Χριστός, το να κάνεις δηλαδή στους άλλους αυτό που θα ήθελες οι άλλοι να κάνουν σε σένα, ουσιαστικά πηγάζει από την αλήθεια ότι ό,τι κάνεις στους άλλους στην πραγµατικότητα το κάνεις στον εαυτό σου. Μέσα από αυτόν το φυσικό νόµο, οτιδήποτε κάνουµε σε κάποιον, οποτεδήποτε και αν είναι αυτό, αντανακλάται πάνω µας από τον καθρέφτη της ζωής. Αυτό δεν σηµαίνει ότι κάποιος θα µας φερθεί µε τον ίδιο τρόπο που του φερθήκαµε εµείς. Μπορεί να βλάψουµε κάποιον και να µας κάνει κακό ένας άλλος. Η πράξη όµως επιστρέφει. Η ανταπόδοση της πράξης δεν είναι απαραίτητο να γίνει στη διάρκεια της ίδιας ζωής. Σαν ψυχές που ενσαρκώνονται ξανά και ξανά, µπορεί να δεχτούµε τα αποτελέσµατα των πράξεων µας πολλές ζωές αργότερα ή να πληρώνουµε τώρα τα αποτελέσµατα πράξεων που έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η αρχή του «οφθαλµού αντί οφθαλµό» και η ιδέα της εκδίκησης είναι πρωτόγονες µορφές συµπεριφοράς που δεν ταιριάζουν στον άνθρωπο σ' αυτήν τη φάση της εξέλιξης του. Ο Χριστός προσπάθησε, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, να διδάξει στους ανθρώπους το µάθηµα της συγχώρεσης και το να γυρίζει κανείς και το άλλο µάγουλο όταν τον χτυπούν, όπως επίσης το µάθηµα της αγάπης για τον εχθρό. Πολύ λίγο όµως έχουµε προχωρήσει σ' αυτόν το δρόµο. Είναι απίστευτο πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσει κανείς τους άλλους ή και τον ίδιο του τον εαυτό. Γι' αυτό, µόνο στο όνοµα είµαστε Χριστιανοί και όχι στην ουσία. Ό,τι µας κάνει κάποιος είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ. Είναι πάντα η απόλυτη ανταπόδοση των προηγούµενων σκέψεων, λέξεων και πράξεων, ακόµη κι αν συνειδητά δε γνωρίζουµε ποιες ήταν αυτές µας οι πράξεις.

208


Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΜΗ ΒΙΑ είναι η βάση κάθε προσωπικής και διαπροσωπικής αρµονίας. Μόνο µε την τελειοποίηση της γινόµαστε ικανοί να βιώσουµε οι ίδιοι υψηλότερα επίπεδα συνειδητότητας, όπου υπάρχει η εσωτερική γαλήνη, η γνώση των ανώτερων αληθειών και η αγάπη χωρίς όρους. Μόνο µέσα από τη βάση αυτή µπορεί η κοινωνία να επιβιώσει και να προοδεύσει. Μόνο µέσα από αυτήν θα µπορέσει η φύση να κρατήσει την οικολογική της ισορροπία, που είναι απαραίτητη για την αρµονία του πλανήτη. Ας ερευνήσουµε όµως τη βία από διάφορες απόψεις. Λέµε µή βία σε όλα τα επίπεδα κι αυτό σηµαίνει ακόµη και στα λόγια και τις σκέψεις. Το εννοούµε για όλες τις υπάρξεις, ακόµη και τα ζώα, τα φυτά και τα έντοµα, όσο είναι αυτό δυνατό, αφού λάβουµε υπόψη τις ανάγκες επιβίωσης και διατροφής. Χωρίς αµφιβολία χρειάζεται να σκοτώσουµε κάτι για να φάµε. Είναι ανάγκη, δηλαδή, να σκοτώσουµε για παράδειγµα ένα ζώο ή ένα καρότο ή ένα µήλο. Κι όµως, οι περισσότεροι από µας νιώθουµε ότι δεν είναι το ίδιο να σκοτώσουµε ένα ζώο ή ένα καρότο. Φανταστείτε ότι έχετε µια αγελάδα ή ένα πρόβατο, πάρτε ένα µαχαίρι, κόψτε το λαιµό του και παρακολουθήστε τις αντιδράσεις του στις προθέσεις σας, παρακολουθήστε το αίµα του καθώς τρέχει πάνω στο χώµα, την ψυχή του καθώς εγκαταλείπει το σώµα του. Νοµίζετε πως θα έχετε το ίδιο συναίσθηµα όταν σκοτώνετε ένα ζώο και όταν ξεριζώνετε ένα καρότο ή όταν κόβετε ένα µήλο; Όποιος νιώθει άνετα µε αυτές τις τρεις πράξεις, µπορεί άνετα να φάει και από τα τρία είδη τροφής. Όποιος νιώθει φρίκη µε την ιδέα να σκοτώσει ένα ζώο, αυτός βρίσκεται σ' ένα επίπεδο συνειδητότητας, στην πνευµατική του εξέλιξη, που δεν του ταιριάζει πια αυτή η τροφή. Δε θα πρέπει να ξεγελάει τον εαυτό του µε το να αγνοεί το γεγονός ότι το κρέας που αγοράζει σε πλαστική συσκευασία, προέρχεται από κάποιο ζώο (µε µάτια, εγκέφαλο, συναισθήµατα και αισθήσεις) που έχει δολοφονηθεί για το κρέας του. Δεν είµαστε ακόµη ακρετά ευαίσθητοι να ακούσουµε ή να αισθανθούµε τον πόνο του καρότου ή του µήλου. Μια µέρα ίσως γίνουµε, αλλά αυτό θα το συζητήσουµε µια άλλη φορά). Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

209

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ Δε µας ενδιαφέρουν µόνον οι εµφανείς πράξεις βίας, αλλά και εκείνες που κρύβονται πίσω από το σαρκασµό, το ψέµα, την κλοπή, την απάτη, τη συσσώρευση αγαθών, την αδιαφορία για τις ανάγκες των άλλων, το κουτσοµπολιό, το µίσος, την επιθυµία να πάθει ο άλλος κάτι κακό, τα σκληρά λόγια, την απόρριψη, τη µνησικακία κλπ. Ποια είναι τα αποτελέσµατα αυτής της συµπεριφοράς; 1. Έλλειψη ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν θάψει βαθιά µέσα τους τη φωνή της συνείδησης τους, δε µπορούν να την εξαφανίσουν τελείως γιατί είναι αθάνατη. Μπορεί συνειδητά να µην την ακούµε, όµως σε κάποιο επίπεδο του υποσυνείδητου νου θα υπάρχει σύγκρουση ανάµεσα στο τι σκεφτόµαστε, το τι λέµε και το τι κάνουµε και της εσωτερικής φωνής που λέει «µην κάνεις στους άλλους ότι δε σου αρέσει να κάνουν σε σένα». Δηµιουργείται έτσι εσωτερική σύγκρουση που εµποδίζει την εσωτερική γαλήνη. 2. Κλείνει η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΡΤΑ προς το υποσυνείδητο και εποµένως προς τα ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας που βρίσκονται πέρα από αυτό. Επειδή δεν αντέχουµε να ακούµε την εσωτερική φωνή, κλείνουµε την πόρτα στον εσωτερικό εαυτό και έτσι κλείνουµε την πόρτα στην αρµονική δηµιουργικότητα, στην αγάπη για τον εαυτό, στην αυτοπαραδοχή, στο ανώτερο επίπεδο της ύπαρξης µας. 3. Η ΓΡΑΜΜΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ στα ανώτερα επίπεδα της ύπαρξης µας κλείνει. Ο διαλογισµός γίνεται µε δυσκολία. Γίνεται αδύνατο να αδειάσει ο νους που θέλει να ασχολείται συνέχεια µε τον εξωτερικό κόσµο για να µην αντιλαµβάνεται τις εσωτερικές συγκρούσεις. Ετσι, µένουµε ξεκοµµένοι από τα ανώτερα επίπεδα της ύπαρξης µας που θα µπορούσαν να µας καθοδηγήσουν, να µας εµπνεύσουν και να µας ανοίξουν το δρόµο προς τις ανώτερες καταστάσεις συνειδητότητας. 4. Η προσωπική θέληση αποσυνδέεται από τη ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ. Το άτοµο αποφασίζει να ζήσει για τον εαυτό του και να µη δέχεται τη ζωή έτσι όπως έχει δηµι ουργηθεί από τη συµπαντική θέληση. Το άτοµο µοιάζει τότε µε ένα καρκινογόνο κύτταρο που όχι µόνο δεν ενδιαφέρεται για 210


τις ανάγκες των άλλων κυττάρων, αλλά στο τέλος καταστρέφεται το ίδιο. Δεν είναι εναρµονισµένο µε την παγκόσµια ροή της ζωής. Το άτοµο αυτό είναι ικανό να βλάπτει τους άλλους ή να αγνοεί τις ανάγκες τους. Εχει αποσυνδεθεί από τη συµπαντική θέληση, της οποίας η επιθυµία είναι η φροντίδα όλων των υπάρξεων. Αυτό τον κάνει να νιώθει ακόµα µεγαλύτερη ξεχωριστοτητα και αποµόνωση και εποµένως να αναπτύσσει ακόµα µεγαλύτερες εγωκεντρικές τάσεις προκειµένου να προστατέψει τον εαυτό του. Στο τέλος καταλήγει να γίνει ένα καταρρακωµένο και φοβισµένο άτοµο. 5. Κάποια στιγµή στη ζωή του θα αισθανθεί ΕΝΟΧΗ και εποµένως συνειδητά ή ασυνείδητα θα απορρίψει τον εαυτό του ή, ακόµα περισσότερο, θα προσπαθήσει υποσυνείδητα να τιµωρήσει τον εαυτό του. 6. Δε µπορεί να ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ. Η πνευµατική πρόοδος ενός ατόµου είναι η κίνηση προς την ουσιαστικότερη πραγµατοποίηση της ενότητας όλων των υπάρξεων και η συνειδητοποίηση ότι είµαστε όλοι έκφραση της µίας πνευµατικής ουσίας. Η συνειδητοποίηση αυτή δεν µπορεί να γίνει από κάποιον που είναι ικανός να κάνει κακό στους άλλους ή ακόµα και να σκέφτεται αρνητικά γι' αυτούς. 7. Η ΒΙΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ. Όταν ένα άτοµο δρα µε βίαιο τρόπο, αυτό διεγείρει τις ίδιες τάσεις και στους άλλους. Σε στιγµές φόβου σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είναι ικανοί να αντιδράσουν µε βία. Όσο περισσότερη βία υπάρχει γύρω µας, τόσο περισσότερο διεγείρεται το κέντρο της βίας µέσα µας και τόσο πιο πολύ είµαστε έτοιµοι να προστατέψουµε τον εαυτό µας µε την ίδια συµπεριφορά. Τα µέσα µαζικής ενηµέρωσης, η τηλεόραση και ο κινηµατογράφος, µας κατακλύζουν µε σκηνές σέξ, βίας και τρόµου, που µολύνουν το νου του ανθρώπου και διαταράσσουν το συναίσθηµα µας της ασφάλειας. Πόσους νεκρούς έχετε δει στον κινηµατογράφο και στην τηλεόραση; Πόσες σκηνές βίας, ληστείες, ψέµατα, µοχθηρές προθέσεις, σεξουαλικές επιθυµίες και συναισθηµατικούς πόνους έχετε παρακολουθήσει στις οθόνες; Όµως πόσο συχνά σας παρουσιάζονται τέτοιες σκηνές στην καθηµερινή σας ζωή; Τελικά, οι εικόνες αυτές δηµιουργούν στο νου µας µια παραµορφωµένη εικόνα της πραγµατικότητας. 8. Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΦΟΒΟ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ


211

ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΙΑ. Έτσι αντιµετωπίζουµε ένα φαύλο κύκλο, όπου ο φόβος γεννά αδιαφορία για τους άλλους και έχει σαν κατάληξη τη βία που µε τη σειρά της, δηµιουργεί ακόµη πιο έντονα συναισθήµατα ξεχωριστότητας, αποµόνωσης και φόβου, που οδηγούν σε ακόµα µεγαλύτερη βία. Κάποιος, τελικά, θα πρέπει να σταµατήσει αυτόν το φαύλο κύκλο, µε το να αποκτήσει µεγαλύτερη πίστη στη θεία προστασία και στην αλήθεια ότι δε µπορεί να µας συµβεί τίποτα που δεν είναι ωφέλιµο για την πνευµατική µας ανάπτυξη. Μπορεί να είµαστε περιτριγυρισµένοι από κλέφτες και δολοφόνους και να µη µας συµβεί απολύτως τίποτα αν το να µας κλέψουν ή να µας βλάψουν δεν πρόκειται να µας βοηθήσει στην πνευµατική µας εξέλιξη. Εάν όµως η πνευµατική µας εξέλιξη απαιτεί να έχουµε την εµπειρία του να µας κλέψουν ή να µας βλάψουν, τότε όλες οι προσπάθειες να προστατέψουµε τον εαυτό µας δεν πρόκειται να αποτρέψουν την εµπειρία αυτή. Πρέπει βέβαια να προστατεύουµε τον εαυτό µας µε κάποιους τρόπους· οι τρόποι αυτοί όµως, δεν πρέπει να περιλαµβάνουν βία για τους άλλους, εκτός αν υπάρχει πραγµατικά κίνδυνος να βλάψουν εµάς ή κάποιον άλλον. Όµως θα πρέπει να θυµόµαστε ότι πολεµώντας τη βία που αντιµετωπίζουµε πολεµάµε την πράξη και όχι το ον που την προκαλεί. Από τη στιγµή που η βίαιη πράξη θα έχει αποτραπεί (πιθανό, αν είναι αναγκαίο µε επιθετικό τρόπο) τότε το άτοµο που την προκάλεσε θα πρέπει να συγχωρεθεί και θα πρέπει να γίνουν προσπάθειες να βρει το άτοµο αυτό ένα νέο τρόπο ζωής και δράσης. Βλέπουµε έτσι ότι και οι εντολές της Ιουδαϊκο-Χριστιανικής µας κληρονοµιάς και ο κώδικας συµπεριφοράς που έχει δηµιουργήσει το σύστηµα της Γιόγκα τονίζουν µε έµφαση αυτό το βασικό πρώτο βήµα στον πνευµατικό δρόµο, δηλαδή όχι ΒΙΑ, όχι γιατί θέλουν να "ελέγχουν τις µάζες" (όπως πιστεύουν µερικοί διανοούµενοι) αλλά γιατί πρόκειται για έναν αποτελεσµατικό κώδικα συµπεριφοράς που επιτρέπει στο άτοµο να εναρµονιστεί µε τις υψηλότερες ενέργειες του και το περιβάλλον του, ώστε να προχωρήσει πιο γρήγορα και µε λιγότερες δυσκολίες και προβλήµατα στο δρόµο της ανώτερης συνειδητότητας. Νοµίζω ότι οι περισσότεροι θα συµφωνήσουν µαζί µου. Λίγοι όµως αισθάνονται ότι έχουν τη δύναµη να κάνουν το πρώ212


το βήµα για να γίνουν αληθινά ηθικές υπάρξεις, µέσα σε µια ανήθικη κοινωνία. Υπάρχει µέσα µας ο φόβος ότι οι άλλοι θα µας περιγελάσουν, θα µας κοροϊδέψουν, θα µας χρησιµοποιήσουν, θα νοµίσουν ότι είµαστε ανόητοι, θα µας ποδοπατήσουν. Πιστεύουµε ότι «Δε θα πετύχουµε», «Δε θα είµαστε ασφαλείς», «Δεν θα είµαστε ικανοί να στηρίξουµε και να προστατέψουµε τις οικογένειες µας». Με αυτόν τον τρόπο όµως, αµφισβητούµε την υπόσχεση του Χριστού ότι δε θα έχουµε πρόβληµα εφόσον ζούµε σε αρµονία µε τους βασικούς νόµους. Η µεγαλύτερη ασφάλεια βρίσκεται στην αγνότητα. Η αγνότητα µας εναρµονίζεται µε την ΚΟΣΜΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ. Δεν υπάρχει µεγαλύτερη δύναµη στο σύµπαν από αυτήν. Δεν υπάρχει ασφαλιστική εταιρεία ή ασφαλιστικό σχέδιο µεγαλύτερο από αυτήν. Πόσο πιο όµορφη είναι η ζωή για κείνον που έχει διαλέξει την αγνότητα αντί την πανουργία, το άφηµα αντί την αντίσταση, την αγάπη αντί το φόβο, και τη συγχώρεση αντί την πίκρα και την εκδικητικότητα. Γιατί δε το δοκιµάζετε; Ετσι κι αλλιώς πρόκειται να πεθάνετε, ό,τι και να κάνετε. Και εσείς και ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη, πρόκειται να πεθάνετε. Δεν είναι καλύτερο, µέχρι να έρθει εκείνη η στιγµή, να ζήσετε µε εσωτερική γαλήνη και αρµονία µε τον εαυτό σας και τον κόσµο που σας περιβάλλει, να ζήσετε ακόµα µε ήρεµο νου και καθαρή συνείδηση; Ετσι, την ώρα που θα αφήσετε το υλικό σας σώµα, θα νιώσετε την ίδια εσωτερική γαλήνη και αρµονία. Και για τη ζωή και για το θάνατο (ιδιαίτερα για τις καταστάσεις συνειδητότητας µετά το θάνατο) η ΜΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Είναι σηµαντικό, πάντως, να καταλάβουµε ότι µόνο ένα φωτισµένο άτοµο µπορεί να την τηρήσει απόλυτα όπως και τα άλλα Yamas. Όσο υπάρχει το "εγώ" και η ταύτιση µε το σώµα, τόσο θα υπάρχει η τάση για εγωιστική συµπεριφορά. Αυτό που µπορούµε να κάνουµε, είναι να βελτιώσουµε, όσο µπορούµε, την καθηµερινή µας συµπεριφορά, ενώ παράλληλα θα δεχόµαστε τον εαυτό µας όπως είναι. Τα συναισθήµατα ενοχής για το παρελθόν µας δε µας βοηθούν στη βελτίωση µας. Πρέπει να δεχτούµε ότι βρισκόµαστε σε κατάσταση εξέλιξης, ότι τα οχήµατα µέσα από όπου εκφραζόµαστε απέχουν πολύ από το να είναι τέλεια, και να αποφασίσουµε τελικά να βελτιωθούµε σταδιακά και σταθερά. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

213

Όταν θα βλέπουµε πως κλεινόµαστε, πως γινόµαστε εγωκεντρικοί, πως µιλάµε ή σκεφτόµαστε αρνητικά για τους άλλους, πως βασανίζουµε κάποια άλλη ύπαρξη, ας θυµόµαστε ότι αυτή η συµπεριφορά δε µας βοηθάει στη βελτίωση των σχέσεων µας µε τον εαυτό µας και τους άλλους. Ας καταλάβουµε ότι ο θυµός µας είναι αποτέλεσµα των προσκολλήσεων και αποστροφών µας, που είναι και αυτές αποτέλεσµα της έµφυτης άγνοιας του τι πραγµατικά είµαστε. Η βία µπορεί να στρέφεται επίσης κατά του εαυτού µας µε τη µορφή πολυφαγίας ή βλαβερών συνηθειών όπως π.χ είναι το να παραµελούµε τις ανάγκες του σώµατος και τις συνήθειες που το διατηρούν υγιές. Πολλοί άνθρωποι έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους και αυτό τους βασανίζει πάρα πολύ. Καθώς όµως αρχίζουµε να ανοιγόµαστε στην αγάπη για τον εαυτό µας και τους άλλους, αρχίζουµε να απελευθερωνόµαστε από κάθε µορφή βίας.

ΑΛΗΘΕΙΑ Όλοι µας θέλουµε να µας λένε την αλήθεια. Είναι σηµαντικό για µας να αισθανόµαστε και να πιστεύουµε ότι ο άλλος µας λέει την αλήθεια. Διαφορετικά αισθανόµαστε ανασφαλείς. Όταν επιθυµούµε να δηµιουργήσουµε σχέσεις µε τους ανθρώπους, προσωπικές, κοινωνικές ή επαγγελµατικές σχέσεις, περιµένουµε, αν δεν το απαιτούµε, ότι ο άλλος θα είναι ειλικρινής στη συναλλαγή του µε µας. Το συναίσθηµα αυτό είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους κι όµως υπάρχει µεγάλη έλλειψη ειλικρίνειας σήµερα σ' όλο τον κόσµο. Αυτή η έλλειψη ειλικρίνειας, οφείλεται, κατά ένα µεγάλο ποσοστό, στην έλλειψη της εµπιστοσύνης και της συνεργασίας ανάµεσα στους ανθρώπους. Αυτό µε τη σειρά του οδηγεί σε αυξηµένα συναισθήµατα ξεχωριστότητας, αποµόνωσης, ευαισθησίας, ανταγωνισµού, επιθετικότητας και τελικά βίας. Άλλα αποτελέσµατα αυτού του φαύλου κύκλου είναι η κοινωνική αναταραχή, οι απεργίες, οικονοµικά προβλήµατα και γενικά κοινωνική δυσαρµονία.

214


ΜΟΡΦΕΣ ΑΝΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ Ας εξετάσουµε τώρα µερικές από τις περισσότερο ή λιγότερο εµφανείς εκδηλώσεις της έλλειψης ειλικρίνειας. 1. Η πρώτη και πιο φανερή εκδήλωση είναι το «ΧΟΝΤΡΟ ΨΕΜΑ» που δεν έχει καµιά σχέση µε την πραγµατικότητα όπως αυτή είναι. Αυτό µπορεί να είναι τα ψέµατα που λένε οι επιχειρηµατίες µεταξύ τους για να κερδίσουν παράνοµα ή ψέµατα που λέει κάποιος στην εφορία ή στη γυναίκα του για να καλύψει κάποια εξωσυζυγική σχέση. Εδώ συµπεριλαµβάνονται και τα ψέµατα που λέµε για τον εαυτό µας όταν καυχιόµαστε για πράγµατα που έχουµε κάνει, µε σκοπό να εντυπωσιάσουµε τους άλλους. 2. Μετά υπάρχουν τα «ΛΕΥΚΑ ΨΕΜΑΤΑ», που µοιάζουν αβλαβή, όµως κρύβουν την αλήθεια, όπως π.χ. όταν κρύβουµε την πραγµατική µας ηλικία, τα αληθινά µας συναισθήµατα για κάτι ή για κάποιον κλπ. 3. ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ είναι άλλη µια µορφή ψέµατος. Όταν αλλάζουµε την εµφάνιση µας, τις πεποιθήσεις µας, τις απόψεις µας, τα συναισθήµατα και τη συµπεριφορά µας, ανάλογα µε το που βρισκόµαστε, τότε δηµιουργούµε ένα διαφορετικό ψέµα για κάθε πρόσωπο ή οµάδα, µε την ελπίδα ότι έτσι θα είµατε αυτό που εκείνοι περιµένουν από µας. Δεν υποστηρίζουµε αυτό που πραγµατικά πιστεύουµε. Δεν υπάρχει συνέπεια στη συµπεριφορά µας, δεν υπάρχει ένας σταθερός εαυτός. Λέµε συνέχεια ψέµατα σχετικά µε το πως αισθανόµαστε, πως ζούµε και το τι σκεφτόµαστε. Αυτό σίγουρα δε δείχνει ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό µας. 4. Λέµε, ακόµα, ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ή δικαιολογούµε τις πράξεις µας. Λέµε, π.χ. «Μπορώ να κόψω το κάπνισµα όποτε θέλω. Απλά, δε θέλω να το κόψω τώρα» ή «Δεν έχω χρόνο να βοηθήσω, έχω πάρα πολλές ασχολίες». Λέµε ψέµατα στον εαυτό µας και τους άλλους, που κατά βάθος όµως πιστεύουµε πως είναι αλήθεια και εποµένως πραγµατικά δε θέλουµε να σταµατήσουµε το κάπνισµα ή δεν έχουµε χρόνο να βοηθήσουµε. Η αλήθεια είναι άλλη, όµως εµείς δε το παραδεχόµαστε. Αυτά τα ψέµατα είναι και τα πιο δύσκολα να τα ανακαλύψει κανείς γιατί τα πιστεύουµε για αλήθεια εµείς οι ίδιοι. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

215

5. Όταν λέµε ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ, τότε αυτό γίνεται ψέµα. Όταν οι λέξεις βγαίνουν από το στόµα µας, δεν είναι ακόµα ψέµα. Θα γίνουν αλήθεια ή ψέµα ανάλογα µε το αν το σώµα και η προσωπικότητα µας εκπληρώσει ή όχι την υπόσχεση ή τη δήλωση που έχει κάνει. Όταν λέµε ότι θα είµαστε κάπου στις 5 και πηγαίνουµε στις 5.30, τότε οι λέξεις µας έχουν γίνει ψέµα. Όταν λέµε ότι η δουλειά µας θα είναι έτοιµη τη Δευτέρα και δεν είναι, τότε οι λέξεις µας γίνονται ψέµα. Όταν υποσχόµαστε βοήθεια ή συµµετοχή σε κάποια δραστηριότητα και δεν κρατάµε την υπόσχεση µας, τότε οι πράξεις µας δε βρίσκονται σε αρµονία µε τις λέξεις µας και εποµένως δεν είναι ειλικρινείς. Θα πρέπει λοιπόν να είµαστε πολύ προσεκτικοί, ώστε ό,τι λέµε να το κάνουµε. Αυτό είναι απόλυτα απαραίτητο και για την προσωπική µας εξέλιξη σε υψηλότερες καταστάσεις συνειδητότητας, αλλά και για την αρµονική λειτουργία της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. ΑΛΗΘΕΙΑ είναι η απόλυτη αρµονία και συνέπεια ανάµεσα στις πεποιθήσεις, τις αξίες, τις σκέψεις, τις λέξεις και τις πράξεις µας. Όταν κάποιο από αυτά τα πέντε στοιχεία ξεφεύγει από το αρµονικό σύνολο, τότε παύει η αλήθεια και διακόπτεται η επικοινωνία µε την παγκόσµια πηγή της ζωής. Η άσκηση της απόλυτης αλήθειας, που σηµαίνει να κάνει κανείς τις λέξεις του πραγµατικότητα (καθώς και να προσέχει πολύ τι υπόσχεται), παρέχει τελικά, τη δύναµη και την ικανότητα στον άνθρωπο να εκπληρώνει τις επιθυµίες του. Γιατί η θέληση του συνδέεται µε τη Συµπαντική Θέληση και έτσι ό,τι υπάρχει στο µυαλό του ή εκφράζεται µε λέξεις, την ίδια στιγµή, εκδηλώνεται. Μοιάζει κατά κάποιο τρόπο σαν ο νους να είναι µια διαφάνεια ή ένα φιλµ µπροστά από το φως ενός προβολέα. Ό,τι υπάρχει µπροστά από τον προβολέα προβάλλεται στην οθόνη της ζωής. Όµως σήµερα, υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι που έχουν τη δύναµη, το θάρρος, την αυτοπεποίθηση και την αυτοκυριαρχία να κρατούν τις υποσχέσεις τους και να κάνουν τα λόγια τους πραγµατικότητα. Οι περισσότεροι από µας έχουµε πολύ λίγο έλεγχο πάνω στο σώµα και το νου µας, ώστε να µπορούµε να ξεπερνούµε προσκολλήσεις, προγραµµατισµούς, πεποιθήσεις, συνήθειες και φόβους, που µας εµποδίζουν να κρατάµε το λόγο µας σε 216


κάθε περίπτωση. Πολλοί άνθρωποι επίσης έχουν έλλειψη διάκρισης όταν υπόσχονται κάτι. Αν σκέφτονταν καθαρά τι λένε, τότε θα καταλάβαιναν ότι αυτό που λένε δεν είναι δυνατό να γίνει ή ότι δεν έχουν καµιά διάθεση να το κάνουν. Οι άνθρωποι σήµερα, γενικά, παίρνουν πολύ ελαφριά το λόγο τους κι αυτό σηµαίνει ότι παίρνουν πολύ ελαφριά τις υποσχέσεις τους και, εποµένως, τον εαυτό τους. Ετσι, οι λέξεις τους δεν έχουν νόηµα, ούτε ισχύ. Στο τέλος κανένας δεν τους παίρνει στα σοβαρά, αφού και οι ίδιοι δεν παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΙΑΙΚΡΙΝΕΙΣ Ας κοιτάξουµε µερικούς από τους λόγους που µας κάνουν να παραµορφώνουµε την αλήθεια. 1. Συναισθήµατα ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΤΗΤΑΣ και ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ, µπορεί να κάνουν έναν άνθρωπο να προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό του µε το να µην είναι απόλυτα ειλικρινής στους άλλους για τα πραγµατικά του συναισθήµατα, τις σκέψεις και την κατάσταση της ζωής του. 2. Το συναίσθηµα ότι κανείς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΟΣ, µπορεί να ωθήσει κάποιον στην υπερβολική µεγέθυνση του εαυτού του, στην προσπάθεια του να κερδίσει το σεβασµό και την αποδοχή των άλλων. 3. Η έλλειψη ΑΥΤΟΠΑΡΑΔΟΧΗΣ, µπορεί να κάνει κάποιον να µη δίνει πληροφορίες για τον εαυτό του, από φόβο ότι οι άλλοι µπορεί να τον απορρίψουν. Αυτό είναι κάτι πολύ συνηθισµένο αφού είναι µια συµπεριφορά που µάθαµε σε πολύ µικρή ηλικία, όταν καταλάβαµε ότι ήταν καλύτερο να µη λέµε στους γονείς µας τα πράγµατα εκείνα που µπορεί να µη ήταν αποδεκτά από αυτούς, για να αποφύγουµε την απόρριψη, και πιθανό, την τιµωρία. 4. Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ όπως χρήµατα, περιουσία, αποδοχή, µια επαγγελµατική θέση, την αγάπη ή την εκτίµηση του άλλου, µπορεί να λειτουργήσει σαν ερέθισµα για να πούµε ψέµατα. 6. Από την άλλη, η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ σηΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

217

µαντικό για µας, όπως κάποια δουλεία ή χρήµατα η άλλο υλικό ή συναισθηµατικό ώφελος (επιβεβαίωση), µπορεί να µας οδηγήσει στο ψέµα ή στην παραµόρφωση της αλήθειας. 7. Μπορεί να κρύψουµε την αλήθεια για να ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ µε τον άλλο. 8. Μπορεί να κρύψουµε την αλήθεια για να ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΣΟΥΜΕ κάποιον.

Έτσι, η ανάγκη να πούµε ψέµατα βασίζεται, στις περισσότερες περιπτώσεις, σε συναισθήµατα αδυναµίας, έλλειψη αυτοπαραδοχής, κατωτερότητα, φόβο και προσκολλήσεις. Το να λέει ψέµατα κάποιος, είναι λοιπόν σηµάδι αδυναµίας. Απαιτείται µεγάλη εσωτερική δύναµη, αυτοπαραδοχή, αυτοπεποίθηση, αυτοκυριαρχία και αγάπη για τον εαυτό του ώστε να µπορεί κάποιος να λέει πάντα την αλήθεια, σε κάθε περίπτωση. Αν θέλει να αποφύγει τη σύγκρουση µε τους άλλους γύρω του, θα πρέπει να µάθει να λέει αυτήν την αλήθεια µε πάρα πολύ αγάπη. Η αλήθεια σπάνια πληγώνει όταν εκφράζεται µε αγάπη µέσα από την καρδιά µας. Το να λέει κανείς ψέµατα, είναι χάσιµο χρόνου, γιατί η αλήθεια πάντα επικρατεί. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δε µπορούµε να ζούµε σε συνεχή σύγκρουση µε τον εαυτό µας. Αυτή η καταπίεση των πραγµατικών µας συναισθηµάτων, αυτή η απόρριψη του τι πραγµατικά είµαστε και πιστεύουµε, αυτή η συνεχής ένταση να είµαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγµατικά είµαστε, µας καταστρέφει σωµατικά, συναισθηµατικά, νοητικά και πνευµατικά. Δε µπορούµε να προστατέψουµε τίποτα µε τα ψέµατα. Ο,τι κερδίζεται µε αυτόν τον τρόπο, γίνεται ξινό. Το έχω δει κι αυτό πάρα πολλές φορές. Η αλήθεια γαληνεύει το νου, δυναµώνει το πνεύµα και δίνει υγεία στο σώµα. Ο Σάι Μπάµπα λέει: «Αυτός που προστατεύει την αλήθεια, θα προστατευτεί από την αλήθεια». Λίγοι άνθρωποι σήµερα το πιστεύουν αυτό. Ουσιαστικά, πιστεύουν ότι θα πρέπει να λένε ψέµατα, για να προστατέψουν τον εαυτό τους. Αλλά το να βρίσκεται κανείς σε αρµονία µε τη Συµπαντική θέληση, είναι η υψίστη προστασία. Η δύναµη του ανθρώπου είναι µικρή και προσωρινή. Μοιάζει µε το µικρό κύµα στην απεραντοσύνη του ωκεανού, µικρό και ασήµαντο. Λέµε ψέµατα για να προστατευτούµε από αυτά τα µικρά κύµατα, όταν µπορούµε να έχουµε την προστασία ολόκληρου του ωκεανού. Όταν 218


λέµε ψέµατα κόβουµε την επαφή µας µε τον ωκεανό και έτσι βάζουµε τον εαυτό µας σε πολύ ευάλωτη και δύσκολη θέση. Ερχόµαστε τώρα στην υψηλότερη µορφή αλήθειας. Την αλήθεια της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΑΣ ΦΥΣΗΣ. Η άσκηση της αλήθειας, σηµαίνει ακόµα την ανάµνηση της αλήθειας του ποιοι ή τι είµαστε στην πραγµατικότητα. Εδώ αναφερόµαστε στην «αλήθεια» του Χριστού «που θα µας απελευθερώσει». Και η αλήθεια αυτή είναι ότι είµατε αθάνατα πνεύµατα, που είναι άτρωτα και πάντα ασφαλή, ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβόµαστε τίποτα, ότι είµαστε µέρος του συµπαντικού ωκεανού, ότι είµαστε υπέροχες και πανέµορφες υπάρξεις που η ειλικρίνεια τους είναι και αποδεκτή και αγαπητή όταν ρέει ανεµπόδιστη. Η αλήθεια είναι επίσης ότι δεν είµαστε αυτά τα σώµατα και αυτές οι προσωπικότητες, αλλά ότι αυτά είναι προσωρινά οχήµατα που χρησιµοποιούµε εδώ πάνω στη γη, για την έκφραση και την εξέλιξη µας. Μια µέρα θα τα εγκατα/.είψουµε και τότε θα συνειδητοποιήσουµε την ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. Όµως έχουµε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουµε αυτήν την αλήθεια πριν εγκαταλείψουµε το υλικό µας σώµα. Αυτός είναι και ο σκοπός της ζωής. Όταν θα το έχουµε πραγµατοποιήσει αυτό, τότε θα έχουµε την εσωτερική δύναµη να λέµε πάντα την αλήθεια.

ΟΧΙ ΚΛΟΠΗ Ελάχιστοι από εµάς που διαβάζουµε αυτό το βιβλίο είµαστε ικανοί να κάνουµε µια καθαρή κλοπή. Ελάχιστοι θα µπορούσαµε να ληστέψουµε µια τράπεζα ή να διαρρήξουµε ένα σπίτι για να πάρουµε χρήµατα ή χρυσαφικά. Ορισµένοι, σε κάποια στιγµή επανάστασης στα νιάτα τους, µπορεί να έκλεψαν κάτι από κάποιο κατάστηµα, αεροπλάνο, ξενοδοχείο ή µεγάλο οργανισµό, όµως δεν το έκαναν αυτό κανόνα στη ζωή τους. Παρόλα αυτά όµως, υπάρχουν διάφοροι πιο εκλεκτυσµένοι τρόποι κλοπής που περνούν απαρατήρητοι στη ζωή µας. Ας συζητήσουµε για µερικούς απ' αυτούς τους «αφανείς» τρόπους. Τα πάντα πάνω στη Γη ανήκουν στη Γη και το δηµιουργό της. Εµείς είµαστε απλώς, φιλοξενούµενοι πάνω στη Γη και ό,τι «έχουµε» το έχουµε δανειστεί από αυτήν. Τίποτα στην Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

219

πραγµατικότητα δε µας ανήκει. Φτάσαµε εδώ γυµνοί, χωρίς να έχουµε τίποτα και θα φύγουµε από εδώ χωρίς νας πάρουµε απολύτως τίποτα. Όλα ανήκουν στην «Μητέρα Γη» και πάντα θα ανήκουν. Εποµένως, η ιδέα του να «κατέχει» κανείς υλικά αγαθά, είναι λαθεµένη και απατηλή. Στην ουσία, τίποτα δε µας «ανήκει». Η Γη µας δανείζει ό,τι χρειαζόµαστε στη διαδικασία της πνευµατικής µας εξέλιξης. Όταν είµαστε υπερβολικά συγκεντρωµένοι στο να "έχουµε" και να "εξουσιάζουµε", στο "εµένα" και "δικό µου", τότε δηµιουργούµε το υπόβαθρο για την κλοπή σε κάθε επίπεδο. Όταν κάποιος συσσωρεύει για τον εαυτό του µεγάλες ποσότητες από τους πόρους της Γης, τη στιγµή που οι άλλοι δεν έχουν τίποτα, τότε δηµιουργεί τις προϋποθέσεις και την ανάγκη στον άλλον να κλέψει. Η συσσώρευση αγαθών από ένα άτοµο, είναι µια µορφή κλοπής, που δηµιουργεί µια άλλη µορφή κλοπής. Αλλά ας αναλύσουµε αυτήν την ασυνήθιστη ιδέα. Υπάρχουν δύο παράγοντες που καθορίζουν την ηθική και την αγνότητα των πραγµάτων που κατέχουµε, καθώς και τη σχέση µας µε αυτό. Ο ένας είναι ΠΩΣ ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕ Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ και ο άλλος ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ή τι κάνουµε µε αυτά που έχουµε. Ας εξετάσουµε τον πρώτο παράγοντα.

ΠΩΣ ΑΠΟΚΤΑΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ Υπάρχουν δύο τρόποι για να βγάζει κανείς σωστά χρήµατα. Ο ένας είναι µέσα από την εργασία, που βασίζεται στη σωστή δράση. Ο άλλος είναι µέσα από την κληρονοµιά. Ό,τι κληρονοµούµε είναι δικό µας, για να το χρησιµοποιήσουµε µε το σωστό τρόπο, (θα συζητήσουµε αργότερα την ορθή χρήση). Εδώ µιλάµε για ό,τι κληρονοµούµε στην πραγµατικότητα και όχι θεωρητικά. Μπορεί δηλαδή να παρουσιαστούν κάποια εµπόδια ανάµεσα σε αυτό που θα πρέπει να κληρονοµήσουµε και αυτό που τελικά κληρονοµούµε. Αυτό δεν είναι οπωσδήποτε «αδικία», όπως πολλοί µπορεί να σκεφτούν. Πολύ συχνά, τέτοιες ιστορίες είναι αποτέλεσµα παλιών απλήρωτων χρεών από προηγούµενες ζωές. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, µπορεί να 220


χρειάζεται να πάρουµε κάποιο µάθηµα µέσα από το να µην µπορούµε να πάρουµε αυτό «που δικαιωµατικά µας ανήκει». Ποτέ δε µπορούµε να ξέρουµε από πριν. Μπορούµε να κάνουµε ό,τι καλύτερο γίνεται, στα πλαίσια της νόµιµης και πρέπουσας συµπεριφοράς, για να αποκτήσουµε αυτό που µας ανήκει. Αν όµως οι δυνάµεις της ζωής µας εµποδίσουν σ' αυτό παραλές τις προσπάθειες µας, τότε θα πρέπει να συνεχίσουµε τη ζωή µας, να ξεχάσουµε το παρελθόν, να συγχωρέσουµε αυτούς που µας αδίκησαν και να συµπεράνουµε ότι κατά κάποιο τρόπο αυτό ήταν το «δίκαιο» αποτέλεσµα. Ό,τι παίρνουµε από τους γονείς µας µε νόµιµο τρόπο, είναι αυτό που έχουµε δηµιουργήσει σε προηγούµενες ζωές. Αν όµως κάποιος έχει διαλέξει να γεννηθεί σε µια φτωχή οικογένεια, που δεν του αφήνει καµιά κληρονοµιά, αυτό δε σηµαίνει ότι αυτός δεν πέτυχε τίποτα στις προηγούµενες ζωές του. Υπάρχουν πολύ πιο πολύτιµα πράγµατα να κληρονοµήσει κανείς από τους γονείς του εκτός από χρήµατα, σπίτια ή γη. Υπάρχει αγάπη, αυτοπεποίθηση, εξυπνάδα, αξιοπρέπεια και µια µεγάλη ποικιλία από ταλέντα και ικανότητες. Αυτά είναι τα πραγµατικά δώρα που κάνουν τη ζωή εύκολη και όµορφη. Χωρίς αυτά µια περιουσία µπορεί να χαθεί µέσα σε λίγα χρόνια. Χωρίς αυτά η περιουσία δε µπορεί να δώσει ευτυχία και γι' αυτό είναι χωρίς αξία. Αλλά ας δούµε τώρα τι σηµαίνει να κερδίζει κανείς χρήµατα µε ορθό τρόπο. Το να κερδίζει κανείς χρήµατα µε το σωστό τρόπο βασίζεται στην αρχή του «Να κάνεις στους άλλους αυτό που θα ήθελες να κάνουν εκείνοι σε σένα» σε κάθε συναλλαγή µε τους άλλους. Ποιες είναι όµως οι πλευρές αυτού του χρυσού κανόνα. 1. Να µη λέει κανείς ψέµατα για να κερδίσει. 2. Το προϊόν που πουλάει να έχει την ποιότητα που θα ήθελε εκείνος, αν το αγόραζε και που θα το πλήρωνε µε ευχαρίστηση. 3. Το προϊόν που παράγουµε, η υπηρεσία ή εργασία που προσφέρουµε, να είναι ακριβώς αυτό που λέµε ότι είναι και όχι κάτι άλλο. 4. Η δουλειά που κάνουµε για κάποιον, να είναι της ίδιας ποιότητας που θα ζητούσαµε και εµείς. Αν πληρωνόµαστε για µια εργασία που κάναµε µε µισή καρδιά και καταβάλλαµε το Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

221

50% των προσπαθειών µας τότε, κατά κάποιο τρόπο, κλέβουµε τον άνθρωπο που µας πληρώνει. 5. Από την άλλη, αυτός που πληρώνει για κάποια εργασία, θα πρέπει να αισθάνεται ότι είναι πρόθυµος να κάνει την ίδια δουλειά µε τον ίδιο µισθό, διαφορετικά κλέβει τον άνθρωπο που πληρώνει. 6. Όταν κάποιος χτίζει ένα σπίτι ή παράγει κάποιο προϊόν, θα πρέπει να δείχνει την ίδια φροντίδα και να τοποθετεί τα ίδια υλικά µε αυτά που θα έβαζε αν ήταν δικό του το σπίτι ή το προϊόν. 7. Θα πρέπει ακόµα να µην παίρνει κανείς κάποια θέση σε δηµόσιο ή ιδιωτικό οργανισµό αν δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα ή εµπειρία. Γι' αυτό και δε δίνουµε, ούτε δεχόµαστε δουλειές που έχουν σχέση µε την οικογένεια ή άλλου είδους γνωριµίες, παρά µόνο µε την προϋπόθεση ότι είναι κανείς ικανός να κάνει την εργασία, καλύτερα από τους άλλους υποψήφιους, που δεν έχουν αυτές τις «γνωριµίες» Το κλειδί λοιπόν για τη σωστή απόκτηση χρηµάτων, είναι να είµαστε πάντα έτοιµοι να µπούµε στη θέση του άλλου ατόµου σε µια συµφωνία ή συναλλαγή έτσι ώστε αν οι θέσεις άλλαζαν ξαφνικά και δεχόµαστε αυτό που πριν προσφέραµε, να είµαστε το ίδιο ευτυχείς. Αν αυτό δεν ισχύει τότε αυτό σηµαίνει ότι µε κάποιον τρόπο κλέβουµε τον άλλο.

ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ Υπάρχει ένα αρχαίο πανέµορφο σανσκριτικό γνωµικό που λέει "ARDHA-DHARMA-KAMA-MOKSHA" ■ ARDHA σηµαίνει πλούτος, µε την ευρεία έννοια της λέξης που περιλαµβάνει χρήµατα, γη, σπίτια, αντικείµενα, ενέργεια, ιδέες, ταλέντα και σκέψεις. Η λέξη DHARMA έχει πολλές έννοιες και είναι δύσκολο να µεταφραστεί εύκολα στις δυτικές γλώσσες. Σηµαίνει σωστή δράση. Σηµαίνει ακόµα κάθε πράξη που συνεισφέρει στη σωµατική, συναισθηµατική, νοητική και πνευµατική ευηµερία του ατόµου και της κοινωνίας. Σηµαίνει υπέρβαση του προσωπικού "εγώ" και των εγωιστικών αναγκών και ζωή αφιερωµένη στο καλό του συνόλου. Σηµαίνει να κάνει κανείς πάντα το σωστό. Σηµαίνει να χρησιµοποιεί κανείς οποιοδήποτε «πλού222


το» έχει µε τον ίδιο τρόπο που θα ήθελε να τον χρησιµοποιούν για το καλό της ανθρωπότητας. Σηµαίνει να είναι σε αρµονία µε τη ροή της ζωής, µε τη ροή των δυνάµεων της εξέλιξης που υπάρχουν µέσα µας και γύρω µας. Εποµένως ό,τι παίρνουµε από τη ζωή αυτήν, είναι στην πραγµατικότητα µια δοκιµασία για να δούµε πόσο ικανοί είµαστε να το χρησιµοποιήσουµε σωστά, δηλαδή µε ανιδιοτέλεια. Υπάρχει στη Βίβλιο η παραβολή για τα «Τάλαντα» που έδωσε ο αφέντης στον καθένα από τους τρεις υπηρέτες του. Οι δυο πρώτοι που διπλασίασαν τα «τάλαντα» τους µε το να τα χρησιµοποιήσουν σωστά θεωρήθηκαν ικανοί και τους δόθηκαν µεγαλύτερα ποσά. Ο τρίτος υπηρέτης που έκρυψε το «τάλαντο» του, θεωρήθηκε ανίκανος να διαχειρίζεται χρήµατα και έτσι του πήραν πίσω ό,τι του είχαν δώσει και τα δώρησαν στους άλλους. Επίσης, όταν ο Χριστός πέρασε µπροστά από τη συκιά και είδε ότι δεν έδινε καρπούς, την καταράστηκε και ξεράθηκε. Έχουµε έρθει εδώ για να παράγουµε, να δηµιουργούµε, να προσφέρουµε. Όχι για να κρύβουµε ό,τι έχουµε από φόβο µη το χάσουµε. Έτσι, η «νταρµική» χρήση του πλούτου µας, θα ήταν να φροντίζουµε τις βασικές ανάγκες της οικογένειας µας και των ατόµων που εξαρτώνται από µας. Αυτό σηµαίνει να τους δίνουµε τροφή, ρούχα, στέγη και µόρφωση. Πέρα από αυτό, θα πρέπει να υπάρχουν όρια στο τι ξοδεύει κανείς από προσωρινό καπρίτσιο και επιθυµίες που δηµιουργούνται από την καταναλωτική µας κοινωνία. Θα πρέπει ακόµα να φροντίζει να µην ξοδεύει τους διάφορους πόρους της Γης όπως το νερό, την τροφή, το ηλεκτρικό, το πετρέλαιο κ.λπ. Το να ξοδεύει κανείς, είναι σαν να κλέβει τους άλλους. Αρρωσταίνουµε από το πολύ φαγητό, ενώ άλλοι είναι άρρωστοι γιατί δεν έχουν αρκετό. Θα είµασταν επίσης πιο υγιείς αν προσπαθούσαµε να βοηθήσουµε αυτούς τους ανθρώπους να βρουν τρόπους να παράγουν τη δική τους τροφή. Άλλη µεγάλη σπατάλη είναι η συσσώρευση και η συλλογή. Δηµιουργούµε µπλοκαρίσµατα στη ροή της ενέργειας µέσα στην κοινωνία όταν οι ντουλάπες µας είναι γεµάτες µε ρούχα, παπούτσια, σακάκια, όταν οι τοίχοι µας είναι γεµάτοι από πανάκριβους πίνακες και όταν τα µπάνια µας είναι γεµάτα από ακριβά καλλυντικά, ενώ καθηµερινά 40.000 παιδιά πεθαίνουν Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

223

από πείνα. Τα χρήµατα αυτά θα µπορούσαν να πάνε σε διάφορα εκπαιδευτικά προγράµµατα, σε γεωτρήσεις για νερό και για κατασκευή µικρών βιοµηχανιών που θα βοηθούσαν αυτούς τους ανθρώπους να ανεβάσουν το βιωτικό τους επίπεδο. Αξίζουµε τον πλούτο που έχουµε, καθώς και εκείνοι αξίζουν τη φτώχεια µέσα στην οποία ζουν. Αυτό είναι αποτέλεσµα του παρελθόντος, είναι όµως και µια δοκιµασία για το µέλλον. Μια δοκιµασία που µέσα απ' αυτήν πρέπει εµείς να δείξουµε τι πρόκειται να κάνουµε µε τα χρήµατα µας και οι άλλοι τι πρόκειται να κάνουν µε τη φτώχεια τους. Το µάθηµα είναι ότι όλοι είµαστε ένας. Η αδιαφορία µας για τα βάσανα των άλλων είναι µια ακόµα µορφή κλοπής. Ό,τι µας έχει δοθεί, έχει σκοπό να δοκιµάσει αν η ωριµότητα, η συµπόνια, η αγάπη και η σοφία µας είναι αρκετά δυνατές ώστε να αντισταθούν στη λάµψη και την άνεση των υλικών αγαθών. Δεν είναι εύκολο αυτό. Γι' αυτό και ο Χριστός είπε πως είναι πολύ δύσκολο για έναν πλούσιο άνθρωπο να µπει στο βασίλειο των ουρανών. Ερωτεύεται τα αντικείµενα του και στο τέλος γίνονται εκείνα το αφεντικό του. Δε µπορεί να πείσει τον εαυτό του να χρησιµοποιήσει τα αγαθά για το Dharma, για το καλό δηλαδή όλων. Η περιουσία του γίνεται κατάρα γι' αυτόν ή εµπόδιο στην πνευµατική του πρόοδο. Είναι πολύ πιθανό ότι στο µέλλον σε µια άλλη ζωή, θα βιώσει πείνα και φτώχεια, για να ξυπνήσει µέσα του το συναίσθηµα της συµπόνιας για τους συνανθρώπους του. Ο πλούτος, µας έχει δοθεί από τη µοναδική πηγή κάθε πλούτου. Ό,τι έχουµε δεν είναι τόσο αποτέλεσµα της προσωπικής µας προσπάθειας, όσο της Θείας Χάρης. Τόσοι άλλοι άνθρωποι έχουν δουλέψει πολύ σκληρότερα και δεν έχουν αποκτήσει τίποτα. Άλλοι πάλι έχουν δουλέψει ελάχιστα ή καθόλου και έχουν τόσα πολλά. Όλα είναι ένα θέατρο, µια δοκιµασία, µια ευκαιρία για πνευµατική ανάπτυξη. Οι περισσότεροι όµως αποτυγχάνουν στις εξετάσεις. Ό,τι έχουµε είναι δανεισµένο από τη Γη, για να το χρησιµοποιήσουµε σωστά για το καλό της ζωής πάνω στη Γη. Είναι σα να είµαστε υπεύθυνοι επενδύσεων σε µια Τράπεζα και αρχίζουµε να παίρνουµε χρήµατα για τον εαυτό µας, αντί να τα χρησιµοπούµε για το καλό της Τράπεζας. 224


ΓΙΑΤΙ ΣΥΣΣΩΡΕΥΟΥΜΕ; Υπάρχουν λοιπόν διάφορες εκλεπτυσµένες µορφές κλοπής. Αιτίες αυτής της συµπεριφοράς µας είναι: 1. Η ανασφάλεια µας, που µας οδηγεί στο να µαζεύουµε περισσότερα από όσα χρειαζόµαστε (συχνά σε βάρος των άλλων), απλά και µόνο για την περίπτωση που θα δυσκολέψουν τα πράγµατα στο µέλλον. Αυτό ως ένα σηµείο είναι λογικό. Οµως, πόσα πρέπει να βάλει κανείς στην άκρη για να αισθάνεται ασφαλής; Και είναι ποτέ κανείς ασφαλής από σεισµό, φωτιά, βία, αρρώστια ή το χάσιµο ενός αγαπηµένου προσώπου, απλά επειδή έχει πολλά λεφτά; Σ' αυτές τις περιπτώσεις η µεγαλύτερη ασφάλεια είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον των φίλων, για να µπορεί να ξεπεράσει κάθε δυσκολία. Η υπερβολική όµως σηµασία στα χρήµατα, πολύ συχνά, µας αφήνει πολύ λίγους φίλους και αυτοί οι λίγοι που µας µένουν είναι, ίσως, φίλοι µας επειδή έχουµε χρήµατα. Θα εξακολουθούν όµως να είναι φίλοι µας σε δύσκολους καιρούς; 2. Η απληστία για χρήµατα και ευχαρίστηση σπρώχνει τον άνθρωπο στο να µαζεύει χρήµατα και αντικείµενα, για να είναι σίγουρος ότι θα ικανοποιήσει τις επιθυµίες του. 3. Η ανάγκη για επιβεβαίωση από την κοινωνία µέσα από την εικόνα της επιτυχίας που µετριέται από το πόσα χρήµατα, σπίτια, ή αντικείµενα έχει κανείς, είναι ένα άλλο κίνητρο για να κρατάει κάποιος την περιουσία του για τον εαυτό του. Μπορεί ακόµα να οδηγήσει ορισµένους ανθρώπους σε ανήθικες πράξεις για να αποκτήσουν περιουσία. Μαζί µε αυτήν την ανάγκη συµβαδίζει και η ανάγκη για εξουσία πάνω στους άλλους- κάτι που µπορεί να γίνει αιτία να χρησιµοποιεί κάποιος τα χρήµατα για να ελέγχει τους άλλους και έτσι να έχει την εντύπωση ότι είναι σπουδαίος, δυνατός και όπως πρέπει. Ετσι, τα εµπόδια στη νταρµική χρήση της περιουσίας µας προέρχονται από βασικές εσωτερικές αµφιβολίες για τον εαυτό µας και από έλλειψη εσωτερικής ολοκλήρωσης. Ο άνθρωπος που έχει εσωτερική ασφάλεια, ικανοποίηση, επιβεβαίωση και αυτοπαραδοχή δε χρειάζεται να συσσωρεύει χρήµατα και αντικείµενα. Απελευθερώνεται από αυτές τις παγίδες και χρησιµοποιεί όλους τους υλικούς, συναισθηµατικούς, νοητικούς και πνευµατικούς πόρους για τη θεραπεία της ανθρωπότητας. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

225

Αφιερώνει το σπίτι, τα χρήµατα, τις ικανότητες του νου, την ενέργεια και τη ζωή του, στη µεταµόρφωση της κοινωνίας. Κάθε στιγµή στη ζωή µας πρέπει να επιλέγουµε ανάµεσα στην ασφάλεια (εξωτερική) και την εξέλιξη. Το δεύτερο µέρος της σανσκριτικής φράσης εφαρµόζεται εδώ. «KAMA» σηµαίνει επιθυµία και «MOKSHA» σηµαίνει απελευθέρωση. Έτσι, όπως κάθε περιουσία πρέπει να διοχετεύεται προς το DHARMA (δηλαδή την ευηµερία όλων), έτσι και κάθε επιθυµία πρέπει να διοχετεύεται προς την απελευθέρωση ή τη φώτιση. Γι' αυτό πρέπει συνέχεια να προσέχουµε να επιλέγουµε την εξέλιξη και την απελευθέρωση - αντί την ασφάλεια που µας κάνει να τρέχουµε πίσω από προσωρινές ανέσεις και απολαύσεις, ενώ οι συνάνθρωποι µας πεθαίνουν από πείνα. ΟΧΙ ΦΘΟΝΟΣ Από παιδιά έχουµε ακούσει πάρα πολλές φορές την εντολή, να µη ζηλεύουµε το γείτονα µας. Συνήθως την ακούµε συνοδευόµενη από την καταδίκη ότι σε τέτοια περίπτωση εγκληµατούµε εναντίον του ανθρώπου που ζηλεύουµε. Πραγµατικά, η υπερβολική ζήλεια µπορεί να γίνει αιτία να αντιδράσουµε ιδιαίτερα εγωιστικά και αρνητικά για τους άλλους. Όµως στις περισσότερες περιπτώσεις η ζήλεια και ο φθόνος βλάπτουν µόνο εµάς. ΦΘΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΟΠΑΡΑΔΟΧΗΣ Όταν φθονούµε κάποιον για αυτό που είναι ή γι' αυτό που έχει, τότε δε δεχόµαστε την οµορφιά της δικής µας ζωής. Αγνοούµε την τέλεια µοναδικότητα της ζωής µας και το πόσο διαφορετική είναι από τη ζωή των άλλων γύρω µας. Ποτέ δύο άτοµα γεννηµένα πάνω στη γη δεν έχουν ζήσει ακριβώς την ίδια ζωή, µε τις ίδιες σκέψεις, ικανότητες, ιδιοκτησίες, ταλέντα, ενδιαφέροντα και ρόλους. Καθένας µας είναι η µοναδική έκφραση της µίας παγκόσµιας συνειδητότητας. Όταν φθονούµε κάποιον γι' αυτό που κάνει ή που έχει, τότε απορρίπτουµε τον εαυτό µας και ότι µας έχει δοθεί. Αυτό σηµαίνει ακόµα ότι α226


πορρίπτουµε το Θεϊκό Σχέδιο. Αυτό που µας δόθηκε, µπορεί να µοιάζει λιγότερο ή µικρότερο από ό,τι έχει δοθεί στους άλλους, αλλά εκείνο που πρέπει να καταλάβουµε, είναι ότι κάθε άνθρωπος έχει ακριβώς αυτό που χρειάζεται για να προχωρήσει στην εξέλιξη του, να µάθει τα µαθήµατα του και να παίζει τους ρόλους που ήρθε να παίξει σ' αυτήν την ενσάρκωση. Αν δεν έχουµε αρκετά, αυτό σηµαίνει ότι είναι χρήσιµο για µας να µην έχουµε περισσότερα, τουλάχιστον αυτήν τη στιγµή. Σηµαίνει ότι αν είχαµε πιο πολλά, θα ήταν εµπόδιο στην ανάπτυξη µας. Μπορεί να χρειάζεται να έχουµε λιγότερα για να δραστηριοποιηθούµε και να δουλέψουµε για να αποκτήσουµε περισσότερα. Σκοπός µας µπορεί να είναι να έχουµε περισσότερα χρήµατα, αντικείµενα, γνώση, ικανότητες ή πνευµατική συνείδηση. Σε κάθε περίπτωση, θα µάθουµε πολλά στην προσπάθεια µας να βελτιώσουµε την κατάσταση µας. Όταν αισθανόµαστε ζήλεια για τους άλλους, χάνουµε πολύ ενέργεια, ενώ θα µπορούσαµε να τη χρησιµοποιήσουµε για την ολοκλήρωση του σκοπού της ζωής µας (όποιος κι αν είναι αυτός). Όταν φθονούµε, δε µπορούµε να είµαστε χαλαροί, ούτε γαλήνιοι. Έχουµε συνέχεια την ανάγκη να φτάσουµε τους άλλους, να αποκτήσουµε αυτά που έχουν, να µοιάζουµε µε κείνους, όχι γιατί µε το να πετύχουµε κάτι τέτοιο θα είµαστε πιο ευτυχείς αλλά γιατί δε δεχόµατε τον εαυτό µας όπως ακριβώς είναι. Ο άνθρωπος που δέχεται τον εαυτό του όπως είναι, δε νιώθει ζήλεια ή φθόνο. Είναι ικανοποιηµένος µε αυτά που έχει και µε αυτό που είναι, ενώ παράλληλα γνωρίζει ότι βρίσκεται στη διαδικασία της εξέλιξης. Ξοδεύει χρόνο και ενέργεια για να βελτιώσει την ποιότητα του σώµατος, του νου, της προσωπικότητας και της ζωής του, χωρίς αυτό να γίνεται για να µοιάσει στους άλλους ή για να έχει ό,τι έχουν οι άλλοι. Ακολουθεί την εσωτερική φωνή που τον οδηγεί προς την αυτοβελτίωση, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι γύρω του. Αυτός που δε δέχεται τον εαυτό του, αναγκαστικά ακολουθεί τις φωνές, τις ανάγκες και τις επιθυµίες αυτών που τον περιβάλλουν. Δεν έχει καµιά σταθερότητα. Ο φθόνος και η ζήλεια είναι φανερά σηµάδια έλλειψης αυτοπαραδοχής και αυτοεπιβεβαίωσης. Το άτοµο που νιώθει έτσι, δεν έχει ακόµα αισθανθεί την εσωτερική, δική του αξία. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

227

Όταν στο τέλος αντιλαµβάνεται ότι η ζωή του είναι τέλειο µέρος του τέλειου θεϊκού σχεδίου που σταδιακά ξετυλίγεται, θα πάψει να φθονεί τους άλλους. Τότε θα χαρεί για όλα εκείνα που του έχουν δοθεί από τη ζωή, ακόµη και αν αυτά είναι αρνητικά, όπως αρρώστιες ή φτώχεια. Θα καταλάβει ότι οι καταστάσεις αυτές είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να συνεχίσει την εξέλιξη του. Το µάθηµα του µπορεί να είναι να δέχεται τα πράγµατα όπως έρχονται ή να κάνει προσπάθειες για να τα ξεπεράσει. Και στις δύο περιπτώσεις αυτός θα είναι ο νικητής. Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβει κανείς, ότι οι διάφορες εντολές δε δηµιουργήθηκαν για να ελέγξουν τους ανθρώπους ή για να µας αποτρέψουν από την αµαρτία. Δηµιουργήθηκαν σα γενικές οδηγίες, που βοηθούν στην ανάπτυξη της συνειδη-τότητάς µας και στην πραγµάτωση της αληθινής πνευµατικής µας φύσης. Είναι αδύνατο να έχει κάποιος συνείδηση της πνευµατικής του φύσης και παράλληλα να νιώθει φθόνο, ζή-λεια ή θυµό. Αισθάνεται τόσο δυνατός, τόσο µεγάλος, τόσο άφοβος, ώστε δε χρειάζεται να συµπεριφέρεται µ' αυτόν τον τρόπο' αντίθετα είναι γεµάτος αγάπη και υπηρετεί τους συνανθρώπους του.

228


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΑΕΥΟΕΡΙΑ

ΤΟ ΣΕΞ, Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΡΟΜΟ

Ε

πειδή η ανάγκη για το άλλο φύλο είναι από τις πιο δυνα τές και αποτελεί ένα από τα κυριότερα εµπόδια αλλά και δοκιµασίες στον πνευµατικό δρόµο, αποφασίσαµε να δώσουµε ιδιαίτερη προσοχή σ' αυτό το θέµα. Υπάρχει σήµερα µεγάλη σύγχυση γύρω από αυτά τα τρία θέµατα. Συνέχεια δεχόµαστε διαφορετικά και συγκρουόµενα µηνύµατα από την εκκλησία, τους γονείς, τους φίλους, του ψυχολόγους, τους γιατρούς, την τηλεόραση, τον κινηµατογράφο και τα διάφορα περιοδικά. Τι να πιστέψουµε και ποιόν; Πώς να δηµιουργήσουµε τη δική µας προσωπική άποψη; ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ

Μερικές από τις απόψεις που ακούµε γύρω από τα θέµατα του έρωτα, του σεξ και της αγάπης είναι οι εξής: 1. Το σεξ είναι αµαρτία, χρειάζεται µόνο για τη δηµιουργία παιδιών. 2. Το σεξ εξαγνίζεται µε το µυστήρι ο του γάµου. 3. Το σεξ έξω από τον γάµο είναι θανάσιµη αµαρτία. 4. Το να έχει κάποιος σεξουαλική σχέση µε οποιονδήποτε είναι καλό αν υπάρχει συναίσθηµα «αγάπης». Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

229

5. Το σεξ είναι µια ιερή πράξη ένωσης ανάµεσα σε δύο συνειδητές υπάρξεις. 6. Η σεξουαλική δραστηριότητα είναι καλή για την υγεία και θα πρέπει να συνεχίζεται µέχρι τα βαθιά γεράµατα, 7. Στη σεξουαλική πράξη καταναλώνεται πολύτιµη και ζωτική ενέργεια, που θα µπορούσε να µεταλλαχθεί σε υψηλότερης µορφής δηµιουργική ενέργεια ή αυτογνωσία. 8. Η σεξουαλική δραστηριότητα θα πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα και µε οποιονδήποτε, ακόµα και µε άτοµα του ίδιου φύλου. 9. Δε θα πρέπει κανείς να καταπιέζει τις σεξουαλικές του επιθυµίες, γιατί αυτό µπορεί να τον βλάψει σωµατικά και ψυχολογικά. 10. Οι άντρες µπορούν να έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις, όχι όµως οι γυναίκες. 11. Και οι άντρες και οι γυναίκες µπορούν να έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. 12. Η σεξουαλική σχέση είναι παγίδα, που έχει σαν αποτέλεσµα να χάνει ο άντρας τη λογική του και τη διαύγεια πνεύµατος. 13. Ο έρωτας είναι η χαρά της ζωής και αξίζει τον κόπο να αφοσιώνεται κανείς σ' αυτόν, ανεξάρτητα από το τι του στοιχίζει στ' άλλα επίπεδα της ζωής του. 14. Η επιτυχία της αρρενωπότητας ή της θηλυκότητας κάποιου µετριέται µε τις σεξουαλικές και ερωτικές του επιτυχίες. Διαφορετικά θα πρέπει κάτι να µη πηγαίνει καλά µε αυτό το άτοµο. 15. Δεν υπάρχει πραγµατική αγάπη. 16. Η πραγµατική αγάπη περιλαµβάνει και υπερβαίνει τον έρωτα και το σεξ. 17. Η πνευµατική ανάπτυξη είναι αδύνατη όσο το άτοµο είναι συγκεντρωµένο στις ερωτικές και σεξουαλικές του δραστηριότητες. 18. Η σεξουαλική ενέργεια µπορεί να µεταλλαχθεί σε πνευµατική ενέργεια αν κάποιος γνωρίζει πώς να το κάνει. Ποια από αυτές τις απόψεις πιστεύετε; Ίσως θα µπορούσατε να προσθέσετε κι άλλες δέκα πεποιθήσεις που δεν αναφέρονται εδώ. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Ποια είναι η αλήθεια; Πώς µπορεί κανείς να σχηµατίσει µια προσωπική 230


φιλοσοφική άποψη πάνω σ' αυτόν τον τόσο σηµαντικό, αλλά και µπερδεµένο τοµέα της ζωής µας; Δε µπορώ να ισχυριστώ προσωπικά ότι έχω να δώσω κάποιες απαντήσεις στην κοινωνία. Εχοντας όµως αρκετή πείρα και αφού σκέφτηκα αρκετά το θέµα αυτό, κατέληξα σε µια προσωπική φιλοσοφική θέση, που προς το παρόν µε ικανοποιεί και που ίσως σας φανεί χρήσιµη, για να δηµιουργήσετε και σεις τη δική σας. Οι σκέψεις που θα εκφράσω εδώ είναι προσωπικές και δεν εκπροσωπούν κανένα ιδιαίτερο σύστηµα ή κατεστηµένη φιλοσοφία, χωρίς φυσικά να αρνούµαι το γεγονός ότι έχουν επηρεαστεί από όλες τις φιλοσοφίες που έχω µελετήσει, από τους δασκάλους που έχω συναντήσει και τις σχέσεις που έχω βιώσει.

ΟΥΤΕ ΣΩΣΤΟ - ΟΥΤΕ ΛΑΘΟΣ Καταρχήν δεν πιστεύω ότι το θέµα είναι ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ και ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ. Όλες αυτές οι δηλώσεις είναι σωστές ή λαθεµένες, ανάλογα µε το δρόµο όπου βρίσκεται κανείς στο ταξίδι του προς την αυτογνωσία ή την πνευµατική φώτιση. Θα πρέπει να εγκαταλείψουµε την περηφάνια και την ενοχή που είναι συνυφασµένες µε την ιδέα του σωστού και του λάθους, του καλού ή του κακού. Εκείνο που είναι «σωστό» και «καλό» είναι εκείνο που µας βοηθάει να προχωρήσουµε στο δρόµο µας προς την ενότητα µε τους άλλους και το Θεό. Εκείνο που είναι «κακό» και «αµαρτωλό» είναι εκείνο που δηµιουργεί µια αίσθηση απόσταση, µεταξύ του εαυτού µας και των άλλων ή µεταξύ του εαυτού µας και του Θείου που ζει µέσα µας. Εποµένως, η σεξουαλική δραστηριότητα µπορεί για κάποιον να είναι παράγοντας αρµονίας και ενότητας στη σωµατική και ψυχολογική του ζωή, ενώ για τον άλλον να είναι κατήφορος, χάσιµο της πνευµατικής του ενέργειας και απόσπαση της προσοχής από τον πνευµατικό στόχο. Δεν είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον έτσι όπως και ένας µαθητής κολλεγίου δεν είναι καλύτερος από έναν µαθητή του δηµοτικού. Και οι δυό είναι καλοί και το ίδιο θεϊκοί στην εσωτερική τους φύση. Ο ένας απλούστατα είναι µεγαλύτερος, πιο έµπειρος και προεΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

231

τοιµασµένος για δυσκολότερα µαθήµατα και ευθύνες. Θα πρέπει να είµαστε ειλικρινείς µε τον εαυτό µας, να εξετάσουµε µε προσοχή τη ζωή µας, τους στόχους, τις επιθυµίες, τις συνήθειες, τις προσκολλήσεις και τα κίνητρα µας και να ξεκαθαρίσουµε εσωτερικά πόσο το σεξ ή ο έρωτας µας βοηθάει την παρούσα στιγµή να προχωρήσουµε προς την αγάπη ή µας αποµακρύνει από αυτήν. Για τους περισσότερους ανθρώπους το σεξ και ο έρωτας παίζουν σηµαντικό ρόλο για την επίλυση των διαφορών, την εναρµόνιση των ενεργειών και το πλησίαµα των ατόµων. Το βασικό πρόβληµα είναι ότι το µέσο έχει γίνει σκοπός και όχι µόνο αυτό, αλλά έχει ακόµη θεοποιηθεί. Το σεξ και ο έρωτας είναι οι θεοί των σύγχρονων µέσων µαζικής ενηµέρωσης, της τηλεόρασης, των περιοδικών, του κινηµατογράφου της µοντέρνας κοινωνίας. Οτιδήποτε διαφηµίζεται περνά στο άτοµο µέσα από το σεξουαλικό του κέντρο (προφανώς γιατί οι διαφηµιστικές εταιρίες έχουν ανακαλύψει ότι αυτό είναι το πιο ανοιχτό κέντρο στον άνθρωπο σήµερα). Το σεξ και ο έρωτας υπάρχουν µε το σκοπό να µάθει σιγάσιγά κανείς να αγαπάει. Γι' αυτό το λόγο είναι απαραίτητο, για τους περισσότερους από εµάς, κάποια στιγµή στη ζωή µας, συνήθως σε νεαρή ηλικία, να βιώσουµε αυτήν τη µορφή επικοινωνίας. Όµως ξεχνάµε τι είναι αγάπη. Τη µπερδεύουµε µε την προσκόλληση, τη στοργή, την επιθυµία, τη λαγνεία, την ταύτιση, την ανησυχία, το άγχος, το φόβο, την περηφάνια, τον έλεγχο και διάφορα άλλα συναισθήµατα. Θα πρέπει γι' αυτό να αναρωτηθούµε αν η σεξουαλική µας δραστηριότητα ή τα συναισθήµατα του έρωτα, µας φέρνουν πιο κοντά στο συναίσθηµα της αγνής αγάπης για τα αγαπηµένα µας πρόσωπα και για ολόκληρη την ανθρωπότητα ή είναι, απλά, εκδηλώσεις των προσωπικών φυσιολογικών αναγκών και των συναισθηµάτων ανασφάλειας ή ανάγκη για επιβεβαίωση του "εγώ" ή ακόµα αισθησιακή ευχαρίστηση. ΣΩΜΑ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ - ΨΥΧΗ Ο άνθρωπος είναι σώµα, προσωπικότητα, ψυχή. Όταν ένα σώµα έλκεται από ένα άλλο, αυτό είναι σεξ. Όταν µια προσω232


πικότητα έλκεται από µια άλλη προσωπικότητα αυτό είναι έρωτας. Αγάπη είναι η έλξη ανάµεσα σε δύο ψυχές. Όπου υπάρχει αγάπη, ακολουθεί φυσιολογικά έρωτας ή σεξ σαν τρόπος εκδήλωσης της πνευµατικής ενότητας που ήδη υπάρχει, στο επίπεδο της προσωπικότητας και του σώµατος. Όποτε υπάρχει έρωτας χωρίς σεξ τότε υπάρχει πολύ λίγη πραγµατική ενότητα και συνήθως πολλές αρνητικές συνέπειες και προβλήµατα. Και τα τρία είναι προσπάθειες να ξεπεραστεί η αίσθηση της ξεχωριστότητας, της µοναξιάς, του κενού. Και τα τρία εκφράζουν την ανάγκη της ψυχής να ενωθεί και πάλι µε τις άλλες ψυχές που είναι απλά µέρη της µίας αληθινής ύπαρξης - του παγκόσµιου πνεύµατος. Αλλά το σεξ και ο έρωτας, από µόνα τους, σπάνια δηµιουργούν µια απόλυτη αίσθηση ενότητας αν δεν υπάρχει ταυτόχρονα διαρκής και αγνή αγάπη, για να ενώσει και τις ψυχές εκτός από τα σώµατα και τις προσωπικότητες. Εκείνο που συνήθως αποκαλούµε αγάπη είναι στην πραγµατικότητα σεξουαλική έλξη ή έρωτας. Απόδειξη γι' αυτό είναι το ότι όταν η άλλη προσωπικότητα αρχίζει να αλλάζει ή τα ενδιαφέροντα µας αλλάζουν, η αγάπη µας ξεφτίζει και γίνεται απογοήτευση και µερικές φορές θυµός, πόνος, πίκρα και δυσαρέσκεια. Η αγάπη µας δεν είναι χωρίς όρους. Συνήθως η έλξη λειτουργεί στο επίπεδο των αναγκών της προσωπικότητας, άλλες φορές καθαρά στο σωµατικό επίπεδο και σπάνια στο επίπεδο των αναγκών της ψυχής. ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ Ενα µεγάλο τµήµα της σηµερινής κοινωνίας υποστηρίζει την ελεύθερη σεξουαλική δραστηριότητα, µε το επιχείρηµα ότι αυτός είναι ο σύγχρονος και ψυχολογικά υγιής τρόπος. Πιστεύουν ότι το δόγµα της εκκλησίας είναι, απλά, προσπάθεια καταπίεσης των µαζών. Η παρατήρηση της προσωπικής µου ζωής, αλλά και της ζωής των άλλων, µου έχει αποδείξει πως υπάρχουν ορισµένοι πρακτικοί λόγοι για τους οποίους η ελεύθερη σεξουαλική συµπεριφορά δε φέρνει πραγµατική ευτυχία ή αρµονία στους ανθρώπους που τη γυρεύουν. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

233

Ένας λόγος είναι ότι η ικανοποίηση του σεξουαλικού οργασµού κρατά ελάχιστα και η αίσθηση ενότητας (που είναι το βασικό κίνητρο), αν αυτή έχει επιτευχθεί, σύντοµα εξαφανίζεται, αφήνοντας και τους δύο συντρόφους στην ίδια σχεδόν κατάσταση που βρίσκονταν και πριν ίσως να έχουν απελευθερώσει λίγη σωµατική και συναισθηµατική ένταση και να έχουν χαλαρώσει για λίγο προσωρινά. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι στιγµές σπάνια χρησιµοποιούνται για να προχωρήσουν στην πνευµατική επαφή ανάµεσα στις δύο ψυχές. Συχνότερα είναι απλώς µια µηχανική διαδικασία απελευθέρωσης της έντασης. Συνήθως οι άντρες χρησιµοποιούν περισσότερο αυτήν τη µηχανική προσέγγιση, που δεν περιέχει ούτε στοργή, ούτε επικοινωνία. Ορισµένοι άνθρωποι, επίσης, αρχίζουν να εξαρτώνται από αυτήν τη στιγµιαία ευχαρίστηση και αντί να προσθέτουν στη ζωή τους κάποιο νόηµα, γίνονται σκλάβοι της δύναµης της πάνω τους, όπως θα έκαναν και µε άλλες εξαρτητικές συνήθειες, όπως π.χ. τσιγάρα, ναρκωτικά ή ηρεµιστικά. Σε µερικές περιπτώσεις όταν κάποιος εξαρτάται πάρα πολύ από αυτήν την ευχαρίστηση, θυσιάζει µε προθυµία τις αρχές και τις πεποιθήσεις του για να πετύχει την ικανοποίηση της. Μπορεί να απατήσει το σύντροφο του, παρόλο που δε θα του άρεσε ο άλλος να κάνει το ίδιο. Συχνά δηµιουργούνται σχέσεις µε άτοµα που είναι ήδη παντρεµένα. Αν και δεν αρέσει στους ανθρώπους να έχει κάποιος σχέση µε το δικό του σύζυγο, αναγκάζεται κανείς µέσα από τη δύναµη της σεξουαλικής παρόρµησης ή του έρωτα, να κάνει στους άλλους κάτι που δεν του αρέσει να κάνουν οι άλλοι σ' αυτόν. Δηµιουργεί λοιπόν «κάρµα' η πράξη δηλαδή θα επιστρέψει σ' αυτόν κάποια στιγµή. Εκτός όµως από την «καρµική» αντίδραση, υπάρχει και το πρόβληµα της έλλειψης συνέπειας στις πεποιθήσεις του ίδιου του ατόµου, τις αξίες, τις σκέψεις, τις λέξεις και τις πράξεις του. Αυτό δηµιουργεί σύγχιση και διασκορπισµό της ενέργειας, και αυτό συνήθως εµποδίζει τον άνθρωπο να βρει την ευτυχία και την ικανοποίηση που γυρεύει. Προσπαθώντας λοιπόν το άτοµο να βρει ευτυχία και ευχαρίστηση µέσα από την άλλη σχέση, στο τέλος βρίσκει µόνο εσωτερική σύγκρουση και µπέρδεµα. Αυτός που αρχίζει να εξαρτάται από την προσωρινή και 234


στιγµιαία ευχαρίστηση της σεξουαλικής του δραστηριότητας ή του έρωτα µε κάποιον, χάνει συχνά τη διαύγεια του και γίνεται ικανός και να λέει ψέµατα στους άλλους για να µη χάσει την πηγή της ευχαρίστησης του και πολύ συχνά λέει ψέµατα στον ίδιο τον εαυτό του. Όλα αυτά, φυσικά, γίνονται εµπόδιο στην πνευµατική του ανάπτυξη και µπορούν να του δηµιουργήσουν προβλήµατα και στην υγεία και στο σπίτι του. Η ΘΑΛΑΣΣΑ - ΤΟ ΚΥΜΑ - Ο ΑΦΡΟΣ Όταν είµαστε συγκεντρωµένοι στο σεξουαλικό επίπεδο έχουµε την τάση να βλέπουµε τους ανθρώπους γύρω µας σα σώµατα. Τους αντιµετωπίζουµε σαν πηγή ευχαρίστησης ή, όταν είναι ανταγωνιστικοί, σαν απειλή της ευχαρίστησης µας. Δε µπορούµε λοιπόν να δούµε τον άλλον σα ψυχή, µερικές φορές µάλιστα ούτε καν σαν προσωπικότητα. Πόσοι νέοι άνθρωποι δε βιάστηκαν να παντρευτούν, παρασυρµένοι από τις σεξουαλικές τους επιθυµίες και στο τέλος ανακάλυψαν ότι έχουν τελείως διαφορετικές προσωπικότητες, στόχους και ενδιαφέροντα στη ζωή. Και πόσοι από µας δεν ένιωσαν την πανίσχυρη δύναµη του έρωτα να υποχωρεί σταδιακά µε τον καιρό και µε την ανάληψη ευθυνών, τον ερχοµό των παιδιών και τον αγώνα για τη ζωή. Τότε είναι που ορισµένοι ξεκινούν εξωσυζυγικές σχέσεις για να µη χάσουν αυτό το συναίσθηµα της συγκίνησης, της χαράς και της ευχαρίστησης. Όµως στη φύση του έρωτα είναι να περνά. Μοιάζει µε το µεγάλο κύµα που όλο και αυξάνεται σε όγκο δηµιουργώντας στην κορυφή του αρκετό αφρό και στο τέλος σιγά σιγά ξεθυµαίνει και χάνεται στη θάλασσα. Ήταν ωραία, αλλά τελείωσε. Η αγάπη µοιάζει µε θάλασσα βαθιά, σταθερή, αναλλοίωτη πηγή ενότητας. Με πόσα κύµατα θα πρέπει να οδηγηθούµε προς την απογοήτευση, τη σύγχυση και µερικές φορές την κατάθλιψη µέχρι να ξυπνήσουµε και να αρχίσουµε να προτιµάµε την ίδια τη θάλασσα; Η θάλασσα είναι η αγάπη, το κύµα είναι ο έρωτας και το σεξ είναι ο αφρός στην κορυφή. Ο αφρός ζει ελάχιστα, το κύµα λίγο περισσότερο, η θάλασσα για πάντα.


235

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Ένα άλλο πρόβληµα που δηµιουργείται από την ελεύθερη σεξουαλική δραστηριότητα και τις πολλαπλές σχέσεις, είναι αυτό της απώλειας της ενέργειας. Κάθε άτοµο έχει τόση ενέργεια, όση χρειάζεται για να διατηρήσει την ισορροπία και την υγεία του και να αντιµετωπίσει τη ζωή και τις ευθύνες της. Όταν κάποιος έχει σεξουαλική επαφή µε ένα άλλο άτοµο, οι αύρες τους ή τα ενεργειακά τους πεδία ανακατεύονται. Προσωρινά, οι συναισθηµατικές και φυσικές τους ενέργειες ενώνονται. Αν είναι συντονισµένοι πνευµατικά, τότε µπορεί να υπάρξει επικοινωνία και των πνευµατικών ενεργειών κι αυτό είναι κάτι το µοναδικό. Όµως σπάνια συµβαίνει αυτό. Όταν λοιπόν, κάποιος αρχίζει να έχει σεξουαλική επαφή µε έναν άλλον, αρκετές φορές αρχίζουν να δηµιουργούνται ανάµεσα τους συναισθηµατικά κανάλια, που κάνουν τα άτοµα αυτά πολύ ευάλωτα το ένα στο άλλο. Δηµιουργείται ταύτιση, συναισθηµατική εξάρτηση και προσδοκίες. Ο ένας γίνεται πιο ευάλωτος στην ενέργεια του άλλου. Ετσι, ευκολότερα πληγώνεται, ενοχλείται και χάνει την ηρεµία και τη γαλήνη του νου του, όταν τα πράγµατα δεν πάνε καλά µε τον άλλον. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα την απώλεια συναισθηµατικής, πνευµατικής και νοητικής ενέργειας. Σκεφτείτε τι συµβαίνει όταν κανείς έχει πάνω από µία σεξουαλική σχέση. Τότε είναι που διαλύεται, εξαντλείται, χάνει τη διαύγεια του και φυσικά δε µπορεί να ανταποκριθεί στις ευθύνες καµιάς σχέσης. Βρίσκεται συνέχεια κάτω από την επιρροή της ψυχολογικής ατµόσφαιρας που δηµιουργείται από την κάθε σχέση, εκτός και αν αποσυνδεθεί συναισθηµατικά από αυτές, όπως κάνουν αρκετοί, όµως η κατάσταση αυτή δουλεύει στο υποσυνείδητο και κάποια στιγµή αυτό πληρώνεται µε σοβαρά σωµατικά και νοητικά προβλήµατα. Το έχω δει αυτό πολύ συχνά στους άντρες των σαράντα ετών, που προσπαθούν να «ξανακερδίσουν» τη νιότη τους κυνηγώντας γυναίκες. Φυσικά µ' αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη και η ευτυχία και η υγεία και η πνευµατι κή ανάπτυξη. Κάθε προσκόλληση είναι άλλη µια αλυσίδα στα πόδια µας, που περιορίζει την ελευθερία µας. Γινόµαστε σκλάβοι και υπηρετούµε τις επιθυµίες µας. Αυτό που συνήθως αποκαλούµε αγάπη είναι κυρίως έλξη, που βασίζεται στην ανάγκη για ασφά236


λεία, αισθησιακή ευχαρίστηση ή ικανοποίηση του "εγώ". Σκεφτείτε πως θα νιώθατε αν κάποιο αγαπηµένο σας πρόσωπο πέθαινε. Θα είσασταν λυπηµένοι; Γιατί; Το αγαπηµένο σας πρόσωπο είναι µια ψυχή που είναι πια πολύ ευτυχισµένη, γιατί απελευθερώθηκε από τους περιορισµούς του υλικού σώµατος. Βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Τότε γιατί αισθανόµαστε λύπη; Γιατί έχουµε χάσει κάτι πολύ σηµαντικό για µας, κάτι που χρειαζόµαστε ή νοµίζουµε ότι χρειαζόµαστε, κάτι που µας έδινε µια αίσθηση ασφάλειας, ευχαρίστησης ή επιβεβαίωσης. Αυτά συνήθως εννοούµε όταν µιλάµε για αγάπη. Όταν ξεκινάµε µια σχέση µε βασικό σκοπό την κάλυψη αναγκών, τότε περιµένουµε από τον άλλο να δηµιουργήσει µέσα µας τα συναισθήµατα ασφάλειας, ευτυχίας, αυτοπαραδοχής που ουσιαστικά µας λείπουν. Όµως, σπάνια κάποιος άλλος µπορεί να δηµιουργήσει για µας συναισθήµατα που εµείς δεν έχουµε. Αυτά είναι εσωτερικά συναισθήµατα που αποκτά κανείς µε εσωτερική εργασία και εµπειρία και δε µεταφέρονται από άτοµο σε άτοµο. Αποτέλεσµα λοιπόν, αυτών των σχέσεων είναι η απογοήτευση, γιατί ο άλλος δε µας δίνει αυτό που έχουµε ανάγκη και θέλουµε. Δηµιουργείται έτσι ένταση, που καταλήγει πολύ συχνά σε χωρισµούς και διαζύγια. Ο µέσος άνθρωπος έχει ένα ορισµένο ποσοστό ενέργειας για την επίτευξη των στόχων και των επιθυµιών του. Η ενέργεια αυτή ονοµάζεται Πράνα ή βιοενέργεια. Είναι η βασική ζωτική ενέργεια, που µπορεί να χρησιµοποιηθεί σε όποια κατεύθυνση επιλέξει το άτοµο. Όπως έχουµε ήδη αναφέρει, γίνεται σωµατική ενέργεια ή νοητική ή νευρική ή χηµική ή σεξουαλική ή ενέργεια δηµιουργικής έκφρασης ή διάφορες άλλες µορφές ενέργειας. Όταν κάποιος χρησιµοποιεί το µεγαλύτερο µέρος της ενέργειας του στο σεξουαλικό επίπεδο, σιγά σιγά θα εξαντλήσει τα αποθέµατα της και θα του µείνει πολύ λίγη ενέργεια για πνευµατικές και νοητικές επιδιώξεις. Ακόµη κι αν του περισσεύει ενέργεια, θα είναι δύσκολο γι' αυτόν να αποσπάσει το νου του από αυτό το κέντρο συνειδητότητας που είναι εστιασµένο στο σεξ. Δε θα είναι ικανός να συγκεντρωθεί για µεγάλα χρονικά διαστήµατα σε βαθιά πνευµατικά θέµατα. Ο νους του θα επιστρέφει συνέχεια στην ευχαρίστηση που παίρνει µέσα από τη σεξουαλική επαφή. Θα είναι αδύνατο να δει τους ανΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

237

θρώπους σαν ψυχές, θα τους βλέπει µόνο σαν αντικείµενα ευχαρίστησης ή απειλή για την ικανοποίηση της. Δε θα µπορεί να ανεβάσει την εστία της συγκέντρωσης του πιο πάνω από το σεξουαλικό κέντρο. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΓΑΠΗ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ Ένα άλλο πρόβληµα µε το σεξ και τον έρωτα, ξεκινάει από το γεγονός ότι, επειδή βασίζεται στο επίπεδο της προσωπικότητας και του σώµατος, η έκφραση τους περιορίζεται και απευθύνεται µόνο σε ορισµένα άτοµα και όχι προς την κοινωνία στο σύνολο της. Στη διάρκεια της πνευµατικής µας εξέλιξης, η αγάπη µας θα πρέπει σιγά σιγά να απλώνεται και να περιλαµβάνει ένα όλο και ευρύτερο κύκλο υπάρξεων. Η σεξουαλική έλξη λειτουργεί µόνο για ορισµένες υπάρξεις, συνήθως του αντίθετου φύλου, που επίσης έλκονται από µας προσωπικά. Με τον ίδιο τρόπο αισθανόµαστε έρωτα για ορισµένους µόνο ανθρώπους, των οποίων η προσωπικότητα ταιριάζει µε αυτό που θεωρούµε αξιόλογο και ενδιαφέρον. Έτσι, η προσοχή µας περιορίζεται και επικεντρώνεται στ' άτοµα εκείνα που µας ελκύουν µε το σώµα και την προσωπικότητα τους. Όπως αναφέραµε και πριν, για κάποιον που αισθάνεται αποµονωµένος ή που δεν µπορεί να αισθανθεί ενότητα µε άλλους ανθρώπους, το σεξ και ο έρωτας µπορεί να γίνουν το εισιτήριο για την αγάπη. Για κείνον όµως που έχει επανειληµµένα δοκιµάσει τη γλυκόπικρη γεύση του σεξ και του έρωτα, το να συνεχίζει το κυνηγητό αυτών των εµπειριών, µπορεί να σηµαίνει την καθυστέρηση της συναισθηµατικής, νοητικής και πνευµατικής του εξέλιξης. Η σεξουαλική ενέργεια από µόνη της είναι, ίσως, η πιο ισχυρή έκφραση της παγκόσµιας κοσµικής ενέργειας στον άνθρωπο, σ' αυτό το στάδιο της εξέλιξης του. Ίσως µετά από χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος θα φτάσει το στάδιο εκείνο της εξέλιξης όπου την ίδια αξία που δίνει αυτήν τη στιγµή στο σεξ, θα τη δίνει στην αγάπη και την υπηρεσία. Θα µπορεί εποµένως να παίρνει την ίδια οργασµική ευχαρίστηση µέσα από την αγάπη και την υπηρεσία ή την αίσθηση ενότητας µε ένα άλλο άτοµο. Και µετά από µερικές χιλιάδες ακόµα χρόνια, να νιώθει την 238


ίδια οργασµική χαρά µέσα από την αίσθηση της ενότητας µε το Θεό και την παγκόσµια ενέργεια που υπάρχει σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Θα αισθάνεται τότε απόλυτη ενότητα µε όλες τις υπάρξεις της δηµιουργίας και έτσι δε θα υπάρχει κάποιος ξεχωριστός «άλλος» που να τον έλκει. Όµως, δεν είµαστε ακόµα εκεί. Κάθε άνθρωπος πρέπει να δει πού βρίσκεται και να αξιολογήσει τις ανάγκες και τους στόχους του. Τι θέλει να κάνει µε τη ζωή του; Πρέπει να χρησιµοποιήσει την ενέργεια του για την επίτευξη αυτού του στόχου. Δε µπορεί να κάνει αλλιώς. Αν χρησιµοποιεί όλη την ενέργεια του σε σεξουαλικές δραστηριότητες και συναισθηµατικά παιχνίδια για να νιώσει ασφάλεια, ευχαρίστηση και αυτό- επιβεβαίωση, τότε δεν του περισσεύει ενέργεια για να την κατευθύνει προς τους στόχους του, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Ούτε θα έχει το χρόνο, την ηρεµία του νου και τη διαύγεια που χρειάζεται για να ασχοληθεί µε τεχνικές όπως ο διαλογισµός και η προσευχή, που θα µπορούσαν να τον βοηθήσουν να βρει εσωτερική ασφάλεια, ευτυχία και αυτοεπιβεβαίωση. Από την άλλη, όσο βρισκόµαστε µέσα στο φυσικό µας σώµα, η σεξουαλική µας πόλωση είναι µια πραγµατικότητα. Μοιάζουµε µε τα ηλεκτρόνια και το πρωτόνιο που έχουν αντίθετα φορτία και µοιραία έλκονται. Δε µπορούµε να το παραβλέψουµε αυτό. Όµως, ο άνθρωπος έχει περισσότερη συνειδητότητα από το ηλεκτρόνιο και το πρωτόνιο. Εχει την ικανότητα, µέσα από συνειδητή πνευµατική ανάπτυξη, να αρχίσει να εναρµονίζεται και να µειώνει τη φόρτιση του. Ο άντρας έλκεται από τις ιδιότητες της γυναίκας που εκείνος δεν έχει και η γυναίκα για τον ίδιο λόγο έλκεται από τον άντρα. Όµως, σαν ψυχές δεν είµαστε ούτε αρσενικοί, ούτε θηλυκοί. Είµαστε και τα δύο και πέρα από αυτά. Ετσι, καθώς ο άντρας θα αναπτύσει περισσότερη αγάπη, στοργή, συναίσθηµα, τρυφερότητα, ευαισθησία, αγνότητα, ηρεµία και ταπεινότητα και καθώς η γυναίκα, αντίστοιχα, θα αναπτύσει περισσότερη δύναµη, κουράγιο, αυτοπεποίθηση και φιλοσοφία, θα αισθάνονται και οι δυο πιο ολοκληρωµένοι' τα φορτία τους δε θα είναι πια τόσο αντίθετα και η αγάπη τους θα µπορεί να εκφραστεί προς το σύνολο, χωρίς να περιορίζεται από σεξουαλικές ανάγκες και έρωτες. Αυτή η ολοκλήρωση και η αρµονία των αρσενικών και θηλυκών χαρακτηριστικών, βρίσκει την έκφραση της στο Χριστό, την Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

239

Παναγία και ορισµένους αγίους, που συνδυάζουν στην προσωπικότητα τους, την ανάγκη, την ηρεµία, την αποφασιστικότητα, τη δύναµη και το κουράγιο να πολεµήσουν το κακό. Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Είναι γνωστό σε πολλούς κύκλους της εσωτερικής φιλοσοφίας, ότι η σεξουαλική ενέργεια µπορεί να µεταλλαχθεί σε πνευµατική ενέργεια και να αυξήσει µε αυτόν τον τρόπο τη δηµιουργική δύναµη ή να βοηθήσει στη φώτιση. Πρέπει να γίνει αντιληπτό εδώ, ότι µετάλλαξη δε σηµαίνει καταπίεση. Όταν καταπιέζουµε κάτι, αυτό αποθηκεύεται όπως είναι µέσα µας και µας πιέζει εσωτερικά. Αν µάθουµε να το µεταλλάσουµε, τότε γίνεται κάτι πιο λεπτό, που µπορεί στο τέλος να εκφραστεί µε κάποιον άλλο τρόπο, όπως γράψιµο, χορό, µουσική, τέχνη, κοινωνική υπηρεσία, διαλογιστικές καταστάσεις κ.α. Όµως η τέχνη της µετάλλαξης της σεξουαλικής ενέργειας, γίνεται αρκετές φορές επικίνδυνη και γι' αυτό απαιτείται ένας πνευµατικός δάσκαλος και φυσικά ο σωστός σύντροφος. Και ακόµη περισσότερο απαιτείται µεγάλος αυτοέλεγχος και πειθαρχία, πολλά χρόνια χορτοφαγίας, διαλογισµός, αποχή από ναρκωτικά κάθε είδους και απόλυτος έλεγχος των κινήσεων του νου. Διαφορετικά, ο νους θα κατακλυστεί από την ξαφνική ροή της σεξουαλικής ενέργειας και θα χαθεί ή ακόµα χειρότερα, µπορεί να ταξιδέψει σε επικίνδυνες περιοχές, δηµιουργώντας σωµατικά και νοητικά προβλήµατα στο άτοµο. Υπάρχουν αυτήν τη στιγµή πάνω στη γη ορισµένοι δάσκαλοι που έχουν φτάσει το πνευµατικό επίπεδο που χρειάζεται ώστε να οδηγήσουν τους ανθρώπους σ' αυτήν την προσπάθεια. Ακόµα, το κλειδί στη διαδικασία της µετάλλαξης της σεξουαλικής ενέργειας, είναι η µετάλλαξη του τρόπου µε τον οποίο βλέπουµε τον κόσµο. Όταν µπορούµε να βλέπουµε τον αγαπηµένο µας σαν την ενσάρκωση του Θεού, όταν καταφέρνουµε να αντιµετωπίζουµε και να βιώνουµε τον κάθε άνθρωπο σαν εκδήλωση του ΕΝΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ του οποίου και εµείς είµαστε µέρος, όταν αυτό δεν είναι µόνο σκέψη, αλλά γίνεται εµπειρία, τότε όλες µας οι ενέργειες θα µεταλλαχθούν και ότι 240


κι αν θα κάνουµε θα είναι θεϊκό. Εποµένως, εκείνο που χρειαζόµαστε είναι η αλλαγή του τρόπου µε τον οποίο βλέπουµε τον κόσµο, ο εξαγνισµός του νου µας, των σκέψεων, των επιθυµιών και των κινήτρων µας, ώστε να µπορούµε να βλέπουµε τον κόσµο πιο καθαρά και να µη ξεγελιόµαστε από την ψευδαίσθηση των προσωρινών µορφών. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο νου µας το γεγονός ότι το σώµα και η προσωπικότητα µας, µε τα οποία ασχολούµαστε τόσο πολύ και πιστεύουµε ότι «χρειαζόµαστε», είναι απλά, προσωρινή µορφοποίηση της γης, που κάποτε ξαναγίνεται γη, ενώ το πνεύµα που βρίσκεται µέσα σ' αυτά, είναι αιώνιο και δεν έχει ούτε φύλο, ούτε προσωπικότητα. Επιτρέψτε µου να σας δώσω µια συµβουλή που βρίσκω πολύ χρήσιµη. Εκείνο που πραγµατικά γυρεύουµε είναι ΑΓΑΠΗ. Όλοι θέλουµε να µας αγαπούν, να νιώθουµε την αγάπη, να δίνουµε αγάπη. Η προσφορά αγάπης σε µια σχέση, είναι ένας σηµαντικός εξισορροπητικός µηχανισµός σ' αυτήν την ανταλλαγή ζωτικών ενεργειών. Αν µπορούσαµε να αγκαλιαζόµαστε και να φιλιόµαστε αθώα όπως κάνουν τα παιδιά, θα είχαµε λιγότερη ανάγκη για σεξουαλική επαφή. Η ενέργεια θα µεταδιδόταν στον άλλον και η σεξουαλική µας φόρτιση θα µειωνόταν. Αν µπορούσαµε να ξαναγίνουµε παιδιά και να αρχίσουµε να επικοινωνούµε µε τους άλλους µε αθώα αγγίγµατα, αγκαλιάσµατα, φιλιά και προσφορά στοργής, τότε θα είχαµε πολύ λιγότερο το αίσθηµα της ξεχωριστότητας, αµφιβολία για τα αισθήµατα των άλλων και πολύ λιγότερη ανάγκη για σεξουαλική επαφή, που µας στοιχίζει απώλεια πολύτιµης πνευµατικής ενέργειας. Συχνά η ανάγκη για επαλήθευση της ύπαρξης της αγάπης και της ενότητας µας δηµιουργεί την ανάγκη για σεξουαλική επαφή. Όπου υπάρχει λιγότερη αµφιβολία υπάρχει λιγότερη ανάγκη για επαλήθευση. ΣΕΞ ΚΑΙ ΓΕΡΑΜΑΤΑ Αλλά ας κλείσουµε τη συζήτηση µε το θέµα του σεξ και των ηλικιωµένων ατόµων. Εχω συναντήσει πολλά άτοµα που προσπαθούν να διατηρήσουν τη σεξουαλική τους δραστηριότητα σε πολύ µεγάλη ηλικία, παρά το γεγονός ότι οι σωµατικές εΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

241

νέργειες έχουν µειωθεί πολύ, επειδή έχουν την ανάγκη για επιβεβαίωση ή γιατί πιστεύουν ότι είναι υγιεινό και τους διατηρεί νέους. Είναι κρίµα να χάνονται αυτά τα τελευταία χρόνια της ζωής µας µε αυτόν τον τρόπο. Τα τελευταία αυτά χρόνια µας δίνουν την ευκαιρία για εσωτερική δουλειά. Όταν τα παιδιά κάποιου έχουν µεγαλώσει και µπορεί πια να πάρει σύνταξη, τότε έχει την ευκαιρία να εγκαταλείψει τις παλιές του δραστηριότητες, που τον αναγκάζουν να ταυτίζεται µε το σώµα και την προσωπικότητα. Μπορεί κανείς τότε να αρχίσει µια ζωή µε έντονη πνευµατική δραστηριότητα, διαλογισµό, προσευχή, διάβασµα, κοινωνική προσφορά και να τελειώσει τη ζωή του µε αξιοπρέπεια και ηρεµία του νου. Περιληπτικά, λοιπόν, ο καθένας θα πρέπει να πάρει τη δική του απόφαση πάνω σ' αυτό το θέµα. Δεν υπάρχει θέµα σωστού ή λάθους, αλλά τί είναι αποτελεσµατικό στην απόκτηση της ευτυχίας που αναζητά και τί µπορεί να τον αφήσει άδειο και ανικανοποίητο στο τέλος. Η απόφαση αυτή θα πρέπει να γίνει συνειδητά και αντικειµενικά" θα πρέπει κανείς να σιγουρευτεί ότι δεν καταπιέζει κάποιο σηµαντικό µέρος του εαυτού του, αλλά και από την άλλη ότι δεν τυφλώνεται από συνήθειες, επιθυµίες και κοινωνικούς προγραµµατισµούς. Θα πρέπει κανείς να δει τί θέλει από τη ζωή και πώς µπορεί καλύτερα να το πετύχει.

242


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΑΕΥΘΕΡΙΑ

Α

πό την µέχρι τώρα συζήτηση µας βλέπουµε ότι τα YAMAS δεν είναι απλά ηθικοί περιορισµοί ή κώδικες συµπεριφοράς που αποδέχεται ο πνευµατικός αναζητητής, αλλά ένας επιστηµονικά τεκµηριωµένος κώδικας συµπεριφοράς που οδηγεί το άτοµο από τον εγκλεισµό του στην ταύτιση µε το "εγώ" προς την πνευµατική του ελευθερία. Ακόµη µας προσφέρουν µια εναλλακτική άποψη του τι είναι «καλό» και τι «κακό». Καλό είναι ό,τι µας βοηθάει να ξεφύγουµε από τον εγωκεντρισµό µας και να ταυτιστούµε µε το Σύµπαν. Καλό είναι ό,τι µας διευκολύνει να αποταυτιστούµε από το σώµα, τα συναισθήµατα ξεχωριστότητας, το φόβο, τον ανταγωνισµό µε τους άλλους. Καλό είναι ό,τι µας κατευθύνει προς τον αλτρουισµό, την αγάπη, την ενότητα µε τις άλλες υπάρξεις. Καλό είναι να κάνουµε στους άλλους αυτό που θα θέλαµε να κάνουν εκείνοι σε µας. Κακό είναι ό,τι µας κρατάει δεµένους στην ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας και της αποµάκρυνσης από τον κόσµο. Κακό είναι ό,τι µας προκαλεί φόβο, µίσος και θυµό για τους ανθρώπους γύρω µας. Κακό είναι να µη συµπεριφερόµαστε στους άλλους όπως θα θέλαµε να συµπεριφέρονται εκείνοι σε µας. Σε ορισµένες περιπτώσεις η ίδια πράξη µπορεί να είναι καλή για ένα άτοµο και κακή για ένα άλλο. Για παράδειγµα, για τους περισσότερους ανθρώπους η ροµαντική αγάπη µπορεί να είναι ένα βήµα προς την ευτυχία και τον αλτρουισµό, ενώ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

για τον πνευµατικό αναζητητή, που έχει ήδη περάσει από αυτά τα στάδια, η ενασχόληση µε µια προσωπική ροµαντική αγάπη λειτουργεί σαν εµπόδιο στο επόµενο βήµα του προς την οικουµενική αγάπη. Έτσι, ό,τι είναι χρήσιµο για τον έναν, είναι άχρηστο για τον άλλο. Ίσως οι λέξεις «χρήσιµο» και «άχρηστο» θα πρέπει να αντικαταστήσουν το καλό και το κακό. «Καλό» είναι ό,τι είναι «χρήσιµο» για την ολοκλήρωση του στόχου µας πάνω στη γη. «Κακό» είναι ό,τι είναι «άχρηστο», ό,τι µας εµποδίζει να πραγµατοποιήσουµε την αληθινή µας φύση. Αν αρχίσουµε να χρησιµοποιούµε τις λέξεις χρήσιµο και άχρηστο, θα µπορέσουµε να δούµε το πρόβληµα της ηθικής κάτω από άλλο φως. Τώρα το συγχέουµε µε συναισθήµατα ενοχής και δυσαρέσκειας για την εκκλησία και την κοινωνία που µας επιβάλλουν αυτές τις ιδέες. Από αντικειµενική άποψη βλέπουµε ότι τα YAMAS δεν είναι παρά πρακτικές οδηγίες, χωρίς τις οποίες δε θα µπορούσαµε να πετύχουµε κοινωνική ή προσωπική γαλήνη ή ολοκλήρωση. Ετσι, οι πράξεις δεν είναι από µόνες τους καλές ή κακές αλλά είτε µας βοηθούν είτε µας εµποδίζουν στην ανεύρεση της ευτυχίας, της ηρεµίας και στην ολοκλήρωση του στόχου της ζωής µας. Μπορούµε να φανταστούµε ότι ταξιδεύουµε από τη µια πλευρά της θάλασσας της ζωής στην άλλη. Ξεκινάµε απο το ατοµικό "εγώ" και τελειώνουµε στο οικουµενικό πνεύµα. Τα YAMAS, δηλαδή όχι βία, ειλικρίνεια, όχι κλοπή, η σεξουαλική αγνότητα, όχι φθόνος, είναι τα πέντε πώµατα που εµποδίζουν το νερό να µπει από τις τρύπες στο πλοίο µας και να το βουλιάξει. Ας θυµηθούµε όµως πως µόνο ένα ολοκληρωµένο άτοµο µπορεί, πραγµατικά να ασκεί τα YAMAS σε κάθε περίπτωση. Ας µην είµαστε αυστηροί µε τον εαυτό µας αλλά ας προσπαθήσουµε όσο καλύτερα µπορούµε να τηρούµε αυτούς τους κανόνες στην καθηµερινή µας ζωή. Θα συζητήσουµε τώρα το δεύτερο βήµα προς την ελευθερία που ονοµάζεται «ΝΙΥΑΜΑ». Αυτό αποτελείται από πέντε κανόνες, που σκοπό έχουν να µας βοηθήσουν να αναπτύξουµε πειθαρχία, ψυχικό σθένος και διαύγεια, απαραίτητα για την ασφαλή πορεία στον πνευµατικό δρόµο. 244


NIYAMAS - ΠΕΙΘΑΡΧΙΕΣ Ενώ τα YAMAS µας εξηγούν τι δεν πρέπει να κάνουµε, τα NIYAMAS µας προτείνουν τι πρέπει να κάνουµε αν θέλουµε να επιτύχουµε στο σκοπό της ζωής µας. Όπως σε κάθε προσπάθεια, έτσι και στην πνευµατική αναζήτηση, ο βαθµός της επιτυχίας µας εξαρτάται από τη σοβαρότητα που δείχνουµε και την προσπάθεια που θα κάνουµε. Υπάρχουν 5 NIYAMAS. Αυτά είναι η πειθαρχία, η µελέτη του εαυτού, η εγκατάλειψη στο Θεό, η σωµατική και νοητική αγνότητα και η ικανοποίηση. Τα τρία πρώτα τα έχουµε συναντήσει στο κεφάλαιο 14 και δε χρειάζεται, εποµένως, να συζητήσουµε περισσότερο γι' αυτά. Αναλύονται επίσης ευρύτερα στο βιβλίο µας ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Εδώ θα αναφερθούµε σ' αυτά σύντοµα. 1. Τα tapas ή η πειθαρχία, είναι, προφανώς, απαραίτητα σε όποιον γυρεύει να ξεπεράσει την ταύτιση µε το σώµα. Οι επι θυµίες και οι συνήθειες του σώµατος µπορούν να ξεπερα στούν, κυρίως µέσα από την προσπάθεια να µάθει κανείς να ζει χωρίς αυτές. Ετσι, η επιθυµία µετατρέπεται σε θέληση. Η θέληση είναι απαραίτητη στην επιτυχία κάθε προσπάθειας, ιδι αίτερα στην πνευµατική προσπάθεια. Λέγεται ότι όταν κάποι ος γνωρίζει πώς να πειθαρχεί, αποµακρύνονται οι ακαθαρσίες σώµατος και νου και το άτοµο αποκτά µεγάλες µεταφυσικές ι κανότητες, όπως διορατικότητα και τηλεπάθεια. Όπως είπαµε πριν, ο πνευµατικός αναζητητής δε θα πρέπει να χρησιµοποιεί αυτές τις δυνάµεις ώσπου η ανώτερη διάνοια, το ανώτερο όχηµα, να έχει πλήρη έλεγχο του "εγώ", διαφορετικά µπορεί η λαθεµένη χρήση αυτών των δυνάµεων να κάνει κακό στον ίδιο και στους άλλους. Όλοι µας µπορούµε να ωφεληθούµε από πειθαρχίες όπως να νηστεύουµε µια φορά την εβδοµάδα, να µιλάµε λιγότερο, να λέµε µόνα καλά λόγια και να µη µιλάµε ποτέ υποτιµητικά για τον άλλο. Αυτοί που καπνίζουν, πίνουν, τρώνε πολύ, περνούν ναρκωτικά ή φάρµακα, καλό θα ήταν να ασκηθούν στη διακοπή αυτών των συνηθειών που βλάπτουν την υγεία και το χαρακτήρα τους. 2. Η µελέτη του εαυτού είναι σηµαντική για όποιον θέλει να πετύχει ακόµα και το µικρότερο βαθµό ελέγχου του νου, πόσο Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

245

µάλλον την αυτοπραγµάτωση. Επειδή είµαστε οι δηµιουργοί της πραγµατικότητας µας µπορούµε να αλλάξουµε την πραγµατικότητα µας όταν καταλαβαίνουµε αντικειµενικά τους τρόπους µε τους οποίους δηµιουργούµε την πραγµατικότητα που βιώνουµε. Ώσπου να φτάσουµε στο σηµείο να παρατηρούµε την προσωπικότητα µας και να την βλέπουµε σαν το όχηµα µέσα από το οποίο λειτουργούµε και όχι σαν το σύνολο της ύπαρξης µας, δεν υπάρχει περίπτωση αλλαγής ή ανάπτυξης. Ώσπου να βγούµε έξω και πάνω από το "εγώ" µας και να περιεργαστούµε τις λειτουργίες του δεν µπορούµε «να δούµε το δάσος µέσα από τα δέντρα του». Ώσπου να αρχίσουµε να ταυτιζόµαστε µε τον ανώτερο εαυτό, την πνευµατική φύση, δε µπορούµε να έχουµε µεγάλη πρόοδο. 3. Η εγκατάλειψη στο Θεό αναφέρεται στις Σούτρες του Πατάντζαλι, σαν ξεχωριστό και ανεξάρτητο µονοπάτι στην ένωση µε το Θεό. Το άτοµο που ασκείται στην απόλυτη εγκατάλειψη του "εγώ", των προσκολλήσεων και των επιθυµιών στον ανώτερο εαυτό, ενώνεται µε το Σύµπαν. Δε χρειάζονται άλλοι τύποι τεχνικών. Αυτό είναι το µονοπάτι της Αγάπης και της Αφοσίωσης. Είναι το µονοπάτι που έχει προβάλλει η Χριστιανοσύνη και ιδιαίτερα ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές του. Το άτοµο που ακολουθεί το µονοπάτι της αγάπης για το Θεό (οποιαδήποτε µορφή και αν Του δίνει) διαπιστώνει µε αυτόν τον τρόπο ότι η ένωση µε το Θεό γίνεται πιο γρήγορα και µε µεγαλύτερη ασφάλεια. 4. Η αγνότητα είναι κάτι που αρέσει σε όλους. Αγνότητα µπορεί να είναι η οµορφιά της φύσης ή η αυθόρµητη εκδήλωση ενός παιδιού. Η αγνότητα έλκει την προσοχή µας και µας χαλαρώνει. Είναι απαραίτητη ιδιότητα στην πνευµατική µας εξέλιξη. Για να αποκτήσουµε διαύγεια του νου, που είναι απαραίτητη αν θέλουµε να βιώσουµε υψηλά επίπεδα συνειδητότητας, χρειάζεται να εξαγνιστούµε σωµατικά, συναισθηµατικά και νοητικά.

ΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ Η σωµατική καθαριότητα µπορεί να γίνει µε διαφόρους τρόπους. Υπάρχει καταρχήν το εξωτερικό µέρος του σώµατος, 246


δηλαδή το δέρµα και τα µαλλιά. Πρέπει να διατηρούνται καθαρά για να µην κινδυνεύουν από µικρόβια και διάφορες ασθένειες. Το καθηµερινό πλύσιµο του σώµατος είναι εξαιρετικά σηµαντικό για διαφόρους λόγους. Όταν πλένουµε το σώµα δεν αποµακρύνουµε µόνο τα µικρόβια και τις ακαθαρσίες αλλά παράλληλα εξαγνίζουµε την αύρα µας, το ενεργειακό µας πεδίο. Το νευρικό σύστηµα και το ενεργειακό πεδίο, χαλαρώνουν και τονώνονται από το νερό πάνω στο σώµα. Όλοι έχουµε αισθανθεί πόσο ενεργειακό είναι ένα ντους όταν είµαστε κουρασµένοι ή έχουµε ένταση. Νιώθουµε ανακουφισµένοι και ανανεωµένοι. Εκτός από το καθηµερινό ντους σ' όλο το σώµα, καλό θα ήταν να κάνει κανείς και «µισά µπάνια» όπου πλένει χέρια και µπράτσα µέχρι τους αγκώνες καθώς επίσης το πρόσωπο και το λαιµό του. Αυτό ανανεώνει το σώµα και χαλαρώνει τα νεύρα. Βοηθάει όσους έχουν χαµηλή ενέργεια ή είναι πολύ νευρικοί. Το έθιµο είναι να κάνει κανείς αυτά τα µισά µπάνια µόλις ξυπνήσει, πριν να φάει, πριν προσευχηθεί ή κάνει διαλογισµό και πριν κοιµηθεί. Με αυτόν τον τρόπο η ενέργεια παραµένει σε αρµονία όλη την ηµέρα. Είναι επίσης πάρα πολύ χρήσιµο πριν από το διαλογισµό γιατί αποµακρύνει τις δονήσεις από τις προηγούµενες δραστηριότητες και βοηθάει στη συγκέντρωση. Διώχνει τη νύστα την ώρα του διαλογισµού. Το εσωτερικό του σώµατος πρέπει επίσης να είναι αγνό. Όταν δεν είναι, οι διάφορες τοξίνες εµποδίζουν τη σωστή λειτουργία του σώµατος και φυσικά του νου. Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν από δυσκοιλιότητα, έχουν συχνά πονοκεφάλους. Αυτό συµβαίνει γιατί οι τοξίνες δηλητηριάζουν τα νεύρα και δηµιουργούν ένταση. Το σώµα είναι µια µηχανή και, όπως κάθε µηχανή, παθαίνει βλάβη όταν βάζουµε µέσα της λάθος καύσιµα ή τη φορτώνουµε µε διάφορες ακάθαρτες ουσίες. Όλες οι µηχανές χρειάζονται έναν ειδικό τύπο καύσιµου για να λειτουργήσουν. Αν βάλουµε µέσα τους κάτι άλλο, όχι µόνο δε θα λειτουργήσουν καλά αλλά και θα χαλάσουν. Το ανθρώπινο σώµα είναι φτιαγµένο να λειτουργεί µε φυσικές οργανικές ουσίες που προέρχονται από τη φύση. Όταν γεµίζουµε το σώµα µας µε διάφορα χηµικά µε τη µορφή λιπασµάτων, συντηρητικών, χρωµάτων κλπ., του στερούµε τη δυνατότητα να τα διαλύσει και να τα αΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

247

ποβάλλει, µε αποτέλεσµα το συκώτι και τα άλλα όργανα να βλάπτονται. Οι τοξίνες αυτές τότε επηρεάζουν τη διαύγεια και την καθαρότητα του νου. Επίσης όταν τρώµε επεξεργασµένες τροφές, όπως άσπρη ζάχαρη και αλεύρι ή κρέας που έχει ορµόνες και αντιβιοτικά, το σώµα µας εσωτερικά βρωµίζει. Αυτό εξασθενίζει την υγεία, το ανοσοποιητικό µας σύστηµα και τη διαύγεια της σκέψης. Όλες οι µηχανές έχουν ανάγκη πότε πότε να καθαριστούν. Το ανθρώπινο σώµα µπορεί να καθαριστεί µε νηστείες και άλλες τεχνικές. Όλες οι θρησκείες και τα πνευµατικά συστήµατα χρησιµοποιούν τη νηστεία σαν τρόπο προετοιµασίας του σώµατος και του νου, ώστε να γίνουν ικανά να φτάσουν ανώτερα συναισθήµατα και σκέψεις. Γι' αυτό και οι νηστείες γίνονται πριν από µεγάλες πνευµατικές γιορτές που τα παλιά χρόνια έπαιζαν το ρόλο των µυήσεων. Μαζί µε τη νηστεία υπάρχουν και διάφορες άλλες τεχνικές καθαρισµού που µπορεί κανείς να χρησιµοποιήσει για να καθαρίσει το εσωτερικό του σώµατος, όπως το κλίσµα και οι πλύσεις στοµάχου. Οι τεχνικές αυτές περιγράφονται στο βιβλίο ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΝΟΤΗΤΑ Στη χηµεία όταν µιλάµε για καθαρό διάλυµα, εννοούµε το διάλυµα που περιέχει µόνο µια ουσία. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκεί µέσα, καµιά ακαθαρσία. Το ίδιο ισχύει και για τη συναισθηµατική καθαρότητα. Σηµαίνει ότι έχουµε ένα βασικό συναίσθηµα ή συγκίνηση. Σηµαίνει ότι αισθανόµαστε αγάπη, κατανόηση, στοργή για τους ανθρώπους γύρω µας. Σκεφτείτε το άνοιγµα, την ειλικρίνεια και την αγνότητα ενός µικρού παιδιού. Αυτό είναι συναισθηµατική καθαρότητα. Το παιδί αυτό έχει ευθύτητα, ειλικρίνεια και δεν κρύβει σκέψεις και συναισθήµατα. Τα βασικά του συναισθήµατα είναι αγάπη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Δεν έχει πονηρές σκέψεις. Η σηµασία της συναισθηµατικής καθαρότητας, έχει επισηµανθεί από το Χριστό, που λέει πως, µόνο όταν γίνουµε πάλι παιδιά, θα µπορέσουµε να µπούµε στο Βασίλειο των Ουρανών. 248


Η συναισθηµατική καθαρότητα µπορεί να επιτευχθεί µέσα από τη συντροφιά µε αγνούς και απλούς ανθρώπους, µε το τραγούδι, την προσευχή, το διαλογισµό και µέσα από την αυτοανάλυση µε την οποία αποµακρύνουµε αρνητικές συναισθηµατικές καταστάσεις από τους βασικούς προγραµµατισµούς µας. ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ Η νοητική καθαρότητα, όπως και η συναισθηµατική, επιτυγχάνεται µε το να έχει κανείς το νου του γεµάτο µε έναν τύπο σκέψεων, µε ένα στόχο ή αρχή. Όταν έχουµε συγκρουόµενες σκέψεις, στόχους ή επιθυµίες δεν µπορεί να υπάρξει πρόοδος σε καµιά κατεύθυνση. Θα πρέπει να αναλύσουµε τι θέλουµε από την ζωή, τι πιστεύουµε ότι είναι σηµαντικό, ποιοί είναι οι στόχοι µας και πώς θέλουµε να ζήσουµε. Θα πρέπει να επιλέξουµε ανάµεσα στις συγκρουόµενες σκέψεις, στόχους και επιθυµίες που τώρα δηµιουργούν σύγχυση στο µυαλό µας. Μέσα από την αυτοανάλυση, το διαλογισµό, την προσευχή και τη µελέτη των πνευµατικών αληθειών, µπορούµε να απελευθερωθούµε από αυτήν τη σύγχυση και να συγκεντρωθούµε στη βασική αλήθεια, ότι δηλαδή είµαστε όλοι αιώνιες ψυχές στη διαδικασία της εξέλιξης. Τότε θα αφιερώσουµε τη ζωή µας στο βασικό στόχο της επίσπευσης της εξελικτικής διαδικασίας για τον εαυτό µας και τους άλλους. Όταν έχουµε σωµατική, συναισθηµατική και νοητική καθαρότητα αποκτούµε εσωτερική αρµονία και γαλήνη, κάτι σαν αυτό που βιώνει κανείς µετά από ένα ντους, µια νηστεία ή τη λήψη της ιερής κοινωνίας. Όταν είµαστε αγνοί, θέλουµε να παραµείνουµε αγνοί και έτσι αισθανόµαστε µικρότερη έλξη για πράξεις που µπορούν να εµποδίσουν την άνοδο µας σε υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας, όπου βιώνουµε εσωτερική ηρεµία, ικανοποίηση και ενότητα µε τον κόσµο γύρω µας. 5. Η ικανοποίηση είναι µια σπάνια κατάσταση του νου στη σηµερινή κοινωνία. Πολλοί λίγοι άνθρωποι είναι ευχαριστηµένοι µε αυτά που έχουν ή µε αυτά που έχουν πετύχει στη ζωή. Αισθάνονται πως θα είναι ευχαριστηµένοι, αν αποκτήσουν ένα ακόµη πράγµα ή όταν πετύχουν έναν ακόµη στόχο. Όµως κάτι τέτοιο δε συµβαίνει. Ή είµαστε ικανοποιηµένοι ή δεν είµαστε. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

249

Κανένα εξωτερικό αντικείµενο, θέση, σχέση ή γεγονός δε µπορεί να µας δώσει ικανοποίηση που διαρκεί. Η ικανοποίηση έρχεται µε τη συνειδητοποίηση ότι ήδη έχουµε, αλλά και ότι πάντα θα έχουµε ακριβώς ό,τι χρειαζόµαστε κάθε στιγµή για την ολοκλήρωση µας. Αν η ικανοποίηση µας εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, τότε δε µπορεί να διαρκέσει, γιατί θα αλλάξει όπως αλλάζουν και οι εξωτερικοί παράγοντες. Υπάρχουν δύο τρόποι για να µάθει κανείς να είναι ικανοποιηµένος. Ο ένας, µε το να εκπαιδευτεί να είναι ικανοποιηµένος µε ό,τι έχει και µε ό,τι του δίνει η ζωή. Ο άλλος, µε το να γίνει όλο και περισσότερο ικανός να αποκτήσει εκείνο που θέλει για να είναι ικανοποιηµένος. Η Ανατολή έχει πετύχει το πρώτο. Οι άνθρωποι εκεί, έχουν µάθει να είναι ικανοποιηµένοι µε τα λίγα. Η Δύση έχει δώσει έµφαση στο δεύτερο τρόπο, στην ικανότητα δηλαδή να αποκτά κανείς αυτό που θέλει και επιθυµεί. Προσωπικά πιστεύω ότι η πραγµατική λύση βρίσκεται στο συνδυασµό αυτών των δύο µεθόδων. Μπορούµε να αναζητούµε τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας της ζωής για τον εαυτό µας και τους άλλους, ενώ παράλληλα να αποδεχόµαστε τα πρακτικά αποτελέσµατα που έχουµε σε κάθε στάδιο αυτής της διαδικασίας και να είµαστε ικανοποιηµένοι µε αυτά. Αυτό φέρνει στο νου τη σοφία της προσευχής του Αγίου Φραγκίσκου: «Θεέ µου, δώσε µου τη δύναµη να δέχοµαι τα πράγµατα που δε µπορώ να αλλάξω, το κουράγιο να αλλάξω αυτά που µπορώ και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά». Έτσι, προσπαθούµε να βρούµε ικανοποίηση µέσα από τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής µας, όµως είµαστε πάντα έτοιµοι να νιώσουµε ικανοποίηση µε ό,τι έχουµε. Δεχόµαστε την παρούσα στιγµή και ό,τι συµβαίνει σ' αυτήν, σαν τέλεια. Αυτό ισχύει για µια µεγάλη ποικιλία αναγκών που έχουµε, όπως οι ανάγκες επιβίωσης, ευχαρίστησης, επιβεβαίωση αγάπης, ακόµη και για ανάγκες πνευµατικής εξέλιξης ή ένωσης µε τον Θεό. Στην αρχή, ο πνευµατικός αναζητητής αγχώνεται στην ιδέα του αν θα µπορέσει να πετύχει σ' αυτήν την περιπέτεια της αυτοµεταµόρφωσης. Δεν έχει µεγάλη επιµονή και θέλει αποτελέσµατα αµέσως. Αποθαρρύνεται και στεναχωριέται σε κάθε οπισθοδρόµηση και 250


συχνά αισθάνεται πως δεν προχωράει. Αισθάνεται ανικανοποίητος. Αυτή η έλλειψη ικανοποίησης είναι χρήσιµη γιατί τον σπρώχνει να προχωρήσει, τον εµπνέει να προσπαθήσει πιο πολύ. Αλλά καθώς περνούν τα χρόνια και ο αναζητητής καταλαβαίνει ότι η πρόοδος γίνεται πολύ σιγά, µαθαίνει τότε να κάνει υποµονή και να έχει πίστη. Αλλά το πιο σηµαντικό από όλα, µαθαίνει σιγά σιγά να αποταυτίζεται από την προσωπικότητα του, που βιώνει τους κύκλους της ευχαρίστησης και της δυσαρέσκειας. Αρχίζει να αναπτύσσει µια σταθερή εσωτερική ικανοποίηση, παρά τα δράµατα που συµβαίνουν γύρω του. Γίνεται τότε ικανός να παρακολουθεί τα πάνω και τα κάτω, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της ζωής του µε το ίδιο βλέµµα. Λέγεται ότι η απόλυτη ικανοποίηση φέρνει απόλυτη, αδιατάραχτη ευτυχία ή ευλογία.

Μπορούµε να τα καταλάβουµε αυτά µε τη βοήθεια του πιο πάνω διαγράµµατος. Σε κάποιο σηµείο, αισθανόµαστε ανικανοποίητοι µε τον εαυτό µας και τη ζωή µας. Θέλουµε να αλλάξουµε το χαρακτήρα µας, να απελευθερωθούµε από κάποιο αρνητικό χαρακτηριστικό ή συνήθεια. Δεν είµαστε ευτυχείς µε τον εαυτό µας. Μπορεί να απορρίπτουµε τον εαυτό µας ακόµη ή και να τον µισούµε. Σαν αποτέλεσµα αυτής της έλλειψης ικανοποίησης, κάποια στιγµή κάνουµε προσπάθεια να αλλάξουµε αυτό που δεν µποΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

251

ρούµε να δεχτούµε. Μετά από κάποιο χρονικό διάστηµα, σύντοµο ή όχι, καταφέρνουµε να το πετύχουµε. Τώρα, αισθανόµαστε ικανοποίηση - ευχαρίστηση για την επιτυχία µας. Όµως αυτή η ικανοποίηση δεν κρατάει πολύ. Σύντοµα ανακαλύπτουµε κάτι άλλο που θέλουµε να αλλάξουµε στον εαυτό µας. Αισθανόµαστε πάλι ανικανοποίητοι. Μετά από µια περίοδο δυσαρέσκειας, κάνουµε ξανά νέα προσπάθεια. Καθώς προσπαθούµε να αλλάξουµε, συχνά νιώθουµε άγχος, αµφιβολίες και φόβο ότι θα αποτύχουµε. Αυτό πάλι, συχνά συνοδεύεται από αισθήµατα αυτοαπόρριψης ώσπου, τελικά, να πετύχουµε. Κι έτσι ο κύκλος επαναλαµβάνεται: Η δυστυχία του ανικανοποίητου συναισθήµατος, το άγχος της προσπάθειας, η περηφάνια και η χαρά της επιτυχίας και µετά πάλι έλλειψη ικανοποίησης. Μετά από πολλά χρόνια ο πνευµατικός αναζητητής αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η διαδικασία της αλλαγής και της εξέλιξης είναι αργή και δύσκολη και απαιτεί υποµονή. Σταδιακά, αποταυτίζεται από τη διαδικασία, από την προσπάθεια. Συνεχίζει να κάνει προσπάθειες για την αλλαγή, όµως δεν αµφιβάλλει πια τόσο πολύ. Προχωρεί στη διαδικασία της βελτίωσης του εαυτού του χωρίς την αυτοαπόρριψη, το άγχος και την περηφάνια που συνήθως συνοδεύουν αυτήν την προσπάθεια. Είναι σηµαντικό να θυµόµαστε ότι τα πνευµατικά χαρακτηριστικά θα πρέπει να αναπτύσσονται φυσιολογικά µ' έναν αρµονικό τρόπο. Τα φυτά µεγαλώνουν µε τον ίδιο τρόπο. Δε θα είναι χρήσιµο να προσποιούµαστε ότι έχουµε κάποιες πνευµατικές ικανότητες για τις οποίες διαβάζουµε στα διάφορα βιβλία. Αυτό θα ήταν ψεύτικο. Ας ασκηθούµε στις τεχνικές που γνωρίζουµε και ταυτόχρονα ας είµαστε ειλικρινείς γι' αυτά που πραγµατικά νιώθουµε και ας αφήσουµε τις αλλαγές να συµβούν φυσιολογικά µέσα µας. ASANAS - ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ Ας πάµε τώρα στο τρίτο βήµα προς την ελευθερία, που είναι ο έλεγχος, δηλαδή η κυριαρχία και η υπέρβαση του υλικού σώµατος. Οι αρχαίοι σοφοί κάθονταν για πολλές ώρες κάθε µέρα σε 252


στάσεις διαλογισµού. Για να προετοιµάσουν το σώµα γι' αυτόν τον δύσκολο σωµατικό και νοητικό στόχο, ανέπτυξαν µια σειρά από στάσεις που δυναµώνουν το σώµα. Αυτές οι στάσεις κρατούσαν επίσης το σώµα ζωντανό και υγιές µε την µικρότερη δυνατή προσπάθεια, χρόνο και ενέργεια. Ανέπτυξαν µια επιστήµη της καλλιέργειας του υλικού σώµατος που κρατούσε το σώµα σε θαυµάσια αρµονία. Οι στάσεις αυτές είναι κυρίως στατικές και σ' αυτές µένει κανείς για µεγάλα διαστήµατα κρατώντας το σώµα ακίνητο και απόλυτα χαλαρό. Σε κάθε στάση ο νους είναι επίσης χαλαρός σε κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης ή και διαλογισµού. Οι στάσεις αυτές, σε συνδυασµό µε τον έλεγχο της αναπνοής και τη σωστή διατροφή, επιδρούν, σε µεγάλο βαθµό, θετικά στο νευρικό και ενδοκρινικό σύστηµα. Αυτό είναι το µεγάλο µυστικό των ασκήσεων της γιόγκα" ότι δηλαδή εναρµονίζουν το νευρικό και ενδοκρινικό σύστηµα που µε τη σειρά τους εναρµονίζουν όλα τα άλλα συστήµατα του σώµατος. Η ένταση απελευθερώνεται από τους µυς, τα νεύρα και τον ίδιο το νου. Όσοι έχουν ασκηθεί στις ασκήσεις της γιόγκα, γνωρίζουν πόσο ισχυρή επίδραση έχουν στο σώµα και το νου. Σήµερα, στη Δύση, οι ασκήσεις της γιόγκα έχουν γίνει αυτοσκοπός. Εχουν γίνει άλλο ένα είδος γυµναστικής και µάλιστα σε µερικές περιπτώσεις έχει καταλήξει να είναι ανταγωνιστικό σπορ. Αυτό φυσικά δεν έχει καµιά σχέση µε τις προθέσεις που είχαν κατά νου οι γιόγκις όταν ανέπτυσσαν αυτό το σύστηµα. Οι ασκήσεις αυτές έχουν σκοπό, κάτι που βρίσκεται πέρα από το σώµα. Εκτελούνται για να κρατήσουν το σώµα σε άριστη κατάσταση ώστε να µη γίνεται εµπόδιο στο δρόµο για την αυτοπραγµάτωση. Για ο,τιδήποτε θέλουµε να πετύχουµε στη ζωή, είτε αυτό είναι πνευµατικό, είτε υλικό, χρειαζόµαστε ένα υγιές σώµα. Η παραµικρότερη δυσαρµονία του σώµατος, αντανακλάται στο νου και αντίστροφα. Ετσι, πριν ο πνευµατικός αναζητητής προσπαθήσει να ελέγξει το νου του, θα πρέπει να αποµακρύνει τις εντάσεις και τις αδυναµίες του σώµατος. Λέγεται ότι, εκείνος που τελειοποιεί αυτές τις ασκήσεις, απελευθερώνεται από τα αντίθετα των αισθήσεων, όπως ζέστη, κρύο, υγρασία, ξηρασία, πείνα, δίψα. Το σώµα γίνεται δυνατό και ικανό να αντέξει κάθε δυσκολία και ένταση. Ετσι ο νους ενοχλείται λιγότερο και προσαρµόζεται ευκολότερα. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

253

ΠΡΑΝΑΠΑΜΑ - ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Έχουµε αναφερθεί µε λεπτοµέρεια στο θέµα της βιοενέργειας και στα κέντρα ενέργειας κατά µήκος της σπονδυλικής στήλης. Το τέταρτο βήµα προς την ελευθερία είναι η διαδικασία ελέγχου της ενέργειας, έτσι ώστε να ρέει άφθονη και αρµονικά. Οι τεχνικές ελέγχου της αναπνοής χρησιµοποιούνται σε συνδυασµό µε τη συγκέντρωση, για να εξασφαλίσουµε άφθονη πράνα στο σώµα, αλλά και την αρµονική της ροή µέσα σ' αυτό. Μπορεί κανείς να έχει αρκετή ενέργεια, όµως αυτή να µη ρέει σωστά σε όλα τα µέρη του σώµατος και του νου. Ορισµένες περιοχές του σώµατος και του νου µπορεί να στερούνται ενέργειας, λόγω σωµατικών εντάσεων ή µπλοκαρισµάτων στο συναισθηµατικό και νοητικό επίπεδο. Μέσα από βαθιά, αργή και ρυθµική αναπνοή µπορεί κανείς να εναρµονίσει την ποσότητα και τη ροή της ενέργειας, ώστε όχι µόνο να δηµιουργήσει µια κατάσταση τέλειας υγείας, αλλά και ένα αίσθηµα ήρεµης ζωτικότητας. Η πράνα είναι ο συνεκτικός σύνδεσµος µεταξύ σώµατος και νου. Η πράνα δρα πάνω στο σώµα µέσα από το ενδοκρινικό και νευρικό σύστηµα. Ο νους επικοινωνεί µε το σώµα µέσα από την πράνα και αντίστροφα. Για το λόγο αυτόν η πράνα είναι το κλειδί της υγείας, της ζωτικότητας και της γαλήνης του νου. Πολλά ψυχολογικά προβλήµατα είναι µπλοκαρισµένα στο αναπνευστικό σύστηµα και µπορούν να δουλευτούν µόλις το άτοµο µάθει να αναπνέει σωστά, χρησιµοποιώντας τα πνευµόνια του σε όλη τους τη χωρητικότητα, ρυθµικά. Ο πνευµατικός αναζητητής µαθαίνει ακόµα να ελέγχει την ποσότητα του αέρα που περνάει µέσα από κάθε ρουθούνι. Αυτή η τεχνική της εναλλασσόµενης αναπνοής, είναι ιδιαίτερα αποτελεσµατική στη χαλάρωση του νου και στον καθαρισµό του νευρικού συστήµατος. Εξισορροπούνται, επίσης, η παθητική ή επιθετική στάση του ατόµου. Όλες αυτές οι ανωµαλίες πρέπει να ρυθµιστούν πριν το άτοµο προχωρήσει σε πιο προχωρηµένα στάδια ελέγχου των αισθήσεων και του νου. Λέγεται ότι µέσα από την τελειοποίηση των τεχνικών της πραναγιάµα, ο νους κερδίζει µεγάλη δύναµη συγκέντρωσης. 254


Δε χρειάζεται να δώσουµε εδώ περισσότερες λεπτοµέρειες γιατί ένα τέτοιο αντικείµενο απαιτεί µελέτη µαζί µε κάποιον έµπειρο δάσκαλο.

PRATYAHARA - ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ Οι πέντε αισθήσεις, στέλνουν συνέχεια ηλεκτρικά ερεθίσµατα στο νου, πληροφορώντας τον για τους εξωτερικούς παράγοντες. Ο νους ξοδεύει ένα µεγάλο ποσοστό ενέργειας, χρόνου και προσπάθειας, κάθε µέρα, για να ερµηνεύσει και να αντιδράσει µε διαφόρους τρόπους στην εισροή των δεδοµένων. Έτσι, ενώ από τη µία η διαδικασία αυτή είναι απόλυτα απαραίτητη για την αποτελεσµατική και αρµονική αλληλεπίδραση µε τον κόσµο γύρω µας, από την άλλη, αν δε µπορούµε να την ελέγχουµε, µπορεί αυτή να αποσπά το νου και να µη του επιτρέπει να συγκεντρωθεί. Ο Σάτυα Σάι Μπάµπα λέει µια χιουµοριστική ιστορία σχετικά µε έναν βασιλιά που είχε πέντε γυναίκες και δε µπορούσε να ελέγξει καµιά από αυτές. Ηταν πολύ δυστυχισµένος γιατί και οι πέντε τον ενοχλούσαν από το πρωί που ξυπνούσε µέχρι το βράδυ που πήγαινε για ύπνο. Τον ενοχλούσαν µάλιστα ακόµα και την ώρα που κοιµόταν. Αποφάσισε λοιπόν να ζητήσει βοήθεια και να βρει µια λύση, καλώντας σε συνέλευση όλους τους άντρες του βασιλείου. Εφτιαξε δύο µεγάλες σκηνές και στη µία έβαλε µια πινακίδα που έγραφε "ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΣ" και στην άλλη µια πινακίδα "ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΣ". Με µεγάλη του έκπληξη ο βασιλιάς διαπίστωσε πως η σκηνή για κείνους που δεν ελέγχουν τις γυναίκες τους ήταν γεµάτες, ενώ στην άλλη για κείνους που ελέγχουν τις γυναίκες τους υπήρχε µόνο ένας άντρας. Ο βασιλιάς έτρεξε απελπισµένος στον άντρα αυτόν, ελπίζοντας ότι θα βρει λύση στο πρόβληµα του. Ρώτησε λοιπόν τον άντρα: «Πες µου το µυστικό, πώς ελέγχεις τη γυναίκα σου;» Ο άντρας τον κοίταξε µε έκπληξη. «Εγώ ελέγχω τη γυναίκα µου; Αδύνατον να την ελέγξω' εκείνη ελέγΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

255

χει όλη µου τη ζωή». Και ο βασιλιάς ρώτησε: "Τότε γιατί κάθεσαι σ' αυτήν τη σκηνή και όχι στην άλλη;" Ο άντρας απάντησε δειλά: «Η γυναίκα µου, µου είπε να το κάνω». Στην παραβολή αυτή βασιλιάς είναι ο νους και οι πέντε γυναίκες είναι οι πέντε αισθήσεις. Ο νους δυστυχώς, όχι µόνο δε µπορεί να τις ελέγξει, αλλά και ελέγχεται από αυτές. Pratyahara λοιπόν είναι η διαδικασία µε την οποία µαθαίνουµε να αποσυνδέουµε το νου από τα ερεθίσµατα των αισθήσεων. Είναι κοινή εµπειρία, όπως όταν είµαστε πολύ απορροφηµένοι από κάποια δραστηριότητα και χάνουµε επαφή µε τα µηνύµατα που δέχονται οι αισθήσεις. Παύουµε να έχουµε επίγνωση των ήχων, των εικόνων και της θερµοκρασίας του περιβάλλοντος. Μπορεί κάποιος να µας µιλήσει και αυτό να µην καταγραφεί στο συνειδητό µας νου. Έχουµε ακόµα την εµπειρία του ύπνου όπου οι αισθήσεις λειτουργούν, όµως δεν καταγράφονται στο συνειδητό νου. Σε ορισµένες περιπτώσεις τα ερεθίσµατα των αισθήσεων πηγαίνουν κατευθείαν στο υποσυνείδητο, ώστε ο συνειδητός νους να είναι συγκεντρωµένος σε πιο σηµαντικά θέµατα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αν το υποσυνείδητο διακρίνει κάποιον κίνδυνο, τότε πληροφορεί το συνειδητό ώστε να λάβει τα µέτρα του. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η ικανότητα της αποσύνδεσης του συνειδητού νου από τις αισθήσεις είναι απόλυτα απαραίτητη σε κάποιον που επιθυµεί να διεισδύσει στο νου µε βαθιά συγκέντρωση. Η συγκέντρωση δεν είναι δυνατή όταν κάθε ήχος ή άλλη αίσθηση δηµιουργεί αλυσσίδα αντιδράσεων και σκεπτοµορφών µέσα στο νου. Η σχέση µεταξύ των Pratyahara (πέµπτο βήµα) και της συγκέντρωσης (έκτο βήµα) είναι πάρα πολύ στενή. Σε µερικές περιπτώσεις, είναι σχεδόν αδύνατο να δει κανείς τη διαφορά, γιατί και τα δυο χρειάζονται το ένα για το άλλο. Η αποκοπή του νου από τις αισθήσεις, εξαρτάται αλλά είναι και προϋπόθεση της συγκέντρωσης. Δουλεύουν µαζί, υποστηρίζουν το ένα το άλλο. Υπάρχουν τεχνικές µε τις οποίες µαθαίνει κανείς να συγκεντρώνεται στα µηνύµατα των αισθήσεων που έρχονται στο 256


νου, χωρίς όµως να τα ερµηνεύει και να αντιδρά σ' αυτό. Μια τέτοια τεχνική είναι «η παθητική ακρόαση» όπου παίρνει κανείς µια χαλαρή θέση και επιτρέπει σ' όλους τους ήχους του περιβάλλοντος να περνούν από το νου. Μαθαίνει να µη δίνει ταυτότητα στους ήχους ή να τους ερµηνεύει σαν ευχάριστους ή δυσάρεστους. Ετσι, οι ήχοι βιώνονται σαν καθαρές ενεργειακές δονήσεις που δε δηµιουργούν σκεπτοµορφές και αντιδράσεις στο νου. Μπορεί κάποιος να αποταυτιστεί από τα ερεθίσµατα των αισθήσεων, ακόµα κι από τον πόνο. Μέσα από αυτές τις τεχνικές, οι αισθήσεις χάνουν τη δύναµη να επηρεάζουν το νου τόσο εύκολα. Ο νους τότε είναι πιο ελεύθερος να συγκεντρωθεί.


257

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΑΕΥΘΕΡΙΑ

Μ 1. 2. 3. 4. 5.

έχρι τώρα έχουµε συζητήσει τα πρώτα πέντε βήµατα προς την ελευθερία:

ΥΑΜΑ - Οδηγίες ηθικής συµπεριφοράς ΝΙΥΑΜΑ - Πνευµατικές πειθαρχίες ASANA - Ελεγχος του σώµατος PRANAYAMA - Ελεγχος της βιοενέργειας PRATYAHARA - Έλεγχος των αισθήσεων

Αυτά τα πρώτα βήµατα αφορούν τον έλεγχο όλων των παραγόντων που βρίσκονται έξω από το νου, δηλαδή τη συµπεριφορά, το σώµα, τη βιοενέργεια και τις αισθήσεις. Τα τελευταία τρία βήµατα έχουν σχέση µε τον έλεγχο και την υπέρβαση του ίδιου του νου. Τα τελευταία τρία βήµατα είναι συγκέντρωση, διαλογισµός και έκσταση. Υπάρχουν τρεις βαθµοί συγκέντρωσης, ο καθένας πιο έντονος και πιο ολοκληρωµένος από τον προηγούµενο.

DHARANA - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Το έκτο βήµα προς την ελευθερία είναι η διαδικασία του να µάθει κανείς να συγκεντρώνει το νου του. Σύµφωνα µε τον Πατάντζαλι, «Συγκέντρωση είναι ο περιο258


ρισµός του νου µέσα σε µια περιορισµένη νοητική περιοχή (εστία συγκέντρωσης)». Η αλήθεια είναι ότι καµιά ανθρώπινη πράξη δε µπορεί να εκτελεστεί χωρίς κάποιο βαθµό συγκέντρωσης. Αν κάποιος δεν είναι συγκεντρωµένος όταν µαγειρεύει, µπορεί να κόψει το χέρι του ή να κάψει το φαγητό. Αν κάποιος δεν είναι συγκεντρωµένος όταν οδηγεί, µπορεί να προκαλέσει κάποιο ατύχηµα. Αν δεν είναι συγκεντρωµένος στη δουλειά του, µπορεί να κάνει λάθη που θα στοιχίσουν χρήµατα, ίσως και ζωές. Αν δεν είµαστε συγκεντρωµένοι όταν περπατάµε στο δρόµο, µπορεί να πέσουµε σε κάποιο αντικείµενο. Η µελέτη και οι σπουδές απαιτούν επίσης πάρα πολλή συγκέντρωση. Μπορούµε να φανταστούµε πόση συγκέντρωση χρειάζεται για να κρατηθεί ο νους σ' ένα σηµείο για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Για τους περισσότερους αυτό είναι απλά αδύνατο στην αρχή. Δεν έχουµε εκπαιδευτεί να κάνουµε κάτι τέτοιο. Η ικανότητα να κρατάµε το νου σε ένα αντικείµενο, ιδέα, εικόνα, ήχο, εσωτερικά συναισθήµατα, σηµείο του σώµατος ή κάποιο άλλο αντικείµενο συγκέντρωσης, αναπτύσσεται µε την ΕΞΑΣΚΗΣΗ. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν θέλετε να µάθετε να κολυµπάτε θα πρέπει να πάτε στη θάλασσα και να αρχίσετε την άσκηση. Αν θέλετε να µάθετε να συγκεντρώνεστε, θα πρέπει να ασκείστε τακτικά. Όλα τα µονοπάτια στα οποία αναφερθήκαµε µέχρι τώρα, βοηθούν να χαλαρώνει ο νους και να γίνεται πιο εύκολα η συγκέντρωση. Η συγκέντρωση, ο διαλογισµός και το Σαµάντι είναι η «εσωτερική εργασία» γιατί τώρα πια ασχολείται κανείς µε τον ίδιο το νου. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του βαθµό επιτυχίας στην προσπάθεια του να συγκεντρωθεί. Είναι σηµαντικό να µην πιέζει κανείς αυτήν την προσπάθεια. Όταν προσπαθούµε να πιέσουµε το νου δηµιουργούµε πιο πολύ ένταση. Ο νους µοιάζει συχνά µ' ένα µικρό παιδί. Όταν το πιέζεις επαναστατεί. Δεν έχουµε δυσκολία να συγκεντρωθούµε σε µια ταινία ή σε µια εκποµπή στην τηλεόραση. Το ενδιαφέρον που έχουµε µας κρατάει την προσοχή. Αν είχαµε το ίδιο ενδιαφέρον για εσωτερικά και πνευµατικά θέµατα η συγκέντρωση µας θα είναι πιο εύκολη. Η συγκέντρωση θα πρέπει να αναπτυχθεί σιγά σιγά και µε Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

πολύ υποµονή. Θα πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήµατα κι αν είναι δυνατό καθηµερινά. Ο χρόνος της συγκέντρωσης θα αυξάνεται σταδιακά όσο αυτή θα γίνεται ευκολότερη. Οι ασκήσεις της γιόγκα και οι αναπνοές πριν από τη συγκέντρωση διευκολύνουν τη διαδικασία. Είναι σηµαντικό να θυµόµαστε πως την ώρα της συγκέντρωσης δε θα πρέπει να περιµένουµε αποτελέσµατα ή κάποιες εµπειρίες. Απλά καθόµαστε ήρεµα κρατώντας το νου στην περιοχή που έχουµε προκαθορίσει για τη συγκέντρωση. Όταν ο νους αποσπάται, υποµονετικά και µε επιµονή, τον επαναφέρουµε στο σηµείο της συγκέντρωσης. Εστία της συγκέντρωσης θα µπορούσε να είναι µια φιλοσοφική ιδέα, µια αρετή όπως η αγάπη, ένας ήχος, ένα όνοµα όπως του Χριστού, η φλόγα ενός κεριού ή οποιοδήποτε άλλο αντικείµενο που ανεβάζει τη συνειδητότητα. Εξωτερικά αντικείµενα όπως η φλόγα ενός κεριού ή ένα λουλούδι, είναι ευκολότερα αντικείµενα συγκέντρωσης για τον αρχάριο. Καθώς αυξάνεται η συγκέντρωση όµως, είναι καλύτερο να µετακινηθεί κανείς σ' ένα εσωτερικό αντικείµενο συγκέντρωσης. Τελικός στόχος αυτής της συγκέντρωσης είναι η ολοκληρωτική υπέρβαση του νου. Θυµηθείτε το παράδειγµα της κοινής ηλεκτρικής λάµπας και των ακτινών λέιζερ. Στη συνηθισµένη ηλεκτρική λάµπα τα κύµατα του φωτός διαχέονται σε κάθε κατεύθυνση µε διαφορετικές συχνότητες. Το φως της λάµπας αντανακλάται στους τοίχους και τα αντικείµενα του δωµατίου. Όταν η ίδια ποσότητα φωτός περάσει µ' έναν καθορισµένο τρόπο µέσα από ένα κρύσταλλο, τότε όλα τα κύµατα συγκεντρωµένα πηγαίνουν προς την ίδια κατεύθυνση, έχουν την ίδια συχνότητα και µπορούν να περάσουν µέσα από έναν τοίχο. Ο νους που δεν είναι συγκεντρωµένος µοιάζει µε αυτήν την απλή λάµπα που αντανακλά το φως της οπουδήποτε. Οι ακτίνες λέιζερ είναι ο συγκεντρωµένος νους που στέλνει όλη του την ενέργεια σε µια κατεύθυνση και δυεισδύει κάθε αντικείµενο, αποκαλύπτοντας µε αυτόν τον τρόπο την ύψιστη αλήθεια πίσω από κάθε αντικείµενο συγκέντρωσης. Στη συγκέντρωση δουλεύουµε µε τρεις βασικούς τρόπους. 1. Προσπαθούµε να έχουµε όσο γίνεται λιγότερες σκέψεις που δε συνδέονται µεταξύ τους. 2. Αναπτύσσουµε µια πιο ολοκληρωτική συγκέντρωση στην 260


εστία της συγκέντρωσης. 3. Επαναφέρουµε ξανά και ξανά το νου στο αντικείµενο της συγκέντρωσης. DHYANA - ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ Συγκέντρωση και διαλογισµός είναι δύο στάδια της ίδιας διαδικασίας. Μοιάζουν µε το λουλούδι και το φρούτο. Σύµφωνα µε τον Πατάντζαλι διαλογισµός είναι «η αδιάκοπη ροή του νου προς το αντικείµενο της συγκέντρωσης». Ετσι, διαλογισµός είναι απλά η επιτυχία της συγκέντρωσης. Αυτό που εµείς κάνουµε σήµερα είναι περισσότερο συγκέντρωση παρά διαλογισµός. Στο διαλογισµό ο νους ρέει ελεύθερα και σταθερά προς το αντικείµενο της συγκέντρωσης µε τον ίδιο τρόπο που ο νους παρακολουθεί ένα ενδιαφέρον φιλµ. Δεν υπάρχει ούτε προσπάθεια σ' αυτό, ούτε σκέψεις που αποσπούν την προσοχή. Οι περισσότεροι από µας µπορούν ίσως να µείνουν σ' αυτήν την κατάσταση για πολύ µικρά χρονικά διαστήµατα. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτό δεν είναι µια στατική διαδικασία γιατί ο νους είναι εστιασµένος στο αντικείµενο της συγκέντρωσης, το ίδιο αντικείµενο, όµως µπορεί να βιώνεται µε διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγµα, µπορεί κάποιος να συγκεντρώνεται στην αναπνοή του. Η αναπνοή όµως συνέχεια αλλάζει. Πότε είναι εισπνοή και πότε εκπνοή, πότε γρήγορη και πότε αργή, πότε βαθιά και πότε ρηχή ή ακόµη και ανύπαρκτη κάποιες στιγµές. Όµως ο νους βρίσκεται πάντα στην αναπνοή, όσο και αν αυτή αλλάζει. Το ίδιο συµβαίνει και µε τα µάντρα ή τον εσωτερικό ήχο που διαλέγει κανείς για να διαλογιστεί. Μπορεί να αλλάζει η δόνηση, το συναίσθηµα ή η λεπτότητα. Όµως ο νους µένει µαζί του σε όλες τις αλλαγές και τις κινήσεις του, µε τον ίδιο τρόπο που δύο πεταλούδες κυνηγούν η µια την άλλη στον αέρα. Αναπτύσσεται έτσι όλο και µεγαλύτερη ενότητα κινήσεων ανάµεσα στο νου και το αντικείµενο της συγκέντρωσης και εποµένως µεγαλύτερη οικειότητα. Σ' αυτήν την κατάσταση ο νους ηρεµεί απόλυτα. Ανανεώνεται και γεµίζει µε εσωτερική σοφία. Θα µπορούσαµε να- φα Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

261

νταστούµε ότι ο κάθε διαλογισµός είναι µια επαφή µε τον εσωτερικό εαυτό, από την οποία η προσωπικότητα επωφελείται µε διάφορους τρόπους. Ο νους σταδιακά εξαγνίζεται και αποκτά επίγνωση της εσωτερικής φωνής που καθοδηγεί και δίνει κίνητρα. Το άτοµο σιγά σιγά συντονίζεται µε τις δυνάµεις της φύσης. Αφού συζητήσαµε το έβδοµο βήµα προς την ελευθερία ας προχωρήσουµε τώρα στο όγδοο που δεν είναι παρά αποτέλεσµα του έβδοµου.

SAMADHI - ΕΚΣΤΑΣΗ Ή ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Ο Πατάντζαλι εξηγεί πως «ο διαλογισµός εκείνος στον οποίο υπάρχει συνειδητότητα του αντικειµένου του διαλογισµού και όχι του ίδιου του νου είναι Samadhi». Εποµένως η συγκέντρωση, ο διαλογισµός και το Samadhi είναι τρία στάδια της ίδιας διαδικασίας. Το ακόλουθο παράδειγµα είναι από το βιβλίο του Ι. Κ. Τάιµνι «Η επιστήµη της Γιόγκα» και µας βοηθάει να το κατανοήσουµε καλύτερα αυτό. 1 αβγαδαεζηθαικ

συγκέντροοη

2 αααβαγδααδααα 3. ααααααααααααα

» διαλογισµός

4 ααΑΑααΑΑααΑΆΑ 5 ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

» SANADHI

Το γράµµα Α έχει επιλεχθεί σαν αντικείµενο συγκέντρωσης. Στην πρώτη γραµµή βλέπουµε πως µπορούµε να κρατήσουµε το Α στο νου για πολύ λίγο χρονικό διάστηµα, αφού παρεµβαίνουν άλλες σκέψεις όπως Β, Γ, Δ κλπ. Στη δεύτερη γραµµή η συγκέντρωση µας είναι καλύτερη. Μπορούµε να κρατήσουµε το γράµµα Α για µεγαλύτερα χρονικά διαστήµατα µε λιγότερες διακοπές. Στην τρίτη γραµµή έχουµε πετύχει το διαλογισµό, αφού ο νους ρέει χωρίς διακοπές προς το Α. Στην τέταρτη γραµµή βλέπουµε ότι ορισµένα γράµµατα είναι κεφαλαία, ενώ άλλα είναι µικρά. Αυτό χρειάζεται εξήγηση. 262


Στο διαλογισµό, όπως και σε κάθε άλλη πράξη, δρουν τρεις παράγοντες. Εκείνος που δρα, εκείνος που δέχεται τη δράση και η διαδικασία της δράσης. Για παράδειγµα, υπάρχει εκείνος που τρώει, αυτό που τρώει και η διαδικασία του φαγητού, ή εκείνος που µιλάει, αυτό που λέει και η οµιλία. Αυτό είναι η εµπειρία µας µέσα στην ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας που έχουµε για τον κόσµο όπου νιώθουµε ότι είµαστε ξέχωροι από τα αντικείµενα και τις υπάρξεις µε τα οποία αλληλεπιδρούµε. Ακόµα και στο διαλογισµό υπάρχει αυτός ο δυϊσµός όπου υπάρχει αυτός που κάνει διαλογισµό, το αντικείµενο του διαλογισµού και η διαδικασία του διαλογισµού. Στο Samadhi ο νους του διαλογιζόµενου συγχωνεύεται µε το αντικείµενο του διαλογισµού και εξαφανίζεται. Αποµένει µόνο το αντικείµενο του διαλογισµού. Η ψευδαίσθηση της δύίκότητας ξεπερνιέται και ο διαλογιζόµενος ενώνεται µε την ύψιστη αλήθεια της ενότητας όλων των υπάρξεων. Υπερβαίνει έτσι το νου και βιώνει ενότητα µε το Σύµπαν. Ο νους χάνει τη µορφή του και παίρνει τη µορφή του αντικειµένου της συγκέντρωσης. Το καιφαλαίο Α αντιπροσωπεύει την επίγνωση του Α χωρίς την επίγνωση του εαυτού. Έτσι, η πέµπτη γραµµή αντιπροσωπεύει την κατάσταση του SAMADHI. Υπάρχουν διάφοροι τύποι SAMADHI που αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια της εξέλιξης. Αυτοί µπαίνουν σε δύο βασικές κατηγορίες το SABIJA και NIRBIJA SAMADHI. Sabija σηµαίνει «µε σπόρο» και αφορά το SAMADHI που πετυχαίνει κανείς µετά από συγκέντρωση σε κάποιο αντικείµενο. To nirbija Samadhi είναι «χωρίς σπόρο» Είναι η συγχώνευση µε το κενό ανάµεσα σε δύο σκέψεις. Είναι η συγχώνευση µε το ανεκδήλωτο από όπου ξεπηδάει µε µυστηριώδη τρόπο κάθε δηµιουργία. Έτσι, ο σκοπός της ζωής επιτυγχάνεται και το άτοµο επιστρέφει στην πηγή του και συγχωνεύεται µε την Οικουµενική ύπαρξη από όπου προήλθε. Έχει, επιτέλους, πραγµατώσει την ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΙΩΝΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτή η επανένωση µε το θεό, τη µία θεϊκή Ύπαρξη, είναι ο στόχος κάθε θρησκείας και πνευµατικής φιλοσοφίας. Το όγδοο βήµα, που συντελεί στην αύξηση του ελέγχου πάνω το σώµα και το νου, είναι ένα ανεκτίµητο εργαλείο στην επίτευξη Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

αυτού του σκοπού. Μπορούµε να το φανταστούµε σα µια ανερχόµενη σκάλα που διευκολύνει την ανάβαση µας. Ας θυµηθούµε επίσης ότι τα πρώτα δύο βήµατα των ηθικών εντολών και των πνευµατικών πειθαρχιών δεν είναι δυνατό να εφαρµοστούν τέλεια, πρίν κανείς ουσιαστικά φωτιστεί και πραγµατώσει τον αληθινό Εαυτό. Μπορούµε έτσι να φανταστούµε τα βήµατα αυτά σαν τα κάγκελα της σκάλας, που µας βοηθούν στο ανέβασµα και µας προφυλλάσουν από την πτώση.

Αυτός ο δρόµος των οκτώ βηµάτων δεν είναι ο µοναδικός. Ας θυµηθούµε ότι εκτός από αυτό το µονοπάτι της θέλησης και του αυτοελέγχου, υπάρχουν ακόµη άλλα τρία βασικά µονοπάτια που µπορεί κανείς να ακολουθεί χωριστά ή σε συνδυασµό. Οι περισσότεροι βρίσκουν ότι ο συνδυασµός είναι πιο ικανοποιητικός, καθώς ο άνθρωπος είναι µια πολυδιάστατη ύπαρξη µε πολλές ανάγκες. Επειδή τα µονοπάτια αυτά περιγράφονται στο πρώτο κεφάλαιο, θα αναφερθούµε εδώ σ' αυτά µε συντοµία. Ενα είναι το µονοπάτι της υπηρεσίας πρ }ς τους συνανθρώπους µας, τα ζώα ή τα φυτά. Η υπηρεσία αυτή πρέπει να γίνεται µε ταπεινότητα χωρίς συναισθήµατα έπαρσης και χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσµα των προσπαθειών µας,- ό 264


ταν υπηρετούµε τις ανάγκες των άλλων. Εξασθενίζουµε έτσι την αίσθηση της ταύτισης µε το Εγώ. Το δεύτερο µονοπάτι είναι εκείνο της αγάπης και της αφοσίωσης στο Θεό. Μέσα από την προσευχή, τους ψαλµούς και την εγκατάλειψη της προσωπικής θέλησης στη Θεία Θέληση απελευθερωνόµαστε από τον ιστό του εγωισµού και της ψευδοπερηφάνιας. Το τρίτο µονοπάτι είναι το µονοπάτι της γνώσης και της διάκρισης ανάµεσα στον αληθινά αθάνατο πνευµατικό Εαυτό και το προσωρινό µας σώµα και νου. Αυτή η πνευµατική διάκριση µας απελευθερώνει από την πνευµατική µας άγνοια που είναι η αιτία όλων των προβληµάτων. Οι περισσότεροι από µας πιστεύουν ότι ένας συνδυασµός από αυτά τα µονοπάτια µας προσφέρει έναν ισορροπηµένο τρόπο εξέλιξης που αναπτύσσει: 1. Τη θέληση και τον αυτοέλεγχο 2. Την αγάπη και την αφοσίωση στο Θεό και την Ανθρωπότητα. 3. Τη σοφία και την αποταύτιση 4. Την ενότητα µε όλους µέσα από την υπηρεσία. Με αυτήν την ευκαιρία θέλω να ευχηθώ σε σας τους αναγνώστες κάθε επιτυχία στο πνευµατικό µονοπάτι. Ας είσαστε ευλογηµένοι µε υγεία, ευτυχία, αρµονία και εξέλιξη. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

265

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΑΙΞΗ

Μ

έσα στον κόσµο των αλλαγών, που περιλαµβάνει κάθε υλικό, ενεργειακό και νοητικό φαινόµενο, υπάρχουν τρεις ποιότητες σε συνεχή λειτουργία. Οι ποιότητες αυτές µπορούν να χρησιµοποιηθούν για την περιγραφή κάθε αντικειµένου, ύπαρξης ή γεγονότος ακόµη και των σκέψεων, των συγκινήσεων, των αντιλήψεων και των πράξεων. Για µια ακόµη φορά θα πρέπει να προσαρµοστούµε στους σανσκριτικούς όρους γι' αυτές τις ποιότητες, αφού δεν υπάρχει µονολεκτική µετάφραση γι' αυτές. Οι ποιότητες αυτές ονοµάζονται «Tamas», «Rajas» και «Sattwa».

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ To Tamas αντιπροσωπεύει καταστάσεις βαρυθυµίας, στασιµότητας, σκοτεινιάς, βαρεµάρας, άγνοιας, κούρασης, έλλειψης ενέργειας, ψευδαίσθησης, κατάθλιψης, δυσαρέσκειας και άλλες παρεµφερείς. Για παράδειγµα, ταµασικό άτοµο είναι εκείνο που δεν έχει ούτε ενδιαφέροντα, ούτε ενέργεια, που παρερµηνεύει και παρεξηγεί τα πάντα. Το ταµασικό άτοµο δεν έχει κίνητρο και συχνά αρρωσταίνει. Ταµασική τροφή είναι η τροφή χωρίς ενέργεια, είναι το παραψηµένο φαγητό, το φαγητό πολλών ηµερών ή το φαγητό σε κονσέρβες. Τέτοια τροφή, όταν καταναλώνεται συχνά, δηµιουργεί ταµασική κατάσταση στο σώµα και το 266


νου. Ταµασικές πράξεις είναι οι πράξεις που γίνονται ασυναίσθητα χωρίς διαύγεια ή συγκέντρωση. Οι ταµασικές εντυπώσεις είναι εκείνες που δηµιουργούν µια κατάσταση ψευδαίσθησης ή κατάθλιψης όπως π.χ. µερικές ταινίες ή περιοδικά µε νοσηρά θέµατα. Τάµας είναι µια κατάσταση όπου η «υλιστική» όψη της ζωής επισκιάζει την «ενεργειακή» όψη καθώς και εκείνη της «επίγνωσης». To Rajas περιγράφει µια κατάσταση ενέργειας, δραστηριότητας, επιθετικότητας, µη-αρµονικής δράσης, ανεξέλεγκτης ενέργειας, διέγερσης, νευρικής ενέργειας, έλλειψη ικανότητας για χαλάρωση, κατάσταση προσπάθειας. Είναι η κατάσταση εκείνη όπου η ενεργειακή όψη της ζωής είναι µεγαλύτερη από την υλική ή εκείνη της επίγνωσης. Ρατζασικές προσωπικότητες είναι εκείνες που όλη την ηµέρα τρέχουν πίσω από πολλούς στόχους και επιθυµίες. Συνήθως οι επιθυµίες είναι πολύ έντονες στο ρατζασικό άτοµο. Είναι πολύ δραστήριος στη ζωή. Πολύ συχνά είναι ανίκανος να χαλαρώσει όταν το χρειάζεται και προτιµάει δυναµικά σπορ σαν τρόπο χαλάρωσης. Η ρατζασική προσωπικότητα είναι ανταγωνιστική και συχνά µπορεί να γίνει επιθετική, µερικές φορές µάλιστα βίαιη. Ρατζασικές τροφές είναι το φρέσκο κρέας και τα µπαχαρικά που ερεθίζουν και ενεργοποιούν το νευρικό σύστηµα σε ακόµη πιο έντονη δραστηριότητα. Ρατζασικές εντυπώσεις είναι εκείνες που ερεθίζουν τις επιθυµίες και την επιθετικότητα, όπως το σεξ και η βία που υπάρχουν σε ορισµένα φιλµ και περιοδικά. Ο στρατιωτικός, επιχειρηµατικός και πολιτικός κόσµος περιλαµβάνει ένα µεγάλο ποσοστό ρατζασικών ανθρώπων. To Sattwa περιγράφει µια κατάσταση αρµονίας, ισορροπίας, ηρεµίας, ικανοποίησης και επίγνωσης. Σ' αυτήν τη περίπτωση η ποιότητα της επίγνωσης είναι µεγαλύτερη από εκείνες της «ενέργειας» και της «ύλης». Ενα σατβικό άτοµο έχει άφθονο απόθεµα ήρεµης και δηµιουργικής ενέργειας που µπορεί να χρησιµοποιήσει για όφελος δικό του, αλλά και των άλλων. Υπάρχει µια ατµόσφαιρα ικανοποίησης σ' αυτόν τον άνθρωπο που επιδρά στο περιβάλλον γύρω του. Το άτοµο αυτό έχει βρει την ισορροπία ανάµεσα στην παθητικότητα και στασιµότητα της ταµασικής ποιότητας και στην ενέργεια και δηµιουργική δύναµη της ρατζασικής ποιότητας. To sattwa είναι λοιπόν η απόλυτη, αρµονική ισορροπία της ταµασικής και ραΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

267

τζασικής ποιότητας. Ελάχιστα άτοµα είναι τελείως ταµασικά, ρατζασικά ή σατβικά. Παρόλο που ο καθένας µας έχει τη δική του ιδιαίτερη τάση, βιώνει συνέχεια µέσα από την ύπαρξη του την εναλλασσόµενη ροή των τριών ποιοτήτων και καταστάσεων. Ο καθένας µας περνάει από ταµασικές καταστάσεις κούρασης και κατάθλιψης. Ο καθένας µας ακόµη έχει στιγµές επιθετικής δραστηριότητας, ακραίας προσπάθειας, νευρικές εντάσεις ή έντονες επιθυµίες. Έχουµε ακόµη και στιγµές γαλήνιας ικανοποίησης µε τον εαυτό µας και τον κόσµο γύρω µας. Ο άνθρωπος που επιθυµεί να δουλέψει συνειδητά για τη βελτίωση του εαυτού του και την πνευµατική του εξέλιξη θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει µια πιο σατβική κατάσταση σώµατος και νου. Μια σατβική κατάσταση προσφέρεται περισσότερο επαγωγική στην προσπάθεια για πνευµατική ζωή. Η ταµασική κατάσταση εµποδίζει το άτοµο να κάνει την απαραίτητη προσπάθεια για το σκοπό της αυτοπραγµάτωσης. Ετσι, ο πνευµατικός αναζητής επιζητεί µόνο σατβική τροφή, όπως αγνά και φρέσκα λαχανικά και φρούτα, ξηρούς καρπούς, σπόρους, όσπρια και γαλακτερά προϊόντα. Προσπαθεί ακόµη να έχει µόνο σατβικές εντυπώσεις, όπως πνευµατικά βιβλία, φιλµ, περιοδικά και ανθρώπους. Η παρέα που κάνουµε έχει επίσης ιδιαίτερη σηµασία. Επηρεαζόµαστε πάρα πολύ από την ποιότητα των ανθρώπων µε τους οποίους κάνουµε παρέα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σηµαντικό στο ξεκίνηµα της πνευµατικής µας προσπάθειας, όταν ακόµη έχουµε αµφιβολίες, αισθανόµαστε αβεβαιότητα και οι άλλοι επιδρούν πάνω µας. Καθώς η πίστη µας αυξάνεται όµως, µπορούµε πιο εύκολα στη συνέχεια να επικοινωνούµε, ακόµα και να βοηθάµε ταµασικά ή ρατζασικά άτοµα. Υπάρχει µια κατάσταση υψηλότερη από τη σατβική όπου παύουµε να ταυτιζόµαστε µε το σώµα ή το νου µέσα από τα οποία εκδηλώνονται αυτές οι καταστάσεις. Οι ταµασικές, ρατζασικές και σατβικές ποιότητες συνεχίζουν το χορό τους µέσα από το σώµα και το νου, όµως εµείς δεν ταυτιζοµατε µε αυτές. Τελικός στόχος της γιόγκα είναι να υπερβεί κανείς ακόµη και τη σατβική κατάσταση. Όµως σ' αυτήν τη φάση της εξέλιξης µας οι περισσότεροι από µας αναζητάµε και καλλιεργούµε µια σατβική κατάσταση σώµατος και νου, σαν ένα 268


ουσιαστικό βήµα προς την υπέρβαση. Ο Πατάντζαλι έχει επιστήσει την προσοχή σε µερικά από τα εµπόδια της πνευµατικής ζωής που δε µας επιτρέπουν να αναπτύξουµε τον απαραίτητο βαθµό σάτβα και συγκέντρωσης που οδηγεί στο SAMADHI. Επισηµαίνει πως «η αρρώστια, η φυσική τεµπελιά, η αµφιβολία, η αδιαφορία, η νοητική τεµπελιά, η επιθυµία της ευχαρίστησης των αισθήσεων, η λαθεµένη αντίληψη, η απελπισία που δηµιουργεί η αποτυχία και η έλλειψη σταθερότητας, αποσπούν το νου και εµποδίζουν την πνευµατική πρόοδο». Ας εξετάσουµε το καθένα από αυτά τα εµπόδια χωριστά και ας σκεφτούµε πώς µπορούµε να τα ξεπεράσουµε. Γενικά ο Πατάντζαλι ισχυρίζεται ότι όλα αυτά ξεπερνιούνται µε τη συνεχή άσκηση µιας αλήθειας ή αρχής, δηλαδή της συγκέντρωσης. Κι όµως αυτά τα εµπόδια από µόνα τους εµποδίζουν τη συγκέντρωση. Ας κοιτάξουµε λοιπόν ποιες άλλες τεχνικές µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε για να πετύχουµε στη συγκέντρωση και την πνευµατική µας πρόοδο. 1. ΑΣΘΕΝΕΙΑ. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ένα άρρω στο σώµα δεν µπορεί να συγκεντρωθεί για µεγάλο χρονικό διάστηµα χωρίς να αποσπαστεί η προσοχή του από πόνους ή έλλειψη άνεσης. Θα βρίσκεται ακόµη σε ταµασική κατάσταση και δε θα έχει ενέργεια. Όταν ένα σώµα είναι άρρωστο για µε γάλα χρονικά διαστήµατα, η νοητική κατάσταση του ατόµου γί νεται αρνητική και καταθλιπτική. Αν τότε προσπαθήσει να συ γκεντρωθεί, το σώµα του θα τον ελέγχει στέλνοντας του µηνύµατα όπως «κοίταξε µε, χρειάζοµαι προσοχή». Δε θα µπορεί να υπερβεί τη συνειδητότητα του νου. Ενα υγιές σώµα είναι απαραίτητο για οποιαδήποτε υλική ή πνευµατική προσπάθεια αναλάβουµε. Είναι εποµένως σηµαντικό να το διατηρούµε υγιές µέσα από σωστή διατροφή, ασκήσεις, τεχνικές αναπνοών και αρκετή ξεκούραση. Σκοπός όλων αυτών των τεχνικών είναι να προφυλλάξουν το νου από ενοχλήσεις και αδυναµίες του σώµατος. 2. ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ. Η σωµατική αδράνεια είναι σύ µπτωµα της ταµασικής κατάστασης. Όταν ένα άτοµο έχει αυ τό το πρόβληµα βρίσκει συνέχεια δικαιολογίες για να µην κά νει τις πνευµατικές του ασκήσεις και να µην προσπαθεί όσο Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

269

χρειάζεται για να ξεπεράσει τις συνήθειες και τις επιθυµίες του σώµατος. Το άτοµο αυτό δε µπορεί να πετύχει σε καµιά προσπάθεια υλική ή πνευµατική. Η αδράνεια του σώµατος θα πρέπει να ξεπεραστεί, ώστε το σώµα να µην είναι εµπόδιο στην πορεία προς την ολοκλήρωση. Ακόµη και τα καθηµερινά καθήκοντα δε θα εκτελούνται σωστά όσο η σωµατική αδράνεια επιµένει. Μέσα από τις ασκήσεις της γιόγκα ή άλλου τύπου ασκήσεις, οι σωµατικές δυνάµεις µπορούν σιγά-σιγά να ξυπνήσουν. Η βαθιά ρυθµική αναπνοή βοηθάει στην αναζωογόνηση του σώµατος. Το άτοµο που υποφέρει από σωµατική αδράνεια θα πρέπει επίσης να φροντίσει τη διατροφή του. Θα πρέπει να αποφεύγει τις ταµασικές τροφές, όπως κονσέρβες και µπαγιάτικες ή παραψηµένες τροφές. Πρέπει να τρώει φρέσκα λαχανικά, φρούτα, δηµητριακά, όσπρια, ξηρούς καρπούς και γαλακτερά προϊόντα για να έχει άφθονη ζωτική δύναµη. Θα πρέπει επίσης να προσέχει να µην παρατρώεΐ' πολλοί άνθρωποι δεν έχουν αρκετή ενέργεια επειδή τρώνε πολύ µε αποτέλεσµα να βαραίνει και το σώµα και ο νους. Για να ξεκινήσει όµως κάποιος τη διαδικασία υπέρβασης της σωµατικής αδράνειας θα πρέπει να χρησιµοποιήσει τη θέληση του. Καθώς η αδράνεια θα ξεπερνιέται σιγά σιγά και η ενέργεια θα ρέει πιο εύκολα στο σώµα, θα απαιτείται λιγότερη προσπάθεια. Αυτό µπορεί να γίνει κατανοητό µε το παράδειγµα του αυτοκινήτου. Όταν ξεκινάµε ένα αυτοκίνητο βάζουµε την πρώτη ταχύτητα και πατάµε γκάζι. Σταδιακά καθώς αυξάνεται η ταχύτητα βάζουµε λιγότερο δυνατές ταχύτητες µέχρι να φθάσουµε στην τετάρτη, οπότε δε χρειάζεται πια να πατάµε πολύ το γκάζι για να πηγαίνουµε µε µεγάλη ταχύτητα. Το καύσιµο που χρειάζεται για να ξεκινήσει το αυτοκίνητο είναι περισσότερο από εκείνο που χρειάζεται όταν τρέχει µε µεγάλη ταχύτητα. Το ίδιο ισχύει και για τη σωµατική αδράνεια. Στη αρχή θα πρέπει να καταβάλουµε σηµαντική προσπάθεια να ξεπεράσουµε την ταµασική κατάσταση του σώµατος, από την στιγµή όµως που έχει µπει κανείς σε µια υγιεινή ρουτίνα η προσπάθεια που χρειάζεται πια είναι πολύ λιγότερη. 3. ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ. Είµαστε γεµάτοι αµφιβολίες, ιδίως σε ό,τι έχει σχέση µε την πνευµατική ζωή. Αµφιβάλλουµε για την ύ270


παρξη της ψυχής, του Θεού, την αξία των πνευµατικών πρακτικών και την αλήθεια των πνευµατικών διδασκαλιών. Αµφιβάλλουµε ακόµα για την ικανότητα µας να πετύχουµε στην πνευµατική προσπάθεια. Αµφιβάλλουµε για το αν ο Θεός έχει πραγµατικά γνώση των πράξεων και των προσευχών µας και για το αν θα συνεχίσουµε να υπάρχουµε µετά το θάνατο του υλικού σώµατος. Αµφιβάλλουµε για πάρα πολλά πράγµατα. Αυτό είναι φυσικό αφού ο κοινωνικός µας περίγυρος και οι προγραµµατισµοί δεν ενθαρρύνουν την πίστη σ' αυτά τα θέµατα. Ο στόχος της πνευµατικής ζωής θεωρείται ανέφικτος, καθόλου πρακτικός και κατάλληλος για τρελούς και µυστικιστές. Οι κοινωνικές αξίες δίνουν έµφαση στο χρήµα, την εξουσία και τα υλικά αγαθά. Ελάχιστη αξία δίνεται στις πνευµατικές ιδιότητες. Δεν υπάρχουν καθόλου παραδείγµατα πνευµατικών ατόµων στις δηµόσιες φυσιογνωµίες όπως στους πολιτικούς, ηθοποιούς του κινηµατογράφου, αθλητές, επιχειρηµατίες. Ακόµη και οι ιερείς δε δίνουν το σωστό παράδειγµα πνευµατικής ζωής µε τη ζωή τους. Πολλοί χρησιµοποιούν όµορφες λέξεις, όµως λίγοι ζουν σύµφωνα µε αυτές. Πώς µπορεί η αµφιβολία να αντικατασταθεί από την πίστη; Ένας τρόπος είναι µέσα από την εµπειρία. Με την άσκηση των διάφορων πνευµατικών πειθαρχιών συχνά έχουµε εµπειρίες που αυξάνουν την πίστη µας. Η αυξηµένη µας πίστη ανοίγει το νου και την καρδιά µας και αυξάνει την πιθανότητα να έχουµε και άλλες τέτοιες εµπειρίες, που στη συνέχεια αυξάνουν την πίστη µας κ.ο.κ. Η επαφή επίσης µε ανθρώπους που έχουν τους ίδιους στόχους και τρόπο ζωής µε µας, βοηθάει να ξεπεράσουµε τις αµφιβολίες. Γι' αυτό θα πρέπει να προσπαθούµε να συµµετέχουµε σε οµαδικές δραστηριότητες που σκοπό έχουν τη βελτίωση του εαυτού και την πνευµατική εξέλιξη. Μια τέτοια οµάδα θα µας υποστηρίζει στην προσπάθεια µας και µεις µε τη σειρά µας θα υποστηρίζουµε τους άλλους µέσα από κοινές πεποιθήσεις και πίστη. Η µελέτη των πολυπληθών βιβλίων που κυκλοφορούν σήµερα για κάθε πτυχή της ανθρώπινης εξέλιξης µας επιβεβαιώνει την αλήθεια αυτών των πνευµατικών θεωριών και την αξία της προσωπικής και κοινωνικής προσπάθειας προς αυτήν την κατεύθυνση. Ισως η µεγαλύτερη εµπειρία, ικανή να διώξει κάθε αµφιβοΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

271 ·

λία, θα ήταν να βρίσκεται κανείς κοντά σε κάποια θεία παρουσία όπως εκείνη του Χριστού, του Κρίσνα, του Ράµα, του Βούδα ή κάποιου Αγίου. Εγώ είχα την ευλογία να έχω την εµπειρία της Θείας Ύπαρξης του Μπαγκαβάν Σρι Σάτυα Σόι Μπαµπά που έχει τη δύναµη της παντογνωσίας, της θεραπείας ασθενειών, της υλοποίησης αντικειµένων. Ο Σάι Μπάµπα έχει αναστήσει δύο νεκρούς και έχει επηρεάσει εκατοµµύρια ανθρώπους προς µια ζωή γεµάτη αγάπη, γαλήνη και αλήθεια. Εκπέµπει µια Θεία Ακτινοβολία Αγάπης χωρίς όρους για κάθε ύπαρξη, παρόλο που γνωρίζει τα κρυφά σκοτεινά µυστικά της. Φαντάζεστε πόσο βοηθάει στην ανάπτυξη της πίστης η εµπειρία µιας τέτοιας ύπαρξης, όταν µάλιστα σου λέει πως «είσαι κι εσύ Θεός» και πως αν ασκηθείς σε πνευµατικές πειθαρχίες η θεότητα σου θα εκδηλωθεί. Η αµφιβολία σιγά σιγά εξαφανίζεται. 4. ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ. Προφανώς η αδιαφορία υπονοµεύει κάθε προσπάθεια. Όταν κάποιος οδηγεί αδιάφορα και απρόσεκτα µπορεί να προκαλέσει κάποιο ατύχηµα. Όταν µαγειρεύει χωρίς ενδιαφέρον δε φτιάχνει καλό φαγητό και όταν κάνει πνευµατικές ασκήσεις όχι µόνο δεν έχει καµιά επιτυχία, αλλά µπορεί και να βλάψει το σώµα και το νου. Όταν κάποιος δεν ενδιαφέρεται σοβαρά γι' αυτό που κάνει δε δίνει όλη του την προσοχή, ούτε όλη του την προσπάθεια σ' αυτήν τη δραστηριότητα. Όταν κάποιος αδιαφορεί για τις πνευµατικές του πειθαρχίες δεν έχει βέβαια πιθανότητα επιτυχίας. Μπορεί επίσης κάποιος να ενδιαφέρεται γι' αυτό που κάνει, αλλά να είναι από τη φύση του απρόσεχτος στις λεπτοµέρειες. Όποιος όµως και αν είναι ο λόγος για την έλλειψη προσοχής, η αδιαφορία είναι επικίνδυνη για τον πνευµατικό αναζητητή και το περιβάλλον του. Όταν κάποιος δεν ακολουθεί προσεχτικά τις οδηγίες που δίνονται από τους πνευµατικούς δασκάλους όταν ασκεί τις τεχνικές, µπορεί να βλάψει σοβαρά το σώµα και το νου του. Ανωµαλίες δηµιουργούνται επίσης µε την έλλειψη αρµονίας στην εξάσκηση των πειθαρχιών. Ταυτόχρονα αν ο πνευµατικός αναζητητής δεν ακολουθεί προσεχτικά τα Yamas και τα Niyamas µπορεί να προκαλέσει ζηµιά στον εαυτό του και σε άλλους ανθρώπους. Αν είναι αδιάφορος για τα συναισθήµατα του και εκφράζει βίαιο θυµό στους 272


ανθρώπους γύρω του, θα κάνει πολύ µεγαλύτερη ζηµιά από ένα µέτριο άτοµο. Ο πνευµατικός αναζητητής σιγά σιγά κερδίζει την εµπιστοσύνη και το άνοιγµα από το περιβάλλον του που γίνεται πολύ δεκτικό σ' ότι λέει και κάνει. Αν λοιπόν εκείνος από αδιαφορία χάσει τον έλεγχο τότε µπορεί να πληγώσει πολύ τους άλλους. Ο µαθητής της γιόγκα µαθαίνει σιγά σιγά τη σηµασία της προσοχής στη λεπτοµέρεια. Μέσα από την πείρα µαθαίνει πως δε µπορεί να βρίσκει δικαιολογίες συνέχεια για τον εαυτό του και ότι θα πρέπει να είναι σοβαρός και ιδιαίτερα προσεχτικός στο πώς ζει και εκτελεί τις πνευµατικές του ασκήσεις. Όσο ο σκοπός του γίνεται πιο σταθερός µέσα στο νου του τόσο γίνεται πιο ικανός να συγκεντρώνεται σ' αυτό που κάνει. 5. ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ. Η έλλειψη, µερικές φορές, διαύγειας και µοναδικού κινήτρου είναι η αιτία της νοητικής αδράνειας. Το νοητικά αδρανές άτοµο έχει επίσης την τάση να ελκύεται από την άνεση, που γίνεται κέντρο της προσοχής του. Ένα τέτοιο άτοµο είναι απείθαρχο και αποφεύγει την προσπάθεια που χρειάζεται για την επιτυχία κάποιου στόχου. Ο άνθρωπος αυτός χρειάζεται έναν στόχο που θα τον κινητοποιήσει και θα τον βγάλει από την ταµασική του κατάσταση. Στην αρχή δεν είναι απαραίτητο ο στόχος αυτός να είναι πνευµατικός. Ένας υλικός στόχος είναι το ίδιο καλός και ίσως και καλύτερος για να λειτουργήσει σαν αρχική κινητήρια δύναµη. Έτσι το άτοµο θα έχει αντικαταστήσει την ταµασική κατάσταση µε ρατζασική. Από τη στιγµή που η νοητική δραστηριότητα θα έχει διεγερθεί, θα µπορεί πια να την κατευθύνει για την αυτοβελτίωση και την αυτο-ανακάλυψη. Μια ενδιαφέρουσα εργασία ή δραστηριότητα βοηθά πάρα πολύ στο ξεπέρασµα και της σωµατικής και της νοητικής αδράνειας. Το παράδειγµα της ηλεκτρικής πρίζας µπορεί να µας βοηθήσει να το καταλάβουµε αυτό. Μέσα στην πρίζα υπάρχει ενέργεια, ικανή να ενεργοποιήσει πολλές χιλιάδες βατ ανάλογα µε τις ανάγκες του καθένα. Όταν δεν ενώνεται σε κάποια συσκευή ο ηλεκτρισµός µένει στατικός µέσα στην πρίζα. Όταν όµως συνδεθεί µε κάποια συσκευή τότε ρέει χωρίς εµπόδιο. Με τον ίδιο τρόπο και το σωµατικά και νοητικά οκνηρό άτοµο µπορεί να έχει άφθονη σωµατική και νοητική ενέργεια, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

273

που περιµένει σε λανθάνουσα κατάσταση να συνδεθεί µε την κατάλληλη εργασία ή δραστηριότητα. Αν η εργασία αυτή δε βρεθεί, η ενέργεια παραµένει στατική και το άτοµο τεµπελιάζει. Για το λόγο αυτό η εργασιοθεραπεία και οι δραστηριότητες της Κάρµα γιόγκα παίζουν σηµαντικό ρόλο στη ζωή κάθε πνευµατικής κοινότητας. Πολλοί άνθρωποι που παραπονιούνται ότι δεν έχουν αρκετή ενέργεια νοµίζουν ότι χρειάζονται ξεκούραση. Σε πολλές όµως περιπτώσεις, συµβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή εκείνο που χρειάζονται είναι κάποιες τονωτικές δραστηριότητες. Θα ωφεληθούν ακόµη από διάφορους τύπους tapas όπως να τρώνε λιγότερο, να νηστεύουν, να µιλούν λιγότερο και να κάνουν κρύα ντους. 6. ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ (ΕΓΚΟ-

ΣΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ). Αυτό είναι ίσως το µεγαλύτερο εµπόδιο για την πνευµατική εξέλιξη στη σηµερινή κοινωνία. Είµαστε εξαρτηµένοι από διάφορα ερεθίσµατα των αισθήσεων όπως από ποικιλία γεύσεων, από τη σεξουαλική ευχαρίστηση, τον κινηµατογράφο, τα περιοδικά, τις ανέσεις κάθε µορφής και ένα πλήθος από άλλα ακούσια ερεθίσµατα της όρασης, της ακοής και της όσφρησης που δε µπορούµε να ελέγξουµε. Ο µέσος αστός δε γνωρίζει πώς να αντέξει τη σιωπή. Πρέπει να γεµίζει τη σιωπή µε κουβέντα ή µε το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Λίγοι άνθρωποι µπορούν να µείνουν αρκετές ώρες χωρίς να βάλουν κάτι στο στόµα τους, είτε είναι αυτό φαγητό, ή καφές ή αλκοολούχο ποτό ή τσιγάρο. Ο µέσος νους του αστού δε µπορεί ποτέ να δει σε µια απόσταση µεγαλύτερη των 100 µέτρων. Η όραση µας συνέχεια βοµβαρδίζεται από αφίσες, διαφηµίσεις, κτήρια, αυτοκίνητα, ανθρώπους κ.λπ. Με άλλα λόγια, οι αισθήσεις µας έχουν συνηθίσει σε µια εντατική εισαγωγή πληροφοριών, γι' αυτό και δε νιώθουµε καλά όταν ξαφνικά παύει να υπάρχει αυτή η είσοδος πληροφοριών στο νου. Όταν δεν υπάρχει είσοδος πληροφοριών µέσα από τις αισθήσεις, ο άνθρωπος είναι αναγκασµένος να αντιµετωπίσει τον εαυτό του. Αυτό είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο για πολλούς ανθρώπους. Πώς µπορούµε να διαλογιστούµε αν τη στιγµή που φτάνουµε σε κάποια µορφή σιωπής αρχίζουµε από συνήθεια να επιθυµούµε κάποιο αισθητηριακό ερέθισµα; Πώς µπο274


ρούµε να συγκεντρωθούµε στον πνευµατικό µας στόχο της πραγµάτωσης του εσωτερικού Εαυτού αν ο νους παρασύρεται συνέχεια από διάφορες εξωτερικές προκλήσεις; Αυτή η έντονη επιθυµία για αισθησιακές απολαύσεις έχει σαν αποτέλεσµα την απώλεια µεγάλης ποσότητας ενέργειας, προσπάθειας, χρόνου, χρηµάτων και σκέψης που θα µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν σε υψηλότερους και πιο σταθερούς στόχους. Όταν ο νους είναι τόσο πολύ απασχοληµένος µε τον εξωτερικό κόσµο δε µπορεί να στραφεί προς τα µέσα. Η επιθυµία λοιπόν για αισθησιακές απολαύσεις θα συνεχίζεται, µέχρι να συνειδητοποιήσουµε ότι δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθούν ποτέ, γιατί η επιθυµία θα επιστρέφει συνέχεια, ξανά και ξανά. Το σώµα και ο νους µπορούν σταδιακά να καθαριστούν από αυτές τις επιθυµίες µέσα από την άσκηση των τάπας, το διαλογισµό και την επαφή µε αγνούς και φωτισµένους ανθρώπους, που δεν ενδιαφέρονται για τις απολαύσεις των αισθήσεων. Τελικά ο χρόνος είναι µε το µέρος µας, γιατί σιγά σιγά κουραζόµαστε να γυρεύουµε συνέχεια και χωρίς επιτυχία απολαύσεις που να διαρκούν. Ετσι, στρέφουµε την προσοχή µας προς τα µέσα για να βρούµε τη µόνη πραγµατική και διαρκή ικανοποίηση που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση µέσα µας. 7. ΛΑΘΕΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ - ΠΛΑΝΗ. Πλάνη σηµαίνει να βλέπουµε τα πράγµατα διαφορετικά από ό,τι είναι. Πλάνη σηµαίνει να παρερµηνεύουµε την εξωτερική αντικειµενική πραγµατικότητα εξαιτίας των υποκειµενικών διαστρεβλώσεων. Προφανώς το αποτέλεσµα θα είναι να παίρνουµε λαθεµένες αποφάσεις και να κάνουµε αρκετά λάθη στο δρόµο µας προς την Αλήθεια. Είµαστε σχεδόν πάντα γεµάτοι παρανοήσεις και λάθος πληροφορίες λόγω του κοινωνικού προγραµµατισµού. Βοµβαρδιζόµαστε από ένα επιφανειακό σύστηµα αξιών που δε µας επιτρέπει να αξιολογήσουµε σωστά αυτό που βλέπουµε. Ακόµη και στις πνευµατικές µας ασκήσεις ψάχνουµε και περιµένουµε άλλου είδους αποτελέσµατα, παρερµηνεύοντας αυτά που έχουµε. Πολλοί ζητούν έντονες µεταφυσικές εµπειρίες στο διαλογισµό τους. Όταν τελικά δηµιουργούν αυτές τις εµπειρίες στο αστρικό επίπεδο πιστεύουν ότι έχουν θεϊκή προΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

275

έλευση, ενώ στην πραγµατικότητα προέρχονται από το επίπεδο των ονείρων. Αυτό δεν αποκλείει βέβαια την πιθανότητα να έχει κανείς θεϊκά οράµατα, όµως αυτό σπάνια συµβαίνει στο µέσο διαλογιζόµενο. Πολύ εύκολα σήµερα µπορεί να παραπλανηθούµε από ψευδοπροφήτες και άπληστους γκουρού που παρελαύνουν στη Δύση. Πολλοί από αυτούς ξεκίνησαν µε καλές προθέσεις, όµως υπέκυψαν στον πειρασµό της εξουσίας και των χρηµάτων. Στον πνευµατικό δρόµο θα πρέπει να αναπτύξουµε µια κοφτερή σαν ξυράφι διάκριση για να ταξιδέψουµε στο µονοπάτι που ονοµάζεται «κόψη του ξυραφιού». Θα πρέπει να αναλύσουµε τους προγραµµατισµούς µας, ώστε να δούµε µε ποιόν τρόπο διαστρεβλώνουµε ό,τι συµβαίνει γύρω µας. Ο καθένας µας ερµηνεύει την ίδια εξωτερική πραγµατικότητα µε τελείως διαφορετικό τρόπο ανάλογα µε το δικό του µοναδικό προγραµµατισµό. Μέσα από την αυτοανάλυση θα µπορέσουµε τελικά να αποφύγουµε το λάθος της διαστρέβλωσης και της λαθεµένης αντίληψης της πραγµατικότητας. Όταν συµµετέχουµε σε «σατσανγκ» (πνευµατικές οµάδες που συζητούν, διαλογίζονται και ψέλνουν) ή σε ψυχολογικές οµάδες, σιγά σιγά βελτιώνουµε τον τρόπο που βλέπουµε την πραγµατικότητα. 8. ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΛΟΓΩ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Ή ΕΝΟΣ ΣΤΟΧΟΥ. Αυτή η µορφή απελ-

πισίας είναι πολύ συχνή όταν ξεκινάµε για να πετύχουµε τον τεράστιο στόχο του ελέγχου του σώµατος και του νου. Συχνά αισθανόµαστε ότι δεν κάνουµε καµιά πρόοδο. Άλλες φορές πάλι αισθανόµαστε ότι, ενώ έχουµε προχωρήσει αρκετά, επιστρέφουµε στις παλιές µας συµπεριφορές ακόµα πιο πίσω από ό,τι όταν ξεκινήσαµε, µε αποτέλεσµα να χάνουµε την πίστη, την υποµονή και το θάρρος µας. Ορισµένοι απελπίζονται τόσο πολύ που σταµατούν κάθε προσπάθεια και αποφασίζουν ότι δεν είναι έτοιµοι. Για να ξεπεράσουµε αυτό το εµπόδιο χρειάζεται να αναπτύξουµε υποµονή και µια πιο ευρεία αντίληψη του χρόνου. Πρέπει να δούµε µε διαφορετικά µάτια τον κύκλο της ζωής και του θανάτου, καθώς και τη σχέση µεταξύ της προσωπικότητας 276


και της ψυχής. Θα πρέπει να είµαστε υποµονετικοί στα σκαµπανεβάσµατα της ζωής. Η ζωή είναι κυκλική. Το σώµα, ο νους και οι συγκινήσεις περνούν µέσα από αυτούς τους κύκλους και θα πρέπει να είµατε έτοιµοι να δεχτούµε το γεγονός ότι θα υπάρχουν µέρες που θα αισθανόµαστε δυνατοί και ζωντανοί και άλλες όπου θα αισθανόµατε αδύναµοι και ανασφαλείς. Αυτή είναι η ζωή. Αν επανεξετάσουµε την ιδέα του χρόνου και δούµε πόσο λίγο είναι το χρονικό διάστηµα των προσπαθειών µας σε σχέση µε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής µας των 80 έως 100 χρόνων, πόσο µικρή είναι η ζωή µας σε σχέση µε τις ζωές που έχουµε ζήσει και εκείνες που θα ζήσουµε και πόσο µικρή χρονικά είναι αυτή η περίοδος που προσπαθούµε σε σχέση µε την αιώνια ύπαρξη µας, τότε θα καταλάβουµε πόσο ανόητη είναι αυτή η ανυποµονησία και η απελπισία µας. Αν επίσης συνειδητοποιήσουµε πως δεν είµαστε στην πραγµατικότητα αυτή η οντότητα που υφίσταται τις αλλαγές, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες και που συνεχώς προσπαθεί, αλλά ο αιώνιος και τέλειος παρατηρητής που παρακολουθεί το θεατρικό έργο που παίζεται, τότε θα έχουµε περισσότερη υποµονή και συµπάθεια για τις προσπάθειες της προσωπικότητας. Θα δούµε ότι το σώµα και ο νους δεν είναι τέλεια όργανα, µπορούµε όµως µε υποµονή και συστηµατική προσπάθεια σιγά σιγά να τα εξαγνίσουµε και να τα τελειοποιήσουµε. Ένας πνευµατικός δάσκαλος-οδηγός βοηθάει πολύ στο ξεπέρασµα αυτού του εµποδίου, γιατί ο ίδιος έχει ταξιδέψει σ' αυτό το µονοπάτι και µε το παράδειγµα του µας βεβαιώνει για την αξία του. Όταν δεν είναι δυνατή η άµεση επαφή µ' έναν πνευµατικό δάσκαλο, χρησιµεύει πολύ η τακτική συναναστροφή µε ανθρώπους που έχουν τον ίδιο στόχο. Θα πρέπει να µάθουµε να προσπαθούµε χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσµα της προσπάθειας και να συνειδητοποιήσουµε ότι υπάρχει µια ατελείωτη σειρά από βήµατα που θα πρέπει να κάνουµε για να φτάσουµε στην τελειότητα. Θα θυµάστε ασφαλώς το πιο κάτω µοντέλο που µας βοηθάει να καταλάβουµε την άποψη αυτή. Βλέπουµε εδώ µια σειρά από βήµατα, που αντιπροσωπεύουν τις διάφορες δοκιµασίες, προσπάθειες και εξελιχτικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν, για να φτάσουµε σε µια τέλεια ύΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

277

παρξη. Κάθε βήµα ξεκινάει µε δυσαρέσκεια για κάποιο στοιχείο του εαυτού. Αυτό κινητοποιεί την προσπάθεια για βελτίωση που στο σχέδιο αντιστοιχεί στην κάθετη γραµµή. Όταν η προσπάθεια είναι επιτυχής τότε φτάνει κανείς στο επόµενο επίπεδο και αισθάνεται ικανοποίηση για ένα χρονικό διάστηµα. Μπορεί ακόµη κανείς να αισθανθεί περήφανος και ότι στο εξής όλα θα είναι εύκολα και ότι τίποτα δε µπορεί να µπει στο δρόµο του. Σύντοµα όµως καταλαβαίνει ότι η κορυφή κάθε κάθετης γραµµής είναι η βάση της επόµενης και εποµένως θα έχει να αντιµετωπίσει το επόµενο βουνό µπροστά του. Κάνουµε την προσπάθεια (ράτζας) και αισθανόµαστε ικανοποίηση (σάτβα) στην κορυφή του βουνού. Όµως η ικανοποίηση αυτή εξελλίσεται σε δυσαρέσκεια (τάµας) καθώς συνειδητοποιεί κανείς ότι έχει να αντιµετωπίσει νέες δοκιµασίες και να κάνει νέες αλλαγές. Όταν τελικά καταλαβαίνουµε τι συµβαίνει, µπορούµε να αποτραβηχτούµε και να παρατηρήσουµε από απόσταση αυτήν τη διαδικασία και έτσι να περάσουµε και τις κοιλάδες και τα βουνά µε µια δρασκελιά. Κάνουµε ό,τι καλύτερο µπορούµε και αφήνουµε τα αποτελέσµατα στο Θεό. 9. ΑΣΤΑΘΕΙΑ. Αστάθεια υπάρχει όταν κάποιος πετυχαίνει κάτι και στη συνέχει υποχωρεί. Αυτό συµβαίνει συχνά όταν έχει κανείς αποτύχει άλλες φορές να δηµιουργήσει τις βάσεις 278


της σωστής πνευµατικής ζωής όπως π.χ. Τιάµας" και "Νιγιάµας". Ο µόνος τρόπος για να αποφύγει την αστάθεια είναι να κινείται αργά στο πνευµατικό µονοπάτι και να προχωράει στο επόµενο επίπεδο αφού πρώτα έχει εµπεδώσει σωστά το προηγούµενο. Ο σύγχρονος αναζητητής χαρακτηρίζεται από ανυποµονησία και επιθυµία για γρήγορα και θεαµατικά αποτελέσµατα. Θέλει αµέσως να ασκηθεί σε πιο προχωρηµένες τεχνικές για να έχει πιο έντονες εµπειρίες. Θέλει να «φτιάχνεται» και γι' αυτό το λόγο µερικές φορές καταφεύγει στις χηµικές ουσίες που θα τον βοηθήσουν σ' αυτό. Όταν γίνεται αυτό, εκείνος πραγµατικά «φτιάχνεται», όµως δεν έχει βάσεις να τον στηρίζουν και σύντοµα βρίσκεται φαρδύς-πλατύς πάλι στο χώµα. Η υποµονή, η επιµονή και η άσκηση είναι οι τρεις αρετές που χρειαζόµαστε για µια σταθερή πνευµατική ανάπτυξη. Αυτά τα εννέα εµπόδια είναι µόνο λίγα από τα πολλά που εµποδίζουν τις προσπάθειες µας στον πνευµατικό δρόµο. Υπάρχουν και άλλα. Εσείς θα πρέπει να βρείτε ποια είναι εκείνα που στέκουν µπροστά σας και να προσπαθήσετε να τα ξεπεράσετε µε όποιον τρόπο προτιµάτε.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΜΠΟΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Σ

το προηγούµενο κεφάλαιο συζητήσαµε εννέα από τα διάφορα προβλήµατα που εµποδίζουν τη συγκέντρωση και την πνευµατική εξέλιξη. Όπως θα θυµάστε αυτά είναι: οι ασθένειες, η σωµατική αδράνεια, η αµφιβολία, η αδιαφορία, η νοητική αδράνεια, η επιθυµία για αισθησιακές απολαύσεις, η λαθεµένη αντίληψη, η απελπισία που προκαλείται από την αποτυχία στην επίτευξη ενός στόχου και η αδυναµία διατήρησης µιας κατάστασης που έχει στεφθεί µε επιτυχία. Ο Πατάντζαλι προτείνει στα Γιόγκα Σούτρας ορισµένους τρόπους για το ξεπέρασµα αυτών των εµποδίων. Θα θυµόσαστε επίσης ότι, σύµφωνα πάντα µε τον Πατάντζαλι Ράτζα Γιόγκα είναι «η παύση, η αναστολή των µεταβολών του νου». Σκοπός της πνευµατικής ζωής είναι να οδηγηθεί ο νους σε µια τόσο απόλυτα γαλήνια κατάσταση, ώστε να µην ενοχλείται πια από εσωτερικές ή εξωτερικές διαταραχές. Ο Πατάντζαλι εξηγεί ότι οι διαταραχές αυτές και οι µεταβολές της καθαρής συνειδητότητας µπορούν να σταµατήσουν µε «συστηµατική άσκηση και µη προσκόλληση». Η συστηµατική άσκηση και η µη προσκόλληση είναι τα βασικά εργαλεία της πνευµατικής ζωής. Μοιάζουν µε τα πετάλια ενός ποδηλάτου. Το ένα βοηθάει και προχωράει το άλλο. Όσο πιο πολύ αυξάνουµε την ικανότητα µας να ηρεµούµε τις διαταραχές του νου µέσα από την άσκηση, τόσο λιγότερη είναι η προσκόλληση µας. Όσο λιγότερο προσκολληµένοι είµαστε σε πράγµατα και ανθρώπους, τόσο πιο εύκολα ηρεµούµε το νου. 280


Αυτές οι δύο συνεργαζόµενες δυνάµεις δηµιουργούν στο άτοµο µια ανερχόµενη ελικοειδή εξελιχτική κίνηση. Στη "Μπάγκαβατ Γκίτα" υπάρχει ο ακόλουθος διάλογος µεταξύ του Σρι Κρίσνα και του Αρτζούνα. ΑΡΤΖΟΥΝΑ: Κρίσνα, περιγράφεις αυτό το µονοπάτι σα µια ζωή όπου υπάρχει συνεχής ένωση µε τον Θεό. Όµως δε βλέπω πώς είναι δυνατό να υπάρχει µια τέτοια µόνιµη κατάσταση. Ο νους είναι τόσο ανήσυχος. ΚΡΙΣΝΑ: Ναι Αρτζούνα, δεν υπάρχει αµφιβολία ότι ο νους είναι ανήσυχος και ότι είναι πολύ δύσκολο να τον υποτάξει κανείς. Όµως µπορεί κανείς να τον ελέγξει µέσα από συνεχή εξάσκηση και άσκηση της αποταύτισης. Φυσικά αν κάποιος δεν ελέγχει το "εγώ" του, θα δυσκολευτεί να κυριαρχήσει στο µονοπάτι αυτό. Όµως ο άνθρωπος που έχει αυτοέλεγχο, µπορεί να επιτύχει αν δουλέψει σκληρά και χρησιµοποιήσει τους σωστούς τρόπους. Ο Πατάντζαλι τονίζει πως το αποτέλεσµα θα είναι ανάλογο µε την προσπάθεια που έχει καταβληθεί και προτείνει σαν τρόπο για το ξεπέρασµα των εµποδίων την άσκηση µιας αλήθειας ή αρχής. Αυτό σηµαίνει πως θα πρέπει κανείς να συγκεντρώνει το νου σε µια εστία και να µην του επιτρέπει να παρασύρεται από διάφορες οχλήσεις. Σηµαίνει να στρέφει το νου προς τα µέσα αντί να τον αφήνει να πετά προς κάθε ερέθισµα. Σηµαίνει ακόµη να µάθει κανείς να συγκεντρώνεται και να κάνει διαλογισµό. Η συγκέντρωση αυτή µπορεί να γίνεται είτε µε το διαλογισµό είτε µε την επιλογή ενός κεντρικού στόχου όπου συγκεντρώνει κανείς την ενέργεια του. Ο άνθρωπος που έχει ένα στόχο στη ζωή του, έχει µεγαλύτερη ικανότητα στο να συγκεντρώνει την ενέργεια του και να αποφεύγει την απόσπαση της προσοχής του, ενώ εκείνος που δεν έχει έναν κεντρικό στόχο στη ζωή του τείνει να παρασύρεται από διάφορα ερεθίσµατα και από διάφορες αρνητικές καταστάσεις του σώµατος και του νου. Αυτό είναι πολύ εµφανές στις µητέρες που περνούν τη µεταβατική περίοδο όπου τα παιδιά τους φεύγουν από το σπίτι. Ο στόχος και ο ρόλος που είχαν, παύει να υπάρχει, ενώ ακόµη δεν έχουν βρει καινούργιο σκοπό στη ζωή τους. Ετσι, συχνά περνούν από µια πολύ δύσκολη περίοδο. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

281

ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ (ΣΤΑΣΕΙΣ) Ο Πατάντζαλι λέει πως ο νους µπορεί να καθαριστεί ώστε να είναι έτοιµος για τη συγκέντρωση και το διαλογισµό, µέσα από την καλλιέργεια των πιο κάτω συµπεριφορών. 1. Φιλική συµπεριφορά προς τους ανθρώπους που είναι δυστυχείς. 2. Συµπόνια για τους ανθρώπους που υποφέρουν. 3. Ευχαρίστηση στην παρουσία ενάρετων ανθρώπων. 4. Αδιαφορία στην παρουσία αρνητικών ανθρώπων. Αν και επιφανειακά µοιάζει προφανές ότι θα πρέπει να είµαστε ευτυχείς για την ευτυχία του άλλου και ότι θα πρέπει να συµπονούµε αυτούς που δυστυχούν, στην πραγµατικότητα δεν είναι έτσι. Στη σηµερινή ανταγωνιστική µας κοινωνία µαθαίνουµε ότι πρέπει να ανταγωνιζόµαστε τους άλλους σε κάθε πλευρά της ζωής. Εχουµε µάθει να ζηλεύουµε την επιτυχία των άλλων και να χαιρόµαστε για την αποτυχία και τη δυστυχία τους. Εχουµε µάθει να αγνοούµε τη δυστυχία των άλλων λέγοντας ότι είναι δικό τους πρόβληµα. Σπάνια αδιαφορούµε µπρος σε κάτι άσχηµο και µάλιστα βιαζόµαστε να κρίνουµε τους άλλους για να νιώθουµε έτσι ότι εµείς είµαστε σωστοί. Ακόµη, δεν είµαστε πάντα πολύ ευτυχείς στην παρουσία της αρετής, µερικές φορές µάλιστα αισθανόµαστε δυσάρεστα ή κατώτεροι µπροστά της. Ο καθένας από µας θα πρέπει να αποφασίσει αν χρειάζεται να αφιερώσει χρόνο στην καλλιέργεια µιας συµπεριφοράς που εξαγνίζει το νου. Όταν ο νους είναι καθαρός συγκεντρώνεται πιο εύκολα. Ας κοιτάξουµε µερικές από τις οδηγίες που δίνει ο Σρι Κρίσνα στη "Μπαγκαβάτ Γκίτα" για το διαλογισµό. «Κλείνοντας τις αισθήσεις στα εξωτερικά ερεθίσµατα, προσηλώνοντας το βλέµµα στη ρίζα των φρυδιών, ελέγχοντας τη ροή της αναπνοής µέσα και έξω από τα ρουθούνια, συγκρατώντας τις αισθήσεις και τη διάνοια, αποθώντας το φόβο και το θυµό και σβήνοντας την επιθυµία, ο άνθρωπος γίνεται πραγµατικά ελεύθερος για πάντα». «Όπως κάθεται, ελέγχει συνέχεια τις αισθήσεις και τη φαντασία και κρατά το νου συγκεντρωµένο στο αντικείµενο του (αυτό που έχει επιλέξει). Αν κάνει διαλογισµό µε αυτόν τον 282


τρόπο η καρδιά του θα εξαγνιστεί». «Πρέπει να στέκει ακίνητος µε το σώµα, το κεφάλι και το λαιµό κρατηµένο ίσια, την όραση τραβηγµένη προς τα µέσα σα να κοιτάζει την άκρη της µύτης. Δεν πρέπει να κοιτάζει γύρω του».

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ Ο Πατάντζαλι προτείνει τα πιο κάτω αντικείµενα για εστίες συγκέντρωσης: 1. Μπορούµε να συγκεντρωθούµε στην κίνηση της αναπνοής στα ρουθούνια. Αυτή είναι µια από τις βασικές τεχνικές διαλογισµού, όπου παρακολουθεί κανείς τη ροή της αναπνοής και την παρατηρεί καθώς αλλάζει. Κάθε φορά που ο νους αποσπάται, τον επαναφέρουµε στην αναπνοή. Δε χρειάζεται να την ελέγχουµε. Απλά την παρατηρούµε καθώς ρέει µέσα και έξω από τα ρουθούνια. Αυξάνεται έτσι η συγκέντρωση και καθαρίζονται τα Νάντις και το νευρικό σύστηµα. (Τα Νάντις είναι κανάλια της ροής της ενέργειας µέσα στο σώµα). 2. Μπορεί κάποιος να αποκτήσει επίγνωση και συγκέντρωση στις εσωτερικές αισθήσεις, όπως σε ήχους και οράµατα. Δε θα πρέπει αυτές να παρερµηνευθούν σα θείες εµπειρίες, αλλά να αντιµετωπιστούν µόνο σαν ένα εσωτερικό αντικείµενο συγκέντρωσης που βοηθάει το νου να στραφεί προς τα µέσα και να µην αποσπάται από εξωτερικά ερεθίσµατα. 3. Ένας άλλος τρόπος είναι το κράτηµα του νου σε εσωτερικά βιώµατα φωτός και βαθιάς γαλήνης. Η συγκέντρωση αυτή χαλαρώνει όλα τα συστήµατα του σώµατος, φέρνει εσωτερική ειρήνη στην προσωπικότητα και βοηθάει στην ανάπτυξη µιας πιο χαλαρής και αποταυτισµένης στάσης ζωής. 4. Ο νους µπορεί να προσηλωθεί στην εικόνα και το όνοµα µιας πνευµατικής ύπαρξης που είναι απελευθερωµένη από προσκολλήσεις. Μπορεί να συγκεντρωθεί σε ενσαρκώσεις του Θεού όπως ο Ιησούς Χριστός, ο Σρι Κρίσνα, ο Σάι Μπάµπα. Μέσα από αυτόν το διαλογισµό, αρχίζει κανείς να αναπτύσσει τις θεϊκές ιδιότητες της ύπαρξης στην οποία συγκεντρώνεται. Ο µέσος άνθρωπος συγκεντρώνεται πιο εύκολα σε µια µορφή, όπως αυτή του Ιησού, παρά στις αφηρηµένες πνευµατικές ιδιότητες όπως η θεία αγάπη, η εσωτερική γαλήνη, η απόλυτη Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

283

αλήθεια, η δικαιοσύνη που είναι ενσωµατωµένες σ' αυτές τις υπάρξεις. 5. Μπορεί ακόµη κάποιος να διαλογιστεί πάνω σε πληροφορίες που πήρε µέσα από όνειρα ή µέσα στον ύπνο του. Μπορούµε να φανταστούµε ότι πότε πότε µας δίνονται πολύ χρήσιµα µηνύµατα µέσα από ονειρικές καταστάσεις, πάνω στα οποία θα ήταν πολύ ωφέλιµο να διαλογιστούµε. 6. Τέλος ο Πατάντζαλι προσθέτει ότι µπορούµε να διαλογιστούµε πάνω σ' ό,τι µας ταιριάζει, ανάλογα µε την προσωπική µας κλίση. Με αυτόν τον τρόπο θα διαλέξουµε ένα αντικείµενο που θα µας βοηθήσει να διευρύνουµε τη συνειδητότητά µας έξω από τις ταυτίσεις του µικρού µας "εγώ" και πέρα από το πλήθος των εξωτερικών και εσωτερικών ερεθισµάτων που αποσπούν την προσοχή µας. Στο ξεκίνηµα της πνευµατικής αναζήτησης µπορεί κανείς να πειραµατιστεί µε το αντικείµενο της συγκέντρωσης. Θα πρέπει όµως κανείς να κρατήσει το ίδιο αντικείµενο συγκέντρωσης το λιγότερο 5-6 µήνες πριν το αλλάξει µε κάτι άλλο. Είναι καλύτερο επίσης να περνάµε από τα πιο χονδροειδή στα πιο λεπτά αντικείµενα καθώς προχωράµε στην εξάσκηση της συγκέντρωσης. Η παρακάτω ιστορία είναι ένα καλό παράδειγµα: Ένας µαθητής ζήτησε από το δάσκαλο του να του προτείνει ένα αντικείµενο για το διαλογισµό του. Ο δάσκαλος του έδειξε ένα αστέρι ψηλά στον ουρανό. Ο µαθητής συγκεντρωνόταν σ' αυτό το αστέρι καθηµερινά, µέχρι που µπορούσε πια να το βλέπει καθαρά και να κρατά για ώρα το βλέµα του σ' αυτό. Μετά πήγε πάλι στο δάσκαλο του και του ζήτησε ένα νέο αντικείµενο συγκέντρωσης. Ο δάσκαλος του έδειξε ένα αστέρι πολύ µικρότερο από το πρώτο, που µόλις φαινόταν. Μέσα από καθηµερινή άσκηση πάνω στο µικροσκοπικό και ωχρό αστέρι σύντοµα µπορούσε να το βλέπει τόσο καθαρά όσο έβλεπε και το προηγούµενο. Την επόµενη φορά που ζήτησε ένα άλλο αντικείµενο από το δάσκαλο του, εκείνος του έδειξε ένα ακόµη πιο µικρό και ωχρό αστέρι που στην αρχή δεν µπορούσε να δει καθόλου. Όµως µέσα από συνεχή και επίµονη άσκηση σύντοµα µπόρεσε να δει και αυτό το αστέρι τόσο καθαρά όσο και τα προηγούµενα δύο. Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε και ο µαθητής γινόταν όλο και πιο ικανός να εισδύει σε όλο και πιο λεπτές πραγµατικότητες. 284


Δεν είναι απαραίτητο πάντως ν' αλλάζει κανείς αντικείµενο διαλογισµού συνέχεια γιατί κάθε αντικείµενο είναι εκδήλωση του ενός Πνεύµατος που γυρεύουµε να γνωρίσουµε. Μέσα από τη διείσδυση των χονδροειδών και λεπτών σωµάτων κάθε αντικειµένου και κάθε ύπαρξης µπορούµε να βιώσουµε την Πνευµατική Πραγµατικότητα, που είναι ταυτόχρονα η αιτιακή δύναµη πίσω από αυτό το αντικείµενο και πίσω από τον ίδιο µας τον εαυτό. Όλοι µας είµατε µοναδικές εκφράσεις του ίδιου Ενός Οικουµενικού Πνεύµατος, του οποίου το σώµα είναι όλο το σύµπαν. Με το διαλογισµό σε κάθε όψη της δηµιουργίας ανακαλύπτουµε το Δηµιουργό. Παρόλα αυτά, ορισµένα καρύδια σπάνε ευκολότερα από άλλα. Έτσι και ορισµένα αντικείµενα δυσκολεύουν περισσότερο τη διείσδυση από άλλα, επειδή είναι πυκνά και χονδροειδή. Αυτά είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη της συγκέντρωσης στα αρχικά στάδια, είναι όµως χονδροειδή για να τα δει κανείς εύκολα σαν εκδηλώσεις του Θείου. Για παράδειγµα, σε κάποιο σύστηµα ενθαρρυνόµαστε να διαλογιστούµε στο υλικό σώµα. Μετά από αρκετή ώρα συγκέντρωσης στο υλικό σώµα αρχίζουµε να έχουµε επίγνωση του ενεργειακού µας σώµατος. Τότε µπορούµε να διαλογιστούµε για λίγη ώρα στο ενεργειακό σώµα, ακολουθώντας τις κινήσεις και τη ροή του µέχρι να δυεισδήσουµε το νοητικό σώµα και να αποκτήσουµε επίγνωση της καθαρής διάνοιας. Στο τελικό στάδιο βιώνουµε το αιτιατό σώµα, που είναι πιο λεπτό από την καθαρή διάνοια (το buddhi) και όταν η συγκέντρωση γίνει πια πάρα πολύ έντονη τότε φθάνουµε στο "Σαµάντι" της ένωσης µε τον Εαυτό, που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά τα σώµατα. Ετσι, µέσα από τη συγκέντρωση στο υλικό σώµα η επίγνωση µας εισδύει σε όλο και πιο λεπτές πραγµατικότητες, µέχρι να φθάσει στα θεµέλια της ύπαρξης της, στο Παγκόσµιο Πνεύµα. ΜΑΝΤΡΑ Ενα άλλο πολύ καλό όχηµα για το ταξίδι µέσα από το επίπεδο του νου είναι τα «µάντρα». Μάντρα είναι ένας εσωτερικός ήχος µε µια ιδιαίτερη πνευµατική δόνηση και νόηµα, που όταν επαναλαµβάνεται και ο νους συγκεντρώνεται σ' αυτό, καθαρίζει τη διάνοια και την οδηγεί σε υψηλότερα επίπεδα συΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

285

νειδητότητας. Υπάρχουν πολλά µάντρα που αντιπροσωπεύουν τις διάφορες ιδιότητες της Θεότητας. Ορισµένα από αυτά έχουν τα ονόµατα των διαφόρων ενσαρκώσεων του Θεού όπως «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον µε» ή «Χαίρε Κρίσνα» ή «Σρι Ραµ, Τζέι Ραµ ή «Σάι Ραµ» ή «Οµ Νάµα Σιβάγια» και άλλα. Μέσα από την επανάληψη και το διαλογισµό πάνω στο νόηµα αυτών των µάντρα αναπτύσσουµε σιγά σιγά τις ποιότητες που εκδηλώνονται µέσα από αυτές τις µεγάλες υπάρξεις και έλκουµε τη Χάρη τους. Άλλα µάντρα έχουν σχέση µε την ανεκδήλωτη πλευρά της Θεότητας. Το «Σο Χαµ» επαναλαµβάνεται µε την αναπνοή συγκεντρωµένη στον ήχο «Σο» κατά την εισπνοή και στο «Χαµ» κατά την εκπνοή. «Σο» σηµαίνει Αυτός, το Παγκόσµιο Πνεύµα που βρίσκεται σε όλες τις υπάρξεις και «Χαµ» σηµαίνει «Είµαι». Ετσι µε αυτό τα µάντρα, που µπορεί να χρησιµοποιηθεί και σε συνδυασµό µε την αναπνοή αλλά και χωρίς αυτήν, επιβεβαιώνει κανείς την ταύτιση του µε το Παγκόσµιο Πνεύµα. Ίσως το πιο γνωστό και δηµοφιλές µάντρα να είναι το ΑΟΥΜ ή ΟΜ που αντιπροσωπεύει τον Ανεκδήλωτο Θεό. Έχει λεχθεί ότι ο διαλογισµός πάνω στο ΟΜ είναι αρκετός για να πραγµατώσει κανείς την Ύψιστη Αλήθεια. Αν κανείς βρει ότι ο διαλογισµός στο ΟΜ του ταιριάζει και αισθάνεται άνετα µε αυτόν, τότε δεν είναι απαραίτητος ο διαλογισµός σε άλλο αντικείµενο. Το ΟΜ θεωρείται ότι είναι ένα µε το Θεό και ο ήχος µέσα από τον οποίο εκδηλώνει τον Εαυτό του στο δηµιουργηµένο κόσµο. ΟΜ είναι η λέξη για την οποία µιλάει ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στην αρχή του Ευαγγελίου του. «Εν αρχή ην ο Αόγος και ο Λόγος ην προς τον Οεόν και Θεός ήν ο Λόγος. Ούτος ήν εν αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι' αυτού εγένετο και χωρίς αυτόν εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν. Εν αυτώ ζωή ην και η ζωή ην το φως των ανθρώπων», (στην αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος ήταν µε τον Θεό και Θεός ήταν ο Λόγος. Αυτός ήταν στην αρχή µε το Θεό. Όλα έγιναν µέσα από αυτόν και χωρίς αυτόν δε θα γινόταν τίποτα από όσα έγιναν. Μέσα σ' αυτόν ήταν η ζωή και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων). Ο Σάι Μπάµπα επιβεβαιώνει το λόγο του Αγίου Ιωάννη λέγοντας πως ο Θεός εκδηλώθηκε σαν υλικός κόσµος µέσα από τον ήχο ΟΜ. 286


«Κάθε µικρή κίνηση η συµβάν δηµιουργεί κάποιον ήχο, τον οποίο όµως µπορεί να µην έχετε την ικανότητα να ακούτε, αφού το ακουστικό σας πεδίο είναι περιορισµένο. Το κλείσιµο ενός βλέφαρου στο µάτι δηµιουργεί ήχο, η πτώση της δροσοσταλίδας πάνω σ' ένα πέταλο κάνει επίσης κάποιον ήχο. Οποιαδήποτε αναταραχή που διαταράσσει τη γαλήνη, όσο µικρή και αν είναι αυτή, παράγει ήχο. Ο ήχος που προήλθε από την πρώτη κίνηση, που είχε σαν αποτέλεσµα την έκφραση του Θεού στον κόσµο της ψευδαίσθησης, είναι το ΟΜ. Ο Πατάντζαλι έχει επίσης ακριβώς την ίδια άποψη και ακόµη ισχυρίζεται ότι µε τη συγκέντρωση στον Παγκόσµιο Ήχο (ΟΜ) µπορεί κανείς να επανεισδύσει στην παγκόσµια ένωση. Η σταθερή εσωτερική συγκέντρωση στο Ο Μ εξαγνίζει τα διάφορα σώµατα του ανθρώπου µέχρις όπου εκείνος είναι αρκετά καθαρός για να δεχτεί τη Θεία Χάρη της Αυτοπραγµάτωσης. Για µια πιο λεπτοµερή εξήγηση αυτής της διαδικασίας, µπορεί να αναφερθεί κανείς στο βιβλίο του Ι. Κ. Τάιµνι «Η Επιστήµη της Γιόγκα» που εξηγεί ότι «µε την παραγωγή ενός ιδιαιτέρου είδους δόνησης µέσα από ένα όχηµα, είναι δυνατό να ελκυθεί ένα ιδιαίτερο είδος δύναµης σ' αυτό το όχηµα ή να παραχθεί µια ιδιαίτερη κατάσταση συνειδητότητας στο όχηµα. Τέτοιες δονήσεις δηµιουργούνται µε τα Μάντρας, το καθένα από τα οποία είναι ένα συνδυασµός ήχων που παράγει συγκεκριµένα αποτελέσµατα». Ο Πατάντζαλι αναφέρει επίσης ότι µέσα από το διαλογισµό στο ΟΜ αποµακρύνονται τα εµπόδια στον πνευµατικό δρόµο και η συνειδητότητα στρέφεται προς τα µέσα. Ας κοιτάξουµε µερικές από τις διδασκαλίες του Σάτυα Σάι Μπάµπα σχετικά µε το διαλογισµό στο ΟΜ. Η λέξη «Πρανάβα» αναφέρεται στο ΟΜ. «Η καλύτερη Upodesh είναι η «Πρανάβα», η ιερή συλλαβή ΟΜ, που ενσωµατώνει πολλές αρχές θεολογίας, φιλοσοφίας και µυστικισµού. Στα µικρά παιδιά που µόλις αρχίζουν να περπατούν, δίνεται µια στράτα µε 3 ρόδες την οποία σπρώχνουν µπροστά. Το ΟΜ είναι ένα τέτοιο µηχάνηµα για το πνευµατικό παιδί. Οι τρεις ρόδες είναι «α», «ου» και «µ», τα τρία συστατικά του µάντρα. ΟΜ είναι ο πρωτογενής ήχος που ενυπάρχει στην αναπνοή της ζωής. Κάθε φορά που αναπνέουµε λέµε «Σο-Χαµ». «Σο» όταν εισπνέουµε και «Χαµ» όταν εκπνέουµε, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

287

που σηµαίνει «Αυτός-Είµαι». Τούτο µας εµποτίζει µε την πεποίθηση ότι Αυτός που είναι όλος ο εξωτερικός κόσµος είναι Εγώ που είναι όλος ο εσωτερικός κόσµος µας, δηλαδή την πεποίθηση της Ενότητας. Κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου, όταν οι αισθήσεις, ο νους και η διάνοια κοιµούνται και εποµένως δε λειτουργούν, το «Αυτός» και το «Εγώ» δε θεωρούνται χωριστά. Το «Σο» και το «Χαµ» εξασθενίζουν και ο ήχος «Σοχάµ» µετατρέπεται σε ΟΜ υποδεικνύοντας µ' αυτόν τον τρόπο τη συγχώνευση του εξωτερικού µε το εσωτερικό σε µία αλήθεια. Το ΟΜ έχει ακόµα και άλλες σηµασίες και ο διαλογισµός στο ΟΜ είναι µια πολύτιµη «Σάντανα» (πνευµατική άσκηση) για τον αναζητητή της αλήθειας. Το ΟΜ µοιάζει µε τα επτά χρώµατα του ηλιακού φάσµατος, που συγχωνεύονται σε µία άχρωµη (λευκή) λαµπρότητα». Στο ανθρώπινο σώµα υπάρχουν έξι νευρικά κέντρα, που έχουν τη µορφή του λωτού. Και οι έξι µορφές του λωτού έχουν πάνω σε κάθε πέταλο τους γράµµατα ή ήχους. Όπως και το πλήκτρο του αρµόνιου, έτσι και τα πέταλα όταν κινούνται παράγουν το καθένα έναν ιδιαίτερο ήχο. Οσοι παρακολουθούν το συλλογισµό αυτό µπορεί να θέσουν το ερώτηµα αν πράγµατι κινούνται τα πέταλα, ποιος τα κινεί; Λοιπόν η Δύναµη που τα κινεί είναι ο Αρχέγονος Ηχος, ο Δυσδιάκριτος και Αδιόρατος Ηχος που εκπέµπεται χωρίς προσπάθεια, ανεξάρτητα από Συνειδητή θέληση. Αυτή είναι η Pranava. Όπως οι χάντρες στο κορδόνι έτσι και τα γράµµατα και οι ήχοι είναι περασµένα στο κορδόνι της Pravana. Αυτό είναι και η έννοια της δήλωσης ότι Αυτός είναι η Pravana των Βέδων. Ο Κρίσνα λέει στη διδασκαλία του ότι θα πρέπει κανείς να συγχωνεύει το νου του στη Pravana που είναι η Παγκόσµια Βάση". Πολλοί λέγουν πως η Pravana µπορεί να επιτευχθεί µόνο από λίγους και ότι οι υπόλοιποι δεν έχουν τέτοια δυνατότητα. Αυτό είναι λάθος. Έχουν καταλήξει σ' αυτό το λαθεµένο συµπέρασµα γιατί δε γνωρίζουν την αλήθεια. Η γνώµη τους είναι αποτέλεσµα λαθεµένης πεποίθησης. Η Γκίτα δεν αναφέρεται σ' αυτήν την οµάδα ή την άλλη οµάδα. Ο Κρίσνα δηλώνει «οποιοσδήποτε» χωρίς επεξηγηµατικά σχόλια για την κοινωνική τάξη ή το φύλο. Δεν είπε ούτε καν «αυτός που το αξίζει» ή «αυτός που δεν το αξίζει, ή «αυτός που είναι σχετικός» ή «αυτός που δεν είναι σχετικός». Εκείνο που είπε είναι ότι για να 288


κάνει κανείς διαλογισµό στο Pranava (γιατί «απλά το να το φέρνει κανείς στη µνήµη του» δε χρησιµεύει σε τίποτα) πρέπει να περάσει µέσα από προκαταρκτικές πειθαρχίες, όπως ο έλεγχος των αισθήσεων, η συγκέντρωση του νου κλπ. Όταν ο νους πετάει από τη µια επιθυµία στην άλλη δεν είναι δυνατό η παραγωγή του ήχου ΟΜ από τα φωνητικά όργανα να ωφελήσει. Ο ήχος δε βοηθάει στην απόκτηση της ελευθερίας. Οι αισθήσεις πρέπει να χαλιναγωγηθούν και οι σκέψεις να είναι συγκεντρωµένες σε ένα σηµείο. Γι' αυτό ο Κύριος συµβουλεύει να είναι κανείς µόνιµα δεσµευµένος στην αναζήτηση της αλήθειας. Αντίθετα, αν αναβάλλετε πς πνευµατικές σας προσπάθειες µέχρι την τελευταία στιγµή, θα είσαστε σαν το φοιτητή που ξεφυλλίζει το βιβλίο του για πρώτη φορά λίγο πριν να µπει στο χώρο των εξετάσεων. Όταν ο φοιτητής ξέρει πως έχει µπρος του µια ολόκληρη χρονιά κι όµως αµελεί να παρακολουθήσει τις διαλέξεις του καθηγητή ή να διαβάσει το βιβλίο και τις σηµειώσεις του, δε µπορεί να µάθει τίποτα ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του το πρωί των εξετάσεων. Αυτό µπορεί µόνο να του αυξήσει την απελπισία και να του δώσει δίπλωµα τεµπελιάς. Κανένα δέντρο δε δίνει καρπό την ίδια στιγµή που φυτεύεται στον κήπο σου. Για να φτάσει κανείς σ' αυτό το σηµείο θα πρέπει να ακολουθήσει µε προσοχή και χωρίς ανάπαυλα τις προπαρασκευαστικές πειθαρχίες. Κανείς δε µπορεί να αποκτήσει καρπούς χωρίς σταθερότητα και επαγρύπνηση». Θα πρέπει λοιπόν να αρχίσουµε από τώρα να αναπτύσσουµε την ικανότητα να συγκεντρωνόµαστε στο ΟΜ (ή σε οποιαδήποτε άλλα µάντρα ή αντικείµενα συγκέντρωσης αν θέλουµε να ξεπεράσουµε τα εµπόδια και να εκπληρώσουµε τον πνευµατικό µας σκοπό στη ζωή). Οι Ουπανισάντ, που αντιπροσωπεύουν τις υψηλότερες αλήθειες των Ινδικών πνευµατικών διδασκαλιών, συχνά αναφέρονται πολύ κολακευτικά στη χρήση του ΟΜ. Ο Σουάµι Σαρβαναντα, στο σχόλιο του πάνω στην Τάίτιριγιοπανισάντ, λέει ότι το Ο Μ θεωρείται ότι είναι το υψηλότερο σύµβολο δόνησης για το Θεό. «Στην αρχή θα πρέπει κανείς να κάνει διαλογισµό αποκλειστικά πάνω στο ΟΜ χωρίς να σκέφτεται τίποτα άλλο, γιατί το ΟΜ είναι η λέξη που εκδηλώνει το Θεό. Την ώρα της άσκησης θα πρέπει κανείς να επαναλαµβάνει τη συλλαβή ΟΜ µε το νου Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

289

συγκεντρωµένο στο νόηµα της συλλαβής που είναι Θεός. Ο Σουάµι Βιβεκανάντα λέει πως «σύµβολο είναι η εκδήλωση της σηµασίας ενός πράγµατος. Αν το πράγµα αυτό έχει ήδη µια ύπαρξη και αν από εµπειρία γνωρίζουµε ότι το σύµβολο έχει εκφράσει πολλές φορές αυτό το πράγµα τότε είµαστε σίγουροι ότι υπάρχει πραγµατική σχέση µεταξύ τους». Η ιδέα του Θεού έχει συνδεθεί µε εκατοντάδες λέξεις από τις οποίες η κάθε µία έχει τη θέση σύµβολου για το Θεό. Θα πρέπει να υπάρχει όµως κάτι γενικό, ένα υπόβαθρο, ένα κοινό έδαφος για όλα αυτά τα σύµβολα. Εκείνο λοιπόν που είναι κοινό σύµβολο θα είναι το καλύτερο και θα τα αντιπροσωπεύει όλα. Το ΟΜ είναι ένας τέτοιος ήχος, η βάση όλων των ήχων. Συµπερασµατικά, µπορούµε να ξεπεράσουµε τα εµπόδια που συναντάµε στον πνευµατικό δρόµο µέσα από την ανάπτυξη ενός αγνού νου, που έχει την ικανότητα να συγκεντρώνεται σε ένα σηµείο. Αυτό µπορεί να γίνει µέσα από την άσκηση και την αποταύτιση. Υπάρχουν πολλά αντικείµενα συγκέντρωσης στα οποία µπορεί κανείς να ασκηθεί. Στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου αναφερθήκαµε σε µια µεγάλη ποικιλία πιθανών αντικειµένων συγκέντρωσης. Εσείς διαλέξτε αυτό που ταιριάζει στο χαρακτήρα σας. Το κλειδί λοιπόν για την απελευθέρωση από διάφορα εµπόδια είναι η ίδια η συγκέντρωση. Η συγκέντρωση αυτή έχει δύο µορφές. Η πρώτη είναι η µέθοδος του διαλογισµού που πρέπει να γίνεται καθηµερινά. Η δεύτερη είναι συγκέντρωση στην αλήθεια όλη τη διάρκεια της ηµέρας ακόµη κι όταν είµαστε απασχοληµένοι µε τις καθηµερινές µας δραστηριότητες. Ενας τρόπος για να γίνει αυτό είναι µέσα από την εσωτερική προσευχή, όπως είναι η προσευχή του Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν µε». Ενας άλλος τρόπος είναι η συνεχής νοητική επανάληψη του ονόµατος του Θεού. Ένας άλλος είναι η συγκέντρωση σε κάποια πνευµατική αρετή όπως η Αγάπη, η Ειρήνη, η Αλήθεια κλπ. ή κάποια πνευµατική αλήθεια όπως «Είµαστε αιώνια πνεύµατα» ή «Όλα είναι Θεός» ή «Όλοι είµαστε ένα». Αυτές οι νοητικές ασκήσεις σταδιακά θα µας απελευθερώσουν από τα διάφορα εµπόδια στη διαδικασία της πνευµατικής µας ανάπτυξης.

290


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21

ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΠΑΛΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Ο

πως έχουµε καταλάβει τώρα ο καθένας µας είναι ένα αιώνιο πνεύµα. Υπήρχαµε πριν κατοικήσουµε σ' αυτά τα σώµατα και θα εξακολουθήσουµε να υπάρχουµε και µετά την αποσύνθεση τους µέσα στη γη. Ήµασταν, είµαστε και θα είµαστε πάντα πλήρεις στην πνευµατική µας φύση, χωρίς να χρειαζόµαστε τίποτα και κανέναν. Από την άλλη, ο καθένας µας άρχισε αυτή τη γήινη ενσάρκωση του σαν ένα µόνο κύτταρο. Μάλιστα, υπήρξε εποχή που το σώµα που κατοικείτε τώρα ήταν ένα µικροσκοπικό κύτταρο στη µήτρα της µητέρας σας. Αυτό το κύτταρο άρχισε να διαιρείται, να πολλαπλασιάζεται και να διαφοροποιείται, σταδιακά εξελισσόµενο σ' ένα πολύπλοκο ανθρώπινο έµβρυο. Ως έµβρυο το σώµα σας ήταν ένα µε το σώµα της µητέρας σας και µοιραζόταν το ίδιο αίµα και την ίδια δύναµη ζωής. Δεν είχατε καµία ατοµικότητα. Μέσα από τον οµφάλιο λώρο τροφοδοτούνταν ζωτικές ανάγκες του σώµατος σας. Πέρασαν εννέα µήνες και πρόβαλε το σώµα σας. Ο οµφάλιος λώρος κόπηκε. Ακολούθησε η πρώτη αναπνοή και αποκοπήκατε από την πηγή σας, από την ασφαλή σας ένωση. Τώρα σαν µία ξεχωριστή οντότητα, γραπωθήκατε απελπισµένα από το στήθος της µητέρας σας για επιβίωση, τροφή και ασφάλεια. Σαν αποτέλεσµα αυτού του τραυµατικού χωρισµού, πρέπει τώρα, και για το υπόλοιπο της ζωής σας να αναζητάτε την επανασύνδεση. Θα ψάχνετε σ' όλη σας τη ζωή για αυτό το µοναδικό πράγµα ή ο,τιδήποτε θα µπορούσε να επαναφέρει αυΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

291

τήν την ασφαλή ένωση από όπου αποκοπήκατε. Αυτή η ανάγκη είναι η κινητήρια δύναµη πίσω από όλες τις σχέσεις, τη θρησκεία και την επιστήµη. Αυτός ο αποχωρισµός του παιδιού από τη µητέρα συµβολίζει τον αποχωρισµό του νου από τη ψυχή, της ψυχής από την υπέρ-ψυχή, του ανθρώπου από το Θεό. Η λέξη «Religion» (θρησκεία) σχηµατίζεται από δύο λατινικές λέξεις - "re" (πάλι) και "legere" (ενώνω) - και σηµαίνει ξαναενώνω. Ο σκοπός της θρησκείας είναι να επανιδρύσει την ένωση µεταξύ του ανθρώπου και της κοσµικής του Μητέρας· το Θεό. Η επιστήµη προσπαθεί να καταλάβει τους νόµους που κυβερνούν τις σχέσεις και τις λειτουργίες όλων των όντων και των αντικειµένων του σύµπαντος. Μέσα από την επιστήµη ο άνθρωπος ζητά να καταλάβει και να αποκαταστήσει την αληθινή του σχέση µε το Σύµπαν. Η λέξη Universe προέρχεται από το λατινικό "uni" (ένα) και "vertere" (µετατρέπω)' µετατρέπω σε ένα. Το Σύµπαν είναι κάτι που µετατρέπεται σε ένα. Αυτό το ένα είναι ο Θεός, από όπου το Σύµπαν προήλθε. Στο παρελθόν η θρησκεία και η επιστήµη συνέκλιναν στο ίδιο σηµείο µέσα από τα διαφορετικά µονοπάτια της διαίσθησης και της λογικής. Με τον ίδιο τρόπο, όλες οι σχέσεις είναι προσπάθειες να συνδεθούµε µε τα όντα και τα αντικείµενα του κόσµου γύρω µας, για να ξαναβρούµε αυτήν την ασφαλή ένωση που χάθηκε όταν εµφανίστηκε η ατοµικότητα µέσω της µετενσάρκωσης του πνεύµατος. Ο καθένας µας ζητά να ενωθεί µε άλλα όντα ή αντικείµενα, µε διάφορους τρόπους, για να αισθάνεται περισσότερο ασφαλής. Μερικοί από εµάς βρίσκουν την ασφάλεια στο φαγητό, άλλοι στα χρήµατα ή στα υλικά αγαθά. Άλλοι αισθάνονται ασφαλείς µέσα στην οικογένεια, τις οµάδες, τις οργανώσεις ή το επάγγελµα τους. Και άλλοι όταν αποκτούν γνώσεις ή ικανότητες. Κερδίζουµε την ένωση µ' αυτές τις εξωτερικές πραγµατικότητες και όµως εξακολουθούµε να νιώθουµε ηµιτελείς, ατελείς. Στην πορεία της εξέλιξης, αναζητάµε την ένωση µε διάφορα όντα, αντικείµενα και καταστάσεις, επιθυµούµε να τα καταλάβουµε και να κυριαρχήσουµε πάνω σ' αυτά. Τελικά, αφού έχουµε ψάξει για πολύ καιρό έξω από τον ε292


αυτό µας, µας έρχεται η ωαεινή ιδέα να κοιτάξουµε µέσα µας. Αντιλαµβανόµαστε σιγά σιγά ότι µόνο η ένωση µε την έσχατη πηγή της ζωής µας θα φέρει την αιώνια Ειρήνη και Αγάπη που θα θεραπεύσει το τραύµα του χωρισµού µας. Αν ένα µωρό θέλει γάλα θα ικανοποιηθεί µ' ένα άδειο µπουκάλι; Όλα τα αντικείµενα και οι άνθρωποι είναι άδεια µπουκάλια γι' αυτόν που δεν έχει µάθει να βλέπει την ουσία του γάλατος µέσα τους. Μόνο η ένωση µε το Θεό θα µας δώσει το πνευµατικό γάλα για το οποίο διψάµε. Μπορούµε να έρθουµε σε επαφή µε το Θεό µε πολλούς τρόπους, γι' αυτό ας εξετάσουµε µερικούς από τους πιο πιθανούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δηµιουργούν µία σχέση µε τον Θεό µέσα από τη µορφή και τις διδασκαλίες των αγίων Του, των αγγελιοφόρων και των Avatars (προφήτες), που έχουν έρθει για να µας δείξουν το δρόµο. Αυτοί είναι Θεάνθρωποι και εµείς είµαστε άνθρωποι-θεοί. Ο Θεός µέσα τους κυριάρχησε πάνω στην ανθρώπινη τους φύση. Σε µας όµως η ανθρωπινή µας φύση επισκιάζει τη θεϊκή. Έτσι, λατρεύουµε αυτά τα όντα όπως το Χριστό, τον Κρίσνα, το Ράµα ή το Βούδα σαν εκφραστές αυτού του Θεϊκού Δυναµικού που υπάρχει µέσα στον καθένα µας. Ακολουθώντας τις διδασκαλίες και το παράδειγµα τους ερχόµαστε πιο κοντά στη θεϊκή ουσία που είναι µέσα µας και φέρνει ειρήνη και αγάπη στη ζωή µας. Άλλοι λατρεύουν το Θεό σα µια αφηρηµένη οντότητα, τη θεϊκή ανεκδήλωτη πηγή της Δηµιουργίας. Μπορούµε να πιστεύουµε στο Θεό σαν την Πρωταρχική Ενέργεια, την Κοσµική Συνείδηση, ή σαν έννοια όπως η Αγάπη, η Αλήθεια, η Ειρήνη, το Σωστό. Μερικοί µπορεί ακόµη να αισθάνονται το Θεό σαν κάτι που δε µπορεί να προσδιοριστεί ή να κατανοηθεί. Για πολλά χρόνια έψαχνα το Θεό στη µοναξιά της αποµόνωσης και στη φύση, στις αναπνοές και στο διαλογισµό. Εψαχνα για κάποιο είδος εµπειρίας όπου ένα ον φωτός και δόξας θα ερχόταν στη µοναξιά µου και θα µε φώτιζε. Λοιπόν, αυτό δεν έχει συµβεί ακόµα. Όµως κάτι άλλο, πολύ όµορφο συµβαίνει τώρα. Αντί να πρέπει να δραπετεύσω µέσα στη µοναξιά για να βρω το Θεό, Αυτός έχει αρχίσει να εµφανίζεται στην καθηµερινή µου ζωή. Αισθάνοµαι κάπως σαν τη γυναίκα που έψαχνε σ' όλο το σπίτι για το κολιέ της, ενώ το φορούσε στο λαιµό Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

293

της. Ο Θεός που έψαχνα τόσο καιρό, ήταν πάντα µπροστά µου. Υπάρχει σε κάθε ον που συναντώ, κάθε δένδρο, φυτό, ζώο, έντοµο που βλέπω. Τον αισθάνοµαι στον άνεµο και τον βλέπω στον ήλιο και τη φλόγα, τον ακούω στους ήχους γύρω µου. Του µιλώ µέσα στον ίδιο µου τον εαυτό. Νιώθουµε τόσο µακριά από το Θεό και όµως Αυτός είναι µέσα µας γύρω µας, πάνω και κάτω από µας. Τη χρονική περίοδο 1964-1970 πίστευα ότι ο άνθρωπος είχε δηµιουργήσει την ιδέα του Θεού για να καθησυχάσει την ανασφάλεια του για τη ζωή και το θάνατο και ότι η επιστήµη θα εξηγούσε γρήγορα την έννοια «Θεός» µέσα από την πυρηνική φυσική. Όµως, συνέβη το αντίθετο. Η πυρηνική φυσική διαπέρασε τον τοίχο της ύλης µόνο και µόνο για να βρεί ένα τεράστιο κενό αβεβαιότητας στην άλλη πλευρά. Βρήκαν ότι πραγµατικά δεν υπάρχει κάτι συγκεκριµένο που να ορίζεται σαν ύλη, αλλά υπάρχει µόνο συµπυκνωµένη ενέργεια. Αυτή η ενέργεια είναι µια εκδήλωση του Νου ή της Συνείδησης. Αυτή τη συνείδηση που διαποτίζει όλα τα όντα, έµψυχα και άψυχα και τα αντικείµενα, την ονοµάζω Θεό. Έτσι λοιπόν, φθάνουµε στο πιο αποτελεσµατικό πνευµατικό µονοπάτι για «οικογενειάρχες», για ανθρώπους που έχουν οικογένειες να φροντίσουν και ανειληµµένες υποχρεώσεις. Η λύση είναι απλή. Πρέπει απλά να καταλάβουµε ότι η Καθαρή Συνειδητότητα που ονοµάζουµε Θεό είναι η βασική εσωτερική πραγµατικότητα της γυναίκας µας, του συζύγου, του παιδιού, του συγγενή, του φίλου, του συναδέλφου, του προϊσταµένου και κάθε ανθρώπου. Μέσα από τα µονοπάτια της Αγάπης και της Υπηρεσίας µαθαίνουµε να βλέπουµε και να υπηρετούµε το Θεό στον καθένα που συναντάµε. Μ' αυτόν τον τρόπο, τους συµπεριφερόµαστε µε το σεβασµό και την αγάπη που αξίζουν. Στην αρχή χρειάζεται να χρησιµοποιούµε τη φαντασία και τη µνήµη µας. Όταν βλέπουµε το άτοµο απέναντι µας σα σώµα, προσωπικότητα, απειλή, ευχαρίστηση ή πρόβληµα, µπορούµε να υπενθυµίζουµε στον εαυτό µας ότι αυτό το ον απέναντι µας είναι στην πραγµατικότητα µια υλική εκδήλωση του δικού µας Οικουµενικού Πνεύµατος. Χρησιµοποιούµε αυτό το συναίσθηµα της ενότητας για να ξεπεράσουµε όλα τα συναισθήµατα ξεχωριστότητας και τις σκέ294


ψεις που µπορεί να εµποδίζουν την αγάπη και την παραδοχή γι' αυτό το άτοµο. Έτσι, ξαναφέρνουµε το Θεό στη ζωή µας σ' ένα πολύ γήινο και πρακτικό επίπεδο. Υπάρχουν µερικοί πρακτικοί τρόποι για ν' αυξήσουµε το συναίσθηµα ότι είµαστε κοντά στο Θεό. Κάθε θρησκεία µας προσφέρει τέτοιες τεχνικές. Μια απ' αυτές είναι να κρεµάµε εικόνες µιας µορφής του Θεού που έχουµε διαλέξει, όπως ο Χριστός, η Παναγία ή κάποιος από τους αγίους, στο σπίτι µας ώστε τα µάτια µας και το µυαλό µας να θυµούνται συνέχεια την αγάπη τους, τη δύναµη, το παράδειγµα και τη διδασκαλία τους. Αυτό που βλέπουµε στο περιβάλλον επηρεάζει σηµαντικά την κατάσταση του νου µας. Σήµερα δεν είναι της µόδας να έχουµε εικόνες θρησκευτικού περιεχοµένου στο σπίτι. Οι άνθρωποι προτιµούν πιο εξωτικές και συχνά ερωτικές εικόνες, που είναι της µόδας, για να εντυπωσιάσουν τους άλλους, δείχνοντας πως είναι µοντέρνοι ή διανοούµενοι. Τελικά ο Θεός είναι χωρίς µορφή, ανεκδήλωτος, δε µπορεί να περιγραφεί- αιώνιος, πανταχού παρών και βέβαια δε µπορεί να περιοριστεί σε καµία µορφή, εικόνα, σκέψη, ιδέα, δόγµα ή θρησκεία. Αλλά µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε όλες τις πιο πάνω µορφές και έννοιες για να εξυψώσουµε το επίπεδο συνείδησης µας και να εξαγνιστούµε έτσι ώστε να µπορέσουµε να προετοιµαστούµε για την υπέρβαση του νου και την εµπειρία αυτής της Καθαρής Συνειδητότητας, που ονοµάζουµε Θεό. Έτσι, η µορφή γίνεται µια πόρτα ή ένα µέσο για να έρθουµε σ' επαφή µε το άµορφο. Ένα κερί που καίει µπροστά σε µια εικόνα µας υπενθυµίζει την κάθαρση µέσα από τη φωτιά της αρνητικότητας και των εµποδίων που παρεµποδίζουν την πνευµατική µας ανάπτυξη. Η φλόγα µας υπενθυµίζει το φως, τη σοφία της ψυχής ή τη φώτιση που αποµακρύνει το σκοτάδι της άγνοιας µέσα στην οποία ζούµε. Η ενέργεια της φλόγας γίνεται το σύµβολο του Ενός Θεού από όπου µπορούν να προέλθουν αναρίθµητες άλλες φλόγες, χωρίς να µειωθεί καθόλου η αρχική φλόγα. Η διατήρηση της φλόγας, µε το να θυµόµατε να βάζουµε λάδι και ν' αλλάζουµε το φυτίλι, µας δίνει τη δυνατότητα να σταµατάµε την αδιάκοπη ενασχόληση µας µε τις υλικές επιδιώξεις και να εκφράζουµε τα αισθήµατα, τις σκέψεις, τις ανάγκες και την ευγνωµοσύνη µας εκείνη τη στιγµή στο Θεό. ΕπίΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

295

σης, το να βάζουµε λουλούδια ή ν' ανάβουµε θυµίαµα µπροστά στην εικόνα, µας δίνει µια παρόµοια ευκαιρία να εκφράσουµε τις ευχαριστίες µας ή απλά να έχουµε ένα λεπτό επικοινωνίας µ' αυτήν την ΠΑΡΟΥΣΙΑ που στηρίζει όλη τη δηµιουργία. Καµιά από αυτές τις εξωτερικές µορφές λατρείας δεν είναι απαραίτητη ή υποχρεωτική για µια σχέση µε το Σύµπαν. Βοηθούν, όµως, αυτούς που τις χαίρονται. Βέβαια είναι περισσότερο ενθαρρυντικό από πνευµατική άποψη να περνάµε τον καιρό µας µε τέτοιες δραστηριότητες παρά στα σινεµά, στις ταβέρνες και στην τηλεόραση. Αυτό ισχύει και για τη µουσική πνευµατικού περιεχοµένου και τους ψαλµούς. Οι ήχοι, οι µελωδίες και οι δονήσεις, έχουν ειδικά αναπτυχθεί για να ξυπνούν ένα συναίσθηµα ειρήνης και πνευµατικής λαχτάρας στο άτοµο. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την κλασική µουσική. Γενικά χρειαζόµαστε περισσότερη µουσική και τραγούδια στη ζωή µας. Το τραγούδι είναι η γλώσσα της ψυχής. Μ' αυτόν τον τρόπο, µέσα από τις εικόνες, τα λουλούδια, τα κεριά, το θυµίαµα και τη µουσική, ραντίζουµε τις αισθήσεις και το νου και δηµιουργούµε µια ατµόσφαιρα µε αυξηµένη πνευµατικότητα όπου µπορούν να µεγαλώσουν και να ευδοκιµήσουν σκέψεις και συναισθήµατα πνευµατικής ανάτασης. Όλα αυτά δρουν σαν τελετουργικοί µηχανισµοί, που µας βοηθούν να νιώθουµε κάπως πιο αγνοί και πιο κοντά στο Θεό. Τότε νιώθουµε πιό ευχαριστηµένοι και ασφαλείς µέσα µας. Μερικοί θα θεωρήσουν ότι αυτό είναι ένα είδος αυτο-απάτης ή φαντασίας. Ναι, πράγµατι, στην αρχή αυτής της διαδικασίας χρειάζεται φαντασία. Γιατί πρέπει να πολεµήσουµε τη φωτιά µε τη φωτιά. Τώρα ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΣΤΕ ότι είµαστε αυτά τα σώµατα και τα πνεύµατα. Αυτή είναι η βασική πλάνη της ζωής µας. Ζούµε µέσα στην άγνοια και τις ψευδαισθήσεις που βασίζονται στον προγραµµατισµό της παιδικής µας ηλικίας. Φανταζόµαστε ότι είµαστε αυτά τα ξεχωριστά σώµατα που θα χαθούν σύντοµα και θα απορροφηθούν από τη γη. Φανταζόµαστε ότι είµαστε ξεχωριστοί από το Θεό. Φανταζόµαστε τον εαυτό µας αβοήθητο και ανάξιο. Νιώθουµε αποµονωµένοι και µόνοι, πιστεύουµε ότι πρέπει να προστατευτούµε από τους άλλους και τον κόσµο γύρω µας. Οι περισσότερες πράξεις µας στη ζωή βασίζονται σε απατηλούς φόβους και ανασφάλειες και αυτό 296


µας αναγκάζει να κυνηγάµε τις εφήµερες απολαύσεις και την υλική εξασφάλιση. Όλα αυτά είναι µια ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ προσωρινή πραγµατικότητα, κάτι σαν την πραγµατικότητα που βιώνουµε στα όνειρα από την οποία ξυπνάµε. Όταν αφήνουµε αυτά τα σώµατα ή όταν φωτιζόµαστε, τότε ξυπνάµε από το φανταστικό όνειρο που ζούµε. Πολεµάµε λοιπόν τη φωτιά µε τη φωτιά. Η φαντασία προκάλεσε τη ψευδαίσθηση και η φαντασία µπορεί να τη γιατρέψει. Το πρώτο βήµα για την απελευθέρωση είναι να φανταστούµε τη σχέση µας µε το Θεό. Το να φανταστούµε ότι είµαστε πνεύµατα σε ΕΝΟΤΗΤΑ µε όλα τα άλλα πνεύµατα είναι το πρώτο βήµα για να αφυπνισθεί ο νους. Σιγά σιγά η πραγµατικότητα που φανταζόµαστε σε τακτά διαστήµατα, µέσα από τις διάφορες τελετουργίες και τεχνικές, εγκαθίσταται όλο και περισσότερο στο νου και στις αισθήσεις µας. Σβήνεται ο παλιός λαθεµένος προγραµµατισµός, ότι είµαστε αυτό το ξεχωριστό σώµα και ο νους και τώρα εγγράφεται το αληθινό πρόγραµµα της αιώνιας πνευµατικής µας φύσης, που σταδιακά βιώνεται. Όταν θέλουµε να καλλιεργήσουµε µία στενότερη σχέση µε κάποιον, τον βρίσκουµε και επικοινωνούµε µαζί του. Τον σκεφτόµαστε συχνά. Σκεφτόµαστε τι τον ευχαριστεί και τι τον κάνει ευτυχισµένο. Τηλεφωνάµε, ρωτάµε πώς είναι και µοιραζόµαστε τις σκέψεις και τα συναισθήµατα µας. Αν θέλουµε µια στενότερη σχέση µε το Θεό τότε πρέπει ν' ακολουθήσουµε την ίδια διαδικασία. Η γραµµή του τηλεφώνου είναι πάντα ανοιχτή και ποτέ υπερφορτωµένη (γιατί δεν υπάρχει µία και µοναδική γραµµή για τον καθένα και ο Θεός έχει τόσο αυτιά και στόµατα όσοι είναι και οι άνθρωποι που του µιλάνε). Ετσι, αφού θέλουµε ν' αναπτύξουµε µια σχέση µαζί Του, τότε φυσικό είναι να αισθανόµαστε συχνά την επιθυµία να απευθυνθούµε εσωτερικά προς την Πανταχού Παρούσα, Παντοδύναµη Συνειδητότητα που ονοµάζουµε Θεό και να Του µεταβιβάσουµε τις βαθύτερες σκέψεις µας, τα συναισθήµατα, τις ανάγκες, τα προβλήµατα και τις ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ µας. Ο καθένας µπορεί να σχετιστεί µε το Θεό µε τον τρόπο του. Κάποιος µπορεί να φέρει στο νου του την εικόνα του Ιησού Χριστού, ή της Παναγίας ή κάποιον από τους Αγίους. Κάποιος άλλος µπορεί να σκέφτεται το Θεό σαν τον Ήλιο ή το Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

297

Φως. Και ένας άλλος σαν ΑΥΤΟ, το µη εκδηλούµενο, το µη ονοµαζόµενο, την άµορφη πραγµατικότητα από την οποία πηγάζει όλη η δηµιουργία. Άλλοι ίσως φαντάζονται το Θεό σαν Αγάπη ή Αλήθεια ή ένα υψηλό Ιδανικό ή αρετή. Δεν έχει σηµασία ποια πλευρά του άπειρου Θεού διαλέγει καθένας για να συνδεθεί. Αυτό που έχει σηµασία είναι να ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ όσο το δυνατό πιο συχνά και πιο ειλικρινά. Σπαταλάµε τόσο χρόνο τηλεφωνώντας στους φίλους µας που είναι τόσο µπερδεµένοι όσο και µεις, τους λέµε τα προβλήµατα µας και ζητάµε τη συµβουλή και τη βοήθεια τους. Αυτό είναι καλό, όµως δε θα 'ταν πιο χρήσιµο ν' απευθυνόµαστε στον ΕΝΑΝ, που έχει όλη τη σοφία, την αγάπη και τη δύναµη για να λύσει οποιοδήποτε πρόβληµα ή ερώτηµα; Χρειαζόµαστε περισσότερο εσωτερικό διάλογο. Αυτό εννοούµε µε τη λέξη "διαίσθηση" (intuition) - δηλαδή µια διδασκαλία από µέσα µας. Όταν µιλάµε µε το θεό µέσα µας, παίρνουµε απαντήσεις είτε από διαίσθηση ή από εσωτερική καθοδήγηση. Μπορεί µερικές φορές να παίρνουµε µηνύµατα από το εξωτερικό περιβάλλον. Μπορεί ν' ανοίγουµε ένα βιβλίο σε µια τυχαία σελίδα και να βρούµε την απάντηση στην ερώτηση ή το πρόβληµα µας. Μπορεί να τηλεφωνήσει κάποιος φίλος και αναπάντεχα να µας δώσει την απάντηση που ψάχνουµε. Μπορεί να περπατάµε στην εξοχή ή ν' ανεβαίνουµε στο λεωφορείο και ξαφνικά να προσέξουµε κάτι που ξυπνά την αλήθεια µέσα µας. Όσο περισσότερο αναπτύσουµε αυτόν τον εσωτερικό διάλογο, τόσο θα καθοδηγούµαστε µέσα από εσωτερικά και εξωτερικά µηνύµατα στη ζωή µας. Όταν αγαπάµε κάποιον θέλουµε να κάνουµε ό,τι τον κάνει ευτυχισµένο. Όταν µας έχει βοηθήσει κάποιος µε ανιδιοτέλεια, ξανά και ξανά στη ζωή µας αισθανόµαστε ευγνώµονες και θέλουµε να του το ανταποδώσουµε. Ποιος µας έχει δώσει περισσότερα απ' όσα ο Θεός; Είναι µεγάλη ψευδαίσθηση να πιστεύουµε ότι έχουµε καταφέρει κάτι µε τις δικές µας προσπάθειες. Η προσπάθεια µας σίγουρα παίζει βασικό ρόλο, αλλά το αποτέλεσµα κάθε προσπάθειας εξαρτάται από τη Θεία Δύναµη. Δύο άνθρωποι µπορεί να κάνουν την ίδια προσπάθεια για µια δουλειά ή να χτίσουν ένα σπίτι, ή ακόµη για την πνευµατική τους ανάπτυξη. Αλλά τα αποτελέσµατα που θα επιτύχει ο καθένας θα 'ναι διαφορετικά. Ο ένας θα επιτύχει περισσότερο 298


από τον άλλον. Το αποτέλεσµα εξαρτάται από το συνδυασµό τριών παραγόντων: 1. Την ατοµική προσπάθεια. 2. Τις καρµικές καταθέσεις και αναλήψεις του παρελθόντος. 3. Τη Θεία Χάρη. Αν σκεφτεί κανείς σοβαρά, θα αντιληφθεί ότι όλα όσα έχουµε οφείλονται στη Θεία Χάρη: το σώµα, ο νους, η τροφή, η ίδια η γη, ο αέρας, το νερό, η φωτιά, όλα τα όντα που γνωρίζουµε και σχετιζόµαστε µ' αυτά, τα αντικείµενα, οι µηχανές, τα φυτά και τα ζώα, Ο,ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ. Όταν κάποιος το καταλάβει αυτό, τότε το "εγώ" του ταπεινώνεται και ζει µ' ένα συνεχές συναίσθηµα ευγνωµοσύνης, για ό,τι του έχει δοθεί. Μαθαίνει να είναι ευγνώµων και για τα ευχάριστα και για τα δυσάρεστα, για ό,τι έχει και για ό,τι δεν έχει. Μαθαίνει να έχει εµπιστοσύνη ότι η ζωή του δίνει ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να συνεχίσει την πνευµατική του ανάπτυξη εδώ στη γη. Ζει µε ένα αίσθηµα σιγουριάς ότι όσο κάνει εκείνο που αναµένεται από αυτόν, όλες του οι ανάγκες θα ικανοποιηθούν. Δουλεύει για την καλυτέρευση του εαυτού του, της οικογένειας του και της κοινωνίας, γνωρίζοντας πως στο δικό του χέρι είναι να έχει τα πάντα, όµως η πραγµατική πηγή βρίσκεται πέρα, µακριά από τον υλικό κόσµο. Η ζωή του γίνεται ένα συνεχές ΘΑΥΜΑ όπου βλέπει συνέχεια την εκδήλωση της παρουσίας του Κυρίου στην καθηµερινή του ζωή. Οι «περιπτώσεις» συµβαίνουν πολύ συχνά και πολύ κανονικά για να είναι συµπτώσεις. Αρχίζει να αισθάνεται ότι τον περιβάλλει µία Παρουσία, που τον προσέχει και τον καθοδηγεί και δεν έχει άλλη εκλογή παρά να αισθάνεται µεγάλη χαρά, αµέτρητη ευγνωµοσύνη και την επιθυµία να γνωρίσει και να πλησιάσει αυτόν τον αθέατο φίλο. Αρχίζει να νιώθει µέσα του τι περιµένει αυτή η Θεϊκή Παρουσία απ' αυτόν: Έχει γραφτεί σ' όλες τις ιερές γραφές, σ' όλα τα µεγάλα θρησκευτικά κείµενα του κόσµου. 1. Ν' αγαπάς τους άλλους όπως τον εαυτό σου. Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν. 2. Να φέρεσαι στους άλλους όπως θα θέλεις οι άλλοι να φέρονται σε σένα. Φαίνεται τόσο απλό. Αισθάνεται χαρά. Αισθάνεται την αγάπη του να επεκτείνεται σ' ένα όλο και µεγαλύτερο κύκλο ατόΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

299

µων, ανεξάρτητα από το ποιοί είναι, από πού είναι και πώς µοιάζουν. Θέλει να βοηθήσει, να υπηρετήσει, να δει τους άλλους να γίνονται τόσο ευτυχισµένοι και ασφαλείς όσο είναι και αυτός. Αισθάνεται το προβλήµατα τους σα να 'ναι δικά του. Δε µπορεί ν' αντέξει την ιδέα ότι πληγώνει κάποιον γιατί θα 'ναι σα να πληγώνει τον αδελφό του ή τον ίδιο του τον εαυτό. Αρχίζει να βλέπει τους άλλους σαν ενσαρκώσεις της ίδιας παρουσίας που νιώθει ότι του γεµίζει τη ζωή. Τους συµπεριφέρεται µε την ίδια αγάπη και σεβασµό που αισθάνεται για αυτήν την Παρουσία. Λατρεύει το Θεό αγαπώντας και υπηρετώντας την ανθρωπότητα. Έχει µάθει να ενεργεί χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσµα των πράξεων του. Αισθάνεται την εσωτερική παρακίνηση να δουλεύει για την καλυτέρευση του εαυτού του και της κοινωνίας, αλλά δεν αποθαρρύνεται αν η ολόψυχη προσπάθεια του δεν του επιφέρει τα αποτελέσµατα που ποθεί. Γνωρίζει ότι υπάρχει αιτία για το αποτέλεσµα και συνεχίζει να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό, χωρίς ν' ανησυχεί για το αποτέλεσµα. Μπορεί να µην είναι ιδιαίτερα διανοούµενος. Μπορεί να µην ξέρει δύσκολες λέξεις και περίπλοκες φιλοσοφίες. Αλλά έχει κάτι πολύ πιο πολύτιµο' την Αγάπη και την Ειρήνη - τα θεραπευτικά βάλσαµα που είναι δυσεύρετα στον κόσµο σήµερα. Μπορεί να φαίνεται λίγο παράξενος ή ακόµα και τρελός µερικές φορές. Μπορεί να µην ταιριάζει καθόλου µε προκαθορισµένες ιδέες για το πώς είναι ο «πνευµατικός» άνθρωπος. Μπορεί να 'ναι γεµάτος µε αδυναµίες και προβλήµατα, αλλά όλα αυτά ξεθωριάζουν στο βάθος, γιατί «έφερε πάλι το Θεό µέσα στη ζωή του». Αυτός ο τύπος της σχέσης µε το Θεό, όπως µια σχέση µ' έναν αγαπηµένο, είναι ένα πολύ βασικό βήµα στην εξέλιξη της φιλοσοφίας από το Δυϊσµό στο Μη Δυϊσµό. Στο δυϊσµό αισθανόµαστε ξεχωριστοί και όχι ενωµένοι µε το Θεϊκό Ον. Στο µη Δυϊσµό καταλαβαίνουµε ότι ο Θεός είναι η βάση για ό,τι υπάρχει και ότι είµαστε πράγµατι ο ίδιος ο Θεός. Αν δεν πιστεύουµε ότι υπάρχει ο Θεός κι αν αισθανόµαστε τελείως χωρισµένοι απ' Αυτόν είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουµε ότι εµείς οι ίδιοι είµαστε ο Θεός. Αυτό το ενδιάµεσο βήµα της σύνδεσης µε το Θεό µέσα από µια µορφή και µια εσωτερική επικοινωνία, είναι 300


ένα χρήσιµο βήµα σ' αυτήν την εξελιχτική διαδικασία προς το Θεϊκό µας Πεπρωµένο. Αυτό το βήµα επιταχύνεται µε το να ενωθούµε µε άλλα άτοµα που έχουν την ίδια έφεση για πνευµατική εξέλιξη και να παίρνουµε ερεθίσµατα µέσα από συζήτηση, ψαλµούς, προσευχή και διαλογισµό. Μέσα σε µια τέτοια οµάδα, αυξάνεται η πίστη και η ειλικρίνεια και µειώνονται οι αρνητικές τάσεις. Είναι επίσης πολύ σηµαντικό να έχουµε µια συγκεκριµένη ώρα της µέρας για να επικοινωνούµε βαθύτερα µε το Θείο µε προσευχή, ψαλµούς, διάβασµα και συγκέντρωση ή διαλογισµό. Η πειθαρχία θα επιτρέψει στον καθένα µας να διατηρήσει αυτήν την επαφή µε την Παρουσία µέσα από όλες τις καθηµερινές δραστηριότητες. Αυτές οι κάθετες αλληλεπιδράσεις µας έλκουν προς το οικουµενικό, µακριά από το ατοµικό' προς την ανιδιοτέλεια, µακριά από τον εγωισµό. Δηµιουργούν ένα ανοδικό έλικα προόδου στην ανθρωπινή µας εξέλιξη προς περισσότερη Αγάπη, Ειρήνη, Αρµονία και ολοκλήρωση και σαν άτοµα και σαν κοινωνία. Οι οριζόντιες σχέσεις από την άλλη πλευρά µπορεί συχνά να προκαλέσουν µια κυκλική επαναληπτική κίνηση είτε µη-ανάπτυξης ή επανάληψης. Αυτές είναι οι σχέσεις όπου ψάχνουµε εγωιστική ευχαρίστηση ή ασφάλεια µέσα από άλλα όντα ή αντικείµενα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να µεταβάλουµε τις απλούστατες επαναληπτικές πράξεις σε µορφές πνευµατικής ανύψωσης. Ο καθένας µπορεί συνέχεια να επαναλαµβάνει το όνοµα που έχει διαλέξει για το Θεό και ένα MANTRA, ενώ εργάζεται, κάθεται, περιµένει, ταξιδεύει, ή σε οποιαδήποτε άλλη στιγµή όταν δε χρησιµοποιούµε το νου για κάτι πιο "σπουδαίο". Μ' αυτόν τον τρόπο ο νους θα πάρει όλες τις ιδιότητες µε τις οποίες ταυτίζεται. Για παράδειγµα, επαναλαµβάνοντας το όνοµα του Χριστού ή Κύριε Ελέησον µπορεί κάποιος ν' αποκτήσει τις ιδιότητες της Θεϊκής Αγάπης, Δύναµης, Πίστης και Σοφίας που χρησιµοποιήθηκαν σαν παραδείγµατα από το Χριστό. Ας τολµήσουµε να µιλήσουµε στο Θεό' να του ζητήσουµε βοήθεια, να ψέλνουµε δοξάζοντας Αυτόν µ' ένα τραγούδι, να τον ευχαριστήσουµε για όλα όσα µας έχει δώσει. Ας τολµήσουµε να πιστέψουµε ότι ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, δίπλα µας, ότι µας παραΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

301

κολουθεί, ότι στην πραγµατικότητα είναι ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Έτσι γίνεται ο φίλος µας, ο γιατρός µας, ο ιερέας µας, ο ψυχίατρος µας, ο δάσκαλος µας, ο εραστής µας· γίνεται ο ίδιος ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ! Δεν είναι πια ο τυφλός που οδηγεί τον τυφλό, αλλά το φως που έρχεται να αποµακρύνει το σκοτάδι. Όλοι οι παραπάνω τρόποι σχέσης µε το Θεό και τη δηµιουργία του µπορεί να χαρακτηριστούν κάθετες σχέσεις. Κάθετες σχέσεις είναι αυτές οι αλληλεπιδράσεις που µας τραβούν προς τα επάνω, προς το θεϊκό Πεπρωµένο µας. Καθένας µας είναι ένα πνεύµα που εξελίσσεται µέσω της ύλης, από κύτταρα σε φυτά, από το ζωτικό βασίλειο στον άνθρωπο και τώρα η Θεότητα βρίσκεται µπροστά. Βρισκόµαστε τώρα σ' ένα σηµείο κάπου ανάµεσα στην κατάσταση του ζώου και του Θεού. Μπορούµε να κινηθούµε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, κι αυτό εξαρτάται από τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις µας. Κάθε µια από τις πράξεις µας ή τις δουλειές µας µπορούν να προσφερθούν στο Θεό. Καθώς πλενόµαστε ή καθώς πλένουµε τα πιάτα, τα ρούχα ή σφουγγαρίζουµε, µπορούµε να ζητάµε οι αισθήσεις µας και ο νους µας να εξαγνιστούν από τη Θεία Χάρη. Κάθε µέρα µπορούµε, πριν από κάθε σηµαντική πράξη να ζητάµε µε µια προσευχή όλες οι σκέψεις µας, οι λέξεις και τα έργα µας, να είναι εναρµονισµένα µε την Αλήθεια και το Σωστό. Πολλοί από µας έχουν ξεχάσει πώς να προσεύχονται και µπορεί να το βρουν αυτό λίγο παράξενο. Δεν είναι πιο παράξενο ότι τόσα παιδιά θα ξεχνούν τον αληθινό πατέρα τους και ακόµα από πού έρχονται και ποιοί είναι; Αν θέλουµε να ολοκληρώσουµε το σκοπό της ζωής µας και να επανασυνδεθούµε µε το Θεό, πρέπει να αρχίσουµε να εξετάζουµε τις σχέσεις και τις δραστηριότητες µας. Είναι κάθετες ή οριζόντιες; Η απάντηση δε βρίσκεται στην ίδια την πράξη, αλλά στο κίνητρο πίσω από αυτήν. Ο διάλογος µπορεί να 'ναι ανυψωτικός, το άσκοπο κουτσοµπολιό είναι απλά χάσιµο χρόνου και ενέργειας. Η εργασία, ακόµη και η φιλανθρωπία, µπορεί να γίνονται για ιδιοτελείς σκοπούς ή για το καλό των άλλων. Ένα καλό παράδειγµα είναι το πολυχρησιµοποιηµένο παράδειγµα του µαχαιριού. Μπορεί να χρησιµοποιηθεί για να σώσει µια ζωή στη χειρουργική ή να σκοτώσει έναν άνθρωπο πάνω στο θυµό ή να κόψει ένα κοµ302


µάτι ψωµί. Γιατί δεν κάθεστε να γράψετε όλες τις καθηµερινές σας δραστηριότητες; Δείτε ποιες είναι οι κάθετες και ποιες οι οριζόντιες. Ίσως µερικές να είναι µείγµα και των δύο. Δείτε τι µπορείτε να κάνετε για να προχωρήσετε προς τα πάνω, αντί να γυρνάτε ασταµάτητα στον ίδιο κύκλο. Ένα τελευταίο σηµείο: τέτοιες αλλαγές στη ζωή κάποιου γίνονται πιο εύκολα µε τη συµπαράσταση άλλων που ζητούν την ίδια αλλαγή. Αναζητήστε τη συντροφιά των άλλων στο πνευµατικό µονοπάτι. Μια τέτοια οµάδα ονοµάζεται "Satsang". "Sat" σηµαίνει αλήθεια και "Sang" συντροφιά της οµάδας. Θα πάρετε πολύ δύναµη, παρηγοριά και υποστήριξη από µια τέτοια οµάδα που ψάχνει την Αλήθεια.


303

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

ΚΑΛΛΙΕΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ

Ο

ύψιστος στόχος κάθε πνευµατικής προσπάθειας είναι η πραγµάτωση του αληθινού Εαυτού, του αιώνιου θείου παρατηρητή που βρίσκεται µέσα σε κάθε ύπαρξη. Χωρίς τη σταδιακή αφύπνιση αυτού του παρατηρητή δε θα βιώσουµε ποτέ τη σταθερή κατάσταση γαλήνης, ολοκλήρωσης και ευτυχίας που όλοι αναζητάµε. Χωρίς την ανάπτυξη του θα µας λείπει, η διαύγεια, η αντικειµενικότητα και πολύ συχνά η λογική, θα είµαστε περισσότερο επιρρεπείς σε αρνητικά συναισθήµατα, συγκρούσεις και ταλαιπωρίες. Θα βγάζουµε λάθος συµπεράσµατα και θα παίρνουµε συχνότερα λαθεµένες αποφάσεις, µε αποτέλεσµα να είµαστε πιο ευάλωτοι στις αρνητικές τους επιπτώσεις. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι µε τους οποίους µπορούµε να καλλιεργήσουµε την ικανότητα να παρατηρούµε την προσωπικότητα µας, µε την ίδια αντικειµενικότητα που θα παρατηρούσαµε κάποιον άλλον. Οι τεχνικές αυτές περιγράφονται λεπτοµεριακά στο βιβλίο Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ. Εδώ θα τις περιγράψουµε µε συντοµία. ΑΥΤΟ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Εκείνος που θέλει να βλέπει τον εαυτό του αντικειµενικά, θα πρέπει να µάθει να παρατηρεί τον εαυτό του αντικειµενικά. Υπάρχουν αρκετές τεχνικές που µας βοηθούν στην επιτυχία 304


αυτού του στόχου. 1. Μπορούµε να κρατάµε ένα ηµερολόγιο όπου θα περιγράφουµε στο τρίτο πρόσωπο, τα σηµαντικότερα γεγονότα της ηµέρας, καθώς και το πώς νιώσαµε και τι σκεφτήκαµε σε σχέση µε αυτά. 2. Μπορούµε να συνειδητοποιήσουµε ότι δεν είµαστε οι σκέψεις και τα συναισθήµατα µας, που δεν είναι τίποτα άλλο από προσωρινές καταστάσεις του νου και που έρχονται και φεύγουν ανάλογα µε 1) τα διάφορα περιβαλλοντικά ερεθίσµατα και γεγονότα, 2) τις πεποιθήσεις µας και 3) την κατάσταση του νου µας. Αν µπορούµε να παρακολουθούµε τα συναισθήµατα και τις σκέψεις µας, ακόµη και τις φυσικές µας αντιδράσεις, σα να συµβαίνουν σε κάποιον άλλο. Με αυτόν τον τρόπο γινόµαστε παρατηρητές των διαφόρων νοητικών µας καταστάσεων. 3. Το παράδειγµα του ποταµού βοηθάει ιδιαίτερα. Φανταστείτε ότι είσαστε οι όχθες ενός ποταµού και ότι οι σκέψεις και τα συναισθήµατα σας είναι αντικείµενα που πλέουν πάνω στο νερό. Εσείς απλά τα παρατηρείτε. Χωρίς προσκόλληση, δεν προσπαθείτε να τα σταµατήσετε, ούτε να τα κυνηγήσετε. Τα δεχόσαστε και αποταυτιζόσαστε. Γινόσαστε αδιάφοροι παρατηρητές. 4. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε το σώµα µας σαν τον καθρέφτη που µας ενηµερώνει για το τι συµβαίνει µέσα µας. Όταν βλέπουµε ότι κάποιο µέρος του σώµατος µας έχει ένταση, µπορούµε αντικειµενικά να ρωτήσουµε γιατί συµβαίνει αυτό. Μπορούµε να προσπαθήσουµε να ερευνήσουµε για την εσωτερική αιτία, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι συγκινησιακή και δηµιουργεί αυτήν την ένταση ή τις συσπάσεις στο σώµα. 5. Μπορούµε ακόµη να δούµε τη συµπεριφορά, τις αντιδράσεις και τα γεγονότα της ζωής των άλλων σαν καθρέφτη που περιλαµβάνει τα περιεχόµενα του συνειδητού και του υποσυνείδητου νου µας. Αυτό έχει πολλές πλευρές. α) Οι άνθρωποι µπορεί να αντικατοπτρίζουν συµπεριφορές µας του παρόντος ή του παρελθόντος. Αν είµαστε επιθετικοί, ανταγωνιστικοί, ή εγωιστές µπορεί να αντιµετωπίσουµε την ίδια συµπεριφορά από τους άλλους. Έτσι λοιπόν παρατηρώντας τους άλλους και συγχρόνως παρακολουθώντας τον εΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

305

αυτό µας, για να δούµε αν έχουµε την ίδια συµπεριφορά, γινόµαστε πιο αντικειµενικοί παρατηρητές του εαυτού µας. 6) Οι άνθρωποι και η ίδια η ζωή µπορεί να αντικατοπτρίζουν τη δική µας συµπεριφορά προς τον εαυτό µας. Αν δε δεχόµαστε τον εαυτό µας, τον κριτικάρουµε ή τον απορρίπτουµε νοητικά, θα ανακαλύψουµε τότε ότι και οι άλλοι µας συµπεριφέρονται χωρίς σεβασµό και µας απορρίπτουν. Αν δεν έχουµε εµπιστοσύνη στον εαυτό µας τότε µπορεί να ανακαλύψουµε ότι και οι άλλοι δεν έχουν εµπιστοσύνη σε µας. Αν πιστεύουµε ότι οι άλλοι θέλουν να µας χρησιµοποιήσουν ή να µας ελέγξουν τότε µπορεί να ανακαλύψουµε ότι έλκουµε ανάλογη συµπεριφορά από τους άλλους. γ) Μπορεί ακόµη οι άλλοι να µας δηµιουργούν τις καταστάσεις και τα γεγονότα από όπου πρέπει να πάρουµε τα µαθήµατα για τα οποία έχουµε έρθει στη Γη. Το πιο πιθανό, βέβαια, είναι ότι δεν το γνωρίζουν αυτό. Υποσυνείδητα µπορεί να βρούµε ότι αυτό που µας ενοχλεί στους άλλους είναι εκέινο που δε µπορούµε να δεχτούµε στον εαυτό µας. δ) Σε ορισµένες περιπτώσεις οι άνθρωποι καθρεφτίζουν σε µας το αντίθετο του εαυτού µας για να µάθουµε έτσι να ισορροπούµε, αναπτύσσοντας κάποια ποιότητα που µας λείπει. Για παράδειγµα αν έχουµε την τάση να µιλάµε πολύ, για να νιώθουµε ευτυχείς ή σίγουροι, µπορεί να βρεθούµε σε µια σχέση όπου ο άλλος προτιµά να µη µιλάει. Αν έχουµε µια υπερβολική ανάγκη για καθαριότητα και τάξη µπορεί να βρεθούµε µε κάποιον που κάτι τέτοιο δεν τον ενδιαφέρει καθόλου. Εχουµε έρθει εδώ για να µάθουµε να είµαστε πιο χαλαροί σχετικά µε αυτό το πρόβληµα και ο άλλος για να µάθει να είναι πιο ώριµος και πειθαρχηµένος. Είµαστε µαζί για να µάθουµε. Χρησιµοποιώντας αυτές τις γενικές οδηγίες γινόµαστε πιο αντικειµενικοί παρατηρητές της προσωπικότητας µας και αποταυτιζόµαστε ευκολότερα από το σώµα και το νου µας. ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ Εχουµε ήδη αναφερθεί στη σηµασία της πειθαρχίας αρκετές φορές. Εδώ ας προσθέσουµε απλά ότι µε το να εφαρµόζουµε διάφορους τύπους πειθαρχίας όπως π.χ. ασκήσεις, ανα306


πνευστικές τεχνικές, διαλογισµό, νηστεία, σιωπή κλπ., µας δίνεται συνέχεια ευκαιρία να γινόµαστε παρατηρητές των διαφόρων µηχανισµών που λειτουργούν στη δοµή της ψυχολογίας µας. Μπορούµε να παρατηρήσουµε την τεµπελιά µας, την αγάπη µας για ποικιλία, τα συναισθήµατα καταπίεσης, την αρνητικότητά µας προς την πειθαρχία. Μπορούµε να γίνουµε παρατηρητές των διαφόρων ψευδαισθήσεων και δικαιολογιών πουδηµιουργεί ο νους µας για να µην κρατήσει την πειθαρχία. Ετσι, µέσα από την πειθαρχία µας δίνεται µια ακόµη ευκαιρία να αναπτύξουµε τον παρατηρητή. ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της χαλάρωσης και του διαλογισµού αντιµετωπίζουµε συνέχεια τους µηχανισµούς της σκέψης και των συναισθηµάτων µας, που µας κατακλύζει κατά κύµατα, ανεξάρτητα από τη θέληση µας. Μπορούµε είτε να πολεµήσουµε αυτές τις σκέψεις είτε να µάθουµε να γίνουµε αποταυτισµένοι παρατηρητές. Μπορούµε να µάθουµε να αναγνωρίζουµε αυτούς τους µηχανισµούς και να θυµόµαστε ότι δεν είµαστε αυτοί οι µηχανισµοί. Σταδιακά γινόµαστε µάρτυρες όλων των νοητικών µας λειτουργιών. Αυτή είναι η µοναδική αληθινή µας ελευθερία, η απόλυτη αποταύτιση από όλες τις νοητικές µας λειτουργίες.

ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΙΣ Ίσως τίποτα δε µας βοηθάει περισσότερο στην καλλιέργεια του παρατηρητή από την αποµόνωση. Με την αποµόνωση εννοούµε να είµαστε µόνοι µας, κατά προτίµηση στη φύση. Η αποµόνωση µπορεί να γίνει και µέσα σε µια οµάδα στην οποία όµως όλοι θα τηρούν τη σιωπή και δε θα υπάρχει επικοινωνία µεταξύ των ατόµων, έτσι ώστε ο καθένας να µπορεί να συγκεντρωθεί βαθιά στον εαυτό του και στην παρούσα στιγµή. Στη διάρκεια των αποµονώσεων έχουµε, συνήθως, τρεις κύριες δραστηριότητες. Η µια δραστηριότητα στην οποία και αφιερώνουµε πολύ χρόνο, είναι η άσκηση πνευµατικών τεχνικών, όΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

307

πως ασκήσεις, αναπνευστικές τεχνικές, διαλογισµός, χαλάρωση και προσευχή. Μπορεί κανείς να ξοδέψει οκτώ µε δώδεκα ώρες σ' αυτές τις δραστηριότητες. (Αυτό δεν πρέπει να γίνεται χωρίς την καθοδήγηση και την έγκριση ενός έµπειρου πνευµατικού δασκάλου). Η δεύτερη δραστηριότητα είναι η περισυλλογή και η αυτοανάλυση. Συχνά αυτό διευκολύνεται από ορισµένα ερωτηµατολόγια που βοηθούν την εσωτερική αναζήτηση και το ξεκαθάρισµα των στόχων της ζωής. Η τρίτη βασική δραστηριότητα είναι η επαφή και ο συντονισµός µε τη φύση. Ενας διαλογισµός που βοηθάει πολύ στην καλλιέργεια του παρατηρητή ονοµάζεται "ΝΕΤΙ-ΝΕΤΙ". Στη διάρκεια αυτού του διαλογισµού αποµακρύνουµε κάθε αντικείµενο της συνειδητότητας από τη συνειδητότητα µας, γιατί δεν είµαστε ούτε αυτό. Απορρίπτοντας κάθε νοητικό φαινόµενο µένουµε στο τέλος µε τον καθαρό παρατηρητή.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Ο Σωκράτης είχε την ικανότητα να είναι ο αποταυτισµένος παρατητηρής του σώµατος και του νου του, ακόµη και τη στιγµή του θανάτου του, µέσα από φιλοσοφική λογική. Γνώριζε πολύ καλά ότι σα συνειδητότητα, αλλά και σαν ψυχή, δε µπορούσε να είναι ούτε το σώµα, ούτε ο νους του. Είχε συνειδητοποιήσει ότι η ζωή πρέπει να συνεχίζεται και µετά το θάνατο του υλικού σώµατος. Είχε ακόµη συµπεράνει ότι αυτή η ζωή που συνεχιζόταν πια σαν ενέργεια - συνειδητότητα θα πρέπει κατά πάσα πιθανότητα να επιστρέφει για να δηµιουργήσει ένα νέο σώµα και µια νέα ζωή. Είχε καταλάβει ότι το σώµα είναι µόνο ένα εργαλείο της ψυχής και ότι έχει την ίδια σχέση µε αυτήν που έχει ο κιθαρίστας µε την κιθάρα του. Γνώριζε ότι ο κιθαρίστας δεν παθαίνει τίποτα και δεν αλλάζει, ο,τιδήποτε και να συµβεί στην κιθάρα του. Είχε µάθει να είναι ο αποταυτισµένος παρατηρητής του σώµατος και του νου του. Μέσα από τη φιλοσοφία κερδίζουµε τη γαλήνη. Μαθαίνουµε να δεχόµαστε τον εαυτό µας, τους άλλους, την ίδια τη ζωή χωρίς φόβο. Μαθαίνουµε να βλέπουµε το νόηµα σ' οτιδήποτε συµβαίνει. 308


Η φιλοσοφία µας επιτρέπει να παρατηρούµε πιο καθαρά τις καταστάσεις και τα γεγονότα που συµβαίνουν στη ζωή µας, καθώς και τις αντιδράσεις µας προς αυτά. ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Δουλεύοντας µέσα σε µια οµάδα από ανθρώπους της ίδιας νοοτροπίας, µπορούµε να δούµε τον εαυτό µας πιο καθαρά. Η οµάδα λειτουργεί σαν καθρέφτης, που µας βοηθάει να δούµε τον εαυτό µας πιο αντικειµενικά. Όταν συνειδητοποιήσουµε ότι έχουµε τι ίδιες αντιδράσεις µε διαφόρους ανθρώπους, τότε µπορούµε να συµπεράνουµε ότι υπάρχει κάτι µέσα µας που καθρεφτίζεται σ' αυτές τις σχέσεις και αντιδράσεις. Όταν ακόµα αυτές οι οµάδες ασχολούνται µε το να µοιράζονται τις εντυπώσεις, τα συναισθήµατα και τις σκέψεις τους, τότε έχουµε ακόµα µεγαλύτερη ευκαιρία να µας πούνε οι άλλοι πώς µας βλέπουν και πώς νιώθουν για µας. Μπορούµε έτσι να δούµε τον εαυτό µας πιο αντικειµενικά µέσα από τα µάτια των άλλων. Η συνειδητή συνεργασία µε τους άλλους είναι µια άλλη εξαιρετική ευκαιρία για αυτοπαρατήρηση. Σε ορισµένα συστήµατα πνευµατικής ανάπτυξης χρησιµοποιείται αυτή η τεχνική. Σύµφωνα µε αυτήν, όλα τα άτοµα µιας οµάδας εργάζονται µαζί, έχοντας ένα συγκεκριµένο αντικείµενο συγκέντρωσης για όλη τη διάρκεια της εργασίας. Ο καθένας έχει ακόµη ένα µικρό σηµειωµατάριο και µολύβι. Όταν κτυπά µια καµπάνα σταµατάει η εργασία και ο καθένας γράφει τις σκέψεις και τα συναισθήµατα που περνούσαν από το νου του όταν χτύπησε η καµπάνα, αλλά και στη διάρκεια της εργασίας. Μαθαίνουµε έτσι να παρατηρούµε τον εαυτό µας την ώρα που εργαζόµαστε. Τα αποτελέσµατα αυτής της τεχνικής αυξάνονται αν µετά από την εργασία µοιράζονται όλοι ό,τι έχουν ανακαλύψει για τον τρόπο µε τον οποίο δουλεύει ο νους τους. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ Υπάρχουν διάφορες τεχνικές που βοηθούν να εργαστεί κανείς µε το υποσυνείδητο ώστε να ξεκαθαρίσει τις κρυµµένες Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

309

εσωτερικές νοητικές λειτουργίες. Καθώς αυτές είναι πάρα πολλές και από µόνες τους αντικείµενο ενός άλλου βιβλίου θα αναφερθούµε ονοµαστικά µόνο σ' αυτές. 1. Οι Αναδροµές (µέσα από τεχνικές χαλάρωσης και ύπνωσης) µπορούν να αποκαλύψουν εµπειρίες από την παιδική ηλικία, που είναι πιθανό να παραµορφώνουν τη σηµερινή ικανότητα αντίληψης και να εµποδίζουν µε αυτόν τον τρόπο τη σωστή λειτουργία του παρατηρητή ή της ανώτερης διάνοιας. 2. Η Συγγραφή της ιστορίας των παιδικών µας χρόνων (κατά προτίµηση στο τρίτο πρόσωπο) µπορεί επίσης να βοηθήσει. 3. Οι Γραπτές επιβεβαιώσεις όπου ανακαλύπτουµε τις αρνητικές σκεπτοµορφές και τις αναπρογραµµατίζουµε, απελευθερώνοντας έτσι το νου από αυτές και επιτρέποντας στον παρατηρητή να λειτουργεί µε λιγότερα εµπόδια. 4. Τα Γράµµατα στα πρόσωπα που έχουν παίξει σηµαντικό ρόλο στα παιδικά µας χρόνια µπορούν να µας απελευθερώσουν από αρνητικές συναισθηµατικές αντιδράσεις που συνήθως επισκιάζουν τη λογική και τον ορθολογισµό µας, καθώς επίσης και τον παρατηρητή. 5. Γράµµατα µπορούν ακόµη να γραφούν και στα συναισθήµατα που συνήθως ενοχλούν την εσωτερική µας γαλήνη και τις αρµονικές σχέσεις µε τους άλλους. 6. Το Ψυχόδραµα είναι µια µέθοδος σύµφωνα µε την οποία παίζει κανείς ορισµένους ρόλους που επαναλαµβάνει συνήθως στις καθηµερινές του σχέσεις. Σε µια τέτοια ατµόσφαιρα και µ' έναν καλό και έµπειρο καθοδηγητή µπορεί κανείς να δει πιο αντικειµενικά τον εαυτό του σ' αυτούς τους ρόλους και εποµένως να τους παρατηρήσει καλύτερα και σταδιακά να αποταυτιστεί από αυτούς, ακόµη και αν είναι απαραίτητο να συνεχίσει να τους παίζει στη ζωή του. 7. Ο διάλογος ανάµεσα σε δύο συγκρουόµενους ρόλους που λειτουργούν µέσα στην προσωπικότητα µας είναι άλλη µια πολύτιµη τεχνική, που χρησιµεύει στην απόκτηση µεγαλύτερης αντικειµενικότητας σχετικά µε τους ρόλους και τα παιχνίδια που παίζουµε µε τον εαυτό µας και τους άλλους. 8. Οι δύο προηγούµενες τεχνικές απαιτούν τη βοήθεια ενός έµπειρου δασκάλου και τη δική µας συµµετοχή στην ανάλυση των ρόλων, έτσι ώστε να αντιληφθούµε τους τύπους 310


των ρόλων που παίζουµε στη ζωή µας µε τον εαυτό µας και τους άλλους. Όλες αυτές οι τεχνικές µας βοηθούν να αποταυτιζόµαστε σιγά σιγά από το σώµα και την προσωπικότητα, µετατοπίζοντας την προσοχή µας στον παρατηρητή και τον ανώτερο εαυτό. Έτσι, θα πρέπει να θυµόµαστε ότι, παρόλο που οι τεχνικές αυτές είναι χρήσιµες, η βασική µας δουλειά είναι να θυµόµαστε τις πνευµατικές αλήθειες και να ασκούµαστε στο διαλογισµό.

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ Πριν να προχωρήσουµε στα αποτελέσµατα που µπορούµε να περιµένουµε καθώς ο παρατηρητής θα δυναµώνει, ας δούµε ένα παράδειγµα που µας βοηθάει να κατανοήσουµε τη σχέση ανάµεσα στο πνεύµα ή παρατηρητή και στο σώµα-νου. Ας πάρουµε λοιπόν για παράδειγµα το ηλεκτρικό ρεύµα που περνώντας µέσα από ένα µαγνητόφωνο γίνεται ήχος. Ο τύπος του ήχου στον οποίο µετατρέπεται το ηλεκτρικό ρεύµα εξαρτάται από την ποιότητα του µαγνητοφώνου και την ποιότητα και το περιεχόµενο της κασέτας. Μπορούµε να φανταστούµε ότι µαγνητόφωνο είναι το σώµα, κασέτα είναι ο νους και περιεχόµενο της κασέτας τα περιεχόµενα του νου. Το ηλεκτρικό ρεύµα είναι ο παρατηρητής. Υπάρχει ανεξάρτητα από τον παίκτη και την κασέτα. Η ποιότητα του δεν επηρεάζεται από την ποιότητα της κασέτας ή του ήχου. Αν η κασέτα ή το µαγνητόφωνο χαλάσει, το ρεύµα µένει το ίδιο. Ούτε η ύπαρξη του, ούτε η αξία του επηρεάζονται από την κατάσταση ή τη λειτουργία του κασετοφώνου και του χρήστη. Υπάρχει όµως ένα άλλο σηµαντικό θέµα. Το ίδιο ρεύµα µπορεί να υπάρχει µέσα σε κάθε µαγνητόφωνο όταν αυτό λειτουργεί, είτε αυτό είναι µικρό ή µεγάλο, φθηνό ή ακριβό, καλής ή κακής ποιότητας, παλιό ή καινούργιο. Υπάρχει µόνο µία δύναµη, ένας παρατηρητής που εκφράζεται µέσα από τα διάφορα αυτά µηχανήµατα και βέβαια όχι µόνο µέσα από αυτά, αλλά και µέσα από κάθε ηλεκτρική συσκευή και µηχάνηµα. Στην πραγµατικότητα υπάρχει µόνο ένα πνεύµα, ένας παΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

311

ρατηρητής, µία ύπαρξη, που είναι η συνειδητή πραγµατικότητα σε κάθε ύπαρξη. Όταν συνειδητοποιούµε το δικό µας παρατηρητή, τη δική µας πνευµατική συνειδητότητα, τότε ερχόµαστε σε επαφή µε την ίδια συνειδητότητα που εκφράζεται µέσα από όλες τις άλλες υπάρξεις. ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ Οσο περισσότερο αποταυτιζόµαστε από το σώµα και το νου και παρατηρούµε αντικειµενικά τον εαυτό µας, τόσο περισσότερο αναπτύσσεται η δυνατότητα µας για πνευµατική διάκριση. Έτσι, θα µπορούµε να διακρίνουµε καθαρότερα τι είναι ωφέλιµο για την υγεία και την ευτυχία µας. Θα είµαστε ελεύθεροι να χρησιµοποιήσουµε πειθαρχίες που βελτιώνουν την υγεία και την κατάσταση του νου µας. Καθώς θα αποκτάµε µεγαλύτερη ελευθερία από αρνητικούς συγκινησιακούς µηχανισµούς, θα γινόµαστε πιο αποτελεσµατικοί στη δουλειά και στη διασκέδαση µας. Θα µπορούµε να συνεργαστούµε πιο στενά µε άλλους ανθρώπους, καθώς θα έχουµε λιγότερη ανάγκη να προστατέψουµε το "εγώ" µας. Οι σχέσεις µας θα είναι πιο ειλικρινείς, ανοιχτές και αρµονικές. Θα βιώνουµε περισσότερη αγάπη και ενότητα και περισσότερη εσωτερική γαλήνη που θα είναι πιο σταθερή και δε θα ταράζεται εύκολα από γεγονότα και καταστάσεις. Η ζωή γενικά θα είναι πολύ πιο ωραία και θα έχει νόηµα. Με τον καιρό ο νους µας θα διακρίνει σε ακόµα µεγαλύτερο βαθµό τη θεότητα σε οτιδήποτε υπάρχει και θα συνειδητοποιήσει την πνευµατική του ταυτότητα.

312


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

ΣΤΑΔΙΑ ΣΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Ε

κείνοι που έχουν αγνή καρδιά συνειδητοποιούν το Πνεύµα που υπάρχει µέσα τους µέσα από διαλογισµό. Άλλοι αντιλαµβάνονται το Πνεύµα φιλοσοφικά και θεωρούν ότι αυτό είναι ανεξάρτητο από τον υλικό κόσµο. Άλλοι το αντιλαµβάνονται όταν ακολουθούν το µονοπάτι της σωστής όρασης. Άλλοι, που δε γνωρίζουν αυτά τα µονοπάτια, λατρεύουν το Θεό µε τον τρόπο που τους έχουν µάθει οι δάσκαλοι τους. Αν λοιπόν αυτοί ασκήσουν µε πίστη ό,τι έχουν µάθει, θα περάσουν τότε και αυτοί πέρα από τη δύναµη του θανάτου». Στην πιο πάνω παράγραφο της "Μπαγκαβάτ Γκίτα" ο Κρίσνα εξηγεί πως υπάρχουν πολλά πνευµατικά µονοπάτια και τεχνικές. Τα διάφορα αυτά µονοπάτια µπορεί να είναι ή να µην είναι χρήσιµα σε κάποιον, επειδή αυτό εξαρτάται από τις τάσεις, τους προγραµµατισµούς, το χαρακτήρα, την ηλικία, τις ευθύνες του καθένα αλλά και από άλλες προσωπικές και κοινωνικές καταστάσεις. Ενα µονοπάτι λοιπόν µπορεί να οδηγήσει κάποιον πολύ γρήγορα στην Αυτοπραγµάτωση, αλλά µπορεί να δηµιουργήσει σύγχυση σε κάποιον άλλο, που δεν είναι φτιαγµένος γι' αυτό το µονοπάτι. Καθώς ωριµάζουµε σωµατικά, συναισθηµατικά και νοητικά µπορεί να αρχίσουµε να µετακινούµαστε από τη µια πνευµατική τεχνική στην άλλη. Οι Ινδοί αντιλήφθηκαν αυτήν την αλήθεια χιλιάδες χρόνια πριν, γι' αυτό και ανέπτυξαν τα τέσσερα «ασράµας», που καθοδηγούσαν το άτοµο στα διάφορα στάδια της ζωής του. Το πρώτο τέταρτο της ζωής του ανθρώπου ξοδεύεται στην προεΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

313

τοιµασία για την πνευµατική και υλική ζωή, καθώς και για την ανάπτυξη ενός καλού χαρακτήρα. Στη φάση αυτή διδάσκεται κανείς το σεβασµό στους δασκάλους, τους γονείς, του ηλικιωµένους και φυσικά στο Θεό. Διδάσκεται ακόµη τις διάφορες τελετουργίες και τελετές της δικής του λατρείας. Το δεύτερο τέταρτο της ζωής του αφιερώνεται στον διαλογισµό και την ανιδιοτελή φροντίδα της οικογένειας. Είναι ακόµη υπεύθυνος για την ηθική ανατροφή των παιδιών του και για την απαραίτητη εκτέλεση των οικιακών ευθυνών. Στο τρίτο τέταρτο της ζωής του τα παιδιά έχουν µεγαλώσει και έτσι το άτοµο αρχίζει να κατευθύνει τις ενέργειες του στην ανιδιοτελεή υπηρεσία προς την κοινωνία. Τώρα έχει επίσης πιο πολύ χρόνο για διάβασµα, διαλογισµό, τελετουργίες και προσευχές. Στο τελευταίο τέταρτο της ζωής του, ασχολείται µε τη µελέτη, το διαλογισµό και την προσευχή. Αφήνει πια πίσω του τα κοινωνικά γεγονότα και τις υλικές ενασχολήσεις και συγκεντρώνεται βαθιά στο Θεό. Μπορεί ακόµη και να εγκαταλείψει την οικογένεια του και να ζήσει µόνος του ώστε να συγκεντρώνεται πιο βαθιά. Υπάρχει µεγάλη σοφία σ' αυτό το σύστηµα, που επιτρέπει στο άτοµο να ικανοποιεί και τις υλικές και τις πνευµατικές τους ανάγκες ταυτόχρονα. Είναι και πρακτικό και πνευµατικό. Ο καθένας έχει την ευκαιρία να ικανοποιήσει την ανάγκη του για δηµιουργία οικογένειας και επιτυχίας στην κοσµική ζωή και να δουλέψει για την Αυτοπραγµάτωση του. Στη δική µας κοινωνία οι ηλικιωµένοι δεν ενθαρρύνονται να κάνουν κάτι τέτοιο. Εχουν προγραµµατιστεί να πιστεύουν ότι µε κάθε τρόπο πρέπει να παραµένουν στον κόσµο και να ασχολούνται µε άσκοπες κοινωνικές δραστηριότητες ή να συνεχίσουν να εργάζονται γιατί χωρίς εργασία νιώθουν χωρίς σκοπό στη ζωή. Στο Ινδικό σύστηµα κάθε τι έχει τον τόπο του και το χρόνο του. Υπάρχει η εποχή για να κάνει κανείς παιδιά, η εποχή για να δουλέψει, η εποχή να µαζέψει χρήµατα και η εποχή να εγκαταλείψει τα πάντα και να συγκεντρωθεί βαθύτερα στο νόηµα της ζωής. Οι Ινδοί δε θεωρούν αµαρτία την επιθυµία ή τον πλούτο. Η επιθυµία εξελίσσεται µε τα χρόνια σε επιθυµία για απελευθέρωση από τον κύκλο της γέννησης και του θανάτου. Η επιθυµία που στην αρχή είναι προσκόλληση σε αντικείµενα που δί314


νουν στιγµιαία ευχαρίστηση σιγά-σιγά ωριµάζει σε επιθυµία για πιο βαθιά και διαρκή ειρήνη, που µπορεί να επιτευχθεί µόνο µε την πνευµατική εξέλιξη. Ο πλούτος δε θεωρείται ο ίδιος σαν κάτι κακό, αλλά σαν πηγή που χρησιµοποιείται για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής πάνω στην Γη. Το χρήµα γίνεται κακό όταν συσσωρεύεται και χρησιµοποιείται για όφελος των ολίγων και σε βάρος των πολλών. Το χρήµα όµως γίνεται πνευµατική δύναµη όταν χρησιµοποιείται ισότιµα για το καλό όλων. Από αυτήν την άποψη όλη η ζωή είναι µια πνευµατική διαδικασία. Κάθε πράξη µπορεί να είναι είτε κίνηση προς την πνευµατική ολοκλήρωση, είτε πτώση σε ακόµα µεγαλύτερη άγνοια και εγωισµό. Είναι το κίνητρο και όχι η πράξη που καθορίζει τη διαδικασία ανάπτυξης του ατόµου. Τα βιώµατα της ζωής είναι από µόνα τους το πρώτο και πιο βασικό πνευµατικό µονοπάτι. Μέσα από τον πόνο και τη χαρά ελπίζουµε να µάθουµε τα µαθήµατα που η ζωή προσπαθεί να µας διδάξει. Χωρίς να συµµετέχουµε συνειδητά σε τεχνικές ανάπτυξης, µπορούµε να µάθουµε και να φτάσουµε στον στόχο µας απλά και µόνο παρατηρώντας και αναλύοντας τις εµπειρίες της ζωής µας. Αυτό µοιάζει όµως µε την προσπάθεια να διασχίσει κανείς κολυµπώντας µια άγρια θάλασσα. Με ένα πλοίο θα έφτανε γρηγορότερα και ασφαλέστερα. Οι τεχνικές µοιάζουν µε τα πλοία που µπορούν να µας βοηθήσουν να διασχίσουµε τη µεγάλη θάλασσα της Ζωής και να φθάσουµε στις ακτές της Αυτο-πραγµάτωσης. Σπάνια κανείς ταξιδεύει όλη την απόσταση µε το ίδιο πλοίο. Μπορεί να αποβιβαστούµε από το ένα και να ανέβουµε στο άλλο. Ορισµένες τεχνικές όπως οι σωµατικές ασκήσεις, οι αναπνευστικές τεχνικές ή οι τελετουργίες, µπορεί να είναι πιο χρήσιµες για µας καθώς ξεκινάµε το ταξίδι. Αργότερα µπορεί να βρούµε ότι η κοινωνική υπηρεσία ή οι διάφορες πειθαρχίες µας ταιριάζουν καλύτερα. Αργότερα ακόµη µπορεί να δίνουµε λιγότερη σηµασία στο σώµα και να ασχολιόµαστε περισσότερο µε την αγάπη για το θεό, τη µελέτη των Γραφών και διαλογισµό. Καθώς πλησιάζουµε στην άλλη όχθη, ο βυθός γίνεται πιο ρηχός για το πλοίο και έτσι πηδάµε στο νερό και κολυµπάµε τα τελευταία µέτρα χωρίς τη βοήθεια συστηµάτων, δασκάλων ή τεχνικών. Όµως τώρα πια είµαστε πολύ πιο δυνατοί, πιο σοφοί, πιο ικανοί να αποφύγουµε τα υπόγεια ρεύµατα και τους Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

315

στροβίλους. Αν είχαµε προσπαθήσει να πηδήξουµε στο νερό νωρίτερα, σίγουρα θα είχαµε πνιγεί από την αδυναµία µας να τα βγάλουµε πέρα µε τα σκαµπανεβάσµατα της Ζωής. Η διαδικασία µε την οποία περνάει κανείς από το ένα στάδιο εξέλιξης στο άλλο δεν είναι καθορισµένη. Το πνεύµα µπορεί να προγραµµατίσει το δικό του βιογραφικό σχέδιο σ' αυτό το σχολείο της ζώης. Υπάρχει όµως µια γενική κίνηση από το πιο υλικό, το πιο χονδροειδές στο πιο νοητικό και πιο λεπτό. Δε θα πρέπει βέβαια να θεωρηθεί ότι µια τεχνική που είναι περισσότερο σωµατικά προσανατολισµένη είναι λιγότερο καλή. Είναι απλά µια τεχνική για διαφορετικό χρόνο και τόπο. Δεν πιστεύουµε ότι όσα µαθαίνουµε στην πρώτη τάξη είναι λιγότερο καλά από αυτά που µαθαίνουµε στην τετάρτη τάξη, ούτε ότι ο δευτεροετής είναι κατώτερης κατηγορίας άνθρωπος από τον τεταρτοετή. Εκείνος που προσπαθεί να πάει στην τετάρτη τάξη χωρίς να γνωρίζει καλά την ύλη της δεύτερης τάξης, προφανώς θα πρέπει να επιστρέψει και να µάθει ό,τι δεν κατάφερε να καταλάβει. Ας κοιτάξουµε ορισµένες από τις διάφορες πνευµατικές πρακτικές που υπάρχουν στη διάθεση µας. 1. Τα συστήµατα που προσανατολίζονται στη βελτίωση της υγείας όπως οι ασκήσεις, οι αναπνοές, η βαθιά χαλάρωση και οι διαιτητικές οδηγίες, είναι ένα καλό σηµείο εκκίνησης για αυ τόν που επιθυµεί να προχωρήσει στο µονοπάτι της ανθρώπι νης εξέλιξης. Μέσα από αυτά τα συστήµατα, το σώµα και ο νους εξαγνίζονται, δυναµώνουν και εναρµονίζονται έτσι ώστε να µην αποσπούν την ψυχή από την προσπάθεια της για αυτο πραγµάτωση. Δεν είναι αρκετό όµως να αναζητά κανείς την υγεία σαν αυτοσκοπό. Το υγιές σώµα και ο νους πρέπει να χρησιµοποιηθούν για προσωπική και κοινωνική βελτίωση καθώς και για πνευµατική πραγµάτωση. 2. Οι τελετουργίες έχουν χρησιµοποιηθεί εδώ και αιώνες, από όλες τις θρησκείες, σαν τρόπος επικοινωνίας µε το Θεό και επίτευξης της ευλογίας Του. Οι τελετουργίες συνήθως α πευθύνονται σε κάποια ιδιαίτερη µορφή του Θεού. Συνήθως α παιτούν ένα τρίτο µέλος όπως είναι ο ιερέας, που θα µιλήσει στο Θεό εκ µέρους του λαού. Σ' αυτήν τη µορφή τελετουργίας υπάρχει ένα συναίσθηµα ενοχής και αποµόνωσης από το Θεό. 316


Σταδιακά θα πρέπει το άτοµο να αποµακρύνει το συναίσθηµα της απόστασης και της αναξιότητας και να συνειδητοποιήσει τη στενή του σχέση και την τελική του ενότητα µε το Θεό. Η ατµόσφαιρα που δηµιουργείται στις τελετουργίες βοηθάει πολλούς να συγκεντρωθούν στο Θεό και την πνευµατική ζωή. Όταν αυτό επαναλαµβάνεται συχνά, σιγά σιγά αναπρογραµµατίζεται το υποσυνείδητο σε µια πιο πνευµατική κατεύθυνση. Οι τελετουργίες που γίνονται σωστά, µε συγκέντρωση και σοβαρότητα προσφέρουν ροή Θείας Χάρης σ' αυτούς που συµµετέχουν. Νιώθει κανείς εξαγνισµένος και έτοιµος να αρχίσει µια καινούργια ζωή µε νέα αποφασιστικότητα. Οι τελετουργίες χρησιµεύουν ακόµη στο να αισθάνεται κανείς πνευµατικά συνειδητός ακόµη και στις πιο απλές και επαναλαµβανόµενες καθηµερινές πράξεις. Ας πάρουµε για παράδειγµα την προσευχή που κάνουν οι Ινδοί πριν από το φαγητό. "Θεός είναι η τελετουργία" (η διαδικασία τον φαγητού) "Θεός είναι η προσφορά" (η ίδια η τροφή) "Θεός είναι αυτός που προσφέρει" (αυτός που τρώει) "Στην φωτιά που είναι ο Θεός (η διαδικασία τη πέψης) Αν ο άνθρωπος δει το Θεό σε κάθε πράξη. Θα βρει τότε το Θεό". Ο ανεκδήλωτος Θεός θεωρείται ότι είναι παρών σε κάθε φάση της διαδικασίας του φαγητού. Αυτός είναι η διαδικασία του φαγητού, το φαγητό, αυτός που τρώει, καθώς και η διαδικασία της πέψης. Τα πάντα, κάθε ύπαρξη και κάθε πράξη είναι έκφραση αυτού του ενός Θεού. Όταν κανείς το αντιληφθεί αυτό, τότε αντιλαµβάνεται και το Θεό. Μπορείτε να φανταστείτε τη δύναµη της επανάληψης αυτής της τελετουργίας που γίνεται µε συνειδητότητα και σοβαρότητα σε κάθε γεύµα, καθώς και της προσπάθειας να καταλάβει κανείς όλη τη σηµασία αυτού που λέγεται. Σίγουρα κάτι τέτοιο θα αλλάξει τον τρόπο που ζει κανείς και σκέπτεται. Ο καθένας µας έχει µεγαλώσει µε κάποιες τελετουργίες που τις θεωρούσε δεδοµένες κι έτσι δεν πρόσεχε τη βαθιά µυστικιστική τους σηµασία. Οι περισσότερες από αυτές δε σηµαίνουν τίποτα πια για µας. Πολύ λίγο προσέχει κανείς στην εκκλησία και οι περισσότερες τελετές άλλαξαν και καταστράφηκαν. ΕίΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

317

ναι µεγάλη απώλεια για τους Ελληνες το ότι η πανέµορφη τελετή της Ανάστασης του Χριστού επισκιάζεται από πυροτεχνήµατα, επιφανειακές κοινωνικότητες και γενικά από έλλειψη συγκέντρωσης και κατανόησης της απίστευτης πνευµατικής σηµασίας της. Θα µας ωφελούσε να δούµε τις τελετουργίες που µας έκαναν εντύπωση όταν είµασταν παιδιά µέσα από ένα νέο φως. Μπορεί να βρούµε πολύ ευχάριστες εκπλήξεις στους τρόπους λατρείας που νοµίζαµε πως είχαν τελειώσει για µας. 3. Οι πειθαρχίες και ο έλεγχος της συµπεριφοράς έχουν ήδη συζητηθεί αρκετές φορές. Μπορούµε απλά να πούµε σύντοµα εδώ ότι µέσα από τον έλεγχο της συµπεριφοράς και των επιθυµιών, µειώνεται ο εγωισµός και βιώνει κανείς µεγαλύτερη αρµονία µε τους ανθρώπους και τη φύση γύρω του. Είναι επίσης πιο εναρµονισµένος µε τον ανώτερο Εαυτό του. Ο Κρίσνα εξηγεί στη "Μπαγκαβάτ Γκίτα" ότι «όταν ο άνθρωπος έχει έλεγχο του εαυτού του η θέληση του είναι φίλος του Πνεύµατος. Η θέληση όµως ενός ανεξέλεγκτου ανθρώπου είναι τόσο εχθρική στο Πνεύµα όσο ένας εχθρός". Ο ανεξέλεκτος άνθρωπος βρίσκεται σε πόλεµο µε τον ίδιο του τον εαυτό. Οι ενέργειες του έχουν χωριστεί και πολεµούν η µια την άλλη µε αποτέλεσµα να µην µπορεί αυτός να πετύχει σε καµιά προσπάθεια. Οι πειθαρχίες χρησιµεύουν ακόµη στον εξαγνισµό και στην ενδυνάµωση του σώµατος και του νου ώστε να γίνει κάποιος πιο ικανός να κατανοήσει τις ανώτερες αλήθειες. Κάποτε κάποιοι µαθητές ζήτησαν από έναν µεγάλο σοφό να τους πει ορισµένες πνευµατικές αλήθειες. Εκείνος τους είπε «Ζήστε ακόµη ένα χρόνο σε µετάνοια, αποχή και πίστη. Μετά µπορείτε να ρωτήσετε ό,τι επιθυµείτε». Ο σοφός αυτός εκφράζε µε το δικό του τρόπο αυτό που εννοούσε ο Χριστός όταν είπε: «µην πετάτε µαργαριτάρια στα γουρούνια». Δε µπορούµε να ωφεληθούµε από τις µεγάλες αλήθειες αν δεν έχουµε εξαγνιστεί από τις διάφορες επιθυµίες και προσκολλήσεις που θολώνουν την όραση, την αντίληψη και τη διάκριση µας. Ο άνθρωπος εκείνος που προσπαθεί να ακολουθήσει το µονοπάτι της φιλοσοφίας πριν να έχει ασκήσει κάποιον έλεγχο στις επιθυµίες του και την εγωιστική του φύση, χαράζει ένα επικίνδυνο µονοπάτι που µπορεί να βλάψει και τον ίδιο και 318


τους αγαπηµένους του. Όµως αυτός που έχει ξεπεράσει τις εγωιστικές του ανάγκες δε χρειάζεται πια να αντιµάχεται την κατώτερη του φύση. 4. Η ανιδιοτελής υπηρεσία χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσµα είναι ίσως µια από τις πιο σηµαντικές πνευµατικές ασκήσεις στο σηµερινό κόσµο. Ωφελεί ταυτόχρονα και το άτοµο και την κοινωνία. Ό,τι είναι καλό για το ένα κύτταρο του σώµατος είναι καλό για ολόκληρο το σώµα και ό,τι είναι καλό για το σώµα είναι καλό και για το κύτταρο. Μέσα από την ανιδιοτελή υπηρεσία το άτοµο µαθαίνει να υπερβαίνει την υπερβολική έµφαση στις προσωπικές ανάγκες και επιθυµίες που είναι τόσο µόδα στη σηµερινή κοινωνία. Μαθαίνει να σκέφτεται τους άλλους και να εκφράζει το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τους άλλους µέσα από την πράξη. Είναι σηµαντικό να αποφεύγει ο πνευµατικός αναζητητής να αναζητά συγκεκριµένα αποτελέσµατα των πράξεων του. Θα πρέπει να προσφέρει τις υπηρεσίες του µέσα από την καρδιά του και να µην περιµένει ευγνωµοσύνη, ούτε να γυρεύει κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσµα. Θα πρέπει να δρα επειδή αισθάνεται ότι η πράξη αυτή πρέπει να εκτελεστεί και να αφήνει το αποτέλεσµα στο Θεό. Η ανιδιοτελής υπηρεσία είναι ακόµη ένας τρόπος για να αποµακρύνει κανείς από το νου παρορµήσεις και τάσεις, ώστε ο νους να αφεθεί ελεύθερος στο διαλογισµό. Ο Κρίσνα το εξηγεί αυτό στη "Μπαγκαβάτ Γκίτα". "Αφήστε αυτόν που θέλει να ανέλθει στο διαλογισµό, στα ύψη της υψηλότερης Ένωσης µε το Θεό. Ας πάρει για µονοπάτι το µονοπάτι της δράσης: Τότε όταν θα πλησιάζει τα ύφη της ενότητας Οι πράξεις του θα φύγουν από πάνω τον Το µονοπάτι του θα είναι ήρεµο". Η εκτέλεση ανιδιοτελών πράξεων χωρίς προσκόλληση στον καρπό της πράξης, καθαρίζει το νου και του επιτρέπει να διαλογιστεί πιο βαθιά. Αν όµως οι πράξεις γίνονται µε προσκολλήσεις σ' ένα συγκεκριµένο αποτέλεσµα, τότε ο διαλογισµός δε θα είναι αδιατάρακτος. Θα βοηθούσε πολλούς από µας αλλά και την κοινωνία όπου ζούµε, αν ξοδεύαµε περισσότερο χρόνο βοηθώντας µε κάποιο τρόπο αυτούς που έχουν ανάγκη. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

319

5. Η Αφοσίωση στο Θεό είναι ένα ολοκληρωµένο από µόνο του µονοπάτι που οδηγεί στην επίγνωση του Θεού. Αν κάποι ος µπορεί να εγκαταλειφθεί τελείως στα χέρια του Θεού και να αγαπάει το Θεό µε όλη του την καρδιά, το νου και τη ψυχή, τότε δε χρειάζεται καµιά άλλη πνευµατική τεχνική για να πετύ χει την ένωση µε το Παγκόσµιο Πνεύµα. Αυτό είναι ένα πλοίο που µπορεί να µεταφέρει κάποιον στην άλλη όχθη. Πολλοί λί γοι όµως σήµερα έχουν τέτοια αφοσίωση και αγάπη. Η αφο σίωση µας σήµερα στρέφεται στο χρήµα, τη δόξα, την ευχαρί στηση, τη δύναµη και τα υλικά αγαθά. Ενας νους γεµάτος από τόσες ενασχολήσεις δε µπορεί να είναι αφοσιωµένος στο Θεό. Μέσα από την εγκατάλειψη στο Θεό η συναισθηµατική φύση εξαγνίζεται και συγκεντρώνεται στην αγάπη για το Θεό που είναι ο εσωτερικός κάτοικος κάθε ύπαρξης. Η αγάπη αυτή οδηγεί τελικά σε µεγαλύτερη σοφία µέσα από όπου βλέπει κανείς ότι είναι απόλυτα ενωµένος µε όλη τη δηµιουργία. Η αφοσίωση στο Θεό µπορεί να εκφραστεί µέσα από προσευχή, ψαλµούς, τελετές, πειθαρχίες, επανάληψη του ονόµατος της µορφής του Θεού που έχει επιλέξει κάποιος κι άλλες τεχνικές. Βασικά όµως είναι ένα µονοπάτι χωρίς τεχνικές. Είναι ένα εσωτερικό µονοπάτι, που δεν απαιτεί εξωτερική επίδειξη αφοσίωσης, αλλά εσωτερική ειλικρίνεια και αφοσίωση. Η προς τα έξω επίδειξη αφοσίωσης είναι συχνά επιφανειακή. Αυτό είναι το µονοπάτι της εγκατάλειψης όπου παραιτείται κανείς από την προσωπική του θέληση και αποδέχεται ό,τι του δίνει ο Θεός στη ζωή του, χωρίς να φοβάται, γιατί γνωρίζει ότι ο Θεός του δίνει ακριβώς αυτό που του χρειάζεται, είτε αυτό είναι ευχάριστο, είτε δυσάρεστο. 6. Η µελέτη των Γραφών είναι ένας άλλος τρόπος µε τον οποίο οι άνθρωποι προσπαθούν να πλησιάσουν το Θεό. Καθώς συλλογίζονται πάνω στα µηνύµατα που δίνονται µέσα από τα διάφορα θρησκευτικά κείµενα, αρχίζουν σιγά σιγά να κατανοούν τη ζωή. Η γνώση αυτή όµως χρειάζεται να γίνει πράξη, διαφορετικά είναι άχρηστη και ίσως επικίνδυνη. Οι περισσότεροι από µας θα ωφελούνταν πάρα πολύ αν διάβαζαν καθηµερινά λίγες σελίδες ή παραγράφους από κάποιο πνευµατικό βιβλίο και µετά σκέφτονταν αυτές τις αλήθειες όλη την ηµέρα. 7. Μέσα από το διαλογισµό ο νους εξαγνίζεται, εστιάζεται 320


και συγχωνεύτεται µε το παγκόσµιο πνεύµα. Είναι µια προχωρηµένη τεχνική και θα πρέπει κανείς πριν ξεκινήσει να περάσει πρώτα από άλλες εξαγνιστικές τεχνικές. Μπορεί κάποιος, παρόλα αυτά, να έχει περάσει µέσα από τέτοια στάδια σε προηγούµενες ζωές. Στο διαλογισµό πηγαίνουµε πίσω από τις µορφές για να γνωρίσουµε τη βασική αρχή της ζωής πίσω από κάθε δηµιουργία. 8. Η καθαρή σοφία της διάκρισης δε χρησιµοποιεί άλλες τεχνικές εκτός από την ίδια τη διάκριση ανάµεσα στο τι είναι η πραγµατική αναλλοίωτη πραγµατικότητα του πνεύµατος και τι η απατηλή και σχετική πραγµατικότητα του υλικού και νοητικού κόσµου που διαρκώς αλλάζει. Σ' αυτό το στάδιο της πνευµατικής εξέλιξης δε χρειάζεται κανείς να κάνει ειδικές ασκήσεις και να ακολουθεί κανόνες συµπεριφοράς ή τελετές. Αυτός βρίσκεται πέρα από κάθε ταύτιση µε το σώµα και το νου του. Γνωρίζει ότι είναι αιώνιος µάρτυρας πίσω από το όχηµα µέσα από όπου το πνεύµα του βιώνει τον κόσµο. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά προχωρηµένο στάδιο όπου φθάνουν λίγες µόνο προχωρηµένες ψυχές. Οι περισσότεροι από µας απλά κοροϊδεύουµε τους εαυτούς µας αν πιστεύουµε ότι µπορούµε να διαβούµε ένα τέτοιο µονοπάτι, χωρίς προηγούµενο εξαγνισµό και προετοιµασία µέσα από πιο απτές τεχνικές. Εµείς, ας σκεφτούµε ποια στάδια της "Σάντανα" µας έλκουν και µας χρειάζονται περισσότερο αυτήν τη στιγµή και ας αρχίσουµε να διασχίζουµε τη θάλασσα της ζωής, ώστε σύντοµα να φτάσουµε στον αληθινό µας προορισµό. Είναι απόλυτα φυσικό να µας ελκύσει ένας συνδυασµός αυτών των τεχνικών. Ας τελειώσουµε µε κάτι ακόµα από αυτό που λέει ο Σρι Κρίσνα στη "Μπαγκαβάτ Γκίτα": «Ορισµένοι Γιόγκι λατρεύουν τους µικρότερους Θεούς. Αλλοι είναι ικανοί µέσα από τη Θεία Χάρη, να διαλογίζονται πάνω στη σχέση του Πνεύµατος µε το Θεό. Γι' αυτούς το Πνεύµα είναι η προσφορά και Θεός η φωτιά της θυσίας όπου προσφέρεται. Ορισµένοι αποτραβούν όλες τις αισθήσεις τους από την επαφή µε εξωτερικά αντικείµενα. Γι' αυτούς η ακοή και οι άλλες αισθήσεις είναι η προσφορά και η αυτοπειθαρχία η φωτιά της θυσίας. Αλλοι αφήνουν το νου και τις αισθήσεις τους να περιπλανώνται ανεξέλεγκτα και προσπαθούν να δουν το Θεό µέσα από όλα τα εΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

321

ξωτερικά αντικείµενα. Γι' αυτούς ο ήχος και τα εξωτερικά αντικείµενα είναι η προσφορά και η ευχαρίστηση των αισθήσεων, η φωτιά της θυσίας. Ορισµένοι απαρνιούνται όλες τις πράξεις των αισθήσεων και όλες τις λειτουργίες της ζωτικής δύναµης. Γι' αυτούς, αυτές οι πράξεις είναι η προσφορά και η άσκηση του αυτοελέγχου, η φωτιά της θυσίας που λαµπρύνεται από τη γνώση του Πνεύµατος. Υπάρχουν ακόµη άλλοι, των οποίων οι τρόποι λατρείας είναι η απάρνηση των αντικειµένων των αισθήσεων και των υλικών αγαθών. Άλλοι ζουν µε αυστηρότητα και πνευµατική πειιθαρχία. Αυτός είναι ο δικός τους τρόπος λατρείας. Άλλοι λατρεύουν µέσα από την άσκηση, το διαλογισµό. Άλλοι, που είναι θερµοί αναζητητές της τελειότητας και έχουν κάνει αυστηρούς όρκους, µελετούν και διαλογίζονται πάνω στις αλήθειες των γραφών. Αυτός είναι ο δικός τους τρόπος λατρείας. Άλλοι επιθυµούν να ελέγχουν τη ζωτική ενέργεια- έτσι ασκούνται στις τεχνικές των αναπνοών, εισπνοή, εκπνοή και κράτηµα της αναπνοής. Άλλοι αποταυτίζονται από τη σάρκα τους µε τη νηστεία ώστε να εξασθενίσουν τις επιθυµίες τους και να πετύχουν αυτοέλεγχο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν το νόηµα της θυσιαστικής λατρείας. Μέσα από τη λατρεία οι αµαρτίες τους αποβάλλονται.» Η κάθε τεχνική ή σύστηµα, µοιάζει µε το πλοίο που µας πηγαίνει λίγο πιο κοντά προς το στόχο µας. Το τελευταίο στάδιο προς τη φώτιση θα πρέπει κανείς να το κολυµπήσει, χωρίς τη χρήση καµιάς τεχνικής ή συστήµατος. Όταν φτάνουµε, συνειδητοποιούµε ότι είµασταν πάντα εκεί από την πρώτη στιγµή' ότι αυτό είναι το κυκλικό µας ταξίδι από τον Εαυτό µας προς τον Εαυτό µας.

322


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24

ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Θ

α ήθελα να ολοκληρώσω αυτό το βιβλίο µε µια σύντοµη συζήτηση γύρω από τις εσωτερικές συγκρούσεις που αναπτύσσονται καθώς αρχίζει κανείς να ακολουθεί κάποιο σύστηµα αυτοανάπτυξης ή πνευµατικής πειθαρχίας. Φυσικά δεν είναι απαραίτητο να συµβεί κάτι τέτοιο, όµως στο 98% των περιπτώσεων συµβαίνει. Σε ορισµένους οι συγκρούσεις αυτές εκδηλώνονται σα λεπτές εσωτερικές εντάσεις, αλλά σε άλλους σα βαθιά ριζωµένες εσωτερικές συγκρούσεις που οδηγούν στην αυτοαπόρριψη, τη δυστυχία και την έλλειψη σταθερότητας στο πνευµατικό µονοπάτι.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΓΩ" ΚΑΙ ΤΟ ΥΑΙΚΟ ΕΓΩ" Για να γίνουµε περισσότερο κατανοητοί ας χωρίσουµε τη δοµή του "εγώ" µας σε δύο µέρη. Το ένα είναι εκείνο που θέλει να βελτιώσει το χαρακτήρα µας και τον τρόπο της ζωής µας και επιθυµεί να προχωρήσει πνευµατικά και το άλλο είναι εκείνο που θέλει να παραµείνει στο γνωστό και προγραµµατισµένο τρόπο συµπεριφοράς και δράσης όπου βρίσκει ασφάλεια, ευχαρίστηση και επιβεβαίωση. Ας ονοµάσουµε το πρώτο πνευµατικό εγώ και το δεύτερο υλικό εγώ. Τελικά, εκείνο που επιθυµούµε είναι να συναντηθούν αυτά τα δύο, να ανοιχτούν το ένα στο άλλο και να γίνουν ένα. Δε θέλουµε να πούµε ότι το πνευµατικό "εγώ" είναι καλύτεΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

323

ρο από το υλικό. Σε ορισµένες περιπτώσεις µάλιστα συµβαίνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς το πνευµατικό "εγώ" ζητάει απλά ασφάλεια, ευχαρίστηση και επιβεβαίωση µε άλλους τρόπους. Το πνευµατικό "εγώ" µπορεί µερικές φορές να φοβάται πολύ περισσότερο ή να είναι πιο προσκολληµένο σε πρόσωπα και καταστάσεις από ό,τι το υλικό "εγώ". Όµως αυτό δε συµβαίνει πάντα.

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ Ας δούµε ορισµένα παραδείγµατα εσωτερικών συγκρούσεων που µπορεί να βιώσουµε σαν αποτέλεσµα της επιθυµίας µας να βελτιώσουµε τον εαυτό µας και να αναπτυχθούµε πνευµατικά: 1. Μπορεί να επιθυµούµε διάφορα αντικείµενα ή καταστάσεις σαν πηγή ευχαρίστησης. Ένα άλλο µέρος του εαυτού µας όµως µπορεί να αισθάνεται ότι αυτό είναι αµαρτία ή ότι δεν είµαστε πνευµατικοί αν συµµετέχουµε σε τέτοιες απολαύσεις. Ή µπορεί να αισθανόµαστε ότι αυτή η µορφή αναζήτησης της ευχαρίστησης είναι χάσιµο χρόνου και ενέργειας σε σχέση µε τους πνευµατικούς µας στόχους. Έτσι, έχουµε τις δύο όψεις µιας σύγκρουσης. 2. Ένα µέρος του εαυτού µας µπορεί να νιώθει την ανάγκη για µια σχέση όπου η ευτυχία και η ασφάλεια µας εξαρτάται από ένα άλλο άτοµο (συνήθως ένα σύντροφο). Ένα άλλο µέρος του εαυτού µας µπορεί να βρίσκει ότι αυτό εµποδίζει την ανάγκη του για ανεξαρτησία, αυτονοµία και ελευθερία να κινείται στον πνευµατικό δρόµο χωρίς εµπόδια. 3. Μπορεί ακόµα να δηµιουργηθεί σύγκρουση ανάµεσα στην ανάγκη για προσωπική αγάπη και την ανάγκη για ανάπτυξη της παγκόσµιας αγάπης. 4. Την ανάγκη για συγχώρεση και την ανάγκη να διατηρήσουµε τα αρνητικά συναισθήµατα που έχουµε για κάποιον. 5. Την ανάγκη να χρησιµοποιήσουµε διάφορες πειθαρχίες και την ανάγκη να κάνουµε ό,τι θέλουµε, όποτε το θέλουµε. 6. Την ανάγκη να ακολουθήσουµε την εσωτερική µας φωνή και την ανάγκη να µοιάζουµε στους άλλους και να γινόµαστε αποδεκτοί από αυτούς. 324

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΕ ΜΟΥ

7. Την ανάγκη να εκφράζουµε τα συναισθήµατα µας όπως είναι και την ανάγκη να µην πληγώνουµε τους άλλους. 8. Την ανάγκη να εκφράζουµε τα πραγµατικά µας συναισθήµατα και σκέψεις και την ανάγκη να έχουµε την αποδοχή των άλλων γύρω µας. 9. Την ανάγκη να ακολουθήσουµε έναν πνευµατικό δάσκαλο και την ανάγκη να επαναστατούµε σε κάθε µορφή συµβουλής ή ελέγχου. 10. Την ανάγκη να ελέγχουµε πρόσωπα και καταστάσεις για να νιώθουµε ασφάλεια και την ανάγκη να αφήνουµε τα πράγµατα να κυλούν ελεύθερα και να επιτρέπουµε στους άλλους να δρουν όπως επιθυµούν. 11. Την ανάγκη να µη δείχνουµε αδυναµία και την ανάγκη να µοιραστούµε την αδυναµία µας µε τους άλλους. 12. Την ανάγκη να µη ζητάµε τίποτα από τους άλλους και την ανάγκη να έχουµε τη βοήθεια και την υποστήριξη τους. 13. Την ανάγκη για µια σταθερή ρουτίνα για να αναπτυχθούµε και να ισορροπήσουµε και την ανάγκη για ποικιλία και αλλαγή. 14. Την ανάγκη να παίζουµε γνωστά συναισθηµατικά παιχνίδια στις σχέσεις µας και την ανάγκη να απελευθερωθούµε από αυτά. 15. Την ανάγκη να ξεπεράσουµε τους φόβους και τα µπλοκαρίσµατα µας και την ανάγκη να τους αποφύγουµε και να τους κρύψουµε. Προφανώς υπάρχουν πολλές άλλες συγκρούσεις που δεν αναφέρουµε εδώ, όµως οι περισσότερες πέφτουν στις παραπάνω κατηγορίες. ΤΙ ΜΟΡΦΗ ΠΕΡΝΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ; Όπως είπαµε και πρηγούµενα, οι συγκρούσεις αυτές εκδηλώνονται µε ποικίλους τρόπους. Οι περισσότερες όµως έχουν ένα κοινό στοιχείο. Το πνευµατικό "εγώ" αισθάνεται πιο έντονα την σύγκρουση (αν δεν επιθυµούσαµε την πνευµατική ανάπτυξη δε θα είχαµε σύγκρουση) και δηµιουργεί συνήθως συναισθήµατα αυτοαπόρριψης, αποτυχίας και ενοχής όταν δε Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

325

µπορούµε να ανταποκριθούµε στην ανάγκη του να αισθάνεται ότι είναι πνευµατικό και ότι αξίζει. Αν δεν αισθανθούµε ότι αξίζουµε τότε δε νιώθουµε ασφαλείς. Έχουµε προγραµµατιστεί να πιστεύουµε ότι όποιος δεν είναι «καλός» ή «άξιος» στα µάτια του Θεού, δεν είναι ασφαλής και δεν του αξίζει η προστασία του Θεού. Αυτοί πάντως δεν είναι λόγοι για να θέλουµε να αλλάξουµε κάτι στον εαυτό µας. Δεν είναι πνευµατικά κίνητρα. Αν θέλουµε να αλλάξουµε γιατί µ' αυτόν τον τρόπο θα είµαστε ασφαλείς ή οι άλλοι θα µας αποδεχτούν τότε απλά αντικαταστούµε το υλικό "εγώ" µε το πνευµατικό. Και ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει. Σε ορισµένες περιπτώσεις η ανάγκη µας να ικανοποιήσουµε τις πνευµατικές αυτές «απαιτήσεις» έχει περισσότερη σχέση µε την ανάγκη να είµατε πιο πνευµατικοί από τους άλλους. Αντικαθιστούµε δηλαδή την ανάγκη για επιβεβαίωση και ανωτερότητα στο υλικό επίπεδο µε την ίδια ανάγκη στο πνευµατικό επίπεδο. Είναι σηµαντικό να καταλάβουµε ότι η πνευµατική µας αξία είναι διαρκής και θεϊκή. Δεν αξίζουµε περισσότερο ή λιγότερο στα µάτια του Θεού. Είµαστε θεϊκές συνειδητότητες στη διαδικασία της ανάπτυξης της ικανότητας µας να εκφράζουµε αυτήν τη θεϊκοτητα στο υλικό επίπεδο. Η πνευµατική µας αξία δεν αλλάζει από τις πράξεις ή την πνευµατική µας ανάπτυξη. Αυτό που αλλάζει είναι η ικανότητα µας να εκφράζουµε αυτήν την αξία νοητικά, συναισθηµατικά και σωµατικά. Το να προσπαθούµε να είµαστε καλύτεροι επειδή πιστεύουµε ότι έτσι ο Θεός θα µας αγαπάει περισσότερο είναι λάθος. Το να επιθυµούµε να γίνουµε ένας καθαρός αγωγός για το Θεϊκό Σχέδιο, επειδή αγαπάµε το Θεό και όλη τη δηµιουργία Του είναι σωστότερο σαν κίνητρο. Το να επιθυµούµε να εξαγνιστούµε ώστε να βιώσουµε έτσι τη Θεία Συνειδητότητα σε κάθε ύπαρξη και γεγονός που συναντάµε είναι ένα χρήσιµο κίνητρο. Το να ζητάµε να µετακινήσουµε κάθε νοητικό, συναισθηµατικό και υλικό εµπόδιο ώστε να συγχωνευθούµε σε µια συνεχή επίγνωση της Θεϊκότητας και να φθάσουµε στην απόλυτη φώτιση είναι επίσης ένα χρήσιµο κίνητρο. Τα κίνητρα αυτά δε συνδέονται µε το παιχνίδι ποιος είναι πνευµατικός και ποιος δεν είναι, ή ποιος είναι πιό πνευµατικός, ή ποιος είναι καλός και ποιος όχι, ή ποιόν αγαπά ο θεός και ποιόν όχι. Βασί326


ζονται στην υπόθεση ότι ο Θεός είναι µια υψηλότερης µορφής συνειδητότητα και εποµένως είναι αδύνατο να µην αγαπάει όλους, ό,τι κι αν κάνουν. Αυτό φαίνεται λογικό από τη στιγµή που ο ίδιος ο Θεός ζήτησε από τους απλούς ανθρώπους να αγαπούν ακόµη και τους εχθρούς τους, ακόµη και αυτούς που τους αγνοούν και τους βλάπτουν. Είναι δυνατό λοιπόν Εκείνος να µη µπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Αυτού του είδους ο διαλογισµός µας αποµακρύνει από το παιχνίδι της πνευµατικής περηφάνειας όπου νιώθουµε ανώτεροι, πιό σηµαντικοί, πιό ευνοηµένοι από το Θεό από ό,τι οι άλλοι άνθρωποι. Μας βοηθάει ακόµη να µην αισθανόµαστε κατώτεροι, ασήµαντοι ή λιγότερο ευνοηµένοι από το Θεό από ό,τι οι άλλοι. Το υλικό "εγώ" από την άλλη, τείνει σ' αυτές τις καταστάσεις να αντιδρά στην απόρριψη και την πίεση του πνευµατικού "εγώ" επαναστατώντας και σαµποτάροντας τις προσπάθειες για πειθαρχία και αυτοέλεγχο. Ετσι, όσο περισσότερο πιέζουµε τον εαυτό µας, τόσο περισσότερο το υλικό "εγώ" αντιδρά και επαναστατεί, µε αποτέλεσµα να βιώνουµε αστάθεια στην πνευµατική µας προσπάθεια. Σ' αυτές τις περιπτώσεις παίζουµε συνήθως µε τον εαυτό µας τους ρόλους πατέρα-παιδιού. Ο γονιός απορρίπτει το παίδί επειδή δεν είναι «καλό παιδί» και το παιδί αντιδρά υπονοµεύοντας την προσπάθεια του γονιού για έλεγχο. Για να προχωρήσουµε πιο αποτελεσµατικά στο στόχο µας της πνευµατικής αλλαγής, θα πρέπει οι εσωτερικές αυτές συγκρούσεις να αντιµετωπίζονται µ' έναν ωριµότερο τρόπο. Αντί να επικοινωνούµε εσωτερικά σα γονιός µε παιδί θα ή :αν πιο χρήσιµο να ανπτύξουµε έναν ώριµο ενήλικα που συζητά και κάνει διάλογο µε ώριµο τρόπο.

ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ Η ακόλουθη τεχνική γίνεται καλύτερα µε την καθοδήγηση ενός ατόµου που έχει εµπειρία στο να διευκολύνει το διάλογο κάποιου µε τον εαυτό του. Στην περίπτωση που δε µπορεί κανείς να βρει ένα τέτοιο άτοµο µπορεί να κάνει αυτήν την άσκηση γραπτά. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

327

Σκοπός µας είναι να δώσουµε την ευκαιρία σ' αυτά τα δύο µέρη του εαυτού µας να σκεφτούν τι θέλουν, τι χρειάζονται και τι επιθυµούν και να επικοινωνήσουν το ένα µε το άλλο. Είναι καλύτερα να ξεκινήσει κανείς µε γραπτή ανάλυση. Εδώ έχουµε µερικές ερωτήσεις που µπορεί να σας βοηθήσουν. Ας πάρουµε για παράδειγµα το Πνευµατικό Εγώ. Μπορούµε να ρωτήσουµε:

1. Πως αισθάνεται όταν δεν καταφέρνει να πετύχει ή να διατηρήσει έναν πνευµατικό στόχο; 2. Σε ποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις αισθάνεται έτσι; Δώστε παραδείγµατα. 3. Τι πιστεύει γι' αυτές τις καταστάσεις και ιδιαίτερα για τον εαυτό του που είναι η αιτία να έχει αυτά τα συναισθήµατα που ανέφερε σαν απάντηση στην πρώτη ερώτηση; 4. Γιατί έχει αυτές τις πεποιθήσεις και πάνω σε ποιες βασικές πεποιθήσεις βασίζονται αυτές; 5. Ποιες είναι οι ανάγκες και οι επιθυµίες του; 6. Τι ακριβώς ζητάει από το Υλικό Εγώ; 7. Τι µπορεί να κάνει για να έχει καλύτερη σχέση µε το Υλικό του Εγώ και να προχωρήσει έτσι στον πνευµατικό δρόµο µε µεγαλύτερη ενότητα και σταθερότητα; Και µετά µπορούµε να ρωτήσουµε το Υλικό Εγώ.

1. Τι χρειάζεται και τι επιθυµεί για να αισθάνεται ασφαλές, ευτυχισµένο και αξιαγάπητο; Ας κάνει έναν κατάλογο των πραγµάτων που χρειάζεται (αντικείµενα, ανθρώπους, καταστάσεις, συµπεριφορές από τον εαυτό του και τους άλλους κλπ). 2. Γιατί πιστεύει πως χρειάζεται τα πράγµατα που έχει καταγράψει στον κατάλογο; Ας απαντήσει τι πιστεύει πως θα συµβεί αν δε µπορεί να ικανοποιήσει κάποια από αυτές τις ανάγκες ή επιθυµίες. 3. Ποιες είναι οι βασικές πεποιθήσεις που βρίσκονται πίσω από αυτές τις εξαρτήσεις του, τις ειδικές ανάγκες και επιθυµίες; 4. Τι ειδικά ζητάει από το Πνευµατιό Εγώ προκειµένου να αισθανθεί ενότητα µαζί του, ώστε να υπάρξει µεγαλύτερη συνεργασία µεταξύ τους και εποµένως µεγαλύτερη ευτυχία και για τους δύο; 5. Τι µπορεί να κάνει το Υλικό Εγώ ώστε να δηµιουργήσει 328


µεγαλύτερη ενότητα και αρµονία, αφού και οι δύο ζουν µέσα στο ίδιο σώµα και νου και θα πρέπει να τα µοιράζονται; Απαντήστε όσο πιο καλά µπορείτε αυτές τις ερωτήσεις, δίνοντας στον εαυτό σας αρκετό χρόνο να σκεφτεί και να πάει βαθιά.

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ Όπως είπαµε και πριν, ο διάλογος αυτός µπορεί να γίνει ή προφορικά µε την παρουσία ενός έµπειρου καθοδηγητή ή γραπτά, σα θεατρικό σκετς όπου δύο άτοµα που βρίσκονται σε σύγκρουση προσπαθούν να επικοινωνήσουν πιο ανοικτά και ειλικρινά. Στην περίπτωση που αυτό γίνεται προφορικά, χρειαζόµαστε δύο καρέκλες ή µαξιλάρια, τοποθετηµένα το ένα απέναντι από το άλλο. Καθόµαστε στη µια καρέκλα ή µαξιλάρι και παίρνουµε τον έναν από τους δύο ρόλους. Φανταζόµαστε ότι το άλλο µέρος του εαυτού µας κάθεται στην απέναντι καρέκλα ή µαξιλάρι. Ξεκινάµε τη συζήτηση εξηγώντας στο άλλο µέρος του εαυτού µας πώς αισθανόµαστε, ποιες είναι οι ανάγκες και οι επιθυµίες µ^ς και ποιες οι πεποιηθήσεις που µας κάνουν να αισθανόµαστε όπως αισθανόµαστε. Στη συνέχεια δίνουµε την ευκαιρία στο άλλο µέρος του εαυτού µας να µιλήσει και να πει πώς αισθάνεται και τι χρειάζεται. Τα δύο αυτά µέρη θα µιλούν πότε το ένα και πότε το άλλο, καθώς θα αλλάζουµε θέση, για να αλλάξουµε τη θέση του νου και την ψυχολογία. Η συζήτηση αυτή προχωρά όπως κάθε άλλη συζήτηση καθώς κάνουµε ερωτήσεις και αλλάζουµε θέση για να τις απαντήσουµε. Μπορεί να κατηγορήσουµε ή µπορεί να εκφράσουµε συναισθήµατα τρυφερότητα και αγάπης. Μπορεί να ικετεύσουµε ή να ζητήσουµε βοήθεια. Μπορεί να κάνουµε ερωτήσεις σε βάθος που βοηθούν το ένα µέρος του εαυτού µας να καταλάβει το άλλο πιο καθαρά και ουσιαστικά. Η συζήτηση αυτή συνεχίζεται µέχρι τη στιγµή που δε θα έχουµε τίποτα άλλο να πούµε από καµιά πλευρά. Αυτό είναι σηµαντικό, γιατί µπορεί να µην έχουµε τίποτα να πούµε από την µια πλευρά αλλά να καθίσουµε από την άλλη πλευρά και να κάνουµε µια ερώτηση που να ανοίξει µια νέα συζήτηση που µπορεί να κρατήσει άλλη µισή ώρα µε Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

329

αλλαγές θέσεων. Σ' όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας δε µιλάµε καθόλου στον καθηδηγητή µας. Αυτός βρίσκεται εκεί µόνο για να µας διευκολύνει στην περίπτωση που θα υπάρξει µπλοκάρισµα ή ξεφεύγουµε από αυτό που θέλουµε να κάνουµε. Αφού τελειώσουµε το διάλογο, καθόµαστε ανάµεσα στις δύο προηγούµενες θέσεις και φανταζόµαστε ότι είµαστε ο ανώτερος εαυτός µας ή ένας φωτισµένος πνευµατικός οδηγός και δίνουµε κάποια συµβουλή σε κάθε µέρος του εαυτού µας, εξηγώντας του τι πρέπει να κάνει για να έχει µεγαλύτερη αρµονία µε το άλλο και για να προχωρήσει πιο αποτελεσµατικά και µε λιγότερες συγκρούσεις στο µονοπάτι της πνευµατικής ανάπτυξης και αυτοβελτίωσης. Είτε κάνετε αυτήν την άσκηση προφορικά, είτε γραπτά είµαι σίγουρος πως θα τη βρείτε πολύ χρήσιµη για την επίλυση συγκρούσεων που πολλές φορές εµποδίζουν την πρόοδο µας.

330


ΕΠΙΛΟΓΟΣ Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να εκφράσω τη βαθύτατη ευγνωµοσύνη µου για την τεχνική που ονοµάζεται Διαλογισµός, καθώς και σε όλους εκείνους που έπαιξαν σηµαντικό ρόλο στη γνωριµία, αλλά και στην εµπέδωση αυτής της τεχνικής στη ζωή µου. Κυριολεκτικά µε έσωσε από τη δυστυχία και µε βοήθησε να ανακαλύψω πανέµορφα στοιχεία του εαυτού µου που διαφορετικά θα ήταν ακόµη κρυµένα. Ο µόνος τρόπος για να ανταποδώσω, σε όσους τουλάχιστον γνωρίζω, αυτά που µου δόθηκαν, είναι να προσφέρω και εγώ µε τη σειρά µου σε σας την εµπειρία µου και την ενθάρρυνση µου στη χρήση αυτής της µοναδικής τεχνικής, για να έρθετε σε επαφή µε τον εσωτερικό σας εαυτό και µε ό,τι είναι ωραίο και καλό µέσα σας, να µεταφέρετε την οµορφιά αυτή στην καθηµερινή σας ζωή και να τη µοιραστείτε µε τους άλλους. Σας εύχοµαι κάθε επιτυχία στην προσπάθεια σας. Μην ξεχνάτε πως χρειάζεται καθηµερινή εξάσκηση και πως αυτός είναι ο σωστότερος τρόπος για να εκδηλώσετε το σκοπό της ζωής σας, που είναι η έκφραση του θεϊκού δυναµικού σας που βρίσκεται σε λανθάνουσα µορφή στο επίπεδο της γης. Θέλω ακόµη να σας εκφράσω την αγάπη µου και τις ευχές µου για µια ευτυχισµένη, υγιή και αρµονική ζωή εξέλιξης και υπηρεσίας στην ανθρωπότητα.


331

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ Φαντάσου πως είσαι Θεός. Πως είσαι των Πάντων - Γνώστης. Των Πάντων-Γνώστης σηµαίνει το κάθετι που γνωρίζεις για τον εαυτό σου Πολλαπλασιασµένο επί 4 δισεκατοµµύρια άλλους ζωντανούς εαυτούς Πολλαπλασιασµένο επί όλες τις περασµένες και τις µελλοντικές εµπειρίες ζωής Συν όλα τα φυτά, τα ζώα, τα έντοµα και τα µικρόβια Καθένα κι όλα τα άτοµα, προπάνια κι ηλεκτρόνια µαζί Συν όλους τους πλανήτες και τ' άστρα και τους γαλαξίες ως τα πέρατα της αιωνιότητας. Γνωρίζεις όλ' αυτά και περισσότερα, πολύ περισσότερα την κάθε στιγµή. Γιατί είσαι Θεός. Φαντάσου πως είσαι Θεός. Πως είσαι σ' όλους τους τόπους, όλες τις ώρες. Χωρίς να περιορίζεσαι απ' το φυσικό σου σώµα, είσαι στη στιγµή παντού κι οπουδήποτε εσύ θέλεις. Ολόκληρο το Σύµπαν είναι το σώµα σου Είσαι παντού παρών, µέσα, έξω, απάνω, κάτω, Πίσω, πριν, κοντά και πέρα από το κάθε τι. Είσαι η εσώτερη κινητήρια δύναµη των Πάντων Γιατί είσαι Θεός. Φαντάσου πως είσαι Θεός. Είσαι όλες οι Δυνάµεις του Σύµπαντος. Τίποτα δεν αντιστέκεται στη θέληση σου - τη µία θέληση Τη θέληση τη δική σουΕµπόδια διαλύονται, Αρρώστιες εξαφανίζονται Η επιθυµία σου είναι του κόσµου διαταγή· Η Δηµιουργία είναι στο χέρι σου. Δηµιουργός, Παντοκράτορας και Καταλύτης του Κόσµου. 332


Είσαι Θεός. Φαντάσου πως είσαι Θεός, Αγάπη ενσαρκωµένη. Αυτό µόνον είσαι, αγνή, καθάρια Αγάπη. Ατέλειωτη Αγάπη, Απεριόριστη Αγάπη. Αγάπη που µε τίποτα δε δεσµεύεται Αγάπη που τίποτα δε χρειάζεται. Αγάπη που τίποτα δεν επιθυµεί. Απλά και µόνο απεριόριστη Αγάπη αγνή, Αγάπη που φωτίζει κάθε τι. Η Αγάπη σου είναι το φως του κόσµου Φάρος φωτεινός για όλους Τι πηγή οµορφιάς! Τι τέλεια πηγή Ευδαιµονίας! Είσαι συ ενσάρκωση Ευδαιµονίας, Είσαι συ ο Θεός. Φαντάσου πως είσαι Θεός κι όλοι οι άλλοι είναι παιδιά σου. Είσαι Μητέρα, είσαι Πατέρας, είσαι Φύλακας, είσαι για όλους Οδηγός. Το κάθε τι που κάνεις είναι για την ευηµερία, για την πρόοδο των παιδιών σου. Καµιά σκέψη για τον εαυτό σου, όλα για το καλό του καθενός. Είσαι αφιερωµένος στη δηµιουργία του Παράδεισου πάνω στη γη. Η κάθε σου σκέψη είναι Αγάπη. Ο κάθε σου λόγος είναι Αλήθεια. Η κάθε σου πράξη είν' Αρετή. Είσαι η ειρήνη µέσ' την καρδιά όλης της δηµιουργίας. Είσαι ο Θεός. Φαντάσου συχνά πως είσαι Θεός. Και σίγουρα µια µέρα θα γίνεις. Γιατί µέσα σου ήδη είσαι, είσαι Θεός.


333

Η Τέχνη του Διαλογισμού

Recommend Documents