சிவமகா புராணம்

சிவமகா புராணம் ஞான சம்ஹிதை காப்பு: ஜகதஹ் பிதாம் சம்பும், ஜகததா மாதரம் சிவம், தத்புத்ரம்ச கணாதீஸம், நக்வவத த்வர்ண யாம் யஹம் – உலகங்கள் அவைத்திற்கும் பரமபிதாவாை சிவபபருமாவையும் அவ்வுலகங்கள் அவைத்திற்கும் அருள் அன்வையாை உமா மதகஸ்வரிவயயும் அவர்களின் பிள்வளயாை கதணசப் பபருமாவையும் நமஸ்காரஞ்பசய்து. இந்தச் சிவதத்துவ புராணத்வத வர்ணிக்கிதேன். 1. புராண வரலாறு முன் ஒரு காலத்தில், வநமிசாரண்ணியம் எனும் வைத்தில் வசிப்பவர்களாை தவ முைிவர்கள் அவைவரும் அதிவிநயபக்திதயாடு, வியாஸ மகரிஷியின் சிஷ்யரும் நற்குணங்கவளயுவைய வருமாை சூதமா முைிவவரப் பார்த்துப் பின்வருமாறு தகட்ைார்கள். மகாபாக்கியசாலியாை சூத முைிவதர! நீங்கள் நீண்ை பநடுங்காலம் சிரஞ்சீ வியாகச் சுகத்ததாடு வாழ்வர்களாக! ீ தாங்கள் தங்களிைம் சிலவற்வேக் தகட்க விரும்புகிதோம். நீங்கள் வியாஸ பகவாைது திருவருளால் கிருத கிருத்தியர் என்ே தன்வமவய அவைந்தவர். கைந்த காலத்தில் நைந்தவவகவளயும் நிகழ்காலத்தில் நைப்பவவகவளயும் இைிவரும் காலத்தில் நைக்கப் தபாகும் விருத்தாந்தங்கவளயும் அேிந்து பசால்லக் கூடிய ஆற்ேல் பவைத்த திரிகால ஞாைியாதலால் தங்களுக்குத் பதரியாத விஷயம் துளியுமிராது! குருவாை வியாஸ பகவாைின் கருவணயால் அவைத்தும் சுலபமாகச் பசய்யப்பட்ைை. நீங்கள் தயவு பசய்து சர்தவாத்கர்ஷமாை சிவபபருமாைின் தத்துவத்வதயும். அவருக்குரிய சிேந்த பூவஜ முவேவயயும் பரமசிவைாரின் பற்பலவிதமாை சரித்திரங்கவளயும் எங்களுக்குக் கூேியருள தவண்டும். நிர்க்குணைாை மதகஸ்வரன் எப்படிச் சகுணைாகிோர்? நாங்கள் சிவதத்துவத்வத நன்ோக விசாரித்து அேிந்தவர்களால் மகாததவரும் உலகத்திற்கு சுகம் நல்குபவருமாை சங்கரன் என்னும் திருப்பபயவரயுவைய பகவான் இந்த உலகப் பவைப்புக்கு

முன்பும் பவைப்பின் மத்திய காலத்திலும் முடிவாை பிரளய காலத்திலும் எவ்விதமாக இருக்கிோய்? அவர் எப்படித் ததாற்ேமளிக்கிோர்? எப்படிப் பிரசன்ைமாகி இவ்வுலகங்கவள முன்ைிட்டு அவர் எத்தவகய பயன்கவளக் பகாடுக்கிோர்? எந்த உபாயத்திைால் சர்தவஸ்வரன் விவரவாகப் பிரசன்ைமாவார்? இவற்வேயும் இன்னும் நாங்கள் தகட்காத விஷயங்கவளயும் உத்தம் விரத சீ லராை தாங்கள் பசால்ல தவண்டும்? என்று சவுைகர் முதலாை முைிவர்கள் விருப்தபாடு தகட்கதவ சூதமாமுைிவர் மிகவும் உற்சாகத்ததாடு கூேலாைார். 2. ஜ

ாைிலிங்கம் ஜைான்றிய கதை

முைிவர்களில் சிேந்தவர்கதள! நீங்கள் இப்பபாழுது என்ைிைம் தகட்ை விஷயங்கவளப் தபாலதவ முன்பபாரு சமயம் நாரத முைிவர் பிரம்ம ஞாைத்வத அேிவதற்காக அவரது பிதாவாை நான் முகப்பிரும்மாவவக் தகட்ைார். அதன் விவரத்வதச் பசால்கிதேன் தகளுங்கள். அந்ததணாத்தமர்கதள திரிதலாக சஞ்சாரியாை நாரத முைிவர் எல்லா உலகங்களிலும் சஞ்சரித்து வரும்தபாது பரமாத்மாவாை சிவபபருமாைின் தத்துவத்வத அேிவதற்காக அவரது திருப்பபயவரச் சிந்தித்துக் பகாண்தை தம் தந்வதயாை பிரும்ம ததவரிைம் பசன்ோர் பிரம்மாவவ அவர் வணங்கி விட்டுப் பின் வருமாறு தகட்ைார். பிதாதவ! பிரமஞாைிகளில் சிேந்தவதர இவ்வுலகங்கவளயும் உயிரிைங்கவளயும் பவைத்து பிதா மகைாக விளங்கும் சிருஷ்டி கர்த்தாதவ தங்கள் தயவிைால் உத்தமமாை விஷ்ணுவின் மகத்துவம் முழுவவதயும் பக்தி மார்க்கத்வதயும் ஞாை மார்க்கத்வதயும் பசயற்கரிய தவமார்க்கத்வதயும் தாைமார்க்கத்வதயும் அேிந்ததன். ஆைால் சிவபபருமாைது தத்துவத்வதயும், விதிப்படிக் கிரமமாகச் பசய்யதவண்டிய அவருவைய பூவஜவயயும் அவரது சரிதங்கவளயும் நான் அேிந்து பகாள்ளவில்வல. நிர்க்குணமாை சிவதத்துவத்வதப்பற்ேி, சர்வஞாைியாை தங்கவளத் தவிர தவறு யாவர நான் தகட்கப்தபாகிதேன்? ஆவகயால் சிவபபருமாைது மகிவமவயயும் உலகுய்ய அவரால் அருளப்பட்ை விரதங்கவளயும் அவற்ோல் அவர் மகிழ்ந்து உலகங்களுக்கு எந்பதந்தப் பயன்கவளக் பகாடுக்கிோதரா அவற்வேயும். சிவலிங்க உற்பத்திவயயும் அவர் பார்வதிவய மணந்த திருக்கல்யாண மதகாத்சவத்வதயும் நான் தகட்காத பிேவற்வேயும் பசால்ல தவண்டும். இந்த விஷயங்கவளப் பற்ேி முன்பு நான் பலரிைம் பலவிதமாகக் தகட்டிருந்துங் கூை எைக்குத் திருப்தி ஏற்பைவில்வல. என்ோர், நாரதர். தம் தகத சம்பூதராை நாரதர் அவ்வாறு தகட்ைதும் பிதா மகைாை நான்முகப் பிருமததவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். நாரதா! எவதக் தகட்பதைால் எல்லா உலகங்கட்கும் எல்லாவிதப் பாவங்களும் ஒழிந்து தபாகுதமா அத்தவகய சிவபபருமாைது மிகச்சிேந்த தத்துவத்வதயும் அவருவைய அற்புதமாை திருவுருவத்வதயும் என்ைாலும்

மகாவிஷ்ணுவிைாலுங்கூை சரியாக அேிய முடியவில்வல. ஆயினும் எைக்குத் பதரிந்தவவரயில் பசால்லுகிதேன் தகள் நாரதா! அஸதாத்மகாமகவும்ஸதாத் மகமாயும் இருக்கிே இந்த உலகம் எப்பபாழுது கண்ணுக்குப் புலப்பைாததாக ஆகிவிடுகிேததா, அப்பபாழுது வியாபதி ரூபமாை (ஒப்பு நிவேவுருவாை) பிரமமாக ஆகவிடுகிேது. அப்பபாழுது அந்தப் பிரம்மஸ்தூலமும் (பருவமயும்) அல்ல சூக்ஷ்மமும்(நுண்வமயும்) அல்ல; உற்பத்தியுவையதும் அல்ல; நாசம் அவைவதும் அல்ல; அது உயர்ந்த சக்தியத்வதயும் மிகச் சிேந்த அேிவவயும் உவையதாகிேது. அத்தவகய பிரமத்வத தயாகியர்கள் எப்பபாழுதுதம ஞாைக் கண்ணால் பார்க்கிோர்கள். யாவுமாகியும் சிேந்ததாகவும் விளங்கிய அந்தப்பிரமம் ஞாைத்வதயும் விஞ்ஞாைத்வதயும் வழங்கியது சிலகாலம். கழித்த பிேகு, அந்தப் பிரம்மத்திற்கு இச்வச உண்ைாயிற்று. அவதப் பிரகிருதி என்றும் மூலகாரணம் என்றும் பசால்வார்கள். அந்தப் பிரகிருதி என்பவள் எட்டுக் வககவளயும் விசித்திரமாை ஆவைவயயும் ஆயிரம் பூரணச் சந்திரர்களுக்குச் சமமாை முகத்வதயும் உவையவள். அதநகவிதமாை ஆபரணங்கவள அணிந்தவள், அவைத்திற்கும் காரணமாைவள், அழகு முதலியவற்ோல் அத்விதீவயயாகவும் புருஷக் கலப்பால் ஸ்தலதீவயயாயும் இருக்கிே அந்த மாயாததவியாைவள், எந்தப் பிரமத்திைைமிருந்து எந்தக் காலத்தில் ததான்ேிைாதளா, அந்தப் பிரமத்திைிைமிருந்தத அதத காலத்தில் புருஷனும் உண்ைாைான். அவ்விருவரும் ஒன்று தசர்ந்து தயாசவை பசய்வதில் ஆவல் பகாண்ைவர்களாய். நாம் இருவரும் யாது பசய்ய தவண்டும்? என்று ஒருவதராபைாருவர் தயாசித்தார்கள், இவ்வாறு அவர்கள் தயாசித்துக் பகாண்டிருக்கும் தபாது மங்களகரமாை ஒரு வாபைாலி வாக்கு, உங்களுக்குத் ததான்ேிய சந்ததகத்வதப் தபாக்க, நாங்கள் இருவரும் தவஞ் பசய்ய தவண்டும் என்று கூேியது. அந்த வாக்வகக் தகட்க பிரகிருதி, புருஷன் ஆகிய இருவரும் மிகக் கடிைமாை தவம் புரிந்தார்கள். நாரதா! கவைமாகக் தகள்! தயாக மார்க்கத்வத முக்கியமாகக் கருதிய அந்தப் பிரகிருதியும், புருஷனும் எவ்வளவு காலம் கழித்து தவ நிவலயிலிருந்து கண் விழித்து, ஆஹா நம்மால் எவ்வளவு காலம் தவம் பசய்யப்பட்ைது? என்று வியந்தார்கள், அப்தபாது அவ்விருவருவைய ததகங்களிலிருந்து பலவிதமாை நீர்ப் பபருக்குகள் உண்ைாகி, சகல உலகங்களிலும் வியாபித்தது எல்வலயற்ேதாகவும் பதாட்ைவுைதை பாபத்வத தபாக்குவதுமாை அந்தத் தண்ணராைது ீ பிரமரூபமாக ஆயிற்று. அப்தபாது புருஷன் மிகவும் கவளப்பவைந்து பிரகிருதியுைன் தசர்ந்து, அந்த ஜலத்தில் பற்பலகாலம் பிரியத்ததாடு துயில்பகாண்ைான். அந்த மஹாத்மாவாை புருஷனுக்கு, அந்த ஜலசயை காரணத்தால், நாராயணன் என்ே பபயர் வழங்கலாயிற்று. அந்தக் காலத்தில் அவர் களிருவவரயும் தவிர தவபோன்றும்

உண்ைாகவில்வல. பிேகு பரமாத்மா சம்பந்தமாை தத்துவங்கள் உண்ைாயிை பிரகிருதியிைிைத்தில் மஹத்தும் அந்த மஹத்திைிைத்தில் ஸத்வம், இராஜஸம் தாமஸம் என்ே முக்குணங்களும் அம்முக்குணத்திலிருந்து ஸப்தம்; ஸ்பரிசம், ரூபம், ரஸம், கந்தம்(ஓவச ஊறு, ஒளி, சுவவ, நாற்ேம்) என்ே பஞ்ச தன் மாத்திவரகளிலிருந்து, ஆகாயம் வாயு, ததயு, அப்பு பிருத்வி என்ே பஞ்ச பூதங்களும் (வாைம், காற்று, பநருப்பு, நீர், நிலம், என்ே ஐம்பபரும் பருப்பபாருட்களும்) அப்பஞ்ச பூதங்களிைமிருந்து, வாக்கு, பாதம், பாணி பாயுரு உபஸ்தம் என்ே கண்தமந்திரியங்களும் (வாய், கால், வக, மலவாய், கண், மூக்கு, பசவி என்ே ஞாை இந்திரியங்களும்) (ஐம்பபாேிகளும்) மைம், புத்தி, சித்தம் என்ே அந்தக் கரணங்களும், (உட்கருவிகளும்) ததான்ேிை. இத்தத்துவங்களுக்கு இவ்வாறு எண்ணிக்வகப்பட்ைது. பிரகருதி புருஷவைத் தவிர அத்தத்துவங்கள் ஜலமாயமாகும். இருபத்து நான்கு தத்துவங்களுைன் தசர்ந்துள்ள அத்தத்துவங்கள் பிரகிருதி புருஷர்களால் ஒன்ோகச் தசர்க்கப்படுகிேது. அத்தவகய தத்துவத்வதத் தன் சுவாதீைப் படுத்திக் பகாண்டு பிரமஸ்வரூபமாை ஜலத்தில் நித்திவர பசய்யும் ததவைாை நாராயணைது நாபியிலிருந்து எண்ணிேந்த இதழ்களுைன் கூடியதாகவும் தாதுக்களால் பரவியதாகவும், பலதயாசவை அகல உயரமும், பல தகாடி சூரிய காந்தியும் பகாண்ைதாகவும் தபரழகுள்ள அதி உன்ைதத் தாமவர மலர் ஒன்று ததான்ேியது அந்தத்தாமவர மலரிலிருந்து ஹிரண்யகர்ப்பைாை நான் புத்திரைாக உதித்ததன். நாராயணனுவைய தமாகமாவயயால் நான் யார்? எங்கிருந்து ததான்ேிதைன்? நான் யாது பசய்ய தவண்டும்? நான் யாருக்கு புத்திரன்? என்வை உண்டு பண்ணியவர்கள் யார்? இவ்வாோை தயாசவைகளிலும் சந்ததகங்களிலும் ஆழ்ந்திருந்த எைக்கு ஒன்றும் நிச்சயமாகத் ததான்ேவில்வல மறுபடியும் நான் வந்த காரணத்தால் தமாகமவைந்ததன், பிேகு இந்தத் தாமவரயின் அடிப்பகுதி எங்கு இருக்கிேததா அங்கு நம்வம சிருஷ்டி பசய்தவனும் இருப்பான் அதற்குச் சந்ததகதம இல்வல என்று மதைாதிைம் பசய்து பகாண்டு தாமவர மலரிலிருந்து கீ தழ இேங்கி அதநக ஆண்டுகள் ஒவ்பவாரு நாளத்திலுஞ் சுற்ேியும் தமாகிதைாை நான் உத்தமமாை அந்தத் தாமவரயின் அடிப்பகுதிவயக் காணவில்வல. பிேகு சந்ததகத்ததாடு அதன் மலவரயவைய விரும்பிதைன். அதன் காம்பு விழியாகதவ தமல் தநாக்கி ஏேிதைன். அப்தபாதும் மலரின் பமாக்வக நான் அவையவில்வல. இவ்விதமாக அக்காம்பின் வழியிதலதய சுற்ேிக் பகாண்டிருந்ததன் ஆண்டுகள் பலவாயிை க்ஷணதநரம் நான் கவளப்பவைந்து மூர்ச்வசயாதைன், அப்தபாது ஒரு வாக்கு தவஞ் பசய்! என்று மங்களகரமாக ஒலித்தது அந்த வாபைாலிவயக் தகட்ை நான், பன்ைிரண்டு ஆண்டுகள் தவஞ் பசய்ததன். அப்தபாது, சங்கு, சக்கரம், கவத, ஏந்திய திருக்கரங்கதளாடு ஸ்ரீ விஷ்ணுமூர்த்தி எைக்கு அருள் புரிவதற்காக

காட்சியளித்தார். பிரகிருதிதயாடு உண்டு பசய்யப்பட்ை விஷ்ணுவின் அழகிய ரூபத்வதப் பார்த்த நான் ஆைந்தமவைந்ததன். தங்கமயமாை காந்திதயாடு பவளிக்கு ஸத்வகுணப்பிரதைாகத் ததான்ேியதபாதிலும் துஷ்ைர்கவள நாசஞ் பசய்யும் பபாருட்டு உள்ளத்தில் ததபாகுணப்பிரதைாகவும் நாராயணைாகவும் யார் ஒருவர் என் கண்களுக்குப் புலப்பட்ைாதரா, அத்தவகய ஸ்ரீ விஷ்ணுவின் மாவய வயப்பட்ை நான், அவவர நீ யார்? என்று பசால் என்று தகட்தைன். அவ்வாறு தகட்ைதும் விஷ்ணு என்வைப் பார்த்து, நல்ல விரதமுவையவதை! அைா குழந்தாய்! ஸத்வ குணத்தால் வியாபதைாக உன்வை நிர்மாணஞ் பசய்தவனும் விஷ்ணுவும் நான்தான் என்பவத அேிந்துபகாள்! இவ்விஷயம் உண்வம! என்று புன்ைவக பசய்தார் அவரது வார்த்வதவயக் தகட்ைதும் அவரது மாவய வசப்பட்டு, எப்படி குருவாைவன் தன் சீ ைவை எளிதாகப் தபசுவாதைா. அவ்வாறு பவைப்புத் பதாழில் புரியும் என்வைப் பார்த்து அைா, குழந்தாய் என்று பசால்கிோய். உன்வை மட்டும் இவ்வுலகங்கவள உற்பத்தி பசய்கிேவன் என்றும் மாவயவய வியாபிக்கச் பசய்யும் விஷ்ணு பவன்றும் உலகங்கள் யாவற்வேயும் தன்ைிைத்தில் வவத்துக் பகாண்டு இருப்பவன் என்றும் இரட்சிப்பவன் என்றும் நீயும் என் தமாகத்தால் இப்படிப் தபசுகிோய் அதற்காரணம் தவண்ைாமா அவதச் பசால் என்று தகட்தைன், அதற்கு அந்த விஷ்ணு நாதை உலக காரணன் என்னுவைய சரீரத்திலிருந்து தான் நீதய உண்ைாைாய் இவ்வுலகங்கவள உண்டு பசய்வதற்குண்ைாை என்வை நீ மேந்து விட்ைாய். இந்த விஷயத்தில் தவறு உன்னுவையதல்ல. இது எைது மாவயயின் பசயல் பிரம்மாதவா: உண்வமயாகச் பசால்லுகிதேன். முன்பு என்ைால் உற்பத்தி பசய்யப்பட்ை இருபத்து நான்கு தத்துவங்களும் என்ைிைத்திதலதய இருக்கின்ேை என்று கூேிைார் ஸ்ரீமந்நாராயணனுவைய அந்த வார்த்வதவயக் தகட்டு தகாபங் பகாண்ை நான் நீ யார்? இவ்வளவு தபசும் உன்வையும் உண்டு பண்ணியவன் ஒருவன் இருக்கத்தான் தவண்டும்! என்றுகூேி அவருைன் தீவிரமாக வாக்கு யுத்தஞ் பசய்ததன், இவ்விதம் நாங்கள் இருவரும் வாதப் தபார் புரிந்து வன்முவேச் பசயலில் ஈடுபட்ைதபாது எங்கள் இருவருவைய விவாதத்வதத் தீர்ப்பதற்காகவும் எங்களுக்கு ஞாைம் ததான்ேச் பசய்யவும் எங்களிருவருக்கும் நடுதவ அதியற்புதமாைபதாரு தஜாதிலிங்கம் உண்ைாயிற்று. நாரதா! பல்லாயிரங்தகாடி ஜ்வாவலகளால் பூரணமாகவும் காலாக்கிைிக்கு இவணயாகவும் நாசவிருத்திகள் இல்லாததாகவும் ஒப்பற்ேதாகவும் வாக்குக்கும் மைத்திற்கும் எட்ைாததாகவும் பிரகாசம் இல்லாததாகவும் உலகங்கவள உண்டு பண்ணத்தக்கதாகவும் விளங்கிய அந்த தசாதிலிங்கத்தின் சுைர்களால் மயக்க நிவலயவைந்த விஷ்ணு என்வைப் பார்த்து

பிரம்மாதவ! நீ ஏன் யுத்தஞ்

பசய்கிோய்? நான் ஏன் உன்னுைன் யுத்தம் பசய்ய தவண்டும்? நம் இருவருக்கும் மத்தியில் ததான்ேிய இந்த லிங்கம் எப்படித் ததான்ேியது? யாரால் ததான்ேியது?

ஆகதவ இந்த இைத்தில் மூன்ோவது நபர் ஒருவர் இருக்கிோர். நம் இருவரின் தபாராட்ைத்வதயும் நிறுத்திக் பகாள்தவாம். அக்கிைி மயமாக இங்தக ததான்ேியுள்ள இந்த தஜாதிலிங்கம் எங்கிருந்து உண்ைாயிற்று? அவத முதலில் கண்ைேிதவாம். நான்கு திவசகளிலும், விண்ணிலும், மண்ணிலும் இதற்குரிய ஆதாரம் எங்கிருக்கிேது என்று ததடிக் காண்தபாம் அதற்காக நீ அன்ைப் பேவவயின் உருவத்வத எடுத்துக் பகாண்டு காற்ேின் தவகத்வத விை விவரந்து பசன்று அதி தவகமாக ஆகாயத்தில் புகுந்து ஆராய தவண்டும், நானும் வராக வடிவம் (பன்ேியுருவம்) எடுத்த இந்த லிங்கத்தின் அஸ்திவாரத்வததய பகல்லிட்பார்த்து விடுகிதேன்! என்று பசால்லிவிட்டு பன்ேி வடிவபமடுத்து பூமிவயத் ததாண்டித் துவளத்துக் பகாண்டு பசன்ோர் நாரதா! நான் அன்ைப் பேவவயின் வடிவபமடுத்து வாைபவளியில் பேந்து பசன்தேன், அழகாை சிேகுைன் கூடிய நான் அன்று முதல் ஹம்ஸம் என்றும் ஹம்ஸராஜன் என்றும் வழங்கப்பைலாதைன். ஹம்ஸ ஹம்ஸ என்று எவபைாருவன் பஜபம் பசய்கிோதைா நான் அவைாகி விடுதவன். அன்ைவிடிவம் ஏற்ே நான் ஆகாயத்தில் காற்வேயும் மைத்வதயும் விை பவகு தவகமாக பேந்து பசன்தேன். ஸ்ரீ மந் நாராயணதைா. பத்து தயாசவை நீளமும் பத்து தயாசவை அகலமும்தமருமவல தபான்ே உைலும் நாகங்களும் கூர்வமயாை தகாவரப் பற்களும் ஊழிக் காலச் சூரியனுக்குச் சமமாை காந்தியும் நீண்ை மூக்கும், பபருங்குரலும், சிறு கால்களும் மதைாதவகமும் பகாண்ை ஸ்தவத வராக (பவண்பன்ேி) வடிவம் பபற்று பூமிவயத் ததாண்டிக் பகாண்தை பாதாளதலாகத்திற்குச் பசன்ோர். அவ்வாறு பசன்ே திருமால் ஆயிரம் ஆண்டுகள் வவர அந்த தஜாதிலிங்கத்தின் அடிவயக் கண்ைேிய முடியாமல் பாதாளதலாகத்தில் ததடிக் பகாண்டிருந்தார் அன்று முதல் எல்லா உலகங்களிலும் ஸ்தவதவராக கற்பம் ததான்ேியது. 3. ஹரி அயனுக்கு வரமளித்ைல் முைிவர்கதள! பிரும்மாவும் விஷ்ணுவும் முவேதய ஹம்ஸ வடிவவயும் வராக வடிவவயும் எடுத்துக் பகாண்டு ஆகாயத்திலும் பூமியிலும் சஞ்சாரம் பசய்யச் பசன்ே பிேகு நைந்தவற்வேச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள்! என்று சூத முைிவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். பிேகு பிரும்மததவர் நாரதவரப் பார்த்துச் பசால்கிோர். வராக அவதாரபமடுத்த மகாவிஷ்ணு பவகுகாலம் சுற்ேியும் அந்த லிங்கத்தின் அடிவாரத்தின் தைத்வதக்கூை காண முடியவில்வல அந்த தஜாதிலிங்கத்தின் முடிவயக் காண்பதற்காக ஆகாயத்திற்கு அன்ைமாகப் பேந்து பசன்ே நான் விைாமுயற்சிதயாடு முயன்தேன் அதன் விவளவாக நான் இவளத்துக் கவளத்து அந்த லிங்கம் இருந்த இைத்திற்தக வந்து தசர்ந்ததன். அது தபாலதவ ஸ்ரீ மந்நாராயணரும் மிகவும் இவளத்தும் கவளத்தும் என்வைப் தபாலதவ புேப்பட்ை இைத்திற்தக திரும்பி வந்து தசர்ந்தார். அன்ைமாகவும் வராகமாகவும் இருந்த

நாங்கள் இருவரும் அந்த லிங்கஸ்வரூபியாை சிவபகவாவை நமஸ்கரித்ததாம். அந்த நிவலயில் நாங்கள் இருவருதம அவ்வாறு ஏன் பசய்ததாம் என்று சிந்தித்ததாம் ஒருவருக்பகாருவர் சண்வையிட்ை நாங்கள் இருவருதம ஒன்ோகச் தசர்ந்து ஒன்வே வணங்கும் நிவல ஏன் ஏற்பட்ைது என்று எண்ணிதைாம். மாவயயில் வல்ல மகா விஷ்ணுவும் வித்வதயில் வல்ல நானும் அந்த லிங்கத்வத வணங்க தவண்டுமாைால் அத்தவகய மாவய அந்த லிங்கத்திற்குரிய பகவாைின் மாவய என்பவத அேிந்ததாம். இத்தன்வமயாைது தான் என்று எண்ணக் கூைாததாகவும் பபயரும் பசயலும் இல்லாததாகவும் லிங்கம் இல்லாததாகவும் பக்தர்களுக்கு அருள் பசய்யும்படி லிங்கத்தின் தன்வமவய அவைந்ததாகவும், பரமதயாகிகளுக்கும் புலப்பைாததாகவும் விளங்கிய அந்த தஜாதிலிங்க உருவத்வத மை உறுதியுைன் வணங்கிய நாங்கள் இருவரும் ஆண்ைவதை! அவைத்திற்கும் மூலக்காரணதை! உம் சுயவடிவவ நாங்களேிதயாம்! நீர் யாதரா? அேியபவாண்ணாத உம்வம நாங்கள் நமஸ்கரிக்கிதோம்! என்று ததாத்திரம் பசய்து பகாண்தை ஆயிரம் வருைங்கள் வணங்கிக் பகாண்டிருந்ததாம்! எங்கள் இருவருக்கும் மகாபிரகாசமாகவும் ஆைந்தமாகவும் மூன்று மாத்திவர லட்சணத்துைன்கூடிய (ப்லுத மாத்திவர) ஓம் என்ே நாதவடிவம் உண்ைாயிற்று. ஓ! நாரததர! மகா சப்தத்துைன் தசர்ந்த இது என்ை? என்று நாராயணர் தயாசித்துவிட்டு எதைிைத்திலிருந்து இந்தச் சப்த முண்ைாயிற்தோ அந்தப் பபாருளுக்கு நமஸ்காரம் என்று கும்பிட்டு அந்த லிங்கத்திைது பதன்பாகத்தில் அழிவில்லாததும் முதலாவதுமாை அகாரத்வதயும் அதன் வைபாகத்தில் உகாரத்வதயும் இவ்விரண்டிற்கும் நடுவில் மகாரத்வதயும் உயரத்தில் ஓம் என்னும் சப்த விதசஷத்வதயும் பார்த்தார். அவற்றுள் பதற்கிலிருந்த முதபலழுத்தாகிய அகாரம் சூரிய மண்ைலம் தபாலவும், வைக்கிலிருந்த இரண்ைாவது எழுத்தாகிய உகாரம் அக்கிைியின் காந்திவயப் தபாலவும் நடுவிலிருந்த மூன்ோவது எழுத்தாகிய மகாரம் சந்திரமண்ைலம் தபாலவும் விளங்க அதன் தபரில் ஸ்படிக கல் தபான்ே காந்திவயயுவைய தாை பரம்பபாருவளத் தரிசித்தார். லிங்கஸ்ய தக்ஷிதண பாதஹ ததாபஸ்யத் ஸைாதைம் ஆத்யம்வர்ண மஹாரம்து உகாரம் ச்தசாத்தர தத மகாரம்மத்யத ஸ்வசவ நாதாந்தம் தஸ்பதசாமிதி ஜாக்கிரம் (நைவு). ஸவப்ைம்(கைவு), சுக்ஷúக்தி(உேக்கம்) துரியம்(தபருேக்கம்) என்னும் நான்கு அவஸ்வதகளுக்குப் தமம்பட்ை துரிய அதீதமாயும் (உயிர்ப்பைக்கமாயும்) நிர்க்குணமாயும், மாயாசம்பந்த விகாரமில்லா ததாயும். ஸஜாதீயம் விஜாதீயம் என்னும் பசாந்தமற்ேதாயும் இரண்ைாவது இல்லாததாயும்,

உள்பவளி அற்ேதாயும் இரண்ைாவது இல்லாததாயும், உள்பவளி அற்ேதாயும், அதிமத்திய அந்தரகிதமாயும், ஆைந்தத்திற்கு காரணமாை பரமாைந்தமாயும், சதயமாயும், அழிவில்லாததாயும் முக்கியமாயுமிருக்கிே ஏகாக்ஷரம் என்று பசால்லப்படுகிே பரம் பிரம்மத்வதப் பார்த்தார் அகரபமன்னும் பபயவரயுவைய பகவான் சிருஷ்டி (பவைத்தவல) பண்ணுகிேவர். உகாரபமன்னும் பபயவரயுவைய பர்க்கர் ஸ்திதி(காத்தல்) பதாழில் பசய்பவர். மகாரபமன்னும் பபயவரயுவையவர் (அனுக்கிரகிப்பவர்) நானும் அந்த விஷ்ணுவும் ஆச்சரியம் மிகுந்த மைததாடு அச்சமயத்தில் மிகவும் ஆச்சரியகரமாைது அழகுள்ளதும், ஐந்து திருமுகங்களுவையதும், பத்து திருக்கரங்களுவையதும், பச்வசக் கற்பூரம் தபான்ே நிேமுவையதும் பல விதமாை காந்திவயயும் பலவித ஆபரணங்கவளயும் கம்பீரத்வதயும் பராக்கிரமத்வதயும் மகா புருஷ லக்ஷணத்வதயும் சிேந்த உருவத்வதயும் உவையதும் எல்லாவற்வேயும் உண்டு பசய்யத் தக்கதுமாகிய சிவதத்துவத்வததய பார்த்ததாம், உைதை, அவர் தான் எல்லா ததவர்களுக்கும் ஈசபைன்று பதரிந்து பகாண்டு விதிப்படி தவதாந்தமாை ஸத்தயா ஜாதாதி மந்திரங்களிைால் விஷ்ணுவாைவர் அவவரத் துதித்தார். நானும் அவ்வாதே ததாத்திரஞ் பசய்ததன் எங்கள் இருவருவைய ததாத்திரங்களால் சந்ததாஷப்பட்ை மாயா சம்பந்தமற்ேவராை மதகஸ்வரன் திவ்விய ஸப்தமயமாை ரூபம் பகாண்டு அந்த தஜாதிலிங்கத்தில் பபருஞ்சிரிப்புைன் விளங்கிைார். அகார தஸ்ய மூர்த்தாச லலாைம் தீர்க்க உச்சதத மகாரம் தக்ஷிணம் தநத்ர மீ காரம் வாமதலாசைம் உகாரம் தக்ஷிணம் க்தராத்ர மூகாரம் வாமமுச்யதத ருகாரம் தக்ஷிணம் தஸ்யம் கதபாலம் பரதமஷ்டிந வாமம், கதபாலம், ர்ருகாரம் ய ஏந சாயுதை உதப ஏகாரதமாஷ்ை மூர்த்வம் து ஐகார மதரம் விதபா ஓகாரம் சத பதௌகாரம் தநத பங்க்தி சயம் க்ரமாது அம் அஸ்ச தாலு நீ தஸ்ய ததவ ததவஸ்ய தீமத காதி பஞ்சாக்ஷராண் ய ஸ்ய பஞ்ச ஹஸ்தாஸ்ச தக்ஷிதண சாதி பஞ்சாக்ஷராண்தயவம் பஞ்ச ஹஸ்தாஸ்து வாமத தாதி பஞ்சாக்ஷரம்பாத தாதி பஞ்சாக்ஷரம் தத பகாரமுதரம் தஸ்ய பகாரம் பார்ஸ்வ முச்யதத பகாரம் வாம பார்பசுவம் துபகாரம் ஸ்கந்த உச்யதத மகாரம் ஹ்ருதயம் சம்தபா மகாததவஸ்ய தயாகிந யகாராதி சஹராந்தம் விதபார்வவ சப்த தாதவ ஹகாரம் நாபிரூபம் ஹி ஷகாரம் நாத உச்யதத ஏவம் சப்த மயம் ரூப மகுணஸ்ய குணாத்மை

இத்தவகய குணபசாரூபியாயும், நிர்குணைாயும் சப்தமயமாயும் உள்ள பகவாவை என்தைாடு திருமாலும் பார்த்து பிரபுதவ! எங்கள் சஞ்சலத்வத அகற்ே கிருவப பசய்யும்! என்று தவண்டிக் பகாண்தைாம். எங்கள் பிரார்த்தவைக்கு கருவண புரிந்து உங்கள் தமல் கருவண பகாண்டிருக்கிதேன் என்று திருவாய் மலர்ந்தருளிைார், அவதக்தகட்டு அளவிலா ஆைந்தங்பகாண்ை நாங்கள் இருவரும் மகாததவதை! எங்களுக்கு இஷ்ைமாை வரங்கவளக் பகாடுத்தருள்வர்! ீ என்று தவண்டிக் பகாண்தைாம், உைதை சிவபபருமான் பிரும்மாவாை எைக்குச் சிருஷ்டி பசய்யும் வரத்வதயும் விஷ்ணுவுக்கு சிருஷ்டி பசய்யப்பட்ைவதக் காப்பாற்றும் வரத்வதயும், உருத்திரனுக்கு சங்கரிக்கும் வரத்வதயும் அளித்து, இதுதான் ததவ சம்பந்தம் பகாண்ை பிரகிருதி என்று கூேியருளிைார். தமலும் இந்தப் பிரகிருதியில் பிரமாணி என்னும் பபயருள்ள சக்தி பிரம்மவையும் லக்ஷ்மி என்னும் பபயருள்ள சக்தி விஷ்ணுவவயும், காளி என்னும் பபயரில் ஒரு சக்தி உருத்திரவையும் அவையும். இப்படி பிரும்ம விஷ்ணு: உருத்திரர் ஆகிய மூன்று சுபகரமாை சக்திகள் உண்ைாக அம் மூன்றுததவரும் மூன்று சக்திகளுைன் தசர்ந்து பவைத்தல்காத்தல்-அழித்தல் என்னும் சிருஷ்டி ஸ்திதி சங்காரங்கவளச் பசய்வார்கள் என்று கூேிைார். தமலும் விஷ்ணு மூர்த்தி சிவபபருமாவை தநாக்கி, சுவாமி! ததவரீர் பசான்ை கட்ைவளவய நாங்கள் தட்ைமுடியுதமா உமது சித்தத்தின்படிதய உமது ஆவணவய நாங்கள் ஏற்றுக் பகாள்கிதோம். ஆயினும் உம்மிைம் நான் விண்ணப்பித்துக்பகாள்ள தவண்டிய பதான்றும் இருக்கிேது! என்று தவண்டிைார். அதற்கு பகவான் ஓ விஷ்ணுதவ! உமது விசுவாசத்வதப் பாராட்டி மிகவும் இஷ்ைத்வத உண்டு பண்ணுகிே ரக்ஷிப்புத் பதாழிவல பசய்யும் பதவிவய உமக்களிக்கிதேன் என்று கூே, உைதை விஷ்ணு வாைவர், ஓ; சங்கரா, சர்வ ரக்ஷகா ததவததவா எைக்குப் பதவி முதலியை தவண்ைாம்; தத்துதவாபததசம் பசய்தருள தவண்டுகிதேன் என்று தகட்ைார். அதாவது தியாைித்தல், தசவித்தல் பூஜித்தல் ஆகியவற்ேிற்குரிய ஓர் உபததசத்வதக் தகட்ைார். எல்லா வல்லவமயும் தபாதித்தருள சந்ததகம் அறுபடும் சக்தியுள்ள உபததசத்வதப் தபாதித்தருள தவண்டுபமன்று திருமால் தகட்கதவ சிவபபருமாதைா பரத்தத்துவமாயும், பிரணவஸ்வரூபமாயுமிருக்கிே மங்களமாயுமிருக்கிே நாதரூபத்வத (ஒலி வடிவவ) உபததசித்தார். சிவபிரான் அருளால் நாதரூபத்வத பபற்று விஷ்ணு மூர்த்தி பரதத்துவத்வத நன்ோக அேிந்து நாதரூபத்வதயும் தரிசித்து மந்திரத்தின் சுபவழிகளைங்கிய உண்வமவயயும் அனுஷ்டிக்கும் உபாயங்கவளயும் அேிந்து பகாண்டு, நாதரூபமாை பரம் பபாருவள தமதல பார்த்தார். ஓம் தத்வமசி என்று பசால்லப்பட்ைது ஓங்காரத்வதக் காரணமாகவும் ஐந்து கவலகதளாடு கூடியதுமாை மந்திரமாகும் இம்மந்திரம் சிவ சம்பந்ததாை மஹாவாக்கியம், அது சுத்த ஸ்படிக நிேமாைதும்,

மிக தமம்பட்ைதும், சகல அபீஷ்ைங்கவளயும் அளிக்க வல்லதாயும், ஞாைஸ்வரூபமாயும் மந்திரரூபமாயும் உள்ளது. இன்னும் இருபத்து நான்கு எழுத்துக்கள் பகாண்ைதும் காயத்திரி ரூபமுவையதும் தருமார்த் காம தமாக்ஷங்கள்(அேம், பபாருள், இன்பம், வடு) ீ என்றும் நான்கு வித புருஷார்த்தங்கவளக் பகாடுப்பதாயும்; மிருத்தியுஞ்சயம், பஞ்சாக்ஷரம் சிந்தாமணி, தக்ஷிணாமூர்த்தி மந்திரம் என்றும் பசால்லப்பட்ை இந்த ஐந்து மந்திரங்கவளயும் அவையப் பபற்ே ஸ்ரீவிஷ்ணு பகவான் அந்த மந்திரங்கவள ஜபித்தார். 4. சிவலிங்கத்ைின் மகிதம பிரமததவர் பசால்லுகிோர்-இப்படி ததாத்திர பஜபம் பசய்து பகாண்டு இருக்கும் ஸ்ரீமந் நாராயணன் முன்ைால் சிவபபருமான் காட்சியளித்து அவருக்கு சுவாசமார்க்கமாக அவமயும்படி அதநக மந்திரங்களும் அனுஷ்ைாைங்களும் அைங்கிய தவதத்வதக் பகாடுத்தார். சகல வித்வயகளுக்கும் நிவலக்களமாகவும் தவலவமயாகவுமுள்ள சிவபிரான், பசான்ை அந்த தவதத்வத மகாவிஷ்ணு பபற்றுக் பகாண்டு அந்த தவதத்வததய எைக்கும் சுவாஸமார்க்கமாகக் பகாடுத்தார். உன்ைதராை சிவபபருமாைிைமிருந்து சிவதத்துவ ஞாைத்வதயும் பபற்றுக் பகாண்டு ஸ்ரீமந் நாராயணன். அந்த சிவதத்துவஞாைத்வத எைக்கும் பகாடுத்தார். இப்படிச் சிவபபருமான் அருளிய தவதத்வதச் சாங்தகா பாங்கமாை அேிந்து பகாண்டு சிவபபருமாவை தநாக்கி ஸமஸ்த வித்வதகளுக்கும் ஆதிமூலராைவதர! தஜாதி மயமாை சுைபராளிதய! ததவரீர் எப்படிச் சந்ததாஷம் அவைபவர்? எப்படி உம்வம நான் தியாைிக்க தவண்டும்? அடிதயன் பசய்ய தவண்டிய தியாைம் எது? சங்கரராகிய தங்கவள மைிதன் எப்படி அவைவான்? பாபங்கவள பயல்லாம் பரிகரிக்கக்கூடிய இந்தச் சிவ தத்துவ ஞாைத்வத எைக்கு உபததசிக்க தவண்டும் என்று தகட்ைார் உைதை கருவண கைாட்ச மூர்த்தியாை சிவபபருமான் விஷ்ணுவவ தநாக்கி நம்மீ து தணியாத விசுவாசங்பகாண்ை விஷ்ணுதவ! இப்தபாது உன் முன்ைால் நாம் எப்படிப் பிரத்தியக்ஷமாக காட்சியளிக்கிதோதமா, அப்படிதய பிரத்தியக்ஷமாக இருப்பதாகக் கருதி பகாண்டு சகல பலன்கவளயும் சகலமாை மதைா பீஷ்ைங்கவளயும் தந்தருள்தவாம். எவர் மைத்தில் எப்பபாழுது துக்கம் உண்ைாகிேததா அப்தபாது அவர் இந்த லிங்கமூர்த்திவயப் பூஜித்தால் அந்த துக்கம் ஒழிந்து தபாகும் பிரம்மன் சதா சிருஷ்டித் பதாழிவலச் பசய்யவும், நீ ஜீவன்கவள ரக்ஷித்துக் காக்கவும், சதா எம்மிைத்தில் மிகுந்த பக்தியும் பகாண்டு பூவஜ பசய்வதால் எல்லா விருப்பங்கவளயும் பகாடுப்பததா, ஸகல பாபங்களும் நிவர்த்தியாகுதமா அப்படிப்பட்ை பூஜா விதிவயப் தபாதிக்கிதேன்! என்று கூேிைார். அவரிைம் விஷ்ணு பகவான் தமலும் தவண்ைலாைார். தசதைா தசதைமாயும், தலாக ரூபமாயும், ததவ ததவர்களுக்குப் பிரபுவாயும் ருக்தவத சாமதவத யசுர்தவத பசாரூபமாயும் சிருஷ்டி

ஸ்திதி சங்கார கர்த்தாவாயும், ஸர்வாமீ ஷ்ைங்கவளயுங் பகாடுக்க வல்லவராகவும் இருக்கும் பிரபுதவ! உம்வம நமஸ்கரிக்கிதேன். ஏகாக்ஷர ரூபமாகி(ஓபரழுத்து வடிவாகி)யும் நாதராகியும் அகாரரூபமாகியும் ஞாை ரூபமாகியும், அேிவுருவாகியும் உகார ரூபமாகியும், ஆதி ததவைாகியும், வித்யாஸ்வரூபம் உவையவராகியும் இருக்கும் உமக்கு நமஸ்காரம் மூன்ோவதாை மகாரூபமாகியும் சிவமூர்த்தியாகவும் சிதரஷ்ைரூபத்வதயுவையவராகியும், நீர் உருவாகியும் நீர் வாழ் பிராணிகவளக் காப்பவராகியும், ஜலத்தில் நித்திவர பசய்பவராகியும், இருக்கிே உமக்கு நமஸ்காரம்! சித்ரூபமாயும்(அேிவுருவமாகியும்) பிராணி ரூபமாகியும், ஸ்மிருதி ரூபமாகியும், உள்ள உமக்கு நமஸ்காரம்! ஞாை ரூபமாகியும், ஞாைத்திைால் அவையத் தக்கவராகியும் உயர்ந்த ரூபமாை உமக்கு நமஸ்காரம்! பபான்மயமாை வககவளயுவைய வரும், பபான்மயமாை இந்திரியத்வத உவையவருமாை உமக்கு வந்தைம் விரிசவை தரித்தவரும், யாவைத்ததால் தபார்த்தியவருமாை உமக்கு வந்தைம் மங்கள ஸ்வரூபியாகவும், மங்களத்வதயுண்டு பண்ணுபவராயும், பரமாகாய சரீரியாயும் மகாபத்மம் முதலாை நிதிகளுக்பகல்லாம் பதியாயும், லிங்காரமாகியும் லிங்க ஸ்வரூபத்வத யுவையவராயுமிருக்கும் உமக்கு வந்தைம். தததஜாரூபியாயும் ததஜஸுக்களுக்கு பதியாகவும்; ஸகல ஸ்வரூபியாயுமிருக்கும் உமக்கு வந்தைம்! அைந்தரும் அவைத்திற்கும் உன்ைதரும் நீவர உள்தள உவையவரும் தவத்தில் ஆசக்தரும், பிரும்ம விஷ்ணுவாை எங்களுக்குச் சாமதவத கீ தத்திைாதல பாைம் தரத் தக்கவராயும், பரப்பிரம்ம ஸ்வரூபியாகவும், பரமாத்மாவ யும், ரிஷிஸ்வரூபியாயும் சகலத்திலும் வியாபித்தவராயும் பிரபுவாயுமிருக்கிே உமக்கு வந்தைம் அவைத்துமுணர்ந்த ஐயதை; வந்தைம்; வந்தைம்! இவ்வாறு விஷ்ணுபகவான் என்னுைன் தசர்ந்து சிவபபருமாவை துதித்துக் பகாண்டு நின்ோர்(மகாபுண்ணிய உருவாகவும் உன்ைதமாகவும் விளங்கும். இந்தத் துதிவய எவன் படிக்கிோதைா, தகட்கிோதைா பிராமண சிதரஷ்ைர்கவளக் தகட்கச் பசய்கிோதைா அவன் மகா பாபியாயிருந்தாலும் பிரம பதவிவய அவைவான். நாராயணைாகிய விஷ்ணு பகவாைால் பசய்யப்பட்ை இச்சவ ஸ்ததாத்திரத்வதச் பசால்லித் துதிப்பவனுக்கு வளர்பிவே சந்திரன் தபால் மங்களம் வளரும்) திருமால் இந்த சிவ ஸ்ததாத்திரத்வதச் பசய்த பிேகு சிவபபருமான் எங்கவளப் பார்த்துச் பசான்ைார். உன்ைத ததவர்கதள! நீங்கள் எமக்குச் பசய்த இந்த ததாத்திரத்தால், யாம் மைம் மகிழ்ந்ததாம், பயத்வதவிட்டு; சிவமூர்த்தியாகிய என்வைப் பிரார்த்தியுங்கள் உங்கவள நாம் விரும்பியபடிதய மாபபரும் ஆற்ேல் வாயந்தவர்களாக உண்ைாகியிருக்கிதோம் அதாவது நாதம உங்கள் மூலவராக மாேியுள்தளாம் எமது விருப்பத்வதப் தபாலதவ எமது உருவம் மூன்ோகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.

உலகங்களுக்குப் பதிலாக ஸ்வரூபியாை பிரம்மன் எமது வலது பக்கத்திலும் விஷ்ணு எமது இைது பக்கத்திலும் விசுவாத்மைாை உருத்திரன் என் இதயத்திலும், இப்படி மூன்று அவதாரமாக இருக்கிேீர்கள், உங்கள் மீ து எமக்கு அதிக அன்பு இருப்பதால் நீங்கள் எவதச் சிந்தித்தாலும் அவதக் பகாடுப்தபாம் என்று கூேி கருவண நிவேந்த கைாட்சகராை சிவபபருமான் எங்களிருவவரயும் அவருவைய திருக்கரத்தில் பதாட்டு ஸ்பரிசித்தார் இதைால் எங்கள் உள்ளங்களில் பபாங்கிய ஆைந்தத்வத எவ்வாறு விவரிப்பபதன்தே

இப்தபாதுங்கூைத் பதரியவில்வல மகா

விஷ்ணுதவா சிவபபருமானுைன் ஐக்கியமாகும் ஆவகயால் உந்தப்பட்டு ஆண்ைவதர! எங்களுவைய பக்தி உம்மிைம் நிவலத்திருக்க அருள் புரிவததாடு , எங்களுக்குள் எழுந்த வாதத்வத அேிவராைபடியால் ீ அவதயும் நிவேவு படுத்த தவண்டும் என்று வககுவித்து நின்ோர். சிவபபருமான் அவருவைய தவண்டுதலுக்கிேங்கி பநடுமாதல நீரும் பிரம்மனும் எம்மிைம் எப்பபாழுதும் நீங்காத பக்தித் தியாைத்தில் மூழ்கியிருப்பீர்களாக நீங்கள் பார்த்த சிவலிங்க மூர்த்திவயப் பூவஜ பசய்ய தவண்டும். நீங்கள் விதிமுவேப்படி பசய்யும் பூவஜயால் எம்வம நமஸ்கரித்து வரும்தபாது சுகத்வதயவைவர்கள் ீ என்று திருவாய் மலர்ந்து பூவஜ முவேகவள உபததசம் பசய்து எங்கள் இருவருக்கும் விருப்பமாை பல வரங்கவளயும் தந்தருளிைார். பிேகு அவர் என்வைப் பார்த்து பிரமதை! நீ நம்முவைய ஆக்வஞயால் சிருஷ்டிகாரைாக இருந்து பவைப்புத் பதாழிவல பசய்து வா என்று நாராயணவைப் பார்த்து, ஓ விஷ்ணுதவ! நீ அவசயும் பபாருள் அவசயாப் பபாருட்கவளயும் அண்ைத்திலுள்ள சகலஜீ வராசிகவளயும் காத்துரட்சிப்பாயாக நிஷ்களமாகிய நாம் சிருஷ்டி, ஸ்திதி சங்காரபமன்னும் முத்பதாழிவலயும் நைத்த தவண்டி பிரம்மன், விஷ்ணு. ருத்திரபைன்னும் மூன்ோகப் பிரித்ததாம் ஆதலின் அந்த உருத்திர மூர்த்தி எம்முவைய அம்சத்வதக் காட்டிலும் குவேவுப்பட்ைபதான்றும் இல்வலயாதலால் நீங்கள் பசய்யும் ததாத்திர பூஜா கிரிவயகள் யாவும் எைக்கும் உருத்திரனுக்கும் ஒன்தேயாகும். ஏபைைில் உருத்திர ரூபமும் சிவரூபமும் ஒன்தேயாகும். ஏபைைில் தங்கத்திற்கு தவபோரு தங்கம் என்கிே பபயர் எப்படிப் பபாருந்தாததா ஒரு மண் கட்டிவயப் பாத்திரமாகச் பசய்தால் மண்கட்டி தவறு பாத்திரம் தவறு என்கிே பபாருட்தபதம் எப்படி வரதவ மாட்ைாததா, அது தபால் உணர்ந்து பகாண்டு நீங்கள் உருத்திரவையும் எம்வமயும் தவறு படுத்தி எண்ணக்கூைாது. தமலும் நமது ஸ்வரூபம் எல்தலாராலும் பார்க்கத்தக்கது விஷ்ணுதவ, பிரம்மதை நீயும் உருத்திரனும் என்னுவைய வடிவதமதான் சத்தியமாயும் ஞாை ஸ்வரூபியாயும் நாசமற்ேதாயும் அநாதியாயுமிருக்கிே எம்முவைய சிவரூபதம இதற்பகல்லாம் மூலமாைதும் முதலாைதுமாகும். நீங்கள் சிவ ரூபத்திலிருந்து உற்பத்தியாைவர்கள் உருத்திரைாக உருத்திர மூர்த்தி உண்ைாவதற்கு நமது ஆக்வஞதய காரணம். நாதம உருத்திரைாக அவதரிக்கப் தபாகிதோம் பிரம்மதை!

விஷ்ணுதவ இச்சிவ ரூபத்திலிருந்து சிவாம்சமாக இலக்குமியும் சரஸ்வதியும் அவதரிப்பார்கள். இச் சிவரூபதம காரிய நிமித்தமாகச் சிேந்த தவறு ரூபத்வதயவைந்து காளிபயன்னும் பபயரால் அவதரிக்கப் தபாகிோள். ஆவகயால் விஷ்ணுதவ நீ லக்ஷ்மிவயத் துவணவியாகக் பகாண்டு காத்தல் பதாழிவல பசய்து வா! பிரம்மாதவ! நீ சரஸ்வதிவயத் துவணவியாக பகாண்டு எப்பபாழுதும் சிருஷ்டித் பதாழிவல பசய்து வா! உருத்திரன் மகாகாளிவய இவணத்துக் பகாண்டும் சங்கார(அழித்தல்) பதாழிவலச் பசய்வான் மிகுந்த அேிவுைன் கூடியிருக்கிே நீங்கள் உலகங்களுக்கு இஷ்ைங்கவள உண்டு பண்ணுகிேவர்களாய் பிராமணர், க்ஷத்திரியர், வவசியர். சூத்திரர் என்னும் நான்கு வருணங்களாகவும், பிரமசரியம் கிரகஸ்தம், வாைப் பிரஸ்தம், ஸந்நியாசபமன்னும் நான்கு ஆசிரமங்களாகவும் கூடியிருக்கவும் இன்னும் பல காரியங்களுைன் கூடியிருக்கவுஞ் பசய்து சுகத்வத அவையுங்கள். நீங்கள் இருவரும் பவள்ளி, இரத்திைம் தங்கம் மண் இவவகளில் ஏதாவபதான்ேில் விளங்கும் லிங்கரூபத்வத உலகங்களுக்குச் சுகத்வத உண்டு பசய்யவும் உம்வமப்தபால உலகத்ததார் பூஜிக்கவும் எக்காலத்திலும் இவைவிைாத அன்புைன் பூவஜ பசய்யுங்கள். இச்சிவ பூவஜக்கு எவன் அந்நியாமாயிருக்கிோதைா அவவை நாம் அவைய மாட்தைாம் என்று கூேி மவேந்ததார். அது முதற் பகாண்டு நாராயணனும் பிரமததவனும் சிவபூவஜ பசய்து பகாண்டு சிவபக்தியுவையவராக இருந்தார்கள் லிங்கதம சரஸ்வதி, லிங்கதம மகாலக்ஷ்மி, லிங்கதம மகாகாளி, லிங்கதம பிரம்மாதி ததவர்கள் லிங்கதம சிவபபருமான் எவன் ஒருவன் சிவலிங்கத்தின் பிரபாவத்வத சிவ சன்ைிதியில் வாசிக்கிோதைா அவைவையும் பலன்கவள அளபவடுத்துச் பசால்ல முடியாது இவ்வாறு சூதமாமுைிவர் வநமிசாரணிய வாசிகளுக்குச் பசான்ைார். 5. சிருஷ்டி தைாடங்குைல் சூதமாமுைிவதர! சிவலிங்க மூர்த்தத்தின் வரலாற்வே நீங்கள் பசால்லக் தகட்டு மகிழ்ந்ததாம் இைிதமல் சிவ பபருமான் தஜாதிவடிவமாக இருந்து அர்தர்த்தாைமாை பிேகு என்ைவாயிற்று என்பவதயும் சிவபபருமாைது பபருவமவயயும் அவர் உலக சிருஷ்டி பசய்த வவகவயயும் எங்களுக்கு விளக்கமாகக் கூேதவண்டும் என்று சவுைகாதி முைிவர்கள் தகட்ைார்கள். உைதை சூதமாமுைிவர், தவஞாைிகதள! மஹாப் பிரபுவாை சிவ பபருமான் அந்தர்த்தாைமாை பிேகு, அன்ைவடிவில் இருந்த பிரமனும் வராக வடிவில் இருந்த விஷ்ணுவும் பசய்த பசயல்கவளச் பசால்லுகிதேன் என்ோர். அப்தபாது வநமிசாரண்ய வாசிகள் அவவர தநாக்கி, சூத புராணிகதர! எங்களுக்கு ஒரு சந்ததகம் உண்ைாகிேது. அவதத் தாங்கள் தான் தயவு பசய்து நீக்க தவண்டும். அதாவது பிரம்மாவும், விஷ்ணுவும் முவேதய அன்ைவடிவத்வதயும் வராக

வடிவத்வதயும் ஏன் எடுத்துக் பகாண்ைார்கள்? என்று தகட்ைார்கள். அதற்குச் சூதமாமுைிவர் பசால்லலாைார். அன்ைப் பேவவதயா ஆகாயத்தில் பநடுந்தூரம் பேந்து பசல்லும் ஆற்ேலுவையது தமலும் பாவலயும் தண்ணவரயும் ீ கலந்து வவத்தால் அது தண்ணவரப் ீ பிரித்து பாவல மட்டும் பருகும் அேிவாற்ேல் வாய்ந்தது ஆவகயால் பிரும ததவர் ஞாைம் அஞ்ஞாைம் என்ே இரண்வையும் தைித்தைியாக உணர்ந்து பகாள்வதற்காக அன்ைப் பேவவயின் வடிவவ எடுத்துக் பகாண்ைார் ஆயினும் அவர் ஞாைத்தால் விதவகத்வதயவையாமல் இவளப்பவைந்து திரும்பிைார் வராக வடிவதமா வராககல்பம் என்ே கல்பகால நிர்ணயத்திற்காக உதித்தது மகாவிஷ்ணு எந்த திைத்தில் வராகவுருவத்வத ஏற்ோதரா, அந்தத்திைம் முதல் அந்தக் கல்பம் வராக கல்பம் என்று வழங்கலாயிற்று. அன்ை உருவத்வதயும் வராகவுருவத்வதயும் அவைந்த பிரம்ம விஷ்ணுவின் விஷயத்தில் வியப்பவைவதற்கு ஒன்றுமில்வல. ஏபைைில் சிவ சித்தப்படிதய அவர்கள் இருவரும் அவ்வடிவங்கவள ஏற்ோர்கள். நாசரஹிதமாகவும் நிஷ்களமாகவும் குணவிகிதமாயுமிருக்கும் சிவபபருமான் எவதச் பசய்கிோதரா, அதன்படிதய அவைவரும் விளங்குவார்கள். முைிவர்கதள! இைிதமதல நைந்தவற்வேக் தகளுங்கள் சிவபபருமான், விஷ்ணுவுக்கு அதநக வரங்கவளக் பகாடுத்து விட்டு பரந்தாமா! யார் உன்வை எந்த இைத்தில் பார்க்கிோர்கதளா அந்த இைத்திலுள்ள அவைவருதம தமாகத்திற்கு வயப்படுவார்களாக! அப்படி தமாகிக்கப்படுவதாதலதய உன்வை மதிக்கவும் துதிக்கவும் பசய்வார்கள். பிரமன் பவைக்கும் உலகத்தில் எப்தபாது துக்கங்கள் உண்ைாகிேததா, அப்தபாது நீ அந்த துக்கத்வத நீக்கி உலகங்கவளக் காப்பாய்! நாதமா ருத்திர மூர்த்தியாகி உலகங்கள் அவைத்வதயும் அழிக்கும் சங்காரத் பதாழிவலச் பசய்தவாம். இதில் சந்ததகம் தவண்ைாம். விஷ்ணுதவ! நீதய எம்வம தியாைிக்கத் தக்கவன். நான் பற்பல வடிவங்கதளாடு விளங்குவதால் உைக்கும் எைக்கும் சிேிதளவும் தபதமுள்ளதாக நிவைக்கக்கூைாது என்று கூேிவிட்டு பிரும ததவவரயும் மகா விஷ்ணுவவயும் தம் திருக்கரங்களில் பற்ேிக் பகாண்டு உங்கள் இருவவரயும் எமக்குச் சமமாகதவ உலகத்தார் தியாைிப்பார்களாக நீங்கள் இருவரும் சகல மக்களுக்கும் பிராணரூபமாக இருப்பீர்களாக! பிரமதை, நாலாயிரம் சதுர் யுகங்கவள ஒரு திைமாகக் பகாண்ை நூறு ஆண்டுகளாகிய உன் ஆயுள்வவர, ஸத்வம், முதலிய முக்குணங்களுைன் கூடிய பிராணிகவளப் பவைக்கும் பதாழிவலச் பசய்து வா! என்ோர். அப்தபாது விஷ்ணுமூர்த்தி, மிக்க மகிழ்ச்சியுைன் சிவபபருமாவை வணங்கி, கருவணக்கைலாகவும் உலகவைத்திற்கும் நாதைாகவும் இருக்கும் சிவபபருமாதை, உம் கட்ைவளவய ஏற்றுச் பசய்ய சித்தமாக இருக்கிதேன். ஆயினும் எைக்கு ஒரு விண்ணப்பம் உண்டு அவதயுந் திருச்பசவி சாற்ேியருள தவண்டும் ஐயதை! எப்தபாதும் என்ைால் தியாைிக்கத் தக்கவராக

இருக்கிேீர். உம்வமத் துதிப்பதிலிருந்து என் மைமாைது க்ஷணகாலங்களும் பிரியாமல் இருக்கதவண்டும் என்ைிைம் பக்தியுள்ளவைாக இருந்தும் எவன் ஒருவன் உம்வம நிந்திக்கிோதைா அவனுக்கு நீங்காத நரகஸ்தாைத்வததய வாசஸ்தலமாகக் பகாடுப்தபன். இது நிச்சயம், எவன் உம் பக்ததைா, அவன் என்வையும் பக்தி பசய்கிதேன் என்று நான் மகிழ்ச்சியவைதவன் உம்மால் என் மகிவம வளர்ந்ததாங்கியுள்ளது! என்று கூேிைார். சிவபபருமானும் பபருமகிழ்ச்சியுைன் அங்கிருந்து மவேந்தார். பிேகு உலகங்களுக்பகல்லாம் பிதாமகைாை பிரும ததவர் தாம் பபற்ே கட்ைவளப்படிச் சிவத் தியாைபரராய் விஷ்ணுவவயும் பணிந்து அவரால் ஞாைம் பபற்று பவைப்புத் பதாழிவலச் பசய்ய இச்வசக் பகாண்ைார். உைதை மகாவிஷ்ணுவும் அங்கிருந்து மவேந்து தபாய் விட்ைார். பூர்வத்தில் எந்த ஜலம் சிருஷ்டிக்கப் பட்ைததா அந்த ஜலத்தில் பிருமததவர் அஞ்சலி ரூபமாகத் தமது வர்யத்வத ீ பவளியிட்ைார். உைதை அந்த ஜலத்தில் இருபத்து நான்கு தத்துவங்கதளாடு கூடிய அண்ைம் உண்ைாயிற்று முைிவர்கதள! அதநக வவகயாை ஆதாரங்களால் பிரகாசமாக இருந்த அந்த அண்ைம் ஜைரூபமாக இருந்தது அவதக் கண்ைதும் பிருமன் சந்ததகங் பகாண்டு, விஷ்ணுவவத் தியாைித்த வண்ணம் பன்ைிரண்டு ஆண்டுகள் கடுந்தவம் பசய்தார் அவதக் கண்டு மகிழ்ந்த மகா விஷ்ணு அவர் முன்ைால் ததான்ேி நான் முகப் பிரமதை! நீ விரும்பும் வரத்வதக்தகள் பகாடுக்கிதேன். என்ைால் பகாடுக்கக் கூடியவற்வேத் தடுப்பதற்கு எதுவுமில்வல தவையுமில்வல! என்ோர். அதற்கு பிரமன் அவவர தநாக்கி ஸ்ரீஹரிதய சிவபபருமான் உமக்கு என்வைக் பகாடுத்து விட்ைபடியால்; நீர் பிரத்தியட்சமாைது யுக்தந்தான் எந்தப்பவைப்வப பசய் என்று சிவபபருமான் எைக்குக் கட்ைவளயிட்ைாதரா அந்தப் பவைப்வப என்ைால் பசய்ய முடியாமல் அந்தப் பவைப்பும் ஜைமாய்ப் தபாய்விட்ைது. ஆவகயால் நீர் பிராணவாயு ரூபமாய் அதற்குப் பிராணவை உண்டு பண்ணதவண்டும் என்று கூேிைார்; அவதக் தகட்ைதும் விஷ்ணுமூர்த்தி சிவாக்வஞயின் படிதய பசய்ய விருப்பங் பகாண்ைவராய். ஆயிரந் தவலயும் ஆயிரங்காலும் பகாண்ை அநந்தரூபம் வகித்து அந்த அண்ைத்வத வியாபித்தார். இவ்வாறு சூதமாமுைிவர் வநமிசாரண்ய வாசிகளுக்குக் கூேிைார். 6. பிரும சிருஷ்டி தவமுைிவர்கதள! சகல பாபங்கவளயும் நீக்கவல்ல சரித்திரத்வதச் பசால்லுகிதேன். தகளுங்கள் என்று சூதமாமுைிவர் தமலும் பதாைர்ந்து கூேலாைார். பிருமததவரின் தவண்டுதகாளுக்கு இணங்கி மகாவிஷ்ணு அந்த அண்ைத்தில் பிரதவசித்ததும், இருபத்து நான்கு தத்துவங்கவளயுவைய அந்த அண்ைம் பாதாளதலாகம் முதல் சத்தியதலாகம் வவரயிலும்

பிராணனுவையதாயிற்று. அந்த அண்ைத்தினுள் மகாவிஷ்ணு பிரகாசமாக இருந்தார். தவத்வததய தைமாகக் பகாண்ை பிருமததவதரா சிலகாலம் தவதலாகத்திலும் மற்ேக் காலங்களில் இதர உலகங்களிலும் இருந்தார். பிேகு பிருமா தமது மைத்தால் சில பிள்வளகவள முதலில் உற்பத்தி பசய்தார் அப்பிள்வளகதளா ஊர்த்துவ தரதஸாக (சுக்கிலத்வத இேக்காதவர்களாக) இருந்தார்கள். நான்முக பிரமன் மீ ண்டும் சிலவரப் பவைத்தார் அவர்கள் மிகவும் விரக்தர்களாக இருந்தார்கள் அவதக் கண்ைதும் பிரம்மா தகாபமும் வருத்தமும் பகாண்டு அழுதார் அப்பபாழுது அஞ்சாதத! என்று சிவாம்சமாை உருத்திரர் ததான்ேிைார். அவர் பிருமாவவ தநாக்கி அயதை உைக்கு துக்கம் உண்ைாைால் அவத நான் நாசஞ் பசய்தவன். இதில் சந்ததகம் தவண்ைாம் என்ோர். எைதவ பிரமன் உருத்திர மூர்த்திதய! நீர் பசால்வது விந்வதயாக இருக்கிேது. ஆயினும் எமது சிருஷ்டித் பதாழிலில் இவையூறு வராதபடி பசய்ய தவண்டும்! என்ோர் அதற்கு உருத்திரர் அப்படிதய சிருஷ்டி இவையூேின்ேி முடியக் கைவது என்று பசால்லிவிட்டு எந்தக் காலத்திலும் நிவலத்து திருக்வகயிலாயத்தில் சிவசன்ைதிவய அவைந்தார். பிேகு பிரம்மன் ஸப்தரிஷிகவள சிருஷ்டித்தார். நாரதவர தமது மடியிைின்று உற்பவிக்கச் பசய்தார் தமது நிழலிலிருந்து கர்த்தமரிஷிவயயும் தமது பபரு விரலிலிருந்து தக்ஷப்பிரஜா பதிவயயும் உற்பத்தி பசய்தார். இவ்வாறு மாைஸ புத்திரர் பதின்மர்கள் உண்ைாைார்கள். பிருகு முைிவரிைத்தில் மரீசியும், அவரிைத்தில் காசிபரும் ததான்ேிைார்கள். காசிபமுைிவரின் சந்ததியிைால் தான் இந்த உலகம் விருத்தியவைந்தது தக்ஷப்பிரஜாபதிக்கு அறுபது பபண்கள் பிேந்தார்கள். அவர்களில் பதின்மூன்று பபண்கவளக் காசிப முைிவருக்கு தக்ஷன் திருமணம் பசய்து பகாடுத்தான் அப்பபண்கள் மூலமாகதவ, ததவவதகம் அசுரர்கள் தநுஜான் முதலிய அதநகர் உண்ைாைார்கள் அவர்கள் உலகங்களிபளல்லாம் பரவிைார்கள் தட்சப் பிரஜாபதியின் பபண்களிைம் விருக்ஷங்களும் பேவவகளும், சர்ப்பங்களும் மவலகளும் அதநகவிதமாை பகாடி வவககளும் ததான்ேிை. அப்பவைப்புகள் பாதாளதலாகம் முதல் சத்திய தலாகம் வவரயிலும் வியாபித்தை. அவவ வியாபிக்காத இைதம இல்வல. தட்சப்பிரஜாபதிக்கு சதி என்ே புதல்வி ஒருத்தி இருந்தாள். அவவள தட்சன் சிவபபருமானுக்குப் பத்திைியாகக் பகாடுத்தான். அந்த சதி ததவிக்கும் பவாைி என்னும் ஒரு பபயருண்டு உருத்திரமூர்த்தி காளிவய மணந்தார். விஷ்ணு இலக்ஷ்மிவய மணந்தார் பிருமா சரஸ்வதிவய விவாகஞ் பசய்துபகாண்ைார் இவ்விதமாக பிருமா, விஷ்ணு, உருத்திரர் என்னும் மூம்முர்த்திகளும் தங்கள் சக்திகளுைன் தசர்ந்து முவேதய ஆக்கல், காத்தல், அழித்தல், என்னும் முத்பதாழில்கவள பசய்து வரலாயிைர்.

முைிவர்கதள! எந்த சதி என்பவள் சிவபபருமாவை கணவைாக அவைந்தாதளா அவதள மஹாகாளி எைப்படுவாள். அந்த மகாகாளிதய பின்புஒருகாலத்தில் பர்வதராஜைின் புத்திரியாகி பார்வதி என்ே பபயருைன் சிவபபருமாவைப் பதியாக யவைந்தாள் அந்த பார்வதிததவிதய, காளிகா, சண்டிகா, யத்ரா, சாமுண்ைா, விஜயா, ஜயா என்ே பல பபயர்கவளப் பபற்றுத் திகழலாைாள் மும்மூர்த்திகளும் குணதபதத்தாதலதய முத்பதாழில்கவளச் பசய்கிோர்கள் என்று சூதமாமுைிவர் கூேியதும் சவுைகாதி முைிவர்கள் அவவர தநாக்கி, ஓ முைிபுங்கவதர மகாகுருவியாஸ பகவான் மூலமாக நீங்கள் யாவற்வேயும் அேிந்தவர். நாங்கள் தங்களிைமிருந்து சிவ சரிவயதாை இன்சுவவ அமுவத இன்னும் அருந்த விரும்புகிதோம் மகாகாளி முதலில் தட்சப்பிரஜாபதிக்குப் புதல்வியாகவும் பிேகு பர்வதராஜைின் புத்திரியாகவும் பிேந்த அந்தத் திவ்விய சரிதத்வதயும் அந்தப் புண்ணியவதி சிவபபருமாவைப் பதியாக அவைந்த கவதவயயும் மற்ே விஷயங்கவளயும் எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும்! என்று தகட்ைார்கள். சூத புராணிகர் கூேலாைார்! 7. சிவபூத

விைிமுதறகள்

தகளுங்கள் அேிஞர்கதள! இதுவவர சிருஷ்டி நிரூபணத்வதச் பசான்தைன் இைி எந்தச் சரித்திரத்வதக் தகட்ைால் பிேவிக்கட்டு ஒழியுதமா அந்த மங்களகரமாை சரிதத்வதச் பசால்லுகிதேன். ஒரு சமயம் தட்சப்பிரஜாபதிக்கும் சிவபபருமானுக்கும் துதவஷமுண்ைாயிற்று. அதைால் தட்சப்பிரஜாபதி ஆத்திரமும் அகம்பாவமும் பகாண்டு சிவபபருமாவைத் தவிர மற்ே ததவர்கவளயும் மகரிஷிகவளயும் வரவவழத்து ஒரு யாகம் பசய்தான் தட்ச குமாரியும் சிவபபருமாைின் பத்திைியுமாை தாட்சாயணி அவதயேிந்ததும் தன் தந்வத தன்வை யாகத்திற்கு அவழக்காமலிருந்தும் கூை, அவன் பசய்யும் யாகத்வதப் பார்க்க விரும்பி, சிவபபருமாைிைம் விவைபபற்று, தட்சைது மாளிவக அவைந்தாள். தட்சதைா அவவளத் தன் புதல்விபயைவும் கருதாமல் சிவநிந்வததயாடு அவவள அவமதித்து ஏசிைான். அதைால் தாட்சாயணி துக்கப்பட்டு அவமாைம் தாங்காமல் தன் ததகத்வத நீத்தாள். இந்தச் பசய்திவய சிவபபருமான் அேிந்ததும் அளவிலாத தகாபங்பகாண்டு வரபத்திவரயனுப்பி, ீ அந்த தட்சைின் யாகத்திற்கு இவையூறு விவளவித்து அழிக்கும்படிச் பசய்து ததவர் முதலாைவர்கவளத் தண்டித்தார் அதைால் ததவர் முதலாைவர் மைம் வருந்தி குவேகூே சிவபபருமான் மீ ண்டும் அவர்கவள உயிர் பபேச் பசய்து திருவருள் புரிந்தார் இஷ்ைதபாகங்கவளக் பகாடுத்து அவைவருக்கும் நன்வமகள் இயற்றுபவளாை தாட்சாயணியின் ததகத்தில் உண்ைாை ஜ்வாவலயாைது ஹிதமாற்கிரீயில் விழுந்தது அந்த ஜ்வாலாமுகிதய சகல இஷ்ைங்கவளயும் பகாடுக்கவல்லது. பிேகு அந்த ஜ்வாலாமுகி இமய மன்ைைாை பர்வதராஜனுக்கும் அவனுவைய மவைவியாை

தமவை என்பவளுக்கும் புத்திரியாக அவதரித்தாள். அந்த ஜ்வாலமுகிதய பர்வதத்தில் அவதரித்த காரணத்தால் பார்வதி என்னும் பபயவரப் பபற்ோள் அவள் சிவபபருமாவை விரும்பிவழிபட்டுநன்ோகப்பூவஜ பசய்து, அவவரதய தன் நாயகைாக அவைந்து தன்வை அண்டிய அவைவருக்கும் விருப்பங்கள் அவைத்வதயும் வழங்குகிோன் நீங்கள் எவதக் தகட்டீர்கதளா, அவதச் பசால்லிவிட்தைன். இந்தச் சரிதத்வதக் தகட்பவர்களுவைய சகல பாபங்களும் நீங்கள்! என்ோர். அப்தபாது வநமி சாரண்யவாசிகளாை முைிவர்கள் அவவர தநாக்கி சூதமா முைிவதர! சிவ சரிதத்வதக் தகட்க நாங்கள் மிகவும் ஆவலுள்ளவராக இருக்கிதோம் சிவபபருமாவை எப்படிப் பூஜிக்க தவண்டும்? முதற்காலத்தில் அம்முவேப்படி பூஜித்தவர்கள் யார்? அப்பூவஜயில் மகிழ்ந்த சிவபபருமான் யாருக்குப் பிரசன்ைராகி என்பைன்ை பலன்கவளக் பகாடுத்தார்? பார்வதி ததவியார் பசய்த தவம் அவரது திருமணம் திரிபுராசுரவதம் ஜ்தயாதிர் லிங்கங்களின் உற்பத்தி ஜ்தயாதிர் லிங்கங்கள் எத்தவைவிதம், அவற்வேத் தரிசிப்பதால் ஏற்படும் பலன்கள், நான்குவர்ணத்தார்கள் எப்படிச் சிவபூவஜ பசய்ய தவண்டும் என்பைவற்வேபயல்லாம் எவ்வாறு உங்கள் குருவாை வியாச மகரிஷியிைம் தகட்டுத் பதரிந்து பகாண்டீர்கதளா அவ்வாதே விளக்கமாக எங்களுக்கும் பசால்ல தவண்டும் என்ோர்கள். சூதமாமுைிவர் முவேயாக பதில் பசால்லத் துவங்கிைார்? ஞாைசீ லர்கதள! நீங்கள் தகட்ை விஷயங்கவள முன்பு ஒரு முவே ஸநத்குமாரரிைம் வியாசமுைிவர் தகட்டிருக்கிோர். உபமன்யு முைிவரும் தகட்டிருக்கிோர். பிேகு வியாச முைிவர் ஸநத்குமாரரிைம் சிவபூஜா விதிமுவேகவளப் பற்ேி தகட்டுத் பதரிந்துபகாண்டு உலக நன்வமக்காக எைக்குச் பசான்ைார், முைிவர்கதள! எந்த விஷயமாைது ஸ்ரீகிருஷ்ணைால் மகாத்மாவாை உபமன்யு முைிவரிைம் தகட்கப்பட்ைததா, அவதச் பசால்கிதேன். அவதச் சுருக்கமாக என்புத்திக்கு எட்டியவவரயிலும் பசால்கிதேன். இவத விரிவாகச் பசால்ல தவண்டுமாைால் பல ஆண்டுகள் ஆகும் ஆகதவ சுருங்கச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். சுகம் பபே விரும்புகிதேன் அவைது சர்வ இஷ்ைங்களும் வககூடி வருவதற்காக அநாதியாை சிவரூபத்வத மிகவும் பக்திதயாடு பூஜிக்கதவண்டும் ஒருவன் சிவபபருமாவை எத்தவைக் காலம் பூவஜ பசய்யவில்வலதயா, அவனுக்கு அத்தவைக் காலமும் தரித்திரம், தராகம், துக்கம், சத்ருபயம், முதலிய நான்கு வவகயாை பாபங்கள் சூழ்ந்து பகாண்டு மிகவும் பதால்வலப்படுத்தும் சிவபகவாவை பூஜித்தவுைதைதய எல்லாவிதமாை துன்பங்களும், மவேந்து தபாகும் சுகத்திற்காகவும் சந்ததிக்காகவும் கிவைத்த தற்கரிய மைிதப் பிேவிவய அவைந்தவன் மகாததவவைப் பூஜிக்க தவண்டும், பூததவர்கள் க்ஷத்திரியர்கள்,

வவசியர்கள், சூத்திரர் ஆகிய நான்கு வருணத்தார்களும் சாஸ்திரபடி முவேயாகப் ப்ராஹ்மம் முகூர்த்தத்தில்! எழுந்து தமகவர்ணதர நான்கு திருக்வககவளயுவையவதர பக்தர்களின் பயத்வதப் தபாக்குபவதர, உன் உழகாை உருவம் என் மைதில் எப்பபாழுதும் வாபம் புரியதவண்டும் என்று விஷ்ணுவவயாவது குருவவயாவது ஸ்ததாத்திரம் பசய்து பிேகு தீர்த்தங்கவள ஸ்மரவண பசய்து எழுந்து பதன்திவசயில் ஓர் ஏகாந்தமாை இைத்தில் மலஜலம் கழித்து விட்டு சுத்தமாை மண்வணப் பிராமணன் ஐந்து தைவவயும், க்ஷத்திரியன் நான்கு தைவவயும் வவசியன் மூன்று தைவவயும், சூத்திரன் இரண்டு தைவவயும் கிரமமாக எடுத்து வககால்கவள அலம்பிக் பகாள்ள தவண்டும். இந்த மிருத்க்ரஹண சவுசாதி விஷயங்களில் நான்காவது வர்ணத்தாவரப் தபாலப் பபண்களும் பசய்ய தவண்டும் பிேகு தவதியின் பன்ைிரண்டு அங்குல அளவும் க்ஷத்திரியின் பதிபைாரு அங்குல அளவும் வவசியின் பத்து அங்குல அளவும் சூத்திரன் ஒன்பது அங்குல அளவும் பகாண்ை பற்குச்சிகளால் ஸ்மிருதிகளில் பசால்லியபடி வகக்பகாண்டு காலததாஷத்வத விசாரித்து பல் துலக்கி தீர்த்தங்களில் எந்பதந்தக் குலத்திைருக்கு எப்படிபயப்படி ஸ்நாைம் பசய்ய வகுத்திருக்கிேததா, அவ்வாதே ததசகாலங்களுக்கு மாறுபாடில்லாமல் மந்திரங்களுைன் நீராடி சூரிய உதயத்திற்கு மூன்று நாழிவகக்கு முன்தப பசய்ய தவண்டும். ஸ்நாைம் பசய்த இைத்தில் முதலில் ஆசமணியம் பசய்து விட்டு தூய ஆவை உடுத்தி ஜை நை மாட்ைமில்லாமல் இைத்தில் சந்தியாவந்தைம் முதலாைவற்வே அந்தந்த ஜாதியாருக்கு விதித்துள்ளபடி பசய்து, பிேகு பூவஜவயத் துவக்க தவண்டும். பூவஜக்கிரம்ம-மைவத ஒருமுக, நிவலப்படுத்திக் பகாண்டு பூஜா கிருஹத்தில் பிரதவசித்து, பூவஜக்குரிய பபாருட்கவளச் தசகரித்துக் பகாண்டு முவேயாக சிவபபருமாவை பூவஜபசய்ய தவண்டும் முதலில் விநாயகவரயும் பிேகு துவார பாலகர்கவளயும் பிேகு திக்பாலகர்கவளயும் பூஜித்துவிட்டுப் பிேகு பூஜா திரவியங்களின் அருதக, அஷ்ைதளபீைமாவது பசய்து பகாண்டு அதில் உட்கார்ந்து சிவபகவாவைப் பார்த்த வண்ணம் அடிக்கடி வககவளச் சுத்தஞ் பசய்து பகாண்டு மூன்று முவே ஆசமைம் பசய்து மும்முவே பிரணாயாமம் பசய்ய தவண்டும். ஐந்து முகங்களும் பத்துப் பூஜங்களும் பகாண்ைவராயும், நிர்மலமாை ஸ்படிகக் கல்லுக்கு ஒப்பாை ஒளிவயயுவையவராயும் ஸர்வாபரண பூஷிதராயும், புலித்ததாவலப் தபார்த்தியவராகவும் இருக்கும். சங்கரவரத் தியாைித்து அப்பபருமாைின் ஸாரூப்யத்வத(இவேவனுருவவ)அவைந்து மைிதன் தன் பாவத்வத நீக்கிக் பகாள்ள தவண்டும். பரதமஸ்வரவைப் பூஜிக்கும் தபாது மந்திரத்தால் ததகசுத்தி பசய்து பகாண்டு கிரமமாக மூல மந்திரத்வத நியாஸம் பசய்ய தவண்டும் எல்லாவிைத்திலும் ப்ரணவ மந்திரத்தால் ஆறு அங்க

நியாசங்கவளயும் பசய்ய தவண்டும். பிேகு சங்கல்பஞ் பசய்து பகாண்டு பூவஜக்கு ஆரம்பிக்க தவண்டும். முதலில் ஆசமைத்திற்காக ஏற்பாடுபசய்தபாத்திரத்வதயும் நவ கும்பங்கவளயும் சாஸ்திரப்படி ஸ்தாபிக்க தவண்டும். அவற்வே தர்ப்வபகளால் முடியவவகளாய் ஸ்தாபித்து தீர்த்தத்தால் புதராக்ஷணம் பசய்து அப்பாத்திரங்கள் அவைத்திலும் குளிர்நீவர தசர்க்க தவண்டும், புத்திமாைாைவன் சாஸ்திரத்தால் பார்த்து ப்ரணவ மந்திரத்தால் இைி குேிப்பிடும் பபாருட்கவள அந்தந்தப்பாத்திரங்களில் முவேதய தசர்க்க தவண்டும். பாத்ய பாத்திரத்தில் விளாமிச்வச தவரும் சந்தைமும், ஆசமைிய பாத்திரத்தில் ஜாதி சுகந்வத, பவட்டிதவர் கர்ப்பூரம் ஆகியவற்வேப் பபாடி பசய்து தசர்க்க தவண்டும். மற்ே பாத்திரங்களில் சந்தைத்வதயும் ஏலத்வதயும் தசர்க்க தவண்டும். சிவபபருமான் பக்கத்தில் நந்தீசுவரவர பூவஜ பசய்ய தவண்டும். வாசவை பபாருட்களாலும் நறுமண மலர்களாலும் தூப தீபங்களாலும் இன்னும் பல விதங்களாலும் சிவபபருமாவைப் பூஜிக்க தவண்டும். அப்தபாது உபாசகன் மிகவும் மகிழ்ச்சிதயாடு லிங்கத்திற்குச் சுத்தி பசய்து ப்ரணவம் முதல் நாதமாந்தமாகிய சிவமந்திரங்கவள ஜபித்து பத்மாசைம் பசய்து பகாள்ள தவண்டும் அதன் கிழக்குப்பக்கம் அணிமா மயம் பதற்கு லகிமா மயம், தமற்கு மகிமாமயம், வைக்கு பிராப்தி ஸ்வரூபம், அக்கிைி பக்கதைம்-பராகாமிமயம், நிருதிபக்கம்-ஈசத்வமயம், வாயுதிக்குதளம் வசித்வஸ்வரூப, ஈசாைியபக்கம் ஸர்வக்ஞத்தமயம் கர்ணிவகயில் சந்திரனும், சந்திரனுக்கு கிழக்குப் பக்கத்தில் அக்கிைித் ததவனும் திக்குகளின் இறுதியில் தர்மாதிகவளயும் ஸ்தாபிக்க தவண்டும், நான்கு திக்குகளிலும் பிரகிருதி மஹத் அகங்காரம் தத்விகாரம் என்னும் நான்கிவையும் கர்ணகா ீ ரூபமாை சந்திரைின் அருதக ஸத்வம், ரஜஸ் தமஸ் என்னும் முக்குணங்கவளயும் ஸ்தாபிக்க தவண்டும். முைிவர்கதள! அதன் பிேகு ஸத்தயாஜாதம், பிரபத்யாமி என்று பரதமஸ்வரவை ஆவாஹைம் பசய்து வாமததவமந்திரத்தால் இரத்திை சிங்காதைத்தில் எழுந்தருளச் பசய்து ருத்தர காயத்திரியால் ஸாந்நித்யம் பசய்து அதஹார மந்திரத்தால் நிதராதம் பசய்து ஈ ஸாநஸ்ஸர்வ வித்யாநாம முதலாை மந்திரங்களால் சிவ மூர்த்தத்வதப் பூஜிக்க தவண்டும். சத்தயா ஜாத மந்திரம் சத்தயா ஜாதம் பிரபத்யாமி சத்தயாஜாதவவ நதமாநம பதவ பதவைாதி பதவ பவஸ்வமாம் பதவாத் பவாய நம

வாம தவதமந்திரம் வாமததவாய நதமா ஜ்தயஷ்ைாய நதமா ஸ்தரஷ்ைாய நதமா ருத்ராய நதமா காலாய நதமா: கலபி கரணாய நதமா பலபி காரணாய நதமா பலாய நதமா பலப் பிரமதமைாய நதமா மதைா மைாை ீய நம ருத்ர காயத்திரி தத்புருஷாய வித்மதஹ மஹா ததவாய தீமஹி தன்தைா ருத்ர ப்ரதசாதயாத் அதஹார மந்திரம் அதஹார அதகா தரப் யாத தகாதரப்தயா தகார தகார ததர ப்ய ஸர்தவப்ய ஸர்வ ஸர்தவப்தயா நமஸ்தத-அஸ்து ருத்ர ரூதபப்ய நிதராதம் ஈஸாை சர்வ வித்யாைா மீ ஸ்வர சர்வபூதாைாம் ப்ரம்மாதி பிர் பிர்மைாதி பதிர் பிரம்மா சிதவாதம அஸ்து சதா சிதவாம் சிவபபருமானுக்குப் பாத்தியம் (திருவடி கழுவு நீர்) அர்க்கியம் (மந்திர நீர் இவேத்தல்) ஆசமந்யம் (உட்பகாள் நீர்) பகாடுத்து வாசவைத் திரவியம் சந்தைம் முதலியவற்தோடு கூடிய தீர்த்தத்தால் மகா நியாச பூர்வக ஏகாதச ருத்ர மஹாபிதஷகம் பசய்ய தவண்டும். பஞ்ச கவ்யத்திற்கு பசால்லியுள்ள முவேப்படி மந்திரித்து பிரணவ மந்திரத்தால் கவ்யஸ்நாைம் பசய்விக்கதவண்டும், தீர்த்தம், பால், தயிர், ததன், கரும்புரஸம் பநய் இவற்ோதலயும் அபிதஷகம் பசய்ய தவண்டும். கஸ்தூரி கந்தம். குங்குமப்பூ பச்வசக்கற்பூரம் முதலிய புண்ணியப் பபாருட்களாலும் மந்திரத்ததாடு அபிதஷகம் பசய்ய தவண்டும். பிேகு தூய்வமயாை மந்திரங்களால் அபிமந்திரித்து, ஜலகும்பங்களில் பவள்ளிய பரிசுத்தமாை துணிகளில் வடிகட்டிய நன்ை ீவர அபிதஷகிக்க தவண்டும் இந்தப் பூவஜவய சிவபபருமானுக்குத் தூரத்திலிருந்து வகயிைால் எட்டிப் பூஜிக்காமல் மிகவும் அருகிலிருந்து பசய்ய தவண்டும் தர்ப்வப, நாயுருவி, ஜாதி, சண்பகம்,

பாைலம், பவள்ளலரி, மல்லிவக, கமலம், உற்பலம் முதலாை பற்பல அபூர்வமலர்கவள ஜலத்ததாடு தசர்த்தும்; விதவிதமாை பாத்திரங்களாலும் அபிதஷகம் பசய்ய தவண்டும். பயன்கள் அவைத்வதயும் வழங்கக் கூடிய இந்தச் சிவபூவஜவய மந்திரப் பூர்வமாகச் பசய்தல் தவண்டும். எம்மந்திரங்களால் ஒரு தைவவயாவது சிவலிங்கத்வத அர்ச்சிக்க தவண்டுதமா அம்மந்திரங்கவள சர்வ பல சித்திவய முன்ைிட்டு உங்களுக்குச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். 8. சிவ பூ

ா மந்ைிரங்கள்

பவமாநாதி மந்திரங்களாலும் வாங்மீ யக மந்திரத்தாலும் சூத்திர மந்திரத்தாலும் சுபமாை ஸ்ரீசூக்தத்தாலும் ரஜரீ சூக்தத்தாலும் நிலருத்ரத்தாலும் மங்களகரமாை சமகத்தாலும் பிரணவத்தாலும் அதர்வண தவத சிரஸ் என்னும் மந்திரத்தாலும் தச்சாந்தி மந்திரத்தாலும் பாருண்ைத்தாலும் ஆரூணத்தாலும் உயர்வாை ஸாமத்தாலும் ததவவ்ருதம் என்னும் ஸாமத்தாலும் ராந்தர மந்திரத்தாலும், புஷ்ப மந்திரத்தாலும் புருஷசூக்தத்தாலும் மிருத்யுஞ்ஐய மந்திரத்தாலும் சிவபஞ்சாக்ஷரத்தாலும் ஆயிரம்-அல்லது நூற்ேிபயட்டு ரந்த்ரங்கவளயுவைய பூர்ணகும்பங்களால் தவத மார்க்கங்களிைாலாவது, சிவநாமங்களாலாவது அபிதஷகம் பசய்ய தவண்டும். பிேகு சிவபபருமானுக்கு சந்தைம், புஷ்பம் முதலியவற்வேச் சாற்ேி; ப்ரணல மந்திரத்தால் முகவாஸவைகள் பகாடுக்க தவண்டும். பிேகு ஸ்படிக மாயமாயும் நிஷ்களமாயும் அக்ஷரமயமாயும் அவைத்துலகங்களுக்கும் காரணபூதமாயும் சகலதலாக ஸ்வரூபமாயும் உத்தமமாயும் இந்திரன், பிரமன், விஷ்ணு, ருத்திரன் முதலாை ததவர்களுக்கும் புலப்பைாததாயும் தவதமேிந்தவர்களாதல தவதாந்தத்தில் தகாசரிக்கவில்வல என்று பசால்லப்படுவதாயும், சிருஷ்டி ஸ்திதிநாசம் என்னும் மூன்றும் அற்ேதாயும் சகலவிதமாை தநாய்களுக்பகல்லாம் மருந்தாயும் சிவதத்துவம் என்று பிரசித்திமாயும் சிவலிங்கத்தில் வவக்கப்பட்டும் இருக்கிே சிவபகவாவை, லிங்கத்தின் சிரஸில் ப்ரணவத்தால் தூப தீபம் தாம்பூலம் முதலாைவற்வே நீராஞ்சைம் சுற்றுவது தபாலச் சுற்ேி நமஸ்காரம் பசய்து துதித்து பலவித மந்திரத்தால் பூவஜ பசய்ய தவண்டும். ஸ்ததாத்திரம் ஜபம் நமஸ்காரம் பிரதக்ஷிணம் ஆகியவற்வேயும் விதிப்படிச் பசய்ய தவண்டும் அர்க்கியம் பகாடுத்து திருவடிகளில் மலர்கவளச் சமர்ப்பித்துத் ததவர்களுக்கு அதிபராை சிவபிராவை மைத்தால் வணங்கி, பூவஜ புரிய தவண்டும். வகயில் மலர்கவள எடுத்துக் பகாண்டு எழுந்து இருகரங்கவளயும் கூப்பிநின்று நான் குேிப்பிடும் மந்திரத்தால் ஈஸாைைாை சிவபபருமாவைப் பிரார்த்திக்க தவண்டும். அஞ்ஞாைாத்ய திவாக்ஞாைாது ஜபபூஜாதிகம்யா கிருதம் ததஸ்து ஸபலம் க்ருபயா தவ சங்கர

சுவாமி! சங்கரா! என் அேியாவமயாதலா அல்லது அேிவாதலா ஜபம் பூவஜ முதலியவற்வேச் பசய்திருந்தாலும் அவவ உம் திருவருளால் சித்திக்க தவண்டும் என்று பசால்லி அம்மலர்கவளச் சிவபபருமாைது திருமுடியில் தசர்க்க தவண்டும். பிேகு மங்களாஸ்பதமாை அதநக ஆசீ ர்வாதங்கள் பசய்து பரமசிவன் மீ து மார்ஜைம் (நீரால் புதராக்ஷணம்) பசய்து தன் அபராதங்கவளப் பபாறுத்தருள தவண்டும் என்று துதித்துக் கும்பிை தவண்டும் பிேகு எல்லாவிதமாை பாபத்ததாடு கூடியவைாக நிவைத்து மீ ண்டும் துதிக்க தவண்டும். சிதவ பக்தி சிதவ பக்தி சிதவ பக்திர் பதவ பதவ அந்யத சரணம் நாஸ்தி த்வதமத சரணம் மம பிேவிகள் ததாறும் எைக்குச் சிவபபருமாைிைம் பக்தி இருந்து வரதவண்டும் சிவபக்தி இருக்க தவண்டும். சிவபபருமாைிைம் பக்தி இருக்க தவண்டும். எைக்கு தவறு ரக்ஷணம் இல்வல நீதய ரக்ஷணம் என்று இவ்வாறு சர்வ ஸக்திவயயும் பகாடுக்கும் மதகஸ்வரவைப் பிரார்த்தவை பசய்து பக்தியுைன் வாத்ய நாதங்களாலும் வழிபை தவண்டும். பிேகு பரிவாரணங்கதளாடு தசர்ந்து சங்கர பகவாவை வணங்கித் பதாழுதுவிட்டு மகிழ்ச்சியுவையவைாய் சுகமாகத் தன் தவவலகவளத் துவக்கலாம். இவ்வாறு திைந்ததாறும் எவன் சிவபக்தியுவையவைாகச் சிவபூவஜ பசய்கிோதைா அவனுக்கு அடிக்கடி எல்லாவித நற்பயன்களும் உண்ைாகும். மைதில் நிவைத்தது ஆறு மாதங்களில் நிவேதவறும் தநாய், கவவல, தராகம், பயம், சூன்யம். தகாணல் வியாபாரம், விஷம்

இவவ

தபான்ே எத்தவகய துன்பம் வந்தாலும் நன்வம விவளவிப்பவரும் கருணாமூர்த்தியுமாை சிவபபருமான், அத்துன்பங்கவள அகற்ேி விடுவார். தமலும் சிவபபருமாவை வழிபாடு பசய்வதால் மைிதனுக்கு சுபங்கள் விவளயும் அவைது குணங்கள் சுக்கில பக்ஷத்துச் சந்திரவைப் தபால் விருத்தியவையும் வியாச பகவாைிைம் இவ்வாறு நான் தகட்ை அரிய பபரிய விஷயங்கவள உங்களுக்காகச் பசான்தைன். இைி எல்லா பாவங்கவளயும் நீக்கக் கூடிய எந்த சரிதத்வத நீங்கள் தகட்கிேீர்கதளா அந்த சரிதத்வத சாஸ்திர பூர்வமாகச் பசால்லுகிதேன் என்று சூதமாமுைிவர் கூேிைார். 9. ைாராசுரன் தபற்ற வரமும் ஜைவர்கள் துயரமும் வநமிசாரண்ய வாசிகள், சூதமாமுைிவவர தநாக்கி; மாபபரும் பாக்கியசாலியாை வியாசரது மாணவதர! சிவைாரின் திரிபுர பவற்ேிவயப் பற்ேிக் கூே தவண்டும். அந்தத் திரிபுரத்தின் வடிவம் என்ை? அந்தத் திரிபுரத்திலிருந்த பவைபலம் எவ்வளவு? சிவபபருமாைது தசவை எவ்வளவு? இவற்வே நீங்கள் எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும். என்ோர்கள். சூதமுைிவர் பசால்லலாைார்நற்தபறுள்ள

சிவதநசச் பசல்வர்கதள! எந்தக் கவதவயக் தகட்ைால், உலக மக்களின் துயரம் நீங்குதமா, அத்தவகய புண்ணிய சரிதத்வததய நீங்கள் தகட்டீர்கள். மாயாஜாலம் பசய்பவவரயும் மயங்க வவக்கும் மாபபரும் மாயைாை தாரன் என்ே அசுரனுக்கு தாரகன் என்ே ஒரு புதல்வன் இருந்தான். அவன் தன் ஆசிரியைின் உத்திரவவப் பபற்று மது என்ே மிகவும் அழகாை வைத்துக்குச் பசன்று ததவர்கள் அவைவவரயும் பவற்ேி பபறுவதற்கு அருந்தவஞ் பசய்ய எண்ணிைான் இருவககவளயும் ஒரு காவலயும் தூக்கிக் பகாண்டும் சூரியவைப் பார்த்துக் பகாண்டும் நூறு ஆண்டுகள் கடுந்தவஞ் பசய்தான் பிேகு தமலும் நூறு ஆண்டுகள் பபருவிரவல ஊன்ேிக் பகாண்டும், நூறு ஆண்டுகள் வவர பவறும் நீவர மட்டும் உட்பகாண்டும், நூறு ஆண்டுகள் பவறும் காற்வே மட்டும் உட்பகாண்டும், நூறு ஆண்டுகள் ஜலத்தில் இருந்து பகாண்டும், நூறு ஆண்டுகள் பவய்யிலிலும், நூறு ஆண்டுகள் பஞ்சாக்கிைியின் மத்தியிலும் நூறு ஆண்டுகள் மரங்களின் கிவளகவளப் பிடித்துக் பகாண்டும், நூறு ஆண்டுகள் அததாமுகமாகவும் இருந்து தகட்பவர்கள் மைமும் அஞ்சத்தக்க வவகயில் அதகார தபஸ் பசய்து வந்தான் அதைால் அவைது சிரத்திலிருந்து மகத்தாை ததஜஸ் கிளம்பியது அந்த தவாக்கிைி ததவர்களின் உலகங்கவள சுட்பைரிக்கலாயிற்று. தததவந்திரன் கூை எங்தக இந்த அசுரன் தன் பதவிவயக் வகப்பற்ேி விடுவாதைா என்று பயப்பட்ைான். பவப்பத்தால் மிகவும் துயரத்வதயவைந்த ததவர்கதளா; இபதன்ை விந்வத! சிவபபருமான் அகாலத்தில் பிரம்மாண்ை சம்ஹாரஞ் பசய்யப் தபாகிோதரா? என்று சந்ததகப்பட்ைார்கள் பிேகு, யாதரா ஓர் அசுரன் பிரமததவவைக் குேித்து அத்தவகய பயங்கரமாை தவத்வதச் பசய்கிோன் என்று பதரிந்தது. உைதை ததவர்கள் அவைவரும் ஒன்று தசர்ந்து அந்த அரசனுக்குப் பிரமததவர். பகாடுக்கக்கூைாத அரும்பபரும் வரங்கவளக் பகாடுக்கா விட்ைாலும் கூை அவைால் எல்லாவுலகங்களுக்கும் அைர்த்தம் விவளயும், அப்படிதய பிருமா வரங் பகாடுத்தாலும் அவன் அசுரைாவகயால் அவைால் உலகங்களுக்கு நாசமும் ஏற்படும் ஆவகயால் நான்முகப் பிருமாவிைதம இவதப் பற்ேி தகட்தபாம் என்று ஆதலாசித்துக் பகாண்டு விவரந்து பசன்று அவவரக் கும்பிட்டுவிட்டு தாரகாசுரன் பசய்யும் அதகார தவத்வதப்பற்ேி அேிவித்தார்கள் அவர்கள் மூலம் விஷயமவைத்வதயும் பிருமததவர் பதரிந்து பகாண்டு. அந்த தாரகாசுரன் கடுந்தவஞ் பசய்யும் இைத்திற்கு அன்ை வாகைத்தில் பசன்று, அவனுக்கு காட்சியளித்து, உன் கடிைமாை தவத்வதக் கண்டு நாம் மகிழ்ந்ததாம். உைக்கு தவண்டிய வரத்வதக் தகள் தருகிதோம்! என்ோர். உைதை, தாரகாசுரன் சிருஷ்டி கர்த்தாவவ வணங்கித் துதித்து சதுர்முகதர! ததவர்களுக்கு இவேவராை பிரமததவதர நீர் எைக்கு வரங்பகாடுக்கத் தகுந்தவர் என்ோல் இரண்டு வரங்கள் தவண்டும் அவவயாவை உம்மால் பவைக்கப்பட்ை

இந்த அகிலத்தில் உைல் வலிவமயால் எைக்கு இவணயாை புருஷன் தவறு எவனும் இல்வல என்று பசால்லும்படியாை மாபபரும் வலிவம எைக்கு வாய்க்க தவண்டும் சிவபபருமாைின் வரியத்திைால் ீ உண்ைாகும் புத்திரன் எப்தபாது தசைாதிபதியாக வந்து என் மீ து அம்பு எய்வாதரா அப்பபாழுதுதான் எைக்கு மரணம் என்பதத உண்ைாக தவண்டும் என்று வரம் தகட்ைான் பிருமா உைதை அவன் விரும்பிய வரங்கவளக் பகாடுத்துவிட்டு தமது சத்ய தலாகத்திற்குத் திரும்பிச் பசன்று தாரகாசுரைின் ததபா பலத்தால் உண்ைாை தாபத்வதத் தணிவித்துக் பகாண்ைார் பிேகு, தாரகாசுரன் தவச்பசயல்

நீங்கிப் பபரும் வரங்கள்

பபற்ே பபரு மகிழ்ச்சியுைன் தசாணித புரிவய அவைந்தான். அப்பபாழுது எங்குமுள்ள அசுரர்கள் அவைவரும் ஒன்று கூடி தாரகாசுரதை! மூவுலகிலுமுள்ள அசுரர்களாை எங்களுக்பகல்லாம் நீதய தவலவமயரசைாக இருக்க தவண்டும், என்று தகட்டுக் பகாண்ைார்கள். அதன் பின்ைர் அசுரர்களால் பட்ைாபிதஷகம் பசய்யப்பட்டு மணிமகுைம் சூடி தாரகாசுரன் மன்ைைாைான், பூமியில் ஒருவரும் பசய்யாத ஆக்வஞகவளபயல்லாம் நைத்தச்பசய்தான் பிராமணர்கள், க்ஷத்திரியர், வவசியர், சூத்திரர், விஜாதியாைவர்கள் தாைவர்கள். யக்ஷர்கள் கிம்புருஷர் ஆகியபலரும் அந்த அசுரைால் மிகவும் துன்புேத்தப்பட்ைார்கள் அவர்களிைமுள்ள பபாருள்கவள பயல்லாம் தாரகாசுரன் பேித்துக் பகாண்ைான் இந்திரன் முதலாை ததவர்கபளல்லாம் அரும்பபரும் பசல்வங்கவள அவனுக்குக் கப்பமாகச் பசலுத்திைார்கள் தததவந்திரன் உச்வசஸ்ரவம் என்ே பட்ை குதிவரயும் யமதர்மைின் ரத்திைமயமாை தண்ைமும் குதபரைின்கவதயும் நவநிதிகளும், வருணததவைின் உத்தமமாை குதிவரகளும் மகரிஷிகளின் காமததனு என்ே பதய்வகப்பசுவும் ீ அவ்வசுரைிைம் தபாய்ச் தசர்ந்தை; எந்பதந்த இைத்தில் உன்ைதமாை பபாருட்கவள அவன் பார்த்தாலும் அப்தபாதத அவற்வே அவன் கவர்ந்து பசன்று விடுவான். சமுத்திரராஜன் அவனுக்கு தன் இரத்திைங்கவளக் பகாடுத்தான் சூரியன் அந்த அசுரனுக்கு எத்தவைக்காலம் சுகமாக இருக்குதமா, அத்தவைக் காலம் ஒளி வசிக் ீ காய்ந்தான் சந்திரன் எப்பபாழுதும் அவன் அருகிதலதய இருந்து குளுவமயூட்டிைான் சுகந்தகாற்வே பமல்பலை வசிக்பகாண்டிருந்தான். ீ ததவர்களுக்கு பசலுத்தும் ஹவ்யமும் பிதுர்களுக்குச் பசய்யும் கவ்யமும் பலிஷ்ைைாை அவ்வசுரவைதய சார்ந்தை மூவுலகங்களில் இருந்த அவைவருதம பயந்து நடுங்கி அந்தத் தாரகாசுரைது கட்ைவளவயதய முக்கியமாகக் கருதிக் பகாண்டிருந்தார்கள். இவ்விதமாக ததவர்கள் யக்ஷர்கள் முதலியவர்கள் எல்லாம் அவ்வசுரைின் உத்தரவின் படி நைக்கும்தபாது தநாய் பநாடிகளுக்கும் சாக்காட்டிற்கும் ஆளாகும் சாதாரண மைிதர்கவளப் பற்ேிச் பசால்ல தவண்டும் வானுலகம், பூவுலகம், பாதாளம் என்னும் மூன்று

உலகங்களிலும் எங்பகங்கு சிேப்பாை நதிகள், நந்தவைங்கள் முதலியவவ இருந்தைதவா, அவவபயல்லாம் தாரகாசுரைின் தவலநகரிதல ஸ்தாபிக்கப்பட்ைை இதுதபாலப் பல்லாண்டு காலம் அந்த அசுரன் பகாடுங்தகால் பசலுத்தி வந்தான் அப்தபாது ததவர்கள் அவைவரும் ஒன்று கூடிப் பத்மாஸைராை பிருமததவைிைம் பசன்று அவரிைம் சரணவைந்தார்கள். 10 சிவதபருமான் ஜயாகமும் மன்மைன் மூட்டிய ஜமாகமும் ததவர்கள் அவைவரும் பிரமவைக் கும்பிட்டுத் தவலகுணிந்து நின்ோர்கள். அப்தபாது நான்முகப் பிரமன் அத்ததவர்கவளப் பார்த்து, அமரர்கதள! நீங்கள் எதற்காக இங்தக வந்தீர்கள்? உங்களுக்கு என்ை துன்பம் தநரிட்ைது? என்று தகட்ைார். ததவர்கள் அவைவரும் ஒன்ோகக்கூடி தாரகாசுரைால் நாங்கள் அனுபவிக்கும் துன்பம் தங்களுக்குத் பதரியாததா? அந்தத் துன்பத்வதத் தயவு பசய்து தீர்க்க தவண்டும். என்ோர்கள். பிருமததவன் அவர்கவள தநாக்கி வாைவர்கதள நச்சுமரமாக இருந்தாலும் அவத வளர்த்துக் காப்பாற்ேியவதை பவட்டுவது உசிதமல்ல என்பவதப் தபாலதவ, என்ைால் வரம் பபற்று விருத்தியவையப் பபற்ேவன் என்ைாதலதய வதம் பசய்யப்படுவது சரியல்ல, ஆவகயால் உங்களுக்கு நான் ஓர் உபாயம் பசால்லுகிதேன். சிவபபருமாைின் வரியத்திற்கு ீ உற்பத்தியாகும் குமாரன் தான் அவ்வசுரவைக் பகால்ல முடியும்! அப்படி சிவவர்யத்தில் ீ புத்திர உற்பத்தியாவது துர்லபமாம். இது விஷயமாக ஒரு தயாசவை பசால்லுகிதேன். அதன்படி நீங்கள் பசய்ய தவண்டும். இமயமவலயின் அழகாை பகாடுமுடியின் மீ து சிவபபருமான் தயாக நிஷ்வையில் அமர்ந்திருக்கிோர். நாரத முைிவராலும் பர்வத ராஜைாலும் மகாததவனுக்கு பணிவிவை பசய்ய தவண்டும் என்று பார்வதிததவி நியமிக்கப்பட்டிருப்பதால் அப்பார்வதிததவி தன் ததாழியர் இருவருைன் சிவபபருமான் தயாகஞ் பசய்யுமிைத்தில் பணிவிவை புரிந்து வருகிோள். அவதளாடு சிவபபருமான் எப்தபாது இணங்கி கூடுகிோதரா அப்தபாது வர்யம் ீ உண்ைாகும். பிேகு உங்கள் காரியமும் வககூடும். இதில் சந்ததகமில்வல பரதமஸ்வரைின் வரியத்வதக் ீ கவர்வதற்கு பார்வதிதய தகுதியாைவள் அவவளயன்ேி தவறு அன்ைியப் பபண்களால் அது இயலாது எைதவ அதற்தகற்ே உபாயங்கவள நீங்கள் வகயாள முயலுங்கள் அப்தபாது தான் உங்களுக்குக் காரியசித்தி உண்ைாகும்! என்ோர். பிரம்மாவின் தயாசவைவயக் தகட்ைதும் ததவர்கள் ஒருவதராபைாருவர் ஆதலாசித்துக் பகாண்டு தததவந்திரைிைம் பசன்று நைந்தவற்வே அேிவித்தார்கள். அமராபதிதய! என்ை பசய்தால் சிவபபருமானுக்குப் பார்வதியிைம் இச்வச ஏற்படுதமா அவதச் பசய்து பிரமைது தயாசவைவய நிவேதவற்றுவது உமது பபாறுப்பு என்று பசால்லி விட்டு ததவர்கள் தம் இருக்வககவள அவைந்தார்கள். ததவர்கள் பசன்ேதும் தததவந்திரன் மன்மதவை நிவைத்தான்.

உைதை மன்மதன், தன் ததவியாை இரதிதயாடு இந்திரன் முன்ைால் வந்து நின்று வணங்கி, ததவராஜதர, நீங்கள் ஏன் என்வை நிவைத்தீர்கள்? அவதச் பசால்லுங்கள், அந்த தவவலவயச் பசய்வதற்தக நான் வந்திருக்கிதேன்! என்று பசால்லி விட்டு மவுைமாக இருந்தான். இந்திரன் மன்மதவை தநாக்கி மீ ைக்பகாடியுவையவதை! இப்தபாது எந்தக்காரியம் வந்துள்ளததா அது உன்ைால் பசய்யக் கூடியதாகும் எவ்பவவவ என் காரியங்கதளா அவவபயல்லாம் உன் காரியங்கதள தவிரதவேல்ல, எைக்கு நண்பர்கள் பலருண்டு ஆயினும் காமததவைாை உைக்கு இவணயாை நண்பன் எப்தபாதுதம எைக்கு இருந்ததில்வல தபார்க்களத்தில் எைக்கு பயன்படுவதற்காக, பிரமததவைால் என் வஜ்ராயுதம் சிருஷ்டி பசய்யப்பட்ைது மாேைாை உன்வை மற்போரு அஸ்திரமாக பிருமதை நியமித்தார், இந்த இரண்டு அஸ்திரங்களில் வஜ்ராயுதம் ஹிம்சிக்கும் இயல்புவையது ஆைால் காமததவைாை நீதயா இன்பம் விவளவிக்கும் இயல்வயயுவையவன், மன்மதவை! இவ்விரண்டு அஸ்திரங்களில் நீதய சிேந்தவன், நீதய ஆற்ேல் மிகுந்தவன் ஏபைன்ோல் என் வஜ்ராயுதம் பயைின்ேிப் தபாைாலும் தபாகும், ஆைால் பஞ்சபாண மன்மதைாை நீதயா ஒரு சமயத்திலும் பயைளிக்காமலிருக்க மாட்ைாய்! இப்தபாது தநர்ந்துள்ள தநாக்கத்வதச் சாதிக்க நீதய தகுந்தவன் உன்வைத் தவிர மற்ேவர்களால் அவதச் பசய்யதவமுடியாது உலகத்தில் வள்ளலுக்கு வறுவம வந்துள்ள தபாதும் சூராதி சூரனுக்குப்தபார்க்களத்திலும், நற்பனுக்கு அபாய பநருக்கடியிலும், புருஷனுக்கு அசக்தி காலத்திலும் பபண்களுக்கும் நற்குலத்தில் பிேந்தவர்களுக்கும் ஆபத்துக் காலத்திலும் பதால்வலகள் மூளும்தபாது மைிதர்களால் பரீட்வச உண்ைாகிேது. ஓ! நட்பிற்சிேந்த ரதிகாந்ததை! இப்தபாது உன் சம்பந்தமாை பரீட்வச ஏற்பட்டுள்ளது இந்தக் காரியம் எைக்கு மட்டும் சுகமளிப்பதல்ல ததவர்கள் அவைவருக்குதம சுகத்வதக் பகாடுக்கத்தக்கது; இந்த விஷயமாக நாதை யாசிப்பதால் இந்தச் சுபமாை காரியத்வத நீதய பசய்ய தவண்டும். இவ்வாறு தததவந்திரன் பசான்ைவதக் தகட்ை மன்மதன் புன்ைவகதயாடு இந்திரவை தநாக்கி ததவாதிபதர! நம் இருவருக்கும் தபதமில்வல ஆவகயால் நீர் ஏன் இப்படிச் பசால்ல தவண்டும்? உலகத்தில் உபகாரம் பசய்பவன் தான் பசய்யும் பசயலால்தான் தன்வைத் பதரியப்படுத்திக் பகாள்கிோதை தவிர பவறும் வாய்ப்தபச்சால் பதரியப்படுத்துவதில்வல. எவன் ஒரு தவவலவயத் தாதை பசய்து முடிக்கத் திேவமயுள்ளவன் என்று விளக்கமாகச் வாய்விட்டுச் பசால்கிோதைா அவன் எந்த தவவல பசய்யப் தபாகிோன்? அப்படி வாய்விட்டு பசால்வது உசிதமல்ல என்ோலும் நான் பசால்வவதக் தகளும், உம்முவைய பதவிவயப் பேித்துக் பகாள்வதற்காக எவன் உக்கிரமாகதவஞ்பசய்கிோதைா அவவை ஒதர க்ஷணத்தில் பபண்ணின் கவைக்கண் பார்வவயாலும் என் காம

பார்வவயாலும் வழ்த்தி ீ விடுகிதேன் அவன் ததவைாயினும் ராட்சசைாயினும் மகாமுைிவைாயினும் அவவை க்ஷணதநரத்தில் காம இச்வசக்கு ஆளாக்கி வழ்த்தி ீ விடுகிதேன். இப்தபாதத உமது வஜ்ராயுதத்வதயும் இதர தபார்க்கருவிகவளயும் தூர எேிந்துவிடு. உமக்கு மிகவும் நண்பனும் மன்மதனுமாை நான் வந்திருக்கும் தபாது அக்கருவிகள் என்ை பவற்ேிவயத் தரப்தபாகின்ேை? தயாகமூர்த்தியாை சிவபபருமாவைக் கூை என் காமபாணங்களுக்கு இலக்காக்கி விடுதவன் என்ோல் மற்ேவர் விஷயத்தில் என் பவற்ேிவயப் பற்ேி தகட்கவும் தவண்டுமா? என்று பபருவமதயாடு பசான்ைான். உைதை இந்திரன் உற்சாகமவைந்து மன்மதா நான் எந்தக்காரியத்திற்காக உன்வை நிவைத்தததைா அந்தக் காரியத்வததய நீயும் பசால்லி விட்ைாய். உன்வை எதற்காக நிவைததன் என்பவதபசால்லுகிதேன், தகள். தாரகன் என்ே பகாடிய அசுரன் பிரமததவரிைம் வரம் பபற்று தர்மங்கவள அழித்து உலகங்களுக்கு ஒரு பபரும் துன்பமாக பீடித்துக் பகாண்டிருக்கிோன். சகல ததவர்களும் நிர்மலர்களாை மகரிஷிகளும் அந்த அசுரைால் துக்கப்பட்டு தத்தளிக்கிோர்கள். அவ்வசுரவை எதிர்க்கும் விஷயத்திதலா ததவர்களின் ஆயுதங்கள் பயைற்று தபாயிை இத்தவகய பகாடிய அசுரனுக்கு அஸ்திரங்களால் மரணம் கிவையாது, அந்தத் துன்மார்க்கன் தாரகாசுரனுக்குச் சிவபபருமாைின் வர்யத்தால் ீ உற்பத்தியாகும் குமாரைால் தான் மரணம் உண்ைாகுமாம்! ஆகதவ காமசம் பந்தப்பட்ை இந்தக்காரியத்வத உன்ைால் தான் நிவேதவற்ே முடியும். இந்தக்காரியத்வத நீ உைைடியாகச் பசய்ய தவண்டும் சிவபபருமான் இப்தபாது கண்மூடி நிஷ்வையில் அமர்ந்து மாபபரும் தயாகஞ்பசய்து பகாண்டிருக்கிோர். அவருக்குப் பணி விவை பசய்வதற்காகப் பார்வதிததவி தன் ததாழிருைன் அவர் அருகில் அவளது தந்வதயாை ஹிமாசல மன்ைைின் உத்திரவு பபற்றுக் பகாண்டு இருப்பதாக நாமும் தகள்விப்படுகிதோம். ஆவகயால் மகாதயாகியாை சிவபபருமானுக்கு தயாகம் கவலந்து எப்படி அந்தப் பார்வதியின் தமல் ஆவசயும் காமமும் உண்ைாக முடியுதமா, அப்படிச் பசய்ய தவண்டியது உன் கைவமயாகும். இந்த உபகாரத்வதச் பசய்தால் நீயும் கிருதார்த்தவைவாய், இதைால் உலகங்களுக்கு மூண்டுள்ள துன்பங்களும் நீங்கிப் தபாய் விடும். அதில் சந்ததகதமயில்வல! என்ோன். உைதை கரும்புவில் காமததவன் புன்முறுவதலாடு தததவந்திரவை தநாக்கி சிவபபருமான் இப்தபாது தயாக நிஷ்வையில் அமர்ந்திருந்தாலும் சரி அவவரப் பார்வதியிைம் மிகவும் வமயல்பகாள்ளச் பசய்து விடுதவன், இதில் சந்ததகம் தவண்ைாம், என்ோன். பிேகு அவன் தததவந்திரைின் வார்த்வதவயத் தன் தவல மீ துதாங்கித் தன் காதல் நாயகியாை ரதி ததவிதயாடும் அன்பைாை வசந்ததைாடும் தசர்ந்து பகாண்டு எந்த இைத்தில் பரம சிவன் கண்மூடி பரமதயாகம் பசய்து

பகாண்டிருந்தாதரா அந்த இைத்திற்குப் தபாய் தசர்ந்தான். உைதை வசந்தன் தன் தர்மச் பசயல்கவளத் துவங்கிைான் வஸந்த ருதுவிற்கு உரிய தர்மங்கள் அந்த வைத்வதச் தசர்ந்தை அந்த வைத்தில் இருந்த பலாமரங்களில் மலர்கள் பூத்துக் குலுங்கி கமகமபவை வாசவை வசிை. ீ பதன்வை மரங்களிலும் மாமரங்களிலும் அதசாக மரங்களிலும் அரும்புகள் அலர்ந்தை. மகிழம்பூ மரங்களில் வண்டுகள் இன்ைிவச மீ ட்டி பமாய்த்தை. பூங்குயில்கள் கூவி தமாகமூட்டிை குளுவமயாை சந்திர கிரணங்கள் காமாவஸ்வதயவைந்துள்ள ஆைவர்கவள கூடிக் களிப்பதற்காை காலங்களில் தம் நாயகரிைம் தவட்வகதயாடு பசல்ல வவத்தை. பதன்ேல் இன்ைிவச பாடி இைிவமயாக வசியது. ீ அவ்வைத்திலிருந்த முைிவர்களுக்கும் அைக்கபவாண்ணாத காமப்பபருக்வக பதன்ேல் காற்று எங்கும் பபாங்கி எழச்பசய்தது மரங்களும் கற்களும் கூை மன்மதன் சக்திவயப் பபற்ேைபவன்ோல் ததவர்கள் மைிதர்கவளப் பற்ேி பசால்லவா தவண்டும்? யாவருவைய துன்பத்வதயும் தபாக்குபவராை சிவபபருமான் அப்தபாது அங்கு அகாலத்தில் வஸந்தருது ததான்ேியவத கண்டு வியந்துவிட்டு மீ ண்டும் கடூரமாை தயாகத்தில் ஆழ்ந்தார். இவ்வாறு வஸந்தருது வியாபித்திருக்கும்தபாது மன்மதன் தன் ததவி ரதிதயாடு கூடியவைாய் சிவபபருமானுக்கு இைது புேத்தில் தன் கரும்புவில்வல ஏந்தியவைாக நின்ோன். அந்நிவலயில் அந்த இரதி மன்மதவரக்கண்டு யார்தான் தமாகிக்க மாட்ைார்கள் அந்தச் சமயத்தில் பார்வதி ததவியாைவள் பலவதிமாை நறுமண மலர்கவளச் தசகரித்துக் பகாண்டு தன் ததாழிகளுைன் சிவபபருமான் இருக்குமிைத்திற்கு சிவபூவஜ பசய்வதற்காக வந்தாள். இந்த உலகத்தில் அதி உன்ைதமாை சவுந்தர்யங்கள் எத்தவை உண்தைா, அத்தவை அழகுக் கவர்ச்சிகளும் பார்வதி ததவியிைம் பபாலிவுைன் நிவலத்திருந்தை. அததாடு வஸந்த ருதுவில் பூத்த புத்திளம் மலர்களும் மை மகிழ்ச்சிதயாடு அத்ததவியால் அணியப் படுமாைால் அவளது தபரழவக பற்பல ஆண்டுகள் வருணித்தாலும் முற்ேிலும் வருணித்துவிை முடியுமா? தயாக நிஷ்வையில் அமர்ந்திருக்கும் சிவபபருமாைின் அருதக பருவ சுந்தரியாக பார்வதிததவி எப்தபாது பநருங்கிைாதளா அப்தபாதத அவள்மீ து சிவபபருமான் காதலும் தமாகமும் பகாள்ளும்படி காமததவைாை மன்மதன் தன் கரும்புவில்வல விவளக்க முயன்ோன். உைதை அந்த வில் அவன் வகயிலிருந்து நழுவி சிவபபருமாைின் அருகில் தபாய் விழுந்தது. அதைால் சிவைாரின் தயாகமும் கவலந்தது. அப்தபாது கருபநய்தல் மலர்கவளப் தபால் கவர்ச்சியாை கண்கள் வாய்ந்த பார்வதி ததவி மிகவும் பிரியத்ததாடு சிவபபருமாவை வணங்கிப் பூவஜகள் பசய்து பகாண்டிருந்தாள். அதி அழகாை உைற்பபாலிவுைன் குலுங்கும் பார்வதி ததவிவயச் சிவபபருமான் உற்றுப் பார்த்துக் கவர்ச்சியுற்று அவளது வைப்வபபயல்லாம்

வருணக்கத் ீ பதாைங்கி விட்ைார். இது முகதமா அல்லது முழு நிலதவா? இவவ கண்களா கருநீல மலர்கதளா? இக்கண் புருவங்கள் இரண்டும் காமததவைின் கரும்பு விற்கதளா? இது அதரதமா பகாவ்வவக்கைிதயா? இது நாசிதயா கிளியின் மூக்தகா? இது குரதலா குயிலின் ஆலாபவைதயா? இது மத்யதமா? இந்த சுந்தரியின் நவைவயயும் உருவத்வதயும் மலர்கவளயும் ஆவைகவளயும் சவுந்தரியத்வதயும் என்ைபவன்று வர்ணிப்பது? என்று பார்வதிவய வருணித்துக் பகாண்தை சிவபபருமான் தமது தயாகத்வத விட்டு விட்ைார் அவர் பார்வதிததவியின் முன்ோவைவய எவ்வளவு தநரம் வகயால் பதாட்டு ஸ்பரிசித்தாதரா அத்தவை தநரமும் ததவி தூரத்திதலதய நின்று பகாண்டிருந்தாள் மங்வகயருக்குரிய நாணத்ததாடு தன் அங்கங்களில் ஒளிவச ீ அவள் அடிக்கடி கவைவிழிகளால் சிவபபருமாவைப் பார்த்து பகாண்டும் நின்ோள். அவ்விதம் பார்வதிததவி பசய்யும் சிருங்காரங்கவளபயல்லாம் பார்த்த சிவைார் அதிக வமயல் பகாண்டு ஆஹா! இவவளக் கட்டியவணக்கும் ஆலிங்கைத்வத நான் அவைதவைாைால் இவதவிை நான் அவையும் சுகம் தவறுண்தைா என்று க்ஷணதநரம் தயாசித்து, நான் ஏன் தமாகமுற்தேன்? சர்தவஸ்வரைாை நாதை ஆைந்தத்ததாடு இவளது அங்க ஸ்பரிசத்வத இச்சிப்தபைாைால் தவறு எந்த க்ஷúத்திரன்தான் எந்பதந்த அற்பச் பசயல்கவளயும் இச்சிக்கமாட்ைான்! என்று மைந்திரும்பி சர்வாத்மாவாை சிவபபருமான் திைமாை பர்யங்க பந்தமாயற்தயாக பட்ைத்வதத் தரித்தார். 11. இரைி ஜைவியின் புலம்பலும் பார்வைி ஜைவியின் காைலும் தவஞாைிகதள! அதன் பிேகு நிகழ்ந்தவற்வேச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள் தயாக நிவலயிலிருந்து வழுவியவத உணர்ந்த சிவபபருமான். இதற்குக் காரணம் ஏதாவது இருக்கதவண்டுதம பயன்று நிவைத்து நான்கு திவசகவளயும் பார்த்தார் அப்தபாது தன் இைது பக்கத்தில் இருந்து பகாண்டு மன்மதன் கரும்பு வில்வல வவளத்து காமக்கவணகள் பதாடுத்துக் பகாண்டிருந்தவதப் பார்த்து விட்ைார் பார்த்ததுதம அவர் கடுங்தகாபம் பகாண்டு இபதன்ை விந்வத? எவராலும் ஆக்கிரமிக்க முடியாத என்வைக்கூை துஷ்ைைாை மன்மதன் விட்டுவிை வில்வலதய என்று சிவபபருமான் தமது திருவுளத்தில் எண்ணும் தபாதத அவரது பநற்ேிக் கண்ணிலிருந்து உயரக் கிளம்பும் ஜ்வாவலகதளாடு பநருப்பு பவளிப்பட்ைது. அந்த அக்கிைியால் அப்பபாழுதத மன்மதன் எரிந்து சாம்பலாைான் மகா வலிவம சாலியும் காமவல்லபனுமாை மன்மதன் மாண்ைவத அேிந்ததும் ததவர்கள் மிகவும் துக்கப்பட்ைார்கள் சிவபபருமான் அந்த க்ஷணத்திதலதய அந்த இைத்வதவிட்டு தவற்ேிைஞ் பசன்ோர் பார்வதியும் திைமாை உள்ளத்ததாடு தன் ஆபரணம் முதலாைவற்வே எடுத்துக் பகாண்டு தன் ததாழியருைன் தன் தந்வதயின் அரண்மவைக்குச் பசன்று விட்ைாள்.

அப்தபாது மன்மதைின் நாயகியாை இரதிததவி வகலாச நாதரின் கடும் தகாபத்தால் தன் காதற்கணவன் எரிந்து சாம்பலாைவதக் கண்ைதும் துக்கம் தமலிட்டு மூச்சுமுட்டி மூர்ச்வசயாைாள். பிேகு சுயநிவைவு திரும்பியதும் ஆற்ேமுடியாத துக்கத்ததாடு கூச்சலிட்டு அழுதாள். இரதிததவி அழும்தபாது அந்த வைதம துக்கத்தில் ஆழ்ந்தது. ஆடும் மயில்கள் ஆட்ைத்வத மேந்து அயர்ந்து நின்ேை. மரங்களின் கிவளகளும் இவலகளும் அவசவற்று ஒடுங்கியிருந்தை. மிருகங்கள் தங்கள் தமய்ச்சவல ஒழித்தை வண்டுகள் தங்கள் ரீங்காரத்வத நீங்கிை. தவமுைிவர்கள் எப்படி மவுைமாக இருப்பார்கதளா, அவர்கவளப் தபாலதவ, பேவவகளுங்கூை மவுைமாக இருந்தை. காற்றுகளுங்கூை பத்துத் திவசகளிலும் வசவில்வல, ீ இவ்வாறு சூழ்நிவலகள் முழுவதுதம தசாகத்தில் ஸ்தம்பித்துப் தபாயிருக்கும்தபாது அவசவற்ே அந்த நிசப்தத்தில் இரதிததவி பபரியதாகப் புலம்பலாைாள். ஐதயா! என்ை பசய்தவன்? இைி எங்கு தபாதவன்? என் கணவவரத் ததவர்கள் வணிதல ீ அவழத்து என்ை காரியஞ் பசய்து விட்ைார்கள்? ஓ நாயகதை! என்று கதேி அழுது வககவளயும் கால்கவளயும் அடித்துக் பகாண்டு கூந்தவலயும் அறுத்தாள் பிேகு அவள் துயரத்தினூதை, உலகத்தில் சுகத்வதக் பகாடுப்பவன் ஒருவனுமில்வல. துக்கத்வதக் பகாடுப்பவனும் ஒருவனும் இல்வல, ஆைால் எல்லா உயிர்களும் தான் பசய்த விவைதய அனுபவிக்கிேது. ஆவகயால் ததவர்கவளக் குேித்துச் தசாகிப்பதில் பயைில்வல! என்ோள். இரதி ததவியின் அழுவகக் குரவலக் தகட்ைதும் ததவர்கள் பநஞ்சுருகி சிவபபருமாைிைம் பசன்று அவவரத் துதித்து. உலகங்களுக்குச் சுகத்வத விவளவிக்கும் சர்தவஸ்வரராை சங்கரதர! எங்கள் விண்ணப்பத்வதக் தகட்ைருள தவண்டும். இப்தபாது மன்மதன் பசய்த காரியம் அவனுக்காகச் பசய்யப்பட்ை குறும்பல்ல, துஷ்ைைாை தாரகாசுரைால் பீடிக்கப்பட்ை ததவர்களின் தவண்டுதகாளாதல பசய்யப்பட்ைது இதில் ஐயமில்வல எம் பபருமாதை! பிவே சூடிய பபம்மாதை, கருவணகூர்ந்து அருள் புரிய தவண்டும். ஆண்ைவைாை நீதர தகாபித்தால் அகில அண்ைங்களும் இப்பபாழுதத அழிந்துவிடும். காதற்கணவவை இழந்து கதறும் ரதிததவியின் துக்கத்வதக் கண்ைவர்கபளல்லாம் மரணமூர்ச்வசக்கு ஆளாைவர்கள் தபாலச் தசாகமுற்று இருக்கிோர்கள். ஆவகயால் ஐயதை இரதிததவியின் தசாகத்வதப் தபாக்கதவண்டும்! என்று பசால்லி சிவபபருமாவைப் பிரார்த்தவை பசய்தார்கள். சிவபபருமான், மைமிளகிக் கூேலாைார். ததவர்கதள! இரதிததவி துக்கிப்பது உண்வம, ஆயினும் எது உண்தைா அது தவோகமாட்ைாது. ருக்மணிபதியாை ஸ்ரீகிருஷ்ணன் துவாரகாபுரியில் வாசம் பசய்து குமாரர்கவள உண்டுபண்ணப் தபாகிோன். அதுவவரயில் சாம்பலாை இந்த

மன்மதன் சரீரம் இல்லாதவைாகதவ இருக்க தவண்டும் அதன் பிேகு கிருஷ்ணன் ருக்மணியிைம் மன்மதவை உருவாக்குவான்; அந்த மன்மதனுக்கு பிரத்யும்ைன் என்ே பபயர் வழங்கும் அதில் சந்ததகப்பை தவண்ைாம். இந்த மன்மதன் ருக்மணியிைம் மீ ண்டும் பிேந்தவுைதைதய இவவை சம்பரன் என்ே அசுரன் ஒருவன் கவர்ந்து தூக்கிக் பகாண்டு பபருங்கைவலக் கைந்து தன் தவல நகருக்கு பசல்வான். அவ்வளவு காலம்வவர இரதிததவி அவ்வசுரைது பட்டிைத்தில் இருக்கட்டும்! அதத நகரத்தில் அவள் மன்மதவையவைவாள்! அதன் பிேகு சம்பராசுரவை மன்மதன் யுத்தத்திதல பகான்று அவைது பபான் பபாருட்கவளபயல்லாம் தன் நகரத்திதல பகாண்டு தபாய்ச் தசர்த்துத் தானும் தன் நாயகியுைன் துவாரவகவய மீ ண்டும் அவைவான். இது சத்தியம்! என்று அருள் புரிந்துவிட்டு ததவர்கள் பார்த்துக் பகாண்டிருக்கும் தபாதத. தம் திருவுருவவ மவேத்தார். ததவர்களும், இரதிததவியிைம் பசன்று சிவபபருமான் பசான்ைவார்த்வதகவள அவளிைம் எடுத்துக் கூேிவிட்டுத் தங்கள் சிவபபருமான் கட்ைவளயிட்ைவாறு அந்த சம்பராசுரைின் நகரத்திற்குப் தபாய்ச் தசர்ந்தாள். மாமுைிவர்கதள, அவள் அசுரப் பட்ைணத்வத அவைந்ததும் சிவபபருமாைால் குேிப்பிைப்பட்ை காலத்வத எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தாள். ததவர்களும். ஆ ஆ! இைி என்ை தநருதமா? சிவகுமாரன் எப்தபாது உற்பத்தியாகி எப்தபாது தாரகாசுரவதம் நவைபபறுதமா? என்று மிகவும் கவவலதயாடு எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தார்கள். பார்வதி ததவியும் தன் தந்வதயாை பர்வதராஜைின் அரண்மவைவய அவைந்து மாதாவாை தமவையுைன் தசர்ந்து, தன்சவுந்தரிய ரூபத்வத நிந்தித்து பகாண்டிருந்தாள் தூங்கும் தபாதும் தண்ணர்ீ அருந்தும் தபாதும். உணவருந்தும் தபாதும், நைக்கும் தபாது ததாழியர்களின் நடுவில் இருக்கும் தபாதும் சிவபபருமாவைதய நிவைத்து ஏக்கத்ததாடு வருந்திக் பகாண்டிருந்தாள். இவ்வாறு துக்கத்துைன் சுகமின்ேி சிவ தியாைத்துைன் சிவ சிவ என்று சிவ நாமங்கவள ஸ்மரித்துக் பகாண்டிருந்தாள். அந்தச் சமயத்தில் நாரதமுைிவர் புன்சிரிப்தபாடு வணாகாைம் ீ இவசத்தபடி பார்வதி இருக்குமிைத்தில் வந்து தசர்ந்தார். ததவி பார்வதியும் அவவர வரதவற்று உபசரித்தாள். அப்தபாது சிவபபருமாவை அவையும் வழி பற்ேி நாரத முைிவரிைம் பார்வதி தகட்ைாள். அதற்கு நாரதர் புன்முறுவல் பூத்து ஓ ததவி! சிவபபருமாவைத் தவத்தாதலதய அவைய தவண்டும் அவ்விதம் தவத்தாலும் அவவர அவைய முடியவில்வலபயன்ோல் பிரமன் முதலிய ததவர்களாலும் அவவர அவைய முடியாது! என்ோர். 12. பார்வைியின் ைவம் நாரதர் கூேியவதக் தகட்ைதும் பார்வதி ததவி தவஞ் பசய்தத சிவபபருமாவை அவைய தவண்டும் என்று தீர்மாைித்து தவஞ் பசய்ய மைங்பகாண்ைாள். ஆைால் இந்த விஷயத்வதத் தன் தாய் தந்வதயரிைம் தாதை தநரில் பசன்று விஷயத்வத

பவளியிட்டு அனுமதி பபே பவட்கப்பட்ைாள் அதைால் தன் ததாழிகள் மூலம் பசால்லியனுப்பிைாள். ததாழிகள் பர்வதராஜைிைம் தபாய் மவலயரதச! உங்கள் அருவமச் பசல்வி பார்வதியின் வார்த்வதவயச் பசால்லுகிதோம் நீங்கள் அவதக் தகட்டு சம்மதிக்க தவண்டும். அதாவது பார்வதி ததவி தன் ததகத்திற்கும் சவுந்தரியத்திற்கும், உமது குலத்திற்கும் அனுகூலம் பசய்ய விரும்பி சிவபபருமாவைக் குேித்துத் தவஞ்பசய்து அவவரதய தன் காதற்கணவைாக வரித்து திருமணம் புரிந்து பகாள்ள விரும்புகிோள். அதற்குத் தாங்கள் அனுமதி வழங்க தவண்டும் என்று எடுத்துவரத்தார்கள். பர்வதராஜன் பார்வதியின் ததாழிகள் இருவரும் கூேியவதக் தகட்டு பபண்கதள! நீங்கள் பசால்லிய விஷயத்திற்கு நான் சம்மதிக்கிதேன் ஆைால் அவளது தாயாை தமவையும், இதற்குச் சம்மதிக்கிதேன் ஆைால் அவளது தாயாை தமவையும், இதற்குச் சம்மதிக்க தவண்டுதம அப்படி தமவையுஞ் சம்மதித்து பார்வதி தவம் பசய்வாளாைால் அவதவிை உத்தமமாைது தவபோன்றுமிராது, அதைால் என்னுவைய குலம் சாபல்யம் அவையும் என்பதிலும் ஐயம் இல்வல! என்று பசால்லி அவர்கள் இருவவரயும் தன் மவைவியாை தமவையிைம் அனுப்பி வவத்தான். ததாழிகள் இருவரும் தமைியின் அந்தப் புரத்திற்குச் பசன்று அவவளப் பார்த்து தாதய உன் மகள் பார்வதி சிவபபருமாவைக் குேித்துத் தவஞ் பசய்ய விருப்பங்பகாண்டு தன் தந்வதயின் அனுமதிவயப் பபற்று உன்னுவைய அனுமதிவயயும் பபறும்படி அனுப்பியிருக்கிோள். உன் உத்திரவு கிவைத்தால் இப்தபாதத தவஞ் பசய்யச் பசன்று விடுவான். பதிவிரவதயாை பார்வதி தன் உருவத்திற்கு பயன் பசய்ய ஆவலுற்று விட்ைாள். ஆவகயால் அனுமதியளிக்க தவண்டும் என்று பகஞ்சிைார்கள். அவதக் தகட்ைதும் தாய் தமவை தாங்காத துக்கமவைந்து உைதை தன் மகள் பார்வதிவய அவழத்து வரச் பசய்து பார்வதி! நீ ஏன் துரயப்பை தவண்டும்? முற்பிேவியில் பசய்த நற்பயைாய் நீ இங்கு வந்து பிேந்தாய். இங்கு உைக்கு என்ை குவேவு நீ தவஞ் பசய்வதற்கு ஏன் தபாக தவண்டும்? அப்படி எங்தகதான் தபாகப்தபாகிோய்? இங்கு ததவர்கள் இல்வலயா? தீர்த்தங்கள் இல்வலயா? உன் தந்வதயின் மாளிவகயிதலதய நீ தவஞ்பசய்யலாதம? அப்படி பசய்தால் நல்ல திவ்விய சக்தி உண்ைாகுதம நீ முன்பு ஒரு முவே சிவபபருமானுக்குப் பணி விவைகள் பசய்த தபாது என்ை காரியத்வதச் சாதித்து முடித்தாய்? இைி எந்தக்காரியத்வதச் சாதிக்கப் தபாகிோய்! உன் தமைிதயா தகாமளமாைது உன் உைதலா பமன்வமயாைது ஆைால் தவதமா மிகவும் கடுவமயாைது, ஆவகயால் அது உைக்குத் தகுந்ததல்ல ஆயினும் அந்தத் தவத்வத இங்கிருந்து பசய்தால் என்ை? என்று பசால்லி தமவை தடுத்தாள். என்ை பசால்லியும் பார்வதி தன் தாய் தமவையின் தபச்வசக் தகட்காமல், சிவபபருமாவைப் பற்ேிதய நிவைத்துக் பகாண்டிருந்தாள் பார்வதியின்

ஏக்கத்வதயும் துக்கத்வதயும் தமவை புரிந்து பகாண்ைதும் அவள் நிவலவயக்கண்டு சகிக்காதவளாய் தவஞ் பசய்ய பசல்ல அனுமதியளித்தாள். உைதை பார்வதி மிகவும் அகமகிழ்ந்து தாய், தந்வத இருவவரயும் வணங்கி விவை பபற்று தன் இருததாழியரும் தன்வைப் பின் பதாைர்ந்து வரத் தவஞ்பசயவல தமற்பகாண்ைாள் தன் உன்ைதமாை ஆவை ஆபரணங்கவளயும் விலக்கிவிட்டு மரவுரியும் மவுஞ்சியுதம தரித்துக்பகாண்டு இமயமவலயில் புைிதமாை நதிகள் பபருகும் ஒரு சிகரத்வத அவைந்தாள். அங்கு பார்வதி ததவி தவக் தகாலத்தில் அமர்ந்தாள். அது முதல், பார்வதி தவம் பசய்த காரணத்தால் அந்தச் சிகரம் கவுரிசிகரம் என்ே பபயருைன் வழங்கலாயிற்று அங்கு மரங்களும் பசடிகளும் பகாடிகளும் மலர்கதளாடும் கணிகதளாடும் பசழித்துக் பகாழித்தை. பார்வதிததவி பூமிவயச் சுத்தம் பசய்து, மாமுைிவர்களாலும் பசய்யமுடியாத கடுவமயாை தவத்வதச் பசய்யத் துவங்கி உைற்பபற்று என்பதத சிேிதுமில்லாமல் சூரியைிைத்தில் பார்வவவயப் பதித்து; தமலாை தவம் பசய்தாள். க்ரீஷ்ம ருதுக் காலத்தில் பஞ்சாக்கிைி மத்தியிலும் வர்ஷருதுக்காலத்தில் பூமியிலும் குளிர் காலத்தில் தண்ணரின் ீ மத்தியிலும் இருந்து கடுந்தவம் பசய்து பகாண்தை மரங்கவள நட்ைாள், அததாடு அந்தக் கவுரி சிகரத்தில் நாள்ததாறும் மரங்களுக்குத் தண்ண ீர் வார்த்துக் காப்பாற்ேியும் அதிதி பூவஜயும் பசய்து வந்தாள் பைிக்காலத்தில் குளிராட்டும் வாவைக் காற்றுக்கும் மவழக்காலத்தில் மவழக்கும் எக்காலத்திலும் பசிக்கும் பயத்துக்கும் அஞ்சாமல் மாமுைிவர்களும் பசய்ய முடியாத மாபபரும் தவத்வத மகாக்கடுவமயாக பசய்து வந்தாள் அவளது தவத்வதக் கண்ை அருந்தவமுைிவர்களும் வியந்து பிரமித்தார்கள். பார்வதிததவி தவஞ்பசய்து வந்த ஆசிரமத்திற்கு அருதக இருந்த சிங்கம், புலி, மான், பசு முதலிய மிருகங்கள் இயற்வகப் பவகயின்ேி ஒன்தோபைான்று அன்பு பகாண்டு வாழ்ந்தை. வித விதமாை புற்பூண்டுகள் அவளது ஆசிரமத்வதச் சுற்ேிலும் பசழித்து வளர்ந்தை நறுமணமலர்கள் பூத்துக் குலுங்கிை. இவ்விதம் பார்வதிதவஞ்பசய்த அந்த கவுரி சிகரம்; வகலாசத்திற்கு சமமாக விளங்கியது. இவ்வாறு பார்வதிததவி அருந்தவஞ் பசய்யும்தபாது ததவர்களும் மகரிஷிகளும் பார்வதிததவியின் தவத்வதப் பார்த்து. அத்தவத்தின் ததஜசால் வியாபரிக்கப் பபற்ேவர்களாய் சிவபபருமான் வற்ேிருக்கும் ீ திருக்வகலாயத்திற்குச் பசன்று சிவபபருமாவை வணங்கி வழிபட்டு வகலாசநாததை நீதர! ஸ்வயம்பு நீதர சங்கரர்! நீர் தமலாை கருவணயுள்ளவர் உலகங்கவளத்தகைஞ் பசய்யும் கூடியதாகவும் மிகவும் பயங்கரமாை தாயும் ததவர், முைிவர், தாைவர் முதலாைவர்களாலுங் கூைச் பசய்ய முடியாத பபருந்தவத்வத பார்வதி ததவி இயற்ேி வருகிோள் கருணாநிதிதய! தயவு பசய்து பார்வதியின் தவத்திற்கு இேங்கி எங்களது காரியத்வதயும் நிவேதவற்ேியருள தவண்டும் என்று இவேஞ்சிைார்கள்.

அவ்விதம் கூேியததவர்கவளயும் நாரதவரயும் சிவபபருமான் கவைக் கண்ணால் பார்த்துவிட்டுப் புன்ைவகபசய்து ததவர்கதள உங்கவளப் தபான்ேவர்களாலும் காண முடியாத நான், மவலயரசன்மகளாை பார்வதி பசய்யும் தவத்திற்கு மைமகிழ்ந்து அவளுக்குத் தரிசைம் பகாடுத்து அவவளதய திருமணஞ் பசய்து பகாள்ளப்தபாவது நிச்சயமாகும் இந்த விஷயத்தில் உங்களுக்கு தயாசவை தவண்ைாம். உங்கள் காரியம் வககூடும் ஆகதவ உங்கள் இருப்பிைங்களுக்கத் திரும்பிப் தபாகலாம்! என்று கூேி அவர்களுக்கு விவை பகாடுத்தனுப்பிைார். அதன்பிேகு சிவபபருமான், ஜவைமுடி தரித்த ஒரு கிழப்பிராமணராக தவைம் பூண்டு, பார்வதிததவி தவஞ் பசய்து பகாண்டிருந்த ஆசிரமத்வதயவைந்தார். அவ்வாறு வந்த தவதியவரக் கண்ைதும், பார்வதிததவி பபருமகிழ்ச்சிதயாடு அவவர வரதவற்று, அர்க்கியபாத்திய ஆசமைாதிகளால் உபசரித்து வழிபட்ைாள். அவ்வைத்திலுள்ள சுவையாை பழங்கவள உணவாக உவந்தளித்தாள். விருத்தராக வந்த தவதியர் தமது வயதுக்கு ஏற்பச்சிேிது தநரம் நித்திவரபசய்தார் அவர் உேக்கம் நீங்கி எழுந்ததும், பார்வதிததவி அவவர தமலும் உபசரித்து, அவவர தநாக்கி, நீங்கள் எங்கு வந்தீர்கள்! என்று தகட்ைாள். தவதியர் வடிவில் வந்திருந்த சிவபபருமான் தன் விருத்தாந்தங்கவள ஒருவாறு பசால்லி தன் பமய்வடிவவக் காட்ைாமல் தான் பகாண்ை தவைத்திற்கு ஏற்ே கபை வார்த்வதகவளப் தபசலாைார். ஏ ததவி! இந்தத் தீர்த்தம், பலம், உன் தவம் ஆகியயாவும் எப்பபாழுதும் பரிபூரணமாக இருக்கதவண்டும். நான் தகட்கும் சில தகள்விகளுக்கு நீ பதில் பசால்லதவண்டும் பால்வயயாை நீ என்ை காரணத்திற்காகத் தவஞ்பசய்கிோய்! எல்லா பூவஜகவளயும் பூரணமாகச் பசய்வவதப் பார்த்தத நம்மிருவருக்கும் சிதநகம் உண்ைாயிற்று. உன் அந்தரங்க விஷயம் எதுவாயினும் என்ைிைம் தபதம் பாராட்ைாமல் பசால்ல தவண்டுகிதேன் உன்ைிைத்திதல தவத்தாலாகும் எல்லா விதமாை பயன்களும் நிவேந்திருக்கின்ேைதவ இந்தத் தவத்வத கணவவையவைய தவண்டும் என்று விரும்பிச் பசய்வதாக இருந்தால் இத்தவத்வத இத்ததாடு நிறுத்திக்பகாள். இரத்திைமாைது தன்வைக் பகாள்தவாவை ததடி பசல்வதில்வல ஆயினும் இரத்திைத்வதக் பகாள்தவான். தாதை வந்து அதவைக் கிரகித்துக்பகாள்வான்! உன்னுவைய சவுந்தரியபமல்லாம் தவஞ்பசய்வதைால் வணாகின்ேை ீ உன் அழகாை ஆவையாபரண அலங்காரங்கவளபயல்லாம் உதேிவிட்டு ததால் மரவுரி தபான்ேவவகவள ஏன் அணிந்திருக்கிோய்? அதற்குக் காரணம் பசான்ைால் அவத தகட்டு நான் மகிழ்தவன்! என்ோர். தவதிய தவைதாரி தகட்ை தகள்விகளுக்குப் பார்வதிததவி தாதை விவை பசால்ல பவட்கப்பட்டு விலகிச் பசன்று தன் ததாழிகளில் ஒருத்திவய அனுப்பி, அவள் மூலம் எல்லா விஷயங்கவளயும் அவருக்குத் பதரிவிக்கச் பசய்தாள்.

13. ஜவைிய ஜவடைாரி தைாடுத்ை வாக்குவாைமும், தகாடுத்ைவரமும் பார்வதி அனுப்பிய பிராண சகி புன்ைவகதயாடு கிழட்டு தவதியரிைம் பசன்று ஐயதர! பார்வதிததவி ஏன் தவஞ்பசய்கிோள் என்பது தாதை தங்களுக்குத் பதரியதவண்டும்? சகல ஐசுவர்யங்களும் கூடியிருந்துங்கூை இந்திரன் முதலாை ததவர்கவளபயல்லாம் புேக்கணித்து விட்டு பிநாகம் என்ே வில்தலந்திய சிவபபருமாவைதய தன் பிரிய காதற் கணவராக அவைய தவண்டும் என்று தான் பார்வதி இப்படி அரும் தவம் பசய்கிோள் இவள் வவத்த மரக்கன்றுகள் கூை பபரிய விருட்சங்களாகிப் பூத்துப்பயன் தரத் துவங்கி விட்ைை. இவதளா நாரதர் கூேியபடிதய இன்னும் தவஞ்பசய்கிோள் என்ோள். அவவள அவ்வாறு தபசவவத்து விட்டு பார்வதி தைித்து நின்ோள். தவதியர் வியந்தவர்தபால் பார்வதிவய தநாக்கி, ஏ பார்வதி உன் ததாழி பசால்பவவ உண்வமதாைா? அல்லது பபண்களுக்தக உரிய பவறும் பரிகாசமா? நிச்சயத்வத நீதய ஏன் என்ைிைம் பசால்லக்கூைாது? என்று தகட்ைார். அதற்குப் பார்வதிததவி பபரியவதர! என் ததாழி பசால்வது யாவும் உண்வமதான் மைத்திற்கும் வாக்குக்கும் எட்ைாத அச்சிவபபருமாவை என்ைால் எப்படி அேியத்தாகும்? அப்படித் துர்லபமாக இருந்துங்கூை, என் விருப்பத்தாதலதய நான் அவவரக் குேித்துத் தவஞ் பசய்கிதேன்! என்ோள். பார்வதி நான் இப்தபாது என் விருப்பப்படிச்பசல்கிதேன் நீ எவத இச்சித்தாதயா அவத அேிய எைக்கும் பபரு விருப்பம் இருந்தது அவத உன் ததாழியரிைமிருந்தும் உன்ைிைமிருந்தும் பதரிந்து பகாண்தைன். இைி நான் தபாயாகதவண்டும் இல்வலபயன்ோல் நமது சிதைகம் குன்ேிவிடும் என்று மவேவர் மந்தகாசத்ததாடு பசால்லிவிட்டு, அங்கிருந்து புேப்பட்ைார். உைதை பார்வதி தவதியவரப் பார்த்து, சுவாமி! நீங்கள் ஏன் புேப்படுகிேீர்? என்று தகட்ைாள். பார்வதி நான் உைக்கு மிகவும் அன்பைாவகயால் பசால்லுகிதேன் நீதயா சந்தைத்வத விட்டுச் தசற்வேப் பூசிக் பகாள்ளவும் யாவை வாகைத்வத விட்டு எருதின் தமல் ஏேிச் சவாரி பசய்யவும், கங்வக நீவர விட்டு, கிணற்று நீவர அள்ளிக்குடிக்கவும், சூரிய ஒளிவயவிட்டு விட்டு மின்மிைியின் மினுக்கு ஒளிவயக் கண்டு ரசிக்கவும், வட்டு ீ வாசத்வத விட்டுவிட்டு காட்டு வாசஞ் பசய்யவும் விரும்பியவளாய் தவஞ்பசய்கிோய் உன்னுவைய இந்த முயற்சி உசிதமாகத் ததான்ேவில்வல, ததவர்கள் நிவேந்த சவபவயவிட்டு அசுரரும் வபசாசரும் நிவேந்த சவபவய நீ இச்சிக்கிோய்? அலங்காரமாை இந்திரன் முதலாை ததவர்கள் எல்தலாவரயும் விட்டுவிட்டு ஆண்டியாை சிவவை நீ விரும்புகிோய்? இது உசிதமல்ல மிகவும் அலட்டுத்தைமாகதவ எைக்குத் ததான்றுகிேது. இன்னுஞ் பசால்லுகிதேன் தகள். பார்வதி கமலப் பூக்கவளப் தபான்ே கருவிழிகள் வாய்ந்த கட்ைழகியாை நீ எங்தக? முக்கண்ணைாை அந்தச் சுைவலயாடிச் சிவன் எங்தக? பவண்ணிலா முகம் பவைத்த நீ எங்தக? ஐந்தவலயைாை அந்த ஆண்டிப்பித்தன்

எங்தக? வருணிக்கதவ முடியாத கூந்தல் அலங்காரியாை நீ எங்தக? விரிசவையைாை அந்த ஜைாதரன் எங்தக? சந்தைம் முதலாை வாசவைகள் பூசப்பரிமளிக்கும் உைல் வளம் வாய்ந்த நீ எங்தக? சுடுகாட்டுச் சாம்பவலப் பூசித்திரியும் உைலுள்ள அந்த சிவன் எங்தக? சுகமாை பவண்பட்ைாவை எங்தக? சுகமற்ே அவைது யாவைத் ததால் தபார்வவ எங்தக? உைது திவ்யமாை ததாள் வவளகள் எங்தக? அவைது பாம்பு அணிகள் எங்தக? உன் தசவகர்களாை ததவர்கள் எங்தக? அவைது பூத கணங்கள் எங்தக? உன் மிருதங்கம் முதலாை வாத்தியங்கள் எங்தக? அந்தச் சிவைின் ைம்ருகம் எங்தக? உைது தபரிவக எங்தக? அவைது சிருங்கி எங்தக? உைது ைங்கம் எங்தக? சிவைது கல்லவாத்தியபமங்தக? ஆவகயால் உைக்கும் அந்த சிவனுக்கும் பபாருத்ததமா உருவ ஒற்றுவமதயா சிேிதும் கிவையாது. அந்தச் சிவதைா விருபாக்ஷ (தகாணல் கண்ணன்) அவைது குலங்குடி முதலியைவும் நன்ோக அேியப்பைவில்வல. அந்தச் சிவன் என்ை பசல்வந்தைா? அப்படியிருந்தால் அவன் ஏன் திகம்பரைாக (நிர்வாணைாகத்)திரிய தவண்டும். உலகத்தில் ஆைவர்களுக்குள்ள விதசஷ குணங்களில் ஒன்ோவது சிவனுக்குண்ைா? அவன் ஏேித் திரியும் வாகைதமா மாடு! உடுத்தும் ஆவைதயா யாவைத்ததால் அவைது பவைவரிவசகதளா பூத வபசாசங்கள்! அவைது நீல கண்ைத்திதலா நீல நிேத்து கடுவிஷம், வடுகளில் ீ வசிக்கலாயக்கற்ேவைாய் வைத்வத அவைந்து காடுதமடுகளில் சுற்றுபவன்! அவன் ஜாதிதயா இன்ைபதன்று இன்னும் பதரியவில்வல! அவைது வித்வயயும் ஞாைமும் இவ்வளவுதான் என்றும் இன்னும் கணக்கிைப்பைவில்வல, அவதை ஏகாங்கி! அதிலும் பற்ேற்ே விரக்தன்! அந்தச் சிவன் சர்வ சம்மதமாை புருஷைாக இருந்தால் மன்மதவைத் தகைஞ் பசய்வாைா ஆவகயால் அந்தச் சிவைிைம் உன் மைவதச் பசலுத்துவது உசிதமல்ல! உைக்கும் அந்தச் சிவனுக்கும் பலவவகயிலும் ஏற்ேத்தாழ்வுகள் எத்தவைதயா இருக்கின்ேை. ஆவகயால் இது எைக்கு யுத்தமாகத் ததான்ேவில்வல. ஆயினும் விவைவய பவல்ல முடியுமா? நீ உன் விருப்பப்படிதய பசய்! தவல விரித்தாடும் அந்த தான்

ததான்ேிக் கூத்தவை அேிதவன். அவன்

வசிப்பததா ருத்திர பூமி. அவதை உலகத்திலுள்ள அசத்தாை பபாருள்கவள அவைகிோன். ஆவகயால் அப்படிப்பட்ைவைிைமிருந்து உன் மைவதத் திருப்புவது உைக்குத்தான் நல்லது. இது உைக்கு இஷ்ைமில்வலபயன்ோல் நீ என் முன் நிற்காதத தபா! என்று தவதியர் வடிவத்தில் வந்திருந்த சிவைாதர கூேிைார். அவற்வேபயல்லாம் பபாறுவமயின்ேிக் தகட்ை பார்வதிததவி மிகவும் தகாபங் பகாண்ைாள். அவள் முதுபபரும் தவதியவர தநாக்கிக் குமுேிக்குமுேி கூேலாைாள். சிவதூஷவண பசய்வதில் வாய்த் ததர்ச்சிபபற்ே கிழவதர! இவ்வளவு தநரம் உம்வமத் தன்யர் என்று எண்ணியிருந்ததன். இப்தபாதல்லதவா நீ அபக்தமாைவர் என்பவதப் புரிந்து பகாண்தைன் ததவாதி ததவைாை

சிவபபருமாவை அேிதவன் என்று நீர் கூேிய வார்த்வத பபாய்தய அன்ேி தவேல்ல, நீர் நிச்சயமாக அவவரப்பற்ேி அேிந்திருந்தால் அவருக்கு விதராதமாக ஏளைம் பசால்லமாட்டீர்! நீர் ஒரு வஞ்சகர். அதிலும் நீர் வயதாை வாயாடிக்காரர், உலவகக் காக்கும் அச் சிவபபருமாைின் வாசாமதகாசரமாை ஸ்வரூபத்வத நான் பசால்கிதேன் தகட்டுத் பதரிந்து பகாள்ளும்!… அந்தப் பரமசிவைார், தயாசித்துப் பார்த்தால் நிர்க்குணம் காரணத்தால் ஸகுணராகவும் நிர்க்குணராகவும் விளங்குகிோதர தவிர அவருக்குப் பிேவி ஏது? ஜாதி ஏது? சகல வித்வதகளுக்கும் அவர் பிேப்பிைமாைவர் அவதர முன்பு ஒரு காலத்தில் தவதங்கவள ஸ்வாசமார்க்கமாை மகாவிஷ்ணுவுக்கு வழங்கியவர் பரமத்மாவும் பரிபூரணருமாை அந்தச் சிவைாருக்கு வித்வதகளால் ஆகதவண்டியது என்ை? ஆதிபூதராை அந்த ஆைந்தக்கூத்தருக்கு வயது ஏது? பிரகிருதிதய அந்தப் பபருமாவை நித்தயமாக அவைகிோதைா? அவனுக்குப் ப்ரஹால உத்ஸாஹ மந்திரஜ எல்தலாருக்கும் சுகம் பபாங்கி வருதம தவிர, அவருக்பகன்று ஏன் சுகம்? துன்மதியாளதர! தவதநுட்பம் பதரியாத கிழட்டு தவதியதர! எந்தச் சிவபபருமாைின் கருவணக் கண்தணாக்கிைால் ததவர்கள் ஜீவந்தர்களாக இருக்கிோர்கதளா, எந்தச் சிவபபருமாைின் திருத்பதாண்டிற்காகத் ததவர்களும் காத்திருப்பார்கதளா அந்தச் சிவபபருமாதை ஸ்வயம்பு அத்தவகய சிேப்புகள் வாய்ந்த சிவபபருமான் என்வை விரும்பி இச்சிப்பாராைால் கல்யாணரூபரும் ததவததவருமாை அந்தப் பபருமாைின் தசவவயால் எைக்கு என்ை குவேதான் உண்ைாகும்? எல்லாப் பிேவிகளிலும் தரித்திரைாக இருப்தபான் ஆண்டிபயை நீர் இகழ்ந்த அந்த ஆைந்தமூர்த்திவய தசவித்தால் அஷ்ை லக்ஷ்மிகவளயும் அவைவான் எந்தச் சிவபபருமாைிைம் அஷ்ைமாசித்திகளும் நர்த்தைஞ் பசய்கின்ேைதவா, அந்தப் பரதமஸ்வரனுக்கு ஐசுவரியம் எப்படி எட்ைாததாகும்? சாதாரணமாைவர்களுக்கு அவர் காட்சிக்கு எளியவராக தமது லீலா மாத்திவரயால் காணப்பட்ைாலும் அவவர ஸ்மரித்தாதலதய சர்வமங்களமும் கிவைத்துவிடுதம! சிவம் என்ே மங்களகரமாை பபயர் எவன் முகத்தில் நிவலத்திருக்கிேததா அவவைக் கண்ணால் காண்பதாதலதய அன்ைியர்களும் பரிசுத்தராகி விடுவார்கள் நீ ர் பசால்வதுதபால் பஸ்மமாைது பரிசுத்தம் இல்லாத பவறும் சாம்பல் என்ோல் அம்பலவாணராை அந்த அண்ணல் மாபபரும் நைைமாடிய பிேகு ததவர்கள் ஏன் நமது சிரசின் மீ து அந்தச் சாம்பவலப்பூசிக் பகாள்கிோர்கள்? பபான்ைார் தமைியில் தூய பவண்ணறு ீ அணியும் எந்தச் சிவபபருமான் அகில உலகங்களுக்கும் ஆதியாக இருக்கின்ோதரா அவர் சர்தவஸ்வரைாக இருந்து, அவைத்வதயும் ஆக்கலும் காத்தலும் துவைத்தலுமாை முத்பதாழில் புரிந்து அலகிலாவிவளயாட்டுவைய தவலவராக விளங்குகிோதரா

அந்த ஆதிநாயகவர உம்வமப் தபான்ே குவேமதியாளர்களால் எப்படி அேிய முடியும்? தகளும் வயதாை தவதியதர! இன்னும் தகளும் பரமாத்மாவாகவும் பரப்பிரம்மமாகவும் விளங்கும் சிவபபருமாைது அேியக்கூைாத உருவத்வத உம்வமப்தபான்ே அஞ்ஞாைிகள் எப்படி அேியக்கூடும்? துராசாரமுவையவர்களும் மகாப் பாபிகளும் ததவமார்க்கத்திற்குப் புேம்பாைவர்களும் நிர்குணராை சிவபபருமாவை எப்படி உணர்ந்தேிவார்கள்? தத்துவஞாை விசாரவணயில்லாமல் எவன் ஒருவன் சிவபபருமாவை நிந்திக்கிோதைா, அவன் பல பிேவிகளில் தசகரித்த புண்ணியங்களும் வண் ீ சாம்பலாகி விடும். நீதரா அளவற்ே ததஜஸ் வாய்ந்த சிவபபருமாவை இழித்தும் பழித்தும் பலப்பல தபசிவிட்டீர் உமது அற்பஞாைத்வத அேியாமல் வயதாை பபரியவர் என்று மதித்து வழிபட்டு உபசரித்த காரணத்தால் நானும் பாபத்வதயவைந்ததன் எவன் ஒருவன் சிவநிந்தவை புரியும் துதவஷியாக இருக்கிோதைா அவவைக் கண்ணால் பார்த்தாலும் ஸதசவ ஸ்நாைம் பசய்ய தவண்டும். துஷ்ைதவதியதர உம் ஊைக் கண்களுக்கு சிவபபருமான் எப்படிப்பட்ைவராக இருந்தாலும் அவதர என் மணக்கண்ணிற்குப் பிரியரும் என் விருப்பத்திற்கு உரியவருமாவார்! திரும்பத் திரும்பக் தகட்ைாலும் அவததயதான் நான் பசால்லுதவன். இவ்வாறு பார்வதி பவகுண்டுவரத்து விட்டு தன் ததாழிவயப் பார்த்து, சகிதய துஷ்ை புத்தியும் பகட்ைமைமும் பவைத்த இந்தக் குறும்புக் கிழவவர நீதய இங்கிருந்து தபாகச் பசால்லடி, ஏபைன்ோல் சிவநிந்வத காது பகாடுத்துக் தகட்பவர்களும் பாபத்வத அவைவார்கள். இவர் இங்கிருந்தால் தமலும் சிவநிந்வததய பசய்வாராவகயால் தாதம இந்த இைத்வதவிட்டு தவறு இைம் பசல்தவாம் என்று பசால்லிவிட்டு தன் ததாழியருைன் காபலடுத்துப் பபயர்த்து வவப்பதற்கு முன், விருத்ததவதியரின் தவைத்திலுள்ள சிவபபருமான் தம் மாறு தவைத்வத நீக்கிவிட்டு தம் சுயவடிவபமடுத்து சிவபபருமாைாகக் காட்சியளித்தார். அவ்வாறு அவவரக் கண்ைதும் பார்வதிததவி நாணத்ததாடு தவலகுைிந்து நின்ோள், அவவள சிவபபருமான் உற்று தநாக்கிப் புன்ைவக பூத்து பார்வதி நீ என்வை விட்டு எங்தக தபாகமுடியும்? நீ என்ைால் விட்டுவிைத் தக்கவள் அல்லதவ உன் தவத்துக்காக மகிழ்ந்த நான் உன் முன் பிரசன்ைமாதைன். உன் மைவதச் தசாதிப்பதற்காகதவ விவளயாட்ைாக இப்படிபயல்லாம் வாய் பகாடுத்து வார்த்வதயாடிதைன். உன் திைப்பக்திவயக் கண்டு உவந்ததன். உைக்கு பகாடுக்கத் தகாத வரதம இல்வல உன் தவத்தால் நீ என்வை அவைந்தாய் உன் அழவகக் கண்ைால் ஒரு க்ஷணம் ஒரு யுகமாகத் ததான்றுகிேது நீ நாணத்வத விடு நமது வட்டுக்குப் ீ தபாகலாம் வா என்று சிவபபருமான் கூப்பிட்ைார் பார்வதி நீண்ை காலம் தவஞ்பசய்த பயவையவைந்து தவத்தால் உண்ைாகிய சிரமமும் நீங்கிைாள்.

14. பார்வைிக்கு மணம்ஜபசிய கதை வநமிசாரண்ய தவஞாைிகதள! நான் பசால்வவதப் பக்தியுைன் தகளுங்கள். பார்வதி ததவி சிவபபருமான் கூேிய வார்த்வதகவளதகட்ைதும் தான் முன்பு இைம் புரியாமல் அவவரக் கடிந்து பகாண்ைதற்காக பவட்கப்பட்ைாள். பிேகு தம் வட்டுக்குப்தபாதவாம் ீ வா! என்று கூப்பிட்ை சிவபபருமாவை தநாக்கி ததவாதி ததவதர! என் விஷயத்தில் கருவணகாட்டி அனுமதியளித்து இப்தபாது என்வை என் தந்வத வட்டுக்கு ீ அனுப்பிவிடுங்கள் பிேகு சித்த புருஷர்களால் சுபமாை உத்தமமாைவிதிக்கிரமமாை திருமணத்வத என் பிதாவின் வட்டில் ீ பசய்து பகாண்டு என் தந்வதயின் கிருகத்வதயும் அவரது இல்வாழ்விவையும் சிேப்பித்தருள தவண்டும் என்று பார்வதி தன் ததாழி மூலமாக அேிவித்தாள். அவ்வசைத்வதக்தகட்ைதும் சிவ பபருமான் அகங்குளிரக் கண்குளிர அவவளப் பார்த்து பார்வதி உைக்கு எதுவிருப்பதமா, அது அப்படிதய ஆகுக என்று தருவாய் மலர்ந்து கூேிவிட்டு அங்கிருந்து மவேந்தார். பார்வதி தன் ததாழிகவள அவழத்துக் பகாண்டு இமாசலத்தில்தன் தந்வதயாை பர்வதராஜைின் மாளிவகவய அவைந்தாள். அவளது வருவகவய அேிந்ததும் அவள் தாயாராை தமவை ராணிபற்பல தாதியரும் ததாழியரும் உேவிைரும் புவைசூழத்தன் புதல்விவய எதிர்பகாண்டு வரதவற்று நீ நற்கருமம் பசய்தாய்! உன்ைால் நாங்கள் யாவரும் தூய்வமயவைந்ததாம் என்று பசால்லி சந்தை மலர்களால் பார்வதிவய அருச்சித்து வகயுவேகள் பகாடுத்து அரண்மவைக்கு அவழத்துச் பசன்ோள் அப்தபாது பர்வதராஜைாை ஹிமவாைின் அரண்மவை மாளிவக முழுவதும் ஆைந்தமயமாக விளங்கியது பர்வதராஜன் நாரதவரத் துதித்து துர்ப்புத்திரவைப் பபறுவவதவிை நற்புதல்விவயப் பபறுவதத சிேந்தது என்று கருதித் தன் இல்வாழ்வவச் சுப வாழ்வாக எண்ணிமகிழ்ந்தான். சிவபபருமாதைா பார்வதி ததவிக்கு வரங் பகாடுத்து விட்டு அந்தர்த்தாைமாை பிேகு காசிமாநகர் என்னும் புண்ணிய ÷க்ஷத்திரத்வத அவைந்தார். அங்கு அவர் ஸப்தரிஷிகவள நிவைத்தார் அவதயுணர்ந்ததும் ஏழு ரிஷிகளும் பரதமஸ்வரவைத் தியாைித்துக் பகாண்டு முத்தாபரணங்கள் பூண்டு தங்களது தவத்தின் பிரத்தியட்ச சித்தி தபான்ே அருந்ததி முதலாை அவரவர் பத்திைிகதளாடு புேப்பட்டு வந்து சிவபபருமான் இருக்குமிைத்வதயவைந்து துதித்து நின்ோர்கள். சூரியகாந்திவயப் தபால விளங்கும் சப்த ரிஷிகவளச் சிவைார் பார்த்து தவமுைிவர்களும் தததஜாவந்தர்களுமாை மாமுைிவர்கதள மவைவிமாதராடு சம்சார சம்பந்தர்களாக இருப்பவதக் கண்டு நமக்கும் நமது திருமண விஷயத்தில் நாணம் தவண்டுவதில்வல என்று கருதிைார். அவவர ஸப்த(ஏழு) ரிஷிகளும் தநாக்கி அண்ணதல ஆைந்த வள்ளதல, அம்பலவாணதர அளவற்ே ததஜவசயுவைய வராகவும் பகவாைாகவும் விளங்கும் எம்பபருமாதை நமஸ்காரம் கபர்த்தியாை

(ஜைாதரராை) ததவரீருக்கு நமஸ்காரம் ஐந்து திருமுகங்கவளயுவைய உமக்கு நமஸ்காரம் ஹிரண்ய பாஹுவாகவும் (பபான்ைார் ததாளராகவும்) நீலகண்ைராகவும் விளங்கும் விரிசவை சிவபபருமாதை நமஸ்காரம் ஸர்வ வியாபகராகவும் வியாப்பியராை உமக்கு நமஸ்காரம் சிவைாராகவும் சிவரூபராகவும் பிரணவ ரூபராகவுமுள்ள உமக்கு நமஸ்காரம் என்று பலவாோகவும் ததாத்தரித்து எம்பபருமாதை எல்தலாருக்கும் தமலாை ஏகாம்பரதை யாவருக்கும் அருள் பாலிப்பவதர நாங்கள் உம்வம எவ்விதம் துதிப்தபாம். நாங்கள் முன்பு இயற்ேிய தவம் தவத அத்தியயைம் யாகங்கள் புண்ணிய காலங்களில் பசய்த தாை தருமங்கள் தீர்த்த ஸ்நாைங்கள் முதலியயாவும் உம் திவ்வியமாை தரிசைத்தால் வககூடிை உம்வம நிவைத்தவன் கிருதகிருத்தியைாவான். அப்படியிருக்கும் தபாது ததவரீதர எம்வம நிவைத்ததால் எங்களுக்குண்ைாை பபரும் தபற்வே என்ைபவன்று பசால்தவாம்? மிகவும் குள்ளனுக்கு உயர் மரத்துப்பழம் எட்டியது தபாலவும் பிேவிக்குருைனுக்கு கண்கள் கிவைத்தது தபாலவும் ஊவமக்கு வாய் தபச்சு உண்ைாைது தபாலவும் பரம தரித்திரனுக்கு பபரும் புவதயல் கிட்டியது தபாலவும் முைவன் மவலவயத் தாண்டுவது தபாலவும் மலடிக்கு வமந்தன் பிேந்தது தபாலவும் உம் அரும்பபரும் தரிசைமாைது அடிதயங்கட்குக் கிவைத்தது. அதைால் முைிவர்களில் உயர்ந்தவர்கள் எைப் பபயர் பபற்தோம். எங்களால் இயன்ேதாகவும் நன்வம பயப்பதாகவும் உள்ள ஏவல் பணிகவளச் பசய்யக் கட்ைவளயிை தவண்டுகிதோம். என்று இவேஞ்சிைார்கள். அவைவராலும் வழிபைத் தக்க அேிவியல் முைிவர்கதள உங்கவள நான் நிவைத்து உங்கவள இங்தக வருவித்தகாரணம் என்ைபவன்று பசால்கிதேன். பிருமததவவைக் குேித்துத் தவஞ்பசய்த துராத்மாவாை தாரகாசுரன் வலிவமயாை வரங்கவள பபற்று ததவர்களுக்குத் துன்பஞ் பசய்கிோன். நிலம், நீர், பநருப்பு, ஆகாயம், சூரியன்; சந்திரன் யாகஞ் பசய்தவான் எைப்பிரிந்த என் அஷ்ை மூர்த்தங்கள் எட்டு வடிவப் பபாருட்கள் உலகத்திற்கு உற்றுதவி பசய்வதற்தகயன்ேி தன்ைலப்பயனுக்காக அல்ல ஆவகயால் யான் சிவலயுைன் கூடி நிற்க திருமணஞ் பசய்து பகாள்ள விரும்புகிதேன் சிவவயாை பார்வதிதயா, அரும் பபரும் முைிவர்களாலும் ஆற்ே முடியாத அருந்தவம் பசய்து முடித்தாள். அவளுக்கு இஷ்ைமாை வரத்தின் பயன் அவளுக்குக் வககூை தவண்டும். ஆவகயால் பார்வதியின் பிதாவாை பர்வதராஜைின் மாளிவகக்கு நீங்கள் பசன்று அந்த ராஜவையும் அவன் மவைவியாை தமவைவயயும் சந்தித்து, நற்பசயல் நிவேதவறும் வண்ணம் மணம் தபசி, பார்வதிவய எைக்கு மணமுடிக்கும்படி விரும்புகிதேன் பார்வதிதயா ஸர்வகுண பரிபூரவணயாை கன்ைிவகயாவகயால் அவவள எைக்கு மணமுடித்துக் பகாடுக்கும்படி பர்வதராஜவை தகட்டு நிச்சயித்துக்

பகாண்டு ததவர்களுக்கு நன்வமயுண்ைாகும்படி விதிமுவேப்படி, நீங்கதள மணவிவைவய நைத்துவிக்க தவண்டும் மற்ேபடி பசய்ய தவண்டியவற்வேபயல்லாம் பதரிந்துள்ள உங்களுக்கு விதசஷமாக நான் பசால்லதவண்டியது எதுவுமில்வல என்ோர். அவததகட்ை சப்தரிஷிகள் ஆைந்தப் பரவசமவைந்தார்கள், அரி அயைாலும் வணங்கத் தக்கவரும் புருஷார்த்தங்கள் அவைத்வதயும் தரவல்லவருமாை சிவபபருமான் உலக நன்வமயின் பபாருட்டு நம்வம இந்தக் காரியத்துக்கு ஏவிைார். இவதரா சர்வதலாக கர்த்தாவாகவும் பார்வதிதயா சர்வதலாக மாதாவாகவுமிருப்பதால் இந்த ஏவல் பணி பவகு உசிததமயாகும் இந்தக் காரியம் வளர்பிவேச் சந்திரவைப்தபால் விருத்தியவைய தவண்டும் என்று சப்தரிஷிகளும் பசால்லிக் பகாண்டு பிவே சூடிய பபருமாவை வணங்கி விவைபபற்று வாைவழியாக இமயமவலயிலுள்ள பர்வத ராஜைது தவலநகவர அவைந்தார்கள். அந்தத் திவ்விய நகரத்வதக் கண்ைதும் சப்தமகரிஷிகளும் உவவக பபருகித் தங்களுக்குள் பசால்லிக் பகாள்ளலாைார்கள். இந்த நகரம் குதபரைது அழகாபுரிவயவிை தததவந்திரைின் அமராவதி பட்ைணத்வதயும் விை ஆதிதசஷைது தயாகவதிவய விைச் சிேப்பாகத்ததான்றுகிேதத! ஸ்படிகக்கற்களிைாலும் பலவவக ரத்திைங்களாலும் கட்ைப்பட்ை அழகு பகாழிக்கும் மாளிவககள் மிகவும் மதைாரம்மியமாக ஒளி வசி ீ பஜாலிக்கின்ேை சூரிய காந்த மணிகளும் சந்திர காந்த மணிகளும் சுவர்த்தைங்களிபலல்லாம் மின்னுகின்ேை. இத்தவகய இமயமவலயின் அழகுக்கு ஈைாகுமா? என்று சப்தரிஷிகள் வியந்தும் உவந்தும் பசால்லிக் பகாண்தைமுக மலர்ச்சிதயாடு மவலயரசைின் மாளிவகவய அவைந்தார்கள். சூரியனுக்குச் சமமாை ததஜஸ் வாய்ந்த சப்தரிஷிகவளக் கண்ைதும் பர்வதராஜன் தன் மவைவியாை தமவைவய தநாக்கி, ஏழு சூரியர்கள் நமது இல்லதுக்கு வருகிோர்கதளா? நான் கிரஹஸ்தைாவகயால் இவர்கவள நம் கன்ைிவக பார்வதிதய பூஜிக்க தவண்டியவள். இப்தபாது தான் நாம் தன்யர்களாதைாம் என்று பசால்லிக் பகாண்டிருக்கும் தபாதத ஆகாயத்திலிருந்து சப்தரிஷிகள் கீ தழ இேங்கிைார்கள். அவர்கவள பர்வதராஜன் எதிர்பகாண்டு வரதவற்று வழிபட்டுத் திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கிைான். சப்தரிஷிகள் தங்கள் வககளால் ஹிமாவாவைப் பற்ேித்தூக்கி சுபமுண்ைாகுக, சுபம் உண்ைாகுக, சுபம் உண்ைாகுக என்று ஆசீ ர்வதித்தார்கள், பர்வதராஜன் அவர்கவள வணங்கி, ஞாைரிஷிகதள! இன்றுதான் என் குடில் புைிதம் பபற்ேது என்று பரவசத்ததாடு பசால்லி அவர்களுக்கு ஆசைம் பகாடுத்து உட்காரச் பசய்து அவர்களுவைய ஆக்வஞவயப் பபற்றுத் தானும் உட்கார்ந்து; மஹாத்மாக்கதளநீங்கள் எழுவரும் எந்தக் காரணத்திற்காக என் மாளிவகவய வந்தவைந்தீர்கதளா? நான் தன்யைாதைன்.

கிருத கிருத்தியைாதைன் உலகத்தில் பலராலும் புகழத்தக்கவைாதைன். எதற்காக வந்தீர்கள்? தாசைாை எைக்குத் பதரிவிக்க தவண்டும் அடிதயனுக்கு ஏதாவது கட்ைவளயிடுவதாைால் விவரவில் பசால்லியருளுங்கள்! என்ோன் பவ்யமாக, சப்த ரிஷிகள், சந்ததாஷித்தார்கள். அவர்கள் பர்வதராஜவை தநாக்கி ஹிமவாதை! நீதய பாக்கியசாலி நீதய தன்யன்! பதராபகார சிந்வதயால் சிவபபருமான் சகல ஜீவன்களுக்கும் சுகம் நல்க விருப்பங்பகாண்டு எங்கள் மூலம் உன் புதல்வியாை பார்வதிவய தன் நாயகியாக்கிக் பகாள்ள நாடுகிோர் அது உைக்குச் சம்மதமாகி, பார்வதிவய அவருக்கு கன்ைிகாதாைஞ் பசய்து மணம் முடித்து வவப்பாயாைால் சகல உலகங்களுக்கும் சுகம் பசய்யும் சங்கர பகவானுக்குப் பூஜ்யராவர்; ீ இதில் ஐயமில்வல, உன் பபண் பார்வதியும் அவரது திருவருளால் உலக அன்வையாவாள். உன் ஜன்மமும் பயன் பபற்ே தாகும் என்று கூேிைார். அவதக் தகட்ைதும் பர்வதராஜன் சப்தரிஷிகதள இந்த விஷயத்தில் என் பத்திைியாை தமவையின் கருத்வதயும் அேிந்து பகாள்ள தவண்டும். பார்வதிதய என் ததகம் அவதள என் சம்பத்து அவதள என் கீ ர்த்தி என்று பசால்லிவிட்டு, தமவைதயாடு ஆதலாசித்து அவவளயும் இணங்க வவத்து, பார்வதிவய உலக அன்வையாகப் பாவித்து ரிஷிகளின் மடியில் அமர்த்தி, முைிவர்கதள, இந்தப் பார்வதி என்ைால் உங்களுக்கு பிøக்ஷயாகக் பகாடுக்கத் தக்கவள். என்ைால் பகாடுக்கத்தக்க பிøக்ஷ இதுதான் என்ோன். அதற்கு சப்த ரிஷிகள், இமவாதை, நாங்கள் பிக்ஷகர்கள், நீதரா பிøக்ஷ பகாடுப்பவர் பார்வதிதய பிக்ஷõ கதம்பமாைாள். இவதவிைச் சிேந்தது யாது? என்று பசால்லிப் பார்வதிவய தநாக்கி, ததவி! நீ சிவபபருமானுக்குச் சுகம் பகாடுப்பவளாக என்று வாழ்த்திக் வகவயப் பிடித்துக் பகாண்டு உைக்குச் சுபம் உண்ைாகப் தபாகிேது. வளர்பிவே நிலவவப்தபால்

உன்

கணங்கள் உன் வட்டில் ீ தசர்ந்து நாளா வண்ணம் விருத்தியவையப் தபாகிோர்கள், என்று பசால்லி விட்டு இமவாைிைம் பழங்கதளாடும் மலர்கவளயும் தாம்பூலங்கவளயும் ஒருவருக்பகாருவர் திருமண நிச்சயதார்த்தம் பசால்லி மாற்ேிக் பகாண்ைார்கள் அப்தபாது தமவை கண்ண ீர் வடித்தாள். அவதக் கண்ை அருந்ததி சிவபபருமாைின் அநந்தகல்யாண குணங்கவள அவள் ஆவலுறும் படி எடுத்துச் பசால்லி கண்ணவரத் ீ துவைத்தாள். பிேகு ரிஷிகள் நான்காம் நாளன்று உயர்ந்த லக்கைத்வத திருமணத்துக்கு நிச்சயித்து பர்வதராஜைிைம் விவைபபற்று மகிழ்ச்சியுைனும் தம்மவைவியருைனும் காசித் தலத்வத அவைந்து, சிவபபருமாவைத் தரிசித்து மவைவியின் முடிவு கூேி தம் இருப்பிைஞ் பசன்று மீ ண்டும் வருவதற்கு உத்தரவு தகட்ைார்கள். சிவபபருமான், சப்தரிஷிகதள நீங்கள் என்ைால் விவாகத்தில் அத்வர்யுக்களாகச் பசய்யப்பட்டீர்கள் ஆவகயால் நீங்கள் உங்கள் சீ ைர்கதளாடு வரதவண்டும் என்று கட்ைவளயிட்ைார் மகரிஷிகள் அவ்வாதே ஆகுக என்று பசால்லி விவைபபற்றுச் பசன்ோர்கள்.

பிேகு சிவபபருமான் தம் கணங்களுைன் திருமண உற்சவத்வதக் கருதிக் வகலாயத்வதயவைந்து நாரத முைிவவர நிவைத்தார். நாரதரும் உைதை ததான்ேி கல்யாண சுந்தரதர! அடிதயவை நிவைக்கக் காரணம் என்ை? என்று புன்சிரிப்தபாடு தகட்ைார். சிவபபருமான் நிகழ்ந்த பசய்திகவளச் பசால்லிக் தகட்டு மிகவும் மகிழ்ந்தார். அப்தபாது சிவபபருமான் பார்வதி கூேியவார்த்வதகவளச் பசால்லி. பார்வதி என்வைத் தன் வசப்படுத்தத்தக்க அரும்பபரும் தவத்வதச் பசய்தாள் என்று பசான்ைார் அதற்கு நாரதர் சங்கரதர? தாங்கள் பக்தர்களுக்கு தன் வசமாவவததய விரதமாகக் பகாண்ைவராயிற்தே பார்வதியின் மதைா பீஷ்ைத்வத நிவேதவற்ேிை ீர் யான் பசய்யத்தக்க பசயல் என்ை உண்டு? உத்தரவிட்ைால் தவையின்ேிச் பசய்கிதேன். என்று தகட்ைார். அதற்கு சிவபபருமான் நாரதா! நீ கூேியபடிதய பார்வதிதய அவைதவன், இவ்விஷயத்தில் உைக்குச் சந்ததகதம தவண்ைாம், இைி நாம் பசால்லும் காரியத்வத நீதய பசய்ய தவண்டும். நாரதா, பிரமன், விஷ்ணு முதலிய ததவர்கள் சப்தரிஷிகள், சப்தமாதர்கள், யக்ஷர்கள். கந்தவர்கள், நாகர்கள் முதலாை அவைவவரயும் என் திருமணத்திற்கு அவழத்து வருவதுைன் இந்த விவாகத்திற்கு வராதவர்கள்எைக்குப் பிரியர்கள் அல்லர் எைக்கூே தவண்டும் என்ோர் அவவர நாரதர் வணங்கி விவைபபற்றுச் பசன்று, சகலமாை ததவர்கவளயும் கண்டு சிவபபருமாைின் கட்ைவளவய அேிவித்து அதிவிவரவில் சிவ சன்ைிதாைத்வத அவைந்தார். 15. ஊர்வலத்ைில் ஜமதன ஜைடிய மாப்பிள்தள ததவர்கள் அவைவரும் சிவபபருமாவைத் தரிசித்து வணங்க தவண்டும் என்று ஆவசதயாடு திருமணத்துக்கு தவண்டிய உபகரணங்கதளாடும் கந்தர்வர்கள் அப்ஸரஸ்திரீகள், வாத்தியங்கள் முதலியவற்தோடும் திருக்கயிவலக்கு வந்து தசர்ந்தார்கள். பரிபூரணராை பரமசிவைாருக்கு அலங்காரஞ் பசய்ய தவண்டியது ஒன்றுமில்வல, ஆயினும் எல்தலாரும் பகவத்தசவவ பசய்ய தவண்டும் என்ே கருத்துவையவர்களாய் தம்மால் இயன்ேவாறு மண நாயகைாக சிவபபருமாவை அலங்கரித்தார்கள். சிவைாரின் மகுைத்தில் அமர்ந்தான். திருபநற்ேிக் கண் திலகமாயிற்று, காதணிகளாை சர்ப்பங்கள் பபாற்குண்ைலங்களாயிை. விபூதிதய சந்தைமாயிற்று. யாவைத்ததாதல பட்டுப் பீதாம்பரமாயிற்று பாம்பு மாவலகள் நவரத்திை நவககளாயிை சிவபபருமாைது மகிவமயிைாதல அவர் ததகத்திலிருந்து இயற்வககதள கண்ைவர்களுக்கு அலங்காரங்களாகத் ததான்ேிை மாப்பிள்வள தகாலம் பூண்ை சிவபபருமான் யாராலுதம வர்ணிக்க முடியாத சர்வாபரணலங்கார உருவத்ததாடு விளங்கிைார். அப்தபாது பிரமத கணங்கள் சகல வாத்தியங்கவளயும் முழங்கிைர் ததவர்கள் மதகஸ்வரனுக்கு பணியாற்ே வரலாைார்கள் அவர்களில் பிருமததவர். அன்ைவாகைத்தில் அமர்ந்து சகல முைிவர்களும் புவைசூழ்ந்து வர பூதபதியாை பரதமஸ்வரவைச் தசவிக்க வந்து

கும்பிட்டு நின்ோர் மகாவிஷ்ணு கருைவாகைத்தில் அமர்ந்து சர்வலங்கார பூஷிதராக சகல தசவர்களுைனும் பரிவாரங்களுைனும் வந்து தசவித்து, அருகில் இருந்தார், இந்திரன் முதலிய திக்குபாலகர்கள் யாவை, குதிவர, சிவிவக, விமாைம் முதலிய தத்தமது வாகைங்களில் ஏேிப் பரிவாரங்களுைனும் ஆயுதங்களுைனும் வந்து பணிந்து ஒரு புேமாக இருந்தார்கள். அஷ்ைவசுக்கள் துவாதச ஆதித்தர்கள், முைிவர்கள். கங்வக முதலிய நதிகள், சப்த சமுத்திரங்கள், கந்தவர்கள், ததவதாசிகள், நாகர்கள் முதலிய யாவரும் சர்வாலங்காரங்கதளாடு தத்தமது பரிவாரங்கதளாடும் தபருவவகதயாடும் சிவபபருமாவைக் கண்டு பதாண்டு புரிய வந்து தசர்ந்தார்கள். அந்தச் சமயம் சிவபபருமான், திருக்வகலாய மவலயிலிருந்து புேப்பட்டுத் ததவர்கவள தநாக்கி, நீங்கள் அவைவரும் எைக்கு முன் பசல்லுங்கள்! என்று பணித்தார். உைதை ததவர்கள் எல்தலாரும் மகிழ்ச்சியுைன் சகல வாத்தியங்கவளயும் முழக்கிக் பகாண்டு புேப்பட்ைைர். சப்தரிஷிகள் ஆசிர்வதிக்க பாநுகம் பன் தன் ஆயிரம் வாய்களால் சங்கத்வைி பசய்ய, பாணாசுரன் தன் ஆயிரங் வககளால் குைழவு அடிக்க நந்திததவர் பபாற்பரம் தயந்தி ததவர்முைிவர் கூட்ைத்வத விலக்கிக் பகாண்டு முன் பசல்ல இந்திரன் காளாஞ்சி ஏந்த, ஈசாைன் அைப்வப தாங்க, வாயு ஆலவட்ைம் வச, ீ அக்கிைி தூபம் ஏந்த, வருணன் பூரண கும்பம் தாங்க, நிருதி கண்ணாடி ஏந்த, குதபரன் நவநிதிகள் சிந்த: யமன் கஞ்சுகத் பதாழில்புரிய நாகராஜன் மாணிக்க தீபங்கள் ஏந்த, தவதங்கள் திருவடிவயச் சுமக்க கங்வக யமுவை முதலிய நதிமங்வகயர் குளிர்ந்த கவரிவச ீ குண்தைாதரன் குவைபிடிக்க, பிரம்ம விஷ்ணுக்கள் இருபுேமும் வக குவித்து வர, சர்வ அலங்கார ஆைம்பர பூர்வமாகச் சிவபபருமான் ரிஷிப வாகைத்தில் அமர்ந்த வண்ணம் இமயமவலவய தநாக்கி மணம் புரிய வரலாைார். இந்நிவலயில் பார்வதியின் தந்வத ஹிமவான் தைது உற்ோர் உேவிைர்கவள பயல்லாம் வரவவழத்து, திருமண மண்ைபத்வத விதைாதமாக அலங்கரிக்கும்படி கட்ைவளயிட்ைான். நாைாவிதவிசித்திர ததாரணங்களும் பகாடிகளுமாக தன் தவல நகவர அழகுேச் பசய்தான். பர்வதராஜன் தன் குமாரிவயக் கன்ைிகா தாைஞ் பசய்ய மங்கள ஸ்நாைம் பசய்வித்து கல்யாண திருக்தகாலத்திற்தகற்ப அலங்கரித்து நாந்தி, ததவதா, ஆஹ்வாநம அங்குரார்ப்பணம் முதலிய ததவ பூவஜகவளச் பசய்வித்து விவாக மதஹாற்சவத்திற்காை உபகரணங்கவள சித்தப்படுத்திவிட்டு மணமகைாராை சிவபபருமாவைச் சகல ததவர்கதளாடும் அவழத்து வரும்படி தன் ஆத்ம நண்பைாை கந்தமாதை பர்வதத்வதயும் மற்போரு தசவகவையும் பதிபவண்வவக தமள வாத்தியங்கதளாடு எதிர் அனுப்பி, சிவபபருமாைின் வருவகவய எதிர்பார்த்திருந்தான். மணக்தகாலத்து மதகஸ்வரர் தம் வசைைியங்தளாடும் சகல

ததவர்கதளாடும் வவபவமாக பர்வதராஜன் தூதுவரால் அேிந்தான். உைதை தன் பரிவாரங்களுைன் எதிர் பசன்று சகல ததவர்கதளாடும் வரும் சாம்பவ மூர்த்திவய கண்டு ஆச்சிரியமவைந்தான். ததவர்கள் அவைவரும் பர்வத ராஜைின் தசவைவயக்கண்டு வியந்தார்கள், இரண்டுமாபபரும் கைல்கள் ஒன்ோகச் தசர்ந்து தபால இருசாராரின் தசவைகளும் ஒன்று கூடிை. இவ்வாறு அவைவரும் பட்ைணத்வத தநாக்கி வந்தார்கள். ஹிமவான் ததவர்களுக்குத் தக்கபடி விடுதிகள் நியமித்தனுப்பிவிட்டுத் திருமணதமவைக்குச் பசன்று அலங்காரங்கவளச் சரிவரப்பார்த்து ஸ்நாைம் பாைாதி நித்தியக் கைன்கவள முடித்துக்பகாண்டு மணமகைாரின் வருவகவய எதிர்பார்த்திருந்தான். பர்வதராஜைின் பத்திைியாை ராணிதமவைதயா நாரதருைன் தன் உப்பரிவகயின் தமல் நின்று பக்தர்களுக்குச் சுகத்வதக் பகாடுக்கும் பரதமஸ்வரவைக் காண தவண்டும்! அவர் எவ்வளவு அழகதரா? அவருக்காக என் அருவமச் பசல்வி பார்வதி அரும்பபரும் தவஞ்பசய்தாதள; என்று பசான்ைாள். அவதயுணர்ந்த சிவபபருமான் அந்த தமவை பிரமிக்கும்படியாகத் தம் தசைா பலத்வத காட்டி நின்ோர். ததவர்களின் மாபபரும் தசவைவயக் கண்ை தமவை மகிழ்ந்தாள் இவ்வளவு தசவைகளுக்கும் சிவபபருமாதை நாயகராக இருப்பாராகில் அவர் புகழுவையவராகவும் தபராற்ேல் உவையவராகவும் இருக்க தவண்டும் என்று நிவைத்தாள். முைிவர்கதள! அப்தபாது ஒரு தவடிக்வக நிகழ்ந்தது அவதயுஞ் பசால்கிதேன். தகளுங்கள். மணமகைாராை சிவபபருமாைின் ஊர்வலத்தில் வந்து பகாண்டிருந்த ததவர்கள் கந்தர்வர்கள் முதலாதைார் நாைாவித அலங்காரங்கதளாடும் பலவித விருதுக் பகாடிகதளாடும் அதி அழகாை ததவமங்வகயர்கள் புவைசூழ வந்து பகாண்டிருந்தார்கள் அவர்களில் விசுவாசு என்ே கந்தர்வராஜவைக் கண்ை தமவை அவதை சிவன் என்று நிவைத்து மகிழ்ந்து என் மருமகன் பபண்கள் தசவையுைன் வருகிோதை! என்று நாரதிரிைம் பசான்ைான் நாரததரா புன்சிரிப்தபாடு இல்வலதய! அது மாப்பிள்வளயல்ல சிவசந்நிதியில் அவன் சங்கீ தம் பாடுதவாைாயிற்தே என்ோர் அவதக்தகட்ைதும் தமவை இன்னும் அதிக உற்சாகப்பட்ை அந்த ஆணழகதை மாப்பிள்வளக்கு ஊழியன் தான் என்ோல் மாப்பிள்வள சிவபபருமான் எப்படியிருப்பாதைா என்று நிவைத்தாள் அப்தபாது கீ தழ ஊர்வலத்தில் மணிக்ரீவன் முதலாை யக்ஷர்களும் அவர்களுவைய தசவைகளும் வருவது பதரிந்தது. அவர்களது தவலவைாை குதபரவைக் கண்ைதும் தமவை மகிழ்ச்சி பபாங்க ஆகா! என் மகளுக்தகற்ே மணளாைாை சிவன் அவன் தான் என்று மயங்கிைாள். அதற்குள் வருணன் தன் தசைா சமுத்திரத்துைன் வரதவ ஒரு தவவள அவன்தான் சிவன் ஆவதைா? என்றும் இந்திரன் ததவமங்வகயருைன் வர, நான் பார்த்த எல்தலாவரயும் விை இவதை சிேந்தவன் இவதை சிவைாகதவண்டும்

என்று நாரதரிைம் குதூகலத்ததாடு பசான்ைாள். ஆைால் அவர்களில் ஒருவருதம சிவபபருமான் அல்ல பவன்று நாரதர் பசால்லிக் பகாண்டிருக்கும்தபாதத, சூரியன் தன் அகண்ை ததஜசுைன் கூடிச் சகல ததவர்களும் புவை சூழ வருவவதக் கண்டு இவன்தாதைா சிவன்! என்று தமவை தகட்ைாள் அவனுமல்ல என்ோர் நாரதர். அப்தபாது சந்திரன் சகலகிரகங்கதளாடும் குளிர்ந்த காந்திதயாடும் வருவவத தமவை பார்த்துவிட்டு ஆஹா! இவன் தான் சிவன்! இவதை என் மருமகைாைால் என் குலம் முழுவதும் குளிர்ந்து பவித்திரமாகுதம! இத்தவகய ததஜசுவையவன் என் மருமகைாயின் என் புதல்வி பார்வதியின் பாக்கியத்வத எத்தவையாண்டுகள் பசான்ைாலும் கூே முடியுமா? என்ோள். அதற்கு நாரதர்., இவனும் சிவன் அல்ல. இவன் சந்திரன் என்ோர். அப்தபாது பிருமததவர் சகல பிரம்ம ரிஷிகதளாடும் தததஜாராசியாக வருவவத தமவை உற்றுப் பார்த்துவிட்டு ஆகா அவைாவது சிவைாவாதைா ஆகாதைா? என்றும் குழம்பிைாள். மகாவிஷ்ணு தமகவர்ணராய் சதுர்புஜ பீதாம் பரதாரயாயும் ஸ்ரீவத்ச சங்கு சக்கர கிரீைம் முதலிய ஆபரண அலங்காரராகவும் தகாடி மன்மதர்களின் தபரழதகாடும், தாமவர தபான்ே கவர்ச்சிகரமாை கண்கதளாடும் பக்தர்கள் புவைசூழ கருை வாகைத்தில் வருவவதக் கண்டு இவதை சிவன் நான் தன்யளாதைன் என்று தமவை குதூகலம் பபாங்க ஆைால் நாரததரா இவரும் சிவபபருமான் அல்ல, இவவரக் காட்டிலும் சிேந்தவர் சிவபபருமான் அச்சிவ பபருமாைின் அழவக என்ைால் வருணிக்கதவ முடியாது என்ோர். ஒரு குறும்புச் சிரிப்தபாடு அப்தபாது பிருகு முதலிய முைிவர்களும் கங்வக முதலிய நதிகளும் சீ ைர்களும் இஷ்ைகாமியங்கவளக் பகாடுக்கும் கற்பக விருட்சம் காமததனு முதலியைவும் புவைசூழ அவர்கள் மத்தியில் பிருகஸ்பதி முைிவர் வருவவதக் கண்ை தமவை இவதை சங்கரன் என்ோள். அதற்கு நாரதர் இவவரக் காட்டிலும் சிேந்தவரும் நிர்குணருமாை சிவபபருமான் வருவார் என்ோர் அதற்கு தமவை? மூவுலத்திலுள்ளவர்கவளயும் கண்தைன். அவர்களில் ஒருவருதம சிவைல்லபவன்ோல் அந்த மாப்பிள்வள எப்படியிருப்பாதரா? என்று சிந்தித்துக் பகாண்டிருக்கும்தபாதத

கீ தழ ஊர்வலத்தில் சிவபபருமான் வந்தார். அவவர

தமவைக்கு நாரதர் சுட்டிக்காட்டி தமவைதய இவதர சிவபபருமான் என்ோர் தமவையும் மிகவும் ஆவதலாடு சிவபபருமாவைப் பார்த்தாள். அப்தபாது அவதராடு வாழு ரூபமாை தசவைகள் மர்ப சப்தத்துைன் வந்தார்கள் நாரதர் தமவைவய தநாக்கி

இவர்கள் அவரது தசவைகள் இன்னும் அவரது தசவைகள் வரக்கூடும்

என்ோர். அதத சமயத்தில் பூதப்தரத வபசாசங்கள் திரும்பிய முகமுவையவர்கள் தவடிக்வகயாை விகை உருவமுவையவர்கள் பயங்கர கரிய நிேத்தார், பநாண்டிகள் தராமமுவைதயார் தண்ைதர, பாசபாணிகள் விருத்த வாகைம் ைமருக கல்ல

வாத்தியக்காரர், பகாம்புதாவர ஊதுதவார் முதலியவர்கள் கணக்கில்லாது வருஞ்தசவைவயக் கண்டு தமவை பயந்தாள். அத்தவகயவர்களுக்கு இவைதய நிர்குணராயும் ஐந்து திருமுகமும் பத்து கரங்களும் மூன்று கண்களும், விபூதிப் பூச்சும் சவைமுடியும் சந்திரதசகரமும் கபால மாலிகாபரணமும் பபரும் புலித்ததால் ஆவையும் பிநாகம் என்னும் வில்லும் கங்காளமும் சங்கபூஷணமும் உவையவராய்ச் சிவபபருமான் எருது வாகைத்தின் தமல் யாவைத்ததால் விரித்து அதன் மீ து அமர்ந்து நித்திவர பசய்து உைலவசவான் தபால இருந்தார். நாரதர் உைதை குறுஞ்சிரிப்தபாடு தன் அருதக இருந்த தமவைவயக் கூப்பிட்டு தமைா! அததா அவதர சிவபபருமான் என்று சுட்டிக் காட்டிைார். உைதை தமவை திடுக்கிட்டு சூோவளிக் காற்ேில் அடிபட்ை பகாடிதபாலத் துக்கம் அவைந்து ஆ பார்வதி என்ை காரியம் பசய்து விட்ைாய் ஏ துன்மார்க்கி என்று பசால்லி கீ தழ விழுத்து மூர்ச்வசயவைந்தாள். பிேகு சிேிது தநரம் கழித்து மயக்கம் பதளிந்து எழுந்திருந்தாள். 16. ஜமதனயின் மனக்குமுறல் முைிவர்கதள! மூர்ச்வச பதளிந்து எழுந்தவுைன் ராணி தமவை ஆத்திரத்ததாடு நாரதவரயும் தன் மகள் பார்வதிவயயும் இகழ்ந்து தபசத் பதாைங்கிைாள். அவள் நாரதவரப் பார்த்து நாரததர! நீர் தாதை எங்கள் மன்ைவரிைம் பசன்று உன் மகவளச் சிவபபருமான் வரிக்கப் தபாகிோர் என்று பசால்லி சிவபபருமான் தயாகத்திலிருக்கும் தபாது, பணிவிவை பசய்யச் பசய்து எங்கவள தமாசஞ் பசய்தீர். நாங்களும் உம் வார்த்வதவய நம்பி தமாசம் தபாதைாம் அருந்தவ முைிவர்களாலும் பசய்ய முடியாத கடுந்தவத்வதப் பார்வதியும் பசய்து முடித்தாள். அத்தவகய தவத்துக்கு இத்தவகய பயைாயா அவவயச் பசய்தீர் நான் என்ை பசய்தவன்? எங்கு தபாதவன் வகயில் விளக்வக ஏந்திக் கிணற்ேில் விழுந்தவளாதைன்! உமக்கு என்ை இதைால் பகட்ைது? எங்களுக்குத் தாதை எல்லாதம வணாயிற்று? ீ பார்வதிவய திருமணம் தபச வந்த அந்த சப்தரிஷிகள் இப்தபாது எங்தக தபாைார்கள்? அவர்கவளக் கண்ைால் தாடி மீ வசகவளப் பிய்த்து விடுதவன் அவர்களுைன் வந்த அந்த அருந்ததியும் மிகக் பகாடியவள். அவள் பசான்ை வார்த்வதயாலும் என் புத்திரியின் பசாந்த விருப்பத்தாலும் அல்லவா இப்படியாயிற்று? என் மகள் பார்வதிக்கு இந்தக்கல்யணத்வத முடிவு பசய்தது பபான்வைவிட்டு கருகமணிவயக் வகக்பகாண்ைது தபாலாயிற்தே? அன்ைப் பேவவக்கு பதிலாக காக்வகவயப் பபாற்கூட்டில் குடிதயற்ேியது தபாலாயிற்தே? கங்வக நதியின் நன்ை ீவரக் குடிப்பவத விட்டுக் கிணற்று நீவரக் குடித்தது தபாலாயிற்தே? சூரிய ஒளிவய விட்டுவிட்டு மின்மிைிப் பூச்சியின் ஒளிவயக் கண்டு மகிழ்ந்தது தபாலாயிற்தே? சிங்கத்வத விட்டு சிறு நரிவயபணிந்தது தபாலாயிற்தே? அரிசிவய விட்டு உமிவயத் தின்ேது தபாலாயிற்தே யாக

விபூதிவய விட்டு மயாை சாம்பவல அணிந்தது தபாலாயிற்தே! சகல ததவர்கவளயும் விட்டுவிட்டு இந்த விகாரரூபியாை சிவவையவைவதற்குத் தாைா என் குமாரி மிகக் கடுவமயாை தவம் பசய்தாள்? நாரததர நீரும் உமது புத்தியும் உமது கலகமும் பகாஞ்சங்கூை எைக்குப் பிடிக்கவில்வல. அந்தப் பார்வதியால் எங்கள் குலம், ஒழுக்கம் திேவமயாவுதம வியர்த்தமாகப் தபாயிற்தே இவற்வே பயல்லாம் கண்ணால் காண்பவதவிை நாங்கள் இேந்பதாழிவதத தமல் இைி என் கணவரின்

முகத்தில் எப்படி நான் விழிப்தபன்? என் வட்டிற்கு ீ அந்த சப்தரிஷிகள்

ஏன் வர தவண்டும்? எல்தலாருமாகச் தசர்ந்து என் குலத்வதக் பகடுத்துவிட்ைார்கதள! நான் மலடியாக இருந்திருந்தாலும் நன்ோக இருந்திருக்குதம?அல்லது இேந்து ஒழிந்தாலும் நன்ோக இருந்திருக்குதம? என்று பலவாறும் கவவலதயாடு ஓலமிட்டுக் பகாண்டிருந்தாள். அப்தபாது பிரும்மததவர் அங்கு வந்து தசர்ந்தார். அவர் வந்த சமயத்தில் நாரதமுைிவர் தமவைதய தநாக்கி தமைா நீ சிவபபருமாைின் இயற்வகயாை வடிவத்வத அேியவில்வல? என்ோர். அதற்கு நாரதவர சீ ேிப்பார்த்து ஐயா, துஷ்ைதர நீர் பகாஞ்சம் பதாவலவிதலதய இரும். நீர் எைக்கு ஒன்றும் பசால்ல தவண்ைாம் என்று குமுேிைாள். அப்தபாது அங்கு வந்த பிரும்ம ததவர் தமவைவய தநாக்கி தமைா! நான் பசால்லும் வார்த்வதவயக் தகள். சங்கரபகவாதை உலகங்கவளச் சிருஷ்டிப்பவரும் ரக்ஷிப்பவரும் சங்கரிப்பவருமாக இருக்கிோர். நீ அவரது திவ்விய சவுந்தர்யத்வத அேியாமல் வணாகத் ீ துக்கப்படுகிோய்? என்ோர். அதற்கு தமவை, சுவாமி! நீங்கள் எல்தலாருமாகச் தசர்ந்து என்ை காரணத்துக்காக எங்கள் குலத்வத வணாக்க ீ முயற்சிக்கிேீர்கள்? என் அருவம குமாரி பார்வதியின் அழவகபயல்லாம் அவலமாக்கி அவவள இவ்வவகயாை விகார ஆண்டிக்கு திருமணஞ் பசய்து பகாடுப்பவதவிை என் குமாரிவய பகான்றுவிடுவது நல்லது. நீங்கள் அவவளச் சிவனுக்கு கல்யாணம் பசய்து பகாடுக்கும்படிச் பசால்லக் கூைாது என்ோள். அதற்குள் இந்திரன் முதலாை திக்குப் பாலகர்கள் தமவையிைம் வந்து, தாதய சர்வ உத்தமரும் சகல துக்கத்வதப் தபாக்கடிப்பவருமை சிவபபருமான் உன் மகள் பார்வதிக்குத் தரிசைம் பகாடுத்தருளிைார். அத்தவகய தரிசைம் தவறு ஒருவருக்கும் கிவைக்கத்தக்கது அல்ல என்ோர்கள். அவதக் தகட்கச் சகிக்காத தமவை இந்த வார்த்வதவய நீங்களும் என்ைிைம் பசால்லாதீர்கள். இப்படிச் பசால்வவதவிை என்வைக் பகான்றுவிடுங்கள் மகா அவலட்சணமாை அந்தச் சிவனுக்குப் தபரழகியாை என் பபண்வணக் பகாடுக்க மாட்தைன். அப்தபாது சப்தரிஷிகள் தமவையிைம் வந்து தமவைதய! நாங்கள் கூேியது பபாய்யல்ல வணாைதுமல்ல ீ சிவதரிசைம் விதசஷ பயன்கவளக் பகாடுக்கக் கூடியது, சிவைார் உங்களிைம் கன்ைிகாதாைம் பபறுவதற்கு உத்தம பாத்திரராகதவ

உங்கள் மவைக்கு எழுந்தருளியிருக்கிோர். அவர் உங்கள் மவைக்கு வந்தவதவிை உங்களுக்குச் சுபத்வத உண்டு பண்ணக்கூடியது தவறு ஒன்றுமில்வல என்று எடுத்துவரத்தார்கள். அவர்களது வாக்கியத்வதயும் தமவை புேக்கணித்து நான் ஆயுதங் பகாண்ைாவது என் பபண்வணக் பகான்று எேிதவதைபயாழிய அந்தச் சாம்பல்பூச்சு சங்கரனுக்கு என் மகவள ஒருதபாதும் கல்யாணம் பசய்து பகாடுக்க மாட்தைன் என்று பசால்லிக் பகாண்டிருந்தாள். அப்தபாது அவள் பர்த்தாவாை பர்வதராஜன் அங்கு வந்தான். தமவை துக்கத்ததாடும் தகாபத்ததாடும் தபசுவவத அவன் தகட்ைதும், பிரியதமவைதய! நமது அரண்மவைக்கு யார் யார் வந்திருக்கிோர்கள்? நீ இந்தச் சமயத்தில் துக்கப்படுவாதைன்? நீ ஏன் சப்தரிஷிகவள நிந்திக்க தவண்டும்? சர்வதலாகங்கவளயும் காப்பவர் சிவபபருமான். நிக்கிரகானுக்கிரகம் பசய்பவரும் அவதர தான் பூஜிக்கத்தக்கப் புைிதரும் அவர்தான். இவதபயல்லாம் நான் அேிந்து பகாண்தைன் ஆவகயால் நீ துயரப்பைாதத விவாக காரியம் இைிது நைக்க தவண்டும்! என்ோன். ராணிதமவை, தமன்தமலும் ஆத்திரப்பட்டு உணர்ச்சியால் துடித்து பர்வதராஜவை தநாக்கி, நாதா நான் பசால்வவதக் தகட்டு நீங்கள் அவ்வாதே பசய்ய தவண்டும். அதாவது என்மகள் பார்வதியின் கழுத்தில் ஒரு பபரிய பாவேவயக் கட்டி, அவவளச் சமுத்திரத்தில் விட்டுவிை தவண்டும் என்று பசான்ைாள். அப்தபாது அவள் குமாரி பார்வதிதய அங்தக வந்து அம்மா! உைக்கு இந்த விபரீதபுத்தி, இந்தப் புத்தி உைக்கு எப்படி வந்தது? தர்மத்வததய முக்கியமாகக் பகாண்ை நீ எவ்வாறு தர்மத்வதக் வகவிட்ைாய்; சாம்பமூர்த்தி சர்தவாத்தமர் பிரம்மா விஷ்ணு ருத்ராதியருக்குக் காரணமாைவர். எல்தலாருக்கும் நலமும் சுகமும் நல்குபவர் நிக்கிரக அனுக்கிரக சமர்த்தர் சகலமும் தன்ைிைத்தில் பகாண்ைவர் சர்வதலாகங்கவளயும் பவைத்துக் காப்பவர்? பிேப்பு இேப்பு பந்தக்கட்டு இல்லாதவர் அதைாதலதய ததவர்கள் எல்தலாரும் தசவகர்கள் தபால இங்கு அவருைன் வந்திருக்கிோர்கள் அவர்கவளபயல்லாம் நீ பார்க்கவில்வலயா? நீ எைக்கு நன்வம பசய்பவளாைால் சிவபபருமாவைவிைச் சிேந்தவராக யார் இருக்கிோர் என்று எைக்கு பசால்ல தவண்டும் பசய்த திருமணமுயற்சிவயப் பயனுேச் பசய். உலகங்களுக்பகல்லாம் சர்வ சுகங்கவளயும் பபாழிகிே சங்கரபகவானுக்கு என்வை நீ கன்ைிகாதாைமாகக் பகாடுத்து நமது குலத்வதயும் வட்வையும் ீ புைிதமவையச் பசய். கவவலப்பைாதத, நீ என்வைச் சிவபபருமானுக்கு பகாடுக்காவிட்ைால் நான் இைிதவறு ஒருவவையும் திருமணஞ் பசய்து பகாள்ளமாட்தைன். சிங்கத்திற்கு உரியபபாருவள சிறு நரி அவையமுடியாது. நாதைா, என் மைம், வாக்கு காயங்களால் சுயமாகச் சிவபபருமாவைதய எைது நாயகைாக வரித்ததன். வரித்து விட்தைன் இைி உைக்கு இஷ்ைம் எதுதவா அவதச் பசய்து பகாள்ளலாம் என்று கூேிைாள். பார்வதியின் வார்த்வதகவளக் தகட்ைதும்

தமவை மிகவும் தகாபத்துைன் அடி பபண்தண உன்வைப் பபற்ேவளாை என் வார்த்வதவய எதிர்த்துப் தபசும் அளவுக்கு நீ வல்லவளாகி விட்ைாதயா? இரு உைக்கு விஷமூட்டுகிதேன். அல்லது உன்வைத் தூக்கிக் கிணற்ேில் தபாடுகிதேன். அல்லது உன்வைக்கத்தியால் பவட்டி விடுகிதேன். இல்வலபயன்ோல் நாைாவது என் உயிவர மாய்த்துக்பகாண்டு விடுகிதேன். என்று பிரலாபித்துப் பல விதமாகத் தைக்குத் தாதை தயாசித்து தைக்குத் தாதை தபசிக் பகாள்ளலாைாள். ஆ! என் மகளுக்கு மணமகைாக வந்த அந்த சிவவைப்பற்ேி விசாரித்தால் அவனுக்குத் தாய், தந்வத, உேவிைர், உைன் பிேந்ததார் தாயாதியர் நல்ல நைத்வத சாதுரியம் நல்லவடு, ீ நல்லஆவை, நல்ல அலங்காரம் தயாக்கியமாை நண்பர்கள் நல்ல வாகைம் வாலிப வயது பசல்வம் வித்வத முதலியவற்ேில் ஏதாவது இருக்கிேதா? அவைிைம் எவதக் கண்டு என் மகள் வமயல்பகாண்ைாள்? என் மகவள அருகவதயற்ே அந்த சிவனுக்கு எப்படிக் பகாடுப்பது? என்ை பசய்தவன்? என்று புலன்பிைாள். அப்தபாது மகாவிஷ்ணு அலங்காரப் புன்முறுவதலாடு அங்கு வந்து அவவள பார்த்து, தமைா பிதுரர்களுக்கு மாவய புத்திரி நீ, பிரம வம்சத்தில் பிேந்தவள் நீ, நீதய மஹாபாக்கியவதி நீதய புண்ணியவதி, ஹிமவாைின் மவைவியாை உன் பாக்கியத்வத நான் என்ைபவன்று பசால்தவன்? தர்மத்திற்தக ஆதாரபூதமாை நீ தர்மத்வத ஏன் வகவிை தவண்டும் நானும் பிரமனும் மற்ே ததவர்களும் முைிவர்களும் பயைற்ே காரியத்வதயா உன்ைிைம் பசால்தவாம்? நாங்கள் பசால்வது சுபமல்லாது இருக்குமா? அவத சுபமல்லபவன்று நீயும் நிவைக்கலாமா உன் மகளுக்கு மணாளைாக வந்திருக்கும் சிவபபருமாவை நீ உண்வமயில் அேிய மாட்ைாய். அவர் நிர்க்குணரும் சகுணருமாக இருக்கிோர் அவரால் தான் சகலஜகத்துக்கும் மூலகாரணமாை பிரகிருதி நிர்மாணிக்கப்பட்ைது பிரகிருதிதயாடு விராட்புருஷன் பவைக்கப்பட்ைான். பிேகு பிரமா நான், ருத்திரன் ஆகிய மூவரும் முக்குண வசந்தராகப் பவைக்கப்பட்தைாம் பிேகுதான் தவதங்கள், ததவர்கள், காணப்படும் தாவர ஜங்கமங்களாகிய சகலஜகத்தும் பவைக்கப்பட்ைை. ஆவகயால் அந்த முழுமுதற்கைவுளாகிய முக்கண் பபருமான் குணரூபங்கவள யாதர அேியமுடியும்; நானும் பிரமனும் ஆயிரம் ஆண்டுகள் பசால்வதாயினும்; அந்தச் சிவைாரின் பபருவமவயச் பசால்லி முடியாது. சத்திய பசாரூபனும் ஞாைரூபியும் வியாப்பயனும் வியாபாகனும் மூப்பு மரணமற்ேவனும் பிரபுவும் உபாசிப்பவர்களுக்கு அருகிதலதய இருப்பவனும் பிரமன், ருத்ரன், ததவர், சூரியன், சந்திரன் கிரகங்கள் மவலகள், நதிகள் குதபரன் நான் ஆகிய யாவும் யாவரும் அந்தச்சிவபிராைின் சிருஷ்டிதய! ஒரு சிறு விவதயிலிருந்து ஒரு பபரியமரம் ததான்ேி கிவளகள் பகாம்புகள் இவலகள் முதலியை உண்ைாவது தபால ஆதிப்பரம் பபாருளாை அந்தச் சிவபபருமாைிைமிருந்தத சகல பிரபஞ்சங்களும் ததான்ேிை. ஜகத்தின் ஆரம்பத்திலும் முடிவிலும் சிவ பபருமாதை இருப்பவர்.

சிவதம ஜகத், ஜகதம சிவம் நானும் சிவம் நீயும் சிவம் சிவத்வதவிை இரண்ைாவது பபாருள் கிவையாது, அவ்வாறு இரண்ைாவது பபாருள் ஒன்று இருக்கும் என்று நிவைப்பது அஞ்ஞாைதம ஆகும் காரியமாை ஜகத்தில் காரணமாை சிவபபருமாதை வியாபித்திருக்கிோர் ஆவகயால் காரியம் ஜகம் என்றும் காரணம் சிவம் என்றும் அேிந்துபகாள்ள அேியாவமயால் காரணகாரியங்கபளல்லாம் தபதமாகக்காணப்படுதம தவிர ஞாைியருக்குப் தபதமில்வல. சகல ஜகத்தும் சிவமயதம ஆகும் என்று உய்த்துவரத்தார். 17. பார்வைி கல்யாணம் ஸ்ரீ மகா விஷ்ணு மவலயரசி தமவைவயப் பார்த்து தமலும் பதாைர்ந்து நல்லுவர கூேலாைார். விளக்குகின்ே அவைத்தும் சிவபபருமாதை என்று தவத சிவாகமங்கள் கூறுகின்ேை. குற்ேிவய மைிதைாகவும் கயிற்வேப் பாம்பாகவும் சிப்பிவய பவள்ளியாகவும் சந்ததகித்துப் பிேகு தான் மைிதைாகக் கருதியது மைிதைல்ல குற்ேிபயன்றும் பாம்பாகப் பயந்தது பாம்பல்ல கயிறு என்றும் பவள்ளியாக மயங்கியது பவள்ளியல்ல பவறும் சிப்பி என்றும் பதரியும். உண்வமவயக் கண்ைேிந்த பிேகு சந்ததகம் பதளியும் அதுதபால மைத்திைமுற்று இவ்வுலகம் முழுவமயும் சிவனுக்கு இரண்ைாவதாை ததாற்ேம் என்று பகாண்ைேிந்து அஞ்ஞாைம் நீங்கி ஞாைம் பபற்று பிேதக இவ்வுலகம் கூை சிவனுக்கு இரண்ைாவது ததாற்ேமல்ல இவவயாவும் முக்காலும் சிவதை சிவமயமாைதத என்கிே உண்வம பதளிவாகும். தமைா தமலும் உதாரணமாக உைக்கு தமலும் ஒரு உண்வமவயச் பசால்லுகிதேன். தவஷம் தரித்துக் பகாள்ளுகிே தவைதாரி பலப்பல தவஷங்களில் காட்சியளித்தாலும் அவன் தவஷங்களில் தான் மாறுகிேததயன்ேி ஆண் ஒருவைாகதவ இருக்கிோன். அதாவது அவன் அவைாகதவ இருக்கிோன். தவஷம் தரித்தவவைப் பார்த்து உண்வமவய உணராதவன் அவவை நம்புகிோன் உணர்ந்தவதைா அவவைக் கண்டு நவகக்கிோன் இவதப் தபாலத்தான் உண்வம பதரியாத அஞ்ஞாைி இவ்வுலகம் சிவனுக்கு இரண்ைாவது ததாற்ேம் என்று கருதுகிோன். ஞாைிதய காணுகின்ே அவைத்தும் காணாதவவயாை அவைத்தும் யாவும் சிவதை என்ே பமய்யேிவவக் கண்ைேிகிதேன். தமலும் ஒரு திருஷ்ைாந்தத்வதச் பசால்லுகிதேன் தகள். மைிதன் ஆவை ஆபரணங்கவள உடுத்திக் பகாள்கிோன். அவத வவக வவகயாக உடுக்கிோன் அப்தபாது அவனும் வவக வவகயாை ததாற்ேங்கவளப் பபறுகிோன் அவவ வவக வவகயாை அம்சங்கவளப் பபறுகின்ேை. ஆைால் அவற்வே அணிந்தவன் அப்படிதய தான் இருக்கிோன். அது தபாலத்தான் சிவஸ்வரூபமாைது மற்போரு அம்சத்தில் கலந்த பபாழுது நாைாத்மகமாகத் ததான்றுதமயன்ேி விசாரிக்கும் தபாது அவைத்தும் சிவதையாகும் தான் எைது என்னும் தத்தபாதம் இருக்கும் வவர ஒருவைிைத்தில் மந்தைம் இருக்கும்

அகங்காரம் அவவை விட்டு விலகிய பிேகுதான் அவனும் சிவைாக இருப்பவத உணர்கிோன். ஸ்படிகமணியாைது பசம்பருத்திப் புஷ்ப வசதயாகத்தால் (கலப்பால்) தவறு நிேமாகக் காணப்படுகிேது அல்லவா. இப்படிதய பிரகிருதி சம்பந்தத்தால் சிவபபருமாைிைம் அதநகத்துவம் ததான்றுகிேது. பிரகிருதிவயவிை சிேந்த பரிபூரணப் பிரமமாகிய சிவ தத்துவார்த்தத்வத நாங்கதள இன்னும் அேிதயாம். ஆவகயால் நீ துக்கத்வத விட்டுச் சிவபபருமானுக்குச் தசவவ பசய்! என்று சிவபபருமாைிைத்தில் பக்தியுண்ைாகும்படி திருமால் தபாதித்தார். அந்தச் சமயத்தில் நாரத முைிவர் குறு நவகதயாடு சிவபபருமாைிைம் பசன்று மணமகைாதர! நாங்கள் ஒவ்பவாருவரும் உம் விஷயமாக உம் மாமியார் தமவையிைம் பலவிதமாகவும் இகழ்ந்து ஏளைம் பசய்யப்பட்தைாம். என்று பசால்வதற்கு முன் சிவபபருமான் பக்தவாத்ஸல்லியத்தால் கண்தைார் தமாகிக்கத்தக்க திவ்விய திருவடிவத்ததாடு ததாற்ேமளித்தார் நாரதர் மீ ண்டும் தமவைவய தநாக்கி அம்மா உலகபமல்லாம் தமாகிக்கத் தக்க தபரழகுவைய உன் மருமகவை இப்தபாது பார் என்ோர் அப்தபாது சிவபபருமான் தகாடி சூரியர்களுக்குச் சமாைமாை காந்தியும் குளிர்ந்த பார்வவயும் பகாவ்வவ வாயில் குமிழ் சிரிப்பும் அழகாை அணிமணிகளும் அதி உன்ைதமாை கிரீைங்களும் விவலயுயர்ந்த வஸ்திரங்களும் தரித்து விளங்குவவத தமவை உற்றுக் கவைித்தாள். சகல ததவதசவவதயாடு சூரியன் குவை பிடிக்கவும் சந்திரன் விசிேவும் அணிமாதி அஷ்ைமாசித்திகளும் நடிக்கவும் கங்காதி கன்ைியர்கள் சாமவரயிரட்ைவும், பிரமன், விஷ்ணு, ருத்திரர் முதலாை ததவர்கள் ஜய ஜயபவை ஜயதகாஷங்கள் முழங்கவும் மாபபரும் முைிவர்கபளல்லாம் பலவாோக துதித்துக் பகாண்டு பகாடிகள் பிடித்துலாவவும், விச்சுவாவசு முதலிய கந்தர்வர்கள் அரம்வப தமைவக ததவ தாசிகளுைன் பலவிதமாை தவஷங்களும் பூண்டு சங்கீ தகாைஞ் பசய்யவும் சிவகணங்கள் யாவரும் மிருதங்கம் முதலிய வாத்தியங்கவள வாசிக்கவும் தவத-அங்க ஸ்ருதி-ஸ்மிருதிகள் வடிவம் பபற்று முன்ைால் நைக்கவும் சமுத்திரங்களும் நதிகளும் அதநகமாக அலங்கரிக்கப்பட்டு முன்தை உலாவவும் மகாப்பிரகாசத்துைன் சிவபபருமான் விளங்கிய திருக்தகாலத்வத வர்ணிக்க யாருக்கும் ஆற்ேல் இராது அப்படிப்பட்ை திவ்விய மங்களவடிவாக விளங்குஞ் சிவபபருமாவைப் பார்த்து ராணி தமவை சித்திரப் பதுவமப் தபால அவசவற்று ஒன்றும் ததான்ோதிருந்து சிேிது தநரத்தில் மைந்பதளிந்து ததவர்கள் யாவருங் கூேியபடிதய இவர் அவ்வவகயாை சரீரத்வததயயவைந்திருக்கின்ோர். இவவர மணாளைாக வரித்த என் மகள் பார்வதி மகா புண்ணியவதி அதைால் தான் இத்தவகய ஜகன் தமாகை உருவம் பவைத்த சிவைாவரக் கணவைாக அவைந்தாள் என்று கருதி அவரது அவயவங்கள் ஒவ்பவான்வேயும் சிேிது

உற்றுப்பார்த்து மிகவும் சந்ததாஷ மவைந்து மைதில் நாணமுற்று இன்னுங் காணக் கூைாதவளாயிருந்தாள். ததவ கணங்கதளாடு சிவபபருமான் சர்வாலங்கார பூஷணராய்ப் பர்வதராஜன் மாளிவகக்கு வந்தார் அப்தபாது பிருமாவும் மகாவிஷ்ணுவும் இரு பக்கத்திலும் சூழ இவைதய வரும் சிவபபருமாவைக் கண்ை தமவை அவவரப் பூஜித்தாள். மணநாயகன் வருவகவயக் காட்டும் பபாருட்டு எழுந்த பதிபைட்டு வவகயாை தமளவாத்தியங்களின் ஒலிவயக் தகட்டு அந்த நகரத்திலிருந்த மங்வகயர் அவைவரும் மணநாயகவைக் காணும் ஆர்வப் பபருக்காலும் ஆவசயாலும் அவரவர் பசய்து பகாண்டிருந்த தவவலகவள விட்டு அப்படிதய ஓடி வந்தார்கள் அதாவது நீராடிய பிேகு உைம்பில் வாசவைத் ததய்த்துக்பகாண்டிருந்த தகாமாளாங்கியும் கணவன் பூவஜ பசய்யும்தபாது அவனுக்கு விசிேிக் பகாண்டிருந்த பத்திைியும், குழந்வத பால் குடித்துக் பகாண்டிருக்வகயில் அந்தக் குழந்வதவயயும்

விட்டு விட்டு ஓடி வந்த தாயும்,

பமல்லிய இவையில் பபான் ஒட்டியாணம் அணிய முயன்று அவத அப்படிதய வகயிதலந்திக் பகாண்டு வந்த காரிவகயும் கண்களில் வமதீட்டிக் பகாண்டிருந்த கன்ைிவக ஒரு கண்ணில் வமத்தீட்டியும் மறு கண்ணில் தீட்ைாமலும் வகயில் சலாவகதயாடும் கண்ணாடி பார்த்திருந்த வகயில் ஏந்தியக் கண்ணாடிதயாடும், கணவனுக்கும் அன்ைமிைப் தபாைவன் அன்ைப் பாத்திரத்ததாடும் நீராடிய தபாது தன் கால்களுக்கு மஞ்சள் பூசிக் பகாண்டிருந்தவள், ஒரு காலுக்கு பூசியும் ஒரு காலுக்கு பூசாமலுமாக ஓடி வந்தார்கள். இவ்வாறு அவரவரும் அவரவர் தவவலகவள அவரகுவேயாக விட்டு விட்டு சர்வமங்கள வடிவமாக விளங்கும் சிவபபருமாவைக் கல்யாணக் தகாலத்தில் காண்பதற்காக ஓடி வந்து சர்வாங்க சுந்தர புருஷராய்த் ததான்ேிய எம் பபருமாவை அகல விரித்த கண்களால் அதிகமாகப் பார்த்துப் பார்த்துப் பபருவியப்பால் திேந்தவாய் திேந்தபடியும் திேந்த கண்கள் சிமிட்ைாதபடியும் சித்திரப் புதுவமகவளப்தபால் அவசயாமல் நின்று பகாண்டிருந்தார்கள். அவரவர் மைதும் சிவைாதராடு ஐக்கியப்பட்ைை. சிவைாரின் வசீ கர அழகில் யாவரும் மயங்கி நின்ோர்கள் இந்த மயக்கம் நீங்க சிேிது தநரம் ஆயிற்று. மயக்கத்திலிருந்து பதளிவுற்று எழுந்த அந்நகர மக்கள் ஒருவவர ஒருவர் பார்த்து ஆஹா! நம் அரசிளங்குமரி பார்வதி பசய்த அருந்தவத்தால் அல்லவா இவ்வித அற்புதத் திருவுருவத்வதப் பபற்ே சாட்சாத் சிவபபருமாவைதய நாயகைாகப் பபறும் பாக்கியமவைந்தாள். மங்களமூர்த்தி எனும் திருநாமம் அவருக்கு அல்லதவா மிகவும் பபாருத்தமாைது. இத்திருப்பபயருக்குரிய மங்களமூர்த்திவயக் கண்ணாரக் கண்ைவர்களுக்கு பற்பலப் புண்ணிய பயன்கபளல்லாம் உண்ைாகுதம! கடுந்தவம் புரிந்து இவ்வரியத் திருவுருவவக் கணவைாகப் பபற்ேதாலல்லவா பார்வதிதய தன்வயயாயும் கிருக கிருத்வயயாயும் இருக்கிோள். பார்வதியின்

தவம் பபரும் பயன் அளித்தது இச்சதிபதிவய ஒன்று தசர்க்க பிரமன் பசய்த முயற்சி சிேப்பாைதல்லதவா? பபான்னும் இரத்திைமும் ஒன்று கூடியைாற்தபால், லக்ஷ்மியும் விஷ்ணுமூர்த்தியும் மணஞ்பசய்து பகாண்ைதுதபால, சாம்பவமூர்த்தியாை சிவபபருமாவைக் கணவைாகப் பபற்ே பார்வதி நல்ல சுகத்வத அனுபவிப்பாள் என்று பசால்லி கந்த புஷ்ப அக்ஷவதகவளச் சிவபபருமான் தபரில் சமர்ப்பித்தார்கள். இவர்களின் உவரயாைல்கவளக் தகட்டு மகிழ்ச்சியுற்று சிவபிரான் பர்வதராஜன் முன்ைின்ேவழத்துப் தபாக இதர பரிவாரங்கதளாடும் விவாகவிவகவயச் தசர்ந்தார். பிருமததவதர புதராகிதராக முன் வந்து சப்த முைிவர்கள் முதலாைவருைன் சதுஷ்தகாணமாை திருக்கல்யாண மண்ைபத்திலிருந்து அத்யா திப்ரதயாகம் முதலாை விவாகச் சைங்குகவள நைத்திைர். பர்வதராஜனும் ராணிதமவையும் நீராடி ஆவை ஆபரண அலங்காரங்கதளாடு வந்தார்கள். பர்வதராஜன் தன்னுவைய தகாத்திர முவேவய சாஸ்திர விதிப்படிக் கூேி சிவபபருமானுக்கு ஆவாஹநம் பாத்தியம் அர்க்கியம் பட்ைாவை திலகம் மலர் மாவல பபான்ைாரம் முதலாைவற்வே வழங்கி வழிபட்டு தவதிவகயில் தமவையுைன் அமர்ந்து அக்கிைிப்பிரதிஷ்ைா பைஞ்பசய்தான், மங்கலப்பாைல்கவளச் சுமங்கலிகள் பாை லக்ஷ்மியும் சரஸ்வதியும் பார்வதியின் ததாழியராகி, பார்வதிவய அந்தப் புரத்திலிருந்து வகலாகு பகாடுத்து அவழத்து வந்து சிவபபருமான் அருகில் மணப்பபண்ணாக உட்கார வவத்தார்கள். பிருமததவன் மந்திதராச்சாைைஞ் பசய்ய, தமவை கரகநீர் வார்க்க ஹிமவான் சிவபபருமானுவையக் கமலப் பாதங்கவள விளக்கி, அவ்வுதகத்வதத் தானும் தன் மவைவியுங் கிருதார்த்தர்களாகத் தங்கள் சிரதமற் புதராக்ஷித்துக் பகாண்டும், சிேிது உட்பகாண்டும் பின்பு சாக்ஷததா தகதாரா பூர்வகமாய்ப் பார்வதியின் வகவயப்பற்ேிச் சிவபபருமான் திருக்கரத்தில் வவத்து என் குமாரத்தியாை இப்பார்வதிவயத் ததவரீருக்குச் சமர்ப்பித்ததன், என்று கன்ைிகாதாைம் பசய்து பகாடுத்தான். சிவபபருமான் பூரிப்பவைந்து தம் திருக்கரத்தால் பார்வதியின் கழுத்தில் மாங்கல்யதாரணஞ் பசய்தார். கல்யாண மண்ைபத்தில் சூழ்ந்திருந்த முைிவர்கள் ததவர்கள் அவைவரும் ஆசிர்வதித்தார்கள். சுமங்கலிகள் அக்ஷவதகள் சமர்ப்பித்து வணங்கிைார்கள் ததவர்கள் நறுமண கற்பக மலர்கவளத் தூவ, ததவதுந்துபிகள் முழங்க, உலகங்பளல்லாம் உற்சாகப் பரவசமவைந்தை. தம்பதிகளாை பார்வதிபரமசிவன் இருவரும் அக்கிைிப் பிரதக்ஷிணம் பசய்தார்கள். உமாததவியின் திருவடிவயச் சிவபபருமான் கரத்தால் பதாட்டு எடுத்து வவக்க, பார்வதி அம்மிமிதித்தைள் அவர்கவள நமஸ்கரித்துக் பகாண்தை அவர்கள் எதிதர கற்புக்கரசி அருந்ததி வந்தாள். துருவனும் சப்த முைிவர்களும் எதிர்வந்தைர். அவர்கள் சிவபபருமாவையும் பார்வதிவயயும் மீ ண்டும் சிங்காதைத்தில் வற்று ீ

இருக்கச் பசய்தார்கள். தவதாகமத் துதிகவளப்படி தவததாத்தமாக ஆசீ ர்வதித்தைர். பார்வதிவயயும் சிவபபருமாவையும் தநாக்கித் தாங்கதள உலகத்திற்கு மாதாபிதாக்களாகப் பபற்ே நாங்களும் பபரும் புண்ணியத்வதயவைந்ததாம்! என்று புகழ்ந்தார்கள். கந்தர்வர் அப்ஸரசுகள் நிருத்தம் காைம் வாத்தியம் முழங்கி தானும் தைது வமிசமும் தைது இல்லேவாழ்வும் சிேப்பும் பயனும் அவைந்தது என்று பர்வதராஜன் கூேிப் பபரும் களிப்பவைந்தான். அதன் பிேகு சிவபபருமானும் பார்வதியும், தாங்கள் வதூரவர் தகாலம் பகாண்ைவதயும் தம்வமப் பார்த்துப் பிேர் புகழவும் குலததவதா பிரார்த்தைஞ் பசய்து கங்கண விசர்ஜைம் முடித்து அங்கு வந்திருந்த சப்தமுைிவர்-சத்புருஷர் சகலகலா வித்யாதரர் ததவர் ஆகிதயாவர தநாக்கி சிவபபருமான் வககுவித்து வணங்கி அருள்பாலித்தார். ஹிமவானும் யாவவரயும் பூஜித்தான் இப்பூஜாதாைங்கவளக் கண்டு பிரம விஷ்ணு முதலிய ததவர்கள் இது காறும் கண்டும் தகட்டும் இல்லாவமயால், எதுவும் கூேமுடியாமல் அததா முகமாைார்கள். இப்படி அங்கு வந்திருந்த அவைவரும் மரியாவத பபற்று மைம் பூரித்திருந்தார்கள். சிவபபருமாைாலும் ஹிமவாைாலும் பூஜிக்கப்பட்ை ததவர்களும் முைிவர்களும் தாங்கள் நன்ோக கவுரவிக்கப்பட்ைவத எண்ணி பவகுவாக உள்ளம் பூரித்திருக்கும்தபாது உங்கள் ஒத்துவழப்பாலும் வருவகயாலும் என் பிேப்பு பிவழப்பு கிரகஸ்தாச்சிரமமும் யாவும் பயைவைந்தை என்று பர்வதராஜன் பசான்ைான்.

அவைது மவைவியாை தமவைதயா, எைது குலம் பவித்தரமாயிற்று

என் புத்திரியாை பார்வதியால் நான் எல்லா புகழ்கவளயும் அவைந்ததன். இவதள எங்கள் புத்திரியாக எல்லா அவதரிக்காவிடில் சிவபபருமான் திருமால், பிரமததவர், ததவர்கள், முைிவர்கள், யக்ஷர், கருைர் முதலிய யாவரும் இங்கு வரக் கூடுதமா? இவர்கவளத்தான் நாங்கள் காணவும் கூடுதமா? நீங்கள் மகா புண்ணியர்களாவகயால் நான் உங்கவள முன்பு நிந்தித்துப் தபசிய நிந்தவைகவளபயல்லாம் மன்ைித்தருள தவண்டும் என்று தகட்டுக் பகாண்ைாள். அவதக் தகட்ைதும் ததவர்கள் மிகுந்த ஆைந்தமவைந்து, தமைா! நீ கிருதகிருத்திவய ஜகத்ரக்ஷகராகிய சிவபபருமானுக்குப் பார்வதிவயக் கன்ைிகாதாைஞ் பசய்த பயன் எவ்வளவு என்று நாங்கள் அளவிட்டுக் கூறுதவாம்? பர்வதராஜவைப் பதியாய்ப்பபற்ே நீ பார்வதிவய உன் குமாரத்தியாய் பபற்ே நீ அவைந்த புகழ், விவரிக்க முடியாததாகும் நீ எங்கவள முதலில் நிந்தித்தவதபயல்லாம் சுகமயமாக எண்ணுகின்தோம். உன் சுகம் பபருகட்டும்! உன் ஐஸ்வரியம் பபருகட்டும்! நாங்கள் வருகிதோம்! என்று பர்வதராஜவையும் தமவைவயயும் ஆசீ ர்வதித்து. அவர்களது நமஸ்காரத்வதயும் பபற்று, புேப்பட்ைார்கள்.

புதுமண தம்பதிகளாக சிவபபருமானும் பார்வதிததவியும் ததவர்களும் புேப்பட்டு வகவலயங்கிரிவய தநாக்கிச் பசன்ோர்கள். பர்வதராஜனும் தமவையும் கந்தமாதை பர்வதம் வவரயில் பசன்று வழிவிட்டுத் திரும்பிைார்கள். அன்று முதல் பர்வதங்கள் கிருதார்த்தமாயிை அரி, அயன், இந்திராதி ததவர்கள் மாமுைிவர்கள் முதலாை அவைவரும் எல்லாவித வாத்தியங்கதளாடும் நிருத்தம் நாட்டியம் முதலிய திருவிழாக் தகாலத்ததாடும் திருக்வகலாச பர்வதத்வதயவைந்து சிவபபருமாைின் மாளிவகயில் பார்வதிவய கிருகப்பிரதவசஞ் பசய்வித்து, சிவபபருமாதை! பார்வதி ததவியுைன் சுகித்திருந்து எங்கவளக் காப்பாற்ே தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்து அவரது திருவருவளப் பபற்று சிவகைாக்ஷமுற்று அவரிைம் விவைபபற்றுப் புேப்பட்டு, அந்த விவாகமதகாற்சவமகிவம பபருவமகவளப் பற்ேிக் குதூகலம் பபாங்கப் பபாங்கப் தபசிக்பகாண்தை தங்கள் தங்கள் நகரத்வதயவைந்தார்கள். ததவர்களுக்குண்ைாை ஆைந்தத்வதயும் சிவபபருமான் அநுக்ரஹித்வதயும் விவரிக்க தவண்டுமாைால் நூறு ஆண்டுகளாைாலும் விவரிக்க முடியாது ஆவகயால் சிவஞாைிகதள, நீங்கள் தகட்ைவதத் தட்ை முடியாமல் என் நிவைவிற்பட்ைவதக் கூேிதைன்! வநமிசாரண்ய வாசிகதள! அந்தத் திவ்விய மங்கள மூர்த்தியாை சிவபபருமாைின் திருமணக்தகால மதஹாத்ஸவ சரிதத்வததயா அல்லது அதில் காணும் ஒரு ஸ்தலாகத்வததயா அல்லது அந்த ஸ்தலாகத்தின் பபாருவளதயா தகட்ைவர்கள் சகல சம்பத்தும் பபற்று அேியாவம நீங்கி, பமய்ஞாைமும் சகல சம்பத்தும் சகல ஐஸ்வரியங்களும் கன்ைியாலாபமும் பூர்ணமாகப் பபற்று விளங்குவார்கள்இவ்வாறு சூதமா முைிவர் பசான்ைார். 18. ைாரகாசுரன் வதையும் ைிரிபுரத் ஜைாற்றமும் பார்வதி கல்யாண வவபவத்வதக் தகட்டுப் பரவசப்பட்டிருந்த வநமிசாரண்யவாசிகள் சூதபுராணிகவர தநாக்கி, மகா ஞாைிதய! மாபபரும் புண்ணிய சீ லதர! சிவபபருமான் பார்வதி ததவியாவர மணஞ்பசய்த பிேகு புத்திரவைப் பபற்று, தாரகாசுரவை எப்படி வவதத்தார் என்பவதயும் தகட்க தவண்டும். என்று நாங்கள் மிகவும் ஆவல் பகாண்டிருப்பதால் அவதயும் விபரமாகக் கூேியருள தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள் சூதமாமுைிவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். வநமிசாரணிய வாசிகதள உவமயளாை பார்வதிததவி யாவரச் சிவபபருமான் திருமணஞ் பசய்துபகாண்ை பிேகு பார்வதிததவிதயாடு அந்தப்புரமவைந்து பவகுகாலம் வவரக்கூடி மகிழ்ந்து லீலாவிதைாதங்கள் புரிந்து பகாண்தையிருந்தார்கள். தாரகாசுரைால் மிகவும் பதால்வலகளுக்குப் பாத்திரமாகித் தாரகாசுரவதத்திற்கு எப்தபாது சிவகுமாரன் உற்பத்தியாவாதைா என்று ஏங்கி கிைந்த ததவர்கதளா தங்கள் தவதவைகளுக்கு விதமாசைம் ததைதவண்டி

துடிதுடித்தார்கள். ஆைால் அந்தப் புரத்திலுள்ள ததவிதயாடு கூடி மகிழ்ந்து பகாண்தையிருக்கும் சிவபபருமாவைக் கண்டு விண்ணப்பஞ்பசய்ய சந்தர்ப்பம் வாய்க்காதவதக் கருதிப் பபருத் துயரத்திலாழ்ந்தார்கள். அதநக வருஷங்கள் கழித்து தங்கவளத் தாங்கதள நிந்தவை பசய்து பகாண்டு தாரகாசுரைின் பகாடுவமக்கு எப்படியும் ஒரு முடிவு கண்ைாக தவண்டுபமன்று தீவிர எண்ணங் பகாண்டு, அக்கிைி பகவாவை அணுகி அக்கிைி ததவதை! சிவபபருமான் பார்வதி ததவியாவர அணுகி தாரகவை சம்ஹாரம் பசய்ய இன்னும் புத்திதராற்பத்தி பசய்யவில்வலதய நீர் எங்களிலும் சிேந்தவராதலால் எங்கள் கவவலவயச் சிவபபருமாைிைம் பசால்லி தாரகவை வவதக்க வழி பசய்யும்படி விண்ணப்பிக்க தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள். ததவர்கள் தவண்டுதகாவளத் தாமதப்படுத்த மைமில்லாத அக்கிைித்ததவன் உைதை ஒரு புோ வடிவபமடுத்து சிவபபருமான் லீலா விதநாதத்தில் மூழ்கியிருந்த அந்தப்புரத்தினுள் புகுந்து பசன்ோன்! அப்தபாது சர்வாந்தியாமியாை சங்கரர் அந்த புோ வடிவத்வத கண்டு, யாரைா அவன் கதபாதவடிதவாடு வந்திருப்பவன்? என் வரியத்வத ீ இவதை தாங்கட்டும் என்று கூேி வரியத்வத ீ விை புோவடிவிலிருந்த அக்கிைி ததவன் அவ் வரியத்வத ீ வாயில் கவ்விக்பகாண்டு பேந்து பசன்ோன். ஆைால் சிவைாரின் வரிய ீ பவப்பத்வதத் பதாைர்ந்து தாங்கிப் பேக்க வலுவில்லாமல் தபாகதவ கங்கா நதியில் விட்டு விட்ைான். கங்காநதியும் அவதத் தாங்க முடியாமல் அவதத் தருப்வபப் புல்லில் விட்ைது. அந்தருப்வபப் புல்லில் விைப்பட்ை வரியத்திலிருந்து ீ அதிசுந்தரத் ததாற்ேமாய் கண்ைதும் சகல சுகங்கவளயும் பகாடுக்கத் தக்க வன்வமயும் உவையவராய்க் குமார ரூபத்தில் திருமுருகன் ததான்ேிைார். அப்தபாது நீராை வந்த ஆறு இராஜ கன்ைியர்கள் அக்குழந்வதவயக் கண்டு என் குழந்வத இது! என் குழந்வத இது என்று ஒவ்பவாருவரும் கூேி, அக்குழந்வதக்குப் பால் பகாடுத்தார்கள். அப்தபாது குமாரக்கைவுளாை முருகப்பபருமான் ஆறுமுகத்ததாடு ஆறு இராஜ கன்ைியரிைமும் பால்பருகிைார். இதைால் தான், முருகக் கைவுளுக்கு ஷாண்மாதுரன்(அறுவர் புதல்வன்) என்றும் ஆறுமுகன் என்றும் பபயர் வந்தது. மதிதயாயம் மதீயஸ்ச வதந்த்யஸ்ச பரஸ்பரம் ஸம்பாத்ய ஷண்முகா நீஹ பீதஸ்தந்யம் ஸ்வயம்தநா ஷண்மாதுரஸ் ததாநாம ப்ரஸித்தந்து மஹாத்மந. பார்வதி வமந்தன் அக்கிைி புத்திரன், ஸ்கந்தன் கங்கா புத்திரன், சரவணபவன் ஷாண்மாதுரன் என்ே பலப்பலத் திருநாமங்கவளக் காரணங்கதளாடு பபற்ே சுப்ரமணியரிைம் ஆறுகார்த்திவகப் பபண்களும் அதிக பாசம் பகாண்ைவர்களாய். அவவரப் புத்திரராகப் பாவித்து அருவமயாக வளர்த்து வந்தார்கள். முருகன் ததான்ேியவதயும் அவர் கன்ைியர் அறுவரால் தபாஷிக்கப்பட்டு வருவவதயும்

நாரத முைிவர் ததவர்களுக்கு அேிவித்தார். இந்தச் சங்கதிவயக் தகட்ைதால் சந்ததாஷங்பகாண்ை ததவர்கள் யாவரும் சிவபபருமாைிைம் கட்ைவளவயப் பபற்று சுப்பிரமணியவரதய தங்கள் தசைாதிபதியாகக் பகாண்டு தாரகாசுரன் மீ து பவைபயடுத்துச் பசன்று தபார் முரசு பகாட்டி அவ்வசுரைின் தவலநகராை தசாணிதபுரத்வதயவைந்து பத்து திைங்களாகப் பயங்கர யுத்தஞ்பசய்து குமாரக்கைவுளாை ஸ்ரீசுப்ரமணியரால் தாரகாசுரவைக் பகான்று பவற்ேி பபற்ோர்கள். அப்தபாரிலிருந்த அசுர தசவையில் ஓடிப்தபாைவர் தவிர மற்ேவர்கள் மடிந்தார்கள். தசாணிதபுரத்து யுத்தம் தீதயாவர வவதத்து-நல்தலாவர வாழச்பசய்து உலகத்திற் பகல்லாம் நலம் ஊட்டியது ததவர்களும் முைிவர்களும் தாரகாசுரவை வவதத்து பஜயங்பகாண்ை சுப்பிரமணியதராடு சிவ சன்ைதிவயயவைந்து சிவபபருமாவை வணங்கி அவருக்கு நன்ேி பதரிவிக்கும் வவகயில் ததவ ததவா! மகாததவர் விஸ்தவஸ்வரா! பராத்பரா! பரா! வரதா, பவா புவைா அநந்த பாலா பூதநாதா சம்ஹர்த்தா கங்காதரா திரியம்பகா திரிசூலதாரி கபர்த்தி, பரமாத்மா தண்ைதரா, தவதமந்திர பிரதாநா சிருஷ்டி ஸ்திதி சங்கார நாதா! அரூபா, ஸ்வரூபா நீலகண்ைா விபூதிதாரி சகல பூதா பர்வதங்களில் தமருதவ நக்ஷத்திரங்களில் சந்திரதை மகரிஷிகளில் வசிஷ்ைதர! சகலதவதங்களிலும் ஓங்கார ரூபதர! ஸ்வாமி! சம்சார பந்த துக்கத்திலிருக்கும் எங்கவளக் கவரதயற்ேிக் காப்பவர் நீதர மஹாப்பிரபு! தங்களுக்கு நாங்கள் தசவவ பசய்ய தவண்டிய தசவவ எதுவும் உண்தைா உம் கட்ைவள எதுதவா? என்று தவண்டி நின்ோர்கள். அவர்களின் துதி மந்திரங்கவளக் தகட்டு மதகஸ்வரர் மகிழ்ந்து. அமரர்கதள! அருமுைிவர்கதள! உங்களுக்கு எந்தத் தருணத்தில் துன்பம் வந்தாலும் அத்தருணதம அவதத் துவைத்து உங்கவளக் காப்தபாம் நீங்கள் எப்பபாழுதும் எம்வம நிவைத்து வணங்கி வாருங்கள் என்று கருவணக் கைிதவாடு கண்தணாக்கு பசலுத்திைார். அவைவரும் அப்படிதய பசய்கிதோம் என்று கூேி, அவவரப் பணிந்து விவை பபற்றுச் பசன்று அவரவர் இருப்பிைஞ் தசர்ந்து எவ்விதமைக் குவேயுமின்ேி எப்தபாதும் சிவபூவஜ பசய்து பகாண்டு வாழ்ந்திருந்தார்கள் இவ்வாறு சூதமா முைிவர் பசான்ைார். வநமிசாரண்ய வாசிகளாகிய முைிவர்கள் சூததர! பூஜ்யதர தாரகாசுர வவத நைந்த பிேகு, நிகழ்ந்த சம்பவங்கவளயும் எங்களுக்கு விவரித்துச் பசால்ல தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள். சூதமாமுைிவரும் உற்சாகத்ததாடு பசால்லத் பதாைங்கிைார். தாரன் பபற்ே குமாரைாகிய தாரகாசுரவை முருகக் கைவுள் தபார் முவையில் பகான்போழித்த பிேகு, தாரகன் புதல்வர்களாகிய வித்யுன் மாலி, தாரகாக்ஷன் கமலாக்ஷன், ஆகிய மூவரும் கடுந்தவம் புரியத் பதாைங்கிைார்கள். ஒற்வேக் காலில் நின்று ஒரு நூறு வருஷங்களும் பூமியிலிருந்து ஒரு நூறு காற்வேதய உணவாக உட்பகாண்டு பற்பலவருஷங்களும் அதிக தாபமுண்ைாகப் பல

வருைங்களும் தவல கீ ழாக நின்று ஆயிர வருைங்களும், வககவள தமலுயர்த்தி நூறு வருைங்களும், துயரமயமாை தவத்வத அதநக வருஷங்களுமாக இப்படிப் பல வவகயாை தவங்கவள பிரமததவதை குேித்துச் பசய்தார்கள். தவஞ் பசய்தவார் தாரைின் புதல்வர்களாைாலும், அவர்கள் அசுரவழி வந்தக் பகாடியவர்களாைாலும் அவர்கள் பசய்கிே தவம் பபரும் மகிவம வாய்ந்ததால் அத்தவாக்கிைியின் ஜ்வாவலயால் உலகம் அழியக் கூடுமாதலால் அவர்களுக்கு பிரமததவன் காட்சியளித்து நீங்கள் இம்மாதவம் புரிவது எதற்தகா? உங்களுக்கு தவண்டிய வரம் என்ைதவா? என்று தகட்ைார். அதற்கு அவ்வசுரர்கள் சிருஷ்டிகாத்தாதவ! நாங்கள் சர்வபிராணிகளிலும் ஒருவராலும் இேவாவரம் அளிக்க தவண்டும்! என்று தகட்ைார்கள். அதற்கு பிரமததவர் அவர்களுக்கு விவையளிக்க தவத்தர்கதள! நீங்கள் தகட்கும் இந்த வரத்வத நாம் அளிப்பதற்கில்வல. ஏபைன்ோல் நீங்கள் எப்பபாழுதும் இேவாமல் நித்தியமாயிருக்க தயாகமில்வல. ஆதலால் உங்களுக்கு தயாக பிராப்தம் பகாண்ை தவறு வரங்கவளக் தகட்ைால், அவற்வேத் தந்தருள நாம் சித்தமாயிருக்கிதோம் என்று கூேிைார். உைதை அவ்வசுரர் மூவரும் சதுர்முகதர! நாங்கள் எண்ணியவிைத்திற்குப் தபாகவும் சஞ்சாரம் பசய்யவும் பபான் பவள்ளி-இரும்புகளாலாகிய மூன்று பேக்கும் பட்ைணங்கள் தவண்டும், அவவ ஆயிர வருைத்திற்குபகாரு முவே ஒன்று தசர தவண்டும். அம் மூன்று பட்ைணங்களும் ஒன்று கூடியிருக்கும் அந்தச் சமயத்தில் ஒதர பாணத்தால் அவற்ேின் முப்புரங்கவளயும் அழிக்கவல்ல எவைாவது இருந்தால் அவைால் மட்டுதம நாங்கள் மாண்டு மடிதவாம் என்று வரந்தரதவண்டும் என்று தகட்ைார்கள். அதற்குப் பிரமததவன் நீங்கள் தகாரிய வரத்வத தந்தருளிதைாம் என்று கூேிவிட்டுத் திரிபுரக் தகாட்வைகவள நிருமாணித்துக் பகாடுக்க மயன் என்னும் தச்சவைக்கண்டு பபான், பவள்ளி, இரும்பகளாலாகிய மூன்று பட்ைணங்கவள நிருமித்து தாரகாசுர புதல்வர்களுக்குத் தந்தருளும்படி கட்ைவளயிட்டு மவேந்தார். அப்படிதய அந்த மயனும் முப்புர பட்ைணங்கவள நிர்மாணித்து பபான் பட்ைணத்வதத் தாரகாக்ஷைனுக்கு பவள்ளிப் பட்ைணத்வதக் கமலாக்ஷைனுக்கும், இரும்பு நகரத்வத வித்யுன் மாலிக்கும் பகாடுத்தான். அவவகளில் பபான் பட்ைணமாைக் காஞ்சைபுரிவயச் சுவர்க்கத்திலும் இரசிதபுரிவய மத்தியத்திலும் ஆயசபுரிவயப் பூமியிலும் சஞ்சரிக்கத் தக்கதாை யந்திர சூத்திரம் பசய்து வவத்து பட்ைணம் ஒன்று ஓர் தயாசவை விஸ்தீரணமுவையதாகச் பசய்து பகாடுத்த அந்த மயனுக்கு மூன்று அசுரரும் பற்பல விதமாை பபாருட்கவள பரிசளித்து பவகு மரியாவத பசய்து வழி யனுப்பிைார்கள். பிேகு அவரவரும் பேக்கும் திரிபுரங்களில் தம்தம் பட்ைணங்கவளச் தசர்ந்தார்கள். யாவை, ததர், குதிவர, முதலிய தசவைகள், கற்பகவிருக்ஷம், நந்தவைம், தமவை சந்திர சாவல சித்திரத்பதாழில்கள், சூரிய மண்ைலம் தபான்ே விமாைங்கள் பதுமராக மணிகளாலாகிய விமாைங்கள் வகலாச சிகரம் தபான்ே விமாைங்கள். அதநக

சாரணர் சித்தர் முதலிதயார் வசிக்கும் இைங்கள் சிவாலயங்கள், தைாகங்கள் கிணறுகள், பல்லக்குகள் கச்தசரி சாவடிகள் தவதாந்தியன் சாவலகள் முதலியைவற்வே உருவாக்கி பதிவிரவதகளாை மவைவிகதளாடு அசுர குடும்பங்கள் குடியிருந்து சிரவுத முதலிய நித்ய கருமங்கள் விைாமல் பதாைர்ந்து நைத்தி வரும் பட்ைணத்தில் குடிதயேி, எப்தபாதும் கண்டிராத சிேப்புைன் விளங்குவவதக் கருதி மைமகிழ்வுற்ேிருந்தார்கள் அங்கிருந்த அசுரக் கூட்ைத்தில் பலவவகப்பட்ைவர்கள் இருந்தார்கள். தகாபிகள் சிலர் சாந்தவான்கள் சிலர் குட்வையர் பநட்வையர் சமரதர் அதிரதர் அர்த்தரதர் மாதாரதர், சிவபூஐõவான்கள் பிரம நிஷ்ைாபரர்கள் பலவரங்கள் பபற்ேவர் சூரியன் வாயு இந்திரன் முதலிய ததவர்களுக்குச் சமாைவளவமயாற்ேல் பகாண்ைவர்களாகச் சிலரும் விளங்கிைார்கள். அந்தத் திரிபுரங்கள் அசுரர்கதளயாைாலும் தவத சாஸ்திரங்களும் அவர்களது மூன்று புரங்களிலும் பூரணமாக விளங்கிை. அப் பட்ைணங்களின் பிரகாசத்தின்முன் ததவர்கள் கூை எதிர் ததான்ேி நிற்கமாட்ைார்தவர்களாக இருந்தார்கள். இதைால் ததவர்களும் முைிவர்களும் பவட்கி மைம் கூசிைார்கள். திரிபுரமாை அப்பட்ைணங்கள் அவ்வசுரர்கள் தகட்ைவரத்தின்படி அவர்கள் எண்ணிதயாபதல்லாம் இைம் விட்டுப் பபயர்ந்து தபாய் இைம் தசரும் சக்தி பபற்ேவவகளாதலால், அப்படி அவவ இைப்பபயர்ச்சி பகாள்ளும்தபாது பலதகாடி ஜீவராசிகளும் மாண்டு மடிந்தை. அவதக்கண்டு அப்பட்ைணங்களின் சிேப்பிவை வியந்து ஆச்சரியமும் அவவகவளத் தங்களால் ஒன்றும் பசய்ய முடியாததால் ஆத்திரத் துயரமும் பகாண்ை ததவர்களும் மகரிஷிகளும் மைம் சகியாமல் சிருஷ்டி கர்த்தாவாை பிரம ததவர் அணுகிச் பசன்று தங்கள் மைக்கவவலவய முவேயிட்டுக் பகாண்ைார்கள். 19. ைிரிபுர சம்ஹார ஆஜலாசதன ததவர்கள் முவேயிட்ைவத தகட்ை பிரமததவர் ததவர்கதள! என்ைால் வரமளிக்கப்பட்ை அவ்வசுரர்கவள நாதை வவதத்து அழிப்பது முவேவமயல்ல. அவர்கவள நீங்கதள பவன்று அழிப்பது தான் சிேந்தது. அதற்கு தவண்டிய உபாயங்கவளதயா யுத்திவயதயா தவண்டுமாைால் நாதை பசால்லித் தருகிதேன். அது தவபோன்றும் விசித்திரமாைதில்வல சாட்சாத் சிவபபருமாைிைம் நீங்கள் அவைவருதம பசன்று முவேயிட்டுக் பகாள்வவதத் தவிர தவறு உபாயமில்வல அக்கருணாநிதியிைம் அபயம் தகட்ைால் அவர் இல்வல என்று புேக்கணிக்கப் தபாவதுமில்வல. உங்கள் குவே தீர்க்க அவர்தான் முயற்சிபயடுப்பார் ஆகதவ அவரிைதம பசல்லுங்கள் என்று கூேி அகன்ோர். அதுதவ சரிபயைக் கருதிய ததவர்களும் நந்திக்பகாடியுவைய சிவபபருமாைிைம் விவரந்து பசன்று விண்ணப்பித்தார்கள், சிவபபருமான் அவர்கவள தநாக்கி ததவர்கதள! திரிபுரங்கவள ஆட்சி பசலுத்துகிே அவ்வசுரர்கள் புண்ணிய

சீ லர்களாதலால் அவர்கவளயாம் சங்காரம் பசய்தல் கூைாது. அவர்கள் புண்ணியர்களாய் விளங்கும் வவரயிலும் விபத்துக்கள் அவர்கவள தீண்ை முடியாது. ஆவகயால் இப்படிப்பட்ை காரியங்களுக்கு மகா மாயாவியாை மகாவிஷ்ணுவிைம் பசன்று என்கட்ைவளவயக் கூேி விண்ணப்பித்துக் பகாள்ளுங்கள் என்று கூேிைார். ததவர்களும் அவரிைம் விவைபபற்றுத் திருமாலிைஞ் பசன்று முவேயிட்ைார்கள். ததவர்களின் துயர்தகட்டுத் திருமாதலா வாைவர்கதள நீங்கள் துயரப்படுவதும் உண்வம தான். ஆைால் நீங்கள் தகட்கும் திரிரபுர சம்ஹாரம் சாத்தியப்பைக் கூடுதமா? அத்திரிபுராதிகள் அசுரர்களாயினும் பாபிகள் அல்லதவ! தருமம் மிகுந்த புண்ணியசீ லர்களாயிற்தே, அவர்கவளச் சங்கரிக்க நியாயம் ஏது? தருமம் இருக்குமிைத்தில் அதர்மம் புகமுடியுமா? சூரிய சன்ைதியில் இருள் உண்ைாகக் கூடுதமா? என்பேல்லாம் பசான்ைார். அவதக் தகட்ை ததவர்கள் மிகவும் துயருற்று தவலவணங்கி பரமாத்மாதவ! எங்களுக்கு தவறுவழியில்வல நாங்கள் என்ை பசய்தவாம்? அவ்வசுரர்கள் இருப்பதால் எங்கள் தருமங்கள் விருத்தியவையவில்வல ஒன்று அவர்கள் வாழ தவண்டுபமன்று எங்கவள அகாலப் பிரளயஞ் பசய்து விடுங்கள். அல்லது அவர்கவளயாவது நாங்கள் பவன்ேிை வழி பசய்யுங்கள் என்று மிகப் பக்திச் சிரத்வததயாடு தவண்டிைார்கள். திருமாதலா தீவிரமாக தயாசித்துவிட்டு ததவர்கதள! யச்சுதாரித்தால் சிவபபருமாவைப் பூஜித்தால், உங்கள் இஷ்ைசித்திகள் வககூடுமாதலின் நீங்களும் யாகங்கள் பசய்தால் திரிபுரங்கள் நாசமாகும்! என்று பசான்ைார் ததவர்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சியவைந்து மைத்திைமும் பதம்பும் பபற்ோர்கள் அப்தபாது திருமால் தமலும் பசால்லலாைார். திரிபுர அசுரர்கள் மூவரும் மந்திரமஹிவமயாதலதய இேக்கதவண்டும். ஆதலால் அதற்குச் சிவைாரின் தயவுதவண்டும் அது இல்லாமல் அவ்வசுரர்கவள வதம் பசய்ய நாதைா, பிரமதைா வதத்தியர்கதளா சக்தியற்ேவர்களாகி விடுதவாம். சிவபபருமாதை அவரவர் இஷ்ை சித்திகவள நிவேதவற்றுபவர் ததவர்கள் கூை அவவரப் பூஜித்ததால் தான் வல்லவமகவளப் பபற்ேைர், அவ்வளவு ஏன்? பிரமனும் சரி, நானும் சரி, சிவபபருமாவைப் பூஜித்ததால் தான் பவைக்கும் ஆற்ேவலப் பிரமனும் காக்கும் ஆற்ேவல நானும் பபற்தோம். ஆவகயால் நீங்கள் சிவலிங்கத்வத அர்ச்சவை பசய்யுங்கள் என்று கூேி அவர்களுக்குச் சிவ மூலமந்திரத்வதயும் உபததசித்துக் கந்த புஷ்ப தூபதீப வநதவத்தியங்களால் இலக்ஷ லிங்கார்ச்சவை பசய்வித்தார். அப் பூவஜயின் முடிவில், தகாரப்பல்-சூலம்தவல்-கவத-பாணம் எேிகல் ஆகிய ஆயுதங்கவளதயந்திக் காலாக்நி ருத்ரன் தபாலவும் பிரளயகால சூரியன் தபாலவும் காந்தி மிக்க பற்பல பூதங்கள். ததான்ேித்ததவர்கவள வணங்கி எதிர் நின்ேை விஷ்ணுமூர்த்தி அப்பூதங்கவள தநாக்கி நீங்கள் முப்புரங்கவளயும் பகாளுத்தி இடித்துப் பபாடிசூரணமாக்கிச்

பசல்லுங்கள் என்று பணித்தார். ஆைாலும் அவர் மைம் சலைமுற்ேது அவர் சிவபபருமாவைத் தைிதய துதித்து நமஸ்கரித்து நான் இவர்களிைம் இப்படி ஏன் கட்ைவளயிட்தைன்; அசுரத் திரிபுராதிகளிைம் புண்ணியமும் தருமமும் பூரணமாய் விளங்கும்தபாது, அவர்கவளச் சங்கரிக்கக் கூடுதமா? இப்பபாழுததா அவ்வசுரர்கள் ஒருவராலுஞ் சாகாவரம் பபற்ேிருக்கிோர்கதள! பாபிகளாயினும் சிவார்ச்சவை பசய்தால் தாமவர இவலயில் தண்ண ீர் தசராதது தபால அவர்கவள விட்டுப் பாவங்கள் விலகுமாதலால் என்ை பசய்வது? என்று தயாசிக்கலாைார் திரிபுராதிகள் சிவபூவஜவய மேக்க நமது மாயா சக்தியால் ஏதாவது பசய்ய தவண்டும் தவத தருமங்களும் சிவபூவஜயும் தூய நைத்வதயும் உள்ளவவரயிலும். அவ்வசுரர்கள் அழிய மாட்ைார்கள். அதற்குள்ள உபாயத்வதச் சிந்திக்க தவண்டும் என்று மாதயான் நிவைத்துததவர்கவள விவை பகாடுத்தனுப்பி விட்டு. ஏகாந்தமாகி இரகசிய சிந்தவையில் மூழ்கிைார். 20. மாயரூபி தசய்ை புறச்சமய உபஜைசம் விஷ்ணு மூர்த்தி தன்ைிைமிருந்தத மாயாஸ்வரூபமாை ஒரு புருஷவைத் தர்மவிக்நத்வத முன்ைிட்டு உண்ைாக்கிைார். அப்புருஷன் பமாட்வைத்தவலயும் மலிைவுவையும் மரத்தால் பசய்த குண்டிவகயும் மயில்ததாவகயால் பசய்யப்பட்ை குஞ்சமும் ஒரு வகயில் ஆவையும் தர்மாபயன்னுஞ் பசால்லுமுவையவைாய், விஷ்ணுவவக் வககுவித்துப் பணிந்து கட்ைவளக்காகக் காத்து நின்ோன். அவவைப்பார்த்து திருமால் நீ என்னுைலிைின்றுததான்ேியதால் என் கட்ைவளப்படி நைக்ககைவாய் மாயாமயமாை சிரவுதாசார ஸ்மார்த்தாசார விருத்தமாைதும் வருணாஸ்ரமமில்லாததும், இவ்வுலகத்திதலதய சுவர்க்க நரகங்கள் உள்ளை பவன்பதும் தவதம் பபாய் என்றும் சாஸ்திரங்கள் கர்மவாத பமன்பதுமாய் உள்ள அக்கிரந்தங்கவள நீ என்ைிைதம கற்றுத் ததர்ந்து விரிவு படுத்த தவண்டிய ஆற்ேவலயும் என்ைிைதம பபற்றுபல விதமாவயகவளயும் என்ைிைமிருந்தத சுவாதீைமாக அவைவாய் ததான்றுதல் மவேதல் வசியம்-அவசியம் சிதநகம்விதராதம் முதலிய விசித்திர வித்வதகள் யாவும் உைக்குக் வககூடும் என்று கூேி அவற்வே அவனுக்குக் கற்பித்து நீ திரிபுரம் பசன்று அவ்வசுரர்கவள உன் மாயா வித்வதயால் மயக்கி அவர்களுக்கு இந்த சாஸ்திரத்வதக் கற்பித்து, அவர்களிைமிருந்து சிரவுதஸ்மார்த்த ஆசாரங்கவள உன் வலிவமயால் விக்கிதிரிபுரம் நாசமாகும்படி பசய்ய தவண்டும் என்று பணித்து அம்மாயா புருஷவை அனுப்பி வவக்கலாைார் அவ்விசுரர்கள் உன்ைிைம் வசப்பட்டு நீ பசால்லும் சாஸ்திரத்வத தமாகித்தபிேகு உவர் நிலத்வதயவைந்து கலியுகம் வரும்வவரயில் இருந்து, கலியுகம் வந்த பிேகு உன் சிஷ்யர்களுக்கும் பிேசிஷ்யர்களுக்கும் இக்கிரந்த சாஸ்திரங்கவளப் தபாதித்து இவவகவள விருத்தி பசய்யக்கைவாய் இவத நீ பசய்வதால் நீயும் என் பதவிவய அவைவாய் என்று

ஆசிர்வதிக்கதவ மாயாரூபியாைவன் நான்கு சிஷ்யர்கவளப் பவைத்து அவர்களுக்கு இவ்விதத்வதவய படிப்பித்து பண்டிதர்களாக்கி, விஷ்ணு சமூகத்திைம் வந்து நால்வரூமாக வணங்கிைார்கள். மகிழ்வுற்ே மகாவிஷ்ணு நீங்கள் நால்வரும் உங்கள் குருவவப் தபாலதவ வித்வத பயின்று விளங்குவர்களாக! ீ என்று ஆசிர்வதிக்க அந்நால்வரும் நமக்கு கிைப்பபதல்லாம் தர்மதம என்று பசால்லிக் பகாண்டு சந்வதகவள கட்டிய பிராணி நிவாரண குச்சிகவளக் வகயிதலந்தி விஷ்ணுவவப் பணிய அவர்களின் வகயில் ஒப்புவித்து இவர்கவள உன் தபாலதவ நிவைத்து காப்பாற்று என்று கூேி உங்களுக்கு பூஜ்யன் ருஷி பதி ஆசார்யன், உபாத்தியாயன் என்னும் இப்பபயர்கள் விளங்கிப் பரவுவதுைன் (ஆரிஹந்) சத்துருவவச் பசபிப்பவன் என்னும் என் பபயரும் கூை உைக்கு உண்ைாகுக! என்று ஆசிர்வதித்தார். நீங்கள் இப்பபயர்கவள உச்சரித்து பகாண்டிருங்கள் என்று அவர் கூேியதும் மாயாரூபி நமஸ்கரித்து விவை பபற்று நால்வவரயுமுைன் பகாண்டு திரிபுரத்திற்கருகில் ஒரு வைத்திலிருந்து மாவயயுவையவர்கவளயும் மயக்கும் மாவய பசய்யத் தக்கதாை விதைாத வித்வதகள் பசய்து பகாண்டிருந்தார்கள். அதவைக் கண்ைவர்கள் அம்மதத்தில் தபாதவை பபற்று அம்மகத்தில் பற்றுக் பகாண்டிருந்தார்கள் மாவயக் கண்தைார் மதிமயங்கிைார்கள் இப்படி மாவய பசய்து வந்த மாயாரூபியின் வித்வதகள் விஸ்தாரமாகிக் பகாண்டிருக்கும்தபாது நாரத மகரிஷி விஷ்ணு மூர்த்திவயயவைய விஷ்ணு அவவரயும் இந்த ஐவதராடு தசர்ந்துக் பகாள்ளும்படிச் பசான்ைார் அதைால் மாயாரூபியும் அவர் சிஷ்யர்கள் நால்வரும் அவருைன் நாரதம் ஆக அறுவராக அவர் அசுரர்களின் பட்ைணத்தில் பிரதவசித்தார்கள் நாரதர் முதலில் வித்யுன்மாலிவயக் கண்டு இவர் மகா புத்திமான் தருமத்வதக் கருமமாகக் கருதுகிேவர். இவரிைம் அதநக தர்மங்கள் உள்ளை. இவருக்குச் சமமாைவர் யாருமில்வல நானும் இவர் சிஷ்யைாகி உபததசம் பபற்தேன். நீயும் இவரிைம் மந்திதராபததசம் பபற்றுக்பகாள்! என்று கூேிைார். வித்யுன்மாலி நாரதவர தநாக்கி மகா புண்ணியராை தாங்கதள உபததசம் பபற்றுள்ளதபாது நானும் பபறுவதுதான் தருமம்! என்று கூேி மாயாரூபிவய வணங்கி மகானுபாவதர! நீர் எைக்கு திøக்ஷ பசய்யதவண்டும்! என்று தவண்டி நின்ோர் மாயாரூபிதயா வித்யுன்மாலிவய தநாக்கி அரசதை! நான் பசால்வவதத் தவையின்ேி பசய்யதவண்டும்! என்று பசால்வதற்கு முன்ைதர அவ்வித்யுன்மாலி தங்கள் கட்ைவளப்படிதய நான் நைப்தபன்! என்ோன் உைதை மாயாரூபி தன் வாவய மவேத்துக் கட்டிக் பகாண்டிருந்த பவள்வளத் துணிவய நீக்கி, என் உபததச மந்திரத்வதயவைக! என்று சிவ தருமங்கள் நசிக்கத் தக்கதாை சிலவவக மந்திரங்கவள உபததசித்து தீøக்ஷ பசய்வித்து உன் பட்ைணத்தார் அவைவரும் தீக்ஷõதாரராக தமற்பகாண்ை அவ்வரசனும் தன் பிரவஜகவளத் தான்

தீøக்ஷ பபற்ேது தபால் அவர்களும் பபேதவண்டும் என்று கட்ைவளயிட்ைான். இதைால் மாயாரூபியின் சிஷ்யப் பிரஷ்யர்கள் நகர முழுதும் தீ øக்ஷ பசய்வித்து சமணமதத்வத பரப்பிைார்கள். 21. ைிரிபுராைியர் வஞ்சிக்கப்பட்ட கதை மாயாரூபியாைவன் திரிபுரம் முழுதும் சிவமதத்திற்குப் புேம்பாை தன் பகாள்வககவளப் பரவிச் பசய்து பதிவிரதத் தன்வம முதலிய மாதர் அேபநேிகள் சிரார்த்த கருமங்கள் சிவபூவஜ யாகங்கள், தாைங்கள், தீர்த்த தரிசைங்கள், வவதீக கர்மங்கள் ஆகியவற்ோல் யாபதாரு பயனுமில்வல என்று உபததசித்தான் இதைால் அந்நகரவாசிகள் அவ்வாதே அவற்வே விட்டு ஒழித்தைர் விஷ்ணுவின் கட்ைவளவய ஏற்று அந்த மாயாரூபி அந்த நகரத்வதயவைந்தவுைன் அந்த மாவயதயாடு மூததவியும் அப்பட்ைணத்தில் குடிதயேி விட்ைாள் திரிபுரசூரர்கள் தவஞ்பசய்து அவைந்த ஐஸ்வரியலக்ஷ்மி பிரமததவரின் கட்ைவளப்படி இைி அங்கிருக்க ஒண்ணாது விலகிைாள். மாயாஜாலைாகிய வஜைனும் நாரதரும் அந்நகத்தாவரபயல்லாம் மாவயயால் மயக்கிைார்கள் அசுரகுல மக்கள் நற்பசயல்கள் விட்டு விட்ைார்கள். அவதக் கண்ைதும் திருமால் இைிக் காரிய சித்தியாகி விடும் என்று உள்ளூர மகிழ்ந்து சிவபபருமாைிைம் பசன்று மஹாததவா! பரமாத்ம ஸ்வரூபா! நாராயணாயா! சம்சாரதுக்க நாசத்வதப் பிரமஞாை உபததசித்தால் தபாக்குபவதர! பிரமாைந்த ஸ்வரூபதர உமக்கு நமஸ்காரம்! என்று வழிபட்டு தக்ஷிணாமூர்த்தி மந்திரத்வத ஜலத்திலிருந்து மூன்ேவரதகாடி உரு ஜபித்துக் பகாண்டிருந்தார் அப்தபாது ததவர்கள் அவைவருக்கும் சிவபபருமாவைத் தியாைித்து, சர்வ ஸ்வரூபா! மங்களதரா! பாபரஹிதா! நித்யா! நீலகண்ைா! நாமரூபக்கிரியா ரஹிதா! ஜலஸ்வரூபா! நமஸ்காரம் நமஸ்காரம் துக்கம் அவையும் தபாது முவேயிைக் கட்ைவளயிட்ை ததவரீதர எங்களுக்கு உற்ேதுவண, உம்வம பூஜித்தாபலாழிய எங்கள் துக்கங்கள் ஒழியா பிரகிருதி புருஷர்களுக்கு ஆதியாைவதர ஜகத்குருதவ ஜகத்துக்கவள ரட்சிப்பவதர தவதங்கள் உம்வமதய பரம த்மைாகக் கூறுகின்ேை. அணுவுக்கு அணுவும் மகத்துக்கு மகத் மாய் உள்ளவர் நீதர! விசுவரூபியாைவதர ஆயினும் ஒன்ேிலும் அகப்பைாதவதர! தகாடிசூர்ய பிரகாசதர! சுவயம்புதவ நீதர. இந்தத் திரிபுர அசுரர்கவள சங்கரித்து, எங்கவள ரட்சிக்க தவண்டும் என்று துதித்தார்கள். அப்தபாது சிவபபருமான், விஷ்ணுமூர்த்தி பசய்த பஜபத்திற்கும் ததவர்கள் பசய்த ததாத்திரத்திற்கும் மகிழ்ந்து அப்தபாதத பிரசன்ைமாய் திருமாவல ஆலிங்கைஞ் பசய்து பகாண்டு, அவர்கவளப் பார்த்து ததவர்கதள விஷ்ணுவிைால் பசய்யப்பட்ை மாய உபாயமும் நாரதர் உைன்பாடும் எைக்குத் பதரியும் தர்மசூைியர்களாக

மாேியிருக்கும் அத்திரிரபுர அசுரர்களின் திரிபுரங்கவளயும் இைி சம்ஹாரம் பசய்தவன் என்று கூேி அந்தர்தாைமாைார் அவர் கூேியவதக் தகட்ைதும் நாராயணன், நான்முகன், இந்திரன் முதலிய வாைவர்கள் யாவரும் தங்கள் வககவளத் தவலதமல் குவித்துக் கும்பிட்டு மகிழ்ந்தார்கள் இந்தச் சரித்வதக் தகட்ைைர். பசான்தைார் எழுதிதயார் முதலியவர்கள் சகலமாை இஷ்ை காரியங்கவளயும் அவைவார்கள். 22. ஜபாருக்குப் புதுதமயான ரைம் ததவர்கள், தத்தமது புத்திரர்களுைன் சிவபபருமாைின் திருச்சன்ைதிக்குச் பசன்று, இைி நாம் என்ை பசய்யலாம்? எங்கு தபாகலாம்? இன்னும் என்ை நைக்கப் தபாகிேததா? என்று சிலரும் நாம் பாவிகள் என்று தவறு சிலரும் வதத்தியர்கதள பாக்கியசாலிகள் என்று சிலரும் பசால்லி தம்வமத்தாதம பழித்துவரத்துக் பகாண்டு மீ ண்டும் சிவசன்ைதிக்குள் புகுந்தார்கள். அதுவவர அத்ததவர்கள் கூேியவற்வேபயல்லாம் தகட்டிருந்த குதபாதரன் அவர்கள் இவரச்சவலச் சகிக்காமல் தன் வகயில் இருந்த தண்ைாயுதத்தால் ததவர்கள் அடித்தான். அதைால் அமரர் யாவரும் அச்சங் பகாண்டு ஓடிைார்கள் பிேகு இவமயவர் யாவரும் முைிவர்கள் முதலிய புண்ணியருக்கும் இத்தவகய விபத்து விவளந்தது பதய்வபலமா என்று அருகிலிருந்த விஷ்ணுவவக் தகட்ைார்கள். அதற்குப் பரந்தாமர் அத்ததவர்கள் தநாக்கி உங்களுக்கு ஏன் இத்தவகய துக்கம் வந்தது? இத்துன்பத்வத அேதவ ஒழியுங்கள் பயன்கள் யாவவயும் ஒருங்தக தரத்தக்க சிவ பூவஜவய நீங்கள் பசய்வர்கதளயாைால் ீ உங்களுக்குக் கிவைக்காதது ஏதாவது உண்தைா? சகல கணங்களுக்கும்

தவலவராகிய சங்கரர்

தவயயுவையவராவதற்காை வவகவயச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். ததவர்கதள, நீங்கள் முதலில் பிரணவத்வத உச்சரித்து நம: என்பவதப் பிேகு கூேி சிவாய என்பவத இறுதியில் சுபம் சுபம் குரு குரு என்றும் தமல் சிவாய என்றும் நம என்றும் மீ ண்டும் ப்ரணவம் தசர்த்து சிவகைாக்ஷம் கிவைக்கும் வவரயிலும் பஜபிக்க தவண்டும் இந்த மந்திரத்வதக் தகாடி முவே பஜப்பித்தால் சிவபபருமான் கிருவபதயாடு இஷ்ைப்பட்ைக் காரியங்கவள அனுகூலமாக்குவார் என்று உபததசித்தார் பிேகு ததவர்கள் யாவரும் அந்தரங்கமாை ஓர் இைம் பசன்று அவைந்து சிவ நாமங்கவள உச்சரித்துக் பகாண்தை மந்திரஜபம் பசய்தார்கள். இதுதபாலக் தகாடிமுவேகள் அந்த மந்திரத்வத பஜபித்த பிேகு சிவபபருமான் கிருவபயுைன் ததான்ேி. உங்கள் மதைாபீஷ்ைத்வதச் பசால்லுங்கள் என்று தகட்ைார். அப்தபாது ததவர்கள் வரங்கள் அவைத்வதயும் பகாடுப்பவராை சிவபபருமான் பின்வருமாறு துதிக்கலாைார்கள் சகல உலகங்களுக்குச் சுகங்கவள அளிக்கும் சுவாமி! பரமாத்மரூபி உலக ரக்ஷணயத்துக்காகச் சூலத்வத தரித்தவதர! உயர்வும் இழிவும் இல்லாதவதர பிரமத கணங்களுக்கு இவேவதர, கபர்த்தி

முக்கிருதிக்குக் காரணதர, சர்வ வியாபிதய நமஸ்காரம் என்று துதித்து ததவர்கள் அவர் முன்பு வககட்டி வாய்பபாத்தி நின்று எங்கள் விஷயத்தில் கிருவபயுவையவராக இருந்தால் திரிபுரங்கவள அழிக்கதவண்டும் என்று தவண்டிைார்கள் அதைால் சிவபபருமான் விசுவகர்மவை அவழத்து, இரதம், தனுசு, பாணங்கள் ஆகியவற்வே உறுதியுள்ளைவாகச் சித்தஞ்பசய் அப்படிச் பசய்தால் திரிபுரங்கள் சீ க்கிரதம அழிந்து விட்ைதாகதவ கருதலாம் என்று உத்தரவிட்ைார் உைதை, விசுவகர்மன் பிரபஞ்சத்வதக் காக்கும் பபாருட்டு சர்வததவ தததஜாமய திவ்விய மங்கள ஸ்வரூபமாை இரதம் ஒன்வேச் பசய்து முடித்தான். 23. ைிரிபுர ைகனம் சூதமாமுைிவர் தமலும் பதாைர்ந்து பசால்லலாைார். முைிவர்கதள பதிைான்கு உலகமயமாை திவ்யரதத்வத மிக முயன்று ததவததவைாை மஹாததவனுக்கு விசுவகர்மன் பசய்து முடித்தான், சர்வ பூதமயமாயும் பபான்ைால் பசய்யப் பட்ைதும் வலதுபுரம் சூரியவையும் இைதுபுேம் சந்திரவையும் சக்கரங்களாகக் பகாண்ைதும் நட்சத்திரங்கள் எல்லாம் வாமபாரிச சக்கரத்திற்கு அலங்காரஞ் பசய்யப்பட்ைதாயும் ருதுக்கள் ஆறும் கால நிரூபணத்துக்காக இரு சக்கரங்களில் இருக்கத் தக்கதாகவும் ஆகாயதம பகாடுமுடியாகவும் மந்திரகிரிதய ரதநீைம் ஆகவும் அஸ்தகிரியும் இருசுகள் ஆகவும் வர்ஷங்கள் தவகமாகவும், உத்தராயண தக்ஷணாயைங்கள் ரதஞ் பசல்லும் வழியாகவும் சப்தசமுத்திரங்கள் அலங்காரமாகவும் கங்வக முதலிய நதி நங்வகயர் சகல ஆபரண பூஷணதாரிகளாய் சாமவர வசவும், ீ பிரமன் ரதசாரதியாக கடிவாளங்கவள ஏந்தவும் பிரணவத்வத குதிவரகவளச் பசலுத்தும் தகாலாகவும் விந்தமவலவயக் குவையாகவும், மந்திர மவலவயக் குவைக்பகாம்பாகவும் தமருமவலவய வில்லாகவும் வாசுகிவய நாணாகவும் சரஸ்வதி அதிற்கட்டிய மணியாகவும், விஷ்ணு பாணமாகவும் அக்கிைி சல்லியமாகவும் தவதங்கள் நான்கும் நான்கு குதிவரகளாகவும் துருவன் முதலிய நட்சத்திரங்கள் அலங்காரமாகவும் பிரமாண்ைத்திலுள்ளயாவும் சம்பந்தமுங் பகாண்ை திவ்விய ரதத்வதச் சிருஷ்டித்துக் பகாடுத்தான். சிவபபருமான் ஸர்வததவஸ்வரூபராய் அந்த யுத்த ஸந்நத்தமாை இரத்தில் ஆதராகணித்தார். அச்சமயத்தில் முைிவர்கள் ஜயஜய பவன்று முழங்கிைார்கள் ததவமங்வகயர்கள் பல்லாண்டு பாடிைார்கள். அந்த ரதம் பசல்லும் தபாது உலகத்வதத் தாங்கும் கூர்ம ரூபியாை நாராயணன் இைபரூபத்வத வகித்துவந்து அந்த ரதத்வத தானுஞ் சுமந்தார். அந்த ரதம் மதைாதவகத்துைன் நைந்து யுத்ததகாலமாகத் திரிபுரமாகிய ராக்ஷஸ வாசஸ்தாைத்திற்குச் பசன்ேது. அதாதஸ்யர தஸ்யாஸ்ய பகவாந்தரண ீதர

வ்ருதஷந்த்ரரூபி தசாததாய ஸ்தாபயாமாஸவவரதம் அச்சமயத்தில் ததவர்களும் மாமுைிவர்களும் சகல உலகங்கட்குஞ் சுகத்வதச் பசய்யும் சதாசிவமூர்த்திவயத் தரிசித்துக் களித்து ஜயபவன்று புகழ்ந்தார்கள். அந்த ஸ்ததாத்திரத்வதயும், அவ்வலங்காரத்வதயும் நூறு வருஷம் வவர வர்ணித்துச் பசான்ைாலும் முடியாது. பார்வதி ததவியும் சிவபபருமானுைன் அவ்விரதத்திலிருந்து திரிபுரசம்ஹாரஞ்பசய்து ததவர் முைிவர்கட்குச் சுகம் உண்ைாக்குவதற்காகத் தானும் உைன் பசன்ோள். விஷ்ணு, இந்திரன், முதலிய இவமயவர்கள் தங்கள் தங்கள் வாகைங்களாை இரத கஜதுரக விமாைாதிகளில் ஏேி ஆயுதபாணிகளாய்ச் சிவபபருமானுக்கு முன்தை திரிபுரத்வத தநாக்கி நைந்தார்கள் ஜவைகவளயுவைய முைிவர்கள் தண்ை கமண்ைலங்களுைன் குதித்து ஆர்ப்பரித்தார்கள். சித்தர் சாரணர் முதலாைவர் புஷ்பமாரி பபாழிந்தார்கள் சிவபபருமான் யுத்த தகாலமாக திரிபுரத்வத தநாக்கிச் பசல்லும்தபாது ப்ரக்கிரந்தன் குந்ததந்தன், கம்பன், ப்ரகம்பன், இந்திரன், இந்திர, பகவான், யந்தன், ஹிமகரன், ஸதாட்சன், ஸ்தாயன், கங்கைன், கைபூதைன், த்விசிரன், த்ரிசிரன், ஏகாைைன், அஜவக்கிரன்; க்ஷய வக்திரன், கஜவக்திரன் ஊர்த்வவத்திரன் முதலாை எண்ணிேந்த லக்ஷக்கணக்குள்ள சிவகணத் தவலவர்கள் ஒரு வார்த்வத பசால்லலாைார்கள் ஐயதை தாங்கள் மைதால் நிவைத்தவுைதை சகல சராசரங்கவளயும் சம்ஹரிக்கும் ஆற்ேல் பவைத்தவராக இருக்கும் தபாது இந்த ஆைம்பரங்கள் எதற்கு? சகலமாை தபார்பவை பரிவாரங்களுைன் கூடி இப்படி இரதத்தில் ஏேி ஆயுதபாணியாய்த் ததவதசைா சமூகத்துைன் வருவாதைன் நம்பிக்வக வரவும் தங்கள் கீ ர்த்தி உலகத்தில் வியாபிக்கவும் பவர் சிவபபருமாதையன்ேிப் பிேிபதாருவர் இல்வலயாதலால் அவர் திரிபுரசம்ஹார நிமித்தமாக வில்வல வவளத்தார். அப்பபாழுது திரிபுரங்கள் ஒன்று தசர்ந்தை. அது கண்ை ததவர்கள் பபருஞ் சந்ததாஷமவைந்தார்கள். ததவர்கள் முைிவர்கள் சித்தர் முதலிய பதிபைன் கணங்களும் அஷ்ை மூர்த்தமாக விளங்குஞ் சிவபபருமாவைத் துதித்தார்கள். அப்பபாழுது பிரம ததவர் முக்கண் பபருமாதை! முப்புரங்களும் ஒன்று தசர்ந்துள்ள இந்தச் சமயதம நல்ல சமயம்! சிேிது தாமதமாைால் அவவபிரிந்து தபாகக்கூடும் ஆவகயால் சீ க்கிரதம பாணத்வத எய்ய தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தார் சிவபபருமானும் உைதை தமருமவலவய வில்லாக வவளத்து வாசுகியாை நாவணதயேிட்டு விஷ்ணுவாை முவைவயயுவைய பாசுபதாஸ்திரத்வத ஏற்ேி, பிரமன் வார்த்வத பயைற்ேபதன்றும் நிவைத்து, திரிபுரத்வத சிைந்து பார்க்கத் திக்பகன்று தீப்பற்ேிப் புரங்கள் மூன்றும் எரிந்தை. பிரமன் நடு நடுங்கிச் சிவபபருமாவைப் பார்த்துப் பணிந்து வககட்டி வாய் பபாத்தி எதிர் நின்று ததவததவா! நீங்கள் பார்த்தவுைதைதய திரிபுரங்கள் சுடுசாம்பலாக தபாவதாயிற்தே? இந்த திரிபுரதகைத்திற்கு இரதம் முதலிய

ஆைம்பரங்கபளல்லாம் என்வைபயாத்தவர்கள் இதில் பணிவிவைகள் புரிந்து புகழ் பபறுவதற்காகதவ பசய்தீர் இைி இப்பாணத்வத விட்டுவிை தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தார் அதற்கிணங்கச் சிவபபருமான் அந்த அஸ்திரத்வதவிை அது திரிபுரத்வதயவைந்து நாசம் பசய்து சிவைாரிைம் திரும்பி வந்தது பல பல தகாடி வதத்ய தசவைகளுைன் கூடிய திரிபுரங்கள் ஒதர அஸ்திரத்தால் எரிந்தது அது கற்பாந்த காலத்தில் திரிதலாகங்களும் ஒதர பிரளய கால ருத்ரைால் அழிக்கப்பட்ை தபாலிருந்தது அந்தத் திரிபுரத்தில் சிவபூவஜ பசய்து வந்த பபருந்தவமுைிவர்கள் யாவரும் சிவகணப் பதவி அவைந்தார்கள் அப்பபாழுது மகாவிஷ்ணு, இந்திரன் முதலிய ததவர்கபளல்லாம் ததவததவைாை சிவபபருமாவையும் அவர் வாம பாகத்தில் வற்ேிருக்கும் ீ சகலதலாக மாதாவாை உமாததவிவயயும் பார்த்துப் பயந்தால் ஒன்றும் தபசாது கும்பிட்டு நின்ோர்கள். பிரமததவன் விஷ்ணு இந்திரன் முதலிய இவமயவர்கள் ஒன்று தசர்ந்து திரிபுரதகைஞ் பசய்த சிவபபருமாவை தநாக்கி பமய்யன்தபாடு வககுவித்து அண்ணதல ததவ ததவைாகவும் பரதமஸ்வரைாகவும் ஜகத் பிரபுவாகவும் உலகத்திற்குச் சுகத்வதச் பசய்பவராகவும் விளங்குபவதர! எங்களிைம் தகாபந்தணிந்து திருவருள் புரியதவண்டும் பிரணவஸ்வரூபியாயும், குணாஹிதைாகியும், சகுணைாகியும், சதாசிவைாகியும், சாந்தைாகியும் மதகசைாகியும், பிநாகியாகியும், சர்வஜ்ஞைாகியும் சகலத்வதயும், ரக்ஷிப்பவைாகியும், ஸத்தயாஜாதஸ்வரூபியாகியும் விளங்கும் உமக்கு நமஸ்காரம் என்று ததாத்திரம் பசய்து அவரவரும் தைித்தைியாக சாஷ்ைாங்கமாகப் பணித்து, பவகவவர பவன்ேவமப் பற்ேிப் பபருங்களிப்புைன் சிவத்தியைபரராய் இருந்தார்கள். அப்பபாழுது பிரமததவர் திரிபுர தகைதர எைக்கு உம்மிைம் பிரியாத திைபக்தியும் இதுதபாலதவ என்றும் சாரதித் பதாழிலும் நிவலபபே அருள் பாலிக்க தவண்டும் என்ோர். விஷ்ணு, சாஷ்ைாங்க மாய்ப் பணிந்து வககட்டி நின்று சற்குண நிர்குணஸ்வரூபியாகவும் ப்ரகிருதி புருஷ ரூபைாகவும் விசுவாத் மகைாகவும் விளங்கும் உமக்கு நமஸ்காரம் உம்மிைம் எைக்கு என்றும் நீங்காத பக்தியிருந்து வரதவண்டும் என்ோர் பிேகுசகல நமஸ்கரித்து புராரிவய தநாக்கி நுதல் விழிப் பபருமாதை எங்களிைம் தவயயுவையவராயிருந்து எங்கள் பக்திவய வளர்க்க தவண்டும் என்ோர்கள். சிவபபருமான் பபருமகிழ்ச்சியவைந்து ததவர்கதள உங்கள் ததாத்திரத்திற்கு நாம் மைங்களித்ததாம் உங்களுக்கு தவண்டிய வரங்கவள தகளுங்கள்! என்ோர். மகாததவா! எங்களுக்கு கஷ்ைம் வரும்தபாபதல்லாம் காட்சியளித்து எங்கள் கஷ்ைங்கவளப் தபாக்கியருள தவண்டும் என்ோர்கள். சிவபபருமான் அவ்வாதே ஆகுக பவன்றும் உங்களுக்கு முக்தியருள் புரிதவாம் என்றும் திருவாய் மலர்ந்தருளிச் சில வரங்கவளக் பகாடுத்தார், அப்பபாழுது நிரீசுவர வாதிகளாை சில முண்டித சிரசுவையவர்கள் வந்து ததவர்கவளப் பணிந்து எங்கள் கதி என்ை?

என்று தகட்ைார்கள் அதற்கு திருமால் பிரமன் முதலிய ததவர்கள் நீங்கள் கலியுகம் வரும் வவரயில் நிர்ஜ்ஜல பூமியில் வசிக்க தவண்டும் என்று கூேதவ அவர்கள் பணிந்து அவ்வாதே பசன்ேிருந்தார்கள் பிேகு ததவர்கள் தத்தமது இருப்பிைஞ் தசர்ந்தைர். இந்த உபாக்யாைதவதத் தகட்கிேவன் ஸர்வபீஷ்ைமுமவைவான் என்பது திண்ணம். 24. விசுவகர்மா ைந்ை சிவலிங்கங்கள் பிருமததவர் அவருவைய சத்தியதலாகம் பசன்ோர் முைிவர்கவள அவழத்தார். அவர்கவளப் பார்த்து நவகத்த வண்ணம் முைிவர்கதள! உங்களுக்கு இஷ்ைகாரிய சித்தியும் இன்னும் அதநக நன்வமகளும் உண்ைாக தவண்டுபமன்ோல் என்னுைன் தசர்த்து திருப்பாற்கைலுக்கு வாருங்கள். நான் தத்வரகசியத்வத நன்ோக விசாரித்திருக்கிதேன் என்று பசான்ைார். அவதக் தகட்ை ததவர்களும் முைிவர்களும் பிருமததவருைன் பசன்று விஷ்ணு பகவான் வற்ேிருக்கும் ீ க்ஷராபதிவயயவைந்து திருமாவல வணங்கி பரந்தாமா ஜகந்நாதா, பக்தப்பிரியா, லக்ஷ்மிநாயகா, அபயங்பகாடுத்து அநுக்ரஹிப்தபான், தமகவர்ணா, சதுரபுஜங்கவளயுவையாய்

பீதாம்பரதாரா, சங்கு, சக்கர, கவத,

பத்மங்கவளயளித்ததாய், புரு÷ஷாத்தமா, புண்ைரீகாஷா கவுஸ்துவாபணா இைர்பட்ைவர்களுக்கு இரக்ஷண்யம் அளிப்பவன் நீ தான் ஆதலால் எங்கள் விஷயத்திலும் அபயமளித்திை தவண்டும். சந்ததாஷத்துைன் பிரசன்ைமாக தவண்டும். ஜய ஜய பவன்று துதித்தார்கள் அதைால் மைங்குளிர்ந்த கார்தமக வண்ணர் அவருவைய நிஜ வடிவம் எடுத்து அவர்கள் முன்ைால் ததாற்ேமளித்தார்! அவதக் கண்டு ததவர்கள் பமய்சிலிர்த்தைர், அவர்கவள திருமால் தநாக்கி ததவர்கதள, நீங்கள் என்வை நாடி வந்த தநாக்கம் என்ை? என்று தகட்ைார் அதற்கு பிரமததவர் வவகுந்தவாசா உம் குளுவமயாை கிருவபயால் சகல துன்பங்களும் ஒழிந்தை. ஆைாலும் அவைவருக்கும் இதமுண்ைாகும்படி ஒன்று உம்மிைம் தகட்க விரும்புகிதோம். நாள்ததாறும் எவவரச் தசவித்தால் எல்லாத் துயரங்களும் நீங்கி நித்தமாை சுகங் கிவைக்கும் நானும் இவ்வவமயவர்களும் எவவர வழிபாடு பசய்தால் எல்லா நன்வமயும் பபறுதவாம் என்று தகட்ைார். அவவர விஷ்ணு பரமாத்மா புன்முறுவதலாடு தநாக்கி பிரமதை! உைக்கு இதவை நான் ஆதியிதலதய அேிவித்திகுக்கிதேன், நீ அவதக் தகட்டு அேிந்திருக்கிோய் ஆயினும் மீ ண்டும் ஒருமுவே நிவைவுப்படுத்துகிதேன் பிரமதை! பூஜிக்கத்தக்கப் பபாருள் உைக்குவைதாயிருந்தும் என்வைக் தகட்கிோய் சகலதலாகத்திலும் சங்கரர்தாதை பூஜிக்க தவண்டிய பதி? அவரன்ேி பிேபைாருவன் உண்தைா? இவ்வுண்வமவய உைக்கும் எைக்கும் முன்பபாரு சமயம் சிவபபருமாதை பசால்லியிருக்கிோதர. அதற்குத் திருஷ்ைாந்தமாகத் தாரகாசுரத் திரிபுராதிகவள சிவபக்தியிலிருந்து மேக்கச் பசய்து என்ைால் சிருஷ்டிக்கப்பட்ை மாயாரூபிகளின் மயக்கத்தில்

சுட்டுண்டு அவ்வசுரர்கள் மாண்டு தபாைவதயும் நீ அேிவாயல்லவா? ஆவகயால் ததவர்களாை நீங்கள் விரும்பும் நித்தியமாை சுகத்வத அவைய அதி பத்தி சிரவணத்ததாடு, சிவலிங்கமாை ரூபியாை சிவபபருமாவைப் பூவஜபசய்து வாருங்கள், நானும் சாட்சாத் சிவபபருமாவைப் பூஜித்து வருவதால்தான், இப்படி உங்கள் ததாத்திரங்களுக்பகல்லாம் உரியவைாக இருக்கிதேதையன்ேி மற்ேபடியல்ல உலகில் எந்தப் பபாருவளயும் சிவலிங்க ரூபமாகச் பசய்தால் அதில் சிவபபருமான் ததாற்ேமளிக்கிோர் . ஆவகயால், இஷ்ை சித்தியவைய விரும்பும் யாவரும் சிவலிங்கார்ச்சவை பசய்ய தவண்டும் ததவர்களும் வவத்தியர்களும் தாைவரும் நாமும் எல்தலாரும் சிவலிங்கபூவஜ பசய்ய தவண்டியவர்கதள பிரமதை நீர் இவத அேிந்திருந்து மேந்ததும் ஏதைா? நீ இைிதமலாவது எவ்வவகயிலாவது சிவலிங்க பூவஜபசய்து வரதவண்டும். எந்தக் காலத்திலும் சிவத்தியாைத்திதலதய மூழ்கியிருக்க தவண்டும் எப்பபாழுது சிவத்தியாைத்வத மேக்கிதோதமா அப்பபாழுதத நமக்கு இவையூறு பநருங்கும் அதுதவ அதர்மமாகும். அதுதவ விக்ைகாலம். அதுதவ மூைத்தைம் சிவபக்தி எவருக்குண்தைா , சிவஸ்மரவண எவர் பசய்வாதரா அவர்கள் துயரங்களின்ேி வாழ்வார்கள் மதைாகரமாை வடுகள், ீ பலவிதமாை ஆபரணங்கள், சுந்தர அழகாை பபண்கள், தபாது பமன்ே அளவு தைம் புத்திர பாக்கிய சந்ததி ததகாதராக்கியம், பலவித சீ ைி சீ ைாம்பரங்கள் இரதகஜ துரகம் முதலாை வாகைங்கள். பபரும்புகழ் ஸ்வர்க்கதபாகம், தீர்க்காயுள், நல்ல சிதநகிதர்கள், முக்திபலம் முதலாைவற்வே விரும்புகிேவர்கள் எப்தபாதும் சிவபகவாவை சிவலிங்க மூர்த்தத்தில் பூஜிக்க தவண்டும். பக்தியுைன் லிங்கபூவஜ பசய்கிேவன் புண்ணிய கருமங்கவளச் பசய்ய தநரிடுதமயன்ேி பாவத்தால் பீடிக்கப்பைமாட்ைான் என்று மகாவிஷ்ணு விவரித்தார். இம்மகா ஆதலாசவைவயக் தகட்டுக் பகாண்டிருந்த ததவர்களும் முைிவர்களும் திருமாவல வணங்கி நாங்கள் பூவஜபசய்ய லிங்கம் கிவைக்காததால் இஷ்ைகாமியங்கபளல்லாம் . எங்களுக்குக் வககூைச் சிவலிங்கங்கவள பிரஸாதிக்க தவண்டும். என்று பிரார்த்தித்தார்கள். விஷ்ணுவும் பிரமததவரும் தயாசித்து விசுவகர்மவை அவழத்து இத்ததவர்கட்பகல்லாம் அவரவர் கவுரவத்திற் தகற்ோற்தபால் தயாக்கியமாை லிங்கங்கவள பசய்து பகாடு என்று பசான்ைார்கள். விசுவகர்மனும் அப்படிதய அவர்களுக்கு லிங்கங்கவளக் பகாடுத்தான். இந்திரனுக்குப் பதுமராக லிங்கத்வதயும் குதபரனுக்கு சுவர்ண(பபான்) லிங்கத்வதயும் இமயனுக்கு தகாதமதக லிங்கத்வதயும் வருணனுக்கு நீலலிங்கத்வதயும், விஷ்ணுவுக்கு இந்திரலிங்கத்வதயும், பிரமனுக்கு சுவர்ண லிங்கத்வதயும் விச்சுவ ததவர்களுக்கு பார்த்திவ லிங்கத்வதயும் அஸ்விைி ததவர்களுக்கு ஸ்திரீகளுக்கும் ஸ்படிக லிங்கத்வதயும் இலக்குமிததவிக்கு தாமிர லிங்கத்வதயும் துவாசாதித்தர்களுக்கும்

தசாமனுக்கும் முத்துலிங்கத்வதயும் வழங்கிைார் வஜ்ரலிங்கத்வத அக்கிைியும், சந்தை லிங்கத்வத மயனும் பவளலிங்கத்வத அநந்தன் முதலிய ஸர்ப்பராஜர்களும், தகாமயலிங்கத்வத வதத்தியரும் இராக்ஷஸரும் இரும்பு லிங்கத்வதப் வபசாசங்களும், நவநீத லிங்கத்வதச் சசி முதலிய ஸ்திரீகளால் பூஜிக்கப்பட்ை பார்வதிததவியும், தாருலிங்கத்வத நிருதியும், பஸ்மலிங்கத்வத தயாகியும், மாவுலிங்கத்வதச் சூரியன் மவைவியாை சாயா ததவியும் இரத்திை லிங்கத்வத சரசுவதி ததவியும், தயிரால் பசய்த லிங்கத்வத யக்ஷர்களும் பபறும்படி விசுவகர்மன் பகாடுத்தான். அவற்வே வாங்கிய ததவர்கள், முைிவர்கள், பிரமாவிஷ்ணு யக்ஷர் முதலாைவர்கள் தமது காரியசித்தியின் பபாருட்டு அந்த சிவலிங்கங்கவள விதிப்படி அருச்சித்தார்கள், விஷ்ணுபகவான் பிருமன் முதலிய ததவர்களுக்குப் பூஜாவிதிவயச் பசால்லியருளிைார். அவர்கள் ஆைந்தமுற்றுத் தங்கள் வாசஸ்தாைத்வதயவைந்தார்கள். விஷ்ணுமூர்த்தியும், அந்தர்த்தாைமாயிைார். பிருமா சத்யதலாகமவைந்து, முன்பு தன்னுைன் க்ஷீராப்திக்கு வராத ததவர்கட்கும் சிவபூஜாவிதிவய முவேப்படி உபததசித்தார். 25. பாஹ்ய ஆந்ைரலிங்கங்கள் வநமிசாரண்ணிய வாசிகள் சூதமுைிவவர தநாக்கி ஞாை வள்ளதல! பிரமததவர், சத்தியதலாகஞ் பசன்ே பிேகு நைந்தலிருத்தாந்தங்கவளயும், பிரமததவர் சிவபூஜா விதிவய அவர்களுக்கு உபததசித்தவதயும், எங்களுக்குச் பசால்லியருள தவண்டும் என்று தவண்டிக் பகாள்ள சூதமுைிவர், உலகத்திலிருப்பவர் அவைவரும் சுகமவைய தவண்டிய விஷயமாக என்வைக் தகட்டீர்கள் இவ்விஷயத்வத முன்பு ஒரு காலத்தில் வியாச முைிவர் சநத்குமார முைிவவரக் தகட்க அதற்கு சநத்குமாரர் பசால்லியபடிதய வியாசர் எைக்குச் பசால்லியவத உங்களுக்கு பசால்லுகிதேன் என்று கூேலாைார். பிருமததவர் சத்தியதலாகமவைந்த பிேகு ததவர், முைிவர் முதலாதைாவர தநாக்கி சிவபூஜா விதிவயச் பசால்லுகிதேன் தகட்க தவண்டும். சகல ஜன்மங்களிலும் துர்லபமாை மாநுை ஜன்மத்தில் நற்குலத்தில் அங்கக்தகடின்ேி உதிப்பது அருவம. அத்தவகய அரிய பிேவிவயயவைந்த பிேகு தன் குலத்திற்தகற்ே காரியங்கவளச் பசய்ய தவண்டுதம தவிர, அளவு கைந்திருந்தால் அக்கருமத்திற்குத் தக்க பலன் கிட்ைாது, தன் ஞாைத்திற்கு எட்ைாத காரியங்களில் யாருதம தவலயிைக் கூைாது. கர்மயாகங்கள் பல்லாயிரஞ் பசய்வவதக் காட்டிலும் தீர்த்த யாத்திவர முதலாை ததபாயாகஞ் சிேந்தது. ததபாயாகங்கள் பல்லாயிரத்திலும் பஜபயாகஞ் சிேந்தது. அந்த ஜப யாகங்கள் பல்லாயிரத்வதயும் விை மான்சீ க தியாையாகம் சிேந்தது. தியாை யாகத்திலுஞ் சிேந்தது பிேிபதான்றுமில்வல. அதுதவ

ஞாைமார்க்கத்திற்குக் காரணம் சர்வ வியாபகமாவுள்ள பரம்பிரம வஸ்துவவ தயாக புருஷன் தன் தியாைத்திைால் தன் இதயத்தில் தரிசிக்கிோன். தியாை யாகத்தில் இருப்பவனுக்குப் பரமசிவன் எப்பபாழுதும் அருகிதலதய இருப்பார். அவன் பிரம ஸ்வரூபமாயிருப்பதால் சத்கருமங்கவள விடுத்தாலும் பிராய சித்தம் தவண்டுவதில்வல, சுகம், துக்கம், அதர்மம், ஜபம், ஓமம், தியாைம், தயாகம் முதலியபவல்லாம் அவனுக்கு அவசியமில்வல பரமாைந்தத்வத உண்டு பசய்வதும் பரிசுத்தமாைதும், நாசமில்லாததும் நிஷ்களமாைதும், ஸர்வ பரிபூரணமாயுள்ளதுமாை சிவலிங்கத்வத இதயத்திலிருப்பதாக அவன் எண்ணுகிோன். இந்த லிங்கம் பாஹ்யலிங்கம் ஆந்தலிங்கம் எை இரு வவகப்படும். அவற்றுள் பாஹ்யம் என்பது ஸ்தூலமாக (பருவமயாக) கண்ணுக்குப் புலப்படுவது ஆந்தரம்-இருதயத்தில் சூட்சமாக (நுட்பமாக) உள்ளது. காம்யாகத்திலிருக்கும் எல்தலாரும் பாஹ்பலிங்கார்ச்சவை பசய்ய தவண்டும். ஏபைைில் அஞ்ஞாைிகளுக்பகல்லாம் பக்தியுண்ைாவதற்காக ஸ்தூலத்தில் சூட்சமத்வத பாவவை பசய்து பூஜிக்க தவண்டும். ஞாைிகளுக்குத் ததாஷரஹிதமாை சூட்சமலிங்கம் பிரத்யட்சமாகவிருக்கும் அஞ்ஞாைிகள் அவைவரும் மண் மரம் இவற்ோல் பசய்யப்பட்ை லிங்கங்கவள பூஜிக்க தவண்டும். தத்வார்த்தங்கவள உணர்ந்தவர்கள் இம் மிருத்லிங்கம் (புற்றுமண்லிங்கம்) முதலியவற்ோல் பயமின்ேிச் சகலமுஞ்சிவ மயம் என்று பாவித்து அகண்ை பரிபூரணமாக விளங்குகிேவன் சிவபபருமாபைன்று பதரிந்திருப்பார்கள். ஞாைிக்கு விக்கிரக ஆராதவை (உருவ வழிபாடு) தவண்டியதில்வல. இத்தவகய ஞாைம் இல்லாதவனுக்குப் பிரதிமாகல்பைஞ் பசய்து பகாள்ள தவண்டுவது அவசியம் உயர்விைத்தில் பசல்ல தவண்டியவனுக்கு பசாபாைம் (மடி) இன்ேியவமயாதது தபால நிர்குணமாை சிவலிங்கப் பிராப்திவயயவைய தவண்டிய அஞ்ஞாைிக்தக பிரதிமா பூவஜ விக்கிரக வழிபாடு பசால்லப்பட்டிருக்கிேது சகுண பூவஜயால் நிர்குணமாை சிவப்பிராப்தி யுண்ைாகும். இவ்வாதே சகல ததவதாப் பிரதிவமகளும் அவரவர் தகாரிக்வகயின்படி இஷ்ைசித்திகவளக் பகாடுக்கின்ேை பூவஜ பசய்பவன் பூவஜ பசய்கிதேன் என்பததயில்லாமல் பக்திபரவசமாகி அவனுக்கு ஞாதைாதியம் உண்ைாகும்வவர பூஜிக்க தவண்டும். ஞாைமில்லாமல் பசய்யும் பூவஜயால் பூவஜ பசய்யும் சந்தைம்-புஷ்பம்-தீர்த்தம் நிதவதைம் ஆகிய அவைத்தும் பயைற்ேதாகும் சிரத்வததயதுமில்லாமல் பிரயாவமயின்ேி பூவஜ பசய்கிேவைின் பூவஜ வியர்த்தமாவதுமின்ேி அவனும் அததாதலாகப் பிராப்தியவைவான். இதைால் உங்களுக்கு தமலும் பாஹ்யலிங்க பூவஜவயச் பசால்லுகிதேன் என்று பிரமததவர் பசால்லலாைார், ததவர்கதள ஸ்வஜாதி யுசிதமாை கர்மாநுஷ்ைாைங்கவளச் பசய்து பகாண்டு எந்பதந்த விக்கிரகத்தில் தைக்குப் பக்தியுண்ைாகுதமா அந்தந்தப்

பிரதிவமவய பூவஜ பசய்ய தவண்டும். பூவஜ தாைம் முதலாை நற்கருமங்கள் பசய்யாவிட்ைால் பாதகம் ஒழியாது. பாதகம் ஒழியாவிட்ைால் சித்தியுண்ைாகாது. மாசுபடிந்த ஆவைகவள படிகாரத்தில் ஊேவவத்த பிேகு ததாய்த்துச் சாயம் தபாட்ைால் அந்தச் சாயம் அதில் தலசாக பிடிப்பது தபால பாதங்கவள ஸ்தூல பூவஜயாகிய பிரதிமா பூவஜதபால் தபாக்கிை பிேகு! சூட்சம பூவஜயால் ஞாைமவைந்து விஞ்ஞாைிகளாவர் அந்த விஞ்ஞாைத்திற்கு ஞாைமும் ஞாைத்திற்கு த்ருைபக்தியும், பக்திக்குப் பிரதிமா பூவஜயும், பிரதிமா பூவஜக்கு சத்குருவும் சத்குருவவயவைவதற்கு சத்சாங்கத்யமும் (நல்லுேவு) காரணமாகும் சத்சாங்கயத்தால் சத்குருவவயவைந்து சத்குருவால் மந்தராதிக்க பூவஜயும் அந்த பூவஜயால் பக்தியும், பக்தியால் ஞாைமும் ஞாைத்தால் விஞ்ஞாைமும் உண்ைாவது சத்தியம், விஞ்ஞாைிக்கு நான் அவன் என்றும், குமாரன் பிேன் என்றும் சிதநகிதன் பவகவன் என்றும்; மாைம் அவமாைம் என்றும் லாப நஷ்ைம், பஜயம் அபபஜயம் என்றும் தபதமின்ேிச் சம்புத்தி உண்ைாகும். இத்தவகயச் பசாந்த புத்தியற்ேவன் சிவரூபியாவான், இப்படிப்பட்ை விஞ்ஞாைியாக எல்தலாரும் ஆவதில்வல, தகாடியில் ஒருவதை ஆகிோன் அப்படி உள்ளவவை ஒருவன் கண்ைதுதம அவனுவைய சகல பாபங்களும் ஒழிந்துவிடும். பிரதிமாரூபதைததவர்கள் கூை ஒருவவைப் புைிதப்படுத்த அதநக காலமாகும். விஞ்ஞாைிதயா அவவைக்கண்ை பபாழுதத புைிதமாக்குவான். இல்லேவாழ்க்வகயில் இருக்கும் வவரயில் பிரதிமா பூவஜ பசய்ய தவண்டும். சிவரூபமாவது ததவிரூபமாவது, விஷ்ணுரூபமாவது சூரியரூபமாவது கணபதிரூபமாவது அல்லது இந்த ஐந்து ரூபத்வதயாவது சகலக் காரணகைாை சிவலிங்கப் பபருமாவையாவது பூஜிக்க தவண்டும். மரத்தின் தவரில்தான் நீர்ப்பாய்ச்ச தவண்டும். அப்பபாழுது தான் அது கிவளகளுக்கும் இவலகளுக்கும் பாயும் அதற்கு மாோகக் கிவளயின் தமல் நீர் வார்த்தால் அது மரத்திற்குப் பயைளிக்காது அது தபாலதவ மரத்தின் தவர் தபாலுள்ள மூல காரணைாை சிவபபருமாவைப் பூஜித்தால் அது சகல ததவர்கவளயும் சார்ந்து திருப்திவயத் தரும் சிவபூவஜ பசய்யாமல் மற்ே ததவர்கவளப் பூஜிப்பது மரக்கிவளயின் தமல் பசாரிய்யப்படும் நீருக்கு ஒப்பாகும் த்ரியம்பகைாகிய சிவபபருமாவைப் பூஜித்தால் தகாரிக்வககள் அவைத்தும் சித்தியாகும் என்று பிரமததவர் கூேிைார். 26. நித்ைிய கருமங்கள் கூறல் சூதர் பசால்லலாைார். ப்ராம்ஹ முகூர்த்தத்தில் எழுந்து விஷ்ணுவவயும் குருவவயும் அன்புைன் துதித்து ததக சுத்தி பசய்து கால்வககள் கழுவி சூரிய உதயத்திற்கு முன் தந்ததாவைஞ் பசய்து முகத்வத இரு வககளாலும் நீர் பகாண்டு பதிைாறு முவேகள் கழுவி நதி முதலியவற்ேில் ததசகால விதராதமின்ேி ஸ்நாைஞ் பசய்ய தவண்டியது(ஆதிவாரம்-சிரார்த்ததிைம்-சூரிய

சங்கராந்தி கிரகணம். மகாதாைஞ் பசய்யும் சமயம் புண்ணிய காலம், உபவாசதிைம் அசவுச திைங்கள் இந்தச் சமயங்களில் உஷ்ணஜல ஸ்நாைம் பசய்யக் கூைாது) எண்வண ததய்த்து நீராை தவண்டியவர்கள் முவேதய ஆதிவாரம்(ஞாயிற்றுக் கிழவம) தராகத்வதயும் தசாமவாரம்(திங்கள்) ததஜவசயும், அங்காரகவாரம்(பசவ்வாய்) மரணத்வதயும் புதவாரம் லக்ஷ்மிகைாட்சத்வதயும் குருவாரம்(விழாயன்) தரித்திரத் தன்வமவயயும் சுக்ரவாரம்(பவள்ளிக்கிழவம) அசுகத்வதயும் சைிவாரம் சுகத்வதயும், உண்ைாக்குமாதலால் நிசித்த வாரங்களில் (விலக்கு கிழவமகளில்) எண்வண ஸ்நாைம் பசய்யக் கூைாது. அப்படி நிசித்த (விலக்கு) வாரங்களில் ஸ்நாைம் பசய்ய தநரிட்ைால், ஆதிவாரத்தில் பூவும், மங்கள வாரத்தில் மண்ணும் குரு வாரத்தில் அருகம் புல்லும் சுக்ரவாரத்தில் ஜலத்துளியும் எண்வணயில் தசர்த்து அப்பியங்கைம் பசய்து பகாள்ள தவண்டும். நித்யாப்யங்கணஞ் பசய்யும் நியதிவயயுவைவன் பரிமளவஸ்துக்கள் தசர்ந்த எண்வணயிட்டுக் பகாள்ளலாம், ஸ்ரார்த்தம்-கிரஹணம் உபவாசம் பிரதவம ஆகிய திைங்களில் கடுபகண்பணவய உபதயாகிக்கலாம். ததசகாரிங்கவளயேிந்து சாஸ்திரப்படி ஸ்நாைம் பசய்வகயில் வைக்கு திவசயாயாவது கிழக்குத் திவசவயயாவது தநாக்கி ஸ்நாைம் பசய்ய தவண்டும். முதல் நாளில் உடுத்திய உவைவயயும் இராத்திரி உடுத்தியவதயும் பிேர் உடுத்திய ஆவைகவளயும் கட்டிக்பகாண்டு நீராைக் கூைாது. நல்ல உவைகவள உடுத்தி வகக்கால் கழுவி ஆசமைஞ் பசய்து(நீராடும் தண்ணிவரக்கங்காதி தீர்த்தங்களாகப் பாவவை பசய்து துதித்து) சங்கல்பங்கூேி உைவல நவைத்து மிருத்திகா ஸ்நாைம் பசய்து உைவலத் துவைத்து மடிவஸ்திரங்கட்டிக் பகாண்டு ஆசமைஞ் பசய்து தகாமயம் முதலியவற்ோல் சுத்தி பசய்த நல்லவிைத்தில் நல்ல மரத்தால் பசய்த ஆசைத்தில் கம்பளம் முதலிய சித்ராசைமிட்டு, அதன் தமல் பட்ைாவை பரப்பி அதில் உட்கார தவண்டும் அப்படிப்பட்ை ஆசைஞ் கிவைக்காவிட்ைால் மான்ததாலின் தமலிருந்து த்ரிபுண்ைரம் ஊர்த்துவ புண்ைரம் அர்த்த சந்திரம் வமிசபத்திரம்-பாரிஜாத புஷ்பம் ஆகிய இவ்வவந்தில் தமக்குரிய ஒரு வவகயாகத் தரித்துக் பகாள்ளவும் திரிபுண்ைர ஊர்த்துவ புண்ைரங்கள் சிவ பக்தர்களுக்குரியவவ பிரம்மக்ஷத்திரிய வவசியர்கள் நான்கு வவகயாை திலகங்கவள அணியலாம். அர்த்த சந்திரம் ஊர்த்துவ புண்ைரமாகிய இரண்டும் சூத்திரர்க்கு உரியவவ வத்சபத்ரம் தபான்ே திலகம் விஷ்ணு பக்தர்கள் தரிக்க தவண்டும். இவ்வாறு தரித்தால் ஜபம், தபம், தாைம் எல்லாம் சபலமாகும், பஸ்மம் (திருநீறு) முதலாைது இல்லாவிட்ைால் ஜலத்தாலாவது திலகந்தரிக்க தவண்டும். பிேகு தங்கள் குலத்திற்தகற்ே அநுஷ்ைாைங்கவளச் பசய்து பகாண்டு சிவார்ச்சவை பசய்ய தவண்டும். எப்படிபயன்ோல் மந்திர பூர்வமாக மூன்று தரம் அல்லது ஒரு தரம் ஆசமைஞ் பசய்து பகாண்டு வந்து கங்வகவயத் துதித்து (ஆத்மதத்வாய

சுவாஹா சிவதத்துவாய சுவாஹா வித்தியாத தத்துவாய சுவாஹா) என்று ஆசமைஞ் பசய்து சங்கல்பித்து பூஜாபாத்ர ஜலத்வதக் பகாண்டு சிவ பூவஜக்கு தவண்டிய உபகாரணங்கவளத் தன் சக்திக்தகற்பச் தசகரித்து மைவதத் த்ருைப்படுத்தி லிங்கஸ்ய ஆக்தநய பாகஸ்த ப்ரகாதி முகமர் ச்சதயத் என்று சாஸ்திரப்படி அக்கிைி திவசயிலிருக்கச் சிவலிங்கத்வத வவத்து மந்திர குருவவத் தியாைித்து அவவரப் பூஜித்து மைதில் குருகைாக்ஷத்வதக் கருதி, மீ ண்டும் தன் மைவிருப்பத்வதச் தசர்த்துச் சங்கல்பங் கூேி, பரிவார ததவர்களுைன் சிவவைப் பூஜிக்க தவண்டும் சங்கம் சக்ரம் ததனு முதலிய முத்திவரகளில் ஒன்வேக்காட்டி முதலில் சித்தி, புத்தி, சதமதராகியும் லக்ஷன், லாபன், என்னும் புதல்வர்கவளவுவைய வர கவும் விளங்கும் விநாயகக் கைவுவள சித்தூர வர்ணமாை மலர்களால் பூஜித்து நமஸ்கரித்து க்ஷமார்பணம் பசய்து நந்திதகசுவரவர சிவகைாக்ஷங் வககூடும்படி பூஜித்து வககூப்பி வணங்கி துவார பாலகராகிய மகாதரவர பூஜித்து பார்வதி ததவிவய சந்தை, குங்குமம், தூப தீப வநதவத்தியங்களால் அர்ச்சித்துப் பணிந்து சிவசன்ைதி கல்பித்துக் பகாண்டு தன் வட்டில் ீ பாத்திரம் பபான், பவள்ளி, இரத்திைம், முதலியவற்ோல் பசய்யப்பட்ை சரலிங்கமூர்த்திவயயாவது ஸ்தாபித லிங்கமூர்த்திவயயாவது அன்புைன் பூஜிக்கலாம் இதற்குப் பிராணப் பிரதிஷ்வையும் பூசித்தி பூதசுத்திகளுஞ் பசய்து பகாண்டு திக்பாலகர்கவளப் பூஜிக்க தவண்டும் மூல மந்திரத்தாதலதய சிவபூவஜ பசய்ய தவண்டும் வட்டில் ீ சிவபூவஜ பசய்வகயில் துவாரபாலக பூஜாநியமம் தவண்டியதில்வல ஆைால் பரிவாரங்கதளாடு கூடிய சிவபபருமாதை என்று பாவைாமாத்திரமாகப் பூவஜ பசய்ய தவண்டியது பத்மாசைமாவது பத்ராசைமாவது உத்தாைாசமாவது. பர்யநிகாசைமாவது பசய்து உட்கார்ந்து ஆதிவசவர்கவளக் பகாண்ைாவது தாதையாவது பூவஜ பசய்யவும் அர்க்யம் பாத்யம் பகாடுத்து தண்ணரால் ீ லிங்கத்திற்கு அபிதஷகம் பசய்ய தவண்டும் நிர்ச்சலமாை மைதுைன் இைிச் பசால்லப்படும் மந்திரத்தால் ஆவாஹைஞ் பசய்ய தவண்டும். வகலாச ஸிகரஸ்தஞ்ச பார்வதீபதி முத்தமம் யததாக் த்ரூபிணம் ததவம் நிர்குணம் குணரூபிணம் பஞ்சவக்த்ரம் தஸ்புஜ த்ரிதநத்ரம் வ்ருஷபத்வஜம் கர்பூர பகௌரகம் திவ்யம் சந்த்ர பமௌளிம்கபர் திநம வ்யாக்ரசர் தமாத்தரீயஞ்ச கஜசர்மாம் பர்ம்ஸுபம் வாசுக்யாதி பரீதாங்கம் பிநாகாதி விபூஷிதம் கபாலை மருயுக்தஞ்ச கண்தை கரள தஸாபிதம் ஸித்ததயாஷ் பைௌச யஸ்யாக்தர ந்ருத்யந் தீஹ நிரந்தரம்

ஜயஜதயதி ஸப்வதஸ்ச தஸவிதம் நிஜபக்தவக; ததஜஸா துஸ்ஸதஹவநவஸம்பத்தம் ததவ தஸவிதம் ஸரண்யம் ஸர்வஸத் வாநாம் ப்ரஸந்நமுக பங்கஜம் தவதஸாஸ்த்வரர் யதாகீ தம் ஸிவமாவாஹயாம் யஹ; (இதன் தமிழ் பபாருள்) வகலாச சிகரத்தில் இருப்பவரும், பார்வதி நாயகரும், உத்தமரும், நிஜஸ்வரூபியும், நிர்குணரும். சுகுணரும், ஐந்து முகங்களும் பத்து கரங்களும், திரிதநத்திரங்களும் ரிஷபக்பகாடியும், கற்பூரம் தபான்ே பவள்ளிய திருதமைியும் பிரகாசமும், சந்திர தசகரமும் சவையும் புலித்ததால் ஆவையும் யாவைத் ததாலுவையும் சுந்தர வடிவமும் வாசுகியாதி சர்ப்பங்கள், பிநாகயல்லாதிவியவற்ோல் அலங்காரமும் கபால ைமருகமும் நீலகண்ைமும், அணிமாதியஷ்ை சித்திகளின் நிருத்தமுவைய சன்ைதியும் நிஜபக்தர்கள் ஜயஜயபதாைிதயாடு தசவித்தலும் தததஜாரூபியும்! ததவர்களால் தசவவயும் சர்வரக்ஷணமும், பிரசன்ை முகபதுமமும் தவதசாஸ்திரங்களாற் புகழப்படுவதுமுவைய சிவபபருமாவை ஆவாஹநஞ் பசய்கிதேன்! என்பதாகும். 27. சிவபூ

ா விைிமுதறகள்

சூதமுைிவர் பசால்லலாைார். பூஜா பாத்திரத்திலிருக்கும் ஜலத்தால் இலிங்கமூர்த்திக்கு அபிதஷகம் பசய்யலாம். மகாபிதஷகம் பசய்யும் பபாழுது தசகரித்து அருதக வவத்துள்ள தவறு நன்ை ீராலும் அபிதஷகிக்கலாம் முன் அத்தியாயத்தில் பசால்லிய மந்திரம் பசால்லமுடியாவிட்ைால் (யததாக்த்ரூபிணம் ஸம்பும் சிவமாவாஹயாம்யஹம்) தமற்கூேிய முவேப்படிதய சிவபபருமாவை ஆவாஹைம் பசய்கிதேபைன்று இலங்கிமூர்த்தத்தில் சிவபபருமான் இருப்பதாகப் பாவித்து விதிப்படி உபசாரங்கள் பசய்ய தவண்டும். முன் பசால்லிய ததாத்திரத்வதக் கூேி ஆசைங் பகாடுக்க தவண்டும். சிவாய நம பசால்லி ÷ஷாை ச உபசாரங்கவளச் பசய்ய தவண்டும். அப்படிதய கூேி சர்வவியாபியாை பபருமானுக்குப் பாத்யம் ஆசமைங் பகாடுத்து தவதமந்திரங்களால் பஞ்சாமிர்தமும் தான் விரும்பிய பழங்களும் அத்தர் பைிநீர் சந்தை முதலிய பரிமள திரவியங்களும் சுத்த ஜலமும் அபிதஷகித்து, தான் வகபயட்டுந் தூரத்திலிருந்து சந்தைாபிதஷகஞ் பசய்து ஆயிரத்பதட்டு அல்லது நூற்பேட்டுத் தாவரகவளயுவைய ஜல பூரணகும்பத்வத தமதல கட்டி தவத மந்திரங்களாலாவது ஆறு மந்திரங்கதளாடு கூடிய ருத்திரஸுக்த மந்திரத்தாலாவது ஏகாதச ருத்திர மந்திரத்தாலாவது தன்ைால் கூடியவவரயில் அபிதஷகித்து வஸ்திரத்தால் ஒத்தி, ஆசமநியம் (உட்பகாள்ளல் நீர்) பகாடுத்து ஆவை தரிக்கச் பசய்து! யஜ்தஞாபவதமும் ீ (பூணூல்) சமர்ப்பித்து. சந்தைம் பவள்வள யக்ஷவத

இவற்வேயிட்டு (திலாஸ்வசவ யவாவாபி தகாதூமா மாஷகாஸ்ததா, அர்ப்பணமாீ ஸிவாவயவமந்த்வரர் நாநாவிவதரபி(14) என்ே படி அக்ஷவதயாக எள்ளாயினும் எவவயாயினும் தகாதுவமயாயினும் உளுந்தாயினும் தரிக்கலாம். எள் பாபத்வதப் தபாக்கு பமன்றும்யவவ (தகாதுவமயில் ஒருவவக) அன்ைபாக்கியமும் தகாதுவம ததகபுஷ்டியும் மாஷம்(உளுந்து) வம்சவிருத்தியுஞ் பசய்யும் என்பார்கள்-பிரணவரத் நதமாந் தகமாகிய சிவமந்திரத்தால் தாமவர, பகான்வே ஆத்தி, மல்லிவக தராஜா, வில்வம், தர்ப்வப, அறுகு, கரூவூமத்வத துளசி இவல தபான்ே தைக்குக் கிவைத்த புஷ்பங்கவளதயா அல்லது பத்திரங்கவளக் பகாண்டு அர்ச்சிக்க தவண்டும். வட்டிலிருக்கும் ீ சரலிங்கத்வதயாவது அசரலிங்கத்வதயாவது தானும் சன்ைிதாைத்தில் இருக்கும் பரார்த்த லிங்கத்வத ஆதிவசவவரக் பகாண்டும் தமற்பசான்ைவாறு பூவஜ பசய்த பிேகு பரிமளம் பபாருந்திய குங்கிலியம், அகர், சந்தைத்தூள், சாம்பிராணி முதலியவற்வேத் தூபமிட்டு, ஏகார்த்தி, திையார்த்தி, த்ரியார்த்தி, சதுரார்த்தி பஞ்சார்த்தி என்ே தீபங்கவளக் கட்டி திைதீபங்கவளக் காட்டி(ரூபந்ததஹி ஜயந்ததஹி பாக்யம் பகவான் ததஹதம புத்தி முக்தி பலம் ததஹி க்ருஹீத்வார்ச்யம் ஸிவாதுநா) பரதமஸ்வரா! நான் ததவரீருக்குச் சமர்ப்பிக்கும் அர்க்கியத்வத ஏற்று எைக்குச் சவுந்தர்யத்வதயும் ஜயத்வதயும் பாக்கியத்வதயும் பகாடுக்க தவண்டும் புத்தி, முக்தி பலவிதமாை நிதவதைங்கவளச் பசய்து ஐந்து வர்த்திகவளயுவைய தட்டுத்தீபத்வதக் காட்டி கர்ப்பூரதீபராதவை பசய்து தாம்பூலம் பகாடுத்து வலம் வந்து வணங்கி, குரு உபததசித்தப்படி மந்திரங்களால் துதித்து ஐந்பதழுந்து மந்திரத்வத பஜபித்து பலவித சிவ ஸ்ததாத்திரங்கவளக் கூேி தாவ கஸ்த்வத் கதப்ராணஸ் தச்சித்ததாஹம் ஸதாம்ருைா கிருபாநித இதிஜ ஞாத்வா பூதநாதா ப்ரஸீததம என்ேபடி நான் உம்முவையவன், உம்மிைத்தில் பிராணனுவையவன் உம்மிைத்திதலதய மைவதயும் உவையவன் கிருபாநிதிதய சகல பிராணிகளுக்கும் பிரபுதவ, பூதநாதா எைக்கு நீர் பிரசன்ைராக தவண்டும் என்று மலர் தூவி புஷ்பாஞ்சலி பசய்து வணங்கி! க்ஷமாபணம் பசய்து நான் மீ ண்டும் பூவஜ பசய்யும்தபாது இங்கு எழுந்தருள தவண்டும் என்று தவண்டுதல் தவண்டும். 28. சிவபூத

க்கு உரிய மலர்களும் ைாதரயும்

வநமிசாரண்ய வாசிகள், சூதமா முைிவவரப் பார்த்து வியாசரின் சீ ைதர! சிவபபருமாவை எந்பதந்த மலர்களால் பூஜித்தால் என்பைன்ை பயன்கள் கிவைக்கும்? என்று தகட்ைார்கள். சூதமா முைிவர் கூேலாைார். தவஞாைிகதள! பபருஞ் பசல்வம் பபே விரும்புதவான் தாமவர மலர், வில்வம், சதபத்திரம்

ஸங்கபுஷ்பம் ஆகியவற்ோல் லக்ஷணக்கணக்கில் பூஜித்தால், சந்ததகமில்லாமல் பபருஞ் பசல்வத்வதப் பபறுவான். தாமவர மலர்கள் இருபது பகாண்ைது பிரஸ்தம், சதபத்திரம் ஆயிரம் பகாண்ைது அர்த்த பிரஸ்தம் வில்வதளம் ஆயிரம் பகாண்ைது பிரஸ்தம்(பதிைாறு பலம் எவையுவையது பிரஸ்தம்) மஹாபூவஜயில் மலர்கவளக் பகாண்டு பூஜிக்கும்தபாது மலர்கவள எண்ணிக்பகாண்தை பூஜிப்பது தவோவகயால் இப்படி நிறுத்துப் பூஜிக்க தவண்டும். இராஜ தபாகத்வத விரும்புதவான் பழுதில்லாத பத்து தகாடி மலர்களால் பார்த்திவலிங்கத்வதப் பூஜிக்க தவண்டும், அல்லது பத்து தகாடி வில்வதளத்வத சுகந்த சந்தைத்தில் ததாய்த்துப் பூஜிக்க தவண்டும் இதற்குத் தாமவர மலர்கள் அல்லது சங்க புஷ்பங்கள் பூஜிக்கத் தக்கவவ பிேகு தூபதீப வநதவத்ய, அர்க்ய, ஆரார்திக பிரதக்ஷிண, நமஸ்கார, க்ஷமாபண, விஸர்ஜைம் முதலியவற்வேச் பசய்தால், இஷ்ை தபாகமும் ராஜரீகமும் உலகநாயகராை சிவபபருமான் திருவருளால் கிவைக்கும். பிரதாைித்துவத்வத விரும்புதவான். ஐந்து தகாடி மலர்களாலும் சிவேயிலிருந்து நீங்க விரும்புதவான் லக்ஷம் புஷ்பங்களாலும் தநாய் நீங்க விரும்புதவான் ஐம்பதாயிரம் மலர்களாலும், அழகாை மங்வகவய மணஞ்பசய்து பகாள்ள விரும்புதவான் இருபத்து ஐயாயிரம் மலர்களாலும் கல்வியில் விருப்பம் பகாண்ைவன் பன்ைிராயிரத்து ஐநூறு மலர்களாலும் பவகவன் பவற்ேி பகாள்ள விரும்புதவானும் பவகவவை ஊவர விட்டு விரட்ை விரும்புதவானும் பத்தாயிரம் மலர்களாலும் பூஜிக்க தவண்டும். மாரணஞ் பசய்ய விரும்புதவான் நான்கு லக்ஷம் மலர்களாலும் தமாகைஞ் பசய்ய தவண்டியவன் இரண்டு லட்சம் மலர்களாலும் ஒரு பிரபுவவ பவல்ல விரும்பியவன் தகாடி மலர்களாலும் வசியஞ் பசய்யவும் கீ ர்த்தியவையவும் தவண்டியவர்கள் பதிைாயிரம் மலர்களாலும் முக்தி தவண்டியவன் ஐந்து தகாடி மலர்களாலும் ஞாைம் தவண்டியவன் தகாடி மலர்களாலும் அர்ச்சவை பசய்ய தவண்டும். சிவபபருமான் பிரத்தியட்சமாக தவண்டியவன் அவரக் தகாடி மலர்களாலும் அர்ச்சித்து மிருத்யுஞ்சய மந்திரத்வத ஐந்து லக்ஷம் உரு ஜபிக்க தவண்டும், லக்ஷ மலர்களால் பசய்த அர்ச்சவை ததகத் தூய்வமவயயும் இரண்டு லட்சத்தில் பசய்தது ஜன்மாந்தர ஞாைமும் மூன்று லட்சத்தால் கர்மநாஞாைமும் நான்கு லட்சத்தால் ஸ்வப்ைதரிசைமும், ஐந்து லட்சத்தால் சிவப்பிரத்தியக்ஷமும் பத்து லட்சத்தால் எல்லாம் பயன்களும் வககூடும்

முக்தி நிவல அவைய விரும்புதவான் லட்சம் தருப்வபயாலும் தீர்க்காயுவள விரும்புபவன் லட்சம் அறுகிைாலும் புத்திரப் தபற்வே விரும்புபவன் லட்சம் கருவூமத்வதயாலும் புகவழ விரும்புபவன் லட்சம் அகத்திப் பூவிைாலும் சித்தி முக்திகள் தவண்டியவள். லட்சம் துளசியாலும் சத்துருக்ஷ்யம் தவண்டியவன். லட்சம் லட்சம் பவள்பளருக்கமலர் மாதுவளமலர் உற்பல மலர், சப்பாத்தி மலர்களாலும், தராக நீக்கம் விரும்பியவன் கரவரீ மலர்களாலும் விஷ்ணுவின் அனுக்கிரகத்வத தவண்டுதவான் அதஸிப் பூவிைாலும் முக்திகாமி வன்ைியிைாலும் அழகாை பபண்வண அவைய விரும்புதவான் மல்லிவகயாலும் தாைிய சம்பத்வத தவண்டியவன் மவல மல்லியாலும் வஸ்திர சம்பத்வத தவண்டியவன் தகாங்க மலராலும் மைநிர்மலத்வத தவண்டுதவான் நிர்க்குண்டியாலும் பூஜிக்க தவண்டும். சிவப் பிரீதியாை மலர்கள் கிவைக்கா விட்ைால் சண்பகம், தாவழ தவிர்த்து, இதர மலர்களால் பூஜிக்கலாம் இவ்விரண்டு மலர்களும் சிவபூவஜக்கு தயாக்கியமற்ே மலர்கள்

இவவ அவ்வாறு

நீக்கப்பட்ைதற்காை காரணத்வதப் பின் பசால்லுகிதேன். சிவப்பிரீதியாை மலர்கள் லட்சங்பகாண்டு அர்ச்சித்தால் அைந்தமாை பயன்கள் கிவைக்கும் இைி சிவபபருமானுக்குத் தான்யம் சமர்ப்பிக்கும் பயன்கவளச் பசால்லுகிதேன். சிவபபருமானுக்கு சுதவத அட்சவதவய (பவள்வளயாை முவை முேியாத அரிசிவய) லட்சம்(ஒன்பது பிரஸ்தமும் இரண்டு பலமும்) சமர்ப்பித்தால் சகல சம்பத்தும் உண்ைாகும். இது தபாதாயை முைிவர் அருளிய ருத்ரநியாஸ விதாைப்படி சுந்தர வஸ்திரந்தரித்துப் பிேகு சமர்ப்பிக்கத் தக்கது. இதற்கு வில்லப் பழத்வத வவத்து தூபதீப ஆராதவைகள் பசய்தால் பூஜாபலன் வககூடும் இவ்வாறு பசய்பவன் இருபது அந்தணருக்கு அன்ைமிட்டு நூற்பேட்டு ஸ்ரீருத்திர காயத்திரி பஜபிக்க தவண்டும். எள் அட்சவத பதிபைாரு பலம் சமர்பித்தால் சகல பாபங்களும் நாசமாகும். இதற்குப் பிராமண பூவஜயும் பசய்ய தவண்டும். யவவ அட்சவத லட்சம்( எட்ைவர பிரஸ்தமும் இரண்டு பலமும்) சமர்ப்பித்தால் சுவர்க்க தபாகம் கிவைக்கும். இதற்கு பிரஜாபத்யகிருச்சிரத்திற்குச் பசலவாகும் பதாவகவயப் பிராமண தபாஜைத்திற்குச் பசலவிைலாம். தகாதுவம அட்சவத லட்சம் (நூற்று இருபத்பதட்டு பலம்) சமர்ப்பித்தால் ராஜாதிபத்தியம் உண்ைாகும். இதற்கும் தமதல பசான்ை அளவு பிராமண தபாசைம் பசய்விக்கப்பயறு அக்ஷவத லட்சம் (ஏழவர பிரஸ்தமும் இரண்டு பலமும்) சமர்ப்பித்தால் சுக ஜீவைமும் உண்ைாகும், உளுந்து அட்சவத லட்சம் (பதிவைந் தவரப் பிரஸ்தம்) சமர்ப்பித்தால் இஷ்ைகாமியங்கள் கிவைக்கும் இதற்கு பதிபைாரு பிராமணவர தபாக்ஷிக்கவும் சாவமதிவை முதலிய தாைிய அட்சவத (சுமார் ஒரு பிரஸ்தம்) சமர்ப்பித்தால் அேம், பபாருள், இன்பம், வடு ீ (கர்ம அர்த்த காம தமாட்சங்கள்) கிவைக்கும். இதற்குப் பன்ைிரண்டு பிராமணர்களுக்கு அன்ைமிைவும் கடுகு இலட்சம் (இருபது பலம்)

சமர்ப்பித்தால் சத்துரு மாரணமாகும் இதற்கு நூற்ேிபயாரு பிராமண தபாஜைமும் ஒரு தகாதாைமும் ஒரு ரிஷபதாைமும் பசய்க, இவவ தவிர தவறு பல விதமாை தாைியங்களாலும் பூவஜ பசய்யலாம் துவவர இவலவய குங்குமம் கலந்த சந்தைத்தில் ததாய்த்துப் பூஜித்தால் பற்பல பயன்கள் சித்திக்கும் இவ்வாறு சூத முைிவர் கூேியதும் வநமி சாரண்யவாசிகள் அவவர தநாக்கி, சிவஞாைச் பசல்வதர! தாைியங்கள் ஒரு லட்சம் எவ்வளவு எவையிருக்கும் என்று பசான்ை ீர்கள்? இைி மலர்கள் லட்சத்துக்கு எவ்வளவு எவையிருக்கும் என்பவதயும் பசால்ல தவண்டும் என்ோர்கள். சூதமாமுைிவர் பசால்லலாைார் முைிவர்கதள, சங்கு புஷ்பம் ஒரு பிரஸ்தமும் ஜாதி மல்லிவக இருபது பிரஸ்தமும், திலபுஷ்பம் பத்பதான்பது பிரஸ்தமும், கரவரம் ீ நாற்பது பிரஸ்தமும் நிர்க்குண்டி நாற்பது பிரஸ்தமும், தகாங்கு திரிசைம் இவவ பத்துப் பிரஸ்தமும் லட்சம் மலர்களாவகயால் பிே மலர்கவள இவ்வாதே எவை நிர்ணயித்துப் பூஜிக்க தவண்டும். இைித் தாரா பூவஜவயச் பசால்லுகிதேன். சிவலிங்கப் பபருமாைின் மீ து பசாரியும் படி தாராபாத்திரங்கட்டி, அதைால் பூசித்தால் ஜ்வரம் முதலியவவ நீங்கும் சதருத்திரம் ஏகாதசருத்திரம், ருத்திரம் புருஷஸுகம், மிருத்யுஞ்ஜயம், காயத்திரி சிவ நாமங்கள் முதலியவற்ோலும், ஆகம யுக்தமாை பத்திரங்களாலும் தாரா பூவஜவயச் பசய்ய தவண்டும் ஜலதாவர பூவசயால் சுக விருத்தியும் சந்தாை விருத்தியும் வககூடும். பநய்வயத் தாரா பாத்திரத்தில் பசாரிந்து அபிதஷகம் பசய்தாலும் பசய்வித்தாலும் வமிச விருத்தியும் தராக நாசமும் உண்ைாகும், இது நபும்சகம் வந்ததபாது, பத்தாயிரம் மந்திர ஜபத்ததாடும், பிரசபத்ய கிருச்சிர பசலவின் அளவு பதாவகக்கு பிராமண தபாஜைத்ததாடு பசய்யத்தக்கது, சர்க்கவர கலந்த பாவல தாரா பாத்திரத்தில் அபிதஷகம் பசய்தால் ஒருவன் தன்தமல் பசய்த பிரதயாகம் ஒழியும். இது பதிைாயிரம் மந்திராஜபம் முடியுமளவும் தாவர பபாழிய தவண்டும். சத்துரு உச்சாைைமும் பயமும் நீங்கும். பரிமளங் கலந்த வதலதாவர சத்ருக்கவளத் பதால்வலப்படுத்தும், ததன் தாவரபற் பல தராகங்கவளப் தபாக்கும். கருப்பஞ்சாற்று தாவர சகல துக்கங்கவளயும் ஒழிக்கும், சுத்தமாை ஜலதாவர தமாட்சப்பலன் பகாடுக்கும். இவவ ஒவ்பவான்றும் தீவமவய அகற்ேி சுகத்வத பகாடுக்கத் தக்கவவ, இவற்வேப் பதிைாயிரம் மந்திர சபத்ததாடும் பதிபைாரு பிராமண தபாசைத்ததாடும் பசய்வித்தால் இஷ்ைகாரியங்கள் வககூடும். முைிவர்கதள! நீங்கள் தகட்ைவற்றுக்குதக்க பதிவல பசான்தைன். இவ்விதமாகப் பூஜித்தவர்கள் சகலபாபங்களும் நீங்கப்பபறுவர், ஸ்கந்தர், பார்வதி, கதணசர் இவர்களுைன் கூடிய சிவபபருமாவை ஒருமுவேயாவது பூஜித்தவனுக்கு இம்வம மறுவமப் பயன்கள் வககூடி தகாடி சூரியப் பிரகாசமாை விமாைத்தில் ஏேி அவ்வுலவக அவைந்து அங்கு அதநக ததவதாசிகள் நைைம் பசய்யவும் இன்ைிவச முழங்கவும்

சிவபபருமாவைப்தபால, எந்த உலகத்தில் எவ்வளவு காலம்வாழ தவண்டும் என்று விரும்புவார்கதளா, அவ்வுலகத்தில் அத்தவைக் காலம் அப்படிதய வாழ்வார்கள் என்பதில் ஒரு சிேிதும் சந்ததகமில்வல. 29. ைாழம்பூ தபற்ற சாபம் சூத புராணிகதர; நீங்கள் தன்யர் அதிக புண்யர். நீங்கள் பசான்ை சிவ மஹாத்மியத்வதக் தகட்டு நாங்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சியவைந்ததாம். அதில் சண்பகம், தாவழ என்ே இரண்டு மலர்களும் சிவ பூவஜக்கு அருகவதயற்ேவவ என்று பசான்ை ீர்கதள? அதற்கு காரணம் என்ை? என்று வநமிசாரண்ய வாசிகள் தகட்ைார்கள். சூதமாமுைிவர் கூேலாைார். ஒரு காலத்தில் ஸ்ரீராமர் லக்ஷ்மணதராடும் சீ வததயாடும் தன் தந்வதயின் கட்ைவளப்படி வை சஞ்சாரம் பசய்யச் பசன்ே தபாது பல்குநதி தீ ரத்தில் தங்கியிருந்தார்கள். அந்தக் காலத்தில் தன் தந்வதயின் சீ ரார்த்த திைம் வந்தது. வரதவ இன்று அந்தத் திதிவய எவ்வாறு முடிப்தபாம் என்று தயாசித்துத் தம்பியாகிய இலக்ஷ்மணவைப் பார்த்து, தம்பீ! நீ அருதகயிருக்கும் கிராமத்துக்குப் தபாய் பகாஞ்சம் தாைியங்கவளக் பகாண்டுவா! என்று கட்ைவளயிட்ைார். இலக்ஷ்மணன் நாணத்துைன் பசன்று சீ ரார்த்த காலம் சமீ பிக்கும் வவரயில் திரும்பி வராததால் காலங்கழியும் என்பவதயேிந்து இராமபிரானும் அங்குபசன்ோர். சீ வத மட்டும் தைியாக இருந்தாள். அவள் நாம் பகலில் பசய்ய தவண்டிய சிரார்த்தத்துக்குத் ததவவயாை சாமான்கள் இல்வலதய? நம் பகாழுந்தனும் கணவனும் இன்னும் வரவில்வலதய? எப்படி இந்தச் சிரார்த்தத்வத முடிப்பது சிரார்த்த காலமும் கழிந்து தபாகிேததா? இைி ஆசுர காலம் வருதம என்று விசைத்துைன் பநடு தநரம் தயாசித்தாள். பிேகு விதிப்படி நீராடிைாள். தாபசம், இங்குதி என்ே பழங்கவளக் பகாண்டு வந்து அவற்வே பநருப்பிதல அவித்து மணல் தமட்டில் காத்திருந்தாள். அப்பபாழுதும் அவர்கள் வராததால், பிதுர்க்களுக்கு உரிய பிண்ைத்வத நான் எப்படிக் பகாடுப்தபன் என்று தயாசித்துக் கவவலப்பட்டுக் பகாண்டிருக்கும் தபாது அங்கு கிவைத்த சிேிதுமாவவ பிண்ைமாகச் பசய்து இது என் மாமைாராை தசரதராஜருக்கு அர்ப்பணமாக தவண்டும் என்று நிவைத்தாள். அப்தபாது பிதுர்க்கள் வந்து நாங்கள் நீ பசய்த சிரார்த்தந்தில் திருப்தி அவைந்ததாம். சீ தா பல பூஷண அலங்காரமாை உன் வகயால் நாங்கள் பிண்ைம் பபற்ேதில் மகிழ்ந்ததாம் என்று அவத ஏற்று நிற்கும் தபாது, சீ தாததவி அவர்கவள தநாக்கி நீங்கள் யார்? என்று தகட்க அவதக் தகட்ை பிதுர்களில் சீ வதயின் மாமைாராை தசரதர்: நல்ல நியமம் உவையவதள! நான் உன் மாமன், நீ பகாடுத்த பிண்ைம் எங்கவளத் திருப்தி பசய்தது அது சபலமாயிற்று

சீ வத என்ோர். அவர்கவள தநாக்கி நீங்கள் நான் பகாடுப்பவத உங்கள் வகயால் ஏற்றுக் பகாண்டீர்கள். இவத என் கணவர் தகட்ைால் நம்பமாட்ைாதர! என்ோள். அதற்குத் தசரதர் சீ வததய தநாக்கி, அவ்வாோயின் தக்க சாட்சிகவள வவத்துக் பகாள் என்ோர். அச்சமயத்தில் அங்கிருந்த பல்குநதி, பசு, அக்கிைி, தாவழ என்ே நான்வகயும் சீ வத பார்த்து, நீங்கள் நால்வரும் இதற்குச் சாட்சியாக இருந்து என் கணவருக்கு இந்த நிகழ்ச்சிவயச் பசால்ல தவண்டும் என்ோள். பிதுர்களும் பசன்று விட்ைார்கள் பிேகு ஸ்ரீராமன் வந்தார். வந்தவர் சீ வதவயப் பார்த்து சீ வத! விவரவில் உன் காரியங்கவளச் பசய்! உன் மாமன் வருவார் என்ோர். அவதக் தகட்ை ஜாைகி ஆச்சிரியப்பட்டு நைந்தவவ எவதயும்பசால்லாமல் இருந்தாள். அவள் தாமதிப்பவதக் கண்ை ஸ்ரீராமர், நீ ஏன் இப்படி சும்மா இருக்கிோய்? என்று தகட்ைார். சீ வத நைந்தவற்வேபயல்லாம் ஒன்று விைாமல் பசான்ைாள். அவதக் தகட்ைதும் ஸ்ரீராமர் தம் தம்பி லக்ஷ்மணவர தநாக்கி, தம்பீ, நீ சீ வத பசான்ைவதக் தகட்ைாயா? என்ோர். சீ வதவயப் பார்த்து, பபண்தண! நாங்கள் எவ்வளவு சாஸ்திதராக்தமாகச் பசய்தாலும் எங்களுக்கு பிரத்யட்ச மாகாத பிதுர்கள் உன் கண்பணதிரில் ததான்ேிைார்கள் என்பது அபத்தம் என்ோர். அவதக் தகட்ை சீ வத ஸ்வாமி! நான் பபாய் பசால்லவில்வல எைக்குச் சாட்சிகளும் உண்டு. அச்சாட்சிகவள நீங்கதள விசாரித்துக் பகாள்ளலாம் என்ோள். ஸ்ரீராமர் சாட்சிகளிருந்தால் நீ பசால்வது நம்பத் தக்கதத என்ோர். உைதை சீ வத அந்த நான்கு சாட்சிகவளயும் காட்டி இவர்கதள சாட்சிகள் என்ோள். சாட்சிகள் இராமர் முன்பு உண்வமவயச் பசால்லப் பயந்து நாங்கள் அவத அேிதயாம் என்ேை. இராமரும் லட்சுமணரும் ஒருவவரபயாருவர் பார்த்துக் பகாண்டு, நான் வழக்கப்படி சிரார்த்தம் பசய்யதவண்டுவதத, ஆவகயால் விவரவில் சவமயல் பசய்! என்று சீ வதக்குக் கட்ைவளயிட்ைார். சீ வதயும் துக்கித்து சவமயல் பசய்து பகாண்டிருந்தாள். அப்தபாது இராமர் சங்கல்பம் பசய்து சிரார்த்தத்திற்காை பிராமணர்கவள ஆவாஹைம் பசய்தார். அப்தபாது சூரியைின் அருகிலிருந்து ஓர், வாபைாலி புத்திரதை! ஏன்? ஆவாஹைம் பசய்கிோய்? நாங்கள் ஜாைகி பசய்த சிரார்த்தத்தாதலதய திருப்தியவைந்ததாம் என்று கூேியது. ஸ்ரீராமதரா, நான் ஜாைகி பசான்ைவத உண்வம என்று ஏற்றுக் பகாள்வதற்கில்வல என்ோர். அப்தபாது பிதுர்க்களின் வான்குரல் பசய்த சிரார்த்தத்வத மீ ண்டும் பசய்யக்கூைாது என்று கூே இராமர் அவத நம்பாது தயாசிக்கும்தபாது சூரியபகவான் ஸ்ரீராமர் முன்பு பிரத்யட்சமாகி நீதயன் மீ ண்டும் சிரார்த்தம் பசய்கிோய்? என்ோர். உைதை ஸ்ரீராம லக்ஷ்மணர்கள் சீ வதவயப் பார்த்து நன்ோக இருக்கிேது சீ தா! நீதய புண்ணியசாலி! என்று புகழ்ந்தார்கள். பிேகு அவர்கள் அவள் பசய்த பாகத்வத புசித்தார்கள். ஸ்ரீராமர் தம்பிவயப் பார்த்து, லக்ஷ்மணா! இவர்கள் சாட்சியாகக் தகாரப்பட்டும்

ஒன்றும் பசால்லாமல் இருந்தார்கள்… துன்மார்க்கர்கள் என்று பசால்லிக் பகாண்டிருந்தார். அப்தபாது சீ வத அந்த சாட்சிகவளப் பார்த்து தகாபத்துைன் நீங்கள் உண்வமவய என் கணவருக்குச் பசால்லாததால், பல்கு நதிதய நீ அந்தர்வாஹிைியாக இருக்க தவண்டும் தாழம்பூதவ நீ என்ைால் பூஜிக்கப்படும் பரதமஸ்வரனுக்கு பூஜாதயாக்கியமின்ேிப் தபாவதத உைக்குத்தகும். பசுதவ உைக்கு வாய் தயாக்கியமற்று தபாவதால் நீ பின்புேத்தில் தயாக்கியமும் முகத்தில் அதயாக்கியமும் ஆவாய்! அக்கிைிதய! எல்லா ததவர்களுக்கும் முகஸ்வரூபியாகிய நீ இதைால் எல்லாவற்வேயும் தின்பேரிக்கும் சர்வபக்ஷகவாக தவண்டும் என்று சபித்தாள். அந்நால்வரும சீ வதயின் சாபத்வதப் பபற்ோர்கள். அன்று முதல் அந்நான்கும் சாபத்தின்படிதய ஆயிை. தாழம்பூவுக்கு ஏற்பட்ை சாபத்தின் கவத இதுதான் இைி சண்பகப் பூவுக்கு சாபம் வந்தவதச் பசால்கிதேன். 30. சண்பகப்பூ தபற்ற சாபம் வநமிசாரணயவாசிகதள! உலகங்கள் அவைத்திற்கும் சுகத்வதக் பகாடுக்கும் சிவபபருமான், தகாகர்தணஸ்வரர் என்ே திருப்பபயர் பபற்றுத் பதன் திவசயில் இருக்கிோர். அவரது தரிசைத்தால் பாபங்கள் எல்லாம் நீங்கும். ஒரு காலத்தில் நாரத முைிவர் அங்கு வந்தார். அப்படி வரும்தபாது பரிமளம் மிகுந்த சண்பகமலர்கள் நிவேந்த மரம் ஒன்வேயும் அதன் அருதக மலர் பகாய்ய வந்த ததவியர் ஒருவவரயும் கண்ைார். அந்த தவதியர், நாரதவரயும் அவர் வகயில் ஏந்தியிருந்த மகதி என்ே வவணவயயும் ீ பார்த்தார். அதன் நாதத்வதக் தகட்டுச் சிேிது தநரம் அங்கிருந்துதான் பசய்து வந்த தவவலவயச் பசய்யாமதல இருந்தார். நாரதர் அவவரப் பார்த்து மவேதயாதை! நீ வகயில் பாத்திரதமந்தி இங்கு வந்த காரணம் என்ை? என்று தகட்ைார். அதற்கு தவதியர் உண்வமவயச் பசால்லாமல், நான் பிச்வசபயடுக்கப் தபாகிதேன் என்ோர். பிேகு நாரத முைிவர் அங்கிருந்து ஈஸ்வரசன்ைதியின் உள்தள பசன்று, இவேவவரத் தரிசித்து மீ ண்டும் பவளிதய வரும்தபாது தவதியவரக்கண்ைார் அந்தப் பிராணதரா நாரதர் அேியாதவாறு பகாய்த மலவரப் பூஜித்துத் தன் வகயிலிருந்த பாத்திரத்வத மவேத்துக் பகாண்டு பவளிதய வந்தார். இருவரும் சந்தித்தார்கள் நாரதர் தவதியவர தநாக்கி, நீர் எங்தகயிருந்து வருகிேீர் என்று தகட்க அதற்கு அவர் நான் எங்கும் பிச்வச கிவைக்காததால் தபாகிதேன் என்று பபாய் பசான்ைார். நாரதர் தமது ஞாை திருஷ்டியால் நைந்தவத அேிந்து சண்பக மரத்தின் அருதக பசன்று மரதம! அந்த தவதியர் எங்தக தபாைார்! உன்ைிைமிருந்து எத்தவை மலர்கவளக் பகாய்தார்? என்று தகட்ைார்? ஆைால் தவதியர் தன் வரலாற்வே ஒருவரிைமும் பசால்ல தவண்ைாம் என்று தன்ைிைம் பசால்லியிருந்தால் அந்த மரம், அந்தப் பிராமணர் யார்? மலர்கள் ஏது? நீர் யாது? என்வை ஏன் இக் தகள்விகவளபயல்லாம் தகட்கிேீர் ?

என்று தகட்ைது. நாரதர் உண்வமவய அேிந்து சிவ சன்ைதிவய மீ ண்டும் அவைந்து சிவபபருமான் பூவஜ பசய்திருந்த மலர்கவளக் கணக்கிட்டுப் பார்த்தார். நூற்ேிபயாரு மலர்கள் இருந்தை. இப்படியிருக்கும்தபாது மற்போரு தவதியர் மலர்கவளக் பகாண்டு வந்து சிவலிங்கப் பபருமாவைப் பூஜித்தார், அவவரப் பார்த்த நாரத முைிவர் நீ யார்? எதற்காக பூவச பசய்கிோய்? இந்தப் புஷ்பங்கபளல்லாம் இதற்கு முன்பு யாரால் பகாண்டு வரப்பபற்று பூஜிக்கப்பட்ைை? என்று தகட்ைார். அதற்கு அந்த தவதியர் உண்வமவயச் பசான்ைார். ஐயா! நான் சதா சிவபூவஜ பசய்து முக்தியவைய தவண்டி இங்கு வந்ததன். இதற்கு முன் இங்கு வந்து பூஜித்த பிராமணர் இராஜ அனுக்கிரகத்வதப் பபே தவண்டும் என்று சிவபபருமாவை திைந்ததாறும் நூற்ேிபயாரு சண்பக மலர்களால் அர்ச்சவை பசய்து அவ்வாதே ராஜப் பிரியமவைந்து, அரசைால் பசல்வம் பபற்று மற்றுமுள்ள மவேதயாவர வாட்டி வருத்துகிோர். இந்த சண்பகமலரின் சிேப்வபக் கண்டு பபருவமயவைந்து இன்ைமும் இங்கு வந்து பூஜிக்கிோர், நான் தமாட்சம் அவையதவண்டும் என்று நான் பூஜிக்கிதேன், என்ோர். நாரதர் உண்வமவயச் பசான்ை அந்த அந்தணவரப் பார்த்து உைக்கு நிரந்தர முக்தி கிவைப்பது சத்தியம் என்று பசால்லி விட்டுச் சிவபபருமாைின் சன்ைதிக்குச் பசன்று, சுவாமி! அந்த அந்தணன் சண்பகமலரால் உம்வமப் பூஜித்து ராஜப்பிரியத்வதயும் தவதியருக்குத் தாைம் பகாடுக்கும் அருவளயும் பபற்ேதால் பிேவர வருத்துகிோன். இவவபயல்லாம் சண்பக புஷ்பத்தின் பூஜா பலன், அத்தவகய பயவை அந்தத் துஷ்ைனுக்கு ஏன் பகாடுக்க தவண்டும்! என்ோர். அதற்குச் சிவபபருமான் நாரததர! அது சண்பக மலர்ப் பூவஜயின் பயன்! சண்பகத்தால் அர்ச்சவை பசய்தவருக்கு தவண்டிய வரங்கவள நாம் பகாடுப்பதில் எந்தவித தவையுமில்வல என்று பசால்லிக் பகாண்டு இருக்வகயில் ஒரு பிராமண மங்வக துக்கத்துைன் அங்கு வந்து சிவபபருமாவை பார்த்து சிவசங்கரா, அந்த துஷ்ை தவதியவை தாங்கள் தண்டிக்க தவண்டும். என் வட்டிலிருக்கும் ீ பபாருட்கவளபயல்லாம் அவன் பலாத்காரமாகக் பகாண்டு தபாய் விட்ைான் என்று முவேயிட்ைாள். நாரதர் அந்த பிராமண மங்வகவய தநாக்கி, மாதத யாரால் உைக்கு இத்தவகய துன்பம் தநரிட்ைது? நீதய ஏன் அழதவண்டும் என்ோர். மகானுபாவதர!

என் துக்கத்வதச் பசால்கிதேன் காது பகாடுத்துக் தகளுங்கள்

என்று பசால்லத் துவங்கிைாள். முைிவதர! என் கணவர் கர்மவசத்தால் முைமாகி வட்டில் ீ இருந்தார் எைக்கு ஒரு புதல்வி திருமணபருவம் பநருங்கியதால் வட்டில் ீ இருக்கிோள். அவளுக்குகல்யாணம் பசய்யதவண்டிய அவசியத்தாலும் பபாருள் இல்லாததாலும் என் கணவர் அரசைிைம் பசன்று இன்று தாைம் வாங்கிைார்.

அதற்காக இத்துஷ்ைதவதியன் என் வட்டில் ீ பலாத்காரமாக நுவழந்து அங்கிருந்த பபாருட்கவளபயல்லாம் பகாண்டு தபாைான். அரசதைா இவவ ஒன்றும் அேியாத அந்தகவைப் தபால் இருக்கிோன். இந்த விஷயத்வத முவேயிட்டும் அவன் தகட்கவில்வல என்ை பசய்வது என்று எைக்கு எதுவும் ததான்ேவில்வல. என் வட்டிலுள்ள ீ பபாருட்கவளபயல்லாம் கவர்ந்து பசன்ே பிராமணன் இங்கு திைந்ததாறும் சிவபூவஜக்கு வருகிோன் என்ோள்! நாரதர் அந்த மங்வகவய பார்த்து, சுந்தரி! உன் கணவனுக்கு அரசன் என்ை தாைம் பகாடுத்தான்? என்று தகட்ைார். அதற்கு அவள் முைிவதர அரசன் பபருஞ் பசல்வத்துைன் உபயதகாமுகி தாைஞ் பசய்தான்; அவத இங்தக பூவஜக்கு வருகிே பிராமணதை பகாடுக்க வவத்து தான் பகாடுப்பித்த காரணத்தால் என் வட்டிற்கு ீ வந்த அவற்வேக் பகாள்வளயிட்ைான். இந்த விபரீதநஷ்ைத்வத நான் யாரிைம் பசால்தவன்? நான் என்ை பசய்தவன்? என் கணவர் இது வவரயில் இத்தவகய பாப தாைத்வத வாங்கியவர் அல்ல. என் கன்ைிவகக்கு கல்யாணம் பசய்யதவ அத்தவகய தாைத்வத வாங்கிைார், பிராமணதைா அந்தத் தாைத்தால் தைக்குப் பாதிவயத் தர தவண்டும் என்று பதாந்தரவு பசய்தான். அதற்கு நாங்கள் தாைம் வாங்கியப் பபாருளில் பாதிவயப் பபற்றுக்பகாள் என்தோம். அவதைா தாைம் மட்டும் தபாதாது. பசுவவயும் பங்கிட்டு பகாடு என்ோன். பசுவவவிவல மதித்தலும் பாதியாகப் பங்கிடுவதும் ததாஷமாதலால், அந்தப் பாவத்வத ஒழிக்க வழியில்வல என்று நாங்கள் பசான்தைாம், என்ோள். நாரதர், சிவபபருமாவை வணங்கி மகாததவா! இத்தவகய துஷ்ைப் பிராமணன் வகயால் தாங்கள் எவ்வாறு பூஜிக்கப்படுகிேீர்? இவவைவிைத் துஷ்ைன் ஒருவனுமில்வலதய! முதலில் அரசைிைம் தாைம் வாங்கதவ கூைாதத அத்தவகய தாைத்வத வாங்கியவைிைத்திதலதய பசுவவ பங்கிட்டுப் பபாருள் வாங்குதவாைின் பாபத்திற்கு ஓர் அளவு உண்தைா? என்ோர். தகாமஹாத்மியம் பசுவின் வலது பகாம்பில் கங்வகயும், இைது பகாம்பில் யமுவையும் மத்தியபாகத்தில் சரஸ்வதியும் முன்காலில் பிரமனும் மத்திய பரிவாரங்களுைன் உத்திரனும், பின்புேத்தில் விஷ்ணுவும் பக்கங்களில் அதநக தீர்த்தங்களும் வயிற்ேின் வலது புேத்தில் முைிவர்களும், இைது புேத்தில் சகல ததவர்களும் வயிற்ேின் கீ ழ் சகல நதிகளும் குளம்புகளில் தவதங்களும் பால்மடியில் சமுத்திரங்களும், ஆக, பசுவவ இைமாகக்பகாண்டு உலகம் முழுவமயும் விளங்கும் இத்தவகய சிேப்வபயுவைய பசுவவப் பூஜித்து பிரதக்ஷிணம் பசய்தால் பூப்

பிரதக்ஷணம் பசய்த பலன் கிவைக்கும். பசுவவத் தாைம் பசய்பவன் கைல் சூழ்ந்த பயன் கிவைக்கும் பூவுலவகதய தாைம் பசய்த பயவை அவைகிோன். எைதவ தகா தாைமும் பூமிதாைமும் சம பலமுவையை, பசுவின் சாணத்வதயும் தகாமூத்திரத்வதயும் உட்பகாண்ைவன் சகல பாவங்களிலிருந்தும் விடுபடுவான். பசுவிைம் பூஜிக்கத் தகாத இைம் எதுவுமில்வல உலகத்தில் தகாதாைம் பூதாைம் வித்யாதாைம் ஆகிய மூன்றும் பவித்ரமாைவவ. இவவ நாகத்திலிருந்து நூற்ேிபயாரு தவலமுவேகவள சுவர்க்க வாசத்தில் தசர்க்கக்கூடியவவ. பிராயச்சித்ததம இல்லாத பாங்களும் தகாதாைத்தில் ஒழியும் பசுவின் தரிசைம் ஸ்பரிச தியாைம் ஆகியவவ உண்டு பண்ணும் பயவைச் பசால்ல முடியாது, அதன் பகாம்பில் பபான், குளம்பில் பவள்ளி புட்ைத்தில் தாமிரம் கண்களில் பவளம் கழுத்தில் ஆபரணம் உைல் முழுவதும் ஆவைகள் இவற்ோல் அலங்கரித்து பால் கேக்கும் பவண்கல பாத்திரத்ததாடும் கன்தோடு நன்ோகக் கேக்கும் இளம் பருவமும் அழகும் பகாண்ை பசுவவ ததசகாலத்தில் தயாக்கிமாைவனுக்குத் தாைஞ் பசய்தால் பகாடுத்தவனுக்கு எவ்வுலகத்திலும் துர்லமாைது ஒன்றுமில்வல. இவ்வவகயாை தகாதாைம் பகாடுத்தவனுக்குப் பபற்றுக் பகாண்ைவன் பசய்திருக்கும் புண்ணியத்தில் எட்டுப் பங்கு அதிகப் புண்ணியம் கிவைக்கும் தாவய விற்ேல். கன்ைிவய விற்ேல் தவத விக்கிரயம் தகாவிக்கிரயம் இந்த நான்கு பாபங்களுக்கும் பிராய்ச்சித்தமில்வல. ஓ சுவாமி இந்தத் துஷ்ைப் பிராமணன் பசுவவப் பங்கிைச் பசால்கிோதை? இதற்கு என்ை பசய்வது? தங்களுக்குப் பக்தைாக இருப்பதால் ஒன்றும் பசய்யக் கூைவில்வலதய! என்று வருந்திைார். அவதக் தகட்ை சிவபபருமான் நாரததர! நீ என் பிரம பக்தைாவகயால் உன் மைதில் எப்படித் ததான்றுகிேததா அப்படிச் பசய்தால் அது எைக்குச் சம்மததம, இவன் என் பக்தைாவகயால் முன்ைால் பாப பலத்வதயும் பின்ைால் சிவார்ச்சவை பசய்த பயவையும் அவையும்படிச் பசய்யலாம் என்று கட்ைவளயிட்ைார். நாரதர் சண்பக விருட்சத்வதயவைந்தார். அதைருதக பசன்று சண்பகமரதம? உன்ைிைமுள்ள பல மலர்கவள நாள்ததாறும் அறுத்துச் பசல்பவன் யார்? உண்வமவய ஒளிக்காமல் பசால் என்ோர் .அதற்கு அந்த மரம் ஒன்றும் பதில் பசால்லாதிருக்கதவ நாரதர் தகாபங்பகாண்டு சண்பகமரதம உலகத்தில் உண்வம என்பது யாருக்கும் யாவற்றுக்கும் சாதகமாைது, உண்வமவயப் தபசிைால் இந்த உலகத்திலும் தமாட்ச உலகத்திலும் அசாத்தியம் என்பது எதுவுமில்வல. அப்படியல்லாமல் நீ அசத்தியம் கூேியதால் இன்று முதல் உன் புஷ்பம் உலகத்தில் சிவபபருமானுக்குப் பூஜாதயாக்யமற்று தபாவதாகுக என்று சிவைானுக்கிரகத்தால் சாபங்பகாடுக்கும் தபாது அந்த துன்மார்க்க தவதியனும் அங்கு வந்தான். நாரதர் அவவைக் கண்ைதும் அைா! நீ சண்பக மலரின்

சிேப்பிைால் சிவபூவஜ பசய்து அரசைிைம் அதிகாரம் பபற்று, அதநக பிராமணருக்கு பதால்வல பசய்கிோய் நீ இவ்வாறு ராட்சஸ காரியம் பசய்து பகாண்டிருப்பதால் ராட்சஸைாகக் கைவாய் என்று சாப மிட்ைார். அவதக் தகட்ைதும் அந்தப் பிரமணன் நடுநடுங்கி என்தவற்வே மன்ைித்துக் காப்பாற்ே தவண்டும் என்று நாரதரின் பாதங்கவளப் பணிந்தான். அவர் சிவபபருமான் கூேிய வார்த்வதவய மைதில் பகாண்டு அவன் விஷயத்தில் தயாபசாரூபியாய் பிராமணா! நான் பசான்ைது மாோதாவகயால் நீ அவ்வாதே ராட்சஸ வடிவவைவாய் என்று கூே அப்தபாதத அவன் விராதன் என்று அசுராைாைான். அப்தபாது நாரதர் அவவைப் பார்த்து நீ ஸ்ரீராமருவைய தரிசைமவைந்து அவரால் மரணமவைந்து பிேகு சிவைாரின் அருளால் திவ்விய உருவமவையக் கைவாய் என்று சாப விதமாசைமும் கூேிைார். அவன் அவ்வாதே சகல உயிரிைங்களுக்கும் துன்பமிவழக்கத்தக்க விராதைாைான். நாரதர் சிவபபருமாவை நமஸ்கரித்து சண்பகத்தின் மகிவமவய வர்ணித்து அங்கிருந்து பசன்று விட்ைார். ஆவகயால் சண்பக மலர் சிவபூவஜக்கு தயாக்கியவத இல்லாததாயிற்று என்று அேியுங்கள். இவ்வாறு சூதமாமுைிவர் கூேிைார். 31. கணபாலன் அவைரித்ை கதை பரம புண்ணியதை! நாங்கள் தகட்ை விஷயங்களுக்கு நீங்கள் பசான்ை பதில்களிலிருந்து எங்கள் சந்ததகங்கள் நீங்கிை. நீங்கள் வியாசரின் சீ ைர், இது வவரயில் பஞ்சாயதை பூவஜ உத்தமம் என்றும் இஷ்ை காமியங்கவளக் பகாடுக்கதக்கது என்றும் பசான்ை ீர்கள். அதில் சிவபஞ்சாயதைம் விஷ்ணு பஞ்சாயதைம் சக்தி பஞ்சாயதைம், சூரிய பஞ்சாயதைம், கணபதி

பஞ்சாயதைம்

என்ே ஐவவகப் பூவஜகவளயும் பிரதாைமாகக் கூேிை ீர்கள், கணபதி யாருவைய புதல்வர்? அவருக்கு இத்தவை மகத்துவம் எப்படி ஏற்பட்ைது? சிவபபருமான் முதலிய பபருந்ததவர்களுைன் அவர் இருப்பாதைன்? அதிலும் அவவர முற்பைப் பூஜிப்பது ஏன்? என்று முைிவர் தகட்ைார் சூதபுராணிகர் அவதக் கூேலாைார். புண்ணிய புருஷர்கதள! உலகத்திைரின் சுகத்திற்காக நீங்கள் தகட்ைதால் அவதயும் பசால்கிதேன். சிவபபருமான் பர்வத ராஜைின் புதல்வியாக அவதரித்த பார்வதிததவிவயத் திருமணஞ் பசய்து அவழத்துக் பகாண்டு, திருக்வகலாய மவலவய அவைந்தார். சில காலம் பசன்ே பிேகு, பார்வதிததவி தன் ததாழிகளாகிய ஜவய. விஜவய, என்பவர்களுைன் விவளயாடிக் பகாண்டிருக்கும் தபாது அத்ததாழியர்களில் விஜவய என்பவள் பார்வதி ததவிவயப் பார்த்து, அம்மா சிவபபருமானுக்கு நந்தி, பிருங்கி முதலிய பிரதமகணங்கள் கணக்கின்ேி இருக்கும்தபாது உங்களுக்கு கணங்கள் ஒருவரும் இல்வலதய! அவர்கள் தான் நம் வாசலில் சிவாக்கிவைப்படி காவல் பசய்கிோர்கள். ஆவகயால் அவர்கள் சிவபபருமாைின் கட்ைவளவய ஏற்று நைப்பவதப் தபால உங்கள் கட்ைவளவய

ஏற்க மாட்ைார்களாவகயால் நமக்பகன்று ஒரு தசவகன் இருந்தால் நல்லது என்ோள். ததாழியின் வார்த்வதவயக்

தகட்ைதும் பார்வதி அவத

இதவார்த்வதயாகக் பகாண்ைாள். ஒருநாள் பார்வதி ததவியின் அந்தப்புரத்தில் நீராடிக்பகாண்டிருக்கும் தபாது சதாசிவமூர்த்தியாை சிவபபருமான் அங்கு வந்தார். அவர் நந்திததவரின் வார்த்வதவய ஏற்றுக் பகாள்ளாமல் உள்தள பசன்ோர். உள்தள வந்த அவவரக் கண்ைதும் நீராடிக் பகாண்டிருந்த பார்வதிததவி நாணமவைந்து பநளிந்து பசன்று தன் ததாழி விஜவய கூேியது சரிதான் என்று நிவைத்தாள். எைதவ தைக்கு என்று தயாக்கியமாை தசவகன் ஒருவன் இருக்க தவண்டுவது அவசியம் என்றும் அவன் தன் கட்ைவளயின்ேி அணுவவக்கூை தன் அந்தப்புரத்தில் அனுமதிக்ககூைாது என்று எண்ணிைான். ஏவம் விசார்யஸாததவி ஜலம் ஜக்ராஹபாணிநா ததஹஸ்தம் ருதமாதாய த்யாத்வாரூபம் ப்ரதபாஸ் ஸாபம் நிர்மாய ப்ரணவாகாரம் சதுர்பாஹுந்த்ரி தலாசைம் ஸுக்லாம் பரதரம் விஷ்ணும் கஜவக்த்ரம் ஸுவாச்ருதிம் இவ்வாறு ததவி தயாசித்து வகயிதல நீவர எடுத்துக் பகாண்டு உைலில் ததய்த்து உருட்டி தன் நாதைாை சிவபபருமாைின் திருவுருவவத் தியாைித்து அதுதபாலதவ பிரணவஸ்வரூபமும் யாவைமுகமும் நான்கு ததாள்களும் மூன்று கண்களும் மங்கள ரூபமும் உவையவராய் பவண்ணிே ஆவையுடுத்தி ஸர்வ வியாபியாய் விளங்கும் கணன் என்னும் புத்திரவை உருவாக்கி, உயிர்பகாடுத்து வாயிற்படியில் நிறுத்தி, நீ என் உத்தர வில்லாமல் ஒருவவரயும் உள்தள விைாதத, என்று கட்ைவளயிட்டு நல்ல ஆவைகவளயும் ஆபரணங்கவளயும் பகாடுத்து நீ தீர்க்க ஆயுளுவையவைாக இருப்பாய் என்று ஆசீ ர்வதித்து நீ என் பிரியபுத்திரன் என்று கூேிைாள். உைதை உமாபுத்திரன் தன் தாவயப் பணிந்து அம்மா! உைக்குள்ள பணிவிவைகவள பயல்லாம் பசய்கிதேன் என்ோர். அவதக் தகட்ைதும் பார்வதி நீ இப்தபாது துவாரபாலகைாக இரு, என்று ஒரு தண்ைத்வதக் பகாடுத்து மகிழ்ந்து, முகத்தில் முத்தமிட்டு அன்தபாடு அவைத்து விட்டுத்தன் அந்தப்புரத்திற்குச் பசன்ோள் அன்று முதல் கணததவர் பார்வதியின் கட்ைவளப்படித் திருவாயிலில் காவலிருந்து வரலாைார். ஒருநாள் உமாததவி தன் ததாழியருைன் நீராடிக் பகாண்டிருக்கும் தபாது சிவபபருமான் பிரமதகணசகிதராய் ததவியின் அந்தப் புரத்திற்குவந்து உள்தள நுவழய முயன்ோர். அப்தபாது வாயிற்படியில் காவலிருந்த கஜாைைர் என் தாய் நீராடுவதால் உள்தள தபாகக்கூைாது என்று பசால்லித் தடுத்துத் தண்ைத்வதக் வகயில் எடுத்துக் பகாண்ைார். அவதக் கண்ைதும் சிவபபருமான், என்வை யாபரன்று நிவைத்தாய்? நாதை சிவன் என்று பசால்லி மீ ண்டும் நுவழய

முயலும்தபாது கணபதி தகாபித்துக்வகயில் இருந்த தண்ைாயுதத்தால் ஓரடியடித்து சிவைாக இருந்தால் என்ை இப்தபாது ஏன் மீ ண்டும் தபாகிேீர்? என்று தடுத்தார். உைதை சிவபபருமான் கணபதிவய தநாக்கி, நீ என்வை அேிய மாட்ைாய்! நீ மூர்க்கைாக இருக்கிோய் உன்வை இங்தக அமர்த்திைவளுக்கு நான் கணவன் என்று பசால்ல கணபதி மீ ண்டும் அடிக்க சிவபபருமான் தகாபங்பகாண்டு பிரதம கணங்கவளக் கூவியவழத்து இவன் யார்? இவன் துடுக்குத்தைத்வதப் பாருங்கள் என்று பசான்ைார். அப்தபாது பிரதர்மர்கள் துவாரபாலகராயிருக்கும் விநாயகவரப் பார்த்து நீயார்? நீ ஏன் இங்கு வந்தாய் உன்தவவல என்ை? என்று தகட்ைார்கள் அதற்கு கணதைா, நீங்கள் யார் ? இங்தக ஏன் வந்தீர்கள் தூரப் தபாய் விடுங்கள், என்று அதட்டிைார். பிரதம கணங்கள் அவவரப் பார்த்துச் சிரித்து இவன் யார் பகவாவைப் தபால கடிை வார்த்வதகவளப் தபசுகிோதை! என்று ஆதலாசித்து மீ ண்டும் கணபதிவயப் பார்த்து: அப்பதை நாங்கள் சிவகணங்கள் சிவபபருமான் இட்ை கட்ைவளவயச் பசய்பவர்கள் உன்வையும் எங்கள் கணத்வதச் தசர்ந்தவன் என்று எண்ணியிருந்ததாம். இைி தூரச்பசல். இங்தக இருந்தால் நாசமாவாய் என்று அதட்டிைார்கள். அந்த மிரட்ைவலப் பபாருட்படுத்தாமல் யாவை முகத்தார் வாயிவல விட்டு நகராமல் அங்தகதய இருந்தார். கணங்கள் சிவபபருமாைிைம் நைந்தவற்வேச் பசான்ைார்கள் சிவபபருமான் அவர்கவள தநாக்கி கணங்கதள! நீங்கள் என்ை தபடிகளா? அவவைத் துரத்துங்கள்! என்ோர். பிரதம கணங்கள் மீ ண்டும் வந்து கணதை! உன்வை வாயிற் படியில் காவல் வவத்தவர்கள் யார்? எங்கவள மதிக்காமல் நீ பிவழப்பாயா? நரிக்கு சிங்காதைம் கிவைத்தது தபாலிருக்கிேது! நாங்கள் தபார் பசய்யும்முன் இங்கிருந்து ஓடிப்தபாய்விடு இல்வலபயன்ோல் மரிப்பாய் என்று மிரட்டிைார்கள். அவதக் தகட்டுக் கஜாைைர் தகாபங்பகாண்டு வகயிதல தண்ைாயுதத்வதத் தாங்கி இங்கிருந்து தபாகாவிட்ைால் என் பராக்கிரமத்வதக் காட்டுகிதேன் பாருங்கள் என்று சுழற்ேி அடித்தார். இவ்விதம் கணநாதரால் அடிபட்ை சிவகணங்கள், இைி இந்தத் துவாரபாலகவை எதிர்த்தால் என்ை விவளயுதமா? என்று பயந்தவர்களாய்ச் சிவபபருமாைிைம் விவரந்து பசன்று பபருமாதை! அவன் மிகவும் முரைைாக இருக்கிோன். எங்கவளபயல்லாம் தண்ைத்தால் புவைத்தான்! என்று முவேயிட்டுப் பணிந்து நின்ோர்கள். சிவபபருமான் அவர்கவளப் பார்த்து அவதைா ஒருவன்! நீங்கதளா அதநகர் ஒருவன் அடித்தான் என்று இத்தவை தபரும் ஓடி வரலாமா? நீங்கதளா பிரதமகணங்கள்? உங்களுக்கு வரம் ீ இல்வலயா? உைதை பசன்று அவவைத் துரத்திவிட்டு வாருங்கள் என்று புன்ைவகயுைன் கூேிைார். அதைால் பிரதம கணங்கள் கணபதியிைம் பசன்று சிறு பிள்வளவயப் தபாலப் தபசுகிோதய! சீ க்கிரம் இவ்விைமிருந்து தபாகாவிட்ைால் எங்கள் பிராகிரமத்வதக் காட்டுகிதோம் பார் என்ோர்கள். இது தபாலப் பலமுவேகள் அவர்கள் பசால்லியும் கணபாலர்

காவலிருந்த இைத்வத விட்டு நகரவில்வல இதற்குள் அந்தப்புரத்திலிருந்த பார்வதிததவியும் அவளது ததாழியரும் கணபாலருக்கும் பிரதம கணங்களுக்கும் நைந்த தபச்சுக்கவளக் தகட்ைார்கள். இன்வேயதிைம் எமது தசவகன் வாயிவலக் காவல் பசய்யாமல் இருந்திருந்தால் சிவபபருமான் மட்டுமின்ேி மற்ே பிரதம கணங்களும் நாம் நீராடும் தபாது நம் அந்தப்புரத்தின் மாளிவகயிலுள்தள வந்திருப்பார்கள். அப்படி எல்தலாரும் வந்திருந்தால் நன்ோக இராது. கணன் நல்ல காரியஞ் பசய்தான். கணங்களுக்கும் கணநாதனுக்கும் வாக்கு வாதம் நைக்கிேது. இதுவவர அவன் ஒருவவரக்கூை உள்தள விைவில்வல அவர்களது வாய்ச் சண்வை முற்ேி அவர்கள் பஜயித்தாவது உள்தள வரக்கூடும். அல்லது விநயத்தாலாவது உள்தள வரக்கூடும் நமது கணவை பதாந்தரவு பசய்தது நம்வம பதாந்திரவு பசய்தது தபான்ேதாகும் தாதய! இந்த சமயத்தில் நாம் சிேிது கண்டிப்பாக இருக்கதவண்டும். என்று ததாழி வற்புறுத்திக் கூேிைாள். பார்வதிததவி கணபதியின் மீ து அபிமாைமுவையவளாய் என் நாதராக இருந்தாலும் சிவபபருமான் நம் வாசலில் காவலிருப்பவவை ஏன் பதாந்தரவு பசய்யதவண்டும்? அவவை தவண்டிக் பகாள்ளக் கூைாததா? என்று பசால்லி அந்தத் ததாழிவய கணைிைம் அனுப்பி ஒருவவரயும் உள்தள அனுப்ப தவண்ைாம் என்று மீ ண்டும் கட்ைவளயிட்ைாள். அந்தத் ததாழியும் பவளிதய பசன்று கணவைக் கண்டு, நீ பசய்யும் கைவம சிேப்பாைது. நீ ஒருவவரயும் உள்தள விை தவண்ைாம். இந்தப் பிரதர்கள் உன்வை பஜயித்தாவது அல்லது உன்ைிைம் நல்வார்த்வத கூேியாவது தான் உள்தள வருவார்கள்? ஜாக்கிரவத! இது ததவியின் கட்ைவள என்று பசான்ைாள். உைதை கணபதி தன் தாயின் ஆவணப்படி கட்டியிருந்த ஆவைவய இழுத்துக் கட்டிக் பகாண்டு கிரீைம் தரித்து, பதாவைவயத் தட்டி பிரதம கணங்கதள! நாதைா பார்வதி புத்திரன், நீங்கதளா சிவகணங்கள் நாமிருவரும் சமபலமாகச் தசர்ந்ததாம் பசய்யத்தக்கவத பார்ப்தபாம் இைி உங்களுக்கு உரிய ஆக்வஞவயச் பசலுத்திச் சிவாக்கிவைவயக் காத்துக் பகாள்ளுங்கள், நானும் என்னுவைய தாயின் கட்ைவளப்படி நைந்து பகாள்ளுகிதேன். நீங்கள் உள்தள பசல்ல தவண்டுமாைால் என்வை பஜயித்தாவது என்ைிைம் உத்தரவு பபற்ோவது தபாகதவண்டும் என்று கர்ஜித்தார். சிவகணங்கள் தவறு வழியின்ேி சிவபபருமாைிைம் மீ ண்டும் ஓடி அவவர வணங்கி, நைந்தவற்வேபயல்லாம் பசான்ைார்கள். அவதக் தகட்ைதும் சிவபபருமான் தயாசிக்கலாைார். நாம் உத்திரவு பபற்று உள்தள பசன்ோல் கட்ைவளக்கு உட்பட்ைவராதவாம். ஆவகயால் நாம் அவைவரும் தபார்புரிய தவண்டுவதத முவே எவ்வாோயினும் முடியட்டும் என்று முடிவு பசய்து சிவபிரமதகணங்கவள தநாக்கி, நீங்கள் பிரதமகங்களாக இருந்தும் தபார் பசய்வவத விட்டு தவண்டிக் பகாள்வது யுத்தமல்ல, பார்வதியின் பசயல்

நன்ோக இல்வல! அதற்குரிய பயவை அவளும் அனுபவிப்பாள் யுத்தம் பசய்ய தவண்டுவதத யுக்தமாைது என்ோர். 32. கணபாலர் ஜபார் புரிந்ை கதை சிவபபருமாைின் கருத்திற்கிணங்கப் பிரமதகணங்கள் யுத்தம் பசய்வதத தக்கது என்று தபார் பசய்ய ஆயத்தமாைார்கள் அவர்கள் யாவரும் ஆயுதபாணிகளாய்க் கணபதியிருக்கும் இைத்வத அவைந்தார்கள் அவர்கவள கண்ைதும் தபாராட்ைத்திற்குத் தயாராகி அவர்கவளப்பார்த்து, சிவைாரின் கட்ைவளவயப் பரிபாலிப்பவர்கபளல்லாம் வரலாம். நாதைா சிறுவன், தைியன், தாயின் கட்ைவளவய ஏற்று நைப்பவன். பார்வதி ததவிதய தைது புத்திரைாை என் பலத்வதப் பார்ப்பாள். சிவபபருமாதை உங்கள் பலத்வத பார்க்கட்டும் பலவந்தர்களும் பாலனுமாகிய நம்மிருவருவைய யுத்தத்வத நமது தவலவர்களாகிய சிவபார்வதிகள் பார்க்கட்டும் நானும் இதுவவரயில் யுத்தஞ் பசய்தவன் அல்ல. இப்பபாழுதத தபாருக்கு வருகிதேன், ஆயினும் இறுதியில் உங்களுக்கு நாணதம உண்ைாகும் நாமிருவருதம பஜயிப்தபாம் என்தோ ததாற்று விட்தைாம் என்தோ நிவைக்க தவண்ைாம், நீங்கள் பவற்ேி பபற்ோல் சிவபபருமான் பவற்ேி பபற்ேவராவார் நான் பவற்ேி பபற்ோல் பார்வதிததவிதய பவன்ேவன் என்று நிவைக்க தவண்டும் என்ோர். அவதக் தகட்ைவுைன் பிரதமகணங்கள் தகாபங்பகாண்டு கண்கள் சிவக்க, பற்கவளக் கடித்து ஹுங்காரஞ் பசய்து பகாண்டு தபார் பசய்ய வந்தார்கள். அவர்களில் நந்திததவர் முன்தை வந்து கணனுவைய ஒரு காவலயும், பிருங்கி மற்போரு காவலயும் பிடித்து இழுக்க முயலும்தபாது அவர்கள் இருவருக்கும் பிள்வளயார் ஒவ்பவாரு அவே விைதவ அவருவைய கால்கவள விட்டு ஓட்ைம் பிடித்தார்கள். உைதை கணன் தன் அருகிலிருந்த ஓர் இரும்பு உலக்வகயால் சிலர் மண்வைவயயும் சிலரது கழுத்வதயும் சிலரது கால்கவளயும் சிலரது ததாள்கவளயும் அடித்தார். அவதக்கண்ைதும் சிவ கணங்கள் இந்தச் சிறுவவை பஜயிக்க முடியாது என்று எண்ணமிட்ைார்கள் சிலர் ஓடிைார்கள், சிலர் பிள்வளயாவர கும்பிட்டு விட்டு தப்பித்ததாம் பிவழத்ததாம் என்று சிவபபருமாைிைம் ஓடிச் பசன்ோர்கள். அந்தச் சமயத்தில் நான்முகபிரமன் தததவந்திரன் முதலியவர்கள் இந்தச் பசய்திவய நாரதர் மூலமாகச் தகள்வியுற்றுச் சிவபபருமானுக்குச் சகாயம் பசய்யும் கருத்துைன் அங்தக திரண்டு வந்தார்கள். அவர்கள் சிவபபருமாவை வணங்கி, மகாததவா எங்களுக்கு அனுமதி பகாடுத்தால் நாங்களும் தபாராடுகிதோம் என்ோர்கள். அப்தபாது கணைால் அடிபட்டு வந்த பரமதகணங்கள் அங்கு வந்து வருந்தி முவேயிட்ைார்கள். சிவபபருமான் பிரமததவன் தநாக்கி நான்முகதை! நீ அவைிைம் பசன்று தபார் தமலும்

நிகழாதவாறு அவவை இதமாை வார்த்வதகளால் வசப்படுத்திக் பகாள்ள தவண்டும் என்ோர். பிரமததவன் மற்ே முைிவர்களுைன் கணபாலன் இருக்குமிைத்திற்கு வந்தார், அவர் வந்ததுதம பிள்வளயார் அவரது மீ வசவய பிடித்துப் பேிக்க பிரமன் அந்த வலிவயத் தாங்க மாட்ைாமல், நான் உன்தைாடு தபார் பசய்ய வரவில்வலதய? என்று அலேிைார் கணன் இரும்புலக்வகவயக் வகயிபலடுக்க பிரம ததவனும் மற்ேவர்களும் அங்கிருந்து ஓட்ைம் பிடித்தார்கள் அவர்கள் சிவபபருமாைிைம் பசன்ே முவேயிை பபருமான் தகாபங் பகாண்டு, இந்திரன், சுப்பிரமணியர் முதலிய பிரதமர்கள் பூதபிதரத வபசாசங்கள் யாவவரயும் கணனுைன் தபார் பசய்யச் பசால்லி உத்தரவளித்தார். அத்தவகய கட்ைவளவயப் பபற்ேதும் அவர்கள் தத்தம் ஆயுதங்களுைன் யுத்தம் புரியத் பதாைங்கிைார்கள் அவர்கள் பசலுத்திய ஆயுதங்கள் எல்லாம் உலகம் முழுவதும் பரவிமவேந்தை அந்தச் சமயத்தில் அந்தப்புரத்தில் இருந்த பார்வதி ததவி இரண்டு சக்திகவளச் சிருஷ்டித்துத் தைியைாகப் தபார் புரிந்து பகாண்டிருந்த கணனுக்குத் துவணபசய்ய அனுப்பி வவத்தாள். அதில் ஒரு சக்தி பயங்கரமாை உைலும் கருநிே தமைியும் மவல தபான்ே முகத்தில் குவக தபான்ே திேந்த வாயும் பகாண்ைவளாக இருந்தாள். மற்போரு சக்தி மின்ைவலப் தபான்ே ரூபமும் அதநகம் வககவளயுவையவளாகவும் வந்து ததவர்கள் எய்யும் ஆயுதங்கவளபயல்லாம் தன் வாவயத் திேந்து விழுங்கிலாைாள். பிள்வளயாதரா இரும்புலக்வகயால் அடித்து ததவர்பவை பவள்ளத்வதக் கலக்கிைார் இதைால் ததவர்கள் மைங்கலங்கி இைி என்ை பசய்தவாம். எங்தக தபாதவாம். என்று புலம்பி வருந்திைார்கள். அப்தபாது அரம்வப, தமைவக முதலிய அப்சரசுகள் சந்தை மலர்கவளக் வகயில் ஏந்தி ஆகாயத்திலிருந்து தூவிைார்கள். நாரதர் முதலிதயார் கணபாலன் தபார் பசய்யும் வரத்வதயும் ீ ஆற்ேவலயும் பார்த்து மகிழ்ந்தார்கள் இத்தவகய வரவை ீ நாம் கண்ைதத இல்வல. பிரளயகால ருத்திரதை இவ்வாறு வந்திருக்கிோன் என்று முைிவர்கள் பாராட்டிக் பகாண்டிருக்கும் தபாதத கைல் சூழ்ந்த பூமி முழுதும் குலுங்கியது ஏழு கைல்களும் நிவல கலங்கிை நவக்கிரக மண்ைலத்வதயுவைய ஆகாயம் பிளவவையலாயிற்று யாவரும் மைம் மருண்ைார்கள். இந்திராதி ததவர்களும் பிரமத கணங்களும் ஓடிைார்கள் அப்தபாது ஆறுமுகப் பபருமான் சக்தியர் இருவரால் அடுத்த வசன்ைியம் ஒழியமிகுந்தவர்கவள அவழத்துக் பகாண்டு சிவசன்ைதிவய அவைந்து நமஸ்கரித்து தந்வததய! அந்தக் கணனுவைய வல்லவமவயச் பசால்ல முடியாது! அவவைப் தபான்ே ஒருவவை இதுவவர கண்ைதும் இல்வல தகள்விப்பட்ைதும் இல்வல. இவவைத் தாங்கள் எதிர்த்து அைக்காவிட்ைால் மஹாப்பிரளயம்

உண்ைாகும் என்று பசால்லதவ சிவபபருமான் தகாபங் பகாண்டு, அப்படியாயின் நானும் வருகிதேன் என்று புேப்பட்ைார் ததவர்கள் அவவரப் பின் பதாைர்ந்தார்கள். அப்தபாது நாரதர் புன்முறுவலுைன் சிவபபருமாவை தநாக்கி, மதகஸ்வரா! அவன் பகால்லத் தக்கவைல்லன், அவன் சிறுவன் தைித்து இருந்து தாயின் கட்ைவளவய நிவேதவற்றுபவன். அவவை வசப்படுத்திைால், ÷க்ஷமம் உண்டு, ஆவகயால் அவவை எப்படியாவது சிதநகம் பசய்து பகாள்வதத நல்லது. என்ோர். அவர் வார்த்வதவய சிவபபருமான், மறுத்துவிட்டுப் தபார் புரியச்பசன்ோர். கணபாலவைக் கண்ைதும் அவர் வியப்புற்று இவவை வஞ்சவையாலடிக்கா விட்ைால் இவவை பஜயிக்கதவ முடியாது என்று கருதி பவைவரிவசகளின் நடுவில் இருந்தார் நிர்குணராகிய சிவபபருமான் விஷ்ணு முதலியவர்களுைன் யுத்தம் புரியவந்தவதக் கண்டு ததவர்கள் மகிழ்ந்தார்கள். விஷ்ணு சிவபபருமாவை தநாக்கி சிவபபருமாதை, நான் இவவை தமாகப் படுத்துகிதேன். அப்பபாழுது நீங்கள் இவவை அடிக்க தவண்டும், தந்திரத்தாலன்ேி இவவை பவல்லமுடியாது. என்ோர் அப்தபாது சக்திகள் இருவரும் மவேந்தார்கள் விஷ்ணுவின் எதிரில் கணபாலன், கபை நாைக சூத்திரதாரி என்ே பபயருக்தகற்ப கபைஞ் பசய்ய நிவைப்பவதை! என்று ஏளைமாகச் சிரித்துத் தம் வகயிலிருந்த இரும்புலக்வகயால் விஷ்ணுவவ அவேய சிவபபருமான் தம் கரத்தில் இருந்து சூலாயுதத்தால் தடுத்து தகாபங் பகாண்டு கணவைத் தாக்க முற்பட்ைார். அப்தபாது அவர் வகயிலிருந்த சூலாயுதம் வக நழுவி விழ அவர் பிநாக வில்வல ஏந்தி நின்ோர். கணபாலன் அந்த வில்வலயும் தம் பாரிசத்தால் பபாடிபைச் பசய்தார், அந்தப் பரிச ஆயுதம் ஐந்து கரங்களிலும் ஒரடியடிக்க மற்ே ஐந்து கரங்களால் தவபோரு குலத்வத ஏந்திைார் சிவபபருமான் அப்தபாது அவர் நாதம இவைால் இவ்வாறு சங்கைப்படுதவாமாைால் மற்வேய ததவர்களும் கணங்களும் இவனுக்கு எம்மாத்திரம்? என்று எண்ணமிட்ைார் அப்தபாது விஷ்ணு அவவர தநாக்கி வகலாச நாததர! உைலுருவம் அழகு ஆகிய இவற்ேில் இந்தச் சிறுவனுக்கு ஈைாைவர் எவருமில்வல! என்று வியந்துவரத்தார், கணன் தன் பரிசாயுதத்வத விஷ்ணுவின் மீ து பிரதயாகிக்க அந்த ஆயுதம் விஷ்ணுவின் சக்கரத்வதப் பபாடிப் பபாடியாக்கியது விஷ்ணு தவபோரு சக்கரத்வத ஏந்திப் தபாராைத் பதாைங்கிைார். கணபாலன் தன் இரும்புலக்வகவய அவர் தமல் விடுத்து மல்யுத்தஞ் பசய்யலாைார், அப்தபாது சூலபாணியாை சிவபபருமான் கணனுக்கு பின்புேமாகச் பசன்று கணவைப் பாசத்தால் இறுக்கி பூமியின் தமல் வழ்த்திைார். ீ இவ்வாறு கணபாலன் பாசத்தால் கட்டுண்ைவதப் பார்த்து ததவர்களும் கணங்களும் மகிழ்ச்சியவைந்தார்கள். இந்நிகழ்ச்சிவயக் கண்ை நாரத முைிவர் உைதை பார்வதி ததவியிைம் விவரந்து பசன்று ஓ பஜகன்மாதா! இப்தபாது சிவபபருமான் பாசத்தால் கணவைக் கட்டி மூர்ச்வசயவையச் பசய்து விட்ைார், நீ இந்தச்

சமயத்தில் தன்மாைம் காத்துக் பகாள்ள தவண்டும். என்று கலகஞ்பசய்து விட்டு அங்கிருந்து மவேந்து தபாைார். ததவர்கள் பஜயபஜய சங்கரா! என்று பவற்ேி முழக்கமிட்டு ஆன்ந்தத்தால் குதித்தார்கள். முைிவர்கதள! இைி பார்வதி ததவி பசய்தைவற்வே பசால்கிதேன் தகளுங்கள். 33. கணபைி பட்டாபிஜேகமும் விரைமும் முைிவர்கதள! சிவபபருமான் கணபதிவயப் பாசத்தால் கட்டி மூர்ச்வசயவையச் பசய்தவத நாரதர் மூலம் அேிந்த பார்வதி ததவி மிகவும் தகாபங்பகாண்டு இைி, என்ை பசய்தவன்? எங்கு தபாதவன்? பிரளயத்வதச் பசய்ய தவண்டி வந்ததத? என்று துக்கித்து, அதநகம் ஆயிரம் சக்திகவள உண்ைாக்கிைாள். அச் சக்திகள் மஹாததவிவயப் பணிந்து, நாங்கள் பசய்ய தவண்டிய காரியம் என்ை? கட்ைவளயிை தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள். அவர்கவள பார்வதிததவி தநாக்கி, நீங்கள் சிேிததனும் தயாசிக்காமல் இந்த சமயத்தில் ததவர்கள், முைிவர்கள், யக்ஷர்கள், அசுரர்கள் முதலாைவர்கவள அழித்து மகாப்பிரளயத்வதக் கிளப்பிவிை தவண்டும்! என்னுவையவன் என்றும் பிேன் என்றும் பார்க்க தவண்டுவதில்வல என்றும் கட்ைவளயிட்ைாள். உைதை கற்பாந்தரத்தில் பசய்யும் சங்காரத்வதப் தபாலவும் பிரமன் விஷ்ணு ருத்திரன், இந்திரன், குதபரன் சூரியன், சுப்பிரமணியன் என்று தயாசிக்காமல் அகப்பட்ைவர்கவள ஆங்காங்தக அவர்கவள வாயிற்தபாட்டு கபள ீகரம் பசய்யவல்ல சக்திகளில் சிலர் வாவயத் திேந்து பகாண்டும் சிலர் பயங்கரமாகவும் சிலர் தவலவய ஆட்டிக் பகாண்டும் பலவாறு யுத்தம் பசய்தார்கள் அந்தச் சமயத்தில் அந்தச் சம்காரத் பதாழிவலப் பார்த்து விஷ்ணு முதலாை ததவர்களும், முைிவர்களும் ஐதயா! மஹாப்பிரளயமாக இருக்கிேதத! இது அகாலத்தில் சம்பவித்ததத நாம் பிவழப்பது கடிைம், ஆகா என்ை பசய்தவாம்? ஏது பசய்தவாம்? என்று தயாசித்து விட்டு இந்த மகாப்பிரளயம் பார்வதிததவி கருவண பசய்யக் கருதிைாலன்ேி அைங்காது என்று பசால்லிக் பகாண்டிருக்கும்தபாது ஒரு சக்தி சிவபபருமாைின் இடுப்பில் ஓங்கி அடித்தாள். அதைால் சிவபபருமான் மிகவும் வருந்தி பார்வதியிைம் பசன்று. இது என்ை என்று தகட்ைவுங் சக்தியற்று இருந்து விட்ைார். சக்திகள் தராதரமின்ேி யாவவரயும் துன்புறுத்திைார்கள் நாரத முைிவர் அப்தபாது ததவர்களுக்பகல்லாம் நன்வம பசய்யக் கருதி, பிரமா முதலாை ததவர்கள் இருக்கும் இைத்திற்கு வந்து பமல்ல தவலநீட்டி அவர்கதளாடு கலந்து என்ை பசய்யலாம்? என்று ஆதலாசித்துவிட்டு ஆகா! இைி பார்வதி ததவிக்குத் தவய வரச்பசய்யாவிட்ைால் நமக்குச் சுகம் உண்ைாவதில்வல என்று கூேிைார். அவவர ததவர்கள் உற்று தநாக்கி நாரததர! நீங்கதள அவதச் பசய்வதற்கு தகுந்தவராதலின் தவய பசய்து அந்தப் பார்வதிததவியிைம் பசன்று ததவியின் தகாபத்வதத் தணியச் பசய்யும்! என்று

விநயத்துைன் கூேிைார்கள். நாரதர் சில முைிவர்களுைன் பார்வதிததவியிைஞ் பசன்று யாவரும் ஒன்றுகூடி பின்வருமாறு ததாத்திரஞ் பசய்தார்கள். ஜகதம்ப நமஸ்துப்யம் பரக்ருத்வயதத நதமாஸ்துதத அபர்நாவய நமஸ்துப்யம் கிரிஜாவய நதமாஸ்துதத பவாந்வயதத நமஸ் வசவ துர்க்காவயதத நதமாஸ்துதத பத்ராவயதத நமஸ்துப்யம் ப்ரக்ருத்வயதத நதமாஸ்துதத சண்டிகாவய நமஸ்துப்யம் காத்யாயன்வய நதமாஸ்துதத ஜகன்மாதா! பிரகிருதி ரூபிதய! சருகு பக்ஷணமுமின்ேித் தவஞ் பசய்பவதள! பர்வதராஜபுத்திரிதய, பவாைிதய, துர்க்க ஸம்ஹாரிதய சகல ஜகத்துக்கும் மங்களஞ் பசய்பவதள, முதலாகவுள்ளவதள, சண்ைமுண்ை சம்ஹாரிதய காத்யாயைிதய உைக்கு நமஸ்காரம் நமஸ்காரம் என்று துதி பசய்ததும் பார்வதி ததவி அவர்கவளப் பார்த்து ஒன்றும் பசால்லவில்வல. அதைால் முைிவர்கள் அவைவரும் பயந்து, அவளது திருவடியில் வழ்ந்து ீ வணங்கி தாதய சிவபபருமானும் நாங்களும் மிகவும் கஷ்ைத்வதயவைந்ததாம். ஆவகயால் ஸம்ஹாரத்வத நிறுத்தி சாந்தமவைய தவண்டும். நாங்கள் அவைவருதம உன்ைால் பவைக்கப்பட்ைவர்களாவகயால் சாந்தமவையதவண்டும் மன்ைிக்க தவண்டும் என்று பிரார்த்தவை பசய்தார்கள். அதைால் பார்வதிததவி தயவு பசய்யக் கருதி என் புத்திரன் கணபாலன் மூர்ச்வச பதளிந்து எழுந்த பிேகு இந்த சம்ஹாரம் நிற்கும் அதுவவரயில் சம்ஹாரம் நைந்தததீரும். தாயாை என் கட்ைவளவய முன்ைிட்டுத் தைியாகவும் சிறுவைாகவும் ஒருவைாகவும் இருந்து என் அந்தப்புரத்வத காவல் பசய்தவன். அவனுக்கு எதிராக நீங்கள் அவைவரும் ஒன்று திரண்டு தபார் பசய்தது முவேயற்ே பசயல் நீதியற்ே பசயல் ஆவகயால் உங்கள் யாவராலும் அவன் பூஜிக்கப்படுபவைாய்ச் சகலருக்கும் முதற்கைவுளாக இருந்தாலன்ேி நான் பசய்யும் சம்ஹாரம் ஒழியாது. நீங்களும் சுகமவையமாட்டீர்கள் என்று திருவாய் மலர்ந்தருளிைார். அவர்கள் அவைவரும் ததவியிைம் விவைபபற்றுச் சிவபபருமாவையவைந்து நிகழ்தைவற்வேச் பசான்ைார்கள். சிவபபருமானும் விஷ்ணு முதலாை ததவர்களும் அவதக்தகட்டு தீவிரமாக ஆதலாசித்து விட்டு இப்பபாழுது உலகங்களுக்கு ÷க்ஷமம் உண்ைாவதத முக்கியமாகும் ஆவகயால் பார்வதிததவியின் விருப்பப்படி நைப்பதுதான் நன்வமவயத் தரும் என்று தீர்மாைித்தார்கள் பிேகு சிவபபருமான் சஞ்சீ வி முதலிய சகல அவுஷதங்கவளயும் பகாண்ை துதராணாசலய என்ே மவலவயத் தம் முன்ைால் வர தவண்டும் என்று நிவைத்தார், உைதை சஞ்சீ வகரணம் முதலிய மருந்து மூலிவககள் நிவேந்த அந்த மவல அங்கு வந்து தசர்ந்தது அதிலுள்ள மூலிவககள்

படிந்த காற்று வசியது. ீ அதைால் தபாரில் உயிர் ஒழிந்த ததவ, முைி பிரதமகணங்கள் உயிர் பபற்று எழுந்தார்கள். அப்தபாது பாசத்தால் கட்டுண்டு மூர்ச்சித்துக்கிைந்த கணபாலவைப் பார்த்த சிவபபருமான் வருந்திப் பாசத்வத அகற்ேித் தைது திருக்வகயால் அவைது திருதமைிவய தைவிைார். அக்கணதம கணபாலன் மூர்ச்வச பதளிந்து என் இருப்புலக்வக எங்தக? என்னுைன் தபார் பசய்த அந்த விஷ்ணு எங்தக? அவவைக் பகால்ல தவண்டும் என்று அவேகூவிக் பகாண்தை தன் இரும்புலக்வகவயக் வகயிதல தூக்கி நின்ோன். இந்திரன் முதலாை ததவர்களும் நாரதர் முதலாை முைிவர்களும் கணன் மூர்ச்வச பதளிந்து எழுந்தது கண்டு மகிழ்ந்து, சிவபபருமான், மஹாவிஷ்ணு பிரமன் முதலிய முப்பபருந்ததவர்கவளப் பார்த்து , இைி பார்வதி ததவியார் தகட்ை காரியங்கள் எல்லாம் உங்களால் பசய்து முடிய தவண்டும் என்ோர்கள். இத்யாதலாச்ய ஸங்கரஸ்ச தலாகாநாம் ஸுகதஹதுகாம் ஸஞ்ஜீவகரண ீ யுக்தத்தராணா சலமதமய தீ ஸ்மரணா ததவஸகிரிராகத்வ ஸ்மஸ்திதஸ்ததா ஸங்கரஸ்தவாக தஸ்ஸத்ய பாஸதமாச நதமாததநாத் ஸஞ்ஜீவகரண ீ வாயுப்ரசார வஸதஸ்ததா ஸிவஸ்ய சகரஸ்பர்ஸாத் ஸஞ்ஞாம் லப்த்வ கணஸ்த்தா. பரிகம் க்வாத்ய விஷ்ணு; க்வஹந்மயதாம் ஹந்யதாமிதி உக்த்வாமுஸல மாதாய ஸ்திததாதுரி கதணாத்தம இந்தராத்யா நாரதாத்யாஸ்ச கணம் வக்ஷயமுதாந்விதா ீ ப்ரஸம் ஸந்தஸ்ததா ததவாஸ்ஸிவம் விஷ்ணும் விதிந்ததா இவ்வாறு ததவர்கள் கூேியவதக் தகட்ை பிருமா முதலாை ததவர்கள் நாம் அவைவரும் எப்படிச் சிவைாரின் கட்ைவளயால் சஞ்சரிக்கின்தோதமா, அத்தவகய பரிபூரண ததஜஸாைது தவத மந்திர சம்பந்தத்தால் இந்தக் கணனுக்கு உண்ைாக தவண்டும். என்று அபிமந்திரித்து சுந்தராகாரமுவைய கணவை பிரமத கணங்களும் யக்ஷர்களும் விஷ்ணு முதலாை ததவர்கள் அவைவரும் கணநாதராக இருக்கும்படி பட்ைாபிதஷகம் பசய்து ஆவையாபரண அலங்காரஞ் பசய்து, அவவை அவழத்துக் பகாண்டு பார்வதியிைம் பசன்று காண்பித்தார்கள். பார்வதி ததவி கணவை வாழ்த்தி அவன் உைவலத் தைது திருக்வகயால் தைவி மகதை! நீ மிகவும் வருந்தித் தன்யைாைாய், கைவமவய நிவேதவற்றுவதில் கண்ணியமாக இருந்தாய் இன்று முதல் யாவராலும் நீ மிகவும் முன்ைதாக பூஜிக்கத் தக்கவைாகுக, உன் முகத்தில் சிந்தூரம் அணிந்திருப்பதால் சிவப்பு சந்தைத்தால் பூஜிக்க நீ மகிழ்வாயாக, உன்வைச் பசம்மலர்கள் சந்தைம் வநதவத்யம் நீராஞ்சைம், தாம்பூலம், அர்க்கியம், பிரதக்ஷிணம், நமஸ்காரம் முதலியவற்தோடு பூஜிப்பவர்களுக்கு சகல காரியசித்தியும் வககூடும். இதில் ஐயமில்வல என்று

பசால்லித் தான் முன்பு தகாபித்துப் பிர தயாகித்த சக்திகவள திருப்பியவழத்து இைி யுத்தம் தவண்ைாம் என்று அச்சக்திகவள தன்ைிைத்திதலதய ஒடுக்கிக் பகாண்ைாள் இப்பபாழுதத ததவர்களுக்குச் சுகம் உண்ைாைதால் இந்திராதி இவமயவர்கள் பார்வதி ததவிவய பலவாறு துதித்து சிவபபருமாவை அவழத்துக் பகாண்டு தபாய் ததவியாருைன் இவணந்திருக்கச் பசய்து இருவவரயும் சந்ததாஷப்படுத்தி. சிவபபருமாைது திருத்பதாவையின் மீ து பிள்வளயாராை விநாயகவர யாவை முகப்பிள்வளயாரின் தவல மீ து தன் திருக்வகவய வவத்து ததவர்கவள தநாக்கி இவன் என் பிள்வள என்று கூே கதணசர் சிவபபருமாைது திருத்பதாவையிலிருந்து இேங்கி எதிர் நின்று சிவபபருமாவையும் பார்வதிததவிவயயும் வணங்கி ததவர்கவள வககுவித்து சிவபபருமாவை தநாக்கி ததவததவா! நான் பசய்த குற்ேத்வத மன்ைிக்க தவண்டும் என்ோர் சிவபபருமான் அங்கிருந்த ததவர்கவளப் பார்த்து, பிருமதை! விஷ்ணுதவ நாம் உலகத்தில் பூஜிக்கப்படுவவதப் தபால இக் கதணசனும் யாவராலும் பூஜிக்கப்பைதவண்டும், தமலும் இவ்விநாயகவை முதலில் பூஜித்து, நம்வமப் பின்ைால் பூஜித்தால் தான் நாதம மகிழ்தவாம். இவவைப் பூஜிக்காதவர்களுக்கு காரியங்கள் சித்தியாகாது என்ோர். அதன் பிேகு சிவபபருமாதை முதலில் கணபதிவயப் பூஜித்தார். இரண்ைாவதாக அவவர விஷ்ணுவும், மூன்ோவதாகவும் பிருமததவனும், நான்காவதாகப் பார்வதியும் பிேகு ததவர்கள் அவைவருமாக மிக்க மகிழ்ச்சியுைன் அவவரப் பூஜித்தார்கள். சிவபபருமான் கதணசருக்குப் பல வரங்கவளக் பகாடுத்து உன் பபயர் விக்நஹந்தா(விக்கிைங்கவளப் தபாக்குபவன்) சகல கணங்களுக்கு தவலவைாை நீ பூஜிக்கத்தக்கவைாக தவண்டும் என்று கூேிைார். உைதை சிவ கணங்கள் மங்கள வாத்தியங்கவள முழங்கிைார்கள், ததவமங்வகயர் நைைமாடி இன்ைிவசப் பபாழிந்தார்கள். சிவபபருமான் மீ ண்டும் கணபதிவயப் பார்த்து பாத்திரபத மாச சுக்கில பக்ஷ சந்திதராதய சமயத்தில் இரவு முதற்சாமத்தில் உச்சஸ்தக் கிரஹஞ்சக தயாகத்தில் பார்வதி ததவி விக்தைஸ்வரவை நிர்மித்ததால் அந்தச் சமயத்தில் விக்தைஸ்வரவை பூஜித்தல் உத்தமத்திலும் உத்தமமாகும். அன்று முதல் மறு வருஷம் வருகிே அந்தத் திதி வவரயில் பிரதி சதுர்த்திகளிலும் விரதத்வத நியமந் தவோமல் என் கட்ைவளப்படிச் பசய்யதவண்டும் இப்படிச் பசய்பவர்களின் குடும்பம் சகல சவுகரியங்கவளயும் பபற்றுச் சுகமாக இருக்கும் என்று கூேிைார். மார்க்கசீ ரிஷ கிருஷ்ணபக்ஷ சதுர்த்தி நாளன்று அதிகாவல உதயத்தில் நீராடிக் குளித்து ஒரு பிராமணவைத் தான் பசய்யவிருக்கும் கணபதி பூவஜக்கு இராத்திரி உபதயாகப்படும்படி நியமித்து தான் முழுவதும் உண்ணாவிரதத்ததாடு உபவாசமிருந்து அந்தப் பிராமணவைக் கணபதியாகப் பாவித்து, தூர்வத்தால்

பூஜித்து இரவு ஒரு ஜாமங்கழித்த பிேகு ஸ்நாைஞ் பசய்து பபான் முதலிய உதலாகங்களாலாவது அல்லது பவளத்தாலாவது அல்லது பவள்பளருக்க மரத்தாலாவது மண்ணாலாவது கணபதிப் பிரதிவம பசய்து அதற்கு பிராணப் பிரதிஷ்வை முதலிய நியதியுைன் கந்த, புஷ்ப, தூப தீபங்களால் பூஜிக்க தவண்டும். பிேகு அவரது கீ ரிைத்தில் விளங்கும் பாலச் சந்திரவைப் பூஜிக்க தவண்டும், பிேகு அந்தப் பிராமணவைப் பூஜித்து அவனுக்கு இன்சுவவயுைன் கூடிய அன்ைம் இட்டுத் தானும் உப்பில்லாத இைிய அமுவதப் புசிக்க தவண்டும் இவ்வாறு மறு சதுர்த்திகளிலும் பசய்து வந்து வருை முடிவில் விரத பூர்த்திக்காக உத்தியா பைமாக பன்ைிரண்டு தவதியருக்கு அன்ைமிை தவண்டும். இந்த விரதத்தில் தன் சக்திக்தகற்பத் திரவியதலாபம் பசய்யக் கூைாது. அஷ்ைதளபத்மம் எழுதி அதில் ஒரு கலசத்வத அவமத்து, அதில் விக்தைஸ்வரவர ஆவாஹைம் பசய்து தூப தீபாதிகளால் பூஜித்து தஹாமம் பசய்து இரண்டு சுமங்கலிகளுக்கும் இரண்டு பிரம்மச்சாரிகளுக்கும் அன்ைம் அளித்து பூஜித்து விதிப்படித் தான் இரவு முழுவதும் விழித்திருந்து வாத்திய தகாஷங்களுைன் உத்சவம் பசய்து மந்திரபுஷ்பம் சமர்ப்பித்து அன்புைன் பதாழுது தன் இஷ்ைங்கவளச் பசால்லிக் பகாள்ள தவண்டும். மறுநாள் விடியற்காவலயில் மீ ண்டும் வழிபாடு இயற்ேி நான் பூஜிக்கும் தபாது ததவரீர் எழுந்தருள தவண்டும் என்று விசர்ஜைம் பசய்ய தவண்டும். இவ்வாறு விரதமிருப்பவர் மைதிலுள்ள தகாரிக்வககவள அவைவார்கள். பக்திதயாடு பசஞ்சந்தைம் சுதவதாக்ஷவத உபசாரம் முதலியவற்தோடு பூசிப்பவர்கள் சகல காரிய சித்தியும் பபற்று எல்லா விக்கிைங்களும் துன்பங்களும் நீங்கப் பபறுவார்கள், இந்த விரதம் எல்லா வர்ணத்தவரும் பபண்களும் பவக பவல்ல விரும்பும் அரசர்களும் பசய்வார்களாக! என்று சிவபபருமான் திருவாய் மலர்ந்தருளிைார். இந்தச் சமயத்தில் அவைவரும் பிள்வளயாராை கணநாதவரப் பூஜித்து வழிப்பட்ைார்கள் தன் புதல்வனுக்கு தநர்ந்த ஏற்ேத்வதக் கண்டு பார்வதிததவி அவைந்த மகிழ்ச்சிவய எழுத்தாலும் பசாற்களாலும் பசால்ல ஒருவராலுதம முடியாது. அப்தபாது ததவவாத்தியங்கள் முழங்கிை ததவர்கள் மலர் மாரி பபாழிந்தார்கள் உலகங்கள் யாவும் மகிழ்ந்திருந்தை. 34. விநாயகர் வலம் வந்ை கதை தவஞாைிகதள! ததவர்களும் முைிவர்களும் சிவைாரின் கட்ைவளவய ஏற்றுச் சிவைாவரயும் பார்வதி ததவிவயயும் கதணசவரயும் புகழ்ந்து எத்தவகய பபரிய யுத்தம் உலகதம சம்ஹாரமாகத் தக்கதாக நிகழ்ந்து விட்ைது என்று பசால்லிக் பகாண்டிருந்தார்கள். சிவகணங்களும் சிவபபருமானும் உலகங்கள் பிவழத்தற்காக மகிழ்ந்தார்கள். பார்வதிததவியின் தகாபமும் தணிந்தது. மகாவிஷ்ணுவும் பிருமததவரும் சிவபபருமாைிைம் விவைபபற்று தத்தமது உலவக அவைந்தார்கள்.

நாரதரும் பார்வதிததவிவயப் புகழ்ந்து பாடிவிட்டு தம் சஞ்சாரத்திற்குச் பசன்று விட்ைார் என்ோர் சூதபுராணிகர். மாதவதர! கணபதியின் வரலாற்வேச் பசால்லிக் தகட்தைாம் ஆயினும் அவருவைய திவ்விய சரிதங்கவளக் தகட்க நாங்கள் தமலும் ஆவலாக இருக்கிதோம். என்ோர்கள் வநமிசாரண்ய முைிவர்கள். சூதபுராணிகர் கூேலாைார் முைிவர்கதள! சிவபபருமானும் பார்வதிததவியும் கதணசரிைம் அதிக வாஞ்வச பகாண்டு, அவவர விவளயாட்ைாகதவ வளர்த்தார்கள், கதணசரும் ஆறுமுகனும் தாய்

தந்வதயருக்குப் பணிவிவை பசய்து அவர்களுக்குப் பிரியம்

விவளவித்தார்கள். வளர்பிவே நிலவவப்தபால் இரண்டு சதகாதரரிைமும் நட்பு பபருகிற்று இந்நிவலயில் பார்வதி பரதமஸ்வரர் இருவரும் தங்கள் புதல்வர் இருவருக்கும் எப்படித் திருமணஞ் பசய்ய தவண்டும் என்பது பற்ேிப் தபசிக் பகாண்டிருந்தார்கள். அப்தபாது அவர்கள் தபசுவவதக் தகட்ை கதணசரும் முருகரும் ஆச்சரியமவைந்து எைக்கு தான் முதலில் கல்யாணம் ஆக தவண்டும் எைக்தக முதலில் திருமணம் என்று ஒருவதராடு ஒருவர் விவாதம் பசய்து பகாண்டிருந்தார்கள். அவத அேிந்த சிவபபருமானும் பார்வதிததவியும் ஒரு தயாசவை பசய்து ஓரிைத்திலிருந்து புதல்வரிருவவரயும் அன்புைன் அவழத்து பிள்வளகதள! நீங்கள் இருவரும் சமமாைவர்கள் நாங்கள் உங்கள் இருவவரயுதம ஒதர தன்வமயாகதவ மதிக்கிதோம். இப்தபாது உங்களுக்குத் திருமணம் பசய்ய தவண்டி ஒரு தயாசவை பசய்திருக்கிதோம். அதாவது உங்களில் எவன் ஒருவன் இந்த உலகத்வதச் சுற்ேி வலம் வந்து முதலில் எங்களிைம் வந்து தசர்வாதைா அவனுக்கு முதலிலும் எவன் பிேகு வருகிோதைா அவனுக்கு இரண்ைாவதாகவும் திருமணஞ் பசய்ய தவண்டும் என்பதத அந்த தயாசவை, என்ோர்கள் உைதை சுப்பரமணியர் பூப்பிரதட்சிணம் பசய்வதற்கு விவரந்து பசன்ோர். பதாந்திப்பிள்வளயாராை கணபதிதயா நாம் எவ்வாறு பூவுலவகச் சுற்றுதவாம் என்று தயாசித்தார் பிேகு முவேப்படி நீராடித் தாய் தந்வதயரிைம் வந்து நீங்கள் இருவரும் சிேிது தநரம் சிங்காதைத்தில் இருக்க தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்து அவர்களுக்கு ஆசைமளிக்க அவர்களிருவரும் அவ்வாதே அமர்ந்தார்கள், பிேகு கதணசர் அவர்கள் இருவவரயும் பார்த்து நான் உங்கவள பூசிக்க தவண்டும் என்று கூேி அவர்கவள அவமதியாக உட்கார வவத்து அம்வம அப்பராகிய அவர்களிருவவரயும் ÷ஷாைதசாபசாரத்துைன் பூவஜ பசய்து ஏழு முவே அவர்கவள வலம் வந்து வககுவித்து இவர்கள் எதிதர நின்று நான் பசால்லும் விஷயத்வதக் தகட்டு சீ க்கிரம் எைக்குத் திருமணஞ் பசய்விக்க தவண்டும்! என்ோர்.

நீ விவரவில் உலகத்வத வலம் வா. சுப்பரமணியன் அதற்காகதவ தபாயிருக்கிோன் நீயும் பசன்று பூப் பிரதக்ஷிணம் பசய்து முன்தை வந்தால் உைக்தக விவரவில் மணஞ் பசய்தவாம் என்ோர்கள் பபற்தோர்கள். நான் பூமிவய ஏழு பிரதக்ஷிணம் பசய்து வந்திருக்க என்வை மறுபடியும் தபாகச் பசால்லாமா? என்று தகட்ைார் பிள்வளயார், அக்தகள்விவய வியந்த உமா மதகஸ்வரர் நீ எப்பபாழுது பூமிவய வலம் வந்தாய்? என்று தகட்ைார்கள். அதற்கு அவர் நான் உங்கள் இருவவரயும் பூஜித்து ஏழு முவே பிரதட்சிணம் பசய்தது பிரதட்சிணம் அல்லவா உங்கள் இருவவரயும் பிரதட்சிணம் பசய்தால் உலவக வலம் வந்தது தபாலாகுபமன்று தவத சாஸ்திரங்கள் கூறுவது எல்லாம் பபாய்தாதைா? உலகத்தில்தாய் தந்வதயவரப் பூஜித்தும் பிரதட்சணம் பசய்தால் பூப்பிரக்ஷிண பலன் கிவைக்கும், வட்டிலிருக்கும் ீ தாவயயும் தந்வதவயயும் விட்டுவிட்டு தீர்த்த யாத்திவர பசய்பவன் தாய்தந்வதயவரக் பகான்ே பாபத்வத அவைவான். தாய்தந்வதயரின் பாத கமலத்தீர்த்தத்வதவிை புதல்வனுக்கு தவறு தீர்ததங்கதள கிவையாது. கங்வக முதலிய தீர்த்தங்கபளல்லாம் கஷ்ைப்பட்டு அவைய தவண்டியவவ இதுதவா அண்வமயில் உள்ளதும் எளிதாைதும் தர்ம ஸாதைமாைதும் பயன்கள் யாவற்வேயும் பகாடுக்கவும் வல்லது புதல்வைாக இருப்பவன் தன் தாய் தந்வதயவரப் பூசிப்பதத தீர்த்த யாத்திவரயின் பலவைத் தரும், மவைவியாைவள் தன் கணவவைப் பூசிப்பதத தீர்த்த யாத்திவரயின் பயவைத் தந்துவிடும் இவ்வாறு திருமவே நூல்களில் கூேப்பட்டுள்ளது. நீங்கள் இவதப் பபாய்யாக்குவதைால் உங்கள் ஸ்வரூபமும் அசத்தியதமயாம். தவதங்களும் பபாய்! ஆவகயால் நான் பூப்பிரதட்சணம் ஏழுமுவேகள் பசய்தது நிச்சயமும் சத்தியமுமாகும் ஆகதவ தவத சாஸ்திரங்கவள பமய்பயன்தோ பபாய்பயன்தோ ஆக்குங்கள் அது உங்கள் விருப்பத்வதப் பபாறுத்தது என்ோர் விநாயகர் விையமாக அதைால் உமாததவியும் சிவபபருமானும் பபரிதும் மகிழ்ச்சிவைந்தார்கள். 35. கணபைியாரின் ைிருமணம் சிவபபருமானும் பார்வதிததவியும் கணபதிவயப்பார்த்து கதணசா, நீதய மஹாபுத்திசாலி தாய் தந்வதயரிைம் திைபக்தியுவைய நீ பசான்ைவவ உண்வமயாைவவ துக்கம் ஏற்பட்ை சமயங்களில் எவன் ஒருவன் நிர்மலமுவையவைாக இருப்பாதைா அவைது துக்கங்கள் சூரியவைக் கண்ை இருள்தபால நீங்கும் தாய் தந்வதயவர வலம் வந்தால் பூமிவய வலம் வந்த பயன் கிவைக்கும் என்று தவதசாஸ்திர புராணங்கள் கூறுகின்ேை. நாங்களும் உன் பசயல் கண்டு மகிழ்ந்ததாம் என்று பாராட்டிவிட்டுத் திருமண விஷயத்வதப் பற்ேி தயாசித்துக்பகாண்டிருந்தார்கள்.

அவர்கள் விஸ்வரூபைின் புதல்வியர்களாை சித்தி, புத்தி என்ே மிகவும் அழகிய கன்ைியவர தவத விதிப்படிச் சர்வ ஆைம்பரமாகத் திருமணம் பசய்யத் தீர்மாைித்தார்கள். ததவர்கள் முைிவர்கள் யாவரும் கணபதியின் திருமணத்திற்கு வந்தார்கள். விசுவரூபன் தன் புதல்வியர் இருவவரயும் கணபதிக்குத் திருமணம் பசய்து பகாடுத்தான். அதன் பிேகு கணபதியும் சித்தி புத்திகளுைன் கூடிச் சுகம் அனுபவித்தவதப் பற்ேி அளவிட்டு வர்ணிக்கதவ இயலாது சிேிது காலம் கழிந்த பிேகு சித்தி என்னும் மவைவியிைம் லக்ஷன் என்னும் பிள்வளயும் புத்தி என்னும் மவைவியிைம் லாபன் என்னும் பிள்வளயும் உண்ைாைார்கள். அந்த சமயத்தில் பூப்பிரதக்ஷிணம் பசய்யச் பசன்ே குமாரக் கைவுள்; பூமிவய வலம் வந்து வகலாயமவலக்குத் திரும்பி வந்தவையும்தபாது கலகப் பிரியராை நாரதமுைிவர் புன்சிரிப்தபாடு அங்கு வந்து சுப்பிரமணியமூர்த்தி உம் தாய் தந்வதயர் பசய்த காரியத்வதக் தகட்டீதரா? உம்வம பூப்பிரதட்சிணம் பசய்ய அனுப்பி விட்டு விக்கிதைஸ்வரனுக்கு இரண்டு கன்ைியவரக் கல்யாணம் பசய்து வவத்து விட்ைார்கள். இப்தபாது கணபதி அவ்விரு கன்ைியரிைமும் இரு புதல்வவரப் பபற்று மகிழ்ச்சியுைன் இருக்கிோர். நீதரா இத்தவைக் கஷ்ைத்துைன் பூப்பிரதட்சிணம் பசய்து வந்திருக்கிேீர் பபற்தோர்கதள இவ்வளவு அபகாரம் பசய்தால் இதரர் என்ை காரியம்தான் பசய்ய மாட்ைார்கள்? இது மிகவும் அநியாயம்! இது அவ்வளவு சரியில்வல. இப்படி பசய்தவர்களுவைய முகத்வதக் கூைப் பார்க்கக்கூைாது என்று சாஸ்திரம் பசால்கிேது ம்! பசால்ல தவண்டியவதச் பசான்தைன். இைி உம் இஷ்ைம் சண்முகா! என்று தகாள்மூட்டிவிட்டுப் தபாய் விட்ைார். அதன் பிேகு ஷண்முகர் தம் தாய் தந்வதயிைம் விவரந்துவந்து அவர்கவள வணங்கி தகாபங்பகாண்டு புேப்பட்ைார் தாய் தந்வதயர் தடுப்பவதயும் கருதாமல் கிரவுஞ்சகிரி தநாக்கிச் பசன்ோர். அவ்வாறு தபாகும் தபாது தாய் தந்வதயர் நீ தபாக தவண்ைாம்! பூப்பிரதட்சிணம் பசய்து வந்ததும் விவாகம் பசய்வதாக நாங்கள் பசான்ைபடி இப்தபாது விவாகம் பசய்து வவக்கிதோம்! என்று தடுத்தார்கள். அதற்குள் குமாரர் நீங்கள் என் விஷயத்தில் கபைஞ் பசய்தீர்கள் ஆவகயால் நான் இங்கிருக்கக் கூைாது என்று பசால்லிக் பகாண்தை நைந்து கிரவுஞ்சகிரி பசன்று அங்தகதய நின்றுவிட்ைார். அன்றுமுதல் அவருக்கு குமார பிரம்மச்சாரி என்ே பபயர் உண்ைாயிற்று. கார்த்திவகப் பவுர்ணமியன்று ததவர்கள் முைிவர்கள் முதலிய யாவரும் அங்கு பசன்று குமார தரிசைம் பசய்கிோர்கள் அந்த நாளில் தரிசிப்பவர்கள் பாபம் கழிந்து இஷ்ைகாமியங்கள் வககூடும் புத்திரைது பிரிவுக்கு ஆற்ோத பார்வதிததவி மிக்க துயரத்துைன் கிரவுஞ்சகிரிவயயவைந்தாள். பிேகு சிவபபருமானும் மல்லிகார்ஜுைன் என்ே பபயருைன் தஜாதிர் லிங்கஸ்வரூபத்துைன் அங்கு பசன்று

வசித்தார். அங்கு பார்வதி பரதமஸ்வரன் ஆகியஇருவரும் பிரத்தியட்சமாக இருக்கிோர்கள். அவ்விருவரது வருவகவயயும் உணர்ந்து ஸ்கந்தர் அங்கிருந்து பசல்ல யத்தைிக்வகயில் ததவர்கள் அவைவரும் அங்கிருக்கும் படிப் பிரார்த்தித்தார்கள் பிேகு அங்கிருந்து மூன்று தயாசவை தூரத்தில் சுப்ரமணியர் தங்கியிருந்தார். தாய் தந்வதயர்கள் இருவரும் குமாரக் கைவுவளப் பார்க்க தவண்டும் என்ே விருப்பத்ததாடு இருவுருவங்களில் அங்தக வருகின்ோர்கள். வநமிசாரண்யமுைிவர்கதள! கணபதியின் விவாக விஷயத்வத நீங்கள் தகட்ைபடிதய பசால்லிவிட்தைன். இந்தச் சரிதத்வதக் தகட்ைவர்கள் சகல பாவங்களும் நீங்கப் பபற்றுச் சுகமாக வாழ்வார்கள். கணபதி விவாஹம் உவரத்த கவத முற்ேிற்று. 36. உருத்ைிராட்சத்ைின் தபருதமயும் வதககளும் முைிவர்கதள, சிவ சரிவதகதள உங்களுக்கு விருப்பம் உண்ைாக்குகின்ேை சிவைாவரப் பணிந்து அவரது திவ்விய சரிதங்கவளக்தகட்பவர்கதள பரிசுத்தர்கள். அவர்களால் அவர்களது வம்சம் முழுவதும் புைிதமாகும் எவனுவையவாக்கில் சிவநாமங்களும் பநற்ேியில் விபூதியும் கழுத்தில் உருத்திராக்கமும் ஆகிய இம்மூன்றும் விளங்குதமா அவவைப் பார்த்தால் திருதவணியில் ஸ்நாைம் பசய்த பலன் கிவைக்கும். அவவை மதிக்காமல் அவமதிப்தபார் அப்தபாதத பபரும் பாவம் அவைவார்கள் விபூதியணியாத பநற்ேியும் உருத்திராக்ஷமணி அணியாத கழுத்தும் சிவநாமங்கள் பசால்லாத வாயுமுவைவவைக் கண்ைால் சண்ைாளவைக் கண்ைாற் தபால விலகிக் பகாள்ள தவண்டும். சிவ நாமதம கங்வக விபூதிதய யமுவை உருத்தி ராட்சதம சர்வ பாபங்கவளயும் தபாக்கும் ஸரஸ்வதி! விபூதிர்யஸ்ய தகாபாதல கதள ருத்திராக்ஷ தாரணம் நஹிஸிவமயீவாண ீ தந்த்யதஜ தந்த்ய ஜம்யதா வஸவந் நாம ததா கங்கா விபூதிர் யமுநா சுததா ருத்திராக்ஷõ விதிஜாப் தராக்தா ஸர்வ பாப ப்ரணாஸ நீ இம்மூன்வேயும் அணிந்த பயவையும் திரிதவணிவயத் தரிசித்த பயவையும், உலகத்திற்கு ஹிதஞ்பசய்வதற்காக பிருமததவர் ஒரு துவலயில் வவத்து நிறுத்தார். அவவ சமமாக இருப்பவதக் கண்டு பிரமன் முதலிய ததவர்கள் அவைவரும் இம்மூன்வேயும் அவைந்தார்கள், ஆவகயால் அணிந்தவனுவைய பயவைச் பசால்ல என்ைால் ஆகுதமா?

இவ்வாறு சூத முைிவர் பசான்ைதும் வநமிசாரண்ய வாசிகள் அவவரப் பார்த்து சிவஞாை பசல்வதர; அத்தவகய பபரும் தபற்வேத் தரவல்ல ருத்திராட்சத்தின் மகிவமவயக் தகட்டு நாங்கள் புைிதர்களாகும்படி விரித்துவரக்க தவண்டும்! என்ோர்கள். சூதமுைிவர் பசால்லலாைார். தவசீ லர்கதள! ஆயிரத்பதாரு நூறு ருத்திராக்ஷங்கவளத் தரித்தவன் ருத்திர ஸ்வரூபத்வதயவைவான் அவன் அவையும் பயவை அதநக ஆண்டுகள் பசான்ைாலும் முடிவுபபோது அதிற்பாதியாகிய ஐந்நூற்வேம்பது மணிகளால் கிரீைஞ் பசய்து தரித்தவன் சிவரூபியாவான். முந்நூற்றுபத்து மணிகளால் உபவதம்(பூணூல்) ீ பசய்து தரிக்கலாம். சிவகயில் மூன்றும் இருகாதுகளிலும் ஐந்து அல்லது ஆறும் ,கழுத்தில், நூற்போன்றும், புயத்தில் பதிபைான்றும் கன்ைமாவல பதிபைான்றும், மணிபந்தங்களிரண்டில் பதிபைான்றும், பூணூலில், மூன்றுமாக முக்திகாமி அணியதவண்டும் ஐம்பது மணிகவள கடி சூத்திரமாக அணியத்தகும் இவ்வாறு அணிபவன் முக்தியவைவான் என்பதில் சந்ததகதம இல்வல. இவ்விதம் அணிந்து ஆசைத்தில் அமர்ந்து சிவத்தியாைம் பசய்பவன் சாபாநுக்கிரக சாமர்த்தியமவைவான் அவவை கண்ைவர் சகலபாவமும் தபாய் கங்கா ஸ்நாை பலனும் சிவதரிசை பலனுமவைவான் ருத்திராட்ச மாவலவயத் தாங்கி நூறு மந்திரஞ் பஜபித்தால் ஆயிரம் பஜபித்தபயன் கிவைக்கும். சிவபபருமான், மகாவிஷ்ணு சூரியன், சக்தி, கணபதி இவ்வவவர் மந்திரங்கவளயும் பஜபிப்பதற்கு உருத்திராக்கதம சிேந்தது. இதைால் சகல மந்திரங்களும் பஜபிக்கலாம் முக்தி, புத்திர பாக்கியம், ஐசுவரியம் வித்வத கன்ைிவககள் முதலாைவற்வே விரும்புபவர்கள் ருத்திராக்ஷமணி தரித்து பஜபித்தால் அவற்வேத் தவையின்ேி அவைவார்கள் ஆயினும் சிவபக்தன் ருத்திராக்க மணிமாவலவயச் சிேப்பாக அணிய தவண்டும். ருத்திராட்சத்வத விருப்பத்ததாைணிந்தாலும் விருப்பமில்லாமல் அணிந்தாலும் பயனுண்ைாம் எைதவ அவவ உத்தமமாைவவ. பசல்வம் விரும்புதவான் பபான்ைால் பசய்த மணியும், புகவழவிரும்புதவான் முத்து மணியும், பிள்வளப்தபறு விவழபவன் ஸ்படிகமணியும், வசியகாமி பவளமணியும், வாஹைகாமி பவள்ளிமணியும், வகயிதலபகாண்டு ஜபம் பசய்யலாம் என்று திருநூல்கள் கூறுகின்ேை. ஆயினும் ருத்திராட்ச மணிதய இவற்வேக் காட்டிலும் சிேந்த பயவைக் பகாடுக்கும். உபாசவை பல வவகப்படும், எைதவ இந்த மணி மாவலகளில் தவதங்கவளச் பசான்தைன். சிவபபருமாவையும் விஷ்ணு மூர்த்திவயயும் தியாைிக்கும்தபாது ருத்திராட்ச மாவலதய சுகம்

பகாடுக்க வல்லது சூரியனுக்கு ஸ்படிகமணியும் சண்டிவக கதணசருக்கு முத்து பவளமணியும் மகிழ்ச்சிவய பகாடுக்கும் என்று பபரிதயார் கூறுவர். இவ்விதமாகச் பசான்ைாலும் ருத்திராக்கதம சிவபபருமாவைப் பபரிதும் மகிழச்பசய்யும், முத்துைன் கலந்த ருத்திராக்ஷம் விஷ்ணுவவ மகிழச் பசய்யும், பூர்வத்தில் வியாசபகவான் முதலிய முைிவர்கள் சாஸ்திர விசாரவணயால் ருத்திராட்சம் சிேந்தது என்ோர்கள். இைி ருத்திராக்ஷங்களின் தபதங்கவளச் பசால்கிதேன். ஒரு முக ருத்திராட்சம் சகல காரிய சித்திவயக் பகாடுக்கும். இந்த ஒரு முக ருத்திராட்சமணி இருக்கும் இைத்தில் அணிமா முதலாை அஷ்ைசித்திகளும் இருக்கும். இருமுகமணி இருக்குமிைத்தில் லக்ஷ்மிகைாக்ஷம் விளங்கும். மும்முகமணி சகல சித்திகவளயும் விவளவிக்கும், நான் முகமணி அேம், பபாருள், இன்பம், வடு ீ எனும் புருஷார்த்தங்கவளயும் நல்கும், ஐம்முகமணி பாவத்வதப்தபாக்கும். ஒரு முகமணிகிவைப்பது அரிது அது இலத்வதப் பழத்தின் அளவில் கிவைத்தாதல சுகசவு பாக்கியங்கள் விருத்தியாகும் பநல்லிக்கைியளவில் கிவைத்தால் சகல துக்கங்கவளயும் ஒழிக்கும். கைவலயளவாயின் விவல மதிக்கமுடியாதது. அத்தவகய மணிகளால் மாவலயணிந்தவவை என்ைபவன்று பசால்தவன்? அவ்பவாருமணிவய வவத்திருப்பவன் சாட்சாத் சிவபபருமாதை! மண்ைலாதி பத்யராஜ்யாதி பத்தியமும் அதற்குச் சமாைமாகாது அத்தவகயமணி பயான்று கிவைத்தால் பபாற்குவியலாவது ஆணிமுத்துக்கள் நூோவது பகாடுத்துப் பபேலாம். உருத்திராட்சம் அணியதவண்டியவன் அவதபபாருள்பகாடுத்து வாங்கியணிய தவண்டும், ஒருவன் இைமாகக் பகாடுத்தால் வாங்ககூைாது ஆைால் தாைங்பகாடுத்தவனுக்கு சிேப்பாை பயனுண்டு பபாருள் பகாடுத்து வாங்க முடியாதவன் தன் புண்ணியத்வதக் பகாடுத்தாவது பபேலாம். கைவலயளவு மணிதபாக தமாக்ஷõர்த் தங்கவளக் பகாடுக்கும் குண்டுமணியளவுவைய மணி காரியசாதைஞ் பசய்யும் எவ்வளவு சிேியமணிவயப் பூண்ைாதைா. அவ்வளவு விதசஷ பயவைப் பபறுவான். சிவமந்திரத்வத பஜபிக்காதவவையும் ருத்திராட்சம் அணியாதவவையும் பரிகாசம் பசய்யாமல் தூரமாகப் தபாக தவண்டும். ருத்திராட்சமாவல அணிந்தவவைப் பார்த்தால், பூதப் பிதரத வபசாச, சாகிைிைாகிைி முதல் சகல கிரகங்களும் ஆபிசாரம் முதலிய பிரதயாகங்களும் அவவை பநருங்காமல் விலகிப் தபாய்விடும். ஏகமுக ருத்திராட்சத்வத நீதராட்ைத்தில் விட்ைால் எதிர்த்து ஓடும். இருமுகமணிவய அணிந்து பநருப்பில் இேங்கிைால் உைல் தவகாது ஜ்வரதராகம் நீங்கும். மூன்று முக மணிவய அணிந்தவவை ஆயுதங்கள் ஊறுபசய்யாது. நான்கு முக மணிவய வவத்திருப்பவன் வட்டிற்கு ீ வந்த தசாரனுக்குக் கண்பதரியாது. இவதத் தண்ணரில் ீ விட்ைால் மூழ்கி விடும். ஐம்முகமணியிருந்தால் சகல துன்பங்கவளயும் விலக்கிவிடும். இது நீரில் மூழ்காது இவ்வாறு மணியின் குணத்வதப் பரிதசாதித்துப் பார்த்து அணிய

தவண்டும், ஸ்நாைம் தாைம், ஜபம் ஓமம், அத்தியயைம், பிதுர்த்தர்ப்பணம் சிவவிஷ்ணு பூவஜகள் சிரார்த்தம் முதலிய எல்லாக் காலங்களிலும் ருத்திராக்ஷத்வததரித்துக் பகாள்ளலாம் முைிவர்கதள! நீங்கள் தகட்ை ருத்திராட்ச மகிவமவய விரும்பி தகட்ைவன் சிவபபருமானுக்கு மிகவும் பிரிய முள்ளவைாவான். 37. ஜ

ாைிலிங்கங்களின் தைாதக

சூதமுைிவதர! உலகத்திதல புண்ணிய தீர்த்தங்களிலுள்ள புகழ் பபற்ே லிங்கங்கவளயும் புண்ணிய ÷க்ஷத்திரங்களிலுள்ள லிங்கங்கவளயும் பசால்ல தவண்டும்! என்று சவுைகாதி முைிவர்கள் தகட்ைார்கள் சூதமா முைிவர் பசால்லலாைார். மாதவர்கதள! நீங்கள் தகட்ை விஷயம் மிகச் சிேந்தததயாயினும் பூமிதய லிங்கமயமாக இருப்பதால் அவற்ேின் பதாவகவயச் பசால்ல முடியாது. லிங்கம் இல்லாத இைதம இல்வல. கங்வக முதலிய தீர்த்தங்கள் யாவும் லிங்கதம. உலகம் யாவும் லிங்கத்திதலதய அைங்கியிருக்கிேது எைதவ அவற்வே கணக்கிை முடியாது. ஆயினும் எைக்குத் பதரிந்த சில லிங்கங்கவளப் பற்ேிச் பசால்கிதேன். உலகத்தில் காணப்படுவதும் பசால்லப்படுவதும் நிவைக்கப்படுவதும் தகட்கப்படுவதும் ஆகியயாவும் சிவரூபதம தவிர, தவபேதுவும் இல்வல. ஆயினும் எைக்கு வியாச பகவான் கூேியவற்வேச் பசால்கிதேன். தவசீ லர்கதள! இந்த உலகத்தின் இருப்பது தபாலதவ பாதாவத்திலும் பசார்க்கதலாகத்திலும் எவ்விைத்தும் லிங்கங்கள் இருக்கின்ேை. பூமியிலுள்ள மாைிைர்களும் பாதாளத்தில் இருக்கும் நாகர்களும் சுவர்க்கத்திலிருக்கும் ததவர்களும் ராட்சஸர் முதலாையாவரும் லிங்க பூவஜ பசய்கிோர்கள். சராசரத் மகமாை பிரபஞ்ச முழுவதும் ஆன்மாக்களுக்கும் அருள் புரியதவ சிவபபருமான் லிங்கரூபமாக விளங்குகிோர். பக்திதயாடு பூஜிப்பவருக்கு அந்தந்த இைத்திதலதய விளங்கி அவரவருக்கு சர்வாபீஷ்ைங்கவளயும் பகாடுக்கிோர். ஆன்மாக்கள் தன்வை அருச்சித்துக் கவை ததறுவதற்காகதவ சிவபபருமான் லிங்க ரூபத்வத ஏற்ேிருக்கிோர். லிங்கார்ச்சவை பசய்தால் சகல பயன்களும் வககூடும் பிரதாைமாை லிங்கங்கவளக் தகட்ைால் சகல பாபங்களும் நீங்குமாவகயால் தததஜா லிங்கங்கவளப் பற்ேிச் பசால்கிதேன் தகளுங்கள். சவுராஷ்டிர ததசத்தில் தஸாமநாத லிங்கமும், ஸ்ரீவசலத்தில் மல்லிகார்ஜுை லிங்கமும், உஜ்ஜயிைியில் மகாகாளிலிங்கமும் ஓங்கார லிங்கமும், ஹிமயமவலயில் தகதார லிங்கமும், ைாகிைியில் பீமசங்கர லிங்கமும், வாரணாசியில் விஸ்தவஸ்வர லிங்கமும், தகாதாவரி தீரத்தில் திரியம்பக லிங்கமும், சிதாபுரத்தில் வவத்தியநாத லிங்கமும், தாருகாவைத்தில் நாதகஸ்வர லிங்கமும், தசதுவில் இராதமஸ்வர லிங்கமும், சிவாலயத்தில் குஸ்தமஸ் லிங்கமும் எைப் பன்ைிரண்டு உண்டு. இந்த லிங்கங்களின் திருப்பபயர்கவள

விடியற்காலத்தில் எழுந்து துதிப்பவன் தன் பாபங்கள் ஒழிந்து சகல சித்திகவளயும் பபறுவான். இந்த லிங்கங்கவள எக்குலத்திைரும் அர்ச்சவை பசய்து ஆராதிக்கலாம். அவ்வாறு அர்ச்சித்தவர்கள் மகாபாவிகளாக இருந்தாலும் கிருத கிருத்தியர்களாவார்கள். அந்த தஜாதிலிங்கங்களுக்கு வநதவதைம் பசய்தவற்வே உண்ைால் புண்ணியம் வரும் ஆறு மாதம் இந்த லிங்கங்கவள அருச்சித்தவர்கள் உயர் குலத்தில் பிேந்து நற்கருமங்கள் பசய்து தமாட்சத்வத அவைவார்கள். இத்துவாதசலிங்கங்கதளயல்லாமல் ஸ்மரித்தவுைதைதய பாபங்கவள ஒழிக்கத்தக்க பஞ்சபூத லிங்கங்களாை ஐந்துலிங்கங்கள் உண்டு. அவவ காஞ்சியில் பிரித்விமயமாை ஏகாம்பர லிங்கமும், ஜம்புதகஸ்வரத்தில் அப்புமயமாை ஜம்பு தகஸ்வர லிங்கமும், அருணாசலத்தில் அக்கிைிமயமாை அருணாசல லிங்கமும், தக்ஷிணவகலாயம் என்ே புகழ் பபற்ே சுவர்ணமுகி லிங்கமும் பூதலாக மஹா வகலாயம் என்ே புகழ் பபற்ே தில்வலயில் ஆகாயமயமாை திருமூல லிங்கமும் ஆகும். இவ்வவந்து லிங்கங்கவளக் கண்ணால் கண்ைாலும், காதால் தகட்ைாலும், வாயால் பசான்ைாலும், மைத்தால் நிவைத்தாலும் அப்தபாதத புைிதமவைந்து, இஷ்ைசித்திகள் வககூைப் பபறுவர். இைி தீர்த்தங்களிலும் திவ்விய ஸ்தலங்களிலும் புண்ணிய லிங்கங்களின் உபலிங்கங்கவளச் பசால்லுகிதேன். சவுராஷ்டிர தசாமநாத லிங்கத்திற்கு மஹீநதிசாகர சங்கம் ஸ்தலத்தில் அந்ததகசலிங்கமும், மல்லிகார்ஜுைலிங்கத்திற்குப் பிருகுபர்வத சமீ பத்தில் ருத்திரலிங்கமும், மஹாகாள லிங்கத்திற்குத் துக்ததச லிங்கமும், ஓங்காதரசுவர லிங்கத்திற்கு கர்த்ததமச லிங்கமும், தகதார லிங்கத்திற்கு யமுைா தீரத்தில் பூததச லிங்கமும், பீமசங்கர லிங்கத்திற்கு பீதமஸ்வர லிங்கமும், விஸ்தவ சுரலிங்கத்திற்கு சரண்தயஸ்வர லிங்கமும், திரியம்பக லிங்கத்திற்கு சித்ததஸ்வர லிங்கமும், வவத்தியநாத லிங்கத்திற்கு வவஜநாத லிங்கமும், நாதகஸ்வர லிங்கத்திற்கு ஜில்லிகா சரஸ்வதி சங்கமத்திலிருக்கும் பூததஸ்வரலிங்கமும், இராதமஸ்வர லிங்கத்திற்கு குப்ததச லிங்கமும், குங்தமசலிங்கத்திற்கு வியாக்சிதரஸ்வர லிங்கமும் உபலிங்கங்களாகும், இைி பிரதாைமாை லிங்கங்கவளயும் பசால்கிதேன். அவவ கங்கா தீரத்திலிருந்து பயன் தருகின்ேை. அவவ கிருத்திவாதகச லிங்கம், விருத்தகாலததச லிங்கம், தவல பாண்தைசுரலிங்கம், தவாசுவதமத லிங்கம், கங்காசாகர சங்கமத்தில் சங்கதமஸ்வர லிங்கம், யமுைா தீரத்தில் தகாதுதமஸ்வர லிங்கம், பிருந்தாவைத்தின் அருதக நீதலஸ்வர லிங்கம் பூததஸ்வர லிங்கம், கவுசிகி தீரத்தில் நாரீசுவர லிங்கம், நல்லகி தீரத்தில் கடுதகச லிங்கம், புஷ்கரதீரத்தில் பூதரசலிங்கம், மல்குமணி தீரத்தில் மண்ைதகஸ லிங்கம், தகாமதி சாகர சங்கமத்தில் சித்த

நாதகஸ்வரலிங்கம் பந்தைத்தில்(பாட்ைா) தூதரச லிங்கம் மிருதகசலிங்கம், ஜகந்நாதலிங்கம் எைப்படும். நருமவத தீரத்திலுள்ள லிங்கத் பதாவகவய ஒருவராலும் பசால்லமுடியாது அந்த மகாநதிதய சிவரூபமாயும் பாபநாசைியாகவும் இருக்கிேது அதிலுள்ள பருக்வக கற்கள் யாவுதம சிவலிங்கதம. ஆயினும் அங்கிருக்கும் லிங்கங்களில் சிலவற்ேின் பபயர்கவளச் பசால்கிதேன் அங்குள்ள மாமவலயில் ஆவர்த்ததசர், பத்தமஸர், சிம்தஹசர், ஸுதமசர், குமாதரசர், புண்ைரீதகசர், மண்ைதபசர், தீக்ஷீதணசர், துந்ததரசர், குதலசர், கும்தபசர், குதபதரசர், தசாதமசர், நீலகண்தைசர், மங்கதளசர் நந்திதகசர் எைப்பபயர் பபற்ேவவ நந்திதகசர் தகாடி பிரம்மஹத்திகவளயும் தபாக்கடிப்பவர் அந்த லிங்கத்வதப் பக்திதயாடு பூஜிப்பவன் அவையாத பயன் இல்வல. அங்கு நருமவதயாற்ேில் நீராடிக் குளிப்பவர்கள் தாம் பசய்த பாவங்கவளபயல்லாம் நீங்குவர். 38. யாத்ரீகன் கதையும் நந்ைிஜகஸ்வர லிங்க மகிதமயும் சிவ தநசர்கதள! பூர்வத்தில் தர்மராஜன் நாரத முைிவரிைம் தகட்ை ஒரு விஷயத்வத உங்களுக்குச் பசால்லுகிதேன். நர்மவத நதி தீரத்தில் கர்ணகி என்ே பட்டிணத்தில் உதத்திய வமிசத்தில் உதித்த பிராமணன் ஒருவன் காசியாத்திவர பசய்ய விரும்பி, தன் இரு குமாரர்களிைம் தன் மவைவிவய ஒப்பவைத்து விட்டு காசிக்கு யாத்திவர பசன்று அங்கு தங்கியிருந்து ஒரு நாள் இேந்து விட்ைான். அந்தச் பசய்திவயக் தகள்விப்பட்ைதும் புத்திரர்கள் தங்கள் தந்வதக்குச் பசய்ய தவண்டிய அந்திதயஷ்டி முதலிய கருமங்கவளச் பசய்தார்கள். இேந்தவைின் மவைவி தன் மக்கள் மீ து பகாண்டிருந்த விருப்பத்தால் அவர்கவளக் காத்து மணவிவை முடித்து முன்தைார் வவத்திருந்த பபாருவள இருவருக்கும் பகிர்ந்து பகாடுத்து தன் பாதுகாப்பிற்குச் சிேிது தைம் வவத்திருந்து சில காலத்தில் அவதத் தரும வழியில் பசலவிட்டுப் புண்ணியம் ததடியும் பிராணன் ஒழியாதிருக்க வாழ்ந்து வந்தாள். அப்தபாது அவளது புத்திரர்கள் தாவய தநாக்கி. அம்மா உைக்கு மைக்குவே ஏதாவது இருந்தால் அவத எங்களிைம் பசால்! என்ோர்கள். அதற்கு அவள் எைக்கு ஒரு குவேயிருக்கிேது. அவத பசய்வர்களாைால் ீ எைக்கு நல்ல மரணம் ஏற்படும், என்ோள். அது என்ைபவன்று புதல்வர்கள் தகட்ைார்கள். அதற்கு அவள் அது என் மூத்தமகன் பசய்ய தவண்டியது அவன் அவதச் பசய்ய தவண்டும் என்பது என் தகாரிக்வக. அதாவது காசியில் மரணம் கிட்ைாவிட்ைாலும் என் எலும்புகவள கங்வகயில் விைதவண்டும் என்பததயாகும்? அவ்வாறு பசய்தால் எைக்கு ÷க்ஷமம் வரும் இதுதவ என் விருப்பம் என்ோள். மூத்த மகன் அவவள தநாக்கி, தாதய! நீ நல்லமைததாடு உயிர் நீத்தால் உன் காரியத்வத நீ பசான்ைபடி நான் பசய்த பிேதக என் காரியங்கவளச் பசய்தவன் என்று சத்தியம் பசய்து பகாடுத்தான். உைதை தாய் சிவஸ்மரவண பசய்துபகாண்தை பிராணவை

விட்ைாள். அப்தபாது அவளது புத்திரர்கள், தகைம் முதல் உத்தரகிரிவய சீ ராக யாவற்வேயுஞ் சிேப்பாகச் பசய்தார்கள். சுவாதன் என்ே தஜஷ்ை-குமாரன் முதல் மாசிகம் பசய்து காசிக்குப் தபாகத் தாயின் எலும்புகவள எடுத்துக்பகாண்டு தன் மவைவிவயயும் புதல்வவரயும் வட்டிதல ீ நிறுத்தி விவரவில் வந்து விடுவதாகச் பசால்லி விட்டு ஒரு தசவகவையும் துவணக்கு அவழத்துக் பகாண்டு புேப்பட்ைான். ஒரு தயாஜவை தூரம் பசன்ேதும் இருட்டி விட்ைதால் அங்கு ஒரு பிராமணன் வட்டில் ீ தசர்ந்து சந்தியா வந்தைம் முதலிய கிரிவயகவளச் பசய்து முடித்துக் பகாண்டு அன்ேிரவு தங்கி சிவபபருமாவைத் துதித்துக் பகாண்டிருந்தான். அப்தபாது ஐந்து நாழிவக இரவில் ஓர் அதிசய சம்பவம் நிகழ்ந்தது. அந்த வட்டு ீ வாசலில் பசுபவான்று கட்ைப்பட்டிருந்தது. அவ்வட்டு ீ தவதியன் பசுவவ இன்னும் கேக்கவில்வலயா? என்று தகட்டுக் பகாண்தை கன்வே அவிழ்த்து விட்டு தன் மவைவிவய பசுவவ கேப்பதற்குக் கூப்பிட்டு அந்தக் கன்ேின் கழுத்துக் கயிற்வேப் பற்ேி இழுத்துப் தபாைான். அப்தபாது அந்தக் கன்று அவன் காவல மிதிக்கதவ தவதியன் தகாபங்பகாண்டு தன்வை மிதித்தற்காக அந்தக் கன்வே பகாம்பாலடித்துப் பாலூட்ை விைாமலும் பகாண்டு பசன்று ஒரு தூணில் கட்டிப்தபாட்ைான். கன்று அருந்தாத பால் பசுவின் மடியில் இருந்ததால் பசுவாைது மிகவும் அழுதது. அவ்விவரச்சவலக் தகட்ைதும் பசுவின் கன்று தாதய! நீ ஏன் கூச்சலிடுகிோய்? என்று தகட்ைது. அதற்கு தாய்ப் பசு எைக்கு தநர்ந்த துக்கம் உன்வை அவன் பகாம்பாலடித்ததால் உண்ைாைது என்ேது. தாதய! நாம் கர்ம வசத்திலுள்ள ஜீவர்கள் ஆவகயால் கர்மத்வத அனுபவிக்காமல் நாம் எங்தக தபாகமுடியும். பூர்வத்தில் சிரித்துக்பகாண்தை பசய்த கர்மத்வத இப்தபாது அழுதுபகாண்தை அனுபவிக்க தவண்டியிருக்கிேது. சுக துக்கங்கள் அனுபவிக்காமல் தப்புவதில்வல என்று கன்று பதில் கூேியது. அதற்குத் தாய்ப்பசு, மகதை, நீ பசால்லும் வார்த்வத நான் அேிந்ததுதான் ஆயினும் சம்சார மாவயயால் துக்கம் அவைந்திருக்கிதேன். நான் அழுதும் துக்கம் அைங்கவில்வல! என்ேது. அதற்கு அதன் கன்று நீ அழுவதால் பயன் என்ை! அனுபவிக்க தவண்டியவத அனுபவித்து தாதை தீர தவண்டும்? என்ேது. அதற்குப் பசுவாைது எைக்கு இப்தபாது உண்ைாை துக்கம் இந்த தவதியனுக்கும் உண்ைாைாலன்ேி ஒழியாது. ஆவகயால் இவனுக்கு அத்தவகய துன்பத்வத நான் உண்ைாக்குதவன். அப்தபாதுதான் அது தன் பசயலால் விவளந்தது என்பவத உணர்வான். மகனுக்குத் துன்பம் தநர்ந்தால் தாய்க்கும் அவதக் காட்டிலும் துக்கம் அதிகமாக இருக்கும்! நாவள உதயத்தில் அவ்தவதியைின் வமந்தவை என் பகாம்புகளில் குத்திவிைப்தபாகிதேன். அதைால் அவன் புத்திரன் மாண்டு தபாவான் என்ேது. அதற்கு கன்று தாதய! இதுவவரயில் நாம் பசய்த கர்மத்வத அனுபவித்துக்

பகாண்டிருப்பது தபாதாபதன்று இந்தப் பிரமஹத்திவய தவறு அவைய தவண்டுமா? இவன் புதல்வவைக் பகான்ோல் உைக்கும் அத்தவகய துன்பம் மீ ண்டும் வராமல் இருக்காது நற்கருமம் பசய்தால் சுவர்க்கதலாகமும் துர்க்கருமம் பசய்தால் நரகமும் மிஸ்ர(கலவவக்) கர்மம் பசய்தால் மானுைப்பிேவியும் கர்மநவிவால் முக்தியும் உண்ைாகும். ஆவகயால் நீ இத்தவகய தீச் பசயவலச் பசய்ய தவண்ைாம். என்வை அவன் அடித்தாதை என்று நிவைக்கிோயா? நான் யார்; நீ யார்? நீ தாயும் இல்வல, நான் உன் புதல்வனுமில்வல. தாய் தந்வத உற்ோர் உேவிைர்கள் மக்கள் என்று பசால்லப்படுகின்ே யாவுதம பபாய்! எல்லா பிராணிகளும் தத்தமது கர்மத்வத அனுபவிக்க தவண்டும். ஆவகயால் இதவை உணர்ந்து தீவம பசய்யாமல் நன்வமவயதய பசய்ய தவண்டும் என்ேது, அதற்குத் தாய்ப் பசு, உைக்கு விவளவித்த துன்பத்வதக்கண்ை நான் அவத அவர்களுக்குத் திருப்பிச் பசய்வது எப்தபாது என்று நான் பவதக்கிதேன். பிருமஹத்தி வரும் என்ோயல்லவா? அவதப்தபாக்கடிக்க தக்க புண்ணிய ஸ்தலம் ஒன்று இருக்கிேது. அது எைக்குத் பதரியும். இந்த தவதியச் சிறுவவைக் பகான்ோல் என் உைல் கறுத்து விடும். அந்தப் பிரமஹத்தி நீங்கியவுைன் என் உைல் பவழயபடி பவள்வளயாகி விடும். இது எைக்குத் பதரியும் என்று பசால்லியது. கன்று பதில் தபசவில்வல. இந்த சம்பாஷவணவய மிருகங்களின் தபச்சு பமாழிவய உணர்ந்திருந்த காசியாத்திவரப் பிராமணன் தகட்டுக் பகாண்டிருந்தான். இவதச்தசாதித்த பிேதக நாம் தபாகதவண்டும் என்று அவன் அந்த வட்டிதலதய ீ தங்கியிருந்தான். மறுநாள் காவலயில் அவ்வட்டு ீ தவதியன் எழுந்து. வழிப்தபாக்கவைப் பார்த்து ஐயதர! பபாழுது ஏறுகிதேதத! இன்னும் நித்திவர பசய்கிேீதர? என்று தகட்ைான். அதற்கு காசியாத்திவர பசல்தவான் எைக்கும் என் தசவகனுக்கும் இவளப்பாக இருப்பதால் இரண்டு நாழிவக கழித்துச் பசல்கிதோம் என்று மவேத்துச் பசால்லி உேங்குபவவைப் தபாலிருந்தான். அப்தபாது பசுவவக்கேக்கும் தவவளயாயிற்று. தவதியன் தவறு தவவலக்குப் தபாக தவண்டியிருந்ததால் தன் மகவை அவழத்து, நீ கன்வே விடு என்று கூேிவிட்டுப் தபாய் விட்ைான். அதன்படி சிறுவன் கன்வே அவிழ்த்து பசுவிைிைம் விை அவன் தாய் பால் கேக்க வந்தாள். பசுவின் மடி சுரந்தவதக் கண்டு கன்வேப் பவழயபடி கட்ை ஒரு தகாலால் புவைத்து இேக்கிக் கட்டும் தபாது, பசுவாைது தகாபித்து அவவைத் தன் பகாம்புகளால் குத்திற்று சிறுவன் பக்கத்தில் பாய்ந்து விழுந்து மூர்ச்வசயாைான். அவதக் கண்தைார் பசால்ல தந்வத முதல் அதநகர் கும்பலாகக் கூடித் தண்ண ீர் பகாண்டு வாருங்கள். என்று கூேிக் பகாண்டிருக்கும் தபாதத அந்தச் சிறுவன் மரண மவைந்தான். அவதக் கண்டு அவைவரும் அழுது புலம்பிைார்கள். அந்த வட்டு ீ தவவலக்காரன் பசுவவ அடித்து அவிழ்த்து விட்ைான். பவண்ணிேமாை அந்தப்பசு

கருநிேமவைந்தது: எல்தலாரும் வருந்திைார்கள். இந்த விதைாதத்வதபயல்லாம் கண்ை காசியாத்ரீகன் தன் தசவகனுைன் புேப்பட்டு பசு தபாகும் வழிவயப்பின் பதாைர்ந்து பசன்ோன். பிருமஹத்தி ததாஷத்திற்கு ஆளாை பசுவாைது வாவலக் கிளப்பிக்பகாண்டு நருமவத நதிவய அவைந்து நந்திதகஸ்வரரின் சமீ பத்தில் இருந்த திவ்வியமாை ஜலத்தில் மூன்று முவே மூழ்கி ஸ்நாைம் பசய்ததும், பவண்ணிேம் அவைந்து தான் வந்தவழிதய திரும்பிச் பசன்ேது. அவதக் கண்ை காசியாத்ரீகன். ஆஹா! இந்தத் தீர்த்தத்தில் மூழ்கிக் குளித்தவுைதைதய பிரமஹத்தி ஒழிந்ததத! என்று தானும் தன் தசவகனுமாக அதில் ஸ்நாைம் பசய்து நந்திதகஸ்வரவர வணங்கி வழிபாடு இயற்ேி விட்டுச் பசன்ோர்கள். அவர்கவள அவ்வாறு தபாகும்தபாது, அவர்கள் இருவருக்கும் எதிரில் சர்வாபரணங்கவளயணிந்த பபண் ஒருத்தி வந்து நீ எங்கிருந்து வருகிோய்? பபாய் பசால்லாமல் உண்வமவயச் பசால்! என்று தகட்ைாள். அதற்கு யாத்திரீகன் எவதயும் மவேக்காமல் நைந்தவற்வேச் பசால்லிவிட்ைான். அதன்பிேகு அவள் யாத்ரீகவைப் பார்த்து, நீ இங்தகதய இருக்கதவண்டும் என்ோள். யாத்ரீகனும் தன் தசவகனுைன் அங்தகதய தங்கியிருந்தான். அப்தபாது கங்வகயாை அந்த மங்வக நீ எங்தக இவ்விதசஷத்வதக்கண்ைாதயா, அங்தகதய இவ்பவலும்புகவள விட்டு விடுவாயாைால் உன் தாய் திவ்விய ததகமவைந்து ஸ்வர்க்கம் தசர்வாள் ஒவ்பவாரு ஆண்டும் வவகாச சுத்த சப்தமியில் கங்வக இவ்விைத்திற்கு வருவாள். இன்வேய திைம் அந்தச் சப்தமியாகும். நாதை கங்வக! நான் அங்கு தான் தபாகிதேன் என்று பசால்லி மவேந்துவிட்ைாள். காசியாத்ரீகன் மீ ண்டும் நர்மவத நதி தீரத்திலுள்ள நந்திதகஸ்வரத்துக்கு வந்து தன் தாயின் திவ்விய உருவத்துைன் ததான்ேி, குமாரா நீதய தன்யன், நீதய கிருத கிருத்யன். உன் வம்சத்வத நீதய பவித்ரஞ் பசய்தாய். உைக்குத் தைம் தான்யம் ஆயுள் வசிமவிருத்தி முதலாை கிவைக்கும் என்று வரமளித்து. நற்கதியவைந்தாள். இவ்விதமாக, அந்தப் பிராமணன், தன் தாயின் அஸ்திவய நர்மவத நதியில் நந்திதகஸ்வரத்தின் அருதக விடுத்து, தன் யாத்திவரவய முடித்துத் தன் வட்டிற்குத் ீ திரும்பி வந்தான். அன்று முதல் அந்தத் தீர்த்தம் மானுைருக்பகல்லாம் பிரசித்தமாகத் பதரிந்தது. ஆவகயால் நந்திதகஸ்வரத்திற்கு அருகில் நருமவத நதியில் ஸ்நாைம் பசய்தால் இஷ்ை காமியங்கவளயவைவார்கள் என்று பதரிந்து பகாண்ைார்கள். தமலும் ருஷீவக என்ே இளம் பிராமண விதவவ ஒருத்தி அந்த ஸ்தலத்திற்குச் பசன்று கடுவமயாை சிவபூவஜ பசய்து பகாண்டிருந்தாள். அப்தபாது மூைன் என்ே வதத்தியன் ஒருவன் அவவள சிவபூவஜ பசய்யாதிருக்கும்படி பலவவகயாகப் தபாதித்தான். அப்படிப் தபாதித்தும் ருஷீவக சிவபூவஜவயச் பசய்து வந்ததால் வதத்தியன் தன் தகாரரூபம் முதலியவற்வே அவளுக்குக் காட்டி பயமுறுத்ததவ

அவள் பயந்து சிவ சிவ என்று சிவ நாமங்கவள ஸ்மரித்து சரணமவைந்த தன்வைக்காக்க தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தாள். உைதை நந்திதகஸ்வரர் அவள் எதிரில் ததான்ேி, உைக்கு ஒரு பயமுமில்வல. உன்வை நான் இரட்சித்ததன். அவ்வரக்கன் தாைாகதவ தபாய்விடுவான் நான் அவைவவரயும் காத்தருள்வதற்காகதவ இங்கிருக்கிதேன் என்று வரமளித்து அவள் பூஜித்த பார்த்திவ லிங்கத்தில் அந்தர்த்தாைமாைார், கங்வகயும் அவள் முன்பு ததான்ேி அவவளப் பார்த்து உைக்கு என்ை வரம் தவண்டும் என்று தகட்க அதற்கு, அவள் என் பபாருட்டு இந்தத் திைமாகிய வவகாச சுத்த சப்தமியில் இங்கு வந்து பிரத்யட்சமாக இருக்க தவண்டும் என்ோள். அதற்கு அவ்வாதே இவசந்த கங்வக ஆண்டுததாறும் அங்கு வருகிோள். ஆவகயால் அந்தத் திைத்தில் அந்தத் தீர்த்தத்தில் ஸ்நாைம் பசய்தால் சகல பாபங்களும் விலகிப்தபாகும்; முைிவர்கதள! நீங்கள் தகட்ை சிவ சரிதங்களில் நந்திதகஸ்வர மகாத்மியமும் ஒன்ோகும். 39. அனுசூதய வழிபட்ட கதையும் அத்ைிரீஸ்வர மகிதமயும் வியாதசஸ்வரர், அதமசுவர, பண்ைாதரசுர, ஹாங்காதரசுவர, சுதரசுவர, பூததசுவர, வசயதகசுர, லிங்கங்கள் பாபத்வத நீக்குபவவ, இன்னும் தப்திகாநதி தீரத்தில் குமாதரஸ்வர சித்ததஸ்வர ஸ்தாதஸ்வர, ராதமஸ்வர, ருக்ஷிஸ்வர, கும்தபஸ்வர நந்ததஸ்வர பஞ்ச புஞ்தசஸ்வர லிங்கங்கள் தரிசித்தவுைதைதய சகல விருப்பங்கவளயும் நிவேதவற்ேக் கூடியவவ. பூர்ணாநதி தீரத்தில் பூரணாதகஸ்வர வதரஸ்வர ீ லிங்கங்களும், தகாதாவரி தீரத்தில் கபாதலஸ்வர சக்கதரஸ்வர, சந்திதகஸ்வர, தவுதபாதபஸ்வர, பீதமஸ்வர, சூரிதயஸ்வர லிங்கங்களும் விளங்குகின்ேை. திருப்திகா நதி தீரத்தில் திரியம்தகசுவர, தகாகர்தணஸ்வர, நாரூதகஸ்வர, ராதமஸ்வர; நந்ததஸ்வர, விமதலஸ்வர சண்ைதகஸ்வர லிங்கங்கள் பூஜித்தவுைதை ஞாைம் உண்ைாக்கத்தக்கவவ. திருப்திகா நதி கீ ழ்கைல் சங்கமத்தில் தர்மதகஸ்வர லிங்கமும், தமற்குக் கைற்கவரயில் சித்ததஸ்வர, பிதலஸ்வர; அந்ததகஸ்வர லிங்கங்களும் இருக்கின்ேை. அந்தகாசுரவை சங்கரித்த உக்கிரரூபத்துைன் சிவபபருமான் நின்ே இைதம அந்ததகஸ்வரம் எைப்படும். எல்லாவுலகங்கட்கும் சுகத்வத விவளவிக்கும் அற்புதாசலத்தல் சங்தகஸ்வர, கர்த்ததமஸ்வர தகாடீஸ்வர லிங்கங்கள் இருக்கின்ே கவுசிகி நதி தீரத்தில் அசதலஸ்வர, நாதகஸ்வர அைந்ததஸ்வர தயாதகசுவர வவத்திய நாததசுவர: தகாடீசுவர; சப்ததசுவர; பக்திதகசுவர; சண்ைசுவர, சங்கதமசுவர லிங்கங்கள் இருக்கின்ேை. இதுவவரயில் கீ ழ்த்திவசயில் உள்ளவற்வேச் பசான்தைன். முைிவர்கதள! இைி தக்ஷிணத்தில் உலகத்தில் இருப்பவர்கள் சுகமவையவும் அத்திரிமுைிவரும் அனுசூவயயும் ஒரு பஞ்ச காலத்தில் அன்ைதாைஞ் பசய்யச் சங்கற்பித்துக் பகாண்டு அதவை நிவேதவற்ேவும் சுயம்புமூர்த்தியாகத் ததான்ேிய அத்திரீசுவர லிங்கபமான்று சாக்ஷõத்காரமாக (கண் கூைாக) விளங்குகிேது.

இவ்வாறு சூதபுராணிகர் பசான்ைதும் அவ்வத்தீஸ்வர லிங்கத்தின் உற்பத்தி முதலியவற்வே எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்று வநமிசாரண்யவாசிகள் தகட்ைார்கள் சூதர் பசால்லலாைார். முைிவர்கதள! நீங்கள் தகட்ை விஷயம் அருவமயாைது அந்தக் கவதவயச் பசால்கிதேன் தகளுங்கள். பதன்திவசயில் காமதம் என்று ஒரு வைம் உண்டு. அது தவஞ் பசய்வதற்குத் தக்கதாக இருந்தது. அங்தக பிரம்ம புத்திரராை அத்திரிமுைிவர் தன் பத்திைி அனுசூவயயுைன் தவஞ்பசய்து பகாண்டிருந்தார். அப்தபாது நூறு ஆண்டுகாலம் மவழதய பபய்யாததால் எல்தலாரும் கஷ்ைப்பை தநரிட்ைது. எங்கும் தண்ணதர ீ இல்லாமல் தபாயிற்று மரங்கள் எல்லாம் உலர்ந்தை தளிர்கள் பழங்கள் எதுவுதம இல்லாமற்தபாயிை. சந்தியாவந்தைம் முதலிய நித்திய கர்மங்கள், ஜலமில்லாமல் நிறுத்தப்பட்ைை. எங்கும் பநருப்புக் காற்ேடித்தது இதைால் யாவரும் பபருந்துன்பமவைந்தார்கள். இவற்வேக் கண்ை பதிவிரவதயாை அனுசூவய இந்தத் துயவரச் சகிக்கமாட்ைாமல் தன் கணவன் தயாகத்தில் அமர்ந்திருக்கும் தபாது அவரது சீ ைர்கள் முதலாதைார் பசிப்பிணி ஆற்ோது பல இைங்களுக்குச் பசன்ேதால் நான் மட்டும் தைித்து அவருக்குப் பணிவிவை பசய்து பகாண்டு பார்த்திவலிங்கம் ஒன்வேச் பசய்து பூஜித்து தன் கணவன் முன் இருத்தி இருவருக்கும் தண்ைம் பசய்தும் பிரதட்சிணம் பசய்துபகாண்டும் இருந்தாள். அவளது பூவஜவயக் கண்ை வதத்தியர் தாைவர் முதலியவர்கள் அழகியாை அனுசூவயவய பார்த்து மயங்கி தமாகம் பகாண்ைார்கள். அவர்கள் ஆவசதயாடு அவவள பநருங்க முயன்ோர்கள். ஆைால் சிவபூவஜயின் சிேப்பிைாலும் பதிவிரவத மகிவமயிைாலும் பநருப்பு மயமாய் உஷ்ணம் வசுவதாலும் ீ அவவள பநருங்க முடியாமல் தூரத்திதலதய இருந்தார்கள். அத்திரி முைிவர் பசய்த தவத்வதக் காட்டிலும் அனுசூவய பசய்த தவம் மிகவும் கடுவமயாைதாக இருந்தது. அனுசூவய தவஞ்பசய்து முடித்தவவரயில் அவ்விருவர் நீங்கலாக தவபோருவரும் அங்கில்வல இவ்வாறு சிேிது காலம் கழிந்தது. அத்திரிமுைிவர் தியாை தயாகத்தில் மவயவயப்பட்டு ஒன்று உணராதவராக இருந்தார் பதிவிரவதயாை அனுசூவயயும் தன் கணவவையும் சிவலிங்க பபருமாவையும் அன்ேி பிரிபதான்வேயும் உணராமல் பபரும் நிஷ்வையிலிருந்தாள். அத்திரி முைிவர் தவத்திற்கும் அனுசூவயயின் சிவபூவஜக்கும் சகல ததவர்களும் முைிவர்களும் கங்வக முதலிய தீர்த்தங்களும் மகிழ்ந்து அவர்கவளப் பார்ப்பதற்காக அங்கு திரண்டுவந்து அவர்களது அற்புதசமாதிதயாக

நிவலவயக் கண்டு அவர்கள் பசய்யும் தவமும் பூவஜயும்

சிேந்தை. இவதப்தபால் யாரும் பசய்ததில்வல. இவர்கள் மகா புண்ணியசாலிகள்! என்று பசால்லிக் பகாண்தை தபாய் விட்ைார்கள். சிவபபருமானும் கங்காததவியுதம அங்தக தங்கிவிட்ைார்கள். அவர்களில் கங்வக அனுசூவயயின் பூவஜக்கிரமத்வதக்

கண்டு இவளுக்கு ஏததனும் வரங்பகாடுத்துத் தான் பசல்ல தவண்டும். சிவபபருமானும் வந்திருந்தார் அவரும் ஏதாவது நன்று பசய்தத அந்தர்த்தாைமாவார் என்று நிவைத்துக் பகாண்டிருந்தாள். அனுசூவயதயா தன் கணவைது நிஷ்வைகவலயும் வவரயில் சிவபூவஜயிதலதய இருக்கதவண்டும். என்று கருத்துைன் அன்ைபாைாதிகவள நீங்கியிருந்தாள். அவ்விருவர் நிஷ்வையும் ஐம்பத்து நான்கு ஆண்டுகள் நீடித்தை. ஒரு காலத்தில், அத்திரி முைிவர் தன் நிஷ்வை நீங்கி, அனுசூவயவயப் பார்த்து, விவரவில் தண்ணர்ீ பகாண்டு வருக! என்ோர்; உைதை அனுசூவய கமண்ைலத்வத எடுத்துக் பகாண்டு தபாய் எங்பகங்தகா தண்ண ீருக்காக அவலந்தாள். எங்கும் தண்ணர்ீ கிவைக்காமல் அவள் தயாசித்தாள். அப்தபாது கங்காததவி அவள் முன்ைால் ததான்ேி, அனுசூவய! உைக்கு தவண்டியவத தகள். பகாடுக்கிதேன் என்று பசால்ல அனுசூவய அவவளப் பார்த்து; நீ யார்? எங்கிருந்து வந்தாய்? என்று தகட்க. அதற்கு கங்வக; நான் உைது பதிவிரதா தர்மத்வதயும் நீ உன் கணவவையும் சிவலிங்கத்வதயும் பூஜித்து வந்த உறுதிப்பாட்வையும் பார்த்துக் பகாண்டிருந்ததன். நான் தான் கங்வக. உைக்கு என்ை வரதவண்டுதமா, தகள் என்ோள். அதற்கு அனுசூவய கங்வகவயப் பணிந்து தாதய! எைக்கு தண்ணர்ீ தவண்டும் என்ோள். அதற்கு கங்வக உன் வகயால் சிறுகுழி ஒன்வே ததாண்டுவாயின் அங்தக நான் ஜலம் பகாடுப்தபன் என்று கூே அனுசூவய அவ்வாதே ததாண்ை ஜலதாவர ததான்ேியது. அனுசூவய பபரும் வியப்தபாடு தண்ணர்ீ முகந்து பகாண்டு, கங்கா ததவிவயப் பார்த்து, உைக்கு என்மீ து தவய இருக்குமாைால் என் கணவர் தவஞ்பசய்து முடியும் வவரயில் இங்தகதய இருக்க தவண்டும்! என்று பிரார்த்தித்தாள். அதற்கு கங்வக உன் கணவனுக்குச் பசய்த பணிவிவையால் அவைந்த பயைில் ஒரு மாத பலவை எைக்குக் பகாடுப்பாயாைால் நான் அப்படிதய இருக்கிதேன்! என்ோள். அனுசூவய அப்படிதய தந்ததன்! என்று தத்தம் பசய்து தண்ணவர ீ எடுத்துக் பகாண்டு தன் கணவைிைம் பகாடுத்து அவர் முன்பு நின்ோள். அத்திரி முைிவர் முவேப்படி ஆசமைஞ் பசய்து தாகந்தீர்ந்து மிகவும் மகிழ்ந்து

பபண்தண! நான் திைமும் பாைம் பசய்யும்

ஜலமல்லதவ இது. இது சிேப்பாக இருக்கிேதத! என்று கூேி நாற்புேமும் சுற்ேிப் பார்த்தார். எந்தப் பக்கம் பார்த்தாலும் உலர்ந்த மரமும் பநருப்புக் காற்றுமாக இருப்பவதக் கண்டு மவழயில்வலயா என்று அவர்தம் மவைவிவயக் தகட்ைார். ஆம் மவழயில்வல என்ோள் அனுசூவய! மவழயில்வலபயன்ோல் இப்பபாழுது எங்கிருந்து நீ தண்ணர்ீ பகாண்டு வந்தாய்? என்று முைிவர் தகட்ைார். தண்ணர்ீ வந்த விதத்வதச் பசான்ைால் தற்புகழ்ச்சியாகும் பசால்லாவிட்ைால் குற்ேம் வரும் என்பதால் அனுசூவய சிேிது தநரம் தயாசித்தாள் அத்திரி முைிவர் இரண்ைாவது முவேயும் மூன்ோவது முவேயும் தகட்ைார். அதற்கு அவள் சுவாமி! நான்

உண்வமவயச் பசால்கிதேன். தங்களுக்கு பணிவிவை பசய்த பயைாலும் சிவபூவஜ பசய்த பலத்தாலும் கங்காததவிதய இங்கு வந்திருக்கிோள். அந்த ஜலத்வததய உங்களுக்கு பகாண்டு வந்து பகாடுத்ததன் என்ோள். அவதக் தகட்ைதும் அத்திரி முைிவர், பபண்தண! நீ பசால்வது உண்வமயா? உண்வமபயன்று நம்ப முடியவில்வல. தயாகியருக்கும் ததவர்களுக்கும் அசாத்தியமாை காரியம் உைக்கு எப்படி வககூடும்? கங்வகவய நான் என் கண்பணதிதர கண்ைாபலாழிய நம்ப மாட்தைன். கங்வகவயக் கண்ைால்தான் நம்புதவன்? என்ோர். நாதா! தாங்கள் என்னுைன் வந்தால் காண்பிக்கிதேன்! என்று கங்வக ததான்ேிய இைத்துக்கு அவவர அவழத்துக் பகாண்டு அனுசூவய தபாைாள். அங்தக குழியிலிருந்த ஜலப்பபருக்வகக் கண்டு அத்திரி முைிவர் மிகவும் மகிழ்ந்து நீ தன்வய! என் தவமும் சபலமாயிற்று. கங்கா நதியில் ஸ்நாைம் பசய்யும் பாக்கியம் கிவைத்ததத. இது பிேருக்கு கிவைக்குமா என்று அந்தக் கங்வக நீரில் நீராடி ஆசமைம் பசய்து பல முவே கங்வகவயத் துதித்தார். அப்தபாது கங்வக அவர்கவளப் பார்த்து அனுசூயா ததவி! நான் இைி விவை பபறுகிதேன்! என்ே பசால்ல அனுசூவய கங்வகவயப் பார்த்து கங்காததவி! நீ எைக்குப் பிரத்யட்சமாகி பரிபூரண அன்புவையவளாக இருப்பது உண்வமயாைால் நீ ஏற்கைதவ அங்கீ கரித்தது தபால இங்தகதய இருக்க தவண்டும்! என்று தவண்டிைாள். அத்திரி முைிவரும் பலவாறு கங்வகவயத் துதித்துத் தவய வவக்க தவண்டும் என்று இவேஞ்சிைார். பிேகு கங்வக அனுசூவயவய தநாக்கி நீ முதலில் உன் கணவவையும் சிவலிங்கத்வதயும் பூஜித்ததால் உண்ைாை பயைில் ஒரு மாத பயவைக் பகாடுத்து உன் கணவைின் தவம் முடியும் வவரயிலும் இங்தகதய இருக்க தவண்டும் என்ோய். இப்பபாழுதும் இங்தகதய இருக்க தவண்டும் என்பாயாகில் அந்தப் பயைில் ஒரு வருஷ பயவைக் பகாடுத்தால் தான் அவ்வாதே இருப்தபன். தாைம், ஸ்நாைம், யாகம், பதிதசவவ முதலியவற்ோல் அவையும் பயவைவிை பதிவிரவதவயக் கண்ைால் அதிகப் பயன் கிவைக்கும். ஆவகயால் உன்வை தரிசித்துக் பகாண்தை இங்கு இருப்பதால் எைக்கும் மகிழ்ச்சி தான், உலகத்துக்பகல்லாம் நன்வம உண்ைாக தவண்டும் என்று நீ நிவைத்தால், நான் தகட்ை அந்தப் பயவைக் கங்வகக்கு வழங்கிைாள். பபான், சந்தைம், கரும்பு, இந்த மூன்றும் தான் துயருற்ோலும் பிேருக்குப் பயன் அளிப்பது தபால கஷ்ைப்பட்டு ததடியபுண்ணியத்வத உலக நன்வமவய உத்ததசித்து அனுசூவய தன் புண்ணிய பயவைக் கங்வகக்குக் பகாடுத்து விட்ைாள். அப்தபாது சிவபபருமான். அனுசூவய பூஜித்த பார்த்திவலிங்கத்திலிருந்து பிரத்தியட்சமாகி, உன் பதிவிரதா தர்மத்திற்கும் உன் பூவஜக்கும் மகிழ்ந்ததன். உைக்கு தவண்டியவரத்வதக் தகள் என்ோர். ஐந்து திருமுகங்களுைன் பிரத்யட்சமாகிய சிவபபருமாவை அத்திரி முைிவரும் அனுசூயாததவியும்

வணங்கி வழிபட்டு. ததவரீரும் ஜகன்மாதாவாகிய கங்காததவியும் ஆகிய இருவருக்கும் எங்கள் மீ து தவய இருக்குமாைால் எப்தபாதும் இங்தகதய எழுந்தருளுயிருந்து உலகத்திற்கு நன்வம பசய்து அருள் புரிய தவண்டும். என்று பிரார்த்தித்தார்கள். சிவபபருமானும் கங்வகயும் அவ்வாதே அங்கீ கரித்தைர், சிவபபருமான் அத்திரீஸ்வரர் என்ே பபயரால் சகலருக்கும் நன்வம பசய்ய அங்தகதய தகாயில் பகாண்ைார். கங்வகயும் தன் சதகாதரியாகிய பார்வதி ததவியுைன். அங்தகதய இருக்கிோள். அதுமுதல் அவ்விைத்தில் குவேவில்லாமல் கங்காஜலம் எக்காலத்தும் விளங்கி வருகிேது. இவதயுணர்ந்த தவமுைிவர்கள் தங்கள் பத்திைிமார்கதளாடும் சீ ைர்கதளாடும் அங்தக வந்தார்கள் தகாதுவம தாைியங்கள் இவலகள், புற்கள் பழங்கள் யாவும் விருத்தியவைந்தை அவதக் கண்ை முைிவர்கள் இதுதவ தவத்திற்கு தகுதியாை இைம் என்று அங்தகதய தவஞ் பசய்திருந்தார்கள். அவர்களது தவத்திற்கு மகிழ்ந்த சிவபபருமான் மவழ பபாழியச் பசய்தார். அதைால் சகலருக்கும் சுகம் உண்ைாகி, அன்ைபாைாதிகவளப் பபற்றுத் தங்களுக்குரிய தவஞ்பசய்து பகாண்டிருந்தார்கள். இந்த அத்திரீசுவரரின் மகிவமவய தகட்ைவர்கள் சகல சுபங்கவளயும் அவைவார்கள். இவ்வாறு சூத புராணிகர் பசான்ைதும் வநமிசாரண்ய வாசிகள் அவவர தநாக்கி, ஞாைிசிரியதர! இைி தாருகா வைத்திலுள்ள நாதகஸ்வரலிங்கப் பிரபாவத்வதச் பசால்லதவண்டும் என்று தவண்டிைார்கள். சூதமுைிவர் பசால்லத் துவங்கிைார். 40. பிக்ஷõடனர் ஜமாகினி கதையும் நாஜகஸ்வரலிங்க மகிதமயும் முன்பைாரு காலத்தில் ஒரு கற்பத்தில் ததவதாருவைம் என்ே காபைான்று இருந்தது. அதில் வசித்து வந்த மகரிஷிகள் யாகதம எல்லா பயன்கவளயும் பகாடுக்கத் தக்கது என்றும் யாகத்வதக் காட்டிலும் கைவுள் தவறு இல்வலபயன்றும் தீர்மாைித்தார்கள். அவர்களது மவைவியதரா தங்கள் கற்தப சிேந்தது என்ேிருந்தார்கள். சிவபபருமான் அவர்களது மயக்கத்வதயேிந்து அவத ஒழிக்கக் கருதி மகாவிஷ்ணுவவ அவழத்து நீ பபண் வடிவம் ஏற்று என்னுைன் வருவாயாக! என்று பணிந்தார். உைதை திருமாலும் பபாற்பதுவம தபான்ே உைலழகும் முழுநிலாப் தபான்ே முகமும் மன்மதனுவைய கரும்புவில்வலப் தபால் வவளந்த புருவமும் உள்ள தவல் தபான்ே கூர்வமயாை கருவிழிகளும் முல்வலயரும்பு தபான்ே அழகாை பல்வரிவசயும் பகாவ்வவப் பழங்கவளப் தபான்ே சிவந்த உதடுகளும் பபாற் கிண்ணங்கள் தபான்ே ஸ்தைங்களும் சாவணக்கல் தபான்ே கன்ைமும் சங்கு தபான்ே கழுத்தும் மூங்கில் தபான்ே ததாளும் உடுக்வகப் தபான்ே இவையும் யாவைத் துதிக்வகப் தபான்ே பதாவையும் பாம்பின் பைம் தபான்ே நிதம்பமும் பசந்தாமவர மலர் தபான்ே வககளும் பசம்பஞ்சுக் குழம்பூட்டிய பாதங்களுமுவைய சரவாபரண பூஷிவதயாை பூங்பகாடிபயை ஒரு பபண்ணுருவம் எடுத்துக் பகாண்ைார். சிவபபருமானும் அந்த

மங்வகக்தகற்ே ஆணழகராய் தகாடி சூரியப்பிரகாசமாை திவ்விய ததஜவசயுவைய திருதமைிதயாடும் விளங்கிைார். அவர் ஒரு வகயில் ைமருகமும் ஏந்தி, உள்ளாளப்பன் பாடிக்பகாண்டு திகம்பரராய் (நிர்வாணமாய்) மதயாவைப்தபால் நைந்து மாயைாகிய தமாகிைிப் பபண்ணுைன் தாருகாவைத்து முைிவர்களின் தவநிவலவயயும் அம்முைி பத்திைியரின் கற்வபயும் தசாதிக்கக் கருதி அந்த வைத்வத அவைந்து நிர்வாணமாய்த் திரிந்து அம்மங்வகயர்கள் வமயல் பகாள்ளும்படி வடுகள் ீ ததாறும் பசன்று பிச்வசக் தகட்ைார். ரிஷிபத்திைிகபளல்லாம் பிட்வசப் பபாருவள எடுத்துக் பகாண்டு பவளிதய வந்து பிக்ஷõைைவரக் கண்டு காமப் பித்ததேியவர்களும் மதி மயங்கியவர்களும், தூரமாக ஓடியவர்களும் அப்படிதய கட்டியவணப்பார்களும், ஆவசதயாடு அவழப்பவர்களும், வமயல் அவஸ்வதயால் அவவரத் தன்தைாடு கூடி மகிழச் தசரவாரும் என்று கூப்பிடுபவர்களும், தமாகாதவசத்ததாடு பின் பதாைர்பவர்களும், பபருமூச்சு விடுபவர்களும், காமத்தால் தாம் பசய்வது எது பவன்தே பதரியாதவர்களும் வவளயல்கவளச் தசாரவிடுதவார்களும், ஆவைகவள நழுவ விடுதவார்களும், விழிபதரியாமல் வழ்பவர்களும், ீ வார்த்வத குழறுதவார்களுமாக அவலந்தார்கள். நீலகண்ைராகிய பிக்ஷõைைப் பபருமான் தவத கீ தங்கவளப் பாடிக் பகாண்டும் விதநாத வித்வதகவளச் பசய்து பகாண்டும் வதியில் ீ திகம்பரராகதவ(நிர்ைாணமாகதவ) உலாவிக் பகாண்டிருந்தார். தமாகிைி வடிவதமற்ே மஹாவிஷ்ணுதவா உைல் இவளக்கச் பசய்யும் தவதம சிேந்தது என்ேேிந்த முைிவர்கவளக் கண்டு பபண்வமயின் சாகஸங்கவளபயல்லாம் காட்ைத் பதாைங்கிைார். நாணமுற்ேவதப் தபால் கவர்ச்சிகரமாக பநளிந்து ஒதுங்கியும் தன் வகயில் ஏந்திய வவணயில் ீ சுருதி தசர்த்து இைிவமயாகப் பாடியும், கண்வச்சு ீ வவலகளால் பலரது மதிவய மயக்கியும், பண்ணவமந்த பாைல்களிைால் பலர் உள்ளத்வத வாட்டியும் புன்ைவகயால் பலவரத் துன்புறுத்தியும் இவ்வாறு பலவிதத்திலும் தமாகிைி தமாகாக்கிைிவய அவர்களுக்கு மூட்டி விட்ைாள். அதைால் அம்முைிவர்கள் தங்கள் தவச்பசயவல மேந்து. அவச்பசயல் பகாண்டு மதிமயங்கி மாயைாகிய தமாகிைியின் மலரடியில் விழுந்து பபண்தண! தபரழகிதய, நீ என்ை காரணமாக இங்தக வந்தாய்? நீ இங்தக வந்தது எங்கள் தவப்பயதை என்று தங்கள் சவைகள் அவிழ்ந்து தவரயில் விழவும் உத்தரீயமும் நழுவி விழவும் தமாகிைிவயப் பத்திைிகள் கற்வபயும், வவளயல் முதலாை ஆபரணங்கவளயும் ஆவைகவளயும் நழுவவிட்டு பிக்ஷõைைவரச் சூழ்ந்து வருவவதக் கண்ைார்கள். உைதை தகாபம் பகாண்டு நிர்வாணமாகத் திரியும் அத்திகம்பரவணயவைந்து பலவிதமாகச் சபித்தார்கள் ஆைால் அச்சாபங்கள் எதுவுதம சர்வதலாக சரண்யைாை சிவபபருமாவை அவையவில்வல அவதக் கண்ைதும் முைிவர்கள் பிக்ஷõைைவர

பநருங்கி ஐயதர! நீர் யார்! இந்த தமாகிைி யார்? என்று தகட்ைார்கள். அதற்குப் பபருமான் நான் ஒருமுைிவன். இவள் என் மவைவி. இங்தக தவம் பசய்ய வந்ததாம் என்ோர். அதற்கு முைிவர்கள் அப்படியாைால் மயக்கு தவசிதபால் திரியும் இவவள நீக்கிவிட்டு நீர் தவஞ் பசய்யும்! என்ோர்கள் அதற்கு பிக்ஷõைைர் மவைவிதயாடு தவஞ்பசய்வதத சிேந்த வாைப்பிரஸ்த தர்மம். நீங்கள் உங்கள் மவைவியதராடு தசர்ந்து தவஞ் பசய்யவில்வலயா? நீங்கள் உங்கள் மவைவியரின் கற்பு மிகவும் அழகாக இருக்கிேதத! உங்கள் பசயல் இப்படியிருக்க கற்பிற்சிேந்த என் மவைவிவய விட்டுவிட்டு நாதைா தைித்துத் தவஞ்பசய்தவன்? என்று பசால்லிக் தகாபங்பகாண்ைவவரப் தபால அவர்கவள விட்டு நீங்கி தமாகிைியாகிய மாயவதைாடு வசிஷ்ை முைிவரின் ஆசிரமத்வதயவைந்து வசிஷ்ைரும் அவர் மவைவி அருந்ததியும் பசய்த பூவஜகவள ஏற்று திருக்வகவலவய அவைந்தார். தவததாருவைத்வதச் தசர்ந்த முைிவர்கள் சிவபபருமாவையும் விஷ்ணுவவயும் இகழ்ந்து தபசிய பாவத்தால் ஜ்வரம் முதலிய வியாதிகவளயும் பசி முதலாை துன்பங்கவளயும் மைக் கவவலவயயும் அவைந்து உைல் நடுங்க வாய் குழே சுவாமி! தநாய்களாலும் எண்ணற்ே துன்பங்களாலும் நாங்கள் துன்புற்று வருந்துகிதோதம! இதற்குக் காரணம் என்ை? இவத ஒழிக்க தவண்டும், என்று தவண்டிைார்கள். அதற்குப் பிரமததவர், முைிவர்கதள யாராைாலும் தன் வட்டுக்கு ீ வந்த அதிதிவய பூஜிக்க தவண்டும் என்பது தர்மம், இவதயுணர்ந்த நீங்கள் தவதங்களும் ததடியேியாத சிவபபருமாதை பிக்ஷõைைராகவும் திருமாதல அவரது மவைவியாகவும் பிரத்யட்சமாகி உங்கள் இருப்பிைங்களுக்குவந்த தபாது நீங்கள் அவர்கவள அவமதித்தீர்கள். அதைாதலதய இத்தவகய துன்பங்கவள அவைந்தீர்கள் பரதமஸ்வரவை அப்பபருமாைின் மைமகிழ நாள் ததாறும் சிவ லிங்க அர்ச்சவை பசய்யுங்கள்! என்ோர் தவ முைிவர்களும் தாருகா வைத்வதயவைந்து பிருமததவர் பசால்லியபடி ருத்திராட்ச கண்டிவக அணிந்து விபூதி உத்தாைைஞ் பசய்து ஸ்ரீபஞ்சாக்ஷரம் பஜபித்து சிவபக்திவய உவையவராய் மவைவியதராடு இரவும் பகலும் இவைவிைாது நல்லமலர்களால் அர்ச்சவைபசய்து வந்தார்கள். அவ்வாறு இருக்கும்தபாது சிவபபருமான் முன்பு தபாலதவ பிக்ஷõைைராக தமாகிைியுைன் தாருகாவைத்வத அவைந்து சிேிதுதநரம் குதித்து விவளயாடிக்பகாண்டும் சிேிது தநரம் தவத கீ தம்பாடிக் பகாண்டும் பிøக்ஷ ஏற்பார்தபால உலாவியும் தயாகஞ் பசய்தும் வதண ீ சிரித்தும் தமாகிைிதயாடு தசர்ந்து விவளயாடிக்பகாண்டும் இருந்தார். அவர்கள் அவ்வாறு விவளயாடுவவதக் கண்ைதும் தவ முைிவர்கள் தங்கள் பத்திைிகதளாடு அவர்கள் இருக்குமிைம் ததடிச் பசன்று அவர்களது திருவடிகவள மலர்களால் அர்ச்சவை பசய்து பணிந்தார்கள். சிவபபருமான் அவர்கள் மீ து தவயயும் இரக்கமும் பகாண்டு பல்லாயிரங்தகாடி உதயசூரியவைப் தபான்ே தமது

பமய்வடிவவக்காட்டிைார் முைிவர்கள் தவத வாக்கியங்களால் துதித்து உைல் சிலிர்க்க ஆைந்தக் கண்ணர்ீ பசாரிய வணங்கி வழிபாடியற்ேிைார்கள். அப்தபாது சிவபபருமான் அவர்கவளப் பார்த்து மகரிஷிகதள! நீங்கள் கைவுதள இல்வல என்று கருதியதால் இவ்வாறு நாம் உம்வமப் பரீட்சித்ததாம் என்று அவர்களுக்கு ஞாை உபததசம் பசய்து இச்சிவலிங்கத்வத எப்பபாழுதும் பூவஜ பசய்யுங்கள் என்று தமாகிைியுைன் அந்தர்த்தாைமாய் ஆங்தகார் சிவலிங்க மூர்த்தமாய் எழுந்தருளியிருக்கின்ோர். அந்த இலிங்கதம நீங்கள் தகட்ை தாருகாவை நாதகஸ்வரலிங்கம் அது முதல் முைிவர்கள் அந்த லிங்க மூர்த்திவயக் காலந் தவோமல் பூவஜ பசய்து தங்கள் இஷ்ை காமியங்கவள அவைந்தார்கள். 41. அந்ைகாசுரன் ஜபாராட்டமும் அந்ைஜகஸ்வர மகிதமயும் வநமிசாரண்ய முைிவர்கள் சூத புராணிகவர வணங்கி சிவஞாை சீ லதர! அந்ததகஸ்வர லிங்க மகிவமவயத் தாங்கள் எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள், சூதமுைிவர் கூேலாைார். இரண்யாட்சைின் மகைாை அந்தகாசுரன் என்பவன் உலகம் புகழ் பபற்ேவைாகத் திகழ்ந்து வந்தான். அவன் நான்முகப் பிரமவைக் குேித்துக் கடுந்தவஞ் பசய்து பிரமாண்ைம் முழுவதும் தன் ஆயுட்காலம் வவரயில் ஆட்சி பசய்யும் வரத்வதப் பபற்று மூவுலகங்கவளயும் பவன்று ஒருவனுதம தைக்கு நிகர் இல்வலபயன்று பசருக்குற்று மந்திரமவலயில் மமவததயாடு வாழ்ந்து வந்தான். அப்தபாது ததவர்களுக்கும் அந்தக்காசுரனுக்கும் இவைதய பபரும் தபாராட்ைம் நிகழ்ந்தது. அந்த யுத்தத்தில் அந்தகாசுரன் ஏராளமாை அசுரதசவைகதளாடு, ததவர்கவள எதிர்த்துப் பயங்கரமாக தபாரிட்ைான். ஆயினும் ததவர்கள் சிேப்பாகப் தபார் புரிந்ததால் அசுரதசவைகள் ததவர்களுைன் தபார் புரிய முடியாமல் புேமுதுகிட்டு ஓடிை. அவதக் கண்ைதும் அந்தகாசுரன் இைி நாம் இந்த மந்திரமவலயில் வாழ்வது நமக்கு நல்லதல்ல என்று எண்ணிக் கைற்கவரயில் நிருதி மூவலயில் மூன்று தயாசவை விஸ்தீரணமுவைய ஒரு பிலத்துவாரம் உருவாக்கி அதில் மவேந்து வாழ்ந்து வந்தான். அவன் நிவைத்ததபாபதல்லாம் அந்தப்பிலத்திலிருந்து பவளிதய வந்து ததவர்கவளத் துன்புறுத்துவான்! அவர்கள் அவவை எதிர்க்க வந்தால் அந்தப் பிலத்திற்குள் பசன்று மவேந்து பகாள்வான். அவன் வசித்த அந்தப் பிலமாைது இரண்ைாவது சுவர்க்கத்வதப் தபால் அதி விசித்திரமாக அவமக்கப்பட்டு விளங்கியது. அந்தகன் அவ்வாறு அடிக்கடி அமரருக்குத் துன்பம் பசய்துவிட்டு பிலத்துக்குள் பசல்வதும் பவளிதய வந்து மீ ண்டும் மீ ண்டும் ததவர்கவளத் துன்புறுத்துவதாகவும் இருந்ததால் ததவர்கள் அவைவரும் சிவபபருமாைிைம் பசன்று வணங்கி அவன் பசய்துவரும் பகாடுவமகவளப்பற்ேி முவேயிட்ைார்கள். சிவபபருமான், ததவர்கவள தநாக்கி வாைவதர! நீங்கள் உங்கள் பரிவாரங்களுைன் வந்தால் நானும் உங்களுைன் வருகிதேன் என்ோர். உைதை ததவர்கள் தம்

ததவப்பவைகதளாடு வந்தார்கள். சிவபபருமான் அவர்களுைன் பசன்ோர். ததவர்கள் அந்தகாசுர பிலத்வத அவைந்து அவவை தபாருக்கு அவே கூவி அவழத்தார்கள். அந்தகன் மிகவும் தகாபத்ததாடு அந்தப் பிலத்திலிருந்து பவளிதய வந்து சண்வையிட்ைான். அப்தபாது சிவபபருமான் அவன் வசித்து வந்த பலபுரத்தினுள்தள பசன்று எழுந்தருளியிருந்தார். அந்தகாசுரன் அமரர்கவள அவலக்கழித்து துரத்தி மீ ண்டும் தன் பிலத்தினுள்தள பசல்லும் பபாழுது சிவபபருமான் எதிதர வந்து தம் வகச்சூலத்தால் அவவை குத்திைார். அதைால் அந்தகன் வருந்தாமல் சிவபபருமாவைப் பலவிதமாகத் துதித்தான். அதைால் மகிழ்ந்த சிவபபருமான் அந்தகா உைக்கு தவண்டும் வரத்வத தகள், நான் தருகிதேன் என்ோர். அதற்கு அவன் சுவாமி! என் மீ து தவய வவத்து தங்களிைம் எைக்கு பக்தியுண்ைாகும்படி வரந்தரதவண்டும். இந்த வரம் என் அடுத்த பிேவிகளிலும் மாோது இருக்க தவண்டும் என்று தகட்ைான். கணத்தவலவம பகாடுத்து அங்கிருந்த அசுரர்கவள அழித்து உலகங்களுக்கு நன்வம பசய்தார். ததவர்கள் மகிழ்ந்து தங்கள் உலகத்வத அவைந்தார்கள். அந்த இைத்தில் சிவபபருமான் அந்ததகஸ்வரர் என்ே பபயருைன் அவைவருக்கும் முக்தியருள எழுந்தருளியிருக்கிோர். நாள்ததாறும் அந்தப் பபருமாவை தரிசித்து வந்தால் ஒரு துக்கமுமில்லாமல் சகல சுகமும் உண்ைாகும் அது முதலாை தஜாதிலிங்கங்கவள ஆதிவசவர்கள், ஆகமரீதியாக ஆறுமாதம் பூவஜ பசய்வித்துச் தசவித்தவர்கள் தமது இஷ்ை சித்திவய அவைவார்கள். 42. ஆைிதசவர்கள் தபருதம சூத புராணிகதர, அந்ததகஸ்வர லிங்கம் முதலிய தஜாதி லிங்கங்கவள ஆதிவசவர்கள் ஆகமரீதியாக பூவஜ பசய்விக்க தவண்டும் என்று நீங்கள் பசான்ை ீர்கதள. அந்த ஆதிவசவர் என்பவர் யார்? அவர்களுக்கு அத்தவகய சிேப்பு எப்படி வந்தது? அவர்களது சரித்திரத்வத எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்று வநமிசாரண்யவாசிகள் தகட்ைார்கள் அதற்கு சூதமுைிவர் கூேலாைார். மாதவர்கதள! வசவர்கள்-அநாதி வசவர், ஆதிவசவர் மஹாவசவர் அநுவசவர், அவாந்தர வசவர், பிரவரவசவர் அந்ய வசவர், என்ே ( காமிகாகமம்: ஸ்ருஷ்ட்ய நந்தரகாதலதய தீக்ஷிதா கவுஸிகாதயா ஸிதவந தத்குதலாத்தாஸ்யு வஸவாஸ் ஸாந்தா நிகாத்விஜா)ஏழுவவகயிைராவர். அவர்களில் ஆதி வசவர் சிவபபருமாைது (ஸ்வாயம்பு வசைம் ஊர்த்துவ க்த்தராத்பவ விப்ரா ஆதிவஸவ ப்ரகீ ர்திதா; விப்தாஸ்து பக்தாதய ததஷாம் பூஜா கார்யாந்யதாநஹி என்ேபடி சிவபபருமானுவைய ஊர்த்துவ முகத்தியிலிருந்து ததான்ேியவர்கள் அவர்களுக்கு பக்தர்களாக இருக்கும் விப்பிரர் பூஜிக்கப்படுவர் அல்லாதவர் அபூஜ்யராவர்) ஊர்த்துவ முகத்திலிருந்து ததான்ேியவர்கள் அவர்கள் (வராகமம்: ீ வசவர் எழுவருள் முதலாவது அநாதிவசவர்-சிவபபருமானும், இரண்ைவாது ஆதி வசவர்

சிவத்விஜரும், மூன்ோவது மஹாவசவர் சிவதீட்வச பபற்ே வவதீகப் பிராமணரும், நான்காவது அநுவசவர் க்ஷத்திரிய வவசியரும், ஐந்தாவது அவாந்தர வசவர் சூத்திரரும், ஆோவது பிரவர வசவர் சுவர்ணாம் பஷ்ை மத்யஸ்த குலாலர்களும், ஏழாவது அந்ய வசவர் அன்ைிய ஜாதியாருமாவர். சந்தாை ஸம்ஹிவத ஆபதௌ ஸதாசிதவ வசவ தீக்ஷிதாஸ்த் வாதி வசவகா ஆதி வஸ வாஸ்துதத ஜ்தஞயா ஸர்வாநுக்ரஹகா ஸ்ம்ருதா என்ேபடிதய சதாசிவ மூர்த்தியால் தீட்வச பசய்யப் பபற்ேவர்கள். காமியாகமம் ஆதி வசவ குதல ஜாதா ஸ்தரஷ்ைாஸ்யு ஸ்தாபநாதிஷு தீக்ஷõயாம் ஸர்வ மந்த்யாநாம் பிரதிஷ்ைாய மததாத்ஸதவ ஸ்தப தநப்தராக்ஷதண வசவ ப்ராயஸ்சித்தாபிதஷகதந வ்யாக்யா நாபதௌச ஸஸ்தாஸ்யு ஸ்வார்ததவாத என்ேபடி ஆதி வசவ குலத்தில் உதித்த பிராமணர்கள் ஸ்தாபநாதி காரியங்களில் சிதரஷ்டிராகின்ேைர். எல்லா வருணத் தாருக்கும் சிவதீட்வசயால் அநுக்ரஹிப்பதிலும் பிரதிஷ்வை, உத்ஸவம், ஸ்தபநம், ஸம்புதராக்ஷணம் பிராயசித்தம் அபிதஷகம் முதலியவற்வே நைத்தவதிலும் சிவதருமங்கவள வியாக்கியாை ரூபமாக பவளிப்படுத்துவதிலும் ஸ்வார்த்த பரார்த்தங்களிலும் அதிகாரிகளாவார். அந்தச் சதாசிவமூர்த்தியாதலதய தீட்வச பசய்யப் பபற்ேவர்கள் அவர்கள் சிவபபருமாவை ஸ்தாபைாதி காரியங்களால் அப்பபருமாைது முகத்திலிருந்து ததான்ேிய காமாகாதி சிவாகமங்களில் பசால்லிய முவேப்படி சிவபபருமாவை அர்ச்சவை பசய்வதற்குரியவராவர்; தமலும் சிவத்துவிஜர் என்ே பபயவரயும் பபற்று; சிவபபருமாைாதலதய புத்திரராகமதிக்கப் பபற்று சிவபூஜா உச்சிஷ்ை பபாருள்கவள அனுபவிப்பதற்கும் தம் அேியாவமயால் பசய்த குற்ேங்கள் மன்ைிக்க படுவதற்கும் சுதந்திரமுற்ேவர்கள் இவர்கள் சிவபபருமானுக்குப் புத்திரர் உரிவம பபற்ேவர்கள் என்பதற்கு ஒரு சரித்திரத்வதச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள்! பூர்வத்தில் ததீசி என்ே ஆதி வசவர் ஒருவர் சிவபக்தியும் சிவார்ச்சவையும் நியமப்படி நீங்காத சிந்வதயுவையவராய்ச் சிவாகமங்கவள ஐயந்திரியேக் கற்று

உணர்ந்து நித்திய வநமித்திகப் பிராயச்சித்தங்கவளச் பசய்து பகாண்டிருந்தார். அவருக்கு ஒரு புத்திரன் உண்டு அந்தப் புத்திரன் தன் மரபிற்கு ஏற்பத்தன் தந்வதயால் தீட்வச பசய்யப் பபற்று சிவாகமங்கவள உணர்ந்து காலந்தவோமல் சிவபூவஜ பசய்து வந்தான். தக்க திருமணப் பருவத்தில் திருமணம் பசய்து பகாண்டு மவைவியின் துர்பசயல்களால் மதிமயங்கி நான்கு புதல்வர்களுக்குத் தந்வதயும் ஆைான். மவைவியிைம் அடிவமப்பட்ை மைமுவையவைாக இருந்தும் சிேிதும் குவேயாத ஆர்வத்ததாடு சிவபக்திதயாடும் தன் தந்வதவயப் தபாலச் சிவார்ச்சவை பசய்து பிேருக்கும் சிவதீட்வச பசய்து பகாண்டு இருந்தான். ஒருநாள் ததீசி அயலூருக்குச் பசல்ல தவண்டி வந்ததால், அவர் தன் மகவைப் பார்த்து புத்திரா! நான் ஊருக்குப்தபாக தவண்டியிருப்பதால் அர்ச்சவை பசய்து வா என்று கூேிச் பசன்ோர். அங்கு பசன்ே இைத்தில் உேவிைரின் விருப்பத்தின்படிச் சிேிது காலம் அங்தகதய தங்கியிருந்தார். புத்திரனும் காலம் தவோமல் சிவபூவஜ பசய்து வந்தான். அச்சமயத்தில் சிவராத்திரி திைம் வந்தது; ஊரிலுள்தளார் யாவரும் விரதம் இருந்து சிவபூவஜ பசய்யதவண்டிய நாளாவகயாதல புத்திரனும் உபவாசமிருந்து அன்ேிரவில் காலம் ததாறும் பூஜித்து வந்தான். மூன்ோங்கால பூவஜ முடித்த பிேகு ததவகதியாலும் தன் மவைவியின் துஷ்கிருத்தியத்தாலும் மைந்தவேிய நிவலயில் நான்காவது கால பூவஜவய நைத்த தநரிட்ைது. அதைால் சிவபபருமான் சிைங்பகாண்டு அவவை உன்மத்தைாகும்படிச் பசய்தார். அன்று முதல் அந்த உன்மத்தைின் புதல்வர் நால்வரில் மூத்த புதல்வதை சிவலிங்கார்ச்சவைவயச் பசய்து வர தவண்டியதாயிற்று. சிலநாட்கள் பசன்ே பிேகு ததீசி முைிவர் தம் ஊருக்குத் திரும்பிவந்தார். தம் புத்திரன் உன்மத்தைாக இருப்பவதக் கண்டு துயரமவைந்தார். ஆயினும் நியமைப்படி சிவபூவஜ பசய்ய சிவபபருமான் பிரத்தியட்சமாகித் ததீசிவய தநாக்கி இத்தவகய புத்திரவைக் பகாண்டு என்வைப் பூஜிக்கச் பசய்தாயல்லவா? என்று கண்டிக்க ததீசி மிகவும் பயந்து அந்ததா!

அவன் அப்படியுஞ் பசய்தாைா அவைால்

என் வம்சதம பபருவமயிழந்ததத இைி என்ை பசய்தவன் இதற்குப் பிராயச்சித்தமும் இல்வலதய! என்று தைக்குத்தாதை பநாந்து பகாண்ைார். இவ்வாறு இருக்கும்தபாது அவரது புத்திரவை பதிதைாகும்படிச் பசய்த துஷ்வை இேந்து விட்ைாள். அவள் சிவபூவஜக்கு விக்கிைம் பசய்தவளாக இருந்துங்கூை மருமகள் மாண்ைதற்காக ததீசி முைிவர் வருந்திைார். தன் புத்திரன் பசய்த பாவத்திற்காகப் பரிகாரம் ததை எண்ணி பிராயச்சித்த விதிப்படி சிவபூவஜவயயும் பசய்து வந்தார். அதைால் பார்வதி ததவி ஆதிவசவர்கள் என் புத்திரர்களாவகயால் நீ அஞ்ச தவண்ைாம் என்று அவவரத்ததற்ேி சிவபபருமாைிைம் ததீசி புத்திரன் பசய்த பாபத்வத மன்ைிக்கதவண்டி பநய்யால் ஸ்நாைம் பசய்வித்து சிவபபருமாைால் யக்தஞாப வதம் ீ தரிப்பிக்கச் பசய்து ÷ஷாை சாட்சர

பசாரூபமாகிய சிவகாயத்திரிவயயும் ஸ்ரீபஞ்சாட்சரிவயயும் அபததசம் பசய்வித்து பதிைாறுமுவே பஜபிக்க பசய்தார். அதைால் ததீசி புத்திரவை தநாக்கி இைி இந்த மந்திரங்கவளக் பகாண்தை(ஜலாதி நமஸ்காரந்தம்) பாத்யம் முதல் நமஸ்காரம் வவரயில் அைங்கிய பூவஜவயச் பசய்ய தவண்டும். என்று பசால்லி தமலும் சிலமந்திரங்கவள உபததசித்தார். தாைியம், பழம், வஸ்திரம், பநய், எண்பணய் முதலிய சிவபூவஜ, பசய்த மீ திவய பயல்லாம் நீங்கள் என் முகத்தில் ததான்ேியவர்களாவகயால் எைக்கு நிதவதித்தவவகவள நீங்கள் அனுபவித்தற்கு உரியவதரயன்ேிப் பிேர் அவதப் பபறுவதற்கும் பாத்திரராகார். நீங்கதள எம்வமயும் பார்வதிவயயும் பூஜிக்கலாதம தவிர பரார்த்த லிங்கங்கவள ஆதிவசவர்கவளக் பகாண்தை பூஜிக்க தவண்டும். ஒவ்பவாருவரும் இவ்வாதே பசய்து நாம் விரும்பிய இகபரதபாகங்கவள அனுபவிப்பார்களாக என்று ஆசாரிய அபிதஷகம் பசய்து சிவபூஜாவுரிவமவய வழங்கி நீங்கள் தவதமந்திரங்கவளவிைச் சிேந்த ஆகமமுவேயாகதவ பூவஜ பசய்யதவண்டும். நீங்கள் எவன் பட்சமாக இருக்கிேீர்கதளா அவனுக்குச் சுகம் உண்ைாகக் கைவது உங்கவளப் பூஜித்தவர்கள் எம்வமயும் பூஜித்த பயவைப் பபறுவார்கள். வசவ ஆசாரங்கவளயும் சிவபக்திவயயும் விருத்தி பசய்ய தவண்டிய ஆதிவசவர்களாகிய நீங்கள் உலகத்தாரால் எம்வமப் தபாலதவ மதிக்கப்பபற்று குடும்பவிருத்தியவைந்து வாழ்வர்களாக! ீ என்று வரமளித்து ஆசீ ர்வதித்தார். ஆவகயால் ஆதிவசவர்கள் ஆசாரமுவையவராயினும் ஒருதவவள பதய்வகதியால் ஆசாரம் தவேியவராயினும் அவர்கவள உலகத்ததார் வகவிைலாகாது. சிவபபருமாவையும் பார்வதி ததவிவயயும் வகயால் ஸ்பரித்து பூஜிக்கும் பாக்கியத்வதயுவைய ஓர் ஆதிவசவனுக்கு அன்ைம் அளித்தவன் அதைகம் தகாதாை பயவைப் பபறுவான் இதற்கு ஓர் உதாரணம் பசால்லுகிதேன். அந்ததகஸ்வர நகரத்தில் நீதி தவோத அரசன் ஒருவன் ஆண்டு வந்தான். அவன் பபயர் பத்திரன். அவன் நாள்ததாறும் தவதியருக்கு அன்ைமளிக்க தவண்டும் என்று நியமைஞ் பசய்துபகாண்டு நாள் ஒன்றுக்கு அதநகம் ஆயிரம் அந்தணருக்கு அறுசுவவயுைன் கூடிய உணவவ விருப்பத்துைன் தாைமளித்துக் பகாண்டிருந்தான். அவன் சிவபக்தைாவகயால் சிவபபருமான் அவன் வகயில் ஒரு பகாடிவயக் பகாடுத்து, அரசதை! இவத உன் அன்ை சத்திரத்தில் விடியற்காவலயில் கட்டி வவத்து, உன் நியமைப்படி அன்ைம் அளித்து வருவாயாக. அவ்வாறு அளித்து வரும்தபாது, எவதைனும் ஒரு சற்புருஷன் அந்த அன்ைத்வத உண்பாைாைால், அன்று நீ நாட்டிய அன்ைத்துவஜம் விழுந்துவிடும். அவ்வாறு விழாவிட்ைால் அன்வேய திைம் உன் அன்ைத்வத சற்புருஷர் உண்ணவில்வல என்று உணர்ந்து பகாள் என்று கூேி மவேந்தான். அரசன் அரைாரின் கட்ைவளப்படி அந்தக் பகாடிவயத் தன் மாளிவகயில் நாட்டி வழக்கப்படி பிராமண தபாஜைம் பசய்வித்து

வந்தான், அப்தபாது ஓர் ஆதி வசவ பிராமணனுக்கு அன்ைமளிக்க உைதை, அந்தத் துவஜம்(பகாடி) விழுந்தது. மன்ைன் பத்திரன் அந்தத் துவஜத்தின் வரலாற்வே அங்கிருந்த அந்தணர்களுக்குக் கூேி இது என்ை? என்று தகட்ைான். அதற்கு அவர்கள் நாங்கள் யாவரும் உண்ணும் முன்தப பதிதைாகிய இந்த அந்தணனுக்கு அன்ைம் அளித்ததால் இந்தத் துவஜம் விழுந்தததயன்ேி சிவபபருமான் கூேியபடி, சற்புருஷன் உண்ைதால் விழுந்ததல்ல என்ோர்கள். அதற்கு அரசன் அந்தணர்கதள நீங்கள் பசால்வது உண்வமயாைால், அதவையும் தசாதித்து விடுதவாதம! என்று மீ ண்டும் அந்தத் துவஜத்வத நாட்டி வந்த தவதியருக்பகல்லாம் சில நாட்கள் வவர அன்ைம் அளித்து வந்தான் அப்படியும் அது விழாததால், அரசனும் அந்தணர்களும் முன்பு துவஜம் விழுந்தது. ஆதி வசவ தவதியர் உண்ைதைாதலதய என்று ததர்ந்தார்கள். முைிவர்கதள! ஆதி வசவர்கள் சிவகைாட்சம் பபற்ேவர்கள். ஆவகயால் அவர்கள் தங்களுக்காகவும் பிேருக்காகவும் சிவபூவஜ பசய்வதற்கு உரியவர்கள் புண்ணிய சரிதங்கவளக் தகட்பதில் அக்கவேயுவைய முைிவர்கதள! நீங்கள் தகட்ை ஆதி வசவர்களின் மகிவமவயச் பசான்தைன் அவர்கவளக் பகாண்டு தஜாதி லிங்கங்கவள அருச்சித்தவர்கள் பபறுகிே தபறுகவள என்ைால் பசால்ல இயலாது. 43. சந்ைிரன் காைலித்ை கதையும் ஜசாஜமஸ்வர மல்லிகார்ச்சுன மகிதமயும் வியாசரின் சீ ைதர! தஜாதிர் லிங்கங்களின் உற்பத்திவயயும் மைத்துயரத்வதயும் எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்று வநமிசாரண்ய முைிவர்கள் தகட்ைார்கள். சூத புராணிகர் பதாைர்ந்து பசால்லலாைார். ஆதிகாலத்தில் தட்சனுக்கு அஸ்விைி முதலிய இருபத்ததழு பபண்கள் பிேந்தார்கள். தட்சன் அப்பபண்கவளபயல்லாம் சந்திரனுக்குத் திருமணஞ் பசய்து பகாடுத்தான். அவர்கள் சந்திரனுைன் கூடிப் பபான்னும் மணியும் தபாலப் பபருவமயுைன் வாழ்ந்து வந்தார்கள். சந்திரன், சிேிது காலத்திற்குப் பிேகு தன் மவைவிகளில் உதராகிணி என்பவவள மட்டும் மிகவும் அதிகமாகக் காதலித்து வந்தான். மற்ேவர்கவள மவைவியராகக் கருதாமல் அலட்சியப் படுத்திைான். அதைால் இருபத்தாறு பத்திைியர்களும் தங்கள் தந்வதயாை தட்சைிைம் பசன்று தங்கவளக் காக்க தவண்டும் என்று பகஞ்சிைார்கள். தட்சன் மிகவும் வருத்தமவைந்து தன் மருமகைாை சந்திரைிைம் பசன்று நீ நிற்குலத்தில் பிேந்து கலாநிதி என்ே பபயவரப் பபற்ேிருந்தும் உன்வை மணந்த மவைவியவரபயல்லாம் ஒதர மாதிரியாக நைத்தாமலிருப்பது சரியல்ல, மவைவியர் அவைவருக்கும் ஒதர மாதிரி சுகங்பகாடுக்க தவண்டும் என்று விநயமாகச் பசால்லி விட்டுத் தன் இருப்பிைம் தசர்ந்தான். சந்திரன், தட்சைின் பசாற்கவளச் சிேிததனும் ஏற்காமலும் இவசயாமலும் தன் விருப்பத்தின்படிதய உதராகிணியிைம் மட்டுதம அதிகக் காதலுைன் நைந்து வந்தான். சந்திரனுக்குத் தீவம விவளய தவண்டிய காலம் பநருங்கிய

காரணத்தால் அவன் தக்ஷண் பசான்ை புத்திவயக் தகளாமல் உதராகிணி ஒருத்திவயதய விரும்பிைான். சிேிது காலம் கழிந்ததும், தட்சன் என் மருமகன் என் புத்திரிகள் விஷயத்தில் எவ்வாறு நைந்து பகாள்ளுகிோன்? அவதப் பார்ப்தபாம் என்று எண்ணமிட்ைான். அவைது புதல்விகள் சந்திரன் முன்தபாலதவ இருந்து வருவதாகத் தட்சைிைம் புகார் பசய்தார்கள். தட்சன் சந்திரவைச் சந்தித்து சந்திரா! நான் பசான்ை நற்புத்திவய ஏற்று நைக்காததால். உன் கவலகள் நாளா வண்ணமாகக் குன்ேிக் குவேந்து க்ஷயம் அவைக! என்று சபித்தான். உைதை சந்திரன் தன் ஒளி மங்கி கவலகள் குவேவவதக் கண்டு எங்தக தபாதவன் யாரிைம் என்குவேவயச் பசால்தவன்? என்று துயரத்தால் புலம்பிைான். சந்திரைின் நிவலவயக் கண்டு ததவர்களும் முைிவர்களும் துக்கப்பட்ைார்கள். சந்திரன் அவர்கவள தநாக்கி நீங்கள் எவ்வாோவது எைக்கு தநர்ந்த சாபத்வத நீக்க தவண்டும் என்று மிகவும் தவண்டிக் பகாண்ைான். அவைது தவண்டுதகாளுக்கு இரங்கிய ததவர் முைிவர் முதலாைவர்கள் பிரமததவைிைம் பசன்று, சந்திரன் தன் தவோை நைத்வதயால் சாபம் பபற்ே விஷயத்வதச் பசான்ைார்கள். பிரமததவன் ஐதயா! சந்திரன் தன் மவைவியரில் ஒருத்திவய மட்டுதம அதிகமாக தமாகித்து மற்ேவர்கவளப் புேக்கணிப்பது தருமம் அல்லதவ! அவன் இத்தவகய துன்மார்க்கதை! இது அவன் இயற்வகதய! ஆயினும் தன் மருமகைாயிற்தே என்று உணர்ந்ததும் தட்சன் அவவை இப்படியும் சபிக்கலாகுமா? இதுவும் அன்ேி அந்தச் சந்திரன் முற்காலத்தில் பசய்த ஒரு பகட்ை பசயலும் உண்டு அவதச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். அவன் பிரகஸ்பதி முைிவர் வட்டில் ீ குருகுலவாசஞ் பசய்து வந்ததபாது அவர் மவைவி தாவரவய தமாகித்து அவவள தன்னுைன் அவழத்துக் பகாண்டுதபாய், அவதராடு தபார்புரிய வதத்தியர்கவளயும் உதவியாகக் பகாண்டு பசன்ோன். அப்தபாது ததவர்கள் அவள் தந்வத அத்திரி முைிவருைன் பசன்று சந்திரா! தாவர உன் குருவின் மவைவி ஆவகயால் நீ அவவளப் பிரகஸ்பதி முைிவரிைதம பகாண்டுதபாய் விட்டுவிடு! என்ோர்கள் அவனும் அவவளப் பிரகஸ்பதி முைிவரின் ஆசிரமத்தில் பகாண்டுதபாய் தசர்த்தான். அப்தபாது

பிரகஸ்பதி

முைிவர் அவள் கர்ப்பமாக இருக்கிோள் என்பவத அேிந்து, இவள் எைக்கு தவண்ைாம் என்று மறுத்து விட்ைார். அப்தபாது நாங்கள் தான் வாதாடி அப்படியல்ல நீங்கள் அவவள ஏற்றுக் பகாள்ளலாம், இதில் குற்ேமில்வல என்தோம். அதற்கு ததவ குரு பிரகஸ்பதி அப்படியாைால் இவளது கர்ப்பம் நீங்கிய பிேகு இவவள ஏற்றுக் பகாள்தவன்? என்று பசால்லிவிட்டு அவர் தன் மவைவி தாவரவய தநாக்கி தாரா! நீ யாருக்குக் கர்ப்பம் தரித்தாய்? என்று தகட்ைார். அதற்கு தாவர தவல குைிந்தபடி சந்திரனுக்தக கருவுற்தேன் என்ோள். எைதவ அவள் பிரசவித்த பிேகு அந்தக் குழந்வதவயச் சந்திரைிைம் ஒப்பவைத்து விட்டு,

பற்பலவிதமாக தவண்டிக் பகாண்டு பிரகஸ்பதி முைிவரிைத்தில் தாவரவயச் தசர்த்ததாம். அத்தவகயச் சந்திரன் இப்பபாழுதும் அத்தவகய பகாடுந் பதாழிவலத்தான் பசய்தைதைா அவனுக்காக தவண்டியது நைந்தத தீரதவண்டும். ஆயினும் புண்ணிய ÷க்ஷத்திரமாை பிரபாஸத்திற்குப் தபாய் மிருத்யுஞ்ஜய மந்திரத்தால் சிவபபருமாவை ஆராதித்தால் தததஜாரூபியாை சிவபபருமான், அவைது ததக நலிவவ நீக்குவார் என்ோர். இவ்வாறு கூேிய பிரம்ம ததவரின் வார்த்வதகவளக் தகட்ை ததவர்கள், தட்சவைக்கண்டு வருந்தி, சந்திரவைத் தங்களுைன் அவழத்துக் பகாண்டு பிரபாஸ ÷க்ஷத்திரத்துக்குப்தபாய் ஒரு தீர்த்தத்வத உருவாக்கி அதில் மற்ே தீர்த்தங்கவளபயல்லாம் ஆவாஹைம் பசய்து பார்த்திவலிங்கத்வதப் பிரதிஷ்வை பசய்து, சிவபூவஜ முவேகவளச் சந்திரனுக்குச் பசால்லிவிட்டுத் தங்கள் இருக்வககளுக்குச் பசன்ோர்கள். சந்திரன் ஆறுமாதகாலம் இவைவிைாமல் மிருத்யுஞ்சய மந்திரத்தால் சிவபூவஜ பசய்து அந்த மந்திரத்வதப் பத்துக்தகாடி முவேகள் உருச் பசபித்தான். அதைால் சிவபபருமான் அவன் முன்பு ததான்ேி சந்திரா! உன் தவம் கண்டு பமச்சிதைன். உைக்கு தவண்டும் வரத்வதக் தகள்! என்ோர் சந்திரன் சாம்பவமூர்த்திவயப் பார்த்து ததவததவா! தாங்கதள என் முன்பு ததான்ேி விட்டீர்களாவகயால் எைக்கு அசாத்தியமாைது ஒன்றுமில்வல என் உைல் நலிவவத விலக்கி என் குற்ேங்கவள மன்ைிக்க தவண்டும் என்று தவண்டிைான். சிவபபருமான் அவவை தநாக்கி, சந்திரா! நீ பபற்ே பிராமண சாபத்திலிருந்து தப்புவதற்கு வழியில்வல ஆயினும் அதற்கு ஓர் உபாயம் பசால்கிதேன். ஒரு பக்ஷத்தில் (பாதிமாதத்தில்) உன் கவலகள் முவேதய குவேயவும் ஒரு பட்சத்தில் (மற்போரு பாதி மாதத்தில்) உன் கவலகள் முவேதய வளரவும் நான் அருள் புரிகிதேன் என்ோர். இந்தச் பசய்திவயக் தகள்வியுற்ே ததவர்கள் மிகவும் மகிழ்ந்து அங்கு வந்து சந்திரவைச் சந்தித்துப் பலவிதமாகவும் ஆசிர்வதித்து சிவபபருமாவை தநாக்கி, ததவரீர்! இவ்விைத்தில் பார்வதி பிரமதகண சதமதராய் சந்திரன் பபயரால் எழுந்தருள தவண்டும் என்று தவண்டி நின்ோர்கள். சிவபபருமானும் அவ்வாதே தசாதமஸ்வரர் என்ே பபயதராடு சந்திரன் விருத்தியவையக் காரணமாகப் பிரசித்தமாக இருக்கிோர் ததவர்கள் மகிழ்ச்சியவைந்தைர். சந்திரன் மிகவும் தன்யைாைான் என்ே தாங்கள் அங்தக ததாண்டிய தீர்த்தத்துக்குச் சந்திரகுண்ைம் என்று பபயரிட்ைார்கள். பிேகு சந்திரன் மற்ே ததவர்களுைன் தன் நகரத்வதயவைந்து முவேப்படித் தன் காரியங்கவளச் பசய்து பகாண்டிருந்தான். அந்தச் சந்திரகுண்ைம் ஸ்நாைம் பசய்தவாரின் சகல பாபங்கவளயும் தராகங்கவளயும் தபாக்கக்கூடியதாகவும் அசாத்தியமாை காரியங்கவளயும் வககூைச் பசய்வதாகவும் அவமந்திருக்கிேது. பிரபாஸ ÷க்ஷத்திரத்வதப் பிரதட்சிணம் பசய்தால் உலவக வலம் வந்த பயன் கிவைக்கும்.

பிராயச்சித்தங்களால் ஒழியாத குஷ்ைம் முதலிய தராகங்கள் எல்லாம் அங்கு ஸ்நாைம் பசய்து ஆறுமாதம் சிவதரிசைம் பசய்தால் ஒழிந்துவிடும். விரும்பிய காரியங்கள் யாவும் விரும்பிய வண்ணம் வககூடும். இது தசாதமஸ்வர தஜாதிலிங்கப் பிரபவமாைதாகும். இந்தச் சரிதத்வதப் படிப்பவர்கள் சகல பாபங்களிலிருந்தும் நீங்குவார் இைி முன்பு பசான்ை மல்லிகார்ச்சுைலிங்க மகான் மியத்வதச் பசால்கிதேன். முன்பு, சுப்பிரமணியக்கைவுள் உலவக வலம் வருவதற்கு முன்தப கணபதி திருமணஞ் பசய்து பகாண்டிருப்பவதக்கண்டு ஒன்றுஞ் பசால்லாமல் கிரவுஞ்சகிரிவய அவைந்து, சுப்பிரமணியர் பிரம்மச்சரியாக எழுந்தருளியிருந்தார். பார்வதி மைந்தாளாமல் வருந்திைாள். சிவபபருமான் ததவர்கள் சிலவர அனுப்பி முருகப்பபருமாவை அவழத்துவரும்படி அனுப்ப அவர்கள் அவழத்தும் முருகன் வராமல் மறுத்து விட்ைவத அவர்கள் சிவபபருமாைிைம் அேிவித்தைர். உைதை சிவபபருமானும் பார்வதியும் முருகன் இருக்குமைத்திதலதய நாமும் வசிப்தபாம் என்று அங்கு பசன்று சமீ பிக்க முருகக்கைவுளும் அவர்களுக்கு மூன்று தயாசவை தூரத்திதலதய நின்ோர். அங்கு சிவபபருமானுக்கு மல்லிகார்ச்சுதைசர் என்ே பபயர் வழங்கலாயிற்று. அந்தத் தலமாைது தரிசித்தவர்களுவைய பாபங்கவளபயல்லாம் ஒழித்து, பிேவித் துயவரயும் ஒழித்து, தைதான்யாதி ஸகல சம்பத்துக்கவளயும் பகாடுக்கத்தக்கது! 44. ஜவைியதர வருத்ைியவன் கதையும் விந்ைியன் கதையும் மஹாகாள ஓங்கார லிங்கங்களின் மகிதமயும் சுவாமி! தவதவியாஸ மகரிஷியால் யாவற்வேயும் உணர்ந்த தாங்கள் பசால்லிய விஷயங்களால் நாங்கள் திருப்தியவையவில்வல. தஜாதிலிங்கங்களின் சரிதங்கவள நாங்கள் தமலும் தகட்க விரும்புகிதோம்! என்ோர்கள் வநமிசாரண்ய முைிவர்கள். சூதமுைிவர் கூேலாைார், உயிரிைங்கள் யாவற்றுக்கும் முக்தியளிக்கத்தக்க ஷிப்பிராநதி தீரத்தில் அவந்திகாபுரி என்ே ஊர் ஒன்று உண்டு. அங்கு தவத அத்தியயைமும் வவதீக கர்மங்களும் சிவபூவஜயும் பசய்யும் தவதப்பிரியன் என்ே தவதியன் ஒருவன் நற்கரும் வசத்தால் உயர் பதவிவய அவைந்தான். அவனுக்கு, தவதப்பரியன், தவதன், சுவிரதன், தர்மவாதி என்ே பிள்வளகள் இருந்தார்கள். அவர்கள் காலந்தவோமல் சிவபூவஜ பசய்வதிலும் தம்வம அடுத்தவருக்குத் தர்ம மார்க்கத்வதப் தபாதிப்பதிலும் தந்வதவயப் தபாலவும் அவவரவிைச் சிேந்தும் வளர்பிவேச் சந்திரவைப் தபால விளங்கிைார்கள். இவர்கள் பழக்கி வந்தால் அந்த ஊர் முழுவதும் பிரம்மததஜஸுைன் திகழ்ந்தது. அப்தபாது இரத்திைமாலா என்ே பர்வதத்தில் தூஷணன் என்ே வதத்திய அரசன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் மகாபராக்கிரமசாலியாகத் திகழ்ந்தான். பிரமததவைிைம் வரம் பபற்ே அவன் தர்ம துதவஷியாகி அதர்ம பவேிக்பகாண்டு ஜகத்வததய அலட்சியப்படுத்தி வந்தான்.

உலகத்தில் தவத ஆகமாதிமார்க்கங்களில் நைப்பவவர, முயவலக் பகால்லும் சிங்கத்வதப்தபால அழித்து புண்ணிய திருத்தலங்களில் புகுந்து அங்குள்ள நல்லவர்கவளயும் பபரிதயார்கவளயும் துன்புறுத்தி வந்தான், அவன் ஒரு நாள் தன் தசவைகளுைன் அவந்தி நகரத்வத அவைந்து அங்கிருந்த தவதியர்கவள தநாக்கி, நீங்கள் ஏன் என் கட்ைவளப்படி நைப்பதில்வல? ததவர்கள். அரசர்கள் முதலாதைாவர சுவாதீைபடுத்திய எைக்கு நீங்கள் எம்மாத்திரம்? தவதியர்கதள! நீங்கள் பிவழக்க தவண்டுமாைால் சிவபூவஜ தவதமந்திர உச்சாைணம் முதலாைவற்வேக் வகவிட்டுவிட்டு என்பசாற்படிதய நைக்கதவண்டும் என்று கூேித் தன் தசவைகவளக் பகாண்டும் அவமச்சர்கவளக் பகாண்டும் அந்தநகரம் முழுவதும் தன் ஆக்வஞவய அேிவிக்கச் பசய்தான். அங்கிருந்த தவதியர்கள் அவ்வரசைது கட்ைவளவய மதிக்காமல் திைபக்திதயாடு சிவபூவஜ பசய்து சிவத்தியாைத்தில் அமர்ந்திருந்தார்கள். இவ்வாறு இருக்கும் தபாது, அவ்வசுர மன்ைைின் இருப்பிைமாை இரத்திைமாலா மவலச்சாரலிலுள்ள தவதியர்கள் அவ்வசுர மந்திரிகளால் பீடிக்கப்பட்டுத் துன்புற்ோர்கள். அவர்கள் அவந்திவய அவைந்து அங்குள்ள தவதியர்களிைம் தங்கள் நிவலவமவயச் பசால்லி முவேயிட்ைார்கள். அதற்கு அவந்தி பிராமணர்கள் எங்களிைம் சத்துருவவ ஜயிக்கும் வன்வமயில்வல, தபார் பசய்ய ஆயுதங்களும் இல்வல. நாங்களும் உங்கவளப் தபான்ே சாமாைிய சரீரம் உவையவர்கள்! எங்கவளச் சிவபபருமான் தான் காத்தருள தவண்டும். தவபோருவர் காப்பதற்கில்வலபயன்று வதரியமாக பார்த்திப லிங்கார்ச்சவை பசய்து பகாண்டும் இதரசக பூரக கும்பங்களாலும் பிராணாயாமாதிகளாலும் அவவரதய தியாைித்துக் பகாண்டிருக்கிதோம். நீங்களும் இவ்வாதே பசய்யுங்கள் என்று பசால்ல அவர்கள் யாவரும் சிவலிங்கார்ச்சவை பசய்து பகாண்டிருந்தார்கள். அப்தபாது, தூஷணன் மந்திரிகள் நால்வருைன் அவர்களிைம் வந்து, இவர்கவளப் பிடியுங்கள், அடியுங்கள் கட்டி வவயுங்கள் என்று பயமுறுத்திைான். அவர்கள் தியாை நிஷ்வையில் இருந்ததால், அவன் கூறுவவதக் தகட்காமல் இருந்தார்கள். அப்தபாது சிவலிங்கார்ச்சவை பசய்வதற்காக தவதியர்கள் பார்த்திவம் எடுத்த இைம் பபருங்குளமாக இருந்தது. அதிலிருந்து உக்கிர பசாரூபமாை மகாகாதளஸ்வரர் ததான்ேி அந்தணருக்கு வந்த அவஸ்வதவயக் கண்டு ஹுங்காரஞ் பசய்யதவ அசுரர்கள் சாம்பலாைார்கள், ஓடிப்தபாைவர்கள் ஒழிய மற்ேவர்கள் மாண்ைார்கள். சூரிய உதயத்தால் இருள் ஒழிவது தபால சிவ தரிசைத்தால் தீதயார் யாவரும் ஒழிந்தார்கள். ததவர்கள் மலர் மாரி பபாழிந்தைர். ததவதுந்துபிகள் முழங்கிை. சிவபபருமான் தியாைத்திலிருந்த அந்தணர்கவளப் பார்த்து, பிராமணர்கதள! நீங்கள் எதற்கும் அஞ்ச தவண்ைாம் தவத்வதக் வகவிைாமல் இருங்கள் உங்களுக்கு தவண்டிய வரங்கவளக் தகளுங்கள் என்ோர்.

தவதியர்கள் அவவர வணங்கி அடிதயங்களுக்கு முக்தியருளி தலாகரட்சணார்த்தமாக இங்கு எழுந்தருளியிருக்க தவண்டும் என்று தவண்டிைார்கள். அதற்கிணங்கச் சிவபபருமான், பக்திப்ரியராகி, அந்தக் குளத்திதலதய பிரசன்ைமூர்த்தமாக எழுந்தருளியிருந்து தவதியருக்கு முக்தியும் அளித்தார். அந்த குளம் நான்கு பக்கமும் ஒவ்பவாரு குதராச அகலமுவையது அப்பபருமான் மகாகாதளஸ்வரர் எைப் புகழ் பபற்று விளங்கி வருகிோர். இவவரத் தரிசித்தால் கைவிலும் கூை துக்கம் வராது இஷ்ைசித்திகள் வககூடும். முைிவர்கதள! நீங்கள் விரும்பியவாறு மகாகாதளஸ்வர தஜாதிலிங்க மகிவமவயச் பசான்தைன் இைி ஓங்காரதரஸ்வர தஜாதிர்லிங்க மகிவமவயச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். ஒரு சமயத்தில் நாரதர்முைிவர் சகல உலகங்களிலும் சஞ்சாரஞ் பசய்து பகாண்டு தகாகர்ண ÷க்ஷத்திரத்திற்கு வந்தார். அங்கு சிவதரிசைம் பசய்து பகாண்டு விந்தியகிரிவய அவைந்தார், விந்த மன்ைன் அவவர வரதவற்றுப் பூஜித்து உபசரித்தான், அவன் அரசவவயில் நாரதர் வற்ேிருக்கும் ீ தபாது விந்தன் நாரதவரப் பார்த்து மகரிஷிதய! நான் எல்லா வவகயாை இன்பங்கவளயுமவைந்து இருக்கிதேன். எைக்கு ஒன்றும் குவேவில்வல! என்ோன். அதைால் அவவை மாைபங்கம் பசய்ய நாரதர் விரும்பி உஸ் என்று பநட்டுயிர்ப்பு விட்ைார். விந்தன் நாரதவர தநாக்கி, முைிவதர! நீர் பபருமூச்சு விட்ைதற்கு என்ைகாரணம் என் பூவஜயில் ஏதாவது குவேவு உண்ைா? என்று தகட்ைான். அதற்கு நாரதர் உன்ைிைத்தில் எல்லாதம அவமந்திருக்கின்ேை இருப்பினும் தமருமவல உன்வைவிைப் பபரியதாயும் ததவர்களால் மதிக்கப்பட்டு அவர்கள் வசிக்கத் தக்கதாகவும் இருக்கிேது. என்று பசால்லிவிட்டு அங்கிருந்து பசன்று விட்ைார். அதைால் விந்த மன்ைன் நான் பிவழத்திருப்பதால் யாது பயன்? சிவாராதவை பசய்து தமருவவ ஜயிப்தபன்! என்று நிச்சயித்துக் பகாண்டு ஓங்கார ரூபமாை யந்திரம் ஒன்வே இயற்ேி பார்த்திபலிங்க பூவஜவய ஆறுமாதங்கள் வவர இவைவிைமாலும் இைம் பபயராமலும் பசய்தான். அதைால் தயாகியருக்கும் புலப்பைாத சிவபபருமான் திவ்ய மங்களகரமாய் அவன் முன்ைால் ததான்ேி, உன் விருப்பம் யாது? என்று தகட்ைார். அதற்கு விந்த ராஜன் எல்தலாவரயும் விைஉயர்வாக வளர்வதற்காை சக்திவய எைக்குத் தந்தருள தவண்டும் என்று தகட்ைான். பிேருக்குத் துன்பம் உண்ைாகத் தக்க வரத்வதக் பகாடுக்கக் கூைாதாயினும் அவன் பசய்த அருந்தவத்துக்காக அவன் விரும்பிய வரத்வத சிவபபருமான் பகாடுக்க முவைந்து அவ்வாதே விருத்தியவைக! ஆயினும் நீ இறுமாப்பு அவைவாயாைால் அந்த தபருருவம் எமது அடியாரால் சிேிதாக அைங்கும்! என்று வரம் பகாடுத்தார். அப்பபாழுது ததவர்களும் முைிவர்களும் அங்தக வந்து மதஹஸ்வரதர! தாங்கள் அவனுக்கு வரங்பகாடுத்த பிரசாத

மூர்த்தமாக இங்கு எழுந்தருளியிருக்க தவண்டும் என்று தவண்டிைார்கள். பபருமானும் அவ்வாதே அமர்ந்தருளிைார், ஓங்கார யந்திரத்தில் சுயம்புலிங்க மூர்த்தம் ஒன்றும் அவன் பூஜித்த பார்த்திபலிங்க மூர்த்தம் ஒன்றும், அங்கு விளங்கும் அவற்ேிற்கு ஓங்காரதரசுரம் அமதரசுவரம் என்ே பபயர்கள் வழங்குகின்ேை, அம்மூர்த்தங்கவளத் ததவர் முதலாதைார் பூஜித்து பற்பல வரங்கவள அவைந்தைர். ஆவகயால் அந்த ஓங்காதரஸ்வரவரப் பூஜிப்பவர்கள், மாத்ருகர்பத்வத அவையமாட்ைார்கள். மதைாபீஷ்ைங்கள் யாவற்வேயும் அவைவார்கள். இதுதவ ஓங்காதரஸ்வர தஜாதிர்லிங்க மகாத்மியமாகும். இைி தகதாதரஸ்வர தஜாதிலிங்கப் பிரபாவதவதச் பசால்லுகிதேன். 45. பரைகண்டத்ைின் தபருதமயும் ஜகைாஜரஸ்வர மகிதமயும் முைிவர்கதள! பிரம்மததவரின் புதல்வராை ஸ்வாயம்பு மனுவின் புத்திரன் பிரியவிரதன் அவனுக்கு ஏழு பிள்வளகள் இருந்தார்கள். அந்தப் பிரியவிரதன் தான் ஜீவாநதரைாக இருக்கும் தபாதத, தன் புத்திரர்களுக்குப் பங்கிட்டுக் பகாடுக்க தவண்டும் என்று கருதி இரதத்தில் ஏேி தமருமவலவய ஏழு முவேகள் வலம் வந்து ஏழு தீவுகளாகப் பிரித்தான். அத்தீவுகவளப் தபாலதவ ஏழு சமுத்திரங்களும் உண்ைாயிை. அவன் தன் புதல்வர்கள் எழுவருக்கும் ஒவ்பவாரு தீவாகப் பிரித்துக் பகாடுத்து சிேிது காலத்தில் உயர்பதவிவய அவைந்தான். அவன் பிள்வளகளில் மூத்தவைாை ஆக்நீத்ரனுக்கு ஜம்புதீவவக் பகாடுக்க அவன் அவத அரசு பசய்து பகாண்டிருந்தான். அவனுக்குப் பிேகு அவன் புதல்வன் நாபி என்பவனுக்கு ருஷபன் முதலாக ஒன்பது புதல்வர்கள் பபற்ோர்கள். அவர்கள் க்ஷத்திரிய தர்மப்படி நைந்து முக்திப் பிரியர்களாக இருந்தார்கள். அப்தபாது ருஷபன் ஒன்பது கண்ைமாக இருந்த தன் ராஜ்ஜியத்வத ஒன்பது ஒன்பது கண்ைமாகப் பிரித்து அவர்கள் யாவருக்கும் பகாடுத்தான் அவவ முழுவதற்கும் பரதவைதய சக்கவர்த்தியாக நியமித்தான். நாம் இருப்பது பரத கண்ைம் இது மற்பேல்லாக் கண்ைங்கவளயும் விைச் சிேந்தது. எல்லாக் கண்ைங்களிலும் விஷ்ணு மூர்த்தி பல அவதாரங்கள் பசய்து உலவகக் காத்தருளி வருவார். அவர் பரதகண்ைத்தில் பதரிகாஸ்ரமத்தில் நரநாராயண ரூபமாக ததான்ேியிருக்வகயில் அவ்விருவருக்கும் பார்த்திவலிங்க பூவஜ பசய்யும்தபாது அவர்கள் பக்திக்கும் இணங்கிய சிவபபருமான் அவர்கள் முன்ததான்ேி நீங்கள் நன்ோக பூஜித்தீர்கள் எல்லா சம்பந்தமுள்ள உங்களுக்கு என்ை தவண்டும்? என்ோர். அதற்கு நரநாராயணர் எங்கள் விஷயத்தில் தவய இருப்பின் யாவரும் தங்கவளப் பூஜித்துக் கவைத்ததறும்படி இவ்விைத்தில் எழுந்தருளியிருக்க தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தார்கள். அதற்கிணங்கி சிவபபருமான் இமயமவலயில் எப்தபாதும் பணியால் மூைப்பட்டிருக்கும் அவ்விைத்தில் தகதாரீஸ்வரர் என்ே திருநாமத்துைன் எழுந்த குளியிருந்தார். அவ்விைத்தில் ததவர்கள் முடியாது. இந்த பத்ரி

காசிமரத்தில் இருப்பவர்கள் தகதாரீஸ்வரவரப் பூஜித்து சகல துக்கங்களும் அகலும் அந்த ÷க்ஷத்திரத்தில் ஒரு கங்கண ரூபம் இருக்கிேது. அதவைக் வகயில் பூட்டியவனும் அவதத் தரிசித்தவனும் எல்லாப் பாவங்கவளயும் தபாக்கடிப்பான். பதிரீவைம் அவைந்து சிவதரிசைம் பசய்பவன் முக்தைாவான், தகதார÷க்ஷத்திரத்தில் நரநாரயணவரச் தகதாரீஸ்வர, இஷ்ை காமியங்கள் வககூடும். முைிவர்கதள! தகதாரீஸ்வர தஜாதிலிங்க மகாத்மியத்வதச் பசான்தைன் இைி பீமசங்கர மகிவமவயச் பசால்கிதேன் தகளுங்கள். 46. பீ மாசுரன் சங்கரர் கதை காமரூப ததசத்தில் உலகிலுள்ளவர்கவள ரட்சிக்க தவண்டி சகல சத்குணங்கவளயுமுவைய சிவபபருமாைின் வருவகவயக் கூறுகிதேன் தகளுங்கள். முன்பைாரு காலத்தில் உலகத்வதபயல்லாம் அழிக்கத் தக்க மகாபல பராக்கிரமசாலியாை பீமன் என்ே அசுரன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் கும்பகர்ணனுக்கும் கற்கடி என்பவளுக்கும் பிேந்து எல்தலாருக்கும் துன்பமிவழத்துக் பகாண்டு வளர்ந்து வந்தான். இராமர், முன்பு கும்பகர்ணவை வவதத்த பிேகு பீமன் என்பவன் அந்தக் கற்கடிவய அவழத்துக் பகாண்டு பஜயகிரிவய அவைந்து தாயாகிய கற்கடிவயதநாக்கி, அம்மா! என் தந்வத எங்தக? நீ ஒன்ேியாக இருக்கக் காரணம் என்ை என்று தகட்ைான்: அதற்கு அவள் மகதை! இராவணனுவைய தம்பியாை கும்பகர்ணன் என்னும் உன் தந்வதவய அதயாத்தி மன்ைைாை இராமர் தபார் முவையிதல பகான்றுவிட்ைான்? உன் தந்வத முன்பபாரு காலத்தில் தன் தவமயனுைன் இந்தக் காமரூப ததசத்துக்கு வந்து என்வைக் கலந்தாதையன்ேி நான் இலங்வகவயக் கண்ைதும் இல்வல என் தந்வதயின் பபயர் கற்கைன் என் தாய் புஷ்கலி எைது முதற் கணவன் விராதன் அந்த விராதன் இராமைால் இேந்த பிேகு தாய் தந்வதயரிைம் நான் இருக்கும்தபாது, அவர்கள் சுதீக்ஷணன் என்ே முைிவவரத் தின்ைச் பசால்ல மகாபுண்ணியசாலியாை அந்த முைிவர் அவ்விருவவரயும் சாம்பலாக்கி விட்ைார். நான் ஒன்ேியாக இருந்ததன். அப்படியிருக்கும் தபாது உன் தந்வத என்வைக் கூடி இங்தகதய விட்டு விட்டுச் பசன்று விட்ைான், அதைால் நீ இங்கு தான் பிேந்தாய் உன்வைப் பார்த்துக் பகாண்டு நான் வாழ்ந்து வருகிதேன்! என்ோள். இவ்விதமாகத் தாய் பசான்ை வார்த்வதகவளக் தகட்ை பீமாசுரன் என் தந்வதவயயும் விராதவையும் இராமன் பகான்ோன். என் பாட்ைவையும், பாட்டிவயயும் அந்த முைிவன் சாம்பலாக்கி விட்ைான். எைக்குப் பபருத்த கஷ்ைமாயிற்று. நான் கும்பகர்ணனுக்கு மகன் என்பது உண்வமயாக இருந்தால் அந்த இராமவைக் கண்டுபிடித்து அவவைக் பகால்லாமல் விைமாட்தைன் என்று வரதவசமாக ீ முழக்கமிட்டு விட்டு பிரமததவவரக் குேித்து வககவள உயரத் தூக்கி ஒரு காலில் நின்று சூரியவைப் பார்த்து மைதில் தியாைம் பசய்து ஆயிரம்

ஆண்டுகள் அருந்தவஞ் பசய்தான். அப்தபாது அவைது சிரசிலிருந்து ஒரு பயங்கரமாை ததஜஸ் கிளம்பி உலவகத் தகித்தது அவத சகிக்க முடியாத ததவர்கள் ஓடிப் பிரமததவரிைம் சரண்புகுந்து கைவுதள! இராட்சதனுவைய தவததஜஸ் உலகத்வதபயல்லாம் துன்புறுத்துகிேது. அவன் எவதக் குேித்துத் தவஞ் பசய்கிோதைா அவத நீங்கள் அவனுக்குக் பகாடுக்க தவண்டும். அவ்வாறு நீங்கள் பசய்யா விட்ைால் நாங்கள் யாவருதம இேந்து விடுதவாம்! என்ோர்கள். அப்தபாது பிரமததவர் அமரர்களின் பசால்லுக்கு இணங்கித் துஷ்ைைாை அந்தப் பீமாசுரன் முன்பு அன்ைவா கைத்ததாடு ததான்ேி உன் தவத்துக்கு பமச்சிதைாம் நீ தவண்டுவது என்ை? என்று தகட்ைார். அதற்கு பீமாசுரன் சிருஷ்டி கர்த்தாதவ! எைக்கு அபரிமிதமாை பலத்வதக் பகாடுக்க தவண்டும் என்று சாஷ்ைாங்கமாக விழுந்து கும்பிட்ைான். பிரமததவர் அந்த வரத்வதக் பகாடுத்துவிட்டு அங்கிருந்து அந்தர்த்தாைமாைார். பீமாசுரன் தன் இருப்பிைம் தசர்ந்து தன் தாவயப் பார்த்து, அம்மா! என் பலத்வதப் பார்! ததவர்கள் அவைவவரயும் நாசஞ் பசய்கிதேன்! என்று பசால்லி, காமரூபம் ததசத்வத அவைந்து அங்கிருந்த பிரியதர்மன் என்ே அரசவைப் பிடித்து விலங்கிட்டு அவன் அரண்மவையிலிருந்த யாவை, தசவை, சத்திரம் சாமரம் முதலிய தைங்கவளபயல்லாம் எடுத்துக் பகாண்டு அந்த ராஜ்ஜியத்வதத் தைதாக்கிக் பகாண்ைான். உரிவம பேிதபாை அரசதைா சிவேச்சாவலயில் இருந்து பகாண்தை பரம இரகசியமாகப் பார்த்திவ பூவஜவயச்பசய்து பகாண்டும் கங்காததவிவயப் பலவாறு மாைசீ கமாகத் தியாைித்துக் பகாண்டும் இருந்தான். அப்படிதய அவன் மைம் தியாைத்தில் லயமாகிவிட்ை. அவைது பூவஜபயல்லாம் சிவபபருமானுக்குப் பிரியமாயிை. அவன் பஞ்சாக்ஷர மந்திரத்வதப் பிரணவத்ததாடு உச்சரித்துக் பகாண்டிருந்தான். அந்த தவந்தனுவைய மவைவியாை தட்சிவண என்பவளும் பார்த்திவ பூவஜ பசய்து சிவத்தியாைத்திதலதய வயித்திருந்தாள். அவர்கள் இருவரும் இவ்வாறு இருக்கும்தபாது பீமாசுரன் சகல உலகங்கவளயும் பவன்ேைக்கி புண்ணிய கர்மங்கவளபயல்லாம் நாசப்படுத்தி ததவர்கவளயும் முைிவர்கவளயும் துன்புறுத்தி பகாண்தை ஏகச்சக்ராதிபதியாகச் சர்வாதிகார பவேிதயாடு அரசாண்டு வந்தான், மக்கள் அவைவரும் மகாதகாச நதி தீரத்தில் சிவபூவஜயும் சிவத்தியாைமும் பசய்து பகாண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் பசய்யும் பூவஜக்கு மகிழ்ந்த சிவபபருமான் அவர்கள் முன்பு ததான்ேி, உங்களுக்கு என்ைவரம் தவண்டும்? என்று தகட்ைார். அதற்கு அவர்கள் சர்தவஸ்வரா தங்களுக்குத் பதரியாதது ஒன்றுமில்வல ஆயினும் எங்கள் கஷ்ைத்வதச் பசால்லுகிதோம். பீமாசுரன் என்னும் பயங்கரமாை அசுரன் ஒருவன் எங்கவளத் துன்புறுத்துவதால் அவவை சம்ஹாரம் பசய்து எங்கவளக் காத்தருள தவண்டுகிதோம்! என்ோர்கள். அதற்கு சாம்பமூர்த்தி, உங்கள் அரசன் மகாபக்தன்!

அவன் சிவேயில் இருக்கலாமா? நீங்கள் விரும்பியப்படி பீமவைச் சங்கரிக்கிதேன் என்ோர். ததவர்கள் முைிவர்கள் அவைவரும் அவவரப் பணிந்து தமதிருப்பிைம் பசன்ோர்கள். அப்தபாது பிரிய தருமன் பார்த்திவ பூவஜ பசய்து வருவவத அேிந்த சில அரக்கர்கள் பீமாசுரவை அவைந்து சிவேயிலிருக்கும் அரசன் உம் விஷயமாக ஏததா ஓர் அபசாரம் பசய்வதாகத் பதரிகிேது. ஆகதவ பசய்யதவண்டியவத விவரவில் பசய்யுங்கள், என்ோர்கள். பீமாசுரன் பவகுண்ைான், பிரியதர்ம அரசவைக் பசால்ல தவண்டும் என்று உவைவாவள உருவிக்பகாண்டு அரசைிைம் வந்து, என்ை பசய்கிோய்? உண்வமவயச் பசால்லாவிட்ைால் உன்வைக் பகான்று விடுதவன் என்ோன். பிரியதர்ம அரசன் சத்தியவான் ஆவகயால் அவன் வருவது வரட்டுதம என்று நான் சிவபூவஜ பசய்கிதேன். பரமதயாளைாை பரதமஸ்வரன் இதில் இருக்கிோர்! என் பூவஜக்கு ஏற்ே பயவைத் தருவார், நான் சிவபபருமாவை வணங்குவது வழக்கம் உைக்கு என்ை விருப்பதமா அவதச் பசய்து பகாள்ளலாம் என்ோன். அதற்கு பீமாசுரன் நான் அந்தச் சங்கரவை அேிதவன். என் மூதாவதயாை இராவணன் அவவை வகலாயத்ததாடு தூக்கி விட்ைான். அவன் என்வை என்ை பசய்து விடுவான்? அவவைத் துதித்தா நீ என்வை பஜயிக்க முடியும்? இந்த லிங்கத்வத பதாவலவில் எரிந்து விடு, அப்படிச் பசய்யாவிட்ைால் இததா என் பராக்கிரமத்வதப் பார்! என்ோன். அதற்கு அரசன் நான் சிவபூவஜவய விட்டு விட்ைாலும் தயாளராை சிவபபருமான் உன்வை விைமாட்ைார் என்ோன். பீமாசுரன் சிரித்தான் இந்த மண்ணல்ல பதய்வம், நாதை பதய்வம் என்று கர்ஜித்தான். அதற்கு அரசன் அப்படிச் பசால்லிக் பகாள்வது நீ ஒருவன் தான். நான் உன்வைத் பதய்வம் என்று பசால்லமாட்தைன் என்ோன். உைதை பீமாசுரன் உன் கைவுள், உண்வமயில் இருந்தால் தன் பலத்வத என்ைிைம் காட்ைட்டும் என்று கூேி தன் உவைவாவள எடுத்து அரசவை பவட்டுவதற்காகப் பாய்ந்தான் அதற்குள் அந்தப் பார்த்திவ லிங்கத்திலிருந்து சிவபபருமான் ததான்ேி, நான் பீதமஸ்வரன் இந்த அரசவைக் காக்கதவ இங்கு வந்ததன், உத்தமர்கவள காப்பதத என் விரதம். ஆகதவ இவவைக் காக்கிதேன்! என்று தம் பிநாகவில்வல வவளத்து அம்பு பதாடுத்து பீமாசுரைின் உவைவாவள உவைத்பதேிந்தார் பீமாசுரன் திரிசூலத்வத வசிைான். ீ அவதயும் ஈஸ்வரன் நூறு துண்ைாக்கிைார். கத்தி, ஈட்டி, தவல், முதலியவற்வே வச ீ அவற்வேபயல்லாம் பபாடிபபாடியாக்கிைார் பரமன், உைதை அசுர வரர்கள் ீ அணி அணியாக வந்தைர். பிரதம கணங்கள் வரிவச

வரிவசயாக

வந்தைர். பபரும் தபாராட்ைம் நிகழ்ந்தது உலகங்கள் நடுங்கிை நட்சத்திரங்கள் உதிர்ந்தை. கைல்கள் பகாந்தளித்தை. மவலகள் குலுங்கிை ததவர்கள் நடுங்கிைர். அப்தபாது நாரதர் அங்கு வந்து சிவ பபருமாவை வணங்கி சம்தபா மகாததவா! தங்கள் தகாபம் தணியட்டும் புல்லியின் மீ து தகாைாரிவயயா பசலுத்ததவண்டும் இவனுக்காக இத்தவை பபரும்யுத்தம் எதற்கு? விவரவில் இவவையும் இவைது அசுரதசவைகவளயும் அழிக்க தங்களால் இயலாதா? என்ோர். உைதை

சிவபபருமான் ஹுங்காரம் பசய்ய அதுதவ அஸ்திரமாகி பீமாசுரவையும் அவைது தசவைகளாை அசுரப்பவைகவளயும் மயிற்பட்ை சருகுகள் தபால்சாம்பலாக்கிவிட்ைது சிவபபருமாைது தகாபாக்கிைியால் வைங்கள் கருகிைததவர்கள் பபருமாைிைம் சரண் புகுந்தார்கள் பிேகு சிவபபருமான் சாந்தமவைந்து, அவர்கள் தவண்டுதலுக்கு இரங்கி பீமாசங்கரர் என்ே திருப்பபயருைன் அங்கு எழுந்தருளியிருக்கிோர். 47. பிரமன் நான்முகனான கதையும் காசியின் மகிதமயும் சிவ தநயர்கதள! இப்தபாது நான் உங்களுக்குச் சகல பாபங்கவளயும் ஒழிக்கத் தக்க விஸ்தவஸ்வரலிங்க மகாத்மியத்வதச் பசால்லுகிதேன். பக்தியுைன் தகளுங்கள். கண்ணுக்குப் புலப்படுகிே(திரிஸ்யம்) இந்த பிரபஞ்சமாைது உண்ைாவதற்கு முன்ைதாகதவ அவிமுக்தமாகிய காசி÷க்ஷத்திரம் உண்ைாகிவிட்ைது. அந்தக் காசியின் பிரபாவம் காசி கண்ைம் முதலிய நூல்களில் பசால்லப் பட்டிருக்கிேது இருப்பினும் நான் உங்களுக்குச் சுருக்கமாகச் பசால்லுகிதேன். நிர்குணமும் சத்ய ஞாைரூபமும் அழிவில்லாவமயும் சிதாைந்தஸ்வரூபமும் நிர்விகாரமுமாக விளங்கும் ததஜஸிலிருந்து பிரகிருதியும் புருஷனும் ததான்ேி, நம்வமப் பவைத்தவன் யார்? நாம் பசய்ய தவண்டுவது யாது? என்ே சந்ததகத்துைன் தயாசித்துக் பகாண்டிருக்கும் தபாது நிற்க்குணபசாரூபியாை பரமான்மாவிைமிருந்து ஓர் அசரீரி வாக்கு தவஞ் பசய்து பிேகு பவைப்புத் பதாழிவலச் பசய்ய தவண்டும் என்று கூேியது, அவதக் தகட்ை அந்தப் பிரகிருதி புருஷர்கள் எவ்விைத்திலிருந்து நாங்கள் தவஞ்பசய்ய தவண்டும்? என்று தகட்க அப்தபாது அந்த வான்குரல் ஆகாயத்திதல பஞ்ச குதராசவிஸ்தீரணமும் தததஜாமயமாை ஒளியும் மாைமாளிவககளும் நிவேந்த அழகியபதாரு நகரம் நிர்மாணிக்கப்பட்டு விளங்குகிேது. அங்கு தபாய்த் தவஞ் பசய்யுங்கள்! என்று கூேியது. உைதை பிரகிருதி புருஷர்கள் இருவரும் அந்த ஆகாய நகரத்வத அவைந்தார்கள். புருஷைாகிய விஷ்ணு பவைப்வப விரும்பிப் பலவித தவங்கவள பசய்து வந்தார் அதநக காலம் தவஞ் பசய்ததைால் மகாத்மாவாை விஷ்ணுவுக்கு ததகக்கவளப்பாலும் உவழப்பாலும் உைலிைின்று அதிகமாக வியர்வவ உண்ைாயிற்று அந்த வியர்வவ நீர்பிரபஞ்ச முழுவவதயும் வியாபித்தபடியால் பிரபஞ்சபமல்லாம் கண்ணுக்குப் புலப்பைாததாயிை. அவதக் கண்ை மகாவிஷ்ணு இபதன்ை பபருவியப்பாக இருக்கிேதத! என்று சிரக்கம்பைஞ் பசய்யும்தபாது சிவபபருமானுவைய காதிலிருந்து ஒருமணி அவர் எதிரில் விழுந்தது எந்த இைத்தில் அந்த மணி விழுந்தததா அந்த இைத்திற்கு மணி கர்ணிவக என்று பபயர்.

விஷ்ணு வியர்வவயிைால் மூைப்பட்ை அந்த ஆகாய நகரம் சிவபபருமாைின் திரிசூலத்தின் ஆதரவால் நிறுத்தப்பட்டிருந்தது அந்த இைத்திதலதய மகாவிஷ்ணு பிரகிருதி சகிதமாக சயைித்திருந்தார். இவ்விதம் மகாவிஷ்ணு தயாக நித்திவரயில் இருக்கும் தபாது உலகங்களுக்கு பிதாமகைாை பிரம ததவர் விஷ்ணுவின் நாபிக்கமலத்திலிருந்து ததான்ேிைார் இவ்விதம் ததான்ேிய பிரமததவர் சிவ கட்ைவளவய ஏற்று உலக பவைப்வபத் பதாைங்கிைார். சராசரரூபமாகப் பவைக்கப்பட்ை அண்ைம் முழுவதும் சிவபபருமானுவைய சுத்த ததஜதஸ வியாபித்தது அது முதல் பவைப்பாைதுகிரமமாக நிகழலாயிற்று இவ்விதம் பவைக்கப்பட்ை பிரமாண்ைத்தின் பரிமாணம் ஐம்பது தகாடி தயாசவை விஸ்தீரணம் என்று முைிவர்களால் மதிப்பிைப்பட்டுள்ளது. ஜலத்திலிருந்த அந்தப் பிரமாண்ைமாைது ஜலத்தின் மீ து கப்பல் தபாலவும் தயிரின் தமல் ஏடுதபாலவும் அஷ்ைதிக்கு கஜங்களால் தாங்கப்பட்டு நிவலத்து நின்ேது அந்தப் பிரமாண்ைம் மூன்ோகப் பிரிக்கப்பட்டு நடுவில் உள்ளது மத்தியதலாகம் என்றும் மற்ே இரண்டு பாகங்களும் ஊர்த்துவதலாகம் அததாதலாகம், என்றும் பசால்லப்பட்ைை மத்தியதலாகம் பூதலாகம் என்றும் அததாதலாகம் அதலம், விதலம், சுதலம், தராதலம், ரஸாதலம், மஹாதலம், பாதலம், என்றும் பசால்லப்பட்ைை. பூதலாகத்தின் தமதலயுள்ள ஊர்த்துவதலாகம், புவர்தலாகம், ஸ்வர்தலாகம், மஹாதலாகம் ஜைதலாகம் ததபாதலாகம், சத்திய தலாகம் என்றும் பசால்லப்பட்ைை பாதாள தலாகங்கள் ஏழும் ஒன்ேின் கீ ழ் ஒன்ோகவும் சுவர்க்கதலாகங்கள் ஒன்ேின் தமல் ஒன்றுமாக முவேதய விளங்கும். முைிவர்கதள, அவ்விதம் பிரிக்கப்பட்ை அவ்வுலகங்களின் பரப்பளவவ விளக்கிைால் இந்த நூல் பபருகி விடும் என்று பசால்லவில்வல பலநூல்களில் பசால்லப்பட்டுள்ளை புண்ணியஞ் பசய்தவர்கள். தங்கள் புண்ணியங்களுக்தகற்ப ஸ்வர்க்க தலாகங்களிலும் பாவஞ் பசய்தவர்கள் தங்கள் பாவங்களுக்கு ஏற்ப அததாதலாகங்களிலும் வசிப்பார்கள் இந்த பூதலாகத்தில் ஏழு கைல்களும் ஏழு தீவுகள் தமருமுதலாை குலபர்வதங்களும் கங்வக முதலாை புண்ணிய நதிகளும் விசித்தரமாை பல புண்ணிய வைங்களும் இருக்கின்ேை. இதுதவ பவைப்புக் கிரமம், இைி பரப்பிரம ஸ்வரூபத்வதச் பசால்லுகிதேன். நிர்க்குணமாை பரமான்மாவிற்கு க்ஷரம், அக்ஷரம், என்ே இரண்டு வவக உருவங்கள் இருக்கின்ேை; காணக்கூடிய ஸ்தூலப் பிரபஞ்சம் க்ஷரரூபம் எைவும் காண்பதற்கு அரிய சூஷ்மப் பிரபஞ்சம் அக்ஷõரூபம் எைவும் அவ்விரண்டும் மணி ஒளி, பூமணம் கதிர்கரம் தபால விளங்கும் என்றும் முைிவர்கள் கூறுவார்கள், நிர்க்குண, சகுண, லக்ஷணங்கவள உண்வமவய உணர்ந்த தத்துவ ஞாைிகதள உணர்வார்கள் சகுண உபாசவைவய முன்தை பசய்து அதன் பயைாதலதய நிர்க்குண உபாசவை பசய்யத் தக்கது. சகுண ஞாைமாை அபரஞாைம் உண்ைாை

பிேகு நிர்க்குண ஞாைமாை பரஞாைம் தாைாகதவ வளர்ந்து விடும். நிர்குணப் பரஞாைம் உண்ைாகும் வவரயில் சகுதணாபாசவைவயச் பசய்ததயாக தவண்டும். சிவஞாைம் உற்ேதபாதத அகங்காரங்கள் விலகும். அவவ அகன்ேபபாழுதத ததகவாஞ்வச இல்லாது ஒழியும் அது ஒழியதவ எங்கும் சிவமாகத் ததான்ே பாபக்கிருத்தியாகிதமாய் சிதவாஹம்பாவவை உண்ைாகும். அது வககூடியவர்களுக்கு விதி விலக்குகள் இல்வல. சிவபபருமான் கர்மபக்தர்களாை ஜீவர்கள் எவ்வாறு கிருதார்த்தர்களாகித் தம்வமத் தரிசித்து உய்வார்கள் என்று கருதி அந்த ஆகாய நகரத்வத தம் திரிசூலத்திைின்றும் விடுத்தார். சுபத்வத பகாடுப்பதும் ஸம்சார கர்மங்கவள நசிக்கச் பசய்வதும் அவிமுக்தமாை லிங்கத்வதயுவையதுமாை அந்த நகரம் மானுைர்களால் எப்தபாதும் விைப்பைக்கூைாது என்று திருவுளங் பகாண்ை சிவபபருமாைால் தம் திரிசூலத்திலிருந்து இந்த மத்திய தலாகத்தில் நிறுத்தப்பட்ைது பிரமாவின் ஒரு பகல் கழிந்த பிரம கற்ப காலத்தில் உண்ைாகும் பிரளய காலத்தில் சிவபபருமான் தம் திரிசூலத்தின் தமல் வவத்து, இந்நகரத்வத காத்து மீ ண்டும் பவைப்புக் கிரமத்தில் திரிசூலத்திைின்றும் விடுவார். கர்மங்கவள நாசஞ் பசய்வதால் இதற்குக் காசி என்று பபயர் (கர்மணாம் கர்க்ஷணாத் காசி) அவிமுக்த லிங்கமாைது காசி ÷க்ஷத்திரத்திலிருந்து மகாபாவிகளுக்கும் தமாட்சாைந்தத்வத அவையச் பசய்கிேது. மாதவர்கதள! மற்ே புண்ணிய ÷க்ஷத்திரங்களில் எல்லாம் சாரூப்ய (இவேவனுருப் பபறும்) முக்தியும், காசியில் மட்டுதம சாயுஜ்யம்(இவேவதைாடு ஒன்ேிப்பு) என்னும் உத்தம முக்தியும் பபேப்படும். பஞ்சக்குதராச பரிமாணமுவையதும் தகாடி பிரமஹத்திகவளப் தபாக்கடிப்பதுமாை இந்த காசி ÷க்ஷத்திரம் கதியில்லாதவர்களுக்பகல்லாம் கதியாக அவமந்திருக்கிேது. ததவர்களும் காசிமாநகரிதல மடிய விரும்புவார்கள். பிரம விஷ்ணுக்கள் சித்த வித்யாதரர் முைிவர் மைிதர்கள் முதலாை யாவரும் விரும்பி வணங்கத்தக்கதத காசித்தலமாகும் அதன் சிேப்வப நூறு ஆண்டுகள் பசான்ைாலும் பசால்ல முடியாது. ஆயினும் எைக்குத் பதரிந்த வவரயில் பசால்லுகிதேன். இச்வசயால் சகுணரும் சுயமாக நிர்க்குணராயுமுள்ள சிவபபருமான் ஒருசமயம் இந்த காசிக்கு வந்து பாவங்கவளப் பரிகரிக்கத்தக்க தன் ஸ்வரூபமாை அவிமுக்த லிங்கத்வத யாவருக்கும் காண்பித்து அந்த அவிமுக்த மகாத்மியத்வதச் பசான்ைார். அதவை விவரமாகச் பசால்ல என்ைால் இயலாது. பிரமதை அதநக தகாடி வருஷங்கள் பசால்வதாைாலும் பசால்லி முடியாது. அவிமுக்த ÷க்ஷத்திர அதிபதி பார்வதிததவி சதமதராக வந்த சிவபபருமாவை தரிசித்து அதநகம் ஸ்ததாத்திரங்களுைன் நமஸ்காரஞ் பசய்து எம் பபருமாதை! நான் உன் அடிவம என்ைிைம் தவய வவக்கதவண்டும் உலகிற்கு நலம் பசய்யும் காரணமாகத் தாங்கள் இங்கு எழுந்தருளியிருக்க தவண்டும். என்று பிரார்த்தவை பசய்து

சிவபபருமாைின் திருவடிகவளப் பற்ேி கண்களில் ஆைந்த பாஷ்பம் பசாரிய ததவததவதர! இந்த நகரத்வத ராஜதாைியாக வவத்துக் பகாள்ள தவண்டும். எக்காரணத்தாலும் எக்காலத்திலும் இந்த நகரத்வத நீங்காது இருந்து எங்களுக்குத் தரிசைம் அளித்து எங்கவளக் கிருதார்த்தர்களாக்க தவண்டும். இத்தலத்தில் இேங்கும் எல்லாப் பிராணிகவளயும் முக்தியவையச் பசய்ய தவண்டும்! என்று பிரார்த்தித்தான். அதற்கிணங்கச் சாம்பமூர்த்தி தன் பரிவாரங்களுைன் தலாதகாபகார நிமித்தமாக அங்தகதய தகாயில் பகாண்ைருளிைார்அவர் தம் பிரமகபாலத்வத அந்தக் காசியில் பிரதிஷ்வை பசய்ய வந்தவராதலின், அவ்வரசைின் தவண்டுதகாளுக்கு இணங்க தாம் கருதி வந்தபடிதய அவ்விைத்தில் வசித்திருக்க உைன்பட்ைார். இவ்வாறு சூதமுைிவர் பசான்ைதும், வநமிசாரண்ய முைிவர்கள், அவவர தநாக்கி பூஜ்யதர, சிவபபருமாைிைத்தில் பிரம்ம கபாலம் எப்படி வந்தது? அதன் வரலாற்வேயுஞ் பசால்ல தவண்டும் என்று தகட்க, சூத புராணிகர் பசால்லலாைார். மாதவர்கதள! நீங்கள் மிகவும் நல்ல விஷயத்வததய தகட்டீர்கள் என் குருநாதராை வியாச மகரிஷி எைக்கு இந்த விஷயத்வதப் பற்ேிக் கூேியிருக்கிோர். அவர் பசான்ைவததய நான் உங்களுக்குச் பசால்லுகிதேன். பூர்வத்தில் ஒரு காலத்தில் சிவபபருமான் உலக÷க்ஷமங்கவள விசாரிக்கத் திருவுள்ளம் பகாண்ைார். எைதவ, அவர் சகல உலகங்களிலும் சஞ்சரித்துக் பகாண்டு பிரமதலாகத்வதயவைய, பிரமததவர் அவவர எதிர் பகாண்டு வரதவற்று அர்க்கிய பாத்திய ஆசமைாதிகளால் பூஜித்து தம்முவைய நான்கு திருமுகங்களாலும் துதித்தார். அப்தபாது அவரது ஐந்தாவதாகிய ஒருமுகம் சிவபபருமாவை குவே கூே அவதக் தகட்ை சிவபபருமான் பிரமனுவைய நான்கு முகங்களும் துதித்ததற்காக மகிழ்ந்து ஐந்தாவது முகம் பசய்த தூஷவணக்கு விசைமவைந்து, ஆஹா! இந்த துஷ்ைமுகத்வத நிவர்த்திக்கதவண்டும் என்று பாம்பு கடித்த விரவல அறுத்பதேிவதால் அந்த விஷதவகம் தீர்ந்து விடுவதுதபால், முழுவதும் நற்குணமுவைய பிரமததவைது ஐந்தாவது முகம் மட்டுதம தீச்பசயல் புரிந்ததால் அம்முகத்வத நீக்குவதால் அவன் முற்ேிலும் நற்குணம் உவையவைாவான் என்று கருதி பிரமததவைின் நலனுக்காகதவ அவத அகற்ேத் தீர்மாைித்து, தம் பநற்ேி விழியில் அக்ைிச் சுவாவல ததான்ே பிரமவை பநருங்கி, அவைது ஐந்தாவது சிரத்வதத் தம் திருவிரலின் நகத்தால் பகாய்தார். அந்தப் பிரமசிரமாைது சிவபபருமாவைப் பின் பதாைர்ந்தது. அவர் காசிவயயவைந்ததபாது அது அவவர விட்டுவிலகியது இந்த இரண்டு காரணங்களிைால் சிவபபருமான் காசியில் அமர்ந்தார்.

இவ்வாறு சூதமுைிவர் பசான்ைதும் சவுைகாதி முைிவர்கள் அவவர தநாக்கி சுவாமி! தாங்கள் பசால்லி வந்த விஷயங்களில் எங்களுக்கு ஒரு சந்ததகம் ஏற்பட்டுள்ளது. அதாவது சர்வதலாகங்களுக்கும் பிதாமகைாை பிரமததவர் உலகத் தவலவராை சிவபபருமான் தம் இருக்வகக்கு வந்தவதக் கண்டு அவவர உபசரித்தார் என்ேீர்கள் பிரமதைா மகாசாந்த சீ லர் அப்படியிருந்தும் அவர் தமது நான்கு வாயிைாலும் துதித்து ஐந்தாவதாை ஒரு வாயிைால் மட்டும் சிவபபருமாவைத் தூஷிக்கக் காரணம் என்ை? இந்தச் சந்ததகம் நீங்க, அருள் பசய்ய தவண்டும்? என்ோர்கள். சூதபுராணிகர் கூேலாைார் முைிவர்கதள! பிருமததவர் முன்பைாரு காலத்தில் தான் சிருஷ்டி பசய்த சரஸ்வதிவய தநாக்கி; அவளது தபரழகு காரணமாக, நீ என்வை அவணயதவண்டும். நீதய என் மவைவி நாதை உன் கணவன்! என்று பசான்ைார். அதற்கு கவலமகளாை சரஸ்வதி இது என்ை விந்வத நீதய என்வை பவைத்து விட்டு நீதய என்வை மணப்பதாகக் கூறுவது தகுமா, தகுமமா? என்று நிராகரித்து, மைந்தாளாமல், புத்திரி என்றும் பாராமல் தகாத வார்த்வதகவளக் கூேிய உன் ஒரு வாயாைது. இப்படிதய துர்ப்பாவஷகவளதய தபசிக் பகாண்டிருந்து பின் ஒரு காலத்தில் சிவபபருமாைால் தண்ைவையவையட்டும் என்று சாபமிட்ைாள். அந்தச் சாபத்தாதலதய சிவபபருமாவை மற்ே முகங்கள் துதிக்க அந்தச் சிரம் மட்டுதம அவவர நிந்தித்து அவரால் அறுத்து எேியப்பட்ைது! ஸிதவா பிஸ்மரதண வநவ பஜதநந பரஸ்யச பாபந் தூரீகதராதீ ஹ ஸ்வயந் தூரீக்ருதம் ந ஹி தத்காரண ஞ்சஸ்ரூயதாம் ருஷய கதயாம்யஹம் ஸ்தரஷ்ை ஸ்சாசரிதம் யச்சததத வசநர புந: கதராதி சரதியச்ச ப்ரமாண ரக்ஷணாயவவ ஈஸ்வரஸ் யத்தாலக்நம் பாதகம் கிம் நதரண ஹி ஸிவஸ்ய தீர்த்த ஸம்தயாகாச் சிரஸ்ச தூரத: ஸ்திதம் தஸ்மாத் தீர்த்தவரம் ஹ்தய தந்மஹாபாதக நாஸநம் இத்தயவம் ஜ்ஞாபிதம் தலாதக மாஹாத்ம்யம் தீர்த்த ஸம்பவம் அதவா ஈஸ்வரஸ்தயச்சாம் கஸ்சஜாநாதி தசஷ்டிதம் க்வாநங்கத ஹைஞ்வசவ க்வாங்தகயுவதி தாரணம் கண்தை விஷ்ந்த்ருதம்தயை ம்ருத்யுஞ்ஜய உதாஹ்ருத: திகம்பரஸ் ஸ்வயஞ்வசவ பக்தத ப்தயாஹ்ய சலாம் ஸ்ரியம் ஸ்வவல ந்யஞ்ச பிஸாசாஸ்ச பக்தநாஞ்ச சதுர்விதம்

ஸ்வாங்தகசருண்ைமாலாவவ பக்தாநாம் பமௌக்திகாநிச சிதாபஸ்ம நிஜஸ்வயவ பக்தத பயஸ் சந்தைந்தததத் ஸ்வவாஹாநம் வ்ருஷஸ்வசவ பக்தாநாம் ஹஸ்திகாநத ஸ்வவாத்யஞ்வசவ கல்ஹாத பக்தநாஞ்சாை காநத ஸ்வஸிரஸி ஜைாதிவ்யா பக்தாநாம் முகுைாதிகம் ஸ்வபூஷணஞ்ச ஸர்பாதி பக்தாநாம் குண்ைலாதிகம் ஸ்வஸ்ய வஸ்த்ரஞ்ச கர்மாதி பக்ததப்யஸ்ஸுந்தராம்பரம் வயஸ்ந்ததாதிசா ந்யச்ச பக்தநாஞ்சாந்ய ததவச யதாபிலாஷம் பக்ததட்ய ஸ்ஸங்கரஸ் ஸம்ப்யச்சதி தஸ்மாத்த தசஷ்டிதம் வநவஞ்ஞாதும் ஸக்யம்முநீஸ்வரா; சிவபபருமான் தன்வைச் சார்ந்தவர்களுக்கும் தன்வை ததாத்திரஞ் பசய்தவர்களுக்கும் பாபத்வத நீக்கும் வன்வமவய உவையவராக இருக்கும்தபாது தான் பிரமன் தவலவயக் பகாய்த ததாஷத்வத நிவர்த்தித்துக் பகாள்ளச் சக்தியின்ேிப் தபாகுமா? இல்வல ஆயினும் அவ்வாறு நடித்துக்காட்டிய காரணத்வதயும் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். உலக சிதரஷ்ைன் பசய்த காரியத்வதப் பிேர் நற்கருமம் என்று அங்கீ கரிப்பது பிரமாண பூர்வமாகும். ஆகதவ சிவபபருமான் தான் பிரமச் சிரச்தசதம் பசய்த காலத்தில் அக்கபாலம் ஒட்டிக் பகாண்ைததபயன்று தீர்த்த யாத்திவர பசய்து பிரம கபாலத்வத விலக்கிைார். இது உலகிைருக்காகச் பசய்த நடிப்பு! இதைால், காசி ÷க்ஷத்திரம் பாபங்கள் அவைத்வதயும் தபாக்கடிக்கத் தக்க உத்தம ÷க்ஷத்திரமாகும். இந்தக் கபாலம் விழுந்த இைம் கபாலதமாசை தீர்த்தம் எைப்படும். நிக்ரகா நிக்கிரக சமர்த்தராய்ச் சகல பிரமாண்ைங்கவளயும் சிருஷ்டித்துக்காத்து சங்கரிக்கும் சிவபபருமாைின் சங்கற்பமும் நைக்வகயும் யாவன் அேியவல்லவன்? அவர் பசய்த பசயல்கள் அதநகம்! மன்மதவைத் தகைஞ் பசய்தார். எைினும் தைது உைலிதலதய வாம பரகத்தில் பார்வதிததவிவய அமர்த்தியிருப்பது எங்தக? கண்ைத்திதல விஷத்வதத் தரித்திருந்தும் மிருத்யுஞ்சயராய் இருப்பது எங்தக? தான் பிட்வச ஏற்கும் திகம்பரதரயாயினும் தன்வை அவைந்ததாருக்கு சகல ஐஸ்வரியங்கவளயும் அநுகிரகிப்பது எங்தக? தான் வபசாசங்கவள வசன்ைியமாக வவத்துக் பகாண்டு இருந்தும் தன்வை அண்டியவர்களுக்கு ரத, கஜ, துரகபதாதிகள், என்ே சதுரங்க தசவைவய அனுக்கிரஹிப்பது எங்தக? தன் உைலில் கபாலமாவல அணிந்திருந்தும் தன் பக்தர்களுக்கு முத்து பவளம் முதலிய மாவலகவளக் பகாடுக்கிோர். தான் மயாை சாம்பவலப் பூசியிருந்தும் தன் பக்தர்களுக்கு சந்தைம் முதலிய பரிமள சுகந்தத்வதக் பகாடுக்கிோர். தான் எருவத வாகைமாக பகாண்டிருந்தும் தன்வை துதிப்பவர்க்கும் தைக்கு பதாண்டு பசய்தவாருக்கும் யாவை, குதிவர முதலிய வாகைங்கவளக் பகாடுக்கிோர். தான் சர்ப்பாபரணங்கவள

அணிந்திருந்தும் பக்தர்களுக்கு மகர குண்ைலாதி ஆபரணங்கவளக் பகாடுக்கிோர். தான் ஜைாதரராக இருந்தும் தம் அன்பர்களுக்குக்கிரீைம் முதலாை சகலபபாருட்கவளயும் பகாடுக்கிோர். தான் யாவைத்ததாவல அணிந்திருந்தும் பக்தர்களுக்கு சீ ைி சீ ைாம்பரங்கவள உதவுகிோர். இவவதய அன்ேித் தன்வை ஆஸ்ரயித்தவர்களுக்கு அவரவர் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப, இகபர தபாகங்கவள பகாடுக்கிோர். ஆவகயால் அவர் மகிவமகவளத் பதரிந்து பகாள்ள ஒருவருக்கும் சக்தி கிவையாது இந்தப் பஞ்சக்குதராச விஸ்தீரணமுவைய காசி ÷க்ஷத்திரத்வதவிை திரிதலாகங்களிலும் சிேந்த ÷க்ஷத்திரம் ஒன்றும் இல்வல. அத்தவகய திருத்தலதம இல்லாவிட்ைால் சிவபபருமாதை அங்கு எந்த காலத்திலும் எழுந்தருளியிருந்து, அங்தக மடிபவர்களின் பசவிகளில் தாரக மந்திதரா பததசம் பசய்து, அவர்களுக்கு முக்தியளிக்க முடியுமா? விஸ்தவஸ்வரலிங்க மூர்த்தமாகச் சிவபபருமான் எப்பபாழுதிலிருந்து காசி÷க்ஷத்திரத்தில் தகாயில் பகாண்டிருக்கிோதரா அது முதல் காசி÷க்ஷத்திரம் சிேப்புவையதாயிற்று. இந்தக் காட்சி மகத்துவத்வதக் தகட்பவர்கள், சகலவித சாம்ராஜ்யங்கவளயும் அவைவார்கள்! 48. பார்வைியின் ஜகள்வியும் காசி ÷க்ஷத்ைிரத்ைின் ரகசியங்களும் சிவஞாைச் பசம்மதல! காசி நகரதம புண்ணிய ÷க்ஷத்திரங்களில் சிேந்தது என்று பசான்ை ீர்கள். அவத விளக்கமாக எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்று வநமிசாரண்ய ரிஷிகள் தவண்டிைார்கள். சூத முைிவர் பசால்லத் துவங்கிைார். முைிவர்கதள! காசி மஹாத்மியத்வதயும் விஸ்தவஸ்வர லிங்கம் மகாத்மியத்வதயும் உங்களுக்குச் சுருக்கமாகதவ பசால்லுகிதேன். ஒரு காலத்தில் பார்வதிததவி சிவபபருமாவை தநாக்கி, உலகிலுள்ளவர்களுக்கு இந்தக் காசி÷க்ஷத்திர மகிவமவயத் பதரிவிப்பதற்காக நாதா! இந்தக் காசி÷க்ஷத்திர பிரபாவத்வதத் தயவு பசய்து விபரமாகச் பசால்ல தவண்டும் என்று தகட்க சிவபபருமான் உமாததவியாரின் விருப்பத்திற்கிணங்க, உலகத்தாருக்கு எல்லாம் நன்ோகத் பதரிவதற்காகவும் காசி மகாத்மியத்வதத் திருவாய் மலர்ந்தருள்வராைார். பார்வதி! நீ உலகம் சுகம் பபேதவண்டி, இந்த விஷயத்வத விருப்பத்துைன் தகட்டுவிட்ைாய், நீ விரும்பியவாறு நான் உைக்குக் காசியின் சிேப்வபச் பசால்லுகிதேன் தகள். இந்த ÷க்ஷத்திரம் மிகவும் இரகசியமாைது, எைக்குப் பிரியமாைது, சகல பிராணிகளுக்கும் சர்வ காலத்திலும் தமாட்சத்வதயளிக்க எளிதாயுமுள்ளது. இதில் இருந்து தயாகசித்தி அவைந்த புண்ணியசாலிகள் என்வை தியாைித்துப் பூவஜ விரதம் தவம் முதலயிவற்வேச் பசய்து என் சின்ைங்களாை பஸ்ம உருத்திராட்சங்கவளத் தரித்து என் சிவதலாகத்வதயவைய விரும்பி உயர்ந்ததாை சிவதயாகத்வத அப்பியாசித்து பஞ்தசந்திரியங்கவள பஜயித்து, இங்தக

வசித்திருப்பார்கள். அதநக விதமாை மரங்கள் பேவவகள் முதலியவற்ோலும் தாமவர, கருபநய்தல் முதலிய மலர்கள் நிவேந்த தைாகங்களாலும் அலங்கரிக்கப் பபற்று அப்ஸரசுகள் கந்தர்வர்கள் முதலியவர்களால் எப்தபாதும் தசவிக்கப்படும். இந்த முக்தி ÷க்ஷத்திரம் எைக்கு எப்தபாதும் வாசஸ்தாைமாக இருக்கும்படிச் சம்பவித்த காரணத்வதச் பசால்லுகிதேன் தகள் என்ைிைம் அன்புவையவனும் மைம் உவையவனும் இராகம் குதராதம் பயம் முதலியவற்வே விட்ைவனும் சுகதுக்க லாப நஷ்ைம் முதலியை ஒழிந்த சம மதிப்புவையவனும் தகாபமற்ேவனும் சிவஞாைமுவையவனும் சிவதத்துவத்வத விசாரிப்பவனுமாை அத்தவகயவனுக்கும் எைக்கும் தபதமில்வல! அவதை சகல தீர்த்தங்களுக்கும் ஒப்பாவான் அத்தவகயவனுவைய தரிசைத்வத நானும் விஷ்ணுவும் பிரமனும் மற்ே ததவர்களும் விரும்புதவாம். ஏபைன்ோல், அத்தன்வமயாை ஒருவன் உயிர்விடுதவான் சமீ பத்தில் இருந்தால் அவவைக்கண்டு உயிர் விட்ைவன் தமாட்சம் அவைவான். அவவை முக்தன் என்று பசால்ல தவண்டும். அவதை ஜீவன் முக்தன் அவனுக்கு விதிவிலக்குகள் கிவையாது. இங்கு ஒரு விதசஷதீர்த்தம் உள்ளது. அவதயும் பசால்லுகிதேன். பார்வதி பிரம க்ஷத்திரிய வவசிய சூத்திரர்களும் பிரமசரிய கிரஹஸ்த வாைப்பிரஸ்த சந்நியாசிகளும், பால, குமார யவுவைர்களும் அபரிசுத்தனும் குழந்வதயும் கன்ைிவகயும், பதிவதயும், விதவவயும், மலடியும் ரதஜா(சூத) ததாஷமுவையவளும், பிரசவித்து இேந்தவளும் ஜகாகன் மாது சம்ஸ்காரங்கள் இல்லாதவளும் பரிசுத்தமாைவளும் பாபியும் கர்மவசத்வதயுவைய அஞ்ஞாைியுமாயினும் இந்தக் காசி÷க்ஷத்திரத்தில் மடிந்தால் சந்ததகமின்ேி தமாட்சமவைவார்கள். சுதவதசம் அண்ைஜம் உத்பீஜம் சராயுசமாயினும் இங்தகதய இேந்த பட்சத்தில் அவவபயல்லாம் தமாட்சம் அவையும். கர்வ சத்வவைாயினும் ஞாைமில்லாதவைாயினும் பாபியாயினும் சந்ததகமின்ேி தமாட்சம் அவைவான், ஞாைம், தியாைம், தமாட்சம் தயாகம் இல்லாதவர்களாயினும் தவையின்ேி தமாட்சம் அவைவார்கள். முன்பு நான் பசான்ை உயர் குணங்கவளயுவைய சிவஞாைியர் கணக்கிலாதவர்கள் இங்கு வசிப்பதைால் இந்த ÷க்ஷத்திரம் எைக்கு எல்லா ÷க்ஷத்திரங்கவளயும் விைச் சிேந்ததாக இருக்கிேது. இந்த விஷயம் மிகவும் அந்தரங்கமாைது, இந்த விபரத்வதச் சித்திதயாகிகள் அேிவார்கதளயல்லாமல் பிேர் அேியார்கள். இங்கு நகரதம யாவருக்கும் முக்திவய பகாடுக்கத்தக்கது. இந்த நகரத்துக்கு அவிமுக்தம் என்னும் பபயர் உண்டு. (விமுக்தம்-விைத்தக்கது. அவிமுக்தம்-விைத்தகாதது) காசிநகரம் ஒரு காலத்திலும் என்ைால் நீங்கத்தகாதது என்றும் அந்நகரத்வதயவைந்தவர்கவள தன் பமய்யன்பர் தபாலப் பாதுகாத்து முக்தியளிக்கத்தக்கதன்ேி விைத்தகாதது என்றும் பபாருள்படும், வநமிசாரணியம்,

குரு÷க்ஷத்திரம், கங்காத்துவாரம் புஷ்கரம் முதலிய தீர்த்தங்களில் ஸ்நாைம் பசய்து. தசவித்து வருவதால் தமாட்சம் உண்ைாகலாமன்ேி, இேந்தால் தமாட்சம் அவைய மாட்ைார்கள். இந்தக் காசிப்பதியிதலா இேப்பதைாதலதய தமாட்சம் உண்ைாவதால் எல்லா தலங்கவளயும்விை இந்தத் தலத்தில் நான் நீங்காது வசிப்பதால் இது பிரயாவகவயக் காட்டிலும் சிேந்ததாகும். இந்த காசி நகரமாைது ÷க்ஷத்திர சிேப்பு, தீர்த்தச் சிேப்பு, மூர்த்தி மகிவம என்ே மூவவக சிேப்புக்கவளயும் தன்ைகத்தில் பகாண்ைது. இந்த நகரத்தில் வசிப்பவர்கள். அன்ைம், பாைம் நித்திவர ஸ்திரீதபாகம் முதலிய யாவும் குவேவின்ேி பசய்து பகாண்டிருந்து உயிவர விட்ைாலும் தமாட்சம் அவைவார்கள். அதநகம் பாபங்கவளச் பசய்து, அந்தப் பாப பலத்தால் வபசாசத்துவம் அவைந்தாலும் இந்தக் காசிப்பதியில் வசிப்பது பல தகாடிப் புண்ணிய காரியங்கவளச் பசய்து சுவர்க்கத்தில் வசிப்பவத விை உயர்வாைதாகும். இந்தத் தலத்தில் எம்வம தநாக்கித் தவஞ்பசய்து பகாண்டிருக்கும் மகாநுபாவர்கள் அதநகர் வசிக்கின்ேைர். எைதவ மற்ே ஸ்தலங்கவளவிை இந்த நகரத்தில் சுலபமாக உயர்ந்த பதவி கிவைத்து விடுகிேது. எந்பதந்தப் பயன்கவளயும் சாயுஜ்ய பதவிவயயும் யான் பகாடுத்துக் பகாண்டிருக்கிதேன். குதபரன் என்ைிைத்தில் சகல கிரிவயகவளயும் சமர்ப்பித்து இந்தத் தலத்தில் என்வை தசவிப்பதால் காணாபத்தியம் அவைந்திருக்கிோன். பராசரன் என்ே தயாகியும் தவதவியாசனும் தவதங்கவளப் பாகுபடுத்திப் பிரித்து எைக்குப் பக்தர்களாக இங்கு இருக்கிோர்கள். திருமாலும் திருமகளும் பிரமனும் அதநக ததவரிஷிகளும் அஷ்ைவசுக்களும் சூரியனும் இந்திரனும் ஏவைய ததவர்களும் யாவரும் என்வை உபாசவை பசய்து பகாண்தை இங்கு இருக்கிோர்கள். இன்னும் சிவதயாகிகள் தமது ஸ்வரூபத்வதப் பிேருக்குக் காட்ைாமல் என்வை இவ்விைத்தில் தசவித்துக் பகாண்டிருக்கிோர்கள். ஆவகயால் ஐம்புலன்வழி மைவதச் பசலுத்துபவைாயினும், தர்மங்கவளச் சிவதத்தவைாயினும் இந்தத் தலத்தில் மாண்ைவன் மீ ண்டும் தாயின் கர்ப்பத்வத அவையமாட்ைான். ஐம்புலன்கவள பவன்ேவர்களும் ஞாைிகளும் உயர்பதவியுற்ேவர்களும் என்வை இவ்விைத்தில் தசவித்துக் பகாண்டிருப்பதால் இவ்விைத்தில் உயிர் நீங்கியவன் தயாகபுருஷைாலும் அவையமுடியாத உத்தமப்பதவிவய அவைவான். இந்தக் காசி ÷க்ஷத்திரத்தில் பிரமததவைால் பிரதிஷ்வை பசய்யப்பபற்ே தகாப்பிதரக்ஷகம் ஒன்று உள்ளது. அது நம் வகலாயத்திற்கு சமாைமாைது இந்தக் தகாப்பிதரஷதகச் சுரத்வதத் தரிசித்தவர்கள் துர்க்கதிவய அவையமாட்ைார்கள். கபிலாஹ்ர தம் என்ே பபயரால் தவபோரு ÷க்ஷத்திரமும் இங்கு உள்ளது. அவதச் தசவித்தாலும் பாபம் ஒழிந்து சிவதலாகத்வதயவைவார்கள் இவத என் ஸ்வரூபமாகப் பிரமன் பவைத்தான் நீயும் இது என் ஸ்வரூமாக விளங்குவவதப் பார். இங்கு ததவர்கள் அவைவரும் என்வைப் பலவிதமாக பிரார்த்தித்ததால் யான்

லிங்க ரூபமவையக் கண்ை பிரமன் என்வைப் பிரதிஷ்வை பசய்து பூஜிக்க தயாசித்துக் பகாண்டிருக்கும்தபாது மகாவிஷ்ணு அந்தப் பிரமைின் வகயிலிருந்த சிவலிங்கக் குேிவயத் தாதை! வாங்கிப்பிரதிஷ்வை பசய்து முவேயாக அருச்சவை பசய்து முடித்தார். அவதக் கண்ைதும் பிரமன் விஷ்ணுதவ! நான் பிரதிஷ்வை பசய்யவவத்திருந்த சிவலிங்கத்வத நீ ஏன் பிரதிஷ்வை பசய்தாய்? என்று தகட்க, அதற்குத் திருமால், பிரமதை! யான் சிவப்ரீதிமிக்கவன் நாதை அவதப் பிரதிஷ்வை பசய்ததைாயினும் அது உன் பபயராதலதய விளங்குக! என்று கூேிைார். எைதவ, அக்காரணத்தால் கபிலாஹ்ரதத்தில் இருக்கும் சிவலிங்கத்திற்கு ஹிரண்யகர்ப்தபசன் என்ே பபயர் வழங்குகிேது. இந்தக் காரணத்தாலும் யான் இங்தக இருக்கலாதைன். ஆவகயால் இந்த ஹிரண்யகர்ப்தபஸ்வரவரத் தரிசித்தவுைன் என்சிவதலாகம் கிவைக்கும். மீ ண்டும் பிரமன் தன்ைால் பிரதிஷ்வை பசய்யப்பட்ைதாக ஒரு சிவலிங்கம் இருக்க தவண்டும் என்று தவறு ஒரு சிவலிங்க ஸ்தாபைஞ் பசய்தான். அதிலும் நான் லீைமாக இருந்ததால் லீதைஸ்வரன் என்ே பபயவரயவைந்தது இங்தக மாண்ைவன் மீ ண்டும் திரும்பாத தமாக்ஷத்வதயவைவான். பார்வதி! இன்னும் சிேிது தூரத்தில் பூர்வத்தில் ததவர்கள் அவைவவரயும் துன்புறுத்தி வந்த அசுதரசன் பபரும் புலியின் வடிவவக் பகாண்டு அமரர்கவள அவழத்தான். அவர்கள் என்வைப்பிரார்த்திக்க நான் மைமிரங்கி அவவைச் சங்கரித்து தமாக்ஷமளித்து ததவர்கள் தவண்டியவாறு வியாக்கிதரசுவரன் எைவும் எழுந்தருளியிருக்கிதேன். உன் தந்வதயான் பர்வதராஜன் இது எைக்கு இன்பமுள்ள ÷க்ஷத்திரம் என்பவத உணர்ந்து இங்கு வந்து ஒரு சிவலிங்கத்வதத் தன் பபயரால் பிரதிஷ்வை பசய்திருக்கிோன், அதுதவ சயிதலஸ்வரலிங்கம். அவதயும் பார் இந்தப் புண்ணிய÷க்ஷத்திரத்வத அலங்காரம் பசய்து பகாண்டு கங்வகநதி விளங்குகிேது. வருணா, அசி என்ே நதிகள் இரண்டும் கலக்கின்ே காரணத்தால் இந்த ÷க்ஷத்திரத்துக்கு வாரணாசி என்றும் பபயர் வழங்கும் அவ்விரு நதிகளும் சங்கமமாகும் இைத்தில் பிரமன் ஒரு சிவலிங்கப் பிரதிஷ்வை பசய்திருக்கிோன். அதற்கு சங்கதமஸ்வரன் என்று பபயர். தமலும் மத்தியதமஸ்வரர் கிருத்திவாதகஸ்வரர் சுக்கிரன் பூஜித்த சுக்கிதரஸ்வரர் இந்திராதி ததவர்களால் ஸ்தாபிக்கப்பட்டு அவரவர் பபயரால் விளங்கும் இலிங்கங்கள் பாபஹாரமாை சிவலிங்கங்கவளயும் பார்! இந்த இலிங்கங்கதளயல்லாமல் இன்னும் சில அந்தரங்கமாை விஷயங்கவளயும் பசால்லுகிதேன் தகள். இந்தக் காசிப்பதி நாற்புேத்திலும் ஐந்து குதராச விஸ்தீரண முவையதாக இருக்கிேது. இந்தப் பஞ்சக் குதராசப்பதியின் எல்வலக்குள் எங்தகயாயினும் இேக்க தநரிட்ைால் தமாக்ஷம் உண்ைாகும். பண்டிதன், தவத அத்தியயைமுவையவன், சண்ைாளன், பதிதன், சன்ைியாசி, முதலிய யாவராயினும் இங்கு இேந்தால் அவர்கள்

தமாக்ஷம் அவைவரார்கள்! என்று சிவபபருமான் கூேிைார். அவ்வார்த்வதகவளக் தகட்ைதும் பார்வதிததவி, சுவாமி! நீங்கள் பசான்ை விஷயமாைது எைக்கு ஆச்சரியத்வத விவளவிக்கிேது. கர்மஹீைைாை சன்ைியாசியும் கர்ம பந்தைாகிய பிேரும் சமாைமாக நற்கதியவைந்து சமாைமாை தபாக தமாட்சங்கவள அவைவரார்கள் என்று பசால்லுகிேீர்கதள! இது எைக்கு வியப்பூட்டுகிேது. அன்ேியும் இேப்பவன் அவைது மவைவி புத்திரர், மித்திரர் தைம் முதலியவற்ேில் மைத்வதச் பசலுத்துவாைாயின் அதற்தகற்ே பிேவிவய அவைவான் என்று நீதி நூல்கள் கூறுகின்ேைதவ. எைதவ இங்கு இேந்தாலும் தாைஞ் பசய்தது, தீர்த்த யாத்திவர பசய்தது ஆகியவற்ோல் அவையும் பயவை அவையாலாதம தவிர தமாக்ஷத்வத அவையக்கூடுமா? இந்தச் சந்ததகங்கவள தாங்கள் தயவு பசய்து நீக்க தவண்டும்! என்று பார்வதிததவி தகட்க பரமசிவன் பதில் பசால்லத் துவங்கிைார். 49. விதனப்பயன்களும் காசி, பிரயாதக ைிரிஜவணி யாத்ைிதரப் பலன்களும் பார்வதி! நீ தகட்ைது மிக நல்ல விஷயம்! இவதக் தகட்ை யாவரும் சகல பாவங்களிலிருந்தும் நீங்குவார்கள்! பிரிவயதய பாபமற்ேவன் இந்தக் காசித் தலத்தில் மடிந்தால் அந்தக் கணதம தமாக்ஷத்வத அவைவான். பாபாத்மாவாக உள்ளவன் இங்தக மடிந்தால் சில பிேவிகவள எடுத்துத் தன் பாபங்கவளக் கழித்துப் பிேதக தமாக்ஷம் அவைவான். காசிப் பதியில் பாபஞ்பசய்தவன் வபசாசரூபத்வத அவைவான். அத்தவகய வபசாசரூபத்வதயவைந்து கால வபரவர் மூர்த்தியால் பத்தாயிரம் ஆண்டுகள் தண்டிக்கப்பட்டுக் கஷ்ைம் அவைந்து அதன்பிேதக தமாக்ஷம் அவைவான், காசிப்பதியில் பாபஞ் பசய்தவைாயினும் இதர இைங்களிலும் உள்ள பாவிகளின் கதி இதுதவயாகும். எைதவ இவதயேிந்து இந்த அவிமுக்திப்பதிவய அவைய தவண்டும். அவ்வாறு அவைந்து எம்வமச் தசவித்துக் பகாண்டிருப்பவன் இறுதியில் தமாக்ஷமவைவான் பிராய்ச்சித்தங்களால் அழியாத கர்மங்கவளச் பசய்தவன் கற்பதகாடி காலங்கழிந்தாலும் அவத அனுபவித்ததயாக தவண்டும். அசுபமாை பாபகர்மங்கள் ஒருவவை நரகத்வதயவையச் பசய்து விடும் புண்ணிய கருமங்கள சுவர்க்காதிதலாகங்கவள அவையச்பசய்யும், புண்ணிய கர்மங்கள். பாப கர்மங்கள் ஆகியவவ கலந்தமிஸ்ர கர்மங்கள் உலகில், மைிதர்கள், பசுக்கள் பேவவகள் முதலிய பிேவிகவள அவையச் பசய்யும், தான் அவைந்த பிேவி உயர்ந்ததாயினும் தாழ்ந்ததாயினும் புண்ணிய பாபங்கள் நசித்தாலன்ேி முக்திவயயளிக்க மாட்ைாது. அவவ இரண்டும் ஒழிந்த பிேதக தமாட்சம் உண்ைாகும். நற்கருமங்கள் மூவவகப்படும், அவவகளில் பஞ்சக்குதராச ÷க்ஷத்திரம் (காசி) முதலிய புண்ணிய பூமியில் பிரதக்ஷிவண தியாை பூவஜகளால் வருவை ஒன்று கர்ம நிவாரணப்படிப் பிராய்ச்சித்தங்கவள பசய்து பகாண்டு பாபங்கவள ஒழித்தல் இரண்டு சர்வ கர்மங்களும் நீங்குவதற்காக என்ைிைதம தன்

கிரிவயகவளபயல்லாம் சமர்ப்பித்து; என்வைச் தசவித்துக் பகாண்டு இந்த ÷க்ஷத்திரத்திதலதய வாசஞ் பசய்வது என்பது மூன்ோவதாகும். இவற்ோல் பாபங்கள் நீங்கும். இைிக் கர்மங்கள் மூவவகப்படும் அவவ சஞ்சிதம் பிராரத்வம் ஆகாமியம் எைப்படும் அவற்ேில் பூர்வஜன்மத்தில் பசய்தவவ சஞ்சிதம் அந்தச் சஞ்சித விவையால் தவறு பிேவிவய அவைந்து அனுபவிக்கப்புகும் சுபாசுபகர்மதம ஆகாமியம், அந்த ஆகாமியம் உைலால் அனுபவிக்கப்படும் தபாது பிராரத்துவம் என்பர். இந்தப் பிராரத்துவமாைது அனுபவியாமல் நாசமவையாது பாபமில்லாமல் எந்தத் ததசத்திற்கும் கஷ்ைம் வராது துக்கமயமாகக் காணப்படும் யாவுதம பாபமயந்தான் என்பவத முதலில் பதரிந்து பகாள்ள தவண்டும் அந்தத் துக்கம் ஸ்தூல துக்கம். குக்ஷ்ம துக்கம் என்ே இருவவகயாக, அந்தப் பாபத்தாதலதய உண்ைாகும். பாபதம இல்லாவிட்ைால் எந்தக் காலத்திலும் ஒருவன் சுகமாகதவ இருப்பான் ஓரிைத்தில் சுபதம விருத்தியாகும். ஓரிைத்தில் பாபதம நசித்திருக்கும் ஓரிைத்தில் பாபங்கதள விருத்தியாகிக் பகாண்டிருக்கும். இக்கர்மங்கள் எல்லாம் நலிய தவண்டுமாைால் காசி நகரத்வதவிை தவறு ஓர் இைமும் கிவையாது. உலகத்தில் பற்பல புண்ணிய ÷க்ஷத்திரங்கள் இருந்தாலுங்கூை காசியம்பதியிதல வாசஞ்பசய்ய தவண்டும் என்று நிவைப்பவருக்கு அது விதசஷப் பிரயாவசதயாடும் கிவைப்பதற்கு அரிது. ஒருவன் காசிக்குப் தபாக தவண்டும் என்று நூறு பிேவிகளில் முயன்ோலுங்கூை, அந்தப் புண்ணியத் தலத்வத தரிசிக்க அவனுக்கு பற்பல தவைகள் ஏற்படும் உலகத்திலுள்ள எல்லா ÷க்ஷத்திரங்கவளயும் தரிசித்தால் அன்ேிப் புண்ணியத்தலங்களில் ஆேில் ஒரு தலத்வதயுங்கூை தரிசிக்க இயலாது அப்புண்ணியத் தலங்களாகிய ஆேில் ஒன்வேமுற்பிேவியில் தசவிக்கும்தபறு பபற்ேவனுக்தக, காசித்தலத்தின் தசவவ கிவைக்கும், அத்தவகயவதை காசித்தலத்தில் வசித்திருந்து இேக்கும்படிக் வககூடும் காசித் தலத்வத அவைந்து கங்காஸ்நாைம் பசய்பவன் ஆகாமிய சஞ்சிதங்கவள ஒழிப்பாைாயினும் உைல் உள்ளவவரயில் விைாமல் அவவ பதாைருமாதலால் பிராரத்துவத்வத அனுபவித்தத தீர தவண்டும். அங்தக மரணமவைந்துவனுக்குப் பிராரத்துவம் ஒழியும் மரணம் அவையும்தபாது ஒருவனுவைய மைமாைது அவைது கர்மவசத்துக்தகற்பதவ இயங்கும். அந்தக் கர்மத்திற்கு மூன்று பாதங்கள் உண்டு. அவவ மூன்றும் காசிவய அவைந்ததபாதத காபலாடிந்து பின்பதாைரக் கூைாதவவயாக ஆகின்ேை. அவைது மைமும் அந்தத் தீர்த்தத்திதல ஐக்கியப்பட்டு விடும் தீர்த்த ஸ்நாைப் பலனும் அந்தத் தலத்தின் சிேப்பால் சிவத்தியாைஞ் பசய்த பலனும் ஆகிய இரண்டு பயன்களின் வலிவமயால் தசாட்சம் கிட்டும் என்று சுருதிகள் பசால்லுகின்ேை. பார்வதி! முதலாவதாகக் காசியாத்திவர பசய்து அதன் பிேகு பாபஞ்பசய்தவன் முன்புதான் பசய்த காசி யாத்திவரயின் புண்ணியத்தால் அந்தப் பாபம் நீங்கும்

பபாருட்டு மீ ண்டும் அவன் அந்தக் காசித்தலயாத்திவர பசய்யும்படிப் பலவந்தமாகக் பகாண்டு பசல்லப் பபற்று, சகல பாபங்கவளயும் தீப்பபாேி சிதேி விழுந்த பஞ்சுப்பபாதி தபால நசிக்கச் பசய்வான் ஆவகயால் கர்ம நிர்மூலம் பசய்யத் தக்கதாை காசித்தலத்வத எவ்வாோவது முயன்று தசவிக்க தவண்டும். இவ்வாறு சிவபபருமான் பசால்ல பார்வதிததவி அவவர தநாக்கி மீ ண்டும் விைவலாைாள். நாதா! பிரயாவகயில் உயிவர விட்ைவன் தன் இஷ்ைகாமியங்கவள அவைவான் அல்லவா? திருதவணி(கங்வக, யமுவை, சரஸ்வதி, என்ே மூன்று நதிகள் கலக்கின்ே பகுதியில்) திரிதவணி பூவஜயும் விஸ்தவஸ்வர பூவஜயும் பசய்து, காசித் தலத்தில் இேந்தவர்கள் அவையும் பயன் யாது? பிரயாவக இஷ்ை காமியங்கவள பகாடுப்பது காசி முக்திவயக் பகாடுப்பது பிரயாவகயில் மாதவன் இஷ்ை காமியங்கவளக் பகாடுக்க, காசியில் நீங்கள் முக்திவயக் பகாடுக்கவும் இருக்கிேீர்கள். நீங்கள் சர்வமங்கள ஸ்வரூபியாவகயால் இந்தச் சந்ததகத்வதப் தபாக்கியருள தவண்டும்! பார்வதி! காசியில் இேந்தவனுக்கு மீ ண்டும் பிேப்பில்வல. பிரயாவகயில் இேந்தவனுக்கு இஷ்ைகாமியங்கள் வககூடுவதும் நிச்சயம். காசிக்கு வந்து பிேகு பிரயாவகக்குப் தபாவதாைால் காசி யாத்திவர பசய்த பயன் வணாகிவிடும், ீ பிரயாவகக்குப் தபாகாவிட்ைால் திரிதவணி சங்கம தரிசை பயைில்லாமற் தபாகும். பிரயாவகயில் இேந்தாலும் தமாட்சகாமியாக இருப்பாைாயின் அங்தகதய முக்திதய வககூடும். இவ்வாதேயன்ேி தவேல்ல என்று சிவபபருமான் கூேிைார். பார்வதிததவி மகிழ்ச்சியவைந்தாள். அது முதல் சிவபபருமான் விஸ்வநாதர் என்ே பபயருைன் பார்வதி பிரமதகண சகிதமாகக் காசித் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கிோர். இவ்வாறு சூதமுைிவர் சிவபபருமான் காசியில் இவைவிைாமல் எழுந்தருளியிருப்பதற்காை காரணத்வத முைிவர்களுக்குச் பசான்ைார். உைதை வநமிசாரண்ய முைிவர்கள் குருமகாதை தமலும் தமலும் சிவசரிதங்கவள நீங்கள் பசால்ல நாங்கள் தகட்க மிகவும் ஆவலுைன் இருக்கிதோம்! என்ோர்கள். நல்லது, சகல பாபங்கவளயும் தபாக்கடிக்கும் திரியம்பதகஸ்வரப் பிரபாவத்வதச் பசால்லுகிதேன் என்று சூதபுராணிகர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். 50. அகல்யாவும் குளத்ைில் ைண்ண ீர் எடுக்கும் ைகராறும் முைிவர்கதள! பூர்வத்தில் கவுதம முைிவர் என்ே சிேந்த தவமுைிவர் ஒருவர் தம் மவைவியாை அகல்வய என்ே மகாபதி விரவதயுைன், பதன்ைாட்டில் பிரமகிரியில் பத்தாயிரம் ஆண்டுகள் அகண்ைமாை அருந்தவம் ஒன்வேச் பசய்து பகாண்டிருந்தார், அப்தபாது பிராணிகள் எல்லாம் துன்புே தவண்டிய பபரும் பஞ்சம் ஒன்று நூோண்டுகள் அளவு உண்ைாயிற்று அதைால் உலகத்திலிருந்த மரங்கள் உலர்ந்து பட்டுப்தபாயிை. உயிரிைங்களில் பல உயிர் பிவழக்கத் தக்கத் தண்ண ீர்

இல்லாமல் வேண்டு மடிந்தை. முைிவர்கள், பபாதுமக்கள், பசுக்கள், விலங்குகள், பற்பல இைங்களுக்கு ஓடிப்பரவிை. பிர மகரிஷிகள் பிராணாயாமம் முதலிய தயாக நிஷ்வையில் இருந்து காலங் கழித்து வந்தார்கள். அப்தபாது கவுதமர் பிராணாயாமத்திலிருந்து வருண பகவாவைப் பிரார்த்திக்க அவரது தவத்துக்கு இரங்கிய வருணபகவான் அவர் முன்ைால் ததான்ேி, உமக்கு தவண்டிய வரம் என்ை என்று தகட்ைார். கவுதமமுைிவர் மகிழ்ந்து. உலகம் முழுவமயும் துன்புறும்படி ததான்ேியுள்ள மவழயின்வமவய ஒழிந்து யாவரும் சுகமவையும் படி மவழபபாழியச் பசய்யதவண்டும்! என்று தவண்டிைார். அதற்கு வருணபகவான் முைிவதர! ஈஸ்வராக்வஞவய விதராதித்து நைக்கப் பிரம இந்திராதி ததவர்களாலும் இயலாது. ஆவகயால் நான் இதவைச் பசய்வதற்கில்வல நீர் தவறு ஏதாயினும் வரம் தகளும். அவதக் பகாடுக்கிதேன் என்ோர். அதற்கு கவுதம முைிவர், வருணததவதை! என் விஷயத்தில் வரங்பகாடுக்கத் தயவு இருக்குமாைால் நான் பசால்லுகிதேன். உலகத்தில் மகாத்மாக்கவள ஆஸ்ரயித்தால் ஆஸ்ரயித்தவர்களுக்குப் பபருவம உண்ைாகும், மகாத்மாக்கதளா பிேருக்கு உற்ே துன்பங்கவள விசாரிப்பார்கதள தவிர, சாமாைியர்கள் விசாரிக்கமாட்ைார்கள், சூரியவைக் கண்ைவுைதை இருள் ஒழிவது தபால மகாத்மாக்கவள தரிசித்தவுைதைதய தரித்திரம் தூரவிலகும். துக்கம், தசாகம், பாபம், பயம் முதலியை யாவும் நீங்கிச் சிேப்பாை நன்வமகளும் உண்ைாகும். சாமாைிய மைிதவரத் தரிசித்தால் அதற்தகற்ே பயன்கதள கிவைக்கும். நரிவய அது இருக்குமிைத்தில் சந்தித்தால் எலும்புகள் தான் கிவைக்கும். சிங்கத்வத அது இருக்குமிைத்தில் சந்தித்தால் முத்துக்கள் கிவைக்கும். உத்தமர்கள் பிேர் துன்பத்வத நீக்குவவததய இயல்பாகக் பகாண்ைவர்கள். தமக்கு உண்ைாை துன்பங்கவளப் பாராட்ைாது பிேருக்கு உதவி பசய்பவர்கள் அவர்கள் கற்பகவிருட்சமும் சத்ஜைரும் ஒதர சுபாவமுவையவர்கள். விருட்சம், பபான் சந்தைம் தபான்ேவவ தாம் துன்புற்ோலும் பிேருக்குப் பயன் தருவது தபாலத் தாம் கஷ்ைப்பட்ைாயினும் பிேருக்கு உதவி பசய்ய வல்லவர்கள் உம்வமப் தபான்ே பலர் இருக்கிோர்கள் துக்கத்தால் வருந்துதவானுவைய துக்கத்வதப் தபாக்கச் பசய்வது அவ்வாறு தபாக்கடிப்பவருக்தக சுகம் தருவதாகும் பதராபகாரம் பசய்பவன் சிேிதத பாபமுவையவன் என்றும் அவவைக் கண்டு விலகிச் பசல்பவன் பாபமுவையவதை என்றும் சுருதிகள் பசால்கின்ேை இந்த பூமியாைது அண்ைசம், சுதவதசம், உத்பீசம், சராயுசம் என்ே நான்கு விதமாை பிராணிகளால் நிவேந்துள்ளது. இந்நான்கு வவகத் ததாற்ேங்களில் யாவர் தவயயுவையவதரா யாவர் மமவத அற்ேவதரா யாவர் ஜிததந்திரியராய் உபகாரஞ் பசய்பவதரா யாவர் எப்தபாதும் மவுவைமுவையவதரா இத்தவகய புண்ணியர்களாதலதய பூமி தாங்கப் பட்டிருக்கிேததயன்ேி ஆதிதசஷன் ஒருவைாதலதய தாங்கப்பட்டிருக்கிேது என்று

நிவைக்க தவண்ைாம் வருணததவதர! ஜகமுழுவதிற்கும் நீதர பிரபுவாக இருப்பவர். உலகம் முழுவதும் உம் வடிவம். ஆவகயால் விவளவுத்பதாழில் பசய்வதற்குரிய மவழநீர் தபான்ே சம்பூரணமாை ஜலத்வத நீதர பகாடுக்க தவண்டும்! என்று கவுதமரிஷி தவண்டிைார். வருண பகவான் அவவரப் பார்த்து நீர் ஒரு குளம் எடுக்க தவண்டும் என்று கூே அவ்வாதே கவுதமரும் பசய்தார். அந்தக் குளம் நீர் நிவேந்து விளங்கியது அப்தபாது வருணததவன் இது எப்பபாழுது குவேயாத நீர்மயமாக இருக்கவும் சகல தீர்த்தங்களிலும் உத்தமமாைதாக இருக்கவும் உம் பபயரால் புகழ் பபேவும் இங்கு திைமும் ஓமம் பஜபம் சிரார்த்தம் முதலியை பசய்தால் ஒன்று பலவாோகவும் பபருகவும் வரம் தருகிதேன்! என்று வருணததவன் கூேிவிட்டு கவுதமர் தபாற்ே மவேந்தார். அங்கு கவுதம முைிவர் அந்த ஜலத்வதக்பகாண்டு நித்திய வநமித்தியக் கிரிவயகவள விதிப்படி பசய்துபகாண்டு, பநல், தகாதுவம முதலிய தாைியங்கவள விவதத்துவிட்டு தவத்தில் ஆழ்ந்தார் அவவ விவளந்து பயைளித்தை, மரங்கள் பூத்துக் காய்த்துப் பழுத்தை. அங்கு விவளந்த தாைியங்கள் பபருங் குவியல்களாகச் தசர்த்து வவக்கப்பட்ைை. இவ்வாறு கவுதம முைிவருவைய ஆசிரமம் ÷க்ஷமமாக இருப்பவத தம் சீ ைர்கள் மூலம் அேிந்த தவறு பல தவமுைிவர்கள் யாவரும் கவுதமரின் விருப்பத்திற்கிணங்க அங்தக தம் கூட்ைாத்தாருைன் வந்து தசர்ந்தார்கள். பேவவகள், பசுக்கள் மான்கள் முயல்கள் முதலிய விலங்குகள் யாவும் தமய்ச்சலுக்காை புற்ேவரயும் நீரும் கிவைப்பது கண்டு அங்கு வந்து தசர்ந்தை. அந்தவைம் பூமண்ைலத்திதலதய அதிக அழகுவையதாக விளங்கியது. முைிவர்கள் யாவரும் தம் சீ ைர்கவள பகாண்டு உழுவுத் பதாழில் வவத்துத் தாமும் தவஞ்பசய்து பகாண்டு க்ஷõமகாலத் துக்கத்வதக் கவுதம முைிவரின் புண்ணியத்தால் மேந்து மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார்கள்அப்தபாது அங்கு நிகழ்ந்த ஒரு விஷயத்வதச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். ஒரு காலத்தில் கவுதமர் தன் சீ ைர்கவள பார்த்து, நான் சந்தியாவந்தைம் பசய்யதவண்டும் நீங்கள் நமது குளத்திலிருந்து தண்ணர்ீ பகாண்டு வாருங்கள் என்று கட்ைவளயிட்ைார். அவர்கள் அவ்வாதே குளத்வதயவைந்தார்கள் அங்கு க்ஷõமபாவதயால் வந்திருந்த ரிஷிபத்திைிகள் அச்சீ ைர்கவளப் பார்த்து, நாங்கள் தண்ணர்ீ முகந்து பசன்ே பிேதக நீங்கள் நீர் எடுத்துச் பசல்ல தவண்டும். தமல் இருக்கும் ஜலத்வத நாங்கதள முகர்ந்து பசல்தவாம்! என்று பயமுறுத்த கவுதமரின் சீ ைர்கள் அவர்களிைம் ஒன்றும் தபசாமலும் அவர்கவள மீ ேி எவதயும் பசய்ய இயலாமலும் ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பி வந்து அகல்வயயிைம் நைந்தவற்வே முவேயிட்ைார்கள் அகல்வய அச்சீ ைர்களுைன் குளத்வதயவைந்து முைி பத்திைிகளிைம் நல்வார்த்வத பசால்லி விலக வவத்தாள் சீ ைர்கள் ஜலத்வத

முகர்ந்து பகாண்டு கவுதம முைிவரிைம் பசன்று பகாடுத்தார்கள். முைிவர், தம் சந்தியாவந்தைத்வத முடித்துக் பகாண்ைார். இந்நிவலயில் குளக்கவரயில் முன்பு நீர் முகவாமல் தவை பசய்த ரிஷி பத்திைிகள் அகல்யாததவிவயக் கடிந்து தபசித் தங்கள் கணவர்களிைம் பசன்று, கவுதமர் மவைவி அகல்வய எங்கவளத் திைமும் தண்டிக்கிோள் நாங்கள் அவளது தண்ைவைக்கு அைங்கி வாழ்கிதோம் நமக்கு இருக்க இைமில்லாமல் இங்கு வந்திருப்பதால் தான் இவ்வாறு நைந்தததயன்ேி தவேல்ல உலகத்தில் பபண்களுக்குப் பபாய் பசால்லுதல் மாவய பிடிவாதம் அதிதலாபம் பரிசுத்தமின்வம தவயயின்வம முதலியை இயல்பாை ததாஷங்கள் நமக்கு கவுரவமில்வலயா? எங்கவள அகல்யா தகாபிப்பதும் நாங்கள் அவளுக்கு அைங்கி நைப்பதும் எதற்கு? இது என்ை பிவழப்பு? என்று பலவாறு பசான்ைார்கள். அதற்கு முைிவர்கள் ஐதயா அந்த அகல்வய பரம பதிவிரவதயாயிற்தே. அவள் இப்படிச் பசால்லியிருக்கக் கூடுமா? இவர்களிைத்தில் ஏததனும் ததாஷங்கண்டு ஒருதவவள இவ்வாறு பசால்லியிருக்கக்கூடுமா நாம் அவர்கள் ஆசிரமத்தில் இருந்து ஜீவக்கின்தோதம! நாம் அந்த அகல்வயயின் கிருகத்திலிருந்து ஜீவித்து வருகிேதபாது அப்பதிவிரவதக்குக் குற்ேஞ்பசால்வது நம்வமதய குற்ேம் உள்ளவர்களாக்கும் என்று தமக்குள் தாதம கருதிைார்கள் ஆைால் முைிபத்திைிகள் தங்கள் பசால்வலத் தங்கள் கணவர்கள் ஏற்றுக் பகாள்ளாததால் ஒன்றுஞ் பசய்ய முடியாதவர்களாய் பிரதி திைமும் கவுதமமுைிவரின் பூவஜக்கு சீ ைர்கள் ஜலம் பகாண்டுதபாக வரும்தபாபதல்லாம் பதாைர்ந்து அவர்கவளப் பரிகசித்து விகைஞ் பசய்வதும் அச்சீ ைர்கள் அவத அகல்வயயிைம் பசால்வதும் அகல்வய அந்தக் குளக்கவரவய அவைந்து நமது ஆஸ்ரமத்தில் இருப்பவர்கவள எப்படிக் கண்டிப்பது என்று நல்ல வார்த்வதகளால் விளக்கிச் சீ ைர்கவளத் தண்ணர்ீ முகந்து பகாண்டு தபாகும்படிச் பசய்வதும், ரிஷிமங்வகயர்கள் தங்கள் கணவன் மாரிைம் அகல்வயவயப் பற்ேிப் பற்பலவாறு தூஷிப்பதுமாக இருந்து வந்தது. இப்படியிருக்க ஒருநாள் அம்முைிவர்கள் அவைவரும் அவ்வைத்வதயவைந்து ஒருவவரபயாருவர் தநாக்கி நமது மவைவிமார் குளத்தில் ஜலம் முகந்து பசல்லப் தபாகும் தபாபதல்லாம் அகல்யாததவி அவர்கவளக் கண்டிக்கிோளாதம? அவளுக்கு நல்ல வார்த்வத சிேிது பசால்லதவண்டும் என்ோர்கள். அவதக் தகட்ை தவறு சில முைிவர்கள் ஒரு தவவள நாம் எல்தலாரும் இங்கு வந்திருப்பதால் அகல்வய அவ்வாதே பசய்திருக்கலாம். என்றும் நம் மவைவியர்கள் உண்வமவயதய பசால்லியிருக்கிோர்கள். இவர்களுக்கு அந்த அகல்யாவால் சங்கைங்கள் சம்பவித்து இருக்கலாம். என்றும் தயாசித்து இைிதமல் நைக்கவிருக்கும் தீயகர்மத்துக்குப் பாத்திரமாக தவண்டியிருந்ததால் ஒருவதராடு ஒருவர் தயாசிக்கத் பதாைங்கிைார்கள்.

51. கவுைமரின் தவளிஜயற்றமும் ஜகாரிக்தகயும் முைிவர்கள் யாவரும் ஒன்றுகூடி ஆதலாசித்தவதயும் கவுதம முைிவர் காரியத்வதயும் பசால்கிதேன் வநமிசாரணிய வாசிகதள! அம்முைிவர்கள் ஒருவவரபயாருவர் பார்த்து நாபமல்தலாரும் பிவழப்பதாக இருந்தால் இந்தக் கவுதமர் ஆசிரமத்தில் இருக்கும் வவரயில் துக்கமில்லாமல் ஜீவிக்க முடியாது இதற்குத் தக்கயுக்திவய விவரவில் பசய்து நம் மாைத்வதக் காப்பாற்ேிக் பகாண்டு நம் தவத்திற்கு இவைஞ்சல் எதுவுமில்லாமல் இருக்க வழிபயான்வேக் கண்டு பிடித்து இந்தக் கவுதம முைிவவர இங்கிருந்து எப்படியாவது அப்புேப்படுத்த தவண்டும் அப்பபாழுது தான் நாம் சுகமாக வாழ்ந்திருக்கலாம். கவுதமன் எங்தகயாவது தபாகட்டும். நாபமல்தலாருமாகச் தசர்ந்து அவவை அடித்துத் துரத்திவிைலாம் என்று தீர்மாைித்தார்கள். அந்த தயாசவை வககூடும்படி விக்தைஸ்வரப் பபருமாவை உபாசித்து அறுகு, தாமவர, அக்ஷவத, சிந்தூரம், சந்தைம், தூபம், தீபம், தமாதகம் முதலியவற்ோல் பூஜித்து வழிபட்ைார்கள். அவர்களுவைய பூவஜக்கு மகிழ்ந்து தவய பசய்ய விவழந்த விநாயகர் அவர்கள் முன் ததான்ேி முைிவர்கதள! உங்களுக்கு என்ை காரியம் நைக்க தவண்டும்? அவத பவளியிடுங்கள் என்று தகட்ைார் அதற்கு முைிவர்கள் கணபதிவயப் பார்த்து, விநாயகப் பபருமாதை, எங்கள் விஷயத்தில் தாங்கள் தவயயுவையவராக இருந்தால் கவுதம முைிவவை இந்த ஆசிரமத்திலிருக்கும் அவைது சீ ைர்கதளாடு துரத்திவிை தவண்டும். இதுதவ நாங்கள் தவண்டும் வரம் என்று தவண்டிைார்கள். அவதக் தகட்ைதும் விக்தைஸ்வரர் சிரித்துவிட்டு முைிவர்கதள! நீங்கள் இப்தபாது தீயகாரியத்வத விரும்புகிேீர்கள் குற்ேம் எதுவுமில்லாத கவுதமன் விஷயத்தில் நீங்கள் தகாபித்தால் உங்களுக்கு இவையூறு ஏற்படும். உபகாரஞ் பசய்தவருக்கு அபகாரம் பசய்வது சரியல்ல, அப்படி அபகாரம் பசய்ய எண்ணங்பகாண்ைால் இப்தபாதத நீங்கள் நாசமவைவர்கள், ீ அருந்தவம் பசய்து என்ைிைம் நல்ல வரத்வதக் தகட்டீர்கதள! ஆஹா! நல்ல பயவை விரும்பாமல் நிவைக்கவும் கூைாத இத்தவகய வரத்வதக் தகாருவது வகயில் இருக்கும் இரத்திைத்வத விட்டுவிட்டுக் கருமணிவய விரும்புவதுதபால இருக்கிேது. உங்களுக்கு தவறு எது விருப்பதமா, அவதக்தகளுங்கள்! என்ோர். ஆைால் முைிவர்கள் அவைவரும் மீ ண்டும் மதி மயக்கத்தால் அதத வரத்வததய தவண்டிைார்கள். அப்தபாது விநாயகர், மீ ண்டும் அவர்கவள தநாக்கி, உலகத்தில் ஒரு துஷ்ைன் சாதுக்களின் சகவாசத்தால் ஒரு காலத்தில் சாதுவாகிோன். ஒரு சாதுதவா துஷ்ை சகவாசத்தால் ஒரு காலத்தில் துஷ்ைைாகிோன். அந்தச் சாது புருஷனுக்கு ஒருவன் தீவம பசய்தால் இதுவும் நமது விவைதய என்று நிவைத்து அனுபவித்து தைக்குத் தீவம பசய்தவனுக்கும் நன்வமதய பசய்கிோன் ஆவகயால் உங்கவள

எப்பபாழுதாவது கவுதமர் துன்பப்படுத்திைால் அப்தபாதத அவர் உங்களுக்கு சுகத்வதச் பசய்ததாகதவ எண்ணுங்கள்

நீங்கள் அவருக்கு மீ ண்டும்

அபகாரஞ்பசய்ய நிவைப்பது சரியல்ல நீங்கள் மங்வகயர் பமாழியில் மதிமயங்கி இவ்வாறு பசய்ய எத்தைித்திருக்கிேீர்கள் அந்தக் கவுதமதர உங்களுக்குச் சுகத்வத விவரவில் பசய்வார்! என்று பலவவகயாை நீதிகவள அவர்களுக்குப் தபாதித்தார். இவ்வாறு விநாயகர் பலவாறு பசால்லியும் முைிவர்கள் சம்மதிக்காமல் இருந்ததாலும் அவர்களுக்கு தவண்டிய வரத்வதக் பகாடுப்பதாக முன்ைதாக வாக்களித்து விட்ைதாலும் கதணசர் அவர்கவளப் பார்த்து, முைிவர்கதள! நான் எத்தவைதயா நீதிகவள உங்களுக்குச் பசால்லியும் தகட்காததால் உங்கள் விருப்பப்படி நைக்க வரம் பகாடுத்ததன்! அதைால் விவளயும் நிந்தவைவய நீங்கள் அனுபவிப்பீர்கள் என்று வரந்தந்து மவேந்தார் கவுதம முைிவர் மற்ே முைிவர்களின் தயாசவை பயான்வேயும் அேியாமல் தம் தவநிவலயிதல இருந்தார். இைி தமதல நைந்தவற்வேச் பசால்லுகிதேன். கவுதமரின் ஆசிரமத்திலிருந்த முைிவர்களின் தவண்டுதகாளுக்கு இணங்க விநாயகப் பபருமான் நைக்கச் சக்தியற்ேபதாரு கிழட்டுப்பசுவின் வடிவம் பூண்டு கவுதமருவைய தகாதுவமப் பயிர் நன்ோக விவளந்து அறுவவையாகும் தருணத்தில் அங்கு பசன்று தமய்ந்து பகாண்டிருந்தார், அப்தபாது பதய்வகதியாய்க் கவுதமமுைிவர் அங்தக வந்து பயிரில் தமயும் பசுவவக் கண்டு வகயிைால் ஒரு பிடி வவக்தகாவல எடுத்து எேிந்தார். அது பட்ைவுைதைதய கவுதமரின் கண்பணதிரில் அந்தப் பசு கீ தழ விழுந்து இேந்து விட்ைது. அவதக் கண்ைதும் அங்கு வந்த முைிவர்களும் முைிபத்திைிகளும் தபரிவரச்சலிட்டு ஆ! கவுதமன் என்ை காரியத்வதச் பசய்துவிட்ைான் பசு வவதச்(தகாஹத்தி) பசய்து விட்ைான். அவன் மஹா துன்மார்க்கன்! என்ோர்கள். கவுதமரும் அவருவைய பத்திைியாை அகல்வயயும் மிகவும் துக்கப்பட்டு என்ை பசய்வது? எங்தக தபாவது? நிஷ்காரணமாக தகாஹத்தி சம்பவித்ததத இவத எவ்வாறு ஒழிப்பது? என்று பசால்லிக் பகாண்டிருக்கும்தபாது முைிவர்கள் அவைவரும் கவுதமரிைம் வந்து உன் ஞாைம் என்ைவாயிற்று? உன் தவம் ஒழிந்தது உன் சர்வக்ஞத்வம் என்ைவாயிற்று? உன் கல்வி எங்தக மவேந்தது? என்று இதுதபால அவவர பலவாறு தூற்ேி, தகாஹத்தி பசய்த உன் முகத்வதப் பார்க்கவும் கூைாதத. என்ோர்கள் முைிபத்திைிகதளா கவுதமவரயும் அகல்வயயும் பலவாறு தூற்ேி, ஓ கவுதமா! இைி நீ இங்தக இராதத, எங்கள் கண்களில் புலப்பைாமல் எங்தகயாவது ஓடிவிடு. நீ இங்கிருந்தால் நாங்கள் பகாடுக்கும் அவிர் பாகத்வத அக்கிைி ததவன் ஏற்றுக் பகாள்ள மாட்ைான். நாங்கள் பசய்யும் சிரார்த்தத்வத பிதுர்க்கள் அவையமாட்ைார்கள் என்று கணக்கின்ேித் தூஷித்து யாவரும் அவர் மீ து கற்கவள எேிந்தார்கள் கவுதமமுைிவர் இன்னும் யாது நிகழுதமா என்று கருதி

அம்மகரிஷிகவள தநாக்கி, மாதவர்கதள! நான் இங்தகயிருந்து உண்வமயாகதவ தபாய்விடுகிதேன்! என்று பசால்லித் தம் ஆசிரமமாகிய அந்த இைத்வத விட்டு மவைவியும் சீ ைர்களும் தன்வைப் பின் பதாைர ஒரு குதராச தூரஞ் பசன்று அங்தகதய இருந்து பகாண்டு தகாஹத்தி பாபந் தீரும் வவரயில் பிதுர்க்காரிய சந்தியாவந்தைாதிகவளச் பசய்யக் கூைாதாவகயால் சூதகாசவுசம் உற்ேவன் தபாலத் தங்கியிருந்தார். கவுமதவரக் கண்ைாதல முைிவர்களும் முைி பத்திைியரும் தங்கள் முகத்வத ஆவையால் மூடிக் பகாள்வார்கள். இவ்வாறு பதிவைந்து திைங்கள் கழிந்தை. கவுதமர் அங்கிருக்கும் முைிவர்கவள வருவித்து, ஸ்வாமிகதள! நீங்கள் எவ்வாோவது எைக்கு அநுக்கிரகம் பசய்ய தவண்டும். என் பாபம் ஒழியும் வவக ஏததனும் இருந்தால் அவதத் பதரிவிக்க தவண்டும் பபரிதயார்களின் உபததசமில்லாமல் ஒருவருக்கும் பிராயச்சித்த சித்தி முதலியை வககூைாது! என்று விநயத்துைன் தகட்டுக் பகாண்ைார். அதற்கு அவர்கள் ஒருவரும் பதில் எதுவும் பசால்லவில்வல அவர்கவளக் கவுதமர் அதிக வணக்கத்துைன் தவயதயற்படும்படி தவண்டிக்பகாண்ைதன் தபரில் அம்முைிவர்கள் அவைவரும் ஒன்றுகூடி பநருங்கி வந்து கவுதம முைிவர் பாபாத்மாவாவகயால் பிராமணருக்குச் சமீ பத்தில் வரக்கூைாது என்று நிவைத்து தூரத்ததயிருந்து அவர்கவள நமஸ்கரித்துக் வகதயற்று நின்று; தவஞாைிகதள! என் பாபம் தபாவதற்குரிய வவகவய எவ்விதத்திலாவது தயாசித்து பசால்ல தவண்டும்! என்ோர். அதற்கு முைிவர்கள் நீர் முதலில் உன் பாபத்வத ஊபரங்கும் பதரியும்படிச் பசால்லிக் பகாண்டு உலக வலம் வந்து வயலிலிருந்து தகாஹத்தி பசய்த நான் பிøக்ஷக்கு வந்ததன்! என்று பசித்தவிைத்தில் தவதியருக்குணர்த்தி அவர்களிைம் ஏழு வடுகளில் ீ ஒவ்பவாரு கவளம் வகயில் ஏற்று உண்டு மீ ண்டும் இங்கு வந்து ஒரு மாதகாலம் சாந்திராயண விரதம் (இது சந்திர கவலகள் உயரும்ததாறும் முவேதய நாளுக்கு ஒரு கவளமாகக் குவேத்தும் புசிக்கும் விரதம்) அனுஷ்டித்து இந்தப் பிரமகிரிவய நூற்போரு பிரதக்ஷிணம் பசய்து வரதவண்டும். இவ்வாறு பசய்தால் நீர் பரிசுத்தராவர், ீ தவபோரு வவகயாகவும் பசால்கிதோம் நீர் கங்வகவய இங்தக வரவவழத்து அதில் ஸ்நாைம் பசய்து தகாடி பார்த்திவ லிங்க அர்ச்சவை பசய்யதவண்டும். இப்படிச் பசய்தாலும் பாவ நிவர்த்தியாகிப் புைிதராவர்ீ முதலில் இந்தப் பிரமகிரிவயப் பதிைாரு பிரதக்ஷிணம் பசய்யும், அதற்குப் பிேகு சதகும்பாபிதஷகம் பசய்து பகாண்ைால் இப்பார்த்திவ சரீரம் தூய்வமயவையும் என்ோர்கள். சவுைகாதி முைிவர்கதள அம்முைிவர்கள் அவ்வாறு கூேிய வார்த்வதகவளக் தகட்ைதும் கவுதம மகரிஷி தகாடி பார்த்திவ லிங்க பூவஜயும் கிரிபிரதக்ஷிணம் பசய்தவன் என்று சங்கற்பம் பசய்து பகாண்டு பிராமணர்களின் உத்தரவவப்

பபற்று, கிரிபிரதக்ஷிணமும் பசய்தவன் என்று சங்கற்பம் பசய்து பகாண்டு பிராமணர்களின் உத்தரவவப் பபற்று, கிரிபிரதக்ஷிணம் (மவலவய வலம் வருதல்) பசய்து சாஸ்திதராக்தப்படி தகாடி லிங்கார்ச்சவையும் பசய்து முடித்தார். பதிவிரவதயாை அகல்வயயும் முவேப்படி சிவபூவஜ பசய்து

பகாண்டிருந்தாள்.

சீ ைர்கள் அவர்கள் இருவருக்கும் பதாண்டு பசய்து பகாண்டிருந்தார்கள். கவுதமர் இவ்வாறு பூவஜ பசய்து பகாண்டிருக்கும் தபாது சிவபபருமான் பக்தப்பிரியராவகயால் அவரது பூவஜக்கு மகிழ்ந்து பிரமத கணங்கதளாடும். பார்வதி ததவிதயாடும் ரிஷப வாகைத்தில் வந்து தரிசைமளித்து, கவுதமவர தநாக்கி உன் பூவஜக்கு மகிழ்ந்ததாம்! நீ தவண்டும் வரத்வதக் தகள் என்ோர். கவுதமர் சிவஸ்வரூபத்வதத் தரிசித்துப் பபரிதும் மகிழ்ந்து கவுரீ சங்கரவரப் பணிந்து துதிக்கலாைார். நிர்க்குணாய நமஸ்துப்யம் ஸுகராய நம புந பஸ்சாத ப்ரக்ருதி ரூபாயா புருஷாய நம புந பஸ்சாத விஷ்ணு ஸ்வரூபயா ததஸ்சப் பிரஹ்மதண நம ப்ரஹ்மணா விஷ்ணு நாைசவபூஜ்யாய ஸம்ஸயசசிதத பஸ்சாத்ருத்ர ஸ்வரூபாய ததஸ்சவ்யாபகாயச வ்யாப்யாய நமஸ்துப்யம் ப்ரஹ்மதண பரமாத்மதந அகாராதி க்ஷகாரந்த பீஜரூபாயதத நம நிர்குணாய குணாவயவ ஸ்வரூபாய நதமாஸ்துதத இதன் பபாருள்: குணரகிதரும் பக்தர்களுக்குச் சுகஞ்பசய்பவரும் பவைப்பின் துவக்கத்தில் பக்தாநுக்கிரகத்திற்காக மாவயயுைன் கூடிய ரூபமுவையவரும் எல்லாப் பிராணிகளின் சரீரங்களிலும் அந்தர்யாமியாக இருப்பவரும் பக்தரக்ஷவணக்காக விஷ்ணு ஸவ்ரூபமுவையவரும் ஹிரண்ய கர்ப்பரூபமுவையவரும், பிரமவிஷ்ணுக்களால் பூஜிக்கப்பட்ைவரும் சர்வ வியாபகரும் வியாப்பிக்கப்படும் பபாருளாக உள்ளவரும் தாதை சர்வ மயமாைவரும் பரமாத்ம ஸ்வரூபியாைவரும் அகாரம் முதல் க்ஷகாரம் இறுதியாகிய வர்ணமாலிகா ஸ்வரூபமும் குணாஹிதரும் குணஸ்வரூபரும் ஸகல ஸ்வரூபரும் ஆகிய ததவரீருக்கு நமஸ்காரம் நமஸ்காரம்!. இவ்வாறு துதித்து என்வைப் பாவம் நீங்கியவைாகச் பசய்ய தவண்டும் என்று தவண்டிைார், அப்தபாது சிவபபருமான் கவுதம முைிவவரப் பார்த்து கவுதமா! நீ தன்யன்! கிருத கிருத்தியன்! துஷ்ை தவதியர்கள் உன்ைிைம் பாபத்வதக் கபைத்தால் ஏற்ேிைார்கதளயன்ேி உைக்கு எப்தபாதும் பாபதம

கிவையாது உன்வைக்

கண்ைவுைதைதய சகலரும் பாபம் நீங்கியவர்களாவார்கள். இந்தத் துதராகச் சிந்வதயுவைய முைிர்வர்கள் பசய்நன்ேி மேந்தவர்கள் ஆவகயால் இவர்கள்

பசய்த பாபங்கள் பிராயச்சித்தங்களாலும் பரிகரிக்கமாட்ைா. உைக்கு ஏததனும் சிேிததனும் பாபமிருப்பின் அதுவும் என்வைத் தரிசித்தால் ஒழிந்துவிடும்! என்று பசால்லி அத்துஷ்ை தவதியர்கள் பசய்த ஸகல வஞ்சவைகவளயும் கவுதம முைிவரிைம் எடுத்துவரத்தார். அவ்வந்தணரின் வஞ்சகத்வதக் தகட்ை கவுதமர் கண்ணுதல் பபருமாதை! அம் முைிவர்கள் அவைவரும் எைக்கு எந்த விதத்தீவமயும் பசய்யவில்வல ஐவதர பசய்தார்கள் ஆயினும் அது பபரிதல்ல அவர்கள் என் விஷயத்தில் நன்வமவயத்தான் பசய்தார்கள். அவர்கள் அவ்வாறு பசய்யாவிட்ைால் மவேகளாலும் அேியபவாண்ணாத மதஹஸ்வரராைதங்கவளத் தரிசிக்க முடியுமா? ஆவகயால் அவர்கள் புண்ணியவான்கதள! என்று கூேிைார் அவருவைய சற்குணச் சிேப்பிற்கு சிவபபருமான், நீ மஹா புண்ணியன்! உைக்கு தவண்டிய வரம் என்ை? என்று தகட்ைார். கவுதமர் சிேிது தயாசித்து விட்டு தம் பபயர் நிவல நிற்பதாக தவண்டும் என்று நிவைத்து, சுவாமி! சகல தலாகங்களுக்கும் நன்வமவயத் தரத்தக்க கங்வகவயக் பகாடுக்கதவண்டும் என்று சாஷ்ைாங்கமாகப் பணிந்து நமஸ்கரித்தார். சிவபபருமான் பூவுலகத்திலும் சுவர்க்கதலாக்த்திலும் நிவேந்து பூரணமாய் இருக்கத்தக்க தம் ஜைாமகுைத்திலிருந்து கங்வகயில் சிேிது கவுதமருக்குக் பகாடுத்தார் அந்த கங்வக உைதை ஒரு பபண்ணுருவம் பகாண்டு கவுதமரின் முன்ைால் நின்ோள். கவுதமர்-கங்காததவிவயத் துதித்து தாதய! நீதய தன்வய எல்லா உலகங்கவளயும் புைிதமாக்கவல்லவளாை நீதய என்வையும் பரிசுத்தைாக்கி, என் பாவங்கவளயும் ஒழிக்க தவண்டும். என்ோர். அப்தபாது சிவபபருமான் கங்வகவய தநாக்கி, பபண்தண! இந்தக் கவுதம முைிவவை என் கட்ைவளப்படி கிருதார்த்தைாகச் பசய் என்ோர். கங்வக சிவாக்கிவைவயயும் கவுதமரின் தவண்டுதகாவளயும் கருதி என் பரிவார சகிதமாகவுள்ள இந்த முைிவவைப் பரிசுத்தமாக்கி மீ ண்டும் உம்மிைதம தசருதவன் என்ோள். அதற்கு சிவபபருமான் கங்வகதய! இருபத்பதட்ைாவது மஹாயுகத்தில் நைக்கும் வவவஸ்வத மநுவந்தரத்தில் கலிகாலம் வரும், அப்தபாது மைிதர்கள் அற்பாயுளும், அற்பபுத்தியும் உவையவர்களாக இருப்பார்கள். ஆவகயால் அந்தக் காலத்தவர்கள் உன்வைத் தரிசிக்கும்படி அது வவரயில் நீ இங்தகதய இருக்க தவண்டும்! என்று கூேிைார் அதற்கு கங்வக சுவாமி! நான் இங்தகதய இருக்க தவண்டும்! என்று கூேிைார். அதற்கு கங்வக சுவாமி! நான் இங்தகதய இருக்கும்படி தங்கள் கட்ைவளவய ஏற்ோல் காசி ÷க்ஷத்திரத்தில் என்ைிைம் வருதவாவரப் புைிதமாக்க முடியாது. ஆவகயால் இவவரப் புைிதராக்கி நான் அங்தகயாவது தபாகிதேன் என்ோள். அதற்கு கவுதமர் தாதய! நீ எங்கும் தபாகக்கூைாது என்று விநயமாகக் கூேிதவண்டிைார். அப்தபாது சிவபபருமான், கங்கா! நீ இங்தக கவுதமைின் விருப்பப்படி இருக்கவும், காசியிலும் விளங்கி

வருதவாவரப் புைிதமாக்கவும் வல்லவள், ஆவகயால் நீ இங்கும் அங்குமாக இருப்பாயாக என்ோர். அதற்குக் கங்வக நான் எல்லாத்தீர்த்தங்கவளயும் விைச்சிேப்பாக இங்தக இருந்து பகாண்டிருந்தாலும் கவுதமவர வஞ்சவையால் வருத்திய அப்பாவிகவளப் புைிதமாக்க வல்லவளல்தலன். இவவரக் காரணமில்லாமல் துன்புறுத்தியவர்களின் முகத்வதப் பார்க்கக்கூை நான் விரும்பவில்வல ஆவகயால் நான் அந்தர்த்தாைமாகிதேன்! தமலும் பார்வதி புத்திரர்கதளாடும் பிரமத கணங்கதளாடும் சிவபபருமான் இங்கு எழுந்தருள்வதாைால் நானும் இங்தக இருக்கக்கூடும் என்ோள். சிவபபருமான் கங்வகவய தநாக்கி கங்வகதய நீ தூய்வமயாைவள், நீ என்வை விட்டு தவோைவல்ல ஆயினும் நீ என்வை இங்தகதய இருக்கக் தகாருவதால் நானும் இங்கு இருக்கிதேன். நீயும் இங்தகதய இருக்கதவண்டும் என்ோர். கங்வகயும் மகிழ்ந்து சிவபபருமாவைப் பூஜித்தாள். 52. கங்காத்துவாரமும் ைிரியம்பக லிங்க மகிதமயும் பிருமா முதலாை ததவர்களும் சப்த ரிஷிகளும் நாைா தீர்த்தங்களும் வந்து கவுதமவரயும் கங்வகவயயும் சிவபபருமாவையும் கண்டு ஜய ஜய என்று பூஜித்து பலவாோகவும் துதித்து மகிழ்ந்தார்கள். கங்வகயும் சிவபபருமானும் மகிழ்ச்சியவைந்து நீங்கள் தவண்டும் வரம் என்ை? என்று தகட்ைார்கள். நீங்கள் இருவரும் எப்தபாதும் இவ்விைத்திதலதய எழுந்தருளியிருந்து நற்கருமம் புரியும் முைிவர்களுக்பகல்லாம் அருள் பாலிக்க தவண்டும் என்று ரிஷிகள் கூேிைார்கள். கங்வக அவர்கவள தநாக்கி நீங்கள் யாவருதம தீர்த்த ஸ்வரூபமாக நிற்பதால் நான் இங்கிருந்தால் என்ை, இல்லாவிட்ைால்தான் என்ை? நீங்கள் யாவருதம கவுதமரிைத்திதலதய இருக்க தவண்டும். நான் மட்டும் தற்சமயம் தபாகிதேன். உங்களுக்பகல்லாம் ÷க்ஷமம் உண்ைாகட்டும் நீங்கள் உலகத்வதப் புைிதமாக்கிக் பகாண்டு இங்தகதய இருங்கள் என்ோள். உைதை ததவர்கள் முைிவர்கள் யாவரும் மீ ண்டும் கங்வகவய வணங்கி தாதய! எங்கவளபயல்லாம் புைிதமாக்கும் நிமித்தமாக நீ இங்தகதய இருக்க தவண்டும் என்று தவண்டிைார் அதற்கு அவள், உங்கவளவிை என்ைிைம் அப்படிபயன்ை சிேப்பு இருக்கிேது! என்று தகட்ைாள். அப்தபாது நதி மங்வகயர் அவவள தநாக்கி தாதய! மாைிைர்கள் பசய்த பாபங்கவள பயல்லாம் அவர்கள் எங்கவளச் தசவிப்பதாலும் எங்களிைம் ஸ்நாைதாைாதிகவளச் பசய்ததாலும் பதிதைாரு ஆண்டுகளிலும் பபற்று அவற்வேப் பன்ைிரண்ைாவது ஆண்டில் யாவரும் சிங்கராசியில் பிரகஸ்பதி பிரதவசிக்கும் தபாது உன்ைிைம் வந்து ஸ்நாைம் பசய்து தபாக்கடித்துக் பகாண்டிருப்தபாம் ஆவகயால் நீ எங்களுக்காகதவனும் தயவு பசய்து சிவபபருமாதைா இங்தகதய எழுந்தருளியிருக்க தவண்டும் குரு சிங்கத்திற்கு எழுந்தருளியிருக்கும் ஒரு வருஷகாலம் வவரயில் இங்தக வந்து உன்ைிைத்தில் ஸ்நாைம் பசய்து எங்கள்

பாபத்வத ஒழித்துச் பசல்தவாம் என்று விண்ணப்பித்தார்கள். அவர்களுவைய தவண்டுதகாளுக்கு இணங்கியும் கவுதமருக்குக் பகாடுத்த வரம் காரணமாகவும் கங்காததவியும் சிவபபருமானும் அங்தகதய எழுந்தருளியிருக்கிோர்கள் அந்த நாள் முதல் சிம்மராசியில் குருபிரதவசிக்கும் பபாழுபதல்லாம், பிரமாதி ததவர்கள் தீர்த்தங்கள், ÷க்ஷத்திரங்கள் யாவரும் வருவார்கள் ஆவகயால் சிங்கராசியில் குரு பிரதவசித்திருக்கும் காலத்தில் பிே தீர்த்தங்களில் ஸ்நாைம் பசய்வதைால் ஒரு பயனுமில்வல அந்தச் சிங்கக்குரு கழிந்த பிேகு தான் அந்தத் தீர்த்தங்கள் தம் இைத்திலிருக்கும், ஆவகயால் அவ்வவற்ேிற்குரிய பயன்கவள அளிக்க சக்தியுவையைவாக இருக்கும். எப்படியிருப்பினும் கங்வக, நர்மவத, கவய, தகாமதி இவற்ேில் எந்தக்காலத்திலும் ஸ்நாைம் பசய்யலாம். சிங்ககுரு பவன்பது கணக்கில்வல. தீர்த்த யாத்திவர பசய்பவர்கள் முதலில் தகாமதி நதிக்குச் பசன்று அதன் பிேதக தகாதாவரி நதிவய அவைந்து மீ ண்டும் தகாமதி நதிக்குச் பசன்று ஸ்நாைம் பசய்தால் சகல பாபங்களும் ஒழியப் பபறுவர். இந்தக் தகாதாவரிக்குக் கவுதமி என்றும் பபயர் இப்பபாழுது கவுதமி தீர்த்தக்கவரயில் எழுந்தருளியிருக்கும் திரியம்பதகஸ்வர தஜாதிர்லிங்க மகிவமச் பசான்தைன். இவ்வாறு சூதபுராணிகர் கூேிைார். சவுைகாதி முைிவர்கள் அவவர தநாக்கி மாதவதர! கங்வக ஜலமயமாக வந்ததாக இந்தச் சரிதத்தில் பசான்ை ீர்கதள அது எங்கிருந்து வந்தது? கவுதம முைிவருக்கு அபகாரம் பசய்த துஷ்ைப் பிராமணர்கள் அதற்காக என்ை கதிவய அவைந்தார்கள்? அவற்வேயும் எங்களுக்குச் பசால்லதவண்டும் என்று தவண்டிைார்கள். சூதமுைிவர் பசால்லாைார். முைிவர்கதள, தகளுங்கள் கவுதமரால் பிரார்த்திக்கப் பபற்ே கங்வகயாைவள் பிரமகிரியிலிருக்கும் அத்திமரத்தின் தவரிலிருந்து புேப்பட்டு வந்தாள். அவ்விைத்தில் கவுதமர் ஸ்நாைம் பசய்து கிருதார்த்தராைார், அதநக முைிவர்களும் மானுைர்களும் அங்தக புண்ணிய நீராடி கிருதார்த்தர்களாைார்கள். அது ததான்ேிய இைத்திற்கு கங்காத்துவாரம் என்ே பபயர் பிரசித்தமாக உள்ளது. இைிக் கவுதமத் துதவஷிகளாை முைிவர்களின் கதிவய பசால்லுகிதேன். அவ்தவதியர்கள், அந்தக் கவுதமி தீர்த்தத்தில் பிரமாதி ததவர்கள் வந்து ஸ்நாைம் பசய்வவதப் பற்ேிக் தகள்வியுற்று தாங்களும் அதிதல நீராை விரும்பி வந்தார்கள். அவதக் கண்ைதும் கங்வக. அந்தப் பாவிகள் தன்ைிைத்தில் ஸ்நாைம் பசய்வவத மைம் சகியாமல் மவேய முயன்ோள். உைதை கவுதம முைிவர் கங்வகவய தநாக்கி தாதய நீ இவ்வாறு மவேய தவண்ைாம் இவ்வந்தணர்கள் தயாக்கியராைாலும் அதயாக்கியராைாலும் என்னுவைய ஆசிரமத்திற்கு வந்து காலம் கழிப்பவர்கள், இவர்கள் பசய்த காரியங்களாதலதய நான் உன்வையும் சிவபபருமாவையும் இங்கு இருக்கப் பபற்தேன் என்ோர். அதற்குக் கங்வக இவர்கள் மிகவும் பகாடியவர்கள். துதராகிகள் பசய்ந்நன்ேி மேந்தவர்கள் நீசர்கள் அகங்காரிகள்,

கபைவாதிகள், தவைதாரிகள் ஆவகயால் இவர்கவள விலக்க தவண்டும் என்று கூேிைாள். கவுதமதரா தாதய நான் பசால்வவதக் தகட்க தவண்டும் அபகாரஞ் பசய்தவர்களுக்கு யார் உபகாரஞ் பசய்கிோர்கதளா அத்தவகய புண்ணிய புருஷர்களால் நான் பவித்தரமவைகிதேன் என்று தலாகநாதராை சிவபபருமாதை பசால்லியிருக்கிோர். ஆவகயால் அவரது வார்த்வதவய நீயும் பரிபாலிக்க தவண்டும் என்று பசால்ல ஆகாய வாணி மீ ண்டும் கவுதமதர, நீர் பசால்வது உண்வம ஆயினும் அவர்கள் உம்தமாடு கூடியிருக்கும் தயாக்கியவதவய

நீர்

அவைவதற்காக தவண்டி அவர்கள் உம்வமப் பிரமகிரிவய நூற்போரு பிரதக்ஷிணம் பசய்யச் பசான்ைார்கள் அல்லவா! இப்தபாது, அவர்களும் இந்தப் பிரமகிரிவய நூற்போரு பிரதக்ஷிணங்கள் பசய்ய தவண்டும். அதைால் அவர்கள் பசய்த துஷ்கிருத்தியத்திற்குப் பிராயச்சித்தம் உண்ைாகி தயாக்கியர்கள் ஆவார்கள் என்ோள் அவதக்தகட்டுக் பகாண்டிருந்த முைிவர்கள் அப்படிதய பிரமகிரிவய நூற்போரு முவே வலம் வந்து நின்ோர்கள். பிேகு கவுதமர் கங்வகவய தியாைித்து, கங்காததவிதய இவர்களுக்பகல்லாம் அருள்புரிய தவண்டும்! என்று இவேஞ்சிைார். கங்வகயும் கவுதமரின் விருப்பத்திற்தகற்ப அவர்கவள அநுக்கிரகித்தாள். அதன்பிேகு அவர்கள் கங்காத்துவாரத்தின் கீ ழ்ப்பக்கத்தில் தர்ப்வபயால் பசய்த பவித்திரம் அணிந்துமுவேப்படி ஸ்நாைம் பசய்தார்கள். அந்த இைம் குசாவர்த்தம் என்ே பபயவரப் பபேலாயிற்று அங்கு கங்வக பிரத்யக்ஷமாக இருந்தாள் அகல்யா ததவிவய அவமதித்துப் தபசிய முைிபத்திைிகளும் அங்கு ஸ்நாைம் பசய்து சிவதரிசைமும் பசய்து மட்ைற்ே

மகிழ்ச்சியுைன் இருந்தார்கள். கங்காதுவாரம்

குசாவர்த்தம், திரியம்பதகஸ்வர சன்ைதி, புண்ணிய தீர்த்தங்கள் கங்வகவயத் தரிசித்த தகாடி தீர்த்தம் இவ்விைங்களில் ஓரிைத்திலாவது ஸ்நாைம் பசய்வதன் மீ ண்டும் கர்ப்பகாசாயப் வபவய அவைய மாட்ைார்கள். அத்தவகய தகாதாவரியின் மகிவமவய நான் என்ைபவன்று பசால்லுதவன். பிரம விஷ்ணு ருத்திரர்களும் திைமும் அதவைச் தசவிப்பார்கள். தகாதாவரிவயச் தசவிக்காதவர்கள், ததவர்கள், முைிவர்கள், பபரிதயார்கள், ஒருவருமிலர் சாமாைிய மானுைன் இந்தத் தீர்த்தத்தில் ஸ்நாைம் பசய்தால் சகல சுகங்கவளயும் அனுபவித்து தமாக்ஷமவைவான். இதன் சிேப்வப அேிந்தவன் முவேப்படி ஸ்நாைம் பசய்தால் அவன் பவறும் தபற்வே என்ைபவன்று பசால்தவன்? பூர்வத்தில் ஸ்ரீராமபிரான் இந்த தகாதாவரி நதிவயக் கண்டு தான் உலகத்வதப் பவித்திரஞ் பசய்விக்க எண்ணிப் பஞ்சவடி தீரத்தில் இருந்தான் முதலில் கங்வகயும் பின்ைர் சிவபபருமானும் அதற்குப் பின்பு விஷ்ணுவுமாக இம்மூவர் பபாருந்தியிருக்கும் புண்ணிய ÷க்ஷத்திரத்தில் வசிப்பவர்களுக்கு துர்லபமாைது ஒன்றுமில்வல. பிேந்தது முதல் மரணம்வவரயில் காசி ÷க்ஷத்திரத்தில் வாசஞ் பசய்தவன் அவையும் பயவை

இந்தப் பஞ்சவடி முதலில் உலகசங்கரைாகிய திரியம்பதகஸ்வரவையும் பிேகு ஸ்ரீராமவையும் பிேகு கங்காத் துவாரத்வதயும் தரிசிப்பவர்கள் சகல பாபங்களிலிருந்தும் நீங்குவார்கள். இந்தத் தீர்த்தங்களில் ஸ்நாைம் பசய்தவர்கள் ஜீவன் முக்தர்கள் கவுதமரும் மற்ே முைிவர்களும் ஒன்று கூடி அங்கு சுகிக்திருந்தார்கள் கவுதமி நதியின் மகிவமவயயும் திரியம்பதகஸ்வர பிரபாவத்வதயும் நான் உங்களுக்குச் பசால்லி விட்தைன் இவற்வேப் பக்திதயாடு தகட்ைவர்கள் இஷ்ைகாசியங்கவளப் பபற்று மகிழ்வார்கள் இைி வவத்திய நாததஸ்வரப் பிரபாவத்வதச் பசால்லுகிதேன். 53. இராவணன் வலிதமதபற்ற கதையும் தவத்ைிய நாஜைஸ்வர மகிதமயும் சவுைகாதி முைிவர்கதள! நான் பசால்வவத அன்தபாடு தகளுங்கள்! துரகங்காரியும் துஷ்ைர்கவளதய விரும்புகிே அரக்கனுமாை இராவணன் பூர்வத்தில் வகலாச கிரியில் சிவபபருமாவை ஆராதித்துப் பபருமான் பிரத்யக்ஷமாகாவமயால் ஹிதமாத்கிரியின் பதன் திவசயிலுள்ள ஒரு வைத்தில் குண்ைந்ததாண்டி அதில் அக்ைி வளர்த்து அதன் அருதக பார்த்திப லிங்கப் பிரதிஷ்வை பசய்து அந்தக் குண்ைத்தில் தஹாமஞ் பசய்தான் அப்தபாதும் சிவபபருமான் காட்சியளிக்காததால் தன் தவலகள் ஒவ்பவான்வேயும் ஒவ்பவான்ோக அறுத்து ஒன்பது சிரங்கள் வவரயில் தஹாமாக்கிைியில் இட்ைான். அப்பபாழுதும் சிவதரிசைம் கிவைக்காததால் இராவணன் தன் பத்தாவது தவலவயயும் பவட்டிக் பகாள்ள உவைவாவள எடுக்கும் தபாது சிவபபருமான் மைந்தாளாது பிரத்யட்சமாய் இராவணைது வகவயப் பிடித்துக் பகாண்டு உைக்கு நான் பிரசன்ைமாதைன் உைக்கு விருப்பமாை வரங்கவளக் தகள் என்ோர். அதற்கு இராவணன் மதகஸ்வரதர! என் மீ து நீர் தவய பகாண்டு பிரசன்ைமாக இருந்தால் எைக்குப் பவகவருக்கு இவளக்காத வலிவமவயத் தந்து நான் அறுத்பதேிந்த என் சிரங்கள் எைக்கு மீ ண்டும் உண்ைாகவும் அருள் புரியதவண்டும்! என்று தவண்டிைான். அடியாருக்கு எளியராை சிவபபருமான் அவன் இஷ்ைப்படி அபரிமிதமாை பலமும் முன் தபாலப் பத்துத் தவலகளும் பபறும்படிச்பசய்து தநாயற்ேவாழ்வவயும் தந்தருளிைார். இராவணன் அவ்வரங்கவளப் பபற்றுக் பகாண்டு சிவபபருமாவைப் பணிந்து விவை பபற்றுத் தன் நகரத்திற்குச் பசன்ோன். இவதயேிந்த ததவர்களும், முைிவர்களும் ஆகா அந்த இராவணைால் இைிதமல் நமக்கு என்ை துன்பங்கள் விவளயுதமா? என்று நிவைத்துப் பயந்து என்ை பசய்தவாம்! எங்தக தபாதவாம்? இராவணைிைம் துஷ்ைர்களாை அரக்கர்கபளல்தலாரும் சகாயஞ் பசய்து பகாண்டிருக்கிோர்கதள. எவ்வவகய காரியத்வதயும் சாதிக்க வல்லவமயுவையவைாயிருப்பாதை! என்று துக்கித்துக் பகாண்டிருந்தார்கள்.

அப்தபாது நாரதமுைிவர் அங்தக வந்தார். ததவர்கள் அவவர வணங்கி திரிதலாக சஞ்சாரிதய! சகல காரியங்கவளயும் நிவேதவற்ேத்தக்க ஆற்ேல் பகாண்ைவதர, துஷ்ைைாை இராவணன் சிவப்பிரசாதம் அவைந்து விட்ைாைாவகயால் எங்களுக்குக் கஷ்ைமுண்ைாக்கச் சித்தமாக இருக்கிோன். அவன் எங்கவளத் துன்புறுத்திைால் நாங்கள் எங்தக தபாதவாம்? என்று வருந்திைார்கள். அதற்கு நாரதமுைிவர் ததவர்கதள மகரிஷிகதள நான் ஒரு உபாயம் பசால்லுகிதேன் என்று கூேி அங்கிருந்து புேப்பட்டு மகதி என்ே வவணவய ீ மீ ட்டிக் பகாண்தை பசன்று இராவணவைச் சந்தித்தார்? நாரதமுைிவர் அவவை தநாக்கி, இராவணா! சிவபூவஜவய பக்திதயாடு நீ பசய்து வருவது பற்ேி எைக்கு பமத்த மகிழ்ச்சி நீ கிருதார்த்தன் உன்மீ துள்ள பிரியத்தால் ஒன்று தகட்கிதேன் அவத நீ பசால்ல தவண்டும் இவ்வளவு மகிழ்ச்சிதயாடு இருப்பதற்கு காரணம் என்ை? என்று தகட்ைார், அவவர இராவணன் உற்று தநாக்கி நாரததர நான் சிவார்ச்சவை பசய்த பரமபதியின் அனுக்கிரஹத்தால் பபரும் வல்லவம பபற்ேிருக்கிதேன் என்ோன். அதற்கு நாரதர் இராவணா நீ சிவபபருமாவை எப்படி அருச்சித்தாய்? நீ எைக்கு ஆப்தைாவகயால் அவதச் பசால்லதவண்டும் என்ோர். நாரதா முைிவதர! நான் பூர்வத்தில் வகலாயகிரிவய அவைந்து பபருந்தவஞ் பசய்ததன். யான் பசய்த அருந்தவத்திற்குச் சிவபபருமான் தரிசைம் தராததால் அங்கிருந்து புேப்பட்டு ஹிமாலய மவலயின் பதன் திவசயிலுள்ள வைம் ஒன்ேில் கிரீஷ்ம காலத்தில் பஞ்சாக்கிைி மத்தியிலும் மவழக்காலத்தில் பவளியிலும் குளிர் காலத்தில் ஜலத்திலும் இருந்து தவஞ் பசய்ததன் அப்படித் தவம் பசய்தும் சிவபபருமானுக்கு என் மீ து தயவுண்ைாகவில்வல. அதைால் எைக்குப் பபருவருத்தம் உண்ைாயிற்று நாம் பார்த்திவ லிங்கத்வதக் கந்தப் புஷ்பங்களால் அருச்சித்து நிதவதைம் பசய்து நமஸ்கரித்துக் கீ தவாத்தியங்கள் வாசித்து நிருத்தஞ் பசய்து சிவப்ரீதியாை யாகங்கள் பசய்ததன். அப்தபாதும் சிவபபருமான் காட்சியளிக்காததால் துக்கமிகுந்து பசயலற்று என் தவத்வத நிந்தித்துக் பகாண்டு அந்த யாகாக்கிைியில் என் பிராணவைதய விட்டுவிை தவண்டும் என்று கருதிச் சிரங்கவளச் சந்தைாதிகளால் அலங்கரித்து ஒவ்பவான்ோக அறுத்து ஒன்பது சிரங்கவள தஹாமஞ் பசய்து, பத்தாவது தவலவயயும் அறுத்து எேிய உத்ததசித்ததன். அப்தபாது சிவபபருமான் தததஜாரூபியாய்ப் பிரசன்ைமாகித் தவலவய அறுக்க தவண்ைாம் என்று என் வகவயப் பிடித்துக் பகாண்டு உைக்கு தவண்டும் வரத்வதக் தகள் என்ோர். அப்தபாது நான் அவவரத்தரிசித்து உலகத்திலுள்ளவர்கவள பயல்லாம் பஜயிக்கத் தக்கப்பலத்வத எைக்குக் பகாடுக்க தவண்டும் என்று தகட்தைன் அவர் அப்படிதய ஆகுக என்று வரங்பகாடுத்து, என் சிரங்கவள மீ ண்டும் பவழயபடி உண்ைாகச் பசய்து தநாயின்ேி வாழ்க என்று வாழ்த்தித் தயவுைன் பார்த்தார் அந்தச் சிவப்பிரசாதத்தால் யாவும் எைக்குக்

கிவைத்தை. அந்த வரத்வதக் தகட்ைதும் நான் மகாததவா! இவ்வாதே தாங்கள் இங்கு தகாயில் பகாண்டிருக்கதவண்டும் என்று பிரார்த்தித்ததன். சிவபபருமான் வவத்திய நாததஸ்வரர் என்ே பபயருைன் அங்தகதய எழுந்தருளியிருக்கிோர். பிேகு நான் சிவபபருமாவை வணங்கித் திரிதலாகத்வதயும் பவன்று வகப்பற்ே விரும்பி வந்ததன்! என்ோன். உைதை நாரதர் புன்சிரிப்தபாடு அசுதரசா! உைக்கு இதமாை வார்த்வதகவளச் பசால்லுகிதேன் தகள். சிவபபருமான் நீ தகாரியபடிதய உைக்கு வரங்கள் பகாடுத்ததாகச் பசான்ைாயல்லவா அவ்வாறு பகாடுத்தது உண்வமபயன்று எண்ண தவண்ைாம். அந்தச் சிவபிரான், விஷபாைஞ் பசய்து தன்வை மேந்தவராவகயால் அவற்வே நீ நம்பலாமா? ஆயினும் அவர் பகாடுத்த வரம் வககூடுமா வககூைாதா என்பவத நான்பசால்லும் காரியத்வதச் பசய்து பரிஷித்து அதன் மூலம் பதரிந்து பகாள்ளலாம் நீ எைக்கு அன்பன். அதைால் பசால்கிதேன் தகள் அதாவது உன் வல்லவமவயப் பரிதசாதிக்க நீ எவ்வாோயினும் சிவபபருமான் வற்ேிருக்கும் ீ திருக்வகயிலாய மவலவய உன்வககளால் தூக்கி எடுக்க தவண்டும் நீ அவதத் தவையின்ேி எடுத்தாயாைால் அவர் உைக்குக் பகாடுத்த வரங்கள் வக கூடியிருக்கின்ேை என்று நிவைத்து, அம்மவலவய மீ ண்டும் முன்ைிருந்த படிதய வவத்து விடு என்ோர். இராவணன் அவர் பசான்ைவதச் சத்தியமாக நம்பி, வகலாய கிரிக்கு விவரந்து பசன்ோன். அங்கு சிவபபருமான் பிரமதகணங்களுைன் பகாலுவற்ேிருப்பதும் ீ பிரமாதி ததவர்கள் சிவதசவவ பசய்து பகாண்டிருப்பதும் கற்பாந்தத்திலும் சிேிது கூை அவசயாததாகவும் உள்ள அவ்விரசிதகிரிவயத் தன் இருபது கரங்களாலும் அவசத்து எடுத்தான். அதைால் அந்த மவலயில் இருந்த மரங்கள் எல்லாம் குலுங்கிை. அருவிகள் வழிதவேிை. பிரமன் தன் நிவல தவேி விழுந்தான். விஷ்ணு மூர்ச்வசயவைந்தார். ததவர்கள் பிரமத கணங்கள் மாமுைிவர்கள் முதலிய யாவரும் தம்வம மேந்து இேந்தவர்கவளப் தபாலாைார்கள். அப்தபாது சிவபபருமான் இஃபதன்ை என்று தயாசித்தார். பார்வதிததவி சிவ சன்ைிதாைத்திதலதய அவர் பக்கத்திதலதய இருந்ததால் நிர்பயமாக சிரித்து சிவபபருமாவைப் பார்த்துக் வககூப்பி வணங்கி ஸ்வாமி! தங்கள் சீ ைைாை இராவணைக்கு பபருவலிவம உண்ைாக வரங்பகாடுத்தீர்கள் அவன் தயாக்கியவத மிகுந்தவைாவகயால் தக்க பயன் உண்ைாயிற்று என்ோள். உைதை சிவபபருமான் இராவணன் மீ துதகாபம் பகாண்டு இராவணா! உன் கரங்கவளச் சங்கரிப்பதற்காக ஒரு புருஷன் ஜைித்து அவற்வே விவரவில் சங்கரித்து விடுவான் என்று சாபமிட்ைார். அங்கு வந்திருந்த நாரதமுைிவர் அவதக் தகட்டு மகிழ்ந்திருந்தார். இராவணனும் வகலாயமவலவய பவழய படிதய வவத்து விட்டு சிவபபருமான் தைக்குக் பகாடுத்தவரம் வககூடியது என்று கருதி கர்வத்துைன் தன் வழிதய

பசன்று அன்று முதல் உலகத்வதத் துன்புறுத்தித் தன் ஆக்வஞவயச் பசலுத்தி வந்தான் இதுதவ வவத்திய நாததஸ்வர மகிவம. இந்த மகாத்மியத்வதக் தகட்ைவர்களுவைய பாபங்கள் நீங்கும். இைி தபாதகஸ்வர தஜாதிர்லிங்க மகிவமவயயும் அதன் உற்பத்திவயயும் பசால்லுகிதேன் என்று சூத முைிவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். 54 பறக்கும் ைாருதக வனமும் ஜபாஜகஸ்வரர் மகிதமயும் சவுைகாதி முைிவர்கதள! ஒரு காலத்தில் தாருவக என்ே அரக்க மங்வக ஒருத்தி பார்வதிததவிவய பூஜித்து ததவியால் பபருவலிவம பபற்று கர்வத்துைன் வாழ்ந்து வந்தாள். அவள் கணவைாை தாருகன் என்பவனும் பபருவலிவம பபற்று பலவாைாகத் திகழ்ந்து வந்தான். அவன் பல அசுரர்களுைன் தசர்ந்து பகாண்டு பல இைங்களிலும் தபார் பசய்து பவற்ேி பபற்று, யாகங்கவளயும் தர்மங்கவளயும் அழித்துக் பகாண்டிருந்தான். அவன் மவைவி தாருவகக்கு தமவலக் கைற்கவரயில் பதிைாறுதயாசவை பரப்பளவுவைய வைதம வாசஸ்தாைமாக இருந்தது. அவள்பார்வதி ததவிவய தநாக்கிக் கடுந்தவஞ்பசய்து பபற்ே வரத்தின் காரணமாக அந்த வைம் அவள் நிவைக்கும் இைத்திற்பகல்லாம் பசல்லத்தக்கதாக இருந்தது. ஆவகயால் அந்தத் தாருவக ஓடும் இைம் எல்லாம் அந்த வைமும் அதிலுள்ள விருட்சங்கள் தைாகங்கள் மாைமாளிவககள் அசுரர்கள் அவர்களது குடும்பங்கள் முதலியயாவவயும் உைன் பகாண்டு பசல்லத்தக்கதாக இருந்தது தாருவகயும் தாருகனும் அந்த வைத்துைன் ஆங்காங்தக பசன்று எல்தலாவரயும் துன்புறுத்தி வந்தார்கள். அதைால் எல்தலாரும் பயந்து அவுர்வ முைிவர் என்ே தவமுைிவர் ஒருவரிைம் பசன்று ஸ்வாமி! நீங்கள் தவய பசய்யாவிட்ைால் நாங்கள் யாவரும் அசுரர்களால் அழிந் பதாழிந்து விடுதவாம் நீங்கதளா சர்வ காரியங்கவளயும் நிவேதவற்ேக் கூடிய வல்லவமயுவையவர் நீங்கள் விழித்துப் பார்த்தாதல எல்தலாரும் ஓடிப்தபாய் விடுவார்கள். இல்லாவிட்ைால் சாம்பலாவார்கள் தங்களிைத்தில் சிவததஜசு பிரகாசிக்கிேது. தங்கவளச் சரணவைந்தவர்களுக்குத் தங்கள் சந்திரவைப் தபாலச் சுகங் பகாடுப்பவர் என்று பற்பலவாோகவும் துதித்துப் தபாற்ேிைார்கள் அவுர்வமுைிவர் அடுத்தவவரக் காப்பாற்றும் பண்புவையவராக இருந்ததால் நீங்கள் எதற்கும் அஞ்சதவண்ைாம் என்று பசால்லி இராட்சதர்களுக்குச் சாபமிட்ைார். இராக்கதர்கள் இைிதமல் இவ்வாறு உலகத்திலுள்ள உயிரிைங்கவளத் துன்பப்படுத்திைாலும் தர்மங்கவள அழித்தாலும் யாகங்கவளச் சிவதத்தாலும் அவர்கள் உைதை மரணமவைவார்கள் என்பது அந்தச் சாபமாகும் இவ்விதமாக அவுர்வ முைிவர் அரக்கர்கவளச் சபித்து தம்வமச் சரணவைந்தவர்கவள அனுப்பிவிட்டு மீ ண்டும், தவஞ் பசய்யத் பதாைங்கிைார். அவ்வசுரர்களுக்கு அவுர்வ

முைிவர் சாபமிட்ைவத அேிந்ததும் ததவர்கள் உற்சாகமவைந்து தபாருக்கு எழுந்து பயமின்ேி அவ்வசுரர்கவள எதிர்த்துச் சண்வையிட்ைார்கள். அந்தப் தபாரில் அசுரர்கள் பலர் மாண்டு மடிந்தார்கள் பபருந்ததால்விவயக் கண்ைதும் அவர்கள் தயாசிக்கலாைார்கள் அவுர்வ முைிவரது சாபத்தால் அசுரர்கள் அபஜயமவைவவத வைத்ததாடு வந்து பகாண்டிருந்த தாருவக தகள்விப்பட்டு அசுரர்கதள! நான் பூர்வத்தில் தவஞ்பசய்து நான் பசல்லும் இைம் எல்லாம் இந்த வைத்ததாடும் இதிலுள்ள எல்லாவற்தோடும் பின் பதாைர்ந்து வரப் பார்வதி ததவியிைம் வரம் பபற்ேிருக்கிதேன். ஆவகயால் நமக்கு எந்த வவகயிலும் கஷ்ைதம வரமாட்ைாது இந்த வைத்வதச் சலத்திதலதய நிறுத்திக் பகாண்டு வசித்தால் சிேிதும் கஷ்ைமின்ேிச் சுகமாக வாழலாம் என்ோள். அவதக் தகட்ை அரக்கர்கள் மிகவும் மகிழ்ந்து நீ மகா புண்ணியவதி எங்களுக்கு மகாராணியாை உன்ைால் நாங்கள் அவுர்வ முைிவரின் சாபத்வத ஏற்ேிருந்தும் இேந்து தபாகாமல் காப்பாற்ேப்பட்தைாம் என்று பசான்ைார்கள். அரக்கர்கள் அவைவரும் தாருவகதய தங்கவள இரட்சிப்பாள் என்று தீர்மாைித்து. இந்த வைத்ததாடும் இவதளாடும் நாம் அப்படிதய விவரவாகச் பசன்று, எங்தகயாவது பசன்று சுகித்திருப்தபாம் என்று தபசிக் பகாண்டிருந்தார்கள். அப்தபாது ததவர்கள் அவைவரும் மீ ண்டும் தபார்பசய்ய வந்தார்கள். அமரர்களால் அவலப்புண்டு அசுரர்கள் வருந்திைார்கள். அவதக் கண்ை தாருவக அந்த வைத்வத சுகமாை இைத்திற்கு பகாண்டு பசல்ல நிவைத்து பார்வதி ததவிவய ஜய ஜய என்று துதித்தாள். உைதை சிேகுவைய பர்வதம் எவ்வாறு விவரந்து பேக்குதமா அதுதபால, அந்த வைமாைது அங்கிருந்து தமதல கிளம்பி சமுத்திர மத்தியில் தபாய்ச் தசர்ந்தது. அதைால் உபவைம், நீர்நிவல, தகாட்வை, மாை மாளிவககள் சுவர்க்கத்வத விைச்

சுகங்பகாடுக்கும்

உத்தியாைவைம் முதலியவற்றுைன் அந்த வைம் வந்து தசர்ந்ததால் அவர்கள் அவைவரும்பயமில்லாமல் இருந்தார்கள் அதுமுதல் அவுர்வ முைிவரின் சாபத்துக்கு அஞ்சி பூமிக்கு வராமல் சமுத்திரத்திதலதய வாழ்ந்தைர் யாராவது மரக்கலங்களில் ஏேிவரக்கண்ைால் அவர்கவளக் பகாவல பசய்வதும் விலங்கிடுவதும் சிவேயில் தள்ளுவதுமாகத் துன்புறுத்தி வந்தார்கள். முன்பு பூமியில் இருக்கும்தபாது பசய்த துன்பங்கவளப் தபாலதவ சமுத்திரத்தில் அகப்பட்ைவர்கவளயும் துன்புறுத்தி வந்தார்கள். இந்நிவலயில் வியாபார விஷயமாகவாவது, விதநாதார்த்தமாகவாவது ஓைம் ஏேிக் கைலில் எவராவது வரக்கண்ைால். அசுரர்கள் தங்கள் மாவயயால் கண்ணிற்குப் புலப்பைாமல் மவேந்து நின்று சமீ பித்ததும் அவர்கவளபயல்லாம் அந்த ஜலமார்க்கமாகதவ இழுத்துச் பசன்று தங்கள் வைத்தில் பலவாறு துன்புறுத்திவந்தார்கள். இவ்விதம் அசுரர் பசய்யும் பகாடுவமகளால் மைிதர்களும் ததவர்களும் வருந்திைார்கள். அசுரர்களால் சிவேயிலவைக்கப் பட்ைவர்களில்

சுப்பிரியன் என்ே வணிகர்குல உத்தமன் ஒருவன் சிேந்த சிவபக்தைாக இருந்தான் அவன் தன்னுைன் சிவேயில் அவைப்பட்டிருந்தவர்கவள தநாக்கி, அன்பர்கதள! நாம் சிவ பூவஜ பசய்யும்வவரயில் இத்தவகய துன்பங்கவள அனுபவிக்க தவண்டியதுதான் நாம் விவரவில் சிவலிங்க அர்ச்சவைவயச் பசய்யத் துவங்க தவண்டும் என்ோன். பிேகு அவன் அவர்களுக்குச் சிவ மந்திரங்கவள உபததசித்து பார்த்திப லிங்க பூவஜ பசய்யப் பழக்கி, தானும் அவர்களுைன் சிவலிங்க அர்ச்சவை பசய்துவந்தான். அவர்களில் சிலர் சிவத்தியாைத்தில் இருந்தார்கள். சிலர் மாைஸ பூவஜயால் சகல துன்பங்களும் நீங்கியிருந்தார்கள். வவசியன் சுப்பிரியதைா பார்த்திவலிங்கத்திற்கு விதசஷபூவஜவய இவைவிைாமல் விதிப்படி பசய்து வந்தான். சிவபூவஜ பசய்யத் பதரியாதவருக்கு அந்தப் பூவஜவய முவேப்படி பசய்யக் கற்றுக் பகாடுத்தான். அதைால் சிவேயிலிருந்தவர்கள் எல்தலாரும் ஸ்ரீபஞ்சாக்ஷர மந்திரத்தால் சிவத்தியாைத்தில் இருந்தார்கள் சுப்பிரியன் என்பவன் சிவப்பிரியைாைான். அவன் சிவதயாகத்தில் இருக்கும்தபாது சிவபபருமான் மகிழ்ந்து. தன்வை மேந்த நிவலயில் இருந்த சுப்பிரியவை விழிக்க வவத்தார். அவர்கள் யாவரும் சிவபூவஜ பசய்து பகாண்டிருந்த காலம். ஆறு மாதங்களாகியதால் அசுரர் அவர்கள் என்ை பசய்கிோர்கள் என்று அேிந்து வரும்படிச் தசவர்கவள அனுப்பி வவத்தார்கள். அங்கு சிவபபருமான் பிரத்தியட்சமாகியிருப்பவதக் கண்ை தசவகர்கள் விவரந்து பசன்று தாருகைிைம் இந்தச்பசய்திவய அேிவித்தார்கள். தாருகன் உைதை சிவேச்சாவலக்கு வந்து சிவப்பிரியவைப் பார்த்து நீ எப்படித் தியாைஞ் பசய்கிோய்? அவதச் சத்தியமாகச் பசால் என்ோன். அதற்குச் சிவபிரியனும் அவனுைன் இருந்தவர்களும் ஒன்றும் பசால்லாமல் நீதய பதரிந்து பகாள்வாய் என்று பசான்ைார்கள் தாருகன் தகாபங்பகாண்டு அசுரர்கவள அவழத்து இவர்கள் எல்தலாவரயும் பகால்லதவண்டும்? என்று கட்ைவளயிட்ைான் அவன் கட்ைவளவய ஏற்று அசுரர்கள் பற்பல ஆயுதங்கவளத் தூக்கி வந்தார்கள் வவசியச் சிதரஷ்ைைாகிய சிவப்பிரியன் பயங்பகாண்டு கண்ணுதல் பபருமாவை நிவைத்து சிவபபருமாதை! அபயம்! சங்கரா! அபயம்! ஸர்வமும் தாதையாைவதர! அபயம் என்று தியாைித்தான். உைதை பூமியிலிருந்து ஓர் ஆலயம் நான்கு வாயில்கதளாடும் ததான்ேியது அதன் மத்தியில் திவ்விய தததஜாமயமாை சிவபபருமாைின் திருவுருவமும் ததான்ேி நான் உங்கவளக் காக்கிதேன் என்று அபய வார்த்தகவளச் பசால்லி பாசுபதாஸ்திரத்வதக் பகாடுக்கதவ சுப்பிரியன் அந்த பாசுபதாஸ்திரத்தால்; சகல அசுரர்கவளயும் சங்கரித்துவிட்ைான். இவ்வாறு அசுரர்கள் யாவரும் அழிந்த பிேகு, இவ்வைத்தில் இைி வர்ணாசிரம தர்மங்கள் பசவ்வதை நவைபபறும், ஆசிரமவாசிகள், தத்தமது ஆஸ்ரம ஒழுக்கங்கவள நீங்க மாட்ைார்கள். துஷ்ைர்கள் இங்கிருக்க இைமில்வல என்று பசால்லிக் பகாண்டிருக்கும்தபாது அரக்கி தாருவக

உமாததவிவயக் குேித்துத் ததாத்திரஞ் பசய்தாள், உைதை பார்வதிததவி அவள் முன்பு ததான்ேி, உைக்கு என்ை வரம் தவண்டும்? என்று தகட்ைாள். அதற்கு தாருவக என் வமிசம் அழியாதிருக்க தவண்டும் என்ோள். அதற்குத் ததவி உன் வமிசத்வதக் காக்கிதேன் என்று வரங்பகாடுத்து சிவபபருமாைிைம் பசன்ோள். அங்கு பார்வதிததவி சிவபபருமாவை தநாக்கி ஸ்வாமீ ! நான் அசுர வமிசத்வத இரட்சிப்பதாக வரங்பகாடுத்து வந்திருக்கிதேன் தாங்களும் அவர்கவளக் காப்பாற்ே தவண்டும் என்ோள். சிவபபருமான் தகாபித்தார் அதற்குப் பார்வதிததவி தாங்கள் பசான்ை வார்த்வத யுகாந்தரத்தில் அவசியம் நிகழுமாக அதுவவரயில் அரக்கர்களும் இருக்கதவ தவண்டும் இந்தத் தாமத சிருஷ்டியில்லாவிட்ைால் பிரளயம் உண்ைாகாது அரக்கி தாரவக பலமுள்ளவள் அவளது ஆட்சியில் அசுரவிருத்தி உண்ைாகட்டும். அவர்கள் இந்த வைத்தில் வசித்திருக்கட்டும் என்ோள் சிவபபருமான் ததவியின் விருப்பம் வககூைவும் சிவேயிலிந்தவர்களுக்குத் தாம் பகாடுத்த வரம் சரிவர நைக்கவும் கருதி நான் இங்தகதய இருந்து அசுரர்களால் தீவமகள் நிகழாதவாறு பசய்தவன். மஹாதசை ராஜன் மகன் வரதசைன் ீ என்பவன் கலியுகம் முடிந்து கிருதயுக ஆரம்பமாகுங்காலத்தில் என்வைத் தரிசித்து என்வை பூஜித்து, அதன் பயைாகச் சக்கரவர்த்தியாவான். அவனுக்கு பலவித தர்மங்கவள உபததசித்து விருத்தி பசய்ய தவண்டும் என்ோர். இவ்வாறு சிவபபருமானும் பார்வதிததவியும் உவரயாடி விட்டுப் தபாதகஸ்வரர் என்ே பபயரில் அங்கு சிவபபருமான் எழுந்தருளியிருக்கிோர். இவ்வாறு சூத முைிவர் பசான்ைார். அவவர வநமிசாரணிய வாசிகள் தநாக்கி, சூதமுைிவதர! வரதசைன் ீ என்ை காரணமாக அங்கு தபாைான்? என்று தகட்ைார்கள் சூத புராணிகர் அவதக் கூேலாைார். வநஷதம் என்ே பட்ைணத்தில் தவந்தர் குலத்தில் மஹாதசைராஜனுக்குப் புத்திரைாக வரதசைன் ீ ததான்ேி அகண்ைமாை பார்த்திவலிங்க பூவஜவயப் பன்ைிரண்டு ஆண்டுகள் பசய்து சிவபபருமாவைத் தரிசித்து, மரத்தால் ஒரு மீ வைச்பசய்து அவத ஈயத்தால் அலங்கரித்து அதற்கு மாயாசக்தி உண்ைாக்கிக் பகாடுக்கப் பபற்ோன். அவைிைம் சிவபபருமான் நீ ஏராளைமாை மரக்கலங்களுைன் மிதலச்ச தசவைதயாடு தாருவகயின் வைத்திற்குச் பசல் அந்த வைத்தில் நீ தைியாக பசன்று என்ைால் பவைக்கப்பட்டுள்ள திருக்தகாயிலில் தபாதகஸ்வர லிங்கத்திற்கு பூவஜ பசய்து, பாசுபதாஸ்திரத்வதப் பபற்று பார்வதிததவியின் பரிபூரண கைாட்சத்வதயும் பபற்று தாருவக முதலிய அரக்க மங்வகயவரயும் தாருகன் முதலிய அரக்கர்கவளயும் சங்கரிப் பாயாக உன்வைக் கண்ைதுதம அந்தத் தாருவகயின் வலிவம சிேிதுமில்லாமல் விலகிவிடும் என்ோர்.

அவ்வாறு விரதசைன் வரம்பபற்றுச் சர்வசக்தைாகி தாருவகயின் வைத்வத அவைந்து அரக்கர்கவளபயல்லாம் சங்கரித்து அங்தகதய அரசாண்ைான், இதுதவ தபாதகஸ்வர தஜாதிர்லிங்க மகாத்மியமாகும். இைி இராதமஸ்வர தஜாதிர்லிங்கத்தின் மகிவமவயச் பசால்லுகிதேன். 55. ஸ்ரீராமர் தபற்ற வரமும் இராஜமஸ்வர மகிதமயும் சவுைகாதி முைிவர்கதள! சிவசரிதங்கவளக்தகட்க விரும்பிய நீங்கள் இராதமஸ்வர தஜாதிர்லிங்க மகிவமவயப் பக்தியுைன் தகளுங்கள். அது சகல பாவங்கவளயும் அகற்ே வல்லது. ஒருகாலத்தில் அதயாத்தி ததசத்து தசரத சக்கரவர்த்தியின் திருக்குமாரராை ஸ்ரீராமர் தன் தம்பி லக்ஷ்மணதராடும், சுக்ரீவன் முதலிய பதிபைட்டுப் பதுமத் பதாவகயுவைய மஹாபலசாலிகளாகிய வாைர வரர்கதளாடும் ீ கூடித்பதற்குக் கைற்கவரவய அவைந்தார். அங்தக அவர் தங்கி தம்பியாலும் சகல வாைர வரர்களாலும் ீ தசவிக்கப்பட்டு ஜைகராஜ குமாரியாை சீ தாததவி என்னுைன் எப்பபாழுது கூடி வாழ்வாள் என்று கவவலப் பட்ைார். இந்தச் சமுத்திரமாைது மிகவும் பபரிதாக இருக்கிேதத. தாண்டிச் பசல்ல தவண்டிய என் வசன்ைியங்கதளா, வாைரச் தசவைகளாக இருக்கின்ேை. எைக்குப் பவகவைாை இராவணன் திருக்வகலாய மவலவயதய தன் வககளால் தூக்கிய மகாபல பராக்கிரமசாலி! இது எவ்வாறு நைக்குதமா? என்று ஸ்ரீராமர் துக்கப்பட்டுத் தம் தம்பிவயப் பார்த்து, தம்பீ! லக்ஷ்மணா! எைக்குத் தாகமாக இருப்பதால் ஜலம் தவண்டும் என்று கூேிைார். அவர் விருப்பத்வத அவர் அருகில் இருந்த வாைர வரர்கள் ீ உணர்ந்து பகாண்டு அதிவிவரவில் புைிதமாை தீர்த்தத்வதச் தசகரித்துக் பகாண்டு வந்து வவத்து, சுவாமி! தூய நன்ை ீர் பகாண்டு வந்திருக்கிதோம். இவதப் பருகலாம் என்ோர்கள். ஸ்ரீராமர் அந்த ஜலகும்பத்வதக் வகயில் எடுத்துச் சிவபூவஜ பசய்யாதவத நிவைத்துக் பகாண்டு, வாைர வரர்கதள, ீ நான் சிவபூவஜ பசய்யும் வழக்கம் உவையவன் என்பவத நீங்களும் அேிவர்கதள! ீ நான் இன்னும் சிவபூவஜ பசய்யாததால் நீர் அருந்துவது யுக்தமல்ல என்று கூேித் தண்ணர்ீ பருகுவவத நிறுத்திவிட்டுப் பார்த்திவலிங்கம் ஒன்வே உருவாக்கிைார். அந்த லிங்கத்திற்கு ஆவாஹைம் முதல் நமஸ்காரம் இறுதியாகவுள்ள பூவஜ முழுவவதயும் கிரமப்படிச் பசய்து சிவபபருமாவைப் பலவிதத் ததாத்திரங்களால் துதித்து. சங்கரா! இந்தக் கைல் நீர் விதசஷமாைது, என் பவகவைாை இராவணன் மிகவும் பலவான் என்வசதமா மதைாவிகாரமுவைய வாைரங்கதள தசவைகளாக இருக்கின்ேை. இந்தச் சமயத்தில் உம் திருவருள் கைாட்சம் மிகுதியாக தவண்டும். இராவணன்

உமக்கு அன்பைாவகயால் மாைிைரால் பஜயிப்பதற்கு அசாத்தியமாக இருக்கிோன், உலக உபகாரமாை இந்த இராவண சங்கார விஷயத்தில் கருவணவவத்தருள தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்துப் பிரதக்ஷிணம் பசய்து சிவமந்திரத்தியாைத்துைன் புைர்பூவஜ பசய்து, கல்லல வாத்தியத்வத முழக்கிைார். அப்தபாது சிவபபருமான் அவரது பூவஜக்கு மகிழ்ந்து சகல பரிவாரங்கதளாடும் உண்வம வடிவமாகக் காட்சியளித்து ஸ்ரீராமா உைக்குச் சுபம் உண்ைாகுக என்று கூேிைார் அவருவைய திவ்வியமங்கள தததஜாரூபத்வத ஸ்ரீராமர் தரிசித்து மீ ண்டும் முவேப்படி அர்ச்சவை பசய்து பலவிதத்ததாத்திரங்களால் துதித்து; வணங்கி இராவணவை பஜயிக்கத்தக்க வரங்கவள எைக்குத் தந்தருள தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தார் சிவபபருமான் நீ விரும்பியவாதே உைக்கு பஜயம் உண்ைாகும் என்று கூேிைார் ஸ்ரீராமர் தான் பருகும்படிச் தசகரித்து வவத்த ஜலத்வத சிவபபருமானுக்கு சமர்ப்பித்து அவதப் பருகி மீ ண்டும் சிவபபருமாவை தநாக்கி சுவாமி! இந்தத் திருவுருவத்ததாடு இங்தகதய தகாயில் பகாண்ைருளி எல்தலாவரயும் புைிதராக்க தவண்டும்! என்று பிரார்த்தித்தார் அவ்வாதே சிவபபருமானும் ஸ்ரீராமரது தவண்டுதகாளுக்கு இணங்கி, இராதமஸ்வர என்ே பபயருைன் திரிதலாகத்தாராலும் புகழும்படி அங்கு தகாயில் பகாண்டிருக்கிோர். இந்த இராதமஸ்வர தஜாதிர்லிங்கப் பிரபாவத்வதக் தகட்ைவர்களுக்குச் சகல பாபங்களும் விலகும். 56. குசுதமயின் புத்ைிர பாக்கியமும் குசுஜமஸ்வரர் மகிதமயும் தவமுைிவர்கதள! பதன்ைாட்டில் ததவகிரி என்று ஒரு மவலயுண்டு அதன் அருகில் ஒரு பிராமண அக்கிரஹாரம் உண்டு. அந்த அக்கிரஹாரத்தில் பாரத்வாஜதகாத்திரத்தில் பிேந்த சுதன்மன் என்ே பபயருவைய சிவஞாைியாகிய உத்தமப் பிராமணன் ஒருவன் இருந்தான். அவனுக்கு சுததவக என்ே மவைவி ஒருத்தி இருந்தாள் அவள் அன்புள்ளவளாகவும் தர்ம மார்க்கத்தில் மைமுவையவளாகவும் பதிவிரவதயாகவும் விளங்கிைாள் சுதன்மன் தவதபூவஜ அதிதி பூவஜ முதலியவற்வேக் கிரமப்படிச் பசய்துவந்தான். தவததவதாந்தங்கவளப் பாராயணஞ் பசய்வான். திரிகாலத்திலும் அக்கிைி காரியஞ் பசய்வான். சூரியனுக்குச் சமாைமாை சிவததஜதஸாடு சீ ைர்களுக்கு. தவத அத்தியயைம் முதலியவற்வே நன்ோக உணர்த்தி யாசித்தவர்களுக்கு குவேவில்லாமல் பகாடுக்கும் குவேவற்ே மைமுவையவைாக விளங்கிைான் தைவாைாகவும் நற்குணங்களுக்கும் இருப்பிைமாைவைாகவும் விளங்கி வந்தான். அவைது ஆயுட்காலம் அதிகமாகச் பசன்று விட்ைதால் அவன் மவைவி சுததவக என்பவளுவைய ருதுகாலம் முழுதும் வியர்த்தமாயிற்று அவன் சிவஞாைியாக இருந்ததால் அவன் இந்த விஷயத்வத மைதிற் பகாள்ளவில்வல. எைக்கு தமாட்சம் பகாடுப்பவன் சிவபபருமான். சம்சார துக்கத்திலிருந்து புைிதமாக்குபவனும் சிவபபருமாதை என்று நிவைத்து சுதன்மன் மதைாதுக்கமற்று

இருந்து வந்தான். அவனுவைய பத்திைி. சுதன்வமதயா புத்திரப் தபேில்லாமல் தபாயிற்தே என்று துக்கப்பட்டுத் திைந்ததாறும் தன் புருஷவைப் பார்த்து, பிராணநாதா! நமக்குச் சந்தாைம் உண்ைாகத் தக்க விஷயத்தில் பிரயத்திைம் பசய்ய தவண்டும். என்று கூேிைாள். அதற்கு சுதன்மன், தன் மவைவிவயப் பார்த்து, பபண்தண பிள்வளகள் யார்? தாய் தந்வதயர் யார்? பந்துக்கள் யார்? பிரியன் யார்? உயிருக்கும் உைலுக்கும் பசாந்தம் என்ை? இவற்வேபயல்லாம் ஆராய்ந்தால் யாவும் மாயாவிலாசதமயன்ேி தவேல்ல எைதவ பிள்வள இல்வலதய என்ே துக்கத்வத விட்டுவிை தவண்டும். திைந்ததாறும் இந்த விஷயத்வத என்ைிைம் பசால்லாதத! என்று கண்டித்துவிட்டு, சிவதருமங்களில் மிகவும் விருப்பம் உவையவைாய், பபருஞ் சந்ததாஷத்துைன் சுகத்துக்கங்கவள நீக்கிவந்தான். அவன் ஒரு நாள் தன் வட்டிலிருந்து ீ நீங்கித் தன் மவைவிதயாடு புண்ணிய சீ லர்கவள அவைந்து விதநாதமாகப் பபாழுது தபாக்கிக் பகாண்டிருந்தான் அவன் பத்திைி சுததவக மற்ே தவதியர் மவைவியதராடு தபசிக் பகாண்டிருந்தாள். அப்தபாது மங்வகயரில் ஒருத்தி அம்மா நீ பிள்வள இல்லாதவள், புத்திரசந்தாைம் இல்லாதிருக்கும் தபாதத இத்தவை கர்வத்துைன் இருக்கிோய். இந்தக் கர்வத்தால் என்ை பயன்? நான் புத்திரபாக்கியம் பபற்ேவள், என் பசல்வத்வத என் புத்திரன் அனுபவிப்பான், உன் பசல்வத்வத அனுபவிப்பவர் யார்? ஓ மலடி உன் பபாருவள மன்ைன் அனுபவிக்கதவண்டி வருதமயன்ேி தவபேவர் அனுபவிப்பதற்கு உரியவர் என்று அவமதித்துப் தபசிைாள் அவதக் தகட்ை சுததவக மைவருத்தத்ததாடு வட்டுக்கு ீ வந்தாள் அவள் கணவனும் சிேிது தநரத்தில் வட்டுக்குத் ீ திரும்பிைான் சுததவக தன் கணவைிைம் நைந்த விஷயத்வத பவளியிட்ைாள். அவர்கள் என்ை பசான்ைாலும் நமக்கு என்ை? பசால்வவத பசால்லட்டும் நீ ஏன் அவற்வேக் கவைிக்கிோய்? என்று சுதன்மன் பலவாோகவும் கண்டித்து, தான்மட்டும் வருந்தாமல் இருந்தான் இவ்வாறு தான் அவமாை முற்ேவதச் சகிக்காத அவன் மவைவி நாதா, எவ்வவகயிலாவது நாம் ஒரு புத்திரவைத் ததடிக் பகாள்ள தவண்டும். அவ்வாறு பசய்யாத பட்சத்தில் யான் உயிர் துேப்தபன் என்று கூேிைாள். அதைால் சுதன்மன் மைவருத்தம் அவைந்து, சிவாக்கிைி வளர்த்து பூவஜ முடித்து அதைருதக இரண்டு மலர்கவள வவத்து வலது புேத்து மலர் கிவைத்தால் புத்திரபாக்கியம் உண்ைாகும் என்று நியமணஞ்பசய்து பகாண்டு மவைவிவய அவழத்து, பபண்தண நீசிவபபருமாவைத் தியாைஞ் பசய்து புத்திரபாக்கியம் உண்ைாவதற்கு உைக்கு இஷ்ைமாை மலவர எடுத்துக்பகாள். என்று கூேிைான் உைதை சுததவக என் கணவன் புத்திரப் தபேவைவதாைாற் கிவைக்கதவண்டும் என்று நியமித்த மலவர நான் அவையதவண்டும் என்று சர்வதலாக நாதைாகிய சிவபபருமாவைத் தியாைித்து விட்டு, அக்கிைிததவவையும் வணங்கி விட்டு தன் கணவன் வவத்த மலர்கள் இரண்டில் ஒன்வே எடுத்தாள்.

அது புத்திரஹீைமாை மலராக இருந்ததால் சுதன்மா பபருமூச்சுவிட்டு பபண்தண ஈஸ்வராக்வஞ இவ்வாறு இருக்கிேதத, என்று அவவளச் சமாதாைப்படுத்தி, இைி நீ சிவத்தியாைஞ் பசய்யதவண்டும் என்று கூேித் தானும் புத்திர தபற்ேில் விருப்பமில்லாமல் சிவத் தியாைியாக இருந்து வந்தான். ஆைால் சுததவகதயா புத்திர விருப்பம் பகாண்ைவளாகதவ இருந்தாள் அவள் தன் கணவவைப் பார்த்து நாதா! என்ைிைம் புத்திர உற்பத்தி இல்வலயாைால் நீங்கள் தவபோரு பபண்வண மணந்து பகாண்ைாலாவது நமது வமிசத்வத விருத்தி பசய்யுமாறு புதல்வவைப் பபேதவண்டும். நீங்கள் மறுமணஞ்பசய்து பகாள்ள நான் சம்மதிக்கிதேன் நீங்கள் தவறு பபண்வண மணந்து பகாண்ைால் அவளிைத்தில் புத்திர சந்தாைம் உண்ைாவதற்குத் தவையில்வல என்ோள் அதற்குச் சுதன்மன் , பபண்தண நான் மறுமணஞ் பசய்து பகாண்ைால் தற்காலம் நான் பசய்து வரும் தருமங்களுக்பகல்லாம் இவையூறு உண்ைாகும். உைக்கும் எைக்கும் பலவித மைஸ்தாபங்கள் வரும். ஆவகயால் இைிதமல் நான் மறுமணஞ் பசய்து பகாள்ளச் சம்மதிக்கமாட்தைன் என்று பசான்ைான். சுததவக! தன் தவமயைது மகளாகிய குசுவம என்ே கன்ைிவகவய மணஞ்பசய்து பகாள்ளதவண்டும் என்ோள் அதற்கு சுதன்மன் நான் இவவள மணம் பசய்து பகாள்வது இப்தபாது உைக்குச் சம்மதமாக இருக்கிேது நான் மணஞ்பசய்து பகாண்டு இவள் பிள்வள பபற்ோல் அப்தபாது உைக்கு மைவருத்தம் ஏற்படும் நீதய இவதளாடு சண்வை பசய்வாய் அதைால் இந்தத் திருமணம் தவண்ைாம் என்ோன் ஆைால் சுததவக விைாமல் இவள் என்தவமயன் மகள் என்மருகி ஆவகயால் நீங்கள் இவவள மணஞ் பசய்து பகாள்வதால் நான் இவவளக் கண்ணியமாக நைத்தி வருதவன். எைக்கு புத்திர சந்தாை விருப்பம் இருப்பதால் உங்கள் இருவருக்குதம நான் ஊழியஞ் பசய்து வருதவன். நீங்கள் கட்ைாயம் மறுமணம் பசய்து பகாள்ள தவண்டும் என்ோள். சுதன்மன் தன் பத்திைியின் விருப்பப்படிதய மறுமணஞ் பசய்து பகாண்டு குசுவம என்ே தன் இவளய மவைவிவயப் பார்த்து இந்தச் சுததவகதயாடு நீ சண்வையிைாமலும், இவவளப் பிரியாமலும் அன்தபாடு பாதுகாக்க தவண்டும் என்று மூத்தாள் வகவயப் பிடித்து இவளயாளின் வகயில் ஒப்புவித்தான். இவளயாளும் கணவன் பசான்ை வார்த்வதகவளக் குருபமாழியாக ஏற்ோள். மூத்த மவைவியாை சுததவகயும் தன் தவமயன் மகள் வயதில் சிேியவளாக இருந்ததாலும் தாதை தன் கணவனுக்கு மணஞ்பசய்வித்த பபண்ணைதாலும் வட்டு ீ தவவலகவளபயல்லாம் தாதை பசய்து வந்தாள். ஒரு காலத்தில் சுதன்மன் தன் இவளய மவைவியாை குசுவமவயப் பார்த்து குசுமா! நீ திைந்ததாறும் சிவபூவஜவயத் தவோமல் பசய்துவர தவண்டும் என்று சிவபூவஜக்கிரமத்வதயும் பசால்லிப்தபாதித்தான் குசுவமயும் அவ்வாதே

நாள்ததாறும் நூற்ேிபயாரு பார்த்திபலிங்கங்கவளப் பூஜித்து அருகிலிருந்த ஒரு தைாகத்தில் விட்டு வருவாள். அவள் அவ்வாறு ஒவ்பவாரு நாளும் தவோமல் பசய்து வரும்தபாது அவள் பூஜித்த லிங்கங்களின் பதாவக லக்ஷமாயிற்று அப்பபாழுது சிவபபருமானுக்குக் கிருவபயுண்ைாகி குசுவம கர்ப்பம் தரித்துச் சுப்பிரியன் என்ே புத்திரவைப் பபற்ோள் சுதன்மன் மகப்தபற்வேயவைந்த மகிழ்ச்சியில் காலத்வத அனுசரித்து தன் இவளய மவைவி மீ தும் புத்திரன் மீ தும் அதிகப்பற்றுதல் வவத்தான். அவதக் கண்ைதும் அவளது மூத்தமவைவி சுததவக குழம்பிைாள். தன் கணவன் குசுவமயிைத்திலும் அவளுவைய புத்திரைிைத்திலும் அதிக அன்புைைிருப்பதால் மைவருத்தங் பகாண்டு முன்பு இருந்த அன்பு சிேிது சிேிதாகக் குவேந்து பபரும்பவக பகாள்ளலாைாள். சவுைகாதி முைிவர்கதள இைி நைந்தவற்வேக் தகளுங்கள். சுதன்மனுவைய மவைவியர் இருவரில் இவளயவளாை குசுவமவயயும் அவளது புத்திரவையும் எல்தலாரும் கண்டு அன்தபாடு தபசுவவதயும் பழகுவவதயும் பார்த்து சுததவகயின் மைம் பபாோவமயால் பநருப்பாயிற்று. அந்தக் குமாரன் சிவானுக்கிரகத்தால் பிேந்தவைாக இருந்ததால் வித்வத, புத்தி, வயது முதலியவற்ேில் படிப்படியாக விருத்தியாவவதக் கண்டு உேவிைராகிய தவதியர்கள் அவனுக்குப் பபண் பகாடுக்க விரும்பிைார்கள். எைதவ அவனுக்கு ஒரு சுபதிை சுபலக் கிைத்தில் விவாகம் நைந்து முடிந்தது. சுதன்மன் குசுவமவயத் திருமணம் பசய்து பகாண்ைதால் தான் அவைய தவண்டிய புத்திரசந்தாைத்வத அவைந்தாள் வட்டுக்கு ீ வருகிே உேவிைர்கள் யாவரும் இவளயாளிைத்தில் தபசுவதும் அன்பு பசலுத்துவதுமாக இருந்தார்கள். மூத்தாளிைத்தில் யாரும் அக்கவே பசலுத்தவில்வல இதைால் சுததவக மிகவும் வருந்திைாள். சுதன்மன் தன் மகவையும் மருகிவயயும் குசுவமயின் இருபதாவைகள் மீ து குதூகலிப்பவதப் பார்த்து மூத்தாள் சுததவக மிகவும் எரிச்சலுற்ோள். பிேகு அழுது பகாண்டு கீ தழவிழுந்தாள். சுதன்மன் உண்வமயில் தன் மூத்த மவைவியாை அவளிைம் அதிக அன்பு வவத்திருந்து கூை, சுததவகயிைத்தில் குசுவம மரியாவதயாக நைந்துங்கூை சுததவகயின் மைத்தில் ஏததா ஒரு வருத்தம் குடி பகாண்டிருந்தது. அவதக் கண்ை குசுவம ஒரு நாள் அவவளப் பார்த்து நீ ஏன் இப்படியிருக்கிோய்? உன் மருகி உன் மகன் என்ே எண்ணமில்வலயா உைக்கு? கணவதரா உன் மீ து அன்பு வவத்திருக்கிோர் இப்படியிருந்தும் நீ வருந்துவதற்குக் காரணம் என்ை? என்று தகட்ைாள் ஆைால் சுததவகயின் தகாபந்தணியவில்வல அவள் குசுவமயின் தகள்விக்குப் பதில் எதுவும் பசால்லவில்வல குசுவம கண்ண ீர்விட்டு அழுதால் ஒழியத் தன் துக்கமாைது சிேிதும் தணியாது என்று சுததவக கருதிைாள் அதற்கு என்ை பசய்யலாம் என்பவததய அவள் அடிக்கடி தயாசித்துக் பகாண்டிருந்தாள்.

அதன் முடிவாக எப்படியாவது தன் சக்களத்தியின் மகைாை சுப்பிரியவை மட்டும் பகான்றுவிை தவண்டும் அதற்கு தமல் நைப்பது நைக்கட்டும்? என்று தீர்மாைித்தாள். ஒருநாள் குசுவமயின் குமாரனும் மருமகளும் தூங்கிக்பகாண்டிருக்கும் தபாது குமாரன் சுப்பிரியவைச் சுததவக அரிவகயால் பல துண்டுகளாக பவட்டி, அப்பபாழுதத ஒருவரும் அேியாதவாறு அவற்வே எடுத்துக் பகாண்டு, குசுவம சிவபூவஜ பசய்த லக்ஷம் சிவலிங்கங்கவளயும் விடுத்த அந்தத் திருக்குளத்தில் ஒரு பக்கத்தில் பகாட்டிவிட்டு வட்டிற்கு ீ வந்து ஒன்றும் அேியாதவவளப் தபாலச் சயைித்துக்பகாண்டிருந்தாள். பபாழுது விடிந்தது குசுவம விழித்து எழுந்து ஸ்நாைம் பசய்து வட்டு ீ தவவலகவள முடித்து சிவபூவஜயில் ஈடுபட்ைாள் அவள் கணவன் சுதன்மனும் எழுந்து ஸ்நாைம் பசய்து நித்ய கருமம் சிவபூவஜ முதலாைவற்வேச் பசய்து பகாண்டிருந்தான். மூத்த மவைவி சுததவகயும் எழுந்தாள். திைமும் வருத்தமாய் இருப்பது தபால இராமல் மைத்திருப்தியாக வட்டு ீ தவவலகளில் முவைந்தாள். மருமகள் நித்திவர பதளிந்து எழுந்து பக்கத்தில் தன் கணவைாை சுப்பிரியவை காணமலிருப்பவதயும் இரத்தம் சிந்தியிருப்பவதயும் அவயங்கவளத் துண்டித்த துண்டுகளிற் சில கீ தழ விழுந்து கிைப்பவதயும் கண்டு அலேித் துடித்து மிகவும் துக்கத்துைன் தன் மாமிவய கூப்பிட்டு உன் மகன் எங்தக? பக்கபமல்லாம் இரத்த மயமாக இருப்பது ஏன்? அவயவத்துண்டுகள் காணப்படுவது ஏன்? என்று பதேிைாள் மூத்தாள் அவதக்தகட்டு உள்ளூரச் சந்ததாஷப் பட்டும் பவளிதய காட்டிக் பகாள்ளாமல் ஐதயா! அப்படியா! முடிந்தது என்று தமலுக்கு அழுதாள். இவளயாள் குசுவம தன் மருமகளின் முவேப்பாட்வைக் தகட்டுங்கூைச் சிவபூவஜவய விைாமல் பசய்து தியாைத்தில் இருந்தாள். எைதவ தியாைத்வதக் வகவிைாமலும் மைமிவளயாமலும் இருந்தாள் சுதன்மனும் தன் சிவத்தியாைத்துைன் சிவதயாகத்தில் இருந்தான் அவர்களது சிவத்தியாைம் முடிவதற்கு இரண்டு ஜாமங்கள் ஆயிை. அவர்கள் இருவரும் புத்திரன் மடிந்து தபாைவதத் பதரிந்து பகாண்டு; சிேிதும் துக்கப் பைாமல்; இதுவவர நாம் யாவர உபாசவை பசய்து வந்ததாதமா, அவதர நம்வமத் திருப்தி பசய்ய நம் புத்திரவை எழுப்பித்தரதவண்டும்! என்று கருதி மைந்தளராமல் இருந்தார்கள் அவ்விதம் அண்ணலாை சிவபபருமான் நம்வம இரட்சிக்கா விட்ைால் நமது கர்மானுசாரம் இவ்வளதவ என்று எண்ணிக் பகாள்தவாம் மலர் பகாய்பவன் கட்டிக் பகாடுத்த மாவலயாைது சிேிதுதநரத்தில் வாடி விடுமாைால் அதன் தன்வம அதுதவ என்று எண்ணுவது தபால என்று நிவைத்து மவுைமாக இருந்தார்கள். குசுவம வழக்கம் தபாலத் தான் பூஜித்த லிங்கங்கவள எடுத்துக் பகாண்டு திருக்குளத்துக்குப் தபாய் அதில் அவற்வே விட்டுவிட்டு, வட்டுக்குத் ீ திரும்பிக் பகாண்டிருந்தாள். அப்தபாது மூத்தாளால் துண்டித்து, எேியப்பட்ை புத்திரன் அந்தக்

குளத்தில் உயிர் பபற்று எழுந்து அம்மா! நானும் வருகிதேன். நான் இேந்து பிவழத்ததன் என்று கூவிைான் அவதக் தகட்ைதும் குசுவம முன்பு தபாலதவ மகிழ்ந்தாள் அப்தபாது சிவபபருமான் அவள் முன்பு ததான்ேி நான் உைக்கு வரம் தருகிதேன். உன் மகவை மூத்தாள் சுததவகதய பகான்ோள் நான் அவவை உயிர்ப்பித்துக் பகாடுத்ததன் அந்தச் சுததவகவய எைது திரிசூலத்தால் சஞ்காரஞ் பசய்கிதேன் என்ோர். அப்தபாது குசுவம சர்தவஸ்வரா! அவள் என் அத்வத என் கணவரின் பத்திைி, எைக்கு மூத்தவள் அபகாரஞ் பசய்தவர்களுக்கு உபகாரஞ் பசய்வதத உயர்வவத் தரும், தங்களது தரிசைத்தாதலதய அவளது பாவங்கள் எல்லாம் ஒழியும். அவளுக்கு நல்ல புத்தி உண்ைாக்கும். அவளுக்கு தீங்கு பசய்வது யுக்தம் அல்ல! என்ோள் அவவளச் சிவபபருமான் தநாக்கி குசுவமதய! இைி ஏததனும் வரம் தவண்டுமாைால் தகட்டுக்பகாள் என்ோர். அதற்கு குசுவம எம்பபருமாதை! எைக்கு வரம் பகாடுப்பதாைால் தாங்கள் உலகங்கவளக்காத்தருள்வதற்காக இத்தவகய சுந்தரவடிவத்ததாடு இவ்விைத்திதலதய தகாயில் பகாண்டு எழுந்தருளியிருக்க தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தாள் சிவபபருமானும் அவ்வாதே உன் பபயரால் குசுதமஸ்வரன் என்ே பபயரில் இங்கு எழுந்தருளுகிதேன் நீ சிவலிங்கங்கவள விடுத்த இந்தத் தைாகதம ஓர் ஆலயமாகுக! உங்களுக்கு ஒருவதை புத்திரன் அவன் மூலமாக இந்த வமிசத்தில் அதநக புத்திரர்கள் உண்ைாகி, அவர்கள் தீர்க்க ஆயுவள உவையவர்களும் வித்துவான்களும், புத்திமான்களும் தைவான்களும் யாகாதிகாரிகளும் மவைவி; புத்திரர்களுைன் கூடியவர்களுமாக விளங்குவார்கள் உன் வமிசம் விருத்தியவைக என்று வரம் பகாடுத்து சிவலிங்கரூபமவைந்து குசுதமஸ்வரர் என்ே பபயரால் அந்தத் திருக்குளத்வததய திருக்தகாயிலாகக் பகாண்டு எழுந்தருளியிருக்கிோர். சுதன்மனும் குசுவமயும் சுததவகவய அவழத்து சிவபபருமாவையும் பார்வதிததவிவயயும் நூற்போரு பிரதக்ஷிணம் பசய்யச் பசால்லி; அவள் வகயால் சிவபூவஜ பசய்வித்து சிவாநுக்கிரகத்தால் அவள் மைதிலிருந்த பபாோவமவய தபாக்கடித்து யாவரும் சுகித்திருந்தார்கள் இத்தவகய பிரதாபத்வதயுவைய குசுதமஸ்வரவரத் தரிசித்தவுைதைதய சகல பாபங்களும் ஒழியும்; சுக்கிலபக்ஷத்துச் சந்திரன் தபாலச் சம்பத்துக்கள் விருத்தியவையும் முைிவர்கதள! இதுவவரயில் நீங்கள் தகட்ை தஜாதிர் லிங்கங்களின் சரிதங்கவளச் பசான்தைன். இவ்வாறு சூதபுராணிகர் பசான்ைதும் சவுைகாதி முைிவர்கள் அவவர தநாக்கி மகாத்மாதவ! தாங்கள் கூேிய சரிதங்கவளக் தகட்டு நாங்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சியவைந்ததாம். ஆயினும் தமலும் தமலும் சிவசரித்திரங்கவளதய நாங்கள் தகட்க விரும்புகிதோம் என்ோர்கள். சூதமுைிவர் ஆைந்தமயமாய்ச் சிவத்தியர்ைஞ் பசய்து பசால்லத் பதாைங்கிைார்.

57. இரணியாக்ஷன், இரணிய கசிபு கதைகள் முைிவர்கதள! சிவபபருமாைின் திவ்ய கல்யாணகுணங்கவள வருணித்துச் பசால்ல யாராலும் முடியாது. ஆகாயத்திலிருக்கும் நக்ஷத்திரங்கவளயும் உலகத்தில் இருக்கும் மணவலயும் மவழத்துளிகவளயும் எண்ணி முடித்தாலும் முடித்து விைலாம். சிவபபருமாைின்லீலா விதநாதங்கவளயும் குணங்கவளயும் கணக்கிை யாரும் வல்லவரல்லர். ஆயினும் நீங்கள் அவைவருதம என்வை விரும்பிக் தகட்பதால் என் புத்திக்குத் ததான்ேியவவரயில் என் குருநாதராை வியாசபகவான் எைக்குச் பசான்ைது தபாலச் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். முன்பு ஒரு காலத்தில் நரசிங்க ரூபம் எடுத்த மகாவிஷ்ணுவாைவர் இரணிய கசிபவைச் சங்கரித்தும் தமது தகாபாக்கிைி தணியாமல் எவ்பவௌர் எத்தவகய ஸ்ததாத்திரம் பசய்தும் அைங்காமல் இருந்தார் அவதக் கண்ை ததவர்கள் அவைவரும் சிவபபருமாவைப் பிரார்த்தித்தார்கள் சிவபபருமான் சரபரூபம் அவைந்து நரசிங்கத்வதக் கண்ை மாத்திரத்தில், நரசிங்கம் சில பபருமாைிைத்தில் ஐக்கியமவைந்தது. இவ்வாறு சூதபுராணிகர் கூேியதும் வநமிசாரணிய வாசிகள் அவவர தநாக்கி, ஞாைமூர்த்திதய! நரசிங்க அவதாரச் சரித்திரத்வத எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள் சூதமுைிவர் அவதச் பசால்லத் பதாைங்கிைார். ஒரு காலத்தில் மகாலக்ஷ்மி மகாவிஷ்ணுவவப் பார்த்து சுவாமி! தங்கள் திருவுருவம் இத்தவைச் சவுந்தர்யமாகவும் மிகவும் தகாமளமாகவும் இருக்கிேதத இத்தவகய சரீரத்ததாடு தங்களால் எப்படி தபார் புரிவதற்கு இயலும்? என்று தகட்ைாள். அதற்கு திருமால் பபண்தண! நீ விரும்பிைால் நான் தபார் புரிவவத விவரவில் பார்ப்பாய்! என்று பசான்ைார். அவருவைய துவாரபாலகர்களாை ஜய விஜயர் என்னும் இருவர் முன்பபாரு சமயம் சைத்குமார முைிவர் முதலாைவர்கதளாடு தபாராடிய தபாது மகாவிஷ்ணு அங்தக பசன்று, நீங்கள் இம்முைிவர்கவள வழிமேித்தது தவறு என்று தடுத்து முைிவர்கவள தநாக்கி, நீங்கள் துவாரபாலகர்கவளச் சபிக்கலாமா? அதுவும் அவர்கள் தங்கள் பதவிவய இழந்து உலகில் பிேந்து துன்புறும்படிச் சபிக்கலாமா? அவர்களுக்கு நீங்கள் அனுக்கிரகம் பசய்ய தவண்டும் என்ோர். முைிவர்கள் திருமாவலப் பார்த்து பரமாத்மாதவ! இவர்கள் உன்வை பக்தி பசய்வதாை ஜன்மங்கள் எடுத்தால் ஏழு பிேவிகளிலும் உன்வை பவகபகாள்வதாை பிேவிகவள எடுத்தால் மூன்று பிேவிகளிலும் மீ ண்டும் தங்கள் பதவிகவள அவைந்து உன்ைிைம் வந்து தசர்வார்கள், இதில் இவர்கள் விரும்புவது எதுதவா, அவத இவர்கள் அவையட்டும் என்ோர்கள். அதற்கு துவாரபாலகர்களாை ஜய விஜயர்கள் இருவரும் நாங்கள் ஏழு பிேவிகள் வவரயில் ஸ்ரீலக்ஷ்மிபதிவயப் பிரிந்திருக்க மாட்தைாம். ஆவகயால் மூன்று பிேவிகள் வவர அவவரப் பவகத்தாயினும் எங்கள் பதவிவய அவைகிதோம் என்ோர்கள். அவர்களது

விருப்பதம விஷ்ணுவின் விருப்பமாக இருந்தது. உைதை ஜய விஜயர்கள் தங்கள் பதவியிலிருந்து நீங்கி உலகத்தில் காசிபரது வம்சத்தில் ஹிரண்யாக்ஷன், ஹிரண்யகசிபு என்ே இராட்க்ஷதர்களாகப் பிேந்தார்கள். சைகாதி முைிவர்கள் முதலிய நால்வரும் பிரகலாதன் முதலியவர்களாகத் ததான்ேிைார்கள். ஸ்ரீவிஷ்ணுதவ ஹிரண்ய கசிபவைச் சங்கரித்து சாப விதமாசைமவையச் பசய்வதற்காக நரசிங்க ரூபபமடுத்து வந்தார். தவபோரு பிேவியில் அவர்கதள, இராவண கும்பகர்ணர்களாகப் பிேந்தார்கள். அப்தபாது நரசிங்க மூர்த்திதய தசரத குமாரன் ஸ்ரீராமைாக வந்தார். அந்த அவதாரத்தின் தபாது சைகாதி முைிவர்கதள விபீஷணர் முதலியவர்களாகப் பிேந்தார்கள் ததவர்கதள சுக்ரீவ, அங்கதாதி வாைர வரர்களாக ீ வந்தார்கள். மூன்ோவது பிேவியில் அத்துவாரபாலர்கதள சிசுபால தந்த வக்கிரர்களாகத் தமதகஷன் என்ே அரசர் குலத்தில் பிேந்தார்கள். அப்தபாது விஷ்ணு மூர்த்திதய கிருஷ்ண அவதாரபமடுத்தார். அப்தபாது சைகாதி முைிவர்கள் அக்குரூரர் முதலியவர்களாகத் ததான்ேிைார்கள். இைி பாபங்கவள ஒழிக்கத் தக்கதாை நரசிங்கமூர்த்தியின் சரித்திரத்வத உங்களுக்கு பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். முைிவர்கதள! ஹிரண்யாக்ஷன் இவளஞைாக இருக்கும்தபாதத விவளயாைலுக்காகச் சூரியவை அவழப்பான். அவன் காடுகளிலுள்ள சிங்கங்கவளயும் மதயாவைகவளயும் பிடித்து அவற்ேின் மீ து ஏேிச் சவாரி பசய்வாதை தவிரச் சாதாரணக் குதிவரகள் மீ து ஏேிச் சவாரி பசய்வதில்வல. சண்வை பசய்ய விரும்பிைால் சிங்கம் முதலிய துஷ்ை மிருகங்களுைன் சண்வை பசய்வான் இத்தவகய பலபராக் கிரமசாலியாக இரண்யாக்ஷன் இருந்ததால் அவன் ததவர்கவளத் துன்புறுத்த தவண்டும் என்று நிவைத்தான். சாமாைிய அரக்கர்கவளப்தபால அடிப்பதும் பீடிப்பதும் தவதியர்கவளயும் யாகங்கவளயும் அழிப்பதும் சரியல்ல என்று எண்ணி, உலகத்வததய ஒரு பாவயப் தபாலச் சுருட்டி, நாயாைது மாவு முட்வைவய வாயில் கவ்விக் பகாண்டு அைாயாசமாக ஓடுவது தபால இரண்யாக்ஷன் பூமிவயதயச் சுருட்டி வாயில் கவ்விக் பகாண்டு ஜலத்தினுள் மூழ்கியிருந்தான். அதைால் பிரமததவர் மிகவும் வருத்தம் அவைந்து, விஷ்ணுமூர்த்திவயத் துதித்தார். விஷ்ணு அவருவைய நாசியிலிருந்து வராக உருவத்ததாடு அவதரித்து, விவரவில் விருத்தியவைந்து, அங்கிருந்து உலகத்வத மீ ட்கச் பசன்ோர், உலக முழுவதும் நீர் மயமாக இருப்பவதக் கண்டு அதில் பிரதவசிக்க நிவைத்தார். ஸமுத் பந்நஸ்ததா விஷ்ணுர் நாஸார ந்த்ராச்ச ப்ரஹ்மண: வராஹம் ரூபமாஸ் தாயக்ரதமண விருத்தி தாங்கத; வராஹ உவாச யாவச்ச யுத்யதததந தாவஜ் ஜலவிதசஷணம் கர்த வ்யஞ்சத் வயாசாத்ர இத்தய வங்க்த்ய ததமயா

ததஸ் சாஞ்ஜலிநாததந ஜலந்நீத்வா முதகததா பீதஞ்சறு ஷிணாதாவத் யாவத் யுத்தம் ஸமாப்யதத! அப்தபாது நாரத முைிவர் சந்தியாவந்தைம் பசய்து பகாண்டிருப்பவதப் பார்த்தார். அவர் அங்கு வந்து வராஹ மூர்த்திவய பார்த்து

நான் சந்தியாவந்தைம் பசய்ய

உத்தரவளிக்க தவண்டும் என்ோர். வராஹமூர்த்தி அவவரப் பார்த்து நாரததர! நான் ஹிரண்யாக்ஷவைக் கண்டு அவனுைன் சண்வை பசய்து அவவைச் சங்கரிக்கும் வவரயில், இந்த ஜலத்வத உலர்த்துவிக்க தவண்டும். இது உம்மாதலதய பசய்யத் தக்கது? என்ோர் நாரத முைிவர். அதற்கு இணங்கி, தமது இருகரங்களாலும் தண்ணவர ீ எடுத்து தன்வாயிற் பபய்து பகாண்டு வராஹமூர்த்திக்கும் ஹிரண்யாக்ஷனுக்கும் தபார் முடியும்வவர வவத்துக் பகாண்டிருந்தார். பிேகு வராக மூர்த்தி ஹிரண்யாக்ஷவைக் கண்டு பிடித்து அதனுைன் ஜலத்தில் (நாரதர் சமுத்திர பாைஞ்பசய்து மிகுந்து தசற்றுைன் கலந்த தண்ண ீரில்) ஐந்நூறு ஆண்டுகளும், உலகத்தில் ஐந்நூறு ஆண்டுகளும் பபரும் தபார் பசய்து அவவைச் சங்கரித்து பூமிவய மீ ட்டுத் தம் வாயிதலதய எடுத்துக் பகாண்டு வந்து பிரமைிைம் ஒப்பவைத்து விட்டுத் தம் திருவுருவவ மவேத்தார். விஷ்ணுமூர்த்தியால் ஹிரண்யாக்ஷன் இேந்தான் என்ே பசய்திவய அேிந்த ஹிரண்யகசிபன் தன் தம்பிவயக் பகான்ே விஷ்ணுவவச் சங்கரித்து தன் துக்கத்வதபயாழிக்க கருதிைான். எைதவ அவன் பிரமததவவைக் குேித்துப் பத்தாயிரம் ஆண்டுகள் கடுந்தவம் பசய்தான். அதைால் அவன் மீ து மரங்கள் முவளத்து நாற்புேங்களிலும் கிவளத்துப் பபருவைமாயிற்று. அம்மரங்களில் பலவவகப் பேவவகள் கூடிகட்டி வாசஞ்பசய்து முட்வையிட்டுக் குஞ்சுகள் பபாரித்தை. ஆயினும் ஹிரண்யகசிதபா தன் தவத்திலிருந்து நீங்கவில்வல அவைது தவாக்கிைி, ததவதலாகத்வதயவைந்து பகாளுத்தியது. ததவர்கள் அந்த அைவலத் தாங்க முடியாமல். பிரமததவைிைம் பசன்று ஹிரண்யாக்ஷன் உம்வமக் குேித்து கடுந்தவம் பசய்கிோன். நீங்கள் சும்மா இருப்பது சரியல்ல அவைது தவச் சுவாவலயால் நாங்கள் அழிவுே தநரிடும் என்று பசால்லி முவேயிட்ைார்கள். அதைால் பிரமததவர் ஹிரணியனுக்கு வரங்பகாடுக்க நிவைத்து, அவன் முன்பு ததான்ேி, உைக்கு தவண்டிய வரம் என்ை? என்று தகட்ைார். அதற்கு ஹிரண்யகசிபன் சிருஷ்டிகர்த்தாதவ! உமது பவைப்பாை இந்த உலகத்தில் எவன் ஒருவனும் எத்தவகய ஆயுதத்தாதலா இரவிதலா பகலிதலா என்வைக் பகால்லக்கூைாது இத்தவகய வரதம எைக்கு தவண்டும் என்ோன். பிரமததவர் அவ்வாதே வரங்பகாடுத்து விட்டுத் தம் உலவகயவைந்தார். ஹிரண்யகசிபன் தசாணிதபுரிவய அவைந்து சகல வதத்தியர்கவளயும் திரட்டி, அசுரர்கதள! நீங்கள் அவைவரும் எம் கட்ைவளக்கு அைங்கி இருக்கதவண்டும். அவ்வாேில்வலபயன்ோல் சங்காரம் பசய்துவிடுதவாம். எம் கட்ைவளக்கு

அைங்கியவர்கவளக் காப்பாற்றுதவாம் சுவர்க்கதலாகம் மத்தியதலாகம் ஆகிய அவைத்தும் எங்களால் பஜயிக்கப்பட்ைை. திரிதலாகங்கவளயும் தன் வசமாக்கிய ஹிரணியகசிப மஹாராஜன் ஏகச்சக்கராதிபதியாக விஷ்ணுத் துதவஷத்துைன் அரசு பசய்து விருகிோன். இைி எங்கும் யாக காரியங்கவள யாரும் பசய்யக்கூைாது என்று யாவரும் அேிய முரசவேயுங்கள் அதுதபாலதவ சுவர்க்கத்திலும் பாதாலத்திலும் மற்ே உலகங்களில் எல்லாம் வகப்பற்ேப்பட்ைை. தபார்புரிய விரும்புதவார் தபார் பசய்ய வரலாம். சரணாகதி என்று வந்தவர்கவள நாங்கள் காப்பாற்றுதவாம் என்று முரசவேயுங்கள் என்ோன். அவர்களும் அவ்வாதே மூவுலகங்களிலும் பசன்று யாவரும் அேிய முரசு அவேந்தார்கள். இவ்வாறு ஹிரண்யகசிபன் எவரும் எதிர் இன்ேி ஆட்சிபுரிந்து வந்தான். சிேிது காலத்திற்பகல்லாம், விஷ்ணுத் துதவஷங் பகாண்ை ஹிரண்யகசிபனுக்கு விஷ்ணு பக்தியுவைய பிரகலாதன் என்னும் புத்திரன் ஒருவன் பிேந்தான். அந்தச் சிறுவன் பிள்வளவமத்தைத்தால் வாய்விட்டு அழும்தபாது விஷ்ணுவின் திருநாமங்கவளதய கூறும் இயல்வபயுவையவைாக இருந்தான். அவன் ஐந்து வயவதயவைந்தவுைன் ஹிரணியகசிபன் சகல வாத்தியங்களும் முழங்க அசுரர் தசவைகள் புவைசூழ அவனுக்கு வித்தியாப்பியாசம் பசய்விக்க தவண்டி அசுரகுருவின் வட்டுக்குக் ீ பகாண்டு தபாய்ச் தசர்த்து, அவனுக்கு வித்தியாப்பியாசம் பசய்விக்கும்படிக் கட்ைவளயிட்ைான். அசுரகுரு வழக்கம் தபால; அந்தச் சிறுவவைப் பார்த்து முதலில் ஹிரண்யாய நம என்று பசால்லும்படிச் பசால்ல பிரகலாதன் ஓம நதமா நாராயணாய என்று பசான்ைான். உபாத்தியாயர், அப்பா குழந்தாய்! அப்படிச் பசால்லாதத! சர்வதலாகங்களுக்கும் மகாப் பிரபுவாகிய உன் தந்வதயின் பபயவரதய முதலில் ததாத்திரஞ் பசய்ய தவண்டும் என்ோர். பிரகலாதன் மீ ண்டும் அப்படிதய பசால்ல அசுரகுரு ஹிரண்யகசிபவைப் பார்த்து; அசுதரஸ்வரா! இது முதல் நாளாவகயால் இதுவவரயில் இருக்கட்டும். நாவளயத்திைம் நான் கற்பிக்கிதேன் சிறுவனும் சரியாகச் பசால்லுவான் என்ோர். ஆைால் பிரகலாததைா இன்ேல்ல நாவளயல்ல என்வேக்கும் நான் விஷ்ணு நாமத்வதத் தவிர தவறு எவதயும் பசால்ல மாட்தைன் என்ோன் அசுரர்கள் பிரகலாதவை வட்டுக்கு ீ அவழத்துச் பசன்ோர்கள். சில திைங்கள் பசன்ே பிேகு, ஒரு நாள் ஹிரண்யகசிபன் தன் மகவை அவழத்து பதாவை மீ து உட்காரவவத்துக் பகாண்டு குழந்தாய் பிரகலாதா! இதுவவரயில் என்ை வாசித்தாய்? அவதச் பசால் என்ோன். அதற்குப் பிரகலாதன் நான் ஓம் நதமா நாராயணாய என்று படித்ததன்; என்ோன். உைதை ஹிரணியகசிபன் அளவிலாத தகாபம் பகாண்டு உபாத்தியாயவர அவழத்து வரச் பசய்து என் பிள்வளக்கு என்ை கற்பித்தாய்? என்று குமுேிைான். அசுரகுரு அதிபா! உம் புத்திரைால் என் பள்ளி மாணவர்கள் எல்தலாருதம பகாடியவராயிைர். இது என்ைால் ஆகத் தக்கது அல்ல இவன் எைக்கு

அைங்கமாட்ைான்! என்று உபாத்தியாயர் பசால்லிவிட்ைார். அதன் பிேகு ஹிரணியன் தன் மவைவியாை கயாதுவவக் கூப்பிட்டு உன் பிள்வள படித்தவதக் தகட்டுக் பகாள்! அதற்கு ஏற்பத் தண்ைவை பகாடு; என்ோன். கயாது தன் பசல்வவைக் கூப்பிட்டு குழந்தாய்! இைிதமல் ஹரிநாமத்வதச் பசால்லாதத! உன் தந்வத மூவுலகங்களுக்கும் தவலவராக இருக்கிோர் உன் சம்பத்து எப்படிப்பட்ைது? அசுரர்கள் எவ்வளவு கவுரவமாைவர்கள்? இவத விட்டு விட்டு ஹரி நாமத்வத ஏன் விரும்புகிோய்? என்ோள். அதற்குப் பிரகலாதன் தாதய! நீ என்ை பசான்ைாலும் பயன்பைாது. ஒருதபாதும் நான் விஷ்ணுவின் நாமத்வத மேக்கதவமாட்தைன். ஒரு யாவை தன்வைக் பகாசு கடிக்கும் என்று பயந்து அரசைின் மாளிவகவய விட்டுப் தபாய் விடுமா? இந்த நீசன் ஹிரணியைின் வலிவம எவ்வளவு? ஸ்ரீவிஷ்ணுவின் வலிவம எவ்வளவு? இவதயேியாமல் நான் ஹரி பக்திவய விட்டு விடுதவைா? நாவிைால் விஷ்ணுவவத் துதிப்பதும், காதுகளால் ஹரிநாமங்கவளக் தகட்பதும். தவலயால் விஷ்ணுவவ வணங்குவதும். வகயால் பூஜிப்பதும். பாதங்களால் வலம் வருவதுமாக என்னுவைய அவயவங்கவளபயல்லாம் விஷ்ணுமூர்த்திக்தக சமர்ப்பித்து, அவருவைய கிருவபவய அவையதவ நான் விரும்புகிதேன். எது நைந்தாலும் நைக்கட்டும் நான் ஹரிநாமத்வத விைமாட்தைன் என்று தீர்மாைமாகச் பசான்ைான். அவன் தாய் பபருந்துயரத்துைன் அவவைத் தன் கணவைிைம் அவழத்துச் பசன்று இவன் எைக்கு அசாத்தியைாகயிருக்கிோன்! என்ோள். ஹிரணியன் தகாபங்பகாண்டு அவமச்சர்கவள அவழத்து மந்திரிகதள! நமது அசுர குலத்துக்தக ஒரு பநருப்பு புத்திரைாகப் பிேந்தது குலத்துக்தக விதராதியாை இந்தச் சிறுவவை எந்த வவகயிலாவது பநருப்பிலிட்தைா, ஆயுதங்களால் துண்டித்ததா, விஷமூட்டிதயா, ஜலத்தில் மூழ்கடித்ததா பகான்று விடுங்கள். இவதை விஷ்ணுவவ விட்டு விடுகிோைா அல்லது உயிவர விட்டு விடுகிோைா என்று பார்ப்தபாம் என்று கட்ைவளயிட்டு அவர்கள் வசம் பிரகலாதவை ஒப்புவித்தான், அவர்கள் அரசன் இட்ை கட்ைவளப்படிதய பிரகலாதவைப் பலவிதமாகவும் தண்டிக்கலாைார்கள். அவமச்சர்கள் பிரகலாதவை அவழத்துச் பசன்று தண்ைலாளர்களால் பநருப்பில் இடுவித்தைர். ஆைால் அந்த பநருப்தபா பிரகலாதனுக்குக் குளிர்ந்திருந்தது. பிேகு அவவை ஜலத்தில் வசி ீ பயேிந்தார்கள் உைதை ஜலம் இருந்த இைம் தமைாயிற்று. மவலகளின் உச்சியிலிருந்து பிரகலாதவை உருட்டி விட்ைார்கள். அது பிரகலாதனுக்குப் பஞ்சு பமத்வத தபாலிருந்தது அவனுக்கு விஷ மூட்டிைார்கள் அது அமிர்தமயமாக இருந்தது. ஆயுதங்களால் அவவை அடித்தார்கள் அவவ ஹரிநாமத் தியாை பலத்தால் புஷ்பங்கள் தபாலிருந்தை. அவர்கள் அவனுக்கு அளித்த தண்ைவைகள் எல்லாதம பயன்பைாமற் தபாயிை. பிரகலாதன் தமலும் தமலும் ஹரிநாமப் பஜவைதயாடு மகிழ்ச்சியாக இருந்தான். அவமச்சர்கள்

அவைவரும் பிரகலாதனுக்கு தாம் பசய்த தண்ைவைகள் பயன்பைவில்வலதய என்பதால் துக்கமும் அவனுக்குத் துன்பமுண்ைாக வில்வலதய என்பதால் வியப்பும் அவைந்தார்கள். அசுர ராஜைிைம் இந்த நிவலவய எப்படிச் பசால்வது என்று தயாசித்து பகாண்டிருந்தார்கள் அப்தபாது பிரகலாதன் அவர்கவளப் பார்த்து நீங்கள் எப்படிக் கஷ்ைப்படுத்திைாலும் எைக்கு ஒரு வருத்தமும் உண்ைாகாது ஏபைன்ோல் விஷ்ணுவிற்கு ஜலதம சயைஸ்தாைம் அது என்வை என்ை பசய்யும்? அக்கிைிதய விஷ்ணுவின் திருவாய். விஷமும் லக்ஷ்மியும் திருப்பாற்கைலில் பிேந்தவவ, விஷதமா என் மாமன் ஹிரணியாக்ஷைால் துன்புற்ே பூமியாைது விஷ்ணுமூர்த்தியால் சுகம் பபற்ேது அதுவும் என்வை ஒன்றுஞ் பசய்யாது. உலகம் முழுவதும் நானும் நீங்களும் பராதீைமுவையவர்கள் என்வை உங்களால் யாது பசய்ய முடியும்? என்ோன். அவதக் தகட்ைதும் அவமச்சர்கள் முகம் தசார்ந்து வருந்தியவர்களாய் ஹிரணியகசிபைிைம் வந்து பிரபுதவ! நாங்கள் இப்படிப்பட்ைவவைப் பார்த்ததில்வல. தகள்விப்பட்ைதும் இல்வல இவவை இைித் துன்புறுத்துவதால் ஒரு பயனும் இல்வல; நல்ல வார்த்வதகளால் இவவைச் சுவாதீைம் பசய்து பகாள்ளுங்கள் என்று ஹிரணியனுக்குச் பசான்ைார்கள். தாங்கள் அவனுக்கு அளித்த தண்ைவைகவளபயல்லாம் எடுத்துவரத்தார்கள். அதைால் ஹிரணியன் தன் புத்திரவைத் தன் வசப்படுத்த எண்ணி யாவை, குதிவர, ததர், பல்லக்கு முதலிய வாகைங்கவளக் பகாடுத்தும் தன் அரியவணயில் அமர்த்தியும் மகிழ்ச்சியூட்டிைான் அப்தபாதும் பிரகலாதன் ஹிரிநாமத்வத உச்சரிப்பவத விைவில்வல ஏபைைில் சம்சார சுகத்வத பவறுத்த சுத்த ஞாைிகள் உலக சுகங்கள் எல்லாவற்வேயும் துரும்பாக நிவைத்து. பகவத் பக்தி பசய்வவததய பபறும்தபறு எைக் பகாள்வார்களாவகயால் பிரகலாதன் ஹரி நாமஸ்மரவணவயதயப் பபரிதாகக் கருதி வந்தான். ஹிரண்யைின் உபசாரங்கள் பிரகலாதவை எவ்வவகயிலும் திருப்திப் படுத்தவில்வல; அதைால் ஹிரணியன் மீ ண்டும் அசுர குருவவ அவழத்து இைி இவவைத் தண்டித்து வித்தியாசப்பியாசம் பசய்து பகாண்டு வருக! என்று விடுத்தான் அசுர குரு பிரகலாதவைப் பார்த்து அப்பா குழந்தாய்! நீ இங்குள்ள பிள்வளகதளாடு கூடி விவளயாடிக் பகாண்தை வாசிக்கலாம். உன் தந்வத அகண்ை ஐஸ்வரியத்வதயும் மூன்று உலகங்கவளயும் அரசு பசய்கிோர் அவருக்குப் பிேகு இவற்ேிற்பகல்லாம் நீதய அதிகாரி எங்களுக்பகல்லாம் நீதய அரசன். இந்தப் பிள்வளகளுக்பகல்லாம் நீதய ஆசிரியைாக இருப்பாயாக! என்ோர். அப்படியாைால் நான் இந்தச் சிறுவர்களுக்குப் பாைஞ் பசால்லிக் பகாடுக்கிதேன் என்று பிரகலாதன் கூேிவிட்டு நாராயணாய நம என்று மாணவர்களுக்குச் பசால்லிக் பகாடுத்தான். பிரகலாதன் அச்சிறுவர்கவள பயல்லாம் அந்தரங்கமாைபவாரு இைத்திற்கு அவழத்துச் பசன்று தாய் இல்வல!

தந்வதயில்வல உேவிைர் இல்வல சதகாதரர்கள் இல்வல நண்பர்களில்வல மவைவியும் இல்வல. இவர்கள் எல்லாம் சம்சார சுகத்வதயன்ேிப் பிரமாைந்த சுகத்வதக் பகாடுக்கவல்லவர்கள் அல்ல சாஸ்வத சுகம் தவண்டுமாைால் விஷ்ணுமூர்த்திவயச் தசவித்தத அவைய தவண்டும் என்று தத்துவ உபததசம் பசய்தான் அவதக்தகட்ைதும் மாணவர்கள் மிகவும் உற்சாகத்துைன் நாராயண ஸ்மரவணதய பசய்து பகாண்டிருந்தார்கள் அவதக் கண்ைதும் அசுரகுரு,. அப்பிள்வளகவளப் பார்த்து பிள்வளகதள! நீங்கள் என் பிவழப்வப பகடுப்பதற்காக ஹரிநாம ஸ்மரவண பசய்கிேீர்கள்? என்று தண்டித்தான் அந்த தண்ைவைவயப் பபாறுக்க முடியாத பிள்வளகள் ஆசிரியருக்குப் பயந்து நாராயண நாம பாராயணத்வத விட்டுவிட்ைார்கள் பிரகலாதன் மட்டுதம ஆசிரியரின் தண்ைவைக்குக் பகாஞ்சுமும் பயப்பைாமல் பக்திதயாடு ஹரிநாம ஸ்மரவண பசய்து பகாண்டிருந்தான் ஆசிரியர் பிரகலாதவைப் பார்த்து ஏது நீ உன் தந்வதயின் கட்ைவளவயக் கைந்து நைக்கிோதய உன்வைப் பலவிதங்களிலும் தண்டிப்தபன் இைி ஹரி நாமத்வதச் பசால்லாதத! என்ோர். அதற்குப் பிரகலாதன், ஐயா! நீங்கள் பசால்வது சரிதய தந்வத பசால்வலத் தட்டி நைக்கக் கூைாது பரமாத்தமாை பிதா பவளிப்படும் வவரயில் சரீர சம்மந்தியாை பிதாவின் பசால்வல ஏற்றுக் பகாள்ளத்தான் தவண்டும். ஆைால் இந்தப் பிதாவிைால் உலகத்திற்கு என்ை நன்வம? சகல உலகங்களுக்கும் சுகத்வதக் பகாடுத்து சகலபாபங்கவளயும் தபாக்கடிக்கும் ஹரிதய பரமபிதா விளக்பகாளிவயக் கண்டு மகிழ்வபதல்லாம் சூரிதயாதயம் ஆகும் வவரயில் தான்! சூரிய உதயத்திற்குப் பிேகு அந்த விளக்கிைால் ஏததனும் உபதயாகமுண்தைா? அஞ்ஞாைியாக இருக்கும் வவரயில், சுக்கில இரத்த சம்பந்தமாை சரீரத்துக்குப் பிதாவிைால் பிரதயாஜைமுண்டு ஞாைம் முதிர்ந்த பிேகு அஞ்ஞாைியாக இருக்கும் பிதாவிைால் என்ை பயன்? இது என் பிதாவுக்கும் எைக்கும் உள்ள சம்பந்தம்! இந்த விஷயத்வதப் பற்ேி நான் மிகவும் ஆதலாசித்து ஆராய்ந்ததன் சரீர பிதாவாகிய ஹரணியன் என்வை அடித்தால் ஆத்ம பிதாவாகிய ஸ்ரீஹரி என்வைக் காப்பாற்றுவார். இவன் என் உயிவரதய வாங்கி விட்ைாலும் வாங்கிவிைட்டும். நான் ஹரிநாம ஸ்மரவணவய விைமாட்தைன்! என்ோன். அசுரகுரு, மிகவும் தகாபங்பகாண்டு அவவைப் பலவிதங்களிலும் தண்டித்தான் அவவ சிேிததனும் பிரகலாதவைத் துன்புறுத்தவில்வல சாதாரண மைிதவை ஒருவன் தண்டிப்பதால் கஷ்ைம் வராதிருப்பது பிரத்யக்ஷமாதலின் விதசஷபக்திவய விஷ்ணுவிைம் பகாண்டிருந்த பிரகலாதனுக்குச் சிேிததனும் ஆபத்து வருமா? ஆசிரியர் தன் முயற்சிகள் எதுவும் பயன் பைாதவதக் கண்டு பிரகலாதவை அவன் தந்வதயிைம் அவழத்துச் பசன்று உம் மகவை நீதர ஒப்புக்பகாள்ளும் என்ைால் இயன்ேவவர சர்வ விதத்திலும் பார்த்து விட்டு

விட்தைன் இவைால் மற்ே மாணவர்களும் ஹரி நாமத்வதச் பசால்லக் கற்றுக்பகாண்டு விட்ைார்கள் என்று பசால்லி, தன் வட்டிற்குப் ீ தபாய்விட்ைார் ஹிரணியன் தன் புத்திரைது விஷயத்தில் தீராத கவவல பகாண்ைான். இைி அவன் நைத்திய இதர காரியங்கவளயும் நான் உங்களுக்குச் பசால்லுகிதேன். 58. பிைாவுக்கு பிரகலாைன் உபஜைசம் பிராகலாதைின் தந்வத ஹிரண்யன், தன் மகன் என்ை பசய்தும் ஹரிநாமத்வததய நிவைத்தும் புகழ்ந்தும் வருவவதக் கண்டு மைம் பபாோமல் மற்ே மந்திரிகளின் புதல்வர்கவள அவழத்து வந்து அவர்கவள தநாக்கி, நீங்கள் அவைவரும் தயாக்கியர்கள் உங்கள் தந்வத பசால்வல ஏற்று நைப்பவர்கள். ஆவகயால் நீங்கள் என் மகன் பிரகலாதனுைன் சிதநகம் பசய்து பகாண்டு, அவனுக்கு நற்புத்தி கற்பிக்க தவண்டும் என்ோன் அதற்கு அவர்கள் ஆஹா! அப்படிதய பசய்கிதோம் என்று பிரகலாதவை அங்கிருந்து ஒரு மவேவாை இைத்திற்கு அவழத்துச் பசன்று நண்பதை! நாங்கள் பசால்வவதக் தகட்டு நைந்துக்பகாள்! மகாநுபாவராை உன் தந்வதக்குக் தகாபம் வரும்படிச் பசய்தால், நீ என்ை சுகத்வத அவைய முடியும்? தந்வத பசால்லும் வார்த்வதவயக் தகட்டு நன்வம அவை இதுதவ எங்கள் விருப்பம் இவத உைக்கு நண்பர்கள் என்ே முவேயில் பசால்லுகிதோம். உன் விருப்பம் எப்படிதயா அப்படிதய நீ நைந்து பகாள்ளலாம்! என்று தபாதித்தார்கள். ஆைால் பிரகலாததைா, நண்பர்கதள! தந்வத என்பது யார்? பந்து யார்? தாய் யாவள்? சதகாதரர் யாவர்? சிதநகிதர் யாவர்? மவைவி எவள்? இது முழுவதும் ததக சுகத்துக்தக அன்ேி தமாக்ஷ சுகத்துக்கு அல்ல, மாவலப்பபாழுதில் பற்பல இைங்களிலிருந்து வருகின்ே பேவவகள் எல்லாம் ஒரு மரத்வதச் தசர்ந்து பபாழுது விடிந்தவுைதைதய தத்தமது காரியங்களுக்குப் பேந்து தபாகின்ேை. தாய் தந்வதயரின் சங்கதியும் இப்படிப்பட்ைது தான் இதுததக சம்பந்தமாை கர்மதபாகத்வத அனுபவித்து மீ ண்டும் தவறு சுகம் இல்வல இது கைவுதபான்ேது உண்வமயாைதல்ல பகலில் பார்த்த விஷயங்கள் இரவில் கைவாகின்ேை ஆவகயால் நீங்கள் அவைவரும் விஷ்ணு பக்தி பசய்து கிருதார்த்தர்களாகி நித்திய சுகத்வதயவைய தவண்டும்! அப்படிச் பசய்யாமல் சம்சார சுகத்திதலதய மூழ்கியிருந்து விட்ைால் யம பாசத்தில் கட்டுப்பட்டுக் கஷ்ைப்படுவர்கள் ீ நாம் இதுவவரயில் பிள்வளகளாகவும் பிதாக்களாகவும் சதகாதரர்களாகவும் எத்தவைதயா பிேவிகளில் ததான்ேிதைாம் இவவ கர்ம சம்பந்தத்தால் கருப்பாசமுற்ேவவதயயன்ேிதவேல்ல முழுப்பாபியாைால் ஒருவன் நகரத்வத அவைவான். முற்றும் புண்ணியத்வததய பசய்தவன் சுவர்க்கத்வததய அவைவான் புண்ணிய பாவங்கள் இருண்டுதம கலந்திருப்பதால் மைிதப்பிேவி உண்ைாகிேது. புண்ணிய பாவங்கள் நசித்தவிைத்தில் நிசதமாை முக்தி கிவைக்கும் கர்ம சம்பந்தமாை ததக அபிமாைம் இருக்கும் வவர முக்தி கிவைக்க மாட்ைாது. கர்ம

நாசம் உண்ைாகும். நிமித்தம் விஷ்ணுவவத் தியாைிக்க தவண்டும். ஹரி நாமத்தால் கர்மங்கள் ஒழியும் ஹரிதசவவ இன்ேிக் கர்மம் ஒழிய தவண்டுமாைால் கர்மங்கவள அனுபவித்தாவது பிராயசித்தங்கவளச் பசய்தாவது ஒழிக்க தவண்டும், அப்படி ஒழிக்காவிடில் பிேவிவய அவைந்து அனுபவித்ததயாக தவண்டும் அழுக்குத் துணியில் சாயம் ஏோது அழுக்கில்லாத ஆவையிதலதய சாயம் பிடிக்கும் அதுதபாலதவ, ததகாபிமாைத் தான் உண்ைாை மைத்திலுள்ள அழுக்கு. ஹரி பஜவையால் ஒழியுதமயல்லாமல், தவறு எதைாலும் ஒழியமாட்ைாது நீங்கள் அவைவரம் மூர்க்கர்கள்! நீங்கள் என்ை பசான்ைதபாதிலும் என் தந்வதயின் கட்ைவளப்படி, நைப்பவர்களாக இருக்கிேீர்கள். சத்தியத்வத நீங்கள் அேியீர்கள் இைி உங்கள் விருப்பப்படிதய பசய்யுங்கள் நான் மட்டும் ஸ்ரீவிஷ்ணுவவதய பக்திபசய்தவதை அன்ேி, என் தந்வதயின் கட்ைவளவய சிேிதும் தகட்கமாட்தைன் என் விருப்பப்படிதய நைப்தபன், நீங்கள் தபாகலாம் என்ோன். மந்திரி குமாரர்கள் மை வருத்தத்துைன் ஹிரணியகசிபைிைம் பசன்று, அரதச! நாங்கள் எவ்வவகயாகச் பசால்லிய தபாதிலும் உங்கள் புதல்வன் எங்கள் தபச்வசக் தகட்பவைல்லன் என்ோர்கள். ஹிரணியகசிபன் எல்வலயில்லாத தகாபங்பகாண்டு புத்திரவை அவழத்து வரச்பசால்லிவிட்டு தன் தகாபத்வத பவளிதயகாட்டி பகாள்ளாமல், அவவைத் தன் அருகில் உட்கார வவத்துக் பகாண்டு மகதை! நான் பசால்வவத தகள்! உன் பிடிவாதத்வத விட்டுவிடு உலகத்திலுள்ள மக்கள் ஹரிவய ஏன் தசவிக்கிோர்கதளா! அத்தவகய ஐஸ்வரியத்வத நீ என்ைாதலதய அவைந்திருக்கிோய் உைக்கு நான் ஹரிதயயன்ேி, ஹரி என்று தவறு ஒருவன் இல்வல, ததவர்கள், நாகர்கள், கந்தர்வர்கள், தாைவர்கள், முைிவர்கள் முதலாைவர்களும் எைக்கு வசப்பட்ைவர்களாகதவ இருக்கிோர்கள். சகல தலாகங்களும் என் ஆதீைத்தில் இருக்கின்ேை நிக்கிரக அனுக்கிரக சாமர்த்தியமுவைய என்வை காட்டிலும் சிேந்த ஹரியாவன். என்வை விட்டுவிட்டு நீ பசால்லுகிே ஹரி எங்தக இருக்கிோதைா? நீ அவவைக் காட்டுவாயா? நீ இவத அேியாததால் என்வைச் தசவிக்காது இருக்கிோய்! என்ோன். அவதக்தகட்ைதும் பிரகலாதன் ஓ! வதத்தியா! ஹிரணியகசிபா! நாதை விஷ்ணு, என்வைவிை விஷ்ணு தவேில்வல. என்று பசால்கிோதய! விஷ்ணு மூர்த்திக்கும் உைக்கும் அதிக ஏற்றுத் தாழ்வுகள் இருக்கின்ேை. இரத்திைத்திற்கும் பருக்வகக் கல்லுக்கும், குயிலுக்கும் காகத்திற்கும், சந்தைத்திற்கும் தசற்றுக்கும், சாந்தமுவையவனுக்கும் தகாபமுவையவனுக்கும், சூரியனுக்கும் மின்மிைிப் பூச்சிக்கும் தவதத்திற்கும், சாதாரணப் தபச்சுக்கும் பபான்னுக்கும், இரும்புக்கும், பசுவுக்கும், பன்ேிக்கும் உள்ள வித்தியாசத்வத தபால விஷ்ணுமூர்த்திக்கும் உைக்கும் அவ்வளவு உயர்வு தாழ்வுகள் இருக்கின்ேை. அவதரா சாந்தசீ லர் நீதயா

அகங்காரி, பாபி, காமுகன், ததக அபிமாைி, நீசன், இேப்பவன், பிேவரத் தூஷிப்பவன், நீ வணாகச் ீ சந்ததாஷமவைவதால் தமாட்சம் அவையமாட்ைாய் விஷ்ணுவவச் சந்ததாஷப்படுத்திைால் தமாக்ஷமவைவாய், நீதய விஷ்ணு என்று பசால்ல உைக்கு நாணமில்வலதயா? அவத நீ எவ்வளவு வதரியமாகச் பசால்லுகிோய் விஷ்ணுவுக்கும் உைக்கும் உள்ள தாரதம்மியங்கவள நான் உைக்கு எடுத்துச் பசால்லிவிட்தைன் அவத அேிந்து பகாள் யாவைதமல் ஏறுவவத விட்டு நரி தமல் ஏறுவார் உண்தைா? இல்வல! ஆகதவ நான் விஷ்ணுவவதய தசவிப்தபன் உைக்கு ஏதாவது பசய்யச் சக்தியிருந்தால் அவத விவரவில் பசய்யலாம் என்று தன் தந்வதக்கு பகாஞ்சமும் அஞ்சாமல் கூேிைான். ஹிரணியகசிபன் பிரகலாதவைப் பார்த்து மகதை நான் எவவைச் தசவிக்க தவண்டும் என்று நீ பசால்லுகிோதயா அந்த அவன் எங்கிருக்கிோன் அந்த விஷ்ணு எங்தக இருக்கிோன்? அவவை எைக்கு உன்ைால் காட்ை முடியுமா? என்ோன் அதற்கு பிரகலாதன் பசால்லியவற்வேயும் அதற்கு தமல் நைந்தவற்வேயும் பசால்லுகிதேன் தகளுங்கள். 59. நரசிங்க சரப அவைாரங்கள் ஹிரணியகசிபன் தகட்ை தகள்விகளுக்குப் பிரகலாதன் பின்வருமாறு பதில் பசான்ைான். உலகத்தில் காணப்படும் பபருங்கைல்கள் உயர்ந்த மவலகள் மிகப் பபரிய மரங்கள் தமகங்கள் நதிகள், தசதை அதசதைப் பபாருட்கள், கிராமங்கள், பட்ைணங்கள், பபருநகரங்கள் சூரியன் சந்திரன் வசத்தியரதம் முதலிய வைங்கள், ஸ்மசாைம், நீ நான் முதலிய ஸ்தூல சூஷ்மப் பிரபஞ்சங்கள் முழுவதிலும் நிவேந்திருப்பவதை ஸ்ரீமந் நாராயணன் அவன் முன் பின் நடுவு முடிவு முதலிய எவ்விைத்திலும் எந்தக்காலத்திலும் விளங்குபவன்; அவனுவைய உருவத்வத வருணிக்க எைக்குச் சக்தியில்வல ஹரி இல்லாத இைதம இல்வல என்று கூேிைான். அவதக் தகட்ைதும் ஹிரணியன் ஆத்திரம் அதிகரிக்கப் பபற்று அைா பிரகலாதா! அந்த ஹரி என்பவன் எவ்விைத்திலும் இருப்பதாக நீ கூறுவதால் அவன் இந்தத் தூணில் இருக்கிோைா? பசால் என்ோன் பிரகலாதன். சர்வ வியாபியாகிய ஸ்ரீவிஷ்ணு இந்தத் தூணிலும் இருக்கிோன், தவையில்வல என்ோன். தன்ைிலும் மிக்கக் கைவுதள இல்வலபயன்று இைிதமல் வருவவதயேியாமல் மிகவும் பசருக்குற்ே ஹிரணியன் அப்படி இந்தத் தூணில் ஹரி என்பவன் இருப்பாதையாகில் நான் அவவை பூஜிக்கிதேன் பார் என்று கூேிக் தகாபத்தால் கண்கள் சிவக்க, பற்கவளக் கடித்து மீ வச துடிக்கக் கத்திவயக் வகயிதல ஏந்தித் தான் உட்கார்ந்திருந்த பீைத்திலிருந்து பகாதித்பதழுந்து, தன் வகயிலிருக்கும் கத்திவய ஓங்கி அந்தத் தூவண பவட்டிைான். அவ்வாறு அவன் தூவண பவட்டியதபாது மவலயின் மீ து தபரிடி பயான்று விழுந்தது தபான்ே சப்தம்

உண்ைாயிற்று. உைதை அந்தத் தூணிலிருந்து விஷ்ணுமூர்த்தி சந்தியா காலத்தில் உக்கிரமாை தகாபத்துைன் வதத்தியர்கள் அவைவருதம அஞ்சத்தக்க உருவத்துைன் அவதரித்தார். அந்த விஷ்ணுமூர்த்தியின் பாதிசரீரம் சிங்க வடிவமாகவும் பாதி சரீரம் மானுை வடிவமாகவும் நரசிங்க வடிவத்துைன் பிரளயகால தமக தகாஷம் தபாலக் கர்ஜித்துக் பகாண்டு பிைரிமயிர்கள் ஆகாயத்து தமகங்கவள உவைக்கவும் சிங்க கர்ஜவைகள் திவசகவளச் பசவிடுபடுத்தவும், முகத்தில் உற்பவிக்கும் அக்கிைி ஜ்வாவலயிைால் அசுரர்கள் எரிந்து தபாகவும், ஹுங்காரங்களால் அசுரமாதரின் கர்ப்பத்திலுள்ள பிண்ைங்கள் விழுந்து விைவும், பபரிய கூரிய வவளவு நகங்களுைன் விளங்கிைார். அத்தவகய நரசிங்காவதாரத்வதக் கண்ை அசுரர்கள் யாவரும் பயந்து, ஹிரணியகசிபைின் உத்திரவுபடி யுத்த சன்ைத்தராய், பயங்கரப்தபார் புரிந்து நரசிங்கத்தின் மூக்கிலிருந்து வந்த மூச்சுக் காற்ேின் தவகத்தாதலதய அழிந்பதாழிந்தார்கள். அசுரர்கள் யாவரும் க்ஷண தநரத்தில் அழிந்தவதக் கண்ை ஹிரணியகசிபன் தாதை அவருைன் தபார்புரிய நிவைத்து, சர்வாயுதங்கவளயும் தாங்கி நரசிங்க மூர்த்திதயாடு தபார் புரியலாைான் அப்தபாது பூமிததவி தன்னுவைய நிவலயில் இருக்க முடியுதமா என்று ஏக்கமவைந்தாள். கைல்கள் கலங்கிை ஆகாயம் அவசந்து நட்சத்திரங்கள் உதிர்ந்தை இவ்வாறு நரசிங்க மூர்த்திக்கும் ஹிரணியனுக்கும் ஒரு முகூர்த்த காலம் பபரும் தபார் நிகழ்ந்தது. உலகங்களுக்பகல்லாம் பகாடுவம பசய்யும் ஹிரணியவைவரத்தின் படி சம்ஹாரம் பசய்வதற்கு அதுதவ தக்க சமயம் என்று நரசிங்கமூர்த்தி திருவுளங் பகாண்டு அந்தத் தூணின் துவாரபீைத்தில் தன் பதாவை மீ து ஹிரணியவை இருத்தி இரவும் பகலும் இல்லாத சாயங்கால தவவளயில் ஆயுதம் என்று பசால்ல முடியாத தமது திருவிரல்களிலுள்ள நகங்களால் அவைது மார்வபப் பிளந்து பபருங்கர்ஜவையுைன் அவன் குைவலப் பிேித்துத் தமது கழுத்தில் மாவலயாகச் சூடிக்பகாண்டு நின்ோர். இவ்விதமாக நரசிங்கப் பபருமாைால் சகல ததவர்களும் பார்த்துக் பகாண்டிருக்க ஹிரணியன் மரணமவைந்தான். ததவர்கள் யாவரும், இன்ேல்லதவா நாம் மகிழும் நல்ல நாள்! அசுர உபாவத நீங்கிய நாள் என்று மகிழ்ந்து மலர்மாரி பபாழிந்து ஜயஜயபவன்று நரசிங்கமூர்த்திவயத் துதித்து நிருத்தியமாடிப் புகழ்ந்தார்கள். இந்தப் பபரும் தபாரில் அதநகர் இேந்தார்கள். பலர் இந்த யுத்தத்வதப் பார்க்கப் பயந்து, உலகத்வத விட்தை மவேந்து ஓடிப்தபாைார்கள் பூமியில் இராக்ஷசப் பூண்டில்லாமல் ஒழிந்தது. துக்கம் நீங்கியது யாவரும் மகிழ்ச்சியுைன் இருந்தார்கள். முன்பு வவகுண்ை பதவியில் விஷ்ணுமூர்த்திவய தநாக்கி, சுவாமி, தகாமள ததகமுவைய ததவரீர் எவ்வாறு தபார்புரிகிேீர்? என்று தகட்ை திருமகள் இந்த நரசிங்க அவதாரத்தில் உைன் இருந்து, அவதக் கண்டு, சுவாமி, எத்தவகய

பகாடிய உருவத்வத வகித்து விட்டீர்? என்று வியந்து சந்ததகம் நீங்கிைாள். ததவ துந்துபிகள் முழங்கிை ஹிரணியன் மடிந்ததற்காக மைம் வருந்திய அவன் மவைவி கயாது தன் துக்கத்வத பவளிதய காட்ைாமல் தன் மகன் பிரகலாதவைச் சாந்தப்படுத்த தவண்டியத் துக்கிப்பவதப் தபாலத் துக்கித்தாள் பிரகலாதனும், நான் தன்யைாதைன் விஷ்ணுமூர்த்தியின் தரிசைம் கிவைக்கப் பபற்தேன். துஷ்ைைாை ஹிரணியன் இேந்து ஒழிந்தான் என்று மகிழ்ந்திருந்தான். நரசிங்கமூர்த்தியின் தகாபாக்கிைி தணியவில்வல. ததவர்கள் முதலிய யாவரும் அவரது தகாபாக்கிைிக்கு ஆற்ோது, இவரது தகாபத்தால் என்ை துன்பம் அவைய தநரிடுதமா, என்று துக்கித்தார்கள் என்ோலும் நரசிங்க வடிவிலிருந்த விஷ்ணுமூர்த்தியின் அருதக பசன்று அவவரத் ததாத்திரம் பசய்து தகாபத்வதத் தணித்தவர் ஒருவருமில்வல. ததவர்கள் ஒவ்பவாருவரும் நீர்தபாம்; நீர்தபாம் என்று நரசிங்கத்திைத்தத பிேவர அனுப்ப முயன்ோர்கதளயன்ேி, தாதம தபாைால் தமக்கு என்ை விபரீதம் விவளயுதமா என்று அச்சத்ததாடு இருந்தார்கள். அவர்கள் இந்திரவை வணங்கி நரசிங்கமூர்த்திவய சாந்தப்படுத்துங்கள் என்ோர்கள். இந்திரதைா ஆஹா! இந்தக் தகார ரூபத்திைிைம் நான் பசால்லவல்லவைல்தலன் என்ோன். பிருமாவவத் ததவர்கள் தவண்ை அவர் என் உைல் பபாரிந்து விடும். நான் தபாகமாட்தைன் என்ோர் பிேகு திருமகவளத் ததவர்கள் தவண்ை அவதளா நான் இந்தப் பயங்கர ரூபத்வத இதற்கு முன்பு எப்பபாழுதும் கண்ைதில்வல ஆவகயால் நான் தபாகமாட்தைன் என்ோள். முைிவர்கள், ததவர்கள் அவைவரும் அவவர அணுகப் பயந்து பகாண்டிருந்தார்கள். யாராவது ஒருவர் பசன்று பிரார்த்தித்தாபலாழிய நரசிங்கமூர்த்திக்குக் தகாப சாந்தி உண்ைாகாது என்ே நிவலயில் அவர்கள் பிரகலாதவைப் பார்த்து. நீ தான் அவவர சாந்தப்படுத்த தவண்டும்! என்ோர்கள். பிரகலாதன் அவர்களது தவண்டுதகாளுக்கு இணங்கி அவரிைத்தத நீங்காத பக்தியுவையவைாக நரசிங்க மூர்த்திவய அவைந்து சுவாமி சாந்தமவைய தவண்டும்! என்று பிரார்த்திக்க நரசிங்க மூர்த்தி, அவவைத் தூக்கி நாவிைால் அவன் உைவல நீக்கி, யாவரும் தகட்கும்படி பிரகலாதா! நீ இதுவவர பலவவகயிலும் கஷ்ைங்கவள அனுபவித்தாய் இைி உைக்கு கஷ்ைதமயில்வல! என்று கூேி, அவவைக் கட்டியவணத்துக் பகாண்டு, என் மைம் இப்தபாது தான் குளிர்ந்தது துஷ்ைைாை ஹிரணியைால் என் மைம் பகாதித்தது. அவன் புத்திரைாை உன்வை ஆலிங்கைம் பசய்ததால் அது தணிந்தது. நான் எப்படி உன்வை மார்தபாடு அவணத்துச் சுகமவைந்தததைா, அவ்வாதே நீயும் உன் புத்திராதிகவளத் தழுவிச் சுகமவைவாயாக, நீ புத்திர பவுத்திரர்களுைன் கூடி பநடுங்காலம் ஆட்சி புரிவாய். உன் வமிசம் விருத்தியவையும் நீ பக்தைாவகயால் உன்வை பஜயிப்பது எைக்கும் அசாத்தியதம என்று வரங்பகாடுத்து பூத்காரம்(புஸ் என்னும் ஓவச) பசய்து பகாண்டிருந்தார்.

அப்தபாது ததவர்கள் யாவரும் நரசிங்கமூர்த்தி சாந்தமவையாமல் இருப்பவதக் கண்டு பயந்து, விநாயகக்கைவுவள தியாைித்து விகைராஜதர! விகைகாரியங்கவளச்பசய்து அவவரச் சந்ததாஷப்படுத்த தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தார்கள். கணபதி தம் யாவை முகமும் பபருவயிறும் ததான்ேச் சிேிய பதாரு பபருச்சாளி வாகைத்தில் அமர்ந்து பசன்ோர் அப்தபாது பபருச்சாளி விவரவாக நைவாததால், கணபதி தமது வாகைத்வத அடிக்க அதுகாபலாடிந்து இைேியது விதநாதஞ் பசய்ய அந்த விநாயகர் விவளயாட்டுக்காக நிலமிவச விழுந்தார். அவதக்கண்டு அங்கிருந்த அவைவரும் சிரித்தார்கள். நரசிங்க மூர்த்தியும் நவகத்தார். அவர் சிரித்தவதக் கண்டு அவரது தகாபம் தணிந்தது என்று ததவர்கள் மகிழ்ந்தார்கள், ஆயினும் நரசிங்கமூர்த்தியின் முகத்தில் உண்ைாயிருந்த அக்கிைி ஜ்வாவல மட்டும் தணியாமலிருப்பவதக் கண்ை ததவர்கள் திருக்வகலாய மவலவய அவைந்து நந்திததவரிைம் அனுமதி பபற்று சிவபபருமாைின் சன்ைதிவய அவைந்து தசவித்து, மதகஸ்வரா எங்களுக்கு அடிக்கடி வருகிே துன்பங்கவள நீக்கி இரட்சிப்பவர் நீரன்தோ? சமுத்திரத்வதக் கவைந்த காலத்தில் சுபகரமாை பபாருள்கவளபயல்லாம் எங்களுக்குக் பகாடுத்து ஆலால விஷத்வத ததவரீர் புசித்து, நீலகண்ைர் என்ே பபயவரப் பபற்ேீர் எங்களுக்கு விபத்து வரும் தபாபதல்லாம் உம்மிைம் நாங்கள் விண்ணப்பம் பசய்து அவ்விபத்துக்கவளப் தபாக்கிக்பகாண்டு வருகிதோம் நரசிங்கமூர்த்தியின் உக்கிரமாை ஜ்வாவல எங்கவளத் துன்பப்படுத்துகிேது. அவதத் தணித்துவிை ததவரீதர சமர்த்தர். ஆவகயால் அவதச் சாந்தி பசய்து எங்கவளக் காக்க தவண்டும் என்று தவண்டிைார்கள், சிவபபருமான் அவர்களது தவண்டுதகாவள ஏற்றுக் ததவர்கதள! நான் என்வைச் சரணவைந்தவர்களுவைய துன்பத்வத ஒழிப்பவததய விரதமாகக் பகாண்ைவன் ஆவகயால் அவதக் காப்தபன் உங்கள் துக்கங்கள் ஒழிந்தை பவன்தே நிவையுங்கள்! என்ோர். அதற்குத் ததவர்கள் கருணா மூர்த்தியாகிய நீர் எங்களிைம் கருவண வவயாது இருந்தால் எங்களுக்கு தநரும் ஆபத்துக்கள் நீக்குப வரும் தவறு உண்தைா? என்று துதித்து அவரிைம் விவைபபற்றுத் தங்கள் இருப்பிைம் தசர்ந்தார்கள். சிவபபருமான் ததவர்களுக்குக் பகாடுத்த வரத்வத நிவேதவற்ேத் திருவுளம் பகாண்டு சரபத் திருவுருவம் வகித்து நரசிங்க மூர்த்தி இருக்குமிைத்திற்கு புேப்பட்ைார். நரசிங்க மூர்த்திதயா அதிதூரத்தில் வருகின்ே கடும் பயங்கரமாை சரப வடிவத்வதத் தம் கண்களால் கண்ைவுைதை தயாசித்தார். சரபவடிவில் எழுந்தருளிய சிவபபருமான் நரசிங்கதம! நீ ஹிரண்யகசிபவையும் அசுரர்கவளயும் சங்கரித்து உலகத்திற்கு நன்வம பசய்தாய் அல்லவா? என்று தகட்ைார் உைதை நரசிங்கம் ஜயஜய சங்கரா என்று பசால்லிக் பகாண்டு சரபமூர்த்தியாை சிவபபருமாவைப் பிரதக்ஷிணம் பசய்து (இந்தச்சரிதம் தவறு வவகயாகவும்

வழங்குகிேது. அதாவது: நரசிங்கமூர்த்தி ஹிரணியகசிபனுவைய இரத்தத்தில், ஒரு துளிக்கூைக் கீ தழ சிந்தித் சிதோதபடி வகயில் பிடித்து வாய் வவத்துப் பருகிைார். அவ்வாறு உதிரம் அருந்தியதால் உன்மத்தங் பகாண்ைவர் தபாலத் தன்வை சமீ பத்தவர்கவள வாரி வாயிற் பபய்து பசருக்குற்று நின்ோர். அவதக் கண்ை அமரர்கள் அவருகில் பசல்லப் பயந்து இைி ஒரு பநாடியில் உலகதம அழிந்து விடும் என்று கருதி ஓடித் திருக்வகயிவலமவலவய அவைந்து சிவபபருமாைின் சன்ைதியில் விண்ணப்பிக்க சிவபபருமான் அமரர்கதள! அஞ்சாதீர்கள்! என்று கூேி அவர்கவள அனுப்பி விட்டு இரு சிரமும் இவணயில்லாத சிேகுகளும் கூரிய நகமுவைய எட்டுக்கால்களும் கடுங்தகாபமும் பநடியவாளும் தபரிவரச்சலும் பகாண்ை சரபத் திருவுருவத்துைன் நரசிங்கத்வதயவைந்து, இடி முழக்கம் தபாலக் கர்ஜித்து உதிர பவள்ளம் ஊற்பேடுத்ததாை சிங்கச்சிரத்வதயும் வககவளயும் அறுத்துத் தள்ளி தமதல உட்கார்ந்து சிங்கத்தின் சர்மத்வத உரித்து தபார்வவயாக்கி பகாண்டு, பவள்ளி மவலவய அவைந்து எழுந்தருளியிருந்தார். விஷ்ணு பவழய உணர்வவப் பபற்று சிவபபருமாவைப் பூஜித்து ததவர்களும் முைிவர்களும் தகட்கும்படி நரசீ ங்கபுராணத்வத ஓதி, வவகுந்தம் அவைந்து எழுந்தருளியிருந்தார் என்பதாகும்) இதவைப் பின்வரும் பிரமாணங்களால் அேியலாம். ருக்தவதம்: அஹம்ம்ருணா ஸரபாய ருக்ஷிபந்ததவ வதத்ரீதயாபநிஷதம்: ஹரீம் ஹரந்த மதுயந்திததவா விஸ்வஸ்தய ஸாநம் வ்ருஷபம் மதீநாம் ஸ்ரீஸ்காந்தம்: ஹரிம் ஹரந்தம் ஸரபம்விஸ்வஸ்தயஸாந மீ ஸ்வரம் அநுயாந்தி ஸுராஸ் ஸர்தவ நதமா வாக்வயஸ் ஸஹத்ருதம் காசி கண்ைம்: புராஹிரண்ய கசிபும் வதத்ய ராஜம் மஹாபலம் ஹத்வாதத் ருதிராபாந பரமத்தம் யாசித ஸுணா ருத்ர: ஸரப ரூபதண நரஸிஹ மபீையத் அவரிைத்திதலதய லயமாைார். அவதக் கண்ை ததவர்கள் மகிழ்ந்து மலர்மாரி பபாழிந்து, சிவபபருமாவையும் நரசிங்கமூர்த்திவயயும், பிரகலாதவையும் புகழ்ந்தார்கள். சிவபபருமான் ததவர்கவள தநாக்கி, இப்தபாது இரணிய கசிபவைச் சங்கரித்த நரசிங்கனும் தவண்டியவர்களுக்கு தவண்டிய வரங்கவளக் பகாடுப்பான் என்று பசால்லி பவள்ளிமவலவய அவைந்தார். பிேகு இரண்யாக்ஷ ஹிரண்யகசிபர்கதள

இராவண கும்பகர்ணர்களாகப் பிேந்து ஸ்ரீராமபிராைால் சங்கரிக்கப்பட்ைார்கள். அவர்கள் மீ ண்டும் தமதகாஷனுக்குப் புதல்வராய் சிசுபால தந்தவக்கிரராக ஜைித்து ஸ்ரீகிருஷ்ணைால் சங்கரிக்கப்பட்ைார்கள். இவ்வாறு ஜய விஜயர்கள் மூன்று பிேவிகள் எடுத்து விஷ்ணுவவப் பவகத்து அவரால் சங்கரிக்கப் பட்டு, வவகுந்தத்வதயவைந்து தமது பதவியில் நிவலத்து விஷ்ணுவுக்குச் தசவவ புரிந்து சுகமாக வாழ்ந்திருந்தார்கள். முைிவர்கதள! நரசிங்க அவதாரச் சரிதத்வதயும் சிவபபருõைின் சாரூபக் கவதவயயும் உங்களுக்குச் பசால்லிவிட்தைன். இந்தச் சரிதங்கவளக் தகட்பவர்கள் துக்கங்கவள ஒழித்து சகல சுகங்கவளயும் அனுபவிப்பார்கள். இவ்வாறு சூதமுைிவர் வநமிசாரணிய வாசிகளுக்குச் பசான்ைார். 60. நளரா

னின் பூர்வக கதை

சூதமுைிவதர! நீர் மாபபரும் ஞாைசீ லர், புண்ணிய சரித்திரங்கவள இன்னுஞ் பசால்லதவண்டும் பூர்வத்தில் ததவர்களும் அரசர்களும் யாவரப் பூஜித்து, கிருத கிருத்தியர்களாைார்கள் என்று வநமிசாரணிய முைிவர்கள் தகட்ைார்கள். சூதபுராணிகர் கூேலாைார். முைிவர்கதள! நீங்கள் தகட்ைது மிகவும் நல்ல விஷயம், உலகங்களுக்குப் பிதாமகைாை பிரமததவரும் அவரது புத்திரர்களாகிய மரீசி முதலிய பிரம்ம ரிஷிகளும் சிவபூவஜவயச் பசய்தத கிருதார்த்தராைார்கள். அவர்கள் பார்த்திவ லிங்கத்வதயும் சுவர்ணம், பவள்ளி முதலிய உதலாகங்களாலும் இரத்திைங்களாலும் பசய்யப்பட்ை லிங்கங்கவளயும் அர்ச்சித்தும் மாைசீ கபூவஜ பசய்தும் கீ ர்த்தி பபற்ோர்கள். இப்பபாழுதும் பலர்பூஜித்து வருகிோர்கள். நாரத முைிவர், சிேப்பாை சிவபூவஜ பசய்திருக்கிோர். முைிவர்களில் உயர்ந்த வசிஷ்ைரும், பதிவிரவதகளில் உயர்ந்த அருந்ததியுஞ் சிவபூவஜ பசய்தவர்கள், காசிபரும் அதிதியும் பார்த்திவலிங்க பூவஜ பசய்து, தம் இஷ்ை பலன்கவள அவைந்தார்கள். சுவாயம்புவமநு முதலிய யாவரும் சிவபூவஜ பசய்து இராஜ்யதபாகம் அவைந்தார்கள் சுவாயம்புவமநுவின் புதல்வன் பிரியவிரதனும் சிவ பூவஜயாதலதய தன்யைாைான், இஷ்வாகு மாந்தாதா, சகரன், நகுஷன், திலீபன், தசரதன் முதலியவர்கள் அவைவரும் தமது ஆயுட்காலம் முழுவமயும் சிவபூவஜ பசய்து வந்தார்கள். அவர்களில் தசரதன் எவ்வளவு காலம் சிவபூவஜ பசய்தும் புத்திர பாக்கியம் இல்லாமல், அதவை அவையும் பபாருட்டு தகாடி லிங்கார்ச்சவை பசய்து, பிேகு புத்திர காதமஷ்டியாகத்வதச் பசய்தான் அப்தபாது சிவஸ்வரூபமாை அக்கிைி ததவன் விஷ்ணு ரூபமாகப் பிரசன்ைமாகி நான்கு புத்திரர்களாகப் பிேந்தைன். கவுசவலயும் வசிஷ்ைரது கட்ைவளவய ஏற்று பார்த்திவலிங்க பூவஜவய பசய்து வந்தாள். ஸ்ரீராமரும் திைந்ததாறும் பார்த்திவலிங்கபூவஜ

பசய்துவந்தார். அந்தச் சூரிய வமிசத்தில் பிேந்தவர்கள் யாவருதம கிரமப்படி சிவபூவஜ பசய்து சகல ஐஸ்வர்யங்கவளயும் அவைந்தார்கள். பார்வதிததவியின் சாபத்தால் பபண் தன்வமயவைந்த புரூரவன் சிவலிங்க அர்ச்சவைவயச் பசய்து சிவகைாட்சத்தால் ஒருமாதம் ஆணுருவமாகவும் ஒருமாதம் பபண்ணுருவமாகவும் இருந்து வந்தான். பரதன் சிவார்ச்சவை பசய்திருக்கிோன் பஞ்சபாண்ைவர்களும் சிவபூவஜ பசய்து வந்தார்கள். அவர்களில் அர்ச்சுைன் தவதலியாசரின் உபததசத்வத பபற்று விதசஷமாக சிவபூவஜ பசய்திருக்கிோன் கண்ணன் ஒரு காலத்தில் வடுககிரியில் ஏழுமாதங்கள் வவரயில் சிவபூவஜவய இவைவிைாமற் பசய்து, சிவபபருமாைிைம் பல வரங்கவளப் பபற்று உலகத்வதச் சுவாதீைம் பசய்து பகாண்ைான். அந்தச் சிவலிங்கத்திற்கு அவன் பூஜித்த வில்லதளங்கள் பர்வதாகாரமாயிருக்கின்ேை நளராஜன் பூர்வஜைைத்தில் தான் தவடுவைாக இருக்வகயில் திைந்ததாறும் சிவபபருமாவைப் பூஜித்ததால் இராஜ சம்பத்வதயவைந்தான். இவ்வாறு சூத முைிவர் பசால்லிக் பகாண்டிருக்கும் தபாது சவுைகாதி மைிவர்கள் அவவர தநாக்கி, சிவஞாைச் பசம்மதல! அந்த தவைன் திைந்ததாறும் பூஜித்த வவகவயயும் அந்தப் பூவஜக்குச் சிவபபருமான் மகிழ்ந்து அவனுக்கு இராஜ்யசம்பத்வதக் பகாடுத்து அருளிய தன்வமவயயும், சிவபபருமாவை அர்ச்சவை பசய்த முவேவமவயயும் எங்களுக்கு விவரமாகக் கூே தவண்டும் என்று தவண்டிைார்கள் சூதமுைிவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். முைிவர்கதள அற்புதம் என்ே பர்வதத்தில் வசிக்கும் தவைர் குலத்தில் பிேந்த ஆகுகன் என்பவன் தன் மவைவியாை ஆகுகி என்பவளுைன் வாழ்ந்து வந்தான். அவர்கள் இருவரும் அந்த மவலக்கு அருகிலுள்ள ஒரு சிவாலயத்வத அவைந்து தவைன் சிவாலயத்தினுள்ளும் அவன் பத்திைி சிவாலயத்தின் பவளிதயயும் நாள்ததாறும் சிவலிங்கார்ச்சவை பசய்து சிவதரிசைம் பசய்து வருவவத நியமமாகக்பகாண்டு வாழ்ந்து வந்தார்கள். இவ்விதம் இருக்கும்தபாது, ஒரு சமயம் ஜைாதரராகிய ஒரு தயாகி மாவலப் பபாழுதில் அவ்வழிதய வந்து, அங்கு சிவாலயம் இருப்பவத அேிந்து சிேிது தநரம் நின்ோர். அவர்வரவவக் கண்ை தவைன் பத்திைி ஆகுகி அவரிைம் பசன்று அவவர வணங்கி, சுவாமி! தாங்கள் எங்தக தபாகதவண்டியவர்கள்? நீங்கள் இங்தகதய இருக்கலாம். தநரம் இருட்டி விட்ைது என்று மரியாவதயுைன் உபசரித்தாள். அந்த தயாகிதயா தன்னுைன் தபசியது பபண்பாலாக இருந்ததால், அவளுைன் எவதயும் தபசாமல் மவுைமாக இருந்தார். அப்தபாது சிவதரிசைத்துக்கு வந்த தவைன் ஆகுகன் அந்த சிவதயாகிவயப்பார்த்ததும் அவரது திருவடிகளில் வழ்ந்து ீ வணங்கி, சுவாமி எங்களுக்குத் பதய்வம் தபால இங்தக நீங்கள் வந்திருக்கிேீர்கள். அதற்காகப் பபரிதும் மகிழ்ச்சியவைகிதேன். தாங்கள் எங்தக தபாக தவண்டும்? இப்தபாது தங்களுக்கு தவண்டுவது என்ை? என்று தகட்ைான். அதற்கு தயாகி அப்பா! நான்

ஒரு யாத்ரீகன் எைக்கு ஒன்றும் தவண்ைாம். இராப்பபாழுவதக் கழிக்கும்படிச் சயைிக்க இைம் தவண்டும்! என்ோர் அவ்தவைன் அப்படிதய ஆகுக! என்று தன் குடிவசயில் அவவர இருக்கச் பசய்து நாமிருவரும் புேம்தபாயிருக்கலாம் என்று தன் மவைவியிைம் கூேிைான். அப்தபாது, சிவதயாகியார் ஐதயா, பபண் பிள்வளவய இரவு காலத்தில் பவளிதய இருத்தப்பைாது என்ோர். உைதை ஆகுகன் சுவாமி! அப்படியாைால் தாங்களும் இவளும் இவ்வட்டில் ீ இருங்கள். நான் ஆயுதபாணியாக பவளிதய இருக்கிதேன். என்று பசால்லி அவவர உள்தள அனுப்பி தன் மவைவிவயயும் அந்தக் குடிவசயினுள்தளதய இருக்கும்படிதய வவத்துவிட்டு தான் மட்டும் வில் அம்பு முதலிய ஆயுதங்களுைன் பவளிதய விழித்துக் பகாண்டு காவலிருந்தான். சிவதயாகியார் தம் வழக்கப்படி அந்தக் குடிவசயில் சிவதயாகத்தில் இருந்தார். தவைன் மவைவி ஆகுகி படுத்துக் பகாண்டிருந்தாள். நள்ளிரவில் பபரும்புலி ஒன்று வந்து ஆகுகவைத் தின்று விட்ைது. பபாழுது விடிந்ததும் தவைன் மடிந்தவதக்கண்டு சிவதயாகியார் மைம் வருந்திைார். அப்தபாது தவைன் மவைவி ஆகுகி சுவாமி தாங்கள் வருந்த தவண்ைாம் என் கணவர் பிராமணருக்கு உதவி பசய்து தம் உயிவர விட்ைதால் நற்கதியவைவார் என்று நான் சந்ததாஷப் படுகிதேன். இைி அடியாளும் அவருைன் பிராணவைவிைத் தாங்கள் உத்தரவு பகாடுக்க தவண்டும்! என்று கூேிவிட்டு காஷ்ைமூட்டி புலிக்தகாட்பட்டு இேந்த தன் கணவைது ததகத்தின் மிகுதிவய அதிற்பபய்து, தானும் விழ எத்திைித்தாள் அப்தபாது சிவபபருமான் பிரத்தியட்சமாகி அவள் வகவய பிடித்துத் தடுத்து நீ விதர்ப்ப ததசத்தில் வமராஜன் ீ மகளாய்த் தமயந்தி என்ே பபயருைன் பிேப்பாய் உன் கணவனும் நிஷதத் ததசத்தில் வரதசை ீ மகாராஜைின் மகைாய் நளமகாராஜன் எைப் பிேப்பான். இந்த தயாக புருஷன் உங்கள் நட்வபப் பிரித்தவன். ஆவகயால் இவன் அன்ைப் பேவவயாகத்ததான்ேி உங்களுக்குத் தூது நைந்து உங்களிருவருக்கும் திருமணஞ் பசய்விப்பான். உங்களுக்கு இைி தவறு ஜைைமில்வல. முக்தி வககூடும்! என்று வரங்பகாடுத்தார்; தவடுவச்சி ஆகுகி மைமகிழ்ச்சியுைன் அந்தத் தீயில் பாய்ந்து உயிர் நீத்தாள்; பிேகு சிவபபருமான் அவ்விைத்தில் தகாயில் பகாண்டு அசதலசுவரர் என்ே பபயர் பபற்று விளங்குகிோர், இைி நீங்கள் தகட்ை அர்ச்சுைனுவைய சிவபூவஜவயப் பற்ேிச் பசால்லுகிதேன். 61. கண்ணனும் வியாசரும் பாண்டவரிடம் வருைல் முைிவர்கதள! முன் ஒருகாலத்தில் துரிதயாதைைால் துரத்தப்பட்டு, வைத்வதயவைந்த பாண்டு புத்திரர்களாகிய தருமன், பீமன், அர்ச்சுைன், நகுலன், சகாததவன் என்ே ஐவரும், தம் பத்திைியாை திரவுபதியுைன் துவவத வைத்தில் இருந்தார்கள். சூரிய பகவான் பகாடுத்த அன்ை பாத்திர மகிவமயிைால் அவர்கள்

காைகத்தில் காலங்கழித்து வந்தார்கள். அப்தபாது துரிதயாதைின் தூண்டுதலின் தபரில் துர்வாச முைிவர் பதிைாயிரம் சிஷ்யர்களுைன் அங்கு பசன்று தரும ராஜதை! எங்களுக்கு ஆறுசுவவயுைன் கூடிய விதசஷ அன்ைம் அளிக்கதவண்டும் என்று தகட்ைார். அதற்குத் தர்மராஜர், மகாதை! அவ்வாதே அன்ைமளிக்கிதேன் ஸ்நாைம் பசய்து வாருங்கள் என்று அவவர அனுப்பிவிட்டு நம்மால் எவ்வாறு இவர்களுக்பகல்லாம் அன்ைமிை முடியும்? அன்ைமிை முடியாத நிவலயில் அவர்கள் திரும்பி வந்தால், அவமாைப்படுவவதவிை உயிவர விடுவதத நலம் என்று எண்ணித் தீர்மாைித்தார். அப்தபாது திரவுபதி தங்களுக்கு ஆபத்துக்கு உதவும் கிருஷ்ணவைத் தியாைித்தாள். கிருஷ்ணன் அவ்விைம் வந்து, நைந்தவத அேிந்து அன்ை பாத்திரத்திலிருந்த இவலக்கேிவயக் வகயிபலடுத்து அதன் மீ து ஜலத்வத விைச்பசால்லி, பதிைாயிரம் தபருக்கும் தபாதுமாை அன்ைபாைாதிகவள உண்டுபண்ணிைார். துர்வாச முைிவர் தம் சீ ைர்களுைன் ஸ்நாைம் பசய்து முடித்து, அங்கு வந்து சந்ததாஷமாகப் புசித்துச் பசன்ோர். பாண்ைவர்கதள! கைவுளின் கிருவப எவன் சார்பில் உண்தைா அவனுக்கு குவேபயதுவும் இராது. நீங்கள் கைவுள் பக்தியுள்ளவர்கள் என்று ஸ்ரீகிருஷ்ணர் புன்முறுவதலாடு கூேிைார். அப்தபாது பாண்ைவர் ஐவரும் ஸ்ரீகிருஷ்ணவரப்பார்த்து இன்று உமது தயவால் எங்களுக்கு வந்த கஷ்ைம் விலகியது. பலவாைாகிய துரிதயாதைன் எங்களுக்குப் பவகவைாக இருக்கிோன். இைி என்ை நைக்குதமா? இைி நாங்கள் என்ை பசய்தவாம்? என்று வருத்தப்பட்ைார்கள். அதற்கு கிருஷ்ணர்; பாண்ைவர்கதள! நான் பசால்கிேபடிச் பசய்யுங்கள். நான் துவாவரவகயிலிருந்து பவகவர்கவள பவற்ேிக் பகாள்வதற்காக தவண்டி உபமன்யு முைிவரிைம் சிவ பூஜாக்கிரமத்வத உபததசம் பபற்று வடுககிரியில் ஏழு மாதம் தீ øக்ஷவகித்து; சிவபூவஜ பசய்ததன். சிவபபருமான் பிரத்தியட்சமாகி இஷ்ைமாை வரங்கவள எைக்கு வழங்கி. வில்தவஸ்வரர் என்ே பபயதராடு அங்கு எழுந்தருளியிருக்கிோர். நான் சிவாநுக்கிரகத்தால் பவகவர்கவள பவன்தேன். இப்தபாதும் புத்தி முக்திகவளக் பகாடுக்கும் சிவபூவஜவய பசய்து வருகிதேன். ஆவகயால் நீங்களும் சகல சுகங்கவளயும் தரும் சிவபபருமாவைப் பூஜிக்க தவண்டும் என்று பசால்லிப் பாண்ைவர்கவளத் ததற்ேி; அங்கிருந்து மவேந்தார். அதன் பிேகு பஞ்சபாண்ைவர்கள்; புத்திமாைாை ஒரு தவைவைத் துரிதயாதைைிைம் தபாய் அவன் குணங்கவளப் பரீட்சித்துப் பார்த்து வரும்படி அனுப்பி வவத்தார்கள். அவன் அவ்வாதே பசன்று அங்கு ராஜ்ய காரியங்கவள துரிதயாதைன் சரிவர நைத்துவவதக் கண்டு வந்து தருமராஜரிைம் பசான்ைார்கள். அதைால் பாண்ைவர்கள்; இைி என்ை பசய்தவாம்? என்று கவவலப்பட்ைார்கள் அப்தபாது ஜைா மகுைதாரியாய் விபூதி உத்தாளைஞ் பசய்து பகாண்டு தவத வியாஸர் தர்மததவவதவயப் தபால அங்கு வந்தார் பாண்ைவர்கள். அவவரக்கும்பிட்டு

முவேப்படிப் பூஜித்து உயர்ந்தபதாரு ஆசைத்தில் அமர்த்தி அவவர மகிழ்வித்து நாங்கள் இன்றுதான் தன்ைியர்களாதைாம். இன்று தான் எங்கள் ஜன்மம் சாபல்யமாயிற்று. எங்களது சற்கருமங்கள் இப்தபாது தான் பயைளித்தை; ததவ; பிராமணர்கவள நாங்கள் பூஜித்ததும்; எங்கள் தவமும் தாைமும் தங்களது தரிசைத்தால் பயைவைந்தை. எங்கள் கஷ்ைங்கள் விலகிை மகாத்மாக்களின் அநுக்கிரகம் கிவைத்ததபாது துக்கமும் வருமா? எளிதயாவரக் காப்பதத பபரிதயார் கைன் அடியார்கள் பசய்த தீக்கர்மங்கவள ஒழித்து அவர்களுக்குச் சற்குணம் வரும்படி ஆசீ ர்வதிப்பதத பபரிதயார் கைவம. ஒருவன் பசய்யதவண்டியது பபரிதயார் தசவவதய! தங்கள் தரிசைத்தால் எங்கள் உள்ளங்கள் வாடிய பயிர் மவழ பபய்யப் பபற்ேது தபாலக் களிப்புற்ேது! என்று பலவாறு துதித்தைர் வியாஸ மகரிஷி அவர்களிைம் தவயயுவையவராய்ச் பசால்லத் பதாைங்கிைார். 62. வியாசர் உபஜைசமும் அர்ச்சுனன் ைவமும் பாண்ைவர்கதள! நீங்கள் ஐவரும் புண்ணியர்கள் சத்தியவான்கள். நீங்கள் தருமத்வதக் வகவிைாமல் இருப்பதால் உங்களுக்கும் ஒப்பாரும் இல்வல. நற்குணசீ லர்கள் தங்கள் ஆயுளுக்கு இறுதி வந்தாலும் பபாய் பசால்லமாட்ைார்கள் அத்தவகய சத்தியத்தால் வரும் தர்மதம சுவாக்காதி நற்பயன்களுக்கும் காரணமாகும் எைக்கு நீங்களும் துரிதயாதைாதிகளும் சமமாைவர்கள். ஆயினும் தர்மவான்களிைத்திதலதய பபரிதயாருக்குக் கிருவப இருக்கதவண்டும். ஆவகயால் உங்கவளதய நான் அதிகமாக விசுவாசிக்கிதேன். முன்பு துஷ்ைைாை திருதராஷ்டிரன் உங்களுவைய இராஜ்யத்வதப் தபராவசயால் பேித்துக் பகாண்ைான் அவனுக்கு நீங்களும் துரிதயாதைாதியரும் புத்திரர்கதள! உங்கள் தந்வத பாண்டு இேந்து நீங்கள் சிேியவர்களாக இருந்ததற்காக உங்கள் விஷயத்தில் தவய வவக்க தவண்டிய அவன் சிேிதும் இரக்கம் இல்லாமல் இருந்து விட்ைான் தப்பிதம் பசய்த தன் புத்திரவை அவன் தண்டிக்கவும் இல்வல. அவவைத் தடுத்தல் விபரீதம் விவளயுதமா என்று வாளாவிருந்தான். நைப்பவவ நைந்தத தீரும் அந்தத் திருதராஷ்டிரன் துஷ்ைன் சத்தியவான்களாகிய நீங்கள் தர்மவான்கள் விவதத்த விவதகள் முவளயாமல் இருக்குமா? அவன் சுகத்திற்குப் பிேகு சங்கைத்வதயும் நீங்கள் துன்பத்திற்குப் பின் சுகத்வதயும் அனுபவிப்பீர்கள் ஆவகயால் நீங்கள் வருந்த தவண்ைாம் என்ோர். தருமராஜன் முதலாைவர்கள் அவவர தநாக்கி மகாத்மாதவ! தாங்கள் உண்வமவயதய பசான்ை ீர்கள் நாங்கள் நகரத்வத விட்டுக் காட்டுக்கு வந்தும் துஷ்ைர்களாை துரிதயாதைாதிகள் பபருந்துன்பங்கவளச் பசய்கிோர்கள் அக்கஷ்ைங்கள் ஒழியுங்காரணமாகதவ தாங்கள் எங்களுக்கு நற்கருமங்கவள உபததசிக்க தவண்டும் கிருஷ்ணர் எங்கவளச் சிவாராதவை பசய்யும் படிக் கட்ைவளயிட்டிருக்கிோர். தாங்களும் அவ்வாதே கட்ைவளயிட்டுச் சிவபூஜா விதிவய உபததசித்தால் தங்கள் உத்தரவின்

படிச் பசய்தவாம் என்ோர்கள். அதன்பிேகு வியாஸ முைிவர் பபரிதும் மகிழ்ந்து நானும் சிவபூவஜ பசய்து பகாண்டு வருகிதேன் நீங்களும் அப்படிச் பசய்தால் நிவலயாை சுகத்வத அவைவர்கள். ீ என்று பாண்ைவர்கள் ஐவரின் அர்ச்சுைன் ஒருவதை சிவபூவஜ பசய்வதற்குக் தக்கவன் என்று நிவைத்துத் தவஞ் பசய்யத்தக்க இைத்வதயும் தயாசித்துச் பசால்ல பதாைங்கிைார். பாண்ைவர்கதள! தகளுங்கள் ஹிரண்யகர்ப்ப பிபீலிகாபரியந்தமாை பிரபஞ்ச முழுவதும் சிவரூபதம தவிர தவேில்வல. கண்ணுக்குப் புலப்படும் யாவும் சிவரூபம் என்தே தியாைிக்க தவண்டும் தன்வை உபாசித்த யாவவரயும் சிவபபருமான் சுகமவையச் பசய்வார். சிவரூபதம விஷ்ணுமூர்த்தியாக இருக்கிோர். அவவர ஆராதித்தால் பநடுங்காலத்தில் தான் தரிசிக்கலாம் சிவபபருமாதைா விவரவில் பிரசன்ைராய் புத்தி முக்திகவள அளிப்பார். ஆவகயால் எளிதாகப் புத்தி முக்திகவளப் பபே விரும்புதவார் சிவார்ச்சவைவயதய பசய்யதவண்டும். க்ஷத்திரியனுக்கு இந்திரதை இஷ்ைமுவையவன் ஆவகயால் அவன் விவரவில் ததான்ேி தவண்டிய அருள் பசய்வான் முதலில் இந்திர மந்திரத்வத உபததசிக்கிதேன் என்று கூேிைார் அர்ச்சுைன் ஸ்நாைம் பசய்து கிழக்கு தநாக்கி வற்ேிருந்து ீ வியாச மகரிஷியால் இந்திர மந்திர உபததசம் பசய்யப் பபற்று, பின்ைர் பிேகு பார்த்திவலிங்க பூவஜ பசய்யும் முவேவயயும் உபததசமாகக் தகட்ைான். வியாஸர் அவவைப் பார்த்து அர்ச்சுைா! முதலில் நீ இந்திரவை ஆராதித்து அவன் கட்ைவளவயப் பபற்று, பிேதக சிவாராதவை பசய்யக் கைவாய்! இப்தபாதத நீ இங்கிருந்து புேப்பட்டு கிருஷ்ணா நதிக்கவர ஓரத்தில் இருக்கும் இந்திரகீ ல பருவதத்திலிருந்து தவஞ் பசய்வாயாக! தவஞ்பசய்யும்தபாது அதநகர் உன் தவத்திற்கு இவையூறு பசய்வார்கள், ஆவகயால் சகல ஆயுதங்கவளயும் தரித்துக் பகாண்டு நீ இருக்கும் இைம் ஒருவருக்கும் புலப்பைாது இருந்து தவஞ் பசய். திைந்ததாறும் சிவ ஸ்ததாத்திரங்கவளதய ஜபித்துக் பகாண்டிருக்க தவண்டும் என்று கூேி, ஒருவர் கண்ணுக்கும் புலப்பைாதிருக்கத்தக்க, அதிசய வித்வதவய உபததசித்து, ஆசிர்வதித்தார், தர்மராஜன் முதலிய நால்வர்கவளயும் பார்த்து, நீங்கள் தர்மத்வத பாதுகாப்பீர்களாக, சீ க்கிரத்தில் காரியசித்தி உண்ைாகும் என்று ஆசீ ர்வதித்துச் பசன்ோர். அப்பபாழுதத, மந்திர உபததசம் பபற்ே மகிவமயால் சிவததஜதஸாடு அர்ச்சுைன் விளங்கதவ தருமன் முதலிதயார் இவதை காரியசித்தியுண்ைாக்கும் காரியத்வத சாதிக்கவல்லவன் மற்ேவர் சாதிக்கமாட்ைார்கள் வியாஸர் பமாழிந்தது உண்வமதய என்று கருதி, அர்ச்சுைவைப் பார்த்து நமது பிவழப்வபப் பயன்படுமாறு பசய்வாயாக! என்று கூேி அவவைத் தவத்திற்கு அனுப்பத் தீர்மாைித்தார்கள். ஆயினும் அவவைப் பிரிந்திருக்கப் பயந்து கவைசியாக அப்பா! எந்த

வவகயிலாவது தவஞ் பசய்து எங்கள் கஷ்ைத்வத நீதய ஒழிப்பாய் என்று கூேி, அவன் தவஞ் பசய்யச் பசால்ல விவை பகாடுத்து அனுப்பிைார்கள். திரவுபதி தன் துக்கத்வத மைதில் அைக்கிக் பகாண்டு அர்ச்சுைவைப் பார்த்து எப்படியாவது காரிய அனுகூலஞ் பசய்து பகாண்டு வர தவண்டும் என்று விவை பகாடுத்து அனுப்பிைாள், தருமன், பீமன், நகுலன், சகாததவன், திரவுபதி ஆகிய ஐவரும் ஒன்று கூடித் துக்கித்துக் பகாண்டு, நாம் அர்ச்சுைவைப் பிரிந்து வதரியத்துைன் இருப்பது என்ை மகிவம என்று தயாசித்தார்கள் அப்பபாழுது தவதவியாசர் மீ ண்டும் அங்கு வரதவ அவருக்கு ஆசைமளித்துப் பூஜித்து, சுவாமி கஷ்ைத்தில் இருக்கும் எங்களுக்குத் தங்கள் தரிசைத்தால் மகிழ்ச்சி உண்ைாகிேது. தாங்கள் சிேிது காலம் இங்தகதய இருந்து எங்கள் துயரத்வத அகற்ேி ரட்சிக்கதவண்டும் என்ோர்கள் வியாசர் அவ்வாதே அவர்களது விருப்பத்திற்கு இணங்கி நாைாவிதமாை புண்ணிய சரித்திங்கவளச் பசால்லிக் பகாண்டு அங்கு வசித்திருந்தார் அவ்வாறு இருக்கும் தபாது ஒரு நாள் வியாஸர் பசால்லிக் பகாண்டிருந்த ஒரு சரிதத்தில் தருமராஜன் ஒன்று தகட்ைன்; வியாஸ முைிவதர நான் துக்கச் சாந்தியவைய தவண்டி ஒன்று விைவுகிதேன். இப்தபாது நாங்கள் அனுபவிக்கும் கஷ்ைங்கவளப்தபாலப் பூர்வத்தில் எவதரனும் அனுபவித்திருக்கிோர்களா? அல்லது நாங்கள் தான் அனுபவிக்கிதோமா? என்று தகட்ைான். வியாசபகவான் பசால்லலாைார். தகளும், தருமராஜதை நீங்கள் அனுபவிப்பது ஒரு கஷ்ைமா மவைவிதயாடும் சதகாதரதராடும் முைிவர்கதளாடும் வசித்துக்பகாண்டு, சூரியன் பகாடுத்த அன்ைபாத்திர மகிவமயால் சுகித்திருக்கிேீர்கள். மகாத்மாவாை நளன் என்ே மன்ைன் அவைந்த துக்கங்கள் அைந்தம். அரிச்சந்திர மன்ைன் அவதக் காட்டிலும் பபருந்துயரமவைந்தான். எல்தலாவரக் காட்டிலும் ஸ்ரீராமன் மிகவும் கஷ்ைப்பட்ைான். அவர்களுக்கு உண்ைாை சங்கைத்வத நான் எவ்வளவு காலஞ் பசான்ை தபாதிலும் பசால்லி முடியாது. இத்துக்கங்கவளக் காட்டிலும் பிேப்பிலும் இேப்பிலும் உண்ைாகும் துன்பங்கள் கணக்கிட்டுச் பசால்ல முடியாது. முதலில் தாயின் வயிற்ேில் கருவாக உண்ைாை பபாழுதுந்துக்கதம! பிேக்கும் தபாதத அழுவக யவுவைத்தில் சுகதபாகங்கவள அனுபவிக்கும் தபாதும் பல குவேபாடுகளாலும் துக்கதம சம்சார தவசயிலும் இல்லேகாரியங்களிலும் துக்கதம! இேக்கும் பபாழுதும் துக்கம். ஆவகயால் எப்பபாழுதும் துக்கதம என்பதத உணர்ந்து ததக சுகம் அநித்தியம் என்று விடுத்து திைமாை சத்தியத்வததய ஆஸ்ரயித்து பகவாைாை சிவபபருமான் மகிழும்படி நைந்துபகாள்ள தவண்டும்! அவவைச் தசவித்தால் சகல துக்கங்களும் விலகும்! என்ோர். அவதக் தகட்ைதும் பாண்ைவர்கள் எங்கள் கஷ்ைங்கள் எப்தபாதாவது விலகாமல் இருக்குமா? என்று எண்ணி வியாஸவரதய நம்பியிருந்தார்கள். தவஞ் பசய்யச் பசன்ே அர்ச்சுைதைா வழியில் அதநக சுப சகுைங்கவளக் கண்டு சத்துரு

க்ஷயமாைதாகதவ நிவைத்து தன் தவத்திற்கு தயாக்கியமாை இைங்கவளப் பார்த்துக் பகாண்டு சந்ததாஷத்ததாடு இந்திர கீ லமவலயில் கிருஷ்ணா நதி தீரத்தில் அதசாகவைத்தில் சுவர்க்கத்துக்கு ஈைாை இைத்தில் தங்கி வியாஸர் உபததசித்த மந்திரங்கவள மைதில் தியாைித்து, குருவாை வியாஸவர நிவைத்து வணங்கிைான். அவர் பசால்லியபடி விபூதி ருத்திராக்ஷங்கவள அணிந்து முதலாவதாக இந்திர ஜபம் பசய்து பிேகு பார்த்திவலிங்க பூவஜ பசய்வதற்காக கவுதம தந்திர விதிப்படி (பஞ்ச சூத்திரம்) பார்த்திவலிங்கம் ஒன்வேச் பசய்து அதன் முன்ைால் இருந்து அவத பூஜித்து ஜபம் பசய்து பகாண்டிருந்தான். முக்காலங்களிலும் மூழ்கி குளித்து சிவபூவஜ பசய்து வந்தான். இப்படிதய கடுவமயாை தவஞ் பசய்து பகாண்டிருக்கும் தபாது அந்த லிங்கமூர்த்தத்திலிருந்து ததஜஸ் ஒன்று கிளம்பிற்று. அவதக்கண்ை ததவர்கள் இந்த அக்கிைியில் இவன் எவ்வாறு பூஜிக்கிோன் என்று தயாசித்து இந்திரைிைம் அப்தபாதத பசன்று யாவற்வேயும் பசால்லி, ததவதைா, சூரியதைா, அக்கிைிதயா, மகாமுைிதயா, எவதைா ஒருவன் உன் வைத்தில் தவஞ்பசய்து வருகிோன். அவைது ததஜஸால் உஷ்ணம் தாளாது உன் சமூகத்துக்கு வந்ததாம் என்ோர்கள். இந்திரன் தன் வமந்ததை அவ்வாறு தவஞ் பசய்கிோன் என்பவத உணர்ந்து ஒரு விருத்ததவதிய வடிவில் ஜைாதாரியாய், தண்ைதரைாய் காற்ேடித்தாதல கீ தழ விழுவான் தபால மான் ததாவலப் தபார்த்திக் பகாண்டு அடிக்பகாரு முவே கால் இைேிக் கீ தழ விழுவான் தபால

அர்ச்சுைன் எதிதர வந்தான். அவவைக் கண்ை அர்ச்சுைன் விவரந்து

பசன்று பூஜித்து துதித்து ஸ்வாமி! எங்கிருந்து வருகிேீர் ? என்று தகட்ைான். இந்திரன் அர்ச்சுைனுக்குத் வதரியம் உண்ைாகும்படி நீ இந்தச் சிறு வயதில் முக்திவயக் குேித்துத் தவஞ் பசய்கிோயா பஜயத்வதக் குேித்துத் தவஞ்பசய்கிோயா? என்று தகட்ைான். அதற்கு அர்ச்சுைன் தன் சரித்திரம் முழுவவதயும் பசான்ைான். அதன்பிேகு இந்திரன் நீ நன்ோகத் தவஞ் பசய்கிோய் ஆயினும் யுக்தமாை காரியத்வதச் பசய்யவில்வல, சுகம் கைவுக்குச் சமாைமாைது, அதற்காக இத்தவகய கடுந்தவத்வதச் பசய்வவதக் காட்டிலும் இப்தபாதத முக்திவய நாடித் தவஞ்பசய்! இந்திரன் சுகத்வதக் பகாடுப்பாதையன்ேி தமாக்ஷத்வதக் பகாடுக்க மாட்ைான். ஆவகயால் நான் பசால்லும் வவகயில் முக்திவயக் குேித்துத் தவம் பசய்! என்ோன். அவதக்தகட்ைதும் அர்ச்சுைன் தகாபம் பகாண்டு கிழவா! நீ ஏன் என்ைிைத்தில் இவ்வாறு பசால்ல தவண்டும்? நான் தவத வியாஸரின் உத்தரவுப்படி இந்தத் தவத்வதச் பசய்கிதேன். என் தவத்வதக் பகடுக்கவா இப்படிச் பசால்கிோய்? உைதை இங்கிருந்து தபாய்விடு, என்று சீ ேிைான். அதைால் இந்திரன் மகிழ்ந்து அழகாை தன் திவ்விய வடிவத்துைன் அவனுக்குத் தரிசைம் தந்தான். அர்ச்சுைன் நாணமுற்ோன். இந்திரன் அவவைத் ததற்ேி, நீ தன்யன் கிருதகிருத்தியன் திை புத்தியுவையவன் துரிதயாதைாதிகளாை உன் சத்துருக்கள் பலவான்கள், பீஷ்மன், துதராணன் கர்ணன் முதலியவர்கள்

ஜயிப்பதற்கு அசாத்தியமாைவர்கள். அவர்கவள நானும் பஜயிக்கவில்லவன் அல்தலன் அவர்கவள பஜயிக்கத் தக்கவன் ஒருவனுமிலன் அவர்கவள பஜயிக்க தவண்டுமாைால் சிவபபருமாதை அத்தவகய வல்லவம அளிக்க முடியும். ஆவகயால் சிவபூவஜவயச் பசய்; சிவபபருமாதை தபாக, தமாக்ஷங்கவளக் பகாடுப்பார். நானும் பிரமாதி ததவர்களும் விஷ்ணுவும் யாவரும் சிவபூவஜ பசய்பவர்கதள; இன்று முதற்பகாண்டு என்வைத் தியாைித்த இந்திர மந்திரத்வத விடுத்து, சிவ மந்திரத்வத பஜபித்துப் பார்த்திவ லிங்க விதாைமகாச் சிவபூவஜவயச் பசய்வாயாகில் உைக்குச் சந்ததகமின்ேிக் காரிய சித்தி உண்ைாகும் என்று வரங்பகாடுத்து மீ ண்டும் அர்ச்சுைவை தநாக்கி, அர்ச்சுைா! நீ பசய்யும் சிவபூவஜ மைதிைத்துைன் பசய்யதக்கது, புத்தி பிரவமயவையாமல் வதரியத்துைன் பசய்ய தவண்டும், சத்கருமங்களுக்கு இவையூறுகள் தநரும் பநஞ்சத் துணிவுைன் தநர்வமயாகப் பூஜித்தால் சிவபபருமான் நீ விரும்பிய பயன்கவள விவரவில் பகாடுப்பார் என்று கூேி விட்டு அந்தர்த்தாைமாைான். அர்ச்சுைன் சிவபபருமாவைக் குேித்து அகண்ைமாை தவம் பசய்து பகாண்டிருந்தான். 63. மூகாசுர சங்காரம் அர்ச்சுைன் ஸ்நாைஞ் பசய்து நித்யகர்மானுஷ்ைாைங்கவள முடித்து மந்திராதி ஷைங்க நியாசங்கவளச் பசய்து வியாசர் கூேியவண்ணம் ஒரு காலின் மீ து நின்று சூரியைிைத்தில் நாட்ைத்வதச் பசலுத்திக் பகாண்டு, தியாை தயாகத்தில் இருந்தான். அவைது தவத்வதக் கண்டு ததவர்கள் மகிழ்ந்தார்கள். அவர்கள் சிவதலாகம் பசன்று சிவபபருமாவைத் தரிசித்து சம்தபா மகாததவா! உலகத்தில் அர்ச்சுைன் தங்கவளக் குேித்துத்தவஞ் பசய்கிோன். அவனுக்குத் தாங்கள் ஏன் வரமளிக்கக் கூைாது? என்று தகட்டுத் துதித்தார்கள். ததவர்கதள! நீங்கள் தபாகலாம் அர்ச்சுைனுக்குச் சந்ததகமின்ேி வரமளிப்தபன் என்ோர் சிவபபருமான், ததவர்கள் தமதிருப்பிைஞ் தசர்ந்தார்கள் அதற்குள்ளாக மூகன் என்ே அசுரன் ஒருவன் துரிதயாதைைின் விருப்பத்திற்கு இணங்க பன்ேியுருதவற்று அர்ச்சுைன் தவஞ்பசய்யும் இைத்வத அவைந்து அங்குள்ளபாவேகவளத் தன் தகாவரப் பற்களால் பபாடிபசய்து மரங்கவளப்பேித்தும் எேிந்தும் பலவித சப்தங்கவளச் பசய்து பகாண்டிருந்தான். அர்ச்சுைன் அந்தப் பன்ேிவயப் பார்த்து தயாசிக்கலாைான். இத்தவகய குரூரமாை பசயவலச் பசய்பவன் யார் இங்கு வந்து என் காரியங்கவள இவன் ஏன் பகடுக்க தவண்டும்? இவனும் நமக்குப் பவகவைாகதவ இருக்க தவண்டும்! என்று நிச்சயித்து நான் பூர்வத்தில் அதநகம் அரக்கர்கவள பகான்ேவன். ஆவகயால் அவர்கவளச் தசர்ந்த எவதைா ஒருவன்தான் அந்தப் பவகவமயுணர்வுைன் பன்ேியாக உருபவடுத்து வந்திருக்க தவண்டும் அல்லது துரிதயாதைனுக்கு நண்பைாை அரக்கைாகவும் இருக்கக்கூடும் இவன்

பவகவைல்லபவன்ோல் என் மைம் இவவை ஏன் சந்ததகிக்க தவண்டும். இவவைப் பார்க்கும்பபாழுதத நமது மைம் தவறுபடுவதால் இவன் பவகவன் என்பதில் ஐயமில்வல உலகத்தில் ஒருவனுவைய ஆசாரம் அவைது குலத்வத உணர்த்தும், சரீரம் அவனுவைய தபாஜைத்வத அேிவிக்கும் வாய்பமாழிகள் அவனுவைய கல்விவய உணர்த்தும், கண்பார்வவ, அவனுவைய மைக்குேிப்வப உணர்த்தும் நைந்வத, பசய்வக, தபச்சு இவற்வேக் பகாண்டு ஒருவனுவைய எண்ணத்வத அேிந்து பகாள்ளலாம். கண்பார்வவ நான்குவவக உஜ்வலம், சரசம், வக்கிரம் ஆரக்தம் ஆகும் இவவ பவவ்தவறு வவக உஜ்வலம், சிதநகிதவைக் குேிக்கும் சரசம், புத்திரவைக் குேிக்கும் வக்கிரம், ஸ்திரீவய உணர்த்தும் ஆரக்தம், சத்துருவவ குேிக்கும் ஆவகயால் இவவைப்பார்க்கும் பபாழுது சர்வ இந்திரியங்களும் தகதக பவன்று எரிவதால் இவன் பவகவதையாவான். இந்தப் பவகவவைச்சங்கரித்ததயாக தவண்டும் நமது குருவாகிய தவத வியாசரும் உன்தவத்திற்கு விக்கிைம் நமது குருவாகிய தவத வியாசரும் உன்தவத்திற்கு விக்கிைம் பசய்பவர்கவளச் சங்கரித்துவிடு என்று உத்தரவளித்திருக்கிோர். இதற்காகதவ என்னுைன் ஆயுதங்கவள இருக்கதவண்டும் என்றும் கட்ைவளயிட்டிருக்கிோர் என்று தயாசித்து பாணத்வதத் தன் காண்டீபத்தில் ஏற்ேிக் பகாண்டிருக்கும் தபாது சிவபபருமானும் தமது பிரமத கணங்கதளாடு தவைரூபம் தரித்து அர்ச்சுைவைக் காக்கவும் பரீட்சிக்கவுமாக அவைருதக வருவராைார். அவரயில் கச்வச கட்டி, தவல முடிவயக் பகாடிகளால் இறுக்கிக் கட்டி உைலில் பவண்கீ ற்றுகளும் வில்லும் அம்போத்தூணியுமாக வந்த சிவபபருமான் தம் தபாலதவ தவைம் தரித்த பிரமதகணங்களுைன் தவடுவர்க்குரிய பலவவகக் கூச்சலிட்டுக்பகாண்டு அங்கு வந்து தசர்ந்தார். அவரது பிரமதகணங்கள் எழுப்பிய கூச்சல்கள் அந்தக் காட்டில் எதிபராலி பசய்தை. அர்ச்சுைன் சந்ததக மவைந்தான், அந்த மவலயிலிருந்த மவலவாசிகள் சங்கைப்பட்ைார்கள். அர்ச்சுைன் அப்தபாதும் மைந்தயங்காமல் என்ை நைந்தாலும் நைக்கட்டும். சிவபபருமான் சுகம் பசய்யாமல் விைமாட்ைார்கள். பூர்வத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ணமூர்த்தியும் சிவபபருமாதை சுகங்கள் சுகதபாகங்கள் தமாட்சம் முதலியவற்வேக் பகாடுப்பவர் என்று கூேியிருக்கிோர். சிவநாமங்கவள ஸ்மரிப்பவருக்கு சத்தியமாகச் சுகதம உண்ைாகும். பாபத்தால் உண்ைாகும் துக்கங்கள் முதலியை நசிக்கும்; அப்படியில்லாமல் சிவதசவவ பசய்யும் தபாதத கஷ்ைம் வருமாைால் அவவ கர்மத்தால் வந்ததத என்று பகாள்ள தவண்டும். பபருந்துன்பங்கவள அனுபவிக்க தவண்டியவன் சிவபக்தைாக இருந்து அப்பபருமானுக்கும் அன்பிருந்தால் அவனுக்கு அவவ சிேியைவாகும். அல்லது அவற்வே அனுபவித்தத தீரதவண்டுமாைால் வருவது வரட்டும். அவைிஷ்ைத்துக்கு மாறு பகாள்பவர் யார்? சிவபபருமானுக்தக பரிபூரண தவய இருக்குமாைால் எத்தவகய கஷ்ைம் வருவதாைாலும் அவவயாவும் சூரியவைக் கண்ை மின்மிைிப்

பூச்சிகவளப் தபாலதவ தபாய்விடும். எம்பபருமான் திருவருள் பகாண்ைால் விஷத்வததய அமிர்தமாகவும், அமிர்தத்வததய விஷமாகவும் பசய்து விைலாம், நாம் சுகதம உண்ைாக தவண்டும் என்று இந்தத் தவத்வதச் பசய்து வருகிதேன். இவேவதைா பக்தர்கவளக் காப்பவததய விரதமாக அனுஷ்டித்து வருபவர். ஆவகயால் நன்வமதய நைக்கும் மரணம் சமீ பத்திலிருக்கும் தபாது பிேர் நிந்தித்தாபலன்ை? துதித்தால் என்ை? ஐஸ்வரியம் வந்தால், வரட்டும் வராவிட்ைால் ஒழியட்டும் வருவது வந்தத தீரும்! சிவபபருமான் சுகத்வததய பகாடுப்பார். ஒருதவவள என்வைப் பரீட்சிக்க தவண்டித் துக்கத்வதக் பகாடுத்தாலும் தயாளைாவகயால் இறுதியில் சுகத்வதக் பகாடுக்காமல் என்வைக் வக விட்டுவிைமாட்ைார். தசாதித்த பிேகுதான் பபான்னும் புைிதமவைகிேது. இப்படித்தாதை தவதவியாசரும் நம்மிைம் பசால்லியிருக்கிோர். ஆவகயால் சிவபூவஜ பசய்வதால் எைக்குச் சுகம் உண்ைாவதில் தவை எதுவும் இல்வலபயன்று தயாசித்துக் பகாண்டிருக்கும்தபாதத பன்ேி வடிவத்திலிருந்த மூகன் சமீ பித்தான். அதன் பின்புேத்தில் சிவபபருமான் தவைரூபத்தில் கணசகிதமாய் வந்து பகாண்டிருந்தார். சிவ அர்ச்சுணருக்கு மத்தியில் பர்வதாகாரமாை பன்ேி நிற்வகயில் சிவபபருமாதைா இது நமது பக்தவை பகால்லவிைக் கூைாது என்று கருதியிருந்தார். அந்தச் சமயத்தில் அர்ச்சுைனும் சிவபபருமானும் தங்கள் வகயிலிருந்த வில்வல வவளத்து அம்புகவள எய்தார்கள். சிவபபருமான் பிரதயாகித்த பாணம் பன்ேியின் வாலில் பட்ைது. அர்ச்சுைன் பிரதயாகித்தபாணம் அந்தப் பன்ேியின் முகத்தில் வதத்தது அதில் சிவபபருமாைின் அம்தபா வாலிைின்று வாய்வழி ஊடுருவி நிலமிவசகுத்திக் பகாண்டு பாய்ந்தது. அர்ச்சுைன் பிரதயாகித்த பாணதமா பன்ேியின் தவலயிலிருந்து வால்வழி ஊடுருவி மீ ண்டும் அர்ச்சுைைின் அம்போத்தூணிவய அவைந்து அப்தபாதத மூகசூகரம் மரணமவைந்து விழுந்தது. அவதக் கண்ை ததவர்கள் மலர்மாரி பபாழிந்தார்கள். சிவபபருமானும் மகிழ்ந்தார். அர்ச்சுைன் சுகமவைந்தான் வதத்தியைாை மூகைது நிஜ வடிவத்வதக் கண்ை சிவ அர்ச்சுைர் இருவரும் ஆச்சரியமவைந்தார்கள். அவர்களில் அர்ச்சுைன் அவைது மாயா ரூபத்வதக் கண்டு சிவபபருமாதை இவவைச் சங்கரிப்பதற்காை நற்புத்திவயத் தைக்குக் பகாடுத்ததாகக் கருதி, சிவநாமஸ்மரவண பசய்து பகாண்டு மகிழ்ந்தார்கள். 64. பாணத்ைால் மூண்ட ைர்க்கம் முைிவர்கதள! அதற்குதமல் நைந்தவற்வேக் தகளுங்கள் தவை வடிவத்தில் வந்த சிவபபருமான் தன்னுைன் வந்த பிரமதகணங்களில் ஒருவவை அனுப்பித் தாம் எய்த அம்வப எடுத்துக் பகாண்டு வரும்படிஅனுப்பிைார். அவன், அந்தப் பாணத்வதக் பகாண்டு தபாக வந்தான் அர்ச்சுைன் தன் எதிரில் விழுந்த அம்வபக்

கண்ைதும் க்ஷத்திரியைாக இருந்ததால் அவத விைக் கூைாது என்ே நியாயத்தால் எடுக்க வந்தான். இவ்வாறு இருவரும் அங்கு பசன்ேதும் அர்ச்சுைன் தவடுவவையடித்து அந்த அம்வபக் வகப்பற்ே அவன் எங்கள் பாணத்வத எங்கள் எஜமாைைின் உத்தரவுபடி பகாண்டு தபாக வந்தால் அவத நீ பேித்துக் பகாள்ளலாமா? நியாயப்படி என் வகயில் பகாடுத்து விடு என்ோன். அதற்கு அர்ச்சுைன் நீ வைசஞ்சாரம் பசய்யும் மூர்க்கன், என் முன்ைால் விழுந்த பாணம் என்னுவையதத! அது உன்னுவையதல்ல இது இருக்கும் தரவக, ரூபம், மயிற்குஞ்சும் பபயர் இவற்வேப்பார்; இவவபயல்லாம் என்னுவையததஉன்னுவையதாகுமா? உன்னுவைய துஷ்ை சுபாவத்தால் உன்னுவையது என்று பசால்கிோய் என்ோன். அதற்கு கணன் சிரித்து அைா நீ எதற்காகத் தவஞ்பசய்கிோய்? நீ தவஷத்திற்காகத்தவஞ் பசய்கிோதயயன்ேி உண்வமயாகத்தவஞ் பசய்யவில்வல உலகத்தில் தவமுைிவன் பபாய் தபசுவாைா? நீ என்வை ஒன்ேியாக வந்தவன் என்று நிவைக்காதத. நான் தசைாநாயகன் என்று நிவை; என் தவலவர் வைசஞ்சாரம் பசய்யும் தவைர் பலருைன் அததா இருக்கிோர். நிக்கிரதா நிக்ரக சமர்த்தைவர்! நீ எடுத்துக் பகாண்ை பாணம் அவருவையது உன் பாணம் என்று ஒரு தபாதும் பசால்லாதத! களவு, பபாய், அகங்காரம் புத்திப்பிரவம தமாசம் ஆகியவற்ோல் தவப்பயன் அழியும் என்று நான் தகட்டிருக்கிதேன் என் பாணத்வதக் பகாடுத்துவிடு! இல்லாவிட்ைால் பாபியாவாய் உைக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டு விடுதம என்பதற்காகத் தான் என் எஜமாைன் பாணத்வதப் பிரதயாகித்தார். அவர் மீ ண்டும் அந்தப் பாணத்வதப் பாதுகாத்துக் பகாள்ள தவண்டும்; நீ சத்தியவான் என்ோல் விவரவில் அந்த அம்வபக்பகாடு. சத்தியத்வத விட்ைால் உன் இஷ்ைகாமியம் வககூைாது. உைக்குப் பாணம் தவண்டுமாைாைல் எங்கள் தவலவவைக் தகள்; இதுதபான்ே பல பாணங்கவள அவர் பகாடுப்பார். அம்பு மட்டுமல்ல அதநகம் பபாருள்கவளயும் அவர் பகாடுப்பார், நற்கருமத்வத பயாழித்துப் பாப பாத்திரமாகாதத என்ோன். தவைன் கூேியவதக்தகட்ை அர்ச்சுைன் தவைா நீ என்வை பபாய்யைாகக் கூேி நீதய பபாய் தபசுகிோதய, அது உன்ஜாதிக்கு அடுத்தது நான் பிரபு நீ திருைன் உன்னுைன் தபார் பசய்வது எைக்குத் தகுதியல்ல! உன் எஜமாைனும் உன்வைப்தபாலத் தாதை இருப்பான்? உன் தவலவன் பகாடுப்பான் என்று பசால்கிோதய; பகாடுக்கத் தக்கப் பிரபுக்கள் க்ஷத்திரியர்களாகிய நாங்கதளயன்ேி நீங்கள் அல்ல! ராஜ குலத்திைைாை நான் தவைைாை உன் தவலவவை எவ்வாறு யாசிக்கலாம்? பாணத்திற்காக அவவை யாசிக்கும்படி என்ைிைதம பசால்கிோதய! என்ைிைம் அதநகம் பாணங்கள் இருக்கின்ேை. இந்தப்பாணம் உங்களுக்கு தவண்டுமாைால் ஏன் உங்கள் தவலவதை, என்ைிைம் வந்து தகட்கக் கூைாது? அவன் வந்து என்னுைன் சண்வை பசய்து என்வை பஜயித்து இவதப் பபற்றுக்

பகாண்டு பசல்லட்டுதம! என்ோன். அவதக் தகட்ைதும் தவைன், நீ ஒன்றும் பதரியாதவைாக இருக்கிோய்! நீ தவமுைிவன் அல்ல; உைக்கு நீதய மரணத்வதத் ததடி பகாள்ளுகிோய் பாணத்வதக் பகாடுத்தால் சுகமவைவாய் இல்லாவிட்ைால் உைக்தக துக்கம் உண்ைாகும் என்று கூேிைான் அதைால் அர்ச்சுைன் சிைந்து அதை தவைா! உன் தவலவன் வந்தால் அவனுக்குத் தக்க பலவை உண்டு பசய்தவன்! உன் தவலவனுக்கும் எைக்கும் சிறு நரிக்கும் சிங்கத்துக்கும் உள்ள உயர்வு தாழ்வுகள் இருக்கின்ேை. நான் பசான்ைவற்வே அவைிைம் தபாய்ச் பசால் அவன் இஷ்ைப்படி பசய்யட்டும் என்ோன். தவடுவன் இைி இவனுைன் தபசுவதில் பயன் இல்வலபயன்று சிவபபருமாைாை தவைர் தவலவைிைதம திரும்பிச்பசன்று நைந்தவற்வே பயல்லாம் அவரிைம் பசான்ைான். சிவபபருமான் மகிழ்ந்து புன்ைவக பசய்து, தன் தவடுவப் பரிவாரங்களுைன் யுத்தத்துக்குப் புேப்பட்ைார். அர்ச்சுைன் அந்த வசந்தியத்வதக் கண்டு எதிர் வந்து நின்ோன். அந்தச் சமயத்தில் சிவபபருமான் மீ ண்டும் அந்தக் கணவை தநாக்கி நீ அந்தத் தவசியிைம் பசன்று எங்கள் தவடுவப்பவைவயப் பார், தவத்தாற் கஷ்ைப்படும் நீ தமாசஞ் பசய்யாமல் பாணத்வதக் பகாடுத்து விடு. அற்பத்துக்காக மரணமவையாதத! உன் சதகாதரர்களும் உன் மவைவியும் துக்கித்துக் பகாண்டு இருக்கிோர்கள். நீ மடிந்தால் இவ்வுலக சாம்ராஜ்ஜியத்வத இழந்து விடுவாய் என்று பசால்! என்று கூேியனுப்பிைார். அவனும் அவ்வாதே பசன்று, அர்ச்சுைைிைம் சிவபபருமான் பசான்ைவாறு தகட்ைான். அதற்கு அர்ச்சுைன் நான்க்ஷத்திரியைாக இருந்து என் முன்பு விழுந்து கிைந்த அம்வப எடுத்து மீ ண்டும் அவத உன்ைிைம் பகாடுத்தால் க்ஷத்திரிய தர்மத்திற்தக குவேவு வரும். என் சதகாதரர்கள் இந்த விஷயத்வதக் தகட்ைால் துக்கமவைவார்கள். சிங்கம் நரிக்குப் பயப்பைாது! நான் உைக்குப் பயப்பைமாட்தைன் என்ோன். அவத அவ்வாதே தவடுவன் பசன்று சிவபபருமாைிைம் பசால்ல, சிவபபருமான் பக்தப் பிரியராவகயால் அர்ச்சுைைின் வார்த்வதகளுக்கு அகமிகமகிழ்ந்து தவைர் தவலவன் தவைத்திதலதய தபார் பசய்யக் கருதி அர்ச்சுைவை அணுகிைார். 65. அர்ச்சுனன் பாசுபைாஸ்ைிரம் தபற்ற கதை தன்பைதிரில் தவடுவரூபத்துைன் தபார்புரிய வந்த சிவபபருமாவை அர்ச்சுைன் பார்த்தான். சர்வாந்த்யாமியாை சிவபபருமாவைத் தன் மைத்திதல தியாைித்துத் தானும் தபாருக்கு வந்து பயங்கரமாகப் தபார் பசய்தான். சிவகணங்களாகிய தவைர்களும் பலவவகயாை ஆயுதங்கவள அர்ச்சுைன் மீ து பிரதயாகித்துத் துன்புறுத்திைார்கள். சிவபபருமானும் அர்ச்சுைதைாடு பயங்கரமாகப் தபாரிட்ைார். கணங்கள் விட்ை பாணங்கவளபயல்லாம் அர்ச்சுைன் மத்தியிதலதய துண்டித்து எேிந்தான் சிவகணங்கள் தாம் எத்தவை ஆயுதங்கவள விடுத்தும் பயைற்றுப் தபாைதால் நாற்புேமும் கவலந்ததாடிைார்கள். ஓடுகிேவர்கவளப் பார்த்து. நீங்கள்

பயப்பைாமல் தபார் பசய்யுங்கள்! என்று சிவபபருமாைாை தவைர் தவலவர் பசால்லியும் அவர்கள் அர்ச்சுைவை எதிர்த்து நிற்பதற்கும் பயந்தார்கள். தமலும் தவைர் தவலவரும் அர்ச்சுைனும் பதாைர்ந்து தபார் பசய்தார்கள். சிவபபருமான் மைத்திதல தவயயுவையவராக இருந்தும், அர்ச்சுைன் வதரியத்வதச் தசாதிக்க தவண்டிப் தபார் பசய்யவந்தராவகயால் சிேிதும் தாக்ஷண்யம் பாராமல் சிேந்த அஸ்திரங்கவள எய்தார். அர்ச்சுைன் அவற்வேபயல்லாம் கண்ைந்துண்ைமாகச் பசய்து ஓர் அஸ்திரத்தால் சிவபபருமாவைக் காயப்படுத்திைான். சிவபபருமான் அர்ச்சுைனுவைய அம்புகவளபயல்லாம் துண்டித்து விட்டு, அவன் அணிந்திருந்த கவசத்வதயும் உவைத்து பவற்றுைலாக்கிைார். அதன்பிேகு சிவபபருமானும் அர்ச்சுைனும் மல்யுத்தம் பசய்யத் துவங்கிைார்கள். அப்பபாழுது பூமி நடுங்கியது. ததவர்கள் யாவரும் என்ை விபத்து தநரிடுதமா என்று பயந்தைர்! ககை மார்க்கத்தில் கிளம்பி, ஒருவருைன் மற்போருவர் மற்தபார் பசய்தார்கள். அர்ச்சுைன் சமயமேிந்து தவைர் தவலவரின் சிரத்தின்தமல் கவதயாலடித்தான். அர்ச்சுைின் அந்த அடியாைது எம்பபருமானுக்தகயன்ேி திருமால் பிரமன் முதலிய ததவர்களுக்கும் கருை காந்தர்வ, சித்தவித்தியாதராதி கணங்களுக்கும் நாகர், மாைவர் முதலியவர்களுக்கும் சராசரப் பபாருள்கள் முதலியயாவற்றுக்கும் பட்ைை. சிவபபருமான் யாவுஞ் பசய்யவல்லவராயினும் பக்தவாத்ஸல்யராய் அந்த அடிவயப் பபற்றுக் பகாண்டு அர்ச்சுைனுக்கு அபகாரம் ஒன்றும் பசய்யாமல் புன்ைவகயுைன் அவைிைமிருந்து தப்பித்து தன்னுவைய சுந்தரமாை ரூபத்வதக் காட்டியருளிைார். அர்ச்சுைன் சிவபபருமாவைத் தரிசித்து மைத்தில் நாணத்துைன் ஐதயா! நான் யாவரக் குேித்துத் தவஞ்பசய்து பகாண்டிருந்தததைா அந்தச் சர்தவஸ்வரதராடு தபார் புரிய தநரிட்ைதத, எத்தவகய பகாடிய காரியத்வத நான் பசய்து விட்தைன்? சர்வதலாகாதிகாரியாகிய சிவபபருமாைின் மாவய உலகத்வதபயல்லாம் மயங்கச் பசய்யும், சர்தவஸ்வரன் இத்தவகயதவைர் வடிவபமடுத்து வந்ததால் அல்லதவா நான் மதிதமாசம் தபாதைன்! என்று துக்கித்து எம்பபருமாதை! என்வை மன்ைிக்கதவண்டும் என்று அவரது திருவடிவகளில் சாஷ்ைாங்கமாக விழுந்துவணங்கிைான். சிவபபருமான் அர்ச்சுைவை எழுப்பித் ததற்ேி நீ என் பக்தன்! புத்திரசிதரஷ்ைன். உன் வலிவமவயப் பரிக்ஷிக்கக்கருதிய இத்தவகய தவடுவ உருவவ எடுத்து வந்ததன். நீ என்னுைன் தபார் புரிந்ததற்காக விசைப்பை தவண்ைாம் என்று கூேி அவவைத் தழுவிக்பகாண்டு தம் பிரதம கணங்களிைம் அர்ச்சுைைது பக்திச் சிேப்வபக் கூேி விட்டு அர்ச்சுைா! நான் பிரத்யக்ஷமாதைன் தவண்டிய வரத்வதக் தகள். நீ என்வைப் பாணத்தால் அடித்த அடிகவளப் புஷ்பார்ச்சவையாகதவ ஏற்றுக் பகாண்தைன். அது என் விருப்பத்தால் நைந்தது உன் குற்ேமல்ல. உைக்குக் பகாடுக்கத் தக்கது ஒன்று மல்ல. நீ எவைிைத்தில் தபார் பசய்தாலும் சிவபபருமாவைப் தபாரில் பஜயித்தவன் என்ே புகவழ நீ அவையச் பசய்ததன்.

உன் மைதில் பயமும் துக்கமும் தவண்ைாம் என்ோர் அர்ச்சுைன் சிவபபருமாவை தநாக்கி, சுவாமி, தாங்கள் பக்தப்பிரியர் ஆவகயால் தங்கள் திருவுளச் சம்மதப்படிச் பசய்யலாம் என்று தவத சம்மதமாை ததாத்திரங்களால் துதிபசய்தான். வகலாயகிரியில் வசிப்பவதை! பிரமாதி ததவர்களில் பிரகாசமுவையவதை! ஐந்து முகமும் ஜவையும் உவையவதை! ஐந்து திருமுகங்கவளயுவையவதை! எப்தபாதும் மங்களகரமாைவதை திரிதநத்திரமுவையவதை! சர்ப்பருத்திராஷ மயமாை கர்ண குண்ைலங்கவள அணிந்தவதை! பிரசன்ைமாை முகத்வதயுவையவதை! புன்ைவகயுைன் கூடிய முகமும் பிரசன்ைத் திருவுருவம் பகாண்ைவதை! நீலகண்ைதை! சத்தயாஜாதஸ்வரூபிதய, இைபக்பகாடிவய பிடித்தவதை வாமபாகத்தில் பார்வதிதய அமர்த்தியவதை! பத்துத் திருக்கரங்கவளயுவையவதை பரமாத்மஸ்வரூபிதய! ைமருக கபாலங்கவளத் திருகரத்தில் ஏந்தியவதை! சிதராமாவல வயத்தரித்தவதை! பரிசுத்தமாை ஸ்படிக்ககல்வலப் தபான்ே ததக காந்திவயயுவையவதை! கற்பூரம் தபாலச் சிேந்தவதை! பிநாக வில்வலயும் சிேந்த திரிசூலத்வதயும் உவையவதை புலித்ததாவலயும் கரித்ததாவலயும் அணிந்த பமல்லிய திருவடிவயயுவையவதை முக்திவயக் பகாடுப்பவதை நிர்க்குண சகுண பசாரூபமுவையவதை காணும் பிரபஞ்ச முழுவதும் ததவரீருவைய ஸ்வரூபதமயன்ேி தவேல்ல. உன் குணங்கவள வர்ணிக்க சதுர்தவதங்களும் சக்தியுவையைவல்ல ஆயினும் மந்த புத்திவயயுவைய நான் யாபதன்று வர்ணிப்தபன்! யாவராலும் கண்ைேியக் கூைாத மகானுபாவைாகிய உைக்கு நமஸ்காரம்! நமஸ்காரம்! நமஸ்காரம் என்ைிைம் தயவு வவத்து என்வை இரட்சிக்க தவண்டும் என்று பலவாறு துதித்து வணங்கி நின்ோன். சிவபபருமான் மகிழ்ந்து, அர்ச்சுைா! உன் மைத்தல் விரும்பியவத விவரவில் தகள். பகாடுப்தபன்! என்ோர் அர்ச்சுைன் அவரது திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கி கண்ணுதல் பபருமாதை! என் பவகவர்களால் நான் அவைந்த துன்பங்கள் தங்களது திவ்ய தரிசைத்தால் ஒழிந்தை. இகதலாக சுகத்வத நான் நன்ோக அனுபவிக்கச் பசய்ய தவண்டும் என்று கூேிக் வககட்டி நின்ோன். சிவபபருமான் அவனுவைய எண்ணத்வதயுணர்ந்து இந்தப் பிரமாண்ைத்தில் ஒருவராலும் பஜயிக்க முடியாத பாசுபதாஸ்திரத்வத அர்ச்சுைனுக்குக் பகாடுத்து, இந்த அஸ்திரத்தால் நீ பஜயமவைவாய்! சத்துருக்களால் பவல்வதற்கு அசக்தைாக இருப்பாய். உைக்கு எல்லாவவகயாை சுகங்களும் உண்ைாகும். நான் கிருஷ்ணைிைம் பசால்கிதேன். அந்தக் கிருஷ்ணன் எல்லாச் சமயங்களிலும் உைக்கு உதவி பசய்வான். தமலும் அவன் எைது அமிசமாகப் பிேந்தவன் நீ அவைது சகாயத்தால் சகல சத்ருக்கவளயும் பஜயித்து இராஜ்யத்வத அவைவாய் என்று வரங் பகாடுத்தார். தமது திருக்கரத்வத அவைது சிரசின் மீ து வவத்து ; அர்ச்சுைவைப் புகழ்ந்து ஆலிங்கைம் பசய்து பகாண்டு அர்ச்சுைைால் பூஜிக்க பபற்று பிரமத கணங்களுைன்

மவேந்தார். அர்ச்சுைன் மகிழ்ச்சிதயாடு தன் ஆசிரமத்வதயவைந்து

தர்மராஜவைப்

பணிந்து நின்ோன். ததவ துந்துபிகள் முழங்கிை மலர்மாரி பபாழிந்தது, சிவபபருமாைிைம் வரம் பபற்று வந்த அர்ச்சுைவைக் கண்டு துதராபவதயும் பாண்ைவர் ஐவரும் தம் உயிதர மீ ண்டும் வந்தது தபாலச் சுகம் பபற்ோர்கள். அவர்களுக்குச் சுபமுண்ைாவதற்கு அேிகுேியாக சுகந்த சந்தைங்கலந்த மலர்மாரி பபய்தது

சிவபபருமான் அர்ஜுைனுக்கு வரங்பகாடுத்தது பற்ேிப்புகழ்ந்து முடித்து

விட்ைதால் இைி நமக்கு ஜயம் உண்ைாகும் என்று கருதியிருந்தார்கள். அப்பபாழுது அர்ச்சுைன் வந்தவதயேிந்த கிருஷ்ணன் அவவைப் பார்க்க அங்கு வந்து அர்ச்சுைா! சிவபபருமாதை சகல துக்கங்கவளயும் நீக்கிச் சுகம் அளிப்பவர். ஆவகயால் நானும் அவவரப் பூஜிப்பது தபால நீங்களும் சிவபூவஜ பசய்யுங்கள் என்ோர். பிேகு அவர் துவாரவகவய அவைந்தார். இவ்வாறு சூதமா முைிவர் கூேிைார். 66. சிவபூத

தசய்யும் விைிமுதறகள்!

சவுைகாதி முைிவர்கள், சூதமா முைிவவர தநாக்கி வியாஸரின் மாணவதர! எல்லாம் உணர்ந்தவதர! அர்ச்சுைனுக்குச் சுகம் உண்ைாகும்படி தவதவியாசர் பார்த்திவ லிங்கத்வதப் பூஜிக்கும்படி உபததசித்த விதத்வதயும் எங்களுக்கு பசால்ல தவண்டும் என்று தவண்ை சூத முைிவர் சிவத்தியாைஞ் பசய்து பசால்லத் பதாைங்கிைார். முைிவர்கதள! நீங்கள் நல்ல விஷயத்வததய தகட்டீர்கள். மைிதனுக்கு எப்தபாது அசாத்தியமாை துக்கம் உண்ைாகுதமா அப்தபாது அந்தத் துக்கம் ஒழியவும் சுகம் உண்ைாகவும் முக்தியவையவும் சற்குருவவப் பணிந்து அந்தக்குருவின் மூலம் மந்திர உபததசம் பபேதவண்டும். பிேகு நாள்ததாறும் ஸ்நாைம் பசய்து குருவின் உபததசக் கிரமப்படி ஆராதவை பசய்ய தவண்டும். உஷத்காலத்தில் எழுந்து மலவிசர்ஜைம் (மலம் ஜலம் கழித்தல்) தந்ததாவணம் (பல் விலக்கல்) முதலிய கர்மங்கவள முடித்து சிவபக்திதயாடு குரு நமஸ்காரம் பசய்து சிவ நாமங்கவளயும் தீர்த்த நாமங்கவளயும் ஸ்மரித்துக் பகாண்டு நீராடி சிவநாமங்கவளச் பசால்லி, ஆசமைம் பசய்து ததகத்தின் பன்ைிரண்டு இைங்களில் திருபவண்ணறு ீ அணிந்து சாஸ்திதராக்தமாக பூசித்து, பூதசுத்தி, பிராணப் பிரதிஷ்வைகவள மூலமந்திரத்தால் பசய்து பகாண்டு தததஜா ரூபியாை சிவ பபருமான் இதயத்தில் இருக்கிோர். இதயவாசியாை சிவபபருமான் என் ததகத்வத பஜபசித்தியாகும் பபாருட்டு பரிசுத்தப்படுத்துவாராக என்று நிவைத்து சிவ மந்திரத்வத ஜபித்து பிதுர்த்தர்ப்பணம் பசய்துமுடித்து சூரியனுக்கு அர்க்கிய தாைம் பகாடுத்தும் பிேகு பூஜாக்கிருஹத்வத அவையதவண்டும். முதலில் கணபதிவயயும் பரிவாரத ததவர்கவளயும் பார்வதி ததவி யாவவரயும் முவேப்படிப் பூஜித்து அதன்பிேகு பார்த்திவலிங்க பூவஜவய விதிப்படி பசய்யதவண்டும். அவதபசய்யும் முவேயாவது பரிசுத்தமாை இைத்திலுள்ள

மிருத்திவகவயத் திைந்ததாறும் ஓம் ஸ்ரீம் அஷ்ைமூர்த்ததய நம என்று மந்திரத்வத பஜபித்து பகாண்டு அதில் பிராணிகள் ஒன்றுமில்லாமல் தசாதித்து வவத்துக் பகாள்ள தவண்டும். அவ்வாறு முடியாமற்தபாைால் கிருஷ்ண பக்ஷ சதுர்த்தசியில் ஒரு மாதத்திற்கு வரும்படியாகப் தபாதுமாை அளவு தமல் மந்திரத்வத பஜபித்து எடுத்து வந்து வவத்துக் பகாள்ளலாம். மிருத்திவகவயக் பகாண்டு வந்த பிேகு அத்யாதிப் பிரதயாக புரஸ்ஸரமாக அங்கநியாஸ கர நியாஸங்கவள பசய்ய தவண்டும். அது எப்படிபயன்ோல். மதமாபாத்த துரிதக்ஷயத்வாரா ஸ்ரீ பரதமஸ்வர முத்திஸ்ய ஸ்ரீ பரதமஸ்வரப் ப்ரீத்யர்த்தம் ஸதபதஸாபதை முஹுர்த்தத ஸ்ரீஸம்தபா ராஜ்ஞ்யா ப்ரவர்தமாநஸ்ய அத்யப்ரஹ்மணா, த்விதீய பரார்த்தத ஸ்தவத வராஹகல்தப, வவவஸ்வத மநவந்த்தரகலியுதக ப்ரதம பாதத ஜம்பூத்வதப ீ பரதவர்தஷ பரதகண்தை தமதராந் தக்ஷிணதிக்பாதக ஸ்ரீவஸலஸ்ய, ஆக்தநய திக்பாதஹ ததவ ப்ராமண ஸந்நிபதௌ, கிருஷ்ணா, காதவரி மத்ய தததச, அஸ்மந் வர்தமாதந வ்யாவஹாரிக சாந்த்ர பஸௌúமாதைக ப்ரபவாதி ஷஷ்டி ஸ்ம்வதஸராணாம் மத்தய-ஸம்வத்ஸதர அயதை -திபதௌ மாதஸ -ப÷க்ஷ-சுபதிபதௌ-வாஸரயுக்தாயாம்; சுப நக்ஷத்திர சுபதயாக சுபகரண ஏவங்குண விதஸஷண விஸிஷைாயாம சுபதிபதௌ ஸ்கந்த கணபத்யாதி பரிவார ஸதமத ஸ்ரீபவாநீம் சங்கரமுத்திஸ்ய ஸ்ரீ பவாைி சங்கர ப்ரீத்யர்த்தம் பார்த்திவ விதாதநந ஸ்ரீ பவாைி சங்கர பூஜாங் கரிஷ்தய என்று சங்கற்பம் பசய்யவும். ஸிவாய அங்குஷ்ைாப்யாந் நம பவாய தர்ஜநீப்யாந் நம ஸர்வாய மத்ய மாப்யாம் நம பசுபததய அநாமிகாப்யாந் நம மஹா ததவாய கரிஷ்டிகாப்யாந் நம ஈசாநாய கரதல கரப்ருஷ்ைாப்யாந் நம ஏவம் ஹ்ருதயாதிந்யாஸ சிவாய ஹிருதயாய நம பவாய சிரதஸஸ்வாஹா சர்வாய சிகாவயபவளஷட் பசுபததய கவசாய ஹும் மஹாததவாய தநத்ர த்ரயாயவஷட், ஈஸாதாய அஸ்த்ராயபட் பூர்புவஸ்ஸுவ தராமதி திக் பந்தத்யாநம் த்யாதயந் நித்யம் மதஹஸம் ரஜித கிரிநிபஞ் சாரு சந்த்ராவதம் ஸம்ரத் நாகல்தபாஜ் வலாங்கம் பரசு ம்ருகவரா பீதி ஹஸ்தம் ப்ரஸந்நம பத்மாஸீகம் ஸமந்தாத் ஸ்துதமமர கவணர் வியாக்ரக்ருத்திம் வஸா நம் விஸ்வாத்யம், விஸ்வவந்த்யம் ஸகலபயாஹரம் பஞ்சவக்த்ரம் திரிதநத்ரம் கர்ப்பூர பநௌரங் கருணவதாரம் ஸம்ஸாரஸாரம் பஜதநத்ரஹாரம் ஸதாவஸந்தம் ஹ்ருதயார விந்தத பவம் பவாநி ஸஹிதாந் நமாமி வகலாஸ பீைாஸ நமத்ய ஸம்ஸ்தம் பக்வதஸ் சநந்த்யாதி பிஸ்தஸவ்ய மாநம் பக்தார்த்தி தாவாநல மப் ரதமயந் தியாதய துமாலிங்கித விஸ்வரூபம். என்று தியாைஞ் பசய்து, பிேகு சிவபூவஜ பசய்ய ஆரம்பிக்க தவண்டும். அப்படியில்வல பயன்ோல் சிவபபருமானுவைய திவ்விய மங்கள ஸ்வரூபத்வதத் தியாைிக்கிதேன் என்று நிவைத்தாவது சிவபூவஜ பசய்யலாம்.

ஹதரா மதஹஸ்வதரா ததவ சூலபாணி பிநாகத்ருக் பசுபதிச் சிவச் வசவ யஜமாை இதிக்ராமாத் இந்த அஷ்ைநாமங்களில் மிருதா ஹரணம்(மண் எடுத்துக் பகாள்வதும்) நீர் விட்டுப் பிவசந்து லிங்கம் பசய்வதும் பிராணப் பிரதிஷ்வை பசய்வதும் அவழத்தலும் ஸ்நாைம் பசய்வதும் பூவஜ பசய்வதும் க்ஷமாபணமும் விஸர்ஜைமும் பசய்ய தவண்டுவது எப்படிதயன்ோல் ஹராய நம என்று மண்வண எடுத்துக் பகாண்டு. மதகஸ்வராய நம என்று பிருதிவியில் நீர் தசர்த்துச் சிவலிங்கம் பசய்து சூல பாணதய நம என்று பிராணப் பிரதிஷ்வை பசய்து இருத்தி பிநாக பாணதய என்றும். வகலாஸ சிகராத் ரம்யாத் சமாகச்சமமப்ரதபா பூஜாம் தமாம்க் ருஹாத் வாசய ததாக்த புலததாபவ யததாக்த ரூபிணம் சம்பு மஹா மாவா ஹயாம்யஹ என்று ஆவாஹைம் பசய்ய தவண்டும். இைி பசால்லவிருக்கும் மந்திர ஜபத்திற்குப் பத்தில் ஒரு பாகம் தஹாமமும், தஹாமத்திற்கு பத்தில் ஒரு பாகம் பிராமண தபாஜைமும் பசய்ய தவண்டும், மஹாப் பிரதாபமுவைய நந்திததவவரயும் பிரமத கணங்கவளயும் பூஜித்த பிேதக சிவபபருமாவைப் பூஜிக்க தவண்டும். நாமபிரவிவிவத: ஸ்ததாத்ைரர் ம்ருத்யுஞ்ஜய ஸ்நாபதயச்ச சிவம் ஸம்யக்தத வஹ்யர் தகாததகநச என்றும் ஸ்நாைம் பசய்விக்கதவண்டும். ஸ்ரீசிவாய நம என்ே மந்திரத்தாதலதய வஸ்திரதாரணம் யக்தஞாபவதம்(பூணூல்) ீ விபூதி தாரணம், கந்தம், அக்ஷவத, அலங்காரம், புஷ்பம் இவற்வேயும் சிவாய நம என்தே சமர்ப்பிக்கதவண்டும். தமலும் தூபம், தீபம், வநதவத்யம், தாம்பூலம், கர்ப்பூர நீராஞ்சைம் ஆகியவற்வேயும் சிவாய நம என்தே சமர்ப்பிக்க தவண்டும். யஜமாநாய நம என்று க்ஷமாபணம் பசய்து முன்பு கூேிய பூதியாதய நித்யம் என்ே தியாைத்வதக் கூேி மந்திரஜபம் பசய்ய தவண்டும். அதன் பசய் முவேயாவது அஸ்ய ஸ்ரீ ஸதாசிவ மந்த்வரஸ்ய வாமததவருஷி ததவ ீ பங்க்தி ஸ்சந்த ஸ்ரீ ஸிதவா ததவதா மமபுக்தி முக்தி ப்ராட்ததய மந்த்ரஜதப விநிதயாக

என்று குரு உபததசம் பசய்த மந்திரத்வதச் தசர்த்து சிவசன்ைிதியிதல அநந்த பலன்கவளப் பபேதவண்டி பஜபிக்க தவண்டும். மந்திர பஜபம் பசய்யும்தபாது தன் மைவதப் பரிபூரணமாகச் சிவபபருமாைிைம் வவத்தத பஜபிக்க தவண்டும். சக்திக்கு ஏற்ப நூற்பேட்டுக்குக் குவேயாமல் பஜபித்து, ஜபத்தில் பத்தில் ஒரு பங்குக்குத் தர்ப்பணமும் பசய்து, தர்பணத்தில் பத்தில் ஒரு பங்கு மார்ஜைமும் (தன் சிரசன் தமல் கும்பஜலத்வதப் புதராக்ஷித்தல்) பசய்து சிவத் தியாைம் பசய்து, தன் பூவஜ சத்பலன் பகாடுக்கும்படி சிவபபருமாைது அஷ்ைமூர்த்தங்கவளயும் சர்வாய க்ஷிதிமூர்த்ததய நம பவாய ஜலமூர்த்ததய நம ருத்ராய தத÷ஐõ மூர்த்திதய நம உக்ராய வாயு மூர்த்ததய நம பீமாய ஆகாயமூர்த்ததய நம பசுபததய ய ஜமாைமூர்த்ததய நம மஹா ததவாய தஸாமமூர்த்ததய நம ஈசாநாய சூர்யமூர்த்ததய நம என்று அக்ஷவத, சந்தைம், புஷ்பம் முதலியவற்ோல் பூஜித்து கிருத்திய கீ த கல்ல வாத்தியம் முதலியவற்ோல் சிேப்புச் பசய்து, அக்ஷவத புஷ்பம் இவற்வே இரு வககளிலும் தாங்கி தாவகஸ்த் த்கதப்ராண ஸத்வச்சித்ததாஹம் ஸதாம்ருை கிருபாநிதத இதிஜ்ஞாத்வா பூதநாதப் ரஸிததய அஜ்ஞாநத்ய திவாஜ் ஞாநாஜ்ஜய பூஜாதிகம்மயா க்ருதந்த தஸ்து ஸபலங் க்ரு பயாதவ சங்கர அஹம்பாபீ மஹாநத்ய பாவநஸ்சம ஹாந் பவாந் இதிவிஜ்ஞாயதததவ ஸயதிச்சஸிததாகுரு தவவத புராவண ஸித்தாந்வத நுஷி பிர்விவிைதரபி நஜஞாததாஸி மஹாததவ குததா ஹம்த்வாம் ஸதாஸிவ சதாததாத்வ தீதயாஸ்மி ஸர்வபாைவர் மதஹஸ்வர யான் உன்னுவையவன் உன்ைிைத்தத என் சித்தத்வதயும் பிராணவையும் வவத்தவன். சகல சுகங்கவளயும் பகாடுப்பவதை! தயா சமுத்திரதை! சகலருக்கும் பிரபுதவ! என் முன் ததான்றுவாயாக, நான் பதரிந்தும் பதரியாதுஞ் பசய்த ஜபமும் பூவஜயும் உன் தயவால் சபலமாக தவண்டும். நான் பபரும்பாவங்கவளச் பசய்தவன் நீதயா பவித்திரஞ் பசய்வதில் சிேந்தவன். தயாசித்து உைது விருப்பப்படிச் பசய்யலாம். தவத புராண ஸித்தாந்தங்கவளக் கற்றும்

அேியபவாண்ணாத நின்வை நான் எவ்வாறுஉணரவல்தலன் சர்வ பாவங்களாலும் உன்வைதய நம்பி, நின்ேவைாக இருப்பதால் என்வை நீதய காப்பாற்ே தவண்டும் என்று பசால்லி சிவபபருமாைின் சிரத்தின் மீ து சமர்ப்பித்து அதநகவித பிரார்த்தவைகவளச் பசய்து, ததவாய நம என்றும் யதததா நீஞ்க் தததவஸக்ரு பார்தம் ஸமு பாகத ததாத்வ யாபுநர் ததவ ஸமாகந்தவ்ய தமவச சுவாமி யான் பூவஜ பசய்வதற்குத் தவய பசய்தது. தபாலதவ இப்பபாழுது யதாஸ்தாைம் பசன்று நான் நாவளயத்திைம் பசய்யும் பூவஜக்கு எழுந்தருள தவண்டும்! என்று விசர்ஜைம் பசய்ய தவண்டும். மீ ண்டும் அத்யாதிப் பிரதயாகத்வதக் கூேி; மந்த்ரஹீைம் கிரியாஹீைம் பக்திஹீைம் மதகச்சுவர யத் பூஜிதம் மயாததவ பரிபூரணந்ததஸ்துதத அதநகஸ் கந்தாதிபரிவார சதமத ஸ்ரீ பவாைி சங்கர பார்திவ பூஜா விதாதநா ஸகலததவாத்மக ஸ்ரீ பவாைி சங்கர ஸுப்ரீத ஸ்ஸுப்ர ஸன்தைா வரததாபவது ஏதத்பலம் ஸ்ரீசிவார்ப்பணமஸ்து என்று பூவஜவய முடிக்க தவண்டும். பிேகு சம்சார சம்பந்தமாை காரியங்களில் பிரதவசிக்கலாம் இவ்வாறு சிவபூவஜ பசய்து வந்தால் இஷ்ை சித்திகள் எல்லாம் வககூடும். இந்தப் பூவஜவய ஆதிவசவ தவதியர்கவள வவத்துக் பகாண்டு அவர்கள் பசால்லத்தான் பசய்ய தவண்டும். அவ்வாறு அந்தணர் கிவைக்காவிட்ைால் தாதை பசய்து பகாள்ளலாம் சிவபபருமாவை அர்ச்சித்த புஷ்பம் அக்ஷவத ஆகியவற்வே சிவாக்கிவையாக எடுத்து தன் சிரசுதமல் தரித்துக் பகாள்ளலாம். இவ்விதம் பூஜிப்பவர்களுக்கு ஒருகுவேயும் இராது. ஆறுமாத காலம் இவ்வாறு பூஜித்தவன் ஜீவன் முக்தைாவான். சாபாநுக்ரஹசமர்த்தைாவான் அவவைத் தரிசித்தாதல சிவ தசவவ பசய்த பயனும் கிவைக்கும். இதில் சந்ததகம் இல்வல இவ்விததம முைிவர்களாகிய தவத வியாசர் முதலியவர்கள் பசால்லியிருக்கிோர்கள். இதுதபாலதவ ஸ்ரீ கிருஷ்ணன், இந்திரன், முதலிதயார் பார்த்திவ லிங்கபூவஜ பசய்தார்கள். இவதக் தகட்ைவர்களுக்கு நீங்காத தபாக பாக்கியங்கள் வககூடும் என்று சூத முைிவர் வநமிசாரணிய வாசிகளுக்குக் கூேிைார். 67. கண்ணன் தசய்ை சிவபூத சூதமுைிவதர! கண்ணன், திைந்ததாறும் சிவபூவஜ பசய்ததாகச் பசான்ை ீர்கதள அவர் எந்தச் சமயத்தில் பூஜித்தார் என்பவத எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும்! என்று வநமிசாரணிய வாசிகள் தகட்ைார்கள் சூதபுராணிகர் கூேலாைார்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணமூர்த்தி பிருந்தாவைத்திலிருந்து வைமதுவரவய அவைந்து கம்ஸன் முதலியவர்கவளச் சங்கரித்து, வசுததவர் ததவகி முதலாைவர்கவள சிவேமீ ட்டு; சகல யாதவர்கவளயும் அவழத்து உக்கிரதசை ராஜனுக்குப் பட்ைங்பகாடுத்துப் பரிபாலித்து வந்தார். பிேகு ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் தந்வதயால் உபநயைம் பசய்விக்கப் பபற்று அவந்தி பட்ைணத்திலுள்ள சாந்தீபன் என்ே குருவவயவைந்து தசவித்து, அவரால் சிவபஞ்சாக்ஷர மந்திர உபததசம் பபற்று அந்தச் சிவமந்திரப் பிரபாவத்தால் குறுகிய காலத்திதலதய சகல வித்வதகவளயும் கற்றுணர்ந்து முதவலயால் விழுங்கப்பட்டு மவேந்த அந்தக் குரு புத்திரவைக் பகாண்டு வந்து, குரு காணிக்வகயாகக் பகாடுத்து; மதுராபுரிவய அவைந்து; அதநக வதத்தியர்களுைன் தபார் பசய்தார். வதத்தியவரர்கள் ீ தமன்தமலும் யாதவ வரர்கவளத் ீ துன்புறுத்துவவதக் கண்டு சமுத்திரத்தில் துவாரகாபுரியில் யாவவரயும் இருக்கச் பசய்து அப்பட்ைணத்தில் சகல சம்பத்துக்கவளயும் உண்ைாக்கி முசுகுந்தவை அனுக்கிரகித்து காலயவைன் முதலிய ராக்ஷஸர் தமன்தமலும் தபாருக்கு வந்ததால்

வரவதகிரிவய அவைந்து சிவபூஜா

துரந்தரராை உபமன்யு முைிவவர தரிசித்து சத்துருஹீைம் எவ்வாறு உண்ைாகும் என்று தகட்ைார். அதற்கு அந்த உபமன்யு முைிவர் நீ விஷ்ணு ஸ்வரூபியாவகயால் சிவபபருமாவை நீ ஏன் ஆராதிக்கக்கூைாது? தன்வைச் தசவித்தவர்களுக்குச் சகாயைாக இருக்கச்சிவபபருமான் காத்திருக்கின்ேவர் ஆவகயால் நீ சிவபூவஜ பசய்யும் பக்ஷத்தில் சகல சத்துருக்கவளயும் ஜயிப்பாய்! என்று கூேி சிவமந்திரத்வத உபததசித்தார். அது தபால ஸ்ரீகண்ணனும் ஸப்தமாஸ தீøக்ஷவய வகித்து கமலம் வில்வம் சதபத்திரம் குவச காவரம், ீ அறுகு, பவள்பளருக்கு முதலிய அதநகவிதமாை மலர்கவளக்பகாண்டும் தியாைதயாகத்தாலும் பூவஜபசய்தார் அதைால் சிவபபருமான் கண்ணைின் பக்திக்கு மகிழ்ந்து காட்சியளித்து, கிருஷ்ணா! நீ விரும்பிய வரத்வதக் தகள்! என்ோர். சிவபபருமாதை! உம் பரிபூரண கைாட்சத்தால் யாவும் எைக்கு இருந்தும் வதத்தியர்களுவைய பதாந்தரவிலிருந்து நீங்குவதற்காகதவ உம்வமச் சரணம் அவைந்ததன் பூர்வத்தில் என் பபரிதயார் யாவரும் உம்வம ஆராதித்திருக்கிோர்கள். பிரமனும் உம்வம உபாசித்திருக்கிோன். ஆவகயால் நீர் எைக்கும் அருள்புரிய தவண்டும் என்ோர் கண்ணன் அதற்கு சிவபபருமான் ஓ கிருஷ்ணா! உைக்குத் தைதான்ய சம்பத்துக்களும் புத்திரர்களும் அதநகம் ஸ்திரீகளும் விதசஷமாை சத்துரு சங்கார சமர்த்தும் உண்ைாகும்! என்று வரம் பகாடுத்தார், அப்தபாது அங்கிருந்த பார்வதிததவியும் மகிழ்ந்து பல வரங்கவளயும் பகாடுத்தாள் சிவசக்தியர் பகாடுத்த வரங்களால் கண்ணபிரான் மகிழ்ந்து மகாததவா பூர்வத்தில் சுதர்சைம் என்னும் சக்கரத்வத எைக்கு பகாடுத்துக் காத்தீர்

அந்தச் சக்கரத்தால் ராட்சஸர்கவள பஜயித்துக் பகாண்டிருந்ததன். இப்பபாழுதும் வரங்கள் பலவற்வேத் தந்தீர் என்று விதசஷமாகப் தபாற்ேிப் பூஜித்தார். கருணாநிதியாை சாம்பவமூர்த்தி நீ தபாவாயாக உைக்கு விதசஷமாை சுபங்கள் உண்ைாகத் தவய பசய்தவாம் என்று கூேியனுப்பி வவத்தார், கிருஷ்ணன், துவாரவகவய அவைந்து. மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்திருந்தார். இவ்வாறு ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுக்கு வரம் பகாடுத்து வில்தவஸ்வரர் என்ே பபயருைன் அந்த வரவதகிரியில் தகாயில் பகாண்ைருளி தன்வைச் தசவிப்பவர்களுக்கு நன்வமகவள அனுக்கிரகித்துக் பகாண்டிருக்கிோர். கிருஷ்ணன் ஏழுமாத காலமும் வில்வதளங்களாதலதய சிேப்பாக அருச்சவை பசய்த காரணத்தால் அந்தச் சிவலிங்க மூர்த்தத்துக்கு வில்தவஸ்வரர் என்ே பபயர் உண்ைாயிற்று. அன்று முதல் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் சகல சாம்ராஜ்யங்கவளயும் பகாடுக்கும் சிவபபருமாவைச் தசவித்து வந்தார் முைிவர்கதள! இந்தச் சரிதத்வதக் தகட்ைவர்கள் சகலபாவங்களிலிருந்தும் நீங்குவர்! இவ்வாறு சூதமுைிவர் கூேிைார். 68. ைிருமால் சக்கிராயுைம் தபற்ற சரிதை சூத முைிவதர! விஷ்ணுமூர்த்திக்குச் சிவபபருமான் சக்கிராயுதம் பகாடுத்தார் என்று கிருஷ்ணமூர்த்தி, ததாத்திரஞ் பசய்ததாகச் பசான்ை ீர்கதள! தாங்கள் யாவும் அேிந்தவராவகயால் அந்தச் சரிதத்வதயும் எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டுகிதோம்! என்ோர்கள் சவுைகாதி முைிவர்கள். சூதமுைிவர் கூேலாைார். முைிவர்கதள! ஒரு காலத்தில் பலசாலிகளாை அரக்கர்கள் அதிகமாகி உலகங்கவளப் பீடித்துத் தர்ம நாசம் பசய்து வந்தார்கள். அதைால் ததவர்கள் அவைவரும் சங்கைப்பட்டு விஷ்ணுமூர்த்திவய அவைந்து பரமாத்மாதவ! எங்கள் விஷயத்தில் தவய வவக்க தவண்டும். வதத்தியர்களால் நாங்கள் மிகவும் துன்பப்படுகிதோம். நாங்கள் எங்தக தபாதவாம்? காத்தல் கைவுளாை தங்கவளயவைந்ததாம்! என்று பிரார்த்தித்தார்கள். திருமால் அவர்கவள தநாக்கி, அமரர்கதள! அஞ்சாதீர்கள் நான் சிவபபருமாவை ஆராதித்து அவரருளால் உங்கவளக் காப்தபன் பவகவர்கள் பலவான்களாயிருப்பதால் பிரயத்தைம் பசய்து பவல்ல தவண்டியிருக்கிேது. அதற்காகதவ சிவாராதவை பசய்கிதேன் என்ோர். ததவர்கள் அவதக்தகட்டு மகிழ்ந்து தங்கள் இருப்பிைங்கவள அவைந்தார்கள். அதன்பிேகு விஷ்ணு வகலாயமவலக்குச் பசன்று சிவபபருமாவைக்குேித்துத் தவஞ்பசய்யக் கருதி தஹாமகுண்ைம் அவமத்து யாகம் வளர்த்தி. பார்த்திவ பூஜாவிதாைமாை பலவித ஸ்ததாத்திரங்களாலும் மந்திரங்களாலும் தசவித்து மாைஸ ஸரஸிலிருக்கும் தாமவர மலர்களால் பூஜித்து பத்மாசைத்தில் வற்ேிருந்து ீ தயாக நிவலயில் இருந்தார். அவர் அதநக காலம் பூவஜ இயற்ேியும் சிவபபருமான் காட்சியளிக்காததால் திருமால் கடிை தவத்வதயும் சிவபூவஜவயயும் தமற்பகாண்டு பலகாலம் பசய்து வந்தார். அப்தபாதும்

சிவபபருமான் ததான்ோமல் இருக்கதவ அவரது ஆயிரம் திருநாமங்கவளயும் தியாைித்து ஆயிரங்கமலங்களால் அர்ச்சவை பசய்யச் சங்கற்பம் பசய்து ஆயிரம் தாமவரகவளச் தசகரித்து வந்து ஒவ்பவாரு திருநாமத்துக்கு ஒவ்பவாரு மலராக அர்ச்சித்து வந்தார். அவரது பக்திவயச் சிவபபருமான் பரீட்சிக்க விரும்பிக் கவைசியில் ஒரு திருநாமத்துக்கு ஒரு மலர் குவேயும்படிச் பசய்தார். அதைால் திருமால் தம் சிவ பூஜா நியமத்துக்கு குவேபாடு ஏற்படுவவதச் சகிக்காமல் எைது கண் தாமவர மலதரயாகும் இதைாதலதய என் பூவஜவய முடிப்தபன் என்று அதவைப் பேிக்கத் பதாைங்கிைார். அப்தபா சிவபபருமான் அவர் முன்பு காட்சியளித்து விஷ்ணுதவ! உன் கண்வணப் பேிக்கதவண்ைாம். உன் பக்திக்கு மகிழ்ந்ததன் தவண்டியவரம் தகட்ைால் தருகிதேன். உைக்குக் பகாடுக்கக் கூைாதது எதுவுமில்வல என்ோர். அதற்கு மகா விஷ்ணு சங்கரா! நீர் அேியாதது யாதுமில்வல. உலகங்கள் வதத்தயர்களால் துன்புறுகின்ேை. யாவரும் சுகமவைவதற்கும் வதத்ய சங்காரம் பசய்வதற்கும் தக்க ஆயுதம் எதுவும் என் வகயில் இல்வல. எைதவ உம்வமச் சரணவைந்ததன்! என்று கூேித்துதித்தார் சிவபபருமான் விஷ்ணுவுக்கு இரங்கி சுதர்சைம் என்ே சக்கரா யுதத்வதக் பகாடுத்தருளிைார், அவதப் பபற்றுக் பகாண்ை விஷ்ணு கமலாநாம் ஸஹஸ்ரந்து ஹ்ருததம கங்கதரணச நஞ்ஞானு விஷ்ணு நாதச்ச மாயாரணமத்புதம் ந்யுநந்தச் சாபிதத்ஜ் ஞாத்வா தநத்ரதமக முதாஹ்ருதம் தந்தீருஷ்ட் வாசப்ரஸ ந்தநா பூச்சரங்கரஸ் ஸர்வது க்கஹா வதத் யாந்ஹந்துங்கதந்ததவ ஹ்யாயு தந்தப் ப்ரவர்ததத கிங்க தராமிக் வகச்சாமி ஸரணந்த்வா முபாகத இத்யுக்த்வாச நமஸ்க்ருத்ய ஸிவாய பரமாத்மதந ஸ்திதஸ்வச வாக்ர ததா ததவ ஸ்வயஞ்சஸுõரபீடித ததா தஸ்வமஸ்வயம் ஸ்ம்யு சக்ரஞ் சதத்தவாந்ப்ரபு ததஸ நவ பீடிதத விஷ்ணு வதத்யாம்ஸ்ச பலவத் தராந் சிவபபருமாைிைம் உத்திரவு பபற்றுச் சகல வதத்தியர்கவளயும் சங்காரம் பசய்தார். இவ்வாறு சூதமுைிவர் பசான்ைதும் அவவரச் சவுைகாதி முைிவர்கள் வணங்கி வியாசரின் சீ ைதர! விஷ்ணு மூர்த்தி சிவபபருமாவைப் பூஜித்த சஹஸ்ரநாமங்கள் யாவவ? எந்த சஹஸ்ர நாம பூவஜயால் சிவபபருமான் மைம் மகிழ்ந்து விஷ்ணுவுக்குச் சக்கராயுகத்வத அனுக்கிரகித்தாதரா, அந்தச் சஹஸ்ரநாமத்வத எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்ோர்கள் சூத முைிவர் அவதக் கூேலாைார்.

69. சிவ சஹஸ்ர நாமம் (சிவ நாம ஆயிரம்) முைி சிதரஷ்ைர்களாகிய வநமிசாரணிய வாசிகதள நான் வியாச மகரிஷியிைம் எவ்வாறு தகட்டிருக்கிதேதைா அவ்வாதே பசால்லுகிதேன். தகளுங்கள் விஷ்ணுவிைால் சிவபபருமான் மகிழ்ச்சியவையும் படி ஸ்ததாத்தரிக்கப்பட்ைதும் புண்ணிய கரமுமாை சிவஸஹஸ்ர நாமங்கவள இப்தபாது பசால்லுகிதேன் விஷ்ணு வாக்கியம். ஸ்ரீ விஷ்ணு நுவாச: ஓம் ஸிதவா ஹதராம்ரு தைாருத்ர நம: ஓம் புஷ்கர நம: ஓம் புஷ்பதலாசை நம: ஓம் அந்திகம்ய நம: ஓம் ஸதாசார நம: ஓம் ஸர்வ ஸம்புர் நம: ஓம் மதஹஸ்வர நம: ஓம் சந்த்ராபீைஸ் சந்த்ர பமௌலீர் விஸ்வம் விஸ்வா மதரஸ்வர தவதாந்தஸார ஸந்ததாஹ நம: ஓம் கபாலீ நீலதலாஹித நம: ஓம் தியாநா தாதரா பரிச்தசத்தயா பகௌரீ பர்த்தா கதணஸ்வர நம: 10 ஓம் அஷ்ைமூர்த்திஸ்த்ரிவர்கஸாதை நம: ஓம் ஞாைகம்தயா த்ருைப்ரஜ்தஞா ததவததவ ஸ்த்ரிதலாசை நம: ஓம் வாமதததவா மஹாததவ நம: ஓம் படுபரிப்ரு தைாத்ருை நம: ஓம் விஸ்வரூதபா விரூபா÷க்ஷõ வாகீ ஸ நம: ஓம் சுசி ஸத்தம் நம: ஓம் ஸர்வப்ரமாண ஸம்வாதீ வ்ருஷாங்தகா விருஷவாஹந நம: ஓம் ஈஸ நம: ஓம் பிநாகீ கட்வாங்கீ சித்ரதவஷஸ் சிரந்தந நம: ஓம் ததமா ஹதரா மஹா தயாகீ தகாப்தாப்ரஹ்மாசதூர்ஜடி நம: 20 ஓம் காலகால நம: ஓம் க்ருத்திவாஸா நம: ஓம் ஸுபக நம: ஓம் ப்ரணவாத்மக நம: ஓம் கூக்நத்ர நம:

ஓம் புரு÷ஷாஜுஷ்தயா துர்வாஸா புரஸாஸந நம: ஓம் திவ்யாயுத ஸ்கந்த குரு நம: ஓம் பரதமஸ்டீ பராத்பர நம: ஓம் அநாதிமத்ய நிததநா கிரீதஸா கிரிஜா தவ நம: ஓம் குதபர பந்து நம: 30 ஓம் ஸ்ரீகண்தைா தலாக, வர்தணாத்த தமாம்ருது நம: ஓம் ஸமாதி தவத்ய நம: ஓம் தகாதண்டீ நீலகண்ை நம: ஓம் பரஸ்வதீ நம: ஓம் விஸாலா, ÷க்ஷõம் ருநவ்யாத நம: ஓம் ஸுதரஸ நம: ஓம் ஸுர்யதாபந தர்மதாம க்ஷமா நம: ஓம் ÷க்ஷத்ரம் பகவாந் பகதநத்ரபித் உக்ர நம: ஓம் பசுபதி ஸ்தார்க்ஷய நம: ஓம் ப்ரியபக்த நம 40 ஓம் பரந்தப நம: ஓம் தாதாதயாச தராதக்ஷ நம: ஓம் கர்மந்தீ காமஸாஸந நம: ஓம் ஸ்மஸாநநிலய நம: ஓம் ஸுக்ஷ்ம நம: ஓம் ஸ்மஸாைஸ்ததா மதஹஸ்வர நம: ஓம் தலாக கர்த்தா ம்ருகபதிர் மஹாகர்த்தா மஹாஷதி நம: ஓம் உத்ததரா தகாபதிர் தகாப்தா ஜ்ஞாைகம்ய நம: ஓம் புராதந, நீதி நம: ஓம் ஸுநீதி நம:

50

ஓம் ஸுத்தாத் மாதஸாம் நம: ஓம் தஸாமாத நம: ஓம் ஸுகி தஸாக தபாம்ருதப நம: ஓம் பஸளம்தயா மஹாதததஜா மஹாத்யுதி நம: ஓம் தததஜாம்தயாம் ருதமதயாந்நமயச்ச ஸுதாபதி நம: ஓம் அஜாத ஸத்ருரா தலாக நம: ஓம் ஸம்பாவ்தயா ஹவ்ய வாஹந நம: ஓம் தலாக கதரா தவதகர நம: ஓம் ஸுத்ரகார நம:

ஓம் ஸநாதந மஹர்ஷி கபிலாசார்தயா விசுவதீப்திர் விதலாசந நம: 60 ஓம் பிநாக பாணிர் பூததவ நம: ஓம் ஸ்வஸ்தித் ஸ்வஸ்திக் ருத்ஸுதீ தாத்ருதாமாதாமகர நம: ஓம் ஸர்வச ஸர்வதகாசர நம: ஓம் ப்ரஹ்மஸ்ருக் விசுவஸ்ருக் ஸர்க நம: ஓம் கர்ணி கார நம: ஓம் ப்ரிய, கவி நம: ஓம் ஸாதகாவி ஸாதகாதகா ஸாக நம: ஓம் ஸிதவாபீஷக நுத்தம நம: ஓம் கங்காப் லதவாததகாபவ்ய? புஷ்கல நம: ஓம் ஸ்தபதி நம: 70 ஓம் ஸ்திர நம: ஓம் விஜிதாத்மா விஷயாத்மா பூதவாஹநா ஸாரதி ஸகதணா கணகாயச்சஸுகீ ர் திக்சிந்ந ஸம்ஸய நம: ஓம் காமததவ நம: ஓம் காமபாதலா பஸ்தமாத் தூலித விக்ரஹ, பஸ்மப்ரிதயா பஸ்மஸாயீ காமிகாந்த நம: ஓம் க்ருதாகம ஸமாவர்ததா நிவ்ருத் தாத்மா தர்மபுஞ்ஜ நம: ஓம் ஸ்தாஸிவ நம: ஓம் அகல்மஷச்சதுர் பாஹுர் துராவாதஸா துராஸத நம: ஓம் துர்லதமாதுர்க தமாதுர்க நம: ஓம் ஸர்வாயுத விஸாரத நம:ஓம் அத்யாத்ம தயாகநிலய நம: 80 ஓம் ஸுதந்து ஸிதந்து வர்தந நம: ஓம் ஸுபாங்தகா தலாக ஸாரங்தகா ஜகதீதஸா நம: ஓம் ஜநார்தந நம: ஓம் பஸ்மசுத்திகதரா தமருதராஜஸ்வ ீ சுத்த விக்ரஹ அஸாத்ய நம: ஓம் ஸாதுஸாத் யச்ச ப்ருத்ய மர்கைரு பத்ருக் ஹிரண்யதரதா நம: ஓம் பபௌராதணாரிபு ஜீவ ஹதரா பல நம: ஓம் மஹாஹ்ரததா மஹாகர்த்த நம: ஓம் ஸித்த நம: ஓம் ப்ருந்தார வந்தித நம: ஓம் வ்யாக்ர சர்மாம் பதராவ்யாலீ மஹா பூததா மஹாநிதி நம: 90

ஓம் அம்ருதா தஸாம்ருதவபு நம: ஓம் பாஞ்சஜந்ய ப்ரபஞ்ஜந நம: ஓம் பஞ்சவிம்ஸதி தத்வஸ்த, பாரிஜாத நம: ஓம் பராவர ஸுலப நம: ஓம் ஸுவ்ரத குதராப்ரம் ஹதவத நிதிர் நிதி நம: ஓம் வர்ணாஸரம குருவர்ணி ஸத்ரு ஜித்சத்ருதாபந நம: ஓம் ஆஸ்ரம நம: ஓம் க்ஷபண நம: ஓம் க்ஷõதமாஜ்ஞாைவாநச தலசுவர நம: ஓம் ப்ரமாண பூ ததாதுர்ஜ்தஞய நம100 ஓம் ஸுபர்தணா வாயு வாஹந நம: ஓம் தநுர்ததரா தநுர்தவததா குணராசிர் குணாகர நம: ஓம் ஸத்ய நம: ஓம் ஸத்ய பதராதீதைா தர்மாங்தகாதர்ம ஸாதந நம: ஓம் அநந்தத்ருஷ்டிரா தந்தநா தண்தைாத்மயிதாதம நம: ஓம் அபிவாத்தயா மஹாமாதயா விசுவகர்மா விஸாரத வதராதகா ீ விநீதாத்மா தபஸ்வ ீ பூத பாவந நம: ஓம் உந்மத்ததவஷ நம: ஓம் ப்ரசந்தநா ஜுதகாதமா ஜிதப்ரிய நம: ஓம் கல்யாண ப்ரக்ருதி நம: ஓம் கல்ப ஸர்வதலாக ப்ரஜாபதீ நம: 110 ஓம் தரஸ்வதார ீ தகாதீமாந் ப்ரதாநப்ரபு ரவ்ய தலாக பரதலாந்தர் ஹி தாத்மா கல்பாதி நம: ஓம் கமதலக்ஷண நம: ஓம் தவத சாஸ்த்ராந்த தத்வஜ்தஞா நியதமா நியதாஸ்ர சந்திரஸுர்ய நம: ஓம் சநி தகதுர்வராங்தகாவித் ருமச்சவி, பக்திவசிய நம: ஓம் பரப்ரஹ்மம்ருக பாணார் பதணாநக, அத்ரி ரத்ரியாலய நம: ஓம் காந்த நம: ஓம் பரமாத்மர்ஜக த்குரு நம: ஓம் ஸர்வகர்மா லயஸ் துஷ்தைா மங்கல்தயா மங்கலாவ்ருத நம: ஓம் மஹாதபா தீர்கதபா நம: ஓம் ஸ்தவிஷ்ை நம: 120 ஓம் ஸ்தவிதராத்ருய நம: ஓம் அஹஸம்வத்ஸ் தராவ்யாப்தி, ப்ரமாணம் பரமந்தப நம:

ஓம் ஸம்வத்ஸரக தராமந்த்ர ப்ரத்யய நம: ஓம் ஸர்வ தர்ஸந நம: ஓம் அஜ நம: ஓம் ஸர்தவசுவர நம: ஓம் ஸித்ததா மஹாதரதா மஹா பவ நம: ஓம் தயாகி தயாக்தயா மஹா தததஜா! ஸித்தி நம: ஓம் ஸர்வாதி நக்ரஹ வஸுர்வஸுமநா நம: ஓம் ஸத்ய நம: 130 ஓம் ஸர்வ பாப ஹதராஹரா நம: ஓம் ஸுகீ ர்தி நம: ஓம் தசாபந நம: ஓம் ஸ்ரீமா நவாவ்ம ஸதகாசர நம: ஓம் அம்ருத நம: ஓம் சாசுவத நம: ஓம் சாந்ததா பாண ஹஸ்த நம: ஓம் ப்ரதாபவாந் கமண்ைலு ததராதந்வ ீ தவதாங்தகா தவதவிந்முநி நம: ஓம் ப்ராஜ்ஷ்ணுந் தபாஜைம் தபாக்தா தலாகநாததாதுராதர நம: ஓம் அதீந்திரிதயா மஹாமாய நம: 140 ஓம் ஸர்வவாஸஸ் சதுஷ்பத நம: ஓம் காலதயாகீ மஹா நாததா மதஹாத்ஸாதஹா மஹா பல மஹாபுத்திர் மஹா வர்தயா ீ பூதசாரீ புரந்தர நம: ஓம் நிஸாசர நம: ஓம் ப்தரதசாரீ மஹாசக்திர் மஹாத்யுதி நம: ஓம் அநிர்ததஸ்யவபு ஸ்ரீமாந்த் ஸர்வாசார்ய மதநாகதி நம: ஓம் பஹு ஸ்ருததா நம: ஓம் மஹா மாதயா நியதாத்மா த்குதவா த்ருவ நம: ஓம் ஓஜஸ்தததஜா த்யுதிததரா நர்தக நம: ஓம் ஸர்வ ஸாஸக ந்ருத்ய ப்ரிதயா ந்ருத்யநித்ய நம: ஓம் ப்ரகாஸாத்மா ப்ரகாஸக நம: 150 ஓம் ஸ்பஷ்ைாக்ஷதரா புததா மந்த்ர் நம: ஓம் ஸமாந ஸாரஸம்ப் லவ நம: ஓம் யுகாதி க்ருத் யுகாவர்ததா கம்பீதராவ்ருஷ வாஹந நம: ஓம் இஷ்தைா விசிஷ்ை நம: ஓம் சிஷ்தைஷ்ை நம:

ஓம் ஸாபபஸாரதபாதநு நம: ஓம் தீர்த ரூபஸ்தீர்த நாமாதீர்தாத்ருஸ்ய நம: ஓம் ஸ்துததார்தத, அபாந் நிதிர திஷ்ைாநம் விஜதயாஜயகாலவித் நம: ஓம் ப்ரதிஷ்டித ப்ரமாணஞ்தஞா ஹிரிண்யகவதசா ஹரி நம: ஓம் விதலாசந நம: 160 ஓம் ஸுரகதணா வித்தய தஸாபிந்து ஸம்ஸ்ரய பாலரூதபா பதலாந் மத்ததா விகர்தாகஹ தநாகுஹ நம: ஓம் கரணங் காரணங் கர்த்தா ஸர்வ பந்த விதமாசைா நம: ஓம் வ்யவஸாதயா மஹா சாப ஸ்திக்மாம் சுர்பதிர நம: ஓம் கக நம: ஓம் அபிராம நம: ஓம் ஸூஸரண ஸுப்ரஹ்மண்ய ஸூதாபதி மகவாந்பகௌஸிதகா மாந்விராம நம: ஓம் ஸர்வஸாதந நம: ஓம் லலாைா÷க்ஷõ விஸ்வததஹ நம: ஓம் ஸார ஸம்ஸார சக்ரப்ருத் அதமாக தண்தைா மத்யஸ்ததா ஹிரண்தயா ப்ரஹ்ம வாசஸி நம: ஓம் பரமந்த பதராமாயீ ஸ்ம்மதராவ்யாக்ரதலாசந ருசிர் விரஞ்சி நம: 170 ஓம் ஸ்வர்பந்துர் வாசஸ்பதிரஹர்பதி நம: ஓம் ரவிர்விதராசந ஸ்கந்த நம: ஓம் ஸாஸ்தா வவவஸ்வததாயம நம: ஓம் யுக்திருந் நதகீ ர்திஸ்ச ஸாதுராக பரஞ்ஜாய நம: ஓம் வகலாஸாதிபதி நம: ஓம் காந்த நம: ஓம் ஸவிதார விதலாசந நம: ஓம் வித்வத்த தமாவதபதயா ீ விஸ்வ பர்தா நிவாரித நம: ஓம் நித்தயா நித்ய கல்யாண நம: ஓம் புண்ய ஸ்ரவணகீ ர்தா நம: 180 ஓம் தூரஸ்ரவா விஸ்வஸதஹாத்தய தயாது நம: ஓம் க்கப்ரநாஸக நம: ஓம் உத்தாரதணா துஷ்க்ருதி ஹாவிஞ்தஞதயா துஸ்ஸ தஹாபவ நம: ஓம் அநாதிர்பூர் புதவாலக்ஷ்மி நம: ஓம் கிரீடித்ரிதஸாதிப நம: ஓம் விஸ்வ தகாப்தா விஸ்வகர்தா ஸுவதராரு ீ சிராங்கத நம:

ஓம் ஜநதநா ஜகஜந்மாதி ப்ரீதிமாந் நீதி மாந்தவ நம: ஓம் வசிஷ்ை நம: ஓம் கஸ்ய தபாபாதுர் பீதமா பீம பராக்ரம நம: ஓம் ப்ரணவ நம: 190 ஓம் ஸப்ததா சாதரா மஹாகாதளா மஹாதந நம: ஓம் ஜந்மாதி தபாமஹததவ நம: ஓம் ஸகலாகமபாரக நம: ஓம் தத்வந்தத்தவ விததகாத்மா விபுந்விஸ்வ விபூஷண நம: ஓம் நுஷிர்ப்ராஹ்மண ஐஸ்வர்ய ஜந்மம் ருத்யுஜராதிக நம: ஓம் பஞ்ச யஜ்ஜஸமுத்பத்திர் விஸ்தவதஸா விமதலா தய நம: ஓம் ஆத்மதயாநி ரநாதயந்ததா வத்ஸதலா பக்த தலாகத்ருக் காயத்ரீ வல்லப நம: ஓம் ப்ராம்ஸுர் விஸ்வாவாஸ நம: ஓம் ப்ரபாகர நம: ஓம் ஸீஸுர் கிரிரத ஸம்ராட் ஸுதஷண நம: 200 ஓம் ஸுரஸத்ஹா அதமாதகா ரிஷ்ை தநமிஸ்ச குமுததா விக்தஜ்வர ஸவயஞ்ஜ் தயாதிஸ்தநுஜ்தயாதி ராத்மஞ்தயாதிர சஞ்சல நம: ஓம் பிங்கல கபில ஸ்ம ஸ்ருர் பால தநதர ஸ்த்ரயீதநு நம: ஓம் ஜ்ஞாநஸ்கந்ததா மஹாநீதிர் விஸ்தவாத் பத்திரு பப்லவ நம: ஓம் பதகா விவஸ்வாநாதித்தயா தயாக பாதராதிவஸ்பதி நம: ஓம் கல்யாண குணநாமாச பாபஹா புண்யதர்ஸந நம: ஓம் உதாரகீ ர்தி ருத்தயாகீ ஸத்தயாகீ ஸதஸந்மய நம: ஓம் நக்ஷத்ரமாலீ நாதகஸ நம: ஓம் ஸ்வாதிஷ்ைாந பதாஸ்ரய நம: ஓம் பவித்ர நம: ஓம் பாபஹாரீச மணி பூதராந தபாகதி நம: 210 ஓம் ஹ்ருத் புண்ைரீக மாஸீத நம: ஓம் ஸுக்ர நம: ஓம் ஸாந்ததாவ்ருஷாகபி நம: ஓம் உஷ்தணாக்ருஹபதி நம: ஓம் க்ருஷ்ண நம: ஓம் ஸமர்ததாநர்த நாஸக நம: ஓம் அதர்மஸத்ருரஜ்தஞய நம:ஓம் புருஹுத நம: ஓம் புருஸ்ருத நம: ஓம் ப்ரஹ்மகர்தபா ப்ருஹத் கர்தபா தர்மததநுர் தநாகம் நம: 220

ஓம் ஜகத்திவத ஷீஸுகத நம: ஓம் குமார குஸலாகம் நம: ஓம் ஹிரண்ய வர்தணா ஜ்தயாதிஷ்மான் நாதா பூதரததா த்வநி நம: ஓம் அராதகா நயைாதய÷க்ஷõ விஸ்வாமித்தரா ததநஸ்வர நம: ஓம் ப்ரஹ்ம ஜ்தயாதிர் வஸுதாமா மஹாஜ்தயாகிர நுத்தம நம: ஓம் மாதா மதஹா மாதரிஸ்வா நபஸ்வாக் நாகஹாரத்ருக் புலஸ்த்ய நம: ஓம் புலதஹா கஸ்த்தயா ஜாது கர்ண்ய நம: ஓம் பராஸர நம: ஓம் நிரா வரண நிர்வாதரா வவரஞ்ச் தயாவிஷ்ை ரஸ்ரவா நம: ஓம் ஆத்மபூர நிருத்ததாத்ரிர்ஜ்ஞாைமூர்திர் மஹாயஸா நம: 230 ஓம் தலாக வராக்ரண ீ ீர் வரீ ஸ்சண்ை நம: ஓம் ஸத்யபராக்ரம நம: ஓம் வ்யாலாகல்தபா மஹாகல்ப நம: ஓம் கல்பவ்ருக்ஷ நம: ஓம் கலாதர நம: ஓம் அலங்கரிஷ்ணு சதலா தராசிஷ்னுர் விக்ர தமாக்கத நம: ஓம் ஆயு நம: ஓம் ஸப்த பதிர்தவகீ ப்லவந நம: ஓம் ஸிகிஸாரதி அஸம் ஸ்ருஷ்தைாதுதிதி ஸக்ர ப்ரமாதீபாதபாஸந நம: ஓம் வஸுஸரவா ஹவ்யவாஹ நம: 240 ஓம் ப்ரதப்தா விஸ்வதபாஜந ஜப்தயாஜ ராதிஸமதநா தலாஹிதாத் மாதநூநபாதப்ருஹதஸ்தவாநதபா தயாரி ஸுட்ரதீ கஸ்தமிஸ்ரஹா நிதாகஸ்தப தநாதமக ஸ்வக்ஷ நம: ஓம் பரபுரஞ்ஜய ஸுகாநில நம: ஓம் ஸுநிஷ்பக்ந நம: ஓம் ஸுரபிஸிஸிராத்மக நம: ஓம் வஸந்ததா மாததவாக்ரீஷ்தமா நபஸ்தயா பீஜவாஹந நம: ஓம் அங்கிராகுரு ராத்தரதயா விமதலா விஸ்வ வாஹந நம: ஓம் பாவந நம: ஓம் ஸுமதிர்வித் வாம்ஸ்த்வரவித்தய நரவாஹந நம: ஓம் மதகாபுத்திரஹங்கார நம: ஓம் ÷க்ஷத்ரக்ர நம: 250 ஓம் ÷க்ஷத்ரபாலக நம:

ஓம் ஜமதக்ைிக் பலநிதிர்

நம:

ஓம் விகாதலா விஸ்வ காலவ நம: ஓம் அதகாதராதுத்தராதயஞ்ஞ ஸ்தரதயாநி நம: ஓம் ஸ்தரய ஸாம்பத நம: ஓம் வஸதலாகக நருந்தாதபா தாைவாரிரநித்தம நம: ஓம் ரஜநீஜக கஸ்சாரு விஸால்தயா தலாக கல்பந்ருக் சதுர்தவத ஸ்சர்பாவஸ் சதுரஸ் சதுரப்ப்ரிய நம: ஓம் ஆம்நாதயாத ஸமாம்நாய ஸ்தீர்தததவ ஸிவாலய நம: ஓம் பஹுரூதபா மஹாரூப நம: ஓம் ஸர்வரூப ஸ்சராசர நம: 260 ஓம் ந்யாய நிர்மாய தகாந்யாயீ ந்யாயகம்தயா நிரந்தர நம: ஓம் ஸஹஸ்த்ர பாஹு ஸர்தவஸ நம: ஓம் ஸரண்ய நம: ஓம் ஸர்வ தலாகத்ருக் பத்மாஸந

நம:

ஓம் பரஞ்ஜ்தயாதி நம: ஓம் பரம்பார நம: ஓம் பரம்பலம் நம: ஓம் பத்மகர்தபா மஹா கர்தபார் விஸ்வகர்தபா விசக்ஷண நம: ஓம் சராசரஜ்தஞா வரததாவதர ஸஸ்து மஹா பல நம: ஓம் ததவாஸுர குருர் தததவா ததவா ஸுரமஹாஸ்ரய நம: 270 ஓம் ததவாதிதரதவா ததவாந்நிர் ததவாக்நிஸுகத நம: ஓம் ப்ரபு நம: ஓம் ததவாஸுதரஸ்வதரா திவ்தயா ததவா ஸுர மதஹஸ்வர நம: ஓம் ததவததவ மதயாசிந்த்தயா ததவததவாத்ம ஸம்பவ

நம:

ஓம் ஸத்தயா நிரஸுரவ்யாக்தரா ததவ ஸிம்தஹா திவாகர நம: ஓம் விபுதாக்ரவஸ்தரஷ்ை நம: ஓம் ஸர்வதததவாத்ததமாத்தம ஸிவக்ஞாைரத நம: ஓம் ஸ்ரீமாந்ஸிகி ஸ்ரீபர்வதப்ரிய நம: ஓம் வஜ்ரஹஸ்த

நம:

ஓம் ஸித்தகட்கீ நரஸிம்ஹநிபாதந ப்ரஹ்மசாரீ தலாகசாரீ தர்ம சாரீ தநாதிப நம: 280 ஓம் நந்தீநந் தீஸ்வதரா நந்ததா நகநவ்ரததர நம: ஓம் ஸ்வர்க ஸுசி நம: ஓம் லிங்கத் யக்ஷஸுராத் ய÷க்ஷõ தயாகாத் ய÷க்ஷõயுகாலஹ நம:

ஓம் ஸ்வதர்மா ஸ்வர்கத ஸ்வர்க கர நம: ஓம் ஸ்வரமயஸ்வந பாணாத்ய÷க்ஷõபீ ஜகர்தா தர்ம கருத்தர்ம ஸம்பவ நம: ஓம் தம்தபாதலா தபார்த்தவிச் சம்பு ஸர்வ பூத மதஹஸ்வர ஸமஸாந நம: ஓம் நிலயஸ்த்ர்யக்ஷ நம: ஓம் தஸதுரப்ரதிமாக்ருதி தலாதகாத் தரஸ்புதைாதலாக ஸ்த்ரியம் பதகா நாக பூஷண நம: ஓம் அந்தகாரிர் மகத்தவ விஷ்ணுகந்தர பாதந நம: ஓம் ஹுநததா÷ஷா க்ஷயகுதணா தக்ஷõரி நம: 290 ஓம் பூஷதந்தபித் தூர்ஜடி நம: ஓம் கண்ை பாஸுகஸகதலா நிஷ்கதலாநக நம: ஓம் அகால நம: ஓம் ஸகலாதா நம: ஓம் பாண்டு ராதபாம் ருதைா நை , பூர்ண நம: ஓம் பூரயிதாபுண்ய நம: ஓம் ஸுகுமார நம: ஓம் ஸுதலாசந நம: ஓம் ஸாமதகய ப்ரிதயாக்ரூர புண்யகீ ர்திர நாமய மதநாஜ வஸ்தீர்த்தகதரா ஜடிதலா ஜீவிததஸ்வர நம: ஓம் ஜீவிதாந்தகதரா நித்தயா வஸுதரதா வஸுப்ரத நம: 300 ஓம் ஸத்கதி நம: ஓம் ஸத்க்ருதி ஸித்தி நம: ஓம் ஸஜ்ஜாதி நம: ஓம் காலகண்ைக கலாததர மஹாகாதலா பூதஸத்ய பராயண நம: ஓம் தலாகலாவண்ய கந்தாச தலாதகாத்த ரஸீகாலய சந்த்ரஸஞ்ஜீவந நம: ஓம் ஸாஸ்தா தலாக கூதைாமஹாதீப நம: ஓம் தலாக பந்தூர்தலாகநாத நம: ஓம் க்ருதஞ்ஞ கீ ர்திதக்ஷண நம: ஓம் அநபாதயாக்ஷர நம: ஓம் காந்த நம: 310 ஓம் ஸர்வ ஸஸ்த்ர ப்ருதாம் வர நம: ஓம் தததஜாமதயா த்யுதிததரா தலாகாதாம க்ரண ீரணு நம: ஓம் ஸுசிஸ்மித நம: ஓம் ப்ரஸந ….. துர்தஜதயாதுரநிக்ரம நம:

ஓம் ஜ்தயாதிர்மதயா ஜகந்நாததா நிராகாதராஜதலஸ்வர ….. வதணா ீ மஹாதகாதபா விதஸாக நம: ஓம் தஸாக நாஸந நம: ஓம் த்ரிதலாக பஸ்த்ரிதலாதகஸ ஸர்வ ஸூத்திர ததாஷஜ நம: ஓம் அவ்யக்த லஷ்தணதததவா வ்யக்தாவ் யக்ததா விஸாம்பதி நம: ஓம் வரஸீதலா வரகுண நம: ஓம் ஸாதராமாந ததநாமய நம: 320 ஓம் ப்ரஹ்மா விஷ்ணு நம: ஓம் ப்ரஜாபாதலா ஹம்தஸா ஹம்ஸகதிக்வய நம: ஓம் தவதா விதாதா தாதாச ஸ்க்ரஷ்ைா ஹர்த்தா ரசதுமுக நம: ஓம் வகலாஸ ஸிகராவாஸி ஸர்வா வாஸீஸதா கதி நம: ஓம் ஹிரண்ய கர்தபாத்ருஹிதணா பூதபாதலாதபூபதி நம: ஓம் ஸத்தயாகீ தயாக வித்தயாகீ வரததா ப்ராஹ்மண நம: ஓம் ப்ரிய நம: ஓம் ததவப்ரிதயா ததவகாததா ததவஜ்தஞா ததவசிந்தக நம: ஓம் விஷமா÷க்ஷõ விஸாலா÷க்ஷõ வ்ருஷததா வ்ருஷவர்தந நம: ஓம் நிர்மதமா நிர ஹங்காதரா நிர்தமாஹா நிருயத்ரவ நம: 330 ஓம் தர்பஹாதர்ப ததாத்ருப்த நம: ஓம் ஸர்வர்து பரிவர்த்தக ஸஹஸ்ர ஜீஸஹஸ் த்ரார்கி நம: ஓம் ஸ்நிக்தப்ருக்ருதி தக்ஷிண நம: ஓம் பூதபவ்யபயந்நாத நம: ஓம் ப்ரபதவா பூதி நாஸந அர்த்ததா நர்த்ததா மஹாதகாஸ நம: ஓம் பரகார்வயந பண்டித நம: ஓம் நிஷ்கண்ைக நம: ஓம் க்ருதாநந்ததா நிர்வ்யா தஜாவ்யாஜ மர்தந நம: ஓம் ஸத்வவாந் ஸாத்விக ஸத்யகீ ர்தி நம: ஓம் ஸ்தநஹக்ருதாகம நம: 340 ஓம் அகம்பிதா இணக்ராஹி வநகாத் மாைநககர் மக்ருத், ஸுப்ரீத நம: ஓம் ஸுமுக நம: ஓம் ஸுக்ஷ்ம நம: ஓம் ஸுகதராத க்ஷிணாநில நந்திஸ் கந்தததரா துர்ய நம: ஓம் ப்ரகை ப்ரீதீவர்த்தை நம: ஓம் அபராஜித நம: ஓம் ஸர்வ ஸத்தவா தகாவிந்த் நம:

ஓம் ஸத்வவாஹந நம: ஓம் அத்ருத ஸ்வத்ருத நம: ஓம் ஸித்த

நம: 350

ஓம் பூதமூர்திர் யதஸாதந வாராஹா ஸ்ருங்கத்ருக் ஸ்ருங்கி பலவாதநக நாயக நம: ஓம் ஸ்ருதப்ரகாஸ ஸ்ருதிமா தரகபந்துர தநகக்ருத் ஸ்ரீ வத்ஸலஸி வாரம்ப நம: ஓம் ஸாந்த பத்ர ஸதமாயஸ நம: ஓம் பூஸதயா பூஷதணா பூதிர் பூதக்ருத் பூதபாவந நம: ஓம் அகம்தபா பக்திகா யஸ்து காலஹா நீல தலாஹித நம: ஓம் ஸத்ய வ்ரதமஹாத்யாகீ நித்ய ஸாந்தி பராயண பரார்த்த வ்ருத்திர்வாததா விவிக்ஷúஸ்துவிஸாரத ஸுபத நம: ஓம் ஸபகர்தாச ஸுபநாமா ஸுப நம: ஓம் ஸ்வயம் அநர்த்திததா குண ஸாக்ஷீ த்யகர்தாகநகப்ரப

நம:

ஓம் ஸ்வபாவ பத்தரா மத்யஸ்த யீக்ரக நம: ஓம் ஸ்ரீக்ரநாஸந நம: 360 ஓம் ஸிகண்டிகவசீ ஸூலிஜடீமுண்டி சகுண்ைலீ அம்ருத்யு நம: ஓம் ஸர்வத்ழிக்ஸிம் ஹஸ்தத தஜாராஸிர்ம ஹாமணி நம: ஓம் அஸங்க்தயதயா ப்ரதமா யாத்மா வர்ய ீ வாக் வரியதகாவித ீ நம: ஓம் தவத்யஸ்வசவ விதயாகாத்மா பராமா முநீஸ்வர நம: ஓம் அதுத்ததமா துராதர்÷ஷா மதுரப்ரிய தர்ஸை நம: ஓம் ஸுதரஸி நம: ஓம் ஸரணம் சர்வ நம: ஓம் ஸப்தப்ரஹ்ம ஸதாங்கதி நம: ஓம் காலபக்ஷ நம: ஓம் கால காரீகங்கண ீ க்ருத வாஸுகி நம: 370 ஓம் மதஹஸ் வாதஸாமஹீபக்தா நிஷ்களங்தகா விஸ்ருங்க் கல நம: ஓம் த்யுமணி ஸ்தரணிர் தந்ய நம: ஓம் ஸித்தித நம: ஓம் ஸித்தஸாதந நம: ஓம் விஸ்வத நம: ஓம் ஸம்வ்ருத ஸ்துல்தயா வ்யூதைாரஸ்தகாமஹாபுஜ நம: ஓம் ஸர்வதயாநிர் நிராதங்தகா நரநாராயணப்ரிய நம: ஓம் ஸ்ததாதாவ்யாஸ முர்திர் நம: ஓம் நிரஸ்குஸ நம:

ஓம் நிரவத்ய மதயா பாதயா வித்யாராஸீ ரஸப்ரியா ப்ரஸாந்த புத்திரக்ஷúண்ண ஸங்க்ரஹீ நித்யஸுந்தர நம: 380 ஓம் வவய்யாக்ரதுர்தயா தாத்ரீஸ ஸாகல்ய ஸர்வரீபதி நம: ஓம் பரமார்த்த ருருர் த்ருஷ்டி நம: ஓம் ஸரீராஸ்ரிதவத்ஸல நம: ஓம் தஸாதமாரஸ ஜ்தஞாரஸத நம: ஓம் ஸர்வ ஸத்வாவலம்பந நம: ஓம் ஏவம் நாம்நாம் ஸஹஸ்தரண துஷ்ைாவ வ்ருஷபத்வஜம் நம: ஓம் பரார்த்தயாமாஸ ஸம்புஞ்ச பூஜயாமாஸ பங்கவஜ நம: 387 இத்தவகய ஆயிரம் திருநாமங்களால் ரிஷபத்துவஜ காளகண்ை திரிதநத்திரதாரராை சிவபபருமாவை, விஷ்ணுமூர்த்தி பிரார்த்தவை பசய்ததும் தாமவர மலர்களால் அர்ச்சவையும் பசய்து பகாண்டும் இருக்கும் தபாது சிவபபருமான் மஹா விஷ்ணுவின் பக்திவயச் தசாதிக்க தவண்டி, அந்தத் தாமவர மலர்களில் ஒன்வே அர்ச்சவைக் காலத்தில் மவேயச் பசய்தார். விஷ்ணு, ஒரு திருநாமத்திற்கு மலர்காணாது குவேந்தவத உணர்ந்து, தாமவரயிழந்த பிேகு இைி எைது கண்கள் இருந்தும் என்ை பயன்? எல்லாப் பிராணிகளுக்கும் ஊன்று தகாலாகவுள்ள சர்தவஸ்வரன் சிவபபருமாதை! என்று உணர்ந்து தைது கண்களில் ஒன்வேத் ததாண்டிபயடுத்து, மைப் பூர்த்தியாக இத்ததாத்திரத்வதச் பசால்லிப் பூஜித்தார். சிவபபருமான் பிரத்தியட்சமாைார். மஹாவிஷ்ணு அவவர நமஸ்கரித்து எதிர் நின்ோர் பார்வதி சதமதராகத் தரிசைம் தந்த சிவபபருமான் விஷ்ணுவவ தநாக்கி, விஷ்ணுதவ! எல்லா ததவ காரியங்கவளயும் பதரிந்து பகாண்தைன் ஆவகயால் சுதர்சைம் என்ே பபயவரயுவைய சக்ராயுதத்வத உைக்குத் தருகிதேன் அது மிகவும் மங்களகரமாைது. அதன் வடிவத்வத நீ பார்த்து மிருக்கிோய், அது எல்லா உலகங்களுக்கும் சுகத்வதயளிக்க வல்லது, உன்னுவைய இதத்திற்காக அது பசய்யப்பட்டிருக்கிேது. நல்ல விரதமுவைய நீ இந்த விஷயத்வத ஆதலாசித்து அேியவும். இது யுத்தக்களத்திதல, ஸ்மரித்தவுைதை ததவர்களுவைய துக்கத்வத ஒழிக்க வல்லது. இததா சக்ரம்! இததா எைது வடிவம். இததா நீ பசய்த ஸஹஸ்ர நாமம்! இவவ மூன்வேயும் பகாடுத்ததாம். இந்தச் சரிதத்வதப் பக்திதயாடு தகட்பவர்கள் இவையிதல நீங்காத சித்திகவளயவைவார்கள். ஸங்கார உவாச ஜ்ஞாதம் மதயதம் ஸகலந்ததவ கார்யஞ்ஜ நார்த்தந ஸுதர் ஸநாக்யஞ் சக்ரஞ்ச ததாமிதவ தஸாப நம யத்ரூபம். பவதாத்ருஷ்ைம் ஸர்வதலாக ஸுகாவஹம் ஹிதாய தவ தததவஸ் ஸ்ருதம்பாவய ஸுவ்ரத ரணாஜிதரபிஸம் ஸம்ருத்ய ததவா

நாந்துக்கநாஸதம் இதஞ் சக்ரம் இதம் ரூபம் இது நாம ஸஹஸ்ரகம் ஏஸ்ருண் வந்திததா பக்த்யா ஸித்திஸ்யஸரத நபாயி நீ ஏவமுக்த்யாத தவுசக்ரம் ஸுர்யாயுத ஸம்பரபம் என்று திருவாய் மலர்ந்தருளி அதநக சூரிய காந்திக்கு சமமாை காந்திவயயுவைய சக்ராயுதத்வதக் பகாடுத்து அருளிைார். விஷ்ணுவும் மிக்க மகிழ்ச்சியுைன் அவதப் பபற்றுக் பகாண்டு மஹாததவவைப் பணிந்து பரதமஸ்வரா! என் தவண்டுதவலக் தகட்க தவண்டும் நான் துக்க நாசத்திற்காகத் தியாைிப்பதற்கும் துதிப்பதற்கும் தரிப்பதற்கும் தகுதியாக இருப்பது எது? என்று தகட்ைார். சிவபபருமான் மகிழ்ந்து விஷ்ணுதவ! என்னுவைய ரூபதம சகல துக்கங்களும் விலகித் தியாைிக்கத் தக்கது என் சகஸ்ர நாமங்கதள துதிக்கத் தக்கது, எத்தவகய துன்பங்களும் ஒழியும்படி என் பிரசாதமாகிய சுதாசைதம தரிக்கத் தக்கது. திருமாதல இந்த சரிதத்வத யாவர் வாசிக்கிோர்கதளா, அவர்களுக்கு கைவிலும் துக்கம் என்பது சம்பவியாது அரசர்கள் சங்கைப்படும் சமயத்தில் எைது சகஸ்ரநாமங்கவள நூறுமுவே தியாைித்தால் அவர்களது சங்கைங்கள் விலகிவிடும் அவத விதிமுவேயாக பஜயிப்பவன் சகல சுகங்கவளயும் அவைவான். எல்லாவித தநாய்கவளயும் ஒழிப்பான். கல்விவய விரும்பியவன் கல்விவயப் பபறுவான் அரும்பபருங்காரியங்கவள விரும்புபவன் அவற்வே அவைவான், இதில் ஐயமில்வல நாள்ததாறும் விடியற்காவலயில் எழுந்து என்வை முவேப்படி பூவஜ பசய்து என் சஹஸ்ர நாமத்தால் துதிப்பவன் எப்பபாழுதும் என்ைிைத்திதலதய வாழும் சித்திவய அவைவான். இகபர சிக்திகவள அவைவான். எட்டு மாத காலம் நாள்ததாறும் முவேப்படித் தியாைித்துத் துதித்தால் என்னுவைய சாயுஜ்ஜிய பதவிவய அவைவான். இதில் சிேிதும் பிசகில்வல என்று கூேி ஆைந்தமயமாய் விஷ்ணுவவத் தம் திருக்கரத்தால் தைவி நான் வரதைாவகயால் உைக்கு தவண்டிய வரங்கவளக் தகள்! உன் ததாத்திரத்தால் நான் உைக்கு வசமாதைன்! என்ோர். விஷ்ணு சிவபபருமாவை மீ ண்டும் பணிந்து, மதகஸ்வரா! உமக்கு என்மீ து இப்தபாது தவய வந்திருப்பவத விை விரும்பத்தக்கது ஏததனும் இருக்கும் பட்சத்தில் நீர் தயாள ஸ்வரூபியாக இருப்பதால் ஆதலாசித்துத் திருவாய் மலர்ந்தருள தவண்டும். ஆயினும் உம்மிைம் எப்தபாதுதம நீங்காத திைபக்தி உண்ைாயிருக்க மட்டுதம வரங்பகாடுக்க தவண்டும். பகவாதை! உம்திருவருளால் நான் சர்வ சம்பூரணைாக இருப்பதால் தவறு ஒரு வரம் எைக்கு தவண்டுவதில்வல! என்ோர். விஷ்ணுதவ! உைக்கு என்ைிைம் திைபக்தி உண்ைாகுக நீ ததவர்கள் அவைவருக்கும் பூஜ்யைாகுக உலக சம்ரக்ஷணம் பசய்யும் சக்திவயக் பகாடுத்ததன். உன் பபயவரத் தியாைிப்தபாரின் பாவங்கள் சந்ததகமின்ேி ஒழியும்

என்று சிவபபருமான் வரந்தந்து அந்தர்தாைமாைார். அதன் பிேகு திருமால் மங்களகரமாை சக்ராயுதத்துைன் எப்தபாதும் சிவஸ்ததாத்திரங்கவள தியாைித்துக் பகாண்டு தன்வை நாடிவரும் அன்பர்களுக்கும் இந்த ஸ்ததாத்திரத்வத அத்தியயைம் பசய்வித்து வந்தார். இந்தச் சகஸ்ரத் திருநாமங்களால் துதிப்பவர்கள் மிகச் சிேந்த பயன்கவள அவைவார்கள். இவதக் தகட்பவர்களுவைய பாபங்கள்யாவும் நசிக்கும் வநமிசாரணிய வாசிகதள திருமால் ஸ்ததாத்திரம் பசய்து சிவபபருமாைிைத்திருந்துச் சுதர்சைம் என்ே சக்கரத்வதயவைந்த சிவ சகஸ்ரநாமங்கவள வியாஸ முைிவர் கூே, நான் தகட்ைவிததம உங்களுக்குச் பசான்தைன் இைி நீங்கள் தகட்க தவண்டியவிஷயத்வதக் தகட்கலாம்! இவ்வாறு சூதமா முைிவர் பசான்ைார். 70. சிவராத்ைிரி விரைம் அனுஷ்டிக்கும் முதற சூதமுைிவதர! நீங்கள் பசால்லிவரும் விஷயங்களாதலதய எங்கள் சந்ததகங்கள் ஒழிகின்ேை சிவார்ச்சவை பசய்வதில் சிேந்தபக்திமாைாகிய தங்கவளதய தகட்கிதோம் உலகத்தில் எந்த விரதத்வத தமற் பகாண்ைால் சிவபபருமான் மகிழ்ச்சியவைந்து சகல சுகங்கவளயும் புத்தி முக்திகவலயும் பகாடுப்பாதரா அந்த விரதத்வத எங்களுக்குச் பசால்ல தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள் வநமிசாரணியவாசிகள். சூதமுைிவர் கூேலாைார். முைிவர்கதள! நீங்கள் என்வைக் தகட்ை இந்த விஷயத்வததய ஒவ்பவாரு காலங்களிலும் பிரமனும் விஷ்ணுவும் பார்வதியும் சிவபபருமாவைக் தகட்டிருக்கிோர்கள் அதற்குச் சிவபபருமான் கூேிய, பாபங்கவள ஒழிக்கவல்ல, அந்த உவரயாைவல நான் உங்களுக்குச் பசால்லுகிதேன். சிவபபருமான் விஷ்ணுவவ தநாக்கி, விஷ்ணுதவ! உத்தமமாைபதாரு விரதத்வத உைக்குச் பசால்கிதேன். தவதங்கள் ஸ்மிருதிகள் புராணங்கள், தர்ம சாஸ்திரங்கள் இவவகளில் எல்லாம் பசால்லப்பட்டுள்ள இரகசியங்களில் எல்லாம் அதிரகசியமாை விஷயத்வத உைக்குச் பசால்கிதேன். உலகத்தில் முக்தியளிக்கத் தக்கவவ நான்கு. அவவ சிவார்ச்சவை, உருத்திர பாராயணம், அஷ்ைமி தசாமவாரம் கிருஷ்ணபக்ஷத்து சதுர்த்தசி (பிரததாஷம்) இந்த மூன்று நாள் உபவாசம் காசி÷க்ஷத்திரத்தில் மரணம் என்பவவயாம். இந்த நான்குதம முக்தியளிக்கத் தக்கவவ. இந்த நான்கிலும் சிவராத்திரி விரததம மிகவும் யுக்தமாைது ஆவகயால் புத்தி முக்திகவள விரும்புதவார். இந்த விரதத்வத அனுஷ்டிக்க தவண்டியதாகும். இவதவிைச் சிேந்த விரதம் ஒன்றும் இல்வல என்ோர். பிவேசூடிய பபம்மாதை! அந்தச் சிவராத்திரி விரதத்வதப் பற்ேி எளிதயனுக்குச் பசால்லதவண்டும். எந்த மாதத்தில் எந்த விதிப்படி எப்படிப் பூஜிக்க தவண்டும்? இவத உலக உபகாரத்திற்காகக் தகட்கிதேன். எவ்வளவு காலம் இந்த விரதத்வத ஆஸ்ரயிக்க தவண்டும் மற்ே திதிகவள விைச் சதுர்த்தி திதி எப்படித் தங்களுக்குப்

பிரியமாைதாயிற்று? அவதச் பசால்ல தவண்டும்! என்று திருமால் தகட்ைார். சிவபபருமான் கூேலாைார், இந்த விரதம் யாவருக்குதம தர்ம சாதைமாைது. நான்கு வருணத்திைரும் பிரம்மச்சாரி முதலிய ஆசிரமத்திைரும் மங்வகயரும் குழந்வதகளும் இந்த விரதத்வத அனுஷ்டிக்கலாம். மாசி மாதத்தில் வருகின்ே கிருஷ்ணபக்ஷ சதுர்த்தியின் நள்ளிரவு பதிைான்கு நாழிவகயாைது தகாடிபிரமஹத்திகவள நசிக்கச் பசய்யும், ஆவகயால் அந்தத் திைத்தில் பசய்யத்தக்க பசயல்கவளச் பசால்லுகிதேன். அன்று விடியற்காவலயில் எழுந்து மகிழ்ச்சியுைன் மானுைப்பிேவி எடுத்தல் அரிது அது துக்கமுவையதும் சாரமற்ேதுமாக இருத்தலால் அந்த மானுைப் பிேவிவய இந்த விரதத்தால் பயன்படுத்தும் படிச்பசய்தவன், என்று நிச்சயித்துக் பகாண்டு, அருகிலிருப்பவவரயும் இந்த விரதத்வத அனுஷ்டிக்க பசய்ய தவண்டும், பிேகு பல் துலக்கி, புண்ணிய தீர்த்தத்தில் ததசகால விதராதமின்ேி ஸ்நாைம் பசய்து நித்ய கர்மானுஷ்ைாைங்கவள முடித்து வநமித்தியானுஷ்ைாைம் பசய்யத் துவங்க தவண்டும். சிவலாயத்திலிருந்து எந்தக் காரியத்வதச் பசய்வதாைாலும் ஒன்று அைந்தமாகும், ஆவகயால் சிவ சன்ைிதாைத்திலிருந்து வழக்கப்படிச் சிவபூவஜ முடித்து வணங்கி, வாம ததவா! மஹா ததவா! சதாசிவா, நீலகண்ைா உமது கருவணயால் சிவராத்திரி விரதத்வத அனுஷ்டிக்க தவண்டும் என்று இச்வச பகாண்தைன். ஆயினும் அது விக்கிைமின்ேி முடியும்படி இந்த விரதம் முடியும் வவர காமம் முதலியவவகள் என்வைத் துன்புறுத்தாமலும் துஷ்ைர்களுைன் வார்த்வதயாைல், அசுத்தர்கவள ஸ்பரிசித்தல் ஐம்புலன்வழி மைத்வதச் பசலுத்தல், ஜலபாைம் பசய்தல் முதலியை விலகவும் அனுக்கிரகம் பசய்யதவண்டும் என்று தவண்டிக்பகாண்டு பிேகு பூஜா திரவியங்கவளச் தசகரித்துக் பகாள்ள தவண்டும் தன் வாசஸ்தாைத்துக்கு அருதக எந்தச் சிவலிங்க மூர்த்தம் பிரசித்தமாகவும் புண்ணியகரமாகவும் பூஜிக்கத்தக்கதாகவும் இருக்கிேததா, அந்தச் சிவலிங்கத்திற்கு அருதக பசன்று அந்தப் பார்த்திவ லிங்கத்தின் பதன் திவசயிலாவது தமவலத்திவசயிலாவது பூஜிப்பதற்குத்தக்க இைத்வத நிச்சயித்துக் பகாண்டு, தான் தசகரித்த பூவஜப் பபாருள்கவள எடுத்து வவத்துக் பகாள்ள தவண்டும். மீ ண்டும் அந்தத் திருக்தகாயிலிதலதய விதிப்படி ஸ்நாைம் பசய்து தூய்வமயாகத் துவவத்து உலர்த்திய ஆவைகவளத் தரித்து மும்முவே ஆசமைஞ்பசய்து பூவஜவய ஆரம்பிக்க தவண்டும். முதலில் அசரலிங்கமாை அந்தப் பார்த்திவலிங்கத்திற்கு மந்திரபூர்வமாை உபசாரத்துைன் பூவஜ பசய்வித்தல் தவண்டும் மந்திரமில்லாமல் பூஜிக்கக்கூைாது. எந்பதந்தத் திரவியங்களுக்கு எந்பதந்த மந்திரங்கள் பசால்லப் பட்டிருக்கின்ேதவா அந்தந்தத் திரவியங்கவள அந்தந்த மந்திரங்கவளச் பசால்லிதய பூவஜ பசய்ய தவண்டும். பிேகு கீ தம் நிருத்தம் வாத்தியம்

இவற்வேப் பக்தியுைன் சமர்ப்பிக்க தவண்டும் இவ்வாறு முதற் ஜாமத்தில் பூவஜ பசய்து சிவமந்திரம் பஜபித்து தான் திைந்ததாறும் பார்த்திவலிங்க பூவஜ பசய்யும் வழக்கமுவையவைாக இருந்தால், தன் வழக்கப்படிதய பார்த்திவலிங்க பூவஜ பசய்ய தவண்டும் அல்லது முன்ைதாகப் பார்த்திவலிங்கப் பூவஜ பசய்துவிை தவண்டும். பிேகு, சிவபபருமான் தன்ைிைம் தவய வவக்கும்படி பலவித சிவஸ்ததாத்திரங்களால் தியாைிக்க தவண்டும் சிவ மகிவமவயப் பிேருக்குச் பசால்லதவண்டும் அல்லது பிேர் பசால்லச் சிரவணஞ் பசய்ய தவண்டும் இவ்வாறு நான்கு ஜாமங்களிலும் நான்கு பார்த்திவலிங்கங்கவளச் பசய்து ஆவாஹாைாதி விசர்ஜைாதி பூவஜகவளச் பசய்து முடித்து ஸ்தாபித லிங்கத்வதயும் பூவஜ பசய்வித்து நித்திவரயில்லாமல் உத்ஸவம் முதலிய சிவபணிவிவைகவளச் பசய்து பகாண்தை விழித்திருந்து இரவவக் கழித்து விடியும் முன்பு மீ ண்டும் ஸ்தாபிதலிங்கத்திற்குப் பூவஜ பசய்வித்து ஸ்நாைம் பசய்து சந்தியா வந்தைம் முதலியவற்வே

முடித்து

எம் பபருமாதை! உம் கிருவபயால்

நான் ஆஸ்ரயித்த சிவராத்திரி விரதத்வத முடித்ததன். என் சக்திக்கு தரதவண்டும் என்று புஷ்பாஞ்சலி பசய்த பார்வதிததவிவயயும் நமஸ்கரித்துத் தான் பசய்த பூஜா பயவைச் சிவப்ரீதி பசய்து, ஜலபாைஞ் பசய்து அவ்விரத நியமத்வத விை தவண்டும். விஷ்ணுதவ, அது எப்படி என்பவதக் கூறுகிதேன் யாமங்கள் நான்கினும் தன் மைதிலுள்ள தகாரிக்வகவயச் தசர்த்து அத்தியாதிப் பிரதயாகமாகிய சங்கற்பம் பசய்து ஸ்தாபிதலிங்கத்வதயும் பார்த்திவலிங்கத்வதயும் பக்திதயாடு பூஜிக்க தவண்டும். பால், தயிர், பநய், ததன் சர்க்கவர முதலியவற்ோல் அவ்வற்ேிற்குரிய மந்திரங்கவளக்கூேி அபிதஷகம் பசய்யதவண்டும் பிேகு உலர்ந்த வஸ்திரத்தால் சிவலிங்கமூர்த்திவய உபசாரமாக ஒற்ேி சுகந்தபரிமள சந்தைஞ்சாத்தி முதல் ஜாமத்தில் அரிசி அக்ஷவதயும் இரண்ைாவது ஜாமத்தில் யவவ அட்க்ஷவதயும் மூன்ோவது ஜாமத்தில் தகாதுவம அக்ஷவதயும் நான்காம் ஜாமத்தில் அரிசி, உளுந்து, பயிறு, திவை அல்லது ஏழு விதமாை தான்யாக்ஷவதயும் சமர்ப்பிக்கவும் புஷ்பங்கள் முதல் ஜாமத்தில் சதபத்ரம் கமலம் கரவரம் ீ முதலியைவும் இரண்ைாம் யாமத்தில் கமலமும், வில்வமும் மூன்ோம் யாமத்தில் அறுகும் ஆத்தியும் நான்காம் ஜாமத்தில் நறுமணங்கமழும் பல மலர்கதளாடும் சிவநாமங்களாலாவது குரு உபததசித்த மந்திரங்களாலாவது, அர்ச்சவை பசய்யதவண்டும். நிதவதைம் முதல் யாமத்தில் சுத்தான்ைமும் கேிவவககளும் பலகாரங்களும் இரண்ைாம் யாமத்தில் பரமான்ைமும் லட்டு முதலிய பலகாரமும் மூன்ோம் யாமத்தில் மாவாற் பசய்த பநய் தசர்த்த பலகாரவவகயும் பாயசமும் நான்காம் யாமத்தில் தகாதுவம சர்க்கவர பநய் தசர்த்துச் பசய்த மதுரமாை பலகாரங்களும் நாைாவிதமாை பழவவககவளயும் நிதவதிக்கவும், முதல் யாமத்தில் வில்வம்

பழத்வதயும் இரண்ைாம் யாமத்தில் பலாபழத்வதயும் மூன்ோம் யாமத்தில் மாதுளம் பழத்வதயும் நான்காம் யாமத்தில் பலவித பழங்கவளயும் சமர்ப்பிக்கலாம் தாம்பூலத் தக்ஷிவணகதளாடு யாமங்கள் நான்கிலும் பிராமண தபாஜைம் முதலியை பசய்யதவண்டும். அந்தந்த ஜாமத்தின் முதலிற் சங்கற்பம் பசய்ததற்கு ஏற்ப அந்தந்த யாம பூவஜவய முடித்து. அந்தந்த பார்த்திவலிங்கங்கவள விசர்ஜைம் பசய்து விைதவண்டும். பூவஜயின் முடிவில் ஸ்ரீம்பவாய, ஸர்வாய, ருத்ராய, பசுபததய, உக்ராய, மஹாததவாய, பீமாய, ஈசிநாய என்ே அஷ்ை நாமங்களால் பூஜித்து புஷ்பாஞ்சலி பசய்து தன் தகாரிக்வககவளச் பசால்லிக் பகாள்ள தவண்டும் ஒவ்பவாரு யாமத்திலும் ஓர் அந்தணனுக்குக் குவேயாமல் அன்ைமிை தவண்டும். மறுநாள் தபாஜைத்திற்கும் அந்தந்த ஜாமத்திதல பிராமணர்களுக்குத் தக்ஷிவண பகாடுத்து நியமித்துக் பகாள்ள தவண்டும். அவரவர் சக்திக்கு ஏற்ப தாைம் பசய்து பிராமணர் அதிதிகள் முதலாைவர்களுக்கு இரவு நான்கு ஜாமங்களிலும் சங்கற்பித்துக் பகாண்ைபடி அன்ைமளித்து சிவபபருமாவை நமஸ்கரித்துப் புஷ்பாஞ்சலி பசய்து சுவாமி! நான் உம்முவையவன் என் உயிர் உன்ைிைத்துள்ளது என் சித்தம் உைதத! தயாசமுத்திரைாை நீ உன் இஷ்ைப்படிதய பசய். பதரிந்ததா, பதரியாமதலா நான் பசய்யும் பஜபபூவஜகவளப் பயன் பபேச் பசய்வாயாக, சகல பிராணிகளுக்கும் பிரபுவாை நீ எைக்குப் பிரசன்ைமாக தவண்டும். நான் பசய்த பூஜாக்காரியங்களால் நீ மகிழ்ந்து. குவேவவ நிவேவாக்கி விரதத்வதப் பூர்த்தி பசய்ய தவண்டும் என்று புஷ்பாஞ்சலி பசய்து சிவ நிர்மாலியத்வத ஆசிர்வசை பூர்வமாகப் பபற்று சிவபபருமாவையும் பிராமணவரயும் நமஸ்கரித்து திரும்பவும் நான் பூவஜ பசய்யும் சமயத்தில் எழுந்தருள தவண்டும்! என்று பிரார்த்தித்து என் வம்சத்தில் உன் பூவஜ எப்பபாழுதும் இருக்கதவண்டும் என் மைதிற்கு அருகில் நீ சமீ பத்திருக்க தவண்டும். இரவும் பகலும் உைது நாமஸ்மரவணயில் நான் இருக்கதவண்டும்! என்று பிரார்த்தித்து விசர்ஜைம் பசய்து பிராமண தபாஜைம் பசய்வித்தால் சகல பாபங்களும் நீங்கும். இப்படி விரதம் பசய்தவர்களுக்கு அருகில் சிவபபருமான் எழுந்தருளியிருப்பார் இதன் பயவைப் பதிைாயிரம் ஆண்டுகள் பசான்ைாலும் முடியாது இந்த விரதத்வதப் பக்தியின்ேிச் பசய்தவனுக்கும் முக்தியுண்ைாகும், இதுதபாலதவ பிரதி சிவராத்திரியிலும் பசய்யதவண்டும். பிேகு விரதசாந்திக்காக உத்தியாபைம் விதிப்படிச் பசய்ய தவண்டும் என்று திருவாய் மலர்ந்தருளிைார், இவ்வாறு சிவபபருமான் பசால்லிக் தகட்ை விஷ்ணு முதலிய ததவர்கள் அவைவரும் மகிழ்ந்து தங்கள் இருக்வககவள அவைந்தார்கள்.

71. சிவராத்ைிரி உத்ைியாபனம் வநமிசாரணிய வாசிகள் சூதமுைிவவர தநாக்கி, சுவாமி! சிவராத்திரி விரதசாந்திக்காக உத்தியாபைம் பசய்தால், சிவபபருமான் பிரசன்ைமாவார் என்று தாங்கள் பசால்வர்கதள! ீ அவத முவேப்படி எங்களுக்குச் பசால்லதவண்டும் என்று தகட்கச் சூதமுைிவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். முைிவர்கதள! நான் இதுவவர தவதவியாஸர் திருவாக்கால் தகள்விப்பட்ை சிவராத்திரி உத்தியாபை விதிவயச் பசல்லுகிதேன், தகளுங்கள். சிவராத்திரி திைத்தில் நித்திய நியமவிதாைத்வத முடித்துக் பகாண்டு, சிவாலயம் பசன்று அங்கு சாஸ்திர விதிப்படிச் சிவபூவஜ பசய்து குரு நியமப்படி சிவராத்திரி விரதம் பசய்வதற்காகச் சங்கற்பம் பசய்து பகாண்டு இரவு முழுவதும் நித்திவரயில்லாமல் நான்கு ஜாமத்திலும் ஸ்தாபிதலிங்கத்திலாவது பார்த்திவலிங்கத்திலாவது முடியுமாைால் இரண்டிற்கும் சிவ பூவஜபசய்து மறுநாள் விடியற்காலத்தில் ஸ்நாைம் முதலாை நித்தியக் கிரிவயகவள முடித்துக் பகாள்ள தவண்டும். பிேகு சிவசன்ைதியில் சங்கற்பம் பசய்து பகாண்டு, சிவபிரசாதத்தால் இந்த விரதத்வதச் பசய்கிதேன் என்று பிரதி மாதமும் ததவரீரது கட்ைவளயால் இந்த விரதம் பசய்யத் தக்கது இது விக்கிைமில்லாமல் முடியும்படி அநுக்வஞ பசய்ய தவண்டும் என்று சிவாலயத்தில் நியமித்துக் பகாண்டு பிராமணர்களுைன் தானும் புசித்து பிராமண ஆசிவயப் பபற்று நியமத்வத முடித்துக்பகாள்ள தவண்டும். பின்வரும் கிருஷ்ணபக்ஷ சதுர்த்தசியில் விடியற்காலத்தில் எழுந்து தீர்த்தத்திலாவது வட்டிலாவது ீ ஸ்நாைம் முதலிய நித்தியக் கருமங்கவள முடித்துக்பகாண்டு சிவ சன்ைிதிக்குச் பசன்று சிவபூவஜ பசய்து எம்பபருமாதை! இன்று உம் கட்ைவளயால் நிராகார விரதத்வத நிர்ச்சலமாகச் பசய்ய நிச்சயித்திருக்கிதேன் இந்த விரதத்வத அனுஷ்டிக்க உத்தரவு பகாடுக்கதவண்டும் என்று கும்பிட்டு காமக்குதராதாதிகவள விட்டு பகவலக்கழித்து, இரவு நான்கு ஜாமங்களிலும் பூஜித்து மந்திர பஜபம் பசய்து பக்தி பசய்து விடியும் வவர விழித்திருந்து பிேகு ஸ்நாைம் பசய்து சிவபூவஜ முடித்து பிராமணர் அதிதிகளுக்குப் தபாஜைம் பசய்விக்க தவண்டும் இவ்வாறு பசய்வதற்குச் சக்தியற்ேவன் ஓர் அந்தணனுக்காவது அன்ைமிை தவண்டும். பிராமண ஆசீ ர்வாதம் பபற்றுக் பகாண்டு தான் கிரக்கிருத்தியங்கவளச் பசய்ய தவண்டும். இவ்விதமாக மாதந்ததாறும் உத்தமமாை சிவராத்திரி விரதத்வதச் பசய்து பகாண்டு மஹா சிவராத்திரி வரும்வவரயில் எல்லாச் சிவராத்திரிகவளயும் அனுஷ்டித்து, மஹாசிவராத்திரி நாளன்று விதிப்படி உத்தியாபைம் பசய்யதவண்டும் அவ்வாறு பசய்யும்தபாது சிவராத்திரி விரத உத்தியாபைஞ் பசய்த பிராமணர்கவள வருவித்து அவர்கவளக் தகட்டும்

சாஸ்திரங்கவள ஆராய்ந்தும் உத்தியாபைம் பசய்ய தவண்டும் அது எப்படி பயன்ோல். அவதயும் பசால்கிதேன் தகளுங்கள். பிராதக்காலத்தில் ஸ்நாைம் பசய்து நித்தியகர் மானுஷ்ைாைங்கவள முடித்து, சிவாலயத்திலாவது வட்டிலாவது ீ புைிதமாை இைத்தில் கவுரீ திலகம் என்ே பிரசித்தமாை பபயருவைய அலங்கார மண்ைபம் அவமத்து, அதில் மண்டிலஞ் பசய்து; ஒன்பது கலசங்கள் வஸ்திர பலதக்ஷிவண சகிதமாக அந்தக் கவுரீ திலக மண்ைபத்தில் வவத்து அதில் பார்வதி சதமதராகச் சிவபபருமாவைப் பிரதிஷ்வை பசய்து, சிவபபருமானுக்கு வலப்புேத்தில் தீபாராதவைகவள வவத்து இரவில் பூவஜ பசய்ய தவண்டும். இரவு முழுவதும் விழித்திருந்து பிரதியாமத்திலுஞ் சிவபூவஜ பசய்து பகாண்டு நிருத்தகீ தம் முதலியவற்றுைன் தவதயுக்தமாை விதிப்படி பூஜித்து விடியற்காலத்தில் ஸ்நாைம் முதலியவற்ேில் முடித்துப் புைர்பூவஜ முடித்து, ரிஷிகளுக்குச் சமாைமாை தவதபாரகராை பிராமணர்களுக்கு யக்தஞாப வதம் ீ (பூணூல்) வஸ்திரம், மிதியடி, பபான் தமாதிரம், காது கடுக்கன் முதலியவற்வேத் தாைஞ்பசய்து, பநய், பாயாசம் முதலியவற்ோல் ருத்திர மந்திர ஜபத்துைன் தஹாமஞ் பசய்ய தவண்டும் முதலில் நவக்கிரகசாந்தி, நவக்கிரக தஹாமம் பசய்ய தவண்டும், சிவமந்திரம் பஜபித்துக் பகாண்தை, யவவதயாடு எள்வளயும் தசர்த்து தஹாமம் பசய்து பிேகு ததவி மந்திரத்தால் தஹாமஞ் பசய்து பபான்ைால் சிவபபருமானும் பவள்ளியால் பார்வதியுஞ் பசய்து கட்டில் பமத்வத வவத்து ஏழுவவக தாைியங்கவள அதன் தமல் பரப்பி பசுவுைன் தவதியனுக்கு தாைஞ் பசய்ய தவண்டும், இவ்வாறு தஹாமத்வத முடித்து பிேகு ஆசாரியவை ஆவையாபரணம் மலர்கள் முதலியவற்ேில் அலங்கரித்து விதசஷமாக பூஜிக்க தவண்டும். பகாம்பிற் பபான்னும் குளம்புகளில் பவள்ளியும் பவண்கலப் பாத்திரமும் இரத்திைங்களால் வாலும் உைலில் வஸ்திரமும் முதுகில் தாமிரமும் மற்றுள்ள அல்ஙகாரங்கவளயும் பசய்து, நன்ோகப் பால் பகாடுக்கும் சாதுவாை இளம் பசுவவக் கன்றுைன் ஆசாரியனுக்குக் பகாடுக்க தவண்டும், பிராமணர்களுக்கு, பநய், பாயசம், பலகாரம் முதலியவற்றுைன் சிேப்பாை அன்ைமளிக்கதவண்டும். அதநகம் தாைங்கவளச் பசய்யதவண்டும் பன்ைிரண்டு தவதியருக்குக் குவேயாமல் பிராமண தபாஜைம் பசய்ய தவண்டும் அந்தப் பயவைச் சிவப்ரீதி பசய்து ஸ்வாமி சங்கரா! நான் பசய்த இந்த விரதத்தால் என்ைிைத்தில் கிருவப பகாண்டு என்வை உமக்கு உரியவைாக்கிக் பகாள்ள தவண்டும் என் சக்திக்கு ஏற்ப இவ்விரதத்வதச் பசய்ததன். அஞ்ஞாைத்தாலாவது, ஞாைத்தாலாவது நான் பசய்தது பயன் அளிப்பதாகுக! என்று புஷ்பாஞ்சலி பசய்து நமஸ்கரித்து மீ ண்டும் நான் பூஜிக்வகயில் எழுந்தருள தவண்டும். உம்முவைய திருவடிகள் என் இதயத்திலிருந்து நீங்காமல் இருக்கதவண்டும்! என்று கூேதவண்டும்

இவ்வவகயாகச் சிவராத்திரி விரத உத்தியாபைஞ் பசய்தவன் இஷ்ை காமியங்கவளபயல்லாம் அவைவான். இந்த விரதத்வதத் பதரிந்து பசய்தாலும் பதரியாமற் பசய்தாலும் சிவபபருமான் மகிழ்ச்சியவைவார் இவ்விதமாக விரதஞ்பசய்பவன் சிவதலாகத்தில் சுகித்திருப்பான் மதைாவாக்குக்காயங்களால் வந்த துன்பங்கள் இந்த விரதத்தால் அழியும் இவ்வாறு விரதத்வத முடித்துக் பகாண்டு மறுநாள் அமாவாவசயில் பிதுர்களுக்குப் பிண்ைப் பிரதாை தர்ப்பண முதலியை பசய்து பிராமண தபாஜைம் பசய்விக்கதவண்டும். அமாவாவசயில் அன்ைமளித்தால் அந்த பக்ஷம் பதிவைந்து திைங்களிலும் அன்ைமளித்த பயன் உண்ைாகும் பக்தியுவையவைாய் தவதபாரகைாய், நற்குலத்தில் உதித்தவைாகவுள்ள பிராமணனுக்கும் யதிதிக்குதம அப்தபாது அன்ைம் அளிக்கத்தகும் பிேகு பந்துக்களுைன் தானும் உணவு அருந்த தவண்டும் இதுதவ சிவராத்திரி விரதஉத்தியாபை விதியாகும் நற்பயன் விரும்புதவார் இந்த விரதத்வதச் சகல முயற்சியுைனும் ஆஸ்ரயிக்க தவண்டும்; இவதக் தகட்ைவர்களும் படித்தவர்களும் பசான்ைவர்களும் சிவ அருள் பபறுவார்கள். 72. ஜவடன் சிவராத்ைிரி பலன் தபற்ற கதை வநமிசாரணிய வாசிகள் சூதமுைிவவர தநாக்கி சிவஞாைச் பசல்வதர! தாங்கள் கூேிய சிவராத்திரி மகிவமவயக் தகட்டுப் பரமாைந்தம் அவைந்ததாம். தமலும் இந்த விரதத்தின் பயவை விரிவாகச் பசால்லியருள தவண்டும் அஞ்ஞாைத்ததாடு இந்த விரதத்வத கவைப்பிடித்தால் ஏதாவது பயனுண்ைாகுமா? என்று தகட்ைார்கள். சூதமுைிவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். முைிவர்கதள! சிவராத்திரி மகிவமயில் ஒரு தவைைின் பாபங்கவளபயல்லாம் ஒழித்துள்ளதாை பூர்விகமாை கவத ஒன்று பசால்லப்பட்டிருக்கிேது அவதச் பசால்கிதேன் தகளுங்கள். ஒரு வைத்தில் மகாப்பலசாலியும் பபருங்குடும்பஸ்தனுமாை தவைன் ஒருவன் இருந்தான் அவன் மிருகங்கவள தவட்வையாடுவததாடு வழிப்பேி பசய்தும் பிவழத்து வந்தான். அவன் இளம் பருவ முதல் ஒரு தபாதும் நற்கருமம் எவதயுஞ் பசய்யாதவைாக இருந்தான் அவன் பபயர் குருத்ருஹன். அவன் இவ்வாேிருக்க ஒரு சமயம் சுபகரமாை சிவராத்திரி சம்பவித்தது. அது அந்தத் துராத்மாவுக்குத் பதரியாது அந்த மஹாசிவராத்திரி திைத்தன்று அந்த தவைைின் தந்வத தாய் மவைவி முதலிதயார் அவவை தநாக்கி, எந்த வவகயிலாவது ஜீவஹிம்வச பசய்து தங்களுக்கு உணவு

வவககவள பகாண்டு வந்து பகாடுக்கும்படிக்

தகட்ைார்கள். உைதை தவைன் தன் வில்வல எடுத்துக்பகாண்ை காட்டுக்குச் பசன்று மிருகங்கவளத் ததடியவலந்தான். ஒரு மிருகமும் அவன் பார்வவயில் பைவில்வல பேவவகளுங்கூைக் கிவைக்கவில்வல, பதய்வதயாகம் அவனுக்கு அப்படியிருந்தது. மாவலப்பபாழுதும் பநருங்கியது சூரியனும் அஸ்தமித்தது தவைன், தன் வட்டில் ீ தன் குழந்வதகளும் தாய் தந்வதயரும் மவைவியும்

ஆகாரமின்ேி வருந்துவார்கதள என்று எண்ணி வருந்திைான். எைதவ எந்த வவகயிலாவது சிேிததனும் ஆகாரந்ததடிக்பகாண்டு தான் வட்டிக்குச் ீ பசல்ல தவண்டும் என்று தீர்மாைித்துக் பகாண்டு அருகிலிருந்த தைாகத்தில் சிேிது தண்ணர்ீ பருகி ஒரு பாத்திரத்தில் சிேிது ஜலங்பகாண்டு தைாக கவரயில் தவழத்திருந்த வில்வமரம் ஒன்ேில் ஏேி மவேந்து பகாண்ைான். தாகத்வத தணித்துக் பகாள்ள தைாகத்திற்கு ஏததனும் மிருகங்கள் வரக்கூடும் அப்படி வந்தால் அவற்வேக் பகான்று விைலாம்! என்று எண்ணிைான் மிருகங்கள் எப்தபாது வரும்? நான் எப்தபாது அவற்வே எய்தவன்? என்று தவைன் நிவைத்து பசியுைன் வருந்தி இன்று நமக்கு இவரயில்வலதய உபவாசமிருக்க தநர்ந்ததத என்று சிந்வத பநாந்து வருந்திக் கண் விழித்துக் பகாண்டிருந்தான், முதல் ஜாமத்தில் பபருந்தாகத்ததாடும் பயத்ததாடும் பபண்மான் ஒன்று அங்தக வந்தது அவதக் கண்ைதும் தவைன் மைம் மகிழ்ந்து அம்வம வில்லில் பூட்டிைான். அவைது உைலவசவால் அவன் வகயிலிருந்த பாத்திரத்திலிருந்து சிேிது ஜலமும் வில்வ மரத்திலிருந்து சிறு வில்வதளங்களும் அந்த மரத்தடியிலிருந்த ஒரு சிவலிங்கத்தின் மீ து விழுந்தை. இதைாதலதய அந்த தவைன் அந்தச் சிவராத்திரியின் முதற்கால பூவஜவயச் பசய்தவைாைான் அத்தவகய பூவஜயின் பயைாக அவைது மாபாதகங்கள் நசித்தை. இந்நிவலயில் தவைன் அம்வப வில்லிற் பூட்டிய சத்தத்வதக் தகட்ை பபண்மான் ஐதயா! எங்தக தபாதவன்? என்ை பசய்தவன்? இந்த தவைன் என்வை எப்படியும் பாணத்தால் பகான்று விடுவாதை ஆயினும் ஓர் உபாயம் பசய்ய தவண்டும் என்று தயாசித்து தவைவை தநாக்கி, தவைா நீ என்ை பசய்ய நிவைத்திருக்கிோய்? என்று தகட்ைது. அதற்கு அந்த தவைன், மாதை! நான் ஒரு பபரிய குடும்பஸ்தன் என் குடும்பம் முழுவதும் ஆகாரமில்லாமல் பபரிதுங் கஷ்ைப்படுகிேது. ஆவகயால் உன்வைக் பகான்று அவர்களுக்கும் எைக்கும் ஆகாரமாக்கப் தபாகிதேன் என்று கூேிைான். அதற்கு பபண்மான், பாபாத்மாவாகிய அந்த தவைவை தநாக்கி அப்படியாைால் நான் தன்வயயாதைன் பயைற்ே இந்த உைலின் இவேச்சியால் உைக்கு உன் குடும்பத்திற்கும் சுகம் உண்ைாகுதமயாைால் பதராபகாரத்தால் உைக்கும் உண்ைாகும் புண்ணியத்வத நானும் அவைதவன். இந்தப் புண்ணியப் பயவை பல வருஷங்கள் பசான்ைாலும் பசால்லி முடியாது. பயைற்ே என் ததகத்திற்கும் சாபல்லியங் கிவைக்கும். ஆைால் எைக்குச் சில குட்டிகள் இருக்கின்ேை. அவற்வேப் பாதுகாக்கும் படி என்னுைன் பிேந்த ஒரு பபண்மாவை நியமித்து விட்டு, என் கணவனுக்கு அந்த மாவைதய மவைவியாக இருக்கவும் ஏற்பாடு பசய்துவிட்டு மீ ண்டும் இங்தக வருகிதேன். என் இவேச்சியாதலதய நீங்கள் திருப்தியவைவதாயின் எைக்கு மிகவும் சுபதம என்று கூேியதும் அவதக்தகட்ை தவைன் அவதச் சிேிதும் நம்பாமல் ஆபத்துக் காலத்தில் யாவரும்

சமதயாசிதமாகப் பபாய் தபசுதல் வழக்கம் என்ோன். ஆைால் பபண்மாதைா வைசார சத்தியத்தாதலதய சூரியன் முதலிய ததவர்கள் யாவரும் பிரகாசிக்கின்ோர்கபளன்றும் சத்தியத்தாதலதய சமுத்திரம் அவணயின்ேிருக்கின்ேைபதன்றும் சத்தியத்தாதலதய இந்திரன், மவழ பபய்விக்கிோன் என்றும் சத்தியத்தாதலதய யாவும் நிவலத்திருக்கின்ேை என்றும் அேிவாயாக ஜீவஹிம்வச பசய்கின்ே நீ என் பசால்வல பபய்பயைக் பகாள்ள தவண்ைாம் என்ேது தவைன் அவதயும் நம்பாமலிருக்க பபண்மான் தமலும் பசால்லியது. தவைதை, நான் பசால்வவதக் தகள் நான் பசால்லியபடி மீ ண்டும் உன்ைிைம் வந்து உைக்கு இவரயாகத் தவறுதவைாகில் நான் பபரும் பாபத்வத அவைதவன். எப்படி என்ோல் தவதவிக்கிரயம் பசய்த பிராமணன் பபறும் பாபத்திலும் திரிகால சந்தியா வந்தைங்கவளச் பசய்யாதவன் தபாகும் பாபத்திலும் கணவன் கட்ைவளவய நிராகரித்த மவைவி அழுந்தும் பாபத்திலும் பசய் நன்ேி மேந்து தைக்கு நன்வம பசய்தவனுக்குத் தீவம பசய்தவன் அவையும் பாபத்திலும் சிவத்துதராகியும் விஷ்ணுத் துதராகியுமவையும் பாபத்திலும் குருத்துதராகி பபறும் பாபத்திலும் தவத விருத்தமாை ஆசாரத்தில் நைப்பவன் அவையும் பாவத்திலும் தபாதவன் என்று பலவாோகவும் கூேியது தவைன் அதன் வார்த்வதகவளதகட்டு நம்பிக்வகயுவையவைாய்! மாதை! நீ இைி உன்ைிைத்திற்கு விவரவிற் பசன்று திரும்பி வருக என்று விவை பகாடுத்தான் பபண்மான் பபருங்களிப்பவைந்து தாகந்தணிந்துக் பகாண்டு தன்ைிைத்வதயவைந்தது அதுவவரயில் முதல் ஜாம முற்றும் தவைனுக்கு நித்திவரயின்ேிச் பசன்ேது. அவ்வாேிருக்வகயில் முன் வந்து தபாை பபண்மான் தன் மூத்தாள் தாகவிைாயுைன் நீர் பருகச் பசன்று பநடு தநர மட்டும் வராவமயின் அவதத் ததடிக்பகாண்டும் இவரச்சலிட்டுக் பகாண்டும் அந்தக் குளக்கவரவய அவைந்தது. தவைன் அவதக் கண்டு குணத்பதாைி பசய்தான். அப்பபாழுதும் முன் தபாலதவ சிேிது ஜலமும் சில வில்வபத்திரங்களும் அம்மரத்தடியிலிருந்த சிவலிங்கத்தின் மீ து விழுந்தை. அதைால் சர்தவஸ்வரைாகிய

சிவபபருமானுக்குச் சிவராத்திரி

காலத்தில் தவைன் இரண்ைாம் ஜாமபூவஜ பசய்தவைாைான். அவ்தவடுவவை அவைது பாணகர் ஷணஞ் பசய்யும் ஒலியால் உணர்ந்த இவளயமான் ஓ தவைா! என்ை பசய்யக்கருதிவை? என்று விைவியது தவைன் முன் அதன் தமக்வகக்கு கூேியவாதே கூேிைான். அது அவன் வார்த்வதவயக் தகட்டு மகா சந்ததானுமவைந்து நான் மகா தன்வய! ஓ வைசர சிதரஷ்ைா! அநித்தியமாை இத்ததகம் பிேனுக்கு உபகாரமாகுதமயாைால் என் ததகம் பலைவையும் ஆயினும் என் வட்டில் ீ இளம்பிராயமுவைய சில குட்டிகளிருக்கின்ேை. அவற்வே என் கணவனுக்கு ஒப்புவித்து விட்டு நான் மீ ண்டும் சத்தியமாக வருதவன்! என்று

கூேியது அதற்கு தவைன், நான் உன் வார்த்வதவய நம்பமாட்தைன் தவையின்ேி உன்வைக் பகால்லுதவன்! என்ோன் ஆைால் பபண்மாதை, வியாததை, நான் திரும்பவும் உன்ைிைம் வராவிட்ைால் அசத்திய வார்த்வதகள் கூேிதைார் தாம் அது காறும் பசய்த புண்ணியங்கவள இழந்து எவ்வவகய பாபத்திற்தபாவாதரா அவ்வவகய பாபத்திலும் அடிக்கடி பூமிவயக் காலால் உவதப்பவர் உறும்பாபத்திலும் கற்புவைய மவைவிவய விலகிப் பிரஷ்வையாை ஓர் தசார ஸ்திரீவயப் புணர்ந்தவன் தபாகும் பாபத்திலும் தவததாக்தமாை மார்க்கத்வத விடுத்துக் கல்பிதமாை மார்க்கமாக நைப்பவர் அவையும் பாபத்திலும் விஷ்ணுபக்தி பசய்து பகாண்டு சிவ தூஷணஞ் பசய்தவாரும் சிவபக்தி பசய்து பகாண்டு விஷ்ணு தூஷணஞ் பசய்தவாரும் பபறும் பாபத்திலும் தாய் தந்வதயர்களது வருஷாப்திகத்வத விடுத்தவன் பசல்லும், பாபத்திலும் முதலில் இதவார்த்வதகள் கூேிப் பரிதாபமுண்ைாக்கிப் பின்ைர் வஞ்சிப்பவர் அவையும் பாபத்திலும் தபாகக்கைதவன் என்று கூேியது. தவடுவன் அதன் வார்த்வதகவளக் தகட்டு அதைிைத்தும் நம்பிக்வக வவத்து ஓ மாதை! நீ அப்படிதய உன்ைிைத்திற்குச் பசன்று அதிசீ க்கிரத்தில் வருக! என்று விடுவித்தான். அந்த மான் மகிழ்ச்சியுற்றுத் தண்ணர்ீ பருகித் தன்ைிைத்வதயவைந்தது அதுவவரயில் அவ்தவடுவனுக்கு இரண்ைாம் ஜாமமுற்றும் நித்திவரயன்ேி நீங்கியது. இதற்குள் அவ்விரு பபண்மான்களுக்கும் கணவைாயுள்ள ஆண்மான் அவ்விரண்டு மான்கவளயும் ததடிக் பகாண்டு அந்த நீர்த்துவேவயயவைந்தது. பருத்துயர்ந்திருக்கும் அவ்வான் மாவை தவடுவன் கண்டு பபருங்களிப்பவைந்து ஆ! ஆ! மிக்க மாமிசமுவையதாயிருத்தலின் நமக்குத் திருப்தியாை ஆகாரமாகுபமன்று கருதி வில்வல ைங்காரம் பசய்து அவத எய்ய யத்தைித்தான். அப்தபாது முன்தபாலதவ அவன் வசமிருந்த ஜல பாத்திரத்திலிருந்து சிேிது ஜலமும் மரத்திலிருந்து சில வில்வதளங்களும் அம்மரத்தடியிலிருந்த சிவலிங்கத்தின் மீ து விழுந்தை. அதைால் அவன் சிவராத்திரி காலத்தில் மூன்ோம் ஜாம பூவஜ பசய்தவைாைான் சவுைகாதி முைிவர்கதள! பக்தியின்ேி சம்பவித்த பசயல்களுக்கும் களிகூர்ந்து பூவஜ பசய்ததாகக் கருதிய சிவபபருமானுவைய கருவணவய என்ைபவன்று பசால்லக் கூடும் தமதல கவதவயக் தகளுங்கள். தவடுவைது நாபணேிந்த ஒலிவயக் தகட்ை ஆண்மான் அவ்தவடுவவை தநாக்கி நீ என்ை பசய்யக் கருதிைாய்? என்று விைவியது தவைன் முன்தபாலதவ கூேிைான். அவதக் தகட்ை ஆண்மான் சந்ததாஷித்து நான் இப்பபாழுது தான் தன்யைாதைன் பூரித்திருக்கும் என் ததக மாமிசத்திைால் உன்வைப் தபான்ேவர்கள் திருப்தியவைவது பற்ேிப் பபரும் பிரதயாசைமவைதவன். ஒருவன் தன் ததகத்வதப் பரமார்த்தமாகப் பிேர்க்கு உபகாரஞ் பசய்யாவிட்ைால் அவன் பபற்றுள்ளயாவும்

வணாகி ீ விடும், சமர்த்தைாயிருந்தும் பிேர்க்கு உதவாதவைின் சவுகரியம் பயன்பபோது. ஆதலின், என் உைலால் உைக்கும் உன் குடும்பத்திற்குந் தவையின்ேி திருப்தியுண்ைாகும். ஆயினும் எைக்குச் சில குட்டிகள் இருப்பதால் அவற்வே என் தபடுகளிைம் ஒப்பித்து விட்டு, அவவகட்கு நல்ல வார்த்வதகளால் புத்திகூேி நிச்சயமாக வந்து உைக்கு இவரயாகிதேன் என்று கூேியது. ஆைால் தவடுவன் அதன் வார்த்வதவயக் தகட்டு ஓ மிருகதம! இதுகாறும் இங்கு வந்த மிருகங்கள் யாவும் உன்வைப்தபாலதவ இதவார்த்வதகள் பசால்லி என்வை வஞ்சித்து விட்டுப் தபாயிை ஒன்தேனும் இதுகாறும் வரவில்வல நீயும் அப்படிதய ஆபத்து தவவளயில் அபத்தமுவரத்துப் தபாய் விட்ைால் எைக்கும் என் குடும்பத்திற்கும் எவ்வாறு ஜீவைம் நைக்கும்? என்ோன் ஆண்மான் அவன் வார்த்வதகவளக் தகட்டு ஓ வைசரா என்ைிைத்தில் பபாய் என்பதத கிவையாது சத்தியத்திைாதலதய சராசரப் பிரமாண்ை முழுவதும் விளங்குகின்ேது. பபாய் தபசுகிேவன் பூர்வத்திற் பசய்த புண்ணியம் முழுவவதயும் க்ஷணகாலத்திதல நாசப்படுத்துகிோன் இப்பபாழுது நீ நம்பாத பக்ஷத்தில் நான் ஒரு பிரதிக்கிவைச் பசய்கிதேன். அதாவது சந்தியாவந்தை காலத்திலும் இரதிதகளிக்வகயிலும் சிவராத்திரி காலத்திலும் தபாஜைஞ் பசய்தவன் பபறும் பாபத்திலும், பபாய்சாட்சி பசால்லுதவார் அவையும் பாபத்திலும், வவத்து வவத்திருக்கும் பபாருவள அபகரித்தவன் அவையும் பாபத்திலும் சந்தியாவந்தைத்வத விடுத்த பிராமணன் பபறும் பாபத்திலும் லலாைசூைியமாயுள்ளவன் அவையும் பாபத்திலும் பிேர்க்கு உதவி பசய்யாத மகா சமர்த்தைாயுள்ளவன் பபறும் பாபத்திலும் பகற்புணர்ச்சி பசய்தவன் பபறும் பாபத்திலும் பர்வகாலத்திலும் விரதகாலத்திலும் புசிக்கத்தகாத பதார்த்தங்கவளப் புசித்தவன் பபறும் பாபத்திலும் நான் வாராத பக்ஷத்திற் தபாகக் கைதவன்! என்று கூேியது. அதைால் தவைன் வியாதன் அதன் வார்த்வதயின் நம்பிக்வகயுவையவைாகி தபாய் வருக! என்று விடுப்பித்தான். ஆண்மான் அகமகிழ்ச்சிதயாடு நீர் பருகித் தன் இைத்வத அவைந்தது. அப்பபாழுது அம்மூன்றும் சந்தித்து நைந்த விருத்தாந்தங்கவளச் பசால்லிக் பகாண்ைவவகளாய் சத்தியபாசத்தாற் கட்ைப்பட்ைவவகளாய், அவசியம் அவ்தவடுவைிைம் தபாக தவண்டுபமை நிச்சயித்துக் பகாண்டு, குட்டிகவள நல்ல வார்த்வதகளால் இதமாக அவ்விைத்திதலதய விட்டு விட்டுப் புேப்பட்ைை. அப்பபாழுது அவற்றுள் மூத்தப் பபண்மான் தன் கணவவை தநாக்கி இக்குட்டிகள் அநாதரவாக இருப்பதால் இவவ எவ்வாறு ஜீவிக்கும்? நான் முதலில் வருகிதேன் எைப் பிரதிக்கிவை பசய்து வந்தவமயால் நான் மட்டுதம தபாக தவண்டும். நீங்கள் இங்தக இருக்க தவண்டும் என்று கூேியது அவதக் தகட்ை இவளய பபண்மான் நான் உங்களிருவருக்கும் பணிவிவை பசய்ய தவண்டியவளாயிருக்கிதேன்

ஆதலின் நான் இவனுக்கிவரயாகப் தபாகிதேன். நீங்கள் இங்தகதய இருக்கலாம்! என்ேது அப்தபாது ஆண்மான் அவ்விரண்டின் வார்த்வதகவளயுங் தகட்டு நான் ஒருவதை அவைிைம் தபாகிதேன் நீங்கள் இங்தகதய இருக்கலாம்! என்ேது. ஆைால் பபண்மான்கள் ஐதயா! நீ இேந்தால் நாங்கள் விதவவத் தன்வமயவைந்து ஜீவிப்பவதக் காட்டிலும் கஷ்ைம் தவறுண்ைா? என்று கூேி, தங்கள் குட்டிகவளத் தக்கபடிதய சில மான்களிைம் ஒப்பவைத்து விட்டு மூன்றும் ஒன்றுகூடி அவ்தவடுவன் இருக்குமிைத்திற்கு வந்தை. தவடுவனும் அம்மான்கள் மூன்றும் எப்பபாழுது வருதமாபவன்னும் எண்ணத்துைன் வழி பார்த்துக் பகாண்டிருந்தான். சத்தியப் பாசத்தாற் கட்ைப்பட்டு வருகின்ே அந்த மூன்று மான்கவளயுங் கண்ை தவைன் சந்ததாஷப்பட்டு ஆ, இம் மிருகங்கள் நம்மிைத்தத பசால்லிப் தபாைது தபால மீ ண்டும் வந்தை என்று நிவைத்துத் தன் வில்வல ைங்காரம் பசய்தான். அவ்வாறு ைங்காரஞ் பசய்வகயில் அவன் வகயிலிருந்த ஜலபாத்திரங்களும் அம்மரத்தடியிலிருந்த சிவலிங்கத்தின் தமல் விழுந்தை. அதைால் அவன் சிவராத்திரிகாலத்தில் நான்காம் ஜாம பூவஜ பசய்தவைாைான். அவ்தவடுவனுவைய பாபங்கள் அப்பபாழுதத அவவை விட்பைாழிந்தை. இதற்குள் அம்மிருகங்கள் மூன்றும் ஓ வைசரா எங்கள் மாமிசங்கவள விவரவில் உைக்கு உணவாக்கிக் பகாண்டு எங்கவளக் கிருதார்த்தர்களாக்க தவண்டும்! என்று கூேிை. தவைன் அவற்ேின் வார்த்வதகளால் மிக்க வியப்பவைந்து தான் அன்வேய திைம் அேியாமற் பசய்த சிவபூஜாபலத்திைால் திவ்விய ஞாைமவைந்து ஆஹா! அேிவுக்குவேயுள்ள இம்மிருகங்கள் தங்கள் ததகத்தால் அன்ைியருக்கு உதவி பசய்து எவ்வளவு தன்யமாகின்ேை? நான் மனுஷ ஜன்மம் எடுத்து என்ை புண்ணியம் சம்பாதித்ததன்? பிேவரத் துன்புறுத்தி என் உைவலயும் என் குடும்பத்வதயும் தபாஷித்ததன் பிேவர வருத்திதய உயிர் வாழ்ந்த எைக்கு என்ை கதி கிவைக்குதமா? நான் எவ்பவவ் கஷ்ைங்கவள அனுபவிபதபதைா? இந்த உைலால் பலவிதமாை பாபங்கவளச் சம்பாதித்ததைல்லவா? இதுகாறுந் தீவிவைகவளதய பசய்து இப்பபாழுது துக்கிக்கிதேன். என் வாழ்க்வக நிந்திக்கத்தக்கது என்று தைக்குள் தாதை பசால்லிக் பகாண்டு அவற்வே எப்படியும் தன் வில்லிலுள்ள அம்பால் இைி பகால்லப்பைாபதன்ைங் கருத்துைன் உைதை வில்லிைின்று எடுத்து விட்டு ஓ உத்தமமாை மிருகங்கதள! நீங்கள் பதராபகாரம் பசய்து வந்தவமயால் தன்யர்களாக இருக்கிேீர்கள்! உங்கவளக் பகால்லமாட்தைன் இைி உங்கள் வாசஸ்தாைத்திற்குத் திரும்பிப் தபாங்கள்! என்று கூறுவகயில், கடூரமாை முவையவைாயிருந்து திவ்ய ஞாைத்வதயவைந்த அவ்தவைைாற் பூஜிக்கப்பட்ை சிவபபருமான் அவைது பூவஜக்கும் மைம் பட்ை ஐந்து திருமுகங்கதளாடும் தமது திவ்ய திருவுருவ தரிசைங் பகாடுத்து, தயாசமுத்திரமாை சிவபபருமான் என்ை வரம் தவண்டுதமா அவதக் தகட்டுக்

பகாள் உன் விஷயத்தில் தவயயுவையவைாக இருக்கிதேன் என்ோர். உைதை வியாதன் திவ்விய ஞாைமுவைய ஜீவன் முக்தைாய் சர்தவசுவரனுவைய திருவடிகளில் சாஷ்ைாங்காமாகப் பணிந்து எல்லாப் பாபங்களும் என்ைாற் பசய்யப்பட்டுள்ளை. அவற்வே மன்ைித்து எளிதயவை அனுக்கிரகிக்க தவண்டும் என்று பிரார்த்தித்தான். மகாததவைாகிய சிவபபருமான் அவனுக்கு குகன் என்னும் பபயரளித்து உன் மைத்திற் கருதிய சுகதபாகங்கவள அவைவாய் நீபயாரு இராஜ தாைிவயயுங் காக்க வல்லவைாவாய், உன் வமிசம் விருத்தியாகும் ததவர்களாதலயும் துதி பசய்யத்தக்க திவ்யமாை கீ ர்த்திவய அவைவாய். அதயாத்தி மன்ைைாகிய தசரதன் குமாரைாக விஷ்ணுதவ இராம அவதாரஞ் பசய்யும் தபாது உன்ைிைத்தில் வந்து உன்ைாற் பூஜிக்கப்பட்டுச் பசல்லுவான். ததவர்கட்கும் முைிவர்கட்குங் கிவைத்தற்குத் துர்லபமாை பசய்யும் விரதத்வத விகித்து மகாபலவான்களாக விளங்குவார்கள் என்று வரங்பகாடுத்தருளிைார். இவ்வாேிருக்வகயில் மான்களின் குட்டிகளும் தங்கள் தாய் தந்வத பலருக்கு உண்ைாகுங் கதிதய தங்களுக்குஞ் சம்பவிக்கட்டுபமன்று நிவைத்து உைதை அவ்விைம் வந்து தசர்ந்தை. அதைால் அந்த மான்களுக்குங் குட்டிகளுக்குஞ் சிவதரிசைங் கிவைத்தது. சிவதரிசைத்தால் அம்மிருகங்கள் சமுசார விருப்பத்வதயும் மிருக ததகத்வதயும் ஒழித்துத் திவ்விய ததகம் பபற்று அங்கு வந்திேங்கிய விமாைத்தில் ஏேிச் சுவர்க்க தலாகத்வத அவைந்தை. சர்தவசுவரைாகிய சிவபபருமான் அவ்விைத்தில் அற்புதாசலத்தில் வியாதைாகிய தவடுவைால் பூஜிக்கப் பட்ைவமயால் வியாததசுவரர் என்னும் பபயவரயவைந்து எழுந்தருளியிருக்கிோர் அக்குகதவைனும் அது முதல் அகண்ை ஐசுவரியமவைந்து இராமமூர்த்திவயத் தரிசித்துப் பல காலங் கழித்து ஆயுள் முடிவிற் சிவசாயுச்சியத்வதயவைந்தான். ஆவகயால் அேியாவமயாதலதய, சிவராத்திரி விரதத்வத அனுசரிப்பவர்கள்

சிவசாயுச்சியத்வத அவைவதாைால்

ஞாைவான்களாய் பக்திதயாடு அவ்விரதத்வத அனுசரித்தவர்கள் சிவரூபத்வத அவைவார்கள் என்பவதச் பசால்ல தவண்டிய அவசியதமயில்வல எல்லாச்சாஸ்திரங்களும் தருமங்களும் விரதங்களும், தீர்த்த யாத்திவரகளும், தாைங்களும் பலன்களும் சிவராத்திரி விரதத்துைன் விசாரிக்வகயிற் சமாைமாகமாட்ைா, ஆகதவ மிக்க சுபகரமாை இச்சிவராத்திரி விரதத்வத இதத்வத விரும்புதவாராகிய நீங்கள் ஆசரிக்க தவண்டும் இந்த விஷயத்வதப்பற்ேி இதுகாறுஞ் பசால்லிய ததாஷ பாபத்வத ஒழிக்கத் தக்க தவபோரு சரிதமும் உங்கட்குச் பசால்லுகிதேன். 73. ஜவைநிைியின் கதை சவுைகாதி முைிவர்கதள அவந்தி நகரில் ஒரு தீக்ஷிதர் இருந்தார். அவர் உயர் குலப்பிேப்பும் வவதிக ஆசாரமும் மங்களகரமாை பசயல்களும்

தவதசாஸ்திரங்களில் பூரண ஞாைமும் கல்வி தகள்வியிலும் தபாதிப்பதிலும் வல்லவமயுவையவர். அவருக்கு நற்குல நற்குணப்பண்பும் கற்பும் பகாண்ை மவைவி ஒருத்தியிருந்தாள் அவர்களுக்கு ஸுநிதி தவதநிதி என்ே இரண்டு பிள்வளகள் இருந்தார்கள். ஸுநிதி தாய் தந்வதயருக்குப் பணிவிவை பசய்வதில் மிகவும் விருப்பமுவையவைாக இருந்தான். தவதநிதி தவதங்களில் வல்லவைாக இருந்தும் ஒரு தவசியின் வட்டில் ீ வாழ்ந்து அங்தகதய ஸ்நாை தபாஜைாதிகவளச் பசய்து பகாண்டிருந்தான் இவதயேிந்த அவைது தாய் தந்வதயர்கள் அவவைக் கண்டித்தார்கள். அவன் துராத்மாவாக இருந்ததால் தன் இயற்வகவய விைவில்வல. இவ்வாறு இருக்கும்தபாது அந்த நகரத்து மன்ைனுக்குத் தீக்ஷிதர் தம் மீ து தவய உண்ைாகி விவலயுயர்ந்த இரத்திைமயமாை தமாதிரம் ஒன்வே அவருக்குப் பரிசாக அளித்தான். தீக்ஷிதர் அந்த தமாதிரத்வதத் தன் வட்டுக்குக் ீ பகாண்டுதபாய் தன் தீய மகனுக்குத் பதரியாமல் மவேத்து வவக்க தவண்டுபமன்று தன் மவைவியிைம் பகாடுத்தார். அவ்வம்வமயும் அவ்வாதே மவேத்து வவத்தாள். அவதயேிந்த குமாரன் தவதநிதி அவதத் திருடிச் பசன்று, அன்ேிரதவ தன் ஆவசக்குகந்த தாசியிைம் பகாடுத்து விட்ைான். அந்த தவவசதயா, அவதயணிந்து பகாண்டு அரசைது அவவயில் நைைமாைச் பசன்ோள். தீக்ஷிதருக்கு அளித்த தமாதிரம், தவவசயின் கரத்தில் பஜாலிப்பவத அரசன் கண்ைதும் இது நாம் தீக்ஷிதருக்குக் பகாடுத்தது ஆயிற்தே! என்று உணர்ந்து அந்த நாட்டியக்காரிவய தநாக்கி, பபண்தண! விவல மதிப்பு மிகவுமுவைய இந்த தமாதிரம் உைக்கு யாரால் கிவைத்தது? என்று தகட்ைான். அவள் உண்வமவயச் பசால்லவில்வல அரசன் அவவளப் பயமுறுத்திக் தகட்ை பிேகு அவள் கவைசியாக அந்த தமாதிரத்வத தவதநிதிதய தைக்குக் பகாடுத்தான் என்ே உண்வமவயச் பசான்ைாள். அரசன் பலாத்காரமாக அந்த தமாதிரத்வத வாங்கித் தன்ைிைம் வவத்துக் பகாண்டு மறுநாள் பபாழுது விடிந்ததும் தீக்ஷிதவர வரவவழத்து நான் உமக்குக் பகாடுத்த ஆபரணத்வத என்ைிைம் சிேிது தநரம் பகாடுங்கள் மீ ண்டும் அவதப் பபற்றுக்பகாள்ளலாம் என்று தகட்ைான். தீக்ஷிதர் தன் வட்டுக்குச் ீ பசன்ோர் மவைவிவய அவழத்து நான் உன்ைிைம் பகாடுத்து பத்திரப்படுத்தி வவக்கச் பசான்ை தமாதிரத்வத எடுத்துத் தா! என்று தகட்ைார். அவள் அவத வவத்த இைத்தில் ததடிக் காணாததால் திரும்பி வந்து தன் கணவைிைம் அது காணவில்வலதய என்ோள். தீக்ஷிதர் துக்கத்துைன் அரசைிைம் பசன்று அரதச! அந்த தமாதிரம் அகப்பைவில்வல அது எவ்வாோயிற்தோ அேிதயன் என்ோர். தவந்தன் நைந்தவற்வேத் தான் யூகித்தபடி பவளியிை தீக்ஷிதர் தம் வட்டிற்கு ீ வந்து மவைவிவயக் கண்டித்து உைக்கு இவ்வளவு அஜாக்கிரவதயா? என்று தகாபித்தார். பிேகு தீக்ஷிதரும் அவர் மவைவியும் தவதநிதிவய அவழத்து, இைி நீ

இந்த வட்டில் ீ இருக்கக் கூைாது. உன்ைால் பிரதயாசைமுமில்வல. நீ குலதூஷகன்! என்று அவவைத் தூஷித்துத் துரத்திவிட்ைார்கள். தவதநிதி பல நாட்கள் பவளியில் அன்ை ஆகாரம் ஒழுங்காகக் கிவைக்காமல் வருந்தித் தன் காதற்கிழத்தியிைம் பசன்ோன். அவளும் அவைால் தைக்குப் பபாருள் எதுவும் கிவைக்காது என்று உணர்ந்து துரத்தி விட்ைாள் அவன் ஆதரவற்ேவைாகி விட்ைான். அன்வேயத் திைம் உலகம் முழுவதும் பகாண்ைாைத்தக்கச் சிேந்த சிவராத்திரி விரதத் திைமாக இருந்தது. அன்று அந்நகர மக்கள் சிலர் சிவராத்திரி விரதம் அனுஷ்டித்து விதசஷபூவஜவயச் பசய்யவிரும்பிப் பலவவகயாை நிதவதைப் பபாருட்களுைன் ஒருசிவலாயத்திற்குச் பசன்று பகாண்டிருந்தார்கள். அவர்கவளக்கண்ைான் தவதநிதி நாம் இவர்களுைன் பசன்று எவ்வாோவது இவர்கவள வசப்படுத்தி ஆகாரம் வாங்கிப் புசிக்கலாம், என்ே நிவைத்து அவர்கவளப் பின் பதாைர்ந்து பசன்ோன். சிவாலயத்தில் பபரும் பசியுைைிருந்து அவர்கள் பசய்யும் பூவஜவயப் பார்த்துக் பகாண்டு உணவருந்த தவண்டும் என்ே அவாவுவையவைாக இருந்தான். அவர்கள் எப்தபாது தபாவார்கள்? எப்தபாது அன்ைம் புசிப்பது? எவ்வாறு அந்த அன்ைத்வதப் பபறுதவாம்? என்று எண்ணியபடி தன் விருப்பம் வககூை தவண்டுபமன்று கண்விழித்துக் பகாண்டிருந்தான். சிவபூவஜ பசய்தவர்கள் யாவரும் முதல் ஜாம பூவஜ முடித்து நிருத்தம் கீ தம் முதலியவற்வே இயற்ேி விட்டுத் தங்கள் இருப்பிைங்கவள அவைந்தார்கள் சிலர் அங்தகதய தூங்கிைார்கள். அங்கிருப்பவர்கள் தூங்குவவதக் கண்ை தவதநிதி சிவபபருமானுக்கு நிதவதித்து அங்கு வவத்திருந்த பக்குவான்ைத்வத, இச்சமயத்திதல தான் பகாண்டு தபாகதவண்டும் என்று நிவைத்து சிவலிங்கத்வத தநாக்கி பமதுவாக நைந்தான். அங்கிருந்த தீபங்கள் பிரகாசங்குவேவாக இருந்தை. எைதவ நிதவதைப் பபாருள்கள் அவன் பார்வவக்குப் புலைாகவில்வல. அவன் அவற்வேக் களவு பசய்வதற்காக தன் உத்தரீயத்தில் சிேிது கிழித்துத்திரித்துப் தபாட்டுத் தீபத்வதத் தூண்டிைான். அவன் தீபம் ஏற்ேியதால் சிவ சன்ைிதியில் இருந்த இருள் முழுவதும் விலகியது. அவன் தைக்கு தவண்டிய ஆகாரங்கவள எடுத்துக் பகாண்டு பவளிதயபுேப்பட்ைான், அப்படிப் தபாகும் தபாது அங்குத் தூக்கி பகாண்டிருந்த தகாயில் தசவகர் காவல மிதித்து விட்ைான். அதைால் தூங்கிக்பகாண்டிருந்த சிலர் கண் விழித்து திருைன் திருைன்! என்று கூச்சலிட்ைார்கள். தவதநிதி பயந்து ஓடிைான் சிலர் அவவைப் பின் பதாைர்ந்து கூச்சலிட்டு பசல்லதவ இராஜ தசவர்கள் அக்கூக்குரவலக் தகட்டு திருைவைப் பின் பதாைர்ந்து பிடிக்கச் பசன்ோர்கள். தவதநிதி அவர்களிைம் அகப்பைாததால் அவர்கள் அவன் மீ து பாணப் பிரதயாகம் பசய்தார்கள். அந்தப் பாணங்களில் ஒன்று தவதநிதியின் உைலிற்பட்டு உருவிச் பசன்ேதால், அவன் பூமியில் விழுந்து மடிந்தான்.

அந்த தவதியன் அஞ்ஞாைத்தாதலதய சிவராத்திரி விரதமும் ஜாகரணமும் இருந்தவைாைான், சர்வதயாளராை சிவபபருமான் தவதநிதிவய விரதப் பூர்த்தி பசய்தவைாகதவ அங்கீ கரித்தார். அப்தபாது சிலதூதர்களும் யமதூதர்களும் வந்தார்கள். அவர்கள் இரு தரத்தாரும் இவவைக் பகாண்டு தபாகதவண்டியவர்கள் நாங்கள் தான் என்று வாக்குவாதம் பசய்தார்கள். எமதூதர்கள் சிவகணத்திைவர தநாக்கி இவன் தான் பகாடிய பாபியாயிற்தே! அணுவளவும் புண்ணியதம பசய்யாதவைாயிற்தே? இவனுக்காக நீங்கள் ஏன் வந்தீர்கள்? என்று தகட்ைார்கள். அதற்கு சிவகணங்கள் இவன் பாபிதயயாைாலும் சிவராத்திரி விரதம் இருந்து ஜாகரணம் பசய்ததால் புைிதமாயிைன் என்ோர்கள். எமதூதர்கள் யமதர்மராஜைிைம் பசன்று அவர்கள் கூேியவதச் பசால்ல யமன் உண்வம! அவன் பாபங்கள் சிவராத்திரி விரதமிருந்ததால் ஒழிந்தை! என்று பசால்லி தவத நிதிவயப் பார்த்து, நீ பாக்கியவைாைாகுக என்று வாழ்த்திைார். அதைால் தவதநிதி தன் மறுபிேவியில் கலிங்கததசத்து மன்ைைாகப் பிேந்து சிவபூவஜ பசய்வவததய பக்தியாகக் பகாண்டு சிவராத்திரி விரதத்வத எக்காலமும் ஆதரித்துதன் ராஜ்ஜியம் முழுவமயும் சிவாலயப் பிரதிஷ்வைகளும் சிவாலய நித்திய வநமித்திகப் பிராயச்சித்தாதிகளும் பசய்வித்து தமாஷம் அவைந்தான். சிேிதும் பக்தியில்லாமதலதய சிவராத்திரி விரதத்தால் இத்தவகய இஷ்ை தபாகங்கவளயும் தமாக்ஷத்வதயும் அஞ்ஞாைிகதள பபேமுடிந்தது என்ோல், இந்த விரதத்வதப் பக்திதயாடு அனுசரித்தவர்கள் சிேந்த முக்திவய அவைவார்கள் என்பவதச் பசால்லவும் தவண்டுமா? திருடுவதற்காகதவ சிவாலயத்துத் தீபத்வத தவதநிதி தூண்டியதால் இத்தவகய பயன் கிவைக்குமாைால் ஞாைத்ததாடு சிவாலயத்தில் தீபம் வவத்தவர்கள் சுபமாை தமாக்ஷத்வத அவையமாட்ைார்களா? சிவபபருமாவை விை ஒருவன் தயாளைாகவும் தூய்வமயாக்குதவாைாகவும் இல்வல முைிவர்கதள தமாக்ஷத்வதக் பகாடுக்கத்தக்கது இந்தச் சிவராத்திரி விரததம! சிவபபருமான் ஒருவதை பரத்துவப் பபாருள் அந்தச் சர்தவஸ்வரதை முக்தி ஸ்தாைமாக விளங்குபவன் இந்தச் சிவராத்திரிக்குச் சமமாைதும் இவதவிைச் சிேந்ததும் ஒரு விரதமும் இல்வல. 74. முக்ைி இலக்கணமும் சிவரூபமும் வநமிசாரணிய முைிவர்கள் சூத புராணிகவர தநாக்கி, ஞாை வித்தகதர! முக்தி என்று நீங்கள் பசான்ை ீர்கதள? அது எத்தவகயது என்பவத எங்களுக்கு விவரமாகச் பசால்ல தவண்டும் என்று தகட்க சூதமுைிவர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். முைிவர்கதள! நீங்கள் தகட்ை முக்தி என்பது சாரூப்பம் (இவேவன் உருப்பபறும் தபறு) சாதலாக்கியம்(இவேவன் உலகம் அவையும் தபறு) சாந்நித்யம் (இவேவன் அருகில் இருக்கும் தபறு) சாயுஜ்ஜியம் (இவேவதைாடு இரண்ைேக் கலத்தல்) என்று நான்கு வவகப்படும். அந்த முக்தி இந்த விரதத்திைாதலதய கிவைக்கும்

அம்முக்திவய யாராலவைய தவண்டுபமைின் உலகங்கவளபயல்லாம் பவைத்து இரட்சித்துச் சங்கரிக்கச் பசய்யுஞ் சிவபபருமாைாதலதய ஆகும் என்று புத்திமான்களால் சாகா சந்திர நியாயமாகச் பசால்லப்பட்டிருக்கிேது. அத்தவகய சிவ பரம்பபாருவள விஷ்ணு பிருமா, சைத்குமாரர், நாரதர், மார்க்கண்தையர், சுகர், பிரமபுத்திரர் முதலிய யாவரும் அேியார் ஆைால் தவதங்கள் மட்டும் அபதராக்ஷமாகச் சச்சிதாைந்த ஸ்வரூபம் சிவபபருமான் என்று பசால்லுகின்ேை. நிர்க்குணமும் மாயாரஹிதமும், நிரஞ்சைமும் நித்தியமும் பசம்வம, பசுவம, பவண்வம, கருவம, முதலிய நிேமற்ேதும் மதைாவாக்குக் காயங்களுக்கு அதீதப்பட்ைதுமாக உள்ளது சிவபரம் பபாருள் அந்தப் பபாருள் ஆகாயத்வதப் தபாலச் சர்வ மூர்த்தத்திலும் வியாபித்துள்ளது அது ஸ்தூல சூக்ஷ்மங்களாலாகாது; சுகதுக்கங்களுக்கு அப்பாற்பட்ைது. மாற்சரியமற்ேது நிர்விகாரமாைது இகதலாகத்திலும் பரதலாகத்திலும் அந்தப் பரம்பபாருவள அர்ச்சவை பசய்வதாதலதய அதன் பிராப்தியாகிய முக்தி வககூடும். ஆவகயால் சர்தவஸ்வரனுவைய தசவவ முக்திப் பிராப்தத்திற்காகதவ பசய்யத் தக்கது நீங்கள் தகட்ை விஷயத்வதச் பசான்தைன். இவதக் தகட்ைவர்கள் சகல பாபங்களிலிருந்தும் நீங்குவர் என்பதில் ஐயமில்வல. அவத விஸ்தீரணமாகச் பசால்லப் புகுந்தால் ஆதிதசஷைாலும் பசால்லி முடியாது. இவ்வாறு சூதபுராணிகர் கூேிைார். 75. சிவதபருமானின் நித்யத்துவம் சவுைகாதி முைிவர்கள், சூத புராணிகவர தநாக்கி மகாத்மாதவ! சிவபபருமான் என்பது யார்? உருத்திரன் என்பவர் யாவர்? இவர்களில் இவ்வுலகங்களுக்பகல்லாம் கர்த்தாவாக இருப்பவர் யார்? நிர்க்குண ஸ்வரூபியாைவர் யார்? நிர்க்குண ஸ்வரூபியாக இருந்தும் பஞ்சக்கிருத்தியம் (ஐந்பதாழில்) காரணமாக குணபசாரூபியாக உலகச் பசயல்கவளச் பசய்பவர் யார்? இந்த விஷயத்தில் எங்களுக்குள்ள சந்ததகத்வத நீங்கள் விளக்கியருள தவண்டும் என்று தகட்ைார்கள் சூத புராணிகர் பசால்லத் பதாைங்கிைார். ஞாை சீ லர்கதள நிர்க்குணமாயுள்ள எந்தப் பரமாத்மாவிைால் இந்த உலகங்கள் ததான்ேிைதவா அந்தப் பரமாத்மாதவ சிவபபருமான் என்று உபநிஷதங்கள் கூறுகின்ேை. அத்தவகய பரமாத்மாவின் மகிழ்ச்சியிைால் உண்ைாகிய ஜலமாைது சராசரப் பிரபஞ்சம் முழுவதும் வியாப்தமாவகயில் விஷ்ணு தவஞ்பசய்து இவளத்து, அந்த ஜலத்திதலதய நித்திவர பசய்தார். அந்த ஜலசயை முதல் புருஷனுக்கு நாராயணன் என்ேப் பபயர் உண்ைாயிற்று பிரகிருதிக்கும் நாராயணி எைப் பபயர் வந்தது. அந்த விஷ்ணுதயாக நித்திவரயில் இருக்கும் தபாது அவருவைய உந்தி கமலத்திலிருந்து பிரமன் ததான்ேிைான். அவன் பலகாலம் தவம் பசய்து தைக்குக் காரண பூதைாை விஷ்ணுவவக் கண்ைான். அந்த விஷ்ணு

வவகுண்ைப் பதவியிலிருந்து மஹாபிரளயத்தில் சிவபபருமாைிைத்தில் முக்தி நிவலயவைவர். இத்தவகய விஷ்ணுவும் பிரமனும் ஜகத் கர்த்தாக்களாக விவாதம் பசய்த தபாது பரதமஸ்வரன் அவர்களுக்குக் காட்டிய உருவதம மகா ததவவுரு. இந்த மஹாததவனுவைய கதபாலத்தால் ததான்ேிய வடிவதம உருத்திரன் அந்த மூர்த்ததம தியாை தயாக்கியமாை சிவ பசாரூபம் மற்ே விஷ்ணு வாதி ததவர்கள். பிரகிருதி சம்பந்தமாைவர்கள். ஆவகயால் காலாநுக்கிரகமாக நாசவருமாவர் உருத்திரன் அப்படி நாசமவையாமல் சிவபபருமாைிைத்தில் ஐக்கியமாவான்! பிரமாதி ததவர்கள் மகரிஷிகள் அவைவரும் உருத்திரவைத் ததாத்திரஞ் பசய்ய தவண்டியவர்கதள யாவார்கள். பிருமா விஷ்ணு முதலாைவர்கவள பக்தி பசய்பவர்கள் அவர்களிைத்தில் ஐக்கியமவைய அத்ததவர்கள் காலக்கிரமத்தில் முக்திபபறும்தபாது அவர்கதளாடு முக்தியவைவார்கள் உருத்திரபக்தி பசய்பவர்கள்: இதரர் அதபøக்ஷயில்லாமதலதய தக்ஷணம் சிவசாயுஜயம் பபறுவார்கள் என்று க்ஷரம்-பிரதாைம் முதலிய தவதங்கள் கூறுகின்ேை. ஹிரண்ய கர்ப்ப பிபீலிகாதி வவரயில் காணப்படும் உலகத்தில் உள்ளவர்களுக்கு அஞ்ஞாைம் பலவவகப்படும். விஞ்ஞாைதமா நித்ய சுத்த புத்தி முக்தி ஜீவசுவபாவத்தால் பல திேப்பட்ைதல்ல ஆைால் அகண்ை ஏகரஸமாக ஒன்ேியாக இருக்கும் இவவ யாவும் சிவஸ்வரூபதம! இவத விசாரிக்க தவண்டியதில்வல, சர்தவஸ்வரனுக்குச் சதாசிவன் என்னும் பபயர் எவ்வாறு உண்ைாயிற்று என்று பதரிந்து பகாள்ளுங்கள். சிவபபருமாதை சிருஷ்டிக்கு முற்பட்ைவர். வயத்துக்குப் பிற்காலத்திலும் இருப்பவர் சிருஷ்டிக்குப் பிற்காலத்திலும் இருப்பவர் ஆவகயால் சதாசிவம் என்னும் பபயர் நிர்க்குணராகிய சிவபபருமானுக்கு உண்ைாயிற்று முதலில் தன் நிசுவாசத்திலுண்ைாை தவதம் என்ே பபயவர யுவையவாக்வகயும் பலவவகப்பட்ை மந்திரங்கவளயும் தியாைத்வதயும் பூவஜகவளயும்

ஈஸாநஸ் ஸர்வ வித்யாநாம் முதலிய

ஸ்ருதிகளால், ஸர்வ வித்வதகளுக்கும் பிரபுவாை சிவபபருமான் தன்ைாற்பவைக்கப்பட்ை பிரபஞ்சம் முழுவதும் நல்ல நிவலக்குவர தவண்டும் என்ே கிருபா தநாக்கமுவையவராய் விஷ்ணு மூர்த்திக்குக் பகாடுத்தார் ஆவகயால் ஜகத்துக்குச் சிருஷ்டித்துவமும் (பவைத்தலும்) இக்ஷணத்துவமும் (காத்தலும்) சாட்சியும்(சான்றும்) சம்ஹாரத்துவமும் (அழித்தலும்) ஜகதீஸ்வரராை சிவபபருமாைிைத்தில் உள்ளைதவ அன்ேிப் பிேரிைத்தில் இல்வல விஷ்ணுவாதி இதர ததவர்களுக்கு காலவவரயுள்ளததயன்ேி சர்தவஸ்வரைாை சிவபபருமானுக்குக் காலக் கணிதம் கிவையாது சிவபபருமானுக்கு மஹாகாலன் என்று பபயர் இவரது கட்ைவளப்படி காலம் இயங்குவததயன்ேி அது இவவர ஒன்றுஞ் பசய்யாது. அவைத்திற்கும் இவதர காரணபூதர் விஷ்ணுவாதியர் காரியபூதர் சிவபபருமாைது இச்வசயால் பவைத்தல் காத்தல் அழித்தல் முதலிய

கிருத்தியங்கள் நைக்கின்ேை சிவத்துதவஷியாக இருப்பவரும் சிவபபருமாவைச் சங்கரிப்பவரும் ஒருவரும் இல்வல. ஒரு விவதயாைது இவலகவள, பூ காய் முதலிய பலரூபங்களாகக் காணப்பட்டுக் கவைசியில் யாவும் அழிய அந்தவிவததய மீ தமாக இருப்பது தபால இவர் தமக்குத்தாதம காரணவடிவமாகவும் ஒன்ேியாகவும் இருந்தும் சிருஷ்டியாதி காரணமாக அதநகராய் பிரளய காலத்தில் ஒன்ேியாகிோர் இவத ஞாைியர் அேிவார்கள் இவர் மதைாவாக்குக் காயங்களுக்கு எட்ைாதவர். இவ்வாறு சூதமுைிவர் கூேியதும் சவுைகாதி முைிவர்கள் அவவர தநாக்கி, சிவபபருமாதை பிரபஞ்சம் என்றும் பிரபஞ்சதம சிவபபருமான் என்றும் பசான்ை ீர்கதள, அதன் விளக்கத்வத எங்களுக்குச் பசால்லதவண்டும் என்று தகட்ைார்கள். 76. ஞானப் பிரகரணம் சூதபுராணகர் சவுைகாதி முைிவர்கவள தநாக்கிக் கூேலாைார், நீங்கள் மஹா புண்ணியசாலிகள், நான் பூர்வத்தில் தகட்ைவத உங்களுக்குச் பசால்கிதேன் தகளுங்கள். ஒரு காலத்தில் பிரமததவர், நாரதர், ஸநத்குமாரர், வியாஸர் கபிலர் முதலியவர்கள் ஒருங்குகூடி நிச்சயித்துக் பகாண்ை விஷயமாவது ஞாதுரு ஞாைம், தஞயம் ஆகிய இம்மூன்றும் பிரமாதி குணப் பரியந்தமாகக் காணப்படும். உலக முழுவதும் சிவஸ்வரூபதம பிேிதில்வல. இச்வசயுண்ைாைதபாது உலகம் சிருஷ்டிக்கப்படுகிேது. தன்ைால் பவைக்கப்பட்ை சகல பிரபஞ்சத்வதயும் தாதை சாட்சிபூதமாகச் சிவபபருமான் பார்த்துக்பகாண்டிருக்கிோர் பிரபஞ்சவாசிகள் யாவரும் மாயா வயப்பட்ைவர்களாதலின் சிவபபருமாவை ஒருவரும் அேிகிலர் சூரியன் ஆகாயத்திலிருந்து ஜல நதிகளில் பிரதிபிம்பித்தவாறு யாவற்ேிலும் பிரதவசித்திருக்கிோர் நிச்சயமாக விசாரிக்கும் தபாது பிரதவசதம கிவையாது. மீ ண்டும் தாம் தாமாகதவ விளங்குகிோர் அஞ்ஞாைத்தால் துவிதம் என்பது மைப்பிராந்தியாகும் வவதஸஷிக சாஸ்திரங்களிதல துவிதம் கூேப்படுகிேது! சிவபபருமானுவைய அம்சதம ஆன்மாக்கள். அவவ மலசம்பந்தத்தால் ஜீவன் எைப்படும் ஜீவஸ்வரூபமாை யான் என்னும் பபாருவளப் பரமாத்ம ஸ்வரூபம் எவத பதரிந்து பகாண்ைவன் மலரகிதைாய் சிரவணாதி சாதை சம்பத்துக்கவள அவைந்து சிவரூபம் அவைகிோன் எங்கும் வியாபகமாகியுள்ள சிவபபருமான் எல்லாப் பிராணிகளிலும் வியாபித்து தசதைா தசதைங்கள் யாவும் தாதமயாகி விளங்குகிோர். விேகுகளில் எல்லாம் பநருப்பிலிருந்தும் மதிக்கப்பட்ை விேகிதலதான் அக்கிைி ததான்றுவது தபால ஆன்மாக்கள் ததாறும் சிவபபருமான் வியாபித்தும் சிரவணாதி உபாயங்கவளச் பசய்பவனுக்குச் சர்தவஸ்வரராகிய சிவபபருமானுவைய தரிசைம் சந்ததகம் இல்லாமல் கிவைக்கும். சிவபபருமாதை பரத்துவம் சிவபபருமாதை அதநக ஸ்வரூபமாக எப்தபாதும் பிரகாசிக்கிோர். சமுத்திரத்தில் உப்பும் மலரில் மணமும் மணியில் ஒலியும் தபாலச்

சிவபபருமான் பிரிவற்ேவர். காரியபூதமாைது நாைாதபதமாகக் காணப்படினும் இறுதியில் விவத ஒன்தே எஞ்சி நிற்பதால் காரணத்தில் காரியம் உண்ைாைதாக அேிதல் தவண்டும். மாவயதய விவத என்றும் ஜகத்து மாயாஸ்வ ரூபம் என்றும் உணரதவண்டும். இத்தவகய நியாயத்தால் மாவய நீங்கிய பிரபஞ்சம் முழுவதும் சிவபபருமாதை வியாபித்திருக்கிோர். ஜலாதிகளில் பிரதிபிம்பத்திற்கு சூரியாதி பிம்பங்கள் வாயுவாதி சலைத்தால் ததாஷம் சம்பவித்ததாகக் காணப்படினும் ஜலத்தின் சம்பந்தப்பைாத சூரியாதி பிம்பங்களுக்கு உபாதி இல்லாததுதபால சிவபபருமாைது வியாபகத்தால் அதநகத்துவம் அவைந்ததபாதும் அவருக்கு அவித்வய சம்பந்தமாை ததாஷங்கள் சம்பவியா சுத்தமாை பபான் தாமிரத்துைன் கலந்திருப்பதால் மதிப்புக் குவேவு ஏற்பட்டும் புைமிட்ை பிேகு மீ ண்டும் உயர்வவைவது தபாலதவ, ஆன்மா அந்தக்கரண பந்தத்தால் அவைந்த பசு என்னும் பபயவர

பத்தியாதிகளால் சர்தவஸ்வரவை ஆராதித்து நீங்கி இறுதியில்

சிவசாயுஜ்ய பதத்வத அவையும் இதில் ஐயமில்வல. முைிவர்கதள! சிவபபருமாதை கைவுள் அவவர அவைந்தவர்கள் பிேவியவைய மாட்ைார்கள் இத்தவகய இவேவைிைத்தில் பக்தியுண்ைாவதற்கு ஆயிரம் பிேவிகளில் சிேப்பாை தவம், தாைம் விரதம் முதலியவற்வேச் பசய்து சிவபக்தைாக தவண்டும் பிேகு அந்த ஜீவன் முக்தைாவான் இச்சரிததம அந்தச் சவபயில் நிச்சயித்துக் கூேப்பட்ைது. இவதச் சிவபபருமான் லிங்கஸ்வரூபத்துைன் விஷ்ணுவுக்கும், பிரமனுக்கும் அவர் ஸநத் குமாரருக்கும் அவர் நாரத முைிவருக்கும் அவர் வியாச முைிவருக்கும் அவர் எைக்கும் கூேிைாள், அவததய நான் உங்களுக்குச் பசான்தைன் நீங்களும் இவதப் பக்தர்களுக்கு விளக்கமாகச் பசால்லுங்கள் இவ்வாறு சூதமுைிவர் கூேிைார். அவதக் தகட்ை முைிவர்கள் ஆைந்தமாகி, எங்கள் மைத்திலிருந்த சந்ததகங்கள் நீங்கிை, என்ோர்கள், சூதமுைிவர் மீ ண்டும் பசால்லத் துவங்கிைார். சவுைகாதி முைிவர்கதள! இந்தச் சரிதங்கவள வியாசபகவாைின் மாணவன் பசான்ைது என்று உறுதியாகக் பகாண்டு, நாஸ்திகளுக்கும் சிரத்வதயில்லாதவருக்கும் பக்தியில்லாதவருக்கும் பணிவிவை பசய்யாதவருக்கும் பசால்ல தவண்ைாம். பதிபைண் புராணங்கவளயும் இதிகாசங்கவளயும் தவதார்த்தங்கவளயும் பலமுவே ஆராய்ந்து உணர்ந்து இதுதவ விஷயங்கவளக் தகட்பதால் பக்தியற்ேவர்களுக்கும் பக்தியுண்ைாகும் பக்தியுவைவர்களின் பக்திதமலும் அதிகரிக்கும். இவத ஒரு முவே தகட்ைதைால் ஒருவனுவையபாபங்கள் எல்லாம் நசிக்கும், இரண்டு முவேகள் தகட்பதைால் சிவபக்தி உண்ைாகும். மும்முவே தகட்பதைால் அந்தச் சிவபக்தி விருத்தியவையும் நான்காம் முவே தகட்பதைால் சிவதரிசைம் கிவைக்கும். ஐந்தாம் முவே தகட்பதைால் விரும்பிய பயவைபயல்லாம் நிர்விக்கிைமாகப் பபற்று வாழ்வார்கள்.

அத்தவகதயாருக்கு உலகத்தில் கிவைக்காதது ஒன்றுமிராது பூர்வத்தில் சில மன்ைர்கள் இந்த ஞாை சம்ஹிவதவய ஐந்து முவேகள் தகட்டு சிவதரிசைம் பபற்று சிேப்பாை மதைாபீஷ்ைங்கவளப் பபற்று வாழ்ந்திருந்தார்கள். ஆவகயால் இவத இப்தபாது தகட்பவர்களும் கிவைத்ததற்கு அரிய உயர் பதவிகவள அவைவார்கள். இவ்வாறு சூதபுராணிகர் கூேியதும் சவுைகர் முதலாை முைிவர்கள் வியந்து விவலயுயர்ந்த பீதாம்பரம் முதலிய ஆவைகவளயும் சந்தை புஷ்பங்கவளயும் ஆபரணங்கவளயும் சூதமுைிவருக்குப் பாதகாணிக்வகயாக வவத்து அவவரப் பூஜித்துப் புகழ்ந்து சாஷ்ைாங்கமாக நமஸ்கரித்துப் பரமாைந்தம் அவைந்தார்கள் சூதமுைிவரும் சந்ததாஷத்துைன் இருந்தார். இந்த நூல் மிகவும் சிேந்தது என்று மைத்திைமுேக்கருதி சிவபபருமாவை வழிபட்டு பக்தியுைன் சிவபூவஜ பசய்து இந்தச் சிவமஹாபுõரண ஞாை சம்ஹிவதவயக் தகட்ைவர்கள் இஷ்ைகாமிங்கவள அவைந்து ஆயுள் முடிவில் சிவசாயுஜ்யத்வத அவைவார்கள். இவத எழுதிப் பபான் முதலிய தக்ஷிவணதயாடு சிவபக்தியுவைய தவதியருக்குத் தாைமளித்தவன் எப்தபாதும் சிவதலாகத்தில் வசித்து சிவரூபத்வத அவைவான். ஆவகயால் எவ்வவகயாலாவது இச் சிவமஹா புõரணத்வதச் சதுர்வர்ணத்தவர்களும் பலருக்கும் தாைமாகக் பகாடுக்க தவண்டும்; அவ்வாறு பகாடுப்பவர்கள் எப்தபாதும் சிவதலாகத்திதலதய வாழ்வார்கள் இவதச்பசான்ை புராணிகவள அன்ைவஸ்திரத்தால் திருப்தி பசய்தவன் சிவபக்தி அவைவான். ஞாை சம்ஹிவத முடிந்தது.