Ο Αντικοινωνικός

1

Ἀφιερωμένο σέ ὅσους αἰσθάνονται Πολίτες…

2

3

Ο ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ( Περί ἀτομικῆς εὐθύνης το ἀνάγνωσμα…)

4

Μάρτιος 2014 ISBN

978-960-93-6052-4

Copyright Βελονάκης Διονύσιος

5

Ο ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ( Περί

ἀτομικῆς εὐθύνης το ἀνάγνωσμα…)

ΑΘΗΝΑ 2014

6

Ἐν εἴδει προλόγου…

Ὁ μόνος λόγος πού ἀποφάσισα νά γράψω «Πρόλογο» εἶναι γιά νά ἐκφράσω την δυσαρέσκεια μου γιά τον… Πρόλογο! Ὅταν πιάνω ἕνα βιβλίο στά χέρια μου δέν μέ ἐνδιαφέρουν τα κουραστικά προλεγόμενα του συγγραφέως ἤ οἱ ἐπισημάνσεις κάποιου σχολιαστή. Το βιβλίο πού ἐπιλέγω νά διαβάσω θέλω νά εἶναι χωρίς ὑποβολέα. Το μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι το συγκεκριμένο βιβλίο δέν συνίσταται γιά ἀνθρώπους μέ συνειδησιακή ἀναπηρία πού χρειάζονται δεκανίκια στή σκέψη τους… Αὐτά.

7

ία ἀπό τίς παιδικές φιλοδοξίες που παρέμενε γιά χρόνια ἐνήλικη ματαιοδοξία μου, ἦταν νά καταφέρω κάποια στιγμή στή ζωή μου νά συγγράψω ἕνα βιβλίο. Χάζευα πολλές φορές στίς βιτρίνες των βιβλιοπωλείων τα ὀγκωδέστατα βιβλία καί ἔπλαθα με τό μυαλό μου ἱστορίες, προσπαθώντας νά ἀνιχνεύσω το μυστηριῶδες περιεχόμενό τους. Μοναδικό βοηθό εἶχα το χρωματιστό τους ἐξώφυλλο καί την καλπάζουσα φαντασία μου. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν ἔμπαινα σχεδόν ποτέ στή διαδικασία νά ξεφυλλίσω κάποιο ἀπό αὐτά ,γιατί τα σχολικά βιβλία ἀπορροφοῦσαν ἀρκετή ἀπ' την ὥρα που διέθετα γιά ἀνάγνωση. Μμμ… ὡραία δικαιολογία γιά νά αἰτιολογήσω το ἔλλειμμα πραγματικοῦ ἐνδιαφέροντος που μέ διέκρινε τότε, γιά το σκοπό ἤ το μήνυμα που ἤθελε νά μεταφέρει ὁ συγγραφέας. Ἔτσι τα βιβλία μέ τα σκληρά ἐξώφυλλα που κοσμοῦσαν τα βιβλιοπωλεῖα καί την βιβλιοθήκη μου,παρέμεναν μέ το παράπονο ἑνός καθυστερημένου ραντεβού. Ὄχι ὅτι τώρα ἔχω γίνει εὐτραφής βιβλιοφάγος ἀλλά ὅπως καί νά ‘ναί ἔχω κλείσει ἀρκετά ἐξώφυλλα ἔχοντας διαβάσει πρωτίστως τίς προηγούμενες σελίδες τους. Το καλό γιά ἕναν ματαιόδοξο συγγραφέα ὅπως εἶμαι ἐγώ, εἶναι ὅτι εἶμαι ἀδέσμευτος ἀπό ἐξαρτήσεις. Μπορῶ νά γράψω ὅτι θέλω χωρίς νά μέ ἐνδιαφέρει ἡ ἄποψη τοῦ ἐκδότη, που θά ἤθελε ἐνδεχομένως νά ἐκδώσει αὐτές τίς σκέψεις. Σαφῶς καί θά ἤθελα νά δῶ το ἐν λόγω βιβλίο νά φιγουράρει στήν προθήκη κάποιου βιβλιοπωλείου , ἀλλά ὁ βασικός λόγος καταγραφῆς των σκέψεών 8

μου εἶναι ἡ ἀνάγκη ἐξωτερίκευσης ἑνός καταγγελτικού λόγου. Μιά ἐσωτερική παρόρμηση δημοσιοποίησης πολιτικῶν συμπερασμάτων, που διαμορφώθηκαν ἀπό τα κοινωνικοπολιτικά ἐρεθίσματα των τελευταίων δεκαετιῶν. Στό μόνο που στοχεύω λοιπόν εἶναι η συνειδησιακή μου ἰσορροπία. Ὅταν ἀποφάσισα νά γράψω αὐτό το βιβλίο δέν εἶχα πρόθεση νά εἰσάγω κάποιον νεωτερισμό που θά ἔδινε ἴσως κάποιο μαξιλαράκι στίς ἐφησυχασμένες σκέψεις . Αὐτά που θα καταγράφουν σ’ αὐτές τίς γραμμές εἶναι προσωπικές πεποιθήσεις, ἀπόσταγμα ἀπογοήτευσης καί ἐκνευρισμοῦ. Εἶμαι σίγουρος ὅτι το ἴδιο ἀπόσταγμα εἶναι ἀποθηκευμένο σέ πολλούς ,μόνο πού προτιμοῦν δυστυχῶς νά το ἀφήνουν ἑρμητικά κλειστό στά ὑπόγεια κελάρια της συνείδησής τους. Μ΄αὐτόν τον ἄκρατο ὑποκειμενισμό ,ἐκ προοιμίου θεωρῶ ὅτι ἡ ἀποδοχή των ἀπόψεών μου θά σκοντάψει σέ πολλά ἐγκεφαλικά σαμαράκια. Αὐτό βεβαίως δέν εἶναι καθόλου κακό. Το ἀντίθετο μάλιστα, ἀλοίμονο ἄν συμφωνούσαμε ὅλοι σέ ὅλα. Πάντα πίστευα ὅμως ὅτι ἡ γνώμη προϋποθέτει γνώση. Οἱ εἰκασίες ἤ τα αὐθαίρετα συμπεράσματα ὑποκινούμενα ἀπό πάθη ἤ ἀνακρίβειες ὁδηγοῦν σέ κακές ἐκτιμήσεις καί ἑπομένως σέ λανθασμένες ἀποφάσεις . Δέν ὑπάρχουν αὐθεντίες παρά μόνο αὐθεντικοί ἄνθρωποι που μποροῦν νά ὑποστηρίξουν τίς θέσεις τους μέ ἐπιχειρήματα. Εἶναι αὐτοί που ἔχουν την ἴδια παρρησία νά τίς ἀναθεωρήσουν ὅταν διαπιστώσουν ὅτι ἔσφαλαν.

9

Ἄν κάτι μέ ἐνοχλεῖ στην ἀνάγνωση ενός βιβλίου ,εἶναι ἤ ἀδυναμία μου νά ἐκφράσω σε πραγματικό χρόνο τίς ἀπορίες ἤ τίς διαφωνίες μου στόν συγγραφέα.Ἡ πιθανή ἀναθεώρηση των ἀπόψεων ἑνός συγγραφέα ὅμως δέν μπορεῖ νά νά ἐπιτευχθεῖ σέ πραγματικό χρόνο,οὔτε καί μπορεῖ νά ἀπαντήσει σέ πιθανές ἐπικρίσεις. Το γράφει ὁ ἄλλος στό πετάει στά μοῦτρα καί αὐτό εἶναι, ‘’φάτο’’. Καλό, κακό, αὐτό εἶναι. Γι' αὐτό το λόγο ἐφηῦρα τον ‘’Διαβολοσυνήγορο’’ που θά βοηθήσει νά κρατηθουν οἱ ἰσορροπίες μεταξύ ἀναγνώστη καί συγγραφέα . Τίς περισσότερες φορές βέβαια ἡ ἐπιλογή ἑνός βιβλίου που πραγματεύεται κοινωνικές καί πολιτικές θέσεις, καθορίζεται ἀπό την ἀνάγκη νά ἐπικυρώσουμε προσωπικές μας ἀπόψεις, μέσω ἑνός <<ἔγκυρου>> συγγραφέα. Στόν ἀναγνώστη αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ βιβλίου ὅμως, θά εἶναι πολύ εὔκολο νά ἐναντιωθεῖ, γιατί ἀφ' ἑνός δέν γνωρίζει τίς πολιτικές μου ἀποχρώσεις, ἀφ' ἑταίρου στό βιογραφικό μου δέν ὑπάρχει κάποιο πανεπιστημιακό πτυχίο, κάποιος βαρύγδουπος ἀκαδημα’ι’κός τίτλος που θά φρέναρε τίς ἐνδεχόμενες ἀντιρρήσεις του. Εἶναι δυστυχῶς καί αὐτό ἕνα ἀπ' τα συμπτώματα τοῦ ἀτόμου των σύγχρονων κοινωνιῶν που ἔχει βιαστεῖ ἡ συνείδησή του καί θαμπώνεται ἀπό τίτλους καί ἀξιώματα. Χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι ὅποιος διαφωνεῖ μαζί μου στερεῖται δικῶν του ἐπιχειρημάτων καί δικαίωμα διαφωνίας. Μέσα ἀπό ἕνα προσωπικό καυστικό πρίσμα λοιπόν θά ἐπιχειρήσω νά ἀποτυπώσω την ὄψη μιᾶς πολιτικῆς πραγματικότητας που διαμόρφωσε κοινωνικά ἤθη καί 10

συμπεριφορές. Μιά πραγματικότητα που ἰδίως μετά την μεταπολίτευση ἐπέφερε ραγδαῖες ἀλλαγές στήν φυσιογνωμία αὐτοῦ τοῦ κράτους. Θά μου πεῖ ἴσως κάποιος γιατί νά κάτσω νά διαβάσω ἕνα βιβλίο που το πιθανώτερο εἶναι νά το κλείσω ἀφοῦ ἔχω βαρεθεί την πολιτική. Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής ἄν ἔπεφτε καί στά δικά μου χέρια αὐτό το βιβλίο ,το πιθανώτερο θά ἦταν νά το ξεφύλλιζα βιαστικά καί νά το προσπερνοῦσα. Θά πίστευα πως ἦταν ἀκόμα ἕνα βιβλίο που θά κατέγραφε την πολιτική Ἱστορία , θά ἀνέλυε πολιτικά συστήματα ,θά συνέκρινε πολιτικές θεωρίες καί το μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι θά ἔβαζα νά ἀκούσω τον Eric Clapton νά τραγουδάει γιά την ἀγαπημένη του Layla! Αὐτό το βιβλίο ὅμως δέν θά μιλήσει γιά πολιτικές θεωρίες καί οἰκονομικά συστήματα. Θά ἐκτείνει το δείκτη της παλάμης καί θά ἀποδώσει εὐθύνες. Μιά λέξη που στό ἄκουσμα της πιάνει ὅλους μας μιά δυσφορία . Ἴσως γιατί ἡ κριτική καί ἡ αὐτοκριτική εἶναι λέξεις ξεχασμένες σέ κάποιο συρταράκι της μνήμης μας. Ἴσως αὐτό νά εἶναι ἕνας ἐρεθιστικός λόγος γιά νά ξεφυλλίσει ὁ τυχαῖος ‘'κάποιος'’ αὐτό το βιβλίο. Κανένας βέβαια δέν ἔχει διάθεση νά του ἐπιρρίπτουν εὐθύνες. Ὅπως ἐπίσης κανένας δέν ἔχει ἀνάγκη κάποιον μέντορα νά του ὑποδείξει τον τρόπο μέ τον ὁποῖο πρέπει νά ζεῖ. Ἄν τελικά ἀποφασίσω νά τυπώσω αὐτές τίς σκέψεις, ἀρκετοί κύριοι καί κυρίες θά βροῦν πολύ χρήσιμες αὐτές τίς σελίδες γιά το προσάναμμα του τζακιοῦ τους. Σεβαστό κι αὐτό, ὅπως κάθε τί που εἶναι συνειδητή ἐπιλογή. Πόσες ὅμως εἶναι οἱ συνειδητές ἐπιλογές στή ζωή μας; Τίς 11

ζωές μας τίς ἔχουμε καθορίσει ἐμεῖς ἤ κάποιοι ἄλλοι εἶναι διαχειριστές της; Εἶναι ἕνα ἀπ' τα σημεῖα που θά ἐπιχειρήσω νά ἀναδείξω καταγράφοντας αὐτές τίς σκέψεις. Νά ἐπισημάνω ὅτι ἡ εὐημερία καί οἱ ἀνάγκες που βιώνανε ἦταν ἐπίπλαστες καί ἐπιβαλλόμενες . Μιά ἐπιβαλλόμενη ζωή, ἀλά κάρτ . Ἐπιδιωκόμενος σκοπός των σχεδιαστῶν της, εἶναι ὁ ἔλεγχος ὁ ὁποῖος ἐπιτυγχάνεται μέσω της ἀποχαύνωσης καί της ἀδράνειας. Τα καθημερινά καί ἀπολύτως φυσικά πράγματα ἔχουν ξεχαστεῖ , γιά νά μήν πῶ ὅτι θεωροῦνται πολυτέλεια. Ἔχουν ξεχαστεῖ οἱ παραδοσιακές ἀξίες καί ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό ἀκαλαίσθητους νεωτερισμούς. Ἄν ἀφήσουμε λίγο το μυαλό μας ἐλεύθερο νά σκεφτεῖ ποιά πράγματα εἶναι αὐτά που τέρπουν πραγματικά την ψυχή μας, θά διαπιστώσουμε μέ ἔκπληξη ὅτι εἶναι πολύ ἁπλά καί ἀνέξοδα.Μιά κοντινή ἐκδρομή, το ἀχνιστό ψωμί ἀπ' τον πέτρινο φοῦρνο της γιαγιᾶς, ζωγραφίζουν περισσότερα χαμόγελα στά σκυθρωπά πρόσωπά μας ἀπ'ὅτι το καινούριο ipad…Πόσοι ἀπό ἐμᾶς ἀλήθειᾳ ἔχουν στρέψει το βλέμμα στόν οὐρανό σήμερα; Πόσοι εἶχαν το δύναμη νά σηκώσουν ψηλά το κεφάλι καί νά ἀφεθοῦν στήν ἀπεραντοσύνη τοῦ γαλάζιου; Μιά ἁπλούστατη κίνηση κι ὅμως φοβᾶμαι ὅτι εἶναι ἐλαχιστότατοι αὐτοί που το κατάφεραν. Κι αὐτό δέν συμβαίνει μόνο σήμερα στήν Ἑλλάδα των Μνημονίων. Συμβαίνει τίς τελευταῖες δεκαετίες . Ἔχουμε ξεχάσει ὅτι ὑπάρχει οὐρανός, ὅτι ὑπάρχει ἥλιος ὅτι…ὑπάρχουμε! Ἀπό την στιγμή που το ξυπνητήρι θά διακόψει την ὀλιγόωρη διαφυγή τοῦ μυαλοῦ ἀπ' την πραγματικότητα, θά

12

ξεκινήσουν οἱ προβληματισμοί. Ὁ πυρήνας της σκέψης μας θά ἑστιάσει στήν ὁμαλώτερη προσαρμογή μιᾶς καλουπωμένης ζωῆς, που ἔχει ἐπιμελῶς σχεδιαστεῖ ἀπό ἐκείνους που ἔχουν ἐξουσιοδοτηθεῖ νά μεριμνοῦν γιά το καλό μας... Εἶναι το ἀποτέλεσμα μιᾶς στοχευμένης πολιτικῆς που ἐπιδιώκει την πλήρη ὑποταγῆ . Ἡ ἀποκλειστική ἀπασχόληση του μυαλοῦ μέ την καθημερινή ἐπιβίωση στερεῖ το περιθώριο ἀναζητήσης των αἰτιῶν καί των εὐθυνῶν. Αὐτή η ὑποτιμητική, γιά ἕναν Πολίτη, ἐξέλιξη διαμορφώθηκε ἀπό μιά πολύχρονη διαδικασία ἀλλαγῆς κοινωνικοῦ προσανατολισμοῦ. Τα κοινωνικά πρότυπα καί οἱ στόχοι τροποποιηθῆκαν, καταργώντας πολλές φόρες την ἔννοια τοῦ μέτρου, της ἁρμονίας καί της δικαιοσύνης. Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι ὅλα αὐτά ἐπῆλθαν μέ ‘’Ὅλας τάς Δημοκρατικάς τιμάς!!!’’.Σέ μιά πολιτικά ὥριμη κοινωνία ἐνεργοποιοῦνται αὐτόματα οἱ μηχανισμοί που ἀπομονώνουν τέτοιους νεωτερισμούς. Ἐξοστρακίζεται κάθε προσπάθεια που ἐπιδιώκει την ἀλλοίωση της φυσιογνωμίας της. Οἱ αὐτοματισμοί αὐτοί ξεκινοῦν ἀπό το ἄτομο καί κορυφώνονται μέσα ἀπ' την συλλογικότητα που ἐκφράζει ἡ κοινωνία. Μόνο μέσα ἀπό την συλλογική δράση ἐξοβελίζονται τα πολιτικά καρκινώματα. Ἄν θέλουμε ὅμως νά κοιτάξουμε κατάματα την σημερινή Ἑλληνική κοινωνία, θά διαπιστώσουμε ὅτι δέν ὑπάρχει οὔτε συλλογικότητα οὔτε δράση. Η σημερινή πολιτική κατάσταση, μου ἐξωτερίκευσε ἀπόψεις που εἶχα ἀπό χρόνια διαμορφώσει. Πολλά χρόνια πρίν, τώρα που το 13

καλοσκέφτομαι.Θυμᾶμαι τον ἑαυτό μου πιτσιρικά νά ἀπαντάει στίς κλασσικές χαζές ἐρωτήσεις των μεγάλων, <<Τί θές νά γινεῖς ὅταν μεγαλώσεις;>> , <<Ποιόν ἀγαπᾶς πιό πολύ;>>.…Ἐκεῖ πού ἔδινα τα ρέστα μου ἦταν στίς ἑξῆς δύο,<<Πού θά΄'θελες νά μείνεις ὅταν μεγαλώσεις;>> .Ἡ ἀπαντήση μου ἦταν ἀφοπλιστική, <<Σέ μιά ξύλινη καλύβα σένα βουνό!>>. Τώρα πιά μπορῶ νά καταλάβω την ἔκπληξη των μεγάλων που κρυβόταν πίσω ἀπ'το ἀμήχανο χαμόγελό τους. Πάντα λάτρευα την φύση καί πίστευα ὅτι εἶμαι ἕνα κομμάτι της. Μέχρι τοῦ σημείου ὅμως νά θέλω νά ἀπομονωθῶ σέ μιά ἀπομακρυσμένη καλύβα στήν κορυφή ἑνός βουνοῦ, ἀπέχει πολύ ἀπ' τίς φυσιολατρικές μου εὐαισθησίες!Ἡ δεύτερη ἀπάντηση που πάγωνε ἐπίσης το χαμόγελο στά πρόσωπα, ἦταν στήν ἑξῆς ἐρώτηση,<< Σέ ποιά ἐποχή θά ἤθελες νά ζήσεις;>> , <<Στόν χρυσό αἰώνα τοῦ Περικλῆ>> ἀπαντοῦσα. Σαν μαγνήτης μέ τραβοῦσε ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα καί το Φῶς της. Ἔχουν γραφτεῖ χιλιάδες τόμοι ἀφιερωμένοι στή μήτρα τοῦ παγκόσμιου Πολιτισμοῦ. Φιλοσοφία, Μαθηματικά, Μουσική, Τεχνολογία, Θέατρο εἶναι λίγες μόνο ἀπ' τίς πολλές ἀθάνατες πολιτιστικές ἀνταύγειες που μας κληροδότησε το ἀρχαῖο Ἑλληνικό Φῶς. Γι'αὐτά τα μεγαλουργήματα ὑπάρχει ἕνας κοινός μοχλός που τα ὤθησε τόσο ψηλά καί δημιούργησε τίς προϋποθέσεις γιά την ἀνάπτυξη τους. Δέν εἶναι ἄλλος ἀπό την Πόλη- Κράτος. Σ'αὐτήν την ὀργανωμένη πολιτεία μέ το ἐλεύθερο καί ὑψηλό φρόνημα των Πολιτῶν ἀναπτύχθηκαν ὅλες ἐκεῖνες οἱ δεξιότητες, ἀναδεικνύοντας το μεγαλεῖο που ἔκρυβαν μέσα τους οἱ ἐλεύθερες συνειδήσεις . Ἐκεῖ ἐφαρμόστηκε ἡ Δημοκρατία γιά πρώτη φόρα στήν παγκόσμια Ἱστορία. Ἀπό τότε δυστυχῶς το πολίτευμα 14

αὐτό ἔχει καταντήσει μιά πλαστελίνη, που πλάθεται ἀπό την ἑκάστοτε ἐξουσία γιά νά ἐξυπηρετήσει τα πιό ἀπολυταρχικά της σχέδια. Δέν θά μπῶ στή διαδικασία νά κρίνω τα σημερινά <<Δημοκρατικά>> πολιτεύματα μέ ἐκείνη τοῦ Περικλῆ. Θαρρῶ ὅτι οἱ ἐπικριτές μου ἔχουν ἤδη στραμμένα τα βέλη τους πρός την πλευρά μου , χαραγμένα πάνω τους τη λέξη <<Δουλεία>>. Ὅπως τόσες ἄλλες ἔννοιες ἔτσι κι αὐτή, ἔχει χρησιμοποιηθεῖ γιά νά συκοφαντήσει ἕναν πολιτισμό ἀπό ἀγνώμονες καί ζηλόφθονες νόες . Σαφῶς καί ὑπῆρχε αὐτός ὁ θεσμός ἀλλά σέ καμμία περίπτωση δέν ἀπηχοῦσε τον εὐτελισμό της ἀνθρώπινης ὑπόστασης ὅπως συμβαίνει στά σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Πολλά ἀπ' αὐτά νομιμοποιοῦνται ἔχοντας την κάλυψη των ὑπουργείων Ἐργασίας, ἀφοῦ γιά τους ἰθύνοντες δέν εἶναι σκλαβοπάζαρα ἀλλά ἐργασιακές συμβάσεις…Κλείνω ἐδῶ αὐτή την παρένθεση γιά νά καταστήσω σαφές γιά ἀκόμα μιά φόρα, ὅτι γιά νά μπορεῖ νά ἐκφράζει κάποιος ἄποψη πρέπει πρωτίστως νά ἔχει γνώση καί νά μήν παπαγαλίζει ἀνοησίες καί ψεύδη. Κάποιος ξεκούραστος καί παρατηρητικός ἀναγνώστης διαβάζοντας τίς παιδικές καί ἀφοπλιστικές ἀπαντήσεις μου, θά διαπίστωσε μιά ὀφθαλμοφανέστατη ἀντίθεση. Πώς εἶναι δυνατόν νά ἐπιδιώκω την ἀπομόνωσή μου σέ μιά ξύλινη καλύβα, ὅταν λατρεύω ἕνα δομημένο κοινωνικό σύστημα μέσα στό ὁποῖο ἀναπτύχθηκε ἕνας ἀνεπανάληπτος πολιτισμός; ;; Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι αὐτό το ἐρώτημα βασάνιζε καί μένα πολλά χρόνια. Ἡ περίπτωση 15

της διαταραγμένης προσωπικότητας ἔχει μᾶλλον ἀποκλειστεῖ. Δέν ἔχω ντυθεῖ Μέγας Ναπολέων οὔτε τίς ἀπόκριες! Αὐτό βέβαια δέν ξέρω ἄν εἶναι ἀρκετό γιά νά ὑποστηρίζω αὐτό τον ἀποκλεισμό, ἀλλά ὅπως καί νά 'χει δέν ἔχω ἐντοπίσει παρόμοιες ἀντιφάσεις στίς ὑπόλοιπες ἐκδηλώσεις μου. Ἑπομένως πώς μποροῦν νά ἑρμηνευτοῦν αὐτές οἱ ἐκ διαμέτρου ὀξύμωρες ἐπιθυμίες μου; Κατέληξα τελικά σέ μιά πολύ ἁπλή ἀπάντηση χωρίς νά χρειαστεῖ ἡ συνδρομή κάποιου ψυχιάτρου. Οὐσιαστικά ἡ ἐπιθυμία μου εἶναι μία. Εἶναι ἡ ἐναρμόνιση των Πολιτικῶν μέ τους Φυσικούς Νόμους. Ἡ σύγκρουση αὐτῶν των νόμων ἐντός τοῦ πλαισίου της κοινωνίας, μέ στρέφει στήν ἀναζητήση ἑνός ἀρχέγονου φυσικοῦ περιβάλλοντος, που φιλοξένησε τίς πρῶτες προσπάθειες κοινωνικοποίησης των ἀνθρώπων. Εἶναι οὐσιαστικά ἡ ἄρνηση μου νά δεχθῶ ἕνα κοινωνικοπολιτικό μόρφωμα, το ὁποῖο ἔχει δομηθεῖ μέ τρόπο ἀφύσικο καί ἀσύμβατο γιά τον ἄνθρωπο. Ἐδῶ βεβαία μπορεῖ νά ἀνοίξει ἕνα τεράστιο κεφαλαῖο γιά το τί ἐννοεί ὁ καθένας ‘’Φυσικό’’ καί ‘’Συμβατό’’. Το σίγουρο εἶναι ὅτι ἡ φυσικότητα πρέπει νά ἀντανακλᾶ τον γενετικό τοῦ κώδικα. Ὁ κάθε ἄνθρωπος γεννιέται χωρίς χαλινάρι στό λαιμό καί στήν σκέψη του. Ἡ αὐτοδιαχείριση εἶναι ἀπ' τα ἀπαράβατα καί θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα, που δέν πρέπει νά παραβλέπονται καί νά θυσιάζονται ἀπό ὁποιαδήποτε κοινωνία. Οἱ σύγχρονες κοινωνίες ἐγκαθιδρύοντας κατ'ἐπίφασιν Δημοκρατίες, ἔχουν ἀπαλείψει την Αὐτοτέλεια του ἀτόμου, μετατρέποντας την σέ ἀφηρημένη ἐννοια. Ὁ κοινωνικός 16

μετασχηματισμός δέν γίνεται γιά τον Ἄνθρωπο ἀλλά μέσω τοῦ Ἀνθρώπου. Γιά νά πετύχει αὐτή ἡ συνταγή ἀπαραίτητο συστατικό εἶναι ὁ ΕΛΕΓΧΟΣ. Ἀπό την στιγμή που ὁ ἀνθρώπινος νοῦς ἔχει ἀφήσει ἀκάλυπτες τίς συνειδησιακές πύλες του, μεταλλάσσεται σέ ἕνα ἁπλό γραναζάκι που ὑπηρετεῖ την ἐξουσιαστική μηχανή. Ἀπομένει στά κέντρα ἐξουσίας νά βροῦν τους μηχανισμούς που θά ἐντοπίσουν αὐτές τίς πύλες, ἀπολαμβάνοντας ἔτσι τον ἀπόλυτο κοινωνικό ἔλεγχο. Ὑπάρχουν ἐξαίρετοι κοινωνιολόγοι που ἔχουν περιγράψει αὐτούς τους μηχανισμούς καί κάθε ἐπιπλέον ἀναφορά ἀπό μένα εἶναι περιττή. Μέσα βέβαια ἀπ' την ἐπιστημονική προσέγγιση αὐτῆς της κατάστασης, ἔχουν ἐμβολίσει καί τραγελαφικές θεωρίες που το μόνο που κάνουν εἶναι νά ἀποχαυνώνουν ἀκόμα περισσότερο τον ὑπνωτισμένο λαό. Θά ἦταν πολύ εὔκολο νά ἀποδεχτῶ τη διαδεδομένη θεωρία τοῦ <<ψεκασμοῦ>> ,ἀπό τα ἀεροπλάνα που προκαλοῦν την ἀδράνεια καί την παθητικότητα στήν Ἑλληνική κοινωνία. Θά εἶχα καταπιεί ἀμάσητη την μπαρούφα καί το μόνο που θά αἰσιοδοξοῦσα θά ἦταν ἡ κατάρριψη τους ἀπ' τους πολεμιστές του ‘’Φωτός’’ ἤ ὅποιους ἄλλους θεωροῦσαν καταλλήλους οἱ διάφοροι οὐφολόγοι καί οἱ σωτηρολάγνοι. Γιά ὅσους ὅμως δέν ‘’ψεκάζονται’’ ἀπό τέτοιες μπουρδολογίες θά πρέπει νά ἀναζητήσουν ἀλλοῦ την μαζοχιστική ἀνοχή της Ἑλληνικῆς κοινωνίας.

17

Θά πρέπει νά πάρει τα πράγματα μέ την σειρά καί νά φωτίσει βῆμα πρός βῆμα τον σχεδιασμό αὐτοῦ τραγικοῦ ἐγχειρήματος . Ὀφείλει νά κάνει πρωτίστως ἕνα μακροβούτι στήν Ἱστορία καί νά δεῖ προσεκτικά τους ἀνθρώπους που μίλησαν γιά τον Ἑλληνικό ἀφανισμό χωρίς την παραμικρή χρήση βίας. Ἕνας ἀπ' αὐτούς τούς ἱεροκήρυκες τοῦ ἀνθελληνισμοῦ λοιπόν εἶναι ὁ τέως ὑπουργός ἐξωτερικῶν της Ἀμερικῆς Χένρυ Κίσινγκερ, που διέβλεψε ὅτι ὁ Ἑλληνισμός γιά νά διαλυθεῖ πρέπει χτυπηθεῖ στίς πολιτισμικές του ρίζες. Θεώρησε ἔτσι ὅτι θά ὑποτάξει καί θά ἐλέγξει τον Ἑλληνικό λαό μετατρέποντας τον σέ ἀνθρώπινες μαριονέττες . Ἄν μέ ρωτήσει κάποιος πόσο ἔχει ἐπιτύχει αὐτός ὁ σχεδιασμός, δέν θά ἀπαντήσω γιά λόγους Ἐθνικοῦ γοήτρου καί μόνο …Το σίγουρο εἶναι ὅτι ἦταν πολύ ἔξυπνη ἡ στρατηγική του . Ἄν λοιπόν κάποιος ἀναζητεῖ ‘’ψεκασμούς’’ πρέπει νά στρέψει την προσοχή του στή γῆ καί ὄχι στούς οὐρανούς… Βασική ἀρχή γιά την λύση ἑνός προβλήματος εἶναι ἡ ἀναγνώρισή του. Το ἀμέσως ἑπόμενο στάδιο εἶναι ἡ ἔγκαιρη καί ἔγκυρη διάγνωση. Ἄν ἡ διάγνωση δέν εἶναι ἐπιτυχημένη τότε ὁ ἀσθενής θά μας χαιρετήσει γρήγορα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μέ τους γιατρούς δέν ἔχω πολλές σχέσεις, γι' αὐτό θά περιοριστῶ στήν Μυθολογία που τα πάω καλύτερα.Σάν ἄλλος Ἡρακλῆς λοιπόν μέ την φαρέτρα μου γεμάτη ἀπό καταγγελτικά βέλη, τεντώνω τή χορδή του τόξου μου σημαδεύοντας τά κεφάλια της Λερναίας Ὕδρας. Το πρῶτο κεφάλι που χτυπάω μέ το βέλος μου εἶναι της Ἑλληνικής Παιδείας. Διαχωρίζω την Παιδεία ἀπ’ την Ἐκπαιδεύση

18

γιατί εἶναι ἔννοιες διαφορετικές. Ἡ Παιδεία εἶναι ὁ σκοπός καί ἡ Εκπαιδεύση το μέσον.Εἶναι ὁ τροπος που θά ἀναλάβει νά διαπαιδαγωγήσει τίς παιδικές ψυχές μεταδίδοντας τους την πολιτισμικῆ κληρονομιᾶς μας. Ἔτσι τοὐλάχιστον θά ἔπρεπε νά εἶναι.Ἀντ'αὐτοῦ ἔχουμε μιά Παιδεία βάναυσα βιασμένη καί παραδωμένη στίς διαστροφικές ὀρέξεις των βιαστῶν της. Το μέσον ( Ἐκπαίδευση) ἔχει μονοδιάστατα χαρακτηριστικά ἀμιγῶς ἐξειδικευμένα, ἀφήνοντας ἐπί της οὐσίας ἀπαίδευτο ὁποῖον ἀποφοιτήσει ἀπό κάποιο ἐκπαιδευτικό ἵδρυμα. Ἡ παρεχόμενη γνώση εἶναι σύμφωνη μέ το παγκόσμιο ἐπιστημονικό κατεστημένο, που ἐξυπηρετεῖ τους διαβρωτικούς σκοπούς του. Παραβλέπονται ἤ ἀποκρύπτονται ἀδιάσειστα τεκμήρια που ἀνατρέπουν τίς ἰσχύουσες μπουρδολογίες σέ πολλούς ἐπιστημονικούς κλάδους,μόνο καί μόνο γιά νά μήν ἀφυπνιστεῖ ὁ κόσμος.Δέν εἶναι σκοπός μου νά ἀναφέρω τα στοιχεῖα που διαφωτίζουν τα σκοτάδια του ἐπιστημονικοῦ ἀβάτου . Ὑπάρχουν ἄπειρες πηγές πληροφοριῶν ἀπαλλαγμένες ἀπό κάθε προγονόπληκτο ἐνθουσιασμό ἤ ὑπερφίαλες θεωρίες που διαφωτίζουν πλήρως τον ἀπαιτητικό ἀναγνώστη. Πόσο Ἑλληνική καί πόσο Παιδεία εἶναι λοιπόν; Μοιραία ἡ σύγκριση μέ τα σχολικά μου χρόνια εἶναι ἀναπόφευκτη. Εἶναι ἄλλωστε μιά ἀπ' τίς ἀγαπημένες συνήθειες μου τα μακροβούτια στό παρελθόν. Στήν βιβλιοθήκη μου στεγάζονται πολλές ἀπ' τίς παιδικές μου ἀναμνήσεις .Σέ μιά ἄκρη βρίσκεται το ἀναγνωστικό της Ἀ' Δημοτικοῦ . Ὅταν το ἀγόρασα ἀπό τον πάγκο ἑνός πλανόδιου μικροπωλητή στό Ζάππειο, ἡ λαχταρᾶ μου νά το

19

ξεφυλλίσω ἦταν μεγαλύτερη καί ἀπό ἐκείνη του ‘’Τίμαιου ‘’ τοῦ Πλάτωνος! Μέσα ἀπό τίς σελίδες του ἀναδύθηκαν εἰκόνες καί ὀσμές που δυστυχῶς ὁ πιτσιρικάς του 2014 δέν θά μπορέσει ποτέ νά αἰσθανθεῖ. Ο ἐξωρα’ι’σμός μιᾶς νοσταλγικῆς περιόδου, ἀπέχει μακράν ἀπό τίς συνήθειες μου καί σίγουρα δέν εἶναι στίς προθέσεις μου. Στά χρόνια μου ὅμως, ἡ προσέγγιση της μακραίωνης Ἑλληνικῆς παράδοσης γινόταν μέ σεβασμό καί ὄχι ἐν εἴδει ἀναγκαστικῆς ἀναφοράς ὅπως γίνεται σήμερα. Ἐκεῖνο που διέπνεε κάθε σελίδα τοῦ παλαιοῦ μου ἀναγνωστικοῦ ἦταν ἡ εἰλικρίνεια καί ἡ ἀθωότητα. Ἐξέφραζε ὑγιῆ συναισθήματα που ἠρεμοῦσαν καί γέμιζαν κάθε παιδική ψυχή.Οἱ ρόλοι παρέμεναν ξεκάθαροι ὅπως καί οἱ προσανατολισμοί. Σαφῶς ὑπῆρχαν τα τρωτά καί τα ἀρνητικά ἐκείνου τοῦ βιβλίου, ὅπως το ἑλληνοχριστιανικό ἰδεῶδες που ἀνέκαθεν το ἔβλεπα μέ στραβό μάτι. Ἀναρωτιέμαι ὅμως ἄν τα σημερινά βιβλία , γραμμένα ἀπό πλειάδες ἐπιστημόνων, ἀφήνουν περιθώρια κριτικῆς διάθεσης στίς νεανικές ψυχές. Παράγεται σήμερα σκέψη στά Ἑλληνικά πανεπιστήμια; Πολύ ἀμφιβάλω … Το σύνολο αὐτῶν των ὕπουλων πρωτύπων θά ἀποτελέσουν το νέο ἀξιακό σύστημα που θά συνοδεύει την παιδική ψυχή σέ ὅλη της τη ζωή Ὅταν το ‘’Σκέπτεσθαι’’ καλουπώνεται σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές καί τα προστάγματα μιᾶς συγκεκριμένης ἀντεθνικῆς καί μισάνθρωπης ὁμάδας, τότε ἐπιβάλλεται ἕνα ἰσχυρό ‘’Ἐγώ’’ νά ξεπηδήσει ἀπ' αὐτό το καλούπι.. Δέν εἶναι τυχαῖο που τα νέα ἀξιακά πρότυπα συνοδεύονται ἀπό ὁρολογία που ἐμφανίζονται γιά πρώτη φορά στήν παγκόσμια 20

Ἱστορία. Πλανητάρχης, παγκοσμιοποίηση, πολυπολιτισμικότητα.Ἡ δημιουργία τοῦ παγκόσμιου χωριοῦ εἶναι πιά πραγματικοτητα. Ἄξονας του ἡ κοινή συνείδηση που ἐξοβελίζει τα ἐθνικά χαρακτηριστικά των λαῶν. Σέ πολλές περιπτώσεις μάλιστα προκρίνεται ἡ κατασκευή μιᾶς κοινῆς Ἱστορίας πρός ἄμβλυνση των παθών.Κάπως ἔτσι ἡ γενοκτονία τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ βαφτίζεται συνωστισμός στήν προκυμαία της Σμύρνης ἀπό τους παρά…μορφωμένους νεοταξίτες γενίτσαρους! Σαφῶς κανείς δέν εἶναι πολέμιος της ἀδελφοσύνης των λαῶν καί της ὁμαλής συμβίωσής τους σ'αὐτόν τον πλανήτη . Αὐτό ὅμως ἀπέχει πολύ ἀπό την κιμαδομηχανή της παγκοσμιοποίησης που θέλει μόνο ἄμορφες μάζες. Σέ ἕνα πολυπολιτισμικό χωνευτήρι θυσιάζονται οἱ ἐθνικές παραδόσεις, ἡ ἀνθρώπινη ἀξία εὐτελίζεται ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται ἁπλά σέ ἕναν ἀριθμό . Ἡ ἀξία του ἐξαρτᾶται ἀπ' την ἱκανότητα του στήν παραγωγική-δουλική διαδικασία. Ζεῖ γιά νά δουλεύει, ζεῖ γιά νά παράγει. Δημιουργοῦνται πλαστές ἀνάγκες που στό τέλος γίνονται πιστευτές ὑστερα ἀπό τον συνεχή ἐγκεφαλικό βομβαρδισμό.Το μυαλό παύει νά σκέφτεται, παύει νά παράγει σκέψη καί μετατρέπεται σέ ἕναν παθητικό δέκτη life style προτροπῶν … Ἔτσι, μιά καλή θέση στή Eurovition , κάποιος τελικός ποδοσφαίρου, κάποιο δακρύβρεχτο σήριαλ εἶναι πολύ πιό ἐνδιαφέροντα ἀπό τίς κυβερνητικές ἐξαγγελίες που ὑποβαθμίζουν τίς ζωές μας!.. Εἶναι φυσικό ἑπομένως νά μεταλλάσσεται ἀργά καί ἀνυποψίαστα ἡ ἀτομικότητα. Ἡ μεσούλα σπάει καί ὑποκλίνεται 21

ἀκόμα περισσότερο. Οἱ πρωινές προσβολές τοῦ ἐργοδότη χωνεύονται καί προσπερνιοῦνται χωρίς καμμία ἀντίρρηση.Εἰδικά στίς μέρες μας που δέν ὑπάρχει πιά καμμία ἐργατική νομοθεσία νά ὑπερασπιστεῖ τον ἐργάτη, ἡ κατάσταση θυμίζει καφεοφυτεῖες της Ν.Ἀμερικῆς τον 18ο αἰώνα. Αὐτή ἡ μετάλλαξη ἐξυπηρετεῖ μιά κάστα ολιγαρχών πού ἐπιδιώκει την ἄνιση κατανομή τοῦ πλούτου. Διαχειριστής αὐτοῦ τοῦ οἰκονομικοῦ μοντέλου εἶναι ἡ παγκόσμια τράπεζα μέ ἕνα δαιδαλῶδες χρηματοπιστωτικό σύστημα-φάντασμα. Λέω φάντασμα διότι εἶναι ἀπρόσωπο, χωρίς πραγματική οἰκονομική βάση ἀφοῦ συναλλάσσεται μέ τίτλους καί κωλόχαρτα καί εἰσπράττει ζεστό χρῆμα. Γίνεται νομίζω σαφές ὁ λόγος ὑπάρξης αὐτοῦ τοῦ παγκόσμιου χωριοῦ. Μιά ἀνεξάντλητη δεξαμενή παραγωγικῶν ἀνθρώπων-μονάδων μέ κοινά χαρακτηριστικά, χωρίς ταυτότητα , χωρίς ἰδιαιτερότητες ,χωρίς προσωπικότητα, χωρίς τίποτα. Μοναδικός σκοπός ἡ παραγωγή καί το κέρδος. Κάπου ἐδῶ θά μποροῦσε νά λάβει τέλος αὐτή ἡ συγγραφική μου ματαιοδοξία μιᾶς καί πιστεύω ὅτι ἐντόπισα τον σκοπό γιά τον ὁποῖο ἔχει ἐκπονηθεῖ αὐτό το πλανητικό σχέδιο. Θά ἦταν ἄδικο ὅμως γιά τα ἐσώψυχα που κουβαλάω νά βάλω τελεία τόσο εὔκολα σέ ἕνα ζήτημα ζωῆς. Διότι ἡ διαχείριση της ζωῆς εἶναι ἀμιγῶς προσωπικό ζήτημα καί δέν ἐπιδέχεται μέντορες. Εἶναι ἕνας προσωπικός ἀγώνας ἰσορροπίας Φυσικῶν καί Πολιτικῶν Νόμων. Εἶναι βίωμα καί ἀνάγκη. Εἶναι το δικαίωμα της αὐτοδιαχείρισης που συνοδεύει κάθε ὕπαρξη ἀπό την στιγμή τοῦ ἀπογαλακτισμοῦ τους. Ἡ ἔνταξη 22

τοῦ ἀτόμου σέ μιά εὐρύτερη κοινωνική ὁμάδα δέν συνεπάγεται την ἀπεμπόληση αὐτοῦ τοῦ δικαιώματος. Στήν Ἑλληνική πραγματικότητα ἡ ἐγκατάλειψη της πολιτικῆς ταυτότητας ἐνδύεται την μορφή της αὐταπάτης ἀπό πολλούς συμπολίτες μου. Εἶναι εἰρωνικό νά χαρακτηρίζω <<μορφή>> την αὐταπάτη, ὅπως ἐξίσου εἰρωνικό νά χαρακτηρίζω << συμπολίτες >> τους περισσότερους ἐνοίκους αὐτῆς της χώρας. Αἰσθάνομαι ἤδη των ἀέρα των σαϊτῶν νά περνοῦν διπλά μου ἀπό κάποιους προσβεβλημένους. Ὁ μόνος που μπορεῖ νά μέ θωρακίσει στήν προκειμένη περίπτωση εἶναι η Ἑλληνική Γλώσσα. Ἐπειδή οἱ σημασίες των λέξεων ἔχουν πάει περίπατο καί ἔχουν στρεβλωθεῖ τελείως, καλό εἶναι νά θυμίσω ποιός εἶναι ὁ ὁρισμός τοῦ Πολίτη . Πολίτης λοιπόν εἶναι ἡ προσωπικότητα που δρᾶ πρός ὄφελος της ὀργανωμένης κοινωνίας πάνω σέ μιά ἠθική σύμβαση ἀμοιβαίων δικαιωμάτων καί ὑποχρεώσεων που συνάπτει μέ την πολιτεία. Εἶναι ὁ ὕψιστος θεσμικός ρόλος, ἀφοῦ αὐτός καθορίζει τους πολιτικούς που θά ἀναλάβουν την διακυβέρνηση του. Ὅπως φαίνεται ἀπ' τον ὁρισμό, ἡ ΔΡΑΣΗ εἶναι προϋπόθεση γιά νά χαρακτηριστεῖ κάποιος Πολίτης. Ὅταν σήμερα οἱ περισσότεροι ἔχουν ὑιοθετήσει την ‘’ἀπόδραση’’, φταίω ἐγώ νά τοῦς χαρακτηρίσω ἁπλούς ἐνοίκους αὐτοῦ τοῦ τόπου; Γιά νά μήν πῶ ὅτι ὁ χαρακτηρισμός ἀπόδραση εἶναι πολύ ἐπιεικής ἀφοῦ γι' αὐτούς τους ἀνθρώπους ἡ διαφορά ἀπ' τα συμπαθέστατα προβατάκια εἶναι το << μπεεεε>>…

23

Πώς λοιπόν αὐτός ὁ ἄνθρωπος που ἔχει ἀπολέσει αὐτό το ρόλο θά μπορέσει νά ἀντιληφθεῖ καί νά ἀντιδράσει; Το χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτή ἡ ἀπώλεια δέν ἐπῆλθε ἀπό ἕναν βίαιο καταναγκασμό. Παραχωρήθηκε μέ ἐλαφρά την καρδίᾳ ἀπό τίς ἀτομικότητες που διάλεξαν τον δρόμο της Κακίας καί της εὐκολίας . Οὔτε ἠθικολόγος εἶμαι, οὔτε ὑπῆρξα πότε. Δέν μπορῶ νά παραβλέψω ὅμως την τάση τοῦ νεοέλληνα γιά το <<Εὔκολο>>, το << Ἕτοιμο >>, καί το << Ἄκοπο >>. Τέτοιο ἄλλωστε ἦταν καί το σκεπτικό ἐκεινῶν των <<Φωστήρων>> που πρόκριναν την <<Εὐκολία>> της Ἑλληνικῆς Παιδείας. Τί προέκυψε ὅμως στήν πραγματικότητα; Μιά γρήγορη διαδικτυακή βόλτα σέ ἱστοσελίδες κοινωνικῆς δικτύωσης καθρεφτίζει τίς ὀδυνηρές συνέπειες αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος. Οἱ περισσότεροι χρῆστες προτιμοῦν τα ἐκτρωματικά greeklish! Ἕλληνες ἀπόφοιτοι ἀνώτερων καί ἀνώτατων ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων, γιά τους ὁποίους ἀναρωτιόμουν λίγο νωρίτερα ἄν παράγουν σκέψη, ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους μ’ αὐτό το κατάπτυστο γλωσσικό κατασκεύασμα. Στή χώρα πού γέννησε τον Λόγο καί την Ὀρθή Σκέψη, οἱ σημερινοί της κάτοικοι ἐπικοινωνοῦν μέ greeklish! Φεῦ! Ἡ χρήση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λόγου ἔχει ἐμφανῶς περιοριστεῖ χάριν της ἁπλότητας καί της εὐκολίας… Ἡ ἅλωση τοῦ λόγου ἀπό προσθῆκες ἀλλοεθνῶν λέξεων καί ἡ ἐγκληματική καταστρατήγηση γλωσσικῶν κανόνων, περιόρισαν τον καθημερινό προφορικό λόγο σέ μερικές χιλιάδες λέξεων . Στήν θέση της Ἑλληνικῆς Γλωσσικῆς πανδαισίας ἔρχεται σήμερα αὐτό το γλωσσικό μόρφωμα καί καταβαραθρώνει ὅτι πιό λαμπρό δημιούργησε ἡ χωροχρονική Νομοτέλεια που κόσμησε την ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία. 24

Ἡ χρήση τοῦ Λόγου καθορίζει, ἐκτός των ἄλλων, τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Χρησιμοποιεῖς greeklish, σκέφτεσαι greeklish! Τί σημαίνει ὅμως σκέφτομαι greeklish; Σημαίνει ὅτι σκέφτομαι μ’ἕναν τρόπο σκέψης διαφορετικό ἀπό τον γηγενή, ἀσύμβατο μέ την ἠχητική ἐκφορά. Ἡ δυσαρμονία αὐτή ἐπηρεάζει τον τρόπο που εἰσπράττει καί ἐπεξεργάζεται ὁ κάθε χρήστης αὐτοῦ τοῦ μορφώματος τα ἐρεθίσματα πού λαμβάνει ἀπ' την καθημερινότητα του. Μά εὐθύνονται τα greeklish γιά την σημερινή πολιτική διολίσθηση των πολιτικῶν καί των ἀτομικοτήτων ; Σίγουρα ὄχι. Αὐτό το γλωσσικό καρκίνωμα εἶναι ἕνα ἀπ' τα ἀποτέλεσμα. Ἦταν ἕνα ἀπ' τα πολλά δολώματα που τσίμπησε ὁ πολύς κόσμος γιά νά ἁπλουστεύσει την ζωή του.Ποτέ μου δέν κατάλαβα πώς ἡ κατακρεούργηση ἰσοδυναμεῖ μέ εὐκολία. Το σίγουρο πάντως εἶναι ὅτι ὁ γιαλός δέν εἶναι στραβός ἀρά κάποιος ἄλλος ἀρμενίζει στραβά … Τίς τελευταῖες δεκαετίες ἔχουν μπει πολλά παρόμοια δολώματα στά πολιτικά ἀγκίστρια που τίς περισσότερες φορές οἱ << Πολίτες>> ἔχουν καταπιεῖ ἀκόμα καί την πετονιά. Θέλω ὅμως νά εἶμαι ἀκριβοδίκαιος καί νά ἐπιμερίσω το μερίδιο εὐθυνῶν γι' αὐτό το ψάρεμα. Πόσο φταίει αὐτός ὁ καλουπωμένος ἄνθρωπος ὅταν ἀπ' τα γεννοφάσκια του ἔχει κατηχηθεῖ μέ ἕναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης; Ὅταν το ἐκπαιδευτικό σύστημα ἐξειδικεύει την γνώση καί τον περιορίζει σέ μιά κατεύθυνση; Πόσο ὑπεύθυνος εἶναι ὅταν ἀκόμα καί ἡ ἴδια ἡ οἰκογένεια που μεγαλώνει ἔχει ἀποκοπεῖ ἀπό τίς παραδοσιακές δομές καί ἔχει ἀλλάξει προορισμό; Ὅταν οἱ

25

τηλεοπτικοί δεκτές ἐκτοξεύουν τηλεσκουπίδια ἀναζητώντας ἐγκεφαλικούς κάδους; Ὡραία καί καυστικά τα ἐρωτήματα ἀλλά ἅς βάλω μιά ἄνω τελεία κι ἅς ξεκινήσω νά ἀπαντάω. Ἔχω την αἴσθηση ὅτι ὅλα αὐτά τα ἐρωτήματα ἀπαντῶνται ὡς ἑξῆς: Ναί, εἶναι ὁ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ὑπεύθυνος! Οὔτε μισάνθρωπος εἶμαι , οὔτε ἔχω μάθει νά μετακυλίω τίς εὐθύνες ἕνεκα ἀδυναμίας νά κοντραριστῶ μέ τον ἰσχυρό. Ὅλα τα προηγούμενα ἐρωτήματα θά μποροῦσαν νά ντύσουν ἕνα ἀξιοθρήνητο ἀνθρωπάκι ἀπό τη γύμνια της ἐσωτερικῆς του ἀδυναμίας . Ἀποτελοῦν δυστυχῶς ἕνα παρακμιακό πανωφόρι που ἔχει ντύσει παρά πολλούς… Θά μποροῦσα πολύ εὔκολα νά δικαιολογήσω αὐτή την τιμωρητική μου ἄποψη θέτοντας ἁπλά το ἑξῆς ἐρώτημα: Πόσες ἀπ' τίς ἐξαθλιωμένες καί προδομένες ἀτομικότητες συνεχίζουν νά ἐπιβραβεύουν μέ την ψῆφο τους ἀνθρώπους πού κερδοσκοποῦν στίς πλάτες τους; Δέν θά το κάνω ὅμως γιατί εἶναι σάν νά κλέβω ἐκκλησία. Ἡ ἠλιθιότητα αὐτῶν των ἀνθρώπων εἶναι καταγεγραμμένη στά ἐκλογικά ἀποτελέσματα των τελευταίων χρόνων. Ἡ ἐπίκληση τους καί μόνο θά ἀποτελοῦσε εὔκολη ἀπόδειξη των ἰσχυρισμῶν μου. Θά το δυσκολέψω ὅμως λίγο το πράγμα. Πόσοι ἔχουν ἀντιδράσει μέ τίς πολιτικές των ‘'Πολιτικών στοιχημάτων’’; Ἔχουν ἐξαγγελθεῖ τόσα πολλά ‘’Πολιτικά στοιχήματα’’ που ἔχουν ξεπεράσει ἀκόμα καί τζογοπαίχνιδα του Κόκκαλη! Το στοίχημα της Εὐρωπαϊκῆς ἐνσωμάτωσης , το στοίχημα της νομισματικῆς ἕνωσης, το στοίχημα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ…Ἐγώ ξέρω ὅτι στοιχήματα βάζουν οἱ τζογαδόροι καί ὄχι οἱ πολιτικοί που ἐπιβάλλεται νά ἐγγυοῦνται

26

την εὐημερία των πολιτῶν χωρίς ρίσκο. Ἡ εὐθύνη λοιπόν γι' αὐτά τα στοιχήματα βαραίνει ἐκείνους που ἔκαναν την πλάτη τους πράσινη τσόχα γιά νά τζογάρουν ὅλοι αὐτοί οἱ ἀλῆτες. Οἱ <<Πολίτες>> ἀνέχθηκαν τη συνήθεια καί συνήθισαν την ἀνοχή! Ἀντικατέστησαν την μαχητικότητα τους μέ την φούσκα της ‘’Κοινωνικῆς ὡριμότητας’’… Ἡ ἀνοχή καί ἡ παθητική στάση ἔναντι των ἀντισυνταγματικων νόμων καί τής λεηλασίας του δημοσίου χρήματος, βαφτίστηκε ‘Ὥριμη κοινωνική στάση’’… Ἡ ἐγρήγορση θυσιάστηκε στό βωμό τοῦ ὀχαδερφισμοῦ καί μιᾶς οὐτοπικῆς εὐημερίας. Τα διακοποδάνεια της Μυκόνου ταίριαξαν μέ ἀναισθησία των ἀτομικοτήτων, κι ἔτσι ἔδεσε το γλυκό της Ἑλληνικῆς παραφωνίας. Ἀπ' την μία το εὔκολο χρῆμα που πρόσφεραν οἱ τράπεζες κι ἀπ' την ἄλλη το πολιτικό νανούρισμα της < <Δημοκρατικῆς>> κουδουνίστρας ἦταν ἀρκετά νά ἐπικρατήσει γενικευμένη ὑπνηλία καί ανοχή. Ἀνοχή καί ἀτιμωρησία. Ἡ ὑποτακτικότητα καί ἡ ἀνεκτικότητα ἑνός ἐπαναπαυμένου λαοῦ καλύφθηκε πίσω ἀπ' τα κίβδηλα λόγια της ‘’Πολιτικῆς ὡριμότητας’’. Ἔτσι ἡ κάθε ἀπενοχοποιημένη συνείδηση ἀπολαμβάνει νωχελικά το κατοχικό δελτίο των 8 χωρίς τύψεις ἤ ντροπή. Ἔχει κανείς ἀντίρρηση ἄραγε ὅτι δέν βιώνουμε κατοχή; Ἄν μή τί ἄλλο στήν κατάσταση που ἔχουμε φτάσει, πρέπει νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς μέ τους ἑαυτούς μας καί νά μήν παραμυθιαζόμαστε. Ὀφείλω νά ὀμολογήσω ὅτι πολλές φόρες ἔχω ἀκουμπήσει το στύλο διπλά μου γιά νά βυθιστῶ στά βιώματα των νεώτερων χρόνων μου. Ἴσως γιατί προσπαθῶ νά θυμηθῶ μέ ποιούς ρυθμούς

27

μεταλλάχθηκε ἡ κοινωνία που ζῶ. Ἔτσι καί τώρα ἡ λέξη ‘’ἀνοχή’’ μέ στέλνει πίσω στά τέλη της δεκαετίας του 80’ ,που ἀναζητοῦσα την σεξουαλική ἐκτόνωση στόν ἀγοραῖο ἐρωτα της ὁδοῦ Φυλῆς. Ακόμα ὅμως καί σέ ἐκεινούς τους οἴκους ὑπῆρχαν κάποιοι κανόνες που ὀφειλες νά τηρήσεις. Ἐγώ τότε δέν ἀντιλαμβανόμουν την κοινωνία της ἀνοχῆς γιά νά πῶ την ἀλήθεια. Γιά οἶκο ἀνοχῆς ἤξερα, ἀλλά φαίνεται ὅτι σήμερα βιώνουμε την κοινωνία τοῦ μπουρδέλου!..Στή σημερινή κοινωνία της ἀνοχῆς καί των << ἐλευθεριῶν>> ἐπιτρέπεται ὁποιαδήποτε αὐθαιρεσία. Ἡ εἰρωνεία εἶναι ὅτι ἐκείνους τους οἴκους τους λένε μπουρδέλα, ἐνῶ την κοινωνία την ὀνομάζουν ‘’προοδευτική’’… Ἀναρωτιέμαι πόσο ἀντικοινωνικός ἀκούγομαι ὅταν ἐκφράζω την δυσφορία μου γιά αὐτή την ‘Ἀνοχή ’’ . Ὄχι ὅτι μέ πειράζει ἡ δυσμενής κριτική γιά νά εἶμαι ἐΙλικρινης. Ποτέ δέν ἔλαβα ὑπ' ὄψιν μου την ἄποψη των πολλῶν,ὅσο ἐγωιστικό κι ἄν ἀκούγεται αὐτό.Ἄλλωστε ἄνθρωποι που ψηφίζουν ὅτι κι ὁ μπαμπάς ἤ ἐκφράζουν πολιτική ὡριμότητα ὅσο ἕνα νήπιο, εἶναι ἔξω ἀπό τον κύκλο προβληματισμῶν μου. Θεωρῶ μάλιστα ὅτι εἶναι τιμητικό νά καταδικάζουν τίς σκέψεις μου τέτοια μυαλά, ἀφοῦ ἔτσι ἐπιβεβαιώνουν την δική μου ἀπογοήτευση καί τον δικό τους Ἐπιμενίδειο ὕπνο! Ἄν καί δέν ὑπῆρξα ἰδιαίτερα καλός στά Μαθηματικά ,ἐντούτοις ἔχω μάθει ὅτι σέ κάθε πρόβλημα ὑπάρχουν τα δεδομένα καί τα ζητούμενα. Στήν προκειμένη περίπτωση θεωρῶ δεδομένο ὅτι οἱ διαχειριστές της ἐξουσίας των τελευταίων δεκαετιῶν ἦταν 28

ἀνίκανοι καί ἐντεταλμένοι. Αὐτό πρός ἱκανοποιήση τοῦ διαβολοσυνήγορου που ὑπερασπίζεται τίς ἀτομικότητες, τους << Πολίτες>> ὅπως θά λέγε κι ὁ ἴδιος. Ὅμως ὑπάρχει καί το ζητούμενο που καλοῦνται οἱ ἔνοικοι αὐτῆς της χώρας νά βροῦν. Το ζητούμενο εἶναι ἡ ΕΥΗΜΕΡΙΑ των Πολιτῶν. Ἡ ἀμετροέπεια αὐτῶν των ἐντεταλμένων τοποτηρητῶν εἶναι πρός ὄφελος των Πολιτῶν; Εὐτυχῶς ἀκόμα καί τώρα που ἡ πολιτική σκέψη των περισσοτέρων εἶναι σάν το ἐκκρεμές, πιστεύω ὅτι οἱ περισσότεροι θά ἀπαντήσουν ἀρνητικά. Κι ἀφοῦ λοιπόν διαπιστωθοῦν τα δεδομένα καί τα ζητούμενα ἀναμένει κάποιος σώφρων ἄνθρωπος την στάση της κοινωνίας. Ἡ στάση της κοινωνίας ὅμως ἀπέναντι σ’ αὐτό τον ὀρυμαγδό, κάθε ἄλλο παρά ὥριμη εἶναι. Ἄθελα της ὅλα αὐτά τα χρόνια ἐνίσχυσε την κρατική παραβατικότητα καί ἀποτέλεσε μέρος τοῦ προβλήματος καί ὄχι μέρος της λύσης. Ἡ μαχητική καί ἀντιστασιακή της διάθεση ἐξανεμίσθηκε μέ δική της ὑπαιτιότητα . Ἀποκομμένη σήμερα εὐαγγελίζεται ἐπαναδιαπραγματεύσεις καί πρωτογενή πλεονάσματα, τσιμπώντας ἀκόμα μιά φόρα τα δολώματα μαζί μέ την πετονιά! Φαντάζει πολύ μακρινή ἐποχή που ὁ Ἑλληνικός λαός ἀντιδρούσε καί διεκδικοῦσε καλύτερους ὅρους διαβίωσης. Τότε που ξήλωνε πεζοδρόμια καί αἱματοκυλοῦσε τους δρόμους ἀπαιτώντας τα δικαιώματα του. Δέν ἔχουν περάσει παρά λίγα χρόνια ἀπό το 1973 ,που σύσσωμος ὁ λαός ἀνέτρεψε μιά πολιτική που στεροῦσε τίς προσωπικές του ἐλευθερίες. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια που ἀκολούθησαν ὕφαναν μιά ἀραχνο’ύ’φαντη Δημοκρατία

29

ἐπιβάλλοντας μέ το πιό φασιστικό τρόπο νοοτροπίες καί πολιτικές ἐπιλογές ἀμιγῶς ἀντιλαϊκές καί ἀντεθνικές. Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι το σύνθημα ἐκείνων πού στράφηκαν ἀπέναντι στίς κάνες των ὅπλων της χούντας ἦταν << Ψωμί-Παιδεία- Ἐλευθερία>>. Τί εἰρωνεία…Μετά ἀπό 40 χρόνια , κι ἀφοῦ ὅλη ἐκείνη ἡ << Ἐπαναστατική >> ἡγεσία ἐξαργύρωσε τους κόπους της στά κυβερνητικά στασίδια, δέν ὑπάρχει οὔτε Ψωμί, οὔτε Παιδεία, οὔτε Ἐλευθερία! Μιά ἐγκλωβισμένη κοινωνία ἐν ὑπνώσει ὑπάρχει, που ἔχει πεῖ το ψωμί ψωμάκι, σέ ἕναν βίο που ἔχει γινεῖ ἀβίωτος!

Πάλι θά γυρίσω τον χρονοδιακόπτη πολλά χρόνια πίσω στήν ἀγαπημένη μου ἐποχή. Νά θυμηθῶ τον ἄλλον μας παππού τον Σωκράτη, που ὑποστήριζε ὅτι εὐτυχής βίος εἶναι ὁ δίκαιος βίος. Στήν περίπτωση ἑπομένως που ὁ βίος μας δέν εἶναι εὐτυχής , θά πρέπει νά ἀναζητήσουμε τα αἰτια στό ἔλλειμμα δικαιοσύνης. Πρωτίστως στούς ἑαυτούς μας καί δευτερευόντος στούς ἄλλους. Οἱ περισσότεροι ,ἰδίως μετά την μεταπολίτευση, ἀδίκησαν τους ἑαυτούς τους. Δέν εἶχαν την διαύγεια νοῦ καί το καθαρό πολιτικό μάτι νά διακρίνουν μέσα στά πολιτικά λασπόνερα τους δημαγωγούς καί τους ἀπατεῶνες . Ὑποτάχθηκαν σέ μια χειραγώγηση ,ἀφήνοντας τους λαοπλάνους πολιτικάντηδες νά ὑποθηκεύσουν το μέλλον τους. Ὁ ἄκρατος φαρισαϊσμός καί ἡ πλάνη ἀποθεώθηκε στήν περιβόητη’’Λαϊκή συμμετοχή’’. Εἶναι ἡ ἐπιτομή της μεταπολιτευτικῆς <<Δημοκρατίας>> που ἁπλώθηκε σάν παραγάδι 30

στά λιμνάζοντα νερά καί δέν ἄφησε οὔτε λέπι. Το ξεκίνημα της συνοδεύτηκε ἀπό λαϊκίστικες κορώνες λυτρώνοντας τίς διψασμένες δημοκρατικά συνειδήσεις ἀπό μιά ἑπτάχρονη χούντα που περιόριζε τίς ἀτομικές ἐλευθερίες. Μέ την εὐκαιρία νά ἐπισημάνω ὅτι το ἑκάστοτε καθεστώς κρίνεται ἀπό τον σεβασμό του στήν πατρίδα καί τον Πολίτη. Το θέμα εἶναι βέβαια ἄν ὑπάρχουν Πολίτες νά το ἀντιληφθοῦν. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ὑμνητές ἤ οἱ κατακριτές αὐτοῦ του καθεστῶτος το χρησιμοποιοῦν ὡς ἄλλοθι γιά νά ταμπουρωθοῦν πίσω ἀπό πολιτικές σκοπιμότητες καί χαρακώματα. Κλείνω αὐτή την παρένθεση γνωρίζοντας ὅτι οἱ περισσότεροι ἀνθρωποι ἔχουν ἄποψη περί πολιτικῆς Ἱστορίας μέσα ἀπό κομματικά φίλτρα καί διαύλους. Λογικό ἦταν λοιπόν, ὁ διψασμένος γιά κοινωνική δικαιοσύνη Ἑλληνικός λαός νά τρέξει νά ξεδιψάσει στή βρύση της μεταπολίτευσης. Ἀντ'αὐτοῦ το μόνο πού κατάφερε ἦταν νά γίνει το γραναζάκι μιᾶς δημοκρατικῆς ἀσυδοσίας, μιᾶς μπαχαλοκρατίας. Ἄφησε την μαχητικότητα του στό πεζοδρόμιο τοῦ Πολυτεχνείου, καί μεταλλάχθηκε σέ μιά ἀνενεργή ἀτομικότητα αὐταπατώμενος ὅτι μετέχει ἐνεργά στήν διακυβέρνηση τοῦ τόπου του. Γιά ποιά λαϊκή κυριαρχία μιλᾶμε ἄραγε; Γιά ποιά λαϊκή συμμετοχή; Ἄν βρεθεῖ ἕνας Πολίτης να μου πεῖ ὅτι σήμερα ἔχουμε λαϊκή κυριαρχία ,εἶμαι διατεθειμένος νά κάνω κομφετί αὐτή την συγγραφική μου ματαιοδοξία! Ὁ μεταπολιτευτικός φαρισαϊσμός καλλιέργησε στίς ἀτομικότητες την ψευδαίσθηση της λαϊκῆς κυριαρχίας. Μιά μεταπολιτευτική κουστωδία που κυβερνάει ἔντεχνα 31

μέ τον πιό ἀπολυταρχικό τρόπο . Ἡ ἐπαναστατημένη γενιά τοῦ Πολυτεχνείου φόρεσε κουστούμι καί γραβάτα καί μιλάει ,ἀπό κυβερνητικούς θώκους πιά, γιά ἠπια προσαρμογή τοῦ δημοσιονομικοῦ χρέους. Ἄν ἦταν βέβαια 40 χρόνια νεώτεροι θά μιλοῦσαν γιά διεθνεῖς τοκογλύφους καί κυβερνητικές μαριονέττες πού ἐξυπηρετοῦν ἀντεθνικούς σκοπούς. Οἱ καθοδηγητές του τότε, μαζί μέ τους ὑπόλοιπους ἀετονύχηδες ἀπομυζοῦν σήμερα ἑκατομμύρια εὐρώ . Καί κάπου μέσα σ'ὅλα ὑπάρχει κι ὁ κόσμος. Ἄν ἀναρωτηθεῖ ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος γιά την ἀντίδραση τοῦ λαοῦ ,θά πρέπει νά την ἀναζητήσει στά χειροκροτήματα των κομματικῶν συγκεντρώσεων καί των ζεϊμπέκικων! Ἀρκέστηκαν φαίνεται οἱ διψασμένες συνειδήσεις του χθες σέ μεταρρυθμίσεις που ἀπώτερο σκοπό εἶχαν την μετάλλάξη τοῦ << κυριάρχου λαοῦ >> σέ ἄμορφη εὔπλαστη μάζα. Ἐπέτρεψαν στό βωμό της << Πολιτικῆς σταθερότητας >> ( Ὀμολογῶ ὅτι οἱ δωσίλογοι που μας κυβερνοῦν εἶναι πολύ ἐφευρετικοί σέ ὁρολογία…) νά θυσιαστοῦν κατακτήσεις που χρειάστηκαν πολλά χρόνια καί αἷμα νά κατακτηθοῦν. Οὔτε δωρεάν Ὑγειά ὑπάρχει πιά, οὔτε δωρεάν Παιδεία, οὔτε τίποτα, παρά ἕνας ἐργασιακός μεσαίωνας μέ ἐργασιακές σχέσεις που θυμίζουν γαλέρες καί κάτεργα! Κάπου ἐδῶ εἶναι σκόπιμο νά ὑπογραμμίσω ὅτι οὔτε πολέμιος της μεταπολίτευσης εἶμαι, οὔτε νοσταλγός του ‘’ Ἑλλάς Ἑλλήνων Χριστιανῶν’’ . Ἐξετάζω την σημερινή κατάντια της Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀποδίδοντας την ἀποκλειστική εὐθύνη στόν λαό που 32

ἀφέθηκε στά ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Ἕνας λαός που ἀναθεματίζει την τύχη του γιά την σημερινή του ἐξαθλίωση, χωρίς νά εἶναι ἱκανός νά ἐντοπίσει τα πραγματικά αἴτια αὐτοῦ τοῦ τέλματος. Στή θέση της ὥριμης καί ὑπεύθυνης πολιτικῆς σκέψης βρίσκονται ἀφορισμοί,κόκκινες γραμμές καί εἰκασίες στό ὑπερπέραν. Θά μου ἦταν πολύ εὐχάριστο νά χαϊδέψω αὐτάκια, ἀλλά εὐτυχῶς δέν εἶμαι πολιτικός καί ὅπως ἔγραψα στήν ἀρχή δέν ἔχω καμμία ἐξάρτηση. Ἔτσι δέν διστάζω νά πῶ, ὅτι ὅλα εἶναι θέματα προσωπικῶν ἐπιλογῶν. Ἀποκλειστικά ἀτομική εὐθύνη που βρίσκεται πίσω ἀπό κάθε ἐνέργειά μας, ἀσχέτως ἄν την παραδεχόμαστε ἤ ὄχι. Κι ὅμως αὐτές οἱ δύο λέξεις εἶναι παντελῶς ξεχασμένες ,οὔτε κἄν βρίσκονται ὡς ἀποτύπωμα σκέψης στήν σημερινή κοινωνία που θά μποροῦσε νά την χρησιμοποιήσει ἔστω ὡς ἀπολίθωμα γιά νά ξεκινήσει την ἀναζητήση εὐθυνῶν. Ἡ ἀλήθειᾳ εἶναι ὅτι ἔχω προσπαθήσει νά κρύψω ὅσο μπορῶ το μένος μου γιά τίς ἀτομικότητες. Ἀναφέρομαι σέ ἀτομικότητες καί ὄχι σέ Πολίτες γιατί ὁ κάτοικος μιᾶς πόλης δέν ἔχει ἀπαραιτήτως συνείδηση Πολίτη . Το ‘’Εἶσαι ὅτι δηλώσεις’’ ἀπαντᾶται σέ ξεχαρβαλωμένες κοινωνίες που ὁ πήχης σεβασμοῦ καί ἀξιοκρατείας ἔχει πέσει πολύ χαμηλά. Δέν ξέρω ἄν μέχρι το τέλος καταφέρω νά συγκρατηθῶ. Το καλό εἶναι ὅτι ἡ συγγραφή ἑνός βιβλίου σου δίνει την δυνατότητα νά το παρατᾶς καί νά το ξαναρχίζεις. Αὐτό το πλεονέκτημα δίνει την εὐκαιρία νά φρενάρεις τον ἐκνευρισμό σου καί νά τον ἀναδιατυπώσεις μέ κοσμιώτερο τρόπο. Εὐτυχῶς δηλαδή 33

γιατί εἶμαι ἀρκετά ἀθυρόστομος καί στό γραπτό λόγο δέν ὑπάρχουν ‘’μπιπ’’ …Μπορεῖς ἄραγε ὅμως νά προσπεράσεις ἀνθρώπους του <<Δεν βαριέσαι μωρέ...>>, <<Τί νά κάνω ἄλλωστε ἐγώ...>> , ἤ του <<Δεν ἀλλάζει τίποτα>> ; Ὑιοθετοῦν μιά μηδενιστική τακτική χωρίς νά το ἀντιλαμβάνονται κἄν. Ἀποσύρωνται ἀπ' την διεκδίκηση της ζωῆς τους, θέτοντας ὡς δικαιολογία την ἀναποτελεσματικότητα τοῦ μοναδικοῦ κούκκου. Ἡ ἀφοριστική διάθεση καί ἡ ἀγανακτήση τους, ἐκφράζεται κατά την παραλαβή ἑνός νέου χαρατσιοῦ, ἤ κάποιας ἐπιπλέον μείωσης εἰσοδήματος, χωρίς νά συνεχίζεται πίσω ἀπ' το ἐκλογικό παραβάν . Ἐκεῖ ἀδυνατοῦν νά βγάλουν τη μπλέ ἤ την πράσινη προβιά τους καί το μόνο που καταφέρνουν εἶναι νά ἐπιλέγουν το χρῶμα του βιαστή τους. Ἀπ' την ἄλλη κιόλας μέρα θά ἀρχίζουν νά ἀναθεματίζουν πάλι στά καφενεῖα καί στίς λαϊκές των γειτονιῶν τα ἴδια πρόσωπα, πιστεύοντας ἔτσι ὅτι ἔχουν ἀπαλλαχθεῖ ἀπ' το βάρος της δικῆς τους εὐθύνης. Νά φύγει ἡ βδέλλα που βαραίνει τῇ συνείδηση τους καί ἅς πάει ὁπουδήποτε. Φτάνει νά μήν εἶναι προσκολλημένη καί ἐνοχλεῖ την κάθε ἐφησυχασμένη ἀτομικότητα. Φταῖνε μετά οἱ κουτόφραγκοι, ἡ Μέρκελ καί τα ἐντόπια ἀνδρείκελα που μας κυβερνοῦν…Ποιός ἐπέτρεψε σ'ὅλους αὐτούς τους ἀνθέλληνες νά κατασπαράξουν την Ἑλλάδα; Ποιός ἐπέτρεψε σ'ὅλους ἐκεινούς τους γενίτσαρους τους ἀνθελληνικούς νεωτερισμούς; Ποιός ἐπέτρεψε το κοινωνικό ξεχαρβάλωμα; Την διαλύση της Παιδείας, τηςὙγειάς, της Ἄμυνας; Ποιός ἐπέτρεψε την καταργήση του πολυτονικοῦ σύστηματος γραφῆς; Το ἄνοιγμα των

34

συνόρων στίς ὀρδές των λαθρομεταναστῶν κάνοντας μιά χώρα ξέφραγο ἀμπέλι; Το κρατικό νταβατζιλίκι; Την ἀτιμωρησία;;;; ΕΣΥ νεοέλληνα ραγιά τους το ἐπέτρεψες!!!Ἔκανες την πλάτη σου ρουλέτα καί τους ἄφησες νά τζογάρουν πάνω σου!!! Λέω ὅμως καλύτερα νά κάνω ἀκόμα ἕνα μακροβούτι στά παιδικά μου χρόνια γιατί ἡ θερμοκρασία ἀνέβηκε ἐπικίνδυνα καί τα καντήλια περιμένουν καντηλανάφτη… Ἡ χρονοκάψουλα σταματάει κάπου στά 10 μου. Ἡ τηλεόραση ἀκόμη ἀσπρόμαυρη, καθήλωνε ὅμως την Ἑλληνική οἰκογένεια κάθε Σαββατόβραδο γιά την καθιερωμένη προβολή της Ἑλληνικῆς ταινίας. Θυμᾶμαι λοιπόν ὅτι λίγο πρίν ἀπολαύσω την ταινία, χάζευα μιά διαφήμιση ἡ ὁποία εἶχε κρατήσει πολύ περισσότερο ἀπό το σύνηθες χρόνο. Ἦταν ἡ προώθηση ἑνός προϊόντος σέ τηλεοπτικό στούντιο,μέ ζωντανό Ἀμερικανικό κοινό .Ἡ ἀπορία καί παράλληλα ἡ ἐκπληξή μου. ἦταν το ἐπίπεδο ἠλιθιότητας που διακατεῖχε ἐκείνους τους ἀνθρώπους. Στημένο εἶναι σκέφτηκα, λογικό εἶναι νά ἐκφράζουν τόσο ἔντονα τον θαυμασμό τους γιά ἕναν. ..λεμονοστύφτη! Μεγαλώνοντας ὅμως κι ἀφοῦ ἦρθα σέ ἐπαφή μέ τίς ξανθομαλλοῦσες γαλανομάτες της Δ.Εὐρώπης ( ἅς εἶναι καλά το φροντιστήριο Ἀγγλικῶν που ἔπιασε κάπου τόπο…) ,διαπίστωσα ὅτι ὁ τρόπος σκέψης τους ἦταν ‘’Διαμορφωμένος’’ ἀπό ἕνα συγκεκριμένο πρίσμα πολιτικῶν κατευθύνσεων . Ἐμφανῶς πειθαρχημένοι καί προγραμματισμένοι ἀκόμα καί στό μεθύσι τους…Ἦταν ἡλίου φαεινότερον ὅτι αὐτός ὁ τρόπος σκέψης ἦταν ἀπόρροια ἑνός συστήματος ἐξουσίας, που στόχευε στήν διαμόρφωση

35

της πολιτικῆς κουλτούρας τους.Δέν δίσταζα νά τους χαρακτηρίζω εὐκολόπιστους, χαζούς ἴσως, ὑπέρμετρα συγκαταβατικούς , ἀνθρώπους του ‘’ it’s ok’’ . Ἡ ἔννοια τοῦ Κράτους γι' αὐτούς εἶχε βαρύνουσα σημασία ἀφοῦ δομοῦσε οὐσιαστικά καί την ἴδια τους την ζωή. Τα προηγμένα συστήματα Δημόσιας Διοικήσης, Ὑγειᾶς καί μιᾶς σειράς ἄλλων ὑπηρεσιῶν ,δέν ἄφηναν περιθώρια στή σκέψη τους γιά ἀμφισβητήσεις πρός την ἄρχουσα τάξη . Σέ τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον, ὁ λεμονοστύφτης που παρουσίαζε ὁ καλοντυμένος κομψός παρουσιαστής μέ την ἐπιμελημένη χωρίστρα, θά περνοῦσε πραγματικά ὡς το μαγικό σκεῦος, ἀφοῦ στό πρόσωπο του οι παρευρισκόμενοι ἔβλεπαν μία ‘’Ἀρχή’’. Ἀμερικανάκια,ἔλεγα καί γελοῦσα…Το τραγικό εἶναι ὅτι τέτοιες συμπεριφορές συναντῶ συχνότατα πιά στήν Ἑλληνική κοινωνία , χωρίς μάλιστα νά ὑπάρχουν τα ἀντίστοιχα προηγμένα κοινωνικά προνοιακά συστήματα που θά ἐξασφάλιζαν μιά ἀξιοπρεπή διαβίωση στόν Πολίτη. Μήπως λοιπόν εδώ στήν Ἑλλάδα οἱ περισσότεροι ἔχουν γίνει πιό <<Ἀμερικανάκια>> ἀπ' τα Ἀμερικανάκια;;;Καί μετά μου λές γιά ἐλευθερία σκέψης καί ἀδέσμευτες συνειδήσεις… Εἶναι πάγια τακτική κάθε ἀποχαυνωτικοῦ πολιτικοῦ συστήματος νά περνοῦν ἀπ' την Προκρούστεια κλίνη κάθε τί που ἐκφράζει ἐλευθερίες και << Δικαιώματα >>.Εἰδικά τα λεγόμενα << Ἀνθρώπινα Δικαιώματα >> καί τα ὑποτιθέμενα << Προσωπικά δεδομένα >> τα ἔχουν κάνει ἐλατήριο. Προσαρμόζουν τα ἀνθρώπινα δικαιώματα στις δικες τους σκοπιμότητες. Ἔτσι η ἔκφραση μιά προσωπικής πεποίθησης πρέπει 36

νά συμφωνεῖ μέ την ἐπικρατοῦσα ἄποψη γιά νά μήν προσβάλει το πολυανεκτικό σύστημα. Οἱ εὐαισθησίες αὐτοῦ του συστήματος ἐξαντλοῦνται στίς ἐπιλεκτικά << Ἀπροστάτευτες >> κοινωνικές ὁμάδες( βλέπε γύφτοι, ἀλλοδαποι ,ὁμοφυλόφιλοι …). Εἶναι δεῖγμα πολιτισμοῦ ἄραγε νά ἀνέχομαι 24 ὧρες το 24ωρο, τα σεξουαλικά ἀπωθημένα τοῦ καθενός στα τηλεοπτικά κανάλια; Εἶναι δεῖγμα πολιτισμοῦ ἡ ἀνοχή στούς λαθρομετανάστες που εἰσέβαλαν στή χώρα μου, ποδοπατώντας κάθε νόμο καί κοινωνική σταθερότητα; Το δικαίωμα ὅλων αὐτῶν εἶναι βέβαια σεβαστό, ἐνῶ το δικαίωμα σίτισης του πεινασμένου λαοῦ εἶναι λαϊκισμός…Εἶναι δικαίωμα ὁποιουδήποτε νά ἐκφράζεται ὅπως ἐπιθυμεῖ καί δικό μου νά καταγράφω την ἄποψη μου . Μέ την εὐκαιρία ,πέραν της ἐμετικῆς τάσης που προκαλεῖ μιά κραγμένη ὁμοφυλοφιλική συμπεριφορά, ἔχει πολύ ἐνδιαφέρον νά ἀντιληφθεῖ κάποιος ὅτι ἐξυπηρετεῖ ἐξουσιαστικές ἐπιδιώξεις. Το πρότυπο τοῦ ὁμοφυλόφιλου, εἶναι το πρότυπο τοῦ παθητικοῦ που ἀδυνατεῖ νά ἀκολουθήσει τίς γεννητικές του προδιαγραφές. Μέσα ἀπ' αὐτά τα πρότυπα,ἐνισχύεται ἡ μαλθακότητα, ἡ ἀδράνεια καί ἡ ἀνεκτικότητα . Δέν εἶναι τυχαῖο που τίς τελευταῖες δεκαετίες ἔχει αὐξηθεῖ το φαινόμενο της ὁμοφυλοφιλίας μέ υπερπροβολή του ἀπ' τα μέσα ἐπικοινωνίας. Ἐγώ πιτσιρικάς ἤξερα τους οἴκους ἀνοχῆς, τώρα δυστυχῶς μαθαίνω καί την κοινωνία της ἀνοχῆς. Δέν ἀναφέρομαι μόνο στή συμπεριφορά των κραγμένων ὁμοφυλοφίλων. Ἀναφέρομαι στόν γενικώτερο κοινωνικό ἀχταρμά, ὡς ἀποτέλεσμα αὐτῶν <<

37

Ἐλευθεριῶν >>. Μιά ἐπιβαλλομένη ποικιλομορφία ἀμιγῶς φασιστική, που δυστυχῶς ἔμεινε ἀναπάντητη. Ἀλλά εἴπαμε, ὅλοι αὐτοί δέν θά ὑπῆρχαν ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ προδότες πολιτικοί. Ἀλλά οἱ προδότες πολιτικοί ὑπάρχουν, ἐπειδή ΔΕΝ ὑπάρχουν Πολίτες! Μέ τέτοιες κουβέντες εὔκολα μπορῶ νά κατηγορηθῶ κοινωνικός ἤ φυλετικός ρατσιστής ἀφοῦ δέν ἐκφράζω τον ‘’Πρετεντέρειο’’ λόγο . Ἔχω την αἴσθηση ὅμως ὅτι οὔτε ἐγώ, οὔτε ὁ γιαλός εἴμαστε στραβοί...Ἁπλά ἡ κοινωνία ἀρμενίζει στραβά!. . Ἡ μορφή της κοινωνίας ἀλλοιώθηκε καί ἀπέχει μακράν ἀπ' την εἰκόνα των προηγούμενων δεκαετιῶν. Εἴμαστε πιά μιά πολυφυλετική κοινωνία μέ εἰσαγόμενα ἤθη, χωρίς φυσιογνωμία καί αυτοεκτίμηση . Μιά κοινωνία που ἀποδέχεται ὅλους τους ἄλλους ἐκτός ἀπ' τον ἐαυτό της. Ἄνευρη, που καταναλώνει ἀναντίρρητα ὅτι της σερβίρουν. Οἱ δωσίλογοι πολιτικοί μας, πλάσαραν αὐτή την σύγχρονη τραγωδία ὡς ἐκσυγχρονισμό.Στό νεωτεριστικό αὐτό πνεῦμα, ἐξασφαλίζεται καί διευρύνεται τάχα η παγκόσμια ἀδελφοσύνη χωρίς συμπλεγματικά και ἱστορικά ἀπωθημένα. Γιά μένα ὅλα αὐτά τα...πνευματώδη εἶναι παπαριές Μαρίτσα μου! Πολλές φορές δυστυχῶς, δράσεις που ἀφοροῦν ἀνθρώπινα δικαιώματα καί ἐλευθερίες, στοχεύουν ἀποκλειστικά στήν ἄμβλυνση των συνειδησιακῶν ἀντιστάσεων. Ἡ ἐλευθερία κι ὁ σεβασμός των ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων μασκαρεύτηκαν γιά νά διευρύνουν το φάσμα των ἀνοχῶν. Στό πνεῦμα της ἀνοικτῆςἀνεκτικῆς κοινωνίας χωροῦν ἑπομένως τα πάντα . Ἕνας ὁλόκληρος ἐπικοινωνιακός μηχανισμός εἶναι στημένος καί βομβαρδίζει 38

καθημερινά τον τρομοκρατημένο νεοέλληνα, πείθοντας τον ὅτι ἡ ὑιοθέτηση της ἀνεκτικῆς συμπεριφοράς, ἀντανακλᾶ ἕνα σύστημα ὥριμης συμπεριφοράς…Ἔτσι μιά πουστροπαρέλαση χαρακτηρίζεται πολιτιστικό event καί ἐντάσσεται στά πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μέ την οἰκονομική χορηγία μάλιστα τοῦ Ἑλληνικοῦ (;) κράτους. Το ὀξύμωρο εἶναι ὅτι ἡ ἀφίσα της ἐν λόγῳ παρελάσης ἀπεικόνιζε την θεά Ἀθηνᾶ νά χαριεντίζεται μέ μιά γυναίκα, ἀλλά γιά τούς ὑπερμάχους των ἀνθρώπινων δικαιωμάτων φαίνεται ὅτι ὁ σεβασμός τοῦ θρησκεύματος εἶναι ἐπιλεκτικός… Δυσκολεύεται ὁ νεοραγιάς νά ἐκφράσει την ἀγανάκτησή του καί ὀχυρώνεται πίσω ἀπό στείρους καθωσπρεπισμούς. Κι ἄν τολμήσει νά ψελλίσει την δυσφορία του , προσπαθεῖ τοὐλάχιστον ὁ λόγος του νά ἔχει μιά παρακλητική χροιά. Εἶναι ἀπολαυστικό νά ἀκοῦς ἀνθρώπους νά δηλώνουν ὅτι δέν εἶναι ρατσιστές την ὥρα που ζητοῦν νά ληφθοῦν μέτρα ἀπ' το κράτος ,ὑπονοώντας σαφῶς τον ἐπαναπατρισμό των λαθρομεταναστῶν.Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ φόβος τους μήπως στιγματιστοῦν ἀπ' τους << προοδευτικούς>> συμπολίτες τους. Μήπως χαρακτηριστοῦν ἀκραῖοι καί τοποθετηθοῦν σέ μιά ὁμάδα ἀνθρώπων μέ ἔντονη τη ρετσινιά τοῦ ρατσιστή. Σίγουρα δέν εἶναι θέμα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου ἡ μεταναστευτική πολιτική, οὔτε ἡ μονομερής ἔκφραση των ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἐγώ κρίνω τρόπο σκέψης. Καί μόνο αὐτή ἡ φράση μου ὅμως εἶναι ἀρκετή γιά νά χαρακτηριστῶ ἀκραῖος. Ἔχουμε φτάσει στό σημεῖο νά ποινικοποιεῖται ἡ λέξη ‘'Κρίση'’ ! Το νά κρίνω καί νά 39

κρίνομαι εἶναι ἀναπόφευκτο σέ μιά εὐνομούμενη κοινωνία, ἀλλά κι αὐτό δυστυχῶς εἶναι ἕνα ἀπ' τα πολλά δικαιώματα που ἔχει παραχωρήσει ὁ σύγχρονος homo-kopanous! Εἶμαι σίγουρος ὅτι πέραν ἐκείνων πού ἔχουν στρέψει τα βέλη τους κατά πάνω μου , ὑπάρχουν πολλοί που θά χαιρέτιζαν αὐτές τίς σκέψεις. Ἡ παράνοια ὅμως βρίσκεται σ’ αὐτό ἀκριβῶς το σημεῖο. Ἐνῶ οἱ ἐξουσιαστικές μεθοδεύσεις γίνονται φανερές καί ἀποδοκιμάζεται ἀπ'τους περισσότερους, ἐν τούτοις αὐτή ἡ ἀποδοκιμασία δέν καταγράφεται στό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα. Ἔχω ἀκούσει την δικαιολογία της ἀσθενικῆς μνήμης, ἀλλά ἔχω την αἴσθηση ὅτι το πρόβλημα πρέπει νά ἀναζητηθεῖ σέ ἄλλα πεδία τοῦ ἐγκεφαλογραφήματος. Το πιθανώτερο εἶναι ἡ βλάβη νά προέρχεται μεταξύ των κέντρων ὑποδοχῆς ἐρεθισμάτων καί ἱκανότητας ἐπεξεργασίας αὐτῶν . Μέ πιό ἁπλά λόγια λείπει ἡ κριτική διάθεση ἡ ὁποία χάνεται μεταξύ ἀντίληψης καί ἔκφρασης. Εἶναι ἴσως ἡ μοναδική πραγματική Κρίση… Βρέθηκα τίς προάλλες σέ μιά πληκτική αἴθουσα ἀναμονῆς. Βαρεμάρα καί βουβαμάρα μέχρι την ἐμφάνιση ἑνός ἡλικιωμένου κυρίου που ἔδωσε ἐνδιαφέρον στό ὑπόλοιπο μισάωρο που ἤμουν ἀναγκασμένος νά βρίσκομαι ἐκεῖ. Χωρίς νά ψάχνει κάποια ἀφορμή, ἄρχιζε νά μονολογεῖ γιά την σημερινή κατάντια της Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Παρόλο που τα τελευταία 3 χρόνια ἔχω διαβάσει ἀρκετά ἄρθρα σχετικά μέ το σημερινό οἰκονομικό ἀδιέξοδο , ὀμολογῶ ὅτι τα λόγια του ἦταν ἡ πιό εὔστοχη ἀνάλυση που θά μποροῦσε νά γίνει κι ἀπ' τον καλύτερο Οικονομολόγο. Καυστικός, εὔστοχος μέ 40

ἀπαντήσεις ἕτοιμες ἀφοῦ τα οἰκονομικά ἀδιέξοδα στά ὁποία εἶχε περιέλθει δέν του ἀφηναν περιθώρια γιά ὡραιοποιήσεις καί μαγικές εἰκόνες . Ἡ κουτσουρεμένη σύνταξη ἐκείνου τοῦ πολυλογά γεράκου ἐνεργοποίησε το ἔνστικτο της αὐτοσυντήρησης του. Καθόμουν καί ἀπολάμβανα την προσπάθεια αὐτοῦ του ἀνθρώπου νά ἀφυπνίσει τίς κοιμισμένες συνειδήσεις. ‘’Δύσκολοι καιροί γιά πρίγκιπες παππούλη’’ σκέφτηκα ,εἰδικά ὅταν οἱ πρίγκιπες ἔχουν την ἐγκεφαλική φαρέτρα τους ἄδεια. Ἡ πανοπλία τους εἶναι υφασμάτινη , φθαρμένη καί πολύ εὐάλωτη. Μά πάνω ἀπ' ὅλα ἡ διάθεση γιά ἀγώνα εἶναι ἀποδεκατισμένη. Βλέποντας τίς φάτσες ἐκείνων των βαριεστημένων ἀνθρώπων ἀναρωτήθηκα ἄν θά πρέπει νά φτάσει κάποιος στό ἔσχατο ὅριο ἀντοχῆς γιά νά σηκώσει κεφάλι. Καί εἶναι ἄραγε σίγουρο ὅτι θά μπορέσει νά διακρίνει αὐτό το ὅριο;…Ἡ ἄμβλυνση των συνειδήσεων ἀμβλύνει μοιραία καί αὐτό το ὅριο. Γίνεται δυσδιάκριτο κι αὐτό ἀκόμα το ἔσχατο ὅριο ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Φεύγοντας ἀπ' την αἴθουσα ἄφησα πίσω μου μαινόμενο τον λαλίστατο καί ἀγανακτισμένο ἡλικιωμένο κύριο. Ἔριξα μιά τελευταία ματιά στή σύνθεση τοῦ βουβοῦ ἀκροατηρίου. Μιά γυναίκα μέ το παιδάκι της, δύο γιαγιάδες που κουνοῦσαν συγκαταβατικά το κεφάλι τους καί τρεῖς τύποι πού ἔδειχναν νά ἀδιαφοροῦν γιά τα ἀγανακτισμένα λόγια τοῦ παππού. Ὅλοι εἴχαμε τοὐλάχιστον ἕνα κοινό , το δικαίωμα ἐπιλογῆς στό τρόπο διακυβέρνησής μας. Το ὕψιστο δικαίωμα κάθε πολίτη πού ἀποτελεῖ το πρωταρχικό στοιχεῖο ἑνός ὑγιοῦς πολιτικοῦ ὀργανισμοῦ. Εἶναι μᾶλλον σίγουρο ὅτι οἱ γιαγιάδες καί το πιτσιρικάκι της παρέας δέν

41

θά εἶχαν ἀκούσει γιά κοινωνικά συμβόλαια καί κοινωνικά συστήματα. Ὅσον ἀφορᾶ τους ὑπόλοιπους ἴσως νά ἤξεραν κάτι παραπάνω, ἴσως καί περισσότερα ἀπό μένα ἀλλά ἡ ἀδιαφορία των προσώπων τους ἦταν προκλητικά ἐκνευριστική. Προφανῶς ἔθεταν ἄλλες προτεραιότητες που ὑπαγορευόταν ἀπ' τίς ἀνάγκες τοῦ μικρόκοσμου τους. Ἔτσι προσπερνοῦσαν το πραγματικό πρόβλημα ,τα ἀληθινά αἴτια της μιζέριας τους καί μοιραία περιορίζονταν στή διαχείριση των καταστάσεων πού προέκυπταν ἀπ' αὐτό το πρόβλημα. Εἶναι ἀδιαμφισβήτητο ὅτι πολιτική ἀνάλυση καί ἡ καταγραφή της πραγματικότητας γίνεται ἀπ' το ὑποκειμενικό πρίσμα του καθενός. Το πρίσμα αὐτό προσπαθοῦν νά το σμιλεύσουν τα ἐξουσιαστικά ἐργαλεῖα που ἐπιθυμοῦν την ὁμοιομορφία σκέψης .Την ὁμοιομορφία της σκέψης μιᾶς εὐρύτερης κοινωνίας που δέν θά παραλλάζει ἀπό ἀνθρώπινο κοπάδι. Το ζητούμενο εἶναι λοιπόν ἄν θά ἐπιτρέψουμε σ’ αὐτά τα ἐργαλεῖα νά διαμορφώσουν τον ὑποκειμενισμό μας. Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής το ἐρώτημα εἶναι δυστυχῶς ρητορικό γιατί εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ὁ << ὑποκειμενισμός>> των περισσοτέρων ταυτίστηκε μέ τίς ἐπιθυμίες των ποιμεναρχῶν τους.Σ'αὐτή τη θολή ἀτμόσφαιρα ἐξελίσσεται μιά πολιτική τραγωδία που μεταλλάσσει τον ἄνθρωπο σέ ἁπλό ἔμβιο ὅν.κι αὐτός δέν εἶναι πεσσιμισμός ἀλλά ἀποτύπωση μιᾶς σύγχρονης πραγματικότητας. Ἕνας ἀπ' τους βασικούς μηχανισμούς της πολιτικῆς ἀλητείας ἦταν καί παραμένει ὁ ἀποπροσανατολισμός της σκέψης, 42

ὅση ἔχει μείνει τέλος πάντων… Ἀπασχολοῦν τους ἀνθρώπινους ἐγκεφάλους μέ ζητήματα που δέν τιμοῦν οὔτε την ἀξιοπρέπεια μας, οὔτε την Ἱστορία μας. Το πέρασμα στήν ἐποχή των ἰσχνῶν ἀγελάδων ἔγινε καλπάζοντας το ἄλογο της ἀδιαφορίας καί τοῦ ἀνύπαρκτου κοινωνικοῦ προσανατολισμοῦ. Ὁ οἰκονομικός ἀρμεγεδώνας που σαρώνει σάν τσουνάμι την Ἑλληνική κοινωνία δέν ἀφήνει περιθώρια σκέψεων πέραν των βιοποριστικῶν γιά νά μπορέσει ὁ πνιγμένος νά σωθεῖ ἀπ' τα τα μαλλιά του… Το πλαίσιο μέσα στό ὁποῖο ζοῦσε ἐφησυχασμένος τόσα χρόνια ἔχει ἀλλάξει δραματικά . Οἱ ληστρικές φοροεισπρακτικές ἐπιδρομές ἐξαντλοῦν την σκέψη του στό μάζεμα των ἀσυμμάζευτων. Εἶναι το τέλειο καμουτσίκι γιά νά κρατιέται ὑποταγμένη ἡ σκέψη. Οἱ παρωπίδες γιά νά μήν <<τρομάζει>> το ζωντανό ἀπ' τίς φωνές που ταρακουνοῦν την καθημερινότητα του. Ἡ ἀπασχόληση τοῦ ἐγκεφάλου μέ ζητήματα ἐπιβίωσης ρίχνουν στό λήθαργο την αὐτοδιάθεση καί την ἐλευθερία. Το τραγικότερο εἶναι ὅτι ἔχει γίνει συνείδηση αὐτή ἡ μονοδιάστατη ὀπτική της καθημερινότητας. Ἡ ὕψωση τοῦ κεφαλιοῦ πρός τον οὐρανό, φαντάζει χάσιμο χρόνου, ἀνωφελής κίνηση γιά νά μή μπῶ ἀφελής! Εἶναι πάγια κυβερνητική ἐπιδίωξη νά κρατιοῦνται τα βλέμματα καί η σκέψη μακριά ἀπ' τους ἐνόχους. Ἀλλά εἶναι λιγότερο ἔνοχος ὁ Ἑλληνικός αὐτοκαταστροφικός λαός; Παραδομένες πλήρως οἱ ἀτομικότητες ,διευκολύνουν το << θεάρεστο >> ἔργο της κατοχικῆς κυβέρνησης. Των τοποτηρητῶν που ἔχουν κληθεῖ νά ἀλλάξουν γιά πάντα την φυσιογνωμία αὐτῆς της χώρας. 43

Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἀποκαλοῦν πολιτική σταθερότητα τον πολιτικό ἀφανισμό μιᾶς μουρόχαυλης κοινωνίας …Ἡ ἐγκλωβισμένη σκέψη σύρεται πίσω ἀπ’την λέξη ‘'Πόσα; ‘’κάθε φόρα πού ὁ ἁμαξάς χτυπάει μέ το καμουτσίκι του.Το μόνο που νοιάζει το ὑποζύγιο εἶναι ‘'Πόσο'’ θά πονέσει. Ἕνας ἐλεύθερος ἄνθρωπος, μιά ἐλεύθερη συνείδηση, ἕνας ΠΟΛΙΤΗΣ , δέν ρωτάει ‘’Πόσο’’ , ρωτάει ‘’Γιατί’’ ! Αὐτή εἶναι ἡ οὐσιαστική διαφορά τοῦ πολιτικοῦ ζώου κατά Ἀριστοτέλους, ἀπ' το ἀνήμερο ζῶο. Εἶναι ἑπομένως εὐθύνη των ἄλλων ἡ δική μας ὑποταγή; Ἀπό μας δέν ἐξαρτᾶται ποιά λέξη θά προφέρουμε πρώτη στόν ἁμαξά; Ἀπό μας δέν ἐξαρτᾶται ἄν θά δεχτοῦμε τίς παρωπίδες; Ἀπό μας δέν ἐξαρτᾶται ἄν θά σκύψουμε το κεφάλι;…Γιά σιγά γιατί ἔρχεται πάλι ὁ διαβολοσυνήγορος.Φορτωμένος μέ τα φρύδια σμιχτά καί το δείκτη τοῦ χεριοῦ προτεταμένο. Μου πετάει μπροστά στά μοῦτρα ἕνα ρητορικό ἐρωτηματολόγιο-ἀπάντηση στίς ἐπικριτικές μου διαθέσεις. << Πώς νά ἀναζητηθοῦν εὐθύνες ἀπό ἀνθρώπους πού ζοῦν σέ ἀπομακρυσμένες περιοχές μακριά ἀπό τα ἀστικά κέντρα; Ἀπό ἐκεῖ δηλαδή που ἡ ἐνημέρωση εἶναι πιό δύσκολη; Ἀπό πολίτες που δέν εἶχαν τη δυνατότητα ἐκπαίδευσης; Ἀπό πολίτες μέ ἐξασθανημένη Ἱστορική μνήμη;>> Ἅς τον διακόψω κάπου ἐδῶ γιά νά πάρει μιά ἀνάσα καί νά κρατήσει ἀπόθεμα στήν φαρέτρα του. Λοιπόν ἀγαπητέ, ἔχεις δίκιο! Μέ μιά διαφορά ὅμως , ὅτι δέν θά μιλᾶμε πιά γιά Πολίτες! Θά μποροῦσες νά τους πεις μαζανθρώπους, πρόβατα, ὑποχείρια ἀλλά σέ καμμιά περίπτωση Πολίτες. Καί αὐτοί οἱ ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί δέν εἶναι ἀπόρροια σημερινῆς

44

ἀγανάκτησης ἀλλά ὠμή καταγραφή μιᾶς ἀλήθειας . Ὅλες αὐτές οἱ δικαιολογίες ὑφίστανται καί κανείς δέν μπορεῖ νά στρέψει τη πλάτη ἀγνοώντας τε γιά νά ἀποδείξει τη δική του ἀλήθεια. Κάποιοι ὅμως ἀπ' αὐτούς πού ἀναφέρθηκαν ἀπ' τον διαβολοσυνήγορο καταφέραν νά ξεγλιστρήσουν ἀπ' την ραδιοτηλεοπτική προπαγάνδα. Τί ἦταν αὐτό που προκάλεσε αὐτή τη διαφοροποίηση; Το ἐρώτημα ἀπαντᾶται κυριολεκτικά μέ δύο λέξεις, ἀνθρώπινη συνείδηση! Εἶναι ἡ ἐλεύθερη σκέψη που ἔχει μείνει ἀδούλωτη. Εἶναι ἡ ἐσωτερική δύναμη που βρίσκεται στά ἀρχέγονα κύτταρα της ἀνθρώπινης δημιουργίας καί ἀντιστέκεται σέ κάθε τί που ἐπιβουλεύεται την ὑπάρξη της. Δέν μπόρεσα ποτέ μου νά καταλάβω την εὐκολία ἀπώλειας αὐτῆς της δύναμης. Ἴσως γιατί την θεωρῶ ὡς τον ἀκρογωνιαῖο λίθο γιά την Ἀνθρώπινη καί Πολιτική ὑπόσταση καί ἀδυνατῶ νά δεχτῶ ὅτι αὐτός ὁ λίθος μετατράπηκε σέ κόκκο ἄμμου. Κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά κατακρίνει μιά ἐλεύθερη συνείδηση γιά την πολιτική της ἐπιλογή. Μιά ὑποτελής συνείδηση ὅμως σαφῶς καί εἶναι κατακριτέα ὁποία κι ἄν εἶναι ἡ ἐπιλογή της . Μιά συνείδηση που χρειάζεται δεκανίκια στή σκέψη της κατευθύνεται εὔκολα… Ἡ διαθέση μου νά ἀποδώσω το μεγαλύτερο μέρος της εὐθύνης στίς ἀτομικότητες γιά την σημερινή μορφή που ἔχει πάρει ἡ κοινωνία, δέν εἶναι προϊόν τιμωρητικού ἀπωθημένου. Το παρακμιακό πολιτικό πάζλ γιγαντώθηκε ἀπ' την ἴδια την κοινωνία , ἀπό τίς θέσεις που ὑιοθέτησαν οἱ κάτοικοι αὐτῆς της χώρας. Το ἀπότομο τράβηγμα τοῦ χαλιοῦ κάτω ἀπ' τον ἐφησυχασμένο 45

νεοέλληνα ἀποκάλυψε το μέγεθος της πνευματικῆς τους ἐξάρτησης ἀπό διαφόρους <<ποιμενάρχες>> που ἐμπιστευόταν ἐπί σειρά ἐτῶν. Τα πολιτικά συστήματα που ἐφαρμόστηκαν στόχευαν καί στοχεύουν στήν ἀδρανοποίηση καί παθητικότητα τοῦ ἀτόμου καί γενικώτερα της κοινωνίας. Δροῦν τόσο χρόνια ἀνεξέλεγκτα χωρίς νά περνᾶνε ἀπ' την συνειδησιακή κρησάρα της Ἑλληνικῆς κοινωνίας . Ἔτσι τα μυαλά μετατράπηκαν σέ χυλό που πάνω τους ρέουν καί ἐπιπλέουν ὅλα τα σκουπίδια. Ἡ ὑποδούλωση τοῦ μυαλοῦ εἶναι ἡ χειρότερη μορφή σκλαβιᾶς καί ἐξαθλίωσης. Εἶναι ἐπιτακτική ηἀνάγκη της ἄμεσης ἀπελευθέρωσης ἀπό κάθε λογῆς ἐξουσιαστικά δεσμά, γιά νά μπορέσει νά ξαναγίνει ὁ ἄνθρωπος διαχειριστής της ζωῆς του. Ἀπαιτεῖται σαφῶς θέληση καί ἀγωνιστική διάθεση. Ἐξαἰτίας της ἀπουσίας αὐτῶν των χαρακτηριστικῶν ἔχει ἐπέλθει αὐτός ὁ κοινωνικός καί πολιτικός μαρασμός. Ἡ λαϊκή ἀπραξία διευκόλυνε τίς κυβερνητικές ἀποφάσεις που ἀποδομούσαν το << Εὖ ζῆν >> μετατρέποντας το σέ κτηνωδη ἐπιβίωση. Πώς ἀλλιῶς θά μποροῦσα νά χαρακτηρίσω την ἀμάθεια , την ἀγνωσία καί τον ἐθισμό σέ δραστηριότητες που εὐτελίζουν τον ἀνθρώπινο πολιτισμό; Μιά κοινωνική ζούγκλα μέ λογιστικές ἀποτιμήσεις που ἀπάλειψαν την ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια. Ἡ ἀπραξία ὅμως εἶναι συνενοχή. Ἡ ἀδράνεια εἶναι χειρότερη ἀπ' την πιό λανθασμένη δράση. Ἐνεργώντας ἔχεις τοὐλάχιστον την ἱκανοποιήση ὅτι ἀγωνίσθηκες καί διεκδίκησες ἀξίες καί κατοχυρωμένα δικαιώματα. Διεκδίκησες το δικαίωμα μιᾶς ἀξιοπρεποῦς διαβίωσης. Δέν ἀφέθηκες ἀμαχητί στίς ὀρέξεις ἐκεινῶν πού ἐπέλεξαν γιά σένα χωρίς ἐσένα.

46

Το ψηφοθηρικό ἀλισβερίσι των τελευταίων δεκαετιῶν ἐπιτάχυνε τη σημερινή κατρακύλα της Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Το ρουσφέτι καί οἱ μίζες ἦταν ὁ ἀνθός αὐτοῦ τοι σαθροῦ πολιτικοῦ οἰκοδομήματος. Μιά θέση στό δημόσιο γιά το κάθε κομματόσκυλο που κρατοῦσε τίς νάυλον σημαιοῦλες , ἐξασφάλιζε στόν ἐπαρχιώτη βουλευτή την μόνιμη ἐπανεκλογή του. Παραήταν ‘’προχωρημένο’’ ἑπομένως γιά τον κάθε βολεψάκια νά ἀναζητήσει ἀπό πού προερχόταν ἡ βρώμα τοῦ ψαριοῦ…Μέσα ἀπό μιά διαδρομή λίγων χρόνων, μέ μιά κοινωνία νά ἀναστενάζει στά σκυλάδικα μετατρέποντας τίς κοινοτικές ἐπιδοτήσεις σέ Cherokke καί Cayanne , ἔβρισκε χῶρο η ἐξουσιαστική ἀλητεία νά λυμαίνεται καί νά ξεχαρβαλώνει τα πάντα. Ἡ κατασπατάληση δημοσίου χρήματος ἀπό δημόσιους λειτουργούς, ὁ ἀντιπαραγωγικός καί πολυδαίδαλος δημόσιος τομέας , προσπερνιόταν ἀπ’ την συνείδηση τοῦ νεοέλληνα, χωρίς νά ἀπαιτεῖ ἐξηγήσεις καί τιμωρίες.Σέ ἕνα τέτοιο περιβάλλον ἦταν πολύ εὔκολο νά προωθηθοῦν ἀλλαγές που μετάλλαξαν τη φυσιογνωμία τοῦ λαοῦ. Ἀνέχτηκε δυστυχῶς ριζικές ἀλλαγές που ἄν συνέβαιναν σέ ἄλλες ἐποχές θα χυνόταν ποταμοί αἵματος . Χτυπήθηκε ὁ πολιτισμός καί κατακρεουργήθηκε το ἐργαλεῖο που μας συνδέει μέ το παρελθόν, ἡ Γλώσσα. Διαταράχθηκε ἡ ἄρρηκτη συνέχεια της φυλῆς μας καί ἀλλοιώθηκε ἡ Ἱστορική μνήμη. Χλευάστηκε κάθε τί που προερχόταν ἀπ' την μακραίωνη παράδοση μας ὡς ἀναχρονιστικό καί σωβινιστικό. Ἀκόμα καί το ἱερώτερο σύμβολο, ἡ Ἀκρόπολη των Ἀθηνῶν, χαρακτηρίστηκε παγκόσμιο κληροδότημα καί ἀπώλεσε την ἐθνική του καταγωγή. Χρειάστηκε πάνω ἀπ' ὅλα να χτυπηθεῖ ἡ ἐλεύθερη 47

σκέψη.Τα ἁλυσοδεμένα μυαλά δέν παράγουν σκέψη, γίνονται ἁπλά κομμάτια μιᾶς κοινωνικής σήψης … Δέν εἶναι τυχαῖο πού ἐπέλεξα την χρήση της πολυτονικῆς γραφῆς κι ἅς μήν κατάφερα νά την διδαχθῶ πλήρως, ἀφοῦ μέ πρόλαβαν οἱ <<Προοδευτικοί γλωσσικοί νεωτερισμοί>>. Το κάνω μόνο καί μόνο γιά νά πάω κόντρα στόν ἰσοπεδωτισμό καί την ἀσχήμια. Τέτοιοι νεωτερισμοί ἀντικατέστησαν το παντοπωλεῖον της γειτονιᾶς μέ τα super markets, τα Σαββατοκύριακα που ἔγιναν weekends καί γενικῶς ἕνα life style πολύ treddy! Ἡ ἄμβλυνση των ἠθικῶν ἀξιῶν ὀνομάστηκε πρόοδος, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ τήρηση των παραδόσεων ὀπισθοδρομικότητα. Ἡ ἐθνική καί ἡ Πολιτική συνείδηση πιάστηκαν ἀγκαζέ καί πῆγαν σ’άλλη γῆ σ’άλλα μέρη…Ἀντικαταστάθηκαν ἀπό παρακμιακά ἐνδιαφέροντα πού ἐκπορεύονται ἀπό εὐτελή κοινωνικά πρωτυπα. Λίγο τηλεοπτική ἴντριγκα, λίγο ἐπώνυμη κλειδαρότρυπα, λίγο σκυλάδικο ἀποδείχτηκαν ὅμως πολύ πιό ἐνδιαφέροντα ἀπό την μελέτη της νεώτερης Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.Εἶμαι σίγουρος ὅτι οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦν κορυφαία γεγονότα του 20ου αἰώνα, που το πιθανώτερο εἶναι νά συμμετεῖχε ὁ παππούς ἤ ἡ γιαγιά τους. Τα ἐπαναστατικά ἔνστικτα καί ἡ ἀντιστασιακή διάθεση ἀπορροφήθηκαν μέ μεγάλη εὐκολία ἀπ' τους πρωτεργάτες τοῦ ριζοσπαστικοῦ μεταπολιτευτικοῦ οἰκοδομήματος που ἐκτελοῦν πλέον χρέη ὑπουργῶν... Ὁ καναπές ἀποδείχθηκε ἰδανική κούνια καί τα δημαγωγικά λόγια τρυφερό τριφυλλάκι καί σανό! Ὁ μεγαλόσχημος δημοσιογράφος θεοποιήθηκε σάν τον Πάπα της Ρώμης. Στά χείλη των πολλῶν ἀναπαράγονται τα

48

νέα των ὀκτώ σάν ἱερό εὐαγγέλιο. Ὅλα αὐτά τα δημοσιογραφικά μορμολύκεια, αὐτοί οἱ ἐντεταλμένοι κονδυλοφόροι ἔχουν ταχθεῖ νά διανείμουν το ἐνημερωτικό ὄπιο. Τα κεμπελίστικα ραδιοτηλεοπτικά κυβερνητικά φερέφωνα στηλιτεύουν κάθε διάθεση ἀντίστασης ἐξοβελίζοντας στό πῦρ το ἐξώτερον κάθε προσπάθεια ὀρθῆς σκέψης. Κρατοῦν το νυστέρι της λοβοτομῆς τόσων ἀνόων ἐγκεφάλων.Σέ μιά τέτοια κοινωνία εἶναι πολύ εὔκολο νά ἀντικατασταθεῖ το κοινωνικό συμβόλαιο ἀπό ἐπαχθέστατα καί ἀντιλαϊκά Μνημόνια που ἰσοπεδώνουν κάθε ἴχνος ἀξιοπρέπειας. Χιλιάδες εἶναι οἱ τηλεοπτικές ὧρες που εἰσβάλουν στό μυαλό λεηλατώντας το. Ὅσο μένουν ἀνοιχτές οἱ τηλεοράσεις τόσο τα μυαλά παραμένουν κλειστά. Ἀφήνεται το μάτι καί το αὐτί νά παρασυρθεῖ ἀπ' τίς τηλεοπτικές Σειρῆνες που οἱ ἐγκεφαλικοί κωπηλάτες δέν ἔχουν βουλωμένα αὐτιά…Ὁ κάθε Ὀδυσσέας ὁδηγεῖ το συνειδησιακό του καράβι στόν ὄλεθρο αὐτοβούλως! Μά πάλι θά στήσεις στά 3 μετρᾶ τον Ὀδυσσέα; Θά μέ ρωτήσει ὁ διαβολοσυνήγορος. ΜΟΝΟ ὁ Ὀδυσσέας εὐθύνεται, κανένας ἄλλος. Ὀφείλει νά θωρακιστεῖ ἀπ' τίς Σειρῆνες καί νά ‘’πλεύσει’’ μέ πολιτικούς ὄρους σεβόμενος πρωτίστως τον ἑαυτό του καί την Ἰθάκη ἀπ'ὀπου προῆλθε.. . Πρίν καταπιαστῶ μέ την συγγραφή αὐτοῦ τοῦ βιβλίου μεταξύ των ἄλλων συγγραφικῶν περιηγήσεων ἰχνηλάτησα καί την ΄΄Πολιτεία΄΄ του Πλάτωνος. Ἦταν πολλοί ἐκεῖνοι οἱ ἐπικριτές , ἤδη ἀπό την ἀρχαιότητα, πού ἀμφισβήτησαν την πρακτική ἐφαρμογή αὐτῆς της Πολιτείας. Ἴσως ὄχι ἀδίκως διότι ἀκόμη καί σέ ἐκεῖνο το χωροχρονικό πεδίο ,ὀπου ὑπῆρχαν πραγματικοί Πολίτες, δέν

49

ὑπῆρχαν ὥριμες συνθῆκες. Ἄν δέν μποροῦσε νά ἐφαρμοστεῖ τότε που ὁ κάθε Πολίτης μποροῦσε νά κατσαδιάσει στή Πνύκα τον Περικλῆ, πόσο μᾶλλον σήμερα που οἱ ἀφισοκολλητές καί οἱ σφουγγοκωλάριοι ἔχουν γεμίσει τα πολιτικά γραφεία τρέχοντας νά ὑποκλιθοῦν καί νά ἀσπαστοῦν το χέρι τοῦ κάθε ἀλιτήριου πολιτικάντη. Ἀρκετές φορές μέχρι τώρα ἔχω ἀναρωτηθεῖ ἄν ἡ σημερινή κοινωνία εἶναι το κατακάθι μιᾶς ἰδανικῆς Πολιτείας που ἔχω δημιουργήσει στό μυαλό μου. Μήπως δηλαδή αὐτός ὁ καταγγελτικός λόγος εἶναι ἡ ἠχώ ἀπ’ τον καιάδα αὐτῆς της Πολιτείας. Αὐτό που ἔχω στό μυαλό μου ὅμως δέν εἶναι ἡ σύσταση κάποιας ἰδανικῆς Πολιτείας, γιά νά προλάβω τον ἐπικριτή πού θά θελήσει νά μου προσάψει ἀνεδαφικές καί οὐτοπικές ἀπόψεις. Δυστυχῶς ἡ τελευταία πενταετία καταδεικνύει περίτρανα την γύμνια των ἀτομικοτήτων καί την πλήρη ἀπαγκίστρωση ἀπ' τον ὕψιστο θεσμικό τοῦς ρόλο, ἐκεῖνο του Πολίτη. Μιά ἀδικαιολόγητη παραίτηση που ἔτσι ὅπως ἐξελίχθηκε ἡ πολιτική ἱστορία δέν ἦταν ἐκπληξη ἀλλά σίγουρα δέν ἦταν ἀναμενόμενη στό βαθμό τοὐλάχιστον που ἐπῆλθε. Ἡ ἐπιδερμικότητα πού ἀντιμετώπιζε ἡ Ἑλληνική κοινωνία πολιτικές ἐξελίξεις ζωτικῆς σημασίας ἀποδυνάμωσε την μαχητικότητα της. Θυμᾶμαι χαρακτηριστικά τίς ἀντιδράσεις καί τους λεονταρισμούς ὅταν τέθηκαν οἱ πρῶτες κυβερνητικές σκέψεις που ἀφοροῦσαν την περικοπή των δώρων των δημοσίων ὑπαλλήλων κατά 30% . Ἕνας ξεσηκωμός ἀπ' ἄκρη σ' ἄκρη, ὅτι εἶναι ἀδιανόητες τάχα τέτοιες περικοπές καί ὅτι θά ἐπισύρουν σφοδρές ἀντιδράσεις. 50

Θά καεῖ ἡ Ἀθήνα, θά γίνει χαμός , δέν ὑπάρχει περίπτωση νά το δεχτοῦν οἱ ἐργαζόμενοι κι ἀλλα τέτοια κενόδοξα λόγια.Ὅπως ὅμως τελικά ἀποδείχθηκε ὁ ξεσηκωμός ἦταν ἀπ' ἄκρη σ'ἄκρη του…καναπέ! Οἱ ξεπουλημένοι ἐργατοπατέρες κατάπιαν την γλώσσα τους ἀφοῦ το μόνο πού ἔκαναν τόσα χρόνια ἦταν νά γίνονται ὁ προθάλαμος των κυβερνητικῶν ἀποφάσεων. Αὐτό ὅμως δέν ἀπαλλάσσει ἀπ' τίς εὐθύνες του τον κάθε ἐργαζόμενο που πέραν του μικρόκοσμού του δέν ἐνδιαφερόταν γιά τίποτα ἄλλο. Ἀρκεῖ νά θυμίσω ὅτι δέν ὑπάρχει κἄν δῶρο στόν δημόσιο τομέα, οἱ μισθοί ἔχουν συρρικνωθεῖ κατά 50%, καί ἔχει ἀρθεῖ ἡ μονιμότητα μέ ἀποτέλεσμα χιλιάδων ἀπολύσεων. Ἐδῶ εἶναι μιά ἰδανική εὐκαιρία νά ἐπισημάνω ὅτι δέν διαχωρίζω δημόσιους καί ἰδιωτικούς ὑπαλλήλους. Ἡ σφαγή που ἔγινε καί συνεχίζεται στόν ἰδιωτικό τομέα εἶναι ἀπερίγραπτη καί σαφῶς πολύ πιό ἐπώδυνη ἀπ' τον δημόσιο τομέα . Ἀπολύσεις, εἰκονικά δῶρα Χριστουγέννων καί Πάσχα, καταστρατήγηση ὡραρίων, ἀπλήρωτες ὑπερωρίες…Κι ὅμως σέ μιά ἀπεργία ἐκτός ἀπ' τον κοῦκκο καταγράφονται καί κάποιο ἐλάχιστοι… Ἀξίζει τον κόπο νά δεῖ κάποιος την ἀντίδραση τοῦ κόσμου ὅλη αὐτή την πενταετία. Μιά πενταετία μέ συνεχή ὕφεση , ὀποῦ οἱ αὐτοκτονίες λόγῳ Μνημονίου ἔχουν ξεπεράσει τίς 4 χιλιάδες, ὅπου οἱ ἐργασιακές σχέσεις ἔχουν ἀποχρώσεις 18ου αἰώνα. Γιά ὅσους δουλεύουν ἀκόμα βέβαια. Διότι τα ποσοστά ἀνεργίας ἰδιαίτερα των νέων εἶναι τραγικά ὑψηλά. Τα μεγαλύτερα σ’ ὅλη την Εὐρώπη καί δυστυχῶς ὁ καλπασμός εἶναι ἀχαλίνωτος.

51

Οὔτε λόγος βέβαια γιά κοινωνικό κράτος, γιά κράτος πρόνοια. Ἡ κατάργηση των προνοιακών ἐπιδομάτων ὅπως ἐπίσης καί ἡ ἀποδόμηση του συστήματος Ὑγείας εἶναι τα ἐλάχιστα πού θέλω νά ἀναφέρω γιά νά μήν ψυχοπλακώσω κι ἄλλο ὁποιον ἔχει την διάθεση νά διαβάσει αὐτές τίς ἀράδες. Ἄν ὅμως ψυχοπλακωθεί ἀπ' την ἐγκληματική, ἕως διαστροφική, πολιτική που ἐφαρμόζεται , τότε τί θά του συμβεί ἄν ἐπειχειρήσει νά ἑρμηνεύσει τη στάση του νεοέλληνα καναπεδάκια;;; Εἶναι κι αὐτή ἡ ρημάδα ἡ τεχνολογία που δέν ἀφήνει τίποτα κρυφό…Μας πῆραν πρέφα οἱ λαοί της Εὐρώπης καί μας κοροϊδεύουν. Ὁ Ἱσπανικός λαός μας λέει κοιμισμένους, οἱ Γάλλοι μας λένε πειραματόζωα , οἱ Ὁλλανδοί γουρουνάκια καί βγαίνει μετά ὁ νεοέλληνας ψευτόμαγκας νά τα χώσει στούς ἀπολίτιστους κουτόφραγκους. Γιά ἄλλη μιά φόρα τα βέλη στρέφονται πρός την λάθος κατεύθυνση. Ὑπάρχει βέβαια κι ὁ << Ἀπό μηχανῆς θεός >> γιά γιά νά σώσει την κατάσταση , ἀλλά δυστυχῶς οἱ Ἕλληνες θεοί δέν ἔχουν πιά θέση στήν νεοελληνική συνείδηση. Ἐδῶ που τα λέμε , τί ἔχει μείνει πιά ἀπ' την παράδοση μας γιά νά μας συνδέει μέ τους ἀνθρώπους ἐκείνους που καλλιέργησαν την Πολιτική Σκέψη; Σάν ἀπολογία ἀκούγοται τα λόγια του Κωνσταντίνου Καβάφη : << Γιατί τα σπάσαμε τα ἄγαλμα των; Γιατί γκρεμίσαμε τους ναούς των; Καθόλου δέν πέθαναν γι' αὐτό οἱ θεόi…>> . Ἄν καί θά ἦταν μιά ὡραία εὐκαιρία νά ὑπερασπιστῶ καί νά προκρίνω τίς ἀρχαιοελληνικές θρησκευτικές μου πεποιθήσεις , ἐντούτοις ὁ λόγος που ἀναφέρω τον Καβάφη εἶναι γιά νά 52

ἐπισημάνω ὅτι ὅσο κι ἄν ξεχαρβαλωθεῖ ἡ ζωή μας ,οἱ Ἰδέες παραμένουν ἀναλλοίωτες στίς Ἐλεύθερες Συνείδησεις. Ἡ Συνείδηση εἶναι κάτι που πρέπει νά στέκει μακριά ἀπ' τα δεσμά τοῦ σώματος καί νά ποδηγετεῖ τίς κινήσεις μας. Ἔτσι τοὐλάχιστον θά ἔπρεπε… Τα τελευταία 40 χρόνια δέν ἀναζητῶ τίς κινήσεις της Ἑλληνικής κοινωνίας, ἀναζητῶ την …Συνείδηση της! Ἀναζητῶ τίς πηγές της Πολιτικῆς ἀνυπαρξίας της που πλημμύρισαν κάθε στεγανό εὐθιξίας, καθιστώντας την παρατηρητή ἀργοῦ θανάτου που τυχαίνει νά εἶναι ὁ δικός της. Εἶναι πολλές οἱ ἀπόψεις που ἐκφράζονται κατά καιρούς γιά νά ἀποδώσουν αὐτή την πολιτική ἀδράνεια. Πεδίον δόξης λαμπρόν γιά τους πολιτικολόγους που σπεύδουν νά ἑρμηνεύσουν τα ἀνερμήνευτα, ἄν καί γιά ἕναν ἀντικειμενικό παρατηρητή ἀπαλλαγμένο ἀπό ἰδεοληψίες ἡ ἑρμηνεία δέν εἶναι καθόλου δύσκολη. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι αἰσθάνομαι κι ἐγώ ἕνας ἀπ' αὐτούς τους πολιτικολόγους, που σημαίνει ὅτι ἡ ἀντικειμενικότητα μου εἶναι σάν μωσαικο πού ὁ καθένας μπορεῖ νά δεῖ ὁποῖο σχῆμα θέλει.Ὅπως καί νά το κάνουμε ὅμως, αὐτό δείχνει μιά πολιτική συμπεριφορά ἄρα ἕνα πολιτικό παρών που ἐκφράζεται ἄν μή τί ἄλλο μέσα ἀπ' αὐτές τίς σκέψεις. Ἐκτός λοιπόν ἀπό τους ἀεροψεκασμούς, ὑπάρχει καί μιά ἄλλη ‘'πιασάρικη'’ ἄποψη που ἔχει ἀκουστεῖ. Δέν εἶναι ἄλλη ἀπό το δόγμα τοῦ <<Σοκ>>. Ἡ θεωρία αὐτή ἐκφράζει την βίαιη ἐφαρμογή των κυβερνητικῶν μέτρων-αὐθαιρεσιῶν που δέν ἀφήνει περιθώριο κοινωνικῆς ἀντίδρασης. Ὁ λαός σοκάρεται ἀπό την σφοδρότητα καί 53

την βιαιότητα των ἀλλαγῶν καί παραμένει ἀνέκφραστος. Γιά πολλούς μιά τέτοια θεωρία εἶναι ἕνα βάλσαμο ,μιά λύτρωση γιά νά καλύψουν την πολιτική τους ἀνυπαρξία μέ μιά λογικοφανή ἐξήγηση. Γιά μένα δέν πρόκειται γιά κανένα ‘’Σοκ’’. Δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά το τελικό στάδιο μιᾶς συστηματικῆς πολιτικῆς ἀποχαύνωσης , μιᾶς πολιτικῆς μαστούρας που ναρκώνονταν ὁ λαός γιά πολλά χρόνια καί τώρα ἐξαντλημένος πιά δέν μπορεῖ νά ἀντιδράσει. Γιά νά ἐφαρμοστεῖ αὐτό το δόγμα ἔχει προηγηθεῖ ἡ κατάλληλη <<προετοιμασία>> τοῦ κοινωνικοῦ κλίματος. Ἔχει προηγηθεῖ το σχετικό ἀποβλάκωμα, κι ἀφοῦ ἔχει κουνηθεῖ το <<μωρό>> στήν κούνια –μπέλα του, τότε το παίρνει ὁ ὕπνος καί το κάνουν ὅτι θέλουν. Το κρατᾶνε καλά ἁλυσοδεμένο μέ δανειακές καί συνειδησιακές ἁλυσίδες…Ἄν ἡ κοινωνία ἦταν ὥριμη καί εἶχε ἀναπτύξει ἰσχυρούς δεσμούς ἀντίστασης θά εἶχε φτύσει ἀμάσητο το κουτόχορτο. Ἡ κοινωνία ὅμως δέν εἶναι μιά ἀφηρημένη ἐννοια. Εἶναι το σύνολο που το ἀπαρτίζουν οἱ ἀτομικότητες μιᾶς Πολιτείας. Δυσκολεύομαι νά χρησιμοποιήσω τον ὀρο << Πολίτες>> ,ὅπως ἐνδεχομένως νά ἔχει ἤδη παρατηρήσει κάποιος συγκεντρωμένος ἀναγνώστης, διότι οἱ χαρακτηριζόμενοι προϋποθέτει νά ἔχουν ἐλεύθερες συνειδήσεις κάτι που ἐγώ δέν το βλέπω γιά τους περισσότερους τοὐλάχιστον. Πού το πάω, πού το φέρνω στήν ἀτομική εὐθύνη καταλήγω. Οὔτε ἔχω κάποια ἐμμονή ,οὔτε πληρώνομαι ἀπό κάποιον γιά νά ἐξυπηρετήσω συμφέροντα ὅπως οἱ περισσότεροι ὑποτελεῖς δημοσιογραφίσκοι. Εἶναι το συμπέρασμα μιᾶς διαδρομῆς 40 χρόνων.

54

Τέσσερις δεκαετίες που ἀντρώθηκα μαζί μέ την μεταπολίτευση, τον σοσιαλισμό καί την λαϊκή κυριαρχία (;) Αὐτό βέβαια ἀκούγεται τοὐλάχιστον εἰρωνικό μετά την κατάντια της Ἑλλάδος που ἔχουν ἐπιφέρει ὅλοι αὐτοί οἱ ταγοί τοῦ μεταπολιτευτικοῦ θιάσου. Ἄν ἦταν ἔτσι ὁ σοσιαλισμός κι ἡ λαϊκή κυριαρχία τότε τύφλα νά ΄χε ὁ καπιταλισμός καί τα ἀπολυταρχικά καθεστῶτα. Δοκησίσοφοι πολιτικάντηδες μέ ρητορικές καί πομπῶδες ὑποσχέσεις ἐξαγόρασαν την ἀφέλεια καί τον ὀχαδερφισμό των ἀτομικοτήτων ἐπιβάλλοντας ἕναν Δημοκρατικό φασισμό. Ἀκούγοντας την σημερινή πολιτική κουστωδία που ἀπαξιώνει ὄχι μόνο την πολιτική ἀλλά καί την ἀνθρώπινη ὑπόσταση, καταπατώντας κάθε Συνταγματικό δικαίωμα στό ὄνομα τοῦ ἀκράτου φιλελευθερισμοῦ,ἀναρωτιέσαι ἄν οἱ δικτατορίες πού ἐπεβλήθησαν στήν Ἑλλάδα τον 20ο αἰώνα ἦταν ἁπλῶς ἕνα πατρικό χάδι. Ἡ μαεστρία της καθυπόταξης καί ἀπεμπόλησης συνειδήσεων ἔγινε μέσω <<Δημοκρατικώτατων>> διαδικασιῶν. Το ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν των διαδικασιῶν το βιώνει σήμερα σύσσωμη σχεδόν ἡ Ἑλληνική κοινωνία . Ω τοῦ θαύματος ὅμως!...Ἐν ἔτη 2014 που ἀρκετοί συμπολίτες μας σιτίζονται ἀπό τους κάδους ἀπορριμμάτων καί ἄλλοι χιλιάδες διατηροῦνται στή ζωή ἀπ' τα συσσίτια των δήμων, τα δημοκρατικά ἀντανακλαστικά των ἀτομικοτήτων εἶναι ἄφαντα. Χρειάζεται το γιουχάισμα καί ἡ εἰρωνεία των εὐρωπαίων Πολιτῶν νά γεμίσει μέ κόσμο ἡ πλατεία Συντάγματος! Μιά πλατεία σύμβολο, που ἔπρεπε νά βράζει κάθε μέρα ἀπαιτώντας την

55

ἀνατροπή πολιτικῶν που ἰσοπεδώνουν την ψύχη, το πνεῦμα καί το σῶμα. Ἄντ’ αὐτοῦ ἔχουν γίνει συνήθεια,γιά νά μήν μπῶ ἐνόχληση, οἱ αὐτοκτονίες ἀπελπισμένων καί ἐξαθλιωμένων Ἑλλήνων . Κλεισμένοι στό καβούκι τοῦ μικρόκοσμού τους οἱ περισσότεροι, βιώνουν αὐτή την κατάντια μέσα ἀπ' το παραμύθι που πλάθουν τα πρωινάδικα και οἱ δημοσιογραφίσκοι μπαμποῦλες. Μετά μιλᾶμε γιά ἀεροψεκασμούς καί ἄλλες τέτοιες ἀνοησίες που μποροῦν νά γοητεύσουν καί νά ἀπαλλάξουν των εὐθυνῶν του τον κάθε ἐλαφρόμυαλο! Τα πράγματα εἶναι πολύ πιό ἁπλά ἀρκεῖ νά ἔχει κάποιος την παρρησία νά τα κοιτάξει κατάματα. Κοιτάζοντας μέσα ἀπ' αὐτά θά ἀντικρύσει τον ἑαυτό του ἐπαναπαυμένο τα προηγούμενα χρόνια, νά ἀπολαμβάνει νωχελικά την φραπεδιά του ἀναμασώντας τα παχιά λόγια των πολιτικῶν περί ἰσχυρῆς Ἑλλάδας, ἡγέτιδας δύναμης στήν Βαλκανική χερσόνησο καί ἄλλες τέτοιες μποῦρδες που μοιάζουν κουδουνίστρες γιά μεγάλα παιδιά… Στα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας καί τοῦ ΔΝΤ δέν ἔχω ἀναρωτηθεῖ οὔτε γιά τα αἰτια ,οὔτε γιά τίς εὐθύνες τοῦ καθενός. Εἶναι ξεκάθαρα μέσα μου τα δεδομένα καί ὁ προβληματισμός μου περιορίζεται στήν εὐκολία ἀπώλειας της προσωπικῆς συνείδησηςἐλευθερίας. Προσπαθῶ νά ἐξηγήσω δηλαδή πως ἀφέθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό τοῦ λαοῦ νά μετατραπεῖ σ'ἕνα πειραματόζωο. Ὅσο καί νά κατακρίνεις κάποιον γιά την ἀπραξία του, ὅσο κι ἄν τον βρίζεις , ὑπάρχει μέσα σου μιά κρυφή ἐλπίδα ὅτι θά ἀντιδράσει. Θά τον πιάσει λες το φιλότιμο ρέ ἀδερφέ και θά νευριάσει.Ὅμως ὁ 56

<<περήφανος>> νεοελληνικός λαός ἔχει πέσει σέ βαθιά νιρβάνα καί μένει ἐκνευριστικά ἀτάραχος, απολαμβάνοντας την μακαριότητα της ἀνυπαρξίας του. Ἀνατρέχω πολλές φορές στό παρελθόν νά ἐντοπίσω παρόμοιες περιόδους που ἡ συλλογική συνείδηση ἔχει ὑποταχθεῖ οἰκειοθελῶς ἀπό τρομαγμένους αὐτόχειρες. Ἐπιμένω νά λέω αὐτόχειρες ὅλους ἐκείνους που ἔχουν δώσει χῶρο σ'αὐτόν τον Δημοκρατικό φασισμό. Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής δέν μπορῶ νά βρῶ παρόμοια ἱστορική περίοδο μέ τόση εὐρεία κοινωνική ἀπάθεια, λαμβανόμενων ὑπ'ὄψιν των δεινῶν που της ἐπιβλήθηκαν. Κι ἄν σκεφτεῖ κάποιος ὅτι ἡ Ἑλληνική Ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπό κοινωνικούς ἀγῶνες καί διεκδικήσεις, τότε σέ πιάνει το παράπονο γιά μιά γενιά κατοίκων πού ἔτυχε νά γεννηθοῦν αὐτή την περίοδο σ'αὐτά τα ἱερά χώματα. Ἐπειδή θέλω νά κρατάω τίς ἰσορροπίες, στό μέτρο βέβαια που ἡ ὑποκειμενικότητα μου το ἐπιτρέπει,ἀναγνωρίζω ὅτι ὁ ἀπώτατος σκοπός κάθε ἐξουσίας εἶναι ὁ ἔλεγχος της κοινωνίας . Ἡ ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καθιστά αὐτόματα την κοινωνία μάζα καί την ἐξουσία ἀνεξέλεγκτη. Το μυαλό τοῦ ἀνθρώπου παραχωρεῖται ὡς δωρεά στούς κουκλοπαίχτες του καί αὐτοί ἁπλῶς κινοῦν τα νήματα της μαριονέττας. Ἔτσι, καταφέρνουν καί διαστρεβλώνουν ἔννοιες, ἰσοπεδώνουν ἀξίες καί κεκτημένα ἀφοῦ ἀπέναντι τους ἤ μᾶλλον κάτω τους ἔχουν μιά ἀνοη μάζα ἀνθρώπων.

57

Ἡ κακίστη ἐκπαιδεύση που παρέχεται ἀπ’ τα Ἑλληνικά σχολειά τίς τελευταῖες δεκαετίας, συνεπικουρούμενη ἀπ’ την ἀδικαιολόγητη ἀδιαφορία των ἀτομικοτήτων ἐπέτρεψε στούς ἀλιτήριους πολιτικούς νά διασύρουν μιά ἀπό αὐτές τίς ἔννοιες ὅπως εἶναι ἡ <<Δημοκρατία>>. Γιά τους περισσότερους νεοέλληνες, ἡ Δημοκρατία ἔχει ταυτιστεῖ μέ την ἀσυδοσία, την ἀτιμωρησία, καί την ἀναρχία. Κι ὅπως τα περισσότερα κάστρα που πέφτουν ἀπό μέσα, ἔτσι καί στήν Ἑλληνική περίπτωση ἡ διάβρωση της κοινωνίας, ἡ καταπατήση της ἀνθρώπινης ὑπόστασης προῆλθε μέ πρόσχημα την Δημοκρατία. Ἔμεινε ἐφησυχασμένος ὁ ἀδαής λαός νά ἀκολουθεῖ πολιτικούς πού εἶχαν την ἀμετροέπεια νά δηλώνουν Δημοκράτες. Ἔτσι το συμμετοχικότερο πολίτευμα που ἡ ἐξουσία ἐξ ὁρισμοῦ προέρχεται ἀπ’ τον λαό, κατάντησε μέ τίς πολιτικάντικες μεταλλάξεις νά ἐμφανίζεται σήμερα σάν το καθαρτήριο των ἐλεεινότερων πολιτικῶν.Ἡ Δημοκρατία εἶναι μιά. Οὔτε ἐμεση εἶναι, οὔτε κατ' ἐπίφασιν. Εἶναι το πολίτευμα που θά ἀκυρώσει κάθε ἀντιλαϊκή πολιτική καί θά τιμωρήσει τους ὑπαιτίους χωρίς οἶκτο. Πάντα μέ ἐκνεύριζαν οἱ ἀνθρῶποι που ἦταν ἥξεις ἀφίξεις. Ἐπικριτές ἐπί παντός ἐπιστητοῦ μέχρι του σημείου ὅμως που θά ἀναλάμβαναν δημόσια ἀξιώματα. Ἀπό κεῖνο το σημεῖο καί μετά πήγαινε περίπατο ὁ ἀντιπολιτευτικός τους τσαμπουκάς. Ὁ Πολίτης ὀφείλει νά εἶναι ἀκόλουθος των πεποιθήσεων του. Μόνο ἔτσι ἔχει νόημα ἡ ἔννοια τοῦ Πολίτη καί της Πολιτείας . Του Πολίτη ὅμως, ὄχι της ἀτομικότητας διότι τότε δέν μιλᾶμε γιά Πολιτεία. Πιστεύω στήν 58

ἄρρηκτη καί ἀμφίδρομη σχέση Πολίτη-Πολιτείας που ὑπηρετεῖ την ἐπίτευξη τοῦ ἀντικειμενικοῦ στόχου, που εἶναι παράλληλα θεμελιώδη ἀνάγκη αὐτοῦ τοῦ κοινωνικοῦ συμβολαίου, την εὐημερία. Την εὐημερία τοῦ Πολίτη που περνάει μέσα ἀπ’ την εὐημερία της πόλης. Σ’ένα τόσο διαυγές πλαίσιο δέν ὑπάρχουν χῶροι οὔτε γιά παρερμηνεῖες, οὔτε γιά στρεβλώσεις. Ἀντιθέτως σήμερα, ἡ μεταλλαγμένη Δημοκρατία καλύπτει κάθε πολιτική παρανομία, ἐνισχύοντας ἔτσι την πολιτική δίνη στά μυαλά των ἀνυποψιάστων ἀτομικοτήτων. Ὑπό αὐτό το καθεστώς μοιάζει μᾶλλον πολύ λογικό ἕνας πιτσιρικάς στά 15 του νά θεωρεῖ την Δημοκρατία μπάχαλο που λειτουργεῖ πρός ὄφελος της ἑκάστοτε κυβερνήσης. Αὐτοῦ του εἴδους την Δημοκρατία δέν την θέλω, την ἀπορρίπτω. Μέ την ἐπικρατοῦσα <<Δημοκρατική>> ἀντίληψη, το πιθανώτερο εἶναι νά χαρακτηριστῶ ἀντιδημοκράτης,ἀπολυταρχικός,φασίστας…Ὅπως κι ἄν χαρακτηριστῶ ἀπ' αὐτούς τους <<Δημοκράτες>> μέ ἀφήνει παγερά ἀδιάφορο. Σαφῶς δέν ὑπάρχει μόνο ἄσπρο καί μαῦρο, ὑπάρχει καί γκρι.Το γκρί ὅμως θά το πεις ΓΚΡΙ, δέν θά το πεις οὔτε ἄσπρο γκρί οὔτε μαῦρο γκρι! Ἤδη ἀπ' τίς πρῶτες σελίδες φρόντισα νά κάνω ἀναφορά στήν << Πολιτεία >> τοῦ Πλάτωνος. Νοιώθω τυχερός που διάβασα ἕνα ἀπ' τα πολιτικά ‘’Εὐαγγέλια ‘’των ἀρχαίων μας προγόνων, που ὡς κεντρικό θέμα του πραγματεύεται τον δίκαιο βίο καί τον τρόπο μέ τον ὁποῖο ἐπιτυγχάνεται. Δομεῖ μιά πυραμίδα πολιτευμάτων ὀπου 59

στήν κορυφή της βρίσκεται το ἄριστο που δέν εἶναι ἄλλο ἀπό την φιλοσοφική μοναρχία. Την διοίκηση της Πόλης ἀναλαμβάνει ἕνας βασιλέας φιλόσοφος. ΜΟΝΟ ὑπό αὐτή την προϋπόθεση ὁ ἕνας ἀποφασίζει γιά τους πολλούς. Στή συνέχεια περιγράφει την κάθοδο αὐτῆς της πολιτειακῆς πυραμίδας ἀναλύοντας την μετάβαση ἀπ' το ἕνα πολιτεύμα στό ἄλλο λόγῳ παρακμῆς . Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Δημοκρατία δέν ἔχει κολακευτική θέση σ'αὐτή την πυραμίδα. Μόλις μιά θέση πρίν το ἔσχατο πολίτευμα κατατάσσει ο Πλάτων την Δημοκρατία, ἐπηρεασμένος προφανῶς ἀπ' την ἀριστοκρατική του γενιά. Δέν μπορεῖ νά ξεχάσει ὅτι ἡ Δημοκρατία ἦταν αὐτή πού <<κέρασε>> το κώνειο στόν ἀγαπημένο του δάσκαλο. Τό βιβλίο του είναι το θεωρητικό ὑπόβαθρο της ἰδανικῆς Πολιτείας,ὀποῦ ἀπαιτεῖται ἡ παράλληλη νοητική ἐκγύμναση των Πολιτῶν γιά νά ἐπιτευχθεῖ ο ἐπιδιωκόμενος σκοπός που εἶναι ὁ Δίκαιος βίος. Το καλό εἶναι ὅτι ὅταν καταπιάνεσαι μέ Πλάτωνα ξεχνιέσαι εὐχάριστα καί ἀφήνεις πίσω σου τίς τρομοκρατημένες ἀτομικότητες καί τους ἡγετίσκους της πλάκας. Εἶναι λυπηρό μέν ἀλλά ἀληθές, ὅτι οἱ σημερινοί κάτοικοι στήν πλειονότητα τους δέν μποροῦν νά χαρακτηριστοῦν πέραν ἀπό ἀτομικότητες . Ἄλλωστε οἱ περισσότεροι εἶμαι σίγουρος ὅτι εἶναι ἀπογοητευμένοι ἀπ' την πολιτική ἀνωριμότητα που ἐπέδειξαν τα τελευταία χρόνια. Ἡ ἐπιλογή ἑνός κόμματος, ἑνός πολιτικοῦ προγράμματος ἀπ' τον ψηφοφόρο, θά πρέπει νά ἔχει γνώμονα την ἐξασφάλιση της εὐημερία των Πολιτῶν καί τοῦ Ἔθνους. Ἀπαιτεῖται ἑπομένως μιά ὥριμη καί ὑπεύθυνη πολιτική βάση. Τί σημαίνει ὅμως ὥριμη καί ὑπεύθυνη

60

πολιτική βάση; Κάθε τι ὁλοκληρώνεται ὅταν περάσει μέσα ἀπό κάποιες φάσεις ὡρίμανσης. Ἡ Ἑλληνική κοινωνία εἶχε καλῶς ἤ κακῶς την εὐκαιρία νά βιώσει πολλές φάσεις πολιτικῆς ὡρίμανσης. Ὅλος ὁ 20ος αἰώνας βρίθει ἀπό ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς πολέμους που διαδραμάτισαν σημαντικώτατο ρόλο στήν νεώτερη Ἱστορία. Τα γεγονότα αὐτά σμίλευσαν συνειδήσεις που εἶναι ἔκδηλες ἀκόμα καί σήμερα. Μέσα ἀπ' το πρίσμα αὐτῶν των γεγονότων, θά περίμενε κάποιος νά ἔχει διαμορφωθεῖ μιά μαχητική κοινωνική συνείδηση, μιά κοινωνία ἑτοιμοπόλεμη νά διεκδικήσει καί νά ἀγωνιστεῖ. Ἄντ΄αὐτοῦ κρίνοντας την κατάσταση που ἔχει περιέλθει ἡ χώρα σήμερα, ἕνας μετριοπαθέστατος παρατηρητής θά χαρακτήριζε παιδαριώδη, γιά νά μήν πῶ νηπιακή, την πολιτική ὡριμότητα της Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Μιά κοινωνία χωρίς προσανατολισμό ,ἐγκλωβισμένη σέ ἰδεολογικά παραληρήματα που στοίχειωσαν ἐδῶ καί δεκαετίες . Μιά μεταπρατική πολιτική σκέψη που σήμανε το τέλος της ἐλεύθερης πολιτικῆς διανόησης. Μιά ὁμαδοποίηση που θυμίζει περισσότερο ἀνθρώπινα μαντριά παρά κοινωνίες πολιτῶν. Οἱ τύποι λοιπόν που διαχειρίζονται την ἐξουσία δέν εἶναι πολιτικοί ἀλλά τσοπάνηδες που ὁδηγοῦν τα πρόβατα. Γιά νά το πῶ πιό κομψά, ποιμένες που κατευθύνουν το ποίμνιο του. Καί ἀπό ποιμένες καί μαντρόσκυλα ἄλλο τίποτα! Ὅσο ὑπάρχουν ποίμνια θά ὑπάρχουν καί αὐτοί… Καλά τα λέει ὁ φίλος μου ὁ Νότης, σαββατόβραδο σήμερα θά ἔχει την τιμητική του…Πλάκα πλάκα, οὔτε που κατάλαβα πως κύλησε αὐτή η βδομάδα.Την περασμένη Κυριακή χάζευα διαφορά

61

ἔντυπα κι ἔπεσε στά χέρια μου ἕνας ὁδηγός που παρουσίαζε τους τρόπους μέ τους ὁποίους θά γινόταν πιό ἑλκυστικό ἕνα σύγγραμμα. Τόνιζε τα στοιχεία που θά κέντριζαν το ἐνδιαφέρον τοῦ ἀναγνώστη καί δέν θά το βαριόταν. Ἄν λάβω ὑπ'ὄψιν μου λοιπόν ἐκεῖνες τίς ὁδηγίες θά εἶμαι πολύ τυχερός ἄν βρεθοῦν μιά ντουζίνα ἄνθρωποι που θά φτάσουν μέχρι το πισώφυλλο αὐτοῦ τοῦ βιβλίου. Ὁλοκληρώνοντας την τέταρτη δεκαετία της ζωῆς μου, πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι το ἐνδιαφέρον καί ἡ ἀνταπόκριση βρίσκεται στήν ἀμεσότητα. Αὐτά που λέω, αὐτά που γραφῶ θά γίνουν ἀποδεκτά μόνο ἄν θελήσει κάποιος νά δεῖ κατάματα την οὐσία . Ἄν θελήσει ἀληθινά νά 'βγει ἔξω απ’ τον ἑαυτό του καί νά κρίνει τους πάντες, ξεκινώντας ἀπ’ τον ἑαυτό του.Φοβᾶμαι ὅμως ὅτι ἀκόμα κι ἄν προηγηθεῖ αὐτή ἡ διαδικασία, φαίνεται ὅτι ἡ αὐτοκριτική εἶναι ἐλαφρο’ί’σκιωτη καί δέν βαραίνει στίς συνειδήσεις των ἐκλογέων πίσω ἀπ' το ἐκλογικό παραβάν. Αὐτό ἀκριβῶς το ὀξύμωρο προσπαθῶ νά ἐννοήσω τόσο καιρό. Ἄν δέν βέπεις την παγίδα λογικό εἶναι νά πατᾶς την μπανανόφλουδα , ἀλλά νά πατᾶς την μπανανόφλουδα ἐνῶ βλέπεις εἶσαι τοὐλάχιστον ἠλίθιος! Καί πρέπει τώρα ἐγώ ,ὅπως καί ἀρκετοί ἄλλοι , νά ζοῦμε σ'αὐτή την κοινωνία των ἠλιθίων…Νά ἀνεχόμαστε πολιτικές που ἐνέκριναν ἄνθρωποι χωρίς καμμία πολιτική διορατικότητα καί εὐσυνειδησία. Ἀκούγεται παράλογο νά μέ προβληματίζει το δικαίωμα ψήφου; Εἶναι ἄραγε ἐπαρκή κριτήρια το ηλικιακό ὅριο των 18 χρόνων, το λευκό ποινικό μητρῶο καί ἡ ὑπηκοότητα; Διασφαλίζεται ἡ εὐημερία καί ἡ πρόοδος τοῦ Πολίτη

62

ἀπό ψηφοφόρους χωρίς πολιτική σκέψη; Δέν χρειάζεται νά ἔχει σπουδάσει κάποιος πολιτικές ἐπιστῆμες γιά νά το καταλάβει. Ἀπ' την ἄλλη πλευρά ἀναγνωρίζω ὅτι ὁ ἀποκλεισμός ἀτόμων ἀπ' την ἐκλογική διαδικασία σαφῶς καί δέν τιμᾶ την Πολιτεία. Σέ μιά Δημοκρατία που σέβεται τίς θεμελιῶδες ἀρχές της, δέν γίνεται λόγος γιά ἀποκλεισμούς. Στήν παροῦσα ὅμως μεταλλαγμένη <<Δημοκρατία>> ἀκόμα καί μιά τέτοια σκέψη θά μποροῦσε νά βρεῖ χῶρο. Ἐδῶ ἔχει βρεῖ χῶρο ἡ πρόσληψη ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ σέ δημόσιες θέσεις ,ὁ ἀποκλεισμός των ψηφοφόρων δέν θά ἔβρισκε;…Ἄν ἐξυπηρετοῦσε την ἐξουσία αὐτός ὁ ἀποκλεισμός, δέν ἔχω καμμία ἀμφιβολία ὅτι θά καθιερωνόταν. Δέν χρειάζεται ὅμως νά 'μπει σ'αὐτή την διαδικασία ἡ πολιτεία, γιατί ἔχει φροντίσει σταδιακά να ὑφαρπάξει την ψῆφο ἀπό τους λοβητομημένους πολίτες. Δέν νομίζω ὅτι πρέπει νά ἐπεκταθῶ στό ζήτημα του ἀποκλεισμοῦ δικαιώματος ψήφου, γιατί εἶναι θέμα που ἀνοίγει πολλά μέτωπα συζήτησης. Εἶμαι ὑπέρ της συμμετοχῆς στά κοινά καί σαφῶς κατά τοῦ ἀποκλεισμοῦ. Εἶμαι ὅμως καί ὑπέρμαχος των ἀκρων. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅταν κάτι εἶναι σάπιο το κόβεις, δέν το ἀφήνεις νά μολύνει ὅλο τον ὀργανισμό. Ἔχω την αἴσθηση λοιπόν ὅτι οἱ προϋποθέσεις ἄσκησης του ἐκλογικοῦ δικαιώματος ἐπιβάλλεται νά ἀλλάξουν. Δέν εἶναι ἀποδεκτό στήν κοινή λογική νά διαμορφώνουν πολιτικό κλίμα ἄνθρωποι που δέν εἶναι Πολίτες. Ἀνθρωποι πού δέν ἔχουν την στοιχειώδη γνώση καί ἐνημέρωση.

63

Ἀνθρωποι ἀνιστόρητοι μέ παντελή ἔλλειψη ἱστορικῆς καί πολιτικῆς μνήμης. Μέ τέτοιους <<πολίτες>> τέτοια <<πολιτεία>> θά ἔχουμε… Μιᾶς καί ὁ λόγος γιά Πολίτες καί πολιτεύματα, θά εἶχε πολύ ἐνδιαφέρον ἄν μποροῦσε νά ταξιδέψει μέ την χρονοκάψουλα ὁ Ἀθηναῖος Πολίτης τοῦ 5ου αἰώνα στίς μέρες μας.Το σίγουρο εἶναι ὅτι δέν θά ἔνοιωθε καί πολύ Δημοκράτης…Το πιθανώτερο θά ἦταν νά ἀποροῦσε μέ την πολιτική ἀνωριμότητα καί την προκλητική ἀδιαφορία των σημερινῶν κατοικῶν αὐτῆς της χώρας. Ἄν ἴσως ἀναρωτηθεῖ κάποιος πως θά κάναμε τον ἀρχαῖο μας ἐπισκέπτη περήφανο,ἡ ἀπάντηση εἶναι πολύ ἁπλή ἀρκεῖ νά μήν εἴμαστε ἀρχόδουλοι. Νά ξεκινήσουμε πρῶτα ἀπ' τον ἑαυτό μας. Νά ἀνατρέξουμε καί νά ἀνασύρουμε τον ξεχασμένο φυσικό ἀξιακό κώδικα. Νά ἀντιληφθοῦμε πως εἴμαστε πολιτικά ζῶα. Ζῶα κατά φύσιν, Πολίτες κατά συνείδηση. Ἔτσι θά μπορέσουμε ,κάνοντας την αὐτοκριτική μας, νά ὁρίσουμε καί νά διεκδικήσουμε ἕνα πλαίσιο ἀξιοπρεποῦς διαβίωσης . Ἕνα πλαίσιο που θά ὑποχρεώνει την Πολιτεία νά μεριμνᾶ γιά τους Πολίτες της καί ὄχι νά τους καταδυναστεύει. Ἄντε πάλι…ἔρχεται ἀπό μακριά ὁ διαβολοσυνήγορος μ'ἕναν φουσκωμένο χαρτοφύλακα στή μασχάλη. Ἄν κρίνω ἀπ' το ὕφος του θά ‘μαι τυχερός ἄν δέν τον κάνει δίσκο καί δέν τον πετάξει στό κεφάλι μου.Ἕνα μάτσο χαρτιά μπροστά του , τα μαζεύει ὅλα, φτιάχνει ἕνα τεράστιο βέλος καί ἑτοιμάζεται νά το ἐκσφενδονίσει πρός την πλευρά μου. Ὀφείλω νά ὀμολογήσω ὅτι ἡ ἄκρη του εἶναι 64

πολύ αἰχμηρή καί μέ ἔντονο εὐδιάκριτο λογότυπο στό πλάι του. ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Μάλιστα…αὐτό το ἐπιχείρημα – δικαιολογία θέλει νά ἀντιτάξει στίς καταγγελίες μου αὐτός ὁ ἐλεύθερος σκοπευτής. Ψυχολογία λοιπόν,μιά ἐπιστήμη που ἀπ' την φύση της εἶναι ὀξύμωρη ἀφοῦ δέν δέχεται το ἀντικείμενο της ἐπιστήμης της, την ὕπαρξη της Ψυχής. Δρᾶ καί ἐπηρεάζει καταλυτικά τίς συμπεριφορές των ἀτόμων. Εἶναι ἴσως το πιό ἰσχυρό ὅπλο που κουβαλάει στή φαρέτρα του αὐτός ὁ μαυροφορεμένος συνήγορος. ‘'Πώς μπορεῖς καί ζητάς εὐθύνες ἀπό ἀνθρώπους που ἔχουν μεγαλώσει μέ την ψυχολογία της μάζας; Εἶναι δυνατόν νά ἀξιολογηθοῦν μέ τα ἰδια κριτήρια ἀνθρωποι ἐλεύθεροι καί ἀνθρωποι ὑπό το βάρος της σκλαβιᾶς; Ἀνθρωποι που εἶχαν την εὐκαιρία ἐνημέρωσης ,ἀξιολόγησης καί ἐκφρασης μέ ἀνθρώπους που ζοῦσαν μέσα στόν φόβο καί την τρομοκρατία;…’’ .Ὀμολογῶ ὅτι μέ στρίμωξε ἀρκετά ὁ τύπος! Κάθομαι κι ἀναρωτιέμαι ἄν ὑπάρχει ἀτομική εὐθύνη σέ περιπτώσεις σάν αὐτές. Κι ὅμως ὑπάρχει! Ὅση ὥρα σκεφτόμουν την ἀπάντηση, στό νοῦ μου ἦρθε ἡ εἰκόνα των ἰσλαμιστῶν μέ τα μοῦτρα κατάχαμα σάν τα ζῶα ὑποταγμένοι σέ θεοκρατικά κελεύσματα. Ὡς Πολίτης ἀποδέχομαι το δικαίωμα της ἐλεύθερης ἐπιλογής θρησκευτικῆς ταυτότητας . Τί γίνεται ὅμως ὅταν ἡ Πίστη εὐτελίζει ἀνθρώπινες ἀξίες; Δέν ἔχω κάποια ἰδιαίτερη ἐμπάθεια μέ τους ἰσλαμιστές, ἄν καί θεωρῶ ὅτι βελάζουν περισσότερο ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη Ἰουδαϊκή αἵρεση. Μου ἦρθε στό μνήμη λοιπόν ἡ εἰκόνα των μουσουλμάνων ἔξω ἀπ' τα προπύλαια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, νά προσκυνοῦν ἀπολύοντας κατ'αὐτό τον τρόπο κάθε ἐννοια ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Οἱ ἀνθρωποι αὐτοί 65

ἔχουν ὅλα τα χαρακτηριστικά που ἀνέφερε ὁ τύπος μέ τα μαῦρα. Ἀνθρωποι γεννημένοι σ'ἕνα περιβάλλον χωρίς ἐνημερωση, χωρίς παιδεία, χωρίς το δικαίωμα στήν ἄποψη, μέ την θεοκρατική βία νά παζαρεύει το κεφάλι τους στήν παραμικρή παρασπονδία. Δεκτά ὅλα αὐτά καί οὐδείς μπορεῖ νά τα ἀμφισβητήσει. Ἐδῶ ὅμως δέν εἶναι οὔτε Πακιστάν, οὔτε Ἀφγανιστάν, οὔτε Ἰράν. Εἶναι μιά χώρα που παρ'ὅλο τίς ἀνάξιες κυβερνήσεις της , σου ἐπιτρέπει νά ἀναπνέεις ἐλεύθερος. Γιατί λοιπόν ὁ Πακιστανός λαθρομετανάστης νά πέφτει μέ τα μοῦτρα κάτω καί νά εἶναι ἕτοιμος νά σέ σφάξει στό γόνατο ἄν του προσβάλεις το Κοράνι; Ἕνας ἄνθρωπος ὀφείλει νά ἀφουγκράζεται τα ἀρχέγονα χαρακτηριστικά τοῦ γενετικοῦ του κώδικα. Το γεγονός ὅτι ὁ Ἀφγανός συνεχίζει νά συμπεριφέρεται σάν νά ἦταν στή Καμπούλ ἐνῶ ζεῖ στή χώρα τοῦ Φωτός, σημαίνει ὅτι δέν ἔχει καμμία ἐλπίδα νά γινεῖ ἐλεύθερη συνείδηση. Ὄφειλε νά ἐπανεξετάσει τίς πεποιθήσεις του. Θά μου πεῖ τώρα κάποιος ὅτι ἄν ἔχει ὑποστεῖ χρόνια πλύση ὁ συγκεκριμένος ἐγκέφαλος τότε εἶναι ἀδύνατον νά ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπ' τα μανταλάκια που τον στεγνώνουν…Θά του ἀπαντήσω ὅτι ἀπ’ την στιγμή πού ὑπῆρξε ἔστω καί ἕνας ἄνθρωπος απ’ αὐτούς που ὄρθωσε το ἀνάστημα του ἀπέναντι σ'αὐτή την θεοκρατική λαίλαπα, σημαίνει ὅτι μποροῦν κι ἄλλοι. Ὀφείλουν νά ψάξουν μέσα στόν ἑαυτό τοῦς καί νά βροῦν την χαμένη ἐσωτερική τους δύναμη.Η δομή του ἀνθρώπου εἶναι τέτοια πού του ἐπιτρέπει νά ὑπερέχει ἔναντι των ἄλλων ζώων. Καί αὐτό διότι ἔχει μυαλό που στροφάρει! Νά λοιπόν γιατί μιλάω γιά ἀτομική εὐθύνη!

66

Ἴσως βέβαια νά ἀκούγομαι ἐγώ ὁ ἀπόλυτος καί ὁ δύσκαμπτος. Ἄν ὅμως συμβαίνει κάτι τέτοιο, κι ἐγώ ἀδυνατῶ νά το ἀντιληφθῶ , τότε το πρόβλημα του Ἀφγανοῦ καί του σύν ἀὐτώ, ἀγγίζει την ἐπιστήμη της Ἰατρικῆς. Ἕνας ἄνθρωπος ἑπομένως μέ ἐξαρτημένο ἐγκέφαλο εἶναι ἐπικίνδυνος καί σίγουρα δέν μπορεῖ νά κυκλοφορεῖ ἀνάμεσα σέ νοήμονες ἀνθρώπους. Τον βλέπω νά φορτώνει τον διαβολοσυνήγορο πάλι…Ἔχει ὅμως ἕνα εἰρωνικό χαμόγελο προεξοφλημένης ἐπιτυχίας. Κι ἀπ'ὅτι ψυλλιάζομαι δέν θά μακρηγορήσει. ‘'Μία καί μόνη ἐρώτηση ματαιόδοξε συγγραφέα που ἔχεις στριμώξει τον Πολίτη στήν γωνιά καί τον βαρᾶς. Πώς λοιπόν ὁ κακόμοιρος πολίτης θά ἀντιμετωπίσει την ἐπιστήμη της Ψυχολογίας ὅταν χρησιμοποιεῖται ἀπ' την ἐξουσία ὡς ὅπλο γιά νά καθυποτάξει τα ἐγκεφαλικά κύτταρά του; ‘’ Ὀφείλω νά ὀμολογήσω ὅτι ὁ τύπος μέ τα μαῦρα εἶναι πολύ δυνατός παίκτης. Μέ ἀναγκάζει χωρίς νά θέλω νά ἀκροβατήσω σέ τεντωμένα σχοινιά. Ποιά μπάρα ἰσορροπίας ἄραγε μπορεῖ νά σταθεῖ σ'αὐτό το τεντωμένο σχοινί που μέ βάζει νά περπατήσω χωρίς νά γκρεμοτσακιστῶ; Τί γίνεται ὅταν ἡ ἐπιστήμη της Ψυχολογίας μπαίνει στή φαρέτρα του κράτους; Μπορεῖ νά γίνει κάτι τέτοιο; Κι ὅμως μπορεῖ… Το εἰρωνικό χαμόγελο τοῦ διαβολοσυνήγορου ἔχει πλατύνει. Μπορῶ νά ἐπιρρίψω εὐθύνες σέ κάποια ἀτομικότητα που ἔχει παραδωθεῖ συνειδησιακά ὅταν τον ἔχει ἀναλάβει κάποιος που φέρει πτυχίο Ψυχολογίας στό χαρτοφύλακα του; Ἐδῶ δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ την παιδαριώδη ἀφέλεια τοῦ καθενός που ἀφήνεται σάν 67

πρόβατο ἐπί σφαγῆς στόν εὔγλωττο λαοπλάνο που διαθέτει πειθώ. Οὔτε μέ τον ἀγιατολάχ που λιμάρει την χατζάρα στό λαιμό του μαθητευόμενου ισλαμιστή. Ἐδῶ μιλᾶμε γιά ἕναν εἰδικό ἐπιστήμονα στόν ὁποῖο ἀπευθύνθηκε γιά νά βρεῖ λύση στό πρόβλημα του. Ἡ ἐπιστήμη της Ψυχολογίας ἔχει ἀναπτυχθεῖ πάρα πολύ ἀνιχνεύοντας ἀτομικές καί ὁμαδικές συμπεριφορές μέ στόχο νά ἑρμηνεύσει καί νά φωτίσει την ἄβυσσο τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου. Οἱ κλάδοι της Ψυχολογίας συμπορεύονται μέ την ἐποχή μας καί τίς ἰδιαιτερότητες που προκύπτουν ἀπ' την προσπάθεια προσαρμογῆς μας σ'αὐτή την ἐποχή. Εἶναι ἕνας παραστάτης που στέκεται δίπλα στούς ἀνθρώπους που ἀντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμοστικότητας. Παιδοψυχολογία, ἐργοθεραπεία, λογοθεραπεία, εἶναι μερικές μόνο ἀπ' τίς λέξεις πού γνωρίζουν ἅπαντες πιά. Τα κέντρα ψυχολογικῆς ὑποστήριξης ξεπετάγονται σάν μανιτάρια καί το κατώφλι τους το διαβαίνουν ἐπί το πλεῖστον πάρα πολλά παιδάκια. Ὁ ἑρμηνευτικός καί συμβουλευτικός τους ρόλος βγάζει τον ἄνθρωπο ἀπό πολλά ἀδιέξοδα καί σαφῶς εἶναι εὐεργετικές οἱ ὑπηρεσίες που προσφέρουν. Ὅμως ὅπως συμβαίνει τίς περισσότερες φορές τα πράγματα ἔχουν παραπάνω ἀπό μία ἀναγνώσεις. Ἡ χρήση ἑνός μέσου εἶναι ἐκείνη που καθορίζει την χρησιμότητα του καί ὄχι το ἴδιο το μέσο. Ὑπάρχει περίπτωση το αἴτιο νά εἶναι το αἰτιατό καί τα τἀνάπαλιν; Μήπως βρίσκει ἐφαρμογή το ’’ Η κότα ἔκανε τ΄ἀυγο ἤ το ἀυγό την κότα;’’ Ἀναρωτήθηκε ποτέ κάποιος ἄν αὐτά τα κέντρα ψυχολογικῆς

68

ὑποστήριξης ἐξυπηρετοῦν ἔστω κι ἄθελα τοῦς κάποια κατάσταση; Μήπως γίνονται το νανούρισμα των ἀντανακλαστικῶν του πολίτη; Γιά νά το κάνω πιό λιανά …Ὁ Πολίτης-ἀτομικότητα καταφεύγοντας συνέχεια σ'ἕναν ψυχολόγο γιά νά βρεῖ στήριξη, ὑποβιβάζει σταδιακά την αὐτοτέλεια του . Γίνεται ἐξαρτώμενος ἀπό κάποιον <<εἰδικό>> καί ἡ αὐθόρμητη ἀντίδραση του φιλτράρεται καί ξαναφιλτράρεται. Φτάνοντας στήν ἀναπαυτική πολυθρόνα του γραφεῖου ἑνός ψυχολόγου, καταβάλλεται ἀπό ἐνοχοποιητικά σύνδρομα, ἀμφισβητώντας την ὀρθότητα μιᾶς ἀπόφασης που ἔχει παρθεῖ χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση του <<εἰδικοῦ>>. Αὐτό που κάποτε ἦταν προφανές καί ἡ ἀντίδραση του ἦταν ἐξ’ ἀντανακλάσεως ,τώρα ἀναλύεται μέσα ἀπό ἕνα πρίσμα πολλαπλῶν ἐπιλογών. Οἱ ἐπιλογές που συνήθως προκρίνονται τείνουν στήν <<Ἤπια προσαρμογή >>. Ἀποφάσεις δηλαδή που στεροῦνται δυναμικῆς καί μαχητικότητας. Ὅπως ἔχω ἤδη πεῖ ἀναγνωρίζω την ὠφελιμότητα των ψυχολογικῶν κέντρων, χωρίς ὅμως αὐτό νά μου στερεῖ το δικαίωμα νά δῶ καί νά κρίνω τίς ‘'παράπλευρες'’ ἀπώλειες… Ἔχουν γίνει καραμέλα, ἰδίως στά χείλη των νέων ἀνθρώπων, φράσεις ὅπως <<Ἔχω ψυχολογικά προβλήματα>>, <<Βρίσκομαι σέ ἀδιέξοδο>>, <<Πρέπει νά μιλήσω μέ κάποιον εἰδικό ψυχολόγο>>…Θεωρεῖ ἡ πιτσιρίκα, γιά νά φέρω ἕνα παράδειγμα, ὅτι ἔχει ψυχολογικά προβλήματα ἐπειδή την παράτησε ὁ γκόμενος. Ἕνας ἄνθρωπος στά 17 ἤ σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡλικία δέν ἐπιτρέπεται νά ἐπικαλεῖται ψυχολογικά προβλήματα ἐξ αἰτίας ἑνός 69

χωρισμοῦ. Ἡ ἐπίκληση τέτοιων προβλημάτων συνιστοῦν ἐξαρτώμενες προσωπικότητες μέ χαμηλή ἀυτοεκτίμηση. Ὅπως ἐπίσης το πέρασμα ἀπ' το στρατό δέν δικαιολογεί τέτοιου εἴδους προβλήματα,γιά νά ἐπικαλεστῶ ἄλλη μιά καραμέλα…Ὅλοι φορέσαμε το χακί καί διαπιστώσαμε ὅτι ἡ ἐποχή που ξύριζαν τον Παπαφλέσσα, ἀνῆκε στά χρόνια των πατεράδων μας. Ὁ σημερινός Στρατός εἶναι ἐπανδρωμένος ἀπό μορφωμένα στελέχη μέ ἐπαγγελματική συμπεριφορά, καί το λέω αὐτό χωρίς νά ἔχω καμμία ἰδιαίτερη συμπάθεια στούς καραβανάδες. Ἡ Ψυχολογία δέν εἶναι ἕνας ἀφηρημένος σάκος που μέσα του θά χωρέσουν ὅλα μας τα προβλήματα. Ἡ <<εὐαισθησία>> της Πολιτείας γιά την καλή ψυχική ὑγεία του ἀτόμου ξεκινάει περιέργως ἀπ' τα πολύ πρῶτα χρόνια του. Ἐπειδή οἱ καιροί εἶναι πονηροί, καλό εἶναι νά ρίχνουμε καί μιά δεύτερη ματιά στό σερβιρισμένο ‘’Προφανές’’. Οἱ μηχανισμοί ὑποταγῆς συνειδήσεων εἶναι πολυποίκιλοι καί διοχετεύονται μέ τον πλέον φυσικό τρόπο. Θά μποροῦσε ἄραγε κάποιος νά ἀμφισβητήσει μιά ἰατρική γνωμάτευση ἀπό κάποιο κέντρο παιδοψυχολογικής στήριξης; Μ'αὐτό τον τρόπο πολύ ἁπλά το παιδί ὑποβάλλεται ἀπό πολύ μικρό σέ μιά μεθοδολογία << Kαλῆς συμπεριφοράς >>. Μιά συμπεριφορά ἔξω ἀπ' αὐτή την τακτική μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ ἀποκλίνουσα . Υπερκινητικότητα, διάσπαση προσοχῆς, ἐπιθετικότητα ,εἶναι κάποιες ἀπ' τίς διαγνώσεις πού κάνουν τον γονέα νά παγώνει καί νά σύρεται ἀπό λογοθεραπευτή σέ 70

ἐργοθεραπευτή γιά νά ἀποκαταστήσει το πρόβλημα του παιδιοῦ του… Ὅπως εἶπα δέν ἔχω πρόθεση νά κατακρίνω ἤ νά ὑπονομεύσω τον ρόλο αὐτῶν των θεραπευτηρίων. Σίγουρα ὑπάρχουν περιπτώσεις κακοποιημένων ψυχών που χρήζουν βοηθείας. Το καχύποπτο μυαλό μου ὅμως ἀντιδρᾶ ὅταν βλέπει μιά πολιτική εὐρείας κοινωνικῆς ἐνταξης σέ προγράμματα ψυχολογικῆς ὑποστήριξης. Ποιό συχνά συναντᾶς στό δρόμο τέτοια κέντρα παρά περίπτερο. Ἀναρωτιέμαι λοιπόν πόσο τυχαία εἶναι ὅλη αὐτή ἡ εὐαισθησία. Ὅταν ἕνα παιδάκι τρέχει ἀπό παιδοψυχολόγο σέ παιδοψυχολόγο, πόσο εὔκολο εἶναι νά σταθεῖ στά πόδια του καί νά ἀντιμετωπίσει τη ζωή κατάματα; Σέ ὅλη του τη ζωή θά ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕνα δεκανίκι νά τον στηρίζει. Θά μεγαλώσει σύμφωνα μέ ἕναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο γιά νά μπορέσει νά γινεῖ ἀποδεκτός ἀπό το σύνολο, ἀπό την Πολιτεία. Αὐτός ὁ τρόπος ἀμβλύνει την ἀνεκτικότητα καί την ἀπάθεια του. ‘’Ψυχραιμία’’, το λένε οἱ εἰδικοί…Ἀργότερα τύποι σάν τον Τραγάκη, τον ἀντιπρόεδρο της Βουλῆς, θά το ἀποκαλέσουν << Προσαρμοστικότητα >> ,που μάλιστα τους ἐκπλήσσει μετά τα τόσα δεινά που ἔχουν προκαλέσει στόν << Προσαρμοστικό >> Ἑλληνικό λαό... . Ἀπαντάω λοιπόν τώρα στό ἐρώτημα του διαβολοσυνήγορου μ'αὐτήν την σκέψη. Σαφῶς καί εἶναι ἄδικο νά ἀναζητήσεις εὐθύνες πολίτης ἀνωριμότητας ἀπό κάποιον που ὅλη του ἡ ζωή ποδηγετεῖται ἀπό κάποιον <<εἰδικό>>.Ἡ εὐθύνη βαραίνει τους γονεῖς του παιδιοῦ που ὀφείλουν νά ἀφουγκράζονται τίς πραγματικές ἀνάγκες των παιδιῶν τους καί νά

71

ἀντιμετωπίζουν μέ σύνεση καί σκεπτικισμό την ἄποψη του κάθε εἰδικοῦ. Ἡ δεκτικότητα λοιπόν εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος αὐτῆς της καλουπωμένης ἀνθρώπινης συμπεριφοράς. Πάνω σ'αὐτόν τον λίθο θά δομηθεῖ μιά ὁλόκληρη κοινωνική συμπεριφορά που διαμορφώνει την λεγόμενη <<Ἀνοιχτή κοινωνία>> , στήν ὁποία εἰσβάλει ἀνεξέλεγκτα ὁ κάθε νεωτερισμός. Ἀκόμα κι ἄν ὁ << Προσαρμοστικός >> τύπος ἀγανακτήσει καί θελήσει νά ἀντιδράσει στήν ἀντισυνταγματική δράση της ἐξουσίας , θά μείνει ἄπραγος ἀφοῦ θά ἔχει ἀπολέσει την ἱπποδύναμη τοῦ αὐθορμητισμοῦ του. Ἴσως μάλιστα νά αἰσθανθεῖ καί μή φυσιολογικός βλέποντας γύρω του τα καλοδουλεμένα γραναζάκια νά συνεχίζουν ἀπρόσκοπτα νά γυρίζουν την ἐξουσιαστική μηχανή. Εἶναι φυσική ἀνάγκη του ἀνθρώπου νά αἰσθάνεται μέλος μιᾶς ὁμάδας καί αἰσθάνεται ἄβολα ὅταν ἀντιληφθεῖ ὅτι παραγκωνίζεται. Τίς περισσότερες φόρες θά θυσιάσει τίς ἀντιρρήσεις του μόνο καί μόνο γιά νά μήν νοιώσει παρείσακτος . Ἡ πρώτη κοινωνική ὁμάδα που ἔρχεται σέ ἐπαφή το παιδί μετά τη μήτρα της μάνας του εἶναι ἡ οἰκογένεια. Ἡ οἰκογένεια ὀφείλει νά μεγαλώσει το παιδί μέ ὅσο το δυνατόν φυσικώτερο τρόπο. Νά του ἐμφυσήσει πίστη στόν ἑαυτό του. Νά ἀσχοληθεῖ μαζί του, νά νοιώσει τίς ἀνάγκες τοῦ καί νά το καθοδηγήσει.Το παρκάρισμα του παιδιοῦ στή τηλεόραση καί τον ὑπολογιστή δέν εἶναι ὁ ἐνδεδειγμένος τρόπος ἀνατροφῆς τοῦ παιδιοῦ. Οἱ προσλαμβάνουσες εἰκόνες ἀπ' αὐτά τα μέσα ὄχι μόνο δέν προσφέρουν κάτι, ἀλλά 72

ἀντιθέτως ἀποδυναμώνουν την σκέψη δημιουργώντας μιά εἰκονική πραγματικότητα καί ἀπωθημένα. Ὅταν ἕνα παιδί δέν κινεῖται συσσωρεύει ἐνέργεια καί λίπος καί κάποια στιγμή θά ὁδηγηθεῖ σέ ἀφύσικες συμπεριφορές. Την ἐξουσία βέβαια δέν την ἐνοχλοῦν οἱ ἀφύσικες συμπεριφορές ἀλλά οἱ ἀντικοινωνικές. Χρέος λοιπόν των γονέων εἶναι νά ἐξασφαλίσουν ἐκεῖνες τίς δομές που θά ἐπιτρέψουν στό παιδί νά νοιώσει ἀσφάλεια καί νά βιώσει ἕνα φυσιολογικό μεγάλωμα χωρίς νά χρειαστεῖ ἡ βοήθεια κάποιου εἰδικοῦ. Ἡ κοπελίτσα τοῦ προηγούμενου παραδείγματος δέν θά ἔβαζε μαῦρες πλερέζες ἐπειδή την παράτησε ὁ γκόμενος ἄν οἱ γονεῖς της φρόντιζαν νά την μεγαλώσουν πιό ὑπεύθυνα. Ἴσως ἄν την πήγαιναν μιά Κυριακή σέ κάποιο ἄσυλο ἀνιάτων γιά νά δεῖ κατάματα την ζωή θά ἀντιμετώπιζε πιό ὥριμα τον χωρισμό της. Ὅπως ἐπίσης καί τον πιτσιρικά που τα βρῆκε σκούρα στό Στρατό , ἄν τον ξύπναγε ὁ μπαμπάκας του κάθε μέρα στίς 5 το πρωί γιά νά τοῦ κάνει ἁπλά παρέα στή δουλειά του , ἡ συμπεριφορά του ἐπιλοχία θά του φαινόταν βελούδινη… Σίγουρα δέν τάσσομαι ὑπέρ των ἐπισκέψεων σέ νοσηλευτικά ἱδρύματα ἤ στά πρωινά βάρβαρα ξυπνήματα ὡς λύση γιά τα ἐπικαλούμενα ψυχολογικά προβλήματα των 2 νεαρῶν. Μήπως ὅμως ἔχουμε χάσει λίγο τον μπούσουλα καί δέν ξέρουμε τί μας γίνεται; Μήπως ἔχουμε χάσει την μαχητικότητα ἐξαιτίας των πολυποικίλων δεκτικῶν νεωτερισμῶν; Μήπως οἱ συμπεριφορές μόδας ὁδηγοῦν την 73

ἀτομικότητα σέ ἕνα συγκεκριμένο τρόπο ἀντίδρασης; Μήπως αὐτή ἡ ἀντίδραση εἶναι ἡ ὑποχώρηση καί ἡ πλήρης παράδοση; Μήπως…; Καί πάλι…μήπως! Τοὐλάχιστον τα ἐρωτήματα δείχνουν ἕναν ὑγιῆ προβληματισμό ὅσο κι ἄν ὑποκρύπτουν την καταγγελτική καί εἰρωνική μου διάθεση. Ἡ εὐθύνη εἶναι ΑΤΟΜΙΚΗ! Πρίν φτάσουν οἱ νέοι ἄνθρωποι νά ὑιοθετήσουν τέτοιες ἀντιδράσεις ὀφείλουν οἱ κηδεμόνες τους νά ἐνισχύσουν το ‘’ΕΓΩ’’ των παιδιῶν τους. Ὄχι τον ἄκρατο ἐγωισμό τους ἀλλά την δημιουργική τους αὐτοπεποίθηση. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι που θά κληθοῦν στά 18 τους νά ἐκλέξουν ἐκείνον που θά τους κυβερνήσει. Μιά τόση σοβαρή ὑπόθεση ἄν μή τί ἄλλο θά πρέπει νά παρθεῖ ἀπό νοήμονες ἐγκεφάλους που ξέρουν τί θέλουν. Συνοψίζοντας αὐτή την τόσο αἱρετική μου ἄποψη περί της ἐπίδρασης των κέντρων ψυχικῆς ὑποστηρίξης, θά ἑστιάσω στά ἑξῆς’ σκοπός ὅλων αὐτῶν των κέντρων εἶναι ἡ ἀποκατάσταση της ψυχικῆς ἰσορροπίας καί ἡ ὁμαλή ἐπαναφορά των ἀντικοινωνικῶν συμπεριφορῶν . Ἀναγνωρίζω αὐτό τον σκοπό καί ἐπικροτῶ τίς ἀνιδιοτελεῖς καί ἀμιγῶς ἰατρικές προθέσεις των θεραπόντων. Ὁ προβληματισμός καί ἡ καχυποψία μου ἑστιάζεται στήν εὐκολία χαρακτηρισμοῦ μιᾶς συμπεριφοράς ὡς <<προβληματική>> χρήζουσα ψυχολογικῆς ὑποστηρίξης. Οἱ συμπεριφορές δέν πρέπει νά ποδηγετοῦνται γιά ψύλλου πήδημα ,οὔτε νά ἐντάσσονται σέ ἕνα γενικώτερο πλαίσιο ἤπιας κοινωνική προσαρμογῆς. Ἀπαιτοῦνται τα ἀντανακλαστικά των γονέων ἰδίως ὅταν πρόκειται γιά παιδικές ψυχοῦλες. Οὔτε συνομωσιολόγος εἶμαι,οὔτε βλέπω πίσω ἀπό κάθε τί 74

πράκτορες. Οὔτε βέβαια ὑποστηρίζω ὅτι περνᾶνε τα κέντρα αὐτά κάποια κρατική ‘'γραμμή'’. Ἡ ὅλη διαδικασία ὅμως ἀποδυναμώνει την πρωτοβουλία κινήσεων ἐνθαρρύνοντας την ἠπια ἀντιμετώπιση των πραγμάτων ἡ ὁποία δέν εἶναι πανάκεια. Παντοῦ καί πάντα χρειάζεται μέτρο.Ἡ ἀποδοχή ἀδιακρίτως ὑποδείξεων καί προτροπῶν, ἀπ' ὀποῦ κι ἄν προέρχονται,ὑποβιβάζουν την αὐτοτέλεια μας. Ζῶ σημαίνει δρῶ. Ὀφείλουμε λοιπόν ἀπέναντι στούς ἑαυτούς μας σεβασμό καί δράση. Κι ἄν κάποιος νομίζει ὅτι εἶναι δύσκολο νά βρεῖ ἰσορροπίες,τον πληροφορῶ ὅτι πλανᾶται πλάνην οἰκτράν! Το μόνο πού ἔχει νά κάνει εἶναι νά στρέψει τα ματιά του πρός τη Μάνα Φύση. Ὅσο περίεργο κι ἄν φαίνεται ,ἀπό ’κει θά ἀντλήσει ἀπαντήσεις που θά τον κάνουν νά ἐπαναπροσδιορίσει τη στάση του ἀπέναντι σέ κάθε ἐρέθισμα πού ὑπονομεύει αὐτή την ἰσορροπία. Θά ἐνεργοποιηθεῖ το ξεχασμένο αἴσθημα της αὐτοσυντήρησης που εἶναι ἡ φυσική ἄμυνα στήν κάθε ἐπιβουλή. Στό κάτω κάτω ποιά κοινωνία θέλουμε; Μιά κοινωνία ὑποβοηθούμενη ψυχοδιανοητικά ; Μπορεῖ μιά τέτοια κοινωνία νά ὑπηρετήσει ἰδανικά καί ἀξίες πού προάγουν τον πολιτισμό; Ἡ ἀπάντηση νομίζω ὅτι εἶναι περιττή… Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής πρίν ἀποφασίσω νά καταγράψω την ἄρνηση μου γι΄αὐτή την κοινωνία, προσπάθησα νά ἀναλύσω τα αἴτια που ἔχουν προκαλέσει αὐτή την παρατεταμένη ὑπνηλία της Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Πέρασα ἀπό διάφορους διαύλους καί ψηλάφισα την ὑπαρξιακή ἀνισορροπία της. Ἀναρωτιέμαι δηλαδή πόσο φυσιολογική εἶναι ἡ παθητική στάση μιᾶς ἀτομικότητας 75

μπροστά σέ κάθε τί πού ἐξαθλιώνει την ζωή του. Εἶναι ὁ ἀντίποδας τοῦ Σωκρατικοῦ πολιτικοῦ ἰδεώδους που ὑποστήριζε ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά εἶναι καί νά παραμένει Πολίτης μέχρι την τελευταία στιγμή τοῦ βίου του. Δυστυχῶς στήν σημερινή Ἑλληνική πραγματικότητα αὐτή ἡ κοινωνική γάγγραινα ἁπλώνεται σάν καρκίνωμα που κατατρώει ἄνευ ὅρων την ἐλεύθερη βούληση. Οἱ ἐξαρτημένοι ἐγκέφαλοι εἶναι παρά πολλοί, κι αὐτό μοιραία ἀντανακλᾶται καί στήν ἐκλογική διαδικασία . Ἄν καί εἶπα νά μήν ἐπεκταθῶ ἄλλο στό δικαίωμα ψήφου ἐντούτοις στήν Ἑλλάδα του σήμερα, θεωρῶ ἐπιβεβλημένο νά ἀφαιρεθεῖ το δικαίωμα ψήφου ἀπό πολύ κόσμο. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δύσκολα μπορῶ νά χωνέψω την παροχή αὐτοῦ τοῦ δικαιώματος σέ ὅλους. Θεωρῶ ἀδιανόητο νά ἀποφασίζουν ἀνοοι ἐγκέφαλοι γιά την τύχη των Πολιτῶν. Μου φαίνεται τελικά ὅτι ἡ καταργήση αὐτοῦ τοῦ δικαιώματος εἶναι βαθιά ριζωμένη στό πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ μου καί κάθε φορά βρίσκω εὐκαιρία νά το ἀμπαλλάρω ὅσο πιό ὄμορφα γίνεται. Ἔχω κι ἐγώ τίς ἐμμονές μου ἀπ'ὅτι φαίνεται… Ὅπως ἔχω ἤδη ἀναφέρει ἕνα ἀπ' τα πλεονεκτήματα της συγγραφῆς ἑνός βιβλίου εἶναι ὅτι το παρατᾶς καί το ξαναρχίζεις ὅποτε θές. Το ξανάπιασα λοιπόν σήμερα ὕστερα ἀπό ὀλιγοήμερη διακοπή ἐκμεταλλευόμενος το ρεπό μου. Εἶμαι βλέπεις ἀπ' τους τυχερούς που δουλεύω σέ μιά χώρα που ἔχει καταρρίψει ὅλα τα ἀρνητικά ρεκόρ ἀνεργίας. Σέ μιά χώρα που οἱ τοποτηρητές ξένων ἀφεντικῶν θέλουν νά ἀποκαλοῦνται Ἑλληνική κυβέρνηση. Ἰσοπεδώνουν κάθε φυσικό δικαίωμα πού ἀπορρέει ἀπ' την

76

κοινωνική ἀνθρώπινη διαβίωση ἀυτοαποκαλούμενοι μάλιστα σωτῆρες ! ‘’Πλήττωνται τα φυσικά δικαιώματα ;’’ θά μποροῦσε νά μέ ρωτήσει κάποιος. Το δικαίωμα σίτισης δέν εἶναι φυσικό δικαίωμα; Το δικαίωμα στεγάσης δέν εἶναι φυσικό δικαίωμα; Το δικαίωμα στήν ἐργασία δέν εἶναι φυσικό δικαίωμα; Στήν ἐποχή τοῦ μνημονίου οἱ στρατιές των νεόπτωχων, των ἀνέργων, των ἀστέγων καί των ἐξαθλιωμένων ἔχουν γιγαντωθεῖ. Δικαιώματα που ἐξ ὁρισμοῦ πρέπει νά γίνονται σεβαστά γιά την ὁμαλή καί ἀξιοπρεπή διαβίωση ἑνός ἀνθρώπου, καταλύονται σήμερα ἀνερυθρίαστα ἐντός τοῦ κοινοβουλίου ἀπό το σκυλολόι που ἀνέδειξε ὁ ὀχαδερφισμός καί ἡ πολιτική ἀδράνεια των περισσότερων. Θά μποροῦσα νά χύσω πολύ μελάνι ἐπικρίνοντας το Μνημόνιο καί τους προδότες πολιτικούς που το ἀσπάζονται ὡς εὐαγγέλιο. Κάθε Μνημόνιο μαζί μέ τους συνοδευτικούς ἐφαρμοστικούς νόμους που ἐπικυρώνεται κάθε φορά ἀπ' τη Βουλή, θά μποροῦσε νά ἐξαντλήσει ἕνα βιβλίο ἀναφέροντας ἐπιγραμματικά καί μόνο τους δεῖκτες ἐξαθλίωσης σέ ὅλους τους τομεῖς της κοινωνίας. ‘'Τό κακό το Μνημόνιο που ἐπιβάλει αὐτό, που ὁδηγεῖ την οἰκονομία στόν γκρεμό μαζί μέ ἕναν ὁλόκληρο λαό…’’ κι ἀλλά πολλά γιά νά δικαιολογήσω την ἀντιμνημονιακή μου ἀπέχθεια που ἦταν καί ἡ αἰτία ἐν πολλοῖς, νά πραγματοποιήσω την συγγραφική μου ματαιοδοξία. Θεωρῶ ὅμως ὅτι θά ἦταν ἄδικο ,ὅσο κι ἄν τους σιχαίνομαι, νά ρίξω το ἀνάθεμα στίς κυανοπράσινες ἐντολοδόχες μαριονέττες που ὑπηρετοῦν πιστά το Μνημόνιο καί ἔχουν ξεπουλήσει τα πάντα. Θά 77

κρυβόμουν κι ἐγώ πίσω ἀπ' το δέντρο καί θά πήγαινε περίπατο το δάσος…Γιά ἕναν ἐπικριτικό καί ἀσυμβίβαστο τύπο ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἡ πλάστιγγα των εὐθυνῶν γέρνει πρός την πλευρά της ἀνθρώπινης μάζας . Ἐπέτρεψε ὅλα αὐτά τα χρόνια νά δομηθεῖ ἕνα σαθρό πολιτικό σύστημα μέ κούφια λόγια καί κούφια ἀνάπτυξη. Ὅτι δέν εἶναι καλό,το ἀλλάζεις. Ὅταν ἔχει ἐξαθλιωθεῖ ἡ κοινωνία τότε δέν συνεχίζεις νά τους στηρίζεις.Ὅταν σου δίνεται ἡ εὐκαιρία νά κανείς σφαίρα την ψῆφο σου καί νά στείλεις στήν πολιτική ἄβυσσο αὐτά τα ἀνδρείκελα ,τότε δέν χαρίζεσαι.Στοχεύεις καί ἀποτελειώνεις το θηρίο που σέ κατασπαράσσει. Οἱ βουλευτικές ἐκλογές του 2012, ἀποκάλυψαν τον βαθμό ὡριμότητας της Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἔχω μάθει ὅτι ἡ ἀλήθεια λέγεται μέ πολύ ἁπλά λόγια . Ἄν θές νά χρωματίζεις το χάπι, τότε σέ κάθε ἐκλογική ἀναμέτρηση το βάφεις στίς πολιτικές ἀποχρώσεις των ἀνθρώπων που θέλεις νά χαπακώσεις. Τα νούμερα ἐκείνης της ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης ἦταν σαφέστατα καί ἔλεγαν το ἑξῆς: 44% ὑπέρ τοῦ Μνημονίου καί 56% κατά. Μέ βάση ἕναν ἐκτρωματικό νόμο πριμοδοτήθηκε το πρῶτο κόμμα καί μαζί μέ τα ἄλλα 2 πολιτικά ἀποκόμματα-δεκανίκια ἐξασφάλισε την διακυβέρνηση της χώρας. Τραγικός ὁ νόμος της πριμοδοτήσης τοῦ πρώτου κόμματος ,εἶναι ἀδιαμφισβήτητο.Τραγικό νά κυβερνᾶ το 44% ἀντί τοῦ 56% , συμφωνῶ. Δέν εἶναι τραγικώτερο ὅμως ὅλων νά ἐπιλέγεται ὡς πρῶτο κόμμα ἕνα ΑΜΙΓΩΣ Μνημονιακό κόμμα;;; Ὁ ἐπιπλέον δικός μου σχολιασμός εἶναι περιττός. Ὅταν κάποιος μετακινηθεῖ χρονικά 78

ἀπ' τα γεγονότα ἐκείνης της περιόδου θά κρίνει μέ μεγαλύτερη ψυχραιμία την πολιτική ὡριμότητα που ἐπέδειξε το ἐκλογικό σῶμα.Εὐτυχῶς ἡ ψηφιακή τεχνολογία θά κρατήσει στό διηνεκές τίς ἀπίστευτες πολιτικές συμπεριφορές των ἀτομικοτήτων μπροστά στίς ἀπροκάλυπτες πολιτικές κωλοτοῦμπες των σαλτιμπάγκων που ἐπέλεξε νά τον κυβερνήσουν.Το σίγουρο εἶναι ὅτι θά τα βλέπει ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος καί θά γελάει μέ την εἰκόνα τοῦ τσίρκου που παρουσιάζει ἡ πολιτική ζωή της μεταπολεμικῆς Ἑλλάδος . Γιά τον Ἕλληνα Πολίτη ὅμως πού βιώνει αὐτόν τον Δημοκρατικό Φασισμό τα πράγματα δέν εἶναι καθόλου ἀστεία. Νοιώθει ἐγκλωβισμένος σέ μιά φοβισμένη καί ἄνευρη κοινωνία . Μέχρι πρίν λίγο καιρό θεωροῦσα πρόβατα ὅλο ἐκεῖνο το 44% που ἐπιδοκίμασε την πολιτική τοῦ Μνημονίου. (Ἀπ'ὅτι παρατηρῶ τα συμπαθέστατα προβατάκια ἔχουν τιμητική τους στό βιβλίο μου ἀφοῦ τα ἔχω ἐπικαλεστεῖ οὐκ ὀλίγες φορές.. .).Συζητώντας ὅμως μέ κάποιον ὑπερασπιστή του,διαπίστωσα μιά διαφορετική προσέγγιση που την εἶχα προσπεράσει. Κάποιοι ἄνθρωποι μέσα σ'αὐτόν τον οἰκονομικό ἀρμαγεδώνα ἐπωφελοῦνται ἤ τοὐλάχιστον μένουν ἀλώβητοι.Ἕνας ἀπ' αὐτούς τους ἀνθρώπους ἦταν κι ὁ τύπος που εἶχα ἀπέναντι μου ὁ ὁποῖος εἶχε θέσει ὑπεράνω της κοινωνίας το ἀτομικό του συμφέρον. Ἦταν ἐπαναπαυμένος στή θεσούλα του μακριά ἀπ’ την κρίση καί μποροῦσε νά ρητορεύει χωρίς νά βουτάει την γλώσσα στό μυαλό του. Δέν μποροῦσε νά καταλάβει ὅτι ὅταν πιάνει φωτιά γύρω του, εἶναι τοὐλάχιστον ἠλίθιο νά σφυρίζει

79

ἀδιάφορα ἀπ' τον καναπέ τοῦ σπιτιοῦ του.Πολύ ἁπλά εἶναι θέμα χρόνου να τον καταπιοῦν οἱ φλόγες. Αὐτός λοιπόν ὁ ὑπερασπιστής της <<οὐδετερότητας>> ,γιά νά μήν πῶ του Μνημονίου, εἶναι ἕνας ἀπό ἐκείνους που κρεμόταν στά κάγκελα τοῦ ραδιομέγαρου της ΕΡΤ διεκδικώντας την δουλειά του! Μάλιστα. ..Αὐτός ὁ βολεμένος τύπος μέ το εἰρωνικό γελάκι που συνιστοῦσε ψυχραιμία ,ἦταν μέ τίς ντουντοῦκες στήν αὐλή τοῦ ραδιομέγαρου καί καλοῦσε τον κόσμο γιά συμπαράσταση! Ἦταν κι αὐτός ἕνας ἀπ' τους πολλούς ἐπαναπαυμένους ἐργαζόμενους που προσπαθοῦσε κατόπιν ἑορτῆς νά μαζέψει τα ἀσυμμάζευτα. Τώρα ὅμως που ἡ φωτιά εἶχε 'μπει μέσα στό σαλόνι καί εἶχε ἁρπάξει ἀκόμα κι ὁ ἀγαπημένος του καναπές ἦταν ἀργά γιά δάκρυα… Γιά τους περισσότερους ἡ συνέχεια εἶναι γνωστή.Ταμεῖο ἀνεργίας,σκυμμένα κεφάλια, ἀπογοήτευση καί ἕνα σωρό ὑπαρξιακά προβλήματα, πέραν των βιοποριστικῶν. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι κάποιοι συμπολίτες μας δυστυχῶς δέν βρίσκονται πιά ἀνάμεσα μας ,γράφοντας ἔτσι τον τραγικό ἐπίλογο αὐτῆς της πολιτικῆς βαρβαρότητας μέ το ἴδιο τους το αἷμα. Ἄνθρωποι πού δέν ἐπέτρεψαν στούς ἑαυτούς τους νά ζοῦν μέσα στήν ἀναξιοπρέπεια καί στήν ταπείνωση. Ἡ μνημονιακή ρουφήχτρα λοιπόν δέν κάνει ἐξαιρέσεις. Εἶναι καλά σχεδιασμένη, ὅπως κάθε πολιτική ρουφήχτρα ,πού στοχεύει στήν ἐξασφαλίση της πλήρους ὑποταγής συνειδήσεων.

80

Καί ἐν πάσῃ περίπτωση ὡς ἀνθρώπινη ἀδυναμία μπορῶ νά διακρίνω την κοντόφθαλμη συμφεροντολογική στάση κάποιων ἀτομικοτήτων που πιστεύουν ὅτι θά γλυτώσουν. Οἱ ὑπόλοιποι ὅμως που ὁδηγοῦνται οἰκειοθελῶς σάν πρόβατα στή σφαγή, τί ἐλαφρυντικό ἔχουν; Τί ἐλαφρυντικό μπορεῖ νά ἔχει κάποιος πολιτικά ἀδαής; Κάποιος που καμαρώνει ἀκόμη καί σήμερα χαζεύοντας ἀπ' το προσωπικό του ἄλμπουμ τίς ἀγκαλιές του μέ τους πολιτικούς; Παρ'ὅλη την ἀπογοήτευσή μου καί τον οἶκτο που νοιώθω γι' αὐτούς τους ἀνθρώπους, δέν εἶμαι χαιρέκακος. Δέν ἐλπίζω, οὔτε προσδοκῶ κάποια τιμωρία που μπορεῖ νά ὑποστοῦν ἐξαιτίας αὐτῆς της πολιτικῆς τους ἀνωριμότητας. Ὄχι γιατί εἶμαι καλός ἀλλά γιατί δέν μέ ἐνδιαφέρουν. Δέν μέ ἀγγίζουν οἱ ἄνθρωποι που γιά διαμορφώσουν ἄποψη πρέπει νά παρακολουθήσουν τα δελτία εἰδήσεων των 8. Νά ἀνοίξουν σάν χάνοι δηλαδή το στόμα περιμένοντας ἀπ' το χαζοκούτι νά τους πετάξει μασημένη τροφή. Την ἄλλη μέρα νά βγοῦν ἔξω μέ σκυμμένο κεφάλι, ἀσήκωτο ἀπ' τίς σκέψεις καί την ἀπελπισία, προσπερνώντας ἄπραγοι τον διαμαρτυρόμενο Πολίτη που ἀπαιτεῖ την ἀξιοπρέπεια του. Ἴσως γιατί μέ τα μάτια στραμμένα πρός τα κάτω ἀποφείγουν νά δοῦν την οἰκτρή φοβισμένη εἰκόνα τους ἀπ' την ἀντανάκλαση κάποιας τζαμαρίας. Μας φταίει μετά ἡ Μέρκελ , ὁ Σόιμπλερ κι ὁ κάθε τοκογλυφικός διεθνής ὀργανισμός…Ὅταν ἐν ἔτη 2014 ὑπάρχουν ἄνθρωποι που χειρουφιλούν ὑποκλινόμενοι τους ξεπουλημένους κομματοποιμένες τους , τότε ἡ εὐθύνη δέν βαραίνει κανέναν ἄλλον 81

πέραν των ἴδιων των οσφυοκαμπτών ! Ἄλλος λίγο ἄλλος πολύ, ἔχει πριμοδοτήσει την σημερινή κατάντια μέ την κοινωνική του νωχελικότητα καί την πολιτική του ἀπομόνωση . Κλείστηκαν τρομοκρατημένοι στό καβούκι τους οἱ ἀτομικότητες αὐταπατώμενοι ὅτι θά σωθοῦν ἀπ' τα δόντια τοῦ λύκου. Ὅσο ἀμερόληπτος κι ἄν εἶναι κάποιος που θά θελήσει νά διαβάσει αὐτές τίς σκέψεις ,ἀντιλαμβάνομαι πως εἶναι πολύ δύσκολο νά ἀποδεχτεῖ ὅτι λάδωσε κι ὁ ἴδιος ἄθελα του την τσουλήθρα της πολιτικῆς κατρακύλας . Σίγουρα δέν ἔσκυψαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι την μεσούλα ἐπιτρέποντας στόν κάθε καβαλλάρη νά τους καβαλλήσει, ἄλλωστε εὐτυχῶς ὑπάρχουν ἀκόμα Πολίτες. Ἀπ'την ἄλλη εἶναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ἀνθρώπων πού αἰσθάνονται ἄβολα νά ἐνεργοποιοῦν τον μηχανισμό ἀπενοχοποίησης. Ἑστιάζουν στό ἀποτέλεσμα χωρίς νά ἀναζητοῦν τα αἴτια. Κι ἄν τα ἀναζητήσουν θά εἶναι σίγουρα μακριά ἀπ' τον ἑαυτό τους. Σέ κανέναν δέν εἶναι εὐχάριστη ἡ αὐτοκριτική,εἶναι κάτι ὅμως που φανερώνει ὡριμότητα καί διάθεση γιά καλυτέρευση σέ ἀτομικό καί συλλογικό ἐπίπεδο. Ἄν ὁ ἰδιώτης δρούσε ὡς Πολίτης καί διεκδικοῦσε μέσω συλλογικῶν προσπαθειῶν τα δικαιώματα του, πολλά προβλήματα που μαστίζουν την Ἑλληνική κοινωνία θά μποροῦσαν νά ἔχουν πάρει τελείως διαφορετική τροπή. Γιά νά δράσεις ἀποτελεσματικά ὀφείλεις νά ἀντιληφθείς ἐξ ἀρχῆς ἕνα πρόβλημα. Νά το ἀναδείξεις στίς πραγματικές του διαστάσεις καί νά το ἐξαλείψεις πρίν ἀκόμα γιγαντωθεῖ. 82

Ἕνα ἀπ' τα πολλά παραδείγματα που ἀποδεικνύει τοῦ λόγου το ἀληθές, εἶναι ἡ ὑποτιμήση των προβλημάτων της ἀθρόας ἔλευσης παράνομων μεταναστῶν πού ξεκίνησε στίς ἀρχές τοῦ ’90 καί συνεχίζεται ἀκόμα καί σήμερα μέ ἀμείωτους ρυθμούς. Τα προβλήματα που ἀνέκυψαν ἀπ' αὐτή την ἔλευση εἶναι πολύμορφα γιατί ἡ Ἑλλάδα δέν εἶχε τίς προϋποθέσεις νά ἀπορροφήσει αὐτό το κύμα λαθρομεταναστῶν. Ἄλλωστε γιατί νά τίς ἔχει; Γιατί νά ὑποχρεωθεῖ ὁ Ἕλληνας Πολίτης νά συγκατοικήσει μέ ἀνθρώπους που δέν σέβονται την χώρα του; Σαφῶς καί δέν εἶναι ὅλοι οἱ λαθρομετανάστες ἐγκληματίες καί δολοφόνοι, αὐτό εἶναι το μόνο σίγουρο. Ὅπως ἐπίσης εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι οἱ λαθρομετανάστες που θά ἄξιζε περισσότερο νά ζοῦν σ'αὐτή την χώρα παρά κάποιοι γενίτσαροι Ἐφιάλτες. Εἶναι παραδεκτό ὅμως σήμερα ἀπ' ὅλες τίς πλευρές τοῦ κομματικοῦ κατεστημένου, ὅτι το πρόβλημα της ἀσφάλειας εἶναι σοβαρώτατο καί δέν μπορεῖ νά παραβλέψει κανείς την ἄμεση σχέση πού ἔχει ἡ αὔξηση των λαθρομεταναστῶν μέ την αὐξήση της ἐγκληματικότητας. Πέραν της ἀσφάλειας που εἶναι το μεῖζον πρόβλημα, ὁ τομέας τοῦ λιανικοῦ ἐμπορίου ἔχει δεχθεῖ σοβαρώτατο πλῆγμα ἀπ' τους πλανόδιους λαθρομετανάστες μικροπωλητές. Το πλῆγμα εἶναι διπλό ἀφοῦ πέραν της ζημίας των νόμιμων καταστηματαρχῶν, ὅλος ὁ τζίρος παραμένει ἀφορολόγητος μέ τεράστια χασούρα γιά το κράτος. Εἶναι λογικό ἡ Ἑλληνική κοινωνία νά εἶναι ἀρνητική σ'αὐτήν την ἐποίκιση γιατί πέραν των ἄλλων τίθεται πιά καί δημογραφικό 83

πρόβλημα μέ ἀλλοίωση τοῦ ἐθνικοῦ χαρακτήρα πολλῶν περιοχῶν. Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι ὁ γράφων φοροῦσε κάποτε φουλάρια της ΚΝΕ. Το μεγαλεῖο ὅμως τοῦ Πολίτη εἶναι ἀκριβῶς αὐτό` νά μή μένει προσκολλημένος σέ μιά στείρα πολιτική κατεύθυνση λόγω κεκτημένης οἰκογενειακῆς ἰδεολογικῆς ή ἄλλης ταχύτητας. Τα ἐρεθίσματα του πρέπει νά εἶναι πολυσυλλεκτικά διαμορφώνοντας ἕνα προσωπικό ἰδεολογικό στίγμα, μέσα στό ὁποῖο θά διεκδικήσει κάθε τί που του ἀνήκει ἀπό μιά εὐνομούμενη πολιτεία. Στό ζήτημα των λαθρομεταναστῶν λοιπόν, ἀποτυπώνεται περίτρανα ἡ ἀνικανότητα ἐκτίμησης ἑνός μεγίστου κοινωνικοῦ προβλήματος. Ἡ πολιτική ἀνωριμότητα συνεχίζεται ἀπ'ὅλους ἐκείνους που προβαίνουν σέ ἐγκληματικές ἐνέργειες ἐνάντιων τους. Ὄχι ὅτι συμφωνῶ μέ την ἀποικίση της χώρας μου ἀπ' τους βαλκάνιους , ἀσιάτες καί ἀφρικανούς λαθρομετανάστες ἀλλά ἔχω μάθει νά μήν κρύβομαι πίσω ἀπ' το δάχτυλο μου. Καί ἐρωτῶ, φταίει ὁ λαθρομετανάστης; Κάποιοι ἦρθαν ἐδῶ ἀναζητώντας ἕνα καλύτερο μέλλον, κάποιοι ἄλλοι ἦρθαν γιά νά συνεχίσουν τίς παράνομες καί ἐγκληματικές δραστηριότητες τους. Ἀπό ποιόν ἑπομένως πρέπει νά ἀναζητηθοῦν εὐθύνες; Σίγουρα πάντως ὄχι ἀπ' τους λαθρομετανάστες. Ἡ λαθρομετανάστευση εἶναι πολιτικό καί κοινωνικό πρόβλημα καί ὡς τέτοιο θά ἔπρεπε νά ἀντιμετωπίζεται. Οἱ γενίτσαροι που μας κυβερνοῦν δόμησαν ἕνα νομικό πλαίσιο που ἐνισχύει την πολυπολιτισμικότητα, καταδικάζοντας ὅλο καί περισσότερο τον Ἕλληνα σέ ὑποχρεωτική συμβίωση μέ τον πάσα ἕνα που γουστάρει νά μείνει σ'αὐτή τη χώρα.

84

Ἡ εἴσοδος ὅμως ὅλων αὐτῶν των ἀνθρώπων ἐπιτεύχθηκε ὕστερα ἀπ' την ἀνοχή των <<πολιτῶν>>. Κατά χιλιάδες εἰσέβαλαν στή χώρα τοῦ Φωτός καί νομιμοποιήθηκαν ἀπ' τίς ἀντεθνικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ἀλλά οἱ <<πολίτες>> ἦταν πολύ φιλεύσπλαχνοι γιά νά ἐναντιωθοῦν στόν λαθροεγκληματία. ..Εἶναι ὅμως πολιτική στάση νά πλακώσεις τον Πακιστανό; Ἄν πρέπει νά πλακώσεις κάποιους αὐτοί πρέπει νά ἀναζητηθοῦν στά ἕδρανα της Ἑλληνικῆς Βουλῆς. Ὁ δικομματικός δέν ἐπέτρεψε ὅλη αὐτή την εἰσβολή; Ἐσύ νεοέλληνα που διαμαρτύρεσαι γιά την γκετοποίηση της Ἀθήνας πού ἤσουν ὅταν ψήφιζες τον δικομματισμό μέ ποσοστά που ξεπερνοῦσε το 80% ; Ποιός ἔφτιαχνε καί ὑπερψήφιζε λαθρονομοσχέδια καί σκόρπαγε ἐλληνοποιήσεις; Γιατί δέν ξεσηκώθηκες ἀπ' τον καναπέ σου ὅταν εἶδες την δωσίλογη στάση αὐτῶν που ψήφισες; Γιατί τους ξαναψήφιζες;;;…Σκέψου την ἑπόμενη φορά που θά ξινίσεις τα μοῦτρα σέ κάποιον λαθρομετανάστη πόσο εὐθύνεσαι ἐσύ που τον ἔχεις ἀπέναντι σου. Στό ξέφραγο ἀμπέλι μπαίνει ὁ καθένας μέσα καί κάνει ὅτι θέλει. Ὄφειλες λοιπόν <<προοδευτικέ>> συνέλληνα νά μεριμνήσεις γιά την περίφραξή του. Εἶναι ἤ δέν εἶναι λοιπόν ἀτομική εὐθύνη το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης;;;; Εἶναι πολύ βολικότερο νά ἀναθεματίζει κάποιος τον κάθε τριτοκοσμικό μετανάστη ἀπ' το νά ἀναλάβει τίς εὐθύνες που του ἀναλογοῦν. Ἡ παράνομη μεταναστευτική καταιγίδα ἀντιμετωπίστηκε ὡς γλυκιά ἀνοιξιάτικη βροχούλα την ἐποχή των παχέων ἀγελάδων. Τότε που οἱ συνειδήσεις ἔβοσκαν καί ἀφηναν

85

ἀνενόχλητους τους δωσίλογους πολιτικούς νά Ἐλληνοποιούν μέ δεκάδες νομοσχέδια τον κάθε εἰσβολέα. Χρειαζόταν βλέπεις καί ἡ ἀπαιτούμενη νομιμοφάνεια . Το συνταγματικό κωλόχαρτο πού νομιμοποιοῦσε την πολιτική αὐθαιρεσία. Το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης εἶναι ἕνα ἀπ' τα πολλά παραδείγματα μειωμένων ἀντανακλαστικῶν της Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ὅσο βαθαίνει ἡ κρίση γίνεται ἐμφανέστατη ἡ ἐνεργοποίηση τοῦ μηχανισμοῦ ἀπενεχοποίησης των ἀτομικοτήτων . Ξεχάσαμε μήπως το χρηματιστήριο; Φταῖνε οἱ κακοί που μας κατεύθυναν στήν Σοφοκλέους; Ἐκείνη την περίοδο δέν ἄκουγα κανέναν νά μιλάει γιά <<ἐπένδυση>>. Ὅπου βρισκόμουν ἄκουγα τη λέξη <<παίζω>>. Καί ἡ κουτσή Μαρία εἶχε γίνει ἐπενδυτικός σύμβουλος καί εἶχε ἄποψη. ΄΄Παῖξε αὐτή την μετοχή, παῖξε την ἄλλη…΄΄. Τίποτα ἄλλο παρά ἕνας τζόγος καί ὁ τζόγος ὡς γνωστόν ἔχει τα ρίσκα του. Σαφῶς καί δέν ξεχνάω τίς πρωθυπουργικές προτροπές γιά <<ἐπενδύσεις>> στό χρηματιστήριο Ἀθηνῶν μέ προοπτικές ἀνόδου που θά ἔκαναν την κουτσή Μαρία νά ἀγοράσει ἀναπηρικό ἀμαξίδιο της Porche!! Ἄν ποτέ ὑπάρξει πραγματική Ἑλληνική κυβέρνηση θά περιποιηθεῖ καταλλήλως ὅλους τους κυβερνητικούς τζογαδόρους που ἔκαναν ζαριά τα μυαλά των ἀνθρώπων. Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν παραγνωρίζω τίς εὐθύνες που τους ἀναλογοῦν. Το ἀντίθετο μάλιστα, τους θεωρῶ ἐκ προοίμιου δωσίλογους καί ἀνθέλληνες.

86

Εἶναι ὅμως ἄμοιρος εὐθυνῶν ὁ κάθε ἄπληστος που ρευστοποίησε ὅτι εἶχε καί δέν εἶχε, περιμένοντας νά πλουτίσει σέ ἕνα μήνα; Εἶναι ἄραγε το μικρό παιδάκι που θά το πάρουν ἀπ' το χέρι γιά νά διασχίσει την λεωφόρο; Εἶναι αὐτή ὥριμη πολιτική στάση; Εἶναι αὐτός ὁ τυχοδιωκτισμός χαρακτηριστικό τοῦ Πολίτη; Καί τα λέει αὐτά ἕνας ἄνθρωπος που δέν ἀρνήθηκε ποτέ ὅτι ΕΠΑΙΞΕ στό χρηματιστήριο καί μάλιστα ἦταν ἀπ' τους χαμένους. Ἐγώ εἶχα το ρευστό, ἐγώ ἔδωσα την ἐντολή, ἐγώ τζόγαρα, ΕΓΩ ἔχασα! Οὔτε οἱ πρωθυπουργικές παραινέσεις μέ ἐπηρέασαν οὔτε κανένας. Ἤθελα νά τζογάρω καί τζόγαρα. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Ὅλα τ'ἀλλα εἶναι δάκρυα ἄμωμων παρθένων… Ὤχου …δέν μου ἔφτανε ὁ διαβολοσυνήγορος ἔχω τώρα καί το Ζαν Ζάκ Ρουσσώ νά ἔρχεται ἀπ' το βάθος μ'ἕνα συμβόλαιο στά χέρια. Εἶναι το περίφημο Κοινωνικό Συμβόλαιο που συνάπτεται μεταξύ ἐξουσίας καί λαοῦ. Εἶναι ἕνα συμβόλαιο <> που ὁρίζει τους ὄρους καί τίς προϋποθέσεις γιά την ὁμαλή σύμπλευση των 2 μερῶν. Ἡ ἀθετήση κάποιων ὀρων ἀπό τη πλευρά του κράτους παρέχει το ἠθικό δικαίωμα στό λαό νά ἀνατρέψει το ἰσχῦον καθεστώς. Βασική σκοπός αὐτοῦ τοῦ συμβολαίου εἶναι ἡ ἐξασφάλιση της εὐημερίας των πολιτῶν. Μέ την ξαφνική ἐμφάνισή του ὁ Γάλλος κοινωνιολόγος θέλει νά συνδέσει το συμβόλαιό του μέ την χρηματιστηριακή παράκρουση του 1999. Θέλει προφανῶς νά μου ἐπισημάνει ὅτι στήν περίπτωση τοῦ χρηματιστηρίου 87

παραβιάστηκαν οἱ ὅροι αὐτοῦ τοῦ συμβολαίου. Το κράτος δηλαδή ὄφειλε νά περιφρουρήσει τους πολίτες ἀπ' την ἀνεδαφικήκερδοσκοπική παραπληροφόρηση . Ὄφειλε νά ἐνεργοποιήσει τους ἐλεγκτικούς μηχανισμούς καί νά θωρακίσει την κοινωνία ἀπό τους ἅρπαγες των ὕπουλων χρηματιστηριακῶν παιχνιδιῶν. Ὑπῆρχαν ὅμως Πολίτες;;; Ή ὑπῆρχε μόνο μιά περιφερόμενη ἀνθρώπινη μάζα ἀπό χρηματιστηριακό γραφεῖο σέ χρηματιστηριακό γραφεῖο, γιά ν’ἀνοίξει κι ἄλλους λογαριασμούς μήπως μπορέσει νά συμμετάσχει με μεγαλύτερο ποσοστό στήν αὔξηση μετοχικοῦ κεφαλαίου της πάσα μίας ἑταιρείας;;; Αὐτό σίγουρα δέν ἐξιλεώνει ἐκείνη την κυβέρνηση που με παραινέσεις της ἔσπρωχνε τον ἀνώριμο λαό στή Σοφοκλέους. Ἀλλά ὅπως εἶπα, ἄν ο λαός δέν ἔχει την κρίση νά διασχίσει την λεωφόρο χωρίς βοήθεια καί περιμένει το στοργικό χέρι των <<ἰθυνόντων>> , τότε εἶναι ἄξιος της μοίρας του. Εἶναι μεγάλη ἀνακούφιση η ἀποποίηση καί η μετάθεση των προσωπικῶν εὐθυνῶν ἄλλα ἄν στερεῖται εἰλικρίνειας μοιραῖα καταλήγει σέ λανθασμένες ἀξιολογήσεις . Η ἐπίκληση αὐτῶν των κοινωνικῶν φαινομένων ( λαθρομετανάστευση, Χρηματιστήριο ) ἔγινε με σκοπό νά ἀναδείξω την εὐθυνοφοβία, την μειωμένη ἀντιληπτικότητα καί το ἔλλειμμα πολιτικῆς εὐθυκρισίας ποῦ διαπερνᾶ την Ἑλληνική κοινωνία τίς τελευταῖες δεκαετίες. Η Πόλη δέν θωρακίζεται ἀπό τα τείχη ἀλλά ἀπ' τους πολίτες της. Ὅταν δέν ὑπάρχουν Πολίτες ἁπλά δέν ὑπάρχουν Πόλεις. Ἡ Πόλη δομεῖται ἀπ' τα ποιοτικά χαρακτηριστικά 88

τοῦ Πολίτη. Ἀπό πολίτες μέ ἐλλειμματική πολιτική συνείδηση το οἰκοδόμημα εἶναι σαθρό καί ἑτοιμόρροπο. Καί ἐπειδή ἔχω μεγαλώσει ἀρκετά μᾶλλον γιά νά εἶμαι ρομαντικός, πιστεύω τελικά ὅτι οἱ << πολίτες>> παίρνουν αὐτό πού τους ἀξίζει καί δυστυχῶς μέσα στό μπασταρδεμένο ἐκλογικό σύστημα που ὑφίσταται σήμερα ἐγκλωβίζονται καί οἱ πραγματικοί Πολίτες. Σκέφτομαι καμμιά φόρα ὅτι θά'θελα πολύ αὐτός ὁ καταγγελτικός λόγος νά μποροῦσε νά ἐκφωνηθεῖ ἀπό κάποια ἐξέδρα, σάν αὐτές που στήνονται προεκλογικά γιά τους πολιτικούς θιασάρχες. Δέν ἔχω καμμία κρυφή πολιτική φιλοδοξία ἀλλά δέν κρύβω ὅτι θά 'θελα πολύ νά μποροῦσα νά καταγγείλω μπροστά στά κομματόσκυλα καί τους κομματικούς ἀμνούς ὅλη αὐτή την πολιτική καχεξία. Ἀλλά πάλι φοβᾶμαι ὅτι θά πάει το σάλιο μου χαμένο, γιατί το χειρότερο δέν εἶναι νά κοιμᾶσαι ἀλλά νά μή θέλεις νά ξυπνήσεις. Φαντάζομαι την ἀντιδράση ὅλων ἐκείνων των ἀτομικοτήτων ὅταν κάποιος θά τους ὑποδείκνυε χωρίς χάιδεμα την πολιτική τους ἀνεπάρκεια. Φωνές καί τσαμπουκάδες…Τσάμπα μάγκες δηλαδή, κρυμμένοι στήν ἀσφάλεια της ὀχλοκρατίας καί της ἀνωνυμίας. Ἕνας ρόλος που συνήθιζαν ἄλλωστε τόσα χρόνια χωρίς νά τολμοῦν νά διεκδικήσουν καί νά ἀπαιτήσουν κατά πρόσωπο… Θά μποροῦσε ἄνετα ὅλη αὐτή ἡ πολιτική νιρβάνα νά ἀντικατοπτριστεῖ στόν παρακάτω στίχο τοῦ Σαββόπουλου : << Ἀφοῦ δέν εἶχε νέα εὐχάριστα νά πεῖ , καλύτερα νά μή μας πεῖ κανένα>>. Ἀρκέστηκαν οἱ περισσότεροι στά εὔκολα τα λόγια τα μεγάλα ,χωρίς 89

νά ζητοῦν αἴτια καί σκοπούς. Νανουρίστηκε ἡ Ἑλληνική κοινωνία ἀπ' τα πολιτικά παραμύθια ἀναλώνοντας την ἐνεργητικότητα της στίς ἐξέδρες των γηπέδων καί στίς πίστες των μπουζουκομάγαζων. Εἶναι τοὐλάχιστον λυπηρό ὅσο καί ἀδικαιολόγητο γιά ἕναν λαό μέ τόσο μεγάλη καί ἔνδοξη Ἱστορία, ἀλλά ὅπως ἀποδείχθηκε μέ τόσο ρηχή συνείδηση καί ἱστορική μνήμη, νά σύρεται ἕρμαιο στό ἅρμα του κάθε πολιτικοῦ καιροσκόπου. Ὁ Ἑλληνικός λαός μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο ἀναζητοῦσε ταυτότητα καί ὁράματα. Εἰδικά μετά την μεταπολίτευση διψοῦσε γιά πολιτικές ἀνατροπές που θά ἐκπλήρωναν τον πόθο γιά λαϊκή κυριαρχία καί κοινωνική δικαιοσύνη. Ἡ δικτατορία τοῦ Παπαδόπουλου στέρεισαι την ἐλεύθερη πολιτική ἔκφραση καί ἡ πτώση της χούντας προανήγγειλε μιά ἀλλαγή που θά ἀποκαταστούσε τους εὐσεβεῖς δημοκρατικούς πόθους ἑνός ταλαιπωρημένου λαοῦ. Ἄντ’ αὐτοῦ ἡ μεταπολίτευση ἀποδείχθηκε το ὄπιο που νάρκωσε τον λαό καί πέρασε τα πιό ἰσοπεδωτικά μέτρα ἀλλάζοντας την φυσιογνωμία ἑνός ἔθνους. Οἱ ἄνθρωποι πού ἀνέλαβαν νά ὁδηγήσουν την χώρα πρός την ἀλλαγή στάθηκαν ἀνάξιοι καί προδότες. Ἡ εἰρωνεία εἶναι ὅτι σήμερα τα ὀνόματα τους συνοδεύονται ἀπό βαρύγδουπες λέξεις ὅπως <<ἐθνάρχης>> , <<σοσιαλιστής>>, <<μεταρρυθμιστής>>… Δέν μου κάνει ἐντύπωση νά παπαγαλίζονται αὐτοί οἱ χαρακτηρισμοί ἀπό στόμα σέ στόμα κι ἀπό γενιά σέ γενιά, ἀφοῦ η ἀδιαφορία γιά την μελέτη της Ἱστορίας εἶναι δυστυχῶς μιά ἀπό τίς παθογένειες τοῦ σημερινοῦ νεοέλληνα καναπεδάκια. Ἡ Ἱστορία 90

ὅμως εἶναι ἀμείλικτη καί δέν χρωματίζεται ὅσο κι ἄν κάποιοι θέλουν νά την χρωματίσουν καί νά την οἰκειοποιηθοῦν.Σέ ἀντίθεση μέ τους νεοέλληνες, στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ἡ Ἱστορία τύχαινε τέτοιου σεβασμοῦ που την θεωροῦσαν την μητέρα των ἐπιστημῶν. Καί δέν εἶχαν ἄδικο, διότι ἡ Ἱστορία εἶναι ὁ φωτεινός φάρος που στέκει στά ἄδυτα γιά νά ἐνημερώνει καί νά προστατεύει ἀπό ἐπαναλαμβανόμενα λάθη, μιᾶς καί ἡ πορεία της εἶναι κυκλική . Ὅποιος κλείνει τα μάτια καί ἀγνοεῖ αὐτό τον φάρο το σίγουρο εἶναι ὅτι θά γκρεμοτσακιστεῖ. Ἡ κρίση της Ἑλληνικῆς κοινωνίας δέν εἶναι μόνο οἰκονομική. Εἶναι πρωτίστως κρίση ἀξιῶν. Σαφῶς καί κανείς δέν παραβλέπει τον ἀρμαγεδώνα που λεηλατεῖ τίς χῶρες μέ ὑποβαστάζουσα οἰκονομία. Εἶναι ἕνα οἰκονομικό τσουνάμι που ξεκίνησε το 2008 ἀπ' την Ἀμερική καί ἔχει καταβροχθίσει τίς χῶρες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ νότου μεταξύ πολλῶν ἄλλων . Μιά κρίση που στήθηκε ἀπό τεχνοκρατικά γουρούνια γιά νά ἐλέγξουν την παγκόσμια οἰκονομία. Τοποθέτησαν ἀρχηγούς κρατῶν-μαριονέττες γιά νά μποροῦν νά τους ἐλέγχουν καί νά ἐξυπηρετοῦν τα συμφέροντα τους. Ἡ σημερινή ἐξαθλίωση καθρεφτίσει τα ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ ἐλέγχου. Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι ἄν ψέλλιζες πρίν 10 δέν χρόνια γιά Ἑλληνική χρεοκοπία θά σέ ἔτρωγαν ζωντανο! Τότε που ὁ πρωθυπουργός της Ἑλλάδος καλωσόριζε την Ὀλυμπιάδα τοῦ 2004 στήν Ἀθήνα, διατυμπανίζοντας ὅτι ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται στό club των ἰσχυρῶν καί εἶναι μιά σημαντικώτατη οἰκονομική δύναμη που διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στό βαλκανικό γίγνεσθαι. Ἦταν 91

αὐτός που ὑπερθεμάτιζε στήν (γυάλινη ὅπως ἀποδείχθηκε) οἰκονομία, λέγοντας ὅτι ἐπί ἡμερῶν του ζοῦμε χωρίς ἐξωτερικό ἤ ἐσωτερικό δανεισμό. Ἀπό κάτω το φιλοθεάμων κοινό φούσκωνε ἀπό ἐθνική ὑπερηφάνεια καί ἀπομακρυνόταν ἀπ' την πραγματικότητα ,ἀφοῦ τα καταναλωτικά δάνεια πού του χορηγοῦσαν σάν στραγάλια τον ταξιδεῦαν σ'ἄλλη γῆ σ'ἀλλά μέρη… Καί δως του τα διακοποδάνεια ,καί δως του τα ὑπερεκτιμημένα ἀκίνητα , καί δως του οἱ πιστωτικές κάρτες. Ποιό πολλές ἦταν οἱ πιστωτικές κάρτες στά πορτοφόλια παρά τα χαρτονομίσματα. Μιά πλασματική εὐημερία που κάλυπτε την κενή ζωή των περισσοτέρων. Ἄρτον καί θεάματα καί μυαλό γιά κλάματα! Μέχρι ποιητής γίνεσαι σ'αὐτή την κωμικοτραγική θεατρική παράσταση… Σἀὐτό το κακόγουστο θέατρο του παραλόγου ὅμως οἱ πρωταγωνιστές ἐμπαίζουν την νοημοσύνη καί ποδοπατοῦν την ἀξιοπρέπεια ἑνός ἀποχαυνωμένου κοινοῦ. Γιά ὅσους ἔχουν την τύχη νά γνωρίζουν το μύθο τοῦ σπηλαίου τοῦ Πλάτωνος δέν εἶναι δύσκολο νά ἀντιληφθοῦν την εἰκόνα. Γιά ὅλους τους ἄλλους ἀρκεῖ νά κοιτάξουν τίς τσέπες τους καί ὕστερα νά ἀναζητήσουν τα δημοσιεύματα μέ τον παράνομο πλουτισμό ἐκείνων των πολιτικῶν που ἐπέλεγαν πίσω ἀπ' το ἐκλογικό παραβάν. Το χείριστο της ὑπόθεσης εἶναι ὅτι αὐτά τα λάθη ἐπαναλήφθηκαν ὅλα αὐτά τα χρόνια ἀπ' το ἴδιο φιλοθεάμων κοινό. Κι ἄν το <<Δίς ἐξ ἀμαρτείν οὐκ ἀνδρός σοφοῦ>> φανερώνει ἐπίπεδο μειωμένης σοφίας, το <<

92

Πολλάκις ἐξ ἀμαρτείν>> τί ἐπίπεδο φανερώνει ἄραγε;;; Κάτι μου λέει γιά ἐπίπεδο…ΔΑΠΕΔΟ ἀλλά ἅς κάνω ὅτι το παραβλέπω... Συνάντησα τίς προάλες ἕνα φίλο καί συζητούσαμε γιά το δράμα της Ἑλληνικῆς πραγματικότητας. Ἀφοῦ ἐφήβραμε καί οἱ δύο δικαιολογίες που ἔστεκαν ἐμπόδιο τάχα γιά μιά προγραμματισμένη συνάντηση, μπήκαμε σέ πιό σοβαρές καί εἰλικρινεῖς κουβέντες. Ἦταν κι αὐτός ἕνας ἀπ' τους τυχερούς που εἶχε ἀκόμα δουλειά.Τσεκουρεμένος ὁ μισθός του βέβαια ,προσπαθοῦσε νά βρεῖ διέξοδο στόν φοροεισπρακτικό ὁδοστρωτήρα που τον ἀκολουθοῦσε κατά πόδας. Περνοῦσε στά πολύ <<ψιλά>> τίς ἐργασιακές συνθῆκες που θύμιζαν σκλαβοπάζαρο του 18ου αἰώνα,γιατί θεωροῦσε τον ἑαυτό του πολύ προνομιοῦχο που εἶχε ἔστω αὐτό το πικρό μεροκάματο. Κάποια στιγμή στή συζήτηση ἀνέφερα την συγγραφική μου ματαιοδοξία . Την ἀνάγκη καί την ἐπιθυμία μου δηλαδή νά καταγράψω πολιτικές συμπεριφορές καί νά ἐπιμερίσω χωρίς ρετουσάρισμα τίς εὐθύνες της Ἑλληνικῆς κρίσης ὅπως τοὐλάχιστον τίς ἀντιλαμβάνομαι ἐγώ. Ἀναρωτήθηκε πόσο εὔκολο εἶναι αὐτό το ἐγχείρημα ἀφοῦ προφανῶς χρειάζεται ἐμπνευση καί χρόνος γιά κάτι τέτοιο. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μέ τον χρόνο δέν τα πάω καλά. Βρισκόμαστε σ'ἕνα διαρκή κυνηγητό καί δυστυχῶς αὐτός που πάντα τρέχει νά πιάσει τον ἄλλον εἶμαι ἐγώ. Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως την ἐμπνευση εὐτυχῶς τα πράγματα εἶναι πιό εὐνοϊκά. Ἀρκεῖ καί μόνο μιά συζήτηση μέ κάποιον γιά νά πάρεις ὑλικό πολλῶν σελίδων. Ὅπως του ἐξήγησα, ἀπό μιά συνομιλία εἰσπράττω ἀπόψεις καί 93

προσπαθῶ νά ἀντιληφθῶ τα μήκη τωνσυχνοτήτων τους. Σέ μιά ἀπ' αὐτές τίς τυχαῖες συνομιλίες συγκράτησα την λέξη <<κατεστημένο>>. Ἦταν ἕνας 55αρης τύπος πού κατηγοροῦσε τους πάντες καί τα πάντα . Εἶχε ἐπιβιβαστεῖ στό λεωφορεῖο που ἤμουν καί μιᾶς καί δέν εἶχα τίποτα καλύτερο νά κάνω, χάζευα αὐτά πού ἔλεγε. Το μεγαλύτερο ἀνάθεμα το ἔριξε στόν σημερινό πρωθυπουργό ζητώντας κοινωνική δικαιοσύνη καί ἐπιστροφή στους πρό 5ετίας ὅρους διαβίωσης . Ἔλεγε, ἔλεγε, ἔλεγε…Κάποια στιγμή δέν ἄντεξα καί του εἶπα : <<Ἐσύ τον ψήφισες ὅμως! >>. Μιά αὐθαίρετη κατηγορία μέν, ἀλλά στό πρόσωπό του ἔβλεπα ὅλους ἐκείνους τους ὑποκριτές που καταδικάζουν μιά πολιτική κατάσταση την ὁποία ὅμως ἔχουν πριμοδοτήση μέ την ψῆφο τους. Ὅλους ἐκείνους που οἰκτίρουν την τύχη τους κατόπιν ἑορτῆς λές καί δέν ἔχουν δεῖ τα προεόρτια. Ἡ ἀπάντηση που εἰσέπραξα ἦταν μᾶλλον ἀναμενόμενη ἀλλά ἀμφιβόλου εἰλικρινείας. <<Ἐγώ δέν τον ψήφισα>>, μου εἰπε λιτά καί μᾶλλον μουδιασμένα. Συνέχισα ἐπιμηκύνοντας μιά ρητορική καί ἄσκοπη συζητήση ρωτώντας : << Πώς βγῆκε τότε ἄν δέν τον ψήφισες ἐσύ, ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος; >> Ἴσως αὐτή ἡ ἐρώτηση νά ἐρέθισε τίς εἰλικρινεῖς χορδές του καί ἄρχισε νά κελαηδάει . << Καί νά μήν τον εἶχα ψηφίσει πάλι αὐτός θά ἔβγαινε, εἶναι κατεστημένο!>>. Ἐκεῖ πιά ἐγκατέλειψα κάθε προσπάθεια

94

ἐπικοινωνίας . Ἦταν προφανές ὅτι οἱ συχνότητες που ἐκπέμπαμε ἦταν διαφορετικές. Ὄχι γιατί εἴχαμε διαφορετική ἄποψη ἀλλά γιατί ζούσαμε σέ διαφορετικές πραγματικότητες. Γιά φαντάσου νά μήν θές νά ψηφίσεις κάποιον καί τελικά νά το κανείς ἐπειδή θεωρεῖς ὅτι εἶναι κατεστημένο, ὅτι θά 'βγει δηλαδή ἔτσι κι ἀλλιῶς! Δέν εἶχε προφανῶς ἀναρωτηθεῖ ποτέ ὅτι αὐτό το ‘’Κατεστημένο’’, το δόμησαν αὐτός καί ὅσοι σκέφτονται σάν αὐτόν, ἐξαιτίας της μεμψιμοιρίας καί της ἀδράνειάς τους. Εἶναι ἀδιανόητο νά ψηλαφίζεις το πρόβλημα , νά ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι κάτι δέν πάει καλά καί νά δίνεις ἐπ' ἀόριστου ἀδεια στήν συνείδηση σου, ἀφήνοντας το νά διογκώνεται. Ἡ ἀπόφαση μιᾶς ἄλλης ἐπιλογῆς ὅμως θά τον ὑποχρέωνε σέ μιά σύγκρουση μέ το ‘’Κατεστημένο’’. Κι ἐκεῖ πιά θά ἄρχιζαν τα δύσκολα. Ἡ σύγκρουση εἶναι μιά λέξη που ἔχει παραμείνει ξεχασμένη στα λεξιλόγια τίς τελευταῖες δεκαετίες. Ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπ' την ‘’Προσαρμοστικότητα’’. Κάθε προσπάθεια ἐπαναφοράς της λέξης συνοδεύεται μέ διστακτικότητα, ἄν ὄχι ἀπό ἐνόχληση. Εἶναι διάχυτο το << Σφάξε μέ ἀγά μου ν'ἁγιάσω>> που ἀπειχεί πεντακάθαρα την νοοτροπία τοῦ νεοέλληνα που προσαρμόσει ἀβίαστα τον τράχηλό του στή λαιμητόμο… Ἡ ἀπορία που μπορεῖ νά προκύψει σέ πολλούς , εἶναι ἄν ὁ ἀρνητής του ‘’Κατεστημένου’’,θα γλυτώσει τελικά ἀπ' την οἰκονομική μέγγενη . Πίσω ὅμως ἀπ’ αὐτή την προβοκατόρικη ἐρώτηση κρύβονται συνήθως ἐκεῖνοι που ἔχουν παραδώσει ἀμαχητί θεμελιώδη ἀτομικά δικαιώματα. Ἀπαντάω λοιπόν μ'ἕνα τεράστιο 95

ΟΧΙ ! Μπορεῖ το ἀποτέλεσμα νά παραμείνει το ἴδιο, ἀλλά διαφέρει ἡ νοοτροπία που ἀντιμετωπίζει τίς προκλήσεις ὁ καθένα μας. Ἡ διαφορά τοῦ ὑποταγμένου καί τοῦ ἀρνητή της πολιτικῆς σήψης εἶναι ὅτι ὁ δεύτερος θεωρεῖ << Κατεστημένο >> μόνο τήν ἀδούλωτη σκέψη. Ἀπέχει μακράν ἀπ' την δουλική σκέψη των ἀτομικοτήτων που ἀντιδροῦν σάν τρομαγμένα παιδάκια μπροστά στόν κρατικό μπαμπούλα. Ἄν σέ ὅλες τίς ἐποχές της ἀνθρωπότητας δέν ὑπῆρχαν ἀνθρωποι που σέβονταν τον ἐαυτό τους καί δέν ἀντιδροῦσαν , θά ζούσαμε σάν τα ζῶα, μέ ἀρχηγό κάποιον που θά ἀξιολογοῦσε την ζωή μας ἀναλόγως του πρωινοῦ του ξυπνήματος. Πάντα τα πράγματα ἔχουν περισσότερες ἀπό μιά ἀναγνώσεις. Στό χέρι τοῦ καθενός ἐπαφίεται μέ τί γυαλιά θά τα διαβάσει. Ὅσο κι ἄν φαίνεται δύσκολο, ἄν το τολμήσει θά διαπιστώσει ὅτι το μόνο δύσκολο εἶναι νά ἀποδράσει ἀπό την ‘'Κατεστημένή'’ του ἀδρανεία… Ὅσο κι ἄν μέ ἐκνευρίζει ἡ κοινωνική νάρκωση, εἶναι πολλές οἱ φορές που ἔχω ἀναρωτηθεῖ ἄν εἶμαι αἱρετικός . Ἄν οἱ πολιτικές μου ἀπόψεις εἶναι ἀπόρροια μιά γενικώτερης αἱρετικῆς μου διάθεσης που μέ σπρώχνει νά παρεκκλίνω ἀπ' το σύνολο. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μέ τους αἱρετικούς τα πάω καλά, μέ την ἐννοια ὅτι τους θεωρῶ σκεπτόμενους. Ὀφείλω νά ὀμολογήσω ὅτι διακρίνω στόν κάθε αἱρετικό ἄνθρωπο ἕναν προβληματισμό που εἶναι ἀποτέλεσμα σκέψης. Ἡ ἐπικοινωνία μ'ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο , ἄν δέν ἔχει μεταλλαχθεῖ σέ δογματικό, θά ἐκπέμπει ἄν μή τί ἄλλο στήν ἴδια συχνότητα διότι θά ἔχει κοινή ἀφετηρία την σκέψη. Μπορεῖ νά ἀπέχουμε παρασάγγας ἀπ' την προσέγγιση του ἐξεταζομένου

96

ἀντικειμένου. Το σίγουρο εἶναι ὅτι θά ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα που θά ἐνισχύουν τίς ἑκατέρωθεν ἀπόψεις, κι ἡ παραγώμενη σκέψη εἶναι χαρακτηριστικό Πολίτη. Καί μιᾶς καί ξεκίνησα το αἱρετικό μου πορτραίτο λέω νά το συνεχίσω . Στήν πολιτική δέν συμβιβάζομαι μέ το ‘'Κατεστημένο'’ ὅπως ἔλεγε κι ὁ τύπος στό λεωφορεῖο. Οὔτε μέ κομματάρχες καί μαντρώματα. Γενικῶς ὅταν ἀκούω γιά ποιμένες καί ποίμνια γυρίζω ἐπιδεικτικά την πλάτη μου. Οἱ τσοπάνηδες βρίσκονται παντοῦ εἴτε μέ κοστούμια ,εἴτε ἄμφια, εἴτε ἀθλητικές φανέλλες...Κάθε Κυριακή πίπτει ὁ ὀβολός τοῦ ποιμνίου στό παγκάρι της Ἐκκλησιᾶς καί στό ταμεῖο των γηπέδων. Πιτσιρικάς συνήθιζα νά λέω ὅτι εἶμαι Ὀλυμπιακός ἀλλά τα τελευταία χρόνια το μόνο πού μέ συγκινεῖ ἀπ' αὐτή την ὁμάδα εἶναι ὁ δαφνοστεφανωμένος ὀλυμπιονίκης. Ὅπως ὅλες οἱ ἑταιρεῖες ἔτσι κι αὐτή ἡ ποδοσφαιρική ἑταιρεία μεριμνᾶ γιά τα συμφέροντα της καί δή τα οἰκονομικά. Καί καλά κάνει. Το κακό εἶναι ὅτι δέν το ἀντιλαμβάνονται ὁρισμένοι συμπλεγματικοί ὀπαδοί της. Καί πάλι ὅμως το ἀνάθεμα δέν το ἔχει ἡ διοίκηση του Ὀλυμπιακοῦ ἀλλά τα πρόβατα που ἀκολουθοῦν. Πάντα ἀναρωτιόμουν τί θά γινόταν, ἄν μέσα σέ μιά νύχτα τελείως ξαφνικά καί αὐθαίρετα, ἀποφάσιζε το κράτος νά ὑποβιβάσει 2 κατηγορίες τον Ὀλυμπιακό. Θά εἶναι ὑπερβολή ἄν ὑποθέσω ὅτι θά καιγόταν ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα; Θά στηνόταν κανόνια στήν Καστέλλα καί θά ἔπεφτε ἡ Κυβέρνηση! Ὁ παλμός των μαζικώτατων 97

κινητοποιήσεων δέν θά ἀφηνε κανένα περιθώριο στήν κυβέρνηση. Εἶναι νωπό το παράδειγμα των Ἡρακλειδών φιλάθλων που ἔκαναν δυναμική πορεία διαμαρτυρίας γιά τον ὑποβιβασμό της ὁμάδος τους, που σημειωτέον ἦταν καί δικαιολογημένος! Μήπως κάνω λάθος; Μήπως δέν θά ξεσηκωνόταν ἀκόμα καί οἱ πέτρες;;; Δυστυχῶς δέν κάνω λάθος…Όταν ὅμως ὑποβιβάζεται ἡ ζωή σου ἀγανακτισμένε φίλαθλε τοῦ Ὀλυμπιακοῦ γιατί δέν ξεσηκώνεσαι; Πού εἶναι ἡ ὁρμή καί το πάθος ἐκείνων των ὀπαδῶν που στό ὄνομα της ὁμάδος τους βλέπουν θρησκεία καί ὅτι ἄλλη παπαριά τους πλασάρει ὁ ἀρχηγός του συνδέσμου; Πού εἶναι τα ἀγανακτισμένα νιάτα που θά γκρέμιζαν τοίχους καί θά ἔτρωγαν σίδερα γιά τον ἄδικο ὑποβιβασμό της ὁμάδος τους;;; …Αὐτά τα νιάτα ὅμως μέ την φλογερή ὁρμή ἀνέχονται τον ἄνεργο πατέρα . Ἀνέχονται την ἄνεργη μητέρα. Ἀνέχονται τον παππού μέ την κουτσουρεμένη σύνταξη. Ἀνέχονται τον καρκινοπαθή θείο που δέν ἔχει δωρεάν φαρμακευτική καλύψη καί ἀργοπεθαίνει ἀβοήθητος. Ἀνέχονται γενικώς… Ποιός εἶναι ὁ πραγματικός μάγκας λοιπόν; Αὐτός πού ἀντιδράει ὅταν του ὑποβιβάζουν την ζωή ἤ αὐτός πού ἀντιδράει στόν ὑποβιβασμό της ἑταιρείας τοῦ Μαρινάκη , τοῦ Ἀλαφούζου ἤ ὁποιου ἀλλου ἐπιχειρηματία; Εἶναι συμμέτοχοι στό μετοχικό κεφαλαῖο της ἑταιρείας αὐτοί οἱ εὐέξαπτοι ὀπαδοί καί κόπτονται γιά τα συμφέροντα τους; Στό μόνο που εἶναι συμμέτοχοι εἶναι στό κατρακύλισμα της Ἑλληνικῆς κοινωνίας που ἔκανε σημαία το ΤΙΠΟΤΑ. Ὀχυρώθηκαν πίσω ἀπό εὐτελή ὀχυρά καί ἀνάλωσαν τον

98

τσαμπουκά τους στίς κερκίδες καί στά ξενυχτάδικα. Οὔτε προβληματισμός γιά το κυβερνητικό νταβατζηλίκι, οὔτε φυσικά καμμία ἀντίσταση. Κατά τα τ'ἀλλα ‘''Θρύλε θεέ μου Ὀλυμπιακέ μου ,καί το πρωί σου ἔρχομαι στή ΔΟΥ ἔφορε μου ! ‘’ Ἔστω κι ὁ μισός τσαμπουκάς να μεταφερόταν ἀπ' τις κερκίδες των γηπέδων στίς θυρίδες των ἐφοριῶν, θά εἶχαν ἀλλάξει πολλά πράγματα… Ἀλλά ὅπως εἶπα, ὁ κάτοικος αὐτῆς της χώρας διοχετεύει ἀλλοῦ τον προβληματισμό καί την δυναμική του. Εἶμαι σίγουρος ὅτι ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοί πού ἀναρωτηθῆκαν τί σημαίνει ἡ περιβόητη ‘’Ἀνακεφαλαιοποίηση’’ των τραπεζῶν καί ποιούς ἐξυπηρετεῖ. Εἶναι ὅμως προθυμότατοι νά βάλουν βαθιά το χέρι στή τσέπη καί νά τ'ἀκουμπήσουν γιά νά συνεχίσει το τραπεζικό σύστημα την ρευστότητα του.Αὐτό τους εἶπαν, αὐτό παπαγαλίζουν, ἔτσι κάνουν … Ποιοί οἰκειοποίθηκαν ὅμως την ἀπολεσθεῖσα ρευστότητα, δέν φαίνεται νά ἀπασχολεῖ τον φορολογούμενο. Αὐτός ἔχει ὑποταχθεῖ στίς κυβερνητικές ἀπειλές του ‘’Πρέπει νά πληρώσεις’’ χωρίς κἄν νά σκεφτείς ὅτι θά μποροῦσες νά ἀπαντήσεις ἀρνητικά. Το τελευταῖο ‘’ὈΧΙ’’ που ἀκούστηκε ἦταν δυστυχῶς πολύ παλιά, ἀπό ἀνθρώπους που εἶχαν ἀξίες καί πιστεῦαν σέ ἰδανικά. Διαβάζω καί ξαναδιαβάζω αὐτές τίς ἀράδες μέ την ἀνησυχία μήπως εἶμαι ἐγώ ὁ ἀπόλυτος καί ἔχω ἀγκυλώσεις που δέν κάμπτονται. Μήπως το Μνημόνιο μέ ἔχει φέρει πρό τετελεσμένων γεγονότων καί δέν μπορῶ νά το ἀποδεχτῶ. Το σίγουρο εἶναι ὅτι δύσκολα ἀποδέχομαι την τόση μεγάλη ἠλιθιότητα γύρω μου. Ἀκούγεται πολύ ἐγωιστικό μέν, ἀλλά το σίγουρο εἶναι ὅτι αὐτό το 99

βιβλίο δέν εἶναι ἁπαλό χάδι στά ὦτα των πολλῶν.Ἔτσι κι ἀλλιῶς ὅσο κι ἄν προσπαθήσει κάποιος νά προσεγγίσει την ἀλήθεια των πραγμάτων ,ὁ λόγος του θά ἐμφορεῖται πάντα ἀπό την ὑποκειμενικότητα της λογικῆς του. Στάζω μέλι αὐτό εἶναι ἀλήθεια…Ἐγώ τοὐλάχιστον ἔχω το ‘’Γνώθι σ'αὐτόν’’ ἔχοντας ἀποκαλύψει ἐξ ἀρχῆς τον ὑποκειμενισμό μου. Πρίν ξεδιπλώσω τον καταγγελτικό μου λόγο, φρόντισα νά κάνω την αὐτοκριτική μου. Εἶναι κι αὐτή μιά πανέμορφη λέξη που λείπει ἀπ' το λεξιλόγιο των νεοελλήνων. Ἀπ' την ἄλλη σκέφτομαι πως αὐτή την περίοδο δέν εἶναι το καλύτερο νά ἐκφράζω τόσο ἔντονα αὐτόν τον ‘’εἰσαγγελικό’’ λόγο πρός ἐκείνους που ἔπαψαν νά εἶναι Πολίτες. Πάρα πολλοί εἶναι αὐτοί που ἔχουν χάσει τίς δουλειές τους, ἔχουν βάλει λουκέτο στά μαγαζιά τους, πάμπολλοι ἀντιμετωπίζουν το πρόβλημα της στέγασης καί σίγουρα το τελευταῖο που θά ἤθελαν νά διαβάσουν εἶναι κάποιον που τους ἐπιρρίπτει το μεγαλύτερο μερίδιο εὐθύνης γι' αὐτήν την κατάσταση. Ὅσο καί νά ἐνοχλεῖ ὅμως ἕνας τέτοιος καταγγελτικός λόγος εἶναι ἄκρως ἀπαραίτητος γιά νά ξεκινήσει μια προσπάθεια παλινόρθωσης της κοινωνίας. ( Μου φαίνεται ὅτι κατά βάθος παραμένω ἀκόμα ὁραματιστής…). Ἕνα πρόβλημα ἔχει πιθανότητες λύσης μόνο ἄν γίνει ἔγκαιρη καί ἔγκυρη διάγνωση. Γιά ἀρκετούς δυστυχῶς το ‘’Eγκαιρη ’’ δέν ἰσχύει πιά γιατί ἀνηφορίζουν ἤδη τον Γολγοθά τους. Γιά ὅλους ὅμως εἶναι χρήσιμη ἡ ‘Ἔγκυρη ’’ διάγνωση. Ὅταν ἀντιληφθεῖ ὁ καθένας ὅτι δέν εἶναι γρανάζι καί ἀριθμός ἀλλά ἄνθρωπος μέ 100

ἀξιοπρέπεια καί δικαιώματα, τότε θά ἐκλείψουν ὅλες ἐκεῖνες οἱ συμπεριφορές που προσβάλουν την κοινωνία των ἐλεύθερων συνειδήσεων, ὑποβιβάζοντάς την σέ κοπάδι μαζανθρώπων . Το σημαντικώτερο εἶναι ὅτι θά πάψει νά ἐπαιτεῖ καί θά ἀρχίσει νά ΑΠΑΙΤΕΙ. Θά νοιώσει δυνατός καί αὐτεξούσιος χωρίς νά οἰκτίρει την κακή τύχη γιά την ἐξαθλίωση του. Την τύχη την φτιάχνουμε μόνοι μας. Οἱ ἐπιλογές μας διαμορφώνουν τον τρόπο ζωῆς που θέλουμε νά διάγουμε. Τα ἀπροσδόκητα γεγονότα ὀφείλουμε νά τα ἐπεξεργαζόμαστε καί νά τα διαχειριζομαστε μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά ἐπηρεάσουν ὅσο το δυνατόν λιγότερο την ζωῆς μας. Το θέμα ‘’Τύχη’’ μέ κάνει νά ἀκροβατῶ σέ μεταφυσικά νήματα καί ὀμολογῶ δέν ὑπῆρξα πότε καλός ἀκροβάτης. Ἄλλωστε μιά δυνατή συνείδηση ἐπιβάλλεται νά ἀγωνίζεται ὁποῖο πρόσημο κι ἄν ἔχει ἡ τύχη. Αὐτοπεποίθηση χρειάζεται καί διάθεση γιά ἀγώνα . Προϋπόθεση αὐτῆς της διάθεσης εἶναι ἡ συνειδητοποίηση τοῦ προβλήματος, προϋπόθεση της ὁποίας εἶναι ἡ ἀντιληπτική ἱκανότητα , ἡ ὁποία μέ την σειρά της προϋποθέτει την αὐτογνωσία … παρ' τ ‘ἀυγό καί κούρευτο μέ λίγα λόγια, γιατί ἁπλά λείπει ἡ βασικώτερη προϋπόθεση που εἶναι ὁ…ΠΟΛΙΤΗΣ! Ἴσως θά ἦταν πιό χρήσιμο αὐτό το μεσημέρι που ὁ ἥλιος μέ βαράει στό κεφάλι, νά ἐπισπεύσω λίγο το χρόνο μου καί νά ἀφήσω στήν ἄκρη Πολίτες καί ἀγύρτες! Γιά ἀκόμα μιά φόρα κυνηγάω τον χρόνο, ἀφοῦ εἶναι Σάββατο καί πρέπει νά προλάβω το κρεοπωλεῖο ἀνοιχτό . Τώρα που το σκέφτομαι ἄν διανοηθῶ νά πῶ αὐτά τα λόγια στόν φίλτατο κατά τ'ἄλλα κρεοπώλη της γειτονιᾶς μου, το 101

πιθανώτερο εἶναι νά μου πεῖ νά πάω νά κοιταχτῶ. Δέν μπορεῖ νά ἀκούσει κουβέντα γιά ἀλλαγή της κομματικῆς του ταυτότητας, λέγοντας χαρακτηριστικά ὅτι προτιμᾶ νά κόψει το χέρι του μέ τον μπαλτά παρά νά ἀλλάξει κόμμα. Ἔτσι περιορίζομαι στίς μπριζόλες μου γλυτώνοντας ἀπ' την προσβολή του, βγάζοντας κι αὐτόν ἀπό το δίλημμα νά ξανακοιτάξει το θέμα μέ τον μπαλτά! Τέτοιοι ἄνθρωποι μέ κοντόφθαλμες ἀπόψεις εἶναι δυστυχῶς πολλοί, ἀφοῦ βάζουν το κόμμα πάνω ἀπ' το ὑπαρξιακό τους κῶμα! Παραχωροῦν τους ἑαυτούς τους στην συνειδησιακή κιμαδομηχανή, σάν αὐτή που περνάει το μοσχαράκι ὁ φίλτατος κρεοπώλης.Ὅσο ὅμως κι ἄν το σύστημα σέ ὑποχρεώνει νά πολτοποιηθείς καί νά γινεῖς κιμάς , ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά ἀπ' σένα ἄν θά γινεῖς μάζα. Εἶναι γνώρισμα ἐκτροχιασμένης κοινωνίας νά μήν μπορεῖ νά ἐννοήσει το πρόβλημα καί τα δεδομένα του.Ἡ πλειονότητα των ἀτομικοτήτων που συνθέτουν την κοινωνία, ἀδυνατεῖ ἀκόμα καί σήμερα νά προσδιορίσει τον ὑπαίτιο γιά ὅλη αὐτή την τραγωδία . Σκᾶνε σάν φωτοβολίδες κατά καιρούς διάφορες σοφιστεῖες γιά το που πρέπει νά στραφεῖ το βέλος της τιμωρίας . Τα πράγματα εἶναι πολύ ἁπλά γιατί το μόνο που χρειάζεται εἶναι ἕνας καθρέφτης. Αὐτός ὅταν τον κοιτάξουν θά τους φανερώσει ἀμέσως τον ἔνοχο. Εὐτυχῶς ὅμως παντοῦ καί πάντα ὑπάρχουν οἱ ἐξαιρέσεις που δέν βλέπουν την ἀντανακλάση τους σ'αὐτόν τον καθρέφτη. Μοιάζουν σάν τα μαῦρα πρόβατα που ἀδυνατοῦν νά ἐγκλωβιστοῦν στή λογική της στάνης. Ἐπιλέγουν ἕνα διαφορετικό τρόπο σκέψης, ἀσυμβίβαστο καί αἱρετικό, διεκδικώντας χωρίς καμμία

102

διαπραγμάτευση την ἀξιοπρέπεια τους. Οἱ τρόποι διεκδίκησης γι'αὐτό το σκοπό εἶναι πολλοί, ἀλλά ὁ κοινός παρονομαστής εἶναι ἡ μαχητικότητα. Πέραν της ἐπίτευξης της προσωπικῆς ἰσορροπίας, γνώμονας της μαχητικῆς διεκδίκησης, πρέπει νά εἶναι ἡ ἀποκατάσταση των ἀδικιῶν καί ἡ δημιουργία κράτους Δικαίου.Ψευτολεονταρισμοί μέ κουκοῦλες καί μολότωφ ἀπομακρύνουν τα βλέμματα καί την σκέψη ἀπ' τον πραγματικό στόχο, γιά νά μήν πῶ ὅτι λειτουργοῦν ὡς παρακρατικά δεκανίκια. Ἡ ἀλλαγή χωρίς ἰδεαλιστικό ὑπόβαθρο ἐκφράζει ἁπλῶς συμπλεγματικούς καί καταπιεσμένους ἀνθρώπους που ἀρέσκονται στήν καταστροφή καί την δημιουργία του χάους . Μέ τέτοια ‘'Λουλούδια'’ ἀκόμα καί νά ἐπέλθει ἡ πολυπόθητη ἀλλαγή, το ἀπόσταγμα της θά ἀπέχει μακράν ἀπό το νέκταρ μιᾶς εὐνομούμενης πολιτείας.

Πάντα ἤμουν της ἄποψης ὅτι οἱ ἀκραῖες καταστάσεις ἀπαιτοῦν ἀκραῖες λύσεις. Οἱ ἀκραῖες λύσεις ὅμως δέν ταυτίζονται σέ καμμία περίπτωση μέ τίς τυφλές. Ἡ γενικεύση καί ὁ ισοπεδωτισμός εἶναι κακοί σύμβουλοι . Οἱ εὐθύνες πρέπει νά ἀποδίδονται στοχευμένα καί παραδειγματικά. Οἱ πολιτικές μαριονέττες που ἔχουν κάνει σουρωτήρι τα μυαλά καί τίς τσέπες τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, δέν πρέπει νά περιοριστοῦν μόνο στήν πολιτική τους καταδίκη ἀπομακρυσμένοι ἀπ' την Βουλή. Θά πρέπει νά ἀντιμετωπιστοῦν ἀπό στρατοδικεῖα μιᾶς καί οἱ ἴδιοι ἐπικαλοῦνται γιά την ἐπιβολή των ἀντισυνταγματικῶν χαρατσιῶν τους εἰδικές καί ἀκραῖες 103

καταστάσεις. Ἑπομένως ἡ δικαιοσύνη θά πρέπει νά ἀποδοθεῖ μέ τους ἴδιους ὄρους γιά νά μπορέσουν οἱ χιλιάδες νεκροί του μνημονίου νά βροῦν ἀνάπαυση. Ὅταν ἔχουν διαπραχθεῖ ἐγκλήματα κατά της πατρίδος το σκεπτικό της τιμωρίας ἐπιβάλλεται νά περνᾶ μέσα ἀπό το πρίσμα της ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας . Προσωπικά τάσσομαι ὑπέρ της θανατικῆς ποινῆς σέ ὅλους ἐκείνους που διαπιστωμένα ἔχουν κινηθεῖ μέ δόλο ἔναντι των ἐθνικῶν μας συμφερόντων.Στίς ἱστορικές μέρες που ζοῦμε ἔχουν διαπραχθεῖ ἐγκλήματα ἐπί ἐγκλημάτων ἀπ' την ἀντιλαϊκή καί ἀντεθνική κάστα των ξεπουλημένων πολιτικῶν που ὁρίστηκε νά διαχειριστεῖ την οἰκονομική κρίση της τελευταίας πενταετίας. Δέν θά χρειαστοῦν παρά λίγες γουλιές καφέ γιά τον ἀναγνώστη των περιβόητων Μνημονίων γιά νά διαπιστώσει το μέγεθος αὐτῶν των ἐγκλημάτων. Γιά ὁποιον ὅμως βαριέται ἀκόμα καί αὐτή την ἀνάγνωση, ὀφείλω νά τοῦ θυμίσω ὅτι οἱ ἐθνοπατέρες μας καί οἱ ἐθνομαμάδες μας ἔχουν ὑπογράψει παραχώρηση μέρους της ἐθνικῆς μας κυριαρχίας. Το χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτοί οἱ ἀνθρωποιἐντολοδόχοι που ἔχουν δέσει χειροπόδαρα την Ἑλληνική κοινωνία καί την σύρουν σ'ἕναν ὄλεθρο κινοῦνται ἀνάμεσα μας μέ ἀπύθμενο θράσος κηρύσσοντας τους ἑαυτούς τους ἐθνοσωτῆρες ! Ἀπέναντι τους ὑπάρχουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι που παρακολουθοῦν ἀμέτοχοι ὅλο αὐτό το ξεπούλημα της ζωῆς τους καί παραμένουν ἀκόμα καί σήμερα σφιχταγκαλιασμένοι μέ τον καναπέ τους. Παρακολουθοῦν ὅλο αὐτό το πολιτικό γαϊτανάκι μέ τους διαφόρους πρωτοχορευτές νά ἐναλλάσσονται τροποποιώντας λίγο 104

τον ρυθμό, ἔτσι γιά νά ἀνακατεύεται λίγο ἡ σούπα καί νά θολώνουν τα νερά. Το μαντήλι που στηρίζεται ὁ κάθε πρωτοχορευτής το κρατᾶνε τα μέσα μαζικῆς διαπλοκῆς καί το παρακράτος. Οἱ περιβόητοι γνωστοί –ἄγνωστοι δῆθεν ἀναρχικοί καί ἐπαναστάτες. Τσουτσέκια καί μακριά χέρια τοῦ κράτους που ἐξυπηρετοῦν πολιτικές ἀποπροσανατολισμοῦ καί ἀποσυντονισμοῦ. Ἔχει ἀναρωτηθεῖ ἄραγε ὁ τηλεπρεζάκιας των πρωινάδικων ποιός εἶναι ὁ πραγματικός ρόλος ὅλων αὐτῶν των ἐξτρεμιστῶν; Ὁ πιτσιρικάς μέ το γκαζάκι στό χέρι καί το ἄλφα μέσα στόν κύκλο κεντημένο στό μπουφάν του, ἀμφιβάλω πολύ κατά πόσο ἀντιλαμβάνεται την πολιτική πραγματικότητα. Χωρίς κἄν νά το ὑποψιάζεται, γίνεται ἄλλο ἕνα καλοδουλεμένο γραναζάκι αὐτοῦ τοῦ πανάθλιου πολιτικοῦ συστήματος. Κάθε τί πού συντηρεῖ μιά παράνομη πολιτική κάστα στήν ἐξουσία καθίσταται συνυπεύθυνο. Οἱ δολοφονίες ἀθώων πολιτῶν ἀπό ἕναν ἐκρηκτικό μηχανισμό ἐνδυναμώνουν την εἰκόνα τοῦ κράτους, ἀφοῦ ὁ τρομαγμένος κόσμος ἀναζητᾶ κάποιο στήριγμα ἀπ' τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα. Το μόνο πράγμα που ἐπιτυγχάνεται εἶναι ἀνασφάλεια . Καί ὡς γνωστόν ὁ λύκος στήν ἀναμπουμπούλα χαίρεται και ἀπό πρόβατα εἶναι γεμάτη ἡ Ἑλληνική κοινωνία… Δέν εἶμαι κατά των ἐπαναστατικῶν λύσεων καί των ἐνοπλων ἀγώνων. Γιά νά γίνει ὅμως κάτι τέτοιο ἀπαιτεῖται συνειδητοποιημένη κοινωνία μέ σαφή προσανατολισμό. Τρέμω καί μόνο στήν ἰδέα νά πάρουν ὅπλα στά χεριά τους οἱ χθεσινοί βολεψάκηδες του οχαδερφισμού καί του ζαμανφουτισμοῦ! Πρίν 105

παρει η κοινωνία τά ὅπλα, η κάλπη εἶναι ἐκείνη που πρέπει νά ἔχει τον πρῶτο ρόλο. Ἐκεῖ φαίνεται ὁ βαθμός ὡριμότητας της. Φτάνει ὅμως νά ρίξει κανείς μιά ματιά στίς ἐθνικές ἐκλογές τοῦ 2012 (ἐν μέσω μάλιστα ἀντιλαϊκῶν Μνημονίων) καί ἀρκεῖ νά διαπιστώσει ὅτι ὁ βαθμός ὡρίμανσης της ἦταν πλησίον του μηδενός μέ ἄριστα το δέκα !Ὁ μεγάλος νικητής των ἐκλογῶν ἦταν ἡ ἀποχή που ἔφτασε το ἐκπληκτικό 40% !!! Τί καταφέραν ὅλοι ἐκεῖνοι πού δέν ψηφίσαν; Ποιός ἦταν ὁ πραγματικά κερδισμένος; Αὐτοί που καταφέραν μ'αὐτό τον τρόπο νά διατηρηθοῦν στήν ἐξουσία συνεχίζοντας τον ἀντεθνικό τους ρόλο ἤ αὐτοί που << ἀπαξίωσαν>> τάχα αὐτό το πολιτικό σύστημα; Μήπως ἀπαξίωσαν την ἰδία τους την ζωή καί ὅλων των ἄλλων; Ὅταν ἔχει γυρίσει ἡ Ἑλλάδα δεκαετίες πίσω καί ἔχουν ξεχαρβαλωθεῖ τα πάντα μπορεῖ νά ἀναγνωριστεῖ ὡς πολιτική στάση ἡ ἀποχή; Ἡ τυφλή παραχώρηση της διακυβέρνησης σέ ἀνθρώπους που κακοδιαχειρίστηκαν την ζωῆς μας ἐκφράζει κοινωνική ὡριμότητα ;.. Μου θυμίζει τον Χατζηχρήστο στόν ‘'Μπακαλόγατο'’. Στό τέλος που ἀποκαλύπτεται ὅτι ὁ Νίκος Ρίζος εἶναι ὁ πραγματικός ‘’‘Λεγάμενος’’ ὁ Ζήκος τον καλεῖ σέ μονομαχία. Ὁ Ρίζος ἀποδέχεται την πρόσκληση καί ἐνῶ ὁ Ζήκος ἔχει φάει στήν προηγούμενη σκηνή ἤδη την πρώτη μπουνιά ,περιμένεις νά ἀντιδράσει καί νά πάρει το αἷμα του πίσω στήν μονομαχία. Ἀντ'αὐτοῦ γυρνάει την πλάτη λέγοντας ὅτι του ‘’Την ἔσκασε’’ καί νά παλέψει μόνος του… Τόσο ὑπεύθυνη ἦταν καί ἡ στάση ὅλων ἐκείνων των ἀτομικοτήτων που ὑποτίθεται ἀγανακτοῦσαν καί ἀναθεμάτιζαν 106

τους πολιτικάντηδες γιά την ἐξαθλίωση της ζωῆς τους. Ὅλο το προηγούμενο διάστημα ἀπαιτοῦσαν ἀλλαγή αὐτῆς της τραγωδίας ἀλλά τελικά γύρισαν την πλάτη τους προτιμώντας ἕναν δροσιστικό παγωτό ἤ ἕνα μακροβούτι σέ κάποια πολυσύχναστη παραλία . Πίστεψαν μάλιστα ὅτι ‘’ Την ἔσκασαν’’ στό σύστημα χωρίς νά ἀντιλαμβάνονται ὅτι το μόνο που ἀπαξίωναν ἐκείνη την στιγμή ἦταν ἡ μαύρη ζωή τους. Βλέποντας αὐτόν τον τραγέλαφο σηκώνεις τα χεριά ψηλά καί εὔχεσαι μόνο νά μήν εἶναι μεταδοτική ἡ ἀσθένεια! Το λιγότερο που αἰσθάνεσαι εἶναι ἐκνευρισμός καί ἀπογοητεύση . Μετά το ξανασκέφτεσαι καί λές ὅτι ὁ καθένας ἀρέσκεται σ'αὐτό πού ἐκφράζει ἡ πολιτική του στάση. Ἄλλος κοιτάζεται στό καθρέφτη καί βλέπει μιά κότα, ἄλλος ἕνα πρόβατο καί κάποιος ἄλλος ἕνα λιοντάρι. Αὐτό που ἐκφράζεις εἶναι αὐτό που νοιώθεις… Ἀνέκαθεν ἄκουγα την φράση ὅτι << Ο κάθε λαός κυβερνᾶται ἀπό αὐτόν πού του ἀξίζει >>. Φαίνεται ὅτι ἤμουν ἀρκετά ρομαντικός τότε γιατί δέν μποροῦσα νά δεχτῶ αὐτή την κυνική ὁμολογία. Ἐξαιροῦσα τον κόσμο ἀπό τίς εὐθύνες του, δικαιολογώντας τον γιά τους πολιτικούς ἐγκληματίες που ἐπέλεγε. Εὐτυχῶς τότε δέν εἶχα συμπληρώσει την ἀπαιτούμενη ἡλικία ψήφου, γιατί τώρα θά εἶχα μετανοιώσει γιά την ὁποιαδήποτε ἐπιλογή μου. Ὄχι ὅτι εἶναι κακό νά μετανοιώνεις γιά μιά κομματική ἐπιλογή . Το ἀντίθετο μάλιστα, ἄν εἶναι συνειδητή καί κατόπιν ὡρίμου σκέψεως εἶναι καλοδεχούμενη.Ἁπλά γιά καθαρά ματαιόδοξους λόγους δέν θά 'θελα νά ἔχω μελανά σημάδια στό ἐκλογικό μου μητρῶο… 107

Εἶναι προφανές ὅτι ἕνα ἀπ' τα χαρακτηριστικά μιᾶς ἀνώριμης πολιτικής σκέψης εἶναι ἡ ἀνικανότητα ἐκτίμησης των καταστάσεων καί των μεγεθῶν. Μου φαινόταν λοιπόν τότε σχεδόν ἀδιανόητο νά ἐπιρρίψω εὐθύνες στό λαό που <<ἀναγκαζόταν>> νά συμβιβαστεῖ μέ κάθε κυβερνητικό νεωτερισμό ἤ μέ την καταβολή φοροεισπρακτικών μετρῶν . Στήν καλύτερη περίπτωση ἀναρωτιόμουν ρητορικά ‘’Τι θά μποροῦσε νά κάνει ὁ ἁπλός λαός ’’.Ἀπό την στιγμή που ἄλλοι ψήφιζαν νόμους καί ἔπαιρναν ἀποφάσεις,αὐτομάτως ἀφαιροῦσα ἀπό τους ὠμους του κάθε βάρος . Μεγαλώνοντας ὅμως ἄλλαξε ὁ τρόπος σκέψης καί η ὀπτική μου ἀπέναντι στά γεγονότα. Παραμέρισα τον στεῖρο καθωσπρεπισμό που μέ ἐμπόδιζε νά καταγγείλω καί νά ἀναλάβω δράσεις. Σέ ‘’ἀντιδράσεις’’ἄν θέλω νά κυριολεκτῶ , ἀφοῦ πάντα ὑπῆρχε ἡ δράση ἀπό την ἄλλη πλευρά. Εὐτυχῶς ἀπαλλάχτηκα γρήγορα ἀπό κοντόφθαλμες ἰδεοληψίες που ἐμπόδιζαν την κριτική μου διαθέση καί ἔτσι μπόρεσα νά ἀποδώσω εὐθύνες ἀπαλλαγμένος ἀπό συναισθηματισμούς. Μπόρεσα νά διακρίνω ὅτι αὐτοί που ψήφιζαν νόμους εἶχαν πρωτίστως ψηφιστεῖ ἀπ' τον…ἀθῶο λαό! Καί το κακό εἶναι ὅτι αὐτή ἡ ψῆφος ἐμπιστοσύνης ἐπαναλήφθηκε ἐπί 40 χρόνια… Εἶναι κάτι παραπάνω ἀπό βέβαιο ὅτι ἡ συντριπτική πλειοψηφία θά ἀποποιηθεῖ των εὐθυνῶν της. Δέν θά ἀποδεχτοῦν την ρετσινιά του ἀβούλου καί ὑποταγμένου. Πόσοι ὅμως ἀπ'αὐτούς τους ‘'Θιγμένους'’ θά ἀντισταθοῦν στήν καταβολή των ἀντισυνταγματικῶν χαρατσιῶν; Πόσοι θά ἀντισταθοῦν στή πληρωμή των ληστρικῶν φορολογικῶν ὀφειλῶν; Ἀπ' την ἄλλη ὅμως 108

, εἶναι αὐτά ἐπαρκῆ ἐπιχειρήματα γιά νά κατηγοριοποιήσω τίς συνειδήσεις ὡς ὑποταγμένες;Το σίγουρο εἶναι ὅτι αὐτή τη φόρα δέν χρειάζεται νά ἔρθει και νά ἐνισχύσει το ἐρώτημα ὁ διαβολοσυνηγορος διότι εἶναι πολύ προφανές. Το ἐπίσης σίγουρο εἶναι ὅτι στή ζωή μου δέν ὑπῆρξα ποτέ τσάμπα μάγκας καί κριτής ἐπί παντός ἐπιστητοῦ. Πάντα πίστευα ὅτι ἀκόμα καί ἀπ' την δαφνοστεφανωμένη νίκη, μεγαλύτερη σημασία ἔχει ἡ προσπάθεια γιά την ἐπίτευξη της. Το ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἐπικράτηση του ἰσχυρότερου. Εἴτε ἡ ἰσχύς ἔχει νά κάνει μέ μυϊκή δύναμη, εἴτε μέ πνευματική , εἴτε μέ τύχη ἤ μέ δολιότητα. Ἄραγε ποιός ἀμερόληπτος κριτής θά παραβλέψει την μαχητικότητα ἑνός παλαιστή ἐμφανῶς πιό ἀδύναμου ἀπ' τον ἀντίπαλο του; Οἱ δάφνες του νικητή γυαλίζουν πιό πολύ ἀπ' την μαχητικότητα καί την ἀξιοσύνη του ἀντιπάλου. Ὁ ἡττημένος παλαιστής μπορεῖ νά εἶναι πληγωμένος ἀλλά θά ἀποχωρήσει μέ το κεφάλι ψηλά! Αὐτό συμβαίνει καί μέ τίς συνειδήσεις. Το χαράτσι μπορεῖ τελικά νά πληρωθεῖ γιατί θά ἔχει ἀπειληθεῖ ἡ ἐλευθερία τοῦ Πολίτη. Πρίν πληρωθεῖ ὅμως ἐπιβάλλεται νά ἔχει δοθεῖ ἕνας ἀξιόμαχος ἀγώνας. Θά πρέπει νά κάνει αἰσθητή την παρουσία του ὁ Πολίτης διεκδικώντας καί ἀπαιτώντας! Σέ ἀντίθετη περίπτωση, ὅταν ἐκ προοιμίου ἔχει ἐγκαταλείψει κάθε προσπάθεια διεκδίκησης το ἀποτέλεσμα εἶναι τραγικά ἐπώδυνο . Το χειρότερο εἶναι ὅτι ὅταν χάνεται ἕνας ἀγώνας μέ τέτοιο τρόπο δέν ὑπάρχει καμμία διάθεση γιά ρεβάνς. Στήν ἑπόμενη ἐπίδειξη ἰσχύος της κρατικῆς αὐθαιρεσίας θά εἶναι ἀκόμα πιό εὔκολα τα πράγματα , διότι θά ἔχει χαθεῖ ἡ

109

πίστη γιά νίκη ἀπ' την ἡττοπαθή ἀτομικότητα. Αὐτή ἡ ἀτιμωτική ἥττα εἶναι το προϊόν μιᾶς ὑποταγμένης καί κατατρομαγμένης συνείδησης. Νά λοιπόν γιατί κατακρίνω την πλειονότητα αὐτῶν των ἀτομικοτήτων που ἀρνούνται αὐτό τον ἐπαίσχυντο χαρακτηρισμό. Θά φωνάξουν καί θά γκρινιάξουν γιά λίγο καί την ἄλλη μέρα θά στριμωχτούν στήν οὐρά κάποιας ἐφορίας γιά νά πληρώσουν ὅσο το δυνατόν γρηγορότερα τίς ὀφειλές τους. Δυστυχῶς ὅμως ἡ κατρακύλα τους δέν σταματᾶ ἐκεῖ. Στήν προσπάθεια τους νά δικαιολογήσουν την δουλική τους στάση θά ταυτιστοῦν μέ τον θύτη τους. Μ αὐτόν τον τρόπο θά ἀφεθοῦν, σέ μία μαλάκυνση ἄνευ προηγουμένου, προκειμένου νά καταπιοῦν το χάπι πιό εὔκολα. Εἶναι το ἀποτέλεσμα της ἀνικανότητας τους νά ὀρθώσουν πολιτικό ἀνάστημα καί νά ποῦν ‘’Φτάνει’’. Νά καταγγείλουν τίς πολιτικές ἐκεῖνες που προσβάλουν την νοημοσύνη τους καί ἐπιδιώκουν νά τους μετατρέψουν σέ πειθήνια προβατάκια ἕτοιμα νά παραδώσουν το Εἶναι τους. Οἱ πύλες του αὐτοσεβασμοῦ τους εἶναι σάν τίς πόρτες Ἀμερικανικοῦ σαλούν που μπαινοβγαίνουν ἀνενόχλητοι ὅλοι οἱ πολιτικοί καιροσκόποι. Σ’αὐτόν τον παραλογισμό, λογικό ἐπακόλουθο εἶναι νά ἀναζητήσουν φόρμουλες γιά νά δικαιολογήσουν την χαμερπή συμπεριφορά τους. Ἦταν ἐκνευριστικά ἀποκαλυπτικός ὁ Τραγάκης ὅταν ἀπό ραδιοφώνου ἀποροῦσε γιά την εὐκολία ἀποδοχῆς ΟΛΩΝ των 110

ληστρικῶν Μνημονιακών μέτρων ἀπ' τον κόσμο. Ἀκόμα καί οἱ ὀργανωτές αὐτῆς της ἀνθρωπιστικῆς κρίσης δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν πόσο εὔκολα ἐπιτεύχθηκε ὁ σκοπός τους. Τα πολιτικά ἀντανακλαστικά της κοινωνίας ξεσπαθώνουν καί ἀναλώνονται μεταξύ της διαδρομῆς Γράμμου-Μελιγαλά, ὅταν φυσικά δέν ἐξαντλοῦνται στά τηλεμαγειρέματα και στά ὑπόλοιπα τηλεσκουπίδια.Μέ τέτοια πολιτική ἐπικαιρότητα καλά που ὑπάρχουν τα Σαββατοκύριακα γιά νά ξεφεύγει λίγο το μυαλό… Εἶναι Κυριακή σήμερα, ὁ ἥλιος ντάλα, ἄλλοι ἐπέλεξαν τα πᾶνε ν'ἀνάψουν το κεράκι τους σέ κάποια ἐκκλησία ἤ σέ κάποιο μοναστήρι, ἐγώ βρῆκα εὐκαιρία νά κάνω την ἀγαπημένη μου βόλτα στό Μοναστηράκι. Τί μοναστήρι, τί Μοναστηράκι.Πάντως το ἱερατικό το πετύχαμε.Μιᾶς και ἄρχισα τίς βόλτες λέω νά κάνω καί μιά περατζάδα σέ κάποιους μηχανισμούς που ἐξυπηρετοῦν πολιτικές σκοπιμότητες ἐξασφαλίζοντας ἀδιαμαρτύρητα την συναίνεση των ἀτομικοτήτων. Οὕτως ἤ ἄλλως τον ἀφορισμό τον ἔχω στό τσεπάκι ἄν θελήσει ἡ Ἐκκλησία νά ἀσχοληθεῖ μαζί μου καθώς ἐγώ ἔχω πάψει νά ἀσχολοῦμαι μ'αὐτήν ἐδῶ καί πολλά χρόνια. Ὅπως ἤδη ἔχω ἀναφέρει οἱ θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός εἶναι ἀπολύτως σεβαστές καί δέν ἐπιδέχονται σχολιασμό. Το πρόβλημα δημιουργεῖται ὅταν οἱ θρησκευτικές ἀναζητήσεις ἐκφραστοῦν μέ συγκεκριμένες συμπεριφορές που ἐξυπηρετοῦν την κρατική ἐξουσία. Στήν περίπτωση αὐτή ὄχι μόνο σχολιασμός ἀλλά καί κράξιμο χρειάζεται μπάς καί ἀκούσουν οἱ κουφές συνειδήσεις καί ἀφυπνιστοῦν. Ἡ ἀναζήτηση καί ἡ προσέγγιση τοῦ θεοῦ ἤ των θεῶν

111

δέν σημαίνει παράλληλη ἄρνηση της ἀνθρώπινης φύσης μας. Ἡ μετάλλαξη τοῦ ἀνθρώπου σέ κάποια ἄλλη ζωική μορφή που ἀντιβαίνει τους φυσικούς νόμους καί τον γενετικό τοῦ κώδικα δέν δικαιολογεῖται στό βωμό καμμιᾶς θρησκείας. Ὁ ἄνθρωπος γεννήθηκε νά περπατάει ὄρθιος μέ το κεφάλι ψηλά. Οὔτε νά προσκύνα, οὔτε νά μπουσουλάει , οὔτε νά ἀυτομαστιγώνεται ἐπειδή ἔτσι το θελῆσαν κάποιοι πονηροί. Ἡ κατήχηση καί ἡ πλύση ἐγκεφάλου μέσα στούς ναούς των διαφόρων θρησκειῶν, ὑποχρεώνει τον ἀνθρωπο νά ὑιοθετήσει ἀφύσικες συμπεριφορές, οἱ ὁποῖες συνοδεύονται πολλές φόρες ἀπό ἄκρατο φανατισμό καί μπόλικη μισαλλοδοξία. Ὅσο περισσότερο ἀπαίδευτος καί ἀμόρφωτος εἶναι κάποιος τόσο πιό εὔκολα πέφτει σέ τέτοιες ‘'θεάρεστες'’ παγίδες…Το δράμα εἶναι νά βλέπεις μορφωμένους ἀνθρώπους νά ἐγκλωβίζονται στήν ἀνασφάλεια τους, θυσιάζοντας την ἐπιστημονική τους ἰδιότητα στίς Βιβλικές <<Νουθεσίες>> των Ἁγίων Πατέρων ὑμῶν καί ὄχι φυσικά…ἡμῶν ! Δέν πᾶνε πολλές μέρες ἀπό την τηλεφωνική ἐπικοινωνία που εἶχα μ'ἕναν φίλο μου γιατρό, περιγράφοντας μου την μικρή κρουαζιέρα του στίς Κυκλάδες. Δέν ξέχασε βεβαία νά μου ἀναφέρει το πέρασμα του ἀπ' την Τῆνο καί το προσκύνημα στή Παναγιά. Τί ἔκανε ὅμως αὐτόν τον ἐπιστήμονα νά πέφτει στά τέσσερα καί νά μπουσουλάει σαν μωρό πάνω στό κόκκινο χαλί ἀσπαζόμενος την εἰκόνα που την εἶχε φιλήσει ὁ κάθε ἕνας; Ὅτι προφανῶς κάνει κι ἕναν μουσουλμάνο γιατρό νά πέφτει μέ τα μοῦτρα στό χῶμα μουρμουρίζοντας στίχους ἀπ' το Κοράνι. Ὅτι προφανῶς κάνει τον

112

κάθε θρησκόληπτο γιατρό ὁποιασδήποτε θρησκείας.Ἡ εἰκόνα ἕνας ἀνθρώπου του πνεύματος σ'αὐτά τα χάλια εἶναι τοὐλάχιστον ἀποκαρδιωτική. Γιά πολλά χρόνια ὅταν συναντοῦσα τέτοιες ἀφύσικες καί προσβλητικές γιά την ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια συμπεριφορές,εἶχα μιά τάση ἀπαξίωσης γιά ὅλες ἐκεῖνες τίς θρησκεῖες που θεωροῦν τον Ἄνθρωπο ἐκ προοιμίου ἁμαρτωλό καί δοῦλο σέ κάποιον Κύριο καί Θεό του. Θεώρησα ὅτι αὐτές ἀλλά καί ἀκόμα πιό μισάνθρωπες καί ἀνώμαλες συμπεριφορές, ἔχουν ἐκπορευθεῖ ἀπό συμπλεγματικούς νόες που κάπου μεταξύ της ἀπλυσιᾶς καί της ὁμοφυλοφιλικῆς τους ἔξαψης, εἶπαν νά ἐφεύρουν κι ἕναν θεό . Σκέφτηκαν νά τον << ντύσουν >> μέ τα δικά τους ἀπωθημένα, νά τον πλασσάρους στούς χαχόλους καί νά ἀπολαύσουν τον ἐξευτελισμό του ἀνθρωπίνου εἴδους . Στήν ἐκτίμηση αὐτή ὁδηγήθηκα μελετώντας κάποιους ἐρημίτες κοπρολάγνους προφῆτες,κάποιων διανοητικά καί σεξουαλικά στερημένων που ἁγίασαν ἐπειδή κάθονταν ὅλη τη μέρα πανώ σ'ἕνα στύλο(!), καί ἀρκετῶν ἄλλων εὐνούχων σαδομαζοχιστῶν που κοσμοῦν δυστυχῶς το Ἑλληνικό ἑορτολόγιο . Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής ὅμως δέν μπορῶ νά παραβλέψω ὅτι ὁ Ἰουδαϊσμός καί τα παρακλάδια του, ( εἴτε λέγεται Χριστιανισμός, εἴτε Ἰσλαμισμός, κλπ…) ,ἔχουν ἐξαπλωθεῖ σ'ὅλη τη γῆ καί ἔχουν ἐπικρατήσει. Πάντα λοιπόν εἶχα ἕνα κενό καί δέν μποροῦσα νά ἀπαντήσω στό ἑξῆς ἐρώτημα: Ἀφοῦ εἶναι πασιφανές ὅτι ἡ συγκεκριμένη θρησκεία ὑποβιβάζει την ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια , πως εἶναι δυνατόν νά ἔχει γίνει ἀποδεκτή ἀπ' την πλειονότητα του πλανήτη; Εἶναι δυνατόν νά εἶναι ἠλίθιος τόσος κόσμος; Ἦταν ἕνα ἐρώτημα που ἔπρεπε νά ἀπαντηθεῖ μέ 113

ἠρεμη σκέψη ,ἀπαλλαγμένη ἀπό κάθε προσβλητική εἰρωνική ἤ ὑπονομευτική διάθεση, ὅσο κι ἄν ἐμένα μου φαινόταν εὐκόλως ἐννοούμενο. Ὅταν ξεκινᾶς μ'αὐτές τίς προϋποθέσεις το ἐξαγόμενο συμπέρασμα θά εἶναι ἄδολο. Ὑποκειμενικό μέν, ἀλλά ἄδολο. Κατέληξα λοιπόν στό συμπέρασμα ὅτι αὐτές οἱ 3 πιό γνωστές θρησκεῖες τοῦ κόσμου (Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ἰσλαμισμός) ,ἐπικράτησαν-ἐπιβλήθηκαν διότι ἐξυπηρετοῦσαν ἀμιγῶς πολιτικούς σκοπούς.Δέν ἔχω σκοπό νά παραθέσω ἐδάφια ἀπό την Ἁγία Γραφή ἡ το Κοράνι γιά νά ἀποδείξω του λόγου το ἀληθές. Δέν εἶναι αὐτός ὁ σκοπός μου. Ἄλλωστε ἕνας καλός θρησκευόμενος ἔχει μάθει ἀπ' ‘ἔξω κι ἀνακατωτά τα ἱερά του βιβλία, ὁπότε ἀντιλαμβάνεται ἀμέσως που καί σέ ποιούς ἀναφέρομαι. Ἐμένα μου λές…Ἔτσι τους μεγάλωσαν οἱ γονεῖς τους , αὐτά ἔμαθαν νά παπαγαλίζουν. Ὅπως καί σέ κάθε ταυτότητα ἔτσι καί στήν θρησκευτική , ἐλαχιστότατοι εἶναι αὐτοί που θέλησαν νά ἀυτοπροσδιοριστούν ἀφοῦ πρῶτα διάβασαν καί κατανόησαν. Χωρίς νά ἔχουν ἀνοίξει βιβλίο ἤ χωρίς νά ἔχουν κατανοήσει τί ἀκριβῶς ὑμνοῦν την ὥρα της ἐκκλησιαστικῆς λειτουργίας, γίνονται οἱ πιό πειθήνιοι ἀμνοί ἑνός θρησκευτικοῦ καί κατ'ἐπέκταση ἑνός πολιτικοῦ ποιμενάρχη. Κάθε προσπάθεια ἐλεύθερης σκέψης καί κριτικῆς σκοντάφτει στή διδαχή << Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι>>, κι ἐκεῖ πιά το παραμύθι καταπίνεται ἀμάσητο με συνοπτικές διαδικασίες. Μετά την κατήχηση ἐπιστρέφει ὁ ἀμνός πλήρη ὑποταγμένος νά ἐκπληρώσει τα καθήκοντα του στήν Πολιτεία μέ την προσδοκία της μεταθανατίου Οὐρανιᾶς ἀνταμοιβῆς…

114

Ἡ γνώση εἶναι δύναμη καί φωτοστάτης πάνω ἀπό ὁποιονδήποτε σκοταδισμό. Δέν μέ ἐνδιαφέρει νά κατακρίνω τίς θρησκεῖες παρά μόνο νά ἀναδείξω την συμμετοχή τους στήν σχεδιασμένη ὑποταγή συνειδήσεων ἀφοῦ εἶναι παραπάνω ἀπό ξεκάθαρο ὅτι χρησιμοποιοῦνται ὡς δεκανίκια του συστήματος. Ἄν μελετήσει λοιπόν κάποιος τίς διδαχές των θεολογικῶν βιβλίων θά ἀντιληφθεῖ την σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω ἀπό τα <<Ἅγια>> λόγια. Εἶναι ξεκάθαρη ἡ πολεμική ἐναντίον κάθε προσπάθειας που τάσσεται κατά της ἐξουσίας. Ἡ μεταθανάτιος ἐπιβράβευση γιά την παθητική καί ὑποτακτική στάση ἔναντι της κρατικῆς αὐθαιρεσίας,εἶναι το ἰδανικώτερο ὄπιο γιά νά ἐγκαταληφθεί κάθε προσπάθεια διεκδίκησης. Εἶναι ἐξαιρετικά ἀποκαλυπτικό το λεξιλόγιο που χρησιμοποιοῦν οἱ ἱεράρχες ἀπευθυνόμενοι στό χριστεπώνυμο πλήρωμα, που βρίθει ἀπό προσβολές καί κάθε εἴδους ρατσισμό. Ποίμνια (πρόβατα), ποιμενάρχες (βοσκοί ), Χριστόδουλος( δοῦλος Χριστοῦ) καί πάει λέγοντας γιά νά μήν πῶ κλαίγοντας… Ἄντε μετά ἕνας Χριστόδουλος ἤ ἕνας Ἀλλαχόδουλος νά ἀντισταθεῖ σέ μιά ἀντισυνταγματική κυβερνητική κουστωδία.Τα ἱερατεῖα διαχρονικά ἦταν τα δεκανίκια του συστήματος, γι' αὐτό καί δέν ὑπῆρξε πότε διαχωρισμός τους. Ἔχει φάει ὁ δοῦλος τοῦ θεοῦ τόση κατήχηση καί πλύση ἐγκεφάλου σέ σημεῖο που ἀκούει τον Πάγκαλο νά του λέει ὅτι τα φάγαμε μαζί καί νά μήν τον σουβλίζει στό Σύνταγμα!

115

Θά εἶναι πράγματι μιά πολύ ἀξιόλογη καί ἐπικερδής ἐκδοτική προσπάθεια νά ἐκδοθεῖ ἕνα λεύκωμα της τελευταίας πενταετίας μέ τίς δηλώσεις ὅλων αὐτῶν των πολιτικάντηδων που λένε ‘'ΝΑΙ'’ στό ξεπούλημα μιᾶς πατρίδας καί ἑνός ἔθνους. Το τραγικώτερο που θά διαπιστώσει ὁ ἀναγνώστης του μέλλοντος διαβάζοντας αὐτό το λεύκωμα δέν θά εἶναι οἱ προδοτικές δηλώσεις ἤ οἱ ἀπαξιωτικοί χαρακτηρισμοί γιά τον Ἑλληνικό λαό , ἀλλά ἡ ἀνύπαρκτη ἀντιδράση των ἀνθρώπων αὐτῆς της περιόδου . Εἶναι κι αὐτή μιά ἔμμεση ἐπιδίωξη της παρθενικῆς καί ματαιόδοξης συγγραφικῆς μου προσπάθειας. Μέσω τοῦ καταγγελτικού λόγου νά ἀναδείξω το χάσμα μεταξύ ἀτομικότητας καί Πολίτη. Το κενό αὐτό που ὑπάρχει καλύπτεται μόνο μέ τίς χαλύβδινες γέφυρες της αὐτοκριτικῆς καί της ἀνάληψης προσωπικῆς εὐθύνης. <<Θέλει ἀρετή καί τόλμη ἡ ἐλευθερία >> ἔγραψε πολύ σωστά ὁ ἐθνικός μας ποιητής. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά τολμᾶς ὅταν διεκδικεῖς ἀλλαγές. Πρωτίστως πρέπει νά εἶσαι ἐνάρετος. Προικισμένος μέ ἀξίες καί ἰδανικά που θά ζωντανέψουν το ὅραμα μιᾶς εὐνομούμενης Πολιτείας. Σέ τούτη την Πολιτεία δέν θά ‘χοῦν θέση τα πολιτικά καρκινώματα, παρά μόνο Πολίτες καί πολιτικοί. Ἡ τόλμη χωρίς την ἀρετή ἀποφέρει μόνο τυφλή βία. Ἀλλά καί ἡ ἀρετή χωρίς τόλμη περιορίζει το ὅραμα στό ἐπίπεδο της << Κατά φαντασίαν …πολιτείας>>. Το προφανές ἐρώτημα που προκύπτει ,εἶναι ἄν οἱ σημερινοί Ἕλληνες ἔχουν ἀρετή καί τόλμη. Ἄν λάβω ὑπ'ὄψιν μου την πορεία των τελευταίων 40-50 χρόνων, μᾶλλον ἡ κατάσταση δέν μου 116

ἐπιτρέπει περιθώρια αἰσιοδοξίας. Ἕνα ξέσπασμα το 1973 που σήμανε καί την πτώση της χούντας καί ἀπό ‘κει καί πέρα. ..ἄκρα του τάφου σιωπή! Λές καί μετά την χούντα ἀποκαταστάθηκαν οἱ ἀτομικές ἐλευθερίες. Λές καί δέν ὑπάρχουν φάκελοι πολιτικῶν φρονημάτων . Λές καί ἡ Ἑλλάδα δέν παραμένει ἕρμαιο των λυσσαλέων ὀρέξεων των ἐπικυριαρχών της. Ἄν θέλω νά ἑστιάσω ἀκόμα περισσότερο στην τελευταία πενταετία , ἐκτός ἀπ' το κίνημα των ἀγανακτισμένων δέν μπορῶ νά θυμηθῶ κάτι ἀξιόλογο σέ συλλογικό ἐπίπεδο. Καί γιά νά εἶμαι ἀκριβοδίκαιος δέν εἶχα συμμετάσχει οὔτε μιά φόρα σ'ἐκεῖνες τίς συγκεντρώσεις της πλατείας Συντάγματος. Ἀναγνωρίζω αὐτή την πράξη ἤ την ἀπραξία μου καλύτερα, ὡς ἕνα πολιτικό λάθος. Το ἀποτέλεσμα τοῦ ἀγώνα κρίνεται συνήθως ἀπ' την συμμετοχή. Χωρίς νά ψάχνω ὅμως φτηνές δικαιολογίες ἀναρωτήθηκα πολλές φόρες το ἑξῆς΄ ποιός ἔκανε πραγματική ἀντίσταση , ἐκεῖνος πού ὕψωνε την γροθιά του τα ἀπογεύματα της Κυριακῆς ἔξω ἀπ' τη Βουλή καί στριμωχνόταν το πρωί της Δευτέρας στή τράπεζα νά πληρώσει το χαράτσι ἤ ἐγώ πού χάζευα την Κυριακή ἀλλά γύρισα την πλάτη στά χαράτσια τους; Ἡ μαχητικότητα καί ὁ ἀγώνας δέν ἐξαντλεῖται σέ μιά ὀργανωμένη συγκεντρώση διαμαρτυρίας. Γίνεται συνείδηση καί καθημερινός τρόπος ζωῆς . Ἡ ἀντίσταση εἶναι ἡ ἄμεση φυσική ἀντίδραση ἀπέναντι σέ κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι ἡ πρώτη κινήση του ἀτόμου γιά νά βρεῖ την χαμένη του ἰσορροπία. Ἡ ἀντίσταση ὅμως αὐτή προϋποθέτει Πολίτες μέ ἀυτοεκτίμηση καί αὐτοσεβασμό. Σαφῶς οἱ ἑρπύστριες 117

των ἁρμάτων μποροῦν νά λιώσουν ὁποιονδήποτε τολμήσει νά σταθεῖ στό πέρασμα τους. Ὅπως ἐπίσης καί οἱ κρατικοί μηχανισμοί μποροῦν νά τυλίξουν σέ μιά κόλλα χαρτί τον Ἕλληνα φορολογούμενο καί νά τον κλείσουν στήν φυλακή. Οὔτε οὐτοπιστής εἶμαι λοιπόν, οὔτε θέλω νά κάνω τον ἡρωα τοῦ πληκτρολογίου. Πιστεύω ὅμως στή δύναμη τοῦ Πολίτη. Σέ ἐκεῖνο το ζωντανό κύτταρο της Πολιτείας που συμμετέχει ἐνεργά σέ κάθε της ἐκδήλωση. Που μάχεται καί διεκδικεῖ καί εἶναι ὁ πρωταγωνιστής στά κέντρα λήψης ἀποφάσεων. ‘'Το κύριο λοιπόν γνώρισμα τοῦ πολίτη εἶναι το δικαίωμα νά συμμετέχει στήν ἀπονομή δικαιοσύνης καί στά δημόσια ἀξιώματα καί πόλη εἶναι, γιά νά το πῶ ἁπλά, σύνολο πολιτῶν ἱκανό νά ἐξασφαλίσει αὐτάρκεια ζωῆς΄΄. Αὐτά ἔλεγε πρίν 2500 χρόνια ὁ παππούς μας ὁ Ἀριστοτέλης. Ἐγώ το μόνο που θά πῶ εἶναι ὅτι ἐδῶ καί πολλά χρόνια δέν ὑφίσταται Πολιτεία. Ἐφ'ὅσον οἱ Πολίτες εἶναι ἀνύπαρκτοι δέν μποροῦν νά ἀποτελέσουν καμμία πολιτεία. Το μόνο που ὑπάρχει εἶναι ἕνα μόρφωμα πολιτικάντηδων μέ τα κομματόσκυλα καί τους ἀφισοκολλητές τους. Ὅσο κι ἄν ὁ στεῖρος καί ἀνέξοδος πατριωτικός μας τσαμπουκάς βαράει κόκκινο σέ κάθε ἀνθελληνικό δημοσίευμα της γερμανικῆς κωλοφυλλάδας Bild, θά πρέπει νά ἀναγνωρίσουμε

118

ὅτι εἴμαστε ἕνα Γερμανικό προτεκτοράτο . Ἡ Ἑλλάδα δυστυχῶς δέν ἀνήκει στούς Ἕλληνες. Φρόντισαν οἱ προδότες πολιτικοί της νά την παραδώσουν σιδηροδέσμια στούς τοκογλύφους δανειστές της, ἀφοῦ οἱ ἀποκοιμισμένοι νεοέλληνες ἀπολαμβάναν την φραπεδιά τους ἤ την φραπελιά τους ἤ την φραπομωρία τους… Προσπαθῶ νά ἐντοπίσω τίς κυβερνήσεις ἐκεῖνες ἀπ' την ἐπανάσταση του 1821 καί μετά, που στάθηκαν ἀρωγοί της Ἑλληνικῆς κοινωνίας . Κυβερνήσεις ἀπαλλαγμένες ἀπό ἐξαρτήσεις, μέ ἀποκλειστικό σκοπό το συμφέρον των Πολιτῶν καί της Ἑλλάδος. Ὅλα αὐτά τα χρόνια ἀρχῆς γενομένης ἀπ' την πρώτη Καπποδιστριακή κυβέρνηση , ὑπῆρξαν ἀξιόλογοι ἀνθρωποι που προσπάθησαν νά θέσουν το πλαίσιο μέσα στό ὁποῖο θά ἤκμαζε μιά πραγματική πολιτεία. Δέν εἶμαι ἀπ' αὐτούς που τους χαρακτηρίζει ὁ μηδενισμός καί ἡ γενίκευση. Ἀπ' το πλατύσκαλο ὅμως τοῦ 2014 διαπιστώνω ὅτι ἡ ἐκατονοχδοντάχρονη πολιτική σκάλα ἔχει πολλά σάπια σκαλοπάτια που κάνουν την σκαλωσιά ἑτοιμόρροπη. Δέν θά ἀναδείξω τα ὑγιή ή τα σαθρά κομμάτια αὐτῆς της σκάλας γιατί δέν θέλω νά πέσω στήν παγίδα μιᾶς ἱστορικῆς ἀναδρομῆς. Αὐτό ὅπως εἶπα καί στήν ἀρχή εἶναι δουλειά μελετητῶν της πολιτικῆς ἱστορίας. Το σίγουρο εἶναι ὅμως, ὅτι ἐνῶ ἡ κόσμος φαινομενικά ἔχει ἀπελευθερωθεῖ ἀπ' τους δυνάστες καί τους ἀποικιοκράτες του, ἐντούτοις ἡ οὐσία των πραγμάτων εἶναι τελείως διαφορετική. Εἰδικά σ' αὐτή την πανέμορφη γωνιά τοῦ πλανήτη το πολιτικό μόρφωμα των τελευταίων δεκαετιῶν στόχευσε στήν ἀπολιτικοποίηση των ἀτομικοτήτων γιά νά μπορέσει νά ἐφαρμόσει 119

πολιτικές οἰκουμενικῆς κιμαδομηχανής καί ἀποψήλωσης ἐθνικῶν χαρακτηριστικῶν. Μόνο ἔτσι μποροῦσαν νά ἐπιτευχθοῦν οἱ προσδοκίες μιᾶς κάστας οἰκονομικῶν ολιγαρχών. Ἡ ἀδρανεία καί ἡ νάρκωση των ἀνθρωπίνων μαζῶν ἐξυπηρετεῖ τα οἰκονομικά trust . Τους παγκόσμιους οἰκονομικούς μεγαλοκαρχαρίες γιά νά συνεννοούμαστε δηλαδή, γιατί δυστυχῶς οἱ μεγαλοστομίες καί ξενομανία ὑποβιβάζουν την οὐσία. Δέν εἶναι σκοπός μου νά το παίξω Σέρλοκ Χόλμς, μέ τα πέτα του παλτοῦ σηκωμένα καί την ρεμπούπλικα κατεβασμένη στά ματιά προσπαθώντας νά ἀνακαλύψω καί νά ἀποκαλύψω τα ὀνόματα αὐτῆς της οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας. Χρειάζεται ἁπλά νά ἀφυπνιστεῖ καί νά καταλάβει ὁ πραγματικός Πολίτης, ὅτι ἡ δύναμη κάποιων στηρίζεται στήν ἀδυναμία των πολλῶν. Ὅσο ξεφουσκώνει ὁ φόβος του τόσο ξεφουσκώνει καί ἡ αὐθαιρεσία των πολιτικῶν.Εἶναι σημαντικό νά ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ πολιτική του στάση δέν ἀξιολογεῖται ἀπ' το ἀποτέλεσμα ἀλλά ἀπ’ την προσπάθεια. Προσωπικά μέ ἐνδιέφερε ἀνέκαθεν ἡ δική μου ἀντίδραση ἀσχέτως του ἀποτελέσματος. Ἄν το ἀποτέλεσμα δέν ἦταν το ἐπιδιωκόμενο ,ἔμενα τοὐλάχιστον μέ την κρυφή ἱκανοποίηση της προσπάθειας. Σημασία ἔχει νά ἀντιδρῶ για νά μήν χαλάω τίς ἰσορροπίες μου. Οὔτε βεβαίως φτάνω στό ἀντίθετο ἄκρο τοῦ ὑπερφίαλου ἐγωιστή ἤ τοῦ πολιτικοῦ αἰθεροβάμονος. Ἡ ἄμεση ἀντιδράση λοιπόν εἶναι ἡ καταλληλότερη στάση γιά μιά κοινωνία πού θέλει νά λέγεται ὥριμη καί ὄχι ἡ ἤπια 120

προσαρμογή . Ἀπό τη στιγμή πού διαρρηγνύεται ἡ ἀμφίδρομη σχέση ἐμπιστοσύνης μεταξύ Ἀρχῶν καί ἀρχομένων καί το Κοινωνικό Συμβόλαιο γίνεται κουρελόχαρτο, ἀπαιτεῖται ἄμεση καταγγελία ἀπό την κοινωνία. Ἀπαιτεῖται καταδίκή των ἀληταράδων που μας κυβερνοῦν καί ΑΜΕΣΗ ἀνατροπή του συστήματος . Αὐτή ἡ συνειδητή καί μαχητική στάση διαμορφώνεται μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες στά κοινά, καί ἐπεξεργασία των πολιτικῶν ἐρεθισμάτων. Ἡ παραγωγή πολιτικής σκέψη χαρακτηρίζει τον Πολίτη.(θά μαλλιάσει ἡ γλώσσα μου να το λέω …).Ἀστα νά πᾶνε δηλαδή μιᾶς καί το εἶδος αὐτό στήν σύγχρονη Ἑλλάδα εἶναι ὑπό ἐξαφάνιση!.. Ὅπως εἶχα προβλέψει καί στήν ἀρχή , ἡ συγγραφή ἑνός βιβλίου ἐξασφαλίζει το πλεονέκτημα της ἀορίστου διακοπῆς. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι πέρασαν ἀρκετές μέρες ἀπό τότε πού εἶχα καταγράψει τίς τελευταῖες μου σκέψεις στο σημειωματάριο. Περιηγήθηκα στό διαδίκτυο χαζεύοντας την πολιτική καί ἀθλητική εἰδησεογραφία, βρίσκοντας την εὐκαιρία νά ἀποδράσω λιγάκι διαβάζοντας τα νέα τοῦ ‘'Θρύλου'’. Εἴπαμε μέ τραβάει ἀκόμα ὁ δαφνοστεφανωμένος Ὀλυμπιονίκης που μου ἀνασύρει ὄμορφες εἰκόνες ἀπό την παιδικότητα μου,ἀφοῦ ἔχω μείνει στόν Ὀλυμπιακό του Σαργκάνη, του Κουσουλάκη, του Ἀναστόπουλου… Μιά τέτοια εἰκόνα μου ἦρθε στό μυαλό, θυμίζοντας μου μιά συζήτηση που εἶχα μ'ἕναν πολύ καλό μου φίλο. Πιτσιρικάδες κι οἱ δύο , φορώντας ἐμφανίσεις των ἀγαπημένων μας ὁμάδων, κοκκορευόμασταν γιά τίς ὁμάδες μας καί ἐπιχειρούσαμε νά ἐπιβάλουμε τον κοκκινοπράσινο

121

ὑποκειμενισμό μας. Εἶχε πάει θυμᾶμαι νά παρακολουθήσει ἕναν ἀγώνα τοῦ Παναθηναϊκοῦ, ἀλλά δυστυχῶς γι' αὐτόν το ἀποτέλεσμα ἔμοιαζε μέ ἐκεῖνο τοῦ Τιτανικοῦ. Παρ'ὅλο την ‘’Τεσσάρα’’ που εἶχαν φιλοδωρήσει τον ΠΑΟ καί την σχετική καζούρα που ἔτρωγε ἀπό μένα , παρέμενε ἀρκετά ψύχραιμος ἀλλά ἐμφανῶς προβληματισμένος. Αὐτό που μου ἔκανε ἐντύπωση ,που εἶναι καί ὁ λόγος που το συγκράτησα τόσα χρόνια στήν μνήμη μου, ἦταν ἡ ἀφοπλιστική του ἀπάντηση στό ἐρώτημα μου γιά το πώς ἔκρινε την ἐμφάνιση της ὁμάδας του. Ἡ ἀπάντηση του ἦταν ἡ ἑξῆς: ‘'θά πάρω αὔριο ἐφημερίδα καί θά σου πῶ !‘’ Ἀπίστευτο κι ὅμως ἀληθινό,ΔΕΝ ἘΙΧΕ ἈΠΟΨΗ!!! Παρακολούθησε τον ἀγώνα της ἀγαπημένης του ὁμάδας καί δέν εἶχε ἄποψη! Περίμενε τον συντάκτη της ἀθλητικῆς ἐφημερίδας γιά νά ὑιοθετήσει μιά ἄποψη πού δέν μποροῦσαν νά του ἐξασφαλίσουν τα ματιά καί το μυαλό του! Θά περίμενε στωικά μέχρι την ἑπόμενη μέρα νά διαβάσει τα λόγια του ἐξαρτημένου οπαδικού συντάκτη γιά νά βγάλει< <Συμπέρασμα>>. Μου ἦταν πραγματικά πολύ δύσκολο νά παρακολουθήσω την λογική του. Δέν μποροῦσα νά διανοηθῶ ὅτι θά ὑιοθετοῦσε μιά σερβιρισμένη ἄποψη καί δεύτερον καί ἀκόμα χειρότερο, θά το ἔκανε ἐνῶ ἦταν αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ ἀγώνα ! Το μόνο ἐλαφρυντικό που μπορῶ νά του δώσω εἶναι ὅτι ἦταν μόλις 10 χρόνων… Ἄν μεταφέρω ἐκείνη την εἰκόνα στήν σημερινή κοινωνία, εἰλικρινά δέν μπορῶ νά βρῶ μεγάλες διαφορές. Ἀπ' τη μία ἀνεργία , κλειστά καταστήματα, πλειστηριασμοί καί κατασχέσεις, κι απ΄την

122

ἄλλη καναπές καί <<Ενημέρωση>> ἀπό ἀπό Πρετεντέρη καί την Τρέμη γιά το success story του Σαμαρά!

Αὐτή ἡ κοινωνία βλέπει σήμερα νά παίζεται το παιχνίδι της πολιτικῆς της ὑπόστασης μπροστά στά μάτια της κι ὅμως ἀπολαμβάνει την μακαριότητα της ἀνυπαρξίας της. Ἀπέχει πολύ λοιπόν ἡ ἀντίδραση αὐτή ἀπό ἐκείνη του 10 χρόνου φίλου μου; Φοβᾶμαι πώς ὄχι. Ἀφήνουν τον κρατικό μπαμπούλα νά ριζώσει μέσα τους κι ὕστερα περιμένουν την μασημένη τροφή των ἐντεταλμένων κονδυλοφόρων νά ἀποφασίσουν σέ ποιά γωνιά τοῦ καναπέ θά κρυφτοῦν ! θά ταμπουρωθοῦν πίσω ἀπό την δειλή ἀνωνυμία μιᾶς παρέας ἤ το πολύ πολύ θά τα ‘'χώσουν'’ στόν λαχανέμπορο της λαϊκῆς πού εἶχε ἀκριβύνει 10 λεπτά τα μαρούλια! Ἡ μετάθεση των εὐθυνῶν ἄλλωστε καί ἡ ἀναζητήση ἐξιλαστηρίων θυμάτων εἶναι ὁ συνηθέστερος τρόπος ἀντίδρασης. Νά ἀπομακρύνουμε τη βδέλλα που κόλλησε στή συνείδηση μας καί ἅς πάει ὁπουδήποτε ἀλλοῦ. Φτάνει νά μήν ἐνοχλεῖ την ἐφησυχασμένη παρτούλα μας… Ἐλπίζω τοὐλάχιστον ὁ φίλος μου μεγαλώνοντας νά ὡρίμασε καί νά συνειδητοποίησε ὅτι ἡ ἐπιλογή στάσης ζωῆς δέν περνάει μέσα ἀπό ἄλλους ἀνθρώπους παρά μόνο μέσα ἀπ' τον ἑαυτό του. Ὅτι ἡ 123

μεγαλύτερη ἀπώλεια δέν εἶναι ἡ ἀπώλεια τοῦ ἀγώνα, ἀλλά ἡ ἀπώλεια της ἀγωνιστικότητας μας. Ἐπειδή μέ τον συγκεκριμένο ἔχουμε χαθεῖ τελείως εὔχομαι νά μήν ἔχει παραδώσει την πολιτική του αὐτονομία σέ κάποιον λαοπλάνο δημαγωγό καί νά κάθεται τώρα ἄνεργος νά χαζεύει τα πρωινάδικα καί τα Πρετεντεράδικα… Τελικά ὅσο περισσότερο γράφω ἀναλύοντας τίς θέσεις μου ,τόσο διαπιστώνω ὅτι ο μικρόκοσμος καί ο μακρόκοσμος μας σχετίζεται ἄμεσα μέ τίς πολιτικές ἐπιλογές μας. Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι ὅταν ἔβλεπα πιτσιρικάς ΕΡΤ καί ΥΕΝΕΔ, ἦταν σάν νά ἔπινα μουρουνέλαιο. Τώρα ὅμως δέν εἶμαι μικρός καί θέλω νά πιστεύω ὅτι δέν εἶμαι ἀτομικότητα. Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής σκέφτηκα καί ξανασκέφτηκα πολύ ἄν ἔπρεπε νά κάνω τον τελευταῖο διαχωρισμό που ἀφορᾶ στίς ἀτομικότητες. Ὄχι γιατί δέν το πιστεύω ἀλλά γιατί δέν θέλω νά ἀκουστεῖ σάν ἀπόσπασμα αὐτοβιογραφίας.Ἴσως νά ἀκούστηκε ἐγωιστικός αὐτός ὁ διαχωρισμός, ἀφοῦ κατέταξα αὐτόματα τον ἑαυτό μου στούς Πολίτες. Ἀποφάσισα ὅμως νά το γράψω γιατί ἡ στείρα μετριοφροσύνη εἶναι κακός σύμβουλος. Εἶναι κι αὐτό σύμπτωμα μιᾶς παθογένειας σάν το προπατορικό ἁμάρτημα. Βασικό μοχλός κάθε πολυανεκτικού συστήματος μέ <<Εὐρύτητα πνεύματος>>, εἶναι ἡ ἐξάλειψη τοῦ <<Ἐγώ>> καί ἡ ἀναγωγή του στό <<Ἐμεῖς >>. Το <<Ἐγώ >> πρέπει νά ἐξαλειφθεῖ ἀπ' το λεξικό. Ἡ δημόσια τοποθέτηση τοῦ καθενός πρέπει νά ξεκινάει μέ την λέξη <<Ἐμεῖς>> καί μάλιστα νά ἐκφράζει ὅσο το δυνατόν περισσότερο ἀπόψεις μεγαλοδημοσιογράφων καί ἀέργων 124

πολιτικάντηδων…Καλλιεργεῖται ἐντέχνως ἕνα κλίμα ὁμαδικότητας γιά νά ἀπορροφήσει τούς ἀτομικούς κραδασμούς που θά συμπαρασύρουν, ἐνδεχομένως, σέ ἀντίσταση καί τους ὑπολοίπους. Αὐτό γίνεται ἀντιληπτό ἄν θέσει κάποιος τον ἑαυτό του συμμέτοχο σέ μία ὁμάδα. Πίσω ἀπό μιά πλειοψηφική πρόταση κρύβονται ἐνστάσεις που πολλές φορές μένουν ἀνέκφραστες γιά νά μήν νοιώσει ὁ ἀντιρρησίας στοχοποιημένος . Σαφῶς καί εἶμαι ὑπέρ τοῦ σεβασμοῦ της πλειοψηφίας, ἀρκεῖ νά ἔχουν τηρηθεῖ ἐκεῖνα τα ἐχέγγυα που ἐξασφαλίζουν την ἐλεύθερη ἐπιλογή και την ἀπαλλαγή ἀπό κάθε εἴδους ἐξαρτήσεις Στήν ἐποχή πού ζοῦμε θεωρεῖται σχεδόν ἀγένεια νά προβάλλεται το << Ἐγώ >>. Δέν πρέπει νά ὑπάρχει << Ἐγώ >> παρά μόνο << Ἐμεῖς >>. Ἀκοῦς ραδιόφωνο καί ὁ σχολιαστής δέν μιλάει στό α΄πρόσωπο ἑνικοῦ ἀλλά στόν α΄πληθυντικό. Στό ἐκπαιδευτικό σύστημα ἐνθαρρύνονται ἤδη ἀπ' το νηπιαγωγεῖο τα πιτσιρίκια σέ ὁμαδικές ἐργασίες. Το ὁμαδικό πνεῦμα σαφῶς ἐνισχύει την ἀδερφικότητα καί την συνεργασία καί προάγει την εὐγενή ἅμιλλα. Δέν πρέπει ὅμως σέ καμμία περίπτωση νά ἀποψιλώνει τίς προσωπικές ἀπόψεις καί την ἀτομική πρωτοβουλία στό βωμό μιᾶς γενικότερης ὁμαδοποίησης … Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὅλοι οἱ ἀνθρωποι εἴμαστε ἴσοι ἀλλά ὄχι ἴδιοι. Ἡ διαφορετικότητα εἶναι στοιχειό της φύσης καί δέν ἐκφράζει κανένα ρατσιστικό ἀπωθημένο. Η ὁμαδοποίηση των ἀπόψεων ἐντάσσεται στό νεωτεριστικό πνεῦμα ἄμβλυνσης των προσωπικῶν ἀντιρρήσεων καί στοχεύει στήν καθυπόταξη των μαζῶν. Κατ' αὐτό τον τρόπο οἱ διαφορετικές ἀπόψεις θεωροῦνται ξένες πρός την ομαδα (ἀρα καί πρός το σύστημα ἐξουσίας, ἀφοῦ αὐτό βάζει τους 125

παρονομαστές…) καί αυτομάτως χαρακτηρίζονται ἀπορριπτέες και ἀντικοινωνικές. Ὅλοι αὐτοί οἱ χαρτογιακάδες μέ τοῦς φρουρούς καί τίς καταθέσεις στίς off shore ἑταιρεῖες, ὑπηρετοῦν το παγκόσμιο δόγμα του ‘'Χυλού'’ που στρέφεται ἐναντίον του κράτους-ἔθνους. Μέ το πρόσχημα του δῆθεν σεβασμοῦ στήν διαφορετικότητα, περιορίζονται ἤ καταργοῦνται ἐθνικά χαρακτηριστικά, γιά νά διευκολυνθεῖ ὁ οἰκουμενικός ἀχταρμάς . Οἱ ἐθνικές παραδόσεις θεωροῦνται ἀναχρονιστικές καί πόλοι ἔξαρσης ἐθνικιστικῶν ἀπωθημένων. Οἱ παρελάσεις ὅπως ἐπίσης καί οἱ ἡμέρες μνήμης μπαίνουν στό στόχαστρο γιατί ξυπνοῦν πάθη. Αὐτές εἶναι μερικές ἀπ' τίς γελοῖες δικαιολογίες που ἐπικαλοῦνται τα καραγκιοζάκια, γιά νά στήσουν το ψηφιδωτό μιᾶς κοινωνίας ἀπό μπασταρδεμένες συνειδήσεις. Ὁτιδήποτε ἐκφράζεται δημοσίως, πρέπει πρωτίστως νά ἔχει την σύμφωνη γνώμη τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου . Σέ ἀντίθετη περίπτωση ὑπάρχει το καινούριο φροῦτο που λέγεται Μ.Κ.Ὁ (Μή Κυβερνητικές Ὀργανώσεις , λέμε τώρα…) που ἀρχίζουν τίς καταγγελίες καί τους ἀφορισμούς . Πώς γίνεται ὅμως μιά Μ.Κ.Ὁ νά χρηματοδοτεῖται ἀπό το κράτος, ποτέ μου δέν το κατάλαβα.Το παραμύθι εἶναι καλοσχεδιασμένο χωρίς δράκους, ἀφοῦ σου ἀφήνει την ψευδαίσθηση της συμμετοχῆς. Ἡ πόρτα της φάκας εἶναι ὀρθάνοιχτη ἀλλά ἡ τυφλωμένη ἀτομικότητα πηγαίνει ἀκάθεκτη γιά το τυράκι της…

126

Κάθομαι κι ἐγώ μεσημεριάτικα καί μιλάω γιά τυράκια καί φάκες, ἐνῶ θά μποροῦσα νά πῶ << Ἤπια προσαρμογή >> καί νά λειάνω λίγο τίς γωνίες. Ἀντ'αὐτοῦ ρίχνω μπουνιά στό μαχαίρι.Ὧρες καί στιγμές ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι φέρνω λιγάκι στόν Διογένη τον Κυνικό, που ὁποιον ἔπιανε στό στόμα του τον περνοῦσε γενεές 14! Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ την κυνικότητα του Διογένους , ἡ Ἑλληνική κοινωνία ἔχει ὑιοθετήσει μοντέλα ψευτοευγενείας καί υποκουλτούρας. Τρέφει ἀνάξιους καί ἀνεπαγγέλτους πολιτικούς ἐπιτρέποντας τους νά διαχειρίζονται δημόσιο χρῆμα. Ἀνέχεται την πολιτική καί οἰκονομική χρεοκοπία μέ ἀδιανόητη δουλικότητα καί καρτερία. Θά χειροκροτήσει τίς ζεϊμπεκιές των κηφήνων πολιτικάντηδων πετώντας τους μαζί μέ τα γαρύφαλα την ἰδία της την ἀξιοπρέπεια…Ὅλοι αὐτοί οἱ πολιτικοί τσαρλατάνοι προβάλλονται ἀπ' τα κεμπελίστικα μέσα ἐνημέρωσης ὡς ὑπεύθυνοι ἡγέτες που κόπτονται γιά το συμφέρον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Κι ἄν ἀνοίξεις το στόμα σου καί πεις ὅτι ΟΛΟΙ οἱ πολιτικοί ,ὅπως λέει ἄλλωστε το Σύνταγμα, εἶναι ὑπηρέτες μας, θά σέ ἀντιμετωπίσουν στήν καλύτερη περίπτωση μέ σκεπτικισμό. Διότι αὐτός που μέ ἀκούει ἔχει ἀφήσει νά ριζώσει μέσα του ὅλη αὐτή ἡ πλάνη καί ἡ δημαγωγία. Ἄντε μετά νά ξεριζώσεις ἀπό μέσα του τα ζιζάνια που ἔχουν θεριέψει καί τον ἔχουν πνίξει! Οὔτε προδότες μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ, οὔτε κατοχή ,οὔτε τίποτα…

Εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ἡ πενταετία που διανύουμε εἶναι πράγματι ἱστορική. Γιά μιά ἀκόμα φορά ἔχουμε χρεοκοπήσει ὡς 127

χώρα χωρίς νά ἔχει ἀνοίξει οὔτε μύτη ἀπό ξένη εἰσβολή. Παιδιόθεν ἀναρωτιόμουν πώς ζοῦσαν οἱ Ἕλληνες κατά την Γερμανική κατοχή στον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Πώς ἐπιβίωναν, πώς λειτουργοῦσαν οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες, καί γενικῶς ποιά ἦταν ἡ καθημερινότητα τοῦ Ἕλληνα ὑπόδουλου κάτω ἀπ' τη Γερμανική μπότα. Θεωροῦσα πάντα τυχερό τον ἑαυτό μου, γιατί ἡ ἡ δική μου γενιά δέν ἔζησε ,μέχρι τώρα τοὐλάχιστον, στρατιωτική κατοχή. Οἱ ἀνθρωποφάγες πολιτικές ὅμως ἔχουν μεταλλαχθεῖ καί δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό ὅπλα. Ἡ κατοχή καί ἡ ἐξαθλίωση ἐπιτυγχάνεται πιά μέ οἰκονομικά Στούκας .Το 4ο Ράιχ ἐπιβάλλεται μέ κοστούμια καί γραβάτες . Ἡ σημερινή εἰκόνα της Ἑλληνικῆς κοινωνίας δέν εἶναι ὑπερβολή νά πῶ, ὅτι εἶναι βγαλμένη μέσα ἀπ' τα κατοχικά χρόνια τοῦ 1940. Συσσίτια, αὐτοκτονίες, δημεύσεις περιούσιων, φυλακίσεις ἀντιφρονούντων καί ἀρνητῶν καταβολῆς ληστρικῶν φόρων. Ὅπως στίς περισσότερες πολιορκίες , ἡ πτώση ἔρχεται ἀπό μέσα, ἀπ' την 5η φάλαγγα. Ἔτσι καί στήν περίπτωση της χώρας μας, ἡ Κερκόπορτα ἄνοιξε ἀπό τον γιό του, ἴσως πιό λαοπρόβλητου σοσιαλιστῆ ἡγέτη, Ἀνδρέα Παπανδρέου. Ὁ Γιῶργος Παπανδρέου διέσυρε την χώρα καί τους κατοίκους της διεθνῶς, ρίχνοντας την Ἑλλάδα στά νύχια του ΔΝΤ. << Ἄξιος>> συνεχιστής αὐτῆς της προδοσίας εἶναι ὁ ἑταιρος δωσίλογος τοῦ συντηρητικοῦ κόμματος, Ἀντώνης Σαμαράς. Πασοκ καί Νέα Δημοκρατία κυριάρχησαν μετά την μεταπολίτευση, μέ ποσοστά που ξεπερνοῦσαν το 80%. Αὐτά τα ποσοστά προφανῶς δέν προέκυψαν μόνα τους ἀλλά ἀπό χεράκια που κατέθεταν στήν κάλπη την ἀγνοια καί την ἀφέλεια τους. Θυμᾶμαι την κατάμεστη

128

πλατεία Συντάγματος πλημμυρισμένη ἀπό μπλέ καί πράσινες σημαιοῦλες, που κυμάτιζαν ὑπό τους ἠχους κομματικῶν τραγουδιῶν καί τον δυναμικό παλμό των ψηφοφόρων. Ὅλος ἐκεῖνος ὁ κόσμος που ἦταν ἡ συντριπτική πλειοψηφία του ἐκλογικοῦ σώματος, κάθεται σήμερα σιωπηλός καί ἀδρανής περιμένοντας το μοιραῖο σάν ἀπροστάτευτο κοράσιον … Ἡ οἰκονομική ἀλλαγή που ἐπῆλθε ἦταν τόσο βίαιη καί ἀπότομη που ἀκόμα καί σήμερα που γράφω αὐτές τίς γραμμές , ἡ Ἑλληνική κοινωνία κινεῖται μέ την κεκτημένη ταχύτητα μιᾶς ἐπίπλαστης εὐημερίας. Εἶναι κι αὐτό ἄλλο ἕνα χαρακτηριστικό μιᾶς πολιτικά ἀνώριμης κοινωνίας που ἀδυνατεῖ νά συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος. Ἡ ὁδός Ἑρμοῦ ἔχει γεμίσει ἀπό ἀστέγους ἀλλά το μόνο που ἐνδιαφέρει τους ἀδιάφορους περαστικούς, εἶναι νά προσπεράσουν ἀλώβητοι ἀπ' την ἀπλησιά των ἀστέγων χαζεύοντας τίς βιτρίνες των καταστημάτων . Ἕνας ἀπίστευτος κοινωνικός στρουθοκαμηλισμός ἄνευ προηγουμένου. Τα συσσίτια , τα κοινωνικά παντοπωλεῖα ἀλλά καί ἡ ἀναγκαστική πορνεία εἶναι δυστυχῶς καθημερινότητα πλέον. Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι ἔχουν περάσει ἐλάχιστα χρόνια ἀπό τότε που ἀπ' ἄκρη σ'ἄκρη ἠχοῦσε το << Ἰσχυρή Ἑλλάδα >> . Κι ὅμως ἀκόμα καί σ'αὐτά τα πέτρινα χρόνια τα μόνα πράγματα που ἔχουν αὐξημένες πωλήσεις, εἶναι οἱ καναπέδες καί οἱ τηλεοράσεις! Μοιάζει μέ λεύκη ἐπιταγή ὁ ἀνύπαρκτος πολιτικός ἑαυτός των ἀτομικοτήτων. Το τίμημα αὐτῆς της ἀνυπαρξίας θά ὑπογράψει το πολιτικό ἀνδρείκελο

129

μέ το μελανί του καί θά το πληρώσει ὁ τρομοκρατημένος καναπεδάκιας μέ το αἷμα του… Ἀφοῦ λοιπόν το Μέτρο ἔχει πάει περίπατο καί ἡ ὑποβολή ἔχει πάρει τη θέση της σκέψης, ὅλα πιά χειραγωγοῦνται καί κατευθύνονται. Σέ μιά τέτοια κοινωνία ὅλα μποροῦν νά εἰπωθοῦν χωρίς κανένα σεβασμό. Ἀπ' το << Οἱ Γερμανοί εἶναι φίλοι μας>> του Γεωργιάδη,μέχρι το << Μαζί τα φάγαμε> > του Πάγκαλου. Οἱ στρεβλώσεις καί οἱ παραποιήσεις ἐπιδιώκουν νά δημιουργήσουν ἕνα νέο μοντέλο πολιτικῆς ὀπτικῆς που διευκολύνει νά προσπεραστοῦν οἱ ἀγκυλώσεις του παρελθόντος. Θέλουν την γραμμή της σκέψης εὐθεία χωρίς γωνίες.Οἱ γωνίες δημιουργοῦν ἀναχώματα καί ἐμπόδια καί δέν ἐξυπηρετοῦν τίς πολιτικές καρικατοῦρες … Στό πλαίσιο αὐτῆς της πολιτικῆς ὀπτικῆς συναντᾶμε τον ‘'Συνωστισμό'’ στή παραλία της Σμύρνης, το ‘’Βέρτιγκο’’πού ἔπαθαν οἱ 3 ἀξιωματικοί στά Ίμια καί πολλές ἀκόμα ἀλητεῖες που ἐκτός ἀπ' τα ἐγκλήματα που ἀποκρύπτουν, προσβάλουν την νοημοσύνη των ἐναπομεινάντων σκεπτομένων . Μέσα σ'ὅλη αὐτή την πολιτική τρούμπα βρίσκεται ἡ ἀτομικότητα να σύρεται ἀνιστόρητη καί εὐκολόπιστη, ἑτοιμη νά ἀφεθεῖ στόν νταβατζή της χωρίς την παραμικρή ἀπαίτηση. ‘’Σκέφτηκες ποτέ μήπως ἔχεις ἐσύ ἀγκυλώσεις καί τα βλέπεις μονοδιάστατα τα πράγματα; ,’’Μήπως ἡ ἀνοχή φανερώνει πολιτικό πολιτισμό;’’ Βρῆκε εὐκαιρία ὁ διαβολοσυνήγορος νά κάνει 130

ἐρωτήσεις τώρα που ἔχω τα διαόλια μου…Ἄντε νά ξανακάνω ἕνα μακροβούτι στό παρελθόν γιά νά πάρω ἀπαντήσεις ἀπό πραγματικούς πολιτισμούς.Ὅταν ἀκούει κάποιος γιά Πολιτισμό αὐτομάτως ἔρχεται στό μυαλό του ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα. Στο Ἑλληνικό Πνεῦμα δηλαδή που παραμένει διαχρονικό γιατί ἁπλούστατα ἦταν αὐθεντικό. Χωρίς ἐξωραϊσμούς καί προγονόπληκτο ὑποκειμενισμό, πρέπει νά παραδεχτοῦμε ὅτι κορμός της ἀρχαίας Πόλης-Κράτους ἦταν ὁ Πολίτης. Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής ἡ πρώτη Πόλη που ἦρθε στό μυαλό μου ἦταν ἡ Ἀθήνα τοῦ Περικλῆ, μέ την πολυδιάστατη ἀνάπτυξη των τεχνῶν καί τοῦ λόγου. Ἀναπόφευκτο ἦταν νά ταυτίσω την Δημοκρατία μέ την πολιτική ἐλευθερία που ἦταν ἡ βασικό συστατικό γι' αὐτόν τον πολιτισμό. Αὐτή ἡ ταύτιση ἀποδείχθηκε βιαστική ὅμως. Τον περασμένο μήνα κατάφερα νά κρυφτῶ λίγο ἀπ' το χρόνο, διαβάζοντας την< <Λακαιδεμονίων Πολιτεία>>.Ἡ Σπάρτη, το ἀντίπαλο δέος της Ἀθήνας μέ τον αὐστηρό καί λιτό τρόπο ζωῆς ἀπέδειξε ὅτι οἱ πολιτικές ἐλευθερίες δέν εἶναι προϊόν πολιτεύματος ἀλλά ἀρχῶν . Ἕνας δωρικός τρόπος σκέψης που ἀπήχε πολύ ἀπ' το Ἀθηναϊκό πνεῦμα. Το Σπαρτιατικό πολίτευμα ἦταν ὀλιγαρχικό,αὐτό ὅμως δέν ἐμπόδιζε τον Σπαρτιάτη Πολίτη νά χαίρει τον σεβασμό καί την ἐλευθερία του. Ἡ ἰσονομία ἦταν δεδομένη γιά ὅλους, γεγονός που ἀπέτρεπε κάθε εἴδους διαπλοκή. Ἡ ἱεραρχία ἦταν ἀδιαμφισβήτητη χωρίς αὐτό νά ἐπέτρεπε στήν ἄρχουσα τάξη πράξεις ἀνομίας. Συγκρίνοντας λοιπόν αὐτές τίς δύο Πόλεις που δέσποζαν στήν Ἑλλάδα, διαπιστώνεις ὅτι ὁ ρόλος τοῦ Πολίτη ἦταν καταλυτικός ἀσχέτως ἄν το πολίτευμα ἦταν

131

Δημοκρατικό ἤ Ὀλιγαρχικό. Ὁ στεῖρος καθωσπρεπισμός ἦταν ἔξω ἀπ' τη λογική ἐκεινῶν των Πολιτῶν. Ἡ Ἐκκλησιά τοῦ δήμου στήν Ἀθήνα ἤ ἡ Ἀππέλα στήν Σπάρτη, ἦταν το κόσκινο πού περνοῦσαν τους πολιτικούς. Ἡ ἀνοχή στήν ἀνομία ἤ σέ νεωτερισμούς καί νοοτροπίες ἀσύμβατες μέ τα πολιτικά καί κοινωνικά ἤθη ἦταν ΜΗΔΕΝΙΚΗ. Ἀκόμα κι αὐτός ὁ Ἀριστείδης ὁ Δίκαιος, ἀποδέχτηκε ἀδιαμαρτύρητα τον ἐξοστρακισμό του ὑστέρα ἀπό την ἐτυμηγορία του λαοῦ. Ἀκούγεται λοιπόν τοὐλάχιστον εἰρωνικό νά ἐπικαλεῖται σήμερα ἕνας γιαουρτωμένος πολιτικός τον πολιτικό πολιτισμό, ὅταν τους ἀντιστοίχους στήν ἀρχαία Ἑλλάδα τους περιποιόταν μέ τα βέλη τους οἱ Σκύθες! Πλάκά -πλάκα τα γιαουρτάκια εἰδικά τέτοιο μέρες μέ τον ἥλιο νά ζεματάει εἶναι μιά χαρούλα. Περνάω ἔξω κι ἀπό ἕνα γαλακτοπωλεῖο μούρλια.. Ὅταν ξεκίνησα νά καταγράφω τίς πρῶτες μου σκέψεις που θά ἀποτελοῦσαν την ἀρχή αὐτοῦ του βιβλίου, οὔτε κἄν φανταζόμουν τα μέρη στά ὁποία θά ἠδύνατο νά κρατήσω σημειώσεις. Πάλι καλά δηλαδή που ἔχω πάντα μαζί μου την γραφική ὕλη καί καταγράφω σχετικά γρήγορα τίς ἀπόψεις που σχηματίζω ἀπ' τα ἐρεθίσματα που λαμβάνω. Ἕνα τέτοιο ἐρέθισμα πῆρα πρίν ἀπό λίγο ἀπό κάποιον ὑπερήλικα ἀγανακτισμένο. Τον ἄκουγα ἀρκετή ὥρα νά οἰκτίρει τα πολιτικά κόμματα συλλήβδην. Σαφῶς καί ὅλα τα κόμματα ἔχουν το μερίδιο εὐθύνης που τους ἀναλογεῖ. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι πρέπει νά μποῦν ὅλοι στό ἴδιο τσουβάλι γιά νά ἱκανοποιηθεῖ ἁπλά καί μόνο ἡ διάθεση τοῦ ὑπερήλικα ἤ γιά νά δικαιολογήσει την ἐπερχόμενη βλακεία του.

132

Μιλάω γιά ἐπερχόμενη βλακεία γιατί τον ἄκουσα στό τέλος νά λέει ὅτι θά ξαναψηφίσει το κόμμα που ψήφιζε. Θά ψηφίσει δηλαδή αὐτούς που τον ἔφεραν στά πρόθυρα της ἐξαθλιώσης καί τοῦ ἀναξιοπρεποῦς βίου. Ὁ ἐκνευριστικός αὐτός τύπος ἐνῶ γνώριζε ὅτι δύο εἶναι τα κόμματα που παρήλασαν ἀπ' το πολιτικό προσκήνιο τα τελευταία 40 χρόνια, ἐντούτοις συνέχιζε νά ἐξισώνει καί νά καταδικάζει τους πάντες. Παπαγάλιζε μάλιστα καί τα συστηματικά λόγια των ‘’Εθνοσωτήρων ’’, ἀποδεικνύοντας περίτρανα την ἐπιτυχημένη ἐπέμβαση λοβοτομῆς του! Ἡ πλήρης ταύτιση τοῦ θύματος μέ τον θύτη του. Ἡ δουλικότητα σέ ὅλο της το μεγαλεῖο, μέ τον αὐτοσεβασμό πεταμένο στά Τάρταρα… Τί νά συζητήσεις καί πώς νά συνεννοηθείς μ'ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο… Ἐκεῖ ὅμως που ἡ ἀδρεναλίνη κάνει πάρτι ξεπερνώντας κάθε κόκκινη γραμμή, εἶναι ὅταν ἀνθρωποι σάν τον γηραιό μηδενιστή, θεωροῦν το προχωρημένο της ἡλικίας τους ἀκλόνητο ἐπιχείρημα γιά νά γίνει ἡ ἄποψη τους ἀποδεκτή! Ἡ ἐπίκληση της ἡλικίας ὡς ἀπόδειξη της πείρα τους δέν δικαιολογεῖ την ἀπαράδεκτη ἰσοπεδωτική τους ὀπτική. Ἴσως γιατί τόσα χρόνια ἀπολαμβάναν την πολιτική τους ἀνυπαρξία φορώντας κυανοπράσινα γυαλιά... Ἦταν πραγματικά διασκεδαστικό ἀλλά καί ὀδυνηρό συνάμα ὅταν αὐτός ὁ 90χρονος παππούς ἔμεινε στήλη ἅλατος στά ἀμείλικτα ἐρωτήματα ἑνός φοιτητή πού δέν ἄντεξε τίς ἀσυναρτησίες του. Ἕνας νέος ἄνθρωπος που ἀτενίζει το μέλλον μου σάν ἕνα τεράστιο ναρκοπέδιο. Δέν εἶναι ἁπλά ἀβέβαιο, εἶναι σχεδιασμένα

133

καταστροφικό. Το τελευταῖο προφανῶς που θά θελε ν ‘ ἀκούσει ἦταν ἡ ἠλίθια ἐπιχειρηματολογία τοῦ παππού. Ἀλλά καί τον παππού νά ἀποφύγει, ὅταν γυρίσει στή σχολή του θά βομβαρδιστεῖ ἀπ' τίς πολιτικές νεολαῖες , που ἐνῶ βράζουν στό ἴδιο καζάνι ,συνεχίζουν νά καταθέτουν την νεανική τους ὁρμή στά κομματικά ὀστεοφυλάκια . Ὑποτίθεται ὡς νέοι ἀνθρωποι παρακολουθοῦν τίς ἐξελίξεις ἔχοντας μιά πολύπλευρη ἐνημέρωση. Βιώνουν την σκληρή πραγματικότητα καί τίς δυσοίωνες προοπτικές ἐπαγγελματικῆς ἀποκατάστασης. Ζοῦν στό πετσί τους την ἀνεργία καί την ἐκμετάλλευση. Κι ὅμως…οἱ κομματικές στάνες που εἶναι μαντρωμένοι τους ταϊζουν φρέσκο χορταράκι ἀπ' το λιβάδι του success story… Ἀνέκαθεν ἡ ἐλπίδα κάθε ἔθνους ἦταν ὁ ἀνθός της νεολαίας του. Ὅταν ἕνας νέος ἄνθρωπος που εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπό ἀγκυλώσεις καί ἐξαρτήσεις τρέχει σέ κομματικά συνέδρια γιά νά βροντοβελάξει ὅσο γίνεται πιό δυνατά , τί νά περιμένει κανείς ἀπό 90χρονους ἀμπελοφιλόσοφους…Μέ μιά νεολαία βαθιά ὑπνωτισμένη καί ἀνενεργή, μαῦρα εἶναι τα νέφη πού συνοδεύουν το μέλλον αὐτῆς της χώρας. Μέ τέτοια προοπτική το πιθανώτερο εἶναι νά κατεβάσεις τον διακόπτη κάθε εἰλικρινοῦς προσπάθειας ἀφύπνισης των μακαριῶν κοιμωμένων, πού ἔχουν ἀπό πολλά χρόνια γίνει πολιτικά μακαριστοί! Κάτσε ἐσύ μετά ματαιόδοξε συγγραφέα νά προσπαθεῖς νά ἐξηγήσεις ἀπό που ἔρχεται ὁ πραγματικός ψεκασμός που ἔχει μετατρέψει την κοινωνία σέ κατάξερο θερμοκήπιο…

134

Εὐτυχῶς παντοῦ καί πάντα ὑπάρχουν κι ἐκεῖνοι που δέν ἀποδέχονται προπατορικά ἁμαρτήματα καί οἰκονομικά νταβατζηλίκια ἀπ' την κοιλιά της μάνας τους. Λαμβάνουν ἕνα χαράτσι καί δέν ρωτοῦν << Πόσο >> ἀλλά <<Γιατί>>. Ἀρνοῦνται την καταβολή ληστρικῶν φόρων φτύνοντας την καραμέλα τοῦ ἐθνικοῦ δημοσιονομικοῦ χρέους. Βέβαια μεταξύ των ἄλλων ἔχουν την ἠθική ὑποχρέωση νά ἀφυπνίσουν τα ἀμέριμνα ἄσπρα προβατάκια . Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής ὅμως ,ἄν καί θεωρῶ τον ἑαυτό μου μαῦρο πρόβατο δέν ἔχω καμμία διάθέση πιά νά ἀφυπνίσω κανέναν. Ἴσως βέβαια αὐτός ὁ καταγγελτικός λόγος ἄν πέσει στά χεριά κάποιων, πού ἀρέσκονται καί σέ κάτι ἄλλο ἐκτός ἀπό γλυκανάλατα μυθιστορήματα, νά λειτουργήσει ὡς ξυπνητήρι ἀλλά κι αὐτό ἀκόμα μέ ἀφήνει ἀδιάφορο.

Ἀπ' την ἀρχή ἀποκάλυψα ὅτι δέν εἶχα στό νοῦ μου νά χαϊδέψω αὐτάκια. Φαντάσου τώρα νά ἐξέδιδε αὐτό το ‘’Κατηγορῶ’’ κάποιος ἐκδότης χωρίς νά το εἶχε διαβάσει …δέν θά του ἔμενε τρίχα στό κεφάλι ἀπ' το τράβηγμα!... Σήμερα το πρωί βρέθηκα σ'ἕνα ὕψωμα ἀρκετά ψηλά πάνω ἀπ' τη πόλη. Ὀπου κι ἄν γύριζε το μάτι μου ἔπεφτε πάνω σέ τσιμέντο. Οἱ ἔνοικοι της πόλης ἦταν δυσδιάκριτοι ἀπ' την ἀπόσταση καί το νέφος. Ἄνοιξα το σημειωματάριο μου καί προσπαθοῦσα νά βγάλω μιά ἄκρη ἀπ' τίς μουντζοῦρες καί τα ὀρνιθοσκαλίσματα μου. Το πρῶτο που συνειδητοποίησα ἦταν ὅτι θά ἔπρεπε νά 135

πληκτρολογήσω στόν ὑπολογιστή ὅλο αὐτό το χειρόγραφο πόνημα. Αὐτή ἡ σκέψη δέν μου ἄρεσε καθόλου, γιατί δέν ἔχω καμμία ὄρεξη νά κάθομαι μπροστά στήν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστή καί νά γράφω. Ἡ ἀμέσως ἑπόμενη σκέψη μου ἦταν ἄν ἔχω δικαίωμα νά κρίνω καί ἀκόμα χειρότερα, νά κατακρίνω ἐκείνους τους δυσδιάκριτους ἐνοίκους που ζοῦσαν στήν τσιμεντούπολη που ἁπλωνόταν κάτω ἀπ' τα πόδια μου. Σάν ἕνας γενικός εἰσαγγελέας που ἐκτείνει τον δείκτη τοῦ χεριοῦ τοῦ στό προσώπου κάθε ἀνυποψίαστου καί ἐπαναπαυμένου. Ἡ ἀπάντηση ἦταν μᾶλλον εὔκολη καί βγῆκε ἀβίαστα. Ἔχω! Το δικαίωμα αὐτό μου το δίνουν οἱ ἀποφάσεις ὅλων ἐκείνων που διαμόρφωσαν ἕνα πεδίο πολιτικῆς σήψης μέσα στό ὁποῖο ζῶ κι ἐγώ . Ἡ κριτική ἔναντι των ἀτομικοτήτων, που μέ τίς πράξεις ἤ την ἀπραξία τους ἐπηρεάζουν καί την δική μου καθημερινότητα,θεωρεῖται ἀναπόφευκτη. Το πνεῦμα της σημερινῆς Φασιστικῆς Δημοκρατίας εἶναι ἡ ἀνοχή στήν ἐνοχή. Ἡ ἀνοχή εἶναι συνειδητή ἀτομική ἐπιλογή καί ἡ δική μου κριτική ἀναδεικνύει ἁπλά τη συνενοχή στό πολιτικό ἔγκλημα… Μιά χαρά λοιπόν ἀπενεχοποιήθηκα ἀπ' την διάθεση κριτικῆς. Ἄν μποροῦσα νά ἀντιγράψω κι αὐτά στόν ὑπολογιστή μέ την ἰδια εὐκολία θά ἤμουν πολύ εὐτυχισμένος… Ἀλλά προφανῶς στή ζωή δέν εἶναι ὅλα εὔκολα. Ὑπάρχουν ἐμπόδια, ὅρια καί κόκκινες γραμμές.Εἰδικά αὐτό το τελευταῖο εἶναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. Μπήκανε πολλές κόκκινες γραμμές ἀπό τους λαοπλάνους πολιτικούς, ἀλλά το μόνο πού ἀπέδειξαν ἦταν ὅτι τις ἔβαζαν γιά να τίς προσπεράσουν! Το κακό 136

εἶναι ὅτι οἱ κόκκινες γραμμές δέν χαράχθηκαν ἀπ’ τίς ἀτομικότητες. Δέν θέλησαν ἤ δέν μπόρεσαν ; Ἕνα ἐρώτημα πού ὅσο κι ἄν προσπαθῶ δέν μπορῶ νά το ἀπαντήσω. Ἴσως γιατί ἡ ἀπάντηση ἐμπεριέχει καί τα δύο ἤ γιατί το ἕνα προκύπτει ἀπ' το ἄλλο. Το ἀπότελεσμα ὅπως καί νά 'χει παραμένει το ἴδιο, μέ μιά ἀδύναμη κοινωνία νά πασχίζει νά σταθεῖ στά πόδια της ἀναζητώντας ἕνα φῶς στήν ἄκρη του τούνελ. Ὑπάρχει κατ'ἀρχάς ἡ διάθεση της ἄλλης ἐπιλογῆς; Πολύ ἀμφιβάλω…Κι ἅς ποῦμε ὅτι ὑπάρχει, ποιά φυσιογνωμία θέλουμε γιά το Ἑλληνικό κράτος; Ἕνας ὀργανισμός εἶναι ὑγιής ὅταν οἱ μονοκύτταροι ὀργανισμοί του εἶναι ὑγιῆς. Ὅταν πάσχουν ἀπό κάποια ἀσθένεια μοιραία θά νοσεῖ κι ὁ ὀργανισμός. Αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ το κράτος καί τους ἐνοίκους του. Απαιτεῖται λοιπόν πολιτικό σθένος καί κοινωνική ὡριμότητα γιά νά ἀπομακρυνθεῖ ἡ πολιτικάντικη πανούκλα. Το μόνο που βλέπω δυστυχῶς εἶναι ἕνα ἀσθενικό κοπάδι . Γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἕνας στόχος πρέπει πρωτίστως νά προσδιοριστεῖ. Ἀλλαγή πολιτικοῦ σκηνικοῦ ἁπλά γιά την ἀλλαγή, δέν φέρνει κανένα θετικό ἀποτέλεσμα. Ἴσως καί νά χειροτερέψει τα πράγματα. Ἡ οὐσιαστική πολιτική ἀλλαγή ἔρχεται ἀφοῦ πρῶτα ἐπαναπροσδιορίσει ὁ καθένας τον ρόλο του μέσα στήν κοινωνία. Ἀφοῦ πρῶτα συνειδητοποιήσει ποιός εἶναι, τί θέλει καί πώς μπορεῖ νά το διεκδικήσει. Ἡ ὄψη τοῦ σημερινοῦ νεοέλληνα δέν φανερώνει καμμία διάθεση μαχητικότητας . Σκυθρωποί μέ το κεφάλι κατεβασμένο , μοιάζουν νά ἔχουν ἐγκαταλείψει κάθε προσπάθεια πολιτικῆς ἀποκατάστασης καί ἐπαναπροσδιορισμοῦ . Εἶναι τοὐλάχιστον

137

εἰρωνικό γιά μιά χώρα που ἀνέδειξε πολιτικά ἰδεώδη καί πανανθρώπινες ἀξίες, νά σύρεται ἀπό ἕναν ἀπονευρωμένο λαό μέ ἐμφανή τα σημάδια της παραίτησης καί της μιζέριας . Κάποτε οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἦταν Πολίτες –Ὁπλίτες. Τα σημερινά ἐγγόνια τους εἶναι πολίτες-κοπρίτες! Βαρύς ὁ χαρακτηρισμός ἀλλά καλό εἶναι νά μήν φοβόμαστε τίς λέξεις ὅσο ἠχηρές κι ἄν εἶναι. Αὐτοί που θά ἐνοχληθοῦν ἅς θυμηθοῦν ἀλήθεια ποιός εἶναι ὁ κοπρίτης. Δέν εἶναι αὐτός που γυρίζει ἀδέσποτος χωρίς προσανατολισμό προσπαθώντας νά καλύψει τίς στοιχειῶδες ἀνάγκες του; Δέν εἶναι αὐτός που τον προσπερνᾶμε μέ ἀδιάφορο καί ἰταμό ὕφος ἐνῶ γνωρίζουμε ὅτι τα δόντια του μποροῦν νά μας προκαλέσουν ζημιά; Εἶναι ἤ ὄχι ἁπλά ἕνας φοβισμένος πλανόδιος ἀναζητητής; Εἶναι ἄραγε ἀτυχής ἡ παρομοίωση που ἔκανα μέ τον σημερινό Ἕλληνα; Μήπως ὁ νεοέλληνας δέν περιφέρεται χωρίς προσανατολισμό; Μήπως στυλώνει τα πόδια του καί γρυλλίζει στό σύστημα; Τα ἐνδιαφέροντα του περιορίζονται στήν καλύψη των βασικῶν ἀναγκῶν του. Ἀντιμετωπίζεται ὡς το παραπαίδι της Εὐρώπης που το προσπερνᾶνε σπρώχνοντας το… Ὅταν ἡ σημερινή Ἑλλάδα στενάζει στούς κάδους των σκουπιδιῶν , οἱ περισσότεροι κρατοῦν σημειώσεις γιά τα ἀρνάκι ἀλά κρέμ! Ἄν δέν εἶναι αὐτός ὁ ὁρισμός τοῦ πολίτη-κοπρίτη ,τότε ποιός εἶναι;.. Δέν ἀρκεῖ νά ἔχεις πρόγονο τον Κολοκοτρώνη , ὀφείλεις νά το ἀποδεικνύεις. Ἐκτός ἀπό Ἕλλην ὀφείλεις νά εἶσαι φιλέλλην πρωτίστως ἀγαπητέ συντοπίτη. Το ἄραγμα στή τηλεόραση ἔχει ἀποδειχτεῖ ἡ καλύτερη κουδουνίστρα. Κάτω ἀπ' τον μανδύα της

138

εὐπρέπειας καί της αὐθεντίας χειραγωγεῖ καί κατευθύνει την ἤδη παραδωμένη ἀτομικότητα. Εἶναι ἀπ' τα σημαντικώτερα μέσα τοῦ πολιτικοῦ συστήματος γιά νά ἐπιτύχει ἄλλοτε φόβο ἄλλοτε ἐντυπωσιασμό, προκειμένου νά κοντρολάρει στό μέγιστο βαθμό τίς ἀντιδράσεις. Φαίνεται ἀδιανόητο στόν τρομοκρατημένο ἔνοικο αὐτῆς της χώρας νά ἀμφισβητήσει τον μεγαλοδημοσιογράφο που ἐκφράζει την <<ἀδέσμευτη>> γνώμη του. Σαφῶς καί δέν εἶναι στίς προθέσεις μου νά δαιμονοποιήσω την τηλεόραση. Δέν φταίει ποτέ το ὄργανο ἀλλά ὁ χρήστης. Οἱ ἐντεταλμένοι κονδυλοφόροι δικαιολογοῦν τα ἀδικαιολόγητα ,προκαλώντας ἀπέχθεια καί ἀναγούλα στούς πραγματικούς Πολίτες.Την ὥρα που πρέπει νά σπάνε τα πεζοδρόμια καί νά σείεται ἡ Ἀθήνα ἀπό τίς διαδηλώσεις ὁ νεοέλληνας θά πάρει το τηλεχαπάκι των 8 καί θά πέσει γιά νάνι… Μιᾶς καί ὁ λόγος γιά κοπρίτες ,θυμήθηκα μιά βόλτα που εἶχα πάει μέ το σκύλο μου.Δέν εἶναι ἄλλωστε καί πολλές οἱ στιγμές πού μπορεῖς νά κρυφτεῖς ἀπ’ τον χρόνο καί τίς ὑποχρεώσεις καί νά ἀπολαύσεις κάτι πολύ ἁπλό ἀλλά καί τόσο δύσκολο. Ἐκεῖνο το ἡλιόλουστο πρωινό στή καρδιά τοῦ χειμώνα ἦταν ἰδανικό γιά περίπατο στή φύση. Χωρίς νά χάσω χρόνο φόρεσα τα ἀθλητικά μου παπούτσια , την φόρμα μου καί μαζί μέ τον τετράποδο φίλο μου ξεκινήσαμε γιά το ὑπαίθριο ἀθλητικό κέντρο. Ἀφοῦ ἔκατσα παραπάνω ἀπό 3 ὧρες ἀπολαμβάνοντας το ἀγαπημένο μου 139

μπάσκετ , ἀποφάσισα νά ἐπιστρέψω πάλι στό τσιμεντένιο κλουβί μου. Στήν ἔξοδο τοῦ ἀθλητικοῦ κέντρου ὅμως μέ περίμενε μιά δυσάρεστη ἐκπληξη. Εἶχαν μαζευτεῖ καμμία 10αριά κοπρίτες καί ἀρχιζαν τα γαυγίσματα.Ὁ τετράποδος φίλος μου παρέμεινε προκλητικά ἀτάραχος. Ὁ πιό μάγκας ἀπ' τοῦς κοπρίτες ἐξέλαβε την ἠρεμία του δικοῦ μου ὡς ἀδυναμία καί συνέχιζε νά γαυγίζει πιό δυνατά. Ὅταν πλησιάσαμε ἀρκετά, το μόνο που ἔκανε ὁ δικός μου ἦταν νά γρυλλίσει καί τους δείξει τα δόντια του. Αὐτό ἦταν ἀρκετό. Στή θέα ἑνός σκύλου ἀποφασισμένου γεμάτο αὐτοπεποίθηση ,σταμάτησαν τα γαβγίσματα, κατέβηκαν τ’αὐτιά καί μπῆκαν οἱ οὐρές κάτω ἀπ' τα σκέλια.Ακόμα θυμᾶμαι πως ἔτρεχαν, καθώς μέ μεγάλη δυσκολία προσπαθοῦσα νά συγκρατήσω ἀπ' την ἁλυσίδα τον δικό μου. Ἡ λεπτομέρεια βέβαια εἶναι ὅτι ὁ δικός μου εἶναι ἕνα καθαρόαιμο λυκόσκυλο. Ἕνα σκυλί που μεγάλωσε ὅπως ὁριζαν οἱ κτηνίατροι, λαμβάνοντας ὑπ' ὄψιν τα χαρακτηριστικά καί τίς ἀνάγκες της ράτσας του. Γύρισα στό σπίτι μου διπλά ὑπερήφανος ἀπ' τίς μπασκετικές μου ἐπιδόσεις ἀλλά καί ἀπό τίς ἐπιδόσεις του σκύλου μου. Ἄνοιξα τον ὑπολογιστή και χάζευα στό διαδίκτυο. Δέν μποροῦσα νά πιστέψω το μήνυμα που εἶχα στό ἠλεκτρονικό μου ταχυδρομεῖο . Κάποιος προβοκάτορας φίλος, μου ἔστειλε 2 φωτογραφίες των ἀρχηγῶν της σημερινῆς συγκυβέρνησης. Ὀπαδοί των κομμάτων αὐτῶν ἀσπάζονταν το χέρι τους ἐν εἴδει ἱερέως! Μου ἦρθε κατευθείαν ἡ εἰκόνα που εἶχα ζήσει ἔξω ἀπ' το ἀθλητικό κέντρο. Σκέφτηκα ὅτι αὐτοί οἱ ἀνθρωποι δέν θά γίνουν ποτέ λυκόσκυλα ἀλλά θά παραμείνουν πάντα κοπρίτες ! Μέ τέτοιους <<Πολίτες>> γυμνοσάλιαγκες καί ὑποτακτικούς το σίγουρο εἶναι ὅτι 140

δέν μπορεῖ νά οἰκοδομηθεῖ καμμία Πολιτεία . Το μόνο που ἀποδομείται εἶναι το ‘’πολιτικόν’’ ἀπ' το ‘’ζῶον’’…. Οἱ τελευταῖες δεκαετίες ἀνέδειξαν πολιτικούς καί πολιτικές που ἀπώτερος σκοπός τους ἦταν το ξεθώριασμα της πολιτικῆς σκέψης . Ἀντιθέτως ἐνισχύθηκε ἡ κομματικοποίηση καί ὁ φανατισμός μέ κύρια ἐπιδίωξη τους την ταύτιση της πολιτικῆς σκεψης μέ την κομματική γραμμή . Ἔτσι κατάφεραν μέσα στίς κομματικές στάνες νά δημιουργήσουν το κομματικό ζῶον που δέν μποροῦσε νά δεῖ πέρα ἀπ' τη μύτη του.Ἄν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἀριστοτέλης μέ δυσκολία θά διέκρινε τους Πολίτες αὐτῆς της χώρας. Ἀντιθέτως γιά τον Ἀριστοφάνη καί τον Λουκιανό θά ἦταν ἡ καλύτερη τους, γιατί θά εἶχαν πάρα πολύ ὑλικό γιά τίς σατυρικές τους δημιουργίες… Μοιραία ἡ παραγόμενη σκέψη των κομματικῶν ὀπαδῶν εἶναι κατευθυνόμενη καί ἀνελεύθερη. Μ'αὐτόν τον τρόπο χάθηκε ἡ βασικώτερη προϋποθέση που ἀπαιτεῖται γιά νά ἐκπαιδευτεῖ καί νά δράσει σωστά ἕνας Πολίτης. Ἡ ἐλευθερία σκέψης καί συνείδησης. Ἀνθρωποι που θά ἦταν ἱκανοί νά δράσουν χωρίς δουλικότητα ἔναντι ὁποιουδήποτε πολιτικοῦ που θά τολμοῦσε νά διαρρήξει το Κοινωνικό Συμβόλαιο, σύρονται ἀπ' τον φόβο καί την ἀτολμία τους. Χωρίς νά μποροῦν νά συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡ ἀσκηση ἐξουσίας ἀπ' τους πολιτικούς ἀποτελεῖ την μέγιστη παραχώρησή ἐκ μέρους τους, την ὁποία οἱ ἐκλεγέντες ὀφείλουν νά σεβαστοῦν καί νά την ἀξιοποιήσουν πρός ὄφελος της κοινωνίας. Αὐτός ἄλλωστε ἦταν κι ὁ

141

λόγος σύστασης των πρώτων πόλεων . Ἡ ἀναγκαιότητα ἀσφαλείας καί εὐνομίας. Ὁ ἔνοικος αὐτῆς της χώρας ἀρκέστηκε στήν παθητική παρακολούθηση καί ὄχι στόν ἐνδελεχή ἔλεγχο των πολιτικάντηδων. Ὑιοθέτησε το εὔκολο και το ἑτοιματζίδικο που εἶναι νόστιμο μεν,ἀλλά βλαβερό. Ἔτσι πέρασαν στή ζωή του το fast food, οἱ fast track ἐπενδύσεις, οἱ fast burn δίαιτες καί ὁτιδήποτε γρήγορο καί προκατασκευασμένο, χωρίς καμμία ἀξιολόγηση που θά του ἐξασφάλιζε μιά ποιοτική ζωή. Λογικό ἐπακόλουθο εἶναι, νά στήνεται κάθε βράδυ στό χαζοκούτι μέ ἀνοιχτό το στόμα, γιά νά ἀπολαύσει την μπουγάδα καί το πλύσιμο του ἐγκεφάλου του! Τα ραδιοτηλεοπτικά κυβερνητικά φερέφωνα ἀποχαυνώνουν καί νανουρίζουν την κοινωνία, στηλιτεύοντας κάθε διάθεση ἀντίστασης. Αὐτό ὅμως σέ καμμία περίπτωση δέν δικαιολογεῖ το τηλεκατευθυνόμενο ἀνθρωποειδές που θά στριμωχτεῖ στήν οὐρά της ἐφορίας την ἑπόμενη μέρα, γιά νά πληρώσει το τίμημα της πολιτικῆς του ἀνυπαρξίας. Φεύγοντας μάλιστα ὁ ἔφορος θά του δώσει την AAΚ ( Ἀπόδειξη Ἀναγνώρισης Κόπανου) καί θά γυρίσει στό σπίτι του συνεχίζοντας την ala cart ζωή του. Ὅσο καί νά προσδοκῶ το ξεκίνημα ἑνός κοινωνικοῦ ἐπαναπροσδιορισμοῦ,τα ἐρεθίσματα γύρω μου δέν εἶναι ἐνθαρρυντικά. Ἡ λεγόμενη << Ὥριμη πολιτική στάση >>, ἡ πολιτική τοῦ <<Καλού παιδιοῦ>> δέν ἀφήνει περιθώρια γιά ἐνθουσιασμό. Ἀναρωτιέμαι ἄν ὑπάρχει ἄλλο ἔθνος μέ τόση ἔνδοξη Ἱστορία καί συγχρόνως τόσους πολλούς προδότες. Νά προδοθείς ἀπό ἕναν 142

Ἐφιάλτη, εἶναι ἐντός των ὁρίων της ἐξαίρεσης μιᾶς ἔνδοξης παράδοσης. Νά προδίδει ὅμως το ἴδιο το ἄτομο τον ἑαυτό του, ξεπερνᾶ κάθε μαζοχιστικό σενάριο. Δέν μπορῶ νά χαρακτηρίσω ἀλλιῶς την στάση ὅλων ἐκείνων που οἰκτίρουν την καθημερινότητα τους ἀναθεματίζοντας τους πολιτικάντηδες, ἀλλά ὡς διά μαγείας ἐπαναλαμβάνουν το ἴδιο λάθος στήν ἑπόμενη ἐκλογική ἀναμέτρηση ! Ἄν αὐτό δέν εἶναι χαρακίρι τότε σίγουρα ἀπαιτεῖται ἡ βοήθεια της Ψυχιατρικῆς… Κάποιος πιό <<Προοδευτικός>> ἀπό μένα θά μου ἀπαντήσει ὅτι ὁ καθένας ἔχει δικαίωμα νά διαχειρίζεται την ζωή του ὅπως θέλει. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν διαφωνῶ μ'αὐτή την ἄποψη ὅσο κι ἄν ἡ ἠλιθιότητα γύρω μου μέ ἐκνευρίζει. Δέν μπορῶ νά δεχτῶ ὅμως ὅτι αὐτή ἡ ἠλιθιότητα ὑποθηκεύει το μέλλον της νέας γενιᾶς. Ἡ σημερινή κοινωνία ἀποδεικνύεται ἀνίκανη νά ἀντιμετωπίσει την δημαγωγική σοφιστεία των σοσιαΛΗΣΤΩΝ καί των ΨΕΥΤΟνεοδημοκρατών. Παραδείδει σιδηροδέσμια την νέα γενιά στους διεθνής τοκογλύφους, καί σίγουρα αὐτό δέν εἶναι δικαίωμα κανενός. Κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά ὑποθηκεύσει την ζωή καί τα ὄνειρα των ἄλλων, οὔτε νά προσδιορίσει την μορφή που θά ἔχει ἡ κοινωνία τίς ἑπόμενες δεκαετίες. Ἡ ἐποχή ἐκείνη θά ἀνήκει σέ ἄλλους ἀνθρώπους που δυστυχῶς θά σύρονται ἀπό τίς ἀποφάσεις των σημερινῶν πολιτικά ἀνύπαρκτων . Τί τα θές, τί τα γυρεύεις …Δέν μου πέφτει καί κανένα λαχεῖο νά σηκωθῶ νά φύγω καί νά φτιάξω το σπίτι που ὀνειρεύομαι πάνω στό βουνό. Ἐκεῖ σίγουρα δέν θά χρειαζόταν νά ἐκτονωθώ ἔτσι γιά 143

νά ἰσορροπήσω. Θά ἀσχολιόμουν μέ πολύ πιό ἐνδιαφέροντα πράγματα, ὅπως τα λαχανάκια καί οἱ κοτοῦλες . Πολύ σοβαρώτερη δουλειά δηλαδή ἀπ'το νά ἀσχολοῦμαι μέ τους ἀγονους ἐγκεφάλους των συμπολίτων μου. Δέν θά μέ πείραζε τότε, ὄχι μόνο τα χέρια ἀλλά καί τα πόδια των κομματαρχῶν τους νά φιλοῦσαν … Ἀλλά ὅπως εἶπα ,ὡς μέλος αὐτῆς της κοινωνίας νοιώθω ἐγκλωβισμένος. Ὁ ἀπεγκλωβισμός σύσσωμης της κοινωνίας ἐπιτυγχάνεται ἀπό ἀπαντήσεις που θά δοθοῦν σέ μιά σειρά ὑπαρξιακῶν ἐρωτημάτων. Ὀφείλουν ὅλοι νά κοιταχτοῦν στόν καθρέφτη καί νά ρωτήσουν ‘’Ποιοί εἶναι καί τί θέλουν’’. Νά ἀυτοπροσδιοριστούν καί νά ἀγνοήσουν την γκλίτσα καί τα τσοπανόσκυλα του τσοπάνη. Ἡ ἀντίδραση στά πολιτικά ἐρεθίσματα πρέπει νά εἶναι ἄμεση γιά νά μή χάνεται το Μέτρο.Γιά πολλούς, ὅπως καί γιά μένα, ἡ ἐξωτερικεύση της ἀντίδρασης ἐπιφέρει ἐσωτερική ἰσορροπία. Ἡ παθητικότητα διευκολύνει την συνεχιζόμενη ὑποβάθμιση της πολιτικῆς ἀξιοπρέπειας. Μιά τέτοια ἀντιμετώπιση ἐνθαρρύνει την κυβερνητική παραβατική συμπεριφορά. Παρατείνει την ἀμετροέπεια καταπατώντας τα ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἀπαιτεῖται ἑπομένως μαχητική διεκδίκηση καί ὄχι ἀμπελοφιλοσοφίες ἀπολαμβάνοντας φραπέ στή σιέστα τοῦ μεσημεριοῦ. Ἡ ζωή μας εἶναι υπερπολύτιμη γιά νά την ἐμπιστευόμαστε στόν κάθε καιροσκόπο. Ὀφείλω νά δεχτῶ βέβαια, ὅτι ὁ τρόπος ἐκδήλωσης μιᾶς ἄρνησης διαφέρει γιά τον καθένα. Πολλές φόρες ἡ ἀνθρώπινη ὑπομονή λειτουργεῖ σάν μπαλόνι. Ἀνέχεται δηλαδή συνεχή πιέση 144

μέχρι τοῦ σημείου νά ἐκραγεῖ . Σἀὐτή την περίπτωση ἡ ἀντίδραση δέν ἔχει συγκεκριμένη στόχευση καί σίγουρα δέν εἶναι ὥριμη. Ἡ ἀνώριμη ἀντίδραση δίνει την εὐκαιρία στούς λαοπλάνους νά διαχειριστοῦν αὐτή την λαϊκή ὀργή πρός ἴδίον ὄφελος. Αὐτή ἡ βαλβίδα ἐκτόνωσης δέν εἶναι τίποτα παραπάνω ἀπό μιά λανθάνουσα δίοδο ματαιόδοξων λύσεων. Μέ πιό ἁπλά καί κατανοητά λόγια…μιά τρύπα στό νερό! Ἁπλά καί κατανοητα ὅπως θά ἔπρεπε νά λειτουργεῖ ὅποιος θέλει νά λέγεται Πολίτης. Νά καταγγέλει χωρίς καθωσπρεπισμούς τον σαλτιμπάγκο πολιτικό που θά προσπαθήσει νά ὑποβαθμίσει το βιοτικό καί νοητικό του ἐπίπεδο. Νά τον κοιτάξει στά ματιά καί νά του πεῖ ὅτι εἶναι ψεύτης καί κλέφτης. Γιά νά τα καταφέρει ὅμως, πρέπει πρῶτα νά κοιταχτεῖ στόν καθρέφτη καί νά δεῖ ἕνα ἐξαγριωμένο λιοντάρι κι ὄχι ἕνα φοβισμένο γατάκι.Ἴσως ἐπίσης τον βοηθήσει ἡ ἀνάγνωση κειμένων σάν το δικό μου, μήπως καί καταφέρει νά ἀποκτήσει πιό γρήγορα καί δυναμικά ἀντανακλαστικά.Μήπως… Σέ στιγμές σάν κι αὐτή που ἔχω ρίξει τον χρόνο στό ρίνγκ καί ἀμπελοφιλοσοφῶ, ἀναρωτιέμαι πόσα ἀπ’ τα δισεκατομμύρια των ἀνθρώπων που ἔχουν ζήσει σ'αὐτό τον πλανήτη ἔχουν προβληματιστεῖ γιά τον σκοπό καί τον λόγο ὑπαρξής τους. Οἱ περισσότεροι βίωσαν μιά ἐξαρτημένη ζωή, προδιαγεγραμμένη ἀπό ἄλλους καί ἁπλά ἀκολούθησαν το ἡμερολόγιο μέχρι οἱ συγγενεῖς τους νά τους ποῦν το στερνό ἀντίο. Ὅμηροι της ἀτολμίας τους νά διεκδικήσουν μιά καλύτερη ζωή ἀκολούθησαν την ‘’Μοίρα’’ καί την μωρία τους…Ἐμπέδωσαν καλά ὅτι ἁρμόζουσα κοινωνική

145

συμπεριφορά εἶναι ἡ ὑποταγή καί αὐτό ἔχει περάσει ἐδῶ καί αἰῶνες στόν πολίτικο γονιδιακό τους κώδικα . Ἔχουν ὑποστεῖ μάλιστα τόση μεγάλη ζημιά, που φτάνουν στό σημεῖο πολλές φορές νά μάχονται τους ἀνθρώπους πού διεκδικοῦν την ἀξιοπρέπεια τους. Στήν πραγματικότητα σ'αὐτούς τους ἀνθρώπους βλέπουν τον δικό τους ἐπαναστατημένο ὑποσυνείδητο που το ἔχουν καταπνίξει.Στήν περίπτωση που θά συμπορευτοῦν μ'αὐτούς τους ἀνθρώπους, θά πρέπει νά ἀπολογηθοῦν σέ πολλούς, ἀλλά πρωτίστως στόν ἑαυτό τους γιά την ἀνυπαρξία τόσων χρόνων. Κι αὐτό δέν το ἀντέχουν…Ἀντιθέτως ἔχουν μάθει νά πέφτουν χαμηλά, κάτω ἀπ' τη σόλα των παππουτσιών των πολιτικῶν κι ὄχι ἀπό πάνω στό κάλο τους! Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι αὐτές οἱ σκέψεις στριφογυρίζουν στό μυαλό καθώς ἀποχαιρετάω τίς διακοπές μου πάνω σ'ἕνα καράβι που εἶναι ἕτοιμο νά σχίσει τα καταγάλανα νερά του Ἰουνίου. Ἄντε νά ἦταν χειμώνας καί νά μου εἶχαν στείλει κάνα χαράτσι…οὔτε 10 φτυάρια δέν θά’φτάναν! Εὐτυχῶς εἶμαι ἀκόμα ἀπ' τους τυχερούς που δέν ἔκαναν διακοπές στά μπαλκονήσια…Στό σπίτι που ἤμουν μιλοῦσα μέ τον ἰδιοκτήτη γιά την τουριστική κίνηση της περιόδου. Ἀναπόφευκτο ἦταν ἀπ' τον παράδρομο της κουβέντας μας νά ὁδηγηθοῦμε στή λεωφόρο της πολιτικῆς. Μέ ἐντυπωσίασε ἡ εἰλικρίνεια του, ὅταν ἀποκάλυψε ὅτι το κριτήριο γιά τίς ἐθνικές ἐκλογές τοῦ 2012 ἦταν ἀποκλειστικά ἡ τσέπη του. Ὁ μή σχηματισμός κυβέρνησης τον εἶχε ὑποχρεώσει σέ πολλές ἀκυρώσεις δωματίων. Αὐτό ἦταν ἀδιανόητο 146

γιά τον ἐπαρχιώτη μικροξενοδόχο, που δέν ξεχνοῦσε παράλληλα νά διαμαρτυρηθεῖ γιά την ἐπιβολή φόρου στά ἀγροτεμάχια. Αὐτός ὁ 30 χρονος ἄνθρωπος , ὅπως καί πάρα πολλοί , ἔθεσαν ὑπεράνω ὅλων το συμφέρον τους. Κοντάφθαλμα σκεπτόμενος βέβαια, γιατί ἄν το ρευστό ἔρεε ἀπό τίς τσέπες, δέν θά χαμήλωνε στο μισό την τιμή του δωματίου. Το πλεονέκτημα των ἀνθρώπων της ἐπαρχίας εἶναι ὅτι μπορεῖ νά τους θρέψει ἡ γῆ καί ἡ θάλασσα.Το τραγικό μειονέκτημα τους εἶναι ὅτι ἀφήνουν την πολιτική τους σκέψη ἀκαλλιέργητη.Αὐτό βέβαια δέν εἶναι σύμπτωμα μόνο των ἐπαρχιωτῶν.Ὁ συγκεκριμένος τύπος λοιπόν μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης, εὐτύχησε νά δεῖ τα μισά δωμάτια του γεμάτα, ἀλλά οἱ τσέπες του παρέμειναν ἄδειες ἀπ' το φόρο ἀκινήτων. <<Να ‘χοῦμε δουλίτσα νά πληρώνουμε>> ἦταν ἡ συμβουλευτική προτροπή του. Κάτι σάν το <<Σφάξε μέ ἀγά μου νά ἁγιάσω>> μου θύμισε…Ἄντε μετά νά ρίξεις το ἀνάθεμα στούς γηραιότερους που ἔχουν καί το ἐλαφρυντικό της ἀνίας. Ὅταν ἕνας νέος ἄνθρωπος ἀναγνωρίζει ἕνα ἀπροσδιόριστο <<Δημόσιο>> χρέος χωρίς νά ἀναρρωτιέται ἄν εὐθύνεται καί πώς προέκυψε αὐτό, τότε παίρνεις την ψάθα καί την πετσέτα καί τραβᾶς γιά την παραλία… Δικαιοῦνται τέτοιοι ἄνθρωποι νά ἀναζητοῦν εὐθύνες γιά την σημερινή ἐξαθλίωση πέραν τοῦ ἑαυτοῦ τους; Προφανῶς καί ὄχι, ἀλλά ποῖος νά τους το πεῖ, ἀφοῦ ἔχουν ἀφήσει τον πολιτικό ὀχετό νά κυλήσει μέσα στό καλουπωμένο τους μυαλό καί δέν αντιλαμβάνονται τίποτα. Μπᾶ , τί βλέπω…Καλά μέ εἶχε ξεχάσει ὁ καλοντυμένος διαβολοσυνήγορος. Τόν βλέπω νά ἔρχεται μέ βῆμα ταχύ

147

ἐκμεταλλευόμενος προφανῶς κάποια ἀδέξια σκέψη μου. ‘’Ἀγνοεῖς ματαιόδοξε συγγραφέα ὅτι ὁ νεαρός ξενοδόχος δέν πρόλαβε νά τελειώσει οὔτε το Γυμνάσιο; Ξεχνᾶς ὅτι ρίχτηκε στή δουλειά βοηθώντας τον πατέρα του στό ψαροκάικο; Πού νά καλλιεργήσει την πολιτική του σκέψη, παρέα μέ τίς τσιποῦρες καί τα λαβράκια;’’ Οἱ ἐρωτήσεις του κοφτές ὅπως το βῆμα του. Πίσω ἀπ' το ὑπεροπτικό ὕφος του, κρύβει μιά ἱκανοποίηση. Πρός στιγμήν κοντοστέκομαι ἀμήχανα ἀλλά ἀναθαρρῶ γρήγορα καί περνάω στήν ἀντεπίθεση. Μοναδικός ἀλλά ἀξιόμαχος σύμμαχός μου εἶναι ὁ ὁρισμός του <<Πολίτη>>. Ὁ Πολίτης πρέπει νά εἶναι ἐκπαιδευμένος στήν πολιτική τέχνη. Ἡ τέχνη αὐτή ὅμως δέν διδάσκεται σέ κάποιο πανεπιστήμιο. Διδάσκεται ἀπ' την ἰδια την ζωή, την καθημερινότητα καί την θέση του ἀπέναντι σ'αὐτήν. Το γεγονός ὅτι ὁ φίλτατος ξενοδόχος ἐργαζόταν ἀπό πολύ μικρός, δέν ἀποτελοῦσε βαρίδι που θά παρέσυρε στό πάτο της θάλασσας την πολιτική του σκέψη . Το ἀντίθετο μάλιστα. Ἡ πρώιμη ἐπαφή του μέ το μεροκάματο, ἔπρεπε νά ἐπιταχύνει την ἀναζήτηση της κοινωνικῆς δικαιοσύνης καί της πολιτειακῆς εὐνομίας. Μέσα ἀπ' τον καθημερινό ἀγώνα της ἐπιβίωσης φαίνονται ξεκάθαρα οἱ κανόνες τοῦ πολιτικοῦ παιχνιδιοῦ . Τα Κοινωνικά Συμβόλαια τα ἔζησε στό πετσί του μέσα ἀπ' την ἁλμύρα της θάλασσας, τα ἀδιάθετα ψάρια καί τους χονδρέμπορους στήν ἰχθυόσκαλα Κερατσινίου. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀφύσικο νά ἐπαναπαύεται στόν ἄνετο καναπέ του, περιμένοντας ἀπ' τα ἔμμισθα δημοσιογραφικά φερέφωνα νά του ὑποδείξουν τον ΤΡΟΠΟ που πρέπει νά σκέπτεται. Κι ὅμως, αὐτός ὁ 30χρονος βιοπαλαιστής, ὁ σκληρά ἐργαζόμενος πού μοιάζει 45αρης ἀπ' το ἁλάτι της 148

θαλάσσας ,ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕναν πνευματικό καθοδηγητή. Το λέω κομψά γιά νά μήν πῶ πνευματικό νταβατζή που τον χειρίζεται ὅπως θέλει. Ἀφέθηκε ἕρμαιο στήν χοντρή ἁλυσίδα που κρατοῦν τα κατάλευκα μαλακά χεράκια των πολιτικῶν. Ἀντί λοιπόν νά πετάξει ὅλους τους νταβατζῆδες στή πολιτική ἄβυσσο, ἔρχεται σήμερα νά δίνει καί συμβουλές προσαρμοστικότητας… Σάν νά μήν πολυάρεσαν οἱ ἀπαντήσεις μου στόν διαβολοσυνήγορο ἄν κρίνω ἀπ' το ξυνισμένό του ὕφος . Ἐνδεχομένως καί σέ πολλούς ἄλλους που ταμπουρώθηκαν πίσω ἀπό ἀστεία ἄλλοθι γιά νά κρύψουν την ἀτολμία καί την υποτακτικότητα τους. ‘’Ὡραία ρε φίλε, καί σύ τί κάνεις; Πώς ἀντιμετωπίζεις τίς πολιτικές μαριονέττες ; Ἀσκώντας μιά ἀνέξοδη κριτική σέ μιά ἐξαθλιωμένη κοινωνία;’’ Σάν νά τα ‘’Πήρε’’ ἐλαφρῶς ὁ ἀπρόσκλητος ἐπισκέπτης μου. Σέ μιά μόνο λέξη βρίσκεται ἡ ἀπάντηση κι αὐτή εἶναι ἡ <<Ισορροπία>>. Δέν θά πάψω νά ὑποστηρίζω ὅτι ἡ παθητική ἀποδοχή μιᾶς πολιτικῆς αὐθαιρεσίας ἀποδεικνύει τον βαθμό ἀνωριμότητας μιᾶς κοινωνίας. Ἡ στείρα καταγραφή αὐτῆς της ἀνωριμότητας δέν προσφέρει τίποτα σέ κανέναν. Σκοπός μου δέν εἶναι νά βγάλω μόνο τα πολιτικά μου ἀπωθημένα σ'αὐτές τίς σελίδες. Ἔχω μάθει νά σέβομαι τον ἑαυτό μου καί νά μήν τον χαραμίζω σέ κομματικά σκλαβοπάζαρα. Οὔτε Δόν Κιχώτης εἶμαι πιστεύοντας ὅτι μέ την ἄρνηση καταβολῆς των ληστρικῶν φόρων θά καταφέρω τελικά νά τους ἀποφύγω. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι κάθομαι στόν καναπέ μου νά ἀκούσω το προπατορικά δανειακά μου ἁμαρτήματα ἀπό το MEGA καί τον

149

ΣKAΊ’ ! Ἄν μή τί ἄλλο λοιπόν, αὐτός ὁ καταγγελτικός λόγος μου ἐξασφαλίζει την προσδοκώμενη ἰσορροπία. Το κράψιμο στίς ἀτομικότητες ἐπιταχύνει αὐτή την ἰσορροπία, γιατί με ἀποφορτίζει καί μέ βοηθάει νά δῶ τα πράγματα ὅπως εἶναι χωρίς συναισθηματισμούς. Κανέναν δέν τον καβαλλᾶνε ἄν δέν σκύψει. Μπορεῖ νά τον ματώσουν ἀλλά θά παραμείνει μέ το κεφάλι ψηλά. Ὁ κάθε Πολίτης ὀφείλει νά διεκδικεῖ τη θέση του στήν κοινωνία. Μόνος του ὁ καθένας σαφῶς δέν μπορεῖ νά ἀνατρέψει τίποτα. Το κλειδί της ἀνατροπῆς το κρατᾶνε πολλοί. Ἡ μαζική συμμετοχή , ἡ συμμετοχή των Πολιτῶν εἶναι ἐκείνη που θά ἐπιφέρει την πραγματική ἀναδόμηση της κοινωνίας. Χωρίς νά θέλω νά παραβγῶ σέ πεσσιμισμό τον Καρυωτάκη, μέ τέτοιους <<Πολίτες>> δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀλλαγή. Το σημερινό οἰκοδόμημα της πολιτείας χτίστηκε ἀπό μιζαδόρους πολιτικούς που ἀπαξίωσαν κάθε ἔννοια καί θεσμό. Ἡ θεσούλα στό δημόσιο ἤ κάποιο ρουσφετάκι ἦταν ἀρκετά ὅπως ἀποδείχθηκε νά κάμψουν καί ἰδέες καί ἀγῶνες. Ἡ ἀναξιοκρατία ἔγινε λάβαρο κι ὁ ὀχαδερφισμός συνήθεια. Ἀναρωτιέμαι ἄν αὐτή ἡ ἀπογοήτευση μου εἶναι τόσο ἐπικίνδυνη ὅσο ἡ παθητικότητα.Μήπως μέ κάνει δηλαδή νά στρέψω την πλάτη μου σ'αὐτή την πολιτική ἀλητεία. Εἶμαι ἀρκετά ξεροκέφαλος ὅμως γιά νά τους κάνω την χάρη. Εἶμαι κι ἐγώ ἕνας ἀπ' τους πολλούς Διογένηδες που χαλάει τη σούπα. Ἡ διαφορά μου βέβαια μ'ἐκείνον, εἶναι ὅτι ἐγώ παίρνω το καπελάκι μου καί φεύγω καί δέν μέ μέλει νά ἀφυπνίσω κοιμόμενες συνειδήσεις. 150

Ὀμολογῶ ὅτι δέν εἶμαι τόσο ἀνθρωπιστής γιά νά ἀσχοληθῶ μέ την πολιτική στραβωμάρα του διπλανοῦ μου. Ὅπως μπορῶ ἐπίσης νά καταλάβω το δικαίωμα στό λάθος. Ὅσες φορές ὅμως ἐπιχείρησα νά ἀνιχνεύσω τίς συμπεριφορές των ἀνθρώπων που ἀναγνώριζαν το λάθος τους, δέν διαπίστωσα παράλληλη ἀλλαγή στόν τρόπο σκέψης τους. Ἕνα λάθος συγχωρεῖται ὅταν δέν ἐπαναλαμβάνεται. Ὅταν ἐπαναλαμβάνεται φανερώνει δυστυχῶς μιά παιδαριώδη συμπεριφορά. Αὐτό οὐσιαστικά που ἀναζητοῦν μέσα ἀπ'αὐτά τα λάθη τους, εἶναι ὁ λυτρωτής που θά διεκδικήσει τα καταπατημένα τους δικαιώματα. Ἄν κατασταλάξει ποτέ το ἀπόσταγμα της πολιτικῆς ὡριμότητας μέσα τους, θά καταλάβουν ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἐπιβάλλεται νά εἶναι μέσα ἀπ' τα σπλάχνα του λαοῦ καί ὄχι ὁ καλοζωισμένος χαρτογιακάς . Ἄν τα κριτήρια γιά την ἀνάδειξη του νέου ἡγέτη εἶναι ἡ οἰκογενειοκρατία καί οἱ τίτλοι σπουδῶν ἀπ' το πανεπιστήμιο τοῦ Harward καί της Οξφόρδης, ἡ ἐπιλογή θά εἶναι σκέτη σούπα καί μάλιστα ξαναζεσταμένη! Πρέπει νά γίνει συνείδηση ὅτι ἡ συμμετοχή στά κοινά δέν πρέπει νά θεωρεῖται μόνο δικαίωμα ἀλλά καί καθῆκον. Μόνο μέσα ἀπ’άυτες τίς διαδικασίες μπορεῖ νά ὑπάρξει το ἀπόσταγμα της πολιτικῆς ὡριμότητας καί η καθαρή ἀπόφαση.Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἔλεγαν ὅτι οἱ πόλεις βρίσκονται ἐκεῖ που ὑπάρχουν οἱ Πολίτες. Πόλεις θεωροῦσαν τους Ἀνθρώπους καί τίς Ἰδέες καί ὄχι τους περικαλλής ναούς καί τα τείχη. Ἔτσι πρέπει νά γίνει καί

151

σήμερα. Ὁ κάθε Ἕλληνας ἔνοικος αὐτῆς χώρας πρέπει νά ξαναγίνει Πολίτης. Ἡ συχνή ἀναγωγή μου στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ἐκτός ἀπό τον θαυμασμό μου, φανερώνει την ἀνάγκη μου νά στοιχειοθετηθοῦν πρακτικά οἱ ἀπόψεις μου. Ὅταν πρό 15ετιας ἦρθα σέ πιο στενή ἐπαφή μέ το ἀρχαῖο Ἑλληνικό Πνεῦμα,ὑπῆρξαν κάποιοι πού ἀπέδιδαν τα μεγαλουργήματα των προγόνων μας στό ‘’Ἰχώρ’’ που κυλοῦσε στίς φλέβες τους. Ἦταν μιά ‘’πιασάρικη’’ ἄποψη, την ἐποχή μάλιστα που ξεπηδοῦσαν τα ἑλληνοκεντρικά περιοδικά σάν μανιτάρια διεκδικώντας μερίδιο ἀπ' την ἀγορά. Ἐκεῖνες οἱ γραφικές πέννες ἀπέδιδαν στό ΄΄Ἰχώρὅλο, ὅλο ἐκεῖνο το πολιτικό καί πολιτισμικό θαῦμα, παραβλέποντας αὐταπόδεικτα πράγματα τα ὁποία σαφῶς δέν ἦταν ἐξίσου ἐμπορικά. Αὐτοί οἱ πατριδοκάπηλοι εἶχαν καί ἔχουν σκοπό νά γεμίσουν τίς τσέπες τους ,ἀδειάζοντας τα κεφάλια των ἀναγνωστῶν. Ἤ μᾶλλον γεμίζοντας τα μέ παραπληροφόρηση καί σκουπίδια. Ὁποιος θέλει νά προσεγγίσει το Ἑλληνικό θαῦμα ὀφείλει νά το κάνει χωρίς προκαταλήψεις ἤ ὑπερβολές. Δέν πρέπει νά διαφεύγει σέ κανέναν ὅτι ὁ Ἑλληνικός πνευματικός ὀργασμός ἀνῆκε σέ ἐκεινούς τους ἀνθρώπους. Ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πρέπει νά μελετήσει κανείς ἄν θέλει πραγματικά νά βρεῖ ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματά του. Καί ἐκεῖνοι οἱ ἀνθρωποι ἦταν ΠΟΛΙΤΕΣ! Ἦταν ἐλεύθερες συνειδήσεις μέ ἐπίγνωση του Μέτρου, του Κάλλους καί της Ἁρμονίας. Σεβασμός καί αὐτοσεβασμός. Τιμωρία καί αὐτοκριτική. Σ'ἐκεῖνο το πολιτικό περιβάλλον ἔζησαν Πολίτες που παρήγαγαν ἐκεῖνον τον

152

ἀνυπέρβλητο πολιτισμό. Οὔτε μαγικές λύσεις ὑπῆρχαν , οὔτε <<Ἰχώρ>> , οὔτε Οὖφο. Ὁ σημερινός νεοέλληνας ραγιάς θά πρέπει νά ἐννοήσει ὅτι ‘’Ὀ ἀπό μηχανῆς θεός’’ βρίσκεται σέ κάποιο συνεργεῖο γιά service καί οφείλει νά δράσει μόνος του. Χρειάζεται νά σταθεῖ στά πόδια του καί νά καταλάβει ὅτι γεννήθηκε νά περπατάει ὄρθιος καί ὄχι σκυμμένος. Νά καταλάβει ὅτι το <<Ἰχώρ>> εἶναι ἡ ἐλευθερία σκέψης. Στήν σημερινή Ἑλλάδα φαντάζουν πολύ δύσκολα γιά νά εἶναι πραγματοποιήσιμα ὅλα αὐτά . Ποιός νά το συνειδητοποιήσει καί πώς…Χωρίς πολιτική πυξίδα περιφερόμμενος σάν το φύλλο στόν ἄνεμο ἀπό λαοσυνάξεις σέ λαοσυνάξεις. Εἴμαστε οἱ ἀπόγονοι του Λεωνίδα που φουσκώνουμε ἀπό ὑπερηφάνεια ἀλλά τρέχουμε νά μπουσουλήσουμε στήν Παναγιά της Τήνου…. Ὧρες καί στιγμές μέ πιάνει τόση ἀπογοήτευση που ἀναρωτιέμαι πόσο ἄδικο εἶχε ὁ Φαλμεράυερ γιά την καταγωγή των σημερινῶν Ἑλλήνων. Τέτοια κοινωνική ὑπνηλία χωρίς καμμία οὐσιαστική ἀντίδραση, εἶναι πραγματικά γιά το βιβλίο Guinness! Τί πειραματόζωα μας λένε, τί τεμπέληδες, τί κακοπληρωτές. ..κι ἐμεῖς ἐκεῖ!..ἀτάραχοι στή μακαριότητα της ἀπραξίας μας. Κάποιοι συμπολίτες μας δυστυχῶς δέν βρίσκονται ἀνάμεσα μας γιατί ἔδωσαν τέλος στή ζωή τους . Ἦταν δυστυχῶς ἡ κορύφωση μιᾶς ἀπέλπιδας προσπάθειας ἀναζήτησης διεξόδου. Μακάροι αὐτοί οἱ συνάνθρωποί μας νά εἶχαν στρέψει την ἀντιδράση τους ἐκεῖ που ἔπρεπε. Ἡ ἀντίδραση πρέπει νά στοχεύει στή κυβερνητική δράση μέ ὡριμότητα καί συγκεκριμένες ἐπιδιώξεις. Ἀντ' άυτού παρατηροῦνται 153

μεμονωμένες σπασμωδικές κινήσεις πού φαίνονται μάλιστα γραφικές ἀπ' την ὑπόλοιπη κοινωνία. Ἡ ἐξαγγελία γιά παράδειγμα μιᾶς ἀπεργίας ἀντιμετωπίζεται ἀπ' την συνείδηση τοῦ νεοέλληνα μέ κριτήριο το κόστος της στή καθημερινότητα του. Ἄν ἡ ἀπεργία στά Μέσα Μαζικῆς Μεταφοράς γιά παράδειγμα, ἐξαγγελθεῖ γιά κάποιο σαββατοκύριακο , οἱ περισσότεροι θά εἶναι ἀλληλέγγυοι. Ἄν ἐξαγγελθεῖ μεσοβδόμαδα τότε οἱ ἐνστάσεις θά εἶναι ἐκκωφαντικές ἐξαιτίας της προβληματικῆς μετάβασης στίς ἐναπομείνασες δουλειές. Ἀντί νά ἀγανακτήσει μέ την πουλημένους πολιτικούς που ἔχουν συρρικνώσει το συγκοινωνιακό ἔργο, τα βάζει μέ τους ἐργαζομένους . Μοιραῖος φαίνεται ὁ κοινωνικός καννιβαλισμός που ξεσκίζει τίς σάρκες της κοινωνικῆς συνοχῆς καί ἀλληλεγγύης. Εἶναι τα ἐπακόλουθα ἑνός ἀκαλλιέργητου πολιτικά λαοῦ, που ἀρκέστηκε στά χειροκροτήματα καί την ἀφισοκόλληση. Ἄδραξε τίς δάφνες τοῦ ‘’ Δικοῦ μας παιδιου’’ καί τίς ἔβαλε κορνίζα πάνω ἀπ' τον ἀναπαυτικό καναπέ του. Ὅσο ἀκόμα ὑπάρχει καναπές βέβαια, γιατί οἱ πλειστηριασμοί κατοικιῶν ἔχουν πάρει την μορφή τσουνάμι καί το κύμα ἀστέγων ἔχει πλημμυρίσει κάθε γωνιά της πόλης. Το ἀξιοθρήνητο εἶναι νά βλέπεις νά ὑποστηρίζουν την κοινωνική ὡριμότητα ἀνθρῶποι που δέν ἔχουν νά πάρουν οὔτε ἕνα σουβλάκι. Ἔφτασε μάλιστα σέ σημεῖο συγγενικό μου πρόσωπο, νά πεῖ ὅτι ἡ ἀντίδραση αὐτή εἶναι Στωική. Το μόνο που του ἀπάντησα ἦταν ὅτι ἐκτός ἀπό στόκους δέν ἔβλεπα τίποτα ἄλλο στήν Ἑλληνική κοινωνία! Οὔτε ὡραία εἶναι ἡ γενίκευση, οὔτε δίκαιη. Ὅλη αὐτή ἡ 154

ἀδικαιολόγητη σιωπή τριγύρω μου ὅμως, δέν μου ἀφήνει περιθώρια γιά λιγότερη εἰρωνεία.Οἱ περισσότεροι ἔχουν κρυφτεῖ στόν μικρόκοσμο τους προσπαθώντας νά ἀποφύγουν τίς εὐθύνες που τους βαραίνουν. Ἅν κοιτάξει κάποιος τα ποσοστά του δικομματισμοῦ ἀκόμα καί σήμερα,θά διαπιστώσει ὅτι δέν ὑπάρχουν περιθώρια αἰσιοδοξίας. Ἄν ὑπῆρχαν βέβαια Πολίτες αὐτά τα δύο κόμματα θά εἶχαν σβήσει ἀπ' τον πολιτικό χάρτη μαζί μέ την δική μου εἰρωνεία… Ἔχουν περάσει ἤδη 2 μῆνες ἀπ' την ἡμέρα που ἀποφάσισα νά ξεκινήσω την προσπάθεια καταγραφῆς των πολιτικῶν μου προβληματισμῶν. Κοιτάζοντας καί ξανακοιτάζοντας τίς τελευταῖες σελίδες, σκέφτομαι ὅτι θά μποροῦσα κάπου ἐδῶ νά βάλω τελεία καί παύλα ὁλοκληρώνοντας την συγγραφική μου ματαιοδοξία. Πιστεύω ὅμως ἡ καταγραφή μιᾶς κοινωνικῆς παθογένειας , πέραν των δικῶν μου ἰσορροπιῶν , δέν θά ὠφελήσει κάποιον ἔστω κι αν τυχαία πέσει στά χέρια του αὐτό το βιβλίο. Ἡ ἔλλειψη προτάσεων γιά την ἐπαναφορά των ἀτομικοτήτων στό ἐπίπεδο τοῦ Πολίτη καθιστά ἐλλιπέστατη μιά κριτική ἄποψη. Θέλω νά κρατήσω μιά ἰσορροπημένη συγγραφική παρουσίαση μέ καταγγελίες ἀλλά καί ἐναλλακτικές προτάσεις. Αὐτός εἶναι κι ὁ μοναδικός λόγος που θά καταθέσω παρακάτω κάποιες προτάσεις. Δέν το κάνω δηλαδή γιατί πιστεύω στό ἄμεσο κοινωνικό ξύπνημα ἀπ' τον βαθύ λήθαργο, ἀλλά γιά νά λέω στά 80 μου ὅτι αὕτη ἡ ματαιοδοξία δέν ἦταν μόνο εἰρωνεία καί ἀπαξίωση.

155

Ἀκόμα ὅμως καί τώρα δέν θά ἀραδιάσω εὐχολόγια, γιατί ὅπως εἶπα δέν ὑπάρχει πίστη γιά το ἀποτέλεσμα. Οὔτε βέβαια θά ἀναζητήσω την καλύτερη μορφή πολιτεύματος . Πολλές φορές τα <<Καλύτερα>> πολιτεύματα εἶναι ἐκεῖνα που καταλύουν κάθε ἐννοια Ἐλευθερίας. Θεωρῶ ἑπομένως σημαντικό νά ἀναδείξω ἐκεῖνα τα χαρακτηριστικά που πρέπει νά συνοδεύουν τον κάθε ἄνθρωπο γιά νά σταθεῖ ὡς Πολίτης ἀπέναντι σέ ὁποιοδήποτε πολίτευμα. Το βιογραφικό μου ,ὅπως εἶπα στή ἀρχή, δέν κοσμεῖται ἀπό κάποιο πτυχίο πολιτικῶν ἐπιστημῶν. Ὁ συλλογισμός μου στηρίζεται στήν φυσική παρατήρηση καί στήν ἀνάλυση. Ἄλλωστε ἅς μή θέσω οὔτε κἄν ὡς ρητορικό το ἐρώτημα πόσοι βουλευτές ἔχουν το ἀντίστοιχο πτυχίο. Κι ἅς μήν ξεχνᾶμε ὅτι οἱ ἐθνομπαμπάδες κι οἱ ἐθνομαμάδες καθορίζουν το μέλλον μας... Κατάρχας το πρῶτο πράγμα που πρέπει νά ἔχει στό νοῦ του ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἡ μοναδικότητα του. Εἶναι ξεχωριστός ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλο ὅσο κι ἄν κάποια κοινωνικά κριτήρια τον ἐντάσσουν σέ κάποιες κατηγορίες καί σέ κάποιες ὁμάδες . Οἱ δραστηριότητες του στούς κόλπους της κοινωνίας ἔχουν ὑπογραφή . Τα ἀποτελέσματα αὐτῶν των δραστηριοτήτων πιστώνονται στόν ἀτομικό πολιτικό του λογαριασμό. Οἱ Πολίτες ὀφείλουν νά δροῦν στήν κοινωνία μέ γνώμονα το κοινό καλό. Εἶναι σημαντικό νά συνειδητοποιήσουν ὅτι οἱ κοινωνικόπολιτικοί νόμοι πρέπει νά ἐναρμονίζονται μέ τους Φυσικούς. Νά διακατέχονται δηλαδή ἀπ' το ἴδιο πνεῦμα καί την ἰδια φιλοσοφία. Ἔτσι θά μπορέσει ὁ κάθε Πολίτης νά καταλάβει ὅτι εἶναι μέρος της 156

φύσης καί ὄχι ἐξουσιαστής της. Ὀφείλει νά ἀποβάλει την ἀνθρωποκεντρική θεώρηση σέ ὅτι ἀφορᾶ το φυσικό περιβάλλον. Ἡ ἀπομύζηση των ἐνεργειακῶν πόρων τοῦ πλανήτη ἐπιταχύνει την ραγδαία ἐξαφάνιση δεκάδων ζωικῶν καί φυτικῶν πληθυσμῶν. Εἶναι το τραγικό ἀποτέλεσμα μιᾶς υπερκαταναλωτικής κοινωνίας που σπρώχνει τον ἄνθρωπο νά καταναλώνει χωρίς νά του ἀφήνει το περιθώριο της ὀρθῆς χρήσης . Χωρίς νά το ἀντιληφθεῖ θυσιάζεται μαζί μέ το περιβάλλον, ἀφοῦ εἶναι κομμάτι του, στό βωμό των ἐπίπλαστων ἀναγκῶν που ἐξυπηρετοῦν την συσσώρευση ὑπερκέρδους στά θησαυροφυλάκια των ἀετονύχηδων. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος μεταλλάσεται ἁπλά σέ καταναλωτή ἰδεῶν καί ἀγαθῶν. Ἄγεται ἀπό τίς αὐταπάτες μιᾶς καλύτερης ζωῆς. Μιᾶς οὐτοπίας που σβήνει ὅταν κλείσει καί ἡ τηλεόραση.Ἡ ἀποκοπή ἀπ' την Φύση καί ἡ διαμονή σέ τσιμεντουπόλεις δημιούργησαν τον μαζάνθρωπο, στερημένο ἀπό κάθε αὐθορμητισμό καί ἀντίληψη της μοναδικότητας του. Ἱκανοποιήθηκε μέ ὑποκατάστατα καί ψευδαισθήσεις χωρίς νά ἔχει διάθεση νά ἀναζητήσει ἐξηγήσεις γιά την κατάντια του. Στερήθηκε εἰκόνες καί μυρωδιές ,περιόρισε τα ἐρεθίσματα ἀπ' το περιβάλλον του, που τον μετέτρεψαν σέ ζωντανό ἔπιπλο μέσα στό κλουβί που ἐπέλεξε γιά σπίτι του. Σύρθηκε πίσω ἀπ' τον τεχνολογικό ὀργασμό ἀδιαφορώντας γιά την πραγματική εὐημερία. Κι ὅλα αὐτά γιατί κάποιοι θέλησαν νά τον μεταλλάξουν σέ ἄβουλο γραναζάκι της μηχανῆς τους. Καί το καταφέραν. Ὅλα αὐτά λοιπόν ΔΕΝ εἶναι χαρακτηριστικά του Πολίτη…

157

Ὁ πραγματικός Πολίτης εἶναι Ὁπλίτης! Ἐπαγρυπνά γιά τα δικαιώματα του. Ἐλέγχει την κυβέρνηση που ὀφείλει νά ἐξασφαλίζει μέ τον πλέον ἐπωφελή τρόπο τίς ἰδανικές συνθῆκες διαβίωσης του. Σέ περίπτωση κατάχρησης της ἐξουσίας ἀπαιτοῦνται αὐτόματοι μηχανισμοί ἀντίδρασης μέ ἄμεσο σκοπό την ἀποκατάσταση της ὁμαλῆς Συνταγματικῆς διακυβέρνησης. Χρειάζεται ἑπομένως ἐκπαίδευση ἀπ' την πλευρά των Πολιτῶν που ἐπιτυγχάνεται μέσα ἀπό την συνεχή παρουσία τους στά κοινά. Ἡ πολιτική πείρα προφυλάσσει τον Πολίτη ἀπό λάθη του παρελθόντος, ὑποδεικνύοντας του τον ὀρθό πολιτικό τρόπο σκέψης. Ἐπειδή θέλω νά προλάβω τον διαβολοσυνήγορο θά ἐπισημάνω ὅτι οὔτε σέ γυάλα ζῶ , οὔτε προσγειώθηκα ἀπ' τον Ἄρη. Ξέρω πολύ καλά ὅτι ἔχει περάσει στό DNA του νεοέλληνα ἡ γονυκλισία καί ποιμνιοποίηση καί δύσκολα μπορεῖ ν'ἀλλάξει.Περιμένει σωτῆρες καί σωτηρίες πατώντας το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης του. Σωτηρίες ὅμως που ἀπαιτοῦν γονάτισμα καί χειροφιλήματα δέν δίνουν ἀπαντήσεις στήν καθημερινή του κατρακύλα. Οἱ ἐθελούσιες παρωπίδες ὀξύνουν τα προβλήματα καί ὑποβιβάζουν τον ρόλο του. Τί μένει λοιπόν; Ὑπάρχει ἐλπίδα; Δέν ξέρω…Αὐτό που ξέρω εἶναι ὅτι ὁ φανατισμός καί τα στείρα ἰδεολογήματα μετατρέπουν σέ χαλάκι γιά τα σκονισμένα παπούτσια των πολιτικῶν τσαρλατάνων την πολιτική ἀξιοπρέπεια . Εἶναι ἀδιανόητο γιά ἕναν Πολίτη νά βλέπει τη χώρα καί τη ζωή του νά διασύρονται καί νά συνεχίζει ἠλιθιοδώς νά περιμένει …ΤΙ !!! Αὐτόν τον Παρμενίδειο ὕπνο 158

ἐκμεταλλεύονται οἱ ἐντεταλμένοι τοποτηρητές των ξένων συμφέροντας βαθαίνοντας ὅλο καί περισσότερο τίς ἀτομικότητες στήν συνειδησιακό ἄβυσσο. Διάβασα κάποτε ὅτι πρόοδος σημαίνει νά παραμένεις Ἄνθρωπος. Ὁποιος κι ἄν εἶναι ὁ τρόπος που θά ἀποφασίσει νά ζήσει κάποιος , ὀφείλει νά εἶναι κατά φύση. Ζῶ κατά φύση σημαίνει συμμετέχω καί δρῶ γιά την ποιοτική ἀναβάθμιση της ζωῆς μου. Ὀφείλω νά εἶμαι ἀπαλλαγμένος ἀπό πνευματικές ἤ θεολογικές ἀγκυλώσεις που θά κοντύνουν τον ὁρίζοντα της σκέψης μου. Θρησκευτικές καθοδηγήσεις καί ἰδεολογήματα που μετατρέπουν τον ἄνθρωπο σέ πειθήνιο ρομποτάκι, ἀπέχουν μακράν της κατά φύσεως ζωῆς. Αὐτά ἀνήκουν σέ νοσηρούς ἐγκεφάλους που ἀποσκοποῦν στόν ἔλεγχο της μάζας. Ὁ Πολίτης ὀφείλει νά πιστεύει στόν ἑαυτό του καί νά μήν εἶναι ἕρμαιο κανενός. Οὔτε ἀνθρώπων , οὔτε ἰδεῶν. Ἡ σημερινή πολιτική ἀνυπαρξία καλλιεργήθηκε ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἀπό τέτοιους ἐγκεφάλους καί τέτοιες πρακτικές . Δυστυχῶς οἱ ἀτομικότητες παραχώρησαν τα ἡνία της συνειδήσεις τους σέ δημαγωγούς καί σαλτιμπάγκους. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς της ἀνυπαρξίας ἦταν ἡ ὑποταγή. Ὅμηροι καί ὑποταγμένοι στίς πάσης φύσεως τερατογενέσεις. Στήν χώρα που φώτισε τον κόσμο μέ το Φῶς της, οἱ σημερινοί της κάτοικοι σκονταφτουν στά σκοτάδια των greeklish ἤ ἄλλων γλωσσικών ἐκτρωματων. Μιά γλώσσα μέ ἑκατομμύρια λέξεις , κι ὅμως οἱ ἀπόγονοι τοῦ Σωκράτους περιορίζονται σέ μερικές ἑκατοντάδες . Ἡ λεξιπενία των 159

πιτσιρικάδων ἀλλά καί των μεγαλύτερων κάνουν ἁπλές λέξεις ὅπως ἡ ‘'θύρα'’ ἤ ὁ ‘’ἀνελκυστήρας’’ νά μοιάζουν παρωχημένες, ἀσχέτως ἄν δέν θά ὑπῆρχε παράΘΥΡΟ ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ θύρα… Οἱ περισσότεροι δυστυχῶς ἔχουν ἐκπαραΘΥΡΟθεί ἀπ' την κοινή λογική καί την μακραίωνη Ἑλληνική παράδοση.Ἐνεργοῦν χωρίς κἄν νά σκέφτονται. Μας ἐπέβαλαν το μονοτονικό σύστημα γραφῆς καί το δεχτήκαμε. Ἀφαίρεσαν τίς εἰκόνες των ἀγωνιστῶν του ΄21 ἀπ' τίς σχολικές αἴθουσες καί το δεχτήκαμε.Προφανῶς ἡ ἀντίδραση εἶδε ἡλιόλουστη μέρα ἀπ' τον ἥλιο του ΠΑΣΟΚ και πήγε περίπατο ἤ κάηκε στόν δαυλό της Νέας Δημοκρατίας… Το σύγχρονο σχολειό δέν ἐνδιαφέρεται γιά Πολίτες μέ γνώση καί ἄποψη ἀλλά γιά ἀνθρώπους προσαρμοστικούς , χωρίς ἀπότομες καί βίαιες ἀντιδράσεις πλήρως ἐλεγχόμενους καί δεκτικούς. Ἀπ' αὐτό το σχολειό θά 'βγει ὁ πιτσιρικάς μέ το ‘'Μαλάκα'’ στό στόμα που θά κληθεῖ νά ζήσει καί νά διαχειριστεῖ την ἀνυπαρξία των προηγούμενων γενεῶν. Ὅσο καί νά μέ ἐκνευρίζουν τα κακομαθημένα καί ἀνάγωγα κωλόπαιδα , ὀφείλω νά ἀναγνωρίσω ὅτι δέν φέρουν την ἀποκλειστική εὐθύνη.Ἡ στάση τους αὐτή ἦταν ἀναμενόμενη ἀπό την στιγμή που διαλύθηκε ἡ Ἑλληνική οἰκογένεια. Ἡ ἀπαξιώση τους στό πολιτικό σύστημα εἶναι συνεχῶς αὐξανόμενη και καταγράφεται στά ἀπαισιόδοξα ποσοστά ἀποχής. Θεωρῶ ὅτι ἡ Σκέψη και ἡ Συμμετοχή εἶναι οἱ βασικές ἔννοιες που συνθέτουν την φυσιογνωμία του Πολίτη. Ἡ Σκέψη προϋποθέτει ἐλεύθερη συνείδηση και ἡ Συμμετοχή δυναμισμό. Ὑπάρχουν αὐτές

160

οἱ προϋποθέσεις σήμερα γιά να δικαιολογήσει τον ὁρισμό της ὡς κοινωνία των Πολιτῶν ἡ Ἑλληνική κοινωνία ; Ἀστο πονάει,ἀστο…Οὔτε κἄν ὁ διαβολοσυνήγορος δέν ἐμφανίζεται. Τα συμπεράσματα, ὅσο κι ἄν πονᾶνε, πρέπει νά ἀκούγονται ἔστω κι ἄν εἶναι ὑποκειμενικά . Το πρόβλημα γιά νά το λύσεις πρέπει πρώτα νά το κατανοήσεις. Νά το θέσεις στίς πραγματικές του διαστάσεις καί νά ἀναζητήσεις λύσεις. Το πρόβλημα λοιπόν εἶναι ὅτι ἡ Ἑλληνική κοινωνία ἔχει μεταλλαχθεῖ σέ κοπάδι. Ὁ ἔνοικος αὐτῆς της χώρας, πλήν ἐξαιρέσεων βέβαια, μένει βουβός παρατηρητής στήν ὑποκρισία καί την ἀμετροέπεια των ἐξουσιαστῶν του. Δέν εἶναι Πολίτης. Ἡ λύση τοῦ προβλήματος ἑστιάζεται στήν ἐπαναγέννηση των Πολιτῶν. Ὁ Πολίτης ἀπαιτεῖ, δέν ἐπετεί! Ἔχει συνειδητοποιήσει το ρόλο του στή κοινωνία καί τον διεκδικεῖ. Ἀποτυπώνει το πολιτικό του στίγμα μέσα ἀπ' την συμμετοχή του σέ κοινωνικές δράσεις. Ὀφείλει νά ἀντιληφθεῖ ὅτι στήν πολιτική σκακιέρα πρέπει νά εἶναι το κυρίαρχο πιόνι κι ὄχι αὐτός που θά θυσιαστεῖ.Πρέπει νά καθορίζει την ἐξέλιξη της παρτίδας καί ὄχι νά την ἀκολουθεῖ. Ἡ σχέση Πολίτη-πολιτείας πρέπει νά στηρίζεται στόν ἀλληλοσεβασμό καί κάθε προσπάθεια καταστρατήγησής της πρέπει νά καταγγέλλεται. Ἀντιλαϊκοί καί ἀντεθνικοί νεωτερισμοί πρέπει νά στηλιτεύονται ἄμεσα. Το συμφέρον του πρέπει νά περνάει μέσα ἀπ' το συμφέρον της χώρας . Γιά νά συμβεί αὐτό ὀφείλει νά ἀγρυπνᾶ καί νά ἐπιλέγει τους καταλληλότερους που θά διοικήσουν αὐτή τη χώρα. Εἶναι μεγάλο ὀλίσθημα νά παρασύρεται ἀπό δημαγωγικά σκουλήκια που στό ὄνομα μιᾶς δῆθεν Δημοκρατίας καί

161

μιᾶς ἐπιδερμικῆς καί πρόσκαιρης εὐημερίας ξεχαρβαλώνουν, τίς δομές μιᾶς κοινωνίας. Εἶναι καθῆκον καί ὑποχρέωση τοῦ Πολίτη νά ἀποβάλλει τέτοια μιάσματα ἀπό τον κοινωνικό ἱστό. Οἱ ἐχθροί ἑνός κράτους πολλές φορές εἶναι ἐντός των τειχῶν καί ὀφείλουμε νά τους ἀντιμετωπίζουμε ὡς τέτοιους. Ὅσον ἀφορᾶ τους ὑπολοίπους ἕκτων των τειχῶν ,δέν νομίζω νά ἀμφισβητεῖ κάποιος ὅτι οἱ γείτονες μας ἔχουν στραμμένη πρός ἐμᾶς την κάνη των ὁπλων τους. Κι ὅμως ὁ ἔνοικος αὐτῆς της γῆς ἀποχαυνωμένος στή μιζέρια του ,ἀνεβάζει τα τουρκοσήριαλ στήν πρώτη θέση της τηλεθέασης ἀντί νά γυρίσει την πλάτη του. Αὐτός σίγουρα δέν εἶναι Πολίτης καί ὁ ὀργανισμός που ἀποτελοῦν δέν εἶναι πολιτεία. Το τηλεχειριστήριο της ζωῆς του ὁ καθένας το κρατάει στά χέρια του. Γίνεται νομίζω ὁλοφάνερη ἡ ἔλλειψη καί ἡ ἀνάγκη της αὐτογνωσίας. Ἡ ἐπαναφορά στό ἐπίπεδο τοῦ <<Πολίτη>> ὀφείλει νά γίνει μέσα ἀπό σαφή προσανατολισμό θέσεων καί στόχων. Ἡ ἀνεύθυνη κρυψώνα της ἀνωνυμίας καί τοῦ κ-οπαδισμού πρέπει νά ἀποκαλυφθεῖ καί νά καταστραφεῖ διά παντός. Μᾶλλον μοιάζει μέ πολιτικό μανιφέστο ὁ ἐπίλογος αὐτῆς της συγγραφικῆς μου ἀνάγκης. Κι ὅμως ἄν ὑπῆρχαν Πολίτες ἤ ἄν ἔκρυβαν ἔστω μέσα τους ἕναν Πολίτη, θά μπορούσαμε νά μιλᾶμε σήμερα γιά πολιτεία. θά ἐπικοινωνούσαμε μέ πολιτικούς ὀρους καί ὄχι μέ κυβερνητικά τελεσίγραφα. Τα πολιτικά στοιχήματα δέν θά παιζόταν στίς πλάτες τοῦ λαοῦ. Ὅταν νοιώθεις Πολίτης κοιτάζεις τον καθρέφτη καί ἀντικρύζεις ἕναν μαχητή καί ὄχι ἕναν ἄβουλο καί τρομαγμένο ἀνθρωπάκο. Τί εἶναι αὐτό ὅμως πού προκαλεῖ τον 162

τρόμο καί δέν ἐπιτρέπει στήν ἀτομικότητα νά δράσει; Εἶναι ἡ ἁπλά ἡ ΑΓΝΩΣΙΑ. Φοβόμαστε αὐτό που δέν βλέπουμε,που δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε,το ἄγνωστο. Στό σκοτάδι τοῦ μυαλοῦ μας μόνο το φῶς της γνώσης διαλύει κάθε φόβο. Ἡ γνώση κάνει το ἄγνωστο γνωστό ,ἀπομυθοποιεῖ τους λαοπλάνους καί καθιστά τίς ἰσορροπίες. Ἐν προκειμένῳ, ἡ πολιτική γνώση διασφαλίζει μιά ὥριμη πολιτική στάση που διαμορφώνει μιά ὑπεύθυνη κοινωνία. Δέν χρειάζονται πολιτικές ἀναλύσεις γιά νά γίνει κατανοητό αὐτό που λέω ,οὔτε εἶναι δύσκολο νά ἀποκτηθεῖ αὐτή ἡ γνώση. Το μόνο που χρειάζεται εἶναι αὐτοκυριαρχία καί θέληση. Ἐνημέρωση καί συμμετοχή στά κοινά χωρίς παρωπίδες καί κομματικές ἀγκυλώσεις. Προσπάθησα καί πιστεύω ὅτι κατάφερα νά μήν φάνηκε αὐτός ὁ καταγγελτικός λόγος μου ὡς ἕνα ἰδεατό καί ἀνεφάρμοστο Κοινωνικό Συμβόλαιο. Οὔτε στίς ἐπιδιώξεις μου ἦταν , οὔτε μέ ἐνδιαφέρουν οἱ συμβαλλόμενοι. Μέχρι τέλους κρατάω την εἰλικρίνεια μου καί ὡς πρός τίς προθέσεις μου καί ὡς πρός τίς θέσεις μου. Θεωρῶ ὅτι ἡ ἀτομική εὐθύνη ἔχει ἄμεση σχέση μέ την σημερινή πολιτική κατάντια. Δέν μπορῶ νά κατανοήσω δικαιολογίες που μεταθέτουν το κακό σέ ἄλλους ἤ στή μαύρη τύχη μας. Το τραγικό αὐτοῦ τοῦ πολιτικοῦ βάλτου εἶναι νά βρίσκονται ἐγκλωβισμένοι πραγματικοί Πολίτες χωρίς νά μποροῦν νά ἀντιδράσουν μέ πολιτικά μέσα ,ἀφοῦ ἐξ ὁρισμοῦ δέν ὑπάρχει πολιτεία . Αὐτή εἶναι ἡ σύγχρονη Δημοκρατία. Μιά Δημοκρατία κομμένη καί ραμμένη γιά νά μποροῦν οἱ ράφτες της νά νομιμοποιοῦν τα μπαλώματα τους. Κάτω ἀπ' το τρύπιο πέπλο της βρίσκονται ὅλοι ἐκεῖνοι που

163

ἀποδέχτηκαν ἀδιαμαρτύρητα αὐτό το ἔνδυμα, ἀφοῦ ἀπογυμνώθηκαν ἀπ' την πανοπλία τοῦ Πολίτη. Στήν σημερινή Ἑλληνική πραγματικότητα οἱ λήψεις των ἀποφάσεων παίρνονται ἀπό μιά ὁμάδα ἐκλεκτῶν, τοποθετημένοι ἀπό μιά παγκόσμια οἰκονομική ὀλιγαρχία. Ὄχι μόνο δέν δικαιοῦνται νά μιλᾶνε λοιπόν γιά Δημοκρατία ἀλλά καί μόνο ἡ ἐπίκληση σ'αὐτή την λέξη συνιστᾶ προσβολή. Το ἴδιο βάναυσα προσβάλουν τους Πολίτες, ὅταν δανείζονται αὐτό τον ὀρο γιά τους ὑπνωτισμένους κατοίκους αὐτῆς της χώρας. Οὔτε ἀεροψεκασμοί ὑπάρχουν που μας ραντίζουν, οὔτε μάγια , οὔτε ξόρκια. Ἡ σημερινή κατάντια ἔχει ὀνοματεπώνυμα που εἶναι γραμμένα στούς ἐκλογικούς καταλόγους. Στέκομαι μέ σεβασμό καί τιμῶ την μνήμη ὅλων των αὐτοχείρων που ἀντέδρασαν . Δυστυχῶς το ἔκαναν πρός λάθος κατεύθυνση. Στήν ἀπέλπιδα προσπάθεια τους νά βάλουν σέ ράγες τα οἰκονομικά τους φορτία ἐκτροχιάστηκαν ἀπ' τη ζωή. Ζῶ δέν σημαίνει ἐπιβιώνω. Σημαίνει ἐνεργῶ καί δημιουργῶ. Σημαίνει ὅτι ἀγωνίζομαι γιά νά ἐξασφαλίσω τίς ἰδανικώτερες συνθῆκες μέσα στίς ὁποῖες θά ἀναπτύξω ὅλες μου τίς δεξιότητες. Ὁ σεβασμός πρός τον ἐαυτό μας πρέπει νά ξεκινάει ἀπό μας τους ἰδιους. Ἄν ἐμεῖς δέν το πράξουμε δέν θά το πράξει κανείς γιά μας. Εἶσαι ὅτι πιστεύεις καί κάνεις ὅσα τολμᾶς…

164

Σάν νά πήρα φόρα νομίζω καί δέν ἄφησα οὔτε τον διαβολοσυνήγορο νά μιλήσει. Ἴσως γιατί το φινάλε αὐτῆς της συγγραφικῆς ματαιοδοξίας θέλω νά ἔχει πρωταγωνιστή μόνο ἐμένα. Μᾶλλον ἐγωιστικό ἀκούγεται αὐτό. Ἴσως. Το σίγουρο εἶναι ὅτι νοιώθω Πολίτης. Ἔτσι πιστεύω. Ἕνας Πολίτης …Ἀντικοινωνικός !

165

166