Οι Ναζιστικές Καταβολές της ΕΕ των Βρυξελλών

Αποκαλύπτοντας το γεγονός ότι η αντιδημοκρατική φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει αξιοσημείωτη ομοιότητα με τα προβλεπόμενα μεταπολεμικά σχέδια των Ναζί, για ένα «Ενιαίο Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο», οι σοκαριστικές πληροφορίες που περιέχονται στο βιβλίο αυτό, σηματοδοτούν ουσιαστικά την αρχή του τέλους για το λεγόμενο «Εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» Ως εκ τούτου, έχοντας κατά νου ότι η σημερινή Ευρώπη είναι τώρα στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης, οι συγγραφείς καταλήγουν, υποδεικνύοντας πως το οικοδόμημα μιας νέας Ευρώπης – σχεδιασμένης για τους ανθρώπους και από τους ανθρώπους – θα μπο ρούσε να γίνει πραγματικότητα και να οδηγήσει σε έναν κόσμο υγείας, ειρήνης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

€ 12,80 ISBN 978-90-76332-65-9

© 2011 Dr. Rath Health Foundation

Paul Anthony Taylor, Aleksandra Niedzwiecki, Matthias Rath και August Kowalczyk

Περιέχοντας αντίγραφα από αυθεντικά ιστορικά έγγραφα, που μέχρι σήμερα παρέμεναν καλά κρυμμένα σε διεθνή αρχεία, το βιβλίο αυτό – «Οι ναζιστικές καταβολές της Ε.Ε των Βρυξελλών» – αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι: οι βασικοί αρχιτέκτονες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στρατολογήθηκαν ανάμεσα στους ίδιους εκείνους τεχνοκράτες, οι οποίοι σχεδίασαν, κατά τα προηγούμενα χρόνια, τα προγράμματα για μια μεταπολεμική (μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) Ευρώπη, κάτω από τον έλεγχο των Ναζί.

Οι ΝαζιστικEσ καταβΟλEσ τησ «Ε.Ε τωΝ βρυξΕλλωΝ»

EU Book Cover_GR_GR 18.11.2011 09:51 Seite 1

Chapter01_Relay_0811_GR_GR 16.11.2011 17:20 Seite 1

Αυτοί που δεν θυμούνται την ιστορία είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν George Santayana


Paul Anthony Taylor, Aleksandra Niedzwiecki, Matthias Rath και August Kowalczyk

Οι ΝΑζιστικEσ κΑτΑβΟλEσ τησ «Ε.Ε τωΝ βρυξΕλλωΝ» Dr. Rath Health Foundation

Αυτά που πάντα θέλατε να μάθετε για την «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Αλλά κανείς δεν τολμούσε να σας τα πει!


ISBN 978-90-76332-65-9 1st Edition © 2011 Dr. Rath Health Foundation Published by the Dr. Rath Health Foundation Distribution: Dr. Rath Education Services B.V. Postbus 656 NL-6400 AR Heerlen Tel.: Fax: E-Mail: Internet:

0031-457-111 222 0031-457-111 229 [email protected] www.rath-eduserv.com

All rights reserved. No part of this book may be transmitted in any form or by any means online, offline, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the authors.


Περιεχόμενα Πρόλογος από τον August Kowalczyk Εισαγωγή

.......

5

...........................................

9

Κεφάλαιο 1

....................................

Συνοψίζοντας τις αποδείξεις

Κεφάλαιο 2

....................................

Κεφάλαιο 3

..................................

Κεφάλαιο 4

..................................

Κεφάλαιο 5

..................................

Κεφάλαιο 6

......................................

Κεφάλαιο 7

......................................

Κεφάλαιο 8

......................................

Κεφάλαιο 9

......................................

Walter Hallstein: Διακεκριμένος Ναζί Δικηγόρος – και Βασικός Αρχιτέκτονας της «Ευρωπαϊκής Ένωσης των Βρυξελλών» Το «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» και το οργανωτικό του πλαίσιο Η «Ε.Ε των Βρυξελλών» σήμερα: Τι δεν θέλουν να ξέρετε, τα Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων και οι πολιτικοί τους στυλοβάτες Η Επιβολή της Δικτατορίας των Βρυξελλών στην Ευρώπη Η Εξουσία της Ε.Ε των Βρυξελλών, θα μπορούσε να τερματίσει αιώνες Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας στη Μεγάλη Βρετανία Σκυταλοδρομία της Ζωής Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών» Παράρτημα

13 77

161

173

203

217

233 275 293


4


Πρόλογος από τον August Kowalczyk

Μπορούμε να βρούμε τη φιλία με διαφορετικούς τρόπους. Ευτυχής είναι αυτός που βρίσκει τη φιλία μέσα από την ΑΛΗΘΕΙΑ. Ευτυχής, διότι πάνω από την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη, υπάρχει η αξία της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ – που είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Εμφανίζεται συχνά πάνω από τα χαλάσματα της αφέλειας και της άγνοιάς μας – αλλά γίνεται η κινητήρια δύναμη ενός τρόπου σκέψης και μιας αναγκαιότητας για δράση. Και τότε μέσα στο σύνολο της ανθρωπότητας εμφανίζεται αυτός ή αυτοί που γνωρίζουν. Στην πραγματικότητα, είτε γνωρίζουν, είτε προσποιούνται ότι γνωρίζουν. Αν οι ζωές μας και ολόκληρο το είναι μας, γεμίζουν με ιστορία, χαραγμένη στη ζωή μας, στην ίδια την ύπαρξή μας, τότε υπάρχει μια πιθανότητα να μπορούμε να αναγνωρίσουμε γρήγορα, εκείνους που απλώς μιλούν. Για μία φορά, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις φωνές που ακούστηκαν πριν από λίγο καιρό, τις φωνές εκείνων που εξαπάτησαν ήδη την ΑΛΗΘΕΙΑ. Λέγοντας ψέματα, εξαπατώντας, ερμηνεύοντας. Μερικές φορές αυτές είναι οι φωνές εκείνων που σκότωναν, άλλες φορές εκείνων που έδιναν τις εντολές – για να σκοτώσουν! Και μετά από μια επιτυχημένη μεταμφίεση, σηκώνουν τα δάχτυλά τους προς τον ουρανό και φωνάζουν "μη σκοτώνετε».

5


Και κάποτε, πίσω από τα παραπετάσματα που φέρουν την υπογραφή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναδύονται πρόσωπα που τα γνωρίζω προσωπικά – αλλά όχι με τα επίθετα τους και τα μικρά τους ονόματα. Είναι αυτοί που βρέθηκαν στο εδώλιο, κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν στη Δίκη της Νυρεμβέργης, αυτοί είναι οι διευθυντές, νομικοί σύμβουλοι και μηχανικοί από το εργοτάξιο του Oswiecim – το εργοστάσιο χημικών IG Farben στο Άουσβιτς.

August Kowalczyk KZ Auschwitz Κρατούμενος Νο 6804

Είδαν όλοι αυτοί, την αγωνία και το θάνατο αυτών που εξοντώνονταν, αλλά έστρεψαν το βλέμμα τους αλλού, κάπου στο μακρινό ορίζοντα.

Άκουσαν τις διαπεραστικές τρομακτικές φωνές του επόπτη, τις βρισιές του και το μονότονο θόρυβο από τους ξυλοδαρμούς, αρκετά συχνά θανατηφόρους. Παραδόξως, ωστόσο, ήταν κουφοί, δεν μπορούσαν να ακούσουν τις εκκλήσεις για βοήθεια ή για έλεος. Ήσυχα παρακολουθούσαν τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας τους και προστάτευαν τα κέρδη. Μόνο μέλημά τους ήταν η μυστική διεκπεραίωση αυτής της διαβολικής επιχείρησης. Στις 14 Ιουνίου 2003 – την ημέρα της 63ης επετείου της πρώτης μεταφοράς Πολωνών, σημαδεμένων με τα νούμερα από το 31 μέχρι το 728, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – στη Χάγη, την πρωτεύουσα της Ολλανδίας, άκουσα λόγια απλά και βαθειά διαφωτιστικά, εξ αιτίας της απλότητας και της ιστορικής αλήθειας που περιείχαν. Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν από το Δρα Matthias Rath, τον πρόεδρο του Ιδρύματος Υγείας. Σε αυτή τη συνάντηση της Χάγης, συγκεντρώθηκαν άνθρωποι από όλο τον κόσμο, που ήρθαν ακριβώς για να είναι μάρτυρες, στα λόγια που ειπώθηκαν από αυτόν. Αυτή η συνάντηση τελείωσε με μια καταγγελία στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.

6


Η καταγγελία αυτή, όπως κάθε άλλη καταγγελία, περιείχε πολλά επιχειρήματα, αλλά είναι επίσης διδακτική. Και τότε φάνηκε ότι οι κουρτίνες που έκρυβαν την ΑΛΗΘΕΙΑ είχαν πέσει. Ή ίσως, δεν είχαν πέσει ακόμα, αλλά μόλις άνοιξαν, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά περιστατικά για τα χρήματα, τα καρτέλ, τη φαρμακευτική βιομηχανία, καθώς και για τον προσωπικό μου οφειλέτη – το καρτέλ της IG Farben. Μέχρι σήμερα, δεν έχω λάβει την αποζημίωση που δικαιούμαι, για την καταναγκαστική εργασία μου, που έλαβε χώραν από τον Απρίλιο του 1941 μέχρι το Μάιο του 1942 στο εργοτάξιο της IG Farben στο Άουσβιτς. Οι δομές, που είναι πάντοτε το αντίθετο της ελευθερίας, είναι πάλι με το μέρος του εκτελεστή και όχι του θύματος.

Το IG Άουσβιτς ήταν κατά 100% θυγατρική επιχείρηση του καρτέλ IG Farben (BAYER, BASF, Hoechst). Ήταν η μεγαλύτερη βιομηχανική μονάδα στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη και χτίστηκε για την παραγωγή συνθετικής βενζίνης και καουτσούκ, για την κατάκτηση από τη Βέρμαχτ της Ευρασίας, εξ ονόματος αυτού του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων.

Υποστήριξα την καταγγελία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με την υπογραφή μου – August Kowalczyk, πρώην κρατούμενος στο Γερμανικό Ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Άουσβιτς, με αριθμό 6804. Από το 2003 και μετά, η κοινή μας δράση οδήγησε στο πρόγραμμα «Ευρώπη για το Λαό και από το Λαό» που αποτέλεσε τη βάση για το πρόγραμμα «Η πρόταση του Λαού για ένα Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» Αυτό το βιβλίο είναι μια περιγραφή για το πώς η ΑΛΗΘΕΙΑ – η πραγματικότητα της, η κατανόηση της και πάνω απ’ όλα η γνώση της – και η εμπιστοσύνη, αναζητούν η μία την άλλη.

7

Αυτό το, έκτασης είκοσι τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων βιομηχανικό συγκρότημα, χτίστηκε με εργάτες σκλάβους, από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Ο August Kowalczyk ήταν ένας από αυτούς. Eίναι ένας αυτόπτης μάρτυρας μιας Ευρώπης κάτω από τη βάναυση κυριαρχία του καρτέλ – και ένας «θεματοφύλακας της μνήμης»


Και πώς, από προσωπικές εμπειρίες – ακόμη και από τις πιο υποκειμενικές – και μέσα από μια «σκυταλοδρομία της μνήμης και της υγείας», μπορούμε να καταλήξουμε σε κοινωνική διαφάνεια και να αναλάβουμε πολιτικές προσπάθειες για να εγκαταλειφθεί η ρητορική – ως επί το πλείστον η προεκλογική και επομένως ανεφάρμοστη ρητορική – στο όνομα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Και μόνο τότε θα γίνουμε φίλοι της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. August Kowalczyk

Ο August Kowalczyk συνοψίζει τις εμπειρίες του από το Άουσβιτς στο βιβλίο «Επωδός στο αγκαθωτό συρματόπλεγμα» (A Barbed Wire Refrain)

Περισσότερες πληροφορίες: GB1AK479

8


9


10


Εισαγωγή Αυτό το βιβλίο θα σας πει μια ιστορία, που πολλοί από τους αναγνώστες μπορεί, για προφανείς λόγους, αρχικά να την απορρίψουν. Θα το κάνουν αυτό σκεπτόμενοι ότι, αν οι αναγόμενες σε βάθος χρόνου ιστορικές πληροφορίες, που καταγράφονται εδώ, ήταν αληθινές, θα είχαμε σίγουρα ακούσει ξανά για αυτές, στο παρελθόν. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, εμείς, οι συγγραφείς, θεωρούμε υποχρέωσή μας να ενθαρρύνουμε τους αναγνώστες, όχι μόνο να διαβάσουν απλώς αυτό το βιβλίο, αλλά να επισκεφτούν και να μελετήσουν τις πηγές των ντοκουμέντων, που αναφέρονται στο κάτω μέρος των σελίδων του. Για σχεδόν τρία τέταρτα του αιώνα, λέγεται στην ανθρωπότητα ότι ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος προκλήθηκε από έναν ψυχοπαθή, τον Αδόλφο Χίτλερ, και τους ρατσιστές, ταραξίες, ναζί που τον περιέβαλλαν. Παρ’ όλ’ αυτά, η αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος αυτός ήταν ένας κατακτητικός πόλεμος, που καθοδηγήθηκε από το Καρτέλ των Χημικών, του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, με σκοπό τον έλεγχο των, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, παγκόσμιων αγορών, στο νεοεμφανιζόμενο τότε, τομέα των πατενταρισμένων χημικών προϊόντων. Επίσημα έγγραφα από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών και από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του πολέμου, αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος όχι μόνο προετοιμάστηκε, αλλά επίσης διευκολύνθηκε τεχνικά και τροφοδοτήθηκε οικονομικά, από το μεγαλύτερο και διαβόητο καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων της εποχής εκείνης, δηλαδή το γερμανικό καρτέλ IG Farben, που αποτελείτο από την Bayer, την BASF, την Hoechst και άλλες χημικές εταιρείες. Η περίληψη του κατηγορητηρίου στη Νυρεμβέργη, αποδεικνύει ότι, χωρίς την IG Farben, o 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ξεκινούσε ποτέ. Θα μάθετε επίσης σε αυτό το βιβλίο ότι ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος, η δεύτερη μεγαλύτερη τραγωδία του εικοστού αιώνα, ήταν, στην πραγματικότητα, η πρώτη απόπειρα παγκόσμιας επικράτησης από αυτά τα ίδια οργανωμένα συμφέροντα. Επί πλέον, μετά από την αποτυχία και των δύο αυτών στρατιωτικών προσπαθειών καθυπόταξης της Ευρώπης, το καρτέλ του Πετρελαίου

11


και των Φαρμάκων, επένδυσε πλέον σε μια τρίτη απόπειρα: την οικονομική και πολιτική κατάκτηση της Ευρώπης δια μέσου της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Δεν αποτελεί έκπληξη επομένως το γεγονός, ότι οι άνθρωποι κλειδιά, οι αρχιτέκτονες της Ε.Ε των Βρυξελλών, στρατολογήθηκαν ανάμεσα σε εκείνους τους τεχνοκράτες, που είχαν ήδη ετοιμάσει τα σχέδια για την, ελεγχόμενη από τη συμμαχία ναζί και καρτέλ, μεταπολεμική (μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) Ευρώπη. Αυτό το βιβλίο σας ενημερώνει για αυτούς τους στυλοβάτες του καρτέλ – που είναι ντυμένοι όχι με στρατιωτικές στολές, αλλά με γκρίζα κοστούμια – με πιο διαβόητο από όλους τον Walter Hallstein, που υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος της, ούτω καλούμενης, Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η απάντηση στην ερώτηση, γιατί πιθανότατα δεν ακούσατε τίποτα για αυτά τα συνταρακτικά δεδομένα, είναι ξεκάθαρη. Μετά το 1945, το καρτέλ επένδυσε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια με ένα μοναδικό σκοπό: να ξαναγράψει την ιστορία και να σκεπάσει το εγκληματικό του παρελθόν. Αυτή η συγκάλυψη, όσον αφορά τα επιχειρηματικά συμφέροντα πίσω από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν, προφανώς, η απαραίτητη προϋπόθεση για την τρίτη προσπάθεια του καρτέλ – αυτή τη φορά μέσω της Ευρώπης των Βρυξελλών – να αλώσει και να ελέγξει την Ευρώπη. Προφανώς τα συμφέροντα πίσω από το καρτέλ, ήλπιζαν να σταθεροποιήσουν τον έλεγχο τους πάνω στην Ευρώπη, μέσω της Ε.E των Βρυξελλών, χωρίς ποτέ να βγουν στο φώς αυτές οι σκοτεινές τους καταβολές. Παρ’ όλ’ αυτά, τα σχέδια τους απέτυχαν. Η έκδοση αυτού του βιβλίου και τα δεκάδες χιλιάδες αυθεντικά έγγραφα στα οποία αναφέρεται, σημαίνουν ότι το πείραμα της Ε.Ε των Βρυξελλών, φτάνει στο τέλος του. Κανένας δημοκρατικός άνθρωπος, οργανισμός ή κόμμα, δεν μπορεί, πιθανότατα, πλέον να υποστηρίξει αυτήν την προσπάθεια υποδούλωσης της Ευρώπης. Αυτό το βιβλίο είναι επίσης μια μοναδική ευκαιρία για όλους εκείνους τους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα, που δελεάστηκαν στην υποστήριξη της Ε.Ε των Βρυξελλών, χωρίς να γνωρίζουν το υπόβαθρό της και χωρίς να κατανοούν τον αληθινό της σκοπό. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι 27 αρχηγοί κρατών, που έχουν υπογράψει τη «Συνθήκη της Λισσαβόνας», η πλειοψηφία των οποίων υπέγραψαν, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι οι υπογραφές τους αποτέλεσαν «πράξη εξουσιοδότησης» για το καρτέλ και τους στυλοβάτες του, προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο της Ευρώπης. Αυτοί οι πολιτικοί και

12


τα πολιτικά κόμματα, έχουν τώρα την ευκαιρία να προβούν σε πλήρη αλλαγή πολιτικής και να αποσύρουν δημόσια την υποστήριξη τους, σε ένα μοντέλο της Ευρώπης, που οικοδομήθηκε για δεκαετίες, πάνω στο ψέμα και την εξαπάτηση. Για τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου, η αποκάλυψη για τις ιστορικές ρίζες της Ε.Ε. των Βρυξελλών, είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση. Έχοντας δύο φορές στο παρελθόν – στον 1Ο και στο 2Ο Παγκόσμιο Πόλεμο – διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στη διάσωση της Ευρώπης, από την κυριαρχία των καρτέλ και των πολιτικών τους φορέων, είναι τώρα αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο, οι μεγάλες ανθρώπινες θυσίες των συμπατριωτών τους, να ήταν τελικά μάταιες. Με την υποταγή τους κάτω από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και κάτω από την Ε.Ε των Βρυξελλών, οι ζωές εξήντα εκατομμυρίων Βρετανών, που ζουν σήμερα, και αναρίθμητες άλλες, που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί, θα βρεθούν κάτω από το ζυγό των ίδιων εκείνων συμφερόντων, που έχουν προσπαθήσει δύο φορές στο παρελθόν να κατακτήσουν και να ελέγξουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Σας ενθαρρύνουμε ως εκ τούτου, εσάς που διαβάζετε αυτό το βιβλίο, να συμβάλετε στη διάδοση αυτών των σημαντικών πληροφοριών στην οικογένεια σας, στους φίλους, στους συναδέλφους και στην κοινότητά σας. Επιπλέον, σας συνιστούμε να αντιμετωπίσετε τους πολιτικούς εκπροσώπους σας – σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο – με τις πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο. Με αυτό τον τρόπο, θα πρέπει να παρακινήσετε αυτούς τους πολιτικούς, να κάνουν μια επιλογή: Μπορούν, είτε να κλείνουν τα μάτια τους στην αλήθεια και, ως εκ τούτου, να στηρίζουν, με την αμέλεια τους, την εξαγορά της Ευρώπης από μια δικτατορία εταιρικών συμφερόντων, είτε να δράσουν για την προστασία της δημοκρατίας και της υγείας και για τα συμφέροντα της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Η επιλογή που θα κάνουν αυτοί οι πολιτικοί, σε ότι αφορά την θέση τους απέναντι στην Ε.Ε. των Βρυξελλών, θα είναι η πιο σημαντική απόφαση της πολιτικής τους σταδιοδρομίας. Αφού η τελευταία προσπάθεια του καρτέλ για τον έλεγχο της Ευρώπης είχε αποτύχει το 1945, μια από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες δικαιολογίες των πολιτικών παραγόντων του καρτέλ ήταν ότι «δεν γνώριζαν». Μετά τη δημοσίευση αυτού του βιβλίου, ωστόσο, κανένας πολιτικός δεν θα μπορεί σήμερα να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, για τη συνεχιζόμενη υποστήριξη του στην «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

13


Από ιστορική άποψη, αυτό που επείγει περισσότερο τώρα είναι ένα κίνημα του λαού. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι οι πολιτικοί σε πολλές χώρες, σε όλη την Ευρώπη, επηρεάζονται από τα εταιρικά συμφέροντα του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων. Συνεπώς, δεν είναι πλέον ανεξάρτητοι υπερασπιστές των συμφερόντων του λαού. Ένα κίνημα των πολιτών θα είναι, συνεπώς, ο μόνος εγγυητής της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας για το λαό, τόσο στη Βρετανία όσο και στην Ευρώπη.

14


Ο «Εξουσιοδοτικός Νόμος της Λισσαβόνας» – Πλατφόρμα προώθησης των σχεδίων του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, για την κατάκτηση της Ευρώπης

15


Για να μελετήσετε τις παραπομπές «Περισσότερες πληροφορίες» που παρατίθενται σε κόκκινα πλαίσια, στο κάτω μέρος των διαφόρων σελίδων αυτού του βιβλίου, παρακαλώ εισάξετε τον αντίστοιχο αριθμό αναφοράς, στο πλαίσιο αναζήτησης, στην αριστερή πλευρά της ακόλουθης ιστοσελίδας και κάντε κλικ στο «Go» http://www.relay-of-life.org/nazi-roots/summarize/index.html


Κεφάλαιο 1

συνοψίζοντας τις αποδείξεις


Κεφάλαιο 1

Η Δημοκρατία Μετατρέπεται σε Δικτατορία Με ποιο τρόπο η Ευρωπαϊκή Ένωση ελέγχεται από τα εταιρικά συμφέροντα

Η Ε.Ε των Βρυξελλών παρουσιάζει τον εαυτό της σε όλο τον κόσμο, ως ένα λαμπρό παράδειγμα της δημοκρατίας του 21ου αιώνα. Ωστόσο στην πραγματικότητα, αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Στην αληθινή δημοκρατία όλη η εξουσία ανήκει στο λαό. Η αρχή του «διαχωρισμού των εξουσιών» ανάμεσα στα τρία επίπεδα διακυβέρνησης – Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική εξουσία – εισάγει ελέγχους και ισορροπίες, για την προστασία από τις καταχρήσεις. Αυτή η αρχή έχει γίνει παγκόσμια αποδεκτή, μετά από αγώνες της ανθρωπότητας, που κράτησαν χιλιάδες χρόνια.

ΑληΘιΝη ΔηΜΟκρΑτιΑ

Σε μια αληθινή Δημοκρατία όλη η εξουσία ανήκει στο λαό

Νομοθετικό Επίπεδο

Εκτελεστικό Επίπεδο • Πρόεδρος • Κυβέρνηση

Έλεγχοι και ισορροπίες

Ψήφος

• Βουλή

Ψήφος

Ο λαός

18



Αντιθέτως, η Ε.Ε. των Βρυξελλών δεν διαθέτει αυτή τη θεμελιώδη αρχή της «διάκρισης των εξουσιών». Επιπλέον, οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν τον έλεγχο, ούτε του Εκτελεστικού επιπέδου ούτε της Νομοθετικής διαδικασίας. Ακόμη χειρότερα, το κοινοβούλιο που εκλέγει ο λαός, δεν έχει, ούτε εκείνο, αποτελεσματικούς τρόπους ελέγχου αυτών των εξουσιών. Για να αποκρύψει αυτή την ανικανότητα, το άρθρο 225 – το λεγόμενο «άρθρο φύλλο συκής» – προστέθηκε στη «Συνθήκη της Λισαβόνας. Η ρήτρα αυτή προσφέρει μια δυνατότητα για το Κοινοβούλιο της Ε.Ε να «ζητήσει από την Επιτροπή να υποβάλει πρόταση» για τη θέσπιση νομοθεσίας. Η Επιτροπή, βέβαια, μπορεί απλά να αρνηθεί να το πράξει. (Βλέπε: http://europa.eu/lisbon_treaty/index_en.htm). Λειτουργώντας έξω από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, η Ε.Ε των Βρυξελλών – εξ ορισμού – είναι μια δικτατορία. Η δύναμη του λαού να αποφασίζει για την κυβέρνησή του έχει μεταφερθεί στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

ΔικτΑτΟριΑ τησ Ε.Ε τωΝ βρυξΕλλωΝ Εάν οι θεμελιώδεις εξουσίες δεν ανήκουν πλέον στο λαό, η δημοκρατία μετατρέπεται σε δικτατορία

Επιχειρηματικά συμφέροντα • Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων Ελέγχουν την Εκτελεστική Εξουσία

Ευρωκοινοβούλιο

Εκτελεστική και Νομοθετική Εξουσία • Επιτροπή της Ε.Ε • Διορισμένος Πρόεδρος

ΔΕΝ ΕΚΛEΓΟΝτΑΙ

Η Επιτροπή Ελέγχει τη Νομοθετική Διαδικασία

• Δεν έχει δικαιοδοσία για ανεξάρτητη νομοθετική δράση

Ψήφος

Ο λαός

Σε αντίθεση με την αληθινή δημοκρατία, στην Ε.Ε η εξουσία δεν ανήκει πλέον στο λαό.

Περισσότερες πληροφορίες: GB1BD122

19


Κεφάλαιο 1

Πως το Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων Προσπαθεί να Ελέγξει την Ευρώπη Η Ε.Ε των Βρυξελλών παρουσιάζει τον εαυτό της στον κόσμο, ως μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, με το Ευρωκοινοβούλιο να παίζει τον αποφασιστικό ρόλο. Ωστόσο, οι εκτελεστικές αποφάσεις και η επεξεργασία όλων των νομοθετημάτων, εκτελούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το προσωπικό της, που είναι πάνω από 54.000 άνθρωποι. Από τα γραφεία τους στο αρχηγείο της Επιτροπής – το κτίριο Berlaymont – και από άλλα σημεία, αυτός ο μισθωμένος στρατός των γραφειοκρατών καριέρας, κατασκευάζουν τους νόμους της Ευρώπης, σύμφωνα πάντα με τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Επιτροπή της Ε.Ε: 54,000 Υπάλληλοι

Οι υπάλληλοι της Επιτροπής λειτουργούν πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο και διαμορφώνουν την Ευρωπαϊκή νομοθεσία εκ μέρους των εταιρικών συμφερόντων.

Σε αντίθεση, τα 754 μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, αποτελούνται από πολιτικούς από τα 27 κράτη μέλη, οι οποίοι δεν έχουν καμιά εξουσία άσκησης ελέγχου πάνω σε αυτό το στρατό των γραφειοκρατών. το Ευρωκοινοβούλιο είναι κάτι περισσότερο από βιτρίνα, εξυπηρετώντας το στόχο της παρουσίασης της Ε.Ε των Βρυξελλών ως «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών.

20



ΚαρτEλ ΠΕτρΕλαIου Και ΦαρΜAΚωΝ Δίνει εντολές

ΕΠιτροΠH τΗΣ Ε.Ε Δίνει εντολές

Γραφειοκρατία της Ε.Ε: • Περισσότεροι από 42,000 μη εκλελεγμένοι γραφειοκράτες και άλλο προσωπικό, εργοδοτούνται απ’ ευθείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

• Περισσότερα από 12,000 άτομα προσωπικό «εκτός ισολογισμού» = Ένα σύνολο μεγαλύτερο από 54,000 ανθρώπους!

Ορίζουν

Η Επιτροπή της Ε.Ε και η γιγαντιαία γραφειοκρατία της, είναι συγχρόνως το εκτελεστικό, νομοπαρασκευαστικό και νομοθετικό σώμα της Ε.Ε των Βρυξελλών. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση κανένας νόμος δεν μπορεί να ετοιμαστεί ή να περάσει, χωρίς την έγκριση της Επιτροπής της Ε.Ε, που είναι διορισμένη για να εξυπηρετεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα Ευρωκοινοβούλιο: 754 μέλη

Τα εκλελεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου της Ε.Ε, δεν έχουν δικαίωμα ανεξάρτητου Ψήφος νομοθετικού έργου

το σύνολο των 500 εκατομμυρίων Ανθρώπων της Ευρώπης. Περισσότερες πληροφορίες: GB1CE843

21


Κεφάλαιο 1

Οι Φορείς του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων Στις προηγούμενες σελίδες τονίσαμε το γεγονός ότι η εξουσία, η οποία καθορίζει τη διακυβέρνηση της Ευρώπης, έχει μετατοπιστεί από το λαό, στα εταιρικά συμφέροντα, δηλαδή στο καρτέλ του πετρελαίου και των φαρμάκων. Αυτό το καρτέλ είναι σαφώς χαρακτηρισμένο. Αποτελείται από τα, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, επενδυτικά συμφέροντα των χημικών, πετροχημικών και φαρμακευτικών εταιρειών. Αυτό το καρτέλ είναι μακράν, ο μεγαλύτερος επιχειρηματικός και επενδυτικός όμιλος στον κόσμο. Στη διάρκεια του 20ου αιώνα, αυτό το καρτέλ, όχι μόνο έγινε η κυρίαρχη οικονομική δύναμη, αλλά κατάφερε επιπλέον να τοποθετήσει τους πολιτικούς του παράγοντες, στις κυβερνήσεις των πιο ισχυρών βιομηχανικών κρατών του κόσμου. Εξέχοντες εκπρόσωποι από τους οικονομικούς κύκλους, που ελέγχουν αυτό το καρτέλ είναι: • O Όμιλος Rockefeller, που αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα του πετρελαίου και των φαρμάκων, τα οποία έχουν έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Χτισμένο από τον 19ο αιώνα, το μονοπώλιο της εταιρείας Standard Oil, ελέγχει πλέον δεκάδες χημικές, φαρμακευτικές και πολυεθνικές του πετρελαίου σε όλο τον κόσμο. Ένας από τους πιο εξέχοντες πρεσβευτές του ομίλου, κατά τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε ο Χένρυ Κίσινγκερ. • Γερμανία και Γαλλία, τα πιο ισχυρά κράτη όσον αφορά τις εξαγωγές χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων στην Ευρώπη. Αυτή η ομάδα είχε τις ρίζες της στα τέλη του 19ου αιώνα και αποτελείται από την Bayer, την BASF, την Hoechst και αργότερα το διαβόητο καρτέλ IG Farben. Οι διάδοχές τους σύγχρονες εταιρείες, είναι σήμερα οι κορυφαίες επενδυτικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη και έχουν συμβάλει στην οικοδόμηση της Ε.Ε των Βρυξελλών Όπως γνωρίζετε, από την ευρεία κάλυψη που έγινε εκείνη την περίοδο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, λίγες μέρες πριν από το διορισμό του, ο σημερινός Πρόεδρος της Ε.Ε Rompuy, προσκλήθηκε για την προεδρική «επαγγελματική συνέντευξη» του, από την ομάδα Bilderberg – μια ομάδα που αντιπροσωπεύει την ελίτ των αμερικανό / ευρωπαϊκών εταιρικών συμφερόντων, υπό τον έλεγχο του David Rockefeller και της οποίας προεδρεύει ο πρώην Επίτροπος της Ε.Ε και μέλος του φαρμακευτικού λόμπυ Etienne Davignon

22



ν

Και Πως Επιλέγουν τον Πρόεδρο της Ευρώπης

Angela Merkel Γερμανία: • Ο μεγαλύτερος στον κόσμο εξαγωγέας χημικών

• Ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς φαρμάκων.

Nicolas Sarkozy

David Rockefeller

Γαλλία: • Ένας από τους μεγαλύτε-

Όμιλος Rockefeller: • Ο μεγαλύτερος στον κόσμο επενδυτικός όμιλος • Κύριες επενδύσεις: Χημικά, πετρέλαιο, φάρμακα.

ρους εξαγωγείς φαρμάκων

• Ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο επιχειρηματίες στο εμπόριο πετρελαίου

19 Νοεμβρίου 2009: ο Πρόεδρος της ΕΕ Rompuy ποζάρει για τις κάμερες, μαζί με έναν από τους ανθρώπους που τον ανέβασαν στην εξουσία.

Σ ψΗΧωρI ρIα Ο ΦΟΦ

‘Λέσχη Bilderberg’ Οικονομικοί και πολιτικοί στυλοβάτες του καρτέλ των Χημικών, του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, Περιλαμβάνει: • Henry Kissinger, πρώην γραμματέας του ταμείου των αδελφών Rockefeller, • Etienne Davignon, πρώην επίτροπος της Ε.Ε, Μέλος του διοικητικού συμβουλίου της φαρμακευτικής εταιρείας Gilead

Οι Ευρωπαίοι Πολίτες δεν έχουν ούτε λόγο, ούτε ψήφο Περισσότερες πληροφορίες: GB1ST321

23


Κεφάλαιο 1

το τέλος της Δημοκρατίας και η Επιστροφή στην εποχή του Μεσαίωνα. Για το δύσπιστο αναγνώστη, θα ήταν βοηθητικό σε αυτό το σημείο να συνοψίσουμε τη διαδικασία επιλογής του πρώτου Προέδρου και του Υπουργού Εξωτερικών της Ε.Ε των Βρυξελλών: 1. Ο λαός της Ευρώπης ήταν αποκλεισμένος από τη λήψη των αποφάσεων 2. Οι νέοι «βασιλιάδες» της Ευρώπης επιλέχθηκαν από μια κλειστή ελίτ επιχειρηματικών συμφερόντων 3. Η τελετή επιλογής πραγματοποιήθηκε σε ένα πλούσιο αριστοκρατικό περιβάλλον, στο Παλάτι της Κοιλάδας του Duchesse, στα περίχωρα των Βρυξελλών. 4. Ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζύ (Nicolas Paul Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa), απόγονος ενός μικρού αριστοκράτη, ήταν ο «τελετάρχης» 5. Η κορώνα της «βασίλισσας» τοποθετήθηκε στο κεφάλι της Βαρόνης Catherine Ashton 6. Η κορώνα του «βασιλιά» πήγε σε ένα άλλο πρόσωπο, του οποίου το όνομα φανερώνει αριστοκρατική προέλευση, στον Herman van Rompuy. O van Rompuy θα ενεργεί σαν προσωρινός «μονάρχης», μέχρι να έρθει ο κατάλληλος καιρός – ίσως μέσα από μια παγκόσμια κρίση – όπου ο μικρός αριστοκράτης θα αξιώσει το θρόνο για τον εαυτό του. Στην πραγματικότητα, το σύστημα διακυβέρνησης της Ε.Ε, ακυρώνει όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού πολιτισμού της τελευταίας χιλιετίας και ρίχνει ολόκληρη την ήπειρο πίσω στην εποχή του Μεσαίωνα, όταν οι αυτοκρατορικοί μονάρχες διοικούσαν την Ευρώπη, πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο.

24



“Παλάτι της Κοιλάδας του Duchesse” Η τοποθεσία στα περίχωρα των Βρυξελλών όπου πραγματοποιήθηκε η τελετή για την επιλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 12 Νοεμβρίου 2009.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζεται στον κόσμο ως πρότυπο για τη δημοκρατία του 21ου αιώνα. Ωστόσο, η τελετή στέψης της Ε.Ε των Βρυξελλών, θα πρέπει να πείσει ακόμα και τους πιο σκεπτικιστές αναγνώστες, ότι το κατασκεύασμα της Ε.Ε. των Βρυξελλών είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από δημοκρατία.

Περισσότερες πληροφορίες: GB1MT165

25


Κεφάλαιο 1

Η αναίρεση των μακραίωνων αγώνων της ανθρωπότητας για Δημοκρατία Magna Charta

Γέννηση της Δημοκρατίας

1776 – Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών

1789 – Γαλλικό Σύνταγμα

1791 – Πολωνικό Σύνταγμα

Απελευθέρωση των Αναπτυσσομένων χωρών από την Αποικιοκρατία

26



Μήπως εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν επί ματαίω, αγωνιζόμενοι γα τη Δημοκρατία στον 1ο και στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο;

Καταστροφή του Rotterdam Βομβαρδισμός του Λονδίνου

Γκέτο της Βαρσοβίας Εξέγερση

Καταστροφή του Stalingrad

Περισσότερα από 100 εκατομμύρια ήταν τα θύματα των δύο Παγκοσμίων Πολέμων.

Το Κοιμητήριο των Στρατιωτών που έπεσαν στη Νορμανδία

27


Κεφάλαιο 1

οι πολίτες της Ευρώπης παραιτήθηκαν εθελοντικά από αιώνες Δημοκρατίας; Για το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων η «Ε.Ε. των Βρυξελλών» είναι απλώς μια λειτουργική βάση, από όπου σκοπεύει να κατακτήσει τον κόσμο με πολιτική, οικονομική και – εάν είναι απαραίτητο – στρατιωτική δύναμη. Προς το σκοπό αυτό, το Καρτέλ αυτή τη στιγμή προσπαθεί να εξάγει την αντιδημοκρατική κατασκευή της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Η Αφρικανική Ένωση βρίσκεται ήδη υπό διαμόρφωση, μετά την «Ε.Ε. των Βρυξελλών» – συμπεριλαμβανομένης μιας «Επιτροπής της Αφρικανικής Ένωσης»! Οι πολιτικοί φορείς του Καρτέλ επιδεικνύουν απατηλά την «Ε.Ε. των Βρυξελλών» ως πρότυπο δημοκρατίας και ειρήνης για τον 21ο αιώνα. Μέσα από το αστραφτερό πλαίσιο, που δημιουργεί η παγκόσμια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων, οι άνθρωποι του κόσμου μπορεί να έχουν την εντύπωση ότι η «Ε.Ε. των Βρυξελλών», εγκρίθηκε μέσα από δημοκρατικές εκλογές από το λαό της Ευρώπης και ότι αυτό το πολιτικό όργανο αντιπροσωπεύει τη θέληση του λαού. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. τα πραγματικά γεγονότα ρίχνουν ένα χαρακτηριστικό φως στη, θεμελιωδώς αντιδημοκρατική, φύση της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» – ένα προειδοποιητικό σημάδι για τον κόσμο: • Η μόνη χώρα όπου οι κάτοικοι είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν για τη Συνθήκη της Λισσαβόνας – την πράξη εγκαθίδρυσης της Ε.Ε των Βρυξελλών – ήταν η Ιρλανδία, της οποίας ο πληθυσμός αποτελεί λιγότερο από το 1%(!) του συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης. Αλλά και αυτή η ψηφοφορία κατέληξε σε παρωδία της δημοκρατίας: τον Ιούνιο του 2008 ο λαός της Ιρλανδίας απέρριψε το κατασκεύασμα της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» με ένα ηχηρό «όχι». Αλλά οι πολιτικοί στυλοβάτες του καρτέλ στις Βρυξέλλες, αποφάσισαν να αγνοήσουν αυτήν την ψηφοφορία. Δωροδόκησαν την ιρλανδική κυβέρνηση για ένα δεύτερο δημοψήφισμα – όπου και εκμαιεύτηκε τελικά το «Ναι» – με ένα εκπληκτικό ποσό χρημάτων που διοχετεύτηκε, από τους φορείς του καρτέλ, προς το Δουβλίνο. • Πέραν του 99% του πληθυσμού της Ευρώπης – που ανέρχεται σε περισσότερα από 500 εκατομμύρια άτομα – απαρνήθηκαν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να ψηφίσουν σε δημοψήφισμα, για τη «Συνθήκη της Λισσαβόνας»

28



οι στυλοβάτες του καρτέλ στερούν από το λαό τα δημοκρατικά του δικαιώματα. Επιτρεπτή η ψηφοφορία για τη «Συνθήκη της λισσαβόνας» Δεν επετράπη η ψηφοφορία Μη μέλη της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

500 εκατομμύρια Ευρωπαίοι απαρνήθηκαν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να ψηφίσουν για τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της λισσαβόνας» Αυτή η παραβίαση, από το καρτέλ, όλων των αρχών της δημοκρατίας, δεν είναι τυχαία. Σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης σε ολόκληρη την Ευρώπη, έδειξαν την απόρριψη του οικοδομήματος της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» από μια μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Η απατηλή φύση της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», διαφαίνεται πολύ καθαρά από το γεγονός ότι, ενώ χαιρετίστηκε από τους φορείς του Καρτέλ ως χαρακτηριστικό δείγμα δημοκρατίας, αναιρέθηκαν από την άλλη τα πιο βασικά δημοκρατικά δικαιώματα – επειδή φοβούνται το λαό. Περισσότερες πληροφορίες: GB1SC834

29


Κεφάλαιο 1

οι στρατηγικοί στόχοι του καρτέλ Στις προηγούμενες σελίδες, συνοψίσαμε ποια είναι τα σχέδια του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, που τους ώθησαν να οικοδομήσουν την Ε.Ε. των Βρυξελλών. Προφανώς, αυτός ο τολμηρός ελιγμός δεν είναι μια τυχαία διαδικασία, αλλά έχει βαθιά οικονομικά κίνητρα. Αυτή η σελίδα εξηγεί το γιατί, που κρύβεται πίσω από την Ε.Ε. των Βρυξελλών. Οι οικονομικές ομάδες πίσω από το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων ενδιαφέρονται για τον έλεγχο των γιγαντιαίων παγκόσμιων αγορών, που επηρεάζουν κυριολεκτικά κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των αγορών, είναι οι τομείς των τροφίμων, της υγείας και της ενέργειας. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων έχει επεκτείνει τις δραστηριότητες του σε αυτούς τους τρεις τομείς, με επενδυτικές επιχειρήσεις πολλών τρισεκατομμυρίων. Η οικοδόμηση αυτών των γιγαντιαίων παγκόσμιων αγορών βασίστηκε σε δύο στρατηγικά εργαλεία: Πρώτον, τη χρήση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας ως εργαλείων για τη μονοπώληση των αγορών. Δεύτερον, τη δημόσια παραπληροφόρηση, με στόχο τη διατήρηση του λαού σε άγνοια, όσον αφορά τις εναλλακτικές λύσεις. Ως αποτέλεσμα, κάθε άτομο στις βιομηχανικές περιοχές του κόσμου σήμερα, πληρώνει περίπου το ένα τρίτο του διαθέσιμου εισοδήματός τους, ως «φόρο υποτελείας» σε αυτό το καρτέλ. Με την έναρξη του 21ου αιώνα, το Καρτέλ βρίσκεται αντιμέτωπο με μια εντελώς νέα πρόκληση: Όλες οι βασικές αγορές του – το πετρέλαιο, τα φάρμακα, τα γεωργικά χημικά προϊόντα και τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα – απειλούνται από τις νέες τεχνολογίες, που θα αντικαταστήσουν τελικά τις υπάρχουσες μονοπωλιακές και βασισμένες στις πατέντες (διπλώματα ευρεσιτεχνίας), παγκόσμιες αγορές. Στην περίπτωση αυτή, τα οικονομικά συμφέροντα πίσω από το Καρτέλ γνωρίζουν ότι οι, πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, επιχειρήσεις τους, δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν, σε ένα περιβάλλον δημοκρατίας. Έτσι, το αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα της Ε.Ε των Βρυξελλών, είναι ένα στρατηγικό βήμα προς τη δημιουργία μιας παγκόσμιας δικτατορίας, για λογαριασμό αυτών των εταιρικών συμφερόντων. Στις αρχές του 21ου αιώνα, η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να επιτρέψουμε στα οικονομικά συμφέροντα του καρτέλ του πετρελαίου και των φαρμάκων, να συνεχίσουν την κυριαρχία τους πάνω στις ζωές μας – μέσα από την επιβολή, απαρχαιωμένων, σε μεγάλο βαθμό, τεχνολογιών – ή αν είμαστε έτοιμοι να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από το ζυγό, με την αξιοποίηση των νέων, ανεξάρτητων και βιώσιμων τεχνολογιών, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα φυσική υγεία και η βιολογική γεωργία. 30



οι, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων, Παγκόσμιες αγορές του Καρτέλ των Χημικών/Πετροχημικών/Φαρμάκων. Ποσοστό δαπανών ανά μέσο άτομο

Παγκόσμιες αγορές του Καρτέλ

Διατροφή1

• Γενετικά τροποποι- • Έλλειψη ημένοι οργανισμοί γνώσης για • Γεωργικά χημικά θέματα προϊόντα υγείας • Συνθετικά πρόσθετα • Πατέντες τροφίμων

15%

οι μηχανισμοί του Καρτέλ για τον παγκόσμιο έλεγχο

ανανεώσιμες τεχνολογίες που κάνουν τους ανθρώπους όλου του κόσμου, ανεξάρτητους από το Καρτέλ. οργανικά τρόφιμα

Φροντίδα υγείας2

Συνθετικά Χημικά φάρμακα

• Έλλειψη γνώσης για θέματα υγείας • Πατέντες

Επιστημονικά τεκμηριωμένες θεραπείες φυσικής υγείας.

Ενέργεια3

Πετρέλαιο, Φυσικό αέριο, συνθετικά λάδια και άλλα πετροχημικά προϊόντα

• Έλλειψη επιστημονικής γνώσης

ανανεώσιμες ενέργειες • νερό (υδρογόνο) • ήλιος • άνεμος • άλλες

10% 10%

• Πατέντες

1 Ποσοστό επί τοις εκατό του διαθέσιμου εισοδήματος, για τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά. Πηγή: Eurostat 2 Ποσοστό επί τοις εκατό του διαθέσιμου εισοδήματος, για την υγεία καθώς και φόροι που σχετίζονται με την υγεία. Πηγή: Eurostat 3 Ποσοστό επί τοις εκατό του διαθέσιμου εισοδήματος, για καύσιμα για τις μεταφορές, υπηρεσίες κλπ. Πηγή: Eurostat

οι στρατηγικοί στόχοι του Καρτέλ • Να μετατρέψουν τις ζωές και τα σώματα εκατομμυρίων κατοίκων αυτού του πλανήτη, σε αγορές για τα πατενταρισμένα τους προϊόντα • Να μεταφέρουν τα, πολλών τρισεκατομμυρίων, οφέλη τους, από τις τεχνολογίες του προηγούμενου αιώνα – συμπεριλαμβανομένων των καταστροφικών για το περιβάλλον πετροχημικών και των τοξικών χημικών φαρμάκων – στον 21ο αιώνα. Περισσότερες πληροφορίες: GB1BD733

31


Κεφάλαιο 1

Σήμερα η Ευρώπη – αύριο ολόκληρος ο Κόσμος Δύο μήνες πριν να τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας, οι πολιτικοί φορείς του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, δεν άφησαν καμία αμφιβολία για τις παγκόσμιες φιλοδοξίες τους. Στις 7 Οκτωβρίου 2009, η εφημερίδα Daily Telegraph στο Ηνωμένο Βασίλειο δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: Η ΕΕ καταρτίζει σχέδια για να καθιερωθεί ως «παγκόσμια δύναμη». Αν το Καρτέλ παίρνει το δρόμο του, η Ε.Ε. των Βρυξελλών θα είναι ένα μόνο βήμα προς την παγίωση της οικονομικής και πολιτικής κατάκτησης του κόσμου. Σύμφωνα με το άρθρο της Telegraph, οι πρώτες πρεσβείες αυτού του αντιδημοκρατικού κατασκευάσματος, είχαν προγραμματιστεί για στρατηγικά σημεία, όπως: Νέα Υόρκη (η έδρα των Ηνωμένων Εθνών), Αντίς Αμπέμπα (η έδρα της Αφρικανικής Ένωσης) και Καμπούλ (μια περιοχή ενδιαφέροντος λόγω του εν εξελίξει πολέμου στο Αφγανιστάν) – ακόμη και πριν να τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας. Αλλά πολύ πριν η Συνθήκη της Λισαβόνας να είχε καν συνταχθεί, το καρτέλ προσπαθούσε να εξάγει την πολιτική δομή της Ε.Ε. των Βρυξελλών, ως πρότυπο, για να επεκτείνει τον έλεγχό του πάνω σε άλλες ηπείρους: • αφρικανική Ένωση. Οι αρχιτέκτονες της Αφρικανικής Ένωσης (ΑΕ) δεν έχουν κρύψει το γεγονός ότι η Αφρικανική Ένωση βασίστηκε στο πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – με σχεδόν πανομοιότυπες θεσμικές δομές, συμπεριλαμβανομένης μιας λεγόμενης «Επιτροπής της ΑΕ». Η μόνιμη έδρα αυτής της Επιτροπής είναι η Αντίς Αμπέμπα στην Αιθιοπία – προφανώς, οι μελλοντικές «Βρυξέλλες της Αφρικής» • ASEAN. το 2009, οι ηγέτες των χωρών της Ανατολικής Ασίας ανακοίνωσαν ότι είχαν θέσει τις βάσεις για έναν, τύπου Ε.Ε, συνασπισμό, που θα καλύψει το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού. τα σχέδιά τους, κινούνται στον απόηχο παρόμοιων σχεδιασμών που περιέγραψε ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Kevin Rudd το 2008.

32



τΟ κΑρτEλ τΟυ ΠΕτρΕλΑIΟυ κΑι τωΝ ΦΑρΜAκωΝ Πατενταρισμένα Χημικά, Πετροχημικά και Φαρμακευτικά προϊόντα.

ο.Η.Ε/ ΝEα υoρΚΗ

Ε.Ε τωΝ ΒρυξΕλλώΝ

cAfTA

ASEAN

MERcoSUR, UNASUR

AfRIcAN UNIoN

Από το νέο Πολιτικό Γραφείο του, στις Βρυξέλλες, το Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων προσπαθεί τώρα να αποκτήσει τον έλεγχο ολόκληρης της υφηλίου. Περισσότερες πληροφορίες: GB1TW421

33


Κεφάλαιο 1

Η επιβολή των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας (πατέντες) στα φάρμακα, ως βασικό στοιχείο για τον Παγκόσμιο οικονομικό Έλεγχο. Ιστορικά μιλώντας, οι παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν διεξαχθεί με όπλα και βόμβες, με στόχο την κατάκτηση και τον έλεγχο άλλων χωρών. Σήμερα, ωστόσο, τα βασικά εργαλεία για την επίτευξη του παγκόσμιου ελέγχου, είναι οικονομικά και νομικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούνται για την κατάκτηση όχι μόνο των κυβερνήσεων και των οικονομιών, αλλά και, εν τέλει, των κοινωνιών και των ανθρώπων. τα βασικά οικονομικά εργαλεία της Ε.Ε. των Βρυξελλών είναι οι πατέντες. Ειδικότερα, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τα χημικά προϊόντα, τα φαρμακευτικά προϊόντα, τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους και άλλα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Από αυτά, τα πιο προσοδοφόρα από όλα, είναι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για φαρμακευτικά προϊόντα. το 2008, για παράδειγμα, οι συνολικές παγκόσμιες πωλήσεις φαρμακευτικών προϊόντων ανήλθαν σε 773 δισ. δολάρια – ένα ποσό που ξεπερνά το συνδυασμένο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) των εκατό πιο φτωχών χωρών του κόσμου. Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι, κατά την επιλογή του πρώτου υπουργού εξωτερικών της Ε.Ε, το Καρτέλ θα διάλεγε κάποιον που είχε εμπειρία στον τομέα αυτό. Η Catherine Ashton, στον προηγούμενο ρόλο της, ως Επίτροπος Εμπορίου της Ε.Ε, διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην κατ’ επανάληψη κατάσχεση, στα ευρωπαϊκά λιμάνια, των φαρμακευτικών προϊόντων που αποστέλλονται από την Ινδία στις χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής1 Ο μόνος λόγος για αυτές τις δημεύσεις: τα φάρμακα παράγονται από εταιρείες στην Ινδία, που ειδικεύονται στην παραγωγή γενερικών (μη κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας) φαρμάκων. Αυτά τα γενερικά φάρμακα – τα μόνα που μπορούν να αντέξουν οικονομικά οι φτωχές αναπτυσσόμενες χώρες – απειλούν τα κέρδη από τα κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φάρμακα, που κατασκευάζονται από τις Ευρωπαϊκές φαρμακευτικές εταιρείες. 1

Εφημερίδα Economic Times, Ινδία, 6 Σεπτεμβρίου 2009

34



τΟ κΑρτEλ τΟυ ΠΕτρΕλΑIΟυ κΑι τωΝ ΦΑρΜAκωΝ Πατενταρισμένα Χημικά, Πετροχημικά, Φαρμακευτικά Επιβολή της παγκόσμιας πατέντας, ως βάσης για τις παγκόσμιες επενδυτικές δραστηριότητες στον τομέα των φαρμάκων

Ε.Ε τωΝ βρυξΕλλωΝ

Μεταλλαγμένα τρόφιμα

Πατενταρισμένα Χημικά Προϊόντα Χημικά φάρμακα

H catherine Ashton διορίστηκε ως Επίτροπος εμπορίου της Ε.Ε το 2008. Σε αυτόν τον ρόλο, μια από τις κύριες δραστηριότητές της ήταν να αστυνομεύει το διεθνές εμπόριο και να επιβάλει τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τα φάρμακα, ως μέσο για παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό έλεγχο – εξασφαλίζοντας έτσι την εξάρτηση του αναπτυσσόμενου κόσμου από τα, κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φάρμακα, των Ευρωπαίων εξαγωγέων. ο νέος διορισμός της, ως νέα υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ και αντιπρόεδρος της Επιτροπής, θα της δώσει τη δυνατότητα να εκπληρώσει το ρόλο αυτό, με ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο επάνω στον κόσμο.

Περισσότερες πληροφορίες: GB1PT937

35


Κεφάλαιο 1

Πατέντες – το βασικό εργαλείο για τον παγκόσμιο έλεγχο Η σημασία των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στο στρατηγικό σχεδιασμό της Ε.Ε. των Βρυξελλών για τον έλεγχο του κόσμου, αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Σε γενικές γραμμές, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι: • Νόμιμα έγγραφα – εκδιδόμενα από την αρμόδια κυβερνητική υπηρεσία σε μια χώρα – που προσδιορίζουν το δικαίωμα της κυριότητας ενός προϊόντος ή μιας τεχνικής διαδικασίας • Οικονομικά εργαλεία – για τον έλεγχο των εθνικών και διεθνών αγορών • Πολιτικά εργαλεία – Μέσω του ρόλου τους στον κρίσιμο τομέα της υγείας, οι πατέντες χημικών φαρμάκων, χρησιμοποιούνται επίσης, ως στρατηγικά εργαλεία για να ελέγχουν ολόκληρες χώρες Μια ιδιαίτερα κακόβουλη πτυχή των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, είναι ότι αυτά χρησιμοποιούνται για να σχηματίσουν παγκόσμια εταιρικά καρτέλ, πέρα από κάθε εθνικό ή διεθνή νομοθετικό έλεγχο. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες δεν χρειάζεται να ενωθούν επίσημα, προκειμένου να ελέγξουν την αγορά για ένα συγκεκριμένο προϊόν σε μια ήπειρο ή και σε ολόκληρο τον κόσμο – απλά πρέπει να οριοθετήσουν επί του εδάφους τις διεκδικήσεις τους όσον αφορά τις πατέντες. τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας επιτρέπουν στις πολυεθνικές εταιρείες, να ελέγχουν ολόκληρους τομείς της κοινωνίας σε ολόκληρες ηπείρους, χωρίς να υπόκεινται σε περιορισμούς, όπως τα εθνικά σύνορα. Σε ορισμένες βιομηχανίες, τα κέρδη, που ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια, διοχετεύονται σε πολυεθνικές εταιρείες, χωρίς το δημόσιο να είναι σε θέση να προσδιορίσει τους εταιρικούς δικαιούχους. Η επίδραση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας σε σχέση με την ανθρώπινη υγεία, υπήρξε ιδιαίτερα καταστροφική, δεδομένου ότι οι πολυεθνικές του φαρμάκου έχουν επιδιώξει να μονοπωλήσουν αυτό που είναι, αναμφισβήτητα, ο πιο κρίσιμος τομέας, σε κάθε κοινωνία. Ως αποτέλεσμα, για δεκαετίες, η ανθρωπότητα έχει εμποδιστεί από το να έχει πρόσβαση σε μη κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φάρμακα, που είναι πιο αποτελεσματικά, πιο ασφαλή και πιο προσιτά, στον αγώνα ενάντια στις πιο συχνές ασθένειες της εποχής μας. Για το συντονισμό των παγκόσμιων διεκδικήσεών τους, αυτές οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν δημιουργήσει ένα "κεντρικό γραφείο του καρτέλ": την Ε.Ε. των Βρυξελλών.

36



τΟ κΑρτEλ τΟυ ΠΕτρΕλΑIΟυ κΑι τωΝ ΦΑρΜAκωΝ Πατενταρισμένα Χημικά, Πετροχημικά, Φαρμακευτικά

ΔιΠλωΜατα ΕυρΕΣιτΕΧΝIαΣ – ΠΑτEΝτΕσ

οι πατέντες είναι βασικά εργαλεία για τον παγκόσμιο έλεγχο!

Η Ε.Ε των Βρυξελλών προτίθεται να επεκτείνει τη στρατηγική της σε σχέση με τις πατέντες, σε άλλες ηπείρους – επιτρέποντας έτσι στο Καρτέλ να ελέγχει ολόκληρο τον κόσμο. Περισσότερες πληροφορίες: GB1PC887

37


Κεφάλαιο 1

οι κυρίως επωφελούμενοι από την Ε.Ε των Βρυξελλών Μια ματιά στα γραφικά, που βρίσκονται στην απέναντι σελίδα, θα πρέπει να είναι αρκετή για κάθε αναγνώστη, προκειμένου να κατανοήσει αυτούς, που κυρίως επωφελούνται, από την πολιτική δομή της Ε.Ε. των Βρυξελλών. Από την ίδρυσή της, η Ε.Ε. των Βρυξελλών κατασκευάστηκε από τους οικονομικούς φορείς του καρτέλ των χημικών / φαρμακευτικών. Η εικόνα στην κορυφή στην απέναντι σελίδα, υποστηρίζει αυτό το γεγονός. Δείχνει τη σχετική χρηματοδοτική συνεισφορά, με τα χρήματα των φορολογουμένων, που καταβλήθηκε από καθένα από τα 27 κράτη – μέλη της Ε.Ε. των Βρυξελλών το 2005. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι η πλειοψηφία των μικρότερων κρατών μελών εντάχθηκαν στην Ε.Ε. των Βρυξελλών μόλις πρόσφατα, οι συνολικές «επενδύσεις» από τα ιδρυτικά κράτη σε διάστημα μισού αιώνα, ελαχιστοποιούν τις οικονομικές συνεισφορές των «νεοεισερχομένων». το γραφικό στο κάτω μέρος της απέναντι σελίδας, δείχνει το σχετικό αριθμό των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που κατατίθενται σε ετήσια βάση, από το κάθε ένα από τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο μεγαλύτερος αριθμός των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας έχουν κατατεθεί από μια ομάδα χωρών, που αποτελείται από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ολλανδία. Συλλογικά, ο αριθμός των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που κατατίθενται από τις τέσσερις αυτές χώρες ανέρχεται σε περισσότερο από το 70% του συνόλου των αιτήσεων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που υποβάλλονται στην Ε.Ε – αριθμός δηλαδή, διπλάσιος και πέραν, από τον αριθμό των αιτήσεων που υποβάλλονται από τις άλλες 23 χώρες μαζί.1 Ως εκ τούτου, δεν είναι τυχαίο ότι: • Η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ολλανδία αποτελούν τα τέσσερα από τα έξη ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε. των Βρυξελλών. • τα έξη ιδρυτικά μέλη – μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία, που είναι ένα άλλο σημαντικό κράτος-εξαγωγέας φαρμάκων – κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων, τόσο στο «Συμβούλιο της Ευρώπης», όσο και στο «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λισαβόνας, οι «επενδυτές» στην Ε.Ε των Βρυξελλών, είναι έτοιμοι να μαζέψουν τα «κέρδη» των επενδύσεών τους. 1

Πηγή EUROSTAT 2005.

38



Εξαγοράζοντας την Ευρώπη μέσω των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας Ποσοστό της συνολικής χρηματοδότησης της Ε.Ε το 2005

D

FIN

GB S F

PL

B

IRL

LV

EST

DK

NL

CZ SK

I

H

E

P GR

M

CY

D

Ποσοστό των αιτήσεων για πατέντες που υποβλήθηκαν στην Ε.Ε το 2005

FIN S

NL LV

DK GB IRL

F

B

PL

CH CZ A

FL I

SK H

SLO

RO

MC BG P

E GR

TR

CY

Υπάρχει μια αξιοσημείωτη ομοιότητα μεταξύ της κατάταξης των χωρών, που συνεισφέρουν οικονομικά στην Ε.Ε των Βρυξελλών, και του αριθμού των αιτήσεων για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, που υποβάλλονται μέσα από τα ίδια αυτά κράτη μέλη. Δεδομένου ότι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι έγκυρα σε όλη την Ευρώπη, αυτή η εικόνα δείχνει ποια κράτη ελέγχουν τις αγορές υψηλής τεχνολογίας – και τελικά τη ζωή – στην Ευρώπη. Περισσότερες πληροφορίες: GB1KB632

39


Κεφάλαιο 1

ο Κύριος αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών Ερωτήσεις που χρήζουν άμεσων απαντήσεων, είναι: Πώς θα μπορούσαν οι αρχιτέκτονες της Ε.Ε. των Βρυξελλών να οικοδομήσουν ένα τέτοιο αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα μέσα από τις δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης – και ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Στην πραγματικότητα, ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών ήταν ο Walter Hallstein (1901-1982), επιφανής δικηγόρος στη ναζιστική Γερμανία. τον Ιούνιο του 1938, ο Hallstein συμμετείχε στις επίσημες κρατικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Ναζιστική Γερμανία και τη Φασιστική Ιταλία, με στόχο να καθιερώσουν αυτές τις επιθετικές ιδεολογίες τους, ως τη βάση για το μέλλον της Ευρώπης. τον Ιανουάριο του 1939, λίγους μόλις μήνες πριν από την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, από την καταστροφική συμμαχία μεταξύ των Ναζί και της IG Farben – του μεγαλύτερου καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων της εποχής –, ο Hallstein έδωσε μια ιστορική ομιλία, όπου περιγράφει λεπτομερώς τη νομική δομή της Ευρώπης, κάτω από τον έλεγχο του συνασπισμού Ναζί / IG Farben. το 1941, ο Hallstein έγινε κοσμήτορας της Σχολής Νομικών και Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία. Δεν ήταν τυχαίο ότι η Φρανκφούρτη ήταν επίσης η έδρα της IG Farben. Λίγα χρόνια αργότερα, στη δίκη της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του πολέμου, αποκαλύφθηκε ότι ήταν σε αυτό το αρχηγείο της IG Farben, που σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε, η οικονομική κατάκτηση της Ευρώπης – με τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας να είναι τα βασικά νομικά εργαλεία για τον οικονομικό έλεγχο. το 1950, αφού είπε ψέματα στους Συμμάχους για το ναζιστικό παρελθόν του, ο Hallstein έγινε σύμβουλος του καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας Αντενάουερ και ο κύριος συντονιστής της εξωτερικής πολιτικής του. Ως αποτέλεσμα της προηγούμενης μεγάλης εμπειρίας του στο σχεδιασμό, για μια Ευρώπη υπό την κυριαρχία του Καρτέλ και των Ναζί, έγινε ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε. των Βρυξελλών. Στις 25 Μαρτίου 1957, ο Hallstein ήταν ένα από τα 12 συμβαλλόμενα μέρη που επέγραψαν τη Συνθήκη της Ρώμης – το ιδρυτικό έγγραφο της Ε.Ε. των Βρυξελλών. το 1958 διορίστηκε ως ο πρώτος Πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΕ – μια θέση την οποία κατείχε για μια ολόκληρη δεκαετία.

40



Walter Hallstein 1936 - 1945 O Hallstein ήταν μέλος της περιβόητης ένωσης των Ναζί, «Προστάτες του νόμου», μια οργάνωση που κατασκευάστηκε, για να γίνει ο νομικός πυλώνας μιας Ευρώπης, υπό τον έλεγχο του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ.

Η σβάστικα ήταν το επίσημο έμβλημα του ναζιστικού συλλόγου του Hallstein “Προστάτες του Νόμου»

1941 - 1945 Ο Hallstein ήταν καθηγητής Νομικών και Οικονομικών στη Φρανκφούρτη, όπου βρισκόταν και η έδρα της IG Farben, του μεγαλύτερου καρτέλ χημικών στον κόσμο και κύριου χρηματοδότη των Ναζί.

τα κεντρικά γραφεία της IG Farben στη Φρανκφούρτη, στη Γερμανία

1950 - 1957 Ο Hallstein ήταν ο πολιτικός εγκέφαλος των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στη «Συνθήκη της Ρώμης». Στις 25 Μαρτίου 1957, ο Hallstein ήταν ένα από τα δώδεκα συμβαλλόμενα μέρη αυτής της συνθήκης, που ίδρυσε την «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Η νέα έδρα του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων στις Βρυξέλλες

1958 -1967 Ο Hallstein διορίστηκε ως ο πρώτος πρόεδρος της λεγόμενης «Επιτροπής της Ε.Ε». Έχτισε την Ε.Ε των Βρυξελλών και κυβέρνησε την Ευρώπη για δέκα καθοριστικά χρόνια, μέσα από αυτό το γιγαντιαίο κτίριο, με τη βοήθεια των χιλιάδων μη εκλελεγμένων γραφειοκρατών – για λογαριασμό των συμφερόντων του καρτέλ.

Περισσότερες πληροφορίες: GB1WH799

41


Κεφάλαιο 1

τα Μέλη του Καρτέλ, αρχιτέκτονες της Ε.Ε των Βρυξελλών

ομάδα Κορυφαίων Δικηγόρων

1 Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚαΧ – EcSc)

Hallstein

2 Ένωση Δυτικής Ευρώπης (ΕΔΕ – WEU)

Hallstein

3 Ευρωπαϊκή οικονομική Κοινότητα (ΕοΚ – EEc)

Hallstein

4 Ευρωπαϊκή Κοινότητα ατομικής Ενέργειας (ΕΚαΕ – EURAToM) Hallstein H σημερινή Ε.Ε των Βρυξελλών είναι χτισμένη πάνω σε μια σειρά από προϋπάρχουσες οργανώσεις, που οδήγησαν σταδιακά στη σημερινή μορφή. Ο πρώτος κύκλος των οργανισμών ολοκληρώθηκε στη δεκαετία του 1950 και περιελάμβανε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚαΧ) το 1951, την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άμυνας (EDC) (ένα σχέδιο που απορρίφθηκε από το γαλλικό κοινοβούλιο το 1954), την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ατομικής Ενέργειας (ΕΚαΕ ή EURATOM) το 1957. Όλες αυτές οι οργανώσεις είχαν ορισμένα βασικά κοινά σημεία:

42



Συνθήκες οικοδόμησης της Ε.Ε των Βρυξελλών 1951 1952

1954 1955

1957 1958

1992 1993

Παρίσι

Παρίσι

ρώμη

Μάαστριχτ

2007 2009

λισσαβόνα

Ευρωπαϊκή Κοινότητα (ΕΚ – Ec) (Οικονομική, εσωτερική και Εξωτερική πολιτική)

Ευρωπαϊκή Κοινότητα 1 Άνθρακα και Χάλυβα (EKAX – EcSc)

3

Ευρωπαϊκή Ένωση – αστυνομία PJcc «Ε.Ε των Εξωτερική Πολιτική ΒρυξελcfSP λών»

Ευρωπαϊκή οικονομική Κοινότητα (ΕοΚ - EEc)

EDc

2 4

EURAToM

Επιτροπή Ε.Ε Hallstein (1958 - 67) Πρόεδρος:

1. Καθοδηγήθηκαν από το Γερμανικό Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων – μετά την ήττα του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ το 1945 – σε μια προσπάθεια να οργανώσει την επόμενη προσπάθειά του για την κατάκτηση της Ευρώπης. 2. τα κείμενα των συνθηκών ετοιμάστηκαν από τους νομικούς φορείς του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, κυρίως από τον Walter Hallstein, προκειμένου να εξασφαλιστεί η δικτατορική δομή, που απαιτείται για αυτό το κατακτητικό σχέδιο. 3. Πέντε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Γαλλία, η Ιταλία και οι χώρες της Μπενελούξ, (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) δελεάστηκαν να ενταχθούν σε αυτές τις «Κοινότητες», με την απατηλή υπόσχεση για ειρήνη, ασφάλεια και οικονομική ευμάρεια. Περισσότερες πληροφορίες: GB1CA582

43


Κεφάλαιο 1

οι «Έξη της Σικελίας» Από την 1η έως τις 3 Ιουνίου 1955, πραγματοποιήθηκε η καθοριστική προπαρασκευαστική συνάντηση για την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» στη Μεσίνα της Σικελίας. Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση αυτή πρέπει να γίνουν γνωστοί ως οι «Οι έξη της Σικελίας».

Gaetano Martino, MD, Ιταλία. Διοργανωτής του Συνεδρίου. Επίσημη νομική εκπαίδευση: Καμία. Πριν και κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου: Μέλος του ιταλικού φασιστικού κινήματος υπό τον Μουσολίνι. Σταδιοδρόμησε μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ως μέλος των «Έξη της Σικελίας» Antoine Pinay, Γαλλία. Επίσημη νομική εκπαίδευση: Καμία. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου: Μέλος του «Εθνικού Συμβουλίου του Vichy» – το γαλλικό καθεστώς μαριονέτα, που θεσπίστηκε από το συνασπισμό Ναζί / Καρτέλ στην κατεχόμενη Γαλλία. Joseph Bech, Λουξεμβούργο. Σπουδές: Νομική Σχολή Επάγγελμα: Κατά το έτος της εισαγωγής του ως δικηγόρος, το 1914, έγινε αναπληρωτής πρόεδρος ενός δεξιού κόμματος. Κατείχε διάφορες πολιτικές θέσεις σε όλη τη ζωή του. Willem Beyen, Ολλανδία. Σπουδές: Νομική Σχολή Επάγγελμα: Στέλεχος επιχειρήσεων (Phillips, Unilever), τραπεζίτης, διάφορα πολιτικά αξιώματα.

Paul-Henri Spaak, Βέλγιο. Σπουδές: Νομική Σχολή Επάγγελμα: Λίγα χρόνια ιδιωτικής άσκησης της δικηγορίας. Από το 1925 και μετά, διάφορα πολιτικά αξιώματα.

44



Και ο Καθηγητής Νομικών του συνασπισμού Ναζί/ Καρτέλ αριστερά: ο Hallstein υπογράφει τη "Συνθήκης της ρώμης» Κάτω : Η υπογραφή του ως «ιδρυτή»

Η περιορισμένη νομική εμπειρία αυτών των πέντε «ιδρυτικών μελών» της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», έρχεται σε αντίθεση με την εμπειρία του έκτου μέλους, του Walter Hallstein. Μέχρι τη στιγμή της «Συνθήκης της Ρώμης» ο Hallstein είχε σχεδόν τρεις δεκαετίες εμπειρίας στους τομείς της εκπαίδευσης, της διδασκαλίας και της έρευνας σε γερμανικές Νομικές Σχολές και Ινστιτούτα, με έμφαση στο συγκριτικό διεθνές δίκαιο και τα οικονομικά: • Εκπαίδευση στις Νομικές Σχολές της Βόννης και του Μονάχου, προαγωγή σε «Διδάκτορα Νομικής» στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου • Εξειδικευμένη κατάρτιση στο «Συγκριτικό Διεθνές Δίκαιο» στο Ινστιτούτο «Kaiser Wilhelm» στο Βερολίνο, το οποίο χρηματοδοτείται από το καρτέλ IG Farben • Σχεδόν 20 χρόνια ως Κοσμήτορας της Σχολής Νομικών και Οικονομικών στα Πανεπιστήμια του Ρόστοκ και της Φρανκφούρτης. Μια ματιά στα έγγραφα με το Βιογραφικό Σημείωμα του Hallstein, μας φανερώνει, ποιος πραγματικά κινούσε τα νήματα για τη διαμόρφωση της νομικής βάσης για την «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

45


Κεφάλαιο 1

Hallstein και πρόγραμμα «Καμένη Γη» Πώς θα μπορούσε ο Hallstein – με το σκοτεινό του παρελθόν στην ιστορία της σύμπραξης Ναζί/Καρτέλ – να γίνει ο κύριος αρχιτέκτονας της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι εντυπωσιακά απλή: Πρώτον, ο Hallstein έπρεπε να πει ψέματα στη Συμμαχική Ανώτατη Διοίκηση στη μεταπολεμική Γερμανία, για τη συμμετοχή του σε διάφορους οργανισμούς των Ναζί. Δεύτερον, έπρεπε να βεβαιωθεί ότι καταστράφηκαν οι πολυάριθμες δημοσιεύσεις και παρουσιάσεις του, ως σταυροφόρου για την κατάληψη της Ευρώπης από τη συμμαχία Ναζί / Καρτέλ. Στην απέναντι σελίδα παρουσιάζουμε αντίγραφο από τη Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, χρησιμοποιώντας τον όρο αναζήτησης «Walter Hallstein». Αυτή – η πιο ολοκληρωμένη σε ολόκληρη τη Γερμανία ηλεκτρονική βιβλιοθήκη – παραθέτει τις ακόλουθες δημοσιεύσεις από τον άνθρωπο αυτό: • Πριν από το 1933 (το έτος που ο συνασπισμός Ναζί/Καρτέλ κατέλαβε την εξουσία στη Γερμανία) βρίσκει κανείς μόνο μία δημοσίευση. • Μετά το 1945 και την ήττα του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, ανευρίσκονται περισσότερα από 100 βιβλία και δημοσιεύσεις από τον Hallstein. • Περιέργως, μεταξύ 1933 και 1945, κατά τη διάρκεια του καθεστώτος τρόμου του συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, μπορεί κανείς να βρει μία και μοναδική δημοσίευση από το Hallstein. Αυτή η παράλογα σύντομη λίστα, μιας δημοσίευσης σε 12(!) χρόνια, αξίζει μιας ερμηνείας – ιδιαίτερα αν λάβουμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι στη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, ο Hallstein ήταν Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής, σε δύο από τα πιο σημαντικά πανεπιστήμια της Γερμανίας. Υπάρχει μόνο μια εξήγηση για αυτό το γεγονός: Ο Hallstein και οι συνένοχοί του από το Καρτέλ, είχαν προσπαθήσει να διασφαλίσουν ότι δεν παρέμεινε στο φως της δημοσιότητας, καμία από τις ομιλίες και δημοσιεύσεις του ως δικηγόρου, που αφορούσαν τη συμμαχία Ναζί/Καρτέλ για την κυριαρχία στην Ευρώπη. Αυτή η «πολιτική της καμένης γης», αποτελούσε προϋπόθεση για την πολιτική άνοδο του Hallstein, προκειμένου να γίνει ο ιδρυτής της «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Για να απαντηθεί το ερώτημα «Ποιος είναι ο πραγματικός Hallstein;» για τους λαούς της Ευρώπης, έχουμε συμπεριλάβει ένα ειδικό κεφάλαιο για αυτόν.

46



Καθεστώς των Ναζί 1933-1945

αντίγραφο από την ηλεκτρονική υπηρεσία έρευνας της Γερμανικής Εθνικής Βιβλιοθήκης. ο όρος αναζήτησης «Walter Hallstein» δίνει σαν αποτέλεσμα ένα και μοναδικό έγγραφο, σε όλη τη δωδεκάχρονη δράση του Hallstein, ως προπαγανδιστή της προσπάθειας των Ναζί/Καρτέλ για παγκόσμια κυριαρχία.

Περισσότερες πληροφορίες: GB1WH733

47


Κεφάλαιο 1

ο ειδικός για τις πατέντες στο Καρτέλ, c.f ophuels Προφανώς, ο Hallstein δεν ήταν μόνος του, στο ρόλο του ως ο κύριος αρχιτέκτονας της «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Είχε φροντίσει να περιβάλλεται από τεχνοκράτες νομικούς, οι οποίοι υπήρξαν ήδη οργανικοί στυλοβάτες του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ πριν από το 1945. Νοουμένου ότι τα βασικά εργαλεία του Καρτέλ, για να διασφαλίσει το μελλοντικό του έλεγχο πάνω στην Ευρώπη, ήταν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, ο Hallstein επέλεξε – ως το δεξί του χέρι – έναν εμπειρογνώμονα στο δίκαιο της ευρεσιτεχνίας: Κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, ο Carl Friedrich Ophuels ήταν ο κύριος Δικαστικός εμπειρογνώμονας του σημαντικού Δικαστηρίου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας στη Φρανκφούρτη (Γερμανία), την πόλη όπου είχε την έδρα της η IG Farben. Σε αυτό το ρόλο, ο Ophuels ήταν εξοικειωμένος με όλες τις διαμάχες, που αφορούσαν πατέντες, που σχετίζονταν με την καταλήστευση από το καρτέλ της IG Farben, των χημικών βιομηχανιών των κατακτημένων χωρών της Ευρώπης. το γεγονός αυτό του έδωσε φυσικά τα προσόντα, για να γίνει συνεργός, στην επόμενη προσπάθεια του καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης. το ερωτηματολόγιο Denazification Allied (Συμμαχική Αποναζικοποίηση) του 1946 αποκαλύπτει ότι ο Ophuels ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος, του NSDAP, με τον αριθμό μέλους Νο. 2 399061 (έγγραφο A). Λόγω του ναζιστικού του παρελθόντος, το Συμμαχικό Γραφείο Ασφαλείας ταξινομεί τον Ophuels το 1947 ως εξής: «Αυτό το άτομο θεωρήθηκε στο παρελθόν από τη Στρατιωτική Κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να εργοδοτηθεί για οποιαδήποτε θέση πάνω από τη συνηθισμένη εργασία" (έγγραφο B). Ωστόσο, η γνώμη του Hallstein για τον Ophuels ήταν σε άμεση αντίθεση με αυτήν του Συμμαχικού Γραφείου. Μαζί με τον Gerhard Schiedermair – μέλος της περιβόητης φατρίας Schiedermair, των ναζί δικηγόρων – ο Hallstein προώθησε τον Ophuels εντός ενός έτους (1949) σε «Δόκτορα» και «Καθηγητή» της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Ένα χρόνο αργότερα, το 1950, ο Hallstein διόρισε τον Ophuels στη θέση του «Πρέσβη στις Βρυξέλλες» και δεξί του χέρι για την οικοδόμηση της «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

48



Διορίζεται ως ο άνθρωπος του Hallstein στις Βρυξέλλες

A

B

Περισσότερες πληροφορίες: GB1CO266

49


Κεφάλαιο 1

Ένας «Πολιτικά αξιόπιστος» Ναζί Γίνεται

Στις 17 Δεκεμβρίου του 1941, το κεντρικό γραφείο του Ναζιστικού Κόμματος στη Φρανκφούρτη, σε μια επίσημη επιστολή του προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, πιστοποιεί ότι ο C.F Ophuels είναι ένας "πολιτικά αξιόπιστος" ["politisch verlässlicher"] Ναζί. Μόλις 16 χρόνια αργότερα, αυτός ο ισχυρός άντρας του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, υπέγραψε το «Καταστατικό του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων» ως κύριος αρχιτέκτονας. Εμείς, οι πολίτες της Ευρώπης, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ιδρυτική πράξη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου – το πιο υψηλό Νομικό Όργανο της σημερινής Ε.Ε των Βρυξελλών – σχεδιάστηκε και υπογράφτηκε για να λάβει νομική ισχύ, από τους στυλοβάτες του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, συμπεριλαμβανομένων και εγγεγραμμένων μελών του Ναζιστικού Κόμματος. Για μισό αιώνα, το Καρτέλ ήταν σε θέση να αποκρύπτει τις φρικτές παρωδίες των πολιτικών του φορέων. τώρα, ωστόσο, που η αλήθεια, επιτέλους, αποκαλύπτεται, η δημοκρατική νομιμότητα της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», έχει εκλείψει. Καμία δημοκρατική οργάνωση – και κανένας ψηφοφόρος – δεν μπορεί να αγνοήσει αυτό το εγκληματικό παρελθόν. 50



ιδρυτής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ευρωπαϊκό Δικαστήριο – το ανώτατο δικαστήριο στην Ευρώπη –

17.4.1957

.... Στις 17 απριλίου 1957, ο C.F. Ophuels – μέλος του κόμματος των Ναζί, με αριθμό μέλους 2 399061, που κατείχε την ιδιότητα του μέλους από την 1η Μαΐου του 1933 μέχρι το 1945 (το σύνολο της χρονικής περιόδου της ναζιστικής κυριαρχίας) – έγινε ο βασικός «ιδρυτής», του ανώτατου Δικαστηρίου της Ευρώπης. Περισσότερες πληροφορίες: GB1PR598

51


Κεφάλαιο 1

Η IG farben και η Εγκληματική ιστορία του Γερμανικού Καρτέλ Χημικών Ποιόν εξυπηρετούσαν οι εκπρόσωποι του Καρτέλ, ο Hallstein, ο Ophuels και οι συνεργοί τους με τα «γκρίζα κοστούμια»; το καρτέλ της IG Farben σχηματίστηκε το 1925 από την Bayer, την BASF, την Hoechst και μερικές μικρότερες γερμανικές εταιρείες χημικών. Ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο στον αναδυόμενο τομέα των βαφών ["Farben" στα γερμανικά], των χημικών, των φαρμακευτικών προϊόντων, των πλαστικών και άλλων συνθετικών προϊόντων κατοχυρωμένων με διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Κατέχοντας δεκάδες χιλιάδες πατέντες, η IG Farben ήταν ο μεγαλύτερος κάτοχος διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας του κόσμου, εκείνη την εποχή. το μόνο βήμα που έλειπε για παγκόσμια κυριαρχία, ήταν η επέκταση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας της, προκειμένου να μονοπωλήσει τις γιγάντιες αναδυόμενες αγορές των κατοχυρωμένων με πατέντες συνθετικών προϊόντων, σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ήδη από το 1904, ο Carl Duisberg, πρόεδρος της Bayer, είχε από τότε ζητήσει τη δημιουργία ενός τέτοιου καρτέλ, με καθορισμένο ρητό στόχο για τη γερμανική χημική βιομηχανία, να «κυβερνήσει τον κόσμο». Προς το σκοπό αυτό, η Bayer, η BASF και άλλες γερμανικές εταιρείες χημικών, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προμήθεια εκρηκτικών υλών και δηλητηριωδών αερίων, στο γερμανικό αυτοκρατορικό στρατό, για να ξεκινήσει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. το 1918, χάρη στις ηρωικές προσπάθειες της παγκόσμιας κοινότητας, ο γερμανικός στρατός είχε ηττηθεί και η πρώτη προσπάθεια του γερμανικού καρτέλ χημικών, για την επίτευξη παγκόσμιας κυριαρχίας, είχε αποτύχει. Αλλά το καρτέλ δεν τα έβαλε κάτω. Η BAYER, η BASF, η Hoechst – που λειτουργούσαν από το 1925 ως το Καρτέλ IG Farben – χρηματοδότησαν την άνοδο του ναζιστικού κόμματος και το προετοίμασαν, από τεχνικής πλευράς και διοικητικής μέριμνας – τροφοδοσίας, για την επόμενη προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου, το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. το 1942, οι χημικές βιομηχανίες της μισής Ευρώπης ήταν υπό τον έλεγχο του καρτέλ IG Farben. το 1945, η δεύτερη προσπάθεια για την παγκόσμια κατάκτηση επίσης απέτυχε. το 1948, αρκετά διευθυντικά στελέχη της IG Farben, καταδικάστηκαν, κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, για γενοκτονία, δουλεία, λεηλασίες και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

52



οι οικονομικές κινητήριες δυνάμεις πίσω από δύο Παγκόσμιους Πολέμους bAyER 1914/18

bAsF

HOEcHsT

1Οσ ΠΑγκOσΜιΟσ ΠOλΕΜΟσ

Πρώτη προσπάθεια του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων για να κατακτήσει τον κόσμο από το 1914 αυτές οι 3 εταιρείες, είχαν τον έλεγχο σε πάνω από χίλια διπλώματα ευρεσιτεχνίας, αριθμός κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που κατείχε, οποιοσδήποτε όμιλος εταιρειών, εκείνη την εποχή, σε όλον τον κόσμο.

1925

ΔηΜιΟυργIΑ τΟυ κΑρτEλ IG FARbEN Το μεγαλύτερο σε όλον τον κόσμο καρτέλ χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων, χρηματοδότησε την άνοδο των Ναζί και τους προετοίμασε για πόλεμο

1939/45

2Οσ ΠΑγκOσΜιΟσ ΠOλΕΜΟσ Η Δεύτερη απόπειρα του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων να κατακτήσει τον κόσμο αποτυγχάνει.

1947/48

Δίκη της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου Διοικητικά στελέχη της IG farben δικάζονται και καταδικάζονται για γενοκτονία, δουλεία, λεηλασία της Ευρώπης και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – συμπεριλαμβανομένης της συγκρότησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Περισσότερες πληροφορίες: GB1DF377

53


Κεφάλαιο 1

το Καρτέλ της IG farben Δημιούργησε το Μεγαλύτερο στον Κόσμο Στρατόπεδο Εξόντωσης. Ως αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση της ανόδου των Ναζί και του εφοδιασμού τους, κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το καρτέλ της IG Farben, ήταν ο κύριος οικονομικός δικαιούχος από την κατάκτηση της Ευρώπης. Ένα παράδειγμα της στενής συνεργασίας μεταξύ της Farben και των Ναζί, είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Χρηματοδοτούμενη με πίστωση 1 δισ. Reichsmark, από την Deutsche Bank και την Dresdner Bank, η IG Farben κατασκεύασε το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα στον κόσμο εκείνη την εποχή, στην πολωνική πόλη του Άουσβιτς. Οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου «IG Άουσβιτς", ήταν προορισμένες για την παραγωγή του συνθετικού καουτσούκ, της βενζίνης και άλλων χημικών ουσιών, προκειμένου να επιτευχθεί η, σχεδιασμένη από τους Ναζί και την IG Farben, κατάκτηση της Ρωσίας και της Ασίας. Για την κατασκευή αυτού του γιγαντιαίου εργοστασιακού συγκροτήματος, το παρακείμενο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς επεκτάθηκε και έγινε ο μεγαλύτερος στον κόσμο χώρος καταναγκαστικής εργασίας σκλάβων, και αργότερα στρατόπεδο εξόντωσης. Αυτά και πολλά άλλα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το καρτέλ της IG Farben, στο Άουσβιτς και αλλού, έχουν καταγραφεί στα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του Πολέμου, και αναφέρονται σε ηγετικά εκτελεστικά στελέχη αυτού του καρτέλ. τα πιο σοκαριστικά μεταξύ των εγγράφων αυτών, είναι αυτά που αναφέρονται στα θανατηφόρα ιατρικά πειράματα – η πλειοψηφία των οποίων πραγματοποιήθηκαν με πατενταρισμένα χημικά φάρμακα της Bayer, της Hoechst και άλλων εταιρειών του ομίλου IG Farben. το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης απέδειξε επίσης ότι, ορισμένοι από τους γιατρούς, που ήταν υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή αυτών των θανατηφόρων πειραμάτων, συμπεριλαμβανομένου του Δρος Vetter, ήταν – τότε – μισθωτοί υπάλληλοι της φαρμακευτικής εταιρείας BAYER. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το ρόλο του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων πίσω από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Άουσβιτς και άλλα εγκλήματα πολέμου:

www.profit-over-life.org

Περισσότερα από 50.000 αυθεντικά έγγραφα από τη Δίκη της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, εναντίον του καρτέλ IG Farben.

54



BAYER, BASf, HoEcHST (Καρτέλ IG farben) οι αρχιτέκτονες του Άουσβιτς

Το IG Άουσβιτς χτίστηκε με την εργασία δεκάδων χιλιάδων σκλάβων εργατών από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Το IG Άουσβιτς είχε έκταση πάνω από 24 km2 (6000 στρέμματα). Ήταν μια 100% θυγατρική της IG Farben (BAYER, BASF, Hoechst).

Ο Δρ. Helmuth Vetter, υπάλληλος της Bayer και γιατρός των SS στο Άουσβιτς

Η BAYER και η HOECHST δοκίμαζαν τα πατενταρισμένα τους φάρμακα, πάνω στις χιλιάδες των κρατουμένων. Οι περισσότεροι από αυτούς, έχασαν τη ζωή τους

Οι υπάλληλοι της BAYER διεξήγαγαν δοκιμές με πατενταρισμένα φάρμακα της BAYER, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Υπολογίζεται ότι 1 έως 3 εκατομμύρια άνθρωποι δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς, με Zyclon Β – ένα αέριο που κατασκευάστηκε από την Degesch, εταιρεία θυγατρική της BASF/IG Farben.

Το 1948, οι διευθυντές του καρτέλ IG Farben δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη. Ο πρόεδρος C. Krauch και άλλοι, καταδικάστηκαν για γενοκτονία, δουλεία και άλλα εγκλήματα.

Περισσότερες πληροφορίες: GB1AU388

55


Κεφάλαιο 1

Επιχειρώντας «Πραξικόπημα» για να Επιβάλει την «Ε.Ε. των Βρυξελλών», το Καρτέλ Εκθέτει το Εγκληματικό Παρελθόν του Κατά τον τελευταίο μισό αιώνα, το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, έχει κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια, για να αποκρύψει την αλήθεια σχετικά με το αδίστακτο εγκληματικό παρελθόν του, ως ο ηθικός αυτουργός των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Για περισσότερες από 6 δεκαετίες μέχρι τώρα, οι φορείς του Καρτέλ: • πλήρωσαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την κάλυψη πληροφοριών, • έχτισαν αυτοκρατορίες ΜΜΕ, για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, • ξανάγραψαν τα βιβλία της ιστορίας και λογόκριναν τις παγκόσμιες ειδήσεις, • χρηματοδότησαν και ανέβασαν στην εξουσία γενιές πολιτικών – από αριστερά και δεξιά – σε δεκάδες χώρες, • τοποθέτησαν «φύλακες» σε σημαντικούς ακαδημαϊκούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένης της επιστήμης, της ιατρικής, της ιστορίας, των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών, καθώς και άλλων βασικών τομέων της κοινωνίας, όπως οι εκκλησίες, τα συνδικάτα κλπ., • και κυνήγησαν ανηλεώς αυτούς που τόλμησαν να σπάσουν τη σιωπή. Όλα αυτά συνέβησαν για έναν και μόνο λόγο: για να κρύψουν το εγκληματικό παρελθόν του καρτέλ, μέχρι να ολοκληρώσει επιτυχώς, την τρίτη προσπάθειά του για την κατάκτηση της Ευρώπης, η οποία, αυτή τη φορά, πρόκειται να επιτευχθεί μέσω της «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Η συγκάλυψη ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία – του ρόλου του καρτέλ πίσω από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – έχει κοστίσει στο καρτέλ εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, κατά τον τελευταίο μισό αιώνα. Αυτό το συγκλονιστικό ποσό των χρημάτων, που δαπανάται από τους φορείς του καρτέλ, για τη συγκάλυψη του εγκληματικού παρελθόντος του, μπορεί να εξηγηθεί μόνο από ένα γεγονός: το καρτέλ έχει πλήρη επίγνωση ότι η αποκάλυψη του παρελθόντος του θα καταστρέψει τα σχέδια, για την επόμενη προσπάθειά του για την κατάκτηση και τον έλεγχο της Ευρώπης. Η υπογραφή του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισαβόνας», μαζί με τον εξαναγκασμό των λαών της Ευρώπης στο πλαίσιο της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», μετατρέπει τη δημοσίευση των ιστορικών εγγράφων και δεδομένων, που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, σε μια αναγκαία και χρονικά έγκαιρη εκδήλωση. Η διάδοση των πληροφοριών σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, θα εκθέσει το ρόλο των μελών του καρτέλ πίσω από την «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και θα αποτρέψει το Καρτέλ, από την έναρξη μιας άλλης προσπάθειας κατάκτησης του κόσμου. 56



2ος Παγκόσμιος Πόλεμος: Κατακτητικός Πόλεμος εκ μέρους του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων

Αυτή είναι η προμετωπίδα από την επίσημη έκθεση του 1945, που ακολούθησε τις Ακροάσεις του Κογκρέσου των ΗΠΑ, σχετικά με τα αίτια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Καλύπτει πάνω από εκατό σελίδες και κατηγορηματικά αποδεικνύει, ότι ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας «κατακτητικός πόλεμος» που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων. Ο στόχος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ο ίδιος με εκείνον του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου: ο έλεγχος, των αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, αναδυομένων αγορών παγκοσμίως, στα χημικά, πετροχημικά, και φαρμακευτικά προϊόντα. Αυτά τα επίσημα κυβερνητικά έγγραφα, ήταν κρυμμένα στα αρχεία για πάνω από έξι δεκαετίες. Παρά το γεγονός ότι αποτελούν σημαντικά ντοκουμέντα, που αφορούν το μεγαλύτερο έγκλημα στην ανθρώπινη ιστορία, δεν είχαν καν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Τώρα, επιτέλους, μπορείτε να τα μελετήσετε μόνοι σας στο www.relay-of-life.org. Περισσότερες πληροφορίες: GB1SR299

57


Κεφάλαιο 1

Δημοσιοποιούνται Μετά από Επτά Δεκαετίες Σιωπής: τα αρχεία των Εγκλημάτων Πολέμου του Καρτέλ Έχουμε ανακαλύψει περισσότερες από 50.000 σελίδες, μέσα στα επίσημα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, που αναφέρονται εναντίον του καρτέλ IG Farben. Για πρώτη φορά σε περισσότερο από επτά δεκαετίες, τα αυθεντικά αρχεία (συμπεριλαμβανομένων των τρομακτικών εκθεμάτων) αυτής της δίκης, που έγινε το 1947 / 8 κατά των διευθυντών των BAYER, BASF, Hoechst και άλλων εταιρειών της IG Farben, έχουν δημοσιοποιηθεί και είναι προσβάσιμα ηλεκτρονικά, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ύστερα από τη μελέτη αυτών των ιστορικών αρχείων, θα συνειδητοποιήσετε ότι έχετε εξαπατηθεί συστηματικά, για την αληθινή αιτία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, του μεγαλύτερου εγκλήματος στην ιστορία του πλανήτη μας. Για παράδειγμα, θα μάθετε ότι: • Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη της Bayer, της BASF, της Hoechst και των άλλων εταιρειών της IG Farben, του μεγαλύτερου καρτέλ χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων στον κόσμο, εκείνη τη χρονική περίοδο. • Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν, κατά κύριο λόγο, μια αντιδικία για εθνικούς ή φυλετικούς λόγους, αλλά έγινε για λογαριασμό του καρτέλ IG Farben και της προσπάθειάς του να κατακτήσει και να ελέγξει τις αναδυόμενες, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, χημικές, πετροχημικές και φαρμακευτικές αγορές στην Ευρώπη και τον κόσμο. • Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν το αποτέλεσμα της δράσης ενός διεστραμμένου ψυχοπαθούς, που έφερε το όνομα Αδόλφος Χίτλερ. Αντίθετα, ο Χίτλερ και οι Ναζί χούλιγκανς, ήταν οι πολιτικές και στρατιωτικές μαριονέτες του καρτέλ IG Farben. Σύμφωνα με τον Εισαγγελέα του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα μιας συντονισμένης τεχνολογικής, οργανωτικής, οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής προσπάθειας, ένας «γάμος» – όπως τον χαρακτήρισε ο εισαγγελέας – μεταξύ της IG Farben και των Ναζί. • το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, δεν ήταν το «προϊόν» ορισμένων τρελλών SS, αλλά ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, για τις γιγαντιαίες βιομηχανικές εγκαταστάσεις της IG Farben (IG Άουσβιτς), που ήταν σχεδιασμένες για την παραγωγή των συνθετικών καυσίμων και του καουτσούκ, τα οποία ήταν απαραίτητα για την κατάκτηση της Ανατολικής Ευρώπης, της Ρωσίας και της Ασίας.

58



το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, Εναντίον του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων.

Προμετωπίδα εγγράφου από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, υπόθεση αριθ. VI: «οι Ηνωμένες Πολιτείες της αμερικής εναντίον carl Krauch και άλλων διευθυντών της IG farben,» η οποία διήρκεσε από τις 27 του αυγούστου 1947 έως τις 30 ιουλίου 1948.

Περισσότερες πληροφορίες: GB1NT954

59


Κεφάλαιο 1

αποκαλύπτοντας μια απάτη Μισού αιώνα

αν ο καθοριστικός ρόλος του καρτέλ, πίσω από τον 1ο και το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε αποκαλυφθεί στο παρελθόν, αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα, ποτέ δεν θα είχαν την ευκαιρία να ξεκινήσουν μια άλλη προσπάθεια για άλωση της Ευρώπης και του κόσμου. ως εκ τούτου, η απόκρυψη του εγκληματικού τους παρελθόντος, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου τα μέλη του καρτέλ να οικοδομήσουν την «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Στις προηγούμενες σελίδες αυτού του βιβλίου, εκθέσαμε την παραπλανητική στρατηγική του Καρτέλ. Η απέναντι σελίδα συνοψίζει τα βασικά γεγονότα: Ενώ οι πολιτικοί και στρατιωτικοί φορείς του καρτέλ καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη, οι νομικοί και οικονομικοί του φορείς, ανέλαβαν την αποστολή της προετοιμασίας και εφαρμογής, της τρίτης προσπάθειας του καρτέλ για την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια κυριαρχία.

60



κΑρτEλ ΠΕτρΕλΑIΟυ κΑι ΦΑρΜAκωΝ IG farben / BAYER / BASf / HoEcHST

Β α Σ ι Κο I Σ τ υλ ο Β A τ Ε Σ Με τη Στολή

Με τα Γκρίζα Κουστούμια

Καταδικάστηκαν ως οι «κύριοι εγκληματίες πολέμου», σε θάνατο ή σε μακρόχρονες ποινές φυλάκισης, στο Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου.

Τους ανατέθηκε από το Καρτέλ η αποστολή να προετοιμάσουν την επόμενη απόπειρα, για παγκόσμια κυριαρχία, μέσα από την «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Άνω: Hermann Göring, Κάτω: Joachim von Ribbentrop Walter Hallstein

H «Ε.Ε. των Βρυξελλών» δημιουργεί ξανά τον "Ένστολο Βραχίονα" του καρτέλ – που είχε θυσιαστεί μετά την αποτυχημένη τελευταία προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου.

Carl F. Ophüls

Οικοδόμηση του «ΕυρωπαϊκούΣτρατού» – συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων – υπό τον έλεγχο της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», δηλαδή του Πολιτικού Γραφείου του Καρτέλ

61


Κεφάλαιο 1

τρίτη απόπειρα του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων να κατακτήσει και να ελέγξει τον κόσμο. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, μπορεί ίσως να σκεφτείτε ότι οι συνταρακτικές πληροφορίες που παρουσιάζονται εδώ, δεν μπορούν να αληθεύουν, διότι, εάν ήταν αληθινές, θα τις είχατε ακούσει ξανά στο παρελθόν. Υπάρχει, εν τούτοις, ένας απλός λόγος, μια απλή ερμηνεία, για το ότι δεν ήσασταν μέχρι τώρα ενήμεροι για αυτά τα γεγονότα. Από τη στιγμή που οι δύο προηγούμενες προσπάθειές τους για παγκόσμια κατάκτηση – 1ος και 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος – είχαν αποτύχει, οι φορείς του Καρτέλ ήξεραν ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει μια τρίτη προσπάθεια να είναι επιτυχής, θα ήταν, αν η συμμετοχή τους στις δύο προηγούμενες απόπειρες, εξαφανιζόταν πλήρως από τη μνήμη της ανθρωπότητας. Διαφορετικά, πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι, πάνω από εξήντα χιλιάδες σελίδες από τα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης κατά του καρτέλ της IG Farben, ήταν κρυμμένα για πάνω από έξι δεκαετίες στα διεθνή αρχεία; Γιατί χρειάστηκε να συμβάλουν οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου στην απελευθέρωση αυτών των πληροφοριών και στη δημοσίευσή τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.profit-over-life.org; Ενώ οι στρατιωτικοί και πολιτικοί φορείς του καρτέλ κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για το θάνατο και την καταστροφή που προκάλεσαν, οι οικονομικοί τους προστάτες συνέχισαν τις αδιάκοπες προσπάθειες τους για να επιτευχθεί ο τελικός στόχος. Για την εκπλήρωση αυτού του στόχου, αυτό που απλώς έκαναν, ήταν να χρηματοδοτήσουν την άνοδο μιας καινούργιας γενιάς πολιτικών φορέων, σε χώρες κλειδιά. Ο Χέλμουτ Κολ, πρώην υπάλληλος της BASF, προωθήθηκε για να γίνει καγκελάριος της Γερμανίας – μια θέση την οποία κατείχε για 16 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, ξόδεψε δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των φορολογουμένων, για τη χρηματοδότηση της οικοδόμησης της Ε.Ε. των Βρυξελλών. Η Angela Merkel, η πολιτική προστατευόμενη του, κατέχει αυτή τη θέση σήμερα. Παράλληλα, στη Γαλλία, οι «διάδοχοι των αρχιτεκτόνων του Άουσβιτς» προώθησαν το Νικολά Σαρκοζί στην εξουσία. Μετά την απόρριψη της Ε.Ε των Βρυξελλών από τους λαούς της Γαλλίας και της Ολλανδίας το 2005, αυτοί οι δύο πολιτικοί εκτελεστές του καρτέλ, εξανάγκασαν τους επικεφαλής της υπόλοιπης Ευρώπης, να υπογράψουν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο» της Λισαβόνας.

62



οι διάδοχοι των αρχιτεκτόνων του Άουσβιτς έγιναν οι βασικοί υποστηρικτές της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου Το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, διαπιστώνοντας ότι, η IG Farben ήταν η κινητήρια βιομηχανική δύναμη πίσω από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, διέταξε τη διάλυση του καρτέλ στις κύριες συνιστώσες εταιρείες.

bAyER

bAsF

fritz Ter Meer

ο carl Wurster

Διευθυντής της IG Farben, ο οποίος καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη για δουλεία, λεηλασίες και άλλα εγκλήματα. Μετά το 2° Παγκόσμιο Πόλεμο: Πρόεδρος της εταιρείας BAYER από το 1956 έως το 1967.

HOEcHsT

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της θυγατρικής της IG Farben, η οποία κατασκεύαζε τα δηλητηριώδη αέρια για το Άουσβιτς. Μετά το 2° Παγκόσμιο Πόλεμο: Διευθύνων Σύμβουλος και αργότερα, αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της BASF.

Χέλμουτ Κολ • Πρώην υπάλληλος της BASF, προστατευόμενος του Wurster • Έγινε καγκελάριος της Γερμανίας, 1982-1998

AvENTIs sANOFI 2005: Με τη βοήθεια του, τότε, Γάλλου υπουργού Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί, ο νάνος της φαρμακοβιομηχανίας Sanofi «κατάπιε» το φαρμακευτικό γίγαντα «Aventis».

Άνγκελα Μέρκελ, το 1992 και το 2009. Ο μέντοράς της, Χέλμουτ Κολ, σύστηνε τη νεαρή Μέρκελ ως "το κορίτσι μου."

Άνγκελα Μέρκελ

Νικολά Σαρκοζί

• Πολιτική Εκτελεστής του Γερμανικού Καρτέλ • Καγκελάριος της Γερμανίας από το 2005 έως σήμερα

• Πολιτικός εκτελεστής του Γαλλικού Καρτέλ • Πρόεδρος της Γαλλίας από το 2007 έως σήμερα

Ο Σαρκοζί και η Μέρκελ έγιναν οι πολιτικοί επιβολείς του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισαβόνας» και της επόμενης προσπάθειας του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων για να κατακτήσει και να ελέγξει την Ευρώπη – και από εκεί τον υπόλοιπο κόσμο.

63


Κεφάλαιο 1

ο Κόσμος στο Χείλος μιας Παγκόσμιας Δικτατορίας και ενός 3ου Παγκόσμιου Πολέμου Η Ιστορία μας διδάσκει ότι υπήρχαν δύο προϋποθέσεις για τις απόπειρες του Καρτέλ για παγκόσμια κυριαρχία: 1. Η εγκαθίδρυση δικτατορίας στην περιοχή από όπου θα ξεκινήσει η κατάκτηση του κόσμου. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας προσφέρει τη νομική βάση για αυτό. 2. Συστηματικός σχεδιασμός για στρατιωτικές δράσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου παγκοσμίου πολέμου. Η δημιουργία Ευρωπαϊκού Στρατού, σε συσχετισμό με τις ανοιχτές απειλές των πολιτικών φορέων του καρτέλ, για χρήση πυρηνικών όπλων, είναι ένα αλάνθαστο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι, το ιστορικό αντίστοιχο της κατάληψης της εξουσίας από το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, μέσω της Ε.Ε. των Βρυξελλών, είναι η εξαγορά της Γερμανικής κυβέρνησης από τις ίδιες ομάδες συμφερόντων, πριν από τρία τέταρτα του αιώνα. το έτος 1933 αντιστοιχεί με το έτος 2009, όταν το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων επέβαλε τον «εξουσιοδοτικό» του «νόμο». το έτος 1934 είναι σε αντιστοιχία με το έτος 2010, όταν η δικτατορία θα δείξει το αληθινό της πρόσωπο με την υποβολή βασικών τομέων της κοινωνίας, κάτω από την κυριαρχία της. το σχέδιο που υποστηρίζεται από το Σαρκοζί, για μια κεντρικά ελεγχόμενη ευρωπαϊκή οικονομία, είναι μόνο η αρχή. Υπό το φως αυτών των γεγονότων, οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου πρέπει να αναλάβουν δράση. Η επιτυχία των προσπαθειών τους θα εξαρτηθεί από τις ακόλουθες προϋποθέσεις: 1. Σωστή πολιτική ανάλυση. Αυτό το βιβλίο γράφτηκε για να προσφέρει αυτή την ανάλυση. 2. Αποτελεσματική διάδοση των πληροφοριών αυτών στους λαούς όλου του κόσμου. 3. Οργάνωση ενός κινήματος ατόμων που δεσμεύονται να προστατεύουν τη δημοκρατία και την ειρήνη στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

64



αντιστοιχίες ανάμεσα στο 1933 και σήμερα Εξουσιοδοτικός Νόμος του Καρτέλ

1933 Γερμανία

2007/09 Ευρώπη – Συνθήκη της λισσαβόνας

Ευεργετούμενοι και χρηματοδότες

Καρτέλ χημικών, πετρελαίου και φαρμάκων

το ίδιο

Απώτατος Στόχος

οικονομικός και Πολιτικός έλεγχος

το ίδιο

Εδαφικές εμπορικές αξιώσεις

Η Ευρώπη και μετά ο υπόλοιπος κόσμος.

το ίδιο

Ηγέτιδα/ες χώρα/ες

Γερμανία

Παραπλανητικές τακτικές Ψευδείς υποσχέσεις για «δικαιοσύνη, για να καταλάβει την τάξη και ειρήνη» εξουσία Εξουσιοδοτικός Νόμος

Γερμανικός Εξουσιοδοτικός Νόμος του απριλίου του 1933

Γενεσιουργό γεγονός

οικονομική Κρίση στο τέλος της δεκαετίας του 20

Προετοιμασίες για δικτατορία

Κατάργηση των δικαιωμάτων των πολιτών Στρατιωτικοποίηση

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ελεγχόμενα από το Καρτέλ

Έλεγχος της Κοινής Γνώμης

65

Γερμανία, Γαλλία το ίδιο

Συνθήκη της λισσαβόνας Σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση

το ίδιο

το ίδιο


Κεφάλαιο 1

οι Πολιτικοί που Παρέδωσαν την Στις 13 Δεκεμβρίου 2007, αυτοί οι Ευρωπαίοι πολιτικοί υπέγραψαν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο» της Λισαβόνας. Με αυτόν τον τρόπο, παρέδωσαν το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ηπείρου στα χέρια του Καρτέλ. Ακριβώς όπως και το Γερμανικό Κοινοβούλιο το 1933, αυτοί οι πολιτικοί άνοιξαν το δρόμο για τη δικτατορία και την κατάκτηση του κόσμου προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων. Και ακριβώς όπως το 1933, έδωσαν σε αυτή την εξαγορά έναν ψευδό – δημοκρατικό μανδύα.

Verhofstadt Βέλγιο

Καραμανλής Ελλάδα

οι άνθρωποι κλειδιά του Καρτέλ – Πολιτικά Εκτελεστικά Όργανα

Stanishev Rasmoussen Βουλγαρία Δανία

Brown Ηνωμένο Βασίλειο

Ahern ιρλανδία

66

Σαρκοζί Γαλλία

Μέρκελ Γερμανία

Andrus Εσθονία

Vanhannen Φινλανδία

Prodi ιταλία

Zatlers λετονία



Ευρωπαϊκή Ήπειρο στα Χέρια του Καρτέλ

Adamkus λιθουανία

Junkers λουξεμβούργο

Gonzi Μάλτα

Balkenende Gusenbauer ολλανδία αυστρία

Tusk Πολωνία

Socrates Πορτο γαλλία

Basescu ρουμανία

Reinfeldt Σουηδία

fico Σλοβακία

Rumsfeld Σλοβενία

Zapatero ισπανία

Topolanek τσεχία

ferenc ουγγαρία

Παπαδόπουλος Κύπρος

Πηγή για τις φωτογραφίες: Wikipedia

67


Κεφάλαιο 1

Προλαβαίνοντας την Επανάληψη της ιστορίας Επειδή είναι προφανές ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι μιας ολόκληρης ηπείρου, της Ευρώπης, απέτυχαν να προστατεύσουν τη δημοκρατία, εμείς, οι άνθρωποι του κόσμου, πρέπει να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας και να αναλάβουμε δράση. Για να είμαστε σε θέση να το πράξουμε, πρέπει να κατανοήσουμε την ιστορία. Η απέναντι σελίδα συνοψίζει την εμπειρία της ανθρωπότητας του περασμένου αιώνα, σε μορφή γραφικής παράστασης. Δύο φορές στο παρελθόν, το Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, πήρε την Ευρώπη και τον κόσμο στην άβυσσο. Περισσότεροι από εκατό εκατομμύρια άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους, ως αποτέλεσμα της επιθυμίας αυτών των εταιρικών συμφερόντων για παγκόσμια κυριαρχία. Ο εικοστός αιώνας θα μείνει στα χρονικά της ιστορίας ως ο «αιώνας του θανάτου και της καταστροφής, για λογαριασμό του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων». Και τώρα, στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την κατάσταση, όπου η ίδια εταιρική ομάδα συμφερόντων, αναλαμβάνει μια τρίτη προσπάθεια να υποτάξει τον κόσμο κάτω από την κυριαρχία της. Αυτή η τρίτη απόπειρα σήμερα είναι ιδιαίτερα ύπουλη, επειδή το Καρτέλ κρύβει τα προφανή κίνητρα του για τον παγκόσμιο έλεγχο, πίσω από την παραπλανητική προπαγάνδα της ειρήνης. Οι πολιτικοί παράγοντες του Καρτέλ προσπαθούν να πείσουν το λαό, ότι η Ε.Ε. των Βρυξελλών είναι αναγκαία, για να προστατευτεί η Ευρώπη από την επανάληψη των φοβερών εμπειριών του 1ου και 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρέπει τώρα να κάνουμε μια επιλογή: Είτε θα κλείσουμε τα μάτια μας και θα αγνοήσουμε αυτά τα ιστορικά γεγονότα ή θα κατανοήσουμε την ευθύνη μας για την πρόληψη της επανάληψης της ιστορίας, και θα δράσουμε. Σαφώς, ο μόνος τρόπος να προχωρήσουμε είναι να δράσουμε. το πρώτο βήμα για τον τερματισμό των αιώνων της εξαπάτησης – που έχει κρατήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην άγνοια, για τους αληθινούς ενόχους, πίσω από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία – είναι να μοιραστούμε αυτές τις πληροφορίες με άλλους ανθρώπους.

68



Ένας αιώνας Θανάτου και Καταστροφής: το Καρτέλ και η αναζήτησή του για Παγκόσμια Κυριαρχία το Καρτέλ των Χημικών, του Πετρελαίου και των Φαρμάκων Επιδιώκει την Παγκόσμια Κυριαρχία

Πολιτικοί Εκτελεστές

o Γερμανός αυτοκράτορας Wilhelm II

ο Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα

1914 1933 Νόμος «ΠολεμιΕξουσιοδοτικός κών ΧρεωγράΝόμος φων»

οι συνέπειες της αγνόησης των πρώτων προειδοποιητικών σημείων

1ος Παγκόσμιος Πόλεμος

2ος Παγκόσμιος Πόλεμος

1918

1945

Η απόπειρα παγκόσμιας κυριαρχίας απέτυχε

Η απόπειρα παγκόσμιας κυριαρχίας απέτυχε

69 69

Η «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Εξουσιοδοτικός Νόμος της λισσαβόνας

? Εσύ αποφασίζεις!


Κεφάλαιο 1

«αυτοί που δεν θυμούνται το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν» George Santayana Σε αυτό το εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου, σας φέραμε αντιμέτωπους με ιστορικά γεγονότα και πληροφορίες, που μπορεί να μην τα έχετε ακούσει ποτέ ξανά. Γνωρίζουμε ότι ορισμένες από αυτές τις συγκλονιστικές πληροφορίες είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές, γι’ αυτό και σας ενθαρρύνουμε να πραγματοποιήστε τη δική σας επιπρόσθετη έρευνα. Επειδή όλα τα στοιχεία, που παρουσιάζονται εδώ, βασίζονται σε ιστορικά αρχεία, είμαστε πεπεισμένοι ότι, με την έρευνα σας, θα επιβεβαιώσετε όλα όσα αναγράφονται σε αυτό το βιβλίο. Από τη στιγμή που έχετε συνειδητοποιήσει σε ποιο βαθμό εσείς, η οικογένεια σας, οι φίλοι σας, και ολόκληρες γενιές έχουν σκόπιμα κρατηθεί σε πλήρη άγνοια, για τα πραγματικά περιστατικά της ιστορίας, μπορείτε να θέσετε στον εαυτό σας μια αποφασιστική ερώτηση: «Για πόσο καιρό ακόμα θα επιτρέπουμε στα συμφέροντα του Καρτέλ να καθορίζουν το μέλλον της ηπείρου μας»; Οι ακόλουθες σελίδες θα σας δώσουν μερικές ιδέες για το τι μπορείτε να κάνετε. τα θέμα αυτό θα τύχει περαιτέρω επεξεργασίας στο τελευταίο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου.

70



τOτΕ Κεντρικά Γραφεία της IG farben στη Φρανκφούρτη Σχεδιασμός για το Aουσβιτς

Θυσιάζοντας Εκατομμύρια Ζωές Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Aουσβιτς

Για Κέρδη Δισεκατομμυρίων IG Aουσβιτς

σηΜΕρΑ

BAYER

BASf

HoEcHST Σήμερα Sanofi

Διεθνές Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων Πιστεύετε ότι αυτές οι εταιρείες θα σταματήσουν να θέτουν σε κίνδυνο εκατομμύρια ζωές, προκειμένου να έχουν κέρδη δισεκατομμυρίων; Περισσότερες πληροφορίες: GB1TA748

71


Κεφάλαιο 1

Η ιστορική Πρόκληση της Εποχής μας. Για να αξιολογηθεί σωστά η σημερινή γεωπολιτική κατάσταση, πρέπει να υπογραμμίσουμε μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο προηγούμενων προσπαθειών κατάκτησης του κόσμου από το Καρτέλ, και της παρούσας απόπειράς του. Στον 1ο και στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε η προσπάθεια από το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων μιας μόνο χώρας (Γερμανία), να καταργήσει τον ανταγωνισμό από άλλα έθνη και πολυεθνικές εταιρίες, προκειμένου να εξουσιάσει την τότε αναδυόμενη αγορά των χημικών, πετροχημικών και φαρμακευτικών προϊόντων. Αντίθετα, η παρούσα προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου μέσω της Ε.Ε των Βρυξελλών, προωθείται τόσο σθεναρά για διαφορετικό λόγο. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η ανθρωπότητα έχει αναπτύξει τεχνολογίες που απειλούν ουσιαστικά το μονοπώλιο των, κατοχυρωμένων με διπλώματα ευρεσιτεχνίας, συνθετικών προϊόντων. τα προϊόντα που απειλούνται, αποτελούν, επί του παρόντος, το θεμέλιο της οικονομικής δύναμης του καρτέλ: • Πετρέλαιο. το μονοπώλιο του πετρελαίου, ως η κύρια πηγή παροχής ενέργειας στον κόσμο, απειλείται από τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου του νερού (υδρογόνο), της αιολικής ενέργειας, της ηλιακής ενέργειας, της παλιρροϊκής ενέργειας, της γεωθερμικής ενέργειας και άλλων. Όσο διαφορετικές και αν είναι όλες αυτές οι τεχνολογίες, έχουν ένα κοινό σημείο, – ελευθερώνουν την ανθρωπότητα από την εξάρτηση από το πετρέλαιο. • Πατενταρισμένα φάρμακα. το μονοπώλιο των κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φαρμακευτικών ουσιών, ως η κύρια απάντηση στα προβλήματα υγείας της ανθρωπότητας, απειλείται από τις επιστημονικά τεκμηριωμένες, αποτελεσματικές, ασφαλείς και οικονομικά προσιτές προσεγγίσεις για φυσική υγεία. • Πατενταρισμένα τρόφιμα (ΓΤΟ). Η προσπάθεια να μονοπωληθεί και να ελεγχθεί παγκοσμίως, η προμήθεια τροφίμων, με βάση τα κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γενετικά τροποποιημένα (ΓτΟ), φρούτα, λαχανικά και ζώα, απειλείται από την αυξανόμενη λαϊκή απαίτηση για υγιεινά, απαλλαγμένα από λιπάσματα και φυτοφάρμακα, βιολογικά καλλιεργημένα τρόφιμα. Η κατάρρευση της κάθε μιας από αυτές τις παγκόσμιες αγορές, σημαίνει μια απώλεια της τάξης των εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων δολαρίων. 72



οργανικά τρόφιμα

Ανανεώσιμες Ενέργειες • Νερό (Υδρογόνο) • Ηλιακή Ενέργεια • Αιολική Ενέργεια • Άλλες πηγές ενέργειας

Επιστημονικά τεκμηριωμένη Φυσική Υγεία

Επιπλέον, τα συμφέροντα πίσω από το καρτέλ, έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι λαοί του κόσμου, είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν αυτές τις νέες «απελευθερωτικές» τεχνολογίες, καθιστώντας αδύνατο για αυτά τα συμφέροντα, να προασπίσουν τις, βασισμένες σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας, παγκόσμιες αγορές τους, σε ένα δημοκρατικό σύστημα. Στην περίπτωση αυτή, η μόνη επιλογή του καρτέλ για την προστασία των οικονομικών προνομίων του, είναι να κλιμακώσει τις διεθνείς κρίσεις και να προκαλεί πολεμικές συγκρούσεις, με σκοπό την καθιέρωση του δικτατορικού του καθεστώτος σε όλον τον κόσμο. Οι πολίτες του κόσμου πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η τρέχουσα προσπάθεια του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων για την κατάκτηση του κόσμου, δεν εκφράζεται με τη διαμάχη ενός έθνους ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, όπως στον 1ο και στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι σημερινές διαχωριστικές γραμμές είναι ανάμεσα στα οικονομικά συμφέροντα μιας χούφτας επιχειρηματικών παραγόντων και στα συμφέροντα της υγείας και της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων, που ζουν σήμερα και αμέτρητων άλλων, που δεν γεννήθηκαν ακόμα. Αυτή είναι η πρόκληση της εποχής μας. Αλλά στη φάση αυτής της ιστορικής πρόκλησης κρύβεται, επίσης, μια καταπληκτική ευκαιρία. 73


Κεφάλαιο 1

Eνας Κόσμος για τους ανθρώπους από τους ανθρώπους Επειδή είναι προφανές ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι μια ολόκληρης ηπείρου, της Ευρώπης, απέτυχαν να προστατεύσουν τη δημοκρατία, εμείς, οι άνθρωποι του κόσμου, πρέπει να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας και να αναλάβουμε δράση. Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι ένα παγκόσμιο κίνημα, που θα προστατεύει τους κατοίκους αυτού του πλανήτη, σήμερα και στο μέλλον, από το να γίνονται θυσία στα συμφέροντα του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων. Η ίδια η ουσία αυτής της κίνησης είναι η προστασία της υγείας και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Ως εκ τούτου, θα είναι ένα «Κίνημα Ζωής» (Movement of Life). το βιβλίο αυτό προσφέρει την ιστορική ανάλυση για την αναγκαιότητα και τον επείγοντα χαρακτήρα, για ένα τέτοιο κίνημα. τα διδάγματα της ιστορίας, που τεκμηριώνονται σε αυτό το βιβλίο, θα δώσουν τέλος στις δεκαετίες εξαπάτησης, που αποτέλεσαν τη βάση για την, μέχρι σήμερα, επικράτηση του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων. το βιβλίο αυτό δείχνει ότι, οι απεγνωσμένες προσπάθειες του Καρτέλ για να «τσιμεντώσει» την Ε.Ε των Βρυξελλών και να επεκτείνει την επιρροή της σε όλο τον κόσμο, δεν είναι τυχαίες. Εκφράζουν το φόβο της καθεστηκυίας τάξης, ότι μπορεί να χάσει τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο του πλανήτη μας. Εναλλακτικές μορφές ενέργειας απειλούν να τερματίσουν την «τυραννία του πετρελαίου». Ομοίως, οι αποτελεσματικές φυσικές προσεγγίσεις για την υγεία, είναι έτοιμες να τερματίσουν την εξάρτηση της ανθρωπότητας από τα, κατοχυρωμένα με πατέντες, τοξικά χημικά φάρμακα. Οι εμπλεκόμενοι φορείς του status quo, έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν πλέον να διατηρήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα, υπό καθεστώς δημοκρατίας. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν να διατηρηθούν οι, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων αγορές τους, οι οποίες στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε απαρχαιωμένες τεχνολογίες, είναι με την προσφυγή σε ολοκληρωτικές μορφές διακυβέρνησης. Έτσι, οι επιθετικές απόπειρες του Καρτέλ να κατακτήσει την κυριαρχία της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, όπως τεκμηριώνονται σε αυτό το βιβλίο, δεν είναι σημάδι δύναμης, αλλά σημάδι απόγνωσης.

74



Η Γέννηση του «Κινήματος Ζωής» (Movement of Life)

Γιατί το «Κίνημα Ζωής» θα πετύχει Η κατανόηση αυτής της ιστορικής ανάλυσης – σχετικά με την όλο και πιο απελπιστική κατάσταση των δυνάμεων, που είχαν τον έλεγχο του κόσμου στο παρελθόν – αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου «για το λαό και από το λαό». το "Κίνημα της Ζωής» που πρέπει να αναλάβει αυτή την ιστορική αποστολή, έχει δύο πρωταρχικούς στόχους: 1. Να αναπτύξει τις νέες τεχνολογίες στους τομείς της ενέργειας, της υγείας και άλλων βασικών τομέων της κοινωνίας, που θα καταργούν το μονοπώλιο της σημερινής κατάστασης πραγμάτων, στις αγορές αυτές. 2. Να συνδυάσει τον εκδημοκρατισμό των τεχνολογιών αυτών, με την προώθηση της πολιτικής δημοκρατίας, σε τοπικό, εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Δουλεύοντας με αυτούς τους δύο στόχους, το «Κίνημα Ζωής» θα προστατεύσει τη δημοκρατία, τη διατήρηση της ειρήνης και, ως εκ τούτου, αναπόφευκτα θα ξεπεραστούν τα σχέδια του Καρτέλ για ακόμα μια προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου. Περισσότερα για τον επείγοντα χαρακτήρα του «Κινήματος Ζωής» μπορείτε να βρείτε στο τελευταίο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου.

75

Chapter02_Hallstein_0811_GR_GR 16.11.2011 17:29 Seite 77

Το Κύριο Σχέδιο του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ – Προσχέδιο για την «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Κεφάλαιο 2 Walter Hallstein:

Διαπρεπής Ναζί Δικηγόρος Και Βασικός Αρχιτέκτονας Της Ε.Ε των Βρυξελλών


Κεφάλαιο 2

Walter Hallstein (1901-1982) Ο Walter Hallstein ήταν ένας εξέχων δικηγόρος, αναμεμειγμένος στο νομικό και διοικητικό προγραμματισμό, για τη μεταπολεμική (μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) Ευρώπη, υπό τον έλεγχο των Ναζί και των επιχειρηματικών τους συμμάχων: το Kαρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων IG Farben. Ο Hallstein εκπροσωπούσε τη νέα γενιά των μελών του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ. Είχε εκπαιδευτεί από νομικούς δασκάλους, που είχαν σαν πρωταρχικό σκοπό να σαμποτάρουν τη «Συνθήκη των Βερσαλλιών», η οποία καθόριζε τις πληρωμές αποζημιώσεων, που επιβλήθηκαν στη Γερμανία μετά την ήττα της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από νωρίς στην καριέρα του, ο Hallstein έλαβε ειδική εκπαίδευση στο Ινστιτούτο «Kaiser Wilhelm» στο Βερολίνο. Αυτό το ιδιωτικό ινστιτούτο ήταν, σε μεγάλο βαθμό, χρηματοδοτούμενο από το καρτέλ της IG Farben, προκειμένου να αυξήσει τα επιστημονικά και νομικά της στελέχη, απαραίτητα για τις επόμενες προσπάθειες του καρτέλ για την κατάληψη και τον έλεγχο της Ευρώπης και του κόσμου. Ενώ η ηγεμονία των Ναζί έληξε το 1945, η κυριαρχία των συνεργών τους, του Καρτέλ της IG Farben και των διαδόχων της, BAYER, BASF, και Hoechst είχε μόλις αρχίσει. Ως στρατηγικό μέρος του σχεδίου τους, για την έναρξη της τρίτης προσπάθειας, για την κατάκτηση της Ευρώπης, τοποθέτησαν – μόλις μια δεκαετία μετά την προηγούμενη αποτυχημένη τους προσπάθεια – έναν από τους δικούς τους ανθρώπους, στο τιμόνι του νέου «Πολιτικού Γραφείου» του καρτέλ στις Βρυξέλλες: τον Walter Hallstein. Αυτό το κεφάλαιο τεκμηριώνει ότι το, θεμελιωδώς αντιδημοκρατικό, κατασκεύασμα της σημερινής «Ε.Ε των Βρυξελλών», δεν είναι τυχαίο. Ο Hallstein, διακεκριμένος Ναζί δικηγόρος – και ειδικός όσον αφορά τα συμφέροντα της IG Farben – επιλέχθηκε από αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα για να γίνει ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής της Ε.Ε. με μια συγκεκριμένη αποστολή: να φτιάξει το μοντέλο της «Ε.Ε των Βρυξελλών», σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια του συνασπισμού Ναζί / IG Farben, για να κυβερνούν την Ευρώπη μέσα από ένα «κεντρικό γραφείο του καρτέλ». Ο στόχος των συμφερόντων του πετρελαίου και των φαρμάκων τότε και τώρα ήταν η δημιουργία μιας «Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας του Καρτέλ» (δηλ. την «Ε.Ε των Βρυξελλών»), με μια χούντα από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες του καρτέλ (δηλ. την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή»), που να κηδεμονεύει τους λαούς της Ευρώπης, για λογαριασμό των παγκόσμιων εταιρικών συμφερόντων, δηλαδή του Καρτέλ Χημικών, Πετρελαίου και Φαρμάκων.

78



Δεξιοτέχνης της παραπλάνησης

Κανένα μεμονωμένο άτομο είχε μεγαλύτερη επίδραση από ότι ο Hallstein, για τη δημιουργία της σημερινής μορφής της «Ε.Ε των Βρυξελλών» και, ως εκ τούτου, για την εκπλήρωση του οράματος του Καρτέλ για το μέλλον της Ευρώπης. Τα στοιχεία για τον Walter Hallstein, που τεκμηριώνονται σε αυτό το βιβλίο, θα φέρουν στο τέλος τους τις δεκαετίες της άγνοιας, σχετικά με αυτόν το «ιδρυτή» της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Μαθαίνοντας για το υπόβαθρο αυτού του ανθρώπου, οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου θα είναι σε θέση να προσδιορίσουν, τα πραγματικά συμφέροντα και τα κίνητρα πίσω από την οικοδόμηση της «Ε.Ε των Βρυξελλών».

79


Κεφάλαιο 2

Οι Βασικοί Αρχιτέκτονες της Σημερινής «Ε.Ε των Βρυξελλών» Στις 25 Μαρτίου 1957, ο Hallstein έγινε ένας από τους δώδεκα «ιδρυτές» – τους αρχικούς συνυπογράψαντες – της «Συνθήκης της Ρώμης», του ιδρυτικού εγγράφου της «Ε.Ε των Βρυξελλών», του οποίου υπήρξε συγγραφέας. Στις 7 Ιανουαρίου 1958, ο Hallstein διορίστηκε από τους πολιτικούς παράγοντες του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, ως ο πρώτος Πρόεδρος της λεγόμενης «Επιτροπής της Ε.Ε.», το ανώτατο αξίωμα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και πρόδρομος της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Το 1963 ο Hallstein διορίστηκε για δεύτερη 5ετή θητεία, ως πρόεδρος της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Για να ενισχύσει τη λαβή του πάνω από την Ευρώπη, το καρτέλ και οι πολιτικοί του παράγοντες, προικοδότησαν τον Hallstein – τον πρώτο «βασιλιά» της σύγχρονης Ευρώπης – με το κατάλληλο «κάστρο», το γιγαντιαίο «Berlaymont», έναν κολοσσό στο κέντρο των Βρυξελλών (κάτω εικόνα). Για μια πλήρη δεκαετία, 1958 - 1967, ο Hallstein διέταζε ένα στρατό χιλιάδων γραφειοκρατών – πέραν οποιουδήποτε δημοκρατικού ελέγχου. Οι πολιτικοί ηγέτες των 27 Ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι υπέγραψαν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας» απέτυχαν να θέσουν καθοριστικά ερωτήματα: 1. Ποιος συνέλαβε την ιδέα της αντιδημοκρατικής δομής της «Ε.Ε. των Βρυξελλών»; 2. Από πού προήλθαν οι αρχικοί σχεδιασμοί για το οικοδόμημα της «Ε.Ε. των Βρυξελλών»;

80



Με τη βοήθεια αυτού του στρατού, από υπάκουα εκτελούντες υπαλλήλους, που σε μεγάλο βαθμό πληρώνονταν από το καρτέλ και τους πολιτικούς του φορείς, ο Hallstein δημιούργησε το μοντέλο της «Ε.Ε των Βρυξελλών», βασισμένο στα προσχέδια που έγιναν δύο δεκαετίες νωρίτερα, από τον ίδιο και τους συνεργούς του – για μια Ευρώπη κάτω από τον έλεγχο των Ναζί / IG Farben. 51 χρόνια αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου 2009, η λεγόμενη «Συνθήκη της Λισαβόνας» επέβαλε στους λαούς της Ευρώπης, τα βασικά στοιχεία του κατασκευάσματος του Hallstein, της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – και ως εκ τούτου τα ουσιώδη στοιχεία του κύριου σχεδίου της σύμπραξης Ναζί / Καρτέλ. Έτσι, στις αρχές του 21ου αιώνα, ως άμεση συνέπεια της ιστορικής άγνοιας: • 27 αρχηγοί κρατών, με την υπογραφή της λεγόμενης «Συνθήκης της Λισαβόνας», υπέγραψαν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο». • Όπως έγινε και το 1933, θυσίασαν τη δημοκρατία και άνοιξαν τις πόρτες, για να κυριαρχήσουν πάνω από την Ευρώπη, τα ίδια εταιρικά συμφέροντα του καρτέλ, που απέτυχαν να ολοκληρώσουν αυτό το στόχο, κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το νέο σχέδιο του καρτέλ προκειμένου να αναλάβει τον έλεγχο της Ευρώπης, ήταν απλό: να διορίσει ένα «βασιλιά», να τον προικίσει με ένα «κάστρο» και χιλιάδες δουλοπρεπείς γραφειοκράτες να τους διοικεί, – και απατηλά να παρουσιάζει αυτό το κατασκεύασμα στον κόσμο, ως σύμβολο της δημοκρατίας. Τώρα, όμως, που αυτή η απάτη έχει αποκαλυφθεί σε αυτό το βιβλίο – δεν μπορεί πλέον να ολοκληρωθεί.

81


Κεφάλαιο 2

Πριν και κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, o Hallstein ήταν Μέλος Επίσημων Ναζιστικών Οργανισμών

Ως μέρος της οικοδόμησης της δικτατορίας τους και των προετοιμασιών τους για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι συνασπισμένοι Ναζί / IG Farben, φρόντισαν για την ιδεολογική ευθυγράμμιση όλων των βασικών τομέων της κοινωνίας, υπό την κυριαρχία τους. Ένας από τους σημαντικότερους τομείς ήταν οι επαγγελματίες δικηγόροι, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν για να παρέχουν στη δικτατορία το νομικό «φύλλο συκής». Το 1933, ιδρύθηκε, αμέσως μετά την κατάληψη της εξουσίας, η BNSDJ [Bund Nationalsozialistischer Deutscher Juristen, δηλαδή ο Σύλλογος Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών Δικηγόρων]. Το 1936 η οργάνωση αυτή μετατρέπεται στο διαβόητο ναζιστικό «Σύνδεσμο Προστατών του Νόμου» [Rechtswahrer]. «Προστάτες του Νόμου» ήταν η ναζιστική κωδική γλώσσα για τη συστηματική καταστροφή του δημοκρατικού νομικού συστήματος και την αντικατάστασή του με το ναζιστικό / φασιστικό δικτατορικό νόμο.

82



Το επίσημο σήμα της ναζιστικής οργάνωσης «rechtswahrer» («προστάτες του νόμου») με τη ναζιστική σβάστικα στο κέντρο

Καθ. Δρ Walter Hallstein

Ο Hallstein ήταν μέλος και στο BNSDJ και στην κακόφημη Ναζιστική Οργάνωση «Rechtswahrer». Η ιδιότητα του μέλους σε αυτέ τις οργανώσεις, περιοριζόταν σε εκείνα τα άτομα, που έδειχναν εξαιρετική, και πολλά υποσχόμενη, υποστήριξη και συμμετοχή στην υλοποίηση αφ’ ενός μεν της Ναζιστικής Ιδεολογίας, αφ’ ετέρου δε των σχεδίων για κατάκτηση του κόσμου από το συνασπισμό Ναζί/IG Farben.

Rostock, 30 Σεπτεμβρίου 1935, Οδός Stephan, 15

Προς τον Αντιπρόσωπο της [ναζιστικής κυβέρνησης] στο Πανεπιστήμιο Rostock Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον όρκο της θητείας μου δηλώνω: Στη μεταπολεμική περίοδο [μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή, μετά το 1918] ήμουν μέλος των ακόλουθων οργανισμών: κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως βοηθός δικηγόρος [Referendar] ανήκα στο Σύλλογο Ασκουμένων Δικηγόρων του [ναζιστικού] Ράιχ, ως καθηγητής ανήκα στην Ένωση Γερμανικών Πανεπιστημίων του [ναζιστικού] Ράιχ. Σήμερα είμαι μέλος του «Συλλόγου των Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών Επαγγελματιών Δικηγόρων» [«Bund Nationalsozialistischer Deutscher Juristen», BNSDJ], μέλος του «Συλλόγου Εθνικοσοσιαλιστών Δασκάλων» [«Nationalsozialistischer Lehrerbund», NSLB], καθώς και στο σύλλογο των λεκτόρων

83


Κεφάλαιο 2

Hallstein – «Προστάτης» των Ναζιστικών Νόμων. Η Ναζιστική οργάνωση «Προστάτες του Νόμου», ήταν ένας από τους πυλώνες του τρομοκρατικού καθεστώτος των Ναζί. Οι δραστηριότητες και οι ευθύνες των μελών, των Ναζί «Προστατών του Νόμου», καθορίστηκαν στα επίσημα «Πρακτικά συνεδρίασης της Εθνικό-σοσιαλιστικής οργάνωσης Προστάτες του Νόμου» [Schriftenreihe des NS-Rechtswahrerbunds], τεύχος 5,1938, όπως καταγράφονται εδώ:

Η Εθνική Σοσιαλιστική Συμμαχία των Προστατών του Νόμου «Η Εθνική Σοσιαλιστική Συμμαχία των Προστατών του Νόμου (NSRB) είναι υπεύθυνη για την επαγγελματική οργάνωση του [ναζιστικού] γερμανικού δικηγορικού επαγγέλματος. Επικεφαλής της είναι ο Υπουργός Δρ Frank1, ο ηγέτης ['Reichsleiter'] του Νομικού Γραφείου του Ράιχ ['Reichsrechtsamt', δηλαδή το φυτώριο της ναζιστικής νομοθεσίας του τρόμου], του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP) [δηλ. του επίσημου «ναζιστικού κόμματος»] ... Μέσα από τις ηγετικές θέσεις του, το NSRB είναι συνδεδεμένο με τα κεντρικά γραφεία της Νομικής Υπηρεσίας του Ράιχ, του NSDAP. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται ότι η πολιτική κατεύθυνση της επαγγελματικής δραστηριότητας, είναι η ίδια με τη βούληση του [ναζιστικού κόμματος] NSDAP – και ως εκ τούτου με την ηγεσία του [ναζιστικού] κράτους. Έτσι, η σύνδεση της NSRB με το [ναζιστικό κόμμα] NSDAP έχει γερά θεμέλια ». 1 Frank, ανώτατος δικηγόρος των Ναζί, καταδικάστηκε σε θάνατο στις 17 Οκτωβρίου 1946, στο δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου της Νυρεμβέργης, για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας,

Η υπόσχεση του Hallstein – που έγινε ενόρκως – για την αξιόπιστη υποστήριξή του προς τη ναζιστική ιδεολογία και τους στόχους της, προώθησε πολύ την ακαδημαϊκή του καριέρα. Στις 18 Μαΐου του 1936, οκτώ μήνες μόνο μετά τον όρκο υποταγής του στους Ναζί, ο Hallstein διορίστηκε Κοσμήτορας της Νομικής και Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Rostock, στη Ναζιστική Γερμανία.

84



Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Rostock Rostock, 18 Μαΐου 1936

Με βάση την εξουσία που μου ανατέθηκε από το Υπουργείο Παιδείας του Ράιχ, σας διορίζω δια του παρόντος, στη θέση του Κοσμήτορα της Σχολής Νομικών και Οικονομικών. Σας ζητώ να με ενημερώσετε για το πρόσωπο που θα διορίσετε ως αναπληρωτή σας. Heil Hitler! Ο Πρύτανης Κύριο Καθ. Δρα H a l l s t e i n Ε δ ώ ( R o s t o c k)

85


Κεφάλαιο 2

Μετά από την ήττα των Ναζί το 1945, ο Hallstein υπέστη οξεία απώλεια μνήμης Μετά την ήττα της προσπάθειας των Ναζί / IG Farben για κατάκτηση του κόσμου, ένα από τα πρώτα καθήκοντα για την ανθρωπότητα, ήταν να βεβαιωθεί ότι οι υπεύθυνοι εγκληματίες τιμωρήθηκαν και ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να διαπράξουν ξανά τέτοια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Μεταξύ άλλων, οι Σύμμαχοι ανέκριναν τους φορείς της γερμανικής δημόσιας υπηρεσίας – συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού των πανεπιστημίων – για το ναζιστικό παρελθόν τους. Παρακάτω είναι μια τηλεομοιοτυπία από το έγγραφο της επίσημης (1945) ανάκρισης του Walter Hallstein (αποσπάσματα).

86



Αυτό το έγγραφο, με τίτλο «Ερωτηματολόγιο Προσωπικού για Αξιωματούχους Πανεπιστημίων», συμπληρώθηκε προσωπικά και χειρόγραφα από τον ίδιο τον Hallstein. Σε αυτό το επίσημο ερωτηματολόγιο, ο Hallstein κατάφωρα αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε ανάμειξη με το ναζιστικό καθεστώς – πέρα από το να είναι απλός θεατής. Σε αντίθεση με τη δημόσια δική του καταγραφή – συμπεριλαμβανομένης της ένορκης υποταγής του στους Ναζί από το 1936 – ο ίδιος αρνήθηκε ότι ήταν ποτέ μέλος οποιασδήποτε ναζιστικής οργάνωσης ή προαγωγός της ιδεολογίας τους. Τα απροκάλυπτα ψέματα του Hallstein σχετικά με το ναζιστικό του παρελθόν, σε επίσημες καταγραφές, αποτελούν ψευδορκία. Για μερικές δεκαετίες, όπως φαίνεται, τα κατάφερε να ξεγλιστρήσει. Το 1957, «ο στρατιώτης της νομικής εμπροσθοφυλακής» των Ναζί [αυτοπροσδιορισμός του ίδιου του Hallstein το 1939], θα διοριστεί για το συντονισμό της επόμενης προσπάθειας του Καρτέλ να κατακτήσει την Ευρώπη, με τη βοήθεια μιας νέας Κεντρικής Υπηρεσίας του Καρτέλ, της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Τώρα, μισό αιώνα αργότερα, το παραμύθι του Hallstein ως ιδρυτή μιας δημοκρατικής Ευρώπης καταρρέει και, μαζί με αυτό, καταρρέει και ο ακρογωνιαίος λίθος ολόκληρου του κατασκευάσματος της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Μετάφραση της Επίσημης (1945) Ένορκης Μαρτυρικής Ανάκρισης του Hallstein, ως μέρος του «Προγράμματος Αποναζικοποίησης» των Συμμάχων Όνομα: Hallstein Ηλικία: 44 Επάγγελμα: Δικηγόρος 2. Από το 1933 και μετά υπήρξατε μέλος: .... δ) Σε πολιτική οργάνωση μέσα στο πανεπιστήμιο; Όχι (εάν ναι, παρακαλώ δώστε όλες τις λεπτομέρειες) 12. Από το 1933, έχετε δώσει οποιεσδήποτε ομιλίες, δημόσια ή έξω από την ακαδημαϊκή εργασία (πχ. Στο ραδιόφωνο, στο στρατό, σε ινστιτούτα εκπαίδευσης των Ναζί); Όχι 13. Σύμφωνα με την κρίση σας, είχατε ποτέ συμβάλει στην α) διάδοση Ναζιστικών ή παρόμοιων «φυλετικών» ιδεών (συμπεριλαμβανομένης της φυλετικής διδασκαλίας και του φυλετικού μίσους); Όχι β) διάδοση φασιστικών και αντιδημοκρατικών ιδεών; Όχι γ) εφαρμογή της εχθρότητας ή της περιφρονητικότητας κατά των ενωμένων εθνών του κόσμου; Όχι δ) διάδοση των μιλιταριστικών ιδεών, συμπεριλαμβανομένων των ιδεών της Μεγάλης Γερμανίας και του Γερμανικού ιμπεριαλισμού; Όχι Προσδόθηκε έμφασις

87


Κεφάλαιο 2

Hallstein – Επίσημος Διαπραγματευτής του Ναζιστικού Κράτους Τον Μάιο του 1938, με τη δύναμη των Ναζί να έχει πλήρως εδραιωθεί στη Γερμανία, ο Χίτλερ πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ιταλία, την άλλη φασιστική χώρα της Ευρώπης. Λίγο περισσότερο από ένα έτος, προτού ο συνασπισμός Ναζί / IG Farben ξεκινήσει το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι ξεκίνησαν τον προγραμματισμό, για μια Ευρώπη υπό τον έλεγχό τους. Αυτή η επίσημη επίσκεψη του Ναζιστικού Κράτους, σηματοδοτεί την έναρξη της στεΣτις 9 Μαΐου του 1938 ο «Ντούτσε» νής προετοιμασίας για το 2ο Παγκόσμιο Μουσολίνι, υποδέχεται το Χίτλερ, στο Πόλεμο σε βασικούς τομείς – συμπεριλαμσιδηροδρομικό σταθμό της Ρώμης. βανομένης της εφαρμογής των δικτατορικών νόμων σε όλη την Ευρώπη – μεταξύ των φασιστικών κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Ιταλίας. Για το σκοπό αυτό, ιδρύθηκε μια δι-εθνική επιτροπή με την ονομασία «Ομάδα Εργασίας για τις γερμανό-ιταλικές νομικές σχέσεις» ['Arbeitsgemeinschaft für Deutsch-Italienische Rechstbeziehungen]. Ο πρωταρχικός στόχος αυτής της ομάδας ήταν να δημιουργήσει τη νομική βάση για την κυριαρχία της σύμπραξης φασιστών / IG Farben σε όλη την Ευρώπη, για να τεθεί σε ισχύ, όταν η Γερμανία και η Ιταλία θα είχαν υποτάξει στρατιωτικά την υπόλοιπη ήπειρο. Θέματα που συζητήθηκαν κατά προτεραιότητα ήταν η «προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας» [δηλ. η επέκταση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, ιδιαίτερα από το καρτέλ IG Farben, σε όλη την Ευρώπη], καθώς και η «προστασία της φυλής» [η κωδική λέξη για παγίωση της Αρίας Φυλής, ως κυρίαρχης του κόσμου]. Μόνο μερικές εβδομάδες μετά την επίσκεψη του Χίτλερ το 1938, η πρώτη συνεδρίαση αυτής της ομάδας των φασιστών / ναζί νομικών, πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη. Ένας από τους εμπειρογνώμονες νομικούς, που εκπροσώπησαν τη ναζιστική Γερμανία σε αυτές τις επίσημες διαπραγματεύσεις, σχετικά με το πώς οι ναζί και οι φασίστες θα κυβερνούσαν την κατακτημένη Ευρώπη, ήταν ο Walter Hallstein. 88

Από τις 21 έως τις 25 Ιουνίου 1938, ο Hallstein, εκπροσώπησε τη ναζιστική κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια των διακρατικών διαπραγματεύσεων με τη φασιστική Ιταλία, σχετικά με το νομικό πλαίσιο μιας εκτεινόμενης σε όλη την Ευρώπη δικτατορίας, κάτω από τον έλεγχο της σύμπραξης Ναζί / Καρτέλ iG Farben



Οι Νομικοί των Ναζί και του Καρτέλ Σχεδιάζουν το Μέλλον της Ευρώπης Μετά το τέλος της δεύτερης συνάντησης των επίσημων διαπραγματεύσεων, την Άνοιξη του 1939, μερικά από τα αποτελέσματα δημοσιοποιήθηκαν: Η «Ομάδα Εργασίας για τις Γερμανό-Ιταλικές Νομικές Σχέσεις» στη συνάντησή της στη Βιέννη, στις 6 έως 11 Μαρτίου 1939, είχε εγκρίνει τις ακόλουθες θέσεις: • Κάθε λαός [Volk] ως μια ζωντανή κοινότητα έχει να επιλύσει το φυλετικό ζήτημα [Rassenfrage], σύμφωνα με τα πνευματικά και φυλετικά χαρακτηριστικά του [geistig und rassischen Eigenart]. Σε αυτή τη βάση ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Φασισμός διεκδικούν και οι δύο το δικαίωμα να υπερασπιστούν και να τελειοποιήσουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. • Η έννομη τάξη του δικτατορικού κράτους [Führerstaat], έχει ως καθήκον να προστατεύει την ακεραιότητα, την υγεία και τη φυλετική υγεία [Erbgesundheit] των ανθρώπων της. ... Είναι καθήκον του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού να ενισχύουν συνεχώς τη φυλετική συνειδητοποίηση μέσα από τη βαθιά πνευματική και ηθική εκπαίδευση [geistige und sittliche Erziehung]. • Η [Ανώτατη] φυλή πρέπει να προστατευτεί ιδιαίτερα από την εβραϊκή φυλή [Judentum] με την κατάργηση της δια παντός από την κοινωνία [Volksgemeinschaft], προκειμένου να αποτραπεί η εβραϊκή φυλή από το να ασκήσει επιρροή με οποιοδήποτε τρόπο στη ζωή των δύο εθνών [Γερμανία και Ιταλία]. • Οι παγκόσμιες και κοσμοπολίτικες ιδεολογίες για κατάκτηση του κόσμου [Weltherrschaftsplänen] από την εβραϊκή φυλή, βρίσκονται σε αντίθεση με τις κατηγορηματικές αρχές του Γερμανικού και του Ιταλικού λαού, όπως ορίζονται στους Νόμους της Νυρεμβέργης της 15ης Σεπτεμβρίου του 1935 [Γερμανία] και στις αποφάσεις του Μεγάλου Φασιστικού Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 1938 [Ιταλία]. Έμφαση και επεξηγήσεις (σε αγκύλες) έχουν προστεθεί από εμάς.

Έτσι, έως το καλοκαίρι του 1938, ο Walter Hallstein είχε γίνει, όχι μόνο ένα στέλεχος του ναζιστικού καθεστώτος που συμμετείχε σε υψηλού επιπέδου διεθνείς διαπραγματεύσεις, μεταξύ των δύο φασιστικών κρατών, της Γερμανίας και της Ιταλίας. Στην πραγματικότητα, είχε γίνει ένας βασικός νομικός και πολιτικός στρατηγικός αναλυτής για τα σχέδια του συνασπισμού Ναζί / καρτέλ για τον καθορισμό του δικτατορικού πλαισίου, για μια Ευρώπη υπό τον έλεγχο του Καρτέλ.

89


Η «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein, το 1939

Hallstein – Ο Αρχιτέκτονας μιας Νέας Ευρώπης Η πόλη της Ρώμης, έπαιξε έναν ιδιαίτερο ρόλο στην ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αιώνα. Τον Ιούνιο του 1938, αυτή η πόλη φιλοξένησε μια διεθνή διάσκεψη των νομικών και πολιτικών φορέων του Καρτέλ. Κάτω από την παραπλανητική κάλυψη μιας «νομικής ομάδας εργασίας», συναντήθηκαν για να θέσουν τα θεμέλια για το δικτατορικό πλαίσιο της Ευρώπης, υπό τον έλεγχο του Καρτέλ. Η σημασία αυτής της «ομάδας εργασίας», υπογραμμίστηκε από τα ψηφίσματα που εξέδωσε, καθώς και από τη λίστα των συμμετεχόντων. Στην ομάδα του Hallstein, αποτελούμενη από τεχνοκράτες του καρτέλ, συμμετείχαν κάποιοι από τους υψηλότερους κρατικούς αξιωματούχους – συμπεριλαμβανομένου του Ναζί υπουργού Χανς Φρανκ (καταδικάστηκε σε θάνατο για εγκλήματα πολέμου το 1947) – και όλη αυτή η προσπάθεια ενθαρρυνόταν από χαιρετισμούς που ελάμβαναν από το Χίτλερ και το Μουσολίνι. Το 1945, το Καρτέλ, που σχεδίαζε την κατάκτηση της Ευρώπης, συνειδητοποίησε ότι οι ναζιστικές / φασιστικές στρατιωτικές τους μαριονέτες, είχαν χάσει τον πόλεμο. Αλλά για τα συμφέροντα του καρτέλ, αυτή η ήττα ήταν απλώς κάτι περισσότερο από ένα λόξιγκα. Στη Δίκη της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, οι στρατιωτικές μαριονέτες του καρτέλ παρουσιάστηκαν στον κόσμο ως οι μοναδικοί ένοχοι. Αντίθετα, ο Hallstein και οι άλλοι νομικοί και πολιτικοί εμπειρογνώμονες για τα κατακτητικά σχέδια του καρτέλ, παρουσιάστηκαν απατηλά στο ανημέρωτο κοινό, ως οι δημοκρατικοί «πατέρες» μιας νέας Ευρώπης – με έδρα τις Βρυξέλλες. Όταν ο Hallstein έφευγε από τη Ρώμη μετά το τέλος της «Κατακτητικής Διάσκεψης» του 1938, στις 25 Ιουνίου αυτού του έτους, δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι θα επέστρεφε σε αυτή την πόλη, μόλις 19 χρόνια αργότερα, έχοντας την ίδια αποστολή. Στις 25 Μαΐου 1957, υπέγραψε τη «Συνθήκη της Ρώμης» την οποία είχε ο ίδιος ετοιμάσει ως βασικός νομικός αρχιτέκτονας. Με την υπογραφή του κάτω από αυτές τις «συνθήκες», ο Hallstein ολοκλήρωσε την αποστολή που του είχε ανατεθεί το 1938: την υποταγή της Ευρώπης υπό τον έλεγχο του Καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων μέσω της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Αλλά ας επιστρέψουμε στο 1938. Στο τέλος εκείνου του έτους, συνέβη κάτι, που θα έφερνε πιο κοντά την επίτευξη του απώτερου στόχου του συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, να ελέγχει όχι μόνο την Ευρώπη – αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. 90


Κύριο Σχέδιο της σύμπραξης Ναζί/Καρτέλ – Προσχέδιο για την «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Κάτω από τον έλεγχο του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ iG FarBen (BaYer, BasF, HOeCHst) Τα σχέδια του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων (1938) για Κατάκτηση και Έλεγχο της Ευρώπης Στρατιωτικά Κατακτητικά Σχέδια

Πολιτικά κατακτητικά Σχέδια

Από το Σχεδιασμό στην κτηνώδη πραγματικότητα Η κατάκτηση της Ευρώπης από το συνασπισμό 1940 Ναζί / Καρτέλ (χώρες που καταλήφθηκαν αμέσως μετά τη Διάσκεψη της Ρώμης). 1940

1941

1941 1941 1939

1940

1941

1938 1940

1938

1941 1940 1941

1936

91



Η Ανατολή της Πυρηνικής Εποχής Το πέρας των ετών 1938-1939 σηματοδοτεί μια κρίσιμη καμπή στην ανθρώπινη ιστορία. Εδώ και αρκετό καιρό, είχε αρχίσει η επιστημονική κούρσα, με σκοπό τη διευκρίνιση της δομής των ατόμων και για την απελευθέρωση των γιγαντιαίων ενεργειακών τους δυνάμεων. Εργαστήρια στη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και σε άλλες χώρες, βρίσκονταν σε μακροχρόνιο συναγωνισμό, προκειμένου να κερδίσουν αυτόν τον αγώνα και να θέσουν την πυρηνική ενέργεια σε εμπορική και στρατιωτική χρήση. Στις 10 Δεκεμβρίου 1938, ο Ιταλός φυσικός Ενρίκο Φέρμι είχε λάβει το βραβείο Νόμπελ στη Φυσική, σε αναγνώριση του πρωτοποριακού έργου του σε αυτό το κρίσιμο νέο επιστημονικό πεδίο – δίνοντας το έναυσμα για ακόμα περισσότερες ερευνητικές δραστηριότητες στην πυρηνική φυσική και τη χημεία. Μόνο μία εβδομάδα αργότερα, στις 17 Δεκεμβρίου 1938, ο Γερμανός χημικός Otto Hahn και ο συνεργάτης του Fritz Strassmann, πραγματοποιούσαν πειράματα στο Ινστιτούτο Kaiser Wilhelm στο Βερολίνο, στη Γερμανία. Την ημέρα εκείνη, ανακάλυψαν ότι ο βομβαρδισμός των ατόμων του ουρανίου με μικρά σωματίδια (νετρόνια), είχε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση των μεγάλων ατόμων ουρανίου σε δύο μικρότερα άτομα – απελευθερώνοντας ένα τεράστιο ποσό ενέργειας. Η πυρηνική σχάση είχε ανακαλυφθεί. Η τρίτη επιστήμονας, που είχε κρίσιμη εμπλοκή σε αυτή την έρευνα για πολλά χρόνια, η φυσικός Lise Meitner, δεν θα μπορούσε να είναι παρούσα εκείνη την ημέρα. Έξι μήνες νωρίτερα, είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη Γερμανία και να μεταναστεύσει στη Στοκχόλμη, λόγω της εβραϊκής καταγωγής της και των ναζιστικών νόμων για «αγνότητα αίματος». Οι Hahn και Strassmann υπέβαλαν την πρωτοποριακή ανακάλυψη τους στις 22 Δεκεμβρίου 1938, στο κύριο γερμανικό επιστημονικό περιοδικό «Naturwissenschaften [Φυσικές Επιστήμες], όπου αμέσως δημοσιεύθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1939. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του Ιανουαρίου 1939, η επιστημονική κοινότητα στη Γερμανία, την Ευρώπη και πιο μακριά, έμαθε ότι ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος. Η ανακάλυψη της πυρηνικής σχάσης, η απελευθέρωση της πρωτοφανούς ποσότητας της πυρηνικής ενέργειας και η χρήση της για στρατιωτικούς σκοπούς, θα αναδιαμόρφωναν το γεωπολιτικό πρόσωπο της γης: Οι χώρες που θα είχαν υπό τον έλεγχο τους τη πυρηνική σχάση, θα μπορούσαν να ελέγχουν τον κόσμο.

92



Οι Οκτώ Εβδομάδες που Άλλαξαν το Ρου της Ιστορίας

Πάνω: Otto Hahn, Lise Meitner στο εργαστήριο του Ινστιτούτο Kaiser-Wilhelm. Δεξιά: Η επιστημονική δημοσίευση που αναφέρεται στην πυρηνική σχάση, από τις 6 Ιανουαρίου 1939.

93



Η Αρχή της Πυρηνικής Εποχής Αναγνωρίστηκε σε Όλο τον Κόσμο Στις αρχές Ιανουαρίου 1939, ο επιστημονικός κόσμος είχε μάθει για την αυγή της πυρηνικής εποχής. Αλλά τι γίνεται με τους πολιτικούς, τους νομοθέτες, τα μέσα ενημέρωσης και το ευρύ κοινό; Μήπως συνειδητοποιούν τις δραματικές συνέπειες που θα έχει η διάσπαση του ατόμου του ουρανίου, πάνω στις παγκόσμιες υποθέσεις; Φαίνεται ότι το συνειδητοποιούσαν. Τίποτα δεν απεικονίζει αυτή την πραγματικότητα καλύτερα από το λεπτομερές άρθρο, με αυτήν την ανακάλυψη, που δημοσιεύθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1939, στους «New York Times.» Μέχρι εκείνη την ημέρα, ούτε καν 4 εβδομάδες μετά την πρώτη δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό, τα πειραματικά αποτελέσματα της ομάδας Hahn είχαν ήδη επιβεβαιωθεί από το Πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη και άλλα ερευνητικά ιδρύματα. Οι «New York Times» – μια εφημερίδα που γενικά δεν είναι γνωστή για υπερβολές – περιγράφουν τα ευρήματα ως ανακαλύψεις που «Δημιουργούν Εποχή» Το δημοσίευμα δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη δυνητική στρατιωτική σημασία αυτής της ανακάλυψης: «Η διάσπαση του ατόμου του ουρανίου σε δύο μέρη, το καθένα αποτελούμενο από μια γιγαντιαία «ατομική οβίδα» με την τεράστια ενέργεια των 100.000.000 ηλεκτρόνιο-βολτ, [είναι] το μεγαλύτερο ποσό ατομικής ενέργειας που απελευθερώθηκε μέχρι σήμερα από τον άνθρωπο πάνω στη γη». Η λεπτομερής περιγραφή της δημιουργίας των δύο «ατομικών οβίδων» νετρονίων από κάθε διασπώμενο άτομο ουρανίου, συνεπαγόταν αμέσως την αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης, ακόμη και για το ευρύ αναγνωστικό κοινό των New York Times. Το άρθρο περιγράφει σωστά ότι κρίσιμα βήματα αυτής της έρευνας είχαν διεξαχθεί από τον Otto Hahn και την Lise Meitner στο Ινστιτούτο Kaiser Wilhelm του Βερολίνου. Αυτό που, ωστόσο δεν ανέφερε, αυτό το άρθρο, ήταν το γεγονός ότι η έρευνα σε αυτό το ιδιωτικό ινστιτούτο, ήταν, σε μεγάλο βαθμό, χρηματοδοτούμενη από το καρτέλ IG Farben, την ίδια εταιρική σύμπραξη, που είχε χρηματοδοτήσει την άνοδο των Ναζί στην εξουσία και που ενεργά προετοίμαζε τη συμμαχία Ναζί / IG Farben για τη στρατιωτική κατάκτηση του κόσμου. Όμως, το καρτέλ IG Farben, δεν είχε επενδύσει μόνο στην ανάπτυξη των εξοπλιστικών τεχνολογιών καίριας σημασίας, στην προσπάθειά του να ελέγξει τον κόσμο.

94



The New York Times

31 Ιανουαρίου 1939

Αποσπάσματα από το άρθρο που δημοσιεύθηκε στους New York Times, στις 31 Ιανουαρίου 1939

95



Οι Στρατηγικές, Στρατιωτικές και Πολιτικές Προετοιμασίες του Καρτέλ για Παγκόσμιο Έλεγχο Το 1918, το καρτέλ είχε χάσει την πρώτη προσπάθεια του για παγκόσμια κυριαρχία – 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος – και η στρατιωτική μαριονέτα του, ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Δεν παραιτήθηκαν όμως, οι εταιρικοί υποστηρικτές του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή, η Bayer, η BASF και η Hoechst, των οποίων τα εμπορεύματα – εκρηκτικές ύλες και δηλητηριώδη αέρια – είχαν προωθήσει αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο. Αυτά τα συμφέροντα των εταιρειών, που μετά το 1925 λειτουργούν κάτω από το όνομα του καρτέλ «IG Farben», ενώνουν τις δυνάμεις τους για την επόμενη προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου. Το καρτέλ μετέτρεψε ένα ιδιωτικό ακαδημαϊκό ίδρυμα – το οποίο, φυσικά(!), πήρε το όνομα του παραιτηθέντος Kaiser Wilhelm – σε ένα χώρο κατάρτισης για στελέχη της, για τις μελλοντικές προσπάθειες κατάκτησης του κόσμου. Η IG Farben όχι μόνο χρηματοδοτούσε τις έρευνες του Otto Hahn στο τμήμα Χημείας του Ινστιτούτου Kaiser Wilhelm(KWI), αλλά χρηματοδοτούσε και τη συγκρότηση μιας ελίτ από νομικούς τεχνοκράτες στο KWI, στο τμήμα του Διεθνούς και Συγκριτικού Δικαίου. Πίσω από αυτή την κωδική ονομασία, η σύμπραξη χρηματοδότησε τη στρατηγική ανάπτυξη του νομικού πλαισίου, το οποίο απαιτείται για τον έλεγχο και την κυριαρχία ενός υποταγμένου κόσμου. Ένας από τους τεχνοκράτες, που έτυχε ειδικής εκπαίδευσης εκεί, μεταξύ 1927 και 1929, ήταν ο Walter Hallstein.

Πάνω: Ινστιτούτο Kaiser Wilhelm, τμήμα Χημείας, στο Βερολίνο, όπου ανακαλύφθηκε η πυρηνική σχάση. Δεξιά: Ο διευθυντής της IG Farben Carl Bosch, ο οποίος έγινε πρόεδρος του Ομίλου Kaiser Wilhelm το 1937. Η IG Farben χρηματοδότησε το Ινστιτούτο Kaiser Wilhelm για τη Χημεία και το Διεθνές Δίκαιο – στο πλαίσιο της προετοιμασίας του Καρτέλ για την επόμενη προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου.

96



Εκπαιδεύοντας τους Εκλεκτούς για την Επόμενη Κατάκτηση του Κόσμου Γερμανικό Χημικό Καρτέλ BaYer / BasF / HOeCHst

Χτισμένο πάνω στην κατοχή του μεγαλύτερου αριθμού διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, από κάθε άλλο επιχειρηματικό όμιλο στον κόσμο, το γερμανικό καρτέλ σχεδιάζει να κατακτήσει την παγκόσμια αγορά των πετροχημικών, των χημικών ουσιών και των φαρμακευτικών προϊόντων.

1914 - 1918 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος Ο Γερμανός Αυτοκράτορας «Kaiser Wilhelm» και ο Γερμανικός στρατός «αναλαμβάνουν την αποστολή» να πραγματοποιήσουν αυτά τα σχέδια για την κατάκτηση του κόσμου. Η BAYER και η BASF παράγουν τα εκρηκτικά και τα χημικά όπλα. Οι σχεδιασμοί απέτυχαν. Ο Kaiser πρέπει να παραιτηθεί – το Καρτέλ όμως συνεχίζει…

Ινστιτούτο Kaiser Wilhelm (KWi)

Οι BAYER, BASF, και Hoechst – που μετά το 1925 λειτουργούν ως καρτέλ IG Farben – χρηματοδοτούν αυτό το ινστιτούτο, που λειτουργεί επομένως, ως τόπος εκπαίδευσης για τα ακαδημαϊκά στελέχη τους, προκειμένου να είναι έτοιμοι για τις επόμενες δύο απόπειρες κατάκτησης του κόσμου.

KWi Τμήμα Χημείας Otto Hahn

KWi Τμήμα Διεθνούς Δικαίου Walter Hallstein

Τεχνολογία Πυρηνικών Όπλων για Κατάκτηση του Κόσμου

97

Παγκόσμιο Ράιχ Κυριαρχία του Καρτέλ επί της Ευρώπης και του κόσμου με: • Υπερεθνική Κυβέρνηση • Κεντρικά Γραφεία του Καρτέλ • Εταιρική Δικτατορία • Πυρηνική Απειλή



«Κατακτητική Ομιλία του Hallstein: Η Μελλοντική Ευρώπη κάτω από τον έλεγχο Ναζί / iG Farben Στις 23 Ιανουαρίου, 1939, ο Hallstein, τότε Κοσμήτορας της Σχολής Νομικών και Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ, στη Γερμανία, έδωσε μια προπαγανδιστική ομιλία, σχετικά με τη νομική αναδιάρθρωση της Ευρώπης. Η παρουσίασή του, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί καλύτερα ως «Κατακτητική Ομιλία», ήταν μέρος της πολεμικής κινητοποίησης του ναζιστικού καθεστώτος και του επιχειρηματικού τους εταίρου, του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, IG Farben. Η χρονική στιγμή αυτής της ομιλίας ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Μόνο δέκα μήνες πριν, στις 12 Μαρτίου 1938, οι Ναζί είχαν προσαρτήσει την Αυστρία. Στις 10 Οκτωβρίου 1938, – μόνο 3 μήνες πριν την ομιλία Hallstein – οι Ναζί είχαν προσαρτήσει και τμήματα Τσεχικού εδάφους στη Σουδητία (Βοημία, Μοραβία), με την απειλή πολέμου, εάν οι εδαφικές αξιώσεις τους δεν ικανοποιούνταν. Σε ένα διεθνές συνέδριο στο Μόναχο, στις 29-30 Σεπτεμβρίου του 1938, ο Χίτλερ είχε διαβεβαιώσει τον κόσμο, ότι με την προσάρτηση της Σουδητίας, οι εδαφικές διεκδικήσεις του θα ολοκληρώνονταν. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Το πιο σημαντικό: η αυγή της πυρηνικής εποχής και η πεποίθησή τους για την κατοχή του μονοπωλίου αυτής της τεχνολογίας, ενθάρρυνε τους Ναζί να επιταχύνουν τα σχέδιά τους για την κατάκτηση του κόσμου. Η «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein, δεν αφήνει αμφιβολία ότι αφ’ ενός μεν γνώριζε, αφ’ ετέρου δε υποστήριξε πλήρως, την υποταγή της Ευρώπης – και αργότερα ολόκληρου του κόσμου – υπό τον πλήρη οικονομικό, πολιτικό και δικαστικό έλεγχο του συνασπισμού των Ναζί / IG Farben. Στην ομιλία του, ο ίδιος περιγράφει ειδικά την προγραμματισμένη κατάκτηση της Ευρώπης από τη Βέρμαχτ και την υποταγή της Ευρώπης, ως ένα «οικονομικό γεγονός με λαμπρές και αφάνταστες επιπτώσεις». Αυτή η ομιλία, βέβαια, αντανακλά το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι ναζί, τον Ιανουάριο του 1939 – μόλις επτά μήνες πριν από την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ενώ ο Hallstein και οι άλλοι Ναζί προπαγανδιστές έπρεπε να προετοιμάσουν – και να κινητοποιήσουν – τη γερμανική ελίτ για ένα μεγάλης κλίμακας παγκόσμιο πόλεμο, δεν θα μπορούσαν ακόμη ανοιχτά να μιλούν στο κοινό για τα πολεμικά τους σχέδια.

98



Ο χώρος όπου έγινε η προπαγανδιστική ομιλία του Hallstein, «Mahn και Ohlerichs Celler», στο Ροστόκ, Doberaner str. 21, είναι ακόμα και σήμερα ένα διατηρητέο κτίριο.

Φανταστείτε, ότι είστε μέρος αυτού του αλλόκοτου σκηνικού, πάνω από 70 χρόνια πριν. Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, τον Ιανουάριο του 1939, οι χαμηλές θερμοκρασίες έχουν καταλάβει τη γερμανική πόλη Ροστόκ, στην άκρη της Βαλτικής Θάλασσας. Το χιόνι και ο πάγος καλύπτουν τους δρόμους και το σκοτάδι σκέπασε τα πάντα. Ξαφνικά κάτι σπάει τη σιωπή. Οι κύριοι δρόμοι στο κέντρο της πόλης Rostock φαίνεται να κινούνται, τα λιθόστρωτα αντηχούν καρφωμένα από τις μπότες των στρατιωτών, καφέ πουκάμισα εμφανίζονται και ναζιστές κρατικοί αξιωματούχοι. Αναμειγνύονται άψογα με τους τοπικούς πολιτικούς, τους καθηγητές πανεπιστημίου και τους φοιτητές. Όλοι τους είναι ντυμένοι με επίσημη ενδυμασία, που σηματοδοτεί τη σημασία του γεγονότος. Η ελίτ των Ναζί οδεύει σε μια από τις πιο μεγάλες αίθουσες συνεδρίων στην πόλη: «Mahn & Ohlerichs Keller», την αίθουσα εκδηλώσεων της τοπικής ζυθοποιίας. Ο κύριος ομιλητής για σήμερα το βράδυ είναι ένας 38χρονος, καθηγητής νομικής από το Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ: ο Walter Hallstein. Η ομιλία του, την οποία πρόκειται να διαβάσετε στις επόμενες σελίδες, θα αλλάξει την προοπτική σας για την «Ε.Ε των Βρυξελλών» για πάντα.

99



Φωτοτυπία της πρωτότυπης αναφοράς σε εφημερίδα, για την παρουσίαση του Hallstein με τίτλο «Η Μεγαλύτερη Γερμανία ως Νομικό Πρόσωπο». Αυτό το ρεπορτάζ, από αυτόπτη μάρτυρα, σε σχέση με την προπαγανδιστική ναζιστική εκδήλωση, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Lower German Observer» [«Niederdeutscher Beobachter '] την επόμενη μέρα, 24 Ιανουαρίου 1939.

Το γεγονός ότι η διάλεξη του Hallstein, δεν ήταν απλώς μια πανεπιστημιακή συγκέντρωση, αλλά μια επίσημη εκδήλωση του Ναζιστικού Κράτους, αποδεικνύεται από την παρουσία του Ναζί Κρατικού Υπουργού, Δρος Scharf, που ήταν αντιπρόσωπος του Χίτλερ στην κυβέρνηση του κρατιδίου Mecklenburg, πρωτεύουσα του οποίου ήταν το Ρόστοκ – καθώς από την παρουσία όλης της ελίτ της Ναζιστικής Πολιτείας σε αυτήν την περιοχή. Το πιο πάνω άρθρο της επίσημης ναζιστικής εφημερίδας «Low German Observer», που δημοσιεύτηκε την άλλη μέρα, 24 Ιανουαρίου 1939, τεκμηριώνει την ομιλία του Hallstein και την επίσημη κρατική εκδήλωση που την περιέβαλλε. Η μετάφραση του άρθρου αυτής της εφημερίδας καταγράφεται στην απέναντι σελίδα. Έχουν προστεθεί επεξηγήσεις σε άγκιστρα παρένθεσης και σε μερικά σημεία έχει δοθεί έμφαση.

100



Η Μεγάλη Γερμανία ως Νομική Οντότητα Βραδινή διάλεξη στο Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ Μίλησε ο καθηγητής Hallstein Ρόστοκ, 24 Ιανουαρίου Μια βραδινή διάλεξη πραγματοποιήθηκε χθες στο ‘Mahn & Ohlerichs Keller.’ Ο Καθ. Δρ Ruickholdt, πρύτανης του πανεπιστημίου, είχε εκδώσει την πρόσκληση. Στην εναρκτήρια ομιλία του, καλωσόρισε τον Υπουργό του [ναζιστικού] κράτους Δρ Scharf, τους εκπροσώπους του [ναζιστικού] κόμματος και των οργανώσεών του, τη Βέρμαχτ [ναζιστικές Ένοπλες Δυνάμεις], το ‘Reichsarbeitsdienst’ [Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ, τα ναζιστικά Συνδικάτα], την πόλη [του Rostock], καθώς και τους εκπροσώπους του επιχειρηματικού τομέα και του φοιτητικού σώματος. Ο Ruickholdt εξέφρασε την ελπίδα του πανεπιστημίου, ότι η εκδήλωση μπορεί να συμβάλει στην εμπιστοσύνη του κοινού και την κατανόηση του προς το πανεπιστήμιο, καθ’ ότι, ακόμα κι αν είναι ένα παλιό ίδρυμα, που έχει πίσω του μια μακρά ιστορία και παράδοση, δεν είναι μακριά από την καθημερινή ζωή. Η μεγάλη εκτίμηση του Φύρερ [του Χίτλερ] προς τα γερμανικά πανεπιστήμια, ως υποστηρικτές μιας πολύτιμης παράδοσης, θα μπορούσε να εκτιμηθεί από το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της ‘Kulturtagung’ [συνέδριο πολιτισμού], οι διευθυντές παρακολούθησαν τη Μεγάλη Συνάθροιση του Ναζιστικού Κόμματος στη Νυρεμβέργη [‘Reichsparteitag’] το 1938, φορώντας τις ιστορικές τους τηβέννους, είπε ο Ruickholdt.

Ο ομιλητής της βραδιάς ήταν ο Δρ Hallstein, καθηγητής της Νομικής, ο οποίος έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία στις ευρωπαϊκές νομικές πολιτικές, με τη συγκριτική έρευνα του. Ανέπτυξε το θέμα του νομικού δεσμού που δόθηκε στην «Ostmark» και τη Σουδητία [δηλ. στην προσαρτημένη από τους Ναζί Αυστρία και στο μεγαλύτερο τμήμα της τότε Τσεχοσλοβακίας]. Οι βαθυστόχαστες δηλώσεις του καθηγητή Hallstein έγιναν δεκτές με μεγάλες επευφημίες. Με μια κοινωνική ανεπίσημη συνάθροιση ολοκληρώθηκε η βραδιά. Εκτός από τον Υπουργό Επικρατείας, στα τιμώμενα πρόσωπα περιλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων: ο Δήμαρχος Volgmann, ο [ναζί], φρούραρχος συνταγματάρχης Lieb, ο ‘Generalarbeitsführer’ [τρίτη υψηλότερη κατάταξη στη ναζιστική Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ] Schroeder, ένας εκπρόσωπος του ‘Kreisleiter’ [επικεφαλής της ναζιστικής περιφέρειας], ο ‘Kreisorganisationsleiter’ [επικεφαλής της ναζιστικής περιφερειακής οργάνωσης] Degner, ο «SA-Oberführer» [Ταξίαρχος των Καφέ Πουκάμισων] Behnert, ο Διευθύνων [ναζί] αξιωματούχος Δρ Sommer, ο [ναζί] υπουργικός Διευθυντής Δρ. Bergholter, o [ναζιστική Βέρμαχτ] Αντισυνταγματάρχης von Bleffingh, Warnemuende [περιοχή του Ρόστοκ].

101



Ο Hallstein και η ναζιστική «Νέα Ομιλία» Σε όλο αυτό το κεφάλαιο, ο όρος «συνασπισμός Ναζί / Καρτέλ», θα χρησιμοποιείται για να περιγράψει το τρομακτικό «γάμο» που έλαβε χώρα, μεταξύ του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων IG Farben και των Ναζί μπράβων τους, οι οποίοι, από κοινού, είχαν στόχο την κατάκτηση και τον έλεγχο του κόσμου. Ο όρος «Συνασπισμός» ακόμα και ο όρος «γάμος», είχε χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, προκειμένου να χαρακτηρίσει τη σχέση μεταξύ του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων και των Ναζί, κατά την προετοιμασία και έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η «Κατακτητική Ομιλία» του Walter Hallstein, που δόθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1939, ήταν μέρος της συνολικής εκστρατείας κινητοποίησης των Ναζί / Καρτέλ, εν όψει του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Για να αποκρύψει τα επιθετικά πολεμικά του σχέδια – και προκειμένου να διατηρηθεί το στοιχείο της έκπληξης – ο συνασπισμός Ναζί / Καρτέλ τελειοποίησε τη στρατηγική της εξαπάτησης. Ο Walter Hallstein ήταν ένας από τους «Δασκάλους της εξαπάτησης» (Masters of Deception) στην προπαγανδιστική εκστρατεία των Ναζί / Καρτέλ, που οδήγησε στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα, που δόθηκε στη δημοσιότητα, η ομιλία του Hallstein θα γίνει ένα κλασικό παράδειγμα, του πώς, οι προπαγανδιστές των Ναζί / Καρτέλ, εξαπάτησαν ολόκληρο τον κόσμο σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις. Η «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein θα μελετηθεί από γενιές σπουδαστών της ιστορίας, της πολιτικής, του δικαίου και άλλων κλάδων. Η δημοσίευση από εμάς αυτής της διάλεξης, δεν χρησιμεύει μόνο στο να εκθέσει τα συμφέροντα που εξυπηρετούσε ο Hallstein, ως ο αρχιτέκτονας της «Ε.Ε των Βρυξελλών», αλλά θα εξυπηρετήσει επίσης τις μελλοντικές γενεές, ως προειδοποίηση, προκειμένου να παραμένουν σε επαγρύπνηση, όσον αφορά τις ενέργειες των δικών τους πολιτικών εκπροσώπων – και να μην πέφτουν θύματα των ανειλικρινών τους λόγων. Στο πλαίσιο της καμουφλαρισμένης κινητοποίησής τους για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Hallstein και οι άλλοι προπαγανδιστές του Συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ, επαναπροσδιόρισαν συστηματικά την έννοια ορισμένων λέξεων.

102



«Σκούρο Κοστούμι ή [Ναζιστική] Στολή» Ακόμη και αρκετές εβδομάδες πριν από τη διάλεξη του Hallstein, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ρόστοκ δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι η «η διάλεξη του Hallstein» ήταν μια επίσημη εκδήλωση, η οποία διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο, για το ναζιστικό κράτος.

Εγκύκλιος Νο. 1/39 Προσκαλώ τους Κυρίους Συναδέλφους (Herren Kollegen) [όλους τους Καθηγητές και το βοηθητικό διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου] στο Mahn & Ohlerichs Cellar, Doberaner Str. 21, τη Δευτέρα, 23 Ιανουαρίου 1939, στις 8.30 μμ, για τη διάλεξη του «Συναδέλφου Κυρίου Hallstein», με θέμα: «Η Νομική Οντότητα της Μεγάλης Γερμανίας» με την παράκληση να παραμείνετε στη «βραδιά μπύρας» που θα ακολουθήσει. Περιμένω τη συμμετοχή όλων των συναδέλφων εκείνο το βράδυ, και θα ήμουν ευγνώμων ένα μπορούσατε να προσέλθετε το αργότερο μέχρι τις 8.15 μμ, για να υποδεχθείτε τους προσκεκλημένους [την ελίτ των Ναζί]. Rostock, 10 Ιανουαρίου 1939. Ο Πρύτανης - Ruickoldt Σκούρο κοστούμι ή στολή (απαραίτητα) Απάντηση – ακόμα και σε περίπτωση μη προσέλευσης – απαραίτητη, στο συνημμένο φύλλο, πριν από τις 14/1/1939

103



Τα πιο κάτω είναι μερικά παραδείγματα της προπαγανδιστικής ορολογίας των Ναζί / Καρτέλ, που χρησιμοποίησε ο Hallstein – ένας «Δάσκαλος της Εξαπάτησης» – στη διάρκεια της «κατακτητικής ομιλίας» του. •

«Μεγαλύτερη Γερμανία» [«Großdeutschland», η κωδική λέξη για την «Ευρώπη υπό τον έλεγχο του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ»]. Ακόμη και με τον τίτλο της ομιλίας του – «Η Νομική Οντότητα της Μεγαλύτερης Γερμανίας» – ο Hallstein δημιουργεί την απατηλή εντύπωση ότι απλώς περιγράφει νομικές αλλαγές στο εσωτερικό της γερμανικής επικράτειας. Ο όρος «Μεγαλύτερη Γερμανία», ήταν για τους Ναζί/Καρτέλ η κωδική λέξη για την «ολότητα της Ευρώπης – και αργότερα τον υπόλοιπο κόσμο – υπό τον έλεγχό τους».

•

«Ostmark» [«Ανατολικό έδαφος», η κωδική λέξη των Ναζί/Καρτέλ για την «κατεχόμενη Αυστρία»]. Για την προσαρτημένη Αυστρία, ο Hallstein χρησιμοποιεί την προπαγανδιστική ορολογία των Ναζί/Καρτέλ, ‘Οstmark’, για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η κατοχή του Αυστριακού Έθνους από τους Ναζί, δεν ήταν παρά η φυσική προέκταση του γερμανικού Ράιχ προς την Ανατολή.

•

«Anschluss». [Για την «Υποταγή μιας χώρας, με οποιοδήποτε μέσο», η κωδική λέξη των Ναζί/Καρτέλ ήταν ο όρος «σύνδεση»]. Για την προσάρτηση της Αυστρίας και της Τσεχικής περιοχής της Σουδητίας (Βοημίας και Μοραβίας), ο Συνασπισμός Ναζί/Καρτέλ, είχε εφεύρει τον όρο «Anschluss» [«σύνδεση»] υπονοώντας προφανώς ότι η προσάρτηση των εδαφών αυτών, ήταν απλά μια διοικητική «σύνδεση». Ο Hallstein χρησιμοποιεί, κατ’ επανάληψιν, αυτήν την ορολογία των Ναζί/Καρτέλ, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, συσκοτίζοντας σκόπιμα τα σχέδια του συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, για να κατακτήσει στρατιωτικά και να προσαρτήσει όλη την Ευρώπη και αργότερα τον υπόλοιπο κόσμο.

•

«Rechtswahrer» [«Προστάτες του Νόμου», η κωδική λέξη των Ναζί / Καρτέλ για τους «νομικούς ναζιστές των ταγμάτων θανάτου» που είχαν δεσμευτεί για την κατασκευή ενός ολοκληρωτικού κόσμου υπό τον έλεγχό τους]. Το 1936 – τρία χρόνια μετά την κατάληψη της εξουσίας στη Γερμανία – ήταν το έτος των Φυλετικών Νόμων της Νυρεμβέργης, και το έτος κατά το οποίο ο Hallstein έγινε κοσμήτορας της Σχολής Νομικών και Οικονομικών, στο Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ

104



Σε επίσημη επιστολή του προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου, ο Hallstein περιγράφει τον εαυτό του, ως εμπειρογνώμονα στην «ευρωπαϊκή έννομη τάξη» και ιδιαίτερα εξοικειωμένο με τους «Στόχους του Τρίτου Ράιχ»:

Καθηγητής Δρ Νομικής Walter Hallstein Παραθαλάσσια Πόλη του Ρόστοκ, 23 Ιανουαρίου 1939, οδός Stephan, 15

Αγαπητέ Πρύτανη [«Μεγαλοπρεπή» ήταν ο τύπος της προσφώνησης εκείνη την εποχή]

[Ο Hallstein μιλά για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο, σαν μεσαιωνικός βασιλιάς :]... Απόψε ένας μελετητής θα λάβει τον λόγο σχετικά με το θέμα της «Νομικής Οντότητας της Μεγαλύτερης Γερμανίας» του οποίου η επιστημονική εργασία, από τη μία πλευρά, είχε επίκεντρο την συγκριτική έρευνα των Ευρωπαϊκών νομικών συστημάτων. Από την άλλη πλευρά είναι, μέσα από την εντατική του συμμετοχή στην «Ακαδημία του Γερμανικού Νόμου» [το ναζιστικό ίδρυμα για την εξασφάλιση της δικτατορικής ναζιστικής κυριαρχίας επί της κατακτημένης Ευρώπης, με τη βοήθεια βαρβαρικών νόμων και διαταγμάτων] ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τους νομικό-πολιτικούς στόχους του [ναζιστικού] Τρίτου Ράιχ. Έτσι, [ο Hallstein μιλά ακόμα για τον εαυτό του!] φαίνεται να καλείται να προβεί σε δήλωση από τη θέση της νομικής επιστήμης [δηλ. του πλαισίου των ναζιστικών δικτατορικών νόμων] σχετικά με τη σύνδεση των νέων γερμανικών εδαφών με την «Παλαιά Γερμανία» [Altreich «παλαιά Γερμανία», δηλαδή η τότε υπάρχουσα Γερμανία] Χαίρε Χίτλερ! Ειλικρινά αφοσιωμένος στη Μεγαλοπρέπειά σας

105



Το 1936 ήταν επίσης η χρονιά, που ο συνασπισμός Ναζί / Καρτέλ, άρχισε το «Τετραετές Σχέδιο» του, για την προετοιμασία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και την στρατιωτική κατάκτηση του κόσμου. Οι γερμανοί δικηγόροι ήταν μέρος αυτής της προετοιμασίας. Η «Ένωση των Ναζιστών Γερμανών Δικηγόρων» [‘Bund Nationalsozialistischer Deutscher Juristen (BNSDJ)’], αναδιοργανώθηκε στη ναζιστική «Rechtswahrer Bund (NSRB)» – την επίσημη ναζιστική οργάνωση των «Προστατών του Νόμου». Η απόφαση για την οργάνωση μεγάλων τμημάτων του δικηγορικού επαγγέλματος στη ναζιστική Γερμανία, υπό τον προπαγανδιστικό τίτλο «Προστάτες του Νόμου», αντανακλά τη σημασία που απέδιδε ο συνασπισμός Ναζί / IG Farben, σε αυτό το επάγγελμα. Αυτά τα «νομικά τάγματα θανάτου», ήταν απαραίτητα για την παγίωση της δικτατορίας στη Γερμανία – και αργότερα για την επέκταση αυτής της δικτατορίας, στην υπόλοιπη Ευρώπη. Χαρακτηρίζοντας ολόκληρο το δικηγορικό επάγγελμα ως «Προστάτες του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου», οι Ναζί δημιούργησαν ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα της παραπλανητικής προπαγάνδας τους. Αυτοί φυσικά οι «Προστάτες του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου» δεν «προστάτευαν» τους δημοκρατικούς νόμους. Αντίθετα, είχαν δεσμευτεί να τους καταστρέψουν συστηματικά. Αυτοί οι «Προστάτες του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου» ήταν οι φανατικοί αρχιτέκτονες ενός κόσμου υπό τον έλεγχο του συνασπισμού Ναζί / IG Farben. Οι μόνοι νόμοι τους οποίους είχαν ορκιστεί να «προστατεύουν» ήταν οι δικτατορικοί νόμοι, που επιβεβαίωναν την κυριαρχία του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ σε όλο τον κόσμο σε ένα «Χιλιετές Ράιχ». Ο Walter Hallstein ήταν μέλος αυτής της διαβόητης οργάνωσης των «Προστατών του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου». Τα παραδείγματα αυτά είναι μόνο λίγα από το μακρύ κατάλογο των παραπλανητικών όρων που χρησιμοποιούσε ο Hallstein και άλλοι Ναζί / Καρτέλ προπαγανδιστές, στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν τον έλεγχο πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο.

106



Φωτοτυπία από τη χειρόγραφη Ναζιστική προπαγανδιστική ομιλία του Hallstein, που δόθηκε στο Ρόστοκ, στις 23 Ιανουαρίου του 1939. Μπορείτε να δείτε ολόκληρο το χειρόγραφο στην ιστοσελίδα μας.

Περισσότερες πληροφορίες: GB2HS241

107



Αυτή η τεχνική προπαγάνδας των Ναζί / Καρτέλ, της αντιστροφής των γεγονότων και της χρήσης παραπλανητικής γλώσσας, για σκοπούς προπαγάνδας – που εξηγείται τέλεια από το Hallstein στην «Κατακτητική Ομιλία» του – θα περιγραφόταν 15 χρόνια αργότερα ως «Νέα Ομιλία» από τον George Orwell στο μυθιστόρημά του, «1984». Η ακόλουθη μετάφραση της «Κατακτητικής Ομιλίας» του Hallstein βασίζεται στο πρωτότυπο χειρόγραφο του. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη φανατική φύση της ομιλίας του Hallstein, μερικοί από τους αναγνώστες αυτού του βιβλίου μπορεί, χωρίς αμφιβολία, να αμφισβητήσουν την αυθεντικότητα αυτού του κειμένου. Για το σκοπό αυτό, για να μην υπάρχουν περιθώρια αμφιβολιών, έχουμε δημοσιεύσει στο διαδίκτυο, ολόκληρη την «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein (στην αρχική γερμανική γλώσσα). Επιπλέον, ήμασταν επίσης σε θέση να αποκτήσουμε ένα χειρόγραφο αντίγραφο της ομιλίας του Hallstein. Ένα δείγμα από αυτό καταγράφεται στην προηγούμενη σελίδα. Επεξηγήσεις της προπαγανδιστικής ορολογίας των Ναζί / Καρτέλ, που χρησιμοποιείται από τον Hallstein σε όλη την εξτρεμιστική του ομιλία, δίνονται σε αγκύλες μέσα στο κείμενο ή ως υποσημειώσεις. Μερικές ακολουθίες στο κείμενο του Hallstein, οι οποίες εξυπηρετούν μόνο στο να συγκαλύψουν την, κατά τα άλλα, επιθετική φύση της ομιλίας του, δεν έχουν συμπεριληφθεί σε αυτό το βιβλίο. Μπορούν, ωστόσο, να μελετηθούν ηλεκτρονικά (online) στο αρχικό γερμανικό χειρόγραφο. Για να υπογραμμίσουμε τη σημασία, που έχει για την Ευρώπη του σήμερα, η, ενταγμένη στα σχέδια των Ναζί / Καρτέλ, «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein (1939), έχουμε εισάξει στο κείμενο κόκκινα πλαίσια. Αυτά τα κόκκινα πλαίσια καταγράφουν εκείνα τα βασικά σημεία της ομιλίας, που έγιναν στη συνέχεια επίσημα τμήματα της «Ε.Ε των Βρυξελλών» με την υπογραφή του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισαβόνας», το 2009 – ακριβώς 70 χρόνια μετά που ο Hallstein, μιλώντας λίγο πριν από την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, έδωσε αυτήν τη διάλεξη. Η «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein, είναι ένα τέλειο παράδειγμα για το πώς το Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, εναλλάσσει τους πολιτικούς του φορείς, αλλά – για δεκαετίες – συνεχίζει να επιδιώκει τους μακροπρόθεσμους οικονομικούς και πολιτικούς του στόχους.

108



Με τους Ναζί να έχουν χαθεί και το Hallstein πεθαμένο, το ίδιο Καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, που ήταν υπεύθυνο για δύο παγκόσμιους πολέμους, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, έχει διορίσει τους νέους πολιτικούς του φορείς, για τον 21ο αιώνα. Αυτές οι πολιτικές μαριονέτες – κατά κύριο λόγο από τις «εξαγωγικές αυτοκρατορίες» του καρτέλ, Γερμανία και Γαλλία – είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν τους ανθρώπους του πλανήτη μας, για την επιτυχία της τρίτης προσπάθειας του Καρτέλ για κατάκτηση του κόσμου. Τα περισσότερα από αυτά τα έγγραφα θα μπορούσαν να έχουν ληφθεί από όσους ενδιαφέρονται να μάθουν την αλήθεια, για την προέλευση της «Ε.Ε των Βρυξελλών» και για τους ρόλους των αυτόκλητων «ιδρυτών». Το γεγονός ότι η «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein ήταν άγνωστη μέχρι τη δημοσίευση αυτού του βιβλίου, είναι απλώς αδικαιολόγητο. Αυτή η κρίσιμη παράλειψη υποδηλώνει, σε σένα τον αναγνώστη, είτε ότι οι πολιτικοί σου ηγέτες απέτυχαν να ενημερωθούν, σχετικά με το Hallstein και τις σκοτεινές Ναζιστικές / iG Farben ρίζες της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – ή, αν ήξεραν, δεν τόλμησαν να σε ενημερώσουν για αυτά τα γεγονότα. Μετά τη δημοσίευση αυτού του βιβλίου, οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης δεν μπορούν πλέον να κρύβονται πίσω από τη δικαιολογία ότι «δεν ήξεραν». Τώρα εναπόκειται σε σένα, τον αναγνώστη, να αντιμετωπίσεις τους πολιτικούς εκπροσώπους σου – μεγάλους και μικρούς – παραθέτοντας τα ιστορικά γεγονότα. Πρέπει να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος, να αποτρέψουμε την επανάληψη της ιστορίας και να βοηθήσουμε στην οικοδόμηση μιας νέας, δημοκρατικής Ευρώπης.

109



«Η Νομική Οντότητα της Ευρύτερης Γερμανίας»* Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από την «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein «Ο Προστάτης του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου1, έχει τρεις στόχους: πρέπει να γνωρίζει το Νόμο, να τον εφαρμόζει και να τον αναπτύξει περαιτέρω. Το πιο σημαντικό μεταξύ αυτών των καθηκόντων, είναι το τρίτο, γιατί, ό, τι κάνουμε υπόκειται στο Νόμο της [Ολοκληρωτικής] Ανάπτυξης.2

1939

«Δεν πρέπει μόνο να δώσουμε προσοχή στην υπάρχουσα νομοθεσία, αλλά πρέπει να στοχεύσουμε στη Νομοθέτηση καινούργιων Νόμων για το [ναζιστικό / Καρτέλ] Μέλλον. Το καθήκον μας, όσον αφορά τη Νομοθετική Πολιτική, είναι, όχι μόνο να διατηρήσουμε την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, αλλά και να δημιουργήσουμε μια καλύτερη [!]3.

«Θα πρέπει να εξηγήσω γιατί είναι ο Προστάτης του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου1 που έχει το ιδιαίτερο κάλεσμα να ασχοληθεί με αυτό το έργο. «Η Ηγεσία της [ναζιστικής / Ευρωπαϊκού Καρτέλ] Πολιτείας4 έχει την άνευ όρων και τελική εξουσία σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν την αρχιτεκτονική αυτής της Κοινότητας των Λαών».5 Σήμερα, η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Ε.Ε» έχει γίνει πλέον «Η ηγεσία της [Ευρωπαϊκής] Πολιτείας, με άνευ όρων και τελική εξουσία σε όλες τις αποφάσεις» *

«Μεγαλύτερη Γερμανία», όρος που χρησιμοποιήθηκε κατ 'αναλογία με τον όρο «Μεγάλη Βρετανία», η οποία είχε τότε τον έλεγχο μεγάλων τμημάτων του κόσμου, μέσα από την Κοινοπολιτεία εκείνης της εποχής. Ο συνασπισμός Ναζί / Καρτέλ χρησιμοποιούσε τους όρους «Μεγάλη Γερμανία» ή «Μεγαλύτερη Γερμανία» για να σηματοδοτήσει τις αξιώσεις του για παγκόσμια κυριαρχία. Ο όρος «Μεγαλύτερη Γερμανία» χρησιμοποιήθηκε ως Κωδική λέξη για την Ευρώπη και αργότερα για μεγάλα τμήματα του κόσμου, κάτω από τον έλεγχο των Ναζί / Καρτέλ.

1

«Rechtswahrer», δηλαδή Ναζιστική «Νέα Ομιλία», για τους φανατικούς δικηγόρους των Ναζί / Καρτέλ, που ήταν αποφασισμένοι να καταστρέψουν το δημοκρατικό νομικό σύστημα και να το αντικαταστήσουν με το πλαίσιο του ολοκληρωτικού νόμου, που αποτέλεσε τη βάση της δικτατορίας Ναζί / Καρτέλ.

2

«Gesetz des Werdens», η «Νέα Ομιλία» του Hallstein, για να περιγράψει την ανάγκη επέκτασης του ολοκληρωτικού νομικού συστήματος Ναζί / Καρτέλ, σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.

3

«Eine bessere Ordnung», με αυτήν την «καλύτερη τάξη» ο Hallstein περιγράφει τη νομική βάση, για το δικτατορικό έλεγχο του καθεστώτος Ναζί / Καρτέλ πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο.

110



1957

Το 1957 (πάνω), μόνο 18 χρόνια μετά την «Κατακτητική Ομιλία» του, ο Hallstein ενσωμάτωσε αυτήν την «Αρχή της Ηγεσίας» στις «Συνθήκες της Ρώμης», που αποτελούν τα ιδρυτικά έγγραφα της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» – γραφειοκράτες που διορίζονται για λογαριασμό του Καρτέλ – έγινε η νέα δικτατορική «Ηγεσία της [ευρωπαϊκού Καρτέλ] Πολιτείας, με την τελική και άνευ όρων εξουσία, σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν την αρχιτεκτονική αυτής της [Ευρωπαϊκής] Κοινότητας»! Το 2009 (κάτω), 27 Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες υπερψήφισαν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας», ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τα «Κατακτητικά Σχέδια» του Hallstein – 70 χρόνια μετά την ομιλία του, το 1939 – προωθώντας ταυτόχρονα την τρίτη προσπάθεια του καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης.

2009 4

«Führung des Staates», ναζιστική ορολογία για να επικαλεστεί την «Αρχή του Φύρερ», την πλήρη υποταγή κάτω από τους στόχους του Συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ.

5

«Volksgemeinschaft», ρατσιστική ναζιστική ορολογία για να περιγράψει τoυς «ανώτερους» (Arian), ανθρώπους, ως την κυρίαρχη φυλή και σαν τους μόνους που «αξίζει» να περιλαμβάνονται στον όρο «κοινότητα των Λαών».

111



«Η Ηγεσία του [Ναζί / Καρτέλ] Κράτους χρειάζεται δικηγόρους για να εκπληρώσει αυτό το πολιτικό καθήκον. Ο κάθε επιμέρους δικηγόρος μπορεί να επιθυμεί να το δει με αυτόν τον τρόπο, από μια επαγγελματική και ψυχολογική άποψη, κάτι που είναι κατανοητό. Οι δικηγόροι είναι γενικά απασχολημένοι για όλη τους τη ζωή, με τη ρύθμιση και τον έλεγχο των συναλλαγών της Κοινότητας μέσα σε ένα συντηρητικό περιβάλλον, περιορισμένοι σφιχτά από χιλιάδες νομικές παραγράφους, ασχολούμενοι με τις καθημερινές ανησυχίες, όπως η «επιδιόρθωση των φραχτών» και «ο καθαρισμός των τάφρων». «Έτσι, οι δικηγόροι θα αισθάνονται έντονα τον πειρασμό που απορρέει από την απελευθερωτική πράξη του σχεδιασμού των [Ναζί / Καρτέλ] Νόμων6, αυτή η αρρενωπή [!] πρόκληση, που χαρακτηρίζει κάθε προώθηση σε άγνωστα εδάφη. Θα καλωσορίσουν με ευγνωμοσύνη την ευκαιρία, είτε να γίνουν μέρος μιας τεράστιας, μεγάλης κλίμακας, [Ναζί / Καρτέλ] Προσπάθειας Σχεδιασμού7 ή απλά να φροντίζουν ένα μέτριο (νομικά) κήπο που αφήνεται στη φροντίδα τους. «Ωστόσο, το σκεπτικό για την ευθύνη του Προστάτη του [Ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου1 για αυτό τον αρχιτεκτονικό ρόλο8 προέρχεται από τις «ανάγκες και τις αναγκαιότητες» της [Αρίας] Κοινότητας9. «Η δημιουργία αυτής της νέας Νομικής Πολιτικής, απαιτεί τη στήριξη εκείνων των δικηγόρων, οι οποίοι ασκούν εποπτεία στον Τομέα του [Ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου, οι οποίοι γνωρίζουν τη [Ναζιστική / Καρτέλ] Νομοθεσία και τους Κανόνες της [ναζιστικής / Καρτέλ] της Νομοπαρασκευής, διότι είναι προφανές ότι πρέπει κάποιος να γνωρίζει το «Καλό», προκειμένου να είναι σε θέση να βρει το «Καλύτερο» [!]10. «Είμαι πεπεισμένος, ωστόσο, ότι η αιτιολόγηση αυτής της κλήσης για τη δημιουργία της Νέας [ναζιστικής / Καρτέλ] Νομοθεσίας, πρέπει να στηρίζεται ακόμα πιο βαθιά. Νομίζω ότι πρέπει να προέλθει από την ίδια τη φύση της εντολής που δόθηκε από τους [Αρίους] Ανθρώπους11 στον Προστάτη του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου1:

6

«Befreienden rechtsschöpferischen Tat». Ορολογία για την επιβολή των Ναζιστικών / Καρτέλ νόμων, στους λαούς των κατακτημένων Ευρωπαϊκών χωρών.

7

«Großartigen Gesamtplanung». Ορολογία των Ναζί / Καρτέλ για την κατάκτηση και την αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής ηπείρου.

8

«Mitgestalter». Το κάλεσμα του Hallstein προς τους επαγγελματίες δικηγόρους, για να βοηθήσουν στη δημιουργία μιας Ευρώπης ελεγχόμενης από τους Ναζί / Καρτέλ.

112



Καυτές Ερωτήσεις για τον Walter Hallstein

1946, Δίκη της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου. Πρώτη σειρά, από αριστερά προς δεξιά: Göring (ο οποίος ήταν – μαζί με το διευθυντή του Καρτέλ IG Farben, Krauch – υπεύθυνος για τον «Τετραετή Σχεδιασμό» για την ευρωπαϊκή κατάκτηση από το Συνασπισμό Ναζί / Καρτέλ), Hess (βουλευτής του Χίτλερ), Ribbentrop (Υπουργός Εξωτερικών του Συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ), Keitel (Αρχηγός της «Βέρμαχτ») και άλλοι εγκληματίες πολέμου. Ερώτηση: Πώς ο Hallstein κατάφερε να ξεφύγει από τη Συμμαχική «Αποναζικοποίηση»(«Denazification»), και γιατί δεν δικάστηκε από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για Εγκλήματα Πολέμου, όπως άλλοι Ναζι / Καρτέλ δικηγόροι * Απάντηση: Ο Hallstein είπε ψέματα στους Συμμάχους για τους δεσμούς του με Ναζιστικές οργανώσεις. Η «Κατακτητική Ομιλία» του και άλλα ενοχοποιητικά έγγραφα είχαν εσκεμμένα αποκρυβεί από τον Hallstein στην επίσημη έκθεσή του προς τους Συμμάχους. Για να τους εξαπατήσει, παρουσίασε τον εαυτό του ακόμα και ως απλό «θεατή» ή ακόμη «θύμα» του ναζιστικού καθεστώτος.

*Για περισσότερες πληροφορίες για τη Δίκη της Νυρεμβέργης για Εγκλήματα Πολέμου κατά των Ναζί / Καρτέλ δικηγόρων (υπόθεση αριθ. ΙΙΙ της Δίκης) βλ.: http://www.mazal.org/archive/nmt/03/NMT03-C001.htm

9

«Gemeinschaft». Ορολογία για τον πυρήνα της, βασισμένης στην Αρία φυλή, κοινωνίας, στην ελεγχόμενη από τους Ναζί / Καρτέλ Ευρώπη, βλ. πιο πάνω.

10

Ο Hallstein εκπέμπει προφανώς την ιδέα ότι, ότι το ολοκληρωτικό ναζιστικό / Καρτέλ καθεστώς, είναι το «καλύτερο» σύστημα, σε σχέση με τη δημοκρατία.

11

«Volk». Ναζιστική ορολογία για την ανθρώπους της Αρίας Φυλής.

113



«Ακολουθώντας ένα νόμο της Φύσης, έμφυτο στο επάγγελμα του «Προστάτη του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου», θα πρέπει τελικά να είναι ο υπεύθυνος Αρχιτέκτων του [Ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου.12 «Η σχέση μεταξύ του «Προστάτη του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου» και του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου σήμερα είναι διαφορετική από το «Νομικό Θετικισμό» του τέλους του 19ου αιώνα, ο ποίος υπήρξε η επικρατούσα άποψη μέχρι τις αρχές του [20ου] αιώνα: «Η Δημιουργία του Νέου [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου είναι αποκλειστικά το έργο των [δικτατορικών Ναζί / Καρτέλ] Νομοθετών και ο ρόλος του Δικαστή περιορίζεται στην ένταξη – στην «Υποβολή» των «Περιστατικών της ζωής», στο πλαίσιο αυτών των δεδομένων τα οποία καθορίζονται από το [ναζιστικό / καρτέλ] Νόμο.» Το 1957, ο Hallstein ενσωματώνει στη «Συνθήκη της Ρώμης» ακριβώς αυτήν την αρχή – το αποκλειστικό δικαίωμα για τη «Δημιουργία Νέων [Καρτέλ] Νόμων» – ως αποκλειστική δικαιοδοσία των «Νέων [Καρτέλ] Νομοθετών, της Επιτροπής της Ε.Ε. Το 2009, οι 27 ευρωπαίοι πολιτικοί υπέγραψαν, ως εγγυητές τη «Συνθήκη της Λισαβόνας» – και ως εκ τούτου, υπέγραψαν τα βασικά στοιχεία ενός «Εξουσιοδοτικού Νόμου» προς την κατεύθυνση της δικτατορικής ενδυνάμωσης των συμφερόντων των καρτέλ πάνω από την Ευρώπη. Με την υπογραφή τους, αυτοί οι πολιτικοί – σκόπιμα ή από αμέλεια – προέβησαν σε έναν εμπαιγμό των αιώνων των Ευρωπαϊκών δημοκρατιών. «Προσπαθεί να απελευθερώσει το νόμο από τις πιθανότητες και εκθέτει το ενισχυτικό πλαίσιο ενός νόμου, που συνδέει τις νομικές συνέπειες σε ένα τυχαίο γεγονός. «Όλοι οι κλάδοι της νομικής δραστηριότητας είναι μέρος της Κάθαρσης [!]13: Η Επιστημονική Θεωρία του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου, τα αποτελέσματα της οποίας συμπυκνώνονται σε νομικές συμβουλές για την πρακτική του νόμου, και οι καθημερινές προσπάθειες των Εμπροσθοφυλάκων Λειτουργών

12

δηλ. το ναζιστικό πλαίσιο νόμων που καθυποτάσσει τους λαούς της Ευρώπης.

13

«Läuterungsarbeit». Ορολογία που περιγράφει την απομάκρυνση από τους Ναζί / Καρτέλ, όλων των δημοκρατικών στοιχείων της Νέας Τάξης για την Ευρώπη και τον Κόσμο, που δημιούργησε ο συνασπισμός Ναζί / Καρτέλ.

114



Η Εσωτερική «Υποστηρικτική Ομάδα» του Hallstein για την Κατάκτηση της Ευρώπης μέσω της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Konrad Adenauer, Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας (αριστερά) και Herman Josef Abs, Διευθύνων Σύμβουλος της Deutsche Bank και Αντικείμενο Διερεύνησης για Εγκλήματα Πολέμου.

Hans Globke, επικεφαλής της Καγκελαρίας Αντενάουερ, αριθ. 101, στη λίστα των Συμμάχων για τους «Πιο Καταζητούμενους» Εγκληματίες Πολέμου

Fritz Ter Meer, διευθυντής της BAYER / IG Farben, καταδικάστηκε σε φυλάκιση στη Νυρεμβέργη για εγκλήματα πολέμου – επανατοποθετήθηκε το 1956, ως Πρόεδρος της BAYER

Περισσότερες πληροφορίες: GB2WW351

115



του [ναζιστικού / καρτέλ] Νόμου14, που γίνονται συνήγοροι της Προσβεβλημένης Συνείδησης [!] για το [ναζιστικό / καρτέλ] Νόμο15, καθώς και ο δικαστής, ο οποίος – με μια απόφαση – φέρνει τελικό κύρος στις Οδηγίες του [ναζιστικού / καρτέλ] Νόμου. «Όλα αυτά τα στοιχεία αναπτύσσουν το [ναζιστικό / Καρτέλ] Νόμο, σε μια σχολαστική συνεχή προσπάθεια, που απαιτεί την καθημερινή Ευαισθητοποίηση της Συνείδησης των Ανθρώπων του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου16. «Η αληθινή φύση του Νομικού Συντάγματος του Ανθρώπου11 μπορεί να αναγνωριστεί μόνο από εκείνους τους παρατηρητές που δεν επικεντρώνονται μόνο στους νόμους, αλλά λαμβάνουν υπόψη την έντονη συνέργεια όλων αυτών των δυνάμεων16a μαζί. Αυτή η «εκτεταμένη πρακτική τέχνη» πρέπει να χρησιμοποιείται όταν απαιτείται μια Γενική Αλλαγή του Συνολικού Νομικού Συστήματος17, που υπερβαίνει τις δυνατότητες των καθημερινών διορθώσεων. «Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο όταν μια Πλήρης, επαναστατικών [!] διαστάσεων18, Ανατροπή ενός Νομικού Συστήματος, απαιτεί τη χρήση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων.

Το 1957, ο Hallstein ενσωματώνει στη «Συνθήκη της Ρώμης» (το ιδρυτικό έγγραφο της «Ε.Ε των Βρυξελλών») τα στρατηγικά νομικά «εργαλεία» για την «Ολοκληρωτική Ανατροπή της Έννομης Τάξης, με επαναστατικές αναλογίες», σε όλη την Ευρώπη. Το 2009, 27 ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες θέσπισαν νομοθετικά αυτή την «Πλήρη ανατροπή της Έννομης Τάξης» των Ευρωπαϊκών εθνών για λογαριασμό του Καρτέλ, υπογράφοντας τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας».

14

«Frontoffiziere des Rechts». Mια ορολογία που αντικατοπτρίζει την παράδοση, του νομικού επαγγέλματος, από το Hallstein, στο πλαίσιο της γενικής κινητοποίησης για τον πόλεμο. Ο Hallstein εισήγαγε αυτή τη στρατιωτική ορολογία στο δικηγορικό επάγγελμα, επτά μήνες πριν ο Συνασπισμός Ναζί / Καρτέλ, ξεκινήσει το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

15

«Rechtsbewusstsein». Ορολογία των Ναζί / Καρτέλ για την «προσβολή» που δημιουργούσε, στην αντίληψη του Hallstein και άλλων φανατικών υποστηρικτών της ιδεολογίας των Ναζί / Καρτέλ, το νομικό σύστημα των δημοκρατικών εθνών.

16

«Völkisches Rechtsbewusstsein». Nαζιστική ορολογία για την υποταγή του νόμου κάτω από το δικτατορικό καθεστώς των Ναζί και τη φυλετική ιδεολογία τους για έναν ανώτερο (Άριο) «Λαό».

116



Εξωτερική «Ομάδα Υποστήριξης» του Hallstein, για την Κατάκτηση της Ευρώπης μέσω της «Ε.Ε των Βρυξελλών» ΛΕΙΤΟΥΡΓΟi ΤΟΥ Hallstein ΑΠO ΤΟ «ΥΠΟΥΡΓΕiΟ ΕξωΤΕΡΙΚωΝ» ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝiΑΣ Πολλοί αξιωματούχοι και πρεσβευτές του «Υπουργείου Εξωτερικών Υποθέσεων», της Δυτικής Γερμανίας, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μέλη του «Ναζιστικού Υπουργείου Εξωτερικών» υπό τον Ρίμπεντροπ. Ήταν διακεκριμένοι αντιπρόσωποι του Συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ, για την κατάκτηση της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 – τα πρώτα χρόνια της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – αυτοί οι νομικοί και πολιτικοί ασπάλακες, εξελίχθηκαν σε εκτελεστικά όργανα του Καρτέλ στις χώρες της Ευρώπης. Τους είχε ανατεθεί η αποστολή της προετοιμασίας του επόμενου σχεδίου κυριαρχίας, μέσω της «Ε.Ε των Βρυξελλών».

O aΝθΡωΠΟΣ ΔΕξί ΧeΡΙ ΤΟΥ Hallstein ΣΤΙΣ ΒΡΥξΈΛΛΕΣ

Ο Carl F. Ophuels, μέλος του κόμματος των Ναζί, 1933 - 45, Αρ. Μέλους 2399061.

κορυφαίος Γερμανός νομικός ειδικός στα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, μεταξύ των οποίων χιλιάδες διπλώματα ευρεσιτεχνίας της IG Farben.

Κατά τη διάρκεια του 2ου Μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, διορίζεται Παγκοσμίου Πολέμου, ο από το Hallstein ως το δεξί του χέρι και «πρεOphuels λειτούργησε ως σβευτής της Γερμανίας στις Βρυξέλλες».

16a

«Zusammenwirken der Kräfte», δηλαδή «Συνέργεια Δυνάμεων». Ναζιστική ορολογία για τη διαδικασία εναρμόνισης ['Gleichschaltung'] όλων των τομέων της κοινωνίας, υπό τη δικτατορική «Αρχή του Φύρερ», και την ιδεολογία των Ναζί / IG Farben για υπεροχή και παγκόσμια κυριαρχία.

17

«Generalüberholung ganzer Rechtsgebiete». Ορολογία για την επιβολή των Ναζιστικών νόμων στο σύνολο των χωρών της κατεχόμενης Ευρώπης.

18

«Rechtsumwälzung». Ορολογία για την πλήρη αντικατάσταση των δημοκρατικών νόμων με τους δικτατορικούς νόμους των Ναζί.

117



«Σήμερα βλέπουμε το σύνολο των« Προστατών του [Ναζί / Καρτέλ] Νόμου» – το σύνολο του νομικού επαγγέλματος, αν θέλετε – να συμμετέχουν στο γιγαντιαίο έργο της Λαϊκής [!] Ανακαίνισης του Νόμου19. ..... «Η αλήθεια είναι ότι κανένας νόμος δεν περιλαμβάνει το πλήρες μέγεθος της ζωής, και ότι κάθε διατύπωση των νομικών γεγονότων μπορεί να είναι μόνο μια προσπάθεια να αναδειχθούν τα χαρακτηριστικά στοιχεία μιας απόφασης. Έτσι, όπως έχει γίνει γνωστό από τους αρχαίους χρόνους, η λογική του δικηγόρου είναι κατ 'ανάγκη ανάλογη. «Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του σημερινού Κράτους του Νόμου θα είναι για πάντα [!] η Ολοκληρωτική [δικτατορική] Πολιτική του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου20. Αυτό σημαίνει μια άνευ προηγουμένου ευρεία και βαθειά επαναστατική αλλαγή του απαρχαιωμένου [δημοκρατικού] νομικού συστήματος ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του. «Το αποτέλεσμα αυτής της [ναζιστικής / Καρτέλ] Ανανέωσης [!]21 θα χαρακτηρίζει την Πολιτιστική Άποψη της Νέας Εποχής21α [κάτω από τον έλεγχο των Ναζί / Καρτέλ]. Το 1957, ο Hallstein επέβαλε τη νομική προεργασία για την εγκαθίδρυση αυτής της «άνευ προηγουμένου ευρείας και βαθειάς επαναστατικής αλλαγής του απαρχαιωμένου (δημοκρατικού, εθνικού) νομικού συστήματος», στη «Συνθήκη της Ρώμης», την ιδρυτική πράξη της «Ε.Ε των Βρυξελλών», υποτάσσοντας με αυτό τον τρόπο τους λαούς της Ευρώπης – και στα πιο απομακρυσμένα της σημεία – κάτω από την κυριαρχία του Καρτέλ. Το 2009, υπογράφοντας τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας», οι 27 Ευρωπαίοι πολιτικοί, θεσμοθέτησαν αυτήν την «Ολοκληρωτική Πολιτική του [Καρτέλ] Νόμου», που προμηνύει την καθυπόταξη των λαών της Ευρώπης, κάτω από τη ηγεμονία του Καρτέλ, για ολόκληρες γενιές.

19

«Völkische Rechtserneuerung». Ορολογία για τη Ναζιστική κυριαρχία επί του Νομικού Συστήματος.

20

«Totale Rechtspolitik». Η ορολογία «totale» χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί, για να κάνουν συνεχείς αναφορές στο πολιτικό τους σύστημα, ένα «ολοκληρωτικό» κράτος.

21

«Erneuerung». Η Ναζιστική «Νέα Ομιλία», για την εφαρμογή της ιδεολογίας των Ναζί, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.

21a

«New Era». Ναζιστική ορολογία, η οποία περιγράφει τον έλεγχο των Ναζί / IG Farben, πάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη μας, σε ένα «χιλιετές Ράιχ»

118



Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακος και Χάλυβα, 1951: Κτίζοντας τη Δικτατορία του Καρτέλ με Μικρά Βήματα. Ακόμα κι αν η τελετή υπογραφής πραγματοποιήθηκε σε γαλλικό έδαφος, η ίδια η Συνθήκη ήταν σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από το Hallstein και τη νομική του ομάδα και μεταφέρει τη ξεχωριστή γλώσσα του Καρτέλ. 18 Απριλίου 1951: Υπογράφοντας τη Συνθήκη του Παρισιού, ο Hallstein, Γίνεται Πρεσβευτής Άνθρακος και Χάλυβα του Adenauer.

Την 18η Απριλίου του 1951, υπεγράφη η πρώτη, «πρόδρομη» της «Ε.Ε των Βρυξελλών», συνθήκη. Στα χαρτιά, η συνθήκη δημιούργησε μια κοινή αγορά άνθρακα και χάλυβα στην Κεντρική Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν το πρώτο βήμα του Καρτέλ, για την επόμενη προσπάθεια κατάληψης της Ευρώπης.

Το άρθρο 9 (κάτω) της συνθήκης της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα», δημιουργεί τον «πρόδρομο» της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής», με όλα τα δικτατορικά χαρακτηριστικά του. Δημιουργεί ένα σώμα που λειτουργεί «υπερεθνικά» και σαφώς «ανεξάρτητο» από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις – όλα τα χαρακτηριστικά ενός δικτατορικού καθεστώτος.

119



«Στο παρελθόν, αυτή η Διαδικασία ήταν μια εκδήλωση στο πλαίσιο των συμβατικών συνόρων – ένα είδος εσωτερικής υπόθεσης μιας μικρού μεγέθους Γερμανίας. Τα Γεγονότα της Εποχής22, ωστόσο, απεικονίζουν αυτή τη διαδικασία σε ένα εντελώς νέο φως». Το 1957, 18 χρόνια μετά που ο Hallstein είχε ανακοινώσει δημοσίως, τα σχέδια του Συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ για μια – μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – Ευρώπη, υπό τον έλεγχό τους, αυτός ο πολιτικός φορέας του Καρτέλ, είχε μια δεύτερη ευκαιρία για την «ανανέωση» της Ευρώπης που θα άλλαζε την «Πολιτιστική Φυσιογνωμία» της ηπείρου. Με τη «Συνθήκη της Ρώμης», ο Hallstein έθεσε τα θεμέλια της «Ε.Ε των Βρυξελλών», υπό την κυριαρχία του καρτέλ. Το 2009, επτά δεκαετίες μετά την «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein, 27 ευρωπαίοι πολιτικοί εγκαινίασαν αυτήν την «Νέα Εποχή» υπό τον έλεγχο του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, για εκατομμύρια Ευρωπαίους, με την υπογραφή του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισσαβόνας».

«Όλα τα εσωτερικά προβλήματα, όλες οι εσωτερικές εργασίες επισκιάζονται από το μεγάλο αντίκτυπο της Σύνδεσης [άλλων Εθνών με το ναζιστικό Ράιχ]23, συγκλονίζονται από τις υπέροχες ωθήσεις, που η [ναζιστική / Καρτέλ] Πολιτική Νομική Δραστηριότητα, αποκτά από την παλιννόστηση [!] της Αυστρίας και της Σουδητίας».24

22

«Welthistorischen Ereignisse», ορολογία που σημαίνει την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας στη Γερμανία από το συνασπισμό Ναζί / IG Farben, την προσάρτηση της Αυστρίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας και τις προετοιμασίες για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

23

«Anschluss», δηλαδή ναζιστική «Νέα Ομιλία», για την προσάρτηση.

24

«Heimkehr der Ostmark und des Sudentenlandes», ναζιστική ορολογία για την προσάρτηση της Αυστρίας και του μεγαλύτερου τμήματος της Δημοκρατίας της Τσεχίας.

120



Hallstein: βασικός αρχιτέκτονας πίσω από την Αμυντική Κοινότητα της Δυτικής Ευρώπης. Ο Hallstein έπαιξε επίσης βασικό ρόλο στη διοργάνωση του επόμενου «πραξικοπήματος» του καρτέλ. Μόλις 7 χρόνια μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και τη στρατιωτική ήττα της ναζιστικής Βέρμαχτ, το Καρτέλ έκανε σχέδια για την απόκτηση των νέων του στρατιωτικών δυνάμεων – αυτή τη φορά με το κωδικό όνομα «Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (EDC). Ο Hallstein ήταν ο βασικός αρχιτέκτονας της συνθήκης της EDC, που εγκαθίδρυε έναν «Ευρωπαϊκό Στρατό» κάτω από τον έλεγχο της νεοσύστατης «Ανώτατης Αρχής» – και ως εκ τούτου του Καρτέλ. Η συνθήκη υπογράφηκε στις 27 Μαΐου 1952 και επικυρώθηκε από την Ιταλία και τις χώρες της Μπενελούξ. Στις 30 Αυγούστου 1954, το γαλλικό κοινοβούλιο εκτροχίασε το σχέδιο αυτό, με την απόρριψη της Συνθήκης της EDC. Ένας σημαντικός λόγος ήταν το γεγονός ότι στους υψηλότερους στρατιωτικούς συμβούλους της μεταπολεμικής Γερμανίας περιλαμβάνονταν υψηλόβαθμοι ναζί στρατηγοί, συμπεριλαμβανομένου του Στρατηγού Hans Speidel (πιο πάνω: με το Χίτλερ στο Παρίσι, 1940. Αριστερά: διορίζεται Στρατηγός στο νέο – δημιουργηθέντα Δυτικό-γερμανικό στρατό, το 1955). Με τη «Συνθήκη της Λισσαβόνας» του 2009, η «Ε.Ε των Βρυξελλών», έχει εξουσιοδοτηθεί για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού στρατού υπό τον έλεγχο του Καρτέλ. Πενήντα πέντε χρόνια μετά που το γαλλικό Κοινοβούλιο απέρριψε ένα τέτοιο σχέδιο – το Καρτέλ είχε επιτύχει τον στόχο του, να δρομολογήσει ένα ευρωπαϊκό στρατό υπό τις διαταγές του

121



«Η Δημιουργία του Ράιχ της Μεγάλης Γερμανίας25 [δηλ. ενός Ευρωπαϊκού Ράιχ υπό τον έλεγχο των Ναζί / Καρτέλ] είναι • ένα πολιτικό γεγονός, μια [ναζιστική / Καρτέλ] «Πράξη του Φύρερ» με Ιστορικές Διαστάσεις26 Το 1957, στη «Συνθήκη της Ρώμης», ο Hallstein έθεσε τα θεμέλια για την «Ε.Ε των Βρυξελλών» και τη «Δημιουργία ενός Μεγαλύτερου Ράιχ» υπό τον έλεγχο του Καρτέλ. Το 2009, 27 ευρωπαίοι πολιτικοί ολοκλήρωσαν αυτή τη «Δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ράιχ» υπογράφοντας τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας» και θυσιάζοντας τα συμφέροντα της υγείας και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων στα οικονομικά συμφέροντα του Καρτέλ Χημικών, Πετρελαίου και Φαρμάκων.

• μία από αυτές [τις ιστορικές] Πράξεις που αλλάζουν το Τοπίο της Ιστορίας και εκπληρώνουν μια παλιά Προσδοκία του [Άριου] Λαού27 • ένα Οικονομικό Γεγονός με μεγάλες και αφάνταστες συνέπειες28 To 1957, ο Hallstein έγινε ο αρχιτέκτονας της «Συνθήκης της Ρώμης» – και ως εκ τούτου της «Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας», (ΕΟΚ). Η «Κατακτητική Ομιλία» του, το 1939 δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι υπηρέτησε τα ίδια συμφέροντα του Καρτέλ και πριν και μετά το 2o Παγκόσμιο Πόλεμο. To 2009, με τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας», 27 Ευρωπαίοι πολιτικοί έλαβαν μια απόφαση με «μεγάλες και αφάνταστες οικονομικές συνέπειες» και παρέδωσαν το σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου σε μια χούφτα πολυεθνικών εταιρειών του Καρτέλ – συμπεριλαμβανομένης της Bayer, της BASF και της Hoechst (σήμερα Sanofi) – οι οποίες είχαν παλαιότερα εγκρίνει την καταστροφή της ευρωπαϊκής ηπείρου σε δύο παγκόσμιους πολέμους.

25

«Grossdeutsches Reich». Ναζιστικός όρος για το σύνολο της Ευρώπης υπό τον έλεγχό τους.

26

«Eine Führertat von weltgeschichtlichem Rang». δοξολογία του Hallstein προς το Χίτλερ ως θεϊκού αντιπροσώπου της ιστορίας.

27

«Eine alte völkische Sehnsucht erfüllen». Πως ο Hallstein απεικονίζει την επικείμενη στρατιωτική κατάκτηση της Ευρώπης από τους Ναζί, στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ως πράξη φυλετική ωθούμενη από το πεπρωμένο.

28

«Wirtschaftliches Geschehnis von kaum noch absehbaren Folgen». Αναφορά του Hallstein στον οικονομικό έλεγχο της Ευρώπης από το Καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων IG Farben, και άλλες γερμανικές πολυεθνικές.

122



Hallstein – Εγκέφαλος της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Κατασκευάζοντας τη «Συνθήκη της Ρώμης» Από 1 έως 3 Ιουνίου 1955 πραγματοποιήθηκε η καθοριστική προπαρασκευαστική συνάντηση για την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» στη Μεσίνα της Σικελίας, με συμμετέχοντες από τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία και τις χώρες της Benelux.

Gaetano Martino Ιταλία

Με τρεις δεκαετίες νομικής πείρας στο «Συγκριτικό Διεθνές Δίκαιο και στα Οικονομικά» και ως αφοσιωμένος υπηρέτης του Καρτέλ, ο Hallstein, ήταν ο ιθύνων νους, πίσω από αυτήν την προπαρασκευαστική συνάντηση για τη «Συνθήκη της Ρώμης».

Antoine Pinay Γαλλία

Josepf Bech Λουξεμβούργο

Paul-Henri Spaak Βέλγιο

Johan Willem Beyen Ολλανδία 123



• ένα γεγονός εξαιρετικής σημασίας από την άποψη της Ιστορίας του Δικαίου»29 «Η προσπάθεια δεν είναι πλέον μόνο, για την ανακαίνιση ενός ερειπωμένου παλιού σπιτιού,30 αλλά για να κατασκευαστεί ένα Νέο Οικοδόμημα για μια Διευρυμένη Οικογένεια, σε ένα Εκτεταμένο Έδαφος [των κατακτημένων λαών]»31 Το 1957, με τη «Συνθήκη της Ρώμης», ο Hallstein έγινε ο κύριος αρχιτέκτονας για το «Νέο Οικοδόμημα», δηλαδή την «Κεντρική Υπηρεσία του Καρτέλ» της «Ε.Ε των Βρυξελλών», «για μια Διευρυμένη Οικογένεια», δηλαδή τα δισεκατομμύρια των Ευρωπαίων που ζουν σήμερα και τις μελλοντικές γενιές, «σε ένα Εκτεταμένο Έδαφος», δηλαδή στα περισσότερα από δύο δωδεκάδες ευρωπαϊκά έθνη. Το 2009, με τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας» Ευρωπαίοι πολιτικοί έπεσαν θύματα της απατηλής ρητορικής των φορέων του Καρτέλ, ότι οι λαοί τους θα ήταν καλύτερα να αφήσουν τα «ερειπωμένα παλιά [εθνικά] σπίτια» τους, επειδή ήταν χτισμένα σε δημοκρατικές βάσεις και να προχωρήσουν σε ένα «Νέο Οικοδόμημα» – την «Ε.Ε των Βρυξελλών» – κάτω από τον συγκεντρωτικό δικτατορικό ζυγό του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων.

«Το ερώτημα θα είναι: Είναι πραγματικά απαραίτητο να ανεγερθεί ένα μόνο κτίριο; «Αυτό μας φέρνει κατ’ ευθείαν στο πρώτο πρόβλημα της Νομικής Πολιτικής, που προκαλείται από τις εδαφικές προσαρτήσεις: Γιατί θα πρέπει ένα μόνο νομικό σύστημα να μορφοποιήσει τη βάση για μια Μεγάλη [ναζιστική / Πανευρωπαϊκό Καρτέλ] Γερμανία;»32 . . . «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σήμερα για την αναγκαιότητα ενός Ενοποιημένου Νομικού Συστήματος.»33 29

«Ein rechtsgeschichtliches Ereignis von außerordentlicher Bedeutung». Πρόκειται για την περιγραφή του Hallstein όσον αφορά το δικό του ρόλο, ως δικηγόρος, στην Ευρώπη του μέλλοντος κάτω από τον έλεγχο των Ναζί / IG Farben.

30

«Das baufällig gewordene alte Haus». Ο χαρακτηρισμός του Hallstein και των Ναζί για τη δημοκρατική Ευρώπη.

31

«Auf erweitertem Grunde ein neues Gebäude für die größer gewordene Familie zu errichten». Αξιοσημείωτο πορτρέτο του Hallstein για τον επικείμενο θάνατο 60 εκατομμυρίων ανθρώπων, την καταστροφή της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, και το μέλλον της Ευρώπης υπό τον έλεγχο του συνασπισμού των Ναζί / IG Farben.

32

«Warum soll ein Recht in Großdeutschland gelten». O Hallstein εκφέρει αυτό το ρητορικό ερώτημα, για να νομιμοποιήσει την επέκταση του γερμανικού ναζιστικού νόμου, σε όλες τις μελλοντικές, κατακτημένες από τη Βέρμαχτ, χώρες.

124



Hallstein – Ιθύνων Νους της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Δημιουργώντας την «eUratOM» Ο πιο σημαντικός στρατιωτικός λόγος για την αποτυχία της – μέσω του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου – προσπάθειας του Καρτέλ, για την κατάκτηση της Ευρώπης, ήταν το γεγονός ότι, ο συνασπισμός Ναζί / Καρτέλ, έχασε την κούρσα για την πυρηνική βόμβα, αν και ήταν επικεφαλής της ανάπτυξης των βασικών συνιστωσών της, δηλαδή της πυρηνικής σχάσης (πάνω αριστερά: Hahn) και της πυραυλικής τεχνολογίας (πάνω δεξιά: ο Β. Braun με Ναζί αξιωματικούς) και είχε αναπτύξει πυραύλους μέσου βεληνεκούς (δεξιά: Πύραυλοι V1, που βρέθηκαν από τον αμερικανικό στρατό στη Γερμανία). Με την ίδρυση της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (EURATOM) ως μέρος της «Συνθήκης της Ρώμης», το Καρτέλ «διόρθωσε» αυτό το έλλειμμα. Ο Hallstein και το δεξί του χέρι, ο Ophuels ενορχήστρωσαν αυτό το πραξικόπημα, μέσω μιας ούτω καλούμενης «Διακυβερνητικής Διάσκεψης». (αριστερά: συνεδρία της 28ης Ιανουαρίου του 1957, με το Hallstein στο κέντρο). Με την EURATOM και την υπογραφή της «Συνθήκης της Ρώμης», οι εταιρικοί συνεργοί του πρώην συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ, είχαν αποκτήσει άμεση πρόσβαση στην πυρηνική τεχνολογία, με τη βοήθεια του Πολιτικού τους Γραφείου, δηλαδή της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής» στις Βρυξέλλες. Το 1957, το Καρτέλ ήταν έτοιμο να ξεκινήσει την επόμενη προσπάθειά του για κατάκτηση του κόσμου.

125



Το 1957, με τη «Συνθήκη της Ρώμης», ο Hallstein έθεσε τα θεμέλια για αυτό το «Ενοποιημένο Νομικό Σύστημα» – την «Ε.Ε των Βρυξελλών» – με την πολιτική του διοίκηση, τη λεγόμενη «Ευρωπαϊκή Επιτροπή», που λειτουργεί πέρα και έξω από κάθε δημοκρατικό έλεγχο. Το 2009, με τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας» 27 ευρωπαίοι πολιτικοί έβαλαν τις υπογραφές τους κάτω από ένα σχέδιο που προήλθε από τα επιτελικά γραφεία του συνασπισμού των Ναζί / Καρτέλ. Η ομιλία του Hallstein το 1939, που καταγράφεται εδώ, δεν αφήνει καμία αμφιβολία και αποτελεί νηφάλια μαρτυρία για το σκοπό αυτό.

«Η αποτυχία να τεθεί αυτός ο νόμος σε δράση είναι ένας από τις ασυμπλήρωτες υποθέσεις και τις αποτυχίες του Δεύτερου Γερμανικού Ράιχ.»34 «Η επιβεβαίωση προκύπτει όχι μόνο από τις υλικές ανέσεις. Αυτή η Μεγαλύτερη Γερμανία [δηλ. η Ευρωπαϊκή ήπειρος] γίνεται όλο και περισσότερο μια ενιαία οικονομική οντότητα.»35

33

«Notwendigkeit der Rechtseinheit», δηλαδή, η Γερμανική Ναζιστική Νομοθεσία, πρέπει να επεκταθεί σε όλες τις κατακτημένες χώρες, στην Ευρώπη και στον κόσμο.

34

Ο όρος «Δεύτερο Ράιχ». («Zweites Reich») – σε αντίθεση με τo Ναζιστικό Τρίτο Ράιχ («Drittes Reich») – περιγράφει την εποχή των γερμανών Kaisers, Wilhelm I, Frederick ΙΙΙ και Wilhelm II (την περίοδο 1871 - 1918 ), που κατέληξε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, την πρώτη γερμανική προσπάθεια για κατάκτηση της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Ο Hallstein υποστηρίζει ότι οι Ναζί και τα εταιρικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, θα πρέπει να τελειώσουν, με το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτό που δεν μπόρεσαν να πετύχουν κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο!

35

Δεδομένου ότι η Γερμανία αποτελούσε ήδη μια οικονομική οντότητα, αυτή η πρόταση, για μια ακόμη φορά εκφράζει τον ειδεχθή χαρακτήρα της προπαγανδιστικής ομιλίας του Hallstein. Ο όρος «Μεγαλύτερη Γερμανία» («Grossdeutschland») είναι η ναζιστική κωδική γλώσσα, για το: «Ολόκληρη η Ευρώπη – και αργότερα ο Κόσμος – υπό τον έλεγχο των Ναζί και του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων»

126



Οι Αρχιτέκτονες του Άουσβιτς υποστηρίζουν την «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Εγκληματίας πολέμου, αναλαμβάνει Πρόεδρος της BaYer Το 1956 ήταν το έτος κατά το οποίο ξεκίνησε η «Διακυβερνητική Διάσκεψη», που προετοίμασε τη «Συνθήκη της Ρώμης». Την ίδια χρονιά, ο Fritz Ter Meer, ο πρώην διευθυντής της BAYER/IG Farben, ο οποίος καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη σε εννέα χρόνια φυλάκισης, για την υποδούλωση των Ευρωπαίων πολιτών και τη καταλήστευση των Ευρωπαϊκών εταιρειών, διορίστηκε πρόεδρος της BAYER – και πάλι.

Τα κίνητρα για τη μαζική υποστήριξη της «Ε.Ε των Βρυξελλών» από την BAYER και τις άλλες εταιρείες της IG Farben, ήταν προφανή: Ως ο μεγαλύτερος, όσον αφορά την κατοχή διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, όμιλος στον κόσμο, στον τομέα των χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων, θα μπορούσαν ουσιαστικά να ελέγχουν την Ευρώπη, μέσω του νέου πολιτικού τους γραφείου, της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Δεκαεπτά χρόνια μετά την «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein για λογαριασμό του καρτέλ – και 8 χρόνια μετά από τον εγκλεισμό στη φυλακή του αφεντικού του Καρτέλ, του Ter Meer, για εγκλήματα πολέμου – η «Ομάδα Hallstein / Ter Meer» ενώθηκε και πάλι, πίσω από την επόμενη προσπάθεια του καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης.

127



«Ως εκ τούτου δεν είναι προφανώς αποδεκτό ότι το [ναζιστικό / Καρτέλ, δικτατορικό] Νομικό Σύστημα – που αντιπροσωπεύει την κυκλοφορία του αίματος αυτού του σώματος36 – θα στραγγαλίζεται [!] από την ποικιλία των [δημοκρατικών] νομικών συστημάτων στα διάφορα μέρη του. . . . . Το 1957, με τη «Συνθήκη της Ρώμης», ο Hallstein έθεσε τα θεμέλια για τον τερματισμό της «στραγγαλιστικής επίδρασης» των δημοκρατικών νομικών συστημάτων στην Ευρώπη, τα οποία εμπόδιζαν το σχέδιο του Καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης και του κόσμου. Με το σχεδιασμό ενός δικτατορικού νομικού συστήματος – χωρίς να υπάρχει πραγματική διάκριση των συνταγματικών εξουσιών – ο Hallstein φρόντισε ώστε η «νομική κυκλοφορία του αίματος» για την κυριαρχία του Καρτέλ πάνω από την Ευρώπη, δεν θα μπορούσε πλέον να εμποδιστεί από τη δημοκρατική βούληση του λαού. Το 2009, με τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας», 27 Ευρωπαίοι πολιτικοί ξεκαθάρισαν τα τελευταία κωλύματα, που παρεμποδίζουν την «κυκλοφορία του αίματος» του Καρτέλ, προς τη δικτατορική κυριαρχία επί της Ευρώπης.

«Ένας Λαός11 δεν σχηματίζεται μόνο, από κοινές φυσικές συνθήκες, δηλαδή από κληρονομημένους και εξωτερικούς παράγοντες. Ούτε επίσης σχηματίζεται από την κοινή μοίρα της ιστορίας και μόνο. Ένας Λαός κυρίως διαμορφώνεται από κοινές πεποιθήσεις και αξίες. «Έτσι, η [ναζιστική / Καρτέλ] ηγεσία μιας [Αρίας] Λαϊκής Πολιτείας37, και ιδίως ο Εθνικοσοσιαλισμός, δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τα εργαλεία του νόμου, προκειμένου να εξασφαλίσει αυτό το κοινό έδαφος».

36

δηλ. η Ευρώπη κάτω από το ναζιστικό έλεγχο.

37

«Völkischer Staat», φυλετικός όρος του Hallstein για την ανωτερότητα της Αρίας πολιτείας.

128




Υπογραφή της «Συνθήκης της Ρώμης» του 1957

Στις 25 Μαρτίου 1957, ο Hallstein ολοκλήρωσε την πρώτη φάση του ανατεθέντος σε αυτόν έργου, εκ μέρους του Καρτέλ: Ο πρώην σταυροφόρος της στρατιωτικής κατάκτησης της Ευρώπης από το συνασπισμό Ναζί / Καρτέλ, ήταν ένας από τους μόνο δώδεκα υπογράψαντες τη «Συνθήκη της Ρώμης», η οποία δημιούργησε την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» και την EURATOM. Με την υπογραφή αυτών των συνθηκών, ο Hallstein (μαζί με τον Γερμανό καγκελάριο Αντενάουερ, εικόνα στα αριστερά) είχε δημιουργήσει το εφαλτήριο για την επόμενη προσπάθεια του καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης, με τις πολιτικές πιέσεις, την οικονομική δωροδοκία – και με την EURATOM. Από την εκκίνησή του, το σχέδιο του καρτέλ ήταν να δημιουργήσει την πολιτική – και τελικά την στρατιωτική – βάση για την ηγεμονία του σε όλο τον κόσμο κατά τον 21ο αιώνα.

129



«Ο νόμος είναι το πιο σημαντικό μέσο εκπαίδευσης38 στη διάθεση της κοινότητας, γιατί υπάρχουν μερικά πράγματα, των οποίων η αυθεντική φύση, είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη καρδιά, όπως η πίστη στο Νόμο και την Αλήθεια [!].39 «Από τη στιγμή τότε που έχουμε πλέον απαντήσει το ζήτημα του «αν» ένα ενιαίο νομικό σύστημα είναι απαραίτητο, μπορούμε τώρα να στραφούμε στο ερώτημα «με τι» ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να μοιάζει, ερώτημα που είναι ακόμη πιο δύσκολο. «Η Σύνδεση23 [προσάρτηση της Αυστρίας] είναι αρχικά μια διαδικασία του [ναζιστικού / Καρτέλ] Κρατικού Νόμου. Αυτή η διαδικασία ενσωματώνει την Επικράτεια και το Λαό του νέου συνδεδεμένου ι [προσαρτημένου] κράτους, δημιουργώντας μια νέα Εθνικότητα [!] για το λαό». Το 1957, με τη «Συνθήκη της Ρώμης», o Hallstein έθεσε τα θεμέλια για την επόμενη προσπάθεια του καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης. Στην ομιλία του το 1939, ο Hallstein περιέγραψε τους μηχανισμούς της δικτατορικής προσάρτησης της Αυστρίας για λογαριασμό του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ. Με τη «Συνθήκη της Ρώμης», η προσάρτηση της Αυστρίας το 1938, δεν ήταν πλέον ένα ιστορικό παράδειγμα. Με αυτή τη «Συνθήκη», η πλήρης εξαγορά ολόκληρων κοινωνιών, δεν θα ήταν πλέον η εξαίρεση – αλλά ο κανόνας για όλα τα έθνη της Ευρώπης. Οι λαοί της Ευρώπης θα ήταν υποχρεωμένοι να δεχτούν μια «Νέα Ιθαγένεια» – αυτήν του δουλοπρεπούς υποκειμένου στην «Εξουσιαζόμενη από το Καρτέλ, Ευρώπη». Το 2009, με τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας» 27 ευρωπαίοι πολιτικοί επέβαλαν αυτή τη «νέα ιθαγένεια» σε εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες τους – χωρίς καν να επιτρέψουν τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για να ζητήσουν την έγκρισή τους.

38

«Erziehungsmittel» ο όρος «εκπαίδευση» στα γερμανικά περιλαμβάνει επίσης την έννοια της «πειθαρχίας». Έτσι, ο όρος που χρησιμοποιεί εδώ ο Hallstein, είναι σκόπιμα επιλεγμένος, για να συγκαλύψει τον πειθαρχικό τρόπο λειτουργίας του νόμου, στο ολοκληρωτικό ναζιστικό κράτος.

39

«Glaube an Recht und Wahrheit», Για άλλη μια φορά η ορολογία της Ναζιστικής προπαγάνδας του Hallstein, μεταμφιέζει απατηλά τη φρίκη της πραγματικότητας: το δίκαιο και η αλήθεια είναι οι πρώτες αξίες που θυσιάστηκαν από το ολοκληρωτικό ναζιστικό καθεστώς.

130




Η επιλογή των Βρυξελλών, ως Έδρας του Πολιτικού Γραφείου του Καρτέλ

Μετά την διαμόρφωση της «Συνθήκης της Ρώμης», η επόμενη αποστολή που ανέθεσε το Καρτέλ στο Hallstein, ήταν να εφαρμόσει αυτή τη συνθήκη από τη θέση του «επικεφαλής» του νέου «Κεντρικού Γραφείου του Καρτέλ». Στις 30 Δεκεμβρίου 1957 – από το θέρετρο διακοπών Alpbach στις Τυρολικές Άλπεις – ο Hallstein έγραψε ένα φάκελο τριών σελίδων προς τον καγκελάριο της Γερμανίας Αντενάουερ. Η επιστολή αυτή – που πρέπει να γίνει γνωστή ως «Η Τελική Λύση για τις Βρυξέλλες» – περιγράφει με λεπτομέρεια τα σχεδιαζόμενα από το Καρτέλ «παζάρια», προκειμένου να εξασφαλίσει ο Hallstein για τον εαυτό του, το υψηλότερο αξίωμα στη «Νέα Ευρώπη»: το ρόλο του πρώτου Προέδρου της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής», του «επικεφαλής» του Πολιτικού Γραφείου του Καρτέλ.

Τα κυριότερα σημεία αυτής της «Επιστολής για την Τελική Λύση για τις Βρυξέλλες» είναι οι εξής: • «Πρέπει να επιμείνουμε στις «Βρυξέλλες» ως «τελική λύση του ζητήματος τοποθεσία» [Σημειώστε την αναλογία των λόγων του Hallstein με τη ναζιστική προπαγάνδα της «τελικής λύσης του εβραϊκού ζητήματος»] • «Οι Ιταλοί θα πρέπει να αποζημιωθούν [για το ότι δεν θα έχουν την έδρα στη Ρώμη]. Πώς, πρέπει να το δούμε». • «Η σκέψη να έχουμε την έδρα στο Παρίσι προέκυψε – αλλά κατέπεσε μετά από την άγρια μας [του Hallstein] επέμβαση». • «Τα επικείμενα καθήκοντα [ως επικεφαλής της«Ευρωπαϊκής Επιτροπής»] είναι ειδικά προσαρμοσμένα για ένα Γερμανό [!]». • «Μετά από 7 χρόνια αναμονής [για ένα Γερμανό επικεφαλής] ο χρόνος έχει ωριμάσει.

131



«Επιπλέον, αυτή η διαδικασία υποτάσσει το Λαό και τα εδάφη [των κατακτημένων / προσαρτημένων κρατών] στην Κυριαρχία του Μητρικού [ναζιστικού / Καρτέλ] Κράτους, με τις καθορισμένες του Νομοθετικές και Εκτελεστικές Συνταγματικές Δυνάμεις.40 Το 2009, με τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας» οι «Λαοί και τα εδάφη» των 27 ευρωπαϊκών κρατών υποτάχθηκαν στην «κυριαρχία του Μητρικού κράτους» – της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – με τις «νομοθετικές και τις εκτελεστικές συνταγματικές εξουσίες» που καθορίστηκαν από το Hallstein στη «Συνθήκη της Ρώμης» το 1957 – και εκθειάζονταν δημοσίως από τη ναζιστική / καρτέλ νομική καμαρίλα, ήδη σε αυτή την ομιλία, το 1939.

«Σε άλλες νομικές περιοχές, η Σύνδεση23 αφήνει την υφισταμένη έννομη τάξη ανέπαφη. Σε όλες τις Ενοποιημένες [Ευρωπαϊκές] Περιοχές41, το παλιό νομικό σύστημα παραμένει – εκτός, φυσικά, όταν αυτό έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα του Ενιαίου [Ευρωπαϊκού] Κράτους.42 . . . . . Στην «Κατακτητική Ομιλία» του, το 1939, ο Hallstein χρησιμοποιεί την ίδια παραπλανητική γλώσσα με την οποία τα περισσότερα από τα ευρωπαϊκά έθνη έχουν εξαπατηθεί και έχουν εξαναγκασθεί, από τους πολιτικούς φορείς του καρτέλ στις Βρυξέλλες – και τις μαριονέτες τους στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών – προκειμένου να προσχωρήσουν στην «Ε.Ε των Βρυξελλών». Με την ψευδή υπόσχεση ότι η «Ε.Ε των Βρυξελλών», θα ήταν απλώς μια χαλαρή ένωση των ευρωπαϊκών κρατών, για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της ειρήνης, το χταπόδι της «Ε.Ε των Βρυξελλών» καταπίνει το ένα έθνος μετά το άλλο, σε όλη την Ευρώπη. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη θα δουν τώρα να επιβεβαιώνονται οι αυξανόμενες υποψίες τους κατά της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Τα γεγονότα που καταγράφονται στο βιβλίο αυτό θα τους βοηθήσουν να απελευθερωθούν από το «Χταπόδι των Βρυξελλών», προκειμένου να προστατεύσουν και να διαφυλάξουν την ελευθερία και τη δημοκρατία για τις μελλοντικές γενιές.

40

«Gesetzgebende wie vollziehende Gewalt (die) sich aus dessen Verfassung ergibt». Ο Hallstein δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το ναζιστικό κράτος, έχει δημοκρατικό Σύνταγμα με ξεχωριστές νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες. Και σε αυτό το θέμα, ακριβώς το αντίθετο ήταν αλήθεια: Ο Ναζιστικός «Εξουσιοδοτικός Νόμος του 1933», και τα επόμενα 6 χρόνια συστηματικής οικοδόμησης ενός ολοκληρωτικού νομικού συστήματος, είχαν σκόπιμα καταργήσει κάθε διαχωρισμό μεταξύ της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας. Ο Hallstein ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες αυτού του ολοκληρωτικού νομικού συστήματος. Υπογραμμίζει την αδίστακτη φύση του ως ναζί προπαγανδιστής, αφού, σε αυτήν την ομιλία του, αναφέρεται σε ξεχωριστή εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, ακόμη και συνταγματικά δικαιώματα στη ναζιστική «γενέθλια γη» – γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν.

132




Διορίστηκε Επικεφαλής της Πρώτης «Ευρωπαϊκής Επιτροπής»

Οκτώ μόνο ημέρες μετά την πειστική του αυτοπροβολή, τα παζαρέματα του Hallstein απέδωσαν: Στις 7 Ιανουαρίου, 1958, διορίστηκε Επικεφαλής της πρώτης «Ευρωπαϊκής Επιτροπής», στο στενό κύκλο των έξι υπουργών Εξωτερικών. Την ημέρα εκείνη ο Hallstein είχε ολοκληρώσει με επιτυχία το δεύτερο έργο που του ανατέθηκε από το Καρτέλ: να συντονίσει την επόμενη προσπάθειά του Καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης, από τη θέση του επικεφαλής του νεοσύστατου πολιτικού γραφείου (του Καρτέλ). 41

«Vereinigte Gebiete». Με αυτήν την αξιοσημείωτη ορολογία, ο Hallstein περιγράφει έναν κόσμο υπό ναζιστικό έλεγχο, ως μια «ενωμένη επικράτεια» – ενοποιημένη από τα ναζιστικά τανκς και το ναζιστικό νόμο.

42

«Soweit sie der Verfassung des Gesamtstaates zuwiderlaufen». Ένα άλλο παράδειγμα του απατηλού χαρακτήρα της ομιλίας του Hallstein. Η διατύπωση αυτή συνεπάγεται ότι το νομικό σύστημα του κατεχόμενου εδάφους παραμένει σε ισχύ, εκτός εάν έρχεται σε αντίθεση με το νομικό σύστημα της ναζιστικής Γερμανίας. Ο Hallstein ήξερε, ότι δεν θα παρέμενε οτιδήποτε από τα δημοκρατικά συντάγματα οπουδήποτε στον κόσμο, μόλις οι Ναζί τα υπέτασσαν στην ολοκληρωτική κυριαρχία τους. Σε αυτή την πρόταση ο Hallstein χρησιμοποιεί επίσης έναν άλλο όρο, που αποκαλύπτει τα σχέδια των Ναζί, για μια κατακτημένη Ευρώπη και το σχέδιο για μια νέα παγκόσμια τάξη: ‘Gesamtstaat’. Ορολογία για το «Ενιαίο Ευρωπαϊκό Κράτος» – σημερινή Ε.Ε των Βρυξελλών – και αργότερα για τη Νέα Παγκόσμια Τάξη, υπό τον έλεγχο των ίδιων συμφερόντων.

133



«Έτσι, για το Μεγαλύτερο Γερμανικό Ράιχ25, ένα Κοινό Νομικό Σύστημα δεν είναι ένα γεγονός που έρχεται αυτόματα σαν αποτέλεσμα της δημιουργίας αυτού του (μελλοντικού) Ράιχ43, αλλά πρόκειται για ένα καθήκον. «Ένας αφελής παρατηρητής αυτής της κατάστασης, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι, τίποτα δεν είναι πιο εύκολο να επιτευχθεί, από αυτό το έργο. Ένα τέτοιο άτομο θα μπορούσε να σκεφτεί ότι κάποιος χρειάζεται μόνο μια Ρύθμιση ['Vorschrift'], ότι δηλαδή όλοι οι νόμοι του Παλαιού Ράιχ [ναζιστική Γερμανία] θα είχαν άμεση ισχύ για την Αυστρία [Ostmark] και τη Σουδητία.44 Όμως, το έργο που έχουμε να επιτελέσουμε δεν είναι τόσο απλό. . . . . . «Είναι αδύνατο να επιβληθεί αμέσως σε μια τέτοια Επικράτεια, ολόκληρο το Σύνολο των Γραπτών [Ναζιστικών / Καρτέλ] Νόμων μας. Μια τέτοια στρατηγική θα έχει ήδη αποτύχει, λόγω των μεγάλων περιορισμών στη διανοητική ικανότητα,45 εκείνων των ανθρώπων που πρέπει να εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους.

Αυτό που επιδιώκει εδώ ο Hallstein, είναι το στοιχείο της στρατηγικής εξαπάτησης, στην επιδίωξη των στόχων του Καρτέλ, για την κατάκτηση της Ευρώπης και του κόσμου. Ο κύριος λόγος της ανησυχίας του δεν είναι οι «περιορισμοί της διανοητικής ικανότητας» [σημειώστε την αλαζονική γλώσσα του Hallstein] των νομικών επαγγελματιών στις χώρες που προσαρτούνται. Ο πραγματικός κίνδυνος για την επιτυχία της στρατηγικής του καρτέλ βρίσκεται στην «Προσωπικότητα του Λαού» των υπόδουλων χωρών – δηλαδή στην αντίθεσή τους στην υποταγή στη δικτατορική εξουσία του Καρτέλ. Το γεγονός ότι οι φορείς της «Ε.Ε των Βρυξελλών», στον 21ο αιώνα, αναγκάστηκαν να αρνηθούν, σε περισσότερο από 99% των πολιτών της Ευρώπης, το δικαίωμα να ψηφίσουν, για τη λεγόμενη «Συνθήκη της Λισαβόνας», μιλά από μόνο του. Αυτό δείχνει ότι οι φόβοι του Hallstein, για τη νοημοσύνη και τη δημοκρατική «Προσωπικότητα του Λαού», εξακολουθούν και σήμερα να είναι βάσιμοι.

43

«Schaffung dieses Reiches» δηλαδή η εγκαθίδρυση ενός ναζιστικού Ράιχ σε όλη την Ευρώπη.

44

Ο Hallstein παραλείπει προσεκτικά εδώ να συμπεριλάβει όλες τις άλλες χώρες, που επρόκειτο να κατακτηθούν.

134




«atomium» των Βρυξελλών – Αίτημα Παγκόσμιου Ελέγχου Προσηκόντως με την έλευση του νέου αυτού πολιτικού κατασκευάσματος – της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – η «Παγκόσμια Έκθεση» του 1958 έλαβε χώρα στην πόλη αυτή. Το σύμβολο αυτής της «Παγκόσμιας Έκθεσης» – και το σήμα κατατεθέν των Βρυξελλών από τότε – έγινε το Atomium. Η κατασκευή αυτής της γιγαντιαίας μεγέθυνσης ενός ατόμου, επρόκειτο να συμβολίσει την υπερηφάνεια της ανθρωπότητας, για το γεγονός ότι είχαν «εξημερώσει» την πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς – και ως διεκδίκηση για παγκόσμια δύναμη. Ο «Εξουσιοδοτικός Νόμος της Λισαβόνας» δίνει εντολή για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού – συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων – υπό τον έλεγχο του Πολιτικού Γραφείου του Καρτέλ, δηλαδή της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Με την παρούσα Πράξη του 2009, το σύμβολο Atomium έχει λάβει εμφανώς ένα νέο νόημα: Την αξίωση για παγκόσμιο έλεγχο από την «Ε.Ε των Βρυξελλών». Με τα σημερινά σχέδια του για την οικοδόμηση νέων κτηρίων της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής» στο οπτικό πεδίο του Atomium, το καρτέλ δεν αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις του.

45

«Grenzen der Geisteskraft». Διφορούμενη διατύπωση του Hallstein, που υποδηλώνει ότι οι δικηγόροι στις κατεχόμενες χώρες έχουν περιορισμένες διανοητικές ικανότητες – σε σύγκριση με τους «Αρίους» δικηγόρους όπως ο ίδιος. Αυτή η ακολουθία στο κείμενο του Hallstein αποκαλύπτει την υποστήριξή του προς τη φανατική ναζιστική ιδεολογία για τους (Αρίους) ‘Übermenschen’ και για τους ‘Untermenschen’ στις κατεχόμενες χώρες.

135



«Μια τέτοια απόπειρα θα μπορούσε επίσης να αποτύχει, εξ αιτίας της πολυπλοκότητας της δομής [‘Verwickeltheit des Gefüges’] μιας Σύγχρονης Κοινωνικής Τάξης.46 Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει απλώς ένα νομικό σύστημα, όπως γίνεται με ένα φόρεμα που είναι πλέον έξω από τη μόδα, επειδή κάθε ουσιαστική αλλαγή αγγίζει επίσης – ούτως ειπείν – την Προσωπικότητα ['Persönlichkeit'] ενός Λαού. «Έρχομαι τώρα στις συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με τη Προσαρμογή του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου47 .Κάποιος πρέπει να κάνει διάκριση μεταξύ ορισμένων Προτύπων, η εισαγωγή των οποίων δεν μπορεί να καθυστερήσει. Αντιπροσωπεύουν ένα συγκεκριμένο Πρόγραμμα Έκτακτης Ανάγκης ['Sofortprogramm'] στο πλαίσιο της Διαδικασίας Νομικής Ενοποίησης»48 Το 1957, στη «Συνθήκη της Ρώμης», ο Hallstein κατοχυρώνει αυτά τα «Προγράμματα Έκτακτης Ανάγκης εντός της Διαδικασίας Νομικής Ενοποίησης» ως τη βάση της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – κυρίως με τη δημιουργία της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Επιτροπής», ως «Εκτελεστικού οργάνου της Ε.Ε. των Βρυξελλών». Η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή», αυτό το μοναδικό κατασκεύασμα – χωρίς προηγούμενο στην ιστορία των δημοκρατικών συνταγμάτων – είχε αντιγραφεί από τα συμβούλια σχεδιασμού του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ, που προγραμματιζόταν να κυβερνήσουν τη, μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο Ευρώπη, κάτω από τη δικτατορία του «Κεντρικού Γραφείου του Καρτέλ». Το 2009, 27 ευρωπαίοι πολιτικοί – χωρίς να ζητήσουν την έγκριση των ψηφοφόρων τους – υπέγραψαν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας», και ενέκριναν τα «Προγράμματα Έκτακτης Ανάγκης στο πλαίσιο της Διαδικασίας Νομικής Ενοποίησης» συμπεριλαμβανομένου ενός μη εκλεγόμενου «Κεντρικού Γραφείου του Καρτέλ», που – όπως και στα φεουδαρχικά καθεστώτα του Μεσαίωνα – κατέχει την αποκλειστική αρμοδιότητα για την εισαγωγή των νόμων για την Ευρώπη, πέρα από οποιοδήποτε δημοκρατικό έλεγχο.

46

«Moderne soziale Ordnung». Ο Hallstein δεν διστάζει να περιγράψει το ολοκληρωτικό ναζιστικό καθεστώς ως «σύγχρονη κοινωνική τάξη».

47

«Rechtsangleichung», Η ναζιστική «Νέα Ομιλία», για την ανατροπή του ισχύοντος νομικού συστήματος και την επιβολή των ολοκληρωτικών ναζιστικών νόμων.

48

«Rechtsvereinheitlichung», άλλος ένας όρος των Ναζί για την τροχοδρόμηση της επιβολής του ολοκληρωτικού ναζιστικού νόμου.

136




Το Γερμανικό Καρτέλ Αποκτά Πρόσβαση στην Πυρηνική Τεχνολογία

Την 1η Ιανουαρίου 1959, η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» εγκαθίδρυσε επίσημα την «κοινή αγορά πυρηνικού υλικού» μέσω της EURATOM. Έτσι, μόνο ένα έτος μετά που ο σταυροφόρος των Ναζί / Καρτέλ, Hallstein, διορίστηκε Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Καρτέλ – και 14 χρόνια μετά το 1945 – είχε διεκπεραιώσει την τρίτη αποστολή του: Την πρόσβαση των συμφερόντων του Γερμανικού Καρτέλ στην τεχνολογία των πυρηνικών (όπλων).

137



«Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και εκείνοι (οι νόμοι) που πρέπει πρώτα να σχεδιαστούν προσεκτικά, δεδομένου ότι στο νομικό τομέα δεν υπάρχουν εφευρέσεις αλλά ανακαλύψεις μόνο. Αυτοί οι νόμοι πρέπει να είναι κατασκευασμένοι, στο πλαίσιο της συμμετοχής των «Προστατών του [ναζιστικού / Καρτέλ] Νόμου», στις Ανατολικές Περιφέρειες49, οι οποίοι μπορούν να έχουν κάποια [!] συνεισφορά για τον Καθαρισμό [«εκκαθάριση»] του Νομικού μας Συστήματος προκειμένου να καταστεί ένας Αληθινός [ναζιστικός / καρτέλ] Νόμος του Γερμανικού Λαού. «Το Νομικό Πρόγραμμα Έκτακτης Ανάγκης», οι άμεσοι δηλαδή στόχοι, είναι στην πραγματικότητα η εισαγωγή των νόμων που χρησιμοποιούνται ήδη στο Παλαιό Ράιχ50. «Η Νομική Διαδικασία για την εισαγωγή αυτών των [ναζιστικών / Καρτέλ] νομοθεσιών είναι η Οδηγία51. Η Αρμοδιότητα [για την έκδοση αυτών των οδηγιών], ανήκει στους Αξιωματούχους του [ναζιστικού / Ευρωπαϊκού Καρτέλ] Ράιχ, [Reichsminister] μαζί με το [ναζιστικό] Υπουργείο Εσωτερικών. Ο Hallstein ενσωμάτωσε όλα αυτά τα στοιχεία στη «Συνθήκη της Ρώμης», ως τις θεμελιώδεις αρχές της κυριαρχίας της «Ε.Ε των Βρυξελλών» πάνω από την Ευρώπη, σήμερα: •

Οι «Αξιωματούχοι του [Ευρωπαϊκού Καρτέλ] Ράιχ» στην «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein, μετατράπηκαν σε «Επιτρόπους της Ε.Ε», που κυβερνούν την Ευρώπη, για λογαριασμό του Καρτέλ και πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο.

•

Οι «Οδηγίες» από τα ναζιστικά / Καρτέλ συμβούλια σχεδιασμού, έγιναν οι «Οδηγίες της Ε.Ε», του σήμερα. Αυτές οι «οδηγίες της Ε.Ε», μαζί με τους λεγόμενους «Κανονισμούς της Ε.Ε», έχουν καταστεί οι δικτατορικές εντολές με τις οποίες, το πολιτικό γραφείο του Καρτέλ, η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή», αποφασίζει τους νόμους για 500 εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης – ουσιαστικά έξω από κάθε δημοκρατική διαδικασία.

49

«Ostmarken». Ο Hallstein χρησιμοποιεί εδώ τον πληθυντικό της λέξης «Ostmark», υπονοώντας ότι, μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, προβλέπει την κατάκτηση πολλών νέων περιοχών στα ανατολικά. Με την επίθεση στην Πολωνία και στην Ανατολική Ευρώπη, λίγο περισσότερο από μισό χρόνο αργότερα, αυτό το περίγραμμα του Hallstein θα γινόταν αιματηρή πραγματικότητα.

50

«Altreich» δηλαδή η Ναζιστική Γερμανία.

138




Τα Παραδοσιακά Σύμβολα

Ε.Ε» – άρχισε το 1963 και σηματοδότησε την έναρξη της δεύτερης πενταετούς θητείας του Hallstein, ως Επικεφαλής της. Εξετάζοντας τα σχεδιαγράμματα του μελλοντικού του κάστρου, ο Hallstein πρέπει να είχε γεμίσει από χαρά: Το σχήμα των κεντρικών γραφείων της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής», έμοιαζε εντυπωσιακά με το έμβλημα στην κονκάρδα, που Η κατασκευή του κτιρίου Berlaymont φορούσε με υπερηφάνεια για πολλά – το οποίο ακόμη και σήμερα, παρα- χρόνια, μόνο δύο δεκαετίες πριν. μένει η έδρα της «Επιτροπής της

Ως ανταμοιβή για την ολοκλήρωση των εντολών του Καρτέλ κατά την πρώτη πενταετή θητεία, του ως επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου, οι φορείς του Καρτέλ προικοδότησαν το «νέο βασιλιά της Ευρώπης» με το κατάλληλο «κάστρο» και ένα «βασιλικό προσωπικό» αρκετών χιλιάδων δουλοπρεπών γραφειοκρατών.

51

«Verordnung», δηλαδή, η δικτατορική εκτέλεση των Ναζιστικών Νόμων, στις κατεχόμενες χώρες. Είναι μια παράξενη ειρωνεία της ιστορίας, το γεγονός ότι, λιγότερο από δύο δεκαετίες μετά που ο Ναζί προπαγανδιστής Hallstein, παρουσίαζε αυτούς τους αντιδημοκρατικούς μηχανισμούς, ως εργαλείο για τον έλεγχο της Ευρώπης, κάτω από το συνασπισμό Ναζί/IG Farben, θα εισήγαγε – ως πρόεδρος της Επιτροπής της Ε.Ε – τις ίδιες «οδηγίες» και «κανονισμούς», ως εργαλεία, μέσω των οποίων οι διάδοχοι της IG Farben, θα μπορούσαν να κυβερνήσουν την Ευρώπη, στο πλαίσιο της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Η «Συνθήκη της Λισαβόνας», που τέθηκε σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2009, έκανε πραγματικότητα τα βασικά οράματα του Hallstein.

139



«Μεταξύ των θεμάτων αυτής της Ταχείας Εναρμόνισης [του ναζιστικού / Καρτέλ Νόμου] θα μπορέσουμε να διαφοροποιήσουμε ανάμεσα σε δύο ομάδες: Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τις Οδηγίες σχετικά με το Συνταγματικό νόμο, που αποτελεί το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κράτος και προσδιορίζει το σχήμα και την πραγματικότητά του. «Οι Οδηγίες αυτές είχαν ήδη εισαχθεί στην Αυστρία λίγες μέρες μετά τον [Ναζιστικό / Καρτέλ] Ενοποιητικό Νόμο.52

!

«Μεταξύ αυτών είναι:

-

-

Οι Κρατικοί Συνταγματικοί Νόμοι κατά της δημιουργίας νέων πολιτικών κομμάτων [σε μια Ευρώπη κάτω από τον έλεγχο των Ναζί / Καρτέλ]53.

-

Οι Κρατικοί Συνταγματικοί Νόμοι για τη διασφάλιση της ενότητας μεταξύ του [Ευρωπαϊκού ναζιστικού / Καρτέλ] Κράτους και του [ναζιστικού / Καρτέλ] Κόμματος54.

-

Οι Κρατικοί Συνταγματικοί Νόμοι για την Νέα Δομή του [Ευρωπαϊκού ναζιστικού / Καρτέλ] Ράιχ55.

-

Οι Κρατικοί Συνταγματικοί Νόμοι για τους Διοικητές του [Ευρωπαϊκού ναζιστικού / Καρτέλ] Ράιχ56.

!

Ορισμένα Νομικά Σύμπλοκα, που συνδέονται με αυτούς τους συνταγματικούς νόμους, συμπεριλαμβανομένου του Νόμου του Ράιχ για την Ιθαγένεια, [Reichsbürgergesetz], του Νόμου του Ράιχ για τη Σημαία [Reichsflaggengesetz], οδηγίες για τα Εθνικά Εμβλήματα [Hoheitszeichen], την Εθνική Σσφραγίδα [Reichssiegel] και τα Εθνικά Σύμβολα [π.χ. Ναζιστική σβάστικα].

52

«Vereinigungsgesetz», δηλαδή ο νόμος που επέβαλαν οι Ναζί, προκειμένου να δώσουν στην προσάρτηση της Αυστρίας μια ψευδό-νομική βάση.

53

«Staatsgrundgesetze gegen die Neubildung von Parteien». Ως μια από τις πρώτες ενέργειες μετά την κατάληψη της εξουσίας στη Γερμανία, οι Ναζί απαγόρευσαν την ίδρυση νέων πολιτικών κομμάτων. Αυτός ο νόμος θεωρήθηκε από το Hallstein τόσο σημαντικός, που έπρεπε να εισαχθεί όσο το δυνατόν συντομότερα, σε κάθε χώρα που καταλάμβαναν οι Ναζί – και αυτός είναι ο ίδιος άνθρωπος, που διαμόρφωσε, αργότερα, την «Ε.Ε των Βρυξελλών».

140




Άνθρωπος με Παράδοση στην Προώθηση Δικτατοριών του Καρτέλ

Από το 1958 έως το 1967 ως ο πρώτος Πρόεδρος της Επιτροπής της Ε.Ε Διορισμένος από το Καρτέλ

Από το 1933 έως το 1945 για λογαριασμό του Συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ

Το 1939, ο Hallstein υποστήριξε δημοσίως τη δημιουργία της δικτατορίας των Ναζί / Καρτέλ, σε ολόκληρη την Ευρώπη – συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης των άλλων πολιτικών κομμάτων και άλλων χαρακτηριστικών ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Λιγότερο από δύο δεκαετίες αργότερα, αυτός ο σταυροφόρος για μια ευρωπαϊκή εταιρική δικτατορία, έγινε ο κύριος αρχιτέκτονας της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Το 1957, ο ίδιος άνθρωπος διορίστηκε από το Καρτέλ, ως ο πρώτος πρόεδρος του νέου πολιτικού του γραφείου, της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Για να παραπλανήσουν το κοινό, οι στρατιωτικοί φορείς του καρτέλ είχαν αλλάξει μετά το 1945, αλλά το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων τοποθέτησε τους κύριους πολιτικούς και νομικούς του τεχνοκράτες, σε καίριες θέσεις, για την επόμενη προσπάθειά του για την κατάκτηση της Ευρώπης.

54

κρίσιμος νόμος για την εγκαθίδρυση της ναζιστικής δικτατορίας σε οποιαδήποτε χώρα.

55

«Neuaufbau», δηλαδή τη μετατροπή της δημοκρατίας σε δικτατορία.

56

«Reichstatthaltergesetz». Η παράγραφος 1 του παρόντος νόμου ορίζει: «Ο διοικητής του Ράιχ είναι ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Ράιχ στην επικράτειά του. Η αποστολή του είναι να σιγουρευτεί ότι οι πολιτικές αποφάσεις που εκδίδονται από τον Φύρερ και Καγκελάριο του Ράιχ (το Χίτλερ), εφαρμόζονται». («Er hat die Aufgabe, für die Beobachtung der vom Führer und Reichskanzler aufgestellten Richtlinien der Politik zu sorgen»)

141



Το 1957, Hallstein σχεδίασε αυτούς τους «Κρατικούς Συνταγματικούς Νόμους για τη Νέα Δομή του [Ευρωπαϊκού Καρτέλ] Ράιχ» στη «Συνθήκη της Ρώμης». Πάνω από 5 δεκαετίες αργότερα, 27 πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης –, χωρίς να εκθέσουν την κακή ιστορική προέλευση της «Ε.Ε των Βρυξελλών» στο εκλογικό τους σώμα – υπέγραψαν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας» και, συνεπώς, το «Συνταγματικό Νόμο για τη Νέα Δομή του [Ευρωπαϊκού Καρτέλ] Ράιχ.»

! 57

«Η δεύτερη ομάδα των άμεσων νόμων, οι οποίοι επεκτείνονται καθημερινά, αποτελείται από τις οδηγίες σχετικά με την Οικοδόμηση των [Ναζιστικών / Καρτέλ] Κρατικών Οργανισμών, Ουσιωδών Δικαιωμάτων ή Διαδικασιών για τις οποίες ο Εθνικός Σοσιαλιστικός Νομοθέτης57 έχει προσθέσει ήδη την ετυμηγορία του [σημειώστε τη γλώσσα της υπεροχής] είτε με τη διατήρηση των υφιστάμενων [ναζιστικών / Καρτέλ] Νομικών Συνθηκών ή με τη Δημιουργία Νέων. «Οι Οδηγίες αυτές είναι «Causa Iudicata» [«Ψηφισμένα Νομοθετήματα»], δηλαδή, έχουν εισέλθει από το Κράτος της Νομικής Πολιτικής [«Rechtspolitik»] στο Κράτος της Υπάρχουσας [ναζιστικής / Καρτέλ] Τάξης [«geltenden Ordnung»]. «Αυτοί οι νόμοι δεν απαιτούν περαιτέρω συζητήσεις [!]. «Τα πιο σημαντικά [ναζιστικά / Καρτέλ] Νομοθετήματα, σε αυτή την κατηγορία, τα οποία εισήχθησαν αμέσως [στην προσαρτημένη Αυστρία και σε άλλες κατεχόμενες χώρες] ήταν τα εξής:

«Nationalsozialistische Gesetzgeber», δηλαδή η κυβέρνηση του Χίτλερ.

142

!




Αρχιτέκτονας της Δικτατορίας του Καρτέλ στον 21ο Αιώνα Δικτατορία

Δικτατορία

1939

1957

«Κατακτητική Ομιλία»

«Συνθήκη της Ρώμης»

Εταιρική Δικτατορία

ΣΗΜΕΡΑ

Διαβάζοντας τις παρακείμενες παραγράφους, δημιουργούνται κάποια προφανή ερωτήματα: • Πώς μπόρεσαν οι πολιτικοί ηγέτες των 27 ευρωπαϊκών κρατών να υπογράψουν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας» και να εγκρίνουν μια πολιτική πλατφόρμα, της οποίας ο αρχιτέκτονας υπήρξε – με δημόσιες ιστορικές καταγραφές – σφοδρός υπέρμαχος της πολιτικής και εταιρικής δικτατορίας; • Πώς μπορεί, εκατομμύρια έξυπνοι άνθρωποι από όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο – μια ήπειρο που ισχυρίζεται ότι είναι το λίκνο της δημοκρατίαςνα παραδώσουν τον έλεγχο του πεπρωμένου της ηπείρου τους, σε μια ομάδα από πολιτικούς, οι οποίοι δεν ήταν ικανοί ή δεν ήθελαν να προστατεύσουν, τα από αιώνων, επιτεύγματα της δημοκρατίας, για τα οποία τόσοι πολλοί άνθρωποι θυσίασαν τη ζωή τους;

143



! -

-

Ο Νόμος για την Προστασία του Γερμανικού Αίματος και της Γερμανικής Τιμής58

-

Η σύσταση των Διοικητικών Οργανώσεων του [Ευρωπαϊκού Ναζιστικού / Καρτέλ] Ράιχ [‘reichseigene Verwaltungen‘] α) Η Διοίκηση Οικονομικών [‘Finanzverwaltung‘] ως ένα από τα πρώτα μέτρα β) H Δικαστική Διοίκηση [‘Justizverwaltung’] γ)

H Διοίκηση Σιδηροδρόμων και Ταχυδρομικών Υπηρεσιών [‘Eisenbahn- und Postverwaltung’]

δ) H Διοίκηση Εναέριας Κυκλοφορίας [‘Luftfahrtverwaltung‘] ε)

Τα Γραφεία του Υπουργείου Προπαγάνδας [‘die Behörden des Propaganda Ministeriums’]

!

«Οι Στρατιωτικοί Νόμοι ['Wehrrecht'] και οι Νόμοι για την [Ευρωπαϊκή ναζιστική / Καρτέλ] Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ59 και ο Νόμος περί Αεράμυνας

58

«Gesetz zum Schutze des deutschen Blutes». Αυτό δεν είναι τυπογραφικό λάθος. Ο Hallstein, ο οποίος θα γινόταν αργότερα ο ιδρυτής της «Ε.Ε των Βρυξελλών», υποστηρίζει, ως ύψιστη προτεραιότητα, την επιβολή των Φυλετικών Νόμων της Νυρεμβέργης, στις κατεχόμενες χώρες.

59

«Reichsarbeitsdienst». Αρχής γενομένης από το 1935, οι Ναζί εισήγαγαν, για κάθε Γερμανό άνδρα, εξάμηνη υποχρεωτική υπηρεσία, πριν από τη στρατιωτική θητεία, που χρησίμευσε ως ιδεολογική και σωματική προετοιμασία για τον πόλεμο.

144



Hallstein – Ο Ιθύνων Νους της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Αρχιτέκτονας της Δικτατορίας του Καρτέλ στον 21ο Αιώνα Εταιρική

Εταιρική



1939

1957

Πολιτικοί Υποστηρικτές του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισσαβόνας» για την Εταιρική Δικτατορία της «Ε.Ε των Βρυξελλών» Το 1957, επετράπη, στον Άριο ρατσιστή Walter Hallstein, ένθερμο σταυροφόρο της στρατιωτικής υποταγής της Ευρώπης κάτω από τη δικτατορική κυριαρχία του Συνασπισμού των Ναζί / Καρτέλ, να γίνει ο βασικός αρχιτέκτονας και ο πρώτος «Πρόεδρος» της Ευρώπης. Στους λαούς της Ευρώπης, δεν επετράπη – τότε – να γνωρίσουν ποιος ήταν αυτός ο βασικός αρχιτέκτονας της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Μετά τη δημοσίευση αυτού του βιβλίου, κανένας πολιτικός ο οποίος υπέγραψε τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας», κανένα πολιτικό κόμμα που παρακάθεται στο λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» – ένα φύλλο συκής για την εταιρική δικτατορία της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – κανένας σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να λέει: «δεν ξέραμε» Ένα μόνο συμπέρασμα μπορεί να υπάρξει: οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα, που συνεχίζουν να υποστηρίζουν το δικτατορικό οικοδόμημα της «Ε.Ε των Βρυξελλών» – παρά τα σαρωτικά ιστορικά στοιχεία – πρέπει να απομακρυνθούν από την εξουσία με τη ψήφο των εκατομμυρίων ανθρώπων, και να αντικατασταθούν με τους εκπροσώπους εκείνους, που είναι αποφασισμένοι να προστατεύσουν τη δημοκρατία.

145



-

Από τους Διοικητικούς Νόμους [‘Verwaltungsrecht‘]: ο Διοικητικός Νόμος για την Κοινότητα του Ράιχ [‘Reichsgemeindeordnung‘], ο Νόμος για την Επανένωση60, μέρος του Νόμου για τους Δημοσίους Υπαλλήλους61 και μέρος της Νομοθεσίας εν σχέσει με την Υπηρεσία Κρατικού Μισθολογίου [‘Besoldungsrecht’]

-

Σημαντικοί Φόροι

-

Από τη Νομοθεσια που Ρυθμίζει τις Επαγγελματικές Οργανώσεις [‘stänsdisches Recht‘]: το Νόμο που διέπει το Επιμελητήριο Πολιτισμού [‘Kulturkammergesetzgebung’], το Κτηνιατρικό Νόμο [‘Tierärzte- Ordnung’]

-

Από το Νόμο για τη Γεωργία [‘Bauernrecht‘]: το Νόμο για την Κληρονομική Ιδιοκτησία Αγροτικής Γης [‘Erbhofgesetz‘], το Νόμο του Επισιτισμού [‘Nährstandsgesetz‘], των Κανονισμών για την Εμπορία Γεωργικών Προϊόντων [‘landwirtschaftliche Marktordnung’]

-

Από το Κοινωνικό Δίκαιο [‘Sozialrecht‘]: οι [ναζιστικοί / Καρτέλ] Κανονισμοί Ασφάλισης του Ράιχ [‘Reichsversicherungs-Ordnung’] και οι Κανονισμοί Κοινωνικής Πρόνοιας [‘fürsorgerechtliche Vorschriften’]

-

Από τους Νόμους για την Απασχόλιση [‘Arbeitsrecht‘]: βήμα προς βήμα το Νόμο που Ρυθμίζει την Εθνική Υπηρεσία Εργασίας [‘Gesetz zur Ordnung der nationalen Arbeit’].

60

«Sammlungsgesetz», ένας ναζιστικός νόμος, που, ήδη από το 1934, καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα για οποιαδήποτε ανεξάρτητη δημόσια συγκέντρωση, απαιτώντας επίσημη έγκριση από τις ναζιστικές αρχές για κάθε τέτοια συγκέντρωση.

61

«Beamtengesetz», ένας από τους πρώτους νόμους των Ναζί, από τις 7 Απριλίου 1933, – μόλις δύο εβδομάδες μετά το διαβόητο «Εξουσιοδοτικό Νόμο» των Ναζί, (Ermächtigungsgesetz) – που έθετε εκτός δημόσιας υπηρεσίας όλα τα άτομα εβραϊκής καταγωγής, όλα τα πρόσωπα που ήσαν αντίθετα προς το ναζιστικό καθεστώς και όλα τα πρόσωπα, «που δεν είναι ανά πάσα στιγμή και χωρίς περιορισμούς, έτοιμα να υπερασπιστούν το εθνικό κράτος» («Personen, d ie nicht jederzeit rückhaltlos für den nationalen Staat eintreten»).

146



Hallstein – Ο Ιθύνων Νους της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Αρχιτέκτονας της Δικτατορίας του Καρτέλ στον 21ο Αιώνα

Οικονομία Κοινωνία

Νόμοι

Αστυνομία

Άλλα Πεδία

Ολοκληρωτικός Έλεγχος των Κοινωνιών σε Όλα τα Ευρωπαϊκά Έθνη Ήδη, πριν από την ψήφιση του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισσαβόνας», η «Ε.Ε των Βρυξελλών» καθόριζε το 80% περίπου του συνόλου των δικαιοπραξιών στο εσωτερικό των χωρών μελών της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Η αποκλειστική αρμοδιότητα για την προπαρασκευή αυτών των νόμων, ανήκει στο πολιτικό γραφείο του Καρτέλ, την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» – και όχι στο «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». Αυτό είναι το αποτέλεσμα της λεγόμενης «Συνθήκης της Ρώμης», που σχεδιάστηκε πριν από μισό αιώνα από την ομάδα του Hallstein, για λογαριασμό του καρτέλ. Μετά τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισαβόνας», το ποσοστό αυτό θα φτάσει κοντά στο 100% – δηλαδή στον ολοκληρωτικό έλεγχο των Ευρωπαϊκών κοινωνιών, των εθνών και των Ευρωπαίων πολιτών, από το καρτέλ. Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους, που παρατίθενται από το Hallstein στην «Κατακτητική Ομιλία» του, το 1939, (σελίδα απέναντι), θα εφαρμοστούν σε όλη την Ευρώπη από την «Ε.Ε των Βρυξελλών». Η «Κατακτητική Ομιλία» του Hallstein δεν είναι μόνο ένα μοναδικό ιστορικό έγγραφο, αλλά είναι και εξαιρετικά επίκαιρη: Παρέχει στον αναγνώστη αυτού του βιβλίου – και, στην πραγματικότητα, σε κάθε άτομο στην Ευρώπη σήμερα – μια καθαρή εικόνα του μέλλοντος αυτής της ηπείρου, κάτω από την κυριαρχία της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

147



-

«Από τους Οικονομικούς Νόμους, την Εντολή για την Ενίσχυση του Σχεδίου των Τεσσάρων Ετών»62 Το «Τετραετές Σχέδιο» του Συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ, ήταν το «Κεντρικό Οικονομικό Σχέδιο» της ναζιστικής / Καρτέλ δικτατορίας για την κατάκτηση της Ευρώπης.

-

«Επιπλέον, οι Κανόνες για τον Παραγωγικό Τομέα της Οικονομίας» [‘gewerblichen Wirtschaft‘], Οι «Κανόνες σχετικά με τον παραγωγικό Τομέα της Οικονομίας» ήταν μέρος της κεντρικής ολοκληρωτικής οικονομικής διακυβέρνηση της ναζιστικής δικτατορίας με στόχο να εξασφαλιστεί ο οικονομικός έλεγχος του καρτέλ σε όλη την Ευρώπη.

«Σχετικά με τους Νόμους του Καρτέλ [‘Kartellrecht’], για την Εταιρική Διαφήμιση [‘Wirtschafts-Werbung’], για τη Διαμόρφωση των Τιμών [‘Preisbildung’], και ιδίως σχετικά με τους κυβερνητικούς κανονισμούς για τον καθορισμό των τιμών [‘Preisstopverordnung’] -

Από το Αστικό Δίκαιο ['Zivilprozessrecht'] ο νόμος για την πρόληψη της κατάχρησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων ['Verhütung missbräuchlicher Ausnutzung von Vollstreckungsmöglichkeiten’]

-

Από το Ποινικό Δίκαιο, ειδικότερα οι Νόμοι για την Προδοσία και για την Eσχάτη Προδοσία ['Hoch- und Landesverrat’]

62

«Verordnung zur Durchführung des Vierjahresplans», δηλαδή το γραφείο του «Τετραετούς Σχεδίου», ήταν ο κεντρικός φορέας για το συντονισμό των εγκληματικών δραστηριοτήτων, μεταξύ του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, IG Farben, και της ναζιστικής κυβέρνησης, για την προετοιμασία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δύο βασικές μορφές ήταν ο Δρ Carl Krauch, Διευθύνων Σύμβουλος του καρτέλ IG Farben (BAYER, BASF, Hoechst και άλλες εταιρείες χημικών προϊόντων) και ο Hermann Goering. Όπως τεκμηριώθηκε αργότερα στη Δίκη της Νυρεμβέργης για εγκλήματα πολέμου, αυτό το «Γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου» εκπλήρωνε αρκετές βασικές λειτουργίες, μεταξύ των οποίων:

148



Το «Γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου» των Ναζί / iG Farben Το Προσχέδιο του Καρτέλ για την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» Το Γραφείο Οικονομικού Προγραμματισμού NW7 της IG Farben, στο Βερολίνο

Τα Κεντρικά Γραφεία του Καρτέλ στη Φρανκφούρτη (Γερμανία)

Carl Krauch Καταδικάστηκε σε εξαετή φυλάκιση για Δουλεία, Βασανιστήρια, Δολοφονίες και άλλα Εγκλήματα Πολέμου

H. Goering καταδικάστηκε σε θάνατο στη Νυρεμβέργη, αλλά πρόλαβε να αυτοκτονήσει.

Το «Γραφείο Τετραετούς Σχεδίου» των Ναζί/Καρτέλ iG Farben. – Επίσης γνωστό ως «Γραφείο Krauch» (Δικαστήριο της Νυρεμβέργης) – • Προετοίμαζε τους Ναζί από τεχνική και εφοδιαστική άποψη για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο • Συντόνιζε τη λεηλασία της κατακτημένης Ευρώπης • Καθοδηγείτο από τον «πληρεξούσιο» Διευθυντή της IG Farben, Καρλ Krauch, ο οποίος είχε υπό τις διαταγές του χιλιάδες τεχνοκράτες • Ήταν η «Οικονομική Κυβέρνηση» της κατακτημένης Ευρώπης • Έγινε το προσχέδιο και το μοντέλο του Καρτέλ – και του Hallstein – για την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» α) Η Προετοιμασία της Ναζιστικής Γερμανίας για πόλεμο, από άποψη τεχνική και από άποψη ανεφοδιασμού. β) Ο συντονισμός της τεράστιας παραγωγής και προμήθειας εκρηκτικών και άλλων βασικών πολεμικών υλών προς τη Βέρμαχτ. γ) Ο συντονισμός των πληροφοριών που συγκεντρώνονταν από τη Bayer, τη BASF και άλλες θυγατρικές της IG Farben, από δεκάδες χώρες και η χρησιμοποίησή τους για το στρατηγικό σχεδιασμό του πολέμου.

Περισσότερες πληροφορίες: GB2FY461

149



Η Οικονομική Κυβέρνηση του Καρτέλ, 1936 έως 1945: Το «Γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου» Το «Γραφείο Τετραετούς Σχεδίου» – «Οικονομική Κυβέρνηση» του Καρτέλ, για την κατάκτηση της Ευρώπης – δημοσίευε ένα μηνιαίο περιοδικό με τίτλο «Το τετραετές σχέδιο – Εφημερίδα της Εθνικοσοσιαλιστικής Οικονομικής Πολιτικής» [Der Vierjahresplan, Zeitschrift fuer Nationalsozialistische Wirtschaftspolitik]. Το πρώτο «Τετραετές Σχέδιο» ξεκίνησε το 1936 και είχε στόχο να προετοιμάσει τη Γερμανία για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – σύμφωνα με την τεχνολογική και οικονομική καθοδήγηση του Καρτέλ IG Farben. Πολλοί από τους τόμους αυτού του περιοδικού του «Τετραετούς Σχεδίου» έχουν διασωθεί. Επάνω: Σελίδα τίτλου της έκδοσης του Ιανουαρίου 1937, με τον Χίτλερ και τον Γκέρινγκ στο εξώφυλλο. Αριστερά: Μια σελίδα τίτλου κατά τη διάρκεια του πολέμου, που καθρεπτίζει την οικονομική κατάκτηση, ως τον πραγματικό σκοπό του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εκτεταμένη «διαφημιστική ενότητα» αυτής της έκδοσης από την Οικονομική Κυβέρνηση των Ναζί / Καρτέλ, διαβάζεται σαν ένα «Ποιος είναι ποιος», της εταιρικής Γερμανίας. Αυτά τα περιοδικά θα μας πουν – σαφέστερα από ό, τι τα περισσότερα βιβλία ιστορίας – για λογαριασμό ποιού, ξεκίνησε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος.

150



Η «Οικονομική Κυβέρνηση» του Καρτέλ Σήμερα: Η «Ε.Ε των Βρυξελλών»

65 χρόνια μετά την εκτύπωση της τελευταίας εφημερίδας «Τετραετές Σχέδιο», της «Οικονομικής Κυβέρνησης» του Συνασπισμού των Ναζί / Καρτέλ, το Καρτέλ προετοιμάζει την «νεκρανάσταση» της ίδιας ολοκληρωτικής κατασκευής: Μέσα από τους πολιτικούς παράγοντες του καρτέλ σήμερα, που είναι οι επικεφαλής των σημαντικότερων εξαγωγικών χωρών του καρτέλ, αυτές οι ομάδες συμφερόντων έχουν προτείνει μια δικτατορική «οικονομική κυβέρνηση» υπό τον έλεγχο της «Ε.Ε των Βρυξελλών». Η ανθρωπότητα δεν πρέπει να περιμένει μιαν άλλη καταστροφή και το επόμενo «Δικαστήριο της Νυρεμβέργης» για να σταματήσει αυτά τα σχέδια! Περισσότερες πληροφορίες: GB2EG298

151



-

«Από το Ιδιωτικό Δίκαιο [«Privatrecht»], ο νέος Νόμος περί Μετόχων [«Aktienrecht»], ο Νόμος σχετικά με τους Συναλλαγματικούς Ελέγχους [«Wechsel- und Scheckrecht»], οι Νόμοι Διακίνησης Σιδηροδρόμων [«Eisenbahnverkehrsordnung'] και άλλοι63

«Η εισαγωγή αυτών των νόμων ιδιαίτερα έκτακτης ανάγκης, δεν μπορεί απλά να επιτευχθεί με μια, χωρίς άλλη υποστήριξη, πρόταση, που θα θέτει αυτούς τους νόμους σε ισχύ, στα νέα [κατακτημένα από τους Ναζί] εδάφη. «Με την ευκαιρία, αυτοί οι νόμοι δεν έχουν εισαχθεί στην Σουδητία [μέρος της σημερινής Δημοκρατίας της Τσεχίας], με την ίδια ταχύτητα (όπως έγινε στην Αυστρία), λόγω του ανεπαρκούς χρόνου64 αλλά και επειδή [στην περίπτωση της Σουδητίας] δεν θα μπορούσαμε να αναλάβουμε [!] ένα ολόκληρο κράτος με ένα καθορισμένο νομικό σύστημα. . . . . . Αν ο «Εξουσιοδοτικός Νόμος της Λισσαβόνας» υλοποιηθεί, το Καρτέλ δεν θα «αναλάβει» απλώς «ένα ολόκληρο κράτος», αλλά θα αναλάβει τον έλεγχο όλων των χωρών της Ευρώπης – συμπεριλαμβανομένων των οικονομιών τους, των κοινωνιών τους και της ζωής όλων των πολιτών τους για τις επόμενες γενεές.

«Η δομή της διοικητικής οργάνωσης της Αυστρίας και της Σουδητίας, η οποία διαμορφώνεται αυτήν την περίοδο, θα χρησιμεύσει ως πρότυπο για τη μελλοντική διαχείριση του συνόλου του Ράιχ.65 Αυτό περιγράφεται από τον Υπουργό Εσωτερικών του Ράιχ, Frick, πριν από λίγες ημέρες, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην «Ακαδημία Διοίκησης» στο Αμβούργο (Γερμανία): -

«Στο χαμηλότερο επίπεδο (αυτής της διοικητικής δομής στις κατακτημένες χώρες) θα υπάρχουν οι φορείς των πόλεων και των κομητειών [«Stadtund Landkreise»] Οι κομητείες είναι ένα μείγμα από διοικητικές περιφέρειες του κράτους [«Staatliche Verwaltungsbezirke»] και αυτοδιοικούμενους φορείς] «Selbstverwaltungs-Körperschaften», που θα καθοδηγείται από έναν Περιφερειακό Διοικητή [«Landrat»]

δ) συντονίζει τη λεηλασία των βασικών βιομηχανικών επιχειρήσεων, από το καρτέλ IG Farben, σε εκείνες τις χώρες που κατακτήθηκαν από τη Ναζιστική Βέρμαχτ. Αυτό οδήγησε στην καταδίκη αρκετών διοικητικών στελεχών της IG Farben, στη Δίκη της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, όχι μόνο για γενοκτονία και δουλεία, αλλά και για λεηλασία 63

Το γεγονός ότι ο Hallstein, καταγράφει εδώ αυτούς τους συγκεκριμένους νόμους, σε μια τέτοια ρητή μορφή, δεν ήταν τυχαίο. Αυτοί οι – φαινομενικά άσχετοι – νόμοι, κανονισμοί και διατάξεις, εξυπηρετούσαν όλοι έναν κοινό στόχο: την εσωτερική και εξωτερική κινητοποίηση για τον πόλεμο.

152



Το Όραμα του Hallstein (από το 1939) Γίνεται Πραγματικότητα Σήμερα

Με την κατοχύρωση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας (πατέντες), που αφορούν την τροφή μας, το Καρτέλ δεν επιδιώκει μόνο να δημιουργήσει μια, πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, παγκόσμια αγορά. Υπάρχει επίσης μια άκρως πολιτική συνιστώσα: Η απόλυτη εξάρτηση εκατομμυρίων ανθρώπων από τα Γενετικά

Τροποποιημένα (μεταλλαγμένα) τρόφιμα, θα οδηγήσει ολόκληρους πληθυσμούς στο έλεος αυτών των εταιρειών που κατέχουν τις πατέντες. Δεν είναι τυχαίο ότι η BASF – μέλος του εγκληματικού καρτέλ IG Farben – ηγείται αυτή της δυσοίωνης εξέλιξης.

64

από την προσάρτηση, τον Οκτώβριο του 1938 και την ομιλία του Hallstein, τον Ιανουάριο του 1939.

65

«künftigen Reichsverwaltung», δηλαδή θα πρέπει να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, που κατακτήθηκαν από το συνασπισμό των Ναζί / IG Farben, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.

153



-

«Στο μεσαίο επίπεδο (αυτής της διοικητικής διάρθρωσης) θα υπάρχουν οι οντότητες των περιφερειών του Ράιχ [«Reichsgaue»], ένα μείγμα, επίσης, από διοικητικές περιφέρειες του κράτους και αυτοδιοικούμενους φορείς, που θα καθοδηγούνται από τους Κυβερνήτες του Reich.66 . . . . .

!

«Αυτά τα λίγα παραδείγματα μπορούν να σας δώσουν μια ιδέα για το πόσα πολλά πρέπει ακόμα να γίνουν, και να εκτελεστούν μετά την πολιτική Γερμανοποίηση καθώς και τη Νομική Γερμανοποίηση των Νέων Εδαφών67. Μια συντριπτική αφθονία μεγάλων ευκαιριών βρίσκεται ενώπιον των Γερμανών «Προστατών του [Ναζί / καρτέλ] Νόμου». «Θα αρπάξουμε αυτήν την ευκαιρία, με μια βαθιά εμπιστοσύνη στο μέλλον του λαού μας [«(Άρια) Φυλή»] και με τη συνείδηση ότι είναι τιμή για μας να μοιραστούμε ένα μικρό μέρος από το βάρος των εργασιών οικοδόμησης, για την ολοκλήρωση του μεγάλου ιστορικού καθήκοντος της Γερμανίας,68 ένα μέρος του οποίου θα έχουμε όλοι εμείς πραγματώσει».

!

Η εφαρμογή του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισαβόνας» του 2009, θα μετατρέψει το αποκορύφωμα των τελικών παραγράφων της «Κατακτητικής Ομιλίας» του Hallstein, σε μια απογοητευτική σημερινή πραγματικότητα – για τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου.

66

«Reichsstatthalter», ήταν φανατικά μέλη των SS, ναζί στρατιώτες ή γραφειοκράτες, που ορκίστηκαν να εκτελούν ανελέητα τις εντολές του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων και των πολιτικών του ανδρεικέλων (βλ. παραπάνω).

67

«Nach der politischen auch die rechtliche Eindeutschung», δηλαδή η [στρατιωτική] και πολιτική υποταγή της Ευρώπης είναι στερεωμένη για την αιωνιότητα, με την ίδρυση ενός νέου γερμανικού [ναζιστικού / Καρτέλ] νομικού συστήματος σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.

68

«Grosse geschichtliche Aufgabe Deutschlands», δηλαδή τη μεγάλη ιστορική αποστολή του γερμανικού καρτέλ χημικών, πετρελαίου και φαρμάκων για την κατάκτηση και τον έλεγχο της Ευρώπης και του κόσμου.

154



Το Όραμα του Hallstein (από το 1939) Γίνεται Πραγματικότητα Σήμερα

Ηνωμένο Βασίλειο, εφημερίδα Economy News, Παρασκευή 26 Μαρτίου, 2010

Οι ηγέτες της Ε.Ε έπαιξαν το ρόλο τους για τη νέα Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση Παρασκευή 26 του Μάρτη του 2010 Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Γερμανία και τη Γαλλία, λέγεται ότι είναι πίσω από μια, δυνητικά αμφιλεγόμενη, κίνηση η οποία θα αποβλέπει στην εισαγωγή της «οικονομικής κυβέρνησης της Ε.Ε». Με απλά λόγια αυτή θα ήταν μια Αρχή, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα επιβλέπει τις οικονομίες των χωρών μελών και όπου οι «αρμόδιοι» θα έχουν την εξουσία να επιβάλλουν πρόστιμα, αν τα κράτη συνεχίζουν να έχουν μακροχρόνια υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα. Λοιπόν, τι θα σημαίνει αυτό για το Ηνωμένο Βασίλειο;

Οι πολιτικοί κληρονόμοι των «Αρχιτεκτόνων του Άουσβιτς» είναι η αιχμή του δόρατος για την επόμενη προσπάθεια του καρτέλ για τον έλεγχο – και τελικά τη ζωή – εκατομμυρίων ανθρώπων. Μέρκελ (BAYER, BASF) και Σαρκοζί (HOECHST/σήμερα SANOFI) είναι οι πολιτικοί φορείς των τριών Αδελφών του Καρτέλ, που είναι οι κύριοι υπαίτιοι για δύο Παγκόσμιους Πολέμους

Η αποκάλυψη του εγκληματικού παρελθόντος των εταιρειών αυτών του καρτέλ, έρχεται στην κατάλληλη στιγμή. Η παγκόσμια διάδοση των πληροφοριών αυτού του βιβλίου θα επιτρέψει στους ανθρώπους να πάρουν σημαντικά μαθήματα από την ιστορία και να μην γίνουν θύματα αυτών των συμφερόντων του καρτέλ για τρίτη φορά.

155



Κανένας Δεν Μπορεί Να Πει «Δεν Γνώριζα!»

Σε όλη του τη ζωή, ο Hallstein είχε παραμείνει ένας περιβόητος υπηρέτης του καρτέλ. Όπως ένας ψυχαναγκαστικός εγκληματίας οδηγείται από το ένα έγκλημα στο άλλο, έτσι και ο Hallstein δεν ξεκουραζόταν ποτέ, στην προσπάθειά του να ολοκληρώσει την αποστολή του: να προσφέρει την Ευρώπη στα χέρια του Καρτέλ. Ενώ ο Hallstein, προφανώς, δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει ανοιχτά τα εταιρικά συμφέροντα τα οποία υπηρετούσε, έγραψε με εντυπωσιακή ειλικρίνεια για τις προθέσεις του, κατά την κατασκευή της «Ε.Ε των Βρυξελλών».

Στις 500 σελίδες του βιβλίου του «Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα» [Die Europäische Gemeinschaft], το οποίο, μέχρι το 1979 βρισκόταν ήδη στην 5η έκδοση του, ο Hallstein φτάνει στο σημείο να καυχιέται, για την «πρωτότυπη» φύση του κεντρικού μέρους της κατασκευής του, της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής», γράφοντας ότι είναι κάτι για το οποίο δεν υπάρχει «άμεσο προηγούμενο στην ιστορία».

156



Εξάπλωση της Δικτατορίας του Καρτέλ Τα Συνταγματικά Όργανα • Η Επιτροπή «Κάθε δράση αρχίζει με την Επιτροπή [της Ε.Ε] «Η Επιτροπή [της Ε.Ε], είναι το πιο πρωτότυπο στοιχείο της οργάνωσης της [Ευρωπαϊκής] Κοινότητας, χωρίς οποιοδήποτε άμεσο προηγούμενο στην ιστορία. «Η λειτουργία της είναι να εκπροσωπεί την [Ευρωπαϊκή] Κοινότητα προς τα μέσα και προς τα έξω. ... «Η Επιτροπή [της Ε.Ε] είναι ανεξάρτητη από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών. Οδηγίες των κρατών μελών δεν πρέπει να χορηγούνται στην Επιτροπή, ούτε να λαμβάνονται από την Επιτροπή [της Ε.Ε] ... «Η Επιτροπή έχει το αποκλειστικό προνόμιο της Νομοπαρασκευής ...

Walter Hallstein «the european Community» [«Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα»]

5η έκδοση eCOn Verlag, Ντίσελντορφ, 1979

Είναι προφανές ότι λίγοι από τους πολιτικούς ηγέτες που υπέγραψαν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο της Λισσαβόνας» διάβασαν πραγματικά το βιβλίο του Hallstein – και ότι ακόμα λιγότεροι έχουν λάβει το Hallstein σοβαρά υπ’ όψιν.

είται. Τώρα είναι ο καιρός – για τους δημοκρατικούς πολιτικούς καθώς και για τα εκατομμύρια των ανθρώπων, – να αγωνιστούμε για τα θεμελιώδη δικαιώματα της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αν δεν δράσουμε τώρα, μπορεί να μην έχουμε άλλη ευκαιρία για δράση, Ενθαρρυμένο από τον παρόντα για πολλές γενιές. εφησυχασμό, το Καρτέλ κινητοποι-

157



Το όραμα του για την Ευρώπη, το οποίο σκιαγράφησε ο Hallstein σε αυτήν την ομιλία, πριν από επτά δεκαετίες, πλησιάζει να γίνει πραγματικότητα. Σαρκοζί, Μέρκελ, Μπερλουσκόνι και άλλοι πολιτικοί είναι τυφλά αφοσιωμένοι στην εκτέλεση των εντολών του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί, έχουν εξαναγκάσει άλλους πολιτικούς ηγέτες, να υπογράψουν τον Εξουσιοδοτικό Νόμο για την κατάληψη της Ευρώπης από το Καρτέλ, την αποκαλούμενη «Συνθήκη της Λισαβόνας». Δεδομένου ότι αυτοί οι πολιτικοί δεν είχαν το θάρρος να αντισταθούν στον εξαναγκασμό των φορέων του Καρτέλ, οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να λάβουν μια απόφαση: Να αποδεχτούν αυτήν την εταιρική δικτατορία πάνω από την Ευρώπη – ή να προστατέψουν το θεμελιώδες δικαίωμά μας για δημοκρατία, για αυτή τη γενιά των Ευρωπαίων και για όλες τις μελλοντικές γενιές.

158


159


160

Chapter03_0811_GR_GR 16.11.2011 17:37 Seite 161

Κεφάλαιο 3

Το «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» (‘Das Großraum-Kartell’)

και το οργανωτικό του πλαίσιο.


Κεφάλαιο 3

Ο Walter Hallstein δεν ήταν σε καμία περίπτωση, ο μοναδικός αρχιτέκτονας ενός – μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο- κόσμου υπό τον έλεγχο της συμμαχίας Ναζί/Καρτέλ. Μέχρι το 1941, το ναζιστικό καθεστώς διατηρούσε αρκετά επίσημα «ινστιτούτα» με ένα και μοναδικό σκοπό: Την προετοιμασία και διαμόρφωση της μελλοντικής παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής – που θα καθιερωνόταν μετά τη νίκη των Ναζί/Καρτέλ στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα από αυτά τα «κατακτητικά ινστιτούτα» ήταν το «Κεντρικό Ινστιτούτο Ερευνών για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης Σφαίρας»* στη Δρέσδη της Γερμανίας. Ο επικεφαλής αυτού του επίσημου γραφείου σχεδιασμού των Ναζί/Καρτέλ, ήταν ο Arno Soelter. Το 1941, ο Soelter συνόψισε τα σχέδια των Ναζί / Καρτέλ για την υπό τον έλεγχό τους Ευρώπη μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο βιβλίο του με τίτλο: «Το Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας – Ένα Εργαλείο για την Τάξη στη Βιομηχανική Αγορά στη Νέα Ευρώπη» [Ο αρχικός γερμανικός τίτλος ήταν: «Das Großraum-Kartell – Ein Instrument der industriellen Marktordnung in einem neuen Europa»]. * Central Research Institute for National Economic Order and Greater Sphere Economy

Το βιβλίο του Soelter έγινε η βάση για την «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Οι παραλληλισμοί κόβουν την ανάσα.

162


Το «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» και το οργανωτικό πλαίσιό του.

Το Ναζιστικό «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» – Προσχέδιο για τη δομή και λειτουργία της «Ε.Ε. των Βρυξελλών»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η Γερμανική λέξη Großraum, ή «großer Raum,» κυριολεκτικά σημαίνει ευρύτερος χώρος ή ευρύτερη σφαίρα. Μέχρι το καλοκαίρι του 1941, η συμμαχία του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων I.G. Farben – Bayer, BASF, Hoechst (σήμερα αποτελεί μέρος της Sanofi-Aventis) – και οι πολιτικοί/στρατιωτικοί φορείς τους, οι Ναζί, είχαν καταλάβει τη Γαλλία και με βαρβαρότητα κατέκτησαν μεγάλα τμήματα της Ευρώπης. Ο Arno Sölter επικεφαλής του Εκείνη την περίοδο το πετρελαϊκό και φαρμακευτικό καρτέλ I.G. Farben, άρχισε να αποκαλύπτει τα μεταπολεμικά του σχέδια. Μετά τη χρηματοδότηση της ανόδου των Ναζί και την κατασκευή των πολεμικών τους εργοστασίων (τα οποία παρείχαν σχεδόν το 100% των εκρηκτικών, καυσίμων, ελαστικών-πλαστικών και την πλειοψηφία των λοιπών βασικών πολεμοφοδίων), το πετρελαϊκό και φαρμακευτικό καρτέλ επιζητούσε μια υπέρογκη απόδοση της επένδυσής του.

επίσημου Ναζιστικού «Κεντρικού Ερευνητικού Ινστιτούτου για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης Σφαίρας» και συγγραφέας του βιβλίου «Το Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» (‘Das Großraum-Kartell’)

Αυτά τα γεγονότα καταγράφονται λεπτομερώς στις ακροάσεις του Κογκρέσου των Η.Π.Α. το 1945, για την I.G. Farben και στα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα πολέμου εναντίον της I.G. Farben.

163


Κεφάλαιο 3

Το καρτέλ της I.G. Farben πήρε την απόδοση της επένδυσής του, την οποία επιζητούσε. Από τις περίπου 20 χώρες που είχαν βάναυσα κατακτηθεί από τα στρατεύματα των Ναζί, η I.G. Farben έλαβε ουσιαστικά το σύνολο των βιομηχανιών μετάλλου, των χημικών, φαρμακευτικών, πετροχημικών και άλλων βιομηχανιών – ως επί το πλείστον δωρεάν. Πίσω από κάθε άρμα μάχης που προέλαυνε στο Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία, τη Δανία, τη Νορβηγία και όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακολουθούσαν οι «άνδρες με τα γκρι κουστούμια» – οι εταιρικοί εκπρόσωποι της I.G. Farben που επιδίωκαν να αδράξουν τη λεία τους. Αυτή η αδίστακτη λεηλασία ολόκληρων βιομηχανιών και χωρών αποτέλεσε το πρότυπο για τις μετέπειτα παγκόσμιες ληστείες – μέχρι και σήμερα: Η Halliburton, διάφορες άλλες πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου και φαρμακοβιομηχανίες καθώς και άλλοι εταιρικοί «επενδυτές» κατά την προεδρία του Μπους, φρόντισαν να πάρουν την απόδοση των επενδύσεών τους, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Αλλά ας επιστρέψουμε στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ορολογία της I.G. Farben, για μια μεταπολεμική κυριαρχία σε μια «ευρύτερη σφαίρα», περιγράφεται αρχικά το έδαφος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Αλλά αυτός ο όρος κρατήθηκε σκόπιμα αόριστος, έτσι ώστε – με τις προβλεπόμενες στρατιωτικές νίκες πέρα από την Ασία, την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο – ο όρος «ευρύτερη σφαίρα» να περιλαμβάνει τελικά ολόκληρη την υδρόγειο. Αυτά τα σχέδια για τη στρατιωτική κατάκτηση του κόσμου και την επακόλουθη οικονομική υποδούλωση από το συνασπισμό Ναζί / I.G. Farben, είναι καταγεγραμμένα λεπτομερώς στα πρακτικά της δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, κατά των διευθυντών του καρτέλ της I.G. Farben. Αντίγραφα από περισσότερα από 40,000 αυθεντικά έγγραφα από αυτήν την ιστορική δίκη, ήταν κρυμμένα από το κοινό, στα Εθνικά Αρχεία των Η.Π.Α. για 6 δεκαετίες. Το 2007, δημοσιεύθηκαν τελικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.profit-over-life.org. Η ακόλουθη ακριβής περιγραφή των μεταπολεμικών σχεδίων της I.G. Farben δημοσιεύθηκε το 1941 στο βιβλίο του Arno Sölter με τίτλο «Το Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας – Ένα Εργαλείο για την Τάξη στη Βιομηχανική Αγορά στη Νέα Ευρώπη».

164



Η δημοσίευση αυτού του βιβλίου ήταν συλλογική πράξη. Ο Sölter ήταν επικεφαλής του επίσημου Ναζιστικού Ινστιτούτου «Κεντρικό Ινστιτούτο Ερευνών για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης Σφαίρας» που βρισκόταν τότε στη Δρέσδη της Γερμανίας. Αυτό το «Ινστιτούτο» ήταν ένα από τα επίσημα γραφεία οικονομικού σχεδιασμού της συμμαχίας Ναζί/Farben για τη μεταπολεμική Ευρώπη. Αυτό το βιβλίο παρέχει το προσχέδιο αυτού που αργότερα θα αποτελέσει τη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης – του φορέα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του καρτέλ, διεκδικώντας «ευρύτερες σφαίρες» ως αγορές του – λειτουργώντας πέρα από οποιοδήποτε δημοκρατικό έλεγχο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ SOELTER ΤΟΥ 1941 ΤΙΤΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ: «ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ» «Υπενθυμίζουμε την ιεραρχία οργάνωσης της αγοράς: Κράτος – Οικονομική Ομάδα – Καρτέλ, την οποία έχουμε καθιερώσει για την Ευρύτερη Σφαίρα. Σε αυτή την ιεραρχία παραβλέπουμε τις ευθύνες του κράτους στον τομέα της εμπορικής και οικονομικής πολιτικής, μέσα στην Ευρύτερη Σφαίρα. Αντ’ αυτού θέλουμε να εξετάσουμε λεπτομερώς το πρόβλημα της οργάνωσης της Ευρωπαϊκής αγοράς από τη σκοπιά του καρτέλ και, συνεπώς, να εξετάσουμε λεπτομερώς τα προβλήματα της οικονομικής πολιτικής του κράτους, τα οποία αναπόφευκτα προκύπτουν λόγω της ρυθμιστικής αρχής της αγοράς, ολόκληρης της περιοχής από το «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας». Ο άμεσος επικεφαλής του «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» είναι η Οικονομική Ομάδα, της οποίας τις λειτουργίες, που αφορούν τη ρύθμιση της αγοράς, θέλουμε να δούμε συγκεντρωμένες σε ένα «Γραφείο του Καρτέλ». «Για το σκοπό αυτό, το υφιστάμενο τμήμα του Καρτέλ, που αφορά τις Οικονομικές Ομάδες, θα πρέπει να επεκταθεί για να αναλάβει τα καθήκοντα αυτού του νέου γραφείου. Ανώτερο του Γραφείου Καρτέλ θα είναι το Κεντρικό Γραφείο Καρτέλ, το οποίο σύμφωνα με τις αρμοδιότητες που του έχουν ανατεθεί, αντιστοιχεί με το παρόν τμήμα «Εποπτείας του Καρτέλ» του Γερμανικού Βιομηχανικού Ομίλου (Reichsgruppe Industrie), καθώς επίσης και στο τμήμα καρτέλ ή στα ειδικά τμήματα του Γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών Υποθέσεων»1. 1

Για λόγους απλούστευσης της οργάνωσης, θεωρούμε τη συμμετοχή του Γερμανικού Οικονομικού Επιμελητηρίου, ως ανεπιθύμητη

165


Κεφάλαιο 3

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ένα ακριβές αντίγραφο αυτού του «Κεντρικού Γραφείου Καρτέλ». Κυβερνάει εκ μέρους των συμφερόντων του Καρτέλ και μάλιστα πέρα από οποιονδήποτε δημοκρατικό έλεγχο.

«Από πρακτικής απόψεως, τα καθήκοντα θα πρέπει να κατανεμηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί η επικάλυψη των εργασιών. Θα ήταν σκόπιμο να ανατεθεί η πραγματική εποπτεία των γραφείων του καρτέλ στο Υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων, ενώ τα καθήκοντα του Κεντρικού Γραφείου Καρτέλ για τη βιομηχανία, θα ασχολούνται περισσότερο με θέματα που αφορούν τη θεμελιώδη οργάνωση της αγοράς, καθώς και νομικά και διακρατικά θέματα που αφορούν το Καρτέλ. Για την αποτελεσματική του λειτουργία, το Γραφείο Βιομηχανίας θα πρέπει να κρατείται ενήμερο για τυχόν προβλήματα που προκύπτουν. Συνεπώς εάν αναλύσουμε τους στόχους του «Κεντρικού Γραφείου του Καρτέλ» θα πρέπει επίσης να αναλύσουμε τα συσχετιζόμενα επιχειρησιακά και οργανωτικά προβλήματα, δηλαδή αυτά που δεν αναλύονται σύμφωνα με τις προαναφερθείσες αρχές. «Φυσικό επακόλουθο είναι πως η Γερμανική μέθοδος εποπτείας του καρτέλ θα εισαχθεί και στα μη Γερμανικά τμήματα, που βρίσκονται στην επιρροή της Ευρωπαϊκής Σφαίρας. Η έκταση και η φύση της οργάνωσης σε άλλες χώρες φυσικά θα διαφέρει, ανάλογα με τον βαθμό της εκβιομηχανοποίησης. Παρακάτω θα αναλύσουμε τον τρόπο λειτουργίας της οργάνωσης του καρτέλ, σε σχέση με τις συνθήκες που επικρατούν στη Γερμανία».

●

Το κεντρικό Γραφείο Καρτέλ

α) Το Κεντρικό Γραφείο Καρτέλ είναι η ανώτατη ρυθμιστική αρχή. Συνεπώς, είναι 1) υπεύθυνο για τη λήψη των τελικών αποφάσεων σε θέματα, που αφορούν τους τομείς των αρμοδιοτήτων της εποπτείας του καρτέλ 2) υπεύθυνο για τη διατήρηση στενής επαφής με ανώτατα σώματα εμπειρογνωμόνων (για παράδειγμα ειδικούς στις οικονομικές και εμπορικές πολιτικές, τις πολιτικές τιμολόγησης, τις πολιτικές των βασικών εμπορευ-

166



μάτων, κ.τ.λ.) και για τον συντονισμό των αποφάσεων και των θεμελιωδών οδηγιών προς τα υφιστάμενά του ινστιτούτα, με τις αντίστοιχες ομάδες εμπειρογνωμόνων, ανάλογα με το θέμα. β) Το Κεντρικό Γραφείο Καρτέλ διατηρεί επαφή με τυχόν κεντρικά εθνικά γραφεία καρτέλ άλλων ευρωπαϊκών χωρών, τόσο σε επίπεδο διαχείρισης θεμελιωδών προβλημάτων μείζονος σημασίας, όσο και στη λήψη αποφάσεων για θέματα αρμοδιοτήτων όπου το Καρτέλ Ευρύτερης Σφαίρας ή τα επιμέρους εθνικά καρτέλ δεν μπορούν να συμφωνήσουν. γ)

Συνεπώς, το Κεντρικό Γραφείο Καρτέλ αντιπροσωπεύει το αρμόδιο τμήμα καταγγελιών σε ότι αφορά τις αποφάσεις που λαμβάνονται από τα γραφεία των καρτέλ. Επιπλέον, οι καταγγελίες που αφορούν θέματα όπως ενέργειες και παραβάσεις που διαπράττονται από ξένα καρτέλ, πρέπει να γίνονται μέσω του Κεντρικού Γραφείου Καρτέλ.

Το «Κεντρικό Γραφείο Καρτέλ» της «Ε.Ε. των Βρυξελλών»: Είναι το κτήριο Berlaymont της «Ευρωπαϊκής Κομισιόν» στις Βρυξέλλες. Κατ’ ακρίβεια, το κτήριο αυτό είναι ένα από τις πολλές δωδεκάδες συμπλέγματα γραφείων της «Ευρωπαϊκής Κομισιόν» στις Βρυξέλλες. Αυτά τα κτήρια είναι οι επιχειρηματικές βάσεις για περισσότερους από 54,000 μη εκλεγμένους γραφειοκράτες, οι οποίοι κυριαρχούν επί της Ευρώπης εκ μέρους του Καρτέλ.

δ) Ο νόμος του καρτέλ, ο οποίος ποικίλει σήμερα και δεν είναι καλά οργανωμένος, θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί και να τυποποιηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο για ολόκληρη την ευρύτερη σφαίρα.

167


Κεφάλαιο 3

Περισσότερο από 6 δεκαετίες αργότερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υλοποιεί ένα σχεδόν ακριβές αντίγραφο αυτού του σχεδίου, με στόχο να καθιερώσει έναν «πρότυπο νόμο του καρτέλ» με τον οποίο να δυναστεύει τις ζωές των περίπου 500 εκατομμυρίων ευρωπαίων – χωρίς κανένα δημοκρατικό έλεγχο.

ε) Γενικές αρχές ρύθμισης της αγοράς της Ευρωπαϊκής Ευρύτερης Σφαίρας θα πρέπει να δημιουργηθούν. Όσον αφορά τη ρύθμιση της αγοράς – και των καρτέλ – παρόμοιοι κανόνες θα πρέπει να καθιερωθούν, όπως εκείνα τα οικονομικά διατάγματα που έχουν εκπονηθεί ή μάλλον καλύτερα, που ακόμα εκπονούνται, από το Υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων για το λογιστικό σύστημα.

Το «Δωμάτιο του Στέμματος» του «Κεντρικού Γραφείου Καρτέλ» της Ε.Ε. των Βρυξελλών: Είναι η αίθουσα συσκέψεων της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής» στον 13ο όροφο των Κεντρικών Γραφείων στις Βρυξέλλες.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, τα «Διατάγματα του Καρτέλ» των Ναζι/I.G. Farben έγιναν «Οδηγίες της Ε.Ε.» – που όχι μόνο εξουσιάζουν την υγεία και τις ζωές των Ευρωπαίων αλλά στραγγίζουν και τις οικονομίες τους.

168



στ) Επίσης, στα οικονομικά των επιχειρήσεων, θα πρέπει να εισαχθεί η συνεργασία με χώρες εκτός της Γερμανίας, έτσι ώστε να ετοιμαστούν νομικά έγκυροι κανονισμοί αγοράς (συμπεριλαμβανομένων των συγκρίσεων μεταξύ επιχειρήσεων). ζ)

Θα έπρεπε να σχεδιαστεί, ένα μοντέλο του οργανωτικού πλάνου για ένα «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας», μαζί με ένα ξεκάθαρο, απλό μοντέλο σχετικών άρθρων. Για τη διασφάλιση της αποτελεσματικής επίβλεψης του καρτέλ, μία κατάλληλα σχεδιασμένη συνθήκη είναι απαραίτητη. Ένεκα ιστορικών εξελίξεων και αμέτρητων συχνών αλλαγών στις διατάξεις των συμβάσεων, πολλές συμφωνίες του καρτέλ, καταλήγουν εντελώς απροσπέλαστες. Ως εκ τούτου, στο μέλλον, ένα κύριο συμφωνητικό με κατάλληλη φόρμουλα θα πρέπει να οριστικοποιηθεί το οποίο να διέπει τις λεπτομέρειες οποιωνδήποτε αλλαγών στην πορεία ή συμπληρωματικών συμφωνιών. Αυτό το «Κύριο Συμφωνητικό» έγινε τελικά η «Συνθήκη της Λισσαβόνας» της Ε.Ε. – ένας «Εξουσιοδοτικός Νόμος», που ψηφίστηκε το 2009 και κατοχυρώνει οιονεί δικτατορικές δυνατότητες στην «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» του καρτέλ. Το καρτέλ είχε τους λόγους του για την αποτροπή ενός δημοκρατικού πανευρωπαϊκού δημοψηφίσματος για το «Κύριο Συμφωνητικό». Υπήρχαν φόβοι ότι θα το απέρριπταν οι Ευρωπαίοι πολίτες. Πράγματι, αξίζει να σημειώσουμε ότι οι πολίτες της Ιρλανδίας, της μοναδικής χώρας που ψήφισε για τη Συνθήκη, έστειλαν ένα ηχηρό «ΟΧΙ» στο «Κεντρικό Γραφείο Καρτέλ» – την Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Βρυξελλών – τον Ιούνιο του 2008.

η) Κατάλληλα ενιαία συστήματα ταξινόμησης πρέπει επίσης να επινοηθούν για τα στατιστικά της παραγωγής και διανομής του καρτέλ. Τα στατιστικά των πωλήσεων θα πρέπει να παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε ανά πάσα χρονική στιγμή, η προσφορά να μπορεί να ρυθμιστεί ανάλογα με τις ανάγκες της κατανάλωσης.

169


Κεφάλαιο 3

θ) Πρέπει να συσταθεί ένα κεντρικό μητρώο καρτέλ, που να συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τους Γερμανούς αλλά και τους διεθνείς συμμετέχοντες σε όλους τους τομείς της επιρροής του «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας». Το μητρώο καρτέλ πρέπει να περιλαμβάνει ταυτόχρονα τη φύση των συμφωνιών και τις λεπτομέρειες της προμήθειας των εμπορευμάτων, επαγγελματικούς χώρους, τις συνθήκες παραγωγής και παρόμοιες λεπτομέρειες. Ως ένα βαθμό, το μητρώο πρέπει να αντιπροσωπεύει μια κατοπτρική εικόνα του «Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» ως συνόλου. ι)

Το Κεντρικό Γραφείο Καρτέλ θα πρέπει να διευθετήσει την έκδοση μιας εφημερίδας με τίτλο ‘Das Großraum-Kartell’ («Το Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας»), η οποία θα δημοσιεύει όλες τις αποφάσεις της ανώτατης αρχής, σε ότι αφορά όλα τα θεμελιώδη ζητήματα της ρύθμισης της Ευρωπαϊκής αγοράς, τις οδηγίες [!] και παρόμοια ζητήματα. Αυτό το σημείο, υιοθετήθηκε επίσης, από την Ε.Ε. των Βρυξελλών, η οποία εκδίδει την «Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» σαν τη «νομική της εφημερίδα». Κανένας κανονισμός ή οδηγία δεν μπορεί να αποκτήσει ισχύ νόμου στην Ε.Ε., μέχρι να δημοσιευθεί σ’ αυτή την εφημερίδα. Τα κείμενα με έντονους(bold) χαρακτήρες και παρενθέσεις είναι πρόσθετα σχόλια.

170



Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ARNO SOELTER ΣΑΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΤΗΣ «Ε.Ε. ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ» Εάν κανείς υπέθετε ότι ο Arno Sölter ήταν ένας από τους εγκληματίες ναζί, οι οποίοι εξαφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης με το τέλος του «χιλιετούς Ράιχ» το 1945, θα τον συγχωρούσαμε. Ωστόσο, μια τόσο αφελής υπόθεση, πόρρω απέχει από την αλήθεια. Στη πραγματικότητα, οι υπηρεσίες αυτού του αρχιτέκτονα των Ναζί/Καρτέλ, που σχεδίασε την υποταγή της Ευρώπης στα συμφέροντα του καρτέλ, είχαν υψηλή ζήτηση με το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1962, 5 χρόνια μετά την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, ο Sölter έχτισε ξανά τη φήμη του ως ειδικού στη χάραξη στρατηγικής για το καρτέλ, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Υπό τον τίτλο «Vertriebsbindungen im gemeinsamen Markt unter wirtschaftlichem und EWG-kartellrechtlichen Aspekt,» (Αποκλειστικά δικαιώματα διανομής σε μια κοινή αγορά υπό τις οικονομικές και νομικές πτυχές των ΕΟΚ-καρτέλ.), ο Sölter εξέδωσε τις παλιές αλλά και καινούργιες ιδέες του στην έκδοση 4/1962 του περιοδικού ‘Kartellrundschau’ του εκδοτικού οίκου του Carl Heymanns. Στη θέα των απρόσκοπτων μεταβάσεων των Ευρωπαίων στρατηγικών αναλυτών του Τρίτου Ράιχ, σε αρχιτέκτονες της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», τις οποίες περιγράφουμε σ’ αυτό το βιβλίο, κανείς δεν πρέπει πλέον να εκπλήττεται, από τον οιονεί δικτατορικό χαρακτήρα της «Ε.Ε. των Βρυξελλών»

Περισσότερες πληροφορίες: GB3A5666

171



Κεφάλαιο 4 Η «Ε.Ε των ΒρυξΕλλων» σHμΕρα:

τι δεν θέλει να ξέρετε το πετρελαϊκό και φαρμακευτικό καρτέλ και οι πολιτικοί στυλοβάτες του.


Κεφάλαιο 4

Οι συνθήκες της Ε.Ε Οι προσπάθειες του Πετρελαϊκού και Φαρμακευτικού Καρτέλ για την εδραίωση της πολιτικής του εξουσίας στην Ευρώπη Στην πολιτική αρένα, η δεκαετία του 1990 και η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, βρήκε το πετρελαϊκό και φαρμακευτικό καρτέλ να κάνει όλο και περισσότερα φιλόδοξα βήματα προς την εδραίωση της πολιτικής του εξουσίας στην Ευρώπη – με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ενός παγκόσμιου Πολιτικού Γραφείου. Η αποστολή του θα είναι να λειτουργεί ως άμυνα εναντίον της απειλής της φυσικής υγείας και να εξασφαλίσει το παγκόσμιο μονοπώλιο των πατενταρισμένων φαρμάκων του Καρτέλ. Τα κυριότερα εξ αυτών των βημάτων αφορούν την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το 1992, της Συνθήκης του Άμστερνταμ, το 1997, της Συνθήκης της Νίκαιας, το 2001 και της Συνθήκης της Λισσαβόνας, η οποία έγινε νόμος το Δεκέμβριο του 2009. Για κάθε μία από αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δεν δόθηκε στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών, καμία απολύτως δυνατότητα απόρριψης της απόφασης της κυβέρνησής τους, να ξεπουλήσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους, μέσω των πιο πάνω συνθηκών. Φυσικά, εάν στην Ε.Ε των Βρυξελλών επικρατούσε πραγματική δημοκρατία, τότε όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες θα είχαν πρώτα το δικαίωμα να εκφράσουν την άποψή τους, μέσω δημοψηφισμάτων, οπόταν και κατά πάσα πιθανότητα, αυτές οι συνθήκες δεν θα είχαν ποτέ υπογραφεί. Η συνθήκη του μάαστριχτ: •

Αναδιάρθρωσε την Ε.Ε και άνοιξε τον δρόμο της πολιτικής ολοκλήρωσης, δίνοντας έτσι στο Καρτέλ μεγαλύτερο βαθμό πολιτικού ελέγχου των Ευρωπαϊκών χωρών.

•

Εγκαθίδρυσε την οικονομική και νομισματική ένωση, δίνοντας έτσι στο Καρτέλ μεγαλύτερο βαθμό οικονομικού ελέγχου των Ευρωπαϊκών χωρών.

174


Τι δεν θέλει να ξέρετε το πετρελαϊκό και φαρμακευτικό καρτέλ και οι πολιτικοί στυλοβάτες του

•

Εγκαθίδρυσε μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, δίνοντας έτσι στο Καρτέλ μεγαλύτερο βαθμό ελέγχου επί των δραστηριοτήτων των Ευρωπαϊκών χωρών στη διεθνή σκηνή.

•

Εγκαθίδρυσε πολιτικές «προστασίας του καταναλωτή», καθιστώντας το Καρτέλ ικανό να τις χρησιμοποιήσει σαν κάλυψη για την επιβολή των συμφερόντων του. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι η αποκαλούμενη από την Ε.Ε, Οδηγία για τα Συμπληρώματα Διατροφής, που πέρασε το 2002, σύμφωνα με την οποία εισήχθησαν σε Ευρωπαϊκή κλίμακα περιορισμοί, στην πώληση συμπληρωμάτων βιταμινών και ιχνοστοιχείων, με τη δικαιολογία ότι ήταν απαραίτητοι «για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας των καταναλωτών». Φυσικά, στην πραγματικότητα, οι περιορισμοί Η υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστόχευαν στην προστασία των στριχτ, 7 Φεβρουαρίου, 1992. πωλήσεων, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, των συνθετικών πατενταρισμένων φαρμάκων των φαρμακοβιομηχανιών. Κι αυτό γιατί, μετά από την ανακάλυψη της σύνδεσης του σκορβούτου με τα καρδιαγγειακά προβλήματα, οι πωλήσεις τους απειλούντο από μη πατενταρισμένες θεραπείες, όπως είναι οι θεραπείες με βιταμίνες.

Περισσότερες πληροφορίες: GB3AT833

175


Κεφάλαιο 4

Η συνθήκη του Άμστερνταμ: •

Εισήγαγε θέματα σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων υπό το νομικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό κατέστησε αναγκαία τη δημιουργία πληροφοριακών συστημάτων σε Ευρωπαϊκή κλίμακα, δίνοντας έτσι στο Καρτέλ τη δυνατότητα να παρακολουθεί την ιδιωτική ζωή των πολιτών της Ε.Ε ευκολότερα.

•

Εισήγαγε συμφωνία για ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της Europol (Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία), επιτρέποντας έτσι στο Καρτέλ, να επεκτείνει τους ελέγχους των ελευθεριών των Ευρωπαίων πολιτών, πέραν των εθνικών συνόρων.

•

Ανάπτυξε περαιτέρω την κοινή πολιτική ασφάλειας, για να καταστήσει δυνατή τη σταδιακή διαμόρφωση μιας κοινής αμυντικής πολιτικής, παρέχοντας έτσι τα μέσα, με τα οποία το Καρτέλ θα μπορούσε να επιτύχει, τελικά, στρατιωτικό έλεγχο σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ευρωπαίοι ηγέτες που συγκεντρώθηκαν για την υπογραφή της Συνθήκης του Άμστερνταμ, 2 Οκτωβρίου, 1997.

Περισσότερες πληροφορίες: GB3AT833

176



Η επίδραση του Πετρελαϊκού και Φαρμακευτικού Καρτέλ, στο περιεχόμενο της συνθήκης του Άμστερνταμ. Τον Ιανουάριο του 2010, ακαδημαϊκοί στα πανεπιστήμια του Bath και του Εδιμβούργου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, δημοσίευσαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι κατασκευαστές πετρελαίου, φαρμακευτικών προϊόντων, χημικών, τροφίμων και καπνού είχαν από κοινού μια επιτυχή μακροπρόθεσμη στρατηγική πίεσης – κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1990 – με στόχο τη διαμόρφωση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι ώστε να είναι ευνοϊκή υπέρ τους. Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Public Library of Science Medicine και αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα euobserver.com, μεγάλες επιχειρήσεις συμπεριλαμβανομένων των: Shell, Bayer, Zeneca, SmithKline Beecham, Unilever, Tesco και British American Tobacco, ξεκίνησαν μια πολυετή παρασκηνιακή εκστρατεία, με στόχο τη διαμόρφωση των επιπτώσεων του συστήματος αξιολόγησης της Ε.Ε, ώστε να εξασφαλίσουν ότι θα δοθεί έμφαση στα επιχειρηματικά συμφέροντα, εις βάρος της δημόσιας υγείας. Αυτή η μορφή της αξιολόγησης των επιπτώσεων, την οποία προωθούσαν αυτές οι πολυεθνικές, εισήχθη από την Ε.Ε όταν ψηφίστηκε η Συνθήκη του Άμστερνταμ. Αξίζει να σημειωθεί, επομένως, ότι η οδηγία της Ε.Ε για τα Συμπληρώματα Διατροφής, που έγινε νόμος το 2002, έθεσε σε πρακτική εφαρμογή την αξιολόγηση του ρίσκου, ως μέσο για την επίτευξη πανευρωπαϊκών περιορισμών στις πωλήσεις των συμπληρωμάτων βιταμινών και ιχνοστοιχείων, προκειμένου να προστατευτούν οι πωλήσεις των συνθετικών, πατενταρισμένων, φαρμάκων των φαρμακοβιομηχανιών.

Η συνθήκη της νίκαιας: •

Εισήγαγε το σύστημα ψηφοφορίας της ειδικής πλειοψηφίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μειώνοντας έτσι περαιτέρω την ικανότητα των επιμέρους κρατών μελών της Ε.Ε να αντιταχθούν στα συμφέροντα του Καρτέλ. Αυτή η αλλαγή είχε σαν αποτέλεσμα, οι τρεις βασικές χώρες του Καρτέλ – Γερμανία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο – μαζί με την Ιταλία, να ελέγχουν τώρα αποτελεσματικότερα την ισορροπία δυνάμεων στο Συμβούλιο.

Περισσότερες πληροφορίες: GB3NT972

177


Κεφάλαιο 4

•

Έφερε αύξηση και ανακατανομή του αριθμού των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προς όφελος των τριών κυριοτέρων χωρών του Καρτέλ – της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου – και, επιπλέον, της Ιταλίας.

Η υπογραφή της Συνθήκης της Νίκαιας, 26 Φεβρουαρίου, 2001.

Η συνθήκη της λισαβόνας Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία έγινε νόμος στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον Δεκέμβριο του 2009, εξύψωσε την προσπάθεια του Πετρελαϊκού και Φαρμακευτικού Καρτέλ για εδραίωση της πολιτικής του εξουσίας στην Ευρώπη, σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Με πρόθεση τη νομιμοποίηση της οικοδόμησης της «Ε.Ε των Βρυξελλών», η συνθήκη αποτελεί τη βάση μιας μελλοντικής Ευρώπης, που είναι θεμελιωδώς αντιδημοκρατική. Σε ένα σαφές και αδιαμφισβήτητο βήμα προς την υλοποίηση μιας πανευρωπαϊκής δικτατορίας, η Συνθήκη προβλέπει: •

Κατάργηση του διαχωρισμού των συνταγματικών εξουσιών – εξαλείφοντας έτσι ένα στοιχείο κλειδί, το οποίο είναι ουσιώδες για κάθε δημοκρατία.

178



•

Κατάργηση της δυνατότητας, των Ευρωπαίων πολιτών, να εκλέγουν δημοκρατικά τον πρόεδρό τους. Αντ’ αυτού, ο πρόεδρος επιλέγεται μυστικά από την ελίτ των Ευρωπαίων πολιτικών, για λογαριασμό των επιχειρηματικών συμφερόντων.

•

Κατάργηση της δυνατότητας, των Ευρωπαίων πολιτών, να εκλέγουν την 27μελή «Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Αντ’ αυτού, αυτό το εκτελεστικό όργανο ή υπουργικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής κυβέρνησης «διορίζεται» από την ελίτ των Ευρωπαίων πολιτικών προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων.

•

Κατάργηση της δυνατότητας, των Ευρωπαίων πολιτών, για αντικατάσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – ακόμη και αν η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί ότι η Κομισιόν έχει καταχραστεί και έχει μειώσει τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.

•

Κατάργηση της δυνατότητας, των Ευρωπαίων πολιτών, για αποτροπή της περαιτέρω διάβρωσης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους. Σχεδιασμένη ως «αυτό-τροποποιούμενη» νομοθεσία, η Συνθήκη της Λισαβόνας, δίνει τη δυνατότητα στην «Ε.Ε των Βρυξελλών», να αποφασίζει αν και πότε, θέλει περισσότερες αρμοδιότητες και να τις λαμβάνει, χωρίς να χρειάζεται να πάρει έγκριση από τους πολίτες μέσω δημοψηφίσματος.

Η μη δημοκρατική ιστορία της συνθήκης της λισαβόνας. Η «Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης» ή απλά η Ευρωπαϊκή Συνέλευση, όπως είναι ευρέως γνωστή, ένα όργανο υπό την προεδρία του πρώην Γάλλου προέδρου Valéry Giscard d'Estaing, είχε αρχικά ξεκινήσει να εργάζεται πάνω στο λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» το Φεβρουάριο του 2002. Το προσχέδιο του κειμένου του Συντάγματος υποβλήθηκε στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε τον Ιούνιο του 2003 και έγινε αποδεχτό τον Ιούνιο του 2004. Το Μάιο του 2005, όμως, ο γαλλικός λαός ψήφισε «Όχι» στο Σύνταγμα μετά από εθνικό δημοψήφισμα. Τον επόμενο μήνα, τον Ιούνιο του 2005, ο Ολλανδικός λαός, επίσης, ψήφισε «Όχι». Συνεπώς το Σύνταγμα παρέμεινε «στο συρτάρι» για μια περίοδο «περισυλλογής» και τουλάχιστον για ένα μικρό χρονικό διάστημα, φαινόταν πιθανό ότι, ίσως να μην έβγαινε από «το συρτάρι».

179


Κεφάλαιο 4

Το 2007 η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αναλαμβάνει την προεδρία της Ε.Ε και ανακηρύσσει το τέλος της περιόδου «περισυλλογής». Μόλις δυο μήνες αργότερα, το Μάρτιο του 2007, η Διακήρυξη του Βερολίνου – που περιγράφει την πρόθεση όλων των κρατών μελών της Ε.Ε να συμφωνήσουν σε μια νέα συνθήκη της Ε.Ε εγκαίρως, πριν τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2009 – υιοθετήθηκε από όλα τα κράτη μέλη. Στη συνέχεια, το κείμενο της νέας Συνθήκης, που από τότε και στο εξής είναι γνωστή ως Συνθήκη της Λισαβόνας, κυκλοφόρησε στις 4 Ιουνίου του 2007. Ωστόσο, προς μεγάλη έκπληξη των Γάλλων και των Ολλανδών – αλλά και αμέτρητων εκατομμυρίων δημοκρατικών ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη – το 96 τοις εκατό των άρθρων της Συνθήκης αποδείχθηκε ότι είχαν αντιγραφεί από το απορριφθέν Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Καθώς η έκπληξη μετατρεπόταν σε οργή, ακόμη κι ο Valéry Giscard d'Estaing, ο κύριος συντάκτης του κειμένου, αναγκάστηκε τελικά να παραδεχτεί ότι οι διαφορές μεταξύ της Συνθήκης και του Συντάγματος «είναι λίγες και μακρινές και είναι περισσότερο διακοσμητικές παρά ουσιαστικές».

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ήταν ο ενορχηστρωτής της νεκρανάστασης του απορριφθέντος Ευρωπαϊκού Συντάγματος και της μετονομασίας του, ως Συνθήκη τη Λισαβόνας.

Παρά την απροκάλυπτη απάτη που έλαβε χώρα, η Συνθήκη της Λισαβόνας υπογράφηκε από τους ηγέτες των 27 κρατών μελών της Ε.Ε στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, στις 13 Δεκεμβρίου του 2007. Η μόνη χώρα που στη συνέχεια επέλεξε να θέσει τη Συνθήκη, σε ένα δημοκρατικό δημόσιο δημοψήφισμα, ήταν η Ιρλανδία. Σε όλα τα υπόλοιπα 26 κράτη μέλη – συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Ολλανδίας, οι οποίες είχαν, και οι δυο, προηγουμένως απορρίψει, το σχεδόν ταυτόσημο, «Σύνταγμα της Ε.Ε», σε ανοιχτά δημοψηφίσματα – η συνθήκη ψηφίστηκε από τα εθνικά κοινοβούλια των χωρών, χωρίς να επιτραπεί κανένα δημόσιο δημοψήφισμα. Στην Πορτογαλία, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη, αποκλείστηκε μετά από πιέσεις του Βρετανού πρωθυπουργού Γκόρτον Μπράουν και του Γάλλου

180



προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Ο Μπράουν και ο Σαρκοζί σε τηλεφωνική συνομιλία με τον José Sócrates, τον πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, επέμεναν πως η ψήφος του κοινού δεν ήταν απαραίτητη. (Ο ίδιος ο Σαρκοζί είχε αρνηθεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την Συνθήκη, στους Γάλλους πολίτες, παρά την ύπαρξη μιας δημοσκόπησης που έδειχνε ότι το 58 τοις εκατό των ψηφοφόρων της χώρας ήθελαν δημοψήφισμα). Τον Ιούνιο του 2008, οι Ιρλανδοί προσήλθαν στις κάλπες για το δημοψήφισμά Ο Βρετανός πρωτους σχετικά με τη Συνθήκη και ψήφισαν θυπουργός Γκόρένα ηχηρό «Όχι», αντικατοπτρίζοντας τον Μπράουν και ο έτσι το μήνυμα, που έδωσαν με τις ψήΓάλλος πρόεδρος φους τους οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί στο Νικολά Σαρκοζί σε τηλεφωνική τους δημοψήφισμά για το Σύνταγμα της Ε.Ε, συνομιλία με τον πρωθυπουργό της το 2005. Σε μια σαφή και αποφασιστική Πορτογαλίας, José Sócrates, επέένδειξη αντιπαράθεσης με την «Ε.Ε των μεναν ότι δεν ήταν απαραίτητο να Βρυξελλών», η Συνθήκη της Λισαβόνας γίνει δημοψήφισμα για τη Συνθήκη απορρίφθηκε στις 33 από τις 43 εκλογιτης Λισαβόνας. κές περιφέρειες της Ιρλανδίας. Με ένα ποσοστό συμμετοχής άνω του 53%, οποιαδήποτε πραγματική δημοκρατία, σε αυτό το σημείο, θα είχε ακούσει τη φωνή του λαού και θα απέστελλε τη συνθήκη στους σκουπιδοτενεκέδες της ιστορίας, όπου και ανήκε. Αντ’ αυτού – και παρόλο που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα των Ιρλανδών ψηφοφόρων τάσσονταν εναντίον της επανάληψης του δημοψηφίσματος για την Συνθήκη – η «Ε.Ε των Βρυξελλών» έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, απαιτώντας να ψηφίσει ξανά η Ιρλανδία για να εξάγει το «σωστό» αποτέλεσμα. Αντί να υποκύψουν στη θέληση του λαού, όπως θα είχε συμβεί σε οποιαδήποτε αληθινή δημοκρατία, οι ηγέτες της Ε.Ε ανταποκρίθηκαν στο «Όχι» των Ιρλανδών δίνοντας στην Ιρλανδία ένα τετράμηνο τελεσίγραφο, για να εξηγήσει πώς θα μπορούσε να κερδίσει την υποστήριξη του κοινού για τη Συνθήκη. Ο Νικολά Σαρκοζί, ιδίως, επέμενε ότι: «Οι Ιρλανδοί θα πρέπει να ψηφίσουν ξανά».

181


Κεφάλαιο 4

Στη συνέχεια, ακολούθησαν πολιτικές Το Ιρλανδικό Δημοψήφισμα για την παρεμβάσεις από την Ευρωπαϊκή ΕπιΣυνθήκη της Λισαβόνας, Ιούνιος 2008 τροπή, διάδοση απειλών και ψεμάτων στο ιρλανδικό εκλογικό σώμα – συμπεριλαμβανομένης της προπαγάνδας ότι ένα «Όχι» θα καταδικάσει την Ιρλανδία σε οικονομική απομόνωση. Ακολούθησαν επίσης επιχειρηματικές παρεμβάσεις, από εταιρίες όπως η Ryanair (η οποία ξόδεψε μισό εκατομμύριο ευρώ στην εκστρατεία υπέρ του «Ναι»), η Intel (που ξόδεψε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες) και η φαρμακοβιομηχανία Pfizer (η οποία προειδοποίησε ανοιχτά για «φυγή κεφαλαίων» από την Ιρλανδία εάν ψηφιζόταν το «Όχι»). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μετά από την κραυγαλέα σάρωση των κατευθυντήριων γραμμών της αμερο- Στο δημοψήφισμα της Ιρλανδίας ληψίας των Ιρλανδικών μέσων ενημέρω- τον Ιούνιο του 2008, η Συνθήκη της Λισαβόνας απορρίφθηκε από τις σης (εξασφαλίζοντας έτσι ότι οι εμπορικοί 33 εκ των 43 Ιρλανδικών εκλογικών ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, περιφερειών. Οι εκλογικές περιφέδεν θα ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν ίσο ρειες που απέρριψαν τη συνθήκη χρόνο και στις δύο πλευρές, στις συζητή- απεικονίζονται με ροζ χρώμα. σεις σχετικά με τη Συνθήκη) οι Ιρλανδοί Πηγή της εικόνας: Wikipedia. ψήφισαν «Ναι» όταν κλήθηκαν ξανά να ψηφίσουν τον Οκτώβριο του 2009. Το αποτέλεσμα ήταν να περάσει η συνθήκη στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία την 1η Δεκεμβρίου του 2009.

182



Γεγονότα και μύθοι αναφορικά με τη συνθήκη της λισαβόνας Μύθος: Η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν αλλάζει τη βασική φύση της Ευρώπης. Τα γεγονότα είναι: Το άρθρο 1 των Τροποποιήσεων της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το οποίο εμπεριέχεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας, δηλώνει πως «Η Ένωση θα αντικαταστήσει και θα διαδεχθεί την Ευρωπαϊκή Κοινότητα». Επιπρόσθετα το άρθρο 46 Α δηλώνει πως «Η Ένωση θα έχει νομική προσωπικότητα». Άρα, καθίσταται σαφές ότι η Ένωση μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας είναι μια εντελώς νέα συνταγματική και νομική οντότητα και ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, την οποία απάρτιζαν προηγουμένως τα 27 κράτη μέλη, δεν υπάρχει πια. Επιπρόσθετα, υπό το Άρθρο 24 των Τροποποιήσεων της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Ε.Ε των Βρυξελών μπορεί πλέον να υπογράφει συνθήκες με άλλες χώρες ή διεθνείς οργανισμούς, εκ μέρους των κρατών μελών, σε όλους τους τομείς της αρμοδιότητάς της.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, ο Herman van Rompuy διορίστηκε ως Πρόεδρος της Ε.Ε, ενώ η Catherine Ashton διορίστηκε ως Υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν δόθηκε καμία απολύτως δυνατότητα στους Και φυσικά, ας μη ξεχνάμε πως η Συνθήκη Ευρωπαίους πολίτες να ψηφίσουν δημιούργησε επιπλέον τις θέσεις του Προ- για τους διορισμούς αυτούς.

έδρου της Ε.Ε (στην οποία διορίστηκε ο Herman van Rompuy χωρίς δημόσια ψηφοφορία) του Υπουργού Εξωτερικών της Ε.Ε (στην οποία διορίστηκε η Catherine Ashton χωρίς δημόσια ψηφοφορία) και τις θέσεις ενός Ευρωπαϊκού διπλωματικού σώματος.

183


Κεφάλαιο 4

Επομένως, στην πραγματικότητα, φαίνεται πως «η βασική φύση» της Ευρώπης έχει όντως τροποποιηθεί και μάλιστα κατά ουσιαστικό τρόπο.

Μύθος: Η Συνθήκη της Λισαβόνας διευκολύνει την ενίσχυση του δημοκρατικού ελέγχου από τα εθνικά κοινοβούλια. Τα γεγονότα είναι: Παρ’ όλες τις προσδοκίες, το Άρθρο 7 του Πρωτοκόλλου της Συνθήκης σχετικά με την Εφαρμογή των Αρχών της Επικουρικότητας και της Αναλογικότητας, δίνει στα εθνικά κοινοβούλια μόνο τη δυνατότητα να παραπονούνται, για πράγματα με τα οποία διαφωνούν. Στη πράξη, μόλις που παρέχει ένα μηχανισμό, σύμφωνα με τον οποίο, μια ένσταση μπορεί να τεθεί, εάν ένα παράπονο υποστηριχθεί από το ένα τρίτο όλων των εθνικών κοινοβουλίων. Ωστόσο, η Ε.Ε των Βρυξελών δεν υπόκειται σε καμιά υποχρέωση αλλαγής ή ακύρωσης οποιασδήποτε ενέργειάς της και μπορεί, απλά, να επιλέξει να παρακάμψει ένα τέτοιο παράπονο, αν επιθυμεί να το πράξει. Επιπλέον, ακόμα και αν ποτέ η πλειοψηφία των εθνικών κοινοβουλίων, προβάλει αντίρρηση για μια νομοθετική πρόταση που εισάγει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν υπάρχει ούτε σε αυτήν την περίπτωση καμία υποχρέωση της Επιτροπής για αλλαγή ή ακύρωση οποιασδήποτε ενέργειάς της. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί απλά να επιλέξει να παρακάμψει το παράπονο και να το μεταβιβάσει προς επίλυση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ως εκ τούτου, αντί να αυξηθεί ο δημοκρατικός έλεγχος από τα εθνικά κοινοβούλια, φαίνεται πως, στην πράξη, η γραφειοκρατική φύση των εμποδίων, που πρέπει να υπερπηδηθούν, καθιστά εξαιρετικά απίθανο, τον περιορισμό της δικτατορικής φύσης της Ε.Ε των Βρυξελλών, μέσω αυτών των μηχανισμών.

Μύθος: Η Συνθήκη της Λισαβόνας κάνει την διαδικασία λήψης αποφάσεων μέσα στην Ε.Ε των Βρυξελών, πιο δημοκρατική. Τα γεγονότα είναι: Η δήλωση αυτή είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη απ’ όλες τις απάτες της Ε.Ε των Βρυξελών. Κατά πρώτον, σε αντίθεση με μια πραγματική δημοκρατία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παραμένει ανίκανο να ξεκινήσει

184



ελεύθερα να θεσπίζει νόμους σε οποιονδήποτε τομέα επιλέξει, από μόνο του. Κατά δεύτερον και όπως περιγράφεται πιο πάνω, η Συνθήκη της Λισαβόνας δημιούργησε τις θέσεις του Προέδρου της Ε.Ε και του Υπουργού Εξωτερικών της Ε.Ε και υπαγόρευσε ότι, και στις δύο θέσεις, θα διορίζεται κάποιος χωρίς καμιά δημόσια ψηφοφορία. Επιπρόσθετα, φυσικά, τα 27 μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που είναι το εκτελεστικό όργανο της Ε.Ε, θα συνεχίσουν να διορίζονται χωρίς καμία δημόσια ψηφοφορία. Τα πράγματα χειροτέρεψε το άρθρο 48 των Τροποποιήσεων της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που εμπεριέχεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας, το οποίο καθιστά σαφές ότι η Συνθήκη είναι αυτό-τροποποιούμενη και ότι στο μέλλον μπορεί να τροποποιηθεί χωρίς να χρειάζεται ούτε να συγκληθεί Διακυβερνητική Διάσκεψη, αλλά ούτε ή έγκριση των πολιτών μέσω δημοψηφισμάτων.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι αυτό-τροποποιούμενη και μπορεί να τροποποιηθεί, χωρίς να χρειάζεται την έγκριση των Ευρωπαίων πολιτών μέσω δημοψηφισμάτων.

Έχοντας τα παραπάνω δεδομένα κατά νου, εξάγουμε το συμπέρασμα πως, ο εκτελεστικός μηχανισμός λήψης αποφάσεων της Ε.Ε των Βρυξελών, που πόρρω απέχει από το να είναι «δημοκρατικός», είναι ουσιαστικά, μια μη εκλελεγμένη δικτατορία.

Μύθος: Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι η απάντηση στις ανησυχίες των πολιτών της Ε.Ε και θα αυξήσει τη νομιμότητα στη λειτουργία της Ε.Ε των Βρυξελών.

185


Κεφάλαιο 4

Τα γεγονότα είναι: Έχοντας σαν δεδομένο ότι οι ενεργοί πολίτες στη Γαλλία και στην Ολλανδία, απέρριψαν πλήρως το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» σε εθνικά δημοψηφίσματα το 2005, το γεγονός πως το 96 τοις εκατό του κειμένου της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι ίδιο με εκείνο του Συντάγματος και το ότι πάνω από το 99 τοις εκατό των ευρωπαίων ψηφοφόρων, δεν είχαν καμιά ευκαιρία να ψηφίσουν υπέρ ή κατά, οι αξιώσεις της Ε.Ε καθίστανται παράλογες.

ΕυρωΕΚλΟΓΕσ 2009 4%

ψήφισαν εναντίον της Ε.Ε

57%

δεν ψήφισαν για την Ε.Ε

Το 57 τοις εκατό των πολιτών της Ευρώπης που είχαν δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές του 2009 απείχε σκόπιμα, ενώ ένα επιπλέον 4 τοις εκατό ψηφίζει σκόπιμα κατά της δικτατορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 57 τοις εκατό των Ευρωπαίων πολιτών, που είχαν δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές, τον Ιούνιο του 2009 έδειξαν την διαμαρτυρία τους ενάντια στην Ε.Ε των Βρυξελών απέχοντας σκόπιμα, ενώ ένα επιπλέον 4 τοις εκατό από τους νόμιμους ψηφοφόρους, τάχτηκε σκόπιμα κατά της δικτατορίας της Ε.Ε, ψηφίζοντας κόμματα που είναι κατά της Ε.Ε. ή/και αντίθετα με τη Συνθήκης της Λισαβόνας. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε θεωρία λέει ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας αντιμετωπίζει τις ανησυχίες αυτών των πολιτών είναι το λιγότερο, ψευδαισθητική.

186



Μύθος: Η συνθήκη της Λισαβόνας δεν δημιουργεί έναν Ευρωπαϊκό στρατό. Τα γεγονότα είναι: Το άρθρο 28Α (γ) 3, παράγραφος 1, των Τροποποιήσεων της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που εμπεριέχεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας, δηλώνει ότι «Τα Κράτη Μέλη θα θέσουν στη διάθεση της Ένωσης, στρατιωτικές και μη στρατιωτικές υπηρεσίες, για την εφαρμογή της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας». Η παράγραφος 2 στρατιωτικοποιεί ακόμα περισσότερο την Ε.Ε των Βρυξελών αφού αναφέρει ότι «Τα Κράτη Μέλη θα δεσμεύονται να βελτιώσουν προοδευτικά τις στρατιωτικές τους δυνατότητες» και καθιστά σαφές ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας θα πρέπει να ενσωματωθεί σε αυτές τις τροποποιημένες συνθήκες.

187


Κεφάλαιο 4

τι δήλωσαν οι πολιτικοί παράγοντες της «Ε.Ε των Βρυξελλών» αναφορικά με τη συνθήκη της λισαβόνας συγκρίνοντάς την με το απορριφθέν Ευρωπαϊκό σύνταγμα: «Η κοινή γνώμη θα οδηγηθεί, χωρίς να το γνωρίζει, στην υιοθέτηση των προτάσεων που δεν τολμούμε να της παρουσιάσουμε ευθέως … Όλες οι προηγούμενες προτάσεις θα είναι στο νέο κείμενο, αλλά θα είναι κρυμμένες και μεταμφιεσμένες κατά κάποιον τρόπο». Valéry Giscard D'Estaing, πρώην Γάλλος Πρόεδρος και Πρόεδρος της Συνέλευσης που συνέταξε το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, Le Monde, 14 Ιουνίου 2007 και Sunday Telegraph, 1η Ιουλίου 2007. «Η ουσία του συντάγματος διατηρείται. Αυτό είναι γεγονός.» Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, 27 Ιουνίου 2007.

«Το καλό είναι ότι, αφού δεν το αποκαλούμε Σύνταγμα, κανείς δεν μπορεί να ζητήσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για αυτό». Giuliano Amato, πρώην Ιταλός Πρωθυπουργός και Αντιπρόεδρος της Συνέλευσης, που συνέταξε το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, ομιλία στο London School of Economics, 21 Φεβρουαρίου 2007.

188



«Η ουσία των όσων συμφωνήθηκαν το 2004 έχει διατηρηθεί. Αυτό που έχει φύγει είναι ο όρος ‘σύνταγμα’.» Dermot Ahern, Ιρλανδός Υπουργός Εξωτερικών, Daily Mail Ιρλανδία, 25 Ιουνίου 2007.

«Η εικονική ακατανοησία έχει αντικαταστήσει έτσι την απλότητα, ως η βασική αρχή για την μεταρρύθμιση της Ε.Ε. Όσο για τις αλλαγές που προτείνεται τώρα ότι πρέπει να γίνουν στη συνταγματική συνθήκη, οι περισσότερες είναι αλλαγές στον τρόπο παρουσίασης, οι οποίες δεν έχουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Απλώς έχουν σχεδιαστεί ώστε να επιτρέψουν σε ορισμένους αρχηγούς κυβερνήσεων, να πουλήσουν στους ανθρώπους τους, την ιδέα της επικύρωσης μέσω κοινοβουλευτικής πράξης παρά με δημοψήφισμα.» Dr Garret FitzGerald, πρώην Ιρλανδός Πρωθυπουργός, Irish Times, 30 Ιουνίου 2007.

Σχετικά με το αν σκόπευαν να το κάνουν κατανοητό στους πολίτες: «Αποφάσισαν ότι το έγγραφο θα πρέπει να είναι μη αναγνώσιμο. Εάν είναι δυσανάγνωστο, δεν είναι συνταγματικό, αυτή ήταν περίπου η ιδέα… φανταστείτε τον Βρετανό Πρωθυπουργό – μπορεί να πάει στη Βουλή και να πει: Κοιτάξτε. Βλέπετε; Είναι απολύτως δυσανάγνωστο, είναι η τυπική Συνθήκη των Βρυξελλών, τίποτα νέο, δεν υπάρχει ανάγκη για δημοψήφισμα. Αν κατάφερνε κανείς να καταλάβει το έγγραφο εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος λόγος για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι υπάρχει κάτι νέο.» Giuliano Amato, πρώην Ιταλός Πρωθυπουργός και Αντιπρόεδρος της Συνέλευσης που συνέταξε το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Καταγράφηκε από το Open Europe, στο The Centre for European Reform, Λονδίνο, στις 12 Ιουλίου 2007.

189


Κεφάλαιο 4

«Ο στόχος της Συνταγματικής Συνθήκης ήταν να είναι πιο ευανάγνωστη. Ο στόχος αυτής της Συνθήκης είναι να είναι μη αναγνώσιμη… Το Σύνταγμα είχε στόχο να είναι σαφές, ενώ η Συνθήκη έπρεπε να είναι ασαφής. Είναι μια επιτυχία». Karel de Gucht, Υπουργός εξωτερικών του Βελγίου, Flandreinfo, 23 Ιουνίου 2007.

Σχετικά με το «Όχι» που ψήφισαν οι Ιρλανδοί για τη Συνθήκη το 2008: «Όλοι (οι πολιτικοί ηγέτες) γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν ετίθετο παρόμοια ερώτηση στους ψηφοφόρους τους και διεξαγόταν δημοψήφισμα, η απάντηση στο 95 τοις εκατό των χωρών πιθανώς θα ήταν επίσης Όχι.» Charlie McCreevy, Ιρλανδός EU Commissioner, Irish Times, 27 Ιουνίου, 2009.

Σχετικά με το «Όχι» που ψήφισαν οι Γάλλοι για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα (το οποίο είναι κατά το 96 τοις εκατό του περιεχομένου του, το ίδιο με τη συνθήκη) το 2005: «Η Γαλλία απλά προηγείτο όλων των άλλων χωρών στο να ψηφίσει Όχι. Το Όχι θα ψηφιζόταν σε όλα τα Κράτη Μέλη εάν διεξήγαγαν δημοψήφισμα. Υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ λαού και Κυβερνήσεων… Ένα δημοψήφισμα τώρα θα έθετε την Ευρώπη σε κίνδυνο. Δεν θα υπάρξει Συνθήκη εάν διεξαχθεί δημοψήφισμα στη Γαλλία, το οποίο θα ακολουθηθεί από δημοψήφισμα στη Βρετανία.» Νικολά Σαρκοζί, Γάλλος Πρόεδρος, μιλώντας σε μια συνάντηση των παλαιότερων Ευρωβουλευτών, The Economist, 14 Νοεμβρίου 2007.

190



Σχετικά με την απογύμνωση της εξουσίας και της κυριαρχίας από τους Πολίτες: «…Νομίζω πως δεν είναι καλή ιδέα να αντικαταστήσουμε αυτή την αργή και αποτελεσματική μέθοδο – η οποία εξασφαλίζει ότι τα εθνικά Κράτη είναι απαλλαγμένα από άγχος, ενώ ταυτόχρονα απογυμνώνονται από τις εξουσίες τους – με μεγάλα θεσμικά άλματα… Ως εκ τούτου προτιμώ να προχωρήσουμε αργά, να θρυμματίσουμε σε κομματάκια την κυριαρχία λίγο – λίγο κάθε φορά, αποφεύγοντας απότομες μεταβάσεις από εθνική σε ομοσπονδιακή εξουσία. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να χτίσουμε τις κοινές πολιτικές της Ευρώπης…» Giuliano Amato, Ιταλός Πρωθυπουργός, προτού αναλάβει καθήκοντα Αντιπροέδρου της Συνέλευσης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, συνέντευξη με την Barbara Spinelli, La Stampa, 13 Ιουλίου 2000.

191


Κεφάλαιο 4

το Πετρελαϊκό και Φαρμακευτικό Καρτέλ φέρνει τον νικολά σαρκοζί στην εξουσία στη Γαλλία Ο Νικολά Σαρκοζί ανέβηκε στην εξουσία από το Πετρελαϊκό και Φαρμακευτικό Καρτέλ στη Γαλλία, το 2007. Γιος Ούγγρου αριστοκράτη, η άνοδός του στην εξουσία και η εκλογή του ήταν μέρος του «Σχεδίου Β» του Καρτέλ. Σε περίπτωση που ο Λευκός Οίκος των ΗΠΑ χανόταν, προς δυνάμεις λιγότερο φιλικές προς τα συμφέροντα του Καρτέλ, από όσο ήταν ο Πρόεδρος George W. Bush, – πράγμα που τελικά έγινε όταν εξελέγη ο Πρόεδρος Barack Obama τον Νοέμβριο του 2008 – το Καρτέλ έπρεπε να είναι βέβαιο ότι άλλες κυβερνήσεις με επιρροή, θα μπορούσαν αμέσως να υποκαταστήσουν αυτή την απώλεια. Στην προκειμένη περίπτωση, η πυρηνικά οπλισμένη Γαλλία ήταν ο εξέχον υποψήφιος. Η ανέλιξη του Σαρκοζί στην εξουσία ήταν στρατηγικά ενορχηστρωμένη από το Καρτέλ. Το 2004, όταν ακόμη ήταν Υπουργός Εσωτερικών, εξανάγκασε το πάντρεμα μεταξύ του Γαλλικού φαρμακευτικού νάνου Sanofi και του Ελβετικού/Γερμανικού φαρμακευτικού γίγαντα Aventis/Hoechst. Η εταιρία Hoechst, η πιο πολύτιμη «νύφη» σε αυτόν τον καταναγκαστικό γάμο, ήταν φυσικά μια από τις τρεις κακόφημες εταιρίες (μαζί με την Bayer και την BASF) που είχαν βοηθήσει στην ανέλιξη του Χίτλερ στην εξουσία και χρηματοδότησαν τις προετοιμασίες για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής του στρατοπέδου συγκεντρώσεως του Άουσβιτς. Με την μετακίνηση της Hoechst από την Γερμανία στη Γαλλία, όλη η τεχνογνωσία εισήλθε και στη χώρα αυτή – ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούνται πολιτικοί με μεγάλη επιρροή, το πώς καταλαμβάνεται ο έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας, η δημιουργία οιονεί δικτατορικών καθεστώτων και ο απώτερος στόχος: η παγκόσμια κυριαρχία. Η διαφοροποίηση της οικονομικής δύναμης και της πολιτικής τεχνογνωσίας και η μεταφορά της από τη μετά – ναζιστική Γερμανία στη Γαλλία, ήταν μια από τις τέλειες μεταμφιέσεις, που αποτελούν σήμα κατατεθέν του Καρτέλ. Η προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί ήταν ένα, σχεδόν ακριβές, αντίγραφο των τελευταίων εκλογών της Γερμανίας πριν από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η

192



προεκλογική εκστρατεία του υποψηφίου του Καρτέλ, είχε χρηματοδοτηθεί από Γαλλικές εταιρείες πετρελαίου, φαρμάκων και πυρηνικής ενέργειας – συνοδευόμενη από προπαγάνδα των ΜΜΕ του Καρτέλ. Ο Σαρκοζί στήριξε τη διχαστική του προεκλογική εκστρατεία στο μίσος προς τους αλλοδαπούς και τους μετανάστες, με περίπου τον ίδιο τρόπο όπως και στη δεκαετία του 1930. Η προσπάθεια είχε σαν στόχο να τρομάξει τον πυρήνα του λαού της Γαλλίας και να τους οδηγήσει στην αγκαλιά του υποψηφίου του Καρτέλ. Ο Σαρκοζί μάλιστα έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει αποβράσματα τους, στερημένους από πολιτικά δικαιώματα, ανηλίκους των προαστίων του Παρισιού, ανεβάζοντας έτσι σκόπιμα το πολιτικό θερμόμετρο και παρουσιάζοντας τον εαυτό του σαν τον υποψήφιο του «νόμου και της τάξης». Με την ανάληψη της εξουσίας στις εκλογές του Μαΐου του 2007, ο Σαρκοζί μαζί με την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, ανακήρυξε τον εαυτό του νέο ηγέτη του κατασκευάσματος της Ε.Ε των Βρυξελλών, με τρόπο που μοιάζει σε πολλά σημεία με τον τρόπο ενθρονισμού των μεσαιωνικών αυτοκρατόρων. Μα η Ευρώπη δεν ήταν αρκετή για τον Σαρκοζί και τους εταιρικούς χορηγούς του. Μετά από 2 χρόνια στην εξουσία, ανακήρυξε τον εαυτό του ως ηγέτη μιας Μεσογειακής αυτοκρατορίας, υποδουλώνοντας στη βασιλεία του Καρτέλ, τις περισσότερες από δώδεκα χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα. Ο συνδυασμός Ε.Ε / Μεσογειακή αυτοκρατορία, μοιάζει εντυπωσιακά σε έκταση με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία την εποχή του Ιούλιου Καίσαρα, ένα από τα ιστορικά πρόσωπα, εκτός από τον Ναπολέοντα, που ο Σαρκοζί προφανώς προσπαθεί να μιμηθεί. Σαρκοζί – Σχέσεις με Εταιρείες Η ανέλιξη του Σαρκοζί στην εξουσία στη Γαλλία το 2007, χρηματοδοτήθηκε από την «εταιρική Γαλλία». Οι κύριοι χορηγοί του καταγράφονται παρακάτω. Όμως αυτή καθαυτή η στήριξη από τις εταιρίες δεν θα ήταν αρκετή για την εκλογή του. Έτσι, η προεκλογική του εκστρατεία κέρδισε έδαφος, χρησιμοποιώντας συστηματικά την προπαγάνδα της τρομοκρατίας – παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιήθηκε για την εκλογή του Bush το 2004. Αλλά ο Σαρκοζί πήγε ένα βήμα παραπέρα: πρόσθεσε το μίσος εναντία στους μετανάστες ως το ξεχωριστό χαρακτηριστικό της προεκλογικής του εκστρατείας. Ο Σαρκοζί έγινε γνωστός ανά το παγκόσμιο, για την δημόσια δήλωσή του, στην οποία αποκαλεί τους νεαρούς μετανάστες, που ζουν στα προάστια του Παρισιού, «αποβράσματα» – με την οποία δήλωση τροφοδοτεί το ρατσιστικό μίσος. Αυτή η μέθοδος ψυχολογικού πολέμου εναντίον των δικών του ανθρώπων είχε σαν στόχο να οδηγηθούν οι τρομαγμένες και εκφοβισμένες ψήφοι στα χέρια του.

193


Κεφάλαιο 4

Τα δύο σκέλη της προεκλογικής εκστρατείας του Σαρκοζί – να υπηρετεί φανατικά τα συμφέροντα του Καρτέλ ενώ ταυτόχρονα να εξαναγκάζει τους ψηφοφόρους να τον στηρίξουν, τροφοδοτώντας τους φόβους τους – είναι ένα ακριβές αντίγραφο μιας άλλης προεκλογικής εκστρατείας η οποία χρηματοδοτήθηκε από το πετρελαϊκό και φαρμακευτικό καρτέλ το 1933. Εκείνη τη χρονιά, το καρτέλ της I.G. Farben (Bayer, BASF και Hoechst, η οποία είναι σήμερα μέρος της Γαλλικής Sanofi Aventis) που είχε την έδρα του στη Γερμανία, έφερε έναν άλλο αδίστακτο πολιτικό στην εξουσία, με καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη μας. Οι λεπτομέρειες του 1933, του έτους δηλαδή κατά το οποίο το πετρελαϊκό και φαρμακευτικό καρτέλ παρείχε την υποστήριξη του για την άνοδο του Ναζιστικού κόμματος, καταγράφηκαν το 1948 στα πρακτικά της Δίκης για τα Εγκλήματα Πολέμου που έγινε στη Νυρεμβέργη εναντίον της I.G. Farben. Η Ιστορία μας λέει: «Αυτοί που δεν μπορούν να θυμούνται το παρελθόν, είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν». (George Santayana) Τα συμφέροντα των εταιρειών τα οποία έφεραν τον Νικολά Σαρκοζί στην εξουσία:

194



Όταν βλέπει κανείς τι έχει να προσφέρει στις χώρες αυτές, γίνεται εμφανής η απεγνωσμένη φύση των εγχειρημάτων του Σαρκοζί κατά τον 21ο αιώνα στην Ευρώπη, στη Νότιο Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Τη στιγμή που ολόκληρη η υδρόγειος ετοιμάζεται να δεχθεί τη χρήση του υδρογόνου καθώς και άλλων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όχι μόνο για τη λειτουργία των αυτοκινήτων αλλά και για την κάλυψη μεγάλων ποσοστών της ολικής παροχής ενέργειας, ο Σαρκοζί – σαν ένας απεγνωσμένος πωλητής – προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την απαρχαιωμένη πυρηνική τεχνολογία, για να εξαναγκάσει τις αναπτυσσόμενες αλλά και τις φτωχές χώρες, να έχουν μια μοιραία εξάρτηση από το Καρτέλ του πετρελαίου, των φαρμάκων και της πυρηνικής ενέργειας. Στα μάτια του Καρτέλ, ο Σαρκοζί είναι προφανώς ο ιδανικός αντικαταστάτης του George W. Bush, ως ο πρωταρχικός στυλοβάτης των παγκόσμιων συμφερόντων του.

195


Κεφάλαιο 4

Διείσδυση των τεκτόνων και της μαφίας, απάτη, Διαφθορά, Προπαγάνδα και Διάβρωση των ατομικών Ελευθεριών στην Ε.Ε. των Βρυξελλών Οι ηθικές αξίες ή οι αμφίβολες συνδέσεις; Η διαφθορά μεταξύ των υπαλλήλων της, έχει καταστεί ένα μόνιμο πρόβλημα στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τον καιρό της ύπαρξής της. Το καθεστώς των Επιτρόπων της, όσον αφορά ζητήματα ηθικής, μπορεί ίσως καλύτερα να συνοψιστεί στο πλαίσιο ενός συμβάντος που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2004. Ο Rocco Buttiglione, ένας αφοσιωμένος καθολικός και προσωπικός φίλος του τότε Πάπα, Ιωάννη Παύλου του ΙΙ, είχε οριστεί ως ένα από τα νέα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Λίγο αργότερα, απορρίφθηκε λόγω των σταθερών καθολικών του πεποιθήσεων, τις οποίες είχε υπερασπιστεί δημοσίως. Ο Buttiglione αντικαταστάθηκε από τον Franco Frattini, ένα στενό σύμμαχο του πρωθυπουργού της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Όπως αναφέρεται στην εφημερίδα «The Times» του Λονδίνου στις 10 Νοεμβρίου 2004, κατά την αναχώρηση του, ο Buttiglione, έριξε μια προειδοποιητική βολή, λέγοντας ότι κατά τις ακροάσεις επιβεβαίωσης του Frattini: «Ελπίζω ... ότι κανείς δεν θα τον ρωτήσει αν είναι ελευθεροτέκτονας». Παρά την ανοιχτή αυτή προειδοποίηση, ο Frattini έγινε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με – κατά ειρωνεία της τύχης – αρμοδιότητα σε θέματα Δικαιοσύνης, Ελευθερίας και Ασφάλειας. Με την ιδιότητα αυτή, μεταξύ 2004 και 2008, ο Frattini επέβλεψε προσωπικά τον εμβολιασμό της νομοθεσίας που θα περιορίζει τα ατομικά δικαιώματα σε ολόκληρη την Ευρώπη και κατ 'ουσίαν θα επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Franco Frattini, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα Δικαιοσύνης, Ελευθερίας και Ασφάλειας, 2004 έω2 2008

Αυτό το επεισόδιο, όσο αθώο και να φαίνεται, ρίχνει ένα αποκαλυπτικό φως στις ηθικές αξίες της «Ε.Ε των Βρυξελλών».

196



Διείσδυση των τεκτόνων και της μαφίας στην «Ε.Ε των Βρυξελλών» Ο Ελευθεροτεκτονισμός υπήρξε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα στην Ιταλία από το 1981, όταν μία μυστική και παράνομη, ακροδεξιών τάσεων μασονική στοά, γνωστή ως P2 – Propaganda Due – διαλύθηκε εν μέσω δημοσίου σκανδάλου. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας, αποκαλύφθηκε να είναι μεταξύ των σχεδόν χιλίων ονομάτων, που αναφέρονται ως μέλη της στοάς, ενώ στον ίδιο κατάλογο περιλαμβάνονται ανώτερα στελέχη του τραπεζικού τομέα, των επιχειρήσεων, των υπηρεσιών πληροφοριών, της δημοσιογραφίας, του στρατού και της πολιτικής. Ο Μπερλουσκόνι – ο οποίος το 2009 συνδέθηκε με μια βομβιστική εκστρατεία της μαφίας, από ένα μαφιόζο που έγινε μάρτυρας στο δικαστήριο – φέρεται να εντάχθηκε στο P2, το 1978. Ο Licio Gelli, πρώην Μεγάλος Μάγιστρος του

Ιστορικά, το P2 είναι γνωστό ότι είχε δεσμούς με το P2 (Propaganda Due), ναζισμό και ακροδεξιές ομάδες. Ο Licio Gelli, πρώην μιας παράνομης δεξιάς Μεγάλος Μάγιστρος, φυλακίστηκε το 1998 για δια- μασονικής στοάς, με διασυνδέσεις με το ναζιφθορά και απάτη σε σχέση με το σκάνδαλο Banco σμό. Στα μέλη της P2 Ambrosiano και έχει ανοιχτά περιγραφεί από την εφη- περιλαμβάνεται ο σημερίδα New York Times ως «ένας γνωστός φασίστας». μερινός πρωθυπουρΟ ερευνητικός συγγραφέας David A. Yallop, στο βιβλίο γός της Ιταλίας, Σίλβιο του «Στο Όνομα του Θεού: Μια έρευνα για τη δολοφο- Μπερλουσκόνι. (Πηγή Εικόνας: Wikipedia) νία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Ι», ισχυρίζεται ακόμη ότι ο Τζέλι είχε εμπλακεί σε μια συνωμοσία, που οδήγησε στη δολοφονία του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Ι, που βρέθηκε στον παπικό θρόνο μόνο για 33 ημέρες, το 1978. Ακόμη πιο ανησυχητικό: κάποιες πηγές, συμπεριλαμβανομένης και της Νέο-Ζηλανδικής εφημερίδας Herald και της εφημερίδας Observer της Βρετανίας, ισχυρίζονται την ύπαρξη δεσμών μεταξύ της P2 και της κρατικής τρομοκρατίας. Άλλοι εν τω μεταξύ, όπως το BBC, εκφράζουν την άποψη ότι, το P2 είχε διασυνδέσεις, τόσο με τη Μαφία, όσο και με δεξιές τρομοκρατικές ομάδες. Μιλώντας στο BBC, το 2000, ο Paul van Buitenen, ο οποίος διέρρευσε πληροφορίες, αποκαλύπτοντας απάτη και κακοδιαχείριση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό τον Jacques Santer πράγμα που επέφερε την παραίτησή του (βλ. πιο κάτω), μίλησε ανοιχτά για τους φόβους του για διείσδυση της Μαφίας και των Τεκτόνων στην «Ε.Ε των Βρυξελλών».

197


Κεφάλαιο 4

Η απάτη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η τιμωρία των πληροφοριοδοτών Το 1999, ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με επικεφαλής τον Jacques Santer, αναγκάστηκε σε ομαδική παραίτηση, μετά τη δημοσίευση έκθεσης που διέρρευσε. Ένας από τους κύριους στόχους της έκθεσης ήταν η Γαλλίδα επίτροπος Edith Cresson, η οποία κατηγορείτο ότι είχε διαπράξει σοβαρές και επανειλημμένες απάτες, παραποίηση συμβάσεων, παραχάραξη χειρογράφων άλλων ατόμων και υπεξαίρεση κονδυλίων της Ε.Ε για προσωπικό όφελος. Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως Επιτρόπου, η Cresson, έφτασε ακόμη στο σημείο να προσλάβει ένα γνωστό της, τον Rene Berthelot, ειδικευμένο χειρουργό οδοντίατρο, ως υψηλόμισθο σύμβουλο της Ε.Ε για το HIV / AIDS, παρά το γεγονός ότι αυτός δεν είχε καμία απολύτως εμπειρία για το θέμα αυτό. Ο Berthelot αργότερα κρίθηκε ότι δεν είχε τα απαραίτητα προσόντα. Παρήγαγε 24 σελίδες σημειώσεων με μικρή ή καθόλου αξία, σε πάνω από δύο χρόνια δουλειάς για την Cresson. Το 2006, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων απεφάνθη ότι η Cresson ενήργησε κατά παράβαση των υποχρεώσεών της, ως Ευρωπαίου Επιτρόπου. Οι ισχυρισμοί, οι οποίοι επέφεραν τελικά την πτώση της Επιτροπής, προήλθαν από τον Ολλανδό ευρωβουλευτή Paul van Buitenen, ο οποίος εκείνο το διάστημα εργαζόταν ως ελεγκτής στην οικονομική μονάδα ελέγχου της Επιτροπής. Ως τιμωρία για τις διαρροές του για δυσλειτουργίες, οι αξιωματούχοι της Ε.Ε, τον τιμώρησαν για την παραβίαση των δικονομικών κανόνων, του μείωσαν το μισθό του κατά 50% για τέσσερις μήνες, και τον μετέθεσαν σε μια χαμηλού επιπέδου εργασία, όπου παρακολουθούσε τις δαπάνες για αντικείμενα όπως οι λαμπτήρες. Αλλά σε σύγκριση με ορισμένους άλλους πληροφοριοδότες για την Ε.Ε, ο van Buitenen τιμωρήθηκε ήπια. Το 2004, η Marta Andreasen, πρώην αρχιλογιστής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, απολύθηκε γιατί ισχυρίστηκε ότι τα λογιστικά βιβλία της Ε.Ε ήταν γεμάτα με «μαύρα ταμεία και απάτες». Παρά το γεγονός ότι η καταγγελία της υποστηρίχθηκε σαφώς από τις δημοσιευμένες εκθέσεις των ελεγκτών της Ε.Ε – οι οποίοι, μέχρι το 2004, είχαν αρνηθεί να υπογράψουν τους λογαριασμούς του συνασπισμού για 10 χρόνια, επικαλούμενοι ενδεχόμενες απόπειρες απάτης – το δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέρριψε την αίτηση της για ακύρωση της απόλυσής της και επικύρωσε, με μια 55-σέλιδη δικαστική απόφαση, κάθε καταγγελία που υποβλήθηκε εναντίον της από την Επιτροπή.

198



Απάτη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Η έκθεση Galvin, που πήρε το όνομά της από τον Robert Galvin, τον αξιωματούχο του Εσωτερικού Ελέγχου της Ε.Ε, του οποίου το όνομα είναι στο εξώφυλλο της, γράφτηκε στα τέλη του 2006, ως έλεγχος των εξόδων και των αποζημιώσεων, που είχαν απαιτηθεί, από ένα δείγμα πάνω από 160 ευρωβουλευτών. Τα πορίσματά της έκθεσης περιλάμβαναν σοβαρές και επανειλημμένες ανωμαλίες όσον αφορά τις πληρωμές για υποστήριξη γραφείου και υπηρεσίες, άδηλες πληρωμές μεγάλων ποσών σε μετρητά, που καταβλήθηκαν στο προσωπικό και σε παροχείς υπηρεσιών, πέρα και πάνω από τους μισθούς, ακατάλληλη καταγραφή και φορολογική συμμόρφωση, χαλαρή ή ανύπαρκτη έκδοση τιμολογίων, και αδιαφανείς ή μη καταγεγραμμένες δηλώσεις εξόδων. Η ύπαρξη αυτής της συγκλονιστικής έκθεσης είχε κρατηθεί μυστική, έως το Φεβρουάριο του 2008, όταν οι πληροφορίες για την ύπαρξή της δημοσιοποιήθηκαν από ένα Βρετανό ευρωβουλευτή, τον Chris Davies. Ακόμα και τότε, το περιεχόμενό της έκθεσης παρέμεινε μυστικό, και μόνο σε μια επιλεγμένη ομάδα ευρωβουλευτών, επετράπη να διαβάσει την έκθεση ατομικά, σε έναν κλειδωμένο και φυλασσόμενο χώρο. Παρ’ όλο που τα νέα για την έκθεση κυκλοφόρησαν και είχαν κατηγορηθεί (τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου),για διάπραξη μιας «μαζικής» απάτης, οι ευρωβουλευτές ψήφισαν να μη δημοσιευθεί και να κρατήσουν μυστικές τις απάτες των δαπανών τους.

Διαφθορά στο «αντί – εγκληματικό γραφείο» της Ε.Ε Ακόμα και η Eurojust, η λεγόμενη «υπηρεσία της Ε.Ε κατά του εγκλήματος», έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς. Το Δεκέμβριο του 2009, για παράδειγμα, ο επικεφαλής της Eurojust, Jose da Mota, παραιτήθηκε, αφού τέθηκε υπό διαθεσιμότητα για 30 ημέρες, για το γεγονός ότι ασκούσε πίεση στους πορτογάλους εισαγγελείς, προκειμένου να σταματήσει μια έρευνα για διαφθορά, η οποία αφορούσε τον πρωθυπουργό της Πορτογαλίας Jose Sócrates. Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο UPI, ο Sócrates κατηγορήθηκε για την αποδοχή δωροδοκίας, ενώ υπηρετούσε ως υπουργός περιβάλλοντος της Πορτογαλίας, με αντάλλαγμα την έγκριση ενός προγράμματος οικοδόμησης σε προστατευόμενες εκτάσεις.

199


Κεφάλαιο 4

Ο Πόλεμος Προπαγάνδας της Ε.Ε των Βρυξελλών Απέχοντας πολύ από το να λειτουργεί με τρόπο διαφανή έναντι των πολιτών της, η Ε.Ε των Βρυξελλών, κατευθύνει ένα τεράστιο μηχανισμό προπαγάνδας, ο οποίος χρηματοδοτείται σε βάρος των φορολογουμένων. Σύμφωνα με τη Maria Rankka, για παράδειγμα, η οποία διευθύνει τη σουηδική δεξαμενή σκέψης Timbro, η μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρέχει χρηματοδοτήσεις, που υπερβαίνουν κατά πολύ, τα € 213 εκατομμύρια, που αποτελούν τον επίσημο προϋπολογισμό της Ε.Ε για τις επικοινωνίες, χρηματοδοτώντας ραδιοφωνικούς σταθμούς και ιστοσελίδες. Τα παραδείγματα που παραθέτει περιλαμβάνουν το Ευρωπαϊκό ραδιοφωνικό δίκτυο «Euranet» και το κανάλι YouTube της Ε.Ε, «EU Tube». Ομοίως, η Rankka ισχυρίζεται επίσης ότι ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Euronews λαμβάνει € 10.800.000 το χρόνο ως χρηματοδότηση από την Ε.Ε των Βρυξελλών, ενώ το βασισμένο στις Βρυξέλλες και το Μάαστριχτ, Ευρωπαϊκό Κέντρο Δημοσιογραφίας, το οποία εκπαιδεύει μελλοντικούς δημοσιογράφους, λέγεται ότι έχει λάβει επιχορήγηση ύψους € 1 εκατ., το 2008. Είναι σαφές, ως εκ τούτου, ότι, μετά τη χρηματοδότηση αυτών των οργανώσεων με μεγάλα χρηματικά ποσά, προερχόμενα από μια πολιτική οντότητα, εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά όσον αφορά την αντικειμενικότητά τους. Αλλά αυτό δεν είναι όλο, αφού, σύμφωνα με τη Rankka, η Ε.Ε των Βρυξελλών, παρέχει επίσης χρηματοδότηση για οργανώσεις, όπως το Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, το Ευρωπαϊκό Κίνημα, η Ευρώπη για τους Πολίτες και Φίλοι της Ευρώπης. Με δεδομένο το πόσο έντονα φιλικές προς την Ε.Ε είναι αυτές οι οργανώσεις, θα ήταν λογικό να υποθέσουμε, ότι η χρηματοδότηση αυτή, μπορεί απλώς να διανέμεται, ως μέσο για να τεκμηριώνονται οι ισχυρισμοί της Ε.Ε των Βρυξελλών, ότι η κοινωνία των πολιτών υποστηρίζει τις πολιτικές της. Μέχρι στιγμής, οι προπαγανδιστικές προσπάθειες της Ε.Ε των Βρυξελλών, απευθύνονται ως επί το πλείστον. προς τους πολίτες σε ηλικία ψήφου. Στο μέλλον, ωστόσο, φαίνεται πιθανό ότι η προσοχή τους θα επεκταθεί, για να περιλάβει τα παιδιά. Επικαλούμενα υποτιθέμενα «ψέματα» και «δυσπιστία» που διαδίδεται σχετικά με την Ε.Ε των Βρυξελλών, για παράδειγμα, ορισμένα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζητούν τώρα, ότι οι μαθητές και στα 27 κράτη-

200



μέλη θα πρέπει να αναγκαστούν να πάρουν μαθήματα Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χωρίς καμία αμφιβολία, ωστόσο, το προβλεπόμενο πρόγραμμα σπουδών – το οποίο υποθέτουμε ότι θα καλύπτει θέματα όπως «οι ιδρυτές» και «πώς η Ε.Ε επηρεάζει την καθημερινή ζωή» – δεν θα έχει ως αποτέλεσμα να διδάσκονται οι μαθητές τα πραγματικά γεγονότα, όπως αυτά εκτέθηκαν σε αυτό το βιβλίο.

Τα ψεύδη της Ε.Ε των Βρυξελλών, σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες. Η Ε.Ε των Βρυξελλών καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες, για να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες των πολιτών της. Από όλες τις απάτες της σ’ αυτόν τον τομέα, το «Βραβείο Sakharov για την Ελευθερίας της Σκέψης» αποτελεί ένα κλασσικό παράδειγμα. Το Βραβείο Sakharov δημιουργήθηκε το 1988, «για να τιμήσει πρόσωπα ή οργανισμούς για τις προσπάθειές τους υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών» και απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάθε χρόνο, σε επίσημη τελετή στο Στρασβούργο. Εμείς, προφανώς, δεν επιθυμούμε σε καμία περίπτωση να μειώσουμε τις θαρραλέες και αλτρουιστικές προσπάθειες μερικών εξαιρετικών ατόμων, που έχουν κερδίσει αυτό το βραβείο κατά καιρούς, αλλά, είναι γεγονός, πως είναι βαθιά ανειλικρινές εκ μέρους της Ε.Ε να διοργανώνει μια τέτοια απονομή, ενώ ταυτόχρονα, αφ ενός μεν κτίζει ένα κράτος παρακολούθησης, που καταγράφει την ιδιωτική ζωή των πολιτών και διαβρώνει τις ατομικές ελευθερίες, αφ’ ετέρου δε περιφρονεί μια βασική αρχή της δημοκρατίας, όταν εμποδίζει τους πολίτες της να έχουν την δυνατότητα να διαλέγουν τους αντιπροσώπους τους στο εκτελεστικό επίπεδο της διακυβέρνησης. Και επιπλέον, λαμβάνει μέτρα, αφ’ ενός μεν για να εμποδίσει τους πολίτες, να καταφεύγουν στη χρήση των επιστημονικά αποδεδειγμένων, φυσικών θεραπειών που σώζουν ζωές και αφ’ ετέρου, εμποδίζει τη διαθεσιμότητα των πληροφοριών για τις θεραπείες αυτές.

201


Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 203

Κεφάλαιο 5

Η Επιβολή της Δικτατορίας των Βρυξελλών στην Ευρώπη

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 204

Κεφάλαιο 5

Η Επιβολή της Δικτατορίας των Βρυξελλών στην Ευρώπη Όπως περιγράφεται στο κεφάλαιο 3, ο σχεδιασμός του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, για την Ε.Ε των Βρυξελλών, ήταν στενά συνυφασμένος με το προσχέδιο, που δημοσιεύθηκε το 1941 από τον Arno Sölter, τον επικεφαλής του επίσημου Ναζιστικού «Κεντρικού Ερευνητικού Ινστιτούτου για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης Σφαίρας». Δεν αποτελεί ίσως έκπληξη, επομένως, το γεγονός ότι οι βασικές στρατηγικές, που χρησιμοποιούνται για την επιβολή της δικτατορίας της Ε.Ε των Βρυξελλών, συναρτώνται άμεσα με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν από τους Ναζί, μετά την έγκριση του Εξουσιοδοτικού Νόμου του Καρτέλ από το Γερμανικό Κοινοβούλιο το 1933.

Η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού κράτους επιτήρησης. Ένας από τους βασικούς στόχους του καρτέλ στη δεκαετία του 1930 και του 1940 ήταν να μετατρέψει την Ευρώπη σε μια ολοκληρωτική κοινωνία, σύμ- Έδρα της Ναζιστικής Μυστικής Κρατικής Αστυνοφωνα με την οποία, οποιαδή- μίας ( Γκεστάπο) στο Βερολίνο. Οι βασικές στραποτε αντίθεση με το ναζιστικό τηγικές, που χρησιμοποιούνται για την επιβολή της καθεστώς θα έπρεπε να εξα- σύγχρονης δικτατορίας της Ε.Ε των Βρυξελλών, λειφθεί. Για να επιτευχθεί αυτό, συνδέονται άμεσα με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν από τους Ναζί, μετά την έγκριση του Εξουσιοοι Ναζί έπρεπε να εμπλακούν δοτικού Νόμου του Καρτέλ από το Γερμανικό σε μαζική παρακολούθηση του Κοινοβούλιο, το 1933. (Πηγή εικόνας: Wikipedia). πληθυσμού. Οι οργανισμοί, που ήταν, κατά κύριο λόγο, επιφορτισμένοι με τις εν λόγω δραστηριότητες στη Γερμανία ήταν οι Sicherheitsdienst (Υπηρεσία Ασφαλείας) και η Geheime Staatspolizei (Μυστική Κρατική Αστυνομία, γνωστή επίσης ως Γκεστάπο). Επειδή οι τεχνολογίες υποκλοπής τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή, ήταν πολύ περιορισμένες, οι εν λόγω οργανισμοί ήταν, ως εκ τούτου, σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι από τις δραστηριότητες των πληροφοριοδοτών και την προθυμία των απλών ανθρώπων να καταγγέλλουν ο ένας τον άλλο.

204

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 205


Στην Ε.Ε. των Βρυξελλών σήμερα, οι σύγχρονες τεχνολογίες του 21ου αιώνα, έχουν καταστήσει τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού κράτους επιτήρησης μια πολύ πιο εύκολη υπόθεση. Μέσα από την παρακολούθηση της επικοινωνίας των πολιτών, που γίνεται είτε από σταθερό τηλέφωνο, είτε από κινητό τηλέφωνο, ή από το e-mail και το διαδίκτυο, καθώς και μέσα από την ολοένα και πιο διαδεδομένη χρήση των υψηλής τεχνολογίας συσκευών παρακολούθησης, ο πολυπόθητος στόχος του Καρτέλ για την ίδρυση μιας ολοκληρωτικής κοινωνίας στην Ευρώπη, είναι τώρα ορατός.

Η αποθήκευση των ιδιωτικών συνομιλιών των πολιτών. Με την Οδηγία για τη Διατήρηση των Δεδομένων, που ψηφίστηκε το 2006, υποχρεώνονται όλα τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ των Βρυξελλών, να εξασφαλίσουν ότι οι εταιρείες τηλεφωνίας, οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου και άλλες εταιρίες επικοινωνιών, θα διατηρούν όλα τα δεδομένα των επικοινωνιών, για τουλάχιστον όχι λιγότερο από 6 μήνες μέχρι και 2 χρόνια. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι πάροχοι επικοινωνιών υποχρεούνται να αποθηκεύουν τα στοιχεία των τηλεφωνικών κλήσεων των πελατών τους, τα μηνύματα κειμένου, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τη χρήση του διαδικτύου και να τα θέτουν στη διάθεση των κρατικών αρχών. Σαν να μην έφτανε αυτό, είχε ανακοινωθεί τον Ιούνιο του 2010 ότι πάνω από 300 βουλευτές Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΜΕΚ), υποστήριζαν ένα σχέδιο, για ένα ακόμα πιο μαζικό σύστημα διατήρησης των δεδομένων, που θα υποχρεώνει τις μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο, να αποθηκεύουν τις λεπτομέρειες των αναζητήσεων στο διαδίκτυο για μέχρι και 2 χρόνια, για πιθανή χρήση και ανάλυση τους από τις Το 2010, ο Ιταλός ευρωβουλευτής Tiziano Motti αρχές. Ενώ, μέχρι τη στιγμή που (αριστερά) και η Σλοβάκα ευρωβουλευτής Anna γράφεται αυτό το βιβλίο, η υιοθέ- Záborská (δεξιά), κατάφεραν να αποσπάσουν την υποστήριξη περισσοτέρων από 300 βουλευτών τηση της «γραπτής δήλωσης» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για μια πρόταση, των βουλευτών για αυτό το σχέ- που θα αναγκάσει τις μηχανές αναζήτησης στο διο, δεν είχε άμεσο αντίκτυπο ή διαδίκτυο, να αποθηκεύουν τις λεπτομέρειες των νομική ισχύ, αποτελεί εν τούτοις, αναζητήσεων στο διαδίκτυο, για διάστημα έως και δύο χρόνια, για πιθανή ανάλυση από τις αρχές.

205

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 206

Κεφάλαιο 5

ένα ισχυρό σημάδι ότι, κατά τη διάρκεια της εξελισσόμενης αποστολής τους, να μετατρέψουν την Ευρώπη σε μια ολοκληρωτική κοινωνία, τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε των Βρυξελλών, δεν θα σταματήσουν σε τίποτα λιγότερο, από την ολοκληρωτική παραβίαση των πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών. Αποθήκευση εμπιστευτικών προσωπικών πληροφοριών των πολιτών Στις αρχές του 2010, προέκυψε ότι μεγάλες ποσότητες εμπιστευτικών πληροφοριών προσωπικού χαρακτήρα για τους Ευρωπαίους πολίτες, κρατούνται σε ένα τεράστιο Πανευρωπαϊκό δίκτυο υπολογιστών, που μπορεί να προσπελαστεί από περισσότερα από 500.000 τερματικά. Γνωστό ως το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (SIS), το σύστημα διαθέτει μια ευρεία ποικιλία προσωπικών δεδομένων Μεγάλες ποσότητες εμπιστευτικών προπου περιλαμβάνει τα ονόματα, τις ημερο- σωπικών πληροφοριών που αφορούν μηνίες και τους τόπους γέννησης, τις τους Ευρωπαίους πολίτες, κρατούνται σε ένα τεράστιο Πανευρωπαϊκό δίκτυο υποεθνικότητες, τα φυσικά χαρακτηριστικά λογιστών που μπορεί να προσπελαστεί και τις λοιπές λεπτομέρειες, των προσώ- από περισσότερα από 500.000 τερματικά. πων που βρίσκονται υπό «διακριτική παρακολούθηση». Δημιουργημένο μετά την εφαρμογή της λεγόμενης συμφωνίας του Σένγκεν – η οποία, το 1985, ως σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Υπερκράτους, κατάργησε τους ελέγχους στα εσωτερικά σύνορα των περισσοτέρων κρατών μελών της Ε.Ε των Βρυξελλών – το σύστημα αποτελείται από ένα εθνικό τμήμα σε καθεμία από τις συμμετέχουσες χώρες και ένα τμήμα τεχνικής υποστήριξης στο Στρασβούργο, στη Γαλλία. Κατά την περίοδο που γραφόταν αυτό το βιβλίο, μια εκτεταμένη βάση δεδομένων του SIS, γνωστή και ως συσκευή SIS2, αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία στις αρχές του 2013 και να αυξήσει τον αριθμό των «καταχωρήσεων» που κρατούνται στο σύστημα από 31 εκατομμύρια σε 70 εκατομμύρια. Ωστόσο, ένα επίσημο έγγραφο εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προβλέπει μια ακόμα μεγαλύτερη βάση δεδομένων και συγκεκριμένα αναφέρει ότι το νέο σύστημα «θα πρέπει να ελέγχεται με σκοπό τη σταδιακή εξασφάλιση μέχρι 100 εκατομμυρίων καταχωρήσεων.»

206

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 207


Η παρακολούθηση της «μη φυσιολογικής συμπεριφοράς» Η Ε.Ε. των Βρυξελλών δαπανά επίσης εκατομμύρια ευρώ για την ανάπτυξη «Οργουελιανών» τεχνολογιών για τους υπολογιστές, σχεδιασμένων για να εξετάζουν τις εικόνες CCTV και να αναζητούν στο διαδίκτυο για τη «μη φυσιολογική συμπεριφορά». Υπό την αιγίδα ενός προγράμματος, που είναι γνωστό ως «Project Indect», αναπτύσσεται ένα λογισμικό ηλεκτρονικών υπολογιστών για την παρακολούθηση και την επεξεργασία πληροφοριών από ιστοσελίδες, φόρουμ συζητήσεων, διακομιστές αρχείων, peer-to-peer δίκτυα, ακόμα και από μεμονωμένους υπολογιστές. Το ‘Open Europe”, μια ανεξάρτητη δεξαμενή Η «Ε.Ε. των Βρυξελλών», δαπανά σκέψης υπέρ της διαφάνειας, πιστεύει ότι οι εκατομμύρια ευρώ στην ανάπτυξη πληροφορίες που συλλέγονται από το Project «Οργουελιανών» τεχνολογιών για Indect, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τους υπολογιστές, που σχεδιάαπό το Ευρωπαϊκό Κοινό Κέντρο Επιχειρή- ζονται για να αναλύουν τις εικόνες σεων (SitCen), ένα σχετικά άγνωστο σώμα, CCTV και να αναζητούν στο διαδίκτυο τη «μη φυσιολογική συμπεπου θεωρείται από πολλούς παρατηρητές ότι ριφορά». είναι ουσιαστικά η αρχή μιας μυστικής υπηρεσίας της Ε.Ε. των Βρυξελλών. Μέρος της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης», με επικεφαλής την Υπουργό Εξωτερικών Υποθέσεων και Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Catherine Ashton – της οποίας οι προηγούμενες δραστηριότητες στην Ε.Ε των Βρυξελλών συμπεριλάμβαναν και την επιβολή των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για τα φάρμακα – το SitCen είναι ήδη γνωστό ότι περιέχει έναν πυρήνα από πράκτορες μυστικών υπηρεσιών αποσπασμένους από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τα προγράμματα έρευνας και ποινικής δίωξης, πολλαπλασιάζονται πλέον τόσο γρήγορα στην Ε.Ε. των Βρυξελλών, ώστε, σύμφωνα με τον Stephen Booth, έναν αναλυτή της οργάνωσης Open Europe, 17 συστήματα επιβολής του νόμου και βάσεις δεδομένων, λειτουργούν επί του παρόντος ή βρίσκονται σε στάδιο ανάπτυξης, εκ των οποίων τα 6 απαιτούν τη συλλογή ή αποθήκευση προσωπικών δεδομένων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

207

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 208

Κεφάλαιο 5

Επιτήρηση των ανθρώπων, που προωθούν «ριζοσπαστικά μηνύματα» Τον Ιούνιο του 2010, προέκυψαν κάποια έγγραφα, σχετικά με ένα πρόγραμμα μαζικής παρακολούθησης, της Ε.Ε των Βρυξελλών, που έχει σχεδιαστεί για τη συγκέντρωση πληροφοριών οι οποίες αφορούν άτομα και ομάδες που θεωρείται ότι προωθούν «ριζοσπαστικά μηνύματα». Σύμφωνα με το Statewatch, μια ομάδα που διεκδικεί τις αστικές ελευθερίες, οι στόχοι που καθορίζονται στα έγγραφα, περιλαμβάνουν τα άτομα που εμπλέκονται σε ομάδες «εναντίον της παγκοσμιοποίησης» ή και σε «εθνικιστικές» ομάδες. Οι συγκεκριμένοι τύποι επιτήρησης, που περιγράφονται στα έγγραφα, περιλαμβάνουν τη συλλογή στοιχείων σχετικά με τα στοχοθετημένα άτομα, τους φίλους των ατόμων, την οικογένεια τους, τους γείτονες τους, τη χρήση του διαδικτύου, ψυχολογικά χαρακτηριστικά, τη θρησκεία, την κοινωνικό-οικονομική κατάσταση, και ακόμη και «προφορικές παρατηρήσεις» – πιθανώς προερχόμενες από υποκλοπές – που έχουν κάνει για πολιτικά ζητήματα. Με βάση το περιεχόμενο των εγγράφων αυτών, φαίνεται λογικό να υποθέσουμε, ότι όποιος, κατ’ ενεργό τρόπο και ανοιχτά, αντιτίθεται στην εξαγορά της Ευρώπης από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, έχει πλέον τεθεί υπό επιτήρηση από την Ε.Ε των Βρυξελλών, με την αιτιολογία ότι προωθεί ένα ριζοσπαστικό μήνυμα.

Η Ε.Ε. των Βρυξελλών συλλέγει πληροφορίες για τους ανθρώπους που κρίνει ότι προωθούν «ριζοσπαστικά μηνύματα.» Στους ανθρώπους που τίθενται υπό συγκεκαλυμμένη επιτήρηση, στο πλαίσιο αυτού του – τύπου «Big Brother» – προγράμματος, περιλαμβάνονται και εκείνοι που είναι αναμεμειγμένοι σε ομάδες «εναντίον της παγκοσμιοποίησης» ή σε «εθνικιστικές» ομάδες.

Ίσως, όμως, να είναι ακόμα πιο ανησυχητικό, όπως θα εξετάσουμε και στη συνέχεια, το γεγονός ότι, τα επόμενα χρόνια, η Ε.Ε των Βρυξελλών θα καταγράφει, κατά τα φαινόμενα, ακόμη και τους πολιτικούς προσανατολισμούς των ευρωπαίων πολιτών, που υπογράφουν ψηφίσματα.

208

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 209


Παρακολούθηση των πολιτικών πεποιθήσεων των πολιτών Η λεγόμενη «Πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Πολιτών» (ECI), που εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το Δεκέμβριο του 2010, προωθείται απατηλά από την Ε.Ε. των Βρυξελλών ως «μια νέα μορφή συμμετοχής του κοινού στη διαμόρφωση της πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης» Αυτή η ECI, που καθιερώθηκε από την, αντιμετωπίσασα τη μαζική αντίθεση και δικτατορική, Συνθήκη της Λισσαβόνας, είναι μια προσπάθεια της Ε.Ε. των Βρυξελλών να αυτό-παρουσιάζεται ως μια δημοκρατία, που επιτρέπει στους ευρωπαίους πολίτες, να καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προωθήσει πολιτικές πρωτοβουλίες, που τους ενδιαφέρουν. Πίσω όμως από αυτή τη φιλική, όπως ακούγεται, πολιτική ρητορική, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Αντί να επιτρέπει αναφορές πολιτών για την Η πρόθεση της Ε.Ε. των Βρυξελλών αναθεώρηση των δικτατορικών Συνθηκών της για τη σύσταση της λεγόμενης «ΠρωΕ.Ε των Βρυξελλών, η ECI επιτρέπει μόνο ανα- τοβουλίας των Ευρωπαίων Πολιτών», φορές που να περιέχουν «προτάσεις επί θεμά- είναι να δημιουργήσει ένα μηχανισμό για την παρακολούθηση και την κατατων στα οποία οι πολίτες θεωρούν ότι απαιτείται γραφή των πολιτικών πεποιθήσεων νομική πράξη της Ένωσης, με σκοπό την υλο- των Ευρωπαίων πολιτών. ποίηση των Συνθηκών.» Με άλλα λόγια, προτάσεις των πολιτών που αντιτίθενται σε όλες τις πτυχές των Συνθηκών της Ε.Ε. των Βρυξελλών, ή προτάσεις που αντιβαίνουν «στις αξίες» της Ε.Ε των Βρυξελλών – οι οποίες, ας μην ξεχνάμε, καθορίζονται στην πραγματικότητα από την ίδια την Ε.Ε των Βρυξελλών – δεν θα γίνονται δεκτές. Αλλά αυτό δεν είναι όλο. Προκειμένου οι υπογραφές των πολιτών, να γίνουν απλώς και μόνον αποδεκτές από την Ε.Ε των Βρυξελλών, το ECI θέτει ιδιαίτερα γραφειοκρατικούς και δυσκίνητους κανόνες, για τη συλλογή τους. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που οι Ευρωπαϊκές ομάδες εκστρατείας, δηλώνουν ήδη, ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τις ψηφοφορίες να ολοκληρωθούν με επιτυχία, κάτω από αυτούς τους κανόνες.

209

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 210

Κεφάλαιο 5

Ωστόσο, η πιο ύπουλη πτυχή του ECI είναι η επιμονή της Ε.Ε των Βρυξελλών, ότι οι υπογραφές όλων των πολιτών, πρέπει να συνοδεύονται – με μικρές διαφοροποιήσεις, ανάλογα με το κράτος μέλος από το οποίο προέρχονται – από τα πλήρη ονόματά τους, την πλήρη διεύθυνση κατοικίας τους, τις ημερομηνίες και τον τόπο γέννησής τους, την εθνικότητά τους και τον αριθμό ταυτότητας τους. Ως εκ τούτου, με την παρουσία αυτών των κανόνων, κάθε άλλο παρά επιτρέπεται «η συμμετοχή του κοινού στη διαμόρφωση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης», όπως υποστηρίζεται. Μπορεί να δει κανείς ότι η πραγματική πρόθεση των Βρυξελλών της Ε.Ε πίσω από την ίδρυση του ECI, είναι να δημιουργήσει ένα παράνομο μηχανισμό παρακολούθησης και καταγραφής των πολιτικών πεποιθήσεων των Ευρωπαίων πολιτών.

Παρακολούθηση συνομιλιών στις Ευρωπαϊκές πόλεις

Ένα συγκεκαλυμμένο σύστημα παρακολούθησης, που χρησιμοποιεί κρυμμένα μικρόφωνα για την παρακολούθηση συνομιλιών του κοινού, είναι τώρα σε χρήση σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Στο Άμστερνταμ, για παράδειγμα, 20 μικρόφωνα είναι τοποθετημένα πάνω από τις θυρίδες των ταμείων, στο Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Σε ένα σενάριο πολύ παρεμφερές με το είδος του κόσμου, που απεικονίζεται στο κλασικό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ «1984», ένα συγκαλυμμένο σύστημα παρακολούθησης, που χρησιμοποιεί κρυμμένα μικρόφωνα για την παρακολούθηση συνομιλιών του κοινού, χρησιμοποιείται τώρα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Η τεχνολογία, που ονομάζεται Sigard, φέρεται να είναι σε θέση να προβλέψει «αντικοινωνική συμπεριφορά», αναλύοντας τις πληροφορίες που μαζεύουν οι αισθητήρες του.

Ακτιβιστές προστασίας προσωπικών δεδομένων και ακτιβιστές για τις αστικές ελευθερίες, έχουν επισημάνει ότι υπάρχει τεράστια δυνατότητα κατάχρησης κατά τη χρήση αυτού του τύπου παρακολούθησης, διότι, μεταχειριζόμενο, κυριολεκτικά, κάθε απλό πολίτη, ως εν δυνάμει εγκληματία, το σύστημα αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο βήμα προς τη δημιουργία ενός ολοκληρωτικού αστυνομικού κράτους.

210

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 211


Αξίζει να σημειωθεί, ως εκ τούτου, ότι η Sound Intelligence, η Ολλανδική εταιρεία, που είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της τεχνολογίας Sigard, είχε ακόμη προτείνει ότι τα αυτοκίνητα της αστυνομίας, θα μπορούσαν να είναι εφοδιασμένα με μικρόφωνα και να περιπολούν στα κέντρα των πόλεων ακούγοντας έξω για «σημάδια για μπελάδες». Ωστόσο, και όπως θα δούμε στη συνέχεια, δεν είναι μόνο σε βασικό επίπεδο, που απειλείται η ιδιωτική ζωή των Ευρωπαίων πολιτών.

Καταγραφή των συνομιλιών των επιβατών αεροπορικών εταιρειών Στο μέλλον, οι Ευρωπαίοι πολίτες μπορούν ακόμη και να παρακολουθούνται κρυφά, ενώ ταξιδεύουν με αεροπλάνα. Το 2010, ανακοινώθηκε ότι η Ε.Ε. των Βρυξελλών χρηματοδοτεί έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Reading, στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία στοχεύει να χρησιμοποιήσει ένα συνδυασμό από κάμερες, μικρόφωνα, συστήματα υπολογιστών και άλλων συσκευών για να παρακολουθούν Η Ε.Ε. των Βρυξελλών χρηματοδοτεί έρευνα για ηλεκτρονικές συσκευές τις συνομιλίες των επιβατών και να παρακο- υποκλοπής των συνομιλιών των λουθούν τις κινήσεις τους, ενώ είναι σε επιβατών στα αεροσκάφη. πτήση. Η χρηματοδότηση του έργου αυτού έχει, μάλλον δικαίως, ανησυχήσει τις ομάδες που ασχολούνται με εκστρατείες για τις ευρωπαϊκές αστικές ελευθερίες, που αντιτίθενται σθεναρά στη συνεχιζόμενη ανάπτυξη των μηχανισμών επιτήρησης της Ε.Ε των Βρυξελλών, και στη χρηματοδότησή τους με χρήματα των φορολογουμένων.

211

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 212

Κεφάλαιο 5

Κατάσκοποι στους ουρανούς Σε συμφωνία με τον απώτερο στόχο της, να καταστήσει την Ευρώπη μια ολοκληρωτική κοινωνία, και να θέσει τους πολίτες κάτω από ολοκληρωτική επιτήρηση, η Ε.Ε. των Βρυξελλών προσφέρει επίσης την υποστήριξη της, στην έρευνα για την εμπορική ανάπτυξη των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV). Μέχρι στιγμής, οι εκθέσεις δείχνουν ότι τουλάχιστον μια δωδεκάδα σχεδίων που σχετίζονται με τα UAV – ή τα χωρίς κυβερνήτη οδηγούμενα αεροπλάνα – έχουν χρηματοδοτηθεί, με πιο πιθανή τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Ιδιαίτερης σημασίας ως προς Η Ε.Ε. των Βρυξελλών έχει υποστηρίξει την έρευνα για την εμπορική ανάπτυξη των μη επανδρωμέαυτό, είναι ένα έργο για την νων εναέριων οχημάτων για την επιτήρηση των ανάπτυξη των UAVs για την αστικών περιοχών. (Πηγή εικόνας: Wikipedia) επιτήρηση των αστικών περιοχών. Είναι γνωστό ως πρόγραμμα μDrones. Στους χώρους που αναφέρονται ως σχετικοί με αυτήν την σκέψη, περιλαμβάνονται δημόσιοι χώροι και τα αεροδρόμια. Μερικά κράτη μέλη της Ε.Ε των Βρυξελλών, έχουν ήδη προχωρήσει με τις προετοιμασίες για την επιτήρηση των πληθυσμών τους με τα UAV. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, το Υπουργείο Άμυνας και το Υπουργείο Εσωτερικών έχουν αμφότερα αναπτύξει εκτεταμένα σχέδια ανάπτυξης UAV, με τις προετοιμασίες που έχουν γίνει, να αφορούν μη επανδρωμένα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, που θα χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη ενεργειών της αστυνομίας και για παρακολούθηση των πολιτών.

Προτάσεις για να εγκατασταθούν «μαύρα κουτιά» στα αυτοκίνητα Σε μια ελάχιστα γνωστή τριετή μελέτη με τίτλο «Σχέδιο Veronica», η Ε.Ε των Βρυξελλών, έχει ήδη το σχεδιασμό για τον εφοδιασμό των αυτοκινήτων με αεροπορικού τύπου μαύρα κουτιά. Τα κουτιά, γνωστά επίσης ως Καταγραφείς

212

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 213


Δεδομένων και Συμβάντων (EDR), μπορούν να παρακολουθούν τις μεταβλητές, όπως η ταχύτητα, πότε και πόσο συχνά χρησιμοποιούνται τα φρένα, πότε χρησιμοποιήθηκε η κόρνα και τα φλας κατεύθυνσης, και ούτω καθεξής. Ενώ προβάλλεται ο ισχυρισμός, από τους υποστηρικτές του συστήματος, ότι ο κύριος σκοπός αυτών Για να μπορέσει η Ε.Ε. των Βρυξελλών να αποτων κουτιών, είναι η διευκόλυνση κτήσει σχεδόν πλήρη επίγνωση των κινήσεων των ευρωπαίων πολιτών, σχεδιάζει τον εφοδιατων ασφαλιστικών εταιρειών και σμό των αυτοκινήτων με αεροπορικού τύπου της αστυνομίας, προκειμένου να μαύρα κουτιά, έτσι ώστε τα ταξίδια και οι διαδροεξακριβώνουν τις αιτίες των τρο- μές να μπορούν να παρακολουθούνται. χαίων ατυχημάτων, η πραγματικότητα είναι ότι, όταν συνδυάζονται με άλλα δεδομένα παρακολούθησης, όπως δεδομένα από τα κινητά τηλέφωνα και τις υπάρχουσες τεχνολογίες παρακολούθησης της κυκλοφορίας και της ταχύτητας, τα κουτιά, θα επιτρέψουν στην Ε.Ε. των Βρυξελλών να αποκτήσει σχεδόν πλήρη επίγνωση των κινήσεων των Ευρωπαίων πολιτών. Μια τελική έκθεση σχετικά με σχέδιο Veronica, δόθηκε στη δημοσιότητα στα τέλη του 2009 και συνιστούσε ότι η Ε.Ε των Βρυξελλών, θα πρέπει να εισάξει μια Οδηγία για την καταγραφή των δεδομένων των συγκρούσεων, που πρέπει να εφαρμοστεί για διάφορες κατηγορίες των ευρωπαϊκών οχημάτων και των χρηστών του οδικού δικτύου. Όταν, όμως, αυτές οι αρχικές συσκευές γίνουν αποδεκτές από το κοινό, φαίνεται πολύ πιθανόν ότι θα προχωρήσουν με την εισαγωγή περισσότερων και εξαιρετικά ενοχλητικών τεχνολογιών – όπως οι καταγραφείς των δεδομένων διαδρομής, οι οποίοι μπορούν να συλλέξουν στοιχεία κατά την οδήγηση για τους σκοπούς της «παρακολούθησης».

213

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 214

Κεφάλαιο 5

Βιομετρική καταγραφή και αναγνώριση των πολιτών Ένα αποκαλυπτικό δελτίο Τύπου που δημοσιεύθηκε στα τέλη του 2009 από τους Giesecke & Devrient, εταιρεία παροχής τεχνολογίας με έδρα το Μόναχο της Γερμανίας, φαίνεται να υπονοεί ότι η Ε.Ε των Βρυξελλών, κινείται προς την κατεύθυνση επιβολής στους πολίτες της του συστήματος της βιομετρικής καταγραφής και αναγνώρισης. Σκιαγραφώντας μια Ευρωπαϊκή επιχείρηση έρευνας, γνωστή ως «Σχέδιο BioP @ ss», που περιγράφεται ως «το μεγαλύτερο ερευνητικό πρόγραμμα κάρτας με τσιπ στην Ε.Ε» το δελτίο τύπου συνοψίζει ως στόχο του σχεδίου, την «εισαγωγή μιας ηλεκτρονικής ταυτότητας με τη μορφή κάρτας-τσιπ, που θα έχει ισχύ στο σύνολο της Ε.Ε ». Εκτός από τη λειτουργία της ως μια βασική ταυτότητα, ωστόσο, η κάρτα προορίζεται προφανώς στο να παρέχει επίσης «ένα ασφαλές μέσο πιστοποίησης της γνησιότητας για τις υπηρεσίες που προσφέρονται από τις κυβερνήσεις και τις δημόσιες αρχές, με τους κατόχους της BioP@ss να είναι σε θέση να αυτοπροσδιορίζονται ηλεκτρονικά και να φέρνουν σε πέρας βιομετρικές πιστοποιήσεις ταυτότητας στο Διαδίκτυο»

Οι Ευρωπαίοι πολίτες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τελικά το εφιαλτικό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, το DNA τους, τα δακτυλικά τους αποτυπώματα και τα προσωπικά τους στοιχεία, θα είναι διαθέσιμα με το πάτημα ενός κουμπιού στην Ε.Ε. των Βρυξελλών.

Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, φαίνεται ότι απώτερος στόχος του έργου είναι, να είναι υποχρεωμένοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, να χρησιμοποιούν την κάρτα για τα πάντα, από την καταχώριση μιας αλλαγής διεύθυνσης, την εγγραφή ενός οχήματος, την υποβολή φορολογικής δήλωσης και την ψήφο στις εκλογές, μέχρι και στην πρόσβαση σε υπηρεσίες που παρέχονται από το λιανικό εμπόριο, τον τραπεζικό και τον ασφαλιστικό τομέα.

214

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 215


Περισσότερο ανησυχητική, ωστόσο, είναι η πιθανότητα ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τελικά το εφιαλτικό σενάριο, όπου το DNA τους, τα δακτυλικά τους αποτυπώματα και τα προσωπικά τους στοιχεία θα είναι διαθέσιμα με το πάτημα ενός κουμπιού στην Ε.Ε. των Βρυξελλών. Ακόμη χειρότερα, οι αποφάσεις σχετικά με την επέκταση της λεγόμενης «εσωτερικής ασφάλειας» της Ε.Ε των Βρυξελλών, φαίνεται να λαμβάνονται από τις εταιρείες που πρόκειται τελικά να επωφεληθούν από αυτές. Σύμφωνα με την ομάδα Statewatch, που έχει την έδρα της στο Ηνωμένο Βασίλειο και παρακολουθεί τις πολιτικές ελευθερίες, ο σχεδιασμός του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Έρευνας για την Ασφάλεια (ERSP), με κόστος € 1,400,000,000, έχει «ανατεθεί στις ίδιες εκείνες εταιρίες που θα έχουν το μεγαλύτερο όφελος από την εφαρμογή του», όπως οι αμυντικές εταιρείες Thales, η Finmeccanica, η EADS, η Saab και η Sagem Défense Sécurité.

215

Chapter05_0811_GR_5 16.11.2011 17:40 Seite 216

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 217

Η Κυριαρχία της Ε.Ε των Βρυξελλών

Κεφάλαιο 6 800 ΧρOνια μετA την MAgnA CArtA:

η Κυριαρχία της ε.ε των Βρυξελλών θα μπορούσε να καταστρέψει αιώνες ελευθερίας και ανεξαρτησίας στη μεγάλη Βρετανία

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 218

Κεφάλαιο 6

Οκτακόσια Χρόνια μετά την Magna Carta:

η Κυριαρχία της ε.ε των Βρυξελλών θα μπορούσε να καταστρέψει αιώνες ελευθερίας και ανεξαρτησίας στη μεγάλη Βρετανία Εδώ υφίσταται μια νομοθεσία που είναι πάνω από το Βασιλιά και την οποία ακόμη και αυτός δεν μπορεί να παραβιάσει. Αυτή η επιβεβαίωση ενός υπέρτατου νόμου και της έκφρασής του σε ένα γενικό χάρτη, είναι το μεγάλο έργο της Magna Carta. Και αυτό από μόνο του δικαιολογεί το σεβασμό με τον οποίο όλοι την περιβάλλουν. Winston Churchill, 1956 Από όλες τις υπερήφανες ιστορίες της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας στην Ευρώπη, τις οποίες η απολυταρχική διακυβέρνηση της Ε.Ε των Βρυξελλών, θα οδηγήσει στην εξαφάνιση, ο τερματισμός της μακραίωνης ιστορίας ελευθερίας και αυτοδιοίκησης στη Μεγάλη Βρετανία, πρέπει σίγουρα να καταταχθεί ως μια από τις πιο τραγικές. Για το λαό αυτής της χώρας, η οποία έχει παίξει δύο φορές ένα κρίσιμο ρόλο στην πρόληψη της κατάκτησης του κόσμου από το Καρτέλ των Χημικών, του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, η παράδοση της Ευρώπης στα ίδια εκείνα χέρια που προκάλεσαν δύο παγκοσμίους πολέμους, είναι ένα γεγονός, το οποίο, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο γενναίοι πρόγονοί τους, έδωσαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να το αποτρέψουν.

Η Magna Carta της Αγγλίας, η οποία υπεγράφη τον Ιούνιο του 1215, οδήγησε τον κόσμο στην ανάπτυξη του συνταγματικού δικαίου και θεωρείται ευρέως, ως ένα από τα πιο σημαντικά νομικά έγγραφα για την ιστορία της δημοκρατίας. (Πηγή εικόνας: Wikipedia)

218

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 219


Αν ρίξουμε μια ματιά πιο πίσω στην ιστορία, είναι εξίσου αξιοσημείωτο ότι η Βρετανία, μέσω της Αγγλίας, της μεγαλύτερης από τις χώρες που την αποτελούν, έδωσε στον κόσμο την Magna Carta – ένα χάρτη ο οποίος θεωρείται ευρέως, ως ένα από τα πιο σημαντικά νομικά έγγραφα για την ιστορία της δημοκρατίας. Υπογραμμένος στη Runnymede, στην αγγλική κομητεία του Surrey, τον Ιούνιο του 1215, αυτός ο χάρτης υπήρξε για αιώνες το προπύργιο κατά της τυραννίας στην Αγγλία. Με την αναγνώριση δικαιωμάτων, όπως το habeas corpus – το δικαίωμα του κρατούμενου σε ακρόαση ενώπιον ενός ανεξάρτητου δικαστηρίου για να αποφασιστεί αν η κράτηση είναι νόμιμη – και με τον εξαναγκασμό ακόμη και των αρχόντων και των ηγεμόνων, να υπακούουν στην κυριαρχία του νόμου, η Magna Carta της Αγγλίας, οδήγησε τον κόσμο στην ανάπτυξη του συνταγματικού δικαίου. Εν αγνοία, όμως πολλών Βρετανών, το λεγόμενο «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης», της Ε.Ε των Βρυξελλών, που ψηφίστηκε το 2002, κατήργησε το habeas corpus. Ομοίως, η Συνθήκη της Λισαβόνας καταργεί, όχι μόνο την προστασία που προσφέρει η Magna Carta κατά της αυθαίρετης και αλλοπρόσαλλης εξουσίας, αλλά και την ίδια την κυριαρχία του Βρετανικού Κοινοβουλίου – ένα σώμα που αποτελεί μοντέλο για τα κοινοβουλευτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο.

Το Βρετανικό Κοινοβούλιο είναι ευρέως αποδεκτό ότι αποτελεί μοντέλο για τα κοινοβουλευτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, η κυριαρχία του, μαζί με την κυριαρχία όλων των άλλων εθνικών κοινοβουλίων στην Ε.Ε. των Βρυξελλών, έχει καταργηθεί στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας. (Πηγή εικόνας: Wikipedia)

219

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 220

Κεφάλαιο 6

μια υπερήφανη ιστορία: η Βρετανία υπερασπίζεται δύο φορές τον κόσμο ενάντια στο Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων Η είσοδος της Βρετανίας στον 1o Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε χώρα στις 4 Αυγούστου 1914, όταν ο τότε πρωθυπουργός της, Herbert Asquith, κήρυξε τον πόλεμο στη γερμανική αυτοκρατορία ως απάντηση στην εισβολή της Γερμανίας στο Βέλγιο. Μεταξύ των πολλών παραγόντων, που είχαν καθοριστική σημασία προκειμένου να επιτευχθεί η ήττα της Γερμανίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο βασικός ρόλος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού – του μεγαλύτερου ναυτικού στον κόσμο εκείνη την εποχή – συχνά παραβλέπεται. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο σημαντικός ο ρόλος του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε χωρίς το ρόλο του Ναυτικού, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα δεν θα μπορούσε να παραμείνει στον πόλεμο. Παρά το γεγονός ότι ο στόλος είχε μία μόνο αγωνιστική δράση, κατά τη διάρκεια του 1o Παγκοσμίου Πολέμου, στη Γιουτλάνδη στις 31 Μαΐου 1916, το βρετανικό ναυτικό πέτυχε να εμποδίσει την έξοδο του ναυτικού της Γερμανίας από τα όρια της Βόρειας Θάλασσας. Με τον τρόπο αυτό, έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να καταστεί δυνατή η διεξαγωγή του θαλάσσιου εμπορίου μεταξύ της Βρετανίας και των συμμάχων της, στη διάρκεια του πολέμου. Μαζί με το πλήθος του στρατού, που παρείχε, η Βρετανία υπήρξε επίσης και το οπλοστάσιο και ο χρηματοδότης της συμμαχίας και άντεξε αποφασιστικά, ακόμη και όταν η Γερμανία, κήρυξε τον χωρίς περιορισμούς υποβρύχιο πόλεμο, τον Φεβρουάριο του 19171. Ως εκ τούτου, χωρίς τις προσπάθειες της Βρετανίας, είναι σαφές ότι το αποτέλεσμα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου θα ήταν πολύ διαφορετικό.

Σερ Winston Churchill, Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, 1940 1945 και 1951-1955

Η είσοδος της Βρετανίας στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, πραγματοποιήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1939, όταν κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία, μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Με τη γενναία άρνησή της για εκεχειρία με τη Γερμανία, 1

Βρετανία και 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος, 1901-1918, BBC, Ιστορία.

220

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 221


ο ρόλος της Βρετανίας στην υπεράσπιση του κόσμου κατά του Καρτέλ για δεύτερη φορά, δεν ήταν λιγότερο σημαντικός, απ’ ότι ήταν είκοσι πέντε χρόνια νωρίτερα. Με το Winston Churchill στην ηγεσία, το Βρετανό πρωθυπουργό και αναμφισβήτητα τον πιο αξιόλογο ηγέτη, εν καιρώ πολέμου, στη σύγχρονη ιστορία, η Μεγάλη Βρετανία στάθηκε σταθερή αντιμετωπίζοντας, τις, χρηματοδοτούμενες από το Καρτέλ, πολεμικές ενέργειες, και πέτυχε να διαψεύσει τις πιθανότητες, εξαναγκάζοντας το Χίτλερ σε ένα διμέτωπο πόλεμο, που οδήγησε τελικά τη Γερμανία στην καταστροφή. Παρ' όλ' αυτά, οι δυνάμεις του Καρτέλ άρχισαν να ενώνονται ξανά και να συνωμοτούν μυστικά, ενάντια στη Μεγάλη Βρετανία, λίγα μόλις χρόνια μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

η επιτροπή Δράσης για τις ηνωμένες Πολιτείες της ευρώπης μηχανορραφούσε για να προσελκύσει τη Βρετανία στην ε.ε των Βρυξελλών. Μια ελάχιστα γνωστή επιτροπή, της οποίας η ιστορία έχει σε μεγάλο βαθμό αποκρυβεί από το βρετανικό λαό, η Επιτροπή Δράσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ιδρύθηκε από τον Η ιστορία της Επιτροπής Δράσης για τις Jean Monnet, στις 13 Οκτωβρίου 19552. Ο MonΗνωμένες Πολιτείες της net, ένας πανούργος πολιτικός, ο οποίος δεν εξεΕυρώπης, κρατήθηκε σε λέγη ποτέ σε δημόσιο αξίωμα με δημοκρατικές μεγάλο βαθμό κρυμμένη εκλογές, υπήρξε προηγουμένως η Ανωτάτη Αρχή από το Βρετανικό λαό. της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), θέση από την οποία είχε παραιτηθεί ένα μήνα νωρίτερα. Οι συνεδριάσεις της Επιτροπής Δράσης άρχισαν τον Ιανουάριο του 1956 και πραγματοποιήθηκαν με μυστικότητα. Από την αρχή, ο Monnet κατέστησε απολύτως σαφές ποιες ήταν οι προθέσεις του. Σε επιστολή που απέστειλε προς τους πολιτικούς και συνδικαλιστές που συμμετείχαν στη διαμόρφωση της Επιτροπής, δήλωσε τα εξής: 2

Επιτροπή Δράσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης: Ανακοινώσεις και Διακηρύξεις, 1955-67. Εκδόσεις Chatham House, Λονδίνο, 1969.

221

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 222

Κεφάλαιο 6

Η απλή συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων δεν θα είναι αρκετή. Είναι απαραίτητο για τα Κράτη, να εκχωρήσουν, ορισμένες από τις αρμοδιότητές τους, στα ευρωπαϊκά ομοσπονδιακά όργανα, που διοικούνται κατ’ εντολή όλων των συμμετεχουσών χωρών, ως σύνολό. Ταυτόχρονα, η στενή σχέση της Μεγάλης Βρετανίας με τα νέα αυτά επιτεύγματα πρέπει να είναι εξασφαλισμένη. Με λίγα λόγια, απώτερος στόχος της επιτροπής, όπως δηλώθηκε κατά την ίδρυσή της, ήταν «να καταλήξει μέσω συγκεκριμένων επιτευγμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Στη συνέχεια, με επιστολή ημερομηνίας 28 Σεπτεμβρίου 1968, ο Jean Monnet, ανακοίνωσε ότι η Επιτροπή είχε αποφασίσει να καλέσει τα τρία κύρια βρετανικά πολιτικά κόμματα να συμμετάσχουν ως πλήρη μέλη. Επιπλέον, δήλωσε απερίφραστα ότι τα πολιτικά κόμματα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, που αποτελούσαν την επιτροπή, ήταν «αποφασισμένοι να ανοίξουν το δρόμο για την είσοδο των Βρετανών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το συντομότερο δυνατό.»

Ο Jean Monnet, ένας πανούργος πολιτικός, ο οποίος ποτέ δεν εξελέγη σε δημόσιο αξίωμα μέσα από δημοκρατική εκλογή, ήταν αυτός που ίδρυσε την Επιτροπή Δράσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, το 1955. Και τα τρία κύρια πολιτικά κόμματα της Βρετανίας, έγιναν μέλη αυτής της επιτροπής, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσέλκυση της Βρετανίας στην Ε.Ε. των Βρυξελλών.

Παρ’ όλο που είναι άγνωστο στο βρετανικό λαό, ωστόσο, το αρχαιότερο μέλος της Εκτελεστικής Ομάδας της επιτροπής ήταν ο Γερμανός Kurt Georg Kiesinger, που συμμετείχε μεταξύ Ιανουαρίου 1956 και Μαΐου 1965. Ο Kiesinger ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος (με αριθμό μέλους στο κόμμα των Ναζί –NSDAP– 2.633.930) και είχε εργαστεί στο ραδιοφωνικό τμήμα προπαγάνδας του ναζιστικού Υπουργείου Εξωτερικών κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου3. Αργότερα έγινε καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, μια θέση που διατήρησε από το 1966 έως το 1969.

Στα άλλα ξεχωριστά μέλη της επιτροπής συμπεριλαμβανόταν και ο Ιταλός Aldo Moro, που ήταν ο πολιτικός της γραμματέας μεταξύ Μαΐου 1959 και Δεκεμβρίου 1962. Κατά την προετοιμασία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Moro ήταν μέλος της Φασιστικής Πανεπιστημιακής Οργάνωσης (Gioventù Universitaria 3

Εφημερίδα New York Times, 10 Μαρτίου 1988.

222

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 223


Fascista), μιας ομάδας, η οποία χρηματοδοτείτο από το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι. Ο Moro τελικά έγινε πρωθυπουργός της Ιταλίας, μια θέση στην οποία βρέθηκε δύο φορές, στις περιόδους 1963 - 1968, και 1974 -1976.

Το αρχαιότερο μέλος της Εκτελεστικής Ομάδας της Επιτροπής Δράσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ήταν ο Γερμανός Kurt Georg Kiesinger. Πρώην μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, ο Kiesinger είχε εργαστεί στο τμήμα ραδιοφωνικής προπαγάνδας του ναζιστικού Υπουργείου Εξωτερικών κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. (Πηγή εικόνας: Wikipedia)

Περιέργως, ωστόσο, παρά τα ανωτέρω στοιχεία, οι ηγέτες των τριών βρετανικών κομμάτων, ανταποκρίθηκαν πολύ θετικά στην πρόσκληση του Μονέ. Ο πρωθυπουργός Harold Wilson, για παράδειγμα, για λογαριασμό του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος, έγραψε: «Οι στόχοι της Επιτροπής Δράσης, είναι σε στενή συνάφεια με τις θέσεις που προσυπογράφει το Εργατικό Κόμμα». Πρόσθεσε ότι ευχαρίστως αποδεχόταν την πρόσκληση για συμμετοχή του εργατικού Κόμματος «ως πλήρους μέλους» της Επιτροπής. Ο Wilson όρισε τρία μέλη – τους George Brown, Walter Padley και Michael Stewart – για να υπηρετήσουν ως αντιπρόσωποι του κόμματος.

Ο Anthony Barber, πρόεδρος του Συντηρητικού Κόμματος, απάντησε με ένα εξ ίσου θετικό τρόπο, λέγοντας ότι μετά από διαβούλευση με τους συναδέλφους του, αποδεχόταν με μεγάλη χαρά την πρόσκληση και ότι το κόμμα του θα τιμούσε τη συμμετοχή του. Ο Barber όρισε επίσης τρία μέλη του κόμματός του – τους κ. Reginald Maudling, Αναπληρωτή Εκπρόσωπο του Κόμματος, το Σερ Alec Douglas-Home, Εκπρόσωπο Εξωτερικών Υποθέσεων και τον κ. Selwyn Lloyd, πρώην υπουργό Εξωτερικών και υπουργό Οικονομικών – για να υπηρετήσουν ως αντιπρόσωποι του κόμματος. Ο Jeremy Thorpe, ηγέτης του κόμματος των Φιλελευθέρων, ήταν εξίσου ενθουσιώδης, λέγοντας ότι θα στείλουν εκπροσώπους στην Επιτροπή Δράσης «με μεγάλες προσδοκίες». Πρόσθεσε ότι ο τομέας της συνεργασίας θα πρέπει να «διευρυνθεί για να συμπεριλάβει τη διπλωματία και την άμυνα και μεγάλα τμήματα της κοινωνικής και πολιτιστικής πολιτικής».

223

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 224

Κεφάλαιο 6

Ως αποτέλεσμα, στους συμμετέχοντες στην 14η Σύνοδο της Επιτροπής, που πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου 1969, περιλαμβάνονταν μέλη από τα τρία μεγάλα βρετανικά πολιτικά κόμματα, που όλοι τους συμμετείχαν, όχι ως ιδιώτες, αλλά ως διορισθέντες εκπρόσωποι των κομμάτων τους. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο και ήταν μια σημαντική στιγμή για την προσέλκυση της Βρετανίας στην Ε.Ε. των Βρυξελλών. Οι συνεδριάσεις της Επιτροπής Δράσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης πραγματοποιήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και ολοκληρώθηκαν μόνο μετά το 1973, όταν η Βρετανία είχε ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Δεκαδικοποίηση του Βρετανικού νομίσματος – πρώτο βήμα προς τη διάλυση της στερλίνας. Για τους σχεδιαστές της Ε.Ε των Βρυξελλών, ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια να εξασφαλίσουν, ότι τα κράτη μέλη της, δεν θα μπορούσαν εύκολα να εγκαταλείψουν το μπλοκ, ήταν η δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, του ευρώ. Η λογική πίσω από αυτό ήταν απλή: διαλύοντας το νόμισμα ενός έθνους και καθιστώντας το υποκείμενο στον έλεγχο μιας, ελεγχόμενης από ένα Καρτέλ, κεντρικής Τράπεζας, μειώνεις μια αυτόνομη χώρα σε ένα απλό συνιστών κράτος, στα πλαίσια ενός υπερκράτους, καθοδηγούμενου από τα εταιρικά συμφέροντα. Πριν από τη δημιουργία του ευρώ, τα νομισματικά συστήματα των έξι ιδρυτικών χωρών μελών της Ε.Ε των Βρυξελλών, χρησιμοποιούσαν όλα, νομίσματα βασισμένα σε υπομονάδες του εκατό. Ως εκ τούτου, προφανώς, αποφασίστηκε όπως το πανευρωπαϊκό ενιαίο νόμισμα θα χρησιμοποιούσε παρομοίως, υπομονάδες του εκατό. Δεδομένου, ωστόσο, ότι το νόμισμα της Βρετανίας, η λίρα Αγγλίας – το παλαιότερο νόμισμα στον κόσμο, που βρίσκεται ακόμη σε χρήση – βασιζόταν έως το 1971 σε υπομονάδες των δια-

224

Το νόμισμα της Βρετανίας, η αγγλική στερλίνα – είναι το παλαιότερο νόμισμα στον κόσμο που είναι ακόμα σε χρήση

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 225


κοσίων σαράντα, η εναρμόνιση με τα δεκαδικά συστήματα των έξι ιδρυτικών χωρών μελών, κρίθηκε απαραίτητη πριν από τον εξαναγκασμό του βρετανικού λαού σε κατάργηση της λίρας και αποδοχή ενός πανευρωπαϊκού ενιαίου νομίσματος, που να βασίζεται σε υπομονάδες του εκατό. Έτσι γεννήθηκε αυτό που τελικά έγινε γνωστό ως η «δεκαδικοποίηση» του νομίσματος της Βρετανίας. Η ανακοίνωση ότι η Βρετανία θα «πάει σε δεκαδικό», έγινε την 1η Μαρτίου του 1966, από τον τότε υπουργό Οικονομικών, James Callaghan, ο οποίος την περιέγραψε ως «ιστορική και βαρυσήμαντη» απόφαση. Παρά το γεγονός ότι οι πραγματικοί λόγοι πίσω από την αλλαγή δεν έγιναν ποτέ πλήρως γνωστοί στο βρετανικό λαό, ο Callaghan παραδέχθηκε δημοσίως ότι «μεγάλα τμήματα» της βιομηχανίας, του εμπορίου, και του τραπεζικού συστήματος, είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η αλλαγή θα ωφελούσε την οικονομία4. Περιττό να πούμε ότι, η ακριβής αιτιολογία του Callaghan ως προς το γιατί το νομισματικό σύστημα της Βρετανίας, με τις διακόσιες σαράντα υπομονάδες, αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο τροχοπέδη, για την βρετανική οικονομία δεν ήταν ποτέ σαφής. Παρ' όλ' αυτά, το νέο δεκαδικό νόμισμα προχώρησε και εφαρμόστηκε σε όλη τη χώρα στις 15 Φεβρουαρίου, 19715.

Edward Heath – ο άνθρωπος που παρέδωσε τη Βρετανία στην ε.ε των Βρυξελλών Η Βρετανία προσχώρησε στην Ε.Ε τον Ιανουάριο του 1973, υπό την ηγεσία του τότε πρωθυπουργού Edward Heath, ενός ανθρώπου που έτρεφε μεγάλη επιθυμία να δεσμεύσει τη χώρα σε μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Στην εναρκτήρια κοινοβουλευτική του ομιλία, που δόθηκε στις 26 Ιουνίου του 1950, μετά την είσοδο του στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, ο Heath κάλεσε ανοιχτά την κυβέρνηση να ενταχθεί στο σχέδιο Schuman. Το Σχέδιο αυτό παρουσιάστηκε από το Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Robert Schuman, ένα μόνο μήνα πριν από την είσοδο του Heath στο Βρετανικό Κοινοβούλιο και οδήγησε τελικά κατ’ ευθείαν στη δημιουργία της Ε.Ε των Βρυξελλών. Ο Heath ήταν καλά συνδεδεμένος με την ελίτ του καρτέλ, παριστάμενος σε συνεδρίαση της μυστικής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ το 19766 και διευθύνοντας μια 4 5

Η Βρετανία μπαίνει στο δεκαδικό σύστημα το 1971 – BBC ειδήσεις Η D-Day προσφέρει νέο νόμισμα του Ηνωμένου Βασιλείου. BBC Ειδήσεις.

225

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 226

Κεφάλαιο 6

συνεδρίαση της καθοδηγούμενης από το Rockefeller Τριμερούς Επιτροπής το 19807. Κατέχοντας τη θέση του βρετανού πρωθυπουργού μεταξύ 1970 και 1974, ήταν επίσης φίλος του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της φαρμακευτικής εταιρείας Glaxo, Sir Austin Bide – το άτομο που περιγράφεται από την εφημερίδα Independent της Βρετανίας, ως o «κύριος υπεύθυνος για τη μετατροπή της Glaxo από μια εταιρεία κυρίως γνωστή για τις παιδικές της τροφές, σε παγκόσμια δύναμη στη φαρμακευτική βιομηχανία»8. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο Bide, ενώ ήταν αποσπασμένος στην Glaxo κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, είχε εργαστεί πάνω στις βιταμίνες και την πενικιλίνη και ήταν επίσης υπεύθυνος για τις πατέντες.9

Ο Edward Heath, ο Βρετανός πρωθυπουργός μεταξύ 1970 και 1974, ήταν πολύ στενά συνδεδεμένος με την ελίτ του καρτέλ και παρέδωσε τη Βρετανία στα χέρια της Ε.Ε των Βρυξελλών, το 1973.

Ένας άλλος στενός φίλος του Heath ήταν ο Eric Roll, που αργότερα έγινε Βαρώνος Roll του Ipsden και μέλος της βρετανικής Βουλής των Λόρδων. Ο Roll συμμετείχε επίσης συχνά σε συναντήσεις της Λέσχης Bilderberg και ήταν μέλος του ισχυρού διευθυντηρίου της Λέσχης10. Αλλά ο Bide και ο Roll δεν ήταν καθόλου οι μόνοι αμφιλεγόμενοι συνεργάτες του Heath. Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ έθεσε βέτο στην είσοδο της Βρετανίας στην Ε.Ε. των Βρυξελλών, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Heath κάλεσε τον πρώην Ναζί δικηγόρο Walter Hallstein – ο οποίος ήταν τότε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – στο Chequers, την εξοχική πρωθυπουργική του κατοικία, για να εξετάσει γιατί η είσοδος είχε αποτύχει.11 Η επίσκεψη αυτή ήταν μία από τις πολλές που έκανε ο Hallstein στο Chequers κατά τη διάρκεια της θητείας του Heath ως πρωθυπουργού. Στο παρασκήνιο, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που οδήγησε στην ένταξη της Βρετανίας στην Ε.Ε το 1973, οι Hallstein και Heath συναντήθηκαν επανειλημμένα και συνεργάστηκαν στενά. 6 Εφημερίδα Daily Collegian, 9 Σεπτεμβρίου 1976. 7 1980 Ολομέλεια της Τριμερούς Επιτροπής. 8 Sir Austin Bide: βιομήχανος ο οποίος μεταμόρφωσε την Glaxo σε μια παγκόσμια δύναμη και στη συνέχεια συγκρούστηκε με τη Θάτσερ στη British Leyland. The Independent, Σάββατο 24 Μαΐου 2008. 9 O Σερ Austin Bide: Μετά την επιτυχία στην Glaxo, απέτυχε να τα καταφέρει στην British Leyland. The Guardian. Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008.

226

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 227


Σε αναγνώριση της στενής εργασιακής τους σχέσης, ο Hallstein συνεισέφερε επιπλέον τον πρόλογο, στη γερμανική έκδοση του 1973, του βιβλίου του Andrew Roth, «Edward Heath – Ein Mann für Europa»12.

Ο πρώην Ναζί δικηγόρος Walter Hallstein συναντήθηκε με το Βρετανό πρωθυπουργό Εντουαρντ Χιθ σε πολλές περιπτώσεις και συνεργάστηκε στενά μαζί του. Ο Hallstein υποσχέθηκε στο Heath να είναι στο πλευρό του στην προσπάθεια επιβολής της συμμετοχής της Βρετανίας στην Ε.Ε των Βρυξελλών.

Από αυτό τον πρόλογο, σύμφωνα με δική του περιγραφή, είναι σαφές ότι ο Hallstein χρησιμοποιούσε το Heath, σαν βαρόμετρο για τον καθορισμό του πολιτικού θερμομέτρου, πριν από επίσημες συναντήσεις και διαπραγματεύσεις, σχετικά με την αίτηση του Ηνωμένου Βασιλείου, για ένταξη στο μπλοκ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υποσχόμενος να είναι στο πλευρό του Heath στην προώθηση της συμμετοχής της Βρετανίας, είναι εξίσου σαφές ότι ο Hallstein ήταν αποφασισμένος για την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε των Βρυξελλών, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε αντίθεση του βρετανικού λαού. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ως εκ τούτου, ο Hallstein συνόψισε το ρόλο του Heath στην παράδοση της Βρετανίας στην αγκαλιά της Ε.Ε των Βρυξελλών, δηλώνοντας απερίφραστα ότι: «Η επιτυχία αυτής της μάχης ήταν, σε καθοριστικό βαθμό, δική του νίκη»

Ο Heath έχασε την εξουσία το 1974 από το Εργατικό Κόμμα του Χάρολντ Ουίλσον, ο οποίος με το εκλογικό του μανιφέστο δεσμευόταν να επιτρέψει στον βρετανικό λαό ένα δημοψήφισμα, σχετικά με το αν η Βρετανία θα πρέπει να παραμείνει στην Κοινή Αγορά, με όρους επαναδιαπραγμάτευσης, ή αν θα την εγκαταλείψει εντελώς. Στην εκστρατεία που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος, το οποίο έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου 1975, ο εκατομμυριούχος επιχειρηματίας, Alastair McAlpine, ο οποίος αργότερα έγινε ταμίας του Συντηρητικού κόμματος του Heath, ενήργησε ως ταμίας της εκστρατείας για την πλευρά του «Ναι». Μιλώντας στην εφημερίδα 10

12

Βρετανική Βουλή των Λόρδων, Πρωτόκολλο Οικονομικών Συμφερόντων των Λόρδων. 11 Ο Heath και οι άνθρωποι του Heath. Andrew Roth. Pub. Routledge & Kegan Paul, 1972. Σελ.169. Edward Heath – Ein Mann für Europa. Andrew Roth. Μεταφράστηκε από HeinrichGottwald. Pub. Böhlau-Verlag, Κολωνία, 1973.

227

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 228

Κεφάλαιο 6

Independent τον Ιούνιο του 2005, ο McAlpine παραδέχθηκε ότι «οι τράπεζες και οι μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις προσέφεραν πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά» στη πλευρά του «Ναι». Η εφημερίδα Independent, περιγράφει επίσης πώς, σύμφωνα με μία από τους διοργανωτές της εκστρατείας του «Ναι», την Caroline de Courcey από την Ιρλανδία, η πλευρά του «Ναι» είχε επιπλέον οικονομικό πλεονέκτημα, προερχόμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η χρηματοδότηση της οποίας χρησιμοποιήθηκε για να ναυλωθούν μια σειρά από 100-θέσια αεροσκάφη τζετ από τη βρετανική αεροπορική εταιρεία Caledonian, για να πετάξουν σχεδόν 1.000 φίλοευρωπαίοι ομιλητές, σε ενημερωτικές συναντήσεις, που γίνονταν από κορυφαίους Ευρωπαίους τεχνοκράτες. Αποκαλυπτικά, ο de Courcey από την Ιρλανδία, περιγράφει τα χρήματα ως «ένα είδος ειδικής εξαίρεσης» από την Επιτροπή13. Αντιμέτωπες με το ερώτημα του δημοψηφίσματος, «Νομίζετε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (Κοινή Αγορά);» οι μαζικές χρηματοδοτήσεις από επιχειρήσεις και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προς την πλευρά του «Ναι», εξασφάλισαν ότι περισσότεροι από το 67% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ. Μετά την ψηφοφορία, ο Heath παραδέχθηκε ότι είχε «δουλέψει για αυτό εδώ και 25 χρόνια.»14 Μέχρι σήμερα, η ψηφοφορία του 1975, παραμένει το μοναδικό δικαίωμα δημοψηφίσματος που δόθηκε στο βρετανικό λαό, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

13 14

Πώς μας έπεισαν να ενταχθούμε στην Ευρώπη. Εφημερίδα The Independent, 4 Ιουνίου 2005. Το Ηνωμένο Βασίλειο αγκαλιάζει την Ευρώπη με δημοψήφισμα. BBC, ειδήσεις.

228

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:47 Seite 229


Θα θελήσει ο Βρετανικός λαός να διατηρήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του; Μέσα από την ψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας, σχεδόν όλα όσα ο Γκέρινγκ – ως επικεφαλής της γερμανικής Luftwaffe κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου – είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει προς όφελος του Καρτέλ, είναι στα πρόθυρα της τελικής υλοποίησης. Ως εκ τούτου, η μεγάλη απώλεια ζωών και οι ανιδιοτελείς θυσίες που έγιναν, προκειμένου να ξεπεραστεί η εταιρική απληστία, που οδήγησε σε δύο παγκοσμίους πολέμους, όλα θα είναι μάταια, εκτός εάν οι Βρετανοί είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για να διατηρήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Ένα πράγμα είναι επομένως σαφές: Παρ’ όλο που η Βρετανία υπήρξε σταθερά στη σωστή πλευρά, κατά τις παγκόσμιες μάχες κατά του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, όλα εκείνα για τα οποία πολέμησαν οι παππούδες και οι πατέρες των βρετανών, θα έχουν χαθεί, εκτός αν ο βρετανικός λαός περάσει τώρα στην αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε των Βρυξελλών και την εξαγορά της χώρας του.

229

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:48 Seite 230

Κεφάλαιο 6

ι τ ς ί ε Εσ λέτε;

230

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:48 Seite 231


ν η τ α ι γ ε τ Τι λέ ς η τ α ί σ α Προστ ς α ί τ α ρ κ Δημο ; ς α Σ α ρ στη Χώ 231

Chapter 06_0811_GR_6 16.11.2011 17:48 Seite 232

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 233

Κεφάλαιο 7

Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 234

Κεφάλαιο 7


Σε αυτό το κεφάλαιο, καταγράφουμε σύντομα βιογραφικά σημειώματα επιλεγμένων προσώπων, τα οποία αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο. Η επιλογή των ατόμων σε αυτόν τον κατάλογο, είναι αυθαίρετη και τα ονόματα παρουσιάζονται με αλφαβητική σειρά. Η επιλογή των προσώπων που παρουσιάζονται, δεν έγινε με σκοπό να υποδηλωθεί οποιοσδήποτε κοινός δεσμός των ατόμων αυτών, με συγκεκριμένο οργανισμό ή κόμμα. Ο κοινός παρονομαστής αυτών των ανθρώπων είναι ότι έχουν υπηρετήσει, είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν, ως οικονομικοί ή και πολιτικοί φορείς του Καρτέλ Χημικών, Πετρελαίου και Φαρμάκων.

234

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 235


Abs, Hermann Josef (*1901 †1994)

Ο Hermann Josef Abs ήταν μια από τις βασικές προσωπικότητες της γερμανικής οικονομίας, από τα τέλη της δεκαετίας του 1930, μέχρι τη δεκαετία του 1970.

•

Από το 1940 και μετά, ο Abs ήταν μέλος του εποπτικού συμβουλίου της IG Farben, με κύρια εστίαση στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.

•

Στην κύρια εργασία του ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της μεγαλύτερης τράπεζας της Γερμανίας, "Deutsche Bank", ο τομέας της δραστηριότητας του ήταν, να εξασφαλίσει ότι η τράπεζα θα κατείχε εξέχουσα θέση, στις κατεχόμενες ευρωπαϊκές χώρες.

•

Ο Abs ήταν επίσης μέλος του εποπτικού συμβουλίου πολλών άλλων εταιρειών, που ασχολήθηκαν με τη Γερμανική κατοχή της Ανατολικής Ευρώπης.

•

Το 80% όλων των οικονομικών συναλλαγών που πραγματοποιήθηκαν κατά την εγκατάσταση του εργοστασιακού συγκροτήματος Άουσβιτς, το οποίο χτίστηκε από την IG Farben, διεκπεραιώθηκαν από την Deutsche Bank και πέρασαν από τα χέρια του Abs.

•

O Abs ήταν αρχηγός της γερμανικής αντιπροσωπείας στην – κατά το 1953 – «Συμφωνία σχετικά με τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη», που έληξε με σχετικά χαμηλές πληρωμές για τους Γερμανούς, για τα χρέη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και για τα μεταπολεμικά χρέη, συμπεριλαμβανομένων όλων των μελλοντικών απαιτήσεων, που τυχόν θα γίνονταν από τις ενώσεις των θυμάτων.

•

O Abs ήταν άμεσα αναμεμειγμένος στην απαλλοτρίωση των εβραϊκών επιχειρήσεων στη Γερμανία και στις κατεχόμενες χώρες.

235

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 236

Κεφάλαιο 7

•

Μετά τον πόλεμο, ο Abs ήταν για λίγο στη φυλακή, αλλά γρήγορα επέστρεψε στiς επιχειρήσεις, δημιουργώντας διασυνδέσεις με τις βρετανικές και αμερικανικές δυνάμεις κατοχής.

•

Προτού επανέλθει στην παλιά του δουλειά στην Deutsche Bank, ο Αbs ήταν επικεφαλής της «Kreditanstalt für Wiederaufbau» (εταιρεία διαχείρισης του δανείου ανοικοδόμησης της Γερμανίας) και οικονομικός σύμβουλος του Konrad Adenauer (καγκελάριος της Γερμανιας). Ήταν έτσι ενεργά αναμειγμένος, στην εκ νέου ενίσχυση της Γερμανικής οικονομίας.

•

Στη δεκαετία του 1960, ο Abs ήταν μέλος των εποπτικών συμβουλίων 30 εταιρειών – υπηρετούσε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου 20 εταιρειών – μια απαράμιλλη συγκέντρωση δύναμης.

236

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 237


Adenauer, Konrad (*1876 †1967)

Ο Konrad Adenauer, υπήρξε ο πρώτος μεταπολεμικός καγκελάριος της Γερμανίας. Χρησιμοποίησε τις εξουσίες του για να φέρει, πολλούς συνεργάτες των Ναζί, πίσω στην εξουσία.

•

Μετά την απώλεια της θέσης του δημάρχου της Κολωνίας, το 1933, ο Αντενάουερ δημιούργησε επαφές με υψηλόβαθμους Ναζί-πολιτικούς, και τον Αύγουστο του 1934 έθεσε τις υπηρεσίες του στη διάθεση του ναζιστικού κινήματος. Έλαβε διαδοχικά πολλές ανταμοιβές από τη ναζιστική κυβέρνηση.

•

Στις διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν με τα κατοχικά συμμαχικά στρατεύματα το 1949, ο Αντενάουερ κατέβαλε προσπάθειες προκειμένου να εμποδίσει τη διάλυση των εργαστηρίων, που ανήκαν στη φαρμακευτική εταιρεία Bayer.

•

Κατά τη διάρκεια της 14χρονης θητείας του, ο Αντενάουερ εφάρμοσε τη στρατηγική της τοποθέτησης των ναζί εγκληματιών πίσω στην εξουσία, σε κυβερνητικές θέσεις. Άλλοι βοηθήθηκαν να πετύχουν την απελευθέρωση τους από τη φυλακή και να επανακτήσουν τις ανώτερες εταιρικές θέσεις τους.

•

Ένας από αυτούς τους Ναζί εγκληματίες, ήταν ο Hans Globke, τον οποίο εργοδότησε ο Adenauer, ως Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας.

237

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 238

Κεφάλαιο 7

•

Ένα άλλο παράδειγμα ήταν ο Walter Hallstein, τον οποίο ο Adenauer βοήθησε να καθιερωθεί, ως ο βασικός αρχιτέκτονας της δομής της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και ο πρώτος πρόεδρος της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Επιτροπής».

•

Το 1956, ο Αντενάουερ ίδρυσε τη γερμανική μυστική υπηρεσία «Bundesnachrichtendienst» (BND). Ο επικεφαλής της BND και ένας μεγάλος αριθμός των υπαλλήλων της, στρατολογήθηκαν από πρώην μέλη της Γκεστάπο και των Ναζί SS.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5KA364

238

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 239


Ambros, Otto (*1901 †1990)

Ο Otto Ambros ήταν μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της IG Farben, μεταξύ των ετών 1938 και 1945.

•

Ο Ambros επέβλεψε ως διευθυντής επιχειρήσεων, την επιλογή της τοποθεσίας, το σχεδιασμό, την κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου/στρατοπέδου συγκέντρωσης «IG Άουσβιτς».

•

Μεταξύ 1940 και 1945,ο Ambros ήταν σύμβουλος του επικεφαλής του γραφείου του «Vier-jahresplan» (Τετραετούς Σχεδίου), Carl Krauch, και επικεφαλής του Τμήματος του για την «Έρευνα και Ανάπτυξη».

•

Ο Ambros διορίστηκε ως "Wehrwirtschafsführer" (στρατιωτικός ηγέτης της βιομηχανίας), με την ευθύνη του χημικού πολέμου. Υποστήριξε προσωπικά ενώπιον του Αδόλφου Χίτλερ, τη χρήση των νευροτοξικών ουσιών Sarin και Tabun.

•

Ο Ambros ανέπτυξε το χημικό όπλο Sarin, το 1939, και το Soman, το 1944, για την IG Farben.

•

Στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης εναντίον της IG Farben, ο Ambros ήταν υπόλογος για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Κρίθηκε ένοχος για «δουλεία» και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης.

•

Το 1952, αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή χωρίς να εκτίσει πλήρως την ποινή του. Στην συνέχεια έγινε διαδοχικά σύμβουλος του Konrad Adenauer και διαφόρων φαρμακευτικών εταιρειών. Περισσότερες πληροφορίες: GB5OA882

239

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 240

Κεφάλαιο 7

Augstein, Rudolf (*1923 †2002)

Ο Rudolf Augstein, εκδότης του ειδησεογραφικού περιοδικού "Der Spiegel", ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς δημοσιογράφους στη μεταπολεμική Γερμανία.

•

Ο Augstein χρησιμοποίησε την επιρροή του, για να αποσπάσει την προσοχή του κοινού, μακριά από την ευθύνη των Ναζί για την πυρκαγιά που έκαψε το γερμανικό κοινοβούλιο, το Ράιχσταγκ, το 1933. Ο μύθος ότι την πυρκαγιά έθεσε ο Marinus van der Lubbe, ο οποίος και φέρεται να είναι ο μοναδικός ένοχος, σχεδιάστηκε λεπτομερώς σε μια σειρά άρθρων στο περιοδικό Der Spiegel.

•

Ο Augstein χρησιμοποιούσε την εμπειρία των πρώην αξιωματούχων των SS και της Γκεστάπο προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σύστημα «ερευνητικής δημοσιογραφίας», το οποίο απέβλεπε στον επηρεασμό της πολιτικής ζωής της μεταπολεμικής Γερμανίας.

•

Ο Augstein που φυλακίστηκε το 1962, μετά τη λεγόμενη «υπόθεση του Spiegel», χρησιμοποιήθηκε προπαγανδιστικά για να γίνει κατορθωτό να θεωρηθεί από το κοινό ως «αριστερός» Δεν προκαλεί έκπληξη, επομένως, το γεγονός ότι στη συνέχεια το Der Spiegel καθιερώθηκε σταδιακά ως υπερασπιστής της ελευθερίας του Τύπου.

•

Ο Augstein επίσης τοποθέτησε επιλεκτικά υψηλόβαθμους αξιωματούχους των Ναζί, σε ανώτερες θέσεις του εκδοτικού του προσωπικού: Ο Wilfried van Oven, προσωπικός εκπρόσωπος Τύπου του Ναζί Υπουργού Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκέμπελς, έγινε ανταποκριτής για τη Νότια Αμερική – τον επέλεξε προσωπικά ο Augstein, ο οποίος και υπέγραψε τη δημοσιογραφική του ταυτότητα.

240

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 241


Ο Paul Carell, πρώην εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργού Εξωτερικών, κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, Joachim von Ribbentrop, έγραφε τακτικά για το περιοδικό του Augstein. Ο Georg Wolff, ένας υψηλόβαθμος υπάλληλος του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ, προσελήφθη από το Der Spiegel στις αρχές του 1950, για να γίνει τελικά αναπληρωτής υπεύθυνος έκδοσης στη δεκαετία του 1960. Ο Horst Mahnke, άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ, ήταν επικεφαλής του τμήματος εξωτερικών θεμάτων του Der Spiegel. Ο Mahnke αργότερα, επίσης, έγραφε για την Axel Springer. Ο Karl-Friedrich Grosse, ένα Ανώτερο Στέλεχος στο Υπουργείο του Ρίμπεντροπ, έγινε επικεφαλής του γραφείου του Der Spiegel στο Βερολίνο. Ο Erich Fischer, επικεφαλής ενός τμήματος στο υπουργείο του Goebbel, έγινε διευθυντής εκδόσεων στο γραφείο του Der Spiegel στο Ντίσελντορφ . Ο Rudolf Diels, πρώτος επικεφαλής της Γκεστάπο, μισθώθηκε για να γράψει μια σειρά άρθρων για τη δική του μυστική αστυνομία, με τα οποία άρθρα αποκαθιστούσε τη φήμη όλων των πρώην συναδέλφων του, οι οποίοι ήταν ενεργοί στη μεταπολεμική Γερμανία. Το 1933, ο Diels – τότε επικεφαλής της Γκεστάπο – ήταν ο κύριος ανακριτής του Marinus van der Lubbe, μετά την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5RA733

241

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 242

Κεφάλαιο 7

Bangemann, Martin (*1934)

Ο Martin Bangemann, ένας Γερμανός πολιτικός, ήταν ένα από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταξύ 1989 και 1999.

•

Στη διάρκεια της πρώτης θητείας του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μεταξύ 1989 και 1995, ο Bangemann υπηρέτησε ως Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Βιομηχανικές Υποθέσεις.

•

Ως Επίτροπος, ο Bangemann είχε προβλήματα, στη δεκαετία του 1990, όταν εισέπραξε μεγάλες αμοιβές για ομιλίες που έδωσε – παρά το γεγονός ότι αυτό απαγορεύεται για τους Επιτρόπους.

•

Ο Bangemann είχε επίσης κατηγορηθεί για κατάχρηση των εξουσιών του. Ζήτησε συγκεκριμένα από τον οδηγό, που διέθετε ως Επίτροπος, να οδηγήσει την υπηρεσιακή του λιμουζίνα, στη Νότια Γαλλία για να το συναντήσει στη θαλαμηγό του.

•

Ο Bangemann ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για Βιομηχανικές Υποθέσεις και Τεχνολογίες Πληροφοριών και Τηλεπικοινωνιών, κατά τη διάρκεια της Επιτροπής Jacques Santer. Το 1999, είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο απάτης και αναγκάστηκε να παραιτηθεί, μαζί με το σύνολο της Επιτροπής Santer.

•

Μετά την παραίτηση της Επιτροπής Santer, ο Bangemann διορίστηκε – μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα – στο Διοικητικό Συμβούλιο της ισπανικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών Telefonica. Η Ε.Ε κατέθεσε αγωγή το 1999, λόγω της πιθανής σύγκρουσης συμφερόντων. Η αγωγή αποσύρθηκε αργότερα, αφού ο Βangemann συμφώνησε να μην αρχίσει να εργοδοτείται από την Telefonica πριν από το 2001.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5MB824

242

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 243


Bolkestein, Frits (*1933)

Ο Frits Bolkestein ήταν Ευρωπαίος Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες μεταξύ 1999 και 2004.

•

Το 1996, ο Bolkestein, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος VVD στην Ολλανδία, προσπάθησε να πείσει την ολλανδή υπουργό Υγείας Els Borst, να συμπεριλάβει ένα φάρμακο για τη μείωση της χοληστερίνης, στο πρόγραμμα αποζημίωσης, που λειτουργεί στα πλαίσια του Ολλανδικού συστήματος υγείας. Το φάρμακο, το Cozaar, διατίθεται στην αγορά από τη Merck, Sharp & Dome. Ο Bolkestein ήταν τότε διευθυντής σε αυτήν την εταιρεία. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ειδήσεων Netwerk, ο Bolkestein κατηγορήθηκε επίσης για το γεγονός ότι πίεζε την Borst να μειώσει το όριο αποζημίωσης για το Zocor, ένα άλλο φάρμακο της Merck, Sharp & Dome.

•

Κατά την παραμονή του ως Ευρωπαίου Επιτρόπου για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες, ο Bolkestein συνέταξε την «οδηγία για τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά». Η λεγόμενη «οδηγία Bolkestein» είχε ως στόχο την δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς για τις υπηρεσίες, ευρισκόμενη κατ’ ουσίαν, αυτή η οδηγία, στο πνεύμα των μεθοδεύσεων που σχεδιάστηκαν από το Ναζί νομικό Walter Hallstein.

•

Το 2001, ο Bolkestein αρνήθηκε να αναλάβει δράση μετά από αίτηση ευρωβουλευτών, που ζητούσαν από την Επιτροπή να διερευνήσει καταγγελίες για αδήλωτους λογαριασμούς που υπήρχαν στην Clearstream, η οποία είναι τμήμα του παροχέα χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, Deutsche Börse. Πέντε χρόνια αργότερα, το 2006, ο ερευνητής σε θέματα Ε.Ε, Paul van Buitenen – που είχε αποκαλύψει στο παρελθόν το σκάνδαλο της Επι-

243

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 244

Κεφάλαιο 7

τροπής Santer το 1996 – ισχυρίστηκε ότι ο κ. Bolkestein, ήταν μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου της Ρωσικής «Τράπεζας Menatep». Η «Τράπεζα Menatep» είχε ήδη κατηγορηθεί από τον Harlem Désir, Γάλλο ευρωβουλευτή, για τη διατήρηση ενός αδήλωτου μυστικού λογαριασμού στην Clearstream – πράγμα που δημιουργεί δυνητικά ερωτηματικά σχετικά με την άρνηση του Bolkestein να αναλάβει δράση εναντίον της Clearstream.

•

O Bolkestein εργάστηκε για την εταιρεία πετροχημικών Royal Dutch Shell από το 1960 έως το 1975.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5FB421

244

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 245


Bosch, Carl (*1874 †1940)

Ο Carl Bosch ήταν πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της IG Farben από το 1931 μέχρι το θάνατό του. • Το 1910, μαζί με το Fritz Haber, o Bosch ανέπτυξε μια διαδικασία για την παραγωγή αμμωνίας σε μεγάλες ποσότητες, για χρήση στην παραγωγή εκρηκτικών υλών. Αυτό δημιούργησε ένα ιδιαίτερα κερδοφόρο μονοπώλιο αμμωνίας, για την εταιρεία του Bosch, δηλαδή την BASF, και αργότερα για την IG Farben. •

Το 1918, ο Bosch ήταν οικονομικός σύμβουλος της Γερμανικής κυβέρνησης στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αντίθεση με τις αρχικές προθέσεις των νικητριών δυνάμεων, να διαλύσουν όλες τις εγκαταστάσεις παραγωγής χημικών, ο Bosch κατέληξε σε συμφωνία για να σώσει τα εργοστάσια. Σε αντάλλαγμα, οι συμμαχικές δυνάμεις απόκτησαν μυστική γνώση για τον κλάδο των χρωστικών ουσιών και για τη διεργασία Haber-Bosch για την παραγωγή της αμμωνίας.

•

Μετά το σχηματισμό της IG Farben το 1925, ο Bosch έγινε πρόεδρος του διοικητικού της συμβουλίου.

•

Το 1931, μετά το θάνατο του Carl Duisberg, ο Bosch έγινε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της Farben. Κατείχε αυτή τη κορυφαία θέση μέχρι το θάνατό του, το 1940.

•

Το 1937, ο Bosch διορίστηκε ως πρόεδρος του Ομίλου Kaiser Wilhelm, που ήταν μια οργάνωση ομπρέλα, για τα Ινστιτούτα Kaiser Wilhelm, και μία από τις αιχμές του δόρατος της αντιδεοντολογικής επιστημονικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου. Ο Όμιλος χρηματοδοτήθηκε με δημόσια και ιδιωτικά κεφάλαια. Στους ιδιωτικούς χρηματοδότες περιλαμβάνονται η IG Farben και το Ίδρυμα Ροκφέλερ. Περισσότερες πληροφορίες: GB5CB992

245

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 246

Κεφάλαιο 7

Daitz, Werner (*1884 †1945)

Ο Werner Daitz ήταν ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της ναζιστικής θεωρίας της «Ευρύτερης Σφαίρας» για μια Ευρώπη υπό Γερμανικό έλεγχο.

•

Ο Werner Daitz σπούδασε χημικός μηχανικός και εργάστηκε για 10 χρόνια ως Γενικός Διευθυντής για την «Schön & Co». Το εργοστάσιο αργότερα έγινε τμήμα της IG Farben.

•

Το 1916, ο Daitz ήταν ο πρώτος που επινόησε τον όρο «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα». Σαράντα χρόνια αργότερα, ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τους επιγόνους του για να περιγράψει τον πρόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

•

Περίπου εκείνη την εποχή, ο Daitz άρχισε να δημοσιεύει άρθρα και βιβλία σχετικά με οικονομικά και κοινωνικά θέματα, με το επίκεντρο να είναι μια μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομική αγορά, υπό την ηγεσία της ναζιστικής Γερμανίας.

•

Το 1931, ο Daitz έγινε μέλος της Ραϊχικής διοίκησης του ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ, υπεύθυνος για οικονομικά θέματα.

•

Μετά το 1933, ο Daitz ήταν μέλος του Ράιχσταγκ για το ναζιστικό κόμμα.

•

Το 1933, ο Daitz έγινε επικεφαλής του γραφείου του ναζιστικού κόμματος για ειδικά θέματα και, αργότερα, για θέματα του εξωτερικού εμπορίου. Το γραφείο εξωτερικού εμπορίου ήταν μία από τις κύριες ιδεολογικές δεξαμενές σκέψης των Ναζί και είχε επικεφαλής τον Arnold Rosenberg, έναν από τους πιο εύστροφους δόκτορες του Χίτλερ, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.

246

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 247


•

Το 1939, ο Daitz ίδρυσε την Εταιρεία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Προγραμματισμό και την Μακρό-οικονομία, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το γραφείο εξωτερικού εμπορίου του ναζιστικού κόμματος.

•

Ένα άμεσο παρακλάδι της Εταιρείας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Προγραμματισμό και την Μακρό-οικονομία, ήταν το Κεντρικό Ινστιτούτο Ερευνών για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης Σφαίρας, το οποίο είχε επικεφαλής τον Arno Soelter.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5WD198

247

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 248

Κεφάλαιο 7

Davignon, Étienne (*1932)

Ο Etienne Davignon, είναι ένας πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος. Σήμερα, είναι Πρόεδρος της Λέσχης Bilderberg και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της φαρμακευτικής εταιρείας Gilead.

•

Ο Davignon ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για τις Βιομηχανικές Αγορές, την Τελωνειακή Ένωση και τις Βιομηχανικές Υποθέσεις κατά τη διάρκεια της Επιτροπής Jenkins, 1977 – 1981 και, από το 1981 ως το 1985, ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για τις Βιομηχανικές υποθέσεις και την Ενέργεια, κατά τη διάρκεια της Επιτροπής Thorn.

•

Ο Davignon είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής.

•

Από το 1989 έως το 2001 ο Davignon ήταν πρόεδρος της βελγικής εταιρείας Société Générale de Belgique.

•

Από το 1990, ο Davignon υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της φαρμακευτικής εταιρείας Gilead Sciences – της ίδιας εταιρείας στην οποία εργάστηκε ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου και ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, ο πρώην αμερικανός υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ.

•

Το 2005, ο Davignon έγινε πρόεδρος της μυστικοπαθούς Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, οι μυστικές συναντήσεις της οποίας πραγματοποιούνται κεκλεισμένων των θυρών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, και παρευρίσκεται – μόνο μετά από πρόσκληση – η πλούσια και ισχυρή υπέρ ελίτ από τον κόσμο της αριστοκρατίας, της πολιτικής, των επιχειρήσεων, των τραπεζών και της δημοσιογραφίας.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5ED424

248

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 249


Frattini, Franco (*1957)

Ο Franco Frattini είναι ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας και πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος.

•

Διορίζεται στην Επιτροπή το 2004. Η επιλογή Frattini έγινε αμέσως αντικείμενο διαμάχης, εν μέσω κατηγοριών ότι είναι Ελευθεροτέκτονας.

•

Το 2008, ο Frattini ανακοίνωσε σχέδια για την καταγραφή των δακτυλικών αποτυπωμάτων και την ταξινόμηση όλων των επισκεπτών που διασχίζουν τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το επόμενο έτος, θα καταστεί υποχρεωτική για όλα τα νέα διαβατήρια της Ε.Ε να συμπεριλάβουν ένα ψηφιακό δακτυλικό αποτύπωμα και τη φωτογραφία. Από το 2011, όλοι οι μη-πολίτες της Ε.Ε, που υποβάλλουν αίτηση για βίζα στην Ε.Ε, θα πρέπει να δώσουν τα βιομετρικά τους στοιχεία.

•

Συνεργάτες του Frattini, όπως ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έχουν κατηγορηθεί ότι έχουν σχέσεις με τον Ελευθεροτεκτονισμό και τη μαφία.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5FF666

249

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 250

Κεφάλαιο 7

Globke, Hans (*1898 †1973)

Ο Hans Globke ασχολήθηκε με τους νόμους του Ολοκαυτώματος των Ναζί και ήταν η "γκρίζα υπεροχή" πίσω από τον Konrad Adenauer, πρώτο μεταπολεμικό καγκελάριο της Γερμανίας. •

Ο Globke σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες, προτού ενταχθεί στην Πρωσική και, αργότερα, στη Γερμανική δημόσια υπηρεσία.

•

Το 1929, ο Globke έγινε διοικητικός σύμβουλος στο Πρωσικό Υπουργείο Εσωτερικών.

•

Μετά την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ, ο Globke αναμίχθηκε στη συγγραφή του Εξουσιοδοτικού Νόμου και της πράξης Διάλυσης της Πρωσίας. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών.

•

Ο Globke απέκτησε φήμη εμπειρογνώμονα σε φυλετικά ζητήματα. Εργάστηκε στο «Zweite Verordnung zur Gesetzes Durchführung des über die Änderung von Familiennamen und Vornamen» (Δεύτερος κανονισμός για την επιβολή του νόμου σχετικά με την αλλαγή ονομάτων και επωνύμων).

•

Οι νόμοι και οι κανονισμοί που ο Globke επεξεργάστηκε για το Υπουργείο Εσωτερικών, διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους φυλετικούς νόμους της Νυρεμβέργης.

•

Το 1936, ο Globke συνέγραψε τα ερμηνευτικά σχόλια για τους φυλετικούς νόμους της Νυρεμβέργης.

•

Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Globke έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στη μεταφορά των Ναζιστικών νόμων του Ολοκαυτώματος, στα προσαρτημένα ευρωπαϊκά εδάφη.

•

Στη μεταπολεμική Γερμανία, ο Globke έγινε η «γκρίζα υπεροχή» πίσω από τον πρώτο Καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ. Σε αυτό το ρόλο, είχε τεράστια δύναμη στη διαμόρφωση της νέας Γερμανίας και στην επεξεργασία των σχεδίων για την «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

Περισσότερες πληροφορίες: GB5HG188

250

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 251


Göring, Hermann (*1893 †1946)

Ο Hermann Göring ήταν ένας από τους κορυφαίους Ναζί πολιτικούς και επικεφαλής του, καθοδηγούμενου από την IG Farben, Τετραετούς Σχεδίου.

•

O Göring ήταν ο γιος του πρώτου Επιτρόπου του Ράιχ, στη Γερμανική Νότιο-Δυτική Αφρική (σήμερα: Ναμίμπια).

•

Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού αρχικά πολέμησε στις τάξεις του Γερμανικού πεζικού, εντάχθηκε στη συνέχεια στη Γερμανική Πολεμική αεροπορία. Το 1917, έγινε αρχηγός μοίρας της πολεμικής αεροπορίας και, το 1918, διορίστηκε διοικητής μοίρας μαχητικών. Μέχρι το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Göring κατέχει το βαθμό του σμηναγού.

•

Το 1922, ενώ σπούδαζε ιστορία και οικονομικά στο Μόναχο, ο Göring συνάντησε σε αυτήν την πόλη, τον Αδόλφο Χίτλερ. Ονομάστηκε πρώτος ηγέτης του Sturmabteilung (SA). Το 1928, έγινε μέλος του Γερμανικού Κοινοβουλίου με το ναζιστικό κόμμα και, στη δεύτερη θητεία του στο κοινοβούλιο, έγινε πρόεδρος του κοινοβουλίου. Από τη θέση αυτή, ο Göring έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καταστροφή της γερμανικής δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση του δικτατορικού καθεστώτος των Ναζί.

•

Το 1933, ο Göring έγινε Υπουργός Πολιτικής Αεροπορίας του Ράιχ και του δόθηκε η ευθύνη για την ανασυγκρότηση της Γερμανικής πολεμικής αεροπορίας. Για τις προσπάθειές του στον τομέα αυτό, ο Χίτλερ τον προώθησε αρχικά στον υψηλότερο υπάρχοντα στρατιωτικό βαθμό – «Generalfeldmarschall» (Γενικός Στρατάρχης) – και τελικά, το 1940, δημιουργώντας ένα νέο, ακόμη μεγαλύτερο, βαθμό – «Reichsmarschall» (Αυτοκρατορικός Στρατάρχης) – διόρισε σε αυτό το βαθμό τον Göring, με διάταγμα.

251

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 252

Κεφάλαιο 7

•

Το 1936, ο Göring ονομάστηκε Πληρεξούσιος Επίτροπος του Τετραετούς Σχεδίου, με την ευθύνη να προετοιμάσει το γερμανικό στρατό για τον πόλεμο μέσα σε τέσσερα χρόνια. Στον Carl Krauch, ο οποίος είχε πιέσει για τη θέση αυτή, δόθηκε αργότερα καθοριστικός ρόλος στο σχέδιο. Στη συνέχεια, με την ευκαιρία του εορτασμού κάποιων γενεθλίων, ο Hermann Göring ευχαρίστησε το Schmitz – πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben – που του παραχώρησε τις υπηρεσίες του Krauch.

•

Στο ρόλο του ως επικεφαλής του Τετραετούς Σχεδίου, ο Göring ήταν υπεύθυνος για την οικονομική εκμετάλλευση των κατεχομένων περιοχών. Το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από την πείνα θεωρήθηκε από τον Göring, «αναγκαίο».

•

Το 1940, αν και το Τετραετές Σχέδιο του Göring επεκτάθηκε, η επιρροή του στο ναζιστικό καθεστώς άρχισε να φθίνει. Ο Χίτλερ ανέπτυξε δυσαρέσκεια απέναντι στον Göring, ο οποίος ήταν εθισμένος στη μορφίνη. Το 1942, τα καθήκοντα του Τετραετούς Σχεδίου ανέλαβε, ως επί το πλείστον, το Υπουργείο Εξοπλισμών του Albert Speer.

•

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Göring ήταν κατηγορούμενος στη δίκη της Νυρεμβέργης για τους Μεγαλύτερους Εγκληματίες του Πολέμου. Το 1946, κρίθηκε ένοχος για συμμετοχή σε ένα κοινό σχέδιο ή συνωμοσία για την εκτέλεση εγκλήματος κατά της ειρήνης, για το σχεδιασμό, την έναρξη και διεξαγωγή επιθετικών πολέμων, για εγκλήματα πολέμου, και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού, αλλά αυτοκτόνησε λίγο πριν την εκτέλεση του.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5HG322

252

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 253


Heath, Edward (*1916 †2005) Ο Edward Heath ήταν Πρωθυπουργός της Βρετανίας μεταξύ των ετών 1970 και 1974. Η Βρετανία έγινε μέλος της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», τον Ιανουάριο του 1973, στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του. • Ο Heath έτρεφε από παλιά μεγάλη επιθυμία να συνδέσει τη χώρα του σε μια Ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Στην παρθενική ομιλία του στο κοινοβούλιο, που δόθηκε στις 26 Ιουνίου του 1950, μετά την είσοδο του στη Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, κάλεσε ανοιχτά την κυβέρνηση να ενταχθεί στο σχέδιο Schuman. Το σχέδιο Schuman παρουσιάστηκε από το Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Robert Schuman, μόλις ένα μήνα πριν ο Heath γίνει μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου και οδήγησε τελικά κατ’ ευθείαν στη δημιουργία της Ε.Ε των Βρυξελλών. •

Ο Heath ήταν καλά δικτυωμένος με την ελίτ του καρτέλ, συμμετέχοντας σε συνεδρίαση της μυστικής Λέσχης Bilderberg το 1976 και προεδρεύοντας σε συνεδρίαση της καθοδηγούμενης από το Rockefeller Τριμερούς Επιτροπής, το 1980. Ήταν επίσης φίλος του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της φαρμακευτικής εταιρείας Glaxo, Sir Austin Bite.

•

Ένας άλλος στενός φίλος του Heath ήταν ο Eric Roll, που αργότερα έγινε βαρώνος Roll του Ipsden και μέλος της Βρετανικής Βουλής των Λόρδων. Ο Roll συμμετείχε επίσης συχνά σε συναντήσεις της Λέσχης Bilderberg και ήταν μέλος της ισχυρής οργανωτικής επιτροπής της Λέσχης.

•

Μετά που ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ, έθεσε βέτο στην είσοδο της Βρετανίας στην Ε.Ε. των Βρυξελλών, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Heath κάλεσε τον πρώην Ναζί νομικό Walter Hallstein, τότε Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο Chequers, στην πρωθυπουργική εξοχική του κατοικία. Η επίσκεψη αυτή ήταν μία από τις πολλές που πραγματοποίησε ο Hallstein στο Chequers κατά τη διάρκεια της θητείας του Heath στην πρωθυπουργία. Στο παρασκήνιο, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που οδήγησε στην ένταξη της Βρετανίας στην Ε.Ε το 1973, οι Hallstein και Heath συναντήθηκαν επανειλημμένα και συνεργάστηκαν στενά.

•

Στον πρόλογό του στη γερμανική έκδοση του βιβλίο του Andrew Roth το 1973, «Edward Heath – Ein Mann für Europa», ο Hallstein συνόψισε το ρόλο του Heath στην παράδοση της Βρετανίας στην αγκαλιά της Ε.Ε των Βρυξελλών, δηλώνοντας απερίφραστα ότι: «Η επιτυχία αυτής της μάχης ήταν, σε καθοριστικό βαθμό, δική του νίκη».

Περισσότερες πληροφορίες: GB5EH388

253

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 254

Κεφάλαιο 7

Ilgner, Max (*1899 †1966) Ο Max Ilgner ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben και υπήρξε ο κύριος σύνδεσμος μεταξύ της Ναζιστικής κυβέρνησης και της IG Farben, σε όλες τις προθέσεις και τις επιδιώξεις τους.

•

Ο Ilgner γεννήθηκε μέσα στη χημική βιομηχανία. Ο πατέρας του εργάστηκε για την BASF. Αφού εγγράφηκε στην Πρωσική Σχολή Υποψηφίων Αξιωματούχων, ο Ilgner σπούδασε χημεία, νομικά, μεταλλουργία και πολιτική οικονομία.

•

Το 1924, ο Ilgner ήταν επικεφαλής των προμηθειών και εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος για την Cassella, την πρώτη εταιρεία παραγωγής χημειοθεραπευτικών φαρμάκων.

•

Μετά τη συγχώνευση της Cassella στην IG Farben, ο Ilgner τέθηκε επικεφαλής της κεντρικής οικονομικής υπηρεσίας στο Βερολίνο.

•

Στα επόμενα χρόνια, ο Ilgner καθιέρωσε ένα σύστημα χειρισμού της ναζιστικής κυβέρνησης που έγινε γνωστό ως «Σύστημα Ilgner». Στα γραφεία της IG Farben στο Βερολίνο, συστάθηκε το «Berlin NW7» (τμήμα για την πολιτική οικονομία), με επικεφαλής τον Ilgner, για να ασχοληθεί με τις επαφές με κυβερνητικούς εκπροσώπους.

•

Το Τμήμα Οικονομικών στα, υπό την ηγεσία του Ilgner, γραφεία της IG Farben στο Βερολίνο, χρησιμοποιήθηκε για να κατασκοπεύει άλλες χώρες προς όφελος της ναζιστικής κυβέρνησης. Οι αναφορές του ετύγχαναν ευρείας χρήσης σε κυβερνητικά γραφεία.

•

Ο Ilgner ήταν αναπόσπαστο μέρος του λεγόμενου «Κύκλου F», που περιλάμβανε τους ηγέτες της βιομηχανίας. Ο «Κύκλος F» έκανε συναντήσεις στο γραφείο του Ilgner και συμβούλευε το Joseph Goebbels, υπουργό προπαγάνδας του Χίτλερ, σε θέματα που επηρέαζαν την, απευθυνόμενη στους ξένους, προπαγάνδα, των γερμανικών βιομηχανιών.

254

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 255


•

O Max Ilgner διορίστηκε ως στρατιωτικός ηγέτης της βιομηχανίας το 1938.

•

Μέρος της ευθύνης του Ilgner, στα γραφεία της IG Farben στο Βερολίνο, ήταν να αναπτύξει στρατηγικές για την εγκαθίδρυση της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ευρύτερης Σφαίρας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εκπροσώπησε ενεργά την IG Farben στο Κεντρικό Ευρωπαϊκό Επιχειρηματικό Φόρουμ – μια ομάδα ενδιαφέροντος των Γερμανικών τραπεζών, της βιομηχανίας, και των εμπορικών ενώσεων, που έχει συσταθεί για να κατακτήσει την αγορά της Κεντρικής Ευρώπης – ως αντιπρόεδρος.

•

Πριν από την εισβολή του Γερμανικού στρατού στην Πολωνία, ο Ilgner παρουσιάστηκε στη ναζιστική κυβέρνηση με ένα κατάλογο των εργοστασίων που θα επιθυμούσε να οικειοποιηθούν από την IG Farben. Η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε πριν από τη ναζιστική κατοχή της κάθε νέας χώρας.

•

Ο Ilgner συνελήφθη το 1945 από το στρατό των ΗΠΑ και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση για εγκλήματα πολέμου, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας μέσω της λεηλασίας και της καταλήστευσης των κατεχομένων εδαφών, και για την κατάσχεση κτιριακών εργοστασιακών εγκαταστάσεων.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5MI444

255

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 256

Κεφάλαιο 7

Kohl, Helmut (*1930) Ο Χέλμουτ Κολ υπήρξε πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας και μέλος, πλήρους απασχόλησης, του λόμπι της φαρμακευτικής βιομηχανίας.

•

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι βιομχανίες χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων, προετοίμαζαν συστηματικά κάποιους πολιτικούς, για τα υψηλότερα αξιώματα της κυβέρνησης. Ένας από αυτούς ήταν ο Χέλμουτ Κολ.

•

Από το 1959 έως το 1969, ο Κολ ήταν μέλος, πλήρους απασχόλησης, του λόμπι της φαρμακευτικής βιομηχανίας στο «Verband der Chemischen Industrie» (ένωση της χημικής βιομηχανίας)

•

Το 1969, ο Κολ έγινε Πρωθυπουργός στο γερμανικό κρατίδιο της ΡηνανίαςΠαλατινάτου, μια πολιτεία η οποία επηρεάζεται έντονα από τη φαρμακευτική βιομηχανία.

•

Το 1982, ο Κολ κατέλαβε την κορυφαία θέση εργασίας της Γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης – Καγκελάριος – μέσα από μια λεγόμενη εποικοδομητική ψήφο μη εμπιστοσύνης. Το φαρμακευτικό καρτέλ είχε δώσει στον Κολ μια προαγωγή – από το να είναι απλό μέλος του προσωπικού της BASF, του έδωσε τη δυνατότητα να καταλάβει τους κεντρικούς διαδρόμους της εξουσίας.

•

Ο Κολ επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Ήταν ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της Συνθήκης του Μάαστριχτ και του Ευρώ. Η απόφαση να γίνει η Φρανκφούρτη, έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, λήφθηκε κυρίως λόγω της δικής του επιρροής.

256

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 257


•

Για 16 χρόνια, ο Helmut Kohl προώθησε τα παγκόσμια πολιτικά συμφέροντα του φαρμακευτικού καρτέλ, από το γραφείο του Καγκελαρίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

•

Το 1995, ενώ ο Κολ ήταν καγκελάριος, προέκυψε το γεγονός ότι, ένας έμπορος όπλων είχε δώσει μια σειρά από αδήλωτες εισφορές στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Kohl, το CDU. Το σκάνδαλο έγινε ακόμα μεγαλύτερο το Νοέμβριο του 1999, όταν οι εισαγγελείς στη Γερμανική πόλη του Augsburg, εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης για τον πρώην ταμία του CDU, ο οποίος κατηγορείτο για φοροδιαφυγή, αφού απέφυγε να δηλώσει μια εισφορά προς το κόμμα, από ένα μέλος του λόμπι της βιομηχανίας όπλων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης, ότι τα χρήματα δεν ήταν μια εφ’ άπαξ πληρωμή και ότι το CDU χρησιμοποιούσε από καιρό ένα σύστημα μυστικών λογαριασμών, προκειμένου να λαμβάνει δωρεές. Παρ 'όλα αυτά, ο Κολ αρνήθηκε επανειλημμένα να αποκαλύψει τα ονόματα των δωρητών και παραμένει ακόμα ασαφές, πόσα εκατομμύρια εισπράχθηκαν με αυτό τον τρόπο, από το κόμμα του, το CDU.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5HK841

257

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 258

Κεφάλαιο 7

Krauch, Carl (*1887 †1968)

Ο Carl Krauch ήταν πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της IG Farben.

•

Ο Carl Krauch σπούδασε χημεία και άρχισε να εργάζεται για την BASF, το 1912. Έγινε διευθυντής του εργοστασίου αμμωνίας της BASF στο Merseburg, το 1922.

•

Το 1929, ο Krauch τέθηκε επικεφαλής του νέου τμήματος της IG Farben, «Hochdruck-Chemie» (χημεία υψηλής πίεσης) και, το 1934, έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben.

•

Εκτός από τη δουλειά του, ως επικεφαλής του τμήματος της χημείας υψηλής πίεσης της Farben, ο Krauch, επίσης, ανέλαβε επικεφαλής της «Vermittlungsstelle Wehrmacht», που αποτέλεσε το σύνδεσμο ανάμεσα στην IG Farben και το Γερμανικό στρατό.

•

Το 1936, ο Krauch τέθηκε επικεφαλής του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης στο γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου. Το Τετραετές Σχέδιο ήταν μια κυβερνητική υπηρεσία, η οποία δημιουργήθηκε για να καταστήσει ετοιμοπόλεμη τη Γερμανία σε διάστημα τεσσάρων ετών. Πριν από τη δημιουργία του Τμήματος, ο Krauch είχε δραστηριοποιηθεί ενεργά σε ένα άλλο τμήμα για τις πολεμικές κινητοποιήσεις.

•

Το 1938, ο Krauch έγινε Γενικός Αντιπρόσωπος για Ειδικά Θέματα, σχετικά με Χημικά Προϊόντα στο γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου. Το θέμα στο οποίο εστίαζε ιδιαιτέρως την προσοχή του, αφορούσε τη διαδεδομένη χρήση των δηλητηριωδών αερίων της IG Farben στον επερχόμενο πόλεμο.

258

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 259


•

Το 1939, ο Krauch προήχθη σε Πρόεδρο του Τμήματος για την Οικονομική Ανάπτυξη, που ήταν μέρος του Σχεδίου των Τεσσάρων Ετών.

•

Το 1940, ο Krauch διαδέχτηκε τον Carl Bosch, στην προεδρία του εποπτικού συμβουλίου της IG Farben. Εκτός όμως από τη νέα του δουλειά στη Farben, ο Krauch παρέμεινε ενεργός στο γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου.

•

Το 1948, ο Krauch καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη σε εξαετή φυλάκιση, για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μέσω της συμμετοχής του σε υποδούλωση και, εξορία σκλάβων εργατών.

•

Αφέθηκε ελεύθερος το 1950 και έγινε μέλος του εποπτικού συμβουλίου της Chemische Werke Hüls AG, μιας από τις εταιρείες που σχηματίστηκαν μετά τη διάλυση της IG Farben.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5CK498

259

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 260

Κεφάλαιο 7

Merkel, Angela (*1954)

Η Άνγκελα Μέρκελ έγινε Καγκελάριος της Γερμανίας το 2005 και έχει στενές σχέσεις με το χημικό λόμπι.

•

Η Μέρκελ σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας στην Ανατολική Γερμανία, από το 1973 έως το 1978. Αργότερα, της απονεμήθηκε διδακτορικός τίτλος, για μια διατριβή στην κβαντική χημεία. Μεταξύ του 1978 και του 1990, η Μέρκελ εργάστηκε και σπούδασε στο Κεντρικό Ινστιτούτο Φυσικοχημείας στην Ακαδημία των Επιστημών, στο Ανατολικό Βερολίνο.

•

Μετά την επανένωση της Γερμανίας, η Μέρκελ εξελέγη μέλος του Κοινοβουλίου της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας, το 1990.

•

Το 1991, η Μέρκελ έγινε υπουργός για τις Γυναίκες και τη Νεολαία στο υπουργικό συμβούλιο του Χέλμουτ Κολ. Από το 1994 έως το 1998, η Μέρκελ υπηρέτησε ως Υπουργός Περιβάλλοντος και Πυρηνικής Ασφάλειας. Είχε μια στενή σχέση με τον Κολ και έγινε γνωστή ως «Kohls Mädchen» (κορίτσι του Κολ). Το 2000, η Μέρκελ διαδέχτηκε τον Κολ στην προεδρία του κόμματος CDU.

•

Το 2005, η Μέρκελ έγινε Καγκελάριος της Γερμανίας. Σε ομιλία της, λίγο πριν εκλεγεί, είπε: «Ο λαός της Γερμανίας δεν θα έχει κανένα δικαίωμα στη δημοκρατία και στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς στο μέλλον!» Ήταν προφανές ότι η Μέρκελ είχε ενημερωθεί από τους εκπροσώπους του καρτέλ.

•

Ένας από τους στενούς συμβούλους της είναι ο διευθύνων σύμβουλος της BASF, Jürgen Hambrecht. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η BASF ήταν ένα από τα μέλη του καρτέλ IG Farben.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5AM988

260

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 261


Oettinger, Günther (*1953)

Ο Günther Oettinger έγινε Ευρωπαίος Επίτροπος για την Ενέργεια, το 2010 • Το 1972, Oettinger άρχισε τις σπουδές του στα νομικά και τα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Tübingen. Από το 1984, εργάστηκε ως δικηγόρος στην Ditzingen. •

Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1983 όταν ανέλαβε την προεδρία της «Ένωσης Νεολαίας», της οργάνωση νεολαίας του κυρίαρχου συντηρητικού κόμματος στο κρατίδιο καταγωγής του, Baden-Württemberg.

•

Κατά την παραμονή του ως πρόεδρος της Ένωσης Νεολαίας, ο Oettinger ήταν συνιδρυτής της «Andenpakt». Η «Andenpakt» ήταν μια άτυπη ομάδα πολιτικών που περιλάμβανε τους πρωθυπουργούς Roland Koch (της περιοχής Hesse) και Κρίστιαν Βουλφ (περιοχή Κάτω Σαξονίας), τους πρώην υπουργούς Matthias Wissmann και Franz-Josef Jung, τον ευρωβουλευτή Elmar Brok και τον πρώην Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, HansGerd Pöttering.

•

Το 2005, ο Oettinger έγινε Πρωθυπουργός της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Ενώ ήταν ακόμα στην εξουσία, ο Oettinger έπλεξε ένα εγκώμιο με το οποίο επαινούσε έναν από τους προκατόχους του, το ναζιστή δικηγόρο Hans Filbinger. Αντί να περιγράφει τον Filbinger ως τον Ναζί εγκληματία που πράγματι ήταν, ο Oettinger προσπάθησε να τον παρουσιάσει ως αντίπαλο του ναζιστικού καθεστώτος.

•

Παρά την προφανή προσπάθεια του Oettinger να αναθεωρήσει την ιστορία του ναζιστικού παρελθόντος του Filbinger, η Άνγκελα Μέρκελ προχώρησε στο διορισμό του σε Ευρωπαίο Επίτροπο της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να γίνει ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Ενέργεια, το 2010. Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη, ωστόσο, η έλλειψη εμπειρίας του Oettinger, στην ευρωπαϊκή πολιτική και στα παγκόσμια ζητήματα ενέργειας, γεγονός που έχει οδηγήσει, στο να γίνει ο διορισμός του, αντικείμενο έντονης κριτικής. Περισσότερες πληροφορίες: GB5GT422

261

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 262

Κεφάλαιο 7

Ophüls, Carl Friedrich (*1895 †1970)

Ο Carl Friedrich Ophüls ήταν ένας Γερμανός δικηγόρος. •

Ο Ophüls σπούδασε οικονομικά και νομικά, προτού αρχίσει να εργάζεται για το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών το 1923.

•

Μεταξύ 1925 και 1931, ο Ophüls εργάστηκε στη Γερμανική Πρεσβεία στο Λονδίνο.

•

Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί, ο Ophüls εργάστηκε ως δικαστής στο δίκαιο των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, και ως προϊστάμενος στο περιφερειακό δικαστήριο της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία.

•

Το 1942, έλαβε μια ανάθεση διδασκαλίας από το Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης.

•

Μετά τον πόλεμο, ο Ophüls έγινε νομικός σύμβουλος της Γερμανικής κυβέρνησης για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Μεταξύ 1955 και 1958, διετέλεσε πρέσβης της Γερμανίας στο Βέλγιο.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5CO266

262

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 263


Ortoli, François-Xavier (*1925 †2007)

Ο Francois-Xavier Ortoli, ήταν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά την περίοδο 1973 – 1977 και Επίτροπος της Ε.Ε από το 1977 έως το1984.

•

Ο Ortoli έγινε Υπουργός Οικονομίας και Δημοσίων Οικονομικών της Γαλλίας. το 1968. Από το 1969 έως το 1972, διετέλεσε Υπουργός Βιομηχανικής και Επιστημονικής Ανάπτυξης.

•

Ο Ortoli έγινε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1973, υπηρετώντας από τη θέση αυτή μέχρι το 1977. Στην επόμενη Επιτροπή, υπό τον Roy Jenkins, ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για Οικονομικά και Δημοσιονομικά Θέματα.

•

Το 1983, ο Ortoli παρακολούθησε την πρώτη συνεδρίαση της «Ευρωπαϊκής Στρογγύλης Τράπεζας των Βιομηχάνων», μιας σημαίνουσας ομάδας συμφερόντων, που περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, υψηλόβαθμους εκπροσώπους από τη χημική, πετροχημική και τη φαρμακευτική βιομηχανία. Στους συμμετέχοντες στη συνάντηση, που παρακολούθησε ο Ortoli, συμπεριλαμβάνονταν υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι από την εταιρεία πετροχημικών Shell, την Ciba-Geigy, εταιρεία χημικών / φαρμακευτικών προϊόντων και την εταιρεία χημικών ICI.

•

Το 1984, αμέσως μετά την τελευταία θητεία του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ortoli διορίστηκε ως πρόεδρος της Total, της γαλλικής εταιρείας πετροχημικών.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5FO552

263

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 264

Κεφάλαιο 7

Reithinger, Anton (*1898 - ? ) Ο Anton Reithinger ήταν επικεφαλής του πολιτικόοικονομικού τμήματος της IG Farben στο Βερολίνο. Το τμήμα του χρησιμοποιήθηκε για να κατασκοπεύει ξένες χώρες, προς όφελος της Ναζιστικής κυβέρνησης, και οι εκθέσεις του χρησιμοποιούνταν ευρέως από τα ναζιστικά κυβερνητικά γραφεία.

?

•

Ο Anton Reithinger ήταν επικεφαλής του "Volkswirtschaftliche Abteilung" (οικονομικό τμήμα, Vowi) της IG Farben, στα γραφεία του Βερολίνου NW7.

•

Το τμήμα Vowi του Reithinger, χρησιμοποιήθηκε για να κατασκοπεύει χώρες του εξωτερικού προς όφελος της ναζιστικής κυβέρνησης. Οι εκθέσεις που υποβάλλονταν από το Vowi χρησιμοποιούνταν ευρέως σε κυβερνητικά γραφεία και ως εκ τούτου υπήρχε άφθονο έδαφος για χειραγώγηση.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5AR877

264

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 265


von Ribbentrop, Joachim (*1893 †1946)

Ο Joachim von Ribbentrop ήταν υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας μεταξύ 1938 και 1945. Ένας καταδικασμένος εγκληματίας πολέμου, απαγχονίστηκε το 1946 μετά τις δίκες της Νυρεμβέργης.

•

Αφού πολέμησε για τη Γερμανία στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου έφτασε στο βαθμό του υπολοχαγού, ο φον Ρίμπεντροπ έγινε αντιπρόσωπος πωλήσεων για μια γαλλική εταιρεία κρασιού και λικέρ. Το 1920, παντρεύτηκε την Anna Elisabeth Henkell, κόρη του Otto Henkell, του πλούσιου ιδιοκτήτη της εταιρείας σαμπάνιας Henkell & Co. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, η εισαγωγική/εξαγωγική εταιρεία του von Ribbentrop, ήταν μια από τις μεγαλύτερες στη Γερμανία.

•

Ο von Ribbentrop συνάντησε τον Αδόλφο Χίτλερ στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και προσχώρησε στο κόμμα των ναζί το 1932, οργανώνοντας συνεχώς τις διασυνδέσεις του, με τους Ναζί και άλλα άτομα με επιρροή.

•

Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ο von Ribbentrop έγινε σύμβουλος του ναζιστικού κόμματος για την εξωτερική πολιτική. Αργότερα έγινε Υπουργικός Πρεσβευτής, Εξουσιοδοτημένος Αντιπρόσωπος Επικρατείας του Ράιχ, μια θέση που κατείχε κατά τα έτη 1935 και 1936. Μετά τη διετή υπηρεσία του ως πρέσβης της Γερμανίας στο Λονδίνο, έγινε υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας το 1938.

•

Ο von Ribbentrop ήταν η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της αντι-βρετανικής διάθεσης του Χίτλερ και της γερμανικής κυβέρνησης. Το 1939, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαπραγμάτευση του Γερμανό-Σοβιετικού Συμφώνου μη Επίθεσης.

265

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 266

Κεφάλαιο 7

•

Μετά την επιτυχή κατάληψη της Γαλλίας και άλλων χωρών της Δυτικής Ευρώπης, το Υπουργείο Εξωτερικών του von Ribbentrop ανέλαβε την ευθύνη για τους Εβραίους που ζούσαν στις περιοχές αυτές. Ο von Ribbentrop συμμετείχε ενεργά στην οργανωμένη εξόντωση των Εβραίων στις περιοχές αυτές και, το 1943, έλαβε ένα δώρο ενός εκατομμυρίου Reichsmark, από τον Αδόλφο Χίτλερ για την επιτυχία του.

•

Ο von Ribbentrop συνελήφθη το 1945 και, στις δίκες της Νυρεμβέργης, βρέθηκε ένοχος για εγκλήματα κατά της ειρήνης, εσκεμμένο σχεδιασμό επιθετικού πολέμου, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε τον Οκτώβριο του 1946.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5JR411

266

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 267


Sarkozy, Nicolas (*1955)

Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο σημερινός Πρόεδρος της Γαλλίας, αξίωμα που ανέλαβε το 2007.

•

Ο Σαρκοζί σπούδασε Ιδιωτικό και Εμπορικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre στη Γαλλία. Στη συνέχεια εργάστηκε ως δικηγόρος, με ειδικότητα στις επιχειρήσεις και το οικογενειακό δίκαιο. Ένας από τους πελάτες του ήταν Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο ιταλός πρωθυπουργός και μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης.

•

Η πολιτική καριέρα του Σαρκοζί ξεκίνησε το 1982, όταν εξελέγη δήμαρχος του Neuilly-sur-Seine, ενός από τους πλουσιότερους δήμους της Γαλλίας. Έμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 2002.

•

Το 2002, ο Σαρκοζί έγινε Υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας. Στη διάρκεια της Υπουργίας του, οργάνωσε τον αναγκαστικό γάμο μεταξύ ενός νάνου, της γαλλικής φαρμακευτικής εταιρείας Sanofi, και ενός γίγαντα, της Ελβετό / Γερμανικής φαρμακευτικής εταιρείας Aventis / Hoechst. Μεταξύ 2004 και 2005, ο Σαρκοζί έγινε Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, και μετά, από το 2005 έως το 2007, υπηρέτησε ξανά ως Υπουργός Εσωτερικών.

•

Το 2006, ο Σαρκοζί ανακοίνωσε τα σχέδιά του να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της διχαστικής προεκλογικής του εκστρατείας, σε μια προσπάθεια να εκφοβίσει το κυρίαρχο ρεύμα των Γάλλων ψηφοφόρων, ο Σαρκοζί επέκρινε ευρέως τους αλλοδαπούς και τους μετανάστες. Έφθασε μάλιστα στο σημείο, να αποκαλέσει «αποβράσματα», τους, στερημένους από πολιτικά δικαιώματα, ανηλίκους των προαστίων του Παρισιού, ανεβάζοντας έτσι, εσκεμμένα το πολιτικό θερμόμετρο και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον υποψήφιο του «νόμου και της τάξης».

Περισσότερες πληροφορίες: GB5NS721

267

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 268

Κεφάλαιο 7

Sölter, Arno (*1911 †1987)

Ο Arno Sölter ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Ναζιστικής Θεωρίας της Ευρύτερης Σφαίρας.

•

Ο Sölter ήταν επικεφαλής του επίσημου Ναζιστικού «Κεντρικού Ινστιτούτου Ερευνών για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης Σφαίρας».

•

Το 1941, ο Sölter συνέγραψε το σημαντικό βιβλίο «Το Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» («Das Großraum-Kartell»), στο οποίο περιγράφεται ένα οικονομικό σχέδιο για μια Ευρώπη υπό Γερμανικό έλεγχο.

•

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Sölter εργάστηκε για το γερμανικό "Bundesverband der Industrie" (BDI), μια βιομηχανική ομάδα συμφερόντων.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5AS335

268

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 269


Sutherland, Peter (*1946)

Ο Peter Sutherland ήταν Ευρωπαίος Επίτροπος από το 1985 έως το 1989 και έχει υπηρετήσει στα διοικητικά συμβούλια μιας σειράς – αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων – πολυεθνικών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης της εταιρείας πετροχημικών BP.

•

O Sutherland σπούδασε Νομικά στο University College του Δουβλίνου. Το 1982, έγινε Γενικός Εισαγγελέας της Ιρλανδίας.

•

Εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 1985 ως Επίτροπος για την Πολιτική Ανταγωνισμού. Το 1990, μετά τη λήξη της θητείας του, έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας πετροχημικών BP. Το 1997, διορίστηκε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της BP.

•

Το 1992, ενώ ήταν στο διοικητικό συμβούλιο της BP, ο Sutherland έγινε πρόεδρος μιας επιτροπής που ετοίμαζε αναφορές για την Επιτροπή της Ε.Ε, σχετικά με τη λειτουργία της λεγόμενης «Εσωτερικής Αγοράς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

•

Το 1995 έγινε γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

•

Το 2007, παράλληλα με την προεδρία της BP, ο Sutherland έγινε σύμβουλος του Προέδρου της Επιτροπής της Ε.Ε, Barroso, σε θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής.

•

Εκτός από το ότι εκτελεί τα καθήκοντα του πρόεδρου του διοικητικού συμβουλίου της BP, ο Sutherland είναι επίσης πρόεδρος της Goldman Sachs International. Ήταν προηγουμένως ένα, μη εκτελεστικό, μέλος του Δ.Σ. της Royal Bank of Scotland και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της πολυεθνικής εταιρείας σε θέματα μηχανικής, ABB.

•

Ο Sutherland είναι μέλος της ισχυρής οργανωτικής επιτροπής της Λέσχης Bilderberg. Είναι επίσης ο Ευρωπαίος πρόεδρος της, χρηματοδοτούμενης από το Rockefeller, Τριμερούς Επιτροπής, στα μέλη της οποίας περιλαμβάνεται η ελίτ των ηγετών, από τον επιχειρηματικό κόσμο, τα μέσα ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια, την πολιτική και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, από την Ιαπωνία, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Περισσότερες πληροφορίες: GB5PS961

269

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 270

Κεφάλαιο 7

ter Meer, Fritz (*1884 †1967)

Ο Fritz Ter Meer ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben και έχει καταδικαστεί ως εγκληματίας πολέμου.

•

Ο Ter Meer σπούδασε χημεία και νομικά στη Γαλλία και τη Γερμανία. Μετά τις σπουδές του εργάστηκε για την εταιρεία χημικών του πατέρα του, Dr. Ε. Ter Meer & Cie. Το 1925, η εταιρεία συγχωνεύθηκε με την IG Farben.

•

Ο Ter Meer έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben το 1925 και παρέμεινε στο διοικητικό συμβούλιο μέχρι το 1945. Ήταν επίσης μέλος της επιτροπής εργασίας και της τεχνικής επιτροπής της IG Farben.

•

Ο Ter Meer υπηρέτησε ως διευθυντής του τμήματος ΙΙ του Γερμανικού Υπουργείου Πολέμου.

•

Το 1939, έπεισε τον επικεφαλής της Γερμανικής Υπηρεσίας Στρατιωτικού Οπλισμού, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το παραγόμενο από την IG Farben, δηλητηριώδες αέριο, Tabun.

•

Από το 1941 και μετά, ο Ter Meer ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου IG Farben, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

270

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 271


•

Το 1943, ο Ter Meer έγινε Γενικός Αντιπρόσωπος για την Ιταλία, και Υπουργός εξοπλισμών και πολεμικής παραγωγής του Ράιχ.

•

Ο Ter Meer, συνελήφθη το 1945 και προσήχθη ενώπιον του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, κατά τη δίκη εναντίον της IG Farben, όπου βρέθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μέσω της λεηλασίας και σύλησης των κατεχόμενων εδαφών. Επίσης βρέθηκε ένοχος για την κατάσχεση εργοστασίων, και για συμμετοχή σε δουλεία και εξορία σκλάβων εργατών. Καταδικάστηκε σε επταετή φυλάκιση, αλλά απελευθερώθηκε νωρίς, το 1950.

•

Το 1952, ο Ter Meer έγινε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της Bayer.

•

Κατά τη διάρκεια της δίκης της Νυρεμβέργης κατά του καρτέλ IG Farben, ο δικηγόρος του Fritz Ter Meer, δήλωσε ξεκάθαρα, ότι η ιδέα ενός συνολικού Ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου διαμόρφωσε τους στόχους του πελάτη του.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5FM677

271

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 272

Κεφάλαιο 7

Wurster, Carl (*1900 †1974)

Ο Carl Wurster εργάστηκε για την IG Farben και την Degesch και ήταν μεταξύ των υπευθύνων για το δηλητηριώδες αέριο, Zyklon B.

•

Ο Wurster σπούδασε χημεία και άρχισε να εργάζεται για την BASF το 1924. Το 1925, άρχισε να εργάζεται για το τμήμα Ανόργανης Χημείας της IG Farben.

•

Το 1934, ο Wurster τέθηκε επικεφαλής του τμήματος ανόργανης χημείας της IG Farben.

•

Ο Wurster επίσης υπηρέτησε στο διοικητικό συμβούλιο της IG Farbenowned Degesch, που κατασκέυαζε το Zyklon B – το δηλητηριώδες αέριο που χρησιμοποιήθηκε στους θαλάμους αερίων του Αουσβιτς.

•

Ο Wurster έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben το 1938.

•

Το 1952, Wurster έγινε εκτελεστικός διευθυντής της ανασχηματισμένης BASF.

Περισσότερες πληροφορίες: GB5CW892

272

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 273


273

Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 274

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 275

Κεφάλαιο 8

Σκυταλοδρομία Ζωής

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 276

Κεφάλαιο 8

Σκυταλοδρομία Ζωής Στα προηγούμενα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, μοιραστήκαμε μαζί σας την αφυπνιστική μας ανάλυση, για τον τρόπο με τον οποίο, οι επίγονοι των αρχιτεκτόνων του Άουσβιτς, επιχειρούν μια ακόμη προσπάθεια για την κατάκτηση του κόσμου. Η αναγνώριση της διάστασης της παραπλάνησης και της απάτης – που θα μπορούσε να επιτρέψει στα συμφέροντα αυτά, να έχουν ακόμη μια ευκαιρία σε αυτήν την τελευταία προσπάθεια – θα πρέπει να διδάξει ένα μάθημα στον κάθε αναγνώστη: Ο μόνος τρόπος με τον οποίο η εξαγορά του κόσμου μπορεί να προληφθεί – τώρα και στις μελλοντικές γενιές – είναι να καταστήσουμε τον εαυτό μας απρόσβλητο από τα ψέματα και τις απάτες, που αποτελούν την ίδια τη βάση, του τρόπου λειτουργίας αυτών των συμφερόντων. Ακόμα πιο σημαντικό: Tώρα που έχουμε εκθέσει την αλήθεια για τους αρχιτέκτονες του Άουσβιτς, θεωρούμε καθήκον μας να προτείνουμε την περαιτέρω πορεία. Αυτό το βιβλίο δεν κάνει τίποτα λιγότερο, από το να ξαναγράψει την ιστορία του εικοστού αιώνα. Επομένως, προκύπτει ότι, τα σχέδια για τον εικοστό πρώτο αιώνα πρέπει να αναθεωρηθούν, προκειμένου να ληφθεί υπ’ όψιν ο νέος τρόπος με τον οποίο κατανοούμε το παρελθόν. Η αφυπνιστική ανάλυση, που τεκμηριώνεται σε αυτό το βιβλίο, παρέχει πλέον μια μοναδική ευκαιρία να διαμορφώσουμε το μέλλον, χωρίς να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το μέγεθος αυτών των λαθών, τα βήματα που πρέπει να ληφθούν τώρα θα πρέπει να είναι θαρραλέα, μακρόπνοα και να έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα. Επιπλέον, ο χρόνος για το σχεδιασμό της διαδρομής, για ένα καλύτερο κόσμο, είναι τώρα. Διότι, εάν δεν αντλήσουμε ακριβή και άμεσα συμπεράσματα, από τα διδάγματα της ιστορίας, η ανθρωπότητα θα χάσει μια σημαντική ευκαιρία, για την εκ νέου χαρτογράφηση της πορεία της.

276

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 277


Σε αυτό το κεφάλαιο, θα περιγράψουμε τις δράσεις που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός κόσμου, με υγεία, ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτός ο κόσμος δεν είναι πια μια ψευδαίσθηση. Μπορεί και πρέπει να οικοδομηθεί τώρα. Το πόσο σύντομα αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει πραγματικότητα, εξαρτάται από ένα και μόνο παράγοντα: Πόσοι από εμάς είμαστε έτοιμοι να δεσμευτούμε για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αυτή η έκκληση για δράση απευθύνεται ιδιαίτερα προς τη νέα γενιά, γιατί είναι ο δικός τους κόσμος και το δικό τους μέλλον που αποφασίζεται τώρα. Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Οι επιλογές δεν θα μπορούσε να είναι πιο διακριτές. Από τη μία πλευρά είναι τα οικονομικά συμφέροντα, που επωφελούνται από την ασθένεια, τη δυστυχία και το θάνατο εκατομμυρίων ατόμων. Από την άλλη πλευρά είναι οι λαοί του κόσμου, για τους οποίους δεν υπάρχει μεγαλύτερο συμφέρον, από την προστασία της υγείας και της ζωής τους. Οι επιζώντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Άουσβιτς έχουν αναγνωρίσει αυτήν την καθοριστική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Με την έκκλησή τους για μια «Σκυταλοδρομία Ζωής», όπως έγινε πριν από δεκαετίες, για τους λίγους επιζώντες που ξέφυγαν από την επίγεια κόλαση, μεταβιβάζουν την ηθική υποχρέωση σε ολόκληρη τη σημερινή ανθρωπότητα. Η «Σκυταλοδρομία Ζωής» δεν είναι απλά μια ηθική υποχρέωση, αλλά μια πρόσκληση για δράση, για την προστασία της ζωής πάνω στη γη, με την ευρύτερη έννοια – δημιουργώντας έτσι τα θεμέλια για έναν καλύτερο κόσμο.

277

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 278

Κεφάλαιο 8

Οι Στόχοι Η ανθρωπότητα έχει τώρα την ευκαιρία να δημιουργήσει έναν κόσμο υγείας, ειρήνης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά αυτός ο νέος κόσμος δεν θα αναδυθεί ξαφνικά από μόνος του. Εμείς, οι άνθρωποι, θα πρέπει να τον οικοδομήσουμε από μόνοι μας. Το βιβλίο αυτό θέτει τα θεμέλια για ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας: Το «Κίνημα Ζωής». Ο σκοπός αυτού του κινήματος είναι, να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από τα εκατόχρονα δεσμά της εξάρτησης από το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, καθώς και η προστασία της ανθρώπινης ζωής για όλες τις μελλοντικές γενιές. Σε κάθε κίνημα, είναι σημαντικό να έχουμε ξεκάθαρους στόχους. Οι στόχοι για το «Κίνημα Ζωής» είναι οι εξής: •

Η διάδοση της αλήθειας Είναι πλέον προφανές ότι εμείς, οι λαοί του κόσμου, έχουμε εξαπατηθεί όσον αφορά κάποια σημαντικά ερωτήματα, όπως: Ποιος ήταν τελικά υπεύθυνος για τα μεγαλύτερα εγκλήματα του εικοστού αιώνα – τα εξήντα εκατομμύρια θανάτους του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου; Εάν τα συμφέροντα, που έχουν αποκρύψει αυτές τις πληροφορίες από εμάς, για περισσότερο από επτά δεκαετίες, εξακολουθούν να ελέγχουν την κοινή γνώμη σήμερα, οφείλουμε να θέσουμε στους εαυτούς μας και άλλα σημαντικά ερωτήματα: 1. Γιατί μας είπαν ψέματα; 2. Αν μας είπαν ψέματα σχετικά με τόσο σημαντικά θέματα όπως αυτά, γιατί θα πρέπει να πιστεύουμε οτιδήποτε μας λένε σήμερα; Είναι προφανές ότι η κατανόηση και η διάδοση της αλήθειας σχετικά με την ιστορία, είναι η προϋπόθεση για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.

•

Η προστασία της υγείας και της ζωής Ο πιο σημαντικός στόχος του «Κινήματος Ζωής» είναι η προστασία της υγείας και της ζωής των πολιτών αυτού του πλανήτη – τώρα και σε όλες τις μελλοντικές γενιές – ώστε να πάψουν να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και να θυσιάζονται στο βωμό των εταιρικών συμφερόντων.

278

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 279


•

Να τεθούν εκτός νόμου τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες) στον τομέα της υγείας και της ζωής Η ανθρωπότητα έπρεπε να περάσει από δύο παγκόσμιους πολέμους, με πάνω από εκατό εκατομμύρια θανάτους, για να συνειδητοποιήσει ότι, η βασική αιτία πίσω από τον κάθε ένα από αυτούς τους πολέμους, ήταν ο νόμος για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες). Έτσι, ο βασικός μας στόχος, θα πρέπει να είναι, να τεθούν εκτός νόμου τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, στον τομέα της υγείας και της ζωής.

•

Η δημιουργία ενός νέου συστήματος υγείας Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών, έχουν προσπαθήσει να χτίσουν ένα μονοπώλιο στον τομέα της παγκόσμιας υγείας, που βασίζεται σε δύο κύρια στοιχεία: Την κατοχύρωση της αποκλειστικότητας των πατενταρισμένων φαρμάκων, ως της μόνης θεραπείας, και την ιδιωτικοποίηση του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, υπό τον έλεγχό τους. Είναι αυτονόητο ότι, η προϋπόθεση για ένα νέο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, είναι η εξάλειψη αυτών των δύο στοιχείων ελέγχου. Σε αντίθεση με το υπάρχον σύστημα υγείας, το οποίο βασίζεται στην προώθηση και επέκταση των ασθενειών, ως αγοράς για τα πατενταρισμένα φάρμακα, το επίκεντρο του νέου συστήματος υγείας είναι η πρόληψη και η εξάλειψη των ασθενειών. Το πρώτο βήμα, για την επικέντρωση ενός νέου συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, προς τους στόχους αυτούς, είναι η κατάργηση όλων των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για τα θεραπευτικά φάρμακα και τις άλλες θεραπείες. Το δεύτερο βήμα είναι η ένταξη του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης κάτω από τον έλεγχο του λαού. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι, η ιατρική έρευνα, η εκπαίδευση και η πρακτική, εξυπηρετούν αποκλειστικά, τα συμφέροντα της υγείας των ανθρώπων και όχι τα οικονομικά συμφέροντα πίσω από τη φαρμακευτική βιομηχανία.

•

Η Προστασία της ζωής Το γονιδίωμα του ανθρώπου, αποτελεί το σχέδιο και τη βιολογική βάση της ζωής, και επομένως ανήκει σε όλους μας. Οι προσπάθειες για αποκλειστική κατοχή αυτού του γενετικού κώδικα, με στόχο την ανακατασκευή του, την πώληση και το χειρισμό του ανθρώπινου σώματος ή μέρους αυτού, για την επίτευξη εταιρικών κερδών, θα πρέπει να απαγορεύεται.

279

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 280

Κεφάλαιο 8

•

Η προστασία του εφοδιασμού με τρόφιμα Οι γενετικές πληροφορίες που περιέχονται στα ζώα, τα φυτά και τα τρόφιμα που έχουν αναπτυχθεί στα χωράφια και στους κήπους μας εδώ και χιλιετίες, ανήκουν σε όλους μας. Ο χειρισμός και η τροποποίηση του γενετικού κώδικα της ζωής, με στόχο την κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και τη δημιουργία μονοπωλίων στην παγκόσμια αγορά, φέρει τον κίνδυνο ότι τα αποθέματα των τροφίμων μας, μπορεί να ελέγχονται και να χρησιμοποιούνται, για πολιτικό όφελος από τα εταιρικά συμφέροντα.

•

Η προστασία του περιβάλλοντος Η καλή υγεία και η διατήρηση της ζωής εξαρτώνται από τον καθαρό αέρα, το καθαρό νερό και την έλλειψη τοξικών χημικών ουσιών στο περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, η προερχόμενη από τον άνθρακα, ρύπανση της ατμόσφαιρας, που οφείλεται στις βιομηχανίες άντλησης πετρελαίου και εξόρυξης άνθρακα, έχει καταστεί μία από τις μεγαλύτερες απειλές για το περιβάλλον μας. Η παγκόσμια υπερθέρμανση και άλλες συνέπειες απειλούν επίσης την επιβίωση του πλανήτη μας. Επιπλέον, οι συμβατικές εντατικές γεωργικές τεχνικές, που απαιτούν τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων τοξικών, (κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας), φυτοφαρμάκων, ζιζανιοκτόνων και συνθετικών λιπασμάτων, έχουν μολύνει τα εδάφη μας και τα αποθέματα νερού, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την οικολογική ισορροπία, ακόμα και την ίδια τη ζωή. Στον εικοστό πρώτο αιώνα, οι προερχόμενες από τον άνθρακα, πηγές ενέργειας, θα πρέπει να αντικατασταθούν, με ενέργεια προερχόμενη από το υδρογόνο, καθώς και ηλιακή, αιολική, παλιρροϊκή ενέργεια και άλλες ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, προστατεύοντας έτσι ταυτόχρονα την ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον. Παρομοίως, οι εντατικές γεωργικές τεχνικές πρέπει να αντικατασταθούν από τη βιολογική γεωργία και άλλες αποκεντρωμένες φυσικές γεωργικές μεθόδους.

•

Η προστασία της παγκόσμιας ειρήνης Η διατήρηση της ειρήνης ήταν ένα όνειρο για κάθε γενιά, σε όλη την πορεία της ιστορίας. Ενώ οι περισσότεροι πόλεμοι στο παρελθόν οφείλονταν σε περιφερειακές διαφορές, είδαμε στη διάρκεια του εικοστού αιώνα, δύο πολέμους, στους οποίους ενεπλάκη σχεδόν ολόκληρη η υδρόγειος.

280

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 281


Η σωστή ανάλυση των αιτίων αυτών των δύο παγκοσμίων πολέμων, αποτελεί προϋπόθεση για την πρόληψη μιας νέας παγκόσμιας σύγκρουσης. Εφόσον μια τέτοια σύγκρουση – χωρίς αμφιβολία – θα περιλαμβάνει όπλα μαζικής καταστροφής, αυτή η ίδια σωστή ανάλυση, καθορίζει επίσης την επιβίωση της ανθρωπότητας. Τα γεγονότα που καταγράφονται σε αυτό το βιβλίο, μας οδηγούν σε ένα μόνο συμπέρασμα: Ο τερματισμός της αρχής της κατοχύρωσης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στους τομείς της υγείας και της ζωής, είναι η προϋπόθεση για τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης. Με παρόμοιο τρόπο, ο τερματισμός της εξάρτησης των ενεργειακών αναγκών της ανθρωπότητας, από το πετρέλαιο, θα αφαιρέσει το κίνητρο του κέρδους πίσω από τις στρατιωτικές εισβολές σε πλούσιες σε πετρέλαιο περιοχές. Κατά συνέπεια, όσο πιο γρήγορα καλυφθούν οι παγκόσμιες ανάγκες για προμήθεια ενέργειας, από αποκεντρωμένες και ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, τόσο λιγότερες θα είναι οι πιθανότητες διεξαγωγής νέων πολέμων. •

Η καθιέρωση κοινωνικής δικαιοσύνης Οι αποικιακές αυτοκρατορίες των προηγούμενων αιώνων, που μοίρασαν τον κόσμο σε πλούσιους και φτωχούς, έχουν αντικατασταθεί από τα ισχυρότερα παγκοσμίως εξαγωγικά έθνη, που εξάγουν χημικά, φαρμακευτικά και πετροχημικά προϊόντα. Τα παγκόσμια συμφέροντα του «Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων», όχι μόνο ενισχύουν τις αδικίες στον πλανήτη μας, αλλά και τις επεκτείνουν περαιτέρω καθημερινά. Από όλες αυτές, τις νέες, σύγχρονες μορφές οικονομικής εξάρτησης, η -με διαφορά- πιο αποτρόπαια μορφή, είναι αυτή της «φαρμακευτικής αποικιοκρατίας». Πίσω από το παραπλανητικό πέπλο της φιλανθρωπίας και της καταπολέμησης επιδημιών, τοξικά και θανατηφόρα φάρμακα, που αποδεκατίζουν τον πληθυσμό και επιδεινώνουν την οικονομική του εξάρτηση, προωθούνται σε ολόκληρο τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Με παρόμοιο τρόπο, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών εθνών, επιδεινώνεται περαιτέρω, με την προώθηση κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γενετικά τροποποιημένων σπόρων και τροφίμων, στον αναπτυσσόμενο κόσμο, κάτω από το ψεύτικο πρόσχημα της καταπολέμησης της πείνας στον κόσμο.

281

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 282

Κεφάλαιο 8

Τα διδάγματα από την ιστορία είναι σαφή: Όσο η ανθρωπότητα επιτρέπει στους επιγόνους των αρχιτεκτόνων του Άουσβιτς, να συνεχίζουν να αποτελούν την ομάδα επιρροής, πίσω από τη σημερινή παγκόσμια οικονομική τάξη, δεν θα υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη. Ο τερματισμός των επιχειρηματικών επενδύσεων με πατενταρισμένα φάρμακα και τρόφιμα, αποτελεί προϋπόθεση για τη μείωση του χάσματος, μεταξύ των εκβιομηχανισμένων και των αναπτυσσομένων χωρών και για τη θέσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης σε παγκόσμια κλίμακα. Οι σύγχρονες αποκεντρωμένες τεχνολογίες στους τομείς της υγείας, της διατροφής, της ενέργειας και σε άλλους τομείς, αποτελούν τη βάση για την οικονομική ανάπτυξη του αναπτυσσόμενου κόσμου και για τη μείωση των εξαρτήσεων. Επιπλέον, ο τερματισμός της πληρωμής «φόρου υποτελείας», από τις αναπτυσσόμενες χώρες προς το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, θα απελευθερώσει τεράστιες ποσότητες οικονομικών πόρων σε αυτές τις χώρες, οι οποίοι θα μπορούσαν να κατευθυνθούν για την κάλυψη των βασικών αναγκών των ανθρώπων, που αφορούν τον επισιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση και την απασχόληση.

Εμείς, ο Λαός, είμαστε οι αρχιτέκτονες αυτού του καινούργιου κόσμου. Σε αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή της ιστορίας, εμείς, οι λαοί, έχουμε δύο εναλλακτικές λύσεις: Μπορούμε να επιτρέψουμε στα συμφέροντα των εταιρειών, να συνεχίσουν την παγίωση και την επέκταση του μονοπωλίου τους, πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, σε βασικούς τομείς της ζωής μας. Ή, εμείς, οι λαοί, να αναλάβουμε την ευθύνη για τη δημιουργία αυτού του νέου κόσμου, για τον εαυτό μας και όλες τις μελλοντικές γενιές. Εάν εγκαταλείψουμε αυτόν τον κόσμο στα συμφέροντα των εταιρειών, θα συνεχίσουν να εμπορεύονται τη φτώχεια, την πείνα, τη ρύπανση του περιβάλλοντος, τις ασθένειες και το θάνατο. Φυσικά, η διατήρηση αυτού του κόσμου – και τα οικονομικά οφέλη που απορρέουν από αυτόν – μπορεί να επιτευχθεί μόνο κάτω από μια παγκόσμια δικτατορία, που θα επιτρέπει σε αυτά τα συμφέροντα των εταιρειών, να περιορίζουν τα πολιτικά δικαιώματα και να περιφρονούν τη βούληση του λαού.

282

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 283


Αν εμείς, ως άνθρωποι, αποφασίσουμε να αναλάβουμε την ευθύνη, μπορούμε να επωφεληθούμε από τις πλέον σύγχρονες τεχνολογίες, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η επιστημονικά τεκμηριωμένη φυσική υγεία, και να δημιουργήσουμε έναν κόσμο υγείας, ειρήνης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των ανθρώπων, και ο τεράστιος όγκος των οικονομικών πόρων, που ξαφνικά θα καταστεί διαθέσιμος, θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός, προς την κατεύθυνση ενός δίκαιου κόσμου. Η επιλογή φαίνεται προφανής. Ωστόσο, δύο πτυχές πρέπει να είναι σαφείς σε όλους: Πρώτον, εμείς, οι άνθρωποι, πρέπει να οικοδομήσουμε από μόνοι μας αυτόν τον κόσμο, επειδή είναι εμείς και τα παιδιά μας, που θα έχουμε τα μεγαλύτερα οφέλη από αυτόν. Δεύτερον, πρέπει να το κάνουμε τώρα. Για κάθε μέρα που εμείς καθυστερούμε να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία, το status quo θα συνεχίζει την προσπάθειά του, να παγιώσει τον έλεγχό του, πάνω σε αυτόν τον πλανήτη.

Τα επόμενα βήματα Κάθε αναγνώστης του βιβλίου αυτού, κάθε αποδέκτης αυτής της τεκμηρίωσης, ο οποίος αντιλαμβάνεται τον επείγοντα χαρακτήρα του «τώρα», θα πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα για να αρχίσει η δημιουργία αυτού του καλύτερου κόσμου. Παραθέτουμε πιο κάτω μερικά από τα πιο επείγοντα καθήκοντα, που πρέπει να αναληφθούν: •

Σκεφτείτε για τον εαυτό σας! Όταν προβληματιστείτε σχετικά με το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, και κάνετε και τη δική σας έρευνα, θα καταλάβετε σε ποιο βαθμό έχετε παραπλανηθεί και εξαπατηθεί, στην προσπάθειά σας να αποκτήσετε τη σωστή κατανόηση της ιστορίας, συμπεριλαμβανομένου και του δικού σας παρελθόντος. Ειδικότερα, θα πρέπει να αναπτύξετε κριτική στάση έναντι των μέσων ενημέρωσης, επειδή εξυπηρετούν την καθεστηκυία τάξη και συνεπώς συμβάλλουν στην παγκόσμια εξαπάτηση.

•

Διαδώστε τις πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο. Το βιβλίο αυτό περιέχει μοναδικές πληροφορίες, τεκμηρίωση και ανάλυση που δεν θα βρείτε πουθενά αλλού. Έχουμε προσπαθήσει να τεκμηριώσουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε, από επίσημα έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων και εγγράφων κρυμμένων εδώ και πολύ καιρό, σε

283

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 284

Κεφάλαιο 8

κυβερνητικά και διεθνή αρχεία. Σας ενθαρρύνουμε να μελετήσετε όλες τις συνδέσεις (links) στην ηλεκτρονική έκδοση αυτού του βιβλίου και να διεξάγετε τη δική σας έρευνα. Σας ενθαρρύνουμε να διαβιβάσετε την ηλεκτρονική έκδοση του βιβλίου αυτού σε οποιοδήποτε άτομο γνωρίζετε, και να συμπεριλάβετε ένα προσωπικό σας σχόλιο, σχετικά με το τι έχετε μάθει από αυτό το βιβλίο. •

Επικοινωνήστε με τους πολιτικούς σας εκπροσώπους. Μην υποθέσετε ότι οι πολιτικοί σας εκπρόσωποι, έχουν επίγνωση των γεγονότων, που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο. Ενώ μερικοί από αυτούς έχουν έρθει στην εξουσία με τη βοήθεια αυτών των οργανωμένων συμφερόντων, πολλοί άλλοι έχουν απλώς πέσει θύματα – όπως, πράγματι, όλοι μας έχουμε θυματοποιηθεί. Όσοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, αξίζουν μια ευκαιρία, προκειμένου να αποδείξουν ότι αντιπροσωπεύουν πραγματικά τα δικά σας συμφέροντα. Στείλτε ένα αντίγραφο αυτού του βιβλίου στους πολιτικούς εκπροσώπους σας. Ρωτήστε τους πολιτικούς σας αν είναι ενήμεροι για τα ιστορικά γεγονότα, που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο. Οι απαντήσεις τους μπορεί να σας εκπλήξουν

•

Οργανωθείτε για να διαδώσετε το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Ο καλύτερος τρόπος για να βεβαιωθείτε ότι αυτό το βιβλίο θα φτάσει και στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του χωριού σας, της πόλης σας, της επαρχίας σας ή της χώρας σας, είναι να δημιουργήσετε μια ομάδα, μαζί με άλλους αναγνώστες, που μοιράζονται την αποφασιστικότητά σας για δράση. Το πρώτο έργο μιας τέτοιας ομάδας, είναι, φυσικά, να αναπτύξει τρόπους για τη διανομή αυτού του βιβλίου στην κοινότητά σας και να βεβαιωθεί ότι πραγματικά όλοι το έχουν διαβάσει. Ως αποτέλεσμα της πραγματοποίησης αυτού του στόχου, πολλές άλλες δραστηριότητες μπορούν να αναπτυχθούν.

284

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 285


•

Αναζητήστε και συνεργαστείτε με ανθρώπους με παρόμοιες ιδέες. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες και πολλά πεδία, όπου μπορείτε να καταστείτε ενεργοί και να συμμετέχετε στην εκστρατεία. Αυτά περιλαμβάνουν: Προστασία του περιβάλλοντος Εναλλακτικές πηγές ενέργειας Επιστημονικά τεκμηριωμένη φυσική υγεία Βιολογικές Καλλιέργειες Μικρό-χρηματοδότιση και εναλλακτικές οικονομίες Οποιοιδήποτε άλλοι τομείς, όπου μπορούμε με τη δράση μας να μειώσουμε τον έλεγχο, που ασκούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, πάνω στον πλανήτη μας.

•

Ψηφίστε με την τσέπη σας. Να είστε τόσο προσεκτικοί στην επιλογή του που και σε τι, ξοδεύετε τα χρήματά σας, όσο είστε στην επιλογή των πολιτικών που πρόκειται να ψηφίσετε. Το πού και σε τι, ξοδεύετε τα χρήματά σας, μπορεί πραγματικά να αλλάξει τον κόσμο. Για παράδειγμα: Με την αγορά οργανικών, βιολογικών προϊόντων ρίχνετε μια ψήφο, κατά των επιχειρήσεων της χημικής βιομηχανίας και των φυτοφαρμάκων. Με την αγορά των ενεργειακά αποδοτικών αυτοκινήτων σας, ρίχνετε μια ψήφο, κατά της βιομηχανίας πετροχημικών και κατά της ρύπανσης. Επιλέγοντας θεραπευτικές μεθόδους που στηρίζονται στην επιστημονικά τεκμηριωμένη φυσική θεραπεία, για εσάς και την οικογένειά σας, δίνετε την ψήφο σας ενάντια στο εμπόριο των φαρμακευτικών εταιρειών με την ασθένεια και ενάντια στο μονοπώλιο που προσπαθούν να επιβάλουν στο χώρο της υγείας.

285

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 286

Κεφάλαιο 8

Πλατφόρμα για έναν Καλύτερο Κόσμο Η τεκμηρίωση και η ανάλυση που περιέχεται σε αυτό το βιβλίο αποτελεί το εφαλτήριο, από το οποίο η ανθρωπότητα μπορεί να χτίσει έναν καλύτερο κόσμο. Ήδη, πριν από δύο χρόνια, περισσότεροι από δύο δωδεκάδες επιζώντες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συγκεντρώθηκαν στην πόλη του Άουσβιτς, για να παρουσιάσουν ένα νέο σύνταγμα για τις κυβερνήσεις της Ευρώπης. Αυτό το σύνταγμα «για το Λαό, από το λαό», αναφέρεται στην αναγκαιότητα να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του λαού ενάντια στην εταιρική απληστία. Δυστυχώς, αυτό το ιστορικό κάλεσμα – που παρουσιάζεται ως «Σκυταλοδρομία Ζωής», από μια ομάδα ανθρώπων με το υψηλότερο ηθικό κύρος σε αυτόν τον πλανήτη – αγνοήθηκε από τους πολιτικούς ηγέτες της Ευρώπης. Αντίθετα, με την υπογραφή του «Εξουσιοδοτικού Νόμου» της Λισαβόνας, αυτοί οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί, άναψαν το πράσινο φως για μια διαδικασία, που θα παραδώσει το σύνολο της Ευρωπαϊκής ηπείρου, σε αυτά τα ίδια συμφέροντα των εταιρειών, που είναι ήδη υπεύθυνες για δύο παγκόσμιους πολέμους. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, εμείς, οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου, έχουμε αποφασίσει να συμπεριλάβουμε αυτό το κάλεσμα σε αυτό το βιβλίο και να το διαδώσουμε, σαν μια πολιτική πλατφόρμα και σαν προϋπόθεση, για τη διατήρηση της δημοκρατίας για την παρούσα και για τις μελλοντικές γενιές. Στις σελίδες που ακολουθούν, καταγράφουμε το ιστορικό κάλεσμα για μια «Σκυταλοδρομία Ζωής», για την οικοδόμηση μιας Ευρώπης – και τελικά ενός Κόσμου – για το Λαό και από το Λαό. Σε αντίθεση με πολλές εθνικές και περιφερειακές πολιτικές πλατφόρμες, αυτό το διεθνές κάλεσμα, μπορεί να μεταφερθεί, έχοντας συντριπτική υποστήριξη από τους ανθρώπους του κόσμου, επειδή φέρει μια πρωτοφανή αξιοπιστία και κύρος: Το ηθικό βάρος των επιζώντων από τα χειρότερα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά της ανθρωπότητας, σε συνδυασμό με τη σωστή ανάλυση των αιτίων των δύο παγκοσμίων πολέμων.

286

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 287


ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ ΕΝΘΥΜΗΣΗΣ – ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ ΖΩΗΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ – ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ Προοίμιο Εμείς, οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος – χαρακτηρισμένοι ως σκλάβοι, από τους αριθμούς που σημάδεψαν το σώμα μας, στα Γερμανικά Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης – αισθανόμαστε ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα Ο κόσμος έχει γίνει ολοένα και πιο ανθεκτικός στη μαρτυρία μας για την πείνα και τη μιζέρια, για την εκμηδενιστική καταναγκαστική εργασία, για τον πόλεμο και το μίσος και τα άλλα εγκλήματα των Ναζί. Έχουμε ζήσει για να δούμε την αυξανόμενη συνειδητοποίηση μιας θαυμάσιας ιδέας, για μια νέα Ευρώπη. Αυτή η Ευρώπη επρόκειτο να οικοδομηθεί πάνω στη μνήμη του παρελθόντος, ως θεμελιώδους αρχής μιας Ευρώπης για το λαό, από το λαό. Ωστόσο, αυτό που παρατηρούμε, είναι όλο και περισσότερες παραβιάσεις της αρχής αυτής. Στην ιστορία της Ευρώπης, τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα για την υγεία και τη ζωή, ήταν τα δικαιώματα τα οποία παραβιάζονταν συχνότερα. Μόνο κατά τον τελευταίο αιώνα, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι στοίχισαν τη ζωή σε πάνω από 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Στον κύκλο των γεγονότων που διαμόρφωσαν την εικόνα της Ευρώπης, ένα μέρος ξεχώρισε ως το σύμβολο της αγωνίας και του θανάτου: Το Γερμανικό Ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης του Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες από όλη την Ευρώπη φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και έχασαν τη ζωή τους ως σκλάβοι εργάτες, στο όνομα της απληστίας των εταιρειών.

287

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 288

Κεφάλαιο 8

Ακόμα περισσότερο, δεκάδες χιλιάδες από αυτούς έχασαν τη ζωή τους σε ψευδό-ιατρικά πειράματα που έγιναν πάνω σε κρατούμενους, για την απόκτηση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για διάφορα φάρμακα, για λογαριασμό διαφορετικών φαρμακευτικών εταιρειών στα πλαίσια της IG Farben. Σήμερα, το οικοδόμημα της Νέας Ευρώπης εκδηλώνεται σε μια στιγμή που εμείς, οι «μάρτυρες του χρόνου», δίνουμε ακόμα τη μαρτυρία μας, ως προς τις συνέπειες της περιφρόνησης για την ανθρώπινη ζωή και τις ανάγκες των λαών. Οι ζωές μας έχουν διαμορφωθεί την περίοδο εκείνη, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμιά αξία και ο σκλάβος ήταν απαραίτητος μόνο για την εργασία του. Οι απόλυτοι ιδιοκτήτες του ανθρώπινου όντος, δεν ήταν τόσο πολύ οι άνδρες των SS, αλλά τα ρομπότ του χρήματος και της εξουσίας από την IG Farben Άουσβιτς. Γι 'αυτό αισθανόμαστε υπεύθυνοι για τη διαδικασία οικοδόμησης μιας νέας Ευρώπης για το λαό και από το λαό.

Αυτό δεν είναι θέμα πολιτικών πεποιθήσεων. Αυτό είναι το κάλεσμα μας για τη θύμηση. Αυτό είναι το κάλεσμα μας για τη ζωή, Για την ορθολογική σκέψη, Για μια Ευρώπη για το λαό και από το λαό, Για μια σκυταλοδρομία μνήμης, Για μια σκυταλοδρομία ζωής. Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε να διακοπεί αυτή η σκυταλοδρομία, ακόμα και αν, πίσω από τις κουρτίνες μιας νέας Ευρώπης, παράξενες μάσκες εμφανίζονται, που θυμίζουν τα πρόσωπα των ανθρώπων της IG Farben Άουσβιτς.

288

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 289


ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Τα πιο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι τα δικαιώματα στην υγεία και τη ζωή. Τα δικαιώματα αυτά δεν απειλούνται μόνο από τις στρατιωτικές συγκρούσεις, αλλά και από τα εταιρικά συμφέροντα και τις αυξανόμενες προσπάθειές τους για την εκμετάλλευση του ανθρώπινου σώματος και των γνώσεων που το αφορούν, ως αποκλειστική ιδιοκτησία και πηγή των κερδών τους. ΔΙΑΚΥΡΗΣΣΟΥΜΕ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΩΣ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟ: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ Η υγεία μας και το σώμα μας είναι τα πιο πολύτιμα αγαθά που έχουμε. Δεν πρέπει να αξιοποιούνται ως αγορά για τα πατενταρισμένα φάρμακα ή οποιαδήποτε άλλη μορφή εμπορίας. Η επέκταση της ασθενειών ως αγοράς για τα φάρμακα, είναι αντισυνταγματική. Κάθε σύστημα υγείας που βασίζεται σε αυτές τις λανθασμένες αρχές και την προώθησή τους, θα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ Το γονιδίωμα του ανθρώπου, αποτελεί το σχέδιο της ζωής και τη βιολογική βάση της ύπαρξής μας, και επομένως ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα. Οι προσπάθειες για κατοχή αυτού του γενετικού κώδικα, με στόχο την ανακατασκευή του, την πώληση του και το χειρισμό του ανθρωπίνου σώματος ή μέρους αυτού, χάριν του εταιρικού κέρδους, είναι αντισυνταγματικές και συνεπώς απαγορεύονται. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΤΡΟΦΗ Οι γενετικές πληροφορίες από όλα τα φυτά και τα τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν στα χωράφια μας και στους κήπους μας εδώ και χιλιετίες, ανήκουν σε όλη την ανθρωπότητα. Ο χειρισμός και η τροποποίηση του γενετικού κώδικα των φυτών με στόχο την κατοχύρωση τους με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, και τη δημιουργία μονοπωλίων στην παγκόσμια αγορά, ενέχει τον κίνδυνο ότι τα αποθέματα των τροφίμων μας θα ελέγχονται από τα εταιρικά συμφέροντα. Όπως συμβαίνει με την υγεία και τη ζωή, η μονοπώληση των τροφίμων οδηγεί στον έλεγχο ολόκληρων κοινωνιών.

289

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 290

Κεφάλαιο 8

ΤΕΤΟΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Ο λόγος για τον οποίο δεν είναι ακόμα καθολικά αποδεκτά και εφαρμοσμένα, αυτά τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, είναι η ύπαρξη της αρχής της κατοχύρωσης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι το οικονομικό μέσο για τη διόγκωση των αποδόσεων των επενδύσεων, για ολόκληρες βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων των βιομηχανιών εκείνων, που επηρεάζουν άμεσα την ανθρώπινη υγεία και ζωή. Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕΝΤΑΡΕΤΑΙ Προκειμένου να εφαρμοστεί η αρχή αυτή και να προστατεύσουμε την υγεία και τη ζωή της τωρινής γενιάς και των μελλοντικών γενεών των Ευρωπαίων, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας στους τομείς της υγείας, της ζωής και της διατροφής κηρύσσονται αντισυνταγματικά. Καλούμε τους ΠΟΛΙΤΕΣ της Ευρώπης που θα διαβάσουν αυτό το προτεινόμενο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, να το υποστηρίξουν με τις υπογραφές τους. ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ Αυτό το προτεινόμενο σύνταγμα χρησιμεύει ως πρότυπο για τον ορισμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος για υγιές περιβάλλον, για το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και την προστασία των κοινωνικών αξιών. Μεταφέρουμε αυτό το κάλεσμα στους πολίτες της Ευρώπης Υπήρξαν οι αληθινοί φύλακες της ανάμνησης και της διατήρησης της ιστορικής μνήμης από γενιά σε γενιά και θα συνεχίσουν τη σκυταλοδρομία της ενθύμησης και τη σκυταλοδρομία της ζωής.

290

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 291


Το έγγραφο αυτό, βέβαια, δεν είναι απλώς μια άλλη παθιασμένη έκκληση για έναν καλύτερο κόσμο. Η ξεχωριστή ανάλυση και οι περιεκτικές αρχές που περιγράφονται σε αυτό το έγγραφο, το προορίζουν να καταστεί ο ακρογωνιαίος λίθος ενός κόσμου, που είναι δυνατό να επιτευχθεί στα χρονικά όρια της δικής μας ζωής. •

Για να γίνετε μέρος της Σκυταλοδρομίας Ζωής Εάν εσείς, ως άτομα ή ως οργανώσεις, θέλετε να παίξετε έναν πιο ενεργό ρόλο στο κίνημα της «Σκυταλοδρομίας Ζωής», παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας. Μας ενδιαφέρει η δημιουργία ενός δικτύου ανθρώπων και οργανώσεων, που θα δεσμευτούν για τη διάδοση της ιστορικής αλήθειας και τη λήξη των δεκαετιών της παγκόσμιας εξαπάτησης. Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο και οι σχετικές παραπομπές, αποτελούν τον οδικό μας χάρτη.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας με email: [email protected]

291

Chapter 08_0811_GR_8 16.11.2011 17:55 Seite 292

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:56 Seite 293

Παράρτημα

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:56 Seite 294

Παράρτημα

Σημαντικές ιστοσελίδες για επιπλέον πληροφορίες www4.dr-rath-foundation.org Το Ίδρυμα Υγείας Δρ Rath Το Ίδρυμα Υγείας Δρ Rath, είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, αφιερωμένος στη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας, σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσα από την έρευνα, την εκπαίδευση και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ασθενών στην επιλογή θεραπειών φυσικής υγείας. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις του ιδρυτή του, του Δρος Matthias Rath, ενός πρωτοπόρου στην έρευνα για φυσική υγεία, προσέφεραν μείζονες και επαναστατικές γνώσεις, όσον αφορά τη φυσική προσέγγιση των καρδιοπαθειών, του καρκίνου, και άλλων προβλημάτων υγείας. Το όραμά του, βασισμένο στις εκτεταμένες του έρευνες, δημιουργεί τη δυνατότητα ελέγχου αυτών των ασθενειών, με φυσικά μέσα. Ως αποτέλεσμα, το Ίδρυμα Rath, έχει καταστεί βασικός συντελεστής, για την προώθηση της εκπαίδευσης για τη φυσική υγεία και για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσον αφορά την υγεία, σε ολόκληρο τον κόσμο.

294

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:56 Seite 295

Παράρτημα

www.eu-facts.org Η ιστοσελίδα για τα Δεδομένα της Ε.Ε Τα ιστορικά έγγραφα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα για τα Δεδομένα της Ε.Ε, αποδεικνύουν ότι τα προσχέδια για την αντιδημοκρατική «Ε.Ε των Βρυξελλών», πηγάζουν από τα συμβούλια σχεδιασμού των ηγετών των Ναζί, στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η δημοσιοποίηση αυτών των πληροφοριών σηματοδοτεί την αρχή του τέλους του αντιδημοκρατικού πειράματος της «Ε.Ε των Βρυξελλών»

295

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:56 Seite 296

Παράρτημα

www.eu-referendum.org Η Πρωτοβουλία για το Ευρωπαϊκό Δημοψήφισμα Η Πρωτοβουλία για το Ευρωπαϊκό Δημοψήφισμα, είναι μια εκστρατεία, η οποία διεκδικεί το δικαίωμα των πολιτών να αποφασίζουν με δημοψηφίσματα, οποτεδήποτε γίνονται σημαντικές αλλαγές σε νομοθεσίες, που τους επηρεάζουν, είτε σε εθνικό είτε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Συγχρόνως αυτή η εκστρατεία, περιλαμβάνει συλλογή υπογραφών για μια Ευρώπη από το Λαό, για το Λαό, συλλογή υπογραφών για την απόρριψη της λεγόμενης Συνθήκης της Λισσαβόνας και συλλογή υπογραφών για δημοψήφισμα για τα φυσικά φάρμακα. Μέχρι τώρα, περισσότεροι από 250.000 άνθρωποι σε ολόκληρη την Ευρώπη, έχουν υπογράψει αυτά τα ψηφίσματα.

www.health-peace-justice.org Η Διεθνής Συμμαχία για την Υγεία, την Ειρήνη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Η Διεθνής Συμμαχία για την Υγεία, την Ειρήνη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, είναι ένα παγκόσμιο κίνημα, το οποίο στοχεύει στη δημιουργία ενός υγιούς, ειρηνικού και δίκαιου κόσμου, συνενώνοντας τους λαούς από όλα τα έθνη, πολιτισμούς, φυλές και θρησκείες, σε μια κοινή προσπάθεια για την επίτευξη αυτών των στόχων. Προσκαλεί όλα τα άτομα και τις οργανώσεις (εθνικές και διεθνείς) να ενταχθούν σε αυτό το κίνημα και να εργαστούν για την επίτευξη ενός καλύτερου κόσμου.

296

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:56 Seite 297

Παράρτημα

www.nuremberg-tribunal.org Το σχέδιο ΔΝ2: Κάλεσμα για μια δεύτερη Δίκη της «Νυρεμβέργης» Η πρωτότυπη Δίκη της Νυρεμβέργης, ήταν μέρος της προσπάθειας των Ηνωμένων Πολιτειών και των άλλων συμμαχικών κυβερνήσεων, να καθορίσουν τους υπευθύνους για το 2o Παγκόσμιο Πόλεμο και να καλέσουν σε απολογισμό, αυτούς που διέπραξαν εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Στο διάστημα από το 1945 έως το 1948, διάφορες δίκες πραγματοποιήθηκαν στο Παλάτι της Δικαιοσύνης στη Γερμανική πόλη της Νυρεμβέργης, η πιο σημαντική από τις οποίες ήταν η δίκη εναντίον του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων IG Farben. Οι εκτελεστικοί διευθυντές αυτού του καρτέλ, σύμφωνα με τον κύριο Αμερικανό κατήγορο, Telford Taylor, υπήρξαν οι βασικοί εγκληματίες πολέμου – χωρίς τους οποίους, δεν θα ήταν δυνατή η διεξαγωγή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, παρ’ όλο που το πρωτότυπο Δικαστήριο ανάγκασε σε απολογισμό το καρτέλ της IG Farben, κατάφερε εν μέρει μόνο να σταματήσει τα εγκλήματα του. Με τη συμπλήρωση μόνο μερικών χρόνων μετά τις δίκες, οι ρίζες του καρτέλ γρήγορα βλάστησαν ξανά. Έκτοτε, το απατηλό εμπόριο ακριβών και συχνά θανατηφόρων φαρμάκων από τις φαρμακευτικές εταιρείες, έχει οδηγήσει στη δημιουργία μιας, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων, αγοράς, η οποία βασίζεται στην εξάπλωση μάλλον, παρά στην εξάλειψη των ασθενειών. Ως εκ τούτου, παρ’ όλο που παρουσιάζουν τον εαυτό τους, ως τους κομιστές λύσεων για τις κυριότερες ενδημικές ασθένειες του κόσμου, οι φαρμακευτικές βιομηχανίες ακμάζουν, εκμεταλλευόμενες τις ασθένειες, χάριν του κέρδους. Ακόμα χειρότερα, η βιομηχανία παραγνωρίζει, αποκρύπτει και εμποδίζει τις αποτελεσματικές, ασφαλείς και επιστημονικά τεκμηριωμένες φυσικές θεραπείες, οι οποίες είναι ικανές να εξαλείψουν σε μεγάλο βαθμό, τις κύριες ενδημικές ασθένειες της εποχής μας. Το πρόγραμμα ΔΝ-2, στοχεύει επομένως, να προκαλέσει μια δεύτερη Δίκη της «Νυρεμβέργης», ως ένα μέσο που θα εξασφαλίσει ότι, επιτέλους, τα εγκλήματα του καρτέλ των φαρμάκων θα σταματήσουν άπαξ και δια παντός.

297

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:57 Seite 298

Παράρτημα

www.profit-over-life.org Profit Over Life Μετά από 60 χρόνια σιωπής, το ηλεκτρονικό αρχείο «Το Κέρδος Πάνω από τη Ζωή» ανοίγει, για τους ανθρώπους απανταχού της γης, τα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης, εναντίον της IG Farben, της μεγαλύτερης χημικό / φαρμακευτικής, πολυεθνικής εταιρείας κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Οι δεκάδες χιλιάδες των εγγράφων που περιέχονται στο αρχείο, αποδεικνύουν κατηγορηματικά, ότι ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος – που κόστισε τη ζωή σε περισσότερα από 60 εκατομμύρια ανθρώπους – σχεδιάστηκε και χρηματοδοτήθηκε από το καρτέλ IG Farben, που τότε απαρτιζόταν από τη Bayer, τη BASF, τη Hoechst και άλλες εταιρείες . Σπουδαστές, καθηγητές, ακαδημαϊκοί ερευνητές, πολιτικοί και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, καλούνται, ως εκ τούτου, να χρησιμοποιήσουν αυτό το αρχείο, ως βάση για την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι τα πολυεθνικά εταιρικά συμφέροντα, συνεχίζουν μέχρι σήμερα να χρησιμοποιούν τη στρατιωτική δύναμη για την επίτευξη των παγκόσμιων στόχων τους.

298

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:57 Seite 299

Παράρτημα

www.reject-the-eu.co.uk Απορρίψτε την Ε.Ε! Για τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου, η αποκάλυψη των ναζιστικών καταβολών της Ε.Ε των Βρυξελλών, είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση. Έχοντας διαδραματίσει δύο φορές στο παρελθόν – στον 1ο και 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – κρίσιμο ρόλο στη διάσωση της Ευρώπης από την επικυριαρχία του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων και των πολιτικών του φορέων, είναι τώρα αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο, οι μεγάλες ανθρώπινες θυσίες των συμπατριωτών τους να αποδειχθούν μάταιες. Με την υποταγή τους στις προσταγές της Συνθήκης της Λισαβόνας και της Ε.Ε των Βρυξελλών, οι ζωές εξήντα εκατομμυρίων Βρετανών, που ζουν σήμερα, και αναρίθμητες άλλες, που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα, θα τεθούν κάτω από το ζυγό των ιδίων εκείνων συμφερόντων, που προσπάθησαν δύο φορές στο παρελθόν να κατακτήσουν και να πάρουν τον έλεγχο του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου, ως εκ τούτου, καλούνται να συμβάλουν στη διάδοση των πληροφοριών που περιέχονται στο δικτυακό τόπο «Απορρίψτε την Ε.Ε!», στην οικογένεια τους, στους φίλους τους, στους συναδέλφους και στις κοινότητές τους, και, επιπλέον, να αντιμετωπίσουν τους πολιτικούς τους εκπροσώπους – σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

299

Chapter 09_0811_GR_9 16.11.2011 17:57 Seite 300

Παράρτημα

www.relay-of-life.org Relay of Life [Σκυταλοδρομία Ζωής] Η ιστοσελίδα «Σκυταλοδρομία Ζωής» περιγράφει πως, στις 13 Νοεμβρίου 2007, περισσότεροι από 30 επιζώντες του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς και άλλων ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, μαζεύτηκαν στην Πολωνία σε ένα μονοήμερο συνέδριο στο Άουσβιτς. Στηριζόμενοι στη μοναδική ηθική τους υπόσταση, αυτή η ασυνήθιστη ομάδα ανθρώπων, αποφάσισαν να ρίξουν το βάρος τους στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης. Σε μια κατανυκτική τελετή, αυτοί οι επιζώντες αυτής της «επίγειας κόλασης», μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους από το παρελθόν και πρότειναν επίσης ένα σύνταγμα για μια «Ευρώπη για το Λαό, από το λαό» Το συνέδριο οργανώθηκε από κοινού με το Ίδρυμα Υγείας Δρ Rath, το μη κερδοσκοπικό οργανισμό, που έχει συμβάλει στην αποκάλυψη της απατηλής φύσης του εμπορίου με την ασθένεια – που διεξάγουν οι φαρμακευτικές εταιρείες – και που απέδειξε επίσης ότι, η κινητήρια αρχή αυτής της βιομηχανίας, τόσο κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και τώρα, είναι το κέρδος πάνω από τη ζωή. Σε αναγνώριση του έργου αυτού, το Ίδρυμα έλαβε επίσης τη «Σκυτάλη της Ζωής», από τους επιζώντες του Άουσβιτς, με το συμβολικό αίτημα για τη μεταφορά της ενθύμησης του Άουσβιτς στο μέλλον.

300

Οι Ναζιστικές Καταβολές της ΕΕ των Βρυξελλών

Recommend Documents